Δροσος Γεωργιος

Η φθινοπωρινή ισημερία από το Διάστημα-Εντυπωσιακή εικόνα της Γης από δορυφόρο. Πως φαίνεται το φαινόμενο της φθινοπωρινής ισημερίας από το Διάστημα Τα ξημερώματα της Παρασκευής 23 Σεπτεμβρίου, στις 4:04 π.μ. ώρα Ελλάδος, άρχισε και τυπικά το φθινόπωρο, καθώς συνέβη η φθινοπωρινή ισημερία στο βόρειο ημισφαίριο, όπου βρίσκεται και η Ελλάδα.Αυτό σημαίνει πως η νύχτα και η ημέρα έχουν την ίδια ακριβώς διάρκεια (12 ώρες). Στη συνέχεια, στο βόρειο ημισφαίριο η ημέρα θα μικραίνει και η νύχτα θα μεγαλώνει, ώσπου η τελευταία θα φθάσει στο ζενίθ της στο χειμερινό ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου.Σύμφωνα με δημοσίευση του Climatebook, η ισημερία συμβαίνει δύο φορές τον χρόνο, όταν η Γη διέρχεται από τα σημεία τομής της εκλειπτικής (ελλειπτική τροχιά της γης) και του ουράνιου ισημερινού. Στη συγκεκριμένη στιγμή η νοητή ευθεία γραμμή ηλίου – γης είναι κάθετη στον άξονα περιστροφής της Γης, με αποτέλεσμα η ημέρα και η νύχτα να έχουν ίση διάρκεια σε οποιοδήποτε σημείο της Γης.Η ισημερία λαμβάνει χώρα γύρω στις 21 Μαρτίου και 23 Σεπτεμβρίου. Το όνομα «ισημερία» προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις ίσος και ημέρα, ενώ το διεθνές αντίστοιχο όνομα, equinox, προέρχεται από το λατινικό aequus (ίσος) και nox (νύχτα). Οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κατακόρυφα στον ισημερινό Στην αστρονομία, ισημερία καλείται η αστρική ημέρα κατά την οποία το κέντρο του ηλιακού δίσκου βρίσκεται ίσο χρονικό διάστημα πάνω και κάτω από τον ορίζοντα κάθε τόπου, διαγράφει δηλαδή ίσα τόξα (ημερήσιο και νυκτερινό), και κατά τη διάρκεια της οποίας οι ακτίνες του ηλίου πέφτουν κατακόρυφα στον ισημερινό. Το φαινόμενο οφείλεται στην περιφορά της Γης γύρω από τον ήλιο και στην κλίση του άξονα περιστροφής της.Καθώς η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο και επειδή ο άξονας περιστροφής της δεν είναι κάθετος στο επίπεδο περιφοράς η διάρκεια της ημέρας αλλάζει.Δύο φορές το χρόνο η Γη βρίσκεται σε τέτοια θέση που οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν εντελώς κατακόρυφα στον ισημερινό. Σε πολλές γλώσσες ο αντίστοιχος όρος λεκτικά δεν αναφέρεται στην έννοια της ίσης ημέρας αλλά της ίσης νύχτας κυρίως λόγω της λατινικής προέλευσης του (λατινικά aequinoctium).Οι δύο ισημερίες συμβαίνουν μεταξύ των δύο ηλιοστασίων, του χειμερινού ηλιοστασίου και θερινού ηλιοστασίου. Το φαινόμενο της ισημερίας παρουσιάζεται σε όλους τους πλανήτες κάθε ηλιακού συστήματος οι οποίοι παρουσιάζουν κλίση του άξονα περιστροφής ως προς το επίπεδο περιφοράς. https://www.tanea.gr/2022/09/23/science-technology/i-fthinoporini-isimeria-apo-to-diastima-entyposiaki-eikona-tis-gis-apo-doryforo/

Αύριο η πλησιέστερη προσέγγισή του Δία στη Γη από το 1963. Η θέση του Δία στον νυχτερινό ουρανό στις 24/8/2022, 11:40 μμ Ο Δίας θα πλησιάσει την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου τη Γη πιο κοντά από κάθε άλλη φορά εδώ και 59 χρόνια (από το 1963), σε απόσταση σχεδόν 591,2 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, σύμφωνα με την αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA, οπότε όσοι ενδιαφέρονται θα έχουν μια μοναδική ευκαιρία για παρατήρηση του τα επόμενα βράδια, καθώς ήδη είναι το φωτεινότερο αντικείμενο στον ουρανό μετά τον Ήλιο και τη Σελήνη. Μάλιστα τη Δευτέρα ο Ήλιος, η Γη και ο Δίας θα ευθυγραμμιστούν σχεδόν τέλεια, σε ένα συμβάν που λαμβάνει χώρα κάθε 13 μήνες και λέγεται αντίθεση του Δία. Στη συνέχεια, ο Δίας θα απομακρυνθεί σταδιακά από τον πλανήτη μας και θα φαίνεται ολοένα πιο αχνός.Ο Δίας έχει διάμετρο σχεδόν 11 φορές μεγαλύτερη από της Γης, φθάνοντας τα 142.984 χιλιόμετρα, ενώ χρειάζεται σχεδόν 12 χρόνια για μια πλήρη περιφορά πέριξ του Ήλιου (αυτή είναι η διάρκεια του έτους του). Από την άλλη, μια περιφορά γύρω από τον εαυτό του (η διάρκεια της μέρας του) διαρκεί μόνο δέκα ώρες, μια ταχύτητα εντυπωσιακή για τόσο μεγάλο πλανήτη. Μεταξύ άλλων, ο Δίας διαθέτει ένα αχνό σύστημα δακτυλίων από μυριάδες σωματίδια σκόνης και – όπως η Γη – ένα μαγνητικό πεδίο, μια τεράστια σχήματος ντόνατ ζώνη ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων που κυκλώνει τον πλανήτη. Από τους περίπου 80 δορυφόρους του διαφόρων μεγεθών οι τέσσερις πιο μεγάλοι και γνωστοί, που ανακαλύφθηκαν από τον Γαλιλαίο πριν 412 χρόνια, είναι η Ιώ, η Ευρώπη, ο Γανυμήδης και η Καλλιστώ. Ένα απρόσμενο «κύμα καύσωνα» με θερμοκρασία 700 βαθμών Κελσίου, το οποίο έχει μήκος 130.000 χιλιομέτρων – σχεδόν δέκα φορές μεγαλύτερο από τη διάμετρο της Γης – ανακάλυψαν οι επιστήμονες στην ατμόσφαιρα του Δία, του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Σχετική ανακοίνωση στο συνέδριο ‘Europlanet Science Congress’ στη Γρανάδα της Ισπανίας έγινε από τον Τζέημς Ο’Ντόναχιου της ιαπωνικής διαστημικής υπηρεσίας JAXA. Η ατμόσφαιρα του Δία, που είναι διάσημη για τις χαρακτηριστικές πολύχρωμες καταιγίδες της, είναι επίσης αναπάντεχα καυτή, εκατοντάδες βαθμούς πάνω από ό,τι προβλέπουν τα θεωρητικά μοντέλα. Ο γιγάντιος αέριος πλανήτης απέχει εκατοντάδες εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο και δέχεται μόνο το 4% της ηλιακής ακτινοβολίας σε σχέση με τη Γη. Έτσι, θεωρητικά, η ανώτερη ατμόσφαιρα του θα έπρεπε να έχει θερμοκρασία μείον 70 βαθμών Κελσίου, όμως τα νέφη στην κορυφή της έχουν μετρηθεί να έχουν πάνω από 400 βαθμούς για λόγους που δεν είναι σαφείς. Όπως και στη Γη, στον Δία υπάρχει σέλας στους πόλους του λόγω του ηλιακού ανέμου. Ενώ όμως στη Γη το πολικό σέλας είναι πρόσκαιρο και συμβαίνει μόνο όταν υπάρχει έντονη ηλιακή δραστηριότητα, στον Δία το σέλας στους πόλους του είναι μόνιμο και με μεταβαλλόμενη ένταση. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι το σέλας ο πιθανός μηχανισμός που εξηγεί τις υψηλές θερμοκρασίες στην ατμόσφαιρα γύρω από τους πόλους του Δία. Στη συνέχεια, οι ισχυροί άνεμοι αναλαμβάνουν να διασπείρουν αυτή την καυτή θερμοκρασία γύρω από όλο τον πλανήτη. Οι παρατηρήσεις των επιστημόνων δείχνουν ότι το εν λόγω θεαματικό «κύμα καύσωνα» ταξιδεύει με ταχύτητα χιλιάδων χιλιομέτρων την ώρα γύρω από τον Δία. https://physicsgg.me/2022/09/24/αύριο-η-πλησιέστερη-προσέγγισή-του-δί/

Κοιτώντας ψηλά. Παρακολουθείστε την σύγκρουση του διαστημικού σκάφους DART με τον αστεροειδή Δίμορφο Τα διαστημικά τηλεσκόπια James Webb και Hubble και η διαστημική απαοστολή Lucy, θα προσπαθήσουν να παρακολουθήσουν την πρώτη εκτροπή αστεροειδούς στην διαστημική ιστορία από το διαστημικό σκάφος DART. Όμως την καλύτερη εικόνα θα έχει το μικροσκοπικό σκάφος LICIACube που θα παρακολουθεί την σύγκρουση του DART με τον αστεροειδή από κοντά. Η NASA θα μεταδίδει live τις εικόνες από την κάμερα DRACO του DART καθώς θα πλησιάζει τον Δίμορφο έως ότου το διαστημικό σκάφος καταστραφεί κατά την σύγκρουση: Την Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2022 το διαστημικό σκάφος DART της NASA θα συγκρουστεί με τον αστεροειδή Δίμορφο, προκειμένου να δοκιμάσει για πρώτη φορά στην πράξη την τεχνολογία εκτροπής αστεροειδούς από την τροχιά του. Αν και ο αστεροειδής δεν αποτελεί πραγματική απειλή για τη Γη, αυτή θα είναι η πρώτη δοκιμή εσκεμμένης πρόσκρουσης με διαστημόπλοιο με σκοπό την εκτροπή ενός αστεροειδούς από την τροχιά του, που θα μπορούσε να είναι επικίνδυνος για τον πλανήτη μας. Η αποστολή Double Asteroid Redirection Test (DART) έχει σχεδιαστεί για να δοκιμάσει μια τεχνική πλανητικής άμυνας που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί όταν οι άνθρωποι ανακαλύψουν έναν μεγάλο αστεροειδή να ακολουθεί μια πορεία σύγκρουσης με τη Γη. Το DART πλησιάζει το ζεύγος αστεροειδών – τον διαμέτρου 780 μέτρων Δίδυμο που συνοδεύεται από τον δορυφόρο του Δίμορφο, με διάμετρο περίπου 160 μέτρα. Μετά τον τελευταίο ελιγμό του στις 25 Σεπτεμβρίου, περίπου 24 ώρες πριν από την πρόσκρουση, η ομάδα πλοήγησης θα γνωρίζει τη θέση του Δίμορφου με σφάλμα 2 χιλιομέτρων. Από εκεί και πέρα, το DART θα αφεθεί μόνο του, ώστε να οδηγηθεί αυτόνομα στην σύγκρουσή του με τον Δίμορφο. (Ούτε ο Δίδυμος ούτε ο Δίμορφος αποτελούν απειλή πρόσκρουσης για τη Γη και τίποτα από όσα θα συμβούν μετά την πρόσκρουση δεν πρόκειται να το αλλάξει αυτό, τονίζουν τα μέλη της ομάδας DART.) Το DART μεταφέρει έναν μικροσκοπικό δορυφόρο τύπου CubeSat (LICIACube) ο οποίος θα καταγράψει με τις κάμερές του, LEIA (LICIACube Explorer Imaging for Asteroid) και LUKE (LICIACube Unit Key Explorer), το δραματικό του τέλος. Εκτός από το LICIACube, τρεις επιπλέον ‘παρατηρητές’ θα επιχειρήσουν να καταγράψουν την πρόσκρουση: τα διαστημικά τηλεσκόπια James Webb και Hubble, αλλά και η αποστολή της NASA, Lucy, που έχει ως στόχο την εξερεύνηση για πρώτη φορά των Τρωικών αστεροειδών κοντά στον Δία.Οι υπεύθυνοι της αποστολής ελπίζουν να δουν εικόνες του σημείου πρόσκρουσης μόλις τρία λεπτά μετά την πρόσκρουση, χάρη στο LICIA Cube.Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος θα στείλει επίσης μια ξεχωριστή αποστολή, την Hera, για να μελετήσει λεπτομερώς το σημείο στα τέλη του 2026. H αποστολή Hera θα φτάσει στον Δίδυμο δυο χρόνια μετά την πρόσκρουση του DART Αλλά και μια live άποψη της πρόσκρουσης από ένα διαστημικό τηλεσκόπιο, θα ήταν σίγουρα ένα ωραίο δώρο για τους αστρονόμους. Έτσι, η NASA θα στρέψει το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, για να καταγράψουν το γεγονός.Το πόσο επιτυχημένες θα είναι αυτές οι παρατηρήσεις είναι ακόμα άγνωστο. Αλλά ειδικά για το Webb είναι μια μεγάλη πρόκληση. Το Hubble έχει τους δικούς του περιορισμούς, καθώς το τηλεσκόπιο θα βρίσκεται στη ‘λάθος’ πλευρά της Γης την στιγμή της πρόσκρουσης, αλλά θα αρχίσει τις παρατηρήσεις περίπου 15 λεπτά μετά την πρόσκρουση. Μαζί με τα δύο διαστημικά τηλεσκόπια, το προσωπικό της NASA έχει προγραμματίσει ώστε τα όργανα της αποστολής Lucy να παρακολουθήσουν την πρόσκρουση.Βέβαια το ζητούμενο είναι να δούμε το κατά πόσο η πρόσκρουση θα μεταβάλλει την τροχιά του Δίμορφου, ώστε η τεχνική αυτή να χρησιμοποιηθεί στην περίπτωση που η ανθρωπότητα απειληθεί στο μέλλον με καταστροφή από αστεροειδή – αν μέχρι τότε δεν έχει αυτοκαταστραφεί από μόνη της. https://physicsgg.me/2022/09/24/κοιτώντας-ψηλά/

Ενριέτα Λίβιτ, ένα Νομπέλ που δεν δόθηκε ποτέ. Μέχρι το 1921, οπότε πέθανε, η Ενριέτα Λίβιτ είχε ανακαλύψει περίπου 2.400 μεταβλητούς αστέρες, σχεδόν τους μισούς απ’ όσους ήταν γνωστοί έως τότε Ενριέτα Λίβιτ, γεννημένη το 1868 στη Μασαχουσέτη. Θεολόγος ο πατέρας της, ποθούσε τα πέντε παιδιά του να μορφωθούν. Η Ενριέτα, η μεγαλύτερη, πέρασε από τον πρόγονο του περιώνυμου Κολεγίου Ράντκλιφ μελετώντας τέχνες και ανθρωπιστικές επιστήμες. Στο τέταρτο έτος δοκίμασε το άλμα: πήρε ένα μάθημα αστρονομίας.Αυτή η ευγενική μα αποφασιστική γυναίκα, που «είχε χαρακτήρα αισιόδοξο και θεωρούσε τη ζωή πανέμορφη και γεμάτη νόημα» (παρότι μια σοβαρή ασθένεια την άφησε με ιδιαίτερα μειωμένη ακοή), προχώρησε σε μεταπτυχιακά μαθήματα πάνω στην αστρονομία και προσλήφθηκε ως εθελόντρια βοηθός στο αστεροσκοπείο του πανεπιστημίου.Η ειδίκευσή της ήταν, κατά τη Μάρσα Μπαρτούσιακ («Η μέρα που ανακαλύψαμε το σύμπαν», εκδ. Ροπή), στην αστρική φωτομετρία και στους μεταβλητούς αστέρες, η φωτεινότητα των οποίων περιοδικά αυξανόταν ή μειωνόταν κατά τη διάρκεια συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος.Το 1902, η Ενριέτα επικοινώνησε με τον Εντουαρντ Πίκερινγκ, διευθυντή του αστεροσκοπείου του Χάρβαρντ. Ο Πίκερινγκ είχε σταθερά στη δούλεψή του μια ομάδα περίπου σαράντα γυναικών, οι οποίες εργάζονταν πάνω σε επιστημονικά δεδομένα με ακούραστο ζήλο και αξιοσημείωτη συνέπεια. Αυτό κράτησε από το 1880 έως το 1919, χρονιά θανάτου του Πίκερινγκ. Οι «υπολογίστριές» του είχαν γίνει γνωστές με τον ελάχιστα κολακευτικό τίτλο «χαρέμι του Πίκερινγκ».Ηταν αναπόφευκτο η Ενριέτα Λίβιτ να ενταχθεί στην ομάδα αυτή – και να ξεχωρίσει, ειδικά σε ό,τι αφορά τις παρατηρήσεις μεταβλητών αστέρων στο Μικρό και στο Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου. Εως το 1907 είχε εντοπίσει ένα συνολικό αριθμό-ρεκόρ 1.777 νέων μεταβλητών αστέρων. Αργότερα, κάποια από αυτά τα άστρα ταυτοποιήθηκαν ως Κηφείδες, άστρα χίλιες φορές πιο φωτεινά από τον Ηλιο μας.Χωρίς να το ξέρει, η Ενριέτα συνέβαλε στη σταδιακή συνειδητοποίηση ότι τα άστρα αυτά βρίσκονταν πέραν του δικού μας γαλαξία, αυτό σε μια εποχή που οι αστρονόμοι θεωρούσαν πως ο γαλαξίας μας ήταν όλο το σύμπαν.Κατά την Μπαρτούσιακ, «η Λίβιτ είχε ανακαλύψει το ουράνιο αντίστοιχο των φάρων στη Γη. (…) Ο Κηφείδης καθίσταται ουσιαστικά ένα πολύτιμο “πρότυπο κερί” (όπως τα αποκαλούν οι αστρονόμοι) για τον υπολογισμό αποστάσεων στα βάθη του Διαστήματος».Ελάχιστοι γνωρίζουμε το όνομά της. Ο νέος διευθυντής του αστεροσκοπείου του Χάρβαρντ, Χάρλοου Σάπλεϊ, ήθελε να την προτείνει για το βραβείο Νομπέλ. Πολύ αργά: η Ενριέτα είχε ηττηθεί από τον καρκίνο του στομάχου στα πενήντα τρία της χρόνια. Είχε ανακαλύψει περίπου 2.400 μεταβλητούς αστέρες, σχεδόν τους μισούς απ’ όσους ήταν γνωστοί έως τότε… https://physicsgg.me/2022/09/25/ενριέτα-λίβιτ-ένα-νομπέλ-που-δεν-δόθηκ/

Οι αστροναύτες στο ISS αξιολογούν την υγεία τους με ξηρές κηλίδες αίματος Η πτήση των Ρώσων μελών της 67ης μακροχρόνιας αποστολής — των κοσμοναυτών της Roscosmos Oleg Artemiev, Denis Matveev, Sergei Korsakov, Sergei Prokopiev και Dmitry Petelin — συνεχίζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Την Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2022, στο ρωσικό τμήμα του σταθμού, πραγματοποιήθηκαν τα ακόλουθα: Τελικές εργασίες μετά την ελλιμενοποίηση του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22 (K.E. Tsiolkovsky) με το πλήρωμα της 68ης μακροχρόνιας αποστολής - επαναφόρτιση της μπαταρίας buffer του διαστημικού σκάφους, αποσυναρμολόγηση δύο τηλεοπτικών καμερών και ελαφρών τεμαχίων από τη μονάδα καθόδου του διαστημικού σκάφους, επαναφόρτιση υπολογιστών tablet στο πλοίο, εξοικείωση των αστροναυτών με το βοηθητικό σύστημα υπολογιστή, αντικατάσταση εγγράφων επί του σκάφους στο πλοίο. Προετοιμασία για την επιστροφή στη Γη του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-21 (S.P. Korolev) με το πλήρωμα της 67ης μακροπρόθεσμης αποστολής, που έχει προγραμματιστεί για τις 29 Σεπτεμβρίου 2022 - αντικατάσταση της εποχούμενης τεκμηρίωσης και διόρθωση των οδηγιών επί του σκάφους στο το διαστημόπλοιο, Δειγματοληψία συμπυκνωμάτων ατμοσφαιρικής υγρασίας από το σύστημα αναγέννησης νερού SRV-K2M για κάθοδο στη Γη, προκειμένου να αναλυθεί η ποιότητα, να επαναφορτιστούν οι μπαταρίες για κάμερες και υπολογιστές tablet στο διαστημόπλοιο. Πείραμα "Διόρθωση" (μελέτη της αποτελεσματικότητας της φαρμακολογικής διόρθωσης του μεταβολισμού των ορυκτών υπό συνθήκες παρατεταμένης έκθεσης στη μικροβαρύτητα). Πείραμα "Matryoshka-R" (μελέτη της κατάστασης της ακτινοβολίας στη διαδρομή πτήσης και στο ISS). Πείραμα "OMIKi-SPK" (αξιολόγηση της κατάστασης της υγείας και των προσαρμοστικών αποθεμάτων ενός ατόμου από ξηρές κηλίδες αίματος χρησιμοποιώντας πρωτεομική, μεταβολομική και λιπιδομική). Πείραμα EarthKAM (on-line παρατήρηση της Γης). Πείραμα "Econ-M" (φωτογραφία της Γης για την αξιολόγηση της περιβαλλοντικής κατάστασης). Συντήρηση συστημάτων υποστήριξης ζωής. Το υλικό ετοιμάστηκε με τη βοήθεια του Yu.A. Γκαγκάριν https://www.roscosmos.ru/38276/

Η Κίνα θα εκτοξεύσει ταυτόχρονα αποστολές σε Δία και Ουρανό (βίντεο) Το κινεζικό διαστημικό πρόγραμμα δεν σταματά να εκπλήσσει τόσο με τον όγκο των προγραμμάτων και αποστολών του όσο και με το εύρος τους αλλά και τους φιλόδοξους στόχους τους. Στελέχη του Κέντρου Σεληνιακής Εξερεύνησης και Διαστημικής Μηχανικής της Κίνας ανακοίνωσαν ότι έχει ξεκινήσει η οργάνωση μιας αποστολής που ονομάζεται Tianwen 4.Η αποστολή αυτή σχεδιάζεται να γίνει τέλος της δεκαετίας και θα περιλαμβάνει την εκτόξευση δύο διαστημικών σκαφών. Το ένα σκάφος που θα έχει μεγαλύτερο μέγεθος θα μεταφέρει μαζί του το δεύτερο μικρότερο σκάφος. Αξιοποιώντας τις βαρυτικές δυνάμεις της Γης και της Αφροδίτης το σκάφος θα πάρει απαραίτητη ώθηση για να ταξιδέψει στον Δία. Όταν φτάσει στον γίγαντα αέριου του ηλιακού μας συστήματος το μεγαλύτερο σκάφος θα απελευθερώσει το μικρότερο για να ξεκινήσει από εκεί το ταξίδι του στον Ουρανό.Το μεγαλύτερο σκάφος θα εξερευνήσει το σύστημα του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Οι επιτελείς της αποστολής θέλουν να μελετήσουν καλύτερα την Καλλιστώ, τον δεύτερο σε μέγεθος δορυφόρο του Δία και τρίτο μεγαλύτερο από όλους τους δορυφόρους πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα. Για αυτό το σκάφος της αποστολής θα τεθεί κάποια στιγμή σε τροχιά γύρω από την Καλλιστώ η επιφάνεια της οποίας καλύπτεται από πάγο αλλά και κρατήρες. Το δεύτερο μικρότερο σε μέγεθος σκάφος θα ταξιδέψει στον Ουρανό για να εξερευνήσει το σύστημα του έβδομου κατά σειρά απόστασης από τον Ήλιο πλανήτη. REACH [ KSP/SE ] Chinese Jupiter-Uranus exploration mission cinematic simulation (4K UHD) https://www.naftemporiki.gr/story/1908119/i-kina-tha-ektokseusei-tautoxrona-apostoles-se-dia-kai-ourano-binteo

Η επιβράβευση των κβαντικών αλγορίθμων με 3 εκατ. δολάρια. … και τα υπόλοιπα βραβεία Breakthrough σχετικά με την Φυσική Το βραβείο θεμελιώδους φυσικής 2023 των 3 εκατομμυρίων δολαρίων από το Breakthrough Prize Foundation μοιραζονται οι φυσικοί: Charles H. Bennett, IBM Thomas J. Watson Research Center Gilles Brassard, Université de Montréal David Deutsch, Oxford University Peter W. Shor, MIT για την πρωτοποριακή συνεισφορά τους στον τομέα των κβαντικών υπολογιστών. Ο David Deutsch είναι ένας θεωρητικός φυσικός που δεν είχε ποτέ κανονική δουλειά, και τώρα συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Το 1985 δημοσίευσε τον περίφημο αλγόριθμό του (αλγόριθμος Deutsch), ο οποίος – στην πιο «παιδική» του μορφή – προορίζεται για έναν κβαντικό υπολογιστή με δυο μόνο κβαντοδυφία (*) (qubits) και αποσκοπεί στην επίλυση ενός εξίσου «παιδικού» προβλήματος. Το σημαντικό είναι ότι η εφαρμογή του αλγορίθμου απάντησε στο απλό πρόβλημα με ένα μόνο «τρέξιμο» της μηχανής έναντι δυο που θα απαιτούσε ένας κλασικός υπολογιστής. Κι αυτό οφείλεται σε ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό του τρόπου λειτουργίας ενός κβαντικού υπολογιστή – τον κβαντικό παραλληλισμό. Ότι δηλαδή ο υπολογιστής εκμεταλλεύεται τη δυνατότητα των κβαντοδυφίων να υπάρχουν σε κάθε δυνατή επαλληλίατων καταστάσεων |0> και |1> και εκτελεί έτσι το εκάστοτε πρόγραμμα και για τη μία και για την άλλη τιμή της δυαδικής μεταβλητής x(=0 ή 1). Η εργασία του Deutsch το 1985 [Quantum theory as a universal physical theory] άνοιξε το δρόμο για τους στοιχειώδεις κβαντικούς υπολογιστές που εργάζονται σήμερα οι επιστήμονες. Ο Peter W. Shor καθηγητής εφαρμοσμένων μαθηματικών στο ΜΙΤ, το 1994 επινόησε έναν κβαντικό αλγόριθμο, βασισμένο στον μετασχηματισμό Fourier, χάρις στον οποίο έγινε για πρώτη φορά εφικτή η επίλυση ενός από τα δυσκολότερα προβλήματα στην ιστορία των μαθηματικών και της επιστήμης των υπολογιστών, της παραγοντοποίησης ενός πολύ μεγάλου ακέραιου αριθμού [Algorithms for quantum computation: discrete logarithms and factoring]. https://ieeexplore.ieee.org/document/365700 Ο Gilles Brassard από το Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ και ο Charles Bennett της IBM στη Νέα Υόρκη, εφηύραν το πρωτόκολλο BB84 για την κβαντική κρυπτογραφία [Quantum cryptography: Public key distribution and coin tossing] και την κβαντική τηλεμεταφορά – ενός τρόπου αποστολής κβαντικών πληροφοριών από το ένα μέρος στο άλλο [Teleporting an unknown quantum state via dual classical and Einstein-Podolsky-Rosen channels]. Επιπλέον, το βραβείο Νέοι Ορίζοντες στη Φυσική 2023 μοιράζονται οι φυσικοί: David Simmons-Duffin, Caltech Για την ανάπτυξη αναλυτικών και αριθμητικών τεχνικών στη μελέτη σύμμορφων θεωριών πεδίου, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που περιγράφουν το κρίσιμο σημείο κατά την μετάβαση στην φάση υπερρευστότητας. Anna Grassellino, Fermilab Για την βελτίωση της απόδοσης σε κοιλότητες υπεραγώγιμων ραδιοσυχνοτήτων από νιόβιο, με εφαρμογές από τη φυσική των επιταχυντών έως τις κβαντικές διατάξεις. Hannes Bernien, University of Chicago – Manuel Endres, Caltech – Adam M. Kaufman, JILA, National Institute of Standards and Technology and University of Colorado – Kang-Kuen Ni, Harvard University – Hannes Pichler, University of Innsbruck and Austrian Academy of Sciences – Jeff Thompson, Princeton University Για την ανάπτυξη διατάξεων οπτικών λαβίδων για τον έλεγχο μεμονωμένων ατόμων που απαιτούνται στους κβαντικούς υπολογιστές, τη μετρολογία και τη μοριακή φυσική. Τα βραβεία Breakthrough δημιουργήθηκαν το 2012 με βασικό χρηματοδότη τον ρώσο δισεκατομμυριούχο και πρώην θεωρητικό φυσικό Γιούρι Μίλνερ, αλλά και άλλους επιχειρηματίες, όπως ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ του Facebook. πηγή: https://breakthroughprize.org/News/73 Κοινοποιήστε:

Μια σταγόνα νερού από τον αστεροειδή Ryugu. Ιάπωνες επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι στους κόκκους σκόνης που είχε συλλέξει το ιαπωνικό σκάφος Χαγιαμπούσα-2 από τον αστεροειδή Ριούγκου και έστειλε στη Γη, βρέθηκε – μεταξύ άλλων- μια σταγόνα νερού. Μια ανακάλυψη που ενισχύει τη θεωρία ότι η ζωή μπορεί να είχε αναπτυχθεί στο διάστημα και να μεταφέρθηκε μετά στον πλανήτη μας έξωθεν, όταν αστεροειδείς ή κομήτες με νερό «βομβάρδισαν» τη Γη. Ερευνητής της ιαπωνικής διαστημικής υπηρεσίας JAXA μεταφέρει την κάψουλα του Hayabusa2 που έπεσε στην Γούμερα της Αυστραλίας την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2020. (JAXA via AP) «Αυτή η σταγόνα νερού έχει μεγάλη σημασία. Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι το νερό μεταφέρθηκε (από το διάστημα). Στην πραγματικότητα ανακαλύψαμε νερό στον Ριούγκου, έναν κοντινό αστεροειδή στη Γη, για πρώτη φορά», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο επικεφαλής ερευνητής Τομόκι Νακαμούρα του Πανεπιστημίου Τοχόκου, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science» [Formation and evolution of carbonaceous asteroid Ryugu: Direct evidence from returned samples]. https://www.science.org/doi/10.1126/science.abn8671#.Yy1meukCJv0.twitter Το Χαγιαμπούσα-2 είχε εκτοξευθεί το 2014 και επέστρεψε στη Γη πριν δύο χρόνια με δείγμα 5,4 γραμμαρίων από τον αστεροειδή που βρισκόταν σε απόσταση 300 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Οι έως τώρα αναλύσεις είχαν ήδη βρει οργανικά υλικά και μερικά αμινοξέα, που αποτελούν θεμέλιους λίθους της ζωής. To εικονιζόμενο Χαγιαμπούσα συνέλεξε δείγματα από αστεροειδή που περιείχαν ίχνη νερού. https://physicsgg.me/2022/09/23/μια-σταγόνα-νερού-από-τον-αστεροειδή-ryugu/

Πέντε Ρώσοι εργάζονται στον ISS Η πτήση των Ρώσων μελών της 67ης μακροχρόνιας αποστολής — των κοσμοναυτών της Roscosmos Oleg Artemiev, Denis Matveev, Sergei Korsakov, Sergei Prokopiev και Dmitry Petelin — συνεχίζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Την Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2022, στο ρωσικό τμήμα του σταθμού, πραγματοποιήθηκαν τα ακόλουθα: Ελλιμενισμός του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22 (K.E. Tsiolkovsky) με το πλήρωμα της 68ης μακροχρόνιας αποστολής — προετοιμασία των συστημάτων του ρωσικού τμήματος του ISS για ελλιμενισμό, παρακολούθηση του ραντεβού και πρόσδεση του διαστημικού σκάφους στη μικρή έρευνα Rassvet ενότητα, έλεγχος στεγανότητας και άνοιγμα των καταπακτών μεταφοράς, στέγνωμα των διαστημικών στολών Sokol-KV2 και των γαντιών τους, εξοικείωση του νέου πληρώματος με το σταθμό, συντήρηση του διαστημικού σκάφους, τοποθέτηση μεμονωμένων δοσίμετρων ID-3MKS για μόνιμη χρήση από κοσμοναύτες που έρχονται, μεταφορά επείγοντος φορτίου , εξοπλισμός και συσκευασία για πειράματα από το διαστημόπλοιο στο ISS " Biofilm, Fagen, MSK-2, Biomag-M, Cytomehanarium και Reflex, ενημέρωση για την ασφάλεια. Προετοιμασία για την επιστροφή στη Γη του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-21 (S.P. Korolev) με το πλήρωμα της 67ης μακροπρόθεσμης αποστολής, προγραμματισμένη για τις 29 Σεπτεμβρίου 2022 - δειγματοληψία νερού από τα συστήματα αποθήκευσης νερού και αναγέννησης νερού SVO-ZV από το συμπύκνωμα ατμοσφαιρικής υγρασίας SRV-K2M και η μονάδα διανομής και θέρμανσης BRP-M για κάθοδο στη Γη με σκοπό την ποιοτική ανάλυση, τη διατήρηση του αναλυτή αερίου στο πλοίο, τη φόρτιση ταμπλετών πριν από την εκπαίδευση κατά την κατάβαση· Πείραμα "Διόρθωση" (μελέτη της αποτελεσματικότητας της φαρμακολογικής διόρθωσης του μεταβολισμού των ορυκτών υπό συνθήκες παρατεταμένης έκθεσης στη μικροβαρύτητα). Πείραμα "Biomag-M" (μελέτη της επίδρασης των παραγόντων του εξωτερικού χώρου κατά τη θωράκιση του μαγνητικού πεδίου της Γης στις ιδιότητες των καλλιεργειών μικροοργανισμών διαφόρων συστηματικών ομάδων). Πείραμα "Aseptic" (μελέτη της αξιοπιστίας και της αποτελεσματικότητας των μεθόδων και των τεχνικών μέσων για τη δημιουργία ασηπτικών συνθηκών για τη διεξαγωγή βιοτεχνολογικών πειραμάτων). Καθημερινή καταγραφή ηλεκτροκαρδιογραφημάτων σε αστροναύτες. Συντήρηση της συσκευής αποχέτευσης και υγιεινής (τουαλέτας) στην εργαστηριακή ενότητα πολλαπλών χρήσεων "Science". Το υλικό ετοιμάστηκε με τη βοήθεια του Yu.A. Γκαγκάριν https://www.roscosmos.ru/38276/

Καταρρέει πατώντας... γκάζι ένα από τα «θεμέλια» της Ανταρκτικής. ESA Στην φωτογραφία εικονίζεται ένα σημείο του παγετώνα Pine στο οποίο έχει σχηματιστεί μια τεράστια ρωγμή εξαιτίας της διαδικασίας τήξης που συμβαίνει σε αυτόν. Στην Δυτική Ανταρκτική βρίσκεται ένας από τους παγετώνες «αναφοράς» της παγωμένης ηπείρου. Ο Pine Island Glacier καλύπτει έκταση περίπου 175 χιλιάδων τετραγωνικών χλμ και αποτελεί έναν από τους ταχύτερα κινούμενους παγετώνες της Ανταρκτικής.Τα τελευταία χρόνια οι κλιματικές αλλαγές έχουν οδηγήσει στην ταχεία τήξη του. Κάποια στιγμή δημιουργήθηκε στον παγετώνα μια τεράστια σχισμή μήκους περίπου 30 χλμ, πλάτους 80 μέτρων και βάθους 70 μέτρων. Αυτή η διαδικασία προκαλεί την απόσπαση τεράστιων κομματιών πάγου που μετατρέπονται σε παγόβουνα. Έχουν αποσπαστεί κομμάτια πάγου με μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Σιγκαπούρης.Στην περίπτωση του Pine Island Glacier αποδείχτηκε πρόσφατα ότι ο παγετώνας δεν επηρεάζεται μόνο από την αύξηση της ατμοσφαιρικής θερμοκρασίας και λιώνει η επιφάνεια του αλλά ότι επηρεάζεται και μάλιστα πάρα πολύ από την αύξηση της θερμοκρασίας των υδάτων στα οποία βρίσκεται επιταχύνοντας έτσι την τήξη του.Μια νέα μελέτη που πραγματοποίησαν επιστήμονες της Βρετανικής Αποστολής της Ανταρκτικής, του μόνιμου και ευρείας κλίμακας ερευνητικού προγράμματος της Βρετανίας στην παγωμένη ήπειρο, πιστοποιεί τον ταχύ ρυθμό με τον οποίο λιώνει ο παγετώνας. Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι αν ο παγετώνας καταρρεύσει η στάθμη της θάλασσας στον πλανήτη θα αυξηθεί κατά μισό μέτρο στέλνοντας κάτω από το νερό πολλές νησιωτικές και παράκτιες περιοχές της Γης. Προηγούμενη μελέτη ανέφερε ότι ο παγετώνας Pine Island Glacier των 180 τρισ. τόνων πάγου έχει μόλις 20 έτη ζωής ακόμη οπότε δεν αποκλείεται με βάση τη νέα μελέτη το τέλος του να έρθει ακόμη νωρίτερα. https://www.naftemporiki.gr/story/1908105/katarreei-patontas-gkazi-ena-apo-ta-themelia-tis-antarktikis

Σαουδική Αραβία: Σχεδιάζει να στείλει γυναίκα αστροναύτη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2023. Η Σαουδική Αραβία ξεκίνησε το δικό της πρόγραμμα αστροναυτών και μάλιστα στο πρώτο ταξίδι στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΣΣ) το 2023 προγραμματίζεται η αποστολή γυναίκας αστροναύτη – κάτι μάλλον απρόσμενο για τη συγκεκριμένη συντηρητική ισλαμική χώρα, όπου έως το 2018 οι γυναίκες απαγορευόταν να οδηγούν αυτοκίνητα. Εφόσον αυτό συμβεί, θα είναι η πρώτη γυναίκα αστροναύτης από τον αραβικό κόσμο γενικότερα.Η αποστολή θα γίνει σε συνεργασία με την αμερικανική εταιρεία Axiom Space και με σκάφος μια άλλης αμερικανικής εταιρείας, της Space X. Η γυναίκα αστροναύτης θα συνοδεύεται από άλλον έναν Σαουδάραβα αστροναύτη και δύο Αμερικανούς, στο πλαίσιο της δεύτερης ιδιωτικής αποστολής της Axiom στον ΔΣΣ στις αρχές του επόμενου έτους, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς.«Το διάστημα ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα και αυτός είναι ένας από τους λόγους που η Axiom Space είναι στην ευχάριστη θέση να ξεκινήσει μια νέα συνεργασία με τη Σαουδική Επιτροπή Διαστήματος, προκειμένου να εκπαιδεύσει και να στείλει στο διάστημα Σαουδάραβες αστροναύτες, μεταξύ των οποίων την πρώτη γυναίκα», δήλωσε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Μάικλ Σουφρεντίνι.Στο διάστημα έχει ήδη βρεθεί στο παρελθόν ένας Σαουδάραβας, ο πρίγκιπας Σουλτάν μπιν Σαλμάν Αλ Σαούντ, οποίος είχε πετάξει με το αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο Discovery το 1985. Υπενθυμίζεται ότι από τις αραβικές χώρες το πιο προχωρημένο και φιλόδοξο διαστημικό πρόγραμμα διαθέτουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, κάτι που ασφαλώς δεν έχει απαρατήρητο από τη Σ.Αραβία. Saudi Space Commission Στη φωτογραφία εικονίζεται μια γυναίκα που παίρνει μέρος στο διαστημικό πρόγραμμα της Σαουδικής Αραβίας. https://www.in.gr/2022/09/23/b-science/space/saoudiki-aravia-sxediazei-na-steilei-gynaika-astronayti-ston-diethni-diastimiko-stathmo-2023/

Η εκπληκτική 3-D πλευρά του Δία (βίντεο) NASA / JPL-Caltech / SwRI / MSSS / Gerald Eichstäd Το 2016 έφθασε στον Δία το σκάφος της αποστολής Juno της NASA. Το σκάφος παρατηρεί και εξερευνά αυτά τα έξι χρόνια τόσο τον μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος όσο και πολλά από τα δεκάδες φεγγάρια του. Οι εικόνες και τα δεδομένα που έχει καταγράψει έχουν αποκαλύψει μια σειρά από άγνωστες μέχρι σήμερα πτυχές τόσο του γίγαντα αερίου όσο και των δορυφόρων του. Έχουν επίσης αποκαλυφθεί νέα στοιχεία για την σχέση του πλανήτη με τα φεγγάρια του και τα διάφορα φαινόμενα που παράγονται από τις βαρυτικές και άλλες αλληλεπιδράσεις ανάμεσα τους.Στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Πλανητικής Επιστήμης που διεξάγεται στη Γρανάδα στην Ισπανία ο Τζέραλντ Εϊχσταντ που ασχολείται με την ανάπτυξη λογισμικού παρουσίασε ένα βίντεο στο οποίο αποτυπώνονται σε τρισδιάστατη απεικόνιση τα νέφη του Δία και οι κολοσσιαίες χαοτικές καταιγίδες που εξελίσσονται στην ατμόσφαιρα του. VIDEOFROMSPACE See Jupiter's cloud tops in first-ever 3D JunoCam visualization «Η αποστολή Juno μας προσφέρει την ευκαιρία να παρατηρήσουμε τον Δία με τρόπους που είναι αδύνατο να το κάνουμε με τα επίγεια τηλεσκόπια. Με τη βοήθεια του σκάφους της αποστολής μπορούμε να κοιτάζουμε τα νέφη και τα χαρακτηριστικά τους από διαφορετικές πλευρές και γωνίες ταυτόχρονα. Αυτό επιτρέπει την τρισδιάστατη παρουσίαση των μοτίβων των ανώτερων στρωμάτων των νεφών του Δία. Οι υπέροχες χαοτικές καταιγίδες το Δία ζωντανεύουν σε αυτές τις εικόνες παρουσιάζοντας τα νέφη που βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα και ύψη» αναφέρει ο Τζέραλντ Εϊχσταντ που υποστηρίζει ότι οι εικόνες αυτές θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να εντοπίσουν νέα στοιχεία για τους ατμοσφαιρικούς μηχανισμούς του Δία όσο και για την χημική τους σύσταση. https://www.naftemporiki.gr/story/1908082/i-ekpliktiki-3-d-pleura-tou-dia-binteo

Το κβαντικό φαινόμενο σήραγγας κάνει το DNA πιο ασταθές. Το παράξενο φυσικό φαινόμενο της κβαντικής σήραγγας μπορεί να προκαλέσει μεταλλάξεις γονιδίων Το DNA είναι ένα δίκλωνο μόριο που σχηματίζει μια διπλή έλικα. Οι δύο κλώνοι ενώνονται μεταξύ τους με δεσμούς υδρογόνου μεταξύ των αζωτούχων βάσεων (A, T, G, C) που περιέχονται στα νουκλεοτίδια. Αδενίνη (Α) και Θυμίνη (Τ) ενώνονται με 2 δεσμούς υδρογόνου, ενώ Γουανίνη (G) και Κυτοσίνη (C) με 3 δεσμούς υδρογόνου. Οι διακεκομένες γραμμές αντιπροσωπεύουν δεσμούς υδρογόνου Οι βιολόγοι υποθέτουν ότι τα περίεργα (και εντελώς ακατανόητα στους περισσότερους) κβαντικά φαινόμενα παίζουν έναν σχετικά αμελητέο ρόλο μέσα στο κύτταρο. Όμως σύμφωνα με μια πρόσφατη θεωρητική ανάλυση των χημικών δεσμών που συγκρατούν το DNA, φαίνεται πως τα κβαντικά φαινόμενα μπορεί να συμβαίνουν πολύ πιο συχνά από ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα – και να λειτουργούν ως κύρια πηγή των γενετικών μεταλλάξεων.Ερευνητές με επικεφαλής τον Louie Slocombe του πανεπιστημίου του Surrey στην Αγγλία επικεντρώθηκαν στις χημικές ενώσεις (A, T, G, C) που συνδέουν την διπλή έλικα του DNA και τους δεσμούς υδρογόνου με τους οποίους συνδέονται. Η ελικοειδής δομή των πρωτεϊνών και το ζευγάρωμα των ‘συζυγών’ βάσεων που δημιουργεί τη διπλή έλικα στο DNA οφείλονται αποκλειστικά σε δεσμούς υδρογόνου των οποίων ο μηχανισμός περιγράφεται από την κβαντική φυσική: Το ελαφρότερο όλων των ατόμων, το υδρογόνο – στην πραγματικότητα ο πυρήνας του – διασχίζει εύκολα την κλασικά απαγορευμένη περιοχή μεταξύ των δυο πηγαδιών του σχήματος (α).Υπό την ταυτόχρονη έλξη δυο ελκτικών κέντρων (δυο οξυγόνων στο σχήμα ή δυο αζώτων ή ενός αζώτου και ενός οξυγόνου κ.ο.κ.) το υδρογόνο εκτελεί μια απεντοπισμένη κίνηση ανάμεσα στα δυο σχετικά πηγάδια εναλλάσσοντας διαρκώς το είδος της «σύνδεσής» του με το κάθε οξυγόνο (βαριά γραμμή διακεκομμένη γραμμή). Έτσι ο δεσμός υδρογόνου είναι τελικά μια κβαντική επαλληλία μεταξύ των μορφών I και II και ένας τρόπος να παρασταθεί αυτό φαίνεται στο σχήμα (β).[Κβαντομηχανική Ι, Στέφανος Τραχανάς] https://www.cup.gr/book/kvantomichaniki-i/ Το θεωρητικό τους μοντέλο έλαβε υπόψιν τα κβαντικά φαινόμενα που επιτρέπουν σε πρωτόνιο δεσμού υδρογόνου μεταξύ των βάσεων Γουανίνη (G) και Κυτοσίνη (C), εξαιτίας του αυθόρμητου φαινομένου σήραγγος να αγκιστρωθεί στην βάση Γουανίνη. https://physicsgg.me/2020/10/28/οι-κβαντομηχανικές-σήραγγες-επιτρέπ/ Τα άτομα υδρογόνου εμφανίζονται με λευκό χρώμα, το άζωτο με μπλε, ο άνθρακας με γκρι και το οξυγόνο με κόκκινο. Ένα τέτοιο τροποποιημένο ζεύγος βάσεων, γνωστό ως ταυτομερές, μπορεί γρήγορα να επιστρέψει στην αρχική του διάταξη. Αλλά αν το πρωτόνιο δεν επιστρέψει μέχρι να διαχωριστούν οι δύο κλώνοι του DNA -το πρώτο βήμα της αντιγραφής του DNA – η κυτοσίνη μπορεί να συνδεθεί με μια διαφορετική βάση, την αδενίνη, αντί για τη γουανίνη. Αυτό το αφύσικο ζευγάρωμα δημιουργεί μια μετάλλαξη. Ταυτομέρεια είναι η διαδικασία με την οποία οι ενώσεις αναδιατάσσονται αυθόρμητα ώστε να λάβουν τις μορφές των συντακτικών τους ισομερών. Για παράδειγμα, οι κετο (C = O) μορφές γουανίνης και θυμίνης μπορούν να αναδιαταχθούν στις σπάνιες ενολικές τους μορφές (-OH), ενώ οι αμινο (-NH2) μορφές αδενίνης και κυτοσίνης μπορούν να οδηγήσουν στις σπανιότερες ιμινο (= ΝΗ) μορφές. Στην αντιγραφή του DNA, ο ταυτομερισμός μεταβάλλει τις θέσεις ζεύξης βάσεων και μπορεί να προκαλέσει τον ακατάλληλο συνδυασμό των βάσεων του νουκλεϊνικού οξέος. [wikipedia] https://en.wikipedia.org/wiki/Mutagenesis#Tautomerism Οι επιστήμονες γνωρίζουν από την ανακάλυψη της δομής του DNA στη δεκαετία του 1950 ότι τα ζεύγη των συζυγών βάσεων μπορούν θεωρητικά, να παράγουν ταυτομέρεια. Αλλά πίστευαν ότι το φαινόμενο της κβαντικής σήρραγγας θα είχε μικρή σημασία ως γεννήτρια μεταλλάξεων – λόγω της εξαιρετικά μικρής διάρκειας ζωής αυτών των φυσικών καταστάσεων.Το μοντέλο των ερευνητών που παρουσιάζεται στο επιστημονικό περιοδικό Communications Physics, https://www.nature.com/articles/s42005-022-00881-8 δείχνει ότι η κβαντική διαδικασία συμβαίνει τόσο συχνά που ανά πάσα στιγμή εκατοντάδες χιλιάδες ταυτομερή μπορεί να υπάρχουν στο γονιδίωμα ενός κυττάρου. Έτσι, ακόμα κι αν αυτές οι δομές είναι φευγαλέες, είναι τόσο πολλές και εμφανίζονται τόσο συχνά που αποτελούν μια δυνητικά πλούσια πηγή μεταλλάξεων. Σύμφωνα με τους ερευνητές η κβαντομηχανική αστάθεια «μπορεί κάλλιστα να διαδραματίσει πολύ πιο σημαντικό ρόλο στη μετάλλαξη του DNA από ό,τι είχε προταθεί μέχρι τώρα». Έτσι τίθεται το ερώτημα πώς οι υπάρχοντες ειδικοί μηχανισμοί επισκευής αντιμετωπίζουν τέτοια κβαντικά σφάλματα, δεδομένου ότι ο προβλεπόμενος αριθμός ταυτομερών είναι κατά χιλιάδες φορές μεγαλύτερος από τον συνολικό αριθμό μεταλλάξεων σε κάθε ανθρώπινη γενιά… https://physicsgg.me/2022/09/22/το-κβαντικό-φαινόμενο-σήραγγας-κάνει/

Διαστημικοί σταθμοί: από τα όνειρα στις πόλεις σε τροχιά Συνεχίζουμε να δημοσιεύουμε την ιστορία των τροχιακών σταθμών - από τη στιγμή που γεννήθηκε η ιδέα των διαστημικών πόλεων μέχρι την κατασκευή ενός σύγχρονου αναλόγου του Πύργου της Βαβέλ - του μεγαλύτερου διεθνούς έργου στην ιστορία της ανθρωπότητας - του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Κεφάλαιο 3: Θρίαμβος και τραγωδία "Χαιρετισμός" Στη δεκαετία του 1960, το OKB-52 (TsKBM, τώρα το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα NPO Mashinostroeniya, μέρος της Tactical Missiles Corporation) ανέπτυξε στενά σχετικά έργα - στρατιωτικούς επανδρωμένους τροχιακούς σταθμούς Almaz (OPS), πλοία εφοδιασμού μεταφορών (TKS) και ρουκέτες μεταφοράς "Proton-K" για να θέσουν αυτές τις συσκευές σε τροχιά. Όμως, το 1970, πάρθηκε η απόφαση να προηγηθούν των Ηνωμένων Πολιτειών σε τροχιά με το διαστημικό τους σταθμό Skylab. Αρκετά κτίρια αυτών των σταθμών μεταφέρθηκαν από το OKB-52 στο TsKBEM (πρώην OKB-1, τώρα RSC Energia, μέρος της Roscosmos State Corporation). Υποτίθεται ότι θα δημιουργούσε γρήγορα έναν μακροπρόθεσμο τροχιακό σταθμό (DOS) από το υπάρχον κτίριο σταθμών και τα συστήματα του διαστημικού σκάφους Soyuz. Όλες οι δυνάμεις του TsKBEM ρίχτηκαν σε ένα νέο έργο γνωστό τώρα ως η σειρά τροχιακών σταθμών Salyut. Σε σύγκριση με το Soyuz, ο σταθμός είχε πολύ μεγαλύτερο όγκο και πόρους σε τροχιά. Μετέφερε επιστημονικό εξοπλισμό, εξοπλισμό άσκησης για να ξεπεράσει το «φαινόμενο Νικολάεφ» και ξεχωριστή τουαλέτα χώρου. Οι αστροναύτες μέσα στο σταθμό θα μπορούσαν να εργαστούν πολύ περισσότερο και πιο αποτελεσματικά από τον Νικολάεφ και τον Σεβαστιάνοφ. Ο σταθμός Salyut στάλθηκε από την περιοχή της Μόσχας στο κοσμοδρόμιο του Baikonur τον Φεβρουάριο του 1971 και εκτοξεύτηκε σε τροχιά με το όχημα εκτόξευσης Proton-K στις 19 Απριλίου 1971. Ο σταθμός της πρώτης γενιάς «στηρίχτηκε» μόνο σε προμήθειες αναλωσίμων (καύσιμα, νερό, αέρας και προμήθειες) και σχεδιάστηκε για περίπου μισό χρόνο σε τροχιά. Μέχρι το Salyut-6, ο ανεφοδιασμός και ο ανεφοδιασμός δεν αναμενόταν. Η μοναδική μονάδα ελλιμενισμού του σταθμού ανέλαβε τη δυνατότητα ελλιμενισμού με οχήματα Soyuz στην τροποποίηση 7K-T (έγιναν δύο πτήσεις - Soyuz-10 και Soyuz-11). Έτσι, ο Salyut έγινε ο πρώτος μακροχρόνιος σταθμός σε τροχιά - ένα επιστημονικό εργαστήριο, ένα παρατηρητήριο και ένα σπίτι για αστροναύτες. Το διαστημικό πρόγραμμα της ΕΣΣΔ αποκαταστάθηκε μετά τον «φεγγαρόδρομο» της δεκαετίας του 1960. Το πρώτο πλήρωμα έφτασε στο σταθμό με το Soyuz-10, που εκτοξεύτηκε στις 23 Απριλίου 1971 από την εκτόξευση Gagarin. Το κύριο πλήρωμα περιελάμβανε: τον διοικητή Vladimir Shatalov, τον αερομηχανικό Alexei Eliseev και τον ερευνητή μηχανικό Nikolai Rukavishnikov. Το Soyuz-10 πλησίασε το Salyut, αλλά το διαστημικό σκάφος δεν συναντήθηκε, τα συστήματα προσανατολισμού αντιλήφθηκαν τη διαταραχή λόγω της σύνδεσης ως απόκλιση από την πορεία και ξεκίνησαν μια διόρθωση - ο πείρος Soyuz-10 λύγισε άσχημα. Το πλήρωμα δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τον ελλιμενισμό και να πάει στο σταθμό. Με δυσκολία καταφέραμε να αποσυνδεθούμε από τον σταθμό με τη βοήθεια τεχνασμάτων στο σύστημα ελέγχου της σύνδεσης. Στις 24 Απριλίου 1971, το πλήρωμα έκανε την πρώτη νυχτερινή προσγείωση στον κόσμο. Μη μπορώντας να διερευνήσει τη θύρα ελλιμενισμού του Soyuz-10 (κάηκε στην ατμόσφαιρα μαζί με το βοηθητικό διαμέρισμα), αλλά μόνο σύμφωνα με τις αναφορές του πληρώματος και της τηλεμετρίας πτήσης, οι μηχανικοί της TsKBEM οριστικοποίησαν τη θύρα ελλιμενισμού. Σε 8 εβδομάδες ρεκόρ, το σύστημα ελέγχου για το επόμενο διαστημόπλοιο Soyuz-11 έχει επίσης υποστεί αλλαγές. Τα πρώην εφεδρικά αντίγραφα του Soyuz-10 έγιναν τα κύρια - ο διοικητής του πληρώματος Alexei Leonov, ο μηχανικός πτήσης Valery Kubasov και ο ερευνητής μηχανικός Pyotr Kolodin υποτίθεται ότι θα πήγαιναν στο διάστημα. Αλλά στις 4 Ιουνίου 1971, με απόφαση της Κρατικής Επιτροπής, το πλήρωμα ανεστάλη από την πτήση λόγω συσκότισης στους πνεύμονες που βρέθηκε στο Kubasov (όπως αποδείχθηκε, αλλεργίες στη γύρη των λουλουδιών της στέπας). Υπήρξε αντικατάσταση - ο διοικητής Georgy Dobrovolsky, ο μηχανικός πτήσης Vladislav Volkov και ο ερευνητής μηχανικός Viktor Patsaev έγιναν οι κύριοι. Η αποστολή πτήσης τους σχεδιάστηκε για 25-30 ημέρες παραμονής στο σταθμό. Στις 6 Ιουνίου 1971, το όχημα εκτόξευσης Soyuz εκτοξεύτηκε από την εκτόξευση Gagarin στο κοσμοδρόμιο Baikonur. Οι αστροναύτες δοκίμασαν τα προηγμένα ενσωματωμένα συστήματα του διαστημικού σκάφους υπό διάφορες συνθήκες πτήσης. Σε αντίθεση με το Soyuz-10, η σύνδεση με το σταθμό Salyut-1 πραγματοποιήθηκε σε κανονική λειτουργία - στις 7 Ιουνίου 1971, το πλήρωμα ξεκίνησε την επανενεργοποίηση του Salyut. Δυστυχώς, ένα από τα κύρια όργανα, το μεγάλο ηλιακό τηλεσκόπιο, δεν λειτούργησε επειδή το κάλυμμά του στην πλευρά του σταθμού δεν έπεσε κατά την εκτόξευση. Το πλήρωμα, ενώ εργαζόταν στον σταθμό, ολοκλήρωσε σχεδόν όλο το προγραμματισμένο πρόγραμμα επιστημονικής έρευνας και άρχισε να προετοιμάζεται για την επιστροφή στο σπίτι. Η επιστροφή του πληρώματος του Soyuz-11 είχε προγραμματιστεί για τις 30 Ιουνίου, ενώ η εκτόξευση του Soyuz-12 είχε προγραμματιστεί για τις 20 Ιουλίου. Στο πλοίο υπήρχαν αρκετά αναλώσιμα, καύσιμα, νερό και προμήθειες για να παραμείνει ο σταθμός σε επανδρωμένη λειτουργία μέχρι τις 20 Αυγούστου.Το διαστημόπλοιο Soyuz-11 αποσυνδέθηκε από το Salyut στις 29 Ιουνίου 1971 στις 23:17 ώρα Μόσχας, προσγειώνοντας στις 30 Ιουνίου στις 02:16:52. Οι μηχανές μαλακής προσγείωσης πυροβολήθηκαν - η πτήση τελείωσε σε μια δεδομένη περιοχή. Η ομάδα αναζήτησης βρήκε το πλήρωμα χωρίς σημάδια ζωής - αργότερα αποδείχθηκε ότι οι αστροναύτες πέθαναν λόγω αποσυμπίεσης του οχήματος καθόδου σε μεγάλο υψόμετρο. Πριν από την είσοδο στην ατμόσφαιρα, όταν ο βοηθητικός χώρος έπεσε στο όχημα καθόδου, άνοιξε η βαλβίδα εξισορρόπησης πίεσης, η οποία δεν θα έπρεπε να έχει ανοίξει μέχρι να φτάσει σε υψόμετρο 4 km. Ο θάνατος των Dobrovolsky, Patsaev και Volkov οδήγησε σε μια ολοκληρωμένη έρευνα για τα αίτια της τραγωδίας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εργασιών της επιτροπής, το πλοίο τροποποιήθηκε σοβαρά - ακολούθησε μια μακρά διακοπή στις σοβιετικές επανδρωμένες πτήσεις. Το επόμενο επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz-12, που σχεδιάστηκε για το Salyut, εκτοξεύτηκε μόλις στις 27 Σεπτεμβρίου 1973. Οι κύριες καινοτομίες αφορούσαν: βαλβίδα εξισορρόπησης πίεσης - τώρα είναι τοποθετημένη με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να φτάσει από το κάθισμα σε κατάσταση στερέωσης. Οι κοσμοναύτες άρχισαν να πετούν με στολές διάσωσης Sokol-K. αντί για το κάθισμα του τρίτου κοσμοναύτη στα αριστερά, εγκαταστάθηκαν συσκευές αποθήκευσης και παροχής οξυγόνου για συμπίεση έκτακτης ανάγκης του οχήματος καθόδου. Αν και η πρώτη πτήση προς τον πρώτο τροχιακό σταθμό στον κόσμο κατέληξε σε τραγωδία, ήταν επίσης θρίαμβος. Το πλήρωμα του Soyuz-11, που εργαζόταν στον σταθμό Salyut, ανέπτυξε την ιδέα της πτήσης του Γερμανού Titov στο Vostok-2 - "μπορείτε να εργαστείτε και να ζήσετε ελεύθερα στο διάστημα". Κεφάλαιο 4: Κόψτε «Διαμάντια» του Ψυχρού Πολέμου Η πτήση Soyuz-12 ήταν μια δοκιμαστική πτήση - οι κοσμοναύτες Vasily Lazarev και Oleg Makarov πήγαν στο διάστημα με το διαστημόπλοιο Soyuz στην τροποποίηση 7K-T. Ξεκινώντας από αυτή την πτήση (και μέχρι σήμερα), όλοι οι κοσμοναύτες φορούν διαστημικές στολές κατά την εκτόξευση του διαστημικού σκάφους σε τροχιά, κατά τη σύνδεση και την αποδέσμευση του διαστημικού σκάφους, καθώς και κατά την επιστροφή στη Γη. Η πτήση Soyuz-12 οδήγησε επίσης σε μια ενδιαφέρουσα παράδοση - η ταινία "White Sun of the Desert" έγινε φυλαχτό για όλους τους αστροναύτες. Και όλα αυτά γιατί αυτό το συνεργείο παρακολούθησε την ταινία πριν από την κυκλοφορία και όλα πήγαν καλά. Δεδομένου ότι η κοσμοναυτική και η αεροπορία συνδέονται άρρηκτα με την πίστη στους οιωνούς, από τότε όλοι οι αστροναύτες πρέπει να παρακολουθούν ταινίες πριν από την εκτόξευση. Είναι ενδιαφέρον ότι η παρακολούθηση της ταινίας έχει επίσης μια καθαρά εφαρμοσμένη αξία, ιδού πώς περιέγραψε συνοπτικά αυτή την παράδοση ο πιλότος-κοσμοναύτης Oleg Kotov: «Η θέαση του Λευκού Ήλιου της Ερήμου έχει γίνει παράδοση για εμάς ως αποτέλεσμα της εκπαίδευσης των προηγούμενων συνεργείων γυρισμάτων. Αυτή η ταινία χρησιμοποιείται ως εγχειρίδιο για την εκπαίδευση αστροναυτών στη μαγνητοσκόπηση. Πώς να σχεδιάσετε, πώς να δουλέψετε με την κάμερα, πώς να στήσετε σκηνές. Ο λευκός ήλιος της ερήμου είναι το πρότυπο της δουλειάς της κάμερας ... ... οι αστροναύτες ξέρουν αυτή την ταινία περισσότερο παρά από καρδιάς. Το "Soyuz-13" πήγε επίσης στο διάστημα, χωρίς να συνδεθεί με τον τροχιακό σταθμό. Στο πλοίο εγκαταστάθηκε το αστροφυσικό παρατηρητήριο Orion-2. Ο κύριος στόχος του πειράματος, το οποίο διεξήχθη από τους κοσμοναύτες Pyotr Klimuk και Valentin Lebedev, ήταν να ληφθούν φωτογραφικά υπεριώδη φασματογράμματα τμημάτων του έναστρου ουρανού στην περιοχή μήκους κύματος 2000-3000 A. Χάρη σε αυτή την πτήση, φασματογράμματα Αχνοί αστέρες μέχρι το 13ο μέγεθος αποκτήθηκαν για πρώτη φορά. Οι πτήσεις Σογιούζ-12 και Σογιούζ-13 ήταν αυτόνομες τον Σεπτέμβριο και τον Δεκέμβριο του 1973, επίσης για τον λόγο ότι συνετρίβη περίπου τρεις τροχιακοί σταθμοί. Για παράδειγμα, η εκτόξευση του DOS-2 το 1972 απέτυχε λόγω του ατυχήματος του οχήματος εκτόξευσης Proton-K, ο σταθμός δεν έλαβε καν αύξοντα αριθμό και όνομα. Η εκτόξευση του πρώτου στρατιωτικού σταθμού Almaz (εμφανίστηκε στα μέσα ενημέρωσης ως Salyut-2) στις 3 Απριλίου 1973 κύλησε ομαλά, αλλά δύο εβδομάδες αργότερα ο σταθμός αποσυμπιέστηκε και στις 25 Απριλίου 1973 η τηλεμετρία σταμάτησε να έρχεται από αυτόν. Ο Almaz, έχοντας περάσει μόνο 54 ημέρες σε τροχιά, κάηκε στην ατμόσφαιρα στις 28 Μαΐου 1973 και πυρίμαχα θραύσματα έπεσαν στον Ειρηνικό Ωκεανό.Ο σταθμός DOS-3 μπήκε επιτυχώς σε τροχιά στις 11 Μαΐου 1973, αλλά λόγω δυσλειτουργιών στον εξοπλισμό, τελείωσε όλο το διαθέσιμο καύσιμο για προσανατολισμό - η σύνδεση με αυτόν κατέστη αδύνατη. Στις 22 Μαΐου 1973, μετά από μόλις 11 ημέρες σε τροχιά, ο σταθμός εισήλθε ανεξέλεγκτα στην ατμόσφαιρα πάνω από τη Νότια Αμερική και κάηκε. Ο σταθμός ονομάστηκε «Cosmos-557». Το TsKBM συνέχισε τις εργασίες στο OPS Almaz - και στις 26 Ιουνίου 1974, ο δεύτερος στρατιωτικός σταθμός μπήκε σε τροχιά. Για τα μέσα ενημέρωσης, ονομάστηκε "Salyut-3". Σε σύγκριση με τον Salyut, ο Almaz είχε ελαφρώς μεγαλύτερη ενεργό ζωή και ήταν επίσης εξοπλισμένος με ένα πειραματικό αυτόματο όπλο 11V92-P. Δημιουργήθηκε με ειδική παραγγελία στο Nudelman Design Bureau με βάση το αεροσκάφος R-23 για να «αποτρέψει την επίσκεψη» στο σταθμό από επιθεωρητές διαστήματος, το οποίο (όπως πίστευαν) αναπτύχθηκε και πιθανότατα χρησιμοποιήθηκε από τους Αμερικανούς εκείνη τη στιγμή. χρόνος. Στις 3 Ιουλίου 1974, το πρώτο πλήρωμα του Soyuz-14 πήγε στο σταθμό - ο διοικητής Pavel Popovich από το πρώτο απόσπασμα και μηχανικός πτήσης Yuri Artyukhin. Το πρόγραμμα εργασίας των κοσμοναυτών στον σταθμό Almaz περιλάμβανε: διεξαγωγή επιστημονικών-τεχνικών και ιατροβιολογικών πειραμάτων· δοκιμή του βελτιωμένου σχεδιασμού του σταθμού, των εποχούμενων συστημάτων και του εξοπλισμού του· μελέτη γεωλογικών και μορφολογικών αντικειμένων της επιφάνειας της γης, ατμοσφαιρικών σχηματισμών και φαινομένων. βιοϊατρική έρευνα για τη μελέτη της επίδρασης των παραγόντων πτήσης στο διάστημα στο ανθρώπινο σώμα και τον καθορισμό ορθολογικών τρόπων λειτουργίας για το πλήρωμα στο σταθμό και πολλά άλλα πειράματα· φωτογραφίζοντας το έδαφος ενός πιθανού εχθρού. Ο σταθμός αποτελούνταν από έναν θάλαμο κλειδαριάς, ένα διαμέρισμα εργασίας μεγάλης διαμέτρου και ένα διαμέρισμα μικρής διαμέτρου, δίνοντας συνολικό όγκο 90 κυβικών μέτρων. Ο σταθμός διέθετε πιο προηγμένα συστήματα τροφοδοσίας, διόρθωσης τροχιάς και προσανατολισμού. Γενικά, ο σταθμός είχε σχεδόν όλες τις ίδιες παραμέτρους με τον Salyut. Η μόνη μεγάλη διαφορά ήταν η διάταξη του εξοπλισμού μέσα στο σταθμό - για άλλες εργασίες. Συνολικά, ο Almaz διέθετε 14 κάμερες τηλεπισκόπησης. Για να μην βαρεθεί το πλήρωμα στον ελεύθερο χρόνο του, ο σταθμός είχε ένα σετ μαγνητικού σκακιού για παιχνίδι με μηδενική βαρύτητα, μια μικρή βιβλιοθήκη με χάρτινα βιβλία και ένα μαγνητόφωνο με ένα σετ κασέτες. Ένας άλλος διάδρομος εγκαταστάθηκε στο σταθμό και οι αστροναύτες έπρεπε να φορούν τη στολή φορτίου Penguin, η οποία τους επέτρεπε να διατηρούν τους μύες τους σε καλή κατάσταση. Παρεμπιπτόντως, η φορεσιά χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα, ειδικά σε μεγάλες αποστολές. Επιπλέον, χρησιμοποιείται ακόμη και στην επίγεια ιατρική - βοηθά τους ενήλικες και τα παιδιά να μάθουν να περπατούν ξανά μετά από ασθένειες. Στο σταθμό Almaz δοκιμάστηκε για πρώτη φορά το σύστημα συλλογής και ανακύκλωσης νερού. Ο Popovich και ο Artyukhin ολοκλήρωσαν με επιτυχία ολόκληρο το πρόγραμμα. Πήραν μερικές από τις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν μαζί τους στο όχημα κατάβασης Soyuz, μερικές τοποθετήθηκαν σε μια ειδική μικρή κάψουλα επιστροφής και μερικές μεταδόθηκαν στη Γη με φωτοτηλεγράφο. Μετά την αποδέσμευση από τον σταθμό, το πλήρωμα του Soyuz-14 επέστρεψε στο σπίτι με ασφάλεια στις 19 Ιουλίου 1974. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, το 1973-1974, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ήδη καταφέρει να εκτοξεύσουν και να επιστρέψουν στη Γη τρία πληρώματα για τον σταθμό Skylab - το πρωτάθλημα της ΕΣΣΔ ήταν μερικό. Η ΕΣΣΔ εκτόξευσε τον πρώτο σταθμό, αλλά έχασε το πρώτο πλήρωμα, οι ΗΠΑ ήταν οι πρώτες που επέστρεψαν το πλήρωμα από τον σταθμό στη Γη, αλλά, στο τέλος, έχασαν τον σταθμό. Το επόμενο διαστημόπλοιο, το Soyuz-15 (με πλήρωμα Gennady Sarafanov και Lev Demin), δεν μπόρεσε να προσδεθεί στον σταθμό λόγω δυσλειτουργίας του συστήματος Igla. Αυτά τα προβλήματα θα στοιχειώνουν αυτό το σύστημα αναζήτησης, ραντεβού και ελλιμενισμού για αρκετά χρόνια ακόμα - και το θέμα θα κλείσει οριστικά μόνο με τη μετάβαση στο Course. Μετά την ανεπιτυχή ελλιμενοποίηση του Soyuz-15, αποφασίστηκε ότι το σύστημα Igla χρειαζόταν σημαντική βελτίωση. Λόγω του χρόνου που απαιτείται για την πραγματοποίηση αλλαγών σχεδιασμού και του περιορισμένου χρόνου που ο Almaz μπορούσε να παραμείνει σε τροχιά πριν από την επανείσοδο, η επόμενη προγραμματισμένη πτήση προς το σταθμό ακυρώθηκε.. https://www.roscosmos.ru/38215/

Δύο Ρώσοι και ένας Αμερικανός στο πλοίο «Κ.Ε. Τσιολκόφσκι» που έφτασε στον ISS Την Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2022, στις 20:06:33 ώρα Μόσχας, το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz MS-22 (K.E. Tsiolkovsky) με το πλήρωμα της 68ης μακροχρόνιας αποστολής αγκυροβόλησε στη μικρή ερευνητική ενότητα Rassvet του ρωσικού τμήματος ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Στο διαστημικό σκάφος βρίσκονται οι κοσμοναύτες της Roscosmos Σεργκέι Προκόπιεφ και Ντμίτρι Πετελίν και ο αστροναύτης της NASA Φραντίσκο Ρούμπιο. Αφού ανοίξουν τις καταπακτές μεταφοράς μεταξύ του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22 και της μονάδας Rassvet, θα ενωθούν με τους κοσμοναύτες της Roscosmos Oleg Artemyev, Denis Matveev και Sergey Korsakov, τους αστροναύτες της NASA Chell Lindgren, Robert Hines και Jessica Watkins και τον αστροναύτη της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας C. Το πλοίο ονομάζεται Κ.Ε. Τσιολκόφσκι» προς τιμήν της 165ης επετείου από τη γέννηση του ιδρυτή της θεωρητικής κοσμοναυτικής Konstantin Tsiolkovsky. Εκτός από το πλήρωμα, περίπου 120 κιλά ωφέλιμου φορτίου παραδόθηκαν στο σταθμό σε αυτό, συμπεριλαμβανομένων υγειονομικών και υγειονομικών προμηθειών και ιατρικού ελέγχου, έγγραφα επί του σκάφους και αναλώσιμα είδη εξοπλισμού υπηρεσίας, ρούχα και προσωπικά αντικείμενα αστροναυτών, μερίδες τροφίμων και φρέσκο τρόφιμα, καθώς και συσκευασίες για τη διεξαγωγή επιστημονικών πειραμάτων "Ekon-M", "Biofilm", "Interaction-2", "Biomag-M", "MSK-2", "FAGEN", "Cardiovector", "Cytomechanarium" και "Αντανάκλαση". Κατά τη διάρκεια της 68ης μακροχρόνιας αποστολής στο ISS με προγραμματισμένη διάρκεια 188 ημερών, προγραμματίζονται πέντε διαστημικοί περίπατοι στο πλαίσιο του ρωσικού προγράμματος, η άφιξη των φορτηγών πλοίων Russian Progress MS-21 και Progress MS-22 και επιστημονική και εφαρμοσμένη έρευνα. Τον Ιούλιο του 2022, στο πλαίσιο του προγράμματος ISS, η Roscosmos και η NASA υπέγραψαν συμφωνία για διασταυρούμενες πτήσεις Ρώσων κοσμοναυτών σε αμερικανικά επανδρωμένα διαστημόπλοια και Αμερικανών αστροναυτών σε ρωσικά επανδρωμένα διαστημόπλοια. Η πτήση του αστροναύτη της NASA Francisco Rubio στο Soyuz MS-22 ήταν η πρώτη από αυτές και στις 3 Οκτωβρίου 2022, η κοσμοναύτης της Roscosmos Anna Kikina, ως μέλος του πληρώματος Crew-5, θα μεταβεί στο σταθμό του διαστημικού σκάφους Crew Dragon. . Η εφαρμογή της συμφωνίας θα καταστήσει δυνατή, σε περίπτωση ακύρωσης ή σημαντικής καθυστέρησης στην εκτόξευση ρωσικού ή αμερικανικού διαστημικού σκάφους, να διασφαλιστεί η παρουσία στον ISS τουλάχιστον ενός κοσμοναύτη της Roscosmos και ενός αστροναύτη της NASA για την εξυπηρέτηση των Ρωσικων και αμερικανικων τμηματων του σταθμού, αντίστοιχα. https://www.roscosmos.ru/38263/

Ο υπόγειος ωκεανός του Εγκέλαδου ίσως διαθέτει φώσφορο άρα και ζωή. NASA Υδροθερμικές πηγές και φιλικά στη ζωή χημικά στοιχεία συνθέτουν όπως φαίνεται τον υπόγειο ωκεανό του Εγκέλαδου. Το διαστημικό σκάφος Cassini που εξερευνούσε το σύστημα του Κρόνου για 13 χρόνια εντόπισε το 2008 πίδακες υδρατμών στον Εγκέλαδο. Αμέσως ο δορυφόρος έγινε σταθερός στόχος παρατήρησης και μελέτης και διαπιστώθηκε ότι σε βάθος περίπου 20 χλμ. κάτω από την παγωμένη επιφάνεια βρίσκεται ένας ωκεανός με βάθος περίπου 40 χλμ. Σειρά μελετών έχουν δείξει ότι ο ωκεανός αυτός δείχνει ότι συνθήκες φιλικές στην ζωή τόσο όσον αφορά την σύσταση του νερού αλλά και από το γεγονός ότι υπάρχουν ενδείξεις ύπαρξης υδροθερμικών πηγών παρόμοιων με αυτές που υπάρχουν στους ωκεανούς της Γης.Σε αυτές τις υδροθερμικές πηγές των ωκεανών της Γης διαπιστώθηκε τα τελευταία χρόνια ότι έχουν σχηματιστεί σύνθετα οικοσυστήματα και κάποιοι επιστήμονες πιστεύουν ότι εκεί έκανε την εμφάνιση της για πρώτη φορά η ζωή στον πλανήτη μας. Άρα η παρουσία τέτοιων πηγών και στον ωκεανό του Εγκέλαδου αυξάνει τις πιθανότητες ύπαρξης κάποιων μορφών ζωής (έστω και σε μικροβιακό επίπεδο) εκεί.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση της εθνικής ακαδημίας επιστημών των ΗΠΑ «PNAS» ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Ερευνών Southwest ενισχύουν το σενάριο των φιλικών στη ζωή συνθηκών του υπόγειου ωκεανού στον Εγκέλαδο. Σύμφωνα με τους ερευνητές υπάρχουν ενδείξεις της ύπαρξης φωσφόρου στον υπόγειο ωκεανό του παγωμένου φεγγαριού.Ο φωσφόρος είναι απαραίτητο χημικό στοιχείο για τη ζωή και αν τα ευρήματα της μελέτης επιβεβαιωθούν οι πιθανότητες παρουσίας της ζωής στον υπόγειο ωκεανό θα αυξηθούν περαιτέρω. Σύμφωνα με τους ερευνητές έχουν πλέον συλλεχθεί πολλά στοιχεία που υποδεικνύουν την φιλικότητα στη ζωή του ωκεανού του Εγκέλαδου και αυτό που πρέπει τώρα να γίνει είναι να πραγματοποιηθεί μια αποστολή εξερεύνησης του αυτού του ωκεανού για να βρούμε αυτή την ζωή, αν υπάρχει… https://www.naftemporiki.gr/story/1907698/o-upogeios-okeanos-tou-egkeladou-isos-diathetei-fosforo-ara-kai-zoi

Το πλοίο «Κ.Ε. Ο Τσιολκόφσκι με το πλήρωμα του ISS εκτοξεύτηκε σε τροχιά Την Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2022, στις 16:54:49.531 ώρα Μόσχας, το όχημα εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz MS-22 (K.E. Tsiolkovsky") και το πλήρωμα της 68ης μακροχρόνιας αποστολής στη Διεθνή Διαστημικός σταθμός. Το πλήρωμα περιλαμβάνει τους κοσμοναύτες της Roscosmos Sergei Prokopyev και Dmitry Petelin και τον αστροναύτη της NASA Francisco Rubio. Η εκτόξευση του Soyuz MS-22 σε μια δεδομένη τροχιά, ο διαχωρισμός του από το τρίτο στάδιο του πυραύλου, το άνοιγμα των κεραιών και των ηλιακών συλλεκτών του πλοίου έγιναν στην κανονική λειτουργία. Το Soyuz MS-22 πετά στον ISS χρησιμοποιώντας ένα μοτίβο ραντεβού δύο τροχιών. Η πρόσδεσή του στη μικρή ερευνητική μονάδα Rassvet του ρωσικού τμήματος του σταθμού έχει προγραμματιστεί για τις 20:11 ώρα Μόσχας. Οι κοσμοναύτες της Roscosmos Oleg Artemyev, Denis Matveev και Sergey Korsakov, οι αστροναύτες της NASA Chell Lindgren, Robert Hines και Jessica Watkins και η αστροναύτης της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας Samantha Cristoforetti τους περιμένουν στον ISS. Αυτή ήταν η 13η εκτόξευση ρωσικού οχήματος εκτόξευσης το 2022 και η πέμπτη από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Για το Soyuz-2.1a, αυτή η πτήση ήταν η 55η, για τα πλοία της οικογένειας Soyuz - η 172η στην ιστορία. Ο πύραυλος Soyuz-2.1a κατασκευάστηκε από το Progress Rocket and Space Center, το διαστημόπλοιο Soyuz MS-22 κατασκευάστηκε από την Energia Rocket and Space Corporation που πήρε το όνομά του από τον S.P. Βασίλισσα (μέρος του Ροσκόσμου). Για τον Σεργκέι Προκόπιεφ αυτή είναι η δεύτερη διαστημική πτήση στην καριέρα του. Έκανε την πρώτη του πτήση διάρκειας περίπου 197 ημερών το 2018 με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-09 και τον ISS, κατά την οποία πραγματοποίησε δύο διαστημικούς περιπάτους συνολικής διάρκειας άνω των 15 ωρών. Το πλοίο ονομάζεται Κ.Ε. Τσιολκόφσκι» προς τιμήν της 165ης επετείου από τη γέννηση του ιδρυτή της θεωρητικής κοσμοναυτικής Konstantin Tsiolkovsky. Στο πλοίο, εκτός από το πλήρωμα, υπάρχουν περίπου 120 κιλά ωφέλιμα φορτία, συμπεριλαμβανομένων υγειονομικών και υγειονομικών προμηθειών και ιατρικού ελέγχου, έγγραφα επί του σκάφους και αναλώσιμα είδη εξοπλισμού σέρβις, ρούχα και προσωπικά αντικείμενα αστροναυτών, μερίδες τροφίμων και φρέσκα τρόφιμα. καθώς και συσκευασία για τη διεξαγωγή επιστημονικών πειραμάτων "Econ-M", "Biofilm", "Interaction-2", "Biomag-M", "MSK-2", "FAGEN", "Cardiovector", "Cytomehanarium" και " Αντανάκλαση". Κατά τη διάρκεια της 68ης μακροχρόνιας αποστολής στο ISS με προγραμματισμένη διάρκεια 188 ημερών, προγραμματίζονται πέντε διαστημικοί περίπατοι στο πλαίσιο του ρωσικού προγράμματος, η άφιξη των φορτηγών πλοίων Russian Progress MS-21 και Progress MS-22 και επιστημονική και εφαρμοσμένη έρευνα. Τον Ιούλιο του 2022, στο πλαίσιο του προγράμματος ISS, η Roscosmos και η NASA υπέγραψαν συμφωνία για διασταυρούμενες πτήσεις Ρώσων κοσμοναυτών σε αμερικανικά επανδρωμένα διαστημόπλοια και Αμερικανών αστροναυτών σε ρωσικά επανδρωμένα διαστημόπλοια. Η πτήση του αστροναύτη της NASA Francisco Rubio στο Soyuz MS-22 ήταν η πρώτη από αυτές και στις 3 Οκτωβρίου 2022, η κοσμοναύτης της Roscosmos Anna Kikina, ως μέλος του πληρώματος Crew-5, θα μεταβεί στο σταθμό του διαστημικού σκάφους Crew Dragon. . Η εφαρμογή της συμφωνίας θα καταστήσει δυνατή, σε περίπτωση ακύρωσης ή σημαντικής καθυστέρησης στην εκτόξευση ρωσικού ή αμερικανικού διαστημικού σκάφους, να διασφαλιστεί η παρουσία στον ISS τουλάχιστον ενός κοσμοναύτη της Roscosmos και ενός αστροναύτη της NASA για την εξυπηρέτηση των Ρώσων και αμερικανικά τμήματα του σταθμού, αντίστοιχα. https://www.roscosmos.ru/38262/

Οι πόλοι της Σελήνης μετακινήθηκαν 300 χλμ. μετά από «βομβαρδισμό» αστεροειδών. Addy Graham/University of Arizona Διαστημικοί βράχοι που έπεσαν στην Σελήνη μετακίνησαν τους δύο πόλους της σε αποστάσεις μερικών εκατοντάδων χλμ. Οι δύο πόλοι της Σελήνης αποτελούν για διαφόρους λόγους τα κύρια σημεία ενδιαφέροντος των διαστημικών υπηρεσιών για προσεδάφιση επανδρωμένων αποστολών στον φυσικό μας δορυφόρο αλλά και δημιουργία των πρώτων βάσεων εκεί. Τα γεωλογικά χαρακτηριστικά των δύο πόλων και ειδικά του νότιου με κυριότερη την ύπαρξη νερού σε παγωμένη μορφή. Αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια τεχνολογίες και μέθοδοι χρήσης του νερού της Σελήνης (και του Άρη) τόσο για κατανάλωση όσο και για παροχή οξυγόνου αλλά και καυσίμων στις εγκαταστάσεις που θα δημιουργηθούν εκεί.Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Planetary Science Journal» επιστήμονες στο Διαστημικό Κέντρο Goddard της NASA υποστηρίζουν ότι οι δύο πόλοι της Σελήνης δεν βρίσκονταν στη θέση που είναι σήμερα όταν δημιουργήθηκε ο φυσικός μας δορυφόρος.Σύμφωνα με τους ερευνητές η Σελήνη υπέστη στην πρώτη φάση της ύπαρξη της ότι υπέστη και η Γη, δηλαδή ένα ανηλεή βομβαρδισμό από αστεροειδείς και κάθε είδους διαστημικούς βράχους.Οι προσομοιώσεις που πραγματοποίησαν οι ερευνητές έδειξαν ότι οι βομβαρδισμοί αυτοί μετακίνησαν τους δύο πόλους κατά περίπου 300 χλμ. από το αρχικό τους σημείο. Η μελέτη αυτή είναι σημαντική γιατί προσθέτει νέα δεδομένα στην κατανόηση των συνθηκών που επικρατούν στους δύο πόλους επιτρέποντας έτσι να οργανωθούν καλύτερα οι επανδρωμένες αποστολές που έχει αποφασισθεί να πραγματοποιηθούν εκεί μέχρι τέλος της δεκαετίας τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την Κίνα. Μάλιστα οι δύο υπερδυνάμεις διεκδικούν τις ίδιες περιοχές προσελήνωσης ξεκινώντας ένα άτυπο… ψυχρό πόλεμο αυτή την φορά μακριά από τα σύνορα του πλανήτη μας. https://www.naftemporiki.gr/story/1906984/oi-poloi-tis-selinis-metakinithikan-300-xlm-meta-apo-bombardismo-asteroeidon

Οι «Πεδιάδες της Ουτοπίας» στον Άρη ήταν κάποτε ένας ωκεανός. NASA Είναι διαπιστωμένο ότι ο Άρης στο πολύ μακρινό παρελθόν του είχε εντελώς διαφορετικές γεωατμοσφαιρικές συνθήκες από αυτές που υπάρχουν εκεί σήμερα. Στον απόλυτα ερημικό και άγονο σήμερα πλανήτη έρεε κάποτε άφθονο νερό. Υπήρχαν λίμνες, ποτάμια αλλά και μεγάλες θάλασσες ή ακόμη ωκεανοί. Η ύπαρξη του νερού στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη όπως είναι ευνόητο αυξάνει τις πιθανότητες να είχαν κάνει την εμφάνιση τους κάποιες μορφές ζωής έστω και σε μικροβιακό επίπεδο.Τέτοια ίχνη ζωής αναζητούν οι ρομποτικοί εξερευνητές που στέλνουμε από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 στον Άρη. Το πιο προηγμένο ρόβερ που έχει στείλει η ανθρωπότητα, το Perseverance της NASA, βρίσκεται στον κρατήρα Jezero στον οποίο γνωρίζουμε ότι είχε σχηματιστεί κάποτε μια λίμνη αλλά υπήρχαν και ποτάμια.Στον Άρη βρίσκονται ένας δορυφόρος και ένα ρόβερ που έχει στείλει εκεί η Κίνα. Το κινεζικό κρατικό αγγλόφωνο ειδησεογραφικό δίκτυο CGNT μετέφερε πληροφορίες από την Εθνική Διαστημική Διοίκηση της Κίνας (CNSA) σύμφωνα με τις οποίες τα δεδομένα που έχουν στείλει ο δορυφόρος Tianwen 1 Mars και το ρόβερ Zhurong δείχνουν ότι η περιοχή στην οποία βρίσκεται το ρομπότ ήταν κάποτε ένας ωκεανός.Αν τα δεδομένα αυτά επιβεβαιωθούν η συγκεκριμένη περιοχή αναμένεται να αποτελέσει στόχο της επιστημονικής έρευνας από εδώ και πέρα όσον αφορά την αναζήτηση κάποιου ίχνους ζωής στον Άρη αλλά και γενικότερα για τη συλλογή στοιχείων που να αποκαλύπτουν το γεωλογικό του παρελθόν.Το Zhurong που έχει πάρει το όνομά του από τον θεό της φωτιάς στην κινεζική μυθολογία προσεδαφίστηκε περιοχή Utopia Planitia («Πεδιάδες της Ουτοπίας») ένα αχανές λεκανοπέδιο ανάμεσα στον ισημερινό και τον βόρειο πόλο του πλανήτη. Το Zurong ζυγίζει 240 κιλά και έχει έξι επιστημονικά εργαλεία, ανάμεσα στα οποία μια υψηλής ευκρίνειας τοπογραφική κάμερα, θα μελετήσει το επιφανειακό έδαφος και την ατμόσφαιρα του πλανήτη. Θα αναζητήσει επίσης σημάδια αρχαίας ζωής, αλλά και το νερό κάτω από την επιφάνεια χρησιμοποιώντας ένα ραντάρ που «διεισδύει» στο υπέδαφος. EPA/CHINA NATIONAL SPACE ADMINISTRAT Το εικονιζόμενο κινεζικό ρόβερ βρίσκεται σε μια περιοχή που κάποτε ήταν πιθανώς ένας ωκεανός. https://www.naftemporiki.gr/story/1907372/oi-pediades-tis-outopias-ston-ari-itan-kapote-enas-okeanos

Δοκιμαστική εκτροπή αστεροειδούς από τη NASA. dart.jhuapl.edu Το ενδεχόμενο πτώσης μετεωριτών στη Γη έχει σταθερή παρουσία, τόσο στην προϊστορία, όσο στην ιστορία και στο σύγχρονο πολιτισμό. Η εξαφάνιση του Κρητιδικού πριν από ~66 εκ. χρόνια βρίσκεται βαθιά ριζωμένη στη λαϊκή σκέψη όχι μόνο επειδή σηματοδότησε το τέλος των δεινοσαύρων: είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου γνωρίζουμε με μεγάλη σιγουριά το λόγο, την πτώση μετεωρίτη στην περιοχή της Χερσονήσου του Γιουκατάν στη Β. Αμερική.Στην αυγή της καταγεγραμμένης ιστορίας, έχουμε τη μέρα-με-τη-μέρα καταγραφή της προσέγγισης και πτώσης ενός μετεωρίτη από σουμέριους αστρονόμους [α] στις 22/09/2193 π.Χ. και ώρα 10:56. Εικάζεται πως η πτώση αυτή είχε τουλάχιστον μέρος της ευθύνης για μία τεράστιας έκτασης κλιματική αλλαγή που οδήγησε σε εκτεταμένη πτώση της θερμοκρασίας και ξηρασίες. Συνθήκες που διήρκησαν τουλάχιστον έναν αιώνα και οδήγησαν σε κατάρρευση πολιτισμών σε πολλές περιοχές του.Επιστρέφοντας στη σημερινή εποχή, πλέον διαθέτουμε τηλεσκόπια που μπορούν να εντοπίσουν δυνητικούς μετεωρίτες (όπως ονομάζουμε τους αστεροειδείς που συγκρούονται με τη Γη) όχι είκοσι ημέρες πριν όπως ο Σουμέριος αστρονόμος, αλλά μήνες και χρόνια νωρίτερα. Πράγμα που δίνει τη θεωρητική δυνατότητα εκτροπής τους εάν αποτελούν κίνδυνο. Έχει υπολογιστεί πως με ένα μόλις χρόνο περιθώριο, αρκεί να αλλάξουμε ελάχιστα [β] (3.5 cm/s) την ταχύτητα ενός αστεροειδούς ώστε να αποτραπεί η σύγκρουση.Αφήνοντας κατά μέρος το πρόγραμμα της NASA για την ανίχνευση επικίνδυνων αστεροειδών (CNEOS), θα επικεντρωθούμε σε ένα πρόγραμμα για την αντιμετώπισή τους το οποίο τρέχει αυτό το διάστημα: το πρόγραμμά “Δοκιμή Εκτροπής Διπλού Αστεροειδούς” (D.A.R.T.) και το οποίο βρίσκεται στις τελευταίες και πιο σημαντικές του ημέρες, με ορίζοντα τις 26/09/2022. Ο κεντρικός σκοπός είναι η δοκιμαστική καθοδήγηση ενός αυτόματου διαστημικού ρομπότ σε έναν ασφαλή αστεροειδή και η ελεγχόμενη πρόσκρουσή του σε αυτόν ώστε να μεταβληθεί η τροχιά του. Βελτιώνουμε έτσι τεχνολογίες και υπολογιστικά μοντέλα πάνω στα οποία θα βασιστούν οι μελλοντικές αποστολές. Φυσικά, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη και ενδιαφέρουσα από αυτή τη συνοπτική περιγραφή. Πρώτα απ’ όλα, η αποστολή που εκτοξεύθηκε στις 24/11/2021 αποτελείται από δύο μέρη: ένα μέρος θα προσκρούσει και θα καταστραφεί πάνω στο στόχο, και το δεύτερο (LICIACube, φτιαγμένο από την ιταλική Διαστημική Υπηρεσία) θα έχει αποσπαθεί ώστε να καταγράψει και να μεταδώσει την πρόσκρουση. Δεύτερον, ο ίδιος ο στόχος είναι ένα διπλό σύστημα αστεροειδών, ο “Δίδυμος” (διαμέτρου περίπου 780 μέτρων) και ο “Δίμορφος” (160 μέτρα). Το πώς θα μεταβληθεί ο τρόπος που γυρίζουν ο ένας γύρω από τον άλλον μετά τη σύγκρουση είναι πολύ πιο εύκολο να μετρηθεί απ’ ότι η γενική τους τροχιά γύρω από τον ήλιο και να δώσει πολύ πιο ακριβή και σημαντικά στοιχεία για τις μελλοντικές αποστολές. Τρίτον, η ίδια η αποστολή DART φέρει και δοκιμάζει για πρώτη φορά μία σειρά από υποβοηθητικές, πειραματικές τεχνολογίες: από νέους τύπους ηλεκτρονικών υπολογιστικών συστημάτων και κεραίας επικοινωνίας, έως την πρώτη δοκιμή ηλιακών στοιχείων σε μορφή ξετυλιγόμενου ρολού στο βαθύ διάστημα. Τέταρτον, είναι μία από τις πρώτες λίγες φορές που δοκιμάζονται μηχανές ιόντων Ξένου (NEXT-C ion engine) για την πρόωση στο διάστημα, οι οποίες έχουν μία σειρά πλεονεκτήματα σε σχέση με παραδοσιακότερες τεχνολογίες υγρών καυσίμων. Πέμπτον και ίσως σημαντικότερο, η αποστολή αυτή είναι σε ένα σημαντικό της μέρος αυτο-καθοδηγούμενη: η κάμερα της συσκευής DART λαμβάνει φωτογραφίες του ζεύγους του ζεύγους αστεροειδών όχι μόνο για αποστολή στη Γη και αναμονή οδηγιών, αλλά για να αυτοπλοηγείται. Χρησιμοποιεί την αλληλουχία των εικόνων ώστε να αναγνωρίζει από μόνη της το Δίδυμο και το Δίμορφο και να πραγματοποιεί συνεχείς διορθώσεις πορείας ώστε να συγκρουστεί σωστά με το Δίμορφο, μετατρεπόμενη κατά τα μέγιστα σε αυτόματη αποστολή.Σε λίγες ημέρες θα έχουμε μάλλον κατακτήσει ένα σημαντικότατο ορόσημο μιας προστασίας που έχει τεράστιο νόημα, αλλά μόνον ως παγκόσμιας διάστασης συλλογική προσπάθεια. https://www.naftemporiki.gr/story/1907146/dokimastiki-ektropi-asteroeidous-apo-ti-nasa

Από το σταφιδόψωμο στον ατομικό πυρήνα. Η πειραματική διάταξη του πειράματος των Geiger–Marsden-Rutherford Ο πρώτος που συνέλαβε μια πιο ακριβή εικόνα του ατόμου ήταν ο φυσικός Ernest Rutherford, ο οποίος το 1909 επέβλεψε το πασίγνωστο πλέον πείραμα των Geiger–Marsden με το φύλλο χρυσού. Το σπουδαίο αυτό πείραμα έδειξε ότι το άτομο είναι ως επί το πλείστον κενός χώρος, και ότι σχεδόν όλη μάζα του είναι συγκεντρωμένη στην κεντρική του περιοχή – στον ατομικό πυρήνα. Ο J. J. Thomson τo 1904 υποστήριξε ότι η ύλη συνίσταται από τα άτομα, τα οποία είναι σφαιρικές ομογενείς κατανομές ηλεκτρικού φορτίου στις οποίες εμπεριέχονται τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια, όπως ακριβώς οι σταφίδες στην ζύμη του σταφιδόψωμου. Η ιδέα αυτή αντιμετωπίστηκε πολύ σοβαρά δεδομένου ότι ο J. J. Thomson ήταν αυτός που ανακάλυψε το ηλεκτρόνιο (*). Ο πλέον άμεσος τρόπος για να ανακαλύψει κανείς τι βρίσκεται μέσα σε ένα σταφιδόφωμο είναι να βάλει το δάχτυλό του μέσα σ’ αυτό. Στην ουσία αυτό έκαναν με το πείραμά τους οι Geiger–Marsden σε συνεργασία με τον Rutherford, χρησιμοποιώντας μια δέσμη θετικά φορτισμένων σωματιδίων (σωματίδια α) τα οποία εξέπεμπε μια ραδιενεργός πηγή. Τα σωματίδια α είναι άτομα ηλίου που έχουν απογυμνωθεί από τα ηλεκτρόνιά τους και έχουν ηλεκτρικό φορτίο Z=+2|e|, όπου e το ηλεκτρικό φορτίο του ηλεκτρονίου. Η δέσμη των σωματιδίων α διερχόταν μέσα από ένα εξαιρετικά λεπτό φύλλο χρυσού.Δεδομένου ότι τα σωμάτια άλφα έχουν μάζα χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτήν του ηλεκτρονίου, οι ερευνητές υπέθεταν με την προϋπόθεση της ύπαρξης μόνο ηλεκτρικών δυνάμεων, ότι η δέσμη θα περνούσε μέσα από την «ατομική ζύμη» απρόσκοπτα. Αν το μοντέλο του «σταφιδόψωμου» ήταν σωστό, τότε όλα τα σωματίδια α έπρεπε να περάσουν μέσα από το φύλλο και να εκτρέπονται από την αρχική τους πορεία κατά γωνίες . Και όντως αυτό συνέβαινε – για το μεγαλύτερο ποσοστό των σωματιδίων.Όλα σχεδόν τα σωμάτια άλφα περνούσαν διαμέσου του φύλλου του χρυσού με ελάχιστη ή μηδενική εκτροπή, και προσέκρουαν στο φθορίζον πέτασμα που ήταν τοποθετημένο πίσω από το φύλλο παράγοντας μια φωτεινή λάμψη. Μερικά όμως, καθώς εξέρχονταν από τον στόχο χρυσού απέκλιναν από την ευθύγραμμη πορεία τους. Ορισμένα από αυτά εκτρέπονταν κατά αρκετά μεγάλες γωνίες, ενώ υπήρχε ακόμη και ένας μικρός αριθμός σωματίων που σκεδάζονταν προς τα πίσω! Το μοντέλο ατόμου-σταφιδόψωμου του J. J. Thomson , σύμφωνα με το οποίο το θετικό ηλεκτρικό φορτίο κατανέμεται ομοιόμορφα σε μια σφαιρική περιοχή (δεν υπάρχουν πρωτόνια), μέσα στην οποία βρίσκονται τα ηλεκτρόνια, όπως οι σταφίδες στην ζύμη του σταφιδόψωμου. (α) Τα σωμάτια α αποκλίνουν κατά μικρή γωνία ή καθόλου σύμφωνα με το πρότυπο του Thomson. (β) Στο πείραμα Geiger–Marsden–Rutherford, ένας πολύ μικρός αριθμός σωματιδίων άλφα σκεδάζονταν προς τα πίσω! Το γεγονός αυτό οδήγησε τον Rutherford στο συμπέρασμα ότι στο κέντρο των ατόμων αυτών υπάρχει ένας μικρός και πολύ πυκνός πυρήνας Τα σωμάτια που σκεδάζονταν προς τα πίσω θα έπρεπε να προσέκρουαν πάνω σε κάτι με σχετικά μεγάλη μάζα … Αλλά τι ήταν αυτό; Ο Rutherford κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα σωμάτια που δεν εκτρέπονταν διέρχονταν από περιοχές του φύλλου χρυσού που ήταν κατ’ ουσίαν κενός χώρος, ενώ τα ελάχιστα που εκτρέπονταν απωθούνταν από θετικά φορτισμένα κέντρα εξαιρετικά μεγάλης πυκνότητας. Συμπέρανε ότι κάθε άτομο θα πρέπει να περιέχει ένα τέτοιο κέντρο, το οποίο ονόμασε ατομικό πυρήνα. Ο πυρήνας υπολογίστηκε ότι ήταν περίπου το 1/10.000 του μεγέθους του ατόμου. Τι συνέβαινε στο πείραμα Τα συμπεράσματα του Rutherford Τα περισσότερα σωματίδια άλφα διέρχονται μέσα από το φύλλο Το άτομο συνίσταται κυρίως από κενό χώρο Ένας μικρός αριθμός σωματιδίων άλφα απέκλιναν κατά μεγάλες γωνίες (> 4°) κατά την διέλευσή τους από το φύλλο Υπάρχει συγκέντρωση θετικού φορτίου στο άτομο που απωθεί τα θετικά φορτισμένα σωματίδια άλφα Ένας πολύ μικρός αριθμός σωματιδίων άλφα σκεδάζονταν προς τα πίσω Το θετικό φορτίο και η μάζα του ατόμου συγκεντρώνονται σε έναν μικροσκοπικό όγκο (τον πυρήνα), που σημαίνει ότι η πιθανότητα τα σωμάτια α να συγκρουστούν κεντρικά (ή σχεδόν) με τους πυρήνες ήταν πολύ μικρή κι έτσι μόνο ένας πολύ μικρός αριθμός σωματιδίων α θα μπορούσε να σκεδαστεί προς τα πίσω. Όπως δήλωσε αργότερα ο Rutherford, η ανακάλυψη ότι ορισμένα σωμάτια άλφα σκεδάζονταν προς τα πίσω ήταν το πιο εκπληκτικό γεγονός που είχε δει ποτέ στη ζωή του – ήταν εξίσου εκπληκτικό με το να πυροβολεί κανείς ένα φύλλο χαρτί με ένα βλήμα 15 ιντσών και το βλήμα να αναπηδά προς τα πίσω. Η ανακάλυψη ότι ο πυρήνας συνίσταται από πρωτόνια και νετρόνια πραγματοποιήθηκε πολύ αργότερα και δεν έγινε από τον Rutherford. https://physicsgg.me/2021/09/25/από-το-σταφιδόψωμο-στον-ατομικό-πυρήν/

Το James Webb παρατηρεί τον πλανήτη Άρη. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb κατέγραψε για πρώτη φορά εικόνες και φάσματα του πλανήτη Άρη στις 5 Σεπτεμβρίου 2022. Οι υπέρυθρες παρατηρήσεις του τηλεσκοπίου συμπληρώνουν τα δεδομένα συλλέγονται από άλλα τηλεσκόπια, διαστημικά σκάφη σε τροχιά γύρω από τον Άρη και τα διαστημικά οχήματα στην επιφάνειά του.Το Webb παρατηρώντας τον Άρη, μπορεί να συλλάβει εικόνες και φάσματα με την απαιτούμενη διακριτική ικανότητα για την μελέτη βραχυπρόθεσμων φαινομένων όπως θύελλες σκόνης, καιρικά μοτίβα, εποχιακές αλλαγές και, σε μία μόνο παρατήρηση, διαδικασίες που συμβαίνουν σε διαφορετικές ώρες (ημέρα, ηλιοβασίλεμα και νύχτα) μιας αρειανής ημέρας.Τα όργανα του James Webb είναι τόσο ευαίσθητα που χωρίς ειδικές τεχνικές παρατήρησης, το λαμπρό υπέρυθρο φως από τον Άρη τυφλώνει, προκαλώντας ένα φαινόμενο γνωστό ως «κορεσμός ανιχνευτών». Ας μην ξεχνάμε ότι το Webb κατασκευάστηκε για να ανιχνεύει το εξαιρετικά αχνό φως των πιο μακρινών γαλαξιών στο σύμπαν. Οι αστρονόμοι προσαρμόστηκαν στην ακραία λαμπρότητα του Άρη χρησιμοποιώντας πολύ σύντομες εκθέσεις, μετρώντας μόνο μέρος του φωτός που φτάνει στους ανιχνευτές και εφαρμόζοντας ειδικές τεχνικές ανάλυσης δεδομένων.Οι πρώτες εικόνες του Άρη από το Webb, που τραβήχτηκαν με την NIRCam, δείχνουν μια περιοχή του ανατολικού ημισφαιρίου του πλανήτη σε δύο διαφορετικά μήκη κύματος υπέρυθρου φωτός. Στην παρακάτω εικόνα βλέπουμε, αριστερά έναν παλαιότερο χάρτη της επιφάνειας του Άρη από τη NASA και το MOLA (Mars Orbiter Laser Altimeter (MOLA), και δεξιά την ίδια περιοχή στο εγγύς υπέρυθρο από το Webb: Το πρώτο εγγύς υπέρυθρο φάσμα του Άρη που καταγράφηκε από τον φασματογράφο εγγύς υπερύθρου (NIRSpec) του Webb, αναδεινύει τις δυνατότητες του τηλεσκοπίου στην φασματοσκοπική μελέτη του Κόκκινου Πλανήτη: Στο μέλλον, ο Webb θα χρησιμοποιεί αυτά τα δεδομένα απεικόνισης και φασματοσκοπίας για να εξερευνήσει τις περιφερειακές διαφορές σε όλο τον πλανήτη και την αναζήτηση χημικών ενώσεων στην ατμόσφαιρα, συμπεριλαμβανομένου του μεθανίου και του υδροχλωρίου. https://physicsgg.me/2022/09/21/το-james-webb-παρατηρεί-τον-πλανήτη-άρη/

Ο πλανήτης Ποσειδώνας με την υπέρυθρη όραση του James Webb. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb έδειξε για μια ακόμη φορά τις δυνατότητές του, φωτογραφίζοντας τον Ποσειδώνα και τους δακτυλίους του. Είναι οι πιο καθαρές φωτογραφίες των δακτυλίων του μακρινού πλανήτη που έχουν τραβηχτεί εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες, από τότε που είχαν φωτογραφηθεί από το περαστικό σκάφος Voyager 2 το 1989.Μερικοί από τους δυναμικούς δακτυλίους του Ποσειδώνα είναι η πρώτη φορά που φωτογραφίζονται, ενώ άλλοι ποτέ έως τώρα δεν είχαν παρατηρηθεί τόσο καθαρά. Ο Ποσειδώνας, ο οποίος απέχει από τον Ήλιο 30 φορές περισσότερο από ό,τι η Γη, έχει γοητεύσει τους αστρονόμους από τότε που ανακαλύφθηκε το 1846. Χρειάζεται 164 έτη για μια πλήρη περιφορά πέριξ του Ήλιου (αυτή είναι η διάρκεια του έτους του).Ο πλανήτης χαρακτηρίζεται παγωμένος γίγαντας και, σε σύγκριση με τους δύο άλλους γιγάντιους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, τον Δία και τον Κρόνο, είναι πολύ πιο πλούσιος σε χημικά στοιχεία βαρύτερα από το υδρογόνο και το ήλιο. Το Webb φωτογράφησε επίσης επτά από τα 14 γνωστά φεγγάρια του Ποσειδώνα, με πιο παράξενο τον Τρίτωνα που είναι καλυμμένος από παγωμένο συμπυκνωμένο άζωτο και ανακλά το 70% περίπου του ηλιακού φωτός που πέφτει πάνω του, με αποτέλεσμα να φαίνεται πολύ πιο λαμπερός από τον ίδιο τον Ποσειδώνα. Περαιτέρω παρατηρήσεις του Ποσειδώνα και του Τρίτωνα με το Webb προγραμματίζονται για το 2023. THE COSMOS NEWS Clearest View of Neptune’s Rings in Decades Captured By James Webb Space Telescope @The Cosmos News https://physicsgg.me/2022/09/21/ο-πλανήτης-ποσειδώνας-με-την-υπέρυθρη/

Οι αστροναύτες στο ISS προετοιμάζονται για την άφιξη ενός νέου πληρώματος Η πτήση των Ρώσων μελών της 67ης μακροχρόνιας αποστολής, των κοσμοναυτών της Roscosmos Oleg Artemiev, Denis Matveev και Sergei Korsakov, συνεχίζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Την Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2022, στο ρωσικό τμήμα του σταθμού, πραγματοποιήθηκαν τα εξής: Προετοιμασία για την άφιξη του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-22 (K.E. Tsiolkovsky) με το πλήρωμα της 68ης μακροπρόθεσμης αποστολής, που έχει προγραμματιστεί για τις 21 Σεπτεμβρίου 2022 - προετοιμασία της μικρής ερευνητικής ενότητας Rassvet και χώροι ύπνου για τους αφιχθέντες κοσμοναύτες. Προετοιμασία για την επιστροφή στη Γη του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-21 (S.P. Korolev) με το πλήρωμα της 67ης μακροπρόθεσμης αποστολής, που έχει προγραμματιστεί για τις 29 Σεπτεμβρίου 2022 - εκπαίδευση κοσμοναυτών στη στολή Chibis-M pneumovacuum με τη δημιουργία αρνητική πίεση στο κάτω μέρος του σώματος πριν από την προσγείωση, προετοιμασία του επιστρεφόμενου και απομακρυσμένου φορτίου στο πλοίο. Πείραμα "Διόρθωση" (μελέτη της αποτελεσματικότητας της φαρμακολογικής διόρθωσης του μεταβολισμού των ορυκτών υπό συνθήκες παρατεταμένης έκθεσης στη μικροβαρύτητα). Πείραμα "Νευροανοσία" (αξιολόγηση της επίδρασης του στρες στην ανοσία και τα συστήματα αντιδραστικότητας στο στρες στο διάστημα). Πειραμα EarthKAM (on-line παρατήρηση της Γης). Πείραμα "Econ-M" (φωτογραφία της Γης για την αξιολόγηση της περιβαλλοντικής κατάστασης). Αντικατάσταση πόρων του τρέχοντος ρυθμιστή RT-50-1M στο σύστημα τροφοδοσίας της μονάδας σέρβις Zvezda. Μέτρηση του σωματικού βάρους σε αστροναύτες. Καθημερινή καταγραφή ηλεκτροκαρδιογραφημάτων σε κοσμοναύτες. Το υλικό ετοιμάστηκε με τη βοήθεια του Yu.A. Γκαγκάριν https://www.roscosmos.ru/38271/

Ο Σεργκέι Προκόπιεφ για την επερχόμενη αποστολή στο ISS Ο κοσμοναύτης της κρατικής εταιρείας Roscosmos Sergey Prokopiev μίλησε σε συνέντευξη στην Περιφερειακή Εφημερίδα για τις προετοιμασίες για την πτήση με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz MS-22 (K.E. Tsiolkovsky) και τα καθήκοντα της 68ης μακροχρόνιας αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. «Η προσαρμογή είναι το πιο δύσκολο κομμάτι» - Απομένει περίπου μια μέρα πριν την εκτόξευση του διαστημικού σκάφους. Είστε τόσο ενθουσιασμένοι όσο πριν από την πρώτη σας πτήση το 2018; - Δεν θα έλεγα ότι ανησυχώ, όπως πριν από τέσσερα χρόνια. Τώρα υπάρχει ήδη μια κατανόηση της κατάστασης. Και τότε - ήταν ακόμα η πρώτη φορά. Αν συγκρίνουμε από άποψη συναισθημάτων, πριν από τη δεύτερη πτήση, φυσικά, νιώθω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ηρεμία. - Πώς πάει η προετοιμασία για την πτήση; - Όσο λιγότερος χρόνος πριν την έναρξη, τόσο πιο έντονη είναι η προετοιμασία. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τόσο υποξική προπόνηση όσο και προπόνηση στο ορθό - για προετοιμασία του καρδιαγγειακού συστήματος για εργασία σε κατάσταση έλλειψης βαρύτητας, εκπαίδευση στην καρέκλα επιτάχυνσης KUK (καρέκλα επιτάχυνσης Coriolis) - κάθεστε και περιστρέφεται ομοιόμορφα, ενώ πρέπει να γέρνετε εναλλάξ το κεφάλι σας προς τα εμπρός και γείρετε προς τα πίσω ή γείρετε το κεφάλι σας αριστερά και δεξιά. Έτσι εκπαιδεύεται η αιθουσαία συσκευή. Και αυτό είναι απλώς ιατρική εκπαίδευση. Επιπλέον, υπάρχουν μαθήματα σε δραστηριότητες εκτός οχημάτων. Πριν από την πτήση, θα συναντηθούμε επίσης με ειδικούς τεκμηρίωσης επί του αεροσκάφους. Ένα σοβαρό πρόγραμμα - η μέρα είναι πρακτικά προγραμματισμένη κάθε λεπτό - κυριολεκτικά έχει χαράξει 15 λεπτά για να συνομιλήσει μαζί σας. - Τι καθήκοντα έχουν τεθεί για το πλήρωμα σε αυτήν την αποστολή; - Αυτή η πτήση διαφέρει από την πρώτη ως προς τα καθήκοντά της. Τώρα η έμφαση δίνεται στην εξωοχική δραστηριότητα (EVA). Θα βγούμε στον ανοιχτό χώρο 5 φορές. Για κάθε έξοδο, συνήθως αρχίζουν να προετοιμάζονται δύο εβδομάδες νωρίτερα, οπότε θα χρειαστεί περίπου το ένα τρίτο του χρόνου ολόκληρης της αποστολής. Όλες οι λειτουργίες που θα εκτελέσουμε στο διάστημα εκτελούνται τώρα σε έναν προσομοιωτή υπολογιστή. Το κύριο καθήκον είναι η ενσωμάτωση της εργαστηριακής μονάδας πολλαπλών χρήσεων που ήρθε στο ISS πριν από ένα χρόνο, πρέπει να κατακτηθεί σωστά: με τη βοήθεια ενός ρομποτικού βραχίονα, μετακινήστε τον εναλλάκτη θερμότητας και τον θάλαμο κλειδώματος. Αυτά είναι σοβαρά πράγματα που απαιτούν αλληλεπίδραση με το πλήρωμα, το οποίο θα ελέγχει τον ρομποτικό βραχίονα μέσα. Αυτό πιθανότατα θα το κάνει η Άννα Κίκινα που εκείνη τη στιγμή θα είναι και αυτή στο σταθμό και θα τη βοηθήσουμε έξω. Όλα αυτά θα χρειαστούν περισσότεροι από ένας διαστημικοί περίπατοι. – Θα κάνετε κάποια επιστημονικά πειράματα; - Ναι, επιστημονικά πειράματα έχουν ήδη διανεμηθεί μεταξύ των μελών του πληρώματος: πρόκειται για την καλλιέργεια μικροοργανισμών με τη μορφή φυκιών. Αυτό το καθήκον έχει ανατεθεί στον Dmitry Petelin - ένα πείραμα φωτοβιοαντιδραστήρα. Μου έχει ανατεθεί το καθήκον να κατέχω την εκτύπωση επί του σκάφους χρησιμοποιώντας έναν 3D εκτυπωτή. Αυτό είναι επίσης ένα πολλά υποσχόμενο πείραμα. Επιπλέον, αναμένουμε την άφιξη ενός φούρνου πολλαπλών χρήσεων, πολλαπλών ζωνών. Θα μας επιτρέψει να δημιουργήσουμε διάφορα κράματα μετάλλων που είναι δύσκολο να αποκτηθούν στη γη υπό τη βαρύτητα. Συνολικά, έχουμε προγραμματίσει 48 πειράματα. – Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα τις πρώτες μέρες της παραμονής σας στον ISS; - Το πιο δύσκολο είναι να προσαρμοστείς στις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας την πρώτη εβδομάδα. Αυτό θα το νιώσουν ιδιαίτερα όσοι πήγαν για πρώτη φορά στο διάστημα. Και τότε θα πρέπει να συμμετάσχετε στη ροή εργασίας, να αρχίσετε να εργάζεστε πλήρως χωρίς παρενέργειες. Συνήθως η προσαρμογή διαρκεί περίπου 1-2 ημέρες, αλλά για κάποιους διαρκεί μια εβδομάδα. Δεν έχουμε ακόμη κανέναν που να μην έχει προσαρμοστεί, οπότε το κυριότερο είναι να είναι όλα ανώδυνα. - Τι σημάδια έχουν οι αστροναύτες (τι πρέπει ή δεν πρέπει να γίνει πριν από την πτήση) για να είναι επιτυχημένη; - Σχεδόν όλες οι παραδόσεις προήλθαν από την αεροπορία, επομένως υπάρχουν ορισμένα πράγματα που όλοι προσπαθούν να ακολουθήσουν. Η ίδια θέαση της ταινίας «White Sun of the Desert» είναι μια παράδοση που καθιερώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Και τηρείται αυστηρά, ειδικά από τους πρωτοπόρους. Δεν είναι ότι είμαστε σούπερ δεισιδαίμονες, αλλά υπάρχουν ορισμένα πράγματα, όπως και στην αεροπορία, που πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε. Πτήσεις "Cross" - η επιθυμία της αμερικανικής πλευράς" - Τώρα η Ρωσίδα κοσμοναύτης Anna Kikina έφυγε για τις Ηνωμένες Πολιτείες, στις 3 Οκτωβρίου θα πετάξει στο ISS ως μέρος του πληρώματος του διαστημικού σκάφους Crew Dragon και αντ 'αυτού ο αστροναύτης της NASA Frank Rubio θα ενταχθεί στο διαστημόπλοιο Soyuz MS-22. Γιατί χρειαζόμαστε τις λεγόμενες «διασταυρούμενες» πτήσεις; - Γεγονός είναι ότι αυτή η επιθυμία είναι πιθανώς μεγαλύτερη από την αμερικανική πλευρά να πραγματοποιήσει τέτοιες διασταυρώσεις. Τώρα, ας το πούμε έτσι, το διαστημόπλοιο Soyuz έχει αποδεδειγμένη ποιότητα πτήσεων όλα αυτά τα χρόνια, είναι πιο αξιόπιστο. Το Dragon, το οποίο χρησιμοποιείται από την αμερικανική πλευρά, εξακολουθεί να είναι ένα εμπορικό πλοίο, το οποίο δεν έχει ακόμη επιβεβαιώσει πλήρως την αποτελεσματικότητά του, και ως εκ τούτου θέλουν να το παίξουν ασφαλές. Οι εκτοξεύσεις αναβάλλονται, όπως είδατε: Το Dragon έπρεπε να απογειωθεί τον Σεπτέμβριο, αλλά έχει ήδη αναβληθεί για τις 3 Οκτωβρίου και δεν είναι γνωστό τι θα συμβεί στη συνέχεια. Και αν αποδειχθεί ότι η εκτόξευση εξακολουθεί να αναβάλλεται, τότε υπάρχει πιθανότητα να μην παραμείνει ούτε ένας αστροναύτης στο αμερικανικό τμήμα του ISS. Για να αποφευχθεί αυτό, τέτοιες διασταυρούμενες πτήσεις είναι απαραίτητες. - Το έμβλημα του πληρώματος του Soyuz MS-22 (Τσιολκόφσκι), μεταξύ άλλων, απεικονίζει έναν κύκνο και μια χελώνα. Τι σημαίνουν αυτά τα σύμβολα; - Τα ίδια τα μέλη του πληρώματος δημιούργησαν ένα τέτοιο έμβλημα. Όσο για τα ζώα, ο κύκνος συμβολίζει το υπερηχητικό βομβαρδιστικό TU-160 που πέταξα. Για τους Ρώσους πιλότους ονομάζεται «Λευκός Κύκνος». Η χελώνα είναι μια ομάδα αστροναυτών της NASA του 2017 που ονομάζεται Χελώνες και περιλάμβανε τον Φρανκ Ρούμπιο. Δίπλα στον κύκνο υπάρχει μια φιγούρα σε μορφή πανιού, που σχηματίζεται από τρία τόξα κύκλων, οι ακτίνες των οποίων είναι ανάλογες με τις ακτίνες των τριών ουράνιων σωμάτων: της Γης, του Άρη και της Σελήνης. Ένα τέτοιο έμβλημα φορούσε το απόσπασμα κοσμοναυτών Roskosmos, από το οποίο επιλέχθηκε ο Dmitry Petelin. Επίσης στο πάνω μέρος του εμβλήματος, που έχει σχήμα κύκλου, βρίσκεται το διακριτικό κλήσης του πληρώματος - «Αλτάι», οι κρατικές σημαίες των χωρών που συμμετέχουν στην πτήση - Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών. Παρακάτω είναι τα ονόματα των αστροναυτών. Στο κέντρο του εμβλήματος είναι η εικόνα του πιο επανδρωμένου πλοίου και του ISS, γύρω από το οποίο υπάρχουν τρία αστέρια που δείχνουν τον αριθμό των μελών του πληρώματος. Νομίζω ότι βγήκε πολύ ωραίο. "Η σημαία της Αικατερινούπολης θα είναι μαζί μου" - Η επιστροφή του πληρώματος έχει προγραμματιστεί για την άνοιξη του 2023 - το έτος της 300ης επετείου της πρωτεύουσας των Ουραλίων. Την τελευταία φορά που πήρες μαζί σου τη σημαία του Αικατερίνμπουργκ. Τι θα πάρεις τώρα; – Το Γεκατερίνμπουργκ είναι πολύ αγαπητό για μένα, οπότε η σημαία της πόλης θα είναι ξανά μαζί μου. Θα πάρω και τη σημαία της περιοχής Σβερντλόφσκ. Υπάρχουν επίσης μικρές σημαίες της γενέτειράς μου Σχολής Νο. 64 του Εκατερίνμπουργκ και της Ακαδημίας Πυγμαχίας του Kostya Tszyu. Θέλω να τους φωτογραφίσω με φόντο τη Γη. – Αυτή τη φορά θα γιορτάσετε σε τροχιά όχι μόνο την Πρωτοχρονιά, αλλά και τα γενέθλιά σας (19 Φεβρουαρίου). Τι δώρα δίνονται συνήθως στον ISS; Και οι συγγενείς θα μπορέσουν να σας συγχαρούν; «Νομίζω ότι πιθανότατα θα μου κρύψουν κάτι και θα υπάρξει μια έκπληξη γενεθλίων. Μάλλον, οι συγγενείς έχουν ήδη ετοιμάσει και παραδώσει ένα δώρο. Συνήθως, πετάει στις γενικές αποσκευές. Αλλά ας μην βιαζόμαστε τα πράγματα. Στα γενέθλιά μου, φυσικά, θα καλέσω την οικογένεια χρησιμοποιώντας IP-τηλεφωνία. Τους είναι πιο δύσκολο να το κάνουν. – Πώς περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας στο ISS; Υπάρχουν, όπως στη Γη, «βραδινές συγκεντρώσεις στην κουζίνα»; - Υπάρχει λίγος χρόνος για συγκεντρώσεις, επομένως, στην καλύτερη περίπτωση, το βράδυ μπορούμε να μαζευόμαστε σε πληρώματα, και ακόμη και τότε όχι κάθε μέρα, και να φάμε μαζί. Μερικές φορές παραδοσιακά τα Σάββατα κανονίζουμε να παρακολουθούμε βίντεο στα αγγλικά ή στα ρωσικά. Ο σταθμός διαθέτει δύο προβολείς: ένας για το ρωσικό τμήμα και ο άλλος για το αμερικανικό τμήμα. Μαζευόμαστε σαν σε σινεμά και βλέπουμε ταινίες στη μεγάλη οθόνη. Μπορούμε να πιούμε καφέ και γλυκά. Είναι σαν μια κανονική συνεδρία, μόνο σε μηδενική βαρύτητα. – Σε ποια γλώσσα και τι μιλάς με τους Αμερικανούς; Εξαρτάται σε ποιο τμήμα βρίσκεστε. Εάν αυτό είναι αμερικανικό και πρέπει να επικοινωνήσετε με τη Γη, τότε αγγλικά. Και διεξάγουμε πειράματα στο τμήμα μας, τότε είναι εδώ και, φυσικά, μιλάμε ρωσικά. Στην πραγματικότητα, έχουμε μια τέτοια διεθνή γλώσσα που ονομάζεται "Rashglish", όταν μπορείς να αντικαταστήσεις κάποια λέξη που ξέχασες με τον ρωσικό τρόπο και θα γίνεις κατανοητός. Μερικές φορές φαίνεται αστείο, αλλά λειτουργεί. – Σκοπεύετε να φέρετε κάτι από αυτήν την πτήση για το Πλανητάριο, που ανοίξατε φέτος στο Verkhnyaya Pyshma - Ναι, φυσικά, θα έχω μαζί μου και τη σημαία του Πλανηταρίου και αναμνηστικούς φακέλους, τους οποίους έχω συσκευάσει σε προσωπικά αντικείμενα. Θα είμαστε σε συνεχή επαφή με το Πλανητάριο. Ελπίζω ότι θα είναι δυνατή ακόμη και η διεξαγωγή μιας τηλεδιάσκεψης με τον ISS. https://www.roscosmos.ru/38270/