Δροσος Γεωργιος

Το Σύμπαν αργοσβήνει. Το σύμπαν «σβήνει» αργά-αργά μπροστά στα μάτια μας, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή μειώνεται διαχρονικά ο αριθμός δημιουργίας νέων άστρων. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μια νέα διεθνής έρευνα αστρονόμων, οι οποίοι μελέτησαν πάνω από 200.000 γαλαξίες και μέτρησαν -με μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ- την ενέργεια που γεννιέται στον χώρο. Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, η παραγόμενη ενέργεια στο Σύμπαν, υπό τη μορφή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, είναι σήμερα μόνο η μισή σχεδόν από αυτήν που ήταν πριν από δύο δισεκατομμύρια χρόνια. Μάλιστα, αυτή η σταδιακή εξαφάνιση της ενέργειας λαμβάνει χώρα σε όλα τα μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, από το υπεριώδες έως το υπέρυθρο. Με άλλα λόγια, το Σύμπαν μας αργοπεθαίνει. Στην μελέτη, που παρουσιάστηκε στη γενική συνέλευση της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης στη Χαβάη και θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση «Monthly Notices» χρησιμοποιήθηκαν ορισμένα από τα ισχυρότερα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια. Η έρευνα έγινε στο πλαίσιο του προγράμματος GAMA (Galaxy and Mass Assembly), της μεγαλύτερης έρευνας του σύμπαντος σε 21 μήκη κύματος, με τη συμμετοχή 100 επιστημόνων από διάφορες χώρες και με επικεφαλής τον καθηγητή Σάιμον Ντράιβερ του Διεθνούς Κέντρου Έρευνας Ραδοαστρονομίας (ΙCRAR) του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας. Όλη η ενέργεια του Σύμπαντος δημιουργήθηκε κατά την αρχική «Μεγάλη Έκρηξη» πριν από περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια και ένα μέρος της μετατράπηκε σε μάζα. Τα πρώτα άστρα έλαμψαν μετά από 150 εκατ. χρόνια και έκτοτε συνεχίζουν να λάμπουν ακριβώς επειδή μετατρέπουν ξανά την ύλη-μάζα σε ενέργεια, καθώς κάνουν συνεχή σύντηξη στοιχείων όπως το υδρογόνο και το ήλιο με βάση τη διάσημη εξίσωση του Αϊνστάιν E=mc2 (ενέργεια ίσον μάζα επί το τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός). Όταν ξεμείνουν από «καύσιμα», τα άστρα σβήνουν, δηλαδή πεθαίνουν. Πρόσθετη ενέργεια παράγεται γύρω από τις μαύρες τρύπες και τα κβάζαρ (ενεργοί γαλαξιακοί πυρήνες), που μετατρέπουν βαρυτική ενέργεια σε ηλεκτρομαγνητική. Όλη αυτή η νέα ενέργεια είτε απορροφάται από τη σκόνη στο εσωτερικό των γαλαξιών, είτε δραπετεύει στον χώρο ανάμεσα στους γαλαξίες (διαγαλαξιακό). Το ερευνητικό πρόγραμμα GAMA προσπαθεί να υπολογίσει όλη τη νέα ενέργεια που δημιουργείται σήμερα σε ένα μεγάλο τμήμα του σύμπαντος και να κάνει διαχρονικές συγκρίσεις με την ενέργεια που παραγόταν στο παρελθόν. Οι επιστήμονες υποψιάζονταν ήδη από το τέλος της δεκαετίας του ΄90 ότι το σύμπαν αργοσβήνει και η νέα μελέτη επιβεβαιώνει ότι αυτό όντως συμβαίνει σε όλα τα μήκη κύματος. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πότε το σύμπαν έφθασε στο αποκορύφωμα της ενέργειάς του, είναι όμως τώρα πια σίγουροι ότι, αφού πέρασε το μέγιστο σημείο του, πλέον χάνει ενέργεια αργά αλλά σταθερά. Σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις η συμπαντική ενέργεια μειώθηκε περίπου 40% στο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα σε πριν από 2,25 και πριν από 0,75 δισεκατομμύρια χρόνια. Ο κύριος «ένοχος» είναι ότι τα άστρα σταδιακά γίνονται κατά μέσο όρο γηραιότερα, μικρότερα και με λιγότερη ενέργεια. «Από εδώ και πέρα το σύμπαν θα γερνάει αργά όλο και περισσότερο. Βασικά, έχει αράξει στον καναπέ, έχει σκεπταστεί με μια κουβέρτα και ετοιμάζεται να πάρει έναν αιώνιο υπνάκο», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ντράιβερ. Σε επόμενο στάδιο, οι αστρονόμοι θέλουν να ‘χαρτογραφήσουν’ τη διαχρονική παραγωγή ενέργειας σε όλο το εύρος και την ιστορία του σύμπαντος, αξιοποιώντας και το υπό κατασκευή μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου, το SKA, που θα χτιστεί από κοινού στη Ν.Αφρική και την Αυστραλία μέσα στην επόμενη δεκαετία. Πάντως, ο «θάνατος» του σύμπαντος χάνεται στο πολύ-πολύ μακρινό μέλλον και ασφαλώς είναι υπερβολικά πρόωρο -και επιστημονικά αδύνατο- να προβλέψει κανείς την ημερομηνία του τέλους των πάντων. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/08/11/%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd-%ce%b1%cf%81%ce%b3%ce%bf%cf%83%ce%b2%ce%ae%ce%bd%ce%b5%ce%b9/

To Hubble θαυμάζει μια αέρινη κοσμική πεταλούδα. Το πλανητικό νεφέλωμα M2-9, γνωστό επίσης ως «Πεταλούδα του Μνκόφσκι» ή και ως «Twin Jet» (δίδυμοι πίδακες), αποκαλύπτεται με πρωτοφανή ευκρίνεια στις εντυπωσιακές εικόνες που έστειλε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Το M2-9, το οποίο θυμίζει κοσμική πεταλούδα με ανοιγμένα φτερά, είναι ένα διπολικό πλανητικό νεφέλωμα: αντί για ένα, έχει στο κέντρο του δυο άστρα που βρίσκονται σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο σε ένα δυαδικό σύστημα. Οι νέες λήψεις του Hubble προσφέρουν για πρώτη φορά στους επιστήμονες – και μαζί με αυτούς σε εμάς – τη δυνατότητα να παρατηρήσουν με τόση λεπτομέρεια ένα νεφέλωμα του είδους. Αν και φαντασμαγορικά με τη λάμψη και την πολυχρωμία τους, τα νεφελώματα δεν είναι παρά «προαναγγελίες αστρικών θανάτων»: απεικονίζουν τα ύστατα στάδια της ζωής ενός άστρου που οδεύει προς το τέλος του. Στην περίπτωση του PN M2-9 ο «μελλοθάνατος» είναι το μεγαλύτερο από τα δυο άστρα που βρίσκονται στο κέντρο του και έχουν μάζα περίπου σαν αυτή του Ηλιου. Το ετοιμοθάνατο άστρο έχει ήδη αποβάλει τα εξωτερικά στρώματα αέρα που το περιέβαλλαν με αποτέλεσμα να φαίνεται ο πυρήνας του ενώ ο σύντροφός του είναι ένας επίσης ηλικιωμένος λευκός νάνος. Οι δυο αστέρες ολοκληρώνουν μια περιφορά ο ένας γύρω από τον άλλο κάθε 100 χρόνια και η κίνηση αυτή, όπως πιστεύουν οι αστρονόμοι, δημιουργεί τα φτερά της πεταλούδας (παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχει ομοφωνία μεταξύ των επιστημόνων σχετικά με το αν όλα τα διπολικά νεφελώματα κρύβουν δυαδικά αστρικά συστήματα στο εσωτερικό τους). Όπως αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA), τα φτερά του PN M2-9, το οποίο βρίσκεται στον αστερισμό του Οφιούχου, 2.100 έτη φωτός μακριά από εμάς, εξακολουθούν να απλώνονται: μετρώντας το άνοιγμά τους, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι βλέπουμε το νεφέλωμα όπως ήταν 1.200 χρόνια μετά τη δημιουργία του. Το δυαδικό σύστημα αστέρων δημιουργεί επίσης τους δίδυμους πίδακες, οι οποίοι φαίνονται στην εικόνα σαν δυο αχνές γαλάζιες οριζόντιες φλέβες κατά μήκος των φτερών: παρά το γεγονός ότι δείχνουν «αδύναμοι» σε σχέση με τη γύρω δραστηριότητα, εκτοξεύουν υλικά με ταχύτητα μεγαλύτερη από 1 εκατομμύριο χλμ. την ώρα. Επί πλέον ο λευκός νάνος απορροφά αέρια από τον ετοιμοθάνατο παρτενέρ του με αποτέλεσμα γύρω από τα δυο άστρα να σχηματίζεται ένας δίσκος υλικών που εκτείνεται σε απόσταση 15 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Πλούτωνα από τον Ήλιο! Όπως επισημαίνει η ESA, αν και το μέγεθός του είναι τεράστιο, ο δίσκος αυτός είναι υπερβολικά μικρός για να είναι ορατός στη συγκεκριμένη εικόνα. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500021584

Γιατί ο πρώτος μεσημβρινός της Γης μετακινήθηκε. Το 1884, οι χώρες που συμμετείχαν στο Διεθνές Συνέδριο Μεσημβρινού στην Ουάσινγκτον αποφάσισαν να ορίσουν τον πρώτο μεσημβρινό της Γης -με βάση τον οποίο υπολογίζεται το γεωγραφικό μήκος- ως τον μεσημβρινό που διέρχεται από το αστεροσκοπείο του Γκρίνουιτς έξω από το Λονδίνο. Σήμερα, όμως, ο πρώτος μεσημβρινός βρίσκεται 102 μέτρα πιο ανατολικά. Ο λόγος για αυτή τη μάλλον μεγάλη διαφορά είναι το GPS, το οποίο χρησιμοποιεί δορυφόρους για να μετρά τις ακριβείς συντεταγμένες σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Η τεχνική αυτή διαφέρει σημαντικά από αυτές που χρησιμοποιούνταν παλαιότερα στο Γκρίνουιτς, εξηγεί μια νέα μελέτη για την ιστορία του πρώτου μεσημβρινού στην επιθεώρηση Journal of Geodesy. http://link.springer.com/article/10.1007%2Fs00190-015-0844-y Ο παραδοσιακός πρώτος μεσημβρινός σημειώνεται στο έδαφος γύρω από το αστεροσκοπείο με μια γραμμή από ανοξείδωτο χάλυβα, η οποία αν επεκτεινόταν θα συνέδεε τους δύο πόλους της Γης και θα έτεμνε κάθετα τον ισημερινό. Εξ ορισμού, το γεωγραφικό μήκος πάνω σε αυτή τη γραμμή είναι μηδέν μοίρες. Μόνο μία τέτοια γραμμή, ή μεσημβρινός, περνά από κάθε σημείο του πλανήτη. Ο μεσημβρινός του Γκρίνουιτς υπολογίστηκε με ένα εξειδικευμένο τηλεσκόπιο, το τηλεσκόπιο μεσημβρινής διάβασης ή μεσημβρινό κύκλο, το οποίο μετρά τις θέσεις άστρων και επιτρέπει τον υπολογισμό της τοπικής ώρας. Το σημαντικό είναι ότι το όργανο αυτό πρέπει να τοποθετείται σε απόλυτα κατακόρυφη θέση, η οποία υπολογιζόταν από ένα βαρίδι που κρεμόταν μέσα σε μια λεκάνη γεμάτη υδράργυρο ώστε να δημιουργεί μια επίπεδη, οριζόντια επιφάνεια. Το πρόβλημα, εξηγεί η νέα αμερικανική μελέτη, είναι ότι το κατακόρυφο όπως μετράται με αυτή τη μέθοδο επηρεάζεται από τοπικές συνθήκες. Το κυριότερο είναι ότι η Γη δεν είναι μια τέλεια, ομοιογενής σφαίρα. Μεγάλες συγκεντρώσεις μάζας όπως τα βουνά διαταράσσουν τοπικά το βαρυτικό πεδίο και μαζί με αυτό τις αστρονομικές μετρήσεις των μεσημβρινών. Αντίθετα, η τεχνολογία του GPS επιτρέπει στους ερευνητές να μετρούν το κατακόρυφο από το Διάστημα ως μια νοητή γραμμή που περνά ακριβώς από το κέντρο της Γης. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια, του Αστεροσκοπείου του Αμερικανικού Ναυτικού, της Εθνικής Υπηρεσίας Γεωχωρικών Δεδομένων και Πληροφοριών και της εταιρείας Analytical Graphics, η απόκλιση των 102 μέτρων στο Γκρίνουιτς μπορεί πράγματι να υπολογιστεί με ακρίβεια από χάρτες του βαρυτικού πεδίου. «Με την πρόοδο της τεχνολογίας, η αλλαγή του πρώτου μεσημβρινού ήταν αναπόφευκτη» συνοψίζει ο Κεν Σέιντελμαν, αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια. Σήμερα, μόνο οι τουρίστες που συμβουλεύονται το GPS στα κινητά τους τηλέφωνα αντιλαμβάνονται ότι η χαλύβδινη γραμμή στο έδαφος απέχει αρκετά από τον πραγματικό πρώτο μεσημβρινό. Όπως σχολιάζει ο Σέιντελμαν, «ίσως πρέπει να τοποθετηθεί [στο έδαφος] ένα νέο σημάδι που σημειώνει τον νέο πρώτο μεσημβρινό». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500018265

Έλληνες ερασιτέχνες κυνηγοί σουπερνόβα. Μεσοζωική εποχή. Περίπου 250 εκατομμύρια χρόνια πριν. Στη Γη εμφανίζονται οι δεινόσαυροι και τα πρώτα θηλαστικά μετά την Πέρμια, που ολοκληρώθηκε με τη μαζικότερη εξαφάνιση των ειδών που έχει καταγραφεί στην Παλαιοντολογία. Εκείνη την εποχή κάπου στον Γαλαξία ένα αστέρι φτάνει στο τέλος της ζωής του και εκρήγνυται, προκαλώντας το φαινόμενο του υπερκαινοφανούς αστέρα ή σουπερνόβα. Θεσσαλονίκη, τελευταίες μέρες του Ιουλίου 2015. Ο Σταύρος Κουκιόγλου καθισμένος στον υπολογιστή του αντιπαραβάλλει, κάνει blink όπως λέγεται, εικόνες γαλαξιών που είναι πιθανοί στόχοι για την καταγραφή ενός σουπερνόβα. Λίγο μετά τις επτά το απόγευμα το μάτι του σταματάει σε ένα μικρό σημάδι στο μέσον της οθόνης. «Το σήμα ήταν τόσο ισχυρό που αποκλείεται να ήταν κάποιος ηλεκτρονικός θόρυβος», μας λέει. Οπως αποδείχτηκε στη συνέχεια η μικρή κουκκίδα ήταν η λάμψη από το σουπερνόβα που εξερράγη την πρώιμη εποχή των δεινοσαύρων και μόλις πριν από λίγες μέρες το φως του έφτασε στη Γη, αφού ταξίδεψε 250 εκατομμύρια έτη φωτός. Ο ερασιτέχνης αστρονόμος από τη Θεσσαλονίκη ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που το είδε και η Greek Supernovae Survey Team (GSST) του Ομίλου Φίλων Αστρονομίας πιστώθηκε την πρώτη της ανακάλυψη σουπερνόβα, προσθέτοντας ένα λιθαράκι στην κατανόηση του σύμπαντος. Ο Σταύρος Κουκιόγλου ανήκει στην ομάδα των «παρατηρητών» και μαζί με τον επικεφαλής Κώστα Εμμανουηλίδη αντιπαραβάλλουν παλιές φωτογραφίες γαλαξιών με νέες, προσπαθώντας να εντοπίσουν κάποια μικρή διαφορά μεταξύ τους. Οι «διαφορές» στις εικόνες μπορεί να σημαίνουν από κομήτες και αστεροειδείς μέχρι σουπερνόβα και εξωπλανήτες. «Το ανθρώπινο μάτι μπορεί πιο εύκολα να καταλάβει εάν υπάρχει κάτι καινούργιο στη νέα εικόνα απ’ ό,τι οι υπολογιστές», μου λένε. Το κυνήγι σουπερνόβα γίνεται μόνο μέσω της παρατήρησης που είναι μια ιδιαίτερα κουραστική και μονότονη διαδικασία, ενώ η ικανοποίηση μιας ανακάλυψης μπορεί να καθυστερήσει αρκετά. Η δικαίωση για τους Ελληνες «κυνηγούς» ήρθε έπειτα από 14 χρόνια αναζήτησης. Η ομάδα από τη Θεσσαλονίκη που πρώτη ανακάλυψε έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα στον γαλαξία PGC 70909 . Η μικρή κουκκίδα ήταν η λάμψη, το blink, στον υπολογιστή από το σουπερνόβα που εξερράγη την εποχή των δεινοσαύρων. Μόλις πριν από λίγες ημέρες το φως του έφτασε στη Γη, αφού ταξίδεψε 250 εκατομμύρια έτη φωτός. «Τον πρώτο καιρό κοιμόμουν μέσα στο αστεροσκοπείο. Εκανα blink όλο το βράδυ. Πρέπει να έχω δει πάνω από ένα εκατομμύριο εικόνες γαλαξιών», σημειώνει ο κ. Εμμανουηλίδης. Οι παρατηρητές κάνουν blink καθημερινά, χωρίς να υπολογίζουν αργίες ή διακοπές. Τα καλοκαίρια που η νύχτα έχει μικρότερη διάρκεια αντιπαραβάλλουν περίπου 140 εικόνες, ενώ τον χειμώνα ο αριθμός αυξάνεται στις 700. «Βλέπουμε πρώτοι πράγματα που δεν τα βλέπουν άλλοι. Είναι η συγκίνηση της δεδομένης στιγμής. Μπορεί να το είδε πρώτος ο Σταύρος, αλλά η εμπειρία και η συγκίνηση διαχέεται σε όλους. Οταν εκείνο το βράδυ είδα την επικοινωνία της ομάδας, με διαπέρασε ένα ρίγος μόλις έμαθα με τι έχουμε να κάνουμε», τονίζει ο παρατηρητής Μάρκος Ασπρίδης. Οι παρατηρητές είναι κομβικό κομμάτι της διαδικασίας, διότι αυτοί είναι που πρώτοι θα δουν κάτι ασυνήθιστο που μπορεί να οδηγήσει σε μια μεγάλη ανακάλυψη ή εξαιτίας τους να χαθεί. «Πριν από επτά χρόνια χάσαμε ένα σουπερνόβα επειδή δεν είχε γίνει blink. Ενας παρατηρητής δεν είχε δει τις εικόνες του και είχαμε το σουπερνόβα στο αρχείο μας για ένα μήνα. Τώρα για λόγους ασφαλείας βλέπουμε όλοι τις ίδιες εικόνες. Μπορεί να μας παίρνει περισσότερο χρόνο, αλλά φαίνεται ότι τελικά αποδίδει», σημειώνει ο κ. Εμμανουηλίδης. Αστεροσκοπείο στην ταράτσα με δάνειο. Την ώρα που νυχτώνει στον ελληνικό ουρανό και οι παρατηρητές λαμβάνουν τις νέες εικόνες των γαλαξιών – στόχων για τη βραδιά, οι ανταγωνιστές τους σ’ όλο τον κόσμο κάνουν ακριβώς το ίδιο και κάτι περισσότερο. «Τα επαγγελματικά αστεροσκοπεία ψάχνουν όλη μέρα, διότι έχουν “σπείρει” τηλεσκόπια παντού πάνω στη Γη. Κάποιο τηλεσκόπιό τους θα έχει πάντα νύχτα, ενώ εμείς περιμένουμε να νυχτώσει στην Ελλάδα. Μιλάμε για επενδύσεις εκατομμυρίων ευρώ από οργανισμούς και πανεπιστήμια», μας λέει ο επικεφαλής της ελληνικής ομάδας. Αυτό καταδεικνύει και το πόσο μεγάλη είναι η αξία εντοπισμού ενός σουπερνόβα. Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν τη λαμπρότητα των υπερκαινοφανών αστέρων για να μετρήσουν τις τεράστιες αποστάσεις του Διαστήματος και να υπολογίσουν τη συμπαντική ηλικία, ενώ μελετούν και τα βαρέα μέταλλα που παράγει η έκρηξη και είναι βασικά στοιχεία για τη δημιουργία της ζωής. Γι’ αυτό άλλωστε και η δήλωση ανακάλυψης ενός σουπερνόβα περνάει από μια μακρά διαδικασία με αυστηρά αστρονομικά πρωτόκολλα. «Εψαξα 400 γνωστούς σουπερνόβα πριν στείλω την επιβεβαίωση και ακολουθήσαμε όλα τα βήματα της διαδικασίας. Ολα αυτά τελείωσαν γύρω στις 6 τα ξημερώματα οπότε και έστειλα την αναφορά μου με φοβερό άγχος. Η ανακοίνωση μπαίνει αμέσως σε μια λίστα στη Διεθνή Αστρονομική Ενωση για να δουν άλλοι αστρονόμοι το ίδιο αντικείμενο και να πάρουν περισσότερες εικόνες. Στρέφεις δηλαδή πολλούς ανθρώπους και πολλά τηλεσκόπια και άρα εκατομμύρια ευρώ να ψάξουν στο σημείο που τους υποδεικνύεις. Αν κάνεις λάθος μπαίνεις στη μαύρη λίστα», σημειώνει ο κ. Εμμανουηλίδης. Λίγο μετά τη δημοσιοποίηση της ανακάλυψής τους ένας Ιάπωνας παρατηρητής επιβεβαίωσε το φαινόμενο από ένα τηλεσκόπιο στην Ισπανία και καταγράφηκε το πρώτο follow up στην ελληνική ανακάλυψη από τα πολλά που ακολούθησαν. Ο Κώστας Εμμανουηλίδης, ο επικεφαλής της ελληνικής ομάδας σουπερνόβα, ασχολείται επαγγελματικά με τις μεταλλικές κατασκευές και το στήσιμο θερμοκηπίων. Μια επίσκεψη σ’ έναν παλιό ερασιτέχνη αστρονόμο και η «αποκάλυψη» ενός τηλεσκοπίου ρυθμισμένου να βλέπει γαλαξίες και να ψάχνει σουπερνόβα ήταν αρκετά για να του κολλήσουν την πετριά του «κυνηγού». Στην αλλαγή της χιλιετίας απολύθηκε από τον στρατό και η πρώτη του κίνηση ήταν να πάρει δάνειο για την αγορά τηλεσκοπίου. «Για πολλά χρόνια δεν πήγαινα διακοπές, δεν αγόραζα συχνά ρούχα, προσπαθούσα να εξοικονομήσω λεφτά για να πάρω μια νέα κάμερα, ένα πρόσθετο εξάρτημα για το τηλεσκόπιο», μας λέει. Με πολύ κόπο, προσωπική εκπαίδευση και επένδυση σε χρόνο και πόρους κατάφερε να στήσει ένα πλήρως αυτόνομο ερασιτεχνικό αστεροσκοπείο στην ταράτσα του σπιτιού του, το οποίο «ψάχνει» 170.000 γαλαξίες και «βλέπει» σε απόσταση 650 εκατομμυρίων ετών φωτός για υπερκαινοφανείς αστέρες. Τα τηλεσκόπια του αστεροσκοπείου τροφοδοτούν με παλιές και νέες φωτογραφίες γαλαξιών τους παρατηρητές, οι οποίοι αναλαμβάνουν να βρουν τα σουπερνόβα ανάμεσα σε εκατοντάδες εικόνες. «Μέχρι σήμερα έχουμε βρει 270 σουπερνόβα, αλλά δεν ήμασταν ποτέ πρώτοι. Είχαμε από τρεις μέρες μέχρι και τρεις ώρες καθυστέρηση», σημειώνει ο ίδιος. Το αστεροσκοπείο του επισκέπτονται συχνά φοιτητές του ΑΠΘ για εργασίες, στοιχεία ή για να γίνουν παρατηρητές, ενώ ευσεβής πόθος των ερασιτεχνών αστρονόμων είναι να παραμείνει το μάθημα της αστρονομίας στη δημόσια εκπαίδευση. Τα ουράνια σώματα «Paraskevopoulos» Πριν από τους ερασιτέχνες αστρονόμους της Θεσσαλονίκης, ο προηγούμενος Ελληνας που έβαλε το όνομά του δίπλα στην ανακάλυψη ουράνιων σωμάτων ήταν ο αστρονόμος Ιωάννης Παρασκευόπουλος, ο οποίος διηύθυνε τον αστρονομικό σταθμό Boyden του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ από το 1927 έως τον θάνατό του το 1951. Ο Παρασκευόπουλος, εκτός από τις περίπου 100.000 φωτογραφίες αστρονομικών παρατηρήσεων που είχε στο ενεργητικό του, συν-ανακάλυψε δύο κομήτες: τον κομήτη C/1940 O1 (Whipple -Paraskevopoulos) το 1940 και τον C/1941 B2 (de Kock-Paraskevopoulos) το 1941. Επίσης, το όνομά του φέρει ένας κρατήρας στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης, ενώ Paraskevopoulos ονομάστηκε προς τιμήν του ένας αστεροειδής που ανακαλύφθηκε στο αστεροσκοπείο Boyden το 1966. http://physicsgg.me/2015/08/23/%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b5%cf%82-%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b9%cf%84%ce%ad%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%82-%ce%ba%cf%85%ce%bd%ce%b7%ce%b3%ce%bf%ce%af-%cf%83%ce%bf%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%bd/

Δύο τεράστιες μαύρες τρύπες στο πλησιέστερο στη Γη κβάζαρ. Ο γαλαξίας Markarian 231 που απέχει περίπου 600 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, φιλοξενεί στο κέντρο του ένα κβάζαρ (ενεργό γαλαξιακό πυρήνα), απέχοντας περίπου 600 εκατομμύρια έτη φωτός. Τώρα, για πρώτη φορά, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι στον πυρήνα του ο «Μαρκαριάν 231» διαθέτει όχι μία αλλά δύο υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, που περιφέρονται η μία γύρω από την άλλη. Η αποκάλυψη του «χορευτικού διδύμου» μιας μεγάλης και μιας μικρότερης μαύρης τρύπας, που έγινε από αμερικανο-κινεζική επιστημονική ομάδα με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου «Χαμπλ» της NASA, παρουσιάσθηκε στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal». Η παρατήρηση, με επικεφαλής τον Γιουτζούν Λου του Εθνικού Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, κατέστη εφικτή χάρη στην ανάλυση της υπεριώδους ακτινοβολίας που εκπέμπεται από το κέντρο του «Μαρκαριάν». Η ανακάλυψη επιβεβαιώνει ότι τα κβάζαρ τροφοδοτούνται από βίαιες συγχωνεύσεις μεταξύ μαύρων οπών, ένα φαινόμενο που ακολουθεί μετά από τη συγχώνευση δύο γαλαξιών. Σύμφωνα με τους ερευνητές, σιγά-σιγά οι δύο μαύρες τρύπες θα πλησιάζουν ολοένα περισσότερο τη μία την άλλη, εωσότου σε λίγες εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια θα συγκρουστούν, δημιουργώντας ένα κβάζαρ με μια ενιαία ακόμη μεγαλύτερη μαύρη τρύπα. Τα κβάζαρ είναι γαλαξίες που έχουν ένα ενεργό και τρομερά λαμπρό κέντρο λόγω της ισχυρής ακτινοβολίας που αυτό εκπέμπει. Ένα μόνο κβάζαρ σκεπάζει με τη λάμψη του την ακτινοβολία όλων μαζί των δισεκατομμυρίων άστρων-ήλιων του γαλαξία του. Η μεγαλύτερη μαύρη τρύπα στο κβάζαρ του «Μαρκαριάν» υπολογίζεται ότι έχει μάζα 150 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας, ενώ η μικρότερη έχει τέσσσερα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη μάζα. Το δυναμικό «ντούετο» χρειάζεται 1,2 γήινα έτη για να ολοκληρώσει μια πλήρη τροχιά (η μία μαύρη τρύπα πέριξ της άλλης). Ο «Μαρκαριάν» είναι ένας άκρως παραγωγικός γαλαξίας που «γεννά» άστρα με ταχύτητα 100 φορές μεγαλύτερη από ό,τι ο δικός μας γαλαξίας. Δυστυχώς ο πραγματικός Μαρκαριάν δεν αποδείχθηκε το ίδιο ικανός στην Εθνική Ελλάδος… http://physicsgg.me/2015/08/28/%ce%b4%cf%8d%ce%bf-%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b5%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b5%cf%82-%cf%84%cf%81%cf%8d%cf%80%ce%b5%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%b9/ Ο Στίβεν Χόκινγκ προτείνει νέα λύση στο μυστήριο της μαύρης τρύπας. Το ακαδημαϊκό ακροατήριο κρεμόταν από τα χείλη του Στίβεν Χόκινγκ όταν ο καθηγητής παρουσίασε τη νέα θεωρία του για το μεγάλο μυστήριο της μαύρης τρύπας: τι συμβαίνει με τις πληροφορίες που χάνονται μέσα στο κοσμικό τέρας; Σύμφωνα με τη νέα πρόταση του Χόκινγκ, την οποία παρουσίασε την Τρίτη σε ένα μικρό συνέδριο ειδικών στο Βασιλικό Ινστιτούτο Επιστήμης της Στοκχόλμης, οι πληροφορίες που περιέχουν τα σώματα που πέφτουν σε μαύρες τρύπες δεν καταστρέφονται, αλλά μένουν αποθηκευμένες πάνω στον λεγόμενο ορίζοντα των γεγονότων -το όριο πέρα από το οποίο τίποτα δεν μπορεί να δραπετεύσει από τη μοιραία έλξη της τρύπας. Η λύση αυτή, εφόσον βέβαια ευσταθεί, θα έλυνε το λεγόμενο «παράδοξο της πληροφορίας» που βασανίζει τους θεωρητικούς φυσικούς εδώ και δεκαετίες. Μέχρι στιγμής, όμως, ο Χόκινγκ δεν έχει εξηγήσει τις λεπτομέρειες της νέας θεωρίας του, και ορισμένοι επικριτές δεν δείχνουν να πείθονται ότι πρόκειται καν για νέα θεωρία. Μια ευρέως αποδεκτή αρχή της φυσικής είναι ότι οι πληροφορίες για ένα οποιοδήποτε φυσικό σύστημα, δηλαδή όλες οι ιδιότητες που περιγράφουν ένα σύστημα και το διαχωρίζουν από άλλα, δεν είναι δυνατόν να εξαφανιστούν, ακόμα και αν το σύστημα καταστραφεί. Τι συμβαίνει όμως με τις πληροφορίες των αντικειμένων που χάνονται μέσα σε μαύρες τρύπες; Πώς είναι δυνατό να διατηρούνται αυτές οι πληροφορίες, δεδομένου ότι τίποτα δεν μπορεί να βγει από την κοσμική παγίδα; Στις προσπάθειές τους να λύσουν το παράδοξο, ορισμένοι φυσικοί είχαν προτείνει ότι η παγιδευμένη πληροφορία μπορεί με κάποιο τρόπο να διαρρεύσει από τη μαύρη τρύπα. Ο Χόκινγκ αρνούνταν πεισματικά την ιδέα, μέχρι που τελικά ανακοίνωσε ότι τελικά την αποδέχεται. Μέχρι σήμερα, δεν είχε εξηγήσει το μηχανισμό του φαινομένου. Τη Δευτέρα, ο παράλυτος βρετανός φυσικός έριξε τη βόμβα στη διάρκεια εκλαϊκευμένης ομιλίας του μπροστά σε περίπου 3.000 ακροατές. «Ανακάλυψα πώς η πληροφορία επιστρέφει από τις μαύρες τρύπες. Θα μιλήσω γι΄αυτό στο συνέδριο αύριο» είπε ο Χόκινγκ σύμφωνα με τον ανταποκριτή της Wall Street Journal. Την επόμενη μέρα, έδωσε μια άκρως τεχνική διάλεξη στο πλαίσιο του συνεδρίου, στο οποίο 32 διακεκριμένοι φυσικοί παρέθεσαν τις απόψεις τους για το παράδοξο της πληροφορίας. «Προτείνω ότι η πληροφορία αποθηκεύεται ότι στο εσωτερικό της μαύρης τρύπας όπως θα περίμενε κανείς, αλλά στο όριό της, τον ορίζοντα των γεγονότων» είπε ο Χόκινγκ, ο οποίος επικοινωνεί μέσω ενός συνθεσάιζερ φωνής εγκατεστημένο στο αναπηρικό του αμαξίδιο. Όταν ένα σωματίδιο πέφτει μέσα στη μαύρη τρύπα, λέει η θεωρία του Χόκινγκ, οι πληροφορίες που το περιγράφουν αφήνουν το αποτύπωμά τους στη σφαιρική επιφάνεια του ορίζοντα γεγονότων, ένα αποτύπωμα που ουσιαστικά αποτελεί το ολόγραμμα του χαμένου σωματιδίου. Πώς μπορεί όμως να ανακτηθεί αυτή η πληροφορία; Ακτινοβολία Χόκινγκ. To 1974, o Στίβεν Χόκινγκ προκάλεσε ντόρο ανακοινώνοντας ότι οι μαύρες τρύπες δεν είναι απόλυτα μαύρες: εκπέμπουν στην πραγματικότητα ακτινοβολία, η οποία έχει έκτοτε ονομαστεί ακτινοβολία Χόκινγκ (αυτό ήταν εξάλλου και το αντικείμενο του συνεδρίου στη Στοκχόλμη). Ο καθηγητής ανέφερε στη συνάντηση ότι η ακτινοβολία των μελανών οπών επηρεάζεται από τις πληροφορίες των αντικειμένων που είχαν χαθεί μέσα τους. Με άλλα λόγια, η ακτινοβολία κωδικοποιεί με κάποιο τρόπο τις χαμένες πληροφορίες και τις επαναφέρει στον έξω κόσμο. Ο Χόκινγκ όμως ξεκαθάρισε ότι οι πληροφορίες εξέρχονται σε μια «χαοτική, άχρηστη μορφή». «Πρακτικά, η πληροφορία έχει χαθεί» είπε. Η θεωρία όμως που παρουσίασε ο καθηγητής δεν είναι ολοκληρωμένη και οι σύνεδροι εμφανίστηκαν σκεπτικοί. «Δεν θα έλεγα ότι βρέθηκε η λύση στο παράδοξο της πληροφορίας, αφού υπάρχουν και ανταγωνιστικές θεωρίες» είπε ο Κάρλο Ροβέλι του Πανεπιστημίου Aix-Marseille στη Γαλλία. «Δεδομένου όμως ότι πρόκειται για τον Στίβεν, όλοι θα το πάρουν σοβαρά» συμπλήρωσε. Πιο ενοχλημένος εμφανίστηκε ο Γέραρντ Χουφτ του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης, νικητής του Νόμπελ Φυσικής το 1999, και εμπνευστής της λεγόμενης ολογραφικής θεωρίας, την οποία εμπλέκει ο Χόκινγκ στη νέα του λύση. Το 1996, ο Χουφτ δημοσίευσε μελέτη στην οποία αναφερόταν και στο παράδοξο της πληροφορίας. «Έλεγα [στο άρθρο] ότι η ακτινοβολία Χόκινγκ μεταφέρει πληροφορία έξω από τη μαύρη τρύπα» ανέφερε ο ίδιος, διευκρινίζοντας ότι αργότερα εγκατέλειψε την ιδέα ως αβάσιμη. Σχολιάζοντας τη νέα θεωρία του Χόκινγκ, ο Χουφτ είπε: «Υποστηρίζω ότι βρίσκεται εκεί όπου βρισκόμουν εγώ πριν από 20 χρόνια». »Αν το παρουσιάσει ως νέα ιδέα, δεν θα ενθουσιαστώ» κατέληξε. Στην άλλη άκρη της τρύπας Στην εκλαϊκευμένη ομιλία της Δευτέρας, ο Χόκινγκ παρέθεσε και ορισμένες σκέψεις για το πού καταλήγουν τα αντικείμενα που πέφτουν σε μαύρη τρύπα. Όπως φαίνεται τα αντικείμενα αυτά μπορεί και να μην καταστρέφονται: «Η ύπαρξη εναλλακτικών θεωριών για τις μαύρες τρύπες υποδεικνύει ότι ίσως είναι εφικτό» είπε ο καθηγητής. «Η τρύπα θα έπρεπε να είναι μεγάλη και, αν περιστρεφόταν, θα μπορούσε να προσφέρει ένα πέρασμα σε ένα άλλο σύμπαν. Δεν θα μπορούσες όμως να επιστρέψεις στο δικό μας σύμπαν». «Επομένως, παρόλο που μου αρέσουν οι διαστημικές αποστολές, δεν σκοπεύω να το δοκιμάσω». Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500020966

Εντοπίστηκε Δίας… βρέφος! Ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε με επίγειο τηλεσκόπιο τον μικρότερο εξωπλανήτη που έχει μέχρι σήμερα άμεσα παρατηρηθεί από τη Γη. Πρόκειται για έναν πολύ νεαρό αέριο γίγαντα, σε απόσταση περίπου 96 ετών φωτός, που μοιάζει με τον Δία όταν αυτός βρισκόταν σε βρεφική ηλικία. Περιβάλλεται από μία ατμόσφαιρα πλουσιότερη σε μεθάνιο από κάθε άλλο γνωστό εξωπλανήτη, ενώ η επιφανειακή θερμοκρασία του υπολογίζεται στους 430 βαθμούς Κελσίου. Ο πλανήτης 51 Eridani b βρίσκεται σε ένα πλανητικό σύστημα που μοιάζει αρκετά με το δικό μας και έχει ως μητρικό άστρο τον 51 Eridani, που είναι περίπου μιάμιση φορά μεγαλύτερος από τον Ήλιο. Το εν λόγω άστρο, γνωστό και ως 51 Eri, έχει ηλικία μόλις 20 εκατομμυρίων ετών (έναντι 4,6 δισεκατομμυρίων του Ήλιου) και βρίσκεται στον νότιο αστερισμό του Ηριδανού. Η ανακάλυψη, με επικεφαλής τον καθηγητή αστροφυσικής Μπρους Μάκιντος του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνιας, έγινε με το νέο όργανο Gemini Planet Imager, που έχει τοποθετηθεί πάνω στο διαμέτρου οκτώ μέτρων τηλεσκόπιο Gemini South στη Χιλή. Είναι η πρώτη ανακάλυψη του εν λόγω οργάνου, που ανιχνεύει άμεσα τους εξωπλανήτες στο οπτικό και υπέρυθρο φάσμα. Κατά την τελευταία εικοσαετία σχεδόν 2.000 εξαπλωνήτες έχουν επιβεβαιωμένα ανακαλυφθεί. Όμως σχεδόν όλες τις φορές ο εντοπισμός τους γίνεται έμμεσα, συνήθως καθώς ο πλανήτης περιοδικά σκιάζει εν μέρει το φως του άστρου του, όταν διερχόμενος παρεμβάλλεται μεταξύ του μητρικού του άστρου και της Γης. Επειδή οι εξωπλανήτες είναι πολύ αχνοί σε σχέση με τα μητρικά λαμπερά άστρα τους, είναι πολύ δύσκολη η άμεση παρατήρησή τους, εκτός και αν είναι πολύ μεγάλοι. Μέχρι σήμερα είχε επιτευχθεί ο άμεσος εντοπισμός πλανητών (περίπου δέκα) με μάζα τουλάχιστον πενταπλάσια του Δία. Όμως το νέο όργανο Gemini Planet Ιmager, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία το 2014 και ενσωματώνει άκρως εξελιγμένη οπτική τεχνολογία, μπορεί να «δει» πλέον μικρότερους εξωπλανήτες και να κάνει φασματοσκοπική-χημική ανάλυση του φωτός τους. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500018717

Μετρήσεις του CERN δείχνουν να κλονίζουν την ερμηνεία της φυσικής για τον κόσμο. Το Καθιερωμένο Πρότυπο, δηλαδή την καλύτερα εδραιωμένη ως σήμερα φυσική θεωρία για τα «συστατικά» του κόσμου και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, φαίνεται να αψηφά μία κατηγορία υποατομικών σωματιδίων που μελετώνται πειραματικά στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN. Με βάση την επεξεργασία μετρήσεων από τον επιταχυντή, μία ομάδα επιστημόνων ανακάλυψε ισχυρές ενδείξεις ότι τα συγκεκριμένα σωματίδια, που ονομάζονται λεπτόνια, παραβιάζουν το Καθιερωμένο Πρότυπο. Ένα αποτέλεσμα που, αν επαληθευτεί, θα ανοίξει τον δρόμο για να προταθούν νέες φυσικά μοντέλα που θα το εξηγούν, είτε προσαρμόζοντας το Καθιερωμένο Πρότυπο είτε διατυπώνοντας εντελώς καινούριες θεωρίες. Το Καθιερωμένο Πρότυπο είναι η πιο επιτυχημένη ερμηνεία της φυσικής για ό,τι μας περιβάλλει, καθώς περιλαμβάνει τα στοιχειώδη σωματίδια που γνωρίζουμε έως σήμερα πως συγκροτούν την ύλη και την ακτινοβολία, όπως και τις τρεις από τις τέσσερις δυνάμεις. Ωστόσο, παρά τα πειράματα που μέχρι σήμερα έχουν επιβεβαιώσει την ισχύ του, είναι δεδομένο πως κάθε άλλο αποτελεί την τελεσίδικη εικόνα της επιστήμης για τη φύση. Κι αυτό όχι μόνο γιατί δεν περιγράφει τη βαρύτητα, αλλά και επειδή δεν δίνει απαντήσεις σε σημαντικά κοσμικά και κοσμολογικά μυστήρια, όπως για παράδειγμα την ασυμμετρία της ύλης με την αντιύλη στα πρώτα στάδια «γέννησης» του σύμπαντος, χάρις στην οποία δημιουργήθηκε ο κόσμος όπως τον παρατηρούμε σήμερα. Έτσι, πειράματα όπως οι συγκρούσεις στους επιταχυντές έχουν στόχο να φέρουν στο φως νέα φαινόμενα, τα οποία πηγαίνουν πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο. Ένα τέτοιο φαινόμενο υποστηρίζουν πως εντόπισαν επιστήμονες στον LHC, ανάμεσά τους και φυσικοί από το αμερικανικό πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, αναλύοντας δεδομένα από τον ανιχνευτή LHCb του επιταχυντή, τα οποία προέκυψαν τις χρονιές 2011-2012, δηλαδή κατά την πρώτη φάση λειτουργίας του πειραματικής διάταξης. Τα δεδομένα αφορούν τη διάσπαση των Β μεσονίων, από την οποία παράγονται μεταξύ άλλων δύο είδη λεπτονίων: Ταυ λεπτόνια και μιόνια. Σε αντίθεση με το τρίτο είδος λεπτονίων, τα ηλεκτρόνια, τα δύο αυτά σωμάτια είναι εξαιρετικά ασταθή, με συνέπεια να διασπώνται σε ελάχιστο χρόνο. Μάλιστα, σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο, αν γίνει η σχετική διόρθωση για τη διαφορά μάζας τους, τότε οι διασπάσεις τους γίνονται με τον ίδιο ρυθμό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, στα πλαίσια του Καθιερωμένου Προτύπου, τα λεπτόνια συμπεριφέρονται με ίδιο τρόπο σε όλες τις θεμελιώδεις δυνάμεις. Ωστόσο, σύμφωνα με την ανάλυση των επιστημόνων, η οποία θα δημοσιευτεί στο περιοδικό Physical Review Letters, οι ρυθμοί διάσπασης των δύο συγκεκριμένων ειδών παρουσιάζουν μία αισθητή, αν και μικρή, διαφορά. Αν οι υπολογισμοί τους ισχύουν, το συμπέρασμα τότε είναι ότι πιθανώς στη διαδικασία εμπλέκονται άγνωστες έως σήμερα δυνάμεις ή σωμάτια. Με δεδομένο πως η ίδια «μεταχείριση» των λεπτονίων είναι θεμελιώδες χαρακτηριστικό του Καθιερωμένου Προτύπου, «τότε θα μπορούμε να πούμε πως βρήκαμε αποδείξεις για ένα φαινόμενο πέρα από τη συγκεκριμένη θεωρία», όπως αναφέρει ο Χασάν Τζαβάχερι, καθηγητής φυσικής στο πανεπιστήμιο του Μέριλαντ. Το αποτέλεσμα από τον ανιχνευτή LHCb συμφωνεί με τους υπολογισμούς της διάσπασης των λεπτονίων που είχαν γίνει παλιότερα με βάση δεδομένα από το πείραμα BaBar στο Κέντρο του Γραμμικού Επιταχυντή του Στάνφορντ. Παρόλο που αυτό ενισχύει την αξιοπιστία της ανακάλυψης στο CERN, οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως θα πρέπει να γίνουν και άλλες παρόμοιες μελέτες, ώστε να επαληθευτεί πως όντως ανακάλυψαν μία παραβίαση του Καθιερωμένου Προτύπου. Επίσης, και οι ίδιοι θα συνεχίσουν την επεξεργασία δεδομένων που θα προκύψουν από τον LHC, κατά τη διάρκεια της δεύτερης φάσης λειτουργίας του επιταχυντή. http://www.naftemporiki.gr/story/997142/metriseis-tou-cern-deixnoun-na-klonizoun-tin-ermineia-tis-fusikis-gia-ton-kosmo

Ατομικός αριθμός 115. Και το όνομα αυτού… «Μοσχόβιο» Οι πυρηνικοί επιστήμονες θέλουν να βαφτίσουν το νέο υπερουράνιο στοιχείο με το όνομα της ρωσικής πρωτεύουσας. Μέχρι το τέλος του 2015, η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) αναμένεται να αναγνωρίσει το νέο υπερουράνιο, 115ο στοιχείο του περιοδικού πίνακα Μεντελέεφ. Οι ερευνητές του Ενωμένου Ινστιτούτου Πυρηνικών Ερευνών (ΕΙΠΕ) στη Ντουμπνά, κοντά στη Μόσχα, ελπίζουν ότι η ανακάλυψη του τεχνητού υπερβαρέος στοιχείου του περιοδικού πίνακα με ατομικό αριθμό 115, μπορεί να αναγνωριστεί επίσημα πριν από το τέλος του τρέχοντος έτους. Την αίτηση των ρώσων επιστημόνων θα εξετάσει η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC). Εάν αναγνωριστεί το νέο υπερουράνιο στοιχείο, οι επιστήμονες θα έχουν τη δυνατότητα να το «βαφτίσουν». Όπως δήλωσαν στη RBTH στελέχη του ΕΙΠΕ, σκέφτονται να το ονομάσουν «Μοσχόβιο», προς τιμήν της ρωσικής πρωτεύουσας. «Αυτό είναι ένα από τα ονόματα που έχουν πέσει στο τραπέζι των συζητήσεων για την ονοματοδοσία του νέου στοιχείου», είπε ο Αντρέι Ποπέκο, αναπληρωτής διευθυντής του εργαστηρίου πυρηνικών αντιδράσεων του ΕΙΠΕ. «Η πρώτη επιστημονική εργασία που αφορούσε την ανακάλυψη του στοιχείου με ατομικό αριθμό 115, δημοσιεύτηκε το 2004. «Για να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη του στοιχείου, έπρεπε να επαναληφθεί η έρευνά μας και από άλλη επιστημονική ομάδα, όπως και έγινε. Επιστήμονες στη Γερμανία και τις ΗΠΑ επιβεβαίωσαν τα αποτελέσματά μας, έτσι πληρούμε την προϋπόθεση αυτή». Ο πυρήνας του νέου υπερβαρέος στοιχείου περιέχει 115 πρωτόνια. Όπως σημειώνει ο Ποπέκο, το υπερουράνιο στοιχείο μπορεί να δημιουργηθεί αποκλειστικά σε επιταχυντή σωματιδίων και με ρυθμό μόνο ένα άτομο την εβδομάδα. «Η ανακάλυψη του στοιχείου αυτού είναι σημαντική για την κατανόηση των διεργασιών που σημειώνονται στο σύμπαν», είπε ο Ποπέκο. Είναι πολύ πιθανό ότι το στοιχείο μπορεί να βρεθεί στο διάστημα. Και αν στο εργαστήριο έχει χρόνο ζωής για περίπου ένα δέκατο του δευτερολέπτου, τα ισότοπα του «ουνουνπέντιου» στο σύμπαν μπορεί να ζουν για πολύ περισσότερο. Τα τεχνητά –υπερουράνια– στοιχεία μπορεί να συμβάλουν στη δημιουργία ενός πιο πλήρους μοντέλου του πυρήνα του ατόμου. «Όλα τα υφιστάμενα μοντέλα είναι ελλιπή», εξήγησε ο Ποπέκο. «Για να έρθουμε πιο κοντά στην κατανόηση των διεργασιών του πυρήνα, πρέπει να ξεπεράσουμε τη σημερινή γνώση», τόνισε. Αγώνας ταχύτητας για την ανακάλυψη νέων ατομικών πυρήνων. Εκτός από το 115ο στοιχείο, οι επιστήμονες του ΕΙΠΕ διεκδικούν την ανακάλυψη τριών ακόμη στοιχείων, με ατομικούς αριθμούς 118, 117 και 113. Για το τελευταίο, η πρωτιά αμφισβητείται. Ερευνητές από το ιαπωνικό Κέντρο, Riken Nishina, δηλώνουν ότι ήταν αυτοί που έκαναν πρώτοι την ανακάλυψη στον επιταχυντή που βρίσκεται στα περίχωρα του Τόκιο. Οι ρώσοι ερευνητές δημιούργησαν το στοιχείο αυτό «από σπόντα». Σε πείραμα τους για την παραγωγή του στοιχείου με ατομικό αριθμό 115. Ωστόσο, δεν μπορούν ακόμα να αποδείξουν το δίκιο τους για την πρωτιά της ανακάλυψης, λόγω έλλειψης τεκμηριωμένης εξήγησης της αλυσίδας διάσπασης του πυρήνα. Για τη δημιουργία νέων στοιχείων του περιοδικού πίνακα με ατομικούς αριθμούς 119-126 εργάζονται ερευνητές του γερμανικού Ινστιτούτου Έρευνας Βαρέων Ιόντων, GSI, του γαλλικού, GANIL και άλλων επιστημονικών φορέων. Τα στοιχεία με ατομικούς αριθμούς μεγαλύτερους του 92 (υπερουράνια στοιχεία) δεν μπορούν να υπάρχουν στη φύση. Τα στοιχεία μέχρι το Φέρμιο (Fm- ατομικός αριθμός 100) τα δημιουργούμε σε πυρηνικούς αντιδραστήρες, ενώ τα βαρύτερα σωματίδια παράγονται στους επιταχυντές. Τώρα, οι επιστήμονες στη Ντουμπνά προσπαθούν να συνθέσουν το στοιχείο 118. «Το πιο πιθανό είναι ότι θα είναι το τελευταίο υπερουράνιο στοιχείο που δημιουργείται με τη σημερινή τεχνολογία. Η διαδικασία γίνεται πιο πολύπλοκη και δαπανηρή, αν και χτίζουμε ένα ειδικό επιταχυντή», δήλωσε ο Ποπέκο. http://gr.rbth.com/tecnology/2015/08/24/atomikos-arithmos-115-kai-to-onoma-aytoy-moshovio_391937

Μισό δισ. δολάρια θα κοστίσουν στη NASA οι πτήσεις με ρωσικά Soyuz. Είναι πιθανότατα το ακριβότερο εισιτήριο του κόσμου: το κόστος για κάθε αστροναύτη της NASA που ταξιδεύει από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με ρωσικά σκάφη Soyuz ανέρχεται στα 82 εκατομμύρια δολάρια ανά θέση, και το συνολικό κόστος μέχρι το 2019 θα φτάσει τα 490 εκατομμύρια δολάρια. Οι ΗΠΑ εξαρτώνται από τα ρωσικά Soyuz από τότε που παρόπλισε τα διαστημικά λεωφορεία της το 2012. Θα συνεχίσουν να πληρώνουν τη χρήση σκαφών της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos, παρά τις εντάσεις ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και τη Μόσχα λόγω της ουκρανικής κρίσης. Η εξάρτηση από τη Ρωσία θα τερματιστεί όταν η NASA αποκτήσει νέο σκάφος για επανδρωμένες αποστολές. Δύο υποψήφια σκάφη αναπτύσσονται για λογαριασμό της υπηρεσίας από τις εταιρείες Boeing και SpaceX με την προοπτική για παρθενική πτήση το 2017. Ωστόσο ο διοικητής της NASA Τσαρλς Μπόλντεν προειδοποίησε το Κογκρέσο ότι η μείωση της χρηματοδότησης των δύο εταιρειών απειλεί με μεγάλες καθυστερήσεις. Τα κονδύλια που απαιτούνται για το οικονομικό έτος 2016 φτάνουν τα 1,24 δισ. δολάρια, ανέφερε ο Μπόλντεν. Ωστόσο οι Ρεπουμπλικανοί που πλειοψηφούν στη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία προτείνουν μείωση αυτού του κονδυλίου κατά 250 εκατ. και 300 εκατ. δολάρια αντίστοιχα. Αν τελικά το Κογκρέσο εγκρίνει τις προτάσεις για μείωση, τα χρήματα για τη Boeing και τη SpaceX θα τελειώσουν γύρω στην άνοιξη του 2016, προειδοποίησε ο Μπόλντεν. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500017480

Το Νεφέλωμα Lagoon (Λιμνοθάλασσα) Μια ακόμη εντυπωσιακή φωτογραφία που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Αυτή τη φορά το Hubble εστίασε σε ένα από τα κοντινότερα και πιο εντυπωσιακά νεφελώματα. Το Νεφέλωμα Lagoon (Λιμνοθάλασσα) είναι μια από τις δύο περιοχές σχηματισμού άστρων, ορατή με γυμνό μάτι υπό καλές συνθήκες ορατότητας στο Βόρειο Ημισφαίριο. Το Νεφέλωμα Λιμνοθάλασσας (έχει επίσης τις κωδικές ονομασίες Μ8, NGC 6523) είναι ένα διάχυτο νεφέλωμα που βρίσκεται σε απόσταση πέντε χιλιάδων ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Τοξότη και είναι ορατό με γυμνό μάτι. Το Νεφέλωμα Λιμνοθάλασσας αποτελεί ένα τεράστιο νέφος ιονισμένου υδρογόνου κοσμικής σκόνης, το οποίο λούζεται από το φως ενός γαλάζιου υπεργίγαντα, του αστέρα 9 του Τοξότη. Το νεφέλωμα έχει έκταση περίπου 100 ετών φωτός. Στις αρχικές παρατηρήσεις των αστρονόμων στο νεφέλωμα η λαμπρότερη περιοχή του ήταν η κεντρική η οποία εμφανιζόταν σε μια μορφή που έμοιαζε με κλεψύδρα και για το λόγο αυτό έχει ονομαστεί Hourglass Nebula (Νεφέλωμα Κλεψύδρας). Το Hubble φωτογράφησε το κέντρο του νεφελώματος στο οποίο υπάρχουν ισχυροί κοσμικοί άνεμοι που παράγονται από τα υπέρθερμα άστρα που υπάρχουν εκεί και αναμιγνύουν αέρια και σκόνη δημιουργώντας ένα εκπληκτικό θέαμα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=728168

Γύρω από τον πλανήτη-νάνο Δήμητρα (Ceres) Ένα νέο βίντεο από τις φωτογραφίες του διαστημικού σκάφους Dawn της ΝΑSΑ, μας αποκαλύπτει εντυπωσιακές λεπτομέρειες στην επιφάνεια του πλανήτη-νάνου Δήμητρα (Ceres). Μεταξύ άλλων βλέπουμε τον μυστηριώδη κρατήρα Occator – από τα φωτεινότερα σημεία της Δήμητρας, καθώς επίσης και ένα βουνό ύψους 6 χιλιομέτρων. Η Δήμητρα είναι το μεγαλύτερο αντικείμενο στην κύρια ζώνη αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία. Χάρη στα δεδομένα που συλλέχθηκαν από το διαστημικό σκάφος Dawn, αφότου το διαστημόπλοιο μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Δήμητρα, οι επιστήμονες αναθεώρησαν την αρχική τους εκτίμηση για την μέση διάμετρο της Δήμητρας από 950 χιλιόμετρα σε 940 χιλιόμετρα. Το διαστημικό σκάφος Dawn θα επαναλάβει τις παρατηρήσεις της Δήμητρας στα μέσα Αυγούστου από ύψος 1.500 χιλιομέτρων, τρεις φορές πιο κοντά από ό, τι στις προηγούμενες τροχιές του γύρω από τον πλανήτη-νάνο. Στις 6 Μαρτίου 2015, το Dawn έγραψε ιστορία ως η πρώτη αποστολή που μπήκε σε τροχιά γύρω από δυο διαφορετικά αντικείμενα του ηλιακού μας συστήματος. Υπενθυμίζεται ότι την περίοδο 2011-2012 πραγματοποίησε λεπτομερείς παρατηρήσεις του αστεροειδούς Εστία (Vesta). http://physicsgg.me/tag/εστια/page/2/ Στις φωτογραφίες ενα μυστηριώδες λαμπερό σημείο βρίσκεται στον κρατήρα Occator του πλανήτη-νάνου Δήμητρα, ο οποίος έχει 90 χιλιόμετρα διάμετρο και 4 χιλιόμετρα βάθος και από τα ψηλότερα χαρακτηριστικά της Δήμητρας, ένα βουνό ύψους 6 χιλιομέτρων Προς το τέλος του βίντεο μπορεί κανείς φορώντας τα ειδικά γυαλιά (εφόσον τα διαθέτει), να δει την Δήμητρα 3D: http://physicsgg.me/2015/08/07/%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7-%ce%bd%ce%ac%ce%bd%ce%bf-%ce%b4%ce%ae%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%81%ce%b1-ceres/

Το τελευταιο καιρό υπάρχει στροφή των εκκλησιών προς την επιστημονική γνώση και δεν ειναι τυχαίο οτι ο Παπας δεχτηκε το big ban σαν εναρξη του Συμπαντος καθως και την ισχύ της Θεωρίας της Εξελιξης του Δαρβίνου οπως επισης και ο προηγούμενος Πάπας ειχε σύμφωνη γνώμη για την πιθανότητα υπαρξης εξωγηινων πολιτισμών και μαλιστα οτι αυτοι οι πολιτισμοί μπορει να μην ειχαν περάσει απο το προπατορικό αμάρτημα(Σου λέει αν οι εξωγηινοι είναι Αθεοι πως θα το καλύψουμε) και τωρα ο Βαρθολομαίος πάει στο CERN.

Νέο ρωσικό διαστημικό κέντρο εκπαίδευσης στο Μουρμάνσκ της Αρκτικής. Οι ρώσοι κοσμοναύτες θα μπορούν να βελτιώσουν τις ικανότητές τους στο νέο διαστημικό κέντρο εκπαίδευσης στην Αρκτική. Όπως έγραψε χθες στο twitter η κυβερνήτης της περιφέρειας του Μουρμάνσκ, η δημιουργία του νέου ρωσικού διαστημικού κέντρου εκπαίδευσης στην Αρκτική είναι ήδη στα σκαριά. Η δήλωση της Μαρίνα Βασιλίεβνα Κοντούν έγινε αμέσως μετά τη συνάντηση που είχε με τους επικεφαλής του ρωσικού εκπαιδευτικού κέντρου κοσμοναυτών Γιούρι Γκαγκάριν, το οποίο βρίσκεται έξω από τη Μόσχα. Να σημειωθεί πως πριν από την ιστορική πτήση του Γκαγκάριν στο διάστημα, στις 12 Απριλίου του 1961, ο σοβιετικός κοσμοναύτης είχε εκπαιδευτεί για δύο χρόνια ως πιλότος της Σοβιετικής Πολεμικής Αεροπορίας στην περιοχή του Μουρμάνσκ. http://gr.rbth.com/news/2015/08/06/neo-rosiko-diastimiko-kentro-ekpaideysis-sto-moyrmansk-tis-arktikis_347099 To Stratolaunch έτοιμο για την πρώτη πτήση. Το Stratolaunch είναι το μεγαλύτερο αεροσκάφος στον κόσμο και θα ξεκινήσει τις πρώτες δοκιμαστικές πτήσεις του εντός του 2016. Πρόκειται για ένα γιγάντιο αεροσκάφος, το οποίο έχει άνοιγμα πτερύγων 116 μέτρα και αποτελεί μία ιδέα του Paul Allen, συνιδρυτή της Microsoft, καθώς και του γνωστού και μη εξαιρετέου υπερ-δραστήριου οραματιστή, Elon Musk. Οι πρώτες σκέψεις για την κατασκευή του Stratolaunch διαμορφώθηκαν το 2011 και από τότε ξεκίνησαν οι προσπάθειες για την παρουσίασή του. Η εταιρεία Stratolaunch Systems, ανήκει στον Paul Allen και έχει βάλει ως σκοπό της να καταρρίψει τα ρεκόρ στην αεροπλοΐα. Ο Άλεν συνεργάζεται στην κατασκευή του Stratolaunch Carrier Aircraft με τον πρωτοπόρο σχεδιαστή αεροδιαστημικών ιπτάμενων μηχανών Μπερτ Ράταν με τον οποίο είχαν συνεργαστεί και το 2004 στον μεγάλο διαγωνισμό για την κατασκευή του πρώτου ιδιωτικού διαστημικού σκάφους. Αξίζει να σημειωθεί ότι τo Stratolaunch έχει μεγαλύτερο άνοιγμα φτερών από το Airbus A380 που είναι και το μεγαλύτερο εμπορικό αεροσκάφος στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Για να πάρετε μια ιδέα της έκτασης του σκάφους σκεφτείτε ότι είναι λίγο μεγαλύτερο σε μήκος από τον αγωνιστικό χώρο του Νου Καμπ , του γηπέδου της Μπαρτσελόνα! Το Stratolaunch είναι απαιτητικό στο θέμα των αεροδρομίων, καθώς απαιτεί διάδρομο μήκους 3.6 χιλιομέτρων περίπου για να απογειωθεί. Αυτό μπορεί να αποτελεί πρόβλημα, καθώς αυξάνει κατά πολύ τις απαιτήσεις σε σχέση με άλλα αεροσκάφη. Στο Stratolaunch υπάρχουν 6 κινητήρες ενός Boeing 747 και μπορεί να μεταφέρει πυραύλους στη στρατόσφαιρα και από εκεί να εκτοξεύονται για την μεταφορά του φορτίου τους σε τροχιά. Το στοιχείο αυτό εκτιμάται ότι θα αποβεί ευεργετικό για το κόστος της εκτόξευσης δορυφόρων και όχι μόνο.«Το Stratolaunch είναι το επόμενο μεγάλο βήμα: μια ιδιωτική διαστημική πλατφόρμα» υποστηρίζει ο Άλεν ενώ η NASA έχει υποδεχτεί με θερμό τρόπο την κατασκευή του Stratolaunch με τα στελέχη της να αναφέρουν ότι πρόκειται για μια θετική ιδιωτική συμβολή στον διαστημικό τομέα. http://www.pestaola.gr/to-stratolaunch-etoimo-gia-thn-prwth-pthsh/ http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=727521

Η αθέατη πλευρά της Σελήνης. Η πρώτη φορά που ο άνθρωπος φωτογράφησε την αθέατη πλευρά της Σελήνης ήταν το 1959 με το διαστημικό σκάφος Luna 3, από απόσταση 63.500 χιλιομέτρων. Οι εικόνες του Luna 3 ήταν χαμηλής ανάλυσης και δεν έχουν καμία σχέση με τις φωτογραφίες που έστειλε στις 16 Ιουλίου 2015 ο δορυφόρος Deep space Climate Observatory (DSCOVR), από πολύ μεγαλύτερη απόσταση – 1,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Οι εικόνες ελήφθησαν με μια κάμερα των 4 mpixel στον ολοκαίνουργιο αμερικανικό δορυφόρο DSCOVR, του οποίου η κύρια αποστολή είναι να παρακολουθεί τη δραστηριότητα του Ήλιου και να προειδοποιεί για γεωμαγνητικές καταιγίδες. Από τη θέση όπου βρίσκεται, ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο, ο DSCOVR παρακολουθεί πάντα την ηλιόλουστη πλευρά της Γης καθώς ο πλανήτης περιστρέφεται. Περίπου δύο φορές το χρόνο, ο δορυφόρος βλέπει μαζί τη Γη και τη Σελήνη καθώς διέρχεται από το τροχιακό επίπεδο του φεγγαριού. Η κάμερα EPIC που έλαβε τις εικόνες βλέπει σε δέκα διαφορετικά μήκη κύματος, από το υπεριώδες μέχρι το υπέρυθρο. Οι συγκεκριμένες εικόνες συνδυάζουν παρατηρήσεις σε τρία μήκη κύματος του ορατού φάσματος, τα οποία αντιστοιχούν στο κόκκινο, το πράσινο και το μπλε χρώμα. Οι εικόνες στα επιμέρους μήκη κύματος δεν λαμβάνονται ταυτόχρονα αλλά διαδοχικά, περίπου κάθε 30 δευτερόλεπτα. Η Σελήνη όμως μετακινείται ανάμεσα στις διαδοχικές λήψεις, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση ενός πράσινου τόξου στην αριστερή πλευρά του φεγγαριού. Η πλευρά της Σελήνης που εμφανίζεται στις εικόνες δεν είναι ποτέ ορατή από τη Γη, η οποία βλέπει πάντα την ίδια πλευρά του φεγγαριού (αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το φεγγάρι χρειάζεται ακριβώς τον ίδιο χρόνο για να ολοκληρώσει μια περιστροφή γύρω από τον εαυτό του και μια περιφορά γύρω από τη Γη). Οι μοναδικές εικόνες δείχνουν επίσης καθαρά πόσο φωτεινή είναι η Γη σε σχέση με το γκρίζο, μουντό φεγγάρι. Είναι γνωστό ότι η τροχιακή κίνηση της Σελήνης μας υποχρεώνει να βλέπουμε πάντοτε την ίδια πλευρά της. Για διαφόρους λόγους η πλευρά της Σελήνης που δεν βλέπουμε έγινε στο δημόσιο λόγο περισσότερο γνωστή ως «σκοτεινή» κάτι που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα αφού και εκείνη η πλευρά δέχεται το ηλιακό φως. Οι ειδικοί χαρακτηρίζουν την μη ορατή σε μας πλευρά του φυσικού μας δορυφόρου ως «μακρινή» ή ως «αθέατη». Το γεγονός ότι δεν είχαμε οπτική επαφή με αυτή την πλευρά της Σελήνης δημιούργησε ένα μυστήριο γύρω από τον αυτό τον αθέατο σεληνιακό κόσμο. Οι πρώτες αποστολές εξερεύνησης της Σελήνης τις δεκαετίες του 1960 και 1970 αποκάλυψαν κάποια στοιχεία για την αθέατη πλευρά της αλλά οι πιο πρόσφατες αποστολές στον φυσικό μας δορυφόρο χάρις στα πιο προηγμένα τεχνικά μέσα που διέθεταν έδωσαν την δυνατότητα στους επιστήμονες να μάθουν πολλά περισσότερα για αυτή την πλευρά. Πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι αν γίνουν κάποια στιγμή βάσεις και αργότερα αποικίες στη Σελήνη αυτές θα πρέπει να γίνουν στην αθέατη πλευρά αφού έχουν εντοπιστεί περιοχές εκεί τις οποίες λούζει μόνιμα το ηλιακό φως και θα έχουν έτσι άφθονη ηλιακή ενέργεια για να λειτουργούν. Μάλιστα έχει διαρρεύσει ότι σχέδια δημιουργίας βάσεων και αποικιών στην αθέατη πλευρά της Σελήνης επεξεργάζεται τόσο η NASA όσο και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος. Στην φωτογραφία η Σελήνη περνά ανάμεσα στη Γη και την κάμερα του δορυφόρου DSCOVR (Πηγή: NASA/NOAA) Κι αν αναρωτιέστε γιατί η αθέατη πλευρά της Σελήνης δεν είναι σκοτεινή τότε μάλλον σας έχουν μπερδέψει οι Pink Floyd με το «The dark side of the moon» ! http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500017292 http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=727958 http://physicsgg.me/2015/08/05/%ce%b7-%ce%b1%ce%b8%ce%ad%ce%b1%cf%84%ce%b7-%cf%80%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%81%ce%ac-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7%cf%82/

Ελληνική πρωτιά σε παγκόσμιο διαγωνισμό «Microsoft Imagine Cup 2015» Την πρώτη θέση στην κατηγορία Ability Award και την τρίτη θέση στην κατηγορία World Citizenship Competition στον παγκόσμιο διαγωνισμό «Microsoft Imagine Cup 2015» κατέκτησε η ομάδα του καθηγητή του τμήματος ηλεκτρολόγων μηχανικών και μηχανικών υπολογιστών της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Λεόντιου Χατζηλεοντιάδη εκπροσωπώντας την Ελλάδα με την εφαρμογή «Prognosis». Ο εφετινός διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στο Σιάτλ των ΗΠΑ το διάστημα 27 έως 31 Ιουλίου 2015. Η ομάδα αποτελείται από τους φοιτητές του τμήματος Δέσποινα Ευθυμιάδου, Δημήτρη Ιακωβάκη, Κωνσταντίνο Μαυροδή και Βασιλική Μπίκια. Η καινοτόμα εφαρμογή «Prognosis» έχει σχεδιαστεί για smartphones -ήδη διατίθεται δωρεάν στα ηλεκτρονικά καταστήματα- και λειτουργεί σε συνδυασμό με ένα περικάρπιο δραστηριότητας (Microsoft Band). Μόλις εγκατασταθεί στο κινητό τηλέφωνο καταγράφει διαφορικά δεδομένα αλληλεπίδρασης του χρήστη με τη συσκευή όπως η αλλαγή στη φωνή, η ύπαρξη τρόμου ηρεμίας, η αλλαγή στον τρόπο γραφής μηνυμάτων, ο τρόπος βαδίσματος, η ποιότητα ύπνου κ.ά. δημιουργώντας ένα διάνυσμα δεδομένων συμπεριφοράς που συνδέεται με τα συμπτώματα του Πάρκινσον. Μάλιστα, όπως αναφέρουν τα μέλη της ομάδας «η προηγμένη ανάλυση της ομιλίας και της κινητικής δραστηριότητας σε μεγάλη βάση δεδομένων (big data) μπορεί να οδηγήσει σε δείκτες έγκαιρης πρόγνωσης». Πρακτικά η εφαρμογή συλλέγει τα δεδομένα, ανώνυμα, από εθελοντές υγιείς και ασθενείς, τα στέλνει στο server της Prognosis για εμπλουτισμό των βάσεων δεδομένων στο Cloud και βελτίωση των μοντέλων ανάλυσης. Ετσι η Prognosis μπορεί επιπλέον να υποβοηθά με αυτοματοποιημένο τρόπο εξωτερικής ρυθμικής διέγερσης (απτικής, οπτικοακουστικής) τους διαγνωσμένους ασθενείς. Επίσης, μέσω ηχητικών διεγέρσεων (binaural beats) βοηθά τους ασθενείς στη βελτίωση της ποιότητας του ύπνου τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η νόσος του Πάρκινσον αποτελεί μία συχνή πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος και υπολογίζεται ότι οι πάσχοντες, παγκοσμίως, ανέρχονται σε 6.300.00 άτομα. Μεγαλύτερος διαγωνισμός φοιτητικής καινοτομίας Το Imagine Cup είναι ο μεγαλύτερος διαγωνισμός φοιτητικής καινοτομίας, η ελληνική αποστολή κατάφερε να διακριθεί ανάμεσα σε 320.000 συμμετοχές από όλο τον κόσμο για το 2015. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ομάδα του κ. Χατζηλεοντιάδη έχει διακριθεί στον συγκεκριμένο διαγωνισμό άλλες πέντε φορές στο παρελθόν, συγκεκριμένα τις χρονιές 2004, 2005, 2007, 2011 και 2012. Σκοπός του είναι να αναδείξει την ευρηματικότητα των φοιτητών μέσω τεχνολογικών λύσεων που στοχεύουν στην αντιμετώπιση των μεγαλύτερων προβλημάτων του πλανήτη, όπως αυτά έχουν τεθεί από την UNESCO. Το βραβείο Ability Award θα δώσει τη δυνατότητα στην ομάδα του ΑΠΘ να επιστρέψει τον ερχόμενο Σεπτέμβριο στην έδρα της Microsoft, στο Σιάτλ, για να επεκτείνει το πρότζεκτ και να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση της εφαρμογής. Η επιλογή της ομάδας του ΑΠΘ έγινε μέσω διαγωνισμού σε εθνικό επίπεδο στις 23 Απριλίου στην Αθήνα, όπου και κατέλαβε την πρώτη θέση. Μπορείτε να συμβάλλετε και εσείς στην προσπάθεια αυτή, «δωρίζοντας» τη φωνή σας στον σύνδεσμο: http://prognosisproject.net/you-can-help/ Περισσότερες πληροφορίες για το «Prognosis» στην ιστοσελίδα http://prognosisproject.net/ http://www.tovima.gr/society/article/?aid=727814

Νότιο Νεφέλωμα της Κουκουβάγιας. Αυτή η πολύχρωμη φυσαλίδα είναι στην πραγματικότητα ένα φάντασμα με διάμετρο τέσσερα έτη φωτός. Είναι ένα «πλανητικό νεφέλωμα» που σχηματίζεται από ένα ετοιμοθάνατο αλλά και εκνευρισμένο άστρο σαν τον δικό μας Ήλιο. Η εικόνα που παρουσίασε το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο δείχνει το ελάχιστα μελετημένο αντικείμενο ESO 378-1, γνωστό και ως «Νότιο Νεφέλωμα της Κουκουβάγιας», το οποίο βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού της Ύδρας, ορατού μόνο στο νότιο ημισφαίριο της Γης. Τα πλανητικά νεφελώματα είναι μάζες αερίων που εκτοξεύονται στο Διάστημα από άστρα στα τελευταία στάδια της ζωής τους. Το όνομά τους είναι παραπλανητικό, αφού δεν έχουν καμία σχέση με πλανήτες -απλά έμοιαζαν με πλανήτες για τους παλιούς αστρονόμους που δεν μπορούσαν να γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται. Τα πλανητικά νεφελώματα είναι φαντασμαγορικά φαινόμενα, ξεθωριάζουν όμως σε διάστημα μερικών δεκάδων χιλιάδων ετών, καθώς το αέριο αραιώνεται στο διάστημα και το ετοιμοθάνατο άστρο χάνει όλο και περισσότερη από τη λάμψη του. Για να σχηματιστεί πλανητικό νεφέλωμα, το γερασμένο άστρο πρέπει να έχει μάζα το πολύ οκτώ φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου -τα άστρα μεγαλύτερης μάζας τερματίζουν τη ζωή τους σε δραματικές εκρήξεις σουπερνόβα. Όταν ένα σχετικά ελαφρύ άστρο γερνάει, δισεκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό του, τα εξωτερικά του στρώματα αρχίζουν να διαρρέουν στο Διάστημα με τη μορφή του λεγόμενου αστρικού ανέμου. Όταν πια έχει χάσει τα περισσότερα από τα εξωτερικά του στρώματα, το άστρο εκπέμπει υπεριώδη ακτινοβολία που κάνει το γύρω αέριο να λάμπει με φωτεινά χρώματα. Αφού το νεφέλωμα ξεθωριάσει και τελικά εξαφανιστεί, το γερασμένο άστρο στο κέντρο του θα συνεχίσει να καίει για ακόμα ένα δισεκατομμύριο χρόνια πριν εξαντλήσει και τα τελευταία του καύσιμα. Θα μετατραπεί τότε σε λευκό νάνο, ένα μικρό αλλά ασύλληπτα πυκνό σώμα, το οποίο σταδιακά θα κρυώσει σε διάστημα μερικών δισεκατομμυρίων ετών. Ο Ήλιος θα παράγει κι αυτός ένα πλανητικό νεφέλωμα σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια, πριν τελικά μετατραπεί σε λευκό νάνο. Τα πλανητικά νεφελώματα είναι κάτι σαν επιθανάτιος ρόγχος των άστρων, στην πραγματικότητα όμως παίζουν κρίσιμο ρόλο στην εμφάνιση της ίδιας της ζωής: απελευθερώνουν στο Διάστημα άνθρακα, άζωτο και άλλα απαραίτητα στοιχεία, τα οποία παράγονται από θερμοπυρηνικές αντιδράσεις στις καρδιές των άστρων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500017126

EGSY8p7: ο πιο μακρινός γαλαξίας. Ο γαλαξίας EGSY8p7 ανακαλύφθηκε από το υπέρυθρο τηλεσκόπιο του Αστεροσκοπείου Κεκ στη Χαβάη από ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον αστρονόμο Adi Zitrin του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας. Με δεδομένο ότι το σύμπαν έχει ηλικία γύρω στα 13,8 δισεκατομμύρια έτη, ο εν λόγω γαλαξίας σχηματίστηκε όταν το σύμπαν είχε ηλικία μόλις 600 εκατ. ετών. Απέχει 13,2 δισεκατομμύρια ετών φωτός από τη Γη. Έτσι, ο γαλαξίας EGSY8p7 είναι ο πιο απομακρυσμένος γαλαξίας από τη Γη και ταυτόχρονα ο αρχαιότερος γαλαξίας που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. http://physicsgg.me/2015/08/06/egsy8p7-%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1%cf%82/

Διαδραστική περιήγηση στον Διαστημικό Σταθμό. Μπορείτε να κάνετε «μια βόλτα» στο εσωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. http://esamultimedia.esa.int/multimedia/virtual-tour-iss/ Η εικονική αυτή περιήγηση δημιουργήθηκε από τις φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης που τράβηξε η Ιταλίδα αστροναύτης Σαμάνθα Κριστοφορέττι, στο εσωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η Κριστοφορέττι επέστρεψε στη Γη τον Ιούνιο, μετά από ρεκόρ παραμονής γυναίκας (199 μέρες και 16 ώρες) στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://physicsgg.me/2015/08/05/%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b4%cf%81%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ae%ce%b3%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9/ Χάλκινο μετάλλιο και τιμητική διάκριση στην Ολυμπιάδα Αστρονομίας. Χάλκινο μετάλλιο και μία τιμητική διάκριση κατέκτησε η ελληνική αποστολή στη φετινή Ολυμπιάδα Αστρονομίας, που διεξήχθη στην Ινδονησία. Ο μαθητής Αντώνης Βαλμάς από το Πρότυπο Πειραματικό Λύκειο Αναβρύτων απέσπασε το χάλκινο μετάλλιο, ενώ εύφημο μνεία απέσπασε ο Γιώργος Παπαχατζάκης από το 2ο Λύκειο των Εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη Θεσσαλονίκης. Οι συμμετέχοντες διαγωνίστηκαν σε ανώτερη ύλη αστρονομίας σε τρία στάδια. Αρχικά στη θεωρία, στην ανάλυση δεδομένων και στην υπαίθρια άσκηση παρατήρησης αστέρων. Κάθε διαγωνιζόμενος είχε στη διάθεσή του πέντε ώρες για καθένα από τα στάδια. Oπως είπε στη «Κ» ο πρόεδρος της Εταιρείας Αστρονομίας και Διαστήματος, Κωνσταντίνος Μαυρομμάτης, «οι μαθητές που διακρίθηκαν συμμετείχαν στο θερινό σχολείο, όπου καθημερινά, επί 15 ημέρες, πρωί, μεσημέρι και βράδυ, με τη βοήθεια κορυφαίων καθηγητών πανεπιστημίου έλαβαν την απαραίτητη προετοιμασία». Οι μαθητές που εκπροσώπησαν τη χώρα στην Ολυμπιάδα επελέγησαν κατόπιν απαιτητικών εξετάσεων που διεξήχθησαν σε τέσσερις φάσεις, ενώ η προετοιμασία της αποστολής έγινε σε εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και του Αριστοτελείου. Μετά την ανακοίνωση αδυναμίας χρηματοδότησης της αποστολής από το υπουργείο Παιδείας, λόγω περικοπών στις δαπάνες, το Ιδρυμα Ωνάση ανέλαβε τα έξοδα μετάβασης και επιστροφής των μαθητών. Στην 9η Ολυμπιάδα Αστρονομίας και Αστροφυσικής συμμετείχαν 41 χώρες από την Ευρώπη, την Ασία, τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική, με 318 μαθητές. Πρόκειται για τους καλύτερους μαθητές που επελέγησαν να εκπροσωπήσουν τις χώρες τους στην Ολυμπιάδα. Η φετινή Ολυμπιάδα χαρακτηρίστηκε ως μία από τις πιο απαιτητικές που έχουν διεξαχθεί. Ο πρώτος χρυσός μαθητής ήταν από το Ιράν και κατάφερε να επιλύσει το 76% των θεμάτων. Η επόμενη Ολυμπιάδα Αστρονομίας και Αστροφυσικής θα διεξαχθεί στην Ινδία τον Δεκέμβριο του 2016. Της ελληνικής αποστολής ηγήθηκαν ο καθηγητής Φυσικής ΑΠΘ, Γιάννης Σειραδάκης, και ο επίκουρος καθηγητής Μαθηματικών του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας, Λουκάς Ζαχείλας. Την αποστολή συνόδευσε ο πρώην ολυμπιονίκης (Πεκίνο 2010) κ. Ορφέας Βουτυράς. http://www.kathimerini.gr/826202/article/epikairothta/ellada/diakriseis-sthn-olympiada-astronomias Ξεκινούν πειράματα του δημοφιλούς ποτού στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η εταιρεία που παράγει το καλύτερο ουίσκι στον κόσμο ανακοίνωσε ότι θα στείλει άμεσα έξι δείγματα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ώστε να μελετηθούν οι συνέπειες της μηδενικής βαρύτητας στην ωρίμανση του ουίσκι. Ανάμεσα στα δείγματα που θα σταλούν στον ISS βρίσκεται ένα single malt 21 ετών και ένα που μόλις απεστάχθη. Στόχος φυσικά η δημιουργία ενός νέου ακόμη καλύτερου ουίσκι. Τα δείγματα στέλνει η ιαπωνική εταιρεία Suntory που είναι η αρχαιότερη εταιρεία παραγωγής ουίσκι στην Ιαπωνία και υπεύθυνη για το ουίσκι Yamazaki που ανακηρύχθηκε πέρυσι ως το καλύτερο ουίσκι στον κόσμο. Τα δείγματα θα σταλούν στον ISS στις 16 Αυγούστου και τα πειράματα θα διεξαχθούν στην ιαπωνική εργαστηριακή μονάδα Kibo του Σταθμού. Το γιαπωνέζικο ουίσκι φτιάχνεται, όχι από ρύζι όπως το σάκε, αλλά με τον παραδοσιακό σκοτσέζικο τρόπο, χρησιμοποιώντας κριθάρι, νερό και μαγιά. Τα περισσότερα μάλιστα, γιαπωνέζικα ουίσκι έχουν πιο ελαφριά, πιο γλυκιά γεύση από εκείνη των αντίστοιχων της Σκοτίας, ενώ από την άλλη θυμίζουν περισσότερο τα ιρλανδέζικα. Το γιαπωνέζικο ουίσκι είναι πιο εκλεπτυσμένο και βελούδινο στην υφή, από το πιο έντονο και βαρύ αποτέλεσμα που αφήνει το σκοτσέζικο ουίσκι στους ουρανίσκους . Η Ιαπωνία όμως, δεν ανακάλυψε τα τελευταία χρόνια το ουίσκι, απλά η Δύση άργησε να δώσει τη βάση και τη σημασία που αξίζει στην ιαπωνική παραγωγή. Η Απω Ανατολή ασχολείται με την απόσταξη εδώ και έναν αιώνα περίπου. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=727728 Βατικανό: «Ναι, υπάρχουν εξωγήινοι αλλά ο Χριστός ήρθε μόνο στη Γη» Για πολλούς αιώνες αποτελούσε το απόλυτο ταμπού του Χριστιανισμού και ειδικά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Η Γη αποτελούσε το (ακίνητο) κέντρο του Σύμπαντος και φυσικά μόνο η Γη είχε το λάβει το θεϊκό δώρο της ζωής που διαθέτει νοημοσύνη. Το αξίωμα αυτό αποτέλεσε την πλατφόρμα για να κατηγορηθούν και να κυνηγηθούν ουκ ολίγοι με κορυφαίο όνομα αυτής της λίστας βέβαια τον Γαλιλαίο. Οπως φαίνεται έστω και καθυστερημένα το Βατικανό αποφάσισε να απλώσει το χέρι όχι μόνο στην επιστήμη αλλά στην κοινή λογική. Ο πατήρ Χοσέ Φούνες, διευθυντής του Αστεροσκοπείου του Βατικανού στη Ρώμη, δήλωσε ότι είναι πιθανό να υπάρχει νοήμων ζωή και σε άλλους πλανήτες. Η παρέμβαση του Φούνες έγινε με αφορμή την ανακάλυψη πριν από λίγες εβδομάδες ενός πλανήτη που έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με αυτά της Γης και υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες να διέθετε στο παρελθόν ή να εξακολουθεί να διαθέτει κάποιες μορφές ζωής. Ο Φούνες όμως έσπευσε να καθησυχάσει τους πιστούς ότι η Γη εξακολουθεί να είναι η μοναδική αγαπημένη του Θεού αφού μόνο στον πλανήτη μας έχει κάνει την εμφάνιση του ο Χριστός. «Είναι πιθανό ότι υπήρξε ζωή και μάλιστα κάποιας μορφής νοήμων ζωή σε άλλους πλανήτες. Βέβαια δεν πιστεύω ότι θα έρθουμε ποτέ σε επαφή με κάποιον νοήμων εξωγήινο. Η ανακάλυψη ζωής με νοημοσύνη δεν σημαίνει φυσικά ότι υπάρχει και ένας ακόμη Ιησούς. Η ενσάρκωση του υιού του Θεού είναι μοναδικό γεγονός στο Σύμπαν» δήλωσε ο Φούνες ο οποίος το 2008 είχε πει ότι η πίστη στην εξωγήινη ζωή δεν έρχεται σε αντίθεση με το καθολικό δόγμα ή την Βίβλο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=727775

Η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη πέρασε από τελωνείο. Ο Μπαζ Όλντριν, ένας από τους πρώτους δύο ανθρώπους που πάτησαν τη Σελήνη, ταξίδεψε γύρω στο ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα με την αποστολή Apollo 11. Σχεδόν μισό αιώνα μετά, ο αστροναύτης δημοσιεύει το έγγραφο της αποζημίωσης για τα οδοιπορικά του έξοδα: 33,31 δολάρια. Το πιο περίεργο όμως είναι ότι πέρασε και τελωνείο. Ο Όλντριν, σήμερα 85 ετών, ανάρτησε στο Twitter το λεπτομερές έγγραφο της NASA με το «πρόγραμμα δαπανών και τις αιτήσεις αποζημίωσης» για ένα εργασιακό ταξίδι του υπαλλήλου Έντουιν Ε. Όλντριν τον Ιούλιο του 1969. Η φόρμα δείχνει ότι ο αστροναύτης μετακινήθηκε από το σπίτι του στο Χιούστον μέχρι τη Σελήνη και πίσω. #TBT My mission director @Buzzs_xtina's favorite piece of my memorabilia. My travel voucher to the moon. #Apollo11 pic.twitter.com/c89UyOfvgY — Buzz Aldrin (@TheRealBuzz) July 30, 2015 Σύμφωνα με το «ταξιδιωτικό βάουτσερ στη Σελήνη», όπως το περιγράφει ο Όλντριν, το ταξίδι από το Χιούστον μέχρι το Ακρωτήριο Κένεντι πραγματοποιήθηκε με «Κυβερνητικό Αεροσκάφος», ενώ για το επόμενο σκέλος της αποστολής μέχρι τη Σελήνη χρησιμοποιήθηκε «Κυβερνητικό Διαστημικό Σκάφος». Στην τελική επιστροφή, ως επίσημος προορισμός αναγράφεται ο «Ειρηνικός Ωκεανός», εκεί όπου έπεσαν με αλεξίπτωτο ο Όλντριν και οι δύο συνταξιδιώτες τους στην ιστορική αποστολή, ο Νιλ Άρμστρονγκ και ο Μάικλ Κόλινς. Το επίσημο ταξιδιωτικό βάουτσερ ξεκαθαρίζει επίσης ότι «κυβερνητικά γεύματα και καταλύματα διατέθηκαν όλες τις παραπάνω ημερομηνίες». Το έγγραφο δεν διευκρινίζει σε τι χρησιμοποιήθηκαν τα 33,31 δολάρια που ξόδεψε ο Όλντριν -πιθανότατα ήταν έξοδα μετακίνησης μεταξύ αεροδρομίων στο ταξίδι μέχρι το Ακρωτήριο Κένεντι. Yes the #Apollo11 crew also signed customs forms. We brought back moon rocks & moon dust samples. Moon disease TBD. pic.twitter.com/r9Sn57DeoW — Buzz Aldrin (@TheRealBuzz) August 2, 2015 Εκτός από το βάουτσερ, ο Όλντριν αποκάλυψε και την φόρμα που κλήθηκαν να συμπληρώσουν ο ίδιος και ο Κόλινς περνώντας από το τελωνείο κατά την επιστροφή τους. Ως αριθμός πτήσης αναγράφεται το «Apollo 11», ενώ ως τόπος αναχώρησης εμφανίζεται η «Σελήνη». Το φορτίο περιγράφεται ως «σεληνιακά πετρώματα και σεληνιακή σκόνη». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500017099

ROSCOSMOS-Ρώσοι κοσμοναύτες θα πραγματοποιήσουν διαστημικό περίπατο. Στις 10 Αυγούστου του 2015 τα μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού του ρωσικού τμήματος του ISS-44/45 θα πραγματοποιήσουν διαστημικό περίπατο. Το άνοιγμα του θαλάμου υποδοχής στην καταπακτή εξόδου "Pierce" έχει προγραμματιστεί στις 17:14 ώρα Μόσχας. Οι Κοσμοναύτες Gennady Padalka και Mikhail Kornienko θα δαπανήσουν για τις ενεργείες στην εξωτερική επιφάνεια του ΔΔΣ περίπου 6 ώρες 28 λεπτά. Τα κύρια καθήκοντα της εξόδου: - Εγκατάσταση των μαλακών κιγκλιδώματων στη μονάδα υπηρεσία "Zvezda"? - Εγκατάσταση των κεραιών WAL1-WAL5 με συσκευές και την κεραία-τροφοδότης mezhbortovoy ραδιόφωνο? - Η αποσυναρμολόγηση της μονάδας του αισθητήρα του δυναμικού του πλάσματος κύματος πείραμα "Κατάσταση" πλάσμα? - Στο πείραμα "Δοκιμή" οι Gennady Padalka και Mikhail Kornienko, χρησιμοποιώντας επιστημονικά εργαλεία θα συλλεξουν υφιστάμενους μικροοργανισμούς στην επιφάνεια του ISS και θα διενεργήσουν δειγματοληψία στο ηλιακό №4, πάνελ καλύμματος του ψυγείου στην περιοχή του συστήματος της βαλβίδας αποστράγγισης "Air" και "Ηλεκτρονική" ? - Στις συσκευές WAL6 η κεραία θα αντικατάσταθη με κεραία-τροφοδότη mezhbortovoy ραδιόφωνο (MBRL AFU)? - Θα αλλάξει τον προσανατολισμό της πίεσης της μονάδας ελέγχου της συσκευής στην μικρή ερευνητική μονάδα "Poisk" (MIM-2)? - Καθαρισμός υαλοπινάκων №2 στη μονάδα παροχής υπηρεσιών? - Φωτογραφία του επιστημονικού εξοπλισμού Expose-Ε, και της ένωσης του «Elektron». Ο Gennady Padalka και Mikhail Kornienko έχουν ήδη την εμπειρία της δραστηριότητας εκτός οχήματος. Για τον Mikhail Kornienko θα είναι η δεύτερη εξοδος της καριέρας του. Για τον κυβερνήτη Γκενάντι Padalka θα ειναι ο δέκατος "διαστημικός περίπατος". Τα άλλα μέλη του πληρώματος του ISS-44/45 θα υποστηρίζουν τους συναδέλφους απο τον σταθμό. http://www.federalspace.ru/21617/ Ο Διεθνής Διαστημικος Σταθμος μπροστά από το φεγγάρι. Η… βόλτα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού μπροστά από το φεγγάρι καταγράφηκε στα εκπληκτικά κοντινά πλάνα που μας χάρισε η ΝASA λίγες ημέρες μετά το Blue Moon. Οι φωτογράφοι της Διαστημικής Υπηρεσίας Bill Ingalls και Joel Kowsky κατέγραψαν τη στιγμή από το Woodford της Virginia και στη συνέχεια μας παρουσίασαν τη βόλτα του Σταθμού στο Διάστημα με φόντο την Σελήνη. Ο Ingalls δήλωσε στο Spaceflight Insider πως το να τραβήξεις την φωτογραφία δεν είναι εξαιρετικά δύσκολο, ωστόσο χρειάζεται υπερβολικά μεγάλη προετοιμασία για να συλλεχθούν τα στοιχεία προκειμένου να ξέρεις ποιο δευτερόλεπτο να έχεις έτοιμο τον εξοπλισμό. Στο τέλος απλά ελπίζεις να είναι καλός ο καιρός συμπλήρωσε ο Bill Ingalls. Σύμφωνα με την Daily Mail χρειάστηκαν μόλις οκτώ δέκατα του δευτερολέπτου για να περάσει μπροστά από την επιφάνεια του φεγγαριού ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός και να δώσει τη δυνατότητα γι αυτή την φωτογράφιση. http://www.defencenet.gr/defence/20150803/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AC%CF%81%CE%B9-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82

Φωτογραφίες ΝΑΣΑ απο Σελήνη! 11 φωτογραφίες αποστολών της NASA στη Σελήνη, βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει εντυπωσιακές εικόνες από το διάστημα. Οι 11 φωτογραφίες όμως που έδωσε η NASA στη δημοσιότητα είναι τόσο μοναδικές ώστε πολλοί αναρωτιούνται γιατί δεν είχαν δοθεί νωρίτερα στο κοινό. Αναλυτικά. 1.Ο Harrison H Schmitt, μέλος της αποστολής του Apollo 17, με φόντο τη Γη. Αστροναύτης, γεωλόγος και πρώην πολιτικός, έμεινε στην ιστορία και επειδή είπε ότι «το κίνημα των περιβαλλοντολόγων είναι βιτρίνα για τους κομμουνιστές». 2.Το όχημα της αποστολής Apollo16, φωτογραφημένο κατά τη διάρκεια της επιστροφής του από έναν «περίπατο». 3.O James B. Irwin ήταν πιλότος στην αποστολή Apollo 15. Εδώ διακρίνεται να δουλεύει στο όχημα, μπροστά στο όρος Hadley. 4.Ο David Scott, επικεφαλής του Apollo 9, σε μια εντυπωσιακή στιγμή από την αποστολή. Το τριμελές πλήρωμα πέρασε δέκα μέρες σε τροχιά πραγματοποιώντας πειράματα για την προσελήνωση. 5.Ο Alan L. Bean, ποζάρει κατά την προσελήνωση του Apollo12. Στο κράνος του καθρεφτίζεται ο αρχηγός Charles Conrad, Jr. 6.O Buzz Aldrin κάνει μικρά άλματα στην επιφάνεια της Σελήνης κατά την αποστολή Apollo11. H φωτογραφία είναι τραβηγμένη από τον αρχηγό Neil Armstrong. 7.Και αυτή η φωτο του Buzz Aldrin τραβήχτηκε από τον Neil Armstrong. O Buzz διακρίνεται δίπλα σε ένα όργανο μετρήσεων της σεισμικής δραστηριότητας της Σελήνης. 8.O Russell Schweickart όπως διακρίνεται μέσα από το σεληνιακό όχημα Spider του Apollo 9. 9.Ο Eugene A. Cernan, αρχηγός του Apollo 17, με μια σημαία κατά τη διάρκεια σεληνιακού περιπάτου. 10.O Harrison Schmitt συλλέγει δείγματα από το έδαφος με ειδικό εργαλείο κατά τη διάρκεια του πρώτου από τους τρεις «περιπάτους» του Apollo 17. 11.Ο Allan Bean με ένα δοχείο γεμάτο με χώμα από τη Σελήνη. Η κάμερα στη στολή του είναι μια ειδικά κατασκευασμένη Hasselblad. Μια παρόμοια, που χρησμοποιήθηκε στο Apollo 17, πωλήθηκε πρόσφατα σε πλειστηριασμό αντί ενός εκατομμυρίου δολαρίων. http://www.defencenet.gr/defence/20150802/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%86%CF%89%CF%82-%CE%B1%CE%BA%CF%85%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%B4%CE%B5%CE%BD

Εγκρίθηκε το πλήρωμα του ISS 45/46. Η ROSCOSMOS επέλεξε τα κύρια και τα εφεδρικά πληρώματα της αποστολής ISS 45/46 για το TPK "Soyuz TMA-18M» από το κοσμοδρόμιο του "Μπαϊκονούρ". Το κύριο πλήρωμα: - Ο Διοικητής της WPK «Soyuz TMA-18M»: Roskosmos κοσμοναύτης Σεργκέι Volkov? - Πτήση Μηχανικός-1: Ο αστροναύτης της ESA Ανδρέας Mogensen? - Πτήση Μηχανικός 2: κοσμοναύτης Kazkosmos Aydin Aimbetov. Δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας του πληρώματος: - Διοικητής: Roscosmos κοσμοναύτης Όλεγκ βιολιά? - Πτήση Μηχανικός-1: αστροναύτης της ESA Thomas άμμο? - Πτήση Μηχανικός 2: Roskosmos κοσμοναύτης Σεργκέι Prokopiev. http://www.federalspace.ru/21616/ Το Βατικανό στηρίζει τις προσπάθειες εξευρεσης εξωγηινης ζωής. «Όπως υπάρχει ποικιλία ζωής στη Γη, έτσι μπορεί να υπάρχουν και άλλα όντα στο σύμπαν, το οποίο δημιουργήθηκε από τον Θεό» είχε δηλώσει το 2008 ο επικεφαλής Χοσέ Γκαμπριέλ Φούνες Η ανακάλυψη εξωπλανήτη που μοιάζει με τη Γη, από την αποστολή Κέπλερ, ενεργοποίησε ακόμη και το Βατικανό, το οποίο δηλώνει τη στήριξή του στην προσπάθεια της διαστημικής υπηρεσίας, ενώ ο επικεφαλής του προγράμματος αστρονομίας της Καθολικής Εκκλησίας, υιοθέτησε τη θεωρία ότι ενδέχεται να υπάρχει και άλλη ζωή στο σύμπαν, υποστηρίζοντας πως ο Θεός είναι πιθανό να τη δημιούργησε, όπως έπραξε και στον πλανήτη μας. Ο Αργεντινός επικεφαλής του προγράμματος αστρονομίας του Βατικανού, Χοσέ Γκάμπριελ Φούνες, εξέφρασε τον ενθουσιασμό του για την ανακάλυψη του Κέπλερ και αποκάλυψε ότι και ο ίδιος με την ομάδα του δουλεύουν καθημερινά πάνω στο ίδιο αντικείμενο. Το παρατηρητήριο του Βατικανού βρίσκεται στο Castel Gandolfo, όπου υπάρχει και η καλοκαιρινή κατοικία του Πάπα. Υπάρχει επίσης συνεργασία με το τηλεσκόπιο του διεθνούς Παρατηρητηρίου στο Όρος Γκράχαμ, του Πανεπιστημίου της Αριζόνα. «Ακριβώς όπως υπάρχει πολυπλοκότητα στη ζωή της Γης, έτσι μπορεί να υπάρχουν όντα με ευφυΐα και σε άλλες γωνιές του σύμπαντος, το οποίο δημιουργήθηκε από τον Θεό» είχε δηλώσει το 2008 ο Αργεντινός Πατέρας, συμπληρώνοντας: «Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την πίστη μας, επειδή δεν μπορούμε να βάλουμε όρια στη δημιουργία του Θεού». http://www.defencenet.gr/defence/20150802/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%AC%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%8D%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82

Προσκληση απο το Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ) Για πρώτη φορά το Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ) απευθύνει επίσημη πρόκληση στους επιστήμονες και ερευνητές της Ελλάδας να υποβάλουν συγκεκριμένες προτάσεις, ώστε να αποκτήσουν πρόσβαση στον πρώτο ελληνικό υπερυπολογιστή. Η πρόσβαση θα δοθεί για χρονικό διάστημα έως 6 μηνών, αρχής γενομένης από τις 25 Σεπτεμβρίου 2015. Οι προτάσεις, που θα αξιολογηθούν προηγουμένως, μπορούν να ανήκουν σε οποιοδήποτε ερευνητικό πεδίο, αλλά πρέπει να θεωρηθούν υψηλής επιστημονικής και κοινωνικής αξίας για να εγκριθούν. Ο υπερυπολογιστής ARIS, ο οποίος διαθέτει επεξεργαστική ισχύ 180 teraflops και έχει συμπεριληφθεί επίσημα στους 500 ισχυρότερους του κόσμου, είναι εγκατεστημένος σε ειδικό χώρο του υπουργείου Παιδείας, το οποίο έχει και την ευθύνη λειτουργίας του μαζί με το ΕΔΕΤ. Θα προτιμηθούν ερευνητικά προγράμματα πολύ μεγάλης κλίμακας, που θα κάνουν καλύτερη αξιοποίηση των δυνατοτήτων του μηχανήματος, αλλά θα διατεθεί επίσης μικρότερος χρόνος και σε ερευνητικά σχέδια μεσαίας και μικρής κλίμακας. Όλες οι προτάσεις πρέπει να υποβληθούν ηλεκτρονικά στη διεύθυνση https://goo.gl/4Rlbgy από τις 31 Ιουλίου έως τις 17 Σεπτεμβρίου. Το ΕΔΕΤ έκανε γνωστό ότι θα ακολουθήσουν και άλλες προσκλήσεις προς την εγχώρια επιστημονική και ερευνητική κοινότητα έως το τέλος του 2015. http://www.defencenet.gr/defence/20150802/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1/%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%B4%CE%B5%CF%84-%CF%83%CE%B5-%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C

Στο κυνήγι των διαστημικών θησαυρών. Πριν από δύο εβδομάδες πέρασε πολύ κοντά από τη Γη ο αστεροειδής 2011 UW-158. Ο αστεροειδής αυτός έχει διάμετρο 450 μέτρων αλλά το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του είναι ότι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, στο εσωτερικό του υπάρχουν 150 εκατ. τόνοι πλατίνας. Με απλά λόγια η αξία του 2011 UW-158 υπολογίζεται σε 5,4 τρισ. δολάρια! H έλευση του 2011 UW-158 επανέφερε στο προσκήνιο τις προσπάθειες που έχουν ξεκινήσει για την προσέγγιση αστεροειδών που περιέχουν ανυπολόγιστης αξίας ορυκτό πλούτο και τη δημιουργία ορυχείων σε αυτούς. Οι εκτιμήσεις των ειδικών για τον ορυκτό πλούτο που κρύβεται στους αστεροειδείς είναι τέτοιες ώστε δεν προκαλεί εντύπωση η άμεση δραστηριοποίηση του ιδιωτικού τομέα στην προσπάθεια απόκτησης και εκμετάλλευσής του. Φυσικά δεν πρόκειται για ένα απλό και εύκολο εγχείρημα, όμως τα ποσά που αναφέρουν οι ειδικοί κυριολεκτικά ζαλίζουν όποιον τα ακούει. Στον αστεροειδή 241 Germania εκτιμάται ότι υπάρχει ορυκτός πλούτος αξίας 95,8 τρισ. δολαρίων! Εχει μάλιστα ήδη δημιουργηθεί και μια λίστα στην οποία κατατάσσονται οι πέντε καλύτεροι «στόχοι». Πρόκειται για τους εξής αστεροειδείς: 162385 (2000 ΒΜ19): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 6,4 τρισ. δολάρια. 4034 Vishnu: εκτίμηση ορυκτού πλούτου 5,28 τρισ. δολάρια. 5143 Heracles (1991 VL): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 2,33 τρισ. δολάρια. 65679 (1989 UQ): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 1,74 τρισ. δολάρια. 7753 (1988 XB): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 1,31 τρισ. δολάρια. Εχουν ήδη δημιουργηθεί τρεις μεγάλες εταιρείες (Deep Space Industries, Planetary Resources, KESE) που οργανώνονται για να ξεκινήσουν όσο το δυνατόν συντομότερα τις προσπάθειες εξόρυξης διαστημικών ορυκτών. Ωστόσο δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη το νομικό πλαίσιο, με κυρίαρχο ζήτημα την ιδιοκτησία των αστεροειδών, δηλαδή το αν και σε ποιον ανήκουν. Η Παγκόσμια Συνθήκη Διαστήματος που είχε υπογραφεί το 1967 αναφέρει ότι οι αστεροειδείς αποτελούν «παγκόσμια περιουσία» και δεν έχει γίνει ακόμη σαφές τι τελικά θα ισχύσει. Οποιος καταφέρνει να φτάσει πρώτος σε έναν αστεροειδή θα αποκτά αυτοδικαίως κυριαρχικά δικαιώματα σε αυτόν ή θα πρέπει να πάρει πρώτα άδεια από κάποια επίσημη Αρχή; Με βάση τις εξελίξεις το ερώτημα αυτό αναμένεται να απαντηθεί πολύ σύντομα. Ο Ελληνας που θέλει να... σκάψει αστεροειδείς Ο δρ Ιωάννης Μπαζιώτης είναι λέκτορας Ορυκτολογίας - Πετρολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ενα από τα κύρια ερευνητικά του αντικείμενα αποτελεί η μελέτη μετεωριτών και αστεροειδών. Την τελευταία διετία έχει δώσει πλήθος ομιλιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για θέματα που αφορούν μετεωρίτες. Πρόσφατα ολοκλήρωσε το πρώτο στάδιο μελέτης τριών μετεωριτών, μεταξύ των οποίων είναι ο Chelyabinsk (μετεωρίτης που κατέπεσε στη Ρωσία τον Φεβρουάριο του 2013), και ο Seres (ο μόνος γνωστός μετεωρίτης που έχει πέσει στην Ελλάδα, στις Σέρρες το 1818). Πριν από λίγες εβδομάδες συμμετείχε σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας για το Cluster Corallia και την Ενωση Ελληνικών Βιομηχανιών Διαστημικής Τεχνολογίας και Εφαρμογών (ΕΒΙΔΙΤΕ), δίνοντας ομιλία σχετικά με μετεωρίτες και την αναγκαιότητα να συνδέσουμε τη βασική έρευνα με την εφαρμοσμένη (δυνατότητα εξόρυξης μεταλλευμάτων από συγκεκριμένες κατηγορίες μετεωριτών). «Το Βήμα» μίλησε με τον κ. Μπαζιώτη για τις προσπάθειες εξόρυξης σε αστεροειδείς και τη δική του συμμετοχή σε αυτές. Τι κρύβουν τελικά οι αστεροειδείς; «Οι αστεροειδείς θεωρούνται εξαιρετικά υψηλής αξίας διαστημικά υλικά, καθώς περιέχουν πολλά χημικά στοιχεία σε συγκεντρώσεις πολλαπλάσιες των αντιστοίχων μετάλλων που υπάρχουν στον φλοιό της Γης. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο σίδηρος, το κοβάλτιο και το νικέλιο, χημικά στοιχεία που περιέχονται σε βιομηχανικά υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή και συντήρηση διαστημικών σταθμών, είναι αυξημένα κατά 4, 27 και 155 φορές σε σχέση με τις αντίστοιχες περιεκτικότητες στον στερεό φλοιό της Γης. Παρομοίως, τα πολύτιμα μέταλλα της ομάδας των πλατινοειδών, όπως το παλλάδιο, ο λευκόχρυσος, το όσμιο και το ιρίδιο, είναι αυξημένα κατά 44, 196, 440 και 540 φορές σε σχέση με τις αντίστοιχες συγκεντρώσεις στον φλοιό της Γης. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα στα τέσσερα κατασκευαστικά προϊόντα χρησιμοποιούν τα πλατινοειδή (π.χ. οθόνες LCD, θεραπείες για τον καρκίνο, καταλύτες αυτοκινήτων κ.τ.λ.). Ενας αστεροειδής διαμέτρου 500 μέτρων είναι πιθανό να περιέχει πολύ περισσότερη ποσότητα πλατινοειδών μετάλλων από όση έχει εξορυχθεί συνολικά στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας». Ποια σώματα στοχεύει η διαστημική βιομηχανία εξόρυξης μετάλλων; «Σε πρώτη φάση στόχος είναι η εξερεύνηση και η εξόρυξη πολύτιμων στοιχείων από αστεροειδείς που κινούνται όχι στη μεγάλη ζώνη αστεροειδών μεταξύ του Αρη και του Δία, αλλά σε εκείνους που βρίσκονται σε τροχιά κοντά στη Γη. Ενα βασικό πλεονέκτημα για τη μελέτη αυτών των αστεροειδών είναι το μικρό τους μέγεθος και οι συνθήκες έλλειψης βαρύτητας στην επιφάνειά τους. Αποτέλεσμα είναι ότι δεν απαιτείται η προσεδάφιση κάποιου διαστημοπλοίου σε αυτά τα σώματα, αλλά, αντίθετα, η "αγκίστρωση" ενός διαστημοπλοίου πάνω σε αυτά και η επακόλουθη μεταφορά του αστεροειδούς σε μια επιθυμητή θέση». Σε ποιο στάδιο προετοιμασίας βρισκόμαστε; «Ηδη στις 16 Ιουλίου 2015 ξεκίνησε μια αποστολή 90 ημερών για το διαστημικό όχημα Arkyd3Reflight (A3R). Στόχος είναι ο έλεγχος των πτητικών συστημάτων και του λειτουργικού του οχήματος, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά στο διαστημόπλοιο που θα αναχωρήσει για την εξερεύνηση πλούσιων σε πολύτιμα στοιχεία αστεροειδών κοντά στη Γη. Η επόμενη αποστολή, Arkyd-6 (A6), είναι προγραμματισμένη για το τέλος του 2015, και θα ελέγξει τα συστήματα τηλεπικοινωνίας, αεροπλοΐας και ενέργειας. Επίσης θα τοποθετηθούν αισθητήρες ανίχνευσης και χαρακτηρισμού των διαθέσιμων πόρων στους αστεροειδείς που είναι πλούσιοι σε νερό. Θα χρησιμοποιηθεί η τεχνολογία υπέρυθρης απεικόνισης ενδιάμεσου μήκους κύματος, με σκοπό την ακριβή μέτρηση των θερμοκρασιακών μεταβολών και δεδομένων που σχετίζονται με την παρουσία νερού (νερό σε υγρή-στερεή μορφή ή ενδομημένο σε ορυκτά)». Πόσο εύκολη είναι η εξόρυξη σε έναν αστεροειδή; «Σύμφωνα με τον Κρις Λεβίτσκι, πρόεδρο της Planetary Resources, η εξόρυξη μετάλλων από έναν αστεροειδή ενδεχομένως να είναι πιο εύκολη από την αντίστοιχη στη Γη. Τούτο στηρίζεται στο ότι το περιβάλλον ενός αστεροειδούς είναι αρκετά ομοιογενές και απλό σε σχέση με το γήινο (απουσία ποταμών, ηφαιστείων, λεκανών, ρηγμάτων)». Ποιο θα είναι το πρώτο υλικό που θα γίνει προσπάθεια εξόρυξής του από διαστημικούς βράχους; «Το νερό. Η μεταφορά νερού από τη Γη στο Διάστημα είναι εξαιρετικά κοστοβόρος διαδικασία για μια αποστολή. Για παράδειγμα, η εξόρυξη ενός τόνου νερού από έναν αστεροειδή ισοδυναμεί με όφελος στον προϋπολογισμό της αποστολής ίσο με 50 εκατ. δολάρια. Ηδη έχουν βρεθεί αστεροειδείς-στόχοι που περιέχουν μεγάλες ποσότητες νερού. Ενας από τους προτεινόμενους, χαμηλού κόστους, μηχανισμούς εξόρυξης του νερού βασίζεται στη συλλογή του ηλιακού φωτός και στην κατεύθυνσή του σε συγκεκριμένα τμήματα ενός αστεροειδούς, που θα προκαλέσουν την τήξη και την εξάτμιση του υπάρχοντος πάγου. Εν συνεχεία, χρησιμοποιώντας τις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στο Διάστημα, το νερό συμπυκνώνεται μέσα σε μεγάλες δεξαμενές. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να φυλαχθούν και να μεταφερθούν οπουδήποτε καταστεί δυνατό αρκετοί τόνοι νερού υπό μορφή πάγου. Η τεχνολογία εξαγωγής μετάλλων δεν είναι τόσο ανεπτυγμένη αν συγκριθεί με την αντίστοιχη για την εξαγωγή νερού. Ωστόσο έχουν προγραμματιστεί αποστολές, όπως αυτή στον αστεροειδή Bennu, τον Οκτώβριο του 2018, που έχουν ως κύριο σκοπό τη λεπτομερή μελέτη δειγμάτων που θα ληφθούν από την επιφάνεια του αστεροειδούς και θα επιστρέψουν στη Γη. Επιπλέον, στη διάρκεια της αποστολής θα αναπτυχθούν τεχνολογίες με σκοπό τη συμβολή στην εξερεύνηση των αστεροειδών και στην εξόρυξη σε αυτούς». Ποια είναι τα επόμενα βήματά σας; «Σκοπός μου είναι η οργάνωση μιας ερευνητικής ομάδας (σε συνεργασία με πανεπιστήμια του εξωτερικού - Caltech, UC San Diego, Natural History Museum of Vienna), ώστε να προταθεί αίτηση χρηματοδότησης προς την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος ή, γενικότερα, την Ευρωπαϊκή Ενωση». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=726844

Ιπτάμενο ρομπότ- εξερευνητής άλλων πλανητών. Ερευνητές στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA εργάζονται πάνω σε ένα ιπτάμενο ρομποτικό όχημα το οποίο θα είναι σε θέση να συλλέγει δείγματα από άλλους πλανήτες, από σημεία στα οποία δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση τα ρόβερ- οχήματα εδάφους. Το εν λόγω όχημα- αντίστοιχο ενός «συμβατικού» quadcopter, αλλά σχεδιασμένο για αραιές ατμόσφαιρες ή και το κενό του Διαστήματος. Το εν λόγω ιπτάμενο ρομπότ θα χρησιμοποιεί το όχημα εδάφους ως βάση/ μητρικό σκάφος για να φορτίζει τις μπαταρίες του και να ανεφοδιάζεται μεταξύ των πτήσεων, ενώ κύριος στόχος του θα είναι ο εντοπισμός πρώτων υλών στον Άρη ή σε αστεροειδείς, οι οποίες θα είναι κρυμμένες σε δύσβατα σημεία. Στα υπό ανάπτυξη σκάφη της συγκεκριμένης κατηγορίας έχει δοθεί ο χαρακτηρισμός Extreme Access Flyers, και θα αναλαμβάνουν πτήσεις ακόμα και μέσα σε κρατήρες, από τους οποίους θα πρέπει να αποσπούν μικρά δείγματα εδάφους για να γίνονται αναλύσεις σχετικά με το αν υπάρχουν ίχνη νερού ή όχι. Θα είναι σε θέση να πραγματοποιούν εκατοντάδες πτήσεις/ εξορμήσεις, και θα είναι ιδιαίτερα μικρού μεγέθους για να μπορούν να μεταφέρονται σε ικανούς αριθμούς από τα μητρικά οχήματα. Ακόμη, θα χαρακτηρίζονται από υψηλό βαθμό αυτονομίας, προκειμένου να είναι ικανά να πλοηγούνται μόνα τους σε μακρινούς προορισμούς όπου προφανώς δεν υπάρχει GPS. Ώθηση θα παρέχεται από κινητήρες τζετ ψυχρών αερίων, οι οποίοι θα αντικαθιστούν τους έλικες οι οποίοι θα αναλάμβαναν τα συγκεκριμένα καθήκοντα στη Γη. Όσον αφορά στην πλοήγηση, τα σκάφη αυτά θα είναι σε θέση να αναγνωρίζουν το ανάγλυφο του εδάφους και σημεία- ορόσημα, προκειμένου να βρίσκουν τον δρόμο τους. Σχετικά με τη διαδικασία λήψης δειγμάτων, εξετάζεται μια αρθρωτή φιλοσοφία, που θα επιτρέπει στο ρομπότ να παίρνει ένα εργαλείο τη φορά, για συλλογή περίπου επτά γραμμαρίων υλικού ανά αποστολή. http://www.naftemporiki.gr/story/984550/iptameno-rompot-eksereunitis-allon-planiton