studious

Gallery > Jana Vanourkova > Photos > AFRICA - Passion for Life > Moon River photo net

moon river landscape photo digital-art-gallery.com

Moon River, wider than a mile, I'm crossing you in style some day. Oh, dream maker, you heart breaker, wherever you're going I'm going your way. Two drifters off to see the world. There's such a lot of world to see. We're after the same rainbow's end-- waiting 'round the bend, my huckleberry friend, Moon River and me.

Asteroids galaxy tour, The golden age Μια ποπ διάσταση προσέγγισης του διαστήματος

Οι γειτονιές του κόσμου Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος Μουσική: Μίμης Πλέσσας Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πουλόπουλος Νύσταξες άστρο μου φεγγάρι μου στην αγκαλιά μου αποκοιμήσου ξύπνησες ήλιε αποβροχάρη μου πάρε το γέλιο μου και πλύσου Όλα δικά σου μάτια μου κι ο πόνος σου δικός μου είδαν πολλά τα μάτια μου στις γειτονιές του κόσμου Δίψασες λεύκα μου κουράστηκες ρίξε τις ρίζες σου σε μένα ήρθε βοριάς και ξεμαλλιάστηκες πάρ' την καρδούλα μου για χτένα Όλα δικά σου μάτια μου κι ο πόνος σου δικός μου είδαν πολλά τα μάτια μου στις γειτονιές του κόσμου

Ήλιε μου, Στίχοι: Λένα Κιτσοπούλου Μουσική: Νίκος Κυπουργός Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου Μέσα απ`το παράθυρό μου έκλεψες το όνειρό μου ήλιε μου. Πήγες να κρυφτείς,μα σ`είδα ξέφυγε μια ηλιαχτίδα ήλιε μου. Είδες κιόλας τόσα μέρη κι είναι ακόμα μεσημέρι ήλιε μου. Μα πού πας,πού βασιλεύεις ποιο βασίλειο γυρεύεις ήλιε μου Τ`όνειρο που μου`χεις πάρει θα το φέρει το φεγγάρι ήλιε μου.

Στίχοι: Γιάννης Ιωαννίδης & Παναγιώτης Κοκοντίνης Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Πρώτη εκτέλεση: Μαίρη Λω Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου να πιω τον ήλιο μέσα απ' τα χείλη σου Μην τον ρωτάς τον ουρανό το σύννεφο και το φεγγάρι το βλέμμα σου το σκοτεινό κάτι απ' τη νύχτα έχει πάρει Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας λύπησε σαν το μαχαίρι κρυφά μας χτύπησε σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου να πιω τον ήλιο μέσα απ' τα χείλη σου Μην τον ρωτάς τον ουρανό το σύννεφο και το φεγγάρι το βλέμμα σου το σκοτεινό κάτι απ' τη νύχτα έχει πάρει

BLAUE NACHT, PAUL KLEE

A summer night, Albert Moore

A la recherche de la IV dimension S. Dali

Ο Φυλλομάντης, Οδυσσέας Ελύτης Aπόψε βράδυ Aυγούστου οχτώ Nαυαγισμένο στα ρηχά των άστρων Tο παλιό μου σπίτι με τα σαμιαμίθια Kαι το χυμένο το κερί στο κομοδίνο επάνω Πόρτες παράθυρα ανοιχτά Tο παλιό μου σπίτι αδειάζοντας Φορτίο της ερημιάς μέσα στη νύχτα· Σαστισμένες φωνές κι άλλες που ακόμη Tρέχοντας μες στις φυλλωσιές αστράφτουν σαν Mυστικά περάσματα πυγολαμπίδας Aπό τα βάθη ζωής ανεστραμμένης Mες στο κρύο ασπράδι των ματιών Eκεί όπου ακινητεί ο Kαιρός Kι η Σελήνη με τ' αλλοιωμένο μάγουλο Aπελπιστικά σιμώνει το δικό μου· Ένα θρόισμα σαν από χαμένης Που ξανάρχεται αγάπης σκοτεινό αρχινούν: "Mη". Kι ύστερα πάλι "Mη". "Mωρό μου". "Tι σού 'μελλε", "Mια μέρα θα το θυμηθείς". "Παιδί παιδάκι με τα καστανά μαλλιά". "Eγώ που σ' αγαπώ". "Πες πάντα". "Πάντα". Kι όπως μέσα στην απληστία του μαύρου Που ανοίγεται στα δυο περιβολιού Σβηστό απανθρακωμένο Πάει και καταποντίζεται όλο το έχει σου Aνεβαίνει απ' της ψυχής τ' απόνερα ένα Kύμα θολό που οι φυσαλλίδες είναι Άλλα τόσα παλιά ηλιοβασιλέματα Παράθυρα τρεμάμενα στο φως του εσπερινού Mια στιγμή που προσπέρασες την ευτυχία Σαν τραγούδι όπου κρύφθηκε μήπως το δεις Δακρυσμένο για σένα ένα κορίτσι - Όλα της αγκαλιάς τα ιερά του όρκου Tίποτα τίποτα δεν πήε χαμένο Aπόψε βράδυ Aυγούστου οχτώ Mέσ' απ' τη χλώρη του βυθού και πάλι Tο ίδιο εκείνο ατέρμονο ανατρίχιασμα Mονολογεί και συνθροεί τα φύλλα Mονολογεί στην αραμαϊκή του απόκοσμου: "Παιδί παιδάκι με τα καστανά μαλλιά Σού 'μελλε να χαθείς εδώ για να σωθείς μακριά". "Σού 'μελλε να χαθείς εδώ για να σωθείς μακριά". Kι άξαφνα σαν τα πριν και τα μετά ιδωμένα· Bατές όλες οι θάλασσες με τα λουλούδια Mόνος αλλ' όχι μόνος· όπως πάντα· Όπως τότε νέος που προχωρούσα Mε κενή τη θέση στα δεξιά μου Kαι ψηλά μ' ακολουθούσε ο Bέγας Tων ερώτων μου όλων ο Πολιούχος. (από τα Eτεροθαλή, Ίκαρος 1974)

[«Στο μεσιανό κατάρτι σου...» Ωραίο ποίημα! Ποιος είναι ο συγγραφέας του;

Η ζωή έχει ανάγκη την τέχνη και η τέχνη παίρνει ζωή από το γέλιο των ανθρώπων. Ένα ...αστραπόβροντο νομίζω είναι ό,τι πρέπει για το απόγευμα μας. Χατζηχρήστος, all time classic! http://www.youtube.com/watch?v=7cRMEn4-k4I&NR=1

Ένα site που κάνει προσβάσιμη την αστρονομική γνώση σε παιδιά είναι και το http://www.kidsastronomy.com/

Ευτυχισμένη ημέρα του Πατέρα. Αφιερωμένο σε όλους τους μπαμπάδες Φεγγάρι μου φεγγόφωτο Στίχοι: Μάριος Φραγκούλης Μουσική: Μάριος Φραγκούλης Πρώτη εκτέλεση: Μάριος Φραγκούλης Φεγγάρι μου φεγγόφωτο και νυχτοστολισμένο μόνο μου φαίνεσαι θαρρώ και απομακρυσμένο Ένα όνειρο ονειρεύτηκα στην αγκαλιά σου με είδα παιδί λουσμένο μεσ' στο φως τη νύχτα μου δεν είδα Ήσουν φεγγάρι μου πατέρας μου εσύ αυτός που περιμένω και με τη μέρα την ηλιολούστη τη μάνα παντρεμένο Έτσι σας έβλεπα τους δυο να ζείτε στ' όνειρό μου να πλημμυρίζουν οι στιγμές μεσ' στο παράπονό μου Τα όνειρα ταξίδεψα μ' αγάπη ποτισμένα με τα φτερά της μουσικής τα μάτια δακρυσμένα Φεγγάρι μου φεγγόφωτο τη νύχτα μη φοβάσαι μόνος δε θάσαι πια ποτέ στα όνειρά μου θάσαι μόνος δε θάσαι πια ποτέ στα όνειρά μου θάσαι Ήσουν φεγγάρι μου πατέρας μου εσύ αυτός που περιμένω και με τη μέρα την ηλιολούστη τη μάνα παντρεμένο Έτσι σας έβλεπα τους δυο να ζείτε στ' όνειρό μου να πλημμυρίζουν οι στιγμές μεσ' στο παράπονό μου Φεγγάρι μου φεγγόφωτο μια χάρη θέλω μόνο πάντα να μου χαμογελάς στον ήλιο και στο χρόνο πάντα να μου χαμογελάς στον ήλιο και στο χρόνο

Vavoura Band - O dromos tou feggariou

Το φεγγάρι χόρευε ταγκό http://www.youtube.com/watch?v=0BBSRZHYA88

Κοίτα, ένα αστέρι κατέβηκε να σε φιλήσει Look, a star came down to kiss you Α - Ανατολή Α - Άστρο Α - Ατρόμητος Α- Άφοβος Α- Αστρόσκονη Α - Αγάπη μου Καιρό ένα, φορά μία, ήταν ένας κύριος, κύριος Ιορδάνης που δεν αγαπούσε την εικόνα του κι αποφάσισε να την αλλάξει. Τότε του κολλήσανε διάφορες αρρώστιες, μεγαλοπιάσματα κι ερωτοπάθειες. Άρχισε να μιλάει στα κουτουρού και να 'χει τη γνώμη στο πουγκί του. Βου - Βανίλια Βου - Βουνό Βου - Βερικοκιά Βου - Βεγγαλικά Ο κύριος Ιορδάνης ξέχασε το παρελθόν του, έκοψε τις ρίζες, φύσηξε ο άνεμος και τον πήρε μακριά. Νόμιζε ότι σβήνοντας την ζωή του, αλλάζοντας το όνομα των πραγμάτων θα ξαναγεννηθεί. Γου - Γαλαξίας Γου - Γοργόνα Γου - Γιαλός Τα δέντρα έχουν ρίζες και η θάλασσα βυθό κι ο άνθρωπος ένα μόνο σκοπό: Να βρει τον δρόμο της καρδιάς. Δ- Δάκρυ Ε - Ερωτώ Ζ - Ζαχαρωτό Η - Ημισέληνος Θ - Θάμα Ι - Ιστορία Κου - Καράβι Να μάθεις να μετράς σωστά το φως του φεγγαριού. Να διαβάζεις αυτά που αγαπάς, να πιάνεις, να κοιτάς, να ακούς. Κοίτα, ένα αστέρι κατέβηκε να σε φιλήσει! Λου - Λουλουδόσκονη Μ - Μυρίζω Νυστάζεις αγάπη μου; Κοιμήσου... Θάνος Μικρούτσικος

Ταξιδιάρικο Φεγγάρι Στίχοι: Πέρσα Σούκα Μη ρωτάς πού βρίσκομαι και χάνομαι απόψε, να ρωτάς τι βγαίνει από μέσα μου και διώξε τους κακούς αέρηδες. Τις καλές νεράιδες έλα φέρε μου και πάμε, πάμε μες στο όνειρο και άσπρα να φοράμε, μάγοι, καμηλιέρηδες. Ταξιδιάρικο φεγγάρι κι οι ματιές μας στ' ανοιχτά, ασημένιο κεχριμπάρι μας κερνάει, μας μεθά. Μη ρωτάς πού βρίσκομαι και χάνομαι απόψε, να ρωτάς τι βγαίνει από μέσα μου και νιώσε της ψυχής το κάλεσμα. Άνοιξε ο ουρανός για μας να περπατάμε, δώσε μου το χέρι σου στο άπειρο να πάμε, στης ζωής το χάρισμα.

Αρχαίοι Ναοί και ηλιακό σύστημα Ο Νεύτων υποστήριζε πως οι αρχαίοι γνώριζαν ότι ο ήλιος ήταν το κέντρο του κόσμου και πως οι πλανήτες βρίσκονταν σε τροχιά γύρω του, χάρη στις βαρυτικές δυνάμεις που επιδρούσαν μεταξύ αυτών και του ήλιου. Αυτό, όσο δεδομένο είναι στη σημερινή εποχή, τόσο φαντασία αποτελούσε για εκείνη την εποχή. Πως υποστήριζε κάτι τέτοιο? Το συμπέρασμα αυτό απορρέει από το ότι κάποιοι αρχαίοι Ναοί ήταν χτισμένοι έτσι ώστε να συμβολίζουν το ηλιακό σύστημα, έχοντας τη φωτιά στο κέντρο τους και συνεπώς συμβολίζοντας τον ήλιο. Και το stonehenge ήταν μια αναπαράσταση αυτού του ηλιακού συστήματος – με τη «φωτιά στο κέντρο» (κάτι που δεν έχει αποδειχτεί) και τους βράχους περιμετρικά, αντιπροσωπεύοντας τους πλανήτες και τις τροχιές τους. Πάντως, αρκετοί ερευνητές τονίζουν τη συνήθεια του Νεύτωνα να βασίζεται σε ένα πολύ καλό στοιχείο, προσθέτοντας στη συνέχεια την ύπαρξη άλλων αμφίβολων στοιχείων προκειμένου να στηρίξει τις σκέψεις και τα λεγόμενά του. http://www.artofwise.gr/html/categories_content/anadromes/megaloimystes_newton.html

Το 1642 γεννήθηκε ο άνθρωπος που έμελλε να δώσει μια τεράστια ώθηση στην πρόοδο των επιστημών αλλά και της φιλοσοφίας. Ο Isaac Newton, άγγλος φυσικός, μαθηματικός, φιλόσοφος και αστρονόμος, χαρακτηρίζεται ως θεμελιωτής της κλασσικής φυσικής και της αστρονομίας καθώς οι ανακαλύψεις του στιγμάτισαν τις θετικές επιστήμες. Ως φοιτητής, ο Νεύτων πέρασε σχετικά απαρατήρητος μέχρι να πάρει το πτυχίο του το 1665. Θεωρείται ότι μελετούσε μόνος του σ’ένα δωμάτιο με την προσωπική του βιβλιοθήκη να ανέρχεται στα 1.600-1.800 βιβλία (αν και ο ίδιος αρεσκόταν στη μελέτη χειρόγραφων σημειώσεων από συγχρόνους του), αναζητώντας τη γνώση που θα προσέγγιζε περισσότερο τους νόμους που διέπουν το σύμπαν. Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας είναι η διατύπωση του νόμου της βαρύτητας ένα χρόνο αργότερα, το τρίτομο έργο: Μαθηματικές Αρχές της Φυσικής και της Φιλοσοφίας (Philosophiae naturalis principia mathematica ή αλλιώς Principia Naturalis) που δημοσιεύτηκε το 1687 καθιστώντας τον ευραίως γνωστό, η ανακάλυψη του κατοπτρικού τηλεσκοπίου που φέρει και το όνομά του, η ανάλυση του φωτός στα επτά χρώματα της ίριδας κ.α. Αυτές οι ανακαλύψεις του, όμως, δεν ήταν παρά το μισό του έργο καθώς από τα 10.000.000 περίπου λέξεις που αποτελούν το έργο του, μόνο οι 5.000.000 είναι προϊόν της ενασχόλησής του με τις θετικές επιστήμες. Το άλλο μισό ήταν σχετικά δυσκολότερο να αναγνωριστεί ως έρευνα, όχι μονο γιατί δε συμβάδιζε με τις σύγχρονες επιστημονικές απόψεις, αλλά και επειδή το θρησκευτικό κατεστημένο ήταν ιδιαίτερα αυστηρό ως προς τις απόψεις που ακούγονταν.

Ρωμιοσύνη, Γιάννης Ρίτσος (απόσπασμα) Πιάνεις το χέρι. Eίναι δικό σου. Nοτισμένο απ' την αρμύρα. Δικιά σου η θάλασσα. Σαν ξερριζώνεις τρίχα απ' το κεφάλι τής σιωπής στάζει πικρό το γάλα της συκιάς. Όπου και νάσαι ο ουρανός σε βλέπει. Στρίβει στα δάχτυλά του ο αποσπερίτης την ψυχή σου σαν τσιγάρο έτσι ναν τη φουμάρεις την ψυχή σου ανάσκελα βρέχοντας το ζερβί σου χέρι μες στην ξαστεριά και στο δεξί σου κολλημένο το ντουφέκι-αρραβωνιαστικιά σου να θυμηθείς πως ο ουρανός ποτέ του δε σε ξέχασε όταν θα βγάζεις απ' τη μέσα τσέπη το παλιό του γράμμα και ξεδιπλώνοντας με δάχτυλα καμένα απ' το φεγγάρι θα διαβάζεις λεβεντιά και δόξα.

Non lupus, leo curat oves. (?) (!)

lupus cum pelle ovis.

Homo lux ovium vel luporum coronas admiratur ?