Δροσος Γεωργιος

Γιγάντια μαγνητικά πεδία. Γερμανοί αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας το διαμέτρου 100 μέτρων ραδιοτηλεσκόπιο στο Έφελσμπεργκ, ανακάλυψαν μαγνητικά πεδία που εκτείνονται σε αποστάσεις πέντε έως έξι εκατομμυρίων ετών φωτός. Αυτό τα καθιστά τα πιο εκτεταμένα μαγνητικά πεδία που έχουν ποτέ εντοπισθεί στο σύμπαν. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Μάγια Κίρντορφ του Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας Μαξ Πλανκ της Βόννης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής "Astronomy & Astrophysics", υπολόγισαν ότι τα εν λόγω γιγάντια μαγνητικά πεδία έχουν ισχύ παρόμοια με το μαγνητικό πεδίο του γαλαξία μας. http://www.pronews.gr/portal/20170327/genika/diastima/49/epistimones-anakalypsan-ta-pio-megala-magnitika-pedia-sto-sympan

Καφέ νάνος που έχει την μεγαλύτερη μάζα και την πιο «καθαρή» χημική σύσταση. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων, με επικεφαλής τον δρα ΖενγκΧούα Τσανγκ του Ινστιτούτου Αστροφυσικής των ισπανικών Καναρίων Νήσων, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Monthly Notices" της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας, ανακάλυψαν ένα καφέ νάνο που έχει την μεγαλύτερη μάζα και την πιο «καθαρή» χημική σύσταση από κάθε άλλο άστρο του είδους του έχει βρεθεί μέχρι σήμερα. Οι καφέ νάνοι είναι αποτυχημένα άστρα, στα οποία -λόγω μικρού μεγέθους- ποτέ δεν ξεκίνησε η διαδικασία της πυρηνικής σύντηξης του υδρογόνου σε ήλιο, έτσι ώστε να γίνουν λαμπροί ήλιοι. Θεωρούνται κάτι ενδιάμεσο ανάμεσα σε άστρα και μεγάλους πλανήτες. Ο συγκεκριμένος καφέ νάνος, γνωστός ως SDSS J01014+1535, βρίσκεται στην άλω του γαλαξία μας, δηλαδή στις εσχατιές του, όπου υπάρχουν τα πιο αρχαία άστρα του. Κινείται σε απόσταση 750 ετών φωτός από τη Γη στην κατεύθυνση του αστερισμού των Ιχθύων και αποτελείται από αρχέγονο αέριο περίπου 250 φορές πιο καθαρό από τον Ήλιο μας (με πάνω από 99,99% υδρογόνο και ήλιο). Έχει ηλικία περίπου δέκα δισεκατομμυρίων ετών και η μάζα του είναι 90 φορές μεγαλύτερη του Δία. http://www.pronews.gr/portal/20170327/genika/diastima/49/epistimones-anakalypsan-ta-pio-megala-magnitika-pedia-sto-sympan

Ρομποτικό σύστημα χειρουργικής βασισμένο στο σχέδιο Ελληνίδας μηχανικού. Μία ομάδα Ελλήνων, Βρετανών και άλλων ερευνητών αναπτύσσουν ένα φορετό στο χέρι ρομποτικό σύστημα χειρουργικής. Τα εν λόγω εξωσκελετικά εργαλεία επιτρέπουν στους χειρουργούς να κάνουν τις φυσικές επιδέξιες κινήσεις τους, ενώ ταυτόχρονα τους παρέχουν τη δυνατότητα να «αισθάνονται», να «βλέπουν», να ελέγχουν και να πλοηγούνται στο χειρουργικό περιβάλλον στο σώμα του ασθενούς. Η συγκεκριμένη ρομποτική ιατρική τεχνολογία αναπτύσσεται στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος SMARTsurg, που άρχισε πρόσφατα και θα ολοκληρωθεί στο τέλος του 2019, με χρηματοδότηση σχεδόν 4 εκατ. ευρώ από την ΕΕ, μέσω του «Ορίζοντα 2020». Το πρόγραμμα συντονίζεται από το Εργαστήριο Ρομποτικής του Μπρίστολ, που έχουν δημιουργήσει από κοινού το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αγγλίας και το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ. Το ρομποτικό εργαλείο βασίζεται σε σχέδιο της Ελληνίδας μηχανικού ρομποτικής Αντωνίας Τζεμανάκη του ίδιου εργαστηρίου. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν επίσης από ελληνικής πλευράς το Ελληνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ) και και το Ιδιωτικό Πολυιατρείο Ορθοπεδικής Χειρουργικής Αθλητικών Κακώσεων και Αποκατάστασης (TheMIS) στη Θεσσαλονίκη. Ρομποτικά συστήματα αυτού του είδους αποσκοπούν στην υποβοήθηση των χειρουργών, ώστε να βελτιώνεται η απόδοσή τους σε ουρολογικές, καρδιαγγειακές και ορθοπεδικές επεμβάσεις, ενώ μελλοντικά μπορεί να αξιοποιηθούν και σε πιο πολύπλοκα χειρουργεία. Το εξωσκελετικό εργαλείο εφαρμόζει στο χέρι του γιατρού και εισχωρεί στο σώμα του ασθενούς. Διαθέτει αίσθηση αφής στα ρομποτικά δάχτυλά του, επιτρέποντας στον χειρουργό να ‘νιώθει' τους ιστούς και τα όργανα, όπως στην παραδοσιακή χειρουργική. Το εργαλείο θα συνδυάζεται με «έξυπνα» γυαλιά (της γαλλικής εταιρείας Optinvent) που θα φορούν στα μάτια τους οι χειρουργοί και με τα οποία θα έχουν μια ρεαλιστική ζωντανή απεικόνιση του εσωτερικού του σώματος, καθώς θα χρησιμοποιούν το ρομποτικό χέρι-εργαλείο. Η Α.Τζεμανάκη αποφοίτησε από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πήρε το διδακτορικό της στην ιατρική ρομποτική από το Εργαστήριο Ρομποτικής του Μπρίστολ, όπου από φέτος τον Ιανουάριο εργάζεται ως ερευνήτρια-μηχανικός στο πεδίο της χειρουργικής ρομποτικής. http://www.pronews.gr/portal/20170325/genika/epistimes/27120/rompotiko-systima-heiroyrgikis-vasismeno-sto-shedio-ellinidas

Αστεροσκοπείο θα αναζητήσει βαρυτικά κύματα από τις απαρχές του σύμπαντος. Πώς εξελίχθηκε το σύμπαν, τις πρώτες «στιγμές» μετά τη γένεσή του; Απάντηση σε αυτό το ερώτημα φιλοδοξεί να δώσει το Αστεροσκοπείο Σάιμονς (Simons) από το 2020, όταν θα έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή του στην έρημο Ατακάμα της Χιλής. Τα τηλεσκόπια Αστεροσκοπείου θα βάλουν στο μικροσκόπιο την μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου (CMB), δηλαδή την «ηχώ» της ακτινοβολίας που εξέπεμπε το σύμπαν όταν είχε ηλικία μόλις 380.000 έτη. Αν και η CMB είναι το αρχαιότερο «απολίθωμα» που μέχρι σήμερα έχουν στη διάθεσή τους οι επιστήμονες για να μελετήσουν τη συμπαντική ιστορία, στόχος του Αστεροσκοπείου είναι να πάει πολύ πιο πίσω από τα 380.000 έτη, φθάνοντας σε λίγα τρισεκατομμυριοστά του τρισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Κι αυτό γιατί, όπως ελπίζουν οι επιστήμονες που συμμετέχουν στο πρότζεκτ, θα καταφέρει να ανιχνεύσει στην ακτινοβολία το αποτύπωμα που έχουν αφήσει σε αυτή τα βαρυτικά κύματα που διαδίδονταν τότε στο μικροσκοπικό σύμπαν. Το Αστεροσκοπείο θα κοστίσει 40 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία προήλθαν από δωρεά του Ιδρύματος Σάιμονς. Για την ολοκλήρωσή του, στην έρημο Ατακάμα έχει ξεκινήσει η κατασκευή νέων τηλεσκόπιων, τα οποία θα πλαισιώσουν τα ACT (Atacama Cosmology Telescope) και ΗΤΤ (Huan Tran Telescope) που βρίσκονται ήδη σε λειτουργία. Τα βαρυτικά κύματα είναι «ρυτιδώσεις» στον χωρόχρονο, που προκαλούνται από την κίνηση μεγάλων σωμάτων ή βίαια φαινόμενα, όπως η σύγκρουση δύο μελανών οπών. Ωστόσο, οι διαταραχές που θα αναζητήσει το Αστεροσκοπείο έχουν διαφορετική προέλευση από τα σήματα που ανίχνευσε για πρώτη φορά το 2015 το πείραμα LIGO στις ΗΠΑ, επιβεβαιώνοντας έτσι την ύπαρξή τους όπως προέβλεπε η Γενική Σχετικότητα του Αϊνστάιν. Έτσι, τα τηλεσκόπια θα ψάξουν για αποτυπώματα στη CBM από «αρχέγονα» βαρυτικά κύματα, τα οποία σύμφωνα με την πλέον αποδεκτή θεωρία, δημιουργήθηκαν στις απαρχές «ζωής» του σύμπαντος. Η θεωρία αυτή ονομάζεται «πληθωρισμός» και για να εξηγήσει μερικές από τις θεμελιώδεις ιδιότητες που παρατηρούμε σήμερα στο σύμπαν, υποστηρίζει πως όταν ο «κόσμος» είχε ηλικία τρισεκατομμυριοστά του τρισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου, γνώρισε μία περίοδο απότομης και βίαιης διαστολής. Επομένως, αν ευσταθεί ο πληθωρισμός, τότε οι «αρχέγονες» βαρυτικές διαταραχές που προκλήθηκαν θα πρέπει να αλληλεπίδρασαν με τα φωτόνια της CMB. Τότε, θα άφησαν χαρακτηριστικά ίχνη στη μικροκυματική ακτινοβολία – και πιο συγκεκριμένα, ένα ιδιαίτερο μοτίβο πόλωσης, που αποκαλείται «τρόπος-B» (B-mode). Στην περίπτωση που το Αστεροσκοπείο καταφέρει να ανιχνεύσει τέτοιου είδους αποτυπώματα, τότε θα έχει επιβεβαιώσει πως όντως υπήρξε αυτή η περίοδος βίαιης διαστολής στη συμπαντική ιστορία. Επίσης, οι μετρήσεις θα ρίξουν περισσότερο «φως» και στα χαρακτηριστικά της, όπως την ταχύτητα με την οποία εξελίχθηκε ή τη χρονική διάρκεια. Αν και ο εντοπισμός σημαδιών των «αρχέγονων» βαρυτικών κυμάτων στη μικροκυματική ακτινοβολία είναι η πρωταρχική αποστολή του Αστεροσκοπείου, οι μελέτες του δεν θα περιορισθούν μόνο σε αυτό τον στόχο. Αντίθετα, θα προσφέρει επίσης σημαντικές πληροφορίες για τον τρόπο που η CMB αλληλεπιδρά με τις κοσμικές δομές στο σύμπαν, δίνοντας έτσι περισσότερα στοιχεία για τη φύση της σκοτεινής ύλης και ενέργειας. http://www.naftemporiki.gr/story/1217870/asteroskopeio-tha-anazitisei-barutika-kumata-apo-tis-aparxes-tou-sumpantos

TPK Σογιούζ«MS-04» Οι ειδικοί της «Ενέργεια» στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ολοκλήρωσαν με επιτυχία τη δοκιμή για διαρροές στο επανδρωμένο οχήμα (TPK) Σογιούζ«MS-04» Ο κύκλος δοκιμής της τεχνολογίας χώρου σε ένα θάλαμο κενού χρησιμοποιει ένα μέσο ηλίου-αέρα που μέχρι σήμερα παραμένει η πλέον αντικειμενική μέθοδος ελέγχου διαρροών στις συνθήκες του εδάφους, με την παροχή προκαθορισμένων αυστηρων απαιτήσεων. https://www.roscosmos.ru/23351/ Μαθητής εντόπισε λάθη σε δεδομένα της NASA. Κάποιος στη NASA θα πρέπει να κοκκινίσει από ντροπή: ένας 17χρονος μαθητής στη Βρετανία εντόπισε σφάλματα σε μετρήσεις της ακτινοβολίας από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Ο παρατηρητικός Μάιλς Σόλομαν, αναφέρει το BBC, συμμετείχε σε πρόγραμμα του βρετανικού Ινστιτούτου Έρευνας στα Σχολεία (IRIS) το οποίο δίνει την ευκαιρία σε μαθητές να επεξεργάζονται δεδομένα από το πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο. «Αυτό που μας δόθηκε ήταν μπόλικα λογιστικά φύλλα» είπε ο ίδιος στο Radio 4 του BBC. Τα αρχεία περιείχαν μετρήσεις της ενέργειας των σωματιδίων που δέχεται ο διαστημικός σταθμός. «Πήγα κατευθείαν στο τέλος της λίστας και βρήκα τα χαμηλότερα επίπεδα ενέργειας που υπήρχαν» εξήγησε ο μαθητής του σχολείου Τάπτον στο Σέφιλντ. Τότε ήταν που παρατήρησε ότι ορισμένες μετρήσεις είχαν αρνητική τιμή. Στη φυσική, όμως, αρνητική ενέργεια δεν υπάρχει. Ο έξυπνος Μάιλς και ο καθηγητής του έστειλαν email στη NASA, η οποία τους προσκάλεσε να συμμετάσχουν στη διερεύνηση της υπόθεσης. Οι υπεύθυνοι της υπηρεσίας συνειδητοποίησαν τελικά ότι ο ανιχνευτής του σταθμού συχνά κατέγραφε αρνητικές τιμές ενέργειας όταν δεν δεχόταν σωματίδια. Το λάθος ήταν μεν γνωστό, όμως η NASA πίστευε ότι συνέβαινε μόνο μία ή δύο φορές το χρόνο. Ο Μάιλς, όμως, έδειξε ότι συνέβαινε πολλές φορές την ημέρα. Πέρα από ό,τι βοήθησε τη NASA να διορθώσει τα δεδομένα της, ο 17χρονος δηλώνει πως έχει έναν ακόμα λόγο να χαίρεται: «Είναι κουλ. Μπορείς να λες στους φίλους σου ότι έστειλες μήνυμα στη NASA και τους έβαλες να κοιτάξουν τις γραφικές παραστάσεις σου». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500135579 Ελληνικά σχολεία ανάμεσα στους νικητές ευρωπαϊκού διαστημικού διαγωνισμού. Πέντε ομάδες από ελληνικά σχολεία περιλαμβάνονται στις 45 νικήτριες ομάδες που επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν στην τρίτη φάση του πρώτου ευρωπαϊκού διαγωνισμού Astro Pi, όπως ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (European Space Agency-ESA). Οι μαθητές θα δουν τα πειράματά τους να εκτελούνται στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Στον διαγωνισμό συμμετείχαν συνολικά 184 ομάδες από 15 ευρωπαϊκές χώρες και περισσότεροι από 1.800 μαθητές σχεδίασαν πειράματα για τον ISS. Οι πέντε ομάδες από την Ελλάδα που θα συμμετέχουν στην τρίτη φάση του διαγωνισμού, είναι: Delta TALOS ed-UTH-robotix (Εργαστήρια Εκπαιδευτικής Ρομποτικής), Weightless Mass (Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο Ευόσμου), 49th Astro Pi Teamwork (49ο Δημοτικό Πατρών), Astro Traveller (12ο Δημοτικό Πετρούπολης) και GKGF-1 (Γυμνάσιο Κανήθου). Astro Pi είναι το όνομα ενός μικρού υπολογιστή που αναπτύχθηκε από το Ίδρυμα Raspberry Pi, σε συνεργασία με τον Οργανισμό Διαστήματος του Ηνωμένου Βασιλείου και την ESA. Υπάρχουν ήδη δύο Astro Pi πάνω στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, οι οποίοι είναι εφοδιασμένοι με αισθητήρες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ‘τρέξουν' επιστημονικά πειράματα. Ο πρώτος διαγωνισμός Astro Pi είχε ως στόχο να σχεδιάσουν οι μαθητές ένα επιστημονικό πείραμα που μπορεί να ‘τρέξει' με τη χρήση αισθητήρων Astro Pi και να γράψουν τον κώδικα προγραμματισμού του Astro Pi, ώστε να εκτελεστεί αυτό το πείραμα στον ISS. Τα δεδομένα που θα παράγονται από τα πειράματα στο διάστημα, θα στέλνονται πίσω στη Γη και θα διανέμονται στις ομάδες μέχρι τις 15 Μαΐου. Οι μαθητές έτσι θα έχουν την ευκαιρία να εργαστούν σαν πραγματικοί επιστήμονες και να αναλύσουν δεδομένα που συλλέγονται στο διάστημα. http://www.kathimerini.gr/902238/article/epikairothta/ellada/ellhnika-sxoleia-anamesa-stoys-nikhtes-eyrwpaikoy-diasthmikoy-diagwnismoy

Μια «πτήση» πάνω από την επιφάνεια του Άρη. Εικόνες υψηλής ανάλυσης από την επιφάνεια του πλανήτη Άρη – λήφθηκαν από την κάμερα HiRISE -, σε ένα βίντεο που δίνει την αίσθηση πτήσης πάνω από τον πλανήτη: http://physicsgg.me/2017/03/23/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%80%cf%84%ce%ae%cf%83%ce%b7-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%86%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ac/

Στην πρίζα ο «μεγαλύτερος τεχνητός Ήλιος του κόσμου» Καλύτερα να φορέσετε γυαλιά ηλίου: ερευνητές στη Γερμανία έβαλαν την Πέμπτη στην πρίζα μια συστοιχία προβολέων την οποία περιγράφουν ως τον «μεγαλύτερο τεχνητό Ήλιο στη Γη». Στόχος τους είναι να ρίξουν άπλετο φως στο πρόβλημα της παραγωγής καύσιμου υδρογόνου. O τεχνητός ήλιος Synlight στο Γίλιχ της Γερμανίας, περίπου 30 χιλιόμετρα δυτικά της Κολωνίας, αποτελείται από 149 προβολείς ξένου, οι οποίοι κανονικά χρησιμοποιούνται στις κινηματογραφικές προβολές και προσομοιώνουν την ποιότητα του ηλιακού φωτός. Στηριγμένοι σε μια μεταλλική κατασκευή σε σχήμα κυψέλης, οι προβολείς στέλνουν 350 kilowatt ενέργειας σε μια πλάκα με διαστάσεις 20 επί 20 εκατοστά, θερμαίνοντάς τη μέχρι τους 3.000 βαθμούς Κελσίου -η πλάκα δέχεται 1.000 φορές περισσότερη ενέργεια από ό,τι αν ήταν εκτεθειμένη στη φυσική λιακάδα, λένε οι ερευνητές της γερμανικής αεροδιαστημικής υπηρεσίας DLR. Το Ινστιτούτο Ηλιακής Έρευνας της υπηρεσίας ουσιαστικά δοκιμάζει μια νέα προσέγγιση για την παραγωγή φθηνού υδρογόνου. Το υδρογόνο θεωρείται από πολλούς ιδανικό καύσιμο, αφού όταν καίγεται παράγει μόνο υδρατμούς χωρίς καθόλου διοξείδιο του άνθρακα. Το πρόβλημα είναι ότι στη Γη δεν υπάρχει ελεύθερο υδρογόνο, και η παραγωγή του αερίου σε μεγάλη κλίμακα βασίζεται στην ηλεκτρόλυση του νερού, μια διαδικασία που απαιτεί μεγάλες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας. Το σύστημα Synlight διασπά τα μόρια νερού με διαφορετικό τρόπο: το καυτό μέταλλο της πλάκας αντιδρά με το οξυγόνο του νερού, οπότε το υδρογόνο απελευθερώνεται ως αέριο. Με περαιτέρω θέρμανση το οξυγόνο αποδεσμεύεται στη συνέχεια από το μέταλλο και η διαδικασία επαναλαμβάνεται επ' αόριστον. Οι ερευνητές του DLR παραδέχονται ότι ο ίδιος ο τεχνητός ήλιος δεν θα ήταν και πολύ οικονομικός στη χρήση, αφού σε τέσσερις ώρες λειτουργίας καταναλώνει την ενέργεια που χρειάζεται μια τετραμελής οικογένεια για έναν χρόνο. Το Synlight ουσιαστικά επιτρέπει στους ερευνητές να εκτελούν πειράματα σε απόλυτα σταθερές συνθήκες ισχυρού φωτισμού, κάτι που δεν είναι εύκολο κάτω από τον νεφελώδη ουρανό της Γερμανίας. Απώτερος στόχος είναι να επιτύχουν παραγωγή υδρογόνου απευθείας με ηλιακή ενέργεια αντί με ηλεκτρόλυση. Μένει να δούμε αν ο ισχυρότερος τεχνητός Ήλιος του κόσμου θα φέρει πιο κοντά τη λεγόμενη οικονομία του υδρογόνου. Σύμφωνα με την DLR, αεροδιαστημικές και αεροπορικές εταιρείες θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν το Synlight για να δοκιμάσουν διάφορα εξαρτήματα και συστήματα με τη βοήθεια των Γερμανών επιστημόνων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500135588

TPK Σογιούζ«MS-04» Η εκτόξευση του TPK «MS-04 » με το πλήρωμα της επόμενης μακροπρόθεσμης αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τις 20 Απριλίου του 2017 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. http://www.energia.ru/ru/news/news-2017/news_03-17.html Η Πρώτη Φορά-18 Μαρτίου 1965: Ο πρώτος διαστημικός περίπατος στην ιστορία. Η ταινία «Πρώτη Φορά» αναφέρεται στην δεκαετία του 1960 όταν Σοβιετικοί και Αμερικανοί, κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, ανταγωνίζονταν για το ποιος θα κατακτήσει πρώτος το διάστημα. Περιγράφει το ιστορικό του πρώτου διαστημικού περιπάτου από τους σοβιετικούς κοσμοναύτες Αλεξέι Λεόνοφ και Πάβελ Μπελυάγιεφ . Η ταινία θα εμφανιστεί στις αίθουσες των κινηματογράφων στις 12 Απριλίου: Στις 18 Μαρτίου του 1965 εκτοξεύθηκε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, στην Κεντρική Ασία το διαστημικό σκάφος Βοσχόντ 2 και ολοκλήρωσε την πρώτη του περιστροφή γύρω από τη Γη, γύρω στα 500 χιλόμετρα πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη. Η πόρτα του διαστημόπλοιου άνοιξε και ο 30χρονος συνταγματάρχης Αλεξέι Λεόνοφ στάθηκε στο κατώφλι περιμένοντας την εντολή του κυβερνήτη του, συνταγματάρχη Πάβελ Μπελυάγιεφ. Στην αίθουσα Σβερντλόφ του Κρεμλίνου, οι Σοβιετικοί ηγέτες Λεονίντ Μπρέζνιεφ και Αναστάς Μικογιάν – επικεφαλής του κόμματος και του κράτους, αντίστοιχα- παρακολουθούσαν το τολμηρό εγχείρημα. Μετά από λίγο, ο Λεόνοφ έριξε έξω από το σκάφος ένα λεπτό καλώδιο, μήκους 5,35 μέτρων, που τον συνέδεε με το διαστημόπλοιο. Αμέσως μετά λύγισε τη μέση του και τίναξε προς τα πίσω τα πόδια του για να βγει από το Βοσχόντ-2. Για τρία περίπου λεπτά κρατήθηκε με το ένα χέρι από το κατώφλι, πότε σε οριζόντια και πότε σε κατακόρυφη θέση, μέχρι που κάποια στιγμή έδωσε μία ώθηση στο σώμα του και απομακρύνθηκε από το σκάφος. Απελευθερωμένος από τη βαρύτητα κινήθηκε με αργές, αλλά ζωηρές κινήσεις, και έκανε πέντε «τούμπες». Μία φωτογραφική μηχανή στην εξωτερική πλευρά του διαστημόπλοιου απαθανάτισε, στιγμιότυπο προς στιγμιότυπο, την πρώτη «βουτιά» του ανθρώπου στο διάστημα. Η «βόλτα» του Λεόνοφ ολοκληρώθηκε χωρίς προβλήματα μέσα σε 12 λεπτά και εννέα δευτερόλεπτα, στη διάρκεια των οποίων το σοβιετικό διαστημόπλοιο διένυσε περί τα 5.000 χιλιόμετρα περιφερόμενο γύρω από τη Γη. Στο τέλος του διαστημικού περιπάτου, η διαστημική στολή του Λεόνοφ είχε διογκωθεί στο κενό του διαστήματος, σε σημείο όπου δεν μπορούσε να εισέλθει εκ νέου στον αεροφράκτη προκειμένου να επιστρέψει στο σκάφος. Έτσι, άνοιξε μια βαλβίδα για να μπορέσει κάποια από την πίεση εντός της στολής να εκτονωθεί και να μικρύνει ο όγκος της στολής. Με αυτόν τον τρόπο, μόλις και μετά βίας μπόρεσε να εισέλθει πάλι μέσα στην κάψουλα. Μετά τον επιτυχημένο «περίπατο στο διάστημα» που εκτέλεσε ο Λεόνοφ (τον πρώτο στην ανθρώπινη ιστορία), ο Μπελυάγιεφ ετοιμάστηκε να οδηγήσει το σκάφος πίσω στη Γη. Χρειάσθηκε να καταφύγει στο χειροκίνητο σύστημα εισόδου στην ατμόσφαιρα, καθώς το αυτόματο έπαθε βλάβη. Αυτό απαιτούσε τη χρήση της συσκευής πλοηγήσεως για να δώσει στην κάψουλα τον σωστό προσανατολισμό. Εξαιτίας του ελάχιστου χώρου μέσα στην κάψουλα και τον άστοχο σχεδιασμό, ο Μπελυάγιεφ έπρεπε να ξαπλώσει πάνω από τη θέση του Λεόνοφ, ενώ ο Λεόνοφ τον συγκρατούσε. Ο Μπελυάγιεφ ζήτησε από τον Λεόνοφ να επανελέγξει το υψόμετρο του σκάφους, κάτι που προκάλεσε, με τον επιπλέον χρόνο που απαίτησε, την προσεδάφιση της κάψουλας περίπου 2000 χιλιόμετρα πιο πέρα από την προγραμματισμένη τοποθεσία. Ο Λεόνοφ μιλάει για τον πρώτο διαστημικό περίπατο: Συνολικά η πτήση διάρκεσε 26 ώρες και 2 λεπτά. Μετά την προσεδάφιση ο Μπελυάγιεφ αναγκάσθηκε να χρησιμοποιήσει τη δύναμή του για να ανοίξει τη θυρίδα, καθώς οι εκρηκτικές βίδες απέτυχαν να την ανοίξουν. Στη συνέχεια ο Μπελυάγιεφ έπρεπε να τραβήξει έξω τον Λεόνοφ, του οποίου τα πόδια είχαν πιαστεί κάτω από την κονσόλα μιας οθόνης. Αφού πέρασαν τη νύχτα πάλι μέσα στην κάψουλα εξαιτίας του κρύου, οι δύο αστροναύτες ανακαλύφθηκαν από μία προκεχωρημένη διασωστική ομάδα το επόμενο πρωινό. Χρειάσθηκε μία ακόμα ημέρα για να καθαρίσουν ένα μέρος στο δάσος 9 χιλιόμετρα από το σημείο της προσεδαφίσεως, ώστε να μπορέσει να προσγειωθεί ένα ελικόπτερο διάσωσης Με τον Αλεξέι Λεόνοφ να έχει πραγματοποιήσει με επιτυχία την πρώτη «βόλτα» ανθρώπου στο διάστημα, οι Σοβιετικοί κατέκτησαν άλλη μία διαστημική πρωτιά, καθώς είχε προηγηθεί ο άθλος του Γιούρι Γκαγκάριν. http://physicsgg.me/2017/03/18/%ce%b7-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7-%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ac/ Επιστροφή στην Γη για την κάψουλα της Space X «Dragon» από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Στον Ειρηνικό ωκεανό, στα ανοιχτά της δυτικής ακτής των ΗΠΑ, προσθαλασσώθηκε το απόγευμα της Κυριακής η ιδιωτική αμερικανική κάψουλα Space X Dragon μετά την αποστολή της στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), από όπου μεταφέρει πίσω στη Γη πάνω από δύο τόνους φορτίου, το οποίο περιλαμβάνει και αρκετά επιστημονικά πειράματα, που όλο αυτό τον καιρό πραγματοποιήθηκαν σε συνθήκες μικροβαρύτητας. Τη ρομποτική κάψουλα «αποχαιρέτησε» ο Γάλλος αστροναύτης Τομά Πεσκέ του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, ο οποίος χρησιμοποίησε το ρομποτικό βραχίονα του ISS για να την αποδεσμεύσει από το Σταθμό νωρίς το πρωί της Κυριακής. Το μεταφορικό σκάφος Dragon της εταιρείας Space X είχε για πρώτη φορά εκτοξευθεί από το ιστορικό Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα στις 19 Φεβρουαρίου, με ένα πύραυλο Falcon 9 της ίδιας εταιρείας, παραδίδοντας δυόμισι τόνους εφοδίων στον ISS. http://www.pronews.gr/portal/20170320/genika/diastima/49/epistrofi-stin-gi-gia-tin-kapsoyla-tis-space-x-dragon-apo-ton-diethni

Ρόβερ της NASA εμπνέεται από τον μηχανισμό των Αντικυθήρων. Ταξίδι στο διάστημα με τεχνολογία του παρελθόντος! Μηχανικοί της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) έχουν σχεδιάσει ρόβερ που προορίζεται για τον πλανήτη Αφροδίτη και το οποίο αντλεί έμπνευση από τον μηχανισμό των Αντικυθήρων και από τις μηχανές του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Είναι γνωστό ότι η Αφροδίτη είναι ένας πολύ δύσκολος πλανήτης, ένα από τα πιο εχθρικά περιβάλλοντα στο ηλιακό μας σύστημα, με πολύ πιο ακραίες συνθήκες από ό,τι ο Άρης. Καμία σοβιετική (Venera και Vega) ή αμερικανική διαστημοσυσκευή (Pioneer) δεν έχει επιζήσει στην επιφάνειά της για πάνω από 127 λεπτά, καθώς η θερμοκρασία των 460 βαθμών Κελσίου που λιώνει μέταλλα, η πίεση των 92 μπαρ και τα νέφη θειϊκού οξέος μπορούν να «ψήσουν» γρήγορα τα ηλεκτρονικά κυκλώματα. Ακριβώς γι' αυτό το λόγο, ο μηχανικός Τζόναθαν Σόντερ και η ομάδα του στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA σχεδίασαν ένα -φουτουριστικό και ταυτόχρονα ρετρό- ρόβερ, με την ονομασία «Automaton Rover for Extreme Environments» (AREE) ή «Αυτόματο Ρόβερ για Ακραία Περιβάλλοντα». Το ρόβερ δεν χρειάζεται καθόλου τα ευάλωτα ηλεκτρονικά, αλλά χρησιμοποιεί μόνο ενισχυμένα μηχανικά συστήματα από ανθεκτικά μεταλλικά κράματα. Το ρόβερ διαθέτει ένα όχι ηλεκτρονικό, αλλά πλήρως μηχανικό υπολογιστή-ρολόι, που θυμίζει εκείνον των Αντικυθήρων που προέβλεπε αστρονομικά συμβάντα προ 2.300 ετών. Περιλαμβάνει επίσης ένα είδος φωνογράφου, που θα καταγράφει στοιχεία. Τα στοιχεία αυτά θα υψώνονται στην ατμόσφαιρα ανά τακτά χρονικά διαστήματα μέσω ενός μπαλονιού γεμάτου με αέριο και θα καταλήγουν σε ένα drone-αναμεταδότη που θα βρίσκεται δεκάδες χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια και θα κινείται με ηλιακή ενέργεια. Το drone, με τη σειρά του, θα μεταδίδει τα στοιχεία σε δορυφόρο που θα κινείται σε τροχιά γύρω από την Αφροδίτη και από εκεί θα στέλνονται τελικά στη Γη. Το ρόβερ, το οποίο θα συλλέγει κλιματικά, σεισμικά και γεωλογικά δεδομένα, θα κινείται με ένα σύστημα ποδιών που θα τροφοδοτούνται μόνο με αιολική ενέργεια από τους ανέμους, η οποία θα συλλέγεται από μια τουρμπίνα στην κορυφή του. Στόχος είναι η διαστημοσυσκευή να επιβιώσει πάνω στην Αφροδίτη για εβδομάδες ή και μήνες. Το ρόβερ είχε αρχικά προταθεί πέρυσι και πρόσφατα έλαβε επιχορήγηση στο πλαίσιο του προγράμματος της NASA για τη στήριξη καινοτόμων διαστημικών ιδεών (Innovative Advanced Concepts Program). Αν και δεν είναι ακόμη βέβαιο ότι η NASA θα χρησιμοποιήσει ένα τέτοιο ρόβερ χαμηλής τεχνολογίας, εφόσον όντως το κάνει, τότε θα είναι η πρώτη εφαρμογή της αρχαίας τεχνολογίας για την εξερεύνηση του διαστήματος. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500134685

Μικρότερη η παρουσία σκοτεινής ύλης στους «αρχαίους» γαλαξίες. Με βάση τους υπολογισμούς των κοσμολόγων, η σκοτεινή ύλη αποτελεί το 27% περίπου της ενέργειας – ύλης του σύμπαντος, με συνέπεια να είναι πολλαπλάσια από τη συμβατική ύλη, το ποσοστό της οποίας δεν ξεπερνά το 5%. Καθώς η σκοτεινή ύλη δεν έχει ανιχνευθεί μέχρι σήμερα, εκτιμήσεις όπως οι παραπάνω προέρχονται από τη βαρυτική αλληλεπίδραση που ασκεί αυτή σε κοσμικές δομές όπως οι γαλαξίες. Εξάλλου, οι παρατηρούμενες ανωμαλίες στην κίνηση των σπειροειδών γαλαξιών, όπου τα εξωτερικά τους τμήματα περιστρέφονται πιο γρήγορα απ’ ό,τι αν υπήρχε μόνο η συμβατική ύλη, ήταν η αιτία για την υπόθεση ύπαρξης αυτής της «εξωτικής» μορφής ύλης, ήδη από τη δεκαετία του 1930. Τώρα όμως, μία διεθνής ομάδα αστρονόμων διαπίστωσε πως η σκοτεινή ύλη έπαιζε μικρότερο ρόλο στο πρώιμο σύμπαν. Κι αυτό γιατί, μελετώντας 6 «αρχαίους» γαλαξίες, ανακάλυψε πως οι εξωτερικές τους περιοχές περιστρέφονται πιο αργά από τα τμήματα στο κέντρο τους. Οι επιστήμονες εξέτασαν γαλαξίες που δημιουργήθηκαν πριν από 10 δισεκατομμύρια χρόνια. Για να τους αναλύσουν, χρησιμοποίησαν το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο στη Χιλή. Τα αποτελέσματά τους δείχνουν πως, σε αντίθεση με τους σπειροειδείς γαλαξίες που σχηματίσθηκαν σε επόμενες φάσεις της συμπαντικής εξέλιξης, σε αυτές τις κοσμικές δομές οι εξωτερικές τους περιοχές φαίνεται να περιστρέφονται πιο αργά, συγκριτικά με τα τμήματα που βρίσκονται πιο κοντά στον «πυρήνα» τους. Αυτό υποδεικνύει πως περιέχουν λιγότερη σκοτεινή ύλη. Επομένως, τα χαρακτηριστικά τους φαίνεται πως καθορίζονται περισσότερο από τη συμβατική ύλη που περιέχουν. Πιο συγκεκριμένα η ενεργός ακτίνα, δηλαδή η περιοχή από την οποία προέρχεται το 50% της φωτεινότητας ενός γαλαξία, εκτιμάται πως αποτελείται από 50-80% από σκοτεινή ύλη, στην περίπτωση του Γαλαξία μας και των υπόλοιπων κοσμικών δομών που σχηματίσθηκαν σε σχετικά πρόσφατες φάσεις της «ιστορίας» του σύμπαντος. Αντίθετα, στους μισούς από τους γαλαξίες από το πρώιμο σύμπαν που μελέτησαν οι επιστήμονες, το ποσοστό της σκοτεινής ύλης για την αντίστοιχη περιοχή δεν υπερβαίνει το 10%. Οι ερευνητές υποθέτουν πως, 3 με 4 δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, τα αέρια των γαλαξιών ήταν συμπιεσμένα με πεπλατυσμένους, περιστρεφόμενους δίσκους. Η σκοτεινή ύλη περιέβαλλε αυτούς τους δίσκους, με συνέπεια να είναι αρκετά διασκορπισμένη. Επομένως, φαίνεται πως χρειάστηκαν χρόνια για να συσσωρευθεί η σκοτεινή ύλη σε μικρότερο χώρο, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί διαδραματίζει μεγαλύτερο ρόλο στην περιστροφή των πιο πρόσφατων γαλαξιών. Η υπόθεση αυτή συμφωνεί επίσης με το γεγονός ότι οι «αρχαιότεροι» γαλαξίες έχουν μικρότερο μέγεθος και μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αέρια, από τους γαλαξίες που συντέθηκαν αργότερα. http://physicsgg.me/2017/03/17/%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%b7-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%cf%8d%ce%bb%ce%b7%cf%82-%cf%83/

Η τελειότητα προάγει την πολυπλοκότητα. Ο Σαλιέρι, ο Ιωσήφ Β’ και ο Μότσαρτ. Oι καλύτερες θεωρίες μας για τον φυσικό κόσμο φαίνονται περίπλοκες και δυσνόητες επειδή είναι βαθιά απλές. Ο Αϊνστάιν συχνά μνημονεύεται για την ακόλουθη προτροπή του: «Όλα πρέπει να γίνουν όσο το δυνατόν πιο απλά, αλλά όχι απλούστερα». Αν μελετήσετε τη γενική σχετικότητα του Αϊνστάιν ή τη θεωρία του για τις διακυμάνσεις στη στατιστική μηχανική – δυο από τις πιο περίπλοκες δημιουργίες του – , ίσως αναρωτηθείτε κατά πόσον είχε λάβει σοβαρά υπόψη του τις ίδιες συμβουλές του. Σίγουρα, αυτές οι θεωρίες δεν είναι «απλές» με τη συνήθη έννοια του όρου. Οι σύγχρονοι φυσικοί θεωρούν την QCD (Κβαντική Χρωμοδυναμική) μια σχεδόν ιδανικά απλή θεωρία, όμως είδαμε πόση περίπλοκη είναι η περιγραφή της με καθημερινούς όρους, και πόσο προκλητικό είναι να εργαστούμε με αυτή (δίχως να καταπιαστούμε με επιλύσεις εξισώσεων). Σαν τις βαθιές αλήθειες του Bohr, η βαθιά απλότητα περιέχει ένα στοιχείο του αντιθέτου της, της βαθιάς πολυπλοκότητας. Πρόκειται περί παραδόξου, όμως η επίλυσή του είναι κατά βάθος απλή, όπως ευθύς αμέσως θα αντιληφθούμε. Έμαθα τι σημαίνει τελειότητα από τον Αντόνιο Σαλιέρι. Σε μια από τις αγαπημένες μου σκηνές μιας από τις αγαπημένες μου κινηματογραφικές ταινίες, το Amadeus, ο Σαλιέρι[1] κοιτάζει έκπληκτος ένα χειρόγραφο του Μότσαρτ και λέει: «Αλλάξτε μια νότα και η μελωδία χάνεται. Αλλάξτε μια φράση και η δομή καταρρέει». Με αυτά τα λόγια, ο διαβόητα μέτριος συνθέτης Σαλιέρι[2] συνέλαβε την ουσία της τελειότητας. με δυο προτάσεις όρισε επακριβώς τι εννοούμε όταν χρησιμοποιούμε τον όρο τελειότητα σε διάφορα πλαίσια, συμπεριλαμβανομένου εκείνου της θεωρητικής φυσικής. Πρόκειται για έναν τέλειο ορισμό. «Μια θεωρία αρχίζει να είναι τέλεια αν οποιαδήποτε αλλαγή την καθιστά χειρότερη». Αυτή είναι η πρώτη πρόταση του Σαλιέρι, μεταφερμένη από τη μουσική στη φυσική – και συλλαμβάνει ακριβώς την ουσία. Ωστόσο, η πραγματικά μεγαλοφυής σκέψη κρύβεται στη δεύτερη φράση του: «Μια θεωρία γίνεται τελείως τέλεια αν είναι αδύνατο να την αλλάξουμε σημαντικά χωρίς να την καταστρέψουμε ολοκληρωτικά – δηλαδή, αν αλλάζοντας τη θεωρία σημαντικά τη μετατρέπουμε σε ασυναρτησίες». Στην ίδια ταινία, ο αυτοκράτορας Ιωσήφ Β’ δίνει μια μουσική συμβουλή στον Μότσαρτ: «Το έργο σου είναι εφευρετικό. Είναι έργο ποιότητας. Μόνο που έχει πάρα πολλές νότες. Αφαίρεσε μερικές, και θα γίνει τέλειο.». Ο αυτοκράτορας είχε αποθαρρυνθεί από την επιφανειακή πολυπλοκότητα της μουσικής του Μότσαρτ. Δεν μπορούσε να δει ότι όλες οι νότες του εξυπηρετούσαν ένα σκοπό – να δώσουν ή να εκπληρώσουν μια υπόσχεση. να ολοκληρώσουν ή να τροποποιήσουν ένα μοτίβο. Ομοίως, όταν το κοινό έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τη θεμελιώδη φυσική, συνήθως αποθαρρύνεται από την επιφανειακή πολυπλοκότητά της. Πάρα πολλά γλοιόνια! Εντούτοις, καθένα από τα οκτώ έγχρωμα γλοιόνια υπάρχει για κάποιον σκοπό. Στο σύνολό τους, ικανοποιούν την πλήρη συμμετρία ανάμεσα στα χρωματικά φορτία. Απομακρύνετε ένα γλοιόνιο – ή αλλάξτε τις ιδιότητές του – , και η δομή θα καταρρεύσει. Ειδικότερα, αν κάνετε μια τέτοιου είδους αλλαγή, τότε η θεωρία που προηγουμένως ήταν γνωστή ως QCD αρχίζει να προβλέπει ασυναρτησίες: σωματίδια προβλέπονται με αρνητική πιθανότητα, ενώ άλλα με πιθανότητα μεγαλύτερη της μονάδας. Μια τελείως άκαμπτη θεωρία αυτού του είδους, η οποία δεν επιτρέπει τροποποιήσεις με τρόπο συνεπή, είναι εξαιρετικά τρωτή. Αν κάποια από τις προβλέψεις της είναι λανθασμένη, τότε δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία. Κανένας συντελεστής λάθους και κανένας ελιγμός δεν θα βοηθήσουν. Από την άλλη, μια απολύτως άκαμπτη θεωρία, άπαξ και αποδειχθεί σε μεγάλο βαθμό επιτυχής, γίνεται πάρα πολύ ισχυρή. Διότι, αν είναι προσεγγιστικά ορθή και δεν μπορεί να μεταβληθεί, τότε είναι επακριβώς ορθή! Τα κριτήρια του Σαλιέρι εξηγούν γιατί η συμμετρία αποτελεί μια τόσο ελκυστική αρχή για τη συγκρότηση θεωριών. Τα συστήματα με συμμετρία βρίσκονται στον σωστό δρόμο προς την τελειότητα, κατά Σαλιέρι. Οι εξισώσεις που διέπουν διαφορετικά αντικείμενα και διαφορετικές καταστάσεις θα πρέπει να σχετίζονται στενά, ειδάλλως η συμμετρία μειώνεται. Με αρκετές παραβιάσεις, χάνεται κάθε μοτίβο, καθώς και η ίδια η συμμετρία. Συνεπώς, η συμμετρία μας βοηθά να κατασκευάζουμε τέλειες θεωρίες. Επομένως, η ουσία του θέματος δεν είναι το πλήθος από νότες ή σωματίδια ή εξισώσεις. Είναι η τελειότητα των σχεδίων τα οποία ενσαρκώνουν. Αν η αφαίρεση οποιουδήποτε στοιχείου καταστρέφει το όλο σχέδιο, τότε το πλήθος τους είναι το ακριβώς σωστό. Η απάντηση του Μότσαρτ στον αυτοκράτορα ήταν εξαιρετική: «Ποιες μερικές νότες έχετε στο νου σας, μεγαλειότατε;» [1] Στην πραγματικότητα η φράση είναι του σεναριογράφου! [2] Η μετριότητα του Σαλιέρι αποτελεί αντικείμενο αντιγνωμιών μεταξύ σοβαρών κριτικών μουσικής. Ανεξάρτητα πάντως από αυτό, ο Σαλιέρι είναι διαβόητος για τη μετριότητά του. πηγή: απόσπασμα από το βιβλίο του Frank Wilczek, «Η ελαφρότητα του είναι«, εκδόσεις κάτοπτρο, μετάφραση: Νίκος Αποστολόπουλος http://www.katoptro.gr/index.php?page=shop.product_details&flypage=flypage.tpl&product_id=254&vmcchk=1&option=com_virtuemart&Itemid=55 http://physicsgg.me/2017/03/21/%ce%b7-%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ac%ce%b3%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%85%cf%80%ce%bb%ce%bf%ce%ba%cf%8c%cf%84%ce%b7/

Στον Ιβ Μεγιέ το βραβείο «Άμπελ» για το 2017. Στον Γάλλο μαθηματικό Ιβ Μεγιέ απονέμεται το φετινό βραβείο «’Αμπελ», θεωρούμενο το «Νόμπελ» των Μαθηματικών, για την καθοριστική συμβολή του στη «θεωρία των κυματίων» (wavelet theory). Το βραβείο απονέμεται από τη Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών & Τεχνών και συνοδεύεται από το ποσό των έξι εκατομμυρίων νορβηγικών κορωνών (περίπου 710.000 δολαρίων). Το έργο του Ιβ Μεγιέ (Yves Meyer), το οποίο επέτρεψε την ανάπτυξη εξελιγμένων εργαλείων ανάλυσης δεδομένων, έχει οδηγήσει σε ποικίλες πρακτικές εφαρμογές, από την συμπίεση εικόνων και ψηφιακών ταινιών έως την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων. «Δεν υπάρχουν πολλά παραδείγματα μαθηματικών ανακαλύψεων, που να έχουν επηρεάσει τόσο πολύ άμεσα την κοινωνία», δήλωσε ο μαθηματικός Ζαν-Μισέλ Μορέλ, συνάδελφος του Μεγιέ στην Ecole Normale Superieure του Παρισιού, σύμφωνα με το «Nature». Οι αλγόριθμοι των υπολογιστών που βασίζονται στη θεωρία των κυματίων, χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια ευρέως για την επεξεργασία, ανάλυση και αποθήκευση των πληροφοριών, στην ιατρική διαγνωστική, στον τομέα του κινηματογράφου και γενικότερα της ψηφιακής ψυχαγωγίας κ.α. Μετά τις πρωτοποριακές εργασίες του Μεγιέ που ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του 1980, τα εγχειρίδια διαφόρων επιστημών χρειάσθηκε να εμπλουτισθούν ή να ξαναγραφούν. Η θεωρία των κυματίων αποτελεί προέκταση της ανάλυσης Φουριέ από τις αρχές του 19ου αιώνα, η οποία δεν ήταν εύκολο να έχει πολλές εφαρμογές στον πραγματικό κόσμο, κάτι που κατέστη εφικτό χάρη στις συνεισφορές του Μεγιέ. Προέκυψε έτσι μια νέα γενική μαθηματική θεωρία, που βελτίωσε την ανάλυση του Φουριέ και την έκανε πιο πρακτικά αξιοποιήσιμη. Ο Μεγιέ, ο οποίος γεννήθηκε στην Τυνησία το 1939 (μετανάστευσε στη Γαλλία το 1957) και σήμερα είναι ομότιμος πλέον καθηγητής στην Ecole Normale Superieure, μόλις έμαθε για τη βράβευσή του, δήλωσε: «Νιώθω ταυτόχρονα χαρούμενος, έκπληκτος και ελαφρώς ένοχος». Η απονομή του βραβείου θα γίνει από τον Νορβηγό βασιλιά Χάραλντ, στο Όσλο, στις 23 Μαΐου. http://physicsgg.me/2017/03/22/%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b9%ce%b2-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b9%ce%ad-%cf%84%ce%bf-%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%ac%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf/

Εξωγήινοι και εξωγαλαξιακές εκλάμψεις ραδιοκυμάτων. Από την ανακάλυψη των ταχέων εκλάμψεων ραδιοκυμάτων (Fast Radio Bursts, συντομογραφικά FRBs) https://en.wikipedia.org/wiki/Fast_radio_burst το 2007 μέχρι σήμερα, έχουν καταβληθεί μεγάλες προσπάθειες από τους αστρονόμους για να κατανοηθεί η προέλευσή τους. Προς το παρόν έχουν καταγραφεί 17 FRBs και έχουν διατυπωθεί πολλές ερμηνείες γι αυτές: π.χ. θα μπορούσαν να οφείλονται σε εκρήξεις ακτίνων γάμα ή σε υπερμεγέθεις αστέρες νετρονίων ή σε αστρικές εκλάμψεις. Άσχετα με την προέλευσή τους είναι πλέον ευρέως αποδεκτό ότι οι πηγές των περισσότερων FRBs βρίσκονται σε πολύ μεγάλες αποστάσεις έξω από τον γαλαξία μας. Oι ερευνητές Manasvi Lingam και Abraham Loeb στην εργασία τους με τίτλο «Fast Radio Bursts from Extragalactic Light Sails» εξετάζουν την περίπτωση οι FRBs να δημιουργούνται από εξωγαλαξιακούς πολιτισμούς και να χρησιμεύουν είτε ως φάροι είτε για την προώθηση διαστημοπλοίων με ιστία. Οι Lingam και Loeb επισημαίνουν ότι η περίπτωση να παράγονται οι FRBs από εξωγήινους είναι εντελώς υποθετική κι ότι η εργασία τους είναι μια άσκηση επί χάρτου για τον υπολογισμό των απαραίτητων δεδομένων ώστε αυτές να παράγονται από εξωγήινες κατασκευές. Γιατί όμως δυο ερευνητές του πανεπιστημίου Χάρβαρντ ασχολούνται με ένα τέτοιο πρόβλημα; Διότι ο Abraham (Avi) Loeb συμμετέχει στον σχεδιασμό του προγράμματος «Starshot». Σκοπός του προγράμματος είναι ένα διαστρικό ταξίδι διάρκειας 30 ετών από χιλιάδες μικροσκοπικά διαστημικά σκάφη προς τον Άλφα του Κενταύρου. Το μέγεθος των σκαφών θα είναι πολύ μικρό – όσο το μέγεθος ενός τσιπ στις ηλεκτρονικές συσκευές –, θα διαθέτουν ηλιακά ιστία, και ένα πανίσχυρο λέιζερ από τη Γη θα τα επιταχύνει μέχρι το 20% της ταχύτητας του φωτός. Η εργασία των Lingam και Loeb προκάλεσε πλήθος δημοσιευμάτων στο διαδίκτυο εξιτάροντας την φαντασία των αθεράπευτα ουφολόγων. Μάλιστα η ελληνική έκδοση της Huffington Post, σε χρονικό διάστημα μόλις μιας εβδομάδας, αφιερώνει δυο άρθρα σχετικά με το θέμα αυτό: 1ο. Μυστηριώδη ραδιοσήματα ίσως είναι ίχνη από την κίνηση εξωγήινων διαστημοπλοίων http://www.huffingtonpost.gr/2017/03/11/eidhseis-tech-science-ereyna-mysthriwdh-radioshmata-isws-einai-ixnh-ekswghinwn_n_15282254.html 2ο. Επιστήμονες του Χάρβαρντ λένε ότι βρήκαν τον τρόπο που ταξιδεύουν οι εξωγήινοι και θα τον δοκιμάσουν http://www.huffingtonpost.gr/2017/03/18/diethnes-jharvard-taxidi-exogiinoi-frb_n_15449856.html http://physicsgg.me/2017/03/19/%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b5%ce%ba%ce%bb%ce%ac%ce%bc%cf%88%ce%b5/

Τέλος από τον Τραμπ στο σχέδιο για τη μεταφορά αστεροειδούς γύρω από τη Σελήνη. Μικρές περικοπές προβλέπει ο προϋπολογισμός του νέου Αμερικανού προέδρου για τη NASA, σύμφωνα με τον οποίο η αμερικανική διαστημική υπηρεσία θα λάβει το 2018 19,1 δισ. δολάρια. Ενδεικτικό είναι πως το ποσό αυτό είναι μόλις 300 εκατ. μικρότερο από τη χρηματοδότηση της NASA το 2016, όταν έλαβε 19,3 δισ. δολάρια. Όσον αφορά τα σχέδια της υπηρεσίας για την εξερεύνηση του διαστήματος, ένας από τους μεγάλους χαμένους είναι η αποστολή Asteroid Redirect Mission (ARM), η οποία ακυρώνεται. Στο πλαίσιο της ARM, στις αρχές της δεκαετίας του 2030 ένα ρομποτικό σκάφος της NASA θα αφαιρούσε ένα μεγάλο τμήμα από κοντινό αστεροειδή, το οποίο θα έθετε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Απώτερος στόχος ήταν στη συνέχεια να επισκεφτούν τον βράχο αστροναύτες, μέσω μίας επανδρωμένης αποστολής, για να τον μελετήσουν. Μία ιδέα που τελικά δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί ποτέ, καθώς ο προϋπολογισμός δεν προβλέπει τη συνέχιση της χρηματοδότησης για τη σχεδίαση της ARM. Την ίδια τύχη έχει και το προτεινόμενο πρότζεκτ Europa Lander, για την προσεδάφιση ενός μη επανδρωμένου σκάφους στην Ευρώπη, τον δορυφόρο του Δία. Με δεδομένο πως στο υπέδαφος της Ευρώπης υπάρχει ένας ωκεανός με χημική σύσταση παρόμοια με τους ωκεανούς στη Γη, όπως εκτιμούν οι επιστήμονες, το συγκεκριμένος δορυφόρος αποτελεί έναν από τους πλέον πιθανούς προορισμούς στο ηλιακό σύστημα που «φιλοξενούν» εξωγήινους μικροοργανισμούς. Έτσι, το ρομπότ θα έψαχνε για οργανικά μόρια ή ακόμη και για ίχνη ζωής. Την ίδια στιγμή, πάντως, ο προϋπολογισμός προβλέπει τη συνέχιση της χρηματοδότησης της αποστολής Europa Clipper, στο πλαίσιο της οποίας ένα ρομποτικό σκάφος θα πραγματοποιήσει μέσα στην επόμενη δεκαετία αρκετές κοντινές διελεύσεις από την Ευρώπη, μελετώντας την με τα ραντάρ του. Το κείμενο του προϋπολογισμού δεν αναφέρει κάποια σημαντική αλλαγή των προτεραιοτήτων της NASA στην κατάκτηση του διαστήματος, όπως π.χ. με την επιστροφή στη Σελήνη, κάτι που σημαίνει πως πρωταρχικός σκοπός παραμένει η αποστολή αστροναυτών στον Άρη. Αντίθετα, όμως, περικόπτει ένα σημαντικό μέρος από τις δραστηριότητες της υπηρεσίας πίσω στη Γη, τερματίζοντας πρότζεκτ για τη μελέτη του πλανήτη μας όπως αυτό για την παρακολούθηση των επιπέδων CO2 στην ατμόσφαιρα, αλλά και τη συμμετοχή της NASA στη διαχείριση του δορυφόρου DSCOVR, ο οποίος εδώ και δύο χρόνια καταγράφει από το διάστημα αλλαγές στα επίπεδα του όζοντος στα αεροσόλ και το κλίμα, όπως επίσης και τον ηλιακό άνεμο. Παράλληλα, ο προϋπολογισμός προβλέπει τον τερματισμό του εκπαιδευτικού προγράμματος της NASA, για το οποίο το 2016 είχε λάβει 115 εκατ. δολάρια. http://www.naftemporiki.gr/story/1215543/telos-apo-ton-tramp-sto-sxedio-gia-ti-metafora-asteroeidous-guro-apo-ti-selini Σχολιο:Κοινως ο τυπος διαλύει τα παντα που δεν κατανοει!

Ο κομήτης της «Ροζέτα» μεταμορφώνεται συνεχώς. Ρήγματα μήκους έως μισού χιλιομέτρου που ανοίγουν σε πλάτος κατά δεκάδες μέτρα, γκρεμοί που ξαφνικά κατολισθαίνουν, τεράστιοι βράχοι βάρους 130 τόνων και μεγέθους νταλίκας που μετακινούνται σε απόσταση εκατοντάδων μέτρων - και όλα αυτά πάνω σε έναν κομήτη, τον 67Ρ/Τσουριούμοφ - Γκερασιμένκο, γνωστό και ως «κομήτη της Ροζέτα». Οι επιστήμονες για πρώτη φορά ανακάλυψαν, μελετώντας τα στοιχεία που έστειλε η ευρωπαϊκή διαστημοσυσκευή «Ροζέτα», καθώς ακολουθούσε για πάνω από δύο χρόνια κατά πόδας τον κομήτη (μεταξύ Αυγούστου 2014-Σεπτεμβρίου 2016), ότι ο τελευταίος κάθε άλλο παρά σταθερό «προφίλ» διατηρεί. Αντίθετα, μεταμορφώνεται μέσα από ένα συνεχές γεωλογικό «φέις-λίφτινγκ», που λαμβάνει χώρα στην επιφάνειά του. Οι πιο έντονες αλλαγές συμβαίνουν, όταν στη διάρκεια του ταξιδιού του στο ηλιακό μας σύστημα ο κομήτης πλησιάζει πολύ τον Ήλιο. Η διάβρωση του κομήτη, η εξάχνωση του πάγου του, οι μηχανικές πιέσεις που δέχεται και άλλοι παράγοντες συνεργούν, ώστε το «πρόσωπο» του κομήτη να μεταβάλλεται σε διάφορα σημεία του. Οι ερευνητές έκαναν δύο επιστημονικές δημοσιεύσεις στο "Science" και στο "Nature Astronomy". http://www.pronews.gr/portal/20170322/genika/diastima/49/o-komitis-tis-rozeta-metamorfonetai-synehos

Ρομπότ έφτιαξαν δική τους γλώσσα. Ερευνητές του εργαστηρίου τεχνητής νοημοσύνης OpenAI, του ιδρυτή της Tesla, Έλον Μασκ, έμαθαν ρομποτικούς πράκτορες (robotic agents) πώς να δημιουργήσουν την δική τους γλώσσα ώστε να επικοινωνούν επιτυχώς μεταξύ τους και να ολοκληρώνουν συγκεκριμένες αποστολές, μέσα σε ένα περιβάλλον δύο διαστάσεων. Μελλοντικά οι ειδικοί προβλέπουν ότι η νέα ρομπο-γλώσσα ίσως γίνει ακόμα πιο περίπλοκη, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάγκη ρομποτικών μεταφραστών. Λόλα να ένας επεξεργαστής Στο πλαίσιο του πειράματός τους, οι ερευνητές έβαλαν τα ρομπότ σε έναν απλό δισδιάστατο κόσμο. Τους προσέφεραν τη δυνατότητα να επικοινωνούν μεταξύ τους και τους έθεσαν στόχους τους οποίους καλούνταν να εκπληρώσουν μέσω της επικοινωνίας τους. Κάθε φορά που ολοκλήρωναν μια αποστολή, λάμβαναν μια μορφή ανταμοιβής. «Εκπαιδεύσαμε τα ρομπότ μέσω της τεχνικής της ενισχυτικής μάθησης και λόγω του προσεκτικού σχεδιασμού του πειράματος, εκείνα κατάφεραν να αναπτύξουν μια κοινή γλώσσα μεταξύ τους ώστε να επιτυγχάνουν τους στόχους τους» εξηγούν οι ερευνητές. Με την πάροδο του χρόνου, τα ρομπότ αναμένεται να διευρύνουν το λεξιλόγιό τους πράγμα που θα τους επιτρέπει σταδιακά να φτιάχνουν προτάσεις, μεταβιβάζοντας έτσι με μεγαλύτερη ευκολία ιδέες μεταξύ τους. «Σκεφτόμαστε ότι αν σιγά-σιγά αυξήσουμε την περιπλοκότητα του περιβάλλοντός τους όπως και το εύρος των επιτρεπόμενων πράξεών τους, τότε θα μπορούσε να είναι δυνατή η ανάπτυξη μιας εκφραστικής ρομποτικής γλώσσας που να περιέχει έννοιες πέρα από τα βασικά ρήματα και ουσιαστικά που αναπτύχθηκαν σε πρώτη φάση» καταλήγουν οι ειδικοί. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500134601

Ανακαλύφθηκαν 5 νέα σωματίδια από τον LHCb Ο LHCb (Large Hadron Collider beauty) είναι ένας από τους επτά ανιχνευτές συλλογής δεδομένων στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN. https://wikitech.wikimedia.org/wiki/HTTPS:_Browser_Recommendations Ο LHCb χρησιμοποιείται για μετρήσεις παραμέτρων της παραβίασης της συμμετρίας φορτίου-ομοτιμίας (Charge Parity violation) https://en.wikipedia.org/wiki/CP_violation στις αλληλεπιδράσεις αδρονίων που περιέχουν ένα b κουαρκ (πυθμένας ή χαμηλό κουάρκ). Τέτοιου είδους έρευνες μπορούν να βοηθήσουν στην εξήγηση της ασυμμετρίας μεταξύ ύλης και αντιύλης που παρατηρείται στο σύμπαν. Οι ερευνητική ομάδα του LHCb ανακοίνωσε σήμερα το πρωί μέσω Twitter μια νέα ανακάλυψη: Observation of five new narrow Ω0c states decaying to Ξ+cK− https://t.co/Orbtjhp8AP Yes, FIVE new particles at once, pic.twitter.com/ZUcsKf5yyI — LHCb Physics (@LHCbPhysics) March 16, 2017 Παρατήρησαν πέντε λεπτούς συντονισμούς που αντιστοιχούν σε πέντε νέες διεγερμένες καταστάσεις του βαρυονίου Ωμέγα https://en.wikipedia.org/wiki/Omega_baryon : Ωc(3000)0, Ωc(3050)0, Ωc(3066)0, Ωc(3090)0, Ωc(3119)0 και μέτρησαν τις μάζες και τα πλάτη τους. Παρότι ο LHCb έχει σχεδιαστεί για την μελέτη αδρονίων που περιέχουν b κουάρκ, τα νέο- ανακαλυφθέντα βαρυόνια συνίστανται από γοητευτικά (charm) και παράξενα (strange) κουάρκ. http://physicsgg.me/2017/03/16/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%86%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-5-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-lhcb/

Ο Στίβεν Χόκινγκ δεν αισθάνεται ευπρόσδεκτoς στις ΗΠΑ του Τραμπ. Την ανησυχία του ότι δεν θα είναι ευπρόσδεκτος στις ΗΠΑ εξέφρασε ο Βρετανός αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ μιλώντας σε συνέντευξη στην εκπομπή «Καλημέρα Βρετανία» του ITV. «Θα ήθελα να επισκεφθώ ξανά τις ΗΠΑ και να συνομιλήσω με άλλους επιστήμονες, αλλά φοβάμαι πως δεν θα είμαι ευπρόσδεκτος εκεί» δήλωσε. Ο 75χρονος Χόκινγκ, ο οποίος είχε τιμηθεί το 2009 από τον Ομπάμα με το μετάλλιο του Φραγκλίνου, εξέφρασε τώρα τις ανησυχίες του για «την ξεκάθαρη στροφή των ΗΠΑ προς μια δεξιά, πιο αυταρχική προσέγγιση». Ιδιαίτερα ανήσυχος δήλωσε για την περιβαλλοντική πολιτική του προέδρου Τραμπ, καθώς, όπως είπε, «η κλιματική αλλαγή είναι ένας από τους μεγάλους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε και ένας που μπορούμε να προλάβουμε». «Ο Τραμπ», τόνισε ο Στίβεν Χόκινγκ «εκλέχθηκε από ανθρώπους που ένιωσαν αποξενωμένοι από την κυβερνώσα ελίτ, σε μια εξέγερση κατά της παγκοσμιοποίησης. Η προτεραιότητά του θα είναι να ικανοποιήσει το εκλογικό σώμα του, που δεν είναι ούτε προοδευτικό ούτε καλά πληροφορημένο» επεσήμανε. Χαρακτήρισε, πάντως, ελπιδοφόρο γεγονός την ανάδυση τόσων πολλών γυναικών, όπως η Μέι και η Μέρκελ σε θέσεις εξουσίας στη δημόσια ζωή. Ενθουσιασμένος δήλωσε επίσης με την προοπτική της αποστολής μικροσκοπικών ρομπότ στο διάστημα για την εξερεύνηση εξωπλανητών που μοιάζουν με τη Γη. Όπως είπε, το σύστημα των επτά «γήινων» εξωπλανητών που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, βρίσκεται σε απόσταση 39 ετών φωτός. Σχετικά με την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ τόνισε ότι πρέπει να υπάρξει αντίσταση σε ένα «σκληρό» Brexit και ότι η Βρετανία πρέπει να διατηρήσει ισχυρούς δεσμούς τόσο με την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και με την Κίνα. Ο Στίβεν Χόκινγκ προέβλεψε ακόμη ότι το Εργατικό Κόμμα, που ο ίδιος είχε υποστηρίξει στις εκλογές του 2015, δεν θα νικήσει στις επόμενες με αρχηγό τον Τζέρεμι Κόρμπιν. Για τον τελευταίο, είπε ότι «δεν δίνει προς τα έξω την εικόνα ισχυρού ηγέτη και άφησε τα μέσα ενημέρωσης να τον παρουσιάσουν ως αριστερό εξτρεμιστή, κάτι που δεν είναι». Πρόσφατα μάλιστα είχε χαρακτηρίσει «καταστροφή» τον Κόρμπιν και τον είχε καλέσει να παραιτηθεί. Αποκάλυψε όμως στη συνέντευξη ότι θα συνεχίζει να ψηφίζει τους Εργατικούς, καθώς, όπως είπε, «είναι το κόμμα που μετράει». Αναφερόμενος στο νόημα της ζωής και στην ευτυχία, ο Χόκινγκ υποστήριξε ότι τον κάνουν πιο ευτυχισμένο από κάθε τι άλλο τα τρία παιδιά του και η προοπτική ενός ταξιδιού στο διάστημα. “Η απώτερη φιλοδοξία μου είναι να πετάξω στο διάστημα. Νόμιζα ότι κανείς δεν θα με πάρει, αλλά ο Richard Branson μου προσέφερε μια θέση στο Virgin Galactic, και είπα ναι αμέσως.” Το γεγονός είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο για τον καθένα και ιδιαίτερα για τον Stephen Hawking, ο οποίος πάσχει από ALS, μια ασθένεια που τον κρατάει σε ακινησία περισσότερο από 40 χρόνια. Ο επιστήμονας όπως γνωρίζετε βρίσκεται συνεχώς καθισμένος σε μια ειδικά σχεδιασμένη αναπηρική καρέκλα και επικοινωνεί χρησιμοποιώντας ένα σύστημα μετατροπής κειμένου σε ομιλία που ελέγχει με τη χρήση ενός αισθητήρα που ενεργοποιείται από ένα μυ στο μάγουλό του. Αν και θα είναι η πρώτη φορά που ο Hawking θα ταξιδέψει στο διάστημα, δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται σε περιβάλλον με έλλειψη βαρύτητας. Το 2007 δοκίμασε τις συνθήκες μηδενικής βαρύτητας πάνω σε ένα ειδικά τροποποιημένο αεροσκάφος Boeing 727-200. Ο Sir Richard Branson, ο οποίος ίδρυσε την Virgin Galactic, ανέφερε από το 2015 ότι ελπίζει να είναι σε θέση να πάρει τον Stephen Hawking στο διάστημα, και ότι του προσφέρει ένα δωρεάν εισιτήριο το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αν του επιτρέπει η υγεία του. Να αναφέρουμε ότι μια πτήση με το οκτώ-θέσιο SpaceShipTwo της Virgin Galactic θα κοστίζει 250.000 δολάρια και ότι μέχρι σήμερα υπάρχουν 700 ενδιαφερόμενοι που περιμένουν μια θέση σε κάποιο ταξίδι. Σύμφωνα με το Forbes, το SpaceShipTwo θα μπορούσε να ξεκινήσει από το τέλος του 2017, αλλά η Virgin Galactic αναφέρει ότι δεν θα μεταφέρει διαστημικούς τουρίστες. Μπορείτε να παρακολουθήσετε το κομμάτι της συνέντευξης στο παρακάτω βίντεο (ξεκινά στις 9:05): Όσο για το αν πιστεύει ότι όντως είναι ο πιο έξυπνος άνθρωπος στον κόσμο, όπως λένε μερικοί, απάντησε: «Ποτέ δεν θα ισχυριζόμουν κάτι τέτοιο. Οι άνθρωποι που περηφανεύονται για τον δείκτη νοημοσύνης τους, είναι αποτυχημένοι.» http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500134842

Βλαντιμίρ Komarov Η 16 Απρίλη 2017 σηματοδοτεί την 90η επέτειο από τη γέννηση του Βλαντιμίρ Komarov, μέλος των πρώτων κοσμοναύτων, δύο φορές ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης, [Μηχανικός-Συνταγματάρχης, διοικητής του πρώτου πλήρωματος του διαστημοπλοίου στον κόσμο. Ο Βλαντιμίρ γεννήθηκε στις 16 Μαρτίου 1927 στην Μόσχα σε μια οικογένεια εργατικής τάξης. Το 1943, αποφοίτησε από τις επτά τάξεις στην 235η δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη Μόσχα, και το 1945 - στη Μόσχα στην Πολεμική Αεροπορία στο ειδικό σχολείο. Το 1949 αποφοίτησε από την Bataisk Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας . Υπηρέτησε ως πιλότος σε ένα σύνταγμα μαχητής στον Βόρειο Καύκασο και τα Καρπάθια. Το 1959 αποφοίτησε από το Τμήμα Μηχανικών της Σχολή Ικάρων το όνομά του από NE Zhukovsky. Μετά την ακαδημία υπηρέτησε ως βοηθός κορυφαίος μηχανικός δοκιμών σε μία από τις μονάδες αέρα. Το 1960 κατετάγη στο σώμα κοσμοναύτων.Η πρώτη πτήση του Βλαντιμίρ Komarov γίνονται στις 12, Οκτωβρίου, 1964 με το πλοίο «Voskhod", στο οποίο για πρώτη φορά στον κόσμο ήταν ένα πλήρωμα τριών (ο ίδιος, ο Konstantin Feoktistov και ο Μπόρις Egorov). Έτσι, η ΕΣΣΔ εξασφάλισε την προτεραιότητα των συλλογικών πτήσεων. Ένα άλλο επίτευγμα ήταν το γεγονός ότι οι άνθρωποι ηταν για πρώτη φορά στο χώρο χωρίς διαστημικές στολές. Η διάρκεια της πτήσης ήταν 24 ώρες 17 λεπτά και 3 δευτερόλεπτα. Ταυτόχρονα, οι Ηνωμένες Πολιτείες (από το 1961) προετοίμαζε μια πτήση στο φεγγάρι. Ο Σχεδιαστής Σεργκέι Korolev αποφάσισε να μην δώσει την παλάμη προς τους Αμερικανούς, και το 1962, σχεδιάστηκε το πλοίο «Ένωση», με σκοπό να πετάξει γύρω από τη Σελήνη. Οι εργασίες στο πλοίο διήρκεσαν πέντε χρόνια, αλλά, παρά τις τρεις δοκιμες λειτουργίας, από το 1967,η "Ένωση" δεν ήταν ακόμη έτοιμη. Ωστόσο, κατά το έτος της 50ης επετείου της Οκτωβριανής Επανάστασης οι κατασκευαστές δεν έιχαν το δικαίωμα να αναβολής. Σύμφωνα με το σχέδιο στις 23 του Απριλίου του 1967 η πρώτη εκτόξευση του τριπλου "Soyuz-1" υποτίθεται ότι θα πετάξει. Η επόμενη μέρα για το "Soyuz-2" σε τροχιά έπρεπε να πετάξουν οι κοσμοναύτες Khrunov, BYKOVSKY και Elisha. Η Προετοιμασία του "Soyuz-1", πραγματοποιήθηκε με το χρονοδιάγραμμα: την παραμονή του ο Βλαντιμίρ Komarov έιχε περάσει όλες τις ιατρικές εξετάσεις, καθώς και στις τρεις η ώρα το πρωί ήταν έτοιμος να πετάξει. Όλες οι παράμετροι του πυραύλου και το διαστημικό σκάφος πριν από την εκτόξευση ήταν κανονικες και η θερμοκρασία στο όχημα ηταν συν δεκαπέντε βαθμούς. Μετά από 540 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση του διαστημικού σκάφους το «Σογιούζ-1" πήγε σε τροχιά. Ωστόσο, στη δεύτερη στροφή του Βλαντιμίρ Komarov είπε ότι δεν είχε ανοίξει το ρεύμα φόρτισης στην αριστερη ηλιακή μπαταρία - μόνο 13-14 αμπέρ. Αυτή η ενέργεια δεν ήταν αρκετη για να ζευγαρώσει με ένα δεύτερο πλοίο. Αποφασίστηκε η ακυρωση εκτόξευσης του δεύτερου πλοίου και να επιλέξει το κατάλληλο πηνίο για να επιστρέψει ο Βλαντιμίρ Komarov στη Γη. Κατ 'αρχάς έπρεπε στη στροφή του 17ου γυρου, αλλά δεν έλαβε χώρα λόγω της κακής απόδοσης του νέου προσανατολισμού των αισθητήρων ιόντων. Το πρωί της 24ης Απριλίου στο γύρισμα του δέκατου όγδοου γυρου, μετά από 26 ώρες και 45 λεπτά ο κοσμοναύτης κατάφερε να καθοδηγήσει το πλοίο με το χέρι προς την Γη. Αυτό απαιτείται για να αποτρέψει σημαντικές αποκλίσεις του πλοίου κατά τη διάρκεια της πτήσης πάνω από την νυχτερινή πλευρά του πλανήτη. Τέτοια εκπαίδευση δεν είχαν ποτέ πριν εκτελεστεί. Μετά από αυτό, η σύνδεση με την «Ένωση» ξαφνικά διακόπηκε, αλλά ο Vladimir Komarov σύντομα πληροφορήθηκε ότι όλα είναι εντάξει, και το πλοίο μεταφέρθηκε στην βαλλιστικη καθόδο. Φτάνοντας στο σημείο της προσγείωσης κοντά στην ομάδα αναζήτηση Orsk βρήκαν οι ντόπιοι αναμμένο στο έδαφος το πλοίο. Την μέρα μετά το θάνατο του Komarov το TASS εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση στην οποία ανέφερε ότι το νέο διαστημικό σκάφος "Soyuz-1", κατά τη διάρκεια μιας πτήσης δοκιμής, η οποία διήρκεσε περισσότερο από μία ημέρα, ο πιλότος Βλαντιμίρ Komarov έχει συμμορφωθεί πλήρως με το προβλεπόμενο πρόγραμμα για τον έλεγχο των κύριων συστημάτων του οχήματος σε διαφορετικούς τρόπους , έδωσε μια εκτίμηση των τεχνικών χαρακτηριστικών «Ένωση» και πραγματοποιούνται επιστημονικά πειράματα. Έχοντας κάνει 19 τροχιές γύρω από τη Γη, Βλαντιμίρ Komarov ξεκίνησε την προσγείωση, η οποία έληξε με τραγικό τρόπο. Στις 26 Απριλίου η λάρνακα του Βλαντιμίρ Komarov εγκατασταθηκε σε μια θέση στον τοίχο του Κρεμλίνου. Στο μνημόσυνο απο το βήμα του Μαυσωλείου έγινε από τον Μιχαήλ Σουσλόφ, Μστισλάβ Keldysh και Γιούρι Γκαγκάριν. Στη θέση του θανάτου του κοσμοναύτη στην περιοχή Όρενμπουργκ, 65 χλμ από το Ορσκ, ένα μνημείο οβελίσκος είχε εγκατασταθεί από τους τοπικούς στρατιωτικούς. 20 χρόνια μετά το θάνατο του Βλαντιμίρ Komarov στο χώρο του οβελίσκου εχει ανεγερθεί ένα μνημείο συγκρότημα. https://www.roscosmos.ru/23324/ Σχολιο:Στην κατακτηση του διαστηματος δεν θα πρέπει να θεωρείται έκπληξη ότι θα εχει αρκετά ανθρώπινα θύματα. Η αμερικανική πλευρά μετράει ως σήμερα 17 νεκρούς, τρεις κατά την πυρκαϊά που προκλήθηκε στον θαλαμίσκο του «Απόλλων-1» και 14 στις καταστροφές των διαστημοπλοίων «Challenger» και «Columbia». Η σοβιετική πλευρά μετράει ως σήμερα τέσσερις νεκρούς κατά τα δυστυχήματα στα διαστημόπλοια «Σογιούζ-1» και «Σογιούζ-11». ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ!!!

Οι κοσμοναύτες της Roscosmos ΓΙΟΥΡΤΣΙΧΙΝ Fedor και Sergey RJaZANSKIJj κριθηκαν κατάλληλοι για διαστημικές πτήσεις. Οι κοσμοναύτες Φιοντόρ Γιουρτσίχιν και Sergey RJaZANSKIJj αναγνωρίζονται απο την Chief Medical Επιτροπή (MMC) κατάλληλοι για διαστημική πτήση. Η συνεδρίαση της επιτροπής, στην οποία αναλύθηκαν στοιχεία από ιατρικές εξετάσεις πραγματοποιήθηκε στις 14 Μαρ. 2017 στο Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναύτων. Στην επιτροπη της MMC περιλαμβάνονται εκπρόσωποι του ρωσικού Υπουργείου Υγείας, της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ιατροβιολογικών, το Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων, εμπειρογνώμονες ιατρικής διαχείρισης του Κέντρου Εκπαίδευσης κοσμοναύτων Γιούρι Γκαγκάριν. https://www.roscosmos.ru/23319/

Οι Ρώσοι ετοιμάζονται να πάνε στο φεγγάρι. Η υπηρεσία διαστήματος της Ρωσίας (Roskosmos) ανακοίνωσε σήμερα την διενέργεια ανοιχτού διαγωνισμού, με σκοπό τη δημιουργία μιας νέας ομάδας ρώσων κοσμοναυτών, που θα πραγματοποιήσουν με το νέας γενιάς ρωσικό διαστημόπλοιο Ομοσπονδια«Φεντεράτσια» διαστημικές πτήσεις, αρχικά με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και εν συνεχεία τη Σελήνη. Όπως δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής της Roskosmos και αρμόδιος για το πρόγραμμα των διαστημικών πτήσεων Σεργκέι Κρικάλεφ, η υψηλού επιπέδου εξειδίκευση των υποψηφίων θα είναι το βασικό κριτήριο στην επιλογή αυτής της νέας ομάδας κοσμοναυτών. Ο διαγωνισμός, όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος τύπου της Roskosmos Αλεξάντρ Ιβανόφ, αρχίζει σήμερα και θα διαρκέσει έως τα τέλη του χρόνου, επισημαίνοντας, ότι η ομάδα θα απαρτίζεται από έξι έως οκτώ άτομα και τα αποτελέσματα του διαγωνισμού θα ανακοινωθούν τον Δεκέμβριο. Όσοι επιλεγούν, είπε ο κ. Ιβανόφ, θα γίνουν οι πρώτοι πιλότοι του νέου ρωσικού διαστημοπλοίου Federatsiya («Ομοσπονδία»), αλλά και οι πρώτοι ρώσοι κοσμοναύτες που θα πατήσουν το πόδι τους στην Σελήνη. Προτεραιότητα στην επιλογή των νέων κοσμοναυτών, όπως διευκρίνισε ο εκπρόσωπος τύπου, θα έχουν άτομα που έχουν προϋπηρεσία στους τομείς της αεροναυπηγικής βιομηχανίας και της αεροδιαστημικής βιομηχανίας. Θα πρέπει να είναι εξοικειωμένοι με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και να γνωρίζουν την αγγλική γλώσσα. Στην επιλογή τους δεν θα παίζει κανέναν απολύτως ρόλο, το φύλο, ή το χρώμα των υποψηφίων κοσμοναυτών, όπως δήλωσε ο Σεργκέι Κρικάλεφ, ενώ όλοι οι υποψήφιοι θα πρέπει πρωτίστως να είναι υγιείς, να είναι κάτω των 35 ετών, να έχουν ύψος από 1.50 έως 1.90 μ. και το βάρος τους να μη υπερβαίνει τα 90 κιλά. Εκτός όμως από τα σωματικά προσόντα, οι υποψήφιοι πρέπει να είναι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κατά την οποία θα έχουν αποκτήσει κάποια εξειδίκευση. Όλα αυτά τα προσόντα θα εξετασθούν στο πρώτη και δεύτερη φάση της επιλογής, ενώ στην τρίτη φάση θα εξετασθούν, πάνω σε ζητήματα της ειδικότητας τους, οι μαθησιακές τους δυνατότητες και οι τεχνολογικές τους γνώσεις. Οι υποψήφιοι θα μπορούν να καταθέσουν όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά για να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό αυτό, ταχυδρομικώς, ενώ τις επόμενες μέρες θα υπάρξει λεπτομερής απαρίθμηση των συγκεκριμένων δικαιολογητικών που θα πρέπει να καταθέσουν οι υποψήφιοι, στην ιστοσελίδα του Κέντρου Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών. Είναι η πρώτη φορά που η Ρωσία ζητά νέους κοσμοναύτες από το 2012 και η 17η φορά στην ιστορία του ρωσικού διαστημικού προγράμματος. Ωστόσο όπως δήλωσε ο Κρικάλεφ, οι υποψήφιοι θα πρέπει να αρχίσουν να προετοιμάζονται από τώρα. Αυτή την στιγμή υπάρχουν 30 ρώσοι κοσμοναύτες, εκ των οποίων 14 δεν έχουν συμμετάσχει σε διαστημικές πτήσεις. Οκτώ έχουν συμμετάσχει σε μια διαστημική πτήση ο καθένας, τέσσερις σε δύο, δύο σε τρεις πτήσεις, ενώ οι κοσμοναύτες Φιοντόρ Γιουρτσίχιν και Γκενάντι Παντάλκα, έχουν συμμετάσχει αντίστοιχα σε τέσσερις και πέντε πτήσεις ο καθένας. Ο ηλικίας 58 ετών Γκενάντι Παντάλκα κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ παραμονής στο διάστημα με 878 ημέρες και είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία ρώσος κοσμοναύτης. Νεότερος σε ηλικία κοσμοναύτης είναι ο Ιβάν Βάγκνερ, ο οποίος γεννήθηκε το 1985. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5432160/oi-rwsoi-etoimazontai-na-pane-sto-feggari-48-xronia-meta-toys-amerikanoys/

Θα μπορούσε ο άνθρωπος να ζήσει στον Άρη; Αυτό το γεγονός και μόνο θα μας σκότωνε στη στιγμή, αν δεν προσαρμοζόμασταν ταχύτατα στις συνθήκες ζωής του Άρη. Αυτό το σενάριο μελετά με μανία ο αμερικανός βιολόγος Scott Solomon, της Σχολής Βιολογίας του Rice University (Τέξας), ο οποίος στο σύγγραμμά του «Future Humans: Inside the Science of Our Continuing Evolution» διατείνεται ότι ένα είδος οφείλει να εξελιχθεί τάχιστα μέσα σε ένα νέο περιβάλλον αν θέλει να επιβιώσει. Ο Solomon μιλά ουσιαστικά για πλήρη μετάλλαξη του ανθρώπινου οργανισμού, η οποία δεν θα συμβεί φυσικά στη στιγμή παρά σε μερικές εκατοντάδες γενιές. Όπως έχει υπολογίσει σε εξελικτικούς όρους, θα χρειαστούν κάπου 6.000 χρόνια για να μπορεί ο άνθρωπος να επιβιώνει χωρίς βοηθητικές συσκευές στον Άρη. «Αυτό συμβαίνει συνεχώς σε ζώα και φυτά που ζουν απομονωμένα σε νησιά … ενώ όμως ο σχηματισμός νέων ειδών στα νησιά μπορεί να πάρει ακόμα και χιλιάδες χρόνια, ο επιταχυνόμενος ρυθμός μετάλλαξης στον Άρη και οι έντονες αντιθέσεις ανάμεσα στις συνθήκες Γης και Άρη θα επιταχύνουν πιθανότατα τη διαδικασία». Ο Άρης έχει πιο ασθενή βαρύτητα σε σχέση με τη Γη. Αυτό θα προκαλέσει μια γρήγορη απώλεια της οστικής μάζας, κάτι που ισοδυναμεί με περισσότερα κατάγματα και τραυματισμούς. Αρχικά τουλάχιστον, μιας και όπως μας λέει ο Solomon, «έπειτα από αρκετές γενιές, οι αρειανοί άνθρωποι θα καταλήξουν με πιο χοντρά κόκαλα, κάτι που θα τους δώσει ένα πιο στιβαρό παρουσιαστικό» Στον Άρη υπάρχει επίσης πολύ μεγαλύτερη ακτινοβολία και τα σώματά μας θα πρέπει να παράγουν μεγαλύτερες ποσότητες καροτενοειδών, ώστε να μπορούν να προστατευτούν με φυσικό τρόπο. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος θα αποκτήσει ένα πιο πορτοκαλί χρώμα, μοιάζοντας ουσιαστικά με ανθρωπόμορφο καρότο! Κι αυτά δεν είναι παρά η αρχή των γενετικών μεταλλάξεων που θα υποστεί το ανθρώπινο είδος αν ζήσει ποτέ στον εχθρικό Κόκκινο Πλανήτη… http://www.pronews.gr/portal/20170314/genika/diastima/49/tha-mporoyse-o-anthropos-na-zisei-ston-ari-vinteo

Παράλληλοι κόσμοι, παράλληλες ζωές. Ο φυσικός Μαξ Τέγκμαρκ (Max Tegmark) όταν παρακολουθούσε το μάθημα της κβαντικής μηχανικής, ως φοιτητής στο Μπέρκλεϊ, διδάχτηκε πολλά χρήσιμα τεχνικά εργαλεία, ωστόσο δεν πήρε ποτέ απάντηση στα καυτά κβαντικά ερωτήματα που τον βασάνιζαν. Είναι ασυνεπής η κβαντική μηχανική; Καταρρέει όντως η κυματοσυνάρτηση; Αν ναι, πότε; Αν όχι, τότε γιατί δεν βλέπουμε τα πράγματα ταυτοχρόνως σε δυο θέσεις, και από πού προέρχεται η τυχαιότητα και η πιθανότητες της κβαντικής μηχανικής; Είχε ακούσει ότι το 1957 ο μεταπτυχιακός φοιτητής του Πρίνστον, Χιου Έβερετ ο τρίτος (Hugh Everett III), είχε διατυπώσει μια πραγματικά ριζοσπαστική πρόταση η οποία περιλάμβανε τα παράλληλα σύμπαντα, και ήταν περίεργος να μάθει λεπτομέρειες. Ωστόσο, η ιδέα αυτή αγνοήθηκε γενικά και σπανίως διδασκόταν. Αν και γνώριζε κάποιους που είχαν ακούσει γι’ αυτήν, κανείς δεν είχε διαβάσει τη διδακτορική διατριβή του Έβερετ. Η διατριβή του Έβερετ βρισκόταν θαμμένη σε ένα βιβλίο που τα αντίτυπά του είχαν εξαντληθεί. Στη βιβλιοθήκη υπήρχε μόνο μια απελπιστικά συντομευμένη εκδοχή, στην οποία δεν γινόταν καμία ρητή αναφορά στην ιδέα των παράλληλων συμπάντων. Όμως οι έρευνές του απέδωσαν καρπούς τον Νοέμβριο του 1990, όταν κατάφερε τελικά να βρει αυτό το σπάνιο βιβλίο. Όπως μάλλον του άρμοζε, το εντόπισε σ’ ένα κατάστημα του Μπέρκλεϊ που ειδικεύεται σε ριζοσπαστικές δημοσιεύσεις, ανάμεσα σε τίτλους όπως Ο «τσελεμεντές» του αναρχικού. Η διατριβή του Έβερετ τον έστειλε στα ουράνια. Αισθάνθηκε σαν να είχε ξεκολλήσει τα λέπια από τα μάτια του. Ξαφνικά όλα έβγαζαν νόημα! Ο Έβερετ έβρισκε ενοχλητικά ακριβώς τα ίδια πράγματα που ενοχλούσαν και τον Τέγκμαρκ, αλλά αντί να τα παρατήσει, προχώρησε, διερεύνησε πιθανές πιθανές λύσεις και ανακάλυψε κάτι αξιοπρόσεκτο. Όταν έχεις μια ριζοσπαστική ιδέα, είναι πολύ πιο εύκολο να πεις στον εαυτό σου, «Μα φυσικά, αυτό είναι αδύνατο να δουλεύει», και να την εγκαταλείψεις. Ωστόσο, αν το σκεφτείς λίγο ακόμη και αναρωτηθείς «Γιατί ακριβώς δεν μπορεί να δουλέψει;», αρχίζεις να διαπιστώνεις ότι αγωνίζεσαι για μια λογικά ορθή απάντηση. Και τότε ενδεχομένως οδεύεις προς κάτι σημαντικό. Ποια ήταν λοιπόν η ριζοσπαστική ιδέα του Έβερετ; Η διατύπωσή της είναι απίστευτα απλή: Η κυματοσυνάρτηση δεν καταρρέει ποτέ. Μα ποτέ! Δηλαδή η κυματοσυνάρτηση που περιγράφει το Σύμπαν μας απλώς μεταβάλλεται διαρκώς, αιτιοκρατικά, και διέπεται από την εξίσωση του Σρέντιγκερ ανεξαρτήτως του αν λαμβάνουν χώρα παρατηρήσεις ή όχι. Έτσι η εξίσωση του Σρέντιγκερ δεσπόζει χωρίς «εάν» ή «αλλά». Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να σκεφτούμε τη θεωρία του Έβερετ σαν μια «Λάιτ Κβαντική Μηχανική»: να πάρουμε δηλαδή την εκδοχή της θεωρίας που συναντάμε στα εγχειρίδια και απλώς να αφαιρέσουμε το αξίωμα που μιλάει για την κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης και τις πιθανότητες. Ο Τέγκμαρκ ξαφνιάστηκε επειδή, σύμφωνα με τις φήμες που κυκλοφορούσαν, ο Έβερετ διατύπωνε παράλογα πράγματα, όπως τα παράλληλα σύμπαντα, και το ότι το Σύμπαν μας χωρίζεται σε παράλληλα σύμπαντα μόλις υλοποιήσουμε μια παρατήρηση. Ακόμη και σήμερα πολλοί φυσικοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αυτό ακριβώς υπέθετε ο Έβερετ. Διαβάζοντας όμως την διατριβή του διαπιστώνει κανείς πως η άποψε αυτή διαστρεβλώνει τη θεωρία του Έβερετ. Όλοι οι φυσικοί έχουν άποψη γιαυτή, αλλά κανείς δεν την έχει διαβάσει. Μπορεί κανείς να βρει την διατριβή Έβερετ ΕΔΩ: «The theory of universal wave function» https://www-tc.pbs.org/wgbh/nova/manyworlds/pdf/dissertation.pdf Η ιδέα ότι σε ορισμένες μαγικές στιγμές η πραγματικότητα υφίσταται ένα είδος μεταφυσικού διαχωρισμού σε δυο κλάδους, οι οποίοι στη συνέχεια δεν αλληλεπιδρούν ποτέ, δεν αποτελεί μόνο παραποίηση της ιδέας του Έβερετ, αλλά είναι επίσης ασυνεπής με το αξίωμα του Έβερετ ότι η κυματοσυνάρτηση δεν καταρρέει ποτέ, εφόσον οι επακόλουθες εξελίξεις θα μπορούσαν να προκαλέσουν θεωρητικώς τη συμβολή μεταξύ των κλάδων. Σύμφωνα με τον Έβερετ υπάρχει, υπήρχε και πάντα θα υπάρχει μια μόνο κυματοσυνάρτηση, και μόνο οι υπολογισμοί αποσυγκρότησης, όχι τα αξιώματα, μπορούν να μας πουν πότε η αντιμετώπιση των δυο κλάδων ωσάν αυτοί να είναι ανεξάρτητοι μεταξύ τους αποτελεί καλή προσέγγιση. Ο Μαξ Τέγκμαρκ ενθουσιάστηκε με την διατριβή του Έβερετ. Η λογική της ήταν όμορφη: δεν υπέθετε κανένα από εκείνα τα παράλογα πράγματα, όλα όμως έπονταν ως συνέπειες των υποθέσεών του! Με μια πρώτη ματιά φάνταζε τόσο απλή, που φαινόταν ότι δεν θα μπορούσε να δουλέψει. Σε τελική ανάλυση ο Νιλς Μπορ και οι συνεργάτες του ήταν έξυπνοι άνθρωποι και είχαν επινοήσει για κάποιον λόγο την κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης συγκεκριμένα, προκειμένου να εξηγήσουν γιατί τα πειράματα φαίνονταν να έχουν οριστική έκβαση. Όμως ο Έβερετ συνειδητοποίησε κάτι εκπληκτικό: ακόμη κι αν τα πειράματα δεν είχαν οριστική έκβαση, και πάλι θα φαινόταν σαν να είχαν! Στην εικόνα που ακολουθεί ο Max Tegmark μας εξηγεί πως ο ίδιος αντιλαμβανόταν την ιδέα του Έβερετ, με ένα νοητικό πείραμα, το οποίο ονομάζει «Κβαντικά Τραπουλόχαρτα» : Σ’ αυτό το νοητικό πείραμα παίρνετε ένα τραπουλόχαρτο με πολύ λεπτές άκρες, το ισορροπείτε όρθιο στο τραπέζι και στοιχηματίζετε 100 δολάρια ότι θα πέσει με την μπροστινή όψη να βλέπει προς τα επάνω. Κλείνετε τα μάτια σας έως ότου ακούσετε το τραπουλόχαρτο να πέφτει, κι έπειτα τ’ ανοίγετε για να δείτε αν κερδίσατε. Σύμφωνα με την κλασική φυσική, το τραπουλόχαρτο θα μείνει στη θέση ισορροπίας για πάντα. Σύμφωνα με την εξίσωση του Σρέντιγκερ θα πέσει σε λίγα δευτερόλεπτα , όσο κι αν προσπαθήσουμε να το ισορροπήσουμε, επειδή σύμφωνα με την αρχή της αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ, δεν μπορεί να βρεθεί σε μια συγκεκριμένη θέση (όρθιο) χωρίς να κινείται. Ωστόσο, επειδή η αρχική κατάσταση ήταν συμμετρική ως προς το «δεξιά» και το «αριστερά», το ίδιο θα πρέπει να συμβαίνει και με την τελική κατάσταση. Από αυτό συνεπάγεται ότι πέφτει ταυτοχρόνως και προς τις δυο κατευθύνσεις, και υπάρχει υπέρθεση. Όταν ανοίγετε τα μάτια σας και κοιτάζετε το χαρτί, ουσιαστικά κάνετε μια παρατήρηση. Έτσι, σύμφωνα με την ερμηνεία της Κοπεγχάγης, η κυματοσυνάρτηση καταρρέει και βλέπετε το τραπουλόχαρτο πεσμένο στο τραπέζι είτε με την μπροστινή ή με την πίσω όψη του, με την πίσω όψη του, με πιθανότητες 50% για κάθε αποτέλεσμα. Όμως τι έχει να μας πει ο Έβερετ; Γι’ αυτόν η παρατήρηση δεν κρύβει τίποτε μαγικό: είναι απλώς μια φυσική διαδικασία όπως όλες οι άλλες, η οποία ωστόσο χαρακτηρίζεται από τη μετάδοση της πληροφορίας στην προκειμένη περίπτωση, από το τραπουλόχαρτο στον εγκέφαλό σας. Αν η κυματοσυνάρτηση περιέγραφε ότι το πεσμένο τραπουλόχαρτο βλέπει προς τα επάνω, όλα θα ήταν μια χαρά για εσάς, και το αντίθετο. Αναπαριστώντας αυτά τα δυο γεγονότα ως καταστάσεις που η εξέλιξή τους καθορίζεται από την εξίσωση του Σρέντιγκερ, θα μπορούσε σχετικά εύκολα να υπολογίσει τι ακριβώς θα συμβεί στην κυματοσυνάρτηση: θα μεταβαλλόταν ώστε τώρα να περιγράφει μια υπέρθεση δυο διαφορετικών διατάξεων των σωματιδίων που συγκροτούν εσάς και το τραπουλόχαρτο μια διάταξη στην οποία το τραπουλόχαρτο έχει πέσει με την μπροστινή όψη να βλέπει επάνω και εσείς είστε χαρούμενος, και μια στην οποία το τραπουλόχαρτο έχει πέσει με την πίσω όψη να βλέπει επάνω και εσείς είστε απογοητευμένος. Μπορούμε εδώ να κάνουμε τρεις σημαντικές παρατηρήσεις: 1.Το πείραμα θέτει το νου σας σε δυο καταστάσεις ταυτοχρόνως. Πρόκειται για μια μη θανάσιμη εκδοχή του πειράματος με τη γάτα του Σρέντιγκερ, με εσάς στον ρόλο της γάτας. 2.Οι δύο αυτές καταστάσεις του νου δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτε η μια για την άλλη. 3.Η κατάσταση του νου σας συνδέεται με την κατάσταση του τραπουλόχαρτου, έτσι ώστε τα πάντα να είναι συνεπή. (Η κυματοσυνάρτηση δεν περιγράφει κάποια συγκεκριμένη διάταξη των σωματιδίων που συγκροτούν εσάς και το τραπουλόχαρτο κατά την οποία αντιλαμβάνεστε το πεσμένο τραπουλόχαρτο με την μπροστινή όψη επάνω όταν συμβαίνει το αντίθετο). Η εξίσωση Σρέντιγκερ εγγυάται διαρκώς τη συνέπεια. Για παράδειγμα, αν ένας απένταρος φίλος σας μπει στο δωμάτιο και σας ρωτήσει πως είστε, η κατάσταση όλων των σωματιδίων (που συνιστούν το τραπουλόχαρτο, εσάς και τον φίλο σας) υπάρχει ως κβαντική υπέρθεση της κατάστασης «μπροστινή όψη κάτω/εσείς λυπημένος/ο φίλος σας συμπονά» και της κατάστασης «μπροστινή όψη επάνω/εσείς χαρούμενος/ο φίλος σας ζητά λεφτά». Συνδυάζοντας όλα τα παραπάνω, όπως φαίνεται στην παραπάνω εικόνα, ο Έβερετ συνειδητοποίησε πως μολονότι εξακολουθεί να υπάρχει μια κυματοσυνάρτηση και μια κβαντική πραγματικότητα (εντός της οποίας πολλά από τα σωματίδια που συνιστούν το Σύμπαν βρίσκονται ταυτοχρόνως σε δυο θέσεις), στην πράξη μοιάζει σαν το Σύμπαν να έχει χωριστεί σε δυο παράλληλα σύμπαντα! Στο τέλος του πειράματος θα υπάρχουν δυο διαφορετικές εκδοχές σας σε κάθε μία από τις οποίες θα αισθάνεται εξίσου πραγματική όσο και η άλλη, χωρίς όμως να έχει ιδέα για την ύπαρξή της. Με άλλα λόγια, ο διαχωρισμός σε παράλληλα σύμπαντα πραγματοποιείται διαρκώς, ανεβάζοντας το πλήθος των κβαντικών συμπάντων σε πραγματικά ιλιγγιώδες ύψος. Εφόσον αυτός ο διαχωρισμός λαμβάνει χώρα από την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης, σχεδόν κάθε εκδοχή της ιστορίας που μπορούμε να φανταστούμε έχει τελικά εκτυλιχθεί σε κάποιο κβαντικό παράλληλο σύμπαν, με την προϋπόθεση βέβαια να μην παραβιάζει κανέναν φυσικό νόμο. Ο Έβερετ έδειξε λοιπόν ότι αν η κυματοσυνάρτηση δεν καταρρέει ποτέ, τότε η οικεία πραγματικότητα που αντιλαμβανόμαστε είναι απλώς η κορυφή ενός οντολογικού παγόβουνου, η οποία αποτελεί ένα μικροσκοπικό μέρος της αληθινής κβαντικής πραγματικότητας. Που βρίσκονται όλα αυτά τα κβαντικά παράλληλα σύμπαντα; Μπορεί να βρίσκονται ακριβώς μπροστά μας, σε ότι αφορά τον τρισδιάστατο χώρο, αλλά είναι διαχωρισμένα από εμάς σε αυτό που οι μαθηματικοί ονομάζουν χώρο Χίλμπερτ έναν αφηρημένο χώρο με άπειρες διαστάσεις του οποίου τα δομικά στοιχεία είναι οι κυματοσυναρτήσεις. Η εκδοχή του Έβερετ για την κβαντική μηχανική απορρίφθηκε και αγνοήθηκε για αρκετό καιρό από την επιστημονική κοινότητα. Άρχισε να γίνεται ξανά δημοφιλής χάρη στον διάσημο θεωρητικό της κβαντικής βαρύτητας Μπράις ΝτεΒίτ (Bryce DeWitt), ο οποίος την ονόμασε ερμηνεία των πολλών κόσμων μια ονομασία που παγιώθηκε από τότε. Όταν ο Μαξ Τέγκμαρκ παραπονέθηκε στον Μπράις ΝτεΒίτ, λέγοντάς του ότι του άρεσαν τα μαθηματικά στην θεωρία του Έβερετ, αλλά τον ενοχλούσε πραγματικά το ότι απλώς δεν αισθανόταν να χωρίζεται διαρκώς σε παράλληλες εκδοχές του εαυτού του, ο ΝτεΒίτ του ανέφερε την ερώτηση με την οποία του απάντησε ο ίδιος ο Έβερετ: «Αισθάνεσαι ότι διαγράφεις τροχιά γύρω από τον Ήλιο με ταχύτητα τριάντα χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο;» Όπως ακριβώς η κλασική φυσική προβλέπει ότι περιφερόμαστε γύρω από τον Ήλιο χωρίς να το αισθανόμαστε, έτσι και ο Έβερετ έδειξε ότι η άνευ κατάρρευσης κβαντική φυσική προβλέπει ότι χωριζόμαστε σε παράλληλους κόσμους χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Η περιφρόνηση του έργου του Έβερετ για τουλάχιστον μια δεκαετία, είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορεί να βρει δουλειά στον χώρο της φυσικής, τον έκανε πικρόχολο και μονόχνωτο. Κάπνιζε, έπινε πολύ και το 1982 πέθανε από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 51 ετών. Ο Μαξ Τέγκμαρκ συναντήθηκε με τον γιο του Έβερετ, Μαρκ Έβερετ (δεν έχει σχέση με τη φυσική είναι κιθαρίστας, κιμπορντίστας και συνθέτης της ροκ μουσικής), κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ενός τηλεοπτικού ντοκιμαντέρ με τίτλο «Παράλληλοι κόσμοι, παράλληλες ζωής». Στο ντοκιμαντέρ ο Μαξ Τέγκμαρκ εξηγεί στον Μαρκ Έβερετ, την θεωρία του πατέρα του. Τα παιδιά του Έβερετ, ο Μαρκ και η αδερφή του, δεν είχαν σχεδόν καμιά επαφή με τον μπαμπά τους, παρ’ ότι ζούσαν στο ίδιο σπίτι. Όταν η αδερφή του αυτοκτόνησε, άφησε ένα σημείωμα στο οποίο έλεγε ότι πήγαινε να συναντήσει τον πατέρα της σε ένα παράλληλο σύμπαν. Δείτε το ντοκιμαντέρ «Παράλληλοι κόσμοι, παράλληλες ζωής» (η συνάντηση Μαρκ Έβερετ και Μαξ Τέγκμαρκ μετά το 26:44) Στο δικό μας σύμπαν ο Έβερετ απορρίφθηκε από τη μεταπτυχιακή σχολή του Τμήματος Φυσικής του Πρίνστον. Σίγουρα όμως, σε κάποιο άλλο κβαντικό σύμπαν καθιερώθηκε μέσα από την πανεπιστημιακή έδρα του και συνέχισε να ασχολείται με την φυσική κάνοντας κι άλλες ριζοσπαστικές ανακαλύψεις εξίσου αξιοσημείωτες με την πρώτη του. Πηγή: το εκπληκτικό βιβλίο του Max Tegmark, «Το Μαθηματικό Σύμπαν μας», εκδόσεις Τραυλός Στην φωτογραφία O Hugh Everett το 1964 http://physicsgg.me/2017/03/11/%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%82-%ce%b6%cf%89%ce%ad%cf%82/

Terence Tao: Ο Μότσαρτ των Μαθηματικών. Τον αποκαλούν «Μότσαρτ των Μαθηματικών» εξαιτίας της εμφάνισής του από πολύ μικρή ηλικία στον χώρο των Μαθηματικών και της ραγδαίας ανάπτυξης του μαθηματικού του ταλέντου. Ο Terence Tao δημοσιεύει στο προσωπικό του blog (https://terrytao.wordpress.com/) όλα τα σχετικά με τις τελευταίες έρευνές του και συζητά τα ανοικτά προβλήματα στον χώρο των μαθηματικών. Ίσως ο μεγαλύτερος μαθηματικός στον κόσμο σήμερα, μιλάει στο κανάλι Numberphile: http://physicsgg.me/2017/03/14/terence-tao-%ce%bf-%ce%bc%cf%8c%cf%84%cf%83%ce%b1%cf%81%cf%84-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8e%ce%bd/

Το π μόλις απέκτησε ακόμα 9 τρισεκατομμύρια ψηφία. Το νέο ρεκόρ ήρθε πάνω στην ώρα για τον εορτασμό της διεθνούς «Ημέρας π» στις 14 Μαρτίου: χομπίστας των μαθηματικών κατάφερε να υπολογίσει ακόμα 9 τρισεκατομμύρια ψηφία της διάσημης μαθηματικής σταθεράς. Το αρχείο που περιλαμβάνει ολόκληρο τον τερατώδη αριθμό συνολικά 22,5 τρισεκατομμύριο ψηφία, έχει μέγεθος 9 terabyte. Για την εκτύπωσή του εκτιμάται ότι θα χρειάζονταν μερικά εκατομμύρια βιβλία των 1.000 σελίδων το καθένα. Το π είναι έννοια που ξεκίνησε από τη γεωμετρία, καθώς ορίζεται ως η αναλογία ανάμεσα στην περιφέρεια και την διάμετρο ενός κύκλου. Όμως ο ίδιος αριθμός περιέργως εμφανίζεται σε πολλούς «άσχετους» κλάδους της επιστήμης, από την κοσμολογία και τον ηλεκτρομαγνητισμό μέχρι τις πιθανότητες, τροφοδοτώντας μια ολόκληρη συζήτηση για τη σχέση των μαθηματικών με την φύση του Σύμπαντος. Πέρα από τις εμφανίσεις του σε μια πληθώρα βασικών εξισώσεων, ένα άλλο χαρακτηριστικό του π είναι ότι πρόκειται για άρρητο αριθμό: τα ψηφία του συνεχίζονταν επ' άπειρον με χωρίς να επαναλαμβάνονται ποτέ. Τον περασμένο Νοέμβριο, αναφέρει το περιοδικό New Scientist, ο χομπίστας των μαθηματικών Πέτερ Τρούεμπ στην Ελβετία ολοκλήρωσε τον υπολογισμό 22.459.157.718.361 πλήρως επιβεβαιωμένων ψηφίων, περίπου 9 τρισεκατομμυρίων περισσότερων από ό,τι στο προηγούμενο ρεκόρ το 2013. Ο Τρούεμπ εργάζεται ως επιστήμονας Έρευνας και Ανάπτυξης στην εταιρεία επιστημονικού εξοπλισμού Dectris, η οποία του διέθεσε την υποδομή για τον μαθηματικό άθλο. Ο ερευνητής συναρμολόγησε έναν υπολογιστή με 24 σκληρούς δίσκους των 6 terabyte o καθένας, και χρησιμοποίησε το δωρεάν λογισμικό γ-cruncher, το οποίο εκτελεί πράξεις με αριθμούς των τρισεκατομμυρίων ψηφίων. Το λογισμικό αφέθηκε να τρέχει 105 μέρες μέχρι να φτάσει τον στόχο, αριθμός που φαίνεται μεγάλος αλλά δεν είναι: «Φανταστείτε να πρέπει να πολλαπλασιάσετε στον μαυροπίνακα δύο αριθμούς με ένα τρισεκατομμύριο ψηφία ο καθένας. Απλά δεν γίνεται» σχολιάζει ο Τρούεμπ. «Αντί γι' αυτό χρησιμοποιούμε εξωτικούς αλγόριθμους για να βελτιστοποιήσουμε τους υπολογισμούς». http://pi2e.ch/blog/2016/06/29/about-me/ Έχει όμως κάποια πρακτική αξία ο υπολογισμός των νέων ψηφίων. Είναι σχεδόν σίγουρο πως όχι, δεδομένου ότι καμία εφαρμογή δεν απαιτεί τέτοια ακρίβεια: η NASA χρησιμοποιεί μόλις 15 δεκαδικά ψηφία για να στείλει αποστολές στο Διάστημα, ενώ 40 ψηφία εκτιμάται ότι θα ήταν αρκετά για να μετρηθεί το Σύμπαν με ακρίβεια ενός ατόμου. Παρόλα αυτά, ο Τρούεμπ έχει να κάνει μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση: στον αριθμό που υπολόγισε, κάθε ψηφίο από το 0 έως το 9 εμφανίζεται στο 10% των δεκαδικών θέσεων, κάτι που υποδεικνύει ότι το π είναι «κανονικός άρρητος αριθμός», δηλαδή αποτελείται από δεκαδικά ψηφία που εμφανίζονται με εντελώς τυχαία σειρά. Ωστόσο το δείγμα των 22,5 τρισεκατομμυρίων ψηφίων δεν αρκεί για να αποδειχθεί ότι το π είναι όντως κανονικό. Γι΄αυτό απαιτείται μια πλήρης απόδειξη, η οποία διαφεύγει των μαθηματικών εδώ και αιώνες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500133961