Tsaprazi

Σήμερα στις 27/3/2011, από τις λιγοστές φορές που είχα την ευκαιρία για μία οργανωμένη παρατήρηση, θα ήθελα να μοιραστώ την εκπληκτική αυτή εμπειρία μαζί σας. Ξεκίνησα λίγο μετά τη δύση του Ηλίου. Στις 7.57 μμ. είδα ένα αεροπλάνο να κατευθύνεται προς το δυτικό ορίζοντα. Τα καυσαέρια είχαν μεγάλη θερμοκρασία και παρουσίαζαν αναβρασμό. Ένας όμορφος τρόπος να ξεκινήσει κανείς μία παρατήρηση. Στις 8.38 μμ είδα μία συστάδα 8 αστέρων Δ-ΒΔ που με το μάτι μοιάζει σα σφαιρικός σχηματισμός. Στις 8.46 εντοπίζω το Μ45. Φαντασμαγορικό θέαμα, ακόμη και με κιάλια. Το seeing είναι πολύ καλό, διακρίνονται 7 κύριοι αστέρες και ένα αμυδρό νέφος στο υπόβαθρο. Στις 8.50 φαίνεται η Κασσιόπη βορειοδυτικά. Δοκιμάζω να σκοπεύσω το NGC7789 και το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό. Μία εντυπωσιακή συστάδα δεκάδων αστέρων, αμυδρή, αλλά ανταμείβει την προσπάθεια μου από το μπαλκόνι του σπιτιού σε θερμοκρασία 7 βαθμών. Στις 9 ακριβώς, ένας αργός διάττοντας στον Α-ΒΑ ουρανό. Επιστρέφω στο Δ-ΒΔ σμήνος και τώρα που σκοτείνιασε ο ουρανός παρατηρώ 20 τουλάχιστον φωτεινούς αστέρες να εκτείνονται κατά μήκος μίας ελλειπτικής ζώνης. (Καμία ιδέα για το τι μπορεί να είναι. Προσπαθώ να βρω το Μ52. Με τα κιάλια διακρίνω μία θαμπή νεφέλη, με το τηλεσκόπιο δυστυχώς δεν καταφέρνω κάτι παραπάνω. Χρειάστηκε πολύς κόπος για να βρω τις Υάδες. Με το τηλεσκόπιο, ούτε συζήτηση. Δεν έχω πεδίο ορατότητας τόσο νότια. Σκύβοντας όμως από τα κάγκελα του σπιτιού, κατάφερα να δω το ανοιχτό αυτό σμήνος τελικά. Η παρατήρηση τελικά κλείνει με έναν όμορφο διάττοντα στα δυτικά, ελπίζοντας ότι ο καιρός θα δώσει πολλές τέτοιες ευκαιρίες για θεαματικές (για έναν αρχάριο) παρατηρήσεις. Καθαρούς ουρανούς!

http://www.strudel.org.uk/blog/astro/000723.shtml 1. παρατήρηση του Κρόνου 2. επίσκεψη στο Stonehenge 3. επίσκεψη στο Greenwich 4. επίσκεψη σε μετεωρικό κρατήρα 5. ζωντανή παρατήρηση κομήτη 6. παρατήρηση εκτόξευσης πυραύλου 7. παρατήρηση ενός green flash 8. επίσκεψη στους πόλους 9. ονοματοδοσία σε κάποιο μετεωροειδές 10. παρατήρηση ολικής ηλιακής έκλειψης Μέχρι τώρα μόνο το 1 και το 10. Εσείς;

Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίζει, πόσο μάλλον να γνωρίζει καλά, το Σύμπαν που μας περιβάλλει, γιατί απλά το μέρος της γνώσης που έχουμε γι' αυτό είναι πολύ μικρό συγκριτικά με το μέγεθός του. Όλα τα συμπεράσματα της Φυσικής βασίζονται στις ανθρώπινες αισθήσεις και την υποκειμενική μας αντίληψη. Ας αναρωτηθούμε αν τελικά ο κόσμος δεν είναι έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε, αλλά έχει τελείως διαφορετική δομή, βασισμένη σε νόμους ακατανόητους για τα δικά μας δεδομένα. Πιστεύω ότι η ερώτηση που θέσατε είναι ρητορική και αποσκοπεί μόνο στον εποικοδομητικό προβληματισμό, γιατί διαφορετικά, κανείς από εμάς τους ανθρώπους δεν μπορεί να δει την αρχή, πόσο μάλλον το τέλος της Φυσικής (αν σταματά κάπου), αν και αυτό ακούγεται απαισιόδοξο.

Ευχαριστώ για την απάντηση. Κάποιες φορές το μυαλό κολλάει. Και επειδή ο Ήλιος έχει ισχυρό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, τα ιόντα που επιταχύνονται το αναγκάζουν να συμπεριφέρεται διαφορετικά απ' ότι ένα κλασικό αέριο συνολικά αφόρτιστο. Μάλιστα το πλάσμα αυτό φτάνει πολλές φορές μέχρι τη Γη: http://news.cnet.com/8301-13506_3-20012520-17.html.

Η πυκνότητα στο εσωτερικό του Ήλιου είναι της τάξεως των 150 γραμμαρίων ανά κυβικό εκατοστό, δηλαδή 150.000 κιλά ανά κυβικό μέτρο. Αυτό σημαίνει ότι στον όγκο του πυρήνα του τα σωματίδια δεν έχουν ιδιαίτερη "άνεση χώρου", ώστε να μετακινούνται σε μεγάλες αποστάσεις, όπως τα μόρια των υγρών για παράδειγμα. Η θερμοκρασία ωστόσο σε αυτήν την καυτή κόλαση αγγίζει τους 10 εκατομμύρια Κ, πράγμα που σημαίνει ότι το υδρογόνο και το ήλιο σε τέτοιες θερμοκρασίες θα έπρεπε να είναι αέρια. Η σταθερότητα των ατόμων όμως λόγω της συμπίεσης σε μεγάλες πυκνότητες δεν τα επιτρέπει να κινηθούν τόσο ελεύθερα όσο τα άτομα των στοιχείων που αναφέρθηκαν. Άρα, σε τι κατάσταση βρίσκεται ο πυρήνας του Ήλιου;

Ισχυρίζεστε πως αν καταφέρουμε να παρατηρήσουμε ένα κβάντο χώρου ή ένα κβάντο χρόνου, τότε θα μπορέσουμε έστω και νοητά να τα διαιρέσουμε. Η άποψή μου είναι ότι , όπως αναφέρατε και πιο πάνω, η κλίμακα Planck είναι ένα κάτω φράγμα στο πόσο μπορούμε να διαιρέσουμε το χώρο και το χρόνο ως ανεξάρτητες οντότητες. Τι σημασία έχει αν φτάσουμε στη στιγμή 0 του Σύμπαντος, αφού δε θα μπορούμε να δούμε πιο πίσω; Η δυνατότητα παρατήρησης δε συνιστά απαραίτητα και δυνατότητα εξαγωγής συμπερασμάτων για τα δομικά στοιχεία του παρατηρούμενου αντικειμένου. Αν μεγεθύνουμε την κλίμακα, πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ένα ουράνιο σώμα αποτελείται από φερμιόνια κυρίως, μέχρι να έχουμε ένα κομμάτι του κάτω από το μικροσκόπιο; Η σωματιδιακή φυσική είναι ένας πολύ "ευαίσθητος" κλάδος της φυσικής και δε νομίζω ότι επιδέχεται επαγωγική σκέψη, η οποία γενικεύει τα συμπεράσματα προηγούμενων παρατηρήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι υπήρχε και η εποχή στην οποία παρατηρούσαν τα άτομα και έλεγαν ότι δε διαιρούνται περαιτέρω. Επίσης, το ασύλληπτο αφορά μόνο την ανθρώπινη επιπολαιότητα να βγάζει συμπεράσματα εμπειρικά. Σε τόσο βαθιά νερά για τους ανθρώπους όμως, δε νομίζω ότι έχει θέση οποιοσδήποτε εμπειρικός κανόνας. Υ.Γ.: Μέχρι τώρα δεν έγραψα τίποτα. Απλά παραθέτω ακόμη για να δημιουργηθεί έδαφος για συζήτηση. Αν ισχύει η SUSY και το κβάντο χώρου κατά συνέπεια είναι ένα σωματίδιο το οποίο εμφανίζεται με διαφορετικές μορφές, τότε έχουμε τη δυνατότητα να το παρατηρήσουμε, ανάλογα με τη "διάθεση" του σωματιδίου. Αν δεν ισχύει η SUSY και τα σωματίδια διακρίνονται σε φερμιόνια και μποζόνια, τότε το κβάντο του χώρου αποτελείται από φερμιόνια ως ύλη. Μακροσκοπικά όμως, ο Einstein έρχεται να μας πει ότι ύλη και ενέργεια είναι ένα και το αυτό, αν μπορούμε να εφαρμόσουμε τέτοια συμπεράσματα σε κβαντικό επίπεδο. Τότε όπως σωστά παρατηρήσατε, η δυνατότητα ανίχνευσης των δομικών τμημάτων του χώρου, εξαρτάται από τη "διακριτική" ισχύ των επιστημονικών μας οργάνων. Η κλίμακα Planck χρησιμοποιείται σε πολυάριθμες θεωρίες κβαντομηχανικής, από το πως θα κινηθούν τα ηλεκτρόνια μέχρι τη θεωρία των υπερχορδών. Αν καταρρεύσει σαν ιδέα, ταυτόχρονα καταρρέει και το οικοδόμημα του επαναστατικού αυτού κλάδου της φυσικής. Δεν πιστεύω να "τόλμησαν" οι επιστήμονες σε εκείνο το σημείο να στηρίξουν αξιωματικά τις θεωρίες τους. Θα ήταν πολύ επίφοβο. Σε φιλοσοφικό επίπεδο, μπορεί να είναι το πεπρωμένο μας να περιοριστούμε από τις ίδιες μας τις δυνάμεις και να μην καταφέρουμε να γνωρίσουμε τα συστατικά του κόσμου μας (βλ.Wittgenstein). Και αν δεχθούμε αυτήν την εκδοχή, το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον. Απαισιόδοξο σενάριο, αλλά προσφιλές στους οπαδούς της θεωρητικής σκέψης.

Ανήκει σε μια οικογένεια θεωριών που ονομάζεται κανονική κβαντική βαρύτητα και θεωρεί ότι ο χώρος και ο χρόνος είναι κβαντοποιημένος, να αποτελούνται, ακριβώς όπως και η ύλη, από ελάχιστες και διακριτές - δηλαδή, κβαντισμένες - ποσότητες. Στην LQG, το χωροχρονικό συνεχές αντικαθίσταται από έναν κόσμο ο οποίος στη μικρότερη κλίμακα του αποτελείται από μικροσκοπικά, αδιαίρετα «άτομα» χώρου και χρόνου. Στη νέα θεωρία το μήκος, η επιφάνεια και ο όγκος του χώρου δεν μπορούν να έχουν μέγεθος μικρότερο από κάποιες τιμές, οι οποίες προσδιορίζονται από το μήκος Planck, που ισούται περίπου με 10^-33 εκατοστά. Ενώ κάθε κβάντο χρόνου έχει μέγεθος που αντιστοιχεί στον χρόνο Planck: περίπου 10^-43 δευτερόλεπτα. http://www.physics4u.gr/articles/2007/lqg.html

Τρεις δεκαετίες θεωρητικής ανάλυσης και υπολογισμών. Ολόκληρες σταδιοδρομίες φυσικών ξοδεύτηκαν για να κατασκευάσουν νέες ιδέες. Εννέα δισεκατομμύρια δολάρια επενδύθηκαν σε ένα υπόγειο δακτύλιο που εκτείνεται ανάμεσα σε δύο κράτη. Δέκα χιλιάδες αφοσιωμένοι επιστήμονες και μηχανικοί που αναζητούν ανάμεσα στα σωματίδια των συγκρούσεων μια νέα φυσική, κάτι που ισοδυναμεί την αναζήτηση βελόνας σε άχυρα. Όλοι αυτοί κατευθύνονται για τη στιγμή που θα την βρούνε. Μέσα δε στους θαλάμους του CERN, που όλοι κρατούν την ανάσα τους βλέποντας τα στοιχεία, μπορείτε να ακούσετε πολύ νευρικά γέλια από το άγχος των ερευνητών. http://physics4u.wordpress.com/2011/03/22/%CE%AF-%CE%AF-%CE%AF-lamb/

Συγχαρητήρια και εις ανώτερα! Είμαι σίγουρη ότι θα εκπροσωπήσουν επάξια τη χώρα μας!

Οι αστεροειδείς θεωρούνται μικροί πλανήτες. Πολλοί από αυτούς μάλιστα κινούνται και σε ομαλές τροχιές μεταξύ Άρη και Δία και το μόνο σημείο στο οποίο υστερούν σε αρκετές περιπτώσεις από τους δορυφόρους είναι το σφαιρικό σχήμα. Μοιάζουν σε χημική σύσταση με τους γεωειδείς πλανήτες, οπότε είναι εύλογο να έχουν παρόμοια επιφανειακά χαρακτηριστικά. Μιας που ανοίξαμε συζήτηση για τους αστεροειδείς, παραθέτω από το astronomia.gr το εξής ενδιαφέρον: Στοιχεία των 15 μεγαλύτερων αστεροειδών

Ανέκαθεν με γοήτευε η θέα ενός αστρικού σμήνους. Φυσικά, όλα τα αντικείμενα βαθέως ουρανού είναι εντυπωσιακά, αλλά μία συστάδα άστρων χαμένη στις παρυφές του Σύμπαντος σε διάφορα σχήματα και χρώματα, είναι το κάτι άλλο.

Πολύ ενδιαφέρον, σας ευχαριστώ για την απάντηση. Δυστυχώς δε βρήκα περαιτέρω πληροφορίες στο διαδίκτυο, αλλά αυτές που παραθέσατε πιστεύω είναι αρκετές προς στιγμήν. Σίγουρα θα περιγράφονται αναλυτικότερα σε βιβλία που δεν έχουμε μελετήσει ακόμα.

Πώς γίνεται μία μαύρη τρύπα να είναι ανένεργη;

Φανταστικό και απόκοσμο θέαμα επάνω από την Ακρόπολη. Ποιος θα περίμενε να συνδυαστεί τόσο όμορφα ένα διαστημικό τοπίο με ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα. Συγχαρητήρια κ.Αγιομαμίτη!

Σαφώς και θα επέλεγα να πληρώσει αυτός που προκάλεσε το πρόβλημα, όπως προστάζει η ανθρώπινη δικαιοσύνη. Όμως εδώ δεν αναφερόμαστε σε παροδικές αξίες, αλλά σε συμπαντικές αποφάσεις που δεν εξαρτώνται από εμάς. Την πορεία των γεγονότων μπορούμε να τη μεταβάλλουμε, μόνο εάν αλλάξουμε νοοτροπία γενικά στην καθημερινότητά μας και αντιληφθούμε ότι είμαστε ένοικοι σε αυτόν τον πλανήτη, χωρίς να πληρώνουμε ενοίκιο. Προφανώς, η αδυναμία των φύσεών μας να συνειδητοποιήσουμε τη μη ανθρωποκεντρική οργάνωση του κόσμου μας, θα μας οδηγήσει στη σύνθλιψη. Εκτός και αν λάβουμε μέτρα εναντίον της ενεργά. Και για να δούμε το θέμα ολιστικά, όλοι μας, μέχρι να δραστηριοποιηθούμε έμπρακτα, είμαστε ιδανικοί παρατηρητές και απέχουμε από την ουσία του προβλήματος. Πλέον το θέμα δεν περιορίζεται σε επίπεδο οικοσυστήματος, αλλά έχει επεκταθεί σε παγκόσμια κλίμακα. Η Αστρονομία ίσως δώσει τη λύση, αλλά χωρίς τη βοήθεια του κοινού, κάθε προσπάθεια είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Το θέμα είναι σε βάρος ποιου θα βγει το διαζύγιο. Ποιος θα υπερισχύσει εναντίον ποιου. Θα καταλήξουμε σε μία γη-σκουπιδότοπο ή σε έναν άνθρωπο όπου η ίδια του η εξέλιξη θα τον οδηγήσει εκατομμύρια χρόνια πίσω; Τα ραδιενεργά στοιχεία δεν έχουν σταθερούς πυρήνες, με αποτέλεσμα να μπορούν να διασπώνται και να εκπέμπουν ραδιενέργεια και χωρίς ανθρώπινες παρεμβάσεις. Δεν είναι κάποιο είδος ακτινοβολίας που δημιουργήθηκε από τους ανθρώπους. Εξ' άλλου υπάρχει και η αρχή διατήρηση της ενέργειας σύμφωνα με την οποία η ύλη δε δημιουργείται από το μηδέν, αλλά ούτε και εξαφανίζεται. Και αφού η ραδιενέργεια είναι προφανώς ενέργεια (έστω και ετυμολογικά αν το δει κανείς) δεν μπορεί να έχει δημιουργηθεί από εμάς.

Αν οι παραπάνω μετρήσεις δεν είναι σφάλμα παρατηρήσεων, τότε πιθανότατα η απόστασή του αυξομειώνεται λόγω κίνησης σε τροχιά, όπως και η ταχύτητά του, η οποία μάλλον επηρεάζεται από κάποια ελκτική δύναμη. Με τα δεδομένα που παραθέτει ο Μάκης, θεωρώντας ότι η τροχιά δεν είναι ανώμαλη, ούτε ελλειπτική, αλλά ιδανικά κυκλική, τότε έχουμε ότι: 6900-1600=5300 έτη φωτός η διάμετρος της τροχιάς 5300/2=2650 έτη φωτός η ακτίνα της τροχιάς 2πρ=6,28*2650=8321 έτη φωτός η περίμετρος της τροχιάς=78716660000000000000 km (680+4200)/2=2440 km/s η μέση ταχύτητα Και αν μπορούμε να μιλήσουμε για νευτώνειους νόμους κίνησης, τότε έχουμε ότι: u=Δx/Δt <=> 2440=78716660000000000000/Δt <=>Δt=10229872,6 αιώνες είναι η περίοδος της περιφοράς του. Παρ' όλα αυτά τα παραπάνω στοιχεία είναι πολύ προσεγγιστικά, αν και ξεκάθαρα φαίνεται ότι δεν είναι δυνατό να έχει κάποια περιοδικότητα η τροχιά του, για τους εξής λόγους: α) Δε δικαιολογείται η αυξομείωση απόστασης και ταχύτητας, παρά μόνο εάν δεχθούμε ότι ακολουθεί κάποια τροχιά γύρω από κάποιο συνοδό αστέρα πολύ μεγαλύτερου μεγέθους ή μαύρη τρύπα β) κάτι το οποίο δεν έχει παρατηρηθεί, ενώ αν ήταν μεγαλύτερος αστέρας θα έπρεπε να έχει εντοπιστεί, όπως και η μαύρη τρύπα, από το δίσκο συσσώρευσής της. γ) Αν επιταχυνόταν από κάποια έκρηξη υπερκαινοφανούς, θα έπρεπε να είχε παρατηρηθεί οπωσδήποτε και η έκρηξη, ακόμη και σε τέτοιες αποστάσεις. Τα παραπάνω αποτελούν απλά μία άποψή μου και δεν έχουν καμία επιστημονική ισχύ μέχρι να τα επιβεβαιώσει ή να τα απορρίψει κάποιος περισσότερο σχετικός με το αντικείμενο.

Αγγλικά γνωρίζω και μελέτησα ενδελεχώς το άρθρο της NASA. Παρ' όλα αυτά η απορία μου δε λύθηκε. Κανείς δεν έχει όλες τις γνώσεις έτοιμες από την ώρα που γεννιέται. Θεωρώ φυσιολογικό να εκφράζω μία απορία μου στο σχετικό thread και να περιμένω απάντηση. Το να μοιράζομαι τους προβληματισμούς μου δεν πιστεύω ότι είναι μεμπτό , οπότε συνεχίζω να αφήνω ανοικτό το ενδεχόμενο να μας απαντήσει κάποιος, περισσότερο από εμάς, σχετικός με το αντικείμενο: Πώς επηρεάζει η βαρυτική έλξη το γεωμορφολογικό ανάγλυφο στην επιφάνεια της Σελήνης;

Ισχυρίζομαι το πρώτο. Οι θάλασσες σύμφωνα με όσα έχω διαβάσει ήταν ανώμαλες εκτάσεις που καλύφθηκαν από την περιρρέουσα λάβα και ομαλοποιήθηκαν. Πλέον δεν υπάρχει ηφαιστειακή δραστηριότητα και κατά συνέπεια λάβα ώστε να συνεχιστεί η δημιουργία θαλασσών, αλλά ούτε και ατμόσφαιρα, ώστε να διαβρώσει τις ανώμαλες επιφάνειες (πχ. ρήγματα ή κρατήρες). Εδώ αναφέρεται ότι: Που σημαίνει ότι: ορατό μέρος => βαρυτική έλξη Γης => σχετικά ομαλή επιφάνεια αθέατο μέρος => βαρυτική έλξη Σελήνη => σχετικά ανώμαλη επιφάνεια Στην αρχική μου δημοσίευση αναρωτήθηκα πώς ακριβώς οι βαρυτικές έλξεις επηρεάζουν το ανάγλυφο ενός πλανήτη και συνεχίζω να έχω αυτήν την απορία. Στο ποστ που χρησιμοποίησα ενεστώτα, ισχυρίζομαι ότι τα ηφαίστεια είναι ανένεργα και μου φαίνεται αδύνατον να ενεργοποιηθούν ξαφνικά και να καλύψουν με λάβα ανώμαλες περιοχές ώστε να δημιουργήσουν θάλασσες. Και στο δεύτερο ποστ που χρησιμοποίησα αόριστο, απλά αναφέρω μία υπόθεση για τη διαδικασία σχηματισμού των θαλασσών, ώστε να συγκεκριμενοποιήσω πού ακριβώς και για ποιο λόγο έχω ένσταση στην αρχική δήλωση που παρατίθεται στο άρθρο.

Οι θάλασσες δημιουργήθηκαν κατά το (κοσμολογικά) πρόσφατο γεωλογικό παρελθόν της Σελήνης. Σε εκείνη την περίοδο, το εσωτερικό της ήταν ρευστό, γιατί δεν είχε προλάβει να ψυχθεί εκ περιστροφής. Μέχρι να σταθεροποιηθεί η περιφορά και η περιστροφή της, λόγω της βαρυτικής αλληλεπίδρασης, το ρευστό αυτό εσωτερικό περιστρεφόταν διαφορικά. (

Απ' όσο γνωρίζω ο σχηματισμός των σεληνιακών θαλασσών δε σχετίζεται με τις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις, αλλά με την ηφαιστειακή δραστηριότητα. Εκτός αν θεωρήσουμε ότι η έλξη επηρεάζει τη γεωλογική δραστηριότητα, αλλά και πάλι μου φαίνεται πρακτικά αδύνατο να ενεργοποιηθούν ηφαίστεια που θα καλύψουν εκτάσεις τετραγωνικών χιλιομέτρων με τη λάβα τους, απλά και μόνο επειδή υπάρχουν (διαφορικές) κινήσεις στα ρευστά, στο εσωτερικό της Σελήνης. Οπότε τι εννοείς;

Είναι λοιπόν ικανή να διαπερνά τη Γη κατά μήκος και να κινεί τα θαλάσσια ρεύματα αντιδιαμετρικά, χωρίς να επηρεάζει το υλικό που βρίσκεται ενδιάμεσα, από τη μία πλευρά της Γης στην άλλη;

Συγχαρητήρια! Είναι πραγματικά πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός ότι οι συμπατριώτες μας μάς βγάζουν ασπροπρόσωπους σε κάθε ευκαιρία! Καλή συνέχεια και καλή επιτυχία βέβαια και σε όσους συμμετάσχουν και σε μελλοντικούς διαγωνισμούς.

Μάκη, έχω μία ιδέα για το πώς προκαλείται το φαινόμενο της παλίρροιας. Δε μου απαντάς όμως στην αρχική ερώτηση: Γιατί η έλξη της Σελήνης δεν επηρεάζει το ρευστό μάγμα; Είναι τόσο μικρή η κάθετη αυτή δύναμη ώστε δεν ξεπερνάει το υδάτινο στρώμα της Γης, αλλά περιορίζεται στις θάλασσες;

Τα συγκεκριμένα δε νομίζω ότι με βοηθούν ιδιαίτερα να καταλάβω για ποιο λόγο η έλξη της Σελήνης δε φτάνει μέχρι τα βαθύτερα στρώματα της Γης. Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος για τον οποίο η αλληλεπίδραση Γης - Σελήνης δεν επηρεάζει τα κατώτερα στρώματα της Γης; Έπειτα, δεν είπα ότι ασκεί παλιρροϊκή έλξη στις τεκτονικές πλάκες, αλλά στο υγρό μάγμα επάνω και κάτω από αυτές, η κίνηση του οποίου επηρεάζεται πολύ πιο εύκολα από αυτήν ενός στερεού αντικειμένου όπως είναι οι βραχώδεις τεκτονικές πλάκες.