Το πάχος του γυαλιού σε κάτοπτρα κανονικού πάχους είναι 1/6 στην χειρότερη 1/8 της διαμέτρου. Λιγότερο θεωρείται λεπτό κάτοπτρο και είναι πολύ δυσκολότερο στην κατασκευή του λόγω κάμψεων. Δεν μπορεί να σπάσει το κάτοπτρο από τη μεταβολή της θερμόκρασίας κατά την παρατήρηση. Μπορεί να σπάσει μόνο όταν το θερμάνουμε για να φτιάξουμε pitch lap αν η θέρμανση γίνει απότομα ή αν όσο είναι θερμό πέσει επάνω του έστω μια σταγόνα κρύο νερό. Δεν σπάζει από την υψηλή θερμοκρασία ούτε από την χαμηλή παρά μόνο από την απότομη μεταβολή ζεστό σε κρύο ή αντίστροφα.
Συγχαρητήρια Βασίλη για τις παρατηρήσεις σου! Ο γαλαξίας του Barnard χρειάζεται τηλεσκόπιο με ευρύ πεδίο. Με το SC είναι δύσκολο να τον δεις. Ακόμα και με κοντό διοπτρικό 80mm είναι ορατός άνετα από σκοτεινό ουρανό.
Μπορείς και με απλό γυαλί να κατασκευάσεις κάτοπτρο και δεν θα έχει καμμία διαφορά στην απόδοση με ένα από pyrex. Το πρόβλημα είναι ότι στην κατασκευή και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας διαμόρφωσης σε παραβολικό (figuring) πρέπει να περιμένεις αρκετή ώρα να ψυχθεί για να το τεστάρεις με το τεστ foucault. Κατάλληλο pyrex γυαλί δεν θα βρεις στην Ελλάδα μην το ψάχνεις. Μόνη λύση είναι να πάρεις έτοιμο το κιτ από το εξωτερικό. Προσωπικά δοκίμασα την κατασκευή ενός 6" f/8 (τελικώς η καμπύλη βγήκε f/7.5) αλλά δεν έφτασα στο οπτικό γυάλισμα. Ανακάλυψε το κάτοπτρο που ήταν έτοιμο για γυάλισμα η μικρή ανηψιά μου και το έκανε παιχνίδι... αποτέλεσμα κάποια σπασίματα στην επιφάνεια του γυαλιού και το επίδοξο κάτοπτρο τελείωσε την καριέρα του σαν βάρος για χαρτιά στο γραφείο μου... Έχω ένα γυαλί διαμέτρου 20 εκατοστών που ίσως κάνω κάτοπτρο κάποια μέρα. Τα διψήφια ξέχνα τα κατ' αρχήν. Θέλουν πολλή εμπειρία και χρόνο. Έμπειροι κατασκευαστές κατόπτρων δηλώνουν πως η δυσκολία αυξάνεται ανάλογα με την τρίτη δύναμη αύξησης της διαμέτρου. Πρέπει να φτιάξεις αρκετά μικρά κάτοπτρα για να πας σε μεγάλα (αν είναι και λεπτά ακόμα πιο δύσκολο καθότι θα έχεις να ξεπεράσεις και τα προβλήματα κάμψης του γυαλιού).
Η ίδια φωτογραφία με πριν αλλά επεξεργασμένη με το Irfanview για αφαίρεση του μπλε υπόβαθρου. Πιστεύω πως είναι καλύτερα έτσι παρότι η επεξεργασία ίσως "έφαγε" μερικά άστρα. Μείωσα και τις διαστάσεις της. Το Kodak Ektar φαίνεται πολλά υποσχόμενο φιλμ για αστροφωτογραφία. Είναι επίσης εξαιρετικό για καθημερινές φωτό.
Φωτογραφία του πλανήτη Δία με φιλμ Kodak Ektar 100. Νευτώνιο τηλεσκόπιο και προσοφθάλμια προβολή με Plossl 10mm, εστιακός λόγος περίπου f/50, έκθεση 1 δευτερόλεπτο.
Το νεφέλωμα Καλιφόρνια και οι Πλειάδες φωτογραφημένα όπως ανατέλλουν από την Εύβοια. Μηχανή Nikon F-801, φακός Nikkor 50mm stopped down στο 2.8, φιλμ Kodak Ektar 100, έκθεση 15 λεπτά.
Απευθύνω το ερώτημα σε όσους είτε το κατέχουν είτε απλά το έχουν χρησιμοποιήσει... Όταν είδα από αυτό το τηλεσκόπιο τον ήλιο είχα μεγάλες προσδοκίες αλλά το μόνο που διακρίνονταν καθαρά ήταν κάποιες προεξοχές. Στην επιφάνεια του ηλιακού δίσκου ελάχιστες λεπτομέρειες με κεντραρισμένο τον ήλιο στο πεδίο και μάλλον επειδή ήξερα τι υπάρχει εκεί...
Για να μη λες πως δεν σου απαντάμε τι να πάρεις... Κι επειδή το να πάρεις ένα τηλεσκόπιο δεν είναι ποτέ κακό πράγμα Πάρε κάτι τέτοιο να το αφήνεις και στο σαλόνι σου αν το βαρεθείς: http://www.astronomy.gr/main.cfm?module=eshop&action=detail&id=1614 Αν θέλεις κάτι να είναι πιο φορητό: Τότε ένα καταδιοπτρικό maksutov 90 χιλιοστά σε υψοαζιμουθιακή στήριξη είναι ό,τι χρειάζεσαι. Ετσι κι αλλιώς για παρατήρηση μέρα μεσημέρι και ειδικά χαμηλά για επίγειους στόχους μεγαλύτερη διακριτική ικανότητα δεν θα στη δώσει μεγαλύτερο τηλεσκόπιο και θα είναι και κουραστικό στο μάτι αν μαζεύει πολύ φως. Να ξέρεις πάντως πως οποιοδήποτε τηλεσκόπιο ή κυάλι με πάνω από δέκα φορές μεγέθυνση χρειάζεται τρίποδα απαραιτήτως. Αυτά τα δύο που πρότεινα τα στρέφεις και στον ουρανό και δεν δίνεις και πολλά λεφτά σε περίπτωση που δεις πως δεν σου ταιριάζει το άθλημα. Πάντως επιμένω πως για σένα ένα ζευγάρι κυάλια ίσως είναι καλύτερη αγορά.
Δεν πρόκειται να τους δεις έτσι! Ποτέ δεν θα είναι τόσο σταθερή η ατμόσφαιρα ειδικά μέρα. Δεν είναι τόσο απλά-απλοϊκά τα πράγματα όπως σου προείπαν και τα άλλα παιδιά. Συμφωνώ να πάρεις ένα ζευγάρι κυάλια. Το τηλεσκόπιο δεν είναι για σένα με τις προϋποθέσεις που βάζεις ως όρους.
Τα οπτικά του dob δεν παθαίνουν τίποτα. Τα νοβοπάν και η κόλλα που έχουν αν πάθει ή κάποια πλαστικά μέρη. Μην το αφήνεις και τόσο κοντά. Εξάλλου αν το βγάλεις χειμώνα από το καλοριφέρ στο κρύο για παρατήρηση θα θέλει ώρες και ώρες για να ψυχθεί.
Το να κάνω αστροφωτογραφία είναι τελείως αόριστο! Αστροφωτογραφία μπορεί να είναι απλά σταρ τρέιλς με κάμερα σε τρίποδα μέχρι εξελιγμένες CCD κάμερες με φίλτρα. Και τι πάει να πει αστροφωτό; τι είδους; ευρέως πεδίου; υψηλής ανάλησης; βαθέως ουρανού με τηλεσκόπια; Αν δεν ξέρεις από αστρονομία και παρατήρηση γενικώς θα αρχίσω από έναν πολύ απλό κανόνα. Πάρε ένα τηλεσκόπιο πρώτα και παρατήρησε. Έως τότε ΞΕΧΝΑ την αστροφωτογραφία!
Βαγγέλη δεν υπάρχει καλύτερος φακός από τον απλό 50mm για διάττοντες. Οι πιο ευρυγώνιοι έχουν μικρό άνοιγμα και δεν καταγράφουν αμυδρότερους διάττοντες ενώ οι τηλεφακοί έχουν μικρό πεδίο. Όσο γι αυτό: Έχω δει κάτι σχέδια σε παλιά βιβλία. Το θέμα είναι να ξέρουμε τις στροφές με ακρίβεια.
Νομίζω 60-70 km απόσταση είναι μια χαρά. Αν είναι πολύ μεγαλύτερη ίσως έχουμε πρόβλημα να προσδιορίσουμε αν είναι ο ίδιος διάττοντας. Δεν λέω για ψηφιακές γιατί μπορεί να μην είναι οι ίδιες έχουν περιορισμό ως προς την έκθεση λόγω θορύβου κλπ. Καλύτερα με φιλμ και νορμαλ φακό. Δεν μας ενδιαφέρει ούτε η ποιότητα των ειδώλων. Απλά να καταγράψουμε τους διάττοντες.
Εγώ θα πρότεινα δυο φιλμάτες μηχανές με τους νορμάλ φακούς να κοιτάνε στο ίδιο σημείο στον ουρανό. Οι λήψεις να γίνουν ταυτόχρονα και να σημειωθεί η ώρα που θα πέσει κάθε διάττοντας από έναν παρατηρητή που θα παρακολουθεί ταυτόχρονα. 5-10 λήψεις μπορούν να γίνουν εύκολα. Οι μηχανές να είναι σε παράλληλη φωτογράφιση (piggyback) ώστε να είναι τα άστρα σημεία. Δεν νομίζω ότι το όλο project παρουσιάζει δυσκολία.
Σκεφτόμουν ένα project τις προάλλες. Σε κάποια επόμενη βροχή διαττόντων να φτιάξουμε δυο ομάδες ας πούμε από 50-60 χιλιόμετρα μακριά η μια από την άλλη και να καταγράψουμε διάττοντες σε ένα σημείο του ουρανού για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Εν συνεχεία με απλή τριγωνομετρία (υπάρχουν έτοιμοι τύποι) να προσδιορίσουμε το ύψος που εμφανίζεται κάποιος διάττοντας. Αρκεί να προσδιορίσουμε τις συντεταγμένες που εμφανίζεται και που σβήνει... Αν φωτογραφίσουμε με κάποιο εμπόδιο σαν έλικα που περνάει μπροστά απο το φακό με γνωστές στροφές από τις διακοπές στο ίχνος του μπορούμε να υπολογίσουμε και την ταχυτητά του διάττοντα. Τι λέτε είναι κανείς μέσα;
Αγαπητέ φίλε Νίκο (θα επιθυμούσα να μην λέμε κύριε κλπ εδώ αν δεν έχεις αντίρρηση) τα επιχειρήματά σου είναι απολύτως βάσιμα και τα έχω σκεφτεί και εγώ και απορώ που δεν βρίσκω και στο νετ φωτογραφίες από κατοπτρικούς τηλεφακούς. Το χάσιμο της ευθυγράμμισης μπορεί να συμβεί και σε κανονικούς διοπτρικούς φακούς που έχουν και πολλά στοιχεία και ούτε εκεί διορθώνεται ουσιαστικά. Ο δικός μου φακός είναι f/6.3 (μισό στοπ πιο γρήγορος από τον f/8 γεωμετρικά) και πολύ πιο ογκώδης και περιελάμβανε όταν τον αγόρασα τρία 95αρια (!) φίλτρα (πορτοκαλί, πράσινο και UV). Οι φωτογραφίες σου πολύ καλές! Το θέμα με το f number και το Τ number θα ήθελα να αναλύσω λίγο γιατί πολλοί παλιοί φακοί δεν έχουν και τόσο καλές επιστρώσεις. Αποτέλεσμα χάνουν φως και παρότι γεωμετρικά είναι f/6.3 πχ στην πράξη η φωτεινότητά τους μπορεί να είναι ιση με αυτή ενός f/8. To δεύτερο ονομάζεται T-number. Παίζει ρόλο να το ξέρεις αν φωτομετρείς με εξωτερικό φωτόμετρο και όχι μέσα από το φακό ή αν πρέπει να υπολογίσεις την έκθεση με βοήθεια πινάκων. Πάντως τον φακό μου σκοπεύω να τον δοκιμάσω μόλις έχω την ευκαιρία τόσο με την ψηφιακή (έχω αντάπτερ από Μ42 σε 4/3) όσο και με φίλμ.
Τόσο μακριά που είναι ο Ποσειδώνας δεν έχει και καμια ουσιαστική διαφορά αν είναι σε αντίθεση ή όχι. Από το τηλεσκόπιο δεν παρουσιάζει και κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ένας λευκογάλαζος μικρός δίσκος χωρίς κάποιο χαρακτηριστικό στην επιφάνειά του. Ενδιαφέρον έχει να δει κανείς τον δορυφόρο του Τρίτωνα. Είναι ορατός με 10" τηλεσκόπιο και πιθανότατα και με μικρότερο.