Δροσος Γεωργιος

Συνομιλίες Κίνας και Ευρώπης για την δημιουργία επανδρωμένης αποικίας στην Σελήνη. Την προοπτική συνεργασίας για τη δημιουργία μιας αποικίας στη Σελήνη και άλλες κοινές διαστημικές αποστολές συζητούν η Ευρωπαϊκή και η Κινεζική Υπηρεσία Διαστήματος, όπως ανέφεραν εκπρόσωποί τους. Το project αποκάλυψε στα ΜΜΕ της χώρας του ο Τιαν Γιουλόνγκ, Γ.Γ. της Κινεζικής Υπηρεσίας Διαστήματος κι επιβεβαίωσε στη συνέχεια ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA), Παλ Χβίστενταλ. «Οι Κινέζοι έχουν ήδη ένα πολύ φιλόδοξο σεληνιακό πρόγραμμα», είπε. «Το διάστημα έχει αλλάξει απ’ την κούρσα του διαστήματος της δεκαετίας του ‘60. Κατανοούμε ότι απαιτείται πλέον διεθνής συνεργασία για την εξερεύνησή του για ειρηνικούς σκοπούς.» Ο γενικός διευθυντής της 22μελούς ESA, Γιόχαν Ντίτριχ Βέρνερ περιέγραψε το προτεινόμενο «Σεληνιακό Χωριό» ως πιθανό διεθνές εφαλτήριο για μελλοντικές αποστολές στον Άρη και ως μια ευκαιρία για την ανάπτυξη του διαστημικού τουρισμού ή ακόμη και την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Σελήνης. Η Κίνα καθυστέρησε αρκετά στην κούρσα του διαστήματος, αλλά επιτάχυνε το πρόγραμμά της μετά το πρώτο επανδρωμένο διαστημικό ταξίδι της το 2003. Την περασμένη εβδομάδα έστειλε ένα μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο με στόχο να προσδεθεί στον μη επανδρωμένο αυτή την περίοδο διαστημικό σταθμό της. Ενώ σχεδιάζει μια αποστολή στα τέλη του χρόνου στη Σελήνη για τη συλλογή δειγμάτων. H ESA ελπίζει να αναλύσει τα δείγματα αυτά και να στείλει Ευρωπαίο αστροναύτη στον Κινεζικό διαστημικό σταθμό κάποια στιγμή στο μέλλον, είπε ο Χβίστενταλ. Η Κίνα αποκλείστηκε απ’ το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό κυρίως λόγωτης αμερικανικής νομοθεσίας που απαγορεύει τέτοιου είδους συνεργασίας, αλλά και λόγω των ανησυχιών για τους ισχυρούς δεσμούς του κινεζικού διαστημικού προγράμματος με τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας. http://www.pronews.gr/portal/20170426/genika/diastima/49/synomilies-kinas-kai-eyropis-gia-tin-dimioyrgia-epandromenis-apoikias Σχολιο:Σε αυτον τον τομέα πρωτοπορει η Ρωσια και ετοιμαζεται εντατικα γι"αυτο!!!Ετσι αναμενεται η συνεργασία με την Κινα και την Ευρωπη και σίγουρα θα θελήσουν την συμμετοχη τους η Ινδια η Ιαπωνια ο Καναδας η Νοτια Κορεα. Επισης Βραζιλία,Νοτιος Αφρικη(BRICS).Το θεμα ειναι τι θα κανει η Η.Π.Α. Οι Ρώσοι ετοιμάζονται να πάνε στο φεγγάρι. Η υπηρεσία διαστήματος της Ρωσίας (Roskosmos) ανακοίνωσε σήμερα την διενέργεια ανοιχτού διαγωνισμού, με σκοπό τη δημιουργία μιας νέας ομάδας ρώσων κοσμοναυτών, που θα πραγματοποιήσουν με το νέας γενιάς ρωσικό διαστημόπλοιο Ομοσπονδια«Φεντεράτσια» διαστημικές πτήσεις, αρχικά με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και εν συνεχεία τη Σελήνη. Όπως δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής της Roskosmos και αρμόδιος για το πρόγραμμα των διαστημικών πτήσεων Σεργκέι Κρικάλεφ, η υψηλού επιπέδου εξειδίκευση των υποψηφίων θα είναι το βασικό κριτήριο στην επιλογή αυτής της νέας ομάδας κοσμοναυτών. Ο διαγωνισμός, όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος τύπου της Roskosmos Αλεξάντρ Ιβανόφ, αρχίζει σήμερα και θα διαρκέσει έως τα τέλη του χρόνου, επισημαίνοντας, ότι η ομάδα θα απαρτίζεται από έξι έως οκτώ άτομα και τα αποτελέσματα του διαγωνισμού θα ανακοινωθούν τον Δεκέμβριο. Όσοι επιλεγούν, είπε ο κ. Ιβανόφ, θα γίνουν οι πρώτοι πιλότοι του νέου ρωσικού διαστημοπλοίου Federatsiya («Ομοσπονδία»), αλλά και οι πρώτοι ρώσοι κοσμοναύτες που θα πατήσουν το πόδι τους στην Σελήνη. Προτεραιότητα στην επιλογή των νέων κοσμοναυτών, όπως διευκρίνισε ο εκπρόσωπος τύπου, θα έχουν άτομα που έχουν προϋπηρεσία στους τομείς της αεροναυπηγικής βιομηχανίας και της αεροδιαστημικής βιομηχανίας. Θα πρέπει να είναι εξοικειωμένοι με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και να γνωρίζουν την αγγλική γλώσσα. Στην επιλογή τους δεν θα παίζει κανέναν απολύτως ρόλο, το φύλο, ή το χρώμα των υποψηφίων κοσμοναυτών, όπως δήλωσε ο Σεργκέι Κρικάλεφ, ενώ όλοι οι υποψήφιοι θα πρέπει πρωτίστως να είναι υγιείς, να είναι κάτω των 35 ετών, να έχουν ύψος από 1.50 έως 1.90 μ. και το βάρος τους να μη υπερβαίνει τα 90 κιλά. Εκτός όμως από τα σωματικά προσόντα, οι υποψήφιοι πρέπει να είναι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κατά την οποία θα έχουν αποκτήσει κάποια εξειδίκευση. Όλα αυτά τα προσόντα θα εξετασθούν στο πρώτη και δεύτερη φάση της επιλογής, ενώ στην τρίτη φάση θα εξετασθούν, πάνω σε ζητήματα της ειδικότητας τους, οι μαθησιακές τους δυνατότητες και οι τεχνολογικές τους γνώσεις. Οι υποψήφιοι θα μπορούν να καταθέσουν όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά για να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό αυτό, ταχυδρομικώς, ενώ τις επόμενες μέρες θα υπάρξει λεπτομερής απαρίθμηση των συγκεκριμένων δικαιολογητικών που θα πρέπει να καταθέσουν οι υποψήφιοι, στην ιστοσελίδα του Κέντρου Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών. Είναι η πρώτη φορά που η Ρωσία ζητά νέους κοσμοναύτες από το 2012 και η 17η φορά στην ιστορία του ρωσικού διαστημικού προγράμματος. Ωστόσο όπως δήλωσε ο Κρικάλεφ, οι υποψήφιοι θα πρέπει να αρχίσουν να προετοιμάζονται από τώρα. Αυτή την στιγμή υπάρχουν 30 ρώσοι κοσμοναύτες, εκ των οποίων 14 δεν έχουν συμμετάσχει σε διαστημικές πτήσεις. Οκτώ έχουν συμμετάσχει σε μια διαστημική πτήση ο καθένας, τέσσερις σε δύο, δύο σε τρεις πτήσεις, ενώ οι κοσμοναύτες Φιοντόρ Γιουρτσίχιν και Γκενάντι Παντάλκα, έχουν συμμετάσχει αντίστοιχα σε τέσσερις και πέντε πτήσεις ο καθένας. Ο ηλικίας 58 ετών Γκενάντι Παντάλκα κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ παραμονής στο διάστημα με 878 ημέρες και είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία ρώσος κοσμοναύτης. Νεότερος σε ηλικία κοσμοναύτης είναι ο Ιβάν Βάγκνερ, ο οποίος γεννήθηκε το 1985.

NASA: Ανακαλύφθηκε νέος εξωπλανήτης «δίδυμος» με τη Γη. Επιστήμονες της NASA ανακάλυψαν έναν νέο εξωπλανήτη που έχει την ίδια μάζα με τη Γη και περιφέρεται γύρω από το άστρο του στην ίδια απόσταση που έχει η τροχιά του πλανήτη μας από τον Ήλιο. Όμως, από την άλλη, πιθανότατα είναι μια «χιονόμπαλα», ένας τόσο παγωμένος κόσμος που θα είναι αδύνατο να φιλοξενεί ζωή – τουλάχιστον όπως την ξέρουμε- επειδή το μητρικό άστρο του είναι υπερβολικά αχνό. Ο εξωπλανήτης OGLE-2016-BLG-1195Lb απέχει περίπου 13.000 έτη φωτός και το άστρο του μπορεί να μην είναι καν κανονικό άστρο, αλλά πιθανώς ένας καφέ νάνος, δηλαδή ένα παρ’ ολίγον άστρο, που δεν έγινε ποτέ τόσο καυτό, ώστε να ενεργοποιήσει τη διαδικασία της πυρηνικής σύντηξης στο εσωτερικό του. Η μάζα του είναι μόνο το 7,8% του Ήλιου, στα όρια ακριβώς του να θεωρηθεί άστρο. Επειδή το άστρο του έχει τόσο αχνή ακτινοβολία, ο νέος εξωπλανήτης εκτιμάται ότι είναι υπερβολικά κρύος, ίσως πιο κρύος και από τον Πλούτωνα στο ηλιακό μας σύστημα, οπότε αποκλείεται να κυλά νερό στην επιφάνειά του. Μάλλον όλος ο πλανήτης θα είναι ένα…παγάκι. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Γιόσι Σβάρτσβαλντ του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters», πραγματοποίησαν την ανακάλυψη με το δίκτυο επίγειων τηλεσκοπίων ΚMTNet και με το αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer. Ο πλανήτης είναι ο μικρότερος που έχει ποτέ ανακαλυφθεί με τη λεγόμενη μέθοδο του μικροφακού. Η τεχνική (του βαρυτικού) μικροφακού βασίζεται στο φαινόμενο της βαρυτικής εστίασης – όπου η βαρύτητα ενός άστρου (που πιθανόν να συνοδεύεται από έναν πλανήτη) παίζει το ρόλο του μεγεθυντικού φακού για το φως ενός άλλου μακρινού άστρου. Η εξέλιξη της λαμπρότητας του μακρινού άστρου αποκαλύπτει όχι μόνο την ύπαρξη του πλανήτη, αλλά και πολλά χαρακτηριστικά του όπως η μάζα, το είδος της τροχιάς και η περίοδος. http://physicsgg.me/2017/04/27/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%86%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%87%ce%b9%ce%bf%ce%bd%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bb/

Πως γνωρίζουμε ότι το σύμπαν «επιταχύνεται»; Το σύμπαν διαστέλλεται. Αυτό είναι γνωστό από την φασματική ανάλυση του φωτός μακρινών γαλαξιών που αποκαλύπτει την μετατόπιση των σκοτεινών γραμμών απορρόφησης προς το ερυθρό. Όμως το γεγονός ότι η διαστολή του σύμπαντος είναι επιταχυνόμενη, είναι πολύ πιο δύσκολο να αποδειχθεί. Απαιτείται και η μελέτη των υπερκαινοφανών αστέρων τύπου Ια, που θεωρούνται ιδανικά απόλυτα κηρία. Το βίντεο «διάρκειας ενός λεπτού» που ακολουθεί μας εξηγεί πως διαπιστώνουμε ότι το σύμπαν διαστέλλεται επιταχυνόμενα: http://physicsgg.me/2017/04/26/%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b3%ce%bd%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b6%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%8c%cf%84%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%84%ce%b1%cf%87%cf%8d%ce%bd/

Markus I: Νέο design και τρόπος ελέγχου για το επαναστατικό ελληνικό προσθετικό χέρι. Σημαντικά πιο κοντά στο πρότυπο ενός αληθινού ανθρώπινου χεριού (τόσο σε επίπεδο σχεδιασμού, όσο και ελέγχου) έφτασε, μέσα σε διάστημα ενός χρόνου, το προσθετικό χέρι Markus Ι, που δημιουργήθηκε από δύο Έλληνες φοιτητές, και δεν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση για να χρησιμοποιηθεί. Όπως είπαν στο naftemporiki.gr ο Βασίλειος Χειλάς, φοιτητής στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και ο Γεώργιος Φιλανδριανός, φοιτητής της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ, μέσα στον έναν χρόνο που πέρασε από το «ντεμπούτο» του Markus I στο Athens Science Festival, έχει γίνει σημαντική δουλειά τόσο όσον αφορά στο design, όσο και στον αλγόριθμο λειτουργίας. «Ενδεικτικά το νέο design συνιστά επεξεργασμένη εκδοχή ένος αληθινού ανθρώπινου χεριού που προήλθε ύστερα από 3d scanning. Με άλλα λόγια είμαστε σε θέση να τυπώσουμε σε δικό μας πλέον 3d printer το ακριβές λειτουργικό αντίγραφο ένος πραγματικού ανθρώπινου χεριού. Αξίζει να σημειωθεί οτι το υλικό το οποίο χρησιμοποιείται είναι εμποτισμένο με ίνες ανθρακονήματος προσδίδοντάς του τόσο ανθεκτικότητα όσο και αντοχή. Επιπλέον οι κινητήρες οι οποίοι έχουμε χρησιμοποιήσει είναι αρκετά πιο εξελιγμένοι δίνοντάς του αρκετά μεγάλη δυνάμη και σταθερότητα, ενώ παράλληλα μειώνεται ακόμα περισσότερο η ενεργειακή κατανάλωση» αναφέρουν οι δημιουργοί του Markus I. Όλα αυτά ωστόσο, όπως επισημαίνουν, δεν επιβαρύνουν ιδιαίτερα το κόστος κατασκευής – το οποίο, υπενθυμίζεται, ήταν γύρω στα 250 ευρώ, εξαιρετικά χαμηλό για τα δεδομένα των προσθετικών μελών. Όσον αφορά στο λειτουργικό κομμάτι, οι δύο φοιτητές αναφέρουν πως, μετά από feedback που ελήφθη από άτομα με ακρωτηριασμό, προέκυψε οτι η στέκα που διαβάζει τα εγκεφαλικά κύματα δεν συνάδει με το αισθητικό κομμάτι, «και γενικότερα η BCI (Brain Computer Interface) τεχνολογία στην οποία βασιστήκαμε απευθύνεται σε πιο βαριές καταστάσεις». Έτσι, όπως προσθέτουν, ύστερα από επεξεργασία και ανάλυση των μοτίβων κίνησης που εκτελεί ο χρήστης, οδηγήθηκαν στην ανάπτυξη ένος επιπλέον αλγορίθμου που βασίζεται στον συνδυασμό αισθητήρων τοποθετημένων τόσο στα ακροδάχτυλα όσο και στο εσωτερικό της κατασκευής. »Η κίνηση που τελικά θα πραγματοποιηθεί αναγνωρίζεται αυτόματα από τους αισθητήρες στα ακροδάχτυλα, ενώ το πότε και κατά πόσο θα γίνει, από τους αισθητήρες στο εσωτερικό του χεριού» παρέχοντας στον χρήστη τον πλήρη έλεγχο, υπογραμμίζουν οι δημιουργοί του Markus I. Στον στίβο του επιχειρείν «Aφού αναπτύξαμε το Markus Ι, λάβαμε πολλά μηνύματα τα οποία έδειχναν την ανάγκη του κόσμου να αποκτήσει κάτι ανάλογο. Ωστόσο ,η γνώσεις μας περί management, εμπορικότητας και διάθεσης ήταν πενιχρές. Ουσιαστικός αρωγός στην προσπάθεια απόκτησης τέτοιων γνώσεων στάθηκε το πρόγραμμά “Επιχειρηματικότητα στην Πράξη” υπεύθυνος του οποίου είναι ο καθηγητής κ. Νικόλαος Μυλωνάς, Αναπληρωτής Πρύτανης Οικονομικών Υποθέσεων του ΕΚΠΑ» λένε οι δύο φοιτητές. Όπως τονίζουν, το συγκεκριμένο πρόγραμμα αυτό αποτέλεσε μια ουσιαστική βοήθεια καθώς τους έφερε σε επαφή τόσο μεν με γνώσεις, «αλλά κυρίως με εξαιρετικά άτομα, άριστους επιστήμονες στους τομείς τους οι οποίοι μας προέτρεψαν προς διάφορες κατευθύνσεις. Ωστόσο ένας εξ΄αυτών ο οποίος είναι μαζί μας από την αρχή είναι ο Δρ. Αντώνης Λιβιεράτος εξαιρετικός επιστήμονας όσο και άνθρωπος». Αυτή τη στιγμή, η startup των δημιουργών του Markus I στεγάζεται στα γραφεία της Θερμοκοιτίδας Nεοφυών Επιχειρήσεων Αθηνών- με τους δύο φοιτητές να υπογραμμίζουν πως οι βλέψεις με τις οποίες ξεκίνησε το όλο εγχείρημα έχουν παραμείνει αναλλοίωτες: «Στόχος μας είναι ο άνθρωπος και η καλυτέρευση της ζωής του. Σύμφωνα με αυτό ξεκινήσαμε και συνεχίζουμε να πορευόμαστε. Ωστόσο το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον δεν γίνεται να το γνωρίζουμε αλλά ελπίζουμε η προσπάθειά μας να αποδώσει καρπούς». Στην φωτογραφία ο Γεώργιος Φιλανδριανός, φοιτητής της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ και ο Βασίλειος Χειλάς, φοιτητής στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. http://www.naftemporiki.gr/story/1228575/markus-i-neo-design-kai-tropos-elegxou-gia-to-epanastatiko-elliniko-prosthetiko-xeri

Έτοιμος να ξυπνήσει από τη «χειμερία νάρκη» ο επιταχυντής του CERN. Έχει ξεκινήσει ήδη η αντίστροφη μέτρηση για την επανεκκίνηση του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN, μετά την προγραμματισμένη διακοπή από τον Δεκέμβριο της περασμένης χρονιάς, για τη συντήρησή του. Καθώς ο LHC αναμένεται να τεθεί ξανά σε λειτουργία στις αρχές Μαΐου, οι υπεύθυνοι του CERN έκαναν έναν απολογισμό των τεχνικών εργασιών που πραγματοποιήθηκαν στο μηχάνημα στη διάρκεια της «χειμερίας νάρκης» του. Αν και ανάλογες εργασίες γίνονται κάθε χρόνο, φέτος το χρονικό διάστημα διακοπής της λειτουργίας του επιταχυντή ήταν ιδιαίτερα μεγάλο, ώστε να μπορέσει να γίνει πιο εκτεταμένη συντήρηση και αναβάθμιση διάφορων τμημάτων του εξοπλισμού του. Έτσι, σε πρώτη φάση αφαιρέθηκε όλο το υγρό ήλιο από τη διάταξη, ώστε να μπορέσουν να ελεγχθούν όλα τα συστήματα ψύξης, εξαερισμού και ηλεκτροδότησης. Η επιθεώρηση έδειξε πως χρειαζόταν να αντικατασταθεί ένας από τους 1.232 υπεραγώγιμους διπολικούς μαγνήτες που βρίσκονται περιμετρικά της σήραγγας του επιταχυντή, και οι οποίοι διατηρούν να διατηρούν σε τροχιά τις δέσμες των σωματιδίων. Όταν ένας νέος μαγνήτης πήρε τη θέση του, οι επιστήμονες πραγματοποίησαν εξονυχιστικούς ελέγχους για να διαπιστώσουν πως λειτουργεί σωστά. Επίσης, αντικαταστάθηκε μία «ασπίδα» κατά της ακτινοβολίας, στο Μεγάλο Σύγχροτρο Πρωτονίων (SPS) το οποίο λειτουργεί ως τροφοδότης των μεγαλύτερων επιταχυντών του CERN. Όταν οι δέσμες σωματιδίων στο SPS έχουν πλέον απολέσει την εστίασή τους, τότε οι επιστήμονες μπορούν να τις εκτρέψουν για να πέσουν πάνω στην «ασπίδα» ώστε να απορροφηθούν με ασφάλεια. Σημαντικές τεχνικές εργασίες έγιναν επίσης στο πείραμα CMS (Compact Muon Solenoid), το οποίο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πειραματική επιβεβαίωση της ύπαρξης του σωματιδίου Χιγκς. Η βασικότερη ήταν η αντικατάσταση του ανιχνευτή pixels του CMS, δηλαδή της κάμερας που αναλαμβάνει να αποτυπώσει τις τροχιές σωματιδίων τα οποία κινούνται με ταχύτητα κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Ο καινούριος ανιχνευτής έχει την ικανότητα να αποτυπώνει περίπου 120 εκατομμύρια pixel, με ταχύτητα 40 εκατομμυρίων καρέ το δευτερόλεπτο. Αντίθετα, ο «προκάτοχός» του είχε σχεδόν τη μισή ευαισθησία. Όταν ολοκληρώθηκε η αναβάθμιση και η συντήρηση του επιταχυντή, οι επιστήμονες πρόσθεσαν ξανά το υγρό ήλιο, έτσι ώστε να αποκατασταθεί η θερμοκρασία των μαγνητών στα κανονικά για τη λειτουργία του LHC επίπεδα, δηλαδή περίπου στους -271,25 βαθμούς Κελσίου. Με την ολοκλήρωση των τελικών ελέγχων, στις αρχές Μαΐου θα ξεκινήσουν ξανά οι συγκρούσεις δεσμών σωματιδίων μέσα στον επιταχυντή. Μέσα από αυτές τις συγκρούσεις, οι επιστήμονες ελπίζουν πως θα προκύψουν ενδείξεις κάποιας νέας φυσικής θεωρίας, η οποία θα πηγαίνει πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο, δηλαδή το ήδη γνωστό μοντέλο που περιγράφει τα «συστατικά» της ύλης και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, με εξαίρεση τη βαρύτητα. Επίσης, αναμένουν περισσότερα στοιχεία τα οποία θα κρίνουν την αξιοπιστία αποτελεσμάτων που προέκυψαν από προηγούμενες φάσεις λειτουργίας του LHC, και τα οποία φαίνεται να αντιβαίνουν στις προβλέψεις του Καθιερωμένου Προτύπου. Πρόσφατο παράδειγμα τα αποτελέσματα που παρουσιάσθηκαν τον Απρίλιο σε σεμινάριο στο CERN, και τα οποία υποδεικνύουν ανωμαλίες στις διασπάσεις μίας κατηγορίας βραχύβιων σωματιδίων (Β μεσονίων), τα οποία παράγονται από τις συγκρούσεις πρωτονίων στο εσωτερικό του επιταχυντή. http://www.naftemporiki.gr/story/1228562/etoimos-na-ksupnisei-apo-ti-xeimeria-narki-o-epitaxuntis-tou-cern

Σε διαστημική τροχιά η Ελλάδα. Πριν από δύο μήνες η είδηση για τη δημιουργία ελληνικής NASA είχε προκαλέσει σάλο στο Διαδίκτυο. Από χθες το σχετικό νομοσχέδιο βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση. Με αυτό όχι μόνο θεσμοθετείται η ίδρυση εθνικού διαστημικού φορέα αλλά καθορίζονται και οι προϋποθέσεις για την αδειοδότηση εταιρειών που ασχολούνται με δραστηριότητες εκτόξευσης, πτήσης και καθοδήγησης διαστημικών αντικειμένων ή αναπτύσσουν τεχνολογικές εφαρμογές ή διεκδικούν φάσμα στο Διάστημα κ.ά. Το σχέδιο. Το σχέδιο νόμου που περιλαμβάνει 25 άρθρα και εισάγει στο λεξιλόγιο της Ελλάδας της κρίσης ορισμούς και επικυρωμένες συνθήκες όπως: n Space object (κάθε αντικείμενο που εκτοξεύεται ή που προορίζεται για εκτόξευση σε θέση τροχιάς γύρω από τη Γη ή σε προορισμό πέραν της τροχιάς της Γης και κάθε συσκευή/σύστημα που προορίζεται για την εκτόξευση ενός αντικειμένου). n «Συνθήκη για το Εξωατμοσφαιρικό Διάστημα»/Outer Space Treaty (η Συνθήκη επί των αρχών που διέπουν τις δραστηριότητες των κρατών κατά την εξερεύνηση και χρήση του Εξωατμοσφαιρικού Διαστήματος, περιλαμβανομένων της Σελήνης και άλλων ουράνιων σωμάτων). n «Συμφωνία για τη διάσωση αστροναυτών και την επιστροφή διαστημικών αντικειμένων» (επικυρώθηκε από την Ελλάδα στις 20 Νοεμβρίου 1974). Με το νομοσχέδιο ορίζονται οι υποχρεώσεις και οι προϋποθέσεις για την αδειοδότηση νομικών προσώπων αναφορικά με την άσκηση διαστημικών δραστηριοτήτων. Επιπλέον, συστήνεται ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία Ελληνικός Διαστημικός Οργανισμός ΑΕ και τον διακριτικό τίτλο ΕΛΔΟ ΑΕ (Hellenic Space Agency SA). Οροι και προϋποθέσεις Η άδεια για την άσκηση των διαστημικών δραστηριοτήτων χορηγείται με απόφαση του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης σε φορέα που αιτείται, εφόσον πληρούνται συγκεκριμένοι όροι. Η αίτηση που συνοδεύεται από παράβολο 6.000 ευρώ περιλαμβάνει τα εξής: α) Πλήρη στοιχεία της ταυτότητας του φορέα και της νομικής του μορφής (νομιμοποιητικά έγγραφα), β) παρουσίαση των παρελθουσών, τρεχουσών και μελλοντικών δραστηριοτήτων του, καθώς και των τεχνικών, οικονομικών και νομικών εγγυήσεών του, γ) πλήρη και ακριβή περιγραφή των διαστημικών δραστηριοτήτων προς αδειοδότηση, δ) πλήρη στοιχεία της ταυτότητας του διαστημικού αντικειμένου προς αδειοδότηση, ε) πλήρη στοιχεία της ταυτότητας του-ων κατασκευαστή-ών του διαστημικού αντικειμένου, στ) υπεύθυνη δήλωση του φορέα περί συμμόρφωσης στις περιβαλλοντικές απαιτήσεις και πρακτικές καθώς και στην κείμενη ελληνική και διεθνή περιβαλλοντική νομοθεσία, ζ) πλήρη στοιχεία της ταυτότητας των φυσικών ή νομικών προσώπων, για λογαριασμό των οποίων θα διεξαχθούν οι διαστημικές δραστηριότητες, η) πλήρη στοιχεία της ταυτότητας των προσώπων που θα συμμετάσχουν στις διαστημικές δραστηριότητες, θ) κάθε άλλο χρήσιμο στοιχείο, το οποίο μπορεί να είναι σχετικό με την απόφαση του υπουργού για τη χορήγηση της άδειας, ι) συμβόλαιο ασφαλιστικής κάλυψης βάσει του άρθρου 11 και ια) τα στοιχεία που απαιτούνται για την καταχώρηση στο Εθνικό Αρχείο/Μητρώο Διαστημικών Αντικειμένων, καθώς και την κοινοποίηση στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ. Κρίνεται ως σημαντικό ότι προβλέπεται να τηρείται στο υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης Εθνικό Αρχείο/Μητρώο Διαστημικών Αντικειμένων, όπου καταχωρούνται όλα τα διαστημικά αντικείμενα για τα οποία η Ελλάδα είναι, μόνη της ή από κοινού με άλλο κράτος, το κράτος εκτόξευσης, εκτός εάν η καταγραφή πραγματοποιείται από άλλο κράτος ή διεθνή οργανισμό, σύμφωνα με τη Σύμβαση για την καταγραφή διαστημικών αντικειμένων. Αν η διαστημική δραστηριότητα είναι προς το δημόσιο συμφέρον, ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης μπορεί να καθορίσει χαμηλότερο ποσό ή να απαλλάξει τον φορέα από την υποχρέωση ασφάλισης με διοικητική απόφαση, λαμβάνοντας υπόψη τους κινδύνους που συνδέονται με τη διαστημική δραστηριότητα και την οικονομική ικανότητα του λειτουργού. Οι διαστημικές δραστηριότητες είναι προς το δημόσιο συμφέρον αν εξυπηρετούν την εθνική ασφάλεια, την επιστήμη, την έρευνα ή την εκπαίδευση. Η ασφάλιση δεν είναι απαραίτητη εάν το ίδιο το ελληνικό κράτος είναι ο φορέας. Στη διαβούλευση έως τις 2 Μαΐου Ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης δύναται να ζητήσει την παροχή γνωμοδότησης από εμπειρογνώμονες (φυσικά ή νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου με πολυετή και διεθνή εμπειρία στους τομείς του Διαστήματος ή/και των αμυντικών συστημάτων), τους οποίους ορίζει για τον έλεγχο των στοιχείων της αίτησης. Ορίζεται ότι το περιεχόμενο της αίτησης γνωστοποιείται στα υπουργεία Οικονομίας και Ανάπτυξης, Εθνικής Αμυνας, Παιδείας, Ερευνας και Θρησκευμάτων, Εξωτερικών και Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Σε περίπτωση υποβολής τεκμηριωμένων αντιρρήσεων ή αρνητικής κρίσης έστω και ενός υπουργείου επί της αιτήσεως για αδειοδότηση, εντός 30 ημερών από την αποστολή της αίτησης, το αίτημα του φορέα απορρίπτεται, ενώ σε διαφορετική περίπτωση τεκμαίρεται η συναίνεση του αντίστοιχου υπουργείου. Υπάρχει πρόνοια για κυρώσεις. Κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που διεξάγει διαστημικές δραστηριότητες χωρίς αδειοδότηση τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο έτη, καθώς και με πρόστιμο από 30.000 έως 300.000 ευρώ. Το ίδιο ισχύει και για όποιον έχει υποβάλει αίτηση για άδεια, κοινοποιεί εκ προθέσεως εσφαλμένες ή ημιτελείς πληροφορίες για τις σχετικές διαστημικές δραστηριότητες. Οι διατάξεις του σχεδίου νόμου, το οποίο θα βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση μέχρι τις 2 Μαΐου 2017, εφαρμόζονται σε διαστημικές δραστηριότητες οι οποίες είτε ασκούνται εντός της ελληνικής επικράτειας είτε ασκούνται εκτός ελληνικής επικράτειας, εάν χρησιμοποιούνται εγκαταστάσεις, προσωπικό ή κινητή-ακίνητη περιουσία που ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο ή που υπάγονται στη δικαιοδοσία του. Επίσης, αφορούν σε δραστηριότητες, ανεξαρτήτως τοποθεσίας, εφόσον διεξάγονται από φυσικά πρόσωπα ελληνικής υπηκοότητας ή νομικά πρόσωπα που εδρεύουν στην Ελλάδα και εάν αυτό προβλέπεται από διεθνή συμφωνία ή συνθήκη. Ο Ελληνικός Διαστημικός Οργανισμός Ιδιαίτερο κεφάλαιο στο σχέδιο νόμου αφορά στην ίδρυση της ανώνυμης εταιρείας «Ελληνικός Διαστημικός Οργανισμός ΑΕ». Ορίζεται ότι θα εποπτεύεται από τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης και θα λειτουργεί «χάριν του δημοσίου συμφέροντος κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας». Η διάρκεια της εταιρείας Ελληνικός Διαστημικός Οργανισμός ορίζεται σε 30 έτη και σκοπός της είναι η αναζήτηση, προώθηση και συμμετοχή ή/και διαχείριση προγραμμάτων και έργων σχετικά με τις διαστημικές δραστηριότητες σε τομείς όπως η επιστημονική έρευνα, η τεχνολογία, οι τηλεπικοινωνίες, η άμυνα και η ασφάλεια, η οικονομία, το περιβάλλον, η αγροτική ανάπτυξη, οι μεταφορές, η ηλεκτρονική διακυβέρνηση και το εμπόριο. Οι πόροι, το προσωπικό και οι προσλήψεις Οι πόροι του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού προέρχονται από: α) την εκμετάλλευση δικαιωμάτων επί των διαστημικών αντικειμένων, των δορυφόρων, των δορυφορικών τροχιών και των συναφών ραδιοσυχνοτήτων που έχουν εκχωρηθεί στην εταιρεία, β) χορηγίες, έσοδα και χρηματοδοτήσεις από δημόσιες επιχειρήσεις, φορείς πάσης φύσεως, Ταμεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και άλλους διεθνείς οργανισμούς που δραστηριοποιούνται από κοινού σε έργα ή προγράμματα του διαστημικού τομέα, γ) την παροχή υπηρεσιών και τη μεταβίβαση των δικαιωμάτων χρήσης επιστημονικών - ερευνητικών έργων και μελετών, δ) δωρεές, κληρονομιές, κληροδοσίες, εισπράξεις από τόκους καταθέσεων, προσόδους από την εκμετάλλευση της περιουσίας του και λοιπά πάσης φύσεως έσοδα από νόμιμες πηγές, ε) χορηγίες από ιδιώτες. Με κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομικών, Οικονομίας και Ανάπτυξης, και Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, η εταιρεία δύναται να επιχορηγείται από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) ή από τον τακτικό προϋπολογισμό, για την πραγματοποίηση του σκοπού της. Η εταιρεία δύναται, κατά παρέκκλιση των κείμενων διατάξεων, να προσλαμβάνει έως 10 ειδικούς επιστήμονες εγνωσμένης αξίας στο εξειδικευμένο πεδίο του Διαστήματος. Κατά την έναρξη λειτουργίας της εταιρείας και για να καλυφθούν άμεσες ανάγκες στελέχωσης, επιτρέπεται να αποσπώνται στην εταιρεία, κατά παρέκκλιση των κείμενων διατάξεων, έως έξι στελέχη του υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης και της ΕΕΤΤ. Προνόμια - φορολογικές απαλλαγές Είναι αξιοσημείωτο ότι ορίζεται πως η Ελληνικός Διαστημικός Οργανισμός ΑΕ «απολαμβάνει όλων των διοικητικών, οικονομικών, δικαστικών, ουσιαστικού και δικονομικού δικαίου προνομίων και ατελειών του Δημοσίου. Επίσης, απαλλάσσεται από την καταβολή δασμών, άμεσων ή έμμεσων φόρων, πλην του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ), του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων και του Ειδικού Φόρου επί Ακινήτων, εισφορών υπέρ τρίτων και τελών οποιασδήποτε φύσεως για τον εισαγόμενο από αυτήν εξοπλισμό που προορίζεται για την εκπλήρωση των σκοπών της, σύμφωνα με τις ισχύουσες κάθε φορά διατάξεις». Ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής κ. Νίκος Παππάς σε δηλώσεις του χαρακτήρισε προφανή την αναγκαιότητα της σύστασης για πρώτη φορά στην Ελλάδα ενός διαστημικού οργανισμού «με συντονιστικές και αποφασιστικές αρμοδιότητες». Οπως είπε: «Η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες της ΕΕ που δεν διαθέτει έναν αντίστοιχο φορέα προκειμένου να αξιοποιεί εμπορικά, επιστημονικά και ερευνητικά τα δικαιώματά της σε διαστημικό φάσμα, καθώς και την πληθώρα ερευνητικών και επιστημονικών εφαρμογών και πόρων που διαθέτουν οι ευρωπαϊκοί και διεθνείς οργανισμοί». Το Νομοσχεδιο. http://www.opengov.gr/digitalandbrief/wp-content/uploads/downloads/2017/04/sxedio_nomou_diastimiko.pdf http://www.tovima.gr/society/article/?aid=876002 Η Peggy Whitson σπάει το ρεκόρ που είχαν οι άνδρες αστροναύτες για τον χρόνο παραμονής στο διάστημα. Η Peggy Whitson δεν είναι μόνο η πρώτη γυναίκα που διευθύνει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για δεύτερη φορά, αλλά είναι και η γηραιότερη γυναίκα που πέταξε στο διάστημα για τη NASA. Η Whitson όμως από τη Δευτέρα κρατά και ένα ακόμα ρεκόρ πολύ σημαντικό. Είναι ένα ρεκόρ το οποίο μέχρι πρόσφατα το είχαν άνδρες. Είναι η αστροναύτης με το περισσότερο συσσωρευμένο χρόνο πάνω στο διάστημα. Όχι μόνο από τη Nasa, αλλά από οποιονδήποτε αστροναύτη από οποιαδήποτε διαστημική υπηρεσία. Η Whitson έσπασε το ρεκόρ αυτό στη 1.27 π.μ. όταν συμπλήρωσε συνολικά 534 μέρες, 2 ώρες και 49 λεπτά στο διάστημα προσπερνώντας τον Jeff Williams που μέχρι τότε κρατούσε το ρεκόρ για 534 μέρες, 2 ώρες και 48 λεπτά στο διάστημα. Η Whitson βέβαια θα ξεπεράσει κατά πολύ τον Williams καθώς δεν αναμένεται να επιστρέψει πριν τον Σεπτέμβριο. Τη στιγμή που θα πατήσει το πόδι της στη Γη θα έχει περάσει 650 μέρες στο διάστημα. Συγχαρητήρια Peggy Whitson! http://www.pronews.gr/portal/20170425/genika/diastima/49/i-peggy-whitson-spaei-rekor-poy-eihan-oi-andres-astronaytes-gia-ton

«Ψαρεύοντας» κοσμικά σωματίδια από άλλους Γαλαξίες με ένα μπαλόνι. Στόχος της ΝΑSA είναι ο εντοπισμός και η παρακολούθηση των κοσμικών σωματιδίων υψηλής ενέργειας που καταφτάνουν στον πλανήτη από «εξωτικές» πηγές εκτός του Γαλαξία. Στην εκτόξευση ενός τεράστιου «παρατηρησιακού μπαλονιού» υψηλής πίεσης με όργανα μέτρησης του κοντινού διαστήματος, προχώρησε η NASA από πλατφόρμα στη Νέα Ζηλανδία, ξεκινώντας μία νέα αποστολή 100 ημερών, μετά από αλλεπάλληλες αναβολές λόγω κυκλώνων και καταιγίδων στην περιοχή. Κοντινό διάστημα είναι η περιοχή της γήινης ατμόσφαιρας μεταξύ 20 και 100 χιλιομέτρων πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, που περιλαμβάνει την στρατόσφαιρα, τη μεσόσφαιρα και την κατώτερη θερμόσφαιρα. Στόχος της Αμερικανικής Υπηρεσίας Αεροναυπηγικής και Διαστήματος είναι ο εντοπισμός και η παρακολούθηση των κοσμικών σωματιδίων υψηλής ενέργειας που καταφτάνουν στον πλανήτη από πηγές εκτός του Γαλαξία μας, και εισχωρούν στην γήινη ατμόσφαιρα. Για τον σκοπό αυτό, το μπαλόνι θα κάνει αργά τον γύρο της Γης τουλάχιστον δύο φορές, ανιχνεύοντας τους ουρανούς, πριν επιστρέψει στο έδαφος. «Η ακριβής προέλευση αυτών των σωματιδίων παραμένει ένα μεγάλο μυστήριο που θέλουμε να λύσουμε. Γεννιούνται στις τεράστιες μαύρες τρύπες στα κέντρα των μακρινών Γαλαξιών; Ξεκινούν από μικρά περιστρεφόμενα αστέρια;» αναρωτιέται η επικεφαλής των ερευνών Άντζελα Ολίντο, του πανεπιστημίου του Σικάγο, που ελπίζει να πλησιάσει σε μία πιο ασφαλή υπόθεση μέσα στις επόμενες 100 μέρες. Το επιστημονικό μπαλόνι που έχει μέγεθος ενός μικρού γηπέδου ξεκίνησε το ταξίδι του το απόγευμα της Τρίτης, από το Γουανάκα της δυτικής νήσου της Νέας Ζηλανδίας, που τα τελευταία τρία χρόνια αποτελεί την σχεδόν μόνιμη βάση της NASA για τέτοιες αποστολές. http://physicsgg.me/2017/04/26/%cf%88%ce%b1%cf%81%ce%b5%cf%8d%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%ac/

Νέα τεχνολογία αυτοφορτιζόμενης μπαταρία λιθίου-ιόντων - Έλληνας ο δημιουργός. Ποιος δεν έχει έχει γνωρίσει την εμπειρία να ξεμένει το κινητό του τηλέφωνο από μπαταρία; Υπάρχει άραγε περίπτωση κάποτε κάτι τέτοιο να αποτελέσει οριστικά παρελθόν; Σε αυτό ακριβώς αποσκοπεί μια νέα τεχνολογία που αναπτύσσει η ομάδα ενός έλληνα ερευνητή της διασποράς, του καθηγητή Γιώργου Δημόπουλου του Πανεπιστημίου ΜακΓκιλ του Καναδά, με στόχο την πρώτη αυτοφορτιζόμενη-επαναφορτιζόμενη μπαταρία λιθίου-ιόντων μέσω ηλιακής ενέργειας. Οι μπαταρίες λιθίου έχουν επιτρέψει την ταχεία εξάπλωση όλων των ειδών κινητών συσκευών, όπως τα «έξυπνα» κινητά και οι «ταμπλέτες», όμως απαιτούν συχνή επαναφόρτιση λόγω της περιορισμένης ενεργειακής χωρητικότητάς τους. Μία κάποια λύση -αλλά όχι απόλυτα ικανοποιητική- είναι οι φορητοί ηλεκτρικοί φορτιστές (π.χ. τα powerbanks). Μία καλύτερη εναλλακτική είναι οι φορητοί ηλιακοί φορτιστές, αλλά αυτές οι υβριδικές συσκευές είναι δύσκολο να σμικρυνθούν λόγω των πολύπλοκων κυκλωμάτων τους. Ακριβώς για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου McGill και του ερευνητικού Ινστιτούτου Hydro-Quebec του Κεμπέκ, με επικεφαλής τον Δημόπουλο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Communications", αναπτύσσουν μια συσκευή ικανή να συλλέγει και να αποθηκεύει ενέργεια χρησιμοποιώντας το φως του ήλιου. Με άλλα λόγια, μια αυτοφορτιζόμενη-επαναφορτιζόμενη υβριδική μπαταρία, που θα χρησιμοποιεί ως πηγή την ηλιακή ενέργεια για να παράγει ηλεκτρισμό. Οι ερευνητές έδειξαν ότι είναι δυνατό ο ένας πόλος (κάθοδος) μιας συμβατικής μπαταρίας λιθίου-ιόντων να «ευαισθητοποιηθεί» στο φως του ήλιου, ενσωματώνοντας ειδικά μόρια-φωτοσυλλέκτες. Το επόμενο βήμα θα είναι να αναπτύξουν και τον άλλο πόλο (άνοδο), ώστε να κλείσουν το κύκλωμα της μπαταρίας, επιτρέποντας έτσι στην ενέργεια που παράγει η κάθοδος, να μεταφέρεται και να αποθηκεύεται στην άνοδο. Αν τα καταφέρουν, θα έχουν δημιουργήσει την πρώτη στον κόσμο κατά 100% αυτοφορτιζόμενη ηλιακή μπαταρία λιθίου-ιόντων. «Έχουμε κάνει έως τώρα τη μισή δουλειά», δήλωσε ο Δημόπουλος. «Ξέρουμε ότι μπορούμε να σχεδιάσουμε το ηλεκτρόδιο που απορροφά το φως. Πιστεύουμε ότι είναι δυνατή μια μπαταρία που θα φορτίζεται από το φως». Ο έλληνας ερευνητής εκτιμά ότι θα χρειασθούν μερικά χρόνια ακόμη για να ολοκληρωθεί και το δεύτερο σκέλος του στόχου, αλλά αισιοδοξεί ότι τελικά η νέα μπαταρία θα παίξει σημαντικό ρόλο στις φορητές συσκευές του μέλλοντος. Ο Γιώργος Δημόπουλος αποφοίτησε από τη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων και Μεταλλουργών του ΕΜΠ και από το 1983 είναι καθηγητής της μηχανικής των υλικών στο Πανεπιστήμιο McGill. Σήμερα είναι πρόεδρος στη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων και Υλικών του καναδικού πανεπιστημίου και η έρευνά του εστιάζεται στα ανόργανα υλικά που έχουν περιβαλλοντικές και ενεργειακές εφαρμογές. Έχει στο ενεργητικό του πάνω από 250 επιστημονικές δημοσιεύσεις και δέκα τεχνολογικές πατέντες. http://www.pronews.gr/portal/20170426/genika/tehnologia/51/nea-tehnologia-aytofortizomeni-mpataria-lithioy-ionton-ellinas-o

Η ανατομία του πλανήτη μας. Η Γη βρίσκεται 149,6 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο. Σχηματίστηκε πριν από 4,5 δις χρόνια περίπου. Είναι ο μόνος πλανήτης που ξέρουμε μέχρι σήμερα, ότι μπορεί να φιλοξενήσει ζωή. Δεν μοιάζει με κανέναν άλλο στο ηλιακό μας σύστημα. Η εκπομπή Space και ο Τζέρεμι Γουίλκς βρίσκεται στην Ρώμη για να μας δώσει μια εικόνα για τον πλανήτη που κατοικούμε. «Η Γη είναι πολύ ιδιαίτερος πλανήτης. Τη βλέπετε πίσω μου. Είναι ένας εντυπωσιακός πλανήτης. Το 70% της επιφάνειάς του καλύπτεται από νερό. Έχουμε τεκτονικές πλάκες που μετακινούνται πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη. Η ατμόσφαιρα είναι πλούσια σε οξυγόνο και άζωτο και υδρατμούς. Όλα αυτά είναι αναγκαία για να έχουμε ζωή στον πλανήτη» εξηγεί ο Τζόζεφ Άσμπαχερ, διευθυντής του Κέντρου Παρατήρησης της Γης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Αντίθετα από τον Άρη και την Αφροδίτη, η Γη έχει τη σωστή θερμοκρασία και τη σωστή ατμοσφαιρική πίεση, ώστε να μπορεί να κυλά νερό στην επιφάνειά της. Παράλληλα νερό κυλά και κάτω από τη γη. Εδώ στη βίλα των Μεδίκων, υπάρχει το μόνο υδραγωγείο, που είναι σε συνεχή χρήση από τη ρωμαϊκή εποχή. Το νερό που υπάρχει στην επιφάνεια είναι αναγκαίο για να υπάρξει ζωή. Παίζει όμως και ζωτικό ρόλο, όσον αφορά τη γεωλογία του πλανήτη. «Είμαστε στο υδραγωγείο Aqua Virgo. Είναι μέρος ενός από τα σημαντικότερα υδραγωγεία που τροφοδοτούσαν τη Ρώμη από τον 1ο αιώνα π.Χ. Το νερό είναι πολύ σημαντικό συστατικό στοιχείο για τον σχηματισμό του μάγματος, αλλά και για το σχηματισμό ιζηματογενών, ηφαιστειογενών ή μεταμορφωμένων πετρωμάτων. Γι' αυτό το λόγο είναι πολύ σημαντικό για την εξέλιξη του πλανήτη μας» τόνισε ο Γκαμπριέλε Σκαράτσια-Μουνιόζα, καθηγητής γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Λα Σαπιέντζα στη Ρώμη. Η Αιώνια Πόλη και τα μνημεία της έχουν φτιαχτεί από λιωμένα πετρώματα που έχουν προέλθει από τον φλοιό της Γης: «Η Ρώμη έχει φτιαχτεί σε μεγάλο βαθμό από ηφαιστειογενή πετρώματα. Οι περίφημοι επτά λόφοι είναι φτιαγμένοι από τέτοια πετρώματα. Αυτό συγκεκριμένα ονομάζεται Tufo lionato, χάρις στο χρώμα του, που μοιάζει με το χρώμα της χαίτης του λιονταριού» επισημαίνει ο Γκαμπριέλε Σκαράτσια-Μουνιόζα και συμπληρώνει «Ο πλανήτης μας είναι φτιαγμένος κυρίως από σίδηρο, πυρίτιο και οξυγόνο. Αυτά τα στοιχεία αποτελούν τα 3/4 της σύστασης της Γης». Η διάμετρος της Γης είναι 12.742 χιλιόμετρα. Είναι λίγο μεγαλύτερη από της Αφροδίτης και διπλάσια από του Άρη. Τα περισσότερα πράγματα που γνωρίζουμε για τον πλανήτη, τα ανακαλύψαμε πολύ πρόσφατα. Όταν αυτές οι υδρόγειες σφαίρες στο Εθνικό Ινστιτούτο Αστροφυσικής της Ιταλίας φτιάχτηκαν πριν από 500 χρόνια, υπήρχε ακόμη διαμάχη αν ο Ήλιος γύριζε γύρω από τη Γη. «Η κατανόηση του πώς λειτουργεί το ηλιακό μας σύστημα είναι εντελώς πρόσφατη. Μιλάμε για τον Γαλιλαίο και τον Νεύτωνα και μετά για όλους τους υπόλοιπους. Προφανώς όλα αυτά μας προσέφεραν μια εντελώς διαφορετική οπτική. Στην αρχαιότητα πιστεύαμε ότι η Γη ήταν το κέντρο του σύμπαντος. Τώρα αντίθετα, γνωρίζουμε ότι ο Ήλιος είναι στο κέντρο του πλανητικού μας συστήματος, που είναι στο άκρο ενός γαλαξία, που με τη σειρά του είναι στα άκρα ενός απομονωμένου μέρους του Σύμπαντος. Αυτό μας έδωσε μια εντελώς διαφορετική οπτική του που βρισκόμαστε και του ποιοι είμαστε» επισημαίνει ο Νίτσι ντ' Αμίκο, πρόεδρος του Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ιταλίας. Η διαστημική τεχνολογία μας επιτρέπει να βελτιώνουμε τις γνώσεις μας καθημερινά. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος έχει στη διάθεσή του 15 δορυφόρους για την παρατήρηση της Γης, που εφοδιάζουν με πληροφορίες αυτό το κέντρο κοντά στη Ρώμη. Πέρα από τα δεδομένα καταγράφουν και μια μικρή μετατόπιση των μαγνητικών πόλων. «Αυτή τη στιγμή ο μαγνητικός πόλος μετακινείται περίπου 40 χλμ τον χρόνο, οδηγώντας μας σε μια αντιστροφή των πόλων. Το περιμέναμε εδώ και καιρό. Δεν είχαμε αντιστροφή εδώ και πάνω από 700.000 χρόνια. Αυτή η μετατόπιση θα ολοκληρωθεί στα επόμενα χιλιάδες χρόνια» εξηγεί ο Μάικλ Ραστ, επικεφαλής του τμήματος επιστημονικής στρατηγικής του Κέντρου Παρατήρησης της Γης. Ακόμη και οι πιο απομονωμένες περιοχές του πλανήτη μπορούν να έχουν τις απόλυτα ακριβείς συντεταγμένες τους από το διάστημα. Ο δορυφόρος Cryosat που εκτοξεύτηκε το 2010, δείχνει αυτή τη στιγμή τον πραγματικό αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής στις πολικές περιοχές. «Είχαμε το πιο ζεστό πολικό καλοκαίρι στην Αρκτική φέτος. Χάνουμε με ταχείς ρυθμούς όγκους πάγου. Αυτή τη στιγμή χάνουμε στην Ανταρκτική 125 κυβικά χιλιόμετρα τον χρόνο και το τριπλάσιο στην Γροιλανδία» αναφέρει ο Μάικλ Ρατ. Η Γη είναι ένας πλανήτης που έχει ένα δυναμικό κλίμα, εξαιτίας των φυσικών κύκλων, αλλά και της καταλυτικής παρουσίας των ανθρώπων τον τελευταίο αιώνα. Οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έχουν αλλάξει το κλίμα. «Αλλάξαμε τον πλανήτη. Αυτό είναι γεγονός. Το θέμα είναι πώς θα κατανοήσουμε καλύτερα τι συμβαίνει για να μπορέσουμε να αποφύγουμε τις μεγαλύτερες καταστροφές και για να μην τον καταστρέψουμε εντελώς» τόνισε ο Γιόζεφ Ασμπάχερ, διευθυντής του Κέντρου Παρατήρησης της Γης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Η διαρκής αλλαγή είναι στα «γονίδια» της Γης για δισεκατομμύρια χρόνια. Το θέμα είναι ποιος θα είναι ο ρόλος του ανθρώπου σ' αυτή την αλλαγή τα επόμενα χρόνια. http://m.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_EURONEWS_E_anatomhia_toy_planhete_mas Το Cassini βλέπει τη Γη ανάμεσα στους δακτύλιους του Κρόνου. Είναι μια μοναδική ευκαιρία να δείτε το σπίτι σας από απόσταση 1,2 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων: λίγους μήνες πριν τερματίσει την πολυετή αποστολή του στο σύστημα του Κρόνου, το σκάφος Cassini της NASA έστειλε καρτ-ποστάλ που δείχνει τη μικροσκοπική Γη ανάμεσα στους παγωμένους δακτυλίους του πλανήτη. Στην εντυπωσιακή εικόνα, η οποία ελήφθη στις 12 Απριλίου, διακρίνεται ακόμα και η Σελήνη αν κανείς ζουμάρει αρκετά. Και τα δύο σώματα είναι ορατά σαν κουκκίδες φωτός ανάμεσα στους παγοκρυστάλλους που σχηματίζουν τους δακτυλίους του Κρόνου. Το Cassini, το οποίο μελετά τον Κρόνο και τους δορυφόρους του από το 2004, ξεκινά σύντομα την τελευταία φάση της ιστορικής αποστολής: στις 26 Απριλίου θα ξεκινήσει μια σειρά από περάσματα ανάμεσα στον Κρόνο και τους δακτυλίους, και τον Σεπτέμβριο θα αυτοκαταστραφεί πέφτοντας στον γιγάντιο πλανήτη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500140758

Νέα δεδομένα για την αλληλεπίδραση του ήλιου με τον γαλαξία. Τα διαστημόπλοια Voyager 1, Voyager 2 και Cassini αποκαλύπτουν τη δομή και το σχήμα της Ηλιόσφαιρας. Nέα δεδομένα από τις αποστολές της NASA Cassini, Voyager 1 και 2.Στην φωτογραφία ο Ήλιος βρίσκεται στο κέντρο. Το Voyager 1 (επάνω) έχει περάσει στον μεσοαστρικό χώρο από τον Αύγουστο του 2012 και «αισθάνεται» τη ροή του μεσοαστρικού αερίου (κόκκινα βέλη) και το μεσοαστρικό μαγνητικό πεδίο (γκρι γραμμές), ενώ το Voyager 2 (κάτω) βρίσκεται ακόμη μέσα στην «ηλιοθήκη», έναν σχεδόν σφαιρικό φλοιό που λειτουργεί ως μια μεγάλης κλίμακας «δεξαμενή» πλάσματος και σηματοδοτεί την αλληλεπίδραση της ηλιακής «φυσαλίδας» με τον μεσοαστρικό χώρο. Η χρωματική κλίμακα δείχνει την κατανομή των ενεργητικών ουδετέρων ατόμων που καταγράφει το Cassini. Τα ενεργητικά ουδέτερα άτομα προκύπτουν από μια διαδικασία ανταλλαγής φορτίου μεταξύ ενεργητικών ιόντων και ουδέτερων σωματιδίων και μπορούν να λειτουργήσουν ως κομιστές σημαντικών πληροφοριών προερχόμενα από πολύ απομακρυσμένες περιοχές της ηλιόσφαιρας. (Δεξιά εικόνα): Σε αντίθεση με την παλαιότερη θεωρητική αντίληψη, η μορφή της ηλιόσφαιρας είναι περισσότερο συμμετρική και μοιάζει με μια σφαιρική «φυσαλίδα» (Image Credit: Dialynas K et al., Nature Astronomy, 2017). Μέχρι σήμερα η θεωρητική έρευνα για την ηλιόσφαιρα υποστήριζε πως η µορφή της μοιάζει περισσότερο µε µαγνητόσφαιρας. Η τελική πειραµατική επιβεβαίωση πως η θεώρηση αυτή δεν είναι ακριβής, ήρθε πρόσφατα από ερευνητές της Ακαδηµίας Αθηνών και του Applied Physics Laboratory/Johns Hopkins University, µέσω της δηµοσίευσης των αποτελεσµάτων τους στο περιοδικό Nature Astronomy στις 24 Απριλίου 2017. Ύστερα από 55 χρόνια επιστηµονικής έρευνας, οι συνδυασµένες µετρήσεις των διαστηµοπλοίων Voyager 1, Voyager 2 και Cassini αποδεικνύουν ότι οι µεταβολές του ηλιακού ανέµου εκτείνονται έως τα όρια της ηλιόσφαιρας κατά τη διάρκεια του 11ετούς ηλιακού κύκλου και υποδεικνύουν πως αυτή αλληλεπιδρά µε το µεσοαστρικό αέριο ως µία διαµαγνητική «φυσαλίδα» πλάσµατος. Η ηλιόσφαιρα είναι μια εκτεταµένη περιοχή που κυριαρχείται από τη ροή του ηλιακού ανέµου, περιλαµβάνει το ηλιακό µας σύστηµα και εκτείνεται σε αποστάσεις ως και 120 φορές µεγαλύτερες από την απόσταση Γης-Ήλιου. Από το 1961, το σχήµα και η αλληλεπίδρασή της µε το µεσοαστρικό αέριο, περιγραφόταν στο πλαίσιο δύο σηµαντικά διαφορετικών θεωρητικών µοντέλων: ενός µοντέλου τύπου µαγνητόσφαιρας (όπως εκείνη της Γης) µε µαγνητοουρά που θα µπορούσε να εκτείνεται σε αποστάσεις µεγαλύτερες κατά τουλάχιστον 1000 φορές από την απόσταση Γης-Ηλίου, και ενός µοντέλου που προέβλεπε µία περισσότερο συµµετρική, σχεδόν σφαιρική δοµή που αλληλεπιδρά µε ένα µεγάλης κλίµακας µεσοαστρικό µαγνητικό πεδίο. Μετρήσεις Ενεργητικών Ουδετέρων Σωµατιδίων (ΕΝΑ) από το πείραµα Magnetospheric IMaging Instrument (MIMI) του διαστημοπλοίου Cassini σε συνδυασµό µε µετρήσεις ενεργητικών ιόντων από τα πειράµατα Low Energy Charged Particle (LECP) στα Voyager 1 και 2, δείχνουν πως η ηλιόσφαιρα αποκρίνεται στις αλλαγές της ροής του ηλιακού ανέµου µέσα στη διάρκεια του 11-ετούς ηλιακού κύκλου και εντός ενός σύντοµου χρονικού διαστήµατος, περίπου 2-3 ετών. Η απόκριση της ηλιόσφαιρας, µάλιστα, εµφανίζει παρόµοια συµπεριφορά σε αυτές τις αλλαγές, τόσο προς την κατεύθυνση της αιχµής της («ρύγχος»), όπου συναντά την εισερχόµενη ροή του µεσοαστρικού αερίου, όσο και προς την αντιδιαµετρική κατεύθυνση, εκείνη της «ουράς». Η έξοδος του Voyager 1 στο µεσοαστρικό χώρο συνοδεύτηκε από ένα σύνολο εντυπωσιακών µετρήσεων, όπου, µεταξύ άλλων αποτελεσµάτων, διαπιστώθηκε η ύπαρξη ενός πολύ ισχυρότερου µαγνητικού πεδίου από αυτό που αναµενόταν θεωρητικά. Τα παραπάνω αποτελέσµατα, σε συνδυασµό µε την εξακρίβωση πως η πίεση του πλάσµατος µέσα στην «ηλιοθήκη» (µια περιοχή, «φλοιός», µεταξύ του κρουστικού κύµατος παύσης και της ηλιόπαυσης) είναι σηµαντικά µεγαλύτερη από εκείνη του µαγνητικού πεδίου, υποδεικνύουν πως η ηλιόσφαιρα είναι µια σχεδόν συµµετρική «φυσαλίδα» πλάσµατος που εµφανίζει διαµαγνητική συµπεριφορά: «αντιστέκεται» στη ροή του µεσοαστρικού αερίου που περιτυλίγεται γύρω από την ηλιόσφαιρα, λίγο έως πολύ, όπως το νερό ρέει γύρω από ένα βότσαλο σε ένα ποτάµι. Η Ακαδηµία Αθηνών συµµετέχει ενεργά στην έρευνα των ορίων του ηλιακού µας συστήµατος µέσω των ερευνητών του Γραφείου Διαστηµικής Έρευνας και Τεχνολογίας και του Ακαδηµαϊκού Καθηγητή Σταµάτιου Μ. Κριµιζή, επικεφαλής του Γραφείου και των πειραµάτων LECP στα Voyager 1 και 2, αλλά και του πειράµατος MIMI στο Cassini (έως το έτος 2015). Επίσηµες ανακοινώσεις των αποτελεσµάτων εµφανίζονται στους παρακάτω συνδέσµους: Nature Astronomy Journal: Dialynas, K., S. M. Krimigis, D. G. Mitchell, R. B. Decker & E. C. Roelof, The bubble-like shape of the heliosphere observed by Voyager and Cassini. Nat. Astron. 1, 0115 (2017). https://www.nature.com/articles/s41550-017-0115 NASA News: https://www.nasa.gov/feature/goddard/2017/nasa-s-cassini-voyager-missions-suggest-new-picture-of-sun-s-interaction-with-galaxy European Geosciences Union (highlighted announcement, abstracts of special, public interest, 25/04/2017): http://meetingorganizer.copernicus.org/EGU2017/orals/24849 Johns Hopkins University/Applied Physics Laboratory: http://www.jhuapl.edu/newscenter/pressreleases/2017/170424.asp http://physicsgg.me/2017/04/25/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b4%ce%b5%ce%b4%ce%bf%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%80%ce%af%ce%b4%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf/

Μια μικρή σταγόνα του αρχέγονου σύμπαντος στο εργαστήριο. Τα σωματίδια που παρατηρήθηκαν στο πείραμα ALICE δείχνουν τον σχηματισμό πλάσματος κουάρκ-γλοιονίων κατά την διάρκεια των συγκρούσεων πρωτονίων με πρωτόνια. Τα παράξενα αδρόνια είναι γνωστά σωματίδια με ονόματα όπως Καόνια, Λάμδα, Xι και Ωμέγα, τα οποία περιέχουν τουλάχιστον ένα παράξενο κουάρκ. Πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια το σύμπαν ήταν μια θερμή και πυκνή σούπα κουάρκ και γλοιονίων – τα θεμελιώδη συστατικά από τα οποία συνίστανται τα πρωτόνια, τα νετρόνια και άλλα αδρόνια. Οι φυσικοί μπορούν να δημιουργήσουν αυτήν την αρχέγονη σούπα, που ονομάζεται πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων, σε συγκρούσεις μεταξύ βαρέων ιόντων. Όμως για πρώτη φορά κατάφεραν να παρατηρήσουν πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων σε συγκρούσεις πρωτονίων στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) . Αυτό το νέο αποτέλεσμα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature από την ομάδα των φυσικών του πειράματος ALICE (A Large Ion Collider Experiment). https://www.nature.com/nphys/journal/vaop/ncurrent/full/nphys4111.html «Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι τα πρωτόνια είναι πολύ ελαφρά για να δημιουργήσουν αυτό το εξαιρετικά θερμό και πυκνό πλάσμα», λέει ο Livio Bianchi, φυσικός στο πανεπιστήμιο του Houston, «αλλά τα νέα αποτελέσματα αμφισβητούν αυτόν τον ισχυρισμό». Oι φυσικοί του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) και του Σχετικιστικού Επιταχυντή Βαρέων Ιόντων του Εθνικού Εργαστηρίου Brookhaven των ΗΠΑ, είχαν παρατηρήσει παρελθόν πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων σε συγκρούσεις μεταξύ πυρήνων χρυσού και μεταξύ πυρήνων μολύβδου. Στο πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων, τα μεσαίου μεγέθους κουάρκ – όπως τα παράξενα κουάρκ – περιφέρονται ελεύθερα και τελικά δεσμεύονται σχηματίζοντας βαρύτερα και σύνθετα σωματίδια. Αυτά τα αδρόνια εκτοξεύονται καθώς το πλάσμα ψύχεται και αποτελούν μια απόδειξη της δημιουργίας του πλάσματος. Οι φυσικοί του πειράματος ALICE παρατήρησαν ότι στις συγκρούσεων πρωτονίων με πρωτόνια, παράγονται παράξενα αδρόνια με ρυθμό μεγαλύτερο του αναμενομένου. Σύμφωνα με τον καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Houston, Rene Bellwied: «Στις συγκρούσεις πρωτονίων όπου παράγονται πολλά σωματίδια, παρατηρήσαμε ιδιαίτερα αυξημένο τον αριθμό αδρονίων που συνίστανται από παράξενα κουάρκ. Και επιπλέον είδαμε ένα ακόμα μεγαλύτερο χάσμα μεταξύ του αναμενόμενου αριθμού και των πειραματικών αποτελεσμάτων, όταν εξετάσαμε για σωματίδια που περιέχουν δυο ή τρία παράξενα κουάρκ». Θεωρητικά, ένας πολλαπλασιασμός των παραγόμενων παράξενων αδρονίων δεν αρκεί για να επιβεβαιώσει την οριστική ύπαρξη πλάσματος κουάρκ-γλοιονίων. Θα μπορούσε ίσως να είναι το αποτέλεσμα κάποιων άλλων, αγνώστων μέχρι στιγμής διαδικασιών που εμφανίζονται στην υποατομική κλίμακα. Ούτως ή άλλως οι μετρήσεις αυτές έχουν παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον για τους ερευνητές του πλάσματος κουάρκ-γλοιονίων. Οι φυσικοί του πειράματος ALICE θα πρέπει να διερευνήσουν και άλλα χαρακτηριστικά αυτών των συγκρούσεων πρωτονίων-πρωτονίων, για να επιβεβαιώσουν ότι πράγματι βλέπουν ένα μικροσκοπικό σταγονίδιο του αρχέγονου σύμπαντος. Το πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων είναι υγρό, οπότε πρέπει εξεταστούν και τα υδροδυναμικά χαρακτηριστικά του. Η σύνθεση των προϊόντων από τις συγκρούσεις των πρωτονίων δεν είναι αρκετή για να επιβεβαιώσει την δημιουργία του. Τα δημοσιευμένα αποτελέσματα προέρχoνται από τα δεδομένα που συλλέχθηκαν κατά την λειτουργία του LHC από το 2009 έως το 2013. Η συνέχεια του πειράματος τα επόμενα χρόνια θα δώσει οριστική απάντηση στο αν ο LHC μπορεί πραγματικά να δημιουργήσει μια «μικροσκοπική σταγόνα του αρχέγονου σύμπαντος», με άλλα λόγια το πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων, μέσα από συγκρούσεις πρωτονίων. http://physicsgg.me/2017/04/25/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b3%cf%8c%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%ad%ce%b3%ce%bf%ce%bd%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1/

Τεχνητή νοημοσύνη έμαθε να παίζει βιντεοπαιχνίδι λαμβάνοντας οδηγίες σε απλή γλώσσα. Τεχνητή νοημοσύνη έμαθε να παίζει ένα από τα πιο δύσκολα βιντεοπαιχνίδια της Atari λαμβάνοντας οδηγίες σε απλά αγγλικά. Το συγκεκριμένο σύστημα αναπτύχθηκε από ομάδα επιστημόνων στο Stanford University στην Καλιφόρνια, και το παιχνίδι είναι το Montezuma's Revenge, όπου οι παίκτες ψάχνουν θησαυρούς σε έναν ναό των Αζτέκων. Όπως σημειώνει το New Scientist, πρόκειται για ένα παιχνίδι που θεωρείται δύσκολο για μια τεχνητή νοημοσύνη να μάθει, λόγω των σπάνιων ανταμοιβών: Ο παίκτης πρέπει να κάνει πολλές κινήσεις πριν κερδίσει πόντους. Οι περισσότερες τεχνητές νοημοσύνες που παίζουν παιχνίδια χρησιμοποιούν το reinforcement learning για να αναπτύξουν μια στρατηγική και στη συνέχεια βασίζονται σε «ανταμοιβές», όπως πόντοι στο παιχνίδι, για να καταλαβαίνουν εάν παίζουν σωστά. Για να κάνουν την τεχνητή τους νοημοσύνη να «πιάσει» τις τακτικές του παιχνιδιού πιο γρήγορα, οι επιστήμονες του Stanford έδωσαν στο σύστημά τους βοήθεια μέσω οδηγιών σε φυσική, απλή γλώσσα (πχ «ανέβα στη σκάλα», «πάρε το κλειδί» κ.α.). «Σκεφτείτε να διδάσκετε σε ένα παιδί πώς να παίζει τένις, δίνοντάς του μια ρακέτα και αφήνοντάς του μπροστά σε μια μηχανή που εκτοξεύει μπαλάκια για 10 χρόνια. Βασικά αυτός είναι ο τρόπος που εκπαιδεύουμε την τεχνητή νοημοσύνη σήμερα» λέει ο Ράσελ Κάπλαν, μέλος της ομάδας. «Αποδεικνύεται πως τα παιδιά μας μαθαίνουν πολύ πιο γρήγορα με έναν προπονητή». Η εκπαίδευση μιας τεχνητής νοημοσύνης με αυτόν τον τρόπο θα είχε σημαντικές επιπτώσεις, καθώς η χρήση φυσικής γλώσσας σημαίνει πως ο καθένας μπορεί να εκπαιδεύει- συμβουλεύει την τεχνητή νοημοσύνη, όχι μόνο οι προγραμματιστές. Οι επιστήμονες εκπαίδευσαν πρώτα την τεχνητή νοημοσύνη να συσχετίζει τις οδηγίες με εικόνες της ίδιας ενέργειας, ενώ πραγματοποιείται στο παιχνίδι. Μετά την άφησαν να εξασκηθεί, παίζοντας το παιχνίδι με μια λίστα οδηγιών για κάθε δωμάτιο από το οποίο περνά ο χαρακτήρας, λαμβάνοντας ανταμοιβές για την εκτέλεση εντολών και για την πρόοδο στο παιχνίδι. Για να δείξουν πως το σύστημα αναπτύσσει κατανόηση εντολών όπως «σκαρφάλωσε τη σκάλα», οι ερευνητές έκαναν άλλο ένα πείραμα, όπου αφαίρεσαν τα εκπαιδευτικής αξίας δεδομένα από το δεύτερο δωμάτιο. Το σύστημα ήταν και πάλι σε θέση να ακολουθήσει τις οδηγίες για το δωμάτιο εκείνο, ακόμα και αν δεν το είχε ξαναδεί. Το σύστημα σημείωσε σκορ 3.500 πόντων στο παιχνίδι, ξεπερνώντας το κορυφαίο σκορ (2.500) στο OpenAI Gym, μια online πλατφόρμα που δοκιμάζει τεχνητές νοημοσύνες σε εικονικά περιβάλλοντα. Μια τεχνητή νοημοσύνη της DeepMind (Google) έχει πιάσει σκορ 6.600 πόντων, αλλά έχει εκπαιδευτεί για διπλάσιο χρονικό διάστημα, συνδυάζοντας το reinforcement learning με μια άλλη προσέγγιση (intrinsic motivation), που ανταμείβει την ΑΙ όταν παρουσιάζει περιέργεια και εξερευνά το περιβάλλον της. http://www.naftemporiki.gr/story/1228207/texniti-noimosuni-emathe-na-paizei-binteopaixnidi-lambanontas-odigies-se-apli-glossa

50 χρόνια από το θάνατο του κοσμοναύτη VLADIMIR Komarova. Η 24 Απρίλη του 2017 σηματοδοτεί την 50η επέτειο από τον τραγικό θάνατο του πρώτου κοσμοναύτη, δύο φορές ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης, συνταγματάρχη-μηχανικου, διοικητή του πρώτου πληρώματος του διαστημοπλοίου στον κόσμο Vladimira Mihaylovicha Komarova. Ο Βλαντιμίρ γεννήθηκε στις 16 Μαρτίου 1927 στην Μόσχα σε μια οικογένεια εργατικής τάξης. Το 1943, αποφοίτησε από τα μαθήματα στην 235η δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη Μόσχα, και το 1945 - μπηκε στη Μόσχα στην Πολεμική Αεροπορία στο ειδικό σχολείο. Το 1949 αποφοίτησε από την Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας. Υπηρέτησε ως πιλότος μαχητικών στο σύνταγμα στον Βόρειο Καύκασο και τα Καρπάθια. Το 1959 αποφοίτησε από το Τμήμα Μηχανικών της Σχολής Ικάρων. Μετά την ακαδημία υπηρέτησε ως βοηθός μηχανικός δοκιμών σε μία από τις μονάδες αέρα. Το 1960, εντάχθηκε στην πρώτη ομάδα των κοσμοναύτων. Η πρώτη πτήση του Βλαντιμίρ Komarov γίνεται στις 12, Οκτωβρίου, 1964 στο πλοίο «Sunrise», το οποίο ήταν το πρώτο στον κόσμο με πληρωμα τριών κοσμοναυτων (ο ίδιος, ο Konstantin Feoktistov και ο Μπόρις Yegorov). Η Σοβιετική Ένωση έχει εξασφαλίσει την προτεραιότητα των συλλογικών πτήσεων. Ένα άλλο επίτευγμα ήταν το γεγονός ότι οι άνθρωποι ηταν για πρώτη φορά στο χώρο χωρίς διαστημικές στολές. Η διάρκεια της πτήσης ήταν 24 ώρες, 17 λεπτά και 3 δευτερόλεπτα. Εν τω μεταξύ, στις Ηνωμένες Πολιτείες (από το 1961) προετοίμαζοταν μια πτήση στο φεγγάρι. Ο Σχεδιαστής Σεργκέι Korolev αποφάσισε να μην δώσει την παλάμη προς τους Αμερικανούς, και το 1962 σχεδιάστηκε το διαστημικό σκάφος «Soyuz» για να πετάξει γύρω από τη Σελήνη. Οι εργασίες στο πλοίο διήρκεσαν πέντε χρόνια, αλλά, παρά τις τρεις δοκιμες λειτουργίας, από το 1967, η «Ένωση» δεν ήταν ακόμη έτοιμη. Ωστόσο, κατά το έτος της 50ης επετείου της Οκτωβριανής Επανάστασης δεν χωρουσε αλλη αναβολή. Σύμφωνα με το σχέδιο στις 23 του Απριλίου του 1967 η πρώτη πτηση του «Soyuz-1» έπρεπε να πετάξει με τον Γιούρι Γκαγκάριν. Την επόμενη μέρα για το «Soyuz-2» σε τροχιά ήταν να πετάξουν οι κοσμοναύτες Khrunov, BYKOVSKY και Elisha. Η προετοιμασία της εκτόξευσης του «Soyuz-1», πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα: Την παραμονή ο Βλαντιμίρ Komarov που αντικατεστησε τον Γιουρι Γκαγκαριν ειχε περάσει όλες τις ιατρικές εξετάσεις και στις τρεις η ώρα το πρωί ήταν έτοιμος να πετάξει. Όλες οι παράμετροι του πυραύλου και το διαστημικό σκάφος πριν από την έναρξη ήταν κανονικα, η θερμοκρασία εντός του οχήματος ειχε φθάσει συν δεκαπέντε βαθμους. Μετα απο 540 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση του διαστημόπλοιο το «Soyuz-1» ηταν σε τροχιά. Ωστόσο, στη δεύτερη στροφή του Βλαντιμίρ Komarov είπε ότι δεν είχε ανοίξει το ρεύμα φόρτισης στην αριστερη ηλιακή μπαταρία - μόνο 13-14 αμπέρ. Αυτή η ενέργεια δεν ήταν αρκετη για να ζευγαρώσει το «Soyuz-1»με ένα δεύτερο πλοίο. Αποφασίστηκε να ακυρώθει η εκτοξευση του δεύτερου πλοίου και να επιλέξει το κατάλληλο πηνίο για να επιστρέψει ο Βλαντιμίρ Komarov στη Γη. Επρεπε στις 17 στροφές να αρχισει την πτηση επιστροφης αλλά δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της κακής απόδοσης του νέου προσανατολισμού των αισθητήρων ιόντων. Το πρωί της 24ης Απριλίου στο γύρισμα του δέκατου όγδοου γυρου, μετά από 26 ώρες και 45 λεπτά μετά την εκτόξευση, ο κοσμοναύτης κατάφερε να καθοδηγήσει το πλοίο με το χέρι, στην ανάλογη χωρική θέση του «Soyuz-1» με τη γη. Την ίδια στιγμή που απαιτείται για την αποφυγή σημαντικών αποκλίσεων του πλοίου κατά τη διάρκεια της πτήσης πάνω από τη νυχτερινή πλευρά του πλανήτη. Παρόμοια εκπαίδευση δεν είχε ποτέ πριν εκτελεστεί. Μετά από αυτό, η σύνδεση με την «Ένωση» ξαφνικά διακόπτεται, αλλά ο Vladimir Komarov μόλις ενημερώθηκε ότι όλα είναι εντάξει, και το πλοίο μεταφέρθηκε στην βαλλιστικη τροχια καταγωγής. Παρ 'όλα αυτά, η γενική χαρά διακόπτεται από ένα μήνυμα ότι ο κοσμοναύτης χρειάζεται επειγόντως ιατρική βοήθεια. Φτάνοντας στο σημείο της προσγείωσης κοντά την ομάδα αναζήτησης Orsk βρέθηκαν οι ντόπιοι σε ένα αναμμένο στο έδαφος πλοίο και προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά. Η μέρα μετά το θάνατο του Komarov το TASS εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση στην οποία ανέφερε ότι το νέο διαστημικό σκάφος «Soyuz-1», κατά τη διάρκεια μιας πτήσης δοκιμής, η οποία διήρκεσε περισσότερο από μια ημέρα, πιλοτικά απο τον Βλαντιμίρ Komarov για να εφαρμοστεί πλήρως το προγραμματισμένο πρόγραμμα των δοκιμών στα μεγάλα συστήματα του οχήματος σε διαφορετικούς τρόπους , έδωσε μια εκτίμηση των τεχνικών χαρακτηριστικών της «Ένωσης» και την διεξάγωγη των επιστημονικων πειράματων. Κάνοντας 19 τροχιές γύρω από τη Γη, ο Βλαντιμίρ Komarov αρχίσε την καθοδο η οποία έληξε με τραγικό τρόπο. Στις 26 Απριλίου η λάρνακα του Vladimira Mihaylovicha Komarova εγκατασταθηκε σε μια θέση στον τοίχο του Κρεμλίνου. Στο μνημόσυνο σε συνάντηση στο βήμα του Μαυσωλείου έγινε από τον Μιχαήλ Σουσλόφ, Μαστισλάβ Keldysh και Γιούρι Γκαγκάριν. Στη θέση του κοσμοναύτη που σκοτώθηκε στην περιοχή Όρενμπουργκ, 65 χλμ από το Orsk, ένα μνημείο οβελίσκος εγκαταστάθηκε από τους τοπικούς στρατιωτικούς. 20 χρόνια μετά το θάνατο του Vladimira Mihaylovicha Komarova. https://www.roscosmos.ru/23501/

Κοντινή πτήση στον Τιτάνα. Τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου, η διεθνής αποστολή Cassini-Huygens πραγματοποίησε την τελευταία της κοντινή πτήση προσέγγισης στο μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου, τον Τιτάνα, εισερχόμενο κατά 1000 χλμ. στην συνολική ατμόσφαιρά του. Η εικόνα που παρουσιάζεται εδώ είναι μια μη-επεξεργασμένη εικόνα που εστάλη χθες στη Γη, η οποία καταγράφηκε το Σάββατο στις 18:42 GMT. Είναι μία από τις πολλές εικόνες που μπορούν να βρεθούν στο αρχείο μη-επεξεργασμένων εικόνων του Cassini. https://saturn.jpl.nasa.gov/galleries/raw-images/ Η τελευταία πτήση προσέγγισης χρησιμοποίησε τη βαρύτητα του Τιτάνα για να στείλει το Cassini στην τελική φάση της αποστολής του, τοποθετώντας τον για μια σειρά από 22 εβδομαδιαίες τροχιές του “Μεγάλου Φινάλε” που θα φέρουν το διαστημικό σκάφος ανάμεσα στους εσωτερικούς δακτυλίους του Κρόνου και την εξωτερική ατμόσφαιρα του πλανήτη. Η πρώτη από αυτές τις ελεύθερες πτήσεις θα γίνει την Τετάρτη. Το Cassini θα πραγματοποιήσει τους επόμενους μήνες πολλές επιπλέον μη-στοχευμένες πτήσεις προσέγγισης στον Τιτάνα https://saturn-archive.jpl.nasa.gov/faq/FAQMission/#q4 και σε άλλα φεγγάρια στο σύστημα του Κρόνου, σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις. Οι μη-στοχευμένες πτήσεις δεν χρειάζονται ειδικούς ελιγμούς, αλλά μάλλον συμβαίνει το φεγγάρι να είναι σχετικά κοντά στην πορεία του διαστημοπλοίου. Μια τελική, μακρινή, πτήση προσέγγισης στον Τιτάνα θα λάβει χώρα στις 11 Σεπτεμβρίου, σε αυτό που αποκαλείται “αποχαιρετιστήριο φιλί”, διότι θα κατευθύνει το διαστημόπλοιο Cassini σε πορεία σύγκρουσης με τον Κρόνο στις 15 Σεπτεμβρίου. Αυτό θα ολοκληρώσει την αποστολή με τέτοιο τρόπο ώστε να αποφευχθεί η πιθανότητα μελλοντικής σύγκρουσης με το δυνητικά κατοικήσιμο φεγγάρι Enceladus, προστατεύοντας το φεγγάρι αυτό για μελλοντική εξερεύνηση. Στις 25 Απριλίου στις 13:30 GMT (15:30 CEST) θα πραγματοποιηθεί συνέντευξη τύπου, στη συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γεωεπιστημών στη Βιέννη, για να παρουσιασθεί το Μεγάλο Φινάλε, καθώς επίσης και να εορτασθούν τα επιστημονικά επιτεύγματα της απίστευτης 13χρονης οδύσσειας του Cassini στον Κρόνο. http://media.egu.eu/press-conferences-2017/#Cassini Μόλις χτες δημοσιεύθηκε ένα νέο αποτέλεσμα στην επιθεώρηση Nature Astronomy https://www.nature.com/articles/s41550-017-0114 που διαπιστώνει ότι η νύχτα του Τιτάνα πιθανότατα είναι 10-200 φορές φωτεινότερη από την μέρα, όταν παρατηρείται από την τροχιά του Cassini. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στην αποτελεσματική μπροστινή διάχυση του ηλιακού φωτός από την εκτεταμένη ατμοσφαιρική του ομίχλη, μια μοναδική συμπεριφορά του Τιτάνα στο Ηλιακό μας Σύστημα. Το Cassini-Huygens είναι ένα συνεργατικό έργο της NASA, της ESA και της ASI, της Ιταλικής υπηρεσίας διαστήματος. http://m.esa.int/spaceinimages/Images/2017/04/Kontinhe_pthese_ston_Tithana

«Θαμμένα» λέιζερ για τη μέτρηση της περιστροφής της Γης με πρωτόγνωρη ακρίβεια. Τι σχέση μπορεί να έχει μία πειραματική διάταξη κυριολεκτικά θαμμένη κάτω από το χώμα, με το σμήνος των δορυφόρων που πετούν γύρω από τη Γη και υποστηρίζουν τη λειτουργία του συστήματος GPS, εξασφαλίζοντας ότι κάθε λογής «έξυπνη» συσκευή θα προσδιορίζει το ακριβές στίγμα για λογαριασμό του χρήστη της; Άμεση, στην περίπτωση που η διάταξη προορίζεται για τη μέτρηση των απειροελάχιστων μεταβολών στη διεύθυνση και την ταχύτητα περιστροφής της, καθώς αν δεν λαμβάνονταν υπόψη τότε το σύστημα GPS θα ήταν πρακτικά άχρηστο. Αυτή είναι η αποστολή που θα αναλάβει η ROMY (Rotational Motions in Seismology), μία τεράστια μετρητική συσκευή που βρίσκεται εγκατεστημένη στο Φέρστενμπρουκ, ένα μικρό χωριό 20 χιλιόμετρα μακριά από το Μόναχο στη Γερμανία. Θυμίζοντας ανεστραμμένη πυραμίδα με ακμές ατσάλινους σωλήνες, όπου θα διαδίδονται δέσμες λέιζερ, η ROMY φθάνει στο ίδιο βάθος ενός κτιρίου με τρία υπόγεια. Η κατασκευή της κόστισε 2,4 εκατ. ευρώ, που προήλθαν από το Ευρωπαϊκό Ερευνητικό Συμβούλιο για τη χρηματοδότηση του πρότζεκτ, επικεφαλής της οποίας είναι το πανεπιστήμιο Ludwig Maximilian του Μονάχου. Οι μεταβολές στην ταχύτητα και τον άξονα περιστροφής του πλανήτη μας οφείλονται σε διάφορες αιτίες, ξεκινώντας κατ’ αρχάς από την έλξη που δέχεται από τον Ήλιο και τη Σελήνη. Η κίνηση των ηπειρωτικών πλακών και οι αλλαγές στα ωκεάνια ρεύματα προκαλούν επίσης αλλαγές στην ροπή αδράνειας της Γης και επομένως στην περιστροφή της. Ακόμη και οι καταιγίδες ή οι σεισμοί μπορούν να επηρεάσουν την κίνησή της. Αν και πολύ μικρές, αυτές οι αλλαγές έχουν σημαντικές πρακτικές συνέπειες. Για παράδειγμα, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη στις εκτοξεύσεις διαστημικών σκαφών, είτε έχουν προορισμό τη γήινη τροψιά είτε τον πλανήτη Άρη. Επίσης, τα δεδομένα του συστήματος GPS θα ήταν άχρηστα μέσα σε λίγες εβδομάδες, αν δεν γίνονταν συνεχείς διορθώσεις σχετικά με τις ακριβείς θέσεις των δορυφόρων ως προς την επιφάνεια της Γης. Έως σήμερα, οι καλύτερες μετρήσεις αυτών των παραμέτρων προέρχονται με μία τεχνική που ονομάζεται Συμβολομετρία Μεγάλων Αποστάσεων (VLBI), χρησιμοποιώντας ένα δίκτυο ραδιοτηλεσκοπίων που καταγράφει την ακτινοβολία συγκεκριμένων κβάζαρ στον ουράνιο θόλο. Με βάση τις αλλαγές στην ένταση της ακτινοβολίας, που καταγράφονται από το δίκτυο, οι επιστήμονες μπορούν να υπολογίσουν τις μεταβολές στην περιστροφή της Γης. Ωστόσο, η τεχνική αυτή σημαίνει πως δεκάδες ραδιοτηλεσκόπια αφιερώνουν χρόνο που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε αστρονομικές μελέτες, την ίδια ώρα που χρειάζονται αρκετές ημέρες ώστε να προσδιορισθούν οι μεταβολές από τα παρατηρησιακά δεδομένα. Έτσι, στόχος της ROMY είναι να παρέχει την ίδια ακρίβεια, σε πολύ μικρότερο χρόνο. Για να λειτουργήσει, η διάταξη χρησιμοποιεί ένα φαινόμενο που απέδειξε ο Γάλλος φυσικός Ζορζ Σανιά το 1913. Το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται σε συσκευές που περιστρέφονται, στις οποίες δύο δέσμες λέιζερ καλύπτουν μία κλειστή διαδρομή με αντίθετες φορές κίνησης, ξεκινώντας όμως και επιστρέφοντας και οι δύο στο ίδιο σημείο. Τότε, επειδή λόγω της περιστροφής στην πραγματικότητα οι δύο δέσμες διανύουν διαφορετική απόσταση, από τον τρόπο που αλληλεπιδρούν στον “τερματισμό”, μπορεί να υπολογισθεί η ταχύτητα περιστροφής της συσκευής. Στην περίπτωση της ROMY, η περιστροφή της οφείλεται όπως είναι φυσικό στην περιστροφή της Γης. Έτσι, με τις τρεις «ακμές» της πυραμίδας, δηλαδή τους αντίστοιχους σωλήνες διάδοσης των ακτίνων λέιζερ, θα μπορούν να υπολογισθούν οι μεταβολές στην περιστροφή του πλανήτη στερεοσκοπικά, χρησιμοποιώντας την τέταρτη «ακμή» για την επαλήθευση των δεδομένων. Η κατασκευή της διάταξης ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2016 και ολοκληρώθηκε σε ένα εξάμηνο. Τον περασμένο μήνα, οι επιστήμονες ενεργοποίησαν με επιτυχία όλα τα συστήματα λέιζερ, ενώ έχουν ήδη ξεκινήσει την πιλοτική λειτουργία της, ώστε να ελέγξουν κατά πόσο συμπεριφέρεται όπως προβλέπεται θεωρητικά. http://www.naftemporiki.gr/story/1227996/thammena-leizer-gia-ti-metrisi-tis-peristrofis-tis-gis-me-protognori-akribeia

Φοιτήτρια του Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διεθνή διαγωνισμό στην Νέα Υόρκη. Το πρώτο Βραβείο (Grand Prize) στον Διεθνή Διαγωνισμό «Unbuilt Visions 2016» που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη κέρδισε η φοιτήτρια του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ. Η Δανάη Τουρσόγλου-Παπαλεξανδρίδου κέρδισε το βραβείο για τη διπλωματική της εργασία, με τίτλο «Αφηγηματικές Μεταβάσεις». Η διπλωματική εργασία εκπονήθηκε, το 2016, στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ, υπό την επίβλεψη της Καθηγήτριας Αρχιτεκτονικής του ΑΠΘ, Μαρίας Βογιατζάκη. Νέες οπτικές στη σύγχρονη τέχνη Ο Διεθνής Διαγωνισμός διοργανώθηκε από τον Οργανισμό «D3 space» που ιδρύθηκε το 2008, με στόχο να εγείρει αρχιτεκτονικό διάλογο εκτός γεωγραφικών, ιδεολογικών ορίων και εξειδικεύσεων και να προωθεί νέες οπτικές στη σύγχρονη τέχνη, την αρχιτεκτονική και τον σχεδιασμό προσφέροντας ευκαιρίες ανάδειξης αλλά και υλικό για ανερχόμενους καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, σχεδιαστές κ.α. Ως αποτέλεσμα προέκυψαν ουτοπικά σκηνικά, κάθε ένα από τα οποία προσδιορίζεται από χωρικές και χρονικές συντεταγμένες. Σε διαφορετικές χρονικές στιγμές εντοπίζονται διαφορετικές χωρικές ποιότητες βασισμένες στο επίπεδο των νερών του ποταμού και στην ανθρώπινη δραστηριότητα Θέτοντας ως σημείο εκκίνησης τη μετανάστευση, η εργασία προτείνει ότι «υπάρχοντας σε συμπάθεια (συν-πάθεια) με την ανθρώπινη δραστηριότητα και τις μεταβολές των φυσικών και τεχνητών στοιχείων, θα μπορούσε να προκύψει ένα νέο είδος εδάφους, ατέρμονα μεταλλασσόμενου. Η διαφυγή προς μία γη ικανή να λειτουργήσει υποστηρικτικά σε κάθε είδους δραστηριότητας είναι ικανή να συμβάλει στην απελευθέρωση από κάθε ορισμένο όριο. Ως περιοχή επιλέχθηκε αυτή μεταξύ της Ορεστιάδας και του ποταμού Έβρου. Ο ποταμός Έβρος αναλύεται ως στοιχείο που είτε διαχωρίζει είτε συνδέει την Ελλάδα με την Τουρκία. Η διπλωματική εργασία στηρίχθηκε στο υπόβαθρο που δημιουργήθηκε από τη θεωρητική έρευνα της φοιτήτριας στην ερευνητική της εργασία «ROBO[ECO]LOGY: Συναθροίσεις μιας Αναδυόμενης Οικολογίας». Στο θεωρητικό αυτό έργο τέθηκαν ερωτήματα και έγιναν φιλοσοφικές αναζητήσεις πάνω στον αντίκτυπο της τεχνολογικής εξέλιξης στην αρχιτεκτονική, απομακρύνοντας τον από τη μοναδική χρήση του στη δημιουργία καινοτόμων μορφών και κατασκευών, προς την επαύξηση της ύλης και υφιστάμενων φυσικών και κοινωνικών δομών. Αμφισβητήθηκαν παράλληλα τα τεχνητά όρια μεταξύ ανθρώπινου και μη-ανθρώπινου, φυσικού και τεχνητού, σταθερού και νομαδικού». Με σκοπό τη διερεύνηση των μεταβατικών στοιχείων στην περιοχή μελετήθηκε η στάθμη του ποταμού εντός διαφορετικών στιγμιοτύπων από μαρτυρίες και ηλεκτρονικά αρχεία, οι μετακινήσεις των πληθυσμών σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και η μεταβολές ανάμεσα στο φυσικό και τεχνητό τοπίο της περιοχής Η φοιτήτρια του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ, Δανάη Τουρσόγλου-Παπαλεξανδρίδου αναφέρει ότι «Επικαλούμενοι τη νέα θεώρηση των πραγμάτων, θα παρατηρούσαμε ότι η αρχιτεκτονική καλείται πλέον να υπερβεί και αυτή τα όριά της και να διερευνήσει, να πειραματιστεί και να λάβει ενεργό θέση στο αναδυόμενο αποτέλεσμα των συναθροίσεων. Οι μεταβολές που προκαλούνται τόσο σε υλικά συστήματα όσο και άυλα όπως ο πολιτισμός, η συνείδηση, οι κοινωνίες, με τη σειρά τους αποτελούν υποκείμενο εξωτερικών σχέσεων. Για να αντιληφθούμε την εποχή μας, καθίσταται αναγκαίο να αντιληφθούμε αυτή την πολυπλοκότητα, και αυτό που διαχωρίζει αυτή τη στιγμή της πολυπλοκότητας, που δεν είναι η αλλαγή αυτή καθεαυτή αλλά η επιτάχυνση και η τάξη της αλλαγής». http://www.pronews.gr/portal/20170424/genika/epistimes/27120/foititria-toy-tmima-arhitektonon-toy-apth-kerdise-proto-vraveio-se

Έξι παράξενα πράγματα για τον ανθρώπινο οργανισμό που συμβαίνουν στο διάστημα. Η παρατεταμένη διαμονή στο διάστημα κρύβει μερικές εκπλήξεις, αλλά και κάποιους κινδύνους για τον ανθρώπινο οργανισμό. Μάθετε γι αυτούς… 1. Αύξηση ύψους Μετά από 6 μήνες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, οι αστροναύτες ψηλώνουν 3% του ύψους τους. Αυτό συμβαίνει γιατί σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας η σπονδυλική στήλη επεκτείνεται χωρίς να την εμποδίζει κάτι. Το φυσιολογικό ύψος επιστρέφει μετά από μερικούς μήνες στη Γη. 2. Φουσκωμένο πρόσωπο και κοκαλιάρικα πόδια Λόγω της γήινης βαρύτητας, τα υγρά του σώματος διανέμονται άνισα μέσα στο σώμα. Έτσι στο πάνω μέρος του σώματος υπάρχει μικρότερη ποσότητα υγρών από το κάτω. Η έλλειψη όμως της βαρύτητας το αλλάζει αυτό. Τις πρώτες εβδομάδες υπό τροχιά, τα υγρά διανέμονται ομοιόμορφα στο σώμα, με αποτέλεσμα οι αστροναύτες να φαίνονται «πρησμένοι» στο πρόσωπο. Στη συνέχεια, το σώμα προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες και το φαινόμενο αυτό σταματά. 3. Προβλήματα συντονισμού Μετά την επιστροφή στη Γη, πολλοί αστροναύτες αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην προσαρμογή τους. Αρκετές φορές τους πέφτουν αντικείμενα, καθώς ξεχνούν την ύπαρξη της βαρύτητας και ότι αν αφήσεις κάτι αυτό δεν θα αιωρηθεί, αλλά θα πέσει κάτω. 4. Μείωση μυικής μάζας Σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας οι μύες δεν χρειάζονται τόσο πολύ για να υποστηρίξουν το σώμα. Σχεδόν αμέσως μόλις οι αστροναύτες βρεθούν στο διάστημα, οι μύες απορρίπτουν τους «άχρηστους» μυϊκούς ιστούς. Αυτό μπορεί να είναι καλό στο διάστημα, όμως εγκυμονεί κινδύνους κατά την επιστροφή στη γη. Οι αστροναύτες γυμνάζονται 2 ώρες καθημερινά για να διατηρήσουν τους μύες τους σε καλή κατάσταση. 5. Μείωση ωστικής μάζας Το ίδιο συμβαίνει και με την πυκνότητα των οστών των αστροναυτών. Κάθε μήνα μπορεί να χαθεί το 1% της ωστικής μάζας των οστών τους αν δεν γυμνάζονται. Στον διαστημικό σταθμό υπάρχουν ειδικά όργανα γυμναστικής για τον σκοπό αυτό. 6. Δυσκολία στον ύπνο Οι αστροναύτες στον διαστημικό σταθμό έχουν πει ότι συχνά βλέπουν έντονες λάμψεις καθώς προσπαθούν να κοιμηθούν. Οι λάμψεις αυτές είναι από τις κοσμικές ακτίνες (σωματίδια υψηλής ενέργειας που «ταξιδεύουν» στο ηλιακό μας σύστημα) που μοιάζουν σαν πυροτεχνήματα. Παρ” όλη τη ραδιενέργεια, τα σωματίδια αυτά δεν αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για τους αστροναύτες, λόγω της σύντομης παραμονής τους στο διάστημα. http://www.pronews.gr/portal/20170422/genika/diastima/49/exi-paraxena-pragmata-gia-ton-anthropino-organismo-poy-symvainoyn-sto

Το πολύ αλάτι δεν φέρνει δίψα αλλά... πείνα. Μια νέα ανατρεπτική μελέτη σε «κοσμοναύτες» δείχνει ότι η αλατισμένη διατροφή οδηγεί μέσω της ουρίας σε μεγαλύτερες ενεργειακές ανάγκες τον οργανισμό. Τελικώς το παραπάνω αλατάκι στο φαγητό δεν φέρνει δίψα, όπως πιστευόταν, αλλά πείνα, σύμφωνα με τα νέα ευρήματα. Το έχουμε ακούσει όλοι: η αυξημένη κατανάλωση αλατιού προκαλεί δίψα. Ωστόσο φαίνεται ότι αυτό που έχουμε όλοι ακούσει δεν ισχύει μακροπρόθεσμα. Μελέτη που διεξήχθη από διεθνή ερευνητική ομάδα στο πλαίσιο προσομοίωσης αποστολής στον πλανήτη Αρη έδειξε ακριβώς το αντίθετο! Οι «κοσμοναύτες» που προσλάμβαναν περισσότερο αλάτι στη διατροφή τους έκαναν μεγαλύτερη κατακράτηση νερού και τελικώς δεν διψούσαν αλλά πεινούσαν καθώς χρειάζονταν περισσότερη ενέργεια. Η παρανόηση σχετικά με τα... ούρα Για κάποιον λόγο, κανένας μέχρι σήμερα δεν είχε διεξαγάγει μακροχρόνια μελέτη ώστε να προσδιοριστεί η σχέση μεταξύ της ποσότητας αλατιού που καταναλώνει ένα άτομο και της κατανάλωσης νερού που κάνει. Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι η αύξηση στην πρόσληψη αλατιού προκαλεί την παραγωγή περισσότερων ούρων - έτσι πιστευόταν, χωρίς να έχει διερευνηθεί, ότι τα επιπλέον ούρα προέκυπταν από επιπλέον κατανάλωση νερού. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα, λένε τώρα ερευνητές του Γερμανικού Κέντρου Αεροδιαστημικής (DLR), του Κέντρου Μοριακής Ιατρικής Max Delbrück (MDC), του Πανεπιστημίου Vanderbilt και συνεργάτες τους από πολλά κέντρα ανά τον κόσμο με δύο δημοσιεύσεις τους στην επιστημονική επιθεώρηση «The Journal of Clinical Investigation», επικεφαλής των οποίων ήταν η Νατάλια Ράκοβα του ΜDC. Πώς συνδέεται το αλάτι με τον Αρη; Στην πραγματικότητα, η προσομοίωση ενός τέτοιου διαπλανητικού ταξιδιού παρέχει ένα περιβάλλον στο οποίο οι επιστήμονες μπορούν να ελέγξουν και να μελετήσουν ενδελεχώς κάθε πτυχή της διατροφής ενός ανθρώπου, συμπεριλαμβανομένων της κατανάλωσης νερού και της πρόσληψης αλατιού. Οι ερευνητές μελέτησαν δύο ομάδες 10 εθελοντών οι οποίοι «σφραγίστηκαν» μέσα σε έναν προσομοιωτή διαστημοπλοίου για δύο «ταξίδια» προς τον Κόκκινο Πλανήτη. Η πρώτη ομάδα μελετήθηκε για 105 ημέρες. Η δεύτερη για περισσότερες από 205 ημέρες. Οι εθελοντές των δύο ομάδων ακολουθούσαν ακριβώς την ίδια διατροφή με μία μόνο διαφορά: σε κάποιες περιόδους που διαρκούσαν εβδομάδες, κατανάλωναν αλάτι σε τρεις διαφορετικές ποσότητες στην τροφή τους. Περισσότερο αλάτι, μικρότερη πρόσληψη υγρών Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν ότι η μεγαλύτερη πρόσληψη αλατιού οδηγούσε και σε πιο... αλατισμένα ούρα - γεγονός αναμενόμενο. Αναμενόμενο ήταν επίσης ότι υπήρχε σύνδεση μεταξύ της μεγαλύτερης πρόσληψης αλατιού και της παραγωγής περισσότερων ούρων. Εκείνο που δεν ήταν αναμενόμενο ήταν το γεγονός ότι η αύξηση στην παραγωγή ούρων δεν οφειλόταν στη μεγαλύτερη κατανάλωση νερού - στην πραγματικότητα η πιο αλατισμένη διατροφή έκανε τους εθελοντές να πίνουν λιγότερα υγρά. Το αλάτι ουσιαστικώς ενεργοποιούσε έναν μηχανισμό διατήρησης περισσότερου νερού στους νεφρούς. Πριν από αυτή τη μελέτη, η κρατούσα υπόθεση ήταν ότι τα φορτισμένα ιόντα νατρίου και χλωρίου στο αλάτι προσδένονταν στα μόρια του νερού και τα... έσερναν στα ούρα. Τα νέα ευρήματα όμως έδειξαν ότι το αλάτι παρέμενε στα ούρα ενώ το νερό επέστρεφε στους νεφρούς και τελικώς πίσω στο σώμα. Αυτό εξέπληξε τους ερευνητές, όπως αναφέρει ο καθηγητής Γενζ Τίτζε, του Πανεπιστημίου του Ερλάνγκεν και του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Vanderbildt που ήταν εκ των συγγραφέων των δύο μελετών. «Ποια εναλλακτική δύναμη ήταν εκείνη που ωθούσε το νερό να επιστρέψει στο σώμα;» διερωτήθηκε ο Τίτζε και οι συνεργάτες του. Η εμπλοκή της ουρίας και η πείνα Την πιθανή απάντηση έδωσαν πειράματα σε ποντίκια τα οποία έδειξαν ότι πιθανώς στη διαδικασία αυτή εμπλέκεται η ουρία - μια ουσία που σχηματίζεται στους μυς και στο ήπαρ και χρησιμοποιείται από τον ανθρώπινο οργανισμό σε πάρα πολλές διαδικασίες, με σημαντικότερη εκείνη της αποβολής του αζώτου. Στα ποντίκια η ουρία συσσωρευόταν στους νεφρούς, όπου εξουδετέρωνε την ιδιότητα του νατρίου και του χλωρίου να «τραβούν» το νερό. Ωστόσο ο σχηματισμός της ουρίας απαιτεί πολλή ενέργεια, γεγονός που εξηγεί για ποιον λόγο ποντίκια που ακολουθούσαν διατροφή πλούσια σε αλάτι έτρωγαν περισσότερο. Η μεγάλη πρόσληψη αλατιού δεν αύξανε τη δίψα των ζώων αλλά αύξανε την πείνα τους. Επίσης οι «κοσμοναύτες» της μελέτης που ακολουθούσαν διατροφή με πολύ αλάτι παραπονούνταν ότι πεινούσαν περισσότερο. Η καινούργια αυτή μελέτη οδηγεί σε αναθεώρηση της κρατούσας άποψης των επιστημόνων σχετικά με τον ρόλο της ουρίας στον οργανισμό. «Η ουρία δεν αποτελεί μόνο ένα "απόβλητο" του οργανισμού, όπως πιστευόταν» σημείωσε ο καθηγητής Φρίντριχ Λουφτ από το MDC και προσέθεσε: «Αντιθέτως φαίνεται ότι είναι ένας πολύ σημαντικός ωσμολύτης - μια ουσία δηλαδή που προσδένεται στα μόρια του νερού και βοηθά στη μεταφορά τους. Το έργο της είναι να διατηρεί το νερό εντός του οργανισμού όταν το σώμα μας "ξεφορτώνεται" το αλάτι. Η φύση προφανώς έχει βρει τον τρόπο ώστε να διατηρεί το νερό το οποίο θα αποβαλλόταν με τα ούρα εξαιτίας του αλατιού». Αλλάζει η εικόνα της… υδάτινης ομοιόστασης Τα αναπάντεχα και αποκαλυπτικά ευρήματα αλλάζουν επίσης την εικόνα των ειδικών σχετικά με το πώς ο ανθρώπινος οργανισμός επιτυγχάνει την ομοιόσταση του νερού - το πώς διατηρεί την κατάλληλη ποσότητα νερού εντός του ώστε να υπάρχει ισορροπία. Και αυτό προφανώς συμβαίνει είτε κάποιος είναι στον Αρη είτε όχι. «Πρέπει πλέον να δούμε όλη τη διαδικασία υπό νέο πρίσμα: ως μια συντονισμένη δραστηριότητα του ήπατος, των μυών και των νεφρών» υπογράμμισε ο δρ Τίτζε και κατέληξε λέγοντας πως «παρότι δεν ασχοληθήκαμε άμεσα με την αρτηριακή πίεση και άλλες παραμέτρους που αφορούν το καρδιαγγειακό σύστημα, είναι επίσης σαφές ότι οι λειτουργίες τους συνδέονται στενά με την ομοιόσταση του νερού και τον μεταβολισμό της ενέργειας». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=875190

Αγώνας ταχύτητας ανάμεσα σε νανοαυτοκίνητα-μόρια. Έξι επιστημονικές ομάδες ρίχνουν τα οχήματα τους σε μία πίστα πιο λεπτή και από ανθρώπινη τρίχα. To «Nanocar Race», που θα διεξαχθεί στη γαλλική Τουλούζη στο τέλος Απριλίου, είναι ο «πιο ιδιαίτερος αγώνας ταχύτητας» στον κόσμο, όπως υποστηρίζουν οι διοργανωτές τοου, αφού τα «αυτοκίνητα» που θα διαγωνιστούν θα έχουν μέγεθος μόλις μερικών μορίων. Έξι επιστημονικές ομάδες από την Ιαπωνία, τις ΗΠΑ την Γαλλία, την Γερμανία, την Ελβετία και την Αυστρία θα ρίξουν τα μικροσκοπικά τους οχήματα σε μία πίστα από άτομα χρυσού, συνολικού μήκους 100 νανομέτρων – όσο είναι και το ένα χιλιοστό του πλάτους μιας μέσης ανθρώπινης τρίχας. Η πίστα δεν είναι μία απλή ευθεία αφού μετά τα πρώτα 20 νανόμετρα, τα μικροσκοπικά οχήματα θα κληθούν να στρίψουν αρκετές φορές μέχρι τον τερματισμό. Για την ευκολότερη «κύλισή« τους, ο αγώνας θα γίνει σε θερμοκρασία πολύ κοντά στο απόλυτο μηδέν (-273 βαθμοί κελσίου). Για την κίνησή τους, τα νανοαυτοκίνητα (μεγέθους μερικών εκατοντάδων ατόμων) θα τροφοδοτούνται με ενέργεια από ηλεκτρικούς παλμούς, ενώ σε περίπτωση «κλαταρίσματος», κάθε ομάδα θα έχει το δικαίωμα να αποσύρει το όχημά της και να το αντικαταστήσει με κάποιο άλλο. Αν και η συνολική απόσταση που θα διανύσουν είναι απειροελάχιστη, εξίσου μικροσκοπικά είναι και τα οχήματα της φόρμουλας, που υπολογίζεται πως θα χρειαστούν περίπου 36 ώρες για να περάσουν την γραμμή του τερματισμού. Ο αγώνας διοργανώνεται από το Κέντρο Μελέτης Υλικών του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών και θα μεταδοθεί ζωντανά στο YouTube, από το κανάλι Nanovar Race. NanoCar Race, Watch the race live on April 28 from 11am Όπως εξηγούν οι διοργανωτές, στόχος του πειράματος είναι η προώθηση της έρευνας γύρω από τις μεθόδους ελέγχου και παρατήρησης των μοριακών μηχανών, που στο κοντινό μέλλον θα χρησιμοποιούνται σε πληθώρα εφαρμογών, από τους κβαντικούς υπολογιστές μέχρι την αποδόμηση αποβλήτων. http://physicsgg.me/2017/04/24/%ce%b1%ce%b3%cf%8e%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b1%cf%87%cf%8d%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%ac%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%b1-%cf%83%ce%b5-%ce%bd%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf/

Υπόγειες στοές στη Σελήνη «περιμένουν να κατοικηθούν» Υπόγειες σήραγγες που ενδέχεται να ανοίχτηκαν από αρχαία ποτάμια λάβας στο φεγγάρι θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν με ασφάλεια τις μελλοντικές ανθρώπινες αποικίες, προτείνουν αμερικανοί ερευνητές. Η ύπαρξη αυτών των «σηράγγων λάβας» δεν έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα, ωστόσο αρκετά στόμια σπηλαίων που έχουν εντοπιστεί στη Σελήνη θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι είσοδοι σε τέτοιες φυσικές στοές. Σήραγγες λάβας υπάρχουν εξάλλου και στη Γη, είναι όμως μικρότερες από τις στοές που θα μπορούσαν να υπάρχουν στο φεγγάρι λόγω της ισχυρότερης βαρύτητας του πλανήτη. Η ιδέα της δημιουργίας βάσεων σε σεληνιακές στοές προτάθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Purdue της Ιντιάνα, οι οποίοι παρουσίασαν τη μελέτη τους στο 46ο Συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης που πραγματοποιείται στο Τέξας. Όπως αναφέρει ο απεσταλμένος του BBC, η ερευνητική ομάδα υπολόγισε τη στατικότητα αυτών των υποθετικών στοών, και εκτιμά ότι τα τούνελ με μήκος 1 έως 5 χιλιόμετρα θα ήταν αρκετά σταθερά για να φιλοξενήσουν ανθρώπους. Το πόστερ που παρουσιάστηκε στο συνέδριο έδειχνε την πόλη της Φιλαδέλφειας, από την οποία κατάγεται ο επικεφαλής της μελέτης Ντέιβιντ Μπλερ, να χωράει άνετα μέσα σε μια στοά μήκους 5 χιλιομέτρων. Σήμερα, η Σελήνη είναι γεωλογικά νεκρή. Στα αρχικά στάδια της ζωής της όμως, ηφαίστεια απελευθέρωσαν μεγάλες ποσότητες λάβας. Όταν η επιφάνεια αυτού του ρευστού υλικού κρύωσε και στερεοποιήθηκε, ποτάμια λάβας δεν αποκλείεται να συνέχισαν να κυλούν στο υπέδαφος. Όταν τελικά στραγγίστηκαν, μπορεί να άφησαν πίσω τους άδειους σωλήνες. Εφόσον υπάρχουν, οι σήραγγες λάβας θα μπορούσαν να προστατεύουν τις αποικίες από τις εχθρικές συνθήκες της σεληνιακής επιφάνειας. Λόγω της έλλειψης ατμόσφαιρας και μαγνητικού πεδίου, η Σελήνη εκτίθεται σε ακραίες διακυμάνσεις θερμοκρασίας και βομβαρδίζεται διαρκώς από σωματίδια υψηλής ενέργειας. Οι υπόγειες στοές θα προσέφεραν πιο σταθερές και ασφαλείς συνθήκες. http://www.pronews.gr/portal/20170423/genika/diastima/49/ypogeies-stoes-sti-selini-perimenoyn-na-katoikithoyn-foto

«Σαρκοφάγος εξωγήινων» η τελευταία «ανακάλυψη» στον πλανήτη Αρη. Σαύρες, σκίουροι, ακόμα και το κεφάλι του Μπαράκ Ομπάμα έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα στις εικόνες του ρομπότ Curiosity στον Άρη. Η συλλογή των περίεργων εμπλουτίζεται τώρα με ένα ορθογώνια κατασκευή που δεν μπορεί παρά να είναι σαρκοφάγος «γκρίζων εξωγήινων». Το «φέρετρο» εντοπίστηκε από τον Ουίλ Φάραρ, κυνηγό UFO στον ευφάνταστο δικτυακό τόπο WhatsUpInTheSky37. «Αυτό το μικρό κουτί σίγουρα μοιάζει με τσιμεντένια επένδυση ενός σύγχρονου φέρετρου» ανακοίνωσε ο Φάραρ. Και τα σχόλια δεν άργησαν να έρθουν: «Δείχνει να έχει 3,2 πόδια [ένα μέτρο] μήκος και 1,5 πόδι [40 εκατοστά] πλάτος και ύψος» έγραψε στο UFO Sightings Daily ο «ερευνητής» Σκοτ Ουάρινγκ. «Πολλά είδη εξωγήινων είναι κοντά, συμπεριλαμβανομένου ενός γκρίζου» επισήμανε. Στην ορολογία των κυνηγών εξωγήινων, οι «γκρίζοι» είναι αυτοί με το στρογγυλό κεφάλι και τα μεγάλα μάτια, όπως για παράδειγμα οι εξωγήινοι που φέρονται να βρέθηκαν στο Ρόσγουελ των ΗΠΑ. Φαίνεται όμως ότι εκτός από φέρετρα οι «γκρίζοι» σκόρπισαν και άλλα αντικείμενα στον Κόκκινο Πλανήτη. Παλαιότερα είχαν εντοπιστεί σκίουροι και σαύρες, ενώ η παραπάνω εικόνα δεν μπορεί παρά να δείχνει το πρόσωπο του Ομπάμα. http://www.tanea.gr/tanea360/article/5194367/sarkofagos-ekswghinwn-entopisthke-ston-arh/ Παμε καλά απο ανακαλύψεις στον Αρη.

Η λύση στο αίνιγμα των παγετώνων. Κάθε χρόνο, ο Χρόνης Τζεδάκης, καθηγητής Φυσικής Γεωγραφίας στο UCL, δείχνει στους πρωτοετείς φοιτητές του δύο διαγράμματα. Το πρώτο καταδεικνύει τις αυξομειώσεις στον όγκο των παγετώνων, που κάλυπταν μεγάλο μέρος της Βόρειας Ευρώπης και της Αμερικής τα τελευταία 2,6 εκατ. χρόνια. Το δεύτερο απεικονίζει τις μεταβολές στην ποσότητα ηλιακής ενέργειας που έφτανε στο βόρειο ημισφαίριο της Γης τα καλοκαίρια της ίδιας περιόδου. Οι δύο καμπύλες ακολουθούν περίπου παράλληλες πορείες, αλλά μόνο σε ορισμένα σημεία: είναι προφανές ότι η αύξηση της ηλιακής ακτινοβολίας δεν έχει πάντα ως αποτέλεσμα το λιώσιμο των πάγων και αυτό το «αίνιγμα» προβλημάτιζε την επιστημονική κοινότητα εδώ και σχεδόν δύο αιώνες. Το ερχόμενο ακαδημαϊκό έτος, όμως, ο κ. Τζεδάκης θα μπορεί για πρώτη φορά να παρουσιάσει στο νεανικό κοινό του έναν κανόνα, που προβλέπει πότε η αύξηση της ηλιακής ακτινοβολίας οδηγεί στην τήξη των παγετώνων. Η σχετική μελέτη της ομάδας του δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Nature υπό τον τίτλο «Ξεκλειδώνοντας τα μυστήρια της Εποχής των Παγετώνων». «Ηταν ένα τέλειο ταξίδι επιστημονικής ανακάλυψης», λέει στην «Κ» ο διαπρεπής παλαιοκλιματολόγος, ανατρέχοντας στη στιγμή πριν από τρία χρόνια που αποφάσισε πως έπρεπε να ασχοληθεί συστηματικά με το ζήτημα. Ακολούθησαν μέρες και νύχτες κοπιαστικής δουλειάς, μια αρχική απόρριψη από το Nature και η σύσταση μιας τετραμελούς διεπιστημονικής ομάδας, η οποία αντάλλαξε πάνω από χίλια emails σε μερικούς μήνες. Τελικά, τα κομμάτια του παζλ μπήκαν στη θέση τους συνθέτoντας έναν απλό κανόνα: το λιώσιμο των πάγων ξεκινάει όταν η ηλιακή ενέργεια ξεπερνάει ένα όριο, το οποίο χαμηλώνει όσο περνάει ο χρόνος από την προηγούμενη τήξη. «Κατά παράδοξο τρόπο, όταν η διάρκεια των παγετωδών περιόδων αυξάνεται, οι παγετώνες γίνονται πιο ασταθείς και η απαιτούμενη ηλιακή ενέργεια για την τήξη είναι μικρότερη». Δεν είναι η πρώτη φορά που το ένστικτο του Χρόνη Τζεδάκη τον οδηγεί προς τη σωστή κατεύθυνση. Τη δεκαετία του ’80, ως μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Brown των ΗΠΑ, συνειδητοποίησε ότι «ενώ διαθέταμε πολύ καλά γεωλογικά αρχεία για μεταβολές των τελευταίων 2,6 εκατ. χρόνων στο περιβάλλον από τους ωκεανούς και τους πάγους, δεν είχαμε από την ξηρά». Στις ηπείρους κυριαρχεί η διάβρωση και η διατήρηση απολιθωμένης γύρης είναι δυνατή «μόνο σε πολύ ιδιαίτερες συνθήκες, όπως οι τεκτονικές λεκάνες στη Νότια Ευρώπη». Πεπεισμένος πως μια γεώτρηση σε ελληνικό έδαφος θα «έδινε» τα πολυπόθητα αποτελέσματα, εξασφάλισε μία συνεργασία με το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών για να πραγματοποιήσει λήψεις στη λίμνη των Ιωαννίνων. Όταν υπεύθυνος καθηγητής του ανακοίνωσε πως το θέμα «δεν “έδενε” με τους δικούς του επιστημονικούς στόχους», πήρε το ρίσκο να εγκαταλείψει το Brown μαζί με τη χρηματοδότηση που του πρόσφερε και εγκαταστάθηκε στο Κέμπριτζ της Αγγλίας. Τελικά, οι γεωτρήσεις στις παρυφές της λίμνης έφεραν στο φως έναν μικρό θησαυρό, ένα από τα παγετώδη «καταφύγια» δέντρων, την ύπαρξη των οποίων οι οικολόγοι υποψιάζονταν χωρίς να έχουν επιβεβαιώσει. Περιοχές, δηλαδή, με ιδιαίτερο μικροκλίμα όπου ένας πληθυσμός δέντρων είχε επιβιώσει παρά το ψύχος που επικρατούσε στην Ευρώπη στη διάρκεια των παγετωδών περιόδων. Το διδακτορικό του δημοσιεύτηκε στο Nature και ο νέος επιστήμονας ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του με τις καλύτερες προοπτικές (και την εσφαλμένη εντύπωση πως μια δημοσίευση στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό είναι εύκολη υπόθεση, παραδέχεται ο ίδιος). Οι αρνητές της κλιματικής αλλαγής έσπευσαν να οικειοποιηθούν το πρόσφατο άρθρο του Έλληνα επιστήμονα και των συνεργατών του, υποστηρίζοντας πως οι μεταβολές του παγκόσμιου κλίματος οφείλονται κυρίως σε φυσικές διαδικασίες. Στην πραγματικότητα, «συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο», εξηγεί ο καθηγητής: ένας φυσικός κύκλος εκατομμυρίων ετών έχει διαταραχθεί ανεπανόρθωτα εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας. Όσο ενοχλητικό κι αν είναι για έναν επιστήμονα να βλέπει τη δουλειά του να μετατρέπεται σε εργαλείο παραπληροφόρησης, η αφοσίωση στην έρευνα είναι μια διέξοδος από τα προβλήματα της καθημερινότητας. «Στην αρχή της καριέρας μου, δυσκολευόμουν να πιστέψω ότι με πληρώνουν για να κάνω το χόμπι μου», αναγνωρίζει ο κ. Τζεδάκης. «Η παλαιοκλιματολογία είναι μια ιστορική επιστήμη που έχει και μια ρομαντική διάσταση και την έννοια του αναπάντεχου. Είναι εκνευριστικό για έναν επιστήμονα να μην μπορεί να κάνει πειράματα (γιατί τα πειράματα τα έχει ήδη κάνει η φύση), αλλά κατά τύχη μπορεί να πέσεις σε κάτι που δεν έχει αντικρίσει ποτέ κανείς και η χαρά της ανακάλυψης είναι μεγάλη». http://physicsgg.me/2017/04/22/%ce%b7-%ce%bb%cf%8d%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b9%ce%b3%ce%bc%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%b5%cf%84%cf%8e%ce%bd%cf%89%ce%bd/

Επανάσταση από μαθητή από την Θεσσαλονίκη - Έφτιαξε συσκευή για κατ' οίκον μέτρηση της σκολίωσης χωρίς ακτινογραφία. Το πρόβλημα σκολίωσης, που αντιμετώπιζε ο ίδιος, και η ιδέα του πατέρα του, αποτέλεσε έμπνευση για τον Κωνσταντίνο Γκατζώνη. Ο μαθητής της Α' Λυκείου του 1ου Πειραματικού Λυκείου Θεσσαλονίκης δημιούργησε συσκευή που επιτρέπει την κατ' οίκον μέτρηση της σκολίωσης, χωρίς τη χρήση ακτινογραφίας. Το manager version2, όπως ονομάζεται, σύντομα αναμένεται να εφαρμοστεί πρακτικά σε ασθενείς και εφόσον τα αποτελέσματα των μετρήσεων είναι ακριβή υπάρχει η σκέψη να κυκλοφορήσει στο εμπόριο, ενώ θα παρουσιαστεί στο 9ο Μαθητικό Συνέδριο Πληροφορικής, που θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη (ΝΟΗΣΙΣ), στις 25-28 Απριλίου. Ο Κωνσταντίνος ανακάλυψε πριν από περίπου ένα χρόνο ότι είχε σκολίωση. Τα τελευταία πέντε χρόνια ασχολείται με τη ρομποτική και μία ημέρα ο πατέρας του του πρότεινε να κάνει κάτι με θέμα τη σκολίωση. «Η ιδέα μου άρεσε πάρα πολύ διότι δεν υπάρχει τίποτα το οποίο να ενώνει την τεχνολογία με τη σκολίωση, που να είναι εύκολα προσβάσιμο οικονομικά (σημαντικός παράγοντας για την εποχή μας). Όσον αφορά τις γνώσεις που χρειάζονται, πέρα από γνώσεις προγραμματισμού και κατασκευής κυκλωμάτων χρειάζονται και κάποιες βασικές γνώσεις για το πώς γίνεται μια μέτρηση σκολίωσης σε μία ακτινογραφία καθώς και κάποιες βασικές γνώσης της ανατομίας της σπονδυλικής στήλης. Εδώ έρχεται στο project ο διευθυντής του κέντρου Scoliosis SBPRS, Νίκος Τουρναβίτης, ο οποίος αφιέρωσε πολύ από τον χρόνο του για να μού αναλύσει αυτές τις πληροφορίες», είπε ο μαθητής, μιλώντας στο ΑΠΕ. Οσο για το πώς λειτουργεί η συσκευή, εξήγησε: «Αφού ο ένας γιατρός ανιχνεύσει την ύπαρξη σκολίωσης υποδεικνύει τους σπονδύλους πάνω στους οποίους πρέπει να τοποθετηθεί η συσκευή και ένα άλλο άτομο τοποθετεί τα τρία μέρη της συσκευής πάνω τους. Μία σκολίωση έχει δύο τιμές, οι οποίες πρέπει να μετρηθούν. Την κλίση (την καμπύλη που σχηματίζουν οι σπόνδυλοι) και τη στρέψη (τη στροφή που σχηματίζει ο πιο απομακρυσμένος σπόνδυλος από την ευθεία της σπονδυλικής στήλης γύρω από τον άξονά του). Η συσκευή χρησιμοποιεί δύο αισθητήρες για να υπολογίσει τη στρέψη και την κλίση της σκολίωσης. Αποτελείται από τρία μέρη. Ένα όπου βρίσκεται ο επεξεργαστής, ένα που περιέχει τον αισθητήρα που μετράει τη στρέψη και ένα που στηρίζει τον σωλήνα που περιέχει τον αισθητήρα κλίσης. Αυτοί είναι συνδεδεμένοι σε έναν μικροεπεξεργαστή, ο οποίος με το πάτημα ενός κουμπιού διαβάζει τις τιμές τους και αφού τις μετατρέψει σε μοίρες τις καταγράφει σε ένα αρχείο κειμένου, που αποθηκεύεται σε μια micro sd κάρτα, που ο χρήστης τοποθετεί στην συσκευή. Η συσκευή δίνει τη δυνατότητα στον γιατρό να έχει μια συνεχή παρακολούθηση». Σύντομα, μέσω του κέντρου Scoliosis, θα ξεκινήσει η πρακτική εφαρμογή της συσκευής σε ασθενείς και αν τα αποτελέσματα είναι τα προσδοκώμενα, τότε θα αρχίσει η κατ' οίκον δοκιμή. «Μετά από μερικούς μήνες και αν τα αποτελέσματα των μετρήσεων είναι ακριβή θα σκεφτούμε την παραγωγή του, με σκοπό την πώληση. Αν σε οποιοδήποτε μέρος της διαδικασίας παρουσιαστούν προβλήματα θα γίνουν βελτιώσεις είτε στον κώδικα, είτε στο ίδιο το μηχάνημα», δήλωσε ο Κωνσταντίνος Γκατζώνης. Οσο για την τιμή του, αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να την υπολογίσει. «Ο προϋπολογισμός του πρότζεκτ ήταν 200 ευρώ, τα οποία ήταν μια ευγενική χορηγία του κυρίου Νίκου Τουρναβίτη. Το ποσό όμως είναι τόσο υψηλό γιατί αγοράστηκαν παραπάνω υλικά για την περίπτωση ατυχημάτων. Η τιμή του στην περίπτωση που γίνει προϊόν είναι άγνωστη αυτή τη στιγμή», εξήγησε. http://www.pronews.gr/portal/20170423/genika/epistimes/27120/epanastasi-apo-mathiti-apo-tin-thessaloniki-eftiaxe-syskeyi-gia-kat

Το αγκίστρι της ψευδοεπιστήμης. Είναι άραγε η Γη «κούφια» και στο εσωτερικό της υπάρχουν «άνθρωποι» διαφορετικοί από εμάς που ζούμε στην επιφάνειά της; Είναι αλήθεια ότι η Γη δημιουργήθηκε στο πρόσφατο παρελθόν από μια ανώτερη νόηση με τέτοιον «τέλειο» τρόπο, ώστε να μας οδηγεί στο λανθασμένο επιστημονικό συμπέρασμα ότι η ιστορία της ξεκινά πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια; Υπάρχει άραγε ένας μακρινός πλανήτης, ο Νιμπίρου, που πρόκειται στο μέλλον να συγκρουσθεί με τη Γη και να την καταστρέψει; Είναι η αστρολογία μια επιστήμη που μπορεί να προβλέψει το μέλλον μας; Μήπως είμαι πολύ αφελής για να πιστεύω όλα τα παραπάνω; Η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα είναι ένα ξερό «Οχι», με εξαίρεση το τελευταίο που είναι ένα ακόμη πιο ξερό «Ναι». Ισχυρισμοί σαν τους παραπάνω, που συνιστώ να μη γίνονται πιστευτοί, υπάρχουν πάμπολλοι, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια που το Διαδίκτυο έχει γνωρίσει αυτήν την πρωτοφανή άνθηση και χαρακτηρίζονται γενικά ως «ψευδοεπιστήμη», επειδή χρησιμοποιούν γλώσσα και ορολογία δανεισμένες από τις πραγματικές επιστήμες αλλά συλλογιστική που βασίζεται στον σκοταδισμό και στη συνωμοσιολογία. Η Κοίλη Γη Η «θεωρία» της Κοίλης Γης είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η ιδέα του Κάτω Κόσμου εμφανίζεται στις μυθολογίες πολλών λαών, με γνωστότερο ίσως παράδειγμα της ελληνικής, με τον Πλούτωνα, βασιλιά του Αδη, και τον Χάροντα που περνούσε τους πεθαμένους από τον ποταμό Αχέροντα. Στη σύγχρονη εποχή επανέρχεται στο προσκήνιο με το βιβλίο «Το υπόγειο ταξίδι του Νιλς Κλιμ» του Νορβηγού Λούντβιχ Χόλμπεργκ και αργότερα με το «Ταξίδι στο κέντρο της Γης» του Ιουλίου Βερν. Αλλά, πέρα από την επιστημονική φαντασία, τελευταία βρίσκει μεγάλη απήχηση μια επιστημονικοφανής θεωρία, η Κοίλη Γη, σύμφωνα με την οποία κάτω από τον στερεό φλοιό της Γης, που κατά την πιο διαδεδομένη εκδοχή αυτής της θεωρίας έχει πάχος 800 χιλιομέτρων, υπάρχει ένας άλλος κόσμος με τους δικούς του κατοίκους. Φυσικά αυτή η θεωρία δεν αντέχει ούτε στην απλούστερη κριτική. Καταρχήν η μάζα της Γης είναι γνωστή από την ακτίνα της και την περίοδο περιφοράς των δορυφόρων της, από τη μια μεριά, και τη θεωρία της βαρύτητας του Νεύτωνα, από την άλλη. Από τη γνωστή μάζα της Γης και τον όγκο του φλοιού της Κοίλης Γης προκύπτει ότι η πυκνότητα του τελευταίου θα έπρεπε να είναι 17 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό, πολύ μεγαλύτερη από την επιφανειακή πυκνότητα των 3 γραμμαρίων ανά κυβικό εκατοστό που μετράμε στην επιφάνεια της Γης. Τέτοια μεγάλη πυκνότητα έχουν βασικά μόνο το ουράνιο, το χρυσάφι και η πλατίνα! Στη συνέχεια η θεωρία δεν μπορεί να ερμηνεύσει τους σεισμούς που σήμερα γνωρίζουμε ότι οφείλονται στην κίνηση του στερεού φλοιού της Γης, ο οποίος «επιπλέει» στον ρευστό - λόγω μεγάλης θερμοκρασίας - μανδύα της, ούτε τη λάβα των ηφαιστείων. Τέλος έχει μετρηθεί ότι η θερμοκρασία στο υπέδαφος της Γης αυξάνεται αλματωδώς: για παράδειγμα στο βαθύτερο ορυχείο, 4 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της Γης, η θερμοκρασία είναι ήδη 60 βαθμοί Κελσίου και σε λίγο μεγαλύτερο βάθος ξεπερνάει τους 100 βαθμούς, οπότε το νερό βράζει και το σώμα ενός έμβιου όντος ψήνεται. Ο Ευφυής Σχεδιασμός Μια άλλη επιστημονικοφανής θεωρία που έχει μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ είναι η θεωρία του Ευφυούς Σχεδιασμού (Intelligent Design), σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει εξέλιξη των έμβιων όντων - ζώων και φυτών - στη Γη αλλά η φύση γύρω μας δημιουργήθηκε όπως ακριβώς τη βλέπουμε σήμερα από κάποια υπέρτατη νόηση - για πολλούς τον Θεό. Σε μια ακραία μάλιστα εκδοχή που βασίζεται αποκλειστικά σε υπολογισμούς με βάση την Αγία Γραφή, η Γη δημιουργήθηκε το βράδυ του Σαββάτου 22 Οκτωβρίου του 4004 π.Χ.! Ομως τα παρατηρησιακά δεδομένα της Γεωλογίας (πετρώματα και απολιθώματα) και της Αστρονομίας (χημική σύσταση και τροχιές πλανητών, ηλικία του Ηλιου) είναι τόσο καλά «δεμένα» μεταξύ τους, ώστε κανένας σοβαρός επιστήμονας σήμερα δεν αμφιβάλλει ότι η Γη έχει ηλικία 4,5 δισεκατομμυρίων ετών. Στο πρόσφατο παρελθόν έγινε προσπάθεια να ενταχθεί η θεωρία του Ευφυούς Σχεδιασμού στο διδακτικό πρόγραμμα των σχολείων των ΗΠΑ, σαν μια ισότιμη βιολογική θεωρία προς αυτήν της θεωρίας της εξέλιξης του Δαρβίνου. Η προσπάθεια απέτυχε αφού η επιστημονική κοινότητα αλλά και το αμερικανικό κράτος την κατέταξαν στην κατηγορία της ψευδοεπιστήμης, αλλά οι οπαδοί της θεωρίας δεν φαίνεται να μειώνονται. Ο πλανήτης Νιμπίρου Εκτός από τη θεωρία του Ευφυούς Σχεδιασμού, υπάρχουν και πάρα πολλές άλλες ψευδοεπιστημονικές θεωρίες που σχετίζονται με την εμφάνιση των ανθρώπων στη Γη. Μία από αυτές είναι η θεωρία του Ρώσου Εμμανουήλ Βελικόφσκι, δημοσιευμένη στο βιβλίο του «Κόσμοι σε σύγκρουση» (1950), σύμφωνα με την οποία περί το 1500 π.Χ. η Αφροδίτη εκτοξεύθηκε από τον Δία προς τη σημερινή τροχιά της και πέρασε κοντά από τη Γη προκαλώντας καταστροφές και αλλάζοντας την ιστορία του πλανήτη μας. Η θεωρία αυτή προβλέπει, μεταξύ των άλλων, ότι η τροχιά της Αφροδίτης είναι αφύσικη, ότι το ηλεκτρικό δυναμικό του Ηλιου είναι της τάξης των 1.000 τρισεκατομμυρίων βολτ και ότι η περιστροφή της Γης επηρεάζεται από ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Και οι τρεις παραπάνω προβλέψεις έχουν αποδειχθεί λανθασμένες από αστρονομικές παρατηρήσεις. Η βασική ιδέα αποδείχθηκε όμως «ελκυστική» και έτσι πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια επανεμφανίστηκε, αυτή τη φορά με τον «άγνωστο» πλανήτη Νιμπίρου στη θέση της Αφροδίτης και τη χρονολογία της σύγκρουσης στο μέλλον και όχι στο παρελθόν. Η χρονολογία αυτή έχει αλλάξει μερικές φορές, με πιο πρόσφατη «προφητεία» το 2012. Επειδή όμως τίποτα δεν συνέβη τότε, η θεωρία της καταστροφής της Γης από τον Νιμπίρου έχει κάπως ξεχαστεί. Επιχείρηση Αστρολογία Το όνομα του πλανήτη Νιμπίρου προέρχεται από τη μυθολογία των Βαβυλωνίων και των Σουμερίων, γεγονός που φέρνει στο μυαλό πολλών από εμάς μια άλλη ψευδοεπιστήμη, ίσως την πιο προσοδοφόρα οικονομικά από όλες, την Αστρολογία. Οι αστρολόγοι υποστηρίζουν ότι η «επιστήμη» τους έχει τις ρίζες της στους λαούς της Μεσοποταμίας, του σημερινού Ιράκ, όπου παλαιότερα ζούσαν οι Βαβυλώνιοι και οι Σουμέριοι. Με βάση αυτή την ιστορική «θεμελίωση» και μια γλώσσα διανθισμένη με αστρονομικούς όρους, οι αστρολόγοι υποστηρίζουν ότι, έστω και αν υπάρχουν διάφορα «προβλήματα» μεταξύ της θεωρίας τους και της σημερινής αστρονομικής πραγματικότητας, η θεωρία τους «δουλεύει» και μπορούν να προβλέψουν το μέλλον των ανθρώπων με ακρίβεια ή, έστω, με πολύ μεγάλη πιθανότητα. Ο ισχυρισμός αυτός καταρρίφθηκε από ένα πείραμα που έγινε στις ΗΠΑ, σε συνεργασία του καθηγητή Φυσικής του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ, Σον Κάρλσον, και της επίσημης ένωσης των αμερικανών αστρολόγων. Το πείραμα είχε την ίδια οργάνωση με αυτήν που έχουν οι κλινικές δοκιμές των νέων φαρμάκων κατά τη διαδικασία έγκρισής τους για άδεια κυκλοφορίας και τα αποτελέσματά του δημοσιεύθηκαν τον Δεκέμβριο του 1985 στο εγκυρότατο επιστημονικό περιοδικό «Nature». https://physicsgg.files.wordpress.com/2017/04/a_double-blind_test_of_astrology_carlsons_original_article_in_nature.pdf Η λεπτομερής περιγραφή του πειράματος μπορεί να βρεθεί στο φύλλο του «Βήματος» της 19ης Ιανουαρίου 2003, οπότε εδώ περιορίζομαι στο τελικό αποτέλεσμα.(Η απάτη της αστρολογίας) http://www.tovima.gr/science/article/?aid=148518 Αν οι αστρολόγοι απαντούσαν τυχαία σε ένα ερωτηματολόγιο θα είχαν ποσοστό επιτυχίας 33,33%, αφού έπρεπε να επιλέξουν τη σωστή απάντηση μεταξύ συνολικά τριών. Το αποτέλεσμα ήταν 34%, ποσοστό που στατιστικά δεν διαφέρει σημαντικά από το 33,33%. Με άλλα λόγια, ένα φάρμακο που θα έδινε αυτά τα ποσοστά ίασης σε ασθενείς δεν θα έπαιρνε ποτέ άδεια κυκλοφορίας! Το τελικό συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω φαίνεται να είναι ότι, παρά την αλματώδη ανάπτυξη των θετικών επιστημών και της τεχνολογίας που βλέπουμε τα τελευταία 100 χρόνια, οι άνθρωποι φαίνεται να έλκονται από την ελπίδα του μυστικισμού περισσότερο από τη βεβαιότητα της επιστήμης. Ετσι είναι πολλοί που δεν δέχονται για σωστή απάντηση το ξερό «Ναι» που αναφέρω στην τελευταία ερώτηση της εισαγωγής. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=875342

Tianzhou-1: Προσδέθηκε με επιτυχία στο διαστημικό εργαστήριο το πρώτο κινέζικο διαστημόπλοιο. Με επιτυχία προσδέθηκε στο διαστημικό εργαστήριο Tianzhou-2 το πρώτο κινεζικό διαστημόπλοιο μεταφοράς εφοδίων, εξοπλισμού και εμπορευμάτων Tianzhou-1 Αυτό, σύμφωνα με το επίσημο κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua, κάνοντας ένα σημαντικό βήμα προς το στόχο της χώρας να δημιουργήσει έναν μόνιμο, επανδρωμένο διαστημικό σταθμό έως το 2020. Ο πρόεδρος Σι Ζινπίγκ, έχει δηλώσει ότι δίνεται προτεραιότητα στο διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας προκειμένου να ενισχυθεί η εθνική ασφάλεια. Το Tianzhou-1 πραγματοποίησε την αυτόματη διαδικασία πρόσδεσης με το διαστημικό εργαστήριο που βρίσκεται σε τροχιά, μετά την εκτόξευσή του με τη βοήθεια του προωθητικού πυραύλου Long March-7 Y2, από το Κέντρο Διαστημικών Εκτοξεύσεων Γουέντσανγκ στη νότια κινεζική επαρχία Χαϊνάν. Σύμφωνα με τις κινεζικές αρχές, μπορεί να μεταφέρει 6 τόνους προϊόντων, 2 τόνους καυσίμων και παράλληλα μπορεί να πετάει μη επανδρωμένο μέχρι και για τρεις μήνες. Στο διαστημικό εργαστήριο Tianzhou-2, παρέμειναν δύο αστροναύτες τον περασμένο Οκτώβριο για ένα μήνα σημειώνοντας την μεγαλύτερη επανδρωμένη διαστημική αποστολή της Κίνας μέχρι σήμερα. Το Tianzhou-1 θα αποσυνδεθεί και θα ξανασυνδεθεί στο Tiangong-2 ακόμα δύο φορές πριν αφεθεί τελικά να καταστραφεί στην ατμόσφαιρα. Παρά τις προόδους της Κίνας στο διαστημικό της πρόγραμμα για στρατιωτικούς, εμπορικούς και επιστημονικούς σκοπούς, βρίσκεται ακόμα πολύ πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία. Το Πεκίνο επιμένει ότι έχει μόνο ειρηνικές φιλοδοξίες για το διάστημα, ωστόσο έχει ήδη κάνει δοκιμές αντιδορυφορικών πυραύλων. Ετσι το 2011, το αμερικανικό Κογκρέσο έκρινε ότι κινέζοι αστροναύτες δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για λόγους εθνικής ασφάλειας. http://www.pronews.gr/portal/20170422/genika/diastima/49/tianzhou-1-prosdethike-me-epityhia-sto-diastimiko-ergastirio-proto