Δροσος Γεωργιος

TPK "Soyuz TMA-16M» Συνεχίζεται η προετοιμασία του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-16M" για να ξεκινήσει για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-20.html Τα πληρώματα του "Soyuz TMA-16M" συνεχίζουν τις προετοιμασίες για την πτήση. Στο συγκρότημα κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν το Κέντρο Εκπαίδευσης στο Μπαϊκονούρ πραγματοποιήθηκε η «Ημέρα του Τύπου." Το κύριο πλήρωμα του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ TMA-16M" (Gennady Padalka, Mikhail Kornienko, Scott Kelly) και το αναπληρωματικό (Sergey Volkov, Alexey OVCHININ και ο Jeffrey Williams) προέβη σε ανοικτή προπόνηση για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η «Ημέρα Ενημέρωσης» για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι επειδή οι δημοσιογράφοι έχουν την ευκαιρία να παρατηρήσουν όχι μόνο την εκπαίδευση, αλλά και να έχουν μια συνομιλία με τα μέλη της πτήσης. Για τα πληρώματα αυτή η μέρα είναι γεμάτη με την καθημερινή σκληρή δουλειά: θεωρία, πρακτική και σωματική άσκηση. http://www.federalspace.ru/21382/

Υπόγειες στοές στη Σελήνη «περιμένουν να κατοικηθούν» Υπόγειες σήραγγες που ενδέχεται να ανοίχτηκαν από αρχαία ποτάμια λάβας στο φεγγάρι θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν με ασφάλεια τις μελλοντικές ανθρώπινες αποικίες, προτείνουν αμερικανοί ερευνητές. Η ύπαρξη αυτών των «σηράγγων λάβας» δεν έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα, ωστόσο αρκετά στόμια σπηλαίων που έχουν εντοπιστεί στη Σελήνη θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι είσοδοι σε τέτοιες φυσικές στοές. Σήραγγες λάβας υπάρχουν εξάλλου και στη Γη, είναι όμως μικρότερες από τις στοές που θα μπορούσαν να υπάρχουν στο φεγγάρι λόγω της ισχυρότερης βαρύτητας του πλανήτη. Η ιδέα της δημιουργίας βάσεων σε σεληνιακές στοές προτάθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου «Περντιού» της Ιντιάνα, οι οποίοι παρουσίασαν τη μελέτη τους στο 46ο Συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης που πραγματοποιείται στο Τέξας. Όπως αναφέρει ο απεσταλμένος του BBC, η ερευνητική ομάδα υπολόγισε τη στατικότητα αυτών των υποθετικών στοών, και εκτιμά ότι τα τούνελ με μήκος 1 έως 5 χιλιόμετρα θα ήταν αρκετά σταθερά για να φιλοξενήσουν ανθρώπους. Το πόστερ που παρουσιάστηκε το συνέδριο έδειχνε την πόλη της Φιλαδέλφειας, από την οποία κατάγεται ο επικεφαλής της μελέτης Ντέιβιντ Μπλερ, να χωράει άνετα μέσα σε μια στοά μήκους 5 χιλιομέτρων. Σήμερα, η Σελήνη είναι γεωλογικά νεκρή. Στα αρχικά στάδια της ζωής της όμως, ηφαίστεια απελευθέρωσαν μεγάλες ποσότητες λάβας. Όταν η επιφάνεια αυτού του ρευστού υλικού κρύωσε και στερεοποιήθηκε, ποτάμια λάβας δεν αποκλείεται να συνέχισαν να κυλούν στο υπέδαφος. Όταν τελικά στραγγίστηκαν, μπορεί να άφησαν πίσω τους άδειους σωλήνες. Εφόσον υπάρχουν, οι σήραγγες λάβας θα μπορούσαν να προστατεύουν τις αποικίες από τις εχθρικές συνθήκες της σεληνιακής επιφάνειας. Λόγω της έλλειψης ατμόσφαιρας και μαγνητικού πεδίου, η Σελήνη εκτίθεται σε ακραίες διακυμάνσεις θερμοκρασίας και βομβαρδίζεται διαρκώς από σωματίδια υψηλής ενέργειας. Οι υπόγειες στοές θα προσέφεραν πιο σταθερές και ασφαλείς συνθήκες. Στην φωτογραφία σήραγγα λάβας στο Εθνικό Μνημείο Λάβα Μπεντς στην Καλιφόρνια. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231394401

Ζώντας στην επιφάνεια της Τιτάνιας. Η Τιτάνια είναι ο μεγαλύτερος από τους 27 φυσικούς δορυφόρους του πλανήτη Ουρανού και ο όγδοος, κατά σειρά μεγέθους, δορυφόρος του ηλιακού συστήματος. Ανακαλύφθηκε από τον Ουίλιαμ Χέρσελ το 1787 και πήρε το όνομά του από την βασίλισσα των ξωτικών στο έργο του Σαίξπηρ «Όνειρο Θερινής Νυκτός». Η Τιτάνια αποτελείται από πάγο και πετρώματα, και είναι πιθανό να διακρίνεται σε έναν βραχώδη πυρήνα και ένα παγωμένο μανδύα. Ενώ μπορεί και ένα στρώμα νερού να είναι παρόν στο όριο πυρήνα – μανδύα. Η επιφάνεια της Τιτάνιας η οποία είναι σχετικά σκοτεινή και με ελαφρώς κόκκινο χρώμα, φαίνεται να έχει διαμορφωθεί και από συγκρούσεις αλλά και από ενδογενείς διεργασίες. Είναι καλυμμένη με πολλούς κρατήρες που φθάνουν έως και τα 326 χιλιόμετρα σε διάμετρο. Υπέρυθρη φασματοσκοπία που διεξήχθη από το 2001 έως το 2005 αποκάλυψε την παρουσία παγωμένου νερού καθώς και παγωμένου διοξείδιο του άνθρακα στην επιφάνειά της το οποίο με τη σειρά του υποδηλώνει ότι η Τιτάνια μπορεί να διαθέτει μια ελάχιστη ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα. Μέχρι το 2013, το σύστημα του Ουρανού έχει μελετηθεί από κοντά μόνο μία φορά, από το διαστημικό σκάφος Βόγιατζερ 2 τον Ιανουάριο του 1986. http://physicsgg.me/2015/03/22/%ce%b6%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%86%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%b9%cf%84%ce%ac%ce%bd%ce%b9%ce%b1%cf%82/

100 ετών η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Ήταν Νοέμβριος του 2015, όταν ο Αλβέρτος Αϊνστάιν εκμυστηρευόταν σε φίλο του πως είχε κάνει μια ανακάλυψη που για ημέρες τού είχε προκαλέσει τέτοιο ενθουσιασμό, ώστε να νιώθει την καρδιά του να «φτερουγίζει». Ο ενθουσιασμός του αφορούσε μια απειροελάχιστη μετακίνηση της τροχιάς του πλανήτη Ερμή, η οποία ήταν αδύνατον να εξηγηθεί στο πλαίσιο της νευτώνειας φυσικής, αλλά έβρισκε απάντηση από μια νέα θεωρία που είχε στα σκαριά ο γερμανοεβραϊκής καταγωγής φυσικός. Η θεωρία αυτή πήρε το όνομα Γενική Θεωρία της Σχετικότητας και «γεννήθηκε» επίσημα στις 2 Δεκεμβρίου 1915, με τη δημοσίευση ενός άρθρου μόλις τεσσάρων σελίδων, με το οποίο ουσιαστικά άνοιξαν καινούργιοι δρόμοι για τη θεωρητική φυσική, την κοσμολογία και την αστρονομία. Μετά την Ειδική Σχετικότητα που διατύπωσε το 1905, η Γενική Σχετικότητα είναι η δεύτερη ανεξίτηλη «σφραγίδα» που άφησε ο Αϊνστάιν στην ιστορία της επιστήμης. Φέτος κλείνει 100 χρόνια «ζωής», συνεχίζοντας να αποτελεί για την επιστημονική κοινότητα την καθιερωμένη θεωρία για την περιγραφή του τρόπου με τον οποίο δρα η βαρύτητα. «Η βασική ιδέα της είναι πως η γεωμετρία του χωροχρόνου καθορίζει την επίδραση της βαρύτητας, με συνέπεια κάθε μάζα να παραμορφώνει τοπικά τη γεωμετρία του χωροχρόνου και να επηρεάζει τις τροχιές των σωματιδίων σε σχετικά μικρές αποστάσεις», λέει στην «Κ» ο κ. Λέανδρος Περιβολαρόπουλος, καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Καμπύλωση χωροχρόνου Ετσι, για παράδειγμα, ένα άστρο καμπυλώνει το χωροχρονικό συνεχές με τον ίδιο τρόπο που αν τοποθετούσαμε μια μπάλα πάνω σε ένα τεντωμένο σεντόνι, αυτή θα έκανε το σεντόνι να «βουλιάξει» στη συγκεκριμένη περιοχή. Επομένως, στην περίπτωση που μια ακτίνα φωτός περάσει κοντά από το άστρο, τότε θα διαγράψει καμπύλη πορεία, ακολουθώντας την καμπύλωση του χωροχρόνου. «Τέτοιες προβλέψεις άλλαξαν τη ροή της φυσικής και μας έδωσαν τη δυνατότητα να κατανοήσουμε καλύτερα τον κόσμο μας και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύμπαν σε μεγάλες αποστάσεις», προσθέτει ο καθηγητής. Είναι χαρακτηριστικό πως δεν χρειάστηκε να περάσει περισσότερο από ένας μήνας από το άρθρο του Αϊνστάιν για να δημοσιευθεί μια μαθηματική λύση των εξισώσεων της Γενικής Σχετικότητας, η οποία για πρώτη φορά περιέγραφε θεωρητικά τις μαύρες τρύπες. Με ανάλογο τρόπο, χάρις στη Γενική Σχετικότητα μπόρεσαν στην πορεία να εξηγηθούν οι ιδιότητες των αστέρων νετρονίων ή των πάλσαρ. «Η θεωρία έγινε επίσης η βάση πάνω στην οποία αναπτύχθηκε η κοσμολογία, περιγράφοντας τη λειτουργία του διαστελλόμενου σύμπαντος και εδραιώνοντας την κοσμική δημιουργία μέσω της Μεγάλης Εκρηξης, η οποία προκύπτει από τις εξισώσεις της», σημειώνει ο κ. Μιχάλης Τσαμπαρλής, αναπληρωτής καθηγητής στο Φυσικό Τμήμα του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Στον ένα αιώνα που μεσολάβησε από το 1915, πολλά πειράματα και αστρονομικές παρατηρήσεις έχουν επιβεβαιώσει τη Γενική Σχετικότητα―ξεκινώντας ήδη από το 1919 και την αποστολή στο νησί Πρίνσιπε ανοιχτά της Αφρικής, η οποία κατά τη διάρκεια μιας ηλιακής έκλειψης κατέγραψε μετρήσεις που συμφωνούσαν με την καμπύλωση του φωτός. Μια από τις πιο εντυπωσιακές επιβεβαιώσεις έγινε με τη μελέτη ενός ζεύγους αστέρων νετρονίων, η οποία επαλήθευσε έμμεσα την ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων―των διαταραχών που προκαλεί η κίνηση σωμάτων με πολύ μεγάλες μάζες και τα οποία διαδίδονται στον χωροχρόνο όπως «ταξιδεύουν» τα μικρά κύματα σε μια λίμνη όταν πετάξουμε μια πέτρα. «Μέχρι σήμερα δεν έχει εντοπισθεί κανένα φαινόμενο που να είναι ασύμβατο με τη θεωρία, παρά μάλιστα τη θεαματική αύξηση της ακρίβειας των αστρονομικών μετρήσεων», επισημαίνει ο κ. Περιβολαρόπουλος. Την ίδια στιγμή που η αστρονομία προσέφερε τη δυνατότητα ελέγχου της Γενικής Σχετικότητας, η Γενική Σχετικότητα προσέφερε νέα εργαλεία για τη μελέτη του σύμπαντος, όπως τους βαρυτικούς φακούς ή τη βαρυτική μετατόπιση του φωτός προς το ερυθρό. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση των βαρυτικών κυμάτων, τα οποία ελπίζουν να ανιχνεύσουν επιστήμονες σε πειράματα που γίνονται σήμερα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. «Ετσι, αν εντοπισθεί άμεσα βαρυτική ακτινοβολία, από τις ιδιότητές της θα καταφέρουμε να εξακριβώσουμε ακόμη καλύτερα αν όντως ισχύει και αυτή η πρόβλεψη της θεωρίας», υπογραμμίζει ο καθηγητής από τα Ιωάννινα. Από την άλλη μεριά, χάρις στα βαρυτικά κύματα, οι αστρονόμοι θα καταφέρουν να «δουν» πιο πίσω στον χρόνο απ’ ό,τι μπορούν σήμερα με την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, αποκτώντας πληροφορίες για το σύμπαν σε ακόμη πιο «νεαρή» ηλικία από τα 380.000 χρόνια. Το μυστήριο της «σκοτεινής» ύλης Σύμφωνα με τον κ. Τσαμπαρλή από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, η Γενική Σχετικότητα έχει και πρακτικές εφαρμογές, με κυριότερη τη διόρθωση που γίνεται στα συστήματα GPS με βάση ένα σχετικιστικό φαινόμενο, ώστε οποιαδήποτε συσκευή πλοήγησης ή smartphone να μπορεί να βρει με ακρίβεια τη γεωγραφική του θέση. «Παράλληλα, γίνονται έρευνες με σκοπό την αξιοποίηση φαινομένων που προβλέπει η θεωρία σε νέες τεχνολογίες για τον εντοπισμό από το Διάστημα μετάλλων στο γήινο υπέδαφος», συμπληρώνει. Πάντως, σε αποστάσεις πολύ μεγαλύτερες από τις τροχιές που διαγράφουν οι δορυφόροι GPS, η θεωρία του Αϊνστάιν έχει ανοίξει επίσης ένα «παράθυρο» σε έναν άγνωστο κόσμο, μπροστά στον οποίο μάλιστα η ορατή ύλη μοιάζει να παίζει αρκετά υποδεέστερο ρόλο. Κι αυτό, γιατί ολοένα και περισσότερες παρατηρήσεις, οι οποίες ερμηνεύονται με τη Γενική Σχετικότητα, δείχνουν πως το 27% του σύμπαντος καταλαμβάνεται από σκοτεινή ύλη, έναν άγνωστο τύπο ύλης που επιδρά βαρυτικά σε δομές όπως οι γαλαξίες, ενώ το 68% από σκοτεινή ενέργεια, μια μυστηριώδη μορφή απωστικής ενέργειας η οποία είναι υπεύθυνη για την επιταχυνόμενη συμπαντική διαστολή. Στον αντίποδα, η ορατή ύλη αντιστοιχεί μόλις στο 5%. Η φύση της σκοτεινής ενέργειας και της σκοτεινής ύλης είναι γρίφος στον οποίο οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει ακόμη να απαντήσουν. Την ίδια στιγμή, πάντως, όσο επιτυχημένη κι αν έχει αποδειχθεί η θεωρία στις προβλέψεις της, είναι βέβαιο πως δεν αποτελεί την τελευταία λέξη της φυσικής στην περιγραφή της βαρύτητας. «Γνωρίζουμε πως η Γενική Σχετικότητα είναι ατελής, αφού προβλέπει απειρισμούς μεγεθών όπως η καμπυλότητα της γεωμετρίας του χωροχρόνου στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας―και οι απειρισμοί είναι μια μαθηματική έννοια που δεν υπάρχει στη φύση. Επομένως, θα πρέπει να βρούμε μια καινούργια θεωρία που δεν θα εμφανίζει αυτό το πρόβλημα», σημειώνει ο κ. Περιβολαρόπουλος από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. http://physicsgg.me/2015/03/21/100-%ce%b5%cf%84%cf%8e%ce%bd-%ce%b7-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1/

Aπό το CERN «περνά» η απόδειξη για την ύπαρξη παράλληλων συμπάντων; Παρόλο που η ιδέα των παράλληλων συμπάντων βρίσκει αρκετούς υποστηρικτές στην επιστημονική κοινότητα, αφού λύνει αρκετούς «γρίφους» της φυσικής, μέχρι σήμερα φαινόταν σχεδόν αδύνατον να υπάρξει κάποιο πείραμα που θα μπορεί να ελέγξει στην πράξη την ύπαρξή τους. Τώρα όμως, μια ομάδα θεωρητικών φυσικών υποστηρίζει πως, αν όντως υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα, τότε θα φανερώσουν την παρουσία τους στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN, στη δεύτερη φάση της λειτουργίας του, η οποία είναι έτοιμη να ξεκινήσει. Οι φυσικοί προέρχονται από τα πανεπιστήμια της Φλόριντα στις ΗΠΑ, της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο και του Οντάριο στον Καναδά, ενώ όπως εξηγούν σε άρθρο τους στο περιοδικό Physics Letters B, το «κλειδί» είναι η ανίχνευση μικροσκοπικών μαύρων τρυπών στον επιταχυντή, σε συγκεκριμένα ενεργειακά επίπεδα. Στην περίπτωση που αυτές εντοπισθούν, αυτό θα υποδείκνυε την ύπαρξη επιπλέον διαστάσεων, η οποία με τη σειρά της θα ενίσχυε τα θεωρητικά μοντέλα στα πλαίσια της θεωρία χορδών που προβλέπουν τα παράλληλα σύμπαντα. «Συνήθως η ιδέα των πολλαπλών συμπάντων συνδέεται με την ερμηνεία των πολλαπλών κόσμων της κβαντομηχανικής», λέει στο σάιτ Phys.org ο Μιρ Φαϊζάλ, από το πανεπιστήμιο του Οντάριο και μέλος της επιστημονικής ομάδας. «Αυτό όμως που εμείς εννοούμε είναι πραγματικά παράλληλα σύμπαντα, σε επιπλέον διαστάσεις. Με δεδομένο ότι η βαρύτητα “διαρρέει” από το σύμπαν μας στις έξτρα διαστάσεις, ο έλεγχος του μοντέλου μας συνδέεται με το κατά πόσο θα ανιχνευθούν μικροσκοπικές μαύρες τρύπες στον LHC». Αν αυτό συμβεί, στις ενέργειες που έχουν υπολογίσει οι επιστήμονες, τότε θα ξέρουν πως το μοντέλο ισχύει στην πράξη. Στην περίπτωση που το χωροχρονικό συνεχές διαθέτει μόνο τέσσερις διαστάσεις, τότε δεν αναμένεται να ανιχνευθούν μαύρες τρύπες στον LHC, αφού η δημιουργία τους θα απαιτούσε μεγαλύτερες ενέργειες από αυτές που μπορεί να παράγει ο επιταχυντής. Όπως όμως εξηγεί ο Φαϊζάλ, στην περίπτωση που όντως υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις, τότε η ενέργεια για την παραγωγή μικροσκοπικών μαύρων τρυπών είναι αρκετά μικρότερη, μέσα στα ενεργειακά επίπεδα που θα πετύχει ο επιταχυντής. Βέβαια, μέχρι τώρα ο LHC φαίνεται να διαψεύδει το παραπάνω επιχείρημα, αφού το γεγονός ότι δεν εμφανίσθηκαν μαύρες τρύπες μέχρι την αναβάθμισή του υποδηλώνει πως δεν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις και, ως συνέπεια, τεκμήρια που να ενισχύουν το μοντέλο των παράλληλων συμπάντων. Σύμφωνα όμως με τους επιστήμονες, αυτό συνέβη γιατί οι ενέργειες στην πρώτη φάση λειτουργίας του επιταχυντή δεν έφτασαν τις απαιτούμενες τιμές. Ο λόγος είναι πως η επικρατούσα θεωρία για τον υπολογισμό των ενεργειών εμφάνισης των μαύρων τρυπών δεν είναι απόλυτα ακριβής, επειδή δεν λαμβάνει υπόψη της τα κβαντικά φαινόμενα. Έτσι, υποστηρίζουν οι επιστήμονες, δεν θα ήταν δυνατόν να παραχθούν μαύρες τρύπες στο πρώτο στάδιο των πειραμάτων στον LHC, όπως προέβλεπε η επικρατούσα θεωρία. Αντίθετα, σύμφωνα με το δικό τους μοντέλο, η γεωμετρία του χωρόχρονου και επομένως οι ιδιότητες της βαρύτητας μεταβάλλεται σε απειροελάχιστες διαστάσεις, τη λεγόμενη Κλίμακα Πλανκ. Μέχρι σήμερα, ο επιταχυντής έχει φτάσει σε ενέργειες 5,3 TeV, ενώ το μοντέλο προβλέπει πως οι πρώτες μαύρες τρύπες θα εμφανισθούν στα 9,5 TeV, αν υπάρχουν 6 διαστάσεις, και στα 11,9 TeV για 10 διαστάσεις. Ενέργειες που καλύπτονται και με το παραπάνω από τις «επιδόσεις» του επιταχυντή μετά την αναβάθμισή του, μέσω της οποίας οι συγκρούσεις στο εσωτερικό του θα αγγίξουν τα 14 TeV. Όπως είναι φυσικό, στην περίπτωση που ακόμη και η δεύτερη φάση των πειραμάτων ολοκληρωθεί χωρίς κανένα «ίχνος» από μαύρες τρύπες στο εσωτερικό του επιταχυντή, οι επιστήμονες θα πρέπει να αναθεωρήσουν το μοντέλο τους. «Αν δεν ανιχνευθεί τίποτα στα ενεργειακά επίπεδα που προβλέπουμε, τότε αυτό θα σημαίνει πως είτε δεν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις είτε είναι μικρότερες απ’ ό,τι αναμενόταν. Μία ακόμη εναλλακτική εκδοχή είναι πως χρειάζεται να τροποποιηθούν οι παράμετροι διαφοροποίησης της βαρύτητας στην Κλίμακα Πλανκ», σημειώνει στο Phys.org o Μοχάμεντ Χαλίλ από το πανεπιστήμιο της Αλεξάνδρειας, ο οποίος συμμετείχε επίσης στην ανάπτυξη του μοντέλου. http://www.naftemporiki.gr/story/929795/apo-to-cern-perna-i-apodeiksi-gia-tin-uparksi-parallilon-sumpanton Ταξίδι στο άγνωστο με «φτιαγμένη» μηχανή. Υστερα από «ύπνο» δύο ετών το τέρας ξυπνά και επιστρέφει πιο δυνατό και πιο γρήγορο από ποτέ. Μετά το κλείσιμό του για αναβάθμιση στις αρχές του 2013, ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC), ο ισχυρότερος επιταχυντής σωματιδίων του κόσμου, είναι πλέον έτοιμος να αρχίσει ξανά τη λειτουργία του. Αν όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα, πρόκειται να ανοίξει τις πύλες του εντός του Μαρτίου ενώ, όπως ανακοίνωσε το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών (CERN), οι πρώτες συγκρούσεις σωματιδίων θα ξεκινήσουν ως τον ερχόμενο Μάιο. Οι συγκρούσεις αυτές, οι οποίες θα γίνονται σε πρωτοφανείς ενέργειες και συχνότητες, αναμένονται εναγωνίως από τους φυσικούς σε όλον τον πλανήτη. Αυτό γιατί ο αναβαθμισμένος LHC μπορεί να μας πάει πολύ μακριά – πέρα από τα πεδία της γνωστής φυσικής, σε ανεξερεύνητα εδάφη όπου ενδέχεται να συναντήσουμε καινούργια σωματίδια ή ακόμη και το «κλειδί» για τη θεωρία των πάντων. Περισσότερα. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=687813

Παρατηρώντας τη Γη, σώζονται ζωές. Μια high-speed κάμερα για την παρακολούθηση της βλάστησης από το διάστημα και την καταπολέμηση της πείνας στην Αφρική προσαρμόστηκε ώστε να βρίσκει αλλαγές στα ανθρώπινα κύτταρα του δέρματος, αόρατα με γυμνό μάτι, για να βοηθήσει στη διάγνωση δερματικών παθήσεων, όπως ο καρκίνος. Στην πραγματικότητα, ο εκπληκτικός ψηφιακός αισθητήρας υπερύθρων από τον δορυφόρο σάρωσης της βλάστησης Proba-V της ESA προσαρμόστηκε για διάφορες μη διαστημικές εφαρμογές. Τοποθετημένος σε έναν τυπικό ιατρικό σαρωτή, ο διαστημικός αισθητήρας μπορεί να βοηθήσει τους γιατρούς να εξετάσουν βαθύτερα ανθρώπινους ιστούς για την ανίχνευση ασθενειών του δέρματος σε προγενέστερο χρόνο. Επίσης, έχει ένα λαμπρό μέλλον στη βιομηχανία: έχει ήδη αποδειχθεί ότι βελτιώνει την παραγωγή ηλιακών κυττάρων, καθώς και τον εντοπισμό ελαττωματικών στοιχείων στις γραμμές παραγωγής. Η κάμερα του Proba-V έχει ένα τόσο μοναδικό ευρύ οπτικό πεδίο που επιτρέπει στο μικρό δορυφόρο να κατασκευάζει μια νέα εικόνα της χλωρίδας σε ολόκληρο τον πλανήτη μας κάθε δύο ημέρες. Η κάμερα που αναπτύχθηκε για την ESA από τη βελγική εταιρεία Xenics, βλέπει φως που εμείς δεν μπορούμε κοιτάζοντας στην μικρού μήκους κύματος υπέρυθρη περιοχή του φάσματος. "Για τους ανθρώπους, δύο πράσινα δέντρα θα μπορούσαν να φαίνονται όμοια. Αλλά με αυτή την κάμερα θα μπορούσαμε να ανιχνεύσουμε ότι κάποιο μεγαλώνει καλά και το άλλο είναι άρρωστο," εξηγεί ο Michael Francois της ESA. Στον Proba-V, οι φρέσκοι χάρτες που είναι διαθέσιμοι σε τακτική βάση από τον αισθητήρα της Xenics, μπορούν για παράδειγμα να παρακολουθούν το τροπικό δάσος της Νότιας Αμερικής ή να δώσουν στους αγρότες στην Αφρική τη δυνατότητα να προβλέψουν την απόδοση των καλλιεργειών. "Με βάση την εμπειρία των προηγούμενων ετών, μπορείτε να καθορίσετε κατά πόσον η αύξηση των καλλιεργειών είναι εντός του χρονοδιαγράμματος ή πίσω, και μπορείτε να πάρετε έγκαιρα πληροφορίες σχετικά με το αν θα υπάρχουν επαρκή τρόφιμα," επισημαίνει ο Koen Van der Zanden από την Xenics. Η σκληρότητα του διαστήματος είναι δύναμη καινοτομίας στη Γη. Η ικανότητα του Proba-V να 'βλέπει το μη ορατό' καθώς η Γη τρέχει από κάτω του, έκανε την εμπορευματοποίηση της κάμερας ένα φυσικό επακόλουθο. Με στήριξη από την ESA και το βελγικό Space Technology Transfer Programme, η ομάδα της Xenics δημιούργησε τις «Vision Machine», τις ενσωματωμένες κάμερες σε συστήματα επιθεώρησης που ψάχνουν για ατέλειες. Όργανο για την ανίχνευση της βλάστησης"Η ανάλυση υψηλής ταχύτητας των ‘line-scan’ καμερών μας, τις καθιστά ιδανικά για την ανίχνευση κρυμμένων ελαττωμάτων σε γραμμές παραγωγής γρήγορης κίνησης, όπως η κατασκευή μπουκαλιών ή η διαλογή διαφόρων τύπων πλαστικού για ανακύκλωση - τα οποία όλα μοιάζουν παρόμοια στο ανθρώπινο μάτι ," εξηγεί ο Koen. "Τα αντικείμενα κινούνται γρήγορα, ακριβώς όπως η Γη γυρίζει κάτω από τον δορυφόρο, έτσι σαρώνοντας μια πλήρη γραμμή τη φορά μπορούμε να καλύψουμε γρήγορα το σύνολο της περιοχής." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Paraterhontas_te_Ge_shozontai_zohes Πρωτοποριακό, εύκαμπτο υλικό για προστασία στρατιωτών και αστροναυτών. Ένα επαναστατικό υλικό που παρουσιάζεται ιδιαίτερα ανθεκτικό όσον αφορά στην αντίστασή του στη διάτρηση, διατηρώντας παράλληλα την ευκαμψία του ανέπτυξαν ερευνητές του ΜΙΤ και του Technion-Israel Institute of Technology. Η βάση/ έμπνευση είναι τα λέπια των ψαριών, και το υλικό αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία αλεξίσφαιρων ρούχων για τον στρατό, καθώς και για διαστημικές στολές, οι οποίες ενδείκνυνται ακόμα και για διαστημικούς περιπάτους, προστατεύοντας από μικρομετεωρίτες και ακτινοβολία. Paper στο οποίο περιγράφονται τα χαρακτηριστικά, τα αποτελέσματα των δοκιμών και οι εφαρμογές του νέου υλικού δημοσιεύτηκε στις 20 Φεβρουαρίου από το τεχνολογικό journal Soft Matter, της Royal Society of Chemistry. Της έρευνας ηγήθηκε ο επίκουρος καθηγητής Στεφάν Ρουντίχ, του Mechanics of Soft Materials Laboratory του ισραηλινού ινστιτούτου. «Πολλά είδη ψαριών είναι εύκαμπτα, αλλά προστατεύονται επίσης από σκληρές φολίδες» σημειώνει σχετικά. «Εμπνεόμενοι από τη Φύση, προσπαθήσαμε να αναπαράγουμε αυτή την προστατευτική ευκαμψία, συνδυάζοντας δύο στρώματα υλικών – ένα μαλακό για ευκαμψία και ένα άλλο με φολίδες θωράκισης. Το μυστικό πίσω από αυτό το υλικό είναι ο συνδυασμός και ο σχεδιασμός των σκληρών φολίδων πάνω με μαλακό, εύκαμπτο ιστό κάτω». Γενικότερα η αντοχή και η ευκαμψία είναι δύο έννοιες οι οποίες έρχονται σε αντίθεση, εξηγεί ο καθηγητής Ρουντίχ. Ωστόσο, η ομάδα των ερευνητών βρήκε έναν τρόπο μεγάλης αύξησης της αντοχής στη διάτρηση ο οποίος παράλληλα διασφάλιζε την μικρή μείωση της ευκαμψίας. Εάν η εφαρμογή είναι, για παράδειγμα, μια στρατιωτική στολή μάχης, μπορεί να «ενσωματωθεί» μεγαλύτερη ευκαμψία στους τομείς που απαιτούν ευκαμψία, όπως τα γόνατα και οι αγκώνες, ενώ οι τομείς που απαιτούν μεγαλύτερη ανθεκτικότητα θα ενισχύονται με περαιτέρω θωράκιση. Όπως εξηγεί ο Ρουντίχ, το υλικό μπορεί να προσαρμοστεί στα δεδομένα του σώματος του χρήστη και του περιβάλλοντος. Η όλη εργασία εντάσσεται στο πλαίσιο μιας επανάστασης στα υλικά, σημειώνει: «Μόλις αποκτήσουμε τον έλεγχο των μικρο-ιδιοτήτων ενός υλικού, μέσω 3D printing μπορούμε να δημιουργήσουμε υλικά τελείως διαφορετικού τύπου, το καθένα με τη δυνατότητα να προσαρμόζεται για να ταιριάζει σε αυτόν που το φοράει, στις ανάγκες και το περιβάλλον». Οι ερευνητές έχουν ολοκληρώσει τις αρχικές δοκιμές στο υλικό και προχωρούν σε δυναμικά τεστ, με ταχέως κινούμενα βλήματα, από σφαίρες μέχρι μικροσκοπικά σωματίδια, ελέγχοντας παράλληλα και την ευκαμψία υπό συνθήκες πίεσης. http://www.naftemporiki.gr/story/928596/protoporiako-eukampto-uliko-gia-prostasia-stratioton-kai-astronauton «Κρυμμένο Σύμπαν» στο Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου. Τον τίτλο «Κρυμμένο Σύμπαν» φέρει η νέα ταινία θόλου η οποία παρουσιάζεται την Δευτέρα 23 Μαρτίου στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου. Την ημέρα αυτή θα πραγματοποιηθούν τρεις παραστάσεις (ώρες 18:30, 19:30 και 20:30), με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Πώς δημιουργήθηκε το Σύμπαν; Πώς εξελίσσεται και τι αλλάζει; Ποιες είναι οι πιθανότητες ύπαρξης ζωής εκεί έξω; Κορυφαίοι αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας τεχνολογία αιχμής, εξερευνούν στα πέρατα του σύμπαντος αναζητώντας τις απαντήσεις. Η νέα ταινία θόλου του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου, η δημιουργία της οποίας ξεπέρασε τα δύο χρόνια, παρουσιάζει πολλές από αυτές. Η ταινία θόλου «Κρυμμένο Σύμπαν» μεταφέρει το κοινό σε ένα ασυνήθιστο ταξίδι στα βάθη του διαστήματος, με ένα ξεχωριστό κινηματογραφικό μέσο. Οι Εσχατιές του σύμπαντος έρχονται κοντά μας με πρωτοφανή σαφήνεια μέσω πραγματικών εικόνων που συλλαμβάνονται από τα πιο ισχυρά τηλεσκόπια στον κόσμο και προβάλλονται στην οθόνη για πρώτη φορά. Εκπληκτικές εικόνες του Διαστήματος, υψηλής ανάλυσης,επιτρέπουν στους θεατές να εξερευνήσουν τους πρώτους Γαλαξίες, να δουν Άστρα που γεννιούνται μέσα σε λαμπρά νέφη αερίου και σκόνης, να περιηγηθούν στην επιφάνεια του Άρη και να θαυμάσουν εικόνες μακρινών ουράνιων δομών, μαζί με εκπληκτικές όψεις του Ήλιου. Η σκηνοθετική προσαρμογή και η ελληνική μεταγλώττιση της ταινίας έχει γίνει από την Μαρία Ζερβού. Για την αφήγηση χάρισε την φωνή της η γνωστή ηθοποιός Πέμη Ζούνη, ενώ συμμετέχουν ο Γιώργος Φραντζεσκάκης και ο Δημήτρης Μενούνος Σημειώνεται ότι η παράσταση «Κρυμμένο Σύμπαν - Hidden Universe» θα ενταχθεί στο τρέχον πρόγραμμα του Πλανηταρίου από τις 25 Μαρτίου, με τιμή εισιτηρίου 8 ευρώ για τους ενήλικες και 5 ευρώ για τα παιδιά. Ίδρυμα Ευγενίδου: λεωφ. Συγγρού 387 (είσοδος από Πεντέλης 11) - Π. Φάληρο, τηλ.: 210 9469670. Απαραίτητα είναι όμως τα δελτία εισόδου, η διανομή των οποίων θα πραγματοποιηθεί από το Ταμείο του Πλανηταρίου από τις 18:00 την Δευτέρα 23 Μαρτίου. Οι χώροι είναι προσβάσιμοι και φιλικοί σε ανθρώπους με αναπηρία και εμποδιζόμενα άτομα. Σε όλους τους ορόφους των κτηριακών εγκαταστάσεων του Ιδρύματος Ευγενίδου είναι εφικτή η μετακίνηση χρηστών/χρηστριών αναπηρικού αμαξιδίου. Υπάρχει δυνατότητα διερμηνείας στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα κατόπιν έγκαιρης συνεννόησης με γραπτό μήνυμα στο τηλέφωνο 6936 177143 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση: pr@eugenfound.edu.gr, ενώ οι σκύλοι - οδηγοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι. http://www.naftemporiki.gr/story/928966/krummeno-sumpan-sto-planitario-tou-idrumatos-eugenidou

Υπεριώδες «Βόρειο Σέλας» ανιχνεύθηκε στον Άρη. Δορυφόρος της NASA που μελετά το γεωλογικό παρελθόν του Άρη ανίχνευσε δύο δυσεξήγητα φαινόμενα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη: ένα μυστηριώδες σύννεφο σκόνης σε μεγάλο υψόμετρο και ένα σέλας που φτάνει βαθιά στην ατμόσφαιρα και λάμπει στο υπεριώδες τμήμα του φάσματος. Το μυστηριώδες σύννεφο που ανακαλύφθηκε από το σκάφος Maven αποτελείται από σωματίδια σκόνης που κινούνται σε ύψος 150 έως 300 χιλιομέτρων. Η προέλευσή τους παραμένει άγνωστη, ωστόσο οι ερευνητές της NASA προτείνουν τέσσερις πιθανές εξηγήσεις: μπορεί να είναι σκόνη που παρασύρθηκε από την επιφάνεια μέσω άγνωστου μηχανισμού· σκόνη που προέρχεται από τα δύο μικρά φεγγάρια του Άρη, τον Φόβο και τον Δήμο· σωματίδια που αποσπάστηκαν από κομήτες· ή διαπλανητική σκόνη που μεταφέρθηκε στον Άρη από τον ηλιακό άνεμο. Το δεύτερο δυσεξήγητο φαινόμενο είναι το σέλας που καταγράφηκε από τις 20 έως τις 25 Δεκεμβρίου σε μεγάλο τμήμα του βόρειου ημισφαιρίου. Σέλας έχει ανιχνευτεί στον Άρη και παλαιότερα, όχι όμως σε τόσο μικρή απόσταση από την επιφάνεια. Το σέλας, τόσο στη Γη όσο και σε άλλους πλανήτες, είναι λάμψεις που προέρχονται από τη σύγκρουση φορτισμένων σωματιδίων με μόρια της ατμόσφαιρας. Στην περίπτωση της Γης, το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη εκτρέπει αυτά τα σωματίδια προς τους πόλους, οπότε το σέλας εμφανίζεται μόνο στις περιοχές του βόρειου και του νότιου πόλου. Ο Άρης, αντίθετα, έχει χάσει το μαγνητικό πεδίο του, οπότε τα εισερχόμενα σωματίδια βομβαρδίζουν ολόκληρη την ατμόσφαιρα και μπορούν να δημιουργούν σέλας σε μεγάλο τμήμα του πλανήτη. Το γεγονός ότι τα σωματίδια χτυπούν απευθείας την ατμόσφαιρα ίσως εξηγεί το χαμηλό ύψος του αρειανού σέλατος. Οι τελευταίες παρατηρήσεις του Maven παρουσιάστηκαν στο 46ο Συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης που πραγματοποιείται στο Τέξας. Η αποστολή εκτοξεύτηκε το 2013 με στόχο να διερευνήσει πώς ο Άρης έχασε τις θάλασσες και το μεγαλύτερο μέρος της ατμόσφαιράς του. Στην φωτογραφία χάρτης των λάμψεων του σέλατος στο βόρειο ημισφαίριο του Άρη (Πηγή: University of Colorado) http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231394074

Εντοπίστηκε νεφέλωμα στο οποίο βρίσκονται υπό δημιουργία περισσότερα από ένα εκατομμύριο άστρα. Μια εκπληκτική ανακάλυψη έκανε διεθνής ερευνητική ομάδα χρησιμοποιώντας τη συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων Submillimeter Array που βρίσκεται στη Χαβάη. Οι επιστήμονες εντόπισαν σε έναν από τους μικρότερους γαλαξίες του γαλαξιακού σμήνους στο οποίο ανήκει και ο δικός μας γαλαξίας, ένα σούπερ αστρικό μαιευτήριο. Πρόκειται για ένα νεφέλωμα στον γαλαξία NGC 5253 που βρίσκεται στον αστερισμό του Κενταύρου. Οι ερευνητές εντόπισαν ένα μυστηριώδες νέφος που αποτελείται από υψηλής θερμοκρασίας αέρια μέσα στο οποίο γεννιούνται με τρομερή ταχύτητα νέα άστρα. Οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι στο νεφέλωμα που ονομάστηκε Cloud D βρίσκονται υπό διαδικασία σχηματισμού περισσότερα από ένα εκ. άστρα! Το νεφέλωμα έχει ένα δισ. φορές μεγαλύτερη φωτεινότητα από τον Ηλιο. Η γέννηση ενός άστρου παράγει μια σειρά από κοσμικά φαινόμενα και, όπως είναι ευνόητο, στο εν λόγω νεφέλωμα οι επιστήμονες μπορούν να τα παρατηρήσουν να εξελίσσονται... μαζικά. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». Οι ερευνητές έδωσαν την παραπάνω φωτογραφία στη δημοσιότητα. Στο γαλάζιο φόντο είναι ο γαλαξίας NGC 5253 όπως τον έχει φωτογραφίσει το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Μέσα στην εικόνα του Hubble με ερυθρό και κίτρινο χρώμα απεικονίζονται αέρια τα οποία εντόπισε η συστοιχία Submillimeter Array. Η λαμπρή περιοχή που ξεχωρίζει είναι το νεφέλωμα Cloud D μέσα στο οποίο γεννιούνται συνεχώς νέα άστρα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=687236

Διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Σήμερα, 19 Μαρτίου, στις 02 ώρα και 45 λεπτά χρόνου Μόσχας πραγματοποιήθηκε τροχιακή διορθώση στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για να ερθει σε τροχιά εργασίας για τη σύνδεση του TPK "Soyuz TMA-16M» με το ΔΔΣ. Η αλλαγή της τροχιάς εγινε με τους κινητήρες του TGC "Progress M-26M». Το ύψος πτήσης αυξήθηκε κατά 1 km και μέση ταχύτητα ήταν 401,08 χιλιόμετρα, και η ταχύτητα του ISS αυξήθηκε κατά 0,58 m / s. Η εκτόξευση του διαστημόπλοιου "Soyuz TMA-16M» έχει προγραμματιστεί για τις 27 Μαρτίου του 2015. Στο ΔΔΣ θα πάνε οι κοσμοναύτες Gennady Padalka και Mikhail Kornienko και ο αστροναύτης της NASA Scott Kelly. Ο Mikhail Kornienko και Scott Kelly θα μεινουν στον Δ.Δ.Σ. περίπου ένα έτος. http://www.federalspace.ru/21377/ Για τα πληρώματα τουTPK "Soyuz TMA-16M» ξεκίνησε η τελική φάση της προετοιμασίας τους. Για τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα του ΔΔΣ-43/44 ξεκίνησε το τελικό στάδιο της προετοιμασίας τους. Οι Gennady Padalka (Roscosmos, Ρωσία), Μιχαήλ Korniyenko (Roscosmos, Ρωσία), Scott Kelly (NASA, ΗΠΑ), Αλεξέι Ovchinin (Roscosmos, Ρωσία), Σεργκέι Volkov (Roscosmos, Ρωσία) και Jeffrey Νελς Williams (NASA , ΗΠΑ) διεξήγαγαν προπόνηση στο σκάφος, με αποστασιόμετρο λέιζερ και ένα δορυφορικό τηλέφωνο, είδαν την τεκμηρίωση του σκάφους και τη σύνθεση της παραγωγής αγαθών και φόρεσαν τα σκάφανδρα "Sokol-KV" και ελεγξαν τα ατομικα κάθισματα. Συνεχίζεται η προετοιμασία του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-16M" για να εκτοξευτει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-15.html http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-17.html Ο έκτος δορυφόρος Galileo φτάνει στην διορθωμένη τροχιά. Ο έκτος δορυφόρος Galileo του Ευρωπαϊκού συστήματος πλοήγησης τέθηκε πλέον στην διορθωμένη τροχιά-στόχο του, η οποία θα επιτρέψει τον λεπτομερή έλεγχο για την αξιολόγηση της απόδοσης του ωφέλιμου φορτίου πλοήγησης. Εκτοξεύθηκε μαζί με τον πέμπτο Galileo τον περασμένο Αύγουστο, η αρχική επιμηκυμένη τροχιά του τον ταξίδεψε τόσο ψηλά όσο 25 900 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη και κάτω έως ένα χαμηλό σημείο στα 13 713 χιλιόμετρα - μπερδεύοντας τον αισθητήρα της Γη που χρησιμοποιείται για να προσανατολίσει τις κεραίες πλοήγησης του στο έδαφος. Ένα σχέδιο ανάκαμψης επινοήθηκε ανάμεσα στην ομάδα Galileo της ESA, τους ειδικούς δυναμικής πτήσης στο κέντρο επιχειρήσεων ESOC της ESA και της Γαλλικής διαστημικής υπηρεσίας CNES, καθώς και του διαχειριστικού φορέα του δορυφόρου SpaceOpal και της εταιρείας κατασκευής ΟΗΒ. Αυτό περιλάμβανε σταδιακή αύξηση του χαμηλότερου σημείου της τροχιάς των δορυφόρων άνω των 3.500 χιλιομέτρων, καθιστώντας τις επίσης πιο κυκλικές. Ο πέμπτος δορυφόρος Galileo εισήλθε στην διορθωμένη τροχιά του στα τέλη του Νοεμβρίου 2014. Τόσο η πλοήγηση και όσο και τα ωφέλιμα φορτία αναζήτησης και διάσωσης ήταν ενεργοποιημένα τον επόμενο μήνα για να ξεκινήσουν τις δοκιμές. Τώρα και ο έκτος δορυφόρος έχει φτάσει την ίδια τροχιά. Αυτή η τελευταία επιχείρηση διάσωσης ξεκίνησε στα μέσα Ιανουαρίου και ολοκληρώθηκε έξι εβδομάδες αργότερα, με περίπου 14 ελιγμούς που εκτελέστηκαν συνολικά. Η διορθωμένη θέση του είναι ουσιαστικά ένα κατοπτρικό είδωλο του πέμπτου δορυφόρου, τοποθετώντας το ζεύγος στις αντίθετες πλευρές του πλανήτη. Η έκθεση των δύο στην επιβλαβή ακτινοβολία Van Allen Belt έχει μειωθεί σημαντικά, βοηθώντας να διασφαλιστεί η μελλοντική αξιοπιστία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η διορθωμένη τροχιά σημαίνει ότι θα υπερίπτανται της ίδιας θέσης στο έδαφος κάθε 20 ημέρες. Αυτό μπορεί να συγκριθεί με ένα πρότυπο επαναληπτικό μοτίβο των Galileo κάθε 10 ημέρες, βοηθώντας να συγχρονίσουν τις επίγειες ανιχνεύσεις τους με τον υπόλοιπο αστερισμό. Τα αποτελέσματα των δοκιμών από τον Galileo 5 αποδείχτηκαν θετικά, με την ίδια διαδικασία δοκιμών για το έκτο δορυφόρου να αναμένεται να ξεκινήσει σύντομα, εποπτευόμενη από το κέντρο Redu της ESA στο Βέλγιο. Η διαμέτρου 20 μέτρων κεραία θα μελετήσει την ένταση και το σχήμα των σημάτων πλοήγησης σε υψηλή ανάλυση. "Είμαι πολύ περήφανος για ό, τι έχουν καταφέρει οι ομάδες μας στην ESA και τη βιομηχανία", λέει ο Marco Falcone, επικεφαλής του γραφείου του συστήματος Galileo. "Η πρόθεσή μας ήταν να ανακτηθεί αυτή η αποστολή από τις πρώτες κιόλας μέρες μετά την τοποθέτηση της σε λάθος τροχιά. Αυτό είναι για το οποίο είμαστε φτιαγμένοι εδώ στην ESA". Η απόφαση για το αν θα χρησιμοποιηθούν οι δύο δορυφόροι για σκοπούς πλοήγησης, και αναζήτησης και διάσωσης θα ληφθεί τελικά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ως ιδιοκτήτης του συστήματος, με βάση τα αποτελέσματα των δοκιμών σε τροχιά και την ικανότητα του συστήματος να παρέχει δεδομένα πλοήγησης από τις βελτιωμένες τροχιές. Το επόμενο ζεύγος των δορυφόρων έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση στις 27 Μαρτίου. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_hektos_doryphhoros_Galileo_phthanei_sten_diorthomhene_trochiha Ο Galileo συναντά τον Galileo καθώς η εκτόξευση πλησιάζει. Ο έβδομος και όγδοος δορυφόροι Galileo, που είναι προγραμματισμένο να εκτοξευθούν μαζί σε εννέα ημέρες, τοποθετήθηκαν μαζί επάνω στο διανομέα που θα τους μεταφέρει κατά τη διάρκεια της πτήσης τους προς την τροχιά. Ο εφοδιασμός με καύσιμα των δύο δορυφόρων ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα, αφήνοντας τους έτοιμους να τοποθετηθούν σε διάταξη εκτόξευσης. Είχε προσεκτικά χαμηλώθει η θέση τους και στη συνέχεια συνδέθηκαν με τον διανομέα. Η επιχείρηση κύλησε ομαλά, οι δύο δορυφόροι είχαν περάσει προηγουμένως από ξεχωριστούς «ελέγχους εφαρμογής» με το διανομέα πριν από τον εφοδιασμό με καύσιμα. Ο ειδικά σχεδιασμένος ‘φορέας’ θα κρατήσει τους δορυφόρους στη θέση τους κατά τη διάρκεια της τετράωρης πτήσης τους προς την τροχιά περίπου 22 300 χιλιόμετρα πάνω από τον πλανήτη μας. Στη συνέχεια, στο σωστό ύψος, οι δύο δορυφόροι θα ξεπηδήσουν μακριά σε αντίθετες κατευθύνσεις. Στη συνέχεια, ο διανομέας και οι δορυφόροι θα τοποθετηθούν επί του Fregat, το ανώτερο στάδιο του εκτοξευτή τους Soyuz ST-Β. Όσο ένα διαστημόπλοιο ως ένα στάδιο εκτόξευσης, το επαναφλεγόμενο Fregat θα μεταφέρει τους δορυφόρους Galileo κατά το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομή μέχρι το τελικό τροχιακό ύψος τους, όταν τα τρία πρώτα στάδια του Soyuz θα τους έχουν μεταφέρει μέχρι την αρχική τους τροχιά. Παρατηρήστε τα προστατευτικά μεταλλικά φύλλα που καλύπτουν τα ηλιακά φτερά διπλωμένα έναντι των πλευρών των δορυφόρων Galileo. Προστατεύοντας αυτές τις ευαίσθητες ηλιακές συστοιχίες κατά τον προσεκτικό χειρισμό τους στο έδαφος, αυτά τα φύλλα θα πρέπει να αφαιρεθούν πριν την εκτόξευση. Η εκτόξευση του έβδομου και του όγδοου δορυφόρων Galileo έχει προγραμματιστεί για την Παρασκευή 27 Μαρτίου. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_Galileo_synantha_ton_Galileo_kathhos_e_ekthoxeyse_plesihazei

Οπτικές ίνες για υπολογιστές που «σκέφτονται» σαν άνθρωποι. Υπολογιστές που λειτουργούν σαν τον ανθρώπινο εγκέφαλο ίσως να αποτελέσουν σύντομα πραγματικότητα, χάρη σε νέες έρευνες που γίνονται πάνω σε οπτικές ίνες από ειδικό γυαλί. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Advance Optical Materials και έχει τη δυνατότητα να ανοίξει τον δρόμο για ταχύτερους και πιο έξυπνους οπτικούς υπολογιστές, ικανούς να «μαθαίνουν» και να εξελίσσονται. Ειδικότερα, επιστήμονες από το Optoelectronics Research Centre (ORC) του University of Southampton και του Centre for Disruptive Photonic Technologies (CDPT) στο Nanyang Technological University (NTU) της Σιγκαπούρης επέδειξαν πώς είναι δυνατή η αναπαραγωγή νευρικών δικτύων και συνάψεων στον εγκέφαλο, με οπτικούς παλμούς σαν φορείς πληροφοριών, και ειδικές ίνες από φωτοευαίσθητα γυαλιά, γνωστά ως «χαλκογονίδια». Το project χρηματοδοτείται στο πλαίσιο του προγράμματος Advanced Optics in Engineering της Α*STAR (η υπηρεσία επιστημών, τεχνολογίας και έρευνας της Σιγκαπούρης). Όπως σημειώνει ο καθηγητής Νταν Χιούακ, του ORC, από την αυγή της εποχής των υπολογιστών, οι επιστήμονες αναζητούσαν τρόπους μίμησης της «συμπεριφοράς» του ανθρώπινου εγκεφάλου, αντικαθιστώντας τους νευρώνες και το νευρικό σύστημα με ηλεκτρονικούς «διακόπτες» και μνήμες. «Τώρα, αντί για ηλεκτρόνια, φως και οπτικές ίνες επίσης δείχνουν πολλά υποσχόμενα για τη δημιουργία ενός “εγκεφαλοειδούς” υπολογιστή». Εν συγκρίσει με τα «βιολογικά συστήματα», οι υπολογιστές υστερούν πολύ, καθώς η εξομοίωση πέντε δευτερολέπτων εγκεφαλικής δραστηριότητας απαιτεί 500 δευτερόλεπτα και 1,4 MW ισχύος, εν συγκρίσει με τις λίγες θερμίδες που καίει ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Μέσω της χρήσης συμβατικών τεχνικών, μπορούν να παραχθούν μικροΐνες από χαλκογονίδια (γυαλί βασισμένο σε θείο) που διαθέτουν μια σειρά χρήσιμων ιδιοτήτων. Οι ιδιότητες αυτές μπορούν να αξιοποιηθούν για μια σειρά υπολογιστικών εφαρμογών «νέας γενιάς», που θα είναι ικανές για επεξεργασία τεράστιων όγκων δεδομένων και θα είναι παράλληλα οικονομικές από πλευράς κατανάλωσης ενέργειας. Εκμεταλλευόμενη τις ιδιότητες των ινών χαλκογονιδίων, η ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή Τσέζαρε Σότσι του NTU, επέδειξε μια ευρεία γκάμα των οπτικών αντίστοιχων των εγκεφαλικών λειτουργιών. Αυτές περιλαμβάνουν τη διατήρηση μιας νευρικής κατάστασης ηρεμίας και την εξομοίωση των αλλαγών στην ηλεκτρική δραστηριότητα σε ένα νευρικό κύτταρο καθώς αυτό ερεθίζεται. Στην προτεινόμενη οπτική εκδοχή αυτής της εγκεφαλικής λειτουργίας, οι μεταβαλλόμενες ιδιότητες του γυαλικού λειτουργούν ως η ποικιλόμορφη ηλεκτρική δραστηριότητα σε ένα νευρικό κύτταρο, με το φως να παρέχει το ερέθισμα που απαιτείται για την αλλαγή αυτών των ιδιοτήτων. Αυτό επιτρέπει την εκπομπή/ ενεργοποίηση ενός σήματος φωτός, που είναι το αντίστοιχο της «πυροδότησης» ενός νευρικού κυττάρου. http://www.naftemporiki.gr/story/929076/optikes-ines-gia-upologistes-pou-skeftontai-san-anthropoi

Συρρικνώνεται ο Πλανήτης Ερμής. Ο πλανήτης Ερμής είναι κάτι περισσότερο από έναν ξερό καυτό βράχο. Για χρόνια οι επιστήμονες θεωρούσαν τον Ερμή έναν πλανήτη «μνημείο» που μένει ίδιος κι απαράλλαχτος με το πέρασμα των αιώνων. Ομως οι νέες παρατηρήσεις της NASA ανατρέπουν όλα όσα γνωρίζαμε ως τώρα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους ερευνητές, ο πλανήτης είναι ενεργός, με συνεχή τεκτονική δραστηριότητα και εξαιρετική ποικιλία υλικών σκορπισμένα σε όλη την επιφάνειά του, ενώ παρουσιάζει επιπλέον και ορισμένα «ανησυχητικά» επιφανειακά χαρακτηριστικά. Τα νέα δεδομένα, που παρουσιάστηκαν στο Επιστημονικό Σεληνιακό και Πλανητικό Συνέδριο, προέρχονται από το Messenger της NASA, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ερμή από το 2011. Αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, η αποστολή του διαστημικού σκάφους θα λήξει στα τέλη Απριλίου, όταν τελειώσουν τα καύσιμα και συντριβεί πάνω στον πλανήτη. Προς το παρόν, όμως, το διαστημικό σκάφος φωτογραφίζει όλο και πιο κοντά την επιφάνεια του Ερμή, με εικόνες υψηλής ανάλυσης και άλλα δεδομένα από ύψος μόλις 15 χιλιομέτρων από το έδαφος. Ανάμεσα στα «ανησυχητικά» χαρακτηριστικά που εντόπισε το Messenger είναι οι μυστηριώδεις γεωμορφές που αναφέρονται ως «κοιλότητες». Υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες ρωγμές και κοιλότητες, που κυμαίνονται σε μέγεθος από λίγα μέτρα μέχρι περισσότερο από ένα χιλιόμετρο μήκος. Μετά από αρκετές μελέτες και εικασίες, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι κοιλότητες σχηματίζονται όταν τα πτητικά υλικά (πιθανώς ενώσεις που περιέχουν θείο) που είναι θαμμένα κάτω από την επιφάνεια του Ερμή, κάνουν το έδαφος για να βυθιστεί μερικές δεκάδες μέτρα. «Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι κοιλότητες σχηματίζονται όταν κάποιο συστατικό των βράχων χάνεται όταν εκτίθεται στις σκληρές συνθήκες που επικρατούν στην επιφάνεια του πλανήτη» δήλωσε ο Ντέιβιντ Μπλιούετ, γεωλόγος στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Johns Hopkins. «Οι κοιλότητες εμφανίζονται τυχαία σε όλο τον πλανήτη και συσσωρεύονται με το χρόνο. Η απουσία των κρατήρων στο εσωτερικό των κοιλοτήτων σημαίνει ότι πρέπει να είναι πολύ νέες με τη γεωλογική έννοια, πιθανώς λιγότερο από μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, και μπορεί κάλλιστα να σχηματίζονται ακόμα σήμερα» προσθέτει. Περισσότερα στοιχεία για την τρέχουσα δραστηριότητα του πλανήτη προέρχονται από τις παρατηρήσεις των επιφανειακών χαρακτηριστικών που μοιάζουν με τσαλακωμένες κορυφογραμμές. Αυτές οι «ρυτίδες» στην επιφάνεια του Ερμή σχηματίζονται επειδή ουσιαστικά ο πλανήτης συρρικνώνεται. Καθώς ο πυρήνας του ψύχεται και συστέλλεται, αναγκάζει το υλικό στην επιφάνεια του πλανήτη να διαλύεται και να εξατμίζεται. Αυτό επιβεβαιώνουν και τα νέα δεδομένα του Messenger που αποκαλύπτουν ένα σωρό μικρές ρυτίδες και κορυφογραμμές που δεν ήταν ορατές πριν. Με τη μέτρηση των διαστάσεων και του αριθμού των ρυτίδων, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Ερμής έχει συρρικνωθεί κατά τουλάχιστον 10 χιλιόμετρα στην πάνω από 4,5 δισεκατομμυρίων χρόνων ζωή του και θα συνεχίσει να συρρικνώνεται. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%83%CF%85%CF%81%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%AE%CF%82-%CE%B5%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%AE%CE%B4%CE%B7-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-10-%CF%87%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%B1

Ηφαίστειο νερού πάνω στη Δήμητρα; Οταν πριν από λίγες εβδομάδες το διαστημικό σκάφος Dawn μπήκε σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη νάνο Δήμητρα (Ceres) έφθασαν νέες εικόνες από το διαστημικό σώμα ανάμεσα στις οποίες ξεχώρισαν κάποιες που αποκάλυπταν την ύπαρξη ενός έντονα φωτεινού σημείου στο κέντρο ενός κρατήρα. Τα μέλη της αποστολής μιλώντας στο συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης που διεξάγεται στο Τέξας ανέφεραν ότι πιθανώς πρόκειται για ένα ηφαίστειο που αντί για πυρακτωμένα υλικά εκτοξεύει νερό. Οπως ανέφεραν τα μέλη της αποστολής αυτή την στιγμή το Dawn βρίσκεται κινείται σε αντίθετη πλευρά από αυτή που βρίσκεται ο επίμαχος κρατήρας και νέες κοντινές εικόνες και δεδομένα από το μυστηριώδες σημείο θα έχουν στην διάθεση τους στα μέσα Απριλίου. Πριν φθάσει το Dawn στη Δήμητρα οι επιστήμονες είχαν εντοπισεί εκεί πίδακες υδρατμών αλλά και ότι ο πλανήτης καλύπτεται από ένα παχύ στρώμα πάγου. Αυτό υποδηλώνει ότι κάτω από το παγωμένο κάλυμμα μπορεί να κρύβεται μια θάλασσα. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα το παραπάνω animation που αποτελεί σύνθεση κοντινών εικόνων που έχει τραβήξει το Dawn. Στο animation διακρίνεται στο κέντρο ενός κρατήρα ένα μυστηριώδες λαμπερό σημείο το οποίο ίσως είναι ένα ηφαίστειο που αντί για πυρακτωμένα υλικά εκτοξεύει νερό. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=687145

Πλανήτες ικανοί να φιλοξενήσουν ζωή. Δισεκατομμύρια πλανήτες, σε τροχιά γύρω από άστρα, που βρίσκονται στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη», ικανή να φιλοξενήσει ζωή, διαθέτει ο γαλαξίας μας, σύμφωνα με νέα έρευνα, την οποία παρουσίασαν χθες επιστήμονες στο Ινστιτούτο Μιλς Μπορ της Καπεγχάγης. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, το οποίο εκτόξευσε η NASA το 2009 για να ερευνήσει «εξωπλανήτες», εκτός του ηλιακού μας συστήματος, έχει ήδη εντοπίσει χιλιάδες τέτοιους, σε συστήματα παραπλήσια του δικού μας, με πλανήτες σε τροχιά γύρω από άστρο. Αξιοποιώντας τα δεδομένα του Κέπλερ, οι επιστήμονες του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου και του Ινστιτούτου Νιλς Μπορ αποπειράθηκαν να υπολογίσουν πόσα άστρα του γαλαξία μας μπορεί να διαθέτουν πλανήτες στις κατοικήσιμες ζώνες τους, ικανά να συντηρήσουν νερό σε υγρή μορφή. «Οι υπολογισμοί μας δείχνουν ότι δισεκατομμύρια άστρα του γαλαξία διαθέτουν έναν με τρεις πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη τους» αναφέρει η ανακοίνωση του Iνστιτούτου. Για να καταλήξει στο παραπάνω συμπέρασμα, η επιστημονική ομάδα αξιοποίησε νέα εκδοχή του νόμου Τίτιους-Μπόουντ, με τον οποίο αστρονόμοι του 18ου αιώνα υπολόγισαν με σχετική ακρίβεια τη θέση του πλανήτη Ουρανού, προτού καν αυτός ανακαλυφθεί. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό, αν γνωρίζεις την ταχύτητα τροχιάς ορισμένων πλανητών, μπορείς να υπολογίσεις την τροχιά άλλων, να εντοπίσεις τη θέση τους και να ανακαλύψεις ακόμη και «κρυφούς» πλανήτες. http://www.kathimerini.gr/807939/article/epikairothta/episthmh/planhtes-ikanoi-na-filo3enhsoyn-zwh Τα χρώματα της εξωγήινης ζωής. Στην προσπάθεια για ανίχνευση εξωγήινης ζωής, οι πρώτες αποδείξεις για την ύπαρξη έμβιων ειδών σε κάποια άλλη «γωνιά» του σύμπαντος είναι πιθανό να βρεθούν στο φως που προέρχεται από την επιφάνεια ενός πλανήτη σε κάποιο μακρινό ηλιακό σύστημα. Αυτή είναι η ιδέα πίσω από την έρευνα επιστημόνων του πανεπιστημίου Κόρνελ στις ΗΠΑ, του Ινστιτούτου Max Planck στη Γερμανία και του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, οι οποίοι δημιούργησαν έναν «χρωματικό κατάλογο» με τη χαρακτηριστική ακτινοβολία που ανακλούν δεκάδες μικροοργανισμοί εδώ στη Γη. Έτσι, αναλύοντας το φως από οποιονδήποτε δυνητικά κατοικήσιμο εξωπλανήτη, με τον «κατάλογο» θα μπορεί να ελεγχθεί εύκολα αν τυχόν έχει αναπτυχθεί εκεί μια μικροσκοπική μορφή ζωής, η οποία να αντιστοιχεί σε κάποιο από αυτά τα γήινα μικρόβια. Αν φανταστούμε πως κάποιος εξωγήινος… επιστήμονας μελετούσε τον πλανήτη μας με ένα τηλεσκόπιο από έτη φωτός μακριά, δεν θα χρειαζόταν να καταφύγει στα μικρόβια για να καταλάβει πως ο «κόσμος» μας σφύζει από ζωή. Ο λόγος είναι η γήινη βλάστηση και πιο συγκεκριμένα η χλωροφύλλη των φυτών, η οποία απορροφά μεγάλο μέρος του ορατού φωτός, ενώ γίνεται όλο και πιο διαφανής όσο τα μήκη κύματος πλησιάζουν το ερυθρό τμήμα του φάσματος. Επομένως, από την ακτινοβολία που ανακλά η Γη, ο επιστήμονας θα συμπέραινε την παρουσία οξυγόνου στην ατμόσφαιρα και, από αυτήν, την παρουσία ζωής. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι πως ένας εξωπλανήτης είναι πιθανό να «φιλοξενεί» μικρόβια, χωρίς να έχει ακόμη αναπτύξει βλάστηση – εξάλλου, ακόμη και στη Γη, η χλωρίδα έχει «ηλικία» μόλις 500 εκατομμυρίων ετών, τη στιγμή που οι πρώτοι μικροοργανισμοί εμφανίσθηκαν πριν από 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Επιπλέον, είναι πιθανό οι κλιματικές συνθήκες σε αυτόν να ευνοούν την ανάπτυξη ανθεκτικών μικροβίων, χωρίς να μπορέσουν να υποστηρίξουν ποτέ τη δημιουργία φυτικών οργανισμών. Αυτός είναι ο λόγος που οι επιστήμονες από το Max Planck συγκέντρωσαν 137 είδη γήινων μικροβίων και συνέταξαν τον «κατάλογο» με τις φασματικές «υπογραφές» τους, δηλαδή τη χαρακτηριστική ακτινοβολία που ανακλούν. Μάλιστα, σε αυτά τα 137 είδη, φρόντισαν να περιλάβουν και μικροοργανισμούς που είναι ανθεκτικοί σε αρκετά ακραίες συνθήκες. Έτσι, στη λίστα υπάρχουν μικρόβια τα οποία π.χ. ζουν σε ερήμους ή σε υδροθερμικές πηγές στα βάθη των ωκεανών, δηλαδή σε περιβάλλοντα με ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις. «Μέχρι σήμερα, κανείς δεν είχε σκεφθεί πως, στην αναζήτηση ζωής σε εξωγήινους πλανήτες, θα πρέπει να συμπεριληφθούν είδη από ακραία περιβάλλοντα τα οποία, αν και είναι εξαίρεση στη Γη, ίσως αποτελούν τον κανόνα σε άλλους πλανήτες», αναφέρει σε συνέντευξη της στην ιστοσελίδα του αμερικανικού Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν η Λίζα Καλτενέγκερ από το πανεπιστήμιο Κορνέλ, η οποία πήρε μέρος στην έρευνα. Όπως συμπληρώνει η Kaltenegger, ο «κατάλογος» θα ήταν βέβαια άχρηστος αν δεν μπορούσαν να μελετηθούν οι επιφάνειες των εξωπλανητών. Κάτι που θα γίνει εφικτό με τη νέα «γενιά» τηλεσκοπίων που βρίσκονται ήδη στα σκαριά. Ανάμεσά τους, το Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο της Ευρώπης (European Extremely Large Telescope, E-ELT) στη Χιλή, το οποίο αναμένεται να είναι έτοιμο να λειτουργήσει το 2022. Την ίδια δυνατότητα θα προσφέρει και το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο της ΝΑΣΑ WFIRST (Wide-Field Infrared Survey Telescope), που προγραμματίζεται να εκτοξευθεί στα μέσα της επόμενης δεκαετίας. http://physicsgg.me/2015/03/17/%cf%84%ce%b1-%cf%87%cf%81%cf%8e%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82/ Πειράματα διαστημικής μικροβιολογίας στο ΑΠΘ. Τη συμπεριφορά βακτηρίων σε συνθήκες που προσομοιάζουν το περιβάλλον πλανητών με βαρύτητα ως 20 φορές μεγαλύτερη από τη Γη θα μελετήσει η ομάδα του Εργαστηρίου Μικροβιολογίας και Υγιεινής Τροφίμων του Τομέα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Τμήματος Γεωπονίας του ΑΠΘ κατά τη διάρκεια της έκτης καμπάνιας «Spin Your Thesis!» της ESA. «Κάθε χρόνο ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) δίνει τη δυνατότητα σε τέσσερις ομάδες φοιτητών από όλη την Ευρώπη να πραγματοποιήσουν πειράματα υπερ-βαρύτητας στις εγκαταστάσεις του Large Diameter Centrifuge που βρίσκεται στο Ευρωπαϊκό Διαστημικό Κέντρο Ερευνας και Τεχνολογίας της ESA (ESTEC) στο Νόρντβαϊκ της Ολλανδίας» λέει στο «Βήμα» ο διευθυντής του Εργαστηρίου Μικροβιολογίας και Υγιεινής Τροφίμων του ΑΠΘ αναπληρωτής καθηγητής κ. Κωνσταντίνος Κουτσουμανής. Εφέτος επελέγη με βάση την πρόταση που κατέθεσε η ομάδα του Εργαστηρίου Μικροβιολογίας και Υγιεινής Τροφίμων του ΑΠΘ, η οποία αποτελείται από τις τρεις διδακτορικές φοιτήτριες Ζαφειρώ Ασπρίδου, Μυρσίνη Κακαγιάννη και Δάφνη Δημακοπούλου-Παπάζογλου υπό την επίβλεψη του κ. Κουτσουμανή. Μάλιστα η επιλογή αποτελεί σημαντική διάκριση για το ΑΠΘ αφενός γιατί η ομάδα συμμετέχει για πρώτη φορά στην καμπάνια αυτή καταθέτοντας την πρότασή της και αφετέρου γιατί μόνο τέσσερις ομάδες από όλη την Ευρώπη επιλέγονται κάθε χρόνο για να συμμετάσχουν στην καμπάνια. «Η επιλογή της ομάδας μας στην καμπάνια αυτή μάς έδωσε χαρά καθώς αποτελεί σημαντική διάκριση αλλά ταυτόχρονα είναι και μεγάλη πρόκληση για εμάς» σχολιάζει ο κ. Κουτσουμανής. «Η ομάδα θα μελετήσει τη συμπεριφορά μικροοργανισμών σε συνθήκες βαρύτητας ως και 20 φορές μεγαλύτερης από αυτήν της Γης. Συγκεκριμένα θα μελετηθεί η επίδραση της έκθεσης σε συνθήκες υπερβαρύτητας σε χαρακτηριστικά των βακτηρίων όπως η θερμοαντοχή και η κινητικότητα τόσο σε φαινοτυπικό όσο και σε μοριακό επίπεδο» περιγράφει ο κ. Κουτσουμανής. Σημειώνει επίσης ότι «τα αποτελέσματα αναμένεται να συμβάλουν στη βελτίωση και στη διεύρυνση της γνώσης των χαρακτηριστικών των μικροοργανισμών σχετικά με την αντοχή τους σε υψηλές θερμοκρασίες αλλά και την παθογένειά τους καθώς κάτι τέτοιο μελετάται για πρώτη φορά. Επιπλέον υπάρχει η πιθανότητα τα ευρήματα της μελέτης αυτής να οδηγήσουν στην τροποποίηση των διαδικασιών αποστείρωσης, με πιθανή εμπλοκή στην αναζήτηση ζωής σε εξωγήινα περιβάλλοντα». Η ιδέα της πρότασης που κατατέθηκε υπήρχε εδώ και καιρό και η τελική προετοιμασία δεν χρειάστηκε μεγάλο χρονικό διάστημα. «Το πρώτο βήμα ήταν η κατάθεση και η επιλογή της ομάδας μας, αλλά απαιτείται προσεκτική προετοιμασία του πειράματος που θα πραγματοποιηθεί τον Σεπτέμβριο. Στη φάση αυτή ολοκληρώνεται ο σχεδιασμός των πειραμάτων, ενώ ταυτόχρονα πραγματοποιούνται πειράματα σε συνθήκες βαρύτητας που απαντούν στην επιφάνεια της Γης» λέει ο κ. Κουτσουμανής. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των πειραμάτων η ομάδα υποστηρίζεται από το Γραφείο Εκπαίδευσης και από εμπειρογνώμονες που είναι υπεύθυνοι για τις εγκαταστάσεις του LCD. Τα μέλη του ευρωπαϊκού συνδέσμου European Low Gravity Research Association (ELGRA) θα είναι σε ετοιμότητα για να παράσχουν συμβουλές και εμπειρογνωμοσύνη σε ό,τι αφορά τη μικροβαρύτητα και την έρευνα της υπερβαρύτητας. Στην φωτογραφία η ομάδα του Εργαστηρίου Μικροβιολογίας και Υγιεινής Τροφίμων του Τομέα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του ΑΠΘ. Από αριστερά προς δεξιά: Δάφνη Δημακοπούλου-Παπάζογλου, υπ. διδάκτωρ, Μυρσίνη Κακαγιάννη, υπ. διδάκτωρ, Ζαφειρώ Ασπρίδου, υπ. διδάκτωρ, και Κώστας Κουτσουμανής, αν. καθηγητής ΑΠΘ και επιβλέπων. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=686978

Εκδήλωση για τον πρώτο διαστημικό περίπατο στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών. Ανοίγει σήμερα η αυλαία εκδηλώσεων προς τιμή του πρώτου διαστημικού περιπάτου στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών, παρουσία του βετεράνου Σοβιετικού κοσμοναύτη Αλεξέι Λεόνοφ. Ο πρώτος διαστημικός περίπατος πραγματοποιήθηκε πριν από 50 χρόνια, στις 18 Μαρτίου 1965, από τον 81χρονο σήμερα Αλεξέι Λεόνοφ, ο οποίος εξήλθε από το διαστημόπλοιο «Voskhod-2». Η έξοδος από το διαστημικό σκάφος -μαζί με την εκτόξευση του πρώτου τεχνητού δορυφόρου και την πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν -αποτέλεσε ένα μεγάλο βήμα στην εξερεύνηση του διαστήματος. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ή έξοδος στο διάστημα άνοιξε νέους ορίζοντες και έδωσε νέες ευκαιρίες δράσης σε τροχιά, θέτοντας τα θεμέλια για μελλοντικές αποστολές στο βαθύ διάστημα. «Χωρίς τις εξόδους στο διάστημα οι άνθρωποι δε θα προχωρούσαν στην κατασκευή διαστημικών σταθμών», σημείωσε σε συνέντευξή του ειδησεογραφικό πρακτορείο TASS ο πρώτος αναπληρωτής διευθυντής του TsNIIMash για επανδρωμένα προγράμματα, κοσμοναύτης Σεργκέι Κρίκαλεφ, προσθέτοντας πως «ολόκληρη η εφαρμογή του ΔΔΣ πραγματοποιείται μέσω εξόδων στο διάστημα και αυτό αποτελεί ένα πραγματικό βήμα προς τα εμπρός». Από την πλευρά του επικεφαλής του Εκπαιδευτικού Κέντρου κοσμοναυτών Γιούρι Λοντσακόφ ανέφερε, ότι ο διαστημικός περίπατος εκτός οχήματος είναι μια επικίνδυνη δουλειά: «Για να πάει στο διάστημα ένας κοσμοναύτης πρέπει να εργάζεται πολύ και να ασκείται σκληρά. Το να δουλεύει κανείς για 6 ώρες σε ανοιχτό χώρο, ακόμη και με πίεση 0,4 Atm, απαιτεί τεράστια σωματική και ψυχολογική ένταση». «Για μένα ο διαστημικός περίπατος είναι, από τη μία πλευρά απόλαυση, από την άλλη ένα έργο που πρέπει να εκτελεστεί, επειδή πίσω του βρίσκεται η δουλειά χιλιάδων ανθρώπων στη Γη», κατέληξε. http://gr.rbth.com/news/2015/03/18/ekdilosi_gia_ton_proto_diastimiko_peripato_sto_kentro_ekpaideysi_kosmona_36015.html #AskaCosmonaut: Online συζήτηση με τον κοσμοναύτη Αλεξέι Λεόνοφ. Πενήντα χρόνια μετά τον πρώτο διαστημικό περίπατο της ιστορίας, οι χρήστες του Ίντερνετ έχουν τη δυνατότητα να συζητήσουν online με τον άνθρωπο που τον πραγματοποίησε: ο λόγος για τον Αλεξέι Λεόνοφ, τον κοσμοναύτη που τον Μάρτιο του 1965 πραγματοποίησε μια αποστολή εξαιρετικά μεγάλης σημασίας για την ανθρώπινη επιστήμη και τεχνολογία, με το διαστημόπλοιο Voskhod-2, μαζί με τον Πάβελ Μπελιάεφ, ο οποίος και έστειλε στη Γη το μήνυμα ότι «ο άνθρωπος βγήκε στο εξώτερο διάστημα». Την όλη online εκδήλωση διοργανώνει την Τετάρτη το Russia Today και θα διαρκέσει ως την Πέμπτη, με ζωντανή μετάδοση από το Μουσείο Κοσμοναυτικής της Μόσχας. Στο πλαίσιο της έκθεσης, με τίτλο «50 χρόνια: 773 διαστημικοί περίπατοι», ο κοσμοναύτης θα μοιραστεί την ιστορία του 12λεπτου διαστημικού περιπάτου του με το κοινό, με το RT να μεταδίδει το όλο event ζωντανά στο YouTube. Ωστόσο, η εκδήλωση δεν θα περιοριστεί εκεί, καθώς οι χρήστες των social media θα έχουν τη δυνατότητα να του απευθύνουν ερωτήσεις μέσω των hashtags #askacosmonaut ή #спросикосмонавта, καθώς και μέσω του σχετικού post του RT στο Facebook. Το όλο event διοργανώνεται από την Roscosmos (τη ρωσική διαστημική υπηρεσία), την Google και το Russia Today, και εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, και ειδικότερα στο project #Spaceology15. Κάποιες από τις πιο δραματικές λεπτομέρειες του διαστημικού περιπάτου του Λεόνοφ έγιναν γνωστές μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όπως τα προβλήματα πίεσης στην στολή του, που έθεσαν τη ζωή του σε κίνδυνο. Επίσης, η αποστολή αντιμετώπισε επίσης προβλήματα με το οξυγόνο και ένα επικίνδυνο πρόβλημα κατά την επανείσοδο, με τελικό αποτέλεσμα την προσγείωση σε μη προγραμματισμένο σημείο σε δάσος, με εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες, λύκους, αρκούδες και μια χιονοθύελλα. Σημειώνεται ότι ο Αλεξέι Λεόνοφ αργότερα ήταν διοικητής του Soyuz 19 στην πρώτη κοινή σοβιετική-αμερικανική διαστημική αποστολή, Apollo-Soyuz, το 1975. Ο Λεόνοφ συνταξιοδοτήθηκε το 1991, ωστόσο παρέμεινε ένα δημοφιλές δημόσιο πρόσωπο. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε τοποθέτησή του στο Russia Today έχει απορρίψει κατηγορηματικά τις θεωρίες συνωμοσίες περί «στημένης» προσελήνωσης των Αμερικανών. «Πρόκειται για άγνοια, παντελή άγνοια από πλευράς αυτών που λένε κάτι τέτοιο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν τίποτα για την τεχνολογία, ή απλά είναι έτοιμοι να πουν οτιδήποτε για να βγουν στην τηλεόραση...οι Αμερικανοί είχαν ανακοινώσει την ώρα της εκτόξευσης της αποστολής από πριν. Ήμασταν σε μια σοβιετική στρατιωτική βάση, μπορούσαμε να δούμε την εκτόξευση. Ορκίζομαι στον Θεό ότι καθόμασταν εκεί, με τα δάχτυλά μας σταυρωμένα, ελπίζοντας αυτοί εκεί οι τύποι να τα καταφέρουν. Θέλαμε να επιτύχουν...τα ραντάρ παρακολουθούσαν τα πάντα, ακόμα και το πώς λειτουργούσαν οι μηχανές τους...οι εξωτερικές κάμερες λειτουργούσαν και άρχισαν να δείχνουν μια πανοραμική θέα της περιοχής γύρω από το σκάφος...μπορούσαμε να δούμε τα πάντα με τα μάτια μας».Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/928159/askacosmonaut-online-suzitisi-me-ton-kosmonauti-aleksei-leonof-50-xronia-meta-ton-proto-diastimiko-peripato «Orlan-ΜΚ» Τρία ρωσικά σκάφανδρα-στολές αστροναυτών νέας γενιάς «Orlan-ΜΚ» για διαστημικούς περιπάτους προγραμματίζεται να σταλούν φέτος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), είπε στο TASS ο γενικός διευθυντής της Εταρείας Zvezda, (προγραμματιστής και κατασκευαστής των νέων σκαφάνδρων), Σεργκέι Ποσντνιακόφ. «Τα σχέδια για την παράδοση των νέων σκαφάνδρων στον ΔΔΣ κατά το τρέχον έτος δεν αλλάζουν», είπε ο ίδιος. Την ίδια στιγμή, σημείωσε ο Ποζντνιακόφ, λόγω του γεγονότος ότι φέτος θα είναι λιγότεροι διαστημικοί περίπατοι στο ρωσικό πρόγραμμα από ό,τι στο παρελθόν, θα είναι αρκετοί οι κοσμοναύτες που θα έχουν στη διάθεση τους τα σκάφανδρα «Orlan-ΜΚ», που βρίσκονται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το χαρακτηριστικό των «Orlan-ΜΚ» είναι ότι σε αυτά τα σκάφανδρα για πρώτη φορά στον κόσμο χρησιμοποιήθηκε το αυτόματο σύστημα ελέγχου θερμοκρασίας, που επιτρέπει στον αστροναύτη κατά την έξοδο να μην αποσπάται στη χειροκίνητη ρύθμιση θερμοκρασίας του συστήματος απόψυξης. Επιπλέον, το ελαστικό περίβλημα αντικαταστάθηκε από το πολυουρεθανικό, το οποίο θα πρέπει να αυξήσει τη διάρκεια ζωής των νέων σκαφάνδρων. Επίσης, ανακαινίστηκε η οθόνη τηλεχειριστηρίου του σκαφάνδρου. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BD%CE%AD%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C-%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1 Βίντεο: πόσο μεγάλος είναι ο Διαστημικός Σταθμός; Ο αστροναύτης της NASA Reid Wiseman διασχίζει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μέσα σε 90 δευτερόλεπτα: http://physicsgg.me/2015/03/15/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%80%cf%8c%cf%83%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba/

Μήνυμα στον Αρη έστειλε ο Ολντριν από το Stonehenge. Ο δεύτερος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στη Σελήνη, ο Μπαζ Όλντριν έστειλε «μήνυμα στον Κόκκινο Πλανήτη» από το Στόουνχεντζ. Ο 85χρονος φορώντας ένα T-shirt, το οποίο ενθαρρύνει σε ένα ταξίδι στον Άρη, το επιδεικνύει με μία κίνηση αλά Σούπερμαν μπροστά από το προϊστορικό μνημείο. Μετά από την επίσκεψή του εκεί, ανέφερε στο Twitter: «Οσο ήμουν στο Στόουνχεντζ αποφάσισα να στείλω ένα μήνυμα στον κόσμο» Ο βετεράνος αστροναύτης έχει καλέσει για νέες προσπάθειες όχι μόνο για επανδρωμένες αποστολές στον ¨Αρη, αλλά και αποίκησή του. Η Jessica Trethowan, υπεύθυνη του αγγλικού μνημείου, δήλωσε ότι ορισμένοι εξέφρασαν αμφιβολίες για την αυθεντικότητα της φωτογραφίας, λέγοντας ότι ίσως πρόκειται για Photoshop. Ωστόσο, η ίδια απάντησε ότι η φωτογραφία είναι αληθινή. «Ήταν μία ιδωτική επίσκεψη για εκείνον και την οικογένειά του. Μας το ανακοίνωσαν περίπου πριν από μία εβδομάδα και όλοι ήταν ενθουσιασμένοι που θα τον συναντούσαν», πρόσθεσε. Είπε ακόμη ότι μετά από μία περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο, ο Όλντριν ρώτησε «πού μπορούμε να κρύψουμε τους εξωγήινους». http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64157865

Ο γαλαξίας μας είναι 50% μεγαλύτερος; Ερευνητές του Πολυτεχνικού Ινστιτούτου Rensselaer στη Νέα Υόρκη υποστηρίζουν ότι ο γαλαξίας μας είναι 50% μεγαλύτερος από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Οι ερευνητές επανεξέτασαν τον Εξώτερο Δακτύλιο ή Δακτύλιο του Μονόκερου. Πρόκειται για έναν δακτύλιο αστέρων ο οποίος μέχρι σήμερα πιστευόταν ότι ανήκει στον γαλαξία του Μεγάλου Κυνός, έναν γαλαξία νάνο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα να περιφέρεται γύρω από τον δικό μας. Οι ερευνητές, με βάση τις παρατηρήσεις τους, εκτιμούν ότι ο Δακτύλιος του Μονόκερου βρίσκεται σε απόσταση 65 χιλιάδων ετών φωτός από το κέντρο του γαλαξία μας και έχει συνολικό μήκος 200 χιλιάδες έτη φωτός. Αν ο ισχυρισμός των ερευνητών επιβεβαιωθεί αυτό θα σημαίνει ότι ο γαλαξίας μας δεν έχει διάμετρο 100 χιλιάδες έτη φωτός, όπως πιστεύουν σήμερα οι επιστήμονες, αλλά 150 χιλιάδες έτη φωτός ενώ φυσικά αυξάνεται πολύ και ο αριθμός των άστρων του. Σύμφωνα με τους ερευνητές. οι κοσμικές αλληλεπιδράσεις του γαλαξία μας με τους γειτονικούς του γαλαξίες δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι ο συγκεκριμένος δακτύλιος δεν ανήκει στον δικό μας γαλαξία αλλά σε κάποιον άλλο, γεγονός που είχε ξεγελάσει μέχρι σήμερα τους ειδικούς. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=686133 Εντυπωσιακές εικόνες και βίντεο από μια από τις ενεργές περιοχές του Μίλκι Γουέι. Ομάδα επιστημόνων του Νότιου Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή χρησιμοποίησε το τηλεσκόπιο VLT για να παρατηρήσει μια από τις πιο ενεργές και εντυπωσιακές περιοχές του γαλαξία μας. Πρόκειται για μια περιοχή που βρίσκεται σε απόσταση τεσσάρων χιλιάδων ετών φωτός από εμάς στην οποία υπάρχει συνεχής παραγωγή νέων άστρων και συνωστίζονται εντυπωσιακά νεφελώματα και αστρικά σμήνη. Οι ερευνητές έδωσαν στη δημοσιότητα μια εκπληκτική φωτογραφία η οποία αποτελεί σύνθεση 500 εικόνων από την εν λόγω περιοχή ενώ παράλληλα δημιούργησαν και ένα βίντεο στο οποίο ο θεατής κυριολεκτικά ταξιδεύει στην καρδιά αυτής της εκπληκτικής ομορφιάς περιοχής. Οι παρατηρήσεις των ερευνητών αναμένεται να βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση των συνθηκών που επικρατούν στα λεγόμενα «αστρικά μαιευτήρια». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=686103

Γαλαξιακή «σύρραξη» αποτυπώνεται οπτικά. Οι συγκρούσεις γαλαξιών είναι ένα σύνηθες αλλά πάντα εκπληκτικό από πολλές απόψεις κοσμικό φαινόμενο πόσο μάλλον όταν δεν συγκρούονται δύο γαλαξίες αλλά ολόκληρα σμήνη γαλαξιών! Επιστήμονες του Εθνικού Αστεροσκοπείου Ραδιοαστρονομίας των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τη συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων VLA που βρίσκεται στο Νότιο Μεξικό για να παρατηρήσουν την περιοχή Abell 2256 που βρίσκεται σε απόσταση 800 εκ. ετών φωτός από εμάς - στην περιοχή αυτή υπάρχουν πολλά μεγάλα σμήνη γαλαξιών. Οι ερευνητές είδαν να βρίσκονται σε εξέλιξη συγκρούσεις ανάμεσα σε ορισμένα από αυτά τα σμήνη τα οποία αποτελούνται από εκατοντάδες γαλαξίες το καθένα. Η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική επειδή η συγκεκριμένη κοσμική διαδικασία παράγει μια σειρά από αντικείμενα και φαινόμενα τα οποία είναι ορατά μόνο στα ραδιοτηλεσκόπια, δηλαδή στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα των ραδιοκυμάτων και για αυτό είναι ακόμη άγνωστα στους επιστήμονες. Οι ερευνητές επεξεργάστηκαν τις εικόνες που κατέγραψαν τα ραδιοτηλεσκόπια έτσι ώστε να γίνουν οι εικόνες αυτές αντιληπτές από το ανθρώπινο μάτι. Με απλά λόγια, οι ερευνητές παρουσιάζουν οπτικά τι θα έβλεπε ένας άνθρωπος κοιτώντας την Abell 2256 αν μπορούσαν τα μάτια του να βλέπουν εκτός από το ορατό φως και τα ραδιοκύματα. Οπως φαίνεται στην εικόνα που δόθηκε στη δημοσιότητα, αυτό που θα έβλεπε ο παρατηρητής θα ήταν γιγάντια ποτάμια πλάσματος (ύλη σε ελεύθερη κατάσταση) τα οποία παράγονται από τις γαλαξιακές συγκρούσεις. Οι εκατοντάδες φωτεινές κουκκίδες αναπαριστούν γαλαξίες που εμπλέκονται στις συγκρούσεις. Με ερυθρό χρώμα οι ερευνητές σημειώνουν ορισμένους από αυτούς τους γαλαξίες που έχουν χαρακτηριστικά παρόμοια με τον δικό μας γαλαξία, Με μπλε χρώμα σημειώνονται ραδιογαλαξίες που αποτελούν τύπους ενεργών γαλαξιών οι οποίοι είναι πολύ λαμπροί στα ραδιοκύματα. Με πράσινο χρώμα σημειώνεται το κοσμικό ωστικό κύμα που παράγεται από τις συγκρούσεις, ένα ωστικό κύμα που αποτελείται σίγουρα από ακτινοβολία αλλά και διαφόρων μορφών ύλη. Στην εικόνα υπάρχουν επίσης και διάφορα αντικείμενα την ταυτότητα των οποίων δεν γνωρίζει ακόμη κανείς. Οπως είναι ευνόητο, η ανακάλυψη και η οπτικοποίησή της αναμένεται να προσφέρουν νέα σημαντικά στοιχεία για τη δομή, τη λειτουργία και την εξέλιξη του Σύμπαντος. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=686129

Νέα στοιχεία για τη Σελήνη από το κινεζικό ρόβερ Yutu. Μια πιο περίπλοκη γεωλογική ιστορία της Σελήνης, από αυτήν που είχαν καταφέρει να ανακαλύψουν μέχρι τώρα οι επιστήμονες, έφερε στο «φως» το κινεζικό ρομποτικό όχημα Yutu, το οποίο προσεδαφίστηκε στον δορυφόρο του πλανήτη μας στα τέλη του 2013. Παρόλο που το Yutu δεν διέσχισε περισσότερα από 114 μέτρα, πριν μια μηχανική βλάβη το θέσει εκτός λειτουργίας, κατάφερε να εντοπίσει ούτε λίγο ούτε πολύ εννιά διαφορετικά στρώματα πετρωμάτων στο σεληνιακό υπέδαφος. Τα δεδομένα που συγκέντρωσε το σκάφος στον μικρό χρόνο «ζωής» του, και τα οποία έστειλε πίσω στη Γη, αναλύθηκαν από επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Όσλο, την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών και το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας στο Μακάο. Οι επιστήμονες δημοσίευσαν τα συμπεράσματα από την επεξεργασία των στοιχείων στο περιοδικό Science πριν από δύο ημέρες, http://www.sciencemag.org/content/347/6227/1226 αναφέροντας στο άρθρο τους πως το ρομποτικό όχημα απέδειξε ότι οι γεωλογικές μεταβολές της Σελήνης κατά τη διάρκεια των τελευταίων 3 δισεκατομμυρίων ετών ήταν πολύ περισσότερες απ’ ό,τι θεωρούνταν έως σήμερα. Μέρος της κινεζικής αποστολής Chang’e-3, το Yutu ήταν η πρώτη πετυχημένη απόπειρα προσεδάφισης στη Σελήνη μετά το 1976 και την αποστολή Luna 24 της Σοβιετικής Ένωσης. Η περιοχή που επιλέχθηκε να επισκεφθεί είναι ένας σχετικά νέος κρατήρας, με «ηλικία» 30-80 εκατομμυρίων ετών, στον οποίο υπάρχουν αρκετοί μικρότεροι κρατήρες. Το όχημα ήταν εξοπλισμένο με εξελιγμένα επιστημονικά όργανα για τις έρευνές του, από τα οποία ξεχώριζε το Lunar Penetrating Radar (LPR), ένα ραντάρ που του επέτρεπε να «σαρώσει» το σεληνιακό υπέδαφος σε βάθος έως 400 περίπου μέτρων. Χάρις κυρίως στις μετρήσεις αυτού του ραντάρ, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η Σελήνη είχε πιο έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα, αν και ανάμεσα στις διαδοχικές «πλημμύρες» από λάβα μεσολαβούσε αρκετό χρονικό διάστημα. Επίσης, το ανάγλυφο στη συγκεκριμένη περιοχή δεν αποτελείται μόνο από βασαλτικά πετρώματα, απομεινάρια της λάβας, αλλά και από πυροκλαστικά πετρώματα τα οποία σχηματίσθηκαν από τις ηφαιστειακές εκρήξεις. Τα στοιχεία αυτά φανερώνουν επίσης πως η γεωλογική σύσταση της Σελήνης διαφέρει από περιοχή σε περιοχή, αφού διαφέρουν από όσο έφεραν στο «φως» παλιότερες αμερικανικές και σοβιετικές αποστολές, που μελέτησαν άλλα σημεία στον δορυφόρο. Παράλληλα, δείχνουν πως η περιοχή προσεδάφισης του κινεζικού οχήματος έχει τόσο περίπλοκη γεωλογική ιστορία, που θα άξιζε να την «επισκεφθεί» στο μέλλον ένα ανάλογο ρομπότ. Αν και η μηχανική βλάβη του Yutu είχε σαν αποτέλεσμα το όχημα να σταματήσει τις μετρήσεις του, είναι πιθανό η κινεζική αποστολή να μην έχει πει ακόμη την τελευταία «λέξη» της, όσον αφορά τις επιστημονικές ανακαλύψεις που θα εξασφαλίσει. Κι αυτό γιατί οι επιστήμονες έχουν στη διάθεσή τους αρκετά ακόμη δεδομένα για ανάλυση που έστειλε το σκάφος, τα οποία ίσως κρύβουν κι άλλες εκπλήξεις για τον φυσικό δορυφόρο του πλανήτη μας. http://physicsgg.me/2015/03/15/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b5%ce%b6/ Η Αμέλια Ερχαρτ μας «βλέπει» από τη Σελήνη. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Perdue στις ΗΠΑ μελετώντας δεδομένα που στέλνει η αποστολή Grail που μελετά τη Σελήνη εντόπισαν στην πλευρά που βλέπει τη Γη ένα μεγάλο κρατήρα την ύπαρξη του οποίου αγνοούσαμε μέχρι σήμερα. Είναι ο πρώτος κρατήρας μεγάλου μεγέθους που εντοπίζεται στον φυσικό δορυφόρο μετά από διάστημα περίπου 100 ετών. Ο κρατήρας βρίσκεται στο λεκανοπέδιο Serenitatis που πιστεύεται ότι σχηματίστηκε από την πτώση ενός γιγάντιου αστεροειδή πριν από περίπου 4 δις έτη. Οι ερευνητές ανακοίνωσαν την ανακάλυψη τους στο συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης (LPSC) που διεξάγεται στο Τέξας. Οπως αναφέρουν ο κρατήρας δεν εντοπίστηκε μέχρι σήμερα επειδή τον κρύβουν διάφορα «μπάζα» που έχουν πέσει σε μεγάλο τμήμα του από πτώσεις αστεροειδών στην ίδια περιοχή ή από κάποιες γεωλογικές διεργασίες. Οι ερευνητές έδωσαν στον κρατήρα το όνομα της θρυλικής αμερικανίδας αεροπόρου Αμέλια Ερχαρτ η οποία εξαφανίστηκε μυστηριωδώς ενώ προσπαθούσε να κάνει τον γύρο του κόσμου με το αεροπλάνο της. Η Ερχαρτ για δύο έτη ήταν επισκέπτρια καθηγήτρια στο Perdue και μάλιστα το πανεπιστήμιο είχε χρηματοδοτήσει το μοιραίο όπως αποδείχτηκε εγχείρημα της. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=686584

Αστεροειδείς έπεσαν στο ίδιο σημείο του Καναδά με διαφορά 200 εκ. ετών. Ενα σπάνιο φαινόμενο φαίνεται ότι βρίσκεται πίσω από τη δημιουργία των γειτονικών λιμνών Clearwater στον Καναδά. Στην περιοχή του Κεμπέκ στον Καναδά υπάρχουν δύο γειτονικές λίμνες. Οι λίμνες Clearwater δεν είναι φυσικές αλλά στην ουσία είναι μεγάλοι κρατήρες που σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία δημιουργήθηκαν από την ταυτόχρονη πτώση δύο αστεροειδών στην περιοχή πριν από 285 εκ. έτη. Ο ένας αστεροειδής δημιούργησε τον ένα κρατήρα διαμέτρου 36 χλμ και ο διαστημικός του συνοδοιπόρος δημιούργησε τον άλλο κρατήρα που έχει διάμετρο 26 χλμ. Οι κρατήρες κάποια στιγμή γέμισαν με νερό και μετατράπηκαν σε λίμνες. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας ανέλυσαν πετρώματα από τις δύο λίμνες και υποστηρίζουν ότι οι αυτές δεν δημιουργήθηκαν από δύο αστεροειδείς που έπεσαν ταυτόχρονα αλλά από δύο αστεροειδείς που έπεσαν σε εντελώς διαφορετικές χρονικές περιόδους. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο ένας αστεροειδής έπεσε στην επίμαχη περιοχή πριν από 460 εκ. έτη και ο άλλος έπεσε στο ίδιο ακριβώς σημείο περίπου 175 εκ. έτη αργότερα. Η ανακάλυψη είναι εξαιρετικά σημαντική όχι μόνο για ιστορικούς και γεωλογικούς λόγους αλλά και επειδή πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο. Οι επιστήμονες δεν έχουν εντοπίσει παρόμοιο περιστατικό και μάλιστα τέτοιας έκτασης δηλαδή να πέσει ένας μεγάλος αστεροειδής στο ίδιο ακριβώς σημείο που είχε πέσει πριν από δεκάδες εκατομμύρια έτη κάποιος άλλος αλλάζοντας δραστικά το τοπικό περιβάλλον. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231393111

Λύθηκε το μυστήριο των αμμόλοφων του κομήτη 67P. Ενα από τα αινίγματα του κομήτη 67P που εξερευνά το διαστημικό σκάφος Rosetta φαίνεται ότι λύνεται από τους ειδικούς. Οι παρατηρήσεις στον κομήτη αποκάλυψαν την παρουσία αμμόλοφων ο σχηματισμών των οποίων δεν μπορούσε να εξηγηθεί αφού στον κομήτη δεν φυσούν άνεμοι που θα μπορούσαν να είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία αυτών των αμμόλοφων. Κάποιοι επιστήμονες υποστήριξαν ότι κατά την κίνηση του κομήτη παράγονται κάποιες ριπές ανέμου οι οποίες είναι αυτές που δημιουργούν τους αμμόλοφους. Τα μέλη της αποστολής Rosetta τελικά φαίνεται ότι βρήκαν την απάντηση στο μυστήριο. Στο συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης (LPSC) που διεξάγεται στο Τέξας ανακοίνωσαν ότι οι αμμόλοφοι σχηματίζονται από τους μεγάλους «σβώλους» ύλης που υπάρχουν στον κομήτη οι οποίοι μετακινούνται μόνοι τους αναταράσσοντας την επιφάνεια του. Ο κομήτης 67P φαίνεται να αποτελείται από σχεδόν ισομεγέθεις «σβώλους», οι οποίοι πιθανώς αποτελούν τους αρχικούς δομικούς λίθους του ηλιακού μας συστήματος. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, θα πρόκειται για σημαντική ανακάλυψη, κατά τους επιστήμονες. Η αρχική σκόνη και τα αέρια πιθανώς δημιούργησαν τα πρώτα «βότσαλα» και αυτά, με τη σειρά τους, τους μεγαλύτερους «σβώλους» διαμέτρου περίπου τριών μέτρων ο καθένας. Από τη συγκόλλησή τους, τελικά δημιουργήθηκε ο πυρήνας του κομήτη. O πυρήνας αυτός είναι πολύ πιο «αφράτος» και πορώδης από ό,τι προβλεπόταν (κατά 70% έως 80% το εσωτερικό του πιστεύεται ότι είναι κενός χώρος). Υπάρχει μια περίπτωση να πρόκειται για δύο μικρότερους κομήτες που κάποια στιγμή συνενώθηκαν. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231393461

Η πιο ισχυρή ηλιακή έκλαμψη του 2015. Μια ατομική βόμβα ενός μεγατόνου έχει ισχύ 80 φορές μεγαλύτερη από εκείνη της βόμβας που έριξαν οι ΗΠΑ στη Χιροσίμα. Φανταστείτε τι (μεγαλύτερη) καταστροφή θα επέφερε η βόμβα αυτή αν είχε ισχύ 100 μεγατόνων. Πριν από λίγα 24ωρα στον Ηλιο καταγράφηκε μια έκρηξη (μια ηλιακή έκλαμψη) η οποία είναι η ισχυρότερη που έχει καταγραφεί για το 2015. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η έκλαμψη που εκδηλώθηκε στις 11 Μαρτίου είχε ισχύ παρόμοια με εκείνη που θα είχαν πολλά εκατομμύρια ατομικές βόμβες 100 μεγατόνων η καθεμία! Οι εκλάμψεις είναι ξαφνικές, απρόβλεπτες εξάρσεις του μαγνητικού πεδίου που πηγάζουν συνήθως από τις ηλιακές κηλίδες. Συχνά συνοδεύονται από τις λεγόμενες εκτινάξεις στεμματικού υλικού, ή CME, γιγάντιες ποσότητες φορτισμένων σωματιδίων που εκτινάσσονται στο Διάστημα με ταχύτητες εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Σε περίπτωση που η Γη βρεθεί στην πορεία αυτών των γιγάντιων πιδάκων υλικού, τα φορτισμένα σωματίδια μπορούν να προκαλέσουν βλάβες σε δορυφόρους και συστήματα ηλεκτροδότησης και να κάνουν ασυνήθιστα έντονο το βόρειο και το νότιο σέλας. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=686139 Δύο γιγάντιες κηλίδες σχηματίστηκαν στους πόλους του μητρικού μας άστρου. Τα τελευταία 24ωρα σχηματίστηκαν στον Ηλιο δύο γιγάντιες κηλίδες. Οι κηλίδες αυτές δημιουργήθηκαν στους πόλους του μητρικού μας άστρου και το εύρος τους είναι τέτοιο που τις κάνει να μοιάζουν με... μαύρες τρύπες. Η μεγαλύτερη εκ των δύο κηλίδων βρίσκεται στον νότιο πόλο του Ηλιου και καλύπτει έκταση περίπου 230 δισ. χλμ! Είναι από τις μεγαλύτερες κηλίδες που έχουν εντοπιστεί στον Ηλιο εδώ και δεκαετίες. Το διαστημικό παρατηρητήριο SDO της NASA που μελετά τον Ηλιο κατέγραψε εντυπωσιακές εικόνες από το φαινόμενο που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στον Ηλιο εμφανίζονται συχνά οι λεγόμενες «ηλιακές κηλίδες», σκοτεινά σημεία όπου η θερμοκρασία είναι αισθητά χαμηλότερη από τις υπόλοιπες περιοχές του άστρου. Οι ηλιακές κηλίδες προκαλούνται από διαταραχές του ηλιακού μαγνητικού πεδίου. Ο αριθμός τους αυξομειώνεται (από το ελάχιστο στο μέγιστο και ξανά στο ελάχιστο) κάθε 11 χρόνια, χρονικό διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στην αντιστροφή των μαγνητικών πόλων του Ήλιου. Η δράση των κηλίδων προκαλεί το φαινόμενο των «ηλιακών καταιγίδων» (ή ηλιακών εκλάμψεων), την εκτόξευση τεράστιων ποσοτήτων φορτισμένων σωματιδίων. Οι ηλιακοί άνεμοι οδηγούν αυτά τα σωματίδια σε όλα τα μήκη και πλάτη του ηλιακού μας συστήματος. Τις τελευταίες δεκαετίες οι επιστήμονες παρατηρούν τον Ηλιο σε καθημερινή βάση και μελετούν το συγκεκριμένο φαινόμενο. Αν τα φορτισμένα σωματίδια φθάσουν στη Γη μπορούν να προκαλέσουν πολλά προβλήματα στα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, στα συστήματα πλοήγησης (αεροσκάφη κ.α.) καθώς και στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=686775

Δοκιμή στο έδαφος για τον ισχυρότερο προωστήρα του κόσμου. Ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος προωστήρας που έχει κατασκευαστεί ποτέ πέρασε με επιτυχία την δοκιμαστική πυροδότησή του στο έδαφος, ένα «μείζον ορόσημο» στην ανάπτυξη του γιγαντιαίου πυραύλου SLS, ο οποίος θα μεταφέρει τους Αμερικανούς πέρα από την τροχιά της Σελήνης. Στερεωμένος οριζόντια στο έδαφος, ο πύραυλος στερεών καυσίμων εκτόξευσε γιγάντιες φλόγες στο ερημικό έδαφος του πεδίου δοκιμών στην Γιούτα, παράγοντας ώθηση που αντιστοιχεί σε βάρος 1,6 χιλιάδων τόνων. Η δοκιμή της Τετάρτης διήρκεσε δύο λεπτά, όσο θα λειτουργεί ο προωστήρας όταν σηκώνει τον πύραυλο SLS από την εξέδρα εκτόξευσης. «Είμαστε ενθουσιασμένοι. Τέλειο αποτέλεσμα» δήλωσε εκπρόσωπος της Orbital ATK, η οποία κατασκεύασε τον προωστήρα για λογαριασμό της NASA. Ο προωστήρας, μήκους 54 μέτρων, είναι ουσιαστικά μια αναβαθμισμένη βερσιόν των προωστήρων στερεού καυσίμου που χρησιμοποιούνταν στα διαστημικά λεωφορεία μέχρι τον παροπλισμό τους το 2011. Προσφέρει 25% περισσότερη ισχύ. Δύο τέτοιοι προωστήρες θα συνδέονται σε μια κεντρική δεξαμενή με τέσσερις κινητήρες για τη συναρμολόγηση του πυραύλου SLS («Σύστημα Διαστημικών Εκτοξεύσεων»), του μεγαλύτερου και ισχυρότερου που έχει κατασκευαστεί ποτέ. Σχεδιάστηκε να μεταφέρει στην κορυφή του το Orion, το πρώτο αμερικανικό σκάφος για αποστολές σε αστεροειδείς και τελικά στον Άρη. Η πρώτη, μη επανδρωμένη δοκιμή του Orion πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο με διαφορετικό,λιγότερο ισχυρό πύραυλο. Με την πρώτη εκτόξευση του SLS να προγραμματίζεται για το 2018, η NASA ξοδεύει γύρω στα τρία δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο για την ολοκλήρωσή του. Το ωφέλιμο φορτίο των εκτοξεύσεων θα φτάνει το πρωτοφανές βάρος των 130 τόνων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231392210 Προωθητήρας «ηλεκτροσπρέι» για «μίνι» δορυφόρους. Οι «μινιόν» δορυφόροι βλέπουν όλο και πιο ευρεία χρήση, με την κλάση των Cubesats να χρησιμοποιείται σε μια πολύ μεγάλη γκάμα αποστολών. Ωστόσο, πέρα από τα εμφανή πλεονεκτήματά τους (βασικό μεταξύ των οποίων είναι προφανώς το μικρό κόστος), έχουν και κάποια μειονεκτήματα, όπως το ότι όταν βρεθούν στο Διάστημα αδυνατούν να στοχεύσουν τις κάμερές τους με ακρίβεια, ενώ συνήθως έχουν διάρκεια ζωής λίγων μηνών. Αυτό που τους λείπει είναι ένα αποτελεσματικό σύστημα προώθησης, όπως υποστηρίζει η Ναταλία Μπρίκνερ (PhD), απόφοιτος του ΜΙΤ και συνιδρύτρια και CEO της Accion Systems. «Μπορείς να φτιάξεις έναν δορυφόρο μεγέθους ενός πακέτου με τσίχλες, με εντυπωσιακή γκάμα δυνατοτήτων, αλλά δεν μπορεί να ελιχθεί όπως θα έπρεπε, και πέφτει από την τροχιά αρκετά γρήγορα» σημειώνει. Η εταιρεία έχει αναπτύξει ένα σύστημα «ηλεκτροσπρέι» (electrospray) προώθησης, κατασκευασμένο από μικροσκοπικά τσιπ/ πλακίδια, που παρέχει ώθηση σε μικρούς δορυφόρους. Το πρώτο μοντέλο έχει μέγεθος πακέτου με τσίχλες, και, μεταξύ άλλων, είναι εξαιρετικά οικονομικό όσον αφορά στην κατασκευή του. Η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε να ανοίξει ακόμα περισσότερο τους ορίζοντες των CubeSats, καθιστώντας τους πιο ενδεικνυόμενους για διάφορες εφαρμογές, περιλαμβανομένης εικονοληψίας και επικοινωνιών, όπου η χρήση μεγάλων σμηνών από μίνι δορυφόρους θα μπορούσε να σημαίνει διεθνή κάλυψη. Το πρώτο εμπορικά διαθέσιμο σύστημα της Accion είναι το ΜΑΧ-1, το οποίο αποτελείται από οκτώ τσιπ, το καθένα επιφάνειας ενός τετραγωνικού εκατοστού και πάχους δύο χιλιοστών- που μπορούν να εφαρμοστούν σε οποιοδήποτε τμήμα του δορυφόρου. Στη Γη παρέχεται αρκετή ώθηση για την κίνηση ενός φύλλου χαρτιού, αλλά στο Διάστημα μπορεί να σπρώξει έναν Cubesat ή έναν μεγαλύτερο δορυφόρο. Το «πακέτο» περιλαμβάνει μια πλαστική δεξαμενή με ένα μη τοξικό, μη πτητικό καύσιμο υγρών αλάτων. Πάνω από τη δεξαμενή είναι τα τσιπ (με πορώδες υπόστρωμα, με πάνω από 500 «μύτες») και ακόμα πιο πάνω ένα δίκτυο εξαγωγής με μικρές τρύπες. Με τη χρήση υψηλής τάσης ανάμεσα στις μύτες και το δίκτυο, φορτισμένα ιόντα εκτοξεύονται από τις τρύπες, προωθώντας τον δορυφόρο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Λόγω της απουσίας βαρέων τμημάτων (αντλίες, ογκώδεις δεξαμενές κτλ) το σύστημα είναι εξαιρετικά αποδοτικό για τις διαστάσεις του. Το λανσάρισμα του ΜΑΧ-1 αναμένεται τον Ιούλιο, και η διάθεση σε πελάτες θα αρχίσει κατά τα τέλη του έτους. http://www.naftemporiki.gr/story/925306/proothitiras-ilektrosprei-gia-mini-doruforous Εκτόξευση δορυφόρου με αλεξίπτωτο - «διαστημόφρενο», που ελέγχεται μέσω email. Την εκτόξευση από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ενός μικρού δορυφόρου εξοπλισμένου με τεχνολογία που θα επιτρέπει την ταχεία κάθοδο αντικειμένων από το Διάστημα ανακοίνωσε η NASA. Μέσα στις επόμενες τέσσερις εβδομάδες, ο δορυφόρος TechEdSat-4 θα αναπτύξει ένα «φρένο» (exo-brake) δεύτερης γενεάς, μία συσκευή αεροδυναμικής αντίστασης, για να πραγματοποιήσει έναν ελιγμό που θα θέσει τον δορυφόρο εκτός τροχιάς, κάνοντάς τον να επανέλθει στην ατμόσφαιρα. Όπως εξηγεί ο Μάρκους Μούρμπαχ, επιστήμονας της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας, το exo-brake θα επιτρέπει την επιστροφή στη Γη γρήγορα φορτίων από πλατφόρμες σε τροχιά- όπως τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η επικοινωνία με τον δορυφόρο ήταν εύκολη, χάρη στο ενσωματωμένο μόντεμ, καθώς απαιτείται μόνο ένα laptop και ένας λογαριασμός email. «Η δυνατότητα αυτή μπορεί να βοηθήσει σημαντικά ολόκληρη την “κοινότητα” των νανοδορυφόρων» εκτίμησε. Περίπου μισή ώρα μετά την εκτόξευσή του από τον διαστημικό σταθμό, ο δορυφόρος ενεργοποιήθηκε έλαβε εντολή μέσω email και ανέπτυξε το ειδικά σχεδιασμένο «διαστημόφρενο», το οποίο παραπέμπει εμφανισιακά σε αλεξίπτωτο και λειτουργεί ως συσκευή παθητικής αντίστασης υπό τις συνθήκες που επικρατούν στα ανώτερα τμήματα της ατμόσφαιρας. Επίσης, επιβεβαιώθηκε ότι το σκάφος επέδειξε νέες τεχνολογίες επικοινωνίας δορυφόρου με δορυφόρο, παρέχοντας στοιχεία για την θέση και την κατάστασή του. Ο TechEdSat-4 είχε καταφθάσει στον σταθμό με το διαστημόπλοιο Cygnus στις 16 Ιουλίου. Διαθέτει μόντεμ και δέκτη GPS για σκοπούς επικοινωνίας – μέσα που υποκαθιστούν τη χρήση επίγειων σταθμών για την παρακολούθηση και την αναμετάδοση σημάτων/ επικοινωνία, παρέχοντας δυνατότητα ελέγχου μέσω ασφαλών email. Η δυνατότητα ακριβούς και ασφαλούς επανεισόδου στην ατμόσφαιρα θα επιτρέψει μακροπρόθεσμα την ασφαλή επιστροφή επιστημονικών δειγμάτων και φορτίων από πλατφόρμες σε τροχιά (διαστημικούς σταθμούς) σε πολύ μικρότερο κόστος από ό,τι ισχύει σήμερα. Επιπλέον, ο Μούρμπαχ θεωρεί ότι αυτή η τεχνολογία μπορεί να αξιοποιηθεί και στο πλαίσιο αποστολών στον Άρη και σε άλλους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Πρόκειται για τον πρώτο δορυφόρο της ΝΑSA που εκτοξεύεται μέσω του συστήματος Nanoracks CubeSat Deployer του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και τον τέταρτο της σειράς που τίθεται σε τροχιά. Επίσης, διαθέτει ένα ελληνικό «χρώμα», καθώς αναπτύχθηκε στο Ames Research Center από φοιτητές εκπαιδευόμενους με την υποστήριξη δύο ερευνητών: του Ντέιβιντ Άτκινσον (University of Idaho) και του Περικλή Παπαδόπουλου, του San Jose State University. To συνολικό του κόστος ήταν κάτω των 50.000 δολαρίων. http://www.naftemporiki.gr/story/926859/ektokseusi-doruforou-me-aleksiptoto-diastimofreno-pou-elegxetai-meso-email

Ο Γανυμήδης διαθέτει υπόγειο αλμυρό ωκεανό. Κάτω από τη λεπτή, παγωμένη επιφάνειά του, ο Γανυμήδης, ο μεγαλύτερος δορυφόρος του πλανήτη Δία, διαθέτει έναν τεράστιο ωκεανό αλμυρού νερού που είναι μεγαλύτερος απ’ όλες τις θάλασσες της Γης μαζί, διαπίστωσαν Αμερικανοί επιστήμονες χάρη στις παρατηρήσεις που έκανε το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ. Η ανακάλυψη του νερού αυτού, σε υγρή μορφή, διευρύνει τα πεδία για την έρευνα εξωγήινης ζωής στο ηλιακό σύστημά μας, υπογράμμισε η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA. «Πιστεύουμε ότι στο μακρινό παρελθόν ο ωκεανός αυτός μπορεί να επικοινωνούσε με την επιφάνεια του δορυφόρου» εξήγησε ο διευθυντής του τμήματος πλανητικών ερευνών της NASA, Τζιμ Γκριν, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο ωκεανός αυτός φτάνει σε βάθος τα 100 χιλιόμετρα –είναι δηλαδή δέκα φορές βαθύτερος από τους ωκεανούς της Γης– και βρίσκεται κάτω από μια κρούστα πάγου, πάχους 150 χιλιομέτρων. Από τη δεκαετία του 1970 οι επιστήμονες υποψιάζονταν ότι ο Γανυμήδης, τον οποίο ανακάλυψε ο Γαλιλαίος το 1610, μπορεί να διαθέτει έναν ωκεανό. Το διαστημικό σκάφος «Γαλιλαίος» της NASA, που μελέτησε τον Δία και τα φεγγάρια του επί οκτώ χρόνια, είχε προσεγγίσει έξι φορές τον Γανυμήδη και το 2002 εντόπισε ένα μαγνητικό πεδίο, μια πρώτη ένδειξη που ενίσχυε την υπόθεση περί της ύπαρξης ενός ωκεανού. Το τηλεσκόπιο Χαμπλ μπόρεσε να εντοπίσει και να μελετήσει πολικές ωρόρες του Γανυμήδη, όπως αυτές της Γης που δημιουργούνται από το μαγνητικό πεδίο της. Ο Γανυμήδης βρίσκεται ταυτόχρονα υπό την επιρροή του μαγνητικού πεδίου του Δία, λόγω της εγγύτητάς του στον πλανήτη αυτόν. Κάθε φορά που αλλάζει το μαγνητικό πεδίο του Δία, αλλάζει και το σέλας στους πόλους του Γανυμήδη. Παρατηρώντας την αλλαγή αυτή, οι επιστήμονες κατάφεραν να εξακριβώσουν την ύπαρξη του μεγάλου, αλμυρού ωκεανού κάτω από την επιφάνειά του. Δεδομένου ότι το αλμυρό νερό είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού, η κίνηση του ωκεανού επηρεάζει το μαγνητικό πεδίο. http://physicsgg.me/2015/03/13/%ce%bf-%ce%b3%ce%b1%ce%bd%cf%85%ce%bc%ce%ae%ce%b4%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b8%ce%ad%cf%84%ce%b5%ce%b9-%cf%85%cf%80%cf%8c%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%bf-%ce%b1%ce%bb%ce%bc%cf%85%cf%81%cf%8c-%cf%89/

Ο επιταχυντής του CERN επιστρέφει για μια δεύτερη τριετία λειτουργίας, για νέες ανακαλύψεις στο «σκοτεινό» σύμπαν. Ο μεγάλος υπόγειος επιταχυντής αδρονίων (Large Hadron Collider-LHC) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) είναι έτοιμος να ξεκινήσει τη δεύτερη τριετή περίοδο λειτουργίας του, όπως ανακοινώθηκε σε σχετική εκδήλωση της ηγεσίας του στη Γενεύη. Ο φιλόδοξος στόχος είναι το «ξεκλείδωμα» του 95% του αόρατου και σκοτεινού σύμπαντος, το οποίο παραμένει ακόμη κλειστό βιβλίο για τους επιστήμονες και, κατά συνέπεια, η ανάδυση μιας «Νέας Φυσικής», που θα αλλάξει δραματικά τις γνώσεις της ανθρωπότητας για τον κόσμο. Τις σχετικές ανακοινώσεις έκαναν ο γενικός διευθυντής του CERN, Γερμανός φυσικός Ρολφ Χόγιερ (ο οποίος μίλησε για «την αρχή μιας νέας εποχής στη Φυσική»), ο διευθυντής των επιταχυντών Φρέντερικ Μπόρντρι και οι εκπρόσωποι των πειραμάτων του LHC (Atlas και. CMS). «Το 95% του σύμπαντος παραμένει άγνωστο για μας. Πρέπει να βρούμε από τι αποτελείται. Έχω ένα όνειρο. Θέλω να δω το πρώτο φως στο σκοτεινό σύμπαν», δήλωσε ο Χόγιερ, αναφερόμενος στη μυστηριώδη σκοτεινή ύλη και στην ακόμη πιο μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια, που αποτελούν το 27% και το 68% του σύμπαντος αντίστοιχα (το υπόλοιπο 5% είναι η ορατή ύλη). «Εισερχόμαστε σε αχαρτογράφητη περιοχή. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν θα βρούμε τη σκοτεινή ύλη φέτος. Μπορεί να χρειαστούμε 20 χρόνια ακόμη», πρόσθεσε ο εκπρόσωπος του ανιχνευτή Atlas Ντέιβ Τσάρλτον. Ήδη άρχισαν τα προκαταρκτικά τεστ και οι πρώτες δέσμες πρωτονίων θα αρχίσουν να κυκλοφορούν σταδιακά στον επιταχυντή έως την τελευταία εβδομάδα του Μαρτίου. Οι πρώτες κανονικές συγκρούσεις σωματιδίων, με «φουλ» ενέργεια και με ταχύτητα στο 99,9% της ταχύτητας του φωτός, αναμένονται στο τέλος Μαϊου ή στην αρχή Ιουνίου, σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερς και Γαλλικό, καθώς και τις βρετανικές «Γκάρντιαν» και «Ιντιπέντεντ». Ο μήκους 27 χιλιομέτρων LHC, κάτω από τα γαλλο-ελβετικά σύνορα, είναι ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος επιταχυντής σωματιδίων στον κόσμο. Λειτουργεί σε θερμοκρασία μείον 271 βαθμών Κελσίου και διατρέχεται από ηλεκτρικό ρεύμα εντάσεως 11.000 αμπέρ. Τον Φεβρουάριο του 2013, μετά από τρία χρόνια λειτουργίας, ο LHC απενεργοποιήθηκε για να πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη συντήρησή του. Στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν, εκατοντάδες μηχανικοί και τεχνικοί εργάστηκαν εντατικά επισκευάζοντας και ενισχύοντας τον επιταχυντή, ώστε να λειτουργήσει σε υψηλότερες ενέργειες κατά τη δεύτερη φάση της λειτουργίας του. Τώρα, όπως αναφέρθηκε, ο επιταχυντής είναι έτοιμος πλέον για επανεκκίνηση, με ενέργεια 6,5 TeV (τεραηλεκτρονιοβόλτ) ανά δέσμη πρωτονίων, που αντιστοιχεί σε συγκρούσεις συνολικής ενέργειας 13 TeV, σχεδόν διπλασιάζοντας την προηγούμενη ενέργειά του (ήταν 8 TeV ή 4 TeV ανά δέσμη το 2012). Αυτό το ανώτερο όριο ενέργειας (που δυνητικά θα μπορούσε να φθάσει και στο μέγιστο των 14 TeV) ελπίζεται ότι θα επιτρέψει στους επιστήμονες να κατακτήσουν νέα πεδία γνώσης και μια βαθύτερη κατανόηση των βασικών δομών της ύλης. Νέοι μαγνήτες στον επιταχυντή Κατά τη διετία της συντήρησης, μεταξύ άλλων, τοποθετήθηκαν νέοι μαγνήτες στον επιταχυντή. Από τα 1.232 υπεραγώγιμα μαγνητικά δίπολα του LHC, τα 18 αντικαταστάθηκαν λόγω φθοράς. Ακόμη, οι υπεραγώγιμοι μαγνήτες του LHC απέκτησαν ένα βελτιωμένο σύστημα προστασίας σε περίπτωση απόσβεσης (απότομης διακοπής). Εξάλλου οι δέσμες των πρωτονίων που συγκρούονται, θα είναι πιο εστιασμένες και έτσι τα πειράματα θα έχουν τη δυνατότητα να μελετήσουν περισσότερες σωματιδιακές αλληλεπιδράσεις και συγκρούσεις. Ακόμη, θα υπάρξουν μικρότερα αλλά πυκνότερα πακέτα πρωτονίων στις δέσμες αυτές. Επίσης, το σύστημα κρυογονικής του LHC ενισχύθηκε, διασφαλίζοντας πλήρη συντήρηση των κρύων συμπιεστών. καθώς και αναβάθμιση των συστημάτων ελέγχου και ανανέωση της μονάδας ψύξης. Έγινε ακόμη πλήρης συντήρηση και αναβάθμιση των ηλεκτρικών συστημάτων του LHC, που περιλάμβανε περισσότερους από 400.000 ελέγχους και την προσθήκη νέων, ανθεκτικών στην ακτινοβολία συστημάτων. Μετά από όλες αυτές τις βελτιώσεις και τις καινοτομίες, η επανεκκίνηση του LHC μπορεί να φέρει νέες ευχάριστες εκπλήξεις, πιο εντυπωσιακές και από την ανακάλυψη του μποζονίου Χιγκς το 2012, ενός σωματιδίου που προσδίδει μάζα στα άλλα σωματίδια. Οι φυσικοί ευελπιστούν ότι θα καταφέρουν πια να παρατηρήσουν πιο «εξωτικά» σωματίδια. Κάποιες θεωρίες προβλέπουν ότι θα μπορούσε να υπάρχει μια ολόκληρη νέα κατηγορία σωματιδίων, που οι φυσικοί δεν μπορούν να ανιχνεύσουν, επειδή αυτά δεν αλληλεπιδρούν με τις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις. Αόρατη σκοτεινή ύλη Στο στόχαστρο βρίσκεται η αόρατη σκοτεινή ύλη, που είναι το κύριο συστατικό του υλικού Σύμπαντος, αλλά μπορούμε να την ανιχνεύσουμε μόνο από τα βαρυτικά της αποτελέσματα. Μια πιθανότητα είναι να αποτελείται από τα υποθετικά υπερσυμμετρικά σωματίδια . Τα δεδομένα που θα προκύψουν από τα μεγαλύτερης ενέργειας πειράματα στο LHC, θα μπορούσαν να παρέχουν την επίλυση του μυστηρίου. Το Κλασικό Μοντέλο (ή Καθιερωμένο Πρότυπο) της Φυσικής είναι πολύ ικανοποιητικό, αλλά παραμένει ελλιπές. Η Υπερσυμμετρία είναι μια επέκταση του Κλασικού Μοντέλου, που αποσκοπεί στην κάλυψη αυτών των κενών, προβλέποντας ένα σωματίδιο-σύντροφο για κάθε σωματίδιο του Κλασσικού Μοντέλου. Αν η θεωρία αυτή είναι σωστή, τότε τα υπερσυμμετρικά σωματίδια θα πρέπει να εμφανιστούν στις μελλοντικές συγκρούσεις υψηλής ενέργειας του LHC. Πρόσθετες διαστάσεις ύλης Στο «μενού» των πιθανών ανακαλύψεων περιλαμβάνονται και οι πρόσθετες διαστάσεις της ύλης. Η βαρύτητα είναι πολύ ασθενέστερη σε σχέση με τις υπόλοιπες θεμελιώδεις αλληλεπιδράσεις και αυτό ίσως οφείλεται στο ότι ένα μέρος της διαχέεται σε πρόσθετες διαστάσεις, που έχουν τα δικά τους «βαριά» σωματίδια. Έτσι, θα μπορούσαν να υπάρχουν βαρύτερες εκδοχές των κλασσικών σωματιδίων σε άλλες διαστάσεις και τέτοια βαρέα σωματίδια θα μπορούσαν να αποκαλυφθούν στις υψηλές ενέργειες του LHC. Αντιύλη Προς περαιτέρω διερεύνηση είναι και η αντιύλη. Κάθε σωματίδιο ύλης έχει ένα αντίστοιχο αντι-σωματίδιο, πανομοιότυπο αλλά με αντίθετο φορτίο. Για το ηλεκτρόνιο, για παράδειγμα, υπάρχει το αντι-ηλεκτρόνιο που ονομάζεται ποζιτρόνιο, πανομοιότυπο με κάθε τρόπο με το ηλεκτρόνιο αλλά με θετικό ηλεκτρικό φορτίο. Όταν ύλη και αντιύλη έρχονται σε επαφή εξαϋλώνονται παράγοντας ενέργεια. Αν και η Μεγάλη Έκρηξη (Μπιγκ Μπανγκ) θα πρέπει να δημιούργησε ίσα ποσά ύλης και αντιύλης, σήμερα περιέργως υπάρχει περισσότερη ύλη από ό,τι αντιύλη στο σύμπαν. Οι μεγαλύτερες ενέργειες που θα επιτευχθούν πλέον στα πειράματα του CERN, θα επιτρέψουν την παραγωγή περισσότερων αντισωματιδίων, επιτρέποντας στους φυσικούς να εξετάσουν αν οι ιδιότητες της αντιύλης διαφέρουν από εκείνες της ύλης. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5218565/o-epitaxynths-toy-cern-epistrefei-gia-mia-deyterh-trietia-leitoyrgias-me-megales-filodoksies-gia-nees-anakalypseis-sto-skoteino-sympan/ Βίντεο: τα πειράματα του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων Δυο χρόνια και πλέον διήρκησε η αναβάθμιση του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN και προς το τέλος Μαρτίου θα τεθεί πάλι σε λειτουργία. Στο βίντεο που ακολουθεί ο Dr. Don Lincoln από το Fermilab μας παρουσιάζει τους τέσσερις μεγάλους ανιχνευτές του LHC: ALICE, ATLAS, CMS και LHCb. http://physicsgg.me/2015/03/13/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%ac%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%bf%cf%85-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%84%ce%b1/

Ένα αερόστατο για ανίχνευση εξωγήινης ζωής σε άλλους πλανήτες. Ένα αερόστατο που φέρει αισθητήρες έχει σχεδιαστεί για την ανίχνευση ακόμη και του πιο αμυδρού ίχνους το οποίο προέρχεται από εξωγήινη ζωή που ενδεχομένως υπάρχει σε άλλους πλανήτες. Έχει μάλιστα ήδη σταλεί σε αποστολή στην ατμόσφαιρα της Γης. Το αερόστατο πέρασε περισσότερο από μια ώρα σε ύψος 105.000 ποδιών πάνω από την επιφάνεια της Γης, όπου πραγματοποίησε λήψη μετρήσεων, πριν πέσει με τη βοήθεια αλεξίπτωτου με ασφάλεια πίσω στο έδαφος. Οι πειραματικοί αισθητήρες, που αναπτύχθηκαν από ερευνητές της NASA και του Πανεπιστημίου της Κεντρικής Φλόριντα, είχαν δοκιμαστεί με σκοπό την αποστολή της εξελιγμένης συσκευής σε άλλους πλανήτες. Το μηχάνημα είναι ικανό να ανιχνεύει απειροελάχιστα ίχνη αερίων που συνδέονται με πιθανή ένδειξη ζωής. Είναι μάλιστα πολύ πιο ευαίσθητο σε σχέση με τις μέχρι τώρα τεχνολογίες και έτσι θα μπορούσε να αποκαλύψει την ύπαρξη ζωής σε άλλους πλανήτες. Ακόμα και χαμηλά επίπεδα μεθανίου σε έναν πλανήτη θα μπορούσαν να αποτελούν ένδειξη ότι εκεί υπάρχει ζωή. Ο Robert Peale καθηγητής φυσικής, στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα ο οποίος ηγείται του εγχειρήματος, δήλωσε: «Ο αισθητήρας μας έχει τη δυνατότητα να ανιχνεύει συγκεκριμένες εκπομπές αερίων σε εξαιρετικά χαμηλές συγκεντρώσεις. Τα υποπροϊόντα του μεταβολισμού των έμβιων όντων περιλαμβάνουν χαρακτηριστικά αέρια όπως το μεθάνιο, το οποίο στον Άρη, για παράδειγμα, μπορεί να εντοπιστεί σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις». Η συσκευή μεγέθους τοστιέρα χρησιμοποιεί μια τεχνική που είναι γνωστή ως «φασματομετρία λέιζερ» για την ανίχνευση μικρών ποσοτήτων φυσικού αερίου Ο καθηγητής Peale και η ομάδα του τοποθέτησαν τον αισθητήρα τους, ο οποίος χρησιμοποιεί υπέρυθρο λέιζερ που έχει το μέγεθος ενός κόκκου αλατιού, σε μεγάλο υψόμετρο πάνω στο αερόστατο την περασμένη Κυριακή. Οι περισσότεροι ανιχνευτές που χρησιμοποιούνται σήμερα δεν είναι σε θέση να μετρήσουν την συγκέντρωση ίχνοι ατμού ή αερίων. Ωστόσο, η NASA ελπίζει ότι με τη χρήση του PAMSS, όπως λέγεται η συσκευή, μπορεί να ανιχνεύσει μικρές ποσότητες μεθανίου σε άλλους πλανήτες, όπως ο Άρης. Τα χαμηλά επίπεδα μεθανίου έχουν ήδη εντοπιστεί στον Άρη ενώ σε συγκεκριμένα σημεία τα επίπεδα πιστεύεται ότι είναι αυξημένα. Οι επιστήμονες θέλουν τώρα να εξερευνήσουν αυτά τα σημεία λεπτομερέστερα με την ελπίδα ότι μπορεί να εξακολουθεί να υφίσταται ζωή κάπου κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη. Το αερόστατο σχεδιάστηκε και όπως φάνηκε από τις δοκιμές θα μπορούσε να λειτουργήσει σε ακραίες συνθήκες κρύου και χαμηλής ατμοσφαιρικής πίεσης, αφού στη στρατόσφαιρα οι θερμοκρασίες κυμαίνονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα που φθάνουν τους -59 ° C. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%BE%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%B9