Η εβδομάδα ολοκληρώνεται με Φυσική Ρευστών και Έρευνα Βλαστοκυττάρων καθώς ξεκινούν οι προετοιμασίες του νέου πληρώματος. Η Αποστολή 73 ολοκλήρωσε την εβδομάδα εργασίας συνεχίζοντας να μελετά τη φυσική των ρευστών και τα βλαστοκύτταρα, προετοιμάζοντας την άφιξη του νέου πληρώματος την επόμενη εβδομάδα και αποσυσκευάζοντας ένα αμερικανικό διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου. Οι κάτοικοι του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού συντήρησαν επίσης τον εξοπλισμό άσκησης, πραγματοποίησαν αντιμετώπιση προβλημάτων του συστήματος υποστήριξης ζωής και ανέλυσαν το μικροβιακό περιβάλλον του τροχιακού σταθμού.Η μηχανικός πτήσης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, αφιέρωσε κυρίως την ημέρα της στην έρευνα, ξεκινώντας αρχικά από την εργαστηριακή μονάδα του Destiny και εγκαθιστώντας δείγματα υγρών μέσα σε ένα μικροσκόπιο φθορισμού . Οι επιστήμονες στο έδαφος θα απεικονίσουν τα δείγματα για να παρατηρήσουν πώς συμπεριφέρονται τα σωματίδια μέσα στα υγρά . Τα αποτελέσματα μπορεί να βοηθήσουν στις εμπορικές τεχνικές κατασκευής στο διάστημα και να βελτιώσουν τις λειτουργίες οπτικών υλικών και απομάκρυνσης ρύπανσης. Στη συνέχεια, η Κάρντμαν μετακινήθηκε στην εργαστηριακή μονάδα Kibo και επεξεργάστηκε δείγματα βλαστοκυττάρων μέσα στο ντουλαπάκι Life Science . Στη συνέχεια, αποθήκευσε τα δείγματα σε μια φορητή καταψύκτη επιστήμης για συντήρηση και επιστροφή στη Γη για ανάλυση. Οι επιστήμονες διερευνούν πώς η μικροβαρύτητα επηρεάζει τα βλαστοκύτταρα που έχουν προγραμματιστεί να μετατραπούν σε καρδιακά και εγκεφαλικά κύτταρα, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε προηγμένες θεραπείες για καρδιακές και νευρολογικές διαταραχές.Ο Κάρντμαν βοήθησε επίσης τους μηχανικούς πτήσης Μάικ Φίνκε της NASA και Κίμια Γιούι της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) καθώς συνέχιζαν να μεταφέρουν νέα επιστημονικά δεδομένα και προμήθειες από το εσωτερικό του διαστημοπλοίου μεταφοράς φορτίου Cygnus XL της Northrop Grumman. Το Cygnus XL έφτασε στις 18 Σεπτεμβρίου παραδίδοντας πάνω από 11.000 λίβρες φορτίου ανεφοδιάζοντας τους κατοίκους της τροχιάς.Το διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου Cygnus XL της Northrop Grumman, το οποίο υποστηρίζει την 23η εμπορική αποστολή ανεφοδιασμού της εταιρείας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για τη NASA, θα αποσυνδεθεί από τη θύρα Unity του διαστημικού σταθμού που βλέπει προς τη Γη τη Δευτέρα 24 Νοεμβρίου. Το διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου θα παραμείνει συνδεδεμένο στον ρομποτικό βραχίονα Canadarm2 του σταθμού μέχρι τη Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου, ανοίγοντας τον δρόμο για την άφιξη του επανδρωμένου διαστημοπλοίου Soyuz MS-28 της Roscosmos την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου. Η NASA, η Northrop Grumman και η Roscosmos συντόνισαν την κίνηση του διαστημικού σκάφους για να αποτρέψουν τυχόν περιττά δομικά φορτία που θα ασκηθούν στον Cygnus XL και στις ηλιακές του συστοιχίες όταν το διαστημόπλοιο Soyuz δέσει στη μονάδα Rassvet, η οποία είναι η παρακείμενη θύρα σύνδεσης. Ο ελιγμός θα διεξαχθεί από τον αξιωματικό ρομποτικής στο Κέντρο Ελέγχου Αποστολών στο Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA στο Χιούστον, ενώ οι αστροναύτες της υπηρεσίας Jonny Kim και Zena Cardman θα παρακολουθούν από το εσωτερικό του τροχιακού συγκροτήματος.Ο Cygnus XL θα επανασυνδεθεί στον διαστημικό σταθμό την 1η Δεκεμβρίου και θα παραμείνει εκεί μέχρι τον Μάρτιο του 2026, οπότε και έχει προγραμματιστεί να αναχωρήσει και να απορρίψει αρκετές χιλιάδες λίβρες σκουπιδιών κατά την καταστροφική επανείσοδό του στην ατμόσφαιρα της Γης. Στη συνέχεια, ο Fincke χρησιμοποίησε έναν υπολογιστή για να ελέγξει την απόδοση μιας συσκευής διαχείρισης πίεσης, ενός εξοπλισμού που εξοικονομεί αέρα στον σταθμό κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων συμπίεσης του οχήματος, μέσα στη μονάδα Unity . Ο Yui βοήθησε επίσης τον μηχανικό πτήσης της NASA, Jonny Kim, στη μονάδα Tranquility, τοποθετώντας σωστά και κεντράροντας τον διάδρομο COLBERT , σφίγγοντας τα μπουλόνια του και ενεργοποιώντας τη συσκευή άσκησης για λειτουργίες. Στη συνέχεια, ο Kim άδειασε τις φιάλες ανακύκλωσης και ρύθμισε τις μάσκες αναπνοής έκτακτης ανάγκης. Ο Yui αντάλλαξε μπαταρίες μέσα σε μια ασύρματη οθόνη περιβάλλοντος και στη συνέχεια ενώθηκε ξανά με τον Kim στο τέλος της βάρδιάς τους συντηρώντας μια ηλεκτρική σκούπα.Ο κοσμοναύτης και διοικητής του σταθμού της Roscosmos, Σεργκέι Ριζίκοφ, ξεκίνησε τις προετοιμασίες για την άφιξη την επόμενη εβδομάδα τριών νέων μελών του πληρώματος στο διαστημόπλοιο Soyuz MS-28. Ο μηχανικός πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι συμμετείχε στην αναδιάταξη του φορτίου και στην δημιουργία χώρου μέσα στη μονάδα Rassvet . Το Soyuz MS-28 θα δέσει στο Rassvet στις 27 Νοεμβρίου μεταφέροντας τον αστροναύτη της NASA Κρις Γουίλιαμς και τους κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Μικάεφ και Σεργκέι Κουντ-Σβερτσκόφ. Ο Ριζίκοφ άρχισε επίσης να συσκευάζει φορτίο μέσα στο διαστημόπλοιο Soyuz MS-27 που θα επιστρέψει αυτόν, τον Ζουμπρίτσκι και τον Κιμ στη Γη στις αρχές Δεκεμβρίου. Ο Ζουμπρίτσκι συνέλεξε δείγματα μικροβίων που ελήφθησαν από το εσωτερικό του τμήματος Roscosmos του σταθμού για ανάλυση, ώστε να προστατεύσει την υγεία του πληρώματος.Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Όλεγκ Πλατόνοφ, επικεντρώθηκε στη συντήρηση στο τέλος της εβδομάδας, ξεκινώντας τη βάρδιά του, αντικαθιστώντας εξαρτήματα στην τουαλέτα της μονάδας σέρβις Zvezda . Στη συνέχεια, ο Πλατόνοφ επιθεώρησε τη μονάδα Zarya για να εντοπίσει τον χώρο εργασίας πριν ολοκληρώσει τη βάρδιά του εργαζόμενος στο σύστημα εξαερισμού της μονάδας επιστήμης Nauka . Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/11/21/week-wraps-with-fluid-physics-stem-cell-research-as-new-crew-preps-begin/ Ο ρομποτικός βραχίονας Canadarm2 απελευθερώνει το φορτηγό σκάφος Cygnus XL της Northrop Grumman μετά την εγκατάστασή του στη θύρα που βλέπει προς τη Γη της μονάδας Unity στις 18 Σεπτεμβρίου 2025.       Βρύα επέζησαν για εννέα μήνες στο διάστημα. Τα βρύα ήταν τα πρώτα φυτά που εξαπλώθηκαν από το νερό στην ξηρά. Όπως φαίνεται θα μπορούσαν να εξαπλωθούν και στο Διάστημα.Στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού επιβίωσε ένα είδος βρύων επί 9 μήνες. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη Γη όπου τα περισσότερα συνέχισαν να αναπτύσσονται κανονικά.Από τις παγωμένες κορυφές των Ιμαλαΐων μέχρι την καυτή Κοιλάδα του Θανάτου στην Καλιφόρνια, και από την τούνδρα της Ανταρκτικής μέχρι τις πεδιάδες στερεοποιημένης λάβας γύρω από ηφαίστεια, τα βρύα αναπτύσσονται ακόμα και στα πιο εχθρικά περιβάλλοντα της Γης.Όπως φαίνεται, επιζούν ακόμα και στις ακραίες συνθήκες του διαστημικού περιβάλλοντος.Εντυπωσιασμένοι από την ανθεκτικότητα των βρυόφυτων, ιάπωνες ερευνητές άφησαν σπόρια ενός κοινού είδους εκτεθειμένα στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Όταν τα σπόρια επέστρεψαν στη Γη εννέα μήνες αργότερα, το 80% διατηρούσε την ικανότητα να βλαστήσει, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στο iScience των εκδόσεων Cell.«Μείναμε πραγματικά έκπληκτοι από την εντυπωσιακή αντοχή αυτών των κυττάρων» σχολίασε ο Τομομίτσι Φουτζίτα του Πανεπιστημίου του Χοκάιντο, τελευταίος συγγραφέας της μελέτης.Όπως εκτιμά η ομάδα του, η ανθεκτικότητα των βρυόφυτων δεν αποκλείεται να είναι μια εξελικτική προσαρμογή που τους επέτρεψε να γίνουν η πρώτη ομάδα φυτών που επεκτάθηκε από το νερό στη στεριά πριν από 500 εκατομμύρια χρόνια.Οι ερευνητές πειραματίστηκαν με το κοινό βρύο Physcomitrium patens. Όπως συμβαίνει σε όλα τα βρυόφυτα, ο αναπαραγωγικός του κύκλος περιλαμβάνει δύο στάδια. H ώριμη μορφή που συνήθως αναγνωρίζουμε ως βρύα είναι το γαμετόφυτο, το οποίο παράγει γαμέτες, δηλαδή αρσενικά και θηλυκά αναπαραγωγικά κύτταρα.Από την ένωση των γαμετών προκύπτει το σπορόφυτο, μια μικρότερη μορφή του φυτού που παράγει σπόρια, τα οποία όταν βλασταίνουν δίνουν τα γαμετόφυτα για να αρχίσει ο κύκλος από την αρχή.Η μελέτη έδειξε ότι τα σπόρια είναι μακράν η πιο ανθεκτική μορφή, πιθανώς επειδή προστατεύονται από ένα σκληρό περίβλημα.Σε πρώτη φάση, οι ερευνητές μελέτησαν στο εργαστήριο το P. patens, εκθέτοντας διάφορα στάδια ανάπτυξης σε συνθήκες που προσομοιώνουν το διαστημικό περιβάλλον: υψηλά επίπεδα υπεριώδους ακτινοβολίας, μηδενική ατμοσφαιρική πίεση και ακραίες θερμοκρασιακές διακυμάνσεις.Τα σπόρια αποδείχθηκαν το πιο ανθεκτικό στάδιο, καθώς μπορούσαν να βλαστήσουν έπειτα από δύο εβδομάδες έκθεσης στους -196 βαθμούς Κελσίου για μια εβδομάδα ή στους 55 βαθμούς για πάνω από έναν μήνα.Το πείραμα επαναλήφθηκε στη συνέχεια στο Διάστημα: τον Μάρτιο του 2022, οι ερευνητές έστειλαν εκατοντάδες σπόρια στον ISS, όπου τα δείγματα εκτέθηκαν στο κενό του Διαστήματος για 283 ημέρες. Τα σπόρια μεταφέρθηκαν τελικά πίσω στη Γη τον Ιανουάριο του 2023 με σκάφος της SpaceX.«Περιμέναμε μηδενικά ποσοστά επιβίωσης, όμως το αποτέλεσμα ήταν το ακριβώς αντίθετο: τα περισσότερα σπόρια επέζησαν» ανέφερε ο Φουτζίτα.Το 80% των σπορίων που ταξίδεψαν εκτός του πλανήτη βλάστησαν κανονικά όταν εκτέθηκαν σε ευνοϊκές συνθήκες στο εργαστήριο.Οι χονδρικοί υπολογισμοί της μελέτης υποδεικνύουν μάλιστα ότι τα σπόρια των βρυόφυτων θα μπορούσαν να επιζήσουν έως και 15 χρόνια στο διαστημικό περιβάλλον.Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα βρυόφυτα θα μπορούσαν ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον σε προγράμματα γεωμηχανικής για δημιουργία οικοσυστημάτων στον Άρη.Τα ευρήματα έρχονται να προστεθούν σε περυσινή μελέτη που έδειχνε ότι ένα διαφορετικό είδος βρύου, το Syntrichia caninervis, επιβιώνει σε συνθήκες που προσομοιώνουν το περιβάλλον του Κόκκινου Πλανήτη. https://www.in.gr/2025/11/21/in-science/episthmes/vrya-epezisan-gia-ennea-mines-sto-eksoteriko-tou-diethnous-diastimikou-stathmou/ – https://www.livescience.com/space/scientists-put-moss-on-the-outside-of-the-international-space-station-for-9-months-then-kept-it-growing-back-on-earth

To James Webb ανακάλυψε ένα γαλαξία… βρέφος. Η ανακάλυψη προσφέρει νέα στοιχεία για την πρώτη γενιά γαλαξιών του Σύμπαντος. Διεθνής ομάδα αστρονόμων εντόπισε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb ένα γαλαξία βρεφικής ηλικίας στο πρώιμο Σύμπαν ο οποίος ρίχνει φως στη διαδικασία εξέλιξης των γαλαξιών.Παρότι δεν είναι ο αρχαιότερος που έχει βρεθεί ο γαλαξίας αυτός ανήκει στην πρώτη γενιά μεγάλων γαλαξιών που εμφανίστηκαν μετά τη Μεγάλη Έκρηξη το μυστηριώδες φαινόμενο από το οποίο προέκυψε το Σύμπαν. Πιο συγκεκριμένα αυτός ο γαλαξίας που έλαβε την κωδική ονομασία SXDF-NB1006-2 δημιουργήθηκε όταν το Σύμπαν ήταν λιγότερο από 500 εκατομμυρίων ετών.Επειδή ο γαλαξίας βρίσκεται τόσο μακριά τον βλέπουμε όπως ήταν όταν είχε ηλικία μόλις 1 έως 2 εκατομμύρια χρόνια. Ο SXDF-NB1006-2 δημιουργεί άστρα με ρυθμό περίπου 165 ηλιακών μαζών τον χρόνο σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».Αυτός ο ρυθμός είναι πάνω από 16 φορές μεγαλύτερος από αυτόν του γαλαξία μας κάνοντας τον SXDF-NB1006-2 πολύ πιο φωτεινό και μπλε από έναν πιο ήρεμο σύγχρονο γαλαξία όπως ο δικός μας.Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Όταν οι γαλαξίες περνούν τέτοιες εκρήξεις αστρογένεσης παράγουν πολλά μεγάλα φωτεινά άστρα. Αυτά κάνουν δύο πράγματα. Πρώτον εκπέμπουν τεράστιες ροές σωματιδίων και ακτινοβολίας και δεύτερον πεθαίνουν πολύ γρήγορα. Πολλά από αυτά εκρήγνυνται σε τρομερές εκρήξεις σουπερνόβα σχεδόν αμέσως μόλις γεννηθούν.Όλη αυτή η δραστηριότητα αυξάνει τη θερμοκρασία του γαλαξία και προκαλεί τεράστιους όγκους αερίου να εκτοξεύονται προς τα έξω. Στην περίπτωση του SXDF-NB1006-2 οι αστρονόμοι μέτρησαν ταχύτητες άνω των 500 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, δηλαδή τρεις φορές μεγαλύτερες από την ταχύτητα διαφυγής του γαλαξία. Με άλλα λόγια αυτό το αέριο δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψει. Το μυστήριο Το ενδιαφέρον είναι ότι παρόλο που ο γαλαξίας ήταν γεμάτος νεαρά, λαμπρά άστρα, υπήρχαν περισσότερα βαριά στοιχεία απ’ όσα δικαιολογούν οι ηλικίες αυτών των άστρων. Επειδή τα βαριά στοιχεία μπορούν να προέλθουν μόνο από προηγούμενες γενιές άστρων οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι υπάρχει ένας πληθυσμός παλαιότερων άστρων που κρύβεται πίσω από τη λάμψη των νεότερων.Ωστόσο όλες αυτές οι εκροές δεν είναι καλές για τον γαλαξία. Όταν το αέριο φεύγει δεν επιστρέφει. Και χωρίς αέριο ο γαλαξίας δεν μπορεί να συνεχίσει να δημιουργεί άστρα. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι αυτός ο γαλαξίας θα εξαντλήσει το αέριό του σε λίγες εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Δεν θα «πεθάνει» εντελώς, όσο υπάρχει λίγο αέριο θα συνεχίσει να σχηματίζει άστρα αλλά με πολύ πιο αργό ρυθμό. Και τα μικρά μακροβιότερα άστρα μπορούν να παραμείνουν για πάρα πολύ καιρό.Οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι ένας τέτοιος εκρηκτικός νεαρός γαλαξίας ίσως εξελιχθεί κάποτε σε έναν «μαζικό αδρανή» γαλαξία στο σύγχρονο Σύμπαν. Αυτοί οι γαλαξίες έχουν συσσωρεύσει πολύ αέριο αλλά έχουν μετατρέψει το μεγαλύτερο μέρος του σε άστρα. Καίγοντας το καύσιμο και από τις δύο άκρες τελειώνουν τα αποθέματά τους ενώ οι πιο αργά αναπτυσσόμενοι γαλαξίες όπως ο γαλαξίας μας συνεχίζουν να παράγουν νέες γενιές άστρων.Γενικά το James Webb ανακαλύπτει πρώιμους γαλαξίες που είναι πιο φωτεινοί και μεγαλύτεροι από ό,τι προέβλεπαν τα απλά μοντέλα ανάπτυξης γαλαξιών. Είναι σαν να βρίσκεις εφήβους σε τάξη νηπιαγωγείου. Δεν αναιρεί το βασικό μοντέλο της Μεγάλης Έκρηξης αλλά σημαίνει ότι έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε για το πώς λειτουργούσε το πρώιμο Σύμπαν. Καλλιτεχνική απεικόνιση του νεαρού πανάρχαιου γαλαξία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2037131/to-james-webb-anakalypse-ena-galaxia-vrefos-vinteo/

Μια «αθόρυβη» ηλιακή καταιγίδα μόλις χτύπησε τη Γη. Προκάλεσε σέλας αλλά όχι προβλήματα στις δορυφορικές τηλεπικοινωνίες. Μια από τις αποκαλούμενες «αθόρυβες» ηλιακές καταιγίδες έπληξε τη Γη στις 20 Νοεμβρίου. Έφτασε χωρίς προειδοποίηση και ίσως συνέβαλε στην εμφάνιση σέλαος σε μεσαία γεωγραφικά πλάτη. Το γεγονός αυτό δεν μετατράπηκε σε γεωμαγνητική καταιγίδα ώστε να διαταραχθούν τηλεπικοινωνιακές και ενεργειακές υποδομές.Ωστόσο τέτοιου είδους ηλιακές καταιγίδες παραμένουν εντυπωσιακές επειδή εκρήγνυνται σχεδόν αόρατες και διαταράσσουν τις συνθήκες του ηλιακού ανέμου γύρω από τη Γη. Είναι γενικά πιο συχνές όταν ο Ήλιος μπαίνει στη φθίνουσα φάση του 11ετούς κύκλου του, του περιοδικού κύκλου αύξησης και μείωσης της μαγνητικής του δραστηριότητας.Μια κανονική ηλιακή καταιγίδα που αποτελείται από εκτινάξεις στεμματικής μάζας (CME) συνήθως είναι εμφανής στις παρατηρήσεις και καταγραφές δεδομένων του Ήλιου. Αυτές οι εκρήξεις συνοδεύονται από φωτεινές λάμψεις, απότομες αλλαγές στην ακραία υπεριώδη ακτινοβολία ή μεγάλα τόξα που σηκώνονται ορατά από την επιφάνεια του μητρικού μας άστρου. Τα όργανα παρατήρησης τις αποτυπώνουν ως διογκωμένα σύννεφα που εκτείνονται από τον Ήλιο. Οι «αόρατες» (stealth) CMEs είναι το αντίθετο. Εκρήγνυνται αθόρυβα χωρίς λάμψεις ή έντονα οπτικά σημάδια. Τείνουν να είναι αμυδρές, αργές και πολύ δύσκολο να εντοπιστούν. Γι’ αυτό οι επιστήμονες συνήθως τις αντιλαμβάνονται μόνο όταν φτάσουν στη Γη και διαταράξουν τον ηλιακό άνεμο.Αυτό ακριβώς συνέβη στις 20 Νοεμβρίου όταν οι μετεωρολόγοι διαστημικού καιρού της Εθνικής Υπηρεσίας Ατμόσφαιρας και Ωκεανών των ΗΠΑ (NOAA) ανέφεραν ότι οι συνθήκες του ηλιακού ανέμου εκείνη την ημέρα κυριαρχούνταν από ροή υψηλής ταχύτητας αρνητικής πολικότητας από στεμματική ηλιακή οπή με πιθανό «ενσωματωμένο παροδικό συμβάν», κάτι που θα μπορούσε να υποδηλώνει μια stealth CME.«Οι αθόρυβες ηλιακές καταιγίδες επέστρεψαν!» έγραψε η φυσικός διαστημικού καιρού Ταμίθα Σκοβ σε ανάρτηση στο X. «Είναι αθόρυβες επειδή δεν έχουν κανένα εμφανές σήμα στις εικόνες του ηλιακού δίσκου ή των στεμματογράφων. Τις ανιχνεύουμε μόνο όταν φτάνουν στη Γη. Περιμένετε μόνο ελαφριά δραστηριότητα στα υψηλά γεωγραφικά πλάτη, αλλά κάποιες από αυτές μπορούν να προκαλέσουν ισχυρή καταιγίδα όταν εκτοξεύονται κοντά σε ροές υψηλής ταχύτητας». Από πού πηγάζουν Οι stealth CMEs αποτελούν γνωστή πρόκληση για την πρόγνωση διαστημικού καιρού. Μελέτη του 2021 έδειξε ότι μπορούν να προέρχονται από ήσυχες περιοχές του Ήλιου, αλλά να παράγουν ισχυρά μαγνητικά ίχνη στο διάστημα. Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι οι stealth CMEs «δημιουργούν πολλά προβλήματα για την πρόγνωση» επειδή τα ίχνη τους είναι εξαιρετικά αμυδρά και απαιτούν παρατηρήσεις σε πολλαπλά μήκη κύματος και από πολλαπλές γωνίες για να εντοπιστούν.Οι stealth CMEs προέρχονται από ήσυχες περιοχές στην επιφάνεια του Ήλιου με αδύναμα και απλά μαγνητικά πεδία συνθήκες που γίνονται συχνότερες στη φθίνουσα φάση ενός ηλιακού κύκλου. «Μπορεί να φαίνεται αντιφατικό, αφού μόλις είχαμε σχεδόν μια καταιγίδα επιπέδου G5, αλλά μόλις είδαμε ένα πρώιμο σημάδι της προσέγγισης του ηλιακού ελαχίστου!» έγραψε η Σκοβ στο X. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2037130/mia-athoryvi-iliaki-kataigida-molis-chtypise-ti-gi/