Δροσος Γεωργιος

Σπάνιο βυζαντινό νόμισμα απεικονίζει «αφορισμένο» από την εκκλησία σουπερνόβα. cngcoins.com/ Filipovic et al Σύμφωνα με τους ερευνητές το άστρο στη δεξιά πλευρά του νομίσματος είναι η έκρηξη σουπερνόβα του 1054. Το 1054 όταν στον θρόνο του Βυζαντίου βρισκόταν ο Κωνσταντίνος Θ’ ο Μονομάχος (μαζί με τις αυτοκράτειρες Ζωή και Θεοδώρα) ένα άστρο που βρισκόταν σε απόσταση 6,5 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη εξερράγη σε μια έκρηξη σουπερνόβα.Η σχετικά κοντινή απόσταση του άστρου από εμάς έκανε την έκρηξη ορατή στον ουρανό της Γης για 23 μέρες καθόλη τη διάρκεια του 24ωρου και για εκατοντάδες βράδια στη συνέχεια. Όπως είναι ευνόητο η έκρηξη που έλαβε την κωδική ονομασία SN 1054 καταγράφηκε από τους αστρονόμους όλων των πολιτισμών εκείνης της περιόδου.Παραδόξως δεν υπάρχει καμία αναφορά του στα Βυζαντινά αρχεία. Οι ιστορικοί δεν μπορούν ακόμη να αποφασίσουν αν το κοσμικό αυτό γεγονός απλά αγνοήθηκε από τους Βυζαντινούς ή αν υπήρξε κάποια άλλη αιτία για την μη καταγραφή του.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «European Journal of Science and Theology» διεθνής ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι η μελέτη που πραγματοποίησε σε τέσσερα σπάνια χρυσά νομίσματα αποκαλύπτει τι συνέβη. Τα τέσσερα νομίσματα κόπηκαν στη διάρκεια της βασιλείας του Κωνσταντίνου Θ’ και απεικονίζουν το κεφάλι του αυτοκράτορα. Στα τρία νομίσματα υπάρχει δίπλα στο κεφάλι του αυτοκράτορα ένα άστρο. Στο τέταρτο νόμισμα όμως απεικονίζονται δύο άστρα με τους ερευνητές να υποστηρίζουν ότι αυτό το τέταρτο νόμισμα είναι… αιρετικό.Εκτιμούν ότι το δεύτερο άστρο είναι αυτό που εξερράγη το 1054 και ο δημιουργός του νομίσματος θέλησε με αυτόν τον τρόπο να κάνει γνωστή την ύπαρξη του άστρου. Αν η άποψη των ερευνητών είναι ορθή τότε αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα πώς η έκρηξη δεν αγνοήθηκε αλλά ότι για κάποιο λόγο η θρησκευτική ηγεσία στο Βυζάντιο αποφάσισε ότι αυτό το κοσμικό φαινόμενο πρέπει να εξαφανιστεί από την ιστορία και απαγόρεψε κάθε είδους καταγραφή και αναφορά σε αυτό.Στο τέταρτο νόμισμα το κεφάλι του αυτοκράτορα βρίσκεται ανάμεσα στα δύο άστρα με τους ερευνητές να εικάζουν ότι ο δημιουργός του νομίσματος τοποθέτησε το κεφάλι του αυτοκράτορα στο κέντρο αναπαριστώντας τον Ήλιο το άστρο στα αριστερά αναπαριστά την Αφροδίτη και το άστρο στα δεξιά την έκρηξη σουπερνόβα. CNGCOINS.COM/ FILIPOVIC ET AL Μια άλλη εξήγηση είναι ότι τα δύο άστρα αναπαριστούν το Σχίσμα που συνέβη ανάμεσα στην παπική και βυζαντινή εκκλησία το 1054, την ίδια χρονιά που συνέβη και η αστρική έκρηξη. https://naftemporiki.gr/story/1902644/spanio-buzantino-nomisma-apeikonizei-aforismeno-apo-tin-ekklisia-soupernoba

Ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους έγινε μέγας εμπρηστής. BBC Μια νέα μελέτη περιγράφει τον κολασμένο και τοξικό κόσμο που έγινε η Γη αμέσως μετά την σύγκρουση της με τον γιγάντιο αστεροειδή που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους. Η κρατούσα θεωρία για την μυστηριώδη εξαφάνιση των δεινοσαύρων αναφέρει ότι υπεύθυνος είναι ένας αστεροειδής με διάμετρο περίπου δέκα χλμ. που έπεσε πριν από 66 εκατ. έτη στην περιοχή της χερσονήσου Γιουκατάν στο Κόλπο του Μεξικού.Οι επιπτώσεις αυτής της τρομερής σύγκρουσης ήταν πλανητικές με εκτόξευση στην ατμόσφαιρα κολοσσιαίων ποσοτήτων σκόνης και τέφρας, εκδήλωση τρομερής έντασης και έκτασης πυρκαγιών και δημιουργίας τελικά του αποκαλούμενου πυρηνικού χειμώνα ο οποίος εξόντωσε όχι μόνο τους δεινοσαύρους αλλά περίπου το 80% της ζωής στην Γη. Βέβαια η καταστροφή αυτή επέτρεψε στα θηλαστικά να ακμάσουν και να ανοίξει ο δρόμος για την εμφάνιση του ανθρώπου. Τα τελευταία χρόνια γίνονται συνεχώς μελέτες για να συνδεθεί το παζλ του τι ακριβώς συνέβη αμέσως μετά τη σύγκρουση. Κάθε νέα μελέτη προσφέρει νέα κομμάτια σε αυτό το παζλ και η τελευταία που έγινε δίνει μια εξήγηση για ένα ακόμη ερωτηματικό που υπάρχει σχετικά με τις επιπτώσεις της σύγκρουσης στον πλανήτη.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Scientific Reports» διεθνής ομάδα ερευνητών παρουσιάζει τα αποτελέσματα της μελέτης που πραγματοποίησε σχετικά με το τι συνέβη αμέσως μετά την τρομερή πρόσκρουση του τεράστιου αστεροειδή στη Γη. Η μελέτη επιβεβαιώνει το σενάριο της εκδήλωσης φοβερών πυρκαγιών και σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ερευνητών από τα ευρήματα που εντόπισαν και ανέλυσαν εκδηλώθηκαν πυρκαγιές σε μια έκταση 2,5 χιλιάδων χλμ. από το σημείο της πρόσκρουσης.Η μελέτη ξεκαθαρίζει επίσης τον χρόνο και την αιτία εκδήλωσης των πυρκαγιών. Υπάρχουν δύο θεωρίες για την εκδήλωση των πυρκαγιών. Η μια αναφέρει ότι εκδηλώθηκαν αμέσως μετά την πρόσκρουση η οποία τις προκάλεσε. Η άλλη θεωρία αναφέρει ότι οι πυρκαγιές εκδηλώθηκαν σε δεύτερο χρόνο από τους αμέτρητους κεραυνούς που δημιουργήθηκαν από τις ατμοσφαιρικές διεργασίες που εξελίχθηκαν μετά την πρόσκρουση.Η νέα μελέτη κάνει λόγο για εκδήλωση πυρκαγιών το αργότερο δέκα μόλις λεπτά μετά την πρόσκρουση κάτι που σημαίνει ότι η πτώση του αστεροειδή ενεργοποίησε άμεσα τον μηχανισμό εκδήλωσης πυρκαγιών και αυτές δεν ήταν αποτέλεσμα δευτερογενών παραγόντων. Τα ευρήματα δείχνουν επίσης ότι τα φυτά και τα δέντρα σε αυτές τις πυρκαγιές κάηκαν σε συνθήκες θερμοκρασιών χιλίων βαθμών Κελσίου. Μια πραγματική κόλαση δηλαδή. Σύμφωνα με τους ερευνητές η αιτία εκδήλωσης των πυρκαγιών ήταν είτε ο ίδιος ο τεράστιος βράχος που πέφτοντας φλεγόμενος στην επιφάνεια της Γης έβαζε ταυτόχρονα και φωτιά στα δάση είτε η βροχή των καυτών λιωμένων πετρωμάτων που εκτοξεύτηκαν στην ατμόσφαιρα μετά την πρόσκρουση. https://naftemporiki.gr/story/1901834/o-asteroeidis-pou-eksafanise-tous-deinosaurous-egine-megas-empristis

Ανακαλύφθηκαν δύο νέοι εξωπλανήτες – Ο ένας είναι πιθανώς φιλόξενος για ζωή. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακοίνωσε την ανακάλυψη δύο νέων εξωπλανητών στην κατηγορία της υπερ-Γης, οι οποίοι κινούνται πέριξ ενός μικρού ψυχρού άστρου, του LP 890-9 (γνωστού και ως TOI-4306 ή SPECULOOS-2), σε απόσταση περίπου 100 ετών φωτός από τη Γη.Το εν λόγω άστρο -ένας νάνος τύπου Μ που εκπέμπει φως κυρίως στο εγγύς υπέρυθρο τμήμα του φάσματος- είναι το δεύτερο ψυχρότερο άστρο που έχει βρεθεί να φιλοξενεί εξωπλανήτες, μετά το διάσημο TRAPPIST-1 που είχε ανακαλυφθεί το 2016. Η παρατήρησή του έγινε με τα ρομποτικά τηλεσκόπια SPECULOOS στη Χιλή και στην Τενερίφη, τα οποία είναι κατάλληλα για παρατηρήσεις υψηλής ακριβείας με κάμερες πολύ ευαίσθητες στο εγγύς υπέρυθρο.Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Λετίσια Ντελρέζ του βελγικού Πανεπιστημίου της Λιέγης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής «Astronomy & Astrophysics».Ο πιο κοντινός στο άστρο του από τους δύο εξωπλανήτες, ο LP 890-9b, είναι περίπου 30% μεγαλύτερος από τη Γη και ολοκληρώνει μια τροχιά γύρω από το άστρο του σε μόνο 2,7 μέρες (η διάρκεια του έτους του). Ο δεύτερος πλανήτης, ο LP 890-9c ή SPECULOOS-2c, είναι περίπου 40% μεγαλύτερος από τη Γη και έχει έτος διάρκειας 8,5 ημερών. Βρίσκεται εντός της δυνητικά «φιλόξενης» για ζωή ζώνης πέριξ του μητρικού άστρου του, δηλαδή όπου ένας εξωπλανήτης πιθανώς έχει παρόμοιες γεωλογικές και ατμοσφαιρικές συνθήκες με τη Γη, κυρίως όχι ακραίες θερμοκρασίες και νερό σε υγρή μορφή επί δισεκατομμύρια χρόνια.Το επόμενο βήμα θα είναι η μελέτη της ατμόσφαιρας αυτού του δεύτερου εξωπλανήτη, κυρίως με το νέο μεγάλο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. Ο εν λόγω πλανήτης LP 890-9c, σύμφωνα με τους αστρονόμους, φαίνεται να είναι ο δεύτερος καλύτερος στόχος – μετά τους πλανήτες του άστρου TRAPPIST-1 – ανάμεσα στους δυνητικά φιλόξενους για ζωή και όμοιους με τη Γη εξωπλανήτες. https://physicsgg.me/2022/09/07/ανακαλύφθηκαν-δύο-νέοι-εξωπλανήτες-ο/

Από αγάπη για τα νετρίνα. Το πείραμα CUPID-0 παρουσίασε έναν ανιχνευτή νέας τεχνολογίας που στοχεύει στην διερεύνηση της διπλής διάσπασης βήτα χωρίς νετρίνα. Η ραδιενέργεια βήτα είναι μια διαδικασία κατά την οποία στο εσωτερικό του πυρήνα ένα νετρόνιο μετατρέπεται σε πρωτόνιο εκπέμποντας ένα ηλεκτρόνιο και ένα αντι-νετρίνο του ηλεκτρονίου: ή ένα πρωτόνιο μετατρέπεται σε νετρόνιο εκπέμποντας ένα ποζιτρόνιο και ένα νετρίνο του ηλεκτρονίου: Τι είναι όμως η διπλή διάσπαση β χωρίς την εκπομπή νετρίνων;H ιδέα της διπλής διάσπασης βήτα προτάθηκε για πρώτη φορά από την Maria Goeppert-Mayer το 1935 (η Mayer είναι γνωστή στην πυρηνική φυσική από το μοντέλο φλοιών για το οποίο βραβεύθηκε με το Νόμπελ φυσικής το 1963.) https://physicsgg.me/2014/08/05/h-maria-goeppert-mayer-και-το-πρότυπο-φλοιών/ Το 1937 ο θεωρητικός Ettore Majorana απέδειξε ότι όλα τα αποτελέσματα της θεωρίας της διάσπασης β παρέμεναν αναλλοίωτα αν το νετρίνο ταυτιζόταν με το αντισωματίδιό του, ενώ το 1939, ο Wendell H. Furry πρότεινε για πρώτη φορά, ότι αν το νετρίνο ήταν ένα σωματίδιο Majorana τότε η διπλή βήτα διάσπαση θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την εκπομπή κάποιου νετρίνου. Διάγραμμα Feynman για την διπλή βήτα διάσπαση χωρίς εκπομπή νετρίνων, κατά την οποία δυο νετρόνια μετατρέπονται σε νετρόνια. Τα μόνα εκπεμπόμενα προϊόντα είναι δυο ηλεκτρόνια, τα οποία μπορούν να προκύψουν αν το νετρίνο και το αντινετρίνο είναι το ίδιο σωματίδιο (νετρίνο Majorana), έτσι ώστε το ίδιο νετρίνο να μπορεί να εκπεμφθεί και να απορροφηθεί από τον πυρήνα. Η ανίχνευση της διπλής βήτα διάσπασης θα επιβεβαιώσει το αν τα νετρίνα είναι σωματίδια Majorana. Υπάρχει η κανονική διπλή βήτα διάσπαση, κατά την οποία δυο νετρόνια στον πυρήνα μετατρέπονται σε δυο πρωτόνια και ταυτόχρονα παράγονται δυο ηλεκτρόνια και δυο αντινετρίνα του ηλεκτρονίου, η οποία έχει παρατηρηθεί στο εργαστήριο. Αν όμως το νετρίνο είναι σωματίδιο Majorana (το νετρίνο ταυτίζεται με το αντισωματίδιό του), τότε η θεωρία δεν απαγορεύει την διπλή διάσπαση βήτα χωρίς την εκπομπή νετρίνων, η οποία συμβολίζεται με 0νββ. Η μέτρηση της 0νββ θα έδινε επιπλέον, ενδιαφέρουσες πληροφορίες σχετικά με τις μάζες των νετρίνων – οι φυσικοί γνωρίζουν ότι τα νετρίνα έχουν μάζες, αλλά όχι ποιες είναι οι μάζες των διαφόρων τύπων των νετρίνων.Η ερευνητική ομάδα του πειράματος νετρίνων CUPID-0 που χρησιμοποίησε έναν νέο τύπο ανιχνευτή, δημοσίευσε τα τελικά αποτελέσματα της έρευνας στο περιοδικό Physical Review με τίτλο ‘Final Result on the Neutrinoless Double Beta Decay of 82Se with CUPID-0‘. https://arxiv.org/abs/2206.05130 Τα πειράματα που ψάχνουν για τη διάσπαση β χωρίς νετρίνα σε διάφορα ισότοπα έχουν οριοθετήσει τον χρόνο ημιζωής τους να είναι μεγαλύτερος από 1025 χρόνια. Ούτε στο πείραμα CUPID-0 ανιχνεύθηκαν διπλές διασπάσεις βήτα χωρίς νετρίνα. Όμως η μη ανίχνευση του CUPID-0 βελτιώνει -κατά έναν συντελεστή 20- τους περιορισμούς από προηγούμενους ανιχνευτές που χρησιμοποιούν το ίδιο υλικό πυρηνικής διάσπασης.Το πείραμα CUPID-0, που παραγματοποιήθηκε στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής (INFN) στο Gran Sasso στην Ιταλία, αναζήτησε διπλές διασπάσεις βήτα χωρίς νετρίνα στο σελήνιο-82. Αυτό το ισότοπο είναι γνωστό ότι διασπάται με «κανονική» διπλή βήτα διάσπαση, κατά την οποία δύο νετρόνια στον πυρήνα του μετατρέπονται σε δύο πρωτόνια, εκπέμποντας δύο ηλεκτρόνια και δύο αντινετρίνα του ηλεκτρονίου. Μετρήθηκε το φάσμα των διασπάσεων του σεληνίου-82 και αναζητήθηκε μια κορυφή που θα σηματοδοτούσε διπλές διασπάσεις βήτα χωρίς νετρίνα. Για αυτές τις μετρήσεις, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν βολόμετρα σπινθηρισμού, μια τεχνολογία που αναπτύχθηκε πρόσφατα, που συνδυάζει αισθητήρες θερμότητας οι οποίοι μπορούν να αναγνωρίσουν μεμονωμένα συμβάντα διάσπασης και αισθητήρες φωτός που μπορούν να διακρίνουν τις βήτα διασπάσεις από άλλους τύπους πυρηνικών διασπάσεων.Παρά το γεγονός ότι ο 10 κιλών ανιχνευτής CUPID-0 είχε περίπου το ένα δέκατο του μεγέθους άλλων ανιχνευτών, το πείραμα πέτυχε μια σχετικά υψηλή ευαισθησία στις μετρήσεις. Σύμφωνα με την Laura Cardani, μέλος της ομάδας CUPID-0: «Αυτό το αποτέλεσμα ανοίγει την πόρτα για τον διάδοχο του CUPID-0, τον CUPID, ο οποίος θα κλιμακώσει την τεχνολογία στο επίπεδο ανιχνευτή ενός τόνου». https://physicsgg.me/2022/09/07/για-την-αγάπη-των-νετρίνων/

Η πρώτη εκτροπή αστεροειδούς στην διαστημική ιστορία. Το διαστημικό σκάφος DART θα επιχειρήσει να αλλάξει την τροχιά του αστεροειδούς Δίμορφου στις 26 Σεπτεμβρίου Το διαστημικό σκάφος Double Asteroid Redirection Test (DART) της NASA έριξε την πρώτη του ματιά στο ζεύγος αστεροειδών Δίδυμου-Δίμορφου. Ο διαμέτρου 780 μέτρων Δίδυμος συνοδεύεται από ένα μικροσκοπικό δορυφόρο, τον Δίμορφο, διαμέτρου περίπου 160 μέτρων, περίπου όσο η Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου. Ο Δίδυμος είχε ανακαλυφθεί το 1996, ενώ ο «σύντροφος» του το 2003, αλλά έως τώρα δεν είχε «βαφτιστεί». Το όνομα Δίμορφος προτάθηκε από τον αναπληρωτή καθηγητή Κλεομένη Τσιγάνη του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μέλος της αποστολής DART. Στις 26 Σεπτεμβρίου, το DART θα συγκρουστεί με τον Δίμορφο, προκειμένου να δοκιμάσει για πρώτη φορά στην πράξη την τεχνολογία εκτροπής αστεροειδούς από την τροχιά του. Αν και ο αστεροειδής δεν αποτελεί πραγματική απειλή για τη Γη, αυτή θα είναι η πρώτη δοκιμή εσκεμμένης πρόσκρουσης με διαστημόπλοιο με σκοπό την εκτροπή ενός αστεροειδούς από την τροχιά του, που θα μπορούσε να είναι επικίνδυνος για τον πλανήτη μας.Μια απεικόνιση του αστεροειδούς Διδύμου και του δορυφόρου του Δίμορφου προέκυψε από την σύνθεση 243 φωτογραφιών που τραβήχτηκαν από την κάμερα DRACO (Didymos Reconnaissance and Asteroid Camera for Optical navigation) στις 27 Ιουλίου 2022: Σύμφωνα με την Elena Adams, μηχανικό της αποστολής DART: Η ποιότητα της εικόνας είναι παρόμοια με αυτή που θα μπορούσαμε να πάρουμε από τα επίγεια τηλεσκόπια, αλλά είναι σημαντικό να δείξουμε ότι η κάμερα DRACO λειτουργεί σωστά και μπορεί να δει τον στόχο του, ώστε να γίνουν οι απαραίτητες προσαρμογές προτού αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε την κάμερα για να καθοδηγήσουμε το διαστημόπλοιο προς τον αστεροειδή. Ειδικά τις τελευταίες τέσσερις ώρες πριν από την πρόσκρουση, το DART θα χρειαστεί να αυτο-πλοηγηθεί για να χτυπήσει με επιτυχία με τον Δίμορφο χωρίς καμία ανθρώπινη παρέμβαση.Βλέποντας τις εικόνες του Διδύμου για πρώτη φορά από την κάμερα DRACO, μπορούμε την ρυθμίσουμε καλύτερα και να βελτιστοποιήσουμε το λογισμικό.Χρησιμοποιώντας παρατηρήσεις που γίνονται κάθε πέντε ώρες, το DART θα εκτελέσει τρεις ελιγμούς διόρθωσης τροχιάς τις επόμενες τρεις εβδομάδες, καθένας από τους οποίους θα μειώσει περαιτέρω το περιθώριο σφάλματος στην απαιτούμενη τροχιά του διαστημικού σκάφους για την πρόσκρουση. Μετά τον τελευταίο ελιγμό στις 25 Σεπτεμβρίου, περίπου 24 ώρες πριν από την πρόσκρουση, η ομάδα πλοήγησης θα γνωρίζει τη θέση του Δίμορφου με σφάλμα 2 χιλιομέτρων. Από εκεί και πέρα, το DART θα αφεθεί μόνο του, ώστε να οδηγηθεί αυτόνομα στην σύγκρουσή του με τον δορυφόρο του αστεροειδούς.Για πρώτη φορά λοιπόν στην διαστημική ιστορία θα πραγματοποιηθεί μια δοκιμαστική αποστολή πλανητικής άμυνας. Ένα διαστημικό σκάφος, το DART, θα πραγματοποιήσει σκόπιμα μια πρόσκρουση με αστεροείδή, τον Δίμορφο, για να μεταβάλλει ελαφρώς την τροχιά του στο διάστημα. Μπορεί ο εν λόγω αστεροειδής να μην αποτελεί απειλή για τη Γη, όμως η αποστολή DART θα αποδείξει ότι ένα διαστημόπλοιο μπορεί να πλοηγηθεί αυτόνομα ώστε να συγκρουστεί με έναν σχετικά μικρό αστεροειδή και να τον εκτρέψει από μια πορεία σύγκρουσης με τη Γη.Το DART θα φτάσει τον στόχο του στις 26 Σεπτεμβρίου 2022, αλλά το ευρύ κοινό βυθισμένο στη ζοφερή καθημερινότητά του δεν δίνει δεκάρα. Η ανθρωπότητα έπαψε να κοιτά ψηλά εδώ και πολύ καιρό. https://physicsgg.me/2022/09/08/η-πρώτη-εκτροπή-αστεροειδούς-στην-δια/

Ανακαλύφθηκε ομάδα άστρων με σπειροειδή τροχια. Το NGC 346 είναι ένα μικρό ανοικτού τύπου αστρικό σμήνος που βρίσκεται στο Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου, ένας νάνος ανώμαλος γαλαξίας, δορυφόρος του δικού μας γαλαξία. Οι ανώμαλοι γαλαξίες δεν έχουν συγκεκριμένο σχήμα (σπειροειδές ή ελλειπτικό) και περιέχουν μεγάλες ποσότητες σκόνης και αερίων.Το NGC 346 βρίσκεται σε απόσταση 210 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη, έχει διάμετρο 150 ετών φωτός και όπως και ο γαλαξίας στον οποίο ανήκει έχει ασυνήθιστο για αστρικό σμήνος σχήμα. Το σμήνος αποτελεί τόπο συνεχούς παραγωγής νέων άστρων διεργασία που σε συνδυασμό με το σχήμα του δημιουργεί διαφόρων ειδών ερωτηματικά τα οποία δεν έχουν καταφέρει ακόμη να απαντήσουν οι αστρονόμοι παρά το γεγονός ότι το παρατηρούν συνεχώς.«Τα άστρα είναι οι μηχανές που σμιλεύουν το Σύμπαν. Δεν θα υπήρχε ζωή χωρίς την ύπαρξη των άστρων και ακόμη δεν γνωρίζουμε πλήρως την διαδικασία γέννησης τους. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες αλλά ορισμένες από αυτές είναι αντικρουόμενες. Πρέπει να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί ο μηχανισμός γέννησης ενός άστρου επειδή αυτοί οι μηχανισμοί θα μας βοηθήσουν να δούμε τις διεργασίες στο πρώιμο Σύμπαν» αναφέρει Έλενα Σάμπι, αστρονόμος του Space Telescope Science Institute και μέλος της ερευνητικής ομάδας.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal» ερευνητική ομάδα έκανε μια νέα ανακάλυψη στο NGC 346 αυτό η οποία αποκαλύπτει μια άγνωστη όσο και εντυπωσιακή κοσμική διεργασία αυξάνοντας τους… πονοκεφάλους των επιστημόνων για αυτό το σμήνος.Μελετώντας εικόνες και δεδομένα από το τηλεσκόπιο Hubble οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μια ομάδα νεαρής ηλικίας άστρων του NGC 346 κινείται σε σπειροειδή τροχιά προς το κέντρο του σμήνους. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που δεν έχει καταγραφεί ξανά και η μελέτη του αναμένεται να φωτίσει άγνωστες αστρικές διεργασίες και «συμπεριφορές» αλλά και να προσφέρει στοιχεία που να προσφέρουν κάποιες απαντήσεις για το τι συμβαίνει στο μυστηριώδες σμήνος NGC 346. https://physicsgg.me/2022/09/09/ανακαλύφθηκε-ομάδα-άστρων-με-σπειροε/

Ενα απολίθωμα ταξιδεύει στα άστρα. Τραγούδια φαλαινών· το κλάµα ενός μωρού· ο παφλασμός των κυμάτων σε μιαν ακτή· μουσικές του Μπαχ, του Μότσαρτ, ιθαγενών, αλλά και ένα τραγούδι του Τσακ Μπέρι «Ηχοι της Γης»: ο Χρυσός Δίσκος, μαζί με το εξώφυλλό του (αριστερά), που ταξιδεύει με τις αποστολές «Βόγιατζερ 1» και «Βόγιατζερ 2». Τραγούδια φαλαινών· το κλάµα ενός μωρού· ο παφλασμός των κυμάτων σε μιαν ακτή· μουσικές του Μπαχ, του Μότσαρτ, ιθαγενών, αλλά και ένα τραγούδι του Τσακ Μπέρι. Αυτοί είναι μερικοί από τους ήχους που περιλαμβάνονται στον περίφημο «χρυσό δίσκο» των διαστημοσυσκευών «Βόγιατζερ 1» και «Βόγιατζερ 2», που εκτοξεύτηκαν αυτές τις ημέρες από τη Γη πριν από σαράντα πέντε χρόνια ακριβώς.Και οι δύο έχουν εγκαταλείψει το ηλιακό μας σύστημα και πλέουν πια στον διαστρικό χώρο, στέλνοντας σήματα πίσω στη Γη, περισσότερα από δέκα δισεκατομμύρια μίλια μακριά από εμάς, μεταφέροντας στο άπειρο ήχους, μουσικές και μηνύματα της Γης. Η NASA υπολογίζει πως το κοντινότερο πλέον άστρο από τους διαστρικούς ταξιδιώτες μας απέχει είκοσι πέντε τρισεκατομμύρια μίλια…Ο συνθέτης Ντάριο Μαριανέλι, γνωστός από το βραβείο Οσκαρ για τη μουσική του στην ταινία «Εξιλέωση» (όπου ακούγεται η έξοχη «Ελεγεία για τη Δουνκέρκη»), συνέθεσε ένα εξαιρετικό κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα εμπνευσμένο από τους «Βόγιατζερ», το οποίο κλείνει με έναν συγκινητικό «Αποχαιρετισμό», βασισμένο στο βασικό θέμα παρτίτας του Μπαχ, η πρωτότυπη εκδοχή της οποίας ακούγεται στον «χρυσό δίσκο», ερμηνευμένη από τον Γκλεν Γκουλντ.Αλλά ο «χρυσός δίσκος» δεν αναμένεται να μας φέρει σε επαφή με κανέναν εξωγήινο, όχι ακόμη. Οπως δηλώνει στο περιοδικό Wired ο Τζον Λόμπεργκ, επιστημονικός καλλιτέχνης και ηγετικό πρόσωπο στην ομάδα δημιουργίας των «χρυσών δίσκων», το πιθανότερο είναι οι δίσκοι να βρεθούν από εξωγήινους πολιτισμούς εκατομμύρια χρόνια αργότερα, όταν η ανθρωπότητα ίσως έχει πάψει να υπάρχει. «Θα είναι περισσότερο σαν να έχουν βρει ένα απολίθωμα», λέει. «Δεν μπορείς να μιλήσεις στους δεινόσαυρους. Αυτό είναι ένα λείψανο – η νεκρολογία μας, υπό μία έννοια, ένα αναμνηστικό που θα δηλώνει ότι ήμαστε κάποτε εδώ».Για τον Τζιμ Μπελ, αστρονόμο στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνας και συγγραφέα βιβλίου για την αποστολή Βόγιατζερ, «ο Χρυσός Δίσκος, ένα κομμάτι του ανθρώπινου πολιτισμού, ένα κομμάτι τεχνολογίας με γραμματόσημο της δεκαετίας του ’70 πάνω του – θα αντέξει στον χρόνο. Δεν είναι προς απαξίωση. Θα κρατήσει δισεκατομμύρια χρόνια. Θα επιβιώσει του πλανήτη απ’ τον οποίο προήλθε».Ο Μπελ, όμως, πιστεύει ότι αν κάποτε βρει κάποιος αυτό το «μπουκάλι με το μήνυμα μέσα», δεν θα είναι εξωγήινοι αλλά οι δικοί μας απόγονοι. «Η πρόβλεψή μου είναι πως το μήνυμα θα απευθύνεται σε εμάς. Εμείς θα το βρούμε – στο μακρινό μέλλον, όταν θα μπορούμε να ταξιδεύουμε στα άστρα. Και θα σκεφτόμαστε: Δεν ήταν αυτό ένα από τα πιο εκπληκτικά πράγματα που κάναμε ως είδος τον εικοστό αιώνα;». https://www.kathimerini.gr/culture/562037653/ena-apolithoma-taxideyei-sta-astra/

Η ενεργειακή κρίση «συνθλίβει» τον μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο. Το CERN εκπονεί σχέδια για αδρανοποίηση των πειραμάτων του, συμπεριλαμβανομένου του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), εφόσον η Γαλλία έχει έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας. Η επιτάχυνση των σωματιδίων σε υψηλές ενέργειες απαιτεί και υψηλές καταναλώσεις ηλεκτρικής ενέργειας Ποιός τροφοδοτεί με ηλεκτρική ενέργεια το CERΝ; Όταν ιδρύθηκε το CERN το 1954, ένας υποσταθμός στην ελβετική πλευρά ήταν αρκετός για να καλύψει τις ανάγκες του εργαστηρίου. Στη δεκαετία του 1970, εγκαταστάθηκε μια γραμμή για τη σύνδεση με ένα νέο υποσταθμό στη γαλλική πλευρά του CERN σε απόσταση 35 χιλιομέτρων. Ο γαλλικός σταθμός τροφοδοτεί τώρα όλο το CERN, και ο ελβετικός υποσταθμός διατηρείται ως μερικός εφεδρικός.Το CERN χρησιμοποιεί 1,3 τεραβατώρες ηλεκτρικής ενέργειας ετησίως. Αυτή η ενέργεια είναι αρκετή για να τροφοδοτήσει 300.000 σπίτια επί έναν ολόκληρο χρόνο. Στην αιχμή της κατανάλωσης, συνήθως από τον Μάιο έως τα μέσα Δεκεμβρίου, το CERN χρησιμοποιεί περίπου 200 μεγαβάτ, που είναι περίπου το ένα τρίτο της ποσότητας ενέργειας που χρησιμοποιείται για την τροφοδοσία της κοντινής πόλης Γενεύης στην Ελβετία. Ο LHC λειτουργεί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου του έτους, επιταχύνοντας πρωτόνια σχεδόν μέχρι την ταχύτητα του φωτός. Η κατανάλωση ρεύματος του CERN πέφτει σε περίπου στα 80 μεγαβάτ κατά τους χειμερινούς μήνες.Σύμφωνα με άρθρο της Wall Street Journal ‘Europe’s Energy Crunch Squeezes World’s Largest Particle Collider’, η οικονομία στην κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας που επιβάλλεται σε όλη την Ευρώπη, θα επιβληθεί και στον μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN.Ο LHC που άρχισε να επαναλειτουργεί τον περασμένο Ιούλιο μετά από κάποια χρόνια αναβαθμίσεων, είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής ενέργειας στο CERN. Μεγάλο μέρος αυτής της ενέργειας χρησιμοποιείται για ψύξη στους 1,9 βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν, έτσι ώστε να μπορούν να λειτουργήσει η υπεραγωγιμότητα στους ισχυρούς μαγνήτες του.Ο LHC λειτουργει συνήθως 24 ώρες το 24ωρο, κάτι που είναι απαραίτητο για τη δημιουργία επαρκών συγκρούσεων σωμαριδίων που απαιτούνται για την επιβεβαίωση ενός πειραματικού αποτελέσματος. Επομένως στην περίοδο ενεργειακής κρίσης το CERN θα προσπαθήσει αρχικά να περιορίσει άλλες λειτουργίες για να διατηρεί την ψύξη στον LHC, ώστε να μην χρειαστεί να τον απενεργοποιήσει – κάτι που είναι πολύ πιθανό, αν επερχόμενος χειμώνας είναι βαρύς. https://physicsgg.me/2022/09/11/η-ενεργειακή-κρίση-συνθλίβει-τον-μεγ/

Τα πληρώματα της 68ης μακροχρόνιας αποστολής στο ISS έφτασαν στο Μπαϊκονούρ Τη Δευτέρα, 5 Σεπτεμβρίου 2022, μετά την τελετή αποχαιρετισμού στο Star City, τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα της 68ης μακροχρόνιας αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό απογειώθηκαν με δύο αεροπλάνα από το αεροδρόμιο Chkalovsky κοντά στη Μόσχα και λίγες ώρες αργότερα προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο Krainiy της πόλης Baikonur. Τους κοσμοναύτες και τους αστροναύτες συνάντησαν μέλη της τεχνικής διεύθυνσης, καθώς και μαθητές και εκπρόσωποι της διοίκησης του Μπαϊκονούρ. Πληρώματα και υπάλληλοι που παρέχουν εκπαίδευση πριν από την εκτόξευση του Κέντρου Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών που φέρει το όνομα Yu.A. Οι Gagarina (μέρος της Roscosmos State Corporation) φιλοξενούνται στο εκπαιδευτικό κέντρο, όπου θα ολοκληρώσουν ένα έντονο πρόγραμμα εκπαίδευσης τις επόμενες δύο εβδομάδες. Την Τρίτη, 6 Σεπτεμβρίου 2022, το κύριο πλήρωμα, το οποίο περιλαμβάνει τους κοσμοναύτες της Roscosmos Sergey Prokopiev και Dmitry Petelin και τον αστροναύτη της NASA Frank Rubio, καθώς και τους εφεδρικούς τους κοσμοναύτες της Roscosmos Oleg Kononenko και Nikolai Chub, και τους αστροναύτες της NASA'Hara, Loral λαμβάνουν μέρος στην πανηγυρική τελετή έπαρσης των σημαιών των χωρών που συμμετέχουν στην εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους μεταφοράς Soyuz MS-22. https://www.roscosmos.ru/38182/

Ρωσικό φορτηγό αναπλήρωσε την ατμόσφαιρα του ISS με άζωτο Η πτήση των Ρώσων μελών της 67ης μακροχρόνιας αποστολής, των κοσμοναυτών της Roscosmos Oleg Artemiev, Denis Matveev και Sergei Korsakov, συνεχίζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.Τη Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2022, στο ρωσικό τμήμα του σταθμού, πραγματοποιήθηκαν τα εξής: Άνοιγμα καταπακτών μεταφοράς μεταξύ της μονάδας σέρβις Zvezda και του φορτηγού πλοίου Progress MS-20 — εγκατάσταση βιδωτών σφιγκτήρων γρήγορης αποσύνδεσης στη διασταύρωση της μονάδας και του πλοίου, διατήρηση του Progress MS-20, τοποθέτηση αεραγωγού. Τελικές εργασίες μετά τον διαστημικό περίπατο των Oleg Artemiev και Denis Matveev στο πλαίσιο του ρωσικού προγράμματος — εκφόρτιση των μπαταριών των διαστημικών στολών Orlan-ISS, φέρνοντας τη μικρή ερευνητική μονάδα Poisk και το διαμέρισμα μετάβασης της μονάδας Zvezda στην αρχική της κατάσταση. Πείραμα "Πρόληψη-2" (μελέτη των μηχανισμών δράσης και της αποτελεσματικότητας των διαφόρων τρόπων σωματικής δραστηριότητας σε συνθήκες μακροχρόνιων διαστημικών πτήσεων στην κατάσταση της γενικής και σωματικής απόδοσης των κοσμοναυτών). Πείραμα "Διαχωρισμός" (δοκιμή και δοκιμή στη μικροβαρύτητα του συστήματος για την αναγέννηση του νερού από τα ούρα). Πείραμα "Econ-M" (φωτογραφία της Γης για την αξιολόγηση της περιβαλλοντικής κατάστασης). Συμπίεση της ατμόσφαιρας του ISS με άζωτο από τα αποθέματα του διαστημικού σκάφους Progress MS-20 κατά 8 mm Hg. Τέχνη. Το υλικό προετοιμάστηκε με τη βοήθεια του Yu. A. Gagarin CTC https://www.roscosmos.ru/38191/

Artemis: Το νωρίτερο τον Οκτώβριο η επόμενη απόπειρα για τη Σελήνη. «Εργασίες αρκετών εβδομάδων» θα χρειαστεί τελικά η NASA για την επισκευή των δυσλειτουργιών του γιγάντιου πυραύλου SLS, ο οποίος απέτυχε δύο φορές να εκτοξευτεί για δοκιμαστική πτήση σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη.Η πρώτη αποστολή του φιλόδοξου προγράμματος Artemis, το οποίο διαδέχεται το πρόγραμμα Apollo της δεκαετίας του 1960, αναβλήθηκε για δεύτερη φορά το Σάββατο λόγω «μεγάλης» διαρροής υδρογόνου στο σύστημα που τροφοδοτεί τον SLS με 3,7 εκατομμύρια λίτρα καυσίμου.Ο πύραυλος, ο ισχυρότερος που έχει κατασκευαστεί ποτέ με ύψος 98 μέτρα, θα επιστρέψει στο Κτίριο Συναρμολόγησης Οχημάτων, επιβεβαίωσε η NASA, κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορεί να εκτοξευτεί πριν από τα μέσα Οκτωβρίου το νωρίτερο. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, νέο παράθυρο εκτόξευσης θα ανοίξει προς τα τέλη Δεκεμβρίου. Ο SLS θα επιστρέψει στο Κτήριο Συναρμολόγησης Οχημάτων (NASA) Oι διαρροές καυσίμου είναι γενικά δύσκολο να ανιχνευθούν στις δοκιμές εδάφους καθώς τείνουν να εμφανίζονται μόνο όταν το σύστημα τροφοδοσίας πέσει στη θερμοκρασία του υγρού υδρογόνου στους -217 βαθμούς Κελσίου.Η εμφάνιση τεχνικών προβλημάτων δεν είναι ασυνήθιστη στις δοκιμές νέων πυραύλων.Κατά μέσο όρο, επισημαίνει το Reuters, η πιθανότητα αναβολής εκτόξευσης για οποιονδήποτε λόγο, συμπεριλαμβανομένων των άσχημων καιρικών συνθηκών, φτάνει τη μία στις τρεις.«Δεν θα προχωρήσουμε στην εκτόξευση μέχρι να είναι όλα σωστά, αυτή είναι η στάνταρτ διαδικασία και θα συνεχίσει να είναι» δήλωσε την Κυριακή ο διοικητής της NASA Μπιλ Νέλσον.Στη δοκιμαστική αποστολή, ο SLS θα μεταφέρει την κάψουλα Orion, στην οποία επιβαίνουν τρία ανδρείκελα σε μια πτήση γύρω από το φεγγάρι και πίσω, ένα ταξίδι 40 ημερών.Η ίδια πτήση προγραμματίζεται να επαναληφθεί με πλήρωμα το 2024, πριν την πρώτη αποστολή προσσελήνωσης που θα ακολουθήσει το 2025 το νωρίτερο και θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με την SpaceX του Έλον Μασκ. https://www.in.gr/2022/09/05/b-science/space/artemis-noritero-ton-oktovrio-epomeni-apopeira-gia-ti-selini/

Σελήνη: NASA και Κίνα θέλουν το ίδιο πολύτιμο οικόπεδο. Ο διαστημικός ανταγωνισμός φαίνεται ότι θα κορυφωθεί τα επόμενα χρόνια καθώς οι ΗΠΑ και η Κίνα βάζουν στόχο να κατακτήσουν την ίδια περιοχή της Σελήνης.Και οι 13 υποψήφιες θέσεις της NASA για την προσσελήνωση της επανδρωμένης αποστολής Artemis ΙΙΙ, η οποία προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2025, βρίσκονται γύρω από τον νότιο πόλο της Σελήνης, μακριά από τις περιοχές που επισκέφθηκαν οι αποστολές Apollo τις δεκαετίες του 1960 και ’70.Ο λόγος είναι ότι στη νότια πολική περιοχή υπάρχουν κρατήρες τυλιγμένοι στο αιώνιο σκοτάδι, μέσα στους οποίους πιστεύεται ότι κρύβεται πάγος νερού –ένας πολύτιμος φυσικός πόρος, δεδομένου ότι από το νερό μπορεί να παραχθεί οξυγόνο και καύσιμα.Φαίνεται όμως ότι η Κίνα έχει βάλει στο μάτι την ίδια περιοχή. Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην κινεζική επιθεώρηση Journal of Deep Space Exploration, η ομάδα του Ζανγκ Χε, επικεφαλής της ρομποτικής κινεζικής αποστολής Chang’e-4 στη Σελήνη, αναγνωρίζει δέκα υποψήφιες τοποθεσίες προσεδάφισης κοντά στον νότιο πόλο.Στη λίστα περιλαμβάνονται οι κρατήρες Shackleton, Haworth και Nobile που προκρίνει και η NASA, αναφέρει το Space News. Οι 13 υποψήφιες τοποθεσίες της NASA γύρω από τον νότιο πόλο της Σελήνης (NASA) Η Κινεζική Υπηρεσία Διαστήματος θα μπορούσε να φτάσει πρώτη, έστω και χωρίς αστροναύτες, με τη ρομποτική αποστολή Chang’e-7 που προγραμματίζεται για το 2024.Το μητρικό σκάφος της κινεζικής αποστολής θα απελευθερώσει ένα μικρό ρομπότ που θα αναλάβει να αναζητήσει πάγο νερού.Όπως φαίνεται η NASA δεν ελπίζει σε ειρηνική συνύπαρξη, δεδομένου ότι ο διοικητής της υπηρεσίας Μπιλ Νέλσον κατηγόρησε πρόσφατα την Κίνα ότι σχεδιάζει να «καταλάβει» τη Σελήνη.«Πρέπει να είμαστε ανήσυχοι για το γεγονός ότι η Κίνα προσεδαφίζεται στη Σελήνη και λέει ‘Είναι δική μας τώρα και εσείς πρέπει να μείνετε απέξω» δήλωσε ο Νέλσον στη γερμανική εφημερίδα Bild.Οι δηλώσεις του προκάλεσαν οργή στο Πεκίνο: «Δεν είναι η πρώτη φορά που ο επικεφαλής της NASA αγνοεί τα γεγονότα και μιλά με ανεύθυνο τρόπο για την Κίνα, απάντησε εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών.Η Συνθήκη για το Διάστημα που ισχύει από το 1967 για τις 111 χώρες που την έχουν αποδεχθεί, ανάμεσά τους οι ΗΠΑ και η Ρωσία, απαγορεύει σε οποιοδήποτε χώρα να κηρύξει κυριαρχία σε οποιοδήποτε ουράνιο Σώμα. Απαγορεύει επίσης τη δημιουργία στρατιωτικών βάσεων σε ουράνια σώματα και προβλέπει ότι η πρόσβαση στο Διάστημα πρέπει να είναι ελεύθερη για όλα τα κράτη.Όπως σχολίασε στο Space News ο Κρίστοφερ Νιούμαν, καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Νορθούμπρια στη Βρετανία, «και οι δύο πλευρές έχουν υπογράψει τη Συνθήκη για το Διάστημα οπότε θεωρητικά αποδέχονται τη χρήση των ουράνιων σωμάτων για φιλειρηνικούς σκοπούς».«Θα είναι όμως ενδιαφέρον να δούμε τι θα συμβεί τελικά. Πολλά θα εξαρτηθούν από το ποιος φτάνει πρώτος. Αυτό θα μπορούσε να προσθέσει ένα ανεπιθύμητο στοιχείο ανταγωνισμού, το οποίο απειλεί την ασφάλεια τόσο στο Διάστημα όσο και στη Γη». https://www.in.gr/2022/09/06/b-science/space/selini-nasa-kai-kina-theloun-idio-polytimo-oikopedo/

Ο «Παγετώνας της Αποκάλυψης» κρέμεται πλέον από μια... κλωστή Τρίτη, 06 Σεπτεμβρίου 2022 11:23 UPD:11:24 NASA O εικονιζόμενος παγετώνας Thwaites καταρρέει και μάλιστα ταχύτερα από όσο πιστεύαμε. Είναι γνωστό ότι η κλιματική αλλαγή λιώνει τους πάγους σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη με τις αρκτικές περιοχές αλλά και την Ανταρκτική να βιώνουν πρωτόγνωρες καταστάσεις εδώ και πολλές χιλιάδες έτη. Ένα από τα σημεία που η επιστημονική κοινότητα έχει στρέψει την προσοχή της είναι ο γιγάντιος παγετώνας Thwaites στη Δυτική Ανταρκτική. Ο Thwaites έχει έκταση 192 χιλιάδες τετραγωνικά χλμ. όσο δηλαδή η Βρετανία ή η πολιτεία της Φλόριντα στις ΗΠΑ.Έχει διαπιστωθεί ότι ο παγετώνας λιώνει και μάλιστα με ταχύ ρυθμό προκαλώντας ανησυχία αφού πιθανή κατάρρευση του θα προκαλέσει μια αλυσιδωτή καταστροφή αυξάνοντας από την μια πλευρά την στάθμη της θάλασσας ενώ ταυτόχρονα θα αποσταθεροποιήσει και θα συμπαρασύρει μαζί του και τους γειτονικούς του παγετώνες. Για αυτό και ο Thwaites έχει λάβει την ονομασία «Παγετώνας της Αποκάλυψης».Γίνονται συνεχείς μελέτες και παρατηρήσεις του Thwaites με επίγεια, εναέρια και δορυφορικά μέσα και όργανα. Οι πιο πρόσφατες μελέτες ανέφεραν ότι σε περίπτωση που ο Thwaites λιώσει η στάθμη της θάλασσας σε παγκόσμιο επίπεδο θα αυξηθεί κατά περίπου δύο μέτρα γεγονός κάτι που σημαίνει ότι πολλές νησιωτικές και παράκτιες περιοχές θα βρεθούν κάτω από το νερό με καταστροφικές φυσικά συνέπειες για το περιβάλλον αλλά και ανυπολόγιστη ανθρωπιστική καταστροφή.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Νature Geoscience» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τα αποτελέσματα των μελετών που πραγματοποίησε στον παγετώνα τα οποία δείχνουν ότι τους τελευταίους δύο αιώνες λιώνει με ρυθμό δύο φορές ταχύτερο από αυτόν που πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά ο παγετώνας «κρατιέται πλέον από τα νύχια του για να μην πέσει στο γκρεμό». Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αν ο παγετώνας καταρρεύσει η στάθμη της θάλασσας δεν θα ανέβει δύο μετρα όπως αναφέρουν οι πρόσφατες μελέτες αλλά τρία μέτρα με ότι εξαιρετικά αρνητικό αυτό συνεπάγεται.Η νέα μελέτη στηρίζεται στην ανάλυση εικόνων από τον πυθμένα της θαλάσσιας περιοχής στην οποία βρίσκεται ο παγετώνας. Για πρώτη φορά χαρτογραφήθηκε η θαλάσσια περιοχή του πυθμένα μπροστά από τον παγετώνα και μάλιστα οι εικόνες είναι υψηλής ανάλυσης επιτρέποντας στους ερευνητές να αποκτήσουν γεωλογικά δεδομένα από αυτό το σημείο τα οποία ήταν μέχρι σήμερα άγνωστα στην επιστημονική κοινότητα. Η ανάλυση αυτών των δεδομένων αποκάλυψε και το επίπεδο κατάρρευσης του παγετώνα αφού η υποχώρηση του αφήνει πίσω της τα γεωλογικά της σημάδια και ίχνη. https://naftemporiki.gr/story/1901007/o-pagetonas-tis-apokalupsis-kremetai-pleon-apo-mia-klosti

Οι κοσμοναύτες στο ISS εξετάζουν την κατάσταση των δοντιών σε μηδενική βαρύτητα Η πτήση των Ρώσων μελών της 67ης μακροχρόνιας αποστολής, των κοσμοναυτών της Roscosmos Oleg Artemiev, Denis Matveev και Sergei Korsakov, συνεχίζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Κατά την περίοδο από 2 Σεπτεμβρίου έως 4 Σεπτεμβρίου 2022, πραγματοποιήθηκαν τα ακόλουθα στο ρωσικό τμήμα του σταθμού: Ο διαστημικός περίπατος των Oleg Artemiev και Denis Matveev στο πλαίσιο του ρωσικού προγράμματος — έλεγχος των συστημάτων των διαστημικών στολών Νο. 4 και Νο. 5 της Orlan-MKS, ενσωματωμένα συστήματα για προσάρτηση διαστημικών στολών με σανίδα στη μικρή ερευνητική ενότητα Poisk και το διαμέρισμα μετάβασης της υπηρεσίας Zvezda module και το European the ERA remote manipulator to the exit, πραγματοποιώντας την έξοδο, συζητώντας τα αποτελέσματα της εξόδου με ειδικούς, αφαιρώντας εξαρτήματα από τις διαστημικές στολές, ανεφοδιάζοντας τις δεξαμενές νερού τους, στεγνώνοντας τις διαστημικές στολές και θέτοντάς τις σε λειτουργία αποθήκευσης. Πείραμα "Econ-M" (φωτογραφία της Γης για την αξιολόγηση της περιβαλλοντικής κατάστασης). Πείραμα "ENT" (μελέτη της κατάστασης των οργάνων ΩΡΛ, του περιοδοντίου και των σκληρών ιστών των δοντιών σε αστροναύτες κατά τη διάρκεια της πτήσης στο διάστημα). Πείραμα "Πρόληψη-2" (μελέτη των μηχανισμών δράσης και της αποτελεσματικότητας των διαφόρων τρόπων σωματικής δραστηριότητας σε συνθήκες μακροχρόνιων διαστημικών πτήσεων στην κατάσταση της γενικής και σωματικής απόδοσης των κοσμοναυτών). Το υλικό προετοιμάστηκε με τη βοήθεια του Yu. A. Gagarin CTC https://www.roscosmos.ru/38178/

Οι κοσμοναύτες προετοίμασαν τον Ευρωπαίο χειριστή έξω από τον ISS για δουλειά Το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2022, στις 00:12 ώρα Μόσχας, μέλη της 67ης μακροχρόνιας αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, κοσμοναύτες της Roscosmos State Corporation Roscosmos Oleg Artemiev και Denis Matveev έκλεισαν την καταπακτή εξόδου της μικρής έρευνας Poisk μονάδα μέτρησης. Κατά τη διάρκεια του διαστημικού περιπάτου στο πλαίσιο του ρωσικού προγράμματος διάρκειας 7 ωρών και 47 λεπτών, προετοίμασαν τον ευρωπαϊκό τηλεχειριστή ERA για λειτουργία. Στην εξωτερική επιφάνεια της εργαστηριακής μονάδας πολλαπλών χρήσεων Nauka, οι κοσμοναύτες εγκατέστησαν μια πλατφόρμα με προσαρμογείς, μετέφεραν τον εξωτερικό πίνακα ελέγχου EMMI στο βασικό σημείο πτήσης του BTL-3 και το συνέδεσαν, τοποθέτησαν δύο μαλακές χειρολισθήρες, προσάρμοσαν τους δίσκους TRM στο Τελικοί τελεστές KE-1 και KE-2 του χειριστή ERA και αφαίρεσαν τον δακτύλιο εκκίνησης από τον τελεστή KE-1. Επίσης, ο Oleg Artemiev και ο Denis Matveev αντικατέστησαν το πλαίσιο με προστατευτικά γυαλιά για τη βιντεοκάμερα CLU-1 στον τελεστή KE-1, δοκίμασαν τον έλεγχο του χειριστή ERA από την κονσόλα EMMI και τοποθέτησαν έναν αποκλεισμό στη μπούμα φορτίου του GTM- 1. Επιπλέον, ολοκλήρωσαν μια πρόσθετη εργασία - άνοιξαν τη μπούμα GSTM-2 από το λειτουργικό μπλοκ φορτίου Zarya στη μονάδα Poisk. Αυτή ήταν η 64η ρωσική έξοδος στο πλαίσιο του έργου ISS και η έκτη το 2022. Για τον Oleg Artemiev, αυτή ήταν η όγδοη έξοδος στη διαστημική καριέρα (σημείωσε συνολικά 53 ώρες 31 λεπτά), για τον Denis Matveev - η τέταρτη (26 ώρες 8 λεπτά). Από τον Μάρτιο του 1965, 72 κοσμοναύτες της ΕΣΣΔ και της Ρωσίας έχουν πραγματοποιήσει 160 εξόδους με οικιακές διαστημικές στολές. https://www.roscosmos.ru/38175/

Η ανατολή του ήλιου από τον πλανήτη Άρη. Το διαστημικό όχημα Mars Perseverance της NASA φωτογράφισε την ανατολή του ήλιου στον πλανήτη Άρη στις 4 Σεπτεμβρίου 2022 (Sol 548), χρησιμοποιώντας την αριστερή κάμερα πλοήγησης Navcam: …. δίχως ἄστρο ἂν μᾶς θέλει ἡ νύχτα, δίχως ἥλιο ἂν μᾶς καλεῖ ἡ ημέρα, ποῦ εἶναι ο κόσμος; (*) Η παραπάνω εικόνα προέκυψε από την επεξεργασία που έκανε ο Paul Byrne στην αρχική φωτογραφία του Perseverance: διαβάστε επίσης: ‘Είδε τον ήλιο να ανατέλλει 5000 φορές από την επιφάνεια του Άρη΄ https://physicsgg.me/2018/02/17/είδε-τον-ήλιο-να-ανατέλλει-5000-φορές-από-τ/ (*) Απόσπασμα από το ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου «Δίχως πανί» από τη συλλογή «Κάτω από σκιές και φώτα» [1929] http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/nikhforos_brettakos_poems.htm#ΔΙΧΩΣ_ΠΑΝΙ https://physicsgg.me/2022/09/05/η-ανατολή-του-ήλιου-από-τον-πλανήτη-άρη/

Δύο αλληλοκαλυπτόμενοι σπειροειδείς γαλαξίες. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble (και όχι το James Webb) έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή εικόνα με δυο αλληλοκαλυπτόμενους γαλαξίας. Οι δύο γαλαξίες, με τα περίεργα ονόματα SDSS J115331 και LEDA 2073461, βρίσκονται σε απόσταση πάνω από ένα δισεκατομμύριο έτη φωτός από τη Γη. Παρά το ότι στην εικόνα οι δυο γαλαξίες φαίνται να συγκρούονται, στην πραγματικότητα δεν αλληλεπιδρούν (Το Hubble στο παρελθόν έχει φωτογραφίσει γαλαξίες που πράγματι αλληλεπιδρούν μεταξύ τους). Αυτή η εικόνα είναι μία από τις πολλές παρατηρήσεις του Hubble που εξετάστηκαν προσεκτικότερα από το πρόγραμμα Galaxy Zoo. Με την έναρξη του Galaxy Zoo, ανακαλύφθηκαν παράξενοι και εντυπωσιακοί γαλαξίες. Έτσι, οι αστρονόμοι που συντόνιζαν το πρόγραμμα αιτήθηκαν στη διεύθυνση του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, να παρατηρήσουν τους πιο ασυνήθιστους από τους γαλαξίες που εντόπιζε το Galaxy Zoo. Η λίστα των στόχων, μεταξύ των οποίων και οι δυο αλληλοκαλυπτόμενοι γαλαξίες της παραπάνω φωτογραφίας, επιλέχθηκαν με ψηφοφορία του κοινού. https://physicsgg.me/2022/09/05/δύο-αλληλοκαλυπτόμενοι-σπειροειδείς/

Το James Webb φωτογράφισε τον τελειότερο δακτύλιο του Αϊνστάιν στα βάθη του Σύμπαντος. Η λίστα των ανακαλύψεων του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb μεγαλώνει με γεωμετρικούς ρυθμούς,.. Πρόκειται επί της ουσίας για ένα ημερήσιο δελτίο διαστημικών ανακαλύψεων κάθε μια εκ των οποίων μάλιστα είναι ξεχωριστή για διαφόρους λόγους. Η νέα εικόνα που κατέγραψε το James Webb αποκαλύπτει τον τελειότερο δακτύλιο του Αινστάιν που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν.Ο δακτύλιος του Αϊνστάιν, γνωστός και ως «δακτύλιος Αϊνστάιν–Χβόλσον» ή «δακτύλιος Χβόλσον», αποτελεί το αποτέλεσμα της παραμόρφωσης σε σχήμα δακτυλίου, της εικόνας μίας μακρινής πηγής φωτός (π.χ. ενός γαλαξία ή ενός άστρου), λόγω του φαινομένου της βαρυτικής εστίασης του από ένα από ένα άλλο αντικείμενο τεράστιας μάζας, όπως ένας γαλαξίας ή μια μαύρη τρύπα. Λόγω της βαρυτικής εστίασης το φως καμπυλώνεται και αν η πηγή, ο βαρυτικός φακός και ο παρατηρητής είναι όλα ευθυγραμμισμένα το φως εμφανίζεται ως δακτύλιος.Η βαρυτική εστίαση προβλέπεται από τη Γενική Θεωρία της σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Αντί το φως από μια πηγή να κινείται σε ευθεία γραμμή (σε τρεις διαστάσεις), κάμπτεται λόγω της παρουσίας ενός σώματος τεράστιας μάζας, το οποίο παραμορφώνει τον χωροχρόνο. Ο δακτύλιος Αϊνστάιν είναι μια ειδική περίπτωση βαρυτικής εστίασης, που προκαλείται από την ακριβή ευθυγράμμιση της πηγής, του φακού και του παρατηρητή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα συμμετρία γύρω από τον φακό, προκαλώντας μια δακτυλιοειδή δομή.Το James Webb κατέγραψε ένα δακτύλιο που είναι το φως ενός πανάρχαιου γαλαξία. Πρόκειται για τον γαλαξία SPT-S J041839-4751.8 (ή JO418) που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 12 δισ. έτη φωτός από τη Γη. Το μπλε φως στο κέντρο του δακτυλιδιού είναι ένας γαλαξίας που λειτουργεί ως βαρυτικός φακός. SPACEGUY44 Στα βάθη του Σύμπαντος το James Webb κατέγραψε τον εικονιζόμενο δακτύλιο που είναι το φως ενός πανάρχαιου γαλαξία και είναι ο πιο λεπτομερής δακτύλιος του είδους που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα.Εχουν καταγραφεί στο παρελθόν εικόνες του JO418 αλλά αυτή είναι η πιο λεπτομερής και μπορεί να αποκαλύψει νέα στοιχεία για αυτόν αλλά πιθανώς και για το κοσμικό περιβάλλον που υπήρχε στην παιδική ηλικία του Σύμπαντος. https://naftemporiki.gr/story/1900611/to-James-webb-fotografise-ton-teleiotero-daktulio-tou-ainstain-sta-bathi-tou-sumpantos

Ξεκίνησε ο Ψυχρός Πόλεμος για τη Σελήνη. Στη φωτογραφία εικονίζεται μέρος του χάρτη που έδωσε στη δημοσιότητα η NASA με τα σημεία που επέλεξε για προσελήνωση των επανδρωμένων της αποστολών. Με κόκκινο κύκλο σημειώνονται τα σημεία που διεκδικεί πλέον και η Κίνα. Λίγες ώρες πριν την δεύτερη απόπειρα της NASA να εκτοξεύσει την αποστολή Artemis I με προορισμό την Σελήνη μια δημοσίευση σε ένα κινεζικό επιστημονικό περιοδικό ίσως εγκαινιάζει αυτό που όλοι απεύχονται αλλά μοιάζει δυστυχώς αναπόφευκτο.Από την στιγμή που η NASA, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος και οι συμμαχικές τους στο Διάστημα χώρες (π.χ Καναδάς) αποφάσισαν όχι μόνο να στείλουν ανθρώπους στη Σελήνη αλλά να δημιουργήσουν ένα μόνιμο διαστημικό σταθμό σε τροχιά γύρω από τον φυσικό μας δορυφόρο καθώς και μόνιμες εγκαταστάσεις στην επιφάνεια του ήταν δεδομένο ότι θα ακολουθούσαν τόσο η Ρωσία όσο και η νέα μεγάλη ανερχόμενη διαστημική δύναμη του πλανήτη η Κίνα. Μάλιστα Κίνα και Ρωσία ανακοίνωσαν πρόσφατα ότι θα δημιουργήσουν από κοινού μια επανδρωμένη βάση στη Σελήνη.H εξερεύνηση της Σελήνης, η εκμετάλλευση του πλούσιου ορυκτού της πλούτου αλλά και η δημιουργία των υποδομών που θα την καταστήσουν ένα ενδιάμεσο σταθμό για επανδρωμένες αποστολές προς άλλους προορισμούς του ηλιακού μας συστήματος με πρώτο φυσικά τον Άρη είναι ορισμένοι από τους στόχους που έχουν θέσει οι διαστημικές υπηρεσίες.Δεδομένης της έντασης σε πολλά επίπεδα που έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στον Λευκό Οίκο, το Κρεμλίνο και το Πεκίνο με αποκορύφωμα φυσικά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία θεωρείται από πολλούς δεδομένο ότι η Σελήνη θα αποτελέσει το επόμενο πεδίο αντιπαράθεσης των τριών χωρών και όχι μόνο αφού ενδιαφέρον για αυτόνομη παρουσία στη Σελήνη έχουν αρχίσει να δείχνουν και άλλες μεγάλες χώρες και οικονομίες όπως η Ινδία.Για διαφόρους λόγους (τοπογραφίας, φωτεινότητας, πρόσβασης σε νερό) οι πρώτες επανδρωμένες αποστολές της ανθρωπότητας στο φεγγάρι σχεδιάζεται να προσεδαφιστούν σε περιοχές πέριξ ή εντός του νότιου πόλου του. Πριν από λίγες μέρες η NASA έδωσε στη δημοσιότητα ένα χάρτη με 13 σημεία στο νότιο πόλο της Σελήνης τα οποία έχει επιλέξει ως καταλληλότερα για την προσελήνωση των επανδρωμένων αποστολών της η πρώτη εκ των οποίων προγραμματίζεται για τα μέσα της δεκαετίας που διανύουμε.Στο άρθρο στο κινεζικό επιστημονικό περιοδικό ομάδα ειδικών της Κίνας ανάμεσα στους οποίους ο επικεφαλής της κινεζικής σεληνιακής αποστολής Chang'e-4 υποδεικνύουν δέκα σημεία της Σελήνης που θεωρούν κατάλληλα για προσελήνωση των κινεζικών επανδρωμένων αποστολών εκεί. Τρία από αυτά τα σημεία είναι ίδια με αυτά που έχει επιλέξει και η NASA και έτσι αυτές οι περιοχές κινδυνεύουν τώρα σύμφωνα με αναλυτές να αποτελέσουν αντικείμενο διεκδίκησης και αντιπαράθεσης ανάμεσα σε Κίνα και ΗΠΑ.Αν λοιπόν με το καλημέρα υπάρξει αντιπαράθεση για κάποια σημεία προσεδάφισης μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τι θα συμβεί όταν αρχίσουν να πατάνε το πόδι τους εκεί αστροναύτες όλων των χωρών και πολύ περισσότερο όταν δημιουργηθούν εκεί μόνιμες επανδρωμένες βάσεις. Ο ψυχρός πόλεμος θα μεταφερθεί στο κυριολεκτικά ψυχρό περιβάλλον του Διαστήματος... https://naftemporiki.gr/story/1900215/ksekinise-o-psuxros-polemos-gia-ti-selini

Στα... πιτς ο πύραυλος της αποστολής Artemis, άγνωστη η τύχη της αποστολής. NASA/Kim Shiflett Τρεις περίπου ώρες πριν την εκτόξευση της αποστολής Artemis I το βράδυ του Σαββάτου ένα νέο πρόβλημα που εμφανίστηκε αυτή τη φορά στην τροφοδοσία των καυσίμων του πυραύλου SLS και πιο συγκεκριμένα στο υγρό υδρογόνο οδήγησε στην δεύτερη ματαίωση της εκτόξευσης μετά από τα προβλήματα που εμφανίστηκαν στο σύστημα ψύξης του τρίτου κινητήρα του SLS την περασμένη Δευτέρα και οδήγησαν στην αναβολή της πρώτης απόπειρας εκτόξευσης.Η NASA ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί άλλη απόπειρα εκτόξευσης την προσεχή Τρίτη ημέρα που κλείνει το λεγόμενο «παράθυρο» εκτοξεύσεων για αυτή τη χρονική περίοδο. Το επόμενο παράθυρο για πιθανή εκτόξευση είναι από τις 16 Σεπτεμβρίου- 4 Οκτωβρίου και σε περίπτωση που ούτε τότε έχουν αποκατασταθεί τα προβλήματα στον πύραυλο το επόμενο παράθυρο είναι 17 Οκτωβρίου-31 Οκτωβρίου.Δεδομένου ότι στις δύο απόπειρες εκτόξευσης που έγιναν παρουσιάστηκαν διαφόρων ειδών προβλήματα στα σύστηματα του πυραύλου δεν υπάρχει αισιοδοξία ότι μπορεί η NASA να προλάβει το επόμενο παράθυρο σε δέκα μέρες και άρα στην καλύτερη περίπτωση πάμε για το επόμενο σε ένα μήνα αλλά δεδoμένης της κατάστασης τίποτε δεν μπορεί πλέον να αποκλειστεί. Σε κάθε περίπτωση η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή και σίγουρα η NASA έχει δεχθεί ισχυρό πλήγμα στο γόητρο της ενώ παράλληλα ισχυροποιούνται οι φωνές από διάφορες πλευρές πολιτικές και επιστημονικές ακόμη και από πρώην στελέχη της NASA οι οποίες εξέφραζαν τον έντονο προβληματισμό τους για την κατασκευή του SLS. https://naftemporiki.gr/story/1900383/sta-pits-o-puraulos-tis-apostolis-artemis-agnosti-i-tuxi-tis-apostolis

Artemis: Ματαιώθηκε λίγο πριν από την ώρα μηδέν η εκτόξευση στη Σελήνη Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες επιδιόρθωσης, άκρως εύφλεκτο υγρό υδρογόνο διέρρευσε κατά την προετοιμασία του γιγάντιου πυραύλου SLS. Επικίνδυνη διαρροή υδρογόνου που εμφανίστηκε ξανά και ξανά στη διαδικασία πλήρωσης με καύσιμα οδήγησε και πάλι σε αναβολή της εκτόξευσης του Artemis I, γενικής πρόβας για την επιστροφή της NASA στη Σελήνη.Νέα ευκαιρία εκτόξευσης προβλέπεται για τη Δευτέρα, παραμένει όμως αμφίβολο αν οι μηχανικοί της αποστολής θα προλάβουν να διορθώσουν τη διαρροή στο σύστημα που τροφοδοτεί τον πύραυλο με 3,7 εκατομμύρια λίτρα καυσίμου.Σε περίπτωση που η διαρροή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σύντομα, ο SLS θα πρέπει να επιστρέψει στο Κτήριο Συναρμολόγησης Οχήματος, κάτι που σχεδόν σίγουρα θα οδηγούσε σε αναβολή της εκτόξευσης μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου ή τον Οκτώβριο.Οι διαρροές καυσίμου είναι γενικά δύσκολο να ανιχνευθούν στις δοκιμές εδάφους καθώς τείνουν να εμφανίζονται μόνο όταν το σύστημα τροφοδοσίας πέσει στη θερμοκρασία του υγρού υδρογόνου στους -217 βαθμούς Κελσίου.Το πρόβλημα είχε πρωτοεμφανιστεί το καλοκαίρι στις δοκιμές πλήρωσης των δεξαμενών. Παρά τις εργασίες επιδιόρθωσης, διαρροές είχαν επανεμφανιστεί και στην πρώτη απόπειρα εκτόξευσης που αναβλήθηκε την Δευτέρα.Ο SLS, ο ισχυρότερος πύραυλος που έχει κατασκευαστεί ποτέ με ύψος 98 μέτρα, θα μετέφερε την κάψουλα Orion, στην οποία επιβαίνουν τρία ανδρείκελα σε μια πτήση γύρω από το φεγγάρι και πίσω, ένα ταξίδι 40 ημερών.Η ίδια πτήση προγραμματίζεται να επαναληφθεί με πλήρωμα το 2024, πριν την πρώτη αποστολή προσσελήνωσης που θα ακολουθήσει το 2025 το νωρίτερο και θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με την SpaceX του Έλον Μασκ. Το Orion θα παραμείνει σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη για περίπου δύο εβδομάδες (NASA) Από το Apollo στο Artemis Το πρόγραμμα Artemis διαδέχεται το σεληνιακό πρόγραμμα Apollo που έστειλε τους πρώτους ανθρώπους στο φεγγάρι τις δεκαετίες του 1960 και 1970 (στην ελληνική μυθολογία η Άρτεμη ήταν αδελφή του Απόλλωνα).Αυτή τη φορά, το πρόγραμμα θα συνεχιστεί επ’ αόριστον με στόχο τη μόνιμη παρουσία του ανθρώπου στη Σελήνη σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα.Η πρώτη αποστολή του προγράμματος, κόστους 4,1 δισ. δολαρίων είναι σχεδιασμένη να δοκιμάσει τον πύραυλο SLS και την κάψουλα Orion στα όρια των δυνατοτήτων τους πριν από τις πρώτες πτήσεις με αστροναύτες, οι οποίες προγραμματίζεται να ξεκινήσουν το 2025 με μια επανάληψη του ίδιου σχεδίου πτήσης.Περίπου ένα χρόνο αργότερα, ο SLS θα εκτοξεύσει ακόμα τέσσερις αστροναύτες, από τους οποίους οι δύο, στους οποίους θα περιλαμβάνεται τουλάχιστον μία γυναίκα, θα κατέβουν μέχρι την επιφάνεια της Σελήνης.Το ίδιο το Orion δεν έχει τη δυνατότητα προσσελήνωσης, γι’ αυτό και η NASA συνεργάζεται με την SpaceX του Έλον Μασκ. Ενώ κινείται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, το Orion θα συνδεθεί με το σκάφος Starship της εταιρείας, στο οποίο θα μετεπιβιβαστούν οι δύο αστροναύτες. Το φουτουριστικό σκάφος του Μασκ θα τους μεταφέρει στην επιφάνεια και μετά πίσω στο Orion για την επιστροφή στη Γη.Μέχρι στιγμής, πάντως, το Starship παραμένει στο στάδιο ανάπτυξης και έχει πετάξει μόνο μέχρι το ύψος των 10 χιλιομέτρων.Στην πρώτη δοκιμαστική εκτόξευση που σχεδιάζει η εταιρεία, πιθανώς στα τέλη του 2022 ή το 2023, το Starship θα πετάξει απλώς τον γύρω της Γης, πριν αποπειραθεί μια απόπειρα προσσελήνωσης χωρίς πλήρωμα.Και μια ακόμα τεχνική δυσκολία: μετά την εκτόξευσή του το Starship θα πρέπει να ανεφοδιαστεί με καύσιμα πριν αναχωρήσει για το φεγγάρι. VIDEOFROMSPACE Scrub! Artemis 1 moon rocket launch attempt unsuccessful after hydrogen leak https://www.tanea.gr/2022/09/03/science-technology/artemis-mataiothike-ligo-prin-apo-tin-ora-miden-i-ektokseysi-sti-selini/

Πολύχρωμο «μελίσσι» άστρων στην καρδιά του γαλαξία μας. ESA/Hubble & NASA, R. Cohen To εντυπωσιακό σφαιρωτό σμήνος NGC 6558 που κατέγραψε το Hubble. Ενα ακόμη εντυπωσιακό σφαιρωτό σμήνος στο κέντρο του γαλαξία μας εντόπισε και κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Σφαιρωτό σμήνος ή σφαιρωτό αστρικό σμήνος ονομάζεται στην αστρονομία μία πυκνή συγκέντρωση άστρων με σφαιρικό ή σχεδόν σφαιρικό σχήμα, που περιφέρεται γύρω από το κέντρο ενός γαλαξία ως δορυφόρος του.Έχουν εντοπιστεί περίπου 160 σφαιρικά σμήνη στον γαλαξία μας και πιστεύεται ότι υπάχουν μερικές δεκάδες ακόμη που περιμένουν τους αστρονόμους να τα εντοπίσουν. Κατά μέσο όρο ένα σφαιρικό σμήνος περιέχει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ως περίπου ένα εκατ. άστρα. Οι σπειροειδείς γαλαξίες σαν τον δικό μας διαθέτουν συνήθως μερικές εκατοντάδες σφαιρική σμήνη ενώ οι ελλειπτικοί γαλαξίες μερικές χιλιάδες.Η πυκνότητα της ύλης και η έντονη κοσμική δραστηριότητα στο κέντρο του γαλαξία μας εμποδίζει τις παρατηρήσεις ακόμη και των διαστημικών τηλεσκοπίων. Όμως το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble μετά την τελευταία αναβάθμιση διαθέτει εξοπλισμό που του επιτρέπει να εισβάλει στην καρδιά του γαλαξία μας και να εντοπίζει σφαιρωτά σμήνη.Το Hubble εντόπισε το σφαιρωτό σμήνος NGC 6558 και κατέγραψε μια εκπληκτική εικόνα του που αποκαλύπτει τον πολύχρωμο κόσμο του σμήνους. Οι χρωματικές αποχρώσεις των άστρων συνδέονται με την θερμοκρασία της επιφάνειας τους και η θερμοκρασία με την σειρά της αποκαλύπτει στοιχεία για την ηλικία ενός άστρου. ESA/HUBBLE & NASA, R. COHEN «Τα σφαιρωτά σμήνη είναι πολύ ενδιαφέροντα εργαστήρια της φύσης όπου οι αστρονόμοι μπορούν να τεστάρουν τις θεωρίες τους. Επειδή τα άστρα στα σφαιρωτά σμήνη γεννιούνται την ίδια χρονική περίοδο από παρόμοια υλικά παρέχουν μοναδικές πληροφορίες για το πώς διαφορετικά άστρα εξελίσονται σε ένα κοινό περιβάλλον κάτω από παρόμοιες συνθήκες» αναφέρει η επιστημονική ομάδα του Hubble. https://naftemporiki.gr/story/1900547/poluxromo-melissi-astron-stin-kardia-tou-galaksia-mas

NASA: Υπερηχητικός αστεροειδής αναμένεται να προσπεράσει τη Γη Ταξιδεύει στο διάστημα με σχεδόν 27 φορές την ταχύτητα του ήχου Ένας μικρός υπερηχητικός αστεροειδής που πετά με ταχύτητα 10 φορές μεγαλύτερη από μια σφαίρα πρόκειται να προσπεράσει τη Γη την Τρίτη, σύμφωνα με τον ιχνηλάτη αστεροειδών της NASA.Ο εν λόγω αστεροειδής έχει ονομαστεί 2022 QC7, σύμφωνα με το Κέντρο Μελετών Αντικειμένων κοντά στη Γη (CNEOS) της NASA, και είναι σχετικά μικρός.Ο αστεροειδής 2022 QC7 έχει πλάτος που κυμαίνεται από μόλις 16 μέτρα έως 36 μέτρα, σύμφωνα με τη NASA. Τα 36 μέτρα είναι περίπου το ήμισυ του ανοίγματος των φτερών ενός αεροπλάνου Boeing 767.Αλλά ο αστεροειδής 2022 QC7 έρχεται γρήγορα προς την κατεύθυνση της Γης με ταχύτητα περίπου 9,10 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο ή 32.760 χιλιομέτρων την ώρα. Για να το θέσουμε αυτό στην προοπτική, είναι περίπου 10 φορές πιο γρήγορο από μια μέση σφαίρα τουφεκιού του ΝΑΤΟ 5,56 x 45 χιλιοστών και ισοδυναμεί με σχεδόν 27 φορές την ταχύτητα του ήχου.Η NASA έχει καταστήσει σαφές ότι ο αστεροειδής 2022 QC7 δεν έχει ουσιαστικά καμία πιθανότητα να χτυπήσει τη Γη και πρόκειται να περάσει σε απόσταση πάνω από 4,6 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά.Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Σελήνη περιφέρεται γύρω από τη Γη σε μια μέση απόσταση 384.000 χιλιομέτρων, αυτό είναι πολύ πιο μακριά – αν και όχι πολύ μακριά σε κοσμική κλίμακα.Ωστόσο, ακόμα κι αν ο αστεροειδής 2022 QC7 κατάφερε να χτυπήσει τη Γη, δεν θα… κατάφερνε και πολλά, λόγω του μικρού μεγέθους του. https://www.kathimerini.gr/world/562027738/nasa-yperichitikos-asteroeidis-anamenetai-na-prosperasei-ti-gi/

Η Περιπλανώμενη Γη. Στο διήγημα «Η περιπλανώμενη Γη» του κινέζου συγγραφέα Liu Cixin (που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο κινεζικό περιοδικό επιστημονικής φαντασίας Science Fiction World τον Ιούλιο του 2000), οι ηγέτες του πλανήτη συμφωνούν να ωθήσουν τη Γη έξω από το ηλιακό σύστημα για να γλιτώσουν από μια επικείμενη ηλιακή έκλαμψη που αναμένεται να καταστρέψει τον πλανήτη μας. Στο βιβλίο αυτό βασίζεται και το σενάριο της ομώνυμης ταινίας: Αν και πρόκειται για ιστορία επιστημονικής φαντασίας, υπάρχει περίπτωση η Γη να φύγει από το ηλιακό μας σύστημα; «Είναι πολύ απίθανο», δήλωσε στο Live Science ο Ματέο Τσεριότι, μηχανικός αεροδιαστημικής και λέκτορας μηχανικής διαστημικών συστημάτων στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης.Ωστόσο, όπως εξήγησε, «απίθανο» δεν σημαίνει και «αδύνατο» και πρότεινε έναν τρόπο που θα μπορούσε θεωρητικά να γίνει.«Η Γη θα μπορούσε να απομακρυνθεί από την τροχιά της, εάν ένα τεράστιο διαστρικό αντικείμενο πετούσε στο διαστρικό χώρο, έμπαινε στο ηλιακό σύστημα και περνούσε κοντά από τον πλανήτη μας», εξήγησε.«Σε αυτή τη στενή συνάντηση, γνωστή ως ‘flyby’, η Γη και το αντικείμενο θα αντάλλαζαν ενέργεια και δυναμική και η τροχιά της Γης θα διαταρασσόταν. Αν το αντικείμενο ήταν ογκώδες, κινείτο γρήγορα και ήταν αρκετά κοντά, θα μπορούσε να ωθήσει τη Γη σε μια τροχιά εκτός του ηλιακού συστήματος», εξήγησε.Ο Τίμοθι Ντέιβις, ανώτερος λέκτορας Φυσικής και Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ στο Ηνωμένο Βασίλειο, συμφώνησε ότι η Γη θα μπορούσε θεωρητικά να εκτοπιστεί από το ηλιακό σύστημα.«Οι πλανήτες, όπως υπάρχουν αυτή τη στιγμή, βρίσκονται σε σταθερές τροχιές γύρω από τον Ήλιο. Ωστόσο, αν ο Ήλιος είχε μια στενή συνάντηση με ένα άλλο αστέρι, τότε οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις αυτών των σωμάτων θα μπορούσαν να διαταράξουν αυτές τις τροχιές και ενδεχομένως να ωθήσουν τη Γη έξω από το ηλιακό σύστημα», δήλωσε ο Ντέιβις στο Live Science.Ωστόσο, ο επιστήμονας σημείωσε ότι, ενώ αυτό το σενάριο είναι εφικτό, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα συμβεί – τουλάχιστον, στο άμεσο μέλλον.«Τέτοιες αστρικές συναντήσεις είναι αρκετά σπάνιες», είπε. «Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι το άστρο Gliese 710 αναμένεται να πλησιάσει αρκετά κοντά, από αστρονομική άποψη, στον Ήλιο σε περίπου 1 εκατομμύριο χρόνια – αλλά είναι απίθανο ότι θα διαταράξει τους πλανήτες».Αν και είναι απίθανο ότι εξωτερικές δυνάμεις θα αναγκάσουν τη Γη να εγκαταλείψει το ηλιακό σύστημα σύντομα, θα μπορούσε η ανθρωπότητα να κατασκευάσει μηχανήματα ικανά να μετατοπίσουν τον πλανήτη σε τέτοιο βαθμό ώστε να βγει εκτός τροχιάς;«Η ενέργεια που απαιτείται για την απομάκρυνση της Γης από την τροχιά της και την εκτόξευσή της από το ηλιακό σύστημα ισοδυναμεί με την ταυτόχρονη έκρηξη εξάκις εκατομμύρια πυρηνικές βόμβες μεγατόνων – κάτι που φαίνεται απίθανο να συμβεί», δήλωσε ο Ντέιβις.Αν και ένα τέτοιο γεγονός δεν είναι καθόλου πιθανό, τι θα συνέβαινε αν η Γη έφευγε από το ηλιακό σύστημα; Τι επιπτώσεις θα είχε αν ο πλανήτης μας κατέληγε να εκτοξευθεί μόνιμα στα βάθη του σύμπαντος;«Η Γη θα περιπλανιόταν στο διαστρικό διάστημα μέχρι να αιχμαλωτιστεί ή να καταβροχθιστεί από ένα άλλο άστρο ή μια μαύρη τρύπα», δήλωσε ο Τσεριότι, προσθέτοντας ότι αν η Γη έφευγε από το ηλιακό σύστημα, αυτό θα είχε πιθανότατα ως αποτέλεσμα τον αποδεκατισμό μεγάλου μέρους -αν όχι όλης- της ζωής του πλανήτη.«Είναι απίθανο να παραμείνει η ατμόσφαιρα. Το παγκόσμιο κλίμα της Γης είναι πολύ ευαίσθητο λόγω της λεπτής ισορροπίας της ακτινοβολίας που εισέρχεται από τον ήλιο και της ενέργειας που διαχέεται στο βαθύ διάστημα. Αν αυτό μεταβαλλόταν, οι θερμοκρασίες θα άλλαζαν αμέσως και δραματικά», εξήγησε ο Τσεριότι.Ο Ντέιβις συμφώνησε ότι η ζωή στη Γη δεν θα επιβίωνε από την απομάκρυνση του πλανήτη μας από το ηλιακό σύστημα.«Αν η Γη έφευγε από το ηλιακό σύστημα, είναι πολύ πιθανό ότι η συντριπτική πλειονότητα της ζωής όπως την ξέρουμε θα εξαφανιζόταν. Σχεδόν όλη η ενέργεια που χρησιμοποιούν οι ζωντανοί οργανισμοί της Γης προέρχεται από τον Ήλιο, είτε άμεσα (π.χ. τα φυτά που φωτοσυνθέτουν), είτε έμμεσα (π.χ. τα φυτοφάγα ζώα που τρώνε τα φυτά και τα σαρκοφάγα ζώα που τρώνε τα φυτοφάγα). Σε αυτό το σενάριο, όσο περισσότερο απομακρυνόταν η Γη από τον Ήλιο, τόσο χαμηλότερη θα ήταν η θερμοκρασία της. Στο τέλος θα πάγωνε εντελώς. Η μόνη φυσική πηγή θερμότητας που θα απέμενε θα ήταν η διάσπαση των ραδιενεργών στοιχείων στο φλοιό της Γης που έχουν απομείνει από το σχηματισμό του ηλιακού συστήματος», σημείωσε ο Ντέιβις.Ο επιστήμονας εξήγησε ότι κάποια ζωή μπορεί να παραμείνει, αλλά τελικά θα ήταν καταδικασμένη.«Κάποια ακραιόφιλα (ζώα/φυτά που μπορούν να ζήσουν σε ακραία περιβάλλοντα) θα μπορούσαν να ζήσουν από αυτή την ενέργεια, αλλά η σύνθετη ζωή θα εξαφανιζόταν πιθανότατα εντελώς. Αυτή η ραδιενεργή θερμότητα θα επέτρεπε στη Γη να διατηρήσει μόνο μια θερμοκρασία γύρω στους μείον 230 βαθμούς Κελσίου. Σε αυτές τις θερμοκρασίες το μεγαλύτερο μέρος της ατμόσφαιρας θα πάγωνε επίσης, μετατρέποντας τη Γη σε έναν νεκρό, παγωμένο κόσμο», δήλωσε ο Ντέιβις.Κοιτάζοντας μακριά στο μέλλον, ο Τσεριότι πρόσθεσε ότι το ηλιακό μας σύστημα θα διαταραχθεί τόσο πολύ που η Γη είτε θα εκτοπιστεί από αυτό, είτε θα καταστραφεί εντελώς.«Προβλέπουμε ότι ο γαλαξίας μας βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με την Ανδρομέδα -τον πλησιέστερο γειτονικό μας γαλαξία- σε περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Μια τέτοια σύγκρουση είναι πιθανό να διαταράξει το ηλιακό σύστημα» δήλωσε.«Προβλέπεται επίσης ότι στα επόμενα 5 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου, ο Ήλιος θα μεγαλώσει και θα καταπιεί τη Γη», πρόσθεσε.Έτσι, ενώ η Γη θα εγκαταλείψει τελικά το ηλιακό σύστημα, δεν είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να ανησυχούμε για μερικά δισεκατομμύρια χρόνια ακόμα. https://physicsgg.me/2022/09/04/η-περιπλανώμενη-γη/

Το τραγούδι μιας Μαύρης Τρύπας. Πρόσφατα η NASA, ο Εθνικός Οργανισμός Αεροναυτικής και Διαστήματος των ΗΠΑ, έδωσε στη δημοσιότητα ένα «αρχείο ήχου», δηλαδή ένα αρχείο ψηφιακών ηχητικών δεδομένων για απλά υπολογιστικά συστήματα, χάρη στο οποίο μπορούμε, πρώτη φορά, να ακούσουμε τους ήχους που υποτίθεται ότι παράγει η μαύρη τρύπα που έχει εντοπιστεί (από καιρό) στο κέντρο του σμήνους γαλαξιών του Περσέα, σε απόσταση πάνω από 240 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη (ακούστε εδώ την ‘μελωδία’ των μαύρων τρυπών) Πόσο «μαύρες» είναι τελικά οι μαύρες τρύπες; Οι μαύρες τρύπες αποτελούν, αναμφίβολα, ένα από τα πιο εξωτικά και αινιγματικά αντικείμενα του Σύμπαντος. Ο όρος «μαύρη τρύπα» εισάγεται το 1967 από τον κορυφαίο Αμερικανό αστρονόμο και θεωρητικό φυσικό Τζον Γουίλερ για να περιγράψει όχι μια τρύπα με την κυριολεκτική έννοια, αλλά τα γιγάντια και απρόσμενα «κενά» που προκύπτουν από τις τοπικές παραμορφώσεις του διαστημικού χωροχρόνου, όπως ακριβώς προέβλεπε η γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Πράγματι, αυτές οι ασυνήθιστα «εσωστρεφείς» δομές δημιουργούνται όταν ένα πολύ μεγάλο άστρο, τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερο από τον δικό μας Ήλιο, εξαντλεί τα υλικά-ενεργειακά του αποθέματα, τα οποία τροφοδοτούν τις πυρηνικές αντιδράσεις που το συντηρούν, και έτσι καταρρέει με μία μεγάλη έκρηξη. Η μαύρη τρύπα εμφανίζεται, δηλαδή, στο σημείο του Διαστήματος όπου κάποτε υπήρχε μόνο ο πυρήνας ενός γιγάντιου άστρου, που στην τελική φάση της εξέλιξής του χάνει οριστικά τη μάχη ενάντια στη βαρύτητα, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει και να συμπυκνωθούν τα υλικά του σε ένα σημείο του χωροχρόνου.Η πλήρης κατάρρευση ενός μεγάλου άστρου στον εαυτό του καμπυλώνει τοπικά τον χωρόχρονο και οδηγεί στη δημιουργία μιας «μαύρης τρύπας». Τα άστρα αυτά ονομάζονται από τους αστροφυσικούς «σουπερνόβα» –ελληνιστί, υπερκαινοφανείς αστέρες– και το εκρηκτικό τέλος τους είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά αστρονομικά φαινόμενα του Σύμπαντος.Πρόκειται για ένα απολύτως φυσικό αστρονομικό φαινόμενο, που όχι μόνο προβλέπεται αλλά και ως έναν βαθμό εξηγείται από τη γενική θεωρία της σχετικότητας που είχε διατυπώσει ο Αϊνστάιν ήδη από το 1915. Και όπως έδειξαν οι μετέπειτα αστρονομικές παρατηρήσεις, κάθε μαύρη τρύπα είναι τόσο πυκνή και παραμορφώνει τόσο πολύ το σημείο του χωροχρόνου όπου βρίσκεται, ώστε ακόμη και το φως δεν μπορεί να διαφύγει από το βαρυτικό της πεδίο: έχει γίνει πλέον αόρατη, και γι’ αυτό ονομάζεται «μαύρη». Οι μαύρες τρύπες μπορούν να γίνουν «ορατές» μόνον έμμεσα: τα σύγχρονα και πολύ ισχυρά ραδιοτηλεσκόπια εντοπίζουν τη θέση τους βασιζόμενα αποκλειστικά στις επιδράσεις που ασκούν οι μαύρες τρύπες στα γειτονικά τους ουράνια σώματα. Χάρη σε αυτά τα φαινόμενα «αστρικού κανιβαλισμού» μάθαμε ότι μαύρες τρύπες υπάρχουν παντού στο διάστημα, κυρίως στο κέντρο των γαλαξιών. Για παράδειγμα, στο κέντρο του γαλαξία μας έχουν εντοπιστεί τουλάχιστον δύο μαύρες τρύπες. Κάτι που διαπιστώθηκε με έμμεσο τρόπο, παρατηρώντας την αδικαιολόγητα επιταχυνόμενη κίνηση των αστέρων γύρω από αυτές, καθώς και τις ασυνήθιστες ριπές ενέργειας ή ακτινοβολίας που εκπέμπονται όταν κάποια ογκώδη ουράνια σώματα πέφτουν μέσα τους. Οι διάφορες παρατηρήσεις σχετικά με τη θέση, τη φύση και τη δυναμική των μαύρων τρυπών άρχισαν να συστηματοποιούνται θεωρητικά κατά τη δεκαετία του 1970, συμβάλλοντας στην αναθεώρηση κάποιων δογματικών απόψεων της Αστροφυσικής. Καθοριστικό για αυτήν την επιστημονική ανανέωση ήταν το έργο του Στίβεν Χόκινγκ, ο οποίος μελέτησε όσο κανένας άλλος τη δυναμική αυτών των φαινομένων. Οι πρωτοποριακές έρευνές του τον οδήγησαν τελικά στο να απορρίψει την καθιερωμένη στατική εικόνα των μαύρων τρυπών, ενώ κατόπιν απέκλεισε και την πιθανότητα να διαθέτουν αυτές οι δομές έναν αυστηρά προκαθορισμένο (εξαρχής) «ορίζοντα γεγονότων», που όπως υπέθεταν τότε τις περιβάλλει και εμποδίζει το φως να διαφεύγει από αυτές.Έτσι, το 2015, σε μια σημαντική ομιλία του στη Σουηδία, ο Χόκινγκ θα δηλώσει: «Οι μαύρες τρύπες δεν είναι και τόσο μαύρες όσο τις περιγράφουν. Δεν είναι οι αιώνιες φυλακές που θεωρούσαμε κάποτε ότι είναι. Τα πράγματα μπορούν να βγαίνουν από μία μαύρη τρύπα και, δυνητικά, να καταλήγουν σε ένα διαφορετικό σημείο του Σύμπαντος». Μια σαφής ένδειξη αυτού του γεγονότος είναι ότι οι αστροφυσικοί μπορούν να αναγνωρίζουν, να φωτογραφίζουν και, πιο πρόσφατα, να «ακούν» τις αλληλεπιδράσεις μιας μαύρης τρύπας με τα ουράνια σώματα που βρίσκονται στο άμεσο περιβάλλον της. Όταν οι μαύρες τρύπες σπάνε τη… σιωπή τους Πριν από έναν χρόνο, χάρη στα δεδομένα που συνέλεξαν μέσω των διαστημικών τηλεσκοπίων, όπως αυτά του διεθνούς δικτύου Event Horizon Telescope, οι αστροφυσικοί απέκτησαν μια σαφέστερη εικόνα τόσο για την ακριβή θέση στο διάστημα όσο και για το γενικό περίγραμμα ορισμένων μαύρων τρυπών. Όμως αυτές οι εντυπωσιακές οπτικές εικόνες, προϊόν πολυετών παρατηρήσεων και επεξεργασίας από περίπλοκα υπολογιστικά προγράμματα, είναι ακουστικά «βουβές»: δεν μας αποκαλύπτουν τίποτα για τους ήχους που ενδεχομένως παράγονται από τις κινήσεις αυτών των μαύρων γιγάντων και τις αλληλεπιδράσεις τους με άλλα ουράνια σώματα του γαλαξία!Μήπως, τελικά, αυτά τα εντυπωσιακά διαστημικά φαινόμενα δεν μπορούν να παράγουν ήχους αντιληπτούς από τον άνθρωπο; Τότε, όμως, πώς προέκυψαν οι διάφορες ηχητικές καταγραφές (που υπάρχουν στο Διαδίκτυο) για τις εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων, για τα βαρυτικά κύματα ή, ακόμη, για τους «ήχους» που εκπέμπονται από τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος;Συνήθως, δεν υπογραμμίζεται επαρκώς το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι εντυπωσιακοί αλλά και απρόσμενα οικείοι ήχοι από το διάστημα δεν είναι «πραγματικοί», αλλά ένας τρόπος να αναπαριστούμε ακουστικά, δηλαδή να μεταφράζουμε τα ανιχνεύσιμα ηλεκτρομαγνητικά κύματα και τα βαρυτικά κύματα από το διάστημα σε ηχητικά κύματα, που μόνον «κατόπιν εορτής» είναι αντιληπτά από το ακουστικό μας σύστημα.Πράγματι, τα ηχητικά κύματα εκτός της Γης, που φτάνουν δηλαδή από το διάστημα, προκύπτουν από την εφαρμογή της «ηχοποίησης» (sonification): μία σχετικά νέα τεχνολογική μέθοδος ηχητικής αναπαράστασης όλων των διαθέσιμων πληροφοριών και των φυσικών παραμέτρων για μια σειρά από διαστημικά φαινόμενα που δεν είναι καθόλου εύκολο να οπτικοποιηθούν. Καταφεύγουμε στις τεχνικές ηχοποίησης για να πετύχουμε τη μετατροπή σε ακουστικές πληροφορίες των πολυάριθμων πληροφοριών που συλλέγονται από τα ραδιοτηλεσκόπια πάνω στη Γη ή από παρατηρητήρια στο διάστημα.Έτσι, το σύντομο ηχητικό απόσπασμα που δημιούργησαν οι επιστήμονες της NASA και δόθηκε στη δημοσιότητα πριν από μερικές ημέρες, βασίστηκε σε πραγματικές πληροφορίες που συλλέχθηκαν από τις αστρονομικές παρατηρήσεις της μακρινής μαύρης τρύπας, που βρίσκεται στο κέντρο του σμήνους γαλαξιών του Περσέα και επιπλέον έχει το πλεονέκτημα να μπορεί να ακούγεται από το ανθρώπινο αυτί.Συνήθως δεν τονίζεται επαρκώς το γεγονός ότι οι τόσο εντυπωσιακοί αλλά και απρόσμενα οικείοι «ήχοι» από το διάστημα δεν είναι πραγματικοί, αλλά ένας τρόπος για να αναπαρα­στήσουμε ακουστικά, δηλαδή να «μεταφρά­σουμε», σε ηχητικά κύματα, τα ηλεκτρο­μαγνητικά ή τα βαρυτικά κύματα, που προέρχονται από το διάστημα. Εκτός, όμως, από τη γνωστική αξία αυτών των «ηχοποιήσεων» για την Αστροφυσική και την Κοσμολογία, τα τελευταία χρόνια αυτές οι τεχνικές γνωρίζουν και ενδιαφέρουσες αισθητικές εφαρμογές σε διάφορα καλλιτεχνικά πεδία, όπως π.χ. των ψηφιακών τεχνών και της τέχνης του ήχουΣε σχέση με τις προηγούμενες ηχοποιήσεις άλλων διαστημικών αντικειμένων, αυτή η τελευταία έχει την ιδιαιτερότητα ότι βασίζεται, εν μέρει, σε κάποια πραγματικά ακουστικά κύματα. Ωστόσο, ακόμη κι αν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε μέχρι το κέντρο του σμήνους του Περσέα, όπου βρίσκεται η μαύρη τρύπα, δεν θα ακούγαμε ποτέ το σκοτεινό της τραγούδι, επειδή η πραγματική συχνότητά του είναι υπερβολικά χαμηλή για να γίνει αντιληπτή από το ανθρώπινο ακουστικό σύστημα.Συνεπώς, για να κάνουν τον ήχο της μαύρης τρύπας ακουστικά ανιχνεύσιμο, οι επιστήμονες όφειλαν να αυξήσουν τρισεκατομμύρια φορές τη συχνότητά του. Και αυτό ακριβώς έκαναν. Με όρους της οικείας μουσικής κλίμακας, ενώ τα ηχητικά κύματα που εξέπεμπε η μαύρη τρύπα υπολόγισαν ότι είναι 57 οκτάβες κάτω από το Ντο, ανέβασαν, μέσω της ηχοποίησης, τη συχνότητά τους κατά 58 οκτάβες πάνω από την πραγματική τους συχνότητα. Μόνο χάρη σε αυτές τις ανθρώπινες παρεμβάσεις μπορούμε όλοι να ακούσουμε τους ήχους που υποτίθεται ότι εκπέμπει η μαύρη τρύπα. Για να ακούσετε τη συγκεκριμένη ηχοποίηση της NASA: New NASA Black Hole Sonifications with a Remix | NASA https://www.nasa.gov/mission_pages/chandra/news/new-nasa-black-hole-sonifications-with-a-remix.html Μπορείτε επίσης να ακούσετε τις προηγούμενες ηχοποιήσεις της NASA στον διαδικτυακό τόπο «A Universe of Sound» https://chandra.si.edu/sound/ https://chandra.si.edu/sound/ https://physicsgg.me/2022/09/05/το-τραγούδι-μιας-μαύρης-τρύπας/