Δροσος Γεωργιος

"Το Βαλς της Ροζέτα" από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου. Η ESA σε συνεργασία με τον παγκοσμίου φήμης Έλληνα μουσικό Βαγγέλη Παπαθανασίου κυκλοφόρησε μια τριάδα μουσικών βίντεο για να γιορτάσει την πρώτη απόπειρα ομαλής προσγείωσης που έγινε ποτέ σε ένα κομήτη, από την αποστολή Rosetta της ESA. Αυτή την μοναδική στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας έντυσε με τις μελωδίες του ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, γνωστός διεθνώς ως Vangelis. Η αφύπνιση του σκάφους Rosetta τον Ιανουάριο του 2014, η συνάντηση με τον κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko τον Αύγουστο 2014 και η ιστορική προσεδάφιση του οχήματος Philae σε αυτόν, είναι κάποιες από τις σημαντικότερες στιγμές για την εξερεύνηση του διαστήματος για το 2014 που σε λίγες μέρες θα είναι παρελθόν. Αλλά και κοιτώντας πίσω στο 2014 τα επιτεύγματα της Ευρώπης στο Διάστημα, είναι μια χρονιά που θα μείνει στην ιστορία ως το έτος της «Ροζέτα», καθώς, για πρώτη φορά, προσγειωθήκαμε σε ένα κομήτη. Ο Βαγγέλης, εμπνεύστηκε από την Rosetta και συνέθεσε αυτά τα κομμάτια μουσικής ειδικά για την αποστολή Rosetta της ESA, τα οποία μεταδόθηκαν για πρώτη φορά στις 12 Νοεμβρίου, ημέρα προσγείωσης του Philae. Το πρώτο μέρος τιτλοφορείται "Arrival" - "Άφιξη" στα ελληνικά Το δεύτερο μέρος τιτλοφορείται "Philae’s journey" – "Το ταξίδι του Φίλαι" στα ελληνικά Το τρίτο μέρος τιτλοφορείται "Rosetta’s Waltz" – "Το βαλς της Ροζέτα" στα ελληνικά Η μουσική του είναι συχνά συνδεδεμένη με θέματα της επιστήμης, της ιστορίας και της εξερεύνησης. Ο Βαγγέλης είναι γνωστός παγκοσμίως κυρίως για το βραβευμένο με Όσκαρ μουσικό θέμα της ταινίας Δρόμοι της Φωτιάς, και τις μουσικές συνθέσεις για τις ταινίες Ανταρκτική, Blade Runner, 1492: Conquest of Paradise και Αλέξανδρος, και τη μουσική του που χρησιμοποιήθηκε στη σειρά ντοκιμαντέρ Cosmos, του Carl Sagan. Ο Έλληνας μουσικός είχε πάντα ενδιαφέρον για το διάστημα και έχει συνεργαστεί στο παρελθόν και σε μερικές από τις αποστολές της NASA. "Η μυθολογία, η επιστήμη και η εξερεύνηση του διαστήματος είναι θέματα που με γοήτευαν από την πρώιμη παιδική ηλικία μου και ήταν πάντα συνδεδεμένα με κάποιο τρόπο με την μουσική που γράφω" είπε ο Βαγγέλης. Αυτή η συνεργασία του Βαγγέλη με την ESA δεν θα είναι η μοναδική. Ο Έλληνας συνθέτης και η ESA συνεργάζονται για ένα μεγαλύτερο σύνολο συνθέσεων που σχετίζονται με την αποστολή Rosetta καθώς και για ένα project για το 2015. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_Vals_tes_Rozheta_apho_ton_Vagghele_Papathanashioy

«Εργοστάσιο» παραγωγής νερού ο φλοιός της Γης. Έναν άγνωστο έως σήμερα μηχανισμό που επιτρέπει στον πλανήτη μας να παράγει αρκετά μεγάλες ποσότητες του νερού που καλύπτουν την επιφάνειά του, ανακάλυψαν Αμερικανοί επιστήμονες από το πολιτειακό πανεπιστήμιο του Οχάιο. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο μηχανισμός αυτός θα μπορούσε να αναθεωρήσει την «ηλικία» του κύκλου του νερού στη Γη σε αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια, από μερικά εκατομμύρια που εκτιμάται σήμερα. Επίσης, η διαδικασία είναι ακόμη και σήμερα ενεργή, συνεχίζοντας να εμπλουτίζει τους ωκεανούς και τις θάλασσες. Η έρευνα έρχεται να φωτίσει την προέλευση του νερού στον πλανήτη, ένα ερώτημα που απασχολεί εδώ και δεκαετίες τους επιστήμονες, με ορισμένους να υποστηρίζουν πως έχει εξωγήινη «καταγωγή», αφού προήλθε από παγωμένους μετεωρίτες που «βομβάρδισαν» τη Γη στον πέρασμα του χρόνου. Σύμφωνα πάντως με την ανακοίνωση που έκαναν προχθές οι ερευνητές του Οχάιο σε συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικής, η γεωλογική διεργασία στα έγκατα της Γης που εντόπισαν ίσως έχει παραγάγει εξ ολοκλήρου τις ποσότητες νερού στον πλανήτη, αφού λειτουργεί αδιάλειπτα εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια. Η ανακάλυψη των ερευνητών, της αναπληρώτριας καθηγήτριας γεωφυσικής Γουέντι Πανέρο και του διδακτορικού ερευνητή Τζεφ Πίγκοτ, βασίσθηκε σε υπολογιστικές προσομοιώσεις και πειράματα στο εργαστήριο, στα οποία αναπαρήγαγαν τις συνθήκες υψηλών πιέσεων που επικρατούν στον γήινο φλοιό. Με αυτό τον τρόπο, θέλησαν να εξετάσουν κατά πόσο θα μπορούσε να παραχθεί νερό από υπόγεια πετρώματα που περιέχουν άτομα υδρογόνου, εγκλωβισμένα σε κρυσταλλικές ατέλειες. Με δεδομένο ότι αρκετά ορυκτά στο υπέδαφος είναι πλούσια σε οξυγόνο, τότε συγκεκριμένες χημικές αντιδράσεις θα μπορούσαν να απελευθερώσουν το υδρογόνο, το οποίο με την ένωσή του με το οξυγόνο θα σχημάτιζε νερό. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα πετρώματα με εγκλωβισμένο υδρογόνο έχουν σχετικά μικρή συγκέντρωση στον γήινο φλοιό. Καθώς ωστόσο ο φλοιός αποτελεί πάνω από το 80% του όγκου του πλανήτη, ακόμη κι έτσι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μεγάλες ποσότητες νερού. Για να ελέγξουν την υπόθεσή τους, οι επιστήμονες πειραματίσθηκαν στο εργαστήριο με αρκετά πετρώματα που υπάρχουν στον γήινο φλοιό. Για να μελετήσουν τη συμπεριφορά των πετρωμάτων, τα υπέβαλαν σε υψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες, εξετάζοντας την ποσότητα του υδρογόνου που απελευθέρωναν. Στη συνέχεια, αξιοποίησαν τις πειραματικές μετρήσεις για να δουν κατά πόσο οι γεωλογικές διεργασίες θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την ανάδυση αυτών των πετρωμάτων στην επιφάνεια της Γης – κάτι απαραίτητο, ώστε το νερό να καταλήξει στους ωκεανούς. Με αυτό τον τρόπο, συμπέραναν πως το νερό θα μπορούσε να προέλθει από το ορυκτό ρινγκουδίτη, μια μορφή ολιβίνης που εντοπίζεται σε βάθος 500-800 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια. Εκεί, οι ίδιες γεωλογικές διαδικασίες που βρίσκονται πίσω από την κίνηση των λιθοσφαιρικών πλακών θα μπορούσαν να εξηγήσουν την ανάδυση του παραγόμενου νερού στην ατμόσφαιρα. Παράλληλα, διαπίστωσαν πως ο γρανάτης, μια ομάδα πυριτικών ορυκτών που εντοπίζεται ακόμη βαθύτερα, είναι επίσης υποψήφια «πηγή» του νερού των ωκεανών. Με βάση τις προσομοιώσεις, τα υπόγεια κοιτάσματα αντιστοιχούν αυτή τη στιγμή περίπου στο 50% του νερού που υπάρχει στην επιφάνεια του πλανήτη μας, ενώ αργά αλλά σταθερά συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να εμπλουτίζουν τους ωκεανούς. Επίσης, σε αυτή την περίπτωση ο κύκλος του νερού στον πλανήτη μας δεν περιλαμβάνει μόνο τους ωκεανούς και την ατμόσφαιρα, με συνέπεια να έχει ξεκινήσει πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. http://www.naftemporiki.gr/story/893182/ergostasio-paragogis-nerou-o-floios-tis-gis Δορυφόρος βλέπει τα δάση να φωτοσυνθέτουν. Ο ολοκαίνουργιος δορυφόρος της NASA OCO-2, σχεδιασμένος να χαρτογραφεί το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, μετέδωσε τον πρώτο παγκόσμιο χάρτη της φωτοσύνθεσης, μιας διαδικασίας που μετριάζει την παγκόσμια θέρμανση. Μέσω της φωτοσύνθεσης, τα φυτά απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και το χρησιμοποιούν για να συνθέσουν σάκχαρα. Όση ώρα φωτοσυνθέτουν, τα φύλλα των φυτών επανεκπέμπουν στο Διάστημα περίπου το 1% της ηλιακής ακτινοβολίας που δέχονται, ένα φαινόμενο γνωστό ως φθορισμός της χλωροφύλλης. Ο OCO-2 καταγράφει την αμυδρή ακτινοβολία της χλωροφύλλης και δίνει έτσι μια εικόνα για το πού και το πότε απομακρύνουν τα φυτά διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Οι πληροφορίες αυτές βοηθούν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τον κύκλο του άνθρακα σε παγκόσμιο επίπεδο, δεδομένου ότι το CO2 που απορροφούν τα φυτά πρέπει να αφαιρείται από τις ανθρωπογενείς εκπομπές του αερίου. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για περιοχές όπως το τροπικό δάσος του Αμαζονίου, όπου τα φυτά απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα, ενώ η αποψίλωση παράγει διοξείδιο του άνθρακα. Τα πρώτα δεδομένα του OCO-2 παρουσιάστηκαν την Πέμπτη σε συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Γεωφυσικής στο Σαν Φρανσίσκο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231372468

Η κάθοδος του Orion στην ατμόσφαιρα. Νέο βίντεο έδωσε στη δημοσιότητα η NASA που δείχνει τι θα έβλεπαν οι αστροναύτες κατά την επιστροφή τους στη Γη με το νέο σκάφος Orion. To Orion πραγματοποίησε την πρώτη δοκιμαστική πτήση του στις 5 Δεκεμβρίου. Oι ραδιοεπικοινωνίες του σκάφους με τη Γη διακόπηκαν για λίγο μετά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα, καθώς η τριβή με τον αέρα ανέβασε τη θερμοκρασία στους 2.200 βαθμούς Κελσίου και τύλιξε την κάψουλα σε ένα υπέρθερμο σύννεφο πλάσματος, ή ιονισμένου αερίου. Το βίντεο ξεκινά δέκα λεπτά πριν από την προσθαλάσσωση του θαλαμίσκου στον Ειρηνικό και προέρχεται από κάμερες που βρίσκονταν στο κόκπιτ και κοιτούσαν τον ουρανό μέσα από τα παράθυρα. Το Orion εισέρχεται στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα άνω των 32.100 χιλιομέτρων την ώρα, και σύντομα τυλίγεται σε πλάσμα. Καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει, το πλάσμα αλλάζει χρώμα από άσπρο σε κίτρινο σε ελαφρύ μοβ και τελικά σε ματζέντα. Όταν πια ο θαλαμίσκος έχει επιβραδύνει αρκετά, το βίντεο δείχνει την ανάπτυξη μιας σειράς αλεξιπτώτων που το επιβραδύνουν μέχρι τα 32 χιλιόμετρα την ώρα. To Orion, με διάμετρο πέντε μέτρα και βάρος οκτώ τόνους, σχεδιάστηκε να μεταφέρει για πρώτη φορά τους αμερικανούς αστροναύτες πέρα από την τροχιά της Σελήνης -πρώτα στους αστεροειδείς και τελικά στον Άρη. Η επόμενη δοκιμαστική πτήση του Orion, και αυτή χωρίς πλήρωμα, προγραμματίζεται για το 2018. Η κάψουλα θα περάσει πίσω από τη Σελήνη πριν επιστρέψει τη Γη. Η πρώτη επανδρωμένη πτήση θα ακολουθήσει τη διετία 2020-2021. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/12/21/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b7-%ce%ba%ce%ac%ce%b8%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-orion-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%84%ce%bc%cf%8c%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b1/ Το εργαλείο που σχεδιάστηκε στη Γη και εκτυπώθηκε στο Διάστημα. Ο Μπάρι Ουίλμορ, κυβερνήτης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS), χρειαζόταν επειγόντως ένα σωληνωτό κλειδί. Η NASA του έστειλε το σχέδιο με email και ο Ουίλμορ τύπωσε το εργαλείο επιτόπου. Το σωληνωτό κλειδί του κυβερνήτη κατασκευάστηκε από τον εκτυπωτή τριών διαστάσεων που εκτοξεύτηκε στoν ISS τον Σεπτέμβριο. Η NASA ελπίζει ότι η τεχνολογία τρισδιάστατης εκτύπωσης αφενός θα μειώσει δραστικά τα λειτουργικά έξοδα του τροχιακού εργαστηρίου, αφετέρου θα διευκολύνει το πλήρωμα. Αν δεν υπήρχε ο εκτυπωτής 3D, ο Ουίλμορ θα έπρεπε να περιμένει για μήνες μέχρι να φτάσει το εργαλείο με επόμενη αποστολή ανεφοδιασμού. Ο Μάικ Τσεν, ιδρυτής της εταιρείας Made In Space που ανέπτυξε τον εκτυπωτή για τη NASA, διηγήθηκε τι ακριβώς συνέβη: «Ακούσαμε τον κυβερνήτη του ISS Μπάρι Ουίλμορ να λέει στη διάρκεια σύνδεσης με τη Γη ότι χρειαζόταν ένα κλειδί. Σχεδιάσαμε ένα με λογισμικό CAD και στείλαμε το σχέδιο πιο γρήγορα από ό,τι θα πήγαινε με πύραυλο». «Το σωληνωτό κλειδί είναι το πρώτο αντικείμενο που σχεδιάσαμε στο έδαφος και στείλαμε στο Διάστημα σε ψηφιακή μορφή». »Με την εκτύπωσή του ολοκληρώνεται το πρώτο μας πείραμα -μια σειρά 21 εκτυπώσεων, οι οποίες αποτελούν τα πρώτα εργαλεία που κατασκευάζονται εκτός Γης». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231372458

Προετοιμασία για ένα χτύπημα από αστεροειδή. Η ESA και οι εθνικές υπηρεσίες αντιμετώπισης καταστροφών έκαναν πρόσφατα ασκήσεις ετοιμότητας για το πώς θα αντιδράσουν εάν ανακαλυφθεί ποτέ οτι ένας απειλητικός διαστημικός βράχος είναι σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη. Τον περασμένο μήνα, οι ειδικοί από το πρόγραμμα Διαστημικής Επιτήρησης (SSA) της ESA και οι Ευρωπαϊκοί εθνικοί οργανισμοί αντιμετώπισης καταστροφών συναντήθηκαν για μια διήμερη άσκηση για το τι πρέπει να γίνει εάν βρεθεί ποτέ πως ένας αστεροειδής έρχεται προς το δρόμο μας. Στην πρώτη άσκηση για σύγκρουση με αστεροειδή που έχει κάνει ποτέ η ESA, η σύγκρουση έγινε μετά από μια αντίστροφη μέτρηση, εξασκώντας τα βήματα που πρέπει να γίνουν σε περίπτωση που εντοπίζονταν αντικείμενα κοντά στη Γη, ή αλλιώς NEOs (near-Earth objects), σε διάφορα μεγέθη. Για την άσκηση θεωρήθηκε η απειλή από έναν φανταστικό, αλλά αληθοφανή, αστεροειδή, αρχικά θεωρώντας πως κυμαίνεται σε μέγεθος από 12 μέτρα έως 38 μέτρα - εκτεινόμενος σε ένα εύρος περίπου μεταξύ της εναέριας έκρηξης του 2013 Chelyabinsk και του γεγονότος του 1908 Tunguska - και με ταχύτητα 12,5 χλμ / δευτ. Οι ομάδες κλήθηκαν να αποφασίσουν τι πρέπει να γίνει σε πέντε κρίσιμα σημεία στο χρόνο, επικεντρώθηκαν στις προηγούμενες 30, 26, 5 και 3 μέρες και 1 ώρα μετά την κρούση. "Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός μεταβλητών προς εξέταση στην πρόβλεψη των επιπτώσεων και των ζημιών από τυχόν πρόσκρουση του αστεροειδούς, κάνοντας προσομοιώσεις όπως αυτήν πολύ περίπλοκες», λέει ο Detlef Koschny, επικεφαλής της δραστηριότητας των NEO του τμήματος SSA. "Αυτές περιλαμβάνουν το μέγεθος, τη μάζα, την ταχύτητα, τη σύνθεση και την γωνία πρόσκρουσης. Παρ 'όλα αυτά, αυτό δεν θα πρέπει να αποτρέψει την Ευρώπη να αναπτύξει ένα ολοκληρωμένο πακέτο μέτρων που θα μπορούσαν να ληφθούν από τις εθνικές πολιτικές αρχές, το οποίο μπορεί να είναι αρκετά γενικό ώστε να περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα πιθανών επιπτώσεων. "Το πρώτο βήμα είναι να μελετηθούν τα NEOs και οι επιπτώσεις σύγκρουσης μαζί τους και να κατανοηθεί η βασική επιστήμη." Πως θα πρέπει να αντιδράσει η Ευρώπη Οι συμμετέχοντες προήλθαν από διάφορα τμήματα και οργανισμούς της Γερμανίας και Ελβετίας, κρατών μελών της ESA, συμπεριλαμβανομένης της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας και Βοήθειας Καταστροφών της Γερμανίας. Μελέτησαν ερωτήματα όπως: πώς θα πρέπει να αντιδράσει η Ευρώπη, ποίοι θα πρέπει να γνωρίζουν, ποιες πληροφορίες θα πρέπει να διανέμονται, και σε ποιον; "Για παράδειγμα, μέσα σε περίπου τρεις ημέρες πριν από την προβλεπόμενη σύγκρουση, θα είχαμε πιθανώς σχετικά καλές εκτιμήσεις της μάζας, της θέσης, του μεγέθους, της σύνθεσης και της θέσης σύγκρουσης", λέει ο Gerhard Drolshagen της ομάδας NEOs της ESA. "Όλα αυτά επηρεάζουν άμεσα τον τύπο των επιπτώσεων, το ποσό της ενέργειας που πρόκειται να παραχθεί και ως εκ τούτου τις πιθανές αντιδράσεις που οι πολιτικές αρχές θα μπορούσαν να λάβουν." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Proetoimashia_gia_hena_chthupema_apho_asteroeidhe Γειτονικά άστρα μπορούν να προκαλέσουν βροχή κομητών στη Γη. Άστρα που κινούνται στη γαλαξιακή γειτονιά μας θα μπορούσαν να περάσουν σε μικρή απόσταση από τον Ήλιο και να διαταράξουν το σύννεφο κομητών που περιβάλλει το Ηλιακό Σύστημα, δείχνει προσομοίωση της κίνησης των άστρων στον ουρανό. Ως αποτέλεσμα, η Γη θα μπορούσε να δεχθεί βομβαρδισμό από αδέσποτους κομήτες. Σήμερα, το πλησιέστερο άστρο είναι ο Εγγύτατος του Κενταύρου (Proxima Centauri), ένας κόκκινος νάνος σε απόσταση 4,24 ετών φωτός. Δεν θα είναι όμως για πάντα ο πλησιέστερος γείτονας του Ήλιου, αφού όλα τα άστρα του Γαλαξία βρίσκονται σε συνεχή κίνηση. O Κόριν Μπάιλερ-Τζόουνς, ερευνητής του Ινστιτούτου Αστρονομίας Max Planck στη Χαϊδελβέργη, προσομοίωσε τις κινήσεις 50.000 άστρων, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα της ευρωπαϊκής αποστολής Hipparcos, το οποίο χαρτογράφησε ολόκληρο τον ουρανό τη δεκαετία του 1990. Η προσομοίωση αποκάλυψε 14 άστρα που θα πλησιάσουν τα επόμενα εκατομμύρια χρόνια τον Ήλιο σε απόσταση ενός parsec, ή 3,16 έτη φωτός. Ένα από αυτά, το Hip 8565, υπολογίζεται ότι έχει πιθανότητα 90% να περάσει σε απόσταση 0,13 έως 0,65 ετών φωτός σε 250 με 500 χιλιάδες χρόνια από σήμερα. Ένα δεύτερο άστρο, το GL 710, έχει πιθανότητα να βρεθεί σε απόσταση 0,32 έως 1,44 έτη φωτός τα επόμενα 1,3 εκατομμύρια χρόνια. Όπως εξηγεί ο ερευνητής στο περιοδικό New Scientist, τα δύο αυτά άστρα θα βρεθούν αρκετά κοντά για να διαταράξουν το Νέφος του Όορτ, ένα σφαιρικό σύννεφο με δισεκατομμύρια κομήτες, το οποίο περιβάλλει το Ηλιακό Σύστημα σε απόσταση 0,0065 έως 1,63 έτη φωτός από τον Ήλιο. Η βαρυτική έλξη των διερχόμενων άστρων δεν μπορεί παρά να επηρέαζε την κίνηση των κομητών με αποτέλεσμα να εκτραπούν ορισμένοι από αυτούς προς το εσώτερο Ηλιακό Σύστημα και τη Γη. Ο Μπάιλερ-Τζόουνς θα συνεχίσει τώρα τις προσομοιώσεις για να υπολογίσει την πιθανότητα πρόσκρουσης κομητών στον πλανήτη. Πιο ακριβείς προβλέψεις θα μπορούσαν να δώσουν τα δεδομένα της ευρωπαϊκής αποστολής Gaia, η οποία χαρτογραφεί τα άστρα του Γαλαξία με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια από ό,τι το Hipparcos. H μελέτη του Μπάιλερ-Τζόουνς είναι διαθέσιμη στο arxiv.org. http://arxiv.org/abs/1412.3648 http://physicsgg.me/2014/12/19/%ce%b3%ce%b5%ce%b9%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1-%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%ce%bd%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%ad%cf%83%ce%bf/

Μια «αεροπολιτεία» στην Αφροδίτη. Ενα νέο πρόγραμμα εξερεύνησης της Αφροδίτης βγαλμένο από ταινία επιστημονικής φαντασίας επεξεργάζεται η NASA. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πιθανώς κάποτε η Αφροδίτη διέθετε συνθήκες αν όχι παρόμοιες με αυτές της Γης πάντως αρκετά φιλικές στην παρουσία της ζωής. Κάποια στιγμή όμως οι γεωατμοσφαιρικές συνθήκες μεταβλήθηκαν δραματικά μετατρέποντας τον πλανήτη σε ένα άκρως τοξικό για την ζωή περιβάλλον. Τίποτε δεν μπορεί να σταθεί στην επιφάνεια της Αφροδίτης, σύμφωνα με τους ειδικούς μέσα σε διάστημα λίγων ωρών ένα σκάφος θα διαλυόταν. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει νέες παρατηρήσεις και ερευνητικές αποστολές στην Αφροδίτη αλλά η NASA θέλει να την εξερευνήσει εκ του σύνεγγυς. Για αυτό η αμερικανική υπηρεσία διαστήματος έχει ζητήσει από τους τεχνικούς και τους μηχανικούς της νέες ιδέες για την εξερεύνηση της Αφροδίτης. Στο πλαίσιο αυτό μηχανικοί του Κέντρου Ερευνών Langley της NASA σχεδίασαν το HAVOC (High Altitude Venus Operational Concept), ένα αερόπλοιο που θα μπορεί να εγκαθίσταται πάνω από τα τοξικά νέφη της Αφροδίτης. Οι σχεδιαστές υποστηρίζουν ότι θα μπορούν να σταλούν πολλά HAVOC στην Αφροδίτη τα οποία να σχηματίσουν όχι απλά μια εναέρια βάση αλλά μια μικρή «αερόπολη» όπως την χαρακτηρίζουν οι ίδιοι. Τα πληρώματα των αερόπλοιων θα μπορούν να συλλέγουν δεδομένα και να πραγματοποιούν σε ασφαλές περιβάλλον μελέτες και αναλύσεις της Αφροδίτης. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=661681

Μια νέα Υπερ-Γαία ανακάλυψε το Kepler. Για να παραφράσουμε τον Μαρκ Τουέιν, οι αναφορές για το θάνατο του Kepler ήταν άκρως υπερβολικές. Παρά τη σοβαρή βλάβη που απείλησε να τερματίσει την αποστολή, το διαστημικό τηλεσκόπιο που σχεδιάστηκε για τον εντοπισμό μακρινών πλανητών ζει και βασιλεύει. Απόδειξη η ανακάλυψη ενός ακόμα εξωπλανήτη σε απόσταση 180 ετών φωτός. «Σαν το μυθικό πουλί του Φοίνικα που αναδύθηκε από τις στάχτες του, το Kepler ξαναγεννήθηκε και συνεχίζει να προσφέρει ανακαλύψεις» καμαρώνει ο Άντριου Βάντερμπεργκ του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Το διαστημικό τηλεσκόπιο, το οποίο εκτοξεύτηκε το 2009, είναι σχεδιασμένο να ανιχνεύει την απειροελάχιστη μείωση της φωτεινότητας ενός άστρου όταν τύχει να περάσει από μπροστά του κάποιος πλανήτης. Στα τέσσερα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, το Kepler μπόρεσε να εντοπίσει πάνω από 3.500 πιθανούς εξωπλανήτες. Η αποστολή κόντεψε όμως να τερματιστεί στα μέσα του 2013, όταν το Kepler έχασε δύο από τους τέσσερις «σφόνδυλους αντίδρασης», μηχανισμούς που βοηθούν το σκάφος να διατηρεί τη θέση και τον προσανατολισμό του. Αυτό σήμαινε ότι το σκάφος δεν μπορούσε πια να κρατά σταθερό το βλέμμα του στην περιοχή του ουρανού που ήταν σχεδιασμένο να κοιτάει. Οι μηχανικοί της NASA έδωσαν τελικά τη λύση με ένα ευφυές τρικ: διατηρούν το σκάφος σταθερό αξιοποιώντας την πίεση του ηλιακού φωτός. Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, το φως ασκεί πίεση. Κι αυτό σημαίνει ότι το Kepler μπορεί να διατηρείται σταθερό αν κρατά τους ηλιακούς συλλέκτες του ομοιόμορφα φωτισμένους. Στη νέα φάση της αποστολής, η οποία βαφτίστηκε K2 από το όνομα της δεύτερης ψηλότερης κορυφής των Ιμαλαΐων, το Kepler αναγκαστικά εξετάζει διαφορετική περιοχή του ουρανού. Αυτό όμως δεν στερεί τη δυνατότητα νέων ανακαλύψεων. Η τελευταία είναι ο εξωπλανήτης HIP 116454b, o οποίος περιφέρεται γύρω από έναν πορτοκαλί νάνο σε απόσταση 180 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του αστερισμού των Ιχθύων. Έχει διάμετρο 32.000 χιλιόμετρα, περίπου διπλάσια από της Γης, και μάζα περίπου 12 φορές μεγαλύτερη. Αυτό σημαίνει ότι ο πλανήτης είναι μια «υπερ-Γαία», μια κατηγορία πλανητών που δεν υπάρχουν στο Ηλιακό Σύστημα. Η μέση πυκνότητά του υποδηλώνει ότι ο HIP 116454b πρέπει να αποτελείται είτε από τρία τέταρτα νερό και ένα τέταρτο βράχων, είτε να αποτελείται από αέρια όπως ο Ποσειδώνας, με πολύ παχιά ατμόσφαιρα. Η ανακάλυψη του νέου πλανήτη επιβεβαιώθηκε με επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια, οπότε οι ερευνητές είναι σίγουροι ότι το Kepler λειτουργεί. Απώτερος στόχος της αποστολής είναι η ανακάλυψη του πρώτου πλανήτη με τα χαρακτηριστικά της Γης ο οποίος βρίσκεται στην κατάλληλη απόσταση από το μητρικό άστρο του ώστε να διαθέτει υγρό νερό. Αν το Kepler δεν καταφέρει να βρει ένα τέτοιο σώμα, οι αστρονόμοι θα πρέπει να περιμένουν μέχρι το 2017, οπότε προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το TESS της NASA, ένας ακόμα καλύτερος κυνηγός εξωπλανητών. Η ανακάλυψη του HIP 116454b έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση από το The Astrophysical Journal. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=661712

Η Ινδία εκτόξευσε πειραματικό επανδρωμένο διαστημόπλοιο. Ο βαρύτερος πυραυλικός φορέας της Ινδίας ο οποίος μετέφερε φορτίο την πρώτη πειραματική κάψουλα για επανδρωμένες αποστολές στο διάστημα εκτοξεύθηκε σήμερα από το διαστημικό κέντρο στο Sriharikota. Η εκτόξευση έγινε στις 9:30 τοπική ώρα και ο βάρους 630 τόνων πυραυλικός φορέας GSLV-Mark III και ύψους 43,43 μέτρων έθεσε με επιτυχία σε τροχιά 126 χλμ. το φορτίο του που αποκαλείται πρωσωρηνά ως CMAReE) (Crew Module Atmospheric Re-entry Experiment). Σύμφωνα με δηλώσεις Ινδών επισήμων το CMAReE) θα μπορεί να φιλοξενεί από 2 έως 3 αστροναύτες σε επανδρωμένες αποστολές. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-%CE%B9%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%8C%CE%BE%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF Απόπειρα προσγείωσης ακριβείας πυραύλου σε θαλάσσια πλατφόρμα. Την προσγείωση ακριβείας ενός πυραύλου Falcon 9 σε μια ειδικά κατασκευασμένη θαλάσσια πλατφόρμα- γνωστή ως «autonomous spaceport drone ship»- σκοπεύει να προσπαθήσει την Παρασκευή η SpaceX του Έλον Μασκ, σε μια απόπειρα η οποία, εάν επιτύχει, θα αποτελέσει κομβικό σημείο στον τομέα των επαναχρησιμοποιούμενων διαστημικό σκαφών. Η εταιρεία έχει ήδη επιδείξει δύο επιτυχείς «μαλακές» προσθαλασσώσεις, ωστόσο το νέο αυτό πείραμα είναι πολύ πιο προκλητικό. Η SpaceX αναγνωρίζει ότι οι πιθανότητες επιτυχίες είναι γύρω στο 50%, ωστόσο υπογραμμίζει πως είναι η πρώτη από μια σειρά δοκιμών που θα έχουν ως τελικό αποτέλεσμα έναν πλήρως επαναχρησιμοποιούμενο πύραυλο Falcon 9. To αυτόνομο πλωτό διαστημοδρόμιο έχει διαστάσεις 100 x 30 μέτρα περίπου (300 επί 100 πόδια), με πτερύγια που επεκτείνουν το πλάτος τους στα 55 περίπου μέτρα. Η ακρίβεια προσγείωσης (για την ακρίβεια, προσνήωσης) που επιχειρείται είναι τα δέκα μέτρα. Όπως υπογραμμίζει η SpaceX, ένας πλήρως και άμεσα επαναχρησιμοποιούμενος πύραυλος – κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στο παρελθόν- θα αποτελέσει το κομβικής σημασίας επίτευγμα που θα μπορέσει να μειώσει δραματικά το κόστος της πρόσβασης στο Διάστημα. Αν και οι περισσότεροι πύραυλοι είναι σχεδιασμένοι να φλέγονται κατά την επανείσοδό τους, η εταιρεία κατασκευάζει πυραύλους για να είναι σε θέση να αντέξουν την επανείσοδο και να μπορούν να προσγειωθούν ξανά, έτσι ώστε να μπορούν να ανεφοδιαστούν και να επαναχρησιμοποιηθούν. Για το 2015 η SpaceX προγραμματίζει τουλάχιστον δώδεκα εκτοξεύσεις. «Δεδομένων αυτών που γνωρίζουμε σήμερα, θεωρούμε αρκετά πιθανό ότι μια από αυτές τις πτήσεις όχι απλά θα οδηγήσει σε προσγείωση ενός Falcon 9, αλλά θα είναι δυνατή και η επαναχρησιμοποίηση» σημειώνεται σχετικά στην ιστοσελίδα της SpaceX. Η εκτόξευση είναι προγραμματισμένο να πραγματοποιηθεί από το Κέιπ Κανάβεραλ στη Φλόριντα. http://www.naftemporiki.gr/story/892883/apopeira-prosgeiosis-akribeias-puraulou-se-thalassia-platforma-apo-ti-spacex Rosetta, το επιστημονικό επίτευγμα της χρονιάς. Οι δύο κορυφαίες επιστημονικές επιθεωρήσεις Science» και «Nature όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή έτσι και φέτος κάνουν τον απολογισμό της χρονιάς και επιλέγουν τα κορυφαία επιτεύγματα στον κόσμο της επιστήμης το 2014. Οπως αναμενόταν η αποστολή Rosetta στον κομήτη 67/P βρίσκεται στην κορυφή της λίστας και των δύο επιθεωρήσεων. Το Νο1 Τον περασμένο Αύγουστο το ευρωπαϊκό σκάφος Rosetta μετά από ένα επικό ταξίδι έφθασε και τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον κομήτη 67Ρ/Τσουριούμοφ/Γκερασιμένκο. Τον Νοέμβριο το Rosetta απελευθέρωσε τη διαστημοσυσκευή Philae η οποία κατάφερε να προσεδαφιστεί έστω και ανώμαλα πάνω στον κομήτη και πριν απωλέσει την ενέργεια του κατάφερε να πραγματοποιήσει μια σειρά από μελέτες. Η αποστολή Rosetta βρίσκεται στην κορυφή της λίστας του «Science». Το υπόλοιπο Top 10 2.Η μεταμόρφωση μερικών δεινοσαύρων σε πουλιά: Μία σειρά από πρόσφατες επιστημονικές εργασίες έριξαν περισσότερο φως στο πώς έγινε η εξελικτική μετάβαση, που επέτρεψε στα νέα είδη να επιβιώσουν μετά τη μαζική εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από περίπου 66 εκατ. χρόνια και σήμερα πια να κυριαρχούν στους αιθέρες. 3.Η ανακάλυψη ότι το αίμα από νεαρά ποντίκια μπορεί να αναζωογονήσει τους μυς και τον εγκέφαλο γερασμένων ποντικιών. Ήδη, βρίσκεται σε εξέλιξη κλινική δοκιμή όπου ασθενείς με Αλτσχάιμερ λαμβάνουν πλάσμα αίματος από νεαρούς δωρητές. 4.Η δημιουργία νέων ρομπότ και του κατάλληλου λογισμικού τους, που επιτρέπει σε «σμήνη» από μικροσκοπικά ρομπότ να συνεργάζονται αυτόνομα χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. 5.Η δημιουργία των πρώτων μεγάλης κλίμακας «νευρομορφικών τσιπ» που μιμούνται την αρχιτεκτονική και τη λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου. 6.Η ανάπτυξη δύο διαφορετικών μεθόδων, από ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες, για την καλλιέργεια στο εργαστήριο κυττάρων παρόμοιων με τα κύτταρα βήτα που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας, πράγμα που δίνει νέες ελπίδες για την αντιμετώπιση του διαβήτη. 7.Η ανακάλυψη, σε σπήλαιο της Ινδονησίας, έργων συμβολικής τέχνης ηλικίας 35.000 έως 40.000 ετών, που είναι εξίσου παλαιά- αν όχι παλαιότερα- από αντίστοιχες σπηλαιογραφίες στη Δυτική Ευρώπη. 8.Η χειραγώγηση της μνήμης ποντικιών μέσω οπτογενετικών μεθόδων (έλεγχος της νευρωνικής δραστηριότητας με ακτίνες φωτός), που επέτρεψε να σβηστούν πραγματικές αναμνήσεις και να «φυτευτούν» άλλες πλασματικές. 9.Η τοποθέτηση στο διάστημα φθηνών μίνι- δορυφόρων CubeSat, διαμέτρου μόλις δέκα εκατοστών, που άρχισαν να συμβάλουν στην επιστημονική έρευνα. 10.Η επέκταση του γενετικού αλφαβήτου με την τροποποίηση ενός βακτηρίου (E.coli), ώστε να περιέχει δύο πρόσθετα νουκλεϊκά οξέα Χ και Υ, πέρα από τα συνήθη «γράμματα» G, T, C και Α του γενετικού κώδικα του DNA. Πρόκειται για ένα άλλο επίτευγμα- ορόσημο της συνθετικής βιολογίας που φιλοδοξεί τελικά να δημιουργήσει ζωή με νέους όρους. H (ανθρώπινη) λίστα του Nature Η επιθεώρηση «Nature» επέλεξε ένα διαφορετικό τρόπο παρουσίασης των επιστημονικών επιτευγμάτων της χρονιάς που φεύγει. Δεν δημοσιεύει τις ανακαλύψεις που τα στελέχη της επιθεώρησης θεωρούν ότι ξεχώρισαν το 2014 αλλά παρουσιάζει κάποιους από τους επιστήμονες που συμμετείχαν σε αυτές. Οι τρεις κορυφαίοι. Πρώτο επέλεξε τον Αντρέα Ακομάτσο έναν από τους επιτελείς της αποστολής Rosetta. Στη δεύτερη θέση βρέθηκε η Σούζαν Τοπαλιάν μια γιατρός και ερευνήτρια στον τομέα του καρκίνου η οποία συμμετείχε στην ανάπτυξη μιας νέας αντικαρκινικής θεραπείας που έχει θετικά αποτελέσματα σε ασθενείς με μελάνωμα ακόμη και σε προχωρημένο στάδιο. Η Τοπαλιάν πιστεύει ότι η θεραπεία αυτή μπορεί να αποδειχθεί αποτελεσματική και σε άλλες μορφές καρκίνου. Η Ραντίκα Νάγκπαλ εμπνεόμενη από τη κοινωνική συμπεριφορά των εντόμων αναπτύσσει με ομάδα ερευνητών της οποίας είναι επικεφαλής στο Πανεπιστήμιο Χάρβαντ ρομπότ που θα μπορούν να συνεργάζονται με άλλα ρομπότ για να ολοκληρώνουν γρήγορα μεγάλης κλίμακας εργασίες. Ο Σέικ Ουμάρ Καν είναι μέλος της ομάδας των ερευνητών που προσπαθούν να αποκωδικοποίησουν γενετικά τον ιό Εμπολα για να βρεθεί τρόπος αντιμετώπισης του. Οι υπόλοιποι της λίστας. Τον περασμένο Μάρτιο ερευνητική ομάδα από τις ΗΠΑ που χρησιμοποίησε το εξειδικευμένο τηλεσκόπιο Bicep στην Ανταρκτική ανακοίνωσε ότι ανίχνευσε αρχέγονα βαρυτικά κύματα. Η ανακάλυψη έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο και χαρακτηρίστηκε ως η «ανακάλυψη της δεκαετίας» επειδή τα ευρήματα θα υποστήριζαν την κοσμολογική θεωρία του λεγόμενου πληθωρισμού. Ο αμερικανός αστροφυσικός Ντέιβιντ Σπέργκελ εντόπισε τα λάθη της συγκεκριμένης μελέτης υποχρεώνοντας τους ερευνητές να αναδιπλωθούν. Η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ των ΗΠΑ Μαριάμ Μιρζαχανί έγινε η πρώτη γυναίκα που παίρνει το Μετάλλιο Φιλντς, το ένα από τα δύο ύψιστα βραβεία Μαθηματικών. Η έρευνα της Μιρζαχανί επικεντρώνεται στα μη γραμμικά δυναμικά συστήματα. Το έργο της έχει συμβάλει στην κατανόηση της συμμετρίας των καμπυλωτών επιφανειών και υπερβολικών αντικειμένων. Ο Πιτ Φρέιτς που μάχεται με μια πολύ σοβαρή ασθένεια ξεκίνησε μέσω των κοινωνικών δικτύων μια καμπάνια για τη συγκέντρωση χρημάτων που θα δίνονταν στην επιστημονική έρευνα. Το Ice bucket challenge όπου κάποιος προκαλούσε κάποιον άλλο για να δεχθεί ένα… μπουγέλο με παγωμένο νερό έλαβε παγκόσμιες διαστάσεις με εκατομμύρια ανθρώπους ανάμεσα τους και πολλοί επώνυμοι (καλλιτέχνες, αθλητές, πολιτικοί) να δέχονται το μπουγέλο αυξάνοντας κάθε φορά το ποσό που συγκεντρωνόταν. Ο Κοπίλιλ Ραντχακρισνάν είναι ο επικεφαλής του διαστημικού προγράμματος της Ινδίας που αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα με οργάνωση φιλόδοξων αποστολών όπως αυτές στη Σελήνη και τον Αρη. Η Μασάγιο Τακαχάσι οφθαλμολόγος στο Κέντρο RIKEN για την Αναπτυξιακή Βιολογία είναι η επικεφαλής μιας νέας θεραπείας με χρήση βλαστικών κυττάρων για την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, της κύριας αιτίας τύφλωσης ηλικιωμένων ατόμων. Ο Σγιόρς Σέρες βιολόγος στο Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας στη Βρετανία ανέπτυξε ένα λογισμικό που επιτρέπει στα μικροσκόπια να εντοπίζουν τα ηλεκτρόνια με πιο αποτελεσματικό τρόπο αλλά και να καταγράφουν εκατοντάδες εικόνες ανά δευτερόλεπτο από πρωτεΐνες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231372364

Εκπληκτικό κοσμικό «πυροτέχνημα» Ενα εντυπωσιακό από πολλές πλευρές κοσμικό φαινόμενο εντόπισε ομάδα αστρονόμων από διάφορα μεγάλα πανεπιστήμια των ΗΠΑ όπως το ΜΙΤ και το Χάρβαρντ. Χρησιμοποιώντας τρία διαστημικά τηλεσκόπια (Hubble, Chandra, Spitzer) οι ερευνητές εντόπισαν μια γαλαξιακή συγχώνευση. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο οι γαλαξιακές συγκρούσεις αλλά η συγκεκριμένη παράγει ιδιαίτερα εντυπωσιακά φαινόμενα. Η συγκεκριμένη συγχώνευση παράγει υπέρλαμπρη ακτινοβολία ακτίνων Χ στο Σύμπαν και φυσικά η όλη διεργασία όπως συμβαίνει συνήθως εκτός από ακτινοβολία παράγει και χιλιάδες νέα άστρα. Οι δύο γαλαξίες που συγχωνεύονται είναι ο NGC 2207 και IC 2163 που βρίσκονται σε απόσταση 130 εκ. ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός. Σύμφωνα με τους ερευνητές η υπέρλαμπρη ακτινοβολία προέρχεται από άστρα που βρίσκονται κοντά σε μελανές οπές. Οι ειδικοί έχουν εντυπωσιαστεί από την ένταση του φαινομένου και εικάζουν ότι είναι πιθανό κάποια από τις εμπλεκόμενες μελανές οπές να ανήκει σε ένα άγνωστο μέχρι σήμερα τύπο μελανής οπής. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=660889

Το 2015 οι οριστικές αποφάσεις της NASA για τη «σύλληψη» αστεροειδή. Για την επόμενη χρονιά μετέθεσε η ΝΑΣΑ την επιλογή του σεναρίου που θα ακολουθήσει τελικά, ώστε το 2019 να θέσει έναν αστεροειδή σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, όπου θα τον «συναντήσουν» αστροναύτες μερικά χρόνια αργότερα. Η αποστολή που θα κάνει πραγματικότητα αυτό τον στόχο ονομάζεται Asteroid Redirect Mission (ARM) και ανακοινώθηκε πέρυσι από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία. Ωστόσο, οι αποφάσεις για το ακριβές πλάνο της ARM δεν θα ληφθούν στα τέλη του 2014, όπως είχε ανακοινωθεί τότε, αλλά μετατέθηκαν για το 2015. Από τα δύο σενάρια για την αποστολή, το πρώτο προβλέπει τη «σύλληψη» ενός ολόκληρου ουράνιο σώματος, με διάμετρο έως περίπου 10 μέτρα, το οποίο θα τοποθετηθεί σε ένα πλαστικό κάλυμμα ώστε να μεταφερθεί στο φεγγάρι. Εναλλακτικά, η ΝΑΣΑ εξετάζει το ενδεχόμενο να προσεδαφίσει σε ένα μεγαλύτερο αστεροειδή ένα ρομποτικό σκάφος, όπως περίπου το Φίλαι της ESA, το οποίο θα κόψει μεγάλα κομμάτια του. Σε κάθε περίπτωση, ο βράχος που θα προκύψει θα οδηγηθεί στη Σελήνη, όπου θα τεθεί σε τροχιά. Εκεί, θα «περιμένει» τους αστροναύτες που θα συλλέξουν δείγματα από τα πετρώματά του και θα τα φέρουν πίσω στη Γη για ανάλυση. Το ταξίδι των αστροναυτών αναμένεται να γίνει μέσα στη δεκαετία 2020, με τη βοήθεια της κάψουλα Orion, η οποία θα συναντήσει τον αστεροειδή στην τροχιά του. Η ARM θα δώσει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να διευκρινίσουν καλύτερα τη σύσταση των αστεροειδών, οι οποίοι είναι τα απομεινάρια από τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος. Παράλληλα, η αποστολή θα βοηθήσει τη ΝΑΣΑ να δοκιμάσει τεχνολογίες που ενδεχομένως χρειασθούν στο μέλλον για την εκτροπή ενός αστεροειδή από την πορεία σύγκρουσής του με τη Γη. Το κυριότερο, όμως, είναι πως θα είναι μια ιδανική ευκαιρία για να προετοιμασθεί για μελλοντικές αποστολές στο βαθύ διάστημα – και ειδικότερα το ταξίδι εξερεύνησης του Άρη. Στο δεύτερο σενάριο η ΝΑΣΑ εξετάζει το ενδεχόμενο να προσεδαφίσει σε ένα μεγαλύτερο αστεροειδή ένα ρομποτικό σκάφος, όπως περίπου το Φίλαι της ESA, το οποίο θα κόψει μεγάλα κομμάτια του. Ο λόγος αυτός είναι που η διαστημική υπηρεσία μετέθεσε χρονικά τις αποφάσεις της για την ARM, αφού οι ειδικοί της εμφανίζονται διχασμένοι αναφορικά με το δεύτερο πιθανό σενάριο. Και αυτό γιατί, παρόλο που είναι πιο περίπλοκο, προϋποθέτει πολύ περισσότερα από τα συστήματα και τις τεχνολογίες που θα χρειασθούν και για την εξερεύνηση του Κόκκινου Πλανήτη. Πάντως, η καθυστέρηση επιλογής του τελικού σχεδίου για την ARM δεν πρόκειται να επηρεάσει το χρονοδιάγραμμα υλοποίησής της. http://www.naftemporiki.gr/story/892950/to-2015-oi-oristikes-apofaseis-tis-nasa-gia-ti-sullipsi-asteroeidi «Φτιάξτε φάρμες σε αστεροειδείς» Μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε τους αστεροειδείς άκρως επικίνδυνα διαστημικά αντικείμενα με τα οποία δεν θέλαμε να έχουμε καμία σχέση και επαφή. Ομως αποδείχτηκε ότι έχουν μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον και οι διαστημικές υπηρεσίες σχεδιάζουν εξερευνητικές αποστολές. Παράλληλα διαπιστώθηκε ότι διαθέτουν τεράστιες ποσότητες ορυκτού πλούτου και έχουν ήδη ιδρυθεί ιδιωτικές εταιρείες που σκοπεύουν να δημιουργήσουν ορυχεία σε κάποιους αστεροειδείς. Διεθνής ομάδα ερευνητών συμμετείχε σε πειράματα ανάπτυξης φυτών σε συνθήκες μικροβαρύτητας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και υποστηρίζουν ότι οι συνθήκες στους αστεροειδείς είναι ιδανικές για... καλλιέργεια και αν βρεθεί τρόπος να δημιουργηθούν φάρμες πάνω σε αστεροειδείς είναι πιθανό να δοθεί λύση στα προβλήματα διατροφής τόσο του πληθυσμού της Γης όσο και διαστημικών αποικιών. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι φάρμες στους αστεροειδείς θα μπορούν να παράγουν γρήγορα και σε μεγάλες ποσότητες τρόφιμα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=660636

Πανάρχαιο νερό κρύβεται στα έγκατα της Γης. Διεθνής ομάδα επιστημόνων υποστηρίζει ότι υπολόγισε την ποσότητα του αρχαιότερου νερού της Γης που βρίσκεται εγκλωβισμένο στα βάθη του πλανήτη. Πριν από ένα χρόνο ερευνητές μπήκαν σε ένα ορυχείο στον Καναδά και από εκεί κατάφεραν να συλλέξουν δείγματα πετρωμάτων που βρίσκονταν σε βάθος 2,4 χλμ στο εσωτερικό της Γης. Οι αναλύσεις έδειξαν την παρουσία νερού η ηλικία του οποίου δεν έχει προσδιοριστεί ακριβώς αλλά εκτιμάται ότι είναι 1-2,5 δισ. ετών και είναι το αρχαιότερο νερό που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα στον πλανήτη. Διεθνής ομάδα επιστημόνων μελέτησε δεδομένα που είχαν συλλεχθεί από 19 ορυχεία στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος Deep Carbon Observatory και όπως υποστηρίζουν κατάφεραν να υπολογίσουν την ποσότητα αυτού του πανάρχαιου νερού. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών η ποσότητα του αρχαίου νερού είναι μεγαλύτερη από εκείνη όλων των ποταμών, λιμνών και βάλτων του πλανήτη! Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το νερό αυτό αλληλεπιδρά με τα πετρώματα με αποτέλεσμα να παράγεται υδρογόνο το οποίο μπορεί να αποτελέσει πηγή τροφής για κάποιους οργανισμούς. Αυτό σημαίνει ότι είναι πιθανό στα βάθη του εξωτερικού φλοιού της Γης να υπάρχουν κάποιες μορφές ζωής. Οι ερευνητές ανακοίνωσαν τα ευρήματα τους στο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης και η μελέτη θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση «Nature». Τον περασμένο Μάρτιο ερευνητές μελετώντας ένα διαμάντι που δημιουργήθηκε σε βάθος 400-600 χλμ υποστήριξαν ότι σε αυτά τα βάθη υπάρχουν κολοσσιαία αποθέματα νερού που διατρέχουν τα πετρώματα. Σύμφωνα με τους ερευνητές είναι πιθανό σε βάθος εκατοντάδων χλμ στο εσωτερικό του πλανήτη μας να υπάρχει μια ζώνη που περιέχει όσο νερό διαθέτουν συνολικά όλοι οι ωκεανοί μαζί! Αν επιβεβαιωθεί ότι σε τόσο μεγάλο βάθος υπάρχει νερό σε υγρή μορφή αυτό θα δημιουργήσει νέα δεδομένα στη μελέτη της Γης και την κατανόηση των γεωλογικών της διεργασιών. Επιπλέον θα ανοίξει νέους δρόμους στη διαστημική εξερεύνηση αφού, αν η Γη διαθέτει στο εσωτερικό της νερό, το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και σε άλλους βραχώδεις πλανήτες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231372064

Ο Johann-Dietrich Woerner ορίστηκε ως ο επόμενος Γενικός Διευθυντής της ESA. Σήμερα, το Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος ανακοίνωσε το διορισμό του Johann-Dietrich Woerner ως τον επόμενο Γενικό Διευθυντή της ESA, για μια περίοδο τεσσάρων ετών που αρχίζει την 1η Ιουλίου 2015. Θα διαδεχθεί τον Jean-Jacques Dordain του οποίου η θητεία λήγει στις 30 Ιουνίου 2015. Ο κος Woerner είναι σήμερα Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του DLR, Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής. Για το πλήρες βιογραφικό του, μεταβείτε στη διεύθυνση: http://bit.ly/1zYjci9 Σχετικά με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) αποτελεί την πύλη της Ευρώπης στο διάστημα Η ESA είναι ένας διακυβερνητικός οργανισμός, που δημιουργήθηκε το 1975, με την αποστολή να διαμορφώσει την ανάπτυξη της διαστημικής ικανότητας της Ευρώπης και να εξασφαλίσει ότι οι επενδύσεις στο διάστημα προσφέρουν οφέλη για τους πολίτες της Ευρώπης και του κόσμου. Η ESA έχει 20 Κράτη Μέλη: Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ελβετία, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Ισπανία, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Ολλανδία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σουηδία, Τσεχική Δημοκρατία και η Φιλανδία εκ των οποίων τα 18 είναι Κράτη Μέλη της ΕΕ. Δύο άλλα Κράτη Μέλη της ΕΕ, η Εσθονία και η Ουγγαρία, πρόκειται σύντομα να γίνουν νέα Κράτη Μέλη της ESA. Η ESA έχει συνάψει Συμφωνίες Συνεργασίας με άλλα έξι κράτη μέλη της ΕΕ. Ο Καναδάς συμμετέχει σε ορισμένα προγράμματα της ESA στο πλαίσιο μιας Συμφωνίας Συνεργασίας. Η ESA συνεργάζεται επίσης με την ΕΕ για την υλοποίηση των προγραμμάτων Galileo και Copernicus. Με το συντονισμό των οικονομικών και πνευματικών πόρων των μελών του, η ESA μπορεί να αναλάβει προγράμματα και δραστηριότητες πολύ πέρα από το πεδίο της κάθε Ευρωπαϊκής χώρας μεμονωμένα. Η ESA αναπτύσσει τους εκτοξευτές, τα διαστημόπλοια και τις επίγειες εγκαταστάσεις που απαιτούνται για να διατηρήσει την Ευρώπη στην πρώτη γραμμή των παγκόσμιων διαστημικών δραστηριοτήτων. Σήμερα, αναπτύσσει και εκτοξεύει δορυφόρους για την παρατήρηση της γης, την πλοήγηση, τις τηλεπικοινωνίες και την αστρονομία, στέλνει ανιχνευτές στα πέρατα του Ηλιακού συστήματος και συνεργάζεται στην εξερεύνηση του ανθρώπου στο διαστήματος. Μάθετε περισσότερα για την ESA στο www.esa.int Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήστε με: ESA Media Relations Office Email: media@esa.int Tel: +33 1 53 69 72 99 http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_Johann-Dietrich_Woerner_orhisteke_os_o_ephomenos_Genikhos_Dieythynthes_tes_ESA H NASA βλέπει τα φώτα των Χριστουγέννων από ψηλά. Μια...διαστημική άποψη των Χριστουγέννων χαρίζει η NASA στο κοινό με εικόνες από τον φωτισμένο πλανήτη, κατά την γιορτινή περίοδο. «Είναι επίσημο. Τα φώτα της εορταστικής περιόδου είναι τόσο φωτεινά που μπορούμε να τα δούμε από το διάστημα. Χάρη στο όργανο VIIRS από τον δορυφόρο Suomi NPP- ένα κοινό εγχείρημα της NASA και της NOAA (Εθνική διοίκηση Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ)- οι επιστήμονες παρουσιάζουν έναν νέο τρόπο μελέτης των δορυφορικών δεδομένων που μπορεί να αποτυπώσει τα μοτίβα των φωτών κατά τις εορτές» αναφέρει στην ιστοσελίδα της η NASA. Βίντεο. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64110257 Βόρειο Σέλας. Αμέτρητες είναι οι λήψεις τόσο σε βίντεο, όσο και σε φωτογραφίες του μαγευτικού φαινομένου του Βόρειου Σέλας. Ωστόσο, το time lapse βίντεο που δημιούργησε η Selmesfilms είναι πράγματι εντυπωσιακό. Η εταιρεία συνέθεσε το βίντεο, χρησιμοποιώντας υλικό από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. https://www.youtube.com/watch?v=IpvtTlZMt7Y http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-time-lapse-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Το Venus Express οδεύει ομαλά στο σκοτάδι. Το Venus Express της ESA ολοκλήρωσε την οκτάχρονη αποστολή του έχοντας υπερβεί κατά πολύ την προβλεπόμενη διάρκεια ζωής του. Το διαστημικό σκάφος εξάντλησε τα καύσιμα κίνησης του κατά τη διάρκεια μιας σειράς αναφλέξεων πρόωσης για να ανυψώσει την τροχιά του μετά την αεροπέδηση σε χαμηλό ύψος νωρίτερα αυτό το έτος. Από την άφιξή του στην Αφροδίτη το 2006, το Venus Express βρισκόταν σε μια ελλειπτική 24-άωρη τροχιά, ταξιδεύοντας 66 000 χιλιόμετρα πάνω από το νότιο πόλο στο πιο απομακρυσμένο σημείο του και σε απόσταση 200 χιλιομέτρων πάνω από το βόρειο πόλο στο πλησιέστερο σημείο του, διεξάγοντας μια λεπτομερή μελέτη του πλανήτη και της ατμόσφαιρας του. Ωστόσο, μετά από οκτώ χρόνια σε τροχιά και με τα καύσιμα για το σύστημα πρόωσης του να εξαντλούνται, ανατέθηκε στο Venus Express στα μέσα του 2014 μια τολμηρή επιχείρηση αεροπέδησης, κατά την οποία βυθιζόταν σταδιακά σε χαμηλότερο ύψος στην ατμόσφαιρα κατά τις πλησιέστερες προσεγγίσεις του στον πλανήτη. Κανονικά, το διαστημικό σκάφος θα εκτελούσε αναφλέξεις πρόωσης ρουτίνας για να εξασφαλίσει ότι δεν θα έρχονται πολύ κοντά στην Αφροδίτη με κίνδυνο να χαθεί στην ατμόσφαιρα. Αλλά αυτή η μοναδική περιπέτεια είχε ως στόχο την επίτευξη του αντίθετου, δηλαδή τη μείωση του ύψους και να επιτρέψει την εξερεύνηση των προηγουμένως αχαρτογράφητων περιοχών της ατμόσφαιρας του πλανήτη. Η επιχείρηση παρείχε επίσης σημαντική εμπειρία για μελλοντικές αποστολές – η αεροπέδηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τοποθέτηση σε τροχιά γύρω από πλανήτες με ατμόσφαιρα χωρίς να χρειάζεται να μεταφέρουν τόσα καύσιμα κίνησης. Μεταξύ του Μαΐου και του Ιουνίου του 2014 το χαμηλότερο σημείο της τροχιάς μειώθηκε σταδιακά σε περίπου 130-135 χλμ, με το κύριο μέρος της επιχείρησης της αεροπέδησης να διαρκεί από τις 18 Ιουνίου έως τις 11 Ιουλίου. Μετά από αυτό το μήνα που το Venus Express «σέρφαρε» μέσα και έξω από την ατμόσφαιρα σε χαμηλά υψόμετρα, το χαμηλότερο σημείο της τροχιάς υψώθηκε και πάλι μέσα από μια σειρά από 15 μικρές αναφλέξεις πρόωσης, τέτοιες ώστε μέχρι τις 26 Ιουλίου, ήταν πίσω περίπου στα 460 χιλιόμετρα, αποδίδοντας μια τροχιακή περίοδο μόλις λίγο περισσότερο από 22 ώρες. Η αποστολή στη συνέχεια συνεχίστηκε σε μια φάση μειωμένων επιστημονικών επιχειρήσεων, καθώς η πλησιέστερη προσέγγιση του διαστημικού οχήματος προς την Αφροδίτη μειώθηκε σταθερά και πάλι φυσικά με την βαρύτητα. Με την υπόθεση ότι είχε απομείνει ακόμα κάποια ποσότητα καυσίμων κίνησης, ελήφθη η απόφαση να διορθωθεί αυτή η φυσική εξασθένιση με μια νέα σειρά από την ανυψωτικούς ελιγμούς κατά το διάστημα 23 με 30 Νοέμβρη, σε μια προσπάθεια να παραταθεί η αποστολή ως το 2015. Ωστόσο, η πλήρης επαφή με το Venus Express χάθηκε στις 28 Νοεμβρίου. Από τότε, οι συνδέσεις τηλεμετρίας και τηλεχειρισμού είχαν μερικώς αποκατασταθεί, αλλά ήταν πολύ ασταθείς και μόνο περιορισμένες πληροφορίες θα μπορούσαν να ανακτηθούν. "Οι διαθέσιμες πληροφορίες παρέχουν αποδεικτικά στοιχεία πως το διαστημικό όχημα χάνει τον έλεγχο πιθανότατα λόγω προβλημάτων στην πρόωση κατά την διάρκεια των ελιγμών ανύψωσης της θέσης," λέει ο Patrick Martin, διευθυντής της αποστολής Venus Express της ESA. "Φαίνεται πιθανό, λοιπόν, ότι το Venus Express εξήντλησε τα εναπομείναντα καύσιμά του περίπου στα μισά της διαδρομής μέσω των προγραμματισμένων ελιγμών τον περασμένο μήνα." Βίντεο. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_Venus_Express_odehuei_omalha_sto_skothadi

Πετυχημένα ξεκίνησε η εκστρατεία χρηματοδότησης της αποστολής στη Σελήνη. Με επιτυχία στέφθηκε ο πρώτος στόχος που είχε θέσει η βρετανική Lunar Missions Ltd, ώστε να εξασφαλίσει από απλούς πολίτες τα απαραίτητα κονδύλια για μια ρομποτική αποστολή το 2024 στη Σελήνη. Κι αυτό γιατί είχε αίσια έκβαση η εκστρατεία χρηματοδότησης που είχε ξεκινήσει από τα μέσα Νοεμβρίου η εταιρεία στο Kickstarter. Έτσι, κατάφερε από δωρεές χιλιάδων ανθρώπων να εξασφαλίσει τις 600.000 βρετανικές λίρες (περίπου 750.000 ευρώ) που χρειαζόταν για να ξεκινήσει την προετοιμασία του «ταξιδιού» στο φεγγάρι. Η αποστολή, η οποία ονομάζεται Lunar Mission One, προβλέπει την προσεδάφιση ενός μη επανδρωμένου σκάφους, το οποίο θα σκάψει στο σεληνιακό υπέδαφος σε βάθος 100 μέτρων, για να μελετήσει σεληνιακούς βράχους ηλικίας 4,5 δισ. ετών. Εκτός από το επιστημονικό σκέλος της, σκοπός της Lunar Mission One είναι επίσης να εμπνεύσει όσο το δυνατόν περισσότερους νέους να ασχοληθούν με τις επιστήμες και την εξερεύνηση του διαστήματος. «Η αποστολή είναι μια εντελώς ανεξάρτητη πρωτοβουλία, η οποία δεν ελέγχεται από καμία κρατική υπηρεσία», δήλωσε ο Ίαν Τέιλορ, πρόεδρος της Chair of Lunar Missions Ltd, σχολιάζοντας την επιτυχία της εκστρατείας. «Το πρότζεκτ θα βασισθεί στη δημόσια υποστήριξη, αλλά και στις ικανότητες και την εμπειρία μερικών από τους καλύτερους παγκοσμίως επιστήμονες και μηχανικούς. Έχοντας σήμερα πετύχει τον πρώτο στόχο μας, γιορτάζουμε την αρχή μια 10χρονης περιπέτειας συνεργασίας, καινοτομίας και εξερεύνησης». Οι δωρητές ξεπέρασαν τους 7.000, προερχόμενοι από 70 και πλέον χώρες. Παράλληλα, το πρότζεκτ βρήκε στην πορεία υποστήριξε από διάσημες προσωπικότητες από τον χώρο της αεροδιαστημικής και των επιστημών. Ενδεικτικά, ένα από αυτούς που συνεχάρη τους υπεύθυνους της Lunar Mission One ήταν ο Στίβεν Χόκινγκ, ίσως ο πιο γνωστός παγκοσμίως φυσικός. «Αυτό που έγινε σήμερα είναι το πρώτο βήμα για να δημιουργηθεί μια νέα παράδοση για τη διαστημική εξερεύνηση. Η αποστολή φέρνει τη διαστημική εξερεύνηση στους ανθρώπους, και δεν έχω καμία αμφιβολία πως νέοι αλλά και μεγαλύτεροι θα βρουν έμπνευση από το πάθος και τη φιλοδοξία όσων εμπλέκονται στο πρότζεκτ. Καθώς πρόκειται για ένα πραγματικά επιστημονικό εγχείρημα, δεν εύχομαι τίποτε άλλο παρά επιτυχία στα επόμενα χρόνια», ανέφερε χαρακτηριστικά. http://www.naftemporiki.gr/story/892508/petuximena-ksekinise-i-ekstrateia-xrimatodotisis-tis-apostolis-sti-selini

Τι έβλεπε το Philae όταν «χοροπηδούσε» στον κομήτη! Είναι αναμφισβήτητα το επιστημονικό γεγονός της χρονιάς. Το ευρωπαϊκό σκάφος Rosetta κατάφερε τον περασμένο Αύγουστο να φτάσει και να τεθεί σε τροχιά γύρω από τον κομήτη 67/Ρ Τσουριούμοφ/Γερασιμένκο και πριν από ένα μήνα έστειλε στην επιφάνεια του μια διαστημοσυσκευή, ένα ρομποτικό εργαστήριο για να κάνει μελέτες και αναλύσεις από το έδαφος και το υπέδαφος του διαστημικού βράχου. Το εγχείρημα της προσεδάφισης της διαστημοσυσκευής Philae προκάλεσε παγκόσμιο ενδιαφέρον και το ενδιαφέρον του κοινού στράφηκε για λίγες μέρες σε όσα συνέβαιναν 511 εκατ. χλμ μακριά από τη Γη. Αν και το Philae δεν κατάφερε να προσεδαφιστεί ομαλά στον κομήτη - αφού λόγω της έλλειψης βαρύτητας η συσκευή έκανε συνεχείς αναπηδήσεις μέχρι να καταλήξει σε ένα σημείο ανάμεσα σε βράχους όπου δεν υπήρχε η απαραίτητη φωτεινότητα για να λειτουργήσει όπως ήταν κανονικά προγραμματισμένο - πρόλαβε να φέρει σε πέρας πολλές σημαντικές εργασίες και αναλύσεις προτού τελικά παύσει να λειτουργεί. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έδωσε στη δημοσιότητα μια σειρά από φωτογραφίες τις οποίες κατέγραφε η κάμερα του Philae ενώ αναπηδούσε στον κομήτη. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5191364/ti-eblepe-to-philae-otan-xorophdoyse/

Το δικό της διαστημικό σταθμό σκέφτεται να κατασκευάσει η Ρωσία. Σε μια περίοδο έντασης στις σχέσεις της Μόσχας με τη Δύση, η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos επιβεβαίωσε ότι εξετάζει το ενδεχόμενο κατασκευής εθνικού διαστημικού σταθμού. Νωρίτερα, μάλιστα, ρώσος αξιωματούχος είχε δηλώσει ότι η Ρωσία ενδέχεται να αποσυρθεί από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). «Μπορώ να επιβεβαιώσω ότι εξετάζουμε αυτή τη δυνατότητα» είπε ο επικεφαλής της Roscosmos στο πρακτορείο Novosti, αναφερόμενος στο σχέδιο για έναν ρωσικό διαστημικό σταθμό. Όπως είπε, το ρωσικό τροχιακό εργαστήριο θα μπορούσε να αποτελέσει το εφαλτήριο για επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη. Όπως σχολιάζει το Reuters, παραμένει ακόμα ασαφές πώς θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί ένα τόσο φιλόδοξο σχέδιο, δεδομένου ότι η Ρωσία αναμένεται να περάσει σε ύφεση το 2015 και η οικονομική της κατάσταση επηρεάζεται από τις κυρώσεις των Δυτικών χωρών για την ανάμειξη της Μόσχας στην ουκρανική κρίση. Η Ουάσινγκτον επιθυμεί να παραταθεί τουλάχιστον έως το 2024 η λειτουργία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, ενός πολυεθνικού διαστημικού εργαστηρίου που κόστισε πάνω από 100 δισ. δολάρια. Κυβερνητικός αξιωματούχος στη Ρωσία είχε δηλώσει το Μάιο ότι η Μόσχα θα απορρίψει το αμερικανικό αίτημα. Τον Μάιο, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Ντμίτρι Ρογκόζιν, αρμόδιος για θέματα άμυνας, είχε δηλώσει ότι η Ρωσία μπορεί να αποσυρθεί από τον ISS μετά το 2020. Πρόσθεσε μάλιστα ότι «το ρωσικό τμήμα [του σταθμού] μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητα από το αμερικανικό τμήμα, ενώ το αμερικανικό τμήμα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το ρωσικό». Ο διαστημικός σταθμός MIR που εκτόξευσε η Σοβιετική Ένωση το 1986 ήταν το πρώτο μόνιμο εργαστήριο σε τροχιά. Καταστράφηκε ελεγχόμενα με είσοδό του στην ατμόσφαιρα το 2001, όταν πια βρισκόταν σε κακή κατάσταση και η Ρωσία δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει στο λειτουργικό κόστος. Ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν σχεδιάζει τώρα να επαναφέρει το ρωσικό διαστημικό πρόγραμμα στην παλιά του δόξα, έπειτα από μια σειρά θεαματικών ατυχημάτων σε διαστημικές εκτοξεύσεις. Η μόνη άλλη χώρα που σχεδιάζει δικό της διαστημικό σταθμό είναι η Κίνα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231371163 Πράσινο φως για το «διαστημοπλάνο» O Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ανακοίνωσε ότι θα συμμετάσχει στη χρηματοδότηση της κατασκευής του Skylon, ενός φουτουριστικού σκάφους που οι ειδικοί ονομάζουν «διαστημοπλάνο». Το Skylon θα μπορεί να λειτουργεί και ως επιβατηγό αλλά και ως εμπορικό αεροσκάφος μεταφέροντας ταχύτατα ανθρώπους και φορτία στον πλανήτη ενώ επίσης θα μπορεί να λειτουργεί και ως διαστημικό σκάφος. Η αρχική ιδέα για τον σχεδιασμό ενός «διαστημοπλάνου» προτάθηκε τη δεκαετία του 1980 από τη British Aerospace και τη Rolls Royce. Όμως το Hotol όπως ονομάστηκε το προτεινόμενο σκάφος είχε σημαντικές τεχνικές αδυναμίες και έτσι η κατασκευή του εγκαταλείφθηκε. Όμως ορισμένοι από όσους αρχικά ασχολήθηκαν με αυτή την πρόταση συνέχισαν την εργασία τους και προχώρησαν σε βελτιώσεις. Δημιούργησαν μάλιστα την εταιρία Reaction Engines Limited (REL) και αποφάσισαν να σχεδιάσουν ένα σκάφος με βάση το σύστημα προώθησης Sabre. Πρόκειται για ένα υβριδικό κινητήρα που συνδυάζει τις λειτουργίες των πυραυλοκινητήρων αλλά και των κινητήρων τύπου τζετ. Το καύσιμο του είναι μίγμα υδρογόνου-οξυγόνου και όταν το σκάφος θα βρίσκεται σε μικρά ύψη το απαιτούμενο οξυγόνο θα λαμβάνεται από την ατμόσφαιρα. Άλλο σημαντικό πλεονέκτημα του Skylon είναι επίσης ότι μπορεί να χρησιμοποιεί κοινά αεροδρόμια για την προσγείωση και απογείωσή του. Το Skylon θα μπορεί να μεταφέρει ανθρώπους και φορτία οπουδήποτε στη Γη μέσα σε διάστημα μάξιμουμ τεσσάρων ωρών! Θα μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί στον τομέα του διαστημικού τουρισμού μεταφέροντας επιβάτες έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα αλλά και να μεταφέρει φορτία (π.χ δορυφόρους) στο Διάστημα. Σύμφωνα με τους κατασκευαστές του αν όλα πάνε καλά σε περίπου δέκα έτη το Skylon θα είναι έτοιμο να ξεκινήσει τις πρώτες του πτήσεις. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=660226 Τι βλέπουν οι αστροναύτες καθώς επιστρέφουν στη Γη. Όταν οι αστροναύτες επιστρέφουν από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η κάψουλα Soyuz που τους μεταφέρει χτυπά την ατμόσφαιρα με ταχύτητα άνω των 27.000 χιλιομέτρων ανά ώρα. Το ταξίδι, διάρκειας περίπου 25 λεπτών, μόνο άνετο δεν είναι. Όταν κοιτούν έξω από το παράθυρο, το μόνο που βλέπουν οι επιβάτες είναι το σύννεφο υπέρθερμου πλάσματος -ιονισμένου αερίου- που τυλίγει την κάψουλα για αρκετά λεπτά. Το παραπάνω αρχείο GIF, το οποίο δημιούργησε ο δικτυακός τόπος Gizmodo, είναι ένα μικρό απόσπασμα από μεγαλύτερο βίντεο της NASA για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι «σπίθες» που διακρίνονται παράγονται από την ακραία θερμοκρασία που αναπτύσσεται λόγω της τριβής του σκάφους με την ατμόσφαιρα. Η θερμική ασπίδα στο κάτω τμήμα της κωνικής κάψουλας υποβάλλεται σε θερμοκρασία πάνω από 1.600 βαθμούς Κελσίου. Λίγα λεπτά αργότερα, μια σειρά από αλεξίπτωτα επιβραδύνουν το Soyuz μέχρι τα πέντε χιλιόμετρα την ώρα. Ένα δευτερόλεπτο πριν η κάψουλα προσεδαφιστεί στη στέπα του Καζακστάν, δύο πυραυλοκινητήρες στο κάτω μέρος της ενεργοποιούνται για να επιβραδύνουν περαιτέρω την πτώση. Σε όλη τη διάρκεια της καθόδου οι επιβάτες δέχονται ισχυρά τραντάγματα και υποβάλλονται σε επιταχύνσεις αρκετών g. Μπορεί κανείς να παρακολουθήσει την περιπέτειά τους σε animated GIF που είχε παρουσιάσει παλαιότερα το Gizmodo, απόσπασμα ενός μεγαλύτερου εκπαιδευτικού βίντεο της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231371486

Το Curiosity βρήκε οργανική ύλη στον Αρη. Σημάδια ζωής εντόπισε το σκάφος Curiosity της NASA στον πλανήτη Άρη! Ενα από τα όργανα του ρομποτικού σκάφους με τους έξι τροχούς που βρίσκεται στον Κόκκινο Πλανήτη για λογαριασμό της αμερικανικής υπηρεσίας, εντόπισε μυστηριώδη ίχνη μεθανίου που δεν μπορούν εκ πρώτης όψεως να ερμηνευθούν με βάση τη γεωλογία ή την οργανική ύλη που μεταφέρεται στον Αρη από κομήτες ή αστεροειδείς. Αν και οι επιστήμονες δεν είναι ακόμα σίγουροι για την προέλευση του μεθανίου, εν τούτοις μπορούν να υποθέσουν με ασφάλεια ότι η πηγή είναι κάποιος οργανισμός βακτηριακού τύπου. Εάν η ύπαρξη ζωντανών, αναπνέοντων μικροβίων στον Αρη επιβεβαιωθεί, τότε θα πρόκειται για μια από τις πιο συνταρακτικές ανακαλύψεις της ιστορίας. Το Curiosity προσγειώθηκε στον Άρη τον Αύγουστο του 2012 και έκτοτε εξερευνά τον πλανήτη. Πρόσφατα, η NASA ανακοίνωσε ότι στην συγκεκριμένη περιοχή που εντοπίστηκε το μεθάνιο, υπήρχε κάποτε μια αρχαία λίμνη με φρέσκο νερό, η οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί «φιλικό» περιβάλλον για την ανάπτυξη της ζωής στο απώτερο παρελθόν. Η νέα ανακάλυψη δημοσιεύθηκε την Τρίτη στο επιστημονικό περιοδικό Science, μετά από την μελέτη των δειγμάτων διαφόρων αερίων που συνέλεξε το Curiosity. Οι επιστήμονες εντόπισαν πως τα επίπεδα μεθανίου αυξήθηκαν δέκα φορές σε μια περίοδο μόλις 60 ημερών του πλανήτη Άρη, σε τέσσερις διαδοχικές μετρήσεις, που έγιναν σε απόσταση 200-300 μέτρων η μία από την άλλη. (Υπενθυμίζεται ότι πριν από ένα χρόνο το Curiosity δεν ανίχνευε καθόλου μεθάνιο στην ατμόσφαιρά του Άρη!) http://physicsgg.me/2013/09/20/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7/ Ο επικεφαλής της ομάδας επιστημόνων της NASA, δρ Chris Webster, επισημαίνει στην εργασία: «Οι αυξομειώσεις στο ποσοστό μεθανίου που εντοπίσαμε δεν εξαρτάται από κάποιο περίπλοκο γεγονός, αλλά κυρίως από κάποια τοπική παραγωγή ή κάποιου είδους εξαέρωση, που από τη στιγμή που συμβαίνει, διασπείρεται ταχέως». Με βάση την διεύθυνση του ανέμου, η πηγή εκπομπής του μεθανίου υπολογίζεται κάπου βορειότερα από το Curiosity. http://www.defencenet.gr/defence/item/h-nasa-%CE%B2%CF%81%CE%AE%CE%BA%CE%B5-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7

To Voyager 1 ανίχνευσε «ηλιακό τσουνάμι» Ένα διαστημικό «τσουνάμι» που προκλήθηκε από έκρηξη στον Ήλιο το 2013 συνεχίζει να διαδίδεται στον διαστρικό χώρο, αποκαλύπτουν παρατηρήσεις της ιστορικής αποστολής Voyager 1, του πρώτου σκάφους που βγήκε από το Ηλιακό Σύστημα. «Οι περισσότεροι επιστήμονες θα περίμεναν ότι το διαστρικό μέσο θα ήταν ομαλό και ήρεμο. Όμως αυτά τα ωστικά κύματα φαίνεται πως είναι πιο συχνά από ό,τι νομίζαμε» δήλωσε ο Ντον Γκάρνετ, καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Άιοβα, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Τα διαστημικά «τσουνάμι» πηγάζουν από τις λεγόμενες εκτινάξεις στεμματικού υλικού, εκρήξεις στην επιφάνεια του Ήλιου που εκτοξεύουν δισεκατομμύρια τόνους σωματιδίων στο Διάστημα και δημιουργούν έτσι ένα κύμα πίεσης. Όπως ισχύει και για τον ήχο, τα κύματα πίεσης δεν διαδίδονται στο απόλυτο κενό. Αντίθετα όμως με ό,τι θα φανταζόταν κανείς, ο διαστρικός χώρος μόνο κενός δεν είναι. Είναι στην πραγματικότητα γεμάτος με ιονισμένα σωματίδια, ή πλάσμα, που προέρχεται από μακρινά άστρα. Όταν το ηλιακό κύμα φτάσει στο διαστρικό χώρο αναγκάζει το πλάσμα να δονείται «σαν καμπάνα», εξηγεί ο Εντ Στόουν, επιστήμονας της αποστολής Voyager στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. Το «τσουνάμι» που εξετάζει η τελευταία μελέτη έγινε αντιληπτό από το Voyager 1 τον Φεβρουάριο και συνεχίστηκε τουλάχιστον μέχρι το Νοέμβριο, ανέφεραν οι ερευνητές σε συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Γεωφυσικής που πραγματοποιείται στο Σαν Φρανσίσκο. Ήταν το τρίτο ωστικό κύμα που φτάνει το Voyager. To πρώτο καταγράφηκε τον Οκτώβριο του 2012 και το δεύτερο ακολούθησε τον Απρίλιο του 2013. Το δεύτερο αυτό τσουνάμι βοήθησε τους ερευνητές της NASA να επιβεβαιώσουν ότι το ιστορικό σκάφος είχε πια βγει από το Ηλιακό Σύστημα. Συγκεκριμένα, βγήκε από τη λεγόμενη ηλιόπαυση, μια «φυσαλίδα» φορτισμένων σωματιδίων που πηγάζουν από τον Ήλιο και τελικά συγκρούονται με τα εισερχόμενα σωματίδια του διαστρικού χώρου. Οι αστροφυσικοί γνώριζαν ότι το πλάσμα του διαστρικού χώρου πρέπει να είναι πυκνότερο από το πλάσμα της ηλιόσφαιρας. Ο μετρητής πυκνότητας πλάσματος στο Voyager-1 είχε χαλάσει, ωστόσο οι ερευνητές μπόρεσαν να υπολογίσουν έμμεσα την πυκνότητα των σωματιδίων από τη συχνότητα των δονήσεών του. Η συχνότητα των δονήσεων στο ηλιακό τσουνάμι του 2013 έδειξε ότι η πυκνότητα του πλάσματος στην περιοχή όπου βρισκόταν τότε το Voyager ήταν 40 φορές πυκνότερο από ό,τι ήταν μέχρι τότε -ένδειξη ότι το σκάφος βρισκόταν πια στο πυκνό πλάσμα του διαστρικού χώρου. Το εντυπωσιακό μάλιστα είναι ότι η συχνότητα των δονήσεων βρίσκεται εντός των ορίων της ανθρώπινης ακοής, κάτι που σημαίνει ότι οι ήχοι του διαστρικού χώρου μπορούν να γίνουν ακουστοί χωρίς επεξεργασία (δείτε το παραπάνω βίντεο). «Όταν ακούσετε αυτή την ηχογράφηση, έχετε στο μυαλό σας ότι πρόκειται για ιστορικό γεγονός. Είναι η πρώτη φορά που καταγράφουμε τους ήχους του διαστρικού χώρου» είχε σχολιάσει τότε ο Ντον Γκάρνετ, υπεύθυνος του οργάνου που καταγράφει τα κύματα πλάσματος. Το Voyager 1 εκτοξεύτηκε το Σεπτέμβριο του 1977, περίπου δύο εβδομάδες μετά το σχεδόν πανομοιότυπο Voyager 2. Τα δύο σκάφη έκαναν μια περιοδεία στο Ηλιακό Σύστημα και επισκέφθηκαν τον Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα. H NASA συνεχίζει να επικοινωνεί με τα δύο σκάφη παρά τις τεράστιες αποστάσεις τους. Τα σήματα από τη Γη χρειάζονται 18 ώρες για να ταξιδέψουν με την ταχύτητα του φωτός μέχρι το Voyager 1, σε απόσταση 15,5 δισ. χιλιομέτρων. Tο Voyager 2 αναμένεται να εξέλθει του Ηλιακού Συστήματος σε μερικά χρόνια. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/12/16/to-voyager-1-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b5-%ce%b7%ce%bb%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%cf%84%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%ac%ce%bc%ce%b9/

To Top 10 της επιστήμης για το 2014. Η προσγείωση της ρομποτικής διαστημοσυσκευής Philae στις 12 Νοεμβρίου στον κομήτη 67Ρ/Τσουριούμοφ/Γκερασιμένκο ανακηρύχθηκε το Νο1 επίτευγμα της χρονιάς που φεύγει, από την επιθεώρηση «Physics World» η οποία εκδίδεται από το Ινστιτούτο Φυσικής, που εδρεύει στο Λονδίνο. Η περιπετειώδης προσγείωση του ρομπότ - εργαστηρίου θεωρήθηκε θεμελιώδους σημασίας για τη διαστημική επιστήμη, παρ’ όλο που το Philae ξέμεινε από μπαταρία, καθώς αναπήδησε αρκετές φορές στην ανώμαλη επιφάνεια του κομήτη και τελικά προσεδαφίστηκε σε ένα σκιερό μέρος που δεν επιτρέπει την επαναφόρτισή του από την ηλιακή ακτινοβολία. Πρόλαβε, πάντως, να συλλέξει και να στείλει στη Γη πολύτιμα επιστημονικά στοιχεία, ενώ δεν αποκλείεται να τα καταφέρει, κάποια στιγμή εντός του 2015, να «αναστηθεί». Η λίστα των επιστημονικών… θαυμάτων Τη δεκάδα για το 2014 συμπληρώνουν αρκετά άλλα σημαντικά επιτεύγματα από διάφορα πεδία της φυσικής όπως: * Η ανίχνευση νετρίνων από τις πυρηνικές αντιδράσεις στην «καρδιά» του Ήλιου από τη διεθνή ερευνητική κοινοπραξία Μπορεξίνο. * Ένα πείραμα με τη βοήθεια λέιζερ, στην Εθνική Εγκατάσταση Ανάφλεξης (NIF) των ΗΠΑ, που έφερε πιο κοντά την υλοποίηση της πυρηνικής σύντηξης και, έτσι, μια νέα πηγή φθηνής ενέργειας. * Η δημιουργία από βρετανούς και αμερικανούς επιστήμονες της πρώτης ακουστικής ακτίνας έλξης, που μπορεί να έλξει ένα αντικείμενο μέσω ηχητικών κυμάτων. * Η πρόκληση από μια διεθνή επιστημονική ομάδα μίνι εκρήξεων τύπου σούπερ νόβα στο εργαστήριο. * Η μέτρηση από ισραηλινούς ερευνητές για πρώτη φορά της υπερβολικά ασθενούς μαγνητικής αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε δύο ηλεκτρόνια. * Η δημιουργία από ρώσους και αμερικανούς επιστήμονες μιας νέας ολογραφικής μνήμης, που επιτρέπει την αποθήκευση δεδομένων σε μαγνητικά ολογράμματα. * Η συμπίεση κβαντικών δεδομένων από καναδούς ερευνητές. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5190140/to-top-10-ths-episthmhs-gia-to-2014/ O ISS μέσα από τα γυαλιά του Google Glass. To Google Glass θα κάνει ένα διαστημικό ταξίδι καθώς θα βρεθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στο πλαίσιο μίας έρευνας διαστημικής ιατρικής. Το Kentucky Space LLC, ένα Κέντρο Μελετών στη Βιολογία του Πανεπιστημίου Tufts, ανακοίνωσε ότι θα λάβει μέρος σε μία αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, στην οποία θα γίνει χρήση των έξυπνων γυαλιών της Google, σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Ο τίτλος της μελέτης αυτής είναι ο ακόλουθος: “Analyzing regeneration mechanisms of planarian flatworms in the microgravity environment of space”. Ο ρόλος του Google Glass θα είναι να λειτουργήσει ως ένα εργαλείο επαυξημένης πραγματικότητας τόσο πριν όσο και μετά το ταξίδι. Δεν είναι το κύριο μέρος της έρευνας, αλλά αποτελεί έναν σημαντικό εργαλείο για την μελέτη. Θα είναι το πρώτο ταξίδι των γυαλιών της Google στο Διάστημα και αυτό από μόνο του έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μπορεί τo Google Glass να μην έχει καταφέρει ακόμα να γίνει ένα προϊόν μαζικής παραγωγής με πολύ επιτυχημένη εμπορική πορεία, όπως άλλες τεχνολογικές καινοτομίες, αλλά παραμένει μοναδικό στο είδος του και μπορεί να αποτελέσει ένα ενδιαφέρον εργαλείο για μελέτες κάθε είδους από επιστημονικές ομάδες, όπως συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση. Το πείραμα αυτό αναμένεται να ξεκινήσει στις 16 Δεκεμβρίου 2014 σε συνεργασία με την Interapt που είναι πιστοποιημένος συνεργάτης του Google Glass, ενώ τα γυαλιά θα βρεθούν στον ISS μέσα στο 2015. http://www.pestaola.gr/o-iss-mesa-apo-ta-gyalia-toy-google-glass/ Εκπρόσωποι της NASA συζήτησαν με τους Ρώσους συναδέλφους το επιστημονικό πρόγραμμα του ΔΔΣ Από 9 έως 12 Δεκεμβρίου η αντιπροσωπεία της NASA ειχε συναντήσεις εργασίας με εκπροσώπους της ρωσικής διαστημικής βιομηχανίας, στη διάρκεια της οποίας συζητήθηκαν θέματα περαιτέρω έρευνας στο πρόγραμμα του ΔΔΣ. Στην συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου στο Κέντρο Ελέγχου της αποστολής (FSUE TsNIIMash) κλήθηκαν εμπειρογνώμονες της LOCT RSC «Energia», FGBU "SRI Yu.A. Γκαγκάριν », Ινστιτούτο του Radio Μηχανικών και Ηλεκτρονικών, Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, Ινστιτούτο της Μόσχας Αεροπορίας (ΠΣΕ), SSC RF - ΙΒΜΡ RAS, καθώς και εκπρόσωποι του ομοσπονδιακού κράτους Ενιαία Επιχείρηση TsNIIMash. Άνοιξε την συνάντηση ο Πρώτος Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής του FSUE TsNIIMash για τα επανδρωμένα προγράμματα, SK Krikalev. Από την αντιπροσωπεία των ΗΠΑ, ο Αναπληρωτής Επικεφαλής του προγράμματος ISS Joel Montalbano, επαινεσαι τις προετοιμασίες για τη συνάντηση αυτή. Στις 10 Δεκεμβρίου ήταν η δεύτερη φάση, κατά την οποία εκπρόσωποι της NASA επισκέφθηκαν το Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων, της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, πραγματοποιήθηκε συνάντηση για να συζητήσουν το σχέδιο εργασίας για τα επερχόμενα επιστημονικά πειράματα, καθώς και την πιθανή συμμετοχή της Ρωσικής κοσμοναύτικης κατά την εφαρμογή της βιολογικής έρευνας από τη NASA και της ESA. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην προετοιμασία για την επερχόμενη ετήσια πτήση προς το ΔΔΣ του κοσμοναύτη Μιχαήλ Kornienko Roscosmos και του αστροναύτη της NASA Scott Kaylee. Οι εμπειρογνώμονες συζήτησαν τα οργανωτικά προβλήματα του επιστημονικού προγράμματος της ετήσιας εγγραφής της πτήσης, καθώς και τον προσδιορισμό συγκεκριμένων δράσεων για τη βελτιστοποίηση της αλληλεπίδρασης μεταξύ Ρώσων και Αμερικανών επιστημόνων στην προετοιμασία και την υλοποίηση του προγράμματος της βιοϊατρικής έρευνας μακράς διάρκειας διαστημικής πτήσης στον ISS για την ανάπτυξη των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων και τις αποστολές στο βαθύ διάστημα. Η επίσκεψη των εκπροσώπων της NASA ολοκληρωθηκε με την υπογραφή των πρωτοκόλλων που διέπουν την επερχόμενη συνεργασία για την έρευνα στο χώρο. http://www.federalspace.ru/21187/

Τον κώδωνα του κινδύνου για το Web κρούει ο ιδρυτής του. Όλο και λιγότερο ελεύθερο, και περισσότερο άνισο γίνεται το Web, σύμφωνα με αναφορά του World Wide Web Foundation, του Σερ Τιμ Μπέρνερς Λι. Σύμφωνα με το ετήσιο web index, οι χρήστες του διατρέχουν όλο και μεγαλύτερο κίνδυνο κυβερνητικής παρακολούθησης, με τους νόμους εναντίον των μαζικών παρακολουθήσεων ανεπαρκείς ή και ανύπαρκτους στο 84% των χωρών. Επίσης, αναφέρεται πως η online λογοκρισία σημειώνει άνοδο. Με αφορμή την εν λόγω αναφορά, ο Τιμ Μπέρνερς Λι ζητεί την καθιέρωση της πρόσβασης στο Ίντερνετ ως ανθρωπίνου δικαιώματος. Κατά τον ίδιο, σε έναν κόσμο ο οποίος χαρακτηρίζεται από ολοένα και πιο αυξανόμενη ανισότητα, το Web έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει σημαντικό εξισορροπητή, αλλά μόνο «αν διασφαλίσουμε τα δικαιώματα στην ιδιωτικότητα, την ελευθερία της έκφρασης, την οικονομική πρόσβαση και την ουδετερότητα του διαδικτύου στους κανόνες του παιχνιδιού». Το World Wide Web Foundation, του οποίου ηγείται ο Μπέρνερς Λι, μέτρησε τη συνεισφορά του web στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική πρόοδο 86 χωρών. Στις διαπιστώσεις της αναφοράς περιλαμβάνονται επίσης τα εξής: Το 74% των χωρών είτε στερούνται ξεκάθαρων και αποτελεσματικών κανόνων ουδετερότητας διαδικτύου (net neutrality) και/ ή δημιουργούν υπόνοιες για διακρίσεις όσον αφορά στο traffic Το 62% των χωρών αναφέρουν ότι το web παίζει σημαντικό ρόλο στην πυροδότηση κοινωνικής ή πολιτικής δραστηριότητας Το 74% των χωρών δεν κάνουν αρκετά για να σταματήσουν την online παρενόχληση των γυναικών. Οι χώρες αξιολογήθηκαν υπό όρους πρόσβασης, υλικού και χρήσης, ελευθερίας και «ενδυνάμωσης». Στην κορυφή της λίστας βρίσκεται η Δανία, και ακολουθούν η Φινλανδία, η Νορβηγία, η Μ. Βρετανία και η Σουηδία, με την Ελλάδα να βρίσκεται στην 30ή θέση. Όπως τονίζεται στην αναφορά, οι διαμορφωτές πολιτικής θα πρέπει να επιταχύνουν την πρόοδο όσον αφορά στην πρόσβαση όλων στο Διαδίκτυο («η φτώχεια δεν πρέπει να εμποδίζει κανέναν, όπου και αν είναι, από το να συνδέεται»), να προβούν στην εξομάλυνση του «γηπέδου» (μέσω πρόληψης των διακρίσεων στις τιμές όσον αφορά στο traffic), να επενδύσουν στη δημόσια παιδεία υψηλής ποιότητας για να διασφαλιστεί ότι η τεχνολογική πρόοδος δεν αφήνει πίσω κάποιες ομάδες, να προωθήσουν τη συμμετοχή στις δημοκρατικές διαδικασίες και την προστασία της ελευθερίας στην άποψη, και να δημιουργήσουν ευκαιρίες για τις γυναίκες και τις περιθωριοποιημένες ομάδες επενδύοντας περισσότερο στις τεχνολογίες πληροφορικής με στόχο να ξεπεραστούν εμπόδια στην υγεία, την παιδεία, τη γεωργία και την ισότητα των φύλων. http://www.naftemporiki.gr/story/890421/ton-kodona-tou-kindunou-gia-to-web-krouei-o-idrutis-tou

Για πρώτη φορά στο φως ίχνη της «σκοτεινής» ύλης; «Αποτυπώματα» της σκοτεινής ύλης υποστηρίζουν πως ανακάλυψαν για πρώτη φορά επιστήμονες από την Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λοζάνης και το πανεπιστήμιο του Λάιντεν. Τα ίχνη προέκυψαν από τις αναλύσεις σημάτων ακτίνων Χ τόσο από τον γαλαξία μας όσο και από άλλους κοντινούς αστρικούς σχηματισμούς καθώς, όπως διαπίστωσαν οι αστροφυσικοί, ένα από αυτά τα σήματα δεν μπορεί να εξηγηθεί από αλληλεπιδράσεις της συμβατικής ύλης. Οι ερευνητές θα δημοσιεύσουν τη μελέτη τους σε προσεχές τεύχος του περιοδικού Physical Review Letters. Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωση που εξέδωσαν περιγράφοντας την ανακάλυψη, στο άρθρο θα περιγράφουν τη διαδικασία ανάλυσης των σημάτων ακτίνων Χ, τα οποία προήλθαν από τον γαλαξία Ανδρομέδα, το σμήνος γαλαξιών Περσέας Ι, αλλά και από τον γαλαξία μας. Τα δεδομένα προήλθαν από το XMM-Newton, το διαστημικό τηλεσκόπιο της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας διαστήματος (ESA). Κατά την ανάλυσή τους, οι επιστήμονες απομόνωσαν και αφαίρεσαν όλα τα σήματα που προέρχονται από γνωστές πηγές και σωματίδια. Έτσι, απέμεινε μια κατηγορία σημάτων που δεν μπορούσε να αποδοθεί στη δράση των «συστατικών» της ορατής ύλης. «Η κατανομή των σημάτων αντιστοιχεί ακριβώς στη συμπεριφορά που προβλέπουμε για τη σκοτεινή ύλη, η οποία έχει μεγαλύτερη συγκέντρωση και είναι ισχυρότερη στο κέντρο αυτών των σχηματισμών, ενώ διαχέεται και εξασθενεί όσο απομακρυνόμαστε από αυτό», αναφέρει στην ανακοίνωση ο Όλεγξ Ρουτσάισκι, από την Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λοζάνης. Η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης έχει προταθεί θεωρητικά από τους αστρονόμους εδώ και δεκαετίες, καθώς διαπίστωσαν πως η ποσότητα της συμβατικής ύλης δεν μπορεί να εξηγήσει φαινόμενα όπως τις κινήσεις των άστρων στους γαλαξίες. Μάλιστα, λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα φαινόμενα, οι επιστήμονες εκτιμούν πως το σύμπαν αποτελείται κατά 26,8% από σκοτεινή ύλη και μόλις κατά 4,9% από ορατή. Σύμφωνα με το θεωρητικό μοντέλο που περιγράφει τη «σκοτεινή» ύλη, τα συστατικά της δεν εκπέμπουν φως ή ηλεκτρονική ακτινοβολία σε οποιοδήποτε άλλο μήκος κύματος. Αντίθετα, ο αποκλειστικός τρόπος που αλληλεπιδρά με τη συμβατική ύλη είναι μέσω της βαρυτικής δύναμης. Στο άρθρο, οι επιστήμονες θα περιγράφουν επίσης έναν σπάνιο μηχανισμό που, όπως υποθέτουν, μπορεί να προκάλεσε αυτά τα ανεξήγητα σήματα – την εκπομπή φωτονίων κατά τη διάσπαση των «αποστειρωμένων νετρίνων», ενός είδους σωματιδίων που προβλέπονται θεωρητικά και, σε αντίθεση με τα συμβατικά νετρίνα, αλληλεπιδρούν αποκλειστικά μέσω βαρύτητας. Τα «αποστειρωμένα νετρίνα» είναι τόσο δύσκολο να εντοπισθούν που έχουν αποκτήσει το παρατσούκλι «φαντάσματα των φαντασμάτων». Αν επιβεβαιωθεί η ανάλυση των επιστημόνων, τότε ο γαλαξίας μας περιέχει τετραπλάσια σκοτεινή ύλη συγκριτικά με την ορατή, όπως αυτοί υπολόγισαν. Βέβαια, το πιο σημαντικό είναι πως για πρώτη φορά θα εξακριβωθεί πως όντως υπάρχει, ενώ επίσης θα έχει πλέον βρεθεί ένας τρόπος για τη μελέτη της με βάση παρατηρησιακά δεδομένα. «Η επιβεβαίωση της ανακάλυψης θα ανοίξει τον δρόμο για την κατασκευή νέων τηλεσκοπίων, ειδικά σχεδιασμένων για την εξέταση των σημάτων από τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης. Επίσης, θα ξέρουμε πια πού να ψάξουμε στο σύμπαν για να εντοπίσουμε τις δομές από αυτά τα σωματίδια, αποκτώντας έτσι περισσότερα στοιχεία για το πώς σχηματίσθηκε το σύμπαν», αναφέρει ο Αλεξέι Μπογιάρσκι στην ανακοίνωση της ομάδας. http://www.naftemporiki.gr/story/890478/gia-proti-fora-sto-fos-ixni-tis-skoteinis-ulis

O Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων επιστρέφει ισχυρότερος τον Μάρτιο. Μια σημαντική είδηση για τον κόσμο της φυσικής είναι ότι, όπως ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών (CERN), ο μεγάλος υπόγειος επιταχυντής του, μήκους 27 χιλιομέτρων, κάτω από τα γαλλοελβετικά σύνορα, ο οποίος από τον Φεβρουάριο του 2013 βρίσκεται εκτός λειτουργίας για συντήρηση και αναβάθμιση, θα ενεργοποιηθεί ξανά τον Μάρτιο του 2015. Λίγες εβδομάδες αργότερα, κατά πάσα πιθανότητα μέσα στον Μάιο, θα αρχίσουν οι συγκρούσεις υποατομικών σωματιδίων σχεδόν με διπλάσια ενέργεια από ό,τι πριν, φθάνοντας πλέον τα 13 τεραηλεκτρονιοβόλτ (TeV). Η νέα περίοδος λειτουργίας του επιταχυντή θα διαρκέσει τρία χρόνια. Σε αυτό το διάστημα, όπως ελπίζουν οι φυσικοί, θα υπάρξουν νέες αποκαλύψεις - ορόσημα, όπως η ιστορική ανακάλυψη του σωματιδίου (μποζονίου) του Χιγκς το 2012, οι οποίες θα ανοίξουν νέους ορίζοντες για τη σύγχρονη Φυσική, σχετικά με τη φύση και τη δομή της ύλης και του σύμπαντος. Μυστήρια όπως οι άλλες διαστάσεις, η σκοτεινή ύλη, η σκοτεινή ενέργεια, η σχετική έλλειψη αντιύλης κ.α. αναζητούν απάντηση. Μέγα ζητούμενο είναι, εν προκειμένω, κατά πόσο θα επιβεβαιωθεί τελικά ή όχι η θεωρία της υπερσυμμετρίας, την οποία πολλοί φυσικοί (μεταξύ των οποίων ο επιφανής έλληνας φυσικός και ακαδημαϊκός Δημήτρης Νανόπουλος) υποστηρίζουν ως την πιθανότερη λύση «εμπλουτισμού» του σημερινού «Καθιερωμένου Προτύπου». Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, όλα τα γνωστά βασικά σωματίδια της ύλης διαθέτουν ένα βαρύτερο αλλά αόρατο υπερσυμμετρικό σωματίδιο - σύντροφο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231371091

Ενα σμήνος από… Πλούτωνες σε κοντινό άστρο. Οπως αποδεικνύεται πλέον καθημερινά το νέο αστεροσκοπείο ALMA στη Χιλή με τα 66 ισχυρά ραδιοτηλεσκόπια που διαθέτει θα αποτελέσει το επίγειο επίκεντρο της διαστημικής εξερεύνησης. Ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας τα ραδιοτηλεσκόπια του ALMA εντόπισαν ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο που λαμβάνει χώρα σε ένα κοντινό νεαρό άστρο. Ερευνητές με επικεφαλής τον Αναπληρωτή Διευθυντή του ALMA Στιούαρτ Κόρντερ και τον Λούκα Ρίτσι του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard Smithsonian έστρεψαν τα τηλεσκόπια στο HD 107146, ένα άστρο ηλικίας 100 εκ. ετών που βρίσκεται σε απόσταση 90 ετών φωτός στον αστερισμό της Κόμης της Βερενίκης. Το άστρο αυτό έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτά του Ηλιου και ήδη έχει σχηματιστεί γύρω από αυτό ένας δίσκος κοσμικής ύλης. Οι ερευνητές εντόπισαν ότι στις εξωτερικές περιοχές του δίσκου σε απόσταση περίπου 13 δισ. χιλιομέτρων από το άστρο εξελίσσεται ένα εντυπωσιακό φαινόμενο. Πιο συγκεκριμένα υπάρχει σε εκείνη την περιοχή μια γιγάντια παραγωγή σκόνης. Σύμφωνα με τους ερευνητές στην συγκεκριμένη περιοχή έχουν σχηματιστεί ολόκληρα σμήνη από διαστημικά αντικείμενα στο μέγεθος του Πλούτωνα. Οπως αναφέρουν οι ερευνητές η βαρύτητα αυτών των αντικειμένων παγιδεύει μικρότερα αντικείμενα και τα υποχρεώνει να συγκρούονται δημιουργώντας έτσι τη σκόνη που εντόπισαν τα τηλεσκόπια. Η ανακάλυψη θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική επειδή στο συγκεκριμένο άστρο εξελίσσεται με μεγάλη ταχύτητα η δημιουργία ενός πλανητικού συστήματος και έτσι οι επιστήμονες έχουν πλέον νέα στοιχεία για την όλη διαδικασία. Η ανακάλυψη θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=659602

Αστροναύτης και φωτογράφος Ένα σύντομο βίντεο που μας δείχνει πως ο αστροναύτης της NASA Don Pettit συλλαμβάνει μοναδικές εικόνες «από ψηλά» – από το εσωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού: Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/12/11/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%8d%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%82/

Το Big Bang ίσως «γέννησε» ένα παράλληλο σύμπαν όπου ο χρόνος κυλά αντίστροφα. Χάρις στη Μεγάλη Έκρηξη, είναι πιθανόν να δημιουργήθηκαν δύο «κατοπτρικά» σύμπαντα, στα οποία τα «βέλη του χρόνου» έχουν αντίθετη κατεύθυνση, υποστηρίζουν Καναδοί και Βρετανοί επιστήμονες. Σύμφωνα με τη θεωρία που ανέπτυξαν, αν τα νοήμονα όντα σε κάθε «κόσμο» μπορούσαν να παρατηρήσουν το δεύτερο «κατοπτρικό» σύμπαν, τότε θα διαπίστωναν πως ο χρόνος κυλά σε αυτό αντίστροφα. Η θεωρία διατυπώθηκε από τον Βρετανό δρα Τζούλιαν Μπάρμπουρ και τους Τιμ Κοσλόφσκι και Φλάβιο Μερκάτι, οι οποίοι εργάζονται στον Καναδά και πιο συγκεκριμένα στο πανεπιστήμιο του Νιου Μπράνσγουικ και το Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής Perimeter, αντίστοιχα. Με αυτήν, οι τρεις φυσικοί επιχειρούν να απαντήσουν σε έναν από τους πιο περίπλοκους «γρίφους» σχετικά με τη λειτουργία του σύμπαντος που ζούμε: για ποιον λόγο όλα τα «αυθόρμητα» φυσικά φαινόμενα εξελίσσονται πάντοτε προς μια κατεύθυνση – π.χ. όταν καίγεται, ένα κομμάτι ξύλο μετατρέπεται σε στάχτη, χωρίς να συμβαίνει ποτέ το αντίστροφο. Αυτή η αναπόδραστη κίνηση του χρόνου «από το παρόν στο μέλλον» περιγράφεται από τη θερμοδυναμική, όπως έδειξε ήδη από τον 19ο αιώνα ο Αυστριακός φυσικός Λούντβιχ Μπόλτζμαν. Έτσι, αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν κατεύθυνση του «βέλους του χρόνου» δεν είναι τίποτε άλλο από την τάση που έχουν όλα τα συστήματα να μεταβαίνουν από καταστάσεις υψηλότερης οργάνωσης σε μεγαλύτερη αταξία. Αυτό το μέτρο της αταξίας ονομάζεται εντροπία, η οποία με βάση τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής δεν μπορεί να μειώνεται σε ένα κλειστό σύστημα – όπως είναι το σύμπαν. Την ίδια στιγμή, όμως, όλες οι υπόλοιπες εξισώσεις που περιγράφουν το σύμπαν –είτε πρόκειται για τον νόμο της βαρύτητας, είτε για την κβαντομηχανική, είτε για τη θεωρία της σχετικότητας– δεν προβλέπουν μια συγκεκριμένη κατεύθυνση για τον χρόνο. Κάτι που σημαίνει πως «δουλεύουν» εξίσου καλά, είτε ο χρόνος «κυλά προς τα εμπρός» είτε αντίστροφα. «Είναι μυστήριο. Παρά τα όσα προβλέπουν οι εξισώσεις, το σύμπαν διαστέλλεται, ο άνθρωπος γερνάει και όλα δείχνουν να οδεύουν σε μεγαλύτερη αταξία», λέει χαρακτηριστικά ο Μπάρμπουρ στη βρετανική Daily Mail. Όπως σημειώνει στην εφημερίδα, το σύμπαν μοιάζει με ένα παγάκι το οποίο θα λιώσει, όταν βρεθεί μέσα σε νερό, μεταβαίνοντας έτσι σε μια πιο κατάσταση μικρότερης οργάνωσης. Για να μελετήσουν το σύμπαν, οι τρεις φυσικοί ανέλυσαν μια προσομοίωση σε υπολογιστή 1.000 σημειακών σωματιδίων, τα οποία αλληλεπιδρούν μέσω της βαρύτητας – για μέτρο της αταξίας του συστήματος, χρησιμοποίησαν τις μεταξύ τους αποστάσεις. Στη συνέχεια, από μία κατάσταση μέγιστης ομοιομορφίας, που αναλογεί στη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης, επέτρεψαν στο σύστημα να εξελιχθεί με δύο εναλλακτικά σενάρια, αντιστοιχώντας σε αυτά και διαφορετική κατεύθυνση για το «βέλος του χρόνου». Όπως διαπίστωσαν, και τα δύο σενάρια είχαν σαν αποτέλεσμα να σχηματισθούν οργανωμένες δομές, το ισοδύναμο των γαλαξιών και των πλανητών σε ένα «πραγματικό» σύμπαν. Όπως αναφέρει το Scientific American, το αποτέλεσμα σημαίνει πως τα δύο μονοπάτια είναι ισοδύναμα προς την εξέλιξή τους. «Με άλλα λόγια, όπως έδειξε το μοντέλο, από το ίδιο παρελθόν είναι πιθανόν να προέκυψαν δύο διαφορετικά μέλλοντα», σημειώνει χαρακτηριστικά το περιοδικό. Κάτι που, από κοσμολογικής σκοπιάς, σημαίνει πως δεν αποκλείεται εκτός από το σύμπαν μας, ο ίδιος «πυρήνας» απειροελάχιστων διαστάσεων να δημιούργησε κι έναν δεύτερο «κατοπτρικό» κόσμο, όπου ο χρόνος «κυλά προς τα πίσω». http://www.naftemporiki.gr/story/890040/to-big-bang-isos-gennise-ena-parallilo-sumpan-opou-o-xronos-kula-antistrofa

Παγκόσμιο ρεκόρ από «επιτραπέζιο» επιταχυντή. Τις δυνατότητες μιας εναλλακτικής τεχνολογίας για την επιτάχυνση σωματιδίων απέδειξε στην πράξη ομάδα επιστημόνων από το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley στις ΗΠΑ. Αξιοποιώντας τη συγκεκριμένη τεχνολογία, η οποία βασίζεται σε ιονισμένο αέριο που μέσω λέιζερ έχει μετατραπεί σε πλάσμα, οι επιστήμονες κατάφεραν να επιταχύνουν μια δέσμη σωματιδίων ηλεκτρονίων σε ενέργεια 4,2 δισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ (eV). Για να συμβεί αυτό, η δέσμη δεν χρειάσθηκε να διανύσει απόσταση μεγαλύτερη από 9 εκατοστά μέσα στη διάταξη, κάτι που σημαίνει πως η ομάδα κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ μεγαλύτερης επιτάχυνσης ανά μονάδα μήκους, για συσκευή τέτοιας κατηγορίας. Την ίδια στιγμή που ο επιταχυντής είχε τόσο μικρές διαστάσεις, ώστε να χωρά σε ένα τραπέζι. Πέρα από τις πρακτικές εφαρμογές, οι επιταχυντές παίζουν σημαντικό ρόλο και στην έρευνα. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) του CERΝ, χάρις στον οποίο επιβεβαιώθηκε πρόσφατα η ύπαρξη του μποζονίου Χιγκς, ενός υποσωματιδίου που είχε προταθεί εδώ και δεκαετίες ως ο μηχανισμός που προσδίδει μάζα στα σωματίδια. Ο τρόπος όμως λειτουργίας διατάξεων σαν LHC δημιουργεί σοβαρά πρακτικά προβλήματα στην κατασκευή ακόμη ισχυρότερων επιταχυντών. Ο λόγος είναι πως τέτοιες διατάξεις επιταχύνουν τις δέσμες σωματιδίων με τη χρήση ηλεκτρικών πεδίων, τα οποία παράγονται μέσα σε μια μεταλλική κοιλότητα. Με αυτή την τεχνική, η κινητική ενέργεια των δεσμών δεν μπορεί όμως να αυξηθεί περισσότερο από 100 εκατομμύρια eV ανά μέτρο. Έτσι, για να αγγίζουν οι δέσμες μέσα στον LHC τις ενέργειες που είχαν προβλεφθεί, η περίμετρος του επιταχυντή είναι 17,3 χιλιόμετρα. Και, όπως είναι φυσικό, ο «διάδοχος» του LHC, για να είναι ισχυρότερος, θα πρέπει να έχει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις. Τα παραπάνω εξηγούν γιατί το ρεκόρ που πέτυχε το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley ίσως αποδειχθεί στο μέλλον ένα σημαντικό ορόσημο για την κατασκευή πιο μικρών αλλά εξίσου ισχυρών επιταχυντών. Παράλληλα, δίνει τη δυνατότητα να δημιουργηθούν ακόμη πιο «συμπαγή», σε σχέση με τα σημερινά, λέιζερ ακτίνων Χ. Αυτά τα μηχανήματα θα λειτουργούν όπως και το πρωτότυπο που κατασκεύασε το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley και με το οποίο κατέρριψε το ρεκόρ. Πιο συγκεκριμένα, η ομάδα «βομβάρδισε» ποσότητα αερίου με λέιζερ, την οποία μετέτρεψε έτσι σε πλάσμα, προκαλώντας στη συνέχεια μια χωρική ανισοκατανομή στα φορτία του. Αυτή η ανισοκατανομή δημιούργησε ένα ηλεκτρικό πεδίο, που επιτάχυνε τη δέσμη. Όπως σημειώνουν οι επιστήμονες, με αυτό τον τρόπο, η κινητική ενέργεια ανά μονάδα μήκους που απέκτησε η δέσμη ήταν 1.000 μεγαλύτερη συγκριτικά με τους επιταχυντές που βασίζονται στην εφαρμογή ηλεκτρικών πεδίων. http://www.naftemporiki.gr/story/890000/pagkosmio-rekor-apo-epitrapezio-epitaxunti