Δροσος Γεωργιος

Δοκιμή αποδοχής του εξοπλισμού για τη μελέτη των μεταναστεύσεων των ζώων και των πουλιών. Οι Ειδικοί του RSC «Energia» έλαβαν μέρος στις δοκιμες αποδοχής ICARUS του επιστημονικού εξοπλισμού για τη μελέτη της μετανάστευσης των άγριων ζώων και πουλιών. Οι δοκιμές πραγματοποιήθηκαν στη Γερμανία βάσει του έργου του υλικού - τις εταιρίας SpeysTeh (STI). Κατά τη διάρκεια αυτών διεξήχθησαν δοκιμές λειτουργίας και της απόδοσης ελέγχου του εξοπλισμου ICARUS , γίνεται επιθεώρηση της μονάδας της κεραίας και του υπολογιστή ελέγχου OBC-Ι όσον αφορά την πυρασφάλεια και ένα χρονοδιάγραμμα για τις περαιτέρω εργασίες. Σε δοκιμές εκτός από τους ειδικούς της RSC «Energia» και της επιχείρησης STI παραβρέθηκαν εκπρόσωποι του Γερμανικου Κέντρου Αεροδιαστημικής (DLR) και της κρατικής εταιρείας "Roscosmos". Τον Επιστημονικό εξοπλισμό της κοινου ρωσο-γερμανικου πείραματος ICARUS (Διεθνής Συνεργασία για την Έρευνα των ζώων Χρησιμοποιώντας Space - «Η διεθνής συνεργασία στον τομέα της επιστημονικής έρευνας ζώων με τη χρήση της διαστημικής τεχνολογίας») για τη μελέτη της άγριας ζωής και τα αποδημητικά πουλιά θα εγκατασταθεί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Το σετ εξοπλισμου αποτελείται από έναν υπολογιστή ελέγχου OBC-I, το οποίο θα τοποθετηθεί στο συμπιεσμένο διαμέρισμα του δομοστοιχείου υπηρεσίας "Zvezda" Ρωσικό τμήμα του ISS, καθώς και η μονάδα της κεραίας, η οποία αποτελείται από τη μετάδοση και λήψη κεραίες. Η μονάδα έχει προγραμματιστεί για την εγκατάσταση στο εξωτερικό της μονάδας παροχής υπηρεσιών κατά τη διάρκεια έξι ωρών διαστημικου περίπατου. Το έργο ICARUS είναι μοναδικό και θα επιτρέψει να εργαστούν επί του ISS και στη συνέχεια μεταφέροντας με την τεχνολογία δορυφορικής παρακολούθησης για ένα πολύ μικρότερο στο σωματικό βάρος από εκείνους που είναι σε θέση να παρακολουθεί το γαλλικό σύστημα του Άργους (Advanced Research και του Παγκόσμιου Δορυφορικού Παρατήρησης), που χρησιμοποιείται από τους επιστήμονες από διάφορες χώρες. Αυτό θα είναι δυνατό λόγω του γεγονότος ότι η μάζα του καθενός από το σταθερό στα ζώα και τα πτηνά ενότητες ICARUS δεν θα υπερβαίνει τα πέντε γραμμάρια. Αυτή η μονάδα συνδυάζει δέκτη GPS / GLONASS, έναν πομπό και δέκτη ραδιοφώνου, επαναφορτιζόμενη μπαταρία, ηλιακή μπαταρία, αισθητήρες θερμοκρασίας και της επιτάχυνσης. Η RSC «Ενέργεια» που εργάζεται για το έργο ICARUS 2010 ως μέρος του πειράματος χώρου (CE) "τυφώνας" (διευθυντής του CE RSC «Energia», επιβλέπων CE DST, Καθηγητής Μιχαήλ Belyaev) και για τη συμφωνία επιστημονικής συνεργασίας με τους Γερμανούς επιστήμονες. Τον Νοέμβριο του 2014 υπεγράφη η συμφωνία μεταξύ Roskosmos και DLR σχετικά με την υλοποίηση του έργου αυτού στο ρωσικό τμήμα του ISS. Στο πλαίσιο της προετοιμασίας του πειράματος παρακολουθουν η GC "Roskosmos", το Ινστιτούτο Γεωγραφίας, η Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, το DLR, το Ινστιτούτο ορνιθολογία του Max Planck και η γερμανική εταιρεία SpeysTe http://www.energia.ru/ru/news/news-2017/news_03-13.html Αστροναύτες της NASA θα ξεκινήσουν την κατάρτιση τους στο Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναύτων. Στο Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναύτων YA Gagarin πραγματοποιήθηκε μια παρουσίαση της διοίκησης και των εργαζομένων της NASA με τους αστροναύτες Shannon Walker (Shannon WALKER) και Joseph Acaba (Joseph M. ACABA). Και οι δύο αστροναύτες αρχίζουν κατάρτιση για διαστημική πτήση στον CPC έως τις 13 Μαρτίου 2017. Σύμφωνα με το πρόγραμμα εκπαίδευσης, οι αστροναύτες θα εξετάσουν το σχεδιασμό του συστήματος και το επανδρωμένο διαστημικό σκάφος μεταφοράς "Soyuz MS", το ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Οι ειδικοί του Κέντρου θα πραγματοποιήσουν εκπαιδευτικά σεμινάρια για την ανάληψη δράσης σε περίπτωση εκφόρτωσης σε διαφορετικές κλιματικές ζώνες. Το πρόγραμμα - τα επιμέρους στοιχεία της βιοϊατρικής εκπαίδευσης και μάθησης ρωσικων. προετοιμασίας πριν από την πτήση είναι πλήρης και με εξετάσεις. Η Shannon Walker έχει επιλεγεί ως υποψήφιος αστροναύτης τον Μάιο του 2004. Το 2010, ολοκλήρωσε μια διαστημική πτήση με το «Soyuz TMA-19" (διοικητής -ο Ρώσος κοσμοναύτης Φιοντόρ Γιουρτσίχιν, μηχανικοί πτήσης - οι αστροναύτες Shannon Walker και Douglas Wheelock), η πτήση διήρκεσε 163 ημέρες. Ο Joseph Acaba επιλέχθηκε ως υποψήφια αστροναύτης τον Μάιος 2004 J. Το 2009, έκανε την πρώτη του πτήση στο πλοίο «ανακάλυψη» των 12 ημερών.Η δεύτερη πτήση του έγινε επί του "Soyuz TMA-04" (διοικητής - Ρώσος κοσμοναύτης Gennady Padalka, μηχανικοί πτήσης Σεργκέι Revin και ο αστροναύτης της NASA Τζόζεφ Acaba). https://www.roscosmos.ru/23311/

Ζεύγος στερεοσκοπικών εικόνων Noctis Labyrinthus Ο ExoMars εκτοξεύθηκε σε έναν πύραυλο Proton-M από το Μπαϊκονούρ του Καζακστάν στις 14 Μαρτίου 2016. Περίπου επτά μήνες αργότερα, έφθασε στον Άρη. Στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την κύρια επιστημονική αποστολή του που είναι να αναλύσει την ατμόσφαιρα για αέρια που μπορεί να σχετίζονται με βιολογική ή γεωλογική δραστηριότητα, και να καταγράψει εικόνες περιοχών που θα μπορούσαν να σχετίζονται με τις πηγές αυτές, το Trace Gas Orbiter έχει πραγματοποιήσει δύο καμπάνιες για να ελέγξει τα επιστημονικά του όργανα - μία τον περασμένο Νοέμβριο και μία την προηγούμενη εβδομάδα. Εδώ παρουσιάζεται ένα από τα πρώτα ζεύγη εικόνων που ελήφθησαν από την κάμερα υψηλής ανάλυσης στις 22 Νοεμβρίου. Οι εικόνες όταν συνδυαστούν μαζί σχηματίζουν ένα ζεύγος στερεοσκοπικών εικόνων από ένα τμήμα της περιοχής Noctis Labyrinthus του Άρη. Η κάμερα παίρνει μια εικόνα με κατεύθυνση ελαφρώς προς τα εμπρός (κάτω εικόνα σε αυτόν τον προσανατολισμό), και στη συνέχεια, αφού πετάξει πάνω από την περιοχή, περιστρέφεται για να δει «πίσω» με σκοπό να πάρει το δεύτερο τμήμα της εικόνας (πάνω), έτσι ώστε να βλέπει την ίδια περιοχή της επιφάνειας από δύο διαφορετικές γωνίες. Συνδυάζοντας τα δύο ζεύγη εικόνων μπορεί να κατασκευαστεί μια 3D (τρισδιάστατη) εικόνα και με τον τρόπο αυτόν μπορούν να γίνουν εμφανείς πληροφορίες για τα σχετικά ύψη των χαρακτηριστικών επιφάνειας. Οι εικόνες ελήφθησαν για να ελεγχθεί ο χρονισμός των εικόνων καθώς το διαστημικό σκάφος κινείται πάνω από την επιφάνεια, προκειμένου να ανακατασκευαστούν καλύτερα οι στερεοσκοπικές εικόνες. Πρόσθετες δοκιμές διεξήχθησαν την περασμένη εβδομάδα για να τελειοποιηθεί η διαδικασία. Η περιοχή Noctis Labyrinthus, ή “Λαβύρινθος της νύχτας”, βρίσκεται στο δυτικότερο άκρο του Valles Marineris, το μεγάλο φαράγγι του ηλιακού συστήματος, και αποτελεί ένα τεράστιο δίκτυο με οροπέδια επίπεδων κορυφών και τάφρους. Μπορούμε μάλιστα να παρατηρήσουμε κατολισθήσεις στις πλαγιές των απότομων πλαγιών. Από την στιγμή της άφιξής του, το διαστημόπλοιο διεξήγαγε επίσης μια σειρά από ελιγμούς για να αλλάξει της τροχιακή περίοδο και την κλίση του, με σκοπό να είναι έτοιμο να ξεκινήσει την μακρόχρονη φάση αεροπέδησης αργότερα αυτή την εβδομάδα. Η διαδικασία αυτή θα χρησιμοποιήσει την ατμόσφαιρα του πλανήτη για να επιβραδύνει σταδιακά την ταχύτητα του διαστημόπλοιου, με σκοπό να μετακινηθεί σε μια σχεδόν-κυκλική τροχιά 400 χιλιομέτρων, από την οποία το σκάφος θα διενεργήσει την κύρια επιστημονική του αποστολή. Οι εικόνες λήφθηκαν από την κάμερα CaSSIS. Η κλίμακα των εικόνων είναι 7.2 m / pixel και οι εικόνες αντιστοιχούν σε μια περιοχή του Άρη περίπου 15 x 45 km. http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2017/03/Zehugos_stereoskopikhon_eikhonon_Noctis_Labyrinthus

Διαπλανητικό ραντάρ εντόπισε χαμένο σκάφος στη Σελήνη. Πώς εντοπίζουμε ένα αντικείμενο σε μέγεθος ψυγείου να περιφέρεται κάπου γύρω από τη Σελήνη; Με το διαπλανητικό ραντάρ της NASA φυσικά. Ερευνητές της υπηρεσίας καμαρώνουν ότι κατάφεραν να βρουν το Chandrayaan-1, έναν ινδικό δορυφόρο που τέθηκε σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι το 2008 και σταμάτησε να λειτουργεί λιγότερο από έναν χρόνο αργότερα. Έκτοτε, η αποστολή θεωρείται επίσημα «χαμένη». «O εντοπισμός του ινδικού Chandrayaan-1 ήταν υπόθεση για ντετέκτιβ, αφού η τελευταία επαφή με το σκάφος ήταν τον Αύγουστο του 2009» λέει η Μαρίνα Μπρόζοβιτς, επικεφαλής της προσπάθειας στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. Το πιθανότερο ήταν ότι ο δορυφόρος περιφέρεται μέχρι και σήμερα γύρω από τη Σελήνη, ωστόσο η τροχιά του θα μπορούσε να είχε αλλάξει δραστικά λόγω βαρυτικών ανωμαλιών που συναντά συχνά στην πορεία του. Και η Ινδία σίγουρα δεν είχε τα μέσα να το εντοπίσει, δεδομένου ότι τα οπτικά τηλεσκόπια τυφλώνονται από τη λάμψη του φεγγαριού και δεν μπορούν να δουν μικρά αντικείμενα κοντά του. Τη λύση έδωσε το σύστημα ραντάρ της NASA, το μόνο που θα μπορούσε να διακρίνει από απόσταση 380.000 χιλιομέτρων ένα κυβικό αντικείμενο με πλευρά 1,5 μέτρων. Όλα τα ραντάρ εκπέμπουν μικροκύματα και στη συνέχεια ανιχνεύουν την ανάκλαση αυτών των κυμάτων πάνω στο αντικείμενο - στόχο. Τα ραντάρ της αστυνομίας που μετρούν την ταχύτητα των οχημάτων έχει εμβέλεια γύρω στο 1,5 χιλιόμετρα, ενώ τα ραντάρ εναέριας κυκλοφορίας φτάνουν τα 100 περίπου χιλιόμετρα, επισημαίνει η NASA για λόγους σύγκρισης. Η υπηρεσία χρησιμοποίησε έναν μακράν πιο ισχυρό πομπό, ένα ραδιοτηλεσκόπιο στην Καλιφόρνια με πιάτο διαμέτρου 70 μέτρων. Οι ερευνητές του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) στόχευσαν τη δέσμη μικροκυμάτων εκεί όπου θα μπορούσε κρύβεται ο χαμένος δορυφόρος, και κατέγραψαν την ανάκλαση των κυμάτων με ένα δεύτερο ραδιοτηλεσκόπιο στο Γκριν Μπανκ της Βιρτζίνια. «Ο εντοπισμός του LRO ήταν σχετικά εύκολος, καθώς συνεργαζόμασταν με τους πλοηγούς της αποστολής και είχαμε ακριβή δεδομένα τροχιάς για το πού ήταν. Ο εντοπισμός του ινδικού Chandrayaan-1 χρειάστηκε περισσότερη ερευνητική δουλειά, επειδή η τελευταία επαφή με το διαστημόπλοιο ήταν τον Αύγουστο του 2009». Επίσης, το ινδικό σκάφος είναι μικρών διαστάσεων, οπότε τα πράγματα ήταν σαφώς δυσκολότερα. Μετά, την «ηχώ» του ραντάρ (που ανακλάστηκε στη Σελήνη) έπιασε το Green Bank Telescope στη Δυτική Βιρτζίνια. Οι ερευνητές αξιοποίησαν το ότι γνώριζαν πως το Chandrayaan-1 ήταν ακόμα σε τροχιά σε ύψος 200 χλμ πάνω από την επιφάνεια και ότι ήξεραν πως θα περνούσε πάνω από τους πόλους. Εν τέλει ανιχνεύτηκε ένα αντικείμενο μεγέθους μικρού διαστημοπλοίου τις χρονικές στιγμές που αναμενόταν, και επιβεβαιώθηκε πως όντως επρόκειτο για το ινδικό σκάφος με μεταγενέστερες μετρήσεις, με τη συμμετοχή του αστεροσκοπείου του Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο. Πράγματι, το ραντάρ κατάφερε να βρει την αγνοούμενη αποστολή και να εκτιμήσει την απόσταση, την ταχύτητα και την τροχιά της. Και οι επόμενες παρατηρήσεις με το σύστημα διαπλανητικού ραντάρ επιβεβαίωσαν την επιτυχία εντοπίζοντας το σκάφος στις θέσεις που προέβλεψαν οι ερευνητές με βάση τα νέα δεδομένα. Μέχρι σήμερα, η τεχνολογία του διαπλανητικού ραντάρ είχε χρησιμοποιηθεί κυρίως για τον εντοπισμό μακρινών, μεγάλων αστεροειδών, τώρα όμως φαίνεται πως έχει το δυναμικό να βοηθήσει και στον σχεδιασμό μελλοντικών αποστολών στη Σελήνη, λένε οι ερευνητές. Στην φωτογραφία το γιγάντιο ραδιοτηλεσκόπιο των 70 μέτρων χρησιμοποιήθηκε ως πομπός του διαπλανητικού ραντάρ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500133677

Ένας λευκός νάνος σε τροχιά γύρω από μαύρη τρύπα. Ανακκαλύφθηκε στον γαλαξία μας ένα άστρο με την μικρότερη τροχιά γύρω από μια μαύρη τρύπα. Το «ζευγάρι», με την ονομασία Χ9, βρίσκεται στο πυκνό σφαιρωτό αστρικό σμήνος 47 Tucanae, σε απόσταση περίπου 14.800 ετών φωτός από τη Γη. Το άστρο διαγράφει ανά μόλις μισή ώρα περίπου μία πλήρη τροχιά γύρω από τη μαύρη τρύπα. Η ανακάλυψη έγινε από τα διαστημικά τηλεσκόπια της NASA Chandra και NuSTAR και το επίγειο τηλεσκόπιο ATCA στην Αυστραλία, από επιστήμονες του Πανεπιστημίου Curtin και του Διεθνούς Κέντρου για την Έρευνα στη Ραδιοαστρονομία (ICRAR). Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Τζέιμς Μίλερ-Τζόουνς, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας. https://arxiv.org/abs/1702.02167 Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, το Χ9 περιλαμβάνει ένα άστρο λευκό νάνο, που κινείται γύρω από τη μαύρη τρύπα σε απόσταση μόλις δυόμιση φορές την απόσταση Γης-Σελήνης. Η μαύρη τρύπα, εδώ και δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, «ρουφάει» συνεχώς τμήματα του άστρου, δημιουργώντας ένα δίσκο αστρικών υλικών γύρω της. Αν και το άστρο, που έχει πια χάσει ένα μεγάλο μέρος της μάζας του, δεν φαίνεται ότι κινδυνεύει να «καταβροχθιστεί» από τη μαύρη τρύπα, σε βάθος χρόνου η μοίρα του παραμένει αβέβαιη. Μια εναλλακτική θεωρία είναι ότι δεν πρόκειται για λευκό νάνο, αλλά για άστρο νετρονίων (πάλσαρ) που κινείται σαν σβούρα γύρω από τη μαύρη τρύπα. Βίντεο: Μια γρήγορη ματιά στο άστρο Χ9 http://physicsgg.me/2017/03/14/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%bb%ce%b5%cf%85%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%bd%ce%ac%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%b5-%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%b9%ce%ac-%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%bc%ce%b1/

Όσα θέλετε να μάθετε για το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο στον κόσμο! Με τα αρχικά E-ELT, (European Extremely Large Telescope), το νέο επαναστατικό επίγειο τηλεσκόπιο διαμέτρου 42 μέτρων, θα αποτελέσει το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο στον κόσμο στο ορατό και εγγύς υπέρυθρο τμήμα του φάσματος: “το μεγαλύτερο μάτι προς τον ουρανό” http://www.pronews.gr/portal/20170313/genika/epistimes/27120/osa-thelete-na-mathete-gia-megalytero-tileskopio-ston-kosmo-vinteo

Ασβέστιο αξίας 500.000 δολαρίων. Ο Sir Martyn Poliakoff, στο βίντεο που ακολουθεί, μας δείχνει 2 γραμμάρια ανθρακικού ασβεστίου-48 (48CaCO3) που κοστίζουν 500.000 δολάρια. Γιατί μια τόση μικρή ποσότητα κοστίζει τόσο πολύ; Ο λόγος είναι ότι το ισότοπο του ασβεστίου 48Ca είναι εξαιρετικά σπάνιο, η φυσική του αφθονία είναι μόνο 0.187%, και ο διαχωρισμός του από τα άλλα ισότοπα του ασβεστίου είναι επίπονος και πανάκριβος. Το 48Ca χρησιμοποιείται από τους πυρηνικούς φυσικούς στην παρασκευή υπερβαρέων πυρήνων. Ο Poliakoff μας υπενθυμίζει ότι οι περισσότεροι σταθεροί πυρήνες έχουν άρτιο αριθμό πρωτόνίων (Ζ) ή άρτιο αριθμό νετρονίων(Ν) και ότι πυρήνες με Ζ ή Ν έναν από τους αριθμούς 2, 8, 20, 28, 50, 82, 126 (μαγικοί αριθμοί) είναι εξαιρετικά σταθεροί. Ο πυρήνας του ισοτόπου 48Ca είναι ένας διπλά μαγικός πυρήνας, αφού περιέχει 20 πρωτόνια και 28 πρωτόνια. Αυτό παίζει ρόλο όταν το ασβέστιο-48 χρησιμοποιείται ως δέσμη ιόντων για τον βομβαρδισμό στόχων, όπως Βερκέλιο-97 και Καλιφόρνιο-98, προς τον σχηματισμό των υπερβαρέων στοιχείων Τενεσίνιο-117 και Ογκάνεσον-118, αντίστοιχα. Στα πειράματα αυτά καταναλώνεται τουλάχιστον 1 μιλι-γραμμάριο 48Ca ανά ώρα. Αν λοιπόν διαθέτετε έστω και μικρές ποσότητες ασβεστίου-48, θα βρείτε σίγουρους πελάτες ανάμεσα στους φυσικούς που ασχολούνται με την σύνθεση υπερ-βαρέων πυρήνων. Δείτε το βίντεο με τον Sir Martyn Poliakoff http://physicsgg.me/2017/03/13/%ce%b1%cf%83%ce%b2%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%bf-%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1%cf%82-500-000-%ce%b4%ce%bf%ce%bb%ce%b1%cf%81%ce%af%cf%89%ce%bd/

14/3: Η παγκόσμια ημέρα του αριθμού π Υπενθυμίζεται ότι η σημερινή ημερομηνία 14 Μαρτίου (3/14 ) έχει καθιερωθεί (για ευνόητους λόγους) ως παγκόσμια ημέρα του αριθμού π. https://en.wikipedia.org/wiki/Pi_Day Και μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση: στις 14 Μαρτίου 1879 γεννήθηκε ο Albert Einstein. Δείτε περισσότερα πόστερ της NASA σχετικά τον αριθμό π στο διάστημα ΕΔΩ: https://www.jpl.nasa.gov/edu/nasapidaychallenge/ Δείτε όλα τα βίντεο για τον αριθμό π από το κανάλι Numberphile ΕΔΩ: http://physicsgg.me/2017/03/14/143-%ce%b7-%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%81%ce%b9%ce%b8%ce%bc%ce%bf%cf%8d-%cf%80/

Τρεις φοιτητές διοργανώνουν για πρώτη φορά πανελλήνιο διαγωνισμό διαστημικής. Μια ομάδα μαθητών από το 3ο Λύκειο Μυτιλήνης, πριν πέντε χρόνια το 2012, έκαναν όλο το νησί και όχι μόνο να μιλάνε για μια αλλιώτικη προσπάθεια. Ήταν οι μαθητές που μαζί με τον καθηγητή τους Γιώργο Κοντέλλη συμμετείχαν στο διαγωνισμό CanSat στη Νορβηγία χαρίζοντας μάλιστα στην Ελλάδα τη δεύτερη θέση. Η δική τους κατασκευή, η μόνη Ελληνική συμμετοχή ανάμεσα σε 14 άλλα σχολεία κρατών της Ευρώπης, με τίτλο «Icaromenippus 3D» αφορούσε ένα δορυφόρο με τη χρήση του οποίου απεικόνισαν τρισδιάστατα την επιφάνεια της Γης! Από τότε πέρασαν πέντε χρόνια. Τρεις από αυτούς τους μαθητές οι Ηλίας Ψυρούκης, Ηλίας Θεοδωρίδης και Στρατής Τσιρτσής είναι φοιτητές του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων Ηλεκτρονικών Υπολογιστών στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο. Θέλοντας να δώσουν στους Έλληνες μαθητές την ευκαιρία να ζήσουν τη μοναδική εμπειρία αυτού του διαγωνισμού, αποφάσισαν, ως μέλη του ΙΕΕΕ NTUA Student Branch, να διοργανώσουν, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, τον μοναδικό αυτό διαγωνισμό, τον διαγωνισμό CanSat in Greece. Ο διαγωνισμός CanSat in Greece είναι ένας πανελλήνιος διαγωνισμός διαστημικής. Αποτελεί προκριματική φάση του ευρωπαϊκού διαγωνισμού CanSats in Europe, ο οποίος διοργανώνεται από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA). Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε μαθητές λυκείου και ο στόχος του είναι η εξοικείωσή τους με τεχνολογίες παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποιούνται σε έναν δορυφόρο. Το κάθε σχολείο σχηματίζει μια ομάδα 4 έως 6 μαθητών και καλείται να κατασκευάσει έναν εκπαιδευτικό δορυφόρο σε μέγεθος κουτιού αναψυκτικού με σκοπό να εκτελέσει κάποια αποστολή. Ο δορυφόρος αυτός εκτοξεύεται σε υψόμετρο ενός χιλιομέτρου και κατά την προσγείωσή του εκτελεί την αποστολή που έχει επιλέξει η κάθε μαθητική ομάδα. Όπως λένε οι τρεις Μυτιληνιοί φοιτητές του Πολυτεχνείου, η ιδέα για τη διοργάνωση του CanSat in Greece προέκυψε τον Οκτώβριο του 2015, όταν σε μια συζήτηση για νέες ιδέες και καινοτόμες δράσεις που διοργάνωσε ο φοιτητικός οργανισμός IEEE NTUA SB, πρότειναν την δημιουργία του διαγωνισμού στα ευρωπαϊκά πρότυπα. «Αρχικά η ιδέα έμοιαζε ως ένα «τρελό» σενάριο, για τα ελληνικά δεδομένα» λένε. Όμως τελικά έκαναν όλες τις απαραίτητες ενέργειες και φτάσανε στον στόχο τους. Ο ελληνικός τελικός θα γίνει τον ερχόμενο Απρίλιο. Και η ομάδα πίσω από τον CanSat in Greece ήδη «τρέχει» μια καμπάνια στη γνωστή πλατφόρμα Indiegogo, έτσι να συγκεντρώσει χρήματα και να μειώσει τα έξοδα των μαθητών που θα ταξιδέψουν από όλη την Ελλάδα για να βρεθούν στον τελικό. «Αυτή τη στιγμή έχουν επιλέγει οι δέκα ομάδες που θα συμμετέχουν στην τελική φάση του διαγωνισμού, με την εκτόξευση των μικρών δορυφόρων τους. Η τελική εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί 18 με 21 Απριλίου και στόχος μας τώρα είναι να περιορίσουμε τα έξοδα των μαθητών (όπως διαμονή και διατροφή)» τονίζει ο Ηλίας Ψυρούκης. Τι είναι ο διαγωνισμός Ο διαγωνισμός CanSat in Greece δίνει την ευκαιρία στους συμμετέχοντες μαθητές να περάσουν μέσα από όλα τα στάδια που ακολουθούνται στην διεξαγωγή ενός πραγματικού διαστημικού προγράμματος, όπως την επιλογή της αποστολής, το σχεδιασμό του δορυφόρου, την έρευνα αγοράς για την οικονομικότερη ανεύρεση των απαραίτητων εξαρτημάτων, την κατασκευή του δορυφόρου, την δοκιμή και την εκτόξευσή του καθώς και την ανάλυση και παρουσίαση των αποτελεσμάτων που κατέγραψε. Μέσω αυτής της διαδικασίας, οι μαθητές: Αποκτούν νέες γνώσεις στη φυσική και στον προγραμματισμό, εξασκώντας τες και στην πράξη. Έρχονται σε επαφή με σύγχρονες τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται σε πληθώρα εφαρμογών. Εξοικειώνονται με τη μεθοδολογία στην οποία βασίζεται η έρευνα. Πετυχαίνουν καλύτερα αποτελέσματα μέσω της συνεργασίας και της ομαδικής δουλειάς. Εξασκούν τις επικοινωνιακές τους ικανότητες. http://www.tanea.gr/news/greece/article/5431560/treis-foithtes-diorganwnoyn-gia-prwth-fora-enan-panellhnio-diagwnismo-diasthmikhs/ Πρόεδρος του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών: «Απολύτως αναγκαία μια ελληνική Διαστημική Υπηρεσία - Έπρεπε να είχε δημιουργηθεί» Μια ελληνική Διαστημική Υπηρεσία είναι απολύτως αναγκαία και έπρεπε προ ετών να είχε προχωρήσει η δημιουργία της. Όμως πρέπει να προηγηθεί ευρεία διαβούλευση μεταξύ των συναρμόδιων υπουργείων και την προώθησή της να αναλάβει μια συντονιστική επιτροπή διαστήματος υπό τον πρωθυπουργό. Αυτό επισημαίνει ο νέος γενικός διευθυντής και πρόεδρος του ΔΣ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (ΕΑΑ) καθηγητής Μανώλης Πλειώνης σε συνέντευξή του. Το Αστεροσκοπείο σκοπεύει να ανοιχθεί ακόμη περισσότερο στην κοινωνία, να υποδεχθεί και άλλα παιδιά προσφύγων, να προωθήσει με εκδηλώσεις του το «πάντρεμα» επιστήμης και πολιτισμού, ενώ παράλληλα θα αναπτύξει νέες εγχώριες και διεθνείς ερευνητικές δράσεις. Όμως, σύμφωνα με τον κ. Πλειώνη, χρειάζεται η στήριξη της πολιτείας, προκειμένου να λυθεί το χρόνιο πρόβλημα της έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού για τις 24ωρες βάρδιες στο Γεωδυναμικό Ινστιτούτο και στο Εθνικό Κέντρο Τσουνάμι, καθώς και η στενότητα χώρου στις κτιριακές εγκαταστάσεις του, λόγω της συνεχούς επέκτασης των δραστηριοτήτων του. Μεταξύ άλλων, ο επικεφαλής του ΕΑΑ αναφέρει ότι θα επιδιώξει ένα πιο συνεργατικό και δημοκρατικό τρόπο διοίκησης με τους εργαζόμενους, ενώ θα προωθήσει τις συνεργασίες του Αστεροσκοπείου με χώρες της Λατινικής Αμερικής (και όχι μόνο). Εκφράζει ακόμη το παράπονο ότι οι υπηρεσίες του Αστεροσκοπείου δεν αξιοποιούνται πλήρως από τους δημόσιους και άλλους φορείς, ενώ δηλώνει ότι, για να δημιουργηθούν πρόσθετες πηγές εσόδων, υποστηρίζει τη δημιουργία εταιρειών-τεχνοβλαστών (spin-off) από ερευνητές του Αστεροσκοπείου. Εκτιμά ότι «στα θέματα της έρευνας και των πανεπιστημίων αυτή η κυβέρνηση τα έχει πάει πάρα πολύ καλά», θεωρεί υπερβολικές τις κατηγορίες περί απαξίωσης των ελληνικών πανεπιστημίων και δηλώνει αισιόδοξος ότι, χάρη στις πρωτοβουλίες του υπουργείου Παιδείας-Έρευνας, σταδιακά θα αρχίσουν να επιστρέφουν έλληνες επιστήμονες από το εξωτερικό. Ο Μανώλης Πλειώνης είναι από το 2012 καθηγητής Παρατηρησιακής Αστρονομίας στο Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και από το 2015 αντιπρόεδρος του ΔΣ στο Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Τεχνολογικό Μουσείο «Νόησις» της Θεσσαλονίκης. Αποφοίτησε από το Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Κρήτης (1983) και πήρε το διδακτορικό του από το βρετανικό Πανεπιστήμιο του Σάσεξ (1989). Διεξήγαγε πολυετή μεταδιδακτορική έρευνα στην Ιταλία στα Κέντρα SISSΑ και ICTP, ενώ υπήρξε για πολλά χρόνια επισκέπτης ερευνητής στο ερευνητικό κέντρο ΙΝΑΟΕ του Μεξικό (2002-2015). Διετέλεσε ερευνητής, διευθυντής ερευνών και αναπληρωτής διευθυντής στο Ινστιτούτο Αστρονομίας του ΕΑΑ (1995-2012). Έχει πάνω από 200 δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά για θέματα αστρονομίας, αστροφυσικής και κοσμολογίας. http://www.pronews.gr/portal/20170312/genika/diastima/49/proedros-toy-ethnikoy-asteroskopeioy-athinon-apolytos-anagkaia-mia

Πάνας: ο δορυφόρος του Κρόνου που μοιάζει με ραβιόλι. Το διαστημικό σκάφος της NASA, Cassini φωτογράφισε τον μικρό δορυφόρο του Κρόνου Πάνα την Τρίτη 7 Μαρτίου, από απόσταση 15268 μιλίων (περίπου 25000 km). O Πάνας έχει διάμετρο περίπου 30 χιλιόμετρα και μοιάζει με ραβιόλι που χάθηκε στο διάστημα. Είναι πιο καθαρές εικόνες του Πάνα που λήφθηκαν μέχρι σήμερα και αποκαλύπτουν έναν δακτύλιο κατά μήκος του ισημερινού του, που μάλλον σχηματίστηκε από την εναπόθεση ύλης από τους δακτυλίους του Κρόνου. Ο δορυφόρος του Κρόνου Πάνας, ανακαλύφθηκε το 1981 από τον αστρονόμο Mark R. Showalter μέσα από τις φωτογραφίες που έστειλε στη Γη το διαστημικό σκάφος Voyager 2. Το διαστημικό σκάφος Cassini βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο από το 2004 και αποτελεί πλέον μια από τις πιο επιτυχημένες αποστολές της NASA. Τον Σεπτέμβριο θα ολοκληρώσει το έργο του με μια ηρωική βουτιά στην επιφάνεια του Κρόνου. Πριν από αυτό όμως θα εκτελέσει μερικές ακόμα κοντινές τροχιές γύρω από τον Κρόνο, έτσι ώστε να πάρει φωτογραφίες του πλανήτη και των δορυφόρων του από νέες οπτικές γωνίες. Fantastico! #Saturn’s moon #Pan resembles a space ravioli in these raw images taken by @CassiniSaturn on Mar 7, 2017 https://t.co/KCYS4fbMz9 pic.twitter.com/LhSrxxr604 — NASA JPL (@NASAJPL) March 9, 2017 http://physicsgg.me/2017/03/12/%cf%80%ce%ac%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%bf-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%bf%ce%b9%ce%ac%ce%b6/

«Europa Clipper» ονομάστηκε η μελλοντική αποστολή της NASA σε δορυφόρο του Δία. Την επίσημη ονομασία Europa Clipper απέκτησε η σχεδιαζόμενη αποστολή της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) στον μεγάλο δορυφόρο «Ευρώπη» του Δία. Η ονομασία παραπέμπει στα θρυλικά ιστιοφόρα πλοία τύπου «κλίπερ» (clipper) που έπλεαν στους ωκεανούς της Γης κατά τον 19ο αιώνα. Τα τρικατάρτατα πλοία έγιναν διάσημα για την ομορφιά και την ευελιξία τους, μεταφέροντας τσάι και άλλα αγαθά. Η αποστολή Europa Clipper, σχεδιάζεται για εκτόξευση στη δεκαετία του 2020 και θα χρειασθεί ένα ταξίδι αρκετών χρονων για να φθάσει στο σύστημα του Δία και των φεγγαριών του. Η Ευρώπη, που έχει διάμετρο περίπου 3.100 χιλιομέτρων, πιστεύεται ότι διαθέτει ένα αλμυρό υγρό ωκεανό κάτω από την παγωμένη επιφάνειά της, κάτι που -αν όντως ισχύει ευνοεί την ανάπτυξη ζωής. Γι' αυτό η εξερεύνησή της θεωρείται ζήτημα προτεραιότητας από τους αστροβιολόγους, όπως επίσης του δορυφόρου Εγκέλαδου του Κρόνου. Στόχος της -κόστους δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων- αποστολής θα είναι να απαντήσει κατά πόσο η Ευρώπη είναι φιλόξενη για ζωή και διαθέτει τα τρία βασικά στοιχεία για αυτό; Υγρό νερό, συγκεκριμένα χημικά συστατικά και πηγές ενέργειας επαρκείς για τυχόν έμβιους οργανισμούς. Η NASA προγραμματίζει το σκάφος Europa Clipper, που θα κινείται με ηλιακή ενέργεια, να κάνει 40 έως 45 κοντινές διελεύσεις από το δορυφόρο του Δία, ώστε να μελετηθεί όσο γίνεται καλύτερα με κάμερες και άλλα όργανα. Υπό εξέταση βρίσκεται, από τη NASA, η δυνατότητα αποστολής και μιας διαστημοσυσκευής, μάλλον στατικής, πάνω στην επιφάνεια της Ευρώπης, μια αποστολή που θα εκτοξευθεί ξεχωριστά από το Europa Clipper. http://www.pronews.gr/portal/20170313/genika/diastima/49/europa-clipper-onomastike-i-mellontiki-apostoli-tis-nasa-se-doryforo-toy

Οι τρεις κυριότερες προκλήσεις του World Wide Web σύμφωνα με τον δημιουργό του. Η παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, η παραπληροφόρηση μέσω ψευδών ειδήσεων και η online πολιτική διαφήμιση-προπαγάνδα είναι οι τρεις κυριότερες προκλήσεις σήμερα για τον Παγκόσμιο Ιστό. Αυτό αναφέρει ο δημιουργός του World Wide Web Σερ Τιμ Μπέρνερς-Λι σε ανοικτή επιστολή του, που έδωσε στη δημοσιότητα το ίδρυμά του Web Foundation, με αφορμή την 28η επέτειο από τη δημιουργία του Ιστού στις 12 Μαρτίου (η αρχική ιδέα για το Web είχε υποβληθεί από τον ίδιο στο CERN στις 12/3/1989). Όπως αναφέρει, «φαντάσθηκα το Web ως μια ανοικτή πλατφόρμα που θα επέτρεπε στον καθένα και παντού να μοιράζεται τις πληροφορίες, να έχει πρόσβαση σε ευκαιρίες και να συνεργάζεται δια μέσω των γεωγραφικών και πολιτισμικών συνόρων». Όμως όπως δηλώνει, για να κρατηθεί ανοικτό το Web, «έχει απαιτηθεί μια συνεχής μάχη», ενώ «κατά τους τελευταίους 12 μήνες γίνομαι όλο και πιο ανήσυχος για τις νέες τάσεις». Τονίζει ότι «για να πραγματωθεί το πλήρες δυναμικό του Ιστού ως εργαλείου που υπηρετεί όλη την ανθρωπότητα», μένουν ακόμη πολλές προκλήσεις να αντιμετωπισθούν. Επιλέγει ως πιο επείγουσες την προστασία της ιδιωτικότητας (privacy) και την απώλεια ελέγχου πάνω στα προσωπικά δεδομένα, την καταπολέμηση των ψευτο-ειδήσεων (fake news) και τον έλεγχο της διαφήμισης με πολιτικό περιεχόμενο. http://www.pronews.gr/portal/20170313/genika/tehnologia/51/oi-treis-kyrioteres-prokliseis-toy-world-wide-web-symfona-me-ton

«Μάννα εξ ουρανού…» Μόλις πριν από μερικές ημέρες ανακοινώθηκε ότι τον ερχόμενο Ιούνιο θα γίνει η εκτόξευση και η τοποθέτηση του δορυφόρου Hellas Sat 3, που έχει το μέγεθος ενός λεωφορείου, στο «οικόπεδο» που διαθέτει η χώρα μας στο Διάστημα. Μετά την εκτόξευσή του θα είναι ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός δορυφόρος σε τροχιά και θα ελέγχεται από Ελληνες μηχανικούς στο Κορωπί. Κι όμως, απασχολημένοι από την καθημερινότητά μας, πολλές φορές δεν είμαστε σε θέση ν’ αναγνωρίσουμε τα όρια των σύγχρονων αυτών εξερευνήσεων του ανθρώπου και των δυνατοτήτων που μας έχουν δοθεί από την παρουσία των μηχανών μας στο Διάστημα. Δεν θα ’ταν υπερβολή, για παράδειγμα, αν λέγαμε ότι ο βασικότερος παράγοντας στη διαμόρφωση του σύγχρονου πολιτισμού μας είναι οι τηλεπικοινωνίες, με κύριο μοχλό της ανάπτυξης αυτής τους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους που κυριολεκτικά έχουν επιφέρει μια πραγματική επανάσταση στον τρόπο της ζωής μας. Ο πρώτος τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος είχε την ονομασία «Ηχώ». Ηταν ένα τεράστιο διαστημικό μπαλόνι που απλώς αντανακλούσε τα σήματα που έπαιρνε από τη Γη. Αντίθετα ο επόμενος δορυφόρος, ο «Telestar», που τέθηκε σε τροχιά το 1962, ενίσχυε τα σήματα αυτά πριν τα αναμεταδώσει στη Γη. Το 1965 εκτοξεύτηκε ο πρώτος γεωστατικός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος, ο «Εarly Bird», που είχε την ίδια ταχύτητα με την οποία περιστρέφεται η Γη μας και γι’ αυτό παρέμενε διαρκώς πάνω από το ίδιο σημείο της γήινης επιφάνειας. Το ίδιο έτος άρχισε να λειτουργεί και ο πρώτος δορυφόρος του διεθνούς δορυφορικού συστήματος τηλεπικοινωνιών «Intelsat». Σήμερα το διεθνές αυτό δίκτυο περιλαμβάνει εκατοντάδες επίγειους σταθμούς μετάδοσης και λήψης των δορυφορικών σημάτων σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου, με δυνατότητα χιλιάδων ταυτόχρονων τηλεφωνικών συνδέσεων και εκατοντάδων τηλεοπτικών προγραμμάτων. Από το 1976, μάλιστα, καθιερώθηκε κι ένα εκτεταμένο σύστημα παγκόσμιας τηλεναυτιλίας με τη βοήθεια των δορυφόρων GPS, που έχουν τη δυνατότητα με απλές συσκευές να εντοπίσουν και να καθοδηγήσουν αεροπλάνα, πλοία και αυτοκίνητα σε οποιοδήποτε σημείο της Γης. Από πλευράς πληροφόρησης, δηλαδή, ζούμε πραγματικά σ’ ένα «Παγκόσμιο Χωριό». Επιπλέον οι μετρήσεις των τεχνητών δορυφόρων και ο εντοπισμός πηγών ρύπανσης του περιβάλλοντος από βιομηχανίες και πλοία, είναι επίσης μια σπουδαία βοήθεια στην προσπάθειά μας να κρατήσουμε τον πλανήτη μας καθαρό. Γιατί η αλόγιστη καταστροφή του γήινου φυσικού πλούτου μάς απειλεί με οικολογική καταστροφή, όχι μόνο τοπική, αλλά και σε πλανητική κλίμακα. Εχουμε ήδη επισημάνει καταστροφές τεραστίων διαστάσεων στο στρώμα του όζοντος, ενώ άλλες μετρήσεις υπολογίζουν ότι το διοξείδιο του άνθρακα έχει αυξηθεί από τις διάφορες ανθρώπινες δραστηριότητες κατά 25% τα τελευταία 100 χρόνια. Δημιουργούνται έτσι συνθήκες «θερμοκηπίου» με αποτέλεσμα την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας της Γης, με πολυποίκιλες επιπτώσεις στο οικοσύστημα του πλανήτη μας. Η εύθραυστη κατάσταση της ατμόσφαιρας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στους αστροναύτες που παρατήρησαν από πρώτο χέρι την τεράστια αυτή καταστροφή. Γιατί από εκεί ψηλά βλέπει κανείς πόσο λεπτό είναι το στρώμα της γήινης ατμόσφαιρας αφού, σε συγκριτικό μέγεθος, δεν έχει καν το πάχος που έχει το κέλυφος ενός αυγού. Από την άλλη πλευρά οι διάφοροι τεχνητοί δορυφόροι εκμετάλλευσης των γήινων πόρων μάς έχουν βοηθήσει στη διερεύνηση των γεωργικών καλλιεργειών, των θαλάσσιων και υπόγειων θησαυρών της φύσης και στην επιστημονική μελέτη του πλανήτη μας. Οι ειδικές συσκευές που μεταφέρουν οι δορυφόροι τηλεπισκόπησης της Γης μάς επιτρέπουν να κάνουμε συγκριτικές μελέτες για την κατάσταση των αγροτικών καλλιεργειών, την ποσότητα και την ποιότητα των αγροτικών προϊόντων, και την ποσότητα των χιονοπτώσεων και των υδάτινων αποθεμάτων. Η λειτουργία των δορυφόρων αυτών έχει βοηθήσει ιδιαίτερα στην καλύτερη χρήση των εδαφών και των φυσικών πόρων, όπως επίσης και στη βιομηχανική παραγωγή και σε εκατοντάδες άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες. Οι διάφορες εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας, όπως είναι η πληροφορική και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, αποτελούν σήμερα μία ακόμη ένδειξη της τεχνολογικής ανάπτυξης που οφείλεται κυρίως στις τεράστιες σμικρύνσεις που απαιτούσε η εξοικονόμηση χώρου στις διαστημοσυσκευές. Ακόμη και η ιατρική, η τέχνη και η αρχαιολογία είχαν άμεσα οφέλη από τη διαστημική τεχνολογία. Εν κατακλείδι δεν θα ’ταν καθόλου υπερβολή να πούμε ότι καθένας από μας χρησιμοποιεί καθημερινά δεκάδες αντικείμενα τα οποία προέρχονται από τις διαστημικές μας δραστηριότητες. Και ίσως να αποδειχθεί ότι ο μεγαλύτερος θησαυρός απ’ όλους, το πιο αμύθητο μαργαριτάρι από τις εξερευνήσεις μας στο Διάστημα είναι η συνειδητοποίηση ότι ζούμε σ’ ένα νησί απομονωμένο σε μια εβενόχρωμη θάλασσα. http://physicsgg.me/2017/03/12/%ce%bc%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b1-%ce%b5%ce%be-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%8d/

Κώστας Σκενδέρης-ολογραφικές δυαδικότητες. Ο Κώστας Σκενδέρης είναι καθηγητής Μαθηματικών Επιστημών και διευθυντής του ερευνητικού κέντρου STAG στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τη θεωρία της σχετικότητας, την κοσμολογία, την κβαντική θεωρία και τη θεωρία των χορδών. Έχει εργαστεί εκτενώς στις ολογραφικές δυαδικότητες. Σύμφωνα με τον ίδιο, η ολογραφία, εφόσον είναι σωστή, θα αλλάξει το πρότυπο για τη φυσική πραγματικότητα. Η ιδέα προέκυψε από τη φυσική της μαύρης τρύπας και συγκεκριμένα παραδείγματα βρέθηκαν στη δυαδικότητα AdS/CFT. Για την προώθηση αυτής της ιδέας, ένα μεγάλο κομμάτι της δουλειάς του έχει αφιερωθεί στην ανάπτυξη και επέκταση του ολογραφικού λεξικού. Η μέθοδος αυτή είναι απαραίτητη για την επίτευξη καθορισμένων κανόνων και επιπλέον δείχνει σαφώς πως ο χωροχρόνος έχει ανακατασκευαστεί από τα δεδομένα της θεωρίας βαθμίδας. Τελικά, η έρευνα θα οδηγήσει σε ολογραφική αναδιατύπωση της φυσικής, ολοκληρώνοντας έτσι την μετατόπιση του προτύπου. «Ποια είναι η δομή του χώρου και του χρόνου; Υπήρξε αρχή στο χρόνο ή το Σύμπαν υπήρχε πάντοτε; Αυτές είναι κάποιες από τις ερωτήσεις που απασχολούσαν το άνθρωπο από τα αρχέγονα χρόνια. Στις πρωταρχικές στιγμές του Σύμπαντος, ολόκληρο το Σύμπαν ήταν «συμπιεσμένο» σε τόσο μικρό χώρο ώστε μόνο μία κβαντική θεωρία της βαρύτητας θα μπορούσε να το περιγράψει. Θεωρητική έρευνα για την κβαντική βαρύτητα τα τελευταία 20 χρόνια έχει δώσει ενδείξεις ότι το Σύμπαν είναι ολογραφικό, που σημαίνει ότι στο θεμελιώδες επίπεδο το Σύμπαν είναι διδιάστατο (συν το χρόνο) και η επιπλέον διάσταση (και η βαρύτητα) είναι αποτέλεσμα της δυναμικής της θεωρίας. Ο σκοπός της πρόσφατης εργασίας μου ήταν να κοιτάξουμε για παρατηρησιακές ενδείξεις της ολογραφίας στην αρχέγονη κοσμική ακτινοβολία. Η ακτινοβολία αυτή προέρχεται από τις πρωταρχικές στιγμές του Σύμπαντος και η δομή της περιέχει στοιχεία για τους νόμους της φύσης στο αρχέγονου Σύμπαν. Βρήκαμε ότι όλες οι παρατηρήσεις μπορούν να εξηγηθούν μέσω ενός ολογραφικού μοντέλου και τα παρατηρησιακά δεδομένα είναι εξίσου συμβατά τόσο με το καινούργιο ολογραφικό μοντέλο όσο και με το καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας» δήλωσε στο ellines.com ο Κώστας Σκενδέρης. Έλαβε το πτυχίο του στη Φυσική από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 1991. Στη συνέχεια ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στη Θεωρητική Φυσική Στοιχειωδών Σωματιδίων στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης στο Στόνι Μπρουκ με την εργασία «Perturbative QFT in 1, 2 and 4 dimensions» το 1996. Τον Σεπτέμβριο του 1996, εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης στο KU Leuven στο Βέλγιο και το 1998 ως επιστημονικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης. Το 1999, εργάστηκε στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Πρίνστον στις Ηνωμένες Πολιτείες ως επιστημονικός συνεργάτης και το 2001 ορίστηκε ως επίκουρος καθηγητής. Το 2003, εργάστηκε στην Ολλανδία ως αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ. Παρέμεινε σε αυτή τη θέση έως και το 2011, όπου και προήχθη σε καθηγητή. Το 2012 αποχώρησε από το πανεπιστήμιο. Από το 2012 έως και σήμερα, ο Κώστας Σκενδέρης είναι καθηγητής στη Σχολή Μαθηματικών του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον στο Ηνωμένο Βασίλειο. ellines.com

"ΠΡΟΣΟΧΗ! Ο άνθρωπος βγήκε σε εξωτερικό χώρο! » "ΠΡΟΣΟΧΗ! Ο άνθρωπος βγηκε σε εξωτερικό χώρο! »Αυτά τα λόγια ειναι στην παγκόσμια ιστορία ως η πρώτη κοινοποίηση του πρωτου διαστημικου περίπατου το 1965! Το πρώτο πρόσωπο που βιώσε την απεραντοσύνη του διαστήματος ηταν ο σοβιετικός κοσμοναύτης Alexei Leonov στις 18 Μάρ του 1965, και ο πρωτος που πέρασε αυτό το μήνυμα, ήταν ο διοικητής του πλοίου "Voskhod-2" Pavel Belyaev. Ο Alexei Leonov έφυγε από το διαστημικό σκάφος μετά από 1 ώρα και 35 λεπτά μετά την έναρξη (κατά την έναρξη του 2ου γύρου). Ήταν σε ένα χώρο 23 λεπτά 41 δευτερόλεπτα που είναι η πύλη προς τον ανοιχτό χώρο -για 12 λεπτά και 9 δευτερόλεπτα. Σε αυτό το διάστημα απομακρύνθηκε από το πλοίο σε απόσταση 5,35 μέτρων. Κατά τη διάρκεια του διαστημικου περίπατου συνεβη κατάσταση έκτακτης ανάγκης.Κατα την πρώτη έξοδο ο Alexei Leonov βιώσε δυσκολίες με την επιστροφή, καθώς η φουσκωμένη διαστημική στολή δεν περνουσε μέσα από το αεροφράκτη, "Sunrise". Με απλο εξαερισμό της πίεσης του οξυγόνου στο κοστούμι, και με ηρωικές προσπάθειες του Αλεξέι Leonov στη συνέχεια μπορεσε να ολοκληρώσει με ασφάλεια την πτήση. Αργότερα, κατά τη διάρκεια μιας έκθεσης σχετικά με την πτήση στις 23 Μαρτίου στη Μόσχα από το βήμα του Μαυσωλείου Alexei Arkhipovich περιγράφει τις στιγμές σε ανοικτό χώρο: «Θέλω να σας πω ότι η εικόνα της κοσμικής άβυσσου, είδα το μεγαλείο της, την απεραντοσύνη, τα φωτεινά χρώματα και την ευκρίνεια των αντιθέσεων του καθαρου σκότους με ένα εκθαμβωτικό φως των άστρων. Για να ολοκληρωθεί η εικόνα, φανταστείτε - Στο πλαίσιο αυτό, βλέπω το πλοίο να φωτίζεται από το έντονο φως το φως του ήλιου. Όταν βγήκα από την πύλη, τότε ένιωσα ένα ισχυρό ρεύμα της θερμότητας και του φωτός, που θυμίζει ηλεκτροκόλληση. Πάνω από μένα ήταν ένας μαύρος ουρανός και φωτεινά αστέρια. Ο ήλιος μου φάνηκε σαν ένας δίσκος φωτιάς ... " https://www.roscosmos.ru/23304/ Η NASA προσπαθεί να δημιουργήσει τεχνητή βαρύτητα. Ένα από τα πιο τρομακτικά πράγματα για την αποστολή ανθρώπων σε μεγάλα ταξίδια στο διάστημα για να αποικίσουν σε κάποιο άλλο πλανήτη, είναι η εξουθενωτική ζωή στην μικροβαρύτητα. Για ένα ταξίδι στον πλανήτη Άρη που αναμένεται να διαρκέσει τουλάχιστον επτά μήνες, σίγουρα πρέπει να υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος για την διαμονή στο χώρο. Το πρόβλημα με τη διαβίωση στο διάστημα είναι η έντονη διαφορά στην βαρυτική δύναμη, η οποία μπορεί να φέρει τον όλεθρο στην οστική πυκνότητα ενός αστροναύτη, και θα μπορούσε ακόμη και το χάος, με το μεταβολισμό και την υγεία του ήπατος. Η λύση είναι να αναδημιουργήσουμε τις συνθήκες της Γης μέσα σε ένα διαστημόπλοιο, έτσι ώστε το σώμα να προσαρμοστεί στις δυνάμεις βαρύτητας. Αλλά η δημιουργία τεχνητής βαρύτητας είναι πολύ πιο εύκολο στα λόγια παρά στην πράξη, όπως εξηγεί το παρακάτω βίντεο. Η βασική ιδέα είναι ότι αν γυρίζει ένα διαστημικό σκάφος με το σωστό τρόπο, οι φυγόκεντρες δυνάμεις θα δημιουργήσουν μια τεχνητή δύναμη βαρύτητας στο εσωτερικό του. Η Nasa πειραματίζεται με αυτό από το 1960 αλλά το μέγεθος του διαστημικού οχήματος που απαιτείται για να δημιουργηθεί τεχνητή βαρύτητα είναι τεράστιο, και ως εκ τούτου, πάρα πολύ ακριβό. http://www.pronews.gr/portal/20170310/genika/diastima/49/i-nasa-mporei-na-dimioyrgisei-tehniti-varytita-ola-allazoyn-vinteo

Στόχος του αμερικανικού Κογκρέσου μία αποστολή της NASA στον Άρη το 2033. Η κατάκτηση του Άρη, στις αρχές της μεθεπόμενης δεκαετίας, είναι ένας από τους μακροπρόθεσμους στόχους που θέτει το Κογκρέσο στην αμερικανική υπηρεσία διαστήματος. Έτσι, στο πλαίσιο νομοσχεδίου που εγκρίνει τη χρηματοδότηση της NASA για το 2017, ύψους 19,5 δισ. δολαρίων, το Κογκρέσο ζητά την εκπόνηση μελέτης σκοπιμότητας, σχετικά με την αποστολή αστροναυτών στον Κόκκινο Πλανήτη το 2033. Εκτός από το «πράσινο φως» στην κρατική επιχορήγηση της NASA, το νομοσχέδιο αναφέρεται στην προοπτική επέκτασης της μόνιμης παρουσίας του ανθρώπου πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά, μέσω επανδρωμένων αποστολών στο βαθύ διάστημα για «την αποίκιση ενός άλλου ουράνιου αντικειμένου και την άνθηση της διαστημικής οικονομίας μέσα στον 21ο αιώνα». Πριν από το «ταξίδι» στον Άρη, η NASA θα πρέπει να καταρτίσει έναν «οδικό χάρτη για την ανθρώπινη εξερεύνηση», καθορίζοντας βήμα προς βήμα το σχέδιο για τη μετάβαση στον Άρη μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2030. Σε αυτό το πλαίσιο, οι μελλοντικές επενδύσεις στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό θα επιτρέψουν τη χρήση του τουλάχιστον μέχρι το 2024, ώστε να χρησιμοποιηθεί ως «ορμητήριο» για τις αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη. Η NASA θα λάβει επίσης χρηματοδότηση για τη μελέτη της Ευρώπης, δορυφόρου του Δία, η οποία θεωρείται πως διαθέτει νερό, με συνέπεια να είναι πιθανό να «φιλοξενούσε» ζωή για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Το νομοσχέδιο ανοίγει επίσης τον δρόμο για μία αποστολή με προορισμό την Ευρώπη, η οποία εδώ και χρόνια αποτελεί προτεραιότητα για την επιστημονική κοινότητα. Στα κονδύλια, περιλαμβάνεται ένα ποσό για τη μελέτη της επίδρασης στον ανθρώπινο οργανισμό και την ψυχολογία από την παραμονή στο διάστημα. Επίσης, η διαστημική υπηρεσία θα έχει τη δυνατότητα να προσφέρει ιατρικές υπηρεσίες σε πρώην αστροναύτες, για ασθένειες που προήλθαν από τις αποστολές στις οποίες πήραν μέρος. Μία από τις πιο σημαντικές προβλέψεις του νομοσχεδίου είναι η διασφάλιση της συνεχούς υποστήριξης της NASA, ακόμη κι όταν αλλάζει ηγεσία ο Λευκός Οίκος. Η υπηρεσία θέλει να αποφύγει στο μέλλον οποιαδήποτε ενδεχόμενη αλλαγή στα σχέδιά της λόγω της εκλογής νέου προέδρου. Κάτι τέτοιο είχε συμβεί με τον Μπάρακ Ομπάμα, ο οποίος όταν εκλέχθηκε ακύρωσε το πρόγραμμα Constellation (Αστερισμός), το οποίο είχε εγκρίνει ο προηγούμενος πρόεδρος, με σκοπό την επιστροφή του ανθρώπου στη Σελήνη μέχρι το 2020. «Τα εμπόδια στο παρελθόν για τη συνέχιση τέτοιων επενδύσεων, και ειδικότερα οι απειλές ακύρωσης εγκεκριμένων προγραμμάτων με υποστήριξη και από τα δύο πολιτικά κόμματα, οδήγησαν στη διακοπή της ολοκλήρωσης σημαντικών διαστημικών προγραμμάτων», σημειώνεται στο νομοσχέδιο χαρακτηριστικά. http://www.naftemporiki.gr/story/1212785/stoxos-tou-amerikanikou-kogkresou-mia-apostoli-tis-nasa-ston-ari-to-2033

Ελληνίδες ερευνήτριες ανακάλυψαν ορμόνη που κόβει την όρεξη. Μια ορμόνη που εκκρίνεται από τα κύτταρα των οστών, μπορεί να καταστείλει την όρεξη και να μειώσει την ποσότητα της τροφής. Αυτό ανακάλυψαν Ελληνίδες ερευνήτριες στις ΗΠΑ, μετά από πειράματα σε ποντίκια. Η ανακάλυψη, που διευρύνει τη μικρή γκάμα των γνωστών ορμονών που προέρχονται από τα οστά, φέρνει στο φως έναν άγνωστο έως τώρα βιολογικό μηχανισμό ρύθμισης της όρεξης. Μελλοντικά η εν λόγω ορμόνη (λιποκαλίνη 2) θα μπορούσε να αξιοποιηθεί κατάλληλα για τον έλεγχο της παχυσαρκίας στο μέλλον, τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 και άλλων μεταβολικών διαταραχών. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια Σταυρούλα Κουστένη και τη συνεργάτιδά της ερευνήτρια Ιωάννα Μόσιαλου του Τμήματος Φυσιολογίας και Κυτταρικής Βιοφυσικής του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature". Όπως δήλωσε η Κουστένη, «τα τελευταία χρόνια μελέτες δικές μας και άλλες έδειξαν ότι τα οστά αποτελούν όργανο του ενδοκρινικού συστήματος και παράγουν ορμόνες που επηρεάζουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου, την ισορροπία της γλυκόζης, τη λειτουργία των νεφρών και την ανδρική γονιμότητα. Τα ευρήματά μας προσθέτουν σε αυτό τον κατάλογο μία κρίσιμη νέα λειτουργία των ορμονών των οστών, την καταστολή της όρεξης, πράγμα που μπορεί να ανοίξει μια τελείως νέα προσέγγιση στη θεραπεία των μεταβολικών διαταραχών». Έως τώρα -αρχής γενομένης από το 2007- είχε ανακαλυφθεί ότι τα οστά εκκρίνουν τουλάχιστον δύο ορμόνες, τη FGF23 και την οστεοκαλσίνη. Το 2010 η Κουστένη ανακάλυψε ότι η απενεργοποίηση ενός γονιδίου (FOXO1) στους οστεοβλάστες, δηλαδή στα κύτταρα από όπου δημιουργούνται τα οστά, έκανε τα ποντίκια να τρώνε λιγότερο, να είναι πιο αδύνατα και να έχουν καλύτερα επίπεδα σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα τους. Αυτή τη φορά, οι ερευνήτριες ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν άλλη μια ορμόνη των οστών, τη λιποκαλίνη 2 (LCN2), μια πρωτεΐνη που εκκρίνεται από τους οστεοβλάστες,. Η συγκεκριμένη ορμόνη επεμβαίνει στον μεταβολισμό, καθώς εμπλέκεται στην έκκριση της ινσουλίνης και βελτιώνει την αντοχή στη γλυκόζη, όπως έδειξαν οι μελέτες στα πειραματόζωα. Διαπιστώθηκε, επίσης, ότι η ορμόνη LCN2 μπορεί να διασχίσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό και να εισχωρήσει στον υποθάλαμο του εγκεφάλου. Στη συνέχεια -μέσω των κατάλληλων νευρώνων- ενεργοποιεί έναν γνωστό μηχανισμό (βιολογικό ‘μονοπάτι') καταστολής της όρεξης, με συνέπεια να μειώνεται η πρόσληψη της τροφής και έτσι να παρατηρείται απώλεια βάρους τόσο στα πειραματόζωα με φυσιολογικό βάρος, όσο και στα παχύσαρκα. «Η ελπίδα μας είναι ότι η λιποκαλίνη 2 μπορεί να έχει τα ίδια αποτελέσματα στους ανθρώπους και ότι τα ευρήματά μας θα είναι δυνατό να μεταφραστούν στην ανάπτυξη θεραπειών για την παχυσαρκία και άλλες μεταβολικές διαταραχές», δήλωσε η κ. Κουστένη. Οι πρώτες ενδείξεις στους ανθρώπους είναι όντως ενθαρρυντικές. Σε μια ανάλυση ασθενών με διαβήτη τύπου 2, η ερευνητική ομάδα βρήκε ότι τα επίπεδα της εν λόγω ορμόνης στο αίμα τους ήταν αντιστρόφως ανάλογη με το βάρος τους και το επίπεδο της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (μια ένδειξη για το επίπεδο του σακχάρου σε βάθος χρόνου). «Με άλλα λόγια, οι ασθενείς με υψηλότερα επίπεδα λιποκαλίνης 2 είχαν χαμηλότερο βάρος και καλύτερη ισορροπία γλυκόζης», δήλωσε η Ελληνίδα φυσιολόγος, η οποία γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών, πήρε το διδακτορικό της από το Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ στη Βρετανία και τελικά μετακινήθηκε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ το 2006. Προς το παρόν, παραμένει πάντως ασαφές γιατί τα οστά μπορεί να εμπλέκονται στη μείωση της όρεξης. Πιθανώς η εν λόγω ορμόνη να βοηθά στη διατήρηση της οστικής μάζας και της σκελετικής ανάπτυξης. http://www.kathimerini.gr/899667/article/epikairothta/episthmh/ellhnides-ereynhtries-anakalyyan-ormonh-poy-kovei-thn-ore3h

Μετά τον σκληρό δίσκο, ο ατομικός σκληρός δίσκος. Αν κανείς κόψει έναν μαγνήτη στη μέση, αυτό που προκύπτει είναι δύο μικρότεροι μαγνήτες. Η διαδικασία μπορεί θεωρητικά να επαναληφθεί ξανά και ξανά, μόνο που όσο μικρότεροι είναι οι μαγνήτες, τόσο πιο ασταθείς. Από ένα μέγεθος και κάτω, η πολικότητά τους αντιστρέφεται αυθόρμητα και απρόβλεπτα. Αυτό θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στην περίπτωση των σκληρών δίσκων, οι οποίοι αποθηκεύουν τα δεδομένα σε δίσκους χωρισμένους σε μαγνητικές περιοχές, καθεμία από τις οποίες περιέχει ένα bit πληροφορίας: ένα μαγνητικό πεδίο που είναι προσανατολισμένο προς τα «κάτω» αντιστοιχεί στην τιμή «0», ενώ ένα πεδίο που κοιτά προς τα «πάνω» αντιστοιχεί στην τιμή «1». Στους σημερινούς σκληρούς δίσκους, κάθε μαγνητική περιοχή αποτελείται από περίπου ένα εκατομμύριο άτομα, σχολιάζει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Nature, στο οποίο δημοσιεύεται η εντυπωσιακή νέα μελέτη. http://www.nature.com/nature/journal/v543/n7644/full/nature21371.html Τώρα, διεθνής ομάδα ερευνητών, στην οποία συμμετέχουν μεταξύ άλλων η IBM και το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο (EPFL) στη Λωζάννη, παρουσιάζουν το πρώτο ατομικό μαγνητικό bit. Η πειραματική διάταξη αποτελείται από δύο άτομα του στοιχείου όλμιου, τα οποία κάθονται πάνω σε μια πλάκα από οξείδιο του μαγνησίου κατεψυγμένη σε θερμοκρασία μόλις πέντε βαθμών πάνω από το απόλυτο μηδέν. Για να εγγράψουν τα δεδομένα -δύο bit όλα κι όλα- οι ερευνητές διοχέτευσαν στα άτομα παλμούς ηλεκτρικού ρεύματος χρησιμοποιώντας τη μαγνητική άκρη ενός μικροσκοπίου σήραγγας. Εργαστηριακές δοκιμές που κράτησαν αρκετές ώρες έδειξαν ότι η πολικότητα των ατομικών μαγνητών παρέμενε σταθερή. Τα δεδομένα ήταν δυνατό να ανακτηθούν με το μικροσκόπιο σήραγγας, όμως οι ερευνητές δημιούργησαν και μια έμμεση μέθοδο ανάγνωσης που θα μπορούσε να διαβάζει πολλά bit ταυτόχρονα. Θεωρητικά το σύστημα θα μπορούσε να μεγαλώσει και να αξιοποιηθεί σε σκληρούς δίσκους με πυκνότητα δεδομένων ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερη από ό,τι στους σημερινούς δίσκους. Στην πράξη, όμως, οι ερευνητές πιστεύουν ότι η αύξηση της πυκνότητας θα περιοριζόταν στις χίλιες φορές. Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο θα πρέπει να λυθεί το πρόβλημα της χαμηλής θερμοκρασίας στην οποία πρέπει να διατηρείται το σύστημα. Επιπλέον, η μαγνητική ατομική αποθήκευση θα είχε να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό μιας άλλης ατομικής μνήμης, η οποία αποθηκεύει τα δεδομένα όχι στο μαγνητικό πεδίο αλλά στις θέσεις μεμονωμένων ατόμων. Μέχρι στιγμής, αυτή η τεχνική έχει δώσει πειραματικά επανεγγράψιμα συστήματα χωρητικότητας 1 kilobyte. Μένει να φανεί ποια προσέγγιση θα επικρατήσει και σε ποιες εφαρμογές. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι η εποχή της ατομικής αποθήκευσης πλησιάζει. http://physicsgg.me/2017/03/09/%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%83%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%cf%8c-%ce%b4%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%bf-%ce%bf-%ce%b1%cf%84%ce%bf%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81/

Γιούρι Γκαγκάριν Η 9 Μάρτη του 2017 σηματοδοτεί τα 83 χρόνια από τη γέννηση του πρώτου κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν, ο πρώτος άνθρωπος που είδε με τα μάτια του τη Γη από το διάστημα!Η πτήση του άλλαξε την ιστορία της ανθρωπότητας και άνοιξε το δρόμο για τους ανθρώπους στο διάστημα. Ο Γιώργος πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο χωριό Klushino Gzhatsk (τώρα - Gagarin) περιοχή του Σμολένσκ. Το 1941, ο Γκαγκάριν που εγγράφεται στη 1ο τάξη της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά λόγω του πολέμου, ήταν σε θέση να συνεχίσει τις σπουδές του στο σχολείο μόνο το 1943. Στη συνέχεια για τρία χρόνια σπούδασε στην επαγγελματική σχολή Lyubertsy Moscow Region, έχοντας λάβει μια ειδικότητα «πλάστης-άχνη». Το 1957 αποφοίτησε από την Chkalov Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας (Vaul) που ονομάζεται Βοροσίλοφ στην πόλη του Όρενμπουργκ με το προφίλ του μαχητή. Στο τέλος της δεκαετίας του 1950 στους νεαρούς πιλότους μαχητικών άρχισε η επανακατάρτιση για το σύνολο της «νέας τεχνολογίας». Τότε κανείς δεν έχει ανοιχτά μιλήσει για πτήσεις στο διάστημα, έτσι η "νέα τεχνολογία" δεν ονομάζεται διαστημόπλοια. Στις 9η Δεκεμβρίου, 1959 Gagarin έγραψε μια δήλωση με αίτημα να τον εγγραψούν στην ομάδα των υποψηφίων για κοσμοναύτες, και μια εβδομάδα αργότερα κλήθηκε στη Μόσχα για μια ολοκληρωμένη ιατρική εξέταση στο Κεντρικό Επιστημονικό Ερευνητικό Νοσοκομείο Αεροπορίας. Στις 7 Μάρτη 1960 ο Γιούρι Γκαγκάριν μεταξύ των 12 νέων πιλότων γράφτηκε στην πρώτη ομάδα των κοσμοναύτων. Αλλά τον Ιανουάριο του 1961 άρχισε να προετοιμαζεται για την πρώτη επανδρωμένη πτήση στο διαστημόπλοιο «Βοστόκ» με τον Valery Bykovsky, Gregory Нelioboblim, Αντριάν Νικολάγιεφ, Pavel Popovich και τον Titov. Στις 12, Απριλίου 1961 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ξεκίνησε το πρώτο διαστημικό σκάφος στον κόσμο "Vostok" με το πιλοτο-κοσμοναύτη επί του σκάφους - Γιούρι Γκαγκάριν. Για αυτό το κατόρθωμα είχε απονεμηθεί ο Hero τίτλος της Σοβιετικής Ένωσης. Αργότερα η πτήση του Γκαγκάριν στο διάστημα ανακηρύχθηκε - Ημέρα της Κοσμοναυτικής. Ο Γιούρι Γκαγκάριν επέστρεψε στη Γη και έγινε γνωστός από σχεδόν κάθε κάτοικο του πλανήτη. Το ενδιαφέρον για το διάστημα εχει "ανατινάξει" τον κόσμο. Η"Star ασθένεια" ποτέ δεν άγγιξε τον GAGARIN - ήταν "ο τύπος" για όλους όσους τον γνώριζαν, με τον οποίο εργάστηκαν και ήταν φίλοι. Το Επώνυμο "ηλιακό" χαμόγελο του Gagarin για περισσότερο από μισό αιώνα, από την πρώτη διαστημική πτήση, που εγινε στις 12 Απρίλη του 1961, αναδεικνύει στην ανθρωπότητα το δρόμο για τα μακρινά αστέρια. Ο πρώτος πολίτης του κόσμου εζησε μαζί μας στον κόσμο, μόλις 34 ετη και 18 ημερες. Το πρωί της 27 του Μαρτίου, 1968 τελείωσε η ζωή του ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης Γιούρι Γκαγκάριν - το αεροσκάφος "MIG-15UTI», το οποίο διηύθυνε υπό την καθοδήγηση ενός έμπειρου εκπαιδευτή, διοικητή της κατάρτισης συντάγματος Vladimir Seregin, συνετρίβη, εκτελώντας μια εκπαιδευτική πτήση ... Η 9 Μάρτη θα είναι πάντα για να θυμόμαστε και να τιμούμε τον άθλο του Γιούρι Γκαγκάριν, ο πρώτος άνθρωπος που κατακτήσε το διάστημα. https://www.roscosmos.ru/23305/

Χρονοκρύσταλλοι: Νέα εξωτική μορφή ύλης από Αμερικανούς επιστήμονες. Το αλάτι, οι νιφάδες του χιονιού και τα διαμάντια αποτελούν όλα παραδείγματα κρυστάλλων, καθώς τα άτομά τους διατάσσονται σε τρισδιάστατα πλέγματα, τα οποία επαναλαμβάνονται σε όλη την έκτασή τους. Δίπλα σε αυτή τη μορφή ύλης, Αμερικανοί επιστήμονες πρόσθεσαν τους χρονοκρυστάλλους, δηλαδή υλικά στα οποία τα άτομα ακολουθούν μοτίβα που δεν επαναλαμβάνονται στον χώρο, αλλά στον χρόνο. Πιο συγκεκριμένα, σε έναν χρονοκρύσταλλο, τα άτομα δεν καταλήγουν σε μία κατάσταση θερμικής ισορροπίας, στην οποία όλα έχουν την ίδια ποσότητα θερμικής ενέργειας. Πρόκειται για μία «εξωτική» μορφή ύλης που είχε προβλεφθεί θεωρητικά εδώ και μερικά χρόνια, χωρίς ωστόσο μέχρι σήμερα να έχει δημιουργηθεί. Σύμφωνα με τον Άντριου Πότερ, αναπληρωτή καθηγητή φυσικής στο πανεπιστήμιο του Τέξας και μέλος της ομάδας, η σύνθεση χρονοκρυστάλλων άνοιξε τον δρόμο για έναν εντελώς νέο «κόσμο» υλικών, τα οποία βρίσκονται σε συνθήκες μη ισορροπίας. «Με βάση αυτές τις θεωρητικές ιδέες, που διατυπώθηκαν πριν από μερικά χρόνια, καταφέραμε να τους συνθέσουμε στο εργαστήριο. Ελπίζουμε πως πρόκειται για το πρώτο παράδειγμα, καθώς θα ακολουθήσουν και άλλα», λέει στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου. Μερικά από αυτά τα υλικά, ίσως αποδειχθούν στην πορεία χρήσιμη για την αποθήκευση ή τη μεταφορά δεδομένων σε κβαντικούς υπολογιστές. Ο Πότερ μαζί με συναδέλφους του από το πανεπιστήμιο, αλλά και άλλους ερευνητές από το Χάρβαρντ, το Μπέρκλεϊ και το πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, συνέθεσαν τον χρονοκρύσταλλο από ηλεκτρικά φορτισμένα άτομα (ιόντα) του στοιχείου υπέρβιο. Εφαρμόζοντας το κατάλληλο ηλεκτρικό πεδίο, έκαναν 10 τέτοια ιόντα να αιωρούνται πάνω από μία επιφάνεια. Στη συνέχεια, άρχισαν να τα «βομβαρδίζουν» με παλμούς λέιζερ, ώστε με κάθε παλμό να αλλάζουν τη φορά που περιστρέφονται (ή πιο σωστά, το σπιν τους). Έτσι, παρατήρησαν πως οι εναλλαγές της φοράς των ατόμων ακολουθούσε ένα συγκεκριμένο μοτίβο και επαναλαμβανόταν μάλιστα με τη μισή συχνότητα εκπομπής των παλμών. Όπως περιγράφουν χαρακτηριστικά οι επιστήμονες, είναι να σαν χτυπά κανείς δύο φορές το δευτερόλεπτο τα πλήκτρα ενός πιάνου και να ακούει μόνο μία νότα κάθε δευτερόλεπτο. Μία παράξενη κβαντική συμπεριφορά που αποτελεί χαρακτηριστική «υπογραφή» ότι είχαν δημιουργήσει ένα χρονοκρύσταλλο. Η πρόβλεψη για την ύπαρξη αυτής της «εξωτικής» μορφής ύλης έγινε το 2012, από τον νομπελίστα φυσικό Φρανκ Γουίλτσεκ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης. Η ομάδα τη συνέθεσε στο εργαστήριο τον περασμένο Σεπτέμβριο, ωστόσο η εργασία τους δημοσιεύτηκε τώρα στο περιοδικό Nature. Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, οι ερευνητές του Χάρβαρντ δημιούργησαν ένα δεύτερο χρονοκρύσταλλο, αυτή τη φορά από διαμάντι. http://www.naftemporiki.gr/story/1212386/xronokrustalloi-nea-eksotiki-morfi-ulis-apo-amerikanous-epistimones

Η ανακάλυψη του πιο μακρινού γαλαξία. Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν τη μεγάλη διάταξη τηλεσκοπίων ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Παρατηρητηρίου στη Χιλή για να ανακαλύψουν σε ένα πολύ μακρινό γαλαξία μια πελώρια μάζα αστρόσκονης, όταν ακόμη το σύμπαν είχε ηλικία 600 εκατομμυρίων ετών, δηλαδή είχε μόλις το 4% της σημερινής ηλικίας του, σε μια εποχή που δημιουργούνταν οι πρώτες γενιές άστρων και γαλαξιών. Πρόκειται για τον πιο νεαρό και πιο μακρινό γαλαξία – τον A2744_YD4 – όπου έχει ποτέ ανιχνευθεί διαστρική σκόνη, η οποία δημιουργείται από την καταστροφή προηγούμενων άστρων με μορφή σουπερνόβα. Ταυτόχρονα, η παρατήρηση αποτελεί την πιο μακρινή ανίχνευση οξυγόνου στο σύμπαν. Από κοινού, τα δύο ευρήματα φωτίζουν περισσότερο τη γέννηση και τον εκρηκτικό θάνατο των πρώτων άστρων. Οι αστρονόμοι από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τον Νίκολας Λαπόρτε του University College του Λονδίνου (UCL), έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters’. Η κοσμική σκόνη αποτελείται κυρίως από πυρίτιο, άνθρακα και αλουμίνιο, σε κόκκους μικρούς όσο ένα εκατομμυριοστό του εκατοστού του μέτρου. Τα χημικά στοιχεία της σκόνης δημιουργούνται στο εσωτερικό των άστρων και διασκορπίζονται στο σύμπαν, όταν τα άστρα πεθαίνουν, ιδίως με τις θεαματικές εκρήξεις των υπερκαινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα). Η άφθονη πια σήμερα αστρόσκονη αποτελεί θεμέλιο λίθο για το σχηματισμό νέων άστρων και πλανητών. Όμως στο πρώιμο σύμπαν ήταν σπάνια, επειδή μόλις τότε πέθαιναν οι πρώτες γενιές άστρων, που την είχαν δημιουργήσει και άρχισαν να τη διασπείρουν στο διάστημα. Η ανίχνευση τόσο πρώιμης αστρόσκονης βοηθά, μεταξύ άλλων, να προσδιορισθεί πότε εξερράγησαν οι πρώτες σούπερ-νόβα. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι η ποσότητα σκόνης του γαλαξία A2744_YD4 ήταν έξι εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου μας, ενώ η συνολική μάζα των άστρων που αυτός περιείχε, ήταν δύο δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του δικού μας άστρου. Τα άστρα σε αυτό τον νεαρό γαλαξία εκτιμάται ότι δημιουργούνταν με ρυθμό 20 ηλιακές μάζες το χρόνο, έναντι μόλις μίας ηλιακής μάζας ετησίως στο δικό μας γαλαξία σήμερα. Βίντεο: http://physicsgg.me/2017/03/08/%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%8d-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1/

Ο Sentinel-2B σε τροχιά. Ο δορυφόρος Sentinel-2B της ESA εκτοξεύτηκε, διπλασιάζοντας την κάλυψη της οπτικής απεικόνισης υψηλής ανάλυσης της αποστολής Sentinel-2 για το σύστημα περιβαλλοντικής παρακολούθησης Copernicus της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο δορυφόρος βάρους 1,1 τόνων τέθηκε σε τροχιά από έναν πύραυλο Vega, από το Ευρωπαϊκό Διαστημοδρόμιο της Ευρώπης στην Κουρού της Γαλλικής Γουϊάνας στις 1:49 GMT στις 7 Μαρτίου (2:49 CET, 22:49 τοπική ώρα, 6 Μαρτίου). Το πρώτο τμήμα διαχωρίστηκε 1 λεπτό και 55 δευτερόλεπτα μετά από την εκτόξευση, και ακολουθήθηκε από το δεύτερο τμήμα και το κάλυμμα που διαχωρίστηκαν 3 λεπτά και 39 δευτερόλεπτα και 3 λεπτά και 56 δευτερόλεπτα, αντίστοιχα, και το τρίτο τμήμα έπειτα από 6 λεπτά και 32 δευτερόλεπτα. Έπειτα από δύο επιπλέον αναφλέξεις, το ανώτερο τμήμα του Vega παρέδωσε τον δορυφόρο Sentinel-2Β στην προκαθορισμένη ήλιο-σύγχρονη τροχιά. Ο δορυφόρος διαχωρίστηκε από το τμήμα έπειτα από 57 λεπτά και 57 δευτερόλεπτα σε πτήση. Στη συνέχεια εγκαθιδρύθηκαν εκ νέου οι συνδέσεις τηλεμετρίας και ελέγχου πτήσης από τους ελεγκτές στο κέντρο επιχειρήσεων της ESA στο Darmstadt της Γερμανίας, επιτρέποντας την ενεργοποίηση των συστημάτων Sentinel ούτως ώστε να ξεκινήσει η λειτουργία του. Τα ηλιακά πάνελ του δορυφόρου έχουν ήδη αναπτυχθεί. Μετά από αυτή την πρώτη φάση “εκτόξευσης και αρχικής τροχιάς”, η οποία διαρκεί συνήθως τρεις ημέρες, οι ελεγκτές θα αρχίσουν τον έλεγχο και τη βαθμονόμηση των οργάνων που εξοπλίζουν το δορυφόρο. Η αποστολή αναμένεται να αρχίσει να λειτουργεί σε τρεις με τέσσερις μήνες. “Με την εκτόξευση αυτή κάνουμε ένα ακόμη βήμα προς την προώθηση του προγράμματος Copernicus, το οποίο είναι το πιο εξελιγμένο σύστημα παρατήρησης της Γης στον κόσμο. Και σχεδιάζουμε να προσθέσουμε δύο ακόμα δορυφόρους, στο σχηματισμό, τους επόμενους μήνες: τον Sentinel-5P και το Sentinel-3Β”, δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής της ESA Jan Woerner. Η αποστολή οπτικής απεικόνισης Sentinel-2 βασίζεται σε ένα σχηματισμό που αποτελείται από δύο πανομοιότυπους δορυφόρους: τον Sentinel-2Α, ο οποίος τέθηκε σε τροχιά τον Ιούνιο του 2015, και τον Sentinel-2Β. Αν και εκτοξεύθηκαν ξεχωριστά, οι δορυφόροι τοποθετούνται στην ίδια τροχιά, πετώντας 180° χωριστά. Κάθε πέντε ημέρες, οι δορυφόροι καλύπτουν από κοινού όλες τις επιφάνειες της γης, μεγάλα νησιά και εγχώρια και παράκτια ύδατα, μεταξύ των γεωγραφικών πλατών 84°S και 84°Ν, βελτιστοποιώντας την παγκόσμια κάλυψη και την μεταφορά δεδομένων. Κάθε δορυφόρος Sentinel-2 μεταφέρει μια καινοτόμο πολυφασματική κάμερα υψηλής ανάλυσης με 13 φασματικές μπάντες, για την καταγραφή του εδάφους και της βλάστησης με νέα προοπτική. Ο συνδυασμός της υψηλής ανάλυσης, των νέων φασματικές ικανότητες, του οπτικού πεδίου που καλύπτει 290 χιλιόμετρα και των συχνών περιόδων επίσκεψης των περιοχών κάλυψης, θα παρέχει μια πρωτοφανή θέα της Γης. Οι πληροφορίες από αυτήν την αποστολή συμβάλλουν στη βελτίωση των γεωργικών πρακτικών, την παρακολούθηση των δασών, την ανίχνευση ρύπανσης σε λίμνες και παράκτια ύδατα, και συμβάλουν στη χαρτογράφηση των καταστροφών. “Προσωπικά έχω εμπλακεί στο πρόγραμμα Copernicus από την πρώτη κιόλας ημέρα του και βοήθησα να διαμορφωθεί κατά τη διάρκειά του. Επομένως, είναι εξαιρετικά ικανοποιητικό για να βλέπουμε τον σχηματισμό των δορυφόρων να παρέχουν στοιχεία για τις υπηρεσίες που πάντα ονειρευόμασταν”, δήλωσε ο Josef Aschbacher, Διευθυντής των Προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης της ESA. “O Sentinel-2A υποδέχεται τον δίδυμο αδελφό του στο διάστημα με την εκτόξευση σήμερα του Sentinel-2Β. Αυτό επιτρέπει παγκόσμια κάλυψη κάθε πέντε ημέρες με τον αισθητήρα 13-καναλιών υψηλής ανάλυσης, ο οποίος είναι πρωτοφανής σε αυτή την κατηγορία των δορυφόρων. Προσβλέπω σε πολλές νέες εφαρμογές που θα προέρχονται από τον Sentinel-2 τώρα ότι αυτός ο σχηματισμός είναι πλήρης”. Έξι οικογένειες δορυφόρων Sentinel θα απαρτίζουν τον πυρήνα του δικτύου περιβαλλοντικής παρακολούθησης του Copernicus. Όντας μια εμβληματική πρωτοβουλία στον χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το ο Copernicus παρέχει επιχειρησιακές πληροφορίες σχετικά με τις επιφάνειες του εδάφους, τους ωκεανούς και την ατμόσφαιρα, για την υποστήριξη χάραξη πολιτικής για το περιβάλλον και την ασφάλεια, καθώς και την κάλυψη των αναγκών των πολιτών και των φορέων παροχής υπηρεσιών. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/08/Sentinel-2_global_coverage http://blogs.esa.int/eolaunches/2017/03/07/sentinel-2b-liftoff-replay/ http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_Sentinel-2B_se_trochiha H NASA φτιάχνει έναν διαστημικό επισκευαστή. Η NASA θέλει να κατασκευάσει το διαστημικό σκάφος Restore L Spacecraft Bus το οποίο θα επισκευάζει και θα ανεφοδιάσει άλλα διαστημικά σκάφη. Το συνολικό κόστος του Restore L Spacecraft της NASA εκτιμάται ότι θα φτάνει τα 127 εκατομμύρια δολάρια. Την κατασκευή του διαστημικού σκάφους θα αναλάβει η εταιρεία Space Systems από την Καλιφόρνια, η οποία θα χρειαστεί πέντε χρόνια για την ολοκλήρωση της κατασκευής του. Το ρομποτικό διαστημικό σκάφος της NASA θα έχει τη δυνατότητα να επισκευάζει άλλα διαστημικά σκάφη, ενώ παράλληλα θα έχει και τη δυνατότητα να λειτουργεί και ως σταθμός ανεφοδιασμού για άλλα διαστημικά σκάφη. Η αποστολή Restore L της NASA θα αποτελέσει το όχημα για να εξελιχθεί η κατάλληλη τεχνογνωσία ώστε να δημιουργηθούν και άλλα αντίστοιχα σκάφη στο μέλλον. Η εκτόξευση του πρώτου επισκευαστικού διαστημικού σκάφους της NASA υπολογίζεται ότι θα γίνει μέχρι το 2020 και θα έχει ως κεντρικό του ρόλο τον ανεφοδιασμό κυβερνητικών σκαφών που κινούνται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Το ρομποτικό διαστημικό σκάφος της NASA θα έχει τον δικό του βραχίονα για την εκτέλεση όλων των εργασιών επισκευής που θα εκτελεί. Αρχικά, ο ανεφοδιασμός θα αφορά στον δορυφόρο Landsat 7, o οποίος εκτελεί σημαντικές μετρήσεις για τον πλανήτη σε συνεργασία με την αμερικανική Γεωλογική Υπηρεσία. http://www.pestaola.gr/h-nasa-ftiaxnei-enan-diasthmiko-episkeyasth/ Η NASA εμπνέεται από την επιστημονική φαντασία. Η NASA σχεδιάζει ειδικά δωμάτια ύπνου για όσους θα συμμετάσχουν σε μελλοντικές διαστημικές αποστολές, μέσα από το πρόγραμμα NIAC. To πρόγραμμα NASA Innovative Advanced Concepts (NIAC) περιλαμβάνει την μελέτη νέων τεχνολογιών και εναλλακτικών μεθόδων προκειμένου να είναι εφικτό το να μπορεί ο άνθρωπος να ταξιδέψει σε μεγαλύτερες αποστάσεις στο διάστημα ή να επανδρώσει κάποια βάση. Η ιδέα πίσω από την πρόταση αυτή βασίζεται στην επιστημονική φαντασία. Η NASA σκέφτεται ότι ένα ταξίδι σε πολύ μακρινές αποστάσεις μπορεί να διαρκεί πολύ και είναι απαραίτητο να υπάρχουν ενδιάμεσοι σταθμοί. Ο Άρης και η Σελήνη θα μπορούσαν να αποτελούν σημεία στα οποία θα τοποθετηθούν τέτοιες βάσεις, στις οποίες είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν σταθμοί ανάπαυσης των αστροναυτών. Οι βλέψεις της NASA περιλαμβάνουν το ταξίδι στα βάθη του Διαστήματος, το οποίο και ενδέχεται να διαρκεί για χρόνια, με τη μόνη εφικτή λύση να είναι τα δωμάτια βαθύ ύπνου που θα διατηρούν τα σώματα των αστροναυτών σε ύπνωση, όπως βλέπει κανείς σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Τα δωμάτια που θα τοποθετήσει η NASA σε μελλοντικές βάσεις θα αποτελέσουν το απαραίτητο πεδίο δοκιμών για τέτοιες εφαρμογές που δεν αποκλείεται να μπουν αργότερα και σε διαστημόπλοια. Το όραμα δεν έλειψε ποτέ, το ζήτημα είναι να έρθει και η πρακτική εφαρμογή. http://www.pestaola.gr/h-nasa-empneetai-apo-thn-episthmonikh-fantasia/

Υπατία (370 μ.Χ. - 415 μ.Χ. Αλεξάνδρεια) Η Υπατια είναι η τελευταία φιλόσοφος και μαθηματικός της αρχαίας Ελλάδας. Ο πατέρας της, ο Θέωνας, ήταν κι αυτός μαθηματικός και αστρονόμος. Έγραψε σχόλια όχι μόνο για τα Μαθηματικά αλλά και για τον Αστρονομικό Κανόνα του Πτολεμαίου. Εκτός από τη φιλοσοφία και τα μαθηματικά, η Υπατία είχε ενδιαφέρον για τη μηχανική και την πρακτική τεχνολογία. Τα γράμματα του Συνέσιου περιέχουν σχέδια της για αρκετά επιστημονικά όργανα που περιλαμβάνουν κι έναν αστρολάβο. Ο αστρολάβος χρησιμοποιούταν για τη μέτρηση των θέσεων του άστρων, πλανητών και του ήλιου και για τον υπολογισμό της ώρας όπως και του ανερχόμενου ζωδίου του ζωδιακού. Η Υπατία ήταν ο τελευταίος ειδωλολάτρης επιστήμονας του δυτικού κόσμου και ο θάνατός της συνέπεσε με τα τελευταία χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και αφού από τότε δεν υπήρξαν σημαντικοί πρόοδοι στα μαθηματικά, την αστρονομία και τη φυσική σε όλο τη Δύση για άλλα 1000 χρόνια, η Υπατία έγινε σύμβολο του τέλους της αρχαίας επιστήμης. Μετά την Υπατία ήρθε το χάος και ο βαρβαρισμός των Σκοτεινών Χρόνων. Η φωτογραφια ειναι απο το εργο για την Υπατια.

Κίνα: Φέτος η αποστολή διαστημικού σκάφους στη Σελήνη προκειμένου να συλλέξει δείγματα του εδάφους. Η Κίνα έκανε γνωστό ότι προγραμματίζει φέτος να στείλει διαστημικό σκάφος στη Σελήνη, προκειμένου να συλλέξει δείγματα του εδάφους και να τα φέρει πίσω στη Γη έως το τέλος του έτους, για ανάλυση από τους επιστήμονές της. Η αποστολή παρουσιάζεται από τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, ως «απάντηση» στις φιλοδοξίες του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να δώσει νέα ώθηση στο αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα. Ο Κινέζος πρόεδρος Σι έχει δηλώσει ρητά ότι το διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας προορίζεται να βελτιώσει την εθνική ασφάλεια και τις αμυντικές δυνατότητες της χώρας του. Έχει επίσης υπογραμμίσει τις φιλοδοξίες της χώρας του να γίνει παγκόσμια δύναμη στην εξερεύνηση του διαστήματος. Μετά τη Σελήνη, η Κίνα θεωρείται βέβαιο ότι θα επιχειρήσει πιο μακρινές και φιλόδοξες διαστημικές αποστολές. Το σκάφος Chang'e-5 βρίσκεται στην τελική φάση των δοκιμών και αναμένεται να είναι έτοιμο για εκτόξευση τον Αύγουστο, σύμφωνα με την Εθνική Διαστημική Υπηρεσία της Κίνας. Η όλη αποστολή προσελήνωσης, συλλογής δειγμάτων και επιστροφής στη Γη θα είναι ένα από τα πιο πολύπλοκα και δύσκολα διαστημικά εγχειρήματα που έχει αναλάβει η Κίνα μέχρι σήμερα. Πρόσφατα, ο πρόεδρος Τραμπ ζήτησε από την Αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος (NASA) να εξετάσει τη δυνατότητα για να συμπεριλάβει αστροναύτες στην πρώτη κιόλας αποστολή το 2018 του νέου μεγάλου αμερικανικού πυραύλου Space Launch System (SLS), η οποία αρχικά επρόκειτο να είναι μη επανδρωμένη. Η υψηλού ρίσκου πρωτοβουλία -αν όντως υλοποιηθεί- θεωρείται το πρώτο βήμα για την επιτάχυνση του αμερικανικού προγράμματος επανδρωμένων αποστολών, που μπορεί να φέρουν ξανά τους Αμερικανούς αστροναύτες στο φεγγάρι - και πέρα από αυτό. To 2013 η Κίνα έστειλε -με το σκάφος Chang'e-3- το πρώτο ρόβερ της στη Σελήνη. Το 2018 σχεδιάζει να στείλει ένα άλλο σκάφος στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, ενώ ελπίζει να στείλει τους πρώτους Κινέζους αστροναύτες στη Σελήνη έως το 2036. Στο μεταξύ, έως το 2022, σχεδιάζει να διαθέτει σε τροχιά γύρω από τη Γη ένα μόνιμα επανδρωμένο διαστημικό σταθμό. Παράλληλα, η Κίνα προτίθεται να αναπτύξει πυραύλους, οι οποίοι για πρώτη φορά θα είναι δυνατό να εκτοξευθούν στο διάστημα όχι από τη Γη αλλά από αεροπλάνα εν πτήσει. Αυτό αποκάλυψε Κινέζος αξιωματούχος σε κινεζική εφημερίδα, σύμφωνα με το Ρόιτερς. Ήδη, οι Κινέζοι επιστήμονες έχουν σχεδιάσει έναν πύραυλο στερεών καυσίμων που μπορεί να μεταφέρει φορτίο 100 κιλών σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη. Οι πύραυλοι αυτοί θα μεταφέρονται και θα εκτοξεύονται από μεγάλα μεταφορικά αεροπλάνα Υ-20. Μελλοντικά ο πύραυλος θα ενισχυθεί, ώστε να διπλασιάσει το φορτίο του στα 200 κιλά. Ο πύραυλος θα απελευθερώνεται από το αεροσκάφος σε συγκεκριμένο υψόμετρο και μετά θα κινείται με δικά του καύσιμα. Το πλεονέκτημα σε σχέση με τους παραδοσιακούς πυραύλους που εκτοξεύονται από το έδαφος, είναι ότι οι αερομεταφερόμενοι διαστημικοί πύραυλοι θα εκτοξεύονται πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ακρίβεια, χωρίς επίσης τυχόν εμπόδια λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών. http://www.pronews.gr/portal/20170308/genika/diastima/49/kina-fetos-i-apostoli-diastimikoy-skafoys-sti-selini-prokeimenoy-na

Η NASA προτείνει τη δημιουργία τεχνητού μαγνητικού πεδίου στον Άρη. Η NASA κάνει μία καινοτόμα πρόταση για τη δημιουργία των κατάλληλων προϋποθέσεων για τον εποικισμό του Άρη. Η πρόταση της NASA περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός τεχνητού μαγνητικού πεδίου στον Άρη, προκειμένου να δημιουργηθούν οι απαραίτητες συνθήκες για την φιλοξενία ζωής. Ο κύριος σκοπός του σχεδίου της NASA είναι να μπορέσει να μειωθεί η ακτινοβολία στον “Κόκκινο Πλανήτη”, μιας και η ατμόσφαιρά του είναι κατά πολύ πιο αραιή από εκείνη της Γης. Η ατμόσφαιρα στον Άρη υπολογίζεται ότι αποτελείται κατά 95% από διοξείδιο του άνθρακα και ελάχιστο οξυγόνο, ενώ η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά του είναι -60 βαθμούς Κελσίου. Οι αποικίες στον Άρη θα μπορούσαν να υποστηριχθούν εν μέρει από το παγωμένο νερό που φαίνεται ότι υπάρχει στην επιφάνειά του, αλλά η ακτινοβολία βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, λόγω της αραιής ατμόσφαιρας. Οι επιστήμονες της NASA προτείνουν τη δημιουργία ειδικών διατάξεων για τη δημιουργία ενός τεχνητού μαγνητικού πεδίου σε όλο τον πλανήτη. H NASA πιστεύει ότι με την τοποθέτηση μίας ασπίδας από μαγνητικά δίπολα θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα μαγνητικό πεδίο στον Άρη. Εννοείται ότι αυτό το σχέδιο είναι εξαιρετικά φιλόδοξο και πολύπλοκο στη δημιουργία του, αλλά δείχνει τη φιλοσοφία που διέπει την προσπάθεια εποικισμού του Άρη, θέμα που βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα της NASA. http://www.pestaola.gr/h-nasa-proteinei-th-dhmioyrgia-texnhtoy-magnhtikoy-pediou-ston-arh/

Η NASA θέλει να στείλει ένα σκάφος αναζήτησης ζωής στην Ευρώπη. Η NASA είναι έτοιμη να εξερευνήσει την πιθανότητα ύπαρξης ζωής στον ωκεανό του δορυφόρου του Δία, Ευρώπη. Η NASA είχε ζητήσει από 21 επιστήμονες να σχεδιάσουν ένα σκάφος που θα μπορούσε να προσεδαφιστεί στον δορυφόρο Ευρώπη, προκειμένου να εξερευνήσει την πιθανότητα ύπαρξης ζωής στον υφάλμυρο ωκεανό του. Αυτό είχε συμβεί τον Ιούνιο του 2016 και τώρα η επιστημονική ομάδα έχει έτοιμα τα σχετικά σχέδια, τα οποία εξετάζει η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ. Η Ευρώπη είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ουράνιο σώμα, το οποίο πιστεύεται ότι έχει έναν ωκεανό κάτω από την επιφάνειά του. Η κύρια αποστολή του σκάφους της NASA είναι να εξετάσει τα μη παγωμένα υλικά του εδάφους του, ενώ θα καθορίσει με ακρίβεια τη χημική σύσταση του εδάφους, προκειμένου να βγάλει συμπεράσματα για τον δορυφόρο του Δία. Τα συμπεράσματα που θα βγουν αναμένεται να έχουν καθοριστικό ρόλο για τις μελλοντικές αποστολές της NASA στην Ευρώπη. Η εκτόξευση εκτιμάται ότι θα γίνει το 2020, ενώ αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες αποστολές στο μέλλον. Η NASA βάζει και πάλι στο πρόγραμμα της την αναζήτηση ζωής σε άλλα σημεία του ηλιακού μας συστήματος, με την Ευρώπη να αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς στόχους της έρευνάς της, λόγω του υπόγειου ωκεανού της. http://www.pestaola.gr/h-nasa-thelei-na-steilei-ena-skafos-anazhthshs-zwhs-sthn-eyrwph/