Δροσος Γεωργιος

Υποψίες για την ύπαρξη και δέκατου πλανήτη. Πάνε κι έρχονται οι θεωρίες για το αν υπάρχουν και πόσοι ακόμη πλανήτες πέρα από τους ήδη οκτώ γνωστούς στο ηλιακό μας σύστημα. Μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη θεωρεί πιθανή την ύπαρξη ενός πιο κοντινού «Πλανήτη 10», αν υποτεθεί ότι υπάρχει ένας πιο μακρινός «Πλανήτης 9», καθώς μία άλλη καναδική έρευνα θεωρεί μάλλον απίθανη την ύπαρξη του τελευταίου. Όσον αφορά τον «Πλανήτη 10», οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα Κάθριν Φολκ και Ρενού Μαλχότρα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «The Astronomical Journal», μελέτησαν την κίνηση άνω των 600 παγωμένων μακρινών σωμάτων στη Ζώνη Κάιπερ, σε απόσταση άνω των 50 αστρονομικών μονάδων (μία τέτοια μονάδα είναι η μέση απόσταση Γης-Ήλιου, δηλαδή περίπου 150 εκατ. χλμ.). Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κάτι φαίνεται να διαταράσσει τις τροχιές των σωμάτων αυτών και αυτό το «κάτι», όπως υποστηρίζουν, πιθανότατα είναι ένας πλανήτης με μάζα παρόμοια με του Άρη, ο οποίος εκτιμάται ότι κινείται σε απόσταση περίπου 60 αστρονομικών μονάδων. Η Ζώνη Κάιπερ, που αρχίζει μετά τον Ποσειδώνα (ο οποίος απέχει περίπου 30 αστρονομικές μονάδες), όπως συμβαίνει και με τη ζώνη αστεροειδών μεταξύ Άρη-Δία, φιλοξενεί έναν τεράστιο αριθμό σωμάτων, μεταξύ των οποίων νάνους πλανήτες, αστεροειδείς και κομήτες. Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί σε αυτήν περίπου 2.000 σώματα και, από αυτά, τουλάχιστον τα 12 έχουν μέγεθος ανάλογο του Πλούτωνα (γι’ αυτό, άλλωστε, ο τελευταίος έπαψε να θεωρείται κανονικός πλανήτης και υποβαθμίσθηκε σε νάνο πλανήτη). Τα σώματα αυτά είναι γνωστά συλλήβδην ως ΚΒΟ (Kuiper Belt Objects-KBO). Άλλοι πάντως αστρονόμοι αναρωτήθηκαν πώς είναι δυνατό ένας τέτοιος πλανήτης, αρκετά μεγάλος, φωτεινός και σε όχι τόσο μεγάλη απόσταση, να μην έχει εντοπισθεί έως τώρα. Σε κάθε περίπτωση, αν υπάρχει όντως ένας πλανήτης στην απόσταση των 60 αστρονομικών μονάδων, τότε αυτός δεν είναι ο πλανήτης 9, ο οποίος προτάθηκε πρώτος και υποτίθεται πως είναι πολύ πιο μακρινός. Το 2016 οι Μάικ Μπράουν και Κονσταντίν Μπατίγκιν του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech) πρότειναν την ύπαρξη ενός ενάτου γιγάντιου πλανήτη, με μάζα δεκαπλάσια της Γης, ο οποίος βρίσκεται στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος, σε απόσταση 500 έως 700 αστρονομικών μονάδων από το μητρικό άστρο μας. Όμως αμφιβολίες περί της ύπαρξής του δημιουργεί μια νέα ανάλυση της κίνησης τεσσάρων μακρινών παγωμένων σωμάτων σε απόσταση έως 250 αστρονομικών μονάδων. Επιστήμονες, με τη βοήθεια του Καναδο-Γαλλικού Τηλεσκοπίου στη Χαβάη, με επικεφαλής την αστρονόμο Κόρι Σάννκμαν του Πανεπιστημίου της Βικτόρια, δεν βρήκαν κανένα σημάδι ότι οι τροχιές αυτών των σωμάτων επηρεάζονται από κάποιον αόρατο γιγάντιο πλανήτη. Κάτι που δημιουργεί ερωτηματικά για το πόσο σωστή είναι η θεωρία περί «πλανήτη 9». Για να απαντήσουν στο ερώτημα κατά πόσο υπάρχουν τελικά οι πλανήτες 9 και 10 (ή μόνο ο ένας από τους δύο), οι αστρονόμοι «ποντάρουν» στο -υπό κατασκευή στη Χιλή- νέο μεγάλο τηλεσκόπιο Large Synoptic Survey Telescope (LSST). Αυτό, σύμφωνα με τον καθηγητή Μαλχότρα, αναμένεται να αυξήσει από 2.000 σε 40.000 τα γνωστά σώματα της ζώνης Κάιπερ (ΚΒΟ). Ίσως ένα ή δύο από αυτά αποδειχθούν πλανήτες. http://physicsgg.me/2017/06/25/%cf%85%cf%80%ce%bf%cf%88%ce%af%ce%b5%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%8d%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%be%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b4%ce%ad%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bb/

Ο χωροχρόνος αναδύεται από ένα δίκτυο κβαντικών μπιτ; Ο χωροχρόνος αναδύεται από ένα δίκτυο κβαντικών μπιτ; Αυτό υποστηρίζει η θεωρία πίσω από την αναδυόμενη κβαντική βαρύτητα, μια ιδέα που προτάθηκε από τον Erik Verlinde, έναν θεωρητικό φυσικό στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. Η θεωρία του δεν χρειάζεται την υπόθεση της σκοτεινής ύλης – τα «αόρατα» σωματίδια με μάζα που φαίνεται να επηρεάζουν τη συμπεριφορά των γαλαξιών και άλλων μεγάλων δομών στο σύμπαν. Όμως ένα πρόσφατο τεστ της αναδυόμενης βαρύτητας δείχνει πως η θεωρία αυτή μάλλον δουλεύει και μπορεί να περιγράψει τις κινήσεις των αστρονομικών αντικειμένων όπως και ο θεωρητικός αντίπαλός της. Ο Kris Pardo, ένας μεταπτυχιακός φοιτητής που συνεργάζεται με τον αστροφυσικό David Spergel στο Πανεπιστήμιο Princeton, μελέτησε ένα δείγμα από 81 απομονωμένους νάνους γαλαξίες. Αυτοί οι μικροί γαλαξίες φαίνεται να έχουν μια ιδιαίτερα υψηλή συγκέντρωση σκοτεινής ύλης, παρέχοντας έτσι ένα μοναδικό αστροφυσικό εργαστήριο στο οποίο συγκρίνονται διάφορες θεωρίες. Ο Pardo υπολόγισε πόσο γρήγορα περιστρέφονται αυτοί οι γαλαξίες. Όσο περισσότερη σκοτεινή ύλη θεωρείται πως υπάρχει σε έναν γαλαξία – ή αντίστοιχα όσο ισχυρότερη θεωρείται η επίδραση της αναδυόμενης βαρύτητας – τόσο πιο γρήγορη θα πρέπει να είναι η ιδιοπεριστροφή του γαλαξία. «Οι απομονωμένοι νάνοι γαλαξίες αποτελούν το καλύτερο τεστ που μπορούμε να κάνουμε προς το παρόν», λέει ο Pardo. Η αναδυόμενη βαρύτητα προβλέπει με επιτυχία τις ταχύτητες περιστροφής των μικρότερων γαλαξιών στο δείγμα. Αλλά προβλέπει ταχύτητες πολύ μικρές για τους γαλαξίες μεγαλύτερης μάζας, ειδικά σε εκείνους όπου κυριαρχούν τα νέφη αερίων. Αυτή η διαφορά θα μπορούσε να αποτελέσει σοβαρό πρόβλημα για την αναδυόμενη βαρύτητα, καθώς η βασική επιτυχία της θεωρίας μέχρι τώρα ήταν ότι πρόβλεπε τις καμπύλες περιστροφής μεγάλων γαλαξιών. Οι φυσικοί που μελετούν την αναδυόμενη βαρύτητα παίρνουν σοβαρά τη μελέτη του Pardo. «Πρόκειται για ενδιαφέρουσα και καλή δουλειά», δήλωσε ο Verlinde. Και συμπληρώνει ότι «η αναδυόμενη βαρύτητα δεν έχει αναπτυχθεί σε τέτοιο σημείο ώστε να κάνει συγκεκριμένες προβλέψεις για όλους τους νάνους γαλαξίες. Νομίζω ότι πρέπει να γίνει περισσότερη δουλειά τόσο στην παρατήρηση όσο και στην θεωρία». (Η δήλωση αυτή του Verlinde σχολιάστηκε ειρωνικά από αρκετούς φυσικούς – κυρίως από αυτούς που βλέπουν την θεωρία της αναδυόμενης βαρύτητας ως ψευδο-επιστήμη). Ένας τρόπος με τον οποίο η θεωρία του Verlinde θα μπορούσε να δικαιωθεί θα ήταν αν οι γαλαξίες του Pardo είχαν διαφορετικό σχήμα από αυτό που βλέπουμε. Φαίνονται σφαιρικοί, αλλά αν είναι επίπεδοι πεπλατυσμένοι, σαν frisbee, το τροποποιημένο σχήμα θα αρκούσε για να εξηγήσει τους υπολογισμούς του Pardo. Για να δώσουν μια πιο οριστική απάντηση, ο Pardo και οι συνεργάτες του προσπαθούν να εξασφαλίσουν χρόνο στα τηλεσκόπια Very Large Array στο Νέο Μεξικό, ώστε να πραγματοποιήσουν μετρήσεις υψηλής ανάλυσης που καταγράφουν πόσο γρήγορα τα άστρα και τα μεσοαστρικά αέρια περιστρέφονται μέσα στους γαλαξίες. Άλλες ομάδες αστρονόμων επιχειρούν συμπληρωματικές δοκιμές της αναδυόμενης βαρύτητας. Κάποιοι χρησιμοποιούν την θεωρία για να προβλέψουν την παραμορφωμένη εμφάνιση γαλαξιών εξαιτίας των βαρυτικών φακών. Άλλοι την χρησιμοποιούν για να μελετήσουν τις κινήσεις σμηνών γαλαξιών. Η αναδυόμενη βαρύτητα πρέπει επίσης να εξηγήσει την μεγάλης κλίμακας δομή του σύμπαντος καθώς και την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου. Σε αυτές τις περιοχές, η υπόθεση της σκοτεινής ύλης κάνει σπουδαία δουλειά προβλέποντας τις παρατηρήσεις των αστροφυσικών. Μέχρι στιγμής, κανείς δεν κατάφερε να χρησιμοποιήσει την θεωρία της αναδυόμενης βαρύτητας για να πάρει παρόμοιες λεπτομερείς προβλέψεις. Σύμφωνα με την Sabine Hossenfelder, φυσικός στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών της Φρανκφούρτης (επίσης blogger και μουσικός), η θεωρία του Verlinde δεν δίνει μια ολοκληρωμένη και συνεκτική εικόνα του σύμπαντος. Η ίδια πρόσφατα πρότεινε μια τροποποιημένη εκδοχή της θεωρίας του Verlinde που θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα τις περιστροφικές κινήσεις των περισσότερων γαλαξιών. Θα μπορούσε αυτή – ή μια παρόμοια θεωρία – να αντικαταστήσει μια μέρα τη θεωρία της σκοτεινής ύλης; Για την οριστική απάντηση του προβλήματος μάλλον θα απαιτηθεί η … «ανάδυση» αρκετού χρόνου ακόμα. http://physicsgg.me/2017/06/23/%ce%bf-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%bf%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b4%cf%8d%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b4%ce%af%ce%ba%cf%84%cf%85%ce%bf/

Εκεί όπου δημιουργούνται νέα άστρα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble φωτογραφίζει τον γαλαξία ESO 486-21. Ο ESO 486-21 είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας – αν και έχει μια ακανόνιστη και «κατεστραμμένη» δομή – που βρίσκεται σε απόσταση 30 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Το διαστημικό τηλεσκόπιο εντόπισε αυτό το αντικείμενο κατά την διάρκεια της έρευνας 50 κοντινών γαλαξιών στους οποίους πραγματοποιείται ο σχηματισμός νέων άστρων (το πρόγραμμα αυτής της έρευνας ονομάζεται LEGUS = Legacy ExtraGalactic UV Survey). https://legus.stsci.edu/legus_observations.html Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν τα δεδομένα της LEGUS για να κατανοήσουν πως σχηματίζονται και εξελίσσονται τα άστρα μέσα σε σμήνη γαλαξιών, και πως αυτές οι διαδικασίες επηρεάζουν τον γαλαξία στον οποίο ανήκουν και το ευρύτερο σύμπαν. Ο ESO 486-21 είναι ένας ιδανικός υποψήφιος για να συμπεριληφθεί σε μια τέτοια έρευνα, αφού είναι γνωστό πως βρίσκεται στην διαδικασία σχηματισμού νέων άστρων. Τα άστρα δημιουργούνται όταν μεγάλα νέφη αερίων και σκόνης μέσα στον γαλαξία (στην φωτογραφία φαίνονται ροζ), καταρρέουν βαρυτικά προς τον εαυτό τους. http://physicsgg.me/2017/06/24/%ce%b5%ce%ba%ce%b5%ce%af-%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%bf%cf%8d%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1/

ΗΠΑ: Βήματα προς τη δημιουργία διαστημικής στρατιωτικής δύναμης στην πολεμική αεροπορία. Βήματα προς την κατεύθυνση της ίδρυσης ενός ειδικού στρατιωτικού «διαστημικού σώματος» (Space Corps) εντός των τάξεων γίνονται στις ΗΠΑ, υπό τη μορφή δημιουργίας σχετικής νομοθεσίας που προβλέπει την ίδρυσή του μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2019. Όπως αναφέρει το SpaceNews, καθώς η Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της Βουλής των Αντιπροσώπων ετοιμάζεται να ψηφίσει σχετικά με την National Defense Authorization Act (NDAA), η υποεπιτροπή στρατηγικών δυνάμεων (η οποία επιβλέπει διαστημικά θέματα στρατιωτικής φύσης) παρουσίασε τις προτάσεις της για επιπρόσθετα στοιχεία στο νομοσχέδιο. Όπως είπαν ο επικεφαλής Ρεπουμπλικάνος Μάικ Ρότζερς (Αλαμπάμα), και ο επικεφαλής Δημοκρατικός, Τζιμ Κούπερ (Τενεσί) της επιτροπής, εάν γίνουν αποδεκτές, οι προτάσεις αυτές προβλέπουν την ίδρυση του «Space Corps» από την πολεμική αεροπορία, για να λειτουργεί ως ξεχωριστό στρατιωτικό σώμα εντός του υπουργείου Αεροπορίας και υπό την πολιτική ηγεσία του υπουργού Αεροπορίας. Όπως σημείωσαν σε ανακοίνωσή τους οι Ρότζερς και Κούπερ, τα στρατηγικά πλεονεκτήματα των ΗΠΑ στο διάστημα φθίνουν, και το Πεντάγωνο δεν φαίνεται ικανό να πάρει τα μέτρα που απαιτούνται για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των προκλήσεων, «οπότε πρέπει να παρέμβει το Κογκρέσο». Το σώμα αυτό θα έχει τον δικό του αρχηγό, που θα συμμετέχει στο γενικό επιτελείο, και θα λογοδοτεί στον υπουργό Αεροπορίας. Επίσης, προβλέπεται και η δημιουργία μιας US Space Command, στο πλαίσιο της US Strategic Command. Όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα του Space News, το πρότυπο στο οποίο προτείνεται να λειτουργεί το νέο σώμα είναι παρεμφερές σε αυτό του Σώματος Πεζοναυτών και του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού. http://www.naftemporiki.gr/story/1251202/ipa-bimata-pros-ti-dimiourgia-diastimikis-stratiotikis-dunamis-stin-polemiki-aeroporia Σχολιο:Τι θα κανουν αραγε Ρωσια,Κινα και πιθανον και Ινδια;

Ένα ξενοδοχείο αφιερωμένο στην Emmy Noether « Η θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν δημοσιεύτηκε το 1915, αλλάζοντας για πάντα τον τρόπο που κατανοούμε τη σχέση ανάμεσα στο χώρο και το χρόνο. Όπως συμβαίνει συχνά, τα πρόσωπα που συμβάλουν σε μια επιστημονική ανακάλυψη είναι περισσότερα από εκείνο που αναγνωρίζουμε επίσημα». Η εισαγωγή του άρθρου της Sarah Guminski στο περιοδικό Scientific American δεν είναι τυχαία. Η ίδια προσθέτει ότι παρόλο που είναι σχεδόν απίθανο να υπάρχει κάποιος που να μην έχει ακούσει ποτέ το όνομα του Αϊνστάιν, ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η ανάπτυξη της Θεωρίας της Σχετικότητας δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τη συμβολή του έργου μιας σπουδαίας προσωπικότητας, της Γερμανίδας μαθηματικού Έμμυ Ναίτερ (1882 -1935). Παρά τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπισε σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, λόγω του φύλου της και της εβραϊκής καταγωγής της, η Ναίτερ κατάφερε να μάς κληροδοτήσει σπουδαίο έργο: η εργασία της, στις αρχές της δεκαετίας του ’20, πάνω στη Θεωρία των Δακτυλίων έθεσε τα θεμέλια για τη σύγχρονη Αφηρημένη Άλγεβρα. Ο Αϊνστάιν είχε αναγνωρίσει, επίσης, την προσφορά της, χαρακτηρίζοντάς την ως τη σημαντικότερη και πιο δημιουργική γυναίκα μαθηματικό της εποχής της. Το θεώρημά της (*), το οποίο εξηγεί τη θεμελιώδη σχέση μεταξύ της συμμετρίας και των νόμων διατήρησης, ενώνει με αξιοθαύμαστη ακρίβεια αυτούς τους δύο εννοιολογικούς πυλώνες της φυσικής. Σήμερα, αρκετοί επιστήμονες αναγνωρίζουν τη συνεισφορά του θεωρήματός της στην ανάπτυξη της Θεωρίας της Σχετικότητας, καθώς και στις νέες πρωτοποριακές έρευνες, ακόμη και σε εκείνη που σχετίζεται με το μποζόνιο Higgs. Ένα ξενοδοχείο για τη Ναίτερ https://blogs.scientificamerican.com/observations/emmy-noethers-mathematics-as-hotel-decor/ Δεν γνωρίζουμε πόσο συνεισφέρει στην αναγνώριση της Ναίτερ ένα ξενοδοχείο αφιερωμένο στην προσωπικότητά της. Σίγουρα, όμως, η ύπαρξή του μπορεί να βοηθήσει ορισμένους να ενδιαφερθούν περισσότερο για το έργο της, τη στιγμή μάλιστα που το όνομά της παραμένει άγνωστο ακόμη και σε κάποια μέλη της επιστημονικής κοινότητας. Αναφερόμαστε στο Hotel EMC2 που άνοιξε τις πύλες του πριν από λίγο καιρό στο Σικάγο. Εμπνευστής της ιδέας, να αφηγηθεί την ιστορία της Ναίτερ με απρόβλεπτο τρόπο μέσα από το ξενοδοχείο του, είναι ο ξενοδόχος και λάτρης της επιστήμης Scott Greenberg. Από τους πίνακες ζωγραφικής, μέχρι το ντιζάιν και το μενού του εστιατορίου, όλα είναι εναρμονισμένα με την επιστήμη και την προσωπικότητα της Έμμμυ Ναίτερ. Την επιστημονική και εικαστική επιμέλεια του σχεδίου έχει αναλάβει η μαθηματικός και μουσικός Eugenia Cheng από το The Art Institute of Chicago. Σκοπός της Cheng δεν είναι να διδάξει αφηρημένη άλγεβρα στους ενοίκους του Ξενοδοχείου, αλλά να προκαλέσει, όπως λέει, την περιέργειά τους μέσα από ελκυστικές παραστάσεις που συνδέονται με την επιστήμη και το πνεύμα μιας σπουδαίας μαθηματικού. (*) Στους φυσικούς η Noether είναι γνωστή από το θεώρημα που φέρει το όνομά της, σύμφωνα με το οποίο, υπάρχει μια βαθιά σχέση ανάμεσα στις συμμετρίες και τις διατηρούμενες ποσότητες. Κάθε συμμετρία της φύσης συνεπάγεται και έναν νόμο διατήρησης και αντιστρόφως, πίσω από κάθε νόμο διατήρησης κρύβεται και μια συμμετρία.noether Οι αρχές διατήρησης της ορμής, της ενέργειας και της στροφορμής συνδέονται με συμμετρίες ως προς τα αντίστοιχα συζυγή μεγέθη της θέσης, του χρόνου και της γωνίας. Εφόσον οι φυσικοί νόμοι είναι ανεξάρτητοι: από τη θέση ή τις μετοπίσεις στον χώρο, συνεπάγεται η αρχή διατήρησης της ορμής, από τον χρόνο ή τις μετατοπίσεις στον χρόνο, συνεπάγεται η αρχή διατήρησης ενέργειας από τον προσανατολισμό στο χώρο ή τις περιστροφές, συνεπάγεται η αρχή διατήρησης της στροφορμής. Εκτός όμως από τις εξωτερικές συμμετρίες, υπάρχουν και οι εσωτερικές συμμετρίες, όπως για παράδειγμα η συμμετρία βαθμίδας στην ηλεκτροδυναμική. Έτσι, η συμμετρία βαθμίδας συνεπάγεται την αρχή διατήρησης του ηλεκτρικού φορτίου. Από εσωτερικές συμμετρίες προκύπτει επίσης η διατήρηση του ισοτοπικού σπιν κ.ά. Βασιζόμενοι στο θεώρημα της Noether, αφού εντοπίσουμε τις συμμετρίες ενός φυσικού συστήματος, στη συνέχεια μπορούμε να προσδιορίσουμε τις αντίστοιχες διατηρούμενες ποσότητες. https://physicsgg.me/2017/06/20/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-emmy-noether/

Βουλγαρία: Έτοιμη να θέσει σε τροχιά τον πρώτο τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο της. Έτοιμος για εκτόξευση στο διάστημα είναι ο πρώτος βουλγαρικός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος BulgariaSat-1. Τον πύραυλο θα θέσει σε τροχιά ένας "μεταχειρισμένος" (επαναχρησιμοποιημένος) πύραυλος Falcon 9 (Γεράκι) της ιδιωτικής αμερικανικής διαστημικής εταιρείας Space X του Ellon Musk. Η εκτόξευση από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα είχε προγραμματισθεί για τη Δευτέρα 18 Ιουνίου, αλλά η Space X ανακοίνωσε ότι θα υπάρξει μια ολιγοήμερη καθυστέρηση τουλάχιστον έως την Παρασκευή 23 Ιουνίου, λόγω τεχνικού προβλήματος. Ο βουλγαρικός δορυφόρος, βάρους περίπου τεσσάρων τόνων, κατασκευάσθηκε από την εταιρεία Space Systems Loral (SSL) με έδρα την Καλιφόρνια. Θα παρέχει σταθερές και ευρυζωνικές υπηρεσίες δορυφορικών τηλεπικοινωνιών και εκπομπής τηλεοπτικών προγραμμάτων απευθείας στους καταναλωτές (Direct-to-Home Television-DTH), με προγραμματισμένη διάρκεια ζωής 15 ετών. Περίπου η μισή χωρητικότητα (46%) του δορυφόρου θα χρησιμοποιηθεί από τη βουλγαρική εταιρεία τηλεπικοινωνιών Bulsatcom (μητρική της Bulgaria Sat) στη Βουλγαρία και στη Σερβία. Η υπόλοιπη χωρητικότητα του δορυφόρου θα αξιοποιηθεί για δορυφορική εξυπηρέτηση των υπολοίπων Βαλκανίων, άλλων περιοχών της Ευρώπης και της Βόρειας Αφρικής. Η χρηματοδότηση του κόστους της κατασκευής και εκτόξευσης του δορυφόρου -περίπου 250 εκατ. δολάρια- έγινε με τη στήριξη της κρατικής Τράπεζας Εξαγωγών-Εισαγωγών (Export-Import Bank) των ΗΠΑ. «Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τους εταίρους μας στις ΗΠΑ, επειδή χωρίς αυτούς θα ήταν απολύτως αδύνατο να τα καταφέρουμε. Το διάστημα διαφέρει από κάθε τι άλλο», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Bulgaria Sat Maxim Zayakov. Η χρησιμοποίηση επαναχρησιμοποιημένου και όχι καινούριου πυραύλου Falcon της Space X ενέχει έναν κάπως αυξημένο κίνδυνο, αλλά ο Zayakov δήλωσε, σύμφωνα με το Space.com, ότι «έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην απόδοσή του». Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του, όταν τεθεί σε λειτουργία, ο βουλγαρικός δορυφόρος θα δημιουργεί έσοδα 24 έως 25 εκατ. δολ. κάθε χρόνο. H Bulsatcom εδρεύει στη Σόφια, απασχολεί περίπου 2.000 εργαζομένους και εξυπηρετεί σχεδόν ένα εκατομμύρια νοικοκυριά ως πάροχος επικοινωνιών, διαδικτύου και τηλεόρασης. Χάρη στο δορυφόρο, αναμένει να διπλασιάσει την πελατειακή βάση της μέσα σε μια πενταετία. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/606779_voylgaria-etoimi-na-thesei-se-trohia-ton-proto-tilepikoinoniako-doryforo

Η Κίνα φέρεται να αγοράζει παλιά σοβιετική τεχνολογία για να στείλει αστροναύτες στη Σελήνη. Τα σχέδια μιας παλιάς σοβιετικής μηχανής που προοριζόταν για επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη αγοράζει η κινεζική διαστημική βιομηχανία, αναφέρει το Popular Mechanics, που επικαλείται «καλά πληροφορημένες πηγές». Στο πλαίσιο αυτής της νέας συμφωνίας, μια ουκρανική εταιρεία θα ανακατασκευάσει το σύστημα προώθησης που είχε αναπτυχθεί για να στείλει τους πρώτους Σοβιετικούς κοσμοναύτες στη Σελήνη πριν τους Αμερικανούς, εξοικονομώντας χρόνια έρευνας και ανάπτυξης για τους Κινέζους μηχανικούς. Η σοβιετική σεληνάκατος ήταν γνωστή με το όνομα «LK» (Lunny Korabl- σεληνιακό σκάφος) και ήταν μικρότερη και πιο ελαφριά από το αμερικανικό «Eagle» που πήγε τον Νιλ Άρμστρονγκ και τον Μπαζ Όλντριν στην επιφάνεια της Σελήνης τον Ιούλιο του 1969, σηματοδοτώντας πρακτικά το τέλος του «Space Race» με την επιτυχή κατάληξη της αποστολής «Απόλλων 11». Το 1974 οι σοβιετικές προσπάθειες για αποστολή στη Σελήνη έλαβαν τέλος, λόγω των ανεπιτυχών εκτοξεύσεων του πυραύλου Ν1. Ωστόσο, το LK, που θα κατέβαζε τους κοσμοναύτες (έναν τη φορά) στην επιφάνεια, είχε αναπτυχθεί πλήρως και ήταν έτοιμο. Αντίθετα με το αμερικανικό σκάφος, που είχε δύο ξεχωριστές μηχανές για κάθοδο και εκτόξευση, το LK χρησιμοποιούσε τον ίδιο συνδυασμό δύο κινητήρων και για την κάθοδο και για την άνοδο. Η ανάπτυξη του συστήματος αυτού άρχισε το 1965, και μάλιστα η μηχανή βρέθηκε στο διάστημα, στο πλαίσιο δοκιμαστικών πτήσεων. Τα χρόνια μετά το Space Race, η ουκρανική εταιρεία (γνωστή σήμερα ως KB Yuzhnoe) την προσάρμοσε για τα δεδομένα χρήσης σε βαλλιστικούς πυραύλους, αλλά και για ένα συμβόλαιο σχετικά με την ανάπτυξη ενός μικρού ευρωπαϊκού πυραύλου, του Vega. Σύμφωνα με τις πηγές που Popular Mechanics, που ζήτησαν να παραμείνουν ανώνυμες, Κινέζοι αξιωματούχοι ζήτησαν από τους Ουκρανούς να ανακατασκευάσουν εκείνο το τμήμα της σεληνακάτου (το σύστημα προώθησης) χρησιμοποιώντας νέα υλικά και τεχνολογίες (όπως σύγχρονα ηλεκτρονικά). Βάσει της συμφωνίας, οι Ουκρανοί θα δώσουν την Κίνα τα ανανεωμένα σχέδια, αλλά το ίδιο το τμήμα θα παραμείνει στην Ουκρανία- ενώ στο μέλλον Ουκρανοί μηχανικοί ίσως βοηθήσουν Κινέζους συναδέλφους τους όσον αφορά στην αναπαραγωγή αυτής της τεχνολογίας στην Κίνα. Αν και δεν έχει γίνει γνωστό πώς σκοπεύουν οι Κινέζοι να χρησιμοποιήσουν αυτή την τεχνολογία, πηγές ενημερωμένες για το ζήτημα εκτιμούν πως θα βασιστούν σε αυτήν για να φτιάξουν μια μεγαλύτερη σεληνάκατο, ικανή να μεταφέρει 2 με 3 αστροναύτες στη Σελήνη- ή να τη χρησιμοποιήσουν ως πρότυπο για να αναπτύξουν δική τους αντίστοιχη τεχνολογία. http://www.naftemporiki.gr/story/1250785/i-kina-feretai-na-agorazei-palia-sobietiki-texnologia-gia-na-steilei-astronautes-sti-selini

Επιστολές του Αϊνστάιν δημοπρατήθηκαν για 210.000 δολάρια. Οκτώ επιστολές που είχε γράψει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν σχετικά με τον Θεό το Ισραήλ και τη Φυσική πουλήθηκαν σε δημοπρασία στην Ιερουσαλήμ για σχεδόν 210.000 δολάρια. Οι υπογεγραμμένες επιστολές της περιόδου1951-1954 είχαν εκτιμηθεί από τον οίκο δημοπρασιών Winners σε μόλις 31.000 έως 46.000 δολάρια. Το υψηλότερο τίμημα, 84.000 δολάρια, απέσπασε ένα γράμμα του Αϊνστάιν σε έναν άλλο διάσημο φυσικό, τον Αμερικανοεβραίο Ντέιβιντ Μπομ. «Αν ο Θεός έχει δημιουργήσει τον κόσμο, η πρωταρχική έγνοια του ασφαλώς δεν ήταν να κάνει εύκολη την κατανόησή του για εμάς» έγραφε ο πατέρας της Σχετικότητας. Ο Αϊνστάιν δήλωνε αγνωστικιστής και δεν πίστευε στη μεταθανάτια ζωή. Σε ένα άλλο γράμμα του, το οποίο πουλήθηκε για 50.400 δολάρια, ο Αϊνστάιν δήλωνε δύσπιστος με τις προσπάθειες του Μπομ να συνδέσει την κβαντομηχανική και τη θεωρία της Σχετικότητας: «Πρέπει να ομολογήσω ότι αδυνατώ να μαντέψω πώς μπορεί να επιτευχθεί μια τέτοια ενοποίηση». Πράγματι, η ενοποίηση των δύο μεγάλων θεωριών ακόμα εκκρεμεί Ένας από τους πλειοδότες της δημοπρασίας ήταν ο γνωστός ισραηλινός «μάγος» Γιούρι Γκέλερ, ο οποίος αγόρασε ένα γράμμα στο οποίο ο Αϊνστάιν προσπαθεί να αποτρέψει τον Μπομ να μετακομίσει στο Ισραήλ από τη Βραζιλία όπου είχε καταφύγει μετά τις μακαρθικές διώξεις στις ΗΠΑ. Τελικά, ο Μπομ έγινε απλώς επισκέπτης καθηγητής στο Ισραήλ και μετακόμισε στην Αγγλία το 1957. Ο οίκος δημοπρασίας γνωστοποίησε ότι τα γράμματα προήλθαν από τη χήρα του Μπομ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500150551

Ευρώπη: Πράσινο φως στην εκτόξευση γιγάντιου ανιχνευτή βαρυτικών κυμάτων. Θα είναι μια από τις πιο φιλόδοξες αποστολές της δεκαετίας του 2030: η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA έδωσε το πράσινο φως για το σχεδιασμό της αποστολής LISA, η οποία προβλέπει την εκτόξευση τριών σκαφών που θα σχηματίζουν έναν γιγάντιο ανιχνευτή βαρυτικών κυμάτων στο Διάστημα. Πράσινο φως και για την εκτόξευση του κυνηγού εξωπλανητών Plato. H ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων είχε προβλεφθεί από τον Αϊνστάιν στις αρχές του περασμένου αιώνα, επιβεβαιώθηκε όμως μόλις το 2015 από τον αμερικανικό ανιχνευτή LIGO. Τα βαρυτικά κύματα είναι ρυτιδώσεις του χωροχρόνου που παράγονται από επιταχυνόμενα αντικείμενα μεγάλης μάζας, όπως για παράδειγμα μαύρες τρύπες που κινούνται σπειροειδώς η μία γύρω από την άλλη και τελικά συγχωνεύονται. Τα κύματα αυτά ουσιαστικά τεντώνουν το χώρο σε μια διάσταση (ας πούμε κατά μήκος) και τον συμπιέζουν σε μια άλλη διάσταση (ας πούμε κατά πλάτος). Οι τρεις δορυφόροι της αποστολής LISA (Laser Interferometer Space Antenna, ή διαστημική κεραία συμβολόμετρου λέιζερ) θα ανιχνεύουν βαρυτικά κύματα καταγράφοντας απειροελάχιστες μεταβολές στη μεταξύ τους απόσταση. Το τρίο θα ακολουθεί τη Γη στην πορεία της γύρω από τον Ήλιο, με τα τρία σκάφη να σχηματίζουν ένα νοητό ισόπλευρο τρίγωνο με πλευρά 2,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Η μεταξύ τους απόσταση θα μετράται διαρκώς με δέσμες λέιζερ που θα ενώνουν τα τρία σκάφη. Η έγκριση της αποστολής από την Επιτροπή Επιστημονικών Αποστολών της ESA, η οποία συνεδρίασε στη Μαδρίτη. ανοίγει το δρόμο για την υποβολή προτάσεων υλοποίησης από την ευρωπαϊκή αεροδιαστημική βιομηχανία. Η προηγούμενη αποστολή LISA Pathfinder, ένα είδος πρόβας για την εκτόξευση των τριών δορυφόρων, είχε ανατεθεί στην Airbus. Η εκτόξευση της νέας αποστολής αναμένεται το 2034. Η Επιτροπή ενέκρινε επίσης την υλοποίηση του διαστημικού τηλεσκοπίου Plato για την ανίχνευση πλανητών σε άλλα άστρα. Το τηλεσκόπιο θα παρακολουθεί ταυτόχρονα χιλιάδες άστρα και θα καταγράφει τη μικρή πτώση της λαμπρότητας καθώς οι πλανήτες περνούν μπροστά από τα μητρικά τους άστρα και μπλοκάρουν ένα μέρος της ακτινοβολίας. Η εκτόξευση προγραμματίζεται για το 2026. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500150536

Στίβεν Χόκινγκ: αρχίστε την κατασκευή βάσεων σε Σελήνη και Άρη. Ο διάσημος φυσικός Stephen Hawking κάλεσε τις μεγάλες χώρες του πλανήτη να επισπεύσουν τις αποστολές αστροναυτών και τη δημιουργία βάσεων στη Σελήνη και στον Άρη, προκειμένου να δώσουν στην ανθρωπότητα έναν ευρύτερο στόχο, αλλά και μια διέξοδο σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά στη Γη – κάτι καθόλου απίθανο, σύμφωνα με τον ίδιο. Ο καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι του -αλλά πάντα ενήμερος για τα τεκταινόμενα και ανήσυχος για το μέλλον- Βρετανός επιστήμονας είπε ότι μέχρι το 2020 πρέπει να έχουν φθάσει ξανά στη Σελήνη αστροναύτες και να χτισθεί τελικά εκεί μια βάση μέσα στα επόμενα 30 χρόνια. Για τον Άρη, είπε ότι οι αστροναύτες πρέπει να πατήσουν εκεί το πόδι τους έως το 2025 και αργότερα να δημιουργηθεί κι εκεί μια βάση. Ενώ ακόμη καλύτερα θα ήταν, όπως είπε, αν μπορούσαμε να φθάσουμε στους πλανήτες του κοντινότερου στη Γη άστρου, του Εγγύτατου του Κενταύρου, σε απόσταση περίπου 4,5 ετών φωτός, οι οποίοι υπάρχουν ενδείξεις πως είναι φιλόξενοι για ζωή, ιδίως ο Proxima Centauri b, που εμφανίζει αρκετές ομοιότητες με το δικό μας πλανήτη. Βέβαια, με τα σημερινά μέσα, θα χρειάζονταν τρία εκατομμύρια χρόνια για να γίνει ένα τέτοιο ταξίδι. Γι αυτό, δεν απέκλεισε ότι μια μέρα οι άνθρωποι μπορεί να ταξιδεύουν πολύ πιο γρήγορα πάνω σε μια ισχυρή ακτίνα φωτός, εκμεταλλευόμενοι τη θεωρία σχετικότητας του Αϊνστάιν. Μιλώντας στο νορβηγικό φεστιβάλ επιστήμης και τέχνης Starmus στο Τροντχάιμ, σύμφωνα με το BBC, o Χόκινγκ τόνισε την ανάγκη να αναβιώσει το διαστημικό πρόγραμμα με πιο φιλόδοξους στόχους. «Η εξάπλωσή μας στο διάστημα θα αλλάξει τελείως το μέλλον της ανθρωπότητας. Ελπίζω ότι θα ενώσει τα ανταγωνιζόμενα κράτη προς ένα κοινό στόχο: να αντιμετωπίσουμε την κοινή για όλους μας πρόκληση», ανέφερε. Παράλληλα, επέκρινε τον πρόεδρο Τραμπ για την αρνητική στάση του απέναντι στην κλιματική αλλαγή. Όπως είπε ο Χόκινγκ, η Γη απειλείται από την κλιματική αλλαγή, την εξάντληση των φυσικών πόρων και την κατάρρευση της βιοποικιλότητας, γι’ αυτό τα διαστημικά ταξίδια είναι ζωτικά, προκειμένου να διασφαλισθεί το μέλλον της ανθρωπότητας. «Ξεμένουμε από χώρο και τα μόνα μέρη να πάμε, είναι οι άλλοι κόσμοι. Είναι καιρός πια να εξερευνήσουμε άλλα ηλιακά συστήματα. Η εξάπλωσή μας σε αυτά ίσως είναι το μόνο πράγμα που θα μας σώσει από τους εαυτούς μας. Είμαι πεπεισμένος ότι είναι αναγκαίο οι άνθρωποι να αφήσουν τη Γη» δήλωσε ο Χόκινγκ. «Δεν πρέπει να αρκούμαστε να απολαμβάνουμε το σύμπαν, από τη βολή της Γης. Η Γη απειλείται από τόσα πολλά πράγματα, που είναι δύσκολο να είμαι θετικός», πρόσθεσε. Όπως προειδοποίησε, σε βάθος χρόνου δεν υπάρχει μέλλον για τους ανθρώπους στον πλανήτη μας, ο οποίος κάποια στιγμή μπορεί να χτυπηθεί από αστεροειδή. Τόνισε ότι η αποίκιση άλλων κόσμων πρέπει να γίνει συντονισμένα από όλα τα μεγάλα κράτη και να «ανυψώσει» συλλογικά την ανθρωπότητα. «Η αποίκιση άλλων πλανητών δεν είναι πια επιστημονική φαντασία, αλλά μπορεί να γίνει επιστημονικό γεγονός. Αν η ανθρωπότητα πρόκειται να συνεχίσει για άλλο ένα εκατομμύριο χρόνια, το μέλλον μας βρίσκεται στο να πάμε με τόλμη εκεί που κανείς άλλος δεν έχει πάει πριν. Ελπίζω για το καλύτερο. Πρέπει να ελπίζω. Δεν έχουμε άλλη επιλογή», κατέληξε. https://physicsgg.me/2017/06/21/%cf%83%cf%84%ce%af%ce%b2%ce%b5%ce%bd-%cf%87%cf%8c%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b3%ce%ba-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%85%ce%ae/

Κινεζικός δορυφόρος για την καταγραφή ακτίνων Χ κοσμικής προέλευσης. Με επιτυχία στέφθηκε η απογείωση από την έρημο Γκόμπι του HXMT (Hard X-ray Modulation Telescope), του πρώτου δορυφόρου της Κίνας για αστρονομικές έρευνες. Στόχος του HXMT είναι να μελετήσει τις ακτίνες Χ που εκπέμπουν μερικά από τα πιο «βίαια» αντικείμενα στο σύμπαν, όπως οι μαύρες τρύπες και οι αστέρες νετρονίων. Οι ακτίνες Χ κοσμικής προέλευσης απορροφώνται από τη γήινη ατμόσφαιρα, με συνέπεια να μην μπορούν να μελετηθούν με επίγεια τηλεσκόπια. Έτσι, ο μόνος τρόπος για να καταγραφούν είναι οι δορυφόροι ή αερόστατα τα οποία θα πετάξουν σε μεγάλα ύψη. Το HXMT μεταφέρει τρία τηλεσκόπια ακτίνων Χ, ενώ θα διαγράφει τροχιά σε υψόμετρο 550 χιλιομέτρων. «Σαρώνοντας» όλο το στερέωμα, αναμένεται να ανακαλύψει 1.000 περίπου νέες πηγές ακτίνων Χ. Επίσης, κατά το χρονικό διάστημα της λειτουργίας του, το οποίο με βάση τον προγραμματισμό της αποστολής θα διαρκέσει τέσσερα χρόνια, θα θέσει στο «μικροσκόπιό» του συγκεκριμένες μαύρες τρύπες και αστέρες νετρονίων, για να τους μελετήσει διεξοδικά. Η πρόταση για την κατασκευή του δορυφόρου προήλθε από επιστήμονες του Ινστιτούτου Φυσικής Υψηλών Ενεργειών της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών. Αν και το αρχικό σχέδιο προέβλεπε την εκτόξευσή του το 2010, τελικά μπόρεσε να βρεθεί στο διάστημα 7 χρόνια αργότερα, με τη βοήθεια ενός πυραύλου Long March-4B. Αν και δεν πρόκειται για τον πρώτο δορυφόρο ακτίνων Χ, διαθέτει μεγαλύτερη ανιχνευτική επιφάνεια, ενώ επίσης θα μπορεί να καταγράφει μεγαλύτερο ενεργειακό εύρος στο συγκεκριμένο φάσμα της ακτινοβολίας. Έτσι, όχι μόνο αναμένεται να εξερευνήσει πληρέστερα τις μαύρες τρύπες και τους αστέρες νετρονίων, αλλά ενδεχομένως ίσως ρίξει «φως» στη φύση των παροδικών πηγών ακτίνων Χ που υπάρχουν στο σύμπαν, οι οποίες εκπέμπουν ισχυρή ακτινοβολία για σύντομα χρονικά διαστήματα, πριν «σβήσουν». Το HMXT είναι η τελευταία από τις τέσσερις επιστημονικές αποστολές που προβλέπει το τρέχον πενταετές πλάνο που έχει καταρτίσει το Εθνικό Διαστημικό Κέντρο (NSSC) της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών. Λόγω των περιορισμένων διαθέσιμων κεφαλαίων, και οι τέσσερις αποστολές χρειάστηκε να αναπτυχθούν παράλληλα, ενώ η εκτόξευση όλων έπρεπε να γίνει σε ένα χρονικό «παράθυρο» μόλις 18 μηνών. http://www.naftemporiki.gr/story/1248595/kinezikos-doruforos-gia-tin-katagrafi-aktinon-x-kosmikis-proeleusis Εκδηλώσεις Επιστήμης και Τεχνολογίας με αφορμή το Θερινό Ηλιοστάσιο. Σε δύο δωρεάν προβολές της ψηφιακής παράστασης «ROSETTA», προσκαλεί το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο το κοινό, την Τρίτη 20 Ιουνίου 2017, μία ημέρα δηλαδή πριν από το Θερινό Ηλιοστάσιο. Τις παραστάσεις θα προλογίζει ο κ. Άρης Μυλωνάς (Συνεργάτης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και μέλος της Ελληνικής Αστρονομικής Ένωσης), ενώ μόλις νυχτώσει, τα τηλεσκόπια της Ελληνικής Αστρονομικής Ένωσης (καιρού επιτρέποντος) θα παρουσιάζουν στο κοινό τον Δία και τον Κρόνο και γενικά τον έναστρο νυχτερινό ουρανό της μικρότερης νύχτας του χρόνου. Με την ευκαιρία αυτή, στο Ίδρυμα Ευγενίδου, θα φιλοξενηθεί η καθιερωμένη ετήσια συνάντηση Επιστήμης και Τεχνολογίας, που για έκτη συνεχή χρονιά διοργανώνουν οι Βιβλιοθήκες του Ιδρύματος Ευγενίδου, του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ), του Δήμου Καλλιθέας, του Δήμου Π. Φαλήρου, καθώς και οι Ακαδημαϊκές Βιβλιοθήκες που εδρεύουν στην περιοχή, του Παντείου και του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στους χώρους του Ιδρύματος Ευγενίδου (Λεωφ. Συγγρού 387, 175 64 Π. Φάληρο, είσοδος από οδό Πεντέλης 11) και οι διοργανωτές προτείνουν πολλές δράσεις για μικρούς/ές και μεγάλους/ες, με ελεύθερη είσοδο. Υπενθυμίζεται ότι οι χώροι του Ιδρύματος Ευγενίδου είναι προσβάσιμοι και φιλικοί σε ανθρώπους με κινητική αναπηρία, ενώ υπάρχει η δυνατότητα διερμηνείας στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα ή/και χειλεανάγνωσης κατόπιν έγκαιρης επικοινωνίας με γραπτό μήνυμα στο τηλέφωνο 6936 177143 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση: pr@eef.edu.gr. Οι σκύλοι οδηγοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι. Πρόγραμμα Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο Ψηφιακή παράσταση θόλου «ROSETTA» oΗ «ROSETTA» είναι μία πλανηταριακή παράσταση αφιερωμένη στην ομώνυμη σημαντική διαστημική αποστολή στην καρδιά του Κομήτη «67P Τσιριούμοφ-Γερασιμένκο». Σας προσκαλούμε να γνωρίσουμε, μέσα από την παράσταση, τον Κλιμ Τσιριούμοφ –τον άνθρωπο που ανακάλυψε τον Κομήτη 67P– και να παρακολουθήσουμε εικόνες τόσο από την δεκαετή αποστολή του διαστημοπλοίου ROSETTA όσο και από το σκάφος PHILAE που προσεδαφίστηκε στην επιφάνειά του. Ελάτε να δούμε εντυπωσιακές εικόνες και να μιλήσουμε για την ιστορία και την προέλευση του Ηλιακού Συστήματος και τη ζωή στη Γη! o Πριν από κάθε παράσταση ο κ. Άρης Μυλωνάς (Συνεργάτης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και μέλος της Ελληνικής Αστρονομικής Ένωσης) θα μιλήσει σχετικά με τα Ηλιοστάσια, τις Ισημερίες και τις εποχές του χρόνου. o Ώρες προβολών 18:30 και 19:30. o Είσοδος ελεύθερη, απαραίτητα είναι τα δελτία εισόδου, που θα διανέμονται από τις 18:00 της ίδιας ημέρας, από το ταμείο του Πλανηταρίου. Κάθε άτομο θα μπορεί να προμηθευτεί έως 2 δελτία εισόδου. o Διατίθενται 240 δελτία εισόδου για κάθε παράσταση. o Ηλικίες: Προτείνεται για παιδιά 9 ετών και άνω και για ενήλικες. Παρατήρηση του Νυχτερινού Ουρανού με Τηλεσκόπια o Τα τηλεσκόπια της Ελληνικής Αστρονομικής Ένωσης υποδέχονται το κοινό και (καιρού επιτρέποντος) παρουσιάζουν τον Δία και τον Κρόνο και γενικά τον έναστρο νυχτερινό ουρανό της μικρότερης νύκτας του χρόνου! o Ώρες 21:00 έως 24:00. o Είσοδος ελεύθερη. Δεν χρειάζεται κράτηση θέσης ή δελτίο εισόδου. Εργαστήριο Τεχνολογίας UTech Lab Εργαστήριο «Αυτόνομο Ρομποτικό Όχημα Αποφυγής Εμποδίων» o Η φύση είναι η πηγή έμπνευσης για το πεδίο της ρομποτικής και οι μηχανικοί προσπαθούν να την μιμηθούν, σε πολλές περιπτώσεις. Σε αυτήν την πρόκληση, οι μαθητές/τριες κατασκευάζουν και προγραμματίζουν ένα τρίκυκλο ρομπότ, το οποίο θα έχει τη δυνατότητα να πλοηγείται στον χώρο αποφεύγοντας τα εμπόδια που εμφανίζονται στην πορεία του. Το ρομπότ μιμείται τον τρόπο που κάποια ζώα, όπως οι νυχτερίδες (ή τα δελφίνια κ.λπ.) «βλέπουν» σε φυσικό σκοτεινό περιβάλλον. Το ρομπότ βασίζεται στην ανοιχτή πλατφόρμα arduino και συμπεριλαμβάνει τους κατάλληλους αισθητήρες απόστασης (αισθητήρες υπερήχων), ώστε να «αντιλαμβάνεται» τα εμπόδια… Ένα εντυπωσιακό συμπέρασμα που θα βγάλουν τα παιδιά είναι ότι το ρομπότ «βλέπει»… «ακούγοντας». o Ώρα: 18:00-20:30 o Αριθμός συμμετεχόντων: μέχρι 20 άτομα o Ηλικίες: Μαθητές/τριες Γ’ Γυμνασίου – Α’ Λυκείου o Το εργαστήριο αποτελείται από δύο μέρη: α. Εισαγωγή στην Διαδικασία Σχεδιασμού (Engineering Design Process) για την επίλυση ενός προβλήματος και β. Κατασκευή και προγραμματισμός ρομπότ και υλοποιείται στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού εκπαιδευτικού έργου “STEMforYouth” (www.stem4youth.eu). o Απαραίτητη είναι η δήλωση συμμετοχής. Οι ενδιαφερόμενοι/ες μπορούν να στείλουν αίτηση συμμετοχής μέσω email στο: utechlab@eef.edu.gr ή να επικοινωνήσουν στο τηλέφωνο 210 9469694. o Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. «Ο Πλανήτης Dewey» Ψηφιακή εκπαιδευτική δραστηριότητα για παιδιά. o Η Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Ευγενίδου σε συνεργασία με τη Βιβλιοθήκη και το Εργαστήριο Νέων Τεχνολογιών του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου, παρουσιάζει το ψηφιακό εκπαιδευτικό παιχνίδι με τίτλο: «Ο Πλανήτης Dewey». Τα παιδιά μαθαίνουν με ευχάριστο τρόπο, πώς να αναζητούν, να αξιολογούν και να αξιοποιούν τις πληροφορίες που εντοπίζουν από την ποικιλία πληροφοριακών πηγών, που τους προσφέρει μια βιβλιοθήκη. o Ώρα: 18:30-19:30. o Ηλικίες: Μαθητές/τριες Γυμνασίου. o Είσοδος ελεύθερη. Δεν χρειάζεται κράτηση θέσης ή δελτίο εισόδου. http://www.pestaola.gr/idryma-eugenidou-ekdiloseis-epistimis-kai-texnologias-me-aformi-to-therino-iliostasio/

Άλλους 10 «γήινους» εξωπλανήτες ανακάλυψε το τηλεσκόπιο Kepler. Αλλους 219 υποψήφιους εξωπλανήτες, από τους οποίους οι δέκα έχουν μέγεθος σχετικά παρόμοιο με αυτό της Γης και βρίσκονται σε τέτοια απόσταση από το άστρο τους, που θα μπορούσαν να διαθέτουν συνθήκες φιλικές για τη ζωή (υγρό νερό και κατάλληλη θερμοκρασία), αποκάλυψε το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ», όπως ανακοίνωσε η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA). Οι νέοι εξωπλανήτες εντοπίσθηκαν στον αστερισμό του Κύκνου και η σχετική ανακοίνωση έγινε σε συνέντευξη στο ερευνητικό κέντρο Ames της NASA στην Καλιφόρνια. Ήταν ο όγδοος κατάλογος πιθανών εξωπλανητών, που προέκυψε από την ενδελεχή ανάλυση των παρατηρήσεων του «Κέπλερ» κατά τα προηγούμενα χρόνια της λειτουργίας του. Μετά τα νέα στοιχεία, το «Κέπλερ» -που ξεκίνησε το 2009 και συνεχίζει τις παρατηρήσεις του- έχει εντοπίσει μέχρι σήμερα συνολικά 4.034 υποψήφιους εξωπλανήτες, από τους οποίους έχει επιβεβαιωθεί από άλλα τηλεσκόπια η ύπαρξη των 2.335. Από τους περίπου 50 «γήινους» εξωπλανήτες του «Κέπλερ», έχουν επιβεβαιωθεί πάνω από 30.Οι αστρονόμοι ανέφεραν ότι, με βάση τα έως τώρα στοιχεία, φαίνεται πως η φύση συχνά δημιουργεί αφενός βραχώδεις εξωπλανήτες με μέγεθος έως 75% μεγαλύτερο της Γης (ο εξωπλανήτης τότε ονομάζεται υπερ-Γη), αφετέρου πιο αέριους πλανήτες με μέγεθος δύο έως 3,5 φορές μεγαλύτερο του δικού μας πλανήτη (ο εξωπλανήτης αποκαλείται μίνι-Ποσειδώνας). Σχεδόν κάθε άστρο του γαλαξία μας διαθέτει έναν εξωπλανήτη που είναι μεγαλύτερος από τη Γη και μικρότερος από τον Ποσειδώνα. Ο πρώτος εξωπλανήτης γύρω από ένα άστρο άλλο από τον Ήλιο μας είχε ανακαλυφθεί στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Από τότε μέχρι σήμερα, διάφορα τηλεσκόπια έχουν επιβεβαιώσει σχεδόν 3.500 εξωπλανήτες. Δύο από τα βασικά ερωτήματα που προσπαθούν να απαντήσουν οι αστρονόμοι είναι πόσοι τελικά «δίδυμοι» της Γης υπάρχουν και κατά πόσο η ανθρωπότητα έχει νοήμονα «παρέα» εκεί έξω. https://physicsgg.me/2017/06/20/%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82-10-%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB/

Νέο ρεκόρ κβαντικής τηλεμεταφοράς σε απόσταση 1.200 χλμ. Κινέζοι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι πέτυχαν το φαινόμενο της κβαντικής σύμπλεξης δύο φωτονίων σε απόσταση 1.203 χιλιομέτρων, πετυχαίνοντας ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ και καταρρίπτοντας κατά πολύ το προηγούμενο ρεκόρ που ήταν περίπου 100 χιλιόμετρα. Οι Κινέζοι ερευνητές ανέφεραν την επιτυχή δορυφορική μετάδοση των κβαντικά «διαπλεκόμενων» φωτονίων (σωματιδίων του φωτός) μεταξύ της Γης και του διαστήματος. Με αυτό τον τρόπο, έκαναν ένα άλμα προς τον τελικό στόχο της δημιουργίας κρυπτογραφημένων κβαντικών δικτύων τηλεπικοινωνιών και Ίντερνετ, τα οποία θεωρούνται αδύνατο να πέσουν θύμα χάκερ. Ο κινεζικός δορυφόρος Micius, ο οποίος είχε τεθεί σε τροχιά πέρυσι το καλοκαίρι, είναι ο πρώτος διεθνώς που έχει εφοδιασθεί με τον κατάλληλο εξοπλισμό για κβαντικά πειράματα. Χρησιμοποιήθηκε για την κβαντική επικοινωνία με τρεις επίγειους κινεζικούς σταθμούς που απείχαν μεταξύ τους απόσταση περίπου 1.200 χλμ., ενώ η απόσταση του δορυφόρου από τους σταθμούς ποίκιλε από 500 έως 2.000 χλμ. Οι ερευνητές της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, με επικεφαλής τον καθηγητή κβαντικής φυσικής Τζιάν-Γουέι Παν του Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας της Χεφέι, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science». Η κβαντική σύμπλεξη επιτρέπει σε δύο σωματίδια να συμπεριφέρονται παρόμοια, ανεξάρτητα από το πόσο μακριά βρίσκονται το ένα από το άλλο και έχει χαρακτηριστεί ένα από τα πιο παράξενα φαινόμενα του μικρόκοσμου. Στο φαινόμενο της κβαντικής σύμπλεξης βασίζεται και η κβαντική τηλεμεταφορά. Υπενθυμίζεται ότι η κβαντική τηλεμεταφορά αναφέρεται στην μεταφορά της κατάστασης ενός σωματιδίου σε ένα άλλο. Είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί εφόσον είμαστε διατεθειμένοι να καταστρέψουμε την κατάσταση του πρώτου. Η δυνατότητα των σωματιδίων να συνδέονται κβαντικά μπορεί να επιτρέψει την μετάδοση κρυπτογραφημένων πληροφοριών από το ένα μέρος της Γης στο άλλο μέσω ασφαλών κβαντικών «καναλιών», χωρίς κάποιος «ωτακουστής» να είναι σε θέση να τις υποκλέψει, αντίθετα με το σημερινό διάτρητο Ίντερνετ, που εκμεταλλεύονται μυστικές υπηρεσίες και χάκερ. «Είναι ένα πρώτο βήμα -και ένα σημαντικό βήμα- για τη δημιουργία ενός πραγματικά παγκόσμιου κβαντικού δικτύου. Όλες οι προηγούμενες μέθοδοι περιορίζονταν σε απόσταση περίπου 100 χλμ., συνεπώς μπορούσαν να δουλέψουν μόνο σε μια πόλη», δήλωσε ο Παν. Όπως είπε, η σημερινή κρυπτογράφηση των δεδομένων βασίζεται σε πολύπλοκα μαθηματικά, που και αυτά όμως μπορεί να τα «σπάσουν» οι χάκερ με τη βοήθεια ισχυρών υπολογιστών. «Αλλά σε ένα μελλοντικό κβαντικό δίκτυο η ασφάλεια θα διασφαλίζεται από τους ίδιους τους νόμους της φυσικής, οι οποίοι είναι ασφαλείς χωρίς περιορισμούς. Αυτό θα είναι ωφέλιμο για όλους τους ανθρώπους», πρόσθεσε ο Κινέζος επιστήμονας, ο οποίος συνεργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση με Ευρωπαίους συναδέλφους του, με επικεφαλής τον φυσικό ‘Αντον Τσάϊλινγκερ του Πανεπιστημίου της Βιέννης (ο οποίος υπήρξε καθηγητής του Παν), που κατείχαν το προηγούμενο ρεκόρ κβαντικής διεμπλοκής. Οι ομάδες των Παν και Τσάιλινγκερ θα επιδιώξουν να δημιουργήσουν μια ασφαλή κβαντική σύνδεση μεταξύ Πεκίνου και Βιέννης. Ήδη οι Ευρωπαίοι φυσικοί προωθούν τη δημιουργία του Qapital, ενός κβαντικού δικτύου που θα συνδέει πολλές πρωτεύουσες της Ευρώπης, κυρίως μέσω οπτικών ινών. Σύμφωνα με τον Τσάϊλινγκερ, το μελλοντικό κβαντικό διαδίκτυο θα βασίζεται τόσο στις οπτικές ίνες, όσο και στους δορυφόρους. Προς το παρόν πάντως υπάρχουν αρκετές ακόμη τεχνικές δυσκολίες που πρέπει να υπερπηδηθούν. Μεταξύ άλλων, ο κινεζικός δορυφόρος βρίσκεται σε χαμηλή τροχιά και έτσι οι σταθμοί εδάφους μπορούν να «πιάσουν» το κβαντικό σήμα του μόνο για πέντε λεπτά κάθε μέρα, συνεπώς θα χρειασθεί η κατασκευή και εκτόξευση αρκετών νέων δορυφόρων σε υψηλότερες τροχιές. https://physicsgg.me/2017/06/16/%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CF%81%CE%B5%CE%BA%CF%8C%CF%81-%CE%BA%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC%CF%82-%CF%83%CE%B5/

Η σκοτεινή ύλη ως υπερρευστό. O όρος σκοτεινή ύλη χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά πριν από περίπου 80 χρόνια από τον αστρονόμο Fritz Zwicky, ο οποίος συνειδητοποίησε πως απαιτείται κάποια αόρατη βαρυτική δύναμη για να μην διαφεύγουν οι μεμονωμένοι γαλαξίες από τα γιγάντια σμήνη γαλαξιών. Αργότερα, η Vera Rubin και ο Kent Ford χρησιμοποίησαν την έννοια της αόρατης σκοτεινής ύλης για να εξηγήσουν πως οι ίδιοι οι γαλαξίες συγκρατούν τα συστατικά τους και δεν διαλύονται εξαιτίας της γρήγορης περιστροφής τους. Παρότι χρησιμοποιούμε κατά κόρον την έννοια της σκοτεινής ύλης για να εξηγήσουμε διάφορες καταστάσεις που παρατηρούμε, στην ουσία δεν κατανοούμε την πραγματική φύση της σκοτεινής ύλης. Ένα απλό θεωρητικό μοντέλο που επιχειρεί να ερμηνεύσει την φύση της υποστηρίζει πως η σκοτεινή ύλη συνίσταται από σωματίδια που αλληλεπιδρούν ελάχιστα με την ύλη και κινούνται αργά υπό την επίδραση της βαρύτητας. Αυτή η αποκαλούμενη «ψυχρή» σκοτεινή ύλη περιγράφει με μεγάλη ακρίβεια τις δομές μεγάλης κλίμακας όμως τα σμήνη γαλαξιών. Όμως, δυστυχώς μάλλον αποτυγχάνει στην περιγραφή των καμπυλών περιστροφής των μεμονωμένων γαλαξιών. Η σκοτεινή ύλη φαίνεται πως λειτουργεί διαφορετικά στην κλίμακα αυτή. Σε μια πρόσφατη προσπάθεια επίλυσης αυτού του αινίγματος, δυο φυσικοί υποστηρίζουν πως η σκοτεινή ύλη έχει την δυνατότητα μετατροπών φάσης σε διαφορετικές κλίμακες. Οι φυσικοί Justin Khoury, στο πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας και ο Lasha Berezhiani, στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον ισχυρίζονται ότι στο ψυχρό και πυκνό περιβάλλον της γαλαξιακής άλω η σκοτεινή ύλη συμπυκνώνεται σε ένα υπερρευστό – μια εξωτική κβαντική κατάσταση της ύλης με μηδενικό ιξώδες. Αν η σκοτεινή ύλη μετασχηματίζεται σε υπερρευστό στην γαλαξιακή κλίμακα, τότε υπεισέρχεται μια νέα δυναμική που θα ερμήνευε τις παρατηρήσεις που αδυνατεί να εξηγήσει το μοντέλο της ψυχρής σκοτεινής ύλης. Στην τεράστια κλίμακα των σμηνών γαλαξιών απουσιάζουν οι ειδικές συνθήκες που απαιτούνται για την δημιουργία μιας υπέρρευστης κατάστασης και η σκοτεινή ύλη συμπεριφέρεται όπως η συμβατική ψυχρή σκοτεινή ύλη. «Είναι μια κομψή ιδέα» λέει ο Tim Tait, φυσικός στοιχειωδών σωματιδίων σε πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Υπάρχουν δυο διαφορετικές φάσεις της σκοτεινής ύλης και αυτή η ιδέα θα μπορούσε να ερευνηθεί σύντομα πειραματικά. Μπορεί τελικά ο γαλαξίας μας να πλέει μέσα σε μια θάλασσα υπερρευστού. Περισσοτερα: https://physicsgg.me/2017/06/18/%ce%b7-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%cf%89%cf%82-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%cf%81%ce%b5%cf%85%cf%83%cf%84%cf%8c/

«Progress MS-06» Το όχημα μεταφοράς φορτίου (THC) «Πρόοδος MS-06«, στις 16 του Ιούνη, 2017 στις 14:37 MSK συνδεθηκε επιτυχώς με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Η βάση σύνδεσης διενεργείται με το σταθμό σύνδεσης «Zvezda» Ενότητα Υπηρεσία της Ρωσίας. Η Σύγκλιση του πλοίου μεταφοράς προς τον ISS έλαβε χώρα σε ένα κύκλωμα δύο ημερών. Το docking έγινε στην αυτόματη λειτουργία υπό τον έλεγχο του Επικεφαλής Επιχειρησιακού ομάδας ελέγχου ειδικούς αποστολής του ρωσικού τμήματος του ISS Mission Control Center (MCC) και ο Ρώσος κοσμοναύτης - ISS διοικητής του πληρώματος Φιοντόρ Γιουρτσίχιν. https://www.roscosmos.ru/23672/ Δεύτερη κινεζική δοκιμή ανεφοδιασμού σε τροχιά. Το πρώτο διαστημικό μεταγωγικό της Κίνας ολοκλήρωσε με επιτυχία τη δεύτερη δοκιμή αυτόματου ανεφοδιασμού του τροχιακού εργαστηρίου Tiangong-2, ανακοίνωσαν αξιωματούχοι του κινεζικού διαστημικού προγράμματος. Το μη επανδρωμένο σκάφος Tianzhou-1 εκτοξεύτηκε τον Απρίλιο σε ένα είδος πρόβας για την κατασκευή κινεζικού διαστημικού σταθμού την επόμενη δεκαετία. Το Tianzhou-1, ένας μεταλλικός κύλινδρος μήκους 10 μέτρων, μπορεί να μεταφέρει έξι τόνους φορτίου -είτε προμήθειες για τον μελλοντικό διαστημικό σταθμό είτε δορυφόρους που πρέπει να τεθούν σε τροχιά, ανέφερε το κρατικό πρακτορείο Xinhua. Το πρακτορείο μεταδίδει την Δευτέρα ότι η δεύτερη δοκιμή για τον ανεφοδιασμό του εργαστηρίου Tiangong-2 με καύσιμα ολοκληρώθηκε την περασμένη Πέμπτη. Η διαδικασία διήρκεσε αρκετές μέρες και απαίτησε 29 διαδοχικά βήματα. Το Tianzhou-1 θα πραγματοποιήσει ακόμα μία δοκιμή ανεφοδιασμού πριν αφεθεί τελικά να καταστραφεί πέφτοντας στην ατμόσφαιρα. Η Κίνα δεν συμμετέχει στο πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού κυρίως λόγω αμερικανικών αντιδράσεων. Ο πρώτος διαστημικός σταθμός της Κίνας προγραμματίζεται να συναρμολογηθεί σε τροχιά στα μέσα της δεκαετίας του 2020. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500150104 «Soyuz-2.1a»-«Fregat»για το«Canopus-Β-IR» Εργασία με το ανώτερο στάδιο «Fregat» πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της εκστρατείας για την εκτόξευση της «Canopus-Β-IR» με τα διαστημικά οχήματα τηλεπισκόπησης του πυραύλου «Soyuz-2.1a» από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για τις 14 Ιουλίου, 2017 από εφαλτήριο №31 στο Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. https://www.roscosmos.ru/23681/

Ο πλανήτης Δίας έχει τώρα 69 δορυφόρους. Ο πλανήτης Δίας είναι τερατώδης. Η μάζα του είναι 317 φορές μεγαλύτερη από την μάζα της Γης, συνίσταται κυρίως από μεταλλικό υδρογόνο και διαθέτει πάρα πολλούς δορυφόρους. Οι μεγαλύτεροι από αυτούς, οι τέσσερις δορυφόροι του Γαλιλαίου (Γανυμήδης, Καλλιστώ, Ιώ και Ευρώπη), ανακαλύφθηκαν το 1610. Ήταν τα πρώτα σώματα που βρέθηκαν να περιστρέφονται γύρω από ένα ουράνιο σώμα που δεν ήταν ούτε η Γη, ούτε ο Ήλιος. Από τον 19ο αιώνα και μετά, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν δεκάδες μικρότερους δορυφόρους, στους οποίους δίνονταν ονόματα σχετικά με τον μυθολογική ζωή του θεού Δία. Ενώ οι καταγεγραμμένοι δορυφόροι του Δία ήταν 67, πριν από λίγες μέρες οι αστρονόμοι Scott Sheppard, David Tholen και Chadwick Trujillo επιβεβαίωσαν την ανακάλυψη δυο ακόμα δορυφόρων, τα ονόματα των οποίων είναι S/2016 J1 και S/2017 J1. Περιφέρονται σε απόσταση περίπου 21 και 24 εκατομμύρια χιλιόμετρα αντίστοιχα από τον Δία. Oι νέοι δορυφόροι του Δία: ο S/2016 J1 … και ο S/2017 J1 Έτσι οι δορυφόροι του πλανήτη – γίγαντα έγιναν 69. Αλλά μόνο οι 15 από αυτούς, που περιφέρονται στις εσωτερικές τροχιές με την φορά της ιδιοπεριστροφής του Δία, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως γνήσιοι δορυφόροι του. Οι υπόλοιποι είναι πιθανότατα αντικείμενα του ηλιακού μας συστήματος που αιχμαλωτίστηκαν από την βαρύτητα του Δία. Αυτός ο πληθυσμός των εξωτερικών δορυφόρων έχει μικρό μέγεθος, μερικοί έχουν διάμετρο 20 με 40 χιλιόμετρα, ενώ οι περισσότερου έχουν διάμετρο μόλις 1 με 2 χιλιόμετρα και είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Οι περίοδοι περιφοράς των δορυφόρων του Δία κυμαίνεται από 7 ώρες έως 1000 ημέρες! Ο εντοπισμός των δυο νέων δορυφόρων έγινε τυχαία σε φωτογραφίες που ερευνούσαν τα μακρινά αντικείμενα στην ζώνη Kuiper. Οι 4 δορυφόροι του Γαλιλαίου όπως τους «έβλεπε» το διαστημικό σκάφος της NASA Juno, καθώς πλησίαζε τον πλανήτη Δία στις αρχές του 2016: https://physicsgg.me/2017/06/19/%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%cf%84%cf%8e%cf%81%ce%b1-69-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%82/

Δημήτρης Νανόπουλος: Θα πρέπει να την «κάνουμε» από τη Γη, είναι τελειωμένη. Ο Δημήτρης Νανόπουλος είναι από τους πιο γνωστούς διεθνώς Έλληνες επιστήμονες. Δεν είναι ο τρελός επιστήμονας που περνάει ατελείωτες ώρες χωμένος μέσα σε ένα εργαστήριο. Δηλώνει λάτρης της ζωής και του αρέσει να κάνει ό,τι και όλος ο κόσμος: να πηγαίνει βόλτες και για φαγητό με φίλους, σινεμά και να απολαμβάνει τη ζωή. «Το πολύ το κυρ ελέησον το βαριέται και ο παπάς. Το να καθόμαστε στα καφέ του Κολωνακιού συζητώντας αρλούμπες θεωρώ ότι είναι χάσιμο χρόνου και ζωής. Από την άλλη την μεριά να είσαι κλεισμένος σε ένα εργαστήριο σε ένα δωμάτιο και να παριστάνεις τον τρελό επιστήμονα να μην σε ακούει κανένας και να μην σου δίνει κανένας σημασία πάλι το θεωρώ ότι είναι χάσιμο ζωής. Νομίζω ότι όλα χρειάζονται κι έχω δει να με βοηθάνε πράγματα που ούτε που φανταζόμουν και μου δίνουν μία εσωτερική ενέργεια» λέει στο newsbeast.gr ο Διακεκριμένος Καθηγητής Φυσικής Υψηλών Ενεργειών στο Πανεπιστήμιο Texas A&M, ΗΠΑ και Τακτικός Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Η Φυσική μπήκε τυχαία και αναπάντεχα στη ζωή του. Ένα βιβλίο Φυσικής που του χάρισε ο πατέρας του το καλοκαίρι της Α' Λυκείου και η κλίση του που την αντιλήφθηκε ένας καθηγητής του του έδωσαν την ώθηση να σπουδάσει Φυσική και να ασχοληθεί συγκεκριμένα με την Θεωρητική φυσική υψηλών ενεργειών. Ο Έλληνας Φυσικός που διετέλεσε ερευνητής στο CERN μας εξηγεί γιατί αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούμε να εγκαταλείψουμε τη Γη, ενώ αναλύει τη σχέση επιστήμης και Θεού και μας συμβουλεύει να παίρνουμε ρίσκα στη ζωή μας. - Πρόσφατα ο Στίβεν Χόκινγκ είπε ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να εγκαταλείψουμε τη Γη στα επόμενα 100 χρόνια. Το πιστεύετε; «Το 100 χρόνια πρέπει να του έχει ξεφύγει… Εγώ συνέχεια λέω πως θα πρέπει να την "κάνουμε" αλλά θα περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι να συμβεί αυτό. Δεν είναι δυνατόν να είπε 100 χρόνια, μήπως είπε 100.000 χρόνια; Ότι αυτό θα γίνει θα γίνει, δεν συζητάω ότι είναι τρέλα αυτό που λέει, συζητάω το σύντομο της εκδοχής». - Δεν το αμφισβητείτε σαν γεγονός δηλαδή; «Σαν γεγονός όχι. Όλοι το έχουμε πει αυτό πολλές φορές. Η Γη είναι κατά κάποιο τρόπο τελειωμένη έτσι όπως πηγαίνει το πράγμα, και πληθυσμιακά και από νερό. Όσο και καλοί να γίνουμε με το περιβάλλον δεν θα είναι αυτή η λύση του προβλήματος. Είναι αυτή η πληθυσμιακή έκρηξη που θα έχει μεγάλες επιπτώσεις, ήδη μέρος αυτών "πληρώνουμε" τώρα. Αυτές οι τρέλες που μοιάζουν βγαλμένες από ταινίες επιστημονικής φαντασίας που συμβαίνουν κάθε μέρα στο Λονδίνο, στο Ιράν, αυτή η κατάσταση που έχει ξεφύγει νομίζω είναι πρόβλημα και πληθυσμιακό. Η κατάσταση στην Ανατολή έχει ξεφύγει και εύχομαι να μην γίνει και στη Δύση έτσι. Πέρα όμως από το πρόβλημα της τρομοκρατίας, θα υπάρξει πρόβλημα νερού, πρόβλημα τροφής θα υπάρξουν πάρα πολλά προβλήματα». - Θα αναγκαστούμε να εγκαταλείψουμε, με βάση όσα μας λέτε, τη Γη αλλά για πού; «Έτσι είναι. Είναι ζήτημα χρόνου, τώρα πώς θα το κάνουν είναι άλλο θέμα. Το θέμα είναι και το πού. Λένε ότι θα φτιάξουν εξέδρες, πλωτές πόλεις για παράδειγμα και από εκεί θα δούμε πώς θα γίνει το επόμενο βήμα. Αυτό που όλοι δέχονται είναι πάντως ότι αυτό θα συμβεί». - Πότε το προσδιορίζετε χρονικά; «Δεν ασχολούμαστε τώρα με αυτό το θέμα αλλά το βλέπουμε μπροστά μας». - Για την ανακάλυψη του σωματιδίου Χιγκς τι έχετε να μας πείτε; «Ψάχναμε να βρούμε εκείνο το σωματίδιο που θα μπορούσε να δίνει μάζα σε όλα τα σωματίδια της φύσης. Η ανακάλυψή του ήταν εκ των ων ουκ άνευ. Έδωσε μεγάλη ώθηση στην Φυσική. Εάν δεν το βρίσκαμε θα ήταν τραγικό πρόβλημα. Είχαμε χτίσει ένα στάνταρ μοντέλο, είχαν βρεθεί όλα τα σωματίδια κι έλειπε αυτό. Φανταστείτε τώρα ότι έχετε ένα παζλ σε ένα τοίχο, να δημιουργεί μία εικόνα και να υπάρχει μία τρυπούλα κάπου γιατί έχετε χάσει ένα κομμάτι. Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για μεγάλη τρύπα» - Ποια είναι η σχέση επιστήμης-Θεού; «Εγώ πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμία σχέση. Άλλο το ένα θέμα άλλο το άλλο. Ανήκω στην κατηγορία των επιστημόνων που θέλω αυτά να τα κρατάω μακριά και διακριτά. Άλλη είναι η δουλειά της επιστήμης άλλη η δουλειά του Θεού». - Έχει να κάνει με το αν πιστεύετε στην ύπαρξή του ή όχι; «Δεν νομίζω ότι αυτό είναι αναγκαστικά το θέμα. Είτε πίστευα, είτε δεν πίστευα το ίδιο πράγμα θα έλεγα. Δεν πρέπει να αναμειγνύουμε τα δύο πράγματα. Εγώ δεν έχω δει στην επιστήμη να έχω καμία ανάγκη από εξωτερικές δυνάμεις». - Επιστήμη και ρίσκο; «Είναι δυνατόν να μην πάρεις ρίσκο; Και στη ζωή δεν είναι έτσι; Βέβαια τα οποία ρίσκα πρέπει να είναι μετρημένα και όχι τρελά. Αυτό είναι προφανές. Το να σκέφτεσαι αυτό που λέμε "out of the book" είναι προφανές και ιδίως όταν κάνεις έρευνα. Στην έρευνα δεν είναι δεδομένο τι θα βρεις και πρέπει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά. Μπορεί να βρεις κάτι που σε ξενίζει, μπορεί να είναι κάτι καινούριο ή κάτι που ανοίγει ολόκληρο δρόμο. Εάν έχεις μία συντηρητική άποψη των πραγμάτων δεν μπορείς να προχωρήσεις. Αλλάζουμε κάθε τόσο την παιδεία, είναι πρωτοφανή αυτά τα πράγματα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο που να αλλάζει κάθε 1,5 μήνα τους νόμους που διέπουν την παιδεία Θα σας πω κι ένα παράδειγμα: Η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν και οι μετασχηματισμοί Λόρεντζ. Τους λέμε έτσι γιατί τους είχε βρει ο Χέντρικ Λόρεντζ, ένας Ολλανδός διάσημος φυσικός και μαθηματικός αλλά δεν είχε τόλμη. Έβλεπε ότι μπερδεύεται ο χώρος με τον χρόνο, ότι τα πράγματα αλλάζουν αλλά δεν είχε την τόλμη να το προχωρήσει. Ο Αϊνστάιν ήταν 25 χρονών τότε, δεν είχε και μεγάλο ρίσκο κι έτσι το προχώρησε και ήταν μεγάλη τομή. Πρέπει να είμαστε προσεχτικοί αλλά χρειάζεται και το ρίσκο, μην το συζητάμε καθόλου. Όχι στα πλαίσια της ανοησίας και της κομπορρημοσύνης αλλά το ρίσκο είναι must για έναν επιστήμονα - ερευνητή». - Η Ελλάδα ξοδεύει χρήματα για έρευνες; «Αυτήν την εποχή τα πράγματα δεν είναι και τα καλύτερα και το ξέρετε. Από την άλλη το μυαλό το διαθέτουμε για αυτό δεν μπορεί να μας κατηγορήσει κανείς. Και το μυαλό το διαθέτουμε και την φαντασία την διαθέτουμε και την διαίσθηση και τον ενθουσιασμό. Οι συνθήκες δεν είναι αυτές που χρειάζονται για να γίνει έρευνα. Αυτό είναι το πρόβλημα που έχουμε εδώ πέρα. Αλλάζουμε κάθε τόσο την παιδεία, είναι πρωτοφανή αυτά τα πράγματα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο που να αλλάζει κάθε 1,5 μήνα τους νόμους που διέπουν την παιδεία. Νομίζω ότι στην παιδεία θα έπρεπε να υπάρχει μία σταθερή συλλογική γραμμή από όλα τα κόμματα όπως και στην εξωτερική πολιτική και στην άμυνα. Αυτά τα τρία θύματα δεν σηκώνουν μαγκιές εσωκομματικές κατά τη γνώμη μου». - Τα επόμενα σχέδιά σας; «Δουλεύουμε τώρα πάνω στα αποτελέσματα που μας δίνουν τα ιπτάμενα τηλεσκόπια και θέλουμε να δούμε πώς ξεκίνησε το σύμπαν περιμένουμε πειραματικά δεδομένα από αυτά τα τηλεσκόπια αλλά τρέχουν οι δέσμες των πρωτονίων στο CERN και περιμένουμε και από εκεί πάρα πολλά πράγματα». http://www.newsbeast.gr/weekend/arthro/2724255/dimitris-nanopoulos-tha-prepi-na-tin-kanoume-apo-ti-gi-ine-teliomeni

Πως διακρίνουμε έναν μετεωρίτη από μια κοινή πέτρα. Δείγματα μετεωριτών από όλη την Ελλάδα προσπαθεί να συγκεντρώσει ο έλληνας γεωεπιστήμονας, ο οποίος επιλέχθηκε να συμμετάσχει φέτος το χειμώνα σε αποστολή της NASA για την αναζήτηση μετεωριτών στην Ανταρκτική. Ο Γιάννης Μπαζιώτης, επίκουρος καθηγητής Ορυκτολογίας-Πετρολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο οποίος ειδικεύεται στην Πλανητική Επιστήμη και ειδικότερα στους μετεωρίτες, πήρε την πρωτοβουλία να ξεκινήσει μια συστηματική αναζήτηση στη χώρα μας, καλώντας όποιον έχει σχετικές πληροφορίες για μετεωρίτες στην Ελλάδα, να τον ενημερώσει. Όπως δήλωσε στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, «αυτό το γεγονός θα ήταν πραγματικά σημαντικό για την επιστήμη των μετεωριτών στη χώρα μας. Σίγουρα, αν συλλεχθεί ένας ελάχιστος αριθμός δειγμάτων μετεωριτών, θα μπορέσει να προσελκύσει φοιτητές από την Ελλάδα, καθώς επίσης -και ανάλογα με τη σημαντικότητα του δείγματος- διακεκριμένους επιστήμονες από το εξωτερικό». Ο ίδιος παραθέτει ορισμένα βασικά στοιχεία αναγνώρισης ενός μετεωρίτη και διάκρισής του από άλλες κοινές πέτρες: – Το εξωτερικό του μετεωρίτη χαρακτηρίζεται από τετηγμένο φλοιό (fusion crust), ένα συνήθως μαύρο περίβλημα γύρω από το πέτρωμα, που δημιουργείται από την ανάπτυξη πολύ υψηλών θερμοκρασιών κατά το ταχύτατο πέρασμα του μετεώρου από την ατμόσφαιρα της Γης. – Πολλοί μετεωρίτες περιέχουν μέταλλα, οπότε σε μία σπασμένη επιφάνεια του μετεωρίτη θα πρέπει κάποιος να μπορεί να αναγνωρίσει τα μεταλλικά ορυκτά. – Αν πρόκειται για μετεωρίτη πλούσιο σε μέταλλα, τότε θα είναι αρκετά βαρύς. – Κατά ένα μεγάλο ποσοστό θα πρέπει να έλκεται από ένα κοινό μαγνήτη λόγω της παρουσίας μετάλλου σιδήρου-νικελίου. – Δεν θα πρέπει να αφήνει μαυρίλα στα χέρια, ωστόσο είναι πιθανή η κόκκινη γραμμή σκόνης (τη διαπιστώνουμε κατά τη σύρση του δείγματος σε μία πλάκα πορσελάνης), αν έχει οξειδωθεί το εξωτερικό τμήμα του μετεωρίτη. – Στον μετεωρίτη το εξωτερικό τμήμα του περιέχει κάποιες μικρές κοιλότητες (όχι οπές), οι οποίες μοιάζουν με καμπυλωτές επιφάνειες σαν μικροί κρατήρες, εξαιτίας της τήξης του εξωτερικού του κατά το πέρασμα από την ατμόσφαιρα της Γης. Πολλές φορές αυτές οι κοιλότητες μοιάζουν με δακτυλικά αποτυπώματα. – Δεν υπάρχουν πόροι (τρύπες) σε ένα μετεωρίτη. – Είναι πολύ πιθανή η ύπαρξη χόνδρων στο εσωτερικό του (αν είναι σπασμένο το δείγμα και είναι δυνατή πρόσβαση στο εσωτερικό του πετρώματος), οι οποίοι έχουν κυκλικό συνήθως σχήμα και μπορεί να είναι ορατοί με γυμνό μάτι. Μόνο μία επιβεβαιωμένη πτώση μετεωρίτη στον ελληνικό χώρο Σύμφωνα με τον κ. Μπαζιώτης, «το ιστορικό των μετεωριτών στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά πτωχό. Υπάρχει μόνο μία επιβεβαιωμένη πτώση μετεωρίτη τον Ιούνιο του 1818 και ένα αντίστοιχο δείγμα από την Ελλάδα που βρέθηκε στην περιοχή των Σερρών, ο λεγόμενος μετεωρίτης SERES. Υπάρχουν μερικές ακόμα ιστορικές πληροφορίες για την ύπαρξη μετεωριτών, ωστόσο δεν υπάρχει αντίστοιχο δείγμα για να χαρακτηριστούν επιβεβαιωμένες. Αυτά τα δείγματα χαρακτηρίζονται ως «αμφίβολοι» μετεωρίτες και υπάρχουν πέντε καταγραφές, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται η περιοχή της Λάρισας (1706), η Θράκη (452), οι Δελφοί και η Κασσάνδρα Χαλκιδικής». Σύμφωνα με τον κ. Μπαζιώτη, σήμερα μόνο ο μετεωρίτης SERES, ο οποίος ανήκει στην κατηγορία των χονδριτών, υπάρχει επίσημα ως ελληνικής προέλευσης στη βάση δεδομένων του διεθνούς Δελτίου Μετεωριτών του Σεληνιακού και Πλανητικού Ινστιτούτου (Meteoritical Bulletin of Lunar & Planetary Institute). Αυτή τη στιγμή, λέει ο Έλληνας ορυκτολόγος-πετρολόγος, αναφερόμενος στον μετεωρίτη SERES, «περίπου συνολικά 6,5 κιλά βρίσκονται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης και το κύριο δείγμα ανέρχεται σε 4 κιλά και 649 γραμμάρια. Μελετώ αυτό το δείγμα, με αναμενόμενη δημοσίευση των αποτελεσμάτων εντός του 2018». Ο κ. Μπαζιώτης θα προσπαθήσει επίσης να φέρει τον μετεωρίτη στην Ελλάδα και να οργανώσει μία ανοικτή εκδήλωση για το κοινό τον Ιούνιο του 2018, ακριβώς 200 χρόνια από την πτώση του στη βόρεια Ελλάδα. Όπως αναφέρει, «ελπίζω να εξασφαλίσω χρηματοδότηση για την οργάνωση της εκδήλωσης. Η χρηματοδότηση είναι απαραίτητη για την κάλυψη των εξόδων ενοικίασης του χώρου που θα φιλοξενήσει το μετεωρίτη και του υπεύθυνου της συλλογής μετεωριτών του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης. Επιπρόσθετα, απαιτείται ειδικό κουτί τοποθέτησης του μετεωρίτη, το οποίο θα φέρει συναγερμό, ειδική κλειδαριά, σύστημα βιντεοσκόπησης και 24ωρη φύλαξη». Στο κυνήγι και των μικρομετεωριτών στις ταράτσες! Ακόμη ο ίδιος προωθεί τη συλλογή και τη μελέτη μικρομετεωριτών στην περιοχή των Αθηνών. Όπως εξηγεί, η Γη δέχεται 100 τόνους αστρικού υλικού τη μέρα, εκ των οποίων η ποσότητα των κόκκων που θα διασωθεί κατά το πέρασμά τους από την ατμόσφαιρα και θα φθάσει τελικά στη Γη, αγγίζει τους δέκα τόνους. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και μικρομετεωρίτες, δηλαδή σώματα μικρότερα από ένα χιλιοστό, τα οποία συνήθως κυμαίνονται από 150 έως 300 μικρόμετρα (εκατομμυριοστά του μέτρου). «Η πιθανότητα πτώσης μικρομετεωριτών», λέει ο κ.Μπαζιώτης, «εκτιμάται σε ένα έως δύο κόκκους ανά τετραγωνικό μέτρο ανά έτος. Μπορεί να ακούγεται πολύ μικρό το νούμερο αυτό, ωστόσο, η ταράτσα ενός σπιτιού 100 τετραγωνικών μέτρων, η οποία μπορεί να έχει να καθαριστεί πάνω από μια δεκαετία, πιθανώς να φιλοξενεί μερικούς κόκκους μικρομετεωριτών. Αν τελικά συλλεγούν μικρομετεωρίτες από διαφορετικές χώρες, τότε θα ανοίξει ένα νέο παράθυρο προς το Διάστημα. Παραφράζοντας τα λόγια του καθηγητή Genge του Imperial College, θα λέγαμε ότι το μικροσκόπιο θα μετατραπεί σε ‘τηλεσκόπιο’ για τον ορυκτολόγο που θα μελετήσει τέτοια εξωγήινα δείγματα». Αν κάποιος στη χώρα μας έχει βρει ή πιστεύει ότι έχει βρει κάποιο μετεωρίτη, ο κ. Μπαζιώτης διαβεβαιώνει ότι θα μπορούσε να εξετάσει το δείγμα και να αποφανθεί κατά πόσο είναι μετεωρίτης ή όχι. Όπως λέει, «μόνο αν μελετηθεί το δείγμα, μπορούμε να εκτιμήσουμε αν πρόκειται για ένα κοινό ή σπάνιο μετεωρίτη». Μαζί με την ομάδα φοιτητών που έχει σχηματίσει, δηλώνει πρόθυμος να εξετάσει τα δείγματα πιθανών μετεωριτών ή και μικρομετεωριτών, στην έδρα του στο Εργαστήριο Ορυκτολογίας-Γεωλογίας του Τμήματος Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων και Γεωργικής Μηχανικής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών (Ιερά Οδός 75, Αθήνα). https://physicsgg.me/2017/06/19/%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%ce%bd-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%cf%84%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%bc%ce%b9/

Τεχνητή νοημοσύνη της Microsoft έπαιξε «άψογη» παρτίδα του παιχνιδιού Ms Pac-Man. Σύστημα τεχνητής νοημοσύνης της Microsoft κατάφερε να ολοκληρώσει μια «άψογη» παρτίδα του βιντεοπαιχνιδιού της δεκαετίας του 1980 Ms. Pac-Man. Όπως αναφέρει το BBC, η ομάδα των ερευνητών (από την καναδική εταιρεία τεχνητής νοημοσύνης Maluuba, που ανήκει στη Microsoft) πέτυχε το τέλειο σκορ 999.990 πόντων. Σύμφωνα με τη Microsoft, η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε στο παιχνίδι θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί και για την εκπαίδευση άλλων συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης, ώστε να είναι σε θέση να βοηθούν τους ανθρώπους φέρνοντας σε πέρας πολύπλοκες εργασίες. Σε σχετικό blogpost, η εταιρεία εξηγεί πως οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια τεχνική τεχνητής νοημοσύνης γνωστή ως reinforcement learning έτσι ώστε το σύστημά τους να φτάσει σε θέση να «κατέχει» πλήρως την έκδοση του εν λόγω παιχνιδιού για Atari 2600. Για να πετύχει το μέγιστο δυνατό σκορ, το «πρόβλημα» κατανεμήθηκε σε μια σειρά από κομμάτια, που ανατέθηκαν σε «πράκτορες» τεχνητής νοημοσύνης. Το σύστημα χρησιμοποίησε πάνω από 150 από αυτούς, ο καθένας εκ των οποίων εργαζόταν παράλληλα με άλλους για την επίτευξη του στόχου: Κάποιοι ανταμείβονταν για τον εντοπισμό ενός συγκεκριμένου σφαιριδιού, ενώ άλλοι ήταν επιφορτισμένοι με την αποφυγή των φαντασμάτων- εχθρών στο παιχνίδι. Μετά, οι ερευνητές δημιούργησαν ένα «πράκτορα-επιστάτη», που δεχόταν συστάσεις από όλους τους άλλους και κατεύθυνε τον χαρακτήρα (τη Ms. Pac-Man). Η διαδικασία λήψης αποφάσεων ήταν ιδιαίτερα πολύπλοκη: Για παράδειγμα, εάν 100 «πράκτορες» ήθελαν να πάνε δεξιά επειδή ήταν ο καλύτερος δρόμος για τα σφαιρίδια- στόχους, αλλά τρεις ήθελαν να πάνε αριστερά επειδή υπήρχε φάντασμα στα δεξιά, το σύστημα έδινε περισσότερη βαρύτητα στην «άποψη» αυτών που είχαν δει το φάντασμα. Σύμφωνα με τον Χαρμ βαν Σάιτζεν, ερευνητή της Maluuba, τα καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονταν όταν ο κάθε «πράκτορας» λειτουργούσε πολύ «εγωιστικά», ενώ ο «πράκτορας- επιστάτης» λάμβανε υπόψιν ποια είναι η καλύτερη κίνηση για τον καθένα. Όσον αφορά στο γιατί επελέγη ένα παιχνίδι της δεκαετίας του 1980 για να δοκιμαστεί ένα τέτοιο, ιδιαίτερα προηγμένο, σύστημα τεχνητής νοημοσύνης, ο Ραχούλ Μεχρότρα, υπεύθυνος προγράμματος στη Maluuba, αναφέρει πως ο λόγος είναι ότι τα παιχνίδια αυτά είναι πολύπλοκα για τις τεχνητές νοημοσύνες επειδή απαιτούν «ανθρώπινο» τρόπο σκέψης. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί πως ο Στιβ Γκόλσον, ένας από τους δημιουργούς του παιχνιδιού, επεσήμανε πως το Ms. Pac-Man είχε σχεδιαστεί για να είναι απλό στο παίξιμο, αλλά σχεδόν αδύνατο να κερδηθεί, έτσι ώστε οι παίκτες να βάζουν πολλά κέρματα στα arcade μηχανήματα όπου αυτό παιζόταν. http://www.naftemporiki.gr/story/1247994/texniti-noimosuni-tis-microsoft-epaikse-apsogi-partida-tou-paixnidiou-ms-pac-man Κινεζικοί οι δύο ισχυρότεροι υπερυπολογιστές στον κόσμο. Δύο κινεζικοί υπερυπολογιστές, ο Sunway TaihuLight με ισχύ 93 petaflops και ο Τianhe-2 με 33,9 petaflops, είναι οι δύο ισχυρότεροι υπερυπολογιστές στον κόσμο, σύμφωνα με τη νέα διεθνή κατάταξη Top 500, που δημοσιοποιήθηκε σήμερα στο πλαίσιο συνεδρίου πληροφορικής στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας. Ο Tianhe-2 (Γαλαξίας-2) ήταν επί τρία συνεχόμενα έτη ο ισχυρότερος κομπιούτερ στον κόσμο, ώσπου ο TaihuLight τον πέρασε -με μεγάλη διαφορά- τον Ιούνιο του 2016. Ο Νο1 βρίσκεται εγκαταστημένος στο Εθνικό Κέντρο Υπερυπολογιστών της Κίνας. Η έκπληξη είναι ότι μετά το 1996 οι ΗΠΑ δεν έχουν υπερυπολογιστή ούτε καν στην τρίτη θέση, όπου αναρριχήθηκε ο ελβετικός Piz Daint, ο οποίος διαθέτει πλέον ισχύ 19,6 petaflops μετά την αναβάθμισή του. Ο αμερικανικός «Τιτάν» (ένας Cray XK7), που είναι εγκατεστημένος στο Εθνικό Εργαστήριο Όακ Ριτζ του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ, υποχώρησε στην τέταρτη θέση με 17,6 petaflops (έχει την ίδια ισχύ από το 2012). Πάντως οι ΗΠΑ διαθέτουν τα περισσότερα (πέντε) συστήματα στην πρώτη δεκάδα των ισχυρότερων υπερυπολογιστών, καθώς και τα περισσότερα υπολογιστικά συστήματα (169) στο Top 500, έναντι 160 της Κίνας. Ακολουθούν η Ιαπωνία με 33, η Γερμανία με 28, η Γαλλία με 17 και η Βρετανία επίσης με 17. Η αμερικανική Intel εξακολουθεί να είναι -με μεγάλη διαφορά- ο βασικός τροφοδότης των επεξεργαστών για τους ισχυρότερους υπερυπολογιστές (στους 464 από τους 500), ενώ ακολουθούν η ΙΒΜ που έχει παράσχει επεξεργαστές σε 21 συστήματα και η AMD σε έξι. Η Ιαπωνία «χτίζει» έναν υπερυπολογιστή, τον AI Bridging Cloud, ο οποίος προαλείφεται να ξεπεράσει τον σημερινό Νο1 της Κίνας, φθάνοντας στην εντυπωσιακή ισχύ των 130 petaflops. http://www.kathimerini.gr/914608/article/texnologia/computers/kinezikoi-oi-dyo-isxyroteroi-yperypologistes-ston-kosmo

Καζακστάν: Ένας νεκρός από πυρκαγιά που ξέσπασε κατά την εκτόξευση Soyuz. Ένας οδηγός πέθανε και ένας συνάδελφός του κατέληξε στο νοσοκομείο όταν το φορτηγό τους παγιδεύτηκε σε πυρκαγιά από την πτώση τμημάτων ρωσικού πυραύλου Soyuz που εκτοξεύτηκε με επιτυχία από τη στέπα του Καζακστάν. Η πυρκαγιά, που επεκτάθηκε στα ξερά χόρτα της στέπας σε μέτωπο 15 χιλιομέτρων, ξέσπασε την Τετάρτη όταν έπεσαν στο έδαφος τα κατώτερα στάδια του πυραύλου, ο οποίος μετέφερε σκάφος Progress για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Τα δύο θύματα, ανακοίνωσε η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos, ήταν εργαζόμενοι της εταιρείας NPO Mashinostroyeniya, η οποία έχει αναλάβει να καθαρίζει τα αντικείμενα που πέφτουν κατά τις εκτοξεύσεις από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, το οποίο νοικιάζει η Ρωσία στο Καζακστάν. Η εταιρεία απέδωσε την εξάπλωση της πυρκαγιάς στην υψηλή θερμοκρασία και τον άνεμο. Το όχημα τυλίχτηκε στις φλόγες «έπειτα από μια ιδιαίτερα δυνατή ριπή ανέμου», ανακοίνωσε η εταιρεία σύμφωνα με το πρακτορείο Tass. Το περιστατικό συνέβη περίπου 600 χιλιόμετρα από το Μπαϊκονούρ, εντός της «ζώνης πτώσης αντικειμένων» κατά τις εκτοξεύσεις πυραύλων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500149656 72-х малых Εκτοξευση ενος σύμπλεγματος 72 μικρών διαστημικών σκαφών (SC). Το διαστημικό σκάφος (LV) «Soyuz-2.1a» με το ανώτερο στάδιο (RB) «Φρεγάτα» στο πρόγραμμα Roskosmos “Canopus-Β-IR.” Το σύμπλεγμα 72 μικρών διαστημικων σκάφων είναι σε διάφορες μορφές - από τους δορυφόρους της 1U CubeSat μικροδορυφόρων βάρους έως 120 kg και τρέχει προς το συμφέρον των πελατών των ΗΠΑ, Γερμανία, Ιαπωνία, Καναδάς και Νορβηγία. Επίσης, στο πλαίσιο της αποστολής που θα τεθεί σε εφαρμογή από την έναρξη των δύο μικρών δορυφόρων «MCA-Ν», που αναπτύχθηκε από OOO «NPP Dauria» ανατέθηκε από Roskosmos και σε τρεις CubeSat δορυφόρων απο τεχνικά πανεπιστήμια. Η αποστολή μιας τέτοιας μεγάλης πολυπλοκότητας θα εφαρμοστει για πρώτη φορά στην ιστορία της δρομολόγησης μικρών δορυφόρων. Η εκτόξευση του πύραυλου φορέας«Soyuz-2.1a» έχει προγραμματιστεί για τις 14 Ιούλη 2017. https://www.roscosmos.ru/23665/ Βαλεντίνα Τερέσκοβα-Η πρωτη γυναικα-κοσμοναυτης! Στις 16 Ιούνη 1963 η πρώτη γυναίκα στον κόσμο κοσμοναύτης έκανε μια ενιαία πτήση στο διάστημα. Η διαστημική πτήση της Βαλεντίνας γίνεται με ένα διαστημόπλοιο το «Βοστόκ-6» και η πτήση διήρκεσε σχεδόν τρεις ημέρες. Η εκκίνηση διεξήχθη στο Μπαϊκονούρ στις 12 το μεσημέρι 29 λεπτά 51 δευτερόλεπτα. Διάρκεια ήταν 2 Ημέρες 22 ώρες και 50 λεπτά, εύρος - .. 1 εκατομμύριο 971 χιλιάδες χιλιομέτρα ... Η Βαλεντίνα Τερέσκοβα (διακριτικό κλήσης - «Ο Γλάρος») στο «Vostok-6» εκανε 48 τροχιές γύρω από τη Γη.Οι τροχιακές παραμέτρους του πλοίου: περίγειο - 180,9 χιλιομέτρων, το απόγειο - 231,1 χιλιόμετρα, τροχιακή περίοδο - 88,304 λεπτά. Το βάρος του πλοίου - 4713 kg. Την ίδια στιγμή σε τροχιά το διαστημικό σκάφος «Βοστόκ-5», με πιλότο τον κοσμοναύτης Valeriem Bykovskim. Κατά τη διάρκεια της πτήσης, η πρώτη γυναίκα στον κόσμο κοσμοναύτης κρατησε ημερολόγιο και έκανε φωτογραφίες του ορίζοντα, που στη συνέχεια χρησιμοποιείται για την ανίχνευση στρώματων αερολυμάτων στην ατμόσφαιρα. Είναι γνωστό ότι το 1962 κατά τη διάρκεια της αναζήτησης για διεκδικητές για την πρώτη διαστημική πτήση εκατοντάδων υποψηφίων, μαζί με την Βαλεντίνα Τερέσκοβα επιλέχθηκαν τέσσερις γυναικες: Η Zhanna Orkina, η Τατιάνα Kuznetsova, η Βαλεντίνα Ponomareva και η Ιρίνα Solovyova. Αρχικά υπηρχε σχεδιο για την ταυτόχρονη πτήση των πληρωμάτων δύο γυναικών, αλλά τον Μάρτη του 1963 αυτό το σχέδιο εγκαταλείφθηκε. Στην ιστορία της Valentina Vladimirovna στην πτήση εχει διατηρηθεί η φράση που ειπώθηκε από αυτην πριν από την εκτόξευση: «Γεια σου! Ουρανε! Βγάλε το καπέλο σου! «( απόσπασμα από ένα ποίημα του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι (το σύννεφο στο παντελόνι). https://www.roscosmos.ru/23644/

Δεν υπάρχει Σύμπαν χωρίς Μεγάλη Έκρηξη. Σύμφωνα με την γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, η καμπυλότητα του χωροχρόνου στην Μεγάλη Έκρηξη ήταν άπειρη. Στην πραγματικότητα, σ’ αυτό το σημείο αποτυγχάνουν όλα τα μαθηματικά εργαλεία και η θεωρία καταρρέει. Ωστόσο, η ιδέα ότι η αρχή του σύμπαντος θα μπορούσε να ερμηνευθεί με ένα απλούστερο τρόπο, ώστε να αποφευχθούν οι απειρισμοί της Μεγάλης Έκρηξης, εξακολουθούσε (και εξακολουθεί) να είναι ελκυστική. Μια κοσμολογική θεωρία πρέπει να προβλέπει μαζί με την επιτυχημένη δυναμική εξέλιξη του σύμπαντος και μια ερμηνεία της αρχικής κατάστασης. Λύσεις για την αρχική κβαντική κατάσταση προσπάθησαν να δώσουν οι James Hartle και Stephen Hawking με την πρότασή τους «χωρίς σύνορο» και ο Vilenkin με την «κυματοσυνάρτηση σήραγγος». Τώρα σε μια νέα δημοσίευσή τους [Lorentzian quantum cosmology] οι Job Feldbrugge, Jean-Luc Lehners και Neil Turok, χρησιμοποιώντας καλύτερες μαθηματικές μεθόδους δείχνουν πως αυτές οι ιδέες δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Έτσι, η μεγαλειώδης έναρξη της Μεγάλης Έκρηξης συνεχίζει να διατηρεί όλο της το μυστήριο. https://journals.aps.org/prd/abstract/10.1103/PhysRevD.95.103508 Ένας από τους κύριους στόχους της κοσμολογίας είναι να κατανοήσουμε την αρχή του σύμπαντος. Τα δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίoυ Planck αποδεικνύουν πως πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια το σύμπαν αποτελούσε μια θερμή και πυκνή «σούπα» σωματιδίων. Από τότε το σύμπαν συνεχίζει να διαστέλλεται. Αυτό είναι το κυρίως δόγμα της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης, αλλά η θεωρία δεν περιγράφει τα πολύ πρώιμα στάδια, όταν οι συνθήκες που επικρατούσαν ήταν ακραίες. Πράγματι, πηγαίνοντας πίσω προσεγγίζοντας την αρχή, την Μεγάλη Έκρηξη, η ενεργειακή πυκνότητα και η καμπυλότητα αυξάνονται και τείνουν στο άπειρο. Δεν υπάρχει «ομαλή αρχή»: σχεδόν παράδοξα, μια ομαλή αρχή προκαλεί μεγάλες κβαντικές διακυμάνσεις (δεξιά) και έτσι αποτρέπει την δημιουργία ενός μεγάλου σύμπαντος έτσι όπως το βλέπουμε σήμερα (αριστερά). [© J.-L. Lehners (Max Planck Institute for Gravitational Physics)] Ως εναλλακτική λύση, οι προτάσεις «χωρίς-σύνορο» και «κυματοσυνάρτηση σήραγγος» υποθέτουν πως το μικροσκοπικό πρώιμο σύμπαν προέκυψε εξαιτίας του κβαντομηχανικού φαινομένου σήραγγος από το τίποτα και στην συνέχεια διαστελλόμενο έφτασε στο μεγαλειώδες μέγεθος που βλέπουμε σήμερα. Η καμπυλότητα του χωροχρόνου θα ήταν μεγάλη, αλλά πεπερασμένη σ’ αυτό το αρχικό στάδιο και η γεωμετρία θα ήταν ομαλή χωρίς σύνορα. Αυτή η αρχική διαμόρφωση θα αντικαθιστούσε την Μεγάλη Έκρηξη. Όμως, οι πραγματικές συνέπειες αυτής της υπόθεσης δεν ήταν ξεκάθαρες. Στην νέα δημοσίευση, με την χρήση καλύτερων μαθηματικών μεθόδων επιχειρείται να προσδιορίσουν με σαφήνεια τις επιπτώσεις αυτών των 35χρονων θεωριών. Τελικά, το αποτέλεσμα της νέας μελέτης είναι πως οι αυτές οι εναλλακτικές λύσεις για την Μεγάλη Έκρηξη δεν είναι πραγματικές εναλλακτικές. Ως αποτέλεσμα της αρχής της αβεβαιότητας του Heisenberg, αυτά τα μοντέλα δεν συνεπάγονται πως μόνο ομαλά σύμπαντα προκύπτουν από το τίποτα διαμέσου φαινομένου σήραγγος, αλλά μπορούν επίσης να προκύψουν και μη ομαλά σύμπαντα (βλέπε εικόνα, δεξιά). Μάλιστα, όσο πιο «ακανόνιστα και τσαλακωμένα» τόσο πιο πιθανά είναι. Συνεπώς, η πρόταση «χωρίς σύνορα» δεν συνεπάγεται ένα τεράστιο σύμπαν σαν αυτό που ζούμε, αλλά μάλλον μικροσκοπικά σύμπαντα που καταρρέουν αμέσως. Ως εκ τούτου δεν μπορεί να παρακάμψει κανείς τόσο εύκολα την Μεγάλη Έκρηξη. Οι ερευνητές Lehners et al προσπαθούν τώρα να κατανοήσουν ποιός μηχανισμός θα μπορούσε να διατηρήσει αυτές τις μεγάλες κβαντικές διακυμάνσεις κάτω από τις πιο ακραίες συνθήκες, επιτρέποντας να ξεδιπλωθεί το μεγάλο μας σύμπαν. http://physicsgg.me/2017/06/16/%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b5%ce%b9-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%af%cf%82-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%b7-%ce%ad%ce%ba%cf%81%ce%b7%ce%be/

Όλοι στον Άρη! Τα χαρτιά του γύρω από το όραμα μιας αποικίας στον Άρη ανοίγει ο μεγιστάνας Έλον Μάσκ. Μέσα από μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «New Space», ο δημιουργός της SpaceX αποκαλύπτει ότι ο μόνος τρόπος προκειμένου η μετοίκηση στον Κόκκινο Πλανήτη να γίνει δελεαστική προς το κοινό, είναι η κατασκευή ενός οικισμού εκεί. Ο μεγαλοεπιχειρηματίας στοχεύει μάλιστα να μειώσει το κόστος του «εισιτηρίου» του ταξιδιού στον Άρη, στην τιμή μιας μέσης αμερικανικής κατοικίας – δηλαδή περίπου στα 200.000 δολάρια ή αλλιώς 180.000 ευρώ. Προκειμένου να το επιτύχει αυτό σχετικά σύντομα, σκοπεύει να δημιουργήσει το πρώτο Διαπλανητικό Μεταφορικό Σύστημα. Αυτό θα αποτελείται από ένα υβρίδιο πύραυλου-διαστημοπλοίου πολλαπλών χρήσεων που θα κινείται με τη βοήθεια 42 κινητήρων τύπου Raptor της SpaceX, οι οποίοι βρίσκονται ακόμα υπό ανάπτυξη. «Θέλω να κάνω τον Άρη να φαντάζει επιλογή. Να τον κάνω να μοιάζει σαν να είναι κάτι εφικτό στη ζωή μας» αναφέρει ο Μασκ. «Υπάρχει τρόπος και ο καθένας θα μπορούσε να πάει αν το θέλει πραγματικά». Εισιτήριο σε τιμή… κατοικίας Η χρήση των υπαρχόντων μέσων, όπως π.χ. το Apollo, εκτιμά ο ίδιος ότι θα εκτόξευαν την τιμή του εισιτηρίου για τους ταξιδιώτες του Διαστήματος στα 10 δισ. δολάρια – περίπου 9 δισ. ευρώ – κατά άτομο. «Δεν μπορεί να δημιουργηθεί ένας αυτοσυντηρούμενος πολιτισμός στον Άρη αν η τιμή του εισιτηρίου αγγίζει τα 10 δισ. δολάρια» εξηγεί ο Μασκ. «Αν καταφέρουμε να μειώσουμε σημαντικά το κόστος αυτό ώστε να προσεγγίζει π.χ. την τιμή μιας μέσης κατοικίας στις ΗΠΑ, τότε πιστεύω ότι η πιθανότητα δημιουργίας μιας αποικίας στον Κόκκινο Πλανήτη θα ήταν αρκετά υψηλή. Θεωρώ ότι θα συμβεί σίγουρα κάτι τέτοιο». «Δεν θα θέλουν όλοι να πάνε. Ωστόσο ο καθένας θα μπορούσε να στηρίξει ένα τέτοιο σχέδιο ακόμα και από άποψη κάλυψης των θέσεων εργασίας που θα προκύψουν με στόχο την κατασκευή της αποικίας» προσθέτει. Νέοι πύραυλοι, νέο όραμα Το μυστικό της μείωσης του κόστους του εισιτηρίου με προορισμό τον Άρη, σύμφωνα με τον Μασκ, βασίζεται στην ανάπτυξη μιας αποδοτικής και παράλληλα οικονομικής τεχνολογίας που στην προκειμένη περίπτωση μεταφράζεται στο υβρίδιο ενός πανίσχυρου πυραύλου-διαστημοπλοίου που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί πολλές φορές. «Αν μιλάμε για ένα μέσο που κάποιος θα μπορεί να το χρησιμοποιήσει μόνο μία φορά, τότε θα είναι υπερβολικά ακριβό με αποτέλεσμα κανείς να μην θέλει να το χρησιμοποιήσει», υποστηρίζει ο ίδιος. Οι κινητήρες τύπου Raptor της Space X, οι οποίοι βρίσκονται ακόμα υπό ανάπτυξη, αναμένεται να είναι τρεις φορές πιο ισχυροί από τους κινητήρες του πυραύλου Falcon 9 της ίδιας εταιρείας. Το φουτουριστικό υβρίδιο για τον Άρη, σύμφωνα με το όραμα του επινοητή του, θα είναι εξοπλισμένο με 42 τέτοιους κινητήρες γεγονός που θα μπορούσε να του χαρίσει τον τίτλο του πιο ισχυρού διαστημικού σκάφους στην ιστορία της ανθρωπότητας. Βάσει των υπολογισμών του Μασκ μάλιστα, ένα τέτοιο σκάφος θα μπορούσε να μεταφέρει περί το ένα εκατομμύριο ανθρώπους στον Άρη σε βάθος 50-100 ετών – δεδομένου ότι το ταξίδι αυτό δεν θα απευθύνεται στο ευρύ κοινό λόγω κόστους. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=885998

Πείραμα κινεζικού δορυφόρου ανοίγει το δρόμο στο «κβαντικό Διαδίκτυο» Λίγους μήνες μετά την εκτόξευσή του, ο πρώτος κβαντικός δορυφόρος του κόσμου, μια μεγάλη επιτυχία της Κίνας, πέτυχε ρεκόρ απόστασης στη μετάδοση κβαντικών δεδομένων, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για απαραβίαστες επικοινωνίες μέσω Διαδικτύου. O δορυφόρος Micius, ο οποίος παίρνει το όνομα ενός αρχαίου κινέζου φιλοσόφου, ουσιαστικά θέτει τις βάσεις για την ανάπτυξη δικτύων που προσφέρουν κβαντική κρυπτογράφηση. Στις κβαντικές επικοινωνίες, το μήνυμα κωδικοποιείται στις κβαντικές καταστάσεις υποατομικών σωματιδίων όπως τα φωτόνια. Σύμφωνα με μια βασική αρχή της κβαντομηχανικής, είναι αδύνατο να καταγράφει κανείς τις κβαντικές ιδιότητες ενός σωματιδίου χωρίς να τις διαταράξει. Και αυτό σημαίνει ότι ένας ωτακουστής που παρεμβάλλεται ανάμεσα στον αποστολέα και τον παραλήπτη του μηνύματος θα γινόταν αμέσως αντιληπτός. Μέχρι σήμερα, η κβαντική μετάδοση πληροφοριών δεν είναι εφικτή σε αποστάσεις μεγαλύτερες των μερικών εκατοντάδων χιλιομέτρων λόγω απώλειας φωτονίων στα δίκτυα οπτικών ινών. Ο δορυφόρος Micius, οποίος τέθηκε σε τροχιά τον Αύγουστο του 2016, αυξάνει τώρα εντυπωσιακά την εμβέλεια. Στο πρώτο σημαντικό πείραμα, του οποίου τα αποτελέσματα δημοσιεύονται στο κορυφαίο περιοδικό Science, ο δορυφόρος έδειξε ότι ζεύγη φωτονίων μπορούν να διατηρήσουν μια παράξενη κβαντική σχέση ακόμα κι αν χωρίζονται από απόσταση 1.200 χιλιομέτρων. Στην καρδιά του πειράματος βρίσκεται ένας κρύσταλλος που παράγει «πεπλεγμένα φωτόνια», φωτόνια που βρίσκονται σε ένα είδος επικοινωνίας μεταξύ τους: η αλλαγή της κβαντικής κατάστασης του ενός φωτονίου οδηγεί στην ακαριαία αλλαγή της κατάστασης και του δεύτερου, ακόμα κι αν τα σωματίδια χωρίζονται από μεγάλη απόσταση και δεν επικοινωνούν μέσω κάποιου υλικού μέσου. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε απορρίψει την ύπαρξη αυτής της διεμπλοκής, αφού δεν μπορούσε να αποδεχθεί ότι το ένα σωματίδιο επηρεάζει ακαριαία το άλλο, πιο γρήγορα κι από την ταχύτητα του φωτός. Κι όμως, τα πεπλεγμένα σωματίδια έχουν αποδειχθεί πραγματικά και μπορούν δυνητικά να χρησιμοποιηθούν ως κρυπτογραφικά κλειδιά: το ένα σωματίδιο πηγαίνει στον αποστολέα του μηνύματος και το άλλο στον παραλήπτη, έτσι ώστε μόνο αυτοί να μπορούν να διαβάσουν το μήνυμα. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται και «κβαντική τηλεμεταφορά». Η πρόκληση για τον Micius ήταν να χωρίσει ζευγάρια πεπλεγμένων φωτονίων, να μεταδώσει το ένα φωτόνιο του ζεύγους σε έναν επίγειο σταθμό στο Λιτζιάνγκ και το δεύτερο φωτόνιο σε σταθμό στο Ντελίνγκα, 1.200 μακριά από τον πρώτο σταθμό. Για να μεταδώσει τα φωτόνια ο δορυφόρος χρησιμοποίησε μια δέσμη λέιζερ που έπρεπε να εστιαστεί με ακρίβεια στους επίγειους δέκτες. Ο ίδιος ο Micius δεν θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε κβαντικές επικοινωνίες, αφού η δέσμη του δεν είναι αρκετά ισχυρή και μπορεί να ανιχνευθεί μόνο το βράδυ. Επιπλέον, ελάχιστα από τα φωτόνια που μετέδωσε (περίπου ένα ανά έξι εκατομμύρια) έγιναν δεκτά από τους επίγειους σταθμούς, αριθμός που θα έπρεπε να αυξηθεί δραστικά για οποιαδήποτε πρακτική εφαρμογή. Σε κάθε περίπτωση, η Κίνα δείχνει να καλύπτει το χαμένο έδαφος και να ανταγωνίζεται τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, που βρίσκονταν μέχρι τώρα στην πρωτοπορία των κβαντικών επικοινωνιών. Εκτός από τον κβαντικό δορυφόρο, η χώρα έχει σχέδια και για την ανάπτυξη μιας κβαντικής σύνδεσης ανάμεσα στο Πεκίνο και τη Σαγκάη, η οποία θα χρησιμοποιείται από τράπεζες και κυβερνητικές υπηρεσίες. http://www.tovima.gr/world/article/?aid=886103

Πρώτες εικόνες του Sentinel-2B που παρέχονται μέσω λέιζερ. Ο δορυφόρος Sentinel-2B, ο τελευταίος δορυφόρος του προγράμματος Copernicus, λίγο πριν την έναρξη της λειτουργικής του ζωής στο διάστημα συνδέθηκε με τον Alphasat σε απόσταση περίπου 36.000 χιλιομέτρων για να παραδώσει εικόνες της Γης λίγα μόλις λεπτά μετά τη σύλληψή τους. Η δοκιμή αυτή, η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της λειτουργίας του Sentinel-2B, περιελάμβανε τη λήψη μιας σειράς εικόνων από την Ευρώπη έως τη Βόρεια Αφρική και την αποστολή των δεδομένων σε μόλις έξι λεπτά. Αυτό το επίτευγμα δεν έγινε μόνο χάρη στην τεχνολογία αιχμής του λέιζερ, αλλά και λόγω της δυναμικής των εταιρικών συνεργασιών της ESA με τις διαστημικές βιομηχανίες και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε συνέχεια της εκτόξευσής του στις 7 Μαρτίου, ο Sentinel-2B αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία στις 15 Ιουνίου και θα παρέχει συμπληρωματικά δεδομένα με τον δίδυμό του δορυφόρο Sentinel-2A, ο οποίος παρέχει ήδη πληθώρα εικόνων υψηλής ανάλυσης για το πρόγραμμα περιβαλλοντικής παρακολούθησης Copernicus της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η αποστολή Sentinel-2 δεν παρέχει μόνο πληροφορίες για τη βελτίωση των γεωργικών πρακτικών και τη χαρτογράφηση αλλαγών στην κάλυψη γης, αλλά επίσης βοηθά στην παρακολούθηση των δασών του πλανήτη, εντοπίζει ρύπανση στις λίμνες και στα παράκτια ύδατα, και συμβάλλει στη χαρτογράφηση καταστροφών. Πολλές από αυτές τις εφαρμογές βασίζονται στην απεικόνιση της ίδιας περιοχής με γρήγορη διαδοχή δεδομένων. Οι δύο δορυφόροι Sentinel-2 του προγράμματος Copernicus περιστρέφονται σε αντίθετες πλευρές γύρω από τη Γη. Ο καθένας παρέχει εύρος κάλυψης 290 χιλιομέτρων, επομένως όταν τεθούν σε ταυτόχρονη λειτουργία θα μπορούν να απεικονίσουν την υδρόγειο κάθε πέντε ημέρες και την Ευρώπη κάθε δύο με τρεις ημέρες. Παρόλα αυτά, ορισμένες φορές απαιτούνται πληροφορίες ταχύτερα ή συνεχώς. Εδώ μπαίνει η χρήση της τεχνολογίας λέιζερ των δορυφόρων, συμπληρώνοντας το τυπικό δίκτυο επίγειων σταθμών. Όταν οι δορυφόροι Sentinel-2 βρίσκονται σε τροχιά και μετακινούνται από τον έναν πόλο στον άλλο στα 800 χιλιόμετρα ύψος, μπορούν να μεταδώσουν συνεχώς δεδομένα στη Γη, αλλά μόνο όταν περνούν πάνω από τους σταθμούς εδάφους τους στην Ευρώπη. Ωστόσο, οι γεωστατικοί δορυφόροι που βρίσκονται στα 36.000 χλμ. πάνω από τη Γη, έχουν τους επίγειους σταθμούς σε μόνιμη θέαση ώστε να μπορούν να στείλουν γρήγορα μεγάλο όγκο δεδομένων στη Γη. Για το λόγο αυτό, οι δορυφόροι Sentinel-2 είναι εξοπλισμένοι με τερματικά για τη μετάδοση δεδομένων με λέιζερ σε δορυφόρους που βρίσκονται σε γεωστατική τροχιά όπως ο Alphasat και το Ευρωπαϊκό Σύστημα Αναμετάδοσης Δεδομένων (European Data Relay System, EDRS). Οι γεωστατικοί δορυφόροι στη συνέχεια μεταβιβάζουν τα δεδομένα Sentinel-2 στους επίγειους σταθμούς. Τον ίδιο εξοπλισμό επίσης φέρουν και οι δορυφόροι Sentinel-1 του Copernicus. Ο Eric Monjoux, επικεφαλής του τμήματος εδάφους του προγράμματος Copernicus της ESA, δήλωσε ότι "Το EDRS έχει ήδη αυξήσει σημαντικά την αποστολή δεδομένων Sentinel-1 και σύντομα αναμένουμε να δούμε τα ίδια οφέλη για τα δεδομένα Sentinel-2". Εκτός από το γεγονός ότι είναι ένα αξιόλογο τεχνολογικό επίτευγμα, το νέο αυτό σύστημα οφείλεται επίσης στη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα μεταξύ ESA και βιομηχανίας. Η τελευταία αυτή δοκιμή ανοίγει το δρόμο για ακόμα μεγαλύτερες ευκαιρίες για την Ευρωπαϊκή Ένωση, που είναι ο βασικός πελάτης του EDRS, ώστε να έχει πρόσβαση, εξαιρετικά γρήγορα, σε μεγάλους όγκους δεδομένων για υπηρεσίες που βελτιώνουν την καθημερινή ζωή και προστατεύουν το περιβάλλον. Ο διευθυντής του συστήματος Sentinel-2 της ESA, Omar Sy, δήλωσε ότι "Η σύνδεση με λέιζερ είναι κάτι σαν μια οπτική ίνα στον ουρανό που μπορεί να συνδέσει τους δορυφόρους Sentinel-2 με την Ευρώπη μέσω γεωστατικών δορυφόρων". "Η δοκιμή, η οποία οφείλεται στη συνεργασία μεταξύ των ομάδων της ESA, του Γερμανικού Κέντρου Διαστημικών Επιχειρήσεων Oberpfaffenhofen, της Tesat, της Airbus και του Inmarsat, έδειξε ότι όλα λειτουργούν καλά". "Αυτό σημαίνει ότι μόλις ολοκληρωθούν όλες οι απαραίτητες ενέργειες, ο Sentinel-2B θα μπορεί να στείλει τεράστιο όγκο δεδομένων σε μερικά μόνο λεπτά μέσω του ‘SpaceDataHighway’ του EDRS, το οποίο είναι το πρώτο οπτικό δορυφορικό δίκτυο επικοινωνιών στον κόσμο σε γεωστατική τροχιά" http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/08/Sentinel-2_transmitting_data_by_laser http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Prhotes_eikhones_toy_Sentinel-2B_poy_parhechontai_mheso_lheizer

Ακρόπολη και Πνύκα σε ιαπωνικό ντοκιμαντέρ για τον αστεροειδή «Ψυχή 16» Είναι μεταλλικός, αλλά με… Ψυχή. Πρόκειται για τον αστεροειδή «Ψυχή 16» («Psyche 16»), αποτελούμενος εξ ολοκλήρου από νικέλιο και σίδηρο, ο οποίος έγινε παγκόσμια γνωστός πριν λίγους μήνες όταν η NASA ανακοίνωσε την αποστολή διαστημικού σκάφους για την εξερεύνησή του. Γιατί, όμως, ένας μοναδικός στο είδος του αστεροειδής απασχόλησε πρόσφατα τα μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου; Για τις ανάγκες παραγωγής ενός ιαπωνικού ντοκιμαντέρ. Συγκεκριμένα, ο τηλεοπτικός σταθμός NHK της Ιαπωνίας ζήτησε άδεια κινηματογράφησης στην Ακρόπολη και στην Πνύκα για τις ανάγκες επεισοδίου που θα προβληθεί στην εκπομπή «COSMIC FRONT». Όπως αναφέρθηκε στη συνεδρίαση, το ντοκιμαντέρ στοχεύει στην παρουσίαση των επιτευγμάτων της παγκόσμιας σύγχρονης αστρονομίας, μέσω επισκέψεων σε διάφορα σημεία ανά τον κόσμο. Το συγκεκριμένο επεισόδιο είναι αφιερωμένο στην αποστολή της NASA, που θα ξεκινήσει το 2022 με σκοπό να εξερευνήσει τον τεράστιο μεταλλικό αστεροειδή, γνωστό ως Psyche 16, ο οποίος πιστεύεται ότι αποτελείται από υλικό παρόμοιο με τον πυρήνα της Γης. Στις λήψεις, που θα γίνουν και στην Κεφαλλονιά, θα συμμετάσχει ο Δρ Ίαν Σάντερς από το Κολλέγιο Τρίνιτι του Δουβλίνου, το οποίο ειδικεύεται στη μελέτη των αστεροειδών. Μετά τις θετικές εισηγήσεις της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αθηνών και της αρμόδιας Διεύθυνσης Μουσείων του Υπουργείου Πολιτισμού, τα μέλη του ΚΑΣ συναίνεσαν ομόφωνα στην παραχώρηση άδειας κινηματογράφησης στους παραπάνω αρχαιολογικούς χώρους, με τους συνήθεις όρους και με την καταβολή των νόμιμων τελών. Οι λήψεις θα γίνουν τον Ιούνιο, ενώ το επεισόδιο θα προβληθεί από τον ιαπωνικό σταθμό τον Οκτώβριο. Αρχικά, η αποστολή της NASA είχε προγραμματιστεί για το 2023, με το ομώνυμο με τον αστεροειδή διαστημόπλοιο να καταφθάνει στον προορισμό του, όπως είχε υπολογιστεί, το 2030. Τα πράγματα όμως άλλαξαν και οι δύο… ψυχές αναμένεται να συναντηθούν τέσσερα χρόνια νωρίτερα, το 2026. Κύριοι στόχοι της αποστολής είναι να γίνουν κατανοητά τα δομικά στοιχεία των πλανητικών σχηματισμών και να ερευνηθεί από κοντά ένας εντελώς νέος και άγνωστος τύπος κόσμου. Πιο συγκεκριμένα, η αποστολή θα επιδιώξει να μάθει την ηλικία του αστεροειδούς, με τι μοιάζει η επιφάνεια του, αν πρόκειται για τον πυρήνα ενός πρώιμου πλανήτη κι αν σχηματίστηκε με παρόμοιο τρόπο με τον πυρήνα της Γης. http://news.in.gr/culture/article/?aid=1500149409