Tsaprazi

Νομίζω ότι η ερώτηση είναι ρητορική. Το μέγεθος 0,00000000000000000000000000000000001 μέτρα πιστεύω ότι δεν αναφέρεται στο χωρόχρονο, ο οποίος δεν είναι κάτι απτό, αλλά στη δομή του κβαντικού αφρού, που είναι έστω και θεωρητικά παρατηρήσιμος σε κβαντικό επίπεδο. Οι διαφορετικές προσεγγίσεις της κβαντικής βαρύτητας προβλέπουν ότι σε αυτήν την κλίμακα η προφανώς λεία δομή του χώρου και του χρόνου πρέπει να εκφυλίζεται σε ένα είδος "κβαντικού αφρού", όπου σωματίδια αναδύονται και καταστρέφονται, δηλαδή ο Χωρόχρονος "συσπάται" από τυχαίες διακυμάνσεις.

+1 συμπληρωμένο ερωτηματολόγιο.

Είναι θέμα αναλογίας και γωνίας θέασης. Στην πρώτη περίπτωση, ο ρυθμός επέκτασης του αέριου κελύφους (και κατά συνέπεια η απόσταση που διανύουν σε δεδομένο χρόνο), είναι πολύ μικρός για να είναι παρατηρήσιμος σε τόσο μεγάλη απόσταση. Στη δεύτερη περίπτωση, αν βρισκόμασταν σε ευθεία παρατήρησης τέτοια, ώστε να είχαμε θέα του χαρακτηριστικού της κεφαλής υπό μικρή γωνία στην κάθετο στο επίπεδο επέκτασης των αερίων, θα ήμασταν σε θέση να αντιληφθούμε και μία μικρή αλλαγή.

Κι ένα από εμένα χθες. Καλά αποτελέσματα!

Δεν έχει σημασία. Όσο περισσότερη εξάσκηση κάνεις σε εύκολους στόχους, τόσο μεγαλύτερη ευχέρεια θα έχεις στη λήψη και την επεξεργασία μιας φωτογραφίας. Μπορείς να τα κρατήσεις για να σχηματίσεις έναν κατάλογο για αργότερα. Ό,τι μαθαίνουμε χρήσιμο είναι. Θα σου συνιστούσα επίσης να πάρεις το Nightwatch. Αν και πολλοί δεν το θεωρούν απαραίτητο, προσωπικά με βοήθησε πολύ στην κατανόηση του νυχτερινού ουρανού.

Μ42 => νεφέλωμα Ωρίωνα Μ13 => σμήνος Ηρακλή Μ31 => γαλαξίας Ανδρομέδας Μ45 => Πλειάδες Αυτοί είναι οι ευκολότεροι στόχοι για παρατήρηση. Λογικά, εφόσον έχουν αρκετά μεγάλο φαινόμενο μέγεθος, θα είναι κατάλληλοι και για αστροφωτογράφηση. Έπειτα, αν δεν είσαι έτοιμος για deep sky, μπορείς να δοκιμάσεις τους πλανήτες, τη Σελήνη ή και τον Ήλιο (με ένα ασφαλές ηλιακό φίλτρο).

πμ

Goddess Of The Moon Standing in a crater in my leaden shoes, I am held there by more than gravity, she's been hit so many times with heavenly abuse, quite a history of catastrophe, but the footprints on her face are merely made by man, she's is shining despite the rough terrain, I think she picks her teeth with the staff of a flag, she plucked from her cheek with playful disdain. Glowing survivor, gorgeous in orbit, throwing a spotlight over the chasm, glowing survivor, gorgeous in orbit, casting her shadow, over the sea (heavens' at end). The light, teach very little of her life, astronomers deny what they can divine, by merely gazing up into her eyes, every lunar cycle she begins a new, not afraid to show herself in full, the man is a myth, lovers share a view, all god's howling dogs to her are dutiful. If you come at nightfall, you can see all her magnitude, her tidal tears have fallen, reflective of the sun, bearning her gratitude. ~TILT~

1) Είμαι "φίλη" όχι "φίλος". 2) Τι ακριβώς θέλετε να δείτε που το εμποδίζει η επεξεργασία των φωτογραφιών; Το φαινόμενο βρίσκεται σε εξέλιξη καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Μάλιστα είχα βρει ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο που το εξηγούσε επ' ακριβώς, αλλά το έχασα και το ψάχνω πάλι.

Επειδή η μάζα είναι αντιστρόφως ανάλογη της ακτίνας ενός λευκού νάνου, αυτός δεν μπορεί να έχει μάζα μεγαλύτερη από 1,4 ηλιακές μάζες, επειδή τότε ο όγκος του θα εκμηδενιζόταν. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF_%CE%A4%CF%83%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B5%CE%BA%CE%AC%CF%81

Αν σκεφτείς ότι το κοντινότερο σε εμάς αστέρι απέχει περίπου 4,2 έτη φωτός και δεν έχει πλανητικό σύστημα, είναι λογικό μετά την αποίκιση του δικού μας ηλιακού συστήματος, να προχωρήσουμε σε αποστάσεις κοσμικών μέτρων. Οι επιστήμονες, από την εποχή του Carl Sagan ακόμη, εξετάζουν ένα σύνολο διαδικασιών που πιθανόν να απαιτούνται, προκειμένου να υπάρξει η δυνατότητα τεχνητής αλλαγής των φυσικών συνθηκών που επικρατούν σε έναν οποιοδήποτε πλανήτη, ώστε να γίνουν παρόμοιες με αυτές που επικρατούν στη Γη. Επομένως, αν κάτι τέτοιο γίνει εφικτό, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Όπως επίσης και δεν αναμένεται να υπάρξει. Δυστυχώς εν μέσω οικονομικής κρίσης τα κονδύλια όλων των χωρών έχουν μειωθεί σημαντικά, με αποτέλεσμα να παραγκωνίζεται η ανάπτυξη των επιστημών και να αγνοείται η συμβολή τους στην καλλιέργεια ενός ολοκληρωμένου πολιτισμού. Το μέλλον διαφαίνεται ζοφερό όπως αναλύσαμε και στη συζήτηση περί διαστημικών αποστολών, εκτός και αν αναληφθεί πρωτοβουλία από κάποιους ιδιωτικούς οργανισμούς. Σίγουρα, δεν είναι και ό,τι πιο φιλικό στην ανθρώπινη επέκταση, η μετοίκιση σε άλλους πλανήτες, αλλά και πάλι αγνοείς τον παράγοντα του "εξαναγκασμού". Μπορεί βραχυπρόθεσμα να μην παρουσιάζεται στο προσκήνιο κάποιος κίνδυνος (περιβαλλοντικός, πολεμικός κτλ.), αλλά μέσα στα επόμενα 100 χρόνια, σύμφωνα με προβλέψεις των επιστημόνων, αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία, θα πρέπει να αναζητήσουμε κάποιο άλλο μέρος να μας φιλοξενήσει. Πράγματι, η Γη φαίνεται να έχει δυνατότητες αυτοΐανσης, αλλά αν βασιστούμε σε αυτές θα βρεθούμε αδιαμφισβήτητα προ εκπλήξεως. Έπειτα, εκτός των εξωτερικών παραγόντων, υπεισέρχεται και ο ανθρώπινος επεκτατισμός. Καταγεγραμμένος στην ανθρώπινη ιστορία εδώ και 2300 χρόνια, έχει προκαλέσει τα πάνδεινα στην ανθρωπότητα και, παρ' όλα αυτά, οι συνέπειες δεν έγιναν ακόμη κατανοητές. Πλέον υπάρχουν δύο δρόμοι: Είτε να αναμένουμε καρτερικά τη "μοίρα" μας, είτε να αφυπνιστούμε και να τη διαμορφώσουμε οι ίδιοι κατά το συμφέρον μας. Το ποιο θα είναι αυτό όμως, αφήνεται στον καθένα να το ανακαλύψει μόνος του, σύμφωνα με την κριτική του ικανότητα.

Άρα, γιατί δε χρειάζεται να θεωρήσουμε κάτι τέτοιο; Με την προϋπόθεση ότι αυτός ο λευκός νάνος έχει περίπου μισή ηλιακή μάζα, δε γνωρίζω κατά πόσο είναι εφικτό, η βαρυτική έλξη να αρκεί για να αιχμαλωτίσει έναν πλανήτη τόσο μεγάλο ώστε να παρατηρείται από τη Γη. Από την άλλη, την πιθανότητα να είναι φαιός νάνος, όπως αναφέρεται στο άρθρο, λογικά, θεωρείται μηδαμινή, γιατί το χρονικό διάστημα που χρειάζεται ένα άστρο για να φτάσει σε αυτήν την κατάσταση, είναι όπως υπολογίζεται, μεγαλύτερο από την ηλικία του Σύμπαντος. Όλες οι παρατηρήσεις πάντως, προς ανακάλυψη εξωηλιακών πλανητών φαντάζουν ελπιδοφόρες και με τη βοήθειά τους, διαγράφεται ένα φωτεινότερο μέλλον για τον αποικισμό άλλων σωμάτων, πέραν της Γης στο απώτερο μέλλον. Η επιστήμη της διαστημικής, από τους πιο κομψούς κλάδους της αστρονομίας κατά τη γνώμη μου, σίγουρα επιφυλάσσει τις καλύτερες εκπλήξεις για την ανθρωπότητα, ειδικά με τη συνεχώς επιταχυνόμενη ανάπτυξη της διαστημικής τεχνογνωσίας.

Αν θεωρήσουμε ότι οι λευκοί νάνοι προήλθαν από ερυθρούς υπεργίγαντες, το διάστημα σχηματισμού των πλανητών στους οποίους αναφέρεται το άρθρο, δεν είναι παραδόξως μικρό; Εννοώ ότι, αν υπήρχαν ήδη πλανήτες γύρω από το αρχικό άστρο, θα τους "κατάπινε" στο στάδιο ακόμη του γίγαντα ακόμη, τουλάχιστον τους κοντινούς. Αν δεν έφτανε μέχρι τους εξωτερικούς πλανήτες του συστήματος, τότε όταν ο αστέρας μετατρεπόταν σε λευκό νάνο, δε θα αρκούσε η ελκτική δύναμη ώστε να παραμείνουν σε τροχιά. Αν πάλι δεν υπήρχαν καθόλου πλανήτες αρχικά και έπειτα δημιουργήθηκαν υπό τη βαρυτική έλξη του νάνου, τότε το διάστημα σχηματισμού τους θα έπρεπε να είναι πολύ μικρό, πράγμα που είναι περίεργο, γιατί η σύνθεση ενός σφαιρικού σχήματος εκ περιστροφής διαρκεί δισεκατομμύρια χρόνια. Οπότε τι συμβαίνει;

Ωραια επειδη δεν καλύπτομαι με περιλήψεις αλλα με ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ θα ζητουσα απο κάποιον εδω μεσα να ποστάρει φωτογραφιες απο το φεγγάρι οπως φαινότανε απο την αττική πριν 1,2 χρονια πισω. Νομιζω οτι ειμαι σοτο σωστο μέρος. Περιμένω να δώ και να τις συγκρίνω με τις τωρινές. http://www.astrovox.gr/forum/album_showpage.php?pic_id=9702 03/11/2009, Αθήνα, από τον ammonite (πριν 1,5 χρόνια) http://www.astrovox.gr/forum/album_showpage.php?pic_id=10049 11/02/2010, Πεντέλη, από τον ammonite (πριν 1,2 χρόνια) http://www.astrovox.gr/forum/album_showpage.php?pic_id=12094 20/01/2011, Αθήνα, από τον pleiadian (πιο πρόσφατη, ολόκληρη η Σελήνη, από Αθήνα)

Τι εννοείς; Αν μπορούν να δημιουργηθούν νέα άστρα στο χώρο μετά από μία έκρηξη σουπερνόβα, ή αν το ίδιο το άστρο, αφού εκραγεί, μπορεί να ανασυσταθεί;

Χθες, 24/4/2011: Τα εικοστά πρώτα γενέθλια του Hubble: Με αφορμή τα εικοστά πρώτα γενέθλια του Hubble, οι επιστήμονες στο Space Telescope Science Institute της Βαλτιμόρης, στρέφουν το μεγάλο αυτό τηλεσκόπιο στο ζεύγος γαλαξιών Arp 273. To Hubble εκτοξεύθηκε στις 24 Απριλίου 1990, με τη βοήθεια της αποστολής Discovery, STS-31. Οι ανακαλύψεις του έφεραν την επανάσταση σε όλες τις τρέχουσες αστρονομικές έρευνες, από την πλανητική αστρονομία, μέχρι την κοσμολογία. Πηγή: http://www.nasa.gov/mission_pages/hubble/science/hubble-rose.html

32 ψήφοι και συνεχίζουμε! Αρχικά, η ψηφοφορία δεν προοριζόταν για την εργασία. Αφού είδα όμως ότι μπορώ να συγκεντρώσω πολλές ψήφους αποφάσισα να την ενσωματώσω. Έχω ρυθμίσει την ημερομηνία πλέον, μέχρι τις 30/6.

Χρόνια πολλά και καλό Πάσχα σε όλους! Εύχομαι οι γιορτινές ημέρες να φέρουν γαλήνη και εσωτερική ηρεμία στις ψυχές όλων μας, κάτι που χρειαζόμαστε όλοι με τους σύγχρονους ρυθμούς της ζωής. Καλή Ανάσταση!

Έχω μοιράσει ερωτηματολόγια και στο σχολείο μου και στο κοντινό μου περιβάλλον, αλλά και σε άλλα φόρουμ επιστημών. Πάντως, από τα φόρουμ επιστημών φαίνεται να έχουμε επιλογές και στις πρώτες απαντήσεις.

Και γιατί όχι το 6 για παράδειγμα;

"Astronomy is a very dangerous occupation: hundreds of tons of moving metal, high voltages, total darkness, and people who haven't slept much - not a good combination." -Nigel "Nature composes some of her loveliest poems for the microscope and the telescope." -Theodore Roszak, Where the Wasteland Ends, 1972

1) Οι κύριες θεωρίες σήμερα για να απαντήσουν στα πιο κοσμικά ερωτήματα υποδεικνύουν ότι ούτε ο χρόνος ούτε ο χώρος εμφανίζονται στην τελική ‘συνταγή’ της πραγματικότητας. Αναδύονται από το πουθενά τόσο ο χώρος όσο και ο χρόνος από τις υποκείμενες εξισώσεις χωρίς μέτρα και ρολόγια. 2) Αλλά ο χώρος όπως απεικονίζεται στην γεωμετρία δεν χρειάζεται να υπήρχε στο ξεκίνημα. Θα μπορούσε να προκύψει από την αλληλεπίδραση της ύλης και των δυνάμεων. 3) Στην ουσία, αυτό σημαίνει ότι ο 3-D χώρος μέσα στην μαύρη τρύπα, κατά κάποιο τρόπο προκύπτει από τη φυσική μιας δισδιάστατης επιφάνειας. 4) Η ιδέα της ήταν ότι τα σωματίδια πρέπει να αναδύονται από κάποιο είδος διέγερσης της κβαντικής γεωμετρίας, η οποία θα ταξιδεύει διαμέσου της γεωμετρίας αυτής όπως περίπου ταξιδεύουν τα κύματα μέσα στα στερεά ή στα υγρά. Περισσότερα... Εκεί που είχε θεμελιωθεί η ιδέα των κβαντικών μεγεθών ανατρέπεται στο πλαίσιο μίας ακόμη πιο σύγχρονης θεωρίας; Μήπως μπαίνει στο προσκήνιο η ιδέα ενός ολογραφικού Σύμπαντος και η θεωρία χορδών έρχεται σε θέση ισχύος;

16 ψήφοι μέχρι τώρα και συνεχίζουμε!

Επειδή είναι τώρα ευνοϊκές οι συνθήκες για επιβίωση στον πλανήτη μας, δε προοικονομεί το γεγονός ότι θα παραμείνουν ως έχουν και στο μέλλον. Εξ' άλλου αναφέρομαι στο μέλλον γενικά, είτε βραχυπρόθεσμα, είτε μακροπρόθεσμα. Αν παραστεί λοιπόν ανάγκη (έστω και σα σενάριο επιστημονικής φαντασίας) να εγκαταλείψουμε τη Γη, το λογικό είναι να θελήσουμε να φύγουμε παρά να μας απειλήσει ο εκάστοτε κίνδυνος. Επίσης, η γεωπλασία είναι κάτι που θα έπρεπε και όντως απασχολεί τους επιστήμονες, οι οποίοι έχουν ως μοναδική πηγή πληροφοριών για τους υποψήφιους πλανήτες αποίκισης, τις διαστημικές αποστολές.