terrain_inconnu

Ξέχασα να σε ρωτήσω: έχεις πειραματιστεί με τις τιμές του gain;

Ναι έχω εγκαταστήσει το seestar_alp, από την πρώτη μέρα κιόλας. Πέρα από την δυνατότητα επιπλέον ρυθμίσεων που είναι κρυμμένες στο επίσημο app, είναι πολύ πρακτικό ότι μπορείς να επιλέγεις στόχους μέσα από το Stellarium που δεν υπάρχουν στο SkyAtlas και να στέλνεις τις συντεταγμένες απευθείας στο Seestar. Επίσης πολύ βολικό είναι ότι μπορείς να ενεργοποιείς/απενεργοποιείς το φίλτρο εν μέσω των λήψεων, πχ όταν ο στόχος έχει διαφόρων ειδών αντικείμενα όπως ο συνδυασμός M46/NGC2438 που θέλεις σκέτο IRcut για το ανοιχτό σμήνος και narrowband για το πλανητικό νεφέλωμα. Είχα συνδέσει και το Sky Safari απευθείας με το τηλεσκόπιο αλλά όταν επιλέγεις στόχο, δεν μεταφέρει το όνομα του αντικειμένου στο Seestar και αποθηκεύει τις λήψεις στον φάκελο "Unknown" (είναι γνωστό πρόβλημα, βλ εδώ).

Πραγματοποίησα εχθές δύο δοκιμές σχετικά με την ακτίνα δράσης του Seestar στη μικρή και στη μεγάλη κλίμακα των πραγμάτων: 1. Μεταξύ της κατοικίας μου και της ταράτσας του κτιρίου μεσολαβεί άλλος ένας όροφος και φυσικά δεν πιάνει το ασύρματο δίκτυο. Με την βοήθεια όμως ενός wifi extender που τοποθέτησα στην πρίζα στο μπαλκόνι η σύνδεση σε station mode δούλεψε χωρίς κανένα πρόβλημα. Μεγάλη αναβάθμιση η εξ αποστάσεως 360° πρόσβαση στον ουρανό. 2. Ένα από πρώτα πράγματα που τράβηξαν την προσοχή μου στο Seestar (μαζί με την δυνατότητα φωτομετρίας και φασματοσκοπίας) ήταν λήψεις που απεικόνιζαν πολύ απομακρυσμένα DSO. Είπα λοιπόν να δοκιμάσω την τύχη μου εν μέσω Bortle 9 με το Twin Quasar που βρίσκεται 8,7 δις έτη φωτός μακριά (mag 16-17). Το quasar αυτό εμφανίζεται ως διπλό λόγω gravitation lensing μέσω ενός γαλαξία που παρεμβάλεται μεταξύ μας και ο οποίος λειτουργεί ως βαρυτικός φακός, πληροφορίες εδώ). Στην αρχή πίστευα ότι μάταια περιμένω να δω κάτι αλλά μετά τα πρώτα 30 λεπτά άρχισε να σχηματίζεται η αμυδρή εικόνα του QSO 0957+561 A/B (συνολική διάρκεια έκθεσης 1 ώρα). Βέβαια το split μεταξύ του Α και Β δεν είναι όσο καθαρό το έχω δει να αποτυπώνεται σε φωτογραφίες του Seestar από σκοτεινούς ουρανούς. Πάντως όπως και να έχει, το ότι έχουμε σήμερα την δυνατότητα να καταγράψουμε με τόσο απλό τρόπο ένα αντικειμένο στην κατάσταση που αυτό βρισκόταν πριν από 8.7 δις χρόνια (πριν καν σχηματιστεί το ηλιακό μας σύστημα δηλαδή) είναι ένας μικρός θρίαμβος.

Ναι, πρόβλημα υπάρχει, δεν γνωρίζω αν διορθώνεται αλλά ευελπιστώ σε firmware fix.

Με το μελτέμι την έχω πατήσει και εγώ πολλές φορές με τα οπτικά τηλεσκόπια και τελικά καταλήγω να χρησιμοποιώ τα κιάλια σε τρίποδο/μονόποδο. Παρατηρώ ότι απόψε το banding ακόμα και χωρίς φωτοχιτώνιο είναι λιγότερο έντονο από ότι τις προηγούμενες ημέρες. Σε προηγούμενο μήνυμά σου αναφέρεις τις ατμοσφαιρικές συνθήκες (νέφη κτλ) ως παράγοντα, κάτι που εξηγεί και γιατί ενώ η φωτορύπανση παραμένει σταθερή, η ένταση του banding αλλάζει από νύχτα σε νύχτα.

Ο αέρας όντως αποτελεί πρόβλημα, απλά και μόνο λόγο κατασκευής (χαρτόνι) συν την μόχλευση ως πηγή αστάθειας που αναφέρεις.

Έκανα μερικές δοκιμές σε ελεγχόμενο περιβάλλον (ήτοι σε σκοτεινό χώρο και χρησιμοποιώντας τεχνητό διάχυτο φωτός) σχετικά με την εμφάνιση του banding και διαπίστωσα τα εξής: 1. χωρίς καθόλου φως ο αισθητήρας δεν εμφανίζει το είδος banding που μας απασχολεί εδώ. 2. όταν η πηγή διάχυτου φωτός έρχεται από αριστερά ή δεξιά του Seestar, δημιουργείται το κάθετο banding (φωτεινή στήλη στο μέσο της εικόνας). 3. όταν το φως έρχεται από πάνω ή κάτω από το Seestar εμφανίζεται το οριζόντιο banding. Δεδομένου ότι το banding εμφανίζεται πάντα στην ίδια θέση και απλά αλλάζει ένταση ανάλογα με την ποσότητα φωτός, εικάζω ότι δεν πρόκειται για εσωτερικές αντανακλάσεις αλλά για κάποια μη επιθυμητή ανταπόκριση του αισθητήρα στο φωτεινό σήμα (ίσως sensor readout noise ή fixed pattern noise, δεν έχω επαρκείς γνώσεις για να το εξηγήσω τεκμηριωμένα). Ανεξαρτήτως αιτίας, ευελπιστώ να μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με κάποιο fix στο firmware. Στη συνέχεια επανέλαβα την διαδικασία με ένα μεγάλο φωτοχιτώνιο από μαύρο χαρτόνι (μήκος 40 cm). Το banding συνέχιζε να εμφανίζεται αλλά κατά πολύ μειωμένο σε ένταση και έτσι αποφάσισα να το δοκιμάσω και στην πράξη. Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες όπως βγήκαν από το Seestar χωρίς καμία επιπλέον επεξεργασία (stacked αλλά χωρίς AI Denoised). Είναι ορατό το gradient της φωτορύπανσης αλλά το banding ίσα ίσα που φαίνεται πλέον. Πρέπει να ετοιμάσω και μια φωτογραφία με και χωρίς φωτοχιτώνιο στο ίδιο αντικείμενο και υπό ίδιες συνθήκες ώστε να φανεί ακριβώς πόση διαφορά υπάρχει μεταξύ τους.

Πέρα από τα όποια προβλήματα του banding που αναφέρω πιο πάνω και τα οποία δεν αλλάζουν την μεγάλη εικόνα ήθελα να προσθέσω (ως μέχρι πρότινως καθαρά οπτικός παρατηρητής) και μερικές πιο γενικές (όχι αναγκαστικά πρωτότυπες) σκέψεις για το Seestar. Χάρη σε αυτό το εξαιρετικά καλά σχεδιασμένο plug & play πακέτο απέκτησα πρόσβαση σε αντικείμενα που λόγω φωτορύπανσης (Bortle 9) δεν ήταν ορατά με τα οπτικά που διαθέτω (10Χ50, 4" διοπτρικό, 6" dob). Επί της ουσίας μετέτρεψε έναν βαρετό ουρανό σε ένα ουρανό γεμάτο στόχους. Πλέον ξεφυλλίζω τον interstellarum Deep Sky Atlas και μετακινούμαι από αντικείμενο σε αντικείμενο εξερευνώντας κατά βούληση. Μέχρι το s50 να βρει τον εκάστοτε στόχο και να συλλέξει τις πρώτες εικόνες, αντλώ επιπλέον πληροφορίες και φωτογραφίες, ενδεχομένως να παρατηρήσω και την ευρύτερη περιοχή με το διοπτρικό (wide field). Με κάποιο τρόπο το ένα συμπληρώνει το άλλο. Οι αναλογικές και ψηφιακές τεχνολογίες δεν είναι πάντα ανταγωνιστικές μεταξύ τους. Εν ολίγοις, αποτελεί έναν ακόμα συναρπαστικό τρόπο να ανοίξει κανείς παράθυρο στο σύμπαν και μάλιστα έγχρωμο αυτή τη φορά (say goodbye to grey faint fuzzies). Τα παραπάνω ισχύουν για DSO. Για ότι αφορά το ηλιακό σύστημα υστερεί κατά πολύ, ξεκάθαρα προτιμώ το dob για σελήνη/πλανήτες και το διοπτρικό με herschel wedge για τον ήλιο.

Από συζήτηση που είχα πριν από λίγο στο discord του seestar_alp: ο συγκεκριμένος χρήστης έχει 3 μονάδες που τρέχουν παράλληλα, οι δύο εμφανίζουν banding, η μία όχι.

Ακιρβώς αυτή η φωτεινή λωρίδα είναι το θέμα. Επισυνάπτω μια αντίστοιχη εικόνα του Kai Yung που βρήκα στο discord του seestar_alp που εμφανίζει το ίδιο πρόβλημα. Απομένει μια επίσκεψη σε σκοτεινό ουρανό ώστε να επιβεβαιωθεί αν πρόκειται για artefact της φωτορύπανσης ή κάτι άλλο.

Η μόνη φωτογραφία στην οποία μπόρεσα να διακρίνω κάποιας μορφής banding είναι αυτή του NGC891 (την παραθέτω επεξεργασμένη) αλλά σίγουρα δεν είναι στα επίπεδα που εμφανίζεται στις δικές μου. Να προσθέσω ότι στους στόχους που το Seestar χρησιμοποιεί το narrow band φίλτρο φωτορύπανσης (πχ νεφελώματα) το πρόβλημα είναι πολύ μικρότερο.

Σύμφωνοι, απλά στη συγκεκριμένη περίπτωση το κίνητρό μου δεν η βελτιστοποίηση. Η ερώτηση μου έχει να κάνει με το αν το banding αποτελεί ένδειξη κάποιας δυσλειτουργίας είτε σε επίπεδο hardware (π.χ. αισθητήρας CMOS) ή σε επίπεδο λογισμικού (π.χ. τρόπος επεξεργασίας του σήματος). Θέλω δηλαδή να καταλάβω αν αυτή η συμπεριφορά είναι η αναμενόμενη ή όχι. Παραθέτω ένα παράδειγμα πιο κάτω (stacked & denoised μέσα στο app). Οι δικές σου φωτογραφίες εμφανίζουν κάτι αντίστοιχο;

Επομένως το banding δεν εμφανίζεται μόνο στην δική μου μονάδα (καλό αυτό). Μήπως μπορείς να ανεβάσεις 1-2 φωτογραφίες (stacked όπως έχουν βγει από το Seestar χωρίς περαιτέρω επεξεργασία) για να συγκρίνω με τις δικές μου;

Απέκτησα και εγώ πριν μερικές ημέρες το S50 και παρατήρησα ότι στις φωτογραφίες (Βortle 9, κέντρο Αθήνας) ανεξάρτητα από τον συνολικό χρόνο έκθεσης, το τελικό αποτέλεσμα εμφανίζει banding όπως φαίνεται στο παράδειγμα που παραθέτω παρακάτω. Για να αναδείξω το πρόβλημα ανέβασα υπερβολικά την φωτεινότητα και το κοντράστ μετά το stacking και το AI Denoise (όλα απευθείας μέσα από το app). Μοιάζει σαν υπόβαθρο θορύβου (σίγουρα δεν πρόκειται για το απλό gradient της φωτορύπανσης ή stray light, χρησιμοποιώ light shield). Έχει δει κανείς κάτι αντίστοιχο σε δικές του φωτογραφίες;

Σε περίπτωση που δεν βρεθεί κάποιος να τραβήξει την φωτογραφία του HIP 44575 (HD 77877) όπως ακριβώς την θέλεις, μπορείς στην ανάγκη να χρησιμοποιήσεις το Simbad για να εξάγεις μια λήψη DSS σαν αυτή που επισυνάπτω, με ή χωρίς σταυρόνημα (είναι περίπου 6x2 deg αλλά μπορείς να αλλάξεις το πεδίο σε ότι σε βολεύει).

Το στάδιο αυτό περιγράφει τα βήματα που απαιτούνται για να ευθυγραμμιστεί ο εστιαστής από την αρχή. Δεν είναι κάτι που υπό κανονικές συνθήκες χρειάζεται να σε απασχολεί (εκτός αν σκοπεύεις να αλλάξεις εστιαστή ή ο υφιστάμενος έχει μετακινηθεί από την θέση του μετά από χτύπημα κτλ). Στην περίπτωση που δεν θέλεις να διαθέσεις προς το παρόν επιπλέον χρήματα για εργαλεία ευθυγράμμισης (cheshire, concenter, laser): Αν μαζί με το τηλεσκόπιο παρέλαβες και το ονομαζόμενο collimation cap της Skywatcher (βλ. εικόνα παρακάτω), τότε μπορείς πολύ εύκολα να ελέγξεις και να διορθώσεις την ευθυγράμμιση με ικανοποιητική ακρίβεια (οδηγίες εδώ: https://inter-static.skywatcher.com/upfiles/en_download_caty01424817556.pdf). Ως ύστατη λύση μπορείς επίσης να φτιάξεις ένα collimation cap μόνος σου με διάφορους τρόπους (π.χ. https://mnemovorous.wordpress.com/2009/02/21/diy-newtonian-collimation-tool/). O τελικός έλεγχος ευθυγράμμισης γίνεται με την επίσης πολύ εύκολη μέθοδο του αφεστιασμένου άστρου (star test collimation). Αν χρειαστείς κάποια διευκρίνηση για τα παραπάνω στείλε μου προσωπικό μήνυμα για να το δούμε πιο αναλυτικά.

Συμφωνώ 100% και συνυπογράφω.

Στα περισσότερα σημεία, στην ουσία σχεδόν σε όλα, συμφωνούμε, δεν τίθεται δηλαδή θέμα άγονης αντιπαράθεσης. Στο μόνο που πραγματικά διαφωνούμε είναι αν η οπτική/μηχανική ανωτερότητα του classic 6" dob είναι τόσο μεγάλη όσο αφήνεις να εννοηθεί και αν αυτή αντισταθμίζει καθολικά την μειωμένη φορητότητα. Εσύ λες ξεκάθαρα ναι. Εγώ από την άλλη λέω "ίσως ναι, ίσως όχι, εξαρτάται". Ο λόγος είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις οι δυνατότητες που προσφέρει η αυξημένη φορητότητα έχουν μεγαλύτερη σημασία από τις όποιες οπτικές/μηχανικές αδυναμίες. Δεν βλέπω πρόβλημα σε αυτό. Είναι θέμα προτεραιοτήτων.

Αν καταλαβαίνω σωστά δεν έχεις ιδία εμπειρία με τα συγκεκριμένα τηλεσκόπια για να συγκρίνεις τις αποδόσεις τους στο πεδίο. Προσωπικά σε μια τέτοια περίπτωση θα ήμουν πολύ πιο επιφυλακτικός στο να εκφράσω τόσο ισχυρές απόψεις περί οπτικής και μηχανικής υπεροχής. Αναμφισβήτητα υπάρχει διαφορά, αλλά σε σχέση με το τι βλέπει κανείς στο προσφθάλμιο η διαφορά είναι μεν μετρήσιμη αλλά μάλλον μικρή (εικάζω της τάξης του 10%-15% υπό ιδανικές παρατηρησιακές συνθήκες). Αντιθέτως, η διαφορά στην φορητότητα είναι τόσο εμφανής που δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι το ένα είναι καλύτερη επιλογή από το άλλο. Προφανώς αν κάποιος χρησιμοποιεί το τηλεσκόπιο την πλειοψηφία του χρόνου από σταθερό σημείο (π.χ. ταράτσα με δώμα) ή είναι δοσμένος στην αστροεξόρμηση με αυτοκίνητο επί τούτου δεν έχει κανένα λόγο να συμβιβαστεί με τις παραξενιές του heritage.

Δεν διαφωνώ. Επειδή φαντάζομαι πως έχεις παρατηρήσει και με τα δύο τηλεσκόπια σε πραγματικές συνθήκες, θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο να δώσεις μια εικόνα για το πόσο ανώτερο είναι το κλασικό 6άρι από το heritage (πχ σε %)? Κυρίως με ενδιαφέρει η οπτική απόδοση, αυτό δηλαδή που βλέπεις στο προσοθφάλμιο δεδομένου ότι η φωτοσυλλεκτική ικανότητα είναι η ίδια.

Επειδή πολλές φορές στην πορεία μιας συζήτησης τείνουμε να ξεχάσουμε το αρχικό ζητούμενο, θυμίζω ότι ο Βασίλης έθεσε ένα πολύ καλά ορισμένο πρόβλημα με τρεις βασικές παραμέτρους: θέλει να μεγιστοποιήσει την διάμετρο και την φορητότητα αλλά με κόστος που δεν ξεπερνά τα 400€. Επομένως όταν προτείνουμε λύσεις είναι χρήσιμο να ελέγχουμε κατά πόσο αυτές κινούνται εντός των περιορισμών που έχουν τεθεί. Είναι προφανές πως το κλασικό 6άρι κλειστού σωλήνα αποτελεί σωστή επιλογή μόνο εφόσον γίνουν υποχωρήσεις σε δύο βασικές παραμέτρους (φορητότητα και κόστος). Τα επιχειρήματα υπέρ και κατά αυτών των υποχωρήσεων αναλύθηκαν ήδη σε προηγούμενα μηνύματα και είναι απολύτως αναμενόμενο ο καθένας να αξιολογεί την κατάσταση διαφορετικά. Αν και υπέρμαχος του Heritage 150P θα κλείσω με ένα μειονέκτημα του που σπανίως αναφέρεται: λόγω της ανοιχτής κατασκευής του δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια για ηλιακή παρατήρηση. Προσωπικά είναι το μόνο μου παράπονο από το συγκεκριμένο τηλεσκόπιο.

Βασίλη, θα επιμείνω σε μια θετική προσέγγιση των πραγμάτων. Χιλιάδες παρατηρητές έκαναν τα πρώτα τους γεμάτα ενθουσιασμό βήματα με κιάλια και τηλεσκόπια πολύ υποδεέστερα από το Heritage και άνοιξαν με επιτυχία το δικό τους παράθυρο στο σύμπαν. Αν βρεις δανεικά κιάλια ξεκίνα με αυτά. Σε συνδυασμό με ένα τρίποδο/μονόποδο ή ακόμα και αυτοσχέδιες λύσεις στήριξης αποτελούν μια εξαιρετική εισαγωγή στην παρατηρησιακή αστρονομία. Αν πάλι ένα από τα 130P/150P σου κάνει από άποψης φορητότητας/αποθήκευσης και μπορείς να διαθέσεις το αντίστοιχο ποσό, αγορασέ το (καινούργιο ή μεταχειρισμένο). Προτίμησε το dob 6άρι κλειστού σωλήνα αν καταφέρεις να λύσεις την εξίσωση μετακίνησης/αποθήκευσης του.

Θα έλεγα πως αυτό που πρέπει να κάνεις είναι ακριβώς το αντίθετο. Αντί να μπεις στην διαδικασία να ξοδέψεις ακόμα περισσότερα χρήματα για να καλύψεις τις υποτιθέμενες μέγιστες ανάγκες σου (που δεν ξέρεις ποιες είναι), είναι προτιμότερο να ξοδέψεις λιγότερα χρήματα και να κάνεις μικρά βήματα προς την σωστή κατεύθυνση. Πέρα από όσα αναφέρθηκαν στα προηγούμενα μηνύματα, μπορείς κάλλιστα να ξεκινήσεις και με ένα ζευγάρι κιάλια τα οποία θα σου δώσουν άμεση πρόσβαση σε μεγάλο αριθμό αστρονομικών στόχων όλων των ειδών (ενδεχομένως να υπάρχει ήδη ένα ζευγάρι στο οικογενειακό ή φιλικό σου περιβάλλον το οποίο μπορείς να δανειστείς).

Όσα περιγράφει ο Δημήτρης περιέχουν μεν μια δόση αλήθειας αλλά δεν αποτελούν πραγματικό εμπόδιο κατά την παρατήρηση. Ναι, ο εστιαστής δεν είναι ιδανικός αλλά είναι σίγουρα επαρκής (ιδίως μετά την εφαρμογή ταινίας PTFE). Το ίδιο με το φωτοχιτώνιο (που μπορεί εύκολα να ενσωματωθεί στο τηλεσκόπιο). Σχετικά με την θέση θέασης, ή τοποθετείς το τηλεσκόπιο πάνω σε τραπεζάκι και παρατηρείς όρθιος, ή το τοποθετείς απευθείας στο πάτωμα/έδαφος και κάθεσαι δίπλα του σε ένα χαμηλό σκαμπό (κατά την γνώμη μου πολύ πιο βολικό). Οσο δε για την ευθυγράμμιση (collimation), είναι εύκολη διαδικασία και παρότι το τηλεσκόπιο είναι πτυσσόμενο γίνεται με αξιοσημείωτη ακρίβεια. Τα πραγματικά εμπόδια που θα έχεις να αντιμετωπίσεις είναι 100% εξωγενή: φωτορύπανση, διαύγεια ατμόσφαιρας, ατμοσφαιρική τύρβη (seeing) και άνεμος. Σε συνδυασμό αυτοί οι τέσσερεις παράγοντες θα καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα των παρατηρήσεων σου. Τα υπόλοιπα που συζητάμε πιο πάνω είναι απλά λεπτομέρειες που δεν αλλάζουν την εξίσωση. Αν σε ενδιαφέρει μπορούμε να κανονίσουμε μια μέρα να δεις από κοντά το Heritage 150P ώστε να αποκτήσεις μια σαφή εικόνα για τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά του. Φυσικά αν υπάρχει και κάποιος άλλος από το forum που ενδιαφέρεται είναι επίσης ευπρόσδεκτος.

Σαφέστατα το 6αρι dob κλειστού σωλήνα υπερτερεί ως τηλεσκόπιο του Heritage 150P (καλύτερος εστιαστής, πιο βολική θέση παρατήρησης, δεν χρειάζεται φωτοχιτώνιο κ.ο.κ.). Το έχουμε αναφέρει πολλές φορές σε διάφορα νήματα και δεν νομίζω ότι κάποιος διαφωνεί σε αυτό. Ξεχνάς όμως ότι για αρκετούς παρατηρητές το κυρίως ζητούμενο είναι η φορητότητα. Π.χ. για κάποιον σαν και εμένα που ταξιδεύω συνεχώς ως οικογένεια με 2 μικρά παιδιά δεν έχω την πολυτέλεια να φορτώσω στο αυτοκίνητο το 6αρι κλειστού σωλήνα μαζί με όλα τα υπόλοιπα που κουβαλάμε (όποιος έχει παιδιά ξέρει) για αυτό και επέλεξα το κατά πολύ μικρότερο Heritage (που και αυτό ίσα ίσα χωράει). Με λίγα λόγια, το ότι το κλειστού τύπου είναι ανώτερο δεν μου προσφέρει κάτι από την στιγμή που δεν μπορώ να το πάρω μαζί μου. Το ίδιο ισχύει και όσους δεν έχουν πολύ χώρο στο σπίτι τους. Το αναδιπλούμενο τηλεσκόπιο αποθηκεύεται χωρίς καμία δυσκολία σε μια ντουλάπα ή ακόμα και κάτω από ένα γραφείο. Εν ολίγοις, το Heritage είναι ένα τηλεσκόπιο που σχεδιάστηκε με σκοπό να ισορροπίσει την ανάγκη για φορητότητα και οπτική απόδοση. Προφανώς κάνει συμβιβασμούς για να το πετύχει αυτό αλλά οι συστηματικά καλές κριτικές που λαμβάνει σε διεθνές επίπεδο εδώ και πολλά χρόνια δικαιώνουν αυτή την επιλογή. Αντιθέτως, για όποιον δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα μεταφοράς ή αποθήκευσης ένα τηλεσκόπιο κλειστού σωλήνα είναι καλύτερη λύση.