Δροσος Γεωργιος

Συρρικνώνεται ο Πλανήτης Ερμής. Ο πλανήτης Ερμής είναι κάτι περισσότερο από έναν ξερό καυτό βράχο. Για χρόνια οι επιστήμονες θεωρούσαν τον Ερμή έναν πλανήτη «μνημείο» που μένει ίδιος κι απαράλλαχτος με το πέρασμα των αιώνων. Ομως οι νέες παρατηρήσεις της NASA ανατρέπουν όλα όσα γνωρίζαμε ως τώρα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους ερευνητές, ο πλανήτης είναι ενεργός, με συνεχή τεκτονική δραστηριότητα και εξαιρετική ποικιλία υλικών σκορπισμένα σε όλη την επιφάνειά του, ενώ παρουσιάζει επιπλέον και ορισμένα «ανησυχητικά» επιφανειακά χαρακτηριστικά. Τα νέα δεδομένα, που παρουσιάστηκαν στο Επιστημονικό Σεληνιακό και Πλανητικό Συνέδριο, προέρχονται από το Messenger της NASA, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ερμή από το 2011. Αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, η αποστολή του διαστημικού σκάφους θα λήξει στα τέλη Απριλίου, όταν τελειώσουν τα καύσιμα και συντριβεί πάνω στον πλανήτη. Προς το παρόν, όμως, το διαστημικό σκάφος φωτογραφίζει όλο και πιο κοντά την επιφάνεια του Ερμή, με εικόνες υψηλής ανάλυσης και άλλα δεδομένα από ύψος μόλις 15 χιλιομέτρων από το έδαφος. Ανάμεσα στα «ανησυχητικά» χαρακτηριστικά που εντόπισε το Messenger είναι οι μυστηριώδεις γεωμορφές που αναφέρονται ως «κοιλότητες». Υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες ρωγμές και κοιλότητες, που κυμαίνονται σε μέγεθος από λίγα μέτρα μέχρι περισσότερο από ένα χιλιόμετρο μήκος. Μετά από αρκετές μελέτες και εικασίες, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι κοιλότητες σχηματίζονται όταν τα πτητικά υλικά (πιθανώς ενώσεις που περιέχουν θείο) που είναι θαμμένα κάτω από την επιφάνεια του Ερμή, κάνουν το έδαφος για να βυθιστεί μερικές δεκάδες μέτρα. «Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι κοιλότητες σχηματίζονται όταν κάποιο συστατικό των βράχων χάνεται όταν εκτίθεται στις σκληρές συνθήκες που επικρατούν στην επιφάνεια του πλανήτη» δήλωσε ο Ντέιβιντ Μπλιούετ, γεωλόγος στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Johns Hopkins. «Οι κοιλότητες εμφανίζονται τυχαία σε όλο τον πλανήτη και συσσωρεύονται με το χρόνο. Η απουσία των κρατήρων στο εσωτερικό των κοιλοτήτων σημαίνει ότι πρέπει να είναι πολύ νέες με τη γεωλογική έννοια, πιθανώς λιγότερο από μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, και μπορεί κάλλιστα να σχηματίζονται ακόμα σήμερα» προσθέτει. Περισσότερα στοιχεία για την τρέχουσα δραστηριότητα του πλανήτη προέρχονται από τις παρατηρήσεις των επιφανειακών χαρακτηριστικών που μοιάζουν με τσαλακωμένες κορυφογραμμές. Αυτές οι «ρυτίδες» στην επιφάνεια του Ερμή σχηματίζονται επειδή ουσιαστικά ο πλανήτης συρρικνώνεται. Καθώς ο πυρήνας του ψύχεται και συστέλλεται, αναγκάζει το υλικό στην επιφάνεια του πλανήτη να διαλύεται και να εξατμίζεται. Αυτό επιβεβαιώνουν και τα νέα δεδομένα του Messenger που αποκαλύπτουν ένα σωρό μικρές ρυτίδες και κορυφογραμμές που δεν ήταν ορατές πριν. Με τη μέτρηση των διαστάσεων και του αριθμού των ρυτίδων, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Ερμής έχει συρρικνωθεί κατά τουλάχιστον 10 χιλιόμετρα στην πάνω από 4,5 δισεκατομμυρίων χρόνων ζωή του και θα συνεχίσει να συρρικνώνεται. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%83%CF%85%CF%81%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%AE%CF%82-%CE%B5%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%AE%CE%B4%CE%B7-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-10-%CF%87%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%B1

Ηφαίστειο νερού πάνω στη Δήμητρα; Οταν πριν από λίγες εβδομάδες το διαστημικό σκάφος Dawn μπήκε σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη νάνο Δήμητρα (Ceres) έφθασαν νέες εικόνες από το διαστημικό σώμα ανάμεσα στις οποίες ξεχώρισαν κάποιες που αποκάλυπταν την ύπαρξη ενός έντονα φωτεινού σημείου στο κέντρο ενός κρατήρα. Τα μέλη της αποστολής μιλώντας στο συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης που διεξάγεται στο Τέξας ανέφεραν ότι πιθανώς πρόκειται για ένα ηφαίστειο που αντί για πυρακτωμένα υλικά εκτοξεύει νερό. Οπως ανέφεραν τα μέλη της αποστολής αυτή την στιγμή το Dawn βρίσκεται κινείται σε αντίθετη πλευρά από αυτή που βρίσκεται ο επίμαχος κρατήρας και νέες κοντινές εικόνες και δεδομένα από το μυστηριώδες σημείο θα έχουν στην διάθεση τους στα μέσα Απριλίου. Πριν φθάσει το Dawn στη Δήμητρα οι επιστήμονες είχαν εντοπισεί εκεί πίδακες υδρατμών αλλά και ότι ο πλανήτης καλύπτεται από ένα παχύ στρώμα πάγου. Αυτό υποδηλώνει ότι κάτω από το παγωμένο κάλυμμα μπορεί να κρύβεται μια θάλασσα. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα το παραπάνω animation που αποτελεί σύνθεση κοντινών εικόνων που έχει τραβήξει το Dawn. Στο animation διακρίνεται στο κέντρο ενός κρατήρα ένα μυστηριώδες λαμπερό σημείο το οποίο ίσως είναι ένα ηφαίστειο που αντί για πυρακτωμένα υλικά εκτοξεύει νερό. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=687145

Πλανήτες ικανοί να φιλοξενήσουν ζωή. Δισεκατομμύρια πλανήτες, σε τροχιά γύρω από άστρα, που βρίσκονται στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη», ικανή να φιλοξενήσει ζωή, διαθέτει ο γαλαξίας μας, σύμφωνα με νέα έρευνα, την οποία παρουσίασαν χθες επιστήμονες στο Ινστιτούτο Μιλς Μπορ της Καπεγχάγης. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, το οποίο εκτόξευσε η NASA το 2009 για να ερευνήσει «εξωπλανήτες», εκτός του ηλιακού μας συστήματος, έχει ήδη εντοπίσει χιλιάδες τέτοιους, σε συστήματα παραπλήσια του δικού μας, με πλανήτες σε τροχιά γύρω από άστρο. Αξιοποιώντας τα δεδομένα του Κέπλερ, οι επιστήμονες του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου και του Ινστιτούτου Νιλς Μπορ αποπειράθηκαν να υπολογίσουν πόσα άστρα του γαλαξία μας μπορεί να διαθέτουν πλανήτες στις κατοικήσιμες ζώνες τους, ικανά να συντηρήσουν νερό σε υγρή μορφή. «Οι υπολογισμοί μας δείχνουν ότι δισεκατομμύρια άστρα του γαλαξία διαθέτουν έναν με τρεις πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη τους» αναφέρει η ανακοίνωση του Iνστιτούτου. Για να καταλήξει στο παραπάνω συμπέρασμα, η επιστημονική ομάδα αξιοποίησε νέα εκδοχή του νόμου Τίτιους-Μπόουντ, με τον οποίο αστρονόμοι του 18ου αιώνα υπολόγισαν με σχετική ακρίβεια τη θέση του πλανήτη Ουρανού, προτού καν αυτός ανακαλυφθεί. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό, αν γνωρίζεις την ταχύτητα τροχιάς ορισμένων πλανητών, μπορείς να υπολογίσεις την τροχιά άλλων, να εντοπίσεις τη θέση τους και να ανακαλύψεις ακόμη και «κρυφούς» πλανήτες. http://www.kathimerini.gr/807939/article/epikairothta/episthmh/planhtes-ikanoi-na-filo3enhsoyn-zwh Τα χρώματα της εξωγήινης ζωής. Στην προσπάθεια για ανίχνευση εξωγήινης ζωής, οι πρώτες αποδείξεις για την ύπαρξη έμβιων ειδών σε κάποια άλλη «γωνιά» του σύμπαντος είναι πιθανό να βρεθούν στο φως που προέρχεται από την επιφάνεια ενός πλανήτη σε κάποιο μακρινό ηλιακό σύστημα. Αυτή είναι η ιδέα πίσω από την έρευνα επιστημόνων του πανεπιστημίου Κόρνελ στις ΗΠΑ, του Ινστιτούτου Max Planck στη Γερμανία και του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, οι οποίοι δημιούργησαν έναν «χρωματικό κατάλογο» με τη χαρακτηριστική ακτινοβολία που ανακλούν δεκάδες μικροοργανισμοί εδώ στη Γη. Έτσι, αναλύοντας το φως από οποιονδήποτε δυνητικά κατοικήσιμο εξωπλανήτη, με τον «κατάλογο» θα μπορεί να ελεγχθεί εύκολα αν τυχόν έχει αναπτυχθεί εκεί μια μικροσκοπική μορφή ζωής, η οποία να αντιστοιχεί σε κάποιο από αυτά τα γήινα μικρόβια. Αν φανταστούμε πως κάποιος εξωγήινος… επιστήμονας μελετούσε τον πλανήτη μας με ένα τηλεσκόπιο από έτη φωτός μακριά, δεν θα χρειαζόταν να καταφύγει στα μικρόβια για να καταλάβει πως ο «κόσμος» μας σφύζει από ζωή. Ο λόγος είναι η γήινη βλάστηση και πιο συγκεκριμένα η χλωροφύλλη των φυτών, η οποία απορροφά μεγάλο μέρος του ορατού φωτός, ενώ γίνεται όλο και πιο διαφανής όσο τα μήκη κύματος πλησιάζουν το ερυθρό τμήμα του φάσματος. Επομένως, από την ακτινοβολία που ανακλά η Γη, ο επιστήμονας θα συμπέραινε την παρουσία οξυγόνου στην ατμόσφαιρα και, από αυτήν, την παρουσία ζωής. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι πως ένας εξωπλανήτης είναι πιθανό να «φιλοξενεί» μικρόβια, χωρίς να έχει ακόμη αναπτύξει βλάστηση – εξάλλου, ακόμη και στη Γη, η χλωρίδα έχει «ηλικία» μόλις 500 εκατομμυρίων ετών, τη στιγμή που οι πρώτοι μικροοργανισμοί εμφανίσθηκαν πριν από 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Επιπλέον, είναι πιθανό οι κλιματικές συνθήκες σε αυτόν να ευνοούν την ανάπτυξη ανθεκτικών μικροβίων, χωρίς να μπορέσουν να υποστηρίξουν ποτέ τη δημιουργία φυτικών οργανισμών. Αυτός είναι ο λόγος που οι επιστήμονες από το Max Planck συγκέντρωσαν 137 είδη γήινων μικροβίων και συνέταξαν τον «κατάλογο» με τις φασματικές «υπογραφές» τους, δηλαδή τη χαρακτηριστική ακτινοβολία που ανακλούν. Μάλιστα, σε αυτά τα 137 είδη, φρόντισαν να περιλάβουν και μικροοργανισμούς που είναι ανθεκτικοί σε αρκετά ακραίες συνθήκες. Έτσι, στη λίστα υπάρχουν μικρόβια τα οποία π.χ. ζουν σε ερήμους ή σε υδροθερμικές πηγές στα βάθη των ωκεανών, δηλαδή σε περιβάλλοντα με ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις. «Μέχρι σήμερα, κανείς δεν είχε σκεφθεί πως, στην αναζήτηση ζωής σε εξωγήινους πλανήτες, θα πρέπει να συμπεριληφθούν είδη από ακραία περιβάλλοντα τα οποία, αν και είναι εξαίρεση στη Γη, ίσως αποτελούν τον κανόνα σε άλλους πλανήτες», αναφέρει σε συνέντευξη της στην ιστοσελίδα του αμερικανικού Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν η Λίζα Καλτενέγκερ από το πανεπιστήμιο Κορνέλ, η οποία πήρε μέρος στην έρευνα. Όπως συμπληρώνει η Kaltenegger, ο «κατάλογος» θα ήταν βέβαια άχρηστος αν δεν μπορούσαν να μελετηθούν οι επιφάνειες των εξωπλανητών. Κάτι που θα γίνει εφικτό με τη νέα «γενιά» τηλεσκοπίων που βρίσκονται ήδη στα σκαριά. Ανάμεσά τους, το Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο της Ευρώπης (European Extremely Large Telescope, E-ELT) στη Χιλή, το οποίο αναμένεται να είναι έτοιμο να λειτουργήσει το 2022. Την ίδια δυνατότητα θα προσφέρει και το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο της ΝΑΣΑ WFIRST (Wide-Field Infrared Survey Telescope), που προγραμματίζεται να εκτοξευθεί στα μέσα της επόμενης δεκαετίας. http://physicsgg.me/2015/03/17/%cf%84%ce%b1-%cf%87%cf%81%cf%8e%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82/ Πειράματα διαστημικής μικροβιολογίας στο ΑΠΘ. Τη συμπεριφορά βακτηρίων σε συνθήκες που προσομοιάζουν το περιβάλλον πλανητών με βαρύτητα ως 20 φορές μεγαλύτερη από τη Γη θα μελετήσει η ομάδα του Εργαστηρίου Μικροβιολογίας και Υγιεινής Τροφίμων του Τομέα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Τμήματος Γεωπονίας του ΑΠΘ κατά τη διάρκεια της έκτης καμπάνιας «Spin Your Thesis!» της ESA. «Κάθε χρόνο ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) δίνει τη δυνατότητα σε τέσσερις ομάδες φοιτητών από όλη την Ευρώπη να πραγματοποιήσουν πειράματα υπερ-βαρύτητας στις εγκαταστάσεις του Large Diameter Centrifuge που βρίσκεται στο Ευρωπαϊκό Διαστημικό Κέντρο Ερευνας και Τεχνολογίας της ESA (ESTEC) στο Νόρντβαϊκ της Ολλανδίας» λέει στο «Βήμα» ο διευθυντής του Εργαστηρίου Μικροβιολογίας και Υγιεινής Τροφίμων του ΑΠΘ αναπληρωτής καθηγητής κ. Κωνσταντίνος Κουτσουμανής. Εφέτος επελέγη με βάση την πρόταση που κατέθεσε η ομάδα του Εργαστηρίου Μικροβιολογίας και Υγιεινής Τροφίμων του ΑΠΘ, η οποία αποτελείται από τις τρεις διδακτορικές φοιτήτριες Ζαφειρώ Ασπρίδου, Μυρσίνη Κακαγιάννη και Δάφνη Δημακοπούλου-Παπάζογλου υπό την επίβλεψη του κ. Κουτσουμανή. Μάλιστα η επιλογή αποτελεί σημαντική διάκριση για το ΑΠΘ αφενός γιατί η ομάδα συμμετέχει για πρώτη φορά στην καμπάνια αυτή καταθέτοντας την πρότασή της και αφετέρου γιατί μόνο τέσσερις ομάδες από όλη την Ευρώπη επιλέγονται κάθε χρόνο για να συμμετάσχουν στην καμπάνια. «Η επιλογή της ομάδας μας στην καμπάνια αυτή μάς έδωσε χαρά καθώς αποτελεί σημαντική διάκριση αλλά ταυτόχρονα είναι και μεγάλη πρόκληση για εμάς» σχολιάζει ο κ. Κουτσουμανής. «Η ομάδα θα μελετήσει τη συμπεριφορά μικροοργανισμών σε συνθήκες βαρύτητας ως και 20 φορές μεγαλύτερης από αυτήν της Γης. Συγκεκριμένα θα μελετηθεί η επίδραση της έκθεσης σε συνθήκες υπερβαρύτητας σε χαρακτηριστικά των βακτηρίων όπως η θερμοαντοχή και η κινητικότητα τόσο σε φαινοτυπικό όσο και σε μοριακό επίπεδο» περιγράφει ο κ. Κουτσουμανής. Σημειώνει επίσης ότι «τα αποτελέσματα αναμένεται να συμβάλουν στη βελτίωση και στη διεύρυνση της γνώσης των χαρακτηριστικών των μικροοργανισμών σχετικά με την αντοχή τους σε υψηλές θερμοκρασίες αλλά και την παθογένειά τους καθώς κάτι τέτοιο μελετάται για πρώτη φορά. Επιπλέον υπάρχει η πιθανότητα τα ευρήματα της μελέτης αυτής να οδηγήσουν στην τροποποίηση των διαδικασιών αποστείρωσης, με πιθανή εμπλοκή στην αναζήτηση ζωής σε εξωγήινα περιβάλλοντα». Η ιδέα της πρότασης που κατατέθηκε υπήρχε εδώ και καιρό και η τελική προετοιμασία δεν χρειάστηκε μεγάλο χρονικό διάστημα. «Το πρώτο βήμα ήταν η κατάθεση και η επιλογή της ομάδας μας, αλλά απαιτείται προσεκτική προετοιμασία του πειράματος που θα πραγματοποιηθεί τον Σεπτέμβριο. Στη φάση αυτή ολοκληρώνεται ο σχεδιασμός των πειραμάτων, ενώ ταυτόχρονα πραγματοποιούνται πειράματα σε συνθήκες βαρύτητας που απαντούν στην επιφάνεια της Γης» λέει ο κ. Κουτσουμανής. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των πειραμάτων η ομάδα υποστηρίζεται από το Γραφείο Εκπαίδευσης και από εμπειρογνώμονες που είναι υπεύθυνοι για τις εγκαταστάσεις του LCD. Τα μέλη του ευρωπαϊκού συνδέσμου European Low Gravity Research Association (ELGRA) θα είναι σε ετοιμότητα για να παράσχουν συμβουλές και εμπειρογνωμοσύνη σε ό,τι αφορά τη μικροβαρύτητα και την έρευνα της υπερβαρύτητας. Στην φωτογραφία η ομάδα του Εργαστηρίου Μικροβιολογίας και Υγιεινής Τροφίμων του Τομέα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του ΑΠΘ. Από αριστερά προς δεξιά: Δάφνη Δημακοπούλου-Παπάζογλου, υπ. διδάκτωρ, Μυρσίνη Κακαγιάννη, υπ. διδάκτωρ, Ζαφειρώ Ασπρίδου, υπ. διδάκτωρ, και Κώστας Κουτσουμανής, αν. καθηγητής ΑΠΘ και επιβλέπων. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=686978

Εκδήλωση για τον πρώτο διαστημικό περίπατο στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών. Ανοίγει σήμερα η αυλαία εκδηλώσεων προς τιμή του πρώτου διαστημικού περιπάτου στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών, παρουσία του βετεράνου Σοβιετικού κοσμοναύτη Αλεξέι Λεόνοφ. Ο πρώτος διαστημικός περίπατος πραγματοποιήθηκε πριν από 50 χρόνια, στις 18 Μαρτίου 1965, από τον 81χρονο σήμερα Αλεξέι Λεόνοφ, ο οποίος εξήλθε από το διαστημόπλοιο «Voskhod-2». Η έξοδος από το διαστημικό σκάφος -μαζί με την εκτόξευση του πρώτου τεχνητού δορυφόρου και την πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν -αποτέλεσε ένα μεγάλο βήμα στην εξερεύνηση του διαστήματος. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ή έξοδος στο διάστημα άνοιξε νέους ορίζοντες και έδωσε νέες ευκαιρίες δράσης σε τροχιά, θέτοντας τα θεμέλια για μελλοντικές αποστολές στο βαθύ διάστημα. «Χωρίς τις εξόδους στο διάστημα οι άνθρωποι δε θα προχωρούσαν στην κατασκευή διαστημικών σταθμών», σημείωσε σε συνέντευξή του ειδησεογραφικό πρακτορείο TASS ο πρώτος αναπληρωτής διευθυντής του TsNIIMash για επανδρωμένα προγράμματα, κοσμοναύτης Σεργκέι Κρίκαλεφ, προσθέτοντας πως «ολόκληρη η εφαρμογή του ΔΔΣ πραγματοποιείται μέσω εξόδων στο διάστημα και αυτό αποτελεί ένα πραγματικό βήμα προς τα εμπρός». Από την πλευρά του επικεφαλής του Εκπαιδευτικού Κέντρου κοσμοναυτών Γιούρι Λοντσακόφ ανέφερε, ότι ο διαστημικός περίπατος εκτός οχήματος είναι μια επικίνδυνη δουλειά: «Για να πάει στο διάστημα ένας κοσμοναύτης πρέπει να εργάζεται πολύ και να ασκείται σκληρά. Το να δουλεύει κανείς για 6 ώρες σε ανοιχτό χώρο, ακόμη και με πίεση 0,4 Atm, απαιτεί τεράστια σωματική και ψυχολογική ένταση». «Για μένα ο διαστημικός περίπατος είναι, από τη μία πλευρά απόλαυση, από την άλλη ένα έργο που πρέπει να εκτελεστεί, επειδή πίσω του βρίσκεται η δουλειά χιλιάδων ανθρώπων στη Γη», κατέληξε. http://gr.rbth.com/news/2015/03/18/ekdilosi_gia_ton_proto_diastimiko_peripato_sto_kentro_ekpaideysi_kosmona_36015.html #AskaCosmonaut: Online συζήτηση με τον κοσμοναύτη Αλεξέι Λεόνοφ. Πενήντα χρόνια μετά τον πρώτο διαστημικό περίπατο της ιστορίας, οι χρήστες του Ίντερνετ έχουν τη δυνατότητα να συζητήσουν online με τον άνθρωπο που τον πραγματοποίησε: ο λόγος για τον Αλεξέι Λεόνοφ, τον κοσμοναύτη που τον Μάρτιο του 1965 πραγματοποίησε μια αποστολή εξαιρετικά μεγάλης σημασίας για την ανθρώπινη επιστήμη και τεχνολογία, με το διαστημόπλοιο Voskhod-2, μαζί με τον Πάβελ Μπελιάεφ, ο οποίος και έστειλε στη Γη το μήνυμα ότι «ο άνθρωπος βγήκε στο εξώτερο διάστημα». Την όλη online εκδήλωση διοργανώνει την Τετάρτη το Russia Today και θα διαρκέσει ως την Πέμπτη, με ζωντανή μετάδοση από το Μουσείο Κοσμοναυτικής της Μόσχας. Στο πλαίσιο της έκθεσης, με τίτλο «50 χρόνια: 773 διαστημικοί περίπατοι», ο κοσμοναύτης θα μοιραστεί την ιστορία του 12λεπτου διαστημικού περιπάτου του με το κοινό, με το RT να μεταδίδει το όλο event ζωντανά στο YouTube. Ωστόσο, η εκδήλωση δεν θα περιοριστεί εκεί, καθώς οι χρήστες των social media θα έχουν τη δυνατότητα να του απευθύνουν ερωτήσεις μέσω των hashtags #askacosmonaut ή #спросикосмонавта, καθώς και μέσω του σχετικού post του RT στο Facebook. Το όλο event διοργανώνεται από την Roscosmos (τη ρωσική διαστημική υπηρεσία), την Google και το Russia Today, και εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, και ειδικότερα στο project #Spaceology15. Κάποιες από τις πιο δραματικές λεπτομέρειες του διαστημικού περιπάτου του Λεόνοφ έγιναν γνωστές μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όπως τα προβλήματα πίεσης στην στολή του, που έθεσαν τη ζωή του σε κίνδυνο. Επίσης, η αποστολή αντιμετώπισε επίσης προβλήματα με το οξυγόνο και ένα επικίνδυνο πρόβλημα κατά την επανείσοδο, με τελικό αποτέλεσμα την προσγείωση σε μη προγραμματισμένο σημείο σε δάσος, με εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες, λύκους, αρκούδες και μια χιονοθύελλα. Σημειώνεται ότι ο Αλεξέι Λεόνοφ αργότερα ήταν διοικητής του Soyuz 19 στην πρώτη κοινή σοβιετική-αμερικανική διαστημική αποστολή, Apollo-Soyuz, το 1975. Ο Λεόνοφ συνταξιοδοτήθηκε το 1991, ωστόσο παρέμεινε ένα δημοφιλές δημόσιο πρόσωπο. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε τοποθέτησή του στο Russia Today έχει απορρίψει κατηγορηματικά τις θεωρίες συνωμοσίες περί «στημένης» προσελήνωσης των Αμερικανών. «Πρόκειται για άγνοια, παντελή άγνοια από πλευράς αυτών που λένε κάτι τέτοιο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν τίποτα για την τεχνολογία, ή απλά είναι έτοιμοι να πουν οτιδήποτε για να βγουν στην τηλεόραση...οι Αμερικανοί είχαν ανακοινώσει την ώρα της εκτόξευσης της αποστολής από πριν. Ήμασταν σε μια σοβιετική στρατιωτική βάση, μπορούσαμε να δούμε την εκτόξευση. Ορκίζομαι στον Θεό ότι καθόμασταν εκεί, με τα δάχτυλά μας σταυρωμένα, ελπίζοντας αυτοί εκεί οι τύποι να τα καταφέρουν. Θέλαμε να επιτύχουν...τα ραντάρ παρακολουθούσαν τα πάντα, ακόμα και το πώς λειτουργούσαν οι μηχανές τους...οι εξωτερικές κάμερες λειτουργούσαν και άρχισαν να δείχνουν μια πανοραμική θέα της περιοχής γύρω από το σκάφος...μπορούσαμε να δούμε τα πάντα με τα μάτια μας».Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/928159/askacosmonaut-online-suzitisi-me-ton-kosmonauti-aleksei-leonof-50-xronia-meta-ton-proto-diastimiko-peripato «Orlan-ΜΚ» Τρία ρωσικά σκάφανδρα-στολές αστροναυτών νέας γενιάς «Orlan-ΜΚ» για διαστημικούς περιπάτους προγραμματίζεται να σταλούν φέτος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), είπε στο TASS ο γενικός διευθυντής της Εταρείας Zvezda, (προγραμματιστής και κατασκευαστής των νέων σκαφάνδρων), Σεργκέι Ποσντνιακόφ. «Τα σχέδια για την παράδοση των νέων σκαφάνδρων στον ΔΔΣ κατά το τρέχον έτος δεν αλλάζουν», είπε ο ίδιος. Την ίδια στιγμή, σημείωσε ο Ποζντνιακόφ, λόγω του γεγονότος ότι φέτος θα είναι λιγότεροι διαστημικοί περίπατοι στο ρωσικό πρόγραμμα από ό,τι στο παρελθόν, θα είναι αρκετοί οι κοσμοναύτες που θα έχουν στη διάθεση τους τα σκάφανδρα «Orlan-ΜΚ», που βρίσκονται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το χαρακτηριστικό των «Orlan-ΜΚ» είναι ότι σε αυτά τα σκάφανδρα για πρώτη φορά στον κόσμο χρησιμοποιήθηκε το αυτόματο σύστημα ελέγχου θερμοκρασίας, που επιτρέπει στον αστροναύτη κατά την έξοδο να μην αποσπάται στη χειροκίνητη ρύθμιση θερμοκρασίας του συστήματος απόψυξης. Επιπλέον, το ελαστικό περίβλημα αντικαταστάθηκε από το πολυουρεθανικό, το οποίο θα πρέπει να αυξήσει τη διάρκεια ζωής των νέων σκαφάνδρων. Επίσης, ανακαινίστηκε η οθόνη τηλεχειριστηρίου του σκαφάνδρου. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BD%CE%AD%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C-%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1 Βίντεο: πόσο μεγάλος είναι ο Διαστημικός Σταθμός; Ο αστροναύτης της NASA Reid Wiseman διασχίζει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μέσα σε 90 δευτερόλεπτα: http://physicsgg.me/2015/03/15/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%80%cf%8c%cf%83%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba/

Μήνυμα στον Αρη έστειλε ο Ολντριν από το Stonehenge. Ο δεύτερος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στη Σελήνη, ο Μπαζ Όλντριν έστειλε «μήνυμα στον Κόκκινο Πλανήτη» από το Στόουνχεντζ. Ο 85χρονος φορώντας ένα T-shirt, το οποίο ενθαρρύνει σε ένα ταξίδι στον Άρη, το επιδεικνύει με μία κίνηση αλά Σούπερμαν μπροστά από το προϊστορικό μνημείο. Μετά από την επίσκεψή του εκεί, ανέφερε στο Twitter: «Οσο ήμουν στο Στόουνχεντζ αποφάσισα να στείλω ένα μήνυμα στον κόσμο» Ο βετεράνος αστροναύτης έχει καλέσει για νέες προσπάθειες όχι μόνο για επανδρωμένες αποστολές στον ¨Αρη, αλλά και αποίκησή του. Η Jessica Trethowan, υπεύθυνη του αγγλικού μνημείου, δήλωσε ότι ορισμένοι εξέφρασαν αμφιβολίες για την αυθεντικότητα της φωτογραφίας, λέγοντας ότι ίσως πρόκειται για Photoshop. Ωστόσο, η ίδια απάντησε ότι η φωτογραφία είναι αληθινή. «Ήταν μία ιδωτική επίσκεψη για εκείνον και την οικογένειά του. Μας το ανακοίνωσαν περίπου πριν από μία εβδομάδα και όλοι ήταν ενθουσιασμένοι που θα τον συναντούσαν», πρόσθεσε. Είπε ακόμη ότι μετά από μία περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο, ο Όλντριν ρώτησε «πού μπορούμε να κρύψουμε τους εξωγήινους». http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64157865

Ο γαλαξίας μας είναι 50% μεγαλύτερος; Ερευνητές του Πολυτεχνικού Ινστιτούτου Rensselaer στη Νέα Υόρκη υποστηρίζουν ότι ο γαλαξίας μας είναι 50% μεγαλύτερος από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Οι ερευνητές επανεξέτασαν τον Εξώτερο Δακτύλιο ή Δακτύλιο του Μονόκερου. Πρόκειται για έναν δακτύλιο αστέρων ο οποίος μέχρι σήμερα πιστευόταν ότι ανήκει στον γαλαξία του Μεγάλου Κυνός, έναν γαλαξία νάνο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα να περιφέρεται γύρω από τον δικό μας. Οι ερευνητές, με βάση τις παρατηρήσεις τους, εκτιμούν ότι ο Δακτύλιος του Μονόκερου βρίσκεται σε απόσταση 65 χιλιάδων ετών φωτός από το κέντρο του γαλαξία μας και έχει συνολικό μήκος 200 χιλιάδες έτη φωτός. Αν ο ισχυρισμός των ερευνητών επιβεβαιωθεί αυτό θα σημαίνει ότι ο γαλαξίας μας δεν έχει διάμετρο 100 χιλιάδες έτη φωτός, όπως πιστεύουν σήμερα οι επιστήμονες, αλλά 150 χιλιάδες έτη φωτός ενώ φυσικά αυξάνεται πολύ και ο αριθμός των άστρων του. Σύμφωνα με τους ερευνητές. οι κοσμικές αλληλεπιδράσεις του γαλαξία μας με τους γειτονικούς του γαλαξίες δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι ο συγκεκριμένος δακτύλιος δεν ανήκει στον δικό μας γαλαξία αλλά σε κάποιον άλλο, γεγονός που είχε ξεγελάσει μέχρι σήμερα τους ειδικούς. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=686133 Εντυπωσιακές εικόνες και βίντεο από μια από τις ενεργές περιοχές του Μίλκι Γουέι. Ομάδα επιστημόνων του Νότιου Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή χρησιμοποίησε το τηλεσκόπιο VLT για να παρατηρήσει μια από τις πιο ενεργές και εντυπωσιακές περιοχές του γαλαξία μας. Πρόκειται για μια περιοχή που βρίσκεται σε απόσταση τεσσάρων χιλιάδων ετών φωτός από εμάς στην οποία υπάρχει συνεχής παραγωγή νέων άστρων και συνωστίζονται εντυπωσιακά νεφελώματα και αστρικά σμήνη. Οι ερευνητές έδωσαν στη δημοσιότητα μια εκπληκτική φωτογραφία η οποία αποτελεί σύνθεση 500 εικόνων από την εν λόγω περιοχή ενώ παράλληλα δημιούργησαν και ένα βίντεο στο οποίο ο θεατής κυριολεκτικά ταξιδεύει στην καρδιά αυτής της εκπληκτικής ομορφιάς περιοχής. Οι παρατηρήσεις των ερευνητών αναμένεται να βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση των συνθηκών που επικρατούν στα λεγόμενα «αστρικά μαιευτήρια». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=686103

Γαλαξιακή «σύρραξη» αποτυπώνεται οπτικά. Οι συγκρούσεις γαλαξιών είναι ένα σύνηθες αλλά πάντα εκπληκτικό από πολλές απόψεις κοσμικό φαινόμενο πόσο μάλλον όταν δεν συγκρούονται δύο γαλαξίες αλλά ολόκληρα σμήνη γαλαξιών! Επιστήμονες του Εθνικού Αστεροσκοπείου Ραδιοαστρονομίας των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τη συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων VLA που βρίσκεται στο Νότιο Μεξικό για να παρατηρήσουν την περιοχή Abell 2256 που βρίσκεται σε απόσταση 800 εκ. ετών φωτός από εμάς - στην περιοχή αυτή υπάρχουν πολλά μεγάλα σμήνη γαλαξιών. Οι ερευνητές είδαν να βρίσκονται σε εξέλιξη συγκρούσεις ανάμεσα σε ορισμένα από αυτά τα σμήνη τα οποία αποτελούνται από εκατοντάδες γαλαξίες το καθένα. Η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική επειδή η συγκεκριμένη κοσμική διαδικασία παράγει μια σειρά από αντικείμενα και φαινόμενα τα οποία είναι ορατά μόνο στα ραδιοτηλεσκόπια, δηλαδή στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα των ραδιοκυμάτων και για αυτό είναι ακόμη άγνωστα στους επιστήμονες. Οι ερευνητές επεξεργάστηκαν τις εικόνες που κατέγραψαν τα ραδιοτηλεσκόπια έτσι ώστε να γίνουν οι εικόνες αυτές αντιληπτές από το ανθρώπινο μάτι. Με απλά λόγια, οι ερευνητές παρουσιάζουν οπτικά τι θα έβλεπε ένας άνθρωπος κοιτώντας την Abell 2256 αν μπορούσαν τα μάτια του να βλέπουν εκτός από το ορατό φως και τα ραδιοκύματα. Οπως φαίνεται στην εικόνα που δόθηκε στη δημοσιότητα, αυτό που θα έβλεπε ο παρατηρητής θα ήταν γιγάντια ποτάμια πλάσματος (ύλη σε ελεύθερη κατάσταση) τα οποία παράγονται από τις γαλαξιακές συγκρούσεις. Οι εκατοντάδες φωτεινές κουκκίδες αναπαριστούν γαλαξίες που εμπλέκονται στις συγκρούσεις. Με ερυθρό χρώμα οι ερευνητές σημειώνουν ορισμένους από αυτούς τους γαλαξίες που έχουν χαρακτηριστικά παρόμοια με τον δικό μας γαλαξία, Με μπλε χρώμα σημειώνονται ραδιογαλαξίες που αποτελούν τύπους ενεργών γαλαξιών οι οποίοι είναι πολύ λαμπροί στα ραδιοκύματα. Με πράσινο χρώμα σημειώνεται το κοσμικό ωστικό κύμα που παράγεται από τις συγκρούσεις, ένα ωστικό κύμα που αποτελείται σίγουρα από ακτινοβολία αλλά και διαφόρων μορφών ύλη. Στην εικόνα υπάρχουν επίσης και διάφορα αντικείμενα την ταυτότητα των οποίων δεν γνωρίζει ακόμη κανείς. Οπως είναι ευνόητο, η ανακάλυψη και η οπτικοποίησή της αναμένεται να προσφέρουν νέα σημαντικά στοιχεία για τη δομή, τη λειτουργία και την εξέλιξη του Σύμπαντος. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=686129

Νέα στοιχεία για τη Σελήνη από το κινεζικό ρόβερ Yutu. Μια πιο περίπλοκη γεωλογική ιστορία της Σελήνης, από αυτήν που είχαν καταφέρει να ανακαλύψουν μέχρι τώρα οι επιστήμονες, έφερε στο «φως» το κινεζικό ρομποτικό όχημα Yutu, το οποίο προσεδαφίστηκε στον δορυφόρο του πλανήτη μας στα τέλη του 2013. Παρόλο που το Yutu δεν διέσχισε περισσότερα από 114 μέτρα, πριν μια μηχανική βλάβη το θέσει εκτός λειτουργίας, κατάφερε να εντοπίσει ούτε λίγο ούτε πολύ εννιά διαφορετικά στρώματα πετρωμάτων στο σεληνιακό υπέδαφος. Τα δεδομένα που συγκέντρωσε το σκάφος στον μικρό χρόνο «ζωής» του, και τα οποία έστειλε πίσω στη Γη, αναλύθηκαν από επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Όσλο, την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών και το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας στο Μακάο. Οι επιστήμονες δημοσίευσαν τα συμπεράσματα από την επεξεργασία των στοιχείων στο περιοδικό Science πριν από δύο ημέρες, http://www.sciencemag.org/content/347/6227/1226 αναφέροντας στο άρθρο τους πως το ρομποτικό όχημα απέδειξε ότι οι γεωλογικές μεταβολές της Σελήνης κατά τη διάρκεια των τελευταίων 3 δισεκατομμυρίων ετών ήταν πολύ περισσότερες απ’ ό,τι θεωρούνταν έως σήμερα. Μέρος της κινεζικής αποστολής Chang’e-3, το Yutu ήταν η πρώτη πετυχημένη απόπειρα προσεδάφισης στη Σελήνη μετά το 1976 και την αποστολή Luna 24 της Σοβιετικής Ένωσης. Η περιοχή που επιλέχθηκε να επισκεφθεί είναι ένας σχετικά νέος κρατήρας, με «ηλικία» 30-80 εκατομμυρίων ετών, στον οποίο υπάρχουν αρκετοί μικρότεροι κρατήρες. Το όχημα ήταν εξοπλισμένο με εξελιγμένα επιστημονικά όργανα για τις έρευνές του, από τα οποία ξεχώριζε το Lunar Penetrating Radar (LPR), ένα ραντάρ που του επέτρεπε να «σαρώσει» το σεληνιακό υπέδαφος σε βάθος έως 400 περίπου μέτρων. Χάρις κυρίως στις μετρήσεις αυτού του ραντάρ, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η Σελήνη είχε πιο έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα, αν και ανάμεσα στις διαδοχικές «πλημμύρες» από λάβα μεσολαβούσε αρκετό χρονικό διάστημα. Επίσης, το ανάγλυφο στη συγκεκριμένη περιοχή δεν αποτελείται μόνο από βασαλτικά πετρώματα, απομεινάρια της λάβας, αλλά και από πυροκλαστικά πετρώματα τα οποία σχηματίσθηκαν από τις ηφαιστειακές εκρήξεις. Τα στοιχεία αυτά φανερώνουν επίσης πως η γεωλογική σύσταση της Σελήνης διαφέρει από περιοχή σε περιοχή, αφού διαφέρουν από όσο έφεραν στο «φως» παλιότερες αμερικανικές και σοβιετικές αποστολές, που μελέτησαν άλλα σημεία στον δορυφόρο. Παράλληλα, δείχνουν πως η περιοχή προσεδάφισης του κινεζικού οχήματος έχει τόσο περίπλοκη γεωλογική ιστορία, που θα άξιζε να την «επισκεφθεί» στο μέλλον ένα ανάλογο ρομπότ. Αν και η μηχανική βλάβη του Yutu είχε σαν αποτέλεσμα το όχημα να σταματήσει τις μετρήσεις του, είναι πιθανό η κινεζική αποστολή να μην έχει πει ακόμη την τελευταία «λέξη» της, όσον αφορά τις επιστημονικές ανακαλύψεις που θα εξασφαλίσει. Κι αυτό γιατί οι επιστήμονες έχουν στη διάθεσή τους αρκετά ακόμη δεδομένα για ανάλυση που έστειλε το σκάφος, τα οποία ίσως κρύβουν κι άλλες εκπλήξεις για τον φυσικό δορυφόρο του πλανήτη μας. http://physicsgg.me/2015/03/15/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b5%ce%b6/ Η Αμέλια Ερχαρτ μας «βλέπει» από τη Σελήνη. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Perdue στις ΗΠΑ μελετώντας δεδομένα που στέλνει η αποστολή Grail που μελετά τη Σελήνη εντόπισαν στην πλευρά που βλέπει τη Γη ένα μεγάλο κρατήρα την ύπαρξη του οποίου αγνοούσαμε μέχρι σήμερα. Είναι ο πρώτος κρατήρας μεγάλου μεγέθους που εντοπίζεται στον φυσικό δορυφόρο μετά από διάστημα περίπου 100 ετών. Ο κρατήρας βρίσκεται στο λεκανοπέδιο Serenitatis που πιστεύεται ότι σχηματίστηκε από την πτώση ενός γιγάντιου αστεροειδή πριν από περίπου 4 δις έτη. Οι ερευνητές ανακοίνωσαν την ανακάλυψη τους στο συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης (LPSC) που διεξάγεται στο Τέξας. Οπως αναφέρουν ο κρατήρας δεν εντοπίστηκε μέχρι σήμερα επειδή τον κρύβουν διάφορα «μπάζα» που έχουν πέσει σε μεγάλο τμήμα του από πτώσεις αστεροειδών στην ίδια περιοχή ή από κάποιες γεωλογικές διεργασίες. Οι ερευνητές έδωσαν στον κρατήρα το όνομα της θρυλικής αμερικανίδας αεροπόρου Αμέλια Ερχαρτ η οποία εξαφανίστηκε μυστηριωδώς ενώ προσπαθούσε να κάνει τον γύρο του κόσμου με το αεροπλάνο της. Η Ερχαρτ για δύο έτη ήταν επισκέπτρια καθηγήτρια στο Perdue και μάλιστα το πανεπιστήμιο είχε χρηματοδοτήσει το μοιραίο όπως αποδείχτηκε εγχείρημα της. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=686584

Αστεροειδείς έπεσαν στο ίδιο σημείο του Καναδά με διαφορά 200 εκ. ετών. Ενα σπάνιο φαινόμενο φαίνεται ότι βρίσκεται πίσω από τη δημιουργία των γειτονικών λιμνών Clearwater στον Καναδά. Στην περιοχή του Κεμπέκ στον Καναδά υπάρχουν δύο γειτονικές λίμνες. Οι λίμνες Clearwater δεν είναι φυσικές αλλά στην ουσία είναι μεγάλοι κρατήρες που σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία δημιουργήθηκαν από την ταυτόχρονη πτώση δύο αστεροειδών στην περιοχή πριν από 285 εκ. έτη. Ο ένας αστεροειδής δημιούργησε τον ένα κρατήρα διαμέτρου 36 χλμ και ο διαστημικός του συνοδοιπόρος δημιούργησε τον άλλο κρατήρα που έχει διάμετρο 26 χλμ. Οι κρατήρες κάποια στιγμή γέμισαν με νερό και μετατράπηκαν σε λίμνες. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας ανέλυσαν πετρώματα από τις δύο λίμνες και υποστηρίζουν ότι οι αυτές δεν δημιουργήθηκαν από δύο αστεροειδείς που έπεσαν ταυτόχρονα αλλά από δύο αστεροειδείς που έπεσαν σε εντελώς διαφορετικές χρονικές περιόδους. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο ένας αστεροειδής έπεσε στην επίμαχη περιοχή πριν από 460 εκ. έτη και ο άλλος έπεσε στο ίδιο ακριβώς σημείο περίπου 175 εκ. έτη αργότερα. Η ανακάλυψη είναι εξαιρετικά σημαντική όχι μόνο για ιστορικούς και γεωλογικούς λόγους αλλά και επειδή πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο. Οι επιστήμονες δεν έχουν εντοπίσει παρόμοιο περιστατικό και μάλιστα τέτοιας έκτασης δηλαδή να πέσει ένας μεγάλος αστεροειδής στο ίδιο ακριβώς σημείο που είχε πέσει πριν από δεκάδες εκατομμύρια έτη κάποιος άλλος αλλάζοντας δραστικά το τοπικό περιβάλλον. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231393111

Λύθηκε το μυστήριο των αμμόλοφων του κομήτη 67P. Ενα από τα αινίγματα του κομήτη 67P που εξερευνά το διαστημικό σκάφος Rosetta φαίνεται ότι λύνεται από τους ειδικούς. Οι παρατηρήσεις στον κομήτη αποκάλυψαν την παρουσία αμμόλοφων ο σχηματισμών των οποίων δεν μπορούσε να εξηγηθεί αφού στον κομήτη δεν φυσούν άνεμοι που θα μπορούσαν να είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία αυτών των αμμόλοφων. Κάποιοι επιστήμονες υποστήριξαν ότι κατά την κίνηση του κομήτη παράγονται κάποιες ριπές ανέμου οι οποίες είναι αυτές που δημιουργούν τους αμμόλοφους. Τα μέλη της αποστολής Rosetta τελικά φαίνεται ότι βρήκαν την απάντηση στο μυστήριο. Στο συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης (LPSC) που διεξάγεται στο Τέξας ανακοίνωσαν ότι οι αμμόλοφοι σχηματίζονται από τους μεγάλους «σβώλους» ύλης που υπάρχουν στον κομήτη οι οποίοι μετακινούνται μόνοι τους αναταράσσοντας την επιφάνεια του. Ο κομήτης 67P φαίνεται να αποτελείται από σχεδόν ισομεγέθεις «σβώλους», οι οποίοι πιθανώς αποτελούν τους αρχικούς δομικούς λίθους του ηλιακού μας συστήματος. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, θα πρόκειται για σημαντική ανακάλυψη, κατά τους επιστήμονες. Η αρχική σκόνη και τα αέρια πιθανώς δημιούργησαν τα πρώτα «βότσαλα» και αυτά, με τη σειρά τους, τους μεγαλύτερους «σβώλους» διαμέτρου περίπου τριών μέτρων ο καθένας. Από τη συγκόλλησή τους, τελικά δημιουργήθηκε ο πυρήνας του κομήτη. O πυρήνας αυτός είναι πολύ πιο «αφράτος» και πορώδης από ό,τι προβλεπόταν (κατά 70% έως 80% το εσωτερικό του πιστεύεται ότι είναι κενός χώρος). Υπάρχει μια περίπτωση να πρόκειται για δύο μικρότερους κομήτες που κάποια στιγμή συνενώθηκαν. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231393461

Η πιο ισχυρή ηλιακή έκλαμψη του 2015. Μια ατομική βόμβα ενός μεγατόνου έχει ισχύ 80 φορές μεγαλύτερη από εκείνη της βόμβας που έριξαν οι ΗΠΑ στη Χιροσίμα. Φανταστείτε τι (μεγαλύτερη) καταστροφή θα επέφερε η βόμβα αυτή αν είχε ισχύ 100 μεγατόνων. Πριν από λίγα 24ωρα στον Ηλιο καταγράφηκε μια έκρηξη (μια ηλιακή έκλαμψη) η οποία είναι η ισχυρότερη που έχει καταγραφεί για το 2015. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η έκλαμψη που εκδηλώθηκε στις 11 Μαρτίου είχε ισχύ παρόμοια με εκείνη που θα είχαν πολλά εκατομμύρια ατομικές βόμβες 100 μεγατόνων η καθεμία! Οι εκλάμψεις είναι ξαφνικές, απρόβλεπτες εξάρσεις του μαγνητικού πεδίου που πηγάζουν συνήθως από τις ηλιακές κηλίδες. Συχνά συνοδεύονται από τις λεγόμενες εκτινάξεις στεμματικού υλικού, ή CME, γιγάντιες ποσότητες φορτισμένων σωματιδίων που εκτινάσσονται στο Διάστημα με ταχύτητες εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Σε περίπτωση που η Γη βρεθεί στην πορεία αυτών των γιγάντιων πιδάκων υλικού, τα φορτισμένα σωματίδια μπορούν να προκαλέσουν βλάβες σε δορυφόρους και συστήματα ηλεκτροδότησης και να κάνουν ασυνήθιστα έντονο το βόρειο και το νότιο σέλας. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=686139 Δύο γιγάντιες κηλίδες σχηματίστηκαν στους πόλους του μητρικού μας άστρου. Τα τελευταία 24ωρα σχηματίστηκαν στον Ηλιο δύο γιγάντιες κηλίδες. Οι κηλίδες αυτές δημιουργήθηκαν στους πόλους του μητρικού μας άστρου και το εύρος τους είναι τέτοιο που τις κάνει να μοιάζουν με... μαύρες τρύπες. Η μεγαλύτερη εκ των δύο κηλίδων βρίσκεται στον νότιο πόλο του Ηλιου και καλύπτει έκταση περίπου 230 δισ. χλμ! Είναι από τις μεγαλύτερες κηλίδες που έχουν εντοπιστεί στον Ηλιο εδώ και δεκαετίες. Το διαστημικό παρατηρητήριο SDO της NASA που μελετά τον Ηλιο κατέγραψε εντυπωσιακές εικόνες από το φαινόμενο που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στον Ηλιο εμφανίζονται συχνά οι λεγόμενες «ηλιακές κηλίδες», σκοτεινά σημεία όπου η θερμοκρασία είναι αισθητά χαμηλότερη από τις υπόλοιπες περιοχές του άστρου. Οι ηλιακές κηλίδες προκαλούνται από διαταραχές του ηλιακού μαγνητικού πεδίου. Ο αριθμός τους αυξομειώνεται (από το ελάχιστο στο μέγιστο και ξανά στο ελάχιστο) κάθε 11 χρόνια, χρονικό διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στην αντιστροφή των μαγνητικών πόλων του Ήλιου. Η δράση των κηλίδων προκαλεί το φαινόμενο των «ηλιακών καταιγίδων» (ή ηλιακών εκλάμψεων), την εκτόξευση τεράστιων ποσοτήτων φορτισμένων σωματιδίων. Οι ηλιακοί άνεμοι οδηγούν αυτά τα σωματίδια σε όλα τα μήκη και πλάτη του ηλιακού μας συστήματος. Τις τελευταίες δεκαετίες οι επιστήμονες παρατηρούν τον Ηλιο σε καθημερινή βάση και μελετούν το συγκεκριμένο φαινόμενο. Αν τα φορτισμένα σωματίδια φθάσουν στη Γη μπορούν να προκαλέσουν πολλά προβλήματα στα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, στα συστήματα πλοήγησης (αεροσκάφη κ.α.) καθώς και στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=686775

Δοκιμή στο έδαφος για τον ισχυρότερο προωστήρα του κόσμου. Ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος προωστήρας που έχει κατασκευαστεί ποτέ πέρασε με επιτυχία την δοκιμαστική πυροδότησή του στο έδαφος, ένα «μείζον ορόσημο» στην ανάπτυξη του γιγαντιαίου πυραύλου SLS, ο οποίος θα μεταφέρει τους Αμερικανούς πέρα από την τροχιά της Σελήνης. Στερεωμένος οριζόντια στο έδαφος, ο πύραυλος στερεών καυσίμων εκτόξευσε γιγάντιες φλόγες στο ερημικό έδαφος του πεδίου δοκιμών στην Γιούτα, παράγοντας ώθηση που αντιστοιχεί σε βάρος 1,6 χιλιάδων τόνων. Η δοκιμή της Τετάρτης διήρκεσε δύο λεπτά, όσο θα λειτουργεί ο προωστήρας όταν σηκώνει τον πύραυλο SLS από την εξέδρα εκτόξευσης. «Είμαστε ενθουσιασμένοι. Τέλειο αποτέλεσμα» δήλωσε εκπρόσωπος της Orbital ATK, η οποία κατασκεύασε τον προωστήρα για λογαριασμό της NASA. Ο προωστήρας, μήκους 54 μέτρων, είναι ουσιαστικά μια αναβαθμισμένη βερσιόν των προωστήρων στερεού καυσίμου που χρησιμοποιούνταν στα διαστημικά λεωφορεία μέχρι τον παροπλισμό τους το 2011. Προσφέρει 25% περισσότερη ισχύ. Δύο τέτοιοι προωστήρες θα συνδέονται σε μια κεντρική δεξαμενή με τέσσερις κινητήρες για τη συναρμολόγηση του πυραύλου SLS («Σύστημα Διαστημικών Εκτοξεύσεων»), του μεγαλύτερου και ισχυρότερου που έχει κατασκευαστεί ποτέ. Σχεδιάστηκε να μεταφέρει στην κορυφή του το Orion, το πρώτο αμερικανικό σκάφος για αποστολές σε αστεροειδείς και τελικά στον Άρη. Η πρώτη, μη επανδρωμένη δοκιμή του Orion πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο με διαφορετικό,λιγότερο ισχυρό πύραυλο. Με την πρώτη εκτόξευση του SLS να προγραμματίζεται για το 2018, η NASA ξοδεύει γύρω στα τρία δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο για την ολοκλήρωσή του. Το ωφέλιμο φορτίο των εκτοξεύσεων θα φτάνει το πρωτοφανές βάρος των 130 τόνων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231392210 Προωθητήρας «ηλεκτροσπρέι» για «μίνι» δορυφόρους. Οι «μινιόν» δορυφόροι βλέπουν όλο και πιο ευρεία χρήση, με την κλάση των Cubesats να χρησιμοποιείται σε μια πολύ μεγάλη γκάμα αποστολών. Ωστόσο, πέρα από τα εμφανή πλεονεκτήματά τους (βασικό μεταξύ των οποίων είναι προφανώς το μικρό κόστος), έχουν και κάποια μειονεκτήματα, όπως το ότι όταν βρεθούν στο Διάστημα αδυνατούν να στοχεύσουν τις κάμερές τους με ακρίβεια, ενώ συνήθως έχουν διάρκεια ζωής λίγων μηνών. Αυτό που τους λείπει είναι ένα αποτελεσματικό σύστημα προώθησης, όπως υποστηρίζει η Ναταλία Μπρίκνερ (PhD), απόφοιτος του ΜΙΤ και συνιδρύτρια και CEO της Accion Systems. «Μπορείς να φτιάξεις έναν δορυφόρο μεγέθους ενός πακέτου με τσίχλες, με εντυπωσιακή γκάμα δυνατοτήτων, αλλά δεν μπορεί να ελιχθεί όπως θα έπρεπε, και πέφτει από την τροχιά αρκετά γρήγορα» σημειώνει. Η εταιρεία έχει αναπτύξει ένα σύστημα «ηλεκτροσπρέι» (electrospray) προώθησης, κατασκευασμένο από μικροσκοπικά τσιπ/ πλακίδια, που παρέχει ώθηση σε μικρούς δορυφόρους. Το πρώτο μοντέλο έχει μέγεθος πακέτου με τσίχλες, και, μεταξύ άλλων, είναι εξαιρετικά οικονομικό όσον αφορά στην κατασκευή του. Η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε να ανοίξει ακόμα περισσότερο τους ορίζοντες των CubeSats, καθιστώντας τους πιο ενδεικνυόμενους για διάφορες εφαρμογές, περιλαμβανομένης εικονοληψίας και επικοινωνιών, όπου η χρήση μεγάλων σμηνών από μίνι δορυφόρους θα μπορούσε να σημαίνει διεθνή κάλυψη. Το πρώτο εμπορικά διαθέσιμο σύστημα της Accion είναι το ΜΑΧ-1, το οποίο αποτελείται από οκτώ τσιπ, το καθένα επιφάνειας ενός τετραγωνικού εκατοστού και πάχους δύο χιλιοστών- που μπορούν να εφαρμοστούν σε οποιοδήποτε τμήμα του δορυφόρου. Στη Γη παρέχεται αρκετή ώθηση για την κίνηση ενός φύλλου χαρτιού, αλλά στο Διάστημα μπορεί να σπρώξει έναν Cubesat ή έναν μεγαλύτερο δορυφόρο. Το «πακέτο» περιλαμβάνει μια πλαστική δεξαμενή με ένα μη τοξικό, μη πτητικό καύσιμο υγρών αλάτων. Πάνω από τη δεξαμενή είναι τα τσιπ (με πορώδες υπόστρωμα, με πάνω από 500 «μύτες») και ακόμα πιο πάνω ένα δίκτυο εξαγωγής με μικρές τρύπες. Με τη χρήση υψηλής τάσης ανάμεσα στις μύτες και το δίκτυο, φορτισμένα ιόντα εκτοξεύονται από τις τρύπες, προωθώντας τον δορυφόρο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Λόγω της απουσίας βαρέων τμημάτων (αντλίες, ογκώδεις δεξαμενές κτλ) το σύστημα είναι εξαιρετικά αποδοτικό για τις διαστάσεις του. Το λανσάρισμα του ΜΑΧ-1 αναμένεται τον Ιούλιο, και η διάθεση σε πελάτες θα αρχίσει κατά τα τέλη του έτους. http://www.naftemporiki.gr/story/925306/proothitiras-ilektrosprei-gia-mini-doruforous Εκτόξευση δορυφόρου με αλεξίπτωτο - «διαστημόφρενο», που ελέγχεται μέσω email. Την εκτόξευση από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ενός μικρού δορυφόρου εξοπλισμένου με τεχνολογία που θα επιτρέπει την ταχεία κάθοδο αντικειμένων από το Διάστημα ανακοίνωσε η NASA. Μέσα στις επόμενες τέσσερις εβδομάδες, ο δορυφόρος TechEdSat-4 θα αναπτύξει ένα «φρένο» (exo-brake) δεύτερης γενεάς, μία συσκευή αεροδυναμικής αντίστασης, για να πραγματοποιήσει έναν ελιγμό που θα θέσει τον δορυφόρο εκτός τροχιάς, κάνοντάς τον να επανέλθει στην ατμόσφαιρα. Όπως εξηγεί ο Μάρκους Μούρμπαχ, επιστήμονας της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας, το exo-brake θα επιτρέπει την επιστροφή στη Γη γρήγορα φορτίων από πλατφόρμες σε τροχιά- όπως τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η επικοινωνία με τον δορυφόρο ήταν εύκολη, χάρη στο ενσωματωμένο μόντεμ, καθώς απαιτείται μόνο ένα laptop και ένας λογαριασμός email. «Η δυνατότητα αυτή μπορεί να βοηθήσει σημαντικά ολόκληρη την “κοινότητα” των νανοδορυφόρων» εκτίμησε. Περίπου μισή ώρα μετά την εκτόξευσή του από τον διαστημικό σταθμό, ο δορυφόρος ενεργοποιήθηκε έλαβε εντολή μέσω email και ανέπτυξε το ειδικά σχεδιασμένο «διαστημόφρενο», το οποίο παραπέμπει εμφανισιακά σε αλεξίπτωτο και λειτουργεί ως συσκευή παθητικής αντίστασης υπό τις συνθήκες που επικρατούν στα ανώτερα τμήματα της ατμόσφαιρας. Επίσης, επιβεβαιώθηκε ότι το σκάφος επέδειξε νέες τεχνολογίες επικοινωνίας δορυφόρου με δορυφόρο, παρέχοντας στοιχεία για την θέση και την κατάστασή του. Ο TechEdSat-4 είχε καταφθάσει στον σταθμό με το διαστημόπλοιο Cygnus στις 16 Ιουλίου. Διαθέτει μόντεμ και δέκτη GPS για σκοπούς επικοινωνίας – μέσα που υποκαθιστούν τη χρήση επίγειων σταθμών για την παρακολούθηση και την αναμετάδοση σημάτων/ επικοινωνία, παρέχοντας δυνατότητα ελέγχου μέσω ασφαλών email. Η δυνατότητα ακριβούς και ασφαλούς επανεισόδου στην ατμόσφαιρα θα επιτρέψει μακροπρόθεσμα την ασφαλή επιστροφή επιστημονικών δειγμάτων και φορτίων από πλατφόρμες σε τροχιά (διαστημικούς σταθμούς) σε πολύ μικρότερο κόστος από ό,τι ισχύει σήμερα. Επιπλέον, ο Μούρμπαχ θεωρεί ότι αυτή η τεχνολογία μπορεί να αξιοποιηθεί και στο πλαίσιο αποστολών στον Άρη και σε άλλους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Πρόκειται για τον πρώτο δορυφόρο της ΝΑSA που εκτοξεύεται μέσω του συστήματος Nanoracks CubeSat Deployer του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και τον τέταρτο της σειράς που τίθεται σε τροχιά. Επίσης, διαθέτει ένα ελληνικό «χρώμα», καθώς αναπτύχθηκε στο Ames Research Center από φοιτητές εκπαιδευόμενους με την υποστήριξη δύο ερευνητών: του Ντέιβιντ Άτκινσον (University of Idaho) και του Περικλή Παπαδόπουλου, του San Jose State University. To συνολικό του κόστος ήταν κάτω των 50.000 δολαρίων. http://www.naftemporiki.gr/story/926859/ektokseusi-doruforou-me-aleksiptoto-diastimofreno-pou-elegxetai-meso-email

Ο Γανυμήδης διαθέτει υπόγειο αλμυρό ωκεανό. Κάτω από τη λεπτή, παγωμένη επιφάνειά του, ο Γανυμήδης, ο μεγαλύτερος δορυφόρος του πλανήτη Δία, διαθέτει έναν τεράστιο ωκεανό αλμυρού νερού που είναι μεγαλύτερος απ’ όλες τις θάλασσες της Γης μαζί, διαπίστωσαν Αμερικανοί επιστήμονες χάρη στις παρατηρήσεις που έκανε το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ. Η ανακάλυψη του νερού αυτού, σε υγρή μορφή, διευρύνει τα πεδία για την έρευνα εξωγήινης ζωής στο ηλιακό σύστημά μας, υπογράμμισε η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA. «Πιστεύουμε ότι στο μακρινό παρελθόν ο ωκεανός αυτός μπορεί να επικοινωνούσε με την επιφάνεια του δορυφόρου» εξήγησε ο διευθυντής του τμήματος πλανητικών ερευνών της NASA, Τζιμ Γκριν, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο ωκεανός αυτός φτάνει σε βάθος τα 100 χιλιόμετρα –είναι δηλαδή δέκα φορές βαθύτερος από τους ωκεανούς της Γης– και βρίσκεται κάτω από μια κρούστα πάγου, πάχους 150 χιλιομέτρων. Από τη δεκαετία του 1970 οι επιστήμονες υποψιάζονταν ότι ο Γανυμήδης, τον οποίο ανακάλυψε ο Γαλιλαίος το 1610, μπορεί να διαθέτει έναν ωκεανό. Το διαστημικό σκάφος «Γαλιλαίος» της NASA, που μελέτησε τον Δία και τα φεγγάρια του επί οκτώ χρόνια, είχε προσεγγίσει έξι φορές τον Γανυμήδη και το 2002 εντόπισε ένα μαγνητικό πεδίο, μια πρώτη ένδειξη που ενίσχυε την υπόθεση περί της ύπαρξης ενός ωκεανού. Το τηλεσκόπιο Χαμπλ μπόρεσε να εντοπίσει και να μελετήσει πολικές ωρόρες του Γανυμήδη, όπως αυτές της Γης που δημιουργούνται από το μαγνητικό πεδίο της. Ο Γανυμήδης βρίσκεται ταυτόχρονα υπό την επιρροή του μαγνητικού πεδίου του Δία, λόγω της εγγύτητάς του στον πλανήτη αυτόν. Κάθε φορά που αλλάζει το μαγνητικό πεδίο του Δία, αλλάζει και το σέλας στους πόλους του Γανυμήδη. Παρατηρώντας την αλλαγή αυτή, οι επιστήμονες κατάφεραν να εξακριβώσουν την ύπαρξη του μεγάλου, αλμυρού ωκεανού κάτω από την επιφάνειά του. Δεδομένου ότι το αλμυρό νερό είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού, η κίνηση του ωκεανού επηρεάζει το μαγνητικό πεδίο. http://physicsgg.me/2015/03/13/%ce%bf-%ce%b3%ce%b1%ce%bd%cf%85%ce%bc%ce%ae%ce%b4%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b8%ce%ad%cf%84%ce%b5%ce%b9-%cf%85%cf%80%cf%8c%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%bf-%ce%b1%ce%bb%ce%bc%cf%85%cf%81%cf%8c-%cf%89/

Ο επιταχυντής του CERN επιστρέφει για μια δεύτερη τριετία λειτουργίας, για νέες ανακαλύψεις στο «σκοτεινό» σύμπαν. Ο μεγάλος υπόγειος επιταχυντής αδρονίων (Large Hadron Collider-LHC) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) είναι έτοιμος να ξεκινήσει τη δεύτερη τριετή περίοδο λειτουργίας του, όπως ανακοινώθηκε σε σχετική εκδήλωση της ηγεσίας του στη Γενεύη. Ο φιλόδοξος στόχος είναι το «ξεκλείδωμα» του 95% του αόρατου και σκοτεινού σύμπαντος, το οποίο παραμένει ακόμη κλειστό βιβλίο για τους επιστήμονες και, κατά συνέπεια, η ανάδυση μιας «Νέας Φυσικής», που θα αλλάξει δραματικά τις γνώσεις της ανθρωπότητας για τον κόσμο. Τις σχετικές ανακοινώσεις έκαναν ο γενικός διευθυντής του CERN, Γερμανός φυσικός Ρολφ Χόγιερ (ο οποίος μίλησε για «την αρχή μιας νέας εποχής στη Φυσική»), ο διευθυντής των επιταχυντών Φρέντερικ Μπόρντρι και οι εκπρόσωποι των πειραμάτων του LHC (Atlas και. CMS). «Το 95% του σύμπαντος παραμένει άγνωστο για μας. Πρέπει να βρούμε από τι αποτελείται. Έχω ένα όνειρο. Θέλω να δω το πρώτο φως στο σκοτεινό σύμπαν», δήλωσε ο Χόγιερ, αναφερόμενος στη μυστηριώδη σκοτεινή ύλη και στην ακόμη πιο μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια, που αποτελούν το 27% και το 68% του σύμπαντος αντίστοιχα (το υπόλοιπο 5% είναι η ορατή ύλη). «Εισερχόμαστε σε αχαρτογράφητη περιοχή. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν θα βρούμε τη σκοτεινή ύλη φέτος. Μπορεί να χρειαστούμε 20 χρόνια ακόμη», πρόσθεσε ο εκπρόσωπος του ανιχνευτή Atlas Ντέιβ Τσάρλτον. Ήδη άρχισαν τα προκαταρκτικά τεστ και οι πρώτες δέσμες πρωτονίων θα αρχίσουν να κυκλοφορούν σταδιακά στον επιταχυντή έως την τελευταία εβδομάδα του Μαρτίου. Οι πρώτες κανονικές συγκρούσεις σωματιδίων, με «φουλ» ενέργεια και με ταχύτητα στο 99,9% της ταχύτητας του φωτός, αναμένονται στο τέλος Μαϊου ή στην αρχή Ιουνίου, σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερς και Γαλλικό, καθώς και τις βρετανικές «Γκάρντιαν» και «Ιντιπέντεντ». Ο μήκους 27 χιλιομέτρων LHC, κάτω από τα γαλλο-ελβετικά σύνορα, είναι ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος επιταχυντής σωματιδίων στον κόσμο. Λειτουργεί σε θερμοκρασία μείον 271 βαθμών Κελσίου και διατρέχεται από ηλεκτρικό ρεύμα εντάσεως 11.000 αμπέρ. Τον Φεβρουάριο του 2013, μετά από τρία χρόνια λειτουργίας, ο LHC απενεργοποιήθηκε για να πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη συντήρησή του. Στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν, εκατοντάδες μηχανικοί και τεχνικοί εργάστηκαν εντατικά επισκευάζοντας και ενισχύοντας τον επιταχυντή, ώστε να λειτουργήσει σε υψηλότερες ενέργειες κατά τη δεύτερη φάση της λειτουργίας του. Τώρα, όπως αναφέρθηκε, ο επιταχυντής είναι έτοιμος πλέον για επανεκκίνηση, με ενέργεια 6,5 TeV (τεραηλεκτρονιοβόλτ) ανά δέσμη πρωτονίων, που αντιστοιχεί σε συγκρούσεις συνολικής ενέργειας 13 TeV, σχεδόν διπλασιάζοντας την προηγούμενη ενέργειά του (ήταν 8 TeV ή 4 TeV ανά δέσμη το 2012). Αυτό το ανώτερο όριο ενέργειας (που δυνητικά θα μπορούσε να φθάσει και στο μέγιστο των 14 TeV) ελπίζεται ότι θα επιτρέψει στους επιστήμονες να κατακτήσουν νέα πεδία γνώσης και μια βαθύτερη κατανόηση των βασικών δομών της ύλης. Νέοι μαγνήτες στον επιταχυντή Κατά τη διετία της συντήρησης, μεταξύ άλλων, τοποθετήθηκαν νέοι μαγνήτες στον επιταχυντή. Από τα 1.232 υπεραγώγιμα μαγνητικά δίπολα του LHC, τα 18 αντικαταστάθηκαν λόγω φθοράς. Ακόμη, οι υπεραγώγιμοι μαγνήτες του LHC απέκτησαν ένα βελτιωμένο σύστημα προστασίας σε περίπτωση απόσβεσης (απότομης διακοπής). Εξάλλου οι δέσμες των πρωτονίων που συγκρούονται, θα είναι πιο εστιασμένες και έτσι τα πειράματα θα έχουν τη δυνατότητα να μελετήσουν περισσότερες σωματιδιακές αλληλεπιδράσεις και συγκρούσεις. Ακόμη, θα υπάρξουν μικρότερα αλλά πυκνότερα πακέτα πρωτονίων στις δέσμες αυτές. Επίσης, το σύστημα κρυογονικής του LHC ενισχύθηκε, διασφαλίζοντας πλήρη συντήρηση των κρύων συμπιεστών. καθώς και αναβάθμιση των συστημάτων ελέγχου και ανανέωση της μονάδας ψύξης. Έγινε ακόμη πλήρης συντήρηση και αναβάθμιση των ηλεκτρικών συστημάτων του LHC, που περιλάμβανε περισσότερους από 400.000 ελέγχους και την προσθήκη νέων, ανθεκτικών στην ακτινοβολία συστημάτων. Μετά από όλες αυτές τις βελτιώσεις και τις καινοτομίες, η επανεκκίνηση του LHC μπορεί να φέρει νέες ευχάριστες εκπλήξεις, πιο εντυπωσιακές και από την ανακάλυψη του μποζονίου Χιγκς το 2012, ενός σωματιδίου που προσδίδει μάζα στα άλλα σωματίδια. Οι φυσικοί ευελπιστούν ότι θα καταφέρουν πια να παρατηρήσουν πιο «εξωτικά» σωματίδια. Κάποιες θεωρίες προβλέπουν ότι θα μπορούσε να υπάρχει μια ολόκληρη νέα κατηγορία σωματιδίων, που οι φυσικοί δεν μπορούν να ανιχνεύσουν, επειδή αυτά δεν αλληλεπιδρούν με τις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις. Αόρατη σκοτεινή ύλη Στο στόχαστρο βρίσκεται η αόρατη σκοτεινή ύλη, που είναι το κύριο συστατικό του υλικού Σύμπαντος, αλλά μπορούμε να την ανιχνεύσουμε μόνο από τα βαρυτικά της αποτελέσματα. Μια πιθανότητα είναι να αποτελείται από τα υποθετικά υπερσυμμετρικά σωματίδια . Τα δεδομένα που θα προκύψουν από τα μεγαλύτερης ενέργειας πειράματα στο LHC, θα μπορούσαν να παρέχουν την επίλυση του μυστηρίου. Το Κλασικό Μοντέλο (ή Καθιερωμένο Πρότυπο) της Φυσικής είναι πολύ ικανοποιητικό, αλλά παραμένει ελλιπές. Η Υπερσυμμετρία είναι μια επέκταση του Κλασικού Μοντέλου, που αποσκοπεί στην κάλυψη αυτών των κενών, προβλέποντας ένα σωματίδιο-σύντροφο για κάθε σωματίδιο του Κλασσικού Μοντέλου. Αν η θεωρία αυτή είναι σωστή, τότε τα υπερσυμμετρικά σωματίδια θα πρέπει να εμφανιστούν στις μελλοντικές συγκρούσεις υψηλής ενέργειας του LHC. Πρόσθετες διαστάσεις ύλης Στο «μενού» των πιθανών ανακαλύψεων περιλαμβάνονται και οι πρόσθετες διαστάσεις της ύλης. Η βαρύτητα είναι πολύ ασθενέστερη σε σχέση με τις υπόλοιπες θεμελιώδεις αλληλεπιδράσεις και αυτό ίσως οφείλεται στο ότι ένα μέρος της διαχέεται σε πρόσθετες διαστάσεις, που έχουν τα δικά τους «βαριά» σωματίδια. Έτσι, θα μπορούσαν να υπάρχουν βαρύτερες εκδοχές των κλασσικών σωματιδίων σε άλλες διαστάσεις και τέτοια βαρέα σωματίδια θα μπορούσαν να αποκαλυφθούν στις υψηλές ενέργειες του LHC. Αντιύλη Προς περαιτέρω διερεύνηση είναι και η αντιύλη. Κάθε σωματίδιο ύλης έχει ένα αντίστοιχο αντι-σωματίδιο, πανομοιότυπο αλλά με αντίθετο φορτίο. Για το ηλεκτρόνιο, για παράδειγμα, υπάρχει το αντι-ηλεκτρόνιο που ονομάζεται ποζιτρόνιο, πανομοιότυπο με κάθε τρόπο με το ηλεκτρόνιο αλλά με θετικό ηλεκτρικό φορτίο. Όταν ύλη και αντιύλη έρχονται σε επαφή εξαϋλώνονται παράγοντας ενέργεια. Αν και η Μεγάλη Έκρηξη (Μπιγκ Μπανγκ) θα πρέπει να δημιούργησε ίσα ποσά ύλης και αντιύλης, σήμερα περιέργως υπάρχει περισσότερη ύλη από ό,τι αντιύλη στο σύμπαν. Οι μεγαλύτερες ενέργειες που θα επιτευχθούν πλέον στα πειράματα του CERN, θα επιτρέψουν την παραγωγή περισσότερων αντισωματιδίων, επιτρέποντας στους φυσικούς να εξετάσουν αν οι ιδιότητες της αντιύλης διαφέρουν από εκείνες της ύλης. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5218565/o-epitaxynths-toy-cern-epistrefei-gia-mia-deyterh-trietia-leitoyrgias-me-megales-filodoksies-gia-nees-anakalypseis-sto-skoteino-sympan/ Βίντεο: τα πειράματα του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων Δυο χρόνια και πλέον διήρκησε η αναβάθμιση του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN και προς το τέλος Μαρτίου θα τεθεί πάλι σε λειτουργία. Στο βίντεο που ακολουθεί ο Dr. Don Lincoln από το Fermilab μας παρουσιάζει τους τέσσερις μεγάλους ανιχνευτές του LHC: ALICE, ATLAS, CMS και LHCb. http://physicsgg.me/2015/03/13/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%ac%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%bf%cf%85-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%84%ce%b1/

Ένα αερόστατο για ανίχνευση εξωγήινης ζωής σε άλλους πλανήτες. Ένα αερόστατο που φέρει αισθητήρες έχει σχεδιαστεί για την ανίχνευση ακόμη και του πιο αμυδρού ίχνους το οποίο προέρχεται από εξωγήινη ζωή που ενδεχομένως υπάρχει σε άλλους πλανήτες. Έχει μάλιστα ήδη σταλεί σε αποστολή στην ατμόσφαιρα της Γης. Το αερόστατο πέρασε περισσότερο από μια ώρα σε ύψος 105.000 ποδιών πάνω από την επιφάνεια της Γης, όπου πραγματοποίησε λήψη μετρήσεων, πριν πέσει με τη βοήθεια αλεξίπτωτου με ασφάλεια πίσω στο έδαφος. Οι πειραματικοί αισθητήρες, που αναπτύχθηκαν από ερευνητές της NASA και του Πανεπιστημίου της Κεντρικής Φλόριντα, είχαν δοκιμαστεί με σκοπό την αποστολή της εξελιγμένης συσκευής σε άλλους πλανήτες. Το μηχάνημα είναι ικανό να ανιχνεύει απειροελάχιστα ίχνη αερίων που συνδέονται με πιθανή ένδειξη ζωής. Είναι μάλιστα πολύ πιο ευαίσθητο σε σχέση με τις μέχρι τώρα τεχνολογίες και έτσι θα μπορούσε να αποκαλύψει την ύπαρξη ζωής σε άλλους πλανήτες. Ακόμα και χαμηλά επίπεδα μεθανίου σε έναν πλανήτη θα μπορούσαν να αποτελούν ένδειξη ότι εκεί υπάρχει ζωή. Ο Robert Peale καθηγητής φυσικής, στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα ο οποίος ηγείται του εγχειρήματος, δήλωσε: «Ο αισθητήρας μας έχει τη δυνατότητα να ανιχνεύει συγκεκριμένες εκπομπές αερίων σε εξαιρετικά χαμηλές συγκεντρώσεις. Τα υποπροϊόντα του μεταβολισμού των έμβιων όντων περιλαμβάνουν χαρακτηριστικά αέρια όπως το μεθάνιο, το οποίο στον Άρη, για παράδειγμα, μπορεί να εντοπιστεί σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις». Η συσκευή μεγέθους τοστιέρα χρησιμοποιεί μια τεχνική που είναι γνωστή ως «φασματομετρία λέιζερ» για την ανίχνευση μικρών ποσοτήτων φυσικού αερίου Ο καθηγητής Peale και η ομάδα του τοποθέτησαν τον αισθητήρα τους, ο οποίος χρησιμοποιεί υπέρυθρο λέιζερ που έχει το μέγεθος ενός κόκκου αλατιού, σε μεγάλο υψόμετρο πάνω στο αερόστατο την περασμένη Κυριακή. Οι περισσότεροι ανιχνευτές που χρησιμοποιούνται σήμερα δεν είναι σε θέση να μετρήσουν την συγκέντρωση ίχνοι ατμού ή αερίων. Ωστόσο, η NASA ελπίζει ότι με τη χρήση του PAMSS, όπως λέγεται η συσκευή, μπορεί να ανιχνεύσει μικρές ποσότητες μεθανίου σε άλλους πλανήτες, όπως ο Άρης. Τα χαμηλά επίπεδα μεθανίου έχουν ήδη εντοπιστεί στον Άρη ενώ σε συγκεκριμένα σημεία τα επίπεδα πιστεύεται ότι είναι αυξημένα. Οι επιστήμονες θέλουν τώρα να εξερευνήσουν αυτά τα σημεία λεπτομερέστερα με την ελπίδα ότι μπορεί να εξακολουθεί να υφίσταται ζωή κάπου κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη. Το αερόστατο σχεδιάστηκε και όπως φάνηκε από τις δοκιμές θα μπορούσε να λειτουργήσει σε ακραίες συνθήκες κρύου και χαμηλής ατμοσφαιρικής πίεσης, αφού στη στρατόσφαιρα οι θερμοκρασίες κυμαίνονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα που φθάνουν τους -59 ° C. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%BE%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%B9

Το πλήρωμα του διαστημοπλοίου «Σογιούζ TMA-14M" επέστρεψε στη Γη μετά από μια πτήση έξι μηνών. Το «Σογιούζ TMA-14M" προσγειώθηκε με επιτυχία 147 χιλιόμετρα νοτιο-ανατολικά της πόλης Zhezkazgan (Καζακστάν). Η προσγείωση πραγματοποιήθηκε την 5:14 ώρα Μόσχας. Το πλήρωμα οι Ρώσοι κοσμοναύτες Αλεξάντερ Samokutyaev και η Έλενα Σερώφ, καθώς και ο αστροναύτη της NASA Barry Wilmore ειναι καλά. Το επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφοράς «Soyuz TMA-14M" RSC παραγωγής "Ενέργεια" πέταξε στον ΔΔΣ με τον φορέα-πυραύλο "Soyuz-FG" στις 26 Σεπτεμβρίου, 2014 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Για τον ΔΔΣ-41/42 η Ρώσος κοσμοναύτης Yelena Serova ήταν η πρώτη διαστημική της πτήση. Στην ιστορία της ρωσικής Κοσμοναυτικής E.Serova έγινε η τέταρτη γυναίκα, ο οποίος επισκέφθηκε την τροχιά της Γης και η πρώτη ρωσική στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Το πλήρωμα ΔΔΣ-41/42 συνολικά πέρασε 167 ημέρες σε τροχιά. Οι αστροναύτες συμμετείχαν στις εργασίες εκφορτωσης του οχήματος (THC) «Πρόοδος M-24M», «Πρόοδος M-25M», «Πρόοδος M-26M», και του Ευρωπαϊκου φορτηγου διαστημόπλοιου ATV-5, παρειχαν εκπαίδευση για την επιστροφη του πλήρωματος ΔΔΣ 40/41 με το «Soyuz TMA-13M», σε συνδυασμό με υπηρεσίες που πραγματοποιούνται για την σύνδεση του"Soyuz TMA-15M». Κατά τη διάρκεια της αποστολής έγινε ένας διαστημικός περίπατος για το πρόγραμμα του ρωσικού τμήματος του ISS. Οι κοσμοναύτες Αλέξανδρος Σερώφ Samokutyaev και η Έλενα Serova εκτελεσαν περίπου 50 επιστημονικά πειράματα. Πριν από την άφιξη της νεας αποστολής στον ISS συνεχίζουν να εργάζονται το πλήρωμα του σταθμού ο Anton Shkaplerova (Roscosmos), Τέρι Vertsa (NASA) και Σαμάνθα Cristoforetti (ESA). Βίντεο. http://www.energia.ru/ru/iss/iss41/news_03-12.html Ελέγχοντας τους πνεύμονες των αστροναυτών μέσα στον στεγανό αεροθάλαμο του Διαστημικού Σταθμού. Ο αέρας αντλήθηκε από τον στεγανό αεροθάλαμο του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, για πρώτη φορά στο όνομα της επιστήμης την περασμένη εβδομάδα. Μέσα στο κυλινδρικό στεγανό αεροθάλαμο Quest, η αστροναύτης της ESA Samantha Cristoforetti και ο Terry Virts της NASA παρακολούθησαν την αναπνοή τους για να αποκομίσουν δεδομένα για τους ερευνητές πίσω στη Γη. Κάθε φορά που γεμίζουν οι πνεύμονές μας αέρα, το σώμα μας απορροφά οξυγόνο και εκπνέει τα μόρια των αποβλήτων προϊόντων, όπως το διοξείδιο του άνθρακα και το σημαντικό μόριο «σηματοδότη» μονοξείδιο του αζώτου. Το πείραμα παρακολούθησης των αεραγωγών (Airway Monitoring) κοιτάζει την ποσότητα του μονοξειδίου του αζώτου που απέβαλλαν οι αστροναύτες στον στεγανό αεροθάλαμο. Το μονοξείδιο του αζώτου είναι ένα αέριο που βρίσκεται για παράδειγμα στον καπνό του τσιγάρου και στα καυσαέρια των αυτοκινήτων, και παράγεται στο σώμα μας για τη ρύθμιση των αιμοφόρων αγγείων και δρα ως αντιβακτηριακός παράγοντας. Οι γιατροί μετρούν την ποσότητα του μονοξειδίου του αζώτου που εκπνέεται από τους ασθενείς για να βοηθήσει στη διάγνωση φλεγμονής των πνευμόνων και του άσθματος. Παρακολούθηση των αεραγωγών για τη Γη και το διάστημα. Στη Γη η σκόνη παρασύρεται στο πάτωμα όπου οι ηλεκτρικές σκούπες ή ένα υγρό πανί την αφαιρούν εύκολα. Σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, η σκόνη κυκλοφορεί ελεύθερα και συχνά ερεθίζει και προκαλεί φλεγμονή στα μάτια και τους πνεύμονες. Επιπλέον, η σκόνη της Σελήνης και πιθανότατα του Άρη κολλάει στους αστροναύτες μέσω του στατικού ηλεκτρισμού και έχει αιχμηρά άκρα - όλα αυτά καθιστούν πιο πιθανό ότι η σκόνη θα εισέλθει στους πνεύμονες των αστροναυτών και θα κάνει κακό. Το πείραμα Airway Monitoring θα δοκιμάσει τη χρήση του μονοξειδίου του αζώτου ως ένα εργαλείο για την παρακολούθηση της φλεγμονής των πνευμόνων, καθώς και της καταγραφής της υγείας των πνευμόνων των αστροναυτών. Τέσσερις συνεδρίες θα πραγματοποιηθούν όπου το ζευγάρι θα εκπνέει μέσα στον εξοπλισμό. Η Samantha και ο Terry παρείχαν την πρώτη συνεισφορά τους πριν από την πτήση στη NASA και έτρεξαν την πρώτη διαστημική συνεδρία τους στο διάστημα τον Ιανουάριο. Την Παρασκευή, μπήκαν στον στεγανό αεροθάλαμο Quest του Σταθμού για την τελευταία εκτέλεση και μείωσαν την πίεση κατά 30% - που ισοδυναμεί με το να βρίσκονταν σε ένα βουνό με υψόμετρο 3000 μέτρα. Πρόκειται για τους πρώτους από τους οκτώ αστροναύτες που συνέλλεξαν δεδομένα σχετικά με τους πνεύμονες για αυτό το πείραμα. Είναι επίσης η πρώτη φορά που το Quest χρησιμοποιείται για επιστημονικούς σκοπούς - η μονάδα έχει εγκατασταθεί για να επιτρέψει στους αστροναύτες να βγαίνουν έξω για διαστημικούς περιπάτους. Εξετάζοντας τη διαγνωστική τεχνική μονοξεδίου του αζώτου στο διάστημα προστίθεται στα δεδομένα που θα χρησιμοποιηθούν στη Γη. Περισσότεροι από 300 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από άσθμα, έτσι μια γρήγορη και απλή εξέταση των πνευμόνων θα είναι μεγάλο όφελος. Ο Lars Karlsson, επικεφαλής ερευνητής για αυτό το πείραμα από το Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Σουηδίας, είναι αισιόδοξος ότι το πείραμα στον στεγανό αεροθάλαμο θα ανοίξει νέα πεδία έρευνας σε μειωμένη πίεση στο διάστημα: "Στο μέλλον, είναι πολύ πιθανό ότι τα φάρμακα θα μπορούσαν να σχεδιαστούν με βάση τις μετρήσεις του εκπνεόμενου μονοξειδίου του αζώτου, ώστε να βρίσκουν τα πιο αποτελεσματικά μόρια για τη θεραπεία των αεραγωγών και των πνευμόνων με φλεγμονή. Αυτό το είδος της έρευνας είναι ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. " http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Elhegchontas_toys_pnehumones_ton_astronaython_mhesa_ston_steganho_aerothhalamo_toy_Diastemikohu_Stathmohu

Τις πρώτες εξωγήινες υποθαλάσσιες υδροθερμικές καμινάδες εντόπισε η NASA στον Εγκέλαδο. Εναν ζεστό ωκεανό με υποθαλάσσια υδροθερμική δραστηριότητα, που παραμένει ακόμη ενεργή, διαθέτει ο Εγκέλαδος, δορυφόρος του Κρόνου, σύμφωνα με τη NASA. Οι επιστήμονες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας αναλύοντας τα στοιχεία που συνέλλεξε το διαστημικό σκάφος «Κασίνι» (Cassini), είναι σχεδόν σίγουροι για την ύπαρξη αυτού του εξωγήινου... τζακούζι, του πρώτου που ανακαλύπτεται εκτός Γης. Αν αυτό όντως ισχύει, τότε -όπως συμβαίνει και στον πλανήτη μας- αυξάνονται οι πιθανότητες για την ανακάλυψη εξωγήινης ζωής γύρω από αυτές τις υδροθερμικές πηγές. Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι η ζωή στη Γη ξεκίνησε ακριβώς σε αυτές τις υποθαλάσσιες περιοχές πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, οπότε γίνεται αντιληπτή η σημασία του να βρεθεί κάτι ανάλογο κάπου αλλού στο ηλιακό μας σύστημα. «Τα νέα ευρήματα ενισχύουν την πιθανότητα ο Εγκέλαδος, ο οποίος διαθέτει έναν υπόγειο ωκεανό και δείχνει αξιοσημείωτη γεωλογική δραστηριότητα, να έχει περιβάλλοντα κατάλληλα για ζωντανούς οργανισμούς», δήλωσε ο Τζον Γκρούνσφελντ της NASA. Η υδροθερμική δραστηριότητα λαμβάνει χώρα, όταν το θαλασσινό νερό διεισδύει κάτω από τα πετρώματα του βυθού και στη συνέχεια, έχοντας εμπλουτιστεί με διάφορα μέταλλα, ξεπηδά σαν καυτό διάλυμα από «καμινάδες» τύπου γκέιζερ, από το οποίο τρέφονται βακτήρια και άλλοι οργανισμοί. Οι επιστήμονες παρουσίασαν δύο ξεχωριστές μελέτες για την ανακάλυψή τους, στα περιοδικά «Nature» και «Geophysical Research Letters». Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, ο βραχώδης πυρήνας του Εγκέλαδου είναι ιδιαίτερα πορώδης, με συνέπεια το νερό να μπορεί να «τρυπώσει» κάτω από τον βυθό. Έτσι, αφού αλληλεπιδράσει με τα πετρώματα, διατηρείται ενεργή η υδροθερμική δραστηριότητα, η οποία θερμαίνει το νερό του βυθού έως τους 90 βαθμούς Κελσίου, δηλαδή κοντά στο σημείο βρασμού. Σε αυτή τη δραστηριότητα, πιθανότατα αποδίδεται και το μεθάνιο, που ανιχνεύθηκε πάνω από το νότιο πόλο του δορυφόρου. Για πρώτη φορά, γεωλογική δραστηριότητα στον Εγκέλαδο έγινε αντιληπτή από τα όργανα του «Κασίνι» το 2005. Οι κατοπινές παρατηρήσεις οδηγούν στην εκτίμηση ότι κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του δορυφόρου, πάχους 30 έως 40 χιλιομέτρων, υπάρχει ένας ωκεανός βάθους έως 10 χιλιομέτρων (δηλαδή σχεδόν όσο της Γης). Ο Εγκέλαδος, που ανακαλύφθηκε το 1789 (τη χρονιά της Γαλλικής Επανάστασης), έχει διάμετρο 505 χλμ. και είναι το έκτο μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου. Οι νέες ενδείξεις, που είναι σημαντικές για τους αστροβιολόγους, καθιστούν πλέον τον Εγκέλαδο στόχο προτεραιότητας για την εξερεύνησή του. Το διαστημόπλοιο «Κασίνι» θα περάσει πάλι τρεις φορές πάνω από τον Εγκέλαδο έως το τέλος του 2015, προτού ολοκληρώσει την αποστολή του με μια «βουτιά θανάτου» στον ίδιο τον Κρόνο το 2017. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5218187/tis-prwtes-ekswghines-ypothalassies-ydrothermikes-kaminades-entopise-h-nasa-ston-egkelado/

Αύριο η πρώτη απόπειρα «αφύπνισης» του Philae στον κομήτη 67P. Λίγες ώρες απομένουν από την πρώτη προσπάθεια των επιστημόνων του Γερμανικού Κέντρου Αεροδιαστημικής (DLR) για επικοινωνία με το ρομπότ Philae (Φίλαι), το οποίο βρίσκεται προσεδαφισμένο στον κομήτη 67P/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο (Τσούρι). Οι επιστήμονες θα επιχειρήσουν να έρθουν σε επαφή με το σκάφος αύριο ώστε, αν είναι τυχεροί, το πρώτο σήμα από το Philae να σταλεί στο διαστημόπλοιο Rosetta που κινείται σε μικρή απόσταση από τον κομήτη και, από αυτό, να καταλήξει στο κέντρο ελέγχου κατά τις 6 το πρωί, ώρα Ελλάδας. Το Philae έπεσε σε «χειμερία νάρκη» στις 12 Νοεμβρίου, σε ένα αρκετά σκιερό σημείο του κομήτη, με συνέπεια να μην είναι βέβαιο ότι τα ηλιακά του πάνελ έχουν συγκεντρώσει έως τώρα αρκετή ενέργεια, για να καταφέρει να «ξυπνήσει». Εξάλλου, για να τεθεί σε λειτουργία, υπάρχουν αρκετές προϋποθέσεις. Κατ’ αρχάς η θερμοκρασία στο εσωτερικό του σκάφους πρέπει να είναι μεγαλύτερη από -45 βαθμούς Κελσίου. Το ηλιακό φως που φθάνει στο σημείο είναι αρκετά περιορισμένο, με συνέπεια η τοπική θερμοκρασία να είναι μικρότερη απ’ ό,τι στην περιοχή που ήταν αρχικώς προγραμματισμένο να προσεδαφισθεί. Επιπλέον, τα ηλιακά του πάνελ θα πρέπει να παράγουν ισχύ τουλάχιστον 5,5 watt, ώστε να τεθούν σε λειτουργία τα ηλεκτρονικά του συστήματα. Σύμφωνα ωστόσο με τον Στέφαν Ούλαμεκ, επικεφαλής του σκέλους της αποστολής Rosetta που αφορά το σκάφος, ίσως χρειασθεί να φτάσει ο Μάιος για να αποκατασταθεί η επικοινωνία. «Αν και δεν αποκλείεται να τα καταφέρουμε με την πρώτη απόπειρα, πιστεύω ότι είναι πιθανότερο να επανενεργοποιηθεί σε τρεις μήνες, όταν μαζί με τον κομήτη θα βρίσκονται πιο κοντά στον ήλιο», ανέφερε στο σάιτ Astrowatch.net. Αν πάντως «ξυπνήσει», το Philae θα θέτει σε λειτουργία τον δέκτη του ανά 30 λεπτά, αναμένοντας ένα σήμα από τη Rosetta. Το σκάφος χρειάζεται 19 watt για να ξεκινήσει να λειτουργεί και να αποκαταστήσει αμφίδρομη επικοινωνία. Ένα πιθανό σενάριο είναι πως έχει ήδη αφυπνισθεί από τη «χειμερία νάρκη» του, σε απόσταση περίπου 500 εκατομμύριων χιλιομέτρων από τη Γη, χωρίς εντούτοις να διαθέτει αρκετή ενέργεια για να έρθει σε επαφή με τη Rosetta. Ο Ούλαμεκ ελπίζει πως, όταν το σκάφος θα τεθεί ξανά κανονικά σε λειτουργία, θα μπορέσει να συνεχίσει τα επιστημονικά του πειράματα. «Αυτό εξαρτάται από τη διαθέσιμη ενέργεια. Σε πρώτη φάση, θα είμαστε πολύ προσεκτικοί, πραγματοποιώντας για παράδειγμα μόνο μετρήσεις της θερμοκρασίας. Αν όμως καταφέρει να επαναφορτίσει την μπαταρία του, τότε θα μπορούσε να ξαναεπιχειρήσει να συλλέξει δείγματα ή να “σαρώσει” την επιφάνεια του κομήτη με το ραντάρ του», συμπληρώνει. Πριν από τον Νοέμβριο, όταν χάθηκε η επαφή μαζί του, το Philae μπόρεσε να εξασφαλίσει στους επιστήμονες αρκετές σημαντικές πληροφορίες – ο όγκος των δεδομένων που έστειλε στη Γη αγγίζει τα 16,2 ΜΒ. Μέχρι αυτή τη στιγμή, πάντως, οι υπεύθυνοι της αποστολής δεν έχουν καταφέρει να προσδιορίσουν με ακρίβεια το σημείο προσεδάφισής του, από τις εικόνες που τράβηξε η Rosetta. Έτσι, βασίζονται σε μία εκτίμηση της θέσης του, όπως αυτή προέκυψε από τις φωτογραφίες που κατέγραψαν οι κάμερές του, αλλά και από τη διακύμανση της ηλιακής ενέργειας που έφτανε στα πάνελ του κατά τη διάρκεια του Νοεμβρίου. http://www.naftemporiki.gr/story/925341/aurio-i-proti-apopeira-afupnisis-tou-philae-ston-komiti-67p

Έχετε χρησιμοποιήσει ποτέ την κάμερα ενός διαπλανητικού διαστημοπλοίου; Τον Μάιο, η 'webcam' που βρίσκεται στο Mars Express θα είναι διαθέσιμη να πραγματοποιήσει δημόσια αιτήματα απεικόνισης. Προσκαλούμε σχολεία, επιστημονικά σωματεία και ομάδες νέων να υποβάλουν προτάσεις για μια από τις οκτώ ευκαιρίες να απεικονιστεί ένας άλλος πλανήτης. Η ESA προσκαλεί δημόσιες προτάσεις για έναν αριθμό παρατηρήσεων με τη χρήση της κάμερας οπτικής παρακολούθησης, Visual Monitoring Camera (VMC), που βρίσκεται επί του Mars Express. http://blogs.esa.int/vmc/about-the-mars-webcam/ Η VMC - «η Webcam του Άρη» - είναι μια απλή συσκευή χαμηλής ανάλυσης που αρχικά είχε προβλεφθεί να παρέχει μόνο οπτική επιβεβαίωση του διαχωρισμού με το όχημα προσεδάφισης Beagle. Από το 2007, έχει δώσει μοναδικές εικόνες του Άρη, καθώς και απόψεις ημισέληνου του πλανήτη που δεν μπορούν να ληφθούν από τη Γη, οι οποίες κοινοποιούνται συνήθως μέσω ενός blog αφιερωμένου στις εικόνες της κάμερας και το Flickr. Ενώ δεν είναι επιστημονικό όργανο αυτό καθαυτό, και παρά την χαμηλή της ανάλυση, η κάμερα προσφέρει καλής ποιότητας φωτογραφίες ενδιαφερόντων χαρακτηριστικών του Άρη, συμπεριλαμβανομένων των νεφών και της ατμοσφαιρικής δραστηριότητας και επιφανειακών χαρακτηριστικών, όπως το Olympus Mons και το Tharsis Montes. Τον Μάιο ο Άρης θα βρεθεί σε ηλιακή σύνοδο, που σημαίνει ότι τα ευθυγραμμισμένα ραδιοφωνικά σήματα μεταξύ της Γης και του Mars Express θα διαταραχθούν από τον Ήλιο. Ως αποτέλεσμα, το επαγγελματικό επιστημονικό ωφέλιμο φορτίο του διαστημικού σκάφους θα τεθεί εκτός λειτουργίας. Αυτό προσφέρει για πρώτη φορά μια περίοδο τριών ημερών, που η κάμερα VMC μπορεί να στοχεύσει ελεύθερα σχεδόν σε οποιοδήποτε στόχο από σχεδόν οποιοδήποτε σημείο σε τροχιά 300 x 10 000 χλμ. VMC Εκστρατεία Απεικόνισης – πρόσκληση υποβολής προτάσεων Προσκαλούμε σχολεία, συλλόγους αστρονομίας, επιστημονικά κέντρα και άλλους οργανισμούς που συμμετέχουν νέοι (βλέπε λεπτομέρειες επιλεξιμότητας εδώ) http://www.esa.int/Our_Activities/Operations/Terms_conditions_and_registration να προτείνουν στόχους για απεικόνιση από τη VMC, που θα προγραμματιστεί σε μια εκστρατεία παρατήρησης που θα διαρκέσει από 25 - 27 Μαΐου. ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ. Ενώ οποιοσδήποτε αριθμός επιλέξιμων ομάδων μπορούν να υποβάλλουν προτάσεις, θα επιλεγεί μόνο η πιο ελπιδοφόρα, μία παρατήρηση ανά ομάδα, που αντιστοιχεί στα οκτώ (ή τόσα) διαθέσιμα περιθώρια παρατηρήσεων (ο αριθμός ποικίλλει ανάλογα με τους στόχους που προτείνονται). Οι προτάσεις πρέπει να περιλαμβάνουν τον επιθυμητό στόχο παρατήρησης, ένα σύντομο σημείωμα σχετικά με το γιατί είναι ενδιαφέρον και μια περιγραφή του προβλεπόμενου project που θα αξιοποιήσει πλήρως τις εικόνες. Προτάσεις με ισχυρή εκπαιδευτική αξία και αντιπροσώπευση μιας συνεκτικής προσπάθειας της ομάδας θα έχουν τις καλύτερες πιθανότητες να γίνουν αποδεκτές. Σε αντάλλαγμα, η ESA αναμένει ότι οι ομάδες που θα βραβευθούν με μια παρατήρηση θα χρησιμοποιήσουν την εικόνα «τους» σε ένα επιστημονικό ή καλλιτεχνικό project που θα κάνει πλήρη, ευφάνταστη χρήση των οπτικών πληροφοριών που περιέχει. Τα projects πρέπει να τα μοιραστούν μαζί μας, και εμείς θα τα δημοσιεύσουμε αργότερα στο blog της VMC. Τα σύνολα εικόνων της VMC θα έχουν ‘κατέβει’ στη Γη μέχρι τις 28 Μαΐου, και στη συνέχεια θα παραδοθούν στις συμμετέχουσες ομάδες ηλεκτρονικά. Τα projects θα πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος του τρέχοντος ακαδημαϊκού έτους, ή 31 Ιουλίου, όποιο από τα δύο προκύψει πρώτο. Κατ 'αρχήν, σχεδόν κάθε μεγάλο χαρακτηριστικό στην επιφάνεια του Άρη μπορεί να απεικονιστεί. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της περιορισμένης τριήμερης εκστρατείας απεικόνισης, οι τροχιές του Mars Express μπορεί να μην προσφέρουν και τις καλύτερες απόψεις όλων των πιθανών στόχων. Μια πιο αναλυτική περιγραφή των τροχιών του Mars Express, τα εύρη των ορατοτήτων και οι χρονισμοί / ύψη των περιθωρίων απεικόνισης, μαζί με παραδείγματα πιθανών στόχων - όπως το Meridiani Planum, η θέση στόχος του οχήματος προσεδάφισης της ESA στον Άρη το 2016, Schiaparelli - είναι διαθέσιμα στο Mars Express blog. Χρονοδιάγραμμα για την εγγραφή Η περίοδος πρόσκλησης υποβολής προτάσεων ξεκίνησε στις 6 Μαρτίου και θα διαρκέσει μέχρι την 27η Μάρτη˙τυχόν ενδιαφερόμενες ομάδες πρέπει να εγγραφούν μέσω του παρακάτω συνδέσμου για να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους και να παρέχουν λεπτομέρειες σχετικά με τον αιτούμενο στόχο απεικόνισής και το προγραμματισμένο επιστημονικό/εικαστικό project τους. Στις 19 Μαρτίου, η ομάδα της αποστολής Mars Express θα παρέχει ένα tutorial μέσω ενός #ESAHangout στο Google+ και στο YouTube σχετικά με την κάμερα VMC, το πώς προγραμματίζονται οι απεικονίσεις και πως γίνεται η λήψη τους. Οι προτάσεις μπορούν να τροποποιηθούν εκ των υστέρων, και όλες οι υποβολές προτάσεων πρέπει να είναι σταθερές έως τις 27 Μαρτίου. Θα ανακοινώσουμε τις επιτυχημένες προτάσεις λίγες ημέρες αργότερα. Online registration Όλες οι λεπτομέρειες για το χρονοδιάγραμμα, τις προϋποθέσεις επιλεξιμότητας, την εγγραφή και τις τεχνικές πληροφορίες της Εκστρατείας Απεικόνισης της VMC (VMC Imaging Campaign) είναι διαθέσιμες σε αυτό το σύνδεσμο: Online εγγραφή: Προθεσμία λήξης 12:00 CET, 27 Μαρτίου http://www.esa.int/Our_Activities/Operations/Terms_conditions_and_registration Ερωτήσεις? Στείλετε tweet χρησιμοποιώντας το επίσημο hashtag #vmcschools, https://mobile.twitter.com/search?q=%23vmcschools ή αναρτήστε το ερώτημά σας στο Mars Express blog. http://blogs.esa.int/mex/ Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2010/06/Full_orbit_How_an_astronaut_will_view_Mars_from_orbit_-_with_distance_counter http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Hechete_chresimopoihesei_pothe_ten_khamera_enhos_diaplanetikohu_diastemoplohioy Το SS-41/42 ετοιμάζεται να επιστρέψει στη Γη. Σύμφωνα με την αυριανή πτήση απο τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, στις 12 Μαρτίου ολοκλήρωσε το προγραμμα το πληρωμα ΔΔΣ-41/42. Τα μέλη του πληρώματος του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ TMA-14M" ο κοσμοναύτης Αλεξάντερ Samokutyaev και η Έλενα Σερώφ και ο αστροναύτης της NASA Barry Wilmore ετοιμάζονται να επιστρέψουν στη Γη. Συνολικά, η διάρκεια της διαστημικής πτήσης τους ήταν 169 ημέρες. Στις 10 Μαρτίου επίσημα παρέδωσε την εντολή του ΔΔΣ ο αστροναύτης της NASA Barry Wilmore στο μέλος του ΔΔΣ-42/43 αστροναύτη Terry Vertsu, καθώς και την υπογραφή της πράξης μεταβίβασης της αλλαγής στο Ρωσικό τμήμα του ΔΔΣ από τον Αλέξανδρο Samokutyaeva στον κοσμοναύτη Anton Shkaplerovu. Η αποσύνδεση του "Soyuz TMA-14M» απο τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί στις 12 Μαρτίου στις 1:44 MSK. η προσγείωση αναμένεται στις 5:08 MSK 147 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Zhezkazgan (Καζακστάν). Πριν από την άφιξη της νεας αποστολής στον ISS θα συνεχίσει να εργάζεται το πλήρωμα του σταθμού ο Terry Vertsa (NASA), Anton Shkaplerova (Roscosmos) και Σαμάνθα Cristoforetti (ESA). http://www.federalspace.ru/21346/

Νέοι γαλαξίες νάνοι βρέθηκαν να περιφέρονται γύρω από τον Μίλκι Γουέι. Χρησιμοποιώντας την ισχυρότερη κάμερα του κόσμου, αστρονόμοι του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ εντόπισαν ακόμα εννέα μικροσκοπικούς γαλαξίες να κινούνται σε τροχιά γύρω από τον δικό μας Γαλαξία. Η «αναπάντεχη» ανακάλυψη θα μπορούσε τώρα να βοηθήσει τους κοσμολόγους να ελέγξουν τα μοντέλα τους για τη μυστηριώδη σκοτεινή ύλη. Είναι η πρώτη φορά που ανακαλύπτονται τέτοια σώματα μετά την ανακάλυψη δεκάδων γαλαξιών νάνων το 2005 και το 2006 στον ουρανό του βορείου ημισφαιρίου, υπερηφανεύονται οι ερευνητές σε ανακοίνωσή τους. Οι νέοι δορυφορικοί γαλαξίες ανακαλύφθηκαν στον ουρανό του νότιου ημισφαιρίου κοντά στο Μεγάλο και το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου, τους πλέον γνωστούς γαλαξίες νάνου που περιφέρονται γύρω από τον Μίλκι Γουέι. Τα νέα σώματα αποτελούνται από μερικές χιλιάδες άστρα το καθένα, συγκριτικά με τα τουλάχιστον 100 δισ. άστρα του Γαλαξία. Είναι ένα δισεκατομμύριο φορές πιο αμυδρά και έχουν μάζα ένα εκατομμύριο φορές μικρότερη. Το πλησιέστερο βρίσκεται σε απόσταση 95.000 ετών φωτός, ενώ το πιο απομακρυσμένο απέχει πάνω από ένα εκατομμύριο έτος φωτός, αναφέρουν οι ερευνητές στο The Astrophysical Journal. Τρία από τα εννέα σώματα είναι σίγουρα γαλαξίες νάνοι, ενώ τα υπόλοιπα έξι υπάρχει περίπτωση να είναι σφαιρωτά σμήνη, μικρές αλλά πυκνές ομάδες άστρων με σφαιρικό σχήμα. «Η ανακάλυψη τόσων δορυφόρων σε μια τόσο μικρή περιοχή του ουρανού ήταν τελείως αναπάντεχη» σχολιάζει ο Σέργκεϊ Καπόσοφ του Ινστιτούτου Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ. «Δεν πίστευα στα μάτια μου» λέει. Στην πραγματικότητα, πάντως, οι δορυφορικοί γαλαξίες που γνωρίζουμε πρέπει να είναι πολύ λιγότεροι από όσους υπάρχουν εκεί έξω -τα μοντέλα της σύγχρονης Κοσμολογίας προβλέπουν την ύπαρξη εκατοντάδων τέτοιων σωμάτων γύρω από τον Γαλαξία, ωστόσο το μικρό μέγεθος και η αμυδρότητά τους καθιστούν δύσκολο τον εντοπισμό τους. Ο εντοπισμός τους όμως έχει μεγάλη σημασία για την επιβεβαίωση των κοσμολογικών προβλέψεων για τη λεγόμενη σκοτεινή ύλη, ένα αόρατο υλικό άγνωστης σύστασης, το οποίο υπάρχει στο Σύμπαν σε τουλάχιστον πενταπλάσιες ποσότητες σε σχέση με την κανονική ύλη που βλέπουμε. Η σκοτεινή ύλη έγινε αντιληπτή λόγω της βαρυτικής επίδρασής της στην κανονική ύλη. Μάλιστα η βαρύτητα της σκοτεινής ύλης θεωρείται πλέον η κύρια δύναμη που συγκρατεί τους γαλαξίες και τους εμποδίζει να διαλυθούν. Η συμπεριφορά των νέων γαλαξιών νάνων υποδεικνύει ότι τα σώματα αυτά αποτελούνται έως και κατά 99% από σκοτεινή ύλη -κάτι που σημαίνει ότι τα άστρα τους αντιστοιχούν σε ένα πολύ μικρό μέρος της συνολικής μάζας τους. Η χαρτογράφηση της σκοτεινής ύλης στην περιοχή του Γαλαξία είναι απαραίτητη για την επιβεβαίωση των μοντέλων της σκοτεινής ύλης. «Οι γαλαξίες νάνοι είναι το τελικό σύνορο για τον έλεγχο των θεωριών μας για τη σκοτεινή ύλη» λέει ο Βασίλι Μπελοκούροφ, επίσης μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Πρέπει να τους βρούμε για να διαπιστώσουμε αν η εικόνα που έχουμε για το Σύμπαν ευσταθεί» επισημαίνει. Η ανακάλυψη βασίστηκε σε παρατηρήσεις με την ψηφιακή κάμερα DECcam, την ισχυρότερη του κόσμου με ανάλυση 560 Megapixel. Βρίσκεται εγκατεστημένη στο αμερικανικό τηλεσκόπιο Blanco, διαμέτρου 4 μέτρων, το οποίο λειτουργεί ψηλά στις χιλιανές Άνδεις. Κύρια αποστολή του τηλεσκοπίου δεν είναι η μελέτη της σκοτεινής ύλης αλλά της ακόμα πιο μυστηριώδους σκοτεινής ενέργειας, μιας δύναμης που δρα αντίθετα από τη βαρύτητα και προκαλεί την επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231391652

Αντίστροφη μέτρηση για την πρώτη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων; Έπειτα από δεκαετίες προσπαθειών, η φυσική απέχει μία «ανάσα» από το να ανιχνεύσει άμεσα για πρώτη φορά βαρυτικά κύματα, τα οποία αποτελούν την πιο εντυπωσιακή ίσως πρόβλεψη της Γενικής Θεωρίας του Αϊνστάιν. Αυτό υποστηρίζουν οι 900 περίπου ερευνητές που παίρνουν μέρος στο πείραμα LIGO (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory), αφού προβλέπουν πως, μέχρι τις αρχές του 2017, θα έχουν καταφέρει να γράψουν ιστορία. Η ιδέα των βαρυτικών κυμάτων προτάθηκε από τον Άμπερτ Αϊνστάιν πριν από ακριβώς 100 χρόνια, στα πλαίσια της διατύπωσης της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας. Όπως προέκυπτε από τη μαθηματική θεμελίωση της θεωρίας, κάθε φορά που επιταχύνεται μία μάζα εκπέμπει ενέργεια, με τη μορφή κυμάτων που διαδίδονται στο σύμπαν με την ταχύτητα του φωτός. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στον Guardian ο Στιούαρτ Κλαρκ, Βρετανός δημοσιογράφος αστρονομικών θεμάτων και συγγραφές αρκετών βιβλίων εκλαϊκευμένης επιστήμης, μπορούμε να φανταστούμε τα βαρυτικά κύματα σαν διαταραχές οι οποίες «ρυτιδώνουν» το χωροχρονικό συνεχές, προκαλώντας έτσι την κίνηση των ατόμων που θα βρουν στην πορεία τους, περίπου όπως τα πλοία κλυδωνίζονται από τα κύματα της θάλασσας. Ωστόσο, είναι δύσκολο να εντοπισθούν, αφού το εύρος της μετατόπισης είναι εξαιρετικά μικρό. Στην περίπτωση όμως που τελικά ανιχνευθούν, τότε θα ανοίξουν νέους και επαναστατικούς δρόμους στην κατανόηση του σύμπαντος. «Θα είναι σαν οι επιστήμονες να απέκτησαν μία καινούρια αίσθηση», γράφει χαρακτηριστικά ο Κλαρκ. «Αν ήδη με τα τηλεσκόπια μπορούν να δουν το σύμπαν, με τα βαρυτικά κύματα θα μπορούν επίσης και να το “ακούσουν”. Έτσι, για παράδειγμα, θα έχουν τη δυνατότητα να “αφουγκραστούν” αστέρες καθώς συγκρούονται, την ύλη που εξαφανίζεται μέσα σε μία μαύρη τρύπα ή τις βίαιες εκρήξεις τεράστιων άστρων, που βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση», προσθέτει. Τα βαρυτικά κύματα ήρθαν στην επικαιρότητα πριν από περίπου ένα χρόνο, με την ανακοίνωση των ερευνητών από το πείραμα BICEP2, πως είχαν ανακαλύψει τις «αρχέγονες» ρυτιδώσεις που είχε προκαλέσει στον χωρόχρονο η απότομη διαστολή του σύμπαντος, λίγα μόλις κλάσματα του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Παρ’ όλα αυτά η ανακάλυψη αποδείχθηκε λανθασμένη στην πορεία. Από την πλευρά τους, πάντως, οι ερευνητές του LIGO δηλώνουν σίγουροι πως μέσα στους επόμενους μήνες το πείραμά τους θα ανιχνεύσει για πρώτη φορά βαρυτικά κύματα – τα οποία θα προέρχονται από κάποιο βίαιο φαινόμενο στο σύμπαν, όπως τη σύγκρουση δύο αστέρων νετρονίων. Γι’ αυτό τον σκοπό, χρησιμοποιούν δύο τεράστιες διατάξεις που ονομάζονται συμβολόμετρα και είναι ουσιαστικά δύο «βραχίονες» μήκους αρκετών χιλιομέτρων που είναι κάθετοι μεταξύ τους. Με τη βοήθεια κατόπτρων, δέσμες λέιζερ ανακλούνται στους δύο «βραχίονες», διανύοντας έτσι απόσταση περίπου 100 χιλιομέτρων. Παρόλο που τα λέιζερ είναι συγχρονισμένα ώστε οι δέσμες να εκκινούν ταυτόχρονα, τυχόν παρεμβολή από διερχόμενα βαρυτικά κύματα θα επηρεάσει την τροχιά τους, ακυρώνοντας τον συγχρονισμό. Έτσι, αυτή την περίοδο ο εξοπλισμός της διάταξης αναβαθμίζεται, για να αποκτήσει την απαιτούμενη ευαισθησία και να εντοπίσει αυτή την απόκλιση. Εκτός από το LIGO και τις δύο διατάξεις του στη Λουιζιάνα και την Ουάσιγκτον, ανάλογα πειράματα πραγματοποιούνται και στην Ευρώπη (VIRGO), αλλά και στην Ιαπωνία (KAGRA). Για την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων, η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία έχει επίσης στα σκαριά την αποστολή LISA-Pathfinder, η οποία θα εκτοξευτεί μέσα στη φετινή χρονιά. http://www.naftemporiki.gr/story/924978/antistrofi-metrisi-gia-tin-proti-anixneusi-barutikon-kumaton

Χρήση διαστημικής κάμερας για ιατρικούς σκοπούς. Διαστημική κάμερα της ESA, που έχει αναπτυχθεί για την παρακολούθηση της βλάστησης από το Διάστημα, προσαρμόζεται για τους σκοπούς εντοπισμού αλλαγών στα κύτταρα του δέρματος, αόρατων στο γυμνό μάτι, με στόχο την έγκαιρη διάγνωση ασθενειών όπως ο καρκίνος. Εγκατεστημένη σε έναν ιατρικό σαρωτή, η εν λόγω ψηφιακή υπέρυθρη κάμερα που χρησιμοποιείται στον δορυφόρο Proba-V του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος μπορεί να βοηθήσει στην περαιτέρω και βαθύτερη εξέταση του ανθρώπινου ιστού για την έγκαιρη διάγνωση δερματικών παθήσεων. Επίσης, θεωρείται ότι έχει μέλλον και στη βιομηχανία, καθώς ήδη έχει αποδειχθεί ότι η χρήση της μπορεί να έχει θετική επίδραση στην παραγωγή ηλιακών κυψελών, καθώς και στον εντοπισμό ελαττωματικών κομματιών σε γραμμές παραγωγής. Η κάμερα έχει αναπτυχθεί για την ESA από τη βελγική Xenics και «βλέπει» φως που ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει. «Στον άνθρωπο, δύο πράσινα δέντρα μπορεί να μοιάζουν ίδια. Αλλά με αυτή την κάμερα, θα μπορούσαμε να δούμε ότι το ένα μεγαλώνει καλά και το άλλο δεν είναι υγιές», εξηγεί ο Μικαέλ Φρανσουά, της ESA. Στον Proba-V οι χάρτες που παρέχονται δίνουν μια σταθερή εικόνα του νοτιοαμερικανικού δάσους της βροχής ή παρέχουν πληροφορίες σε αγρότες στην Αφρική που επιτρέπουν προβλέψεις για τις σοδειές. http://www.naftemporiki.gr/story/924310/xrisi-diastimikis-kameras-gia-iatrikous-skopous Η αστραφτερή λάμψη του ήλιου αγγίζει όλη την Ελλάδα. Αυτή την πανέμορφη φωτογραφία της Ελλάδας ανέβασε στο Twitter η Σαμάνθα Κριστοφορέτι, από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, σήμερα το πρωί γράφοντας #Greece kissed by the delicate light of the setting Sun. Στην εικόνα απεικονίζεται η Ελλάδα από άκρη σε άκρη. Λουσμένη με τη χρυσή λάμψη από το απαλό φως του ηλίου που δύει, η Χαλκιδική δεσπόζει στην εικόνα. Δίπλα της το όμορφο νησί της Θάσου. Η χερσόνησος της Χαλκιδικής αποτελείται από τρεις μικρότερες χερσονήσους ή 'πόδια της Χαλκιδικής' - από δυτικά προς ανατολικά - την χερσόνησο της Κασσάνδρας, τη Σιθωνία και τη χερσόνησο του Άθω όπου βρίσκεται το Άγιο Όρος. Η Χαλκιδική βρέχεται από το Αιγαίο Πέλαγος ενώ βόρεια-βορειοδυτικά συνορεύει με τη Θεσσαλονίκη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας. Στην Ελληνική μυθολογία η Χαλκιδική αναφέρεται ως Φλέγρα, δηλαδή τόπος της φωτιάς. Πιστεύεται ότι ήταν η γη των Γιγάντων και το πεδίο μάχης του πολέμου μεταξύ των Θεών του Ολύμπου και των Γιγάντων, όταν οι τελευταίοι επιχείρησαν να εκδιώξουν τους Θεούς από τον Όλυμπο. Σύμφωνα με ένα μύθο, ο Εγκέλαδος, ένας από τους Γίγαντες, καταπλακώθηκε από βράχο που πέταξαν εναντίον του οι Θεοί του Ολύμπου. Στο άλλο άκρο της Χαλκιδικής, η χερσόνησος του Άθω σχηματίστηκε και πήρε το όνομα της από το βράχο που έριξε εναντίον των θεών ο Γίγαντας Άθως, ενώ η Σιθωνία οφείλει το όνομα της στο Σίθωνα, το γιο του Ποσειδώνα. Τα ευρήματα στο Σπήλαιο των Πετραλώνων απέδειξαν ότι η παρουσία του ανθρώπου εδώ ξεπερνά τα 700.000 χρόνια Σήμερα αποτελεί τμήμα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, στη Βόρεια Ελλάδα. Η αυτόνομη περιοχή του Αγίου Όρους αποτελεί το ανατολικότερο τμήμα της χερσονήσου, αλλά όχι της περιφερειακής μονάδας. Η πρωτεύουσα της Χαλκιδικής είναι η κύρια πόλη του Πολυγύρου που βρίσκεται στο κέντρο της χερσονήσου. Είναι δημοφιλής καλοκαιρινός προορισμός λόγω της μεγάλης φυσικής της ομορφιάς. Η περιοχή παράγει ελαιόλαδο και κάποιες ποικιλίες κρασιού, ενώ είναι γνωστή και για τα μεταλλεία χρυσού. Η εικόνα αυτή τραβήχτηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2015 από την αστροναύτη της ESA Σαμάνθα Κριστοφορέτι από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η Σαμάνθα ανεβάζει συχνά φωτογραφίες της Γης από το διάστημα και από την παραμονή της στον Σταθμό στον προσωπικό της λογαριασμό στο Twitter και στο άλμπουμ φωτογραφιών της στο flickr. http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2015/03/E_astraphterhe_lhampse_toy_helioy_agghizei_hole_ten_Ellhada 9 Μαρτ. 1934-Γιούρι Γκαγκάριν. Στις 9 Μάρ 2015 το σύνολο της Ρωσίας γιορτάζει τα 81 χρόνια από την γέννηση του πρώτου κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν. Ο Γιούρι Γκαγκάριν ήταν ο πρώτος ανθρωπος που είδε τη Γη από το διάστημα. Η πτήση του άλλαξε την ιστορία της ανθρωπότητας. Και κάθε χρόνο στα μνημεία Gagarin τα λουλούδια θυμίζουν τα 108 λεπτά και το κατόρθωμα του. Ο πρώτος πολίτης του κόσμου έμεινε μαζί μας στον κόσμο 34 χρόνια και 18 ημέρες. Το πρωί της 27 του Μαρτίου του 1968 τελείωσε η ζωή του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης Γιούρι Γκαγκάριν με το αεροσκάφος "MIG-15UTI», που πετούσε κάτω από την καθοδήγηση ενός έμπειρου εκπαιδευτή, διοικητή του συντάγματος κατάρτισης Βλαντιμίρ Seregin και συνετρίβη στην εκτέλεση μιας εκπαιδευτικής πτήσης ... Γιος ενός αγρότη έγινε πιλοτος, και στη συνέχεια - πρώτος κοσμοναύτης στον κόσμο ο Γιούρι Γκαγκάριν ... υπενθύμισε ο κοσμοναύτης Πάβελ Πόποβιτς, βρήκε εύκολα μια κοινή γλώσσα, ακόμη και με τη βασίλισσα της Αγγλίας, με την οποία έπινε τσάι. Ο Γιούρι Γκαγκάριν επέστρεψε στη Γη και έγινε γνωστός από σχεδόν κάθε κάτοικο του πλανήτη. Το ενδιαφέρον για το διάστημα κυριολεκτικά ανατίναξε ολόκληρο τον κόσμο. Η "Star ασθένεια" ποτέ δεν άγγιξε τον Γκαγκάριν - ήταν "ο τύπος" για όλους όσους τον γνώριζαν, με τους οποίούς εργάστηκε και ήταν φίλοι. Το "ηλιακο" χαμόγελο του Γκαγκάριν σχεδόν μισό αιώνα, από την πρώτη διαστημική πτήση στις 12 Απρ 1961, υποδεικνύει στην ανθρωπότητα το δρόμο για τα κρύα μακρινά αστέρια. http://www.federalspace.ru/21342/

Νέα τεχνολογία υποψήφια για την παραγωγή ενέργειας σε αποικίες στον Άρη. Χάρις σε μία νέα τεχνολογία που ανέπτυξαν επιστήμονες από το βρετανικό πανεπιστήμιο Νορθούμπρια, οι άποικοι του Άρη θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν το διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο είναι άφθονο στον Κόκκινο Πλανήτη, για να παράγουν ηλεκτρισμό ή ενέργεια για την κίνηση μηχανημάτων. Η μέθοδος, η οποία για πρώτη φορά αποδείχθηκε ότι λειτουργεί στην πράξη, περιγράφεται σε πρόσφατο άρθρο των επιστημόνων στο περιοδικό Nature Communications. Σε αυτό, οι ερευνητές προτείνουν ένα εντελώς νέο είδος γεννήτριας που θα βασίζεται στο φαινόμενο Leidenfrost – ένα φυσικό φαινόμενο που εκδηλώνεται όταν ένα υγρό έρχεται σε επαφή με μία επιφάνεια που έχει θερμοκρασία αρκετά μεγαλύτερη από το σημείο βρασμού του. Το φαινόμενο συνήθως το παρατηρεί κανείς όταν πέσουν σταγόνες νερού σε ένα πολύ θερμό τηγάνι. Τότε, δημιουργείται ένα θερμομονωτικό στρώμα ατμού, με συνέπεια οι σταγόνες να μην εξατμίζονται, αλλά να κινούνται πάνω στην επιφάνεια. Ωστόσο, το ίδιο θα συμβεί αν πάνω από μία θερμή επιφάνεια βρεθεί στερεό διοξείδιο του άνθρακα, δηλαδή ξηρός πάγος, αφού και πάλι δημιουργείται ένα στρώμα ατμού. Έτσι, οι επιστήμονες από το Νορθούμπρια ανέπτυξαν μία μέθοδο που χρησιμοποιεί αυτό τον ατμό για να θέσει σε λειτουργία μία γεννήτρια. Η τεχνολογία τους, μάλιστα, είναι η πρώτη που βασίζεται στο φαινόμενο Leidenfrost για την παραγωγή ενέργειας. Η μέθοδος αυτή θα μπορούσε να έχει εφαρμογή σε κάθε είδους εγκαταστάσεις σε ακραία περιβάλλοντα, όπως για παράδειγμα σε εξωγήινους κόσμους, όπου θα ήταν δυνατό να αξιοποιηθεί για την μακρόχρονη εξερεύνηση ή ακόμη και τον εποικισμό τους, αφού μετατρέπει το διοξείδιο του άνθρακα σε καύσιμο. Είναι χαρακτηριστικό πως, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα μπορούσε να εξασφαλίσει σε μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Άρη την απαιτούμενη ενέργεια για την επιστροφή των εξερευνητών πίσω στη Γη. Ο λόγος είναι πως οι μετρήσεις από τον δορυφόρο Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) της ΝΑΣΑ υποδεικνύουν πως οι ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα στον Κόκκινο Πλανήτη είναι αρκετά μεγάλες. Έτσι, θα μπορούσαν να κατασκευασθούν στον Άρη ολόκληρα ηλεκτροπαραγωγικά εργοστάσια, για την επιτόπου παραγωγή ενέργειας. Όπως αναφέρει στο σάιτ του πανεπιστημίου ο δρ Ροντρίγκο Λεντέσμα-Αγκιλάρ, ένας από τους συγγραφείς του άρθρου, το διοξείδιο του άνθρακα στον Άρη παίζει παρόμοιο ρόλο με το νερό στη Γη, ακολουθώντας έναν ανάλογο φυσικό κύκλο. «Είναι βέβαιο πως η παρουσία του ανθρώπου σε άλλους πλανήτες θα εξαρτηθεί από την ικανότητά μας να προσαρμόσουμε τις γνώσεις μας στους περιορισμούς που θέτουν αυτά τα αλλόκοτα περιβάλλοντα, όπως και από την επινόηση καινοτόμων τρόπων για την αξιοποίηση φυσικών πηγών που σπανίζουν στη Γη», προσθέτει. Μια γεννήτρια που θα βασίζεται στο φαινόμενο Leidenfrost θα λειτουργεί διαφορετικά από τις συμβατικές γεννήτριες, με συνέπεια να έχει σημαντικά μικρότερες απώλειες λόγω τριβών. Επομένως, όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, είναι πιθανό να ανοίξει τον δρόμο για λιγότερο ενεργοβόρα συστήματα μεταφοράς και εδώ στη Γη, πέρα από τις εφαρμογές σε άλλους πλανήτες. Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=UAMNDdOho8E#t=11 http://www.naftemporiki.gr/story/924599/nea-texnologia-upopsifia-gia-tin-paragogi-energeias-se-apoikies-ston-ari

Κβαντική συσκευή που εντοπίζει και διορθώνει μόνη της τα λάθη της. Ο κβαντικός υπολογιστής αναμένεται να φέρει επανάσταση...στα πάντα, αλλάζοντας το πρόσωπο της τεχνολογίας και της επιστήμης. Ωστόσο, πριν εμφανιστεί ένας «πλήρης» κβαντικός υπολογιστής, θα πρέπει να δημιουργηθούν κυκλώματα τα οποία θα είναι σε θέση να εκμεταλλευτούν τις εντυπωσιακές υπολογιστικές δυνατότητες που συνεπάγεται το qubit (κβαντικό bit), ενώ παράλληλα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα του λάθους που προκαλείται από περιβαλλοντικές συνθήκες. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του PhysOrg, ερευνητές στο εργαστήριο του καθηγητή Τζον Μαρτίνι (UC Santa Barbara), ανέπτυξαν κβαντικά κυκλώματα που μπορούν να αυτοελέγχονται για λάθη και να τα διορθώνουν, διατηρώντας την κατάσταση του qubit και παρέχοντας στο σύστημα την επιθυμητή σταθερότητα/ αξιοπιστία, η οποία απαιτείται για τη δημιουργία ολοκληρωμένων κβαντικών υπολογιστών. «Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στους κβαντικούς υπολογιστές είναι το ότι τα qubits είναι εγγενώς προβληματικά» αναφέρει ο Τζούλιαν Κέλι, ένας εκ των ερευνητών/ συντάκτης σχετικού paper που δημοσιεύθηκε στο Nature. «Οπότε εάν αποθηκεύσεις κάποιες πληροφορίες σε αυτά, θα τις ξεχάσουν». Σημειώνεται ότι το πλεονέκτημα των qubits σε σχέση με τα bits των συμβατικών υπολογιστών είναι το ότι τα qubits μπορούν να είναι σε διαφορετικές καταστάσεις ταυτόχρονα αντί για «ναι/ όχι» (στα bits). Ωστόσο αυτό το χαρακτηριστικό (superpositioning) τα καθιστά ευμετάβλητα, ειδικά όταν χρησιμοποιούνται σε ασταθή περιβάλλοντα. Η μέθοδος αντιμετώπισης του προβλήματος αυτού έγκειται στη δημιουργία ενός «σχεδίου» στο πλαίσιο του οποίου πολλαπλά qubits συνεργάζονται για τη διατήρηση πληροφοριών- δηλαδή την αποθήκευση πληροφορίας σε πολλά qubits. «Και η ιδέα είναι να φτιάξουμε αυτό το σύστημα των εννιά qubits, που μπορούν στη συνέχεια να ψάξουν για λάθη» προσθέτει ο Κέλι. Τα qubits στο δίκτυο είναι υπεύθυνα για τη διασφάλιση των πληροφοριών που βρίσκονται στους «γείτονές τους», σε ένα επαναλαμβανόμενο σύστημα εντοπισμού και διόρθωσης λαθών. «Για πρώτη φορά κατασκευάζεται μια κβαντική συσκευή που είναι σε θέση να διορθώνει τα ίδια της τα λάθη» επισημαίνει ο Όστιν Φάουλερ, ένας άλλος εκ των ερευνητών. «Κλειδί» στη διαδικασία είναι το αποκαλούμενο «surface code» του Φάουλερ, που χρησιμοποιεί την «ισοτιμία πληροφορίας» (parity information - τη μέτρηση αλλαγών από τα αρχικά δεδομένα εν αντιθέσει με την αναπαραγωγή πανομοιότυπων πληροφοριών που αποτελεί τμήμα της διαδικασίας εντοπισμού λαθών στους συμβατικούς υπολογιστές). http://www.naftemporiki.gr/story/924306/kbantiki-suskeui-pou-entopizei-kai-diorthonei-moni-tis-ta-lathi-tis

Μυστηριώδη σήματα Τα μυστηριώδη σήματα, που έως τώρα οι ειδικοί πίστευαν ότι προέρχονταν από αστρικές εκρήξεις, είναι μάλλον από κάποιον άλλο πλανήτη σαν τη Γη, υποστηρίζουν αστρονόμοι. Ο πλανήτης Gliese 581d έχει συνθήκες που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη ζωή και είναι πιθανό να είναι βραχώδης και να έχει το διπλάσιο μέγεθος από τη Γη. Τα σήματα από τον πλανήτη αυτό είχαν ανακαλυφθεί για πρώτη φορά το 2010. Την περασμένη χρονιά οι ερευνητές πίστευαν ότι ήταν «θόρυβος» από μακρινά άστρα. Τώρα, μια νέα μελέτη υποστηρίζει, ότι η έρευνα που είχε γίνει το 2014 είχε βασιστεί σε «μη ακριβείς αναλύσεις των δεδομένων», προσθέτοντας ότι ο Gliese 581d όντως υπάρχει. Σύμφωνα με όσα αναφέρει δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail, την προηγούμενη χρονιά, ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια είχαν δηλώσει ότι ο Gliese 581d και η «παρέα» του Gliese 581g δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά ένα τέχνασμα φωτός, που προκλήθηκε από μαγνητικές εκρήξεις σε ένα άστρο 22 έτη φωτός μακριά. Μια νέα βρετανική έρευνα, από επιστήμονες στο πανεπιστήμιο Queen Mary, το πανεπιστήμιο του Λονδίνου και το πανεπιστήμιο του Χερτφορντσάιρ, ισχυρίζεται ότι η μέθοδος που χρησιμοποίησε η ομάδα από το αμερικανικό πανεπιστήμιο ήταν κατάλληλη μόνο για μεγάλους πλανήτες και πως μπορούσε να «χάνει» μικρότερους πλανήτες όπως ο GJ 581d. Οι βρετανοί ερευνητές υποστηρίζουν, ότι έχουν χρησιμοποιήσει ένα πιο ακριβές μοντέλο επάνω στα υπάρχοντα δεδομένα. Ο πλανήτης GJ 581d πιστεύεται ότι είναι ο πρώτος πλανήτης έξω από το ηλιακό μας σύστημα, στη ζώνη Goldilocks γύρω από το άστρο του, μια περιοχή όπου δεν είναι ούτε πολύ θερμά, ούτε πολύ ψυχρά για την ύπαρξη ζωής, εξήγησαν οι ερευνητές. Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=vkKkxuOclcg http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%C2%AB%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD%C2%BB-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-22-%CE%AD%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%AC-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF