Δροσος Γεωργιος

Υπερσυμμετρία και LHC. Αν και τα προηγούμενα χρόνια είχαν εκφρασθεί ελπίδες πως ένα σπάνιο υποατομικό φαινόμενο θα μπορούσε να εξηγηθεί από τη θεωρία της υπερσυμμετρίας, αποτελώντας έτσι μια βάσιμη ένδειξη για την ισχύ του συγκεκριμένου φυσικού μοντέλου, νέες μετρήσεις έρχονται να διαψεύσουν αυτές τις προσδοκίες. Οι μετρήσεις προήλθαν από τον Μεγάλο επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN και είναι εντελώς συμβατές με το Καθιερωμένο Πρότυπο, με συνέπεια να μην χρειάζονται κάποια εναλλακτική φυσική θεωρία για να ερμηνευθούν. Το φαινόμενο αφορά τα κουάρκ, δηλαδή τους βασικούς τύπους των στοιχειωδών σωματιδίων της ύλης, και πιο συγκεκριμένα τη σπάνια διάσπαση του χαμηλού (bottom) κουάρκ σε άνω (up) κουάρκ. Καθώς τα έως τώρα δεδομένα ήταν αντικρουόμενα, ορισμένοι επιστήμονες είχαν προτείνει μία εξήγηση πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο – στα πλαίσια της υπερσυμμετρίας. Ωστόσο, οι τελευταίες παρατηρήσεις «είναι απολύτως συνεπείς με το Καθιερωμένο Πρότυπο και καθιστούν άχρηστη την ανάγκη μίας τέτοιας υπόθεσης», αναφέρει στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Γκάι Γουίλκινσον, καθηγητής φυσικής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και επικεφαλής της ομάδας πίσω από το πείραμα στον LHC. «Βέβαια, δεν μπορώ να αρνηθώ πως θα ήταν συναρπαστικό αν δείχναμε πως κάτι δεν πάει καλά με το Καθιερωμένο Πρότυπο», πρόσθεσε. Το Καθιερωμένο Πρότυπο περιγράφει όλα τα στοιχειώδη σωμάτια που συγκροτούν την ύλη, όπως και τις δυνάμεις, πλην της βαρύτητας, με τις οποίες αυτά αλληλεπιδρούν. Ωστόσο, πέρα από το ότι δεν περιγράφει τη βαρύτητα, έχει αρκετές ακόμη αδυναμίες – με κυριότερη πως δεν εξηγεί τη φύση της σκοτεινής ενέργειας και της σκοτεινής ύλης, που αποτελούν το 95% του σύμπαντος. Γνωστή και ως SUSY, η υπερσυμμετρία αποτελεί μία από τις θεωρίες που έχουν προταθεί και δίνουν «απάντηση» σε αυτές τις αδυναμίες. Γι’ αυτό τον σκοπό, υποθέτει πως για κάθε γνωστό σωματίδιο υπάρχει ένας υπερσυμμετρικός του «εταίρος». Ορισμένοι επιστήμονες αξιοποιούν τη θεωρία για την εξήγηση της σκοτεινής ύλης, υποθέτοντας πως αποτελείται από το ελαφρύτερο υπερσυμμετρικό σωματίδιο. Από την άλλη πλευρά, όμως, μέχρι σήμερα δεν έχει προκύψει καμία πειραματική ένδειξη για την ύπαρξη κάποιου υπερσυμμετρικού σωματιδίου – και μάλιστα ούτε καν στην πρώτη φάση λειτουργίας του LHC, κάτι που αναμενόταν από πολλούς υπέρμαχους της θεωρίας. Παρ’ όλα αυτά, ο Γουίλκινσον λέει πως «είναι πολύ νωρίς» για να ξεγράψουμε την υπερσυμμετρία. «Είναι δύσκολο να “πεθάνει” η υπερσυμμετρία: μοιάζει σαν τέρας με πολλά κεφάλια», ανέφερε. Το επιχείρημα που χρησιμοποιεί συμμερίζονται και οι περισσότεροι ειδικοί στη στοιχειώδη φυσική, υποστηρίζοντας πως η δεύτερη φάση λειτουργίας του LHC, που ξεκίνησε τον Απρίλιο, μπορεί κάλλιστα να κρύβει εκπλήξεις. Κι αυτό γιατί η μέγιστη ισχύς των συγκρούσεων στο εσωτερικό του θα αγγίξει τα 13 TeV. Μια απόδοση που όχι μόνο υπερβαίνει τα 8 TeV της πρώτης φάσης, αλλά και που για πρώτη φορά θα έχουν στη διάθεσή τους όσοι επιστήμονες μελετούν τα «μυστήρια» του υποατομικού κόσμου. Εντούτοις, σύμφωνα με τον καθηγητή του πανεπιστήμιου της Οξφόρδης, τα αμέσως επόμενα χρόνια θα είναι κρίσιμα για την υπερσυμμετρία. «Αν δεν υπάρξει κάποια ανακάλυψη μέσα στην επόμενη διετία, τότε η θεωρία θα περιέλθει σε ακόμη δεινότερη θέση. Ο αριθμός των υποστηρικτών της είναι σίγουρο πως θα μειωθεί». Η υπερσυμμετρία βασίζεται στην ένωση σε μια οικογένεια των δυο μεγάλων ομάδων σωματιδίων που το καθιερωμένο πρότυπο θεωρεί πολύ διαφορετικές μεταξύ τους: των μποζονίων (φορείς αλληλεπιδράσεων) και των φερμιονίων (ύλη). Σύμφωνα με τις θεωρίες αυτού του είδους τα μεν μετατρέπονται στα δε αλλάζοντας ρόλους. Κάθε γνωστό σωματίδιο έχει έναν «υπερσυμμετρικό σύντροφο». Τα κουάρκ τα s-κουάρκ, το φωτόνιο το φωτίνο κ.ο.κ. Κάθε μποζόνιο διαθέτει το υπερσυμμετρικό του σωματίδιο, το οποίο είναι ένα φερμιόνιο και αντίστοιχα κάθε φερμιόνιο διαθέτει το υπερσυμμετρικό του σωματίδιο, το οποίο είναι ένα μποζόνιο. Όμως τα συνήθη μποζόνια δεν είναι τα υπερσυμμετρικά σωματίδια των συνήθων φερμιονίων και το αντίθετο. http://physicsgg.me/2015/07/29/%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-lhc/

ROSCOSMOS: Το πρόγραμμα Αυγούστου-Οκτωβρίου 2015. - TPK «Soyuz TMA-18M" - 2 του Σεπτέμβρη, 2015. - TGC "Progress M-29M" - 1η Οκτωβρίου του 2015. Εγκαινιάζεται το "Soyuz-ST" από το Κουρού (Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας) - Galileo - 11 Σεπ, 2015. http://www.federalspace.ru/21613/ ROSCOSMOS:Η επόμενη εκτόξευση του "Proton-M" θα πραγματοποιηθεί στις 28 Αύγ 2015. Μετά την εφαρμογή απο την Khrunichev μετρων για την εξάλειψη των αιτίων της βλάβης του κινητήρα του τρίτου σταδίου, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την 16η Μαΐου, 2015 μια βλάβη του οχήματος εκτόξευσης (LV) "Proton-M" με τον δορυφόρο "MekSat-1", αποφάσισε να επαναλάβει της εκτοξεύσεις πυραύλων. Η επόμενη εκτόξευση του «Proton-M» με το Ευρωπαϊκό διαστημικό σκάφος Inmarsat-5F3 θα πραγματοποιηθεί 28 Αυγούστου του 2015. Η Διυπηρεσιακή επιτροπή για να διερευνήσει τα αίτια του δυστυχήματος του"Proton-M" στις 16 Μάη 2015 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αιτία της μη φυσιολογικής διακοπής της πτήσης ήταν η αποτυχία της τρίτης φάσης του κινητήρα λόγω της αυξημένης vibronagruzok που προκαλείται από την αύξηση της ανισορροπίας της μονάδας στροβιλοκίνητης ρότορα (TPU). http://www.federalspace.ru/21614/ Επαναστατικό σύστημα προώθησης διαστημοπλοίων. Πριν από 15 χρόνια ο βρετανός εφευρέτης Ρότζερ Σόγιερ παρουσίασε την ιδέα του για ένα επαναστατικό σύστημα προώθησης διαστημικών σκαφών ονόματι EM Drive. Σύμφωνα με τον Σόγιερ το σύστημα αυτό θα μπορούσε να επιτρέψει στα διαστημικά σκάφη να μετακινούνται με εκπληκτική ταχύτητα στο Διάστημα. O επιστημονικός κόσμος χωρίστηκε εκείνη την εποχή σε εκείνους που ειρωνεύτηκαν την ιδέα αυτή και σε εκείνους που δεν την ειρωνεύτηκαν αλλά υποστήριξαν ότι απλά είναι επιστημονικά αδύνατο να λειτουργήσει αυτό το σύστημα. Η NASA αποφάσισε να ξεκινήσει πριν από λίγο καιρό ερευνητικά προγράμματα πάνω σε αυτή την τεχνολογία και τώρα ένας διακεκριμένος γερμανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι πραγματοποίησε πειράματα στα οποία αποδείχθηκε η λειτουργικότητα της. Το σύστημα βασίζεται σε έναν ηλεκτρομαγνητικό κινητήρα που μετατρέπει την ηλεκτρική ενέργεια σε ώθηση χωρίς την παρουσία κάποιου καυσίμου. Ο κινητήρας ονομάζεται EM Drive και «πυρήνας» του είναι ένα κλωβός μέσα στον οποίο αναπηδούν μικροκύματα. Οι μηχανισμοί των άστρων παράγουν ενέργεια που με τη σειρά τους παρέχει ηλεκτρισμό για τα μικροκύματα. Οι ειδικοί όμως υποστήριζαν μέχρι σήμερα ότι αυτό το φαινόμενο δεν μπορεί να επιτευχθεί στις συνθήκες του διαστημικού κενού. Σύμφωνα με την NASA, οι δοκιμές του EM Drive δείχνουν ότι δεν είναι άπιαστο όνειρο η κατασκευή ενός σκάφους που θα μπορεί να πιάνει ταχύτητες δίνης. Αναφέρουν μάλιστα ότι από τις δοκιμές προκύπτει ότι μπορεί να κατασκευαστεί ένας κινητήρας που θα επιτρέπει σε ένα σκάφος να μεταφέρει επιβάτες και φορτία στη Σελήνη σε 4 ώρες ενώ θα μπορεί να μειώσει τον χρόνο μετάβασης στον Αρη από τους έξι μήνες (με τα σημερινά τεχνικά μέσα) σε 70 μέρες. Επίσης ένα σκάφος με κινητήρα EM Drive θα μπορούσε να κάνει το ταξίδι στο Αλφα του Κενταύρου (που με τη σημερινή τεχνολογία απαιτεί ταξίδι χιλιάδων ετών) σε περίπου εκατό έτη. Η θεωρία Αν και η ταχύτητα του φωτός θεωρείται, από τον Αϊνστάιν και μετά, το ανώτατο όριο ταχύτητας, το 1994, ένας μεξικανός φυσικός, ο Μιγκέλ Αλκουμπιέρε, παρουσίασε μια θεωρία σχετικά με το πώς μπορούν να επιτευχθούν ταχύτητες μεγαλύτερες από αυτή του φωτός χωρίς να παρουσιάζεται κάποια αντίθεση στις θεωρίες του Αϊνστάιν. Κλειδί της θεωρίας του Αλκουμπιέρε ήταν η «τιθάσευση» της διαστολής και της συστολής του Διαστήματος. Ενα διαστημόπλοιο δεν θα ξεπερνούσε την ταχύτητα του φωτός σε μία περιοχή του Διαστήματος, αλλά ένα υποθετικό σύστημα προώθησης θα μπορούσε να επέμβει στον χωροχρόνο δημιουργώντας μία «φούσκα», η οποία θα διαστέλλει το Διάστημα από τη μία κατεύθυνση, ενώ θα το συστέλλει από την άλλη. «Με αυτόν τον τρόπο, το διαστημόπλοιο θα απομακρυνθεί από τη Γη και θα κινηθεί προς ένα μακρινό άστρο χάρη στον ίδιο τον χωροχρόνο» είχε αναφέρει ο Αλκουμπιέρε. Περισσότερα. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=1365 Διαστημική Εξερεύνηση-Σελ.92- 29/04/2015. Ο καθηγητής Μάρτιν Τάτζμαρ επικεφαλής του τμήματος Διαστημικών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας της Δρέσδης παρουσίασε την Τρίτη σε συνέδριο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αεροναυτικής και Αστροναυτικής Προώθησης και Ενέργειας μια μελέτη στην οποία καταγράφονται οι έρευνες και τα πειράματα που πραγματοποίησαν αυτός και η ομάδα του πάνω στο σύστημα EM Drive. Σύμφωνα με τον Τάτζμαρ το σύστημα παράγει την απαραίτητη ώθηση για να κινούνται διαστημικά σκάφη με εκπληκτικές ταχύτητες. «Οι έρευνες και οι μετρήσεις που κάναμε δείχνουν ότι παράγεται η υποσχόμενη ώθηση και αν τελικά αυτό επιβεβαιωθεί από επόμενες μελέτες και πειράματα αυτό σίγουρα θα σημάνει μια πραγματική επανάσταση στην μετακίνηση στο Διάστημα» ανέφερε ο Τάτζμαρ. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=726126

Η χρήση δορυφορικών δεδομένων μπορεί να προστατεύσει τη βιοποικιλότητα. Η ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ επιστημόνων, περιβαλλοντολόγων και υπηρεσιών διαστήματος όπως η NASA και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) με πρόσβαση σε δορυφορικά δεδομένα μπορεί να βοηθήσει την καλύτερη προστασία της παγκόσμιας βιοποικιλότητας, σύμφωνα με διεθνή ερευνητική ομάδα. Η χρήση δορυφορικών εικόνων μπορεί να αποκαλύψει γρήγορα την απώλεια βιοποικιλότητας, καθώς η παραγωγικότητα της βλάστησης ή η κάλυψη των φύλλων μπορεί να μετρηθεί από το διάστημα, αναφέρει η δημοσίευση του Άντριου Σκίντμορ του Πανεπιστημίου του Τβέντε και της Νάταλι Πεττορέλλι του Ζωολογικού Συνδέσμου του Λονδίνου. Η NASA και η ESA δημοσιεύουν τα δεδομένα που συλλέγονται από τους δορυφόρους τους, αλλά η έλλειψη συμφωνίας μεταξύ περιβαλλοντολόγων και των διαστημικών οργανισμών σχετικά με το πώς καθορίζονται οι μεταβλητές για την παρακολούθηση της βιοποικιλότητας και πώς τα δεδομένα μπορούν να μεταφραστούν με ακρίβεια, σημαίνει ότι οι πληροφορίες μέχρι στιγμής έχουν απομείνει σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτες. «Οι δορυφορικές εικόνες από τις μεγάλες διαστημικές υπηρεσίες γίνονται όλο και πιο προσβάσιμες, και οι εικόνες έχουν πολύ υψηλότερη ανάλυση από ό,τι πριν από δέκα χρόνια. Η φιλοδοξία μας για την παρακολούθηση της βιοποικιλότητας από το διάστημα τώρα μπορεί να εκπληρωθεί από τις σύγχρονες τεχνικές δυνατότητες. Οι δορυφόροι τελευταίας τεχνολογίας μπορούν να βοηθήσουν στη διατήρηση της βιοποικιλότητας παρακολουθώντας τις επιπτώσεις των περιβαλλοντικών πολιτικών σε όλο τον κόσμο», αναφέρει ο Σκίντμορ. Με τη σειρά της η Πιττορέλλι εξήγησε ότι υπάρχει πιεστική ανάγκη να βρεθεί μια χρήση για τα δορυφορικά δεδομένα, καθώς τα επίπεδα πληθυσμού των άγριων ζώων έχουν μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. http://www.naftemporiki.gr/story/983548/i-xrisi-doruforikon-dedomenon-mporei-na-prostateusei-ti-biopoikilotita

Οργανικά υλικά από τον αστεροειδή Bennu ελπίζει πως θα συλλέξει η NASA. Ποσότητες οργανικών μορίων θα περιέχει το υλικό που θα φέρει πίσω στη Γη το μη επανδρωμένο σκάφος OSIRIS-REx από τον αστεροειδή Bennu. Αυτή τη βεβαιότητα εκφράζει ο Ντάντε Λορέτα, πλανητικός επιστήμονας στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα και επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας της ομώνυμης αποστολής, η οποία είναι η πρώτη που σχεδίασε ποτέ η αμερικανική διαστημική υπηρεσία για τη συλλογή δειγμάτων από έναν αστεροειδή. Το σκάφος αναμένεται να εκτοξευθεί τον Σεπτέμβριο του 2016, ενώ με βάση το χρονοδιάγραμμα θα φτάσει στον Bennu μια πενταετία αργότερα. Τότε, με τα επιστημονικά του όργανα, σε πρώτη φάση θα χαρτογραφήσει τον διαστημικό βράχο, συγκεντρώνοντας στη συνέχεια υλικό που, το 2023, θα μεταφέρει πίσω στον πλανήτη μας. Έτσι, οι επιστήμονες θα έχουν στη διάθεσή τους δείγματα συνολικού βάρους τουλάχιστον 60 γραμμαρίων για να μελετήσουν. Με δεδομένο πως οι αστεροειδείς είναι απομεινάρια της διαδικασίας σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος, από αυτές τις μελέτες θα προκύψουν νέα στοιχεία για την ιστορία του ήλιου και των πλανητών. Ωστόσο, μαζί με το υπόλοιπο επιστημονικό επιτελείο της αποστολής, ο Λορέτα είναι βέβαιος πως στα δείγματα θα υπάρχουν και οργανικά μόρια, όπως αμινοξέα, τα οποία θα προσφέρουν πολύτιμες πληροφορίες για την προέλευση της ζωής στη Γη, αλλά και για το ενδεχόμενο ύπαρξης ζωής σε άλλα σημεία του ηλιακού συστήματος. Για την επιτόπια μελέτη του Bennu, ένα από τα όργανα που θα επιστρατεύσει το διαστημόπλοιο είναι το OSIRIS-REx Visible and Infrared Spectrometer (OVIRS), το οποίο έχει σχεδιασθεί ώστε να αναλύσει την ορατή και υπέρυθρη ακτινοβολία από τον αστεροειδή, για να ταυτοποιήσει τη χημική του σύσταση. Σύσταση που, σύμφωνα με τον Λορέτα, θα περιλαμβάνει και οργανικές ενώσεις. «Είμαστε πεπεισμένοι πως θα βρούμε οργανικά μόρια στον Bennu, και δουλειά του OVIRS θα είναι να τα εντοπίσει και να τα αναγνωρίσει», λέει χαρακτηριστικά ο επιστήμονας στο σάιτ Phys.org. Πλούσιος σε άνθρακα, ο Bennu σχηματίσθηκε πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Οι επιστήμονες πιστεύουν πως η σύνθεσή του δεν έχει μεταβληθεί από τότε, κάτι που σημαίνει πως θα τους ανοίξει ένα «παράθυρο» για να κατανοήσουν καλύτερα σε ποια κατάσταση βρισκόταν τότε η διαδικασία δημιουργίας του ηλιακού συστήματος. Σε αντίθεση πάντως με την ύπαρξη οργανικών μορίων, ο Λορέτα θεωρεί πως είναι εξαιρετικά απίθανο να βρεθούν ίχνη ζωής στον αστεροειδή. «Είμαστε επίσης πεπεισμένοι πως δεν υπάρχει μικροβιακή ζωή στον Bennu. Ένα σώμα με το μέγεθός του, διαθέτει υποτυπώδη ατμόσφαιρα και βαρύτητα, για να καταφέρει να προστατέψει οποιουδήποτε είδους μικροοργανισμούς από τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν στο διάστημα», αναφέρει. Οι μετρήσεις του OVIRS θα χρησιμοποιηθούν ως «οδηγός» για να επιλεχθούν τα σημεία στον αστεροειδή από τα οποία θα ληφθούν τα δείγματα. Για τη μελέτη και τη φωτογράφηση του βράχου, το διαστημόπλοιο θα αξιοποιήσει τέσσερα ακόμη επιστημονικά όργανα, η κατασκευή των οποίων έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Έτσι, μέχρι το φθινόπωρο θα έχουν όλα εγκατασταθεί στο διαστημόπλοιο, ώστε τον επόμενο Μάιο να μεταφερθεί στο ακρωτήριο Κανάβεραλ, από όπου θα γίνει η εκτόξευσή του. http://www.naftemporiki.gr/story/983411/organika-ulika-apo-ton-asteroeidi-bennu-elpizei-pos-tha-sulleksei-i-nasa

Θερμα Συγχαρητήρια!!! Για μια Ελλαδα που προσπαθεί και επιτυγχάνει!!!

Πράσινο φως για τον σούπερ πύραυλο της NASA. Ονομάζεται Space Launch System και θα είναι ένας πύραυλος υγρών καυσίμων που θα μεταφέρει πιο μακριά από οποιοδήποτε άλλο σύστημα προώθησης επανδρωμένα σκάφη και φορτία. Επιπλέον ο SLS θα μπορεί να μεταφέρει πολύ μεγαλύτερο βάρος άρα μεγαλύτερα σκάφη και μεγαλύτερα φορτία. H NASA έχει ήδη ξεκινήσει την κατασκευή του SLS αλλά παράλληλα ειδικοί της αμερικανικής υπηρεσίας μελετούσαν κάθε πτυχή της λειτουργίας και χρησιμότητας του. Η μελέτη ολοκληρώθηκε και το πόρισμα που βρίσκεται στα χέρια των επιτελών της NASA δίνει το πράσινο φως για την χρήση του SLS. Η δυνατότητα εκτόξευσης όσο το δυνατόν μεγαλύτερων σκαφών και φορτίων σε όσο το δυνατόν πιο μακρινή απόσταση από τη Γη προσφέρει νέες δυνατότητες στη διαστημική εξερεύνηση. Ένας πολύ ισχυρός πύραυλος θα διευκολύνει, παραδείγματος χάριν, μια επανδρωμένη αποστολή στον Αρη ή σε ένα αστεροειδή. Ο SLS, όταν ολοκληρωθεί η κατασκευή του, θα έχει ύψος 128 μέτρα και σύμφωνα με τους κατασκευαστές του θα μπορεί να μεταφέρει στο Διάστημα φορτία βάρους πέριξ των 150 τόνων. Ο SLS θα λαμβάνει ισχύ από τέσσερις μηχανές RS-25. Έχουν ήδη ξεκινήσει οι δοκιμές της μηχανής και αν όλα πάνε καλά σύμφωνα με τον προγραμματισμό της NASA η κατασκευή του πυραύλου θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2018 και θα γίνει τότε και η πρώτη πτήση του. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό της NASA στην πρώτη του αποστολή ο SLS θα μεταφέρει στο Διάστημα το επίσης νέο διαστημικό σκάφος Orion με το οποίο θα πραγματοποιούνται επανδρωμένες αποστολές. Η NASA ευελπιστεί ότι την επόμενη τριετία θα πραγματοποιηθεί το παράτολμο σχέδιο της να αρπάξει ένα μικρό αστεροειδή και να τον τοποθετήσει σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και στην πρώτη πτήση του ο SLS θα μεταφέρει μια επανδρωμένη αποστολή σε αυτόν τον αστεροειδή. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500015441 Ο αστροβιολογικός περιοδικός πίνακας στοιχείων. Ο αστροβιολόγος Charles Cockell http://www.ph.ed.ac.uk/people/charles-cockell παρουσιάζει μια εναλλακτική μορφή του περιοδικού πίνακα στοιχείων, όπου αναδεικνύεται η αστροφυσική προέλευση του κάθε στοιχείου και η βιολογική χρησιμότητά του. Κλικ για μεγεθυνση! http://physicsgg.me/2015/07/28/%ce%bf-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%b2%ce%b9%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1/

Στίβεν Χόκινγκ, Έλον Μασκ και άλλοι 1.000 ειδικοί κατά της στρατιωτικής τεχνητής νοημοσύνης. Πάνω από 1.000 ειδικοί του χώρου της Τεχνητής Νοημοσύνης και μη, μεταξύ των οποίων «τρανταχτά» ονόματα, όπως ο Στίβεν Χόκινγκ, ο Έλον Μασκ, ο Στιβ Βόσνιακ (Apple) και ο Ντέμης Χασάμπης (Google Deepmind), έβαλαν τις υπογραφές τους σε ανοικτή επιστολή όπου προειδοποιούν για τον κίνδυνο μιας κούρσας στρατιωτικών εξοπλισμών τεχνητής νοημοσύνης και ζητούν την απαγόρευση των «επιθετικών αυτόνομων όπλων». Η επιστολή παρουσιάστηκε στην International Joint Conference on Artificial Intelligence στο Μπουένος Άιρες. Όπως αναφέρεται σε αυτήν, «η τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου η ανάπτυξη αυτόνομων όπλων είναι – πρακτικά, αν όχι νομικά- εφικτή εντός ετών, όχι δεκαετιών, και διακυβεύονται πολλά: τα αυτόνομα όπλα έχουν περιγραφεί ως η τρίτη επανάσταση στον πόλεμο, μετά την πυρίτιδα και τα πυρηνικά όπλα». Όπως υποστηρίζουν, η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να κάνει το πεδίο μάχης ασφαλέστερο για το στρατιωτικό προσωπικό, αλλά επιθετικά όπλα που λειτουργούν μόνα τους θα μείωναν θα «διευκόλυναν» την προσφυγή στην ένοπλη αναμέτρηση και θα είχαν ως αποτέλεσμα μεγαλύτερες απώλειες ανθρώπινων ζωών. Εάν μία δύναμη άρχιζε την ανάπτυξη συστημάτων ικανών να επιλέγουν στόχους και να επιχειρούν αυτόνομα, χωρίς άμεσο έλεγχο από ανθρώπους, θα άρχιζε μια κούρσα εξοπλισμών παρόμοια με αυτήν της ατομικής βόμβας, υποστηρίζεται. Ωστόσο, εν αντιθέσει με τα πυρηνικά όπλα, η ΑΙ δεν απαιτεί συγκεκριμένα, δύσκολο να αποκτηθούν, υλικά, και θα είναι επίσης δύσκολο να παρακολουθείται/ επιβλέπεται. «Η κατάληξη αυτής της τεχνολογικής πορείας είναι προφανής: τα αυτόνομα όπλα θα γίνουν τα Καλάσνικοφ του αύριο. Η ερώτηση- κλειδί για την ανθρωπότητα σήμερα είναι εάν θα αρχίσουμε μία παγκόσμα κούρσα εξοπλισμών τεχνητής νοημοσύνης ή αν θα εμποδίσουμε να συμβεί αυτό» συμπληρώνεται. Σημειώνεται πως ο Μασκ και ο Χόκινγκ έχουν προειδοποιήσει ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι η μεγαλύτερη υπαρξιακή απειλή για τον άνθρωπο, και ότι η ανάπτυξη μιας πλήρους Τεχνητής Νοημοσύνης θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του ανθρώπινου είδους. Ωστόσο άλλοι, περιλαμβανομένου του Βόσνιακ, άλλαξαν πρόσφατα τις απόψεις τους, με τον συνιδρυτή της Apple να λέει ότι τα ρομπότ θα ήταν καλά για τους ανθρώπους, καθώς θα γίνουν «κατοικίδια». http://www.naftemporiki.gr/printStory/983065

«Το Σύμπαν πάντοτε επιφυλάσσει εκπλήξεις» Εχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε που οι αστρονόμοι, μέσα από τις παρατηρήσεις τους, υποστήριζαν ότι το Σύμπαν που μας φιλοξενεί διαστέλλεται, και ότι ξεκίνησε ως... ένα μοναδικό και εξαιρετικά πυκνό σημείο. Ετσι γεννήθηκε η θεωρία της Μεγάλης Εκρηξης, παρότι ο συγκεκριμένος όρος επινοήθηκε δύο δεκαετίες αργότερα. Για τον επόμενο μισό αιώνα, η συμβατική θεωρία για το «τι συνέβη μετά» τη Μεγάλη Εκρηξη υπαγόρευε ότι το Σύμπαν συνέχισε να διαστέλλεται με επιβραδυνόμενο ρυθμό, κάτι που εξηγούνταν από την επίδραση της δύναμης της βαρύτητας. To 1988 ο Αμερικανός αστροφυσικός Σολ Περλμάτερ από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ, ξεκίνησε μία έρευνα με σκοπό να μετρήσει τον ρυθμό με τον οποίο επιβραδύνεται η διαστολή του Σύμπαντος. Δεν ήταν ο μόνος. Μία δεύτερη ομάδα με επικεφαλής τον Αυστραλό Μπράιαν Σμιντ, μετά λίγα χρόνια, έβαλε το ίδιο στοίχημα, χρησιμοποιώντας μάλιστα και την ίδια μέθοδο: την παρατήρηση του φωτός αστέρων που εκρήγνυνται, γνωστoί ως Υπερκαινοφανείς αστέρες ή Σουπερνόβα. Το φως για να ταξιδέψει χρειάζεται χρόνο. Ενα μακρινό Σουπερνόβα μπορεί να απέχει έως και δέκα δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, έχει δηλαδή τα 2/3 της ηλικίας του Σύμπαντος. Η φωτεινότητα του Σουπερνόβα αποκαλύπτει την ηλικία του. Για παράδειγμα, όσο πιο αχνό είναι το φως του, τόσο πιο μακριά μας βρίσκεται και τόσο πιο παλιά πραγματοποιήθηκε η έκρηξη. Το φως αυτό ταξιδεύει σε εμάς μέσα σε ένα διαστελλόμενο Σύμπαν. Το πόσο λοιπόν έχει διασταλεί αυτό το φως μαρτυρά το πόσο έχει διασταλεί και το Σύμπαν. Οι παρατηρήσεις τους έδειξαν ότι πράγματι η διαστολή του Σύμπαντος πραγματοποιούνταν με επιβραδυνόμενο ρυθμό μέχρι τα μισά της ζωής του, όμως στο πιο πρόσφατο μισό της ζωής του αυτό άρχισε να επιταχύνεται, και από όσα γνωρίζουν έως σήμερα οι επιστήμονες, θα συνεχίσει να επιταχύνεται. «Αυτό που παρατηρήσαμε ήταν ένα δραματικά διαφορετικό Σύμπαν. Ηταν μία μεγάλη έκπληξη» είπε ο νομπελίστας πλέον Σολ Περλμάτερ, στην ομιλία του στο πλαίσιο της 65ης Συνάντησης νομπελιστών με νέους επιστήμονες στο Λίνταου της Γερμανίας, τον περασμένο μήνα. «Αλλαγή πλεύσης» Ποιος ευθύνεται όμως γι’ αυτή την «αλλαγή πλεύσης» του Σύμπαντος; «Μία πιθανή εξήγηση αφορά την ύπαρξη μιας νέας μορφής ενέργειας που δεσπόζει σε ολόκληρο το Σύμπαν, την οποία όμως δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να ανακαλύψουμε» είπε ο κ. Περλμάτερ. «Αυτή την ενέργεια την έχουμε ονομάσει Σκοτεινή Ενέργεια (Dark Energy), ένα όνομα που περιγράφει την άγνοιά μας γι’ αυτήν, και δεν έχει καμία σχέση με το χρώμα της» σχολίασε αστειευόμενος. Είναι ελάχιστα αυτά που γνωρίζουν οι επιστήμονες για τη Σκοτεινή Ενέργεια, και όπως τόνισε ο κ. Περλμάτερ, για να αρχίσουν οι αστροφυσικοί να ξεδιπλώνουν τα μυστικά των ιδιοτήτων της χρειάζεται οι μετρήσεις τους να αποκτήσουν 20 φορές μεγαλύτερη ακρίβεια. «Κάθε φορά που καταφέρνουμε να κάνουμε πιο ακριβείς μετρήσεις της ιστορίας του Σύμπαντος επιφυλάσσονται και εκπλήξεις», είπε. Παράλληλα όμως με την εξιχνίαση του μυστηρίου της Σκοτεινής Ενέργειας, ο κ. Περλμάτερ, καταστρώνει και άλλα σχέδια: να ανακαλύψει μία μέθοδο διδασκαλίας του τρόπου σκέψης των επιστημόνων, την οποία θεωρεί απαραίτητο εφόδιο, όχι μόνο για τους επιστήμονες, αλλά για ολόκληρη την κοινωνία. – Πώς μπορεί η εργαλειοθήκη της επιστήμης να μας μάθει να βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας; – Το σημαντικότερο που μας διδάσκει η επιστήμη είναι ότι καταφέρνουμε περισσότερα όταν είμαστε ανοιχτοί στο να κάνουμε λάθος. Ενα από τα προβλήματα του σήμερα, είναι ότι η άσκηση πολιτικής έχει απομακρυνθεί από τη λογική της ορθολογικής αντιπαράθεσης, ενώ έχει επικρατήσει το «έχω τις απόψεις μου και παραμένω πιστός σε αυτές». Αντίθετα, στην επιστήμη κυνηγάμε τα ίδια μας τα λάθη, ψάχνουμε να βρούμε εάν υπάρχει κάτι διαφορετικό στο κόσμο που δεν το περιμέναμε. Ετσι οδηγούμαστε συχνά σε εκπλήξεις και είμαστε πρόθυμοι να αλλάξουμε γνώμη, να δοκιμάσουμε δηλαδή μία διαφορετική πολιτική, και ακόμα και εάν κάνουμε λάθος, συνεχίζουμε να πειραματιζόμαστε. Για κάποιο λόγο αυτό το τόσο επιτυχημένο μάθημα από την επιστήμη δεν έχει μεταδοθεί με επιτυχία στις μεγαλύτερες κοινωνίες και στο πολιτικό σύστημα. Η επιστήμη προσφέρει επίσης μία πιθανολογική κατανόηση του κόσμου. Δεν γνωρίζουμε με απόλυτη σιγουριά τις απαντήσεις κάθε δεδομένη στιγμή, αλλά είμαστε ικανοί να ποσοτικοποιήσουμε πόσο σίγουροι είμαστε. Και αυτό είναι το δυνατό μας σημείο, η ικανότητά μας να είμαστε ευέλικτοι και να γνωρίζουμε πότε να ακολουθούμε τις πιθανότητες και πότε υπάρχει χώρος για ελιγμούς. – Στην πολιτική, τι εμποδίζει την αλλαγή γνώμης; – Από τον τρόπο που λειτουργεί η επιστήμη, η αίσθησή μου είναι ότι εάν καταπιαστείς με ένα δύσκολο πρόβλημα πρέπει να υποθέσεις ότι τα πρώτα δύο ή τρία πράγματα που θα δοκιμάσεις δεν θα λειτουργήσουν. Οπως και να έχει, όμως, χρειάζεται να τα δοκιμάσεις, γιατί μόνο έτσι θα διαπιστώσεις γιατί δεν λειτουργούν. Ομολογώ ότι είμαι σοκαρισμένος που κανένας δεν βλέπει τα κοινωνικά ή τα οικονομικά προβλήματα με τον ίδιο τρόπο. Εάν δεν δοκιμάσουμε, δεν είναι ότι αποφεύγουμε τα λάθη, κάνουμε απλά λάθη χωρίς να το ξέρουμε. Και μη γνωρίζοντας έναν εύκολο τρόπο να τα διορθώσουμε, παντρευόμαστε μία συγκεκριμένη οπτική. Ο ρόλος της ομάδας. Για κάποιους δεν υπάρχει χώρος για αλλαγή γνώμης, γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι παραδέχονται ότι ολόκληρη η πλατφόρμα τους δεν βγάζει νόημα και ότι ο κόσμος θα πρέπει να ψηφίσει τον αντίπαλο. Αντίθετα, εάν ο τρόπος που κάνει κάποιος πολιτική βασίζεται σε μία διαδικασία, κατά την οποία λέει «προσπαθούμε να διαπιστώσουμε πώς να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, και εάν συνεχίσετε να ψηφίζετε γι’ αυτή τη διαδικασία, θα τα καταφέρουμε καλύτερα μαζί», δίνεται χώρος για να εκμεταλλευτούμε καλύτερα τις ευκαιρίες και να διαπιστώσουμε τι μπορούμε να κάνουμε μαζί, σαν ομάδα. – Τι μας διδάσκει η συνεργατική φύση της επιστημονικής έρευνας; – Η κατανόηση του πώς λειτουργούν οι άνθρωποι είναι εξίσου σημαντική με την κατανόηση της λειτουργίας του κόσμου. Μία συζήτηση ανθρώπων, στην οποία ο καθένας φέρνει στο τραπέζι τη δική του διαφορετική γνώση, μπορεί να οδηγήσει είτε στη συνένωση της γνώσης, είτε στην απομόνωσή της. Οι διαδικτυακές συζητήσεις για παράδειγμα είναι φρικτές. Διαβάζεις ένα άρθρο και μετά βλέπεις μία λίστα σχολίων, τα οποία γίνονται όλο και πιο επιθετικά. Σε αυτές τις συζητήσεις δεν υπάρχει ίχνος του: «ας διαχωρίσουμε τα ζητήματα, ας διαπιστώσουμε τι καταλαβαίνουμε και τι όχι, ας δούμε πού έχουμε πληθώρα αποδείξεων και πού όχι». Δεν υφίσταται κάποιος τρόπος οργάνωσης της συζήτησης ώστε οι άνθρωποι να σκεφτούν σοβαρά τα προβλήματα. Σαν αποτέλεσμα, εκείνος που ακούγεται πιο απόλυτα βέβαιος για τον εαυτό του, είναι εκείνος που παίρνει τελικά τον έλεγχο της συζήτησης. – Ποια είναι τα αποτελέσματα τέτοιων συζητήσεων; – Τα προβλήματα που προκύπτουν είναι δύο. Το πρώτο είναι ότι δημιουργείται πόλωση. Οι άνθρωποι καταλήγουν να συζητούν μόνο με τη δική τους ομάδα και να συμφωνούν όλο και πιο βίαια με τους ομοϊδεάτες τους. Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν γεννιούνται ενδιαφέρουσες νέες ιδέες, γιατί ο ένας παγιδεύεται στο «νησί» των δικών του ιδεών και ο άλλος στο διαφορετικό δικό του νησί. Ισως όμως να υπάρχει ένα άλλο, σπουδαίο νησί, σε κάποιο άλλο μέρος, το οποίο, εάν γίνει κάποια συζήτηση μεταξύ των δύο, να μπορέσουν τελικά να το ανακαλύψουν. Ισως στην πραγματικότητα να υπάρχει μία καλύτερη λύση που δεν έχουμε εξερευνήσει ακόμα. http://www.kathimerini.gr/825082/article/epikairothta/episthmh/to-sympan-pantote-epifylassei-ekplh3eis

Νέα θεωρία για τη φύση της σκοτεινής ύλης. Μια παραλλαγή ενός σωματιδίου γνώριμου στους επιστήμονες εδώ και δεκαετίες είναι το «συστατικό» της σκοτεινής ύλης, σύμφωνα με Αμερικανούς φυσικούς από το πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ και το Κονρέλ στη Νέα Υόρκη. Οι επιστήμονες περιγράφουν τη θεωρία τους σε άρθρο στο περιοδικό Physical Review Letters, εξηγώντας πώς η συμπεριφορά του «σκοτεινού πιονίου», όπως έχουν ονομάσει το σωμάτιο, θα μπορούσε να εξηγήσει συμπαντικά φαινόμενα, όπως την πυκνότητα ορισμένων γαλαξιών-νάνων. Σύμφωνα με τους κοσμολόγους, η σκοτεινή ύλη αντιστοιχεί στο 85% της συνολικής ύλης του σύμπαντος, ενώ η φύση της παραμένει ακόμη άγνωστη αφού ούτε απορροφά ούτε εκπέμπει φως, με συνέπεια να μην μπορεί να παρατηρηθεί άμεσα. Η ύπαρξή της, όπως το ποσοστό με το οποίο «συμμετέχει» στη σύσταση του σύμπαντος, προκύπτει από τη βαρυτική της επίδραση σε κοσμικές δομές όπως οι γαλαξίες. Με βάση την καινούρια θεωρία, η σκοτεινή ύλη αποτελείται από μία άγνωστη έως σήμερα παραλλαγή των πιονίων, μιας κατηγορίας υποατομικών σωματιδίων που συντίθενται από κουάρκ και αντικουάρκ και τα οποία έχουν ανακαλυφθεί από τη δεκαετία του 1930. Σε αντίθεση με άλλες θεωρίες για τη φύση της σκοτεινής ύλης, οι Αμερικανοί φυσικοί υποστηρίζουν πως αυτά τα «σκοτεινά πιόνια» αλληλεπιδρούν ισχυρά μεταξύ τους, ώστε όταν έρχονται σε επαφή να αλληλοεξουδετερώνονται εν μέρει και έτσι να παράγεται συμβατική ύλη. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να συγκρουσθούν τρία «σκοτεινά πιόνια». Τότε, ένα ποσοστό από τα κουάρκ τους αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και μετατρέπονται σε συμβατική ύλη, ενώ η υπόλοιπη σκοτεινή ύλη παραμένει ανεπηρέαστη. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός, σύμφωνα με τους Αμερικανούς φυσικούς, είναι η αιτία που οι αναλογίες σκοτεινής και συμβατικής ύλης στο σύμπαν είναι αυτές που παρατηρούνται σήμερα. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν επίσης πως, στο «νεαρό» σύμπαν, η σύγκρουση των «σκοτεινών πιονίων» μείωσε την ποσότητα της σκοτεινής ύλης. Καθώς όμως το σύμπαν διαστελλόταν, ο αριθμός των συγκρούσεων περιοριζόταν ολοένα περισσότερο, φθάνοντας στη σημερινή κατάσταση, όπου η αραιή χωρική κατανομή των σωματιδίων έχει ελαττώσει δραστικά τη συχνότητα εμφάνισης του μηχανισμού. Ο συγκεκριμένος τρόπος αλληλεπίδρασης παραπέμπει στο αποτέλεσμα της σύγκρουσης τριών θετικά φορτισμένων πιονίων, δηλαδή σε ένα φαινόμενο που διαπιστωμένα συμβαίνει στη φύση. Ωστόσο, για να ισχύει η θεωρία, τα «σκοτεινά πιόνια» θα πρέπει να μην αποτελούνται από συμβατικά κουάρκ, όπως τα συμβατικά πιόνια, αφού σε αυτή την περίπτωση δεν θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις ιδιότητες της σκοτεινής ύλης. Αντίθετα, προσθέτουν οι Αμερικανοί φυσικοί, τα «σκοτεινά πιόνια» αποτελούνται από κουάρκ σκοτεινής ύλης, δηλαδή στοιχειώδη σωμάτια τα οποία δεν είναι ίδια με τα συμβατικά κουάρκ. Επίσης, κρατούνται ενωμένα από γλουόνια σκοτεινής ύλης που, σε αντίθεση με τα συμβατικά γλουόνια, έχουν μάζα. Αν και η υπόθεση της επιστημονικής ομάδας ανοίγει τον δρόμο για έναν καινούριο «κόσμο» στοιχειωδών σωματιδίων, οι ίδιοι υποστηρίζουν πως αυτή καταφέρνει να εξηγήσει πιο αποτελεσματικά την πυκνότητα ορισμένων γαλαξιών-νάνων. Κι αυτό γιατί οι υπολογιστικές προσομοιώσεις που «επιστρατεύουν» εναλλακτικές θεωρίες για τη σύσταση της σκοτεινής ύλης, καταλήγουν στην αναπαράσταση των κοσμικών δομών με πολύ μεγαλύτερη πυκνότητα στο κέντρο τους, από αυτήν που προκύπτει από τις αστρονομικές παρατηρήσεις. Καθώς όμως αυτό το στοιχείο αποτελεί απλώς ένδειξη για την ισχύ της θεωρίας, και όχι απόδειξη, η ερευνητική ομάδα εκτιμά πως πιο αδιάσειστα στοιχεία μπορεί να προκύψουν κατά τη δεύτερη φάση λειτουργίας του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN στη Γενεύη. Κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί με το πείραμα LUX (Large Underground Xenon), το οποίο λαμβάνει χώρα σε ένα ορυχείο 1.500 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους στη Νότια Ντακότα των ΗΠΑ και βρίσκεται σε διαδικασία αναβάθμισης, για την αύξηση της ευαισθησίας του. Παράλληλα, οι επιστήμονες μελετούν τους πιθανούς τρόπους με τους οποίους τα «σκοτεινά πιόνια» αλληλεπιδρούν με τη συμβατική ύλη. Έτσι, αισιοδοξούν πως θα καταλήξουν στα είδη των παρατηρήσεων που θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν τη θεωρία τους. http://www.naftemporiki.gr/story/983157/nea-theoria-gia-ti-fusi-tis-skoteinis-ulis

Ενα ταξιδι στο Ηλιακο μας Συστημα με την ταχυτητα του φωτος! http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%B1%CF%87%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%82-video

Φίλε zoran. Μαλλον η συζήτηση γινεται για διαφορετικό εξωπλανήτη! Τον Kepler 452b http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?p=231851#231851 Δημοσίευση Παρασκευή 24/07/2015

Διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ Στις 26 Ιουλίου 2015 η MCC Roscosmos εκανε μια εξαιρετική διόρθωση της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού με το σκοπό την διαφυγή από τα συντρίμμια - ένος διαστημικού σκάφους των ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα βαλλιστικά στοιχεία πλοήγησης οι μηχανές υποστήριξης του TGK "Progress M-26M» ξεκίνησαν στις 6:00:48 λεπτά και εργάστηκαν για 252 δευτερόλεπτα, δίνοντας ώθηση στον ΔΔΣ 0,5 m / s για την αύξηση της τροχιάς. Ως αποτέλεσμα του ελιγμού το μέσο ύψος του σταθμού αυξήθηκε κατά 0,9 χιλιόμετρα και ανήλθε στα 402,21 χιλιόμετρα. Παραμέτροι της τροχιάς ως αποτέλεσμα της διόρθωσης: Το ελάχιστο ύψος πάνω από την επιφάνεια της Γης - 402,8 χιλιόμετρα. Το μέγιστο ύψος πάνω από την επιφάνεια της Γης - 420,07 χιλιόμετρα. Η τροχιακή περίοδο - 92,55 λεπτά. Κλίση - 51.66 μοίρες. http://www.federalspace.ru/21610/ Οκτώ νέα μέλη στο δυναμικό του si-Cluster Η πρωτοβουλία για τον κλάδο των διαστημικών τεχνολογιών και εφαρμογών στη χώρα, το si-Cluster, συνεχίζει την πορεία ανάπτυξής του, προσθέτοντας στο δυναμικό του οκτώ νέα επιχειρηματικά μέλη. Το si-Cluster, που συντονίζει το Corallia [www.corallia.org], αριθμεί πλέον συνολικά 48 μέλη, με σημαντική επέκταση σε νέους εξειδικευμένους τομείς της διαστημικής βιομηχανίας ενισχύοντας την ελληνική αλυσίδα αξίας. Η σημαντική διεύρυνση του οικοσυστήματος, τόσο ως προς τα ποιοτικά όσο και ως προς τα ποσοτικά της χαρακτηριστικά, επιτρέπει την ακόμα πιο ισχυρή εκπροσώπηση της Ελλάδας σε ένα αρκετά σημαντικό τμήμα της αλυσίδας αξίας των διαστημικών τεχνολογιών και εφαρμογών. Οι τεχνολογικοί πόλοι στους οποίους εστιάζει το si-Cluster, και στους οποίους ειδικεύονται συνολικά πλέον τα μέλη του, αναλύονται σήμερα στους εξής πέντε εξειδικευμένους τομείς: Μικροηλεκτρονική, Προηγμένα Υλικά και Δομές, Ρομποτική, Λειτουργία Διαστημικών Υποδομών και Εφαρμογές Τηλεπισκόπησης. Προκειμένου οι τομείς αυτοί να ισχυροποιηθούν περισσότερο, έχουν δημιουργηθεί 13 ομάδες εργασίας (Special Interest Groups) οι οποίες καλύπτουν το σύνολο σχεδόν των θεματικών ενοτήτων της διαστημικής. Οι ομάδες αυτές μελλοντικά θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων τομέων ειδίκευσης για το si-Cluster, καλύπτοντας σταδιακά το σύνολο της Αλυσίδας Αξίας Διαστήματος. Προσφέροντας μεγάλο φάσμα upstream, midstream και downstream τεχνολογιών για το Διάστημα, τα μέλη του si-Cluster λειτουργούν σε ένα δομημένο πλαίσιο ισχυρών ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων, όπου ενεργοποιείται η Τριπλή Έλικα προς όφελος του συνολικού οικοσυστήματος διαστημικής της χώρας, με τη συνεργασία της βιομηχανίας, της ακαδημαϊκής, της ερευνητικής κοινότητας και δημόσιων/θεσμικών φορέων. Αναλυτικά οι νέες εταιρείες-μέλη είναι οι εξής: •Akronic: νεοφυής εταιρεία, υψηλής τεχνολογίας, που προσφέρει υπηρεσίες μικροηλεκτρονικής σχεδίασης για την ανάπτυξη ολοκληρωμένων κυκλωμάτων ειδικού σκοπού, που συνδυάζουν υψηλή ποιότητα, υψηλή απόδοση, χαμηλή ισχύ και χαμηλό κόστος. •FEAC Engineering: δραστήρια εταιρεία μηχανικών, που ειδικεύεται στην ανάπτυξη προϊόντων και κατασκευών μέσω της ηλεκτρο-μηχανολογικής προσομοίωσης (multi-physics simulations), η οποία εκκολάφθηκε από το πρόγραμμα επιχειρηματικής επιτάχυνσης egg-enter•grow•go, που υλοποιεί η Eurobank σε συνεργασία με το Corallia. •Geomatics: ταχύτατα αναπτυσσόμενη εταιρεία έρευνας και ανάπτυξης εφαρμογών η οποία προσφέρει ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών, που καλύπτει τους τομείς συλλογής, επεξεργασίας και διαχείρισης γεωχωρικών πληροφοριών. •GET: δραστηριοποιείται με επιτυχία στην ανάπτυξη και παροχή προϊόντων, εφαρμογών και υπηρεσιών γεωπληροφορικής με πελάτες σε όλο τον κόσμο, με σημαντική εξειδίκευση στα συστήματα διαχείρισης και διάχυσης δορυφορικών και γεωγραφικών δεδομένων βασισμένα σε λύσεις ανοικτού κώδικα. •Innora: εξειδικευμένη εταιρεία ρομποτικής και αυτοματισμών, με ιστορικό υλοποίησης εξαιρετικά σύνθετων και απαιτητικών έργων ρομποτικής σε αντίξοες συνθήκες (υποθαλάσσιες εφαρμογές, πυρηνικοί αντιδραστήρες, κ.λπ.). •I.S.T: παρέχει προηγμένες υπηρεσίες σχεδιασμού, βιομηχανοποίησης, παραγωγής, εργαστηριακών ελέγχων και δοκιμών καινοτόμων προϊόντων, με ειδίκευση στις μεταλλικές κατασκευές και στον εξοπλισμό MGSE (Mechanical Ground Support Equipment) για αεροδιαστημικές εφαρμογές. •NoesisTechnologies: εστιάζει στον τομέα της μικροηλεκτρονικής, με πρωταρχική αποστολή τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη προϊόντων πυριτίου πνευματικής ιδιοκτησίας, τα λεγόμενα Silicon IP Cores, ειδικά για τηλεπικοινωνιακές εφαρμογές και με εμπειρία στο χώρο της Διαστημικής. •Weasic Microelectronics: νεοσύστατη εταιρεία με κύριο σκοπό την υλοποίηση και εμπορική εκμετάλλευση τεχνολογικών καινοτομιών και ερευνητικών αποτελεσμάτων στην περιοχή των αναλογικών ολοκληρωμένων ηλεκτρονικών κυκλωμάτων, με έμφαση στις τηλεπικοινωνίες και στην πλοήγηση, για τη βιομηχανία επίγειων και διαστημικών τηλεπικοινωνιών, αυτοκινήτων και των αεροσκαφών. Περισσότερα στο http://www.si-cluster.gr/el/si-members/member-profiles.html http://www.pestaola.gr/oktw-nea-melh-sto-dynamiko-tou-si-cluster/

Ο... ομιχλώδης Πλούτωνας αποκαλύπτεται σε νέες φωτογραφίες της NASA. Ένας παγωμένος «κόσμος θαυμάτων» αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια των επιστημόνων. Ο πλανήτης Πλούτωνας συναρπάζει με κάθε νέα φωτογραφία από το New Horizons που δίνει στη δημοσιότητα η NASA. Οι τελευταίες αποκαλύπτουν έναν... ομιχλώδη Πλούτωνα, καθώς και επιφάνειες πάγου που επιπλέουν. «Γνωρίζαμε ότι μία αποστολή στον Πλούτωνα θα έκρυβε ορισμένες εκπλήξεις» σημειώνει ο Τζον Γκρούνσφελντ της NASA. Με τις οροσειρές, τα κομμάτια πάγου που επιπλέουν και την εκτεταμένη ομίχλη, ο Πλούτωνας επιδεικνύει μία συναρπαστική γεωλογική ποικιλομορφία. Οι νέες εικόνες που έδωσε στη δημοσιότητα η NASA αποκάλυψαν ομίχλη σε απόσταση 160 χλμ. από την επιφάνεια -απόσταση πολύ μεγαλύτερη από αυτή που ανέμεναν οι επιστήμονες ότι θα μπορούσε να παρατηρηθεί ένα τέτοιο φαινόμενο. Παράλληλα, οι επιφάνειες πάγου του Πλούτωνα -που αποτελούνται από άζωτο, μονοξείδιο του άνθρακα και μεθάνιο- φαίνεται ότι μπορούν να κινούνται όπως οι παγετώνες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500015088 Γύρω από τον Πλούτωνα. Eξαιρετικά ενδιαφέρουσα εμφανίζεται η επιφάνεια του πλανήτη – νάνου Πλούτωνα, καθώς, εκτός από θεόρατα βουνά πάγου, διαθέτει επίπεδες πεδιάδες, οι οποίες διασχίζονται από αινιγματικά φαράγγια ή καλύτερα ορύγματα. Αυτά, τουλάχιστον, τα άκρως ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά απεικονίζονται στις πιο πρόσφατες φωτογραφίες που απέστειλε στη γη το διαστημικό σκάφος New Horizons (Νέοι Ορίζοντες). «Οταν είδα, για πρώτη φορά, αυτή τη φωτογραφία αποφάσισα ότι θα έπρεπε να δεχθούμε ότι η επιφάνεια του νάνου πλανήτη Πλούτωνα δεν αποκρυπτογραφείται με τόση ευκολία» εξηγεί ο Τζέφρι Μουρ, επικεφαλής της ομάδας γεωλογίας, γεωφυσικής και απεικονίσεων του προγράμματος «Nέοι Ορίζοντες», του μικρού διαστημικού σκάφους της NASA, που προσέγγισε τον Πλούτωνα πριν από μερικές ημέρες. «Είναι προφανές ότι ανακαλύψαμε μία τεράστια πεδιάδα χωρίς κρατήρες. Προφανώς αυτή η γεωλογική δομή έχει σίγουρα να μας διηγηθεί μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία». Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, που δόθηκε πριν από περίπου μία εβδομάδα, ο δρ Μουρ και οι συνεργάτες του αναφέρθηκαν και σε ορισμένες άλλες πληροφορίες που έστειλε στο κέντρο ελέγχου το μικρό διαστημόπλοιο. «Μπορεί να είμαι προκατειλημμένος, αλλά πιστεύω ότι το ηλιακό μας σύστημα μας φύλαγε το τελευταίο για καλύτερο» επισημαίνει ο Αλαν Στερν, επιστημονικός επικεφαλής του προγράμματος. Επειτα από ένα ταξίδι που διήρκεσε επί 9,5 χρόνια, και αφού το διαστημόπλοιο διάνυσε 4,8 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, οι Νέοι Ορίζοντες κατάφεραν να πραγματοποιήσουν μία διέλευση σε απόσταση 12.500 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του πλανήτη την περασμένη Πέμπτη. Καθώς το μικρό διαστημικό σκάφος κινείτο με υπερβολικά μεγάλη ταχύτητα δεν τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Πλούτωνα αλλά πέρασε απλά σε πολύ μικρή απόσταση. Σήμερα ήδη βρίσκεται σε απόσταση μεγαλύτερη των 3,2 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Όταν το διαστημικό σκάφος ολοκληρώσει τις παρατηρήσεις και τις καταγραφές του, κάτι που υπολογίζεται ότι θα συμβεί στα τέλη του μήνα, η «κάρτα μνήμης» του θα διαθέτει περί τα 50 δισεκατομμύρια πληροφορίες και δεδομένα. Βέβαια, η αλήθεια είναι, ότι η επικοινωνία είναι ιδιαίτερα αργή στις αχανείς εκτάσεις του Διαστήματος που κινείται το μικρό διαστημόπλοιο και έτσι μόλις ένα 2% αυτών των στοιχείων που συγκέντρωσε έχουν σταλεί πίσω στη Γη. Το πρώτο «κοντινό» πορτρέτο του Πλούτωνα δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα και δείχνει τεράστια βουνά, τα οποία φτάνουν σε ύψος 3.600 μέτρων και αποτελούνται, όχι από πετρώματα αλλά από υδάτινο πάγο. Μία ακόμα μεγάλη έκπληξη ήταν και το γεγονός ότι δεν εντοπίστηκαν σε αυτή την τοποθεσία του Πλούτωνα κρατήρες που θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι σήμα κατατεθέν πολλών ουράνιων σωμάτων. Κι αυτή η απουσία αφορά μία μεγάλη έκταση 240 χιλιόμετρα επί 240 χιλιόμετρα. Η απουσία αυτών των γεωλογικών σχηματισμών υποδεικνύει ότι η επιφάνεια του Πλούτωνα πρέπει να «έσβησε» τέτοια σημάδια εξαιτίας της διάβρωσης ή της τεκτονικής δραστηριότητας στο εγγύτερο γεωλογικό παρελθόν, μέσα, δηλαδή, στα τελευταία εκατό εκατομμύρια χρόνια. «Υπάρχει κάτι πολύ ιδιαίτερο σε αυτό το ουράνιο σώμα» δήλωσε ο δρ Στερν, στέλεχος του προγράμματος Νέοι Ορίζοντες. Οι επιστήμονες, εξάλλου, αναφέρουν ότι ανιχνεύθηκαν και άτομα αζώτου, τα οποία παλιότερα ανήκαν στην ατμόσφαιρα του Πλούτωνα, δεκάδες χιλιάδες μίλια από την αρχική τους τοποθεσία, τα οποία είχαν μεταφερθεί εκεί από τους ηλιακούς ανέμους. Με την αδύναμη βαρύτητα, τα πρότυπα ηλεκτρονικού υπολογιστή υποδεικνύουν ότι ο Πλούτωνας χάνει 500 τόνους της ατμόσφαιράς του κάθε ώρα, πολύ γρηγορότερα δηλαδή από τον Αρη που χάνει ένα τόνο ανά ώρα. Βέβαια αυτή η διαπίστωση γεννά πολλά ερωτήματα σχετικά με το πώς είναι δυνατόν να εξακολουθεί να έχει ατμόσφαιρα ο πλανήτης νάνος. Όλες αυτές οι σημαντικές ανακαλύψεις ακολουθήθηκαν από πολύ δυσάρεστα νέα για τους εξερευνητές του Διαστήματος. Κατά τα μέσα της περασμένης εβδομάδας έγινε γνωστό ότι το διαστημικό σκάφος «Φίλαι» της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, που μελετά κομήτες δεν έχει αποστείλει νέα επιστημονικά στοιχεία επί ημέρες. Ο δρ Μουρ υποστηρίζει ότι τα ορύγματα που φαίνεται να «σκάβουν» τις πεδιάδες, σε ακανόνιστα σχήματα, με διαστάσεις από 19,2 χιλιόμετρα ώς 32 χιλιόμετρα (στη διάμετρο) θα μπορούσαν να έχουν δημιουργηθεί από τη μεταφορά πάγων μονοξειδίου του άνθρακα, μεθανίου και αζώτου στο υπέδαφος. «Αυτοί οι πάγοι δημιουργούν τα ίδια σχήματα με αυτά που κανείς αντικρίζει αν κοιτάξει μία κατσαρόλα βρώμης που βράζει ή τα κομμάτια που μπορεί κανείς να δει στο εσωτερικό μιας λάμπας με λάβα» εξηγεί ο δρ Μουρ. Αυτοί οι γεωλογικοί σχηματισμοί είναι, ταυτόχρονα, παρόμοιοι με τις χαρακιές που βλέπει κανείς στην ξεραμένη λάσπη στη Γη που δημιουργούνται όταν το χώμα ξηραίνεται και διαστέλλεται. Τα σχήματα, πάντως, θυμίζουν πολύ αυτά που κάποιος παρατηρεί κοντά στον βόρειο πόλο του Αρη αλλά είναι πολύ νωρίς να πει κανείς ποιες γεωλογικές διαδικασίες οδήγησαν στον σχηματισμό τους. Σε κάποιες από τις πεδιάδες εμφανίζονται και κάποιου είδους λακκούβες σαν στίγματα, σαν το έδαφος να πάσχει από κάποια δερματική ασθένεια. Ο δρ Μουρ τόνισε ότι επί του παρόντος παραμένει άγνωστο κατά πόσο αυτοί οι σχηματισμοί είναι πραγματικοί ή πρόκειται για «οπτικά παιχνίδια» τα οποία εντάχθηκαν στις φωτογραφίες όταν αυτές συμπιέστηκαν. Εικόνες με μεγαλύτερη ευκρίνεια πρόκειται να αποσταλούν μελλοντικά. Αν, τελικά, αυτές οι γεωλογικές δομές είναι πραγματικές, τότε πιθανώς να δημιουργήθηκαν από τη διάβρωση όταν ο πάγος μετατράπηκε σε ατμό. Επιπροσθέτως, κάποια από τα ορύγματα φαίνεται να είναι γεμάτα με σκουρόχρωμο υλικό, ενώ άλλα διαθέτουν στο εσωτερικό τους ομάδες από σκουρόχρωμους λοφίσκους. Αυτοί μπορεί να είναι φτιαγμένοι από υλικό το οποίο ξεπήδησε από τα σωθικά του νάνου πλανήτη ή άλλο υλικό που άντεξε παρά τη διάβρωση της επιφάνειας. Επισήμως, οι επιστήμονες βάφτισαν την πεδιάδα Σπούτνικ, προς τιμήν του πρώτου διαστημικού δορυφόρου που εκτοξεύτηκε το 1957. Τόσο τα όρη όσο και οι πεδιάδες αποτελούν μέρος μιας μεγάλης δομής σε σχήμα καρδιάς που οι επιστήμονες ονόμασαν Περιοχή Τομπό προς τιμήν του Κλάιντ Τομπό, που ανακάλυψε τον Πλούτωνα στα 1930. Ενα εργαλείο που μπορεί να αναγνωρίσει κάποια μόρια ανίχνευσε υψηλή συγκέντρωση παγωμένου μονοξειδίου του άνθρακα στο δυτικό μισό της καρδιάς, της γεωλογικής δομής που θυμίζει ανθρώπινη καρδιά, αλλά όχι στο ανατολικό ή σε οποιοδήποτε άλλο σημείο αυτής της πλευράς του Πλούτωνα. http://physicsgg.me/2015/07/25/%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1-%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf/ βίντεο. Προσομοίωση πτήσης αρχικά πάνω από την περιοχή του Πλούτωνα που ονομάζεται Σπούτνικ (από το όνομα του πρώτου τεχνητού δορυφόρου που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη, το 1957) και στη συνέχεια πάνω από τα όρη Hillary (όνομα προς τιμήν του Sir Edmund Hillary, από τους πρώτους που πάτησαν στην κορυφή του Έβερεστ το 1953). Οι εικόνες που χρησιμοποιήθηκαν για την προσομοίωση λήφθηκαν από το διαστημικό σκάφος «Νέοι Ορίζοντες» στις 14 Ιουλίου 2015, από απόσταση 77.000 χιλιόμετρα. Διακρίνονται χαρακτηριστικά του Πλούτωνα με εύρος 1 χιλιομέτρου. http://physicsgg.me/2015/07/25/%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1-%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf/

Paul Erdos: «Το μυαλό μου είναι ανοικτό…» Ο Πολ Έρντος, ένας από τους σημαντικότερους μαθηματικούς του 20ού αιώνα, και αναμφιβόλως ο πιο εκκεντρικός, μέχρι τα δεκαεπτά του είχε ήδη αναγνωριστεί διεθνώς ως παιδί-θαύμα. Το νόημα της ζωής του ήταν η διατύπωση μαθηματικών εικασιών και η επίλυση μαθηματικών προβλημάτων. Χάρη στο εκπληκτικό έργο του στη Συνδυαστική, τη Θεωρία Γραφημάτων, τη Θεωρία Αριθμών, τη Θεωρία Πιθανοτήτων και τη Θεωρία Συνόλων, απέκτησε τον τίτλο του πιο παραγωγικού μαθηματικού που έζησε ποτέ. Ο Μπρους Σέχτερ σηκώνει το πέπλο της πιο σουρεαλιστικής κλειστής λέσχης και αποκαλύπτει την παράξενη ζωή του πιο γόνιμου μαθηματικού του κόσμου. Σελίδα τη σελίδα, δενόμαστε τόσο πολύ με αυτόν τον χαρισματικό κύριο, ώστε, στο τέλος του βιβλίου, νιώθουμε άτυχοι που δεν τον συναντήσαμε». Το βιβλίο «Το Μυαλό μου Είναι Ανοιχτό», πνευματώδες και γεμάτο μαθηματικούς γρίφους που γοήτευαν τον Έρντος –και συνεχίζουν να συναρπάζουν μέχρι σήμερα τους μαθηματικούς– αφηγείται την ιστορία μιας παράξενης ιδιοφυΐας. Ως και το 1996 διάφοροι επιφανείς μαθηματικοί ανά τον κόσμο ήξεραν ότι το κουδούνι του σπιτιού τους μπορούσε να χτυπήσει ξαφνικά μέσα στη νύχτα. Δεν ανησυχούσαν. Ήταν σχεδόν βέβαιοι ότι ανοίγοντας την πόρτα θα έβλεπαν μπροστά τους έναν κοντόσωμο άνδρα με χοντρά γυαλιά και παλιό, φθαρμένο κοστούμι που κρατούσε στο ένα χέρι μια βαλίτσα και στο άλλο μια πλαστική σακούλα γεμάτη χαρτιά. «Το μυαλό μου είναι ανοιχτό» θα τους έλεγε χαμογελώντας και θα άρχιζε να εκθέτει μια απίθανη μαθηματική ιδέα. Ήταν ο Πολ Έρντος, ο «περιπατητικός μαθηματικός», ένας από τους μεγαλύτερους του 20ού αιώνα. Στη βαλίτσα είχε όλα τα υπάρχοντά του. Στη σακούλα τις σημειώσεις από τις πρόσφατες μελέτες του. Αεικίνητος, ο Έρντος δεν στεκόταν ποτέ σε ένα μέρος. Θεωρούσε ότι ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη από αποκτήματα και χρήματα. «Δεν θέλησα ποτέ υλικά αγαθά»δήλωνε. «Ένα παλιό ελληνικό ρητό λέει ότι ο σοφός άνθρωπος δεν έχει τίποτε που να μην μπορεί να κουβαλήσει στα χέρια του». Όλα του τα αγαθά τα είχε λοιπόν στα δυο του χέρια. Και μέσα στο μυαλό του. Πίστευε πως «η ιδιοκτησία είναι μεγάλος μπελάς», δεν είχε μόνιμη κατοικία, ούτε αυτοκίνητο. Δεν χρειαζόταν να «κόβει» επιταγές, ούτε να πληρώνει φόρους εισοδήματος. Ο εκκεντρικός Πολ Έρντος ήταν ένας νομάδας στη χώρα των μαθηματικών. Του οφείλουμε την επίλυση πολυάριθμων μαθηματικών προβλημάτων, κυρίως στη θεωρία των αριθμών και στη συνδυαστική. Γεννήθηκε στη Βουδαπέστη από εβραίους μαθηματικούς γονείς, οι οποίοι όμως δεν ασκούσαν την εβραϊκή θρησκεία. Ήταν «παιδί-θαύμα» και στα 17 του παρουσίασε μια μαθηματική απόδειξη που τον έκανε γνωστό έξω από την πατρίδα του. Στα 21 του πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης- κατ΄ εξαίρεση, εφόσον οι εβραίοι δεν γίνονταν δεκτοί εκείνη την εποχή στα ουγγρικά πανεπιστήμια- και αμέσως μετά, λόγω της καταγωγής του, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα. Αρχικά πήγε στη Βρετανία, στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, και στη συνέχεια στις Ηνωμένες Πολιτείες, ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, το οποίο τον βρήκε υπερβολικά«αντισυμβατικό» για να τον κρατήσει σε μόνιμη βάση. Τι πιστεύετε για τον Καρλ Μαρξ; Τα επόμενα χρόνια δίδαξε σε διάφορα αμερικανικά πανεπιστήμια δίνοντας παράλληλα διαλέξεις στο εξωτερικό. Οι συχνές επαφές του με την Ουγγαρία- εκεί ζούσαν η μητέρα του και οι συγγενείς του- και η αλληλογραφία του με μαθηματικούς από κομμουνιστικά κράτη προκάλεσαν τις υποψίες των αμερικανικών αρχών. Το 1956, όταν δίδασκε στο Πανεπιστήμιο Νοτρ Νταμ, στο Σαόυθ Μπέντ της Ιντιάνα, «ανακρίθηκε» από έναν υπάλληλο της Υπηρεσίας Μεταναστών ο οποίος τον ρώτησε, μεταξύ άλλων, «Τι πιστεύετε για τον Καρλ Μαρξ;» Ο Έρντος παραδέχτηκε ότι είχε διαβάσει μόνο το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, επομένως δεν ήταν «ικανός να εκφράσει μια κρίση. Αλλά αναμφιβόλως ήταν σπουδαίος άνθρωπος». Η απάντηση αυτή είχε ως αποτέλεσμα, οι αρχές να του στερήσουν την βίζα επανεισόδου στη χώρα και βρέθηκε σε δίλημμα: ή θα έμενε στο Νοτρ Νταμ και δεν θα ταξίδευε πια ή θα έφευγε από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Διάλεξε το δεύτερο και έκτοτε δεν έμεινε ποτέ «στάσιμος» διδάσκοντας σε διάφορα πανεπιστήμια ανά τον κόσμο (η είσοδος στην Αμερική τού επετράπη ξανά το 1963), δίνοντας διαλέξεις, μετέχοντας σε συνέδρια και εργαστήρια, συζητώντας με άλλους μαθηματικούς. Τα χρήματα που συγκέντρωνε από τις αμοιβές του τα χάριζε σε συναδέλφους και φοιτητές που τα είχαν ανάγκη ή τα χρησιμοποιούσε για να χρηματοδοτήσει έρευνες γύρω από μαθηματικά προβλήματα. To 1984 κέρδισε το περίφημο βραβείο Βολφ, το οποίο συνοδευόταν από χρηματικό έπαθλο 50.000 δολαρίων – δίχως άλλο, το μεγαλύτερο ποσό που είχε εισπράξει ποτέ. Διέθεσε 30.000 δολάρια για να χρηματοδοτήσει μια μεταδιδακτορική υποτροφία, με το όνομα των γονέων του στο ΙνστιτούτοΤέκνιον του Ισραήλ, και χρησιμοποίησε τα υπόλοιπα για να βοηθήσει συγγενείς, μεταπτυχιακούς φοιτητές και συναδέλφους του. «Κράτησα μόνο 720 δολάρια», θυμόταν αργότερα. Εφόσον είχε υπάρξει και ο ίδιος παιδί-θαύμα, ενδιαφερόταν ιδιαιτέρως να συναντά νέους μαθηματικούς και να βοηθά στην ανάπτυξη του ταλέντου τους. Πολλοί κορυφαίοι μαθηματικοί ανά τον κόσμο, οφείλουν τη σταδιοδρομία τους σε μαι πρώιμη γνωριμία με τον Έρντος. Ο Terence Tao τότε ήταν 10 ετών, ένα παιδί-θαύμα και θυμάται πως ο Erdos του μιλούσε σαν ίσος προς ίσο. Ο Τao είναι σήμερα ένας από τους σημαντικότερους μαθηματικούς. Ο Έρντος αποτελεί τον ορισμό του εκκεντρικού μαθηματικού, χάρη όμως στον χαρούμενο και καλοσυνάτο χαρακτήρα του- και φυσικά στην ιδιοφυΐα του- όσοι τον γνώριζαν του συγχωρούσαν τις ιδιορρυθμίες του. Ηταν πολύ αγαπητός και, παρά το γεγονός ότι απέφευγε τις δεσμεύσεις για να μπορεί να αφοσιωθεί στα μαθηματικά, την κύρια εμμονή του, ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει τους συναδέλφους του με κάθε τρόπο. Δεν του άρεσε όμως να τον αγκαλιάζουν και να τον αγγίζουν και έπλενε διαρκώς τα χέρια του- κατάλοιπα ίσως από το γεγονός ότι οι γονείς του τον μεγάλωσαν υπερπροστατευμένο μέσα στο σπίτι ύστερα από τον θάνατο των δύο αδελφών του από οστρακιά. Εθισμένος στον καφέ και τις αμφεταμίνες, υπερδραστήριος, με σκέψη κρυστάλλινης διαύγειας, ιδιοφυής και χιουμορίστας, αδημονούσε να μοιραστεί απλόχερα τις πρωτοποριακές ιδέες του με όποιον ήταν πρόθυμος να του προσφέρει λίγο χώρο και είχε όρεξη να ιντριγκάρει τον νου του. Ένα διανοητικό ταξίδι στο μαθηματικό σύμπαν του Έρντος, εκτός από δραστηριότητα πλήρους απόλαυσης, αποτελούσε, για όλους, πρώτης γραμμής ενημέρωση σε ό,τι αφορούσε νέα θεωρήματα και αποδείξεις. Δεν είχε καμία επαφή με τα πρακτικά ζητήματα, όπως το να πληρώσει λογαριασμούς ή να ετοιμάσει έστω και ένα απλό φαγητό.«Μπορώ να φτιάξω εξαιρετικά κρύα δημητριακά» έλεγε«και ίσως θα μπορούσα να βράσω ένα αβγό,δεν έχω όμως προσπαθήσει ποτέ». Χρησιμοποιούσε ένα εντελώς δικό του λεξιλόγιο: τα παιδιά ήταν«έψιλον», από το «ε» που συμβολίζει τις μικρές ποσότητες στα μαθηματικά, οι γυναίκες «αφεντικά»,οι άντρες«δούλοι», η μουσική«θόρυβος»και τα αλκοολούχα ποτά«δηλητήριο». Το παροιμιώδες μνημονικό του και οι γνώσεις του σε πλήθος μαθηματικών πεδίων, έκαναν τον Πολ ανεξάντλητη πηγή εξειδικευμένης πληροφορίας. «Στα χρόνια πριν από το διαδίκτυο, υπήρχε ο Έρντος», έλεγαν όσοι φίλοι του φρόντιζαν, γενναιόδωρα, για τη συντήρηση αυτής της αλησμόνητης, αξιαγάπητης μαθηματικής φυσιογνωμίας που ανακάλυπτε – σαν κρυμμένους θησαυρούς– καθολικές ιδέες και ταύτιζε τις λαμπρές αποδείξεις με την ποίηση. Το μυαλό του ήταν γεμάτο με τα πιο πρόσφατα κουτσομπολιά, ενώ αποτελούσε ταυτοχρόνως μια εκπληκτική βάση δεδομένων του κόσμου των μαθηματικών. Γνώριζε τους πάντες, ήξερε τι τους ενδιέφερε, ποια εικασία είχαν διατυπώσει, τι είχαν αποδείξει, ή τι επιχειρούσαν να αποδείξουν, τους αριθμούς τηλεφώνων τους, τα ονόματα και τις ηλικίες των συζύγων, των παιδιών και των κατοικιδίων τους ∙ και πολύ περισσότερα. Μπορούσε από μνήμης να πει σε ποια σελίδα κάποιου δυσεύρετου ρωσικού περιοδικού του 1922 αποδεικνυόταν ένα θεώρημα παρόμοιο με αυτό στο οποίο εργαζόταν κάποιος. Αν, λόγου χάρη, συναντούσε έναν μαθηματικό στη Βαρσοβία, συνέχιζε αμέσως τη συζήτηση που είχαν αφήσει στη μέση πριν από δυο χρόνια. Υπέρτατος φασίστας Δεν πίστευε στον Θεό αλλά στο «Βιβλίο»με τις μαθηματικές αλήθειες. Ο Θεός, αν υπήρχε, ήταν ο «Υ.Φ.» – ο Υπέρτατος Φασίστας – που του έκρυβε τις κάλτσες και το διαβατήριό του και κρατούσε πεισματικά για τον εαυτό του τις περισσότερες αποδείξεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Έρντος δεν βρήκε αποδείξεις, κάθε άλλο: ως τον θάνατό του, το 1996, σε ηλικία 83 ετών, έγραψε περίπου 1.475 εργασίες, «κατόρθωμα» το οποίο τον τοποθετεί στη θέση του δεύτερου παραγωγικότερου μαθηματικού μετά τον Όϊλερ. Οι μαθηματικοί, αν και θετικοί άνθρωποι, έχουν και αυτοί τις «δοξασίες» τους. Μία από αυτές είναι ο περίφημος Αριθμός Έρντος, ο οποίος «βαθμολογεί» τους συναδέλφους τους ανάλογα με τη σχέση τους με τον μεγάλο ούγγρο μαθηματικό. Ξεκίνησε ως αστείο, όλοι όμως ομολογούν ότι ασυναίσθητα τον κοιτάζουν όταν πρόκειται να αξιολογήσουν έναν συνεργάτη και ότι εντυπωσιάζονται όταν είναι πολύ μικρός. Το σύστημα έχει ως εξής. Ο Πολ Έρντος- και μόνον αυτός- έχει τον αριθμό 0. Όλοι οι υπόλοιποι βαθμολογούνται με βάση τη «στενότητα» της σχέσης τους μαζί του. Όποιος έχει συνυπογράψει μια εργασία με τον Έρντος βαθμολογείται με 1, όποιος έχει συνυπογράψει μια εργασία με κάποιον συνυπογράψαν τα του Έρντος βαθμολογείται με 2 και ούτω καθ΄ εξής. Ο Αϊνστάιν έχει τον αριθμό 2: δεν είχε συνεργαστεί ποτέ με τον Έρντος, συνέγραψε όμως εργασίες με ορισμένους από τους συνεργάτες του. Το νόημα της ζωής, έλεγε συχνά ο Έρντος, είναι να αποδεικνύεις και να διατυπώνεις εικασίες. Η απόδειξη και η εικασία είναι τα εργαλεία με τα οποία οι μαθηματικοί εξερευνούν το πλατωνικό σύμπαν της καθαρής μορφής, ένα σύμπαν που για πολλούς απ’ αυτούς είναι εξίσου πραγματικό με το Σύμπαν στο οποίο πρέπει απρόθυμα να κατοικήσουν και να ζήσουν, και πολύ πιο όμορφο. «Αν δεν είναι όμορφοι οι αριθμοί, τότε δεν ξέρω τι είναι όμορφο», επαναλάμβανε συχνά ο Έρντος…. Στην φωτογραφία ο Paul Erdős, αριστερά, και ο Terence Tao συζητούν μαθηματικά προβλήματα το 1985. http://www.korfiatisbooks.gr/index.php?page=shop.product_details&category_id=4&flypage=flypage.tpl&product_id=2218&option=com_virtuemart&Itemid=4 Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/07/26/paul-erdos-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%cf%85%ce%b1%ce%bb%cf%8c-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%b9%ce%ba%cf%84%cf%8c/

Πως θα μπορουσαμε να φτάσουμε στην (ΓΗ 2.0) Η είδηση της ανακάλυψης του Kepler-452b από τη NASA προκάλεσε ενθουσιασμό παγκοσμίως, καθώς πρόκειται για έναν πλανήτη ο οποίος θεωρείται ότι αποτελεί πρακτικά «εξάδελφο» της Γης μας, και ως εκ τούτου θα μπορούσε να φιλοξενεί (ή να έχει φιλοξενήσει στο παρελθόν) ζωή- ίσως και παρεμφερή με τη γήινη. Ωστόσο, με όλο τον ενθουσιασμό, η απόσταση που μας χωρίζει από την αποκαλούμενη «Γη 2.0» είναι...αρκούντως υπολογίσιμη, καθώς είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ, 1.400 έτη φωτός: Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και ένα διαστημόπλοιο που θα ήταν σε θέση να κινείται με την ταχύτητα του φωτός (299.792,458 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο στο κενό), τη μεγαλύτερη/ οριακή ταχύτητα που υπάρχει στη φύση (σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν), και πάλι θα χρειάζονταν 1.400 χρόνια για να φτάσει κανείς εκεί. Και ακόμα και αν θεωρηθεί «βιώσιμο» από άποψης ταξιδιού ένα τέτοιο χρονικό διάστημα, και πάλι υπεισέρχονται στην «εξίσωση» δύσκολες «μεταβλητές», όπως η «παραμόρφωση» του χρόνου: σε γενικές γραμμές, ο χρόνος κυλάει διαφορετικά (πιο αργά) για αυτούς που βρίσκονται στο σκάφος και για αυτούς που βρίσκονται στη Γη, κάτι που θα μπορούσε να δημιουργήσει διάφορες επιπλέον «επιπλοκές» όσον αφορά σε μια αποστολή σε έναν τόσο μακρινό προορισμό. Γενικότερα, ο επιστημονικός κόσμος (πέρα από τα παλιά σενάρια επιστημονικής φαντασίας, που «έβλεπαν» σκάφη τα οποία κινούνται «άμεσα» με υπερφωτονικές/υπερφωτεινές ταχύτητες), έχει μάλλον απορρίψει το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός τέτοιου κινητήρα/ διαστημοπλοίου, για δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι υπάρχουν απροσπέλαστα εμπόδια από άποψης Φυσικής: Βάση της θεωρίας της Σχετικότητας, όταν ένα σώμα πλησιάζει την ταχύτητα του φωτός, η μάζα εξαρτάται από την ταχύτητα: κοινώς, η μάζα αυξάνει όσο αυξάνει η ταχύτητά του, και αυτό συνεπάγεται ότι τόσο πιο πολύ πλησιάζει το σκάφος την ταχύτητα του φωτός, τόσο πιο δύσκολη είναι η προώθηση από τους κινητήρες- και αυτό δυσκολεύει όλο και περισσότερο όσο πλησιάζει ένα σκάφος στην ταχύτητα του φωτός, με τελικό αποτέλεσμα η μάζα του να γίνεται άπειρη εάν, ακόμα και αν (με κάποιον τρόπο παραγωγής ενέργειας/ απόδοσης κινητήρων που θα μπορούσε να συμβαδίσει) το σκάφος «έπιανε» την (ανώτατη/ οριακή) ταχύτητα του φωτός. Και φυσικά υπάρχουν και επιπλέον, λιγότερο «φυσικής» φύσης ζητήματα, όπως οι επιπτώσεις σε ένα πλήρωμα από την επιτάχυνση, η παραμόρφωση του χρόνου, οι κίνδυνοι πλοήγησης (σε ακραίες ταχύτητες ακόμα και η σύγκρουση με έναν κόκκο σκόνης μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες) κ.α. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι, ακόμα και με ένα σκάφος που (με κάποιον τρόπο επιστημονικής φαντασίας) «πιάνει» την ταχύτητα του φωτός, θα επρόκειτο για «δώρο άδωρο», καθώς και πάλι οι αποστάσεις μεταξύ των άστρων είναι τεράστιες: Ακόμα και με τεχνολογία που θα επέτρεπε σε ένα σκάφος να κινηθεί με την ταχύτητα του φωτός, θα χρειάζονταν και πάλι 1.400 χρόνια για να φτάσουμε στη «Γη 2.0». Για τους άνωθεν λόγους, θεωρείται ότι η ταχύτητα του φωτός αποτελεί ένα όριο απροσπέλαστο, και πάνω από όλα (ακόμα και αν «έσπαγε»), μη πρακτικό. Οπότε, πλέον τα οράματα της επιστημονικής φαντασίας στρέφονται προς άλλες κατευθύνσεις, οι οποίες επιδιώκουν να «παρακάμψουν» ή να αποδεχτούν/ συμβιβαστούν με τη Σχετικότητα, αξιοποιώντας πιο «συμβατικές» μεθόδους. Ακολουθούν τέσσερις τεχνολογικές «φιλοσοφίες» που (δεδομένων βέβαια τεράστιων τεχνολογικών αλμάτων, σε κάθε περίπτωση, πρακτικού χαρακτήρα) θα μπορούσαν να ανοίξουν τον δρόμο για τα άστρα, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Σκάφος με ταξιδιώτες σε νάρκη Η κρυονική αποτελεί ένα από αυτά τα «όνειρα» της επιστημονικής φαντασίας που μοιάζουν να βρίσκονται πάντα «τόσο κοντά, αλλά τόσο μακριά». Η κεντρική ιδέα είναι το «πάγωμα»/ νάρκη του πληρώματος, το οποίο παραμένει σε αυτή την κατάσταση καθ'όλη τη μακροχρόνια διάρκεια του διαστημικού ταξιδιού. Οι επιβάτες ξυπνούν όταν το σκάφος -που κινείται με «συμβατική» (από άποψης Φυσικής, επειδή και πάλι, εν συγκρίσει με τα σημερινά δεδομένα, θα απαιτούνται καινοτόμες τεχνολογίες προώθησης, όπως η πυρηνική προώθηση, τα ηλιακά ιστία κ.α.- καθώς και φυσικά αντίστοιχες πηγές ενέργειας, όπως η πυρηνική σύντηξη) προώθηση έχει φτάσει στον προορισμό του. Τα αποκαλούμενα «sleeper ships» αποτελούν ένα δημοφιλές μοτίβο της επιστημονικής φαντασίας. Στην περίπτωση του Kepler-452B ωστόσο, η κρυονική τεχνολογία θα έπρεπε να είναι αρκετά επαρκής και αξιόπιστη για να μπορέσει να κρατήσει ζωντανούς εν υπνώσει τους επιβάτες του για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα (ας μην ξεχνάμε ότι ο πλανήτης απέχει 1.400 έτη φωτός, και το σκάφος δεν θα κινείται με ταχύτητα του φωτός, ακόμη και λαμβάνοντας υπόψιν την παραμόρφωση του χρόνου). Μέσα σε αυτό το διάστημα, κάποιος θα πρέπει να αναλαμβάνει τη συντήρηση του σκάφους: είτε συστήματα τεχνητής νοημοσύνης/ ρομποτικής, είτε ένα επίλεκτο πλήρωμα το οποίο θα ξυπνά τακτικά για να ελέγχει τα πράγματα, ή που θα είναι ταγμένο να παραμένει «ξύπνιο» για πολλές διαφορετικές γενεές, όσο διαρκεί το ταξίδι. Και αυτό οδηγεί στο επόμενο σενάριο. Σκάφη γενεών (generation ships) Είναι ακόμα πιο «συμβατικού» χαρακτήρα από ό,τι τα sleeper ships, αλλά, με τον τρόπο του, είναι πιο φιλόδοξων/ επικών διαστάσεων. Η κεντρική ιδέα είναι ότι δεν θα είναι οι αρχικοί επιβάτες που θα φτάσουν στον προορισμό, αλλά οι απόγονοί τους. Το «generation ship», το οποίο κινείται με ταχύτητα μικρότερη του φωτός στο Διάστημα (ακόμα και αν την πλησιάζει) αποτελεί ένα κλειστό, αυτάρκες οικοσύστημα- μια ζωντανή, λειτουργούσα αποικία, με έναν πληθυσμό ο οποίος ζει εκεί, εξελίσσεται, αναπαράγεται για χρόνια, ίσως και για αιώνες και για χιλιετίες: Φανταστείτε μία πόλη σε ένα διαστημόπλοιο που ταξιδεύει στο Διάστημα. Οι κάτοικοί της έχουν την καθημερινή ζωή τους, κάνουν παιδιά, γερνούν, πεθαίνουν και κάποια στιγμή, μια από τις επόμενες γενεές, οι απόγονοί τους, θα φτάσουν στον προορισμό τους. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά μεγαλόπνοο όραμα, το οποίο μπορεί να μην «σκοντάφτει» στη Φυσική, αλλά έχει τεράστιες τεχνολογικές απαιτήσεις. Το πλοίο θα πρέπει να είναι γιγαντιαίων διαστάσεων, προκειμένου να μπορεί να φιλοξενεί και συντηρεί ένα πλήρες, αυτόνομο και ανανεούμενο οικοσύστημα (αέρας, νερό, γεωργία, κτηνοτροφία, ενέργεια), που με τη σειρά του θα μπορεί να συντηρεί έναν πληθυσμό επαρκούς μεγέθους ώστε να διασφαλιστεί (από γενετικής, αλλά και κοινωνικής άποψης) η υγιής εξέλιξη και επιβίωσή του ανά τους αιώνες που θα διαρκέσει το ταξίδι. Κινητήρας στρέβλωσης ή δίνης (Warp Drive) Μπαίνοντας στο «βασίλειο» αυτών που προσπαθούν να παρακάμψουν τη Σχετικότητα, οι φίλοι του Star Trek γνωρίζουν σίγουρα την έννοια του Warp Drive (ελληνιστί, κινητήρας στρέβλωσης ή δίνης) – ή, βάσει των ιδεών του Μεξικανού φυσικού Μιγκέλ Αλκουμπιέρε, Alcubierre drive. Η κεντρική ιδέα είναι ότι, αντί το διαστημόπλοιο να επιταχύνει το ίδιο τον εαυτό του σε υψηλές ταχύτητες για να κινηθεί στον χώρο...αλλάζει τον χώρο, προκειμένου, τρόπον τινά, να «κόψει δρόμο». Στην ουσία, το διαστημόπλοιο (μέσω κάποιου είδους κινητήρων/ γεννητριών παραγωγής βαρύτητας), στρεβλώνει τον χωροχρόνο γύρω του (φέρνει πιο μπροστά το «εμπρός» και στέλνει πιο μακριά το «πίσω»), φέρνοντας πιο κοντά το σημείο προορισμού. Γύρω από το σκάφος δημιουργείται μια «φυσαλίδα», μέσα στην οποία οι αποστάσεις είναι «μικρότερες»: φανταστείτε δύο σημεία πάνω σε ένα φύλλο χαρτί, τα οποία, όταν το χαρτί είναι απλωμένο σε ένα τραπέζι, έχουν μια απόσταση μεταξύ τους. Εάν το φύλλο διπλωθεί, τότε η απόσταση μεταξύ τους μειώνεται. Αυτή είναι η φιλοσοφία του Warp Drive, και έχει το ευφυές χαρακτηριστικό ότι δεν παραβιάζει τη σχετικότητα, αλλά την παρακάμπτει. Το σκάφος, όσον αφορά στον εαυτό του και τη «φυσαλίδα», δεν κινείται με την ταχύτητα του φωτός- αλλά, όσον αφορά σε έναν εξωτερικό παρατηρητή (εκτός σκάφους και «φυσαλίδας»), το σκάφος κινείται με ταχύτητες κατά πολύ μεγαλύτερες του φωτός. Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν λίγο καιρό είχαν προκύψει φήμες περί πειραμάτων της NASA πάνω σε κάτι αντίστοιχο του Warp Drive, προκαλώντας ενθουσιασμό. Ωστόσο, η ίδια η αμερικανική διαστημική υπηρεσία διευκρίνισε ότι διερευνώνται διάφορες τεχνικές προώθησης, και μεταξύ αυτών και το EmDrive (το οποίο δεν απαιτεί μάζα αντίδρασης ή κάποιο προωθητικό), χωρίς ωστόσο απτά αποτελέσματα. Περισσότερα. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=1365 Διαστημική Εξερεύνηση-Σελ.92- 29/04/2015. Σκουληκότρυπες/ «πύλες» (wormholes) Τρία γνωστά franchises επιστημονικής φαντασίας όπου υπήρχε η έννοια των «πυλών» (με διαφορετικούς τρόπους) είναι το Star Trek: DS9, το Stargate: SG1 και το Babylon 5. Η «σκουληκότρυπα» είναι μια υποθετική τοπολογική ιδιότητα του χωροχρόνου: Ένα «τούνελ» το οποίο συνδέει δύο συγκεκριμένα σημεία του, επιτρέποντας σε ένα σκάφος να «κόψει δρόμο», παρακάμπτοντας την «κανονική» απόσταση- φανταστείτε, χάριν ευκολίας ένα βουνό. Εάν θέλετε να πάτε από ένα σημείο στη μία πλευρά σε ένα σημείο στην άλλη, τότε πρέπει να περπατήσετε/ σκαρφαλώσετε όλη την απόσταση πάνω στην επιφάνειά του...ή να βρείτε ένα τούνελ το οποίο συνδέει απευθείας τα δύο σημεία. Μέχρι τώρα, δεν έχουν βρεθεί παρατηρησιακές αποδείξεις για την ύπαρξη σκουληκοτρύπων (Einstein-Rosen Bridge), αλλά οι εξισώσεις της Γενικής Σχετικότητας αφήνουν «περιθώρια» για την ύπαρξή τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι σκουληκότρυπες Scwarzschild, το Casimir effect κ.α. Σημειώνεται ότι η Γενική Σχετικότητα προβλέπει ότι, εάν υπάρχουν σκουληκότρυπες μέσα από τις οποίες είναι δυνατόν να περάσει ένα σκάφος, θα επιτρέπουν και ταξίδι στο χρόνο. Κάποιες θεωρίες «θέλουν» τις σκουληκότρυπες και ως πύλες προς διαφορετικά σύμπαντα. http://www.huffingtonpost.gr/2015/07/24/texnologies-diasthmiko-taxidi_n_7863364.html

Ο μπαμπάς πάει ταξίδι στο ...διάστημα! Ο Ρώσος κοσμοναύτης Ολέγκ Κονονένκο πίσω από γυάλινο διαχωριστικό στην τρυφερή αποχαιρετιστήρια συνάντηση με τα παιδιά του, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ του Καζακστάν στις 21 Ιουλίου 2015. Ο Κονονένκο μαζί με τους αστροναύτες συναδέλφους του- τον Ιάπωνα Κιμίγια Γιουί, και τον Αμερικανό Κζελ Νόργουντ Λίντγκριν- αποτελούν το πλήρωμα του διαστημικού σκάφους Σογιούζ TMA-17M, το οποίο εκτοξευστηκε στις 23 Ιουλίου, με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://gr.rbth.com/2015/07/22/o-mpampas-paei-taxidi-sto-diastima_327211 Ένα δροσερό καλοκαίρι ενισχύει τους πάγους της Αρκτικής. Μετρήσεις από τον δορυφόρο CryoSat της ESA δείχνουν ότι ο όγκος των πάγων της Αρκτικής θάλασσας αυξήθηκε κατά ένα τρίτο μετά το ασυνήθιστα δροσερό καλοκαίρι του 2013. Αυτό το νέο εύρημα υποδεικνύει ότι ο πάγος στο βόρειο ημισφαίριο είναι πιο ευαίσθητος στις αλλαγές της καλοκαιρινής τήξης από ό, τι είναι στην ψύξη του χειμώνα. Επιστήμονες από το University College του Λονδίνου (UCL) και το Πανεπιστήμιο του Leeds στο Ηνωμένο Βασίλειο χρησιμοποίησαν 88 εκατομμύρια μετρήσεις του πάχους του θαλάσσιου πάγου που λήφθηκαν από τον CryoSat μεταξύ 2010 και 2014. Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στις 20 Ιουλίου στο περιοδικό Nature Geoscience, δείχνει μια μείωση κατά 14% του όγκου του θαλάσσιου πάγου το καλοκαίρι μεταξύ του 2010 και του 2012, αλλά ο όγκος του πάγου αυξήθηκε κατά 41% το 2013, όταν το καλοκαίρι ήταν κατά 5% ψυχρότερο από εκείνο του προηγούμενου έτους. Η επικεφαλής συγγραφέας Rachel Tilling, από το Κέντρο Πολικής Παρατήρηση και Μοντελοποίησης (Centre for Polar Observation and Modelling - CPOM) στο UCL, είπε, "Το καλοκαίρι του 2013 ήταν πολύ πιο ψυχρό από ό, τι τα τελευταία χρόνια, με θερμοκρασίες που χαρακτηρίζουν αυτές που παρατηρήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990. "Αυτό επέτρεψε στον παχύ θαλάσσιο πάγο να παραμείνει βορειοδυτικά της Γροιλανδίας, διότι υπήρχαν λιγότερες ημέρες που θα μπορούσε να λιώσει. Παρά το γεγονός ότι τα μοντέλα έχουν δείξει ότι ο όγκος των πάγων της Αρκτικής θάλασσας είναι σε μακροχρόνια παρακμή, γνωρίζουμε τώρα ότι μπορεί να ανακτηθεί κατά ένα σημαντικό ποσό εάν η περίοδος τήξης συντομευθεί." Εκτοξευμένος το 2010, ο CryoSat μετρά το ύψος των πάγων - και εκείνων που επιπλέουν στους πολικούς ωκεανούς και των τεράστιων καλυμμάτων πάγου που καλύπτουν την Γροιλανδία και την Ανταρκτική. Οι πληροφορίες αυτές είναι απαραίτητες για την έρευνα του πάχους του πάγου και το πώς αλλάζει και, τελικά, πως ο όγκος του πάγου της Γης επηρεάζεται από το κλίμα. Ο όγκος των πάγων της Αρκτικής είχε σταθερή πτώση από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, αλλά ήταν δύσκολο να εκτιμηθεί με ακρίβεια πριν τον CryoSat. Η Rachel πρόσθεσε: "Μέχρι να εκτοξευθεί ο CryoSat, ήταν δύσκολο να μετρηθεί ο όγκος των πάγων της Αρκτικής θάλασσας καθώς δεν μπορούσαν να ληφθούν δεδομένα για τις μετατοπίσεις και μετρήσεις σε όλη την περιοχή. "Μαζί με τους χάρτες της έκτασης του θαλάσσιου πάγου, οι μετρήσεις μας για το πάχος του πάγου στη θάλασσα ολοκληρώνουν τώρα την εικόνα, επειδή αποκαλύπτουν τι συμβαίνει κάτω από το νερό, όπου συμβαίνει το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητας." Η ομάδα λέει, αν και τα πρώτα πέντε χρόνια του CryoSat οι μετρήσεις αποκαλύψαν σημαντικές πληροφορίες για την κατάσταση του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής, το ιστορικό είναι ακόμα μικρό για να θεσπιστεί μια μακροπρόθεσμη τάση. Ο καθηγητής Andrew Shepherd, διευθυντής του CPOM, δήλωσε, "Η κατανόηση του τι ελέγχει το ποσό των πάγων της Αρκτικής θάλασσας μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην πραγματοποίηση αξιόπιστων προβλέψεων του πόσο καιρό θα διαρκέσει, που είναι σημαντικό, διότι αποτελεί βασική συνιστώσα του κλιματικού συστήματος της Γης. "Παρά το γεγονός ότι το άλμα του όγκου σημαίνει ότι η περιοχή είναι απίθανο να είναι ελεύθερη από πάγους αυτό το καλοκαίρι, ακόμα περιμένουμε οι θερμοκρασίες να αυξηθούν στο μέλλον, και έτσι τα γεγονότα του 2013, θα έχουν απλά γυρίσει το ρολόι πίσω κατά λίγα χρόνια στο μακροπρόθεσμο πρώτυπο της πτώσης. "Στόχος μας είναι να βεβαιωθούμε ότι δεν θα χάσουμε αυτή τη μοναδική δυνατότητα να παρακολουθήσουμε τους πάγους της Αρκτικής θάλασσας όταν τελειώσει η αποστολή." Η ομάδα τώρα σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει τις μετρήσεις του CryoSat για την αλλαγή του πάχους του θαλάσσιου πάγου για να βοηθήσει στη βελτίωση των μοντέλων που χρησιμοποιούνται για να προβλέψουν τη μελλοντική αλλαγή του κλίματος, καθώς επίσης και να βοηθήσει τις θαλάσσιες δραστηριότητες στην περιοχή της Αρκτικής, που μπορεί να είναι επικίνδυνή και δαπανηρή για να περιηγηθεί κανείς. Ο Tommaso Parrinello, Διευθυντής του έργου CryoSat της ESA, είπε, "ο CryoSat έχει τεθεί σε τροχιά για πάνω από πέντε χρόνια και συνεχίζει να αποδεικνύει αριστεία παρέχοντας τα ακριβή στοιχεία που χρειάζονται οι επιστήμονες ώστε να προχωρήσουν την πολική επιστήμη - παραμένουμε πολύ περήφανοι για τον δορυφόρο μας." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Hena_droserho_kalokahiri_enischhuei_toys_phagoys_tes_Arktikhes

«Ρομπότ του ανέμου» για τους ουρανούς του μακρινού Δία. Καθώς η NASA στρέφει την προσοχή της ξανά στην εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος, όλο και περισσότερο, φιλόδοξα projects βλέπουν το φως της δημοσιότητας, με έμφαση σε τεχνολογίες οι οποίες «κοιτούν» προς την πλευρά του Άρη- και ακόμα παραπέρα. Σε αυτό το πλαίσιο, εξετάζονται και «εξωτικές» ιδέες, για ρομπότ που κινούνται με τον άνεμο, ή με τα κύματα της θάλασσας. Παρόμοια φιλοσοφία εξετάζεται και για διαστημικές αποστολές, και μάλιστα σε πλανήτες οι οποίοι θα μπορούσαν να «υποστηρίξουν» τέτοιου είδους «μηχανισμούς». Προσφάτως ομάδα μηχανικών στο JPL της NASA (Πασαντένα, Καλιφόρνια) άρχισε να εξετάζει την ιδέα ενός σκάφους που θα μπορούσε να ίπταται στους ουρανούς της Γης ή σε γίγαντες αερίων, όπως ο Δίας. Η έρευνα πάνω στο αντικείμενο έγινε εφικτή στο πλαίσιο μελέτης με χρηματοδότηση ενός έτους, ύψους 100.000 δολαρίων, από το πρόγραμμα NIAC (NASA's Innovative Advanced Concepts). Στην ουσία, διερευνάται η ανάπτυξη ενός «ρομπότ του ανέμου» (windbot), σχεδιασμένου να παραμένει ιπτάμενο στην ατμόσφαιρα ενός πλανήτη χωρίς καν φτερά ή κάποιου είδους μπαλόνι με θερμό αέρα. Η συγκεκριμένη έρευνα θα διερευνήσει συστηματικά το πώς διαστημόπλοια του μέλλοντος θα μπορούν να παραμένουν εν πτήσει και να συλλέγουν ενέργεια. Αν και επί της παρούσης δεν έχει προγραμματιστεί κάποια αποστολή τέτοιου είδους, που θα χρησιμοποιεί windbots, ελπίζεται ότι η μελέτη θα ανοίξει νέους ορίζοντες για την εξερεύνηση γιγάντων αερίων, μέσω της χρήσης ευκίνητων ρομποτικών εξερευνητικών διαστημοπλοίων. Για να παραμένει ιπτάμενο ένα windbot, πρότυπο σχεδιασμού θεωρείται το «design» του σπόρου της πικραλίδας, που περιστρέφεται ενώ πέφτει, «παράγοντας» ανύψωση. Επίσης, απαιτείται η δυνατότητα συλλογής ενέργειας από την ατμόσφαιρα, η οποία μπορεί να μην είναι ηλιακή- καθώς το σκάφος θα μπορούσε να βρεθεί στη σκοτεινή πλευρά κάποιου πλανήτη. Πηγές πυρηνικής ενέργειας θεωρείται πως θα ήταν προβληματικές, λόγω του βάρους τους. Αλλά η αιολική ενέργεια, οι αυξομειώσεις στη θερμοκρασία και ακόμα και το μαγνητικό πεδίο ενός πλανήτη θα μπορούσαν να τροφοδοτούν ένα τέτοιο σκάφος. Σε πρώτη φάση, εξετάζονται μέθοδοι συλλογής ενέργειας από τις δονήσεις, καθώς και η φύση των ανέμων μεταξύ των νεφών του Δία, για να διαπιστωθεί σε ποια μέρη θα ήταν καλύτερο να αποσταλεί ένα windbot και να καθοριστούν κάποια τεχνικά χαρακτηριστικά στον σχεδιασμό του. http://www.naftemporiki.gr/story/982136/rompot-tou-anemou-gia-tous-ouranous-tou-makrinou-dia

Kepler 452b: ένας εξωπλανήτης που μοιάζει με τη Γη. Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν νέο εξωπλανήτη, τον πιο παρόμοιο με τη Γη που έχει παρατηρηθεί ποτέ μέχρι σήμερα, ανακοίνωσε η NASA. Ο πλανήτης αυτός, που εντοπίστηκε χάρη στο τηλεσκόπιο Κέπλερ, είναι κατά περίπου 60% μεγαλύτερος από τη Γη, απέχει 1.400 έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό του Κύκνου, ανακοίνωσαν οι επιστήμονες σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν. Απέχει επίσης από το άστρο του ίση απόσταση με αυτήν που βρίσκεται η Γη από τον Ήλιο. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι είναι δυνατό να διαθέτει νερό σε υγρή μορφή, κάτι που θα επέτρεπε την ύπαρξη ζωής. Ο εξωπλανήτης, που βαφτίστηκε Kepler 452b, περιφέρεται γύρω από ένα άστρο με χαρακτηριστικά επίσης παρόμοια με του Ήλιου. Το άστρο αυτό είναι μόνο 4% μεγαλύτερο και 10% φωτεινότερο από τον Ήλιο αλλά και 1,5 δισεκατομμύριο χρόνια γηραιότερο από αυτόν. Μια πλήρης περιφορά του Kepler 452b γύρω από το άστρο του διαρκεί 385 ημέρες. Με την ανακάλυψη αυτή οι επιστήμονες «πετυχαίνουν πρόοδο όσον αφορά τις γνώσεις τους για τον αριθμό των (δυνητικά) κατοικήσιμων πλανητών που θα μπορούσαν να υπάρχουν» στον γαλαξία μας, είπε ο Τζόζεφ Τουίκεν, ο επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής Κέπλερ και ερευνητής στο SETI, το Ινστιτούτο Ερευνών Εξωγήινης Νοημοσύνης. Ο Kepler 452b έχει ακτίνα 60% μεγαλύτερη από εκείνην της Γης και υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να πρόκειται για έναν βραχώδη πλανήτη με πυκνή ατμόσφαιρα και μεγάλη ποσότητα νερού. Ενδέχεται επίσης, σύμφωνα πάντα με τους αστρονόμους, να έχει και ηφαιστειακή δραστηριότητα. Ο Kepler 452b είναι ένας από τους δώδεκα νέους εξωπλανήτες που περιλαμβάνονται στον κατάλογο με τις ανακαλύψεις του τηλεσκοπίου Κέπλερ. Για να παραμείνουν σ’ αυτόν, οι εξωπλανήτες θα πρέπει να διαθέτουν διάμετρο κατά δύο φορές μικρότερη από εκείνη της Γης και να βρίσκονται σε τροχιά στην «κατοικήσιμη ζώνη» ενός αστεριού—δηλαδή ούτε πολύ κοντά, ούτε πολύ μακριά από αυτό ώστε να μην είναι πολύ θερμοί ή πολύ ψυχροί για να διαθέτουν νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνειά τους. «Η συνέχιση της μελέτης των άλλων εξωπλανητών αυτού του καταλόγου και η τελική εξέταση των άλλων επιστημονικών δεδομένων που μετέδωσε το Κέπλερ θα μας βοηθήσει να βρούμε τους μικρότερους και πιο ενδιαφέροντες πλανήτες», εξήγησε ο Τζόζεφ Τουίκεν. «Αυτό θα μας επιτρέψει επίσης να κάνουμε μια καλύτερη εκτίμηση για τη συχνότητα αυτών των κατοικήσιμων κόσμων» στο ηλιακό μας σύστημα, πρόσθεσε. Το γεγονός ότι το αστέρι γύρω από το οποίο περιστρέφεται ο Kepler 452b είναι 1,5 δισεκατομμύριο χρόνια γηραιότερο από τον ήλιο -με τον οποίο κατά τα άλλα έχει πολλά κοινά στοιχεία- μπορεί να δώσει μια ιδέα στους επιστήμονες του ποιο θα μπορούσε να είναι το μακρινό μέλλον της Γης. «Ο Kepler 452b μπορεί να υφίσταται σήμερα αυτό που θα πάθει η Γη σε περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο χρόνια, όταν ο Ήλιος μας θα γεράσει και θα γίνει πιο φωτεινός», εξήγησε ο αστρονόμος του SETI Νταγκ Κάλντγουελ. Μέχρι σήμερα, ο κατάλογος που έχει συντάξει η NASA με τις ανακαλύψεις του τηλεσκοπίου Κέπλερ περιλαμβάνει συνολικά 4.696 εξωπλανήτες. Το διαστημικό τηλεσκόπιο παρουσίασε βλάβη στα μέσα του 2013, όταν δύο από τα γυροσκόπιά του σταμάτησαν να λειτουργούν. Οι εξωπλανήτες αυτοί παρατηρήθηκαν πριν διαπιστωθεί η βλάβη στο Κέπλερ. http://physicsgg.me/2015/07/24/kepler-452b-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%bf%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%ce%b3/

Εκτοξευτηκε το "Soyuz-FG" με το TPK "Soyuz TMA-17M» Στις 23 Ιουλίου στις 00:02:44 ώρα Μόσχας από το συγκρότημα της πλατφόρμας №1 («Gagarin start") στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ εγινε η εκτόξευση του πυραύλου φορέα "Soyuz-FG" με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ TMA-17M". Μετά από 528 δευτερόλεπτα πτήσης το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ TMA-17M" διαχωρίζεται από το τρίτο στάδιο του οχήματος εκτόξευσης και μπαίνει στην υπολογισμένη τροχιά. Ο ελλιμενισμός του WPK «Soyuz TMA-17M» με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τις 5:46 ώρα Μόσχας στην ενότητα "Rassvet" (MRM1) στο Ρωσικό τμήμα του ΔΔΣ. Το εν λόγω διαστημόπλοιο, μετέφερε τον ρώσο βετεράνο κοσμοναύτη Όλεγκ Κονονένκο, 51 ετών και δύο νέους αστροναύτες, τον 42χρονο Αμερικανό Κιέλ Λίντγκρεν και τον 45χρονο Ιάπωνα Κιμίγια Γιούι και προσδέθηκε επιτυχώς στον ΔΔΣ στις 5.46' ώρα Ελλάδας. Η διαδικασία σύγκλισης πραγματοποιήθηκε με αυτόματη λειτουργία υπό τον έλεγχο των ειδικών του κέντρου ελέγχου αποστολής και το πλήρωμα του διαστημοπλοίου. Ο ένας από τους ηλιακούς συλλέκτες του διαστημοπλοίου δεν αναπτύχθηκε εγκαίρως, ωστόσο αυτό δεν επηρέασε την πτήση του διαστημικού σκάφους, καθώς οι άλλοι συλλέκτες λειτούργησαν, ανακοίνωσε η αμερικανική διαστημική υπηρεσία. Αυτή η πτήση αναμενόταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον μετά το ατύχημα του Progress M-27M, το οποίο εξαιτίας μιας βλάβης του εκτοξευτήρα, κάηκε στην ατμόσφαιρα και διαλύθηκε εντελώς στις 8 Μαΐου αφού οι ρώσοι χειριστές του έχασαν τον έλεγχό του, λίγη ώρα μετά την εκτόξευσή του στις 28 Απριλίου. Το Progress μετέφερε επιστημονικό υλικό και είδη πρώτης ανάγκης, όπως νερό και τρόφιμα και, επρόκειτο να προσδεθεί στον ΔΔΣ για να τον ανεφοδιάσει. Η προβλεπόμενη διάρκεια των μελών της πτήσης της αποστολής του ΔΔΣ-44/45 θα ανέλθει σε 163 ημέρες. Με το διαστημοπλοίο παραδόθηκαν επίσης στο ΔΔΣ περίπου 170 κιλά διαφόρων φορτίων, συμπεριλαμβανομένων των μέσων διαβίωσης, αξεσουάρ για τη φωτογραφία και βίντεο εξοπλισμού και μέσων για τη διεξαγωγή επιστημονικών πειραμάτων και προσωπικά αντικείμενα των αστροναυτών. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στον ΔΔΣ, οι τρεις αστροναύτες θα πραγματοποιήσουν διάφορα επιστημονικά πειράματα, κυρίως σε σχέση με τον έλεγχο ρομπότ από απόσταση. Οι αστροναύτες θα συναντήσουν εκεί τους Ρώσους Γκενάντι Παντάλκα, 57 ετών και Μιχαήλ Κορνιένκο, 55 ετών, καθώς και τον αστροναύτη της NASA Σκοτ Κέλι, 51 ετών. Από την πλευρά του, ο Όλεγκ Κονονένκο υποσχέθηκε να μελετήσει κυρίως "τη συμπεριφορά των σαπουνόφουσκων" για να ικανοποιήσει αίτημα που έχουν θέσει νεαροί λάτρεις του διαστήματος. http://www.energia.ru/ru/iss/iss44/photo_07-23.html http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5260650/eftasan-oi-treis-astronaytes-ston-diethnh-diasthmiko-stathmo-meta-thn-epityxh-ektokseysh-diasthmoploioy-sogioyz/

Η «λευκή ατμόσφαιρα» της Δήμητρας. Από τον περασμένο Μάρτιο το διαστημικό σκάφος Dawn βρίσκεται στη Δήμητρα, ένα πλανήτη νάνο του ηλιακού μας συστήματος, και την εξερευνά. Οταν πλησίασε το «Dawn» στη Δήμητρα εντόπισε δύο ασυνήθιστα λαμπερές κηλίδες μέσα στη λεκάνη ενός κρατήρα, διαμέτρου 98 χλμ. Η φύση τους παραμένει αδιευκρίνιστη, ωστόσο οι ερευνητές εικάζουν ότι πρόκειται για πάγο ή άλατα που ήρθαν στην επιφάνεια λόγω κάποιας πρόσκρουσης. Αλλοι επιστήμονες εικάζουν ότι πιθανώς πρόκειται για ένα ηφαίστειο που αντί για πυρακτωμένα υλικά εκτοξεύει νερό. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια μελετώντας τα δεδομένα που στέλνει το Dawn κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι στον κρατήρα που ονομάστηκε Occator δημιουργείται πολύ συχνά μια ομίχλη. Πρόκειται σύμφωνα με τους ερευνητές για ένα τοπικό ατμοσφαιρικό φαινόμενο στον πλανήτη. Αν ο ισχυρισμός των ερευνητών επιβεβαιωθεί ταυτόχρονα λύνεται και το μυστήριο της ταυτότητας των λαμπερών κηλίδων αφού η ύπαρξη τέτοιας ατμοσφαιρικής δραστηριότητας μπορεί να συνδέεται με την παρουσία πάγου και όχι αλάτων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=724656

Εξερευνώντας τη «σκοτεινή πλευρά» του μποζονίου Higgs Παρόλο που ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) στο CERN έγραψε ιστορία το 2012, επιβεβαιώνοντας πειραματικά ότι το μποζόνιο Χιγκς όντως υπάρχει, αυτό το επίτευγμα κάθε άλλο παρά σημαίνει πως το λεγόμενο «σωματίδιο του Θεού» δεν συνεχίζει από αρκετές απόψεις να αποτελεί ερωτηματικό για τους επιστήμονες. Έτσι, με την έναρξη της επαναλειτουργίας του LHC τον περασμένο μήνα, μετά την αναβάθμιση η οποία σχεδόν θα διπλασιάσει την ενέργεια των συγκρούσεων στο εσωτερικό του, οι φυσικοί που συμμετέχουν στο «πείραμα του αιώνα» ελπίζουν πως ανάμεσα σε άλλα θα μπορέσουν να ανακαλύψουν πολύ περισσότερα στοιχεία για τη φύση του σωματιδίου. Το «σωματίδιο του Θεού» αποτελούσε τον «χαμένο κρίκο» στο Καθιερωμένο Πρότυπο, δηλαδή το μοντέλο που περιγράφει τα «συστατικά» της ύλης και τους τρόπους που αυτά αλληλεπιδρούν. Με την επιβεβαίωση της ύπαρξής του, ουσιαστικά επαληθεύτηκε πειραματικά ο μηχανισμός που προσδίδει μάζα στην ύλη – και ο οποίος, μέχρι το 2012, ήταν απλώς μία θεωρητική υπόθεση. Έτσι, όπως λέει χαρακτηριστικά στο σάιτ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης η Ντανιέλα Μπορτολέτο, καθηγήτρια στο τμήμα φυσικής του Ιδρύματος, η ανακάλυψη του μποζονίου Χιγκς ήταν ένα γεγονός-ορόσημο για τη φυσική. Τώρα όμως, συμπληρώνει, θα πρέπει και να κατανοηθούν οι ιδιότητές του. «Το σωματίδιο είναι πραγματικά εντυπωσιακό», σημειώνει. Για να το εξηγήσει, αναφέρει σαν παράδειγμα το σπιν του. Γνωστό στα ελληνικά και ως ιδιοστροφορμή, το σπιν είναι μία κβαντομηχανική ιδιότητα που έχουν όλα τα σωματίδια. «Το σπιν εξηγεί τη συμπεριφορά των στοιχειωδών σωματιδίων: σωματίδια που έχουν μάζα, όπως το ηλεκτρόνιο, έχουν σπιν 1/2. Επομένως, δύο ηλεκτρόνια δεν μπορούν να βρίσκονται στην ίδια κβαντική κατάσταση». «Από την άλλη μεριά, φορείς των δυνάμεων, όπως το φωτόνιο που είναι υπεύθυνο για τις ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις, έχουν σπιν 1. Έτσι, με δεδομένο πως το μποζόνιο Χιγκς έχει σπιν 0, διαθέτοντας ωστόσο μάζα, δεν ανήκει σε καμία από τις δύο κατηγορίες». Λόγω της φύσης του, το «σωματίδιο του Θεού» ενδεχομένως να δώσει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να κατανοήσουν τον κοσμικό πληθωρισμό, δηλαδή την απότομη διαστολή που γνώρισε το σύμπαν, σχεδόν αμέσως μετά τη «γέννησή» του. «Χάρις στο Χιγκς, αποκτούν μάζα τα ηλεκτρόνια, σχηματίζονται τα άτομα, και τελικά υπάρχουμε κι εμείς οι ίδιοι. Εντούτοις, γιατί τα στοιχειώδη σωμάτια έχουν τόσο διαφορετικές μάζες;», αναρωτιέται η φυσικός. «Τα δεδομένα από τη δεύτερη φάση λειτουργίας του επιταχυντή θα μας επιτρέψουν να μελετήσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια τις διασπάσεις του μποζονίου Χιγκς, με τις οποίες για παράδειγμα παράγονται ζεύγη κουάρκ. Θα μας δώσουν επίσης τη δυνατότητα να αναζητήσουμε για άλλα σωματίδια με ιδιότητες παρόμοιες με αυτό, αλλά και να εξετάσουμε μήπως το μποζόνιο διασπάται σε σκοτεινή ύλη». Μαζί με άλλους συναδέλφους της και φοιτητές από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, η Μπορτολέτο συμμετέχει στην ομάδα που χρησιμοποιεί τον ανιχνευτή ATLAS στον LHC. Πέρα από τη μελέτη του μποζονίου Χιγκς, οι πρωτόγνωρες ενέργειες που θα πετύχει στη δεύτερη φάση του ο επιταχυντής, σύμφωνα με την ερευνήτρια οδηγούν τη φυσική σε «αχαρτογράφητα νερά». «Δεν ξέρουμε τι θα βρούμε από εδώ και πέρα, κάτι που κάνει τη νέα φάση των πειραμάτων ακόμη πιο συναρπαστική». «Ελπίζουμε πως θα μπορέσουμε να βρούμε μερικές “ρωγμές” στο Καθιερωμένο Πρότυπο, καθώς υπάρχουν αρκετοί ακόμη γρίφοι για το σύμπαν μας, που δεν μπορούμε να απαντήσουμε». http://physicsgg.me/2015/07/22/%ce%b5%ce%be%ce%b5%cf%81%ce%b5%cf%85%ce%bd%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%80%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%81%ce%ac-%cf%84%ce%bf/

TPK "Soyuz TMA-17M" Λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα της προετοιμασίας για την πτήση της κύριας και εφεδρικής ομάδας τα πληρώματα των επανδρωμένων διαστημικών σκαφών (TPC) «Soyuz TMA-17M», η Κρατική Επιτροπή τα έχει εγκρινεί ως εξης: Το κύριο πλήρωμα: Oleg Kononenko - ο διοικητής της WPK «Soyuz TMA-17M" (Roscosmos)? Kimia Υυί - Πτήση Μηχανικός-1 TPK «Soyuz TMA-17M" (JAXA)? Chell Lindgren - Πτήση Μηχανικός 2 TPK "Soyuz TMA-17M" (NASA). Το εφεδρικό πλήρωμα: Γιούρι Malenchenko - ο διοικητής της WPK «Soyuz TMA-17M" (Roscosmos)? Timothy Kopra - Πτήση Μηχανικός-1 TPK «Soyuz TMA-17M" (NASA)? Timothy Peak - Μηχανικός πτήσης 2 TPK "Soyuz TMA-17M" (ESA). Η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-17M» έχει προγραμματιστεί στις 23 Ιουλίου 00:02 ωρα MSK απο την "εξεδρα του Gagarin» στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Στις 21 Ιούλ 2015, τα πληρώματα του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ TMA-17M" αποστολή 44/45 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό πραγματοποιησαν μια τελική συνέντευξη τύπου στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Τα μέλη του πληρώματος επιβεβαιώσαν την ανάγκη για τη συνέχιση της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών στην εξερεύνηση του διαστήματος. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, ο Όλεγκ Κονονένκο, δήλωσε ότι το ατύχημα στο φορτηγό "Πρόοδος", τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους οδήγησε σε προσαρμογές, όχι μόνο στην εκπαίδευση των αστροναυτών, αλλά και στο έργο των υπηρεσιών εδάφους. "Οι λόγοι αποτυχίας διευκρίνισε, έκανε αναγκαιες τις απαραίτητες αλλαγές στη λειτουργία των συστημάτων που είναι επιφορτισμένες με την ασφάλεια μας. Εδώ, στο Μπαϊκονούρ, έχουμε εκπαιδεύθει δύο φορές στην «Ένωση» και δεν έχουν προβλήματα που να έχουν εντοπιστεί. Νομίζω ότι όλα θα είναι κανονικά "- είπε ο Kononenko. Ο Αμερικανός αστροναύτης LINDGREN Chell σημειωθεί ότι πρόσφατα γιόρτασε την επέτειο της αποστολής της χώρας μας των «Σογιούζ-Απόλλων». «Ελπίζω ότι τα επόμενα 40 χρόνια θα είμαστε σε στενη συνεργασία με τη Ρωσία», - δήλωσε ο Chell LINDGREN. Σύμφωνα με τον ίδιο, δύο και ήμισυ έτη προ πτήσης κατάρτιση η Ρωσία έγινε το δεύτερο σπίτι του. http://www.federalspace.ru/21598/ http://www.federalspace.ru/21597/ Για τη φήμη ενός έθνους βάζουν πλώρη για τον Αρη. Παρότι είναι μόλις 32 ετών, ο Ομράν Σαράφ από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα φέρει την ευθύνη ενός εξαιρετικά φιλόδοξου σχεδίου από το οποίο «εξαρτάται η φήμη του έθνους». Αν όλα πάνε καλά, ως το 2021 τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα θα έχουν θέσει σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη Αρη ένα διαστημικό όχημα, το πρώτο στην Ιστορία από μια χώρα της διαρκώς χειμαζόμενης από τοπικές συγκρούσεις Μέσης Ανατολής. Παρ' όλο που τα ζητήματα τα οποία καλείται να διευθετήσει ο επικεφαλής της Emirates Mars Mission, της πρώτης αποστολής των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στον Κόκκινο Πλανήτη, είναι πολλά, ο Σαράφ δηλώνει στον «Guardian» πως «αν καταφέρουμε να φτάσουμε στον Αρη, τότε καμία από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το έθνος δεν θα πρέπει να θεωρείται ανυπέρβλητη». Οι προκαταρκτικές μελέτες για τη βιωσιμότητα του προγράμματος ξεκίνησαν στα τέλη του 2013, ενώ η επίσημη παρουσίασή του πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 2014 από τον σεΐχη Μοχάμεντ Μπιν Ρασίντ, κυβερνήτη του Ντουμπάι και αντιπροέδρου των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό της αποστολής, η εκτόξευση του μη επανδρωμένου διαστημικού οχήματος πρόκειται να πραγματοποιηθεί τον Ιούλιο του 2020 - μισόν αιώνα μετά την ίδρυση της χώρας, μιας ένωσης επτά εμιράτων στον Περσικό Κόλπο - ενώ αναμένεται να προσεγγίσει τον δεύτερο πλησιέστερο πλανήτη στη Γη έπειτα από ένα ταξίδι διάρκειας επτά μηνών και έχοντας διανύσει 60 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Ο επιστημονικός στόχος της αποστολής είναι η κατανόηση της διαδικασίας μέσω της οποίας ο Αρης, ένας πλανήτης στις εσχατιές της ζώνης «Γκόλντιλοκς» του ηλιακού συστήματος, στον οποίο κάποτε υπήρχε τρεχούμενο νερό, εξελίχθηκε σε έναν τόπο άγονο και ξηρό. Τόσο ο Ομράν Σαράφ όσο και η Σάρα Αμίρι, η 29χρονη επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας της αποστολής, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, θεωρούνται ήδη βετεράνοι του διαστημικού προγράμματος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων καθώς συμμετείχαν αμφότεροι στο πρόγραμμα εκτόξευσης των DubaiSat 1 και DubaiSat 2, των πρώτων δορυφόρων του Ντουμπάι, οι οποίοι ωστόσο σχεδιάστηκαν και εκτοξεύθηκαν από κοινού με τη Νότια Κορέα. Ο πρώτος δορυφόρος ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου επίτευγμα των Νοτιοκορεατών, με τους επιστήμονες και τους μηχανικούς του Ντουμπάι κυρίως να μαθαίνουν από τους ασιάτες εταίρους τους, ενώ η κατασκευή και η εκτόξευση του δεύτερου δορυφόρου αποτέλεσαν καρπό συλλογικής προσπάθειας, με την ομάδα των Εμιράτων να φέρει την ευθύνη για το ήμισυ του προγράμματος. Ο KhalifaSat, o τρίτος δορυφόρος του πιο γνωστού από τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, κατασκευάζεται από ημεδαπούς μηχανικούς στο Διαστημικό Κέντρο Μοχάμεντ Μπιν Ρασίντ, ενώ η εκτόξευσή του, η οποία έχει προγραμματιστεί για τις αρχές του 2018, θα είναι το τελευταίο τεστ πριν από την πολυαναμενόμενη αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη. Παρότι το Ντουμπάι κατέληξε να αποτελεί συνώνυμο της υπερβολής και της ματαιοδοξίας εξαιτίας της υλοποίησης φαραωνικών πρότζεκτ - εκεί βρίσκεται το Μπουρτζ Χαλίφα, ο ψηλότερος ουρανοξύστης στον κόσμο, ενώ όλοι όσοι ταξιδεύουν στο εμιράτο, καθώς προσεγγίζουν από αέρος το διεθνές αεροδρόμιό του, ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου, μπορούν να διακρίνουν τεχνητά νησιωτικά συμπλέγματα σε σχήμα φοινίκων -, η ομάδα της Αποστολής στον Αρη υποστηρίζει πως ο απώτερος σκοπός της είναι κάθε άλλο παρά υπερβολικός και μάταιος, κάνοντας λόγο για έναν ζωτικής σημασίας εθνικό, και όχι μόνο, στόχο. «Αυτά είναι φιλόδοξα προγράμματα. Είναι απαραίτητο να εξελιχθούμε και να φτάσουμε τον υπόλοιπο κόσμο μέσα σε μία πεντηκονταετία. Είναι απαραίτητοι αυτοί οι μεγάλοι, φιλόδοξοι στόχοι για να πάμε μπροστά» δηλώνει η Αμίρι, ενώ ο Σαράφ προσδιορίζει πως σκοπός της αποστολής δεν είναι τόσο η κατάκτηση του Αρη όσο η έμπνευση μιας ολόκληρης γενιάς και η μετάλλαξη του τρόπου με τον οποίο σκέφτεται η νεολαία όχι μόνο στο Ντουμπάι αλλά στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. «Στόχος μας είναι η ελπίδα, για την ανθρωπότητα, για την περιοχή, για τους νέους και τις νέες σε χώρες με πολλές συγκρούσεις» εξηγεί. http://www.tovima.gr/world/article/?aid=724237

Έως και 10.000 φορές πιο γρήγοροι οι μελλοντικοί σκληροί δίσκοι. Το Πανεπιστήμιο του La Sapienza, στην Ρώμη, με τη συνεργασία του Πολυτεχνείου του Μιλάνο και του Radbound University του Nijmegen, έκανε -σύμφωνα με το Forbes- μία πειραματική δοκιμή συνδυάζοντας την κβαντική με την κλασική φυσική προκειμένου να δει εάν μπορεί η εγγραφή δεδομένων να γίνει ταχύτερη. Οι ερευνητές θεωρούσαν μέχρι σήμερα ότι η ταχύτητα εγγραφής σε έναν σκληρό δίσκο, με τον μαγνητικό τρόπο δεν μπορεί να πέσει κάτω από το όριο του 1 nanosecond. Στην διάρκεια των ερευνών, μια σειρά από νέες εκδοχές εξερεύνησης των ιδιοτήτων του μαγνητισμού έχουν δημιουργηθεί, όπως είναι το λεγόμενο Femtomagnetism, που μελετά την exchange energy, δηλαδή τη συνεισφορά στο ηλεκτροστατικό φορτίο από τον προσανατολισμό του μαγνητικού πεδίου ενός ατόμου. Η μελέτη αυτού του φαινομένου ξεπερνά τα όρια της κλασικής Φυσικής και περνά στον χώρο της κβαντικής μηχανικής. Με ειδική χρήση lasers, οι επιστήμονες κατάφεραν να αλλάζουν τον προσανατολισμό των μαγνητικών πεδίων του κάθε ατόμου, με την εγγραφή να διαρκεί όσο ένας παλμός του laser, στοιχείο που μπορεί, σε τελική ανάλυση, να μειώσει δραματικά την ταχύτητα εγγραφής δεδομένων σε ένα αποθηκευτικό μέσο. Η τεχνική αυτή βρίσκεται σε θεωρητικό επίπεδο και απέχει πολύ από την εμπορική εφαρμογή, αλλά είναι ένα δείγμα του τι μπορεί να δούμε στο μέλλον. http://www.pestaola.gr/10-000-fores-pio-grigora-ta-hdd-drives/

Οι «Νέοι Ορίζοντες» είδαν τη Νύχτα και την Ύδρα. Πέντε είναι οι γνωστοί δορυφόροι του Πλούτωνα: Ο Χάροντας, η Στυξ, η Νύχτα, ο Κέρβερος και η Ύδρα. Η Νύχτα και η Ύδρα είναι ο δεύτερος και τρίτος κατά σειρά δορυφόρος που ανακαλύφθηκαν μετά τον Χάροντα. Μπορεί να έχουν το ίδιο μέγεθος αλλά η ομοιότητες τελειώνουν εκεί. Το διαστημικό σκάφος «Νέοι Ορίζοντες» μας έστειλε την πρώτη έγχρωμη φωτογραφία της Νύχτας. Στην εικόνα αυτή αναδεικνύεται μια περίεργη περιοχή σε σχήμα φασολιού, με μέγεθος 42×36 χιλιόμετρα. Όσον αφορά την Ύδρα, στην πιο καθαρή εικόνα που μας έστειλε το «New Horizons», φαίνεται να έχει ακανόνιστο σχήμα που μοιάζει με την πολιτεία του Michigan. Η εικόνα αυτή λήφθηκε στις 14 Ιουλίου 2015 από απόσταση 231,000 χιλιομέτρων και στην επιφάνεια του δορυφόρου φαίνονται δυο μεγάλοι κρατήρες. Οι επιστήμονες εκτιμούν από την φωτογραφία ότι οι διαστάσεις της Ύδρας είναι 55 χιλιόμετρα μήκος και 40 χιλιόμετρα πλάτος. Φωτογραφίες των δορυφόρων Κέρβερος και Στυξ – που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα το 2005 από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble – αναμένεται φτάσουν στη Γη το αργότερο μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου. http://physicsgg.me/2015/07/21/%ce%bf%ce%b9-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%ce%b9-%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%b4%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b7-%ce%bd%cf%8d%cf%87%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84/ Και άλλη παγωμένη οροσειρά στον Πλούτωνα. Συνεχίζει να εντυπωσιάζει τους επιστήμονες ο Πλούτωνας αφού είναι πολύ πιο ενδιαφέρον κόσμος από όσο πίστευαν οι επιστήμονες. Το σκάφος New Horizons που βρίσκεται από τις 14 Ιουλίου στο σύστημα του πλανήτη νάνου του ηλιακού μας μεταδίδει εικόνες και δεδομένα που αποκαλύπτουν συνεχώς νέα και «απρόσμενα» χαρακτηριστικά του Πλούτωνα. Πριν από λίγες μέρες το New Horizons εντόπισε στον πλανήτη νάνο μια οροσειρά τα βουνά της οποίας αποτελούνται από πάγο. Η ανακάλυψη προκάλεσε αίσθηση αφού είναι η πρώτη φορά που εντοπίζονται… παγόβουνα πάνω στην επιφάνεια ενός σώματος στο ηλιακό μας σύστημα. Οι νέες εικόνες που έστειλε το New Horizons αποκάλυψαν την ύπαρξη άλλης μιας παγωμένης οροσειράς στον Πλούτωνα. Σύμφωνα με τα μέλη της αποστολής του New Horizons η οροσειρά αυτή βρίσκεται σε απόσταση περίπου 110 χλμ από την άλλη και οι κορυφές τους βρίσκονται σε ύψη που κυμαίνονται από χίλια ως χιλιαεξακόσια μέτρα. Εκτός από την νέα οροσειρά το New Horizons έστειλε και νέες εικόνες των δορυφόρων του Πλούτωνα. Αυτό το νέο πακέτο εικόνων έφθασε στο κέντρο της αποστολής στις 20 Ιουλίου και όπως ανακοίνωσε η NASA νέες εικόνες αναμένονται να φθάσουν την Παρασκευή οπότε πιθανώς να έχουμε ανακοινώσεις για κάποια νέα ανακάλυψη στον παγωμένο κόσμο στην άκρη του ηλιακού μας συστήματος. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=724314 Πως η ΝΑΣΑ εστειλε δεδομενα απο τον Πλουτωνα στη Γη. Θα απαιτηθούν περίπου 16 μήνες μέχρι το διαστημικό σκάφος να στείλει πίσω στη Γη όλα τα δεδομένα που έχει αποθηκεύσει τα τελευταία δέκα χρόνια. Χρειάστηκαν περίπου δέκα χρόνια και τρία δισεκατομμύρια μίλια, αλλά το New Horizons της NASA έφτασε τελικά στον Πλούτωνα την Τρίτη. Δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι η NASA αποκαλεί την αποστολή επιτυχία επειδή είναι το πρώτο διαστημικό πρόγραμμα που έχει στείλει ένα όχημα για να εξερευνήσει έναν κόσμο τόσο μακριά από τη Γη. Οι επιστήμονες θα χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από το διαστημόπλοιο για να μάθουν περισσότερα για το μυστηριώδη πλανήτη-νάνο Πλούτωνα και τα φεγγάρια του. Όμως, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Πλούτωνας απέχει τόσο πολύ από τη Γη, θα απαιτηθεί χρόνος πριν οι επιστήμονες αρχίσουν να μελετούν τις εικόνες, τα ατμοσφαιρικά δεδομένα και τις λοιπές πληροφορίες που θα τους βοηθήσουν να κατανοήσουν καλύτερα τον πλανήτη. Τώρα αρχίζει το παιχνίδι της αναμονής. Θα απαιτηθούν περίπου 16 μήνες μέχρι το διαστημικό σκάφος να στείλει πίσω στη Γη όλα τα δεδομένα που έχει αποθηκεύσει τα τελευταία δέκα χρόνια, σύμφωνα με τη NASA. Ο Τζεφ Μουρ, ερευνητής και πλανητικός γεωλόγος στο NASA Ames Research Center στο Μάουντεν Βιού της Καλιφόρνια αναμένει ότι ο κύριος όγκος των δεδομένων που θέλει να μελετήσει δε θα φτάσει στη Γη πριν το τέλος του φθινοπώρου ή τις αρχές του επόμενου έτους. Ο Μουρ είναι επικεφαλής της ομάδας γεωλογικής και γεωφυσικής απεικόνισης του New Horizons, της οποίας η δουλειά είναι να μελετήσει την επιφάνεια του Πλούτωνα για να μάθει πώς διαμορφώθηκε το έδαφος του πλανήτη-νάνου. Η πρώτη ομάδα εικόνων και δεδομένων που απεστάλησαν στη Γη προκάλεσαν ενθουσιασμό στην ομάδα και ο Μουρ λέει ότι δείχνουν ήδη μια «τεράστια ποικιλία γεωλογικών γεωμορφών στην επιφάνεια». Από τα στοιχεία που συλλέγει το New Horizons, η ομάδα του Μουρ θα συμπεράνει το αν ορισμένες υψομετρικές διαφορές υποδηλώνουν αμμόλοφους ή κάποιον άλλο τύπο κορυφογραμμής. Για την ανάλυση των εικόνων, η ομάδα του θα χρησιμοποιήσει ένα πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας που ονομάζεται ISIS, που αναπτύχθηκε από το αμερικανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο και χρησιμοποιείται για τη μελέτη εικόνων από το διάστημα από το 1992. Το λογισμικό χρησιμοποιείται για την επεξεργασία διαφόρων εικόνων της NASA, συμπεριλαμβανομένων των εικόνων που λαμβάνονται από το Mars Reconnaissance Orbiter και το Lunar Reconnaissance Orbiter. Μπορείτε να φανταστείτε το ISIS, που τα αρχικά του σημαίνουν Ολοκληρωμένο Σύστημα Καμερών και Φασματόμετρων (Integrated System for Imagers and Spectrometers), σαν μια πιο σύνθετη έκδοση του προγράμματος Adobe Photoshop προσαρμοσμένη για το διάστημα και για πλανητικές εικόνες. Το διαστημικό σκάφος είναι εφοδιασμένο με δύο solid state σκληρούς δίσκους χωρητικότητας 8 gigabyte για την αποθήκευση δεδομένων και περιέχει ένα ενσωματωμένο επεξεργαστή που μπορεί να συμπιέσει, να διαμορφώσει και να ταξινομήσει τις πληροφορίες, σύμφωνα με το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, που βοήθησε στην ανάπτυξη και την κατασκευή του διαστημικού σκάφους. Οι δύο solid state σκληροί δίσκοι που βρίσκονται στο διαστημικό σκάφος περιέχουν περίπου όσο χώρο αποθήκευσης έχουν δύο iPod. Ωστόσο, όλα αυτά τα αποθηκευμένα δεδομένα «στέλνονται στη γη με την ίδια ταχύτητα που έχει ένα τηλέφωνο μόντεμ του 1990» δήλωσε ο Μουρ, λόγω των μικρών κεραιών που χρησιμοποιούνται για τη μετάδοση των πληροφοριών. Η NASA επέλεξε τις κεραίες λόγω των περιορισμών στον προϋπολογισμό του έργου. Οι κεραίες στέλνουν πίσω υψηλής ποιότητας εικόνες και πληροφορίες στο κέντρο δεδομένων του Jet Propulsion Laboratory της NASA και στη συνέχεια στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, όπου η NASA διατηρεί κάποιες βάσεις δεδομένων. Και ενώ η ταχύτητα που απαιτείται για να αποσταλούν τα δεδομένα από το διάστημα στη Γη μπορεί να μην είναι αρκετά γρήγορη για στιγμιαία ικανοποίηση, είναι αρκετή για να εργαστεί η ομάδα του Μουρ. «Μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας με τα διαθέσιμα δεδομένα», δήλωσε ο Μουρ σχετικά με το πεδίο εφαρμογής του έργου της ομάδας του. «Έχοντας συμμετάσχει σε αυτήν την αποστολή από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, μπορώ να περιμένω μερικούς μήνες ακόμη». http://news247.gr/eidiseis/Fortunegreece

Φθηνότερος του αναμενομένου ο αποικισμός της Σελήνης. Μπορεί η Σελήνη μετά το «Space Race» και την ιστορική πτήση του «Απόλλων 11» σε μεγάλο βαθμό να εγκαταλείφθηκε, ωστόσο τα τελευταια χρόνια το ενδιαφέρον έχει αναζωπυρωθεί, και να εξετάζεται σοβαρά πλέον το ενδεχόμενο της κατασκευής μιας μόνιμης βάσης στο φεγγάρι. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται έρευνα που ζητήθηκε από τη NASA και πραγματοποιήθηκε από την National Space Society και το Space Frontier Foundation, σύμφωνα με την οποία η επιστροφή στη Σελήνη θα ήταν κατά 90% φθηνότερη του αναμενομένου- δηλαδή 10 δισ. δολάρια αντί για 100 δισ. Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Popular Science, μια τέτοια εξέλιξη είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη NASA, καθώς σημαίνει ότι θα μπορούσε να την «αντέξει» ο παρών προϋπολογισμός της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας όσον αφορά στις επανδρωμένες πτήσεις στο βαθύ Διάστημα. Η μελέτη που πραγματοποιήθηκε από τις δύο μη κερδοσκοπικές οργανώσεις – που τάσσονται υπέρ της κατασκευής οικισμών εκτός Γης- εξετάστηκε από ανεξάρτητη ομάδα, που περιελάμβανε πρώην στελέχη της NASA, αστροναύτες και ειδικούς σε θέματα διαστημικής πολιτικής. Σε αυτήν υπογραμμίζεται πως η υπηρεσία θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες συνεργασίας με ιδιωτικές εταιρείες και φορείς από άλλες χώρες, όπως την ESA. Επίσης, οι εκτιμήσεις αυτές λαμβάνουν υπόψιν μια συνεργασία μεταξύ της Boeing και της SpaceX του Έλον Μασκ (σημειώνεται ότι η SpaceX δαπάνησε μόλις 443 εκατ. δολάρια στην ανάπτυξη του πυραύλου Falcon 9 και της κάψουλας Dragon, τη στιγμή που το κόστος για τη NASA εκτιμάται πως θα ήταν γύρω στα 4 δισ.). Επίσης, οι συντάκτες της μελέτης ελπίζουν ότι η μεγάλη αυτή μείωση του κόστους θα «επεκτείνεται» και πέρα από τη γήινη τροχιά. Σημειώνεται ακόμη ότι μια απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ανάπτυξη βιώσιμων επαναχρησιμοποιούμενων σεληνακάτων- πάντα για τη μείωση του κόστους. Ένας άλλος παράγοντας που θα μπορούσε να συνεισφέρει σημαντικά είναι η χρήση υλών από την επιφάνεια της Σελήνης (νερό που βρίσκεται εκεί σε μορφή πάγου, και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή υδρογόνου- καυσίμου για πυραύλους- και οξυγόνου). Στα οράματα της αναφοράς περιλαμβάνεται η κατασκευή μιας σεληνιακής βιομηχανικής βάσης εξόρυξης νερού από τον σεληνιακό ρεγόλιθο, που θα το επεξεργάζεται και θα στέλνει υδρογόνο σε τροχιά έτσι ώστε σκάφη που κατευθύνονται προς τον Άρη θα μπορούν να ανεφοδιάζονται. Μια τέτοια εξέλιξη θα συνιστούσε ακόμη μεγαλύτερη μείωση κόστους ανά έτος (της τάξης των 10 δισ.) όσον αφορά σε αποστολές στον «Κόκκινο Πλανήτη». Ένα τέτοιο εγχείρημα θα περιελάμβανε μόνιμο πλήρωμα τεσσάρων αστροναυτών και μέσα σε 12 χρόνια από τις αρχικές προσεληνώσεις θα παρείχε 200 μεγατόνους προωθητικού, με κόστος 40 δισ. δολάρια. http://www.naftemporiki.gr/story/981168/fthinoteros-tou-anamenomenou-o-apoikismos-tis-selinis Καμπάνια για τη διάσωση της στολής του Neil Armstrong. To Μουσείο Smithsonian σε συνεργασία με την πλατφόρμα Crowdfunding, Kickstarter, επιδιώκουν να διασώσουν την διαστημική στολή του Neil Armstrong. Η στολή του Neil Armstrong είναι ένα βασικό κειμήλιο της ιστορίας της διαστημικής εξερεύνησης και με την αφορμή της 46ης επετείου από τα πρώτα βήματα του ανθρώπου στην Σελήνη, το Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος Smithsonian, στην Ουάσινγκτον, στρέφεται στο κοινό μέσω του Kickstarter για μία καμπάνια συγκέντρωσης χρημάτων διαφορετική από όλες τις άλλες. Ο σκοπός είναι να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα χρήματα για την διατήρηση και προετοιμασία της στολής του Neil Armstrong έτσι ώστε να μπορέσει να εκτεθεί στην 50η επέτειο από την αποστολή του Apollo 11 στη Σελήνη. Αυτό είναι προγραμματισμένο να γίνει το 2019. Μετά, η στολή θα γίνει μέρος της έκθεσης Destination Moon στο Μουσείο. Μπορεί να προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ένα τόσο διάσημο μουσείο όπως το Smithsonian στρέφεται στο κοινό για την άντληση κεφαλαίων, αλλά είναι γεγονός ότι η χρηματοδότησή του δεν επαρκεί για τέτοιου τύπου εργασίες συντήρησης, όπως σημειώνει το CNET. Η αναπαλαίωση της στολής περιλαμβάνει εργασίες καθαρισμού και χημικής ανάλυσης, καθώς και ψηφιακής αποτύπωσης που κάνουν το κόστος να εκτοξεύεται σε ύψη που φτάνουν τα 500.000 δολάρια. Μέχρι τη στιγμή που το CNET αναφέρθηκε στο θέμα, είχαν συγκεντρωθεί μόλις 23.500 δολάρια για το σκοπό αυτό. http://www.pestaola.gr/kampania-gia-th-stolh-toy-neil-armstrong/