terrain_inconnu

Η ένστασή μου αφορά την επιλεκτική αναμετάδοση ειδήσεων σεισμικής και ηφαιστειακής δραστηριότητας κατά την Νέα Σελήνη ή Πανσέληνο. Πέρα από το όποιο feel good, η πρακτική αυτή οδηγεί σε μια παραμορφωμένη εικόνα της προβλήματος καθώς υποκύπτει στην πλάνη της επιβεβαίωσης αγνοώντας όλα τα υπόλοιπα δεδομένα που δεν ταιριάζουν με την συγκεκριμένη επιχειρηματολογία. Θα δώσω ένα παράδειγμα με αφορμή την ανάρτηση για την έκρηξη του Kilauea κατά τη Νέα Σελήνη. Πρόκειται για την 31η πρώτη έκρηξη ενός κύκλου εκρήξεων που ξεκίνησε πέρυσι στις 23/12/2024. Αντιστοιχίζοντας τις ημερομηνίες των εκρήξεων από το site της USGS (βλ. εδώ) με την εκάστοτε φάση της Σελήνης μπορούμε να υπολογίσουμε την κατανομή εκρήξεων ανά φάση: Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και πιο "δημιουργικές" αναγνώσεις του διαγράμματος αλλά για πολλούς και διάφορους λόγους η ανάλυση αυτή δεν επαρκεί για να δωθεί απάντηση στο εάν υπάρχει ή όχι αιτιολογική σχέση μεταξύ των φαινομένων αυτών. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά η εκτίμησή μου με βάση την βιβλιογραφία είναι πως αν υπάρχει σύνδεση, αυτή είναι ασθενής και μη καθολική, δεν εκδηλώνεται δηλαδή σε όλα τα ηφαίστεια. Ακόμα και στο ίδιο ηφαίστειο μπορεί να υπάρξει διαφοροποίηση με την πάροδο του χρόνου. Ως εκ τούτου, θεωρώ το ζήτημα δευτερεύουσας σημασίας για το μη εξειδικευμένο κοινό (στο οποίο ανήκω και εγώ). Edit: Παραθέτω και μια υποθετική (κυματοειδή) κατανομή εκρήξεων την οποία θα περίμενε κανείς να δει στο σενάριο ισχυρής σύνδεσης μεταξύ των φαινομένων (μέγιστα στη Νέα Σελήνη και Πανσέληνο, ελάχιστα στο Πρώτο και Τελευταίο Τέταρτο).

Προφανώς η σύγκριση υπό αυτές τις συνθήκες είναι δύσκολη (διαφορετική ατμόσφαιρα, διαφορετικά επίπεδα φωτορύπανσης, διαφορετικός χρόνος έκθεσης). Mια προσπάθεια: Οι λήψεις σε grayscale και μετά από περιστροφή ώστε περίπου να ταιριάζει ο προσανατολισμός τους (αριστερά 13' από Πειραιά, δεξιά 9' από Αλεποχώρι σε 4Κ mode): Animated gif: Στο Αλεποχώρι ο πυρήνας του Μ13 είναι μάλλον υπερκορεσμένος, όμως στην περιφέρεια του σμήνους η λεπτομέρεια είναι μεγαλύτερη.

Για οπτική παρατήρηση δύσκολα θα βρει κανείς χειρότερο συνδιασμό από ένα νευτώνιο σε ισημερινή στήριξη. Η διαίσθηση σου είναι 100% σωστή, το στήσιμο και η χρήση ενός dobsonian θα σου φανεί ως εργονομικός παράδεισος. Καλή επιτυχία.

Το rejection rate έχει μεγάλη διακύμανση (από 10% έως 50%) με όχι πάντα σαφή αίτια. Δεν ήξερα ότι μπορεί κανείς να δει τα ποσοστά stacked/ignored frames μέσα από την εφαρμογή στο live mode, συνήθως αυτή την πληροφορία την αντλούσα από το seestar_alp. Δεδομένου ότι ceteris paribus η ισημερινή σφήνα δεν λύνει τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργούν οι εξωγενείς παράγοντες (π.χ. φωτορύπανση, seeing, νεφώσεις, άνεμος) και το γεγονός πως πέρα από την φωτομετρία δεν με ενδιαφέρουν λήψεις μακράς διάρκειας όπου το field rotation παίζει καθοριστικό ρόλο, συνεχίζω να προτιμώ την απλότητα της alt/az και ας το πληρώνω με dropped frames.

Α. Η ενεργοποίηση της λειτουργίας 4Κ βελτιώνει αισθητά το αποτέλεσμα χωρίς να απαιτεί διαδικαστικά κάτι επιπλέον από τον χρήστη. Το μειονέκτημα είναι ότι κατά κανόνα χρειάζεται λίγο περισότερο χρόνο για να αποδώσει το drizzling στο live view και επίσης το AI denoise ολοκληρώνεται σε 60s αντί για 15s. Β. Αν δεν εμφανίζεται το ενοχλητικό banding θα έλεγα ότι δεν είναι απαραίτητο να μπεις στην (πολύ απλή) διαδικασία των flats. Σε εμένα που το πρόβλημα ήταν έντονο, λύθηκε πριν 2 μήνες εντός 5 λεπτών με μια λευκή κόλλα Α4 και προς το παρόν δεν χρειάστηκε να επαναλάβω. Δεδομένου ότι δεν με ενδιαφέρει η αστροφωτογραφική επεξεργασία εκτός εφαρμογής, οι δύο παραπάνω βελτιώσεις μαζί με το mosaic mode έχουν αναβαθμίσει κατά πολύ την plug & play εμπειρία χωρίς να αυξηθεί παράλληλα ο βαθμός πολυπλοκότητας. Το μόνο πρόβλημα που παραμένει είναι το ενίοτε απελπιστικά μεγάλο rejection rate (έκθεση 10s σε alt/az).

Δεδομένου ότι η διαφορά κόστους μεταξύ S30 και S50 δεν είναι πολύ μεγάλη, η επιλογή μεταξύ των δύο έχει να κάνει 1ον με την φορητότητα και 2ον με το μέγεθος του πεδίου. Αν σε ενδιαφέρουν κυρίως λήψεις ευρέως πεδίου (π.χ. μεγάλα φωτεινά και σκοτεινά νεφελώματα, αστρικά νέφη, εικόνες με πολλαπλούς στόχους) τότε το S30 έχει το πάνω χέρι. Αλλιώς το S50 είναι μάλλον η καλύτερη all around επιλογή που θα σου δώσει περισσότερη λεπτομέρεια στους στόχους μικρής διαμέτρου (π.χ. γαλαξίες, πλανητικά νεφελώματα, σφαιρωτά σμήνη) αλλά και δυνατότητα για πιο μεγάλα πεδία μέσω του mosaic mode.

Υπάρχουν πολλές αλήθειες για την καταλληλότητα μικρής διαμέτρου κιαλιών όπως των Canon 10x30 IS για αστρονομική χρήση, προσωπικά ενστερνίζομαι την ακόλουθη: The field looks gorgeously sharp, as if you've suddenly become bionic in vision. The optics are excellent, the weight is surprisingly light and the image stabilizing feature is fabulous. The Milky Way looks like it does in poetry, breathtakingly beautiful. Dark nebulae and starclouds everywhere; rivers of stars swirling against the backdrop of black velvet. The area from Cygnus through to Sagittarius is simply beyond any description. (Πηγή: Stargazers Lounge) Σε περίπτωση που δεν έχεις χάρτη, εκτύπωσε τον 10-chart Atlas του Olle Erickson που θα βρεις εδώ και θα εντοπίσεις με πολύ μεγάλη ευκολία πολλαπλούς στόχους κατά μήκος του γαλαξία (Σκορπιός, Τοξότης, Κύκνος, Κασσιόπη). Η ομορφιά του ευρέως πεδίου χαμηλής μεγένθυσης δεν έγκειται στην ανάδειξη λεπτομερειών των επί μέρους στόχων αλλά στο άκρως απολαυστικό καδράρισμα μεγάλων τμημάτων του ουρανού (π.χ. Μ24).

Διαβάζοντας τις θετικές κριτικές των @kkokkolis και @vagkaf για τα Pentax Papilio ii 6.5x21, αποφάσισα πριν λίγο καιρό να αγοράσω ένα ζευγάρι ώστε να το δοκιμάσω σε συνθήκες πεδίου κατά την διάρκεια διήμερης πεζοπορίας/κατασκήνωσης στην Τύμφη. Δεν έχω να προσθέσω κάτι καινούργιο για αυτό το εξαιρετικά καλοσχεδιασμένο προϊόν, ήθελα απλά να επιβεβαιώσω το πόσο απολαυστική και συναρπαστική είναι η in-situ παρατήρηση φυτών, εντόμων, ερπετών και λοιπής χλωροπανίδας από απόσταση αναπνοής. Όπου και να στρέψεις το βλέμμα σου, ξεδιπλώνεται μπροστά σου το πως όλες αυτές οι (συχνά αφανείς) μορφές ζωής αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους. A true eye opener indeed.

Update για το banding: το νέο firmware με την δυνατότητα λήψης flats φαίνεται πως επιτέλους έλυσε το πρόβλημα. Οι φωτογραφίες σε όσα αντικείμενα δοκίμασα δεν εμφανίζουν πλέον κανένα ίχνος από τις κάθετες φωτεινές στήλες. Παράδειγμα πριν και μετά για το Μ13 (4 min total exposure + noise reduction within S50):

Πολύ καλή ιδέα που επί της ουσίας αποτελεί και την μόνη λύση σε περίπτωση τροφοδοσίας από πρίζα. Μπορείς να προτείνεις κάποιο συγκεκριμένο μοντέλο;

Εχθές για κάποιο ανεξήγητο λόγο το Seestar αποφάσισε να κάνει δύο περιστροφές γύρω από τον εαυτό του κατά την διάρκεια του horizontal calibration με αποτέλεσμα να τυλίξει αντίστοιχες φορές το καλώδιο του power bank σφιχτά γύρω από την βάση και να το ζορίσει (προφανώς τερμάτισε και δεν μπορούσε να πάει παραπέρα και μετά σταμάτησε την προσπάθεια). Το κατάλαβα όταν έβγαλε μήνυμα failed calibration και πήγα να δω τι γίνεται. Δεν φαίνεται να έπαθε κάτι, λειτούργησε κανονικά όλο το βράδυ. Επειδή είναι η δεύτερη φορά που συμβαίνει αυτό (την πρώτη φορά συνέβει κατά την αλλαγή στόχου), αποφάσισα να εκτυπώσω ένα power bank holder ώστε να λυθεί το ζήτημα μια και καλή.

Εντάξει, ευχαριστώ πολύ. Σε εμένα η συγκεκριμένη εφαρμογή δεν έχει καμία επιρροή στον προσανατολισμό της εικόνας. Από τις κριτικές καταλαβαίνω ότι είναι hit or miss, σε κάποια κινητά και εκδόσεις λογισμικού δουλεύει, σε άλλα όχι.

Μπορείς να επισυνάψεις ένα screenshot του κινητού με την εφαρμογή του Seestar σε landscape προσανατολισμό;

Ευχαριστώ, θα δω αν μπορώ να στήσω κάτι αντίστοιχο σε Android.

Εξαιρετική η ιδέα της αστροβραδιάς, είτε με αναλογικά είτε ψηφιακά μέσα αποτελεί μια πρώτης τάξεως πηγή έμπνευσης και δημιουργεί αντισώματα στις διάφορες αναχρονιστικές αντιλήψεις που διακινούνται συχνά πυκνά στις σχολικές αίθουσες (από επίσημα χείλη αλλά και εμμέσως). Με αφορμή την προβολή σε μεγάλη οθόνη, αναρωτιέμαι αν υπάρχει τρόπος η live προβολή να γίνει με περιστροφή 90 μοιρών ώστε σε full screen mode η εικόνα να γεμίζει όλο το κάδρο (εκτός αν υπάρχει δυνατότητα περιστροφής της ίδιας της οθόνης που είναι ακόμα καλύτερο). Παράδειγμα του τι εννοώ για το Baade's Window στον Τοξότη:

Για όποιον δεν ασχολείται με την επεξεργασία των μεμονωμένων frames (αρχεία FITS) και θέλει να δουλεύει μόνο με την εφαρμογή του Seestar: παρατήρησα ότι όταν το AI denoise γίνεται κατά την διάρκεια των λήψεων (μέσα από το Stargazing δηλαδή) η ποιότητα της φωτογραφίας είναι πολύ καλύτερη από ότι όταν το denoising γίνεται αφού ολοκληρωθεί η λήψη (π.χ. μέσα από το My Album -> Seestar ή από το Deep Sky Stack απευθείας). Παράδειγμα για το Μ3:

Σχετικά με την εμφάνιση του banding: στο φόρουμ της ZWO μου απάντησαν σήμερα πως θα ενσωματωθεί στο firmware μια λύση flat field correction ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα (εκτιμώμενος χρόνος υλοποίησης: 1 μήνας).

Όχι, το μειονέκτημα είναι πως με το seestar_alp ο υπολογιστής που τρέχει το schedule πρέπει να παραμείνει ανοιχτός και συνδεδεμένος με το Seestar ώστε να του δίνει τις εντολές για κάθε βήμα.

Ναι λειτουργεί εφόσον ορίσεις το plan και το κάνεις execute. Tο τηλεσκόπιο θα πρέπει να είναι ήδη σε λειτουργία, δεν ανοίγει μόνο του (εκτός αν εννοείς τον βραχίωνα). Προσωπικά προτιμώ το schedule του seestar_alp το οποίο παρέχει πολύ περισσότερες δυνατότητες ρυθμίσεων.

Έχω απενεργοποιήσει το dithering μέσω του seestar_alp και το rejection rate σε alt/az mode πέφτει στο 10%-15%. Βέβαια επειδή συλλέγω μεμονωμένα frames για φωτομετρία χωρίς να ακολουθεί stacking, δεν γνωρίζω πόση επίπτωση θα έχει στο τελικό αποτέλεσμα όταν το ζητούμενο είναι η αστροφωτογράφιση. Ξέρω πάντως ότι αρκετοί κάνουν dithering ανά 25 frames αντί ανά 5 που είναι το default. Έστειλα για εκτύπωση το stl που συζητήσαμε πιο πάνω και το εκτύπωσαν με δική τους πρωτοβουλία και σε PLA αλλά και σε PTEG (black matte). Σαφώς το PTEG είναι πιο ανθεκτικό αλλά και το PLA που χρησιμοποίησαν δεν μου δίνει την εντύπωση ότι θα σπάσει εύκολα (με εξαίρεση το πολύ λεπτό πλευρικό στοιχείο που τοποθετείται ανάμεσα στο βραχίωνα και στο κυρίως σώμα). Ίσως είναι και θέμα εκτυπωτή. Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ ανώτερο από τον κλασικό κύλινδρο που κουμπώνει απευθείας πάνω στον φακό. Πρώτον, απελευθερώνεται μόνο του σε περίπτωση που κλείσει ο βραχίωνας χωρίς να μπλοκάρει την κίνηση του. Δεύτερον, δεν μειώνει την διάμετρο του τηλεσκοπίου, κάτι που συμβαίνει με τον κύλινδρο (μείωση διαμέτρου περίπου 6%).

Σωστή η ιδέα να προσθέσεις τον οδηγό φωτομετρίας της AAVSO. Μια μικρή σημείωση: λόγω παλαιότητας η ελληνική μετάφραση του συγκεκριμένου οδηγού δεν συμπεριλαμβάνει τους CMOS αισθητήρες, όποιος ενδιαφέρεται σχετικά θα πρέπει να ανατρέξει στο αγγλικό πρωτότυπο (εδώ). Για έγχρωμους αισθητήρες όμως υπάρχει ο μεταφρασμένος οδηγός για DSLR όπου περιγράφονται οι αντίστοιχες τεχνικές (εδώ). Σχετικά με το εύρος επιλογής: άργησα να το συνειδητοποιήσω αλλά οι μεταβλητοί αστέρες και οι πολλές διαφορετικές αιτίες της μεταβλητότητας τους αποτελούν ένα ανοιχτό παράθυρο σε ένα απομακρυσμένο δυναμικό σύμπαν που κατά τα άλλα μοιάζει εντελώς στατικό σε σχέση με τον ανθρώπινο χρόνο. Περισσότερο από όλα συνεχίζει να με εκπλήσσει το γεγονός ότι μπορεί κανείς να μετρήσει και να αναλύσει αυτό τον δυναμισμό με τόσο προσβάσιμο εξοπλισμό.

Δεν έχω πειραματιστεί ακόμα με φωτεινούς αστέρες, πάντως τα 6 mag με αφεστίαση είναι ήδη μεγάλο βήμα για το Seestar δεδομένου ότι αλλιώς το όριο είναι γύρω στα 8 mag. Iδανική περίπτωση καταγραφής με την τεχνική αυτή εικάζω ότι είναι κάποιοι novae που σε σύντομο χρονικό διάστημα (ωρών/ημερών) παρουσιάζουν πολύ μεγάλη αλλαγή φωτεινότητας (υπό την προϋπόθεση ότι αυτή θα κινηθεί εντός του εύρους που συζητάμε εδώ ώστε να μην υπάρξει κορεσμός).

Ήταν με autofocus αν και καλύτερα να είχα αφεστιάσει λίγο ώστε να μοιραστούν τα φωτόνια σε περισσότερα pixel. Παρεπιπτόντως, εδώ περιγράφεται πως μπορεί κάποιος με το Seestar S50 να φωτομετρήσει λαμπρούς αστέρες 4-5 mag με την τεχνική της αφεστίασης (το κείμενο είναι στα ιαπωνικά αλλά προσβάσιμο με αυτόματη μετάφραση μέσω του browser). Επισυνάπτω την σύνοψη:

Ναι, είναι μόνο το πράσινο κανάλι (η εξαγωγή γίνεται στο ASTAP).