Δροσος Γεωργιος

Η προετοιμασία πριν από την πτήση του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-21 ξεκίνησε στο Baikonur. Στο τεχνικό συγκρότημα της τοποθεσίας 254 του κοσμοδρομίου Baikonur, ολοκληρώθηκαν οι εργασίες για την επανενεργοποίηση και προετοιμασία του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους μεταφοράς Soyuz MS-21 (TPK) για το τελικό στάδιο του προγράμματος δοκιμών εδάφους. Σήμερα, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, το Soyuz MS-21 TPK, το οποίο βρίσκεται σε λειτουργία αποθήκευσης από τις 7 Δεκεμβρίου 2021, άνοιξε ξανά στο κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμών. Μετά την εγκατάσταση του πλοίου στο slipway MIK, οι ειδικοί της RSC Energia πραγματοποίησαν εξωτερική επιθεώρηση του προϊόντος και έλεγχο της αρχικής κατάστασης των συστημάτων επί του σκάφους, συνέδεσαν τον εξοπλισμό δοκιμής εδάφους, συναρμολόγησαν το κύκλωμα δοκιμής και δοκίμασαν τον εξοπλισμό σέρβις. Το σχέδιο εργασίας για το εγγύς μέλλον προβλέπει εκτενείς ηλεκτρικές δοκιμές και δοκιμές των αυτομάτων του πλοίου. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το Soyuz MS-21 TPK στο πλαίσιο του προγράμματος παράδοσης μελών της Expedition 66/67 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τον Μάρτιο του 2022. https://www.energia.ru/ru/news/news-2022/news_01-14.html

H διαστημική αναιμία απειλεί τους αστροναύτες. Τα ταξίδια στο Διάστημα καταστρέφουν πολλά περισσότερα ερυθροκύτταρα ή ερυθρά αιμοσφαίρια, από ό,τι στη Γη, προκαλώντας παρατεταμένη διαστημική αναιμία που μπορεί να αποδειχθεί σοβαρό πρόβλημα στις μελλοντικές επανδρωμένες διαστημικές αποστολές.Αυτό προκύπτει από μια νέα καναδική επιστημονική έρευνα, την πρώτη του είδους της στον κόσμο, η οποία έγινε στο σώμα 14 αστροναυτών και έδειξε ότι αυτοί είχαν χάσει 54% περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια σε σχέση με τις φυσιολογικές αναμενόμενες κυτταρικές απώλειες τους, αν δεν είχαν ταξιδέψει στο διάστημα.Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Γκι Τριντέλ του καναδικού Πανεπιστημίου και του Νοσοκομείου της Οτάβα, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Nature Medicine», ανέφεραν ότι «η διαστημική αναιμία είχε συστηματικά διαπιστωθεί, όταν οι αστροναύτες επέστρεφαν στη Γη από τις πρώτες διαστημικές αποστολές τους, αλλά μέχρι σήμερα δεν ξέραμε γιατί συνέβαινε. Η μελέτη μας δείχνει ότι από τη στιγμή που οι αστροναύτες φτάνουν στο διάστημα, καταστρέφονται περισσότερα ερυθροκύτταρα τους και αυτό συνεχίζεται καθ' όλη τη διάρκεια της αποστολής τους».Πριν από αυτή τη μελέτη, πιστευόταν ότι η διαστημική αναιμία ήταν απλώς μια ταχεία προσαρμογή στην μετατόπιση των υγρών στο πάνω μέρος του σώματος των αστροναυτών, όταν έφταναν στο διάστημα. Οι αστροναύτες χάνουν με αυτόν τον τρόπο το 10% των υγρών μέσα στα αιμοφόρα αγγεία τους. Οι επιστήμονες νόμιζαν ότι στο σώμα των αστροναυτών καταστρεφόταν γρήγορα ένα αντίστοιχο 10% από τα ερυθρά αιμοσφαίρια τους (αιμόλυση) προκειμένου να αποκατασταθεί η ισορροπία των υγρών, κάτι που εκτιμάται ότι συμβαίνει μετά από 10-15 μέρες.Όμως η νέα έρευνα, που χρηματοδοτήθηκε από την Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος, βρήκε ότι η καταστροφή των ερυθροκυττάρων - τα οποία μεταφέρουν οξυγόνο από τους πνεύμονες σε όλο το σώμα παίζοντας έτσι ζωτικό ρόλο - δεν προκαλείται από την ανισορροπία των υγρών στον οργανισμό, αλλά αποτελεί πρωταρχική συνέπεια του ίδιου του γεγονότος ότι το σώμα ξαφνικά βρίσκεται στο διάστημα. Αυτό επιβεβαιώθηκε, επειδή παρακολουθήθηκε και μετρήθηκε η καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων σε 14 αστροναύτες στη διάρκεια όλης της εξάμηνης παραμονής τους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.Στη Γη το ανθρώπινο σώμα δημιουργεί και καταστρέφει σχεδόν δύο εκατομμύρια ερυθρά αιμοσφαίρια κάθε δευτερόλεπτο, αλλά στο διάστημα ο ρυθμός καταστροφής αυξάνεται σε περίπου τρία εκατομμύρια ανά δευτερόλεπτο (αύξηση κατά 54%). Το ίδιο συμβαίνει τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες αστροναύτες, που νιώθουν εξίσου πιο αδύναμοι και κουρασμένοι λόγω της διαστημικής αναιμίας.«Ευτυχώς η ύπαρξη λιγότερων ερυθρών αιμοσφαιρίων στο διάστημα δεν αποτελεί πρόβλημα, όταν το σώμα βιώνει την έλλειψη βαρύτητας. Όταν όμως επιστρέφει στη Γη ή στο μέλλον πιθανώς θα προσεδαφιστεί σε άλλους πλανήτες ή δορυφόρους, η αναιμία θα επηρεάζει την ενέργεια, την αντοχή και τη δύναμη των αστροναυτών, κάτι που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τους στόχους μιας αποστολής. Οι συνέπειες της αναιμίας γίνονται αισθητές μόνο όταν κανείς προσεδαφίζεται και πρέπει να αντιμετωπίσει ξανά τη βαρύτητα», δήλωσε ο δρ Τριντέλ. Όπως είπε, η διαστημική αναιμία θυμίζει την κατάσταση των ασθενών που έμειναν για καιρό σε ΜΕΘ λόγω Covid-19 ή άλλης αρρώστιας.Η μελέτη MARROW των 14 αστροναυτών έδειξε ότι η διαστημική αναιμία είναι μεν αναστρέψιμη, αλλά στη Γη χρειάζονται τρεις έως τέσσερις μήνες για να επιστρέψουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια σταδιακά προς τα φυσιολογικά επίπεδα τους. Αλλά και πάλι, διαπιστώθηκε ότι ένα έτος μετά την επιστροφή στη Γη (χρονικό διάστημα ανησυχητικά μεγάλο για έναν αστροναύτη σε άλλο πλανήτη), η καταστροφή των ερυθρών κυττάρων των αστροναυτών παρέμενε 30% πάνω από τα επίπεδα προτού πάνε στο διάστημα. Διαπιστώθηκε ότι όσο μεγαλύτερη είναι η παραμονή στο διάστημα, τόσο χειρότερη είναι η διαστημική αναιμία, κάτι που αφορά ιδίως τις μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη και, ακόμη περισσότερο, στον 'Αρη, ένα ταξίδι στον οποίο μετ' επιστροφής θα διαρκεί τουλάχιστον δύο χρόνια.Η επίπτωση των νέων ευρημάτων αφορά και τους μελλοντικούς διαστημικούς τουρίστες, ιδίως αν πάσχουν από αναιμία ή άλλες παθήσεις του αίματος. Τόσο γι' αυτούς, όσο και για τους αστροναύτες θα απαιτηθεί ειδική διατροφή, με περισσότερο σίδηρο και πιο πολλές θερμίδες, για να αυξηθεί η παραγωγή των ερυθρών αιμοσφαιρίων τους τόσο κατά το διαστημικό ταξίδι, όσο και μετά από αυτό. Από την άλλη, σύμφωνα με τους επιστήμονες, παραμένει άγνωστο για πόσο καιρό το σώμα μπορεί να υφίσταται αυτή την ταχύτερη καταστροφή και παραγωγή των αιμοσφαιρίων στο αίμα, προκειμένου να αυτο-επιδιορθωθεί. https://www.naftemporiki.gr/story/1821768/h-diastimiki-anaimia-apeilei-tous-astronautes

Η επίλυση του ενεργειακού προβλήματος διαμέσου της πυρηνικής σύντηξης. H Ευρώπη και το ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» προωθούν την έρευνα με στόχο την άφθονη, καθαρή και βιώσιμη ενέργεια μέσω Σύντηξης Χάρτης των Ευρωπαϊκών Συμμετοχών στο Πρόγραμμα Σύντηξης και των Συνδεδεμένων Χωρών. Άφθονη, καθαρή και βιώσιμη ενέργεια είναι προϋπόθεση για την ανθρώπινη ευημερία. Αυτό το όνειρο θα πραγματοποιηθεί όταν οι επιστήμονες και μηχανικοί καταφέρουν να κατακτήσουν τη φυσική διαδικασία με την οποία ο ήλιος παράγει την ενέργεια που εκπέμπει. Αυτή η φυσική διαδικασία ονομάζεται Σύντηξη και μεγάλος αριθμός Ευρωπαϊκών Ερευνητικών Κέντρων και Πανεπιστημίων εδώ και δεκαετίες εργάζονται με σκοπό να επιτύχουν την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τη Σύντηξη. Το Ευρωπαϊκό εγχείρημα υλοποιείται μέσω των Προγραμμάτων-Πλαισίων στα οποία συμμετέχουν όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη.Η Γενική Γραμματεία Έρευνας και Καινοτομίας έχει εξουσιοδοτήσει το Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος» (ΕΚΕΦΕ «Δ») για τη Διαχείριση της Ελληνικής συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Κοινοπραξία του Ερευνητικού Προγράμματος Σύντηξης με την ονομασία EUROfusion. Στο πρόγραμμα αυτό, το οποίο συγχρηματοδοτείται από τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Καινοτομίας και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, συμμετέχουν εκτός από το ΕΚΕΦΕ «Δ» και οκτώ συνδεδεμένα Ελληνικά Πανεπιστήμια.Η συνέχιση του προγράμματος EUROfusion στο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Πλαίσιο 2021-2027, Horizon Europe, υπογράφηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2021. Επομένως, τα επόμενα επτά έτη οι Έλληνες επιστήμονες συνεργαζόμενοι με τους συναδέλφους τους από τα άλλα Ευρωπαϊκά Ιδρύματα θα συμμετέχουν σε διάφορες ερευνητικές περιοχές με στόχο την ανάπτυξη της ενέργειας μέσω Σύντηξης.Oι ερευνητικές δραστηριότητες της ομάδας Τεχνολογίας Σύντηξης του ΕΚΕΦΕ «Δ», με τη συμμετοχή τριών Ινστιτούτων του ΕΚΕΦΕ «Δ», θα εστιαστούν ερευνητικά σε θέματα μελέτης της επίδρασης της ακτινοβολίας σε υλικά σύντηξης με στόχο την ανάπτυξη υλικών ανθεκτικών στην ακτινοβολία, στην κατανόηση της αλληλεπίδρασης του πλάσματος με τα εσωτερικά τοιχώματα του αντιδραστήρα σύντηξης που περιβάλλει το πλάσμα, στην ανάπτυξη ανιχνευτών νετρονίων, καθώς και σε νετρονικούς και ραδιολογικούς υπολογισμούς και μετρήσεις για την επιβεβαίωση κωδίκων. Προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές και υποψήφιοι διδάκτορες θα εκπαιδευθούν σε θέματα Σύντηξης. https://physicsgg.me/2022/01/14/η-επίλυση-του-ενεργειακού-προβλήματο/

Χρυσό Μετάλλιο για το 2022 της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας στον καθηγητή Γ. Ευσταθίου. Royal Society Η βρετανική Βασιλική Εταιρεία Αστρονομίας ανακοίνωσε ότι απονέμει την κορυφαία διάκριση της, το Χρυσό Μετάλλιο Αστρονομίας για το 2022, στον ελληνοκυπριακής καταγωγής καθηγητή αστροφυσικής του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ Γιώργο Ευσταθίου, έναν από τους κορυφαίους κοσμολόγους στον κόσμο. Το Χρυσό Μετάλλιο, που απονεμήθηκε για πρώτη φορά το 1824, αποτελεί αναγνώριση του συνόλου του έργου και των επιτευγμάτων ενός επιστήμονα και με αυτό έχουν τιμηθεί στο παρελθόν διάσημοι επιστήμονες όπως ο 'Αλμπερτ Αϊνστάιν, ο Έντουιν Χαμπλ, ο 'Αρθουρ Έντιγκτον και ο Στίβεν Χόκινγκ. Από το 1964 απονέμεται ένα χρυσό μετάλλιο για την αστρονομία και ένα για τη γεωφυσική (αυτό φέτος απονέμεται στον καθηγητή Ρίτσαρντ Χορν της Βρετανικής Αποστολής στην Ανταρκτική).Όπως αναφέρει το σκεπτικό της απονομής, ο Γ. Ευσταθίου «είναι ανάμεσα στους πιο διακεκριμένους κοσμολόγους της γενιάς του, ένας από τους αρχιτέκτονες του καθιερωμένου προτύπου της κοσμολογίας LCDM». Μεταξύ άλλων, έχει κάνει πρωτοποριακές υπολογιστικές προσομοιώσεις για τη δομή του σύμπαντος και σημαντικές αναλύσεις για την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου (CΜΒ).Ο Γιώργος Ευσταθίου γεννήθηκε το 1955 στο Λονδίνο, από γονείς που είχαν μεταναστεύσει από την Κύπρο στη Βρετανία στις αρχές του 1950. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (1976) και πήρε το διδακτορικό του στην αστρονομία από το Πανεπιστήμιο του Ντάραμ (1979). Αφού έκανε μεταδιδακτορική έρευνα στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ) και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπου υπήρξε επικεφαλής του τμήματος αστροφυσικής έως το 1994, μετακινήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου διετέλεσε έως το 2008 διευθυντής του Ινστιτούτου Αστρονομίας, ενώ έκτοτε και μέχρι σήμερα είναι διευθυντής του Ινστιτούτου Κοσμολογίας. Μεταξύ άλλων διεθνών διακρίσεων (βραβεία Maxwell, Heineman, Gruber, Nemitsas κά), έχει τιμηθεί με το Βραβείο Αστροφυσικής του Ιδρύματος Μποδοσάκη (1994). https://www.naftemporiki.gr/story/1821765/xruso-metallio-gia-to-2022-tis-basilikis-astronomikis-etaireias-tis-bretanias-ston-kathigiti-g-eustathiou

Η Γη βρίσκεται μέσα σε μια φούσκα εκρήξεων σουπερνόβα. Leah Hustak (STScI) Στην εικόνα η κοσμική φυσαλίδα μέσα στην οποία βρισκόμαστε με τον Ήλιο να λάμπει στο κέντρο του. Μια φορά και ένα καιρό στην γαλαξιακή μας γειτονιά ένα σμήνος άστρων καταστράφηκε και οι τρομερές εκρήξεις σουπερνόβα δημιούργησαν μια κοσμική δομή, μια φυσαλίδα έκταση χιλίων ετών φωτός η οποία οι παρατηρήσεις που γίνονται σε αυτή δείχνουν ότι συνεχίζει να μεγαλώνει. Οι επιστήμονες ονόμασαν αυτή τη δομή «Τοπική Φυσαλίδα» και με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση Nature ερευνητική ομάδα παρουσιάζει ένα λεπτομερή τρισδιάστατο χάρτη της. Όπως φαίνεται στον χάρτη το ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται στο κέντρο αυτής της κοσμικής φούσκας ενώ παράλληλα αποκαλύπτονται διάφορα στοιχεία για το τι συμβαίνει μέσα σε αυτή.«Για πρώτη φορά μπορούμε να εξηγήσουμε το πώς ξεκίνησαν οι διεργασίες γέννησης των κοντινών μας άστρων» αναφέρει η αστρονόμος Κάθριν Ζούκερ ειδική στην οπτικοποίηση δεδομένων στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και το Κέντρο Αστροφυσικής Σμιθσόνιαν εκ των επικεφαλής αυτής της έρευνας. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η φυσαλίδα δημιουργήθηκε από τις εκρήξεις περίπου 15 άστρων πριν από περίπου 14 εκατ. έτη και το ηλιακό μας σύστημα εισήλθε σε αυτή πριν από περίπου πέντε εκατ. έτη.Όπως αναφέρουν οι ερευνητές υπάρχουν πολλές τέτοιου είδους κοσμικές φυσαλίδες στο Σύμπαν αλλά η θέση που έχει το ηλιακό μας σύστημα μέσα σε αυτό, δηλαδή ακριβώς στο κέντρο του είναι σπάνια. Όπως λένε η θέση αυτή που βρισκόμαστε μας επιτρέπει να κοιτάζουμε τον ουράνιο θόλο και να εντοπίζουμε συνεχώς τη γέννηση νέων άστρων.«Πρόκειται για ένα εκπληκτικό αστυνομικό μυθιστόρημα η πλοκή του οποίου είναι προϊόν πραγματικών δεδομένων και θεωριών. Μπορούμε τώρα να συνθέσουμε το παζλ της γέννησης άστρων στη γειτονιά μας χρησιμοποιώντας διάφορα εργαλεία και στοιχεία όπως μοντέλα εκρήξεων σουπερνόβα, τις κινήσεις άστρων και τρισδιάστατη χαρτογράφηση της ύλης που περιβάλλει την Τοπική Φυσαλίδα» δηλώνει η Αλίσα Γκούντμαν, αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο Χαρβαρντ και στο Κέντρο Αστροφυσικής Σμιθσόνιαν που μαζί με την Ζούκερ ηγήθηκαν της έρευνας η οποία ανάμεσα στα άλλα είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη ενός λογισμικού τρισδιάστατης χαρτογράφησης. Το λογισμικό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να χαρτογραφηθούν και άλλες τέτοιου είδους κοσμικές φυσαλίδες που υπάρχουν στο Σύμπαν και να μάθουμε τον ρόλο που παίζουν στην γέννηση νέων άστρων. https://www.naftemporiki.gr/story/1821710/i-gi-brisketai-mesa-se-mia-fouska-ekrikseon-soupernoba

Πολυσύμπαν και σωματίδιο Higgs. Μια νέα θεωρία που πρϋποθέτει την δημιουργία πολλών συμπάντων μαζί με το δικό μας σύμπαν, θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί η μάζα του σωματιδίου Higgs είναι μικρότερη σε σχέση με αυτή που προβλέπει το καθιερωμένο πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων.Το καθιερωμένο πρότυπο ήταν δυσανάλογα επιτυχημένο, παρέχοντας προβλέψεις που περιγράφουν τις θεμελιώδεις δυνάμεις και σωματίδια του σύμπαντος μας, οι οποίες επιβεβαιώθηκαν με μεγάλη πειραματική ακρίβεια. Ταυτόχρονα, όμως εμφανίζει και μερικές κραυγαλέες ‘τρύπες’. Δεν προβλέπει σωματίδια που να αντιστοιχούν στην σκοτεινή ύλη, δεν εξηγεί την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος και προβλέπει τουλάχιστον τριπλάσια μάζα για το σωματίδιο Higgs σε σχεση με την τιμή που μετρήθηκε πειραματικά.Ο Raffaele Tito D’Agnolo (πανεπιστήμιο Paris-Saclay) και ο Daniele Teresi (CERN) διατύπωσαν μια θεωρία που εξηγεί την ελαφρότητα του σωματιδίου Higgs. Το μοντέλο τους που επικαλείται το πολυσύμπαν φιλοδοξεί να εξηγήσει επίσης κι άλλα προβλήματα, όπως το γιατί η ύλη και η αντιύλη βιώνουν παρόμοια τις ισχυρές αλληλεπιδράσεις.Ως σημείο εκκίνησης στο μοντέλο τους υποθέτουν ότι στις πρώτες στιγμές της ύπαρξης του σύμπαντός μας υπήρχε ένα πλήθος συμπάντων. Κάθε σύμπαν περιείχε μποζόνια Higgs με διάφορες μάζες: ορισμένα από αυτά περιείχαν ένα βαρύ μποζόνιο Higgs, ενώ άλλες περιείχαν μια πολύ ελαφρύτερη εκδοχή.Παρακολουθώντας την εξέλιξη του λεγόμενου πολυσύμπαντος, οι ερευνητές βρήκαν ότι τα σύμπαντα που περιείχαν μεγάλης μάζας σωματίδια Higgs ήταν ασταθή και κατέρρευσαν σε χρόνους μικρότερους από 10−5 δευτερόλεπτα. Αυτή η κατάρρευση, γνωστή και ως σύνθλιψη, κατέστρεψε τις συγκεκριμένες συνιστώσες του πολυσύμπαντος. Και το μόνο εναπομείναν σύμπαν—το δικό μας—περιείχε ένα πολύ ελαφρύ μποζόνιο Higgs. Οι D’Agnolo και Teresi βρήκαν επίσης έναν ακόμα παράγοντα στο μοντέλο τους που εμπόδισε το σύμπαν μας να συνθλιβεί: μια συμμετρική ισχυρή αλληλεπίδραση – μια θεμελιώδη δύναμη της φύσης που εμφανίζεται μεταξύ υποατομικών σωματιδίων – για την ύλη και την αντιύλη. Αυτή η συμμετρία είναι άλλη μια ‘τρύπα’ στο καθιερωμένο πρότυπο.Το βέβαιο είναι πως όλα τα παραπάνω θα ξεχαστούν πολύ σύντομα. Θα επανέλθουν στο προσκήνιο, μόνο αν στο μέλλον συσχετιστούν με τα αποτελέσματα πειραμάτων σκοτεινής και αδρονικής ύλης. https://physicsgg.me/2022/01/13/πολυσύμπαν-και-σωματίδιο-higgs/

Η απαρχή της επιστήμης. Η επιτυχία των γνωστών φυσικών νόμων να εξηγήσουν τον κόσμο γύρω μας έχει εκθρέψει κατ’ επανάληψη ορισμένες αλαζονικές και αυτάρεσκες αντιλήψεις σχετικά με την κατάσταση της ανθρώπινης γνώσης, ιδιαίτερα όταν τα κενά στη γνώση μας για αντικείμενα και φαινόμενα θεωρούνται μικρά και ασήμαντα. Οι νομπελίστες και άλλοι διακεκριμένοι επιστήμονες δεν έχουν ανοσία σε τέτοιου είδους αντιλήψεις, και σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν εκτεθεί εξαιτίας τους. Μια πασίγνωστη πρόβλεψη περί του τέλους της επιστήμης διατυπώθηκε το 1894, στην ομιλία του μετέπειτα νομπελίστα Albert A. Michelson κατά την τελετή εγκαινίων του Εργαστηρίου Φυσικής Ryerson, στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου:Οι πιο σημαντικοί θεμελιώδεις νόμοι και τα κυριότερα βασικά δεδομένα της φυσικής επιστήμης έχουν στο σύνολό τους ανακαλυφθεί, και είναι πλέον τόσο αδιάσειστα εδραιωμένα που η πιθανότητα να καταρριφθούν λόγω νέων ανακαλύψεων είναι εξαιρετικά μικρή … Οι μελλοντικές ανακαλύψεις θα πρέπει να αναζητηθούν στο έκτο δεκαδικό ψηφίο. (Barrow 1988, σ. 173)Ένας από τους ευφυέστερους αστρονόμους της εποχής, ο Simon Newcomb, που ήταν επίσης συνιδρυτής της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας, συμμεριζόταν τις απόψεις του Michelson όταν επισήμαινε το 1888 ότι «Προσεγγίζουμε μάλλον το όριο αυτών που μπορούμε να μάθουμε σχετικά με την αστρονομία» (1888, σ. 65). Ακόμα και ο σπουδαίος φυσικός Λόρδος Kelvin, προς τιμήν του οποίου ονομάστηκε, όπως θα δούμε στην Ενότητα 3, η απόλυτη κλίμακα θερμοκρασιών, έπεσε θύμα της αυτοπεποίθησής του το 1901 ισχυριζόμενος ότι «Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο για να ανακαλυφθεί πλέον στη φυσική.Το μόνο που απομένει είναι ολοένα και ακριβέστερες μετρήσεις» (1901, σ. 1). Τα σχόλια αυτά διατυπώθηκαν σε μια εποχή όπου ο φωτοφόρος αιθέρας θεωρούνταν ακόμα το μέσον στο οποίο διαδιδόταν το φως στον χώρο, και όπου η αμυδρή διαφορά ανάμεσα στην παρατηρούμενη και την προβλεπόμενη τροχιά του Ερμή γύρω από τον Ήλιο παρέμενε ανεξήγητη. Η επικρατούσα πεποίθηση ήταν πως τα προβλήματα αυτά ήταν μικρά, και η επίλυσή τους θα απαιτούσε ίσως μόνο δευτερεύουσες προσαρμογές στους γνωστούς φυσικούς νόμους.Ευτυχώς, ο Max Planck, ένας από τους θεμελιωτές της κβαντομηχανικής, ήταν πιο διορατικός από τον μέντορά του. Σε μια διάλεξη που έδωσε το 1924, αναφέρθηκε στη συμβουλή που του δόθηκε το 1874:Όταν ξεκίνησα τις σπουδές μου στη φυσική και ζήτησα τη συμβουλή του σεβάσμιου δασκάλου μου Philipp von Jolly … εκείνος μου περιέγραψε τη φυσική ως μια εξαιρετικά ανεπτυγμένη, σχεδόν εντελώς ώριμη επιστήμη … Ίσως σε κάποιες γωνίτσες να υπήρχαν ένα σωματίδιο σκόνης ή μια μικρή φυσαλίδα για να εξετάσει και να ταξινομήσει κανείς, αλλά το σύστημα στο σύνολό του στεκόταν ακλόνητο, και η θεωρητική φυσική προσέγγιζε εμφανώς τον βαθμό τελειότητας που είχε κατακτήσει, για παράδειγμα, η γεωμετρία πριν από αρκετούς αιώνες (1996, σ. 10).Αρχικά ο Planck δεν είχε λόγο να αμφισβητήσει τις απόψεις του δασκάλου του. Όταν όμως η κλασική μας κατανόηση για τις διεργασίες ακτινοβολίας της ύλης δεν μπορούσε να συμφιλιωθεί με το πείραμα, ο Planck έγινε ένας απρόθυμος επαναστάτης υποδεικνύοντας το 1900 την ύπαρξη του κβάντου, μιας αδιαίρετης μονάδας ενέργειας η οποία ανήγγειλε την έλευση μιας νέας φυσικής. Στα επόμενα 30 χρόνια έμελλε να ανακαλυφθούν η ειδική και η γενική θεωρία της σχετικότητας, η κβαντομηχανική και η διαστολή του σύμπαντος.Με όλα αυτά τα προηγούμενα κοντόφθαλμης αντίληψης, θα περίμενε ίσως κανείς ότι ο ιδιοφυής και παραγωγικότατος φυσικός Richard Feynman θα ήταν πιο προσεκτικός. Στο γοητευτικό του βιβλίο Ο χαρακτήρας του φυσικού νόμου, του 1965, δηλώνει τα εξής:Είμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε σε μια εποχή στην οποία εξακολουθούμε να κάνουμε ανακαλύψεις … Η εποχή στην οποία ζούμε είναι η εποχή όπου ανακαλύπτουμε τους θεμελιώδεις νόμους της φύσης, και μια τέτοια μέρα δεν θα έρθει ποτέ ξανά. Είναι πολύ συναρπαστικό, είναι θαυμάσιο, αλλά αυτός ο ενθουσιασμός αναπόφευκτα θα σβήσει. (Feynman 1994, σ. 166)Δεν διεκδικώ καμία ιδιαίτερη γνώση για το πότε θα έρθει το τέλος της επιστήμης, ή για το πού θα μπορούσε να βρεθεί το τέλος, ή για το αν υπάρχει καν τέλος. Ξέρω όμως ότι ως είδος είμαστε πιο ανόητοι απ’ ό,τι συνήθως παραδεχόμαστε στον εαυτό μας. Αυτό το όριο των νοητικών μας δυνατοτήτων, και όχι απαραίτητα της ίδιας της επιστήμης, μου εγγυάται ότι έχουμε μόλις αρχίσει να καταλαβαίνουμε το σύμπαν.Ας υποθέσουμε, προς στιγμήν, ότι τα ανθρώπινα όντα είναι το εξυπνότερο είδος πάνω στη Γη. Αν, για χάρη της συζήτησης, ορίσουμε ως «εξυπνάδα» την ικανότητα ενός είδους να κάνει αφηρημένα μαθηματικά, τότε θα μπορούσε ίσως κανείς να υποθέσει επίσης ότι τα ανθρώπινα όντα είναι το μοναδικό έξυπνο είδος που έχει ζήσει ποτέ.Ποια είναι η πιθανότητα ότι αυτό το πρώτο και μοναδικό έξυπνο είδος στην ιστορία της ζωής πάνω στη Γη έχει αρκετή ευφυΐα για να κατανοήσει πλήρως πώς λειτουργεί το σύμπαν; Οι χιμπατζήδες απέχουν από εμάς όσο το πλάτος μιας εξελικτικής τρίχας, ωστόσο μάλλον θα συμφωνήσουμε ότι όσο εντατική εκπαίδευση κι αν δεχτεί ένας χιμπατζής δεν θα φτάσει να χειρίζεται άνετα τους κανόνες της τριγωνομετρίας. Φανταστείτε τώρα ένα είδος στη Γη, ή οπουδήποτε αλλού, που να είναι τόσο έξυπνο σε σχέση με τους ανθρώπους όσο είναι οι άνθρωποι σε σχέση με τους χιμπατζήδες. Τι ποσοστό του σύμπαντος θα μπορούσε να κατανοήσει ένα τέτοιο είδος;Οι λάτρεις της τρίλιζας ξέρουν ότι οι κανόνες του παιχνιδιού είναι τόσο απλοί που μπορεί κανείς να νικήσει ή να πετύχει ισοπαλία σε κάθε παρτίδα, αν γνωρίζει ποια πρώτη κίνηση να κάνει σε κάθε περίπτωση. Αλλά τα μικρά παιδιά παίζουν τρίλιζα σαν να είναι το αποτέλεσμα μακρινό και άδηλο. Οι κανόνες εμπλοκής είναι επίσης σαφείς και απλοί για το σκάκι, αλλά η πρόκληση να προβλέψει κανείς την ακολουθία των επόμενων κινήσεων του αντιπάλου αυξάνεται εκθετικά καθώς το παιχνίδι εξελίσσεται. Έτσι, το παιχνίδι κεντρίζει το ενδιαφέρον πολλών ενηλίκων –ακόμα και ευφυών και ταλαντούχων–, οι οποίοι το παίζουν σαν να είναι το τέλος του ένα μυστήριο.Ας πάμε στον Ισαάκ Νεύτωνα, που είναι πρώτος στην προσωπική μου λίστα των ευφυέστερων ανθρώπων όλων των εποχών. (Δεν είμαι ο μόνος που έχει αυτή την άποψη. Η αναμνηστική επιγραφή στην προτομή του στο Κολέγιο της Αγίας Τριάδας, στην Αγγλία, διακηρύσσει Qui genus humanum ingenio superavit, το οποίο μπορεί να αποδοθεί ελεύθερα ως «Από όλους τους ανθρώπους, δεν υπάρχει μεγαλύτερη διάνοια»). Τι πίστευε ο Νεύτωνας για την κατάσταση της γνώσης του;Δεν ξέρω τι εντύπωση έχουν οι άλλοι για μένα· αλλά εγώ ο ίδιος βλέπω τον εαυτό μου μόνο σαν ένα αγόρι που παίζει στην παραλία και διασκεδάζει βρίσκοντας πού και πού ένα βότσαλο πιο λείο ή ένα κοχύλι πιο όμορφο από τα συνηθισμένα, ενώ ο μεγάλος ωκεανός της αλήθειας απλώνεται ανεξιχνίαστος μπροστά μου. (Brewster 1860, σ. 331)Το σκάκι του σύμπαντός μας έχει αποκαλύψει μερικούς από τους κανόνες του, αλλά μεγάλο μέρος του κόσμου εξακολουθεί να συμπεριφέρεται με τρόπο ανεξήγητο – σαν να εξακολουθούν να υπάρχουν μυστικοί, κρυμμένοι κανονισμοί τους οποίους ακολουθεί. Αν υπάρχουν τέτοιοι κανονισμοί, δεν περιλαμβάνονται στο βιβλίο των κανόνων που έχουμε γράψει μέχρι στιγμής.Η διάκριση ανάμεσα στη γνώση αντικειμένων και φαινομένων, τα οποία λειτουργούν εντός των παραμέτρων των γνωστών φυσικών νόμων, και στη γνώση των ίδιων των φυσικών νόμων είναι κεντρικής σημασίας για την αίσθηση που μπορεί να έχει κανείς πως η επιστήμη πιθανόν να πλησιάζει στο τέλος της. Η ανακάλυψη ζωής στον πλανήτη Άρη, ή κάτω από τα επιπλέοντα στρώματα πάγου της Ευρώπης, ενός από τους δορυφόρους του Δία, θα ήταν η σπουδαιότερη ανακάλυψη όλων των εποχών. Ωστόσο, μπορούμε να στοιχηματίσουμε ότι η φυσική και η χημεία των ατόμων της θα ήταν η ίδια με τη φυσική και τη χημεία των ατόμων εδώ στη Γη. Δεν θα χρειαζόταν κανένας καινούργιος νόμος.Ας ρίξουμε όμως μια ματιά σε μερικά άλυτα προβλήματα από το μαλακό υπογάστριο της σύγχρονης αστροφυσικής τα οποία φανερώνουν το εύρος και το βάθος της τωρινής μας άγνοιας, και των οποίων η λύση, απ’ όσο μπορούμε να ξέρουμε, θα πρέπει να περιμένει την ανακάλυψη εντελώς νέων κλάδων της φυσικής.Παρότι έχουμε αρκετά μεγάλη εμπιστοσύνη στην περιγραφή της απαρχής του σύμπαντος μέσω μιας Μεγάλης Έκρηξης, το μόνο που μπορούμε να πούμε για το τι βρίσκεται πέρα από τον κοσμικό μας ορίζοντα, που απέχει 13,7 δισεκατομμύρια έτη φωτός από εμάς, είναι διάφορες εικασίες. Μπορούμε μόνο να πιθανολογούμε τι συνέβη πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη ή γιατί θα έπρεπε καν να συμβεί μια τέτοια έκρηξη. Ορισμένες προβλέψεις, με βάση τα όρια που θέτει η κβαντομηχανική, επιτρέπουν τη δυνατότητα το διαστελλόμενο σύμπαν μας να είναι το αποτέλεσμα μιας μοναδικής διακύμανσης από έναν αρχέγονο χωροχρονικό αφρό, ενώ αναρίθμητες άλλες διακυμάνσεις γέννησαν αναρίθμητα άλλα σύμπαντα.Λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όταν προσπαθούμε να «φτιάξουμε» με τα υπολογιστικά μας μοντέλα τους εκατό δισεκατομμύρια γαλαξίες του σύμπαντος, δυσκολευόμαστε να συνταιριάξουμε ταυτόχρονα τα παρατηρησιακά δεδομένα από την πρώτη και την ύστερη περίοδο του σύμπαντος. Εξακολουθεί να μας διαφεύγει μια συνεκτική περιγραφή του σχηματισμού και της εξέλιξης της μεγάλης κλίμακας δομής του σύμπαντος. Απ’ ό,τι φαίνεται, μας λείπουν κάποια σημαντικά κομμάτια του παζλ.Οι νόμοι της κίνησης και της βαρύτητας του Νεύτωνα φαίνονταν σωστοί για εκατοντάδες χρόνια, μέχρις ότου χρειάστηκε να τροποποιηθούν από τις θεωρίες του Einstein για την κίνηση και τη βαρύτητα – τις θεωρίες της σχετικότητας. Σήμερα η σχετικότητα θεωρείται ακλόνητη. Η κβαντομηχανική, η περιγραφή του ατομικού και του πυρηνικού μας σύμπαντος, επίσης θεωρείται ακλόνητη. Το πρόβλημα είναι πως, στη μορφή που έχει διατυπωθεί, η θεωρία βαρύτητας του Einstein είναι ασύμβατη με την κβαντομηχανική. Η καθεμιά τους προβλέπει διαφορετικά φαινόμενα για την επικράτεια στην οποία ίσως επικαλύπτονται. Κάποια από τις δύο θα πρέπει να υποχωρήσει. Είτε υπάρχει κάποιο άγνωστο σκέλος της βαρύτητας του Einstein που της επιτρέπει να συμβιβαστεί με τα δόγματα της κβαντομηχανικής, είτε υπάρχει κάποιο άγνωστο σκέλος της κβαντομηχανικής που της επιτρέπει να συμβιβαστεί με τη βαρύτητα του Einstein.Ίσως να υπάρχει και μια τρίτη δυνατότητα: πιθανόν να χρειαζόμαστε μια μεγαλύτερη, ευρύτερη θεωρία που να αντικαταστήσει και τις δύο. Πράγματι, για αυτόν ακριβώς τον σκοπό έχει επινοηθεί και επιστρατευτεί η θεωρία χορδών, η οποία επιχειρεί να αναγάγει την ύπαρξη όλης της ύλης και όλης της ενέργειας, καθώς και τις αλληλεπιδράσεις τους, στην απλή ύπαρξη δονούμενων χορδών ενέργειας σε ανώτερες διαστάσεις. Οι διαφορετικοί τρόποι δόνησης θα εκδηλώνονταν στις δικές μας πενιχρές διαστάσεις του χώρου και του χρόνου ως διαφορετικά σωματίδια και δυνάμεις. Παρότι έχουν υπάρξει αρκετοί υποστηρικτές της θεωρίας χορδών εδώ και μερικές δεκαετίες, οι θεωρητικοί ισχυρισμοί της εξακολουθούν να βρίσκονται πέρα από τα σημερινά όρια πειραματικής επαλήθευσης. Αν και υπάρχει αρκετή δυσπιστία απέναντί της, πολλοί είναι αισιόδοξοι.Εξακολουθούμε να αγνοούμε ποιες συγκυρίες δυνάμεων επέτρεψαν στην άβια ύλη να «συναρμολογήσει» τη ζωή όπως την ξέρουμε. Υπάρχει άραγε κάποιος μηχανισμός ή νόμος χημικής αυτοοργάνωσης που διαφεύγει της αντίληψής μας επειδή δεν υπάρχει τίποτα με το οποίο να μπορούμε να συγκρίνουμε τη γήινη βιολογία μας, και επομένως δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε τι είναι ουσιώδες για τον σχηματισμό της ζωής και τι άσχετο;Από τη γόνιμη εργασία του Edwin Hubble τη δεκαετία του 1920, γνωρίζουμε ότι το σύμπαν διαστέλλεται, αλλά πρόσφατα μάθαμε ότι το σύμπαν επίσης επιταχύνεται, λόγω κάποιας αντιβαρυτικής πίεσης που έχει ονομαστεί «σκοτεινή ενέργεια», και για την κατανόηση της οποίας δεν έχουμε καμία υπόθεση εργασίας.Στο τέλος της μέρας, όση εμπιστοσύνη κι αν έχουμε στις παρατηρήσεις, ταπειράματα, τα δεδομένα ή τις θεωρίες μας, θα πρέπει να γυρίσουμε σπίτι μας γνωρίζοντας ότι το 85 τοις εκατό της βαρύτητας στο σύμπαν προέρχεται από μια άγνωστη, μυστηριώδη πηγή που εξακολουθεί να μην έχει ανιχνευτεί από κανένα από τα μέσα παρατήρησης που έχουμε επινοήσει. Απ’ όσο ξέρουμε, δεν αποτελείται από συνηθισμένη ύλη όπως ηλεκτρόνια, πρωτόνια και νετρόνια, ούτε από κάποια μορφή ύλης ή ενέργειας που αλληλεπιδρά με αυτά. Αυτή η απόκοσμη, ανοίκεια ουσία έχει ονομαστεί «σκοτεινή ύλη», και παραμένει ένα τεράστιο αίνιγμα.Δίνουν όλα αυτά την εντύπωση πως βρισκόμαστε στο τέλος της επιστήμης; Δίνουν όλα αυτά την εντύπωση πως ελέγχουμε την κατάσταση; Δίνουν όλα αυτά την εντύπωση πως είναι η ώρα να συγχαρούμε τον εαυτό μας; Σε εμένα, δίνουν την εντύπωση ότι είμαστε όλοι μας άσχετοι ανόητοι, σαν τον αγαπημένο μας ξάδελφο, τον χιμπατζή, που προσπαθεί να μάθει το πυθαγόρειο θεώρημα.Ίσως να είμαι λίγο σκληρός με τον Homo sapiens και να έχω προεκτείνει την αναλογία με τον χιμπατζή κάπως περισσότερο απ’ ό,τι έπρεπε. Ίσως το ερώτημα να μην είναι πόσο έξυπνο είναι ένα συγκεκριμένο άτομο κάποιου είδους, αλλά πόση είναι η ευφυΐα της συλλογικής εγκεφαλικής ισχύος ολόκληρου του είδους. Μέσω συνεδρίων, βιβλίων, άλλων μέσων και φυσικά του Διαδικτύου, οι άνθρωποι μοιράζονται συστηματικά τις ανακαλύψεις τους με τους άλλους. Ενώ η δαρβινική εξέλιξη προχωράει μέσω της φυσικής επιλογής, η ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού είναι σε μεγάλο βαθμό λαμαρκιανή, καθώς οι νέες γενιές ανθρώπων κληρονομούν τα επίκτητα χαρακτηριστικά των προηγούμενων, κι αυτό επιτρέπει απεριόριστη συσσώρευση της γνώσης για το σύμπαν.Συνεπώς, κάθε ανακάλυψη της επιστήμης προσθέτει ένα σκαλοπάτι σε μια σκάλα γνώσης της οποίας το τέλος δεν είναι ορατό, διότι τη σκάλα αυτή την κατασκευάζουμε καθώς ανεβαίνουμε. Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, καθώς συναρμολογούμε και ανεβαίνουμε αυτή τη σκάλα, θα συνεχίσουμε να αποκαλύπτουμε στο διηνεκές τα μυστικά του σύμπαντος, ένα προς ένα. Ο πρόλογος του βιβλίου Neil deGrasse Tyson «Θάνατος από μαύρη τρύπα και άλλες κοσμικές περιπλοκές «, μετάφραση: Γιάννης Παπαδόγγονας, εκδόσεις εφαλτήριο https://physicsgg.me/2022/01/15/η-απαρχή-της-επιστήμης/

Μια από τις πιο βίαιες εκρήξεις ηφαιστείου όπως καταγράφηκε από το διάστημα. Το νησί Hunga-Tonga Haʻapai ανήκει στο βασίλειο Tonga. Περιλαμβάνει 169 νησιά από τα οποία κατοικούνται τα 36. Εκεί έγινε μια από τις πιο βίαιες εκρήξεις ηφαιστείων που έχουν καταγραφεί ποτέ από το διάστημα: Η έκρηξη διάρκειας οκτώ λεπτών ήταν τόσο βίαιη που μπορούσε να ακουστεί σαν δυνατός ήχος βροντής στα νησιά Φίτζι, που βρίσκονται σε απόσταση πάνω από 800 χιλιόμετρα! Προειδοποίηση για τσουνάμι έχει εκδοθεί σε πολλές χώρες. https://physicsgg.me/2022/01/15/μια-από-τις-πιο-βίαιες-εκρήξεις-όπως-κα/

Προχωρά η τρισδιάστατη χαρτογράφηση του Σύμπαντος. Διεθνής ομάδα επιστημόνων παίρνει μέρος σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα που οργανώνει το Εθνικό Εργαστήριο Ενέργειας Lawrence Berkeley στην Καλιφόρνια. Η ομάδα προσπαθεί να δημιουργήσει τον πιο λεπτομερή χάρτη του Σύμπαντος σε τρισδιάστατη μορφή. Πρόκειται για ένα πενταετούς διάρκειας πρόγραμμα η πρώτη φάση του οποίου ολοκληρώθηκε και παρουσιάστηκαν τα μέχρι τώρα αποτελέσματα.Με τη βοήθεια του προηγμένου επιστημονικού οργάνου Dark Energy Spectroscopic Instrument (DESI) οι ερευνητές έχουν καταφέρει όχι μόνο να χαρτογραφήσουν αλλά και να αποκαλύψουν σημαντικές λεπτομέρειες (την ταχύτητα με την οποία περιστρέφονται, τη χημική τους σύσταση κ.α.) για περίπου 7,5 εκατ. γαλαξίες. Στόχος είναι στο τέλος του προγράμματος να έχουν χαρτογραφηθεί περίπου 35 εκατ. γαλαξίες. Η χαρτογράφηση και μελέτη των γαλαξιών γίνεται για να ριχθεί φως στη σκοτεινή ενέργεια, τη μυστηριώδη δύναμη η οποία σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία αποτελεί περίπου το 70% του Σύμπαντος και είναι αυτή που προκαλεί την επιταχυνόμενη διαστολή του. BERKELEY LAB A 3D Journey Through 11 Billion Years Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι με τα στοιχεία που θα προκύψουν από αυτή την ερευνητική προσπάθεια θα μπορέσουν να κατανοήσουν καλύτερα το πώς γεννήθηκε και εξελίχθηκε το Σύμπαν αλλά και προς τα που οδεύει αφού οι θεωρίες για το μέλλον αλλά και το τέλος του είναι αρκετές. Μια θεωρία κάνει λόγο για αέναη διαστολή του Σύμπαντος η οποία όμως θα απομακρύνει τους γαλαξίες μεταξύ τους τόσο πολύ ώστε να σταματήσει κάθε κοσμική διεργασία και παραγωγή νέων άστρων με αποτέλεσμα κάποια στιγμή το Σύμπαν απλά να… σβήσει και οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό θα έχει πεθάνει. Μια δεύτερη θεωρία αναφέρει ότι η διαστολή «τεντώνει» το Σύμπαν με αποτέλεσμα κάποια στιγμή αυτό να… σκιστεί και να καταστραφεί. Μια άλλη θεωρία αναφέρει ότι η διαστολή θα έχει ως τελικό αποτέλεσμα την κατάρρευση του Σύμπαντος. https://www.naftemporiki.gr/story/1821421/proxora-i-trisdiastati-xartografisi-tou-sumpantos-binteo

Ανακαλύφθηκε γιγάντιο φεγγάρι ενός εξωπλανήτη. Helena Valenzuela Widerström Ανάμεσα στο άστρο και τον αέριο πλανήτη βρίσκεται το τεράστιο φεγγάρι. Αστρονόμοι ανακοίνωσαν ότι έχουν βάσιμες ενδείξεις για την ύπαρξη ενός τεράστιου εξωφεγγαριού -δηλαδή δορυφόρου ενός εξωπλανήτη- το οποίο είναι 2,6 φορές μεγαλύτερο από τη Γη. Είναι η δεύτερη φορά, μετά από τέσσερα χρόνια, που πιθανότατα ανακαλύπτεται ένας υπερμεγέθης δορυφόρος πλανήτης πέρα από το ηλιακό σύστημά μας και οι επιστήμονες θεωρούν πολύ πιθανό ότι οι εξωδορυφόροι, μικροί και μεγάλοι, είναι τόσο κοινοί στο σύμπαν όσο και οι εξωπλανήτες.Οι ερευνητές από τα πανεπιστήμια Κολούμπια, ΜΙΤ, UCLA, Caltech και ΕΤΗ Ζυρίχης, καθώς και από το ερευνητικό κέντρο Ames της NASA, με επικεφαλής τον Ντέηβιντ Κίπινγκ του Κολούμπια της Νέας Υόρκης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση αστρονομίας «Nature Astronomy», ανακοίνωσαν ότι ο υποψήφιος δορυφόρος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον αέριο γιγάντιο εξωπλανήτη Kepler-1708 b, ο οποίος έχει περίπου το μέγεθος του Δία. Κινείται σε απόσταση 5.500 ετών φωτός από τη Γη στην κατεύθυνση των αστερισμών του Κύκνου και της Λύρας.Τα φεγγάρια είναι πολυάριθμα γύρω από τους πλανήτες του ηλιακού συστήματός μας, με πιο γνωστό ασφαλώς τη «δική μας» Σελήνη. Ο Δίας και ο Κρόνος έχουν συνολικά περισσότερους από 100 δορυφόρους διαφόρων μεγεθών. Μέχρι στιγμής είχε βρεθεί άλλος ένας υποψήφιος δορυφόρος εξωπλανήτη, ο εξίσου τεράστιος Kepler-1625 b-i το 2018 (ένα φεγγάρι που έχει το μέγεθος του Ποσειδώνα), όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί έως τώρα, ενώ και η επιβεβαίωση του δεύτερου υποψήφιου εξωδορυφόρου αναμένεται να αργήσει ανάλογα. Η βασική αιτία είναι ότι δεν είναι εύκολο με τα υπάρχοντα τηλεσκόπια να παρατηρηθούν με βεβαιότητα τόσο μακρινά φεγγάρια.«Οι αστρονόμοι έχουν βρει περισσότερους από 10.000 υποψήφιους εξωπλανήτες μέχρι στιγμής, όμως οι εξωδορυφόροι είναι πολύ πιο δύσκολο να βρεθούν. Αποτελούν έτσι terra incognita», δήλωσε ο Κίπινγκ.Το νέο υποψήφιο εξωφεγγάρι, με την ονομασία Kepler-1708 b-i, βρέθηκε μετά από νέα ανάλυση των παρατηρήσεων του διαστημικού τηλεσκοπίου «Κέπλερ». Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η πιθανότητα να μην πρόκειται για δορυφόρο εξωπλανήτη είναι μόνο 1%. Ορισμένοι άλλοι επιστήμονες, πάντως, όπως ο καθηγητής Αστρονομίας Έρικ Άγκολ του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, αμφιβάλλουν κατά πόσο, όντως, έχουν βρεθεί εξωδορυφόροι. Σε κάθε περίπτωση, θα χρειαστούν περισσότερα στοιχεία για να επιβεβαιωθεί η ύπαρξή του.Οι ερευνητές τόνισαν, επίσης, ότι η κατανόηση της προέλευσης τόσο μεγάλων φεγγαριών αποτελεί μία θεωρητική πρόκληση για τους αστρονόμους. Μία θεωρία είναι ότι τα τεράστια εξωφεγγάρια έχουν κατά βάση αέρια σύνθεση και πιθανώς ξεκίνησαν τη ζωή τους ως πλανήτες, προτού «παγιδευθούν» στην τροχιά κάποιου ακόμη μεγαλύτερου πλανήτη και έτσι μετατραπούν σε δορυφόρο του. Οι μεγάλοι δορυφόροι και εξωδορυφόροι θεωρούνται -όπως και μερικοί εξωπλανήτες- ως πιθανά μέρη για εμφάνιση και φιλοξενία εξωγήινης ζωής. https://www.naftemporiki.gr/story/1821259/anakalufthike-gigantio-feggari-enos-eksoplaniti

Υπόγειος ωκεανός σε ένα ακόμη παγωμένο φεγγάρι του Κρόνου. NASA Ο Μίμας είναι ένας ακόμη κόσμος που μπορεί να διαθέτει υπόγειο ωκεανό. Οπως φαίνεται το ηλιακό μας σύστημα είναι ένας υδάτινος κόσμος μόνο που εκτός από τη Γη όλες οι υπόλοιπες λίμνες, θαλάσσες και ωκεανοί κρύβονται στο εσωτερικό πλανητών και των δορυφόρων τους. Εχει διαπιστωθεί η υποδειχθεί η παρουσία λιμνών, θαλασσών και ωκεανών στο υπέδαφος του Άρη, του Πλούτωνα, του νάνου πλανήτη Δήμητρα, της Ευρώπης (δορυφόρου του Δία), του Εγκέλαδου (δορυφόρου του Κρόνου), στον Τρίτωνα (δορυφόρο του Ποσειδώνα), την Διώνη (δορυφόρο του Κρόνου) κ.α.Η ύπαρξη ωκεανών όπως είναι ευνόητο δημιουργεί αισιοδοξία για την παρουσία κάποιων μορφών ζωής εκεί έστω και σε μικροβιακό επίπεδο και οι επιστήμονες προσπαθούν τώρα να βρουν τρόπους για να τους επισκεφτούμε κάτι βέβαια που δεν είναι καθόλου απλό και εύκολο δεδομένου ότι οι ωκεανοί αυτοί βρίσκονται κάτω από δεκάδες χλμ. πάγου. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Icarus» ερευνητές του Ινστιτούτου Έρευνας Southwest στο Κολοράντο προσθέτουν στην λίστα και τον Μίμα ένα από τους μεγάλους δορυφόρους του Κρόνου. Μελετώντας δεδομένα της αποστολής Cassini το σκάφος της οποίας εξερεύνησε το σύστημα του Κρόνου για 13 χρόνια πραγματοποιώντας ένα πλήθος εκπληκτικών ανακαλύψεων.Πρόκειται για έναν παγωμένο κόσμο που κάτω από το βαθύ στρώμα πάγου που καλύπτει την επιφάνεια του είναι πιθανό να υπάρχει ένας ωκεανός. Ο όγκος των δεδομένων που κατέγραψε το σκάφος είναι τόσο μεγάλος που πέντε χρόνια μετά τον τερματισμό της αποστολής ερευνητικές ομάδες σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν να τα μελετούν και να εντοπίζουν νέα ευρήματα. «Όταν κοιτάζεις τον Μίμα αυτός μοιάζει με ένα μικρό, παγωμένο και νεκρό βράχο. Κοιτάζοντας τον δεν πρόκειται ποτέ να πει κάποιος ότι μπορεί εκεί να υπάρχει ένας ωκεανός» αναφέρει η Αλίσα Ρόντεν, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Το Cassini πέρασε αρκετές φορές πάνω από τους περισσότερους δορυφόρους του Κρόνου.Σε μία από τις επισκέψεις του στον Μίμα το 2014 τα δεδομένα που έστειλε υπεδείκνυαν την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή κάτω από το στρώμα πάγου που έχει βάθος περίπου 30 χλμ. Οι ερευνητές μελέτησαν τα συγκεκριμένα δεδομένα και έκαναν σειρά συγκρίσεων με παρόμοιους κόσμους με τον Μίμα καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι καταγραφές από το εσωτερικό του δορυφόρου που θεωρούνται «παράξενες» και παράταιρες με τη γεωλογική κατάσταση στην οποία θα έπρεπε (θεωρητικά) να βρίσκεται εξηγούνται μόνο από την παρουσία ενός υπόγειου ωκεανού.Η Ρόντεν αναφέρει ότι η αυτή και οι συνεργατές της ξεκίνησαν τη συγκεκριμένη μελέτη για να πιστοποιήσουν ότι δεν υπάρχει υπόγειος ωκεανός στον Μίμα αφού είναι ένα διαστημικό σώμα που δεν θα μπορούσε βάση των προδιαγραφών του να διαθέτει ωκεανό αλλά βρέθηκαν τελικά μπροστά στο αναπάντεχο αποτέλεσμα. https://www.naftemporiki.gr/story/1821099/ypogeios-okeanos-se-ena-akomi-pagomeno-feggari-tou-kronou

Διαστημική καρτποστάλ των Ιμαλαΐων. Αν κάποιος δει αυτή την εικόνα χωρίς να γνωρίζει είναι μάλλον απίθανο να αντιληφθεί ότι βλέπει τα Ιμαλάϊα μέσα από τα μάτια των αστροναυτών. O αμερικανός αστροναύτης Μαρκ Βάντε Χέι έφθασε τον περασμένο Απρίλιο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ως μέλος της αποστολής Expedition 65. Συνήθως τα πληρώματα στον ISS αλλάζουν κάθε περίπου έξι μήνες αλλά αποφασίστηκε ο Χέι να παραμείνει για μια ακόμη θητεία και δεν επέστρεψε με τα άλλα μέλη της Expedition 65 που επέστρεψαν στη Γη. Ετσι ο Χέι έχει αρχίσει να καταγράφει διάφορα ρεκόρ παραμονής στο Διάστημα. Ενας τρόπος για να σπάνε την ρουτίνα τους οι αστροναύτες του ISS είναι να καταγράφουν εικόνες του πλανήτη και ο Χέι δεν αποτελεί εξαίρεση. Εδωσε στη δημοσιότητα μια πραγματικά μοναδική εικόνα των Ιμαλαΐων όπως αυτά φαίνονται από το Διάστημα.Η εντυπωσιακή οροσειρά όπως φαίνεται στην εικόνα μοιάζει με ένα δίκτυο από ρίζες φυτών και δέντρων. Μάλιστα ο Χέι... προκάλεσε όσους βλέπουν την εντυπωσιακή φωτογραφία να εντοπίσουν την υψηλότερη κορυφή των Ιμαλαΐων και του κόσμου το Εβερεστ. Μέσα στον κύκλο σημειώνεται η υψηλότερη κορυφή των Ιμαλαΐων και του πλανήτη, το Εβερεστ. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός βρίσκεται σε απόσταση περίπου 400 χλμ. από την επιφάνεια της Γης. Ταξιδεύει με μέση ταχύτητα περίπου 28 χιλιάδων χλμ./ώρα συμπληρώντας περίπου 15 περιφορές γύρω από τον πλανήτη την ημέρα.. https://www.naftemporiki.gr/story/1821039/diastimiki-kartpostal-ton-imalaion

Progress MS-19". Η προετοιμασία για την εκτόξευση συνεχίζεται Σήμερα μια ταξιαρχία RSC Energia έφτασε στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ για το τελικό στάδιο προετοιμασίας του οχήματος μεταφοράς φορτίου Progress MS-19 (TGC) στο πλαίσιο του προγράμματος της αποστολής ανεφοδιασμού του 80ου Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS).Με το τέλος των εορτών στο τεχνικό συγκρότημα της τοποθεσίας 254, επαναλαμβάνονται οι προπτητικές δοκιμές μεταφορικών οχημάτων, που έχουν προγραμματιστεί για πτήσεις προς τον ΔΔΣ το 2022. Στο εγγύς μέλλον, οι ειδικοί της εταιρείας θα αρχίσουν να εργάζονται με το Progress MS-19 TGK, το οποίο βρίσκεται σε αποθήκευση στο χώρο εργασίας στο κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμών.Επιπλέον, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, αύριο στο κοσμοδρόμιο αναμένεται να φτάσει το στρατιωτικό μεταφορικό αεροσκάφος An-12 με εξοπλισμό και φορτία που προορίζονται για παράδοση στον ISS από το Progress MS-19 TGC.Η εκτόξευση του πυραύλου φορέα Soyuz-2.1a από το Progress MS-19 TGC έχει προγραμματιστεί για τον Φεβρουάριο του 2022 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. https://www.energia.ru/ru/news/news-2022/news_01-12_1.html

Ο γαλαξίας μας καταπίνει χειμάρρους άστρων. James Josephides and S5 Collaboration Καλλιτεχνική απεικόνιση των αστρικών χειμάρων που καταπίνει ο γαλαξίας μας. Ερευνητές με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Σίδνεϋ έκαναν μια πολύ σημαντική ανακάλυψη χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο AAT που βρίσκεται στη Νέα Νότιο Ουαλία στην Αυστραλία. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν παρατηρήσεις στην άλω του γαλαξία μας. Με τον όρο γαλαξιακή άλω οι επιστήμονες περιγράφουν μια δομή έξω από το κυρίως σώμα ενός γαλαξία στην οποία βρίσκονται συνήθως διαφόρων τύπων άστρα.Στην περίπτωση του γαλαξία μας η άλως αποτελείται από σμήνη άστρων που βρίσκονταν σε γειτονικούς γαλαξίες οι οποίοι υπέκυψαν στις βαρυτικές επιθέσεις του γαλαξία μας και απορροφήθηκαν τελικά από αυτόν. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι ο γαλαξίας μας αν και μικρομεσαίου μεγέθους ήταν ιδιαίτερα επιθετικός και κατάφερε να απορροφήσει πολλούς γειτονικούς γαλαξίες ορισμένους μάλιστα μεγαλύτερου μεγέθους και θεωρητικά ισχυρότερους από αυτόν. Κάποιες μελέτες κάνουν λόγο για 15-16 γαλαξίες που έπεσαν θύματα του δικού μας γαλαξία.Η ερευνητική ομάδα στην Αυστραλία διαπίστωσε ότι ο γαλαξίας μας ολοκληρώνει το έργο του και αφού… κατάπιε τους γαλαξίες τους καταπίνει τώρα και τα άστρα τους που είχαν καταφέρει να ξεφύγουν από αυτόν. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι ο γαλαξίας μας καταπίνει 12 αστρικά σμήνη και συστήματα.Το φαινόμενο δημιουργεί «αστρικούς χειμάρρους» όπως τους χαρακτηρίζουν οι ερευνητές. Η είσοδος αυτών των αστρικών χειμάρρων στον γαλαξία μας αυξάνει τον όγκο του αλλά το σημαντικότερο είναι ότι επιτρέπει στους ερευνητές να κάνουν παρατηρήσεις για την μυστηριώδη σκοτεινή ύλη. SCITECH DAILY 12 Stellar Streams Surrounding the Milky Way Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία η σκοτεινή ύλη είναι μια μυστηριώδης μορφή ύλης που αποτελεί το 27% της ύλης του Σύμπαντος και παραμένει αόρατη επειδή δεν αντανακλά το φως που πέφτει πάνω της καθιστώντας εξαιρετικά δύσκολη την παρατήρηση και μελέτη της. Η νέα έρευνα αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία για την σκοτεινή ύλη. https://www.naftemporiki.gr/story/1820614/o-galaksias-mas-katapinei-xeimarrous-astron-binteo

Μπορούν οι αστεροειδείς να μειώσουν την μέση θερμοκρασία της Γης. Η τεχνική της βαρυτικής υποβοήθησης συνήθως αναφέρεται στην επιτάχυνση των διαστημικών σκαφών, χωρίς την κατανάλωση επιπλέον καυσίμων, έτσι ώστε αυτά να φτάνουν γρηγορότερα στους πιο μακρινούς προορισμούς του ηλιακού μας σύστημα. Η τεχνική προτάθηκε για πρώτη φορά σε δημοσίευση από τον Yuri Kondratyuk το 1938. Όμως, στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ο Μάικλ Μίνοβιτς (Michael A. Minovitch), ένας νεαρός μεταπτυχιακός φοιτητής στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA, πραγματοποίησηε ακριβείς υπολογισμούς βαρυτικής υποβοήθησης διαστημικών σκαφών, χρησιμοποιώντας στην εργασία του τον ισχυρότερο υπολογιστή της εποχής, έναν IBM 7090. Η ‘βαρυτική υποβοήθηση’ (gravity assist) του διαστημικού σκάφους Voyager 1 από τον πλανήτη Δία. H τροχιά του Voyager 1 από τις 5 Σεπτεμβρίου του 1977 έως στις 30 Δεκεμβρίου 1981, απεικονίζεται με κόκκινο χρώμα. Με μπλε χρώμα η τροχιά της Γης, γαλάζιο η τροχιά του Δία και πράσινο η τροχιά του Ποσειδώνα. Η βαρυτική υποβοήθηση βασίζεται σε μια προσεκτικά υπολογισμένη μανούβρα, κατά την οποία το διαστημικό σκάφος περνάει πίσω από έναν πλανήτη (ή δορυφόρο) και εκμεταλλεύεται τη βαρύτητά του για να βγει από την άλλη πλευρά με μεγαλύτερη ταχύτητα. Κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, όταν το σκάφος κινείται προς την ίδια κατεύθυνση προς την οποία ταξιδεύει ο πλανήτης, ένα πέρασμα ακριβείας μπορεί να δώσει επιπλέον ορμή και ταχύτητα στο σκάφος και να το εκτοξεύσει προς νέα κατεύθυνση σαν σφεντόνα. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι το σκάφος αποκτά επιπλέον ενέργεια. Και, όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, η ενέργεια αυτή στην πραγματικότητα αφαιρείται από την ενέργεια του ίδιου του πλανήτη, μειώνοντας έστω και απειροελάχιστα την ταχύτητά του. Ένα φαινόμενο ανάλογο με την «βαρυτική υποβοήθηση» (διαβάστε σχετικά εδώ: gravity assist) Σύμφωνα με μια πρόσφατη άσκηση επί χάρτου (Gravity-Assist as a Solution to Save Earth from Global Warming) του Sohrab Rahvar, η βαρυτική υποβοήθηση των αστεροειδών θα μπορούσε να αυξήσει την μέση απόσταση Γης – Ήλιου, έτσι ώστε να μειωθεί η μέση θερμοκρασία της Γης και να αποφευχθεί η αναμενόμενη υπερθέρμανση του πλανήτη μας! Η κύρια ζώνη των αστεροειδών Οι περισσότεροι από τους αστεροειδείς του ηλιακού συστήματος έχουν την ίδια φορά κίνησης με τους πλανήτες. Το ζητούμενο στους υπολογισμούς του Rahvar είναι να μικρύνουν οι τροχιές των αστεροειδών αλληλεπιδρώντας βαρυτικά με την Γη, έτσι ώστε να αυξηθεί η απόσταση της Γης από τον Ήλιο. Επιπλέον, για τον κατάλληλο έλεγχο των αστεροειδών ώστε να κατευθυνθούν από την κύρια ζώνη ακολουθώντας σπειροειδείς τροχιές προς την τροχιά του Άρη, προτείνεται η χρήση προωθητικών κινητήρων ή ηλιακών ιστίων. Η χρονική κλίμακα για την μείωση της τροχιάς είναι περίπου 70 χρόνια για έναν αστεροειδή βάρους 1010 κιλών. Όμως, η χρήση των μηχανών πρόωσης στους αστεροειδείς θα μειώσει αυτό το χρονικό διάστημα, μέσα στο οποίο θα μπορούσαν να επιτευχθούν ελιγμοί βαρυτικής σκέδασης περισσότερων αστεροειδών. Άραγε, πόσο πρέπει να αυξηθεί η απόσταση της Γης από τον Ήλιο ώστε η θερμοκρασία της να μειωθεί, ας πούμε κατά 3οC; Μπορούμε εύκολα να υπολογίσουμε την ηλιακή ενέργεια που προσπίπτει ανά δευτερόλεπτο ανά τετραγωνικό μέτρο στην επιφάνεια της Γης από την εξίσωση , όπου r η μέση απόσσταση Γης-Ήλιου (η απόδειξη ΕΔΩ). Σύμφωνα με το απλούστερο κλιματικό μοντέλο η μέση θερμοκρασία της Γης υπολογίζεται από την εξίσωσης: .Συνδυάζοντας τις δυο παραπάνω εξισώσεις παίρνουμε ότι: rτελ=rαρχ∙(Tαρχ/Tτελ)2 όπου rτελ, rαρχ η τελική και η αρχική μέση απόσταση Γης-‘Ηλιου και Tτελ, Tαρχ η τελική και αρχική μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια της Γης. Αν Ταρχ=288 Κ ή 15οC και rαρχ=150∙106 km, για να μειωθεί η μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια της Γης κατά 3οC, η μέση απόσταση Γης-Ήλιου πρέπει να αυξηθεί κατά 2% περίπου ή γύρω στα 3 εκατομμύρια χιλιόμετρα.Φαίνεται λοιπόν με μια πρώτη ματιά, ότι με την βαρυτική βοήθεια των αστεροειδών (εφόσον αποφευχθούν ατυχήματα, όπως η πρόσκρουσή τους στη Γη ή ο εκτροχιασμός της ή άλλες παρενέργειες), θα μπορούσαμε να αυξήσουμε την μέση απόσταση Γης-Ήλιου και να μειώσουμε την ηλιακή ενεργειακή ροή προς την Γη. Κι όταν αποκατασταθεί η νέα θερμική ισορροπία στον πλανήτη, η μέση θερμοκρασία του θα έχει μειωθεί αντίστοιχα, χωρίς να μας απασχολούν οι εκπομπές των αερίων θερμοκηπίου διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες https://arxiv.org/pdf/2201.02879.pdf (νεώτερη ενημέρωση 13/1/22) Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με το ΑΠΕ ένας μεγάλων διαστάσεων αστεροειδής, διαμέτρου περίπου ενός χιλιομέτρου, πλησιάζει τη Γη. Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η συνεισφορά του στην ,,,μείωση της θερμοκρασίας της Γης, το σίγουρο είναι ότι δεν θα πέσει στον πλανήτη μας, αλλά θα περάσει στις 18 Ιανουαρίου σε απόσταση ασφαλείας σχεδόν δύο εκατομμυρίων χιλιομέτρων, περίπου πενταπλάσια από την απόσταση Γης-Σελήνης – όχι πάντως και τόσο μεγάλη για έναν αστεροειδή αυτού του μεγέθους. Ο μεγάλος διαστημικός βράχος με την ονομασία «7482 (1994 PC1)» κινείται με ταχύτητα 70.415 χιλιομέτρων την ώρα και δεν θα ξαναπλησιάσει τόσο τη Γη στον αιώνα αυτό, σύμφωνα με τους υπολογισμούς που έκαναν οι αστρονόμοι της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Είχε ανακαλυφθεί το 1994 και διαπιστώθηκε ότι συμπληρώνει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο κάθε 572 μέρες. Το 1933 είχε πλησιάσει περισσότερο τη Γη, σε απόσταση 1,1 εκατ. χλμ., ενώ δεν θα ξαναβρεθεί τόσο κοντά έως το 2105, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της NASA και του Caltcech. Ο αστεροειδής ταξινομείται από τη NASA ως δυνητικά επικίνδυνος, χαρακτηρισμός που δίνεται σε κάθε αστεροειδή διαμέτρου άνω των 140 μέτρων, ο οποίος πλησιάζει σε απόσταση μικρότερη των 7,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο. https://physicsgg.me/2022/01/12/μπορούν-οι-αστεροειδείς-να-μειώσουν-τ/

Σεργκέι Πάβλοβιτς Κορόλεφ. Στις 12 Ιανουαρίου συμπληρώνονται 115 χρόνια από τη γέννηση του Σεργκέι Πάβλοβιτς Κορόλεφ, του ανθρώπου που μας άνοιξε το δρόμο προς το διάστημα. Για 20 χρόνια ήταν επικεφαλής της OKB-1 (τώρα RSC Energia). Στην επιχείρηση, υπό την ηγεσία του πρώτου επικεφαλής σχεδιαστή πυραύλων και διαστημικής τεχνολογίας, οι πρώτοι εγχώριοι βαλλιστικοί πύραυλοι, οι πρώτοι τεχνητοί δορυφόροι γης, το πρώτο επανδρωμένο διαστημόπλοιο, συμπεριλαμβανομένου του διαστημικού σκάφους Vostok, στο οποίο ο πρώτος κοσμοναύτης του πλανήτη Γιούρι Γκαγκάριν έκανε την πτήση του, τους πρώτους αυτόματους διαπλανητικούς σταθμούς που εκτοξεύτηκαν στη Σελήνη, την Αφροδίτη, τον Άρη. Πίσω από αυτόν τον μακρύ κατάλογο των εξαιρετικών διαστημικών επιτευγμάτων της χώρας μας βρίσκεται το έργο μεγάλου αριθμού ανθρώπων εμπνευσμένων από το σχεδιαστικό ταλέντο του Korolev, τις εξαιρετικές οργανωτικές του ικανότητες και την πίστη σε ένα όνειρο.Όλα όσα δημιουργήθηκαν από την ομάδα της Energia τις επόμενες δεκαετίες, που είναι ακόμα το καμάρι της ρωσικής κοσμοναυτικής, συνδέονται και με το όνομα του Κορόλεφ. Επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz και διαστημόπλοιο φορτίου Progress, τροχιακοί σταθμοί Salyut, Mir και ISS. Οι παραδόσεις και οι αρχές της εργασίας που έθεσε ο Σεργκέι Πάβλοβιτς στην αρχή της διαστημικής εποχής είναι ακόμα ζωντανές σήμερα στο RSC Energia, το οποίο φέρει το όνομά του για περισσότερα από 30 χρόνια. Η Βασίλισσα γνωρίζει όλους στην εταιρεία. Σήμερα, σύμφωνα με τις αναμνήσεις των στενότερων συνεργατών του.«Ο Sergei Pavlovich Korolev και η ομάδα του, χρησιμοποιώντας εγχώρια και ξένη εμπειρία, όχι μόνο εμπλούτισαν τη θεωρία της τεχνολογίας, αλλά δημιούργησαν επίσης έναν αριθμό πυραύλων του πιο προηγμένου τύπου για ένα δεδομένο επίπεδο τεχνολογικής ανάπτυξης, που έχουν μεγάλη πρακτική σημασία. Στην ιστορία της ανάπτυξης εγχώριων πυραύλων, σύμφωνα με το μέγεθος της συμβολής στην ανάπτυξή τους, ο Σεργκέι Παβλόβιτς κατατάσσεται πρώτος μετά τον Τσιολκόφσκι. V.P. Glushko, μέλος του πρώτου συμβουλίου των επικεφαλής σχεδιαστών για συστήματα υγρής πρόωσης για πυραύλους και διαστημική τεχνολογία, γενικός σχεδιαστής της NPO Energia το 1974-1989. «Ο Σεργκέι Πάβλοβιτς ήταν ένας μεγάλος μηχανικός, ένας σημαντικός οργανωτής και, φυσικά, ένας εξαιρετικός επιστήμονας, που έθεσε τις θεωρητικές βάσεις για τη δημιουργία διαστημικών συστημάτων και έκανε εξαιρετικά μεγάλο ποσό για την πρακτική εφαρμογή τους». ΣΤΟ. Pilyugin, μέλος του πρώτου συμβουλίου των επικεφαλής σχεδιαστών για συστήματα ελέγχου πυραύλων και διαστημικής τεχνολογίας «Μια φιλική λέξη αποχωρισμού πριν από μια διαστημική πτήση, επιχειρηματικές συμβουλές κατά τη διάρκεια της πτήσης, η ικανότητα λήψης σωστών αποφάσεων σε οποιαδήποτε κατάσταση - ο Σεργκέι Πάβλοβιτς τα είχε όλα αυτά! Μας συνόδευσε σε διαστημικές πτήσεις και συναντήθηκε μετά την επιστροφή στην πατρίδα του, τη Σοβιετική γη». Yu.A. Γκαγκάριν, ο πρώτος κοσμοναύτης στον κόσμο «Η ιδιαιτερότητα του Σ.Π. Η βασίλισσα ως άτομο έχει την ικανότητα να βλέπει ένα φαινόμενο από μια απροσδόκητη οπτική γωνία και, χάρη σε αυτό, να παίρνει μια απόφαση που αποδείχθηκε η καλύτερη». Γ.Μ. Γκρέτσκο, πιλότος-κοσμοναύτης της ΕΣΣΔ «Λίγοι άνθρωποι καταφέρνουν να ανοίξουν μια εποχή, στη ζωή, στην επιστήμη, στην ιστορία, στο μέλλον του πλανήτη Γη - την εποχή του διαστήματος! Μόνο χάρη στην επιμονή του, το ρίσκο και την επιμονή του δημιουργήθηκε το Vostok ακριβώς το 1961. Αν και υπήρχαν πολλοί υποστηρικτές για να αναβληθεί αυτή η εκδήλωση για μεταγενέστερη ημερομηνία. Αυτό το άτομο δεν φοβήθηκε να αναλάβει την ευθύνη για την προετοιμασία του πλοίου, για την υλοποίηση της πτήσης ενός ατόμου σε αυτό. Η πρώτη πτήση στον κόσμο». Ο.Γ. Ιβανόφσκι, κορυφαίος σχεδιαστής του πρώτου διαστημικού σκάφους Vostok. «Ο Σεργκέι Παβλόβιτς Κορολιόφ ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, ένας σπουδαίος επιστήμονας-επαγγελματίας, ένας σημαντικός διοργανωτής, που ήξερε να ονειρεύεται ευρέως και ταυτόχρονα να σκέφτεται σε πραγματικές κατηγορίες... Απλώς φαίνεται ότι η πόρτα θα ανοίξει ξαφνικά και θα μπει μέσα , απασχολημένος με ένα σωρό προβλήματα, ένας δυνατός, ισχυρός συνταγματικός άνθρωπος, με μεγάλο κεφάλι στοχαστή, και αμέσως αρχίζει να απαιτεί, να αποδεικνύει, να υπερασπίζεται την άποψή του. Όταν το αποδείξει, θα ηρεμήσει, θα ανθίσει με το μοναδικό «βασιλικό» χαμόγελό του». Ν.Π. Καμάνιν, διοργανωτής και επικεφαλής της εκπαίδευσης των πρώτων σοβιετικών κοσμοναυτών το 1961-1971. «Ο Σεργκέι Πάβλοβιτς ήταν πολύ απαιτητικός για τον εαυτό του και τους ανθρώπους. Θα μπορούσε να είναι βιαστικός, αλλά διέθετε εξαιρετική ανθρωπιά και προσωπική γοητεία. Ήξερε να εμβαθύνει στις ανάγκες των υπαλλήλων του και να έρχεται να τους βοηθάει σε δύσκολες στιγμές. Προσέλκυσε κόσμο σε αυτόν». M.V. Keldysh, Πρόεδρος της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ «Η μέθοδος της ευρύτερης συμμετοχής επιστημόνων διαφόρων ειδικοτήτων στις εργασίες του γραφείου σχεδιασμού του οποίου ηγείται, διατηρώντας παράλληλα όλο τον συντονισμό στα χέρια του, έχει γίνει ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του έργου του Επικεφαλής Σχεδιαστή Πυραύλων και Διαστημικών Συστημάτων ." B.V. Rauschenbach, ιδρυτής της θεωρίας του ελέγχου της κίνησης των διαστημικών σκαφών και ιδρυτής της επιστημονικής σχολής διαστημικής πλοήγησης«Ο Σεργκέι Πάβλοβιτς εξέπληξε με την τεχνική του διαίσθηση, την ευρεία συστημική σκέψη, την απροσδόκητη λογική για πολλούς, τη θέλησή του, προσπαθώντας για βαθιά διείσδυση στην ουσία των τεχνικών λύσεων. Ο Κορόλεφ ήταν η κύρια κινητήρια δύναμη σε όλα τα στάδια της εργασίας ». Б.Е. Черток, Αναπληρωτής επικεφαλής σχεδιαστής του OKB-1, ένας από τους ιδρυτές της θεωρίας και της πρακτικής του ελέγχου πυραύλων και διαστημικών σκαφών https://www.energia.ru/ru/news/news-2022/news_01-12.html

Το διαμέρισμα οργάνων και συναρμολόγησης του διαστημικού σκάφους της μονάδας Progress M-UM απορρίφθηκε Σήμερα, σύμφωνα με το πρόγραμμα πτήσης, το διαμέρισμα συναρμολόγησης οργάνων (PAO) της μονάδας φορτηγού πλοίου μεταφοράς Progress M-UM (TGKM) ολοκλήρωσε την αποστολή του στην υπολογιζόμενη περιοχή του Νότιου Ειρηνικού Ωκεανού. Μετά την εκτόξευση στις 24 Νοεμβρίου 2021, η Progress M-UM TGCM PJSC ολοκλήρωσε πλήρως την εργασία που της είχε ανατεθεί να παραδώσει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) την κομβική μονάδα Prichal (UM) που αναπτύχθηκε και κατασκευάστηκε από την RSC Energia με το όνομα S.P. Βασίλισσα. Κατά τη διάρκεια της διήμερης πτήσης, εξασφάλισε την ολοκλήρωση του διαστημικού σκάφους στην τροχιά εργασίας, το αυτόματο ραντεβού και την ελλιμενισμό με το λιμάνι ναδίρ της εργαστηριακής μονάδας πολλαπλών χρήσεων Nauka του ISS Russian Segment. Στις 23 Δεκεμβρίου 2021, στις 02:03 ώρα Μόσχας, η Progress M-UM TGKM PJSC αποσυνδέθηκε από την κομβική μονάδα και προχώρησε σε μια αυτόνομη πτήση δύο στροφών για να προετοιμαστεί για βαλλιστική κάθοδο. Στις 06:45 ώρα Μόσχας, το τμήμα με τη βοήθεια του κύριου κινητήρα πραγματοποίησε ώθηση πέδησης διάρκειας 778 δευτερολέπτων και στις 07:30 έπαψε να υπάρχει στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Άκαυστα δομικά στοιχεία του PJSC απορρίφθηκαν σε μη πλωτή περιοχή σε απόσταση 2.460 km από το Wellington (Νέα Ζηλανδία) και 7.030 km από το Santiago (Χιλή). Η αποδέσμευση του Progress M-UM PJSC TGCM από την καθολική κομβική μονάδα Prichal ξεκινά το επόμενο στάδιο ενσωμάτωσης του UM ως μέρος του ISS Russian Segment. Χάρη στην απελευθέρωση της αξονικής θύρας παθητικής σύνδεσης, το Prichal UM είναι σε θέση να δέχεται πλοία μεταφοράς στο πλαίσιο των προγραμμάτων επερχόμενων επανδρωμένων αποστολών και αποστολών εφοδιασμού φορτίου. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_12-23.html

Το "Progress MS-19" πέρασε δοκιμές κενού Στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, ολοκληρώθηκε ο έλεγχος διαρροής του οχήματος μεταφοράς φορτίου Progress MS-19 (TGK) στον θάλαμο κενού του κτιρίου συναρμολόγησης και δοκιμών της τοποθεσίας 254.Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα εργασίας, ειδικοί από την RSC Energia και το Copper Center Yuzhny πραγματοποίησαν έναν κύκλο δοκιμών πνευματικού κενού του Progress MS-19 TGC, ο οποίος συνεχιζόταν από τις 16 Δεκεμβρίου. Ο αυτοματοποιημένος έλεγχος συμμόρφωσης με τις υψηλές απαιτήσεις για στεγανότητα των διαμερισμάτων και των εποχούμενων συστημάτων του πλοίου σε συνθήκες εδάφους πέρασε χωρίς σχόλια. Σήμερα το TGK Progress MS-19 μεταφέρθηκε πίσω στο χώρο εργασίας για περαιτέρω προετοιμασία πριν από την πτήση.Η εκτόξευση του πυραύλου φορέα Soyuz-2.1a από το διαστημόπλοιο Progress MS-19 στο πλαίσιο του προγράμματος της 80ης αποστολής ανεφοδιασμού του ISS έχει προγραμματιστεί για τον Φεβρουάριο του 2022 από το κοσμοδρόμιο Baikonur. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_12-21.html

Οι δοκιμές κενού του οχήματος φορτίου Progress MS-19 ξεκίνησαν στο Baikonur Η προετοιμασία προεκκίνησης του οχήματος μεταφοράς φορτίου Progress MS-19 (TGC) συνεχίζεται στο κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμών της τοποθεσίας 254 του κοσμοδρομίου Baikonur. Σήμερα, στο τεχνικό συγκρότημα, το πλοίο μεταφέρθηκε σε θάλαμο κενού για δοκιμές στεγανότητας.Την περασμένη εβδομάδα, ειδικοί από την RSC Energia και εξειδικευμένες επιχειρήσεις της Roscosmos πραγματοποίησαν μια σειρά από περιεκτικές δοκιμές του διαστημικού σκάφους για να ελέγξουν την ετοιμότητα των ενσωματωμένων συστημάτων του για εκτόξευση και σύνδεση με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μετά την ολοκλήρωση των προγραμματισμένων δραστηριοτήτων, το Progress MS-19 TGC παραδόθηκε στην αίθουσα 103 και τοποθετήθηκε στις θέσεις του θαλάμου κενού 17Т523МР. Ο επερχόμενος εξαήμερος κύκλος δοκιμών πνευματικού κενού με χρήση μέσου ηλίου-αέρα στους δοκιμασμένους όγκους θα πραγματοποιηθεί με σκοπό τον ποιοτικό έλεγχο της στεγανότητας του πλοίου σε συνθήκες εδάφους.Η εκτόξευση του πυραύλου φορέα Soyuz-2.1a από το διαστημόπλοιο Progress MS-19 στο πλαίσιο του προγράμματος της 80ης αποστολής ανεφοδιασμού του ISS έχει προγραμματιστεί για τον Φεβρουάριο του 2022 από το κοσμοδρόμιο Baikonur. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_12-15.html ← Архив новостей Награды Запуск

Το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz MS-22 έφτασε στο Μπαϊκονούρ Το επανδρωμένο όχημα μεταφοράς Soyuz MS-22 (TPK) παραδόθηκε στο τεχνικό συγκρότημα του κοσμοδρομίου Baikonur για εκπαίδευση ρουτίνας σύμφωνα με το πρόγραμμα του προγράμματος υποστήριξης μεταφορών για το ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS RS).Σήμερα το πρωί, στο κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμών του εργοταξίου 254, το πλοίο εκφορτώθηκε και εγκαταστάθηκε στο χώρο εργασίας για τη διαδικασία του εισερχόμενου ελέγχου και περαιτέρω συντήρησης. Στο εγγύς μέλλον, οι ειδικοί της RSC Energia θα αρχίσουν να πραγματοποιούν εξωτερική εξέταση του προϊόντος και να ελέγχουν τους μηχανισμούς για το άνοιγμα των ηλιακών συλλεκτών. Το TPK Soyuz MS-22 θα παραμείνει σε λειτουργία αποθήκευσης μέχρι την έναρξη της άμεσης προετοιμασίας για εκτόξευση.Η εκτόξευση του πυραύλου φορέα Soyuz-2.1a από το διαστημόπλοιο Soyuz MS-22 στο πλαίσιο του προγράμματος για την παράδοση των συμμετεχόντων της 68ης μακροπρόθεσμης αποστολής στον ISS έχει προγραμματιστεί για τον Σεπτέμβριο του επόμενου έτους. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_12-14.html

Εκ των υστερων!!! Ολοκληρώθηκε η πτήση του «τουριστικού» διαστημόπλοιου «Soyuz MS-20». 20/12/2021 Σήμερα το πρωί, 20 Δεκεμβρίου 2021, το όχημα καθόδου του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-20, το οποίο αποσυνδέθηκε τρεις ώρες νωρίτερα από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, προσγειώθηκε σε σημείο σχεδιασμού στο Καζακστάν. Ένα «τουριστικό» πλήρωμα αποτελούμενο από τον κοσμοναύτη της Roscosmos Alexander Misurkin και συμμετέχοντες στην διαστημική πτήση από την Ιαπωνία Yusaku Maezawa και Yozo Hirano επέστρεψε στη Γη.Όλες οι λειτουργίες κατά την κάθοδο από την τροχιά και την προσγείωση έγιναν στην κανονική λειτουργία, το πλήρωμα αισθάνεται καλά. Το πλοίο αποχωρίστηκε από το ρωσικό τμήμα του σταθμού στις 02:50:30 ώρα Μόσχας. Το σύστημα πρόωσής του στην κανονική λειτουργία ενεργοποιήθηκε για επιβράδυνση στις 05:18:56 ώρα Μόσχας, μετά την οποία άρχισε να εκτροχιάζεται. Λίγο αργότερα, το Soyuz MS χωρίστηκε σε τρία διαμερίσματα και το τριμελές πλήρωμα του οχήματος καθόδου αντιμετώπισε τυπική υπερφόρτωση περίπου 4 g. Αποκατάσταση μετά την πτήση Για την πραγματοποίηση του προγράμματος επιστημονικών πειραμάτων και αποκατάστασης μετά την πτήση, προγραμματίζεται ότι σήμερα το βράδυ οι Alexander Misurkin, Yusaku Maezawa και Yozo Hirano θα φτάσουν στο συγκρότημα για εκπαίδευση πριν από την εκτόξευση και αποκατάσταση κοσμοναυτών (αστροναυτών) μετά την πτήση. Πόλη (Περιφέρεια Μόσχας). Η αποκατάσταση του πληρώματος θα διαρκέσει από 14 έως 21 ημέρες, ανάλογα με την ευημερία του κοσμοναύτη και των συμμετεχόντων στη διαστημική πτήση. Σε αυτό το διάστημα, οι αστροναύτες αποκαθιστούν την κανονική φυσική τους μορφή, υπό την επίβλεψη γιατρών, πηγαίνουν στην πισίνα, κάνουν βόλτες και σταδιακά αυξάνουν το φορτίο στους μύες.Η περίοδος αποκατάστασης δεν αποκλείει τη συμμετοχή κοσμοναυτών σε πειράματα που σχετίζονται άμεσα με τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες. Προγραμματίζεται ότι στις 21 Δεκεμβρίου, ο Alexander Misurkin θα συνεχίσει τη συμμετοχή του στο ιατρικό πείραμα LAZMA, το οποίο ξεκίνησε στο Yu.A. Gagarin πριν από την πτήση, στη συνέχεια συνέχισε κατά τη διάρκεια της τροχιακής αποστολής. Η διεξαγωγή του πειράματος "Constellation - LM" παραμένει επίσης παραδοσιακή, ο κύριος σκοπός του οποίου είναι να μελετήσει τις ικανότητες ενός ατόμου κατά τις πτήσεις στο βαθύ διάστημα και να εργαστεί στις επιφάνειες της Σελήνης και του Άρη. Δρόμος προς το διάστημα Θυμηθείτε ότι μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα, η Roscosmos State Corporation έστειλε δύο διαστημικούς τουρίστες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό - τον Ιάπωνα δισεκατομμυριούχο Yusaku Maezawa και τον βοηθό του Yozo Hirano. Ο κυβερνήτης του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-20, καθώς και του 20ου πληρώματος επίσκεψης στον ISS, έγινε ο Ήρωας της Ρωσίας, ο κοσμοναύτης της Roskosmos, Alexander Misurkin.Το όχημα εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-20 εκτοξεύτηκε από τη θέση Νο. 31 (Βοστόκ) του κοσμοδρομίου Baikonur στις 8 Δεκεμβρίου στις 10:38 ώρα Μόσχας. Το επανδρωμένο διαστημόπλοιο πέταξε στον ISS σύμφωνα με ένα σχέδιο τεσσάρων τροχιών και η προσάρτηση πραγματοποιήθηκε σε αυτόματη λειτουργία.Κατά τη διάρκεια της 11ήμερης παραμονής του πληρώματος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, πραγματοποιήθηκαν 9 πειράματα στο πλαίσιο του ρωσικού επιστημονικού προγράμματος. Στην κατεύθυνση της "Διαστημικής βιολογίας και φυσιολογίας", πραγματοποιήθηκαν τρία πειράματα: Biofilm, Microvir και Reflex, τέσσερα - στο πλαίσιο της κατεύθυνσης "Ανάπτυξη υποσχόμενων διαστημικών τεχνολογιών": Vizier, Scenario, Hurricane και Econ-M, όπως καθώς και σε μία από τις κατευθύνσεις "Εξερεύνηση της Γης από το διάστημα "και" Φυσική των κοσμικών ακτίνων ": Εξολοθρευτής και UV ατμόσφαιρα, αντίστοιχα.Στο επιστημονικό πρόγραμμα του σταθμού συμμετείχαν και τουρίστες του διαστήματος. Συγκεκριμένα, στο ιατρικό πείραμα «LAZMA» με στόχο τη μελέτη της μικροκυκλοφορίας του αίματος σε συνθήκες μικροβαρύτητας. Τα αποτελέσματα που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της μελέτης θα βοηθήσουν περαιτέρω στην ανάπτυξη προληπτικών μέτρων. Η βελτίωση των υφιστάμενων προληπτικών μέτρων είναι ιδιαίτερα σημαντική για την υλοποίηση πολλά υποσχόμενων πτήσεων στο βαθύ διάστημα. Η εξάλειψη των δυσάρεστων συμπτωμάτων που σχετίζονται με διαταραχές του κυκλοφορικού θα επιτρέψει στους αστροναύτες να αποφύγουν την ταλαιπωρία και να διατηρήσουν υψηλή απόδοση στον σταθμό. Χάρη στους Ιάπωνες τουρίστες, κατέστη δυνατή για πρώτη φορά η εκτέλεση αυτού του έργου στο ISS. Συμμετέχοντες στο διάστημα Ο Maezawa είναι ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στην Ιαπωνία. Πρώτα απ 'όλα, απέκτησε φήμη ως ιδρυτής του διαδικτυακού καταστήματος ρούχων Zozotown. Επιπλέον, ασχολείται με τη συλλογή αντικειμένων τέχνης, ίδρυσε το Ίδρυμα Σύγχρονης Τέχνης.Ο Yozo Hirano εντάχθηκε στη ZOZO μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο ως διευθυντής κάστινγκ για μια ομάδα φωτογραφίας. Αυτή τη στιγμή εργάζεται ως παραγωγός για το SPACETODAY. Στον ISS, ο Yozo Hirano θα είναι υπεύθυνος για τον φωτισμό της πτήσης του Yusaku Maezawa. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_12-20.html

Εκ των υστερων!!! Το Soyuz MS-20 εκτοξεύτηκε στον ISS 12/08/2021 Σήμερα, 8 Δεκεμβρίου 2021, στις 10:38 ώρα Μόσχας, εκτοξεύτηκε το όχημα εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το επανδρωμένο όχημα μεταφοράς Soyuz MS-20 (TPK) από τη θέση 31 του κοσμοδρομίου Baikonur στο πλαίσιο του προγράμματος παράδοσης των συμμετεχόντων η 20η επισκεπτόμενη αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Στο ένατο λεπτό της πτήσης, το διαστημόπλοιο κανονικά αποχωρίστηκε από το τρίτο στάδιο και μπήκε στον στόχο κοντά στη γη τροχιά.Στο Soyuz MS-20 TPK υπάρχει πλήρωμα που αποτελείται από τον διοικητή Alexander Misurkin (Roscosmos) και συμμετέχοντες στις διαστημικές πτήσεις - Πρόεδρος της εταιρείας Start Today Yusaku Maezawa και ο προσωπικός του βοηθός Yozo Hirano.Επί του παρόντος, το Soyuz MS-20 TPK εκτελεί μια αυτόνομη πτήση προς τον ISS υπό την επίβλεψη ειδικών από την κύρια επιχειρησιακή ομάδα ελέγχου του τμήματος ISS Russian Segment στο Κέντρο Ελέγχου Αποστολής (Korolev).Το ραντεβού του Soyuz MS-20 TPK με το ISS πραγματοποιείται σε αυτόματη λειτουργία σύμφωνα με ένα γρήγορο σχέδιο τεσσάρων στροφών. Το διαστημόπλοιο που προσδένεται στη μικρή ερευνητική μονάδα Poisk του ISS Russian Segment έχει προγραμματιστεί στις 16:41 ώρα Μόσχας. Μαζί με το πλήρωμα, το πλοίο θα παραδώσει στο σταθμό περίπου 162 κιλά χρήσιμου φορτίου, συμπεριλαμβανομένης της στοιβασίας για βιοϊατρική έρευνα και πειράματα, αναλώσιμο εξοπλισμό, προϊόντα υγιεινής, φρέσκα τρόφιμα και μερίδες τροφίμων. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_12-08.html

Το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz MS-22 πήγε στο Μπαϊκονούρ Στον σταθμό ελέγχου και δοκιμών της RSC Energia im. S.P. Ο Korolyov ολοκλήρωσε το αρχικό στάδιο των δοκιμών εργοστασιακού ελέγχου του επανδρωμένου οχήματος μεταφοράς Soyuz MS-22 (TPK). Σήμερα το διαστημόπλοιο αναχώρησε για το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ για να συνεχίσει την τακτική εκπαίδευση σύμφωνα με το πρόγραμμα του προγράμματος υποστήριξης μεταφορών για το ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS).Το φθινόπωρο του τρέχοντος έτους, το TPK Soyuz MS-22 πέρασε πλήρως το πρόγραμμα αυτόνομων δοκιμών εποχούμενων συστημάτων και συγκροτημάτων. Περαιτέρω ηλεκτρικές δοκιμές του εξοπλισμού εξυπηρέτησης του πλοίου με επιθεωρήσεις ραδιοτεχνικών συστημάτων για ραντεβού και ελλιμενισμό, έλεγχο κίνησης και πλοήγηση, ψηφιακή τηλεόραση και τηλεμετρία ολοκληρώθηκαν με τη λειτουργία αναλαμπής του ενσωματωμένου υπολογιστή. Μετά την ολοκλήρωση πολύπλοκων δοκιμών πνευματικού κενού και αποδοχής, το Soyuz MS-22 πέρασε την τελική διαδικασία επιθεώρησης και προετοιμάστηκε για αποστολή στο κοσμοδρόμιο σιδηροδρομικώς.Η εκτόξευση του πυραύλου φορέα Soyuz-2.1a από το διαστημόπλοιο Soyuz MS-22 στο πλαίσιο του προγράμματος για την παράδοση των συμμετεχόντων της 68ης μακροπρόθεσμης αποστολής στον ISS έχει προγραμματιστεί για τον Σεπτέμβριο του επόμενου έτους. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_12-07_1.html

Δοκιμές του οχήματος φορτίου Progress MS-19 σε ανηχοϊκό θάλαμο Στο κοσμοδρόμιο Baikonur συνεχίζεται η προετοιμασία του οχήματος μεταφοράς φορτίου Progress MS-19 (TGC) για την πτήση στο πλαίσιο του προγράμματος της 80ης αποστολής ανεφοδιασμού του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Χθες, σύμφωνα με το πρόγραμμα εργασιών, το πλοίο παραδόθηκε στον ανηχοθάλαμο του κτιρίου συναρμολόγησης και δοκιμών του εργοταξίου 254 για αυτόνομες ηλεκτρολογικές δοκιμές.Ο ανηχοϊκός θάλαμος του τεχνικού συγκροτήματος στη θέση 254 είναι ένα εξειδικευμένο δωμάτιο καλυμμένο από το εσωτερικό με ραδιοαπορροφητικό υλικό για την προσομοίωση των συνθηκών του εξωτερικού χώρου. Σήμερα οι ειδικοί της RSC Energia και του Yuzhny CC πραγματοποίησαν εργασίες επί εδάφους ελέγχου της λειτουργίας του ραδιοεξοπλισμού επί του σκάφους του Progress MS-19 TGC. Μετά την ολοκλήρωση των δοκιμών, το πλοίο θα εγκατασταθεί στο χώρο εργασίας του κτιρίου συναρμολόγησης και δοκιμής για να προετοιμαστεί για δοκιμές πνευματικού κενού.Η εκτόξευση του πυραύλου φορέα Soyuz-2.1a από το Progress MS-19 TGC έχει προγραμματιστεί για τον Φεβρουάριο του 2022 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_12-02.html

Η νέα ενότητα έγινε μέρος του ρωσικού τμήματος του ISS Την Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2021, στις 18:19:39 ώρα Μόσχας, το φορτηγό όχημα Progress M-UM μονάδα φορτίου έδεσε επιτυχώς στο ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Παρέδωσε στον ISS "Prichal" - τη δεύτερη ρωσική μονάδα, η οποία προστέθηκε στον σταθμό το 2021. Οι εργασίες πρόσδεσης και προσάρτησης στην εργαστηριακή μονάδα πολλαπλών χρήσεων Nauka πραγματοποιήθηκαν αυτόματα υπό την επίβλεψη ειδικών από το Κέντρο Ελέγχου Αποστολών TsNIIMash (μέρος της κρατικής εταιρείας Roscosmos) και των κοσμοναυτών Roscosmos Anton Shkaplerov και Peter Dubrov. Μετά την ολοκλήρωση των κοινών ελέγχων στεγανότητας, τα μέλη του ρωσικού πληρώματος θα ανοίξουν τις καταπακτές μεταφοράς και θα πραγματοποιήσουν τις τελικές εργασίες για την αποσυναρμολόγηση του μηχανισμού ελλιμενισμού, τη μεταφορά του συστήματος τροφοδοσίας Progress σε ενοποιημένη παροχή ρεύματος και τη ναφθαλίνη του φορτηγού πλοίου.Η κομβική μονάδα "Prichal" έχει σχεδιαστεί για να αυξήσει τις τεχνικές και επιχειρησιακές δυνατότητες του ρωσικού τμήματος ISS. Η περαιτέρω ανάπτυξη του ρωσικού τμήματος του σταθμού διασφαλίζεται με τη σύνδεση με την κομβική μονάδα συστημάτων μεταφορών, συμπεριλαμβανομένων των πολλά υποσχόμενων. Ο δημιουργός της κομβικής μονάδας είναι η Rocket and Space Corporation Energia που πήρε το όνομά της από τον S.P. Queen (μέρος της κρατικής εταιρείας "Roscosmos").Η κομβική μονάδα "Prichal" είναι ένα σφαιρικό σφραγισμένο διαμέρισμα με εξαρτήματα που βρίσκονται μέσα και έξω από αυτό, διασφαλίζοντας την εκτέλεση των εργασιών του. Περιλαμβάνει ένα κύτος και ένα σύμπλεγμα εποχούμενων συστημάτων, συμπεριλαμβανομένου συστήματος ελέγχου για εξοπλισμό, ραδιοεξοπλισμό, σύστημα διασφάλισης θερμικού καθεστώτος, μέσα παροχής σύνθεσης αερίου, μέσα ελέγχου κίνησης και πλοήγησης, γραμμές διέλευσης για ανεφοδιασμό καυσίμων, ένα ενεργό υβριδικό σύστημα σύνδεσης, ένα παθητικό υβριδικό σύστημα σύνδεσης, σημαίνει επαναφόρτωση.Τους επόμενους αρκετούς μήνες, η κομβική μονάδα Pryhal θα αφαιρεθεί, το διαμέρισμα οργάνων και συναρμολόγησης του διαστημικού σκάφους θα διαχωριστεί και το πλήρωμα του ISS θα μεταβεί στο διάστημα εγκαθιστώντας κεραίες και στόχους στην εξωτερική επιφάνεια του κομβικού δομοστοιχείου. τα οποία είναι απαραίτητα για τη σύνδεση του διαστημόπλοιου μεταφοράς Soyuz MS σε αυτό, και του "Progress MS". Στις 19 Ιανουαρίου 2022, προγραμματίζεται ο πρώτος διαστημικός περίπατος, κατά τον οποίο οι κοσμοναύτες θα συνδέσουν το Prichal με τον σταθμό και στις 18 Μαρτίου, σύμφωνα με το σχέδιο, το πρώτο επανδρωμένο διαστημικό σκάφος, το Soyuz MS-21, θα προσδεθεί σε αυτό.Επιπλέον, το δομοστοιχείο του πλοίου παρέδωσε περίπου 700 κιλά διαφόρων φορτίων στον ISS, συμπεριλαμβανομένου εξοπλισμού πόρων και αναλώσιμων, επεξεργασίας νερού, ιατρικού ελέγχου και προμήθειες υγιεινής και υγιεινής, εγκαταστάσεις συντήρησης και επισκευής και τυπικές μερίδες για το πλήρωμα. εκστρατεία. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_11-26_1.html