Δροσος Γεωργιος

Σοβιετικό διαστημικό σκάφος αναμένεται να συντριβεί στη Γη, 53 χρόνια μετά την εκτόξευσή του. Ενα διαστημικό σκάφος της Σοβιετικής εποχής που επρόκειτο να προσεδαφιστεί στην Αφροδίτη πριν από πέντε δεκαετίες αναμένεται σύντομα να πέσει ανεξέλεγκτα πίσω στη Γη.Σύμφωνα με τους ειδικούς εντοπισμού των διαστημικών συντριμμιών, είναι πολύ νωρίς για να γνωρίζουν πού μπορεί να καταλήξει η μεταλλική αυτή μάζα του μισού τόνου ή κατά πόσο θα αντέξει κατά την επανείσοδό της στη γήινη ατμόσφαιρα. Οπως εκτιμά ο Ολλανδός επιστήμονας Μάρκο Λανγκμπρόκ, το σκάφος που απέτυχε στην αποστολή του θα πέσει στη Γη γύρω στις 10 Μαΐου, με εκτιμώμενη ταχύτητα 242 χλμ./ώρα, αν παραμείνει άθικτο.«Αν και δεν είναι εντελώς ακίνδυνο, δεν θα πρέπει να ανησυχούμε πολύ», εκτιμά ο Λάνγκμπροκ. Το αντικείμενο είναι σχετικά μικρό και, ακόμη και αν δεν διαλυθεί τελικά, «ο κίνδυνος είναι παρόμοιος με εκείνον της πτώσης ενός τυχαίου μετεωρίτη, κάτι που συμβαίνει αρκετά συχνά κάθε χρόνο. Πιο μεγάλο κίνδυνο διατρέχει κανείς από χτύπημα κεραυνού στη ζωή του», διευκρινίζει ο ίδιος. Η πιθανότητα το διαστημικό σκάφος να χτυπήσει πραγματικά κάποιον ή κάτι είναι μικρή, πρόσθεσε. «Αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί εντελώς».Το 1972, η τότε Σοβιετική Ενωση είχε εκτοξεύσει το Kosmos 482, σε μία από μια σειρά αποστολών στην Αφροδίτη. Ωστόσο, το σκάφος δεν κατάφερε ποτέ να βγει από την τροχιά της Γης εξαιτίας μιας δυσλειτουργίας του πυραύλου.Το μεγαλύτερο τμήμα του καταστράφηκε μέσα σε μια δεκαετία. Ωστόσο, όπως θεωρούν ο Λάνγκμπροκ και άλλοι επιστήμονες, η ίδια η κάψουλα προσγείωσης – ένα σφαιρικό αντικείμενο διαμέτρου περίπου 1 μέτρου– συνέχισε την περιφορά του σε μια ελλειπτική τροχιά τα τελευταία 53 χρόνια, μειώνοντας σταδιακά το υψόμετρό της.Είναι πολύ πιθανό το διαστημικό σκάφος των σχεδόν 500 κιλών να μη διαλυθεί κατά την επανείσοδο, καθώς κατασκευάστηκε για να αντέξει μια κάθοδο μέσα από την ατμόσφαιρα της Αφροδίτης που είναι γεμάτη διοξείδιο του άνθρακα, δήλωσε ο Λάνγκμπροκ του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Delft στην Ολλανδία.Το διαστημικό σκάφος θα μπορούσε να καταλήξει οπουδήποτε μεταξύ 51,7 μοιρών βόρειου και νότιου γεωγραφικού πλάτους, δηλαδή βόρεια όσο το Λονδίνο και η Αλμπέρτα του Καναδά έως το Ακρωτήριο Χορν της Νότιας Αμερικής. Αλλά, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη είναι νερό, «είναι πιθανό πως θα καταλήξει πράγματι σε κάποιον ωκεανό», εκτιμά ο ίδιος. Πηγή: Guardian Ροσκόσμος Η τροχιά του ISS άλλαξε λόγω απειλής σύγκρουσης με διαστημικά συντρίμμια Σύμφωνα με το TsNIIMash, στις 01:10 ώρα Μόσχας, οι κινητήρες του διαστημοπλοίου Progress MS-30 τέθηκαν σε λειτουργία και λειτούργησαν για 212,79 δευτερόλεπτα. και παρήγαγε μια ώθηση 0,3 m/s, η οποία επέτρεψε την αύξηση της τροχιάς του ISS κατά περίπου 540 μέτρα. Μετά τον ελιγμό αποφυγής, η τροχιακή περίοδος του σταθμού ήταν 92,89 λεπτά, η τροχιακή κλίση ήταν 51,66 μοίρες, το μέσο τροχιακό ύψος ήταν 418,74 χλμ. και το ελάχιστο— 417,86 χλμ., μέγιστο — 438,05 χλμ. https://vk.com/roscosmos?reactions_opened=wall-30315369_569248&w=wall-30315369_586428

Έτοιμη η «καρδιά» του διεθνούς προγράμματος πυρηνικής σύντηξης ITER (βίντεο) Ολοκληρώνεται η κατασκευή του σούπερ μαγνήτη με τον οποίο θα λειτουργεί ο αντιδραστήρας. Ένα έργο πυρηνικής σύντηξης που έχει καθυστερήσει πολύ και περιλαμβάνει περισσότερες από 30 χώρες μπαίνει στην τελική ευθεία με την ολοκλήρωση της δημιουργίας του πιο ισχυρού μαγνήτη στον κόσμο ο οποίος θα αποτελέσει τον πυρήνα των προσπαθειών για την παραγωγή καθαρής ενέργειας συνθλίβοντας τα άτομα σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες.Το έργο του Διεθνούς Θερμοπυρηνικού Πειραματικού Αντιδραστήρα (ITER) που θα εγκατασταθεί στη νότια Γαλλία και υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Κίνα, την Ιαπωνία, τη Ρωσία και την Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται το πανίσχυρο μαγνητικό σύστημα για να δημιουργήσει ένα «αόρατο κλουβί» που θα περιορίζει τα υπέρ-καυτά σωματίδια πλάσματος τα οποία ενώνονται και συντήκονται για να απελευθερώνουν ενέργεια.Οι υπεύθυνοι του προγράμματος ITER ανακοίνωσαν ότι το τελευταίο εξάρτημα του συστήματος, η κεντρική ηλεκτρομαγνητική βαλβίδα, είναι έτοιμο πέρασε τους απαραίτητους ελέγχους και ξεκίνησε η συναρμολόγηση του. «Είναι σαν το μπουκάλι σε ένα μπουκάλι κρασί: φυσικά το κρασί είναι ίσως πιο σημαντικό από το μπουκάλι, αλλά χρειάζεσαι το μπουκάλι για να βάλεις το κρασί μέσα», δήλωσε ο Πιέτρο Μπαραμπάσκι, γενικός διευθυντής του ITER. Το μαγνητικό σύστημα που θα περιλαμβάνει δέκα χιλιάδες τόνους υπεραγώγιμων μαγνητών είχε αρχικά προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί το 2021 αλλά σημειώθηκε σημαντική καθυστέρηση εξαιτίας διαφόρων παραγόντων.Ο Μπαραμπάσκι λέει ότι τα προβλήματα στο πρότζεκτ έχουν πλέον τελειώσει και η κατασκευή του αντιδραστήρα προχωρούσε με τον ταχύτερο ρυθμό στην ιστορία του ITER. Η φάση εκκίνησης του έργου θα ξεκινήσει το 2033 όταν έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει η παραγωγή πλάσματος.Είπε επίσης ότι το ITER απέδειξε ότι οι χώρες μπορούν ακόμα να συνεργαστούν παρά τις γεωπολιτικές εντάσεις. «Έχουν μια πολύ, πολύ ισχυρή συνοχή στόχων και προς το παρόν δεν βλέπω κανένα σημάδι απόσυρσης από κανέναν». Οι επενδύσεις σύντηξης αυξάνονται, με δεκάδες πρωτοβουλίες σε εξέλιξη. Αρκετές ιδιωτικές νεοφυείς επιχειρήσεις έχουν πει ότι μπορούν να κατασκευάσουν εμπορικούς αντιδραστήρες σύντηξης εντός της προσεχούς δεκαετίας.Ο Μπαραμπάσκι είπε ότι ήταν δύσπιστος σε πολλές περιπτώσεις αλλά ότι υποστήριξε πολλά από αυτά τα εγχειρήματα σε όλο τον κόσμο. «Γνωρίζουμε ήδη ότι μπορούμε να έχουμε σύντηξη. Το ερώτημα είναι, θα κάνουμε τη σύντηξη με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι οικονομικά αποδοτικό;» λέει ο επικεφαλής του ITER για το αποκαλούμενο ιερό δισκοπότηρο της ενέργειας που για πολλούς θα αποτελέσει ένα ορόσημο για τον ανθρώπινο πολιτισμό ανοίγοντας νέους μακροπρόθεσμους ορίζοντες για την ανθρωπότητα αν φυσικά αυτό το εργαλείο αυτό χρησιμοποιηθεί με σύνεση και λογική. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1951069/etoimi-i-kardia-toy-diethnoys-programmatos-pyrinikis-syntixis-iter-vinteo/

Μεγάλο βήμα στην αδιάλειπτη παραγωγή πυρηνικής ενέργειας. Επιστήμονες μετά από πολυετή έρευνα κατάφεραν να τροφοδοτήσουν με καύσιμο αντιδραστήρα σχάσης ενώ λειτουργούσε. Η Κίνα έκανε ένα σημαντικό βήμα στην προσπάθεια της ανθρωπότητας για παραγωγή απεριόριστης καθαρής ενέργειας. Επιστήμονες στην επαρχία Γκανσού στα δυτικά της χώρας πέτυχαν το ορόσημο της επαναφόρτωσης καυσίμου σε έναν αντιδραστήρα πυρηνικής σχάσης ενώ ήταν σε λειτουργία.Το επίτευγμα δείχνει ότι οι αντιδραστήρες σχάσης μπορούν να λειτουργούν και να ανεφοδιάζονται χωρίς να διακόπτεται η λειτουργία τους προσφέροντας δυνητικά μια σταθερή πηγή παραγωγής ενέργειας. Η επιστημονική κοινότητα προσπαθεί εδώ και δεκαετίες να βρει τρόπο δημιουργίας πυρηνικής σύντηξης που θεωρείται το ιερό δισκοπότηρο στον τομέα της ενέργειας και τα τελευταία χρόνια γίνονται σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.Η ανθρωπότητα είχε όμως καταφέρει να βρει τρόπο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας με χρήση της πυρηνικής σχάσης μια διεργασία κατά την οποία ένας ασταθής ατομικός πυρήνας διασπάται σε δύο ή περισσότερους (μικρότερους) πυρήνες και σε μερικά παραπροϊόντα σωμάτια (όπως νετρόνια). Η σχάση αποτελεί μια περίπτωση μεταστοιχείωσης κατά την οποία παράγονται δύο πυρήνες με συγκρίσιμες μάζες. Βασιζόμενοι σε μια απόρρητη μέχρι πρόσφατα αμερικανική έρευνα η οποία αποχαρακτηρίστηκε κινέζοι μηχανικοί άρχισαν το 2018 να κατασκευάζουν μια πειραματική μηχανή, έναν αντιδραστήρα λιωμένου άλατος θορίου (MSR).Ο Thorium MSRs είναι ένας τύπος προηγμένης πυρηνικής τεχνολογίας που χρησιμοποιεί υγρά καύσιμα (λιωμένα άλατα) τόσο ως καύσιμο όσο και ως ψυκτικό και θεωρείται γενικά πιο ασφαλής από τους υπάρχοντες αντιδραστήρες σχάσης που χρησιμοποιούν ουράνιο. Η πετυχημένη επαναφόρτωση καυσίμου σε εν λειτουργία αντιδραστήρα σχάσης σηματοδοτεί την πρώτη μακροπρόθεσμη, σταθερή λειτουργία της τεχνολογίας. Ο Αίσωπος Ο Ξου Χονγκτζέ, επικεφαλής επιστήμονας της ερευνητικής προσπάθειας έκανε την ανακοίνωση του επιτεύγματος κατά τη διάρκεια συνάντησης στην Κινεζική Ακαδημία Επιστημών. «Τώρα η Κίνα οδηγεί την ενεργειακή επανάσταση σε παγκόσμιο επίπεδο μετά από δεκαετίες εντατικής έρευνας. Οι ΗΠΑ άφησαν την έρευνά τους δημόσια διαθέσιμη, περιμένοντας τον κατάλληλο διάδοχο. Ήμασταν αυτός ο διάδοχος» ανέφερε ο Χονγκτζέ που αποκάλυψε ότι η ομάδα του μελέτησε τις έρευνες που έκαναν οι ΗΠΑ σε αντιδραστήρες λιωμένου άλατος στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 οι οποίοι τελικά εγκαταλείφθηκαν υπέρ των συστημάτων με βάση το ουράνιο.«Στο πυρηνικό παιχνίδι, δεν υπάρχουν γρήγορες νίκες. Πρέπει να έχετε στρατηγική αντοχή, εστιάζοντας στο να κάνετε μόνο ένα πράγμα για 20, 30 χρόνια» είπε ο Κινέζος επιστήμονας που υπέδειξε το διάσημο μύθο του Αισώπου για να εξηγήσει την τακτική που ακολουθήθηκε. «Οι λαγοί μερικές φορές κάνουν λάθη ή τεμπελιάζουν. Τότε είναι που η χελώνα αρπάζει την ευκαιρία της».Η ερευνητική ομάδα στο Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Φυσικής CAS της Σαγκάης πέρασε χρόνια αναλύοντας αποχαρακτηρισμένα αμερικανικά έγγραφα και βελτιώνοντας τα πειράματά τους. «Κατακτήσαμε κάθε τεχνική που περιγραφόταν στα αρχεία και στη συνέχεια προχωρήσαμε περαιτέρω» λέει ο Χονγκτζέ.Ο πειραματικός αντιδραστήρας που δημιούργησαν οι ερευνητές βρίσκεται στην πόλη Wuwei της ερήμου Γκόμπι και μπορεί να παράγει δύο μεγαβάτ ενέργειας αρκετή για να τροφοδοτήσει 2.000 νοικοκυριά.Ένας πολύ μεγαλύτερος αντιδραστήρας λιωμένου άλατος θορίου που κατασκευάζεται τώρα πρόκειται αναμένεται να λειτουργήσει μέσα στην επόμενη πενταετία. Εκτιμάται ότι το θόριο είναι 500 φορές πιο άφθονο από το ουράνιο-232 που χρησιμοποιείται στους συμβατικούς πυρηνικούς αντιδραστήρες και έχει χαιρετιστεί ως μια πιθανή λύση στη ζήτηση για πυρηνική ενέργεια. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1951363/megalo-vima-stin-aproskopti-synechi-paragogi-pyrinikis-energeias/

Ερευνητές υποστηρίζουν ότι εντόπισαν ένα νέο επίπεδο ανθρώπινης συνείδησης. Πρόκειται για ένα έντονο είδος ονείρων που ίσως έχουν άλλη νοητική διάσταση από αυτή που πιστεύαμε. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «The Journal of Neuroscience» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι ανακάλυψε πώς το αποκαλούμενο συνειδητό ή διαυγές όνειρο είναι κάτι περισσότερο από μια απλή κατάσταση ύπνου, είναι στην πραγματικότητα μια εντελώς άλλη κατάσταση συνείδησης.Το διαυγές όνειρο συμβαίνει όταν ένα άτομο συνειδητοποιεί ότι ονειρεύεται, αποκτώντας συχνά την ικανότητα να ελέγχει τα γεγονότα του ονείρου. Για παράδειγμα, μπορεί να πετάξει, να περάσει μέσα από τοίχους ή να αντιμετωπίσει φόβους, εκμεταλλευόμενο τις απεριόριστες δυνατότητες που προσφέρει αυτή η κατάσταση.Οι επιστήμονες θεωρούν ότι τα διαυγή όνειρα είναι απλώς πιο «ζωντανές» ή έντονες εκδοχές των τυπικών ονείρων που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της φάσης ύπνου REM (ταχεία κίνηση των ματιών) που είναι μια φυσιολογική φάση του κύκλου ύπνου που χαρακτηρίζεται από αυξημένη εγκεφαλική δραστηριότητα.Αλλά αυτή η νέα μελέτη δείχνει ότι τα μοτίβα της εγκεφαλικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια ενός διαυγούς ονείρου είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια κανονικών ονείρων και εγρήγορσης. Αυτά τα μοτίβα αντικατοπτρίζουν αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο ενεργοποιούνται και επικοινωνούν οι περιοχές του εγκεφάλου, που συνδέονται με αλλαγές στην αντίληψη, τη μνήμη, την αυτογνωσία και τον γνωστικό έλεγχο.Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα διαυγή όνειρα συσχετίστηκαν με μειωμένα κύματα βήτα εγκεφάλου (τα οποία συνειδητότητα με την εγρήγορση) σε δύο διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν τη χωρική επίγνωση, την αίσθηση της αφής και την αυτοαντίληψη. Εν τω μεταξύ, τα κύματα γάμμα, που υποδηλώνουν αυξημένη εστίαση και συνείδηση, αυξήθηκαν στον έσω προμετωπιαίο φλοιό, μια περιοχή που εμπλέκεται στην αυτοαναφορική σκέψη και τη μεταγνώση.Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι το διαυγές όνειρο είναι μια μοναδική νευρική κατάσταση, που προσφέρει νέες ιδέες για τη συνείδηση και πιθανές εφαρμογές στη θεραπεία. «Αυτή η έρευνα ανοίγει την πόρτα σε μια βαθύτερη κατανόηση του διαυγούς ονείρου ως μια περίπλοκη κατάσταση συνείδησης, υποδεικνύοντας την πιθανότητα ότι η συνειδητή εμπειρία μπορεί να προκύψει από τον ίδιο τον ύπνο» λέει ο επικεφαλής της έρευνας Καγκατάι Ντεμιρέλ από το Πανεπιστήμιο Radboud Medical Center στην Ολλανδία.«Αυτή η εργασία προσφέρει μια προοπτική που θα μπορούσε να αμφισβητήσει την παραδοσιακή δυαδική άποψη του ύπνου και της εγρήγορσης σε μελλοντικές έρευνες», πρόσθεσε. Οι πηγές Οι ερευνητές συγκέντρωσαν έναν τεράστιο όγκο δεδομένων από προηγούμενες μελέτες ύπνου οι οποίες έκαναν καταγραφές της εγκεφαλικής δραστηριότητας με ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα σε αυτό που πιστεύουν ότι είναι τώρα το μεγαλύτερο σύνολο δεδομένων σε αυτόν τον τομέα. Στη συνέχεια συνέκριναν τα μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας για την εγρήγορση, τον ύπνο REM και τα διαυγή όνειρα για να προσδιορίσουν τι κάνει κάθε κατάσταση μοναδική.Σε επιφανειακό επίπεδο, η εγκεφαλική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των διαυγών ονείρων δεν έμοιαζε τόσο διαφορετική από τον ύπνο REM. Αλλά όταν οι ερευνητές έψαξαν βαθύτερα τις πηγές ηλεκτρικών σημάτων στον εγκέφαλο, βασικές διαφορές άρχισαν να διαμορφώνονται. Η μείωση στα κύματα βήτα που σχετίζονται με τα διαυγή όνειρα απομονώθηκε στον δεξιό κροταφικό λοβό (ο οποίος ελέγχει τη χωρική επίγνωση και τη μη λεκτική μνήμη) και τον βρεγματικό λοβό (που ελέγχει τις αισθήσεις και την αυτοαντίληψη).Τα κύματα βήτα είναι εγκεφαλικά κύματα υψηλής συχνότητας που συνήθως σχετίζονται με μια κατάσταση εγρήγορσης. Συμμετέχουν στη συνειδητή σκέψη και τη λογική σκέψη και τείνουν να έχουν διεγερτική επίδραση. Τα μοτίβα Οι ερευνητές προτείνουν ότι αυτή η μείωση θα μπορούσε να σηματοδοτήσει τη διαδικασία του εγκεφάλου να αναγνωρίσει ότι το όνειρο δεν είναι πραγματικό, επιτρέποντας έτσι στον ονειροπόλο να συνειδητοποιήσει ότι ονειρεύεται. Βρήκαν επίσης μια αύξηση των κυμάτων γάμμα στο δεξιό προκούνιο, το τμήμα του εγκεφάλου που παίζει σημαντικό ρόλο στη χωρικά καθοδηγούμενη συμπεριφορά και στη φαντασία των δικών του ενεργειών.Αυτό το κύμα δραστηριότητας γάμμα συνέπεσε με τη στιγμή που ο ονειροπόλος συνειδητοποιεί ότι ονειρεύεται, υποδηλώνοντας ότι μπορεί να αντανακλά περαιτέρω τη διαδικασία του εγκεφάλου να γίνει διαυγής ενώ κοιμάται. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτά τα πρότυπα εγκεφαλικής δραστηριότητας είναι εντελώς μοναδικά για τα διαυγή όνειρα, υποδεικνύοντας ότι είναι η δική του κατάσταση συνείδησης.Αλλά ίσως το πιο ενδιαφέρον είναι ότι βρήκαν επίσης ότι αυτά τα μοτίβα μοιάζουν περισσότερο με την εγκεφαλική δραστηριότητα που σχετίζεται με τις επιπτώσεις ψυχοδραστικών παρασκευασμάτων όπως το LSD και η αγιαχουάσκα. Όπως τα διαυγή όνειρα, αυτές οι ψυχεδελικές εμπειρίες συνδέονται επίσης με αλλαγές δραστηριότητας στον προκούνιο, σύμφωνα με τους ερευνητές.«Ενώ τα ψυχεδελικά φαινόμενα συχνά οδηγούν σε διάλυση του εγώ και μειωμένη αυτοαναφορική επεξεργασία. Τα διαυγή όνειρα μπορεί στην πραγματικότητα να αξιοποιούν στοιχεία αυτογνωσίας και ελέγχου» αναφέρουν οι ερευνητές στην εργασία τους. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1951075/ereynites-ypostirizoyn-oti-entopisan-ena-neo-epipedo-anthropinis-syneidisis/

Το James Webb αποκαλύπτει τα μυστικά του πιο ψυχρού εξωπλανήτη στο γαλαξία μας (βίντεο) Μετανάστευσε πιθανότατα στην κατοικήσιμη ζώνη του συστήματος του. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τα αποτελέσματα των παρατηρήσεων που πραγματοποίησε με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb στον πιο ψυχρό εξωπλανήτη που γνωρίζουμε.Οι πλανήτες που ανακαλύπτονται μακριά από το ηλιακό μας σύστημα έλαβαν από την επιστημονική κοινότητα την ονομασία εξωπλανήτες. Έχουν ανακαλυφθεί περίπου 5.500 χιλιάδες εξωπλανήτες στο γαλαξία μας ενώ έχει υποδειχθεί η ύπαρξη άλλων περίπου πέντε χιλιάδων και απομένει η επιβεβαίωση της παρουσίας τους στο Σύμπαν.Οι επιστήμονες πίστευαν ότι οι τύποι των πλανητών που υπάρχουν στο ηλιακό μας σύστημα είναι σε γενικές γραμμές όσοι τύποι μπορούν να αναπτυχθούν σε πλανητικά συστήματα. Αποδείχθηκε ότι η ποικιλομορφία των πλανητών είναι πολύ μεγάλη αφού εντοπίζονται συνεχώς καινούργιοι τύποι πλανητών με ακραίες σε πολλές περιπτώσεις συνθήκες και εξωτικά χαρακτηριστικά.Ένας από τους εξωπλανήτες που βρίσκεται στην κορυφή της λίστας εκείνων με ακραίες συνθήκες είναι ο WD 1856+534 b που βρίσκεται σε απόσταση 81 ετών φωτός από τη Γη. Πρόκειται για ένα γιγάντιο πλανήτη με μάζα έξι φορές μεγαλύτερη από αυτή του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, του Δία. Ο WD 1856+534 b είναι ο πιο κρύος εξωπλανήτης που έχει εντοπιστεί ποτέ, με μέση θερμοκρασία μείον 87 βαθμούς Κελσίου. Αυτό καθιστά τις μέσες θερμοκρασίες του πλανήτη περίπου ίδιες με τη χαμηλότερη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ στη Γη κάτι που συνέβη στην Ανταρκτική στη διάρκεια του χειμώνα στην παγωμένη ήπειρο. Η μετακίνηση Παρόλο που ο εξωπλανήτης περιφέρεται κοντά στο μητρικό του άστρο του γεγονός που κανονικά θα σήμαινε ότι έχει υψηλή θερμοκρασία επιφάνειας σε αυτήν την περίπτωση δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο αφού το άστρο αυτό είναι πρακτικά νεκρό. Πρόκειται για ένα λευκό νάνο, ένα κοσμικό σώμα που αποτελεί το υπόλειμμα ενός άστρου που αφού έκαψε τα καύσιμα του έπαψε πια να λειτουργεί . Όταν τα αστέρια μεσαίου μεγέθους φτάνουν στο τέλος της ζωής τους, αποβάλλουν τα εξωτερικά τους στρώματα και δεν δημιουργούν πλέον θερμότητα μέσω της σύντηξης. Ωστόσο, υπάρχει ακόμα εναπομείνασα θερμότητα σε αυτά, έτσι συνεχίζουν να κρυώνουν με την πάροδο του χρόνου.Οι λευκοί νάνοι είναι πολύ συνηθισμένοι στο γαλαξία μας, επομένως το γεγονός ότι οι εξωπλανήτες μπορούν να περιφέρονται γύρω τους είναι σημαντικό αφού σύμφωνα με τους ειδικούς είναι πιθανό να υπάρχουν κατοικήσιμοι κόσμοι που περιστρέφονται γύρω από αυτά τα νεκρά άστρα. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν μελετώντας αυτόν τον ψυχρό εξωπλανήτη δεν ήταν σίγουροι εάν θα ήταν δυνατό για έναν πλανήτη να επιβιώσει σε αυτήν την τοποθεσία.Αυτό συμβαίνει επειδή κατά τη διάρκεια του θανάτου ενός άστρου σαν αυτό αρχικά διογκώνεται για να γίνει κόκκινος γίγαντας πριν συρρικνωθεί σε έναν πυρήνα. Εάν ο πλανήτης βρισκόταν στη σημερινή του θέση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου θα τον είχε κυριολεκτικά καταπιεί ο κόκκινος γίγαντας. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο πλανήτης βρισκόταν μακριά από το άστρο και στη συνέχεια με την πάροδο του χρόνου πλησίασε πιο κοντά σε αυτό. «Ο WD 1856+534 b είναι τώρα ο πρώτος άθικτος εξωπλανήτης που επιβεβαιώθηκε στην ‘απαγορευμένη ζώνη’ ενός λευκού νάνου, μια περιοχή όπου οι πλανήτες θα είχαν εξαφανιστεί κατά τη φάση του κόκκινου γίγαντα του άστρου. Η παρουσία του εξωπλανήτη παρέχει άμεσες αποδείξεις ότι η πλανητική μετανάστευση σε κοντινές τροχιές συμπεριλαμβανομένης της κατοικήσιμης ζώνης γύρω από λευκούς νάνους είναι δυνατή» αναφέρουν οι ερευνητές. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1951343/to-james-webb-apokalyptei-ta-mystika-toy-pio-psychroy-exoplaniti-sto-galaxia-mas-vinteo/

Ο νυχτερινός ουρανός του Μαΐου. Οι θέσεις των πλανητών: Ερμής: Πολύ χαμηλά ανατολικά στο λυκαυγές στην αρχή του μήνα, σε ανώτερη σύνοδο (πίσω από τον Ήλιο) στις 30/5 Αφροδίτη: Στον πρωινό ουρανό ανατέλλει: 04:19 στο μέσο του μήνα (φαινόμενο μέγεθος -4,6, φαινόμενη διάμετρος 30′ ‘, φωτισμός δίσκου 39%) Άρης: Στον απογευματινό ουρανό, δύει 02:08 στο μέσο του μήνα Καρκίνος, φαινόμενο μέγεθος 1,1, φαινόμενη διάμετρος 6′ ‘) Δίας: Στον απογευματινό ουρανό, δύει 22:58 στο μέσο του μήνα (φαινόμενο μέγεθος -1,8, φαινόμενη διάμετρος 33′ ‘) Κρόνος: Χαμηλά στον πρωινό ουρανό, ανατέλλει 2 ώρες πριν τον Ήλιο στο μέσο του μήνα (Ιχθείς, φαινόμενο μέγεθος 1,2, φαινόμενη διάμετρος 16′ ‘ και κλίση δακτυλίων 2,5ο) Πιο συγκεκριμένα στον νυχτερινό ουρανό του Μαΐου: 3/5: Η Σελήνη 2ο από τον Άρη, που βρίσκεται δίπλα στο σμήνος της «Φάτνης» 5/5: Η Σελήνη σε απόσταση 1ο από τον Βασιλίσκο (α Λέοντα) Μέγιστο βροχής διαττόντων «η-Υδροχοϊδες» (ενεργές 194-285 μέγιστος ρυθμός υπό ιδανικές συνθήκες περίπου 50 μετέωρα/ώρα) 10/5: Η Σελήνη σε απόσταση 4ο από τον Στάχυ (α Παρθένου) πρωινός ουρανός 12/5: Πανσέληνος 14/5: Η Σελήνη σε απόσταση 2ο από τον Αντάρη (α Σκορπιού) (πρωινός ουρανός) 15/5: Ο Δίας σε απόσταση 1ο από το νεφέλωμα του καρκίνου (Μ1, χαμηλά στο δυτικό βραδινό ορανό) 23/5: Η Σελήνη σε απόσταση 6ο από τον Κρόνο (πρωινός ουρανός) 24/5: Η Σελήνη σε απόσταση 4ο από την Αφροδίτη (πρωινός ουρανός) 28/5: Η Σελήνη σε απόσταση 5ο από τον Δία 30/5: Η Σελήνη σε απόσταση 6ο από τον Πολυδεύκη και 8ο από τον αστερισμό της «Φάτνης» (*) Οι χρόνοι των φαινομένων αφορούν μόνο την Θεσσαλονίκη. Μπορεί κανείς να βρει τους αντίστοιχους χρόνους όλων των αστρονομικών φαινομένων (για τον τόπο του) πολύ εύκολα, χρησιμοποιώντας την εφαρμογή: https://stellarium-web.org/ πηγή: αστρονομικό ημερολόγιο 2025, εκδόσεις Πλανητάριο Θεσσαλονίκης – earthsky.org

Γιγαντιαίο ζώο-φάντασμα κινηματογραφήθηκε να κολυμπά στον πυθμένα της Ανταρκτικής. Ένα τηλεχειριζόμενο όχημα έπεσε πάνω σε ένα πλάσμα... φάντασμα σε μια οκταήμερη αποστολή κοντά στη θάλασσα Bellingshausen στα ανοικτά της Ανταρκτικής.Αυτό αναφέρεται σε δημοσίευμα του discoverwildlife.com σημειώνοντας ότι το πλάσμα αυτό μπορεί να φτάσει σε μήκος τα 10 μέτρα.Ενα τεράστιο παγόβουνο έκτασης περίπου 510 τετραγωνικών χιλιομέτρων αποκολλήθηκε από έναν πλωτό παγετώνα τον το George VI, που συνδέεται με το στρώμα πάγου της Ανταρκτικής. Μια μοναδική αποστολή και έρευνα στον βυθό της Ανταρκτικής Το γεγονός αυτό αποτέλεσε μια μοναδική ευκαιρία για τους ερευνητές βαθέων υδάτων που επέβαιναν στο R/V Falkor του Ινστιτούτου Schmidt Ocean Institute να εξερευνήσουν μια τεράστια περιοχή του ωκεανού που δεν είχε ερευνηθεί ξανά.Η ομάδα έφτασε στον βυθό στις 25 Ιανουαρίου και με τη βοήθεια του τηλεχειριζόμενου οχήματος (ROV SuBastian) άρχισε την έρευνα.«Δεν περιμέναμε να βρούμε ένα τόσο όμορφο, ακμάζον οικοσύστημα», λέει η επικεφαλής επιστήμονας της αποστολής δρ Πατρίσια Εσκέτε.Με βάση το μέγεθος των ζώων, «οι κοινότητες που παρατηρήσαμε βρίσκονται εκεί εδώ και δεκαετίες, ίσως και εκατοντάδες χρόνια». Οι ερευνητές έκαναν πολλές εκπληκτικές ανακαλύψεις κάτω από το παγόβουνο. Ενα από τα πιο εντυπωσιακά ζώα που κινηματογραφήθηκαν στην οκταήμερη αποστολή ήταν μια γιγαντιαία μέδουσα-φάντασμα (Stygiomedusa gigantea). Αυτή η μέδουσα με το μωβ χρώμα μπορεί να φτάσει σε κολοσσιαίο μέγεθος: η καμπάνα μπορεί να έχει διάμετρο πάνω από ένα μέτρο και οι τέσσερις «ουρές» μπορούν να φτάσουν σε μήκος πάνω από 10 μέτρα.Η γιγαντιαία μέδουσα φάντασμα είναι μια σπάνια και μυστηριώδης μέδουσα βαθιάς θάλασσας, γνωστή για την φανταστική, ημιδιαφανή εμφάνισή της. Σε αντίθεση με τις περισσότερες μέδουσες, δεν έχει πλοκάμια.Εντοπίστηκε και συλλέχθηκε για πρώτη φορά το 1899, αλλά δεν αναγνωρίστηκε ως είδος παρά μόνο 60 χρόνια αργότερα. Έχει παρατηρηθεί λιγότερες από 150 φορές από ερευνητές, κυρίως μέσω υποβρυχίων βαθιάς θάλασσας, όπως το ROV SuBastian του Ινστιτούτου Schmidt Ocean. "https://www.iefimerida.gr/green/gigantiaio-zoo-fantasma-kinimatografithike-sti-antarktiki">

Το Παράδοξο της Ανδρομέδας. Το νοητικό πείραμα – γνωστό ως «Παράδοξο της Ανδρομέδας» – διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον νομπελίστα φυσικό Roger Penrose στο βιβλίο του «O νέος αυτοκράτορας (;)» . Όπως όλα τα παράδοξα μας προκαλεί σύγχυση θέτοντας το ερώτημα, αν το μέλλον είναι ακόμα ανοιχτό ή αν έχει ήδη καθοριστεί στο πλαίσιο της θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Ακολουθούν μερικά σχετικά αποσπάσματα από τo βιβλίο του Penrose: «Πώς είναι δυνατόν παρατηρητές που κινούνται με διαφορετικές σταθερές ταχύτητες να είναι ισοδύναμοι για την γεωμετρία Minkowski; Kάθε επίπεδο, με συντεταγμένη t=σταθερά, απεικονίζει τον «χώρο» σε κάποια «χρονική στιγμή» για τον παρατηρητή S, δηλαδή την ομάδα των γεγονότων που ο S θεωρεί ταυτόχρονα. Ας αποκαλέσουμε αυτά τα επίπεδα ταυτόχρονους χώρους του S.Kατά την μετάβασή μας σε κάποιον άλλον παρατηρητή Μ, θα πρέπει να περάσουμε από την αρχική μας ομάδα ταυτόχρονων χώρων μια νέα με τη βοήθεια μιας κίνησης Poincaré, η οποία θα μας δώσει τους ταυτόχρονους χώρους για τον Μ (Πρόκειται για χώρους γεγονότων που ο Μ κρίνει ότι είναι ταυτόχρονοι, σύμφωνα με τον ορισμό του Αϊνστάιν για το ταυτόχρονο. Ο ορισμός αυτός χρησιμοποιεί φωτεινά σήματα που εκπέμπονται από τον Μ και ανακλώνται ξανά προς αυτόν από τα εξεταζόμενα γεγονότα). Παρατηρείστε στο σχήμα 1 ότι οι ταυτόχρονοι χώροι του Μ εμφανίζουν μια «κλίση προς τα πάνω» . Αν ξεφύγουμε από το πρίσμα των αναλλοίωτων κινήσεων του ευκλείδειου χώρου, θα δούμε ότι αυτή η κλίση είναι αυτό που περιμένουμε για τον χώρο Minkowski. Ενώ για τον S, όλα τα γεγονότα που βρίσκονται σ’ ένα από τα επίπεδα με t=σταθερά δείχνουν να συμβαίνου ταυτόχρονα, ο M έχει διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων: βλέπει να συμβαίνουν ταυτόχρονα τα γεγονότα που βρίσκονται πάνω στον καθένα από τους «επικλινείς» ταυτόχρονους χώρους! Στη γεωμετρία Minkowski δεν υπάρχει απόλυτο κριτήριο για το «ταυτόχρονο» : Κάθε παρτηρητής που κινείται ομοιόμορφα μεταφέρει την προσωπική του αντίληψη σχετικά με το τι σημαίνει «χρονική σύμπτωση» ή «ταυτόχρονα γεγονότα». Ας εξετάσουμε τα δυο γεγονότα R και Q στο σχήμα 1. Σύμφωνα με τον παρατηρητή S, το γεγονός R συμβαίνει πριν από το γεγονός Q, γιατί το R βρίσκεται σ’ ένα ταυτόχρονο χώρο, που προηγείται εκείνου όπου βρίσκεται το Q. Όμως σύμφωνα με τον Μ συμβαίνει το αντίστροφο και το Q βρίσκεται στον ταυτόχρονο χρόνο που προηγείται! Έτσι, για τον ένα παρατηρητή, το γεγονός R λαμβάνει χώρα πριν απ’ το Q, αλλά για τον άλλο, το Q προηγείται του R! (Aυτό μπορεί να συμβαίνει μόνο, επειδή τα R και Q είναι διαχωρισμένα στο χώρο, που σημαίνει ότι το ένα βρίσκεται έξω από τον κώνο φωτός του άλλου, έτσι, ώστε ένα υλικό σωμάτιο ή φωτόνιο να μη μπορεί να ταξιδέψει από το ένα γεγονός στο άλλο). Ακόμα και για μικρές τιμές σχετικής ταχύτητας θα έχουμε σημαντικές διαφορές στη χρονική σειρά των γεγονότων όταν αυτά συμβαίνουν σε μεγάλες αποστάσεις.Ας φανταστούμε δυο ανθρώπους που περπατούν αργά στο δρόμο και διασταυρώνονται. Τα γεγονότα που συμβαίνουν στο γαλαξία της Ανδρομέδας (τον πλησιέστερο μεγάλο γαλαξία κοντά στον δικό μας, σε απόσταση περίπου 20.000.000.000.000.000.000 χιλιομέτρων), και τα οποία τα δυο άτομα κρίνουν ότι είναι ταυτόχρονα με τη στιγμή της διασταύρωσής τους απέχουν στην πραγματικότητα κατά ένα μεγάλο αριθμό ημερών όπως φαίνεται στο σχήμα 2. Ενώ για το ένα άτομο ο διαστημικός στόλος που εκτοξεύθηκε με σκοπό να εξαλείψει τη ζωή από τον πλανήτη Γη βρίσκεται ήδη καθ’ οδόν, για τον άλλο ούτε που έχει συζητηθεί αν θα εκτοξευθεί ή όχι.(…) (…) Για τον έναν από τους δύο ανθρώπους που διασταυρώνονται ο διαστημικός στόλος της Ανδρομέδας έχει ήδη ξεκινήσει το ταξίδι του, ενώ σύμφωνα με τον άλλον δεν έχει ληφθεί ακόμα η απόφαση για το αν θα γίνει τελικά το ταξίδι! Πώς μπορεί να είναι απροσδιόριστη η έκβαση της απόφασης; Αν για το ένα από τα δύο άτομα η απόφαση είναι ειλημμένη, είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να είναι απροσδιόριστη. Η εκτόξευση του διαστημικού στόλου είναι αναπόφευκτη. Για την ακρίβεια, κανείς από τους δυο δεν μπορεί να γνωρίζει την εκτόξευση του διαστημικού στόλου εκείνη τη στιγμή. Το γεγονός αυτό θα γίνει γνωστό αργότερα, όταν τηλεσκοπικές παρατηρήσεις από τη Γη θα δείξουν ότι ο στόλος έχει όντως ξεκινήσει. Τότε θα μπορέσουν να ξαναγυρίσουν σε εκείνη την τυχαία συνάντηση και να συμπεράνουν ότι τότε η απόφαση βρισκόταν στο απροσδιόριστο μέλλον του ενός και στο καθορισμένο παρελθόν του άλλου (Αφού είδα την ιδέα μου γραμμένη και τυπωμένη συνειδητοποίησα ότι μέχρι τότε και οι δύο άνθρωποι θα έχουν πεθάνει! Οι μακρινοί τους απόγονοι θα είναι εκείνοι που θα πρέπει να «ξαναγυρίσουν» σ’ αυτήν τη συνάντηση). Το ερώτημα είναι: υπήρχε τότε κάποια απροσδιοριστία για την έκβαση του μέλλοντος; Ή μήπως το μέλλον και των δύο ήταν ήδη προκαθορισμένο; Αρχίζει να διαφαίνεται ότι αν έστω και ένα γεγονός είναι καθορισμένο, τότε και ολόκληρος ο χωροχρόνος πρέπει να είναι επίσης καθορισμένος! Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει «απροσδιόριστο» μέλλον. Το σύνολο του χωροχρόνου πρέπει να είναι καθορισμένο και δεν υπάρχει περιθώριο για καμιά απροσδιοριστία. Απ’ ότι φαίνεται και ο Αϊνστάιν είχε οδηγηθεί σε αυτό ακριβώς το συμπέρασμα. (…)» Σχήμα 1: Μια κίνηση Poincaré σε χωρόχρονο τριών διαστάσεων. Το αριστερό διάγραμμα απεικονίζει ταυτόχρονους χώρους για τον παρατηρητή S, ενώ το δεξί ταυτόχρονους χώρους για τον παρατηρητή Μ. Βλέπουμε ότι ο παρατηρητής S νομίζει ότι το γεγονός R του γεγονότος Q, ενώ ο Μ νομίζει ότι το Q προηγείται του R. (H κίνηση εδώ θεωρείται παθητική που σημαίνει ότι επηρεάζει μόνον τις διαφορετικές περιγραφές που θα έδιναν οι δυο παρατηρητές S και Μ για τον έναν μοναδικό χωροχρόνο.) Σχήμα 2: Δύο άτομα Α και Β περπατούν αργά και διασταυρώνονται, όμως έχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με το αν ο διαστημικός στόλος είχε εκτοξευθεί από την Ανδρομέδα κατά τη χρονική στιγμή που διασταυρώθηκαν. Πηγές: 1. Roger Penrose, «O νέος αυτοκράτορας (;)» , μετάφραση Βασιλική Νικολαΐδου, εκδόσεις Γκοβόστη 2. Rietdijk–Putnam argument – https://en.wikipedia.org/wiki/Rietdijk%E2%80%93Putnam_argument Ακολουθεί το πρόσφατο βίντεο της Sabine Hossenfelder σχετικό με το Παράδοξο της Ανδρομέδας:

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος "Ενέργεια" Όταν οι αστροναύτες «χάνουν την ατμόσφαιρα» (αλλά προσγειώνονται με επιτυχία) Ζήτω! Το πλήρωμα του Soyuz MS-26 επέστρεψε με ασφάλεια στην πατρίδα του! Σήμερα, οι Alexey Ovchinin, Ivan Wagner και Donald Pettit προσγειώθηκαν στη στέπα κοντά στην πόλη Zhezkazgan. Οι υπηρεσίες έρευνας και διάσωσης τους συνάντησαν ακριβώς εκεί που έπρεπε. Αλλά δεν είναι τόσο απλό όσο μπορεί να φαίνεται! Είναι δυνατόν να «χάσει» κανείς την ατμόσφαιρα; Στην πραγματικότητα, φυσικά, είναι αδύνατο. Η ατμόσφαιρα της Γης δεν έχει σαφή όρια - απλώς γίνεται αραιότερη με την αύξηση του υψομέτρου. Για τα διαστημόπλοια, ορίζουμε συμβατικά ένα «σημείο εισόδου» ως τη στιγμή που η πυκνότητα του αέρα είναι επαρκής ώστε οι αεροδυναμικές δυνάμεις να αρχίσουν να επηρεάζουν σημαντικά την πτήση. Για εμάς, αυτή είναι η στιγμή που η ταχύτητα καθόδου μειώνεται: ελάχιστα, από 7,9 km/s, την πρώτη κοσμική ταχύτητα, σε 7,88 km/s. Η εξωατμοσφαιρική αστοχία είναι η διαφορά μεταξύ του εκτιμώμενου χρόνου και σημείου εισόδου στην ατμόσφαιρα και του πραγματικού χρόνου. Δηλαδή, το πλοίο εισέρχεται στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας λίγο νωρίτερα ή αργότερα από τον εκτιμώμενο χρόνο. ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ απόκλισης από τον εκτιμώμενο χρόνο εισόδου είναι περίπου 8 χιλιόμετρα εκτόπισης! Είναι εκεί πάνω, αλλά στη Γη είναι όλα 100 χιλιόμετρα. Τι προκαλεί αποκλίσεις; Στο διάστημα, οι ιδανικές συνθήκες και τροχιές σχεδόν ποτέ δεν υπάρχουν: ▪ οι κινητήρες ενδέχεται να λειτουργούν ελαφρώς πιο δυνατά ή πιο αδύναμα από το αναμενόμενο· ▪ η ατμόσφαιρα μπορεί να «διογκωθεί» ή να «καταρρεύσει» ανάλογα με την ηλιακή δραστηριότητα, επιβραδύνοντας λίγο πολύ τη συσκευή. Πώς λύνουμε αυτό το πρόβλημα; Επιλογή Τα αυτόματα συστήματα θα διορθώσουν τα πάντα. Εάν η απόκλιση είναι μικρή (έως 30 δευτερόλεπτα ή ~240 χλμ.), ο υπολογιστής του bot θα διορθώσει τα πάντα μόνος του. Χάρη στο σχήμα του (ναι, το ίδιο σχήμα προβολέα), το όχημα καθόδου μπορεί να δημιουργήσει αεροδυναμική άνωση, όπως μια πτέρυγα αεροπλάνου. Αλλάζοντας τη γωνία κύλισης (κλίση κατά την περιστροφή), το σύστημα ελέγχου αλλάζει την κατεύθυνση αυτής της δύναμης. Γωνία 0° - μηδενική ανύψωση, μέγιστη μετατόπιση (ενεργή πτήση πλαγίως) Κλίση δεξιά ή αριστερά ~45° - ελιγμός (σε υψόμετρο περίπου 40-50 χλμ. αλλάζουμε τη γωνία για να αντισταθμίσουμε τη μετατόπιση). Γωνία κλίσης 90° – μέγιστη ανύψωση, χωρίς μετατόπιση. Στριφογυρίζοντας με ταχύτητα 13° ανά δευτερόλεπτο - «πέφτουμε» σε βαλλιστική κάθοδο (τη συντομότερη, αλλά με υψηλές υπερφορτώσεις). Επιλογή «Οδηγούμε» χειροκίνητα. Σε περίπτωση μεγάλων αποκλίσεων, ο κυβερνήτης μεταβαίνει σε χειροκίνητο έλεγχο. Σε μια ειδική οθόνη βλέπει ένα γράφημα της εξάρτησης της χαμένης ταχύτητας από τον χρόνο. Η αποστολή του είναι να εκδίδει εντολές στις μηχανές κύλισης έτσι ώστε η πραγματική καμπύλη να συμπίπτει με την υπολογισμένη. Εάν το γράφημα ανέβει ψηλότερα, πρέπει να αυξήσετε τη γωνία κλίσης. αν πέσει χαμηλότερα, πρέπει να το μειώσετε. Ευτυχώς, στη δική μας περίπτωση όλα πήγαν όπως τα είχαμε σχεδιάσει! Το σύστημα ελέγχου καθόδου λειτούργησε άψογα και το πλήρωμα του Soyuz MS-26 βρέθηκε ακριβώς εκεί που το περίμεναν. Καλώς ήρθατε πίσω στη Γη! https://m.vk.com/wall-167742670_22806

Microsoft και Metα αποκαλύπτουν ότι η τεχνητή νοημοσύνη γράφει πλέον τους κώδικες του λογισμικού τους. Οι δύο τεχνολογικοί κολοσσοί «αγκαλιάζουν» την AI για την ανάπτυξη των προϊόντων και υπηρεσιών τους. Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Microsoft Σάντια Ναντέλα αποκάλυψε ότι έως και το 30% του κώδικα που πρέπει να αναπτύσσει ο γίγαντας λογισμικού για να υποστηρίζουν τη λειτουργία των εκατοντάδων προϊόντων και υπηρεσιών της γράφεται πλέον από τεχνητή νοημοσύνη κάτι που συμβαίνει και στην Metα όπως είπε ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ σε κοινή τους εμφάνιση.«Θα έλεγα ότι 20%-30% του κώδικα που βρίσκεται στον πυρήνα των προϊόντων μας και πιθανώς σε ορισμένες περιπτώσεις το 100% του κώδικα είναι δημιουργία τεχνητής νοημοσύνης» είπε ο Ναντέλα κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας με τον επικεφαλής της Metα Μαρκ Ζάκερμπερκ ενώπιον ενός ζωντανού κοινού στην εναρκτήρια εκδήλωση προγραμματιστών LlamaCon AI της Metα στο Μένλο Παρκ της Καλιφόρνια. Ο Ναντέλα ανέφερε ότι η ποσότητα του κώδικα που γράφεται από συστήματα AI στη Microsoft αυξάνεται σταθερά.Ο Ναντέλα ρώτησε τον Ζάκεμπεργκ πόσο από τον κώδικα του Meta προερχόταν από AI. Ο Ζάκερμπεργκ είπε ότι δεν ξέρει το ποσοστό συμμετοχής της τεχνητής νοημοσύνης στη συγγραφή κώδικα αλλά είπε ότι η Metα κατασκευάζει ένα μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης που μπορεί με τη σειρά του να δημιουργήσει μελλοντικές εκδόσεις της οικογένειας μοντέλων τεχνητής νοημοσύνης Llama της εταιρείας.«Το στοίχημά μας είναι τον επόμενο χρόνο πιθανότατα… ίσως η μισή ανάπτυξη θα γίνει από την τεχνητή νοημοσύνη, σε αντίθεση με τους ανθρώπους, και τότε αυτό θα αυξηθεί κάπως από εκεί», είπε ο Ζάκεμπεργκ.Η Microsoft και η Metα απασχολούν μαζί δεκάδες χιλιάδες προγραμματιστές λογισμικού αλλά είναι οι πιο πρόσφατες εταιρείες που αρχίζουν να προβληματίζονται και να ανοίγουν την συζήτηση για την προοπτική της αντικατάστασης των προγραμματιστών λογισμικού από την τεχνητή νοημοσύνη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1950627/microsoft-kai-meta-apokalyptoyn-oti-i-techniti-noimosyni-grafei-pleon-toys-kodikes-toy-logismikoy-toys/

Οι αράχνες των πόλεων υφαίνουν ιστούς με ηχομόνωση. Εντυπωσιακή προσαρμογή για την αποφυγή της ηχορύπανσης που διαταράσσει τη διαβίωση τους. Ο αστικός θόρυβος, όπως η κυκλοφορία των αυτοκινήτων, τα αεροπλάνα, κατασκευές κ.α. έχει διαπιστωθεί ότι προκαλούν διαφόρων ειδών προβλήματα στο ζωικό βασίλειο.Είναι δεδομένο ότι ανθρώπινη δεν επιτρέπει σε πολλά είδη ζώων στεριάς και θάλασσας να στέλνουν και να λαμβάνουν πληροφορίες καθώς και να αντιλαμβάνονται τα θηράματα ή τους θηρευτές με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα διαβίωσης και άμεσους κινδύνους επιβίωσης. Ενώ διάφορες μελέτες έχουν τεκμηριώσει το πώς αυτός ο θόρυβος επηρεάζει τα ζώα έχει γίνει λίγη έρευνα για το πώς προσαρμόζονται σε περιβάλλοντα ηχορύπανσης.Μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Current Biology» υποδηλώνουν ότι οι αράχνες μπορεί σκόπιμα να υφαίνουν τον ιστό τους διαφορετικά για να διαχειριστούν τον περιβάλλοντα θόρυβο και να μπορούν να λάβουν κρίσιμες αισθητηριακές πληροφορίες. «Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που βρήκαμε είναι ότι οι αστικές και οι αγροτικές αράχνες αντιδρούν διαφορετικά όταν τοποθετούνται σε ένα θορυβώδες περιβάλλον» δήλωσε ο Δρ. Μπράντι Πέσμαν της Σχολής Βιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Νεμπράσκα-Λίνκολν, μέλος της ερευνητικής ομάδαςΟι ερευνητές υποπτεύονται ότι η προηγούμενη έκθεση μιας αράχνης στον περιβαλλοντικό θόρυβο σε συνδυασμό με γονιδιακά χαρακτηριστικά διαμορφώνει την ευελιξία της στη δημιουργία ιστού. «Αυτό σημαίνει ότι οι αράχνες με διαφορετικές εμπειρίες με το θόρυβο είτε το βίωσαν οι ίδιοι είτε οι γονείς τους πέρασαν αυτές τις εμπειρίες αυτές στις επόμενες γενιές και ανταποκρίνονται διαφορετικά» λέει ο Πέσμαν. Η ανακάλυψη Οι ερευνητές θεωρούν ότι οι αράχνες που ζουν σε αστικές περιοχές χρησιμοποιούν τους ιστούς τους για να ηχομονωθούν από τον ανθρωπογενή θόρυβο, ο οποίος τείνει να επικαλύπτεται με το εύρος συχνοτήτων που χρησιμοποιούν για επικοινωνία. Για να δοκιμάσουν τη θεωρία, οι επιστήμονες συνέλεξαν 60 αράχνες που υφαίνουν ιστούς από αστικές και αγροτικές περιοχές μέσα και τις εξέθεσαν είτε σε ήσυχο είτε σε δυνατό δονητικό θόρυβο καθώς ύφαιναν ιστούς για τέσσερις νύχτες.Στη συνέχεια εφάρμοσαν διαφορετικά δονητικά ερεθίσματα για να εκτιμήσουν πώς ο ήχος ταξίδευε σε κάθε έναν από αυτούς τους ιστούς. Η μελέτη αποκάλυψε ότι οι αράχνες από αστικές περιοχές, που ζούσαν υπό συνεχή θόρυβο κατασκεύαζαν ιστούς που ηρεμούσαν το περιβάλλον τους, πιθανότατα ως μέσο για την αποφυγή υπερβολικής διέγερσης.Οι αράχνες της υπαίθρου, από την άλλη πλευρά, φαινόταν να φτιάχνουν ιστούς που ενίσχυαν τις εισερχόμενες δονήσεις σε μια συγκεκριμένη συχνότητα που πιθανόν να ανταποκρίνονται σε σημαντικά περιβαλλοντικά στοιχεία. «Οι αράχνες της υπαίθρου δεν είναι συνηθισμένες σε τόσο πολύ θόρυβο στο περιβάλλον τους. Όταν ξαφνικά ακούγεται πολύς θόρυβος, μπορεί να προσπαθήσουν να ‘ανεβάσουν την ένταση’ στους ιστούς τους ή να ενισχύσουν αυτό που έρχεται για να ακούσουν καλύτερα ορισμένα σήματα πάνω από τον θόρυβο» εξηγεί ο Πέσμαν.Τα αποτελέσματα της μελέτης υπογραμμίζουν ένα ιδιαίτερα εξελιγμένο μέσο αντιμετώπισης του περιβαλλοντικού θορύβου. Σε μελλοντικές μελέτες, οι επιστήμονες ελπίζουν να καταλάβουν πώς ακριβώς οι αράχνες αλλάζουν τις ιδιότητες μετάδοσης ήχου των ιστών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1950667/oi-arachnes-ton-poleon-yfainoyn-istoys-me-ichomonosi/

Ξεκίνησε η μαζική παραγωγή της μπαταρίας που υπόσχεται κινητά τηλέφωνα που θα λειτουργούν μόνιμα χωρίς φόρτιση. Παράγει ηλεκτρική ενέργεια με χρήση πυρηνικής τεχνολογίας. Η Betavolt, μια νεοφυής εταιρεία με έδρα το Πεκίνο, είχε παρουσιάσει πριν από ένα χρόνο μια επαναστατική μικροσκοπική μπαταρία που λειτουργεί με ατομική ενέργεια και υπόσχεται να παράγει ηλεκτρική ενέργεια για 50 χρόνια χωρίς να χρειάζεται επαναφόρτιση. Η εταιρεία ανακοίνωσε ότι ξεκίνησε τη μαζική παραγωγή της μπαταρίας δημιουργώντας αισιοδοξία ότι θα επιτρέπει αέναη λειτουργία σε ηλεκτρονικές συσκευές αλλά και ταυτόχρονα φόβους για κακόβουλη χρήση.Η μπαταρία ονομάζεται BV100, έχει μέγεθος ενός μικρού νομίσματος και σύμφωνα με την εταιρεία θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κινητά τηλέφωνα που να μην χρειάζονται ποτέ επαναφόρτιση ή σε drones που σήμερα έχουν αυτονομία λίγων λεπτών ή ωρών και θα μπορούν να βρίσκονται μόνιμα στον αέρα.Η μπαταρία παράγει ηλεκτρική ενέργεια εκμεταλλευόμενη την ενέργεια που εκπέμπεται από τη ραδιενεργή διάσπαση του νικελίου-63, ενός ισοτόπου του νικελίου. Ανάμεσα στα στρώματα του νικελίου-63 βρίσκονται φύλλα ενός μονοκρυσταλλικού ημιαγωγού. Η μπαταρία μπορεί να αποθηκεύσει 3.300 μεγαβατώρες και διαθέτει ενεργειακή πυκνότητα πάνω από δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή των συμβατικών μπαταριών λιθίου.Σύμφωνα με την Betavolt, η μπαταρία BV100, θα μπορεί να διατηρήσει την ισχύ της έως και για 50 χρόνια χωρίς να χρειάζεται φόρτιση ή συντήρηση. Με διαστάσεις 15 x 15 x 15 χιλιοστών, η μπαταρία έχει ισχύ 100 μικροβάτ και τάση 3 βολτ. Ωστόσο, η χωρητικότητά της εξακολουθεί να είναι αρκετά μέτρια και δεν είναι ακόμη αρκετά ισχυρή για να τροφοδοτήσει μια ηλεκτρονική συσκευή όπως ένα smartphone, πόσο μάλλον έναν φορητό υπολογιστή. Η εταιρεία, ωστόσο, σημειώνει ότι αρκετές μπαταρίες θα μπορούσαν ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν σε σειρά ή παράλληλα για να τροφοδοτήσουν πιο απαιτητικές συσκευές . Το να κρατάμε βέβαια μια ραδιοενεργή «κάψουλα» στην τσέπη μας μπορεί να φαίνεται επικίνδυνο, αλλά η εταιρεία επιμένει ότι η μπαταρία είναι «απόλυτα ασφαλής». Υποστηρίζει μάλιστα ότι θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την τροφοδοσία ιατρικών συσκευών όπως βηματοδότες και τεχνητές καρδιές.Φυσικά οι μπαταρίες αυτές μπορεί να έχουν και μια σειρά εφαρμογών και χρήσεων που δημιουργούν προβληματισμό όπως σε διαφόρων ειδών οπλικά συστήματα και ρομποτικά ή άλλα οχήματα, σε στρατιωτικούς δορυφόρους, σε εξοπλισμό κυβερνοεπιθέσεων κ.α. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1950632/xekinise-i-maziki-paragogi-tis-mpatarias-poy-yposchetai-kinita-tilefona-poy-tha-leitoyrgoyn-monima-choris-fortisi/

Aστρικό εκκολαπτήριο στην «κοσμική αυλή» της Γης. Ενα μέχρι πρότινος αθέατο μοριακό νέφος, που θα μπορούσε να ρίξει φως στον τρόπο σχηματισμού των άστρων και των πλανητών, εντοπίστηκε απρόσμενα κοντά στη Γη. Το νέφος αερίων που ονομάστηκε «Ηώς» (Eos, η θεότητα της αυγής, στην ελληνική μυθολογία), αν ήταν ορατό με γυμνό μάτι, θα φαινόταν πελώριο, καθώς έχει μέγεθος ανάλογο με 40 Σελήνες και βάρος περίπου 3.400 φορές τη μάζα του Ηλιου, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε χθες, Δευτέρα, στο περιοδικό Nature Astronomy.«Στην αστρονομία, το να βλέπεις κάτι μέχρι πρότινος αθέατο, σημαίνει συνήθως πως παρατηρείς το σύμπαν με μεγαλύτερη εμβρίθεια και πιο ευαίσθητα τηλεσκόπια – ανιχνεύοντας αυτούς τους μικρότερους πλανήτες … αυτούς τους πιο μακρινούς γαλαξίες», δήλωσε ο Τόμας Χάγουορθ, συνεπικεφαλής της μελέτης, αστροφυσικός στο πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου.«Αυτό το πράγμα είναι σχετικά κοντά στην κοσμική μας αυλή, και το είχαμε χάσει», πρόσθεσε ο ίδιος. Τα μοριακά νέφη, αποκαλούμενα και «αστρικά εκκολαπτήρια», αποτελούνται από αέρια και σκόνη, από τα οποία μπορούν να σχηματιστούν μόρια υδρογόνου και μονοξειδίου του άνθρακα. Οι πυκνές συσσωρεύσεις μέσα σε αυτά τα νέφη μπορούν να καταρρεύσουν, σχηματίζοντας νεαρά αστέρια.Οι επιστήμονες συνήθως εντοπίζουν ένα μοριακό νέφος με τη χρήση ραδιο-υπέρυθρων παρατηρήσεων που μπορούν να ανιχνεύσουν το χημικό αποτύπωμα του μονοξειδίου του άνθρακα, εξηγεί ο Χάγουορθ.«Συνήθως ψάχνουμε για μονοξείδιο του άνθρακα, μόνο ένα άτομο άνθρακα και ένα άτομο οξυγόνου, και αυτό εκπέμπει φως πολύ εύκολα σε μήκη κύματος που μπορούμε να ανιχνεύσουμε. Το μονοξείδιο του άνθρακα είναι φωτεινό και έχουμε πολλές εγκαταστάσεις που μπορούν να το εντοπίσουν», προσθέτει. Ωστόσο, το μοριακό νέφος «Ηώς», παρότι το πλησιέστερο στη Γη, διέφευγε της προσοχής των επιστημόνων, διότι δεν περιλαμβάνει επαρκείς σωρεύσεις μονοξειδίου του άνθρακα και συνεπώς δεν εξέπεμπε το χαρακτηριστικό αποτύπωμα που ανιχνεύεται από τις συμβατικές προσεγγίσεις. Οπως λένε οι επιστήμονες, το «κλειδί» για το εκπληκτικό αυτό εύρημα ήταν η αναζήτηση υπεριώδους φωτός που εκπέμπεται από το υδρογόνο στο νέφος.«Ο μόνος λόγος που καταφέραμε να το εντοπίσουμε σε αυτή την περίπτωση είναι επειδή μπορέσαμε να το δούμε με διαφορετικό χρώμα φωτός», πρόσθεσε ο Χάγουορθ. Πηγή: CNN

Η Amazon εκτόξευσε τους πρώτους δορυφόρους του τηλεπικοινωνιακού της στόλου ανταγωνιστή του Starlink της SpaceX (βίντεο) Νέο διαστημικό πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα σε Τζεφ Μπέζος και Ελον Μασκ. Εκτοξεύτηκε από τη διαστημική βάση του Κέιπ Κανέβεραλ ο πύραυλος που μετέφερε τους πρώτους 27 δορυφόρους του τηλεπικοινωνιακού στόλου Project Kuiper της Amazon ο οποίος στοχεύει να λειτουργήσει ανταγωνιστικά στον αντίστοιχο στόλο Starlink της SpaceX.Ο Τζεφ Μπέζος αποφάσισε το νέο του διαστημικό εγχείρημα να λειτουργήσει υπό την σκέπη της Amazon και όχι της διαστημικής του εταιρείας, της Blue Horizon με την οποία επίσης ανταγωνίζεται σε διάφορα επίπεδα την SpaceX η οποία ανήκει στον Έλον Μασκ. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό θα γίνουν 80 εκτοξεύσεις που θα στείλουν στο Διάστημα περισσότερους από 3.200 δορυφόρους χωρίς να έχει γίνει γνωστό αν αυτός θα είναι ο συνολικός αριθμός των δορυφόρων του στόλου ή αν θα αυξάνεται σταδιακά δεδομένου ότι το Starlink αριθμεί ήδη περίπου επτά χιλιάδες ενεργούς δορυφόρους με προοπτική να φτάσει σε αριθμό 34 χιλιάδων. «Ενώ οι δορυφόροι ολοκληρώνουν τη διαδικασία εγκατάστασης τους σε τροχιά θα κοιτάμε μπροστά στον απώτερο στόχο της αποστολής μας: την παροχή σύνδεσης δικτύου από άκρο σε άκρο. Αυτό περιλαμβάνει την αποστολή δεδομένων από το Διαδίκτυο, μέσω της επίγειας υποδομής μας, μέχρι τους δορυφόρους και κάτω στις κεραίες τερματικών των πελατών μας και στη συνέχεια την επανάληψη του ταξιδιού προς την αντίθετη κατεύθυνση» αναφέρει σε ανακοίνωση της η Amazon η οποία αναφέρει ότι σε αντίθεση με τους δορυφόρους του Starlink που είναι ιδιαίτερα λαμπεροί και ορατοί στον ουρανό προκαλώντας εκτός των άλλων σημαντικά προβλήματα στους αστρονόμους και την επίγεια παρατήρηση του Διαστήματος οι δορυφόροι του Project Kuiper είναι σχεδιασμένοι ώστε να απορροφούν το ηλιακό φως σε μεγαλύτερο βαθμό και να μην το ανακλούν στην επιφάνεια της Γης καθιστώντας τους έτσι λιγότερο ορατούς στον ουρανό ώστε να μην εμποδίζουν τη διαστημική παρατήρηση. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1950030/i-amazon-ektoxeyse-toys-protoys-doryforoys-toy-tilepikoinoniakoy-tis-stoloy-antagonisti-toy-starlink-tis-spacex-vinteo/ Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος "Ενέργεια" Το Progress MS-30 ανέβασε τον ISS 2,1 χιλιόμετρα Αυτό το βράδυ, το διαστημικό μας όχημα πραγματοποίησε μια προγραμματισμένη διόρθωση της τροχιάς του σταθμού. Οι μηχανές του πλοίου λειτούργησαν για 639,7 δευτερόλεπτα. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) πετάει αυτή τη στιγμή σχεδόν 419 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη. Η ώθηση που παρήγαγε ο κινητήρας του φορτηγού ήταν σχετικά μικρή – 1,22 m/s. Τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον σταθμό; Ας πούμε απλώς ότι οι αστροναύτες δεν είναι πιεσμένοι στους τοίχους εκεί. Αλλά είναι πολύ πιθανό να δούμε αλλαγές. Το βίντεο δείχνει ένα μικρό πείραμα με καραμέλες που διεξήγαγε πρόσφατα ο Ivan Wagner κατά τη διάρκεια μιας τροχιακής διόρθωσης. Λόγω της επιτάχυνσης, η καραμέλα, όπως ήταν αναμενόμενο, εκτινάχθηκε στη γωνία της σακούλας. Έτσι, σε κάθε περίπτωση, το να αφήνουμε πράγματα να αιωρούνται σε μηδενική βαρύτητα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν είναι καλή ιδέα. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_22816

Διαστημόπλοια πυρηνικής σύντηξης θα κάνουν «ράλι» στο ηλιακό μας σύστημα (βίντεο) Επαναστατική πυραυλική τεχνολογία υπόσχεται εκμηδενισμό των διαστημικών αποστάσεων. Mια βρετανική νεοφυής εταιρεία με το όνομα Pulsar Fusion εργάζεται πάνω σε έναν φιλόδοξο πυραυλικό σύστημα πυρηνικής σύντηξης που ονομάζεται Sunbird το οποίο στοχεύει στο να χρησιμοποιηθεί σε ένα διαστημόπλοιο που θα κινείται με πολύ μεγάλες ταχύτητες φέρνοντας επανάσταση στη κατάκτηση του Διαστήματος.Τα λαμπρότερα μυαλά του κόσμου προσπαθούν να αναπτύξουν τεχνολογία πυρηνικής σύντηξης για δεκαετίες τώρα, αλλά παρά τις πολλές προσπάθειες και τις ανακαλύψεις, δεν έχουν καταφέρει να αναπαράγουν την εσωτερική λειτουργία των άστρων και να την τιθασεύσουν ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παραγωγή ενέργειας σε διάφορες μορφές.«Είναι πολύ αφύσικο να κάνουμε σύντηξη στη Γη. Η σύντηξη δεν θέλει να λειτουργεί σε ατμόσφαιρα, το Διάστημα είναι ένα πολύ πιο λογικό μέρος για να γίνει σύντηξη, γιατί εκεί θέλει να συμβεί ούτως ή άλλως» δήλωσε στο CNN ο Ρίτσαρντ Ντίναν, Διευθύνων Σύμβουλος και ιδρυτής της Pulsar Fusion.Αν η εταιρεία καταφέρει να φτιάξει αυτό το πυραυλικό σύστημα ένα διαστημικό σκάφος θα μπορεί να κινηθεί με περίπου 800 χιλιάδες χλμ./ώρα κάτι που σημαίνει ότι θα μειωθεί ο χρόνος για ένα ταξίδι στον Άρη στο μισό από ότι σήμερα ενώ το ταξίδι στον Πλούτωνα θα διαρκέσει τέσσερα χρόνια ενώ με τη σημερινή τεχνολογία χρειάζονται εννέα χρόνια για να φτάσει ένα σκάφος από τη Γη στον απομακρυσμένο πλανήτη νάνο του ηλιακού μας συστήματος. Σε αντίθεση με τους παραδοσιακούς χημικούς πύραυλους όπως το Starship της SpaceX, το Sunbird δεν θα λειτουργεί ανεξάρτητα, αλλά θα συνδεθεί με μεγαλύτερα διαστημόπλοια για να τα βοηθήσει να καλύψουν διαπλανητικές αποστάσεις. «Τα εκτοξεύουμε στο διάστημα και θα είχαμε έναν σταθμό φόρτισης όπου θα μπορούσαν να καθίσουν και μετά να συναντήσουν το σκάφος σας. Ιδανικά, θα είχατε έναν σταθμό κάπου κοντά στον Άρη, θα είχατε έναν σταθμό σε χαμηλή τροχιά της Γης και τα Sunbirds θα πήγαιναν πέρα δώθε Τα πρώτα Sunbird θα χρησιμοποιηθούν για τη μεταφορά δορυφόρων σε τροχιά, αλλά μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για την παράδοση βαρέων φορτίων (έως 2.000 κιλά) στον Άρη» λέει ο Ντίναν https://www.naftemporiki.gr/techscience/1949655/diastimoploia-pyrinikis-syntixis-tha-kanoyn-rali-sto-iliako-mas-systima-vinteo/

Δείτε τη μεγάλη μάχη που μαίνεται ανάμεσα στο σκότος και το φως στο γαλαξία μας (βίντεο) Νεογέννητα άστρα «επιτίθενται» σε πυκνό μοριακό νέφος που φυλακίζει το φως. Η κάμερα Dark Energy που είναι τοποθετημένη στο τηλεσκόπιο του Αστεροσκοπείου Cerro Tololo Inter-American στη Χιλή κατέγραψε εικόνες από ένα εντυπωσιακό από πολλές κοσμικό φαινόμενο. Το φως νέων άστρων προσπαθεί να νικήσει ένα σκοτεινό νεφέλωμα που λειτουργεί ως μαύρη τρύπα καταφέρνοντας να φυλακίζει το φως.Η μαύρη δομή στο κέντρο της εικόνας είναι το μοριακό νέφος Circinus West, μια τεράστια συσσώρευση αερίων που αποτελούν δομικά υλικά σχηματισμού άστρων, σε απόσταση περίπου 2.500 ετών φωτός από τη Γη. Το Circinus West ανήκει σε μια κατηγορία που είναι γνωστή ως «σκοτεινά νεφελώματα» επειδή είναι τόσο πυκνά με αέρια και σκόνη που το φως δεν μπορεί να τα διαπεράσει.Το Circinus West έχει έκταση περίπου 180 ετών φωτός και η μάζα του υπολογίζεται ότι είναι ισοδύναμη με την μάζα των 250.000 άστρων σαν τον Ήλιο. Καθώς τα νεαρά άστρα εκτοξεύουν την ακτινοβολία, διαβρώνουν σταδιακά τις τρύπες στο σκοτεινό νέφος αερίου που τα περιβάλλει, σμιλεύοντάς το στα ελικοειδή σχήματα που φαίνονται στην εικόνα.Περιοχές όπως αυτή, όπου τα αστέρια αλληλεπιδρούν και αλλάζουν το περιβάλλον τους σε διάφορα στάδια της ανάπτυξής τους, παρέχουν ένα «φυσικό εργαστήριο» για τη μελέτη της δυναμικής του σχηματισμού αστεριών, καθώς και της εξέλιξης των μοριακών νεφών και των γαλαξιών γενικότερα αναφέρουν οι επιστήμονες του Αστεροσκοπείου που εκτιμούν ότι είναι πιθανό το δικό μας ηλιακό σύστημα να σχηματίστηκε κάτω από παρόμοιες συνθήκες. Έτσι σε αυτήν την κοσμική μάχη του φωτός και του σκότους μπορεί να κατανοήσουμε καλύτερα τη χαοτική ιστορία της διαστημικής περιοχής που ζούμε. Στο κέντρο της εικόνα βρίσκεται το σκοτεινό νεφέλωμα που φυλακίζει το φως. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1950042/deite-ti-megali-machi-poy-mainetai-anamesa-sto-skotos-kai-to-fos-sto-galaxia-mas-vinteo/

«Ζούμε σε μια προσομοίωση την οποία οργανώνει η βαρύτητα» ισχυρίζεται Βρετανός επιστήμονας. Μια νέα εκδοχή που στηρίζει τη θεωρία του... Matrix. Η κυκλοφορία πριν από 26 χρόνια της κινηματογραφικής τριλογίας του «The Matrix» τροφοδότησε την εικασία ότι η πραγματικότητα που εμείς βιώνουμε όπως συμβαίνει και στην ταινία δεν είναι αυτό που φαίνεται και ότι ζούμε σε κάποιου είδους προσομοίωση και ειδικοί τοποθετούνται κατά καιρούς με τελευταίο έναν Βρετανό επιστήμονα που πιστεύει ότι η βαρύτητα μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι όλοι ζούμε σε μια εικονική προσομοίωση.Με δημοσίευση του στην επιθεώρηση «AIP Advances» ο Μέλβιν Βόψον, αναπληρωτής καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ αναφέρει ότι το Σύμπαν μας είναι ο «απόλυτος υπολογιστής» και ότι η έλξη της βαρύτητας τόσο στη Γη όσο και στο Διάστημα είναι το Σύμπαν που προσπαθεί να διατηρήσει οργανωμένη την τεράστια ποσότητα δεδομένων του.«Ο εξαναγκασμός αντικειμένων με μάζα προς μία κατεύθυνση, για παράδειγμα προς τα κάτω προς τον πυρήνα της Γης, είναι παρόμοιος με τον τρόπο με τον οποίο οι υπολογιστές συμπιέζουν τον κώδικα. Το Σύμπαν εξελίσσεται με τρόπο ώστε το περιεχόμενο πληροφοριών σε αυτό να συμπιέζεται, να βελτιστοποιείται και να οργανώνεται όπως ακριβώς κάνουν οι υπολογιστές και ο κώδικας του υπολογιστή. Επομένως, η βαρύτητα φαίνεται να είναι μια άλλη διαδικασία συμπίεσης δεδομένων σε ένα πιθανώς προσομοιωμένο Σύμπαν» υποστηρίζει ο Βόψον.«Η μελέτη εισάγει έναν νέο τρόπο σκέψης για τη βαρύτητα όχι μόνο ως έλξη, αλλά ως κάτι που συμβαίνει όταν το Σύμπαν προσπαθεί να παραμείνει οργανωμένο. Τα ευρήματά μου σε αυτή τη μελέτη ταιριάζουν με τη σκέψη ότι το Σύμπαν μπορεί να λειτουργεί σαν ένας γιγαντιαίος υπολογιστής ή η πραγματικότητά μας είναι μια κατασκευασμένη προσομοίωση» λέει ο Βρετανός επιστήμονας.Η θεωρία της προσομοίωσης προτείνει ότι αυτό που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ως πραγματικότητα είναι μια προσομοίωση που δημιουργείται από υπολογιστή. Τα ανθρώπινα όντα τροφοδοτούνται εν αγνοία τους με αυτήν την προσομοιωμένη συνείδηση είτε για δικό τους καλό είτε για κακόβουλο σκοπό. Το 2003, ο φιλόσοφος του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Νικ Μπόστρουμ πρότεινε για πρώτη φορά το επιχείρημα ότι «ζούμε σχεδόν σίγουρα σε μια προσομοίωση υπολογιστή». https://www.naftemporiki.gr/techscience/1950077/zoyme-se-mia-prosomoiosi-tin-opoia-organonei-i-varytita-ischyrizetai-vretanos-epistimonas/

Το εγκεφαλικό τσιπάκι του Ελον Μασκ μιμείται τη φυσική φωνή του ασθενή που εμφυτεύεται. Το εμφύτευμα συνεργάζεται με πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης εταιρείας του Αμερικανού μεγιστάνα. Η Neuralink, η εταιρεία νευροτεχνολογίας του Έλον Μασκ, τοποθέτησε εμφύτευμα της σε τρίτο ασθενή και αυτή την φορά στο εγχείρημα συνέβαλε και η εταιρεία τεχνητής νοημοσύνης του Αμερικανού μεγιστάνα επιτρέποντας στον ασθενή να επικοινωνεί με την δική του φυσική φωνή.Στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις η Neuralink είχε τοποθετήσει εμφύτευμα σε τετραπληγικούς ασθενείς οι οποίοι μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν υπολογιστή με νοητικές εντολές για να επικοινωνήσουν αλλά ακόμη και να ψυχαγωγηθούν.Αυτή τη φορά το εμφύτευμα τοποθετήθηκε σε ασθενή με αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS), επίσης γνωστή ως νόσος του Lou Gehrig. Είναι μια προοδευτική νευροεκφυλιστική διαταραχή που επηρεάζει τους κινητικούς νευρώνες στον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό. Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε μυϊκή αδυναμία, παράλυση και τελικά αναπνευστική ανεπάρκεια. Είναι η 3η σε συχνότητα νευροεκφυλιστική διαταραχή μετά τις νόσους Αλτσχάιμερ και Πάρκινσον.Το εμφύτευμα έλαβε ο Μπραντ Σμιθ από την Αριζόνα ο οποίος δεν μπορεί να κινήσει κανένα μέρος του σώματός του εκτός από τα μάτια και τις γωνίες του στόματος του και δεν μπορεί πλέον να μιλήσει. Όπως συνέβη και στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις έτσι και ο Σμιθ κατάφερε να ελέγξει νοητικά έναν υπολογιστή. Όμως αυτή την φορά ανέλαβε δράση το πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης Grok που έχει αναπτύξει η xAI, η εταιρεία ανάπτυξης τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης του Έλον Μασκ.Το πρόγραμμα εκπαιδεύτηκε σε φωνητικές ηχογραφήσεις της πραγματικής φωνής του Σμιθ πριν αυτή χαθεί και δημιούργησε ένα πιστό αντίγραφο με αποτέλεσμα ο ασθενής αν το επιθυμεί να επικοινωνεί μέσω του υπολογιστή με τη δική του φωνή προσφέροντας μια ακόμη υπηρεσία σε ανθρώπους που παρέμεναν μέχρι σήμερα πλήρως απομονωμένοι από την ασθένεια τους. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1950116/to-egkefaliko-tsipaki-toy-elon-mask-mimeitai-ti-fysiki-foni-toy-astheni-poy-emfyteyetai/

Το παιδικό όνειρο, η Ρωσία και ένα εισιτήριο 20 εκατ. δολ.: Ο άνθρωπος που αρνήθηκε να μείνει στη Γη. Από την απόρριψη στην απογείωση: Ο πρώτος τουρίστας του διαστήματος πριν από 24 χρόνια Ο ουρανός της ερήμου στο Καζακστάν σείεται καθώς ο πύραυλος Soyuz TM-32 εκτοξεύεται. Είναι 28 Απριλίου 2001, και ο Ντένις Τίτο, πρώην μηχανικός της NASA και αυτοδημιούργητος επενδυτής από την Καλιφόρνια, γράφει ιστορία.Στα 60 του χρόνια, ονειρεύεται εδώ και τέσσερις δεκαετίες αυτή τη στιγμή – και τώρα, πληρώνοντας 20 εκατομμύρια δολάρια, γίνεται ο πρώτος τουρίστας του διαστήματος.Ο Τίτο κάθεται στο κάθισμά του, ανάμεσα σε δύο έμπειρους Ρώσους κοσμοναύτες. Νιώθει το σώμα του να συνθλίβεται από την επιτάχυνση, αλλά το μυαλό του πετά πολύ πιο γρήγορα. Τα μολύβια γύρω του αρχίζουν να αιωρούνται. Η βαρύτητα υποχωρεί. Από το παράθυρο βλέπει το απέραντο μαύρο του διαστήματος να ξεδιπλώνεται, και τη Γη να καμπυλώνεται, γαλάζια και ζωντανή. Εκείνη τη στιγμή, ξέρει: τίποτα δεν θα ξεπεράσει ποτέ αυτό που ζει τώρα.Η πορεία ως εδώ δεν υπήρξε εύκολη. Η NASA του κλείνει την πόρτα κατάμουτρα. Δεν είναι αστροναύτης, του λένε. Δεν είναι εκπαιδευμένος. Αλλά ο Ντένις δεν είναι από εκείνους που αφήνουν ένα «όχι» να τους σταματήσει. Από τη Ρωσία με αγάπη Στρέφεται στη Ρωσία, σε μια εποχή που το ρωσικό διαστημικό πρόγραμμα διψά για χρηματοδότηση. Ονειρεύεται το Μιρ, μα το Μιρ πέφτει και καίγεται στην ατμόσφαιρα. Τότε του προσφέρουν μια θέση σε αποστολή ανεφοδιασμού του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Ένα νέο όνειρο γεννιέται μέσα από τις στάχτες του προηγούμενου.Οι εντάσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία οξύνονται. Η NASA απαιτεί να υπογράψει χαρτιά ότι δεν θα κινηθεί νομικά αν τραυματιστεί, ότι θα πληρώσει για οποιαδήποτε ζημιά προκαλέσει, ότι θα κοιμάται μόνο στα ρωσικά τμήματα του σταθμού. Ο Τίτο υπογράφει. Αδιαφορεί για τις προσβολές. Το βλέμμα του παραμένει καρφωμένο στα άστρα.Όταν φτάνει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, το συναίσθημα τον κατακλύζει. Οκτώ ημέρες διαρκεί το ταξίδι του – οκτώ ημέρες ευφορίας. Κάθε πρωί, ξυπνά και τρέχει στα παράθυρα. Βιντεοσκοπεί τη Γη να περιστρέφεται κάτω του. Θαυμάζει την απεραντοσύνη των ωκεανών, τα φώτα των πόλεων τη νύχτα, την ατελείωτη εναλλαγή μέρας και νύχτας. Ό,τι κι αν περίμενε, ό,τι κι αν είχε φανταστεί, «η πραγματικότητα το ξεπερνά δεκαπλά», θα πει. Από το όνειρο που δεν σβήνει Για τον Ντένις, το ταξίδι αυτό δεν είναι μια παραξενιά της τρίτης ηλικίας. Δεν είναι απλά ένας πλούσιος που αναζητά συγκινήσεις. Είναι η εκπλήρωση ενός στόχου που έχει θέσει στον εαυτό του το 1961, όταν παρακολουθεί μαγεμένος τον Γιούρι Γκαγκάριν να γράφει την πρώτη σελίδα της ιστορίας του ανθρώπου στο διάστημα. Από τότε, το όνειρο σιγοκαίει μέσα του – και ούτε η αλλαγή καριέρας, από μηχανικός σε επενδυτής, ούτε τα χρόνια που περνούν το σβήνουν.Μετά την επιστροφή του στη Γη, ο Τίτο δεν σταματά να ονειρεύεται. Δίνει καταθέσεις στο Κογκρέσο, μιλά για το μέλλον της εμπορικής διαστημικής πτήσης. Ιδρύει το Inspiration Mars Foundation, ανακοινώνει φιλόδοξα σχέδια για αποστολές στον Άρη. Ακόμη κι όταν τα σχέδια αυτά αποδεικνύονται ανέφικτα χωρίς τη NASA, ο Ντένις συνεχίζει να πιστεύει ότι το μέλλον της ανθρωπότητας βρίσκεται πέρα από τον ουρανό.Και τώρα, 24 χρόνια μετά το πρώτο του ταξίδι, στα 85 του χρόνια, ετοιμάζεται για ακόμη ένα ταξίδι. Μαζί με τη σύζυγό του Ακίκο, έχουν υπογράψει να συμμετάσχουν σε εμπορική αποστολή γύρω από τη Σελήνη με το Starship της SpaceX.Όταν μιλά για την πρώτη του πτήση, η φωνή του γεμίζει ακόμα ενθουσιασμό. Θυμάται τις στιγμές της απογείωσης, την πρώτη ματιά στο διάστημα, την αίσθηση ότι τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να τον σταματήσει. «Ήταν η καλύτερη εμπειρία της ζωής μου», δηλώνει. «Το όνειρο ενός παιδιού που δεν σταμάτησε ποτέ να πιστεύει».Για τον Ντένις Τίτο, ο ουρανός δεν είναι το όριο. Είναι απλώς η αρχή. Στην ευκαιρία για…selfie Στα χρόνια που ακολούθησαν, η διαστημική τουριστική βιομηχανία άνοιξε τον δρόμο σε νέες γενιές ταξιδιωτών – αλλά όχι χωρίς αντιφάσεις. Πριν από λίγες εβδομάδες, η 10λεπτη πτήση της Blue Origin προκαλεί σφοδρές αντιδράσεις: η επιλογή να συμμετάσχουν διάσημες γυναίκες από τον χώρο του θεάματος, χωρίς καμία ουσιαστική σύνδεση με την επιστήμη ή το διάστημα, θεωρείται από πολλούς η αποκαθήλωση ενός ονείρου που κάποτε απαιτούσε πάθος, γνώση και αφοσίωση.Σήμερα το «ταξίδι στο διάστημα» μοιάζει ακόμη ένα εισιτήριο φήμης, μία ευκαιρία για…selfie. Όμως το αρχικό όραμα επιμένει – και ίσως, αργά ή γρήγορα, ξαναβρεί τον δρόμο του ανάμεσα στα άστρα. Η διαστημική στολή του Ντένις Τίτο. https://www.naftemporiki.gr/stories/1949258/to-paidiko-oneiro-i-rosia-kai-ena-eisitirio-20-ekat-dol-o-anthropos-poy-arnithike-na-meinei-sti-gi/

Πράσινο φως για την αποστολή του drone εξερεύνησης στον Τιτάνα (βίντεο) Ολοκληρώθηκε με επιτυχία ο κρίσιμος έλεγχος σχεδιασμού. Η NASA ανακοίνωσε ότι το στάδιο Critical Design Review της αποστολής Dragonfly στον Τιτάνα ολοκληρώθηκε με επιτυχία, δεν φαίνεται να υπάρχει κανένα πρόβλημα ή εμπόδιο και θα ξεκινήσει άμεσα η κατασκευή του σκάφους που θα μεταφέρει το drone της αποστολής στο δορυφόρο του Κρόνου.Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών του ηλιακού μας συστήματος διαθέτει περισσότερους από 80 δορυφόρους και γνωρίζουμε ότι ο μεγαλύτερος εξ αυτών είναι ο Τιτάνας. Οι διάφορες παρατηρήσεις και οι αποστολές εξερεύνησης του δορυφόρου με κυριότερη την αποστολή Cassini αποκάλυψαν ότι ο Τιτάνας βρίσκεται σε μια γεωατμοσφαιρική κατάσταση παρόμοια με αυτή που πιστεύεται ότι βρισκόταν η Γη στην βρεφική της ηλικία.Για αυτόν τον λόγο ο Τιτάνας αποτελεί πλέον μόνιμο στόχο μελέτης αφού από την μια πλευρά μπορούμε να μάθουμε στοιχεία για την εξέλιξη του πλανήτη μας αλλά παράλληλα ενδέχεται να έχουν αναπτυχθεί στον δορυφόρο κάποιες μορφές ζωής. Η NASA οργανώνει μια αποστολή εξερεύνησης του Τιτάνα στην οποία θα πάρει μέρος και ένα drone πολύ πιο προηγμένο από το drone που έχει στείλει στον Άρη.To drone έχει λάβει την ονομασία Dragonfly, διαθέτει οκτώ έλικες και κινείται χάρη σε ενέργεια από ραδιοϊσότοπα. Το Dragonfly θα εκμεταλλεύεται την πυκνή ατμόσφαιρα του Τιτάνα για να επισκέπτεται πολλαπλούς προορισμούς, προσεδαφιζόμενο σε ασφαλείς ζώνες και μετά πλοηγούμενο προσεκτικά σε πιο δύσκολες για εξερεύνηση περιοχές.Το drone θα κινείται πετώντας από το ένα σημείο στο άλλο, σε μια σειρά «αλμάτων», με τους σχεδιαστές του να εμπνέονται για την ονομασία του από τη λιβελούλα, με τα διπλά της φτερά, που πετά επίσης με παρόμοιο τρόπο. Η NASA έκανε πρόσφατα γνωστό ότι πραγματοποίησε πετυχημένες δοκιμές του Dragonfly. Η αποστολή Η NASA έχει θέση ως πρώτο χρονικό σημείο εκτόξευσης του drone τον Ιούλιο του 2028 και αν γίνεια τότε η εκτόξευση και όλα καλά πάνε καλά το σκάφος που θα μεταφέρει το drone θα φτάσει στον Τιτάνα το 2034. Ανακοινώθηκε πρόσφατα ότι την εκτόξευση θα αναλάβει η SpaceX, η διαστημική εταιρεία του Ελον Μασκ.Ο αρχικός προγραμματισμός είναι το drone να πραγματοποιεί πτήσεις για 2,5 χρόνια αλλά αν το drone αποδειχθεί ανθεκτικό πιθανότατα η αποστολή θα παραταθεί όπως συνέβη και στον Άρη όπου το drone που έστειλε η NASA εκεί ήταν προγραμματισμένο να πραγματοποιήσει λίγες πτήσεις σε διάστημα 3-4 μηνών και τελικά πετούσε για δύο χρόνια και η αποστολή έλαβε τέλος επειδή στην τελευταία του πτήση υπέστη ανεπανόρθωτη ζημιά στις έλικες του.Η πυκνή ατμόσφαιρα και η χαμηλή βαρύτητα του Τιτάνα κάνουν τις πτήσεις σημαντικά πιο εύκολες από ό,τι στη Γη, κάτι που συνεπάγεται μεγάλες δυνατότητες για το Dragonfly που θα τροφοδοτείται με ενέργεια από μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια ραδιοϊσότοπων καθώς αν και στην επιφάνεια του Τιτάνα φτάνει αρκετό ηλιακό φως για να υπάρχει ορατότητα δεν επαρκεί για να μπορεί ένα σκάφος να κινείται με ηλιακή ενέργεια.Στην κάθε στάση του το Dragonfly θα λαμβάνει δείγματα εδάφους και ατμόσφαιρας με μια σειρά επιστημονικών οργάνων, που θα μελετούν το περιβάλλον του φεγγαριού και θα διερευνούν τη χημεία του, αναζητώντας παράλληλα ίχνη που θα μπορούσαν να υποδεικνύουν μορφές ζωής που βασίζονται στο νερό ή τους υδρογονάνθρακες. Τα ευρήματα αυτής της αποστολής αναμένονται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αφού κάποιες μελέτες υποδεικνύουν τον Τιτάνα ως πιθανό προορισμό δημιουργίας αποικιών εκεί και μάλιστα σύμφωνα με τους θιασώτες αυτής της ιδέας οι αποικίες αυτές θα μπορούν να φιλοξενήσουν δεκάδες ή και εκατοντάδες εκατ. ανθρώπους. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1949224/prasino-fos-gia-tin-apostoli-toy-drone-exereynisis-ston-titana-vinteo/

Δορυφόρος της NASA καταγράφει τη μοναχική πορεία του ρόβερ Curiosity στον Άρη. Το Curiosity συνεχίζει απρόσκοπτα την εξερεύνηση του Άρη. Ο ρομποτικός εξερευνητής βρίσκεται στον Κόκκινο Πλανήτη 13 χρόνια. Ο δορυφόρος MRO της NASA που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη εντόπισε και κατέγραψε μοναδικές εικόνες από το Curiosity, το ρόβερ που εξερευνά τον Κόκκινο Πλανήτη για την αναζήτηση ιχνών ζωής.Ο ρομποτικός εξερευνητής της NASA Curiosity προσεδαφίστηκε στην περιοχή Αιολίς Πάλους του κρατήρα Γκέιλ στον Άρη στις 5 Αυγούστου 2012. Η αποστολή είχε διετή διάρκεια αλλά η επιτυχία και η αντοχή του ρόβερ υποχρέωσε τους επιτελείς της NASA να δώσουν μια παράταση η οποία αποδείχθηκε διαρκείας αφού το Curiosity συνεχίζει την εξερεύνηση του Άρη.Τα ίχνη της τελευταίας διαδρομής του έχουν μήκος περίπου 320 μέτρα. Η πορεία αυτή ξεκίνησε στις 2 Φεβρουαρίου, καθώς το Curiosity κινούνταν με μέγιστη ταχύτητα 0,16 χλμ/ώρα. Το Curiosity αναμένεται να φτάσει στη νέα «ερευνητική» του θέση μέσα σε περίπου ένα μήνα.Η κάμερα HiRISE μπορεί να διακρίνει στην επιφάνεια του Άρη, αντικείμενα στο μέγεθος ενός τραπεζιού. Υπενθυμίζεται ότι η κάμερα HiRISE στις 29 Δεκεμβρίου 2023 κατέγραψε το Curiosity και σε έγχρωμη εικόνα.Οι στόχοι του ρομπότ είναι να ερευνήσει το κλίμα και τη γεωλογία του Άρη και να διαπιστώσει εάν ο κρατήρας Γκέιλ προσέφερε ποτέ ευνοϊκές περιβαλλοντολογικές συνθήκες για την ύπαρξη κάποιων μορφών ζωής.Οι ανακαλύψεις που έχει κάνει σε αυτά τα δεκατρία χρόνια το Curiosity είναι πολλές και βοηθούν τους επιστήμονες να συνθέσουν το γεωλογικό και ατμοσφαιρικό παζλ του Άρη. Το ρόβερ έχει καταγραφεί στο παρελθόν από δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά από τον Άρη αλλά όλες το έδειχναν στατικό. Είναι η πρώτη φορά που καταγράφεται το ρόβερ εν κινήσει. Το διαστημικό όχημα Curiosity της NASA εμφανίζεται σαν μια σκοτεινή κηλίδα ενώ φαίνονται και τα ίχνη του, τα οποία μπορούν να παραμείνουν στην επιφάνεια του Άρη για μήνες πριν σβηστούν από τον άνεμο. H φωτογραφία λήφθηκε από κάμερα του δορυφορικού σκάφους Mars Reconnaissance Orbiter, το οποίο κινείται σε σχεδόν κυκλική τροχιά γύρω από τον Άρη, σε ύψος 250 έως 316 χιλόμετρα πάνω από την επιφάνειά του πηγή: www.jpl.nasa.gov

Γιατί τα 21 εκατοστά είναι το πιο συνηθισμένο μήκος στο σύμπαν. Το παρατηρήσιμο σύμπαν περιέχει περίπου 1080 άτομα. Τα περισσότερα από αυτά είναι άτομα απλού υδρογόνου: το καθένα συνίσταται από ένα πρωτόνιο και ένα ηλεκτρόνιο. Tο ηλεκτρόνιο και το πρωτόνιο έχουν σπιν, μπορούμε δηλαδή να τα φανταστούμε σαν δυο μαγνητικά δίπολα που μπορούν να έχουν παράλληλο ή αντιπαράλληλο προσανατολισμό. Όταν σχηματίζεται ένα άτομο υδρογόνου, οι πιθανότητες ώστε τα σπιν ηλεκτρονίου και πρωτονίου να είναι παράλληλα ή αντιπαράλληλα είναι 50-50. Αν είναι παράλληλα, τότε μετά από πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα το άτομο μεταβαίνει στην κατάσταση χαμηλότερης ενέργειας με τα σπιν αντιπαράλληλα: αυτή η κβαντική μετάβαση εκπέμπει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία με μήκος κύματος ίσο με 21 cm και συχνότητα 1420 ΜHz, στην ραδιοφωνική περιοχή του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.Η ανακάλυψη της γραμμικής εκπομπής και απορρόφησης του υδρογόνου στα 21 cm έγινε το 1951 από τους H.I. Ewen και Ε.Μ. Purcell στο Harvard, τους C. A. Muller και J.H Oort στην Ολλανδία και τον J.L. Pawsey στην Αυστραλία, αποτελώντας σταθμό στην ιστορία της ραδιοαστρονομίας. Η φασματική γραμμή 21 cm διεισδύει στην ατμόσφαιρα και μπορεί να παρατηρηθεί από τη Γη με μικρές παρεμβολές. Μπορεί επίσης εύκολα να διαπεράσει σύννεφα διαστρικής κοσμικής σκόνης που είναι αδιαφανή στο ορατό φως. Στη χαμηλότερη ενεργειακή κατάσταση ή θεμελιώδη κατάσταση του ατόμου του υδρογόνου (F=0), τα σπιν ηλεκτρονίου και πρωτονίου είναι αντιπαράλληλα. Αν τα σπιν των δύο σωματιδίων είναι παράλληλα (F=1), τότε το άτομο του υδρογόνου βρίσκεται σε διεγερμένη κατάσταση που διαφέρει ενεργειακά από την θεμελιώδη κατά 6 .10-6 eV – ένα πολύ μικρό ποσό ενέργειας. Είναι γνωστό από την κβαντομηχανική ότι η πιθανότητα μιας διέγερσης από μια κατάσταση σε μια άλλη είναι ανάλογη του κύβου της ενεργειακής διαφοράς των δύο καταστάσεων, και ο χρόνος ζωής της διεγερμένης κατάστασης αντιστρόφως ανάλογος της ίδιας ποσότητας. Έτσι ο χρόνος ζωής της κατάστασης F=1 είναι περίπου 11 εκατομμύρια έτη. Το άτομο επιστρέφει στην θεμελιώδη κατάσταση με τα σπιν ηλεκτρονίου και πρωτονίου να γίνονται ξανά αντιπαράλληλα, εκπέμποντας φωτόνιο μήκους κύματος 21 εκατοστών (για την ακρίβεια 21,106114053 cm). Παρά τον τεράστιο χρόνο ζωής της διεγερμένης κατάστασης, η υπεραφθονία του υδρογόνου στον μεσοαστρικό χώρο και σε ολόκληρο το σύμπαν, εξασφαλίζει την ύπαρξη της γραμμής στα 21 εκατοστά προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και να κοιτάξουμε. Γι αυτό μπορούμε να λέμε πως είναι το πιο συνηθισμένο μήκος στο σύμπαν. Γιατί το μήκος των 21 εκατοστών είναι ένα από τα σημαντικότερα μήκη στο σύμπαν; Κατ’ αρχάς παίζει σημαντικό ρόλο στην μελέτη του διαστρικού χώρου. Εκεί πραγματοποιούνται όλες οι φάσεις της διαδικασίας σχηματισμού των άστρων με πρώτο στάδιο τον σχηματισμό των διαστρικών νεφελωμάτων. Τα νεφελώματα αυτά (ονομάζονται περιοχές ΗI) εκπέμπουν την χαρακτηριστική ακτινοβολία των 21 cm της υπέρλεπτης υφής της θεμελιώδους στάθμης του ατομικού υδρογόνου – το πιο άφθονο στοιχείο στην διαστρική ύλη.Τα 21 εκατοστά είναι ένα εξαιρετικά ισχυρό εργαλείο για την ανίχνευση της δομής του Γαλαξία μας αλλά και άλλων απομακρυσμένων γαλαξιών. Οι σπειροειδείς γαλαξίες, όπως και ο δικός μας, περιέχουν σημαντική ποσότητα σκόνης και αερίων, που απορροφούν ισχυρά σε οπτικά μήκη κύματος. Έτσι, η οπτική ακτινοβολία των άστρων και των άλλων αντικειμένων που βρίσκονται στο γαλαξιακό επίπεδο σε απόσταση μεγαλύτερη από 1 έως 2 παρσέκ απορροφάται από την μεσοαστρική σκόνη και ποτέ δεν φτάνει μέχρι τη Γη. Πέραν αυτής της απόστασης οι παρατηρήσεις μας γίνονται σχεδόν αποκλειστικά σε υπέρυθρα μήκη κύματος και (κυρίως) ραδιοφωνικά. Ο τεράστιος πλούτος πληροφοριών που διαθέτουμε σήμερα για την κατανομή και τις κινήσεις (μέσω του φαινομένου Doppler) της διαστρικής ύλης στον γαλαξία μας, οφείλεται σ’ αυτή την ακτινοβολία.Τα 21 εκατοστά μπορούν να γίνουν και κοσμολογικό εργαλείο για την διερύνηση των πρώτων εποχών του σύμπαντος. Στα πρώτα 380.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη το σύμπαν ήταν ένα θερμό και πυκνό ιονισμένο πλάσμα. Στη συνέχεια, ψύχθηκε αρκετά έτσι ώστε τα πρωτόνια και τα ηλεκτρόνια που γέμιζαν το σύμπαν να σχηματίσουν ουδέτερα άτομα. Το 92% αυτών των ατόμων ήταν υδρογόνο (ενώ σήμερα, μετά από περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια, ο αριθμός αυτός φτάνει στο 90% περίπου). Τα ουδέτερα άτομα υδρογόνου που σχηματίστηκαν είχαν πιθανότητα 50% να έχουν παράλληλα τα σπιν ηλεκτρονίου και πρωτονίου. Και μπορούσαν να υποστούν την μετάβαση προς την θεμελιώδη κατάσταση των αντιπαράλληλων σπιν, εκπέμποντας ακτινοβολία μήκους κύματος 21 εκατοστών. Αυτό ήταν το μόνο «φως» που εκπέμπονταν στο σύμπαν μετά τον σχηματισμό των πρώτων ουδέτερων ατόμων, πολύ πριν αρχίσει η δημιουργία των άστρων. Έτσι ξεκίνησε μια «σκοτεινή» περίοδος για το σύμπαν, όπου δεν υπήρχαν πηγές ορατού φωτός.Με τον σχηματισμό των πρώτων άστρων και γαλαξιών περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια αργότερα, αυτό το αέριο άρχισε να ιονίζεται πάλι από την υπεριώδη ακτινοβολία των άστρων. Ιονισμός σημαίνει απομάκρυνση των ηλεκτρονίων από τα άτομα, και όσον αφορά το υδρογόνο, τα ηλεκτρόνια διαχωρίζονται από τα πρωτόνια, κάνοντάς τα ελεύθερα σωματίδια. Η εποχή που συνέβη αυτός ο επαναϊονισμός είναι γνωστή ως «κοσμική αυγή». Διαμέσου της ακτινοβολίας των 21 εκατοστών θα μπορούσαμε να μελετήσουμε την σκοτεινή εποχή, τον κοσμικό μεσαίωνα του σύμπαντος, όταν σχηματίστηκαν για πρώτη φορά σταθερά ουδέτερα άτομα υδρογόνου, μέχρι την εποχή του επαναϊονισμού. Ένα μήνυμα στους εξωγήινους Ένας προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός που διερευνά το σύμπαν σίγουρα θα έχει ανιχνεύσει το μήκος κύματος των 21 εκατοστών. Τα μη επανδρωμένα διαστημόπλοια της ΝΑSΑ Pioneer 10 και 11, που εκτοξεύθηκαν το 1972 και 1973 και τα Voyager 1 και 2 που εκτοξεύθηκαν το 1977, ήταν γνωστό ότι θα ξεπερνούσαν τα όρια του ηλιακού συστήματος. Για την εξαιρετικά απίθανη περίπτωση που θα πέσουν «στα χέρια» εξωγήινων, τα διαστημικά σκάφη περιέχουν σε μια πλάκα από χρυσό διάφορες πληροφορίες, μεταξύ των οποίων και την διαδικασία εκπομπής των 21 cm από το άτομο υδρογόνου. Χρησιμοποιήθηκε δηλαδή, η μόνη γλώσσα που μπορεί να είναι αληθινά παγκόσμια. Η γλώσσα της Φυσικής. H χρυσή πλάκα που μεταφέρουν τα διαστημικά σκάφη Pioneer 10 και 11. Στο πάνω μέρος φαίνεται η διαδικασία εκπομπής των 21 cm που καθορίζει μια κοινή μονάδα μέτρησης μήκους, ενώ η αντίστοιχη συχνότητα των 1420 MHz καθορίζει μια κοινή μονάδα χρόνου [Στην πλάκα περιγράφονται οι περίοδοι και οι σχετικές θέσεις ως προς τον Ήλιο από 14 πάλσαρ, μια σχηματική αναπαράσταση του ηλιακού μας σστήματος και ένας άνδρας με μια γυναίκα. Μάλιστα, υποδεικνύεται το ύψος της γυναίκας με την δυαδική αναπαράσταση του αριθμού 8 (1000), που σε μονάδες του μήκους κύματος της υπέρλεπτης μετάπτωσης του υδρογόνου σημαίνει 8×21 cm=1,68 m]. πηγές: 1. Ethan Siegel, Why 21 cm is our Universe’s “magic length” – https://bigthink.com/starts-with-a-bang/21cm-magic-length 2. Κβαντομηχανική ΙΙ, Στέφανος Τραχανάς, ΠΕΚ, 2008 3. Εισαγωγή στην Ραδιοαστρονομία, Γιάννη Χ. Σειρραδάκη, Πλανητάριο Θεσσαλονίκης, 2009

Ένα εκπληκτικό «μελίσσι» άστρων το δώρο του Hubble για τα γενέθλια του (βίντεο) Μοναδική εικόνα από ένα μακρινό σφαιρωτό σμήνος. Το πρώτο διαστημικό τηλεσκόπιο της ανθρωπότητας, το Hubble, γιορτάζει 35 έτη ζωής και απρόσκοπτης προσφοράς στην εξερεύνηση του Σύμπαντος και όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες η NASA στα πλαίσιο του εορτασμού δημοσιεύει κάποιες από τις πιο εντυπωσιακές εικόνες και ανακαλύψεις του τηλεσκοπίου. Μια από αυτές φέτος είναι η εικόνα του εντυπωσιακού σφαιρωτού σμήνους M72 που βρίσκεται σε απόσταση 50 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη.Σφαιρωτό σμήνος ή σφαιρωτό αστρικό σμήνος ονομάζεται στην αστρονομία μία πυκνή συγκέντρωση άστρων με σφαιρικό ή σχεδόν σφαιρικό σχήμα, που περιφέρεται γύρω από το κέντρο ενός γαλαξία ως δορυφόρος του. Έχουν εντοπιστεί περίπου 160 σφαιρικά σμήνη στον γαλαξία μας και πιστεύεται ότι υπάχουν μερικές δεκάδες ακόμη που περιμένουν τους αστρονόμους να τα εντοπίσουν. Κατά μέσο όρο ένα σφαιρικό σμήνος περιέχει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ως περίπου ένα εκατ. άστρα. Οι σπειροειδείς γαλαξίες σαν τον δικό μας διαθέτουν συνήθως μερικές εκατοντάδες σφαιρική σμήνη ενώ οι ελλειπτικοί γαλαξίες μερικές χιλιάδες.Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble διαθέτει όργανα που εντοπίζουν σφαιρωτά σμήνη και μπορούν να καταγράφουν εντυπωσιακές εικόνες από αυτά δυνατότητα που δεν έχουν στο ίδιο επίπεδο τα νεότερα διαστημικά τηλεσκόπια ούτε καν το πιο προηγμένο διαστημικό τηλεσκόπιο που κατασκεύασε ο άνθρωπος και μπορεί να βλέπει με λεπτομέρειες τα βάθη του Σύμπαντος, το James Webb. Τα χρώματα στην εικόνα του M72 υποδεικνύουν ομάδες διαφορετικών τύπων άστρων. Τα μπλε άστρα είναι εκείνα που αρχικά είχαν μεγαλύτερη μάζα και έχουν φτάσει σε υψηλότερες θερμοκρασίες μετά την καύση μεγάλου μέρους του καυσίμου υδρογόνου τους. Τα φωτεινά κόκκινα αντικείμενα είναι άστρα μικρότερης μάζας που έχουν γίνει ερυθροί γίγαντες. Η μελέτη αυτών των διαφορετικών ομάδων βοηθά τους αστρονόμους να κατανοήσουν πώς σχηματίστηκαν αρχικά τα σφαιρικά σμήνη και οι γαλαξίες στους οποίους γεννήθηκαν. Το σφαιρωτό σμήνος M72 https://www.naftemporiki.gr/techscience/1948980/ena-ekpliktiko-melissi-astron-to-doro-toy-hubble-gia-ta-genethlia-toy-vinteo/

Βραβείο Εξαιρετικής Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας στον καθηγητή Δεμέτζο. Το σκεπτικό της βράβευσης. Το «Βραβείο Εξαιρετικής Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας» έλαβε ο καθηγητής Φαρμακευτικής Νανοτεχνολογίας στο Τμήμα Φαρμακευτικής του Τομέα Φαρμακευτικής Τεχνολογίας ΕΚΠΑ, Κώστας Δεμέτζος.Στην τελετή που έγινε την Τρίτη 8 Απριλίου 2025 στην μεγάλη αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου παραβρέθηκαν ο πρύτανης – καθηγητής Γεράσιμος Σιάσος, η Σύγκλητος, τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας και πλήθος πνευματικών ανθρώπων.Το σκεπτικό της βράβευσης όπως ανακοινώθηκε από τη Σύγκλητο αφορά στην «ακαδημαϊκή αναγνώριση του εξαιρετικού εκπαιδευτικού του έργου και της πολυετούς και αξιέπαινης προσφοράς του στο Πανεπιστήμιο».Μετά την βράβευση του από την Ακαδημία Αθηνών το 2018, ήρθε και αυτή η σημαντική ακαδημαϊκή αναγνώριση για τον καθηγητή Δεμέτζο, από το μεγαλύτερο Πανεπιστημιακό ίδρυμα της χώρας μας.Ο ίδιος ανάφερε ότι η βράβευση αυτή τον τιμά ως άνθρωπο και ως επιστήμονα. Όπως είπε χαρακτηριστικά «Το ‘Βραβείο της Εξαιρετικής Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας’ το αφιερώνω σε όλους τους φοιτητές μου, προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς που στην μακρόχρονη επιστημονική μου πορεία, συνέβαλαν με την αλληλεπίδραση τους μαζί μου στα αμφιθέατρα και στα εργαστήρια, να βρίσκομαι σε συνεχή διανοητική εγρήγορση και σε συνεχή βελτίωση, ως ακαδημαϊκός δάσκαλος και ερευνητής».Εξέφρασε τις ευχαριστίες του στην Σχολή Επιστημών Υγείας, στον Πρύτανη Καθηγητή Γεράσιμο Σιάσο και στη Σύγκλητο του ΕΚΠΑ για την τιμή που του απέδωσαν με το βραβείο αυτό και με την αναγνώριση του εκπαιδευτικού του έργου. https://www.naftemporiki.gr/society/1949599/vraveio-exairetikis-panepistimiakis-didaskalias-ston-kathigiti-demetzo/

Ερευνητές επαναπρογραμμάτισαν κύτταρα για να γίνουν εξολοθρευτές εγκεφαλικών ασθενειών. Επαναστατική μέθοδος υπόσχεται αποτελεσματική αντιμετώπιση ανίατων σήμερα παθήσεων. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Cell Stem Cell» ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια Irvine περιγράφουν το πώς κατάφεραν να επαναπρογραμματίσουν κύτταρα για να καταπολεμήσουν και ενδεχομένως να αντιστρέψουν εγκεφαλικές ασθένειες όπως η νόσος Αλτσχάιμερ.Οι ερευνητές δημιούργησαν στο εργαστήριο ανοσοκύτταρα τα οποία μπορούν να εντοπίσουν τη συσσώρευση τοξικών υλικών στον εγκέφαλο και να τα απομακρύνουν αποκαθιστώντας τη μνήμη και τη λειτουργία του εγκεφάλου σε ποντίκια. Το έκαναν αυτό μετατρέποντας τα βλαστοκύτταρα, τα οποία μπορούν να μετασχηματιστούν οποιοδήποτε κύτταρο στο σώμα, σε κύτταρα του εγκεφάλου που ονομάζονται μικρογλοία. Τα μικρογλοία αποτελούν έναν ιδιαίτερο πληθυσμό κυττάρων με πληθώρα λειτουργιών στον ανθρώπινο εγκέφαλο και έχουν κυρίαρχο ρόλο στην άμυνα του.Τα κύτταρα που δημιούργησαν οι ερευνητές κατάφεραν να καθαρίσουν τα «σκουπίδια »χωρίς να βλάψουν τον υγιή ιστό, οδηγώντας σε μειωμένη φλεγμονή και δραματική βελτίωση στην απόδοση του εγκεφάλου σε ποντίκια. Η θεραπεία θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την έναρξη μιας εντελώς νέας προσέγγισης στη νευροεκφυλιστική νόσο με πιθανές εφαρμογές για τον καρκίνο του εγκεφάλου, τη σκλήρυνση κατά πλάκας και πολλά άλλα. «Εάν η θεραπεία λειτουργεί σε ανθρώπους όπως στα ποντίκια, θα μπορούσε να ξαναγράψει το μέλλον της υγείας του εγκεφάλου» αναφέρουν οι ερευνητές.Οι υπάρχουσες θεραπείες που έχουν αναπτυχθεί μπορούν μόνο να επιβραδύνουν τα συμπτώματα όχι να τα αναστρέψουν. Οι δοκιμές σε ανθρώπους απέχουν ακόμη αλλά τα πρώτα αποτελέσματα δημιουργούν αισιοδοξία ότι η μέθοδος αυτή έχει αν μη τι άλλο κάποιες καλές προοπτικές. Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι οι ερευνητές έχουν ξεπεράσει ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για τη θεραπεία εκφυλιστικών παθήσεων του εγκεφάλου: να ξεπεράσει το φάρμακο τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό.Αυτό το προστατευτικό στρώμα κυττάρων καλύπτει τις εσωτερικές επιφάνειες των αιμοφόρων αγγείων μέσα στον εγκέφαλο και λειτουργεί ως ένα είδος πύλης, κρατώντας τις επιβλαβείς ουσίες έξω και κρατώντας τις χρήσιμες. Οι παραδοσιακές θεραπείες που βασίζονται σε κύτταρα απέτυχαν να παρακάμψουν αυτό το φράγμα, αλλά τα μικρογλοία δεν χρειάζεται να το κάνουν επειδή βρίσκονται ήδη μέσα στον εγκέφαλο.«Έχουμε αναπτύξει ένα προγραμματιζόμενο, ζωντανό σύστημα παροχής που ξεπερνά αυτό το πρόβλημα κατοικώντας στον ίδιο τον εγκέφαλο και ανταποκρίνεται μόνο όταν και όπου χρειάζεται» αναφέρει ο καθηγητής νευροβιολογίας Μάθιου Μπλούρτον-Τζόουνς επικεφαλής του εργαστηρίου του πανεπιστημίου που έγινε η έρευνα.Τα τυπικά μικρογλοία λειτουργούν και προστατευτικά για τον εγκέφαλο αλλά και βλαπτικά στην εξέλιξη της νόσου Αλτσχάιμερ. Όταν η αποκαλούμενη «πλάκα» που προκαλεί την Αλτσχάιμερ αρχίζει να συσσωρεύεται στον εγκέφαλο τα μικρογλοία αναλαμβάνουν δράση απελευθερώνοντας ένζυμα για να τη διασπάσουν.Αλλά με την πάροδο του χρόνου τα μικρογλοία αρχίζουν να… τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα προκαλώντας φλεγμονές και καταστρέφοντας τους νευρώνες.Οι ερευνητές βρήκαν έναν τρόπο να δημιουργήσουν μικρογλοία που αντιμετωπίζουν την εγκεφαλική βλάβη χωρίς στην συνέχεια να γίνονται σύμμαχοι της. Αρχικά ανέπτυξαν ανθρώπινα μικρογλοία από βλαστοκύτταρα και στη συνέχεια χρησιμοποίησαν την μέθοδο επεξεργασίας γονιδίων CRISPR – μια τεχνική που επιτρέπει στους επιστήμονες να κάνουν ακριβείς αλλαγές στο DNA ενός κυττάρου – για να επαναπρογραμματίσουν τον τρόπο λειτουργίας τους. Η μέθοδος Τα τροποποιημένα μικρογλοία εκκρίνουν νεπριλυσίνη, ένα ένζυμο που διασπά την εγκεφαλική πλάκα, μόνο όταν βρίσκονται στην πραγματικότητα κοντά σε μια πλάκα. Αυτό εμποδίζει τα μικρογλοία να βλάψουν κατά λάθος κρίσιμα υγιή μέρη του εγκεφάλου. Οι πλάκες διαταράσσουν την κανονική λειτουργία του εγκεφάλου παρεμβαίνοντας στην κυτταρική σηματοδότηση οδηγώντας έτσι τη γνωστική έκπτωση.«Επειδή η θεραπευτική πρωτεΐνη παρήχθη μόνο ως απόκριση στις αμυλοειδείς πλάκες, αυτή η προσέγγιση ήταν ιδιαίτερα στοχευμένη αλλά σε γενικές γραμμές αποτελεσματική», δήλωσε ο Ζαν Πολ Τσανταρεβιάν, επικεφαλής της έρευνας. «Αυτή η εργασία ανοίγει την πόρτα σε μια εντελώς νέα κατηγορία θεραπειών εγκεφάλου. Αντί να χρησιμοποιούμε συνθετικά φάρμακα ή ιικούς φορείς, στρατολογούμε τα ανοσοκύτταρα του εγκεφάλου ως οχήματα παροχής ακριβείας» υποστηρίζει ο Ρόμπερτ Σπιτάλε καθηγητής φαρμακευτικών επιστημών, μέλος της ερευνητικής ομάδας.Οι ερευνητές τονίζουν ότι υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει για να ξεκινήσουν δοκιμές αυτής της μεθόδου σε ανθρώπους. Ένα από τα εμπόδια πάντως σύμφωνα με τους ερευνητές θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με την παραγωγή αυτών των κυττάρων από τα βλαστοκύτταρα του ίδιου του ασθενούς, κάτι που θα μείωνε τον κίνδυνο να τα απορρίψει το ανοσοποιητικό σύστημα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1949527/ereynites-epanaprogrammatisan-kyttara-gia-na-ginoyn-exolothreytes-egkefalikon-astheneion/