Δροσος Γεωργιος

Ρωσικό φορτηγό πλοίο κατεύθυνε τον ISS μακριά από διαστημικά συντρίμμια Την Τετάρτη, 21 Δεκεμβρίου 2022, η τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού προσαρμόστηκε χρησιμοποιώντας τους κινητήρες του διαστημικού σκάφους φορτίου Progress MS-20 για να αποφευχθεί η σύγκρουση με διαστημικά σκουπίδια. Οι κινητήρες του πλοίου που έδεσε στη μονάδα εξυπηρέτησης Zvezda του ρωσικού τμήματος του σταθμού άναψαν στις 16:42 ώρα Μόσχας. Δούλεψαν για 620,6 δευτερόλεπτα και έδωσαν ώθηση 1 m / s. Σύμφωνα με προκαταρκτικά στοιχεία, μετά τον ελιγμό, το μέσο υψόμετρο της τροχιάς του ISS αυξήθηκε κατά 1,7 km και ανήλθε στα 417,97 km. Για όλο το διάστημα της πτήσης του σταθμού πραγματοποιήθηκαν 330 διορθώσεις του τροχιακού του υψομέτρου, εκ των οποίων οι 179 με τη βοήθεια των κινητήρων διαστημικών οχημάτων φορτίου Progress. Τώρα το πλήρωμα της 68ης μακροπρόθεσμης αποστολής εργάζεται στο ISS, αποτελούμενο από κοσμοναύτες της State Corporation Roscosmos Sergey Prokopiev, Dmitry Petelin και Anna Kikina, τους αστροναύτες της NASA Francisco Rubio, Nicole Mann και Josh Kassada, καθώς και από έναν ιαπωνα αστροναυτη τον Koichi Wakata. https://www.roscosmos.ru/38650/ Οι κοσμοναύτες στον ISS πραγματοποίησαν συντήρηση του ρωσικού διαδρόμου Η πτήση των Ρώσων μελών της 68ης μακροχρόνιας αποστολής, των κοσμοναυτών της Roscosmos, Σεργκέι Προκόπιεφ, Ντμίτρι Πετελίν και Άννα Κίκινα, συνεχίζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Την Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2022, σύμφωνα με το πρόγραμμα πτήσεων του ρωσικού τμήματος του σταθμού, πραγματοποιήθηκαν τα εξής: Ελιγμός αποφυγής του ISS από διαστημικά σκουπίδια χρησιμοποιώντας κινητήρες διαστημικών σκαφών φορτίου Progress MS-20. Συντήρηση του διαδρόμου BD-2 στη μονάδα σέρβις Zvezda. Πείραμα "UV-ατμόσφαιρα" (χαρτογραφία της νυχτερινής ατμόσφαιρας στην περιοχή σχεδόν υπεριώδους με ανιχνευτή ευρείας γωνίας με μεγάλο άνοιγμα και υψηλή χωροχρονική ανάλυση). Πείραμα "Econ-M" (φωτογραφία της Γης για την αξιολόγηση της περιβαλλοντικής κατάστασης). https://www.roscosmos.ru/38654/

Πώς θα μεταφερθούν δείγματα αρειανού εδάφους από τον Άρη στη Γη; Το Perseverance εναπόθεσε στην επιφάνεια του Άρη το πρώτο πολύτιμο δείγμα backup πετρωμάτων που προορίζονται για τη Γη Οι μηχανικοί της NASA χρησιμοποιούν το OPTIMISM, ένα αντίγραφο του ρόβερ Perseverance, για να ελέγξουν πώς την εναπόθεση δειγμάτων στην επιφάνεια του Άρη. Η μακρά και πολύπλοκη διαδικασία μεταφοράς των πρώτων δειγμάτων από τον ‘Αρη στη Γη μόλις άρχισε. Το ρόβερ Perseverance της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) εναπόθεσε στην επιφάνεια του πλανήτη το πρώτο δείγμα αρειανών πετρωμάτων, κλεισμένο μέσα σε μια ειδική κυλινδρική κάψουλα από τιτάνιο.Το ρόβερ, που έχει μέγεθος αυτοκινήτου, εδώ και καιρό παίρνει διπλά δείγματα από τα αρειανά πετρώματα που επιλέγουν ως στόχους οι επιστήμονες της αποστολής στη Γη. Μερικά δείγματα τα κρατά το ίδιο (αυτά προορίζονται στο μέλλον να ανακτηθούν από άλλο ρομποτικό σκάφος και τελικά να μεταφερθούν στη Γη για ανάλυση από τους επιστήμονες), ενώ άλλα πανομοιότυπα δείγματα άρχισε να τα εναποθέτει στην αρειανή επιφάνεια ως «μπακ-απ» σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Ο πρώτος σωλήνας με δείγμα αρειανού εδάφους που απέθεσε το Perseverance στην επιφάνεια του Άρη Μέσα στους επόμενους δύο μήνες, το ρόβερ θα εναποθέσει συνολικά δέκα κυλίνδρους με δείγματα, που έως τώρα κρατούσε στην «κοιλιά» του. Η εναπόθεση γίνεται σε συγκεκριμένη τοποθεσία, όπου θα δημιουργηθεί η πρώτη «αποθήκη» δειγμάτων σε άλλον πλανήτη. Μέχρι τώρα το ρόβερ έχει συλλέξει 17 δείγματα, μεταξύ των οποίων ένα από την αρειανή ατμόσφαιρα.Το σχέδιο των μηχανικών της NASA είναι να προσεδαφίσουν στον ‘Αρη μια άκατο, που με τον ρομποτικό βραχίονα της θα συλλέξει τα δείγματα που θα διαθέτει το ρόβερ και θα τα τοποθετήσει σε έναν μικρό πύραυλο. Ο τελευταίος θα εκτοξευθεί και θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον ‘Αρη, ώσπου τελικά εκεί θα συναντηθεί με ένα άλλο σκάφος, το οποίο θα συλλέξει τα δείγματα και θα τα φέρει στη Γη. Βασικό ζητούμενο θα είναι η εύρεση στα επιστημονικά εργαστήρια πιθανών ιχνών ζωής μικροβιακής ζωής.Η όλη αποστολή, που θα εκτελεστεί κάποια στιγμή μέσα στη δεκαετία του 2030, θεωρείται ιδιαίτερα πολύπλοκη και μένει να φανεί κατά πόσο θα στεφθεί με επιτυχία. Αν το αρχικό σχέδιο αποτύχει και το Perseverance δεν κατορθώσει να παραδώσει τα δείγματα του, τότε θα τεθεί σε εφαρμογή το εναλλακτικό σχέδιο και θα σταλούν δύο μικρά ελικόπτερα (όμοια με το Ingenuity που μόλις πραγματοποίησε την 37η πτήση του στον ‘Αρη) που θα πάρουν τα δείγματα-ρεζέρβες, τα οποία θα έχουν εναποτεθεί στην αρειανή επιφάνεια, για να τα μεταφέρουν στον πύραυλο, ο οποίος μετά θα εκτοξευθεί από τον «κόκκινο» πλανήτη.Το πρώτο δείγμα που εναποτέθηκε στην επιφάνεια, είναι μεγέθους κιμωλίας και είχε ληφθεί από το ρόβερ φέτος τον Ιανουάριο από μια περιοχή του κρατήρα Jezero. Το Perseverance χρειάστηκε περίπου μια ώρα για να πάρει τον μεταλλικό κύλινδρο τιτανίου με το δείγμα από την «κοιλιά» του, να τον φωτογραφίσει για τελευταία φορά με την κάμερα του και να ρίξει το δείγμα από ύψος 89 εκατοστών στην επίπεδη αρειανή επιφάνεια. Οι μηχανικοί του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια, οι οποίοι κατασκεύασαν και ελέγχουν το ρόβερ, στη συνέχεια έστρεψαν μια άλλη κάμερα του στο έδαφος για να βεβαιωθούν ότι ο κύλινδρος με το δείγμα δεν είχε μπλεχτεί στις ρόδες του Perseverance. https://physicsgg.me/2022/12/22/πώς-θα-μεταφερθούν-δείγματα-αρειανού/

Μέθοδος πρόβλεψης σπάνιων και ακραίων γεγονότων σε φύση και κοινωνία από Ελληνες επιστήμονες. Εμφάνιση γιγάντων κυμάτων ή κατάρρευση μια γέφυρας είναι ανάμεσα σε αυτά που μπορεί να προβλέψει η νέα μέθοδος.Μια επαναστατική μέθοδο για πρόβλεψη επικίνδυνων φαινομένων και συμβάντων για την εμφάνιση των οποίων δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία που να επιτρέπουν σε κάποιον να διαπιστώσει τον πιθανά επερχόμενο κίνδυνο ανέπτυξε ερευνητική ομάδα στην οποία συμμετείχαν και Έλληνες επιστήμονες της διασποράς.Οι ερευνητές ανέπτυξαν μια νέα τεχνική που επιτρέπει να γίνεται πρόβλεψη ακραίων και σπάνιων γεγονότων στην κοινωνία και στη φύση, όπως μια πανδημία, ένα απρόσμενο γιγάντιο κύμα στη θάλασσα ή η ξαφνική κατάρρευση μιας μεγάλης γέφυρας, ακόμη κι αν δεν υπάρχουν επαρκή ιστορικά δεδομένα. Η «έξυπνη» μέθοδος, που παρακάμπτει την ανάγκη για μεγάλο όγκο προηγούμενων δεδομένων, αποτελεί έναν συνδυασμό εξελιγμένου συστήματος τεχνητής νοημοσύνης (μηχανικής μάθησης) με ειδικές τεχνικές δειγματοληψίας.Οι καθηγητές μηχανολογίας και επιστήμης των ωκεανών Θεμιστοκλής Σαψής του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) και εφαρμοσμένων μαθηματικών & μηχανικής Γιώργος Καρνιαδάκης του Πανεπιστημίου Μπράουν του Ρόουντ Άιλαντ, μαζί με δύο Αμερικανούς συναδέλφους τους, έκαναν τη σχετική δημοσίευση https://www.nature.com/articles/s43588-022-00376-0 στην επιθεώρηση «Nature Computational Science».Οι επιστήμονες συνδύασαν στατιστικούς αλγόριθμους (που χρειάζονται λιγότερα δεδομένα για να κάνουν ακριβείς και αποτελεσματικές προβλέψεις) με μια ισχυρή τεχνική μηχανικής μάθησης με την ονομασία DeepOnet που αναπτύχθηκε το 2019 στο Μπράουν από τον Καρνιαδάκη και πλέον «εκπαιδεύτηκε» για να προβλέπει σενάρια, πιθανότητες και μερικές φορές τον χρόνο σπάνιων συμβάντων, παρά την έλλειψη σχετικών ιστορικών αρχείων.Η πρόβλεψη μελλοντικών καταστροφών από ακραία συμβάντα (σεισμοί, πανδημίες, κύματα-γίγαντες κ.α.) είναι τρομερά δύσκολη, συχνά επειδή ορισμένα τέτοια γεγονότα είναι τόσο σπάνια που δεν υπάρχουν αρκετά δεδομένα για να χρησιμοποιηθούν μοντέλα πρόβλεψης, έτσι ώστε να προβλεφθεί τι και πότε μπορεί να συμβεί στο μέλλον κάτι ανάλογο. Η νέα μελέτη επιχειρεί να δώσει μια λύση σε αυτό το πρόβλημα, δίνοντας έμφαση στην ποιότητα αντί για την ποσότητα των ήδη διαθέσιμων δεδομένων.«Πρέπει να γίνει συνειδητό ότι πρόκειται για στοχαστικά συμβάντα. Το ξέσπασμα μιας πανδημίας όπως η Covid-19, μια περιβαλλοντική καταστροφή όπως εκείνη στον Κόλπο του Μεξικού, ένας σεισμός, οι τεράστιες πυρκαγιές στην Καλιφόρνια, ένα κύμα 30 μέτρων που αναποδογυρίζει ένα πλοίο – όλα αυτά είναι σπάνια γεγονότα και επειδή είναι σπάνια, δεν έχουν πολλά ιστορικά δεδομένα. Το ερώτημα που αντιμετωπίζουμε στη μελέτη μας είναι: Ποιά είναι τα καλύτερα δυνατά δεδομένα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να ελαχιστοποιήσουμε τον αριθμό των δεδομένων που χρειαζόμαστε», δήλωσε ο Καρνιαδάκης.Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την τεχνική δειγματοληψίας που λέγεται ενεργή μάθηση και αφορά στατιστικούς αλγόριθμους. Αυτοί συνδυάζονται με το υπολογιστικό μοντέλο DeepOnet, ένα είδος τεχνητού νευρωνικού δικτύου που μιμείται τους νευρώνες του ανθρώπινου εγκεφάλου. Είναι ισχυρότερο από τα τυπικά τεχνητά νευρωνικά δίκτυα, επειδή στην πραγματικότητα απαρτίζεται από δύο ξεχωριστά δίκτυα που επεξεργάζονται δεδομένα εκ παραλλήλου. Αυτό επιτρέπει να αναλύονται γιγάντιες ομάδες δεδομένων και σεναρίων με αστραπιαία ταχύτητα και να προκύπτουν ανάλογες πιθανότητες. Όταν η δυνατότητα αυτή συνδυαστεί με τους έξυπνους στατιστικούς αλγόριθμους της ενεργού μάθησης, τότε το DeepOnet μπορεί να κάνει προβλέψεις καταστροφικών συμβάντων, ακόμη και όταν δεν έχει πολλά δεδομένα για να επεξεργαστεί.«Το κλειδί είναι μην πάρει κανείς όλα τα δυνατά δεδομένα και να τα τροφοδοτήσει στο σύστημα, αλλά να αναζητήσει εκ των προτέρων γεγονότα που θα σηματοδοτήσουν σπάνια συμβάντα. Μπορεί να μην έχουμε πολλά παραδείγματα του πραγματικού συμβάντος, αλλά μπορεί να έχουν τα πρόδρομα γεγονότα τους. Μέσω των μαθηματικών τα εντοπίζουμε και αυτά, μαζί με τα πραγματικά γεγονότα, θα μας βοηθήσουν να εκπαιδεύσουμε αυτό το πεινασμένο για δεδομένα σύστημα DeepOnet», ανέφερε ο Καρνιαδάκης.Με αυτό τον τρόπο, οι ερευνητές υπολόγισαν διάφορες πιθανότητες για μελλοντικές εξάρσεις μιας πανδημίας ή για την εμφάνιση από το πουθενά ενός τεράστιου κύματος διπλάσιου έως τριπλάσιου από τα γειτονικά κύματα. Οι ερευνητές ανέφεραν ότι η νέα μέθοδός τους έχει ανώτερη απόδοση από τα περισσότερα υπάρχοντα μοντέλα πρόβλεψης και θεωρούν ότι είναι δυνατό να αξιοποιηθεί για να προβλεφθούν κάθε είδους σπάνια γεγονότα. Ο Καρνιαδάκης ήδη συνεργάζεται με περιβαλλοντικούς επιστήμονες για να χρησιμοποιηθεί η νέα τεχνική στην πρόγνωση κλιματικών συμβάντων, όπως οι τυφώνες.Τόσο ο Θ.Σαψής όσο και ο Γ.Καρνιαδάκης είναι απόφοιτοι της Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ, με διδακτορικό στη συνέχεια από το ΜΙΤ. Ο Σαψής είναι, μεταξύ άλλων, κάτοχος του επιστημονικού βραβείου Μποδοσάκη έτους 2021. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1420171/methodos-provlepsis-spanion-kai-akraion-gegonoton-se-fysi-kai-koinonia-apo-ellines-epistimones/

Πτήση σε ένα όνειρο - στην πραγματικότητα Ένας από τους τομείς εργασίας στο πλαίσιο της συμφωνίας μεταξύ της Roscosmos και του Ινστιτούτου Βιοϊατρικών Προβλημάτων (IMBP) της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών είναι η μελέτη της δυνατότητας βύθισης του πληρώματος μιας διαστημικής αποστολής σε κατάσταση τεχνητού ύπνου. Αναπληρωτής Διευθυντής Έρευνας στο IBMP, Καθηγητής, Dr. med. επιστήμη Yuri Bubeev σε ένα άρθρο που γράφτηκε για το περιοδικό "Russian Space", μιλά για τις γνωστές σήμερα μεθόδους αδρανοποίησης. Δεν είναι πια φαντασία; Πιθανώς, πολλοί επιβάτες αεροπορικών μεταφορών κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης διηπειρωτικής πτήσης ζήλεψαν εκείνους τους σπάνιους μοναδικούς που κατάφεραν να ξυπνήσουν χαρούμενοι και φρέσκοι αφού κοιμήθηκαν όλη την πτήση. Το πλήρωμα του αεροσκάφους, με τη σειρά του, θα χαρεί να μεταφέρει κοιμισμένους επιβάτες που δεν χρειάζεται να ταΐζονται, να ποτίζονται, που δεν ενοχλούνται με αξιώσεις, δεν δημιουργούν ουρά για την τουαλέτα και δεν περιφέρονται στην καμπίνα. Το έργο των σχεδιαστών αεροσκαφών θα απλοποιηθεί επίσης με τη μείωση των παραμέτρων βάρους και μεγέθους της γραμμής. Όλα τα παραπάνω είναι επίσης σχετικά σε σχέση με μακροχρόνιες διαπλανητικές αποστολές, που για τους κοσμοναύτες σημαίνουν μια οδυνηρή παραμονή σε έναν πολύ περιορισμένο χώρο με τους ίδιους ανθρώπους για την ψυχή και για τους δημιουργούς της διαστημικής τεχνολογίας - δυσεπίλυτα τεχνικά προβλήματα. Όπως και με τις μεγάλες πτήσεις με αεροπλάνο, θα ήταν πιο ευχάριστο (και πιο ασφαλές, σύμφωνα με μελέτες) να κοιμάσαι βαθιά και να ξυπνάς λίγο πριν προσγειωθείς σε άλλο πλανήτη. Η παράδοση φορτίου και ανθρώπων στο διάστημα παραμένει απίστευτα ακριβή. Και αν υποθέσουμε ότι ο αστροναύτης βρίσκεται σε κατάσταση που ο μεταβολισμός είναι μειωμένος; Τότε θα χρειαστεί ελάχιστο χώρο και πόρους για τη ζωή. Αυτό θα μειώσει σημαντικά το βάρος και τις διαστάσεις της κατοικήσιμης μονάδας, γεγονός που θα οδηγήσει τελικά σε σημαντική μείωση του ωφέλιμου φορτίου που απαιτείται για τη διασφάλιση της ζωής. Πολλοί αναγνώστες έχουν πιθανώς παρακολουθήσει την ταινία «Επιβάτες», όπου κατά τη διάρκεια μιας διαπλανητικής πτήσης οι άνθρωποι μένουν σε μια κάψουλα γεμάτη με κάποιο είδος αερίου. Το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης εγχέει τα απαραίτητα φάρμακα όταν είναι απαραίτητο και το άτομο βγαίνει από το ανασταλμένο animation. Ένα πολλά υποσχόμενο σύστημα αδρανοποίησης (από τα αγγλικά. Hibernation - "hibernation", σε αυτήν την περίπτωση, η κατάσταση ενός ατόμου βυθισμένου σε τεχνητό ύπνο για μεγάλο χρονικό διάστημα) για μελλοντικές πτήσεις προς τον Άρη και άλλους πλανήτες μπορεί να μοιάζει με αυτό. Η έννοια της αδρανοποίησης για διαπλανητικές πτήσεις προήλθε από διάφορες πηγές, από κοινές ιδέες για διαστημικά ταξίδια στην επιστημονική φαντασία έως σπάνιες επιστημονικά τεκμηριωμένες ιστορίες για την ανθρώπινη επιβίωση σε ακραίες συνθήκες (αλπινιστές, πολικοί εξερευνητές, ναύτες, χαμένοι τουρίστες κ.λπ.). Χειμερία νάρκη "υποδοχή". Οι μεθοδολογικές προσεγγίσεις με τις οποίες εργάζονται επί του παρόντος οι ερευνητές σε όλο τον κόσμο μπορούν να συνοψιστούν στις ακόλουθες κύριες ομάδες. Μια επιλογή είναι η υποθερμία (από τα ελληνικά ύπο «κάτω, κάτω» + θέρμη «θερμότητα», υποθερμία) που δημιουργείται με ειδική ιατρική τεχνολογία και η επακόλουθη επιβράδυνση του μεταβολισμού. Για δεκαετίες, αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται σε ασθενείς με βαριά τραύματα και σε όσους πρόκειται να υποβληθούν σε σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Υπάρχουν ειδικές τεχνικές υποθερμίας για τη μείωση του μεταβολισμού των προσβεβλημένων και ως εκ τούτου να κερδίσουν χρόνο. Μια άλλη προσέγγιση που ερευνάται εντατικά είναι η δημιουργία φαρμακολογικών σκευασμάτων για την εισαγωγή ενός ατόμου σε τεχνητή υποβιοτική κατάσταση (συνθετική υποβίωση). Αυτές οι ουσίες χρησιμοποιούνται στην εφαρμογή μακροχρόνιων επεμβάσεων, μεταξύ άλλων σε συνδυασμό με υποθερμία. Τα χαρακτηριστικά της υποβίωσης μελετώνται αρκετά βαθιά και διαφοροποιούνται, αλλά η επιστήμη εξακολουθεί να μην έχει ένα βασικό «θεμελιώδες γεγονός», γνώση του βασικού μηχανισμού που θα επέτρεπε τη δημιουργία μιας αναπαραγώγιμης και ασφαλούς τεχνολογίας για χρήση στην πράξη. Μια σειρά από προβλήματα είναι καθαρά ιατρικής φύσης. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να θέσετε με ασφάλεια υγιείς ανθρώπους σε χειμερία νάρκη; Η θεραπευτική υποθερμία στο χειρουργείο είναι γνωστή, αλλά αυτές οι τεχνολογίες είναι εντελώς ακατάλληλες για αυτόνομες διαστημικές πτήσεις. Αυτή η περιοχή είναι ακόμα ανεξερεύνητη. Ύπνος με εσωτερική εντολή Ο ακαδημαϊκός V. V. Parin, ο οποίος ήταν επικεφαλής του ινστιτούτου μας λίγο μετά την ίδρυσή του, πρότεινε τον όρο «τεχνητή υποβίωση». Η ιδέα είναι ότι κατά τις φάσεις διέλευσης μιας διαστημικής πτήσης το πλήρωμα του πλοίου θα βρίσκεται σε μια τεχνητά δημιουργημένη κατάσταση σαν όνειρο. Όπως φαίνεται σε μια σειρά από μελέτες, αυτό θα μειώσει το μεταβολισμό, θα αυξήσει την ανοσία του σώματος σε επιδράσεις ποικίλης φύσης, συμπεριλαμβανομένης της κοσμικής ακτινοβολίας, θα περιορίσει την επίδραση του υπομαγνητικού παράγοντα, την υποκινησία, την ανακατανομή του αίματος, το ψυχολογικό στρες κ.λπ. Σε αυτή τη μορφή, η αποστολή μπορεί να είναι πολύ πιο εύκολη από το να παρέχει στο πλήρωμα τόνους φορτίου για περίπου ενάμιση χρόνο, απαραίτητο, για παράδειγμα, για μια πτήση προς τον Άρη και πίσω. Σύμφωνα με προκαταρκτικές εκτιμήσεις, το περιοδικό «σβήσιμο» του πληρώματος θα μειώσει τη συνολική μάζα του πλοίου κατά 50-70 %, θα συντομεύσει τον χρόνο πτήσης, θα παρέχει πιο αξιόπιστη προστασία από την ακτινοβολία, λόγω της επιβράδυνσης του μεταβολισμού. Αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πλεονεκτικό τρόπο ακριβώς κατά τις φάσεις διέλευσης μιας διαστημικής αποστολής, όταν είναι δυνατή η εναλλαγή των μελών του πληρώματος ύπνου και η αφύπνιση ορισμένων αστροναυτών για να είναι σε υπηρεσία σε κρίσιμες περιοχές. Όπως αποδεικνύεται από τις μελέτες ορισμένων συγγραφέων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Ινστιτούτου Βιοϊατρικών Προβλημάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, ο μηχανισμός βύθισης στην κατάσταση της υποβίωσης είναι προφανώς παρών σε κάθε άτομο, αλλά είναι μπλοκαρισμένος σύμφωνα με την καθολική βιολογική αρχή «χρησιμοποιήστε το αλλιώς θα το χάσετε» και ενεργοποιείται σε ακραίες απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις, όπως λένε επιστημονικά επιβεβαιωμένα επεισόδια επιβίωσης σε ακραίες συνθήκες. Ήταν επίσης δυνατός ο εντοπισμός αυτού του είδους «διακόπτης εναλλαγής», ο οποίος ενεργοποιεί και απενεργοποιεί την υποβίωση. Αποδείχθηκε ότι ήταν μια ομάδα νευρώνων που βρίσκεται στον υποθάλαμο. Δεδομένου ότι η ψυχική σφαίρα δρα ως ρυθμιστής πολλών λειτουργιών του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των φυσιολογικών και βιολογικών επιπέδων, οι αλλαγές σε αυτήν μπορούν να επηρεάσουν τη λειτουργία άλλων συστημάτων και οργάνων, τα οποία σε αυτή την περίπτωση μπορούν να θεωρηθούν ως ψυχοφυσιολογικές, συναισθηματικές-βλαστικές και φυσιολογικές συσχετίσεις. Ως εκ τούτου, οι ειδικοί επέστησαν την προσοχή σε μια σειρά από νοητικές ασκήσεις που χρησιμοποιούνται για να αλλάξουν την κατάσταση ενός ατόμου. Επιστημονικό εργαστήριο στους πρόποδες του Θιβέτ Μεγάλο πρακτικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι πρακτικές διαχείρισης της ανταλλαγής ενέργειας του σώματος: τόσο η απότομη αύξησή της (επιβίωση σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες) όσο και η αναστολή (μια ονειρική κατάσταση για μακροχρόνιες αποστολές) με μεθόδους πρόκλησης μιας αλλοιωμένης κατάστασης συνείδησης, η οποία ασκείται σε μια σειρά ψυχοτεχνικών, συμπεριλαμβανομένου του Θιβετιανού Βουδισμού. Τα φαινόμενα του αυθόρμητου ληθαργικού ύπνου είναι ευρέως γνωστά, αν και ακόμη ελάχιστα μελετημένα. Ο όρος «λήθαργος» χρησιμοποιήθηκε από τον Ιπποκράτη. Ο γνωστός Ρώσος φυσιολόγος I. P. Pavlov περιέγραψε μια κλινική περίπτωση ενός ασθενούς που πέρασε 22 χρόνια σε τμήμα ψυχιατρικού νοσοκομείου σε μισόκοιμη κατάσταση χωρίς κίνηση και μετά συνήλθε, άρχισε να κινείται και να μιλάει. Στο «The Tale of the Dead Princess and the Seven Bogatyrs» του A. S. Pushkin, ο κεντρικός χαρακτήρας ξεγελιέται για να φάει ένα δηλητηριασμένο μήλο, το οποίο τη βυθίζει σε βαθύ ύπνο μέχρι να την ξυπνήσει ο αρραβωνιαστικός της. Παρεμπιπτόντως, το «κρυστάλλινο φέρετρο» στο οποίο βρίσκεται η πριγκίπισσα είναι μια σχεδόν έτοιμη σχεδιαστική ιδέα για μια κάψουλα αδρανοποίησης. Εξερευνώντας τον ρόλο της ψυχικής σφαίρας και την επιρροή της στην ανταλλαγή ενέργειας, κινούμαστε σε ένα είδος ευρύτερου μετώπου για την επιλογή ψυχοτεχνολογιών κατάλληλων για μακροχρόνιες διαστημικές πτήσεις. Είναι γενικά αναγνωρισμένο ότι ο Βουδισμός υπήρξε ο πιο επιτυχημένος σε αυτόν τον τομέα, ακονίζοντας τις ψυχοτεχνολογίες του για περισσότερες από δυόμισι χιλιετίες. Πολλές τεχνικές εργασίας με τη νοητική σφαίρα είναι γνωστές και έχουν εισέλθει στο οπλοστάσιο της σύγχρονης ψυχοθεραπείας, διαμορφώνοντας τη μεθοδολογική της βάση· πολλές ψυχοτεχνολογίες παραμένουν ελάχιστα μελετημένες ή καθόλου γνωστές στη δυτική επιστήμη. Προφανώς, η πιο επιτυχημένη μελέτη μιας νέας κατεύθυνσης είναι δυνατή όταν επικοινωνείτε με τους πιο έμπειρους ειδικούς στο αντικείμενο. Η κάπως ασυνήθιστη επιστημονική μας συνεργασία με τον επικεφαλής και πνευματικό ηγέτη του θιβετιανού βουδισμού, βραβευμένο με Νόμπελ Ειρήνης ξεκίνησε χάρη στον επικεφαλής ερευνητή του ινστιτούτου μας, Ακαδημαϊκό της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών S. V. Medvedev, όταν μια ομάδα Ρώσων επιστημόνων από το Ινστιτούτο Ο ανθρώπινος εγκέφαλος που πήρε το όνομά του από τον N. P. Bekhtereva της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας με το όνομα του M. V. Lomonosov, το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης προσκλήθηκε από τον Δαλάι Λάμα στην κατοικία του στους πρόποδες του Θιβέτ, στην πόλη Dharmsala. Αφού μάθαμε μετά από αυτό το γεγονός ότι ο Δαλάι Λάμα είναι έτοιμος να συνεργαστεί με επιστήμονες στο πλαίσιο κοινής έρευνας για τις αλλοιωμένες καταστάσεις συνείδησης των μοναχών χρησιμοποιώντας παραδοσιακές επιστημονικές μεθόδους, ενδιαφερθήκαμε επίσης για αυτό, με βάση τα «κοσμικά» μας ενδιαφέροντα, και συμπεριλήφθηκαν στην ερευνητική ομάδα. Ζητήσαμε από τον Δαλάι Λάμα να μας δώσει την ευκαιρία να μελετήσουμε την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου των μοναχών κατά τη διάρκεια διαφόρων τύπων διαλογισμού. Με τη σειρά του, ο Δαλάι Λάμα πρότεινε να διερευνηθεί το φαινόμενο του «μεταθανάτου διαλογισμού», που δεν μελετήθηκε από τη δυτική επιστήμη, το tukdam, όταν, μετά τη διαπίστωση του θανάτου, το σώμα ενός μοναχού δεν αποσυντίθεται για εβδομάδες. Περισσότεροι από εκατό μοναχοί, οι πιο έμπειροι ασκούμενοι, ασχολήθηκαν με τη μελέτη του διαλογισμού. Η απόφαση να οργανωθεί μια ομάδα ερευνητών μοναχών επηρέασε ριζικά την τύχη του έργου. Για να γίνει αυτό, πήραμε συνεντεύξεις από νέους μοναχούς που ήταν πρόθυμοι και πρότειναν να συμμετάσχουν στην ομάδα και επιλέξαμε υποψηφίους - έναν από κάθε μοναστήρι, οκτώ άτομα συνολικά. Προσκλήθηκαν για εκπαίδευση και γενική εξοικείωση με μεθόδους φυσιολογικής έρευνας στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, στο Ινστιτούτο Εγκεφάλου, στο Ινστιτούτο Ανώτερης Νευρικής Δραστηριότητας και Νευροφυσιολογίας και στο IBMP για να ακούσουν μια σειρά διαλέξεων σχετικά με τη μελέτη της παροχής του εγκεφάλου ανώτερης νευρικής δραστηριότητας και συνείδησης και να κατέχουν πρακτικές δεξιότητες εργασίας σε εργαστήριο. Επιπλέον, πραγματοποιήθηκαν για αυτούς θεματικές εκδρομές σε αυτά τα ινστιτούτα για να γνωριστούν με το τρέχον επίπεδο εργασίας στα ψυχοφυσιολογικά εργαστήρια. Όπως έγινε αργότερα σαφές, αυτή η επίσκεψη των μοναχών ήταν που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την επιτυχία του έργου. Για πρώτη φορά οργανώθηκαν πραγματικά επιστημονικά τμήματα σε βουδιστικά μοναστήρια και εμφανίστηκε μια νέα «ειδικότητα» - ένας μοναχός-ερευνητής. Ήταν στους ώμους τους που στη συνέχεια έπεσε όλη η εργασία ρουτίνας στο εργαστήριο. Η σημασία αυτού του γεγονότος δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Αν πριν από αυτόν επιστημονικές εργασίες πραγματοποιούσαν κυρίως δυτικοί επισκέπτες με περιστασιακή χρήση μοναχών ως βοηθών, τώρα υπάρχει ένα πραγματικό εργαστήριο με στελεχωμένο μόνιμο προσωπικό. Αυτό, ειδικότερα, κατέστησε δυνατή την επίλυση των πολύ δύσκολων προβλημάτων που αντιμετωπίζει κάθε δυτικός ερευνητής σε ένα βουδιστικό μοναστήρι, ειδικά σε μια κατάσταση κλεισίματος των συνόρων. Αυτή είναι η δυσκολία επικοινωνίας με τους μοναχούς, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν μιλούν αγγλικά. Πολλά θέματα είναι ταμπού για αυτούς. Οι δυτικοί ερευνητές δεν γνωρίζουν εθιμοτυπία, νοητικές διαφορές, δεν κατανοούν την ιεραρχία των αξιών των μοναχών, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, δεν είναι μια ομοιογενής ομάδα. Διαφέρουν ως προς το επίπεδο και τη διάρκεια της εμπειρίας του διαλογισμού.Το πιο ενδιαφέρον για εμάς ήταν οι πρακτικές επαγωγής ασυνήθιστων, αλλοιωμένων καταστάσεων συνείδησης. Τέτοιες καταστάσεις επιτυγχάνονταν με πολύωρο διαλογισμό, αισθητηριακή στέρηση, μονοτονία, βαθιά συγκέντρωση. Αυτό ήταν ήδη πιο κοντά στις καταστάσεις συνείδησης που μας ενδιαφέρουν, χάρη στις οποίες ένα άτομο μπορεί να αλλάξει τον μεταβολικό ρυθμό, να εισαχθεί σε ορισμένες καταστάσεις πόρων. Σε αναζήτηση ένδειξης Τώρα είμαστε στην αρχή του ταξιδιού. Αλλά γνωρίζουμε ήδη με βεβαιότητα ότι οι αλλοιωμένες καταστάσεις της συνείδησης μπορούν να επηρεάσουν τον μεταβολικό ρυθμό - τόσο επιταχύνοντάς τον σημαντικά όσο και επιβραδύνοντάς τον. Οι νευροεπιστήμονές μας προσπαθούν να βρουν το κλειδί αυτού του μηχανισμού. Το καθήκον μας είναι να φτάσουμε σε ένα τέτοιο επίπεδο κατανόησης των τεχνολογιών διαλογισμού των βουδιστών μοναχών ώστε να τις εφαρμόσουμε στην επιστημονική μας έρευνα. Έχουμε δεδομένα για την κατανομή της εγκεφαλικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια διαφορετικών τύπων βαθύ διαλογισμού. Μπορεί να ειπωθεί ότι υπάρχει ήδη ένα συγκεκριμένο διαβατήριο αυτού του κράτους. Με τη βοήθεια της βιοανάδρασης, παρουσιάζοντας σε ένα άτομο μια ηλεκτροεγκεφαλογραφική εικόνα ενός έμπειρου ασκούμενου, μπορούμε να ζητήσουμε από τον δοκιμαστή μας, έναν μελλοντικό κοσμοναύτη, να προσπαθήσει να αλλάξει την εσωτερική του κατάσταση με τέτοιο τρόπο ώστε να ταιριάζει με την εικόνα της εγκεφαλικής δραστηριότητας του μοναχού . Η ιδέα μιας τέτοιας εκπαίδευσης δεν είναι νέα. Φάνηκε πολύ ξεκάθαρα σε πολλές ταινίες, για παράδειγμα, στο The Lawnmower Man. Γνωρίζουμε επίσης ξεκάθαρα ότι οι ψυχοτεχνολογίες από μόνες τους δεν θα λύσουν το πρόβλημα της αδρανοποίησης σε μακροχρόνιες διαστημικές πτήσεις. Η τελική τεχνολογία εργασίας θα πρέπει να περιλαμβάνει κάποιον μεμονωμένο συνδυασμό πολλών μεθόδων. Το καθήκον των ερευνητών είναι να βρουν τον καλύτερο ανεκτή συνδυασμό τους σύμφωνα με την αρχή της συνέργειας, της αμοιβαίας ενίσχυσης του αποτελέσματος. Συσχετίζουμε ορισμένες προοπτικές με τη χρήση εισπνοής αδρανών αερίων, παρεμπιπτόντως, επίσης μία από τις κατευθύνσεις που προήλθαν από το ινστιτούτο μας. Αλλά ακόμα και όταν επιλυθούν όλα τα παραπάνω ερωτήματα, το πιο σημαντικό (πιθανώς το πιο περίπλοκο) και ακόμα μη μελετημένο θα παραμείνει: πώς θα επηρεάσει μια τόσο μεγάλη περίοδος παραμονής σε κατάσταση χαμηλού μεταβολισμού τη μνήμη, την απόδοση και τις γνωστικές ικανότητες ? Απαιτεί την πιο σοβαρή έρευνα. Εάν αυτό το ζήτημα μπορεί να επιλυθεί, αυτή θα είναι η μεγαλύτερη σημαντική ανακάλυψη των τελευταίων δεκαετιών στην υλοποίηση του πανάρχαιου ονείρου της ανθρωπότητας - την εξερεύνηση του βαθέως διαστήματος. Το υλικό δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Russian Space" https://www.roscosmos.ru/38604/

Τι αποκάλυψαν δείγματα του αστεροειδούς Ryugu. Η παρουσία ανθρακικών ορυκτών και αμινοξέων στα δείγματα του Ryugu υποδηλώνει ότι ο αστεροειδής σχηματίστηκε σε χαμηλή θερμοκρασία υπό υγρές συνθήκες. Ορυκτά που βρέθηκαν στα δείγματα από τον αστεροειδή Ryugu που έστειλε στη Γη το διαστημικό σκάφος Hayabusa2 (Kawasaki et al., Science Advances, 2022) Μια νέα ανάλυση των δειγμάτων που συλλέχθηκαν από την επιφάνεια του αστεροειδούς Ryugu αποκάλυψε την προέλευσή του. Φαίνεται λοιπόν, σύμφωνα με μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο Hokkaido στην Ιαπωνία, ότι ο αστεροειδής προήλθε από τα άκρα του ηλιακού συστήματος, εκεί που σχηματίζονται συνήθως οι κομήτες.Η ομάδα εξέτασε προσεκτικά τα ορυκτά που συλλέχθηκαν από την επιφάνεια του Ryugu χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης και ένα φασματόμετρο μάζας δευτερογενών ιόντων. Συγκεκριμένα, εξέτασαν τα επίπεδα των ισοτόπων του οξυγόνου 16.Οι κομήτες σχηματίζονται πιο μακριά από τον Ήλιο από ό,τι οι αστεροειδείς και λόγω των ψυχρότερων θερμοκρασιών σε αυτές τις μακρινές περιοχές, διατηρούν σημαντική ποσότητα πάγου στη σύνθεσή τους. Οι αστεροειδείς, συγκριτικά, αποτελούνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από πετρώματα.Η παρουσία ανθρακικών ορυκτών και αμινοξέων στα δείγματα σκόνης του Ryugu υποδηλώνει ότι ο αστεροειδής σχηματίστηκε σε χαμηλή θερμοκρασία υπό υγρές συνθήκες. Κάπου δηλαδή όπου ο πάγος δεν εξατμίζεται εύκολα, ίσως στις περιοχές γύρω από τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα. Επιπλέον, η ομάδα μπόρεσε να εντοπίσει και ορυκτά που σχηματίζονται σε υψηλότερες θερμοκρασίες άνω των 1.000 βαθμών Κελσίου.Η υπόθεση των ερευνητών είναι ότι κάποιο υλικό από το εσωτερικό του Ηλιακού Συστήματος ταξίδεψε προς τα έξω, μακριά από τον Ήλιο, και τελικά συγκρούστηκε με τον Ryugu και έγινε κομμάτι του.Τα ισότοπα χαλκού και ψευδαργύρου του Ryugu ταιριάζουν πολύ με εκείνα του ανθρακούχου μετεωρίτη Ivuna που ανακαλύφθηκε πριν από πολλά χρόνια στην Τανζανία, σύμφωνα με τους ερευνητές. Υπάρχουν επίσης ομοιότητες με τη σύνθεση του κομήτη 81p/Wild 2, πράγμα που σημαίνει ότι πιθανότατα σχηματίστηκε με τον ίδιο τρόπο, σε μια ανάμιξη υλικού από το εσωτερικό και το εξωτερικό ηλιακό σύστημα.Χάρη σε αυτές τις πληροφορίες, οι επιστήμονες χαρτογράφησαν τη γεωλογική ιστορία του Ryugu και τη θέση του στο Σύμπαν. Ο αστεροειδής είναι πιθανό να είναι δισεκατομμυρίων ετών και να «κρυβει» σημαντικές πληροφορίες για τα πρώτα χρόνια του Ηλιακού Συστήματος Οι επιστήμονες έχουν ήδη διαπιστώσει ότι ο Ryugu περιέχει σωματίδια από άλλα αστέρια που εξερράγησαν πριν σχηματιστεί ο Ήλιος. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο «Science Advances». https://www.science.org/doi/10.1126/sciadv.ade2067 https://physicsgg.me/2022/12/21/τι-αποκάλυψαν-δείγματα-του-αστεροειδ/

Τίτλοι τέλους για το διαστημικό σκάφος InSight στον Άρ Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία (NASA) ανακοίνωσε την Τετάρτη ότι έχασε κάθε επαφή με το ρομποτικό σκάφος InSight στον Άρη, ρίχνοντας ουσιαστικά τίτλους τέλους στην αποστολή του στον Κόκκινο Πλανήτη.Ο επίλογος ήταν προδιαγεγραμμένος εδώ και καιρό, αφού τις τελευταίες εβδομάδες η ενέργεια που απέμενε στο InSight ήταν λιγοστή λόγω της σκόνης που είχε συσσωρευτεί στους ηλιακούς συλλέκτες του. Η ΝASA είχε αποφασίσει πως σε περίπτωση που δεν καρποφορούσαν δύο διαδοχικές απόπειρες επικοινωνίας με το InSight θα κήρυττε την «ολοκλήρωση» της αποστολής.Η τελευταία φορά που το ρομποτικό σκάφος επικοινώνησε με τη Γη ήταν στις 15 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με τη NASA.Το InSight προσεδαφίστηκε στον Κόκκινο Πλανήτη τον Νοέμβριο του 2018, σηματοδοτώντας την επιστροφή της NASA στον Άρη μετά την αποστολή του Curiosity το 2012.Στα τέσσερα χρόνια που ερεύνησε τα μυστικά του Άρη, κατέγραψε 1.300 σεισμούς και έκανε σημαντικές ανακαλύψεις σχετικά με τη γεωδυναμική εξέλιξη του Κόκκινου Πλανήτη. https://physicsgg.me/2022/12/21/τίτλοι-τέλους-για-το-διαστημικό-σκάφο/

Καταστράφηκε ευρωπαϊκός πύραυλος με «θύματα» τους δορυφόρους που μετέφερε στο Διάστημα (βίντεο) Ο εικοινιζόμενος πύραυλος της ESA καταστράφηκε μαζί με τους δορυφόρους που μετέφερε (πηγή φωτό ESA) Οι δορυφόροι ανήκαν σε ένα στόλο δορυφόρων παρατήρησης της Γης.Καταστροφική υπήρξε η εκτόξευση του νέου ευρωπαϊκού πυραύλου Vega C από το ευρωπαϊκό διαστημοδρόμιο στο Κουρού της Νότιας Αμερικής, η οποία έλαβε χώρα το βράδυ της Τρίτης. Το αποτέλεσμα ήταν η απώλεια δύο δορυφόρων παρατήρησης της Γης Pleiades Neo της Airbus Defence and Space. Ενώ το πρώτο στάδιο του πυραύλου έκανε τη δουλειά του μετά την εκτόξευση, το δεύτερο με την ονομασία Zefiro 40 απέτυχε. Όπως ανακοίνωσε η γαλλική αεροδιαστημική εταιρεία Arianespace, “περίπου 2 λεπτά και 27 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση συνέβη μια ανωμαλία στο Zefiro 40, δίνοντας έτσι ένα τέλος στην αποστολή του Vega C. Οι αναλύσεις των δεδομένων βρίσκονται σε εξέλιξη για να προσδιοριστούν οι αιτίες της αποτυχίας”.Ο Vega C αναπτύχθηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) και τη διαχείριση του έχει η Arianespace. Ο ύψους 35 μέτρων και τεσσάρων ξεχωριστών τμημάτων πύραυλος είναι μια βελτιωμένη εκδοχή του αρχικού Vega που είχε εμφανιστεί το 2012. Ο Vega C μπορεί να στείλει στο διάστημα (σε ύψος 700 χιλιομέτρων) φορτίο έως 2.300 κιλών, έναντι 1.500 κιλών του προκατόχου του.Οι δύο δορυφόροι που χάθηκαν εξαιτίας της αποτυχίας του πυραύλου, είναι οι Pleiades Neo 5 και 6, που από κοινού ζύγιζαν σχεδόν δύο τόνους και επρόκειτο να ολοκληρώσουν τον “αστερισμό” των δορυφόρων παρατήρησης της Γης που αναπτύσσει η Airbus. Πρόκειται για τέσσερις ταυτόσημους δορυφόρους υψηλής τεχνολογίας που μπορούν να φωτογραφήσουν κάθε σημείο του πλανήτη αρκετές φορές μέσα στη μέρα με υψηλή ανάλυση 30 εκατοστών. Μέχρι σήμερα ο νέος Vega C είχε “πετάξει” μόνο μια φορά, φέτος τον Ιούλιο, όταν είχε στείλει με επιτυχία στο διάστημα τον βάρους 295 κιλών δορυφόρο LARES-2 της Ιταλικής Διαστημικής Υπηρεσίας. Η σημερινή δεύτερη εκτόξευση είχε αρχικά προγραμματιστεί για τις 24 Νοεμβρίου, αλλά η Arianespace την καθυστέρησε κατά σχεδόν ένα μήνα, προκειμένου να αντικαταστήσει κάποιο ελαττωματικό εξάρτημα στον πύραυλο. Παραμένει προς το παρόν ασαφές κατά πόσο η αποτυχία του πυραύλου σχετίζεται με εκείνο το εξάρτημα. Αναμένονται σχετικές διευκρινίσεις από την Arianespace. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1420193/katastrafike-eyropaikos-pyraylos-me-thymata-toys-doryforoys-poy-metefere-sto-diastima-vinteo/

Ανακαλύφθηκαν δύο κοντινοί εξωπλανήτες υποψήφιοι να διαθέτουν ζωή (βίντεο) Καλλιτεχνική απεικόνιση των δύο εξωπλανητών που μοιάζουν με τη Γη. (πηγή φωτό Alejandro Suárez Mascareño and Inés Bonet (IAC)) Βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη του συστήματος τους και άρα υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες να διαθέτουν συνθήκες φιλικές στη παρουσία της ζωής όπως νερό.Χάρις στο στόλο των διαστημικών τηλεσκοπίων, των ολοένα και πιο ισχυρών επίγειων τηλεσκοπίων αλλά και τις νέες μεθόδους παρατήρησης του Διαστήματος η ανακάλυψη πλανητών σε άλλα αστρικά συστήματα έχει γίνει πλέον ρουτίνα. Όταν όμως εντοπίζονται εξωπλανήτες με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά της Γης η είδηση της ανακάλυψης τους λαμβάνει άλλες διαστάσεις.Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Astronomy & Astrophysics» ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Αστροφυσικής IAC στα Κανάρια Νησιά παρουσιάζουν την ανακάλυψη δύο εξωπλανητών που προστίθονται στη λίστα των περίπου 5,250 εξωπλανητών που έχουν εντοπισθεί μέχρι σήμερα. Υπάρχει επίσης και μια λίστα περίπου πέντε χιλιάδων εξωπλανητών η ύπαρξη των οποίων έχει υποδειχθεί από τις παρατηρήσεις και αναμένεται η επιβεβαίωση των σχετικών δεδομένων για να πάρουν και αυτοί θέση στη πρώτη λίστα.Οι δύο εξωπλανήτες είναι σε τροχιά γύρω από το άστρο GJ 1002 που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 16 ετών φωτός από τη Γη, απόσταση που με τα κοσμικά δεδομένα είναι πολύ κοντινή και άρα είναι σχετικά πιο εύκολη η παρατήρηση και μελέτη τους αλλά και η προσέγγιση τους στο απώτερο μέλλον από κάποια αποστολή εξερεύνησης. Οι δύο εξωπλανήτες βρίσκονται μεν πολύ κοντά στο μητρικό τους άστρο αλλά επειδή αυτό είναι ένας ερυθρός νάνος (η θερμότητα και η ακτινοβολία του είναι περιορισμένη σε σχέση με άστρα σαν τον Ήλιο) το σημείο στο οποίο βρίσκονται θεωρείται από τους επιστήμονες ότι είναι εντός της αποκαλούμενης από τους ειδικούς «κατοικήσιμης ζώνης». Πρόκειται για την περιοχή όπου ένας πλανήτης βρίσκεται σε απόσταση τέτοια από το άστρο του ώστε οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται σε αυτόν δεν είναι ούτε πολύ ψυχρές ούτε πολύ θερμές με αποτέλεσμα να μπορούν να αναπτυχθούν συνθήκες φιλικές στη ζωή όπως για παράδειγμα, νερό σε υγρή μορφή. Οι δύο πλανήτες που όπως συνηθίζεται πήραν το όνομα του άστρου τους μαζί με ένα γράμμα του αγγλικού αλφάβητου (GJ 1002b και GJ 1002c) είναι βραχώδεις και έχουν μάζα παρόμοια με αυτή της Γης. Διαθέτουν δηλαδή τα βασικά χαρακτηριστικά σύστασης, μεγέθους και τοποθεσίας που δυνητικά ευννούν την παρουσία της ζωής έστω και σε μικροβιακό επίπεδο. «H φύση φαίνεται ότι μας δείχνει ότι πλανήτες σαν τη Γη είναι πολύ κοινοί στο Σύμπαν» δηλώνει ο Αλεχάντρο Σουάρες Μασκαρένο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Αναμένεται τώρα να γίνει προσπάθεια να στρέψει τα πανίσχυρα όργανα του στους δύο εξωπλανήτες το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb για να διαπιστωθεί αν πράγματι διαθέτουν συνθήκες φιλικές στη ζωή. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1420096/anakalyfthikan-dyo-kontinoi-exoplanites-ypopsifioi-na-diathetoyn-zoi-vinteo/

Διάσημος εξωπλανήτης βρίσκεται σε σπιράλ θανάτου με το μητρικό του άστρο (βίντεο) Καλλιτεχνική απεικόνιση του Kepler-1658b που κάποια στιγμή θα πέσει πάνω στο άστρο του. (πηγή φωτό Haven Giguere et Nikku Madhusudhan) Ο πρώτος εξωπλανήτης που εντόπισε η εμβληματική αποστολή Kepler βρίσκεται σε διαδικασία καταστροφικής για αυτόν σύγκρουσης με το αστέρι του συστήματος του.Ο εξωπλανήτης Kepler-1658b βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο σε απόσταση 2,600 ετών φωτός από τη Γη. Ήταν ο πρώτος εξωπλανήτης που εντόπισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, ο σημαντικότερος μέχρι σήμερα κυνηγός εξωπλανητών που είχαν στη διάθεση τους οι αστρονόμοι. Το τηλεσκόπιο εκτοξεύτηκε το 2009 και λειτούργησε για περίπου μια δεκαετία εντοπίζοντας περισσότερους από 2,5 χιλιάδες εξωπλανήτες ενώ η επεξεργασία δεδομένων που κατέγραψε το τηλεσκόπιο συνεχίζουν να υποδεικνύουν την ύπαρξη και άλλων πλανητών στο γαλαξία μας. Ο Kepler-1658b ήταν ο πρώτος εξωπλανήτης που εντόπισε το Kepler αλλά χρειάστηκαν αρκετά χρόνια μέχρι η ύπαρξη του να επιβεβαιωθεί με επόμενες παρατηρήσεις και έκτοτε αποτελεί συχνά αντικείμενο μελέτης.Ανήκει στην κατηγορία πλανητών που οι επιστήμονες αποκαλούν «καυτούς Δίες» επειδή έχουν χαρακτηριστικά (σύσταση, μέγεθος) παρόμοια με αυτά του Δία αλλά βρίσκονται πολύ κοντά στο μητρικό τους άστρο με αποτέλεσμα οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται σε αυτούς να είναι εξαιρετικά υψηλές γεγονός που από τη μια πλευρά τους καθιστά αφιλόξενους στην παρουσία της ζωής αλλά από την άλλη πλευρά δημιουργούνται διάφορα φαινόμενα.Με δημοσίευση https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/aca47e της στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters» ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ Σμιθσόνιαν στη Μασαχουσέτη παρουσιάζουν τα αποτελέσματα της δικής τους μελέτης στον Kepler-1658b. Όπως αναφέρουν ο εξωπλανήτης που ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από το άστρο του σε περίπου 90 ώρες ακολουθεί μια τροχιακή κίνηση η οποία θα τον φέρει κάποια στιγμή σε σύγκρουση με το άστρο του τα αποτελέσματα της οποίας θα είναι φυσικά ολέθρια για αυτόν αφού θα εξαϋλωθεί. Η ανακάλυψη είναι ιδιαίτερα σημαντική γιατί είναι η πρώτη φορά που κατατίθενται άμεσες αποδείξεις για τροχιακό σπιράλ θανάτου ενός εξωπλανήτη στο μητρικό του άστρο και έτσι αναδεικνύονται στοιχεία για αυτό το κοσμικό φαινόμενο. Επίσης ανάμεσα στα πιθανά σενάρια για το τέλος της Γης όταν ο Ήλιος μπει στη διαδικασία της αυτοκαταστροφής του σε περίπου πέντε δισ. έτη είναι και αυτό της προσέγγισης του πλανήτη μας σε απόσταση αναπνοής με το άστρο μας όταν αυτό βρεθεί στη φάση της διόγκωσης και μετατροπής του σε ερυθρό γίγαντα. Άρα παρατηρώντας τον Kepler-1658b βλέπουμε και το θάνατο του πλανήτη μας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1419756/diasimos-exoplanitis-vrisketai-se-spiral-thanatoy-me-to-mitriko-toy-astro-vinteo/

Δείτε μια κολοσσιαία μαύρη τρύπα να καταβροχθίζει ένα άστρο (βίντεο) Καλλιτεχνική απεικόνιση της μαύρης τρύπας που καταπίνει ένα άστρο (πηγή φωτό Science Communication Lab/DESY) Ενα από τα πιο εντυπωσιακά και μυστηριώδη κοσμικά φαινόμενα κατέγραψε ερευνητική ομάδα.Με δημοσίευση https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/ac898a τους στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal» ερευνητές με επικεφαλής επιστήμονες του Space Telescope Science Institute στη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ παρουσιάζουν τα αποτελέσματα της μελέτης τους σε μια μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο ενός γαλαξία σε απόσταση 250 εκατ. ετών φωτός από τη Γη. Η μαύρη τρύπα έχει μάζα δέκα εκατ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και διαπίστωσαν ότι… καταβροχθίζει ένα άστρο. Οι ερευνητές έδωσαν στο κοσμικό αυτό γεγονός την κωδική ονομασία AT2021ehb και οι παρατηρήσεις που έκαναν φωτίζουν αυτό το εντυπωσιακό φαινόμενο και η NASA έδωσε στη δημοσιότητα ένα εντυπωσιακό σχετικό βίντεο. Οι περισσότερες μαύρες τρύπες που μπορούν να μελετήσουν οι επιστήμονες περιβάλλονται από θερμό αέριο που έχει συσσωρευτεί για πολλά χρόνια, μερικές φορές χιλιετίες, και έχει σχηματίσει δίσκους διαμέτρου δισεκατομμυρίων μιλίων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτοί οι δίσκοι έχουν λάμψη μεγαλύτερη από αυτή ολόκληρων γαλαξιών. Ακόμη και γύρω από αυτές τις φωτεινές πηγές, αλλά κυρίως γύρω από πολύ λιγότερο ενεργές μαύρες τρύπες, ξεχωρίζει κάποιιες φορές κάποιο που οι τρομερές βαρυτικές δυνάμεις της μαύρης τρύπας διαλύουν και καταναλώνουν την ύλη τους. Αυτή η διαδικασία που ονομάζεται «παλιρροιακή διατραχή» διαρκεί μόνο λίγες εβδομάδες ή μήνες. Η παρατηρησιμότητα και η σύντομη διάρκεια των γεγονότων παλιρροιακής διαταραχής τα καθιστούν ιδιαίτερα ελκυστικά για τους αστρονόμους, οι οποίοι μπορούν να ξεχωρίσουν πώς η βαρύτητα της μαύρης τρύπας χειρίζεται το υλικό γύρω της, δημιουργώντας απίστευτες εκπομπές φωτός και άλλα φαινόμενα«Τα γεγονότα παλιρροϊκής διαταραχής είναι ένα είδος κοσμικού εργαστηρίου. Είναι το παράθυρό μας στην τροφοδοσία σε πραγματικό χρόνο μιας τεράστιας μαύρης τρύπας που κρύβεται στο κέντρο ενός γαλαξία» αναφέρει η Σούβι Γκεζάρι, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1420134/deite-mia-kolossiaia-mayri-trypa-na-katavrochthizei-ena-astro-vinteo/

Οι κοσμοναύτες στο ISS τραβούν φωτογραφίες της Γης χρησιμοποιώντας ένα σύστημα πλέγματος Η πτήση των Ρώσων μελών της 68ης μακροχρόνιας αποστολής, των κοσμοναυτών της Roscosmos, Σεργκέι Προκόπιεφ, Ντμίτρι Πετελίν και Άννα Κίκινα, συνεχίζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Την Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2022, σύμφωνα με το πρόγραμμα πτήσεων του ρωσικού τμήματος του σταθμού, πραγματοποιήθηκαν τα εξής: Πείραμα "Vizir" (μελέτη μεθόδων καταγραφής της τρέχουσας θέσης και προσανατολισμού φορητού επιστημονικού εξοπλισμού επανδρωμένων διαστημικών συγκροτημάτων) - χρήση συστήματος αναφοράς συντεταγμένων με "έξυπνα ράφια" SKP-UP. Πείραμα "Pilot-T" (μελέτη της αξιοπιστίας της επαγγελματικής δραστηριότητας ενός αστροναύτη σε μια μακροπρόθεσμη διαστημική πτήση). Πείραμα "Matryoshka-R" (μελέτη της κατάστασης της ακτινοβολίας στη διαδρομή πτήσης και στο ISS). Πείραμα "Διαχωρισμός" (δοκιμή και δοκιμή στη μικροβαρύτητα του συστήματος για την αναγέννηση του νερού από τα ούρα). Πείραμα "Αλληλεπίδραση-2" (μελέτη προτύπων δυναμικής εντός και μεταξύ ομάδων κατά τη διάρκεια μιας μακροπρόθεσμης διαστημικής πτήσης διεθνούς πληρώματος). Πείραμα "Econ-M" (φωτογραφία της Γης για την αξιολόγηση της περιβαλλοντικής κατάστασης). Αντικατάσταση πόρων του ρυθμιστή ρεύματος RT-50-1M του συστήματος τροφοδοσίας της μονάδας σέρβις Zvezda. Συντήρηση συστημάτων υποστήριξης ζωής. https://www.roscosmos.ru/38648/

Οι κοσμοναύτες στο ISS μελετούν την επίδραση των δονήσεων στη διασπορά των διηλεκτρικών σωματιδίων στην έλλειψη βαρύτητας Η πτήση των Ρώσων μελών της 68ης μακροχρόνιας αποστολής, των κοσμοναυτών της Roscosmos, Σεργκέι Προκόπιεφ, Ντμίτρι Πετελίν και Άννα Κίκινα, συνεχίζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τη Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2022, σύμφωνα με το πρόγραμμα πτήσεων του ρωσικού τμήματος του σταθμού, πραγματοποιήθηκαν τα εξής: Πείραμα τρισδιάστατης εκτύπωσης (δοκιμή της χρήσης τεχνολογιών κατασκευής πρόσθετων για προϊόντα στο διάστημα) — εκτύπωση δύο δειγμάτων (λεπίδες). Πείραμα "διασποράς" (σχηματισμός και συμπεριφορά διασπορών υγρής φάσης υπό συνθήκες μικροβαρύτητας). Πείραμα "Pilot-T" (μελέτη της αξιοπιστίας της επαγγελματικής δραστηριότητας ενός αστροναύτη σε μια μακροπρόθεσμη διαστημική πτήση). Πείραμα "Econ-M" (φωτογραφία της Γης για την αξιολόγηση της περιβαλλοντικής κατάστασης). Εργασία μετά τον ακυρωμένο διαστημικό περίπατο στο πλαίσιο του ρωσικού προγράμματος - φέρνοντας τη μικρή ερευνητική ενότητα Poisk στην αρχική της κατάσταση. Προετοιμασία ρωσικού εξοπλισμού για απομάκρυνση στο αμερικανικό φορτηγό πλοίο Cygnus (αποστολή NG-18). Συντήρηση συστημάτων υποστήριξης ζωής. https://www.roscosmos.ru/38644/

Οι κοσμοναύτες μελετούν την κατάσταση της ακτινοβολίας στον ISS Η πτήση των Ρώσων μελών της 68ης μακροχρόνιας αποστολής, των κοσμοναυτών της Roscosmos, Σεργκέι Προκόπιεφ, Ντμίτρι Πετελίν και Άννα Κίκινα, συνεχίζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Την περίοδο από 16 Δεκεμβρίου έως 18 Δεκεμβρίου 2022, σύμφωνα με το πρόγραμμα πτήσεων του ρωσικού τμήματος του σταθμού, πραγματοποιήθηκαν τα εξής: εργασία μετά τον ακυρωμένο διαστημικό περίπατο στο πλαίσιο του ρωσικού προγράμματος - άνοιγμα μεταβατικών καταπακτών μεταξύ της μονάδας κόμβου Prichal και της εργαστηριακής μονάδας πολλαπλών χρήσεων Nauka, τοποθέτηση αεραγωγού και κατάργηση της μονάδας Prichal, αφαίρεση εξαρτημάτων από διαστημικές στολές Orlan-MKS No. 4 και No. 5, στέγνωμα και αποθήκευση διαστημικών στολών για αποθήκευση. πείραμα "Matryoshka-R" (μελέτη της κατάστασης της ακτινοβολίας στη διαδρομή πτήσης και στο ISS). Πείραμα "Econ-M" (φωτογραφία της Γης για την αξιολόγηση της περιβαλλοντικής κατάστασης). Επεξεργασία των δομικών στοιχείων και του κύτους της λειτουργικής μονάδας φορτίου Zarya με το απολυμαντικό μυκητοστάτη για προστασία από την εμφάνιση μούχλας και μικροβίων. Εβδομαδιαίος καθαρισμός σταθμού. Συντήρηση συστημάτων υποστήριξης ζωής. https://www.roscosmos.ru/38639/

Σχετικά με την κατάσταση με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz MS-22 στον ISS Οι Ρώσοι κοσμοναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό συνεχίζουν να εργάζονται σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, τίποτα δεν απειλεί τη ζωή και την υγεία τους. Το Κέντρο Ελέγχου Αποστολών κοντά στη Μόσχα ελέγχει τα συστήματα του ρωσικού τμήματος του σταθμού, λειτουργούν κανονικά. Ωστόσο, σκόπιμα πυροδοτείται μια υστερία γύρω από την κατάσταση με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz MS-22: ψεύτικα δημοσιεύονται ανώνυμα στα μέσα ενημέρωσης και στα κανάλια τηλεγραφημάτων - «η θερμοκρασία στο πλοίο έχει αυξηθεί στους +50 βαθμούς Κελσίου» ή «οι κοσμοναύτες πρέπει να είναι εκκενώθηκε επειγόντως στη Γη», ή «στη Γη ετοιμάζει ήδη ένα πλοίο διάσωσης». Ας δούμε τι πραγματικά συμβαίνει στον ISS και πώς σκοπεύει να ενεργήσει η Roscosmos. Τι έγινε με το πλοίο; Στις 15 Δεκεμβρίου 2022, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τον προγραμματισμένο ρωσικό διαστημικό περίπατο, καταγράφηκε πτώση πίεσης στο σύστημα εξωτερικού θερμικού ελέγχου του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22, το οποίο παρέδωσε τους κοσμοναύτες Roscosmos Sergei Prokopiev και Dmitry Petelin και τον αστροναύτη της NASA Francisco Rubio. ISS τον Σεπτέμβριο. Μια οπτική επιθεώρηση του πλοίου από τον σταθμό επιβεβαίωσε διαρροή ψυκτικού υγρού, οπότε η έξοδος ακυρώθηκε. Σύμφωνα με προκαταρκτικές πληροφορίες, η ζημιά θα μπορούσε να προκλήθηκε από την είσοδο μικρομετεωροειδούς ή διαστημικών συντριμμιών σε εξωτερικό ψυγείο-καλοριφέρ που βρίσκεται στο διαμέρισμα οργάνων και συναρμολόγησης του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22. Το σύστημα θερμικού ελέγχου του πλοίου αποτελείται από δύο κυκλώματα - εσωτερικό (περίγραμμα διαμερισμάτων διαβίωσης) και εξωτερικό (περίγραμμα αρθρωτών καλοριφέρ). Έχει σχεδιαστεί για να αφαιρεί τη θερμότητα και να ψύχει τον χώρο διαβίωσης (το όχημα καθόδου και το διαμέρισμα κοινής χρήσης) και το διαμέρισμα οργάνων και συναρμολόγησης του διαστημικού σκάφους. Πώς επηρέασε η κατάσταση το πλήρωμα; Με τιποτα. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα πλοία της οικογένειας Σογιούζ λειτουργούν στο διάστημα από το 1966 και έχουν αποδείξει την αξιοπιστία και την επιβίωσή τους εδώ και μισό αιώνα. Τώρα η τελευταία τροποποίησή τους - το Soyuz MS - χρησιμοποιείται για την παράδοση πληρωμάτων στον ISS και την επιστροφή τους στη Γη, καθώς και ένα μέσο για την επείγουσα εκκένωση αστροναυτών από τον σταθμό, εάν είναι απαραίτητο. Δεν υπάρχει ανάγκη έκτακτης εκκένωσης αυτή τη στιγμή. Μετά την άφιξή τους στο ISS, ο Sergei Prokopiev, ο Dmitry Petelin και ο Francisco Rubio, και μέχρι τη στιγμή της αναχώρησης από τον σταθμό, εργάζονται και ξεκουράζονται στους χώρους διαμονής του ρωσικού και του αμερικανικού τμήματος του ISS. Το διαστημόπλοιο Soyuz MS-22 βρίσκεται σε κατάσταση ναφθαλίνης στο σταθμό και κοσμοναύτες το επισκέπτονται περιστασιακά. Τις πρώτες ημέρες μετά τη ζημιά λόγω δοκιμών συστήματος, η θερμοκρασία στον χώρο διαβίωσης του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22 έφτασε τους +30 βαθμούς Κελσίου, στο διαμέρισμα οργάνων και συναρμολόγησης - +40 βαθμούς Κελσίου, ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες, με η διακοπή λειτουργίας των συστημάτων του πλοίου, η θερμοκρασία στα διαμερίσματα του σταθεροποιήθηκε στους +30 βαθμούς Κελσίου περίπου. Η υπέρβαση του καθεστώτος θερμοκρασίας στο διαστημόπλοιο Soyuz MS-22 είναι επιτρεπτή και δεν είναι κρίσιμης σημασίας ούτε για τη λειτουργία του εξοπλισμού ούτε για την υγεία των κοσμοναυτών εάν χρειάζεται να βρίσκονται στο διαστημόπλοιο. Για να διατηρηθεί μια άνετη θερμοκρασία στο χώρο διαβίωσης του Soyuz MS-22, ο ψυχρός αέρας παρέχεται από το ρωσικό τμήμα του ISS χρησιμοποιώντας αεραγωγούς και ανεμιστήρες. Πώς προσδιορίζεται η αιτία; Έχουν δημιουργηθεί δύο ομάδες εργασίας για τον προσδιορισμό των αιτιών της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, την ανάλυση της τεχνικής κατάστασης του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22 και την ανάπτυξη συστάσεων για περαιτέρω ενέργειες από ειδικούς εδάφους και το πλήρωμα του ρωσικού τμήματος του σταθμού. Αναλύουν όλες τις πληροφορίες που προέρχονται από τον ISS και το διαστημόπλοιο Soyuz MS-22. Οι ειδικοί του MCC παρακολουθούν και αναλύουν συνεχώς τη λειτουργία των συστημάτων του ρωσικού τμήματος του σταθμού και του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22. Στις 16 Δεκεμβρίου 2022, πραγματοποιήθηκαν διάφορες δοκιμές των συστημάτων του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22, συμπεριλαμβανομένης μιας δοκιμής του συστήματος ελέγχου κίνησης με βραχυπρόθεσμη ενεργοποίηση των κινητήρων ελλιμενισμού και προσανατολισμού. Οι δοκιμές των συστημάτων του πλοίου έδειξαν ότι δεν υπήρχαν άλλες βλάβες σε αυτό. Προβλέπεται να συνεχιστούν. Στις 18 Δεκεμβρίου 2022, η εξωτερική επιφάνεια του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22 εξετάστηκε χρησιμοποιώντας τις κάμερες του τηλεχειριστή του σταθμού. Μια ανάλυση των δεδομένων που ελήφθησαν στη Γη κατέστησε δυνατό τον εντοπισμό πιθανής ζημιάς στο διαμέρισμα οργάνων-συσσωματωμάτων του διαστημικού σκάφους. Στα τέλη Δεκεμβρίου 2022 θα ακουστούν τα συμπεράσματα των ομάδων εργασίας και θα σκιαγραφηθούν τα σχέδια για το μέλλον. Ποιες είναι οι επόμενες ενέργειες; Η ειδική επιτροπή πρέπει να λάβει απόφαση για τη δυνατότητα ή την αδυναμία περαιτέρω χρήσης του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22 για την επιστροφή των αστροναυτών στη Γη, η οποία έχει προγραμματιστεί για τον Μάρτιο του 2023. Στην πρώτη περίπτωση, προτείνεται τον Μάρτιο του 2023 να πραγματοποιηθεί μια τακτική αλλαγή πληρώματος του ISS Russian Segment, στη δεύτερη περίπτωση, το μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz MS-23 μπορεί να προετοιμαστεί γρήγορα για εκτόξευση για να αντικαταστήσει το Soyuz MS-22. Το διαστημόπλοιο Soyuz MS-23 βρίσκεται στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ και έχει ήδη περάσει μέρος των δοκιμών πριν από την προγραμματισμένη εκτόξευση τον Μάρτιο του 2023. Επιπλέον, η επιτροπή θα πρέπει να λάβει απόφαση για το περαιτέρω πρόγραμμα πτήσεων για το ρωσικό τμήμα του ISS. Οι πληροφορίες ορισμένων καναλιών τηλεγραφήματος σχετικά με την ύπαρξη ενός συγκεκριμένου εφεδρικού πλοίου σε πλήρη ετοιμότητα για εκτόξευση, το οποίο θα μπορούσε να εκτοξευθεί σε λίγες μέρες ή ώρες για την εκκένωση του πληρώματος του ISS, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ειδικοί της ρωσικής πυραυλικής και διαστημικής βιομηχανίας αποκαλούν εφεδρικό πλοίο που έχει ήδη υποβληθεί σε μέρος της εκπαίδευσης στο κοσμοδρόμιο και μπορεί να εκτοξευτεί σε τροχιά 45 ημέρες μετά την εμφάνιση έκτακτης ανάγκης στον σταθμό. Το Baikonur έχει διαθέσιμο ένα τέτοιο πλοίο - αυτό είναι το Soyuz MS-23. https://www.roscosmos.ru/38641/

Οι εξωγήινοι δεν έχουν επικοινωνήσει μαζί μας γιατί δεν γνωρίζουν ακόμη την ύπαρξη μας. Σύμφωνα με νέα θεωρία προηγμένοι εξωγήινοι πολιτισμοί υπάρχουν στον γαλαξία μας αλλά είναι πολύ μακριά και δεν έχουν φτάσει ακόμη τα σήματα που τους έχουμε στείλει.Μπορεί οι θεωρίες συνομωσίας αλλά και τα διάφορα… X-Files σενάρια να κάνουν λόγο για ύπαρξη εξωγήινων με προηγμένες τεχνολογικές δυνατότητες οι οποίοι έχουν κάνει την εμφάνιση τους στη Γη και έχουν πραγματοποιήσει διαφόρων ειδών ενέργειες αλλά μέχρι στιγμής τουλάχιστον αποδείξεις για κάτι τέτοιο δεν υπάρχουν. Οι θιασώτες της ύπαρξης νοήμονος εξωγήινης ζωής που αντιμετωπίζουν το ζήτημα με πιο ορθολογικό τρόπο έχουν διατυπώσει την άποψη ότι είναι πιθανό οι εξωγήινοι προηγμένοι πολιτισμοί που έχουν αναπτυχθεί στο γαλαξία μας βρίσκονται σε πολύ μεγάλες αποστάσεις από εμάς και τα διαφόρων ειδών σήματα επικοινωνίας που έχουμε στείλει ή γενικότερα τα τεχνολογικά μας ίχνη δεν έχουν φτάσει σε αυτούς. Eπιπλέον αν τελικά υπάρχει ένας προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός που εντοπίσει τα σήματα μας και αποφασίσει να απαντήσει πιθανότατα θα χρειαστεί ανάλογα μεγάλος χρόνος για να φτάσει το δικό τους σήμα σε εμάς άρα θεωρητικά η απάντηση μπορεί να βρίσκεται… καθ’ οδόν.Με δημοσίευση τους στο αρχείο διαδικτυακών επιστημονικών δημοσιεύσεων arXiv επιστήμονες του Πανεπιστημίου Hebrew στην Ιερουσαλήμ ποσοτικοποιούν τη θεωρία της απόστασης στην οποία βρίσκονται νοήμονες εξωγήινοι πολιτισμοί. Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή τα σήματα επικοινωνίας που έχει στείλει η ανθρωπότητα στο Διάστημα έχουν φτάσει σε περίπου 15 χιλιάδες άστρα του γαλαξία μας τα πιο μακρινά εκ των οποίων βρίσκονται σε απόσταση 50 ετών φωτός από τη Γη.Με δεδομένο ότι ο γαλαξίας μας υπολογίζεται ότι διαθέτει μερικές εκατοντάδες δισ. άστρα και η απόσταση της Γης από το κέντρο του γαλαξία είναι περίπου 28 χιλιάδες έτη φωτός οι ερευνητές αναφέρουν ότι τα σήματα μας προς τους εξελιγμένους εξωγήινους πολιτισμούς θα ταξιδεύουν για αρκετό ακόμη καιρό μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους. Η εκτίμηση των ερευνητών είναι ότι στη διαστημική μας γειτονιά, σε αυτή την απόσταση των 50 ετών φωτός από εμάς, δεν υπάρχει κάποιος προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός για αυτό και δεν είχαμε κάποια ανταπόκριση στα σήματα που στείλαμε. Υπάρχει πάντοτε και η πιθανότητα να υπάρχει ένας προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός σε σχετικά κοντινή απόσταση και να έχει εντοπίσει τα σήματα μας αλλά για κάποιο λόγο δεν έχει αποφασίσει ακόμη να απαντήσει σε αυτά.Η επικοινωνία με εξωγήινους πολιτισμούς αποτελεί ένα διαχρονικό ντιμπέιτ ανάμεσα στην επιστημονική κοινότητα με κορυφαίους επιστήμονες όπως ο Στίβεν Χόκινγκ να είναι κάθετα αρνητικοί στην επαφή με εξωγήινους θεωρώντας ότι αν κάποιος εξωγήινος πολιτισμός είναι τόσο προηγμένος να φτάσει εδώ θα το κάνει μόνο με εχθρικές διαθέσεις. Θα έρθουν δηλαδή εδώ για να κατακτήσουν τον πλανήτη μας και πιθανώς να εξοντώσουν αν όχι το σύνολο πάντως τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων και όσοι επιζήσουν θα λειτουργούν ως σκλάβοι τους. Ο Χόκινγκ έχει παρομοιάσει την έλευση των εξωγήινων στη Γη με αυτή των κονκισταδόρες στην Αμερική… https://www.naftemporiki.gr/techscience/1419262/oi-exogiinoi-den-echoyn-epikoinonisei-mazi-mas-giati-den-gnorizoyn-akomi-tin-yparxi-mas/

H NASA αποκαλύπτει την κόλαση του ηλιακού μας συστήματος (βίντεο) Νέες εικόνες από την Ιώ δείχνουν το απόκοσμο περιβάλλον που έχουν δημιουργήσει τα εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες ενεργά ηφαίστεια του δορυφόρου του Δία.Η Ιώ είναι ο τρίτος σε μέγεθος δορυφόρος του Δία. Είναι το γεωλογικά πιο δραστήριο σώμα στο Ηλιακό μας σύστημα. Εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, ηφαίστεια εκρήγνυνται αδιάκοπα εκτοξεύοντας κολοσσιαίες ποσότητες πυρακτωμένων υλικών σε ύψος εκατοντάδων χλμ. Η Ιώ αλληλεπιδρά με το μαγνητικό πεδίο του Δία και εκτός από τα πυρακτωμένα υλικά εκτοξεύει φορτισμένα σωματίδια τα οποία παγιδεύονται στο μαγνητικό πεδίο του Δία προκαλώντας υψηλής έντασης σέλας.Η αποστολή Juno της NASA που εξερευνά τα τελευταία χρόνια το Δία και τα δεκάδες φεγγάρια του πέρασε πολύ κοντά από την Ιώ καταγράφοντας μοναδικές εικόνες που δείχνουν τον πλανήτη ως ένα κατακόκκινο διαστημικό σώμα από το οποίο ξεπηδούν φλόγες, ένα πραγματικά κολασμένο κόσμο. πηγή φωτό NASA/JPL Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι η Ιώ εκτοξεύει υλικά και στην Ευρώπη, τον δορυφόρο του Δία κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του οποίου έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει ένας τεράστιος ωκεανός. Πιο συγκεκριμένα φαίνεται ότι από την Ιώ εκτοξεύεται διοξείδιο του θείου στην επιφάνεια της Ευρώπης. Το αέριο που αποτελεί από τα κύρια προϊόντα της ηφαιστειακής δραστηριότητας σύμφωνα με τους ερευνητές εκτοξεύεται στο Διάστημα από την Ιώ ιονίζεται (τα σωματίδια γίνονται φορτισμένα) και συλλαμβάνεται από το μαγνητικό πεδίο του Δία το οποίο δεν κατευθύνει το ιονισμένο πλέον διοξείδιο του θείου στον πλανήτη αλλά στην Ευρώπη. Η NASA στην ανακοίνωση της κάνει λόγο για το πιο ηφαιστειογενές σώμα στο ηλιακό μας και αναμένεται να στείλει το Juno ξανά εκεί αφού έχει επεκτείνει την πετυχημένη αποστολή μέχρι το 2025 η οποία σύμφωνα με τον αρχικά σχεδιασμό έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί το 2018. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1418984/h-nasa-apokalyptei-tin-kolasi-toy-iliakoy-mas-systimatos-vinteo/

Πυρηνική σύντηξη με απόδοση 150% Η επιστημονική είδηση που κυριάρχησε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης την περασμένη εβδομάδα είναι σχετικά με το επίτευγμα-ρεκόρ στην παραγωγή ενέργειας από πυρηνική σύντηξη, ότι «για πρώτη φορά έπειτα από δεκαετίες πειραματισμών αμερικανοί ερευνητές πέτυχαν πυρηνική σύντηξη με θετικό ισοζύγιο ενέργειας». Ενδεικτικό της σημασίας του μεγάλου επιστημονικού επιτεύγματος είναι ότι παρουσιάστηκε σε συνέντευξη Τύπου από την αμερικανίδα υπουργό Ενέργειας Τζένιφερ Γκράνολμ: Το Εθνικό Εργαστήριο Λόρενς Λίβερμορ στην Καλιφόρνια, το οποίο υπάγεται στο υπουργείο Ενέργειας, χρησιμοποίησε το ισχυρότερο λέιζερ του κόσμου, μια συστοιχία από 192 δέσμες, για να βομβαρδίσει μια μικρή κάψουλα με υδρογόνο. Έτσι, υπό συνθήκες ακραίων συνθηκών πίεσης και θερμοκρασίας, τα ισότοπα του υδρογόνου δευτέριο και τρίτιο, ενώνονται προς ήλιο-4 και απελευθερώνοντας ενέργεια. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, στα πειράματα της 5ης Δεκεμβρίου παρήχθη περισσότερη ενέργεια από ό,τι προσφέρθηκε με λέιζερ στους πυρήνες για να πραγματοποιηθεί η σύντηξη, με απόδοση 150%. Προσφέρθηκαν 2 MJ (MegaJoules) ενέργειας σε ένα σφαιρίδιο «πυρηνικής ανάφλεξης» και παρήχθησαν 3 MJ ενέργειας από την πυρηνική σύντηξη. Η ανακοίνωση αυτή δημιούργησε δυο «παρανοήσεις»: Η πρώτη (αφελής) παρανόηση είναι, ότι παραβιάζεται η αρχή διατήρησης της ενέργειας, αφού δαπανήθηκαν 2 MJ ενέργειας και παρήχθησαν 3 MJ ωφέλιμης ενέργειας από την πυρηνική σύντηξη, με μια απόδοση μεγαλύτερη του 100%. Όμως, η επιπλέον ενέργεια που εμφανίζεται δεν δημιουργείται εκ του μηδενός. Βρίσκεται αποθηκευμένη στους πυρήνες και απελευθερώνεται κατά την διαδικασία στης σύντηξης των πυρήνων.Η δεύτερη παρανόηση είναι, ότι η διαδικασία της σύντηξης που επετεύχθη έχει πράγματι απόδοση 150%, αφού –2MJ + 3MJ = +1MJ, οπότε αν λυθούν κάποια τεχνικά απομείναντα προβλήματα, θα μπορούμε σύντομα να χρησιμοποιήσουμε την πυρηνική σύντηξη για φθηνή παραγωγή ενέργειας. Δυστυχώς όμως, δεν ξοδεύτηκαν μόνο 2MJ ενέργειας. Αυτό αντιστοιχεί μόνον στο ποσό της ενέργειας που μετέφεραν τα λέιζερ στους πυρήνες για να συντηχθούν. Για να λειτουργήσει ολοκληρη η εγκατάσταση ξοδεύτηκε πολύ περισσότερη επιπλέον ενέργεια, χοντρικά 300 ΜJ, οπότε στην πραγματικότητα δεν έχουμε κάνενα κέρδος ενέργειας. Αντίθετα, έχουμε πολύ μεγάλο έλλειμμα αφού –(300+2) + 3 = –299 MJ.Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η ερευνητική ομάδα του National Ignition Facility (NIF) δεν έχει σημειώσει καμία πρόοδο. Μπορεί η ωφέλιμη ενέργεια από την σύντηξη να είναι μικρή, είναι όμως 10 φορές μεγαλύτερη από την αντίστοιχη του 2019 και πάνω από 100 φορές περισσότερη από εκείνη του 2010. Αν συνεχιστεί η έρευνα τότε σε χρονικό διάστημα … μεγαλύτερο από 10 χρόνια, θα φτάσουμε σε πραγματικό πλεόνασμα ενέργειας. Κι αν παράλληλα έχουν λυθεί τα διάφορα πρακτικά τεχνικά προβλήματα, τότε ίσως δημιουργηθεί το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας από πυρηνική σύντηξη. Η πυρηνική σχάση είναι μια πυρηνική αντίδραση κατά την οποία ο πυρήνας ενός ατόμου διασπάται σε ελαφρύτερους πυρήνες. Η πυρηνική σύντηξη είναι μια πυρηνική αντίδραση κατά την οποία δύο ή περισσότεροι ατομικοί πυρήνες συντήκονται προς έναν βαρύτερο πυρήνα. Η ποσότητα της ενέργειας που θα απελευθερωθεί σε μια εξώθερμη πυρηνική αντίδραση (σύντηξης ή σχάσης) εξαρτάται από τις ενέργειες σύνδεσης ανά νουκλεόνιο των πυρήνων που συμμετέχουν στις πυρηνικές αντιδράσεις. https://physicsgg.me/2022/12/18/πυρηνική-σύντηξη-με-απόδοση-150/

Ανακοίνωση Η πτήση του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού συνεχίζεται κανονικά, οι κοσμοναύτες εργάζονται σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, τίποτα δεν απειλεί τη ζωή και την υγεία τους. Το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2022, οι κοσμοναύτες της Roscosmos Sergei Prokopiev, Dmitry Petelin και Anna Kikina κάνουν προγραμματισμένο καθάρισμα στις μονάδες του σταθμού και θα εισέλθουν σε ένα Σαββατοκύριακο που άξιζε το απόγευμα, το οποίο θα διαρκέσει μέχρι το πρωί της Δευτέρας. Εν τω μεταξύ, ειδικοί από το Κέντρο Ελέγχου Αποστολών κοντά στη Μόσχα παρακολουθούν και αναλύουν συνεχώς τη λειτουργία των συστημάτων του ρωσικού τμήματος του ISS και του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22 μετά την αποσυμπίεση του ψυγείου του συστήματος εξωτερικού θερμικού ελέγχου του διαστημικού σκάφους στις 15 Δεκεμβρίου . Η θερμοκρασία στον χώρο διαβίωσης του διαστημικού σκάφους (το όχημα καθόδου και το διαμέρισμα ανέσεων) και το διαμέρισμα οργάνων-αδρανών του είναι εντός των καθορισμένων ορίων - περίπου +30 βαθμούς Κελσίου. Οι δοκιμές που έγιναν στα συστήματα του πλοίου δείχνουν ότι δεν υπάρχουν άλλες δυσλειτουργίες σε αυτό. Παράλληλα, οι ομάδες εργασίας ανακαλύπτουν τα αίτια της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, αναλύουν την τεχνική κατάσταση του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22 και αναπτύσσουν συστάσεις για περαιτέρω ενέργειες από ειδικούς εδάφους και το πλήρωμα του σταθμού. Στα τέλη Δεκεμβρίου έχει προγραμματιστεί συνάντηση στην οποία θα ακουστούν τα συμπεράσματα των ομάδων εργασίας και θα ληφθούν αποφάσεις για περαιτέρω ενέργειες. Στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ βρίσκονται σε εξέλιξη οι προετοιμασίες για την εκτόξευση του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-23. Εάν είναι απαραίτητο, μπορεί να επιταχυνθεί η αποστολή του στον ISS σε προγενέστερη ημερομηνία.

Μία ελληνική πρόταση για μεταφορά φορτίων στη Σελήνη. Μια ελληνική εταιρεία έχει σχεδιάσει επαναστατικά οχήματα μεταφοράς μεγάλων φορτίων στο φεγγάρι.Θεωρείται πλέον δεδομένο ότι η Σελήνη θα αποτελέσει πεδίο έντονου ενδιαφέροντος τα προσεχή χρόνια όχι μόνο από κρατικές διαστημικές εταιρείες που έχουν ανακοινώσει σειρά προγραμμάτων εξερεύνησης και δημιουργίας επανδρωμένων εγκαταστάσεων στο φυσικό μας δορυφόρο αλλά και από ιδιωτικές εταιρείες που βλέπουν το φεγγάρι ως ένα τόπο τουριστικής αλλά και εξορυκτικής εκμετάλλευσης.Η διαχείριση μεγάλων φορτίων στο περιβάλλον της Σελήνης είναι ένας τομέας που σύντομα θα απασχολήσει την ανθρωπότητα και κάπου εδώ έρχεται μια ελληνική εταιρεία να παρουσιάσει τις δικές της ενδιαφέρουσες προτάσεις. Πρόκειται για την εταιρεία Σεληνοδρόμια Ι.Κ.Ε. (LUNAR CARGO P.C.) η οποία φιλοδοξεί να συμμετέχει στην διεκδίκηση κομματιού από την πίτα της μεταφοράς φορτίων στη Σελήνη, πίτα που σύμφωνα με τους ειδικούς θα έχει αξία 1.2 τρισ. δολάρια μέχρι το 2040.Έχοντας καταθέσει σχετική αίτηση για δύο διπλώματα ευρεσιτεχνίας από το 2021 ο ιδρυτής της εταιρείας Χαράλαμπος Κοσμάς μιλάει στο Naftemporiki.gr για τις μεθόδους προσελήνωσης αλλά και τα οχήματα μεταφοράς που έχει σχεδιάσει Η μία μέθοδος αφορά προσελήνωση μεγάλων φορτίων, και θα υλοποιηθεί μέσω ενός διαστημικού οχήματος σε σχήμα τροχού (με την ονομασία OPLONAS), που θα προσεληνωθεί στην μεγαλύτερη επίπεδη επιφάνεια της Σελήνης “Ωκεανός των καταιγίδων” (Oceanus Procellarum). Η δεύτερη μέθοδος (με την ονομασία MACEDONAS) αφορά μικρά φορτία (<1 κιλό) και θα υλοποιηθεί επάνω στην επιφάνεια της Σελήνης, σε κάποιο ψηλό σημείο (βουνό η στεφάνι κρατήρα) ως ένα σύστημα μηχανικής “αρπαγής” και επιβράδυνσης των φορτίων, με υλικά (ιμάντες και σύρματα) προερχόμενα από το OPLONAS. Η έκρηξη στην ζήτηση μεταφορών για τη Σελήνη οφείλεται σε μια σειρά παραγόντων μεταξύ των οποίων και η αναμενόμενη εδώ και πολλά χρόνια εμπορική εκμετάλλευση της τεχνολογίας σύντηξης. Αν και είχε επιτευχθεί σύντηξη με μείγμα Δευτερίoυ Τριτίου εδώ και δεκαετίες, η έλλειψη Ηλίου-3 απο τη Γη δεν επιτρέπει την πλήρη αξιοποίηση της τεχνολογίας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις 24 τόνοι Ήλιο-3 μπορούν να προσφέρουν όση ενέργεια χρειάζεται η Αμερική για ένα χρόνο. Η αξία ενός κιλού είναι 3 δις. δολάρια, και η Σελήνη υπολογίζεται ότι σελήνη εχει 1.1 δις τόνους Ηλιο-3. Πώς προέκυψε η ιδέα των δύο συστημάτων; Η αρχική ιδέα προέκυψε το 2003 όταν διάβασα σε τεύχος του περιοδικού New-Scientist για την ανακάλυψη από την TOYOTA ενός κράματος με βάση το τιτάνιο πού είχε ελαστικές ιδιότητες και θα μπορούσε να αντέξει επανειλημμένες κρούσεις χωρίς παραμόρφωση ή κόπωση. Το ονομάσανε gummetal (λαστιχο-μέταλλο). Τότε εργαζόμουν στόν EUMETSAT (Darmstadt, DE) ως Project controller στο μεγαλύτερο δορυφορικό έργο της Ευρώπης προϋπολογισμού 2 δισ. και διάρκειας 17 ετών (αν και ο πρώτος δορυφόρος ξεπέρασε κατά πολύ την σχεδιασθείσα διάρκεια ζωής, και αποδείχθηκε ο μακροβιότερος μετεωρολογικός δορυφόρος όλων των εποχών με 19.3 χρόνια υπηρεσίας). Ένα άλλο πιο συμβατικό κράμα τιτανίου (Ti-6Al-4V) ήταν το βασικό υλικό πολλών εξαρτημάτων του δορυφόρου, και αμέσως σκέφτηκα ότι ένα διαστημικό όχημα με το gummetal θα είχε πιο πολλές πιθανότητες επιβίωσης σε περίπτωση εφαπτόμενης προσελήνωσης, σε κάποια από τις πεδιάδες. Το σχετικό κράμα χρησιμοποιείται εμπορικά σήμερα σε σκελετούς γυαλιών(οπτικής) και στα σιδεράκια ορθοδοντοτεχντικής.Είχε ήδη προηγηθεί συζήτηση (στα πλαίσια φιλοσοφικών αναζητήσεων) με ένα Ελβετό βετεράνο της διαστημικής βιομηχανίας (Dr. Marco Bernasconi) που μού είχε περιγράψει την ιδέα ενός πρωτοπόρου των Σεληνιακών σχεδίων της δεκαετίας του 70, του Ehrike Krafft για τήν κατασκευή ενός διαστημοπλοίου μέ “πέδιλα” για προσελήνωση σε προπαρασκευασμένο διάδρομο με κοσκινισμένο ρεγόλιθο.Στην συνέχεια (2008) παρουσίασα στα πλαίσια ενός συμβολαίου με την Thales Alenia Space, (στα πλαίσια της ανατεθείσης σε αυτούς από την ESA, μελέτης για την εξερεύνηση της Σελήνης), μια απλή υλοποίηση της ιδέας, με την μορφή κοίλης μπάλας, σάν τρισδιάστατη υλοποίηση του ήλιου της Βεργίνας. Bελτίωσα τον σχεδιασμό, μετατρέποντας την μπάλα σε κύλινδρο και αντικαθιστώντας τις προστατευτικές ακίδες με ένα μεγάλο κυλινδρικό πέλμα, που θα συγκρατούνταν από τον κύλινδρο με ιμάντες υψηλής εφελκυστικής αντοχής και το όλο σύσταμα θα έμοιαζε με τροχό. Το πέλμα μαζί με τους ιμάντες θα έπρεπε να μπεί σε περιστροφή γύρω από τον κύλινδρο για να εξισωθεί η ταχύτητα περιστροφής ενός σημείου του πέλματος με την ταχύτητα που “τρέχει” το έδαφος (σε σχέση με το OPLONAS) κατά την προσελήνωση.Οι υπολογισμοί, σχετικά με τις φυγόκεντρες δυνάμεις που θα ασκηθούν από το πέλμα κατά την ιδιοπεριστροφή ακύρωσαν την επιλογή του gummetal σαν συνδετικό υλικό ανάμεσα στον κύλινδρο και το πέλμα, αλλά ευτυχώς δύο άλλα υλικά Zylon/Dyneema μπορούν να ικανοποιήσουν τις ακραίες απαιτήσεις εφελκυστικής αντοχής. Έτσι το gummetal θα χρησιμεύσει μόνο στο πέλμα. Επειδή το OPLONAS υπόκειται σε περιορισμούς όσον αφορά τις περιοχές που μπορεί να προσεληνωθεί, (καθ ότι απαιτεί πεδιάδες), και επίσης αναζητούσα τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με τα υλικά gummetal και Zylon/Dyneema, μετά την προσελήνωση, προέκυψε το MACEDONAS, το οποίο μπορεί να εγκατασταθεί σε οποιοδήποτε υψηλό σημείο (βουνό ή στεφάνι κρατήρα). Ο OPLONAS στην τελική του μορφή (Experimetal Offworld Systems) Τι ακριβώς κάνουν με απλά λόγια αυτά τα συστήματα; Τι είδους εργασίες και εφαρμογές μπορούν να εκτελέσουν; Φρενάρουν τα φορτία από την τροχιακή ταχύτητα (1.6 km /sec) σε κατάσταση ηρεμίας, με μηχανικά μέσα, χωρίς την χρήση καυσίμου και φυσικά χωρίς κινητήρες επιβράδυνσης. Όλα τα υλικά του OPLONAS είναι επαναχρησιμοποιήσιμα. Ο μέν κύλινδρος προστασίας του φορτίου μπορεί στην συνέχεια να γίνει χώρος ενδιαίτησης, οι δέ ιμάντες μπορούν να υλοποιήσουν ένα MACEDONAS. Επίσης θα προετοιμάσουν το έδαφος για ακόμα πιο αποτελεσματικά συστήματα προσελήνωσης. Δίτροχους OPLONAS και MACEDONAS με ηλεκτρομαγνητική πέδηση. Πόσο χρόνο απαιτεί η κατασκευή τους και ποιο το πιθανό κόστος; Η κατασκευή όλου του συστήματος θα διαρκέσει 5 με 8 χρόνια. Κόστος από 2 με 5 δισ. Το βέλτιστο μέγεθος και κατά συνέπεια κόστος, αλλά και η βέλτιστη ταχύτητα υλοποίησης θα εξαρτηθεί από εμπορικές παραμέτρους. Όσο πιο πολύ βιάζεται η αγορά και είναι διατεθειμένη να πληρώσει “γρηγορόσημο” τόσο θα επιταχύνουμε και εμείς με διπλές βάρδιες κλπ. Αυτό θα μπορέσει να εκτιμηθεί με ακρίβεια όταν μπορέσουμε και εμείς να δεσμευτούμε με συγκεκριμένα στοιχεία κόστους και παραδόσεων. Η πολυπλοκότητα του έργου πάντως και ειδικότερα η κατασκευή ειδικών εγκαταστάσεων για δοκιμές αντοχής και πιστοποίηση δεν επιτρέπουν υλοποίηση σε λιγότερο από 5 χρόνια. Ένας δορυφόρος γεωστατικής τροχιάς χρειάζεται 2.5 με 3.5 χρόνια. Επίσης ο ρυθμός κατασκευής των δύο συστημάτων θα εξαρτηθεί από τον ρυθμό υλοποίησης έργων τών ESA & NASA σχετικά με τηλεπικοινωνιακές υποδομές στην Σελήνη και υπηρεσίες πλοήγησης. Δεν συμφέρει να τρέχουμε και να πρέπει να φτιάξουμε αυτές τις υποδομές μόνοι μας. Επίσης οι βάσεις που θα υλοποιήσουν θα είναι οι βασικοί πελάτες μας. Δεν έχει νόημα να προτρέχουμε. Έχει υπάρξει ενδιαφέρον από κάποια διαστημική υπηρεσία ή κάποια ιδιωτική διαστημική εταιρεία; Πέραν από σχόλια πολλών ειδικών του διαστήματος που το χαρακτηρίζουν “inspirational” ή “fascinating”, είχα πρόσκληση από εκδότη εξωτερικού να γράψω σχετικό βιβλίο, από έναν παραγωγό του Bloomberg TV να κάνουν εκπομπή, αλλά το πιο σημαντικό είναι η πρόσφατη διάκριση στα πλαίσια το Ευρωπαϊκού διαγωνισμού καινοτομίας στο διάστημα, όπου οι αξιολογητές προέρχονταν από την ESA και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, καθώς και από τον Σύνδεσμο ευρωπαϊκών διαχειριστών δορυφόρων (ESOA). Επίσης παρακολουθώ με πρόσκληση τις εργασίες μιας υπηρεσίας που έχει ιδρύσει η NASA (https://lsic.jhuapl.edu/) για την ανάπτυξη τεχνολογιών χρήσιμων για το πρόγραμμα ARTEMIS. Θα μπορούσαν με κάποιες απαιτούμενες ανά περίπτωση τροποποιήσεις να βρουν εφαρμογή και χρήση αυτά τα συστήματα στη Γη; Θα έλεγα πως όχι, αλλά η επίπτωση του όλου συστήματος στην Γή θα είναι σωτήρια αφού θα λύσει το ενεργειακό πρόβλημα και το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, επιτρέποντας την εξόρυξη Ηλίου-3, το ιδανικό καύσιμο για τους αντιδραστήρες σύντηξης. Σε ποιο διαγωνισμό λάβατε μέρος και τι διάκριση λάβατε; Ο διαγωνισμός λέγεται “European INNOVATION IN SPACE AWARDS 2022”, και έλαβα την δεύτερη θέση μετά πολλών εμποδίων. Η δική μου καμπάνια έγινε με ένα κινητό μόνο και κατάφερα να έχω τον δεύτερο αριθμό ψήφων, μπροστά από την INMARSAT, μια εταιρεία 7,3 δισ. ευρώ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1418760/mia-elliniki-protasi-gia-metafora-fortion-sti-selini/

Γιγάντιο πέπλο σκόνης μαζικής γέννησης νέων άστρων. πηγή φωτό ESA/Hubble & NASA, O. De Marco; Acknowledgment: M.H. Özsaraç Το Hubble κατέγραψε μια εκπληκτική εικόνα από ένα ανοικτό σμήνος άστρων όπου αποτελεί ένα τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής άστρων.Ανοικτό σμήνος ή ανοικτό αστρικό σμήνος ονομάζεται στην αστρονομία μία ομάδα που μπορεί να αποτελείται και από μερικές χιλιάδες άστρα τα οποία έχουν κοινή προέλευση και ηλικία. Ένα ανοικτό αστρικό σμήνος είναι η τελευταία προσθήκη στην πραγματικά ατελείωτη συλλογή εικόνων που έχει καταγράψει τις τρεις δεκαετίες της λειτουργίας του το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.Πρόκειται για μια εικόνα ενός μέρους από το ανοικτό αστρικό σμήνος NGC 6530 που βρίσκεται σε απόσταση 4,350 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Τοξότη. Το σμήνος αυτό αποτελεί μέρος του εντυπωσιακού Νεφελώματος Λιμνοθάλασσας που αποτελεί συχνό στόχο αστρονομικών παρατηρήσεων. Στο σμήνος NGC 6530 υπάρχουν πολλές χιλιάδες άστρα και η συγκεκριμένη περιοχή επιλέχθηκε για παρατήρηση επειδή εκεί γεννιούνται συνεχώς νέα άστρα και υπάρχουν νεογέννητα άστρα γύρω από τα οποία έχουν σχηματιστεί πρωτοπλανητικοί δίσκοι, οι περιστρεφόμενοι περιαστρικοί δίσκοι από πυκνό αέριο και σκόνη. Οι επιστήμονες μπορούν να αντλήσουν από την παρατήρηση αυτών των περιοχών νέα στοιχεία για τους μηχανισμούς γέννησης και εξέλιξης των άστρων αλλά και των συστημάτων που δημιουργούνται στη συνέχεια γύρω από αυτά. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1418774/gigantio-peplo-skonis-mazikis-gennisis-neon-astron/

Ανακοίνωση Οι πληροφορίες που κυκλοφόρησε το RIA Novosti με αναφορά σε «ενημερωμένη πηγή» για την αύξηση της θερμοκρασίας στο επανδρωμένο διαστημικό σκάφος Soyuz MS-22, που βρίσκεται στον Διεθνη Διαστημικό Σταθμό, έως +50 βαθμούς Κελσίου δεν αληθεύουν. Την Παρασκευή, ειδικοί από το Κέντρο Ελέγχου Αποστολής κοντά στη Μόσχα, μαζί με Ρώσους κοσμοναύτες στο σταθμό, πραγματοποίησαν μια σειρά από δοκιμές των συστημάτων του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22, συμπεριλαμβανομένης της μέτρησης της θερμοκρασίας στον ζωτικό χώρο του διαστημικού σκάφους (μονάδα καθόδου και βοηθητικό διαμέρισμα), όπου ήταν περίπου +30 βαθμοί Κελσίου . Αυτή είναι μια μικρή αλλαγή θερμοκρασίας. Επί του παρόντος, οι ειδικοί στη Γη, μαζί με το πλήρωμα του ISS, αναπτύσσουν διάφορες επιλογές για την αντιμετώπιση της κατάστασης που έχει προκύψει, συνεχίζοντας να αναλύουν τα δεδομένα που προέρχονται από τον σταθμό, συμπεριλαμβανομένων φωτογραφιών και εγγραφών βίντεο. Αξίζει να τονιστεί ότι οι αλλαγές στο καθεστώς θερμοκρασίας δεν είναι πλέον κρίσιμες για τη λειτουργία του εξοπλισμού και την άνεση του πληρώματος του ISS, συμπεριλαμβανομένων των εκθέσεων των ίδιων των κοσμοναυτών, και δεν αποτελούν απειλή για τη ζωή και την υγεία τους, παραμένοντας εντός αποδεκτών τιμών. Το απαιτούμενο καθεστώς θερμοκρασίας στον ζωτικό χώρο του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22 διατηρείται μέσω του ρωσικού τμήματος του σταθμού. https://www.roscosmos.ru/38635/

Ρωσικός τρισδιάστατος εκτυπωτής που δοκιμάζεται στον ISS Φέτος, οι κοσμοναύτες της Roscosmos State Corporation εκτύπωσαν τα πρώτα δείγματα προϊόντων από πολυμερή υλικά χρησιμοποιώντας έναν ρωσικό τρισδιάστατο εκτυπωτή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Στο μέλλον, οι τεχνολογίες πρόσθετων θα επιτρέψουν στα πληρώματα, ιδίως, να παράγουν γρήγορα τα απαραίτητα ανταλλακτικά για την επισκευή του εξοπλισμού σε πτήσεις στο βαθύ διάστημα. Εκτυπωτής που δημιουργήθηκε από την Energia Rocket and Space Corporation με το όνομα S.P. Ο Korolev (μέρος του Roscosmos), μαζί με το Πολυτεχνείο Tomsk και το Tomsk State University, μεταφέρθηκε στον σταθμό τον Ιούνιο από το φορτηγό πλοίο Progress MS-20. Τον Ιούλιο-Αύγουστο, ο κοσμοναύτης Oleg Artemiev δοκίμασε τη λειτουργικότητα του εκτυπωτή στο ISS και εκτύπωσε 19 δείγματα προϊόντων χρησιμοποιώντας τη μέθοδο σύντηξης πολυμερών στρώμα-προς-στρώμα. Ανάμεσά τους είναι δομικά στοιχεία, ωμοπλάτες, προτομή του Yu.A. Gagarin, πιόνια σκακιού και εμβλήματα πανεπιστημίων που συμμετέχουν στο πείραμα. Ως απόδειξη της σημασίας ενός τρισδιάστατου εκτυπωτή στο διάστημα, ένα τζάμι κόπηκε αμέσως από ένα τυπωμένο δείγμα για να επισκευαστεί ένα σπασμένο τρυπάνι. Τα δείγματα προϊόντων επιστράφηκαν στη Γη τον Σεπτέμβριο από το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz MS-21. Τον Οκτώβριο, το φορτηγό πλοίο Progress MS-21 παρέδωσε πηνία με πολυμερή στον σταθμό και τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο, οι κοσμοναύτες της Roscosmos συνέχισαν τη δοκιμαστική εκτύπωση δειγμάτων προϊόντων. https://www.roscosmos.ru/38613/

Αρχέγονο τεράστιο κοσμικό οικοσύστημα ανακάλυψε το James Webb (βίντεο) Χιλιάδες «αόρατους» μέχρι σήμερα γαλαξίες και αστρικά σμήνη που γεννήθηκαν στην αυγή της ύπαρξης του Σύμπαντος ανακάλυψε το ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που κατασκεύασε ο άνθρωπος.Κάθε φορά που το James Webb στρέφει το πανίσχυρο βλέμμα του στα βάθη του Σύμπαντος οι αποκαλύψεις είναι κάτι περισσότερο από εντυπωσιακές. Όπως συνέβη και σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις έτσι και αυτή τη φορά οι ερευνητές που χρησιμοποίησαν το πιο προηγμένο διαστημικό τηλεσκόπιο που δημιούργησε μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα έμειναν πραγματικά με ανοικτό το στόμα από τις εικόνες που κατέγραψε και τις ανακαλύψεις που έκανε.Το James Webb στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος PEARLS GTO εντόπισε και κατέγραψε εικόνες από χιλιάδες γαλαξίες και αστρικά σμήνη που δημιουργήθηκαν μόλις 300 εκατ. έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος. Πρόκειται για ένα πανάρχαιο κοσμικό οικοσύστημα που δεν ήταν ορατό μέχρι σήμερα όχι μόνο εξαιτίας της ασύλληπτης απόστασης που βρίσκεται από εμάς, περίπου 13,5 δισ. έτη φωτός μακριά, αλλά και επειδή το φως τους είναι ιδιαίτερα ασθενές. Τα όργανα του τηλεσκοπίου κατέγραψαν εικόνες από αυτή την μέχρι σήμερα αόρατη στα επιστημονικά όργανα περιοχή του Σύμπαντος στο υπεριώδες, το υπέρυθρο και ορατό φάσμα του φωτός. Ανάμεσα στα άλλα έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής σφαιρωτά αστρικά σμήνη γύρω από ελλειπτικούς γαλαξίες αλλά και περιοχές γέννησης νέων άστρων μέσα σε σπειροειδείς γαλαξίες σε αυτή την περιοχή. Τα μέλη της ερευνητικής ομάδα μπορούν με τα δεδομένα που συνέλεξε το James Webb να μελετήσουν με λεπτομέρεια αυτούς τους αρχαίους γαλαξίες και άστρα ενώ θα ακολουθήσουν όπως έγινε γνωστό και άλλες παρατηρήσεις από εδώ και πέρα στη συγκεκριμένη περιοχή που μπορεί να αποκαλύψει πολύτιμες πληροφορίες για την εξέλιξη του Σύμπαντος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1418366/archegono-terastio-kosmiko-oikosystima-anakalypse-to-james-webb-vinteo/

Γαλαξίες του «κοσμικού μεσημεριού» εντόπισε το James Webb. Άλλη μια εντυπωσιακή ανακάλυψη από το ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που αποκαλύπτει νέα στοιχεία για την εξέλιξη του Σύμπαντος.Το James Webb συνεχίζει να κοιτάζει με το… διαπεραστικό του βλέμμα τόσο τη διαστημική γειτονιά μας όσο και τις πιο απομακρυσμένες περιοχές του Σύμπαντος αποκαλύπτοντας στοιχεία που φωτίζουν την εξέλιξη του.Το τελευταίο εύρημα του πανίσχυρου τηλεσκοπίου είναι τρεις σπειροειδείς γαλαξίες που δημιουργήθηκαν την αποκαλούμενη εποχή του «κοσμικού μεσημεριού» του Σύμπαντος. Πρόκειται για μια περίοδο πριν από 8-10 δισ. έτη όταν οι γαλαξίες που υπήρχαν στο Σύμπαν διέθεταν τα μισά από τα άστρα που διαθέτουν σήμερα και η μελέτη τους θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση του κοσμικού περιβάλλοντος εκείνη την περίοδο καθώς και την εξέλιξη των γαλαξιών. Οι τρεις γαλαξίες βρίσκονται στο γαλαξιακό σμήνος SMACS 0723 που έχει βάλει στο στόχαστρο του το James Webb τους τελευταίους μήνες. Επιπλέον ένας από τους τρεις γαλαξίες διαπιστώθηκε ότι ανήκει στη κατηγορία των αποκαλούμενων παθητικών γαλαξιών στους οποίους διακόπτεται από νωρίς η παραγωγή νέων άστρων και μέχρι σήμερα πιστευόταν ότι αυτοί οι γαλαξίες είναι σπάνιοι στο Σύμπαν και σε κάθε περίπτωση δεν υπήρχαν στις αρχικές περιόδους της ύπαρξης του. Όμως ο εντοπισμός του συγκεκριμένου γαλαξία στο χωροχρονικό σημείο που βρίσκεται δημιουργεί υποψίες ότι οι παθητικοί γαλαξίες είναι τελικά διάσπαρτοι στο Σύμπαν και είχαν κάνει την εμφάνιση τους αρκετά νωρίς. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1417897/galaxies-toy-kosmikoy-mesimerioy-entopise-to-james-webb/

Η Σελήνη μάς καλεί ξανά, Πενήντα χρόνια από την επιστροφή του «Απόλλων 17» Πριν από μισό αιώνα, οι αστροναύτες της NASA Γιουτζίν Σέρναν και Χάρισον Σμιτ αποχαιρέτησαν το φεγγάρι, γράφοντας «τέλος» στην ιστορία των επανδρωμένων αποστολών στον φυσικό μας δορυφόρο. Φέτος το «Αρτεμις 1» πραγματοποίησε τροχιές γύρω από τη Σελήνη και επέστρεψε απρόσκοπτα βουτώντας στον Ειρηνικό Ωκεανό στις 11 Δεκεμβρίου, την ίδια ημερομηνία, που πριν από 50 χρόνια, οι Σμιτ και Σέρναν βρέθηκαν για τελευταία φορά πάνω στη Σελήνη. Φωτ. NASA via The New York Times. Πριν από μισό αιώνα, στις 14 Δεκεμβρίου 1972, οι αστροναύτες της NASA Γιουτζίν Σέρναν και Χάρισον Σμιτ αποχαιρέτησαν τη Σελήνη, γράφοντας «τέλος» στην ιστορία των επανδρωμένων αποστολών στον φυσικό μας δορυφόρο. Δύο χρόνια νωρίτερα, άλλωστε, είχαν ακυρωθεί τα σχέδια για τη συνέχιση του προγράμματος «Απόλλων». Οι δύο αστροναύτες επέστρεψαν στον θάλαμο διακυβέρνησης, όπου τους περίμενε ο Ρόναλντ Εβανς, το τρίτο μέλος, και ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής.Η επέτειος της Τετάρτης είναι για τους λάτρεις της διαστημικής εξερεύνησης πάντα μελαγχολική, καθώς σηματοδοτεί το γκρέμισμα μιας γέφυρας φτιαγμένης με επινοητικότητα, τεχνολογία και πολλά χρήματα, που συνέδεσε πρόσκαιρα τη Γη με τη Σελήνη. Η φετινή επέτειος είναι πιο αισιόδοξη. Το «Aρτεμις 1», πρώτη αποστολή του ομώνυμου προγράμματος, προσέγγισε τη Σελήνη, πραγματοποίησε τροχιές γύρω από αυτή και επέστρεψε απρόσκοπτα βουτώντας στον Ειρηνικό Ωκεανό στις 11 Δεκεμβρίου, την ίδια ημερομηνία που μισό αιώνα νωρίτερα οι Σμιτ και Σέρναν βρέθηκαν για τελευταία φορά πάνω στη Σελήνη. Δρόμος για το «Αρτεμις 3» Το μη επανδρωμένο «Αρτεμις 1» θα διαδεχθεί το «Αρτεμις 2» που θα πραγματοποιήσει, με τετραμελές πλήρωμα, τροχιά γύρω από τη Σελήνη προτού επιστρέψει στον πλανήτη μας, ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο για το «Αρτεμις 3» που θα μεταφέρει αστροναύτες στη σεληνιακή επιφάνεια. Το μήνυμα είναι σαφές: επιστρέφουμε στη Σελήνη.To 1972 o πόλεμος στο Βιετνάμ, ο πόλεμος κατά της φτώχειας και o σκεπτικισμός της κοινής γνώμης για τη διαστημική εξερεύνηση δεν επέτρεψαν τη συνέχιση του προγράμματος «Απόλλων». Η δουλειά που κληροδότησαν οι τελευταίοι «περιπατητές» της Σελήνης στην παγκόσμια κοινότητα είναι ιδιαίτερα σημαντική. Τα δείγματα ορυκτών που συνέλεξαν με αυτά των προηγούμενων αποστολών αποτέλεσαν τον ακρογωνιαίο λίθο για την ανάπτυξη της σεληνιακής επιστήμης. Εκτοτε η επιστημονική κοινότητα ανέμενε την ημέρα που ο άνθρωπος θα επέστρεφε στη Σελήνη, όπως θα συμβεί με το πρόγραμμα «Αρτεμις».Παρά την πάροδο μισού αιώνα, η αντιπαράθεση για την ανάγκη επιστροφής, τόσο για τον λόγο όσο και για τον τρόπο, στη Σελήνη εξακολουθεί να μαίνεται.Οταν το πλήρωμα του «Απόλλων 17» ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής, εκείνο τον ιδιαίτερα θερμό Δεκέμβριο του 1972, δελφίνια κολυμπούσαν στον ποταμό Γιανγκ Τσε, χρυσοί βάτραχοι χοροπηδούσαν στα τροπικά δάση της Κόστα Ρίκα και ζούσαν δύο βόρειοι λευκοί ρινόκεροι. Πενήντα χρόνια αργότερα, όταν το «Αρτεμις 1» επέστρεψε στη Γη, ο πλανήτης μας είναι αρκετούς βαθμούς Κελσίου θερμότερος και έχουμε αυξηθεί κατά τέσσερα δισεκατομμύρια. https://physicsgg.me/2022/12/16/η-σελήνη-μάς-καλεί-ξανά/