Δροσος Γεωργιος

Τι συνέβη στην Τουνγκούσκα – Η έκρηξη στον ουρανό που ισοπέδωσε 80 εκατομμύρια δέντρα. Είναι λίγο μετά τις 7 το πρωί και ένας άνδρας κάθεται στην μπροστινή αυλή του μαγαζιού του, στην πόλη Vanavara της Σιβηρίας. Δεν μπορεί να φανταστεί ότι σε ελάχιστη ώρα μία τεράστια δύναμη θα τον πετάξει από την καρέκλα του και θα νιώσει τόσο έντονη ζέστη, σαν το πουκάμισό του να έχει πιάσει φωτιά.Αυτό που βίωσε είναι το «συμβάν της Τουνγκούσκα» και ο λόγος για τον οποίο ο άνθρωπος αυτός έζησε για να διηγηθεί την εμπειρία του είναι ότι βρισκόταν 40 μίλια μακριά από το Σημείο Μηδέν.Στην περιοχή της έκρηξης, μια αραιοκατοικημένη δασική περιοχή κοντά στον ποταμό Τουνγκούσκα, περίπου 80 εκατομμύρια δέντρα ισοπεδώθηκαν και τάρανδοι σκοτώθηκαν, σε μία έκταση 2.150 τετραγωνικών χιλιομέτρων.Η έκρηξη πιστεύεται ότι ήταν τόσο δυνατή όσο 15 μεγατόνοι δυναμίτη ή αλλιώς χίλιες φορές πιο δυνατή από την ατομική βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα τον Αύγουστο του 1945.Κάποιοι επιστήμονες πιστεύουν ότι η έκρηξη προκλήθηκε από κομήτη, ενώ άλλοι την αποδίδουν σε αστεροειδή με διάμετρο έως και 100 μέτρων. Κάθε χρόνο, την 30η Ιουνίου γιορτάζεται η Ημέρα Αστεροειδούς, στην επέτειο της «έκρηξης της Τουνγκούσκα». Μάρτυρες της εποχής ανέφεραν ότι παρατήρησαν μία πύρινη μπάλα -ένα μπλε φως που ήταν σχεδόν τόσο λαμπερό όσο ο ήλιος- να κινείται στον ουρανό και στη συνέχεια είδαν μια λάμψη και άκουσαν έναν ήχο που έμοιαζε με πυρομαχικά. Ένα ισχυρό ωστικό κύμα έσπασε τα παράθυρα σε ακτίνα εκατοντάδων χιλιομέτρων και πέταξε ανθρώπους στο έδαφος. Και όμως, πέρασαν δεκαετίες χωρίς κανένας να μπορέσει να εξηγήσει τι είχε συμβεί. Για την ακρίβεια, θα περνούσαν 19 χρόνια πριν η πρώτη επιστημονική αποστολή να φτάσει στην περιοχή της έκρηξης, αφού οι σκληρές συνθήκες της Σιβηρίας απέτρεψαν άλλες προσπάθειες που είχαν γίνει νωρίτερα.Αρχικά, οι ντόπιοι ήταν απρόθυμοι να μιλήσουν στους επιστήμονες για το συμβάν, αφού πίστευαν ότι η έκρηξη ήταν η έλευση του θεού Ogdy, ο οποίος τους είχε καταραστεί ρίχνοντας τα δέντρα και σκοτώνοντας τα ζώα.Και μπορεί οι μαρτυρίες να ήταν λιγοστές, όμως οι ενδείξεις του τι είχε συμβεί βρίσκονταν παντού. Μια τεράστια έκταση απάτητου δάσους είχε ισοπεδωθεί, με 80 εκατ. δέντρα να βρίσκονται πεσμένα στο έδαφος, σε ένα ακτινωτό σχέδιο.Ήταν σαφές ότι τα δέντρα αυτά έδειχναν πού βρισκόταν το επίκεντρο της έκρηξης. Όμως, ένα από τα μυστήρια της Τουνγκούσκα ήταν ότι κανείς ποτέ δεν βρήκε τον κρατήρα.Έστω και χωρίς κρατήρα, οι επιστήμονες πιστεύουν σήμερα ότι το συμβάν προκλήθηκε από κάποιο αντικείμενο που ερχόταν με δύναμη προς τη γη, αλλά διαλύθηκε με την είσοδό του στην ατμόσφαιρα. Αυτή η έκρηξη στον αέρα ήταν αρκετή για να προκαλέσει τόσο εκτεταμένες ζημιές στην περιοχή.Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων, το αντικείμενο ήταν πιθανότατα ένας βραχώδης αστεροειδής στο μέγεθος ενός κτιρίου 25 ορόφων. Ταξίδευε με ταχύτητα 54.000 χιλιομέτρων την ώρα και εξερράγη 5 με 10 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της γης.Το πιο ανησυχητικό, βέβαια, είναι ότι ένα τέτοιο συμβάν μπορεί να σημειωθεί και πάλι. Για την ακρίβεια, συνέβη στις 15 Φεβρουαρίου του 2013, αν και σε πολύ μικρότερη κλίμακα.Περίπου 2.400 χιλιόμετρα δυτικά από την Τουνγκούσκα, πάνω από την πόλη Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας, ένας βραχώδης αστεροειδής μεγέθους ενός 5όροφου κτιρίου πιστεύεται ότι διαλύθηκε 24 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της γης.Η έκρηξη προκάλεσε ένα τεράστιο ωστικό κύμα, το οποίο έσπασε περίπου 1 εκατ. παράθυρα στην πόλη και τραυμάτισε περισσότερους από 1.000 κατοίκους. https://www.moneyreview.gr/like-today/182002/ti-synevi-stin-toyngkoyska-i-ekrixi-ston-oyrano-poy-isopedose-80-ekatommyria-dentra/

Τα πληρώματα γεμίζουν την ημέρα με έρευνα για τους μύες, την καρδιά και τον εγκέφαλο πριν από την ανταλλαγή φορτίου. Το επταμελές πλήρωμα της Αποστολής 73 ολοκλήρωσε ένα Σαββατοκύριακο καθαριότητας και χαλάρωσης και στη συνέχεια ξεκίνησε τη Δευτέρα με έρευνα για τους μύες και τον εγκέφαλο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι αντίστοιχοι της Αποστολής Axiom 4 (Ax-4) εργάστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου και ξεκίνησαν την εβδομάδα εξετάζοντας πιο προσεκτικά τα μυϊκά κύτταρα και εξερευνώντας τις διεπαφές υπολογιστών εγκεφάλου. Οι δημόσιες και ιδιωτικές μελέτες βιολογίας αλληλοσυμπληρώνονται, ενώ τα ερευνητικά δεδομένα και το υλικό υποστηρίζονται από διαφορετικούς οργανισμούς. Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Anne McClain και Nichole Ayers, ενώθηκαν στην εργαστηριακή μονάδα του Columbus, εξερευνώντας την ηλεκτρική μυϊκή διέγερση ως συμπλήρωμα στην άσκηση στο διάστημα. Η McClain χειρίστηκε τον βιοϊατρικό εξοπλισμό της ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος) που συνέλεγε δεδομένα από ηλεκτρόδια που μετρούσαν την απόκριση των μυών των ποδιών του Ayer σε ηλεκτρικά σήματα. Τα αποτελέσματα μπορεί να βοηθήσουν στην αντιστάθμιση της μυϊκής ατροφίας που προκαλείται από το διάστημα σε συνδυασμό με μικρότερες, πιο αποτελεσματικές προπονήσεις σε μικροβαρύτητα. Η McClain νωρίτερα έκανε μια σειρά από δοκιμές που βοηθούσαν τους ερευνητές να κατανοήσουν πώς η γνωστική λειτουργία ενός αστροναύτη, η ικανότητα απόκτησης και επεξεργασίας γνώσης, προσαρμόζεται στην έλλειψη βαρύτητας. Οι γιατροί ελπίζουν να αποκτήσουν πληροφορίες σχετικά με τις πιθανές δυσμενείς επιπτώσεις στη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου ενός μέλους του πληρώματος κατά τη διάρκεια της ζωής και της εργασίας στο διάστημα.Η Άγιερς ξεκίνησε την ημέρα της με τον μηχανικό πτήσης της NASA, Τζόνι Κιμ, να επεξεργάζεται εκ περιτροπής δείγματα αίματος για μια ποικιλία βιολογικών πειραμάτων. Η Άγιερς πραγματοποίησε αιμοληψία στην αρχή της βάρδιάς της, περιέστρεψε το δείγμα σε φυγόκεντρο και στη συνέχεια το αποθήκευσε σε καταψύκτη για μελλοντική ανάλυση. Η Κιμ συνέλεξε δείγματα αίματος από τους ιδιωτικούς αστροναύτες του Ax-4, Πέγκι Γουίτσον και Σλάβος Ουζνάνσκι-Βισνιέφσκι, στο Κολόμπους για τη μελέτη Bone on ISS, μια άλλη έρευνα της ESA, που διερευνά την απώλεια οστικής μάζας που προκαλείται από το διάστημα. Ο Διοικητής του Σταθμού, Τακούγια Ονίσι, από την JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) εργάστηκε όλη τη Δευτέρα επεξεργάζοντας τα δείγματα αίματος και ούρων του για αποθήκευση σε κρύο περιβάλλον και την επερχόμενη ανάλυση, ώστε να κατανοήσει πώς το σώμα του προσαρμόζεται στη μακροχρόνια έλλειψη βαρύτητας. Στη συνέχεια, η Ονίσι εργάστηκε μέσα στην εργαστηριακή μονάδα Kibo, συντηρώντας υλικό που παρακολουθεί τα σωματίδια στην ατμόσφαιρα του σταθμού. Οι μηχανικοί πτήσης Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritskiy, και οι δύο κοσμοναύτες της Roscosmos, εκπαιδεύτηκαν σε υπολογιστή για την άφιξη και την πρόσδεση του διαστημοπλοίου μεταφοράς φορτίου Progress 92 στη μονάδα Poisk που έχει προγραμματιστεί για τις 5 Ιουλίου. Το δίδυμο ολοκλήρωσε επίσης τη φόρτωση του διαστημοπλοίου μεταφοράς φορτίου Progress 90 με σκουπίδια και πεταμένο εξοπλισμό και έκλεισε την καταπακτή του διαστημοπλοίου πριν από την αποδέσμευσή του από το Poisk την Τρίτη. Ο συνάδελφός του κοσμοναύτης και μηχανικός πτήσης Kirill Peskov τοποθέτησε αισθητήρες στον εαυτό του για μια 24ωρη συνεδρία μέτρησης της καρδιακής του δραστηριότητας και της αρτηριακής του πίεσης. Στη συνέχεια, ο Peskov εγκατέστησε τον ευρωπαϊκό ρομποτικό βραχίονα από το εσωτερικό της επιστημονικής μονάδας Nauka πριν από τις δοκιμές ρομποτικής που ελέγχονται από το έδαφος.Οι ιδιωτικοί αστροναύτες του Ax-4 είχαν μια γεμάτη επιστήμη Δευτέρα, εκπληρώνοντας τους ερευνητικούς στόχους για τις χώρες καταγωγής τους. Ο Whitson πραγματοποίησε φλεβικές σαρώσεις με τη συσκευή Ultrasound 2 στον Ούγγρο αστροναύτη Tibor Kapu, παρέχοντας σε γιατρούς από τη Βουδαπέστη, την πρωτεύουσα της χώρας του, πληροφορίες για το πώς το διάστημα επηρεάζει την αρτηριακή πίεση, την ισορροπία και την όραση. Ο Ινδός αστροναύτης Shubhanshu Shukla γύρισε ένα βίντεο που απευθύνεται σε νέους Ινδούς φοιτητές και συζητά πώς το πεπτικό σύστημα προσαρμόζεται στο διάστημα. Στη συνέχεια, ο Shukla εργάστηκε στο Kibo’s Life Science Glovebox ελέγχοντας καλλιέργειες μυϊκών βλαστοκυττάρων για να μάθει πώς να διατηρεί την υγεία των μυών στο διάστημα. Ο Uznański-Wiśniewski από την Πολωνία φορούσε εξειδικευμένα ακουστικά από την ESA για να δοκιμάσει μια διεπαφή υπολογιστή που ελέγχεται από τον εγκέφαλο. Στη συνέχεια, συμμετείχε στις δραστηριότητες του συνεργείου γυρισμάτων Whitson και Shukla για τη μελέτη Astronaut Mental Health. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/30/crews-fill-day-with-muscle-heart-and-brain-research-before-cargo-mission-swap/

Επιτυχής Εκτόξευση, Λήψη Σήματος για τον Δορυφόρο Arcstone της NASA Το όργανο βαθμονόμησης σεληνιακού Arcstone της NASA απογειώθηκε με την εκτόξευση της αποστολής Transporter-14 από το SpaceX Falcon 9 από τη Βάση Διαστημικής Δύναμης Vandenberg στην Καλιφόρνια στις 2:25 PDT στις 23 Ιουνίου 2025. Η Blue Canyon Technologies, η οποία χειρίζεται το διαστημόπλοιο, πραγματοποίησε την πρώτη επαφή με την Arcstone και οι δοκιμές και η θέση σε λειτουργία βρίσκονται σε εξέλιξη. https://www.nasa.gov/blogs/smallsatellites/2025/06/27/successful-liftoff-signal-acquired-for-nasas-arcstone-satellite/ Η NASA παρατείνει τις προσπάθειες επανασύνδεσης με το Lunar Trailblazer μέχρι τις αρχές Ιουλίου Η NASA έχει παρατείνει τις προσπάθειες ανάκτησης του διαστημοπλοίου Lunar Trailblazer από τα μέσα Ιουνίου έως τις αρχές Ιουλίου. Η ενημερωμένη μοντελοποίηση της τροχιάς του διαστημικού σκάφους από την ομάδα της αποστολής δείχνει ότι οι συνθήκες φωτισμού θα συνεχίσουν να είναι ευνοϊκές και μπορεί να παρέχουν αρκετό ηλιακό φως για τα ηλιακά πάνελ του διαστημικού σκάφους ώστε να επαναφορτίσουν τις μπαταρίες του σε λειτουργική κατάσταση και να ενεργοποιήσουν τον ασυρμάτο του.Εάν επιτευχθεί η δυνατότητα ελέγχου του Lunar Trailblazer κατά τη διάρκεια αυτής της εκτεταμένης περιόδου παρακολούθησης, η NASA θα πραγματοποιήσει μια αναθεώρηση για να καθορίσει τη μελλοντική βιωσιμότητα της αποστολής. Ωστόσο, εάν δεν ληφθεί σήμα μέχρι το τέλος της περιόδου, η NASA θα αξιολογήσει τυχόν εναπομένουσες επιλογές, συμπεριλαμβανομένου του κλεισίματος της αποστολής. Η επαφή με τον μικρό δορυφόρο χάθηκε την επόμενη μέρα από την εκτόξευσή του στις 26 Φεβρουαρίου, όταν το Lunar Trailblazer εισήλθε σε κατάσταση χαμηλής ισχύος. Περιστρεφόμενο αργά με τα ηλιακά πάνελ του να μην είναι σωστά προσανατολισμένα προς τον Ήλιο, το διαστημικό σκάφος πιθανότατα παρήγαγε ανεπαρκή ενέργεια για να φορτίσει τις μπαταρίες του.Έκτοτε, επίγεια οπτικά και ραδιοτηλεσκόπια έχουν παρακολουθήσει τη θέση του Lunar Trailblazer και τον ρυθμό περιστροφής του, παρέχοντας παρατηρήσεις που έχουν χρησιμοποιηθεί για την ενημέρωση των μοντέλων τροχιάς της αποστολής και τον προσδιορισμό της πιθανότητας τα ηλιακά πάνελ του να λαμβάνουν περισσότερο ηλιακό φως. Επιπλέον, ραδιοκεραίες που ανήκουν σε διάφορους οργανισμούς σε όλο τον κόσμο έχουν παράσχει χρόνο για να ακούσουν το ραδιοσήμα του διαστημικού σκάφους. Εάν αρκετό ηλιακό φως φτάσει στα ηλιακά πάνελ του Lunar Trailblazer, οι μπαταρίες μπορεί να φορτιστούν σε επίπεδο που επιτρέπει την εκκίνηση του ραδιοσυστήματος του διαστημικού σκάφους. Αλλά καθώς το Lunar Trailblazer ταξιδεύει πιο μακριά, σύντομα θα είναι πολύ μακριά για να ανακάμψει, επειδή τα τηλεπικοινωνιακά του σήματα προς τη Γη θα είναι πολύ αδύναμα για να λάβει η αποστολή τηλεμετρία και έλεγχο. Η ομάδα της αποστολής έχει διαπιστώσει ότι εάν μπορέσουν να ανακτήσουν τον έλεγχο του διαστημικού σκάφους, το σύστημα πρόωσης δεν είναι παγωμένο και τα όργανα παραμείνουν λειτουργικά, το διαστημικό σκάφος μπορεί να είναι σε θέση να επιτύχει μια ελλειπτική σεληνιακή τροχιά και να ολοκληρώσει τους σεληνιακούς επιστημονικούς του στόχους. https://science.nasa.gov/blogs/lunar-trailblazer/2025/06/30/nasa-extends-efforts-to-recontact-lunar-trailblazer-until-early-july/

Σύστημα «ιατρικής υπερνοημοσύνης» αναπτύσσει η Microsoft. Στόχος η γρήγορη επίλυση εξαιρετικά δύσκολων διαγνωστικών γρίφων. Η Microsoft αποκάλυψε λεπτομέρειες για ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που αποδίδει καλύτερα από τους ανθρώπους γιατρούς σε πολύπλοκες διαγνώσεις υγείας, δημιουργώντας μια «πορεία προς την ιατρική υπερ-νοημοσύνη».Η μονάδα τεχνητής νοημοσύνης της εταιρείας, η οποία διευθύνεται από τον Βρετανό πρωτοπόρο της τεχνολογίας Μουσταφά Σουλεϊμάν, έχει αναπτύξει ένα σύστημα που μιμείται μια ομάδα έμπειρων γιατρών που αντιμετωπίζουν «διαγνωστικά πολύπλοκες και πνευματικά απαιτητικές» περιπτώσεις.Η Microsoft δήλωσε ότι σε συνδυασμό με το προηγμένο μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης o3 της OpenAI, η προσέγγισή της έλυσε περισσότερες από οκτώ από τις 10 μελέτες περιπτώσεων που επιλέχθηκαν ειδικά για τη διαγνωστική πρόκληση. Όταν αυτές οι μελέτες περιπτώσεων δοκιμάστηκαν σε ασκούμενους γιατρούς, οι οποίοι δεν είχαν πρόσβαση σε συναδέλφους, εγχειρίδια ή chatbots, το ποσοστό ακρίβειας ήταν δύο στα 10.Η Microsoft δήλωσε ότι ήταν επίσης μια φθηνότερη επιλογή από τη χρήση ανθρώπων γιατρών επειδή ήταν πιο αποτελεσματική στην παραγγελία εξετάσεων. Παρά την επισήμανση της πιθανής εξοικονόμησης κόστους από την έρευνά της, η Microsoft υποβάθμισε τις επιπτώσεις στην εργασία, λέγοντας ότι πιστεύει ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα συμπληρώσει τους ρόλους των γιατρών αντί να τους αντικαταστήσει.«Οι κλινικοί τους ρόλοι είναι πολύ ευρύτεροι από την απλή διάγνωση. Πρέπει να διαχειριστούν την ασάφεια και να οικοδομήσουν εμπιστοσύνη με τους ασθενείς και τις οικογένειές τους με τρόπο που η τεχνητή νοημοσύνη δεν έχει ρυθμιστεί να κάνει» αναφέρει σε ανακοίνωση του ο γίγαντας λογισμικού που με τα δεδομένα του συστήματος να βρίσκονται πλέον σε διαδικασία ελέγχου από ανεξάρτητη ομάδα ειδικών.Ωστόσο, η χρήση του σλόγκαν «διαδρομή προς την ιατρική υπερ-νοημοσύνη» εγείρει την προοπτική ριζικής αλλαγής στην αγορά υγειονομικής περίθαλψης. Ενώ η τεχνητή γενική νοημοσύνη (AGI) αναφέρεται σε συστήματα που ταιριάζουν με τις ανθρώπινες γνωστικές ικανότητες σε οποιαδήποτε δεδομένη εργασία, η υπερ-νοημοσύνη είναι ένας εξίσου θεωρητικός όρος που αναφέρεται σε ένα σύστημα που υπερβαίνει την ανθρώπινη πνευματική απόδοση σε όλους τους τομείς. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1975302/systima-iatrikis-ypernoimosynis-anaptyssei-i-microsoft/

Σπάνιο εξωπλανήτη ανακάλυψαν ερασιτέχνες αστρονόμοι. Είναι μεγαλύτερος από τον Δία και βρίσκεται πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο χωρίς όμως να αναπτύσσει υψηλές θερμοκρασίες. Ένας νέος γιγάντιος πλανήτης αερίου που ανακαλύφθηκε από ερασιτέχνες αστρονόμους χρησιμοποιώντας δεδομένα από την αποστολή εντοπισμού εξωπλανητών TESS της NASA είναι εντυπωσιακός, κυριολεκτικά και μεταφορικά.Ο εξωπλανήτης με την κωδική ονομασία TOI-4465 b βρίσκεται περίπου 400 έτη φωτός από τη Γη και έχει μάζα περίπου έξι φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία. Αυτό που είναι πραγματικά συναρπαστικό με τον TOI-4465 b ωστόσο, είναι το γεγονός ότι περιστρέφεται γύρω από το άστρο του σε απόσταση περίπου 0,4 φορές την απόσταση μεταξύ Γης και Ήλιου σε μια ελλειπτική τροχιά. Ένα έτος για αυτόν τον πλανήτη χρειάζεται περίπου 102 γήινες ημέρες για να ολοκληρωθεί. Η απόστασή του από το άστρο του του δίνει μια εκτιμώμενη θερμοκρασία μεταξύ 93 έως 204 βαθμών Κελσίου.Αυτό καθιστά τον TOI-4465 b μια σπάνια περίπτωση ενός γιγάντιου πλανήτη που είναι μεγάλος, ογκώδης, πυκνός και σχετικά ψυχρός, που υπάρχει σε μια ανεξερεύνητη περιοχή γύρω από το άστρο του από την άποψη αυτών που γνωρίζουμε για το μέγεθος και τη μάζα του πλανήτη.Πλανήτες όπως ο TOI-4465 b αποτελούν ενδιαφέρουσες προοπτικές για τους επιστήμονες εξωπλανητών επειδή γεφυρώνουν το χάσμα μεταξύ των «καυτών Διών», των καυτών πλανητών που βρίσκονται σε τροχιά τόσο κοντά στα αστέρια τους που το έτος διαρκεί λίγες ώρες, και των παγωμένων γιγάντιων κόσμων όπως ο Ποσειδώνας και ο Ουρανός του ηλιακού μας συστήματος.Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε πολλούς τέτοιους κόσμους, επειδή είναι δύσκολο να ανιχνευθούν. «Αυτή η ανακάλυψη είναι σημαντική επειδή οι εξωπλανήτες μακράς περιόδου, που ορίζονται ως αυτοί που έχουν τροχιακές περιόδους μεγαλύτερες από 100 ημέρες, είναι δύσκολο να ανιχνευθούν και να επιβεβαιωθούν λόγω περιορισμένων παρατηρησιακών ευκαιριών και πόρων», δήλωσε σε ανακοίνωσή της η επικεφαλής της ομάδας και ερευνήτρια του Πανεπιστημίου του Μεξικού, Ζάχρα Έσακ. «Ως αποτέλεσμα, υποεκπροσωπούνται στον τρέχοντα κατάλογό μας εξωπλανητών. Η μελέτη αυτών των πλανητών μακράς περιόδου μας δίνει πληροφορίες για το πώς σχηματίζονται και εξελίσσονται τα πλανητικά συστήματα υπό πιο ήπιες συνθήκες».Η σπανιότητα τέτοιων εξωπλανητών καθιστά τον TOI-4465 b πρωταρχικό στόχο για μελλοντική έρευνα με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1975295/spanio-exoplaniti-anakalypsan-erasitechnes-astronomoi/

Βρέθηκε η «χαμένη» ύλη του σύμπαντος. Η συντριπτική πλειοψηφία της ύλης στο σύμπαν είναι η σκοτεινή ύλη, που είναι εντελώς αόρατη και ανιχνεύεται μόνο διαμέσου των βαρυτικών αλληλεπιδράσεων. Η συνηθισμένη ύλη – από τα πρωτόνια μέχρι τους πλανήτες και τους ανθρώπους – αποτελεί μόνο το 16%. Σε αντίθεση με τη σκοτεινή ύλη, η συνηθισμένη ύλη εκπέμπει φως διαφόρων μηκών κύματος και επομένως μπορεί να ανιχνευθεί. Αλλά ένα μεγάλο μέρος της διαχέεται ανάμεσα στην άλω που περιβάλλει τους γαλαξίες, αλλά και στο απέραντο διάστημα μεταξύ των γαλαξιών. Αυτό το διαγαλαξιακό αέριο ήταν δύσκολο να παρατηρηθεί άμεσα μέχρι σήμερα επειδή είναι εξαιρετικά αραιό και γι αυτό θεωρείτο ως η «χαμένη» ύλη του σύμπαντος.Σε μια νέα μελέτη, που δημοσιύεται στο Nature Astronomy με τίτλο «A gas rich cosmic web revealed by partitioning the missing baryons» , αναφέρεται για πρώτη φορά, η ανίχνευση αυτής της ελλείπουσας ύλης. Το επίτευγμα πραγματοποιήθηκε χρησιμοποιώντας τις ταχείες εκρήξεις ραδιοκυμάτων (FRB) από μακρινούς γαλαξίες.Η εν λόγω έρευνα αποκάλυψε ότι το 76% της κανονικής ύλης του σύμπαντος βρίσκεται στον χώρο μεταξύ των γαλαξιών, την διαγαλαξιακή ύλη. Περίπου το 15% βρίσκεται στην άλω των γαλαξιων και το υπόλοιπο 9% συγκεντρώνεται μέσα σε γαλαξίες – σε άστρα, πλανήτες ή σε ψυχρό γαλαξιακό αέριο. Αυτή η κατανομή συμφωνεί με τις προβλέψεις από θεωρητικές κοσμολογικές προσομοιώσεις, αλλά ποτέ δεν είχε επιβεβαιωθεί παρατηρησιακά μέχρι σήμερα.Η μελέτη εξέτασε συνολικά 69 ταχείες εκρήξεις ραδιοκυμάτων (FRB) που βρίσκονται σε αποστάσεις που κυμαίνονται από περίπου 11,74 εκατομμύρια έως την πιο μακρινή, περίπου 9,1 δισεκατομμύρια έτη φωτός (πρόκειται για την FRB 20230521B, που κατέχει το ρεκόρ για της πιο μακρινής FRB που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα). Ενώ έχουν ανιχνευθεί περισσότερες από χίλιες FRB, μόνο για περίπου εκατό έχουν εντοπιστεί οι γαλαξίες προέλευσής τους. Με άλλα λόγια, η προέλευσή τους και οι αποστάσεις τους από τη Γη είναι γνωστές. Σ’ αυτές τις εντοπισμένες ταχείες εκρήξεις ραδιοκυμάτων βασίστηκε η έρευνα αποκάλυψης της «χαμένης» ύλης.Από τις 69 εντοπισμένες FRBs στη μελέτη, οι 39 βρέθηκαν χρησιμοποιώντας το DSA (Deep Synoptic Array)-110, ένα δίκτυο 110 ραδιοτηλεσκοπίων στην Καλιφόρνια. Το ραδιοτηλεσκόπιο, το οποίο σχεδιάστηκε ειδικά για να εντοπίζει και να εντοπίζει FRBs, ανίχνευσε τα 39 γεγονότα και προσδιόρισε τον γαλαξία προέλευσής τους, ενώ όργανα στο Παρατηρητήριο WM Keck της Χαβάης και στο Παρατηρητήριο Palomar κοντά στο Σαν Ντιέγκο υπολόγισαν την απόστασή τους. Οι άλλε 30 FRBs στη μελέτη ανακαλύφθηκαν από τηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο, κυρίως το Australian Square Kilometre Array Pathfinder.Αυτές οι FRBs, αν και από μόνες τους έχουν τεράστιο αστροφυσικό ενδιαφέρον, χρησιμοποιήθηκαν για την ανίχνευση της χαμένης (συνηθισμένης) ύλης. Καθώς τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα ταξιδεύουν από τις πηγές των FRBs μέχρι τη Γη, σκεδάζονται σε διαφορετικά μήκη κύματος. Πρόκειται για το παρόμοιο φαινόμενο με την ανάλυση του φωτός στα χρώματα του ουρανίου τόξου από ένα πρίσμα. Ο βαθμός αυτής της διασποράς εξαρτάται από τήν ποσότητα της ύλης που συναντά το φως στην πορεία του.Είναι σαν να βλέπουμε τη σκιά των βαρυονίων, με τις FRBs ως οπίσθιο φωτισμό. Αν δείτε ένα άτομο μπροστά σας, μπορείτε να μάθετε πολλά γι’ αυτό. Αλλά αν δείτε μόνο τη σκιά του, εξακολουθείτε να γνωρίζετε ότι βρίσκεται εκεί και περίπου πόσο μεγάλο είναι.Αυτή η ανακάλυψη βοηθά τους φυσικούς να κατανοήσουν καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται οι γαλαξίες. Δείχνει επίσης πώς οι FRBs μπορούν να βοηθήσουν σε κοσμολογικά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένου του προσδιορισμού της μάζας των στοιχειωδών σωματιδίων που ονομάζονται νετρίνα. Το Καθιερωμένο Πρότυπο της φυσικής των σωματιδίων προβλέπει (λανθασμένα) ότι τα νετρίνα δεν θα πρέπει να έχουν μάζα. Όμως οι παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι αυτά τα σωματίδια διαθέτουν πάρα πολύ μικρή μάζα. Και η γνώση της ακριβούς μάζας των νετρίνων θα μπορούσε επομένως να οδηγήσει σε νέα φυσική. Καλλιτεχνική αναπαράσταση κατανομής της γνωστής μας ύλης στον διαγαλαξιακό χώρο. Αυτό το διαγαλαξιακό αέριο ήταν δύσκολο να παρατηρηθεί άμεσα μέχρι σήμερα επειδή είναι εξαιρετικά αραιό. Το μπλε χρώμα επισημαίνει τις πυκνότερες περιοχές του κοσμικού ιστού, και μεταπίπτει προς το κόκκινο για τις αραιότερες περιοχές. Η «χαμένη» ύλη του σύμπαντος εντοπίστηκε χρησιμοποιώντας τις ταχείες εκρήξεις ραδιοκυμάτων (FRBs) από μακρινούς γαλαξίες. Η εικόνα δείχνει την καλλιτεχνική απεικόνιση ενός τέτοιου ραδιοπαλμού (FRB) στο ταξίδι του μέσα από την ‘ομίχλη’ μεταξύ των γαλαξιών, γνωστή ως διαγαλαξιακή ύλη. Τα μεγάλα μήκη κύματος, που φαίνονται με κόκκινο, κινούνται πιο αργά σε σύγκριση με τα μικρότερα μήκη κύματος (μπλε χρώμα), επιτρέποντας στους αστρονόμους να «ζυγίσουν» την κατά τα άλλα αόρατη συνηθισμένη ύλη. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: ● Missing Matter in Universe Found – https://www.caltech.edu/about/news/missing-matter-in-universe-found ● A gas-rich cosmic web revealed by the partitioning of the missing baryonsThe study titled – https://arxiv.org/abs/2409.16952

Ανακάλυψη οκτώ νέων βαρυτικών κυμάτων μέσω τεχνητών νευρωνικών δικτύων. Την ανακάλυψη οκτώ νέων βαρυτικών κυμάτων, που προέρχονται από συγκρούσεις μαύρων τρυπών, ανακοίνωσε η ερευνητική Ομάδα Βαρυτικών Κυμάτων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), με επικεφαλής τον καθηγητή Νικόλαο Στεργιούλα. Πρόκειται για παγκόσμια πρωτιά της Ομάδας του ΑΠΘ, καθώς οι ανιχνεύσεις, που έγιναν χρησιμοποιώντας δεδομένα από την τρίτη περίοδο παρατήρησης Ο3 των ανιχνευτών LIGO, επιτεύχθηκαν μέσω μιας καινοτόμου μεθόδου τεχνητής νοημοσύνης.«Είναι η πρώτη φορά, παγκοσμίως, που νέες πηγές βαρυτικών κυμάτων ανακαλύπτονται χρησιμοποιώντας ένα τεχνητό νευρωνικό δίκτυο για την ανάλυση των δεδομένων από τους δύο ανιχνευτές LIGO (Laser Interferometer Gravitational Wave Antenna) που βρίσκονται στις ΗΠΑ», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Στεργιούλας, εξηγώντας ότι «αυτή η καινοτόμος προσέγγιση αποκάλυψε σήματα που είχαν περάσει απαρατήρητα, λόγω των περιορισμών που έχουν οι παραδοσιακές μέθοδοι ανάλυσης των δεδομένων».«Τα σήματα προέρχονται από ζεύγη μαύρων τρυπών με μάζες δεκάδες φορές τη μάζα του Ήλιου, που συγχωνεύτηκαν σε αποστάσεις δισεκατομμυρίων ετών φωτός μακριά. Είναι ένα σημαντικό παράδειγμα της θετικής επίπτωσης που μπορεί να έχει η εφαρμογή τεχνικών της τεχνητής νοημοσύνης στην αστρονομία βαρυτικών κυμάτων», διευκρίνισε ο καθηγητής. Η ομάδα του ΑΠΘ θα εκπαιδεύσει αστρονόμους από την Ευρώπη Τα βαρυτικά κύματα είναι «ρυτιδώσεις» στον χωροχρόνο, που προκαλούνται από κοσμικά γεγονότα μεγάλης ισχύος, όπως η συγχώνευση μαύρων τρυπών. Αυτά τα κύματα ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός και καταγράφονται από ειδικούς ανιχνευτές, όπως οι LIGO και Virgo, που μετρούν τις μικροσκοπικές μεταβολές που προκαλούνται στον χωροχρόνο. Επειδή αυτά τα σήματα είναι πολύ αδύναμα και συχνά «κρύβονται» μέσα σε θόρυβο, η ανάπτυξη προηγμένων αλγορίθμων είναι απαραίτητη για την αξιόπιστη ανίχνευσή τους.Ο πρωτοποριακός αλγόριθμος που αναπτύχθηκε στο ΑΠΘ ονομάζεται «AresGW» και η ομάδα τον εξελίσσει συνεχώς, προσθέτοντας νέες δυνατότητες. Ήδη, η ομάδα του ΑΠΘ ανέλαβε να εκπαιδεύσει άλλους αστρονόμους από την Ευρώπη στη χρήση του «AresGW», στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού ερευνητικού έργου ACME.Η ομάδα του ΑΠΘ είναι μέλος της διεθνούς συνεργασίας που λειτουργεί τους μοναδικούς εν λειτουργία ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων LIGO-Virgo-KAGRA. Συγκεκριμένα, συμμετέχει στη λειτουργία του ανιχνευτή Virgo που βρίσκεται στην Πίζα της Ιταλίας, μέσω μνημονίου συνεργασίας που υπέγραψε το ΑΠΘ με τον οργανισμό European Gravitational Observatory. Η δημοσίευση και η επιβεβαίωση της ανακάλυψης Οι οκτώ νέες ανακαλύψεις δημοσιεύτηκαν σε εκτενές ερευνητικό άρθρο στο έγκριτο περιοδικό «Machine Learning: Science and Technology» του Βρετανικού Institute of Physics (https://iopscience.iop.org/article/10.1088/2632-2153/adb5ed), ενώ η εκτίμηση των ιδιοτήτων των οκτώ νέων πηγών επιβεβαιώθηκε ήδη σε πρόσφατη ανάλυση του LIGO. Οι συγγραφείς της εργασίας είναι η Αλεξάνδρα Ελένη Κολονιάρη, υποψήφια διδάκτωρ του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, η Ευδοκία Κουρσουμπά, απόφοιτη του Τμήματος Φυσικής ΑΠΘ, η Δρ. Παρασκευή Νούση, ερευνήτρια πλέον στο Swiss Data Science Center της Ζυρίχης, ο Παρασκευάς Λαμπρόπουλος, μεταπτυχιακός φοιτητής πλέον στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, ο Νικόλαος Πασσαλής, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών του ΑΠΘ, ο Αναστάσιος Τέφας, καθηγητής του Τμήματος Πληροφορικής ΑΠΘ και ο Νικόλαος Στεργιούλας, καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ. Η ανακάλυψη των οκτώ νέων πηγών θα παρουσιαστεί σε ομιλία στο 17ο Συνέδριο της Ελληνικής Αστρονομικής Εταιρείας από την Αλεξάνδρα Ελένη Κολονιάρη, η οποία ανέπτυξε νέες μεθόδους για την καλύτερη αναγνώριση των βαρυτικών κυμάτων, μέσω ειδικών φίλτρων. Μια σύνοψη των αποτελεσμάτων φιλοξενείται σε προσκεκλημένο άρθρο των Α. E. Κολονιάρη και Ν. Στεργιούλα στο νέο τεύχος του περιοδικού «Ίππαρχος», της Ελληνικής Αστρονομικής Εταιρείας, ενώ η εικόνα των οκτώ νέων πηγών φιλοξενείται στο εξώφυλλο του περιοδικού.Το συνέδριο ξεκινά τη Δευτέρα 30 Ιουνίου στην Πάτρα και θα περιλαμβάνει επίσης ανακοίνωση της Ευδοκίας Κουρσουμπά σχετικά με την βελτίωση των χαρακτηριστικών του θορύβου των ανιχνευτών, που βοήθησε στην πιστοποίηση των νέων ανιχνεύσεων, καθώς και ομιλίες και ανακοινώσεις νέων μελών της ερευνητικής Ομάδας Βαρυτικών Κυμάτων του ΑΠΘ (Γ. Παπιγκιώτης, Δ. Πέσιος, Α. Βασιλειάδου, Λ. Λαζαρίδης και Χ. Πασχαλίδης), που εργάζονται σε νέα θέματα ή επεκτάσεις του κώδικα «AresGW».Η έρευνα αυτή, όπως κατέληξε ο κ. Στεργίουλας «έδειξε εν τέλει ότι η τεχνητή νοημοσύνη και η επιστήμη των δεδομένων μπορούν να φέρουν επανάσταση στη μελέτη του Σύμπαντος, καθιστώντας την αναζήτηση βαρυτικών κυμάτων ταχύτερη και ακριβέστερη, φέρνοντάς μας πιο κοντά στην αποκάλυψη των πιο ακραίων φαινομένων της φύσης». https://www.amna.gr/macedonia/article/914982/Anakalupsi-okto-neon-barutikon-kumaton-meso-techniton-neuronikon-diktuon-?fbclid=IwY2xjawLPzHlleHRuA2FlbQIxMABicmlkETA3SkZwNXdjRlNnUFRmaGIwAR7EScG35TrgJEBcbnQA7vJCIb

Κοιτώντας τον νυχτερινό ουρανό του Ιουλίου, χωρίς τηλεσκόπιο. Μια νύχτα του καλοκαιριού, παιδί ακόμα, βγήκα από το σπίτι και ξάπλωσα στον κήπο. Και όπως κοίταξα τον ουρανό, Θεέ μου! Τι απεραντοσύνη; Πόσα άστρα! Με έπιασε πανικός. Από τότε ξέρω πως δεν θα προφτάσω. Τάσος Λειβαδίτης, «Η στάχτη» Η θέα του νυχτερινού ουρανού γεμίζει τους πραγματικούς ανθρώπους με ένα αίσθημα δέους και θαυμασμού. Αλλά και με ρεαλιστικά ερωτήματα. Όπως: τι είναι στην πραγματικότητα όλα αυτά που βλέπουμε καθώς κοιτάμε ψηλά στον νυχτερινό ουρανό; Λοιπόν, δια γυμνού οφθαλμού, εκτός από τη Σελήνη μπορούμε να διακρίνουμε: ● άστρα του Γαλαξία μας, πολλά από τα οποία στην πραγματικότητα δεν είναι απλά άστρα όπως ο Ήλιος μας, αλλά αποτελούν συστήματα πολλαπλών αστέρων ● 5 πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος: Ερμή, Αφροδίτη, Άρη, Δία και Κρόνο ● μακριά από τα φώτα της πόλης μπορύμε να δούμε μετέωρα: μικρές διαστημικές πέτρες που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα με μεγάλη ταχύτητα και λόγω τριβής καίγονται δημιουργώντας φωτεινές γραμμές, τα λεγόμενα πεφταστέρια ● τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και άλλους τεχνητούς δορυφόρους που διασχίζουν γρήγορα τον ουρανό ● κάποια νεφελώματα του Γαλαξία μας, όπως το νεφέλωμα Μ1 ή του Ωρίωνα ● και πέντε γαλαξίες (μόνο) από τα τρισεκατομμύρια των γαλαξιών του σύμπαντος (τον γαλαξία της Ανδρομέδας, το Μικρό και Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, τον γαλαξία του Τριγώνου ή M33 και φυσικά ένα τμήμα του δικού μας Γαλαξία) Υπενθυμίζεται πως όλο και λιγότερα άστρα είναι ορατά από τη Γη εξαιτίας της φωτορύπανσης, η οποία επιδεινώνεται παγκοσμίως κατά 9,6% ετησίως. Τον μήνα Ιούλιο, όσον αφορά τις θέσεις των πλανητών, μπορούμε να διακρίνουμε δια γυμνού οφθαλμού: τον Ερμή: Σε μέγιστη ανατολική αποχή 26ο (απογευματινός ουρανός) στις 4/7 με φαινόμενο μέγεθος μέγεθος 0,5, κοντά στο σμήνος της «Φάτνης» (μόνο για αετίσια μάτια και υπό ιδανικές συνθήκες) την Αφροδίτη: Στον πρωινό ουρανό, ανατέλλει 3 ώρες πριν τον Ήλιο στο μέσο του μήνα (φαινόμενο μέγεθος -4,1, φαινόμενη διάμετρος 16′ ′, φωτισμός δίσκου 69%) τον Άρη: Στον απογευματινό ουρανό, δύει 23:28 στο μέσο του μήνα (Λέοντας, φαινόμενο μέγεθος 1,4, φαινόμενη διάμετρος 4,6′ ′) τον Δία: Ορατός προς το τέλος του μήνα ανατολικά στο λυκαυγές (Δίδυμοι, φαινόμενο μέγεθος -1,7, φαινόμενη διάμετρος 32′ ′) τον Κρόνο: Στον πρωινό ουρανό ανατέλλει 00:10 στο μέσο του μήνα (Ιχθείς, φαινόμενο μέγεθος 0,9, φαινόμενη διάμετρος 18′ ‘, κλίση δακτυλίων 3,6ο) Επιπλέον, στον νυχτερινό ουρανό του Ιουλίου θα εμφανιστούν: 2/7: Η Σελήνη σε απόσταση 2ο από τον Στάχυ (α Παρθένου) (δύση Σελήνης 8 ημερών 01:23 4/7) 3/7: Η Αφροδίτη σε απόσταση 2,2ο από τον Ουρανό και 7ο από τις Πλειάδες (πρωινός ουρανός, φαινόμενο μέγεθος Ουρανού 5,8) 7/7: Η Σελήνη σε απόσταση 1,5ο από τον Αντάρη (α Σκορπιού), μεσουράνηση Σελήνης 12 ημερών 22:58 10/7: Πανσέληνος 13/7: Η Αφροδίτη σε απόσταση 3,2ο από τον Αλντεμπαράν (α Ταύρου), πρωινός ουρανός 16/7: Η Σελήνη σε απόσταση 5ο από τον Κρόνο (πρωινός ουρανός, ανατολή Σελήνης 20 ημερών 23:40 15/7) 20/7: Η Σελήνη στο περίγειο και σε απόσταση 5ο από τις Πλειάδες (πρωινός ουρανός, ανατολή Σελήνης 24 ημερών 01:29) 23/7: Η Σελήνη σε απόσταση 5ο από τον Δία (πρωινός ουρανός, ανατολή Σελήνης 27 ημερών 04:10) 26/7: Η Αφροδίτη σε απόσταση 0,5ο από το νεφέλωμα Μ1 (Ταύρος, πρωινός ουρανός). Η Σελήνη σε απόσταση 2ο από τον Βασιλίσκο (α Λέοντα) (χαμηλά στο λυκόφως, δύση Σελήνης 2 ημερών 22¨03) 28/7: Η Σελήνη σε απόσταση 2ο από τον Άρη (δύση Σελήνης 4 ημερών 22:46) 29/7: Μέγιστο βροχής διατόντων «νότιες δ-Υδροχοϊδες» (29-30/7) (*) Οι χρόνοι των φαινομένων αφορούν μόνο την Θεσσαλονίκη. Μπορεί κανείς να βρει τους αντίστοιχους χρόνους όλων των αστρονομικών φαινομένων (για τον τόπο του) πολύ εύκολα, χρησιμοποιώντας την εφαρμογή: https://stellarium-web.org/ πηγές: αστρονομικό ημερολόγιο 2025, εκδόσεις Πλανητάριο Θεσσαλονίκης – earthsky.org – bigthink.com

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος "Energia" Μια αποχαιρετιστήρια ματιά στο Progress MS-31 - τώρα είναι κρυμμένο κάτω από το φέρινγκ Πριν θέσουν το πλοίο υπό την προστασία του φέρινγκ της κεφαλής, οι ειδικοί μας ελέγχουν όλο τον εξοπλισμό για τελευταία φορά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ προσεκτικά - διεξάγουν μια "επιθεώρηση συγγραφέα". Άλλωστε, μετά την "κύλιση" δεν είναι ότι είναι αδύνατο να αφαιρεθεί το πλοίο από κάτω από το φέρινγκ, αλλά αυτό σίγουρα θα διακόψει την εκτόξευση.Το διαστημικό όχημα είναι ήδη έτοιμο για γενική συναρμολόγηση με τον φορέα και θα πρέπει να συναντηθεί με τον πύραυλο τη Δευτέρα. Πολύ σύντομα θα τους δούμε στην εξέδρα εκτόξευσης κάτω από τον ουρανό του Μπαϊκονούρ! Ας θυμηθούμε σε τι χρησιμεύει το φέρινγκ. 1️⃣ Πρώτα απ 'όλα, είναι προστασία από μια ισχυρή επερχόμενη ροή αέρα, η οποία μπορεί να κατεδαφίσει λεπτό εξοπλισμό στο κύτος του πλοίου. 2️⃣️ Το φορτηγό θα προστατεύεται επίσης από υψηλές θερμοκρασίες όταν διέρχεται από πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας: η θέρμανση της μύτης μπορεί να φτάσει πάνω από 100 °C, υπάρχει μια πράσινη επίστρωση - αυτή είναι απλώς θερμική προστασία.Παρεμπιπτόντως, χρειάζονται περίπου 3-4 ώρες για να "ντυθεί" το φέρινγκ και μερικά λεπτά για να "ξεγυμνωθεί" το πλοίο. Ήδη στα αραιά στρώματα της ατμόσφαιρας, ενεργοποιούνται οι πυροκλειδωτές και ειδικοί μηχανισμοί βοηθούν στην ανάπτυξη των πτερυγίων του φέρινγκ σε μια αυστηρά συγκεκριμένη γωνία. Έτσι, θα πετάξουν μακριά, χωρίς να βλάψουν το πλοίο ή το αεροπλανοφόρο.Την επόμενη φορά θα δούμε το "Progress" χωρίς θωράκιση ήδη σε τροχιά. Περιμένουμε την εκτόξευση στις 3 Ιουλίου! https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23073 Το Ax-4 συναντά την Αποστολή 73 και ξεκινά την έρευνα στο διάστημα. Έντεκα κάτοικοι ζουν και εργάζονται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μετά την πρόσδεση της Αποστολής Axiom 4 (Ax-4) στις 6:31 π.μ. EDT την Πέμπτη. Τα επτά μέλη του πληρώματος της Αποστολής 73 καλωσόρισαν τους τέσσερις αστροναύτες του Ax-4 και τώρα τους βοηθούν να εξοικειωθούν με τα συστήματα τροχιακών εργαστηρίων και να προετοιμαστούν για περίπου δύο εβδομάδες έρευνας μικροβαρύτητας. Η βετεράνος αστροναύτης και κυβερνήτης του Ax-4, Peggy Whitson, ήταν η πρώτη που μπήκε στον διαστημικό σταθμό μετά το άνοιγμα της καταπακτής στις 8:14 π.μ. την Πέμπτη μεταξύ του διαστημικού σκάφους SpaceX Dragon και του διαστημικού λιμένα της μονάδας Harmony. Ακολούθησαν λίγο αργότερα ο πιλότος Shubhanshu Shukla και οι ειδικοί αποστολής Sławosz Uznański-Wiśniewski και Tibor Kapu. Μετά από σχόλια καλωσορίσματος, το πλήρωμα του Ax-4 ενημερώθηκε για τις τυπικές διαδικασίες τροχιακής ασφάλειας και τη θέση του εξοπλισμού έκτακτης ανάγκης του σταθμού. Την Παρασκευή, το Ax-4 ξεκίνησε γρήγορα την εκφόρτωση υλικού με δείγματα και φορητών καταψυκτών επιστημονικών δεδομένων από το εσωτερικό του Dragon για εγκατάσταση σε θερμοκοιτίδες σταθμών και ψυγεία έρευνας ενόψει των επερχόμενων πειραμάτων. Ο εξοπλισμός ασφαλείας του σταθμού μεταφέρθηκε επίσης προσωρινά στο Dragon, όπως συνηθίζεται για τα διαστημόπλοια που επισκέπτονται το σκάφος. Η τετράδα ιδιωτικών αστροναυτών αργότερα εντάχθηκε στο πλήρωμα της Αποστολής 73 για περισσότερες αξιολογήσεις ασφαλείας, ώστε να μάθει τους ρόλους και τις ευθύνες της, καθώς και τα πρωτόκολλα επικοινωνίας της με τους ελεγκτές αποστολής στην απίθανη περίπτωση έκτακτης ανάγκης στο τροχιακό φυλάκιο. Εν τω μεταξύ, η Αποστολή 73 διατήρησε το καθημερινό ερευνητικό της πρόγραμμα με μελέτη διαστημικής άσκησης, οφθαλμολογικές εξετάσεις και σεληνιακή φωτογραφία. Οι μεταφορές φορτίου και η συντήρηση υποστήριξης ζωής ολοκλήρωσαν την ημέρα του πληρώματος. Η μηχανικός πτήσης της NASA, Nichole Ayers, έστησε τον κύκλο ασκήσεων της εργαστηριακής μονάδας Destiny για τον μηχανικό πτήσης της NASA, Jonny Kim, και τους αισθητήρες που φορούσε, μετρώντας την αερόβια απόδοσή του καθώς έκανε πετάλι κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης. Οι ερευνητές θα χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα για να βοηθήσουν τους αστροναύτες να διατηρούνται σε φόρμα στο διάστημα, προετοιμάζοντάς τους για επίπονες δραστηριότητες, όπως διαστημικούς περιπάτους και την επιστροφή στο βαρυτικό περιβάλλον της Γης. Νωρίτερα, ο Κιμ έστρεψε μια κάμερα προς τη Σελήνη και φωτογράφισε την αντανάκλαση του φωτός της Γης στην επιφάνεια της Σελήνης.Ο Άγιερς συνεργάστηκε επίσης με τον μηχανικό πτήσης της Roscosmos, Σεργκέι Ριζίκοφ, και χειρίστηκε εξοπλισμό ιατρικής απεικόνισης, ενώ παράλληλα σάρωσε τα μάτια του Κιμ και του κοσμοναύτη Κίριλ Πεσκόφ. Γιατροί στο έδαφος παρακολούθησαν σε πραγματικό χρόνο την εξέταση για πιθανά προβλήματα στη δομή των ματιών και την όραση που προκλήθηκαν από το διάστημα.Ο Διοικητής του Σταθμού, Τακούγια Ονίσι, από την JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), εγκατέστησε ένα μικροσκόπιο στο εργαστήριο Destiny και στη συνέχεια μετακινήθηκε στην εργαστηριακή μονάδα Kibo και δοκίμασε το υλικό επικοινωνίας του διαστημικού σκάφους σε συντονισμό με τους ελεγκτές αποστολής στην Ιαπωνία. Η μηχανικός πτήσης της NASA, Αν ΜακΚλέιν, πέρασε την ημέρα της βοηθώντας τους συναδέλφους του Ax-4 στα καθήκοντα εξοικείωσης με τον σταθμό και τις μεταφορές φορτίου. Ο Πεσκόφ συνεργάστηκε με τον μηχανικό πτήσης της Roscosmos, Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, και συσκεύασε σκουπίδια και απορριφθέντα εξοπλισμό μέσα στο πλοίο ανεφοδιασμού Progress 90 πριν από την αναχώρησή του την 1η Ιουλίου. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. Τα τέσσερα μέλη του πληρώματος της Axiom Mission 4 (Ax-4) και τα επτά μέλη του πληρώματος της Expedition 73 ενώνονται στη μονάδα Harmony του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για ένα ομαδικό πορτρέτο. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/27/ax-4-meets-expedition-73-and-begins-space-research/

Έπιασαν δουλειά οι δορυφορικοί προστάτες της Γης από μεγάλες πυρκαγιές. Ξεκίνησε τη λειτουργία του ο πρώτος δορυφόρος σμήνους που θα ελέγχει τον πλανήτη συνεχώς για εστίες φωτιάς. Τρεις μήνες μετά την εκτόξευση του δορυφόρου FireSat Protoflight δόθηκαν στη δημοσιότητα οι πρώτες εικόνες που κατέγραψε. Είναι ο πρώτος από ένα σμήνος 50 δορυφόρων που θα παρακολουθούν τον πλανήτη συνεχώς για την έγκαιρη ανίχνευση μεγάλων δασικών πυρκαγιών.Οι πρώτες εικόνες ελήφθησαν από χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη, καθώς ο δορυφόρος χρησιμοποίησε το όργανο πολλαπλών ζωνών υπέρυθρης ακτινοβολίας (IR) για να σαρώσει το τοπίο για συγκεκριμένες θερμικές υπογραφές που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν πυρκαγιές. «Αυτές οι πρώτες εικόνες φωτός επιβεβαιώνουν ότι οι αισθητήρες IR μας λειτουργούν όπως έχουν σχεδιαστεί και συλλέγουν δεδομένα υψηλής ποιότητας. Η υπέρυθρη απεικόνιση με αυτή την ποιότητα είναι ένας από τους πιο τεχνικά απαιτητικούς τομείς στην τηλεπισκόπηση και είμαστε περήφανοι που είμαστε μεταξύ των λίγων εμπορικών παικτών που προωθούν αυτή τη δυνατότητα σε τροχιά» δήλωσε ο Νταν Μακλίς επικεφαλής επιστήμονας της εταιρείας Muon Space που βρίσκεται πίσω από αυτό το νέο δορυφορικό σμήνος.Ο FireSat Protoflight εκτοξεύτηκε στις 14 Μαρτίου με πύραυλο της SpaceX. Η Muon Space σχεδιάζει να εκτοξεύσει τρεις ακόμη δορυφόρους FireSat το 2026 και το σμήνος να έχει αναπτυχθεί πλήρως στο Διάστημα μέχρι το 2030. Η Muon Space σχεδιάζει ο αστερισμός να μπορεί να σαρώνει κάθε σημείο της Γης κάθε 20 λεπτά, με περισσότερες περιοχές επιρρεπείς σε πυρκαγιές να σαρώνονται πιο συχνά. Ο αστερισμός FireSat γεννήθηκε από μια συνεργασία μεταξύ της Muon Space και του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Earth Fire Alliance για την παροχή πιο εμπεριστατωμένων δεδομένων σχετικά με τις πυρκαγιές στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, στους πρώτους ανταποκριτές και στις πληγείσες κοινότητες, ώστε να προσπαθήσουν να μετριάσουν καλύτερα τις απειλές των πυρκαγιών. Η ομάδα ελπίζει ότι οι εικόνες υψηλής ανάλυσης από τους δορυφόρους μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του κενού στην ανίχνευση πυρκαγιών με βάση το διάστημα. Οι δυνατότητες Για την ανίχνευση συγκεκριμένων πηγών θερμότητας, ο FireSat σαρώνει τα τοπία της Γης σε όλες τις ορατές, εγγύς υπέρυθρες, βραχείες, μεσαίες και μεγάλες υπέρυθρες ζώνες ταυτόχρονα. Αυτά τα έξι διαφορετικά κανάλια IR επιτρέπουν στον δορυφόρο να μην ξεγελιέται από τυχόν δεδομένα που να υποδεικνύουν ψευδώς την εκδήλωση μιας πυρκαγιάς και επίσης να ανιχνεύει πυρκαγιές σε χαμηλότερες θερμοκρασίες. Από τη θέση του σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη, ο FireSat μπορεί να ανιχνεύσει σαρώνει περιοχές έκτασης 1,500 χλμ. και να εντοπίζει μια εστία φωτιάς που μόλις έχει εκδηλωθεί και δεν έχει προχωρήσει περισσότερο από πέντε μέτρα.Το FireSat σάρωσε επίσης πιο απομακρυσμένες περιοχές όπως το ηφαίστειο Κιλαουέα στη Χαβάη και το σύμπλεγμα πετρελαϊκών κοιτασμάτων Σαρίρ της Λιβύης, όπου μπόρεσε να ανιχνεύσει διάφορες εκλάμψεις αερίου.Όπως είναι ευνόητο η λειτουργία του σμήνους αν υπάρξει σωστή σύνδεση του με τις αρμόδιες κατά τόπους Αρχές και υπηρεσίες μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικά πολύτιμο εργαλείο στην έγκαιρη επέμβαση για την κατάσβεση πυρκαγιών που μπορεί να αποδειχθούν πολύ καταστροφικές. Στην παραπάνω εικόνα, ο FireSat δείχνει θερμικές υπογραφές σε αγροτικές και αστικές περιοχές, συμπεριλαμβανομένου ενός διαδρόμου προσγείωσης-απογείωσης αεροδρομίου στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1974886/epiasan-doyleia-oi-doryforikoi-prostates-tis-gis-apo-megales-pyrkagies/

Το Hubble καταγράφει ένα ενεργό γαλαξιακό κέντρο Ένας σπειροειδής γαλαξίας, παρατηρημένος υπό γωνία που του δίνει οβάλ σχήμα. Έχει δύο σπειροειδείς βραχίονες που προεξέχουν από το κέντρο. Ξεκινούν στενά αλλά διευρύνονται καθώς τυλίγονται γύρω από τον γαλαξία πριν συγχωνευθούν σε ένα αχνό φωτοστέφανο. Ο δίσκος του γαλαξία είναι χρυσός στο κέντρο με έναν φωτεινό πυρήνα και απαλό μπλε έξω από αυτόν. Ένας στρόβιλος από σκούρες ίνες σκόνης και μπλε κηλιδωτές περιοχές σχηματισμού άστρων ακολουθεί τους βραχίονες μέσα από τον δίσκο. Το φως που συνέλεξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA για να δημιουργήσει αυτήν την εικόνα έφτασε στο τηλεσκόπιο μετά από ένα ταξίδι 250 εκατομμυρίων ετών. Η πηγή του ήταν ο σπειροειδής γαλαξίας UGC 11397, ο οποίος βρίσκεται στον αστερισμό Λύρα (Η Λύρα). Με την πρώτη ματιά, το UGC 11397 φαίνεται να είναι ένας μέσος σπειροειδής γαλαξίας: διαθέτει δύο χαριτωμένους σπειροειδείς βραχίονες που φωτίζονται από αστέρια και ορίζονται από σκοτεινά, συσταδοποιημένα σύννεφα σκόνης. Αυτό που διαφοροποιεί τον UGC 11397 από μια τυπική σπείρα βρίσκεται στο κέντρο του, όπου μεγαλώνει μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα που περιέχει 174 εκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου μας. Καθώς μια μαύρη τρύπα παγιδεύει αέριο, σκόνη, ακόμη και ολόκληρα αστέρια από την περιοχή της, αυτή η καταδικασμένη ύλη θερμαίνεται και δημιουργεί ένα φανταστικό κοσμικό θέαμα φωτός.Το υλικό που παγιδεύεται από τη μαύρη τρύπα εκπέμπει φως από ακτίνες γάμμα σε ραδιοκύματα και μπορεί να φωτίσει και να εξασθενίσει χωρίς προειδοποίηση. Αλλά σε ορισμένους γαλαξίες, συμπεριλαμβανομένου του UGC 11397, πυκνά σύννεφα σκόνης κρύβουν μεγάλο μέρος αυτής της ενεργητικής δραστηριότητας από το οπτικό φως. Παρά ταύτα, η ενεργά αναπτυσσόμενη μαύρη τρύπα του UGC 11397 αποκαλύφθηκε μέσω της φωτεινής εκπομπής ακτίνων Χ - φωτός υψηλής ενέργειας που μπορεί να διαπεράσει την περιβάλλουσα σκόνη. Αυτό οδήγησε τους αστρονόμους να τον ταξινομήσουν ως γαλαξία Seyfert Τύπου 2, μια κατηγορία που χρησιμοποιείται για ενεργούς γαλαξίες των οποίων οι κεντρικές περιοχές είναι κρυμμένες από το ορατό φως από ένα νέφος σκόνης και αερίου σε σχήμα ντόνατ. Χρησιμοποιώντας το Hubble, οι ερευνητές θα μελετήσουν εκατοντάδες γαλαξίες που, όπως ο UGC 11397, φιλοξενούν μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που αποκτά μάζα. Οι παρατηρήσεις του Hubble θα βοηθήσουν τους ερευνητές να ζυγίσουν τις κοντινές υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, να κατανοήσουν πώς οι μαύρες τρύπες αναπτύχθηκαν νωρίς στην ιστορία του σύμπαντος, ακόμη και να μελετήσουν πώς σχηματίζονται τα αστέρια στο ακραίο περιβάλλον που βρίσκεται στο κέντρο ενός γαλαξία. Αυτή η εικόνα του Hubble δείχνει τον σπειροειδή γαλαξία UGC 11397 https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-captures-an-active-galactic-center/

Νέα επαναστατική τεχνολογία κβαντικών υπολογιστών με «ενέσεις» φωτονίων. Η μέθοδος βασίζεται σε χρήση αλγορίθμων τεχνητής νοημοσύνης. Ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι πραγματοποίησε ένα σημαντικό βήμα στον τομέα των κβαντικών υπολογιστών αναπτύσσοντας μια τεχνική κβαντικής υπολογιστικής για την εκτέλεση αλγορίθμων μηχανικής μάθησης που ξεπερνούν σε απόδοση τους συμβατικούς υπολογιστές τελευταίας τεχνολογίας.Η δημιουργία κβαντικών υπολογιστών αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο στον τομέα της πληροφορικής αφού αυτοί οι υπολογιστές αναμένεται φέρουν επανάσταση στον σύγχρονο κόσμο. Η χρήση των κβαντικών υπολογιστών πιστεύεται ότι θα φέρει αδιανόητη ώθηση σε κάθε τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας.Οι ερευνητές αποκάλυψαν την εργασία τους στην επιθεώρηση περιοδικό «Nature Photonics». Χρησιμοποίησαν μια μέθοδο που βασίζεται σε ένα κβαντικό φωτονικό κύκλωμα και έναν εξατομικευμένο αλγόριθμο μηχανικής μάθησης.Χρησιμοποιώντας μόνο δύο φωτόνια, η τεχνική της ομάδας απέδειξε με επιτυχία αυξημένη ταχύτητα, ακρίβεια και αποτελεσματικότητα σε σχέση με τις τυπικές κλασικές μεθόδους υπολογισμού για την εκτέλεση αλγορίθμων μηχανικής μάθησης. Οι ερευνητές λένε ότι αυτή είναι μια από τις πρώτες φορές που η κβαντική μηχανική μάθηση έχει χρησιμοποιηθεί για προβλήματα πραγματικού κόσμου και παρέχει οφέλη που δεν μπορούν να προσομοιωθούν χρησιμοποιώντας δυαδικούς υπολογιστές. Επιπλέον, λόγω της νέας αρχιτεκτονικής της, θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε συστήματα κβαντικής υπολογιστικής που διαθέτουν μόνο ένα qubit. Τα qubits Στους υπολογιστές, η μονάδα πληροφορίας είναι το bit, το οποίο λαμβάνει τιμές είτε «0» είτε «1» και οι πληροφορίες αποθηκεύονται ως συνδυασμοί των δύο αυτών ψηφίων. Στους κβαντικούς υπολογιστές, το αντίστοιχο του bit είναι το κβαντικό bit, ή qubit. Χάρη σε μια κβαντική ιδιότητα που ονομάζεται υπέρθεση, το qubit μπορεί να λαμβάνει τιμές «0» ή «1» ή και τα δύο μαζί. Αυτή η ιδιότητα έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο η μνήμη και η ταχύτητα των κβαντικών υπολογιστών. Όγκος δεδομένων που με τους σημερινούς υπολογιστές, ακόμη και τους πιο ισχυρούς, απαιτείται χρονικό διάστημα πολλών ετών για να γίνει η επεξεργασία τους με τους κβαντικούς υπολογιστές η επεξεργασία θα γίνεται πριν προλάβει ο ερευνητής που πάτησε το enter να πιει μια γουλιά από τον καφέ του. Η νέα μέθοδος Σε αντίθεση με πολλές υπάρχουσες μεθόδους για την επίτευξη επιτάχυνσης μέσω υβριδικών τεχνικών κβαντικής-κλασικής υπολογιστικής, αυτή η νέα μέθοδος δεν απαιτεί πύλες διεμπλοκής. Αντίθετα, βασίζεται στην έγχυση φωτονίων.Η κβαντική διεμπλοκή (αποκαλούμενη και κβαντικός εναγκαλισμός) είναι το φαινόμενο κατά το οποίο δύο σωματίδια ή ομάδες σωματιδίων που δημιουργούνται μαζί ή αλληλεπιδρούν συνενώνοντας τις κυματοσυναρτήσεις τους, μένουν σε κατάσταση διεμπλοκής μεταξύ τους, ασχέτως του χώρου που μεσολαβεί πλέον από το ένα στο άλλο.Ουσιαστικά, η ομάδα χρησιμοποίησε ένα λέιζερ femtosecond — ένα λέιζερ που εκπέμπει φως σε εξαιρετικά σύντομους παλμούς που μετρώνται σε femtosecond (10⁻¹⁵ δευτερόλεπτα) για να κάνει εγγραφές σε ένα υπόστρωμα από βοριοπυριτικό γυαλί ώστε να ταξινομήσει σημεία δεδομένων από ένα σύνολο δεδομένων. Τα φωτόνια στη συνέχεια εγχύθηκαν σε έξι ξεχωριστές διαμορφώσεις, οι οποίες υποβλήθηκαν σε επεξεργασία από ένα υβριδικό κβαντικό-δυαδικό σύστημα.Οι ερευνητές προσδιόρισαν πού οι φωτονικές μετρήσεις ξεπέρασαν εκείνες που πραγματοποιήθηκαν μέσω κλασικής πληροφορικής μετρώντας πόσο χρόνο χρειάστηκε τα φωτόνια για να ολοκληρώσουν το κβαντικό κύκλωμα. Στη συνέχεια, απομόνωσαν τις διαδικασίες όπου η κβαντική επεξεργασία παρείχε όφελος και συνέκριναν τα αποτελέσματα με τις κλασικές εξόδους.Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα πειράματα που πραγματοποιήθηκαν χρησιμοποιώντας το φωτονικό κβαντικό κύκλωμα ήταν ταχύτερα, ακριβέστερα και πιο ενεργειακά αποδοτικά από εκείνα που πραγματοποιήθηκαν χρησιμοποιώντας μόνο κλασικές τεχνικές πληροφορικής. Αυτή η βελτιωμένη απόδοση ισχύει για μια ειδική κατηγορία μηχανικής μάθησης που ονομάζεται «μηχανική μάθηση βασισμένη στον πυρήνα» και μπορεί να έχει αναρίθμητες εφαρμογές στην ταξινόμηση δεδομένων.Ενώ τα «βαθιά νευρωνικά δίκτυα» έχουν γίνει μια ολοένα και πιο δημοφιλής εναλλακτική λύση έναντι των μεθόδων πυρήνα για τη μηχανική μάθηση την τελευταία δεκαετία, τα συστήματα που βασίζονται σε πυρήνα έχουν δει μια αναζωπύρωση τα τελευταία χρόνια λόγω της σχετικής απλότητάς τους και των πλεονεκτημάτων τους κατά την εργασία με μικρά σύνολα δεδομένων.Το πείραμα της ομάδας θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο αποτελεσματικούς αλγόριθμους στους τομείς της επεξεργασίας φυσικής γλώσσας και άλλων μοντέλων εποπτευόμενης μάθησης. Η υπεροχή Ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι η μελέτη παρουσιάζει μια νέα μέθοδο για τον εντοπισμό εργασιών στις οποίες οι κβαντικοί υπολογιστές υπερέχουν σε υβριδικά συστήματα υπολογιστών.Οι ερευνητές λένε ότι οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται είναι κλιμακωτές, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ακόμη καλύτερη απόδοση καθώς αυξάνεται ο αριθμός των φωτονίων ή των qubits. Αυτό θα μπορούσε, με τη σειρά του, να καταστήσει δυνατή την ανάπτυξη συστημάτων μηχανικής μάθησης ικανών να υπερβούν τα όρια των σημερινών μοντέλων, τα οποία αντιμετωπίζουν ολοένα και περισσότερους περιορισμούς στην κατανάλωση ενέργειας λόγω των τεράστιων ενεργειακών απαιτήσεων που απαιτούνται για την επεξεργασία δεδομένων μέσω ηλεκτρονικών.Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι οι τεχνικές τους θα «ανοίξουν την πόρτα σε υβριδικές μεθόδους στις οποίες οι φωτονικοί επεξεργαστές χρησιμοποιούνται για τη βελτίωση της απόδοσης των τυπικών μεθόδων μηχανικής μάθησης». https://www.naftemporiki.gr/techscience/1974401/nea-epanastatiki-technologia-kvantikon-ypologiston-me-eneseis-fotonion/

Η παγκόσμια ημέρα του αριθμού 2π … και ο υπολογισμός του αριθμού π στη Σελήνη Ενώ η 14η Μαρτίου (3/14) καθιερώθηκε ως η ημέρα του αριθμού π=3,14, η σημερινή μέρα, η 28η Ιουνίου (6/28) έχει οριστεί ως η παγκόσμια ημέρα του αριθμού Τ=2π= 6,28 – τον λόγο της περιφέρειας ενός κύκλου ως προς την ακτίνα του.Μαθηματικοί και φυσικοί υποστηρίζουν ότι το το π πρέπει να αντικατασταθεί απο το Τ=2π, διότι αυτή είναι η σωστή σταθερά του κύκλου και επιπλέον εμφανίζεται σχεδόν παντού στα μαθηματικά και την φυσική. Μάλιστα, ζητούν για πρακτικούς λόγους να επικρατήσει το Τ στα βιβλία ή οπουδήποτε αλλού υπεισέρχεται η συγκεκριμένη μαθηματική σταθερά. Ο υπολογισμός του π στη Σελήνη Κάποιοι αδιαφορούν τελείως για το κίνημα Τ. Επιμένουν στο π και ενώνουν τις δυνάμεις τους για να κάνουν κάτι εντελώς «κουφό»: Να υπολογίσουν το π στη Σελήνη χρησιμοποιώντας την υπολογιστική ισχύ ενός ρόβερ. Του CubeRover της Astrobotic, που έχει μέγεθος ενός κουτιού παπουτσιών και θα εκτοξευθεί στη Σελήνη μέσα στο 2025.Την αμφιλεγόμενη δουλειά ανέλαβε ο youtuber-μαθηματικός Matt Parker, θέλοντας να γίνει ο πρώτος που θα υπολογίσει το π στη Σελήνη. Αλλά για να μην χρησιμοποιεί τον υπολογιστή του ρόβερ σαν οποιονδήποτε υπολογιστή που υπολογίζει τα ψηφία του π, προτείνει έναν κώδικα που θα ενσωματώνει τυχαίους αριθμούς που θα παράγονται … από τα δεδομένα της Σελήνης που θα συλλέγει το ρόβερ. Χρησιμοποιώντας τυχαίους αριθμούς μπορεί κανείς να υπολογίζει ολοένα και περισσότερα ψηφία του π. Για παράδειγμα, το ρόβερ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τυχαίους αριθμούς που θα εκφράζουν τις συντεταγμένες μέσα σε ένα τετράγωνο, στο οποίο είναι εγγεγραμμένος ένας κύκλος με ακτίνα 1, και να υπολογίζει τον αριθμό των σημείων που πεφτουν μέσα στον κύκλο:Το εντυπωσιακό είναι, ότι για να χρησιμοποιήσει «μια μικρή γωνιά του ρόβερ» , ο Parker έπρεπε να πληρώσει την Astrobotic. Έτσι, κάνοντας έκκληση στο κοινό του συγκέντρωσε 150.000 δολάρια μέσα σε 4 ώρες!Ο υπολογισμός του π στη Σελήνη θα προσφέρει κάποια νέα γνώση ή επιστημονική ανακάλυψη; Όχι. Αλλά σύμφωνα με τον Parker, αυτό είναι το ζητούμενο: «Ο κόσμος έχει αυτή την περίεργη εντύπωση ότι τα μαθηματικά είναι ταυτόχρονα χρήσιμα [όμως] όχι για αυτούς… Θέλω να εξηγήσω το αντίθετο. Τα μαθηματικά μπορεί να είναι άχρηστα. Μπορείς να τα κάνεις για διασκέδαση, και είναι για όλους». Διάφοροι τύποι που περιέχουν τον αριθμό Τ=2π. Ο συμβολισμός με το γράμμα τ επιλέχθηκε από την ελληνική λέξη «τόρνος» που σχετίζεται με την «στροφή», αλλά και γιατί το τ προκύπτει από το π αν του «αφαιρέσεις το ένα πόδι»! ● Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: Math Enthusiasts Unite to Have Rover Calculate Pi on the Moon ● Δείτε το βίντεο του Matt Parker:

Αστροναύτες της Αποστολής Axiom 4 εισέρχονται στον Σταθμό και ξεκινούν την ερευνητική αποστολή Στις 8:14 π.μ. EDT την Πέμπτη, άνοιξε η καταπακτή μεταξύ του διαστημοπλοίου SpaceX Dragon και του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού μετά την άφιξη της Αποστολής Axiom 4. Η ζωντανή κάλυψη της NASA θα συνεχιστεί με χαιρετισμούς από το πλήρωμα. Το διαστημόπλοιο προσδέθηκε στις 6:31 π.μ. στο διαστημικό λιμάνι της μονάδας Harmony του διαστημικού σταθμού. Η πρώην αστροναύτης της NASA, Peggy Whitson, ο αστροναύτης του ISRO (Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας) Shubhanshu Shukla, ο αστροναύτης του ESA (Πολωνός) Sławosz Uznański-Wiśniewski και ο Tibor Kapu από την Ουγγαρία βρίσκονται τώρα στον διαστημικό σταθμό μετά την εκτόξευση στις 2:31 π.μ. στις 25 Ιουνίου, με τον πύραυλο Falcon 9 της εταιρείας από το Launch Complex 39A στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στη Φλόριντα για την τέταρτη ιδιωτική αποστολή αστροναυτών στο εργαστήριο σε τροχιά, Axiom Mission 4.Οι ιδιώτες αστροναύτες σχεδιάζουν να περάσουν περίπου δύο εβδομάδες στο εργαστήριο σε τροχιά, διεξάγοντας μια αποστολή επιστημονικών, εξωστρέφειας και εμπορικών δραστηριοτήτων.Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και το Instagram. Το πλήρωμα του Axiom Mission 4 συγκεντρώνεται μέσα στη μονάδα Harmony του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού λίγο μετά την πρόσδεση στο διαστημόπλοιο SpaceX Dragon. Από αριστερά διακρίνονται ο Ειδικός Αποστολής Sławosz Uznański-Wiśniewski, η Διοικητής Peggy Whitson, ο Πιλότος Shubhanshu Shukla και ο Ειδικός Αποστολής Tibor Kapu. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/26/axiom-mission-4-astronauts-enter-station-begin-research-mission/

Το Mars Reconnaissance Orbiter της NASA μαθαίνει νέες κινήσεις μετά από σχεδόν 20 χρόνια στο διάστημα Μια κεραία προεξέχει σαν μουστάκια από το Mars Reconnaissance Orbiter της NASA σε αυτή την καλλιτεχνική ιδέα του διαστημοπλοίου, το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη από το 2006. Αυτή η κεραία είναι μέρος του SHARAD, ενός ραντάρ που κοιτάζει κάτω από την επιφάνεια του Άρη. Το Mars Reconnaissance Orbiter δοκιμάζει μια σειρά από μεγάλες κυλίνδρους διαστημοπλοίου που θα το βοηθήσουν να αναζητήσει νερό. Μετά από σχεδόν 20 χρόνια λειτουργίας, το Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) της NASA βρίσκεται σε τροχιά, εκτελώντας έναν νέο ελιγμό για να αποσπάσει ακόμη περισσότερη επιστήμη από το πολυάσχολο διαστημόπλοιο καθώς περιστρέφεται γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη. Οι μηχανικοί έχουν ουσιαστικά μάθει στο σκάφος να κυλάει έτσι ώστε να είναι σχεδόν ανάποδα. Με αυτόν τον τρόπο, το MRO μπορεί να κοιτάξει βαθύτερα στο υπέδαφος καθώς αναζητά υγρό και παγωμένο νερό, μεταξύ άλλων. Η νέα δυνατότητα περιγράφεται λεπτομερώς σε μια δημοσίευση που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Planetary Science Journal, η οποία τεκμηριώνει τρεις «πολύ μεγάλες κυλίσεις», όπως τις αποκαλεί η αποστολή, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 2023 και 2024. «Όχι μόνο μπορείς να διδάξεις σε ένα παλιό διαστημόπλοιο νέα κόλπα, αλλά μπορείς να ανοίξεις εντελώς νέες περιοχές του υπεδάφους για εξερεύνηση κάνοντας αυτό», δήλωσε ένας από τους συγγραφείς της δημοσίευσης, ο Gareth Morgan του Ινστιτούτου Πλανητικών Επιστημών στο Τούσον της Αριζόνα. Το διαστημόπλοιο σε τροχιά σχεδιάστηκε αρχικά για να κυλάει έως και 30 μοίρες προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, ώστε να μπορεί να στρέφει τα όργανά του σε επιφανειακούς στόχους, συμπεριλαμβανομένων πιθανών σημείων προσγείωσης, κρατήρων πρόσκρουσης και άλλων. «Είμαστε μοναδικοί στο ότι ολόκληρο το διαστημόπλοιο και το λογισμικό του έχουν σχεδιαστεί για να μας επιτρέπουν να κυλάμε συνεχώς», δήλωσε ο Reid Thomas, διευθυντής έργου του MRO στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια. Η διαδικασία κύλισης δεν είναι απλή. Το διαστημόπλοιο φέρει πέντε λειτουργικά επιστημονικά όργανα που έχουν διαφορετικές απαιτήσεις σκόπευσης. Για να στοχεύσει ένα ακριβές σημείο στην επιφάνεια με ένα όργανο, το διαστημόπλοιο σε τροχιά πρέπει να κυλήσει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, πράγμα που σημαίνει ότι τα άλλα όργανα μπορεί να έχουν μια λιγότερο ευνοϊκή θέα του Άρη κατά τη διάρκεια του ελιγμού. Γι' αυτό κάθε τακτική κύλιση σχεδιάζεται εβδομάδες νωρίτερα, με τις ομάδες οργάνων να διαπραγματεύονται ποιος διεξάγει την επιστήμη και πότε. Στη συνέχεια, ένας αλγόριθμος ελέγχει τη θέση του MRO πάνω από τον Άρη και δίνει αυτόματα εντολή στο διαστημόπλοιο να κυλήσει, ώστε το κατάλληλο όργανο να δείχνει στο σωστό σημείο στην επιφάνεια. Ταυτόχρονα, ο αλγόριθμος δίνει εντολή στις ηλιακές συστοιχίες του διαστημικού σκάφους να περιστραφούν και να παρακολουθούν τον Ήλιο και την κεραία υψηλής απολαβής του για να παρακολουθούν τη Γη, διατηρώντας την ισχύ και τις επικοινωνίες. Οι πολύ μεγάλες κυλίσεις, οι οποίες είναι 120 μοίρες, απαιτούν ακόμη περισσότερο σχεδιασμό για τη διατήρηση της ασφάλειας του διαστημικού σκάφους. Το όφελος είναι ότι ο νέος ελιγμός επιτρέπει σε ένα συγκεκριμένο όργανο, που ονομάζεται Ρηχό Ραντάρ (SHARAD), να έχει μια βαθύτερη θέα του Άρη από ποτέ. https://www.nasa.gov/missions/mars-reconnaissance-orbiter/nasa-mars-orbiter-learns-new-moves-after-nearly-20-years-in-space/ Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4580-4581: Κάτι στον αέρα… Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Δευτέρα, 23 Ιουνίου 2025 Το Curiosity επέστρεψε στην εργασία τη Δευτέρα, με μια πλήρη σειρά προγραμματισμένων δραστηριοτήτων. Ενώ το καλοκαίρι έχει φτάσει επίσημα για μεγάλο μέρος της ομάδας του Curiosity που επέστρεψε στη Γη, το παλαιότερο ενεργό ρόβερ του Άρη βρίσκεται πρόσφατα στα βάθη του χειμώνα στο νότιο Άρη και τείνει προς θερμότερες θερμοκρασίες. Οι θερμότερες θερμοκρασίες σημαίνουν ότι απαιτείται λιγότερη θέρμανση εξαρτημάτων και επομένως απελευθερώνεται περισσότερη ενέργεια για την επιστήμη και την οδήγηση. Ωστόσο, οι τρέχουσες χαμηλότερες θερμοκρασίες προσφέρουν μια ευκαιρία για την απόκτηση ποιοτικών βραχυπρόθεσμων μετρήσεων APXS το πρωί, κάτι που επέλεξε να κάνει για άλλη μια φορά το Curiosity. Το σχέδιο του Curiosity ξεκίνησε με το βούρτσισμα ενός βραχώδους στόχου με πιθανές εγκάρσιες φλέβες, "Hornitos", και στη συνέχεια την ανάλυσή του με APXS. Ακολούθησε μια σειρά από εικόνες Mastcam σε στόχους όπως το «Volcán Peña Blanca», «La Pacana», «Iglesia de Jarinilla de Umatia» και «Ayparavi». Η ChemCam, επιστρέφοντας στη δράση μετά από μια σύντομη και κατανοητή παύση, ολοκλήρωσε τις δραστηριότητες χημικής ανάλυσης του πρωινού με μια ανάλυση 5 σημείων του Ayparavi. Μετά από μερικές εικόνες από τους θάμνους και μερικές φωτογραφίες MAHLI του Hornitos, το Curiosity ξεκίνησε μια προγραμματισμένη διαδρομή περίπου 37 μέτρων (περίπου 121 πόδια). Η νύχτα του Curiosity δεν θα περνούσε αποκλειστικά ονειρευόμενος ό,τι ονειρεύονται τα ρόβερ, αλλά μάλλον θα διεξήγαγε μια μακρά ανάλυση APXS της ατμόσφαιρας. Αυτές οι αναλύσεις επιτρέπουν στην ομάδα του Curiosity να αξιολογήσει την αφθονία αργού στην ατμόσφαιρα - από έναν όγκο περίπου στο μέγεθος ενός κουτιού αναψυκτικού (ή κουτιού αναψυκτικού, ανάλογα με τη μονάδα προτίμησής σας) - το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανίχνευση παγκόσμιων μοτίβων κυκλοφορίας και την καλύτερη κατανόηση του σύγχρονου Άρη. Πρόσφατα, το Curiosity έχει αυξήσει τη συχνότητα αυτών των μετρήσεων και τις συνδυάσει με παρατηρήσεις "Παθητικού Ουρανού" του ChemCam. Αυτές οι δραστηριότητες του ChemCam δεν χρησιμοποιούν το λέιζερ του οργάνου, αλλά αντ' αυτού χρησιμοποιούν τα άλλα συστατικά του για να χαρακτηρίσουν τον αέρα πάνω από το ρόβερ. Συνδυάζοντας τις παρατηρήσεις της ατμόσφαιρας από το APXS και το ChemCam, η ομάδα του Curiosity είναι σε θέση να αξιολογήσει καλύτερα τις ημερήσιες και εποχιακές τάσεις στα αέρια γύρω από τον κρατήρα Gale. Ένα "Παθητικό Ουρανό" του ChemCam ήταν η κύρια παρατήρηση στο δεύτερο ηλιακό φως του σχεδίου, με το Curiosity να περνάει μεγάλο μέρος του υπολειπόμενου χρόνου επαναφορτιζόμενο και περιμένοντας με ανυπομονησία εντολές από την ομάδα της Τετάρτης. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4580-4581-something-in-the-air/

Ο Καναδάς ήταν παρών στην εποχή του Άδη της Γης. Νέα γεωλογικά ευρήματα από όταν ο πλανήτης μας ήταν νεογέννητος. Το 2008 Καναδοί ερευνητές με επικεφαλής τον διδακτορικό φοιτητή του Πανεπιστημίου McGill Τζόναθαν Ο’ Νιλ δήλωσαν ότι βρήκαν τα παλαιότερα πετρώματα στον κόσμο, τα οποία σχηματίστηκαν πριν από 4,3 δισεκατομμύρια χρόνια σε μια περιοχή βορειοδυτικά του Κεμπέκ.Τέτοια πετρώματα θα έδιναν στους επιστήμονες μια άνευ προηγουμένου ματιά στην πρώιμη ιστορία της Γης κατά την πρώτη κιόλας περίοδο της ύπαρξη της, την αποκαλούμενη από τους επιστήμονες εποχή του Άδη. Ωστόσο, η ανακάλυψη ήταν αμφιλεγόμενη και άλλοι επιστήμονες υποστήριξαν ότι τα πετρώματα ήταν απλώς μείγματα παλαιότερου και νεότερου υλικού, ανίκανα να μας πουν πραγματικά πώς ήταν ο κόσμος εκείνη την εποχή.Τώρα, μετά από περισσότερο από μια δεκαετία σκληρής δουλειάς, ο Ο’Νιλ και η ομάδα του έκαναν μια νέα ανάλυση πετρωμάτων από τη περιοχή Nuvvuagittuq Greenstone Belt (NGB), έναν σχηματισμό πετρωμάτων που βρίσκεται στην περιοχή Nunavik του Κεμπέκ, περίπου 40 χιλιόμετρα νότια του Inukjuak, κοντά στην ανατολική ακτή του κόλπου Χάντσον.Τα πετρώματα αυτά τα οποία σχηματίστηκαν αργότερα από τα αρχικά πετρώματα που αναλύθηκαν, είναι τουλάχιστον 4,16 δισεκατομμυρίων ετών αναφέρουν οι ερευνητές σε δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Science». Πρόκειται δηλαδή για πετρώματα και αυτά την εποχή του Άδη και δεδομένου ότι αυτή την φορά η ανακάλυψη μετά την δημοσίευση της μελέτης θεωρείται περισσότερο αξιόπιστη από την προηγούμενη έχουμε να κάνουμε με τα αρχαιότερα γνωστά πετρώματα της Γης.Ο Ο’Νιλ, νυν καθηγητής γεωεπιστημών στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα λέει ότι για τους γεωλόγους «τα πετρώματα είναι σαν βιβλία, γεμάτα με χημικά αρχεία για το πότε σχηματίστηκαν και το περιβάλλον εκείνη την εποχή προσφέροντας ενδείξεις για το πότε σχηματίστηκαν οι ωκεανοί, πότε ξεκίνησε η ζωή και πότε η τεκτονική των πλακών άρχισε να δημιουργεί τις ηπείρους. Με τόσο παλιά πετρώματα έχουμε την ευκαιρία να ανοίξουμε ένα νέο παράθυρο σε μια εποχή που δεν έχουμε σχεδόν κανένα αρχείο». Η χρονολόγηση Όταν σχηματίστηκε η Γη για πρώτη φορά, ήταν μια μπάλα από λιωμένη λάβα. Και αρχικά, οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι η πρώτη εποχή της Γης, η εποχή του Άδη, έληξε όταν σχηματίστηκαν τα πρώτα πετρώματα. Ευρήματα που υποδεικνύουν το τέλος της εποχής του Άδη βρίσκονται επίσης στον Καναδά, στον γεωλογικό σχηματισμό Acasta Gneiss βορειοδυτικά της αχανούς χώρας ο οποίος είναι 4,03 δισεκατομμυρίων ετών.Η επιστημονική κοινότητα συμφωνεί με αυτήν την ημερομηνία επειδή ο σχηματισμός Acasta Gneiss περιέχει ζιρκόνια, ορυκτά που δίνουν πολύ αξιόπιστες ηλικίες για τα πετρώματα αρκετά εύκολα χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομάζεται ισοτοπική χρονολόγηση. Η τεχνική βασίζεται στον σταθερό ρυθμό αποσύνθεσης ή στα ραδιενεργά υλικά και τα χρησιμοποιεί ως ρολόι.Ενώ οι επιστήμονες πίστευαν ότι δεν υπήρχαν πια στη Γη πετρώματα από την περίοδο του Άδη έχουν πλέον αλλάξει γνώμη ως αποτέλεσμα ολοένα και περισσότερων στοιχείων που αποκαλύφθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των ζιρκονίων που σχηματίστηκαν πριν από 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια στην Αυστραλία. Αυτά τα ζιρκόνια, τα οποία είναι μικροσκοπικοί κόκκοι άμμου ενσωματωμένοι σε ιζηματογενή πετρώματα, είναι πολύ μικρά για να θεωρηθούν τα ίδια πετρώματα.«Τέτοιοι μικροσκοπικοί κόκκοι ορυκτών δεν μπορούν να δώσουν τόσες πληροφορίες όσο ένας ολόκληρος βράχος μόνο κάτι ισοδύναμο με ίσως μια σελίδα. Με έναν ολόκληρο βράχο, μπορεί να έχουμε ένα κεφάλαιο ή ένα ολόκληρο βιβλίο» λέει ο Ο’Νιλ. Οι διαφωνίες Την τελευταία δεκαετία η ομάδα του Ο’Νιλ έχει βρει ενδιαφέροντα στοιχεία ότι τα πετρώματα στην περιοχή NGB σχηματίστηκαν στον πυθμένα του ωκεανού και μπορεί να δείχνουν κάποια πρώιμα ίχνη ζωής και πιθανά στοιχεία τεκτονικής πλάκας αλλά οι αμφιβολίες που έχουν διατυπωθεί για την ηλικία των πετρωμάτων δεν επιτρέπει στους ερευνητές να δηλώσουν με βεβαιότητα ότι αυτά ανήκουν στην εποχή του Άδη.Η περιοχή NGB αποτελείται από έναν ασυνήθιστα ήπιας απόχρωσης βασάλτη, έναν τύπο πετρώματος που συχνά σχηματίζεται στον πυθμένα του ωκεανού. Δυστυχώς, ο βασάλτης δεν περιέχει ζιρκόνια, επομένως οι γεωλόγοι δεν μπορούν να προσδιορίσουν την ηλικία του χρησιμοποιώντας την πιο αξιόπιστη ισοτοπική τεχνική που είναι διαθέσιμη.Αντίθετα ο Ο’Νιλ και η ομάδα του στράφηκαν σε μια τεχνική που ονομάζεται χρονολόγηση σαμαρίου-νεοδυνίου, κατάλληλη για πετρώματα ηλικίας άνω των τεσσάρων δισεκατομμυρίων ετών. «Αυτό έχει εφαρμοστεί σε βράχους από τη Σελήνη και σε βράχους από τον Άρη απλώς δεν υπάρχουν βράχοι στη Γη που να είναι αρκετά μεγάλοι για να χρησιμοποιήσουν αυτήν την τεχνική, εκτός ίσως από τους βράχους από το βόρειο Κεμπέκ» εξηγεί ο Ο’Νιλ.Επιπλέον οι ημερομηνίες από δύο διαφορετικά ισοτοπικά «ρολόγια» δεν συμφωνούσαν στην προηγούμενη μελέτη. Ο Ο’Νιλ πίστευε ότι αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι ένα από τα δύο ρολόγια ήταν πιο ευάλωτο σε γεγονότα που συνέβησαν στα πετρώματα πολύ μετά τον σχηματισμό τους δίνοντας μια νεότερη ημερομηνία. Αλλά άλλοι επιστήμονες πίστευαν ότι ήταν ένα σημάδι ότι το πέτρωμα ήταν ένα μείγμα παλαιότερου και νεότερου υλικού.Ο Γκράχαμ Πίρσον, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα, ο οποίος χρονολογεί και εντοπίζει μερικά από τα παλαιότερα πετρώματα του Καναδά τα τελευταία 15 χρόνια, δήλωσε: «Είναι πολύ εύκολο να βρεις λάθος ημερομηνία σε βράχους χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε προσέγγιση». Πρόσθεσε όμως ότι στην περίπτωση της αρχικής μελέτης του Ο’Νιλ, στην οποία δεν συμμετείχε, έγιναν ορισμένες υποθέσεις μεταξύ των σχέσεων διαφορετικών πετρωμάτων που επέτρεψαν δύο τρόπους ερμηνείας των δεδομένων. Η ανάλυση Για να επιλύσει τη διαμάχη, η ομάδα του Ο’Νιλ ανέλυσε ένα κομμάτι γειτονικού βράχου από την περιοχή NGB. Το δείγμα είναι υγρό μάγμα που είχε στριμωχτεί ανάμεσα στις ρωγμές του αρχικού βράχου σε μεταγενέστερη ημερομηνία και στη συνέχεια στερεοποιήθηκε. Εξ ορισμού αυτό το καθιστά νεότερο από το αρχικό βράχο.Στη νέα ανάλυση, που χρηματοδοτείται από το Συμβούλιο Έρευνας Φυσικών Επιστημών και Μηχανικής του Καναδά και την κυβέρνηση του Οντάριο, και τα δύο ισοτοπικά ρολόγια συμφωνούν λέει ο Ο’Νιλ «δίνοντας την ίδια ακριβή ηλικία στα 4,16 δισεκατομμύρια χρόνια» για αυτό το νεότερο βράχο.Ο Μάρτιν Μπιτζάρο, Καναδός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, ήταν μεταξύ εκείνων που είχαν αμφισβητήσει τη μελέτη του 2008. Τώρα αναγνωρίζει ότι η συμφωνία των ρολογιών στη νέα μελέτη είναι «σπάνια» αλλά εξακολουθεί να διατυπώνει αμφιβολίες. «Δεν νομίζω ότι τα δεδομένα αποδεικνύουν οριστικά ότι τα πετρώματα είναι του Άδη, καθώς υπάρχουν και άλλες εξηγήσεις «δεδομένης της πολυπλοκότητας των πρώιμων διεργασιών της Γης» δήλωσε στο CBC NEWS.Ο Ο’Νιλ πάντως ελπίζει ότι τα νέα δεδομένα θα δώσουν σε άλλους επιστήμονες την πεποίθηση ότι τα πετρώματα είναι του Άδη, και αυτή είναι η χρονική περίοδος που αφορά τα σημάδια της χημείας των ωκεανών, της τεκτονικής των πλακών και της ζωής που οι συνάδελφοί του βρίσκουν σε αυτά τα ίδια πετρώματα. «Γι’ αυτό η ηλικία αυτών των πετρωμάτων είναι τόσο κρίσιμη». Μέλη της ερευνητικής ομάδας φωτογραφίζονται στα πετρώματα που χρονολογούνται από την εποχή γέννησης της Γης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1973954/o-kanadas-itan-paron-stin-epochi-toy-adi-tis-gis/

Επιστήμονες Πολιτών της NASA Ανακαλύπτουν Νέους Εκλειπτικούς Δυαδικούς Αστέρες Όταν δύο άστρα περιστρέφονται το ένα γύρω από το άλλο με τέτοιο τρόπο ώστε το ένα να μπλοκάρει το φως του άλλου κάθε φορά που περιστρέφεται, αυτό ονομάζεται εκλειπτικό δυαδικό σύστημα. Μια νέα δημοσίευση από το πρόγραμμα επιστημών πολιτών Eclipsing Binary Patrol της NASA παρουσιάζει περισσότερα από 10.000 από αυτά τα σπάνια ζεύγη - 10.001 για την ακρίβεια. Αυτά τα αντικείμενα θα βοηθήσουν τους μελλοντικούς ερευνητές να μελετήσουν τη φυσική και τον σχηματισμό των αστεριών και να αναζητήσουν νέους εξωπλανήτες. «Μαζί, οι άνθρωποι και οι υπολογιστές διαπρέπουν στην διερεύνηση εκατοντάδων χιλιάδων εκλειπτικών δυαδικών συστημάτων», δήλωσε ο Δρ. Βέσελιν Κοστόφ, ερευνητής στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA και στο Ινστιτούτο SETI και επικεφαλής συγγραφέας της δημοσίευσης. «Ανυπομονώ να τους ψάξω για εξωπλανήτες!» Για να δημιουργήσουν τον κατάλογό τους, η ομάδα εξέτασε δεδομένα από τον Δορυφόρο Έρευνας Εξωπλανητών Διελεύσεων (TESS) της NASA, ο οποίος ερεύνησε σχεδόν ολόκληρο τον ουρανό αναζητώντας αντικείμενα με ποικίλη φωτεινότητα. Χρησιμοποίησαν μια διεπίπεδη προσέγγιση, συνδυάζοντας την επεκτασιμότητα της τεχνητής νοημοσύνης με την λεπτή κρίση της ανθρώπινης εμπειρίας. Πρώτον, προηγμένες μέθοδοι μηχανικής μάθησης εξέτασαν αποτελεσματικά εκατοντάδες εκατομμύρια στόχους που παρατηρήθηκαν από το TESS, εντοπίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες πολλά υποσχόμενους υποψηφίους. Στη συνέχεια, οι άνθρωποι εξέτασαν τα πιο ενδιαφέροντα συστήματα. Από τα 10.001 αντικείμενα που απαριθμήθηκαν στην εργασία τους, τα 7.936 είναι νέα εκλειπτικά δυαδικά συστήματα που ανακάλυψαν. Τα υπόλοιπα ήταν ήδη γνωστά, αλλά η ομάδα έκανε νέες μετρήσεις του χρονισμού των εκλείψεών τους. Μπορείτε κι εσείς να συμμετάσχετε στην ομάδα Eclipsing Binary Patrol! Απλώς επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του έργου. https://science.nasa.gov/get-involved/citizen-science/nasa-citizen-scientists-find-new-eclipsing-binary-stars/

Λαμπερή Ανδρομέδα. Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, γνωστός και ως Μεσιέ 31 (M31), είναι ένας λαμπερός φάρος σε αυτήν την εικόνα που δημοσιεύτηκε στις 25 Ιουνίου 2025, προς τιμήν της πρωτοποριακής κληρονομιάς της αστρονόμου Δρ. Βέρα Ρούμπιν, της οποίας οι παρατηρήσεις μεταμόρφωσαν την κατανόησή μας για το σύμπαν. Τη δεκαετία του 1960, η Ρούμπιν και οι συνάδελφοί της μελέτησαν τον M31 και διαπίστωσαν ότι υπήρχε κάποια αόρατη ύλη στον γαλαξία που επηρέαζε τον τρόπο περιστροφής του γαλαξία και των σπειροειδών βραχιόνων του. Αυτό το άγνωστο υλικό ονομάστηκε «σκοτεινή ύλη». Ο M31 είναι ο πλησιέστερος σπειροειδής γαλαξίας στον Γαλαξία μας σε απόσταση περίπου 2,5 εκατομμυρίων ετών φωτός. Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν την Ανδρομέδα για να κατανοήσουν τη δομή και την εξέλιξη της δικής μας σπειροειδούς γαλαξία, κάτι που είναι πολύ πιο δύσκολο να γίνει, καθώς η Γη είναι ενσωματωμένη στον Γαλαξία μας. Μια νέα σύνθετη εικόνα του γαλαξία της Ανδρομέδας, με δεδομένα που λήφθηκαν από διάφορα τηλεσκόπια στον κόσμο σε διαφορετικά μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Δεδομένα ακτίνων Χ από το Παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA και το XMM-Newton της ESA – που απεικονίζονται με κόκκινο, πράσινο και μπλε χρώμα -, δεδομένα υπεριώδους φωτός από το GALEX της NASA (μπλε), οπτικά δεδομένα από αστροφωτογράφους που χρησιμοποιούν επίγεια τηλεσκόπια (Jakob Sahner και Tarun Kottary) και υπέρυθρα δεδομένα διαστημικά τηλεσκόπια (Spitzer, COBE, Planck και Herschel) σε κόκκινο, πορτοκαλί και μοβ χρώμα και ραδιοφωνικά δεδομένα από το Westerbork Synthesis Radio Telescope σε κόκκινο και πορτοκαλί. Μάθετε περισσότερα για αυτήν την εικόνα και την εμπειρία και στον ήχο. https://www.nasa.gov/image-article/sparkling-andromeda/

Το Webb της NASA ερευνά τη δομική προέλευση των δισκοειδών γαλαξιών. Οι σημερινοί δισκοειδείς γαλαξίες συχνά περιέχουν έναν παχύ, γεμάτο αστέρια εξωτερικό δίσκο και έναν ενσωματωμένο λεπτό δίσκο αστεριών. Για παράδειγμα, ο παχύς δίσκος του δικού μας γαλαξία έχει ύψος περίπου 3.000 έτη φωτός και ο λεπτός δίσκος του έχει πάχος περίπου 1.000 έτη φωτός. Πώς και γιατί σχηματίζεται αυτή η διπλή δομή δίσκου; Αναλύοντας αρχειακά δεδομένα από πολλαπλά προγράμματα παρατήρησης από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA, μια ομάδα αστρονόμων βρίσκεται πιο κοντά στις απαντήσεις, καθώς και στην κατανόηση της προέλευσης των δισκοειδών γαλαξιών γενικά. Η ομάδα εντόπισε προσεκτικά, επαλήθευσε οπτικά και ανέλυσε ένα στατιστικό δείγμα 111 γαλαξιών με ακμή σε διάφορες περιόδους - έως και 11 δισεκατομμύρια χρόνια πριν (ή περίπου 2,8 δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη). Αυτή είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες διερευνούν δομές με παχύ και λεπτό δίσκο που εκτείνονται σε τόσο τεράστιες αποστάσεις, γεφυρώνοντας το χάσμα μεταξύ των παρατηρητών που ερευνούν το πρώιμο σύμπαν και των γαλαξιακών αρχαιολόγων που επιδιώκουν να κατανοήσουν την ιστορία του δικού μας γαλαξία. «Αυτή η μοναδική μέτρηση του πάχους των δίσκων σε υψηλή μετατόπιση προς το ερυθρό, ή κατά καιρούς στο πρώιμο σύμπαν, αποτελεί σημείο αναφοράς για θεωρητική μελέτη που ήταν δυνατή μόνο με το Webb», δήλωσε ο Takafumi Tsukui, επικεφαλής συγγραφέας της εργασίας και ερευνητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας στην Καμπέρα. «Συνήθως, τα παλαιότερα, παχύρρευστα αστέρια σε δίσκο είναι αμυδρά, και τα νεαρά, λεπτά αστέρια σε δίσκο επισκιάζουν ολόκληρο τον γαλαξία. Αλλά με την ανάλυση του Webb και τη μοναδική ικανότητα να βλέπει μέσα από τη σκόνη και να επισημαίνει αμυδρά παλιά αστέρια, μπορούμε να αναγνωρίσουμε τη δομή των δύο δίσκων των γαλαξιών και να μετρήσουμε το πάχος τους ξεχωριστά». Δεδομένα μέσω παχύρρευστων και λεπτών Αναλύοντας αυτούς τους 111 στόχους σε κοσμολογικό χρόνο, η ομάδα μπόρεσε να μελετήσει γαλαξίες με έναν και διπλό δίσκο. Τα αποτελέσματά τους δείχνουν ότι οι γαλαξίες σχηματίζουν πρώτα έναν παχύ δίσκο, ακολουθούμενο από έναν λεπτό δίσκο. Ο χρόνος που συμβαίνει αυτό εξαρτάται από τη μάζα του γαλαξία: οι γαλαξίες υψηλής μάζας, με έναν μόνο δίσκο, μεταπήδησαν σε δομές δύο δίσκων πριν από περίπου 8 δισεκατομμύρια χρόνια. Αντίθετα, οι γαλαξίες χαμηλής μάζας, με έναν μόνο δίσκο, σχημάτισαν τους ενσωματωμένους λεπτούς δίσκους τους αργότερα, πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια. «Αυτή είναι η πρώτη φορά που κατέστη δυνατό να αναλυθούν λεπτοί αστρικοί δίσκοι σε υψηλότερη μετατόπιση προς το ερυθρό. Αυτό που είναι πραγματικά καινοτόμο είναι η αποκάλυψη πότε αρχίζουν να αναδύονται λεπτοί αστρικοί δίσκοι», δήλωσε η Emily Wisnioski, συν-συγγραφέας της εργασίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας στην Καμπέρα. «Το να βλέπουμε λεπτούς αστρικούς δίσκους ήδη στη θέση τους πριν από 8 δισεκατομμύρια χρόνια, ή ακόμα και νωρίτερα, ήταν εκπληκτικό». Μια ταραχώδης εποχή για τους γαλαξίες Για να εξηγήσει αυτή τη μετάβαση από έναν μόνο, παχύ δίσκο σε έναν παχύ και λεπτό δίσκο, και τη διαφορά στον χρόνο για τους γαλαξίες υψηλής και χαμηλής μάζας, η ομάδα κοίταξε πέρα από το αρχικό δείγμα γαλαξιών από την άκρη και εξέτασε δεδομένα που έδειχναν αέριο σε κίνηση από το Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) και τις επίγειες έρευνες. Λαμβάνοντας υπόψη την κίνηση των δίσκων αερίου των γαλαξιών, η ομάδα διαπιστώνει ότι τα αποτελέσματά της ευθυγραμμίζονται με το σενάριο του «τυρβώδους δίσκου αερίου», μία από τις τρεις κύριες υποθέσεις που έχουν προταθεί για να εξηγήσουν τη διαδικασία σχηματισμού παχιών και λεπτών δίσκων. Σε αυτό το σενάριο, ένας τυρβώδης δίσκος αερίου στο πρώιμο σύμπαν πυροδοτεί έντονο σχηματισμό άστρων, σχηματίζοντας έναν παχύ αστρικό δίσκο. Καθώς σχηματίζονται τα αστέρια, σταθεροποιούν τον δίσκο αερίου, ο οποίος γίνεται λιγότερο τυρβώδης και, ως αποτέλεσμα, λεπτότερος.Εφόσον οι ογκώδεις γαλαξίες μπορούν να μετατρέψουν το αέριο σε αστέρια πιο αποτελεσματικά, κατακάθονται νωρίτερα από τους αντίστοιχους γαλαξίες χαμηλής μάζας, με αποτέλεσμα τον πρώιμο σχηματισμό λεπτών δίσκων. Η ομάδα σημειώνει ότι ο σχηματισμός παχιών και λεπτών δίσκων δεν είναι απομονωμένα γεγονότα: Ο παχύς δίσκος συνεχίζει να αναπτύσσεται καθώς ο γαλαξίας αναπτύσσεται, αν και είναι πιο αργός από τον ρυθμό ανάπτυξης του λεπτού δίσκου. Πώς εφαρμόζεται αυτό στο σπίτι Η ευαισθησία του Webb επιτρέπει στους αστρονόμους να παρατηρούν μικρότερους και πιο αμυδρούς γαλαξίες, ανάλογους με τον δικό μας, σε πρώιμες στιγμές και με πρωτοφανή σαφήνεια για πρώτη φορά. Σε αυτή τη μελέτη, η ομάδα σημείωσε ότι η μεταβατική περίοδος από παχύ δίσκο σε παχύ και λεπτό δίσκο συμπίπτει περίπου με τον σχηματισμό του λεπτού δίσκου του Γαλαξία μας. Με το Webb, οι αστρονόμοι θα είναι σε θέση να διερευνήσουν περαιτέρω τους προγόνους που μοιάζουν με τον Γαλαξία μας - γαλαξίες που θα προηγούνταν του Γαλαξία μας - κάτι που θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξήγηση της ιστορίας σχηματισμού του γαλαξία μας.Στο μέλλον, η ομάδα σκοπεύει να ενσωματώσει άλλα σημεία δεδομένων στο δείγμα γαλαξιών που βρίσκεται στα άκρα.«Ενώ αυτή η μελέτη διακρίνει δομικά τους λεπτούς και παχύρρευστους δίσκους, υπάρχουν ακόμα πολλά περισσότερα που θα θέλαμε να εξερευνήσουμε», δήλωσε ο Tsukui. «Θέλουμε να προσθέσουμε τον τύπο πληροφοριών που συνήθως λαμβάνουν οι άνθρωποι για κοντινούς γαλαξίες, όπως η αστρική κίνηση, η ηλικία και η μεταλλικότητα. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να γεφυρώσουμε τις γνώσεις από τους γαλαξίες κοντά και μακριά και να βελτιώσουμε την κατανόησή μας για τον σχηματισμό δίσκων». Τα αποτελέσματα αυτά δημοσιεύθηκαν στις Μηνιαίες Ανακοινώσεις της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας.

Έρχονται τα stealth drones με τεχνολογία του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Ο ευφυής πανεπιστήμονας είχε σχεδιάσει μηχανισμό αθόρυβων ελικοπτέρων. Ένα είδος σχεδιασμού ελικοπτέρου που οραματίστηκε για πρώτη φορά ο Ιταλός πολυμαθής της εποχής της Αναγέννησης, Λεονάρντο Ντα Βίντσι, θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανάπτυξη αθόρυβων drones σύμφωνα με μια νέα μελέτη.Τα drones παράγουν έναν χαρακτηριστικό υψηλό βόμβο καθώς οι έλικες τους διαπερνούν τον αέρα. Καθώς αυτά τα αυτόνομα ή τηλεχειριζόμενα οχήματα που χρησιμοποιούνται ευρύτερα για την παράδοση δεμάτων, για λήψη εικόνων, για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών αλλά και πολεμικές επιχειρήσεις η ηχορύπανση που παράγουν αναμένεται να αυξηθεί.Μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins στις ΗΠΑ αναφέρει ότι μια συσκευή που εφευρέθηκε από τον Λεονάρντο ντα Βίντσι πριν από περισσότερα από 500 χρόνια θα μπορούσε να κρύβει το κλειδί για την ανάπτυξη μιας πιο αθόρυβης τεχνολογίας για drones.Μπορεί ο Ντα Βίντσι να είναι περισσότερο γνωστός για πίνακες όπως η Μόνα Λίζα και ο Μυστικός Δείπνος αλλά ήταν επίσης ανάμεσα σε πολλά άλλα μηχανικός και αρχιτέκτονας έχοντας σχεδιάσει πιθανές ιπτάμενες μηχανές αιώνες πριν από την εποχή της πτήσης, συμπεριλαμβανομένου ενός πρωτότυπου ελικοπτέρου. Ο εναέριος κοχλίας του Λεονάρντο, που σχεδιάστηκε τον 15ο αιώνα, είναι ένα από τα πρώτα γνωστά σχέδια για ρότορα που παράγει άνωση.Παρά ταύτα, η αεροδυναμική και αεροακουστική του απόδοση έχει λάβει περιορισμένη επιστημονική προσοχή, σύμφωνα με τον καθηγητή μηχανολόγο μηχανικό Ρατζάτ Μιτάλ που είναι επικεφαλής της νέας μελέτης. Η ερευνητική ομάδα προσομοίωσε τις αεροδυναμικές δυνάμεις και τις εκπομπές ήχου ενός εκσυγχρονισμένου σχεδίου του κοχλία του Ντα Βίντσι.«Η οραματική ‘εναέρια βίδα’ του Ντα Βίντσι που αποτελεί ένα είδος προδρόμου του σύγχρονου ελικοπτέρου ενέπνευσε την έρευνά μας. Η ιδέα ήταν να συνδυάσουμε την ιστορική έμπνευση και τον σύγχρονο υπολογισμό για να επαναπροσδιορίσουμε ένα πιο ήσυχο σύγχρονο drone. Μελλοντικές εργασίες θα μπορούσαν να εξερευνήσουν γεωμετρικές παραλλαγές, όπως η αύξηση του αριθμού των στροφών» λέει ο Μιτάλ. Οι επιστήμονες ελπίζουν να μελετήσουν περαιτέρω τη δομική ακεραιότητα και σταθερότητα του σχεδιασμού του Ντα Βίντσι προτού αναπτυχθεί σε οποιεσδήποτε βιώσιμες ιδέες για ιπτάμενα οχήματα. Το ελικόπτερο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι https://www.naftemporiki.gr/techscience/1973530/erchontai-ta-stealth-drones-me-technologia-toy-leonarnto-nta-vintsi/

Ξεκινά επαναστατική αλλά και αμφιλεγόμενη έρευνα αναδημιουργίας του ανθρώπινου DNA. Το τεχνητό DNA μπορεί να φέρει θεραπείες σε ανίατες ασθένειες αλλά και κατά παραγγελία ανθρώπους ή βιολογικά όπλα. Ξεκίνησαν οι εργασίες για τη δημιουργία εξ αρχής των δομικών υλικών της ανθρώπινης ζωής σε μια έρευνα που διεξάγεται για πρώτη φορά αλλά θεωρείται αμφιλεγόμενη λόγω ανησυχιών ότι θα μπορούσε να οδηγήσει σε δημιουργία κατά παραγγελία παιδιών καθώς και σε απρόβλεπτες εμφανισιακές και βιολογικές αλλαγές στις μελλοντικές γενιές.Το μεγαλύτερο ιατρικό φιλανθρωπικό ίδρυμα στον κόσμο, το Wellcome Trust, έχει δώσει αρχικά περίπου 11 εκατ. ευρώ για να ξεκινήσει η έρευνα και λέει ότι έχει τη δυνατότητα να κάνει περισσότερο καλό παρά κακό, επιταχύνοντας τις θεραπείες για πολλές ανίατες ασθένειες. Ο Δρ. Τζούλιαν Σέιλ του Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας MRC στο Κέιμπριτζ, ο οποίος συμμετέχει σε αυτό το ερευνητικό πρόγραμμα δήλωσε στο BBC News ότι η έρευνα αποτελεί το επόμενο γιγάντιο άλμα στη βιολογία.«Ο ουρανός είναι το όριο. Εξετάζουμε θεραπείες που θα βελτιώσουν τη ζωή των ανθρώπων καθώς μεγαλώνουν, που θα οδηγήσουν σε πιο υγιή γήρανση με λιγότερες ασθένειες καθώς μεγαλώνουν. Επιδιώκουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την προσέγγιση για να δημιουργήσουμε κύτταρα ανθεκτικά στις ασθένειες, τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για την ανασύσταση κατεστραμμένων οργάνων, για παράδειγμα στο ήπαρ και την καρδιά, ακόμη και στο ανοσοποιητικό σύστημα».Ωστόσο οι επικριτές αυτής της έρευνας ότι ανοίγει τον δρόμο για αδίστακτους ερευνητές που επιδιώκουν να δημιουργήσουν «βελτιωμένους» ή γενικότερα τροποποιημένους ανθρώπους.Ο Δρ. Πατ Τόμας, διευθυντής της ομάδας εκστρατείας Beyond GM, δήλωσε: «Μας αρέσει να πιστεύουμε ότι όλοι οι επιστήμονες είναι εκεί για να κάνουν το καλό, αλλά η επιστήμη μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί για να προκαλέσει βλάβη και για πόλεμο». Στοιχεία για την έρευνα δόθηκαν στο BBC News κατά την 25η επέτειο από την ολοκλήρωση του Προγράμματος Ανθρώπινου Γονιδιώματος, το οποίο χαρτογράφησε τα μόρια στο ανθρώπινο DNA και χρηματοδοτήθηκε επίσης σε μεγάλο βαθμό από το Wellcome Trust. Η έρευνα Κάθε κύτταρο στο σώμα μας περιέχει ένα μόριο που ονομάζεται DNA, το οποίο φέρει τις γενετικές πληροφορίες που χρειάζεται. Το DNA αποτελείται από μόλις τέσσερα πολύ μικρότερα τμήματα που αναφέρονται ως A, G, C και T, τα οποία επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά σε διάφορους συνδυασμούς. Παραδόξως, περιέχει όλες τις γενετικές πληροφορίες που μας κάνουν αυτό που είμαστε.Το Πρόγραμμα Ανθρώπινου Γονιδιώματος επέτρεψε στους επιστήμονες να διαβάσουν όλα τα ανθρώπινα γονίδια σαν έναν γραμμωτό κώδικα. Η νέα εργασία που βρίσκεται σε εξέλιξη, που ονομάζεται Πρόγραμμα Συνθετικού Ανθρώπινου Γονιδιώματος ενδεχομένως να οδηγήσει σε αυτό το γιγάντιο άλμα προς τα εμπρός που θα επιτρέψει στους ερευνητές όχι μόνο να διαβάσουν ένα μόριο DNA, αλλά και να δημιουργήσουν μέρη του η ίσως μια μέρα όλο το μόριο προς μόριο από την αρχή.Ο πρώτος στόχος των επιστημόνων είναι να αναπτύξουν τρόπους κατασκευής όλο και μεγαλύτερων τμημάτων του ανθρώπινου DNA μέχρι το σημείο που θα έχουν συνθετικά κατασκευάσει ένα ανθρώπινο χρωμόσωμα. Αυτά περιέχουν τα γονίδια που διέπουν την ανάπτυξη, την επιδιόρθωση και τη συντήρησή μας.Αυτά μπορούν στη συνέχεια να μελετηθούν και να πειραματιστούν για να μάθουν περισσότερα για το πώς τα γονίδια και το DNA ρυθμίζουν το σώμα μας. Πολλές ασθένειες εμφανίζονται όταν αυτά τα γονίδια παρουσιάζουν σφάλματα, επομένως οι μελέτες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καλύτερες θεραπείες, σύμφωνα με τον καθηγητή Μάθιου Χάρλς, διευθυντή του Ινστιτούτου Wellcome Sanger, το οποίο ανέλυσε το μεγαλύτερο ποσοστό του ανθρώπινου γονιδιώματος.«Η κατασκευή DNA από την αρχή μας επιτρέπει να δοκιμάσουμε πώς λειτουργεί πραγματικά το DNA και να δοκιμάσουμε νέες θεωρίες, επειδή προς το παρόν μπορούμε να το κάνουμε αυτό μόνο τροποποιώντας το DNA σε DNA που υπάρχει ήδη στα ζωντανά συστήματα». Οι ανησυχίες Παρόλο που το έργο αναζητά ιατρικά οφέλη, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει αδίστακτους επιστήμονες από την κατάχρηση της τεχνολογίας. «Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να επιχειρήσουν να δημιουργήσουν βιολογικά όπλα, βελτιωμένους ανθρώπους ή ακόμα και πλάσματα που έχουν ανθρώπινο DNA» λέει ο Μπιλ Έρνσο, ένας ιδιαίτερα σεβαστός στην επιστημονική κοινότητα γενετικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου ο οποίος σχεδίασε μια μέθοδο για τη δημιουργία τεχνητών ανθρώπινων χρωμοσωμάτων.«Το τζίνι βγήκε από το μπουκάλι. Θα μπορούσαμε να έχουμε ένα σύνολο περιορισμών τώρα, αλλά αν ένας οργανισμός που έχει πρόσβαση σε κατάλληλα μηχανήματα αποφάσιζε να αρχίσει να συνθέτει οτιδήποτε, δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε να τον σταματήσουμε» εκτιμά ο Ερνσο.Ο Δρ. Πατ Τόμας από την πλευρά του ανησυχεί για το πώς η τεχνολογία θα εμπορευματοποιηθεί από εταιρείες υγειονομικής περίθαλψης που αναπτύσσουν θεραπείες που προκύπτουν από την έρευνα.«Αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε συνθετικά μέρη του σώματος ή ακόμα και συνθετικούς ανθρώπους τότε ποιος θα κατέχει αυτές τις δημιουργίες και τα δεδομένα τους;»Δεδομένης της πιθανής κατάχρησης της τεχνολογίας, το ερώτημα για την Wellcome είναι γιατί επέλεξαν να τη χρηματοδοτήσουν. Η απόφαση δεν ελήφθη ελαφρά τη καρδία, σύμφωνα με τον Δρ. Τομ Κόλινς που έδωσε το πράσινο φως για τη χρηματοδότηση.«Αναρωτηθήκαμε ποιο ήταν το κόστος της αδράνειας. Αυτή η τεχνολογία θα αναπτυχθεί κάποια μέρα, οπότε κάνοντάς την τώρα προσπαθούμε τουλάχιστον να την κάνουμε με όσο το δυνατόν πιο υπεύθυνο τρόπο και να αντιμετωπίσουμε τα ηθικά και δεοντολογικά ζητήματα με τον πιο ειλικρινή τρόπο». https://www.naftemporiki.gr/techscience/1973525/xekina-epanastatiki-alla-kai-amfilegomeni-ereyna-anadimioyrgias-toy-anthropinoy-dna/

Οι μυστηριώδεις ραδιοπαλμοί που «είδε» η ΑΝΙΤΑ. Η ANITA αιωρείται 40 χιλιόμετρα πάνω από τους πάγους της Ανταρκτικής. Στρέφει τις κεραίες προς τα κάτω και αναζητά νετρίνα του ταυ (ντ) που αλληλεπιδρούν με τον πάγο, παράγοντας ραδιοεκπομπές που στη συνέχεια ανιχνεύει.Το 2006 και το 2014, η ANITA (Antarctic Impulsive Transient Antenna), ένας ανιχνευτής κοσμικών σωματιδίων, εντόπισε μια έκρηξη παράξενων ραδιοσημάτων από τους πάγους της Ανταρκτικής που προς το παρόν δεν μπορούν να εξηγηθούν. Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να δείχνουν την ύπαρξη νέων σωματιδίων ή νέων αλληλεπιδράσεων μεταξύ σωματιδίων και κάποιοι άρχισαν να μιλάνε για στοιχεία που δείχνουν την ύπαρξη παράλληλων συμπάντων.Οι μυστηριώδεις ραδιοπαλμοί καταγράφηκαν περίπου 40 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη. Η ANITA είναι μια σειρά οργάνων που αιωρούνται πάνω από την Ανταρκτική με αερόστατα. Ο στόχος της είναι η ανίχνευση κοσμικών νετρίνων εξαιρετικά υψηλής ενέργειας και άλλων κοσμικών ακτίνων καθώς εκτοξεύονται από το διάστημα προς τη Γη. Συνήθως λαμβάνει σήματα όταν αυτά αντανακλώνται από τους πάγους της Ανταρκτικής, αλλά αυτοί οι παλμοί ήταν διαφορετικοί, προερχόμενοι κάτω από τον ορίζοντα με έναν προσανατολισμό που δεν μπορεί να εξηγηθεί από την γνωστή σωματιδιακή φυσική. Η περίπτωση τα σήματα να οφείλονται σε νετρίνα ταυ υψηλής ενέργειας που κινούνται προς τα πάνω μέσα από τη Γη, διαψεύδεται από τις παρατηρήσεις του ανιχνευτή νετρίνων IceCube και του Αστεροσκοπείο Pierre Auger στην Αργεντινή.Θα μπορούσε όμως να υπάρχει κάποιο ελάττωμα στον ανιχνευτή ΑΝΙΤΑ ή στην ερμηνεία των δεδομένων του ανιχνευτή. Αν όχι, με δεδομένο ότι οι πιγκουίνοι δεν ασχολούται με την πυρηνική σύντηξη, τότε θα μπορούσε να είναι σημάδι νέας φυσικής, για παράδειγμα ένα νέο, άγνωστο μέχρι σήμερα σωματίδιο. ● Η έρευνα της ομάδας του ανιχνευτή ΑΝΙΤΑ δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Physical Review Letters. ● Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: «Mysterious radio pulses detected high above Antarctica may be evidence of an exotic new particle» ● Παρακολουθείστε το σχετικό βίντεο της Sabine Hossenfelder: https://physicsgg.me/2025/06/26/ο-μυστηριώδεις-ραδιοπαλμοί-που-είδε-η/

Η NASA καλωσορίζει την τέταρτη αποστολή ιδιωτικών αστροναυτών στον Διαστημικό Σταθμό. Στο πλαίσιο των προσπαθειών της NASA να επεκτείνει την πρόσβαση στο διάστημα, τέσσερις ιδιωτικοί αστροναύτες βρίσκονται σε τροχιά μετά την επιτυχημένη εκτόξευση της τέταρτης αποκλειστικά ιδιωτικής αποστολής αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ένα διαστημόπλοιο SpaceX Dragon απογειώθηκε στις 2:31 π.μ. EDT την Τετάρτη από το Συγκρότημα Εκτόξευσης 39Α στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα, μεταφέροντας τα μέλη του πληρώματος της Αποστολής Axiom 4, Peggy Whitson, πρώην αστροναύτη της NASA και διευθύντρια επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων στην Axiom Space, ως διοικητή, τον αστροναύτη και πιλότο του ISRO (Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας) Shubhanshu Shukla, και τους ειδικούς της αποστολής, τον αστροναύτη του προγράμματος ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) Sławosz Uznański-Wiśniewski από την Πολωνία και τον αστροναύτη HUNOR (Ουγγαρία σε τροχιά) Tibor Kapu από την Ουγγαρία. «Συγχαρητήρια στην Axiom Space και την SpaceX για την επιτυχημένη εκτόξευση», δήλωσε η αναπληρώτρια διευθύντρια της NASA Janet Petro. «Υπό την ηγεσία του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, η Αμερική έχει επεκτείνει τη διεθνή συμμετοχή και τις εμπορικές δυνατότητες σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη. Η αμερικανική βιομηχανία επιτρέπει σε αστροναύτες από την Ινδία, την Πολωνία και την Ουγγαρία να επιστρέψουν στο διάστημα για πρώτη φορά μετά από πάνω από σαράντα χρόνια. Είναι ένα ισχυρό παράδειγμα αμερικανικής ηγεσίας που φέρνει τα έθνη κοντά στην επιδίωξη της επιστήμης, των ανακαλύψεων και των ευκαιριών».Μια συνεργασία μεταξύ της NASA και του ISRO επέτρεψε στην Axiom Mission 4 να υλοποιήσει μια δέσμευση που επισημάνθηκε από τον Πρόεδρο Τραμπ και τον Ινδό Πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι να στείλει τον πρώτο αστροναύτη του ISRO στον σταθμό. Οι διαστημικές υπηρεσίες συμμετέχουν σε πέντε κοινές επιστημονικές έρευνες και δύο επιδείξεις σε τροχιά για την επιστήμη, την τεχνολογία, τη μηχανική και τα μαθηματικά. Η NASA και το ISRO έχουν μια μακροχρόνια σχέση που βασίζεται σε ένα κοινό όραμα για την προώθηση της επιστημονικής γνώσης και την επέκταση της διαστημικής συνεργασίας.Αυτή η αποστολή χρησιμεύει ως παράδειγμα της επιτυχίας που προκύπτει από τη συνεργασία μεταξύ των διεθνών εταίρων της NASA και των αμερικανικών εμπορικών διαστημικών εταιρειών.Η ζωντανή κάλυψη της άφιξης του διαστημικού σκάφους θα ξεκινήσει στις 5 π.μ. την Πέμπτη 26 Ιουνίου στο NASA+. Μάθετε πώς να παρακολουθείτε περιεχόμενο της NASA μέσω μιας ποικιλίας πλατφορμών, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Το διαστημόπλοιο έχει προγραμματιστεί να δέσει αυτόνομα περίπου στις 7 π.μ. στο διαστημικό λιμάνι της μονάδας Harmony του διαστημικού σταθμού. Μόλις επιβιβαστούν στον σταθμό, τα μέλη του πληρώματος της Αποστολής 73, συμπεριλαμβανομένων των αστροναυτών της NASA, Nicole Ayers, Anne McClain και Jonny Kim, του αστροναύτη της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Takuya Onishi, και των κοσμοναυτών της Roscosmos Kirill Peskov, Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritsky, θα υποδεχτούν τους αστροναύτες. Το πλήρωμα έχει προγραμματιστεί να παραμείνει στον διαστημικό σταθμό, διεξάγοντας έρευνα μικροβαρύτητας, εκπαιδευτική ενημέρωση και εμπορικές δραστηριότητες για περίπου δύο εβδομάδες πριν από την επιστροφή στη Γη και την προσεδάφιση στα ανοικτά των ακτών της Καλιφόρνια. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός αποτελεί εφαλτήριο για την ανάπτυξη μιας οικονομίας χαμηλής Γης. Στόχος της NASA είναι να επιτύχει μια ισχυρή οικονομία εκτός Γης, όπου ο οργανισμός μπορεί να αγοράζει υπηρεσίες ως ένας από τους πολλούς πελάτες για να επιτύχει τους επιστημονικούς και ερευνητικούς στόχους του στη μικροβαρύτητα. Η εμπορική στρατηγική της NASA για χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη παρέχει στην κυβέρνηση αξιόπιστες και ασφαλείς υπηρεσίες σε χαμηλότερο κόστος, ενδυναμώνει τη βιομηχανία των ΗΠΑ και επιτρέπει στον οργανισμό να επικεντρωθεί στις αποστολές Artemis στη Σελήνη στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τον Άρη, ενώ παράλληλα συνεχίζει να χρησιμοποιεί τη χαμηλή τροχιά της Γης ως πεδίο εκπαίδευσης και δοκιμών για αυτές τις αποστολές στο βαθύ διάστημα. Μάθετε περισσότερα για την εμπορική διαστημική στρατηγική της NASA στη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/commercial-space Το διαστημόπλοιο SpaceX Dragon που μεταφέρει το πλήρωμα της αποστολής Axiom 4 εκτοξεύεται πάνω στον πύραυλο Falcon 9 από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το Ax-4 σε τροχιά προς τον σταθμό καθώς η Αποστολή 73 μελετά τη φαρμακευτική, την αρτηριακή πίεση. Το διαστημόπλοιο SpaceX Dragon που μεταφέρει τέσσερα μέλη του πληρώματος της Axiom Mission 4 (Ax-4) βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη και κατευθύνεται προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μετά την εκτόξευσή του από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στις 2:31 π.μ. EDT την Τετάρτη. Το Dragon μεταφέρει την Διοικητή του Ax-4 Peggy Whitson, τον Πιλότο Shubhanshu Shukla και τους Ειδικούς Αποστολής Sławosz Uznański-Wiśniewski και Tibor Kapu και θα δέσει στο διαστημικό λιμάνι της μονάδας Harmony στις 7 π.μ. την Πέμπτη, με την κάλυψη της NASA+ να ξεκινά στις 5 π.μ. Οι Μηχανικοί Πτήσης της NASA, Anne McClain και Nichole Ayers, θα βρίσκονται σε υπηρεσία στην αρχή της βάρδιάς τους, παρακολουθώντας το Dragon κατά τη διάρκεια των αυτοματοποιημένων ελιγμών προσέγγισης και ραντεβού. Μετά την έλξη, οι ιδιωτικοί αστροναύτες του Ax-4 θα υποδεχτούν τους επτά συναδέλφους του πληρώματος της Αποστολής 73, θα κατέβουν στη Γη για σχόλια καλωσορίσματος και στη συνέχεια θα συμμετάσχουν σε μια ενημέρωση ασφαλείας με τους κατοίκους του σταθμού. Εν τω μεταξύ, οι McClain και Ayers, συμπεριλαμβανομένου του υπόλοιπου πληρώματος του σταθμού, είχαν μια κανονική βάρδια την Τετάρτη, διατηρώντας την έρευνα μικροβαρύτητας και τη συντήρηση του εργαστηρίου. Η McClain διαμόρφωσε το ερευνητικό υλικό και επεξεργάστηκε δείγματα στη μονάδα εργαστηρίου Destiny και στη συνέχεια φωτογράφισε την εργασία της για ανάλυση στο έδαφος. Ο Άγιερς ασχολήθηκε για άλλη μια φορά με μια μελέτη φυσικής ρευστών στο Microgravity Science Glovebox, η οποία μπορεί να ωφελήσει τις τεχνικές φαρμακευτικής παρασκευής και την τρισδιάστατη εκτύπωση στο διάστημα. Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Τζόνι Κιμ, συνεργάστηκε με τον διοικητή του σταθμού Τακούγια Ονίσι από την JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) και δοκίμασαν μια εξειδικευμένη περιχειρίδα μηρού που μπορεί να αντιστρέψει τις μετατοπίσεις υγρών που προκαλούνται από το διάστημα προς το άνω μέρος του σώματος ενός μέλους του πληρώματος. Το δίδυμο φορούσε εκ περιτροπής τη βιοϊατρική συσκευή στην εργαστηριακή μονάδα του Κολόμπους, καθώς οι σαρώσεις Ultrasound 2 και οι έλεγχοι αρτηριακής πίεσης μετρούσαν την καρδιακή παροχή, τον καρδιακό ρυθμό και άλλα για να προσδιορίσουν την αποτελεσματικότητα της περιχειρίδας μηρού για την προστασία της υγείας του πληρώματος. Ο βετεράνος κοσμοναύτης και τρεις φορές επισκέπτης του διαστημικού σταθμού, Σεργκέι Ριζίκοφ, ξεκίνησε τη βάρδιά του στην υπηρεσία Zvezda αντικαθιστώντας εξαρτήματα υπολογιστών πριν ολοκληρώσει την ημέρα του φορτίζοντας μπαταρίες επιστημονικών πειραμάτων και ενεργοποιώντας μια κάμερα παρατήρησης της Γης. Ο μηχανικός πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι πέρασε την ημέρα του αναδιοργανώνοντας το φορτίο μέσα στην επιστημονική μονάδα Nauka και αποθηκεύοντας σκουπίδια και πεταμένο εξοπλισμό μέσα στο φορτηγό σκάφος Progress 90 που πρόκειται να αναχωρήσει από τη μονάδα Poisk την επόμενη εβδομάδα. Ο μηχανικός πτήσης Kirill Peskov καθάρισε τα συστήματα εξαερισμού του Nauka και στη συνέχεια έλεγξε τα δεδομένα έκθεσης σε ακτινοβολία που βιώνει ο σταθμός ενώ βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/25/ax-4-orbiting-toward-station-as-expedition-73-studies-pharma-blood-pressure/

Φθίνουσα Ημισέληνος Η φωτογραφία πορτρέτου της Monika Luabeya 25 Ιουνίου 2025 Η Σελήνη είναι ένας μικρός γκρίζος κύκλος με λιγότερο από το μισό ορατό. Κάτω από αυτήν, η ατμόσφαιρα της Γης είναι μια λαμπρή μπλε ομίχλη που σχηματίζει μια διαγώνια γραμμή στην εικόνα. Ο αστροναύτης της NASA, Bob Hines, τράβηξε αυτή τη φωτογραφία της φθίνουσας ημισελήνου στις 8 Μαΐου 2022, καθώς ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός πετούσε σε μια τροχιακή ανατολή ηλίου 260 μίλια πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό στα ανοικτά των βορειοδυτικών ακτών των Ηνωμένων Πολιτειών. Από τότε που ο σταθμός τέθηκε σε λειτουργία τον Νοέμβριο του 2000, τα μέλη του πληρώματος έχουν παράγει εκατοντάδες χιλιάδες εικόνες της Σελήνης και της Γης μας μέσω των παρατηρήσεων του πληρώματος της Γης.

Το Perseverance Rover της NASA Εξερευνά τον Άρη για Επιστήμη Εκτός από τη γεώτρηση δειγμάτων πυρήνων βράχων, η επιστημονική ομάδα έχει ψάξει τα βράχια για να κατανοήσει τα επιστημονικά στοιχεία που κρύβονται ακριβώς κάτω από την επιφάνεια. Το Perseverance rover της NASA χρησιμοποιεί ένα τριβείο για να φτάσει κάτω από την επιφάνεια ενός βραχώδους οικοτόπου με το παρατσούκλι «Kenmore» στις 10 Ιουνίου. Οι οκτώ εικόνες που αποτελούν αυτό το βίντεο τραβήχτηκαν με διαφορά περίπου ενός λεπτού από μία από τις μπροστινές κάμερες αποφυγής κινδύνου του rover. Στις 3 Ιουνίου, το Perseverance Mars rover της NASA ισοπέδωσε ένα τμήμα της επιφάνειας ενός βράχου, εκτόξευσε τα προκύπτοντα συντρίμμια και στη συνέχεια ξεκίνησε να μελετά το παρθένο εσωτερικό του με μια σειρά οργάνων που έχουν σχεδιαστεί για να προσδιορίσουν την ορυκτολογική του σύνθεση και τη γεωλογική του προέλευση. Το «Kenmore», όπως το παρατσούκλι πήρε η επιστημονική ομάδα του rover, είναι ο 30ος βράχος του Άρη που το Perseverance έχει υποβάλει σε τόσο εις βάθος έλεγχο, ξεκινώντας με τη γεώτρηση μιας περιοχής τριβής πλάτους δύο ιντσών (5 εκατοστών). «Το Kenmore ήταν ένας παράξενος, μη συνεργάσιμος βράχος», δήλωσε ο αναπληρωτής επιστήμονας του έργου του Perseverance, Ken Farley από το Caltech στην Pasadena της Καλιφόρνια. «Οπτικά, φαινόταν μια χαρά - το είδος του βράχου στον οποίο θα μπορούσαμε να κάνουμε μια καλή τριβή και ίσως, αν η επιστήμη ήταν σωστή, να πραγματοποιήσουμε μια συλλογή δειγμάτων. Αλλά κατά τη διάρκεια της τριβής, δονήθηκε παντού και μικρά κομμάτια έσπασαν. Ευτυχώς, καταφέραμε να φτάσουμε αρκετά βαθιά κάτω από την επιφάνεια για να προχωρήσουμε με μια ανάλυση». Η επιστημονική ομάδα θέλει να φτάσει κάτω από την φθαρμένη, σκονισμένη επιφάνεια των βράχων του Άρη για να δει σημαντικές λεπτομέρειες σχετικά με τη σύνθεση και την ιστορία ενός βράχου. Η λείανση ενός σημείου τριβής δημιουργεί επίσης μια επίπεδη επιφάνεια που επιτρέπει στα επιστημονικά όργανα του Perseverance να πλησιάσουν από κοντά τον βράχο. Ώρα για λείανση Τα ρόβερ εξερεύνησης του Άρη της NASA, Spirit και Opportunity, έφεραν το καθένα έναν μύλο με άκρη από διαμαντένια σκόνη που ονομάζεται Rock Abrasion Tool (RAT) που περιστρεφόταν με 3.000 περιστροφές ανά λεπτό καθώς ο ρομποτικός βραχίονας του ρόβερ τον έσπρωχνε βαθύτερα στον βράχο. Δύο συρμάτινες βούρτσες σάρωσαν στη συνέχεια τα προκύπτοντα συντρίμμια, ή τα υπολείμματα, μακριά από τη μέση. Το ρόβερ Curiosity του οργανισμού φέρει ένα Εργαλείο Αφαίρεσης Σκόνης, του οποίου οι συρμάτινες τρίχες σκουπίζουν τη σκόνη από την επιφάνεια του βράχου πριν το ρόβερ τρυπήσει το βράχο. Το Perseverance, εν τω μεταξύ, βασίζεται σε ένα ειδικά κατασκευασμένο κομμάτι λείανσης και καθαρίζει τα υπολείμματα με μια συσκευή που ξεπερνά τις συρμάτινες βούρτσες: το Εργαλείο Αφαίρεσης Αέριας Σκόνης ή gDRT. «Χρησιμοποιούμε το gDRT του Perseverance για να εκτοξεύσουμε μια ριπή αζώτου 12 λιβρών ανά τετραγωνική ίντσα (περίπου 83 κιλοπασκάλ) στα υπολείμματα και τη σκόνη που καλύπτουν ένα φρεσκοτριμμένο βράχο», δήλωσε ο Kyle Kaplan, ρομποτικός μηχανικός στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια. «Πέντε ρουφηξιές ανά τριβή — μία για τον εξαερισμό των δεξαμενών και τέσσερις για την απομάκρυνση της τριβής. Και το gDRT έχει πολύ δρόμο ακόμα. Από την προσγείωση στον κρατήρα Jezero πριν από τέσσερα χρόνια, έχουμε ρουφηξιές 169 φορές. Απομένουν περίπου 800 ρουφηξιές στη δεξαμενή.» Το gDRT προσφέρει ένα βασικό πλεονέκτημα έναντι της προσέγγισης με βούρτσισμα: Αποτρέπει τυχόν επίγειους ρύπους που μπορεί να βρίσκονται σε μια βούρτσα από το να φτάσουν στον υπό μελέτη βράχο του Άρη.. Έχοντας συλλέξει δεδομένα σε τριβημένες επιφάνειες περισσότερες από 30 φορές, η ομάδα του ρόβερ έχει σχεδόν ολοκληρώσει τη συλλογή in situ επιστημών (μελετώντας κάτι στην αρχική του θέση). Αφού το gDRT απομακρύνει τα υπολείμματα, ο απεικονιστής WATSON (Wide Angle Topographic Sensor for Operations and Engineering) του ρόβερ (ο οποίος, όπως και το gDRT, βρίσκεται στο τέλος του βραχίονα του ρόβερ) ορμάει για κοντινές φωτογραφίες. Στη συνέχεια, από το σημείο θέασής του ψηλά στον ιστό του ρόβερ, το SuperCam εκπέμπει χιλιάδες μεμονωμένους παλμούς από το λέιζερ του, χρησιμοποιώντας κάθε φορά ένα φασματόμετρο για να προσδιορίσει τη σύνθεση του νέφους μικροσκοπικού υλικού που απελευθερώνεται μετά από κάθε χτύπημα. Το SuperCam χρησιμοποιεί επίσης ένα διαφορετικό φασματόμετρο για να αναλύσει το ορατό και υπέρυθρο φως που αντανακλάται στα υλικά στην τριβμένη περιοχή. «Το SuperCam έκανε παρατηρήσεις στο σημείο τριβής και στα κονιοποιημένα υπολείμματα δίπλα στο σημείο», δήλωσε το μέλος της ομάδας SuperCam και επικεφαλής της επιστημονικής εκστρατείας «Crater Rim», Cathy Quantin-Nataf του Πανεπιστημίου της Λυών στη Γαλλία. «Τα ουρά μας έδειξαν ότι αυτό το πέτρωμα περιέχει αργιλικά ορυκτά, τα οποία περιέχουν νερό ως μόρια υδροξειδίου συνδεδεμένα με σίδηρο και μαγνήσιο - σχετικά τυπικά για τα αρχαία αργιλικά ορυκτά του Άρη. Τα φάσματα τριβής μας έδωσαν τη χημική σύνθεση του βράχου, δείχνοντας βελτιώσεις σε σίδηρο και μαγνήσιο.»Αργότερα, τα όργανα SHERLOC (Σάρωση Κατοικήσιμων Περιβαλλόντων με Raman & Φωταύγεια για Οργανικά & Χημικά) και PIXL (Πλανητικό Όργανο για Λιθοχημεία Ακτίνων Χ) έκαναν μια μικρή προσπάθεια και στο Kenmore. Παράλληλα με την υποστήριξη των ανακαλύψεων του SuperCam ότι το πέτρωμα περιείχε άργιλο, ανίχνευσαν άστριο (το ορυκτό που κάνει μεγάλο μέρος της Σελήνης να λάμπει λαμπρά στο ηλιακό φως). Το όργανο PIXL ανίχνευσε επίσης ένα ορυκτό υδροξειδίου του μαγγανίου στην τριβή - η πρώτη φορά που εντοπίστηκε αυτό το είδος υλικού κατά τη διάρκεια της αποστολής. Με την ολοκλήρωση της συλλογής δεδομένων του Kenmore, το ρόβερ κατευθύνθηκε σε νέες περιοχές για να εξερευνήσει βράχους - τόσο συνεργάσιμους όσο και μη συνεργάσιμους - κατά μήκος του χείλους του κρατήρα Jezero. «Ένα πράγμα που μαθαίνεις νωρίς δουλεύοντας σε αποστολές ρόβερ στον Άρη είναι ότι δεν είναι όλοι οι βράχοι του Άρη ίδιοι», είπε ο Farley. «Τα δεδομένα που λαμβάνουμε τώρα από βράχους όπως το Kenmore θα βοηθήσουν μελλοντικές αποστολές, ώστε να μην χρειάζεται να σκέφτονται περίεργους, μη συνεργάσιμους βράχους. Αντίθετα, θα έχουν πολύ καλύτερη ιδέα για το αν μπορούν εύκολα να οδηγήσουν πάνω τους, να τους πάρουν δείγματα, να διαχωρίσουν το υδρογόνο και το οξυγόνο που περιέχονται σε αυτούς για καύσιμο ή αν θα ήταν κατάλληλο για χρήση ως δομικό υλικό για ένα βιότοπο». Μετακίνηση σε μεγάλες αποστάσεις Στις 19 Ιουνίου (η 1.540ή ημέρα του Άρη, ή σολ, της αποστολής), το Perseverance ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ του για την απόσταση που διανύθηκε σε μία μόνο αυτόνομη διαδρομή, διανύοντας 1.348 πόδια (411 μέτρα). Αυτό είναι περίπου 210 πόδια (64 μέτρα) περισσότερο από το προηγούμενο ρεκόρ του, που σημειώθηκε στις 3 Απριλίου 2023 (Σολ 753). Ενώ οι σχεδιαστές χαρτογραφούν τις γενικές διαδρομές του ρόβερ, το Perseverance μπορεί να μειώσει τον χρόνο οδήγησης μεταξύ περιοχών επιστημονικού ενδιαφέροντος χρησιμοποιώντας το σύστημα αυτόνομης οδήγησης, AutoNav. «Το Perseverance οδήγησε 4½ γήπεδα ποδοσφαίρου και θα μπορούσε να είχε φτάσει ακόμη πιο μακριά, αλλά εκεί ήταν που η επιστημονική ομάδα ήθελε να σταματήσουμε», δήλωσε ο Camden Miller, οδηγός rover για το Perseverance στο JPL. «Και πετύχαμε απόλυτα την επιθυμητή θέση. Κάθε μέρα που λειτουργούμε στον Άρη, μαθαίνουμε περισσότερα για το πώς να αξιοποιήσουμε στο έπακρο το rover μας. Και αυτό που μαθαίνουμε σήμερα οι μελλοντικές αποστολές στον Άρη δεν θα χρειαστεί να το μάθουμε αύριο». Αυτό το βίντεο καταγράφει μια δοκιμή του Εργαλείου Απομάκρυνσης Αέριας Σκόνης (gDRT) του Perseverance σε θάλαμο κενού στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA τον Αύγουστο του 2020. Το εργαλείο εκτοξεύει ριπές αερίου αζώτου στα υπολείμματα και τη σκόνη που καλύπτουν έναν βράχο αφού έχει τριβεί από το rover. https://www.nasa.gov/missions/mars-2020-perseverance/perseverance-rover/nasas-perseverance-rover-scours-mars-for-science/ Το ρόβερ Perseverance της NASA χρησιμοποιεί ένα τριβείο για να φτάσει κάτω από την επιφάνεια ενός βραχώδους οικοτόπου με το παρατσούκλι «Kenmore» στις 10 Ιουνίου. Οι οκτώ εικόνες που αποτελούν αυτό το βίντεο τραβήχτηκαν με διαφορά περίπου ενός λεπτού από μία από τις μπροστινές κάμερες αποφυγής κινδύνου του ρόβερ.