Δροσος Γεωργιος

Οι αστροναύτες στον ISS δοκίμασαν τη δύναμη των μυών των χεριών πριν από τον διαστημικό περίπατο Η πτήση των Ρώσων μελών της 68ης μακροχρόνιας αποστολής, των κοσμοναυτών της Roscosmos, Σεργκέι Προκόπιεφ, Ντμίτρι Πετελίν και Άννα Κίκινα, συνεχίζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τη Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2022, σύμφωνα με το πρόγραμμα πτήσεων του ρωσικού τμήματος του σταθμού, πραγματοποιήθηκαν τα εξής: Προετοιμασία για διαστημικό περίπατο στο πλαίσιο του ρωσικού προγράμματος (VKD-55) - προετοιμασία εξοπλισμού και εργαλείων που θα ληφθούν για τον διαστημικό περίπατο, αξιολόγηση της λειτουργικής κατάστασης της μυϊκής συσκευής των χεριών των αστροναυτών. Πείραμα "Διαχωρισμός" (δοκιμή και δοκιμή στη μικροβαρύτητα του συστήματος για την αναγέννηση του νερού από τα ούρα). Πείραμα "Cardiovector" (απόκτηση νέων επιστημονικών πληροφοριών σχετικά με το ρόλο του δεξιού και του αριστερού τμήματος της καρδιάς στην προσαρμογή του κυκλοφορικού συστήματος στις συνθήκες μιας μακροχρόνιας διαστημικής πτήσης). Πείραμα EarthKAM (on-line παρατήρηση της Γης). Συμπίεση του σταθμού με άζωτο από τους κυλίνδρους του φορτηγού πλοίου Progress MS-21. Αντικατάσταση πόρων του αναλυτή αερίου IK0501 στη μονάδα σέρβις Zvezda. Ανεφοδιασμός δύο δεξαμενών επί του σκάφους με νερό από τη δεξαμενή του φορτηγού πλοίου Progress MS-21. Συντήρηση συστημάτων υποστήριξης ζωής. Το υλικό ετοιμάστηκε με τη βοήθεια του Yu.A. Γκαγκάριν https://www.roscosmos.ru/38476/

Ο κοσμοναύτης της Roscosmos Andrey Fedyaev θα μεταβεί στον ISS με το διαστημικό σκάφος Crew Dragon τον Φεβρουάριο του 2023 ως μέρος διασταυρούμενων πτήσεων Ο κοσμοναύτης της Roscosmos Andrey Fedyaev, στο πλαίσιο διασταυρούμενων πτήσεων, θα μεταβεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με το αμερικανικό επανδρωμένο διαστημόπλοιο Crew Dragon ως μέρος του πληρώματος της αποστολής Crew-6 στα μέσα Φεβρουαρίου 2023. Εκτός από τον Andrei Fedyaev, στο πλήρωμα της αποστολής Crew-6 περιλαμβάνονται οι αστροναύτες της NASA Stephen Bowen και Woody Hoburg, καθώς και ο αστροναύτης των ΗΑΕ Sultan al-Neyadi. Τον Ιούλιο του 2022, στο πλαίσιο του προγράμματος ISS, η Roscosmos και η NASA υπέγραψαν συμφωνία για διασταυρούμενες πτήσεις τριών Ρώσων κοσμοναυτών με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο American Crew Dragon και τριών Αμερικανών αστροναυτών στο ρωσικό επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz MS το 2022-2024. Το φθινόπωρο του 2022, ο αστροναύτης της NASA Francisco Rubio πέταξε στον σταθμό στο Soyuz MS-22 και η κοσμοναύτης της Roscosmos Anna Kikina πέταξε με το Crew Dragon (αποστολή πλήρωμα-5). Τον Μάρτιο του 2023, μαζί με τους κοσμοναύτες της Roscosmos Oleg Kononenko και Nikolai Chub, σχεδιάζεται να παραδώσει τον αστροναύτη της NASA Loral O'Hara στον ISS με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-23. Η εφαρμογή της συμφωνίας θα καταστήσει δυνατή, σε περίπτωση ακύρωσης ή σημαντικής καθυστέρησης στην εκτόξευση ρωσικού ή αμερικανικού διαστημικού σκάφους, να διασφαλιστεί η παρουσία στον ISS τουλάχιστον ενός κοσμοναύτη της Roscosmos και ενός αστροναύτη της NASA για την εξυπηρέτηση των Ρώσικων και αμερικανικων τμήματων του σταθμού, αντίστοιχα. https://www.roscosmos.ru/38470/

Τηλεσκόπιο James Webb: Προσεγγίζοντας το σύμπαν μέσα από την τέχνη. Μία από τις πιο πρόσφατες εικόνες του τηλεσκοπίου. Είναι το Νεφέλωμα Ταραντούλα, που απέχει 160.000 έτη φωτός από τη Γη Βρίσκομαι σε ένα υπόγειο και παραδόξως, αντί να νιώθω κλειστοφοβία, πιάνω τον εαυτό μου να κοιτάζει έκθαμβος αντικείμενα που εμπνέονται από τα άστρα. Ίσως γι’ αυτό να ευθύνεται ότι απέναντί μου δεν έχω μόνο τη δημιουργό τους, αλλά και ανθρώπους της NASA, οι οποίοι μου μιλούν με θέρμη για το δικό τους δημιούργημα, ένα αναμφισβήτητο επίτευγμα της επιστήμης και της μηχανικής. Έχω κατέβει τα σκαλιά που οδηγούν στα έγκατα του Olympic Tower, στην καρδιά του Μανχάταν, και στέκομαι μπροστά σε μια σειρά αλλόκοτων έργων που απεικονίζουν ουράνια σώματα και αποζητούν επειγόντως την ερμηνεία μου. Στο κέντρο βρίσκεται μια επίχρυση εξαγωνική κατασκευή, από την οποία ξεπροβάλλουν τρία προτεταμένα χέρια. Καθώς περιπλανιέμαι ανάμεσα σε έργα και σε οθόνες, σκοντάφτω πάνω σε μια γυναίκα που φοράει γυαλιά εικονικής πραγματικότητας και μοιάζει σαν κάτι να ψάχνει γονατιστή. Έξω από το κτίριο κυματίζουν δύο ελληνικές σημαίες, μία στην 51η και μία στην 52η οδό της Νέας Υόρκης. Αμφότερες διατυμπανίζουν την καταγωγή του πρώτου ιδιοκτήτη του ουρανοξύστη, που δεν ήταν άλλος από τον Αριστοτέλη Ωνάση. Είμαι εδώ ως επισκέπτης μιας έκθεσης έργων τέχνης που πραγματοποιείται στο ONX Studio, στον πρωτοποριακό χώρο που έχει ιδρύσει εδώ και δύο χρόνια το Ίδρυμα Ωνάση, για να επιταχύνει τη δουλειά καλλιτεχνών όλων των εθνικοτήτων, που ασχολούνται με τη διευρυμένη, εικονική και επαυξημένη, πραγματικότητα. Στα πρώτα μου κιόλας λεπτά στον χώρο νιώθω ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο κατάλληλο σημείο για να εκτεθούν τα έργα μεικτής τεχνικής που έχει δημιουργήσει η εννοιολογική καλλιτέχνις Άσλι Ζελίνσκι. Το ONX είναι κάτι πρωτοποριακό ακόμα και για τα δεδομένα της Νέας Υόρκης. Πουθενά αλλού αυτή τη στιγμή δεν δίνεται η ελευθερία σε ανεξάρτητους καλλιτέχνες να δουλέψουν και να εκθέσουν τρισδιάστατα έργα διευρυμένης πραγματικότητας, χωρίς να έχουν την έγνοια της εμπορικότητας ή την πρόθεση της εκπαίδευσης. Η έκθεση –η οποία ολοκληρώθηκε στα τέλη Οκτωβρίου– έχει τον τίτλο Ξεδιπλώνοντας το σύμπαν: πρώτο φως. Έμπνευσή της είναι το πρόγραμμα James Webb Space Telescope (JWST) της NASA, του οποίου επιστημονικός διευθυντής είναι ο κάτοχος του Νόμπελ Φυσικής του 2006, ο Δρ. Τζον Μάδερ. «Το JWST είναι και δεν είναι το παιδί μου», μου λέει. «Αρχικά, δεν ήταν δική μου ιδέα, αλλά προσκλήθηκα να δουλέψω σε αυτό, και είπα αμέσως ναι. Αυτόν τον μήνα κλείσαμε ακριβώς 27 χρόνια από τότε». Ουσιαστικά, αυτό το διαστημικό εργαλείο αποτελεί και την αιτία που βρισκόμαστε όλοι συγκεντρωμένοι γύρω από το τραπέζι του ONX Studio. Όταν πριν από έναν χρόνο η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ έφτανε κοντά στην εκτόξευση του τηλεσκοπίου στο διάστημα, έκανε ένα κάλεσμα σε καλλιτέχνες για να δημιουργήσουν έργα τέχνης εμπνευσμένα από το JWST. Ο στόχος ήταν να προσεγγιστεί ένα μεγαλύτερο κοινό από εκείνο των σταθερών φίλων της αστρονομίας. Ήταν σχεδόν αυτονόητο ότι, ανάμεσα στους καλλιτέχνες που θα επιλέγονταν, θα ήταν και η Ζελίνσκι, καθώς η ίδια δούλευε ήδη επτά χρόνια με τη NASA και ήταν πλήρως εξοικειωμένη με τη γλώσσα της. «Αυτοί οι άνθρωποι είναι η έμπνευσή μου», μου εκμυστηρεύεται δείχνοντάς τους διακριτικά. «Χωρίς τη βοήθειά τους δεν θα μπορούσα να κάνω το παραμικρό. Αυτοί κάνουν όλη τη σκληρή δουλειά, κι έρχομαι εγώ μετά, την “πειράζω”, και την κρεμάω στον τοίχο». Τα έργα της Ζελίνσκι είναι κατά κύριο λόγο αντικείμενα που έχουν παραχθεί με την τεχνική του 3D printing, βίντεο εγκαταστάσεις, αλλά και μια εμπειρία εικονικής πραγματικότητας. ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ 20.000 ΑΝΘΡΩΠΩΝ Το JWST εκτοξεύτηκε στο διάστημα πριν από έναν χρόνο, στις 25 Δεκεμβρίου του 2021, από τα εδάφη της Γαλλικής Γουιάνας. Είναι ο επιστημονικός διάδοχος του Hubble, το επόμενο μεγάλο διαστημικό παρατηρητήριο δηλαδή. Έχει το μέγεθος ενός γηπέδου τένις και βρίσκεται 1,5 εκατ. χιλιόμετρα μακριά, στο σημείο Λαγκράνζ 2. Χρειάστηκε να δουλέψουν 20.000 άνθρωποι για να βρίσκεται σήμερα σε αυτή τη θέση, ενώ ξοδεύτηκαν πάνω από 10 δισ. δολάρια για την κατασκευή του. Πρόκειται για το αυθεντικό αποτέλεσμα μιας διεθνούς συνεργασίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο ένα από τα τέσσερα συστήματα οπτικής που υπάρχουν πάνω του είναι αμερικανικό. Όπως μου επισημαίνει ο Δρ. Τζον Μάδερ, πρόκειται για έναν θρίαμβο της επιστήμης, της μηχανικής αλλά και της δημόσιας υποστήριξης. «Δεν θα μπορούσαμε να το πετύχουμε χωρίς την υποστήριξη του Κογκρέσου, της Ευρώπης και του Καναδά, που μας παρείχαν τους πόρους», μου λέει. Οι εικόνες που στέλνει το JWST κάνουν μόλις 5 δευτερόλεπτα για να φτάσουν στη Γη. Χρειάστηκε δύο μέρες για να ξεδιπλωθεί στο διάστημα, γι’ αυτό το ονομάζουν «οριγκάμι τηλεσκόπιο». Είναι μια εντελώς πρωτότυπη κατασκευή, η οποία αξιοποιεί τις πιο σύγχρονες τεχνολογίες υπέρυθρου φωτός που υπάρχουν. Έχει πάνω του 250 «σημεία αστοχίας», και πήρε το όνομά του από τον Τζέιμς Γουέμπ, έναν οραματιστή μάνατζερ, ο οποίος είχε δηλώσει ότι η NASA δεν θα έπρεπε να ασχολείται μόνο με επανδρωμένες αποστολές, αλλά να δημιουργεί και προγράμματα με ευρύτερη κοινωνική και επιστημονική χρησιμότητα. «Αυτό που με ενθουσίαζε από τα πολύ πρώτα στάδια της ιδέας», σημειώνει ο Δρ. Μάδερ, «ήταν ότι θα μπορούσαμε να δούμε τους πρώτους γαλαξίες που μεγάλωσαν μέσα στο υλικό του Big Bang». Πράγματι, το JWST θα μπορεί να κοιτάξει περίπου 100 με 250 εκατ. χρόνια μετά το Big Bang. Το προηγούμενο διαστημικό τηλεσκόπιο, το Hubble, κοίταξε την παιδική ηλικία των άστρων, το James Webb θα κοιτάξει τώρα την ηλικία του νεογέννητου. «Και είναι ενδιαφέρον ότι έχουμε ήδη κάποιες πρώτες εκπλήξεις από το τηλεσκόπιο, παρόλο που βρισκόμαστε ακόμη στους πρώτους μήνες της λειτουργίας του», επισημαίνει ο επιστημονικός επικεφαλής του προγράμματος. «Φαίνεται λοιπόν ότι περίπλοκοι, γιγάντιοι γαλαξίες μεγάλωσαν πολύ γρήγορα, πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε. Πολύ πρόσφατα λάβαμε μια εικόνα ενός πολύ κόκκινου κβάζαρ (γαλαξιακός πυρήνας), ο οποίος φαίνεται να μεγαλώνει πολύ γρήγορα και να είναι περικυκλωμένος από πολλούς μεγάλους και φωτεινούς γαλαξίες. Αυτό βέβαια είναι ένα μόνο μέρος της ιστορίας που επεξεργαζόμαστε. Μου αρέσει να λέω ότι οι αστρονόμοι βλέπουν τα πάντα δύο φορές. Στην αρχή βλέπουν μια εικόνα και μετά συνθέτουν μια δεύτερη φανταστική εικόνα, η οποία λέει την πραγματική ιστορία πίσω από την πρώτη, που εμπεριέχει όλα όσα ξέρουμε ως τη δεδομένη στιγμή. Σε λίγο θα είμαστε σε θέση να κάνουμε ταινίες που θα δείχνουν πως μπορεί πραγματικά να έχουν συμβεί όλα αυτά που βλέπουμε», καταλήγει ο Δρ. Μάδερ. «ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΟΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ» «Το τηλεσκόπιο αυτό συζητήθηκε για πρώτη φορά το 1989, έναν χρόνο πριν εκτοξευθεί το τηλεσκόπιο Hubble», μου λέει ο Πολ Γκάιτνερ, μηχανικός της NASA, ο οποίος μόλις συνταξιοδοτήθηκε. «Οι επιστήμονες κατάλαβαν ότι υπήρχαν κάποιες ερωτήσεις που δεν μπορούσαν να απαντηθούν από το Hubble. Μια από αυτές ήταν το πώς σχηματίστηκαν τα πρώτα αστέρια στους γαλαξίες. Για να απαντήσεις αυτή την ερώτηση, και να κοιτάξεις τόσο πίσω, θα έπρεπε να έχεις ένα μεγαλύτερο, υπέρυθρο αυτή φορά, τηλεσκόπιο, που θα μπορούσε να βλέπει ένα μεγαλύτερο μήκος κύματος του φωτός. Το ορατό φως από τόσο πίσω στον χρόνο έχει κυριολεκτικά συμπτυχθεί από την κοσμική επέκταση. Φτάνει σ’ εμάς σήμερα ως υπέρυθρο φως. Η NASA ξεκίνησε να χρηματοδοτεί το σχέδιο το 1995, και ήταν μια τρομερή πρόκληση από μηχανικής σκοπιάς. Έπρεπε να εφευρεθούν ή να αναπτυχθούν πάρα πολλές καινούργιες τεχνολογίες. Επειδή είναι ένα πολύ μεγάλο τηλεσκόπιο, έπρεπε να χωρέσει διπλωμένο μέσα στον πύραυλο της εκτόξευσης και να ξεδιπλώσει στο διάστημα. Μιλάμε για μια τεράστια πρόκληση. Και σαν να μην έφτανε αυτό, εξαιτίας του γεγονότος ότι έπρεπε να πιάνει το υπέρυθρο φως, το οποίο έχει την αίσθηση θερμικής ακτινοβολίας, το τηλεσκόπιο έπρεπε να είναι απίστευτα ψυχρό, ώστε να μη βλέπει τον εαυτό του. Η κατασκευή ενός πράγματος σε συνθήκες ατμόσφαιρας δωματίου, στο σωστό μέγεθος και σχήμα, να ξεδιπλώνει και να φτάνει σε υπερ-ψυχρές θερμοκρασίες: ο κόσμος πίστευε ότι είχαμε χάσει το μυαλό μας!».Η Ελέιν Σιούαρτ, εκπρόσωπος μιας νέας γενιάς μηχανικών της NASA, η οποία δούλεψε στην ομάδα για την αποτροπή ρύπανσης του τηλεσκοπίου, προσθέτει ότι «η έγνοια μας ήταν να κρατάμε όσο πιο καθαρή γινόταν την επιφάνεια του καθρέφτη και να διατηρούμε αυτές τις ευαίσθητες επιφάνειες αναλλοίωτες. Σε κάθε φάση της διαδικασίας κατασκευής χρειάστηκε να γίνουμε πολύ εφευρετικοί, καλλιτέχνες με κάποιον τρόπο, ώστε να προκύψει το οριγκάμι τηλεσκόπιο. Ακόμα και η μεταφορά του ήταν πρόκληση. Έπρεπε να φτιάξουμε αυτό το μίνι δωμάτιο αποστείρωσης για να το μετακινήσουμε μέσω αεροπλάνου κι έπειτα μέσω πλοίου στη Γαλλική Γουιάνα».Ο Γκάιτνερ συμπληρώνει ότι «το εντυπωσιακό είναι ότι έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά σε επίπεδο δυνατοτήτων. Κάθε φορά που οι άνθρωποι φτιάχνουν ένα νέο εργαλείο για να κοιτάζουν τη φύση με αυτό, ανακαλύπτουν τρομερά πράγματα. Περιμένουμε εκπλήξεις. Κι ενώ έχει σχεδιαστεί με συγκεκριμένους στόχους, πιθανότατα θα κάνει κάποιες απίθανες ανακαλύψεις που κανείς ποτέ δεν σκέφτηκε να τις θέσει ως στόχο του. Είναι ένα φοβερό εργαλείο, το οποίο χρειάστηκε μια γενιά για να φτιαχτεί. Είχα μαλλιά όταν ξεκινούσαμε, ήμουν νέος», αστειεύεται. «Εγώ, όταν συνελήφθη ως ιδέα το 1995, δεν είχα γεννηθεί καν», λέει η Στιούαρτ, «και εκτοξεύτηκε την ημέρα των Χριστουγέννων του 2021, μία μέρα πριν γίνω 26 χρονών!». Το θέμα είναι, καταλήγει ο Γκάιτνερ, «ότι είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι που λειτουργεί τόσο όμορφα, πολύ καλύτερα από τις προσδοκίες μας. Θα γνωρίζετε ότι το μυστικό της ευτυχίας είναι οι χαμηλές προσδοκίες. Ε, αυτό το πράγμα είχε υψηλές προσδοκίες, κι εμείς τις ξεπεράσαμε!». «ΠΩΣ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟ ΑΥΤΟ;» Οι πρώτες εικόνες που έδωσε η NASA στη δημοσιότητα, στις 12 Ιουλίου 2022, ξεπέρασαν πράγματι κάθε προσδοκία. Ήταν το νεφέλωμα Carina, μια ματιά στη δημιουργία των πρώτων άστρων που μας έκοψε πραγματικά την ανάσα. «Είδες αυτές τις εικόνες;» με ρωτάει η Ζελίνσκι. «Ήταν κανονικά έργα τέχνης. Ένιωσα σχεδόν ταπεινωμένη, τρομαγμένη, όταν τις είδα πρώτη φορά. Ήταν πολύ πιο σπουδαίες από αυτό που περίμενα. Ήμουν στο Γκόνταρντ, στα κέντρο διαστημικών πτήσεων της NASA, και έβλεπα τις εικόνες να ξεπροβάλλουν στην οθόνη την ημέρα της δημοσίευσής τους, κι έτρεμα. Έλεγα από μέσα μου: Τι θα κάνω εγώ; Είναι αδύνατον να το βελτιώσω αυτό! Πώς μιλάς για όλο αυτό; Θα δεις ότι στην έκθεση η μόνη εικόνα που δεν άγγιξα καλλιτεχνικά ήταν το νεφέλωμα Carina. Εκεί πραγματικά τα χρειάστηκα. Ένιωσα να παγώνω και να ακινητοποιούμαι. Έκανα τέχνη με το Κουιντέτο του Στέφαν, με το δακτυλιοειδές Νεφέλωμα και με το Βαθύ Πεδίο του Χαμπλ. Με αυτό το τελευταίο ασχολήθηκα πολύ γιατί ήταν το πρώτο που είδαμε, και ήταν μια πρώτη καλή εικόνα να βγει προς τα έξω και για να προσανατολίσει όλη την αποστολή. Το νεφέλωμα Carina με τρόμαξε, γιατί είναι ήδη τέχνη από μόνο του. Είναι πανέμορφο. Είναι δύσκολο να πεις κάτι περισσότερο».Οι απόκοσμες εικόνες που στέλνει στη Γη το JWST φλερτάρουν έντονα με το μεταφυσικό. Τα νέα που κομίζει όμως θα ήταν αδιανόητα χωρίς τη σπουδαία επιστήμη του. Μπαίνω στον πειρασμό να πω στους συνομιλητές μου ότι οι επιστήμονες προσεγγίζουν πιο πρακτικά τα πράγματα και ότι οι ερωτήσεις που θέτουν αξιώνουν απαντήσεις πιο απτές, αλλά η Ζελίνσκι με διορθώνει: «Μα είναι καλλιτέχνες και αυτοί!» λέει αυθόρμητα. «Νομίζω ότι η τέχνη και η επιστήμη είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος», συμπληρώνει ο Πολ Γκάιτνερ. «Σκέφτομαι για παράδειγμα τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Αλλά και το ίδιο το τηλεσκόπιο, παρόλο που είναι προϊόν της μηχανικής, είναι όμορφο. Και είναι αστείο, γιατί όσο πιο πολύ ωρίμαζε ο σχεδιασμός του, τόσο πιο ωραίο γινόταν το ίδιο. Η μορφή ακολουθεί τη λειτουργία και φαίνεται ότι τα πράγματα που ευχαριστούν τον ανθρώπινο νου είναι λειτουργικά. Νιώθω ότι το τηλεσκόπιο το ίδιο μοιάζει με έργο τέχνης, όπως και τα έργα της Άσλι». Η συζήτησή μας έχει πάρει αναπόδραστα μια πιο φιλοσοφική χροιά. «Μα και το τηλεσκόπιο έχει εμπνευστεί από τη φύση», μου λέει η νεότερη της ομήγυρης. «Βλέπετε ξεκάθαρα ότι πάνω του υπάρχουν δομές εξαγώνων που μοιάζουν με κυψέλες. Μας εξυπηρετούν μεν, αλλά βλέπουμε και ομορφιά σε αυτές». «Τέχνη και επιστήμη», συμπληρώνει η Ζελίνσκι, «διατυπώνουν τις ίδιες βαθιές ερωτήσεις. Επιχειρούν απλώς να τις απαντήσουν με διαφορετικό τρόπο. Το ίδιο συμβαίνει, νομίζω, και με τη θρησκεία». Το δέος που νιώθουμε, σκέφτομαι με τη σειρά μου, απέναντι στα προϊόντα της ανθρώπινης ευφυΐας μοιάζει με τις εμπειρίες της έκστασης. «Το χρυσό έργο είναι το πρώτο που έφτιαξα, το 2016», συνεχίζει η Ζελίνσκι. «Παρατηρούσα ότι ο κόσμος ήθελε να ξέρει τι πρόκειται να βρούμε, αλλά κανείς δεν ήξερε. Κανείς δεν ξέρει τι θα βρούμε. Αυτό είναι το θέμα. Το έργο αυτό, “Η Εξερεύνηση”, είναι τα χέρια των επιστημόνων που βγαίνουν έξω από το τηλεσκόπιο και δεν γνωρίζουν τι θα βρουν. Είναι σαν να βγαίνεις στα τυφλά έξω στο σύμπαν και να μην ξέρεις τι θα πάρεις στα χέρια σου». Η πιο πρόσφατη εικόνα που πήραμε από το τηλεσκόπιο, «οι πυλώνες της δημιουργίας», είναι ένα ακόμα υψηλής ευκρίνειας έργο του JWST, που προκαλεί ρίγη. Βλέποντας τόσο βαθιά μέσα στο σύμπαν, ουσιαστικά βλέπουμε τι έχει συμβεί στο παρελθόν. Ίσως να είμαστε πολύ κοντά σε σπουδαίες ανακαλύψεις, όπως προβλέπει ο Δρ. Μάδερ. Ίσως να μπορέσουμε να απαντήσουμε την ερώτηση που τον συναρπάζει: «Πώς είναι εφικτή η ζωή;». Αν συγκρίνει μάλιστα κανείς τη φωτογραφία που είχε πάρει το Hubble από το ίδιο συμπαντικό σημείο, θα δει πόσο πιο κοντά έχουμε φτάσει στην αποκάλυψη θεμελιωδών γνώσεων. «Ανακαλύπτουμε τα μυστικά του σύμπαντος, αυτά που δεν γνωρίζαμε και θα θέλαμε να τα μάθουμε», καταλήγει ο Δρ. Μάδερ. «Πόσο υπέροχο είναι που οι άνθρωποι μπορούν να ανακαλύπτουν αυτά τα πράγματα και που το σύμπαν μάς αφήνει να τα ανακαλύπτουμε. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε μια ιστορία του σύμπαντος η οποία θα στερούνταν αποδεικτικών στοιχείων, εμείς όμως έχουμε αποδεικτικά στοιχεία και είμαστε σε θέση να τα εντοπίζουμε. Είναι λοιπόν μια αξιοσημείωτη ιστορία. Το σύμπαν έχει μια ιστορία. Η ηλικία του σύμπαντος μας είναι γνωστή. Δεν ήταν πάντοτε έτσι. Ποιος ξέρει τι θα συμβεί μετά;» ΣΠΑΝΙΟΙ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ Δεν μπορώ να κρύψω ότι το τηλεσκόπιο και οι εικόνες του με κάνουν να νιώθω αυτό που ονομάζεται «κοσμική ασημαντότητα». Είναι ταπεινωτική η γνώση που λέει ότι είσαι πραγματικά μηδαμινός μέσα στο αχανές του σύμπαντος. Αλλά είναι ταυτόχρονα εξυψωτική. Γνωρίζοντας καλύτερα το παρελθόν, μπορείς ενδεχομένως να αντικρίσεις με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση το μέλλον. Η ανθρωπότητα δεν επενδύει μόνο σε όπλα και σε εφήμερες επιβραβεύσεις. Θέλουμε να μάθουμε ποιοι είμαστε και από πού προήλθε η ζωή. «Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σας απαντήσω σε τίποτα από αυτά τα δυο», ομολογεί ο Δρ. Μάδερ. «Αλλά είμαστε σε καλό δρόμο», του ανταπαντώ. «Ναι, το τηλεσκόπιο αυτό είναι μια μηχανή που παράγει καλά νέα», σπεύδει να συμφωνήσει ο Γκάιτνερ. Τόσο καλά νέα όσο και μια ενδεχόμενη είδηση για την ύπαρξη ζωής σε κάποιον εξωπλανήτη; Κάνω αυτή την τελευταία ερώτηση στον Δρα Μάδερ, σίγουρος ότι την ακούει για πολλοστή φορά. «Είναι αλήθεια», μου απαντά, «αλλά για τους εξωπλανήτες δεν γνωρίζουμε παρά ελάχιστα πράγματα. Στην πραγματικότητα, γνωρίζουμε μόνο ότι υπάρχουν. Έως τώρα δεν έχουμε υπόψη μας άλλα ηλιακά συστήματα σαν το δικό μας. Το δικό μας είναι μοναδικό. Γι’ αυτό θέλουμε να ξέρουμε αν υπάρχει πιθανή ύπαρξη ζωής κάπου αλλού. Πιστεύω ότι είναι πολύ απίθανο να είμαστε οι μόνοι. Από την άλλη πιστεύω ότι πιθανώς να είμαστε σπάνιοι. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν γείτονες αλλά να είναι πολύ μακριά. Και πιθανότατα οι περισσότεροι γείτονες θα είναι πρώιμες μορφές ζωής, ένα μικρό κύτταρο ζωής όπως αυτά που υπήρχαν στη Γη κατά το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της. Πριν από την Κάμβρια έκρηξη, που σημαίνει πριν από μισό δισεκατομμύριο χρόνια, δεν είχαμε περίπλοκες μορφές ζωής με μάτια, πόδια και δόντια. Δεν θα έλεγες ότι είχαμε καν κάποιου είδους πολιτισμό. Έτσι σήμερα εμείς οι άνθρωποι της Γης έχουμε αυτό που αποκαλούμε ανεπτυγμένο πολιτισμό, και είμαστε πολύ σπάνιοι. Είμαστε εδώ πολύ μικρό διάστημα, επομένως δεν νομίζω ότι θα βρούμε άλλη ζωή εφάμιλλης νοημοσύνης εδώ γύρω. Αλλά βέβαια θα ήταν ενδιαφέρον αν βρίσκαμε». Αυτό το τηλεσκόπιο τελικά διευρύνει αποφασιστικά τους ορίζοντές μας. Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε όλοι εναγωνίως τα επόμενα νέα του. https://physicsgg.me/2022/11/14/τηλεσκόπιο-james-webb-προσεγγίζοντας-το-σύμπ/

Οι αστροναύτες στο ISS μελετούν τον φθορισμό των βιολογικών ιστών στη μικροβαρύτητα Η πτήση των Ρώσων μελών της 68ης μακροχρόνιας αποστολής, των κοσμοναυτών της Roscosmos, Σεργκέι Προκόπιεφ, Ντμίτρι Πετελίν και Άννα Κίκινα, συνεχίζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Την περίοδο από 3 Νοεμβρίου έως 6 Νοεμβρίου 2022, σύμφωνα με το πρόγραμμα πτήσεων του ρωσικού τμήματος του σταθμού, πραγματοποιήθηκαν τα εξής: Προετοιμασία για διαστημικό περίπατο στο πλαίσιο του ρωσικού προγράμματος (VKD-55) - Προετοιμασία αντικαταστάσιμων στοιχείων των διαστημικών στολών Orlan-MKS, βοηθητικού και ατομικού εξοπλισμού, εξοπλισμού και εργαλείων για την έξοδο, Αξιολόγηση του επιπέδου φυσικής κατάστασης των αστροναυτών σε διάδρομο, Προετοιμασία μιας μικρής ερευνητικής ενότητας "Poisk" και το διαμέρισμα μετάβασης της μονάδας σέρβις Zvezda προς την έξοδο. Ολοκληρωμένη εκπαίδευση πληρώματος σε ενέργειες σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης· ΕργασΙα με το σύστημα ανάκτησης νερού ούρων SRV-UM στην εργαστηριακή μονάδα πολλαπλών χρήσεων Nauka. Πείραμα "Lasma" (μελέτη της μικροκυκλοφορίας του αίματος και του φθορισμού των βιολογικών ιστών σε συνθήκες μικροβαρύτητας). Πείραμα "Hurricane" (ανάπτυξη τεχνικών μέσων και μεθόδων για την παρακολούθηση της εξέλιξης καταστροφικών φυσικών και ανθρωπογενών φαινομένων στη Γη ή των προδρόμου τους). Μεταφορά φορτίου από το διαστημόπλοιο Progress MS-21 στον σταθμό· Βιοχημική ανάλυση ούρων και τεστ ακοής για αστροναύτες. Εβδομαδιαίος καθαρισμός σταθμού. Συντήρηση συστημάτων υποστήριξης ζωής. Το υλικό ετοιμάστηκε με τη βοήθεια του Yu.A. Γκαγκάριν https://www.roscosmos.ru/38471/

Τι πειράματα ετοιμάζει η NASA στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό; Για περισσότερα από 20 χρόνια, οι αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) έχουν πραγματοποιήσει χιλιάδες επιστημονικά πειράματα σε ένα από τα πιο πρωτοποριακά εργαστήρια στο σύμπαν. Αυτή την εβδομάδα, μια νέα παρτίδα πειραμάτων έφτασε στο εργαστήριο του διαστημικού σταθμού. Μελέτη της ανθρώπινης γονιμότητας Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να ζήσουν στο διάστημα; Αν και πρόκειται για ένα αρκετά μακρινό σενάριο, οι επιστήμονες στον διαστημικό σταθμό θα πραγματοποιήσουν πειράματα για να δουν πώς επηρεάζει τη γονιμότητα η έλλειψη βαρύτητας.Στο πλαίσιο της έρευνας OVOSPACE, η οποία χρηματοδοτείται από τη NASA και την Ιταλική Διαστημική Υπηρεσία (ASI), οι ερευνητές μελετούν τον τρόπο με τον οποίο η μικροβαρύτητα επηρεάζει τα κύτταρα των ωοθηκών.Οι δυο διαστημικές υπηρεσίες έστειλαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ωοθηκικά κύτταρα βοοειδών για να μελετήσουν την ανάπτυξη αυτών των κυττάρων, στο πλαίσιο μιας έρευνας που θα μπορούσε να οδηγήσει σε βελτιωμένες θεραπείες γονιμότητας στη Γη.Η διαβίωση σε συνθήκες μειωμένης βαρύτητας στη Σελήνη ή τον Άρη για παρατεταμένα χρονικά διαστήματα θα μπορούσε να επηρεάσει τη γονιμότητα, εξηγεί ο επικεφαλής ερευνητής Μαριάνο Μπιζάρι, από το τμήμα πειραματικής ιατρικής του Πανεπιστημίου Sapienza της Ρώμης.«Αυτό απειλεί τον στόχο της δημιουργίας μόνιμων ή εκτεταμένων οικισμών πέρα από τη Γη», ανέφερε σε δήλωσή του.«Η απορρύθμιση των αναπαραγωγικών λειτουργιών μπορεί να εγκυμονεί πρόσθετους κινδύνους για την υγεία», πρόσθεσε.Τα αποτελέσματα της έρευνας θα μπορούσαν να δώσουν νέα στοιχεία για την ανάπτυξη των ωαρίων και να προσδιορίσουν θεραπείες για την προστασία του ανθρώπινου αναπαραγωγικού συστήματος σε μελλοντικές διαστημικές αποστολές, εξήγησε ο Μπιζάρι. Τρισδιάστατη εκτύπωση ανθρώπινων ιστών στο διάστημα Η εκτύπωση ανθρώπινων οργάνων αποτελεί όραμα για την επιστημονική κοινότητα και πολλοί ερευνητές ελπίζουν ότι οι συνθήκες μικροβαρύτητας θα διευκολύνουν αυτή τη διαδικασία. Ωστόσο, η εκτύπωση μικροσκοπικών, πολύπλοκων δομών που βρίσκονται στο εσωτερικό των ανθρώπινων οργάνων, όπως οι τριχοειδείς δομές, έχει αποδειχθεί δύσκολη στο περιβάλλον βαρύτητας της Γης, λένε οι ερευνητές που βρίσκονται πίσω από τον BioFabrication Facility, έναν τρισδιάστατο βιοεκτυπωτή.Ως εκ τούτου, ελπίζουν ότι η εκτύπωση ιστών που μοιάζουν με όργανα σε συνθήκες μικροβαρύτητας, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εφαλτήριο για την κατασκευή ολόκληρων ανθρώπινων οργάνων στο διάστημα.Το 2019, η ομάδα του BioFabrication Facility εκτύπωσε με επιτυχία ένα μέρος ανθρώπινου μηνίσκου καθώς και ανθρώπινα καρδιακά κύτταρα.Μια αναβαθμισμένη έκδοση του τρισδιάστατου εκτυπωτή θα κατασκευάσει ιστό χόνδρου γόνατος στον διαστημικό σταθμό, χρησιμοποιώντας βιομεταλλεύματα και κύτταρα για να διαπιστωθεί αν η εκτύπωση σε συνθήκες μικροβαρύτητας μπορεί να παράγει δείγματα ιστών υψηλότερης ποιότητας από αυτά που εκτυπώνονται στη Γη. Πώς προσαρμόζονται τα φυτά στο διάστημα Ένα άλλο πείραμα στο εργαστήριο του διαστημικού σταθμού εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο τα φυτά προσαρμόζονται στο διάστημα.Στο πλαίσιο της έρευνας Plant Habitat-03, οι σπόροι που παράγονται από φυτά που καλλιεργούνται στο διάστημα, επιστρέφουν στη Γη, υποβάλλονται σε επεξεργασία και αποστέλλονται πίσω στο διάστημα. Οι ερευνητές μελετούν αν αυτό αποτελεί προσαρμοστικό πλεονέκτημα για την επόμενη γενιά των φυτών.Τα φυτά που εκτίθενται σε διαστημική πτήση υφίστανται αλλαγές που περιλαμβάνουν την προσθήκη επιπλέον πληροφοριών στο DNA τους, οι οποίες ρυθμίζουν τον τρόπο με τον οποίο τα γονίδια ενεργοποιούνται ή απενεργοποιούνται, αλλά δεν αλλάζουν την ίδια την αλληλουχία του DNA. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται επιγενετική αλλαγή, εξηγούν οι ερευνητές, οι οποίοι θέλουν να διαπιστώσουν αν αυτές οι προσαρμογές στα φυτά που αναπτύσσονται στο διάστημα, μπορούν να μεταφερθούν στην επόμενη γενιά.«Αυτό θα μπορούσε να δώσει πληροφορίες για την ανάπτυξη καλλιεργειών σε μελλοντικές διαστημικές αποστολές», δήλωσαν.Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν στην ανάπτυξη καλύτερων στρατηγικών για την προσαρμογή των καλλιεργειών σε αραιοκατοικημένα ενδιαιτήματα εδώ στη Γη. Πρώτοι δορυφόροι από την Ουγκάντα και τη Ζιμπάμπουε Παράλληλα με αυτά τα πειράματα, στον διαστημικό σταθμό έφτασαν και οι πρώτοι δορυφόροι από την Ουγκάντα και τη Ζιμπάμπουε. Οι CubeSats (μίνι δορυφόροι σε σχήμα κύβου) που αναπτύχθηκαν από φοιτητές στην Ουγκάντα, τη Ζιμπάμπουε και την Ιαπωνία, θα συλλέγουν δεδομένα που θα μπορούν στη συνέχεια να εφαρμοστούν στις χώρες τους.Οι δορυφόροι αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο ενός διασυνοριακού πανεπιστημιακού προγράμματος που δίνει τη δυνατότητα σε φοιτητές από αναπτυσσόμενες χώρες να αποκτήσουν πρακτική εμπειρία ανάπτυξης δορυφόρων. Μελέτη επικίνδυνων λασπορροών Οι επιστήμονες θα μελετήσουν επίσης το φαινόμενο των επικίνδυνων λασπορροών και ιδίως των καταστροφικών που μπορεί να προκύψουν μετά από πυρκαγιές. Οι χημικές ουσίες που καίγονται κατά τη διάρκεια μιας πυρκαγιάς δημιουργούν ένα λεπτό στρώμα εδάφους που απωθεί το νερό της βροχής. Στη συνέχεια, η βροχή διαβρώνει το έδαφος, και αυτό μπορεί να προκαλέσει καταστροφικές λασπορροές που αποτελούνται από άμμο, νερό και παγιδευμένο αέρα και οι οποίες μεταφέρουν ογκόλιθους και συντρίμμια.«Η βαρύτητα παίζει καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία, καθώς οδηγεί τον αέρα προς τα πάνω και έξω από το μείγμα, και σπρώχνει τα σωματίδια προς τα κάτω στον πυθμένα του νερού», δήλωσε η Ίνγκριντ Τόμακ, επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Δομικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο.«Η αφαίρεση της βαρύτητας, επομένως, θα μπορούσε να παράσχει πληροφορίες για τη δυναμική της εσωτερικής δομής αυτών των μιγμάτων άμμου-νερού-αέρα και μια βασική γραμμή για τη συμπεριφορά τους», πρόσθεσε.Οι ερευνητές στο εργαστήριο του διαστημικού σταθμού θα εξετάσουν έναν πολτό από αέρα, νερό και άμμο σε συνθήκες μικροβαρύτητας για να κατανοήσουν καλύτερα τις ιδιότητες αυτών των επικίνδυνων λασπορροών, ελπίζοντας ότι θα μας βοηθήσουν να προβλέψουμε και να μοντελοποιήσουμε καλύτερα αυτό το φυσικό φαινόμενο. https://physicsgg.me/2022/11/12/τι-πειράματα-ετοιμάζει-η-nasa-στον-διεθνή/

Την Τετάρτη νέα απόπειρα εκτόξευσης της αποστολής Artemis I για τη Σελήνη. Μια ακόμη προσπάθεια εκτόξευσης της αποστολής Artemis I θα πραγματοποιήσει η NASA στις 16 Νοεμβρίου μετά τις αποτυχημένες για διάφορες αιτίες απόπειρες εκτόξευσης του σκάφους της αποστολής τους προηγούμενους δύο μήνες. Η αποστολή ανοίγει την αυλαία του φιλόδοξου προγράμματος των ΗΠΑ για την επιστροφή του ανθρώπου στη Σελήνη.Ο γιγάντιος πύραυλος SLS βρίσκεται ξανά στην θέση του στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα έτοιμος να πυροδοτήσει τις πανίσχυρες μηχανές του για να στείλει στο Διάστημα το σκάφος της αποστολής Artemis I. Μετά από σοβαρά τεχνικά προβλήματα αλλά και την κακοκαιρία που ανέβαλαν την εκτόξευση τουλάχιστον τρεις φορές τους προηγούμενους δύο μήνες η NASA ευελπιστεί ότι την Τετάρτη 16 Νοεμβρίου όλα θα πάνε καλά και το σκάφος της αποστολής θα ξεκινήσει το ταξίδι του για την Σελήνη ανοίγοντας τον δρόμο για την εκτόξευση των επόμενων προγραμματισμένων αποστολών του φιλόδοξου προγράμματος Artemis στο πλαίσιο του οποίου θα δημιουργηθεί ένας σεληνιακός διαστημικός σταθμός και θα γίνουν επανδρωμένες αποστολές στο έδαφος της Σελήνης.Η NASA ανακοίνωσε χθες Παρασκευή ότι συνεχίζει την προσπάθειά της για να προχωρήσει στην εκτόξευση της μη επανδρωμένης αποστολής Artemis 1 με προορισμό τη Σελήνη, την Τετάρτη 16 Νοεμβρίου, αφού η επιθεώρηση του πυραύλου SLS αποκάλυψε μόνο μικρές φθορές λόγω του κυκλώνα Νικόλ που έπληξε τη Φλόριντα. «Τίποτα δεν εμποδίζει» την εκτόξευση στη συγκεκριμένη ημερομηνία, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο Τζιμ Φρι, αξιωματούχος της NASA.Η εκτόξευση του πυραύλου SLS (Space Launch System), του ισχυρότερου που κατασκεύασε ποτέ η NASA, αναμένεται στη 01:04 (τοπική ώρα – 08:04 ώρα Ελλάδος). Η μη επανδρωμένη αποστολή Artemis 1 είναι δοκιμαστική και δεν έχει στόχο την προσελήνωση της κάψουλας Orion, που έχει σχεδιαστεί για τη μεταφορά αστροναυτών. Εάν τελικά η εκτόξευση πραγματοποιηθεί την Τετάρτη, η αποστολή θα διαρκέσει περίπου 25 ημέρες και η κάψουλα θα επιστρέψει στη Γη στις 11 Δεκεμβρίου.Η NASA έχει δύο εναλλακτικές ημερομηνίες για την εκτόξευση: την 19η και την 25η Νοεμβρίου. «Επί του παρόντος είμαστε επικεντρωμένοι στην 16η Νοεμβρίου και αν υπάρξει κώλυμα (…) τότε θα εξετάσουμε την πιθανότητα για τις 19 Νοεμβρίου», δήλωσε ο Τζιμ Φρι. Ο πύραυλος SLS παρέμεινε στην εξέδρα εκτόξευσης στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι κατά την έλευση του κυκλώνα Νικόλ. Ωστόσο, οι άνεμοι που τον συνόδευαν δεν ξεπέρασαν τα όρια αντοχής του, σύμφωνα με τον αξιωματούχο της NASA. Σημείωσε ότι αν η NASA είχε ενημερωθεί για ενδεχόμενη απειλή από τον κυκλώνα, θα άφηνε τον πύραυλο στο κτίριο συναρμολόγησης για λόγους ασφαλείας.Άλλωστε, ο πύραυλος είχε επιστρέψει εκεί στα τέλη Σεπτεμβρίου για να προστατευθεί από τον κυκλώνα Ίαν και είχε επιστρέψει στην εξέδρα λίγες ημέρες πριν από την έλευση του κυκλώνα Νικόλ. Νωρίτερα, δύο απόπειρες εκτόξευσης ματαιώθηκαν την τελευταία στιγμή λόγω τεχνικών προβλημάτων. Η μη επανδρωμένη αποστολή σηματοδοτεί την έναρξη του εμβληματικού προγράμματος Artemis, που φιλοδοξεί να στείλει την πρώτη γυναίκα στη Σελήνη, το νωρίτερο το 2025. Στα σχέδια της NASA είναι η διατήρηση μόνιμης παρουσίας αστροναυτών στη Σέληνη, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής ενός διαστημικού σταθμού σε τροχιά γύρω από τον δορυφόρο της Γης. Για την αμερικανική διαστημική υπηρεσία, θα είναι το εφαλτήριο για την πρώτη αποστολή στον πλανήτη Άρη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1400964/ti-tetarti-nea-apopeira-ektoxeysis-tis-apostolis-artemis-i-gia-ti-selini/

Τράβηξαν την κουρτίνα στο κέντρο του γαλαξία μας και αποκαλύφθηκε ένα μεγάλο σμήνος γαλαξιών. NASA Οι πυκνές συγκεντρώσεις ύλης στο έντονης δραστηριότητας κέντρο του γαλαξία μας μπλοκάρουν τα όργανα των αστρονόμων και δεν επιτρέπουν τις παρατηρήσεις σε αυτές τις περιοχές. Ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι μια άγνωστη μέχρι σήμερα ομάδα γαλαξιών παρέμενε αθέατη κρυμμένη πίσω από το κέντρο του γαλαξία.Η πυκνότητα της ύλης στο κέντρο του γαλαξία μας εμποδίζει την παρατήρηση του για αυτό και γνωρίζουμε σχετικά λίγα πράγματα για ότι υπάρχει και ότι συμβαίνει εκεί. Η αδυναμία διείσδυσης στο γαλαξιακό κέντρο εμποδίζει και την παρατήρηση μιας περιοχής που οι επιστήμονες ονομάζουν «ζώνη της αποφυγής». Πρόκειται για μια περιοχή που αν και καλύπτει 10%-20% του ουράνιου θόλου παραμένει αόρατη επειδή το γαλαξιακό κέντρο εμποδίζει τα τηλεσκόπια να κάνουν παρατηρήσεις εκεί.Με δημοσίευση https://arxiv.org/pdf/2210.16332.pdf της στο διαδικτυακό αρχείο προδημοσιεύσεων arXiv ερευνητική ομάδα παρουσιάζει μια εντυπωσιακή όσο και απρόσμενη ανακάλυψη που έκανε μελετώντας μια σειρά από δεδομένα που προέρχονται από παρατηρήσεις της υπέρυθρης ακτινοβολίας στη ζώνη της αποφυγής. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ένα γαλαξιακό σμήνος που βρίσκεται σε απόσταση τριών δισ. ετών φωτός από τη Γη. Το σμήνος αυτό αποτελείται από τουλάχιστον 58 γαλαξίες που είναι συγκεντρωμένοι σε ένα μικρό τμήμα της συγκεκριμένης ζώνης.Προηγούμενες παρατηρήσεις της υπέρυθρης ακτινοβολίας στη ζώνη της αποφυγής είχαν υποδείξει την ύπαρξη χιλιάδων μεμονωμένων γαλαξιών αλλά είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται μια μεγάλη κοσμική δομή εκεί διευρύνοντας έτσι τις γνώσεις μας για αυτή τη μυστηριώδη περιοχή του Σύμπαντος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1401573/travixan-tin-koyrtina-sto-kentro-toy-galaxia-mas-kai-apokalyfthike-ena-megalo-sminos-galaxion/

Το άκρως απόρρητο σκάφος των ΗΠΑ προσγειώθηκε μετά από αποστολή 2,5 ετών στο Διάστημα. Θα μπορούσε να είναι πρωταγωνιστής μιας δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς μυστηρίου τύπου «X-Files» αλλά αποτελεί πρωταγωνιστή σε ένα μυστηριώδες διαστημικό πρόγραμμα των ΗΠΑ. Το σκάφος Χ-37Β εκτοξεύεται μυστικά και παραμένει κάθε φορά για 1-2 χρόνια σε τροχιά γύρω από τη Γη πραγματοποιώντας μη ανακοινώσιμες αποστολές δημιουργώντας ένα πραγματικό μύθο γύρω από την ύπαρξη του. Το σκάφος προσγειώθηκε πριν από λίγες ώρες μετά από παραμονή ρεκόρ 2,5 ετών στο Διάστημα.Είναι γνωστό με την κωδική του ονομασία, X-37B, και αποτελεί το πιο… μυστηριώδες σκάφος τουλάχιστον από εκείνα που γνωρίζουμε την ύπαρξη του. Ανήκει στην κατηγορία των αποκαλούμενων «διαστημοπλάνων», αεροσκαφών που μπορούν να πετούν τόσο εντός της γήινης ατμόσφαιρας όσο και στο Διάστημα. Το Χ-37Β ξεκίνησε τις μη επανδρωμένες πτήσεις του το 2010 οι οποίες καλύπτονται από πυκνό πέπλο μυστηρίου αφού η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ στην οποία και ανήκει κρατά άκρως απόρρητες τις αποστολές του και έχει καταφέρει να μην έχει διαρρεύσει ποτέ το παραμικρό για αυτές. Το μόνο που γνωρίζουμε κάθε φορά είναι η διάρκεια της κάθε αποστολής που κατά μέσο όσο διαρκούν 18 μήνες. Σε αυτά τα δώδεκα χρόνια λειτουργίας του το X-37B έχει μείνει σε τροχιά γύρω από τη Γη για πάνω από δέκα χρόνια.Όπως είναι ευνόητο ο χρόνος παραμονής του σκάφους στο Διάστημα σε συνδυασμό με το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει τον εξοπλισμό και τις αποστολές του έχουν προκαλέσει ένα πλήθος φημών τόσο για τις δυνατότητες όσο και για το τι κάνει στη διάρκεια των αποστολών του. Δοκιμές διαστημικού οπλοστασίου, δοκιμές συστημάτων καταστροφής εχθρικού στρατιωτικού εξοπλισμού και δορυφόρων, κατασκοπία και άλλες παρόμοιες θεωρίες έχουν πέσει στο τραπέζι για το X-37B. Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ το μόνο που λέει επισήμως είναι ότι το σκάφος δοκιμάζει τεχνολογίες για επαναχρησιμοποιούμενα σκάφη.Όπως έγινε γνωστό το X-37B προσγειώθηκε το Σάββατο 13 Νοεμβρίου στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα, ύστερα από παραμονή περίπου δυόμιση ετών σε τροχιά. «Συνεχίζει να καταρρίπτει ρεκόρ, παρέχοντας στη χώρα μας μια απαράμιλλη ικανότητα να δοκιμάζει να ενσωματώνει γρήγορα νέες διαστημικές τεχνολογίες», δήλωσε ο αντιπρόεδρος της Boeing Τζιμ Τσίλτον. Το σκάφος αποτελεί δημιουργία της United Launch Alliance, μια κοινοπραξία της Boeing και της Lockheed Martin. Αυτή την φορά πάντως δόθηκαν στη δημοσιότητα περισσότερες πληροφορίες για την αποστολή που περιελάμβανε την αξιολόγηση της ανθεκτικότητας ορισμένων υλικών και σπόρων στο Διάστημα, καθώς και την παραγωγή ενέργειας από την ηλιακή ακτινοβολία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1401274/to-akros-aporrito-skafos-ton-ipa-prosgeiothike-meta-apo-apostoli-25-eton-sto-diastima/

Εντοπίστηκαν θαμμένα στο βυθό συντρίμμια του διαστημικού λεωφορείου Τσάλεντζερ που διαλύθηκε στον αέρα (βίντεο) Παρασκευή, 11 Νοεμβρίου 2022 8:53 Στιγμιότυπο από την εκτόξευση του Τσάλεντζερ Μια από τις τραγωδίες που έπληξε το διαστημικό πρόγραμμα των ΗΠΑ επέστρεψε στην επικαιρότητα αφού δύτες που αναζητούσαν τα συντρίμμια ενός αεροσκάφους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου εντόπισαν συντρίμμια του διαστημικού λεωφορείου Τσάλεντζερ που διαλύθηκε ένα λεπτό μετά την εκτόξευση του το 1986 στέλνοντας στον θάνατο το πλήρωμα του.Στις 28 Ιανουαρίου 1986 σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση και υπό την παρουσία εκατοντάδων θεατών εκτοξεύτηκε από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα το διαστημικό λεωφορείο Τσάλεντζερ που πραγματοποιούσε την δέκατη αποστολή του. Μόλις 73 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του όταν το σκάφος ήταν σε ύψος σε ύψος 15 χιλιομέτρων άπαντες έμειναν εμβρόντητοι βλέποντας το Τσάλεντζερ να διαλύεται στον αέρα. Το επταμελές πλήρωμα του Τσάλεντζερ ανάμεσα στο οποίο ήταν και μια δασκάλα, ο πρώτος πολίτης που έπαιρνε μέρος σε μια διαστημική αποστολή, έχασε ακαριαία τη ζωή του.Η αιτία που διαλύθηκε το διαστημικό λεωφορείο ήταν όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια μια αποκόλληση σε δακτύλιο σφραγίσματος (O-ring) στους αγωγούς στερεών καυσίμων, η οποία προκάλεσε ρήγμα στον δεξιό πύραυλο καυσίμων, επιτρέποντας θερμό αέριο υπό πίεση από το εσωτερικό του κινητήρα του πυραύλου να διαρρεύσει έξω. Η διαρροή έσπασε την πρόσδεση που συνέδεε τον πύραυλο με την Εξωτερική Δεξαμενή Καυσίμων, με αποτέλεσμα την αποκόλλησή τους. Μετά από μία ανεξέλεγκτη τροχιά λίγων δευτερολέπτων, το λεωφορείο καταστράφηκε από δυνάμεις αεροδυναμικής αντίστασης. Δύτες που γύριζαν ντοκιμαντέρ για την πτώση ενός πολεμικού αεροσκάφους του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στα ανοιχτά της πολιτείας Φλόριντα των ΗΠΑ, βρήκαν τυχαία στον βυθό, μισοθαμμένο στην άμμο, ένα τμήμα του αμερικανικού διαστημικού λεωφορείου Challenger που είχε εκραγεί και γίνει κομμάτια λίγο μετά την εκτόξευση του το 1986, όπως ανακοίνωσε η NASA.Οι δύτες εξερευνούσαν τον βυθό στο πλαίσιο ενός ντοκιμαντέρ του History Channel με τίτλο “Το Τρίγωνο των Βερμούδων: Στα καταραμένα νερά”, σχετικά με τη μυστηριώδη εξαφάνιση αεροπλάνων και πλοίων στην περιοχή αυτή (θα κάνει πρεμιέρα στις 22 Νοεμβρίου). Κι ενώ έψαχναν για ένα αμερικανικό αεροπλάνο διάσωσης που είχε εξαφανιστεί στις 5/12/1945, έπεσαν πάνω σε ένα πολύ πιο σύγχρονο εύρημα, με διαστάσεις περίπου 4,5 επί 4,5 μέτρα, το οποίο έφερε τα χαρακτηριστικά διακριτικά της NASA. Είναι η πρώτη φορά εδώ και 25 χρόνια που έχει έρθει στο φως ένα τμήμα του διαστημικού λεωφορείου που είχε καταστραφεί, οδηγώντας στον θάνατο επτά αστροναύτες και σοκάροντας τότε την αμερικανική και τη διεθνή κοινή γνώμη. Ο επικεφαλής της NASA Μπιλ Νέλσον δήλωσε ότι εξετάζεται κατά πόσο θα επιχειρηθεί η ανάσυρση του ευρήματος, ώστε να τιμηθεί η μνήμη των αδικοχαμένων αστροναυτών.Το θανατηφόρο περιστατικό παραμένει μια από τις χειρότερες καταστροφικές στην ιστορία του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος. Οι ΗΠΑ είχαν τότε, ψάχνοντας επί επτά μήνες, βρει στον βυθό 167 κομμάτια του διαστημικού λεωφορείου, συνολικού βάρους 118 τόνων, σχεδόν του μισού Challenger. Το νέο συντρίμμι που βρέθηκε, είναι ένα από τα μεγαλύτερα που έχουν ποτέ βρεθεί. Όλα τα κομμάτια του Challenger παραμένουν ιδιοκτησία της αμερικανικής κυβέρνησης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1400357/entopistikan-thammena-sto-vytho-syntrimmia-toy-diastimikoy-leoforeioy-tsalentzer-poy-dialythike-ston-aera-vinteo/

Μπορούμε να ξεχωρίσουμε τις σκουληκότρυπες από τις μαύρες τρύπες; Θεωρητικοί υπολογισμοί δείχνουν ότι οι σκουληκότρυπες – θεωρητικά προς το παρόν αστροφυσικά αντικείμενα – είναι δύσκολο να διακριθούν από τις μαύρες τρύπες Στη Φυσική, σκουληκότρυπα είναι μια υποθετική τοπολογική ιδιότητα του χωρόχρονου που σχηματίζει μία σήραγγα, η οποία συνδέει δύο απομακρυσμένα σημεία. Η ύπαρξή της είναι συνεπής με τη γενική θεωρία της σχετικότητας, αλλά μέχρι σήμερα οι αστρονόμοι δεν έχουν εντοπίσει τέτοιο αντικείμενο, Σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, οι σκουληκότρυπες συνήθως απεικονίζονται ως σήραγγες που οδηγούν τους ταξιδιώτες μεταξύ δύο σημείων στο χρόνο και στο χώρο. Αν και η ύπαρξή τους προβλέπεται θεωρητικά (από το 1916), αυτά τα μυστηριώδη αντικείμενα δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ από τους αστρονόμους. Σύμφωνα με μια νέα δημοσίευση [Polarized image of equatorial emission in horizonless spacetimes: Traversable wormholes] οι σκουληκότρυπες θα μπορούσαν να κρύβονται σε κοινή θέα. Προσομοιώνοντας τις εκπομπές πολωμένου φωτός από τον δίσκο προσαύξησης γύρω από μια κατηγορία στατικών διασχίσιμων σκουληκοτρυπώνν και μαύρων τρυπών, ο Petya Nedkova και οι συνεργάτες του από το πανεπιστήμιο της Σόφιας, προβλέπουν ότι μπορεί να υπάρχουν μόνο μικρές διαφορές στα φάσματα του πολωμένου φωτός που εκπέμπεται από μια διασχίσιμη σκουληκότρυπα και από μια μαύρη τρύπα.Οι ερευνητές μελέτησαν μια υποθετική στατική, διασχίσιμη σκουληκότρυπα – η οποία ούτε εξελίσσεται ούτε περιστρέφεται. Προσομοίωσαν το φως που εκπέμπεται απευθείας από τον δίσκο που περιβάλλει την σκουληκότρυπα, αναλύοντας την πόλωσή της. Οι ερευνητές στη συνέχεια δημιούργησαν μια εικόνα αυτού του πολωμένου φωτός. Δημιούργησαν επίσης έμμεσες εικόνες της σκουληκότρυπας χρησιμοποιώντας πολωμένο φως που κάμπτεται από το αντικείμενο. Συγκρίνοντας την απευθείας εικόνα της σκουληκότρυπας με εκείνη που δείχνει το πολωμένο φως που εκπέμπεται από τον δίσκο που περιβάλλει μια στατική μαύρη τρύπα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι εικόνες τους ήταν σχεδόν πανομοιότυπες, με την ένταση και την κατεύθυνση της πόλωσης να διαφέρουν λιγότερο από 4%. Ωστόσο, οι έμμεσες εικόνες ήταν διακριτές – τα μοτίβα πόλωσης ήταν παρόμοια, αλλά οι παρατηρήσιμες ακτίνες των αντικειμένων ήταν σημαντικά διαφορετικές. Οι εντάσεις πόλωσης της σκουληκότρυπας ήταν επίσης μια τάξη μεγέθους μεγαλύτερες στις έμμεσες εικόνες από αυτές της μαύρης τρύπαςΟ Nedkova δήλωσε ότι η ερευνητική του ομάδα σχεδιάζει την αναζήτηση άλλων σημάτων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη διάκριση των μαύρων τρυπών και των σκουληκότρυπων, αλλά να μην απαιτούν τις ακριβείς παρατηρήσεις που γίνονται για τον εντοπισμό των φαινομένων πόλωσης. Ορισμένες από τις μετρήσεις θα απαιτούσαν ένα επίπεδο ακριβείας που δεν μπορούν να επιτύχουν τα τωρινά τηλεσκόπια. Θα αναζητήσουμε κάτι που θα μας δείχνει την διαφορά πιο εύκολα. https://physicsgg.me/2022/11/11/μπορούμε-να-ξεχωρίσουμε-τις-σκουληκό/

Εστιάζοντας σε έναν (όχι πολύ) μακρινό γαλαξία. Νέες εικόνες του James Webb, από τον νάνο γαλαξία Wolf–Lundmark–Melotte (WLM) Το διαστημικό τηελσκόπιο James Webb εστιάζει σε μια περιοχή του νάνου γαλαξία Wolf–Lundmark–Melotte (WLM). Εκτός των μεμονωμένων άστρων του γαλαξία WLM, βλέπουμε μέσα από αυτόν και άλλους γαλαξίες πολύ μακριά από αυτόν. Ο WLM είναι ένας νάνος γαλαξίας στη γειτονιά του Γαλαξία μας, απέχει περίπου 3 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Είναι ένας σχετικά απομονωμένος γαλαξίας και οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι ο WLM δεν έχει αλληλεπιδράσει με άλλα συστήματα. Το γεγονός αυτό τον καθιστά υποψήφιο γαλαξία για την εφαρμογή των θεωριών για τον σχηματισμό και την εξέλιξη των γαλαξιών, αφού οι άλλοι κοντινοί γαλαξίες είναι ακατάλληλοι για τον σκοπό αυτό αφού συν-μπλέκονται και αλληλεπιδρούν με τον Γαλαξία μας. Ένα άλλο ενδιαφέρον και σημαντικό στοιχείο του WLM είναι ότι τα αέριά του είναι παρόμοια με εκείνα των των γαλαξιών του αρχέγονου σύμπαντος. Δηλαδή, είναι φτωχό σε στοιχεία βαρύτερα στοιχεία από το υδρογόνο και το ήλιο. Αυτό κάνει τον WLM εξαιρετικά ενδιαφέροντα γαλαξία, γιατί μελετώντας τον διερευνούμε το πώς σχηματίζονται και εξελίσσονται τα άστρα σε μικρούς γαλαξίες όπως οι πρώτοι γαλαξίες στο πρώιμο σύμπαν. Υπερτερεί συντριπτικά η διακριτική ικανότητα του James Webb Ένα τμήμα του νάνου γαλαξία WLM. Αριστερά, από το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer και δεξιά από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb Συγκρίνετε την εικόνα του James Webb με εκείνη του Spitzer. Είναι σαν να έχεις καθαρίσει τα λασπόνερα από το παρμπρίζ του αυτοκινήτου σου! https://physicsgg.me/2022/11/09/εστιάζοντας-σε-έναν-όχι-πολύ-μακρινό-γ/

Μερικοί καλοί λόγοι για να κοιτάξεις τον ουρανό τον μήνα Νοέμβριο. O νοτιο-ανατολικός ουρανός απόψε (11/8/2022) στις 10:20 μμ Το Διάστημα και το άγνωστο ανέκαθεν κέντριζαν το ενδιαφέρον μας και μας προκαλούσαν δέος ενώ οι οι εικόνες της NASA πάντα εντυπωσιάζουν. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία πολλές φορές μοιράζεται μαζί μας φωτογραφίες του Σύμπαντος και μας αφήνει να ρίχνουμε μια ματιά στο αχανές και χαοτικό αυτό μέρος. Αυτή τη φορά, με ένα βίντεο στο Twitter μας έδωσε μερικούς, καλούς, λόγους να κοιτάξουμε ψηλά και να θαυμάσουμε τον ουρανό κατά τη διάρκεια του Νοεμβρίου. Ιδού μερικοί από αυτούς: η Πανσέληνος απόψε το βράδυ (θα ανατείλει στις 17:18, και θα δύσει στις 7:05) ο πλανήτης Άρης στις 11 Νοεμβρίου όταν θα προσεγγίσει στις 4ο την Σελήνη (πολύ κοντά θα δείτε και το άστρο El Nath ή Alnath), το μέγιστο της βροχής των μετεωριτών Λεοντίδων στις 17 Νοεμβρίου, η προσέγγιση του μηνίσκου της Σελήνης στο άστρο Spica ή Στάχυ (την 21η Νοεμβρίου πριν την ανατολή του ήλιου κατά τις 5π.μ.), η προσέγγιση της Σελήνης στις 7ο στον πλανήτη Κρόνο, στις 29 Νοεμβρίου μετά τη δύση του ήλιου, καθώς επίσης και άλλα άστρα ή αστερισμούς τις θέσεις των οποίων μπορείτε να αναζητήσετε ΕΔΩ: https://stellarium-web.org/ Σημειώνεται, ότι η αποψινή πανσέληνος (Τρίτη 8 Νοεμβρίου), είναι γνωστή και ως το «Φεγγάρι του Κάστορα, επειδή αυτή την εποχή οι κάστορες χτίζουν τα φράγματα τους και επίσης τότε έμπαιναν οι παγίδες για το κυνήγι τους. Η πανσέληνος αυτή, θα είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή, καθώς πρόκειται να συνδυαστεί με ένα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο, την ολική σεληνιακή έκλειψη. Δυστυχώς, η έκλειψη αυτή δεν θα είναι ορατή από την Ελλάδα. Θα είναι η τελευταία έκλειψη Σελήνης για τα επόμενα τρία χρόνια, μέχρι το 2025. https://physicsgg.me/2022/11/08/μερικοί-καλοί-λόγοι-για-να-κοιτάξεις-τ/

Δείτε ένα σπάνιο ροζ σέλας στον ουρανό της Γης (βίντεο) Στιγμιότυπο από το ροζ σέλας (πηγή φωτό Markus Varik/Greenlander) Το σέλας αποτελεί ένα είδος.... φωτορυθμικών του ουρανού και η εμφάνιση του κάθε φορά προκαλεί τον θαυμασμό των παρατηρητών. Πόσο μάλλον όταν οι συνθήκες που δημιουργούν το σέλας παράγουν ένα χορό χρωμάτων που σπάνια βλέπουμε να συμβαίνει. Ένα τέτοιο φαινόμενο καταγράφηκε πρόσφατα από την κάμερα όσων τυχερών το είδαν δίνοντας έτσι τη δυνατότητα σε όλους μας να το παρακολουθήσουμε μέσα από τις οθόνες των υπολογιστών και των κινητών τηλεφώνων.Στα σημεία του Ήλιου στα οποία υπάρχει έντονη μαγνητική δραστηριότητα δημιουργούνται συχνά που έχουν λάβει την ονομασία «ηλιακές εκλάμψεις». Οι εκρήξεις αυτές είναι εξαιρετικά λαμπρές και εξαπολύουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Ένα «τσουνάμι» ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων ξεκινά από το σημείο της έκρηξης και αν φτάσει στη Γη δεν μπορεί να διαπεράσει την ατμόσφαιρα αλλά προκαλεί φυσικά φαινόμενα όπως το σέλας ενώ παράλληλα μπορεί να προκαλέσει δυσλειτουργίες στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας.Ενα τέτοιο τσουνάμι έφτασε στη Γη στις 3 Νοεμβρίου και κατάφερε να τρυπήσει κυριολεκτικά την γήινη ατμόσφαιρα και τα σωματίδια να διεισδύσουν πολύ πιο βαθιά μέσα σε αυτή από το συνηθισμένο με αποτέλεσμα το σέλας που δημιουργήθηκε στον ουρανό της Νορβηγίας να παίρνει απρόσμενα χαρακτηριστικά. Ένα οργανωμένο τουριστικό γκρουπ που βρισκόταν στην πόλη Τρόμσο στη Νορβηγία είδε να εξελίσσεται μπροστά του ένα εντυπωσιακό σέλας με έντονο ροζ χρώμα και στη συνέχεια ο ουρανός να γίνεται γαλάζιος και βυσσινί. Ο επικεφαλής του γκρουπ Μάρκους Βάρικ κατέγραψε το φαινόμενο και το βίντεο έχει συγκεντρώσει το ενδιαφέρον των χρηστών του Διαδικτύου αλλά και της επιστημονικής κοινότητας για τη μελέτη του φαινομένου. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1399714/deite-ena-spanio-roz-selas-ston-oyrano-tis-gis-vinteo/

Το Hubble παρακολουθεί την έκρηξη σουπερνόβα. Με την «βοήθεια» του φαινομένου που ονομάζεται βαρυτικός φακός το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, κατέγραψε τρεις διαφορετικές στιγμές της έκρηξης ενός σουπερνόβα. Το φως που εξέπεμψε το σουπερνόβα, το οποίο βρισκόταν πίσω από το σμήνος γαλαξιών Abell 370, πολλαπλασιάστηκε από το ισχυρό βαρυτικό πεδίο του σμήνους. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε τρεις διαφορετικές στιγμές της έκρηξης ενός σουπερνόβα στο αρχέγονο σύμπαν. Το Hubble κατέγραψε εικόνες μόλις έξι ώρες μετά την έκρηξη του άστρου και στη συνέχεια κατέγραψε εικόνες δέκα μέρες αργότερα και εικόνες τριάντα μέρες μετά την έκρηξη. Όπως είναι ευνόητο οι εικόνες αυτές θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα την εξέλιξη αυτού του φαινομένου που παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στον κύκλο ζωής του Σύμπαντος.Το άστρο εξερράγη πριν από 11 (και πλέον) δισεκατομμύρια χρόνια. Είναι η πρώτη λεπτομερής ματιά σε ένα σουπερνόβα τόσο νωρίς στην ιστορία του σύμπαντος. Η εν λόγω παρατήρηση θα συμβάλλει στην έρευνα σχετικά με τον σχηματισμός και την εξέλιξης άστρων και γαλαξιών στο πρώιμο σύμπαν. Επιπλέον, οι εικόνες του σουπερνόβα είναι σημαντικές διότι δείχνουν τα πρώτα στάδια της αστρικής έκρηξης, κάτι που είναι σπάνιο: https://physicsgg.me/2022/11/11/το-hubble-παρακολουθεί-την-έκρηξη-σουπερνό/ Κοινοποιήστε:

H NASA στέλνει στο Διάστημα 3D εκτυπωτή που θα τυπώσει ανθρώπινο μηνίσκο. Η τεχνολογία τρισδιάστατης εκτύπωσης εξελίσσεται με τρόπο τέτοιο που ακόμη και εκείνοι που δημιούργησαν τις βάσεις της δεν θα μπορούσαν να φανταστούν τις απρόσμενες και χωρίς περιορισμό πλέον εφαρμογές της. Η NASA στέλνει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ένα 3D εκτυπωτή που θα τυπώνει ανθρώπινα όργανα και πιο συγκεκριμένα ένα μηνίσκο.Στις 6 Νοεμβρίου η NASA θα εκτοξεύσει ένα φορτίο με εξοπλισμό και προμήθειες για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Στο φορτίο θα περιλαμβάνεται και ένας 3D εκτυπωτής της εταιρείας Redwire ο οποίος αποστέλλεται στον ISS για να τυπώσει ανθρώπινο μηνίσκο. Στη δημιουργία του εκτυπωτή συνεργάστηκαν και επιστήμονες του αμερικανικού Πανεπιστημίου Uniformed Services στο οποίο πραγματοποιούνται ιατρικές σπουδές. Οι δημιουργοί του εκτυπωτή και η NASA θέλουν να δουν τον τρόπο λειτουργίας του εκτυπωτή στις διαστημικές συνθήκες και τα αποτελέσματα των προσπαθειών που θα γίνουν για να δημιουργηθούν με αυτόν τον επαναστατικό τρόπο ανθρώπινα όργανα θα μελετηθούν σε δεύτερο χρόνο στη Γη.Η εύκολη και χαμηλού κόστους παραγωγή ανθρώπινων οργάνων για μεταμοσχεύσεις ή αποκατάσταση ζημιών που δεν επιδιορθώνονται με τα συμβατικά ιατρικά μέσα είναι ένα όραμα για την επιστημονική κοινότητα και φυσικά την ανθρωπότητα. Ένα τέτοιου είδους μηχάνημα όπως είναι ευνόητο θα αποτελέσει κομβικό παράγοντα στην οργάνωση και επιτυχή έκβαση απομακρυσμένων από τη Γη επανδρωμένων αποστολών. Πέρυσι η NASA είχε στείλει στον ISS για δοκιμές ένα άλλο μοντέλο εκτυπωτή της Redwire o οποίος ήταν σχεδιασμένος να τυπώνει σεληνιακό έδαφος ικανό να αποτελέσει δομικό υλικό κατασκευής καταλυμάτων στον φυσικό μας δορυφόρο έτσι ώστε να μην χρειάζεται η μεταφορά δομικών υλικών από τη Γη και να διευκολύνεται η παρουσία του ανθρώπου στο φεγγάρι. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1397290/h-nasa-stelnei-sto-diastima-3d-ektypoti-poy-tha-typosei-anthropino-minisko/

Στον Ειρηνικό Ωκεανό έπεσε ο ανεξέλεγκτος κινεζικός διαστημικός πύραυλος. Στον Ειρηνικό Ωκεανό κατέληξε χωρίς να προκαλέσει προβλήματα το τμήμα του πυραύλου που μετέφερε στο Διάστημα ένα τμήμα του Διαστημικού Σταθμού της Κίνας και επέστρεψε ανεξέλεγκτα στον πλανήτη μας προκαλώντας αναταραχή για λίγες ώρες σε παγκόσμιο επίπεδο.Αν και ορισμένα από τα κομμάτια του κινεζικού πυραύλου που έπεφτε ανεξέλεγκτα στη Γη έκαναν την εμφάνιση τους στον ουρανό της Ισπανίας προκαλώντας συναγερμό και κλείσιμο του εναέριου χώρου της χώρας για λόγους ασφαλείας των πτήσεων το κυρίως τμήμα του διαστημικού σκουπιδιού κατέληξε στον Ειρηνικό Ωκεανό σύμφωνα με την Διοίκηση Διαστήματος των ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα τμήμα του τεράστιου κινεζικού πυραύλου που μετέφερε την τρίτη και τελευταία μονάδα του Διαστημικού Σταθμού της Κίνας. Κάποια κομμάτια έχουν πέσει στον νότιο Ειρηνικό ενώ κάποια άλλα σε βορειότερες περιοχές του ωκεανού. Η Κίνα επέλεξε ο σχεδιασμός και η λειτουργία του πυραύλου να γίνουν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην είναι ελεγχόμενες οι κινήσεις του αφού απελευθερώσει το φορτίο του με αποτέλεσμα κάποια τμήματα του να κινούνται ανεξέλεγκτα και να πέφτουν στη Γη προκαλώντας εύλογες ανησυχίες. Είναι το τέταρτο παρόμοιο περιστατικό με κινεζικό πύραυλο τα τελευταία χρόνια. Η Κίνα υποστηρίζει ότι οι πιθανότητες να πέσει κάποιο τμήμα του πυραύλου στη στεριά και να προκαλέσει ζημιές ή να θέσει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές είναι πολύ μικρός και δεν τον λαμβάνει υπόψη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1397351/ston-notio-eiriniko-epese-o-anexelegktos-kinezikos-diastimikos-pyraylos/

Ανακαλύφθηκαν τα αρχαιότερα «απολιθώματα» πλανητών του Σύμπαντος. Μια εντυπωσιακή ανακάλυψη έκανε ερευνητική ομάδα εντοπίζοντας στα βάθη του Σύμπαντος ένα πανάρχαιο αστρικό σύστημα και τα απομεινάρια πλανητών που υπήρχαν κάποτε εκεί.Στην ασύλληπτη απόσταση των δέκα δισ. ετών φωτός από εμάς ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Warwick στη Βρετανία εντόπισε ένα πρώην πλέον πλανητικό σύστημα. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» οι ερευνητές αναφέρουν ότι χρησιμοποιώντας διαστημικά αλλά και επίγεια τηλεσκόπια και όργανα παρατήρησης του Διαστήματος εντόπισαν δύο μικρά άστρα που βρίσκονται στο τελικό στάδιο της ζωής τους και το φως που εκπέμπουν είναι ιδιαίτερα ασθενές. Πρόκειται για δύο λευκούς νάνους που έλαβαν τις κωδικές ονομασίες WDJ2147-4035 και WDJ1922+0233 που είναι φυσικά από τα αρχαιότερα άστρα του Σύμπαντος αφού εκτιμάται ότι ανήκουν στις πρώτες αν όχι την πρώτη κιόλας γενιά άστρων μετά τη γέννηση του Κόσμου που συνέβη σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία πριν από 13,8 δισ. έτη.Η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε και από μόνη της να είναι σημαντική όμως οι ερευνητές ανακάλυψαν κάτι ακόμη που κάνει το εύρημα εξαιρετικά ενδιαφέρον. Εντοπίστηκαν τα απομεινάρια πλανητών να κινούνται σε τροχιά γύρω από τα δύο άστρα γεγονός που υποδεικνύει την ύπαρξη πλανητικών συστημάτων γύρω από αυτά. Όπως και τα άστρα αυτά τα πλανητικά συστήματα ήταν από τα αρχαιότερα που υπήρξαν στο Σύμπαν. Οι χημικές ενδείξεις των άστρων και των διαστημικών βράχων που εντοπίστηκαν υποδεικνύουν την παρουσία βραχωδών πλανητών με χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε αυτά της Γης προσφέροντας έτσι νέα στοιχεία για την εξέλιξη του Σύμπαντος. Επιπλέον δεδομένου ότι ο Ήλιος αναμένεται να ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής του μετατρεπόμενος σε λευκό νάνο η ανακάλυψη αυτή φωτίζει το μέλλον του ηλιακού μας συστήματος. Καλλιτεχνική απεικόνιση των δύο αρχαίων άστρων και των απομειναριών των πλανητών που βρίσκονταν εκεί. (πηγή φωτό University of Warwick/Dr Mark Garlick) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1398624/anakalyfthikan-ta-archaiotera-apolithomata-planiton-toy-sympantos/

Η καταιγίδα στο Αιγαίο που εντυπωσίασε τη NASA – Μια εκπληκτική φωτογραφία. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ξεχώρισε τη φωτογραφία του Θανάση Παπαθανασίου με τα Red Sprites και προαναγγέλλει ένα νέο επιστημονικό πρόγραμμα – Μιλάει στα «ΝΕΑ» ο έλληνας ερασιτέχνης φωτογράφος Στο άκουσμα ενός έκτακτου δελτίου κακοκαιρίας ο περισσότερος κόσμος σκέφτεται πώς να προφυλαχθεί από τα ακραία καιρικά φαινόμενα που πλησιάζουν.Για τον 42χρονο μηχανικό υπολογιστικών συστημάτων και αυτοδίδακτο, ερασιτέχνη φωτογράφο Θανάση Παπαθανασίου και την παρέα του, τους λεγόμενους «sprite chasers», μια κακοκαιρία προ των πυλών είναι μια μοναδική ευκαιρία για έξοδο και δράση. Μια τέτοια μεγάλη καταιγίδα, που σημειώθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2021, απαθανάτισε ο Θανάσης, αποτυπώνοντας με τον φακό του ερυθρές, ηλεκτρικές λάμψεις πάνω από το Νοτιοανατολικό Αιγαίο, και, στις 27 Οκτωβρίου 2022, η NASA ανάρτησε το επίμαχο φωτογραφικό στιγμιότυπο, με ειδική αναφορά στο όνομα του έλληνα φωτογράφου, στον επίσημο λογαριασμό της στο Facebook για να προαναγγείλει ένα νέο επιστημονικό πρόγραμμα που αξιοποιεί τη δύναμη των συλλογικών πληροφοριών από πολίτες, σαν τον Θανάση, για τη μελέτη παροδικών φωτεινών γεγονότων, γνωστών ως TLEs. Kαταγραφή TLEs «Μία ευχάριστη έκπληξη με περίμενε σήμερα το πρωί καθώς από τη NASA επέλεξαν μία από τις φωτογραφίες μου με Red Sprites για την ανακοίνωση του νέου Citizen Science Project με ονομασία «Spritacular»» έγραφε ο 42χρονος στις 27 Οκτωβρίου στο προφίλ του στο Facebook κοινοποιώντας την ανάρτηση της NASA με τη λήψη του. Ο ίδιος, μιλώντας στα «ΝΕΑ» σχετικά με τη φωτογραφία του που έγινε αντικείμενο διεθνούς θαυμασμού και μελέτης, αναφέρει: «Το πρωί της 27ης Οκτωβρίου πετυχαίνω ανάρτηση της NASA στο Facebook. Η αλήθεια είναι ότι το μάτι μου πήγε πρώτα στη φωτογραφία και μετά στο άρθρο που αναφερόταν στην εκκίνηση αυτού του project. Ηταν έκπληξη για μένα και ένιωσα χαρά και ικανοποίηση που επέλεξαν τη συγκεκριμένη φωτογραφία για το άρθρο. Η φωτογραφία τραβήχτηκε το Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2021 από την Αρτέμιδα Αττικής και απεικονίζει ένα από τα μεγαλύτερα και δεκάδες red sprites που καταγράφηκαν εκείνο το βράδυ, κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης καταιγίδας που βρισκόταν σε εξέλιξη στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο» εξηγεί ο Θανάσης Παπαθανασίου αναφορικά με τα Red Sprites – τις κόκκινες λάμψεις, δηλαδή, που εμφανίζονται έπειτα από αστραπή στον ουρανό σε απόσταση χιλιομέτρων πάνω από μια καταιγίδα – και προσθέτει: «Εννοείται ότι είχε προηγηθεί μετεωρολογική πρόγνωση για το πού θα βρισκόταν το συγκεκριμένο σύστημα καταιγίδων εκείνο το βράδυ ώστε να ξέρουμε πού θα εγκατασταθούμε για να καταγράψουμε τυχόν TLEs (Transient Luminous Events – Παροδικά Φωτεινά Συμβάντα). Οταν ξεκίνησα να επεξεργάζομαι το υλικό μέσα στις επόμενες ημέρες, διαπίστωσα ότι ήταν μία από τις καταιγίδες με τα περισσότερα TLEs των τελευταίων ετών, με το συγκεκριμένο Red Sprite να είναι από τα πιο έντονα εκείνης της βραδιάς. Τη συγκεκριμένη φωτογραφία την έστειλα μαζί με άλλες 2-3 τον Μάιο του 2022, έπειτα από ενημέρωση που υπήρξε σε ένα σχετικό group ότι θα ξεκινήσει από τη NASA ένα νέο project στο άμεσο μέλλον που θα αφορά τη μελέτη των TLEs. Δεν γνωρίζω πόσοι και πόσες φωτογραφίες έστειλε ο καθένας αλλά για κάποιον λόγο διάλεξαν τη συγκεκριμένη».Το «Spritacular», το νέο πρόγραμμα της NASA, έχει ως στόχο τη σύνδεση της επιστημονικής κοινότητας με τους πολίτες που έχουν ως χόμπι τη φωτογράφιση τέτοιων σπάνιων φαινομένων. Μέσα από αυτή τη συνέργεια, υπάρχει η προοπτική να δημιουργηθεί μια βάση δεδομένων που θα αποτελείται από τέτοιου είδους ηλεκτρικά φαινόμενα για περαιτέρω έρευνα από τους επιστήμονες. «Sprite chasers» Ο Θανάσης Παπαθανασίου που, όπως αναφέρει στα «ΝΕΑ», πρωτοασχολήθηκε με τη φωτογραφία το 2008 όταν και αγόρασε την πρώτη του DSLR φωτογραφική μηχανή, περιγράφει αναλυτικά τη φύση των φαινομένων με την ονομασία Red Sprites και TLEs καθώς επίσης και τον τρόπο με τον οποίο οργανώνεται η ομάδα τους για να τα αιχμαλωτίσει φωτογραφικά μια διαδικασία που θυμίζει κατά κάποιον τρόπο την τελετουργία του… ψαρέματος. «Τα Red Sprites (όπως και Halos, Elves, Gigantic Jets, Blue Jets, GhOSTs κ.ά.) ανήκουν στα Transient Luminous Events και δημιουργούνται πάνω από ισχυρές καταιγίδες λόγω των ηλεκτρικών εκκενώσεων κυρίως στη μέση και σε μέρος της ανώτερης ατμόσφαιρας. Είναι ένα από τα πιο σπάνια και εντυπωσιακά φαινόμενα, αλλά η αλήθεια είναι ότι για να πραγματοποιηθεί η καταγραφή τους θα πρέπει να πληρούνται κάποιες βασικές προϋποθέσεις, όπως για παράδειγμα οι καταιγίδες να βρίσκονται σε απόσταση ενός συγκεκριμένου χιλιομετρικού εύρους από το σημείο καταγραφής και να μην υπάρχουν ενδιάμεσα σύννεφα ώστε να κυριαρχεί ένα καθαρό οπτικό πεδίο. Πάντα προηγείται μελέτη τις προηγούμενες ημέρες ώστε να έχουμε μία εικόνα από πού θα περνάει το σύστημα καταιγίδων για να ξέρουμε πού θα εγκατασταθούμε.Στην Ελλάδα είμαστε γύρω στους 5 «sprite chasers» που ασχολούμαστε με την καταγραφή και την παρατήρηση του φαινομένου αυτού τα τελευταία 6 χρόνια. Ενας από τους μεγαλύτερους εχθρούς της νυχτερινής φωτογράφισης είναι η φωτορύπανση, γι’ αυτό επιλέγουμε μέρη μακριά από πόλεις», αναφέρει ο 42χρονος συμπληρώνοντας για όποιον θα ήθελε να το επιχειρήσει: «Η καταγραφή μπορεί να πραγματοποιηθεί με μία DSLR ή mirrorless κάμερα, γνωρίζοντας καλά τις λειτουργίες της και πώς να φωτογραφίζουμε σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, έναν φακό με μεγάλο διάφραγμα, ένα τρίποδο και υπομονή. Είναι κάπως σαν το ψάρεμα». https://www.tovima.gr/2022/11/05/science/i-kataigida-sto-aigaio-pou-entyposiase-ti-nasa-mia-ekpliktiki-fotografia/

«Εκατομμύρια κομμάτια πλαστικού» σε κάθε μπουκιά της γαλάζιας φάλαινας. Κάθε κήτος εκτιμάται ότι καταπίνει δεκάδες κιλά πλαστικού κάθε μέρα. Το μεγαλύτερο ζώο που έζησε ποτέ στη Γη καταναλώνει τόνους τροφής κάθε μέρα. Τώρα όμως οι γαλάζιες φάλαινες καταπίνουν και μεγάλες ποσότητες πλαστικού.Μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature Communications εκτιμά τις ποσότητες μικροπλαστικών που καταλήγουν στα στομάχια τριών μεγαλόσωμων ειδών φάλαινας –της γαλάζιας φάλαινας, της πτεροφάλαινας και της μεγάπτερης φάλαινας- έξω από τις αμερικανικές ακτές του Ειρηνικού.Αντί για δόντια, τα γιγαντόσωμα θηλαστικά φέρουν μπαλένες, δομές σαν χτένες με τις οποίες φιλτράρουν από το νερό μικρά ψάρια και κριλ, καρκινοειδή που μοιάζουν με μικρές γαρίδες.Η μέση γαλάζια φάλαινα (Balaenoptera musculus), υπολογίζουν οι ερευνητές, καταπίνει κάθε μέρα 10 εκατομμύρια συνθετικές μικροΐνες και μικροπλαστικά, αριθμός που αντιστοιχεί σε περίπου 44 κιλά πλαστικού την ημέρα.Για τις πτεροφάλαινες (Balaenoptera physalus, οι οποίες επίσης τρέφονται κυρίως με κριλ, η εκτίμηση φτάνει τα 6 εκατομμύρια κομμάτια μικροπλαστικών ή 26 κιλά πλαστικού την ημέρα. Γαλάζια φάλαινα επιτίθεται σε κοπάδι κριλ. Σε κάθε μπουκιά φτύνει το νερό και κρατά τα μικρά καρκινοειδή Οι μεγάπτερες φάλαινες είναι ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς ορισμένα άτομα τρέφονται με κριλ ενώ άλλα προτιμούν κοπάδια μικρών ψαριών. Στην πρώτη περίπτωση η εκτίμηση είναι 4 εκατομμύρια κομμάτια πλαστικού ή 17 κιλά πλαστικού την ημέρα, ενώ στην δεύτερη περίπτωση η εκτίμηση πέφτει στα 200.000 κομμάτια μικροπλαστικών, ή ένα κιλό πλαστικού την ημέρα.Το 99% των μιικροπλαστικών αυτών δεν προέρχεται από το ίδιο το θαλασσινό νερό αλλά από τα κριλ και τα ψάρια που είχαν προηγουμένως καταναλώσει πλαστικό, επισήμανε ο Μάθιου Σαβόκα του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.Η γαλάζια φάλαινα καταναλώνει τις μεγαλύτερες ποσότητες επειδή είναι το πιο μεγαλόσωμο από τα τρία είδη, με μήκος που φτάνει τα 30 μέτρα. Οι πτεροφάλαινες δεν υπερβαίνουν τα 24 μέρα και οι μεγάπτερες τα 15.Οι ερευνητές υπολόγισαν την ημερήσια πρόσληψη τροφής για 126 γαλάζιες φάλαινες, 65 μεγάπτερες και 29 πτεροφάλαινες στις οποίες είχε τοποθετηθεί συσκευή παρακολούθησης με GPS, κάμερα, μικρόφωνο και αισθητήρα κίνησης. Στη συνέχεια οι μετρήσεις αυτές συνδυάστηκαν με δεδομένα για τη συγκέντρωση μικροπλαστικών στο Ρεύμα της Καλιφόρνια.Σύμφωνα με περυσινή μελέτη που εξέταζε τις ίδιες φάλαινες έξω από τις αμερικανικές ακτές στον Ειρηνικό, οι γαλάζιες φάλαινες τρώνε 10-20 τόνους κριλ την ημέρα. Οι πτεροφάλαινες 6-12 τόνους κριλ και οι μεγάπτερες είτε 5-10 τόνους κριλ ή 2-3 τόνους ψαριών.Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, οι φάλαινες τρέφονται κυρίως σε βάθη 5—250 μέτρων, το στρώμα με τη μέγιστη συγκέντρωση μικροπλαστικών.Τα μικροπλαστικά είναι κομμάτια πλαστικού με μήκος κάτω των 5 χιλιοστών, τα οποία σχηματίζονται από τη διάσπαση διαφόρων πλαστικών προϊόντων.Οι πιθανές επιπτώσεις τους στην υγεία των θηλαστικών ή άλλων οργανισμών παραμένουν εν πολλοίς άγνωστες.Όπως επισήμανε η Σίρελ Καχέιν-Ράπορτ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, επικεφαλής της μελέτης, «προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει πως όταν τα κομμάτια πλαστικού είναι αρκετά μικρά μπορούν να περάσουν από το τοίχωμα του εντέρου και να φτάσουν στα εσωτερικά όργανα, αν και οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις είναι ακόμα ασαφείς».»Τα πλαστικά απελευθερώνουν επίσης χημικά που διαταράσσουν το ορμονικό σύστημα». https://www.tanea.gr/2022/11/03/science-technology/ekatommyria-kommatia-plastikou-se-kathe-mpoukia-tis-galazias-falainas/

Ο Εγκέλαδος του Άρη χάνει τον ακροατή του. Καταιγίδα στον Άρη κάλυψε τα φωτοβολταϊκά της συσκευής InSight με σκόνη, σε βαθμό που πλέον να έρχεται το τέλος της δυνατότητας των μπαταριών της να επαναφορτιστούν και να συντηρήσουν τη λειτουργία της.Στην περιγραφή του Απολλόδωρου για τη Γιγαντομαχία, όταν ο γίγαντας Εγκέλαδος προσπαθεί να φύγει από τη μάχη, καταπλακώνεται από το νησί της Σικελίας το οποίο εκσφενδονίζει εναντίον του η Αθηνά. Η εικόνα του Εγκέλαδου ως Γίγαντα θαμμένου κάτω από ενεργό ηφαίστειο ήταν αρκετά αγαπητή στους ποιητές της ελληνιστικής εποχής, δίνοντας μια παραβολή για τις μικροεκρήξεις και τους καπνούς ως την ανάσα του και τους σεισμούς ως το στριφογύρισμά του.Αν λοιπόν ο σεισμογράφος είναι το αυτί μας στο έδαφος, ακούμε κάθε φορά το ανασάλεμα του Εγκέλαδου μέσα από το ίδιο το σώμα της γης. Όπως γίνεται με κάθε “ήχο”, όσο καλύτερα γνωρίζουμε ποιά είναι τα χαρακτηριστικά ενός σεισμού, τόσο καλύτερα μπορούμε να καταλάβουμε πώς παραμορφώθηκε από το πέρασμά του μέσα από το υπέδαφος.Αφ’ ενός, τα διαφορετικά είδη κυμάτων (διαμήκη κύματα -σκεφτείτε ένα ελατήριο που πυκνώνει και αραιώνει- και εγκάρσια κύματα -σκεφτείτε τα κύματα της θάλασσας) διαδίδονται με διαφορετικές ταχύτητες. Αφ’ ετέρου, περνώντας μέσα από το εσωτερικό της Γης αλλάζουν πορεία, ανακλώνται, ή και σταματούν. Έτσι, με αρκετά μεγάλους σεισμούς και εκρήξεις ηφαιστείων μπορούμε να μελετήσουμε το εσωτερικό του πλανήτη μας ακόμα και από την άλλη του άκρη.Αυτή η προσέγγιση έχει πολλά προβλήματα, και κάθε νέα εξέλιξη απαιτεί νέες μαθηματικές, θεωρητικές και υπολογιστικές τεχνικές εξελίξεις [α]. Παρ’ όλα αυτά όμως, μας έχει επιτρέψει όχι μόνο να γνωρίζουμε τα βασικά χαρακτηριστικά του εσωτερικού του πλανήτη μας, το πάχος του φλοιού του, τα μεγέθη και την πιθανή σύσταση του εξωτερικού και εσωτερικού πυρήνα κ.ο.κ., αλλά ακόμα και να “δούμε” τα όρια των τεκτονικών πλακών [α].Από τη στιγμή που μπορούμε να κάνουμε μια τέτοια μελέτη στη Γη, τίποτα δε μας σταματά από το να την εφαρμόσουμε σε άλλους πλανήτες. Έχοντας ήδη τεχνογνωσία για σεισμογραφία σε άλλα ουράνια σώματα από το πρόγραμμα αποστολών Απόλλων στη Σελήνη, το 2018 προσεδαφίστηκε η συσκευή InSight στον Κόκκινο Πλανήτη, εφοδιασμένη με έξι ειδικευμένα σεισμόμετρα.Έκτοτε έχει καταγράψει πάνω από 1300 σεισμούς διαφόρων τύπων [γ]. Οι περισσότεροι είναι σεισμοί από τη νωχελική γεωλογική ζωή του πλανήτη, ανάλογοι με τους δικούς μας. Όμως κοντά στο τέλος της αποστολής είχαμε μια εντυπωσιακότατη ανακοίνωση: στις 18/09/2021 και στις 24/12/2021 η συσκευή κατέγραψε δύο ισχυρούς σεισμούς [δ], που οι πηγές τους δε βρίσκονταν στο υπέδαφος. Αντιθέτως, ήταν οι πτώσεις δύο μετεωριτών. Με την κάμερα της συσκευής “Mars Reconnaissance Orbiter (MRO)” που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη εντοπίστηκαν κι επιβεβαιώθηκαν τα σημεία της πτώσης τους. Πρόκειται για δύο κρατήρες διαμέτρου 130 και 150 μέτρων αντιστοίχως, τους μεγαλύτερους των οποίων τη δημιουργία έχουμε παρατηρήσει [δ].Ακόμα και με ένα και μοναδικό σεισμόμετρο, αυτά τα δύο γεγονότα με τη διαφορά τους σε σχέση με τους συνηθισμένους σεισμούς μας έδωσαν έναν πολύτιμο όγκο δεδομένων που θα τροφοδοτήσει τη γνώση μας για το εσωτερικό του Άρη για χρόνια. Ήδη από τις προηγούμενες σεισμογραφικές μελέτες μπορέσαμε να καθορίσουμε με ακρίβεια την εσωτερική δομή του Άρη, το μέγεθος του πυρήνα του, ακόμα και να εκτιμήσουμε τη σύνθεσή του, “βλέποντας” πως το εσωτερικό του φαίνεται να είναι πιο περιεκτικό σε σίδηρο από το γήινο [δ].Δυστυχώς, το τέλος της αποστολής έρχεται ως αποτέλεσμα μιας καταιγίδας η οποία κάλυψε τα φωτοβολταϊκά της συσκευής InSight με σκόνη, σε βαθμό που πλέον να έρχεται το τέλος της δυνατότητας των μπαταριών της να επαναφορτιστούν και να συντηρήσουν τη λειτουργία της.Θα υπάρξει αντικατάσταση του μοναδικού αυτού ομφάλιου λώρου που έχουμε με το εσωτερικό του Άρη; Υπάρχει σχεδιασμός για την αποστολή “ExoMars” της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας. Αυτή η συνεργασία όμως, συμπεριλαμβάνοντας συνεργασία με τη Ρωσία, βρίσκεται στο σύνολο υποθέσεων που έχουν παγώσει επ’ αόριστον από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία.Πλέον ποιός θα ακούει τα ανασαλέματα του αρειανού Εγκέλαδου; Τα σημεία πτώσης των δύο μετεωριτών https://www.naftemporiki.gr/techscience/1397450/o-egkelados-toy-ari-chanei-ton-akroati-toy/

Ταυτοποιήθηκε ο πρώτος επισκέπτης της Γης που ήρθε από άλλο αστρικό σύστημα (βίντεο). Στη Γη εισέρχονται καθημερινά πολλοί μικροί και μεγαλύτεροι διαστημικοί βράχοι κάποιοι εκ των οποίων καταστρέφονται στην ατμόσφαιρα ενώ κάποιοι καταφέρνουν να ξεφύγουν από την θανατηφόρο για αυτούς τριβή και πέφτουν στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Ένα μετέωρο που έπεσε στη Γη το 2014 είχε ταξιδέψει από άλλο αστρικό σύστημα και είναι ο πρώτος γνωστός σε εμάς διαστρικός επισκέπτης της Γης αλλά και του ηλιακού μας συστήματος.Η επιστημονική κοινότητα αποφάσισε κάποια στιγμή να αλλάξει ελαφρώς το όνομα των μετεωριτών όταν αυτοί εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα και όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο ο διαστημικός βράχος που μας επισκέπτεται λαμβάνει την ονομασία «μετέωρο». Στις 8 Ιανουαρίου του 2014 εισήλθε στη Γη με ταχύτητα 216 χιλιάδων χλμ./ώρα ένα μετέωρο που έγινε ορατό στον ουρανό της Παπούα Νέα Γουινέα. Κάποιοι ειδικοί είχαν τότε κάνει την εκτίμηση ότι ο μετεωρίτης αυτός δεν ήταν… γέννημα θρέμμα του ηλιακού μας συστήματος αλλά είχε εισέλθει σε αυτό από κάποια άλλη περιοχή του γαλαξία μας.Με δημοσίευση https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/ac8eac τους στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal» ο διάσημος καθηγητής αστρονομίας Άβι Λόεμπ που έχει διατελέσει πρόεδρος του τμήματος αστρονομίας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και ο συνάδελφος του Αμίρ Σιράτζ επιβεβαιώνουν την εκτίμηση ότι ο μετεωρίτης που έλαβε την ονομασία Α 2014 προέρχεται από άλλο αστρικό σύστημα γεγονός που τον καθιστά τον πρώτο, γνωστό σε εμάς, επισκέπτη της Γης προερχόμενο από άλλο σημείο του γαλαξία. Αν η μελέτη αποδειχθεί ορθή αυτό σημαίνει ότι χάνει τα πρωτεία του πρώτου διαστρικού επισκέπτη του ηλιακού μας συστήματος ο αστεροειδής «Ουμουαμούα»που εντοπίστηκε το 2017 να κυκλοφορεί μέσα σε αυτό. Ο αστεροειδείς αυτός που το όνομα του σημαίνει «αγγελιοφόρος από μακριά που κατέφθασε πρώτος» στη γλώσσα της Χαβάης περιβάλλεται από έναν αέρα μυστηρίου, λόγω του περίεργου για αστεροειδή πεπλατυσμένου σχήματός του, και έχουν αναπτυχθεί διαφόρων ειδών θεωρίες για αυτόν ανάμεσα στις οποίες και μια που τον θέλει εγκαταλελλειμένο διαστημόπλοιο εξωγήινων. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1397630/taytopoiithike-o-protos-episkeptis-tis-gis-poy-irthe-apo-allo-astriko-systima-vinteo/

Βρετανικό πανεπιστήμιο ιδρύει τμήμα εξωγήινων γλωσσών και διαστημικής νομικής. Έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για την πιθανή επαφή του ανθρώπου με κάποιο προηγμένο εξωγήινο πολιτισμό. Η κινηματογραφική βιομηχανία έχει ρίξει στο τραπέζι ένα πλήθος ιδεών για τις... στενές επαφές τρίτου τύπου και τώρα ειδικοί πιστεύουν ότι ήρθε η στιγμή να θέσουμε ένα αυστηρά επιστημονικό πλαίσιο και πρωτόκολλο επικοινωνίας και συνεργασίας με τους νοήμονες εξωγήινους που θα γνωρίσουμε.Η ανθρωπότητα αναζητά με πολλούς τρόπους την ύπαρξη εξωγήινης ζωής. Τα ρομπότ και τα διαστημικά σκάφη στο ηλιακό μας σύστημα αναζητούν μικροβιακές μορφές ζωής αλλά παράλληλα κάνουμε προσπάθειες να εντοπίσουμε την ύπαρξη νοήμονος ζωής στον γαλαξία μας. Τι θα γίνει όμως αν κάποια στιγμή ένας εξωγήινος πολιτισμός μας κάνει γνωστή την ύπαρξη του και θελήσει να έρθει σε επαφή μαζί μας; Διάσημοι επιστήμονες προεξέχοντος του Στίβεν Χόκινγκ έχουν πει ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επικοινωνήσουμε με εξωγήινους πολιτισμούς γιατί όπως εκτιμούν ο μόνος λόγους που θα επικοινωνήσουν μαζί μας είναι για να κατακτήσουν την Γη και στην καλύτερη περίπτωση θα μας υποδουλώσουν αν δεν μας εξαφανίσουν.Επιστήμονες του Πανεπιστημίου St. Andrews στη Σκωτία βλέπουν το όλο ζήτημα από διαφορετική οπτική γωνία και πιστεύουν πώς αν για οποιοδήποτε λόγο με ή χωρίς δική μας συμμετοχή και ευθύνη κάνουν την εμφάνιση τους νοήμονες εξωγήινοι εμείς θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να επικοινωνήσουμε μαζί τους οργανωμένα και με τον πλέον ενδεδειγμένο επιστημονικά και πολιτισμικά τρόπο. Η διοίκηση του πανεπιστημίου βρήκε τις απόψεις αυτής της ομάδας πολύ ενδιαφέρουσες τόσο ώστε να δημιουργήσει ένα νέο τμήμα ή πιο σωστά ένα νέο εργαστήριο στο πανεπιστήμιο. Το εργαστήριο που ονομάστηκε «SETI Post-Detection hub» αποτελείται από έξι επιστήμονες οι οποίοι θα έρθουν σε επαφή με όλη την επιστημονική κοινότητα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εμπλέκεται στη διαστημική εξερεύνηση και την αναζήτηση εξωγήινης ζωής. Θα συνεργαστεί επίσης με γλωσσολόγους, ειδικούς στις επικοινωνία, ψυχολόγους ακόμη και νομικούς με στόχο να δημιουργηθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο με τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν σε περίπτωση που μας τηλεφωνήσει ο… Ε.Τ.Σύμφωνα με την ομάδα που ανέλαβε το εγχείρημα θα πρέπει να έχουμε αναπτύξει κάποιες μεθόδους άμεσης επικοινωνίας με τους εξωγήινους (σήματα, κώδικες, νοήματα κ.α.) και ταυτόχρονα να είμαστε έτοιμοι να τους παρουσιάσουμε κάποιες προτάσεις και συμφωνίες που θα διέπουν τις μεταξύ μας σχέσεις. Θα πρέπει δηλαδή να αναπτύξουμε όπως πιστεύουν οι εμπνευστές του εγχειρήματος ένα νέο τομέα, αυτό της διαστημικής νομικής που να ασχολείται με την διευθέτηση κάθε ζητήματος που μπορεί να αποτελέσει εστία αντιπαράθεσης στο Διάστημα. Αναμφίβολα πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον πρότζεκτ και αναμένουμε τα αποτελέσματα που θα προκύπτουν από την εξέλιξη του. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1398214/vretaniko-panepistimio-idryei-tmima-exogiinon-glosson-kai-diastimikis-nomikis/

Την Τρίτη το τελευταίο «ματωμένο» φεγγάρι μέχρι το 2025 Θα είναι η τελευταία ολική έκλειψη σελήνης για τα επόμενα τρία χρόνια Φέτος, είχαμε άλλη μια ολική έκλειψη σελήνης τον Μάιο. [Φωτογραφία: ΑΡ] Αύριο, Τρίτη, θα σημειωθεί πανσέληνος και ταυτόχρονα ολική έκλειψη σελήνης – γνωστή και ως «Σελήνη του αίματος» ή «ματωμένο φεγγάρι» (blood moon) – ενώ το συγκεκριμένο φαινόμενο δεν θα επαναληφθεί μέχρι το 2025. Η ολική έκλειψη σελήνης θα είναι ορατή στη Βόρεια Αμερική – ειδικά στα δυτικά – τις ώρες πριν το ξημέρωμα, στη Νότια Αμερική, τη Ρωσία, όπως επίσης και στην Ασία, την Αυστραλία και την περιοχή του Ειρηνικού Ωκεανού μετά την ανατολή του Ηλίου.Η πλήρης έκλειψη θα έχει διάρκεια σχεδόν μιάμιση ώρα, καθώς η Γη θα περάσει ανάμεσα από τον Ήλιο και τη Σελήνη. Θα φτάσει στο μέγιστο σημείο της το μεσημέρι ώρα Ελλάδας, οπότε δεν θα είναι ορατή από τη χώρα μας. Ματωμένο φεγγάρι Το συγκεκριμένο φεγγάρι ονομάζεται και «Σελήνη του αίματος» ή «ματωμένο φεγγάρι» (blood moon) και έχει χαρακτηριστικό κόκκινο-πορτοκαλί χρώμα καθώς βρίσκεται υπό τη σκιά της Γης. Κατά την κορύφωση της έκλειψης, το φεγγάρι θα απέχει 390.563 χιλιόμετρα από τη Γη, σύμφωνα με τη NASA. Συνίσταται η χρήση τηλεσκόπιου ή κυαλιών, εφόσον βέβαια είναι καθαρός ο ουρανός.Μια σεληνιακή έκλειψη συμβαίνει όταν ο Ήλιος, η Γη και η Σελήνη σχηματίζουν σχεδόν μια ευθεία γραμμή στο διάστημα, ένα φαινόμενο γνωστό ως συζυγία. Το φεγγάρι γλιστρά σταδιακά στη σκιά του πλανήτη μας και ο σεληνιακός δίσκος αλλάζει χρώμα. «Άτυχη» η Ευρώπη Το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, η Αφρική και η Μέση Ανατολή θα πρέπει να περιμένουν μέχρι τον Μάρτιο του 2025 για την επόμενη ολική έκλειψη σελήνης.Πρόκειται για τη δεύτερη ολική έκλειψη σελήνης για φέτος, καθώς η πρώτη σημειώθηκε τον Μάιο. Αν και δεν θα υπάρξουν άλλες ολικές εκλείψεις για τα επόμενα τρία χρόνια, θα έχουμε πάντως μερικές εκλείψεις σελήνης.Για όσους θέλουν να παρακολουθήσουν το φαινόμενο από τη ζεστασιά του σπιτιού τους, θα υπάρχει και ζωντανή αναμετάδοση από το Παρατηρητήριο Γκρίφιθ του Λος Άντζελες και το ιταλικό Virtual Telescope Pro Το «φεγγάρι του κάστορα» Παράλληλα, την Τρίτη (περίπου στις 15:00 ώρα Ελλάδας) θα υπάρξει πανσέληνος που οι Ινδιάνοι των ΗΠΑ ονόμαζαν «φεγγάρι του κάστορα», επειδή αυτή την εποχή οι κάστορες χτίζουν τα φράγματα τους και επίσης τότε έμπαιναν οι παγίδες για το κυνήγι τους. Η Σελήνη θα φαίνεται «γεμάτη» τόσο το βράδυ της Δευτέρας όσο και της Τρίτης. Ορατός και ο Ουρανός Ο Ουρανός θα είναι επίσης ορατός με γυμνό μάτι την Τρίτη: θα είναι το μικρό άστρο λίγο πιο πάνω από το φεγγάρι.Την Τεταρτη 9 Νοεμβρίου, ο μακρινός Ουρανός θα βρεθεί στην κοντινότερη απόσταση του από τη Γη και θα φωτίζεται από τον Ήλιο, οπότε θα είναι φωτεινότερος από κάθε άλλη στιγμή του έτους.Θα φαίνεται στον ουρανό όλη τη νύχτα, αν και λόγω της απόστασης του θα φαίνεται σαν μια μπλε-πράσινη κουκίδα από ένα καλό ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο. https://www.kathimerini.gr/life/science/562126336/tin-triti-to-teleytaio-matomeno-feggari-mechri-to-2025/

Η Γη ήταν ακόμη εξωγήινη. Τον Αύγουστο του 1519 αναχώρησαν από τη Σεβίλλη πέντε πλοία. Ανοίχτηκαν στον Ατλαντικό και πολύ σύντομα χάθηκε από τα μάτια των ναυτών ακόμα και το αχνό περίγραμμα της στεριάς. Με σημερινούς όρους, ήταν λες κι ένα διαστημόπλοιο άφηνε πίσω του το όριο του ηλιακού μας συστήματος. Επικρατούσε φόβος. Ο λεγόμενος Σταυρός του Μαγγελάνου στις Φιλιππίνες τιμά τον πρώτο σταυρό που ο Μαγγελάνος είχε διατάξει τους ναύτες του να στήσουν με το που πάτησαν το πόδι τους εκεί. Τον Αύγουστο του 1519 αναχώρησαν από τη Σεβίλλη πέντε πλοία. Ανοίχτηκαν στον Ατλαντικό και πολύ σύντομα χάθηκε από τα μάτια των ναυτών ακόμα και το αχνό περίγραμμα της στεριάς. Με σημερινούς όρους, ήταν λες κι ένα διαστημόπλοιο άφηνε πίσω του το όριο του ηλιακού μας συστήματος.Επικρατουσε φόβος. Ο πλοίαρχος ενός πλοίου αποφάσισε να ακολουθήσει δική του πορεία και βρέθηκε σιδηροδέσμιος. Ο πλοίαρχος ενός άλλου πλοίου καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή βίασε έναν νεαρό καμαρότο.Αρχηγος ήταν ο Μαγγελάνος. Δεν υπήρχε περίπτωση να επιτρέψει να του ξεφύγει ο έλεγχος. Τον βασάνιζε το κατόρθωμα του Κολόμβου, είκοσι επτά χρόνια πριν, όταν ο ίδιος ήταν τότε μόλις δώδεκα. Τον βασάνιζε το κατόρθωμα του Βάσκο Νούνιεζ ντε Μπαλμπόα, έξι χρόνια πριν, ο οποίος διέσχισε τα στενά του Παναμά και πέρασε στον Ειρηνικό – ο πρώτος Ευρωπαίος που πετύχαινε κάτι τέτοιο.Οι ναύτες παρατηρούσαν το σακατεμένο πόδι του Μαγγελάνου, «παράσημο» από τη μάχη που έδωσε με τους Μαροκάνους τη χρονιά που ο Μπαλμπόα διέσχιζε τον Παναμά. Ο πρώτος περίπλους της γης Καταμεσής του ωκεανού είδαν, έντρομοι, αλλόκοτες μπλε φλόγες να εκτείνονται πάνω από τα κατάρτια. Οι φωτιές του Αγίου Ελμου (οι «δικοί μας» Αγιοι Νικολήδες): μια οπή του υπερβατικού στη φύση ή η αποφόρτιση κορώνας που προκαλεί φωτεινό πλάσμα κατά τη διάρκεια έντονου ηλεκτρικού πεδίου στην ατμόσφαιρα.Οι ναύτες του 1519 έβλεπαν το κορμί ενός αγίου κι έπεφταν στα γόνατα να προσευχηθούν. Ο κόσμος ήταν ακόμη άγνωστος και γεμάτος τέρατα. Η Γη ήταν ακόμη εξωγήινη. Δεν το ήξεραν, μα ήσαν κοσμοναύτες δίχως ένα κουμπί να πατήσουν για να ακουμπήσουν στη σιγουριά της τεχνολογίας.Στα νότια της Βραζιλίας σφαγιάστηκαν. Μεταξύ τους. Ή έπλευσαν σε ποτάμια νομίζοντας πως είναι ο ωκεανός. Ναυάγησαν με τη μεταλλική γεύση του αίματος στο στόμα τους: τα δόντια τους έπεφταν απ’ το σκορβούτο.Τον Νοέμβριο του 1520, τα τρία πλοία που είχαν επιζήσει πέρασαν, επιτέλους, στον Ειρηνικό. Τον Μάρτιο του 1521, οι λίγοι εξαθλιωμένοι έπιασαν στεριά: Γκουάμ, έπειτα Φιλιππίνες. Εκεί χάθηκε ο Μαγγελάνος, ο οποίος είχε βαλθεί να αποδείξει ότι η Γη είναι στρογγυλή. Οι ντόπιοι επιτέθηκαν. Ο καπετάνιος κομματιάστηκε.Ενα πλοίο μονάχα έφτασε στις Μολούκες, στο αρωματικό αρχιπέλαγος της Ινδονησίας με το μοσχοκάρυδο και τα γαρίφαλα.Νωρίτερα, στις ακρώρειες της Νοτίου Αμερικής, παρατήρησαν στον ουρανό δύο νεφελώματα, τους δύο κοντινότερους γαλαξίες στη Γη. Οι ονομασίες τους εξυψώνουν σήμερα τη μνήμη του κομματιασμένου καπετάνιου: Μικρό και Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου. Η Γη ήταν στρογγυλή τελικώς. Ακόμη και γι’ αυτό έπρεπε να χυθεί αίμα. Το Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου (LMC) -δεξιά- και το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου (SMC) -αριστερά- https://physicsgg.me/2022/11/06/η-γη-ήταν-ακόμη-εξωγήινη/

Η ερμηνεία της υπεραγωγιμότητας του υδραργύρου. … 111 χρόνια μετά την ανακάλυψή της O Heike Kamerlingh Onnes στο εργαστήριο κρυογονικής του πανεπιστημίου Λέιντεν Ο Χάικε Κάμερλιν Όνες (Heike Kamerlingh Onnes. 1853 – 1926) ήταν Ολλανδός πειραματικός φυσικός και νομπελίστας ο οποίος πρωτοπόρησε σε μεθόδους ψύξης και διερεύνησε πως συμπεριφέρονται τα υλικά όταν ψύχονται σε θερμοκρασίες κοντά στο απόλυτο μηδέν. Το εργαστήριο κρυογονικής που δημιούργησε με «προτεσταντική» αυστηρότητα αποτέλεσε πρότυπο για τα ερευνητικά ινστιτούτα του 20ου αιώνα. Δεν παρέλειπε ποτέ να τονίζει ότι οι φυσικές παρατηρήσεις πρέπει να εκτελούνται με αστρονομική ακρίβεια. Σε μια διάλεξή του στο Λέιντεν είπε τα εξής: «η επιδίωξη ποσοτικών ερευνών, δηλαδή ερευνών που εδραιώνουν σχέσεις ανάμεσα σε μετρήσεις φαινομένων, θα έπρεπε να κατέχει την πρώτη θέση στην πειραματική πρακτική των φυσικών. Δια της μετρήσεως προς την γνώση (Door meten tot weten) ιδού τι θα ήθελα να γράψω ως σύνθημα πάνω από την είσοδο κάθε εργαστηρίου φυσικής».Το 1911, ο Kamerlingh Onnes χρησιμοποίησε υγρό ήλιο – ήταν ο πρώτος που κατάφερε να το υγροποιήσει – για να ψύξει τον υδράργυρο σε θερμοκρασία μερικούς βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν (TC=4 Κ). Έτσι, ανακάλυψε ότι σ’ αυτή τη θερμοκρασία η ηλεκτρική του αντίσταση μηδενιζόταν: Η γραφική παράσταση της αντίστασης του υδραργύρου συναρτήσει της θερμοκρασίας που προέκυψε από τα πειράματα του Onnes. Στις 28 Απριλίου roy 1911 ο Onnes παρουσίασε μια αναφορά για τα αποτελέσματα των ερευνών του στην Βασιλική Ακαδημία Επιστημών του Άμστερνταμ. Ονόμασε το νέο φαινόμενο «υπεραγωγιμότητα». Το 1913 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ. Στη διάλεξη που έδωσε κατά τη διάρκεια της τελετής απονομής διατύπωσε την άποψη πως το φαινόμενο της υπεραγωγιμότητας πιθανόν να συνδέεται με την κβάντωση της ενέργειας που ανακάλυψε ο Max Planck στις αρχές του 20ου αιώνα. Καμία μικροσκοπική θεωρία μέχρι σήμερα δεν είχε καταφέρει να εξηγήσει πλήρως τη υπεραγώγιμη συμπεριφορά του υδραργύρου και να προβλέψει την κρίσιμη θερμοκρασία του TC=4,15 Κ. 111 χρόνια μετά την ανακάλυψη του Onnes, οι φυσικοί Trescaet al στην δημοσίευσή τους με τίτλο «Why mercury is a superconductor» υποστηρίζουν πως το κατάφεραν. https://journals.aps.org/prb/abstract/10.1103/PhysRevB.106.L180501 Χρησιμοποιώντας βασικές αρχές της φυσικής υπολόγισαν με ακρίβεια την θερμοκρασία TC του υδραργύρου, κάτι που θα μπορούσε να βοηθήσει στην αναζήτηση υπεραγωγών σε θερμοκρασία δωματίου.Ο υδράργυρος αποτελεί εξαίρεση μεταξύ των συμβατικών υπεραγωγών, οι περισσότεροι από τους οποίους μπορούν να περιγραφούν επιτυχώς με σύγχρονες θεωρητικές μεθόδους. Για να αντιμετωπίσουν τις μοναδικές προκλήσεις του υδραργύρου, ο Gianni Profeta από το Πανεπιστήμιο της L’Aquila, και οι συνεργάτες του εξέτασαν όλες τις φυσικές ιδιότητες που σχετίζονται με την συμβατική υπεραγωγιμότητα, όπου πραγματοποιείται σύζευξη ηλεκτρονίων με φωνόνια. Συγκεκριμένα, οι ερευνητές υπολόγισαν σχετικιστικά φαινόμενα τα οποία αλλάζουν τις συχνότητες των φωνονίων, που είχαν αγοηθεί σε παλαιότερες μελέτες. Έτσι, βελτίωσαν την περιγραφή των φαινομένων συσχέτισης ηλεκτρονίων που τροποποιούν τις ηλεκτρονικές ζώνες και έδειξαν ότι τα d-ηλεκτρόνια του υδραργύρου προκάλούν ένα ανώμαλο φαινόμενο θωράκισης που ευνοεί την υπεραγωγιμότητα, μειώνοντας την άπωση Coulomb μεταξύ των υπεραγώγιμων ηλεκτρονίων. Με αυτές τις βελτιώσεις, κατέληξαν στον υπολογισμό της κρίσιμης θερμοκρασίας TC για τον υδράργυρο η οποία ήταν μόνο 2,5% χαμηλότερη από την πειραματική τιμή.Η ερμηνεία της υπεραγώγιμης συμπεριφοράς του υδραργύρου, του αρχαιότερου υπεραγωγού, θα βρει μια θέση στα βιβλία φυσικής, αλλά μπορεί επίσης να προσφέρει πολύτιμα μαθήματα στην περαιτέρω έρευνα της υπεραγωγιμότητας, υποστηρίζει ο Profeta. https://physicsgg.me/2022/11/06/η-ερμηνεία-της-υπεραγωγιμότητας-του-υ/