Μάκης Μαυρουδής

Για το 1. Πολλοί που δεν μελέτησαν ή δεν κατάλαβαν τι μας είπαν φιλόσοφοι επιπέδου Ηράκλειτου, Δημόκριτου, ή Πλάτωνα και Αριστοτέλη μπορούν να ισχυρίζονται ότι μιλούσαν περί ανέμων και υδάτων (όχι πως δεν έκαναν άλλα λάθη). Και όμως όλη η κύρια φιλοσοφία αρχαίων και κλασσικών αφορά τη φύση και τους δομικούς της λίθους και μάλιστα ήταν ακόμη πιό μπροστά από την σύγχρονη φυσική όσον αφορά την υλική μονάδα, το ένα της φύσης, το άτομον ή άτμητον, που υποστήριζαν ότι υπάρχει. Δες ένα μικρό απόσπασμα από τον Τίμαιο του Πλάτωνα: ….. «Διό γή μέν τούτο απονέμοντες τόν εικότα λόγον διασώζομεν, ύδατι δ΄αύ τών λοιπών τό δυσκινητότατον είδος, τό δ΄ευκινητότατον πυρί, τό δε μέσον αέρι. και το μέν σμικρότατον σώμα πυρί, το δ΄αύ μέγιστον αέρι. και το μέν οξύτατον αύ πυρί, το δεύτερον αέρι, το δε τρίτον ύδατι. Ταύτ΄ούν δη πάντα, το μέν έχον ολιγίστας βάσεις ευκινητότατον ανάγκη πεφυκέναι, τμητικώτατόν τε και οξύτατον όν πάντη πάντων, έτι δε ελαφρότατον, εξ ολιγίστων ξυνεστός των αυτών μερών. το δε δεύτερον δευτέρως τα αυτά ταύτ΄έχειν, τρίτως δε το τρίτον. έστω δη κατά τον ορθόν λόγον και κατά τον εικότα το μέν τής πυραμίδος στερεόν γεγονός είδος πυρός στοιχείον και σπέρμα. το δε δεύτερον κατά γένεσιν είπωμεν αέρος, το δε τρίτον ύδατος. Πάντα ούν δή ταύτα διανοείσθαι σμικρά ούτως, ως καθ΄έν έκαστον μέν του γένους εκάστου δια σμικρότητα ουδέν ορώμενον υφ΄ ημών, ξυναθροισθέντων δε πολλών τους όγκους αυτών οράσθαι». (ΧΧΙ 56). Όσον αφορά τα αφηρημένα ή μη μαθηματικά έχω να παρατηρήσω ότι, εκεί που βοήθησαν και βοηθάνε ακόμη, είναι όπου στηρίχθηκαν σε γεωμετρικά πρότυπα της φύσης, όπως είναι τα κανονικά ή Πυθαγόρεια ή και Πλατωνικά πολύεδρα. Εκεί βασίστηκαν μαθηματικοί, όπως ο Klein και οι προηγούμενοι και ανέπτυξαν τη θεωρία των μαθηματικών ομάδων που βρίσκει εφαρμογή στις λεγόμενες ομάδες σημείου, απαραίτητες για την κατάστρωση των κβαντικών εξισώσεων των ΑΟ και ΜΟ. Το προηγούμενο απόσπασμα που παρέθεσα από τον Τίμαιο, σε αυτά ακριβώς αναφέρεται. Όπου όμως αρχίζουμε και μιλάμε για σύνολα Cantor με στοιχεία του πραγματικού ή και του φανταστικού μας κόσμου και πράξεις επ΄αυτών, τότε διολισθαίνουμε σε ιδεαλιστικές εικασίες και σε φανταστικούς κόσμους. Πάντως είναι παρήγορο ότι αντιμετωπίζεις το όλο θέμα με κριτικό πνεύμα και αναγνωρίζεις τις εγγενείς αδυναμίες της σύγχρονης φυσικής. Οι περισσότεροι δεν θέλουν να τους θίξουν τα "ιερά και όσια" νομίζοντας ότι έτσι προσφέρουν υπηρεσίες στην αλήθεια που κάποιοι ελάχιστοι ακόμη ψάχνουν σε μιά σωστή, κατά την άποψή μου, κατεύθυνση (θεωρώντας ταπεινά και τον εαυτό μου σαν έναν από αυτούς).

Η φυσική δεν προσπαθεί να ειναι λογικα συνεπής, αυτη ειναι δουλεια των μαθηματικών Η φυσική πρέπει να είναι συνεπής με την φύση. Η λογική είναι κατασκέυασμα της ανθρώπινης νόησης και όχι η φυση. Άρα ούτε και η φύση πρέπει να είναι "λογικά" συνεπης, και το αποδεικνύει οπως βλέπουμε συνεχώς. Την φύση την βρήκαμε και προσπαθούμε να την περιγράψουμε,καταλάβουμε,αποκωδικοποιήσουμε,(όποιο άλλο ρήμα θέλετε) Όποιο κατασκευασμα χρησημοποιούμε για αυτον τον σκοπο εξ'ορισμου ειναι ελλειπες, και σχεδον πάντα αντίθετο στην διαισθηση μας. Πχ πότε στην ζωη του είδε ο Νευτωνας και εμείς ευθήγραμμη και ομάλη κίνηση, πάνω στην Γη? όμως οι νόμοι της κίνησης είναι αυτοί που είναι. Κάθε "ανατροπή" στην φυσική απο τότε που υπάρχει σαν επιστήμη, πιο πολύ συμπλήρωμα είναι παρα ανατροπή. Ο Αίσταϊν "ανετρεψε" τον Νευτωνα, αλλα οι πύραυλοι που ανέβασαν και βάλαν σε τροχια τους δορυφόρους του GPS υπολογίστηκαν με νευτώνια μηχανική, αλλα χωρις την σχετικότητα το GPS απλα δεν δουλευει (το σφάλμα του είναι τεράστιο). Η επαγωγική μέθοδος σκέψης του Αριστοτέλη φαίνεται ότι έκανε μεγάλη ζημιά γιατί εφαρμόστηκε με τον χειρότερο τρόπο στην επιστήμη της σκέψης και του πειράματος. Τα μαθηματικά επεναντίας ακολουθούν την παραγωγική μέθοδο αλλά το λάθος είναι ότι τα γενικά τους πρότυπα είναι ιδεαλιστικά, με την έννοια ότι δεν αντλούνται, τις περισσότερες φορές, από τη φύση. Εν τούτοις τα μαθηματικά είναι μια αυτοσυνεπής θεωρία ως προς τις γενικές παραδοχές τους. Η φυσική επιστήμη, ενώ είναι επαγωγική χρησιμοποιεί σαν εργαλείο τα μαθηματικά αλλά όχι την αυστηρή λογική τους και γιαυτό αυτός ο αχταρμάς οδηγεί στο αδιέδοξο (πολλές διαστάσεις, Big Bang, μεταβολή μάζας λόγω ταχύτητας, σωματίδιο Higgs, κλπ). Δες ένα μικρό δείγμα από ένα βιβλίο πανεπιστημιακής φυσικής που δίνει απάντηση και στο επιχείρημά σου ότι το GPS επαληθεύει την θεωρία της σχετικότητας ή η τηλεόραση και τα pc την κβαντομηχανική. Το βιβλίο αναφέρεται στο όχι και τόσο ακριβές πείραμα Millikan για την μέτρηση του φορτίου του ηλεκτρονίου και λέει οτι η σταγώνα ελαίου φορτίζεται με φορτίο ίσο με νe, όπου ν ακέραιος αριθμός και e το προς υπολογισμό στοιχειώδες φορτίο. Το ζουμί όμως δεν βρίσκεται στην μέθοδο αλλά στο σχόλιο που κάνει ο καθηγητής για το φορτίο νe. Λέει: "Προφανώς γίνεται η παραδοχή, ότι ο ηλεκτρισμός είναι κοκκώδης. Εάν τα πειραματικά αποτελέσματα βρεθούν σύμφωνα με την υπόθεση, η υπόθεση θα είναι αληθινή". Αυτή τη λογική λέω ότι χρησιμοποιεί η φυσική και αυτή είναι ενάντια στην αυστηρή λογική των μαθηματικών που λέει ότι για να πεις ότι "η υπόθεση είναι αληθινή" πρέπει να πληρούται η ικανή και αναγκαία συνθήκη ότι η υπόθεση - εξήγησή σου είναι η μία και μόνη και να μην μπορεί καμία άλλη ούτε να ζυγώσει το πειραματικό δεδομένο. Είναι σαν να λέμε ότι επειδή έκανα μόνο 96 εγγεγραμμένα και περιγεγραμμένα κανονικά πολύγωνα γύρω από έναν κύκλο και βρήκα π=3,14 ισχυρίζομαι ότι, επειδή και η ακρίβεια των μετρήσεών μου κάτι τέτοιο δείχνει, τετραγώνισα τον κύκλο διότι π=ρίζα δύο + ρίζα τρία. Ένας αρχαίος φιλόσοφος ξέρεις τι θα έλεγε σε έναν σύγχρονο φυσικό? Όταν δεν ξέρεις φίλε μου ποιό είναι το ένα της φύσης και αμφιβάλλεις αν υπάρχει ή δεν υπάρχει, τότε πως μας μιλάς για τα πολλά και σύνθετα με τόση βεβαιότητα? Τί απαντάμε σαυτόν?

Φίλε μου dp297 Ζούμε ιστορικές στιγμές στο χώρο της φυσικής και να μου το θυμάσαι, οι φυσικοί θα πάρουν ένα μάθημα που θα αλλάξει στο εξής τον τρόπο σκέψης μας. Πρώτα εξαντλείς το απλό και μετά πας σε αυτά που ούτε αυτοί που τα είπαν τα καταλαβαίνουν. Πάρε για παράδειγμα τον ορισμό του φορτίου από τον Lorentz και πες μου τι καταλαβαίνεις: "Η μάζα ηρεμίας του ηλεκτρονίου πιθανόν να μην είναι τίποτε άλλο παρά η ισοδύναμη δυναμική ενέργεια που πηγάζει από την κατανομή στο χώρο του φορτίου του"!!!! Και άλλα σύνθετα ή μη στοιχειώδη σωμάτια που έχουν δυναμική ενέργεια γιατί δεν την εκδηλώνουν με φορτίο? Και διατυπώνεις έναν μερικό νόμο που δεν διαφέρει από αυτόν της βαρυτικής έλξης αλλά λες ότι η βαρύτητα δεν ενοποιείται με τις άλλες δυνάμεις! Υπάρχει πρόβλημα λογικής ασυνέπειας στην καθιερωμένη φυσική και αυτό άρχισε να φαίνεται. Το περίπου και το ακριβές δεν είναι το ίδιο πράγμα και η πραγματική φύση άρχισε να κλωτσάει εκεί που χρειάζονται μεγάλες ακρίβειες και όχι μεγάλες ενέργειες, στατιστικές πιθανότητες και θεωρητικές εικασίες.

Τα μαθηματικά φίλε μου είναι ιδέες και οι ιδέες έχουν ή δεν έχουν σχέση με τη φυσική πραγματικότητα. Πιστεύεις ότι αυτό που έκανε ο Φέϋνμαν είναι σωστό? Ή μήπως αυτό που κάνουν οι θυασώτες των υπερχοδρών που κρύβουν τους απειρισμούς κάτω από το χαλί, έχει φυσική απεικόνιση, απεικονίζει την πραγματικότητας? Π.χ όταν η απεικόνιση του απείρου με σημείο είναι η έβδομη μαθηματική διάσταση και η ευθεία που ενώνει δύο τέτοια άπειρα είναι η μετάβαση στην όγδοη διάσταση, αυτό τι σχέση έχει με τη φύση? Μάλλον οι άνθρωποι αυτοί είναι αφιλοσόφητοι, διότι τουλάχιστον από την εποχή του Αριστοτέλη "το άπειρον ουκ επιστητόν". Αυτές οι ιδεαλιστικές λογικές από την εποχή του Πυθαγόρα και του Πλάτωνα είναι που κάνουν τον Ηράκλειτο να αποκαλεί τέτοιους σοφούς κακότεχνους. Ένας φυσικός πρέπει να καθοδηγεί τον μαθηματικό και όχι το αντίστροφο. Π.χ έχω τις τρεις ίσες μπίλιες του μπιλιάρδου σε επαφή και θεωρώντας τα κέντρα τους σημεία, αφού τις αφαιρέσω, δίνω σε έναν μαθηματικό ένα ισόπλευρο τρίγωνο και του ζητώ να μου υπολογίσει το εμβαδόν του. Ποιά είναι εν προκειμένω η φυσική σημασία και πραγματικότητα του εμβαδού αυτού. Καμμία!! Και για να πάμε και πάλι στην κβαντομηχανική που χρησιμοποιεί σαν μαθηματικό εργαλείο τις ομάδες σημείου. Ξέρεις ότι για το ηλεκτρόνιο και τους ατομικούς πυρήνες κάνει την παραδοχή ότι είναι τέλειες σφαίρες και χρησιμοποιεί την σφαιρική ομάδα σημείου Κ? Αν είναι έτσι τότε τα κουάρκς π.χ τι σχήμα έχουν? Μήπως είναι σφαιρικοί τομείς? "Έχει γαρ φιλοσοφίαν η σκέψις" (Αριστοτέλης) και μη δέχεσαι αβασάνιστα σαν σοφούς αυτούς που δεν τους γνώρισες από κοντά για να τους απομυθοποιήσεις.

Φίλε dp297 Θα σου δώσω ένα πιό απλό παράδειγμα για να καταλάβεις. Αν υποθέσουμε ότι η μάζα είναι διακριτό μέγεθος, αυτό σημαίνει ότι αυτή ή η "ισοδύναμη" ένέργειά της είναι ένα μέγεθος μη συνεχές. Δηλ. όταν αυξάνει ή μειώνεται αυτό γίνεται κατά ασυνεχή τρόπο. Από μαθηματικής πλευράς είναι σαν να λέμε ότι δεν έχουμε καμπύλη μεταβολής αλλά βαθμίδες μεταβολής (όπως σε μία σκάλα). Σε μία σκάλα όμως έχουμε "πατήματα" και "ρίχτια". Σε όλη την απόσταση του πατήματος μιάς μεταβολής η εφαπτόμενη είναι μηδέν, ενώ στο ρίχτι γίνεται άπειρη. Όταν λοιπόν βρισκόμαστε στα όρια του πολύ μικρού, είναι μαθηματικό λάθος να λέμε ότι η σκάλα είναι ράμπα. Είναι σαν να παίρνουμε τις τομές πατήματος και ριχτιού και να τις ενώνουμε και μάλιστα όχι με ευθείες γραμμές αλλά με καμπύλη. Έτσι απεικονίζουμε την μεταβολή με συνεχή καμπύλη και παραγωγίζουμε αλλά λανθασμένα. Στη σχέση λοιπόν ισοδυναμίας μάζας και ενέργειας το dE(κιν)=c^2.dm που προκύπτει από το dΕ(κιν)/dt=c^2.dm/dt είναι ή μηδέν ή άπειρο. Στη συνέχεια ολοκληρώνουμε ένα μηδενικό ή άπειρο μέγεθος και βρίσκουμε ότι η συνολική ενέργεια ενός σώματος είναι το άθροισμα της κινητικής και της ενέργειας ηρεμίας του. Το βρίσκεις σωστό αυτό που κάνουμε?

Φίλε pit.g Και η λεγόμενη κβαντική φυσική θα αλλάξει τόσο που θα είναι σαν να καταργήθηκε. Π.χ όταν λέμε κβάντουμ ενέργειας τι εννοούμε? Εννοούμε ότι την ενέργεια την συναντάμαι σε διακεκριμένες ποσότητες. Ξεκινώντας από την στροφορμή του περιφερόμενου ηλεκτρονίου στο άτομο του υδρογόνου εξισώσαμε την ποσότητα αυτή αρχικά με s=1/2 της σταθεράς του Planck και αργότερα είπαμε ότι το σωστό είναι ρίζα τρία διά δύο (3^0.5)/2, που είναι άρρητος αριθμός. Εκτός αυτού σε ένα φωτόνιο με ενέργεια hν δεν σημαίνει ότι το ν είναι ρητός αριθμός. Άρα επειδή μπορούμε και να παραγωγίζουμε την ενέργεια, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι διακριτή ποσότητα αλλά συνεχής. Είμαστε έτσι αντιφατικοί και με μαθηματική αυστηρότητα λάθος, διότι σε διακριτό φυσικό μέγεθος η παράγωγος είναι ή μηδέν ή άπειρη. Λοιπόν, τι από τα δύο συμβαίνει?

Φίλε pit.g Αυτό τον καιρό οι φυσικοί βρίσκονται σε σύγχυση, πέρα από τα παιχνίδια των κονδυλίων. Τους ήρθαν πολλά μαζί και δεν μπορούν να κλείσουν τις πολλές τρύπες της βάρκας τους που μπάζει από παντού. Ούτε Higgs θα βρεθεί, ούτε η θεωρία της σχετικότητας θα σωθεί. Και θα ακολουθήσουν και άλλα που θα αλλάξουν εντελώς την φυσική που ξέραμε όπως έγινε και με το ηλιοκεντρικό σύστημα. Αλλά επειδή τα γεγονότα τρέχουν πολύ γρήγορα στην εποχή μας, θέλω να πιστεύω ότι δεν θα περιμένουμε δύο αιώνες για να τα μπαλώσουν (οι ζώντες), όπως τότε δύο χιλιετίες, ακριβώς γιατί δεν ήθελαν τότε κάτι άλλα ιερατεία!

Σιγά - σιγά θα έρθουν και τα "χειρότερα"! Θα αποδειχθεί ότι το φωτόνιο όχι μόνο έχει μάζα "ηρεμίας, αλλά ότι είναι και σύνθετο σωματίδιο. Η θεωρία της σχετικότητας έτσι και αλλιώς θα αποδειχθεί λάθος, όπως και κάθε θεωρία που δεν δέχεται το αναλλοίωτο της μάζας. Αυτή ήταν η άποψή μου από χρόνια και ο Heal πρέπει να θυμάται. Υ.Γ Μετά έρχεται η σειρά της κβαντομηχανικής, όταν θα έλθουν τα μαντάτα για το ηλεκτρόνιο. Όλες οι πιθανοκρατικές της εξισώσεις για την κίνησή του, θα μείνουν σαν ανέκδοτο για την "ομορφιά" των μαθηματικών. Γιατί "Η φύση της αρέσει να κρύβεται" (Ηράκλειτος).

Και αν ακόμη η ταχύτητα των νετρίνο είναι ίση με την ταχύτητα του φωτός η θεωρία της σχετικότητας θα έχει πρόβλημα. Ωστόσο το πρόβλημά της δεν θα προκύψει κυρίως από εκεί αλλά από το γεγονός ότι θεωρεί την μάζα συνεχές μέγεθος. Υ.Γ Φίλε evansg στο προφίλ σου διόρθωσε κάποια λάθη στη διατύπωση (στην ελληνική μετάφραση).

Είναι δεύτερος ήλιος ή διάπυρος πλανήτης?

Όταν παραθέτουμε στοιχεία να είμαστε πιό προσεκτικοί. Το πείραμα Gravity Probe B απέτυχε διότι υπήρχαν επιδράσεις που "μιμούνται σχετικιστικά φαινόμενα". Κατατάχθηκε ως τελευταίο από τις 10 αποστολές όσον αφορά την επιτυχία του, γιαυτό και σταμάτησε η χρηματοδότησή του. http://www.physics4u.gr/news/2008/scnews3338.html

Συμφωνώ ότι οι νέες φυσικές θεωρίες δεν πρέπει να εκπορεύονται από ιδεολογήματα και προκαταλήψεις. Στηρίζονται σε υποθέσεις που πρέπει να ερμηνεύον πιό απλά ό,τι και οι μέχρι σήμερα αποδεκτές και να προβλέπουν ή και να εξηγούν επί πλέον φαινόμενα. Αυτή η επιθυμία όμως του κάθε άδολου επιστήμονα, διαφέρει πολύ από την πραγματικότητα, διότι καμμία φυσική θεωρία δεν είναι ουδέτερη, όπως νομίζουν ορισμένοι. Έχει φιλοσοφικές, ιδεολογικές και πολιτικές προεκτάσεις. Για παράδειγμα όταν παρουσιάστηκε η θεωρία του Ηράκλειτου (τα πάντα αναλύονται στο ένα και εξ αυτού συντίθενται όλα) οι "ύστεροι των αρχαίων" δηλ. οι κλασσικοί, θορηβήθηκαν ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει και στην κοινωνική ισότητα ελεύθερων και δούλων. Γι' αυτό "οι μεν αλλοίωσαν τις σημασίες των λέξεων οι δε αφυλοποίησαν την ύλη" (Αριστοτέλης). Άρα ο υλιστής που έχει ιστορική μνήμη πρέπει να είναι υποψιασμένος σε κάθε φυσική θεωρία που "αφυλοποιεί την ύλη" με διάφορα τεχνάσματα (σχέσεις ισοδυναμίας μάζας και ενέργειας κλπ) ή ακούει φυσικούς να του λένε ότι η φυσική είναι ουδέτερη επιστήμη. Αν αυτοί οι άνθρωποι έλεγαν κάτι άλλο σε μας, δεν θα κατείχαν τις υψηλές θέσεις τους διότι διαμορφώνουν το ιδεολογικό εποικοδόμημα του συστήματος. Και κανένα κυρίαρχο σύστημα δεν επιθυμεί την αυτοκαταστροφή του. Θα υπερασπιστεί την διατήρησή του μέχρι κει που μπορεί, πριν παρουσιάσει την διάδοχη μασκαρεμένη λύση του.

Πες μου την πιό χαρακτηριστική να την συζητήσουμε.

Υπάρχει κανένας πιό υλιστής "με την σύγχρονη έννοια του όρου" από αυτόν που λέει ότι τα πάντα αναλύονται σε υλικές μονάδες και όλα συντίθενται από αυτές? Αν διαβάσεις το βιβλίο του Λάϊμπνιτζ "μοναδολογία" που γράφτηκε για άρχοντα και τις άϋλες μονάδες του τις πεις υλικές, τότε έχεις καθαρά στα μάτια σου έναν κρυφοηρακλειτικό επιστήμονα που στο τέλος της ζωής του δεν άντεξε και διακήρυξε ανοιχτά τον υλισμό του. Αυτό θυμίζει τον Αριστοτέλη που λέει για τον δασκαλό του: "Ο δε Πλάτων ποιεί την ύλην είδος", με άλλα λόγια όπου αυτός λέει ιδέα, εσύ βάλε ύλη.

Κατ' αρχήν οι ερωτήσεις μου αφορούσαν την τοποθέτηση του kanal και όχι τις απόψεις σου. Το σωματίδιο Higgs, είχα πει από χρόνια ότι δεν θα το βρούν, επειδή απλά δεν υπάρχει, όπως και οι μαύρες τρύπες. Κάποιοι άλλοι συζητητές μου ούτε τότε ούτε τώρα, διακυνδνινεύουν με βάση τις απόψεις τους, μία θετική ή μία αρνητικη θέση. Αντιθέτως είπα πρόσφατα ότι θα πετύχει το πείραμα της σύντηξης με λέϊζερ αν επιτύχουν ακρίβεια. Και αυτή ήταν η διαφωνία μου με το πολυέξοδο πείραμα στο CERN, ότι δηλ. χρειαζόμαστε ακρίβειες και όχι μεγάλες ενέργειες. Σε αυτό με οδηγούσε η υλιστική μου άποψη, ενώ αυτοί επειδή δουλεύουν με την πιθανοκρατική κβαντική θεωρία την έχουν μεταφέρει και σε πειραματικό επίπεδο: Μέσα από τα πολλά υπάρχει πιθανότητα κάτι να προκύψει!! Αυτοί είναι οι σημερινοί υλιστές του CERN? Αυτό αν θέλεις μπορείς να το διευκρινίσεις? Συμφωνώ απόλυτα και όσοι πολέμησαν αυτές τις απόψεις, τώρα δεν βλέπουν πώς θα τα μπαλώσουν. Μόνο αν μας πείσουν ότι ο Ηράκλειτος δεν είπε αυτά που είπε!

Άρα αυτοί που ψάχνουν "το σωματίδιο του θεού" στο CERN κάνουν οντολογικές διακηρύξεις? Και όταν ξεφύγουμε εντελώς από την κλασσική περιγραφή θα παραμείνει μόνο η μαθηματικοποιημένη περιγραφή?

Φίλε kanal Αν είσαι Έλληνας φιλόσοφος και λέγεσαι π.χ "Ευάγγελος Ν. Ρούσσος" δεν κάνεις αυτό το χοντροειδέστατο ή εσκεμμένο λάθος. Αν όμως διεκδικείς κάποια έδρα και το βιβλίο σου για τον Ηράκλειτο, ή την διατριβή σου π.χ "Θεός και κβαντική φυσική" την χρηματοδοτεί η ιερά μητρόπολη Αθηνών ή Θεσσαλονίκης, τότε τα πράγματα διαφέρουν. Αν τώρα είσαι ο Popper και καλείσαι να μεταφέρεις από τα αρχαία στα αγγλικά την λέξη "πυρ" πώς θα την απέδιδες, αν η γλώσσα σου δεν την περιέχει? Μάλλον θα έπρεπε να την σεβαστείς και να την αποδώσεις περιφραστικά, ή να την αφήσεις αμετάφραστη όπως κάνουν συχνά οι Γάλλοι με την άλλη ταλαιπωρημένη λέξη ΛΟΓΟΣ. Όσο για τον Αξελό δεν ξέρω αν είναι αυτόφωτος ή ετερόφωτος ή αν και αυτός επιρρεάστηκε, όπως ο μεταφορέας του physics4, από τον W. Guthrie?

Άρα γίνεται και πάλι επίκαιρο να μας απαντήσει η σύγχρονη φυσική επιστήμη στο εξής απλό ερώτημα: "Το ένα της φύσης, ο δομικός λίθος της ύλης, υπάρχει ή δεν υπάρχει"?

Μερικές παρατηρήσεις γιά τη δημοσίευση του physics4.gr: - Η προτομή δεν είναι του Ηράκλειτου αλλά του Αριστοτέλη. - Τα περισσότερα από τα αποσπάσματα έχουν παραμορφώσει το νόημα των διασωθέντων αρχαίων. Χαρακτηριστικό ένα από τα βασικότερα. "ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΘΝΗΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΟΙ ΑΡΙΣΤΟΙ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΕΝΑ ΜΟΝΟ: ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΡΚΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΝΑ ΧΟΡΤΑΙΝΟΥΝ ΣΑΝ ΤΑ ΖΩΑ" Δηλ. Οι άριστοι ΕΠΙΛΕΛΟΥΝ την αιώνια δόξα!! Δέστε πόσο βάναυσα παραποιείται το αρχικό νόημα και το πώς ο Ηράκλειτος συνεχίζει να "δολο-φονείται κατ' εξακολούθηση": Παραθέτω το διασωθέν αρχαίο απόσπασμα: Αιρεύνται έν αντί απάντων οι άριστοι, κλέος αέναον θνητών. οι δε πολλοί κεκόρηνται όκωσπερ κτήνεα Μετάφραση: "Ερευνούν (ή προτιμούν στην εύρευνά τους) το ένα αντί όλων οι άριστοι, δόξα αιώνια των θνητών. οι δε πολλοί χορταίνουν όπως τα κτήνη" Δηλ.: το ένα της φύσης ερευνούν αντί όλων των άλλων οι άριστοι. οι δε πολλοί χορταίνουν με τα "πολλά της φύσης" όπως τα κτήνη. Η δεύτερη πρόταση δείχνει έναν βαρύ ίσως χαρακτηρισμό, αλλά και με τα δεδομένα της εποχής του και με τα σημερινά δεδομένα, ο Ηράκλειτος ήξερε τι θα πάθει το βιβλίο του και γιαυτό δικαιολογείται πλήρως. Από τότε μέχρι σήμερα το ένα της φύσης, η υλική μονάδα, δεν υπάρχει, έχει εξαφανιστεί σε αντίθεση με τα "άλλα ένα", τα πολλά, όπως ηλεκτρόνιο, πρωτόνιο, νετρόνιο κλπ. Όσο κοντεύουμε στο πραγματικό ένα, τα πράγματα αρχίζουν και "μπερδεύονται": ως ύλη υπάρχουν και δεν υπάρχουν συγχρόνως, όπως το φωτόνιο, τα ενεργειακά κύματα κλπ. Σταματώ εδώ για να μην αναφερθώ και στα άλλα μαργαριτάρια. Οι μή υλιστές κάνουν το παν για να απαξιώσουν τον μεγαλύτερο υλιστή όλων των εποχών αλλά δεν θα τα καταφέρουν. "Έχουν γαρ γνώσιν οι φύλακές του". Υ.Γ Ήταν άραγε "αιρεύνται" ή "ερεύνται"? Όπως και είχε δείχνει την προτίμηση των αρίστων στην έρευνά τους, όπως προκύπτει και από άλλα ανάλογα αποσπάσμα "περί τους ενός".

Φίλε Γιώργο Γιά να μεταφέρεις ολόκληρο το μακροσκελές αυτό άρθρο, θα πρέπει να σε ενδιαφέρει ο Ηράκλειτος. Καθώς όμως και ο Έλληνας αρθρογράφος του physics4.gr τα πήρε από μεγάλους ξένους αναλυτές ή φιλόσοφους, πρέπει να σου πω ότι σε αυτή τη μεταφορά από τα αρχαία Ελληνικά στα Αγγλικά ή Γερμανικά και από κει στα νέα Ελληνικά γίνεται μιά νέα βάναυση κακοποίηση της ήδη "κατεστραμένης φωνής του Ηράκλειτου", όπως λέει ο Ελύτης. Φιλόσοφοι όπως ο Popper δεν απέφυγαν αυτό το λάθος. Και αυτό είναι η συνεχής μετάφραση ή απόδοση της λέξης "πυρ" με τη λέξη "φωτιά" ή και σπανιότερα, αλλά ακόμη χειρότερα, με τη λέξη "φλόγα". Ελάχιστοι Έλληνες φιλόσοφοι δεν έπεσαν στο ίδιο λάθος αλλά όλοι με τους οποίους έτυχε να συζητήσω το παραδέχθηκαν. Η λέξη "πυρ" σήμερα θα μπορούσε να αποδοθεί με φιλολογική χαλαρότητα ως "ακτινοβολία" και με φυσική αυστηρότητα "φωτόνιο". Ακόμη και η Ιώνισα γιαγιά μου, όταν καθόταν δίπλα στο τζάκι και μου έλεγε "πυρώθηκα Μάκη" δεν εννοούσε ότι άναψαν φωτιά ή φλόγα τα ρούχα της. Μέ άλλα λόγια θέλω να πω ότι δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε ξένους και Έλληνες να "χυδαιολογούν" φιλοσοφικά παραποιώντας πραγματικά νοήματα λέξεων αλλά να λένε τα πράγματα "όκως έχει". Άλλως αν ήθελαν να είναι αυτοσυνεπείς, την πυρηνική τους φυσική έπρεπε να την πουν "φωτιαστική" ή "φλογιστική φυσική". Πιστεύω να συμφωνείς.

Αγαπητέ Engineer Το "καλώς όρισες" και από μένα. Για το θέμα που θέτεις πέρα από την παραπομπή του lunar έγιναν συζητήσεις και παλαιότερα με την συμμετοχή και του Heal και "χύθηκε πολλή μελάνη και αίμα". Είχα υποστηρίξει τότε την άποψη ότι για να συνδεθεί με την παραδοχή της ταχύτατης απομάκρυνσης των γαλαξιών και σε επέκταση με την μεγάλη έκρηξη, πρέπει να μην υπάρχει άλλη εξήγηση από αυτήν που δίνουν (πχ ισχύς της θεωρίας της σχετικότητας, φαινόμενο Doppler). Αν όμως η μείωση οφείλεται στις ενδιάμεσες συγκρούσεις με άλλα σωματίδια ή και σε μία ενδογενή ιδιότητα των ακτινοβολιών γ να χάνουν ελάχιστα αλλά συνεχώς συχνότητα (και άρα ενέργεια) σε πολύ μεγάλες αποστάσεις, τότε τα πράγματα γίνονται δύσκολα για τις καθιερωμένες θεωρίες. Σήμερα ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν δειλά - δειλά τέτοιες απόψεις αλλά κατά την άποψή μου σε λάθος κατεύθυνση. Αν είναι να δοθεί μία και μόνη ενοποιημένη εξήγηση αυτή θα πρέπει να βασίζεται στην υλικότητα του φωτονίου και στον προσδιορισμό της μάζας του σαν απαραμόρφωτου χώρου.

Απαντώντας και στον κ. Makri θα ήθελα να επισημάνω ότι κατά μία περίεργη σύμπτωση όποτε αναφερόμαστε στα όρια του επιστημονικά αποδείξιμου πάντα κυρίαρχη γινεται η άποψη των θρήσκων. Μήπως αυτό δεν συνέβη και με την θεωρία του Δαρβίνου και τώρα οι άθλιοι κοιτάνε πως θα τα μπαλώσουν?

Αγαπητέ mrna Η ολιστική θεώρηση των περιστατικών στον εξειδικευμένο τομέα σου, στη φυσική ακούει στο όνομα «Ενοποιημένες θεωρίες» ή καλύτερα «Θεωρία ενοποίησης». Ο πρακτικισμός μας όμως και η οφελιμιστική μας βιασύνη (χωρίς βαθύτερη γνώση) να παράγουμε ένα αποτέλεσμα λιγότερο κακό από αυτό που υφιστάμεθα, είναι γιατί αποδεχθήκαμε μια γενική μέθοδο δράσης που εγώ την αποκαλώ «μέθοδος των διαδοχικών προσεγγίσεων». Αυτή εφαρμόζεται σε πολλούς τομείς της επιστήμης και της κοινωνικής μας δράσης και όχι μόνο στην ιατρική αλλά ακόμη και στα «καθαρά» μαθηματικά (συστήματα εξισώσεων με πολλούς αγνώστους) στον προγραμματισμό των υπολογιστών ή και στην πρακτική των πολυτεχνείων (π.χ για την επίλυση υπερστατικών φορέων στο χώρο). Όταν δεν έχεις ένα γενικότερο φιλοσοφικό και γνωσιολογικό μπούσουλα αυτό κάνεις για να παράγεις γρήγορο αποτέλεσμα. Αυτή η μέθοδος ομολογώ ότι αποδίδει αλλά μοιάζει με έναν τυφλό που κινείται ανάμεσα σε δύο παράλληλους τοίχους χτυπώντας με το μπαστούνι του πότε δεξιά πότε αριστερά, ωστόσο όμως προχωράει. Η φιλοσοφία και η ολιστική (ενοποιημένη) θεώρηση των πραγμάτων μπορεί να βοηθήσει κάθε τυφλό να σκεφθεί ότι επιτέλους πρέπει να πάρει τη μέση απόσταση και να προχωρήσει ευθεία. Ακόμη και αν η πορεία του δεν είναι ακριβώς παράλληλη δεν θα χάσει πολύτιμο χρόνο με το να χτυπιέται πότε δεξιά και πότε αριστερά. Κυρίως όμως η εφορία μιας μεθόδου που προσεγγιστικά αποδίδει έχει και κάποια όρια στη μέθοδο του πειράματος και του αποτελέσματος. Γιατί υπάρχουν πολλά παραδείγματα μικρών παιδιών που δεν θα μάθουν ποτέ τι είναι ηλεκτρικό ρεύμα. Άρα πρέπει να επιστρέψουμε σύντομα σε μια παιδεία που σου δίνει ένα γενικό τρόπο σκέψης, ενοποιημένο, ολιστικό. Από προσωπική πείρα σας λέω ότι τέτοια μυαλά αν αποφασίσουν να ασχοληθούν με εξειδικευμένη γνώση μπορούν να μάθουν τα πάντα πάρα πολύ καλά και γρήγορα αρκεί να αγαπούν αυτό που διάλεξαν. Εκτός αυτού γίνονται οι καλύτεροι ερευνητές που ανοίγουν καινούργιους δρόμους. Ας κάνουμε τώρα την υπόθεση ότι βρέθηκε μια θεωρία ενοποίησης. Μια τέτοια θεωρία προφανώς έχει κάνει μια υπόθεση δογματικά και αναπόδεικτα και το μόνο που μένει είναι να ζει με τον φόβο κατάργησής της αν παρουσιάσει μία και μόνο λογική αντίφαση στις υποθέσεις που έκανε. Για να είναι ενοποιημένη θεωρία πρέπει να ξεκινάει από τον δομικό λίθο της ύλης και τα δυνατόν λιγότερα χαρακτηριστικά του και με μια λογική – μαθηματική συνέπεια να πάει στον πρώτο σύνθετο υλικό σχηματισμό. Με τα νέα υλικά να προχωρήσει σ’ όλους τους επόμενους δυνατούς υλικούς και συνθετότερους σχηματισμούς κ.ο.κ. Σ’ αυτή την αλυσίδα μένει μεταξύ άλλων να ερμηνευτεί και η αφετηρία αυτού που ονομάζουμε ζωή. Αν η ανάλυσή μου σας φαίνεται λογική, να προχωρήσω περισσότερο περιγράφοντάς την, εκθέτοντας παράλληλα την άποψή μου για μια ενοποιημένη θεωρία του λόγου. Γιατί μια θεωρία δεν μπορεί να είναι γενική αν τον άνθρωπο και τον λόγο του τον αφήνει απ΄έξω.

Εδώ ίσως θα έπρεπε να αλλάξουμε το θέμα αλλά για την ενότητα της συζήτησής μας θα προσπαθήσω φίλε Παναγιώτη να διαλύσω απορίες ή παρεξηγήσεις. Κοίτα να δεις τι δεν είδαν ή έκαναν πως δεν είδαν όσοι απαξίωσαν αλλοιώνοντας νοηματικά τις θέσεις των αρχαίων ή κλασσικών. Κατ΄αρχήν οι υλιστές του Μαρξισμού μίλησαν εν τέλει απαξιωτικά (παρά τα φαινομενικά λιβανίσματα) χαρακτηρίζοντας π.χ το υλισμό του Ηράκλειτου (και όχι μόνον) ως θεολογικό υλοζωισμό. Δεν είχαν ούτε καν την αυτοκριτική δύναμη του Πλάτωνα που παρουσίασε μεν τον Σωκράτη παιδεραστή αλλά είπε ειρωνικά στην τότε Αθηναϊκή κοινωνία: Κοιτάτε να δείτε τι σας κάνω και τι εν τέλει μπορείτε να αποδεχθείτε στο δημοκρατικό (κρατοδημικό) σας σύστημα: «Σε άνθρωπο ανέραστο προσφέρω εραστή». Αυτοί λοιπόν χαρακτήρισαν τον ηρωϊκότερο άθεο του κόσμου θεολόγο και αφετέρου χωρίς να ορίσουν τι είναι ζωή «κατατρόπωσαν» τον υλοζωϊσμό του. Ακόμη και σήμερα που ένα είδος κρυστάλλου μεταπίπτει σε ιό και αντίστροφα, εξακολουθούν να λένε τα ίδια. Από την άλλη, οι αντίπαλοι του υλισμού όταν εκ των ένδω ακούνε τέτοια, τρίβουν τα χέρια τους εφαρμόζοντας μια κοινή αρχή που λέει: Κάθε τι που αποδυναμώνει τον αντίπαλο ή προκαλεί σύγχυση είναι ευπρόσδεκτο. (Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα). Μόλις «ξεμπέρδεξαν» λοιπόν με τον υλοζωϊσμό των ιώνων πήγαν να ταυτίσουν την οντολογία του Παρμενίδη και άλλων Ελεατών με τον μυστικισμό. Αυτοί το παίζουν και λίγο Αριστοτελικοί αλλά αποσιωπούν τον ορισμό του που λέει: Όταν λέμε «έν» εννοούμε το «ον». (« Έτι επεί και αυτό το έν πολλαχώς λέγεται ώσπερ και το όν, σκεπτέον τίνα τρόπο λέγουσι οι λέγοντες έν το πάν;» εδώ εννοεί τον Ηράκλειτο). Σήμερα φίλε Παναγιώτη στη φυσική που διαβάζεις σου λένε και πάλι ότι πολλοί είναι οι δομικοί λίθοι της ύλης (τα βασικά σωματίδια) και όπως ακριβώς τότε προκαλούν σύγχυση στους υλιστές αποδεικνύοντας στρεψόδικα ότι: «Πολλά τα όντα». Από την άλλη καμόνονται ότι επιζητούν μια Θεωρία ενοποίησης αλλά, «ο λόγος τους προδίδει» όπως έλεγε και ο Ηράκλειτος γιατί οι ενοποιητές που μας έφτιαξαν τις λέξεις όταν έλεγαν ενοποίηση δεν εννοούσαν «πολλά τα ένα». Γιαυτό οι Ηρακλειτικοί υποστήριζαν ότι και να θέλουμε να πούμε (επιστημονικά) ψέματα δεν μπορούμε επειδή όσοι ξέρουν τι είναι λόγος το καταλαβαίνουν. Αν θέλουν λοιπόν να πουν κάποιοι τα ψέμματά τους πρέπει να δημιουργήσουν μια δική τους γλώσσα που δεν έχει σαν πρότυπο τον πρώτο σύνθετο υλικό σχηματισμό αλλά κάτι άλλο π.χ τον κενό χώρο. Οι απατεώνες θελογίζοντες φιλόσοφοι βρήκαν και αυτοί την ευκαιρία και μέσα στη Βαβέλ του λόγου είπαν: Είναι δυνατόν να είναι πολλά τα ένα; Ένας είναι μόνο ο θεός! Γιαυτό προσυπογράφω (με μία επιφύλαξη) και κατανοώ πλήρως τα λόγια του Κάρλ Σάγκαν που είπε: Ο Πυθαγορισμός, ο Πλατωνισμός και ο Χριστιανισμός είναι αυτοί που κατέστρεψαν την επιστήμη. Η ένστασή μου αφορά τον Πλάτωνα που για μένα έγινε η μεγαλύτερη ιδεολογική ανάρχα όλων των εποχών επειδή σκότωσαν και διαστρέβλωσαν τον Δάσκαλό του και εξακολουθεί ακόμη να παίρνει την εκδίκησή του. Αυτός κατά βάθος ήταν Ηρακλειτικότερος του Ηρακλείτου. Αρκεί να δεις τι είπε ο ίδιος ο μαθητής του γι’ αυτόν, παρά την ψευδοκριτική που του ασκεί: «Ο δε Πλάτων ποιεί την ύλην είδος». Δηλ. αν θέλεις να καταλάβεις τι είπε ο Πλάτωνας τότε, όπου αυτός λέει είδος ή ιδέα, εσύ βάλε την λέξη ύλη. Μόνο έτσι σου λύνεται η απορία πως γίνεται την λέξη ύλη να την χρησιμοποιεί ο μαθητής και καθόλου ο δάσκαλος. Αν μάθεις φίλε Παναγιώτη έτσι να διαβάζεις την ιστορία της επιστήμης που σπουδάζεις, τότε κλείνει το πάζλ, έχεις απελευθερωθεί και αν μεν σε αποκαλούν θεολόγο υλιστή απάντησέ τους ευγενικά και «χριστιανικά»: « Έφες αυτοίς ού γαρ οίδασι τι ποιούσι». Αν νοιώθεις γνήσιος υλιστής απάντησε με την αυστηρότητα του Ηράκλειτου: «Και τα σκυλιά γαυγίζουν όποιον δεν γνωρίζουν». Πρώτα όμως φρόντισε με τις δικές σου δυνάμεις να πατήσεις γερά στα πόδια σου κάνοντας τις ενδείξεις αποδείξεις αποκωδικοποιώντας τους σύγχρονους κβαντιστές που «ποιούν την ύλην είδος». Μ.Φ.Χ Μάκης Μαυρουδής Υ.Γ Ο Αριστοτέλης είπε: «Άπασα γαρ η φύσις ίσως έχει μόνον ύλη». Το «ίσως» αν δεν το «χώσαν» κάποιοι κατά την προσφιλή τους μέθοδο, τότε ο Σταγειρίτης το έβαλε γιατί παρακάτω πραγματεύεται την κίνηση. Άρα στη φύση υπάρχει μόνον ύλη κινουμένη. Τώρα καταλαβαίνεις τι σημαίνει «ουσία»;

Φίλε mrna Παρά τις προσπάθειές μου, ομολογώ ότι με τη φράση: «Ετσι τωρα για να συνεχισουμε το παιχνιδι μας και τιμωντας τις ολιστικες μου πεποιθησεις θελω να πω οτι η νοητικη διαδικασια δεν ειναι μια αλγοριθμικη διαδικασια εντελει και αυτο γιατι η υπαρξη του αλγοριθμου προυποθετει την υπαρξη νοητικων ερμηνευτικων διαδικασιων» δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοείς και αν υποθέσω ίσως σε παρεξηγήσω. Για τα μαθηματικά και τις Πλατωνικές ιδέες συμφωνώ διευκρινίζοντας ότι οι Πλατωνικές απόψεις, έτσι όπως ερμηνεύτηκαν, είναι μια θεωρία μορφών, σχημάτων και αφηρημένων σχέσεων με τη βοήθεια συμβόλων. Η αφηρημένη μαθηματική σκέψη δυστυχώς αυτονομήθηκε και έντεχνα διαχωρίστηκε από το υποκείμενο, από την ουσία της. «Την ακριβολογία την μαθηματική δεν την επιζητούμε σε όλα, αλλά σ’ αυτά που δεν έχουν ύλη» παρατήρησε ο Αριστοτέλης. Ωστόσο για όποιον της δώσει περιεχόμενο είναι μια αυστηρή επιστήμη που με την ισότητα των δύο μελών μπορεί να εκφράζει την ουσία της αιτιοκρατίας και τους ισοδύναμους μετασχηματισμούς στη φύση. Για τους σκοταδιστές όμως και τους κρυψίνοες είναι ένα ελιτίστικο εργαλείο που μπορεί ανούσια να σε παιδεύει με κάτι που στη βάση του είναι απλό. Π.χ το απλό θεώρημα του Πυθαγόρα μπορεί να εκφραστεί με πολλούς και διάφορους τρόπους. Τον απλό μπορεί να τον καταλάβει και το παιδί του δημοτικού. Αν όμως στην κορυφή ενός συστήματος συντεταγμένων βάλλω την ορθή γωνία και οι κάθετες πλευρές δεν ταυτίζονται με τους άξονες η σχέση με x και y γίνεται δυσκολότερη και ακόμη περισσότερο αν η κορυφή του ορθογωνίου τριγώνου δεν συμπίπτει με την αρχή του συστήματος. Από μία τέτοια σχέση δύσκολα συμπεραίνεις ότι πρόκειται για ορθογώνιο τρίγωνο. Τέτοια τρυκ αφυλοποιημένων σχέσεων που σ΄αφήνουν μόνο σου να παιδεύεσαι και σε κάνουν να αποστρέφεσαι τελικά τα μαθηματικά (ή τη φυσική) υπάρχουν σε πολλά και διάφορα επίπεδα. Όποιος υποψιασμένος κατορθώσει να απλοποιήσει το φαινομενικά δύσκολο σε κάτι τρομερά απλό και πίσω από τις μορφές να δεί την ουσία, βρίσκεται μπροστά στο μέγα δίλλημα: Ή να αποκαλέσει κάποιους απατεώνες και να απομονωθεί από το σύστημά τους ή να προσχωρήσει στην πολύτιμη τέχνη τους. Οι παλιοί νοήμονες συμβολιστές εννοώντας τέτοιες ακριβώς καταστάσεις μίλησαν για τους δύο δρόμους του Ηρακλή και όχι γι΄αυτό το άόριστο καλό και κακό που νομίζουμε. Υ. Γ Τις νεότερες θέσεις του mrna και του Παναγιώτη θα τις σχολιάσω αργότερα