Μάκης Μαυρουδής

Μήπως γνωρίζει κάποιος με ακρίβεια (όχι π.χ της τάξης του 10^23) τη μέγιστη συχνότητα που έχει παρατηρηθεί στη φύση ή έχει προκύψει θεωρητικά με αναφορά στην πηγή; Φιλικά Μάκης

Παράλληλα με τη λύπη μου για τη συνεχιζόμενη «σιωπή» του maxplanck χαίρομαι ιδιαίτερα όταν βλέπω δηλώσεις σαν αυτές τις τελευταίες (και άλλες προηγούμενες) του αγαπητού Ησίοδου. Αυτό το ομολογημένο (από όλο και περισσότερους σκεπτόμενους ανθρώπους) μπλοκάρισμα της φυσικομαθηματικής επιστήμης, θυμίζει την «επικράτηση» του γεωκεντρικού συστήματος έναντι του ηλιοκεντρικού από την εποχή του Ιουλιανού του «παραβάτη» μέχρι τα χρόνια του Κοπέρνικου και του Κέπλερ. Γιατί το δύσκολο και ακατανόητο, με επίκυκλους και τα ρέστα, μαθηματικό μοντέλο απέδιδε καλύτερα πρακτικά αποτελέσματα επειδή ακριβώς η άλλη άποψη έκανε το λάθος να θεωρεί τις τροχιές των πλανητών κυκλικές. Στις μέρες μας, που την κυρίαρχη άποψη την επιβάλλει, με διάφορους τρόπους η κυρίαρχη δύναμη (ή οι κυρίαρχες δυνάμεις), μόνη ελπίδα μας είναι ένα ακηδεμόνευτο επιστημονικό δυναμικό που αγαπάει ερασιτεχνικά και άδολα την επιστημονική αλήθεια, ασχολούμενο αθόρυβα αλλά και χωρίς παρωπίδες με την έρευνά της. Πολλές φορές και επειδή αυτό το δυναμικό είναι ασυντόνιστο - ασύνδετο, συμβαίνει σε έναν «μοναχικό ερευνητή» αυτού του είδους να «κολλάει» για καιρό σε μία λεπτομέρεια που του λείπει αλλά του είναι απαραίτητη για να βρει τη λύση στο μικρό ή μεγαλύτερο πεδίο της έρευνάς του. Απ’ αυτή την άποψη θεωρώ πολλή σημαντική την προσφορά του παρόντος και κάθε άλλου σοβαρού ερασιτεχνικού forum. Γι’ αυτό πρέπει να παραμείνει «ανοιχτό» σε κάθε έναν που εκφράζει κάτι ασύνηθες ή έξω από τα καθιερωμένα, έστω και αν δεν χρησιμοποιεί προσωρινά τον πιο «ενδεδειγμένο τρόπο». Φιλικά Μάκης

Πολλή εύλογη η απορία σου φίλε nikfoe και η πιο δύσκολη να πάρει απάντηση από την επίσημα αποδεκτή θεωρία, γιατί ακριβώς είναι απλή και σύμφωνη με την κοινή λογική. Δες τώρα μια άλλη άποψη που ίσως την βρεις ικανοποιητική. Δύο τινά συμβαίνουν (ή και τα δυό μαζί). 1) Όταν το φώς "ηρεμεί κινούμενον εν εαυτώ" (έχει μόνο περιστροφική κίνηση) παύει να είναι φωτόνιο γιατί γίνεται μέρος ενός σύνθετου σωματιδίου. Άρα σοφιστικά «φωτόνιο γιόκ». 2) Όντως κινούμενο ή μη, γίνεται άπειρον αλλά μόνο κατά το σχήμα όπως αν βάλεις δύο «ο» σε επαφή. Όπως έλεγε κάποιος παλιός «απείρισι εοίκασι πει(υ)ρόμενοι», δηλ. φαίνονται σε σχήμα απείρου καθώς «πύρ όμενοι» (όντας πύρ). Φιλικά Μάκης

Άγνωστε φίλε Ησίοδε, εγώ φαντάζομαι…γιατί τα δουλεύω χρόνια. Εύχομαι εσύ (και κάθε ανοιχτό μυαλό) να νοιώσεις τη χαρά μιάς πνευματικής δημιουργίας για τη σοφία και τη μοναδικότητα της φύσης και να μαθαίνω νέα σου. Φιλικά Μάκης

Αγαπητέ Ησίοδε Αν πρόσεξες σχετικά με το νετρίνο χρησιμοποίησα την φράση «Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι επικαλούμαι και γώ…», ακριβώς για να καταδείξω αυτό που λένε ειρωνικά πολλοί φυσικοί ότι μπορείς να καταστρώσεις εύκολα έναν πίνακα από στοιχειώδη σωματίδια και τα χαρακτηριστικά τους, που στην ουσία περιγράφουν παρατηρούμενες συμπεριφορές (φορτία, κβαντικοί αριθμοί) και να ισχυριστείς ότι περιγράφεις τη δομή της ύλης. Όλες πάντως οι παρατηρούμενες συμμετρίες στο χώρο, που θα μπορούσαν να έχουν φυσική σημασία, συναντώνται σε κανονικούς σχηματισμούς όπως είναι το κανονικό εικοσάεδρο (δωδεκακόρυφο). Π.χ παρατηρούμενο από επίπεδο κάθετο στο επίπεδο δύο απέναντι ακμών έχουμε κατοπτρική συμμετρία, ως προς τον άξονα που συνδέει τα μέσα τους περιστροφική συμμετρία 180ο, πέραν βέβαια της συμμετρίας ως προς κέντρο. Αν κάνεις έναν πίνακα με τις κορυφές , έδρες και ακμές των πέντε δυνατών κανονικών πολυέδρων του χώρου (απόδειξη ότι υπάρχουν μόνο πέντε έδωσε ο Ευκλείδης στο 13ο βιβλίο του και μία διαφορετική έχει δώσει ο Euler) παρατήρησε την αντιστοιχία μεταξύ του Ο12 και του Ο20 . Το ενδιαφέρον των δύο σχηματισμών γίνεται ακόμη μεγαλύτερο αν συγκρίσεις τις ακτίνες τους από το κέντρο μέχρι τις ακμές τους (σημεία επαφής δύο «ο»). Ο πρώτος έχει ακτίνα Φ και ο δεύτερος Φ+1 = Φ^2 . Η φυσική σημασία αυτής της σχέσης λέει πως αν στη φύση υπάρχει ικανή σωματιδιακή πυκνότητα (με την οικονομία που την διακρίνει) πρώτα αυτή θα δημιουργήσει από τα μοναδιαία «ο» τον Ο12 και μετά τον ανώτερό του. Η παρουσία του όμως, για πρώτη φορά, σε μια περιοχή του χώρου διαταράσσει το «τοπίο» (πεδίο). Τώρα έχουμε έναν ή περισσότερους Ο12 και το αρχικό πεδίο των «ο» ελαφρώς παραμορφωμένο «με τις νέες παρουσίες». Η παραπάνω σχέση λέει ότι, τώρα η φύση θα «προσθέσει για να πολλαπλασιαστεί» και παίρνοντας από τα υλικά και τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά που διαθέτει θα πάει στον επόμενο πιο σύνθετο σχηματισμό Ο20 , αλλά με την δικό της τρόπο. Μόνο με τέτοιες λογικές αποκτούν τα μαθηματικά φυσική σημασία. Η φύση για μένα πάντα χτίζει τον επόμενο σχηματισμό της με τα υλικά που διαθέτει και με τον οικονομικότερο τρόπο και δεν αρχίσει ποτέ από την αρχή όλον τον κύκλο της. Φιλικά Μάκης Υ.Γ Αλήθεια ο ΕΜ ποιος είναι; Γενικά πάντως συμφωνώ με την άποψής σας για «τη φορά των πραγμάτων» γιατί αν το μοντέλο που περιγράφω έχει φυσική σημασία η βαρύτητα μπορεί να εξηγηθεί σαν η διαφορά κινητικής ροής «μεταξύ ίσου αριθμού προσπιπτώντων και ανακλώμενων» σωματιδίων, με κάποιες μικρές τροποποιήσεις ανάλογα με το αν το ουράνιο σώμα είναι αυτόφωτο, ετερόφωτο και με εσωτερικό πυρήνα ενεργό ή όχι.

Όψη πάλι από άξονα Ζ κάθετο σε έδρα αλλά με την μικρότερη δυνατή ακτίνα που αντιστοιχεί σε ακμή 2(Φ+1).

Και όπως φαίνεται από τον άξονα Ζ.... Σημειώστε ότι τα έξι (κόκκινα) μοναδιαία Ο στο κέντρο βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο και στις κορυφές ενός κανονικού εξαγώνου, που είναι το νέο πρόσθετο (στα τρίγωνα και πεντάγωνα) σχήμα . Αυτό ισχύει αν παρατηρηθεί κάθετα από κάθε νέα τριγωνική έδρα του Ο144. Κατά "διαβολική σύμπτωση" αυτό σημαίνει ότι μπορεί να το διαπεράσει, σε μία και μόνο περίπτωση ένα Ο. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι επικαλούμε και γω παράξενες πυρηνικές δυμάμεις και κάτι έξι ζευγάρια από κουάρκς τότε, μέχρι εδώ τουλάστον, αυτό το θεωρητικό πρότυπο μπορεί να εξηγήσει πιό ικανοποιητικά εκείνα τα παράξενα νετρίνο που μπορούν να διαπεράσουν την οποιαδήποτε μάζα! Πώς το σχολιάζετε; Φιλικά Μάκης

12Ο12 ΙΣΤΟΣ ΤΟΥ FRACTAL 2ης ΤΑΞΗΣ 12Ο12 ιστός.doc

(Συνέχεια) Αγαπητέ Ησίοδε Η υπομονή και η σεμνότητα όταν διαρκούν αποζημιώνουν τον άνθρωπο με πείρα και γνώση. Έτσι έμαθα πολύ καλά τι σημαίνει μιά φράση που συχνά την λέω εδώ και χρόνια στον εαυτό μου: «Όταν Μάκη αγνοείς, αγνοείς και τι αγνοείς». Αυτό με ώθησε από καιρό να μελετήσω καλύτερα τους κβαντιστές ή με βοήθησε να καταλάβω για παράδειγμα ότι ο Καστοριάδης γνώριζε καλά μαθηματικά και φυσική, αν και δεν το είπε ποτέ. Έμαθα επίσης να σέβομαι περισσότερο τους μεγάλους ποιητές μόνον όταν τους κατάλαβα. Γιατί έχουν κι’ αυτοί έναν βαθύ συμβολισμό όπως τα προχωρημένα μαθηματικά (ο καθένας και τα όπλα του, όπως λέει ο Ελύτης). Το να μην συμφωνείς όμως μαζί τους ( για τον άκρατο φορμαλισμό τους, την μυστικοπάθεια ή τον μυστικισμό τους), όπως και γω, από το να τους απορρίπτεις άκριτα έχει μεγάλη διαφορά. Γιατί τίποτα δεν μπορούμε να αλλάξουμε ορθολογικά αν πρώτα δεν το κατανοήσουμε, ακόμη και την νοοτροπία ορισμένων διανοητών. Για δες τώρα ένα απόσπασμα από το Άξιον εστί και συγκεκριμένα από τη «Γένεσι» όπου πολύς λόγος γίνεται γι’ αυτόν τον κόσμο «τον μικρό τον μέγα»: "Βλεπεις, ειπε, ειναι οι Αλλοι και δεν γινεται Αυτοι χωρις Εσενα και δε γινεται μ' Αυτους χωρις, Εσυ Βλεπεις, ειπε, ειναι οι Αλλοι και αναγκη πασα να τους αντικρισεις η μορφη σου αν θελεις ανεξαλειπτη να 'ναι και να μεινη αυτη. Επειδη πολλοι φορουν το μελανο πουκαμισο και οι αλλοι μιλουν τη γλωσσα των χοιρογρυλλιων και ειναι οι Ωμοφαγοι και οι Αξεστοι του Νερου οι Σιτοφοβοι και οι Πελδινοι και οι Νεοκονδορες ορμαθος και αριθμος των ακρων του σταυρου της Τετρακτιδος. Αν αληθεια κρατησεις και τους αντικρισεις, ειπε, η ζωη σου θ' αποκτησει αιχμη και θα οδηγησεις, ειπε Ο καθεις και τα οπλα του, ειπε Και αυτος αληθεια που ημουνα Ο πολλους αιωνες πριν Ο ακομη χλωρος μες στη φωτια Ο ακοπος απ' τον ουρανο ……………. Πρόσεξε τις φράσεις που υπογραμμίζω. Την τελευταία με τα τρία Ο την λέει άλλες τρεις φορές. Σημείωσε λοιπόν ακόμη μία «σύμπτωση» για τα 12Ο, αλλά μην εκπλαγείς αν μια μέρα κάποιοι επιζώντες φίλοι του σου παρουσιάσουν και τα απόκρυφά του (αυτοί οι τύποι όπως και κάποιοι σαν τον Πλάτωνα, τον Νεύτωνα ή τον Λάϊμπνιτς το συνηθίζουν) και δεις με έκπληξη πόσο τον αδικείς. Προσωπικά εδώ και χρόνια έχω πάψει να εκπλήσσομαι από όλους αυτούς που παίζουν κρυφτούλι, μιμούμενοι με λόγια και μαθηματικά σύμβολα τη φύση, παρανοώντας τα λόγια του Ηράκλειτου: «Φύσις κρύπτεσθαι φιλεί» (της φύσης της αρέσει να κρύβεται). Φιλικά Μάκης Υ.Γ Η ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ δεν είναι μόνο μια φυσική θεωρία. Πρέπει να μπορεί να εξηγήσει και να ενοποιήσει και την ανθρώπινη φύση.

Αγαπητέ Ησίοδε Για να μην μακρολογώ θα επανέρχομαι σταδιακά σε όλα σου τα ερωτήματα και μετά τις βοηθητικές αναφορές, αν δεν υπάρξει λύση, θα σας δώσω και το περίφημο fractal (αν και θα προτιμούσα να το δουλέψει η παρέα του astrovox). Αν ήμουν θετικιστής – κβαντιστής θα πρότεινα σαν απόδειξη του φυσικού περιεχομένου των λέξεων (που υποστηρίζω) τις πολλές «τυχαίες συμπτώσεις», όπως οι προηγούμενες και οι παρακάτω: Ο Χαϊντέκερ και ο Χάϊζεμπεργκ εκτιμούσαν ιδιαίτερα τον Αριστοτέλη (όπως ο Ελληνιστής Γκαίτε και πολύ άλλοι). Ο πρώτος μάλιστα αναφέρει συνεχώς μια χαρακτηριστική και αινιγματική φράση του Σταγειρίτη που λέει: «Επειδή ακόμη και αυτό το ένα λέγεται κατά πολλούς τρόπους όπως και το ον, σκεφθείτε με ποιο τρόπο λένε (εννοεί οι Ηρακλειτικοί) «έν τά πάντα» (για την ακρίβεια ο Ηράκλειτος έλεγε «εξ ενός τα πάντα και εκ πάντων έν»). Για δες λίγο: ά=έν (και) ά=όν. Άρα: α - εν α - ον, δηλαδή «αέναον». Γι’ αυτό το λόγο και το «αέναον» αναφέρεται στη υλική μονάδα που κινείται αενάως. Στο κανονικό δωδεκακόρυφο (το ιερό «π(τ)ολίεδρον» του Ομήρου – ο Ελύτης στις αμμουδιές του παρέλαβε την γλώσσα Ελληνική) αν το ψάξεις λίγο θα διαπιστώσεις, για πρώτη φορά, ότι ο χρυσός αριθμός Φ υπάρχει σε ένα στερεό του χώρου και δεν είναι μόνο η θεωρητική γεωμετρική κατασκευή σε επίπεδο, όπου μας έμαθαν εντελώς αφηρημένα (και με κρυμένο το θεωρητικό «πρότυπο») πώς διαιρείται ένα τμήμα σε μέσο και άκρο λόγο. Αν φέρεις λοιπόν από το κέντρο του Ο12 μία ευθεία κάθετη στην ακμή (στην «επαφή» δύο μοναδιαίων «ο») θα διαπιστώσεις ότι αυτή έχει μήκος Φ. Εκεί λοιπόν που υπάρχει «ένα Φ» εκεί είναι και πρώτη «αφή» των όντων. Η γλώσσα μάς τα λέει ή δεν μας τα λέει; Φιλικά Μάκης Υ.Γ Ο νόμος του fractal είναι διττός: Από την μια πρέπει οι επιφάνειες που σχηματίζουν τα κέντρα των Oi να δημιουργούν τρίγωνα, από την άλλη κάθε ένα να βρίσκεται στην κορυφή ενός κανονικού πενταγώνου. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι όμοια και όμως διαφέρουν. Εκείνο που πάντα μένει σταθερό είναι ο λόγος Φ ( ο λόγος της απόστασης του κέντρο από την ακμή ως προς την κάθε φορά νέα ακτίνα - που είναι το μισό της ακμής). Είναι ο αδήριτος γεωμετρικός νόμος κατασκευής κανονικών εικοσαέδρων, οποιασδήποτε τάξης, όταν τα δώσεις χωρική υπόσταση. Κάποιοι ξένοι (κυρίως) αναλυτές του Πλάτωνα του κάνουν κριτική λέγοντας ότι, αν και μεγάλος γεωμέτρης, νόμιζε ότι τα στερεά δημιουργούνται από τις επιφάνειές τους! Αν ο Πλάτωνας τους είχε μαθητές θα τους έβαζε μηδέν, όπως είπε ο Σάμουελσον για τον Μάρξ!

Αγαπητέ Γιάννη και ender Παρά την φαινομενική ιλαρότητα, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι μετά τον άκρατο συμβολισμό των θρησκειών, ακολουθεί ο συμβολισμός των μεγάλων ποιητών και ορισμένων θεολογούντων φυσικών-φιλοσόφων. Απόδειξη ότι και οι πρώτοι σοβαροί αστρονόμοι του μεσαίωνα δεν τον αγνόησαν, μόνο που κάτι είχε «πιάσει» το αυτί τους αλλά έκαναν άκριτη χρήση (τουλάχιστον) των κανονικών πολυέδρων και έχασαν πολύτιμο χρόνο στον υπολογισμό των νόμων κίνησης των πλανητών. Αυτή τη διαχρονική νοοτροπία και τη υλικότατη βάση του συμβολικού λόγου προσπαθώ να αποκαλύψω, γιατί αλλιώς δεν θα μπορέσουμε να σταθούμε κριτικά και στον σημερινό προχωρημένο συμβολισμό της εποχής μας που πάντοτε οι σύγχρονοι τον υποτιμούμε ή δεν τον υποψιαζόμαστε. Όσο για το περίεργο fractal, η λύση του πρoβλήματος υπάρχει και δεν βρίσκεται στο χρωματικό σύστημα RGB, διότι αν επρόκειτο περί αυτού θα χρησιμοποιούσα το μπλέ και όχι το κυανό χρώμα. Επειδή η χαρά της δημιουργίας είναι το σοβαρότερο κίνητρο για έρευνα εξακολουθώ να πιστεύω ότι η παρέα διαθέτει ικανούς λύτες. Φιλικά Μάκης

Αγαπητέ φίλε Ησίοδε και λοιποί Προσεγγίζετε το ΣΧΗΜΑ από λανθασμένη οπτική γωνία. Τα χρώματα μπήκαν για να δείξουν στο χώρο τα «τρία Χ» του τρισορθογώνιου συστήματος συντεταγμένων (Ζ η ΨΧ; ή δεν ζεί) και μάλιστα το πώς θα μπορούσαν να συγκλίνουν ανά ζεύγη τα μοναδιαία 12Ο και να μας δώσουν το κανονικό «δωδεκακόρυφο» ή το κανονικό εικοσάεδρο κατά την Ευκλείδια και τρέχουσα γεωμετρία (που είναι οι αποκωδικοποιημένοι, νύν δώδεκα «από Ο στολή» και πρώην δώδεκα θεοί!). Αντίθετα από όσα παραπειστικά λένε οι τέκτονες (οι την τέχνην έχοντες) το σχήμα αποκαλύπτει (για πρώτη φορά δημοσίως) την μυστική τετρακτίδα των Πυθαγορείων που είναι ο σημερινός σταυρός των Χριστιανών δηλ. το επίπεδο σύστημα συντεταγμένων ΧΨ παρατηρούμενο από την πλευρά των Ζ. Αν προσέξατε τον «κανονικό» χριστιανικό σταυρό, σε κάθε μία από τις τέσσερες άκρες του (τερτακτύς = τέσσερες ακτίνες) υπάρχουν τρία ημικύκλια που δεν είναι παρά οι προβολές των σφαιρών (4*3=12 «Ο»). Αν ρωτήσεις κάποιον ποια είναι η ακτίνα του Ο12 α΄τάξης δεν θα μπορέσει να σας απαντήσει εύκολα. Καταλήγει στα κέντρα των μοναδιαίων Ο ή στα σημεία επαφής τους; Ή μήπως είναι εκείνη η ακτίνα που η επιφάνεια της σφαίρα της αφήνει ίσους όγκους απ’ έξω και μέσα; Και ακόμη αν το ΣΧΗΜΑ είναι υπαρκτό στη φύση πως μεταδίδεται κάθε διαταραχή από κρούση. Προφανώς μόνο μέσω των σημειακών επαφών. Λέτε στη φύση οι Φ να είναι ίσοι; (Ρωτήστε και τον Φιμπονάτσι τον κλέφτη). Και μήπως στη «φύ-ση», τα κύρια Φ (επί του ΧΨΖ) είναι ς΄= έξι (6). Ρωτήστε την πνευματική «εξ-ουσία» και τα ιερατεία αν τα έξ (6) [ζεύγη είν’ η] ουσία! «Ω ρόδο, ρόδο μου αμάραντο» (Ελύτης), ω μικρό μου «τριαντάφυλλο»! Όσα είναι τα Φ σου τόσα και τα λ΄σου (λ΄=30). Και ύλη σου τα λ΄σου, οι ακμές και ο (Χ-ρ) ιστός σου! Λύσου πριν σε λύσουν! Φιλικά Μάκης

Αγαπητέ Johndouk αυτός είναι σε γενικές γραμμές ο νόμος, αλλά ΑΠΛΗ αντικατάσταση και να ήθελες να κάνεις δεν γίνεται. Ακτινικά μας φαίνεται εύκολη η όμοια αναπαραγωγή, αλλά υπάρχουν οι επαφές ...που στην μεν τέλεια γεωμετρική σφαίρα μας είναι κατασκευαστικά ουδέτερες κατά την 1η τάξη, όχι όμως από κει και πέρα. Το ΣΧΗΜΑ έχει τριάντα ακμές, αν θεωρήσουμε σημεία τα κέντρα των σφαιρών. Άρα το πρόβλημα ανάγεται στο να βρεις κάθε φορά την ακτίνα μιάς σφαίρας που μπορεί να αναπαραχθεί όπως ακριβώς το Ο12 α΄ τάξης. Ο κόπος πάντως θα αμειφθεί πολλαπλά καθώς οι φυσικομαθηματικοί θα βρούν ενδιαφέροντα πράγματα και νόμους που «θα τρίβουν τα μάτια τους». Ίσως τότε συμφωνήσουμε ότι η πιό ακριβής ονομασία αυτής της αναπαραγωγής είναι η λέξη ΨΥΧΗ. Διότι κατά Ηράκλειτο: «Μέσα στην ψυχή [που δεν είναι ασώματος] υπάρχει ένας αριθμός που αναπαράγει τον εαυτό του». Ο σύγχρονοι φυσικοί θα πρόσθεταν... «μέχρι που να σπάσουν οι συμμετρίες»! Φιλικά Μάκης

ΤΟ ΣΧΗΜΑ

Αν ονομάσουμε το παρακάτω σχήμα «σφαιροειδές» ή «ωοειδές» 1ης τάξης, θα πρότεινα στα ανήσυχα μυαλά του forum να κατασκευάσουν ένα fractal μέχρι 7ης τάξης και να μας πουν τι παρατηρούν από την 5η τάξη και μετά. Φιλικά Μάκης

Αστρολογία = άστρο και λόγος. Το καλύτερο άστρο κατασκευάζεται ως εξής: Στις πλευρές ενός κανονικού πενταγώνου πλευράς μήκους δύο (2) τοποθετείς πέντε μοναδιαίες σφαίρες, δηλ πέντε σφαίρες με ακτίνα ένα (1). Στο κέντρο τους τοποθετείς μία έκτη σε επαφή μ’ αυτές. Ενώνεις τα σημεία επαφής της έκτης σφαίρας με τις υπόλοιπες πέντε ΕΝΑ ΠΑΡΑ ΕΝΑ. Τότε φτιάχνεις ένα «πεντάλφα» που οι πλευρές του έχουν το μήκος του χρυσού αριθμού (που είναι ο λεγόμενος μέσος και άκρος ΛΟΓΟΣ). Όσοι «γέμισαν» το άστρο αυτό, το κάρφωσαν στο χριστουγεννιάτικο δένδρο σαν τους χριστιανούς ή στις σημαίες τους σαν τους Αμερικάνους, τους Εοκτσίδες και τους Ρώσσους. Όσοι το ξεφτέλησαν ακόμη περισσότερο το άφησαν αγέμιστο και το γράφουν στους τοίχους οι αναρχικοί. Επιστήμη τι έστιν; Κατά Πάτωνα: 1) Το να «ίστασαι» επί του αενάως κινουμένου μοναδιαίου όντος των Ηρακλειτικών και ισοταχώς συμμετέχοντας στην κίνησή του να μπορείς να το παρατηρείς - μελετάς καλύτερα. 2) Ο δεύτερος ορισμός της επιστήμης μοιάζει με χρησμό πυθίας που θέλει ερμηνεία. Λέει δηλ. ότι η λέξη είναι σύνθετη και ότι το πρώτο της γράμμα «ε» είναι ιωνικό. Συνεπώς μοιάζει περισσότερο με το λατινογενές «e». Άρα πρέπει να προφέρεται στην αιτιατική πτώση και να λέμε «Ε(ι) πιστή μην» = εάν είναι πιστή αντιθέτως = αυτή που είναι άπιστη. Αλλά την εξήγηση μετά τα ομοιωματικά την αφήνει για μας! Έτσι και «Εν τοις βαρβάροις»: Uni-ver-sity σημαίνει «η πόλη, ο χώρος του μοναδιαίου λόγου ή ο χώρος της μοναδολογίας» (Βλέπε σχετικά και το σύγγραμμα του Λάϊμπνιτς «μοναδολογία»). Δεν ξέρω αν βοήθησα! Φιλικά Μάκης

Ο Ησίοδος έγραψε: «Διαπιστώνουμε ότι τα μαθηματικά, έχουν μιά παράλογη αποτελεσματικότητα στις Φυσικές Επιστήμες», και ακόμη: «Αλλά επίσης και η άγονη φιλολογική αποστέωση, χαρακτηριστικό των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, πάντα με απωθούσε. Θα το μετανιώσω όμως άν... αν μου αποδείξεις Μάκη, ότι η Ελληνική γλώσσα έχει την ίδια παράλογη ερμηνευτική ικανότητα, στις Φυσικές Επιστήμες, όπως και τα μαθηματικά». Αγαπητέ Ησίοδε, σε πολλούς κοινωνιολόγους και ιστορικούς της επιστήμης των φυσικομαθηματικών υπάρχει μια ανεξήγητη απορία για το γεγονός ότι οι μεγάλοι του είδους ήσαν και άριστοι χειριστές του λόγου ως γλώσσας. Προσωπικά, αυτήν την «μυστηριώδη απορία» την έχω λύσει προ πολλού γιατί πράγματι συμβαίνει αυτό που λες, αλλά το λες με επιφυλλακτικότητα. Ότι δηλ. «Μιά λέξη στην πρωτόγονη ή πρωτογενή της μορφή, ήταν σε άμεση αντιστοιχία και μονοσήμαντα, με μια υλική έννοια ή λειτουργία. Στην πορεία του ανθρώπου προς τον πολιτισμό με την διανοητική μας ικανότητα να γενικεύουμε αφαιρέσαμε, στην κυριολεξία, από πάρα πολλές λέξεις το περιεχόμενο, δηλ το χθόνιο νόημά τους». Μόνο που αυτό δεν έγινε για λόγους αφαιρετικής γενίκευσης αλλά από σκοπιμότητα που πολλοί υποκριτές δεν έχουν το θάρρος να αποδεχθούν. Σαν απόδειξη θα αναγκαστώ να κάνω μια «άκαιρη» παρουσίαση και η περαιτέρω έρευνα εναπόκειται στον καθένα σας μια και η επιστημονική αλήθεια είναι υπόθεση «πασών των επιστημών» και όλων των σκεφτόμενων ανθρώπων. Κοίτα λοιπόν πώς αρχίζω να «ενοποιώ» τουλάχιστον με βάση τα αρχαία λόγια των σοφών: ΕνΟποιώ σημαίνει αυτό ακριβώς που λέει η λέξη, δηλ. «ποιώ (πρώτα) έν Ο». Το Ο δηλώνει ακόμη και σήμερα το πρώτο από τα 10 μέρη του λόγου, το άρθρον και δηλώνει το «άρ ρ εν». Επειδή και κατά Αριστοτέλη (αλλά και κατά Πλάτωνα, Κρατύλο και Ηράκλειτο) το «άρρεν» δηλώνει ιστορικά και τη διάσπαση της Ελληνικής και των Λατινογενών γλωσσών (μη ξεχνάς την Κύμη) η λέξη δείχνει αυτό που έχει R=ρ=έν. («Το γε άρ και ρ έν και το αυτό» θα έλεγε κάποιος που θέλει να «αποκαλύψει» και όχι να συγκαλύψει). Δηλώνει δηλαδή την μοναδιαία ακτίνα του μοναδιαίου υλικού όντος. Διότι η υλική μονάδα δεν μπορεί παρά να δηλωθεί με το μοναδιαίο μέτρο της. «Όλον γάρ τι και αδιορίστως σημαίνει, οίον ο κύκλος. Ο δε ορισμός αυτού διαιρεί εις τα καθέκαστα» (Αριστοτέλης). [ Άχ αυτά τα «καθέκαστα», μυστικιστή Αριστοτέλη!] Κάποιος θα έλεγε και γιατί δεν μπορεί να είναι η διάμετρος το μέτρο του υλικού μοναδιαίου όντος; Η απάντηση είναι ότι έτσι βολεύει καλύτερα στη μαθηματική γλώσσα. Γι’ αυτό και η «διάμετρος» δηλώνει «δύο φορές το μέτρο». Θέλεις να συνεχίσω με την «ενοποίηση», τη «φύση» και το «χάος» ή να τ’ αφήσουμε για το μέλλον αυτό το «παιχνίδι» στα μικρά αθώα παιδιά, μια και γι’ αυτά έφτιαξαν οι σοφοί την γλώσσα μας και όχι για μας τους πονηρούς! Φιλικά Μάκης

Αιτιοκρατία και τυχαιότητα, τάξη και αταξία είναι έννοιες που απασχόλησαν από παλιά την ανθρώπινη σκέψη. Η Ελληνική φιλοσοφία πάντως ήταν υπέρ μιάς «ισορροπημένης αιτιοκρατίας» περιγράφοντας μια πορεία από το απλό στο σύνθετο και αντίστροφα. «Όλα ξεκινούν από την ακτινοβολία (το Ηρακλειτικό πύρ) και σ’ αυτό επιστρέφουν», έλεγε ο Εφέσιος. Ο Δημόκριτος μιλούσε για υλικές ποσότητες που διαφέρουν κατά τάξη, θέση και σχήμα. Ο δε Αριστοτέλης (αν θυμάμαι καλά) αναφέρει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου ένας άνθρωπος που δέχθηκε μια κεραμίδα στο κεφάλι μιλάει για τυχαίο γεγονός, ενώ αυτός που, λόγω θέσης, έβλεπε την κεραμίδα να κινείται στη στέγη του σπιτιού, μιλάει για χρονική σύμπτωση γεγονότων. Πολλές φορές μας διαφεύγει το μεγάλο πλήθος γεγονότων (παραμέτρων) που πρέπει να ληφθούν υπόψη και μιλάμε για χαοτικές ή τυχαίες καταστάσεις. Άλλες φορές πάλι πρέπει να διευρύνουμε κατά το πλήθος του ένα σύνολο που λανθασμένα θεωρούμε κλειστό και ανεπηρέαστο. Έτσι η προσφιλής μας πιθανοκρατική μέθοδος μοιάζει με την μέθοδο των διαδοχικών προσεγγίσεων όπως στη λύση συστημάτων πολλών εξισώσεων με ισάριθμους αγνώστους, ή όπως ακριβώς οι απλοί άνθρωποι χωρίς πείρα προσεγγίζουμε στη ζωή μας το σωστό μέσα από τα λάθη και τα πάθη μας. Φιλικά Μάκης Υ.Γ 1) Αν γνωρίζαμε τις δυνατότητες της φύσης ποτέ δεν θα φοβόμασταν για τον περιορισμό της ελευθερίας μας. Π.χ το πλήθος των συχνοτήτων είναι της τάξης 10^23, χωρίς να υπολογίσουμε τις διαφορετικές ιδιότητες (ποιότητες) που μπορεί να δώσει η ίδια υλική ποσότητα. 2) Καλωσορίζοντας στην παρέα τον Τάσο, ένα νέο μέλος και «Ηρακλειτικό» (είδος ανθρώπων που από παλιά σπανίζει) θα ήθελα να του προτείνω για λέξη «πύρ» την πιο ορθή (για τα σημερινά δεδομένα) απόδοση: «ακτινοβολία». Κουράγιο φίλε, είμαστε γενικά σιωπηροί και μοναχικοί τύποι αλλά όχι και τόσο απελπιστικά λίγοι!

Αγαπητέ virial Θα απαντήσω επιγραμματικά στα ερωτήματά σου και θα παρακαλούσα να κλείσει το θέμα με τη δική σου άποψη, γιατί οι προβληματισμοί εξαντλήθηκαν και ίσως κουράσαμε. 1) "Φουκαράδες" αποκάλεσα τον εαυτό μου και τη μειοψηφούσα άποψη «όχι την κυρίαρχη και τους νικητές». Όταν μιλάω για διακριτότητα της ύλης εννοώ ότι αποδέχομαι πως υπάρχει ο δομικός της λίθος που χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένη και σταθερή ποσότητα κίνησης (η μορφή της μπορεί να αλλάζει από απλή μεταφορική μέχρι "απλή" περιστροφική). 2) Η ενέργεια παράγεται στον ήλιο όπως το λένε και οι εγκυκλοπαίδειες. 3) Η βασική αρχή των υπολογιστών στηρίζεται στην αμφιμονοσήμαντη αντιστοιχία ενεργειών και συμβόλων με συγκεκριμένες καταστάσεις της ύλης όπου αυτές αποτυπώνονται. Αν πούμε π.χ στον υπολογιστή να συσχετίσει την ίδια υλική κατάσταση άλλοτε με την σωματιδιακή και άλλοτε με την κυματική φύση του φωτός τότε δεν ξέρω τι θα συμβεί! 4) Για την Β-διάσπαση περιμένω τη δική σου άποψη μια και τη δική μου την θεωρείς γενικόλογη. Φιλικά Μάκης

Αγαπητέ Φώτη Δεν θεωρώ (επιλεκτικά) αποδεικτική διαδικασία τη διαφωνία του Einstein. Θέλω απλά να πω ότι όταν ένας επιστήμονας σαν κι’ αυτόν διαφωνεί, εμείς πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Κάτι δεν πάει καλά. Όσον αφορά την ΕΘΣ αυτή καταλήγει και στο συμπέρασμα ότι σύγχρονα γεγονότα (γεγονότα που συμβαίνουν «τώρα αλλά όχι εδώ») απέχουν φανταστική απόσταση li (s^2= -l^2). Δεν έχω κανένα πρόβλημα λόγω προκατάληψης να σκεφθώ και πάλι ότι «κάτι δεν πάει καλά». Μόνο με τέτοιες σκέψεις μπορούμε να κατανοήσουμε την ανάγκη μιας «Ενοποιημένης Θεωρίας» που μπορεί να συνθέσει τις λογικές αυτές αντιφάσεις. Η κριτική μας σκέψη ενθαρρύνει αυτούς «που την ψάχνουν» και επιταχύνει την έρευνα προς αυτή την κατεύθυνση. Φιλικά Μάκης

Αγαπητέ virial Όταν τα προϊόντα μιας χημικής αντίδρασης είναι περισσότερα από τα αρχικά τότε λέμε ότι κάτι προσλήφθηκε από το περιβάλον. Αν δεχόμαστε τους νόμους διατήρησης της ύλης και της κίνησής της (ή έστω της υλοενέργειας) σε μια πυρηνική αντίδραση που έχουμε "περίσεια" συμβαίνει το ίδιο. Ορισμένοι όμως κβαντιστές φθάσαν στο σημείο να λένε ότι από το κενό παράγεται ύλη ή ενέργεια. Αυτό δεν το λένε ούτε οι θρησκείες! Εσύ τι δέχεσαι; Φιλικά Μάκης

Αγαπητέ virial Όταν ο ίδιος ο «Einstein δε μπορεσε μεχρι το θανατο του να συμβιβασθει με τη πιθανοκρατικη ερμηνεια του μικροκοσμου που εισηγαγε ο Max Born» (παραθέτω τα λόγια του maxplanck) τότε εμείς πώς μπορούμε να συμφωνήσουμε; Μπορούμε βέβαια να είμαστε επιφυλακτικοί. Θα σου πω όμως κάτι άλλο για να δεις την επιχειρηματολογία των κβαντιστών. Έχει γίνει πλέον ρουτίνα στους επιταχυντές σωματιδίων να διαπιστώνεται ότι τα προϊόντα των πυρηνικών αντιδράσεων είναι περισσότερα από τα αρχικά. Ξέρεις ποια είναι η επίσημη ερμηνεία; Ότι «υλοποιήθηκε η ενέργεια που τα επιτάχυνε»! Πόσο θα κρατήσει λες αυτό; Φιλικά Μάκης

Αγαπητέ Vegan αν διαβάσεις προσεκτικά θα δεις ότι χαρακτηρίζω τα Α,Β,Γ παραστάσεις και όχι σταθερές. Όσον αφορά για την κυματοσυνάρτηση, το ψ εκφράζει στα ελαστικά κύματα (σε μία από τις δύο περιπτώσεις, όπως λέει και ο maxplanck) απόσταση. Για παράδειγμα στο τροχιακό 1s του υδρογόνου το ψ είναι το μέτρο του πλάτους κύματος του ηλεκτρονίου και η εξίσωση του δεν είναι καθόλου μιγαδική, αφού περιέχει την σταθερά του Planck, την μάζα και το φορτίο του ηλεκτρονίου, το φορτίο του πυρήνα, την απόσταση του εξεταζόμενου σημείου από τον πυρήνα και φυσικά τον π. Ή μήπως αμφιβάλεις πάλι και θέλεις να σκανάρω; Όσον αφορά τα άλλα σχόλια (όχι τα δικά σου) που χαρακτήρισαν τις απόψεις μου πυροτεχνήματα μου θυμίζουν τα λόγια που βάζει ο Πλάτωνας στο στόμα του Σωκράτη, όταν ξαπέστειλε στην εξοχή (για βρούβες) τον Κρατύλο μαζί με τον αφελή Ερμογένη. «Κοίτα τώρα εκεί που θα πάτε στην εξοχή Κρατύλε να τα μελετήσεις καλύτερα τα πράγματα [και να μην λες ότι οι λέξεις δείχνουν την φύση των πραγμάτων]». Και ο φουκαράς ο Κρατύλος απάντησε: «Να είσαι σίγουρος Σωκράτη ότι αυτό θα κάνω». Μόνο που κανείς μέχρι τώρα δεν υποψιάστηκε την περίπτωση ότι η γλώσσα που μιλάμε είναι Ιωνική, την έφτιαξαν οι Δάσκαλοι του Κρατύλου και δείχνει όντως τη φύση των πραγμάτων. Μ’ άλλα λόγια ο ένας υποστηρίζει ότι υπάρχει «κοκκώδης» ενέργεια αλλά η ύλη είναι συνεχής και διαιρετή απ’ άπειρον (μέχρις «εξαφανίσεως») και μεις οι φουκαράδες ότι η διακριτότητα της ενέργειας (για μας κινητικής) οφείλεται στην διακριτότητα της ύλης. Αν και η ιστορία έδειξε ότι μέχρι το ηλεκτρόνιο τουλάχιστον οι κβαντιστές είναι αντιφατικοί εν τούτοις είναι και οι «νικητές». Ο καιρός θα δείξει. Πάντως όταν λέμε ότι δεχόμαστε τις νέες σκέψεις, τις νέες ιδέες, τα νέα ρεύματα πρέπει να διευκρινίζουμε: «μόνο όταν συμφωνούν με τις δικές μας»! Δεν πειράζει όμως και από αυτή την κουβέντα κάτι καλό βγήκε (εγώ τουλάχιστον ξεσκόνισα και μερικά βιβλία). Φιλικά Μάκης

Και τώρα που ο αγαπητός maxplanck ολοκλήρωσε χωρίς απρόοπτα θα ήθελα να θέσω στον ίδιο ή οποιονδήποτε αλλο φίλο έναν μικρό προβληματισμό και να ρωτήσω αν μας απασχόλησε. Όλη η κβαντική θεωρία βασίζεται στην ασυνέχεια της λεγόμενης ενέργειας, αποψη που αποδέχομαι. Η ασυνέχεια αυτή πρέπει λογικά να συνεπάγεται και ασυνέχεια (άλματα) σε μιά σειρά φυσικών μεγεθών, όπως είναι οι μετατοπίσεις. Άρα οι τροχιές των μικροσωματιδίων δεν είναι συνεχείς γραμμές. Μοιάζουν με σκαολοπάτια ή το πολύ - πολύ με μικρές χορδές όπως οι πλευρές ενός πολυγώνου. Αν τα πράγματα έχουν έτσι τότε όταν παραγωγίζουμε τι ακριβώς κάνουμε και όταν πέρνουμε τετράγωνα τέτοιων μεγεθών τι τιμές βρίσκουμε; Δεν είναι εύλογη η απορία; Φιλικά Μάκης

Αγαπητέ Γιάννη Επειδή το θέμα που έθεσε ο maxplahck αφορά το φως και την Ειδική Θεωρία Σχετικότητας, προσπάθησα να πω την άποψή μου επικαλούμενος μια βασική αρχή της θεωρίας ότι το φως σε όλα τα αδρανειακά συστήματα έχει το ίδιο μέτρο. Έγραψα την σχέση c^2= κ.λ.π με στόχο να επικαλεστώ την πηγή που παρέθεσα και ειδικότερα την σχέση (Α 7.4) γιατί βρήκα την αποδεικτική διαδικασία ενδιαφέρουσα για τους προβληματισμούς που μπορεί να γεννήσει, κάτι που επιχείρησα και παλαιότερα, αλλά πέρασε τότε «στο ντούκου». Αντί αυτού εσύ την σχολίασες λες και ήταν προσωπικό μου δημιούργημα λέγοντας ότι «τα παραπάνω δεν ισχύουν ούτε μαθηματικά, ούτε έχουν φυσική υπόσταση». Ο maxplanck συμφωνώντας προφανώς μαζί σου αμφέβαλε για την σχέση και ζήτησε αποδείξεις κάνοντας μάλιστα και υπαινιγμούς για «φτηνά scanner». Αυτό ήταν όλο. Μόνο που δεν είδα κανένα σχολιασμό πάνω στην (Α 7.4) αν και είναι η ίδια με την δική μου σχέση (2) που τόσο σας εξόργισε. Φιλικά Μάκης