Δροσος Γεωργιος

Herschel και Planck βρίσκουν χαμένο στοιχείο για το σχηματισμό γαλαξιακού σμήνους. Συνδυάζοντας παρατηρήσεις του μακρινού Σύμπαντος από τα διαστημικά παρατηρητήρια Herschel και Planck της ESA, οι κοσμολόγοι ανακάλυψαν ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι πρόδρομοι των τεράστιων γαλαξιακών σμηνών που βλέπουμε σήμερα. Οι γαλαξίες, όπως ο Γαλαξίας μας με τα 100 δισεκατομμύρια άστρα του, συνήθως δεν βρίσκονται απομονωμένοι. Στο Σύμπαν σήμερα, 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια μετά το Big Bang, πολλοί βρίσκονται σε πυκνές συστάδες που αποτελούνται από δεκάδες, εκατοντάδες ή ακόμα και χιλιάδες γαλαξίες. Ωστόσο, αυτά τα συμπλέγματα δεν υπήρχαν ανέκαθεν, και ένα βασικό ζήτημα στη σύγχρονη κοσμολογία είναι πως τέτοιες μαζικές δομές συναρμολογήθηκαν στις απαρχές του Σύμπαντος. Ο εντοπισμός του πότε και του πώς σχηματίστηκαν θα πρέπει να παρέχει πληροφορίες για την διαδικασία της εξέλιξης του σμήνους γαλαξιών, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου που διαδραμάτισε η σκοτεινή ύλη στη διαμόρφωση αυτών των κοσμικών μητροπόλεων. Τώρα, χρησιμοποιώντας τις συνδυασμένες δυνάμεις του Herschel και του Planck, οι αστρονόμοι έχουν βρει αντικείμενα στο μακρινό Σύμπαν, που εμφανίζονται να είναι σε μια εποχή όταν ήταν μόλις τριών δισεκατομμυρίων ετών, τα οποία θα μπορούσαν να είναι πρόδρομοι των συστάδων φαίνονται γύρω μας σήμερα. Ο κύριος στόχος του Planck ήταν να παρέχει τον πιο ακριβή χάρτη της ακτινοβολίας λείψανο του Big Bang, τη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου. Για να το καταφέρει, ερεύνησε το σύνολο του ουρανού σε εννέα διαφορετικά μήκη κύματος από το βαθύ υπέρυθρο εως τα ραδιο κύματα, προκειμένου να εξαλειφθεί η εκπομπή προσκηνίου από τον γαλαξία μας και άλλους στο Σύμπαν. Αλλά αυτές οι πηγές προσκηνίου μπορεί να είναι σημαντικές σε άλλους τομείς της αστρονομίας και στα δεδομένα μικρού μήκους κύματος του Planck που οι επιστήμονες ήταν σε θέση να προσδιορίσουν 234 φωτεινές πηγές με χαρακτηριστικά που υποδήλωναν πως βρίσκονταν στο μακρινό, πρώιμο Σύμπαν. Το Herschel στη συνέχεια παρατήρησε τα αντικείμενα αυτά στο βαθύ υπέρυθρο φάσμα, που αντιστοιχεί σε ακτινοβολία με μήκος κύματος μικρότερο του ενός millimeter, αλλά με πολύ μεγαλύτερη ευαισθησία και γωνιακή ανάλυση. Το Herschel αποκάλυψε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανιχνευμένων πηγών από το Planck συνάδουν με πυκνές συγκεντρώσεις γαλαξιών στο πρώιμο Σύμπαν έχοντας έντονη δραστηριότητα σχηματισμού νέων αστεριών. Κάθε ένας από αυτούς τους νεαρούς γαλαξίες παρουσιάζεται να μετατρέπει αέριο και σκόνη σε άστρα με ρυθμό από μερικές εκατοντάδες έως 1500 φορές τη μάζα του Ήλιου μας ανά έτος. Συγκριτικά, ο δικός μας Γαλαξίας παράγει σήμερα αστέρια με ένα μέσο ρυθμό μόλις μια ηλιακή μάζα ανά έτος. Αν και οι αστρονόμοι δεν έχουν ακόμη καθορίσει οριστικά τις ηλικίες και τις φωτεινότητες πολλών από αυτές τις συγκεντρώσεις μακρινών γαλαξιών που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, αυτοί είναι οι καλύτεροι υποψήφιοι που βρέθηκαν μέχρι σήμερα για τα «πρωτο-σμήνη» - πρόδρομους των μεγάλων, ώριμων γαλαξιακών σμηνών που βλέπουμε στο Σύμπαν σήμερα. "Στοιχεία από αυτά τα είδη αντικειμένων είχαν βρεθεί νωρίτερα σε δεδομένα από το Herschel και άλλα τηλεσκόπια, αλλά η ικανότητα σάρωσης όλου του ουρανού του Planck αποκάλυψε ακόμα περισσότερα υποψήφια τέτοια αντικείμενα για μας να μελετήσουμε", λέει ο Hervé Dole του Institut d’Astrophysique Spatiale, Ορσέ, επικεφαλής επιστήμονας της ανάλυσης που δημοσιεύτηκε στο Astronomy & Astrophysics. "Έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε για αυτό το νέο πληθυσμό, απαιτώντας περαιτέρω μελέτες παρακολούθησης με άλλα παρατηρητήρια. Ωστόσο πιστεύουμε ότι αποτελούν ένα κομμάτι που λείπει από τη δομή του κοσμολογικού σχηματισμού." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Herschel_kai_Planck_vrhiskoyn_chamheno_stoichehio_gia_to_schematismho_galaxiakohu_smhenoys

Ριπές αερίου και σκόνης απείλησαν τον κυνηγό κομητών Rosetta. Η αποστολή Rosetta αντιμετώπισε «σημαντικά προβλήματα» στα συστήματα πλοήγησης και επικοινωνίας λόγω ριπών αερίου και σκόνης από τον κομήτη που παρακολουθεί, ανακοίνωσε η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA. Το σκάφος τέθηκε για λίγο σε κατάσταση αναμονής, σταδιακά όμως επανέρχεται σε λειτουργία. «Θα χρειαστεί ακόμα λίγος καιρός για να επανέλθουμε στις κανονικές επιστημονικές παρατηρήσεις» ανακοίνωσε η υπηρεσία. Το Rosetta τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον κομήτη 67P τον Αύγουστο, έπειτα από ένα ταξίδι δέκα χρόνων και 6,5 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων. Οι κομήτες, ή βρόμικες χιονόμπαλες όπως τους αποκαλούν συχνά οι επιστήμονες, αποτελούνται από τα ίδια αρχέγονα υλικά από τα οποία σχηματίστηκαν οι πλανήτες. Η μελέτη τους θα μπορούσε να δώσει νέα στοιχεία για τη γέννηση της Γης πριν από 4,6 εκατ. χρόνια. Ο κομήτης συνεχίζει να πλησιάζει προς τον Ήλιο, και η ακτινοβολία θερμαίνει τους πάγους του 67P. Πίδακες αερίου παρασύρουν σκόνη από την επιφάνειά του και σχηματίζει μια ταραχώδη ατμόσφαιρα γύρω από το σώμα, γνωστή ως κόμη. Πλησιάζοντας τον κομήτη σε απόσταση μόλις 14 χιλιομέτρων, το Rosetta εκτέθηκε σε αέρια και σκόνη που ασκούσαν πίεση στους ηλιακούς συλλέκτες. Προβλήματα εμφανίστηκαν και στο σύστημα προσανατολισμού, το οποίο παρακολουθεί τα άστρα για να υπολογίσει τη θέση του σκάφους. Το σύστημα πέρασε τους κόκκους σκόνης για άστρα, με αποτέλεσμα να περιστραφεί το Rosetta έτσι ώστε η κεραία του να μην κοιτά τη Γη. Το Rosetta τέθηκε αυτόματα σε κατάσταση αναμονής την Κυριακή, την Δευτέρα επανήλθε και οι επικοινωνίες αποκαταστάθηκαν. Το σκάφος βρίσκεται τώρα σε ασφαλή απόσταση 200 χιλιομέτρων από τον 67P, και οι υπεύθυνοι της αποστολής ελπίζουν να αρχίσουν «περιορισμένες επιστημονικές παρατηρήσεις» σε διάστημα ημερών ή εβδομάδων. Δεδομένου ότι ο κομήτης εκτίθεται σε όλο και πιο έντονη ηλιακή ακτινοβολία, οι υπεύθυνοι της αποστολής θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στους επόμενους ελιγμούς. Ο 67 θα φτάσει στο περιήλιο, την ελάχιστη απόστασή του από τον Ήλιο, στις 13 Αυγούστου. Την Πέμπτη βρισκόταν 423 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη και 293 εκατ. χιλιόμετρα από τον Ήλιο. Στις φωτογραφίες η Γη όπως την είδε από μακριά το Rosetta και ο Αρης μέσα από τον φακό του Rosetta. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231397548

«Πρόβα» για την προστασία της Γης από αστεροειδείς. Στην περίπτωση που ένας αστεροειδής βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη, μπορεί η ανθρωπότητα να αποτρέψει την επικείμενη καταστροφή; Σε αυτό το ερώτημα σχεδιάζουν να απαντήσουν η NASA με την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA), με την κοινή αποστολή Asteroid Impact & Deflection Assessment (AIDA) που έχουν στα σκαριά. Στα πλαίσια της AIDA, οι Αμερικανοί με τους Ευρωπαίους επιστήμονες θα ελέγξουν κατά πόσο ένα «διαστημικό βλήμα» θα προκαλούσε τόσο ισχυρό ωστικό κύμα ώστε να εκτρέψει από την πορεία του έναν τέτοιο διαστημικό βράχο – δοκιμάζοντας την ιδέα στο μικρότερο μέλος ενός ζεύγους αστεροειδών, που το 2022 θα βρεθεί κοντά στον πλανήτη μας. Το σκέλος της AIDA που έχει αναλάβει η ESA ονομάζεται Asteroid Impact Mission (AIM) και προβλέπει την κατασκευή ενός μη επανδρωμένου σκάφους που θα εκτοξευθεί τον Οκτώβριο του 2020, βάζοντας «πλώρη» για το ζεύγος των αστεροειδών, οι οποίοι έχουν διάμετρο 800 και 170 μέτρα αντίστοιχα. Όταν θα τους προσεγγίσει, θα ξεκινήσει να μελετά το μικρότερο σώμα, το οποίο είναι και ο στόχος της AIDA. Για τη μελέτη του, το διαστημόπλοιο θα χρησιμοποιήσει σε πρώτη φάση κάμερες ορατού φάσματος και υπερύθρων, όπως και ραντάρ, με σκοπό να χαρτογραφήσει με λεπτομέρεια το ανάγλυφο και την εσωτερική δομή του βράχου. Στη συνέχεια, θα επιστρατεύσει δύο μικρούς δορυφόρους, οι οποίοι θα περιπλανηθούν κοντά στον αστεροειδή, αλλά κι ένα μικρό ρομπότ που θα προσεδαφισθεί στον βράχο. Όλα τα δεδομένα που θα συγκεντρωθούν από το διαστημόπλοιο θα αποσταλούν πίσω στη Γη και στο «αρχηγείο» της ΑΙΜ, στα Κανάρια Νησιά. Με αυτά τα στοιχεία, οι επιστήμονες θα μπορέσουν να συνθέσουν ένα λεπτομερές «προφίλ» του ουράνιου σώματος, αποκτώντας έτσι σημαντικές πληροφορίες για τα αρχικά στάδια σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος, από το οποίο απέμειναν όλοι οι αστεροειδείς όπως ο συγκεκριμένος βράχος. Παράλληλα, θα βοηθήσουν στην προετοιμασία του αμερικανικού σκέλους της AIDA, της Double Asteroid Redirection Test (DART), που στη συνέχεια θα επιχειρήσει να εκτρέψει το σώμα από την πορεία του. Η DART προβλέπει πως η NASA θα αναπτύξει ένα «διαστημικό βλήμα» που θα φτάσει στη «γειτονιά» των δύο βράχων στα τέλη του 2022, όταν αυτοί θα βρίσκονται σε απόσταση 11 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Τότε, θα πέσει με πολύ μεγάλη ταχύτητα (περίπου 6 χλμ./δευτερόλεπτο) πάνω στον μικρότερο αστεροειδή, για να καταστραφεί στην επιφάνειά του. Από την πλευρά του, το ευρωπαϊκό σκάφος θα παραμείνει στην περιοχή και μετά την πρόσκρουση, ώστε να υπολογίσει πόσο μεταβλήθηκε η τροχιά του βράχου. Από τις μετρήσεις αυτές, οι επιστήμονες θα έχουν τη δυνατότητα να ρυθμίσουν καλύτερα τις προσομοιώσεις που «τρέχουν» σε υπολογιστές, για να εκτιμήσουν αν αυτή η ιδέα θα μπορούσε όντως να προστατεύσει τη Γη από ένα ουράνιο σώμα που κινείται απειλητικά προς τον πλανήτη μας. Επίσης, θα μπορέσουν να εκτιμήσουν το μέγεθος και την κινητική ενέργεια που θα πρέπει να έχει ένα ανάλογο «βλήμα», ώστε να καταφέρει να αλλάξει την τροχιά ενός τέτοιου βράχου. http://www.naftemporiki.gr/story/934972/proba-gia-tin-prostasia-tis-gis-apo-asteroeideis

Οι άνθρωποι μπορούν… να αγγίξουν το διάστημα, μια εκπαιδευτική επίσκεψη στο ESRIN. Τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον των σχολείων, των εκπαιδευτικών και των μαθητών για την διαστημική περιπέτεια ολοένα και αυξάνεται, χέρι-χέρι με τις επιτυχίες του ευρωπαϊκού οργανισμού και την επιθυμία να τις επικοινωνήσει με τη νεότερη γενιά. Η εξερεύνηση του συναρπαστικού κόσμου του διαστήματος μέσα από δράσεις στην τάξη δίνει στους μαθητές τη μοναδική ευκαιρία να αποκτήσουν μια ολοκληρωμένη εκπαιδευτική εμπειρία συνδυάζοντας την με μια επίσκεψή στο ESRIN και την ενεργή συμμετοχή τους στο εκπαιδευτικό του πρόγραμμα. Τα σχολεία έχουν την ευκαιρία μέσα από προγράμματα σχετικά με το διάστημα που ήδη αναπτύσσουν μέσα στην τάξη, να βρίσκονται σε προτεραιότητα για μια διδακτική επίσκεψη στο ESRIN. «Οι άνθρωποι μπορούν» Περισσότερα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_hanthropoi_mporohun_na_agghixoyn_to_dihastema_mia_ekpaideytikhe_ephiskepse_sto_ESRIN Κοίτα, Άγγιξε και γνώρισε τα οφέλη που προσφέρει το Διάστημα στη Γη. Η Ευρωπαϊκή Έκθεση Διαστήματος προσγειώθηκε εδώ και λίγες ημέρες στην Αθήνα και έχει γίνει πόλος έλξης για πάνω από 50,000 επισκέπτες μέχρι σήμερα. Η διαστημική τεχνολογία είναι πιο κοντά στην καθημερινότητα μας από ότι μπορεί να πιστεύουμε. Οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να το ανακαλύψουν μέσα από το πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό όπου παρουσιάζονται τα σημαντικά πρακτικά οφέλη του Διαστήματος στην καθημερινή μας ζωή. Ο επιβλητικός λευκός θόλος στην καρδιά της Αθήνας, στο Σύνταγμα, άνοιξε την πόρτα του το Σάββατο, 28 Μαρτίου και εγκαινιάστηκε παρουσία του Δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη και της Αικατερίνης Καββαδά, επικεφαλής των Galileo και EGNOS της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Περισσότερα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Kohita_Haggixe_kai_gnhorise_ta_ophhele_poy_prosphherei_to_Dihastema_ste_Ge Τρόφιμα που προέρχονται από σπιρουλίνα, πείραμα σε εξέλιξη. Μαθητές ηλικίας 14-16 ετών από τα κράτη μέλη της ESA ξεκίνησαν στις αρχές Μαρτίου στην ESA τα πειράματα τους τα οποία ήταν εμπνευσμένα από το πρόγραμμα Micro-Ecological Life Support System Alternative programme (MELiSSA). «Food from Spirulina», στα ελληνικά "Τρόφιμα από Σπιρουλίνα", είναι ένα βιολογικό πείραμα που επιδεικνύει στους εκκολαπτόμενους επιστήμονες το σημαντικό ρόλο της σπιρουλίνας επίσης γνωστή στην επιστημονική κοινότητα ως Arthrospira platensis κατά την ανακύκλωση εκπνεόμενου CO2 σε O2. Η σπιρουλίνα είναι ένα φωτοσυνθετικό κυανοβακτήριο με χαρακτηριστική μορφολογία σπείρας που ερευνάται για τα τελευταία 25 χρόνια από τους επιστήμονες του προγράμματος Melissa και πιστεύεται ότι είναι ένας βασικός παράγοντας σε ένα σύστημα κλειστού βρόχου, που θα μπορούσε να συμβάλει στη διευκόλυνση των ταξιδιών στο βαθύ διάστημα μειώνοντας ή ακόμη εξαλείφοντας της απαίτηση για φρέσκες προμήθειες οξυγόνου, τροφίμων και νερού από τη Γη. Η σπιρουλίνα δεν ανακυκλώνει μόνο το CO2 σε O2, αλλά είναι και βρώσιμη. Πράγματι, γίνεται συγκομιδή της σπιρουλίνα ως τρόφιμο στη Νότια Αμερική και την Αφρική εδώ και αιώνες. Συνεπώς, θα μπορούσε επίσης να καταναλωθεί ως ένα νόστιμο πλούσιο σε πρωτεΐνες αστροναυτικό γεύμα. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός θα φιλοξενήσει σύντομα επαγγελματικώς ανεπτυγμένα πειράματα που ερευνούν το προφίλ της ανάπτυξης και της βιωσιμότητας της σπιρουλίνα σε ένα περιβάλλον μικρο-g και η ESA έδωσε την ευκαιρία στους Ευρωπαίους μαθητές να μάθουν για τη διαδικασία χρησιμοποιώντας το ειδικά σχεδιασμένο πειραματικό κιτ "Τρόφιμα από σπιρουλίνα". Η αρχή είναι απλή, παίρνετε δύο φιάλες σπιρουλίνα, φυσάτε στη μια για λίγα λεπτά και δείτε στη συνέχεια πώς θα αναπτυχθούν οι καλλιέργειες εντός δύο εβδομάδων. Οι καλλιέργειες με διαλυμένο άνθρακα αναμένεται να επιβιώσουν και να παράγουν φρέσκο οξυγόνο, ενώ δεν θα παραχθεί οξυγόνο από τις καλλιέργειες ελέγχου. Όπως συμβαίνει με όλα τα βιολογικά πειράματα, οι περιβαλλοντικές συνθήκες είναι ζωτικής σημασίας - επαρκές φως και επαρκής θερμοκρασία θα καθορίσουν την επιτυχία του πειράματος. Τον Απρίλιο, όταν όλα τα πειράματα θα έχουν ολοκληρωθεί, κάποιοι επιλεγμένοι μαθητές θα επισκεφθούν 3 χώρους – το Framtidsmuseet (Μπορλάνγκε, Σουηδία), το SCK-CEN (Μολ, Βέλγιο) και το Πανεπιστήμιο Κρήτης (Κρήτη, Ελλάδα). Αυτοί θα συνδεθούν ζωντανά με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και θα έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν με την αστροναύτη της ESA Σαμάνθα Κριστοφορέτι σε μια κλήση κατά τη διάρκεια της πτήσης. Η αποστολή Futura της Σαμάνθα Κριστοφορέτι εστιάζει στην υγιεινή διατροφή και η ίδια πήρε μαζί της μεταξύ άλλων υγιεινές οργανικές μπάρες μούσλι φτιαγμένες από σπιρουλίνα! Οι μαθητές θα είναι σε θέση να μοιραστούν την εμπειρία της υγιεινής διατροφής στο διάστημα κατά τη διάρκεια της IFC (κλήσης εν πτήση), ενώ κάθε ένας θα λάβει και μια αντίστοιχη μπάρα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Trhophima_poy_proherchontai_apho_spiroylhina_pehirama_se_exhelixe

Γιατί ο Ερμής είναι μαύρος; Ο Ερμής, ο κοντινότερος στον Ήλιο πλανήτης, είναι πολύ σκούρος και ανακλά ελάχιστα το ηλιακό φως, επειδή έχει μαυρίσει εξαιτίας του άνθρακα, που επί δισεκατομμύρια χρόνια πετάνε πάνω του οι διαδοχικοί κομήτες, οι οποίοι πλησιάζουν το άστρο μας. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας αμερικανικής επιστημονικής μελέτης, η οποία δίνει μια απρόσμενη εξήγηση για την μυστηριώδη έως σήμερα σκούρα απόχρωση στην επιφάνεια του πλανήτη. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Μέγκαν Μπρουκ Σιάλ του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ των ΗΠΑ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών «Nature Geoscience«, πραγματοποίησαν προσομοιώσεις σε υπολογιστές και συμπέραναν ότι είναι πιθανό πως η σημερινή μαυρίλα του Ερμή οφείλεται στη συνεχή εναπόθεση μικροσωματιδίων άνθρακα πάνω του, από τους περαστικούς κομήτες που δέχονται την επίθεση του ηλιακού ″ανέμου″. Καθώς οι κομήτες πλησιάζουν τον Ήλιο, σιγά-σιγά διαλύονται και η σκόνη τους περιέχει άνθρακα σε ποσοστό περίπου 25%. Έτσι, ο Ερμής υφίσταται ένα συνεχή βομβαρδισμό μιας «καπνιάς», που του έχει δημιουργήσει όλη αυτή την μαυρίλα. Εκτιμάται ότι σήμερα πια η επιφάνειά του περιέχει άνθρακα σε ποσοστό 3% έως 6%, ενώ δεν έχει πάνω από 2% σίδηρο (ένα μέταλλο που θα μπορούσε να σκουρύνει επίσης την επιφάνειά του). «Φαίνεται, πως ο Ερμής, ουσιαστικά είναι ένας βαμμένος πλανήτης εξαιτίας της συνεχούς πτώσης μικρομετεωριτών πλούσιων σε άνθρακα», δήλωσε ο καθηγητής γεωλογίας του Πανεπιστημίου Μπράουν Πίτερ Σουλτς. http://physicsgg.me/2015/03/31/%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%bf-%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%ae%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%bf%cf%82/

Μια νέα προσπάθεια για την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων. Ένα αιώνα μετά τη διατύπωση της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, Αμερικανοί επιστήμονες ελπίζουν πως η τεχνική που έχουν στα σκαριά θα τους δώσει τη δυνατότητα να ανιχνεύσουν για πρώτη φορά βαρυτικά κύματα, κι έτσι να επιβεβαιώσουν τη μοναδική πρόβλεψη του Άλμπερτ Αϊνστάιν που δεν έχει επαληθευτεί πειραματικά μέχρι σήμερα. Γι’ αυτό τον σκοπό οι επιστήμονες, οι οποίοι ανήκουν στην κοινοπραξία North American Nanohertz Observatory for Gravitational Waves (NANOGrav), εξασφάλισαν χρηματοδότηση 14,5 εκατ. δολαρίων από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστήμης (NSF) στις ΗΠΑ, ώστε να δημιουργήσουν και να λειτουργήσουν για μία πενταετία ένα εξειδικευμένο ερευνητικό κέντρο. Το κέντρο ονομάζεται NANOGrav Physics Frontiers Center (PFC) και στόχος του είναι να εντοπίσει βαρυτικά κύματα χαμηλής συχνότητας, δηλαδή διαταραχές στο χωροχρονικό συνεχές που, όπως προβλέπει η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, προκαλούνται από βίαια συμπαντικά φαινόμενα στα οποία παίρνουν μέρος ουράνια σώματα με εξαιρετικά μεγάλη μάζα. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως θα ανιχνεύσουν τέτοιες διαταραχές από τα «αποτυπώματα» που αυτές αφήνουν σε ραδιοπαλμούς οι οποίοι φθάνουν στη Γη προερχόμενοι από πάλσαρ. «Πλέον έχουμε όλοι συνηθίσει να βλέπουμε εντυπωσιακές εικόνες του σύμπαντος από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble», λέει ο καθηγητής αστρονομίας του πανεπιστημίου Κορνέλ Τζέιμς Κορντ στο σάιτ του ιδρύματος, το οποίο συμμετέχει στην κοινοπραξία. «Τέτοιες εικόνες είναι η αποκορύφωση τεσσάρων αιώνων αστρονομικών παρατηρήσεων, που ξεκίνησαν από τον Γαλιλαίο και το τηλεσκόπιό του, με το οποίο είδε για πρώτη φορά ουράνια αντικείμενα αόρατα στο γυμνό μάτι». Έκτοτε, για τη μελέτη του σύμπαντος έχει χρησιμοποιηθεί όλο το φάσμα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, οδηγώντας σε εντυπωσιακές ανακαλύψεις. «Το ίδιο θα συμβεί και με τα βαρυτικά κύματα, τα οποία είναι θεμελιωδώς διαφορετικά από το ορατό φως, τα ραδιοκύματα ή τις ακτίνες Χ», προσθέτει ο Κορντ. «Από τη στιγμή που θα έχουμε στα χέρια μας μια τεχνική ανίχνευσής τους, θα ξεκινήσει μία νέα εποχή για την αστρονομία. Έτσι, για παράδειγμα, θα μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς τα ζεύγη από μαύρες τρύπες στροβιλίζονται μεταξύ τους, ή θα λύσουμε ερωτηματικά που αφορούν το πρώιμο σύμπαν». Τα βαρυτικά κύματα που έχουν στο «στόχαστρο» οι επιστήμονες χαρακτηρίζονται από τόσο μεγάλα μήκη κύματος –μεγαλύτερα από τις διαστάσεις του ηλιακού μας συστήματος- που δεν θα μπορούσαν να καταγραφούν από κανέναν επίγειο ανιχνευτή. Ευτυχώς για τους επιστήμονες, η φύση έχει προνοήσει, παρέχοντάς τους ως ανιχνευτικό εργαλείο τους πάλσαρ – αστέρες νετρονίων που περιστρέφονται με μεγάλη ταχύτητα και έχουν βαφτισθεί «φάροι του διαστήματος», καθώς εκπέμπουν ραδιοσήματα με τη μορφή παλμών εντυπωσιακά σταθερής συχνότητας. Καθώς τα βαρυτικά κύματα διαδίδονται στον χωρόχρονο, επηρεάζουν τη χρονική στιγμή άφιξης των ραδιοπαλμών στη Γη. Έτσι, οι ερευνητές φιλοδοξούν να μετρήσουν αυτές τις απειροελάχιστες χρονικές μεταβολές, επιβεβαιώνοντας επομένως για πρώτη φορά την ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων. Αν και οι διακυμάνσεις δεν αναμένεται να ξεπερνούν τα λίγα δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου, η αμερικανική ομάδα ελπίζει πως θα τα καταφέρει, αφού θα «επιστρατεύσει» γι’ αυτό τον σκοπό τα δύο πιο ευαίσθητα τηλεσκόπια στον κόσμο – το Παρατηρητήριο Arecibo στο Πουέρτο Ρίκο και το Τηλεσκόπιο Green Bank από το Εθνικό Παρατηρητήριο Ραδιοαστρονομίας, στη Δυτική Βιρτζίνια. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/04/01/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%80%ce%ac%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%b2/

Εκτοξευτηκε ο μεταφορέας πύραυλος "Soyuz-FG" με το TPK "Soyuz TMA-16M» Ο μεταφορέας πύραυλος "Soyuz-FG" με το TPK "Soyuz TMA-16M» εκτοξεύτηκε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στις 27 Μαρτίου στις 22:42 MSΚ.Στις 28 Μαρτίου στις 4:34 MSK ελλιμενίζεται στην ενότητα "Αναζήτηση". Μετά περίπου δύο ώρες ανοιξαν οι καταπακτές σύνδεσης και το πλήρωμα συναντήθηκε στον σταθμό με τον Ρωσο Anton Shkaplerovym τον αμερικανο αστροναύτη Vёrtsom Terry και την ιταλίδα Samantha Cristoforetti. Σύμφωνα με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό κατά τη διάρκεια της διαμονής του ISS-43/44 έχουν προγραμματιστεί σύνδεση 4 φορτηγων διαστημόπλοιων του «Progress M-25M», «Πρόοδος M-26M», «Πρόοδος M-27M» και «Πρόοδος Μ-28Μ " και ένα ιαπωνικό το NTV-5« Kounotori » Θα γίνει προετοιμασία για την επιστροφή στη Γη των τριών μελών του πληρώματος του ΔΔΣ-42/43 με το TPK "Soyuz TMA-15M" και η συμμετοχή στη διαχείριση των εργασιών σύνδεσης του TPK "Soyuz TMA-17M» με το ΔΔΣ στην μικρή ερευνητική ενότητα "Αυγή"Επίσης η μετάθεση του "Soyuz TMA-16M" στην ενότητα "Zvezda" και η σύνδεση του WPK "Soyuz TMA-18M» με τον ISS, καθώς και τον Ιούνιο του 2015 έχει προγραμματιστεί ο διαστημικός περίπατος για το ρωσικό πρόγραμμα, στο οποίο θα συμετάσχουν οι κοσμοναύτες Mikhail Kornienko και Gennady Padalka.Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=isP2Xf6sMnI http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-28.html http://www.federalspace.ru/21400/ Δίδυμοι αστροναύτες σε πείραμα εδάφους-διαστήματος. Με στόχο τη μελέτη των αλλαγών που προκαλεί στο ανθρώπινο σώμα η ζωή χωρίς βαρύτητα, ένας Ρώσος και ένας Αμερικανός έφτασαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για παραμονή σχεδόν ενός ολόκληρου έτους. Το πείραμα θα διεξάγετα ταυτόχρονα και στη Γη, όπου ο δίδυμος αδελφός του αμερικανού αστροναύτη θα υποβάλλεται διαρκώς στις ίδιες δοκιμασίες και εξετάσεις. Ο αμερικανός Σκοτ Κέλι και ο ρώσος Μικαϊλ Κορνιένκο εκτοξεύτηκαν από το ρωσικό κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ μαζί με τον επίσης ρώσο Γκενάντι Παντάλκα, ο οποίος θα παραμείνει στο πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο για έξι μήνες -όσο διαρκεί μια τυπική αποστολή. Το Soyuz που τους μετέφερε συνδέθηκε στον ISS την Κυριακή, έξι ώρες μετά την εκτόξευση. Η αποστολή είναι η πρώτη επανδρωμένη πτήση της NASA που προγραμματίζεται να διαρκέσει έναν χρόνο. Τέσσερεις Ρώσοι έχουν περάσει ένα έτος ή και περισσότερο στο Διάστημα, και ένας από αυτούς, ο Βαλέρι Πολιάκοφ, κατέχει το ρεκόρ των 14 μηνών συνεχούς παραμονής σε τροχιά. Όλα αυτά συνέβησαν όμως την εποχή του σοβιετικού διαστημικού Mir, όταν δεν υπήρχε ο προηγμένος επιστημονικός εξοπλισμός που θα χρησιμοποιηθεί στον ISS. Ο Κέλι και ο Κορνιένκο θα υποβληθούν σε μπαράζ ιατρικών εξετάσεων τις 342 μέρες που θα παραμείνουν σε τροχιά. Στα ίδια ακριβώς τεστ θα υποβάλλεται ταυτόχρονα ο Μαρκ Κέλι, ομοζυγωτικος δίδυμος του Σκοτ, προκειμένου να συγκριθεί πώς ο οργανισμός του αστροναύτη αλλάζει σε σχέση με έναν κλώνο του που παραμένει στο έδαφος. Και ο Μαρκ Κέλι είναι βετεράνος αστροναύτης της NASA. Τα δύο αδέλφια είναι 51 ετών. Το Διάστημα είναι γνωστό ότι επηρεάζει δραστικά την ανθρώπινη φυσιολογία. Εκτός του ότι εκτίθενται σε αυξημένα επίπεδα ραδιενέργειας, οι αστροναύτες εμφανίζουν εξασθένιση των μυών, των οστών και του ανοσοποιητικού συστήματος. Λόγω της έλλειψης βαρύτητας, τα υγρά του σώματος συγκεντρώνονται στον κορμό και το κεφάλι, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει η καρδιά και η αυξάνεται η πίεση στο κεφάλι και τα μάτια, δημιουργώντας κίνδυνο για απώλεια όρασης. Απώτερος στόχος της μελέτης είναι ο σχεδιασμός της πρώτης επανδρωμένης αποστολής στον Άρη, η οποία θα διαρκούσε τουλάχιστον ενάμισι έτος και θα έφερνε το πλήρωμα αντιμέτωπο με νέες προκλήσεις. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, ο οποίος σχεδιάστηκε εν πολλοίς ως εφαλτήριο για πιο μακρινές και μακρόχρονες αποστολές, θα συνεχίσει να λειτουργεί τουλάχιστον μέχρι το 2024. Η Ρωσία είχε απειλήσει να αποσυρθεί από το πρόγραμμα λόγω της έντασης που είχε δημιουργηθεί ανάμεσα στη Μόσχα και την Ουάσινγκτον για τους ρωσικούς χειρισμούς στην κρίση της Ουκρανίας. Λίγο μετά την εκτόξευση της Κυριακής, πάντως, ο διευθυντής της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos διαβεβαίωσε ότι η Ρωσία θα παραμείνει εταίρος μέχρι το 2024. Επιπλέον, είπε, «η Roscosmos και η NASA θα συνεργαστούν σε πρόγραμμα για έναν μελλοντικό τροχιακό σταθμό». Ήταν μια δήλωση που προκάλεσε έκπληξη, δεδομένου ότι μόλις τον περασμένο μήνα η Roscosmos είχε ανακοινώσει τα σχέδιά της για έναν αποκλειστικά ρωσικό σταθμό την επόμενη δεκαετία». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231396308 Δύο ακόμα δορυφόροι για το «ευρωπαϊκό GPS» Αυτή τη φορά όλα εξελίχθηκαν ομαλά: επτά μήνες μετά την απώλεια δύο δορυφόρων του συστήματος Galileo, η Ευρώπη εκτόξευσε με επιτυχία τους αντικαταστάτες τους, μέλη ενός αστερισμού δορυφόρων που θα ανταγωνίζεται το αμερικανικό GPS. Οι δύο νέοι δορυφόροι του Galileo εκτοξεύτηκαν τα ξημερώματα του Σαββάτου από το ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, κοντά στον ισημερινό. Περίπου τέσσερις ώρες μετά την πυροδότηση του ρωσικού πυραύλου Soyuz που τους μετέφερε, τέθηκαν σε τροχιά σε ύψος 23.500 χιλιομέτρων. To πρόγραμμα Galileo, κόστους άνω των 7 δισ. ευρώ, υπέστη σημαντικό πλήγμα τον περασμένο Αύγουστο, όταν δύο δορυφόροι τέθηκαν σε λανθασμένη τροχιά. Χρειάστηκαν μήνες προετοιμασίες και μια σειρά από περίπλοκες μανούβρες για να γίνουν τελικά μερικώς λειτουργικοί. «Η ανάπτυξη του αστερισμού Galileo ξαναρχίζει με αυτές τις επιτυχείς εκτοξεύσεις» σχολίασε ο Ζαν-Ζαν Ντορντέν, γενικός διευθυντής της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA. Η τελευταία διπλή εκτόξευση αυξάνει τον αριθμό των δορυφόρων στους 8, από τους 30 που σχεδιάζεται να περιλαμβάνει ο αστερισμός στην τελική του μορφή το 2020. Για φέτος προγραμματίζονται δύο ακόμα διπλές εκτοξεύσεις, χάρη στις οποίες το Galileo θα μπορέσει να αρχίσει την πιλοτική λειτουργία του το 2016. Η ΕΕ ελπίζει ότι το Galileo θα ενισχύσει τη θέση της Ευρώπης στην αγορά δορυφορικής πλοήγησης, της οποίας η αξία εκτιμάται να φτάσει τα 237 δισ. ευρώ το χρόνο έως το 2020. Το έργο έχει πάντως καθυστερήσει σημαντικά λόγω προηγούμενων ασυμφωνιών για τη χρηματοδότηση του έργου και αμφιβολιών για την οικονομική του βιωσιμότητα. Σε αντίθεση με το σύστημα GPS, το οποίο ανήκει επίσημα στον αμερικανικό στρατό, το Galileo έχει αμιγώς πολιτικό χαρακτήρα. Θα προσφέρει εξειδικευμένες υπηρεσίες για τις μεταφορές και τα σωστικά συνεργεία, καθώς και δωρεάν υπηρεσίες για το ευρύ κοινό. Το ευρωπαϊκό σύστημα θα είναι επίσης συμβατό με το GPS, έτσι ώστε οι συσκευές των χρηστών να μπορούν να χρησιμοποιούν και τα δύο συστήματα ταυτόχρονα προκειμένου να αυξάνεται η ακρίβεια. Η Ρωσία, στο μεταξύ, αναπτύσσει το δικό της αντίστοιχο σύστημα Glonass, ενώ στην Κίνα λειτουργεί ήδη το σύστημα Beidυ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231396332

Η διαδρομή-μαραθώνιος του Opportunity στον Άρη. Το όχημα Οpportunity της NASA αξίζει αναμφίβολα τον χαρακτηρισμό του «γηραιού» του Άρη, καθώς εξερευνά τον Κόκκινο Πλανήτη εδώ και 11 χρόνια. Καθώς το όχημα πλησιάζει το αντίστοιχο ενός μαραθωνίου όσον αφορά στην απόσταση που έχει καλύψει, οι τεχνικοί που το ελέγχουν προέβησαν σε νέο format της flash μνήμης του, μετά από αποφυγή χρήσης του για διάστημα τριών μηνών. Η ομάδα ελέγχου έλαβε επιβεβαίωση στις 20 Μαρτίου ότι το reformat ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Νωρίτερα μέσα στον μήνα, το όχημα άρχισε να χρησιμοποιεί αναβαθμισμένο λογισμικό για την αποφυγή χρήσης μιας από τις επτά μνήμες. Κάποια από τα προβλήματα που είχαν αναγκάσει την ομάδα να στραφεί σε λειτουργία no -flash mode στα τέλη του 2014 είχαν ως αιτία προέλευσης την Bank 7 των μνημών. Οι εναπομείνασες έξι παρέχουν επαρκείς δυνατότητες. Στο no -flash mode λειτουργίας, το Opportunity συνέχισε τη διεξαγωγή επιστημονικών ερευνών και κίνησης, αλλά μετέδιδε όλα τα δεδομένα που είχαν συγκεντρωθεί σε μία ημέρα πριν απενεργοποιηθεί για εξοικονόμηση ενέργειας τη νύχτα. Η flash memory μπορεί να διατηρεί δεδομένα ακόμα και χωρίς ενέργεια. Το Opportunity διαθέτει επίσης και random access memory (RAM) που διατηρεί δεδομένα μόνο όσο υπάρχει ενέργεια. Πρόσφατα το Opportunity ολοκλήρωσε την εξέταση ασυνήθιστων βράχων που βρήκε σε ένα σημείο κοντά στην αποκαλούμενη «Marathon Valley». Επίσης, πλησιάζει έναν κρατήρα, το «Spirit of St. Louis» καθώς κατευθύνεται προς την «Κοιλάδα Μαραθώνα», στις 23 Μαρτίου είχε ακόμα 43 μέτρα για να φτάσει να έχει καλύψει μια συνολική απόσταση ενός ολυμπιακού μαραθωνίου, οπότε και βρίσκεται κοντά ίσως αυτή τη στιγμή να το έχει κάνει. Στις 16 Μαρτίου, το Opportunity είχε καλύψει απόσταση 42,152 χιλιομέτρων από τότε που προσεδαφίστηκε στον Άρη, τον Ιανουάριο του 2004. Ο Μαραθώνιος είναι 42,195 χιλιόμετρα. «Το Opportunity μπορεί να λειτουργεί παραγωγικά χωρίς τη χρήση flash memory, όπως έχουμε δείξει τους τελευταίους τρεις μήνες, αλλά με flash έχουμε μεγαλύτερη ευελιξία επιχειρήσεων» είπε ο Τζων Κάλας, υπεύθυνος προγράμματος του Opportunity. «Το όχημα μπορεί να συλλέγει πιο πολλά δεδομένα από όσα μπορούν να επιστραφούν στη Γη μέσα σε μία ημέρα. Η μνήμη flash επιτρέπει δεδομένα από έντονες επιστημονικές δραστηριότητες να αποστέλλονται μέσα σε διάστημα αρκετών ημερών». http://physicsgg.me/2015/03/27/%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b4%cf%81%ce%bf%ce%bc%ce%ae-%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b8%cf%8e%ce%bd%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-opportunity-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7/

Ο μεγαλύτερος Γαλαξίας. Το διάστημα είναι διάσπαρτο από γαλαξίες που φωτίζουν το σκοτάδι εδώ και 13 δισεκατομμύρια χρόνια. Το Hubble Deep Field έχει καταγράψει αρκετούς από αυτός, ωστόσο υπάρχει ένας που δεν μοιάζει με τίποτα απ' όσα έχουμε δει ως τώρα. Οι γαλαξίες χωρίζονται σε τρία μεγέθη: γαλαξίες νάνους, σπειροειδείς γαλαξίες (μεσαίου μεγέθους) και γιγάντιους ελλειπτικούς γαλαξίες. Τα μεγέθη τους ωστόσο είναι ασύλληπτα για τον ανθρώπινο νου. Για παράδειγμα οι νάνοι γαλαξίες που είναι μεταξύ των μικρότερων γαλαξιών που έχουν ταξινομηθεί μέχρι στιγμής έχουν διάμετρο 200 έτη φωτός, και περιέχουν δεκάδες εκατομμύρια άστρων. Ο IC 1101 που βρίσκεται περίπου 1 δισεκατομμύριο έτη φωτός μακριά από τη Γη, ανακαλύφθηκε στις 19 Ιουνίου 1790 από τον Βρετανό αστρονόμο Ουίλιαμ Χέρσελ Φρέντερικ Ι και καταγράφηκε επίσημα 100 χρόνια αργότερα. Εντάσσεται στην τρίτη κατηγορία γαλαξιών και ουσιαστικά και είναι ο μεγαλύτερος γαλαξίας που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Πόσο μεγάλος είναι όμως; Ο γαλαξίας αυτός έχει διάμετρο 6-εκατομμύρια έτη φωτός και μάζα περίπου 100 τρισεκατομμύρια αστέρια. Αυτό σημαίνει ότι έχει σχεδόν 50πλάσιο μέγεθος από τον Γαλαξία μας (που είναι μόλις 100.000 έτη φωτός σε διάμετρο) και 2.000 φορές μεγαλύτερη μάζα. Δηλαδή αν ο IC 1101 βρισκόταν στη θέση του δικού μας θα είχε καταπιεί τα δύο Νέφη του Μαγγελάνου, το γαλαξία της Ανδρομέδας, το γαλαξίας του Τριγώνου, και σχεδόν όλο το χώρο ανάμεσα τους. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%86%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CE%B5%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF-6-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%AD%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%82

ESA Euronews: Οι αποκαλύψεις της «Ροζέτα» και του «Φίλαι» για το νερό του κομήτη 67Ρ. Το 2004 το διαστημικό σκάφος «Ροζέτα» και ο προσεδαφιστής «Φίλαι» ξεκίνησαν για την αποστολή στον απομακρυσμένο κομήτη με την ονομασία «67P/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο». Εδώ και μια δεκαετία μας έχουν κάνει να αναθεωρήσουμε όσα γνωρίζαμε αναφορικά με το πώς σχηματίστηκε το ηλιακό μας σύστημα και μας οδηγούν σε νέα στοιχεία που κάθε φορά μας εκπλήσσουν. Τον περασμένο Νοέμβριο το διαστημικό όχημα «Φίλαι» προσεδαφίστηκε τον κομήτη για να τον μελετήσει καλύτερα. Ήταν η πρώτη φορά που ένα κατασκευασμένο από τον άνθρωπο αντικείμενο προσεδαφίστηκε σε έναν κομήτη. Οι κομήτες έχουν μεγάλη σημασία για τους επιστήμονες επειδή σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, είναι τα πιο αρχαία σώματα του ηλιακού μας συστήματος, η ύλη από την οποία δημιουργήθηκαν ο ήλιος και οι πλανήτες πριν από περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Η αποστολή της «Ροζέτα» ήταν γεμάτη εκπλήξεις: από το σχήμα του κομήτη μέχρι την προσεδάφιση του «Φίλαι» και την παρουσία του σε περιοχή όπου δεν είναι εύκολο να γεμίσουν οι επαναφορτιζόμενες από την ηλιακή ακτινοβολία μπαταρίες του. Ο προσεδαφιστής βρίσκεται εν υπνώσει από τον περασμένο Νοέμβριο. Δεν έχει δώσει σημάδια το τελευταίο διάστημα, ωστόσο η ομάδα της «Ροζέτα» ελπίζει ότι θα επιστρέψει το καλοκαίρι, όταν ο κομήτης θα βρεθεί πιο κοντά στον ήλιο και κατά συνέπεια το ρομπότ θα μπορέσει να αντλήσει ενέργεια για να γεμίσει τις μπαταρίες του. Για την ώρα, η «Ροζέτα» και η ομάδα της παρακολουθούν το... «μωρό» τους, ακούγοντας σε καθημερινή βάση όσα σήματα στέλνει το «Φίλαι» και μελετώντας παράλληλα το έδαφος του κομήτη για να δουν αν θα μπορέσει να αποκατασταθεί η επικοινωνία με το διαστημικό όχημα. Στην Βέρνη της Ελβετίας. οι επιστήμονες προχώρησαν στην πιο σημαντική ανακάλυψη της αποστολής μέχρι στιγμής. «Έχουμε δει από νωρίς, από τα πρώτα στάδια της αποστολής, ότι το νερό που έχουμε εκεί είναι εντελώς διαφορετικό από το νερό που έχουμε εδώ, στο εργαστήριο. Αυτό είναι μια καλή απόδειξη ότι ο κομήτης έχει άλλο νερό από αυτό που έχουμε στην Γη», σχολίασε η Κάθριν Αλτβεγκ, Καθηγήτρια Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης. Η αποκάλυψη προκάλεσε ήδη μία μεγάλη αναστάτωση στην επιστημονική κοινότητα. «Ήταν μια έκπληξη για εμάς. Αυτό μας στέλνει πίσω, να προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς η Γη βρήκε όλο αυτό το νερό, αν δεν είναι από υλικό που προέρχεται από τα βάθη του ηλιακού μας συστήματος», τονίζει η Κλαούντια Αλεξάντερ, επιστήμονας της NASA που συνεργάζεται με την αποστολή της «Ροζέτα». Υπήρξαν και άλλες εκπλήξεις. Η επιφάνεια του κομήτη έχει σημεία που μοιάζουν με ρωγμές, ογκόλιθους, βουνά, κρατήρες και κυματισμούς, αλλά δεν παύουν να είναι κάτι το εξωγήινο, που όμοιό του δεν έχει ξαναδεί η ανθρωπότητα ποτέ στο παρελθόν. «Αν το άγγιζα με τα δάχτυλά μου, θα αισθανόμουν φυσικά ότι είναι πολύ πολύ κρύο. Αλλά επιπλέον, είναι σκληρό υλικό. Μοιάζει κάπως με βράχο. Αλλά δεν είναι βράχος. Είναι ένα παγωμένο υλικό με σκόνη, με οργανικές ενώσεις, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι ένα σκληρό, πορώδες υλικό», αναφέρει ο Στεφαν Ουλεμέκ, διευθυντής του προγράμματος του προσεδαφιστή «Φίλαι». «Πρέπει να σκεφτείς ότι ο κομήτης υφίσταται μια απίστευτη τεράστια θερμική καταπόνηση. Θερμαίνεται κατά τη διάρκεια της ημέρας ίσως μέχρι και τους 50 βαθμούς Κελσίου, και στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της νύχτας ψύχεται σαν τρελός στους μείον 200 βαθμούς, πιθανόν και ακόμα πιο κάτω. Αυτό δημιουργεί ρωγμές στην επιφάνεια εξαιτίας αυτής της θερμικής κόπωσης», λέει ο Νικολά Τομά, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης. Το διαστημικό σκάφος της «Ροζέτα» συλλαμβάνει και στέλνει καθημερινά εικόνες, σκόνη και αέρια καθώς πετάει γύρω από τον κομήτη. Και φυσικά, προετοιμαζόμαστε για το ενδεχόμενο το «Φίλαι» να δείξει σημάδια ζωής, κάτι που θα μπορούσε να φέρει ακόμα περισσότερες επιστημονικές ανακαλύψεις. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/03/ESA_Euronews_Rosetta_continues_to_surprise http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Oi_apokalhupseis_tes_Rozheta_kai_toy_Phhilai_gia_to_nerho_toy_komhete_67R

Οι άνεμοι μαύρης τρύπας "απενεργοποιούν" τη δημιουργία των άστρων. Οι αστρονόμοι που χρησιμοποιούν το διαστημικό παρατηρητήριο της ESA, Herschel, έχουν διαπιστώσει ότι οι άνεμοι που πνέουν από μια τεράστια μαύρη τρύπα παρασύρουν μακριά το απόθεμα πρώτης ύλης σχηματισμού αστεριών του γαλαξία που την φιλοξενεί. Βρίσκονται στις καρδιές των περισσότερων γαλαξιών, οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες είναι εξαιρετικά πυκνά και συμπαγή αντικείμενα με μάζες ανάμεσα σε εκατομμύρια και δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερες από τον Ήλιο μας. Πολλές είναι σχετικά παθητικές, όπως αυτή που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας. Ωστόσο, ορισμένες από αυτές καταβροχθίζουν το περιβάλλον τους με μεγάλη όρεξη. Αυτές οι ενεργές μαύρες τρύπες όχι μόνο τρέφονται με κοντινό αέριο, αλλά και αποβάλλουν μέρος του με τη μορφή ισχυρών ανέμων και πιδάκων. Οι αστρονόμοι έχουν υποψιαστεί εδώ και καιρό πως οι εκροές αυτές είναι υπεύθυνες για την αποστράγγιση των γαλαξιών από το διαστρικό τους αέριο, ιδίως εκείνα τα μόρια του αερίου από το οποίο γεννιούνται τα αστέρια. Αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει τελικά τη δραστηριότητα σχηματισμού άστρων ενός γαλαξία, την επιβράδυνση ή, ενδεχομένως, και την πλήρη απόσβεση της. Μέχρι τώρα, δεν είχε καταστεί δυνατό να συλληφθεί μια πλήρης εικόνα αυτής της διαδικασίας. Ενώ οι αστρονόμοι ήταν σε θέση να ανιχνεύσουν ανέμους πολύ κοντά στις μαύρες τρύπες, χρησιμοποιώντας τηλεσκόπια ακτίνων Χ, καθώς και να εντοπίσουν πολύ μεγαλύτερες γαλαξιακές εκροές μορίων αερίου μέσω υπέρυθρων παρατηρήσεων, δεν είχαν καταφέρει να βρουν και τα δύο στον ίδιο γαλαξία. Μια νέα μελέτη άλλαξε το σκηνικό, ανιχνεύοντας ανέμους που οδηγούνται από μια συγκεκριμένη μαύρη τρύπα από μικρότερες σε μεγαλύτερες κλίμακες. "Αυτή είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα σε δράση, φυσώντας μακριά το απόθεμα αερίου δημιουργίας των άστρων του γαλαξία", εξηγεί ο Francesco Tombesi από το Goddard Space Flight Center της NASA και του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ, ΗΠΑ, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό Nature. Συνδυάζοντας παρατηρήσεις στο υπέρυθρο από το διαστημικό παρατηρητήριο της ESA, Herschel, με νέα στοιχεία από τον Ιαπωνικό / ΗΠΑ δορυφόρο Suzaku X-ray, οι αστρονόμοι ανίχνευσαν τους ανέμους κοντά στην κεντρική μαύρη τρύπα, καθώς και την καθολική επίδρασή τους στην απομάκρυνση του γαλαξιακού αερίου μακριά σε έναν γαλαξία γνωστό ως IRAS F11119 +3257. Οι άνεμοι αρχίζουν μικροί και γρήγοροι, με ριπές κατά περίπου το 25% της ταχύτητας του φωτός κοντά στη μαύρη τρύπα και φυσούν μακριά μάζα περίπου όσο το ισοδύναμο μιας ηλιακής μάζας αερίου κάθε χρόνο. Καθώς προχωρούν προς τα έξω, οι άνεμοι επιβραδύνονται αλλά σαρώνουν επιπλέον μερικές εκατοντάδες ηλιακές μάζες μορίων του αερίου ανά έτος και τις σπρώχνουν έξω από τον γαλαξία. Αυτή είναι η πρώτη έμπρακτη απόδειξη ότι οι άνεμοι των μαύρων τρυπών είναι η απογύμνωση των γαλαξιών που τους φιλοξενούν από το αέριο τους από την κινητοποιώντας εκροές μεγάλης κλίμακας. Το νέο εύρημα ενισχύει την άποψη ότι οι μαύρες τρύπες μπορεί να σταματήσουν τελικά τα αστέρια που σχηματίζονται σε γαλαξίες που τις φιλοξενούν. "Το Herschel έχει ήδη φέρει επανάσταση την κατανόησή μας για το πώς γεννιούνται τα αστέρια. Αυτό το νέο αποτέλεσμα τώρα θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε το γιατί και το πώς ο σχηματισμός αστέρων σε ορισμένους γαλαξίες μπορεί να επηρεαστεί ακόμη και σε καθολικό επίπεδο και να απενεργοποιηθεί εντελώς", λέει ο Göran Pilbratt, επιστήμονας του έργου Herschel της ESA. "Ο ένοχος αυτής της κοσμικής 'ιστορίας μυστηρίου' έχει βρεθεί. Όπως πολλοί υποπτεύονταν, μια κεντρική μαύρη τρύπα μπορεί να τροφοδοτήσει εκροές αερίου μεγάλης κλίμακας, αποσβένοντας το σχηματισμό των άστρων". “Wind from the black-hole accretion disk driving a molecular outflow in an active galaxy,” από τους F. Tombesi, κι άλλους, δημοσιεύτηκε στις 26 Μαρτίου 2015 στο τεύχος του περιοδικού Nature. http://www.nature.com/nature/journal/v519/n7544/full/nature14261.html Η μελέτη αυτή βασίζεται σε παρατηρήσεις που πραγματοποιήθηκαν με το επιστημονικό όργανο Photoconductor Array Camera and Spectrometer (PACS) στο διαστημικό παρατηρητήριο της ESA, Herschel, καθώς και από δεδομένα από την αποστολή Ιαπωνία/ΗΠΑ, Suzaku. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_hanemoi_mahures_trhupas_apenergopoiohun_te_demioyrghia_ton_hastron

Η συνάντηση της κρατικής επιτροπής. Στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ η συνάντηση της Κρατικής Επιτροπής ενέκρινε τα κύρια και τα εφεδρικά πληρώματα του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ TMA-16M» και επιβεβαίωσε την ετοιμότητα του συγκροτήματος πυραύλων για την εκτόξευση. Ο κύριος διοικητής του πληρώματος TPK "Soyuz TMA-16M» θα είναι ο Gennady Padalka (Roscosmos, Ρωσία)- Μηχανικός πτήσης 1 TPK "Soyuz TMA-16M" ο Μιχαήλ Korniyenko (Roscosmos, Ρωσία) και Μηχανικός πτήσης 2 TPK "Soyuz TMA-16M" ο Scott Kelly (NASA, ΗΠΑ). Εφεδρικά πληρώματα ασφαλείας: διοικητής της WPK "Soyuz TMA-16M» ο Αλεξέι Ovchinin (Roscosmos, Ρωσία) Μηχανικός πτήσης 1 TPK "Soyuz TMA-16M" ο Σεργκέι Volkov (Roscosmos, Ρωσία) και Μηχανικός πτήσης 2 TPK "Soyuz TMA-16M" ο Jeffrey Νελς Williams (NASA, ΗΠΑ). Τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα αναφεραν την ετοιμότητα τους για την πτήση. Η εκτόξευση του διαστημικού πυραυλου "Soyuz-FG" με το "Soyuz TMA-16M» στον ISS έχει προγραμματιστεί για τις 27 του Μαρτίου του 2015 στις 22:42 ώρα Μόσχας. http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-26.html Άρχισε η «ανέγερση» του «διαστημικού φράχτη» της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας. Η επίσημη έναρξη των εργασιών στην ατόλη Κβατζαλέιν στον Ειρηνικό, πάνω από 2.100 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Χονολουλού, με σκοπό την κατασκευή του νέου συστήματος Space Fence (διαστημικός φράχτης) ήταν το αντικείμενο τελετής που έλαβε χώρα τον Φεβρουάριο. Το εν λόγω S-band σύστημα επίγειου ραντάρ, από την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ και τη Lockheed Martin, προορίζεται να αντικαταστήσει το Air Force Space Surveillance System όσον αφορά στην παρακολούθηση αντικειμένων σε τροχιά και την πρόληψη συγκρούσεων στο Διάστημα. «Ο αριθμός μικρών δορυφόρων και διαχειριστών δορυφόρων ανά τον κόσμο εκτοξεύονται, με αποτέλεσμα τον μεγαλύτερο συνωστισμό ενός περιβάλλοντος που ήδη είναι συνωστισμένο, με πάνω από 17.000 κομμάτια διαστημικών απορριμμάτων που είμαστε σε θέση να παρακολουθούμε σήμερα» αναφέρει ο Στιβ Μπρους, στέλεχος του τμήματος Advanced Systems- Mission Systems and Training της Lockheed Martin. «Εν συγκρίσει, όταν ενεργοποιηθεί το 2018, το Space Fence θα επιτρέψει στην Πολεμική Αεροπορία να εντοπίζει και να παρακολουθεί εκατοντάδες χιλιάδες αντικείμενα σε τροχιά γύρω από τη Γη με μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ άλλοτε, για να βοηθήσει στη μείωση του ενδεχομένου συγκρούσεων για τις σημαντικές διαστημικές υποδομές μας». Πέρα από τις εγκαταστάσεις ραντάρ, οι εγκαταστάσεις στο Κβατζαλέιν θα περιλαμβάνουν ένα κέντρο επιχειρήσεων και ένα ειδικό παράρτημα στον σταθμό παραγωγής ενέργειας του νησιού, που θα διασφαλίζουν ότι το σύστημα θα έχει όλα όσα χρειάζεται για να παρέχει συνεχή κάλυψη του Διαστήματος. Η εταιρεία κέρδισε το συμβόλαιο, ύψους 915 εκατ. Δολαρίων, τον Ιούνιο του 2014, για τον σχεδιασμό, την κατασκευή και την ανάπτυξη του συστήματος ραντάρ Space Fence. Η συνολική αξία του συμβολαίου θεωρείται ότι μπορεί να ξεπεράσει τα 1,5 δισ. Δολάρια, μέσα σε ένα διάστημα οκτώ ετών. http://www.naftemporiki.gr/story/931811/arxise-i-anegersi-tou-diastimikou-fraxti-tis-amerikanikis-polemikis-aeroporias

Γαλαξιακές συγκρούσεις αποκαλύπτουν ένα αόρατο Σύμπαν. Αν η σκοτεινή ύλη του σύμπαντος ήταν μια φορά μυστηριώδης, τώρα έγινε ακόμη περισσότερο, καθώς μια νέα μεγάλη έρευνα σε 72 συγκρούσεις μεγάλων σμηνών γαλαξιών κατέληξε στη σκοτεινή διαπίστωση ότι αυτή η αινιγματική μορφή της ύλης προτιμά να μένει στην μοναξιά της. Όχι μόνο δεν αλληλεπιδρά ιδιαίτερα με την κανονική ορατή ύλη, αλλά ούτε και με άλλη σκοτεινή ύλη. Είναι τόσο «αντικοινωνική», που δεν μιλάει καν με τον εαυτό της! Οπως αναφέρουν οι ειδικοί οι νέες παρατηρήσεις αποκαλύπτουν την ύπαρξη ενός αόρατου Σύμπαντος που λειτουργεί παράλληλα με το ορατό. Ομάδα αστρονόμων από την Ελβετία και τη Βρετανία, με επικεφαλής τον Ντέηβιντ Χάρβεϊ του Εργαστηρίου Αστροφυσικής της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάννης (EFPL), ανέλυσαν μια σειρά από παρατηρήσεις που έγιναν με τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Chandra Στόχος τους ήταν να μελετήσουν πώς ακριβώς συμπεριφέρεται και αντιδρά η σκοτεινή ύλη, όταν συγκρούονται σμήνη γαλαξιών μεταξύ τους. Το συμπέρασμα ήταν ότι δεν φαίνεται να αντιδρά καθόλου, πράγμα που συσκοτίζει ακόμη περισσότερο την ήδη μυστηριώδη φύση της. Το 85 έως 90% της ύλης του σύμπαντος και πάνω από το 25% της ενέργειάς του αποτελείται από σκοτεινή ύλη. Αν και στο σύμπαν υπάρχει πολύ περισσότερο σκοτεινή ύλη από ό,τι ορατή, είναι αόρατη, επειδή ούτε απορροφά, ούτε αντανακλά το φως. Ουσιαστικά γίνεται μόνο έμμεσα αντιληπτή, μέσω των βαρυτικών επιδράσεων που ασκεί στο ορατό σύμπαν. Οι γαλαξίες αποτελούνται από τρία βασικά συστατικά: άστρα, νέφη αερίων (κυρίως υδρογόνου) και σκοτεινή ύλη. Επειδή τα σμήνη γαλαξιών, που περιέχουν εκατοντάδες γαλαξίες το καθένα, αποτελούνται κατά 90% από σκοτεινή ύλη, θεωρούνται ιδανικό μέσο για να μελετηθεί η αλληλεπίδραση της σκοτεινής ύλης, κάθε φορά που αυτά τα σμήνη συγκρούονται. Οι νέες παρατηρήσεις όμως έδειξαν ότι ενώ τα άστρα και κυρίως τα αέρια επηρεάζονται λίγο - πολύ από τις συγκρούσεις των γαλαξιών, η σκοτεινή ύλη συμπεριφέρεται σαν μη συνέβη καμία σύγκρουση και δεν εμφανίζει την παραμικρή επιβράδυνση. Η μία σκοτεινή ύλη είναι σαν να περνά μέσα από την άλλη, όπως ένα φάντασμα μέσα από ένα τοίχο. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο η σκοτεινή ύλη δεν αλληλεπιδρά με τα σωματίδια της ορατής ύλης, αλλά δεν αλληλεπιδρά ούτε με άλλη σκοτεινή ύλη. Οι αστρονόμοι ξύνουν (ξανά) το κεφάλι τους για το τι σημαίνει αυτό και πώς θα έπρεπε να το ερμηνεύσουν. Ένα πιθανό συμπέρασμα είναι ότι θα έπρεπε να αποκλειστεί πλέον η θεωρία πως η σκοτεινή ύλη διαθέτει τα δικά της υποατομικά σωματίδια (π.χ. υπερσυμμετρικά), που υποτίθεται πως δεν έχουν βρεθεί ακόμη. Άλλες πιο εξωτικές θεωρίες για τη σκοτεινή ύλη υποστηρίζουν ότι αποτελεί ένα κβαντικό ελάττωμα που απέμεινε μετά τη γέννηση του σύμπαντος, ότι διαθέτει μάζα σε άλλες διαστάσεις ή ότι συνιστά μια τροποποιημένη μορφή της βαρύτητας. Οι επιστήμονες αρχίζουν επίσης να υποψιάζονται ότι ο όρος «σκοτεινή» ύλη είναι παραπλανητικός και ότι ίσως θα έπρεπε να αντικατασταθεί με τον όρο «διαφανής» ύλη ή απλώς «άγνωστη» ύλη (materia incognita). Τα ευρήματα των νέων παρατηρήσεων δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Science». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=689444

Στους John Nash κ’ Louis Nirenberg το «Νόμπελ των Μαθηματικών» Το θεωρούμενο ως «Nόμπελ» των Μαθηματικών Βραβείο Abel 2015 θα δοθεί από κοινού στους αμερικανούς John Nash και Louis Nirenberg για το έργο τους στις μη γραμμικές μερικές διαφορικές εξισώσεις, οι οποίες χρησιμοποιούνται τόσο στα καθαρά μαθηματικά, ιδίως στη γεωμετρική ανάλυση, όσο και στην περιγραφή ποικίλων φυσικών φαινομένων. Ο 86χρονος μαθηματικός του Πανεπιστημίου Πρίνστον Τζον Νας, ο οποίος έγινε διάσημος από τη βιογραφική ταινία του 2001 «Ένας υπέροχος άνθρωπος» (A beautiful mind) με πρωταγωνιστή τον Ράσελ Κρόου και από το ομώνυμο βιβλίο, έχει ήδη βραβευτεί το 1994 με το νόμπελ Οικονομικών για το πρωτοποριακό έργο του στη θεωρία των παιγνίων. Είναι ο πρώτος επιστήμονας που κερδίζει και τα δύο βραβεία Νόμπελ και Abel. Η συμβολή του Νας στις διαφορικές εξισώσεις ανέκαθεν θεωρείτο στους επιστημονικούς κύκλους πιο σημαντική και από το έργο του πάνω στα οικονομικά παίγνια. Τα ψυχιατρικής φύσης προβλήματα που τον βασάνιζαν επί δεκαετίες, τον εμπόδισαν να επεκτείνει την έρευνά του περαιτέρω. Ο καναδικής καταγωγής Λιούις Νίρενμπεργκ είναι καθηγητής στο Ινστιτούτο Μαθηματικών Επιστημών Courant του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Οι δύο τους -που ποτέ δεν έγραψαν μαζί μια επιστημονική εργασία, αλλά συνεργάστηκαν άτυπα στη δεκαετία του ΄50 – θα μοιραστούν το βραβείο ύψους περίπου 765.000 δολαρίων, όπως ανακοίνωσε χθες η Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών και Γραμμάτων. Οι μερικές διαφορικές εξισώσεις θεωρούνται το θεμέλιο πολλών επιστημονικών περιοχών, από τη γεωμετρία έως τη φυσική και έχουν μια πληθώρα εφαρμογών. Το έργο των Νας και Νίρενμπεργκ έχει τεράστια επίδραση σε πολλά πεδία. Το 2012, μια ομάδα Γάλλων μαθηματικών χρησιμοποίησαν τις τεχνικές των Νας και Νίρενμπεργκ για να λύσουν ένα μακροχρόνιο πρόβλημα, του πώς ένα τετράγωνο μπορεί να μετατραπεί σε ένα ντόνατ, και το 2003, ο Πέρελμαν τις χρησιμοποίησε για να αποδείξει την εικασία Poincaré. Το βραβείο ‘Αμπελ, που φέρει το όνομα του νορβηγού μαθηματικού Νιλς Χέντρικ ‘Αμπελ, έχει ύψος 6 εκατ. νορβηγικών κορωνών και θα απονεμηθεί σε ειδική τελετή στο Όσλο τον Μάιο. http://physicsgg.me/2015/03/26/%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-john-nash-%ce%ba-louis-nirenberg-%cf%84%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8e/

Βραβείο συνολικής προσφοράς στον Σταμάτιο Κριμιζή. Mε το βραβείο «Συνολικής Προσφοράς» (Lifetime Achievement Trophy),τιμήθηκε από το Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος των ΗΠΑ ο διακεκριμένος Έλληνας αστροφυσικός Σταμάτιος Κριμιζής. Η απονομή του βραβείου έγινε χθες, σε ειδική τελετή στην Ουάσινγκτον. Το συγκεκριμένο βραβείο, που θεσμοθετήθηκε το 1985, απονέμεται σε αναγνώριση των εξαιρετικών επιτευγμάτων στο χώρο της αεροδιαστημικής επιστήμης και τεχνολογίας. Ο J.R. Dailey, εκ των διευθυντών του Μουσείου,δήλωσε ότι ο δρ. Κριμιζής «έχει συμβάλει όσο λίγοι άνθρωποι στη γνώση μας για το ηλιακό σύστημα». Mε το ίδιο βραβείο έχουν τιμήθηκαν στο παρελθόν ο μέντορας του Κριμιζή, James Van Allen (2006), καθώς και οι αστροναύτες John Glenn (2001) και Neil Armstrong (2004). Ο καθηγητής και ακαδημαϊκός Σταμάτιος Σταμάτιος Κριμιζής, έχει θεμελιώδη συνεισφορά στη διαστημική επιστήμη και εξερεύνηση. Είναι ο μοναδικός επιστήμονας στον κόσμο που έχει ηγηθεί, ή συμμετάσχει, σε πειράματα διαστημικής φυσικής, που έχουν αποσταλεί και στους οκτώ πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Έχει, επίσης, πραγματοποιήσει αξιόλογες ανακαλύψεις στη φυσική του ηλιακού ανέμου και της μαγνητόσφαιρας, που περιβάλλει το ηλιακό μας σύστημα. Ο δρ. Σταμάτιος Κριμιζής γεννήθηκε στον Βροντάδο της Χίου το 1938, όπου και αποφοίτησε από το τοπικό Γυμνάσιο Αρρένων το 1956. Το ίδιο έτος πήγε στις ΗΠΑ και σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. Στη συνέχεια σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, όπου ολοκλήρωσε τη μεταπτυχιακή εξειδίκευσή του και τη διδακτορική του διατριβή. Εργάστηκε ως ερευνητής καθηγητής της Σχολής Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Αϊόβα, ενώ το 1968 ηγήθηκε της Ομάδας Διαστημικής Φυσικής και Διαστημικών Οργάνων στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς. Μέγιστη είναι η συμβολή του Κριμιζή στα σπουδαιότερα διαστημικά προγράμματα των ΗΠΑ. Διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση της διαστημικής εξερεύνησης, ως εισηγητής του προγράμματος διαστημικών αποστολών Discovery της NASA και ως επικεφαλής του τμήματος Διαστημικής του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, στη δημιουργία των αποστολών NEAR, Shoemaker, MESSENGER και New Horizons. Σήμερα, συμμετέχει σε αποστολές στον Ερμή, τον Κρόνο, τον Πλούτωνα, και την Ηλιόσφαιρα, καθώς και σε πρωτοποριακές μελέτες για την κατανόηση της μεταβατικής ζώνης προς τον μεσοαστρικό χώρο. Προς τιμήν του, το 1999, η Διεθνής Αστρονομική Ενωση (IAU) ονόμασε με το όνομά του τον αστεροειδή 8323 Krimigis (1979 UH). Το 2005 εξελέγη ακαδημαϊκός στην Ακαδημία Αθηνών στη νεοϊδρυθείσα έδρα «Επιστήμη του Διαστήματος» και έγινε πρόεδρος της Τάξεως Θετικών Επιστημών για το 2007. Από τον Δεκέμβριο 2006 έχει αναλάβει εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδος στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. Η Ενωση Ελλήνων Φυσικών θα τιμήσει τον κ. Κριμιζή, για το συνολικό έργο του, στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών στις 6 Απριλίου. http://physicsgg.me/2015/03/26/%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%bf%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ac%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%b1/

Στα «πρόθυρα» κατάρρευσης το σύμπαν, σύμφωνα με νέα θεωρία. Φυσικοί προτείνουν ένα νέο μηχανισμό «κοσμολογικής κατάρρευσης», σύμφωνα με τον οποίο το σύμπαν σύντομα θα σταματήσει να διαστέλλεται και θα αρχίσει να συρρικνώνεται, καταστρέφοντας τελικά όλη την ύλη που περιέχει. Μάλιστα, οι υπολογισμοί τους δείχνουν πως, για τα κοσμολογικά δεδομένα, η κατάρρευση θα συμβεί «άμεσα» – δηλαδή σε μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια χρόνια. Όπως αναφέρουν στο άρθρο τους στο περιοδικό Physical Review Letters οι Νεμάνια Κάλοπερ από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και Αντόνιο Παντίλα από το πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ, ο μηχανισμός αυτός οφείλεται στη δράση της σκοτεινής ενέργειας και απαντά σε μερικά από τα συμπαντικά «μυστήρια». Έτσι, δίνει μία ερμηνεία για τη φύση της σκοτεινής ενέργειας και εξηγεί γιατί αυτή τη στιγμή το σύμπαν διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Οι δύο φυσικοί υποστηρίζουν πως το σύμπαν δημιουργήθηκε με τέτοιες αρχικές συνθήκες που, αν και σε πρώτη φάση είχαν σαν αποτέλεσμα τη διαστολή του, στη συνέχεια θα προκαλέσουν τη συρρίκνωσή του. Επομένως, η «μοίρα» του είναι να καταρρεύσει στο τέλος. Η «χρονοκαθυστέρηση» στην ενεργοποίηση του μηχανισμού κοσμολογικής συστολής, την οποία περιλαμβάνει το μοντέλο των δύο επιστημόνων, σημαίνει πως το σύμπαν εξελίσσεται με αργό ρυθμό, όπως δείχνουν και τα μέχρι σήμερα παρατηρησιακά δεδομένα για την «ιστορία» του. Ωστόσο, οι επιστήμονες τονίζουν πως αυτή η «χρονοκαθυστέρηση» δεν ορίσθηκε αυθαίρετα στο μοντέλο τους, ακριβώς για να συμφωνεί με την έως τώρα παρατηρούμενη εξέλιξή του, αλλά είναι «φυσιολογική» από τεχνικής πλευράς, αφού προκύπτει από τη συμμετρία της θεωρίας. Οι φυσικοί σπεύδουν να συμπληρώσουν πως στόχος τους είναι να εξελίξουν περαιτέρω τη θεωρία τους. «Έχουμε πολλά να κάνουμε ακόμη», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Παντίλα στο σάιτ Phys.org. «Αυτή την εποχή ψάχνουμε έναν τρόπο διατύπωσης της θεωρίας που θα την εναρμονίζει ακόμη περισσότερο με τις βασικές αρχές της κβαντομηχανικής. Θέλουμε επίσης να βρούμε και άλλους τρόπους για τον έλεγχό της, από την πλευρά τόσο της κοσμολογίας όσο και της αστροφυσικής». «Σε δεύτερη φάση, στοχεύουμε να ψάξουμε με ποιον τρόπο το μοντέλο θα μπορούσε να προκύψει από μία πιο θεμελιώδη θεωρία, όπως η θεωρία των χορδών», συμπληρώνει ο επιστήμονας. http://www.naftemporiki.gr/story/931365/sta-prothura-katarreusis-to-sumpan-sumfona-me-nea-theoria

TPK "Soyuz TMA-16M» Συνεχίζεται η προετοιμασία του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-16M" για να ξεκινήσει για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-24.html http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-25.html Η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αυξήσουν τον αριθμό των κοινών πειραμάτων στον ISS. Το σύνολο των κοινών πειραμάτων Roscosmos και NASA στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) θα αυξηθεί σημαντικά λόγω της έναρξης της ετήσιας πτήσης του Ρώσου κοσμοναύτη Mikhail Kornienko και του αμερικανου αστροναύτη Σκοτ ​​Κέλι. Συνολικά, κατά τη διάρκεια της ετήσιας πτήσης, η οποία θα πραγματοποιηθεί από τις 27 Μαρτίου 2015 εως 3 Μαρτίου 2016 ο Ρώσος κοσμοναύτης και ο Αμερικάνος αστροναύτης θα εκτελέσουν 19 βιοϊατρικα πειράματα. Συγκεκριμένα, ο Μιχαήλ Kornienko θα εκτελέσει 14 ρωσικά πειράματα που διατίθενται για τη διαστημική ιατρική και τη φυσιολογία. Αυτά τα πειράματα "Algometriya", "Αλληλεπίδραση-2", "Dan", "Kardiovektor", "Περιεχόμενα", "διόρθωση", "MORZE" "Motokard" "Neyroimmunitet" "Parodont-2", "κίνηση των υγρών" "Pilot-Τ", "SPLANH" και "Τσαλαπετεινός". Σε αυτό το πείραμα, "Moving υγρά" ("μεταβολές των υγρών») παραπέμπει στην κοινή έρευνα επιστημόνων από τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες που θα πρέπει να γίνει με τα δύο μέλη της ετήσιας πτήσης χρησιμοποιώντας επιστημονικό εξοπλισμό των Ρώσων και Αμερικανών στα τμήματα του ΔΔΣ. Ο Ρώσος κοσμοναύτης συμφώνησε επίσης να λάβει μέρος στην υλοποίηση των πέντε αμερικανικων πειράματων: «λεπτές κινητικές δεξιότητες", "υγεία του οφθαλμού", "Self-Test Αντίδραση", "Παρακολούθηση Sleep", "Cognition". Ο αμερικάνος αστροναύτης Σκοτ ​​Κέλι, με τη σειρά του, συμφώνησε να συμμετάσχει σε δύο ρωσικά πειράματα "Pilot-T" και "Αλληλεπίδραση-2". Ο Αριθμός των κοινών πειραμάτων θα αυξηθούν κατά την περίοδο του ΔΔΣ-43, με το οποίο αρχίζει η ετήσια πτήση.Τα προγραμματισμένα ως μέρος της εκστρατείας του ΔΔΣ-43 (από 12 Μάρτιου έως 14 Μάιος, 2015) ρωσο-αμερικανικα πειράματα να είναι περίπου το ένα δέκατο του συνόλου των μελετών και τα περισσότερα από αυτα θα πρέπει να συνδέονται με την εργασία στον τομέα της διαστημικης ιατρικής. Από 12 έως 28 Μάρτ. σε τροχιά θα είναι το τριμελές πλήρωμα, που αποτελείται από τον κοσμοναύτη Άντον Shkaplerova Roscosmos και τους αστροναύτες της NASA Terry Vёrtsa και Σαμάνθα Cristoforetti. Στη συνέχεια θα ενώθουν με τα μέλη του πληρώματος του WPK "Soyuz TMA-16M" Ρώσους Γκενάντι Padalka, Mikhail Kornienko και τον Αμερικανο Σκοτ ​​Κέλι. Η εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου (TPC) "Soyuz TMA-16M» με τους Ρώσους κοσμοναύτες Γκενάντι Padalka και Mikhail Kornienko και τον αμερικανο αστροναύτη Σκοτ ​​Κέλι έχει προγραμματιστεί για τις 27 Μαρτίου 2015. http://www.energia.ru/ru/news/news-2015/news_03-25.html Roscosmos: 75 δορυφόρους θα έχει σε τροχιά η Ρωσία έως το 2020. Στην υπερδιπλασίαση των τηλεπικοινωνιακών, μετεωρολογικών και ερευνητικών δορυφόρων στοχεύει η Ρωσία μέχρι το 2020. Σύμφωνα με δήλωση του προέδρου του τμήματος Επιστήμης και Τεχνολογίας της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος της Ρωσίας (Roscosmos) Γιούρι Κόπτεφ, πρόκειται αναπτυχθούν 43 νέοι δορυφόροι, αυξάνοντας το συνολικό αριθμό στους 75. Σήμερα η Ρωσία διαθέτει 24 τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους, 4 τηλεσκοπικούς, 2 μετεωρολογικούς και 2 ερευνητικούς. «Τα σχέδια για τους νέους δορυφόρους παραμένουν μέσα στο σχέδιο του ομοσπονδιακού διαστημικού προγράμματος για την περίοδο 2016-2025» υπογράμμισε ο Κόπτεφ. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό της Roscosmos, μέχρι το 2020 η Ρωσία θα διαθέτει συνολικά 45 τηλεπικοινωνιακούς και τηλεοπτικούς δορυφόρους, 10 τηλεσκοπικούς, 11 μετεωρολογικούς, καθώς και 9 ερευνητικά διαστημικά σκάφη. http://gr.rbth.com/news/2015/03/25/roscosmos_75_doryforoy_tha_thesei_se_troxia_i_rosia_eo_to_20120_36165.html

Μια «τεχνητή Σελήνη» στη… Σελήνη από τη NASA. Τον πρώτο της δορυφόρο θα αποκτήσει στις αρχές της δεκαετίας του 2030 η Σελήνη, καθώς η NASA θα τοποθετήσει τότε σε σταθερή τροχιά γύρω από το φεγγάρι ένα μεγάλο βράχο από αστεροειδή, ώστε στη συνέχεια να τον επισκεφθούν αστροναύτες για να τον μελετήσουν. Η αφαίρεση του βράχου και η μεταφορά του στη «γειτονιά» της Σελήνης θα γίνει από ένα ρομποτικό σκάφος, στα πλαίσια της αποστολής Asteroid Redirect Mission (ARM). Αν και στη σχεδίαση της ARM η NASA εξέταζε επίσης το ενδεχόμενο να μεταφέρει στο φεγγάρι έναν ολόκληρο αστεροειδή, με διάμετρο μέχρι 10 μέτρα, η υπηρεσία κατέληξε χθες στο συμπέρασμα ότι η αφαίρεση ενός μεγάλου τμήματος από κάποιον αστεροειδή θα της δώσει περισσότερες επιλογές όσον αφορά το ουράνιο αντικείμενο που θα μελετήσει. Το τμήμα αυτό θα μπορούσε να έχει διάμετρο έως και 4 μέτρα, από το οποίο λίγο αργότερα οι αστροναύτες θα συλλέξουν δείγματα τα οποία θα φέρουν πίσω στη Γη. Σε χθεσινή τηλεδιάσκεψη με δημοσιογράφους, ο εκπρόσωπος της NASA Ρόμπερτ Λάιτφουτ ανέφερε πως με την αφαίρεση ενός βράχου η υπηρεσία θα μπορέσει να δοκιμάσει στην πράξη αρκετές τεχνολογίες που θα είναι χρήσιμες και για άλλες μελλοντικές αποστολές, όπως για παράδειγμα ο εξοπλισμός που θα επιτρέψει στο ρομποτικό σκάφος να προσεδαφισθεί με ασφάλεια πάνω στον αστεροειδή και να παγιδεύσει τον βράχο που θα αφαιρέσει. «Τέτοιες λύσεις είναι απαραίτητες αν αργότερα θελήσουμε να φέρουμε δείγματα στη Γη από άλλα ουράνια σώματα», είπε χαρακτηριστικά. Παρόλο που η υπηρεσία δεν έχει ακόμη καταλήξει από ποιον αστεροειδή θα προέλθει ο βράχος, για τις εκτιμήσεις του κόστους της ARM και τις άλλες προκαταρκτικές μελέτες χρησιμοποίησε τον 2008 EV5, ο οποίος έχει διάμετρο 400 μέτρα και είναι πάντως ένας από τους πιθανότερους υποψήφιους. Με δεδομένο πως το ρομπότ αναμένεται να εκτοξευθεί τον Δεκέμβριο του 2020, σύμφωνα με τον Λάιτφουτ η NASA έχει περιθώριο μέχρι τα τέλη του 2019, για να επιλέξει τον προορισμό του. Σύμφωνα πάντως με το γενικό χρονοδιάγραμμα της ARM, το μη επανδρωμένο σκάφος θα χρειασθεί μία διετία περίπου για να φτάσει στον στόχο του, όπου θα παραμείνει περίπου 400 ημέρες πριν βάλει «πλώρη» για τη Σελήνη. Ο λόγος είναι πως, εκτός από την αφαίρεση του βράχου, θα πραγματοποιήσει αρκετές μελέτες στον αστεροειδή. Επίσης, θα δοκιμάσει κατά πόσο μπορεί με τη βαρύτητά του να εκτρέψει ελαφρώς τον αστεροειδή από την πορεία του. Μία ιδέα που, αν αποδειχθεί ότι λειτουργεί στην πράξη, ίσως στο μέλλον αποδειχθεί σωτήρια για να προστατευθεί η ανθρωπότητα από κάποιο ουράνιο σώμα που βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη. Η Σελήνη αναμένεται να αποκτήσει τον τεχνητό της δορυφόρο στα τέλη του 2025, ενώ η «επίσκεψη» των αστροναυτών θα γίνει με την κάψουλα Orion, που έχει ήδη αναπτύξει η NASA. Αν και ακόμη πρέπει να διευκρινισθούν πολλές λεπτομέρειες ώστε η ARM να γίνει πραγματικότητα, σύμφωνα με τον Λάιτφουτ ήδη η αποστολή έχει κερδίσει πολύ θετικά σχόλια από κάθε υπηρεσία και φορέα στον κόσμο, που ασχολείται με το διάστημα. Από την πλευρά της, η αμερικανική υπηρεσία τη θεωρεί ένα από τα σημαντικότερα ενδιάμεσα βήματα για τον απώτερο σκοπό της, δηλαδή την κατάκτηση του πλανήτη Άρη. «Θα μας δώσει πραγματικά τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε την τεχνογνωσία που θα χρειασθεί για να επισκεφθούμε τελικά τον Άρη», καταλήγει ο Λάιτφουτ. http://www.naftemporiki.gr/story/931733/mia-texniti-selini-sti-selini-apo-ti-nasa

Ο Δίας και το ασυνήθιστο ηλιακό μας σύστημα. Ο Δίας της ελληνικής μυθολογίας ήταν ένας μάλλον ιδιόρρυθμος θεός, με πολλά «σούρτα-φέρτα» και ενίοτε εκδικητικός. Ο Δίας της αστρονομίας πιθανότατα δεν πήγαινε πίσω και στις καταστροφικές παραξενιές του οφείλεται το ότι το ηλιακό μας σύστημα φαίνεται να είναι τόσο ασυνήθιστο σε σχέση με τα άλλα που έχουν ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια. Νέες εκτιμήσεις και προσομοιώσεις σε υπολογιστή Αμερικανών επιστημόνων θεωρούν πολύ πιθανό, ότι κάποτε ο Δίας, με τον τεράστιο όγκο του, εισέβαλε στα ενδότερα του ηλιακού μας συστήματος και, ως ταύρος εν υαλοπωλείω, «καθάρισε» ό,τι έβρισκε μπροστά του. Κατέστρεψε έτσι την πρώτη γενιά των πλανητών, προτού ηρεμήσει και, απομακρυνόμενος, καταλήξει στην τωρινή τροχιά του. Αυτό σημαίνει, ότι κάποτε στο ηλιακό μας σύστημα υπήρχαν πλανήτες που σήμερα δεν υπάρχουν πια. Ο καθηγητής αστρονομίας Γκρέγκορι Λάφλιν του Πανεπιστημίου Σάντα Κρουζ της Καλιφόρνια και ο επίκουρος καθηγητής πλανητικής επιστήμης Κονσταντίν Μπατίγκιν του Πανεπιστημίου Caltech της Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στα «Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών» (PNAS) των ΗΠΑ, http://www.pnas.org/content/early/2015/03/18/1423252112 πιστεύουν ότι αυτό το σενάριο του «επιθετικού Δία» εξηγεί γιατί σήμερα το ηλιακό μας σύστημα διαφέρει τόσο πολύ από εκατοντάδες άλλα συστήματα εξωπλανητών που έχουν ανακαλυφθεί με τη βοήθεια διαστημικών (όπως το «Κέπλερ») και επίγειων τηλεσκοπίων. Εκτιμάται ότι περίπου τα μισά άστρα σαν τον Ήλιο στον γαλαξία μας έχουν πλανήτες γύρω τους. Η βασική διαφορά όμως είναι ότι στο δικό μας ηλιακό σύστημα δεν υπάρχουν πλανήτες σε τροχιά πιο κοντινή στον Ήλιο από ό,τι ο Ερμής. Σε άλλα συστήματα, αντίθετα, είναι συνηθισμένο φαινόμενο να ανακαλύπτονται πλανήτες μεγαλύτεροι από τη Γη (οι λεγόμενες σούπερ Γαίες) σε απόσταση πολύ πιο κοντά στο άστρο τους. Το σενάριο του περιπλανώμενου Δία που σπέρνει την καταστροφή στο διάβα του, είχε προταθεί για πρώτη φορά το 2001 από μια άλλη ομάδα αστρονόμων του Πανεπιστημίου Queen Mary του Λονδίνου, είχε επαναληφθεί από επιστήμονες του Αστεροσκοπείου της Νίκαιας στη Γαλλία το 2011 και τώρα ενισχύεται με τους νέους υπολογισμούς στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, κατά τα πρώτα λίγα εκατομμύρια χρόνια ύπαρξης του ηλιακού συστήματος, ο Δίας διείσδυσε επιθετικά στην περιοχή κοντά στον νεαρό ακόμη Ήλιο, έως ότου στη συνέχεια σχηματίστηκε ο Κρόνος, γεγονός που ανάγκασε (λόγω των ισχυρών βαρυτικών αλληλεπιδράσεων) τον Δία να ανακρούσει πρύμναν και να μεταναστεύσει ξανά προς τα έξω, στη σημερινή πιο απομακρυσμένη από τον Ήλιο τροχιά του. Οι νέοι υπολογισμοί δείχνουν, ότι είναι πιθανό πως στις απαρχές του, το ηλιακό μας σύστημα ακολούθησε μια φάση κοινή στον γαλαξία μας, δημιουργώντας βραχώδεις πλανήτες με πυκνή ατμόσφαιρα πολύ κοντά στον ήλιο (καυτές σούπερ Γαίες), όπως τόσοι άλλοι εξωπλανήτες γύρω από τα μητρικά άστρα τους. Όμως, ο γιγάντιος Δίας «καθάρισε» αυτή την αρχική ″φουρνιά″ πρωτοπλανητών, προκαλώντας -λόγω της βαρύτητάς του- ένα φοβερό ντόμινο συγκρούσεων, που θα θύμιζαν κοσμικό μπιλιάρδο, με τελικό αποτέλεσμα οι πρώτοι πλανήτες να καταλήξουν κομμάτια και θρύψαλα. Ένα μέρος από αυτά τα απομεινάρια (γύρω στο 10% των αρχικών πρωτοπλανητών) σχημάτισαν εν καιρώ τη δεύτερη γενιά των πλανητών, μεταξύ των οποίων η Γη μας. Αν αυτό πράγματι συνέβη, τότε οι εσωτερικοί και μικρότεροι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, δηλαδή ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Γη και ο Άρης, είναι νεότεροι σε ηλικία σε σχέση με τους εξωτερικούς και πιο μεγάλους. Μέχρι σήμερα έχει επιβεβαιωθεί η ανακάλυψη άνω των 1.000 εξωπλανητών στον γαλαξία μας. Σχεδόν 500 ηλιακά συστήματα έχουν βρεθεί να έχουν πάνω από έναν πλανήτη. Το τυπικό σύστημα φαίνεται να περιλαμβάνει καυτές σούπερ Γαίες, που έχουν μάζα μερικές φορές μεγαλύτερη της Γης, σε τροχιές πολύ πιο κοντινές στο άστρο τους από ό,τι ο Ερμής σε σχέση με τον Ήλιο. Αλλά και στα άλλα συστήματα που διαθέτουν γιγάντιους πλανήτες ίδιους ή μεγαλύτερους από τον Δία, αυτοί είναι επίσης πολύ πιο κοντά στο άστρο τους, από ό,τι ο Δίας και ο Κρόνος σε σχέση με τον Ήλιο. Στον γαλαξία μας, ο σχηματισμός πλανητών σαν τον Δία είναι κάπως σπάνιος, όταν όμως συμβαίνει, τότε ο γιγάντιος εξωπλανήτης συνήθως βρίσκεται σε απόσταση από το άστρο του όσο η Γη από τον Ήλιο. http://physicsgg.me/2015/03/24/%ce%bf-%ce%b4%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%b1%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ae%ce%b8%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b7%ce%bb%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%8d%cf%83/

Τεχνικό πρόβλημα στον LHC. Με καθυστέρηση λίγων έως αρκετών εβδομάδων θα επαναλειτουργήσει ο μεγάλος επιταχυντής αδρονίων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN). Κυριολεκτικά στο παρά πέντε, λίγο πριν δοθεί το σήμα για να πάρει μπρος το μεγαλύτερο μηχάνημα στον κόσμο, διαπιστώθηκε ένα τεχνικό πρόβλημα. Συγκεκριμένα, υπήρξε ένα βραχυκύκλωμα στην ηλεκτρική καλωδίωση ενός από τους μεγάλους και ισχυρούς μαγνήτες, οι οποίοι καθοδηγούν τις δέσμες των συγκρουόμενων σωματιδίων και επιτρέπουν την ψύξη του επιταχυντή σε θερμοκρασία κοντά στο απόλυτο μηδέν (μείον 273 βαθμούς Κελσίου). Το συμβάν ξύπνησε μνήμες από το 2008, όταν λίγο μετά την πανηγυρική έναρξη λειτουργίας του, μια σοβαρή τεχνική βλάβη είχε οδηγήσει σε μακράς διάρκειας διακοπή των εργασιών του, εως ότου αποκατασταθεί το πρόβλημα. Τώρα, τουλάχιστον, η ζημιά έγινε έγκαιρα αντιληπτή. Σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό, στα μέσα αυτής της εβδομάδας επρόκειτο -μετά από σχεδόν δύο χρόνια διακοπής για τεχνική συντήρηση και αναβάθμιση του εξοπλισμού- να κυκλοφορήσουν ξανά οι πρώτες δέσμες σωματιδίων (πρωτονίων) μέσα στον υπόγειο επιταχυντή μήκους 27 χιλιομέτρων, ο οποίος βρίσκεται κάτω από τα γαλλο-ελβετικά σύνορα. Αφού ολοκληρωθεί η τεχνική αξιολόγηση της βλάβης, το CERN θα ανακοινώσει τη νέα ημερομηνία επαναλειτουργίας του επιταχυντή. Διαβεβαίωσε πάντως ότι η επίπτωση δεν θα είναι σοβαρή για τις εργασίες και τους φιλόδοξους στόχους του κατά τη νέα περίοδο 2015-2018. «Όλες οι ενδείξεις είναι καλές για μια σπουδαία δεύτερη περίοδο. Βλέποντας την ευρύτερη εικόνα των πραγμάτων, μια καθυστέρηση λίγων εβδομάδων στην αναζήτηση της ανθρωπότητας για την κατανόηση του σύμπαντος, δεν είναι παρά ένα ανοιγοκλείσιμο του ματιού», δήλωσε ο γενικός διευθυντής του CERN, φυσικός Ρολφ Χόγιερ. Από την πλευρά τους πάντως, πολλοί επιστήμονες του CERN δεν έκρυψαν την απογοήτευσή τους για την αναπάντεχη καθυστέρηση. http://physicsgg.me/2015/03/25/%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%80%cf%81%cf%8c%ce%b2%ce%bb%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-lhc/

Φουσκωτο «διαμερίσμα» θα αποκτήσει ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες η κατασκευή του πρώτου φουσκωτού «διαμερίσματος» που θα αποκτήσει ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Η ανάπτυξή του έγινε από αμερικανική εταιρεία Bigelow Aerospace για λογαριασμό της NASA, αφού η διαστημική υπηρεσία θέλει να ελέγξει την ιδέα των φουσκωτών καταλυμάτων σε πραγματικές συνθήκες. Γι’ αυτό τον σκοπό, θα προστεθεί στον Διαστημικό Σταθμό από τον επόμενο Σεπτέμβριο, ώστε να υποβληθεί σε εξονυχιστικές δοκιμές. Το διαμέρισμα έχει ονομασθεί Bigelow Expandable Activity Module (BEAM) και μπόρεσε να γίνει πραγματικότητα χάρις σε νέα, ελαφριά και ανθεκτικά υλικά, τα οποία υπόσχονται να καταργήσουν τους σταθερούς μεταλλικούς σκελετούς που διαθέτουν οι υπόλοιποι θάλαμοι του Σταθμού. Έτσι, η διάμετρός του δεν θα ξεπερνά τα 2,4 μέτρα μέσα στον πύραυλο Falcon 9 της SpaceX, ο οποίος σε έξι μήνες θα αναλάβει να τον μεταφέρει στον Σταθμό. Εκεί, θα συνδεθεί στον θάλαμο Tranquility και φουσκώνοντας θα αποκτήσει το τελικό του σχήμα, ώστε να αυξήσει κατά 16 κυβικά μέτρα τους χώρους του «διαστημικού εργαστηρίου». Εξάλλου, τα φουσκωτά καταλύματα θεωρούνται από τη NASA μία πολλά υποσχόμενη λύση, ώστε να αυξηθούν οι χώροι που έχουν στη διάθεσή τους οι αστροναύτες στις διαστημικές αποστολές, με την ίδια προστασία από την ακτινοβολία και τους μικρομετεωρίτες που προσφέρουν στα σημερινά σκάφη. Επομένως, η αμερικανική υπηρεσία υποστηρίζει πως είναι πολύ πιθανό με αυτό τον τρόπο να προστεθεί μία ακόμη ιδέα στις διαθέσιμες επιλογές, για να γίνουν πραγματικότητα τα σχέδια κατάκτησης «κόσμων» που βρίσκονται μακρύτερα από τη Σελήνη. Μέσα στην επόμενη δεκαετία, η NASA σχεδιάζει να επεκτείνει το πρόγραμμα επανδρωμένων αποστολών, με «ταξίδια» περίπου έως το μισό της απόστασης που χωρίζει τη Γη από τη Σελήνη. Στόχος των «ταξιδιών» θα είναι να δοκιμασθούν τεχνολογίες και εξοπλισμός για μελλοντικές πτήσεις στον πλανήτη Άρη ή σε άλλους μακρινούς προορισμούς. Πριν όμως από αυτά, η αμερικανική υπηρεσία θα χρησιμοποιήσει σαν αρχική πλατφόρμα δοκιμών τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. «Είμαστε τυχεροί που, χάρις στον Σταθμό, μπορούμε να ελέγξουμε ιδέες όπως ο ΒΕΑΜ», ανέφερε στην ιστοσελίδα της NASA ο Τσέισον Κρούζαν, διευθυντής του τμήματος Προηγμένων Συστημάτων Εξερεύνησης, με την ευκαιρία ολοκλήρωσης της βασικής φάσης κατασκευής του πειραματικού φουσκωτού θαλάμου. «Με αυτό τον τρόπο, έχουμε τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε ένα περιβάλλον σε συνθήκες μικροβαρύτητας, με μόνιμη ανθρώπινη παρουσία». Το ΒΕΑΜ θα παραμείνει συνδεδεμένο στον Σταθμό για τουλάχιστον μια διετία, κατά τη διάρκεια της οποίας οι αστροναύτες σε τακτά χρονικά διαστήματα θα μετρούν διάφορες παραμέτρους σχετικά με την αντοχή του στην ακτινοβολία και τους μικρομετεωρίτες που το «βομβαρδίσουν». Από αυτές τις μετρήσεις, οι επιστήμονες ελπίζουν πως θα αποκτήσουν σημαντικά στοιχεία για την ανάπτυξη μελλοντικών διαστημικών «καταλυμάτων», τα οποία θα είναι απόλυτα ασφαλή για τους «κατοίκους» τους. Από την πλευρά της, η Bigelow Aerospace δηλώνει βέβαιη πως το ΒΕΑΜ θα… περάσει χωρίς προβλήματα το τεστ, με δεδομένο ότι δύο πρωτότυπα φουσκωτά σκάφη της, τα Genesis I και Genesis II, έχουν ήδη δοκιμασθεί με επιτυχία στο διάστημα. Στα μελλοντικά πλάνα της εταιρείας είναι ένα πολύ μεγαλύτερο φουσκωτό σύστημα το οποίο θα περιφέρεται γύρω από τη Γη, με εσωτερικούς χώρους 330 κυβικών μέτρων που θα μπορούν να φιλοξενήσουν έως και 6 αστροναύτες – από διαστημικούς «τουρίστες», μέχρι ανθρώπους από εταιρείες που αναπτύσσουν διαστημικές εφαρμογές. Επίσης, έχει στα σκαριά ένα ακόμη μεγαλύτερο «συγκρότημα» θαλάμων, συνολικού όγκου 2.250 κυβικών μέτρων. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%86%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BA%CF%89%CF%84%CF%8C-%C2%AB%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1%C2%BB-%CE%B8%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82 Συντελεστή Γεωγραφικής Επιστροφής. Σημαντική βελτίωση του λεγομένου Συντελεστή Γεωγραφικής Επιστροφής για την ελληνική συμμετοχή στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA), πέτυχε η χώρα μας. Αυτό πρακτικά «μεταφράζεται» στην εξασφάλιση περισσότερων συμβολαίων για τις ελληνικές εταιρείες και ερευνητικούς φορείς στο πλαίσιο διαστημικών προγραμμάτων της ESA, πράγμα σημαντικό σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, με τα αντίστοιχα προβλήματα για την ελληνική βιομηχανία. Η Επιτροπή Βιομηχανικής Πολιτικής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ΕΟΔ - ESA) ανακοίνωσε τη νέα κατάσταση του συντελεστή γεωγραφικής επιστροφής των κρατών-μελών του οργανισμού, όπως διαμορφώθηκε στο τέλος του 2014. Η Ελλάδα εμφανίζεται να έχει εξαιρετική βελτίωση χάρη στην -χωρίς προηγούμενο- επίτευξη υψηλότερης του 1 τιμής γεωγραφικής επιστροφής. Σε επίπεδο χρηματοδότησης, η τιμή αυτή «μεταφράζεται» σε περίπου 2,5 εκατ. ευρώ επιπλέον του ποσού συμβολαίων που αντιστοιχεί σε συντελεστή 1 (41 εκατ. ευρώ). Ο συντελεστής Γεωγραφικής Επιστροφής για την Ελλάδα ανά έτος κατά την τελευταία πενταετία ήταν: 0,54 (2009), 0,51 (2010), 0,77 (2011), 0,99 (2012), 0,90 (2013) και 1,06 (2014). Η επιτυχία αυτή, σύμφωνα με τη ΓΓΕΤ, οφείλεται στις συνεχείς διαπραγματεύσεις της, τόσο με τα στελέχη της ESA, όσο και με εκπροσώπους άλλων αντιπροσωπειών και μεγάλων ευρωπαϊκών εταιρειών στον τομέα του Διαστήματος. Επίσης, θετικά «μέτρησαν» οι διαρκώς αυξανόμενες δυνατότητες και προοπτικές των ελληνικών φορέων (διαστημική βιομηχανία, ΑΕΙ, ερευνητικά κέντρα), έτσι ώστε η ESA να αποφασίσει να δεσμεύσει για την Ελλάδα αυξημένα κονδύλια χρηματοδότησης. Σημαντικοί αρωγοί στην παραπάνω προσπάθεια, όπως επισημαίνει η ΓΓΕΤ, στάθηκαν ειδικά οι αντιπροσωπείες των δύο μεγαλύτερων χρηματοδοτικών κρατών-μελών της ESA, της Γερμανίας και της Γαλλίας. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B1%CF%85%CE%BE%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CF%87%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%83%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%B5-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1

TPK "Soyuz TMA-16M» Συνεχίζεται η προετοιμασία του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-16M" για να ξεκινήσει για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/photo_03-23_2.html Μη επανδρωμένη έκδοση του «διαστημικού ταξί», Dream Chaser Μία νέα έκδοση του «διαστημικού ταξί» της, Dream Chaser αποκάλυψε η Sierra Nevada Corporation (SNC). Τα χαρακτηριστικά του Dream Chaser Cargo System περιλαμβάνουν ένα πρωτοποριακό σύστημα αναδιπλούμενων φτερών, που επιτρέπει στο σκάφος να χωράει σε μια ποικιλία οχημάτων εκτόξευσης, τη δυνατότητα να καλύπτει όλες τις προϋποθέσεις για αποστολές φορτίων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, υψηλά επίπεδα επαναχρησιμοποίησης, «φιλικό», μη τοξικό σύστημα προώθησης και δυνατότητα προσγείωσης σε αεροδιάδρομο σε χαμηλές ταχύτητες. Επίσης, έχει δυνατότητα αυτόνομης/ μη επανδρωμένης πτήσης. «Η SNC είναι περήφανη που μπορεί να προσφέρει στη ΝΑSA ένα ολοκληρωμένο σύστημα το οποίο υπερβαίνει όλα τα κριτήρια που έχουν τεθεί από τη NASA» αναφέρει ο Μαρκ Ν. Σιράντζελο, εταιρικός αντιπρόεδρος και επικεφαλής της SNC Space Systems. «Το αυτόνομο και αναβαθμισμένο Dream Chaser Cargo System αποτελεί παραλλαγή του Dream Chaser Space System, του οποίου η “κληρονομιά” περιλαμβάνει πάνω από δέκα χρόνια ανάπτυξης και “ωρίμανσης”, τα τελευταία πέντε εκ των οποίων ήταν στο πλαίσιο συνεργασίας με τη NASA. Το Dream Chaser Cargo System παρέχει ασύγκριτες δυνατότητες μεταφοράς φορτίου υπό πίεση και μη, περιλαμβανομένης της επιταχυμένης επιστροφής φορτίου και σημαντικών επιστημονικών πειραμάτων σε κάθε αποστολή. Επίσης, επιτρέπει ένα ευρύ φάσμα άλλων δυνατοτήτων εξερεύνησης του διαστήματος, περιλαμβανομένου του service/ συντήρησης μελλοντικών διαστημικών σταθμών και δορυφόρων, καθώς και της ανάκτησης/ απομάκρυνσης διαστημικών σκουπιδιών». Σημειώνεται πως το αρχικό Dream Chaser ήταν προτεινόμενο για το Commercial Crew Program της NASA, για ένα επαναχρησιμοποιούμενο σκάφος για μεταφορά φορτίων και αστροναυτών από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αν και ξεχώριζε από τους ανταγωνιστές του από άποψης σχεδιασμού (καθώς οι «αντίπαλοι» ήταν πιο συμβατικών/ αναχρονιστικών σχεδίων), έχασε εν τέλει από τα Dragon και CST-100 της SpaceX και της Boeing αντίστοιχα. http://www.naftemporiki.gr/story/930828/mi-epandromeni-ekdosi-tou-diastimikou-taksi-dream-chaser Η Ευρωπαϊκή Έκθεση Διαστήματος έρχεται στην Αθήνα. Η Ευρωπαϊκή Έκθεση Διαστήματος (European Space Expo) “Ανακαλύψτε τα οφέλη των διαστημικών εφαρμογών στην καθημερινότητά σας” θα φιλοξενηθεί στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα μεταξύ 28 Μαρτίου έως 5 Απριλίου. Η έκθεση είναι ελεύθερη για όλους και προσφέρει συναρπαστικές πληροφορίες για το πώς οι διαστημικές δραστηριότητες και εφαρμογές επηρεάζουν άμεσα την καθημερινή μας ζωή, καθώς και για άλλες δραστηριότητες που αφορούν το διάστημα. Η Αθήνα θα είναι η 24η στάση της έκθεσης την οποία έχουν επισκεφθεί μέχρι σήμερα πάνω από 500.000 Ευρωπαίοι πολίτες σε όλη την Ευρώπη. Μέσω των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων δορυφορικής πλοήγησης Galileo και EGNOS, και του προγράμματος γεωσκόπησης Copernicus, οι Ευρωπαίοι πολίτες θα επωφεληθούν από τις πολλές υπηρεσίες και εφαρμογές, οι οποίες αναμένεται να δημιουργήσουν παγκόσμιες ευκαιρίες στην παγκόσμια αγορά και να συμβάλουν στην υποστήριξη της δημιουργίας θέσεων εργασίας και την οικονομική ανάπτυξη. Μετά από τη μεγάλη επιτυχία της σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις η έκθεση συνεχίζει το ταξίδι της σε όλη την Ευρώπη. Επόμενη στάση είναι η Αθήνα, στην πλατεία Συντάγματος. Χάρη στο πλούσιο και διαδραστικό οπτικοακουστικό υλικό, επισκέπτες όλων των ηλικιών μπορούν να δουν, να αγγίξουν και να βιώσουν το ευρύ φάσμα των τεχνολογιών και καινοτόμων υπηρεσιών που προσφέρονται από το διάστημα. Περιλαμβάνει αντίγραφα των δορυφόρων παρατήρησης της Γης και της δορυφορικής πλοήγησης, και μια διαδραστική υδρόγειο σφαίρα για την οπτικοποίηση των πληροφοριών που παρέχουν. Μάθετε για το πώς η Ελλάδα μπορεί να επωφεληθεί από τα ελεύθερα και ανοιχτά δεδομένα από τα ευρωπαϊκά διαστημικά προγράμματα και πώς ελληνικές επιχειρήσεις, πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα εξελίσσουν τη διαστημική επιστήμη και δημιουργούν εφαρμογές και υπηρεσίες που προέρχονται από τη διαστημική τεχνολογία. Με αφορμή την εκτόξευση του ζεύγους των δορυφόρων Galileo που έχει οριστεί για τις 27 Μαρτίου, ακριβώς μια μέρα πριν την έναρξη της έκθεσης, στις 28 Μαρτίου θα επισκεφθεί την έκθεση μια ξεχωριστή καλεσμένη. Η Αναστασία Παναγιωτακοπούλου ήταν η νικήτρια του Διαγωνισμού Ζωγραφιάς Galileo της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τη χώρα μας, και ο ένας από τους δύο δορυφόρους Galileo που είναι προγραμματισμένοι να εκτοξευθούν στις 27 Μαρτίου φέρει το όνομα της. Η Αναστασία είχε βραβευθεί το 2012 για την καλύτερη ζωγραφιά στο θέμα «Διάστημα και Αεροναυπηγική». Ο διαγωνισμός είχε διεξαχθεί σε κάθε ένα από τα 27 Κράτη Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μια κριτική επιτροπή εθνικών προσωπικοτήτων επέλεξε τον νικητή της κάθε χώρας που ένας από τους δορυφόρους του προγράμματος Galileo φέρει το όνομά του. Σχολεία και ομάδες θα πρέπει να εξασφαλίσουν την ξενάγηση τους κάνοντας εγγραφή στην ιστοσελίδα κρατήσεων. Η συμμετοχή στην έκθεση και όλα τα παραπάνω είναι δωρεάν. Η Έκθεση θα διαρκέσει από τις 28 Μαρτίου έως τις 5 Απριλίου και θα είναι ανοιχτή: Δευτέρα – Πέμπτη: 09:00-20:00 Παρασκευή και Σάββατο: 10:00-21:00 Κυριακή: 10:00-20:00 http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_Eyropaikhe_Hekthese_Diasthematos_herchetai_sten_Athhena

Προστατεύοντας τη Γη από τον διαστημικό καιρό. Οι θεαματικές λαμπερές εκδηλώσεις του σέλαος αυτής της εβδομάδας στο νυχτερινό ουρανό νοτιότερα από το συνηθισμένο επισήμαναν την επίδραση που μπορεί να έχει ο «διαστημικός καιρός» πάνω στη Γη. Μια ισχυρή ηλιακή έκλαμψη εντοπίστηκε στον Ήλιο την περασμένη Κυριακή, ένα γεγονός που σχετίζεται γενικά με ισχυρές εκτινάξεις μάζας και καταιγίδες ηλιακής ακτινοβολίας. Η ροή των σωματιδίων που έρχονται από από το πλησιέστερο άστρο μας - ο ηλιακός άνεμος - εντοπίστηκε μέσω δορυφόρου, να επιταχύνεται. Οι επίγειοι αισθητήρες κατέγραψαν ένα μαγνητικό ερέθισμα τη στιγμή που το κρουστικό κύμα από τον ήλιο πέρασε δίπλα από τον πλανήτη μας. Αυτό προκάλεσε μια γεωμαγνητική καταιγίδα, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό Σέλας που ήταν ορατό από χιλιάδες ανθρώπους σχετικά χαμηλά μέχρι τα νοτιότερα τμήματα της Σκανδιναβίας και την Ουαλία. Ένα παρόμοιο γεγονός στις 10 Σεπτέμβρη 2014 προκάλεσε το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης για το πώς ο διαστημικός καιρός επηρεάζει τη Γη. Την ημέρα εκείνη, μια ισχυρή ηλιακή έκλαμψη εντοπίστηκε από τον δορυφόρο της ESA Proba-2 και μια σχετικά γρήγορη εκτίναξη μάζας βρέθηκε από τον δορυφόρο SOHO αμέσως μετά. Πολυάριθμοι επίγειοι τομείς ενδέχεται να επηρεαστούν από τον καιρό του διαστήματος στην σημερινή οικονομία της Ευρώπης. Ο τομέας της ενέργειας είναι ένας δυνητικά σημαντικός πελάτης της υπηρεσίας διαστημικού καιρού που αναπτύσσεται από το πρόγραμμα ευαισθητοποίησης της κατάστασης στο διάστημα της ESA (Space Situational Awareness programme). Οι επιπτώσεις στο έδαφος μπορεί να περιλαμβάνουν ζημιά και αποδιοργάνωση στα δίκτυα διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, αυξημένη διάβρωση του αγωγού, και υποβάθμιση των ραδιοεπικοινωνιών. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Prostatehuontas_te_Ge_apho_ton_diastemikho_kairho

Δελφίνι ή πιγκουίνος? Τι βλέπετε σε αυτή την εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA: ένα δελφίνι ή έναν πιγκουίνο; Οι ερασιτέχνες αστρονόμοι έδωσαν το παρατσούκλι αυτό το όμορφο γαλαξιακό ζευγάρι από τα δύο αυτά πλάσματα - την χαριτωμένη καμπύλη ενός δελφινιού ή φώκαινας μπορεί να δει κανείς με το μπλε-κόκκινο σχήμα προς το κάτω μέρος της εικόνας, που όταν συνδυάζεται με τη χλωμή, λαμπερή σφαίρα ακριβώς κάτω από αυτό, το δίδυμο αποκτά εντυπωσιακή ομοιότητα με πουλί ή πιγκουίνο που φυλά ένα αυγό. Η μορφή του ίδιου του πιγκουίνου αποτελείται από ένα μόνο γαλαξία που είναι στριμμένος, παραμορφωμένος και σκισμένος. Ο γαλαξίας αυτός, που ονομάζεται NGC 2936, ήταν κάποτε μια κανονική σπείρα όπως ο Γαλαξίας μας, μέχρι τα άκρα του να διασκορπιστούν για να σχηματίσουν το μείγμα των ηλεκτρικών μπλε ραβδώσεων, του λαμπερού αερίου και τα καμπυλωτά νήματα του κόκκινου υλικού που φαίνονται σε αυτή την εικόνα. Αυτό που κάποτε ήταν το φωτεινό γαλαξιακό κέντρο αποτελεί πλέον το «μάτι» του πιγκουίνου. Ο NGC 2936 είναι τόσο παραμορφωμένος διότι αλληλεπιδρά με τον αυγοειδή γείτονά του, έναν ελλειπτικό γαλαξία που ονομάζεται NGC 2937. Μαζί αυτοί οι δύο γαλαξίες αποτελούν ένα ζευγάρι που ονομάστηκε Arp 142. Ο NGC 2937 μπορεί να φαίνεται μικρός σε σύγκριση με τον NGC 2936, αλλά η βαρυτική επίδραση του είναι ισχυρή. Το δίδυμο τραβάει το ένα το άλλο και αλληλεπιδρούν, με αποτέλεσμα να αλλάζει σιγά-σιγά η εμφάνισή τους και να διαταράσσεται το φυσικό αέριο, η σκόνη και τα αστέρια τους. Σε περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια αυτοί οι δύο μπορεί να ενωθούν για να σχηματίσουν έναν ενιαίο γαλαξία, και η διαδικασία της συγχώνευσης θα ολοκληρωθεί. Ορατό προς την κορυφή της εικόνας είναι ένα φωτεινό αστέρι που περιβάλλεται από απαστράπτον μπλε χρώμα, αλλά αυτό είναι άλλη μια οπτική ψευδαίσθηση. Το αστέρι είναι πολύ πιο κοντά στην κάμερα από το κομματάκι του μπλε υλικού, το οποίο αποτελεί έναν πολύ πιο μακρινό γαλαξία. Αυτή η εικόνα συνδυάζει ορατό και το υπέρυθρο φως από την κάμερα Wide Field Planetary Camera 3 του Hubble. Η εικόνα έχει δημοσιευθεί και παλαιότερα τον Ιούνιο του 2013. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Delphhini_he_pigkoyhinos

Εφαρμογή λογισμικού για τον εντοπισμό αστεροειδών. Μία εφαρμογή λογισμικού βασισμένη σε αλγόριθμο που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο ενός διαγωνισμού της NASA έχει τη δυνατότητα να αυξήσει τον αριθμό των νέων εντοπισμών αστεροειδών από ερασιτέχνες αστρονόμους. Η ανάλυση εικόνων των αστεροειδών που βρίσκονται στη ζώνη αστεροειδών του ηλιακού μας συστήματος, μεταξύ του Άρη και του Δία, μέσω του αλγορίθμου, έδειξαν αύξηση της τάξης του 15% στην κατάδειξη/ ταυτοποίηση νέων αστεροειδών. Σε πάνελ στο φεστιβάλ South by Southwest στο Όστιν του Τέξας, εκπρόσωποι της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας συζήτησαν πώς οι «πολίτες- επιστήμονες» (citizen scientists) έχουν κάνει τη διαφορά στο κυνήγι αστεροειδών. Επίσης, ανακοίνωσαν την κυκλοφορία μιας εφαρμογής για desktop που αναπτύχθηκε από τη NASA σε συνεργασία με την Planetary Resources. Η εφαρμογή βασίζεται σε έναν αλγόριθμό Asteroid Data Hunter, που αναλύει εικόνες για πιθανούς αστεροειδείς. Το εργαλείο αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ερασιτέχνες αστρονόμους και citizen scientists. Το Asteroid Data Hunter challenge εντασσόταν στο πλαίσιο της Asteroid Grand Challenge της NASA, και είχε ανακοινωθεί μέσα στο 2014, για να ολοκληρωθεί τον Δεκέμβριο. Τα δεδομένα του διαγωνισμού προέρχονταν από το Harvard- Smithsonian Center for Astrophysics και το Catalina Sky Survey, πρόγραμμα του University of Arizona. Οι αστρονόμοι εντοπίζουν αστεροειδείς τραβώντας εικόνες του ίδιου σημείου στον ουρανό και αναζητώντας αντικείμενα που κινούνται μεταξύ των frames, τεχνική που χρησιμοποιείται από την ανακάλυψη του Πλούτωνα το 1930. Με όλο και περισσότερα τηλεσκόπια να εξερευνούν τον ουρανό, γίνονται όλο και πιο δύσκολη η επιβεβαίωση κάθε εντοπισμού «χειροκίνητα». Η νέα αυτή εφαρμογή δίνει στους αστρονόμους τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν υπολογιστές για την αυτόνομη και ταχεία μελέτη των εικόνων, προκειμένου να διαπιστώνεται ποια αντικείμενα προσφέρονται προς παρακολούθηση και περαιτέρω έρευνα. Η εφαρμογή είναι δωρεάν και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάθε desktop ή laptop υπολογιστή, ενώ οι ερασιτέχνες αστρονόμοι μπορούν να τραβήξουν εικόνες από τα τηλεσκόπιά τους και να τις αναλύσουν μέσω αυτής. Η εφαρμογή πληροφορεί τον χρήστη εάν υπάρχει αντίστοιχο αρχείο αστεροειδούς και να παρέχει έναν νέο τρόπο αναφοράς των ευρημάτων στο Minor Planet Center, που επιβεβαιώνει και καταχωρεί νέες ανακαλύψεις. Μπορείτε να την βρείτε εδώ. http://www.topcoder.com/asteroids/ http://physicsgg.me/2015/03/23/%ce%b5%cf%86%ce%b1%cf%81%ce%bc%ce%bf%ce%b3%ce%ae-%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%bc/ Η μεγαλύτερη πρόσκρουση αστεροειδή στη Γη έγινε στην Αυστραλία. Επιστήμονες ανακάλυψαν στην κεντρική Αυστραλία τα ίχνη της μεγαλύτερης πρόσκρουσης αστεροειδούς που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα στον πλανήτη μας. Αν και δεν έχει διασωθεί κρατήρας, το πεδίο της πρόσκρουσης, που εντοπίστηκε βαθιά θαμμένο πλέον στον φλοιό της Γης, έχει πλάτος 400 χιλιομέτρων. Η πρόσκρουση, που συνέβη πριν από τουλάχιστον 300 εκατομμύρια χρόνια, ήταν κατά πάσα πιθανότητα «δίδυμη», καθώς έχουν ανιχνευθεί δύο διακριτές περιοχές πρόσκρουσης δίπλα-δίπλα. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι μάλλον επρόκειτο για ένα διπλό πλήγμα εξ ουρανού από δύο αστεροειδείς που έπεσαν σχεδόν ταυτόχρονα στο ίδιο σημείο. Μάλλον επρόκειτο για έναν πολύ μεγάλο αστεροειδή, ο οποίος έσπασε στα δύο λίγο πριν την πρόσκρουση. Κάθε ένα από τα τμήματά του πρέπει να είχε διάμετρο άνω των δέκα χιλιομέτρων. Οι ερευνητές του Εθνικού Αυστραλιανού Πανεπιστημίου, με επικεφαλής τον δρα Άντριου Γκλίκσον της Σχολής Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωφυσικής "Tectonophysics", ανακοίνωσαν ότι η ανακάλυψη έγινε τυχαία, στο πλαίσιο γεωθερμικής έρευνας και γεώτρησης στο υπέδαφος, σε βάθος δύο χιλιομέτρων, σύμφωνα με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο. Το γεωτρύπανο έφερε στο φως πετρώματα που είχαν μετατραπεί σε γυαλί λόγω άσκησης υπερβολικών πιέσεων και θερμοκρασιών, κάτι που συμβαίνει σε περίπτωση πτώσης αστεροειδούς. Η περαιτέρω έρευνα του γήινου φλοιού αποκάλυψε τα γεωλογικά «αποτυπώματα» της διπλής πρόσκρουσης, κάθε ένα από τα οποία έχει μήκος σχεδόν 200 και βάθος 30 χιλιομέτρων. Οι γεωλογικές ανακατάξεις που μεσολάβησαν μετά την εποχή της πρόσκρουσης, εξαφάνισαν σταδιακά τα ίχνη της από την επιφάνεια του πλανήτη. Προς το παρόν, οι επιστήμονες δεν έχουν συνδέσει το συμβάν, που πρέπει να είχε πολύ καταστροφικές επιπτώσεις, με κάποια γνωστή μαζική εξαφάνιση ειδών. «Είναι ένα μυστήριο. Δεν μπορούμε να βρούμε κάποιο συμβάν που να ταιριάζει με αυτές τις προσκρούσεις», δήλωσε ο Άντριου Γκλίκσον, ο οποίος, όπως είπε, υποψιάζεται ότι η διπλή πρόσκρουση μπορεί τελικά να συνέβη αρκετά νωρίτερα από 300 εκατ. χρόνια, καθώς τα πετρώματα γύρω από το σημείο πρόσκρουσης έχουν ηλικία 300 έως 600 εκατ. ετών. Υπενθυμίζεται ότι μια ανάλογη πρόσκρουση στην κεντρική Αμερική, στη χερσόνησο Γιουκατάν του σημερινού Μεξικό, πιστεύεται ότι οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από περίπου 66 εκατ. χρόνια. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64161103