Μάκης Μαυρουδής

Αγαπητέ Αντώνη Για να διευκολύνω ειδικά εσένα και για μπορείς να σχολιάσεις με άνεση χρόνου (αφού συμφωνήσουμε στα προηγούμενα) τα σχετικά με τους τετραδιάστατους χώρους, επανέρχομαι. Σε κύκλο κέντρου Ο και ακτίνας «1», φέρουμε διάμετρο ΑΒ και στο Β την κάθετο (και εφαπτόμενη) ΒΓ ίση πάλι με ένα (1). Ενώνουμε το Γ με το Ο που τέμνει την περιφέρεια στο Δ και στην προέκταση στο σημείο Ε. Η γιαγιά μου η σχωρεμένη που δεν γνώριζε γράμματα και το «Πυθαγόρειο θεώρημα» μόλις της είπα ότι (ΓΟ) = ρίζα 2 , μου απάντησε ότι το μήκος (ΓΔ) που ζητάω είναι ίσο με (ρίζα δύο -1) και αν της ζητούσα και το (ΓΕ) θα μου έλεγε ότι είναι ίσο με (ρίζα 2 +1). Εγώ βέβαια αρκούμε στο πρώτο! Αν είχα έναν μαθητή (αφηρημένο μαθηματικό - ακουσματικό) που ποτέ δεν του έδειξα γραμμές και κύκλους αλλά του είχα μάθει πολύ καλά να λύνει εξισώσεις, θα είχα καταστρώσει μια εξίσωση με βάση τη γνωστή σχέση «δύναμις σημείου ως προς κύκλον» και αφού έλεγα στον εαυτό μου ότι (ΓΔ).(ΓΕ) = (ΓΒ)2 και ότι (ΓΔ)= χ, θα του έδινα να λύσει την εξίσωση: χ(χ+2)=1.1 ή χ2 + 2χ - 1=0 (το δεύτερο μέλος είναι το «τίποτα» και το πρώτο το «κάτι»). Ο «αφηρημένος» θα μου έλυνε την εξίσωση και θα μου έλεγε ότι βρήκε τις λύσεις: χ1 = (ρίζα 2 - 1) και χ2 = (- ρίζα2 -1) (αυτές οι λύσεις είναι το «συγκεκριμένο τίποτα»). Θα σκοτωθούμε όμως!!! Εγώ του ζήτησα ένα μήκος και αυτός μου βρήκε δύο, και το ένα μάλιστα αρνητικό, χωρίς να του ορίσω ούτε σύστημα συντεταγμένων, ούτε θετικές ούτε αρνητικές κατευθύνσεις. Δεν του λέω τίποτα όμως για τη γιαγιά μου την Ιώνισα και τον αφήνω να ζεί στον κόσμο του! Με βλέπει που λες ένας φυσικός και μου λέει: Δεν ντρέπεσαι, «το δουλεύεις το καημένο! Το βρήκες μικρό και το γέλασες! Γιατί δεν του έδειξες τουλάχιστον την σκιά της σφαίρας και κείνη την (ΒΓ) που είναι κάθετη προβολή ημικύκλιου; Κάποια μέρα λοιπόν, που ο φυσικός αναβαθμίστηκε και έγινε σοφός και τη θέση του πήρε ο γεωμέτρης, ο «αφηρημένος» την ψυλλιάσθηκε ότι «τον δουλεύουν» και αποφάσισε να γίνει Riemann; Έβαλε στο Β μια άλλη εφαπτόμενη σφαίρα και είπε: Αυτή τη φορά «όποιος μου το παίξει γεωμέτρης ή φυσικός, την πάτησε με τους τετραδιάστατους χώρους. Θα πάρω το αίμα μου πίσω»! Έτυχε να πέσει πάνω στον Αϊνστάιν!.. Σχολίασέ μου τα προηγούμενα και γράψε και την συνέχεια βάζοντας κάπου το σύστημα συντεταγμένων ΧΨΖ, διάλεξε έπειτα μια ευθεία ίση με w και μια άλλη ίση με r και να δεις τι πλάκα που θα έχει η υπόθεση!!! Φιλικά Μάκης

Αγαπητοί μου Κώστα και Αντώνη. Αν θέλετε μπορώ να αρχίσω από το μερικό και το ένα ή από γενικό και το σύνθετο («οδός άνω κάτω μία» [Ηράκλειτος] ). Για να μπορούμε όμως να συζητάμε ευρισκόμενοι στο ίδιο «πεδίο» ή στο ίδιο «επίπεδο» (και όχι σε παράλληλα που δεν συναντώνται), όπως έλεγε ο Μπεντελέμ, πρέπει να σταθούμε με αυστηρότητα και συνέπεια στο θέμα των ορισμών. Αν εσύ μου λες ότι οι παράλληλες ευθείες ή τα παράλληλα επίπεδα τέμνονται, ή ότι πρέπει να εξακολουθούμε να λέμε «άτομο» όχι το «άτμητο» αλλά το «τεμνόμενον» και μια μου ορίζεις την συχνότητα «σαν φοράς αριθμό» (Αριστοτέλης) και μια σαν τα διαδοχικά μέγιστα ή ελάχιστα ημιτονοειδούς καμπύλης ενός άϋλου κύματος (ενώ η εποπτεία σου είναι ο τριγωνομετρικός κύκλος που τον ξέχασες), τότε πώς να συνεννοηθούμε; Ας αρχίσουμε (λογικά) λοιπόν από κάπου να συμφωνούμε, αλλά με μια βασική δέσμευση. «Για κάτι που ξεκαθαρίσαμε και συμφωνήσαμε, να μην επανερχόμαστε από την πίσω πόρτα για να το μισοαναιρέσουμε και να δημιουργούμε στους πολλούς αμφιβολίες και λογική σύγχυση». Ή ισχύει ή δεν ισχύει. Παίρνουμε την μια υπόθεση και με βάση την παρατήρηση και το πείραμα την φθάνουμε στα άκρα της. Μετά παίρνουμε την άλλη. Καθαρές δουλειές, όπως κάνει το P/C. Ή ON ή OF , δηλαδή ή 0 ή 1. Ή όπως έλεγε ο Χριστός σου «και ο λόγος υμών έσται ή ΝΑΙ, ΝΑΙ, ή ΟΥ, ΟΥ». Και ΝΑΙ και ΟΥ συγχρόνως δεν έχει! Η λογική αντιστοιχία πρέπει να είναι αυστηρά αμφιμονοσήμαντη. ( Σ’ αυτό θα συμφωνούσε και ο Πλάτωνας Αντώνη, που έλεγε ότι η γνώση είναι μνήμη! Δες το αρχικό μου ερώτημα!). Η «μεσοβέζικη» λογική είναι τακτική Πυθίας, σοφιστών, δυϊσμού και διττού λόγου, σαν εκείνου για το φωτόνιο, που είναι και δεν είναι ύλη! Ο λόγος φίλοι μου, είτε σαν μέσον συνεννόησης των απλών ανθρώπων με λέξεις, είτε σαν «ανώτερη» λογική των μαθηματικών και της φυσικής, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σύνολο συμβόλων που πρέπει να μας βοηθάνε να εννοήσουμε και όχι να παρανοήσουμε την υλική πραγματικότητα. Τα σύμβολα είναι το μέσον και όχι ο αυτοσκοπός! Ο άκρατος αφυλοποιημένος συμβολισμός δεν διαφέρει από τον συμβολισμό των θρησκειών και την πρακτική των κβαντιστών, που σας ξαφάνησαν την ύλη στα ελάχιστα όριά της. Για τους θιασώτες των υπερχορδών ούτε να το συζητάμε. Αυτοί μπορεί και να σας αποδείξουν ότι το φεγγάρι δεν υπάρχει επειδή ποτέ δεν το είδε ο εκ γενετής τυφλός! Η θρησκείες θέλουν για τους πολλούς (τουλάχιστον στα φανερά και πριν λυθούν οι κώδικές τους) να υπάρχει οπωσδήποτε μια χρονική αρχή, και η μεγάλη έκρηξη σ΄ αυτό «κάνει πλάτες», προσφέρει «γή και ύδωρ», έστω και αν περιορίζει (αυτό πρέπει να το ομολογήσουμε) την παρέμβαση του θείου σ’ εκείνη την απειροελάχιστη χρονική στιγμή της «ανεξήγητης αρχής». Γιατί αποκλείουν το «Ηρακλείτειον» ενδεχόμενον να μην υπάρχει, τουλάχιστον χρονικά, αρχή της δημιουργίας, που είναι και η άλλη «μισή πιθανότητα»; Τώρα, αντιστρέφοντας και γώ σας λέω ότι μπορούσαν να είναι τόσο κατηγορηματικοί, μόνον και μόνον τότε που θα αποδείκνυαν ότι η μετάθεση προς το ερυθρό οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο αίτιο που επικαλούνται. Δεν μπορούμε υποκριτικά να μιλάμε για «μονισμό» ή «ενοποίηση» μόνο στη άβια φύση και όχι και στην ιστορία, ούτε το αίτιο μπορεί να είναι διττό ή πολλαπλό. Τότε δεν ξέρουμε τι είναι ενοποίηση! Πού συμφωνείται και πού διαφωνείτε, ξεκαθαρίστε αυτά προς το παρόν για να πάμε παραπέρα. Φιλικά Μάκης

Αγαπητέ Αντώνη Αν αναφέρομαι μερικές φορές στο πρόσωπό σου ή και σε άλλον συνομιλητή, αυτό δεν σημαίνει αναφορά σε φυσικό πρόσωπο, σε συγκεκριμένο πολίτη, αλλά στην άποψη που εκφράζει και που (κατά την άποψή μου) του «εμφύτευσαν» να σκέφτεται. Αντίθετα, είμαι αυτός που από τις πρώτες θέσεις που πήρες, αν και σε μερικά βασικά διαφωνούσα, σου είπα ότι προσεγγίζεις καλύτερα το πρόβλημα. Ο πηγαίος επίσης τρόπος που αντιδράς δείχνει ότι οι προθέσεις σου είναι αγνές. Αν έχεις και κάποια πείρα από ζωή και δουλειά, αυτό σε τιμάει ακόμη περισσότερο. Αυτά για να μην παρεξηγηθώ, «αν κάπου πέσουμε σε θύελλα»! Κατ’ αρχήν εγώ τιμώ τους προγόνους μου, όχι όπως οι προγονόπληκτοι, που φθάσαν στο σημείο να λένε ότι οι Έλληνες ήλθαν από το διάστημα ή ότι είναι μια ανώτερη ράτσα. Αυτοί αν ήλθαν από κεί, ελόγου μου «ούφο» δεν είμαι. Ξέρω όμως και πού πρέπει να τους κάνω κριτική και κει πολλές φορές οι σύμμαχοι λιγοστεύουν. Πρώτα –πρώτα τους τιμάω, γιατί μου έμαθαν να μιλάω σε μια γλώσσα που σίγουρα αγνοείς τη δύναμή της. Τι ακριβώς δηλαδή κρύβει μέσα της. Είναι μια γλώσσα «αληθινή» με την έννοια ότι, συγκριτικά με άλλες, μιμείται τη φύση, κατά το δυνατόν πιστότερα. Δες λίγο, για παράδειγμα, τη συμμετρία της και τις αναλογίες ύψους και πλάτους των κεφαλαίων (κυρίως) γραμμάτων της και ίσως καταλάβεις ότι και «ένας άλλος Ευκλείδης» πριν από 2406 χρόνια, ήξερε καλύτερη γεωμετρία του τρισδιάστατου χώρου από τον Αϊνστάιν. Αυτός και ο «Αρχίνους» (άκου όνομα!) εισηγήθηκαν την τότε «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση». Ο Ελύτης όταν ευχαριστεί τον «Όμηρο» για τη γλώσσα του, κάτι παραπάνω ξέρει! Τώρα, θα απορείς ακόμη περισσότερο, πώς συνδέονται όλα αυτά τα «πολλά και διάφορα» με το φωτόνιο που συζητάμε. Κι’ αυτά και τα άλλα που σου είπα, τα διακρίνει μια αυστηρή αλληλουχία, αλλά είναι ακόμη «αφανής, σαν την αρμονία της φύσης». Μοιάζουν με τις ψηφίδες ενός πίνακα που θέλει «πολύ γέμισμα» για να σου δώσουν στον τρισδιάστατο χώρο, έναν ωραίο πίνακα. Αν είναι αληθινός ή όχι αυτό θα μας το πεί «μια νέα θεωρία ενοποίησης» που όχι μόνο το ένα της λεγόμενης άβιας ύλης, αλλά, κυρίως τον άνθρωπο, δεν θα τον αφήσει απ’ έξω. Φιλικά Μάκης Υ.Γ. Προετοιμάσου γι’ αυτά που μου είπες για το P/C και όσον αφορά τον Riemann, διάβασε στο γνωστό σου site Physics 4u τα περί «κύκλου, σφαίρας, υπερσφαίρας – γεωμετρία στις 4 διαστάσεις» και αφού διατυπώσεις απλά το ερώτημά σου, «ετοιμάσου να κλάψεις» μαζί με τον Αϊνστάιν! (αν και σε πολλά δεν μ’ απάντησες). Όταν λέω «απλά», εννοώ να μπορεί να μας καταλαβαίνει ένας μέσος Έλληνας που διαθέτει κοινή λογική. Π.χ να γνωρίζει τουλάχιστον το λεγόμενο Πυθαγόρειο θεώρημα. Όταν μιλάμε δημοσίως πρέπει να καταλαβαίνουν πολλοί, έστω αν χρειαστεί να μας ξαναδιαβάσουν.

Αγαπητέ Αντώνη Με παρεξήγησες! Σου φαίνομαι για επίσκοπος του υποκειμενικού ιδεαλισμού ή μήπως «συνωμοτείς» και συ συμμαχώντας με τους υλιστές «του γλυκού νερού» που αποκάλεσαν τον υλισμό του Ηράκλειτου θεολογικό (!!!); Και βέβαια δέχομαι τα στοιχεία και τα συμπεράσματα από τις παρατηρήσεις σου, γιατί η παρατήρηση και το πείραμα είναι η «λυδία λίθος». Απλώς χρειάζεται περισσότερη προσοχή στην ερμηνεία αυτού που παρατηρούμε. «Οφθαλμοί των ώτων ακριβέστεροι μάρτυρες» και είναι καλύτερα να βλέπουμε παρά να ακούμε μόνο ή «να έχουμε ακουστά». Επαίνεσα μάλιστα το γεγονός ότι οι εγκυκλοπαίδειες το θεώρησαν σημαντικό να το συμπεριλάβουν και στην ύλη τους. Εκείνο που με ενδιέφερε περισσότερο ήταν: 1) Κάποιος που έχει τον χρόνο και τις σχετικές γνώσεις να εφαρμόσει την θεωρία σχετικότητας όπως και στην περίπτωση της μετάπτωσης του περιηλίου του Ερμή και να μας πει τι βρήκε. 2) Αν έχουμε στοιχεία και από τους δορυφόρους των άλλων πλανητών και μπορούμε να πούμε ότι αυτή η «κυκλική» περιφορά της εστίας είναι γενικό φαινόμενο. 3) Μετά να αξιολογήσουμε τα δεδομένα και να σχολιάσουμε τις τυχόν αντιφάσεις, καθώς ο ερωτών, περίμενε το απόγειο να βρίσκεται μονίμως προς την πλευρά του ήλιου. Φιλικά Μάκης

Φίλε μου Heal και συ Αντώνη. Αν με προκαλείς «για να φουντώσει το πράμμα», δεν θα τα καταφέρεις! Κατιναριό δεν είμαι. Αν το κάνεις για να αρνηθώ λεπτομέρειες και να μου προσάψεις την μομφή του μυστήριου ή του μυστικιστή, δηλ. αυτού που ακριβώς πολεμάω, τότε πράττεις ευφυώς! Θα πω λοιπόν λίγα, με κάποια δικιά μου σάλτσα, μια και μας αρέσουν γενικώς «οι ιστορίες για άγρια θηρία». Τα λόγια σου για τον Μπέρκλεϋ και μερικά ακόμη, τηρουμένων των αναλογιών, μου θυμίζουν την γνωριμία Πλάτωνα - Σωκράτη, που στην πρώτη τους επαφή, ο δεύτερος κάτι του ψιθύρισε στο αυτί και ο Πλάτωνας έκαψε όλα του τα ποιήματά του. Στο πρώτο του δε έργο «Αλκιβιάδης», ο Σωκράτης καμαρώνοντας για τον μαθητή του, είπε (τα μισά είναι λόγια του Διογένη του Λαέρτιου και τα άλλα του Πλάτωνα, χωρίς να αποκλείω όλα να τα είπε ο «Πλαταράς» που τα πιλάτευε): «Κοίτα τι μου καταμαρτυρεί το μειράκιον! Σε άνθρωπο ανέραστο προσφέρει εραστή»! Κοίτα τώρα και κάτι διαφορετικό από τον χώρο της πολιτικής οικονομίας. Ένας άσημος Έλληνας, ο Αργύρης Εμμανουήλ, έγραψε ένα βιβλίο (ελάχιστα γνωστό στο ευρύτερο κοινό) με τον τίτλο « Η Άνιση Ανταλλαγή» και είχε το θράσος ή την φαεινή ιδέα, να ζητήσει να τον προλογίσει και να τον ξαναπρολογίσει, μια αυθεντία, ο Σάρλ Μπεντελέμ, που από την αρχή και για να τον ξεφορτωθεί του δήλωσε ότι διαφωνεί με τις απόψεις του και ότι θα του κάνει αμείλικτη κριτική. Παρά ταύτα ο Έλληνας δέχθηκε προθύμως.! Το αποτέλεσμα, μετά από πολλούς πρόλογους και αντίλογους, ήταν, ο Μπεντελέμ, με την γενναιότητα που τον διέκρινε και στην ηλικία του, να ζητήσει δημόσια συγνώμη, αναγνωρίζοντας το λάθος του. Ωραίοι άνθρωποι, ήξεραν να συζητούν και να διαφωνούν! Αν μπορούσες να διαλέξεις («τηρουμένων των αναλογιών»), σε ποια θέση θα ήθελες να ήσουν; Και τώρα για παρηγοριά, σου λέω ότι οι σοφοί ή έστω οι φιλόσοφοι και οι μεγάλοι ποιητές (βάλε και τους ιδρυτές θρησκειών τουλάχιστον), πάντα συμφωνούσαν «επί της ουσίας και της ύλης», ακόμη και αν δεν φαίνεται αυτό, «εκ πρώτης όψεως»! Όταν κάποτε το χώνεψα κι’ αυτό καλά, ξεκαρδίστηκα στα γέλια, γιατί μια άλλη μέρα, πολύ πιο πριν, έχασα πάσα ιδέα, γι’ αυτό που λέγεται γνώση και επιστήμη. Ήταν τότε που ήθελα να γίνω ποιητής ή να πάρω φόρα και να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο λέγοντας κάτι τέτοια: «Ω ευφυείς μου άνθρωποι, αίσχος της ηθικής! Αν ξέρατε τι χάνεται μ’ αυτό που παριστάνετε! Χάνεται η ζωή»! Όταν πήγα όμως να τους ζητήσω τα ρέστα, βρέθηκα κι’ από κάτω! «Καλά ρε βλάκα, μου είπαν, δεν βλέπεις ούτε μπροστά σου; Ο λόγος σου τα λέει αλλά εσύ αγρόν αγοράζεις»! Έβαλα, που λέτε, την ουρά στα σκέλια, κι’ ακόμη τρέχω και δεν φτάνω, που λέει ο λόγος! Με ρώτησαν, αν οι μαθηματικοί διαφόρων ηπείρων έλυναν την ίδια εξίσωση, θα έβρισκαν τις ίδιες ή διαφορετικές λύσεις; Απάντησα το εύλογον. Τότε μου είπαν: «Και μας, μας έχεις για …. ή πιο κάτω από αυτούς; Εμείς, ρε γελάσαμε τους φυσικούς, που γέλασαν τους γεωμέτρες»! Τότε ήταν που έγινε «ενοποίηση αγγέλων και διαβόλων» και γω διδάχθηκα ότι «όταν αγνοείς, αγνοείς και τι αγνοείς». Γι’ αυτό, αν έχεις κι’ άλλα να μου πεις, είμαι πρόθυμος «ν’ ακούσω και σένα και κάποιον σαν τον Κρατύλο». Επειδή "τα παιδία παίζει, έγινα απο τότε ένας σύγχρονος Ερμογένης, που έμαθε να είναι και καλός ακροατής (ό,τι μου λένε προθύμως το ακούω). Αυτό με βοήθησε αφάνταστα. Σας χαιρετώ [ Υ.Γ. 1) Η μεγαλύτερη όμως ευχάριστη έκπληξή μου, ήταν όταν κατάλαβα τα λόγια αυτού που συχνά επικαλούμαι: «Όποιος ψάχνει για χρυσό (είπε), πολύ γη σκάβει και βρίσκει λίγο». Αυτά να δεις τα λόγια πόσο καθαρά ήταν, αλλά δεν μπορούσα να τα καταλάβω, ο χοντροκέφαλος! 2) Να θυμάσαι καλά αυτά που είπες για τον Ρίεμαν και τον αδύνατο στα μαθηματικά Αϊνστάιν, όπως κι’ αυτά για το P/C. Ο Μπίλ Γκέϊτς λένε, αν δεν είσαι Αριστοτελικός δεν σε παίρνει στην δουλειά του. Λες αυτός ο Πρωταγόρας της Αμερικής να γνωρίζει; Με τρώει η περιέργεια].

Φίλε Heal Κατ’ αρχήν συγνώμη για την πληθώρα αντιγράφων. Ο αδέξιος χειρισμός μου και ο «δαίμων» του τυπογραφείου ας όψονται για τα πλέον του ενός. (Αν είναι δυνατόν και επειδή, έτσι ή αλλιώς, κάποτε θα γίνει «ενοποίηση», άσε μόνο ένα!). Και τώρα στο προκείμενο. Δεν ξέρω σαν συντονιστής πώς τα παίρνεις, αλλά δεν είχα σκοπό να μπλέξω σ’ αυτήν την ιστορία, γιατί παράλληλα με την δουλειά μου, άρχισα ήδη να ταξινομώ τις απόψεις μου και μετά από αρκετά χρόνια έρευνας, το αποφάσισα επιτέλους «να εκδοθώ και γω» σαν τις πόρνες τους σοφιστές, όπως έλεγε και ο Πλατωνικός Σωκράτης! Όχι όμως πριν τις ελέγξω και πειραματικά. Άρα δεν έχω τον χρόνο να θεωρητικολογώ και ούτε είναι του χαρακτήρα μου. Το να πάρεις όμως μιά γεύση και για το πώς «σκέφτεται η πιάτσα» γύρω σου (εκτός πανεπιστημιακού χώρου ή κατεστημένου), είναι μια πολύτιμη εμπειρία. Εξάλου είμαι υπέρ της δημοκρατίας της πληροφορίας και οι ελεύθεροι αυτοί χώροι προβληματισμού είναι ένα καλό βήμα έκφρασης. Όσον αφορά το μαθηματικό μέρος τώρα, έχω να σου πω, ότι ένας χώρος που για σένα μπορεί να είναι τετραδιάστος, αν είναι κατάλληλα «εμβαπτισμένος» σε έναν τρισδιάστο χώρο, για μένα δεν εκφράζει τίποτα άλλο από μία αλλαγή συστήματος συντεταγμένων. Το ίδιο ή κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους άλλους πολυδιάστους χώρους. Αλλά, το να βρίσκεις έναν ευκολότερο τρόπο μαθηματικής έκφρασης για να μεταβαίνεις από ένα κουβάρι συστημάτων αναφοράς μιας σύνθετης υλικής δομής, σε ένα και μόνο σύστημα αναφοράς, ή το να αναλύεις ένα μέγεθος σε διάφορες ακτινικές συνιστώσες ενός τρισδιάστατου και πάλι συστήματος, επειδή έτσι πρακτικά σε βολεύει, αυτό δεν σου επιτρέπει να λες ότι δεν ισχύει η Ευκλείδεια γεωμετρία ή ότι υπάρχουν χώροι πλέον των τριών διαστάσεων. Αν δεν δόσεις υλικό περιεχόμενο στις μαθηματικές εξισώσεις, δηλ αν δεν εκφράζουν την θέση ή την κίνηση της ύλης, ή έστω συγκεκριμένες αποστάσεις, διαστάσεις ή σημεία τους, τότε χάνεσαι στον τύπο και σου φεύγει η ουσία. Έλεγε ο «ιδεαλιστής» Χέγκελ ότι αν δεν θέλεις να το κάνεις αυτό και αναφέρεσαι αφηρημένα σε μία εξίσωση και τις λύσεις της, είναι σαν να λες ότι «το τίποτα ενός κάτι, είναι ένα συγκεκριμένο τίποτα». Αυτή η φαινομενικά αφηρημένη θεώρηση, είναι που αποκαλώ σύγχρονο μυστικισμό και διαφωνώ κάθετα με όποιους την συντηρούν. Επειδή σαν μηχανικός, οι σπουδές μου ήταν κάτι ανάμεσα στην αφηρημένη θεωρία και στη καθημερινή πρακτική, αυτό με βοήθησε να αναλύω τα σύνθετα και να τα κάνω όσο το δυνατό πιό απλά, αλλά συγκεκριμένα. Έτσι με τη σειρά μου σου λέω ότι δεν πρόκειται να αλλάζω άποψη αν δεν με πείσει κάτι ακόμη πιο μαθηματικά συγκεκριμένο με αναφορά στην υλική πραγματικότητα. Σε χαιρετώ

Στον «εξωγήινο» άπιστο Θωμά Αν με πείσεις με αποδείξεις ότι τα πράγματα είναι έτσι όπως τα δέχεσαι εσύ, είμαι έτοιμος να τα δεχθώ και γω, να προσχωρήσω στην άποψή σου. Και για να μην κουράζεσαι δώσμου μόνο μιά ικανοποιητική απάντηση γιατί να υπάρχουν ποιητές ή και θρησκείες; Λες να είναι "φευτάτοι"; (Κάποτε πέρασε και από το δικό μου μυαλό σαν σκέψη). Νάσαι σίγουρος ότι θα πω δημοσίως ότι έκανα λάθος, αλλά όχι όπως ο Γαλλιλαίος που καταδικάστηκε «για ασέβεια και διασπορά ψευδών ειδήσεων». Ο Γαλλιλαίος όμως υπέφερε και ο Τζιρντάνο Μπρούνο κάηκε στην πυρά, γιατί όπως ελόγου (καλή ώρα), ισχυριζόταν ότι στη φύση υπάρχουν διακριτές υλικές μονάδες. Μήπως γνωρίζεις και πόσο κυνηγήθηκε ο Καρτέσιος, έναν γιατρό που τον ξερόξηναν δύο ώρες (για να γίνει νόστιμος) επειδή είπε ότι το αίμα μεταφέρει τις θρεπτικές ουσίες! Έναν άλλον όμως, τον γνωστό σου Λάϊμπνιτς που μας δούλεψε όπως ο Πλάτωνας, λέγοντας ότι υπάρχουν μονάδες στη φύση αλλά είναι «άϋλες» (βλέπε το έργο του «Μοναδολογία») τον άφησαν να ζήσει. Όμως, παρά την προσφορά του, και επειδή κάποιοι δεν τρώνε κουτόχορτο και ξέραν τι κατά βάθος πρέσβευε, αυτοί οι κύριοι, οι της επίσημης άποψης, έδειξαν τόσο φανερά την αντίθεσή τους, που δεν πήγαν ούτε στην κηδεία του. Με τον Δαρβίνο ξεχνάς τι έγινε, μέχρι να φθάσουμε στο σήμερα και η σχετικά ακίνδυνη πλέον θεωρία της εξέλιξης να διδάσκεται επισήμως; Και αν πάμε πολύ πιο πίσω, ξέρεις ότι τον Ίππασο (και για άλλους Ίππαρχο) τον έπνιξαν οι Πυθαγόρειοι, γιατί ήθελε η γνώση των λίγων να γίνει δημόσια παιδεία; Μήπως στο θάνατο του Σωκράτη πιστεύεις ότι θριάμβευσε η δημοκρατία; Δείξε μου τώρα έναν, αντιδραστικό ή μυθομανή, ένα φανατικό θρησκόληπτο, που να καταδικάστηκε για τις απόψεις του ή να δολοφονήθηκε από ανθρώπους «αρνιά», σαν κι’ αυτό το μικρό δείγμα που ανέφερα. Δεν νομίζεις ότι υπάρχει κάτι επιλήψιμο και ότι αυτό που αύριο θα γίνει αποδεκτό κάποιοι πρωτοπόροι και πρωτομάρτυρες το πληρώσουν στη εποχή τους ακριβά και «αναίτια»; Διάβασε ξανά τον Ηράκλειτο με προσοχή. Είναι ο μόνος ( σαν ιστορικά υπαρκτό πρόσωπο, απ’ όσα ξέρω) που ισχυρίζεται ότι «λέει τα πράγματα με το όνομά τους». Σκέψου να μη είχαν εξαφανίσει και το βιβλίο του, ή δοθέντος αυτού, να μην υπήρχαν άνθρωποι σαν τον Αριστοτέλη που με το πρόσχημα μιας δήθεν κριτικής, διατήρησαν μερικά αποσπάσματα και με την ίδια τέχνη, ένας Πλάτωνας που σου φαίνεται ιδεαλιστής, να μην τον αποκαλούσε «αυστηρή του μούσα», πόσο πνευματικά πιο φτωχοί θα ήμασταν. Αυτό δεν διαφέρει από την τακτική ενός Μακιαβέλι, που με βιβλίο του δίνει δημοσίως συμβουλές σε ηγεμόνες για να σου δείξει ακριβώς την νοοτροπία τους, λες και δεν μπορούσε να το κάνει κατ’ οίκον, αν ήταν με το μέρος τους! Μεγάλοι παραμυθάδες και ποιητάδες υπάρχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια. Έχεις την εντύπωση ότι θα χάναν τον πολύτιμο χρόνο τους «για το βρακί της ωραίας Ελένης»; Υπάρχουν, και είναι αυτοί που αδικήθηκαν από τις ανόητες κρίσεις μας, γιατί δεν μπόρεσαν να μιλήσουν πιό καθαρά. Αν το επιχειρούσαν, το πολύ - πολύ τα έργα τους να ήταν, «στα καμένα της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας». Αν βρείς τι ακριβώς σου λένε ("τι το πνεύμα λέγει ταις εκκλησίαις"), τότε και συ θα δεις, ότι με το έναν ή τον άλλο τρόπο είναι «κρυφοηρακλειτικοί». Γιατί, όπως λέει και ο λαός, που με τον κοινό του λόγο και στην πράξη, ξέρει καλύτερα την «θεωρία ενοποίησης»: «η αλήθεια είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία». Αυτά τα λίγα.

Φίλε Γιώργο Θα προσπαθήσω με παραδείγματα να γίνω πιό κατανοητός αν και απαντάω κάπως γενικότερα. Λένε ότι, η μετάθεση προς το ερυθρό μιάς ακτινοβολίας γ δείχνει ότι το μακρινό σώμα - πηγή απομακρύνεται και μάλιστα τόσο πιο γρήγορα όσο πιο πολύ απέχει. Αν σου έλεγε κάποιος ότι η ακτινοβολία γ συμπεριφέρεται όπως τα μόρια του αέρα (δηλαδή αραίωση ή πύκνωση μορίων είναι το ίδιο με εσωτερική αλλαγή συχνότητας των μορίων) θα το δεχόσουν αβασάνιστα; Προφανώς όχι. Παρά ταύτα αυτό ακριβώς δέχθηκες αναπόδεικτα και επειδή «ενός ατόπου δοθέντος τα άλλα συμβαίνει», σου απέδειξαν θεωρητικά στη συνέχεια ότι αν πάμε πίσω στον χρόνο τότε είχαμε και μεγάλη έκρηξη! Εδώ δηλαδή έγινε ένα «αυθαίρετο λογικό άλμα» που δεν πήραμε χαμπάρι. Αν συμβαίνει στη φύση η συχνότητα μιας συγκεκριμένης ακτινοβολίας, είτε κάτω από επιδράσεις (ενδιάμεσες συγκρούσεις) ή και χωρίς αυτές, να αλλάζει καθ’ οδόν με μετάθεση προς το ερυθρό, τότε όλα τα σχετικά συμπεράσματα «πάνε περίπατο». Ένα άλλο παράδειγμα. Ας πάρουμε ένα φωτόνιο που ξεκινάει από τον ήλιο με ταχύτητα c ως προς αυτόν και όταν φθάνει στη γης μας που κινείται, υποθέτουμε και πάλι ότι μετράμε ταχύτητα c ως προς αυτήν. Τι αποδεικνύει αυτό, ότι ο Αϊνστάιν είχε δίκαιο; Η ταχύτητα c, ως γνωστόν επηρεάζεται από την πυκνότητα του μέσου. Μας απέδειξαν εδώ ότι αύξηση ή ελάτωση της «βαρύτητας» δεν προέρχεται (τουλάχιστον) από μια αύξηση ή ελάτωση της σωματιδιακής πυκνότητας (ροής) ανά μονάδας επιφανείας, αν υποθέσουμε ότι η βαρύτητα έχει φορέα κάποιο σωματίδιο; Με άλλα λόγια αν είχαμε μια σειρά από τεχνητούς δορυφόρους κατά μήκος μιας επιβατικής ακτίνας ηλίου - γής, όλοι θα μέτραγαν ταχύτητα c; Αδύνατον! Μόνο αν λέγανε ότι γνωστά μήκη ακόμη και μπροστά στα μάτια μας αυξάνουν ή ελαττώνονται για χάρη του Αϊνστάιν. Βλέπεις ότι υπάρχουν μια σειρά από εύλογες απορίες που έρχονται σε αντίθεση με τις ίδιες υποθέσεις που γίνονται αρχικά. Σαν αποτέλεσμα του πρώτου παράδοξου θα φθάσουμε (όσο η ευκρίνεια των μέσων παρατήρησης αυξάνεται) να πούμε ότι μακρινοί γαλαξίες κινούνται με ταχύτητες μεγαλύτερες της αξεπέραστης ταχύτητας. Άλλά και τότε μπορεί να «ανακαλυφθεί» ένας νέος νόμος, εξ ίσου αληθοφανής για τη μεταβολή της ταχύτητας c. Εξ άλλο ο ίδιος ο Αϊνστάιν θα έλεγε ότι έκανε μια παραδοχή με πιθανότητα σωστού- λάθους 50%. Εκείνο όμως που ενοχλεί κάποιους περισσότερο (και το κατανοώ) είναι η διαφορετική αξιολόγηση του κινήτρου κάποιων θεωριών. Πλάνη ή απάτη; Η άποψή μου είναι ότι όταν η αυτοκριτική μας σαν άτομα είναι δύσκολη, σαν κυρίαρχο σύστημα ή σαν σύνολο είναι σχεδόν αδύνατη. Οι γενναίες αποφάσεις για λάθη του παρελθόντος, μας φαίνεται πιο βολικό να φορτώνονται στις πλάτες των μελλοντικών γενεών που ακόμη δεν ήλθαν και επομένως δεν έχουν λόγο.

Θα παραθέσω δύο αποσπάσματα από βιβλία που κυκλοφόρησαν ή κυκλοφορούν και θα ήθελα την γνώμη σου. Το πρώτο έχει τον όρκο των μαθητών του Πυθαγόρα και τη μετάφραση αυτολεξεί που αποδέχεται γνωστός Έλληνας που τον μελέτησε (δεν έχει σημασία το όνομά του, αλλά το συμπέρασμα που βγαίνει και τα μηνύματα που εκπέμπει η μετάφραση): «ΟΥ ΜΑ ΑΜΑΤΕΡΑ ΓΕΝΕΑ ΠΑΡΑΔΟΝΤΑ ΤΕΤΡΑΚΤΥΝ, ΠΑΓΑΝ ΑΕΝΑΟΝ ΦΥΣΕΩΣ ΡΙΖΩΜΑ Τ’ ΕΧΟΥΣΑΝ» δηλαδή ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΘΕΪΚΗ ΤΕΤΡΑΚΤΥΝ. ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΓΝΟ ΚΑΙ ΑΠΕΡΑΝΤΟ, ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΩΝ ΘΕΩΝ» (Ed. Schure). Δηλαδή, «από την πόλη έρχομαι και στο βουνό κανέλα»! Ακόμη και ένας άσχετος θα μετέφραζε τον όρκο ως εξής: «Όχι, (την παναγία, όπως λέμε σήμερα) δεν θα παραδώσω στη δικιά μου την γενιά την ΤΕΤΡΑΚΤΥ, πηγή αέναο που έχει και το ρίζωμα της φύσης». Και ας πούμε ότι πριν από 2550 χρόνια ο Πυθαγόρας, ως δασκαλεμένος από τα ιερατεία της Αιγύπτου και της Περσίας, μπορούσε να ιδιοποιηθεί, κατά την άποψή σας, την δική του γνώση και να ιδρύσει και τα μοναστήρια του ακόμη. Ο Ηράκλειτος «τον στόλισε» για καλά, λέγοντά τον πάνσοφο από τη μιά (διότι όντως ήταν) αλλά συγχρόνως "κακότεχνο» (εννοούσε μυστικιστή) και αυτή ας είναι η αμοιβή του. Ο νεοέλληνας όμως γιατί μεταφράζει συνειδητά λάθος και χώνει σε παρένθεση για άλλοθι το «(Ed. Schure); Αλλά αυτό δεν είναι τίποτε μπροστά σ’ αυτό που ακολουθεί. Πρόκειται για απόσπασμα από το «Άξιον εστί» του Νομπελίστα μας Ελύτη: «….Επειδή πολλοί φορούν το μελανό πουκάμισο και οι άλλοι μιλούν την γλώσσα των χοιρογρυλιών και είναι οι Ωμοφάγοι και οι Άξεστοι του Νερού οι Σιτοφόροι και οι Πελδινοί και οι Νεοκόνδορες ορμαθός και ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΗΣ ΤΕΤΡΑΚΤΥΔΟΣ. [τα κεφαλαία γράμματα τονισμένα από τον γράφοντα] Αν αλήθεια κρατήσεις και τους αντικρίσεις, είπε, η ζωή σου θ’ αποκτήσει αιχμή και θα οδηγήσεις, είπε…» [ ΤΑ ΠΑΘΗ Α΄] Τι του είπαν και τι τους είπε και «αν τα βρήκαν», ιδέα δεν έχω! Ένα πράγμα όμως δεν μπορώ να καταλάβω: Γιατί ο Ελύτης αφού ήξερε για την τετρακτύ, την αστείρευτη πηγή της γνώσης, δεν τα είπε στον πρώτο και τον άφησε να εκτίθεται (γέρο άνθρωπο, καλή του ώρα) ζωγραφίζοντας κάτι τρίγωνα στον «Δαυλό» και πολύ περισσότερο γιατί δεν έδωσε την «πηγή της γνώσης στο λαό να ξεδιψάσει κι’ αυτός ο φουκαράς λίγο»; (Μήπως ο λαός μόνο τραγούδι και παραμύθι θέλει); Τόσο εύκολα δίνονται τα Νόμπελ! Αγαπητέ μου κύριε, μήπως και γι’ αυτά διαμαρτυρήθηκες στον Ελύτη, όπως έκανες και με μένα και όπως έκανα και γω με τον πρώτο, διότι φαίνεσαι άνθρωπος καλλιεργημένος και με ευαισθησίες; [Πού να δείς και κάτι άλλες μεταφράσεις φίλε μου, που δίνουν ή θα δώσουν στα παιδιά σου, όπως σε όλα τα Ελληνόπουλα και όχι μόνο! Τότε ίσως με ελέγξεις που είμαι αρκετά ευγενικός στις εκφράσεις μου και όχι τόσο αυστηρός όσο ο Ελύτης. Μόνο που εκείνος μιλάει με κώδικες για να τον καταλάβουν ελάχιστοι. Αλλά μήπως, λέω, πάλι και συ συμφωνείς με την άποψη που τελικά αποδέχθηκε ο Κάντ, ότι την αλήθεια επιτρέπεται να την σκεφτόμαστε αλλά δεν επιτρέπεται να την λέμε δημοσίως, ή νομίζεις ότι το θέμα είναι άσχετο μ’ αυτά που συζητάμε; Εξάλλου ο Μπόρ σε νοιάζει περισσότερο από τον Ελύτη; Αυτόν κοίτα να σώσεις, τόχει πιο πολύ ανάγκη απ’ όλους!]. Εύχομαι να είσαι καλοπροαίρετος και υγιής. Όλα τα άλλα είναι θέμα χρόνου!

Αγαπητέ Αντώνη Αν θυμάμαι καλά, (γιατί βλέπεις δεν είμαι και χθεσινός), πριν από μερικά χρόνια διάβασα σε μια άλλη «εν κύκλω παιδεία», μια περίπου ισόχρονη, ελλειπτική κίνηση του άξονα της γης, που όπως διατύπωσε γύρω στο 1740 ο Μπάρκλεϋ( οφείλεται στη έλξη που ασκεί η σελήνη στο ισημερινό εξόγκωμα του πλανήτη μας. Αγνοώ λεπτομέρειες της αποδεικτικής του μεθόδου, αλλά ελόγου μου όταν ακούω για αποδείξεις με άϋλα πεδία, μυστήριες έλξεις και τα τοιαύτα, παθαίνω αλλεργία, όπως και μερικοί θεολόγοι φυσικοί, όταν ακούνε μόνο για «ύλη κινουμένη»! Επειδή το αντίθετο, δηλ. το να μπορεί το λίκνισμα ενός μεγαλύτερου σώματος να προκαλεί κλόνιση στον μικρότερο γείτονά του, μου φαίνεται εξ ίσου, αν όχι περισσότερο λογικό, η γνώμη μου τελικά είναι να αναζητηθεί το κοινό αίτιο σε μια ισόχρονα περιοδικά μεταβαλλόμενη υλική δραστηριότητα εκπομπής σωματιδίων ενός «κοντινού» μας γείτονα. Λένε επίσης ότι 1400 περίπου τέτοιες ελλειπτικές κινήσεις μας δίνουν ένα βήμα μιας σπειροειδούς κίνησης του άξονα της γής και ότι αυτό το βήμα διαρκεί 25.700 χρόνια περίπου. Κατά παράξενο δε τρόπο ονομάζεται Πλατωνικό έτος. Λες ο Πλάτωνας πέραν του ότι έκανε τους γεωμετρικούς τόπους «πραγματική επιστήμη», όπως λέει ο Αριστοτέλης, να υπολόγισε και κάτι τέτοια, και ορισμένοι «Φιμπονάτσιδες» να τα βρήκαν έτοιμα σε πάπυρο, γιατί ο μπακάκας τους έδωσε φτηνό μπαξίσι; Αγνοώ! Πάντως σε όποιον ερασιτεχνικά ψάχνει και ερευνά, θα έδινα μια φιλική συμβουλή. Αν μια σωματιδιακή παραδοχή όχι μόνον της βαρύτητας αλλά και κάθε «πεδίου», έδινε εξ ίσου ικανοποιητικά αποτελέσματα, αυτή θα ήταν προτιμότερη από κάποια άλλη που καλύπτεται με μυστήριο. Τώρα, θα περίμενα και από σένα να μου πεις σαν ειδικός, αν εφαρμόζοντας την θεωρία της σχετικότητας και για την τόσο γρήγορη «μετάπτωση» του περίγειου της σελήνης, θα έχουμε τα ίδια περίπου αποτελέσματα, όπως και με τον Άρη. Εκτός και αν αυτή η θεωρία είναι τόσο γενική που ισχύει μόνον για τον Άρη, κι’ αυτό με προσέγγιση ή για παράξενα βραχύβια σωματίδια που παρέτειναν τον χρόνο ζωής τους λες και βρέθηκαν μέσα στο απόλυτο κενό. Το «περίπου», μερικές φορές έχει κάτι το «σατανικό» μέσα του, σαν επαλήθευση μαθηματικοποιημένης αποδεικτικής διαδικασίας, ιδίως όταν το επιθυμούμε πολύ! Να σκεφτείς ότι και γω κάποτε νόμισα ότι τριχοτόμησα γωνία μόνο με τρίγωνο και διαβήτη! Ευτυχώς, ήταν μόνο μια ικανοποιητική προσέγγιση και το πήρα νωρίς χαμπάρι! Φιλικά Μάκης

Επειδή άλλοι δεν είναι σίγουροι, άλλοι δεν κατάλαβαν την ερώτηση και άλλοι απάντησαν εμμέσως, αντιγράφω από μία «εν κύκλω παιδεία», για τον «αδιάφορο» Ali Babba, που μ’ έμπλεξε πάλι ακουσίως: «…Η σελήνη εκτελεί και πολλές άλλες κινήσεις. Σπουδαιότερες είναι: η «μετάθεση του περιγείου», κατά την οποία η σελήνη προχωρεί κατά 3° περίπου σε κάθε περιφορά της, συμπληρώνοντας έναν ολόκληρο κύκλο σε 8,85 έτη …». Προφανώς τα ίδια ισχύουν και για το απόγειο και την σχετική εστία της ελλειπτικής της τροχιάς. «Είδες η Δομή», όπως έλεγε και η διαφήμιση!

Πολλά χρόνια, φίλε “kanal”, πριν ο Μπόρ πεί αυτά που είπε κατ’ ιδίαν σε φίλο, και επειδή αυτά που δεν υπάρχουν είναι πολλά, ένας που είχε στο μυαλό του ένα «συγκεκριμένο πρότυπο της φύσης και του λόγου», έλεγε σε κάποιους σύγχρονους Εφέσιους που δήθεν ΑΝΑ ΖΗΤΟΥΣΑΝ γενικές θεωρίες ενοποίησης: «εξ ενός τα πάντα και εκ πάντων έν» και όταν τον ρωτούσαν «πόσοι κόσμοι ή σύμπαντα υπάρχουν» απαντούσε ευθέως και δημοσίως ως εξής: «Για τους ξύπνιους ένας και κοινός κόσμος υπάρχει (ο υλικός). Όσον αφορά όμως τους κοιμισμένους, ο καθένας ζεί στον κόσμο του» [ Ηράκλειτος]. Ένας άλλος πάλι, που θα τον ζήλευε και ο Μπόρ, έλεγε ότι η τέχνη δεν είναι αυτοσκοπός (η τέχνη για την τέχνη) και πολύ περισσότερο η φυσική επιστήμη, που κύριο μέλημά της πρέπει να είναι η κατανόηση της δικής μας, της ανθρώπινης φύσης . «Εκτός, εντός και πάνω από τη φυσική» και πιο πολύ έξω από σκοπιμότητες, υπάρχει η ανθρώπινη ηθική και η άδολη επιστημονική αλήθεια, που είναι ο ύψιστος νόμος της υλικής μας φύσης, καθώς για να διατηρηθούν στη ζωή οι πολύπλοκοι σύνθετοι υλικοί σχηματισμοί, απαιτείται η όντως δύσκολη, «απονήρευτη αρμονία του συνόλου των ίσων μερών τους». (Αυτοί που ελπίζουν σ΄ αυτό το ανέλπιστο, σήμερα λέγονται «αγαθιάρηδες ή αιθεροβάμονες», διότι στη φύση και σε κάθε πραγματικό γεγονός, η αλήθεια είναι μία και όλα τα άλλα πολλά και διάφορα. Αυτό δεν σημαίνει ότι και η δυνατότητα είναι μία. Αλλά όταν συμβεί κάτι, αυτό το υπαρκτό πλέον γεγονός, έγινε με έναν και μόνο τρόπο). Ένας άλλος πάλι της κλασσικής αρχαιότητας κοντοχωριανός μου, έλεγε ότι επειδή το ακριβές το θεωρούμε ανελεύθερο, την «ακριβολογία την μαθηματική, δεν την απαιτούμε σε όλα, αλλά μόνο σ’ αυτά που δεν έχουν ύλη». Όταν όμως κάνουμε συμβόλαια αγοράς και πώλησης, τότε όλα τα περιγράφουμε επακριβώς, μην τυχόν και υπάρξει καμιά σύγχυση! Διότι, λέει, γνώριμο θεωρούμε το σύνηθες. Το πόση δε δύναμη έχει το σύνηθες, το δείχνουν οι λογής λογής νόμοι και οι θεσμοί γενικότερα (όπως είναι και η παιδεία που δεχθήκαμε), όπου τα μυθώδη και τα παιδαριώδη υπερίσχυσαν πάνω μας, γιατί οι πολλοί δεν κατανοήσαμε τις σκοπιμότητες που τα γέννησαν(επειδή δεν μας βοήθησαν και οι μεγάλοι δάσκαλοι, του στυλ Πυθαγόρα, οι μονοπωλήσαντες το ακριβότερο αγαθό, τη γνώση). Γι’ αυτά τα μυαλά άραγε, τι θα μπορούσε να πεί κανείς!!! Σε μας πέφτει ίσως το βάρος, που είναι όμως και η πρόκληση, να βρούμε γιατί χάθηκε τότε η «Ατλαντίδα» και να διδαχθούμε από αυτή « την ιστορική απώλεια του πολύτιμου κοινωνικού μας χρόνου.». Συμφωνώ λοιπόν ότι δεν πρέπει απλά να «οντολογούμε» και ούτε να μιλάμε απλώς για να ακούμε τη φωνή μας, όπως το συνηθίζουν πολλοί σήμερα. Όταν επικαλούμαστε τους σοφούς ή έστω και τους ποιητές, πρέπει να μπορούμε να τους κατανοούμε και προ πάντων να προσπαθούμε να κάνουμε, από κάτι ελάχιστο μέχρι κάτι παραπάνω από αυτούς, σχετικά μ΄ αυτό που λέγεται «γνώση και επιστήμη για όλους». Φιλικά, Μάκης

Στον φίλο τον Αντώνη που(κατά την άποψή μου) προσεγγίζει σωστά το θέμα, αλλά και στον Στέφανο, θα ήθελα να δώσω μερικά πρόσθετα επιχειρήματα - στοιχεία μιας αδημοσίευτης πολύχρονης έρευνας, για την ιστορία της φυσικής επιστήμης και ειδικότερα για το υπό συζήτηση φαινομενικά «αθώο πρόβλημα», αντλούμενα και από επίσημα κείμενα, τα οποία όμως πρέπει να τα προσέξουμε και από μία άλλη οπτική γωνιά που δεν συνηθίσαμε ως τα τώρα. Στα όρια της άμεσης εποπτείας μας (δηλ. του πολύ μεγάλου και του πολύ μικρού), παίζονται χοντρά παιχνίδια (με ανυπολόγιστες κοινωνικές προεκτάσεις) από «ορισμένα έξυπνα παιδάκια που ξεψειρίζουν ακόμη και τον απατεώνα τον Όμηρο», όπως θα έλεγε και ο Ηράκλειτος, γι’ αυτό πρέπει να στεκόμαστε κριτικά σ’ όσους προσπαθούν σαν «σύγχρονοι φακίρηδες» να μας αφυλοποιήσουν ξανά τους δομικούς λίθους της ύλης. Αυτή η προσπάθεια είναι «παλιά τέχνη» και δεν είναι απαλλαγμένη σκοπιμοτήτων. Προτείνω λοιπόν να ξαναδιαβάσουμε τον Πλατωνικό «Παρμενίδη» για να δούμε με τι ειρωνικό τρόπο, αυτός ο μέγας «ιδεαϋλιστής» (ονομάζω ιδεαϋλιστή αυτόν που τόχει η κούτρα του να κατεβάζει υλιστικές ιδέες) καταλήγει, μετά και τη δολοφονία του δασκάλου του, στο εξής πολύ πρακτικό συμπέρασμα, όπως θα μπορούσε να το διατυπώσει και ένας «αιρετικός» του σήμερα: « Ακούστε φίλοι μου: Το ένα της ύλης, είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει εμείς, (κατά το κοινώς λεγόμενο), την έχουμε βαμμένη, γιατί δεν ανήκουμε στην κρατούσα και καθιερωμένη άποψη, που ούτε λέγει ούτε κρύπτει αλλά σημαίνει». Τα ίδια πράγματα αλλά με άλλα λόγια λέει και ο Αριστοτέλης (που κάνει λόγο για άγραφα δόγματα του δασκάλου του και για την απαράμιλλη ειρωνική του τέχνη, να «ποιεί την ύλην είδος»): «Εθορυβούντο δε και οι ύστεροι των αρχαίων (εννοεί οι μετά τον Ηράκλειτο) όπως μη άμα γένηται αυτοίς το αυτό έν και πολλά…διό, οι μεν το έστιν αφείλον, οι δε την λέξιν μετερρύθμιζον…». [ Φυσικά Α]. Στις μέρες μας, οι ίδιες παρεούλες των «τεχνηταράδων» με τους πνευματικούς απογόνους τους, που ακούνε στο όνομα «θιασώτες των υπερχορδών», προσπαθούν με κατά παραγγελία μαθηματικά να μας πείσουν ότι θα κάνουν «ενοποίηση των πάντων» αλλά από τα δικά τους «πάντα» το ένα της ύλης, ο δομικός λίθος, πάλι θα λείπει! Αυτό δεν είναι δύσκολο, αρκεί να σκεφθούμε ότι αν και υπήρξε ένας Αρίσταρχος, μόλις πριν από τρεις αιώνες κάποιοι επέτρεψαν στην γη να γυρίζει. Όσοι είναι ασύνετοι και ανιστόρητοι (όπως έλεγε ο Εφέσιος), πάντα πιστεύουν ότι στην εποχή τους αυτά δεν συμβαίνουν. Και άντε αυτοί κάνουν την δουλειά τους. Εμείς και όσοι υποστηρίζουν «ότι μετέχουν της Ελληνικής παιδείας και δη της Ιωνικής διαλέκτου», γιατί δεν καταλαβαίνουμε ούτε τα λόγια του De Broglie που είπε ο άνθρωπος: «Η κίνηση ενός μικροσωματιδίου της ύλης «μπορεί» (τονίζω το «μπορεί») να παρασταθεί και ως κύμα», αν αυτό βέβαια αποτελεί μια καλύτερη μαθηματική έκφραση για να κατανοήσουμε τον υλικό, τον πραγματικό μας κόσμο. Τελειώνω με μια φράση του Σταγειρίτη που είπε: Τίποτα (ούτε το ένα) δεν είναι χωριστό από την ουσία, τα πάντα λέγονται με υποκείμενο, με φορέα, την ουσία (την ύλη). Βέβαια υπάρχουν και ανύπαρκτα «ζόμπι» εισαγόμενα από Αμερική (κάποτε ήταν η Αθήνα και παλαιότερα η Αίγυπτος) αλλά όσοι ασχολούνται μ’ αυτά, μάλλον δεν είναι «ανούσιοι» ονοματοθέτες και αγνοούν ότι η ίδια η αντιφατική τους λογική τους αποκαλύπτει. (Παίζοντας την κολοκυθιά έφθασαν σε χώρους 12 διαστάσεων). Αν αποφασίσουμε λοιπόν εμείς «να μην αγοράζουμε ό,τι μας σερβίρουν», όσοι σκόπιμα μπερδεύουν την επιστήμη της αλήθειας με τον θρησκευτικό συμβολισμό, θα καταντήσουν να αναπολούν την «οίηση» του παρελθόντος λέγοντας: Παλιά μου τέχνη κόσκινο! Συγνώμη αν σας κούρασα.

Μία από τις βασικές αρχές της ανθρώπινης (και της Αριστοτελικής ή Ιωνικής μας λογικής) είναι ότι: "Δεν μπορεί κάτι να είναι και να μην είναι συγχρόνως". Παρά ταύτα, η επίσημη άποψη η λεγόμενη "κρατούσα και καθιερωμένη" ισχυρίζεται ότι το φωτόνιο "άλλοτε συμπεριφέρεται σαν υλικό σωματίδιο και άλλοτε σαν άϋλο κύμα", ανάλογα με το φαινόμενο στο οποίο συμμετέχει. Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι το φωτόνιο καθώς καθευθύνεται "κάπου" αποφασίζει "καθ' οδόν" τι μορφή θα πάρει; (Στο φίλο Heal φυσικό που είχε την ευγενή καλοσύνη να μ' απαντήσει άμεσα στο προηγούμενο ερώτημα, θα ήμουν υπόχρεως αν και εδώ είχα την γνώμη του).

Η κοινή λογική λέει ότι ένα σώμα σαν τον ήλιο, όπου σε κάθε δευτερόλεπτο σκάζουν αμέτρητες "ατομικές βόμβες", είνα αδύνατο να έλκει άλλα σώματα. Μάλλον τα απωθεί ή τα διαλύει αν τον προσεγγίσουν πολύ. Αντίθετα, βλέπουμε τις ουρές των κομητών προς την αντίθετη πλευρά του ήλιου και (καθώς λένε οι ειδικοί) τους ήλιους και τους γαλαξίες να απομακρύνονται κ.λπ. Παρατηρήθηκε λοιπόν ποτέ και πότε ουράνιο σώμα να πέφτει πάνω στο ήλιο, ή στείλαμε τεχνητό δορυφόρο πάνω του και τον είδαμε να έλκεται; Αν όχι, κάτι δεν πάει καλά...