Δροσος Γεωργιος

Μικρόβια μαθουσάλες σε σπηλιά… X-files. Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν μέσα σε γιγάντιους κρυστάλλους των μεξικανικών σπηλαίων Νάϊκα μικροοργανισμούς που κάποιοι εξ αυτών έχουν ηλικία έως 50.000 ετών. Οι μικροοργανισμοί-μαθουσάλες βρίσκονταν σε αδρανή κατάσταση, αλλά οι επιστήμονες τους ξαναζωντάνεψαν επί τόπου και στο εργαστήριο. Η γενετική ανάλυσή τους έδειξε ότι είναι αρκετά διαφορετικοί από άλλους μικροοργανισμούς που ήδη υπάρχουν στις γενετικές βάσεις δεδομένων. Η επιβίωση μορφών ζωής για τόσο καιρό και τόσο βαθιά στη γη δείχνει πόσο ικανή είναι η ζωή να προσαρμόζεται και στα πιο δύσκολα περιβάλλοντα, κάτι που μπορεί να συμβαίνει και σε άλλους πλανήτες. Η ανακάλυψη έγινε από επιστήμονες με επικεφαλής την δρ. Πενέλοπε Μπόστον, τη νέα διευθύντρια του Ινστιτούτου Αστροβιολογίας της NASA και η ανακοίνωση έγινε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης. Στα βαθιά σπήλαια Νάϊκα στο βόρειο Μεξικό, ψηλά όσο οι καθεδρικοί ναοί, τα οποία για πρώτη φορά άνοιξαν μεταλλωρύχοι πριν από ένα αιώνα περίπου, αλλά πλέον τα έχουν εγκαταλείψει, η θερμοκρασία φθάνει τους 40 έως 60 βαθμούς Κελσίου, ενώ παράλληλα υπάρχει μεγάλη υγρασία και απόλυτο σκοτάδι. Για να ζήσουν τα ακραιόφιλα μικρόβια, καθώς δεν υπάρχει φως, πρέπει να περιορισθούν σε χημειοσύνθεση, δηλαδή να παράγουν την αναγκαία γι' αυτά ενέργεια μέσω χημικών αντιδράσεων με τα πετρώματα μέσα στα οποία είναι εγκλεισμένα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το «σπίτι» τους είναι θεαματικοί κρύσταλλοι από γύψο, μήκους αρκετών μέτρων. Οι επιστήμονες -που δεν άντεχαν να μείνουν μέσα στα σπήλαια για παραπάνω από 20 λεπτά κάθε φορά λόγω της αφόρητης ζέστης- κατάφεραν να τρυπήσουν αυτούς τους κρυστάλλους και να πάρουν δείγματα από το εσωτερικό τους, όπου βρήκαν 40 διαφορετικά είδη βακτηρίων, ιών και μιας άλλης ξεχωριστής κατηγορίας μικροοργανισμών, των αρχαίων. Θα ακολουθήσουν περαιτέρω εργαστηριακές μελέτες και η σχετική επιστημονική δημοσίευση σε περιοδικό. Οι περισσότεροι αστροβιολόγοι υποπτεύονται ότι αν υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες και δορυφόρους, αυτή θα επιβιώνει κάτω από την επιφάνεια, με χημειοσυνθετικό τρόπο, όπως τα μεξικανικά μικρόβια, κυρίως για να προστατευθούν από την ηλιακή και κοσμική ακτινοβολία. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=863109

Μια πιθανή λύση στο κοσμολογικό πρόβλημα του λιθίου. O George Gamow το 1946 για πρώτη φορά πρότεινε [Phys. Rev., 70, 572, 1946: “Expanding Universe and the Origin of Elements”] τις βασικές ιδέες που θεμελιώνουν την θεωρία της θερμής Μεγάλης Έκρηξης – το πλέον αποδεκτό κοσμολογικό μοντέλο του σύμπαντος σήμερα. Σύμφωνα με τον Gamow το σύμπαν επεκτάθηκε από μια κατάσταση πολύ μεγάλης πυκνότητας στην οποία κυριαρχούσε η ακτινοβολία. Η θεωρία επιβεβαιώθηκε με την παρατήρηση της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου από τους Penzias και Wilson το 1965, την συνεχώς αναπτυσσόμενη γνώση μας σχετικά με την δομή μεγάλης κλίμακας του σύμπαντος και τις παρατηρούμενες αρχέγονες αφθονίες των ελαφρών στοιχείων στη φύση: υδρογόνο, ήλιο και λίθιο. Το θεωρητικό μοντέλο που εξηγεί ποιοτικά και ποσοτικά τον σχηματισμό και την αφθονία των ελαφρών πυρήνων κατά τη διάρκεια των πρώτων λεπτών της Μεγάλης Έκρηξης συνήθως αναφέρεται με τα αρχικά ΒΒΝ (Big Βang Νucleosynthesis – Πυρηνοσύνθεση Μεγάλης Έκρηξης). Η σύνθεση των πυρήνων άρχισε 3 λεπτά μετά την Μεγάλη Έκρηξη και ολοκληρώθηκε μισή ώρα αργότερα, όταν σταμάτησαν να πραγματοποιούνται οι πυρηνικές αντιδράσεις εξαιτίας της πτώσης της θερμοκρασίας και της πυκνότητας του διαστελλόμενου σύμπαντος. Μόνο οι ελαφρότεροι πυρήνες 2Η, 3He, 4He και 7Li σχηματίστηκαν σε σημαντικές ποσότητες κατά την διάρκεια της αρχέγονης πυρηνοσύνθεσης και αυτά τα κατάλοιπα αποτελούν σήμερα ένα μοναδικό παράθυρο προς τις πρώτες στιγμές του σύμπαντος. Η σύγκριση των ποσοτήτων που υπολογίζει η θεωρία BBN βρίσκεται σε εκπληκτική συμφωνία με τις ποσότητες που δίνει η παρατηρησιακή αστρονομία, με εξαίρεση το λίθιο. Η τιμή της αφθονίας του λιθίου που υπολογίζει η θεωρία της πυρηνοσύνθεσης είναι περίπου 3 φορές μεγαλύτερη από εκείνη που δίνουν οι παρατηρήσεις της αστρονομίας. Η απόκλιση αυτή ονομάζεται «κοσμολογικό πρόβλημα του λιθίου». Οι προσπάθειες που έγιναν κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών για να λυθεί το πρόβλημα του λιθίου απέβησαν άκαρπες, υποδεικνύοντας την παρουσία της νέας φυσικής κατά την διάρκεια της αρχέγονης πυρηνοσύνθεσης. Στους μέχρι τώρα θεωρητικούς υπολογισμούς πυρηνοσύνθεσης, οι ταχύτητες των πυρήνων θεωρούνταν ότι περιγράφονται από την κλασική κατανομή Maxwell-Boltzmann. Υπενθυμίζεται ότι η κατανομή Maxwell-Boltzmann περιγράφει τις ταχύτητες των σωματιδίων ενός ιδανικού αερίου σε θερμοδυναμική ισορροπία. Ωστόσο αξίζει να αναρωτηθούμε: μήπως κατά την εξαιρετικά περίπλοκη και πολύ γρήγορη διαστολή του θερμού πλάσματος στα πρώτα λεπτά της Μεγάλης Έκρηξης οι ταχύτητες των πυρήνων δεν ακολουθούν την κλασική κατανομή Maxwell-Boltzmann; Αυτό ακριβώς υποθέτουν οι Hou et al στην πρόσφατη δημοσίευση με τίτλο «Non-extensive Statistics Solution to the Cosmological Lithium Problem» όπου εξετάζεται η περίπτωση να μην ισχύει στατιστική Maxwell-Boltzmann κατά την διάρκεια της πυρηνοσύνθεσης, αλλά η στατιστική Tsallis (διατυπώθηκε από τον Κωνσταντίνο Τσάλλη) και μπορεί να περιγράψει εξελισσόμενα συστήματα που δεν βρίσκονται σε ισορροπία. https://en.wikipedia.org/wiki/Constantino_Tsallis Εφαρμόζοντας στους θεωρητικούς υπολογισμούς τους την στατιστική Tsallis, οι Hou et al διαπίστωσαν ότι η προκύπτουσα αφθονία του λιθίου, βρίσκεται σε εξαιρετική συμφωνία με την τιμή που δίνει η παρατηρησιακή αστρονομία. Φαίνεται λοιπόν ότι εφαρμογή μιας νέας στατιστικής στις κατανομές των ταχυτήτων των πυρήνων που παίρνουν μέρος στην αρχέγονη πυρηνοσύνθεση να λύνει «κοσμολογικό πρόβλημα του λιθίου» – χωρίς να απαιτείται νέα φυσική, πέραν του καθιερωμένου προτύπου των στοιχειωδών σωματιδίων. http://physicsgg.me/2017/02/19/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%b9%ce%b8%ce%b1%ce%bd%ce%ae-%ce%bb%cf%8d%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%80%cf%81%cf%8c%ce%b2%ce%bb/

Τι θα βλέπει ο τεράστιος ανιχνευτής του επιταχυντή ILC Το βίντεο που ακολουθεί δημιουργήθηκε από τον Rey Hori και μας δείχνει τι θα συμβαίνει όταν στον Διεθνή Γραμμικό Επιταχυντή (ILC) θα συγκρούονται ηλεκτρόνια με ποζιτρόνια. Η σύγκρουση γίνεται στο εσωτερικό ενός μεγάλου ανιχνευτή σωματιδίων (ILD). Όταν αυτός ο ανιχνευτής κατασκευαστεί θα έχει περίπου 16 μέτρα ύψος και 14 μέτρα μήκος – λίγο μικρότερος από τους ανιχνευτές του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN, αλλά εξίσου εντυπωσιακός. Στο βίντεο βλέπουμε την σύγκρουση ηλεκτρονίου – ποζιτρονίου και τα προϊόντα που παράγονται απ’ αυτή: ένα μποζόνιο Ζ και ένα μποζόνιο Χιγκς, τα οποία διασπώνται σε ένα ζεύγος μιονίου-αντιμιονίου και ένα ζεύγος b και αντι-b κουάρκ, αντίστοιχα, κ.ο.κ. http://physicsgg.me/2017/02/17/%cf%84%ce%b9-%ce%b8%ce%b1-%ce%b2%ce%bb%ce%ad%cf%80%ce%b5%ce%b9-%ce%bf-%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%ae%cf%82-%cf%84%ce%bf/

Σωματιδιακή Φυσική χωρίς επιταχυντές. Όταν ακούμε για την Φυσική των Σωματιδίων, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μας είναι τεράστιοι επιταχυντές και υψηλές ενέργειες. Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν αρκετές προτάσεις για πειράματα σε χαμηλές ενέργειας, διαμέσου των οποίων είναι δυνατή η αναζήτηση νέων σωματιδίων, νέων δυνάμεων, αλλά και της σκοτεινής ύλης, με έναν τρόπο συμπληρωματικό των αντίστοιχων ερευνών με μεγάλους επιταχυντές. Η Ασημίνα Αρβανιτάκη, σε ομιλία της που δόθηκε στο Caltech, προτείνει δυο διαφορετικά πειράματα για την αναζήτηση ενός τύπου σωματιδίων Σκοτεινής Ύλης που προκύπτουν μέσα από την Θεωρία των Χορδών. Στη Θεωρία των Χορδών οι θεμελιώδεις σταθερές, όπως η μάζα του ηλεκτρονίου ή το φορτίο, προσδιορίζονται από πεδία που είναι γνωστά ως moduli. Όταν αυτά τα πεδία αποτελούν την Σκοτεινή Ύλη του σύμπαντός μας, αναγκάζουν τις θεμελιώδεις σταθερές να ταλαντώνονται με μια συχνότητα που καθορίζεται από την μάζα της Σκοτεινής Ύλης. Για συχνότητες μικρότερες από 1 Hz τα ατομικά ρολόγια με την «τερατώδη» ευαισθησία τους θα μπορούσαν να συλλάβουν αυτές τις ταλαντώσεις. Για συχνότητες μεγαλύτερες από 1 Hz, η Σκοτεινή Ύλη θα μπορούσε να διεγείρει ακουστικούς τρόπους ταλάντωσης σε ανιχνευτές συντονισμού μάζας, οι οποίοι αρχικά σχεδιάστηκαν για να ανιχνεύσουν βαρυτική ακτινοβολία από αστροφυσικές πηγές. Πρόκειται για δυο είδη πειραμάτων. χωρίς επιταχυντές, τα οποία θα βοηθήσουν στην αναζήτηση του συγκεκριμένου τύπου Σκοτεινής Ύλης στο εγγύς μέλλον. http://physicsgg.me/2017/02/19/%ce%b1%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%af%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%cf%81%ce%b2%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%84%ce%ac%ce%ba%ce%b7-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9/

"Soyuz-U"-«Progress MS-05» Στις 19 του Φλεβάρη, 2017 οι ειδικοί στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ συναρμολογησαν το φερινγκ εκτόξευσης του οχήματος (LV) "Soyuz-U" με το φορτίο μεταφοράς οχήματος (THC) «Πρόοδος MS-05." http://www.roscosmos.ru/23257/ H SpaceX ανέβαλε ιστορική εκτόξευση από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι. H SpaceX ανέβαλε την τελευταία στιγμή την εκτόξευση που ήταν προγραμματισμένη για το απόγευμα του Σαββάτου από την ιστορική εξέδρα του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι, στη Φλόριντα, από όπου ξεκίνησαν σχεδόν όλες οι αποστολές του προγράμματος Apollo. H εκτόξευση ήταν προγραμματισμένη για τις 17:01 το απόγευμα του Σαββάτου, όμως οι υπεύθυνοι της SpaceX αποφάσισαν να την ακυρώσουν μόλις 13 δευτερόλεπτα πριν, λόγω «ανωμαλίας» που εντοπίστηκε στο δεύτερο στάδιο του πυραύλου Falcon 9. Το επόμενο «παράθυρο» για την εκτόξευση είναι την Κυριακή στις 16:38. Ο Falcon 9 πρόκειται να μεταφέρει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μία διαστημική κάψουλα Dragon γεμάτη με εφόδια και επιστημονικό εξοπλισμό. Η αποστολή έχει την κωδική ονομασία CRS-10. «Ιστορική αποστολή» Η NASA είχε κατασκευάσει δύο εξέδρες εκτόξευσης για το πρόγραμμα Apollo: την 39Α και την 39Β. Η πρώτη χρησιμοποιήθηκε σχεδόν για όλες τις προσεδαφίσεις στη Σελήνη (εκτός του Apollo 10), καθώς στις περισσότερες αποστολές των διαστημικών λεωφορείων. Μετά τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων, το 2011, η NASA αποφάσισε ότι χρειάζεται μόνο μία από τις δύο εξέδρες. Έτσι, μίσθωσε την 39Α στην SpaceX. Η εταιρία του Έλον Μασκ είχε σκοπό να χρησιμοποιήσει την ιστορική εξέδρα αργότερα, για τις εκτοξεύσεις του επερχόμενου πανίσχυρου πυραύλου Falcon Heavy, καθώς και για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές. Παρόλα αυτά, μετά το ατύχημα της 1ης Σεπτεμβρίου 2016, η εξέδρα εκτόξευσης της SpaceX στη Φλόριντα υπέστη σοβαρές ζημιές. Έτσι η εταιρεία αποφάσισε να ξαναθέσει σε ενεργό υπηρεσία την 39Α, συντομότερα από ό,τι προγραμμάτιζε. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500130077 «Laugh Star», το πρώτο έργο τέχνης που δημιουργείται στο διάστημα. Ένας τρισδιάστατος εκτυπωτής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, που δεν «υπακούει» στους νόμους της βαρύτητας. Ένας σύγχρονος καλλιτέχνης, ο Ισραηλινός Eyal Gever και η Made in Space Inc. της NASA. «Παιδί» τους, το «Laugh Star», το πρώτο έργο τέχνης που δημιουργήθηκε στο διάστημα. Ναι, η τέχνη επεκτείνεται σε καινούργια πεδία. Τούτη τη φορά ταξιδεύει πέρα από τα σύνορα του πλανήτη Γη. Δεν είναι η πρώτη φορά που έργα τέχνης εστάλησαν στο διάστημα – μεταξύ αυτών, έργα του Andy Warhol και τουDamien Hirst – αλλά το γλυπτό του Eyal Gever είναι το πρώτο έργο τέχνης ενός «γήινου» που δεν φιλοτεχνήθηκε στην επιφάνεια της Γης! Ο Gever θεώρησε ταιριαστό να σχεδιάσει το γλυπτό του έχοντας ως θέμα το γέλιο ως σύμβολο της θετικής στάσης του ανθρώπου να εκτοξευθεί στο διάστημα. «Οι παλαιότερες ζωγραφιές στα σπήλαια ήταν ζωγραφιές χεριών, που ήταν ένας τρόπος δήλωσης και διακήρυξης της παρουσίας του ανθρώπου. Το #laugh είναι η εκδοχή αυτού, τον 21ο αιώνα. Μια μαθηματικά ακριβής περίκλειση του ανθρώπινου γέλιου, η οποία, απλά, πλέει στο διάστημα, περιμένοντας να την ανακαλύψει κάποιος» εξηγεί ο Eyal Gever στο Designboom. Στο πρότζεκτ δόθηκε η ονομασία «#laugh». Είναι μια εφαρμογή iOS, την οποία δημιούργησε ο Ισραηλινός καλλιτέχνης, και η οποία μας επιτρέπει να ηχογραφήσουμε το γέλιο μας και να στείλουμε σε αυτόν το ηχητικό αρχείο. Η εφαρμογή οπτικοποιεί – σε τρεις διαστάσεις – τα ηχητικά κύματα, η οπτικοποίηση έχει το όνομα «Laugh Star», εμείς, ως χρήστες μπορούμε να δούμε και ν' ακούσουμε όλα όσα έχει λάβει ο Gever, και να ψηφίσουμε την προτίμησή μας. Συμμετείχαν περισσότεροι από 100.000 και σε κάθε τρισδιάστατα εκτυπωμένο γλυπτό γέλιου δόθηκε το σχήμα ενός δαχτυλιδιού. Το πιο δημοφιλές γέλιο εκτυπώθηκε στον τρισδιάστατο εκτυπωτή, στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, και εκτοξεύθηκε στο διάστημα. «Είναι σημαντικό να δει ο κόσμος ότι η τεχνολογία και η τέχνη δεν είναι ανεξάρτητες η μία από την άλλη» είπε στο Designboom ο διευθύνων σύμβουλος της Made in Space Inc. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5426974/laugh-star-to-prwto-ergo-texnhs-poy-dhmioyrgeitai-sto-diasthma/

«Progress MS-05» Οι ειδικοί της "Ενέργεια" (μέρος του "Roskosmos") κατά την επιθεώρηση στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ επεβλεψαν την ρίκνωση φέρινγκ στο όχημα εκτόξευσης της μεσαίας τάξης "Soyuz-U" στην νέα σειρά "Progress MS-05» Η εκτόξευση του TGK "Πρόοδος MS-05» στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έχει προγραμματιστεί για τις 22 Φλεβάρη του 2017 στις 8:58 MSK. Το πλοίο θα παραδώσει στον ISS περίπου 2,5 τόνους φορτίου, συμπεριλαμβανομένου του ξηρού φορτίου, δεξαμενές καυσίμων συνδυασμένο σύστημα πρόωσης και το σύστημα ανεφοδιασμού, το νερό και συμπιεσμένα αέρια. Το Στεγνό φορτιο έχει τεθεί στις 7 Φεβρουαρίου. Στη μύτη του φέρινγκ του οχήματος εκτόξευσης επικολλάται το λογότυπο για την 110η επέτειο από τη γέννηση του SP Korolev. http://www.energia.ru/ru/iss/iss50/progress_ms-05/photo_02-17.html Η Γενιά του Διαστήματος δίνει ραντεβού στην Αθήνα. Το Space Generation Advisory Council (SGAC), διεθνής μη κερδοσκοπική οργάνωση που λειτουργεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για την προώθηση της εξερεύνησης του διαστήματος και την προσέλκυση νέων μελών στη διαστημική κοινότητα, οργανώνει την 1η ευρωπαϊκή τοπική εκδήλωση στις 17 και 18 Φεβρουαρίου στην Αθήνα. To SG[Greece] έχει στόχο να φέρει νέους 18-35 ετών σε επαφή με μέλη της ελληνικής διαστημικής βιομηχανίας, της ακαδημαϊκής κοινότητας, κρατικούς αξιωματούχους, καθώς και εκπροσώπους του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Στην ανοιχτή εκδήλωση της Παρασκευής θα μιλήσουν μεταξύ άλλων ο Σταμάτης Κριμιζής, επικεφαλής πολυάριθμων διαστημικών αποστολών της NASA, ο ιταλός αστροναύτης της ESA Λούκα Παρμιτάνο και ο Παντελής Πουλάκης, μηχανικός της αποστολής ExoΜars της ESA. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο κεντρικό αμφιθέατρο του Ιδρύματος Ευγενίδου, Λεωφόρος Συγγρού 387 στο Παλαιό Φάληρο, στις 18:30 και θα μεταφράζεται ταυτόχρονα στα ελληνικά και στην ελληνική νοηματική γλώσσα Το SGAC προσκαλεί φοιτητές και νέους επαγγελματίες να συμμετέχουν στο workshop της επόμενης μέρας (18 Φεβρουαρίου στις 09:00 π.μ.) στο χώρο του si-Cluster “α2-innohub”, Λεωφόρος Κηφισίας 44 στο Μαρούσι. Νέοι και νέες θα ενημερωθούν περαιτέρω για τη λειτουργία και τις ευκαιρίες του διαστημικού τομέα και θα συμμετέχουν στην έκφραση ιδεών για την ανάπτυξη του χώρου αυτού, υπό την καθοδήγηση ειδημόνων Το SG[Greece] υποστηρίζεται από φορείς όπως η ESA, η Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας, το si-cluster, το Διεθνές Πανεπιστήμιο Διαστήματος (ISU), η εταιρεία SPARC GP, η εταιρεία OHB, το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το εργαστήριο Transformable-Intelligent Environments του Πολυτεχνείου Κρήτης, το Ινστιτούτο Αεροδιαστημικής Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου του Νόττιγχαμ, το Ολύμπιο Κέντρο Αστροφυσικής, το Libre Space Foundation, το ελληνικό Master in Space Science Technology and Applications και η Ελληνική Αστρονομική Εταιρεία Η ομιλία στις 17/02 στο Ευγενίδειο Ίδρυμα είναι ανοιχτή στο κοινό. Προεγγραφή απαιτείται για το workshop στις 18/02 στο χώρο του α2-innohub. Περισσότερες πληροφορίες είναι διαθέσιμες στο δικτυακό τόπο της εκδήλωσης. http://spacegeneration.org/event/sg-greece2017.html http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500129149

Επιστροφή των ΗΠΑ στη Σελήνη επί θητείας Τραμπ; Η νέα αμερικανική κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να επισπεύσει την εκτόξευση μιας επανδρωμένης αποστολής γύρω από τη Σελήνη για το 2018, πριν λήξει η θητεία Τραμπ και πολύ νωρίτερα από ό,τι προβλέπει το αρχικό χρονοδιάγραμμα. Ο προσωρινός διοικητής της NASA Ρόμπερτ Λάιτφουτ ζήτησε από την υπηρεσία να εξετάσει το κατά πόσον είναι δυνατόν να παραλείψει μια δοκιμαστική εκτόξευση χωρίς πλήρωμα και να προχωρήσει απευθείας σε μια επανδρωμένη αποστολή σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι. Η NASA έμεινε χωρίς σκάφος για επανδρωμένες αποστολές με τον παροπλισμό των γερασμένων διαστημικών λεωφορείων το 2011, και σήμερα εξαρτάται από τα ρωσικά Soyuz για τις αποστολές αμερικανών αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι ΗΠΑ αναπτύσσουν τώρα τον πύραυλο βαρέων-βαρών SLS, με τον οποίο θα εκτοξεύεται η επανδρωμένη κάψουλα Orion. Σύμφωνα με το ισχύον χρονοδιάγραμμα, η πρώτη δοκιμαστική πτήση του συστήματος SLS-Orion θα πραγματοποιηθεί το 2018, με το Orion να τίθεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη σε μια πτήση τριών εβδομάδων. Η επανδρωμένη αποστολή γύρω από τη Σελήνη θα ακολουθούσε χρόνια αργότερα, όχι νωρίτερα από το 2021, μετά τη λήξη της θητείας Τραμπ. «Θα ήθελα να ακούσω από εσάς για τη δυνατότητα επίσπευσης της πρώτης επανδρωμένης αποστολής» έγραψε ο Λάιτφουτ σε υπόμνημα προς τους εργαζομένους της NASA. Σε γενικές γραμμές, θα ήταν ασυνήθιστο να μην υπάρξουν δοκιμαστικές, μη επανδρωμένες πτήσεις για ένα νέο σύστημα εκτόξευσης. Πάντως το πρώτο διαστημικό λεωφορείο μετέφερε αστροναύτες στην πρώτη εκτόξευσή του το 1981. Μέχρι στιγμής, η κυβέρνηση Τραμπ δεν έχει προτείνει μόνιμο νέο διοικητή για τη NASA, ούτε έχει παραθέσει τα σχέδιά της για την υπηρεσία. Σύμφωνα με την Washington Post, το σχέδιο επίσπευσης της αποστολής στη Σελήνη ίσως είναι μια προσπάθεια της νέας κυβέρνησης να προλάβει μια αντίστοιχη επανδρωμένη αποστολή της Κίνας την επόμενη δεκαετία. http://physicsgg.me/2017/02/16/%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%86%ce%ae-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b7%cf%80%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%af-%ce%b8%ce%b7%cf%84%ce%b5%ce%af/

Κι όμως η Γη έχει 7 ηπείρους. Η Γη δεν έχει αποκαλύψει όλα της τα μυστικά ακόμη. Σύμφωνα με μια πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα, έχει μία κρυφή ήπειρο που ονομάζεται «Zealandia», κρύβεται στον Ειρηνικό Ωκεανό και συνδέεται με την Νέα Ζηλανδία. Μια ομάδα 11 ερευνητών διαπίστωσαν πως η Νέα Ζηλανδία και η Νέα Καληδονία είναι στην πραγματικότητα μέρος μιας τεράστιας πλάκας 4,9 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων και είναι ανεξάρτητη από την Αυστραλία. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε από την Γεωλογική Εταιρεία της Αμερικής, διαπίστωσε πως η περιοχή είναι κατά 94% βυθισμένη, κυρίως ως αποτέλεσμα της αραίωσης του φλοιού πριν την διάσπαση της πελώριας ηπείρου. «Η επιστημονική αξία της ταξινόμησης της Zealandia ως ήπειρος, είναι πολύ μεγαλύτερη από ένα ακόμη όνομα στον κατάλογο» έγραψαν οι επιστήμονες. «Το γεγονός πως μια ήπειρος μπορεί να βυθιστεί ακόμη άθραυστη, την καθιστά ως ένα χρήσιμο μέλος στην εξερεύνηση της συνοχής και της διάσπασης του ηπειρωτικού φλοιού». Η ομάδα λέει επίσης πως θα πρέπει να θεωρείται ήπειρος, παρά το γεγονός πως στο παρελθόν μία θεωρία έλεγε πως ήταν ουσιαστικά μια συλλογή από ηπειρωτικά νησιά και θραύσματα. Με τη Zealandia, ο αριθμός των ηπείρων πλέον φτάνει τους επτά, δεδομένου πως η Ευρώπη και η Ασία υπολογίζεται ως μία γιγάντια ήπειρο που ονομάζεται «Ευρασία». Το πάχος του φλοιού της Zealandia κυμαίνεται από 10 έως 30 χιλιόμετρα και έχει περίπου το μέγεθος της Ινδίας. Πιστεύεται ότι αποκόπηκε από την Ανταρκτική περίπου πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια και στη συνέχεια από την Αυστραλία πριν από 80 εκατομμύρια χρόνια. http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/ki_omos_h_gi_exei_7_ipeirous_ereunites_apokalyptoun_tin_zealandia-64968878/

Ανιχνεύθηκαν οργανικές ουσίες στον πλανήτη-νάνο Δήμητρα. Το διαστημικό σκάφος Dawn (Αυγή) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) εντόπισε για πρώτη φορά πάνω στον νάνο πλανήτη Δήμητρα οργανικά μόρια που περιέχουν άνθρακα και αποτελούν τους θεμελιώδεις λίθους της ζωής στη Γη. Οι οργανικές ουσίες φαίνεται να έχουν σχηματισθεί στον ίδιο τον πλανήτη και να μην προέρχονται από πτώσεις αστεροειδών ή κομητών. Επιπλέον, οι επιστήμονες δεν αποκλείουν την πιθανότητα η Δήμητρα να διαθέτει έναν υπόγειο ωκεανό, πράγμα που αυξάνει την πιθανότητα να φιλοξενούσε κάποιας μορφής ζωή στο παρελθόν (ή και στο παρόν). Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Μαρία Κριστίνα Ντε Σάνκτις του Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ιταλίας στη Ρώμη, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science» [Localized aliphatic organic material on the surface of Ceres], δήλωσαν ότι η Δήμητρα εμφανίζει ομοιότητες με τους δορυφόρους Ευρώπη και Εγκέλαδο. http://science.sciencemag.org/content/355/6326/719 Είναι η πρώτη σίγουρη ανακάλυψη οργανικών μορίων σε σώμα που βρίσκεται στην μεγάλη ζώνη αστεροειδών μεταξύ ‘Αρη και Δία. Η Δήμητρα είναι το μεγαλύτερο σώμα σε αυτή τη ζώνη. Τέτοια οργανικά μόρια έχουν μέχρι σήμερα βρεθεί σε μετεωρίτες και αστεροειδείς. Οι οργανικές ουσίες στη Δήμητρα είναι κυρίως συγκεντρωμένες σε μια περιοχή έκτασης περίπου 1.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ιδίως στους κρατήρες Ερνουτέτ και Ιναμαχάρι. Προς το παρόν, οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν την ακριβή χημική σύσταση αυτών των οργανικών μορίων. Έχοντας ολοκληρώσει σχεδόν δύο χρόνια παρατηρήσεων στη Δήμητρα, το Dawn -που εκτοξεύθηκε το 2007- κινείται σήμερα σε μια ελλειπτική τροχιά σε ύψος 7.520 έως 9.350 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του νάνου πλανήτη. Στις 23 Φεβρουαρίου θα μετακινηθεί σε μια νέα τροχιά σε ύψος περίπου 20.000 χιλιομέτρων. Το Dawn αρχικά μελέτησε την μικρότερη Εστία (2011-12) που έχει διάμετρο 530 χιλιομέτρων και στη συνέχεια επισκέφθηκε στη Δήμητρα που έχει διάμετρο 950 χιλιομέτρων. Έτσι, έγινε η πρώτη στην ιστορία διαστημοσυσκευή, η οποία τέθηκε σε τροχιά γύρω από δύο διαφορετικά ουράνια σώματα πέρα από τη Σελήνη. Μεταξύ άλλων, έχει ανακαλύψει στη Δήμητρα ένα μεγάλο ηφαίστειο πάγου ύψους τεσσάρων χιλιομέτρων. http://physicsgg.me/2017/02/17/%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%8d%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%ce%bf%cf%81%ce%b3%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%af%ce%b5%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%bb/

«Progress MS-05" Ειδικοί της RSC «Energia» (μέρος του "Roskosmos") στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ πραγματοποιούν με επιτυχία πολύπλοκες εργασίες κατασκευής για την προσάρτηση των οχημάτων φορτίου (THC) «Πρόοδος MC-05" με το διαμέρισμα μεταφοράς. Στις 22η Φεβρουαρίου, 2017 στις 8:58:33 MSK απο το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ έχει προγραμματιστεί εκτόξευσης του "Soyuz-U» με το φορτηγό πλοίο μεταφοράς "Πρόοδος MS-05» στο πλαίσιο του προγράμματος ISS. Η εκτόξευση του διαστημικου σκάφους «Progress MS-05" με τον φορέα πύραυλο "Soyuz-U" στην επίσημη ιστοσελίδα http://www.roscosmos.ru/317/ http://www.energia.ru/ru/iss/iss50/progress_ms-05/photo_02-16.html Χρονοδιαγραμα για το προγραμμα ISS Στην Roscosmos η Επιτροπή καθόρισε ένα σχέδιο εργασίας για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για τον Φεβρουάριο-Απρίλιο του 2017. Εκτόξευση του φορτηγου διαστημικου σκάφους «Progress MS-05" έχει προγραμματιστεί την 22 Φεβ, 2017. Έκτοξευση επανδρωμένου διαστημόπλοιου (TPC) "Soyuz MS-04 » - 20 Απρίλη 2017. Καθοδος πληρωματος "Soyuz MS-02" με τους κοσμοναύτες Roscosmos: ο διοικητής και ο ιπτάμενος μηχανικός Σεργκέι Ryzhikov και Αντρέι Borisenko και ο μηχανικός TPK πτήσης, διοικητής του ISS της Expedition 50 ο αστροναύτης της NASA Robert Shane Kimbrough που θα πραγματοποιηθεί στις 10 Απριλίου, 2017. http://www.roscosmos.ru/23246/ "Mir" Στις 20 Φλεβάρη του 1986 από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ ξεκίνησε με πύραυλο «Proton-K» ο τροχιακός σταθμός "Mir", ο πρώτος διαστημικός σταθμός στον κόσμο. Μέσα σε δέκα χρόνια στο διαστημικό σταθμό προστέθηκαν έξι ενότητες για διαφορετικούς σκοπούς: "Quantum", "Kvant-2", "κρύσταλλο", "Spectrum", "Nature" και ο χώρος υποδοχής. Ο διαστημικός σταθμός "Mir" ηταν πρωτοπορος μεσα από τη μοναδικότητα και την πολυπλοκότητα του σχεδιασμού του σταθμού και την διάρκεια της διαμονής των πληρώματων του. Έτσι στον σταθμό "Mir" το 1995 ο κοσμοναύτης Valery Polyakov εκανε ρεκόρ συνεχούς παραμονής στο διαστημα μέ 437 ημέρες. Αυτό το επίτευγμα μέχρι τώρα κανείς δεν το έχει ξεπερασεί. Από το 1995, στον σταθμό αρχίσαν να πετουν διεθνη πληρώματα. Συνολικά, στον τροχιακό σταθμό "Mir" σε διάφορες χρονικές στιγμές εργάστηκαν 104 κοσμοναύτες και αστροναύτες από δώδεκα χώρες. Ο σταθμός εμεινε σε τροχιά πάνω από 5500 ημέρες. Στις 23 Μάρτη 2001 ο τροχιακος σταθμός "Mir" βυθίστηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό, λόγω της γήρανσης του εξοπλισμού και της έλλειψης πόρων για τη συντήρησή του. http://www.roscosmos.ru/23244/

Οι Άραβες σχεδιάζουν το νέο «διαστημικό» Ντουμπάι... στον Άρη! Tο Ντουμπάι αυτό που πριν 40 χρόνια ήταν ένα μικρό ψαροχώρι που ζούσαν μόνο ντόπιοι, φτωχοί αλιείς μαργαριταριών και σήμερα πρόκειται για την πιο φουτουριστική πόλη του κόσμου και το κόσμημα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, δεν λέει να ησυχάσει. ή τουλάχιστον δεν λένε να ησυχάσουν αυτοί που το διοικούν, όπως αναφέρει η επιστημομική ιστοσελίδα popular science. Εως σήμερα θα μπορούσαν να υπηρεφανεύονται για το τεχνητό αρχιπέλαγος σε σχήμα φοίνικα, το ψηλότερο κτήριο του κόσμου (Burj Khalifa - 828 μέτρα) και το ξενοδοχείο με το εσωτερικό, τροπικό δάσος. Τα project όμως των Αράβων δεν σταματούν εδώ. Τώρα η «ματαιοδοξία» τους στρέφεται ακόμα ψηλότερα, έξω από την Γη, τον κόκκινο πλανήτη, τον Αρη. Την Τρίτη, ο αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, πρωθυπουργός και Εμίρης του Ντουμπάι, Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ Αλ Μακτούμ, ανακοίνωσε τα σχέδια τους να οικοδομήσουν μία μικρή πόλη πάνω στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη, «με τη συνδρομή της διεθνούς κοινότητας». «Επειδή μας εμπνέουν τα μεγαλόπνοα σχέδια, εγώ και ο αδερφός μου Μοχάμεντ μπιν Σαΐντ (σ.σ: ο πρώτος πρόεδρος των ΗΑΕ και πρίγκιπας του Άμπου Ντάμπ), αποφασίσαμε τη συμμετοχή της χώρας μας στη διεθνή προσπάθεια για αποστολή ανθρώπων στον Άρη», δήλωσε ο Αλ Μακτούμ. Το πρόγραμμα «Άρης 2117», έχει στόχο την οικοδόμηση ενός «διαστημικού», μίνι-Ντουμπάι, στον αδελφό πλανήτη, έως τις αρχές του επόμενου αιώνα. «Σήμερα σπέρνουμε ώστε οι επόμενες γενιές να θερίσουν την σοδειά του πάθους για την επιστήμη και της ανάπτυξης της ανθρώπινης γνώσης» είπε ο αλ Μακτούμ. Ο αντιπρόεδρος Μακτούμ δεν αποσαφήνισε τις λεπτομέρειες του σχεδίου αλλά οι Άραβες έχουν εκατό χρόνια μπροστά τους, για να προσδιορίσουν τα τεχνικά ζητήματα που, οπωσδήποτε, θα εγκύψουν. Το CNBC, πάντως αναφέρει πως, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, οι Άραβες οραματίζονται μία πόλη στο μέγεθος του Σικάγο, των ΗΠΑ, με εγκαταστάεις, που θα είναι σε θέση να φιλοξενήσουν έως και 600.000 ανθρώπους. Προς το παρόν πάντως, και παρά τις επισταμένες προσπάθειες της Κίνας και της Ευρώπης, μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καταφέρει να προσγειώσουν ρομποτικούς εξερευνητές στον κόκκινο πλανήτη. Οι δυσκολίες της αποστολής αστροναυτών εκεί παραμένουν, ακόμη, οριακά αξεπέραστες, με πάρα πολλούς κινδύνους σε κάθε σημείο της διαδρομής: από τις λεπτομέρειες της διατροφής και στέγασής τους, έως τη διασφάλιση της σωματικής και ψυχικής τους υγείας σε ένα ταξίδι που, με τα σημερινά τεχνολογικά δεδομένα θα διαρκούσε πολλούς μήνες, σε ένα εντελώς αφιλόξενο περιβάλλον. Πάντως η «νεογέννητη» Αραβική Διαστημική Υπηρεσία (ιδρύθηκε μόλις το 2014) σκοπεύει να στείλει το διαστημικό σκάφος «Ελπίδα», σε τροχιά γύρω από τον Άρη, το 2021. Μπορεί, για την ώρα, η χώρα να μην διαθέτει καν τους δικούς της πυραύλους, αλλά διαθέτει αυτό που χρειάζεται για να κατασκευαστούν: πολύ χρήμα και μία σειρά επιτυχιών σε μεγαλεπήβολα σχέδια, χάρη στην έλλειψη γραφειοκρατικών καθυστερήσεων και πολιτικών κολλημάτων. Υπό αυτό το φως, αρκετοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι, αν κάποιος μπορεί να χτίσει μια πόλη στον Άρη, είναι η χώρα με την πιο εξελιγμένη πόλη στην Γη. http://www.pronews.gr/portal/20170215/genika/diastima/49/oi-araves-shediazoyn-neo-diastimiko-ntoympai-ston-ari-foto

Το άγνωστο δοκίμιο του Τσώρτσιλ: «Είμαστε μόνοι στο Σύμπαν;» Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ δεν νοιαζόταν μόνο με ποιο τρόπο η Βρετανία και γενικότερα η δημοκρατική Δύση θα νικήσει τη ναζιστική Γερμανία. Ενδιαφερόταν επίσης για το αν υπάρχει εξωγήινη ζωή σε άλλους πλανήτες, όπως αποκαλύπτει ένα εντυπωσιακό ανέκδοτο και άγνωστο έως τώρα δοκίμιό του, που ήλθε στο φως και φέρει τον τίτλο «Είμαστε μόνοι στο Σύμπαν;» Εν συντομία, η απάντηση του Ουίνστον Τσώρτσιλ είναι ότι, με δεδομένη την απεραντοσύνη του Σύμπαντος, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πως οι άνθρωποι αποτελούν κάτι το μοναδικό, αν μη τι άλλο επειδή εγγενώς η ζωή έχει την τάση να πολλαπλασιάζεται και να επεκτείνεται. Το 11σέλιδο δακτυλογραφημένο κείμενο, που πιθανώς προοριζόταν να δημοσιευθεί σε κάποια εφημερίδα, είχε γραφεί το 1939, όταν η Ευρώπη βρισκόταν στο χείλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Έμεινε στα συρτάρια του μεγάλου βρετανικού πολιτικού, ο οποίος έκανε κάποιες αλλαγές στη δεκαετία του 1950, παρ’ όλα αυτά, δεν έμελλε ποτέ να δημοσιευθεί. Στην δεκαετία του ’80, και αφού στο μεταξύ το κείμενο είχε μείνει για χρόνια στα χέρια του εκδότη του Τσώρτσιλ, το δοκίμιο μεταφέρθηκε μαζί με πολλά άλλα γραφτά του στο Εθνικό Μουσείο Τσώρτσιλ στο Φούλτον του Μισούρι των ΗΠΑ, όπου καταχωνιάστηκε και ξεχάστηκε. Ώσπου, ο νέος διευθυντής του μουσείου Τίμοθι Ράϊλι, το ξέθαψε και το παρέδωσε στον ισραηλοαμερικανό αστροφυσικό και συγγραφέα εκλαϊκευτικών επιστημονικών βιβλίων Μάριο Λίβιο, ο οποίος ανέλαβε να το μελετήσει. «Σε μια εποχή που ορισμένοι σημερινοί πολιτικοί απαξιώνουν την επιστήμη, είναι συγκινητικό να θυμόμαστε έναν ηγέτη, ο οποίος ασχολείτο με αυτήν τόσο βαθιά», δήλωσε ο Λίβιο σε σχετικό άρθρο στο περιοδικό Nature, σε έναν υπαινιγμό που παραπέμπει (και) στον Ντόναλντ Τραμπ. Ο Τσώρτσιλ δείχνει ιδιαίτερα ενημερωμένος για τις επιστημονικές γνώσεις της εποχής του, ενώ -όπως και σε τόσα άλλα πράγματα- οι κρίσεις και προβλέψεις του σχετικά με την εξωγήινη ζωή φαίνονται ιδιαίτερα εύστοχες. Πάνω από μισό αιώνα πριν ανακαλυφθεί ο πρώτος εξωπλανήτης γύρω από κάποιο άλλο άστρο, ο Τσώρτσιλ δεν απέκλειε την πιθανότητα να υπάρχουν πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος, ακόμη και ζωή πάνω σε αυτούς, αναπτύσσοντας προβληματισμούς παρεμφερείς με εκείνους των σημερινών αστροβιολόγων. Ένας πρώιμος αστροβιολόγος «Δεν είμαι τόσο επαρκώς επηρμένος για να θεωρώ ότι ο ήλιος μου είναι ο μόνος που διαθέτει μια οικογένεια πλανητών», γράφει μεταξύ άλλων. Διακινδυνεύει μάλιστα την -σωστή κατά τους σημερινούς επιστήμονες- εκτίμηση ότι ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των εξωπλανητών «θα έχουν το σωστό μέγεθος για να κρατήσουν νερό στην επιφάνειά τους και πιθανώς κάποιου είδους ατμόσφαιρα». Ενώ θεωρεί πιθανό ότι μερικοί εξωπλανήτες «θα βρίσκονται στην δέουσα απόσταση από τον μητρικό τους ήλιο, ώστε να διαθέτουν την κατάλληλη θερμοκρασία». Έτσι, ήδη πολλές δεκαετίες πριν, ο Τσώρτσιλ αναδεικνύει την όντως ζωτική σημασία του νερού σε υγρή μορφή και της θερμοκρασίας σε έναν εξωπλανήτη. Άρα, την κατάλληλη απόσταση του πλανήτη από το άστρο του, ούτε πολύ κοντά (ώστε το νερό να βράζει και να εξατμίζεται στο διάστημα), ούτε πολύ μακριά (ώστε το νερό να παγώνει), δηλαδή στη λεγόμενη «φιλόξενη ζώνη», έτσι ώστε να μπορεί να αναπτυχθεί κάποια μορφή ζωής. Επισημαίνει επίσης τη σημασία για ένα πλανήτη να μπορεί να κρατά την ατμόσφαιρά του. Όπως εκτιμά ο Τσώρτσιλ, στο ηλιακό μας σύστημα ζωή μπορεί να υπάρχει μόνο στον Άρη και στην Αφροδίτη. Αλλά θεωρεί ότι είναι τόσο μεγάλες οι διαστημικές αποστάσεις, που ίσως ποτέ να μη μπορέσουμε να μάθουμε, αν όντως κάποιοι πλανήτες «φιλοξενούν ζωντανά πλάσματα, ακόμη και φυτά». Προβλέπει πάντως, ότι «μια ημέρα, πιθανώς στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, ίσως καταστεί εφικτό να ταξιδέψουμε στο φεγγάρι, ή ακόμη στην Αφροδίτη ή στον Άρη». Από την άλλη, θεωρεί τα ταξίδια σε άλλα άστρα υπερβολικά δύσκολα, καθώς επισημαίνει ότι το κοντινότερο άστρο (Εγγύς του Κενταύρου) απέχει περίπου πέντε έτη φωτός. Εν κατακλείδι, όπως λέει, «εγώ τουλάχιστον δεν έχω εντυπωσιασθεί τόσο πολύ από την επιτυχία του πολιτισμού μας εδώ (σ.σ.στη Γη), ώστε να φθάσω στο σημείο να σκεφθώ πως είμαστε το μόνο σημείο σε αυτό το απέραντο σύμπαν που περιέχει ζωντανά, σκεπτόμενα πλάσματα ή ότι είμαστε η υψηλότερη μορφή νοητικής και σωματικής ανάπτυξης που εμφανίσθηκε ποτέ στο απέραντο πεδίο του χώρου και του χρόνου». Από τους Αρειανούς στους Ναζί Το κείμενο του Τσώρτσιλ είχε γραφεί λίγο μετά τη ραδιοφωνική μετάδοση το 1938 του «Πολέμου των Κόσμων» (προσαρμογή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Χ.Τζ. Γουέλς), που είχε δημιουργήσει έναν «πυρετό» στα μέσα ενημέρωσης και στην κοινή γνώμη για τους Αρειανούς και μια πιθανή εισβολή τους. Όμως τα επιστημονικά και τεχνολογικά ενδιαφέροντα του Τσώρτσιλ δεν περιορίζονταν στο διάστημα, αλλά εκτείνονταν από την εξέλιξη έως την πυρηνική σύντηξη. Ήδη στα 22 του, ως αξιωματικός του βρετανικού στρατού στην Ινδία το 1896, είχε διαβάσει το αριστούργημα του Δαρβίνου «Για την καταγωγή των ειδών». Στο μεσοπόλεμο καταβρόχθιζε όποια επιστημονική γνώση έπεφτε μπροστά του και δεν δίσταζε να γράφει ο ίδιος σχετικά άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Ένα μεγάλο μέρος των πληροφοριών του προερχόταν από τις ατελείωτες συζητήσεις με τον γερμανικής καταγωγής στενό φίλο και επιστημονικό σύμβουλό του Φρέντερικ Λίντεμαν, καθηγητή φυσικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Υπήρξε ο πρώτος πρωθυπουργός που προσέλαβε επίσημα έναν επιστημονικό σύμβουλο, τον Λίντεμαν, στην αρχή της δεκαετίας του ’40. Χάρη στα πολυσχιδή επιστημονικά - τεχνολογικά ενδιαφέροντα του Τσώρτσιλ, στη διάρκεια του πολέμου, η Βρετανία προχώρησε ταχέως πολλά κρίσιμα προγράμματα, όπως την ανάπτυξη του ραντάρ και της ατομικής βόμβας. Αλλά και μετά τον πόλεμο, ο Τσώρτσιλ ενίσχυσε με γενναία χρηματοδότηση την δημιουργία εργαστηρίων, τηλεσκοπίων και άλλων επιστημονικών υποδομών σε διάφορα πεδία (αστρονομία, γενετική κ.α.) Όμως, ήταν αρκετά έξυπνος και ευαίσθητος για να παρατηρήσει κάποτε ότι «χρειαζόμαστε επιστήμονες στον κόσμο, αλλά όχι έναν κόσμο επιστημόνων», έτσι ώστε «η επιστήμη να είναι υπηρέτης και όχι κύριος του ανθρώπου». Η πρόκληση αυτή παραμένει σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500129616

Η NASA αποκαλύπτει: «Ο Proxima Β είναι πιθανώς μια νεκρή ζώνη» Όταν ο Proxima Centauri B ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά, πολλοί επιστήμονες είχαν μεγάλες ελπίδες να κατοικείται από ζωντανούς οργανισμούς. Ωστόσο, μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο Astrophysical Journal Letters δείχνει ότι μάλλον δεν θα πρέπει να περιμένουμε πολλά. http://www.pronews.gr/portal/20170215/genika/diastima/49/i-nasa-apokalyptei-o-proxima-v-einai-pithanos-mia-nekri-zoni

«Progress MS-05" Στις 14 Φεβρουαρίου εμπειρογνώμονες της RSC "Energia" (μέρος του "Roskosmos") στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ολοκλήρωσαν με επιτυχία ένα πολύπλοκο τεχνολογικό εργο του ανεφοδιασμού του οχήματος φορτίου (THC) «Πρόοδος MS-05 με προωθητικό και συμπιεσμένα αέρια. http://www.energia.ru/ru/iss/iss50/progress_ms-05/photo_02-14.html Eπιτυχής εκτόξευση 104 δορυφόρων σε μια αποστολή από την Ινδία. Η Ινδία διεκδικεί όλο και μεγαλύτερο μερίδιο από την παγκόσμια διαστημική βιομηχανία και κάνει σημαντικά βήματα για αυτό. Την Τετάρτη ολοκλήρωσε με επιτυχία την εκτόξευση 104 δορυφόρων σε μια αποστολή. Μεταξύ των 101 nano-δορυφόρων οι 96 ανήκουν στις ΗΠΑ, και ένας από το Ισραήλ, το Καζακστάν, την Ολλανδία, την Ελβετία και τα Εμιράτα. «Είναι χωρίς αμφιβολία μια μεγάλη στιγμή για καθέναν από εμάς. Γράψαμε ιστορία» δήλωσε ο υπεύθυνος του προγράμματος Μπ.Τζαγιακουμάρ. Την εξέλιξη χαιρέτησε και ο πρωθυπουργός της Ινδίας, Ναρέντρα Μόντι: «Η Ινδία χαιρετά τους επιστήμονές της. Είναι μια στιγμή υπερηφάνειας για την επιστημονική μας κοινότητα και το έθνος.» Ο πρωθυπουργός έχει κατ' επανάληψη εκφράσει τη βούλησή του να ενισχύσει το διαστημικό πρόγραμμα της χώρας και να πάρει μερίδιο από μία αγορά δισεκατομμυρίων δολαρίων. Μάλιστα το Νέο Δελχί δηλώνει έτοιμο για αποστολή στην Αφροδίτη. Πράγματι, η χώρα λόγω των ανταγωνιστικών τιμών έχει καταφέρει να προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών χωρών: το 2016 «έφυγαν» από την Ινδία για το διάστημα 75 δορυφόροι. Το προηγούμενο ρεκόρ μαζικής αποστολής είχε η Ρωσία με 37 δορυφόρους το 2014. Το διαστημικό κέντρο βρίσκεται στο κρατίδια Άντρα Πραντές, στη νότια Ινδία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500129451

Roskosmos και η ESA. Συμφωνια για την εργασία στην PHEBUS συσκευή! Στις 14 Φεβρουαρίου 2017 η Corporation "Roskosmos" και το Εθνικό Κέντρο Διαστημικών Μελετών της Γαλλίας ( "CNES") υπέγραψαν συμφωνία για τα στοιχεία ανάπτυξης του PHEBUS τη δημιουργία ( «Φοίβος»), φασματόμετρου υπεριώδους που θα μελετήσει την εξώσφαιρα του Ερμή για το σύστημα "LAM" (Mercurial Orbiter), η Ευρωπαϊκή Διαστημική υπηρεσία (ESA), ως μέρος του κοινου ρωσο-ευρωπαϊκού σχεδίου BepiColombo. PHEBUS - φασματόμετρο υπεριώδους για τη μέτρηση της σύνθεσης και τη δυναμική της εξώσφαιρα του Ερμή.Το Φοίβος αποτελείται από ένα διπλό φασματόμετρο στενου εύρους (περίπου 55 έως 155 nm) και σήμερα (περίπου 145 έως 315 nm)στις υπέρυθρες περιοχές του φάσματος. Το μέσο για τον πλήρη κύκλο 360 μοιρών, κοντά στο τροχιακό επίπεδο του σταθμού, χρησιμοποιεί ένα περιστρεφόμενο καθρέφτη. Επικεφαλής του έργου του επιστημονικού εξοπλισμού του καθετήρα ειναι η CNES. Ειδικότερα, ο γαλλικός οργανισμός διαχειρίζεται το μέσο ανάπτυξης PHEBUS και των σχετικών συστημάτων υποστήριξης εδάφους, και διαχειρίζεται την ενσωμάτωση της συσκευής σε επίπεδο συστήματος, τη συλλογή, τη διάδοση και την αρχειοθέτηση των δεδομένων. Η Roscosmos θα παράσχει το σχεδιασμό, την κατασκευή, τη δοκιμή και την παράδοση της αυτόνομης γαλλικής πλευράς του ρωσικού τμήματος της συσκευής - ένα περιστροφικό μηχανισμό. Επιπλέονη Roscosmos θα παρέχει υποστήριξη κατά την εγκατάσταση και τη δοκιμή του μέσου PHEBUS για το διαστημικό σκάφος μετά την παράδοση του ΕΟΔ. Εκ μέρους της "Roscosmos", συν-εκτελεστής για να καθιερώσει τον περιστροφικό μηχανισμό για το επιστημονικό όργανο έχει εκχωρηθεί στο Διαστημικό Ινστιτούτο Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών (IKI). Από τη γαλλική πλευρά ο συνεργάτης εχει επιλέξει το εργαστήριο για τη μελέτη της ατμόσφαιρας, περιβάλλοντα και παρατηρήσεις με βάση το διάστημα (Λάτμος). BepiColombo: Μελέτη της σύνθεσης της επιφάνειας του Ερμή , συμπεριλαμβανομένων - παρατήρηση του Ερμή με τη Γη, αξιολόγηση της γεωλογικής εξέλιξης του πλανήτη, μελέτη της χημικής σύνθεσης της επιφάνειας και την εσωτερική δομή του, ανάλυση της προέλευσης του μαγνητικού πεδίου και να μελετήσει την αλληλεπίδραση της με τον ηλιακό άνεμο, αναζήτηση για την παρουσία ή απουσία του πάγου στις πολικές περιοχές. Ο Διαπλανητικός ανιχνευτής έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση για τον Ερμή, τον Απρίλιο το 2018. http://www.roscosmos.ru/23242/

Apollo 11: Τα μυστικα γκράφιτι στο εσωτερικό της κάψουλας! Στο εσωτερικό της κάψουλας του Apollo 11, οι αστροναύτες Νιλ Άρμστρονγκ, Μπαζ Άλντριν και Μάικλ Κόλινς είχαν «ζωγραφίσει» τις συντεταγμένες της Σελήνης και είχαν φροντίσει να μην ξεχάσουν ακριβώς πού αποθηκεύονται τα δύσοσμα απόβλητα! Τα διαστημικά, αυτά, γκράφιτι έρχονται για πρώτη φορά στο φως. Χάρη στο Πρόγραμμα Ψηφιοποίησης Smithsonian 3D το ευρύ κοινό έχει πλέον τη δυνατότητα να ρίξει μια ματιά στο εσωτερικό του Apollo 11 και βιώσει έστω και στο ελάχιστο πως οι Άρμστρονγκ, Άλντριν και Κόλινς την… περνούσαν στο διάστημα. Παρουσιάστηκαν από τους υπεύθυνους του Εθνικού Μουσείου Αεροδιαστημικής των ΗΠΑ την περασμένη εβδομάδα. Οι ιδιόχειρες σημειώσεις στους τοίχους του διαστημικού σκάφους το κάνουν να δείχνει πολύ πιο ανθρώπινο. Και κάνουν πιο εύκολο για όλους να κατανοήσουν τα καθημερινά… προβλήματα ενός αστροναύτη! http://www.pronews.gr/portal/20170214/genika/diastima/49/apollo-11-mystiko-gkrafiti-sto-esoteriko-tis-kapsoylas

Επιστήμονες προσκαλούν εθελοντές να γίνουν «κυνηγοί» εξωπλανητών. Μια ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής το Ινστιτούτο Επιστήμης Carnegie, «ανέβασε» στο διαδίκτυο μία βάση δεδομένων με 61.000 μετρήσεις της ταχύτητας 1.600 κοντινών αστέρων. Τα δεδομένα προορίζονται για απλούς χρήστες PC, οι οποίοι με την επεξεργασία τους είναι πιθανόν να εντοπίσουν νέους εξωπλανήτες. Οι μετρήσεις συγκεντρώθηκαν από το 1994 έως το 2008 από το HIRES (High Resolution Echelle Spectrometer), ένα όργανο που βρίσκεται στο επίγειο τηλεσκόπιο Keck I στη Χαβάη. Το HIRES ανιχνεύει το φως των αστέρων και το αναλύει στα επιμέρους μήκη κύματος. Έτσι, οι επιστήμονες μπορούν να υπολογίσουν την ακτινική ταχύτητα, δηλαδή την ταχύτητα με την οποία ένας αστέρας προσεγγίζει ή απομακρύνεται από τη Γη. Παρ' όλο που οι μετρήσεις αυτές δεν προορίζονταν αρχικά για την αναζήτηση εξωπλανητών, σύμφωνα με τον Τζένιφερ Μπαρτ, μεταδιδακτορική ερευνήτρια από το ΜΙΤ και μέλος της ομάδας, στην πορεία αποδείχθηκαν ιδανικές γι’ αυτό τον σκοπό. Κι αυτό γιατί επιτρέπουν στους επιστήμονες να εντοπίζουν μικρές αλλαγές στην ταχύτητα ενός άστρου, οι οποίες «προδίδουν» πως δέχεται τη βαρυτική έλξη από έναν πλανήτη που περιστρέφεται γύρω του. Έτσι, με τα δεδομένα, η ομάδα έχει εντοπίσει ήδη 100 εξωπλανήτες, ανάμεσα στους οποίους και ένα ουράνιο σώμα που βρίσκεται στον τέταρτο πλησιέστερο στη Γη αστέρα, τον GJ 411. Οι ερευνητές περιγράφουν τα ευρήματά τους σε άρθρο το οποίο πρόκειται να δημοσιευθεί στο περιοδικό The Astronomical Journal. Με την ανάρτηση των μετρήσεων στο ίντερνετ, η Μπαρτ με την ομάδα της ελπίζει πως αρκετοί εθελοντές θα συνδράμουν στον εντοπισμό ακόμη περισσότερων εξωπλανητών. Γι’ αυτό τον σκοπό, το μόνο που χρειάζεται είναι να κατεβάσει κανείς το λογισμικό που δημιούργησε η ομάδα, να επιλέξει έναν αστέρα και να παρατηρήσει πώς μεταβάλλεται η τροχιακή του ταχύτητα σε κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Αν εντοπίσει απότομη αυξομείωση της ταχύτητας, τότε είναι πιθανό να έχει βρει έναν εξωπλανήτη. Στη συνέχεια, θα πρέπει να υποβάλει το εύρημά του στην online πλατφόρμα του πρότζεκτ Όπως σημειώνουν οι επιστήμονες, ακόμη κι αν ένας εθελοντής δεν εντοπίσει κάποιον εξωπλανήτη, θα έχει μάθει πώς να αναλύει τα δεδομένα από το HIRES και να τα ερμηνεύει. http://www.naftemporiki.gr/story/1205023/epistimones-proskaloun-ethelontes-na-ginoun-kunigoi-eksoplaniton

Ο Σπ. Αναστασιάδης πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Πολυμερών. Ο καθηγητής του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Κρήτης και διευθυντής του Ινστιτούτου Ηλεκτρονικής Δομής και Laser (ΙΗΔΛ) του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) Σπύρος Χ. Αναστασιάδης εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Πολυμερών (European Polymer Federation, EPF) για την περίοδο 2018-2019. Ο κ. Αναστασιάδης, όπως ανακοίνωσε σήμερα το ΙΤΕ, εξελέγη πρόεδρος της EPF από την γενική συνέλευση των εκπροσώπων των χωρών μελών και διαδέχεται στην προεδρία τον Καθηγητή Jean-Franηois Gιrard από την INSA Lyon, που είναι πρόεδρος για την περίοδο 2016-2017. Αυτή είναι η δεύτερη φορά που Έλληνας επιστήμων πολυμερών εκλέγεται στην προεδρία της EPF, μετά την εκλογή του καθηγητή Νίκου Χατζηχρηστίδη που υπήρξε πρόεδρος την διετία 1996-1997 . Η EPF είναι ένας μη-κερδοσκοπικός Οργανισμός του οποίου μέλη είναι οι Εθνικές Επιστημονικές Ενώσεις Πολυμερών της Ευρώπης. Η EPF ιδρύθηκε το 1986 από 16 Ευρωπαϊκές Χώρες ως ιδρυτικά Μέλη, ενώ σήμερα αριθμεί 24 πλήρη και 4 συνδεδεμένα Μέλη. Οι στόχοι της EPF είναι ο συντονισμός και η ενδυνάμωση κοινών δραστηριοτήτων μεταξύ των Ευρωπαϊκών χωρών στην περιοχή της επιστήμης, της τεχνολογίας και των εφαρμογών των συνθετικών και φυσικών μακρομορίων, η ενθάρρυνση της Ευρωπαϊκής συνεργασίας και δικτύωσης στην επιστήμη και μηχανική των πολυμερών και η ανάπτυξη των δυνατοτήτων των νέων Ευρωπαίων επιστημόνων στην επιστήμη των πολυμερών. Ο κ. Αναστασιάδης έχει λάβει δίπλωμα Χημικής Μηχανικής από το Α.Π.Θ. (1983) και Διδακτορικό Δίπλωμα στη Χημική Μηχανική από το Πανεπιστήμιο του Princeton των ΗΠΑ (1988). http://www.pronews.gr/portal/20170214/genika/epistimes/27120/o-sp-anastasiadis-proedros-tis-eyropaikis-omospondias-polymeron

Η τελευταία προγραμματισμένη εκτόξευση του πυραύλου (RN) "Soyuz-U» Στις 22, Φεβρουαρίου 2017 από το Μπαϊκονούρ η τελευταία προγραμματισμένη εκτόξευση του πυραύλου (RN) "Soyuz-U» - ένας από τους πιο αξιόπιστους πυραυλους στην οικογένεια του θρυλικού «Soyuz». Προβλέπεται ότι η τελευταία εκτόξευση σε τροχιά για τη μεταφορά του πλοίου «Πρόοδος MS-05" με φορτίο για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο Φορέας πυραύλων "Soyuz-U» λειτουργεί από το 1973. Χρησιμοποιοταν σε οχήματα μεταφοράς σε τροχιά για διαστημικά οχήματα ειδικών, τεχνολογικών, ιατρικών και βιολογικών σκοπων (όπως "Foton" και "Βίων"), καθώς και για τα μη επανδρωμένα διαστημόπλοια των διαφορετικών τύπων. Προς το παρόν, η παραγωγή του "Soyuz-U" έχει ολοκληρωθεί. Αναπτύχθηκε με βάση τις προηγούμενες εκδόσεις του R-7Α και το "Soyuz-U» επαναλαμβάνει το σύστημα σχεδιασμού διάταξης της "εφτάρια", ο ιδρυτής της οποίας είναι η ομάδα της SP Korolev.Ο Φορέας πυραύλων "Soyuz-U" (11A511U) αναπτύχθηκε από μια ομάδα του γραφείου σχεδίου υπό την καθοδήγηση του DI Kozlov και η μαζική παραγωγή στο εργοστάσιο του Σαμαρά "Progress" (τώρα - RCC "Πρόοδος"). Η διαφορά των πυραύλων "Soyuz-U» από τους προκατόχους του είναι η χρήση των κινητήρων της πρώτης και της δεύτερης φάσης με αυξημένα χαρακτηριστικά ισχύος.Σε ολα τα τρία στάδια του οχήματος εκτόξευσης εχουν τοποθετηθεί κινητήρες που λειτουργούν με καύσιμο οξυγόνο-κηροζίνη. Σύνολικα απο την έναρξη του διεξήχθησαν 788 εκτοξεύσεις του φορέα "Soyuz-U», εκ των οποίων μόνο 22 απετυχαν. Επιβεβαίωνεται οτι ο δείκτης της λειτουργικής αξιοπιστίας του "Soyuz-U» ειναι 0,972/1000. http://www.roscosmos.ru/23240/ Η Κίνα θα εκτοξεύσει διαστημόπλοιο. Η Κίνα πρόκειται να εκτοξεύσει το πρώτο διαστημόπλοιο ανεφοδιασμού τον Απρίλιο, σύμφωνα με καλώς ενημερωμένες πηγές. Το διαστημόπλοιο Τιανζού-1, που αναχώρησε στις 5 Φεβρουαρίου από το Τιαντζίν της Βόρειας Κίνας, έφτασε χθες στο κέντρο εκτόξευσης διαστημοπλοίων Γουεντσάνγκ στην επαρχία Χαϊνάν για συναρμολόγηση και έλεγχο, όπως ανακοίνωσε η Κινεζική Υπηρεσία Επανδρωμένων Διαστημικών Αποστολών. Το διαστημικό σκάφος Τιανζού-1 αποτελείται από ένα θάλαμο εφοδίων και ένα θάλαμο προώθησης και είναι το πρώτο διαστημόπλοιο ανεφοδιασμού που δημιουργήθηκε αποκλειστικά από την Κίνα, με βάρος απογείωσης περίπου 13 τόνων, από τους οποίους οι έξι τόνοι είναι ωφέλιμο φορτίο. Το διαστημόπλοιο μπορεί να παραμείνει στο Διάστημα τρεις μήνες και διαθέτει την ικανότητα πρόσδεσης στο διαστημόπλοιο Τιανγκόνγκ-2, ανεφοδιάζοντάς το για την πραγματοποίηση πειραμάτων και δοκιμών. Επίσης, όπως έγινε γνωστό, η Κίνα πρόκειται να πραγματοποιήσει μία ρομποτική αποστολή, προκειμένου να επιστρέψει στη Γη δείγματα τα οποία θα συλλεχθούν από την επιφάνεια της Σελήνης τον ερχόμενο Νοέμβριο. Πρόκειται για την πρώτη αποστολή του είδους έπειτα από τέσσερις δεκαετίες μετά την ολοκλήρωση της ρομποτικής αποστολής Luna της Σοβιετικής Ενωσης, τον Αύγουστο του 1976. http://www.kathimerini.gr/896237/article/epikairothta/kosmos/h-kina-8a-ekto3eysei-diasthmoploio

AMC, "Luna-20" Στις 14 του Φλεβάρη 1972 από το Μπαϊκονούρ εκτοξευτηκε το"Luna-20" - αυτόματος διαπλανητικός σταθμός (AWS), για πρώτη φορά για να παραδώσει δείγματα του σεληνιακού εδάφους που λαμβάνονται σε μια απρόσιτη ηπειρωτική περιοχή της σελήνης. Ο σταθμός ξεκίνησε στην τροχιά πτήσης με τον πύραυλο φορέα "Proton-K". Μέσα σε τέσσερις ημέρες μετά την εκτόξευση το AMC έχει μπει σε μια κυκλική σεληνιακή τροχιά. Ομαλή προσγείωση στη σεληνιακή επιφάνεια πραγματοποιηθηκε στις 21 Φεβρουαρίου στην ορεινή περιοχή μεταξύ της ηπειρωτικής χώρας και της Θάλασσα της Γονιμότητας στη Θάλασσα των κρίσεων. Κατά τη διάρκεια της αποστολής πραγματοποιήθηκε γεωτρήση και δειγματοληψία σεληνιακου δείγματος εδάφους, τα οποία στη συνέχεια παραδοθηκαν στην Γη σε ένα σφραγισμένο δοχείο του οχήματος ανάκτησης. Το «Luna-20" αποτελούνταν από ένα lander με μια συσκευή εκσκαφέων και το διαστημικό πύραυλο "Moon - Γη" με το όχημα ανάκαμψηςΤο. βάρος του AMC όταν προσγειώθηκε στην επιφάνεια της σελήνης ήταν 1880 kg. Η αποβάθρα ηταν μια ξεχωριστή μονάδα με πολλαπλών χρήσεων πυραύλων με δεξαμενές υγρών καυσιμων, σύστημα κινητήρα πυραύλων με προωθητικά, το διαμέρισμα με όργανο απόσβεσης και έδρανα για προσγείωση στη σεληνιακή επιφάνεια. http://www.energia.ru/ru/news/news-2017/news_02-14.html

Η αναζήτηση ζωής στον δορυφόρο του Δία Ευρώπη. Η αμερικανική υπηρεσία διαστήματος ξεκίνησε να καταστρώνει τα πρώτα πλάνα για την προετοιμασία μίας ρομποτικής αποστολής στην Ευρώπη, τον δορυφόρο του Δία και πιθανότερο προορισμό αναζήτησης εξωγήινης ζωής. Η NASA ξεκίνησε να διερευνά το ενδεχόμενο μίας τέτοιας αποστολής παραγγέλνοντας μία έκθεση για τη σημασία που θα είχε η προσεδάφιση ενός ρομπότ στην παγωμένη επιφάνεια του δορυφόρου. Η έκθεση έχει πλέον ολοκληρωθεί και η υπηρεσία θα αναλύσει τα πορίσματά της με την επιστημονική κοινότητα. Ο δορυφόρος του Δία έχει διάμετρο περίπου 3.000 χιλιόμετρα, κάτι που σημαίνει πως είναι μικρότερος από τη Σελήνη. Η «ηλικία» του αγγίζει τα 4,5 δισ. χρόνια. Εδώ και δεκαετίες, οι επιστήμονες υποπτεύονταν ότι κάτω από το έδαφος του δορυφόρου του Δία κρύβεται ένας μεγάλος ωκεανός. Όμως, με δεδομένο πως δεν έχει σταλεί κάποιο ρομποτικό όχημα, το οποίο να εξερευνήσει επιτόπου την Ευρώπη, μέχρι σήμερα αυτή η υπόθεση δεν μπορούσε να επιβεβαιωθεί. Ωστόσο, τον περασμένο Σεπτέμβριο, επιστήμονες της NASA ανακοίνωσαν πως εντόπισαν ισχυρές ενδείξεις από πίδακες νερού που εκτινάσσονται από την επιφάνεια της Ευρώπης. Η ανακάλυψη, που έγινε αναλύοντας εικόνες τηλεσκοπίου που αποτυπώθηκαν το 2012, ενισχύει την ύπαρξη ενός ωκεανού στο υπέδαφος. Λίγους μήνες νωρίτερα, ερευνητές από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA είχαν προσδιορίσει τη χημική σύσταση που θα πρέπει να έχει το νερό κάτω από την επιφάνεια της Ευρώπης, βρίσκοντας ότι η χημική του ισορροπία θα πρέπει να είναι παρόμοια με αυτήν των γήινων ωκεανών. Αυτό σημαίνει πως οι ποσότητες υδρογόνου και οξυγόνου θα πρέπει να είναι αρκετές για την ανάπτυξη ζωής, παρόλο που ο δορυφόρος δεν παρουσιάζει ηφαιστειακή δραστηριότητα. Μάλιστα, αρκετοί επιστήμονες πιστεύουν πως η Ευρώπη είναι ο καλύτερος «υποψήφιος» προορισμός για την αναζήτηση εξωγήινων μικροοργανισμών στο ηλιακό μας σύστημα. Οι πίδακες νερού κάνουν επίσης σχετικά εύκολη τη μελέτη του ωκεανού στο υπέδαφος, από τον οποίο προέρχονται. Κι αυτό γιατί ένα ρομπότ θα μπορούσε να ψάξει για οργανικά μόρια ή ακόμη για ίχνη ζωής στον ωκεανό, χωρίς να χρειάζεται να σκάψει σε βάθος χιλιομέτρων. Έχουν περάσει περισσότερα από 40 χρόνια από την προηγούμενη απόπειρα αναζήτησης ζωής πέρα από τη Γη, με τις αποστολές της NASA Viking 1 και 2 στον πλανήτη Άρη το 1976. Πάντως, για την προσεδάφιση ενός ρομπότ στην Ευρώπη, η διαστημική υπηρεσία θα πρέπει να ξεπεράσει αρκετά εμπόδια. Κατ’ αρχάς θα χρειαστεί να μελετήσει διεξοδικότερα το ανάγλυφο του δορυφόρου, ώστε να αναπτύξει το κατάλληλο σύστημα προσεδάφισης. Επίσης, με δεδομένο πως η Ευρώπη δεν έχει ατμόσφαιρα, δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει αλεξίπτωτα, για να επιβραδύνει το σκάφος κατά την κάθοδό του. http://physicsgg.me/2017/02/14/%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%af%ce%b1/

Περισσότεροι από 100 δυνητικοί εξωπλανήτες εντοπίστηκαν από τους αστρονόμους. Οι αστρονόμοι ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν πάνω από 100 νέους δυνητικούς -μη επιβεβαιωμένους ακόμη- εξωπλανήτες, μερικοί από τους οποίους είναι σχετικά κοντά στη Γη. Ιδίως ένας που βρίσκεται γύρω από το τέταρτο κοντινότερο άστρο, σε απόσταση «μόνο» 8,1 ετών φωτός. Οι νέες παρατηρήσεις έγιναν με το φασματόμετρο υψηλής ανάλυσης HIRES του διαμέτρου δέκα μέτρων αμερικανικού τηλεσκοπίου Κεκ της Χαβάης, με επικεφαλής τον Στιβ Βογκτ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ και τον Πολ Μπάτλερ του Ινστιτούτου Επιστημών Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον. Tο HIRES ανιχνεύει εξωπλανήτες με τη μέθοδο της «ακτινικής ταχύτητας» (radial velocity method), με βάση τις ανεπαίσθητες βαρυτικές ανωμαλίες που οι εξωπλανήτες προκαλούν στα μητρικά άστρα τους. H τεχνική αυτή εντοπισμού είναι διαφορετική από την πιο δημοφιλή μέθοδο «των διελεύσεων» (transit method) που, μεταξύ άλλων, χρησιμοποιεί το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» και η οποία βασίζεται στις αμυδρές αυξομειώσεις του φωτός ενός άστρου, όταν περνά μπροστά του ένας εξωπλανήτης. Η νέα «φουρνιά», που προέκυψε από σχεδόν 61.000 παρατηρήσεις σε περισσότερα από 1.600 άστρα και παρουσιάσθηκε σε σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «The Astronomical Journal», περιλαμβάνει 60 δυνητικούς εξωπλανήτες που θα χρειασθούν επιβεβαίωση, καθώς και 54 άλλες περιπτώσεις που χρειάζονται περαιτέρω μελέτη, προτού πάρουν τον χαρακηρισμό των δυνητικών εξωπλανητών. Ο πιο κοντινός πιθανός εξωπλανήτης περιφέρεται γύρω από το άστρο GJ 411, γνωστό και ως Λαλάντ 21185, που βρίσκεται σε απόσταση 8,1 ετών φωτός και έχει μόνο το 40% της μάζας του Ήλιου μας. Μόνο τρία άλλα άστρα είναι πιο κοντά. Το πιο κοντινό είναι ο Εγγύτατος (Proxima) του Κενταύρου, σε απόσταση 4,22 ετών φωτός από τη Γη, γύρω από τον οποίο πέρυσι τον Αύγουστο ανακαλύφθηκε ένας εξωπλανήτης που πιθανώς έχει ομοιότητες με τον δικό μας πλανήτη. Ο δυνητικός εξωπλανήτης GJ 411b του άστρου GJ 411 είναι περίπου τετραπλάσιος από τη Γη και πιθανώς πολύ καυτός για να είναι κατοικήσιμος, καθώς κινείται πολύ κοντά στο άστρο του, ολοκληρώνοντας την τροχιά του (το έτος του) κάθε δέκα γήινες μέρες. Έως σήμερα οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει 3.450 επιβεβαιωμένους εξωπλανήτες, τα δύο τρίτα εκ των οποίων με τη βοήθεια του «Κέπλερ», ενώ αρκετές ακόμη χιλιάδες αναμένουν επιβεβαίωση. Ο αριθμός αυτός ασφαλώς θα αυξηθεί τα επόμενα χρόνια, καθώς θα γίνουν νέες παρατηρήσεις από το αστρονομικό παρατηρητήριο Gaia του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), που εκτοξεύθηκε το Δεκέμβριο του 2013, καθώς και από τον δορυφόρο TESS (Transit Exoplanet Survey Satellite) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), που προγραμματίζεται να εκτοξευθεί στις αρχές του 2018. http://physicsgg.me/2017/02/14/%ce%b2%cf%81%ce%ad%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-100-%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%af-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae/

Προς οθόνες αφής πολλαπλών λειτουργιών: Έλεγχος με χειρονομίες και ανέπαφη φόρτιση από φως. «Έξυπνα» κινητά τηλέφωνα και άλλες φορητές ηλεκτρονικές συσκευές θα μπορούσαν σύντομα να ελέγχονται μέσω χειρονομιών (χωρίς να ακουμπά την οθόνη ο χρήστης) και να φορτίζονται ανέπαφα από το φως του περιβάλλοντος, χάρη σε νέες LED διπλού ρόλο, που μπορούν τόσο να εκπέμπουν όσο και να ανιχνεύουν φως. Αποτελούμενες από μικρές νανοράβδους, τοποθετημένες σε λεπτή ταινία, οι LED αυτές θα μπορούσαν να ανοίξουν τον δρόμο για νέες λειτουργίες και συσκευές πολλαπλών ρόλων, σύμφωνα με έρευνα επιστημόνων του University of Illinois at Urbana-Champaign και του Dow Electronic Materials στο Μάρλμπορο της Μασαχουσέτης, που δημοσιεύτηκε στο Science. «Αυτές οι LED θα αρχίσουν να δίνουν στις οθόνες τη δυνατότητα να κάνουν κάτι τελείως διαφορετικό, πηγαίνοντας από την απλή προβολή πληροφοριών σε πολύ πιο διαδραστικές συσκευές» είπε ο Μούνσαμπ Σιμ, καθηγητής επιστήμης υλικών και μηχανολογίας του «U. of I.» και επικεφαλής της έρευνας. «Αυτό μπορεί να αποτελέσει βάση για νέα και ενδιαφέροντα σχέδια για πολλά ηλεκτρονικά». Οι μικροσκοπικές νανοράβδοι, διαμέτρου κάτω των 5 νανομέτρων η καθεμία, αποτελούνται από τρεις τύπους υλικού ημιαγωγού. Ο ένας εκπέμπει και απορροφά ορατό φως, ενώ οι άλλοι δύο ημιαγωγοί ελέγχουν το πώς γίνεται η ροή του φορτίου μέσα από το πρώτο υλικό. Ο συνδυασμός αυτός είναι αυτό που επιτρέπει στις LED να εκπέμπουν, να εντοπίζουν και να ανταποκρίνονται στο φως. Οι ράβδοι αυτοί μπορούν να πραγματοποιούν και τις δύο λειτουργίες γρήγορα, πραγματοποιώντας εναλλαγές από την εκπομπή στον εντοπισμό. Εναλλάσσονται τόσο γρήγορα που, στο ανθρώπινο μάτι, η οθόνη φαίνεται να παραμένει ανοιχτή συνεχόμενα- για την ακρίβεια, έχει refresh rate τρεις φορές ταχύτερο από αυτό των σημερινών οθονών. Ωστόσο οι LED επίσης εντοπίζουν και απορροφούν σχεδόν συνεχώς φως, και μια οθόνη φτιαγμένη από αυτές θα μπορούσε να προγραμματιστεί για να αντιδρά σε σήματα φωτός με διάφορους τρόπους- όπως πχ να προσαρμόζει αυτόματα τη φωτεινότητα, ανάλογα με τις συνθήκες φωτός του περιβάλλοντος, pixel ανά pixel. Επίσης, οι ερευνητές επέδειξαν pixel που μπορούν να προσαρμόζουν αυτόματα τη φωτεινότητα, καθώς και pixel που αντιδρούν σε ένα δάχτυλο το οποίο πλησιάζει, που θα μπορούσαν να ενσωματωθούν σε διαδραστικές οθόνες οι οποίες αντιδρούν σε ανέπαφες χειρονομίες ή αναγνωρίζουν αντικείμενα. Eπίσης, έδειξαν LED που αντιδρούν σε στυλό – λέιζερ, κάτι που θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για «έξυπνους» πίνακες, tablets ή άλλες επιφάνειες για γραφή ή σχεδιασμό με φως. Και οι ερευνητές διαπίσωσαν πως δεν αντιδρά απλά στο φως, αλλά μπορεί να το μετατρέπει και σε ηλεκτρισμό επίσης. «Ο τρόπος με τον οποίο αντιδρά στο φως θυμίζει ηλιακή κυψέλη. Οπότε όχι μόνο μπορούμε να βελτιώσουμε την αλληλεπίδραση μεταξύ χρηστών και συσκευών ή οθονών, αλλά μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε τις οθόνες για συλλογή φωτός» είπε ο Σιμ. «Φανταστείτε το κινητό σας απλά να κάθεται, συλλέγοντας το φως του περιβάλλοντος και φορτίζοντας, χωρίς να χρειάζεται ενσωμάτωση χωριστών ηλιακών κυψελών. Έχουμε ακόμα πολλή δουλειά μπροστά μας πριν μια οθόνη μπορεί να γίνει εντελώς αυτάρκης, αλλά νομίζουμε πως μπορούμε να βελτιώσουμε τις ιδιότητες συλλογής ενέργειας χωρίς να μειώσουμε τις επιδόσεις της LED, οπότε σημαντικό ποσοστό της ενέργειας της οθόνης θα προέρχεται από την ίδια». Ακόμη, όπως τονίζει ο Σιμ, πέρα από την αλληλεπίδραση με χρήστες και περιβάλλον, οι οθόνες αυτές θα μπορούν να αλληλεπιδρούν και μεταξύ τους, ως μεγάλα παράλληλα συστήματα επικοινωνίας. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζει, θα είναι πιο αργές από τεχνολογίες σαν το Bluetooth. http://www.naftemporiki.gr/story/1204529/pros-othones-afis-pollaplon-leitourgion-elegxos-me-xeironomies-kai-anepafi-fortisi-apo-fos

Φορέας πύραυλος "Soyuz-U"με «Progress MS-05" Στις 22η Φεβρουαρίου, 2017 στις 8:58:33 MSK απο το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ έχει προγραμματιστεί εκτόξευσης του "Soyuz-U» με το φορτηγό πλοίο μεταφοράς "Πρόοδος MS-05» στο πλαίσιο του προγράμματος ISS. Η εκτόξευση του διαστημικου σκάφους «Progress MS-05" με τον φορέα πύραυλο "Soyuz-U" στην επίσημη ιστοσελίδα http://www.roscosmos.ru/317/ http://www.roscosmos.ru/23231/ Ωδή στους πρωτοπόρους. Φανταστείτε ότι βρίσκεστε στο εσωτερικό ενός «καρυδότσουφλου», προσδεμένου σ’ ένα τεράστιο πυραυλικό σύμπλεγμα που σε λίγο θα εκτοξεύει πίσω του φωτιά και λάβρα εκατοντάδων βαθμών Κελσίου. Φανταστείτε ότι βρίσκεστε ξαπλωμένοι σ’ ένα από τα καθίσματα του πιλοτηρίου ενός διαστημικού λεωφορείου που είναι έτοιμο να εκτοξευθεί σε δύο ώρες. Φανταστείτε την αγωνία της αναμονής και την έξαψη της συγκίνησης για όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Φανταστείτε τα τελευταία δευτερόλεπτα όταν το μόνο που ακούτε στο εσωτερικό του διαστημικού σας σκάφανδρου είναι η αναπνοή σας και η μακρόσυρτη αντίστροφη μέτρηση του κέντρου ελέγχου. Φανταστείτε τις πρώτες αναταράξεις του διαστημοπλοίου καθώς οι τρεις κύριοι πύραυλοί του, σε απόσταση 30 μόνο μέτρων κάτω από το κάθισμά σας και σε διάστημα 120 χιλιοστών του δευτερολέπτου ο ένας μετά τον άλλον, αρχίζουν να λειτουργούν 6,5 δευτερόλεπτα πριν από την εκτόξευση. Φανταστείτε, επίσης, τους κλυδωνισμούς που ταράζουν τα πάντα γύρω σας καθώς το πυραυλικό αυτό σύμπλεγμα προσπαθεί να ξεπεράσει τη δύναμη της γήινης βαρύτητας που το κρατάει δεμένο στην αγκαλιά της. Φανταστείτε τη στιγμή της εκτόξευσης όταν, ασυναίσθητα σχεδόν, αρχίζετε να πατάτε τους κατάλληλους διακόπτες και να αναφέρετε τις ενδείξεις στις οθόνες ελέγχου της πτήσης. Φανταστείτε το απότομο τράνταγμα και τον εκκωφαντικό θόρυβο όταν οι δύο πύραυλοι στερεών καυσίμων (ένα ειδικό μείγμα σκόνης αλουμινίου) αρχίζουν να λειτουργούν καταναλώνοντας 10 τόνους ύλης κάθε δευτερόλεπτο, παράγοντας έτσι ισχύ 44 εκατομμυρίων ίππων. Φανταστείτε τις βαρυτικές δυνάμεις που σας καθηλώνουν κυριολεκτικά στο κάθισμά σας στα 8,5 πρώτα λεπτά της πτήσης σας όταν το βάρος σας τριπλασιάζεται. Φανταστείτε τη στιγμή που το διαστημικό λεωφορείο φθάνει το ύψος των περίπου 110 χιλιομέτρων, οπότε αποχωρίζεται η κύρια δεξαμενή καυσίμων, ενώ το όλο σύμπλεγμα έχει επιταχυνθεί από το μηδέν στα 28.000 χιλιόμετρα την ώρα και κινείται με ταχύτητα εννέα φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα της σφαίρας ενός όπλου. Φανταστείτε τη θερμοκρασία που αναπτύσσεται στο εσωτερικό των πυραύλων του διαστημικού λεωφορείου που φθάνει τους 3.300 βαθμούς Κελσίου, θερμοκρασία δηλαδή που ξεπερνάει τη θερμοκρασία βρασμού του σιδήρου, ενώ την ίδια στιγμή η θερμοκρασία των υγρών καυσίμων (υδρογόνο) της κύριας μηχανής φθάνει τους 253 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Φανταστείτε όταν, με ένα ακόμη τράνταγμα, οι μηχανές παύουν να λειτουργούν και αισθάνεστε το σώμα σας να επιπλέει σαν φτερό πάνω στο κάθισμα που είστε προσδεμένοι. Φανταστείτε, τέλος, το υπέροχο εκείνο συναίσθημα θαυμασμού και δέους όταν από τα παράθυρα της καμπίνας σας αντικρίζετε για πρώτη φορά την καμπυλότητα της Γης και τα έντονα χρώματα με τα οποία είναι στολισμένη. Τότε, και μόνον τότε, ίσως μπορέσετε να κατανοήσετε κάπως ένα μικρό τμήμα όσων αισθάνονται οι αστροναύτες ενός διαστημικού λεωφορείου τα πρώτα λεπτά της εκτόξευσής τους στο Διάστημα. Κι όμως, όλοι εμείς που παρακολουθούμε τα ταξίδια αυτά προς το Διάστημα από την άνεση της πολυθρόνας του σαλονιού μας τα αντιμετωπίζουμε πλέον σαν θέμα ρουτίνας. Μόνον όταν κάτι δεν πάει καλά, μόνον όταν μια νέα διαστημική τραγωδία χτυπήσει την προσπάθεια του ανθρώπου να ξεφύγει από τα δεσμά της Γης και να πετάξει λεύτερος στο Διάστημα, καταλαβαίνουμε ίσως για λίγο πόσα χρειάζεται να μάθουμε ακόμη προτού μπορέσουμε να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο της ανθρωπότητας για ένα ταξίδι στα άστρα. Αυτές οι σκέψεις ήρθαν να με στοιχειώσουν, για μιαν ακόμη φορά, μόλις πριν από μερικές ημέρες με τις τρεις θλιβερές επετείους της καταστροφής του «Απόλλων 1», στις 27 Ιανουαρίου 1967 και των διαστημικών λεωφορείων «Τσάλεντζερ», στις 28 Ιανουαρίου 1986, και «Κολούμπια» την 1η Φεβρουαρίου 2003. Στις 27 Ιανουαρίου του 1967, ενώ όλα εξελίσσονταν ομαλά κατά τη διάρκεια δοκιμών στο ακρωτήριο Κένεντι, ξαφνικά προκλήθηκε πυρκαγιά στον θάλαμο του διαστημοπλοίου Απόλλων 1. Οι αστροναύτες της αποστολής White, Grissom και Chaffee βρήκαν τραγικό θάνατο. Κι αυτές, φυσικά, οι καταστροφές δεν είναι οι μοναδικές που οδήγησαν σε πρόωρο θάνατο τους νέους αυτούς πρωτοπόρους του Διαστήματος και των οποίων η μνήμη και η προσφορά, στην προσπάθεια του ανθρώπου να φθάσει στα άστρα, θα μείνει ανεξίτηλα γραμμένη στην ιστορία των ανθρώπινων εξερευνήσεων. Γιατί η θυσία αυτή είναι μέσα στο πρόγραμμα, όσο «κυνική» κι αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως μια τέτοια διαπίστωση. To διαστημικό λεωφορείο Challenger καταστράφηκε στις 28 Ιανουαρίου του 1986, 77 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του, με τραγικό αποτέλεσμα τον θάνατο του επταμελούς πληρώματός του Την 1η Φεβρουαρίου του 2003 το Columbia διαλύθηκε πάνω από το Τέξας και τη Λουιζιάνα των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια επανεισόδου του στη γήινη ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα το επταμελές πλήρωμά του να βρει ταγικό θάνατο. Γιατί το Διάστημα και τα διαστημικά ταξίδια δεν έχουν γίνει ακόμη θέμα ρουτίνας όσο κι αν εμείς, οι απλοί πολίτες αυτού του πλανήτη, νομίζουμε ότι το Διάστημα κατακτήθηκε εδώ και δεκαετίες. Γιατί στην πραγματικότητα βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή, κι έχουμε απλώς αρχίσει να κάνουμε τα πρώτα μας βήματα στον απέραντο ωκεανό του Διαστήματος. Σ’ έναν ωκεανό που είναι «απείρως» μεγαλύτερος από τους ωκεανούς που γνωρίζουμε μέχρι τώρα πάνω στη Γη. Γι’ αυτό αυτού του είδους οι τραγωδίες θα συμβούν και στο μέλλον, όπως συνέβησαν και στο παρελθόν. Κι όμως, ποτέ δεν πρόκειται να υπάρξει έλλειψη Κολόμβων και Μαγγελάνων. Γιατί είναι αναπόφευκτο. Κάποια μέρα, κάποιοι από εμάς θα μπαρκάρουν για το πρώτο τους ταξίδι στα άστρα. Γιατί είναι στη φύση μας να εξερευνούμε, να είμαστε ταξιδιώτες και ανιχνευτές. Και κάποια μέρα, όταν θα είμαστε έτοιμοι, θα πάμε στα άστρα: φτάνει να κάνουμε πανιά σαν τους θαλασσοπόρους που, μια πατρίδα αφήνοντας, έβρισκαν ένα κόσμο!». http://physicsgg.me/2017/02/12/%cf%89%ce%b4%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%ce%bf%cf%80%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%82/

Progress MS-05 Στις 10 Φεβ 2017, η τεχνική διαχείριση και η κρατική επιτροπή για το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ επιβεβαίωσαν την ετοιμότητά τους να μεταφέρουν το όχημα φορτίου (THC) "MS-05 Progress» για την πλήρωση των στοιχείων καυσίμου και συμπιεσμένα αέρια. Η εκτόξευση του TGK "Πρόοδος MS-05» στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έχει προγραμματιστεί για τις 22 Φλεβάρη του 2017 στις 8:58 MSK. Το πλοίο θα παραδώσει στον ISS περίπου 2,5 τόνους φορτίου, συμπεριλαμβανομένου του ξηρού φορτίου, δεξαμενές καυσίμων συνδυασμένο σύστημα πρόωσης και το σύστημα ανεφοδιασμού, το νερό και συμπιεσμένα αέρια. Το Στεγνό φορτιο έχει τεθεί στις 7 Φεβρουαρίου. Στη μύτη του φέρινγκ του οχήματος εκτόξευσης επικολλάται το λογότυπο για την 110η επέτειο από τη γέννηση του SP Korolev. http://www.energia.ru/ru/iss/iss50/progress_ms-05/photo_02-10.html