Δροσος Γεωργιος

Η καλύτερη μέχρι σήμερα φωτογραφία του μεγαλύτερου άστρου στο Σύμπαν. Wikimedia Commons Καλλιτεχνική απεικόνιση του άστρου R136a1. Οι αστρονόμοι κατάφεραν να τραβήξουν την πιο καθαρή μέχρι σήμερα φωτογραφία του κολοσσιαίου άστρου R136a1, του μεγαλύτερου άστρου που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα στο σύμπαν. Το άστρο είχε παρατηρηθεί στο παρελθόν με το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ» και άλλα επίγεια τηλεσκόπια, αλλά ποτέ με αρκετή καθαρότητα. Η νέα παρατήρηση πέτυχε ανάλυση τρεις φορές καλύτερη του Hubble και ελαφρώς καλύτερη του νέου μεγάλου διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb.Η παρατήρηση, η οποία έγινε με το διαμέτρου 8,1 μέτρων διεθνές τηλεσκόπιο Gemini South στη Χιλή, οδηγεί στη νέα εκτίμηση ότι το εν λόγω άστρο-μαμούθ που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 160.000 ετών φωτός από τη Γη στο Νεφέλωμα της Ταραντούλας στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος (έναν νάνο γαλαξία κοντά στον δικό μας), έχει μάζα «μόνο» 170 έως 230 μεγαλύτερη του Ήλιου και όχι 250-320 φορές που ήταν η προηγούμενη εκτίμηση. Ακόμη κι έτσι όμως παραμένει το μεγαλύτερο γνωστό άστρο. INTERNATIONAL GEMINI OBSERVATORY Αυτή είναι η εικόνα του άστρου R136a1 που κατέγραψε το Gemini South. Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη κατανοήσει πλήρως πως σχηματίστηκαν τόσο μεγάλα άστρα, με μάζα τουλάχιστον 100 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου μας. Τέτοια γιγάντια άστρα συνήθως βρίσκονται κρυμμένα στις «πυκνοκατοικημένες» καρδιές αστρικών σμηνών καλυμμένων από σκόνη.Επίσης είναι βραχύβια και πεθαίνουν νέα, έχοντας κάψει τα πυρηνικά καύσιμά τους μέσα σε λίγα μόνο εκατομμύρια χρόνια (συγκριτικά ο Ήλιος δεν έχει καν διανύσει τη μισή ζωή του που αναμένεται να είναι 10 δισεκατομμύρια χρόνια). JUPITER TV Star R136a1 Τα χημικά στοιχεία που είναι βαρύτερα από το ήλιο στο σύμπαν, δημιουργούνται στη διάρκεια του κατακλυσμικού εκρηκτικού θανάτου άστρων με μάζα τουλάχιστον 150 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου. https://naftemporiki.gr/story/1896331/i-kaluteri-mexri-simera-fotografia-tou-megaluterou-astrou-sto-sumpan

Διαστημικές φυσαλίδες για την ρύθμιση του κλίματος της Γης. Η ιδέα βασίζεται στη δημιουργία και την ανάπτυξη φυσαλίδων πυριτίου που μοιάζουν με λεπτό φιλμ και θα εκτρέπουν την ηλιακή ακτινοβολία. Φυσαλίδες πυριτίου ως ασπίδα έναντι της ηλιακής ακτινοβολίας Οι «διαστημικές φυσαλίδες» όπως τις αποκαλούν οι επιστήμονες του ΜΙΤ, θα ενώνονταν μεταξύ τους σαν μία σχεδία. Μόλις αναπτυχθεί αυτή στο διάστημα θα έχει περίπου το ίδιο μέγεθος με τη Βραζιλία. Οι φυσαλίδες θα λειτουργήσουν στη συνέχεια σαν ένα επιπλέον ρυθμιστικό φίλτρο, έναντι της ηλιακής ακτινοβολίας που παίζει τον βασικότερο ρόλο όσον αφορά το κλίμα που επικρατεί στη Γη. Ο στόχος με αυτές τις νέες «διαστημικές φυσαλίδες» θα ήταν έλεγχος του γήινου κλίματος.Αυτό το νέο σχέδιο βασίζεται σε μια ιδέα που προτάθηκε για πρώτη φορά από τον αστρονόμο Roger Angel, o οποίος αρχικά πρότεινε τη χρήση ενός «σύννεφου» από μικρά διαστημόπλοια για την προστασία της Γης από την ακτινοβολία του Ήλιου. Οι ερευνητές στο MIT έχουν υιοθετήσει την ίδια βασική ιδέα και τη βελτίωσαν, αντικαθιστώντας τα διαστημόπλοια με φουσκωτές φυσαλίδες πυριτίου. Το να μπορέσουμε να αντιστρέψουμε την κλιματική αλλαγή θα ήταν ένα τεράστιο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο, η θωράκιση της Γης από την ακτινοβολία του Ήλιου θα ήταν μόνο ένα μέρος της λύσης. Θα πρέπει επιπλέον να μπορούμε να ρυθμίζουμε κι άλλες παραμέτρους.Όμως, το πρώτο βήμα πρέπει να ξεκινήσει από την βασικότερη παράμετρο που καθορίζει το κλίμα της Γης, την ακτινοβολία του Ήλιου. Και η «σχεδία» των διαστημικών φυσαλίδων είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Οι φυσαλίδες θα μπορούσαν να κατασκευαστούν στο διάστημα, σχηματίζοντας μια κατάλληλη διάταξη τοποθετημένη στο σημείο Λαγκρανζ L1 μεταξύ της Γης και του Ήλιου. H βασική ιδέα απαιτεί την αποστολή των φυσαλίδων σε συγκεκριμένο σημείο έξω από την ατμόσφαιρα: στο λεγόμενο «Σημείο Λαγκράνζ». Αυτή είναι μια θέση μεταξύ της Γης και του Ήλιου όπου υπάρχει βαρυτικη ισορροπία, καθώς η έλξη του Ήλιου αντισταθμίζει την βαρύτητα της Γης. Ως εκ τούτου, οι διαστημικές φυσαλίδες θα μπορούσαν θεωρητικά να παραμένουν στο σημείο αυτό σταθερές. Ίσως θα χρειαστεί επιπλέον να στείλουμε κάποιο είδος διαστημικού σκάφους για να ελέγχει την κατάσταση της ασπίδας, η οποία θα μας δώσει την δυνατότητα να ρυθμίζουμε την κλιματική αλλαγή ή τουλάχιστον να επιβραδύνουμε τις δυσοίωνες κατευθύνσεις της.Επισημαίνεται ότι οι επιστήμονες του MIT δεν βλέπουν την ιδέα τους ως εναλλακτική λύση στις τρέχουσες προσπάθειες και στα μέτρα που λαμβάνονται σε παγκόσμιο επίπεδο για την ανθρωπογενή επίδραση στο κλίμα της Γης. Προς το παρόν, την θεωρούν ως μια εφεδρική λύση που προορίζεται να βοηθήσει εάν τα πράγματα ξεφύγουν από τον έλεγχο. Στο απώτερο μέλλον, εφόσον τελικά η ανθρωπότητα δεν αυτοκαταστραφεί, θα μνημονεύεται ως ένα από τα πρώτα βήματα που μας οδήγησαν στο να γίνουμε Πολιτισμός Τύπου I. https://physicsgg.me/2022/04/17/πότε-θα-γίνουμε-πολιτισμός-τύπου-i/ https://physicsgg.me/2022/08/19/διαστημικές-φυσαλίδες-για-την-ρύθμισ/

Ρώσος κοσμοναύτης διέκοψε διαστημικό περίπατο εξαιτίας βλάβης στη στολή του. Ένας από τους δύο ρώσους κοσμοναύτες που εκτελούσαν εργασίες σε εξωτερικό βραχίονα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού υποχρεώθηκε σήμερα να επιστρέψει στο εσωτερικό του ISS, εξαιτίας ενός προβλήματος στον εξοπλισμό της στολής του. Το κέντρο ελέγχου της Μόσχας έδωσε εντολή στον Όλεγκ Αρτέμιεφ να ολοκληρώσει πρόωρα τον διαστημικό του περίπατο.Ο ρώσος κοσμοναύτης είχε συμπληρώσει σχεδόν τρεις ώρες εκτός ISS (η αποστολή είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει περίπου έξι ώρες) όταν η ένδειξη της μπαταρίας στην στολή του άρχισε να υποχωρεί απότομα, υποχρεώνοντας τους υπεύθυνους να διατάξουν την άμεση επιστροφή του Αρτέμιεφ στο εσωτερικό του διαστημικού σταθμού.«Όλεγκ, άφησε τα πάντα και γύρισε πίσω αμέσως!», είπαν στον Αρτέμιεφ από το κέντρο ελέγχου στη Μόσχα.Ο Όλεγκ Αρτέμιεφ επέστρεψε στο εσωτερικό του ISS, ενώ ο συνάδελφός του Ντενίς Ματβέεφ ολοκλήρωσε τις εργασίες στον ρομποτικό βραχίονα του διαστημικού σταθμού. Ο Ρομπ Νάβιας, εκπρόσωπος της NASA, διαβεβαίωσε ότι ο Όλεγκ Αρτέμιεφ «δεν διέτρεξε ποτέ σοβαρό κίνδυνο». O Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, ένα εργαστήριο που έχει μέγεθος περίπου όσο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, φιλοξενεί πληρώματα από διάφορες χώρες του κόσμου για περισσότερες από δύο δεκαετίες. https://naftemporiki.gr/story/1896018/rosos-kosmonautis-diekopse-diastimiko-peripato-eksaitias-blabis-sti-stoli-tou

Βρέθηκε φυτό που μπορεί να καλλιεργηθεί στο αρειανό έδαφος. Wikipedia Στη φωτογραφία εικονίζεται το φυτό μηδική που όπως φαίνεται μπορεί να αποτελέσει ένα πραγματικό διατροφικό πολυεργαλείο για την επιβίωση του ανθρώπου στον Άρη. Θεωρείται δεδομένο ότι εντός της προσεχούς δεκαετίας η ανθρωπότητα θα είναι τεχνικά σε θέση να στείλει μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη. Η επιστημονική κοινότητα έχει ξεκινήσει ένα παράλληλο αγώνα δρόμου για να βρει τρόπους που θα επιτρέψουν στον άνθρωπο όχι μόνο να φτάσει στον Κόκκινο Πλανήτη αλλά να μπορέσει να ζήσει εκεί.Αυτό περιλαμβάνει τη δημιουργία καταλυμάτων που θα προσφέρουν ασφάλεια, τεχνολογίες δημιουργίας οξυγόνου, νερού και καυσίμων και φυσικά τρόπους παραγωγής φρέσκων τροφίμων. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση PLoS OΝΕ ερευνητές με επικεφαλής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αϊόβα στις ΗΠΑ παρουσιάζουν τα αποτελέσματα των πειραμάτων που πραγματοποίησαν για την καλλιέργεια φυτών σε αρειανό περιβάλλον.Όπως αναφέρουν υπάρχει ένα φυτό που όχι μόνο μπορεί να αναπτυχθεί στο αρειανό έδαφος αλλά μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί τόσο ως λίπασμα για καλλιέργεια άλλων τροφίμων όσο και ως μέσο αφαλάτωσης νερού. Πρόκειται για τη μηδική (τριφύλλι πολυετές) είναι ένα πολυετές όσπριο που σχηματίζει μπλε με μοβ λουλούδια. Το φυτό που ειναι γνωστό επίσης με την ονομασία «Αλφαλφα» άνήκει στην οικογένεια Fabaceae (η οικογένεια που περιλαμβάνει φασόλια και αρακά). Είναι η πιο σημαντική κτηνοτροφική καλλιέργεια στον κόσμο. Πρόκειται για ένα φυτό ιδιαίτερα προσαρμόσιμο στις καιρικές συνθήκες και είναι ανθεκτικό στη ξηρασία.Οι ερευνητές αναφέρουν ότι στα πειράματα που έκαναν το φυτό αυτό εκτός από τη δική του καλλιέργεια έδειξε ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως λίπασμα για να καλλιεργούνται ρέβες (γογγύλια), μαρούλια και ραπανάκια. https://naftemporiki.gr/story/1896058/brethike-futo-pou-mporei-na-kalliergithei-sto-areiano-edafos

SLS: Η NASA ετοιμάζει τον γιγάντιο πύραυλο για την παρθενική του πτήση στη Σελήνη. Ο νέος γιγαντιαίος πύραυλος της NASA Space Launch System (SLS) ξεκίνησε την πορεία του προς την εξέδρα 39B του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι στη Φλόριντα, εν όψει της εκτόξευσής του που έχει προγραμματιστεί για τις 29 Αυγούστου.Η πρώτη αποστολή θα είναι μη επανδρωμένη, αλλά οι μελλοντικές θα στείλουν αστροναύτες στην επιφάνεια της Σελήνης, για πρώτη φορά μετά από 50 χρόνια.Ο πύραυλος ύψους σχεδόν 100 μέτρων οδηγείται με έναν τεράστιο ελκυστήρα προς την εξέδρα. Η μεταφορά του ξεκίνησε από το κτίριο συναρμολόγησης αργά το βράδυ της Τρίτης (16/8)- τοπική ώρα- με ταχύτητα λίγο πάνω από 1 χλμ/ ώρα και θα χρειαστεί 8-10 ώρες για να ολοκληρώσει το ταξίδι των 6,7 χιλιομέτρων.Στο πλαίσιο της αποστολής «Άρτεμις 1» η κάψουλας πληρώματος Orion θα κάνει μια περιστροφή γύρω από τη Σελήνη πριν επιστρέψει στη Γη για να προσθαλασσωθεί 42 ημέρες αργότερα. Με την αποστολή αυτή, η NASA θέλει να ελέγξει αν η θερμική ασπίδα της κάψουλας πληρώματος Orion μπορεί να αντέξει τη θερμότητα της επανεισόδου στη γήινη ατμόσφαιρα.Πρόκειται για μια σημαντική στιγμή για την αμερικανική διαστημική υπηρεσία, η οποία θα γιορτάσει τον Δεκέμβριο την επέτειο μισού αιώνα από το Apollo 17, την τελευταία προσεδάφιση ανθρώπου στη Σελήνη. Η NASA βλέπει την επιστροφή στη Σελήνη ως έναν τρόπο προετοιμασίας για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Άρη, κάποια στιγμή στη δεκαετία του 2030 ή λίγο αργότερα. Ο SLS έχει 15% μεγαλύτερη ώθηση από τους πυραύλους Saturn V του Apollo. Αυτή η επιπλέον ισχύς θα επιτρέπει στον πύραυλο να στέλνει μεγαλύτερα φορτία, ώστε να είναι δυνατές οι αποστολές μακράς διαρκείας. Μόλις ο SLS φτάσει στην εξέδρα εκτόξευσης, οι μηχανικοί θα έχουν μόλις μιάμιση εβδομάδα για να τον ετοιμάσουν. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία έχει ανακοινώσει και άλλες δυο ημερομηνίες εκτόξευσης σε περίπτωση που προκύψουν τεχνικά προβλήματα ή οι καιρικές συνθήκες εμποδίσουν τον πύραυλο να εκτοξευθεί στις 29 Αυγούστου. Οι άλλες δυο ημερομηνίες είναι 2 και 5 Σεπτεμβρίου https://physicsgg.me/2022/08/17/sls-η-nasa-ετοιμάζει-τον-γιγάντιο-πύραυλο-γι/

Επαναστατική μέθοδος δημιουργίας των μέσων διαβίωσης του ανθρώπου στον Άρη. NASA Σχεδόν το σύνολο των τεχνικών μέσων που απαιτούνται για να πραγματοποιηθεί ένα επανδρωμένο ταξίδι στον Άρη έχει αναπτυχθεί ή βρίσκεται σε τελικό στάδιο ανάπτυξης. Κάποια στιγμή μέσα στην επόμενη δεκαετία αναμένεται να πραγματοποιηθεί το πρώτο ιστορικό επανδρωμένο ταξίδι στον Κόκκινο Πλανήτη.Όμως για να μπορέσει να μπορέσει ο άνθρωπος να ζήσει στις άκρως αφιλόξενες συνθήκες του Άρη θα πρέπει να μπορεί να παράγει εκεί τα βασικά υλικά διαβίωσης όπως τον αέρα που θα αναπνέει, τα καύσιμα που θα χρησιμοποιεί για τις μετακινήσεις του εντός και εκτός πλανήτη και φυσικά τα τρόφιμα που θα καταναλώνει.Τα τελευταία χρόνια έχουν προταθεί διάφορες τεχνολογίες και μέθοδοι δημιουργίας αυτών των βασικών «υλικών» επιβίωσης και διαμονής στον Άρη. Κάποιες από αυτές έχουν περάσει μάλιστα στο στάδιο της υλοποίησης και δοκιμών τους. Διεθνής ερευνητική ομάδα https://tecnico.ulisboa.pt/en/news/tecnico-researchers-lead-project-to-extract-oxygen-from-mars/ με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Λισαβώνας δημοσίευσε μια μελέτη στην οποία παρουσιάζεται ένα σύστημα επεξεργασίας χημικών μορίων έτσι ώστε να παράγονται τα μόρια εκείνα που θα είναι χρήσιμα στη δημιουργία οξυγόνου, καυσίμων και καλλιεργειών τροφίμων. Την έρευνα αυτή χρηματοδοτεί ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος.Η νέα προτεινόμενη μέθοδος βασίζεται στη χρήση πλάσματος για τον διαχωρισμό αλλά και την ανακύκλωση μορίων με στόχο την αξιοποίηση τους για το επιθυμητό κάθε φορά αποτέλεσμα. Με τον όρο πλάσμα οι επιστήμονες αναφέρουν την κατάσταση της ύλης στην οποία αυτή δεν λαμβάνει συγκεκριμένο όγκο και σχήμα που να οφείλεται στην ίδια (όπως συμβαίνει στα αέρια), και επιπλέον βρίσκονται ελεύθερα και όχι σε μοριακούς δεσμούς τα ηλεκτρικά φορτισμένα ατομικά της σωματίδια (ιόντα και ηλεκτρόνια). Οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι αρχικές δοκιμές αυτής της μεθόδου έχουν παρουσιάσει πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα και δείχνει ότι μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη βιώσιμων συνθηκών στον Άρη. https://naftemporiki.gr/story/1895856/epanastatiki-methodos-dimiourgias-ton-meson-diabiosis-tou-anthropou-ston-ari

Ανακαλύφθηκε κρατήρας πρόσκρουσης αστεροειδούς από την εποχή των δεινοσαύρων. Προσομοίωση της δημιουργίας του καρατήρα Nadir. (Α) Τη χρονική στιγμή t = 0, ο αστεροειδής προσκρούει στην επιφάνεια του νερού με ταχύτητα ~20 km/s. (Β) Αρκετά δευτερόλεπτα αργότερα, σχηματίζεται ένας προσωρινός κρατήρας και μια σημαντική ποσότητα νερού εξατμίζεται. (C) εμφανίζεται σημαντική ανύψωση του βυθού (~400 m σε σχέση με πριν την πρόσκρουση), με αποτέλεσμα τον σχηματισμό μιας ανυψωμένης κορυφής κρατήρα. (D) η ακτινική κατάρρευση της υπόγειας ζώνης πρόσκρουσης έχει ως αποτέλεσμα περαιτέρω μεταβολή του κρατήρα, συμπεριλαμβανομένου του σχηματισμού αναβαθμίδων στην επιφάνεια. Η επιστροφή του νερού μεταφέρει σημαντικό όγκο εκτιναγμένου υλικού και άλλων ιζημάτων στον κρατήρα, που εναποτίθενται πάνω από αυτόν. Βρετανοί και Αμερικανοί επιστήμονες βρήκαν, μέσω ανάλυσης σεισμικών δεδομένων, στα ανοιχτά της Δυτικής Αφρικής βάσιμες ενδείξεις για την ύπαρξη ενός πιθανού μεγάλου υποθαλάσσιου κρατήρα πρόσκρουσης αστεροειδούς.Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή γεωεπιστημών Ουίσντιν Νίκολσον του σκωτσέζικου Πανεπιστημίου Heriot-Watt, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science Advances», https://www.science.org/doi/10.1126/sciadv.abn3096 ..Ο Ναντίρ -όπως ονομάστηκε ο αφρικανικός κρατήρας διαμέτρου τουλάχιστον 8,5 χιλιομέτρων- βρίσκεται θαμμένος κάτω από ιζήματα πάχους 300 έως 400 μέτρων στον βυθό, σε θαλάσσιο βάθος 900 μέτρων, σε απόσταση περίπου 400 χλμ. από την ακτή της Γουινέα στη Δ. Αφρική. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν οι δύο κρατήρες – ο Τσιξουλούμπ και ο Ναντίρ – να συνδέονται μεταξύ τους.Αν επιβεβαιωθεί ότι ο Ναντίρ δημιουργήθηκε από πτώση αστεροειδούς, οι ερευνητές θεωρούν πιθανό ότι υπήρξε αρχικά ένας μεγαλύτερος μητρικός αστεροειδής, ο οποίος κατά την πτώση του στη Γη διασπάστηκε στην ατμόσφαιρα σε μικρότερα κομμάτια, αρκετά μεγάλα για να προκαλέσουν κατακλυσμικές καταστροφές. Εναλλακτικά, μπορεί να υπήρξαν εξ αρχής δύο ξεχωριστοί αστεροειδείς – ή και περισσότεροι που δεν έχουν ακόμη βρεθεί οι κρατήρες τους- οι οποίοι έπεσαν σε κοντινό χρονικό διάστημα ο ένας από τον άλλο.Η σεισμική ανάλυση και η κατοπινή μοντελοποίηση οδηγούν στην εκτίμηση ότι ο αστεροειδής είχε διάμετρο περίπου 400 μέτρων και θα έπεσε -με δύναμη ισοδύναμη έκρηξης 5.000 μεγατόνων ΤΝΤ- σε θάλασσα που θα είχε βάθος 800 μέτρων, προκαλώντας διαδοχικά τεράστια τσουνάμι ύψους έως ενός χιλιομέτρου, σεισμό μεγέθους 6,5 έως 7 βαθμών και πιθανώς απελευθερώνοντας σημαντικές ποσότητες αερίων του θερμοκηπίου από εναποθέσεις άνθρακα στον βυθό. https://physicsgg.me/2022/08/18/ανακαλύφθηκε-κρατήρας-πρόσκρουσης-α/

Έκρηξη «κανίβαλος» στον Ήλιο ίσως μπλοκάρει σήμερα και αύριο τα συστήματα GPS (βίντεο) NASA/GSFC/SDO Οι ηλιακές εκλάμψεις ή στεμματικές εκπομπές μάζας (CME) είναι στην ουσία εκρήξεις που συμβαίνουν στον Ήλιο και εκτοξεύουν φως, ενέργεια και ηλιακό υλικό στο Διάστημα. Όταν συμβαίνει μια τέτοια έκρηξη ένα «τσουνάμι» ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων ξεκινά από το σημείο της έκρηξης και αν φτάσει στη Γη δεν μπορεί να διαπεράσει την ατμόσφαιρα αλλά προκαλεί φυσικά φαινόμενα όπως το σέλας ενώ παράλληλα μπορεί να προκαλέσει δυσλειτουργίες στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας.Την περασμένη Κυριακή προκλήθηκε μια ηλιακή έκλαμψη και την Δευτέρα προκλήθηκε μια ακόμη η οποία κυριολεκτικά κατάπιε την προηγούμενη σχηματίζοντας μια νέα σούπερ ηλιακή έκλαμψη. Τόσο η NASA όσο και η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) των ΗΠΑ αναφέρουν ότι η έκρηξη «κανίβαλος» αναμένεται να προκαλέσει μια ιδιαίτερα ισχυρή γεωμαγνητική καταιγίδα που πιθανώς να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στις δορυφορικές τηλεπικοινωνίες προκαλώντας δυσλειτουργίες ανάμεσα στα άλλα στα συστήματα εντοπισμού στίγματος, τα συστήματα που είναι γνωστά με το ακρωνύμιο GPS. THE VITAL INFO™ Radio Blackout ALERT: Massive Solar Flare Heading Towards Earth At 600 Km/s | Solar Storm August 17 Η NASA αναφέρει ότι τα προβλήματα θα κάνουν την εμφάνιση τους κυρίως σήμερα Τετάρτη με την NOAA να αναφέρει ότι οι επιπτώσεις της γεωμαγνητικής καταιγίδας θα διαρκέσουν μέχρι τις 19 Αυγούστου. https://naftemporiki.gr/story/1895771/ekriksi-kanibalos-ston-ilio-isos-mplokarei-simera-kai-aurio-ta-sustimata-gps-binteo

Στην Ευρώπη χιονίζει… ανάποδα σχηματίζοντας την τεράστια κρούστα πάγου. NASA/JPL-Caltech Με διάμετρο 3.100 χιλιομέτρων, η Ευρώπη είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος από τους περίπου 80 γνωστούς δορυφόρους του Δία. Είναι λίγο μικρότερη από τη Σελήνη, αλλά μεγαλύτερη από τον Πλούτωνα. Έχει διαπιστωθεί ότι κάτω από το στρώμα πάγου της επιφάνεια της Ευρώπης υπάρχει ένας τεράστιος ωκεανός που μπορεί να έχει διπλάσια ποσότητα νερού από εκείνους της Γης και διάφορα ευρήματα δείχνουν ότι μπορεί να είναι φιλικός στη ζωή.Το στρώμα πάγου της Ευρώπης έχει βάθος μερικών δεκάδων χλμ. και τα τελευταία χρόνια έχουν κατατεθεί διαφόρων ειδών προτάσεις και ιδέες για την διάνοιξη μιας τρύπας στην επιφάνεια μέσω της οποίας θα σταλεί κάποιο ρομποτικό υποβρύχιο όχημα στον ωκεανό για να τον εξερευνήσει.Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Astrobiology» ερευνητές με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Γεωφυσικής του Πανεπιστημίου του Τέξας στις ΗΠΑ αναφέρουν ότι το στρώμα πάγου της Ευρώπης «χτίζεται» από χιόνι που παράγεται στον υπόγειο ωκεανό και κινείται προς την παγωμένη επιφάνεια του δορυφόρου.Σύμφωνα με τους ερευνητές το χιόνι αυτό αν και προέρχεται από τον ωκεανό έχει σχεδόν μηδενικά επίπεδα αλατότητας οπότε και προκαλεί οποιαδήποτε βλάβη στα σημεία του πάγου που πηγαίνει και προσκολλάται. Επιπλέον το επίπεδο αλατότητας των πάγων της Ευρώπης αποτελεί ένα από τους παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη από τους επιστήμονες που θα οργανώσουν μια αποστολή διάτρησης του πάγου για να πραγματοποιηθούν έρευνες στο εσωτερικό του δορυφόρου. Το επίπεδο αλατότητας παίζει ρόλο στην ανθεκτικότητα και συμπεριφορά του πάγου οπότε θα πρέπει να κατασκευαστούν αναλόγως τα όργανα διάτρησης.Παρεμφερές γεωλογικό φαινόμενο έχει παρατηρηθεί στην παγοκρηπίδα της Ανταρκτικής και οι επιστήμονες θα προσπαθήσουν τώρα να κάνουν τις απαραίτητες συγκρίσεις για να διαπιστώσουν τυχόν κοινά στοιχεία με την Ευρώπη. HELEN GLAZER/WALKING IN ANTARCTICA/HELEN GLAZER Στη φωτογραφία εικονίζεται ένα σημείο κάτω από την παγοκρηπίδα της Ανταρκτικής το οποίο αποτελείται από ένα υλικό που μοιάζει με νιφάδες χιονιού. Παρόμοιο υλικό υπάρχει πιθανότατα και στον παγωμένο δορυφόρο του Δία, την Ευρώπη. Η επερχόμενη αποστολή εξερεύνησης της Ευρώπης Clipper της NASA θα πραγματοποιήσει σειρά καταγραφών, αναλύσεων και μετρήσεων με ειδικά ραντάρ της παγωμένης επιφάνειας της Ευρώπης με στόχο τη συλλογή στοιχείων που θα βοηθήσουν στην κατανόηση των γεωχημικών της χαρακτηριστικών. https://naftemporiki.gr/story/1895603/stin-europi-xionizei-anapoda-sximatizontas-tin-terastia-krousta-pagou

Ο δορυφόρος της Πολυμήλης. Η απόσταση του ανακαλυφθέντος δορυφόρου από τον αστεροειδή Πολυμήλη είναι περίπου 125 μίλια (200 km). Ο δορυφόρος έχει διάμετρο περίπου 3 μίλια (5 km) και η Πολυμήλη περίπου 17 μίλια (27 km). Πριν από δέκα μήνες η NASA εκτόξευσε το σκάφος της αποστολής Lucy. Το σκάφος θα πραγματοποιήσει ένα 12ετές ταξίδι, στη διάρκεια του οποίου θα περάσει κοντά από οκτώ αστεροειδείς, οι περισσότεροι από τους οποίους θα είναι Τρωικοί.Πρόκειται για δύο ομάδες αστεροειδών με ονόματα από την «Ιλιάδα» του Ομήρου: μία πριν τον Δία και μία μετά από αυτόν, παγιδευμένους αφενός από την ισχυρή βαρύτητα του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος και αφετέρου από τη βαρύτητα του Ήλιου. Η μία ομάδα αστεροειδών (με επίκεντρο το σημείο Λαγκράνζ L4 στο Διάστημα) φέρει ονόματα Ελλήνων ηρώων του πολέμου της Τροίας και η άλλη (με επίκεντρο το σημείο Λαγκράνζ L5) ονόματα Τρώων. Η κόστους σχεδόν ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων αποστολή θα επιτρέψει στους επιστήμονες να ρίξουν την πρώτη κοντινή ματιά σε αυτούς τους αστεροειδείς, οι οποίοι έχουν μια ποικιλία χρωμάτων από το γκρι έως το σκούρο κόκκινο και πιστεύεται ότι είναι απομεινάρια που ξέμειναν στο διάστημα μετά τον σχηματισμό του Δία, του Κρόνου και των άλλων μακρινών εξωτερικών πλανητών του ηλιακού μας συστήματος.Εκτιμάται ότι οι εν λόγω αστεροειδείς – που αριθμούν πάνω από 7.000 – είναι αρκετά μακρινοί για να «βάζουν το χεράκι» τους στους μετεωρίτες που κατά καιρούς πέφτουν στη Γη. Δεν έχουν μελετηθεί ποτέ έως τώρα και μπορεί να είναι αρκετά διαφορετικοί από τους γνωστότερους και κοντινότερους αστεροειδείς που βρίσκονται στην αποκαλούμενη Κύρια Ζώνη αστεροειδών μεταξύ Άρη-Δία.Στις 27 Μαρτίου το σκάφος της αποστολής έφτασε στον αστεροειδή Πολυμήλη, που είναι ο μικρότερος σε μέγεθος αστεροειδής από αυτούς που πρόκειται να επισκεφτεί. Τα πρώτα στοιχεία που έστειλε στο σκάφος υπεδείκνυαν την ύπαρξη ενός διαστημικού βράχου ο οποίος φαινόταν να αποτελεί δορυφόρο του αστεροειδή Πολυμήλη. Η NASA οργάνωσε αμέσως ένα πρότζεκτ στο οποίο συμμετείχαν 26 ερενυνητικές ομάδες που θα παρατηρούσαν τον αστεροιδή Πολυμήλη όταν αυτός βρισκόταν σε απόσταση 770 εκατ. χλμ. από τη Γη.Όπως ανακοίνωσε η NASA οι παρατηρήσεις επιβεβαιώνουν ότι ο αστεροειδής διαθέτει πράγματι ένα δορυφόρο που βρίσκεται σε απόσταση 200 χλμ. από αυτόν. Το γεγονός ότι ο δορυφόρος κινείται σε τόσο κοντινή απόσταση από τον αστεροειδή καθιστά αδύνατη την παρατήρηση του τόσο με τα επίγεια όσο και με τα διαστημικά τηλεσκόπια. Ο αστεροειδής Πολυμήλη έχει διάμετρο περίπου 17 χλμ. και ο δορυφόρος του έχει διάμετρο περίπου πέντε χλμ. Η αποστολή Το μήκους περίπου 15 μέτρων σκάφος Lucy πήρε το όνομα του ομώνυμου γνωστού Αυστραλοπίθηκου ηλικίας 3,2 εκατομμυρίων ετών που είχε ανακαλυφθεί στην Αιθιοπία το 1974. Το σκάφος συναρμολογήθηκε στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, διαθέτει δύο μεγάλους ηλιακούς συλλέκτες πλάτους επτά μέτρων ο καθένας και τέσσερα επιστημονικά όργανα για να μελετήσει τη χημική σύνθεση, μάζα, θερμοκρασία και τοπογραφία των αστεροειδών, ενώ παράλληλα θα τους φωτογραφίσει. Θα κάνει τον Απρίλιο του 2025 την πρώτη προσέγγιση αστεροειδούς – του «Ντοναλντγιόχανσον» (φέρει το όνομα του επιστήμονα που ανακάλυψε τον Αυστραλοπίθηκο Λούσι) στην κύρια ζώνη αστεροειδών μεταξύ Άρη-Δία. Τον Αύγουστο του 2027 θα προσεγγίσει τον πρώτο Τρωικό αστεροειδή, τον Ευρυβάτη (διαμέτρου 64 χιλιομέτρων) και τους τέσσερις μικρούς δορυφόρους του. Θα ακολουθήσουν αρκετές ακόμη κοντινές διελεύσεις σε άλλους αστεροειδείς της ίδιας «οικογένειας», με την τελευταία προσέγγιση – στον αστεροειδή «Πάτροκλο» και το μικρότερο ταίρι του – να προγραμματίζεται για τον Μάρτιο του 2033. Oι αστεροειδείς που θα επισκεφθεί το διαστημικό σκάφος Lucy Πρόκειται για μια πολύπλοκη αποστολή, που προετοιμαζόταν από τη NASA εδώ και χρόνια και η οποία θα απαιτήσει χειρισμούς υπερβολικά μεγάλης ακρίβειας λόγω των πολλών προγραμματισμένων «ραντεβού» της – περισσότερων από κάθε άλλη διαστημική αποστολή στο παρελθόν – με δυνητικά επικίνδυνους αστεροειδείς. https://physicsgg.me/2022/08/17/ο-δορυφόρος-της-πολυμήλης/

Η Ρωσία παρουσίασε τον διαστημικό της σταθμό. REUTERS/Maxim Shemetov Αυτή είναι η μακέτα του ROSS, του διαστημικού σταθμού που φιλοδοξεί να κατασκευάσει η Ρωσία. H Ρωσία (ως Σοβιετική Ένωση) ήταν η πρώτη χώρα που κατασκεύασε ένα διαστημικό σταθμό. Ο MIR τέθηκε σε λειτουργία το 1986 και για 15 χρόνια τον επισκέπτονταν οι Ρώσοι κοσμοναύτες. Στη συνέχεια η Ρωσία αποφάσισε να εγκαταλείψει τον MIR και να συνεργαστεί με την NASA και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS).Όμως η ένταση τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στο Κρεμλίνο και τη Δύση με αποκορύφωμα την εισβολή στην Ουκρανία οδήγησε στην απόφαση της Ρωσίας να διακόψει μέχρι το 2025 την παρουσία της στον ISS και να κινηθεί σε δύο μέτωπα. Αρχικά η Ρωσία ανακοίνωσε στρατηγική συνεργασία με την Κίνα για τη δημιουργία μιας κοινής επανδρωμένης βάσης στην επιφάνεια της Σελήνης. Στη συνέχεια η Ρωσία έκανε γνωστό ότι ξεκινά με ταχείς ρυθμούς την προσπάθεια δημιουργίας ενός νέου δικού της διαστημικού σταθμού.Η διαστημική υπηρεσία της Ρωσίας, η Roscosmos, παρουσίασε μια μακέτα αυτού του διαστημικού σταθμού. Ο σταθμός αυτός θα ονομάζεται ROSS και θα κατασκευαστεί σε δύο φάσεις. Σύμφωνα με τα όσα αποκάλυψαν τα στελέχη της Roscosmos ο ROSS θα αποτελείται από έξι συνολικά τμήματα.Μέσα στην πενταετία 2025-2030 θα εκτοξευθούν τέσσερα τμήματα που θα καταστήσουν λειτουργικό τον σταθμό ώστε να υποδέχεται πληρώματα και μέχρι το 2035 θα έχει ολοκληρωθεί η προσθήκη και των άλλων δύο τμημάτων. Δεν δόθηκε κάποια πληροφορία για τις δυνατότητες του σταθμού όπως τον αριθμό των ατόμων που θα μπορεί να φιλοξενήσει όπως και τι είδους εργασίες, πειράματα και άλλες δραστηριότητες θα μπορεί να υποστηρίξει. https://naftemporiki.gr/story/1895567/i-rosia-parousiase-ton-diastimiko-tis-stathmo

Νέο παγκόσμιο ρεκόρ έντασης μαγνητικού πεδίου. Η Κινεζική Ακαδημία Επιστημών ανακοίνωσε ότι ένας υβριδικός μαγνήτης στην Εγκατάσταση Σταθερού Υψηλού Μαγνητικού Πεδίου(SHMFF)στην πόλη Χεφέι πέτυχε νέο παγκόσμιο ρεκόρ έντασης σταθερού μαγνητικού πεδίου, παράγοντας ένα σταθερό μαγνητικό πεδίο έντασης 45,22 Τέσλα στις 12 Αυγούστου [αν και το 2019 είχαν παραχθεί 45,5 Tesla (;), δείτε ΕΔΩ]. https://physicsgg.me/2019/06/13/455-tesla-το-νέο-παγκόσμιο-ρεκόρ-μαγνητικού-π/ Υπενθυμίζεται ότι στα εργαστήρια μπορούν να δημιουργηθούν πολύ ισχυρότερα μαγνητικά πεδία, αλλά με ελάχιστη χρονική διάρκεια, δείτε π.χ. ΕΔΩ. https://physicsgg.me/2018/09/21/νέο-παγκόσμιο-ρεκόρ-μαγνητικού-πεδίο-2/ Η Κίνα έσπασε έτσι το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ των 45 Τέσλα που είχε πετύχει το 1999 ένας υβριδικός μαγνήτης στο Εθνικό Εργαστήριο Υψηλού Μαγνητικού Πεδίου των ΗΠΑ. Ο κινεζικός μαγνήτης είχε κατασκευαστεί το 2016 και αρχικά είχε παράγει πεδίο έντασης 40 Τέσλα, ο δεύτερος στον κόσμο που είχε «πιάσει» αυτό το όριο.«Για να πετύχουμε στη συνέχεια ακόμη υψηλότερα μαγνητικά πεδία, κάναμε καινοτομίες στη δομή του μαγνήτη και αναπτύξαμε νέα υλικά», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής, καθηγητής Κουάνγκ Γκουανγκλί, διευθυντής του Εργαστηρίου Υψηλού Μαγνητικού Πεδίου του Ινστιτούτου Φυσικής Επιστήμης της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών στη Χεφέι.Η επίτευξη πεδίου έντασης 45,22 Τέσλα, σύμφωνα με την ανακοίνωση των Κινέζων επιστημόνων, «συνιστά ένα σημαντικό ορόσημο στην ανάπτυξη της μαγνητικής τεχνολογίας στην Κίνα και σε όλο τον κόσμο».Τόνισαν επίσης ότι η εγκατάσταση SHMFF παρέχει πλέον σε χρήστες ερευνητές παγκοσμίως το ισχυρότερο σταθερό μαγνητικό πεδίο, προσφέροντας ήδη σε περισσότερα από 170 ινστιτούτα και πανεπιστήμια της Κίνας και άλλων χωρών τις πειραματικές συνθήκες για έρευνα αιχμής σε διάφορους ερευνητικούς τομείς. https://physicsgg.me/2022/08/16/νέο-παγκόσμιο-ρεκόρ-έντασης-μαγνητικ/

Ιδού ο ισχυρότερος «ανάποδος» κεραυνός της Γης. actu.epfl.ch Το 2018 ένας τρομερός κεραυνός δημιουργήθηκε στον συννεφιασμένο ουρανό της Οκλαχόμα στις ΗΠΑ. Σε αντίθεση με την συντριπτική πλειονότητα των κεραυνών αυτός δεν χτύπησε κάποιο σημείο στο έδαφος αλλά είχε φορά προς τα πάνω. Σχηματίζονται κατά μέσο όρο 100 κεραυνοί το δευτερόλεπτο στη Γη και περίπου 8 δισ. κεραυνοί ετησίως. Μόλις χίλιοι από αυτούς κινούνται... ανάποδα και για αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολη η παρατήρηση και μελέτη τους. Παράλληλα αυτοί οι κεραυνοί υπολογίζεται ότι είναι κατά μέσο όρο 50 φορές πιο ισχυροί από εκείνους που πέφτουν στην επιφάνεια του πλανήτη.Ενας πολίτης που ασχολείται ερασιτεχνικά με κάποιους τομείς της επιστήμης κατάφερε να καταγράψει μια εικόνα του κεραυνού στην Οκλαχόμα. Ερευνητές με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Ερευνας Georgia Tech στις ΗΠΑ μελέτησαν τα διαθέσιμα στοιχεία για αυτόν τον κεραυνό και με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Science Advances» αναφέρουν ότι πρόκειται για τον μεγαλύτερο και ισχυρότερο «άναποδο» κεραυνό που γνωρίζουμε.Σύμφωνα με τους ερευνητές ο κεραυνός της Οκλαχόμα είχε έκταση 80 χλμ. αγγίζοντας τις περιοχές της ατμόσφαιρας που συνορεύουν με το Διάστημα. Η μονάδα μέτρησης Κουλόμπ είναι μια μονάδα μέτρησης του ηλεκτρικού φορτίου και είναι αυτή με την οποία οι επιστήμονες μετρούν την ισχύ των κεραυνών. Κατά μέσο όρο ένας κεραυνός που πέφτει στη Γη έχει ισχύ 5 Κουλόμπ. Ο κεραυνός στην Οκλαχόμα είχε ισχύ 300 Κουλόμπ, εξήντα φορές μεγαλύτερη από ένα τυπικό κεραυνό. Η έκταση και η ισχύς του συγκεκριμένου κεραυνού μοιάζουν πραγματικά με εξωγήινο καιρικό φαινόμενο. CHRIS HOLMES Εικόνες από τον «ανάποδο» κεραυνό στην Οκλαχόμα που αποδείχτηκε ο πιο ισχυρός που γνωρίζουμε. Οι γραμμές ιονισμένου αέρα ενός κερανού που ακτινοβολούν αμυδρό, γαλάζιο φως ονομάζονται βηματικοί οδηγοί (step leaders) Στους κεραυνούς σχηματίζονται επίσης μικρές εκκενώσεις που τείνουν προς τα επάνω και αποκαλούνται ανοδικές ταινίες (upward streamers) του κεραυνού. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η θερμοκρασία στις ανοδικές ταινίες του κεραυνού στην Οκλαχόμα ήταν σχετικά χαμηλή, περίπου 205 βαθμούς Κελσίου, ενώ οι βηματικοί οδηγοί στους οποίους κινείται το πιο ισχυρό ηλεκτρικό φορτίο του κεραυνού είχαν θερμοκρασία περίπου 4,5 χιλιάδων βαθμών Κελσίου. https://naftemporiki.gr/story/1895239/idou-o-isxuroteros-anapodos-keraunos-tis-gis

Το ψάρεμα διαστρικού μετεωρίτη από τον ωκεανό με τη βοήθεια ενός τεράστιου μαγνήτη. Ομάδα αστρονόμων σχεδιάζει να ανελκύσει έναν μικρό μετεωρίτη που έπεσε στον Ειρηνικό Ωκεανό και προερχόταν από άλλο αστρικό σύστημα Θραύσματα του μετεωρίτη CNEOS 2014-01-08 έπεσαν περίπου 300 χιλιόμετρα βόρεια του νησιού Μάνους (κόκκινος δείκτης) στη θάλασσα Μπίσμαρκ στον νοτιοδυτικό Ειρηνικό Ωκεανό Η ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ ελπίζει να βρει θραύσματα αυτού του διαστρικού βράχου – γνωστού ως CNEOS 2014-01-08 – που έπεσε στη Γη στις 8 Ιανουαρίου 2014, με ενέργεια που αντιστοιχούσε σε 110 τόνους ΤΝΤ.«Η εύρεση ενός τέτοιου θραύσματος θα αποτελούσε την πρώτη επαφή που είχε ποτέ η ανθρωπότητα με υλικό μεγαλύτερο από τη σκόνη που προέρχεται πέρα από το ηλιακό σύστημα», δήλωσε στο Live Science ο Αμίρ Σιράτζ, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και κύριος συγγραφέας μιας νέας μελέτη που προδημοσιεύθηκε στην πλατφόρμα ArXiv. https://arxiv.org/abs/2208.00092 Ο αστροφυσικός προσδιόρισε τη διαστρική προέλευση του αντικειμένου σε μια μελέτη του 2019 με 99,999% βεβαιότητα, την οποία επιβεβαίωσε τον Μάιο του 2022 η Διοίκηση Διαστήματος των ΗΠΑ. Δεν υπήρξαν μάρτυρες της πτώσης του αντικειμένου που χτύπησε τη Γη.«Μπήκε στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα περίπου 160 χλμ./ώρα από τις ακτές της Νέας Γουινέας τη νύχτα, με περίπου 1% της ενέργειας της βόμβας της Χιροσίμα», δήλωσε ο ερευνητής.Ο μετεωρίτης έχει πλάτος μόλις μισό μέτρο και φαίνεται να είναι το πρώτο διαστρικό αντικείμενο που ανακαλύφθηκε ποτέ στο ηλιακό μας σύστημα. Το 2017, ένα άλλο διαστρικό αντικείμενο, το «Oumuamua» διέσχισε το ηλιακό μας σύστημα με ταχύτητα σχεδόν 92.000 χλμ./ώρα. Την ανακάλυψη του Oumuamua ακολούθησε ο διαστρικός κομήτης 2I/Borisov, ο οποίος εντοπίστηκε από τον ερασιτέχνη αστρονόμο Gennadiy Borisov στην Κριμαία.Ο CNEOS 2014-01-08 θεωρείται ότι προέρχεται από άλλο αστρικό σύστημα επειδή ταξίδευε με ταχύτητα 60 χλμ. /δευτερόλεπτο σε σχέση με τον Ήλιο.«Στην απόσταση που βρίσκεται η Γη από τον Ήλιο, κάθε αντικείμενο που ταξιδεύει ταχύτερα από περίπου 42 χλμ. ανά δευτερόλεπτο βρίσκεται σε μια αδέσμευτη, υπερβολική τροχιά διαφυγής σε σχέση με τον ήλιο», εξήγησε ο Σιράτζ. «Αυτό σημαίνει ότι το CNEOS 2014-01-08 ξεπερνούσε σαφώς το τοπικό όριο ταχύτητας για τα δεσμευμένα αντικείμενα και δεν διασταυρώθηκε με άλλους πλανήτες στην πορεία, οπότε πρέπει να προήλθε από το εξωτερικό του ηλιακού συστήματος».Στο πλαίσιο του προγράμματος Galileo Project ύψους 1,6 εκατομμυρίων δολαρίων, οι επιστήμονες θα κατεβάσουν έναν τεράστιο μαγνήτη στο σημείο που βρίσκεται ο μετεωρίτης, περίπου 300 χιλιόμετρα βόρεια του νησιού Μάνους στη Θάλασσα Μπίσμαρκ στον νοτιοδυτικό Ειρηνικό Ωκεανό.Η αντοχή του CNEOS 2014-01-08 ξεπερνά κατά πολύ την αντοχή ενός τυπικού σιδερένιου μετεωρίτη, και για θα η ανάκτησή του θα είναι πιο εύκολη, σύμφωνα με τον ερευνητή. Η αντοχή του υλικού αναφέρεται στο πόσο εύκολα μπορεί κάτι να αντισταθεί στην παραμόρφωση ή την πρόκληση ζημιάς.Οι περισσότεροι μετεωρίτες περιέχουν αρκετό σίδηρο ώστε να κολλήσουν στον τύπο μαγνήτη που σκοπεύουμε να χρησιμοποιήσουμε για την ωκεάνια αποστολή», δήλωσε. «Δεδομένης της εξαιρετικά υψηλής αντοχής του υλικού του, είναι πολύ πιθανό τα θραύσματα του CNEOS 2014-01-08 να είναι σιδηρομαγνητικά».Ξεκινώντας από την Παπούα Νέα Γουινέα, το πλοίο του προγράμματος Galileo θα κατεβάσει έναν μαγνήτη στο βυθό, ο οποίος θα παραμείνει εκεί για 10 ημέρες. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι ο μαγνήτης θα καταφέρει να ανακτήσει μερικά μικροσκοπικά θραύσματα του μετεωρίτη.Ωστόσο, δεν είναι σαφές πότε οι αστρονόμοι θα μπορέσουν να οργανώσουν την αποστολή τους. Το πρόγραμμα Galileo Project έχει ήδη δεσμεύσει 500.000 δολάρια, ενώ απαιτούνται άλλα 1,1 εκατομμύρια δολάρια για να γίνει πραγματικότητα.«Ο εναλλακτικός τρόπος για να μελετήσουμε ένα διαστρικό αντικείμενο από κοντά είναι η εκτόξευση μιας διαστημικής αποστολής σε ένα μελλοντικό αντικείμενο που θα περάσει από τη γειτονιά της Γης», δήλωσε ο Σιράτζ, ο οποίος μαζί με τους συνεργάτες του επεξεργάζονται τις λεπτομέρειες μιας τέτοιας αποστολής σε περίπτωση που εμφανιστεί ένα άλλο αντικείμενο όπως το Oumuamua στο ηλιακό σύστημα. «Αλλά αυτό θα ήταν 1.000 φορές ακριβότερο, αφού θα κόστιζε περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια», τόνισε. https://physicsgg.me/2022/08/13/το-ψάρεμα-διαστρικού-μετεωρίτη-από-το/

Ποιά είναι η ιδιαιτερότητα του εξωπλανήτη HD 56414 b; Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν δυσεύρετο αέριο γίγαντα εξωπλανήτη σε τροχιά γύρω από ένα μεγάλο πολύ λαμπερό άστρο. Κατά τα τελευταία 25 χρόνια οι επιστήμονες έχουν βρει χιλιάδες πλανήτες γύρω από άστρα στον γαλαξία μας, όμως πάνω από το 99% από αυτούς κινούνται πέριξ σχετικά μικρών άστρων, είτε λευκών νάνων είτε παρόμοιων με τον Ήλιο μας (που θεωρείται μεσαίου μεγέθους άστρο στο σύμπαν) ή λίγο μεγαλύτερων. Ελάχιστοι εξωπλανήτες έχουν ανακαλυφθεί γύρω από πολύ μεγάλου μεγέθους άστρα τύπου-Α, τα οποία είναι πολύ φωτεινά, γαλαζωπά και τουλάχιστον διπλάσια από τον Ήλιο. Μερικά από τα λαμπρότερα άστρα στον γήινο ουρανό, όπως ο Σείριος και ο Βέγας, είναι άστρα τύπου-Α.Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϊ, με επικεφαλής τον Στίβεν Τζιακαλόνε, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Αστροφυσικής «The Astrophysical Journal Letters» [HD 56414 b: A Warm Neptune Transiting an A-type Star], https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/ac80f4/pdf εντόπισαν έναν νέο πλανήτη, τον HD 56414 b, που έχει το μέγεθος του Ποσειδώνα και κινείται γύρω από ένα μεγάλο καυτό αλλά βραχύβιο άστρο τύπου-Α. Τέτοιοι πλανήτες εκτιμάται ότι σχετικά γρήγορα «απογυμνώνονται» από τα αέριά τους υπό την επίδραση της ισχυρής ακτινοβολίας (ακτίνων-Χ, υπεριώδους κ.ά.) του μητρικού άστρου τους.«Βρήκαμε το πιο καυτό άστρο που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα με πλανήτη γύρω του ο οποίος είναι μικρότερος του Δία. Τέτοιοι πλανήτες είναι πραγματικά δύσκολο να βρεθούν και πιθανώς δεν πρόκειται να βρούμε πολλούς παρόμοιους στο προβλεπόμενο μέλλον», δήλωσε ο Τζιακαλόνε.Ο νέος εξωπλανήτης HD 56414 b, γύρω από το άστρο HD 56414, παρατηρήθηκε με το τηλεσκόπιο TESS της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Έχει ακτίνα σχεδόν τετραπλάσια της Γης και χρειάζεται 29 ημέρες (η διάρκεια του έτους του) για να πραγματοποιήσει μία πλήρη περιφορά πέριξ του άστρου του. Κινείται σε απόσταση από το άστρο που είναι περίπου το ένα τέταρτο της απόστασης Γης-Ήλιου. Η ηλικία του άστρου και του εξωπλανήτη είναι 420 εκατομμυρίων ετών, πολύ μικρότερη από εκείνη της Γης και του Ήλιου (περίπου 4,5 δισεκατομμύρια έτη).Με βάση τις έως τώρα αναλύσεις, εκτιμάται ότι παρόλο που η ακτινοβολία του ισχυρού άστρου καταστρέφει σταδιακά την ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη, αυτός θα επιβιώσει για περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια, αλλά στη συνέχεια το μητρικό άστρο αναμένεται να εξαντλήσει τα πυρηνικά καύσιμά του, να καταρρεύσει βαρυτικά και να παράγει μία έκρηξη σούπερ-νόβα. https://physicsgg.me/2022/08/12/ποιά-είναι-η-ιδιαιτερότητα-του-εξωπλα/

Αντιύλη: 2 ή 3 πράγματα που (δεν) ξέρω γι’ αυτήν. Όταν η ύλη και η αντιύλη έρθουν σε ‘επαφή’, εξαφανίζονται παράγοντας ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Όλα τα άτομα περιέχουν αντιύληΤα πιο γνωστα υποατομικά σωματίδια είναι το πρωτόνιο, το νετρόνιο και το ηλεκτρόνιο. Αυτά τα σωματίδια σχηματίζουν τα άτομα από τα οποία συνίσταται το σώμα μας και ο κόσμος που μας περιβάλλει. Από αυτά, μόνο το ηλεκτρόνιο είναι στοιχειώδες, δηλαδή δεν περιέχει μικρότερα συστατικά. Τα πρωτόνια και τα νετρόνια είναι σύνθετα. Αποτελούνται από στοιχειώδη σωματίδια – τα κουάρκ και τα γλοιόνια.Συνήθως λέμε ότι τα πρωτόνια και τα νετρόνια ‘συνίστανται’ από τρία κουάρκ. Αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο μπερδεμένη Τα πρωτόνια και τα νετρόνια περιέχουν ολόκληρες θάλασσες από κουάρκ, αντικουάρκ και γλοιόνια. Μέσα σε ένα πρωτόνιο ή ένα νετρόνιο, σωματίδια και αντισωματίδια συνεχώς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και εξαφανίζονται.Θεωρούμε ως συστατικά των πρωτονίων ή των νετρονίων μόνο τρία κουάρκ επειδή, μέσα σε αυτή τη δίνη των σωματιδίων που εμφανίζονται και εξαφανίζονται, τρία κουάρκ παραμένουν χωρίς τα αντίστοιχα αντι-κουάρκ. Τα αντιπρωτόνια (η αντίστοιχη αντιύλη των πρωτονίων) περιέχουν τρία μη ζευγαρωμένα αντικουάρκ.Επομένως, η αντιύλη είναι παντού, μέσα σε κάθε άτομό σας, και στα άτομα όλων όσων βρίσκονται γύρω σας.Η ύπαρξη της αντιύλης είχε προβλεφθεί θεωρητικάΤο 1928, ένας από τους σημαντικότερους φυσικούς του 20ου αιώνα, ο Paul Dirac, βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα παζλ. Προσπαθώντας να περιγράψει την συμπεριφορά των ηλεκτρονίων, αντικατέστησε την εξίσωση Schrödinger με μια νέα κβαντική εξίσωση που αναπαρήγαγε την σχέση ενέργειας–ορμής του ελεύθερου σωματιδίου σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας. Αλλά για να λειτουργήσει η εξίσωση, χρειαζόταν ένα σωματίδιο που εκείνη την εποχή δεν ήταν γνωστό ότι υπήρχε. Το νέο σωματίδιο έπρεπε να έχει την ίδια μάζα με ένα ηλεκτρόνιο αλλά το αντίθετο φορτίο. Τρία χρόνια αργότερα, πρότεινε τελικά την ύπαρξη ενός τέτοιου σωματιδίου, το οποίο ονόμασε «αντιηλεκτρόνιο». Την ίδια χρονιά, ο Αμερικανός φυσικός Carl Anderson, στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας στην Καλιφόρνια, έβγαζε φωτογραφίες από παράξενα ίχνη σωματιδίων που άφηναν οι κοσμικές ακτίνες όταν διέσχιζαν έναν ανιχνευτή σωματιδίων γνωστό ως θάλαμο Wilson. Το 1932, ο Anderson επιβεβαίωσε ότι τα ίχνη προέρχονταν από τα σωματίδια που είχε προβλέψει ο Dirac, τα οποία παρήχθησαν όταν οι κοσμικές ακτίνες συγκρούστηκαν με την ατμόσφαιρα της Γης. Ο Anderson ονόμασε τα σωματίδια «ποζιτρόνια». Αυτή ήταν η πρώτη επιβεβαιωμένη παρατήρηση αντιύλης. Φωτογραφία του πρώτου ποζιτρονίου στον θάλαμο φυσαλίδων από τον C. D. Anderson Πολλές φορές οι θεωρητικές μαθηματικές εξισώσεις έχουν οδηγήσει στην πρόβλεψη και άλλων σωματιδίων. Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι μάζες και η σταθερότητα των ατόμων δεν μπορούσαν να εξηγηθούν μόνο από τα πρωτόνια και τα ηλεκτρόνια τους. Ο Ernest Rutherford υπέθεσε ότι ένα άλλο, ουδέτερο σωματίδιο πρέπει να προστεθεί στην μάζα τους – το νετρόνιο. Και το 1930, ο Wolfgang Pauli αντί να αμφισβητήσει τις θεμελιώδεις αρχές διατήρησης, προτίμησε να υποθέσει ότι κατά την ραδιενεργή διάσπαση β ενός πυρήνα εκπέμπονταν ένα αόρατο και άγνωστο μέχρι τότε σωματίδιο. Αργότερα το σωματίδιο αυτό ονομάστηκε νετρίνο.Και σήμερα οι επιστήμονες αναζητούν υποθετικά σωματίδια, όπως τα αξιόνια, τα υπερσυμμετρικά σωματίδια ή τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης, που θα μπορούσαν να απαντήσουν μακροχρόνια ερωτήματα στη σωματιδιακή φυσική και την κοσμολογία.Οι φυσικοί μπορούν να δημιουργήσουν υβριδικά άτομα φτιαγμένα εν μέρει από αντιύληΟι επιστήμονες μπορούν συνδυάζοντας αντιπρωτόνια με άτομα ηλίου να παράγουν ένα μετασταθές υβριδικό άτομο που αποτελείται από ύλη και αντιύλη – ένα αντιπρωτόνιο και ένα ηλεκτρόνιο που περιφέρεται γύρω από έναν πυρήνα ηλίου – που ονομάζεται αντι–πρωτονικό ήλιο.Τα υβριδικά άτομα όπως αυτό ονομάζονται «εξωτικά» άτομα. Σε γενικές γραμμές, ένα εξωτικό άτομο προκύπτει όταν ένα συστατικό σωματίδιο ενός κανονικού ατόμου αντικαθίσταται με ένα διαφορετικό μεν σωματίδιο, αλλά με το ίδιο ηλεκτρικό φορτίο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το νέο σωματίδιο είναι σωματίδιο αντιύλης, όπως στο αντιπρωτονικό ήλιο, όπου ένα ηλεκτρόνιο του ατόμου ηλίου αντικαθίσταται με ένα αντιπρωτόνιο. Άλλα τέτοια παραδείγματα είναι το μιόνιουμ (το οποίο συνίσταται από ένα αντιμιόνιο και ένα ηλεκτρόνιο) και το ποζιτρόνιουμ, (το οποίο περιέχει ένα ηλεκτρόνιο και ένα ποζιτρόνιο).Τα εξωτικά άτομα χρησιμοποιούνται για τη μελέτη των αλληλεπιδράσεων μεταξύ ύλης και αντιύλης σε μικροσκοπική κλίμακα. Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των σωματιδίων και των αντισωματιδίων μέσα στα άτομα επιτρέπουν στους ερευνητές να μελετήσουν φαινόμενα που δεν μπορούν να διερευνηθούν διαφορετικά. Σύμφωνα με την φυσικό του Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Ζυρίχης Anna Soter, αυτές οι αλληλεπιδράσεις είναι ένα σημαντικό εργαλείο για την αναζήτηση νέας φυσικής.Οι επιστήμονες διερευνούν εξωτικά άτομα για να αναζητήσουν τα σημάδια μιας άγνωστης «πέμπτης δύναμης» μεταξύ του αντιπρωτονίου και του ηλεκτρονίου. Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν επίσης εξωτικά άτομα για να πραγματοποιήσουν ακριβέστατες μετρήσεις των ιδιοτήτων των σωματιδίων. Αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να ελέγξουν συμμετρίες στο Καθιερωμένο Πρότυπο των στπιχειωδών σωματιδίων, όπως την πρόβλεψη ότι τα σωματίδια και τα αντισωματίδια τους θα πρέπει να έχουν ακριβώς την ίδια μάζα και το ίδιο (κατ’ απόλυτη τιμή) ηλεκτρικό φορτίο.«Μέχρι σήμερα, το μετασταθές αντιπρωτονικό άτομο ηλίου είναι το μεγαλύτερο εξωτικό άτομο με αντιύλη που οι επιστήμονες μπόρεσαν να μελετήσουν χρησιμοποιώντας φασματοσκοπία λέιζερ», λέει η Soter. «Αλλά πιο απλά συστήματα, όπως το μιόνιουμ και το ποζιτρόνιουμ, έχουν επίσης τεράστιο ενδιαφέρον. Αυτά τα άτομα αποτελούνται μόνο από στοιχειώδη σωματίδια, απουσία ισχυρής αλληλεπίδρασης».Εκτός από τη δημιουργία υβριδικών ατόμων, οι επιστήμονες μπορούν επίσης να δημιουργήσουν αντι-άτομα. Για παράδειγμα, συνδυάζοντας αντιπρωτόνια και ποζιτρόνια, οι επιστήμονες στο CERN παράγουν αντι-υδρογόνο.Οι φυσικοί βρίσκουν περισσότερη αντιύλη στον γαλαξία μας από ότι περίμενανΣτη δεκαετία του 1970, η αποστολή INTEGRAL της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας ανίχνευσε ένα σήμα ακτίνων γάμμα στο κέντρο του Γαλαξία. Η λαμπρότητα και η κατανομή αυτού του σήματος έδειξε ότι μπορούσε να προέρχεται από την εξαΰλωση στον πυρήνα του γαλαξία μας 9 τρισεκατομμυρίων χιλογράμμων ποζιτρονίων (ή 1043 ποζιτρόνια) ανά δευτερόλεπτο – πολύ περισσότερα από ό,τι περίμεναν οι επιστήμονες.Από πού προέρχονται όλα αυτά τα ποζιτρόνια είναι ένα ανοιχτό ερώτημα. Μερικοί υποψήφιοι θα μπορούσαν να είναι: η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία, άλλες τεράστιες μαύρες τρύπες στην περιοχή, άστρα νετρονίων που περιστρέφονται γρήγορα (πάλσαρ) ή εξαϋλώσεις μεταξύ σωματιδίων σκοτεινής ύλης.Αρκετά πειράματα στοχεύουν στον εντοπισμό της πηγής των ακτίνων γάμμα στο κέντρο του γαλαξία μας. Όπως για παράδειγμα το Compton Spectrometer and Imager (COSI), ένα τηλεσκόπιο ακτίνων γάμμα που θα μελετίσει τον πυρήνα του γαλαξία μας και ίσως ανιχνεύσει την πηγή αυτών των ποζιτρονίων. Άλλες προσπάθειες, όπως το All-sky Medium Energy Gamma-ray Observatory (AMEGO), στοχεύουν επίσης να ρίξουν φως σε αυτό το μυστήριο.Πιο πρόσφατα, οι επιστήμονες εντόπισαν μια ακόμη περίσσεια ποζιτρονίων, με πολύ υψηλότερη ενέργεια. Ο ανιχνευτής κοσμικών ακτίνων PAMELA, σε έναν ρωσικό δορυφόρο, ανίχνευσε το 2008 περισσότερα σωματίδια αντιύλης σε σχέση με τα θεωρητικώς αναμενόμενα. Άλλα πειράματα, όπως το AMS-02, που λειτούργησαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2011, επιβεβαίωσαν το εύρημα του ανιχνευτή PAMELA.Από πού προέρχονται αυτά τα επιπλέον ποζιτρόνια; Έχουν διατυπωθεί αρκετές υποθέσεις. Σύμφωνα με τον Tim Linden, αστρονόμο στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, οι ισχυρότεροι υποψήφιοι μπορεί να είναι τα πάλσαρ. Οι επιστήμονες έχουν μελετήσει τις ακτίνες γάμμα από τα πάλσαρ για να υπολογίσουν πόσα ποζιτρόνια απελευθερώνουν. «Λαμβάνουμε δεδομένα που ταιριάζουν πολύ καλά με μοντέλα όπου τα πάλσαρ θα παρήγαγαν την περίσσεια ποζιτρονίων που βλέπουμε», υποστηρίζει ο Linden. https://physicsgg.me/2022/08/15/αντιύλη-2-ή-3-πράγματα-που-δεν-ξέρω-γι-αυ/

Το διαστημόπλοιο φορτίου Progress MS-23 έφτασε στο Μπαϊκονούρ Διαστημικό σκάφος μεταφοράς φορτίου (CTS) Progress MS-23 παραδόθηκε στην εγκατάσταση επεξεργασίας στο κοσμοδρόμιο Baikonur για να υποβληθεί σε τυπική επεξεργασία σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα της υποστήριξης μεταφοράς του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS RS). Σήμερα το πρωί , στην εγκατάσταση ολοκλήρωσης και δοκιμής του Site 254, το διαστημόπλοιο εκφορτώθηκε και εγκαταστάθηκε στον σταθμό επεξεργασίας του για να υποβληθεί στη διαδικασία αποδοχής και περαιτέρω απενεργοποίηση. Στη συνέχεια, ως μέρος των εισερχόμενων εργασιών επιθεώρησης, ειδικοί της RSC Energia πραγματοποίησαν οπτική επιθεώρηση του διαστημικού σκάφους και έλεγξαν τη λειτουργία των μηχανισμών ανάπτυξης πτερυγίων ηλιακής συστοιχίας. Το Progress MS-23 θα παραμείνει σε αποθήκη μέχρι την έναρξη της άμεσης επεξεργασίας πριν από την εκτόξευση. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a που μεταφέρει Progress MS-23 στο πλαίσιο του προγράμματος της 84ης αποστολής επανατροφοδότησης στον ISS έχει προγραμματιστεί για το επόμενο καλοκαίρι . https://en.roscosmos.ru/22849/

Ήταν φέτα λουκάνικου και όχι άστρο που φωτογράφισε το James Webb. Εν μέσω «βομβαρδισμού» αποκαλυπτικών φωτογραφιών του εξωδιαστήματος από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA, ο Γάλλος φυσικός επιστήμονας Étienne Klein αιφνιδίασε τους 90.000 followers του λογαριασμού του στο Twitter αναρτώντας -υποτίθεται – φωτογραφία του Proxima Centauri (Εγγύτατος του Κενταύρου). Πρόκειται για έναν αστέρα, τύπου ερυθρού νάνου, που απέχει 4,243 έτη φωτός από τη Γη, εντοπίζεται στον αστερισμό Κένταυρο και είναι ο κοντινότερος αστέρας στο Ηλιακό Σύστημά μας. Αρκετές ημέρες αργότερα παραδέχθηκε ότι ήταν φωτογραφία μιας φέτας λουκάνικου chorizo και εξήγησε ότι η κίνησή του ήταν μια προειδοποίηση να είμαστε προσεκτικοί ενώπιον viral αστρονομικών φωτογραφιών. Τη φωτογραφία, που είχε γίνει viral, συνόδευε η λεζάντα «Φωτογραφία του Proxima Centauri, του πλησιέστερου στον Ήλιο αστέρα, ευρισκόμενου σε απόσταση 4,2 ετών φωτός από τη Γη. Τραβήχτηκε από το JWST. Αυτό το επίπεδο λεπτομέρειας… Μέρα τη μέρα, ένας νέος κόσμος αποκαλύπτεται».Μετά από χιλιάδες views, likes και retweets, o Klein, ο οποίος είναι διευθυντής έρευνας στη French Alternative Energies and Atomic Energy Commission, διευκρίνισε ότι πρόκειται για φωτογραφία μιας φέτας λουκάνικου chorizo και ότι επρόκειτο για φάρσα. «Εντάξει, όταν είναι ώρα για απεριτίφ, η γνωσιακή προκατάληψη έχει, κατά τα φαινόμενα, πολλά περιθώρια να εκδηλωθεί… Να το προσέχετε αυτό» έγραψε σε επόμενο tweet. «Σύμφωνα με τη σύγχρονη κοσμολογία, κανένα αντικείμενο που σχετίζεται με τα ισπανικά αλλαντικά δεν βρίσκεται πουθενά αλλού παρά μόνον στη Γη».Αργότερα και μετά την οργή των viewers που αισθάνθηκαν εξαπατημένοι, ο Étienne Klein προχώρησε σε απολογία και υπογράμμισε ότι αυτή η ανάρτηση ήταν ένα είδος προειδοποίησης σε μια εποχή viral αστρονομικών φωτογραφιών. «Ας μάθουμε να είμαστε επιφυλακτικοί ενώπιον επιχειρημάτων από αυθεντίες, όπως επίσης μπροστά στην αυθόρμητη ευγλωττία κάποιων φωτογραφιών» τόνισε.Μιλώντας στο Le Point για την αρχική ανάρτησή του, είπε: «Αποδεικνύει επίσης το ότι σε αυτόν τον τύπο μέσου κοινωνικής δικτύωσης, οι παραποιημένες ειδήσεις έχουν πάντα μεγαλύτερη επιτυχία από τις αληθινές ειδήσεις. Νομίζω ότι αν δεν είχα πει ότι επρόκειτο για φωτογραφία από το James Webb δεν θα είχε τέτοια επιτυχία». https://physicsgg.me/2022/08/11/ήταν-φέτα-λουκάνικου-και-όχι-άστρο-που/

Το Αυγουστιάτικο Φεγγάρι. Το Ίδρυμα Ευγενίδου δημοσίευσε το άρθρο που είχε ετοιμάσει ο Διονύσης Σιμόπουλος λίγες ημέρες πριν φύγει από τη ζωή, έχοντας δώσει μια μεγάλη μάχη με τον καρκίνο: Η Σελήνη στο 99,1% της φωτεινότητάς της, σχεδόν Πανσέληνος δηλαδή, την στιγμή που ανατέλλει πάνω από την κορυφογραμμή του Ευβοϊκού Ολύμπου, στις 2 Αυγούστου του 2020. Credit: © Δημήτρης Μάλλιαρης Η καθημερινή παρουσία της Σελήνης στον ουρανό αλλά και η συνεχής αλλαγή της φωτισμένης της μορφής επηρέαζε ανέκαθεν τους ανθρώπους όπως φαίνεται στα τραγούδια, στις προλήψεις και στις δογματικές τους αντιλήψεις. Γιατί παρ’ όλο που η Σελήνη αντανακλά μόνο το 7% του ηλιακού φωτός που πέφτει πάνω στη γεμάτη κοιλώματα επιφάνειά της, είναι αρκετά λαμπερή ώστε να καλύπτει με το φως της ένα αρκετά μεγάλο μέρος των άστρων της νύχτας. Πολλές μάλιστα παραδόσεις, που κρατάνε από την αρχαία ακόμη εποχή, συνδέουν τη Πανσέληνο του κάθε μήνα με διάφορες αγροτικές εργασίες. Πάρτε για παράδειγμα την Πανσέληνο του Αυγούστου που ακόμη και σήμερα πολλοί την θεωρούν ότι είναι λαμπρότερη και μεγαλύτερη απ’ οποιαδήποτε άλλη Πανσέληνο του χρόνου, κάτι που φυσικά δεν είναι σωστό αφού πρόκειται απλά για μια οπτική απάτη.Αυτό που συμβαίνει δηλαδή είναι ότι στη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών ο Ήλιος βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της ετήσιας φαινόμενης τροχιάς του στον ουρανό ενώ αντίθετα η Σελήνη βρίσκεται σχετικά πιο κοντά στον ορίζοντα. Σ’ αυτή τη θέση η Πανσέληνος μπορεί να συγκριθεί με διάφορα άλλα χαρακτηριστικά που βρίσκονται εκεί, όπως δέντρα, κεραίες και διάφορα κτίσματα. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο εγκέφαλος του παρατηρητή παρασύρεται να πιστέψει ότι η Πανσέληνος είναι μεγαλύτερη ενώ επανειλημμένες μετρήσεις έχουν αποδείξει ότι το μέγεθος της Πανσελήνου δεν διαφέρει καθόλου από ώρα σε ώρα. Υπάρχει φυσικά μετρήσιμη διαφορά του μεγέθους της Σελήνης ανάλογα με το αν βρίσκεται στο περίγειό της ή στο απόγειό της, κάτι που συμβαίνει μια φορά κάθε μήνα. Αυτό όμως δεν έχει σχέση με το πόσο μεγάλη φαίνεται όταν βρίσκεται κοντά στον ορίζοντα, που οφείλεται όπως είπαμε αποκλειστικά και μόνο σε οπτική απάτη. Υπάρχουν όμως κι άλλοι παρόμοιοι μύθοι που έχουν καλλιεργηθεί στους διάφορους λαούς μεταξύ των οποίων και η σύνδεση της έξαρσης της «τρέλας» την ημέρα της Πανσελήνου. Απ’ αυτόν τον μύθο άλλωστε προέρχεται και η λέξη «σεληνιασμός» και η σύνδεσή της με την επιληψία. Στατιστικές μελέτες που έγιναν επανειλημμένα και έχουν δημοσιευθεί σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά (όπως το Annals of Emergency Medicine, το Journal of Emergency Nursing, και το Journal of Toxicology and Psychological Report) αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει καμιά απολύτως σχέση με την συμπεριφορά του ανθρώπου και την Πανσέληνο. Μύθος είναι επίσης και αυτό που ακούγεται ότι την ημέρα της Πανσελήνου γεννιόνται περισσότερα παιδιά ή ότι υπάρχουν περισσότερα ατυχήματα και άλλα παρόμοια. Παρ’ όλα αυτά οι μύθοι αυτοί συνεχίζουν να υπάρχουν και να μπερδεύουν τον κάθε πολίτη χωρίς καμιά απολύτως απόδειξη.Πάρτε επίσης κι έναν ακόμη μύθο σχετικά με τον χρωματισμό της Πανσελήνου που ορισμένοι τον θέλουν μερικές φορές να είναι «μπλε». Κάτω από ορισμένες συνθήκες πράγματι υπάρχουν περιπτώσεις που η χροιά της Σελήνης παίρνει ένα γαλαζωπό χρώμα (αντί του κανονικού της γκρίζου) όταν στην ατμόσφαιρα υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση σκόνης από κάποια πρόσφατη και μεγάλη έκρηξη ηφαιστείου, όπως συνέβη για παράδειγμα με την έκρηξη του ηφαίστειου Κρακατόα το 1883. Το φαινόμενο αυτό είναι τόσο σπάνιο ώστε έμεινε στα χρονικά ως έκφραση ενδεικτική της έννοιας του «σχεδόν ποτέ». Μ’ αυτή λοιπόν την έννοια χρησιμοποιείται και η φράση «Μπλε Σελήνη» για να χαρακτηρίσει την ύπαρξη δύο πανσελήνων σ’ έναν μήνα, η δεύτερη δηλαδή Πανσέληνος σ’ ένα μήνα ονομάζεται «Μπλε Σελήνη» παρ’ όλο που ένα τέτοιο φαινόμενο αν και ασυνήθιστο (αφού η περίοδος από την μια Πανσέληνο έως την επόμενη φτάνει τις 29,5 περίπου ημέρες και για την ακρίβεια 29,53059 ημέρες) δεν είναι ιδιαίτερα σπάνιο. Ο Φεβρουάριος φυσικά, που έχει μόνο 28 ή 29 ημέρες, είναι αδύνατον να περιλάβει ποτέ μια «Μπλε Σελήνη», ενώ κατά μέσον όρο ένας μήνας με δύο Πανσελήνους συμβαίνει μια φορά κάθε 2,5 περίπου χρόνια (και για την ακρίβεια κάθε 2,72 χρόνια), κάτι που φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιαίτερα σπάνιο. Συνολικά στα επόμενα 40 χρόνια θα έχουμε 17 μήνες που θα περιλαμβάνουν δύο Πανσελήνους τον ίδιο μήνα. Είναι πάντως γεγονός ότι η παρουσία της Σελήνης στον νυχτερινό ουρανό πραγματικά δεν έχει αντίζηλο, γι’ αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο που η μυθολογία είναι γεμάτη με τις ιστορίες της που πολλές την ταύτιζαν με την θεά Άρτεμη. Όταν πρόβαλλε στον ουρανό το χαριτωμένο της πρόσωπο με την ασημένια ανταύγεια, η ομορφιά της έκανε τα άστρα να ωχριούν, ενώ η φαντασία των αρχαίων παρομοίαζε τις ακτίνες της Σελήνης με τα γρήγορα και μυτερά βέλη της Αρτέμιδος. Η αγνή πανέμορφη παρθένα, η κυνηγός θεά, ήταν για τον Όμηρο το πρότυπο της γυναικείας ομορφιάς. Στη Σελήνη απέδιδαν επίσης τη νυχτερινή δροσιά και τις βροχές, γι’ αυτό ονόμαζαν την Άρτεμη «Ποτάμια» και την λάτρευαν κοντά σε πηγές και λίμνες όπου πίστευαν ότι λούζονταν μαζί με τις Νύμφες μακριά από τα βέβηλα βλέμματα των ανδρών. Σύμφωνα επίσης με την ελληνική μυθολογία η Σελήνη ήταν κόρη των Τιτάνων Υπερίωνα και Θείας, αδελφή του Ήλιου και της Ιούς, και μητέρα του Ωρίωνα με πατέρα τον Ήλιο. Όπως ο Ήλιος έτσι και η Σελήνη είχε το δικό της άρμα που το έσερναν βόδια ή άλογα ή και ελάφια, ενώ αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι στην Κλασσική κυρίως εποχή η λατρεία της Σελήνης είχε ατονήσει γιατί πίστευαν ότι η λατρεία των ουράνιων σωμάτων ήταν γνώρισμα των βαρβάρων. Από την αρχαιότητα ακόμη στο ορατό αυτό πρόσωπο της Σελήνης διακρίνονταν διάφορες μορφές και σχήματα που κυριολεκτικά γοήτευαν τους ανθρώπους της Γης επί χιλιάδες χρόνια. Μερικοί πίστευαν ότι ήταν ένα κουνέλι. Άλλοι πάλι ότι ήταν βάτραχος. Ενώ οι περισσότεροι έλεγαν ότι μπορούσαν να διακρίνουν ένα ανθρώπινο πρόσωπο: έναν άνθρωπο στη Σελήνη. Στις σκανδιναβικές χώρες έβλεπαν δύο παιδιά να μεταφέρουν ανάμεσά τους έναν κουβά νερό, ενώ στη Γροιλανδία απαγόρευαν στις νέες κοπέλες να κοιτάζουν την Πανσέληνο γιατί πίστευαν ότι θα έμεναν έγκυοι. Φυσικά πολλοί από τους κλασικούς έλληνες φιλοσόφους είχαν αντιληφθεί από νωρίς ότι ο διαφορετικός φωτισμός των περιοχών της Σελήνης οφειλόταν στις ανωμαλίες του εδάφους της. Ο Θαλής ο Μιλήσιος, για παράδειγμα, πίστευε ότι ο δορυφόρος μας ήταν φτιαγμένος από τα ίδια υλικά που είναι φτιαγμένη και η Γη, ενώ ο Δημόκριτος υποστήριζε ότι οι διαφορές του φωτισμού της οφείλονταν στην ύπαρξη βουνών και κοιλάδων. Κι έτσι από την κλασική ακόμη εποχή, οι αρχαίοι έλληνες φιλόσοφοι μπόρεσαν να διαλευκάνουν αρκετά από τα μυστήρια της Σελήνης, ανάμεσα στα οποία ήταν και ο μηχανισμός των φάσεών της. Οι αρχαίοι φιλόσοφοι είχαν κατανοήσει δηλαδή ότι το φως της Σελήνης δεν ήταν παρά η αντανάκλαση των ακτίνων του Ήλιου στην επιφάνειά της. Επειδή όμως το φως του Ήλιου φωτίζει καθημερινά διαφορετικές περιοχές της πλευράς της που είναι στραμμένη προς τη Γη, βλέπουμε τη Σελήνη να αλλάζει μορφή συνεχώς ανάλογα με το πώς φαίνεται από τη Γη. Έτσι όταν η Σελήνη βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση με τον Ήλιο στρέφει προς εμάς το μη φωτιζόμενο ημισφαίριό της, οπότε λέμε ότι έχουμε Νέα Σελήνη ή Νουμηνία. Με την πάροδο των ημερών η Σελήνη μετατοπίζεται στην τροχιά της και έτσι από τη Γη αρχίζουμε να βλέπουμε όλο και μεγαλύτερο μέρος του φωτιζόμενου ημισφαιρίου της. Όταν η αποχή της από τον Ήλιο είναι 90 μοίρες, φαίνεται να είναι φωτισμένη κατά το 1/2, και η φάση αυτή ονομάζεται πρώτο τέταρτο. Η κίνηση της Σελήνης γύρω από τη Γη συνεχίζεται μέχρις ότου βρίσκεται σε αντίθεση προς τη θέση του Ήλιου, βρίσκεται δηλαδή απέναντι από τον Ήλιο με την Γη στη μέση, οπότε εμείς βλέπουμε από τη Γη ολόκληρο το φωτιζόμενο ημισφαίριό της και λέμε ότι έχουμε Πανσέληνο. Τότε η Σελήνη ανατέλλει όταν ο Ήλιος δύει. Ο χρόνος όμως κυλάει και η Σελήνη συνεχίζει την κίνησή της μέχρις ότου βρεθεί στη φάση του τελευταίου τέταρτου. Τέλος, η Σελήνη ξανάρχεται σε σύνοδο με τον Ήλιο, οπότε έχουμε και πάλι Νουμηνία ή Νέα Σελήνη. Από τη μια σύνοδο ως την επομένη, για τη συμπλήρωση δηλαδή όλων των φάσεων της Σελήνης, χρειάζονται περίπου 29,5 ημέρες, και για την ακρίβεια 29 ημέρες 12 ώρες, 44 λεπτά και 2,86 δευτερόλεπτα. Ο χρόνος αυτός ονομάζεται συνοδικός μήνας και είναι η χρονική περίοδος μεταξύ δύο διαδοχικών πανσελήνων ή δύο διαδοχικών φάσεων Νέας Σελήνης, από την οποία γεννήθηκε ο ημερολογιακός μας μήνας. Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που τα πρώτα ημερολόγια βασίζονταν σε έναν κύκλο σεληνιακών μηνών. Υπάρχει όμως και ένας άλλος «μήνας» που ονομάζεται «αστρικός μήνας», και είναι ο πραγματικός χρόνος μιας πλήρους περιφοράς της Σελήνης γύρω από τη Γη αφού μετράει την χρονική περίοδο μεταξύ δύο διαδοχικών περασμάτων της Σελήνης μπροστά από ένα δεδομένο άστρο. Η κίνηση αυτή γίνεται εμφανής καθώς η θέση της Σελήνης ανάμεσα στα άστρα αλλάζει από νύχτα σε νύχτα. Ο χρόνος αυτός είναι περίπου 27 ημέρες, και για την ακρίβεια 27 ημέρες 7 ώρες, 43 λεπτά και 11,5 δευτερόλεπτα. Η αιτία της μεγαλύτερης διάρκειας του συνοδικού μήνα σε σχέση με τον αστρικό μήνα είναι αρκετά απλή: Κατά τη διάρκεια ενός μήνα, το ντουέτο Γη και Σελήνη έχει διασχίσει μια αρκετά μεγάλη απόσταση γύρω από τον Ήλιο. Έτσι όταν η Σελήνη έχει ολοκληρώσει μία πλήρη περιφορά της γύρω από τη Γη, πρέπει να ταξιδέψει επιπλέον πάνω από δύο ακόμη ημέρες για να ξαναγυρίσει στην ίδια γραμμική σχέση που είχε με την Γη και τον Ήλιο ώστε να δημιουργηθούν οι ίδιες πάλι προϋποθέσεις που είναι αναγκαίες για να έχει την ίδια φάση με αυτή με την οποία άρχισε την τροχιά της γύρω από τη Γη. https://physicsgg.me/2022/08/11/το-αυγουστιάτικο-φεγγάρι/

Ο εντοπισμός ενός γαλαξιακού επιταχυντή σωματιδίων Pevatron. Είναι 100 φορές ισχυρότερος από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) Η ανάλυση των 12-ετών παρατηρήσεων κοσμικών ακτίνων γάμμα επέτρεψε στους ερευνητές να εντοπίσουν μια γαλαξιακή πηγή σωματιδίων με ενέργειες της τάξης των πετα-ηλεκτρονιοβόλτ (PeV) Οι κοσμικές ακτίνες βομβαρδίζουν συνεχώς τη Γη από όλες τις κατευθύνσεις. Το ενεργειακό φάσμα αυτών των σωματιδίων – τα οποία είναι κυρίως πρωτόνια και άλλοι ατομικοί πυρήνες – προσεγγίζεται με παρακάτω λογαριθμικό διάγραμμα. Τα περισσότερα από τα σωματίδια έχουν ενέργειες λίγων GeV (109eV) ή και μικρότερες. Όμως υπάρχουν κοσμικές ακτίνες με ενέργειες της τάξης των TeV (1012eV) (τερα-ηλεκτρονιοβόλτ), και πιο σπάνια πολύ ισχυρότερες, της τάξης τουλάχιστον του ενός PeV ή πετα-ηλεκτρονιοβόλτ (1015eV). Οι κοσμικές πηγές από τις οποίες προέρχονται αυτές οι υψηλής ενέργειας κοσμικές ακτίνες ονομάζονται «PeVatrons» (κατ’ αναλογία με τον Tevatron, τον πρώτο επιταχυντή στη Γη που πέτυχε ενέργειες ενός TeV). Ενώ θεωρούνται ότι προέρχονται από το εσωτερικό του Γαλαξία μας, η ταυτότητα των κοσμικών επιταχυντών «PeVatrons» που τις παράγουν παραμένει μυστήριο. Η ροή των κοσμικών ακτίνων ως συνάρτηση της ενέργειας (πηγή διαγράμματος) Σε μια πρόσφατη μελέτη που προέκυψε μετά από ανάλυση των δεδομένων που συλλέχθηκαν τα τελευταία 12 χρόνια από το τηλεσκόπιο Fermi Large Area Telescope (Fermi-LAT), επισημαίνεται ως πιθανή πηγή ένα υπόλειμμα σουπερνόβα (SuperNova Remnant=SNR).Η ακριβής προέλευση των κοσμικών ακτίνων είναι δύσκολο να προσδιοριστεί δεδομένου ότι οι τροχιές αυτών των φορτισμένων σωματιδίων επηρεάζονται από διαστρικά μαγνητικά πεδία. Οι αστρονόμοι χαρτογραφούν τις πηγές κοσμικών ακτίνων έμμεσα παρατηρώντας την ακτινοβολία γάμμα που δημιουργείται όταν οι κοσμικές ακτίνες αλληλεπιδρούν με το διαστρικό υλικό κοντά στο σημείο όπου οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι δημιουργήθηκαν τα σωματίδια. Αλλά η ακτινοβολία πολύ υψηλής ενέργειας που μπορεί να υποδηλώνει έναν κοσμικό επιταχυντή PeVatron μπορεί επίσης να δημιουργηθεί από άλλες διαδικασίες, όπως η αντίστροφη σκέδαση Compton της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου από τα υψηλής ενέργειας σχετικιστικά ηλεκτρόνια.Η Ke Fang και οι συνεργάτες της από το πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison μελέτησαν το υπόλειμμα σπουπερνόβα G106.3 + 2.7, σε απόσταση περίπου 2600 έτη φωτός από τη Γη, αναζητώντας έναν μηχανισμό που θα μπορούσε να εξηγήσει τόσο την ακτινοβολία γάμμα που ανιχνεύται από το Fermi-LAT όσο και τις ακτίνες Χ και ραδιοκύματα που μετρήθηκαν από άλλα παρατηρητήρια. Βρήκαν πως τα δεδομένα αποδεικνύουν ότι το G106.3 + 2.7 είναι PeVatron, καθώς είναι ασύμβατα με την αντίστροφη σκέδαση Compton. Η Fang ελπίζει ότι το G106.3 + 2.7 θα είναι το πρώτο από τα πολλά γαλαξιακά PeVatron που θα ανακαλυφθούν. https://physicsgg.me/2022/08/11/ο-εντοπισμός-ενός-γαλαξιακού-επιταχυ/

Η προεκτόξευση του διαστημικού σκάφους Soyuz МS-22 ξεκίνησε στο Μπαϊκονούρ. Το επανδρωμένο διαστημικό σκάφος μεταφοράς (MTS) Soyuz МS-22 ξεκινά την επεξεργασία του πριν από την πτήση στη μονάδα επεξεργασίας της τοποθεσίας 254 του κοσμοδρόμου Baikonur σύμφωνα με το πρόγραμμα του προγράμματος υποστήριξης μεταφοράς για το ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Σήμερα, MTS Soyuz МS- 22, το οποίο παραμένει σε λειτουργία αποθήκευσης από τα μέσα Δεκεμβρίου 2021, ενεργοποιήθηκε στην εγκατάσταση ολοκλήρωσης και δοκιμής. Κατά την εγκατάσταση του διαστημικού σκάφους στην εξέδρα ITF, οι ειδικοί της RSC Energia πραγματοποίησαν οπτική επιθεώρηση του διαστημικού σκάφους και παρακολούθηση αρχικής κατάστασης των συστημάτων επί του σκάφους, συνέδεσαν τον εξοπλισμό δοκιμής εδάφους, συνέδεσαν τη διάταξη δοκιμής και πραγματοποίησαν ενεργοποιήσεις ολοκλήρωσης αγοράς του υλικού υπηρεσίας. Στο εγγύς μέλλον, πρόκειται να πραγματοποιηθούν ηλεκτρικές δοκιμές ενσωματωμένων στο διαστημόπλοιο και να δοκιμαστούν τα ηλεκτρονικά συστήματα επί του σκάφους. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a που μεταφέρει το Soyuz-MS-22 στο πλαίσιο του προγράμματος παράδοσης των συμμετεχόντων στην αποστολή ISS-68 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τον Σεπτέμβριο του 2022. https://en.roscosmos.ru/22851/

Ανακαλύφθηκε εξωπλανήτης που ίσως είναι ο νεαρότερος του γαλαξία μας. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν για πρώτη φορά έναν τελείως «νεογέννητο» εξωπλανήτη, σε απόσταση 395 ετών φωτός από τη Γη, ο οποίος μπορεί να είναι ο νεαρότερος πλανήτης που έχει μέχρι σήμερα βρεθεί στον γαλαξία μας.Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Γιέχαν Μπάε του Πανεπιστημίου της Φλόριντα και του Εθνικού Παρατηρητηρίου Ραδιοααστρονομίας (NRAO) των ΗΠΑ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal Letters», πραγματοποίησαν την ανακάλυψη με το τηλεσκόπιο ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) στη Χιλή.Ο πολύ νεαρός εξωπλανήτης, που είναι ακόμη «υπό κατασκευή», καθώς βρίσκεται εντός του δίσκου πρωτογενούς ύλης (αερίων και σκόνης) που περιβάλλει το άστρο του, φαίνεται να έχει το μέγεθος του Δία. Κινείται πέριξ του επίσης νεαρού άστρου AS 209 στον αστερισμό του Οφιούχου, το οποίο έχει ηλικία μόνο 1,6 εκατομμύρια χρόνια, συνεπώς ο πλανήτης του θα είναι ακόμη νεότερος, ίσως 1,5 εκατ. ετών (συγκριτικά η Γη έχει ηλικία περίπου 4,5 δισεκατομμυρίων ετών).Ο εξωπλανήτης φαίνεται να βρίσκεται σε απρόσμενα μεγάλη απόσταση από το άστρο του, περίπου 200 φορές μεγαλύτερη από την απόσταση Γης-Ήλιου. Οι αστρονόμοι δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς ένα τόσο νεαρό άστρο είναι δυνατό να υποστηρίξει έναν τόσο μεγάλο πλανήτη σε τόσο μεγάλη απόσταση. Ο πλανήτης θα αποτελέσει μελλοντικό στόχο του νέου ισχυρού αμερικανικού διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb Space Telescope, με στόχο να υπολογιστεί η μάζα και η χημική σύνθεση της ατμόσφαιράς του.Κατά τα τελευταία 30 χρόνια οι αστρονόμοι έχουν επιβεβαιώσει την ύπαρξη άνω των 5.000 εξωπλανητών, ενώ πολλοί ακόμη αναμένουν την επιβεβαίωσή τους με νέες παρατηρήσεις. https://www.in.gr/2022/08/11/b-science/space/diastima-anakalyfthike-eksoplanitis-pou-isos-einai-o-nearoteros-tou-galaksia-mas/

Προσκρούσεις γιγάντιων μετεωριτών δημιούργησαν τις ηπείρους. Οι ήπειροι της Γης σχηματίστηκαν από τις πτώσεις τεράστιων μετεωριτών κατά τη διάρκεια του πρώτου δισεκατομμυρίου από τα περίπου 4,5 δισ. έτη της ύπαρξης του πλανήτη μας. Αυτό εκτιμούν επιστήμονες που βρήκαν στο υπέδαφος της Αυστραλίας νέες ενδείξεις γι’ αυτή τη θεωρία.Οι ερευνητές από την Αυστραλία, την Κίνα και τις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον δρ Τιμ Τζόνσον της Σχολής Γεωεπιστημών και Πλανητικών Επιστημών του αυστραλιανού Πανεπιστημίου Curtin, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», επεσήμαναν ότι η ιδέα πως οι ήπειροι αρχικά δημιουργήθηκαν στις περιοχές όπου έγινε η πρόσκρουση γιγάντιων μετεωριτών, έχει διατυπωθεί εδώ και δεκαετίες, αλλά έως τώρα δεν υπήρχαν βάσιμες ενδείξεις που να την υποστηρίζουν.Ο Τζόνσον δήλωσε ότι, αυτή τη φορά, «εξετάζοντας μικροσκοπικούς κρυστάλλους του ορυκτού ζιρκονίου από την περιοχή Πιλμπάρα Κρέιτον στη Δυτική Αυστραλία, όπου έχει βρεθεί το καλύτερο διατηρημένο απομεινάρι του αρχαίου γήινου φλοιού, εντοπίσαμε ενδείξεις γι’ αυτές τις γιγάντιες προσκρούσεις μετεωριτών. Η μελέτη της σύνθεσης των ισοτόπων οξυγόνου σε αυτούς τους κρυστάλλους ζιρκονίου αποκάλυψε μια διαδικασία «από πάνω προς τα κάτω», που άρχισε με την τήξη των πετρωμάτων κοντά στην επιφάνεια και συνεχίστηκε βαθύτερα, και η οποία συνάδει με τις γεωλογικές επιπτώσεις από τις πτώσεις των γιγάντιων μετεωριτών».Οι ερευνητές ανέφεραν ότι «η νέα έρευνα παρέχει τα πρώτα βάσιμα στοιχεία ότι οι διαδικασίες που τελικά διαμόρφωσαν τις ηπείρους, ξεκίνησαν με τις προσκρούσεις των γιγάντιων μετεωριτών, παρόμοιων με εκείνων που ευθύνονταν για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, οι οποίες όμως συνέβησαν δισεκατομμύρια χρόνια νωρίτερα».Η κατανόηση του σχηματισμού και της συνεχιζόμενης εξέλιξης των ηπείρων θεωρείται σημαντική, με δεδομένο ότι αυτές φιλοξενούν την μεγάλη πλειονότητα της βιομάζας της Γης, όλους τους ανθρώπους και σχεδόν όλα τα σημαντικά ορυκτά του πλανήτη.«Μεταξύ άλλων οι ήπειροι φιλοξενούν κρίσιμα μέταλλα όπως το λίθιο, τον ψευδάργυρο και το νικέλιο, τα οποία είναι ζωτικά για τις νέες πράσινες τεχνολογίες, που είναι αναγκαίες προκειμένου να υλοποιηθούν οι υποχρεώσεις μας να μετριάσουμε την κλιματική αλλαγή», επεσήμανε ο Τζόνσον. Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση: https://www.nature.com/articles/s41586-022-04956-y https://physicsgg.me/2022/08/10/προσκρούσεις-γιγάντιων-μετεωριτών-δ/

Πώς λούζονται όσοι κατοικούν στον... Διεθνή Διαστημικό Σταθμό -Ιταλίδα αστροναύτης μοιράζεται την εμπειρία της . Είναι γνωστό ότι πολλά πράγματα αλλάζουν όταν βρίσκεσαι σε χώρους με μηδενική βαρύτητα, όπως ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός που βρίσκεται πάντοτε σε τροχιά γύρω από τη Γη.Αυτό που δεν είναι ενδεχομένως τόσο γνωστό είναι πως και οι απλές, καθημερινές συνήθειες αλλάζουν σε σχέση με τη γήινη εκδοχή τους και γίνονται... Zero gravity.Μία από τις συνήθειες αυτές είναι το πλύσιμο του σώματος αλλά και τον μαλλιών. Το μπάνιο και του λούσιμο αποτελούν, για πολλούς, καθημερινή συνήθεια, όμως στον διεθνή διαστημικό σταθμό είναι αρκετά δυσκολότερη η επιτέλεσή του και απαιτεί περισσότερους από έναν ανθρώπους.Στο ISS, οι αστροναύτες δεν κάνουν ντους, αλλά χρησιμοποιούν υγρό σαπούνι, νερό και σαμπουάν χωρίς ξέβγαλμα. Απλώνουν υγρό σαπούνι και νερό από ειδικές θήκες στο δέρμα τους. Στη συνέχεια χρησιμοποιούν σαπούνι χωρίς ξέβγαλμα με λίγο νερό για να καθαρίσουν τα μαλλιά τους. Χρησιμοποιούν επίσης πετσέτες για να σκουπίσουν το νερό που περισσεύει.Παρακάτω η Σαμάνθα Κριστοφορέτι, η 45χρονη Ιταλίδα πρώην πιλότος και νυν αστροναύτης, μοιράζεται με τους ακόλουθούς της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα βίντεο στο οποίο παρουσιάζει λεπτομερώς την ρουτίνα περιποίησης των μαλλιών της, πως στίβει την πετσέτα της και πως τυλίγει μία τορτίγια. Για την ιστορία Στις πρώτες μέρες της NASA, οι αστροναύτες στις αποστολές Gemini και Apollo είχαν πολύ λίγες επιλογές. Μπορούσαν να κάνουν ένα μπάνιο με σφουγγάρι με μια πετσέτα, σαπούνι και νερό, αλλά το νερό ήταν πολύ περιορισμένο μέσα σε μικροσκοπικές κάψουλες. Αυτοί οι άνθρωποι, επίσης, δεν άλλαζαν πραγματικά ρούχα. Όταν οι αστροναύτες επέστρεψαν στη Γη τη δεκαετία του 1960, έμαθαν από τα λάθη τους.Επάλειφαν με υγρό σαπούνι όλο τους το σώμα και μετά το ξέπλεναν με 12 φλιτζάνια (2,8 λίτρα) πεπιεσμένου νερού που περνούσε από έναν εύκαμπτο σωλήνα με μια κεφαλή ντους. Στη συνέχεια έπρεπε να στεγνώσουν με μια πετσέτα και να αναρροφήσουν κάθε σταγόνα νερού πριν μπουν στον εξοπλισμό και βραχυκυκλώσουν κάτι.Από την αρχή μέχρι το τέλος, η διαδικασία κράταγε δύο ώρες, οπότε πολλοί αστροναύτες την παρέλειπαν. Και πάλι έμαθαν από τα λάθη τους.Κατά την εποχή των διαστημικών λεωφορείων, οι αστροναύτες χρησιμοποιούσαν το σύστημα σπογγώδους λουτρού, όπως έκαναν τα πληρώματα Gemini και Apollo. Αλλά ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη σήμερα έχει βελτιώσει την κατάσταση του ντους στη μορφή που μας παρουσιάζει η κυρία Κριστοφορέτι. Όλο το νερό παρέχεται σε μικρά σακουλάκια και όποιο πέσει στο δέρμα τους κολλάει σε σταγόνες. Για τον καθαρισμό, οι αστροναύτες χρησιμοποιούν σαπούνι χωρίς ξέβγαλμα, συν λίγο νερό από μια θήκη και σαμπουάν για να καθαριστούν. Κάθε νερό που χρησιμοποιούν πρέπει να συλλαμβάνεται με μια πετσέτα προς αποφυγήν βραχυκυκλώσεων.Οποιαδήποτε υγρασία μένει πίσω συλλαμβάνεται από το Σύστημα Περιβαλλοντικού Ελέγχου και Υποστήριξης Ζωής και ανακυκλώνεται. Και εννοούμε την όποια υγρασία. Το σύστημα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού ανακτά κάθε σταγόνα νερού, από το ντους μέχρι την αναπνοή και την ούρηση, στη συνέχεια το καθαρίζει και το επαναχρησιμοποιεί. https://www.iefimerida.gr/kosmos/pos-loyzontai-osoi-katoikoyn-ston-diethni-diastimiko-stathmo-italida-astronaytis

NASA: Πώς η σκόνη επηρεάζει το κλίμα – Δορυφορική φωτογραφία της Κύπρου. Mια νέα αποστολή της NASA θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα πώς η αερομεταφερόμενη σκόνη, η οποία έχει βάρος ίσο με 10.000 αεροπλανοφόρα, επηρεάζει το κλίμα και με ποιο τρόπο, εάν δηλαδή το θερμαίνει ή το ψύχει.Σε ανακοίνωσή της, η NASA προβάλλει δορυφορική φωτογραφία που λήφθηκε τον Ιούνιο του 2020 στην οποία απεικονίζεται η γεωγραφική περιοχή της Αν. Μεσογείου με την Κύπρου στο κέντρο.Η λεζάντα της φωτογραφίας αναφέρει “Ένα νέφος σκόνης απλώνεται στην ανατολική Μεσόγειο, καλύπτοντας τμήματα της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου. Η αποστολή EMIT της NASA θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα πώς η αερομεταφερόμενη σκόνη επηρεάζει το κλίμα”.Το όργανο παρακολούθησης ΕΜΙΤ άρχισε ήδη τις πρώτες του μετρήσεις μετά την εκτόξευσή του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τον Ιούλιο.Το EMIT είναι το πρώτο όργανο που θα χρησιμοποιήσει μια νέα τεχνολογία φασματομετρίας που εφευρέθηκε από τη NASA για την ολοκληρωμένη μέτρηση της σύνθεσης της σκόνης της Γης.Είναι σχεδιασμένη να αναλύει την αερομεταφερόμενη σκόνη για να μελετήσει εάν και πως αυτή επηρεάζει το κλίμα. Σκόνη με βάρος 10.000 αεροπλανοφόρων Οπως σημειώνει η NASA, κάθε χρόνο, οι ισχυροί άνεμοι μεταφέρουν περισσότερους από ένα δισεκατομμύριο μετρικούς τόνους – ή το βάρος 10.000 αεροπλανοφόρων – ορυκτής σκόνης από τις ερήμους της Γης και άλλες ξηρές περιοχές μέσω της ατμόσφαιρας.Ενώ οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι η σκόνη επηρεάζει το περιβάλλον και το κλίμα, δεν έχουν αρκετά δεδομένα για να προσδιορίσουν, λεπτομερώς, ποιες είναι ή μπορεί να είναι αυτές οι επιπτώσεις στο μέλλον – τουλάχιστον όχι ακόμη.Το όργανο της NASA θα συμβάλει στην κάλυψη αυτών των κενών και μεταξύ άλλων θα προσδιορίσει τη σύνθεση της ορυκτής σκόνης από τις άνυδρες περιοχές της Γης, θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς η σκόνη επηρεάζει τις διάφορες διαδικασίες του πλανήτη, ενώ τα δεδομένα του θα βελτιώσουν την ακρίβεια των κλιματικών μοντέλων και θα βοηθήσει τους επιστήμονες να προβλέψουν πώς τα μελλοντικά κλιματικά σενάρια θα επηρεάσουν το είδος και την ποσότητα της σκόνης στην ατμόσφαιρά μας. Θερμαίνει ή ψύχει τον πλανήτη μας η σκόνη; Αυτή τη στιγμή, οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν εάν η ορυκτή σκόνη έχει σωρευτική επίδραση θέρμανσης ή ψύξης στον πλανήτη. Αυτό συμβαίνει επειδή τα σωματίδια σκόνης στην ατμόσφαιρα έχουν διαφορετικές ιδιότητες.Για παράδειγμα, ορισμένα σωματίδια μπορεί να είναι σκούρα κόκκινα, ενώ άλλα μπορεί να είναι λευκά. Το χρώμα, αναφέρει, έχει σημασία γιατί καθορίζει αν η σκόνη θα απορροφήσει την ενέργεια του Ήλιου, όπως τα σκουρόχρωμα ορυκτά, ή θα την αντανακλά, όπως τα ανοιχτόχρωμα ορυκτά. Εάν περισσότερη σκόνη απορροφά την ενέργεια του Ήλιου από ό,τι την αντανακλά, θα θερμάνει τον πλανήτη και το αντίστροφο.Το EMIT θα παρέχει μια λεπτομερή εικόνα για το πόση σκόνη προέρχεται από τα σκοτεινά και πόση από τα ανοικτόχωρμα ορυκτά.Αυτές οι πληροφορίες θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να προσδιορίσουν εάν η σκόνη θερμαίνει ή ψύχει τον πλανήτη συνολικά, καθώς και σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο.Τα σωματίδια της ορυκτής σκόνης ποικίλλουν ως προς το χρώμα επειδή αποτελούνται από διαφορετικές ουσίες. Η σκούρα κόκκινη ορυκτή σκόνη παίρνει το χρώμα της, για παράδειγμα, από τον σίδηρο. Η σύνθεση των σωματιδίων σκόνης επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν με πολλές από τις φυσικές διεργασίες της Γης.Για παράδειγμα, η ορυκτή σκόνη παίζει ρόλο στο σχηματισμό νεφών και στην χημεία της ατμόσφαιρας. Όταν η ορυκτή σκόνη εναποτίθεται στους ωκεανούς ή στα δάση, μπορεί να παρέχει θρεπτικά συστατικά για ανάπτυξη, λειτουργώντας σαν λίπασμα. Όταν πέφτει σε χιόνι ή πάγο, η σκόνη επιταχύνει το λιώσιμο, οδηγώντας σε περισσότερη απορροή νερού. Οσον αφορά τον άνθρωπο, η σκόνη μπορεί να είναι επικίνδυνη για την υγεία όταν εισπνέεται.Το σίγουρο είναι ότι με τις αναμενόμενες μετρήσεις θα δοθούν απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα και θα ανοίξουν νέοι ορίζοντες στην κατανόηση του ρόλου που διαδραματίζει η σκόνη στον πλανήτη μας. https://www.in.gr/2022/08/10/b-science/perivallon-b-science/nasa-pos-skoni-epireazei-klima-doryforiki-fotografia-tis-kyprou/