Δροσος Γεωργιος

Βίντεο: από το Mariner στο New Horizons Στις 14 Δεκεμβρίου του 1962 το διαστημικό σκάφος Mariner 2 προσέγγιζε την Αφροδίτη σε απόσταση 34.773 χιλιομέτρων. Ήταν η πρώτη επιτυχημένη αποστολή με στόχο την μελέτη ενός πλανήτη από απόσταση. Έκτοτε ακολούθησαν κι άλλες επιτυχημένες αποστολές προσέγγισης πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, με στόχο την εξερεύνησή τους. Στις 14 Ιουλίου 2015 το διαστημικό σκάφος New Horizons θα φτάσει στην πλησιέστερη απόσταση από τον πλανήτη-νάνο Πλούτωνα. Έτσι θα ολοκληρωθούν οι ερευνητικές προσεγγίσεις της NASA στους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, που ξεκίνησαν πριν από μισό αιώνα. Το βίντεο που ακολουθεί με τίτλο “New Horizons”, παραγωγή και σκηνοθεσία του Erik Wernquist (ο δημιουργός του «Wanderers»), είναι αφιερωμένο στις αποστολές αυτών των 50 χρόνων που κορυφώνονται με την προσέγγιση του Πλούτωνα στις 14 Ιουλίου: http://physicsgg.me/2015/06/17/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-mariner-%cf%83%cf%84%ce%bf-new-horizons/

Οι δορυφόροι - φύλακες των δασών. Βελτιώνουν την ακρίβεια των μετεωρολογικών προγνώσεων, μεταφέρουν εικόνα και ήχο στα πέρατα της Γης, και επιτρέπουν σε κάθε «έξυπνη» συσκευή να «ξέρει» ανά πάσα στιγμή το γεωγραφικό της στίγμα, ώστε να προσφέρει οδηγίες στον χρήστη της για το πώς θα φτάσει στον προορισμό του. Ο λόγος για τους δορυφόρους, τα χιλιάδες μη επανδρωμένα σκάφη που περιφέρονται γύρω από τον πλανήτη μας, φέρνοντας επανάσταση μεταξύ άλλων στις τηλεπικοινωνίες, την πλοήγηση και τη χαρτογράφηση. Στην περίπτωση της χώρας μας όμως, Ελληνες ερευνητές σχεδιάζουν να προσθέσουν στις παραπάνω εφαρμογές ένα ακόμη δορυφορικό σύστημα που, με «όπλο» δεδομένα από το Διάστημα, αυτή τη φορά θα συμβάλει στην προστασία του εθνικού φυσικού πλούτου. Κι αυτό γιατί θα αξιοποιεί δορυφόρους σαν «φύλακες αγγέλους» των ελληνικών δασών από τις πυρκαγιές, ώστε να παράγει κάθε ημέρα της αντιπυρικής περιόδου πολύ πιο λεπτομερείς χάρτες επικινδυνότητας, από αυτούς που χρησιμοποιούν σήμερα οι φορείς δασοπυρόσβεσης. Οι δημιουργοί του. Το σύστημα αναπτύσσεται από τρία μέλη του si-Cluster, του ελληνικού συνεργατικού σχηματισμού διαστημικών τεχνολογιών και εφαρμογών που συντονίζει το Corallia, και πιο συγκεκριμένα από τις εταιρείες Geosystems Hellas και Planetek, σε συνεργασία με τη Μονάδα Διαστημικών Προγραμμάτων του Ερευνητικού Κέντρου «Αθηνά». Η δημιουργία του γίνεται στο πλαίσιο του ερευνητικού έργου NFOFRAS, με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ μέσω της Γενικής Γραμματείας Ερευνας και Τεχνολογίας και με σκοπό, σε 3,5 περίπου χρόνια από σήμερα, να είναι έτοιμο να αναλάβει «δράση». «Στόχος μας είναι αυξήσουμε την πρακτική χρησιμότητα των χαρτών, αφού σε αυτούς ο κίνδυνος πυρκαγιάς θα εκτιμάται πια σε κλίμακα δήμου, και όχι σε κλίμακα νομού όπως γίνεται σήμερα. Επομένως, οι υπηρεσίες που εμπλέκονται στη δασοπυρόσβεση θα έχουν τη δυνατότητα να οργανώνουν καλύτερα και πιο “στοχευμένα” την καθημερινή στρατηγική τους», λέει στην «Κ» ο Στέλιος Μπολλάνος, συνιδρυτής και διευθυντής της Planetek. Ετσι, γνωρίζοντας για μια περιοχή ποιος είναι ο βαθμός επικινδυνότητας ανά γεωγραφική ζώνη διαστάσεων μόλις 1 χλμ. x 1 χλμ., θα μπορούν για παράδειγμα να τοποθετούν ανά 24ωρο τις μονάδες γύρω από τα πιο επίφοβα σημεία και να μελετούν προληπτικά τους καλύτερους τρόπους πρόσβασης σε νερό. Κάτι που σημαίνει πως, σε περίπτωση που όντως εκδηλωθεί πυρκαγιά, θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να επέμβουν έγκαιρα, εμποδίζοντας την εξάπλωσή της. Αν σήμερα οι χάρτες επικινδυνότητας δεν μπορούν να δώσουν τόσο λεπτομερείς πληροφορίες, ο λόγος είναι πως δημιουργούνται αποκλειστικά με βάση μετεωρολογικά δεδομένα – όπως τη θερμοκρασία, τη υγρασία και τον άνεμο. Ακριβής χαρτογράφηση. «Η μεγαλύτερη ακρίβεια θα προέλθει κυρίως από το γεγονός ότι οι αλγόριθμοι εκτίμησης του κινδύνου θα λαμβάνουν επίσης υπόψη τους δορυφορικά στοιχεία για τη χρήση γης σε όλη την ελληνική επικράτεια, δηλαδή το κατά πόσο μια συγκεκριμένη περιοχή καλύπτεται ή όχι από βλάστηση, αλλά και το είδος των δέντρων», προσθέτει ο κ. Μπολλάνος. Εκτός από αυτή τη χαρτογράφηση της «καύσιμης ύλης», όπως ονομάζεται αυτή η κατηγορία στοιχείων, το σύστημα θα «τροφοδοτείται» και με πληροφορίες για τα αποθέματα νερού κάθε περιοχής, οι οποίες με τη σειρά τους δείχνουν πόσο νερό παράχθηκε τοπικά, από τις χιονοπτώσεις κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Σύμφωνα με τον διευθυντή της Planetek, η δορυφορική καταγραφή της «καύσιμης ύλης» θα πρέπει να γίνεται δύο φορές τον χρόνο, πριν από την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου και μετά τη λήξη της. «Με δεδομένο ότι οι πληροφορίες για τη βλάστηση και τα αποθέματα νερού δεν μεταβάλλονται κατά τη διάρκεια της αντιπυρικής περιόδου, οι χάρτες επικινδυνότητας θα μπορούν να ανανεώνονται όποτε υπάρχουν καινούργιες επίγειες μετεωρολογικές μετρήσεις – για παράδειγμα, ακόμη και τρεις φορές την ημέρα», επισημαίνει. Ανάλογα συστήματα χρησιμοποιούν ήδη οι υπηρεσίες δασοπυρόσβεσης στις ΗΠΑ, στον Καναδά και σε αρκετά ευρωπαϊκή κράτη. «Παρόλο που μοιράζονται παρόμοιες μεθοδολογίες για την εκτίμηση του κινδύνου, κάθε σύστημα δημιουργήθηκε από το μηδέν, αφού χρειάζεται να ανταποκρίνεται στις ιδιαιτερότητες της συγκεκριμένης χώρας. Τον Οκτώβριο λήγει η πρώτη φάση ανάπτυξης του συστήματος, η οποία περιλάμβανε τη μελέτη και την πιλοτική δοκιμή του σε μια μικρή περιοχή κοντά στα Καλάβρυτα. Αμέσως μετά θα ξεκινήσει η δεύτερη φάση, ώστε έπειτα από μία τριετία να έχει ολοκληρωθεί η πλατφόρμα. Το μεγάλο στοίχημα εξαγωγών ελληνικών διαστημικών προϊόντων. Μαζί με το NFOFRAS, άλλα τέσσερα έργα περιλαμβάνονται στην πρόταση του si-Cluster που εξασφάλισε χρηματοδότηση από τη Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας και τα οποία βρίσκονται επίσης σε εξέλιξη. Ολα τα πρότζεκτ θα έχουν ολοκληρωθεί σε 3,5 χρόνια από σήμερα, από εταιρείες και ακαδημαϊκά ινστιτούτα ή εργαστήρια που παίρνουν μέρος στον ελληνικό συνεργατικό σχηματισμό διαστημικών τεχνολογιών και εφαρμογών. «Για την υλοποίησή τους, το πρώτο “στοίχημα” ήταν να συνεργασθούν όλοι αυτοί οι φορείς μεταξύ τους και να συνδυάσουν την τεχνογνωσία τους – ένα “στοίχημα” που έχει ήδη κερδηθεί. Στόχος κάθε έργου είναι να προκύψει ένα καινούριο διαστημικό προϊόν που να είναι ανταγωνιστικό διεθνώς και επομένως εξαγώγιμο» αναφέρει ο κ. Παναγιώτης Γεωργιάδης, manager του si-Cluster. Ενδεικτικό παράδειγμα το έργο CIDCIP για την ανάπτυξη ενός νέου αλγόριθμου συμπίεσης δορυφορικών εικόνων και βίντεο, στο οποίο συμμετέχει η εταιρεία Αλμα Τεχνολογίες, που δημιούργησε το hardware και software συμπίεσης για το ρομπότ Curiosity της ΝΑΣΑ στον Αρη. Στην περίπτωση του έργου Menelaos, στόχος είναι η κατασκευή ενός συστήματος πλοήγησης για οχήματα εξερεύνησης (rover) άλλων πλανητών και μη επανδρωμένα οχήματα (drones), το οποίο να είναι αρκετά μικρότερο σε μέγεθος από τις υπάρχουσες λύσεις. Από την άλλη πλευρά, συμφωνία για την πρώτη τους εμπορική συνεργασία για την ανάπτυξη νέων διαστημικών κινητήρων ηλεκτρικής πρόωσης έχουν ήδη εξασφαλίσει τα μέλη του έργου Bliss, σκοπός του οποίου είναι η δημιουργία κυκλωμάτων που να συνδυάζουν τα ηλεκτρονικά με τα φωτονικά συστήματα. Με κριτήριο πάντως τον αριθμό των συμμετεχόντων, το πιο μεγάλο έργο είναι το Acritas, στο πλαίσιο του οποίου αναπτύσσεται μια ενιαία πλατφόρμα για διαστημικές εφαρμογές όπως η γεωργία ακριβείας και η παρακολούθηση παράκτιων περιοχών ή χερσαίων http://www.kathimerini.gr/819213/article/epikairothta/episthmh/oi-doryforoi---fylakes-twn-daswn

OneWeb: Σχέδιο για παγκόσμια ομπρέλα δορυφορικού Internet. Η εταιρεία OneWeb την οποία έχουν ιδρύσει επιχειρηματικοί κολοσσοί όπως η Virgin Group και η Qualcomm ανακοίνωσε ότι την υλοποίηση του φιλόδοξου σχεδίου της για την παροχή σύνδεσης στο Διαδίκτυο σε όλο τον πληθυσμό της Γης θα αναλάβει η Airbus. Ο γίγαντας της αεροναυτικής βιομηχανίας θα κατασκευάσει 900 δορυφόρους οι οποίοι θα προσφέρουν σύνδεση στο Internet στα δισεκατομμύρια των κατοίκων της Γης όπου και αν αυτοί βρίσκονται, στο πιο απομακρυσμένο ή δύσβατο σημείο του πλανήτη. Φυσικά θα προσφέρουν σύνδεση στο Διαδίκτυο και σε περιοχές που έχουν πληγεί από κάποια φυσική ή άλλη καταστροφή και έχουν υποστεί ζημιές οι τηλεπικοινωνιακές υποδομές. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις το κόστος της κατασκευής του στόλου των ιντερνετικών δορυφόρων θα αγγίξει τα δύο δισ. δολάρια. Προφανώς οι δυνατότητες και οι υπηρεσίες που θα μπορούν να προσφέρει ένα τέτοιο δίκτυο δορυφόρων θα είναι περισσότερες από την σύνδεση στο Διαδίκτυο και μένει να μάθουμε στην πορεία τι άλλο θα κάνει αυτός ο δορυφορικός στόλος. Να σημειωθεί ότι αντίστοιχο εγχείρημα έχει ανακοινώσει και η Google η οποία επενδύει ένα δισ. δολάρια στην κατασκευή ενός παρόμοιου στόλου δορυφόρων που θα παρέχουν σύνδεση στο Internet από το Διάστημα. Ο γίγαντας του Διαδικτύου συνεργάζεται για αυτό τον σκοπό με την εταιρεία κατασκευής πυραύλων και διαστημικών οχημάτων Space X. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500005182

Εξοπλισμός για κάμπινγκ στη... Σελήνη. Ενα από τα προβλήματα σε επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη και άλλους πλανήτες είναι ότι οι αστροναύτες δεν θα μπορούν να απομακρύνονται σε μεγάλη απόσταση από το σκάφος τους για να πραγματοποιούν εξερευνήσεις. Επιστήμονες του ΜΙΤ σχεδίασαν μια κάψουλα η οποία, όπως υποστηρίζουν, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως σκηνή από τους αστροναύτες. Πρόκειται για ένα φουσκωτό κατάλυμα το οποίο θα επιτρέπει στους αστροναύτες να ξεκουράζονται προστατευμένοι από το αφιλόξενο περιβάλλον στο οποίο θα κινούνται. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=713459

Το Philae ξύπνησε και πυροδότησε εντατικό σχεδιασμό. Η λήψη σημάτων από το Philae, το όχημα προσεδάφισης της Rosetta στις 13 Ιουνίου μετά από 211 ημέρες αδρανοποίησης σηματοδότησε την έναρξη εντατικής δράσης. Σε συντονισμό με τους εταίρους της αποστολής, οι ομάδες της ESA εργάζονται για να κάνουν ταχυδακτυλουργίες στο σχέδιο πτήσης της Rosetta ώστε να βοηθήσει με τις ανανεωμένες επιστημονικές έρευνες του οχήματος προσεδάφισης. Το Philae έχει ξυπνήσει μετά από επτά μήνες σε αδρανοποίηση στον κομήτη 67P / Churyumov-Gerasimenko. Κρυμμένο από τις σκιές, το Philae έκλεισε στις 15 Νοεμβρίου 2014 03:36 ώρα Ελλάδος μετά την ολοκλήρωση της κύριας ακολουθίας επιστημονικών λειτουργιών του στον κομήτη όταν η κύρια μπαταρία τελείωσε όπως αναμενόταν μετά από περίπου 60 ώρες. Από τον Μάρτιο του 2015, όταν οι περιβαλλοντικές συνθήκες του Philae άρχισαν να βελτιώνονται με υψηλότερες θερμοκρασίες επιφάνειας και καλύτερο φωτισμό, ο δέκτης του τροχιακού σκάφους άνοιγε ανά τακτά χρονικά διαστήματα για να ακούσει για σήματα από το όχημα προσεδάφισης όταν η τροχιακή γεωμετρία θεωρείτο ως βέλτιστη. Το βράδυ της 13ης Ιουνίου, μια αδύναμη αλλά σταθερή ζεύξη μεταξύ της Rosetta και του οχήματος προσεδάφισης εδραιώθηκε τελικά, για 85 δευτερόλεπτα. Περισσότερα από 300 ‘πακέτα’ – 663 kbits – τηλεμετρίας του σκάφους παραλήφθηκαν. Αυτές οι πληροφορίες είχαν αποθηκευθεί επί του σκάφους σε κάποια χρονική στιγμή - που απομένει ακόμα να καθοριστεί - στο παρελθόν, από αρκετές ημέρες έως μερικές εβδομάδες, οπότε δεν αντανακλά απαραίτητα την τρέχουσα κατάσταση του οχήματος προσεδάφισης. Η Rosetta στη συνέχεια αναμετέδωσε το σήμα στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικών Επιχειρήσεων της ESA, ESOC, στο Ντάρμσταντ, Γερμανία, στις 22:28 ώρα Ελλάδος (21:28 GMT). Τα υποσυστήματα του οχήματος προσεδάφισης δουλεύουν κανονικά Κάθοδος στην επιφάνεια ενός κομήτη"Εξακολουθούμε να εξετάζουμε τις πληροφορίες του ίδιου του σκάφους στο Κέντρο Ελέγχου του Οχήματος Προσεδάφισης στις εγκαταστάσεις του DLR, το Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής στην Κολωνία, αλλά μπορούμε ήδη να πούμε ότι όλα τα υποσυστήματα του οχήματος προσεδάφισης εργάζονται κατά τις τυπικές ρυθμίσεις, χωρίς προφανή υποβάθμιση μετά από περισσότερο από ένα εξάμηνο που βρισκόταν κρυμμένο στην παγωμένη επιφάνεια του κομήτη, " λέει ο Stephan Ulamec του DLR, Διευθυντής του Έργου του Οχήματος Προσεδάφισης. Μια δεύτερη, μικρότερη έκρηξη μετάδοσης δεδομένων του οχήματος προσεδάφισης ελήφθη την Κυριακή 14 Ιουνίου, περίπου στις 22:26 ώρα Ελλάδος, διάρκειας μόλις λίγων δευτερολέπτων. Τα δεδομένα αυτά επιβεβαιώθηκε πως δίνουν την τρέχουσα κατάσταση, που δείχνει πως η εσωτερική θερμοκρασία του οχήματος προσεδάφισης είχαν ήδη αυξηθεί σε -5ºC. Η μνήμη του Philae έχει αποθηκεύσει πάνω από 8.000 πακέτα πρόσθετων δεδομένων κατάστασης, αλλά δεν είναι σαφές από πότε τις τελευταίες ημέρες είχαν αρχίσει να καταγράφονται. Έρχεται ο Ήλιος Οι μηχανικοί του Κέντρου Ελέγχου του Οχήματος Προσεδάφισης διαπίστωσαν ότι το Philae ήδη δέχεται επαρκή ηλιακή ακτινοβολία για να το θερμάνει σε μια αποδεκτή θερμοκρασία λειτουργίας και για την παραγωγή ηλεκτρισμού. "Τα επίπεδα ισχύος αυξάνονται κατά τη διάρκεια της τοπικής «ημέρας του κομήτη»- το μέρος της περίπου - 12 ωρών περιστροφής του κομήτη που το Philae είναι στο φως του ήλιου - από 13 W στην ανατολή του ηλίου στον κομήτη έως άνω των 24 W," σημειώνει ο Patrick Martin της ESA, Διευθυντής της αποστολής Rosetta. "Χρειάζονται τουλάχιστον 19 W για να ανάψει στον πομπό." Η τηλεμετρία που μεταφορτώθηκε καλύπτει την κατάσταση του οχήματος προσεδάφισης για έναν πλήρη κύκλο νύχτας-μέρας του κομήτη, ο οποίος βοηθά τις επίγειες ομάδες να καταλάβουν πώς ο Ήλιος λάμπει στο όχημα. Τα ηλιακά πάνελ φαίνεται να τροφοδοτούνται με ρεύμα για πάνω από 135 λεπτά σε κάθε περίοδο φωτισμού. "Αν και οι πληροφορίες που έχουμε είναι πολύ προκαταρκτικά, φαίνεται ότι το όχημα προσεδάφισης είναι σε τόσο καλή κατάσταση όσο θα μπορούσαμε να ελπίζουμε," λέει ο Δρ Ulamec. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_Philae_xhupnese_kai_pyrodhotese_entatikho_schediasmho

Το 3% των κορυφαίων επιστημόνων στον κόσμο ειναι Ελληνες,αλλα οι περισσότεροι ζουν στο εξωτερικό. Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα, αλλά το ειδικό βάρος των επιστημόνων της, διεθνώς, είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με το μέγεθός της. Αν και πληθυσμιακά οι Έλληνες αποτελούν λιγότερο από το 0,2% του παγκόσμιου πληθυσμού, ανάμεσα στους κορυφαίους επιστήμονες το ποσοστό των Ελλήνων πλησιάζει το 3%. Όμως, από αυτούς, μόνο ένας στους επτά (14%) έζησε ή ζει στην Ελλάδα, ενώ όλοι οι άλλοι στο εξωτερικό (86%), όπου αρκετοί γεννήθηκαν, ενώ ακόμη περισσότεροι έφυγαν ως μετανάστες. Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία που παρουσίασε, το Σάββατο, στο Πανελλήνιο Ιατρικό Συνέδριο στην Αθήνα, ο Γιάννης Ιωαννίδης, καθηγητής ιατρικής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, ειδικός σε θέματα στατιστικής. Δίνοντας την πρώτη ετήσια διάλεξη στη μνήμη του καθηγητή του Δημήτρη Τριχόπουλου, με θέμα "Η φυγή των Ελλήνων επιστημόνων - μια μετα-ανάλυση", ο Ιωαννίδης παρουσίασε στατιστικά στοιχεία για τους συνολικά 672 επιστήμονες με ελληνικά ονόματα, οι οποίοι έχουν τη μεγαλύτερη επιρροή στη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία, με βάση τα αντικειμενικά δεδομένα της βάσης Google Scholar. Κατά μέσο όρο, οι 672 Έλληνες επιστήμονες έχουν πάρει 17 χιλιάδες αναφορές ο καθένας τους στη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία. Από τους 672, οι 33 έχουν φύγει από τη ζωή, ενώ οι υπόλοιποι έχουν σχεδόν όλοι φύγει από την Ελλάδα. Στον ευρύτερο επιστημονικό χώρο, υπάρχουν πάνω από 20 εκατομμύρια συγγραφείς που έχουν κάνει τουλάχιστον μια επιστημονική δημοσίευση. Τα ελληνικά ονόματα αντιπροσωπεύουν περίπου το 1% του συνόλου (δηλαδή 200 χιλιάδες), ενώ μεταξύ των κορυφαίων επιστημόνων, είτε εν ζωή, είτε όχι, το ποσοστό των ελληνικών ονομάτων πλησιάζει το 3%. Ο αρχαιότερος Έλληνας επιστήμονας είναι ο Αριστοτέλης, ο οποίος, αν και τόσο παλαιός, συνεχίζει να αναφέρεται συχνά στη σύγχρονη επιστημονική βιβλιογραφία. Από τους 672 κορυφαίους Έλληνες επιστήμονες, μόνο οι 95 (το 14%) βρίσκονται στην Ελλάδα. Περισσότεροι από τους μισούς (376 άτομα ή το 56%) ζουν στις ΗΠΑ και ακολουθούν ως χώρες διαμονής και εργασίας το Ηνωμένο Βασίλειο (60 επιστήμονες ή το 9%), ο Καναδάς (31), η Γερμανία (24), η Γαλλία (20), η Ελβετία (19), η Αυστραλία (17), η Κύπρος (9) και άλλες χώρες (21). Η περιοχή σε όλο τον κόσμο με τον μεγαλύτερο αριθμό κορυφαίων Ελλήνων επιστημόνων είναι η Καλιφόρνια (74 άτομα) και ακολουθούν η Μασαχουσέτη (64), η Νέα Υόρκη (62), η λοιπή Ελλάδα πλην Αθηνών (48), η Αθήνα (47), το Λονδίνο (31), το Τέξας (21), η Πενσιλβάνια (21), το «δίδυμο» Οξφόρδης-Κέμπριτζ (19), το Κονέκτικατ (17) και το Ιλινόις (15). Από τους 40 επιστήμονες με τον μεγαλύτερο συνολικό αριθμό αναφορών που ζουν ακόμα, μόνο ένας βρίσκεται κυρίως στην Ελλάδα, ενώ οι 34 (ποσοστό 85%) βρίσκονται στις ΗΠΑ. Σε όλα τα επιστημονικά πεδία, ακόμα και αυτοί που βρίσκονται στην Ελλάδα, τις περισσότερες φορές έχουν κάνει το μεγαλύτερο μέρος του έργου τους σε άλλες χώρες. Ποιοι ήταν και πού πέθαναν οι κορυφαίοι Έλληνες επιστήμονες Από τους 33 νεκρούς κορυφαίους Έλληνες επιστήμονες (μεταξύ των οποίων ο Δ.Τριχόπουλος), οι 12 είχαν γεννηθεί στο εξωτερικό από ελληνικές οικογένειες, οι οποίες είχαν ήδη μεταναστεύσει πριν γεννηθούν εκείνοι. Οι υπόλοιποι μετανάστευσαν οι ίδιοι από την Ελλάδα. Όσον αφορά τον θάνατό τους, οι 28 πέθαναν μακριά από την Ελλάδα. Αναλυτικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέλεξε ο Ι.Ιωαννίδης, κυρίως από νεκρολογίες: - Ο μεγαλύτερος μυκητολόγος Κωνσταντίνος Αλεξόπουλος πέθανε στο Όστιν του Τέξας. - Ο Χαράλαμπος «Ρόκο» Αλιπράντης, που έκανε σημαντικές συνεισφορές στην οικονομική θεωρία και στα αναλυτικά μαθηματικά, πέθανε στο Γουέστ Λαφαγιέτ της Ιντιάνα. - Ο βιοχημικός του Χάρβαρντ Χάρι Αντωνιάδης, ο οποίος ανακάλυψε ότι αυξητικοί παράγοντες και ογκογονίδια είναι το ίδιο πράγμα, πέθανε στο Νιούπορτ της Μασαχουσέτης. - Ο Κρις Αργύρης, ο ιδρυτής της επιστήμης της Οργανωσιακής Μάθησης (Organizational Learning), πέθανε στο Γουέσλεϊ της Μασαχουσέτης. - Ο Γιάννης Αργύρης, που ανακάλυψε τη μέθοδο των πεπερασμένων στοιχείων, πάνω στην οποία στηρίζονται οι υπολογιστικοί κώδικες της σύγχρονης μηχανικής, πέθανε στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας. - Ο νευροψυχίατρος Γιώργος Μπαρτζώκης, που πρότεινε τη θεωρία εκφύλισης της μυελίνης για παθήσεις του εγκεφάλου, πέθανε στο Λος 'Αντζελες. - O Γιάννης Μπατσάκης,, ο κορυφαίος παθολογοανατόμος πάνω στον καρκίνο κεφαλής και τραχήλου, πέθανε στο Χιούστον του Τέξας. - Ο κορυφαίος θεωρητικός μαθηματικός Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή πέθανε στο Μόναχο της Γερμανίας. - O Κορνήλιος Καστοριάδης, από τους σημαντικότερους σύγχρονους στοχαστές της πολιτικής φιλοσοφίας, πέθανε στο Παρίσι. - O Γιώργος Κοτζιάς, που βρήκε την πρώτη αποτελεσματική θεραπεία για τον παρκινσονισμό, την L-Dopa, πέθανε στη Νέα Υόρκη. - O Μιχαήλ Δερτούζος, ο καθηγητής του ΜΙΤ που συνέβαλε τα μέγιστα, ώστε να χρησιμοποιούμε ευρύτατα τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές σήμερα, πέθανε στη Βοστώνη. - Ο ανοσολόγος Ντίνος Διαλυνάς πέθανε στην Καλιφόρνια. - Ο Ανδρέας Δημαρόγκωνας, από τους σημαντικότερους ειδικούς στο μηχανολογικό σχεδιασμό και στις ταλαντώσεις, πέθανε στο Σεν Λιούις του Μισούρι. - Ο Ντίνος Γαζής, κορυφαίος ερευνητής της IBM και πρωτοπόρος στην μοντελοποίηση της ροής κυκλοφορίας, πέθανε στο Κάτοναχ της Ν.Υόρκης. - Ο Νικόλας Γεωργάνας, από τους σημαντικότερους ερευνητές στα συστήματα πολυμέσων, πέθανε στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας. - Ο Νικόλας Γονατάς, κορυφαίος νευροπαθολόγος που ίδρυσε το τμήμα νευροπαθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, πέθανε στη Φιλαδέλφεια της Πενσιλβάνια. - Ο Πάρις Χρήστος Κανελλάκης, κορυφαίος ερευνητής στην πληροφορική, πέθανε πολύ νέος, μόλις 42 ετών, μαζί με τη γυναίκα του και τα δυο παιδιά του, σε συντριβή αεροπλάνου στη οροσειρά των 'Ανδεων στην Κολομβία. - O Αντώνης Μαρμάρου, κορυφαίος ερευνητής στη σημασία και ρύθμιση της ενδοκρανιακής πίεσης σε νευροχειρουργικούς ασθενείς, πέθανε στο Κρόζιερ της Βιρτζίνια. - O φυσικομαθηματικός Νικόλας Μητρόπουλος (Metropolis), o δημιουργός των πρώτων μεγάλων ηλεκτρονικών υπολογιστών (ΜΑΝΙΑC), της πρώτης ατομικής βόμβας και των εξαιρετικά σημαντικών υπολογιστικών αλγόριθμων «Μόντε Κάρλο», πέθανε στο Λος 'Αλαμος του Ν.Μεξικό. - Ο Δημήτρης Μιχαλάς, κορυφαίος αστροφυσικός και αυθεντία στις ατμόσφαιρες των άστρων και στη ραδιοαστρονομία, πέθανε στη Σάντα Φε του Ν.Μεξικό. - Ο Κλαρκ Μουστάκας, ιδρυτής της ανθρωπιστικής ψυχολογίας, πέθανε στο Φάρμιγκτον Χιλς του Μίσιγκαν. - Ο Δημήτριος Παπαχατζόπουλος, εφευρέτης των λιποσωμιακών φαρμάκων, πέθανε στο Σαν Φρανσίσκο. - O Γεώργιος Παπανικολάου, εφευρέτης του «Τεστ Παπ» για την πρόληψη του καρκίνου της μήτρας, πέθανε στο Μαϊάμι της Φλόριδα. - O Αθανάσιος Παπούλης, ο γίγαντας των εφαρμοσμένων μαθηματικών, πέθανε στο Λονγκ 'Αϊλαντ της Ν.Υόρκης. - Ο Νίκος Πουλαντζάς, ο σημαντικότερος δομικός μαρξιστής πολιτικός φιλόσοφος, πέθανε στο Παρίσι. - Ο Πέτρος Σιφναίος, ένας από τους σημαντικότερους ψυχοθεραπευτές και αυτός που επινόησε τον όρο "αλεξιθυμία", πέθανε στο Μπέλμοντ της Μασαχουσέτης. - Ο Αναστάσιος (Τας) Βενετσανόπουλος, κορυφαίος επιστήμονας στα πολυμέσα και στη θεωρία του δικτυακού σήματος και της επεξεργασίας εικόνας, πέθανε στο Τορόντο του Καναδά. - Ο Γιάννης Βλησίδης, μέλος της λεγόμενης «συμμορίας των τεσσάρων», που έγραψε το κλασικό έργο πάνω στην ανάπτυξη λογισμικού, πέθανε 44 ετών από καρκίνο του εγκεφάλου στην πολιτεία της Ν.Υόρκης. - Ο Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος, κορυφαίος στα μαθηματικά των ανισοτήτων στην μηχανική, πέθανε στη διάρκεια διακοπών στο Λουτράκι. - Ο Ιωάννης Βαρδουλάκης, κορυφαίος επιστήμονας στο χώρο της γεωμηχανικής, έπεσε την ώρα που έκοβε κάποιο δέντρο έξω από το σπίτι του στην Αθήνα. -Η Μαρία Πέτρου, κορυφαία επιστήμονας στην επεξεργασία σήματος και στη ρομποτική, πέθανε από καρκίνο τρία χρόνια μετά την επιστροφή της από την Αγγλία στη Θεσσαλονίκη. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο κ.Ιωαννίδης, «θα πρέπει να εξετάσουμε αν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε σαν χώρα και σαν κοινωνία τους άλλους 639 που είναι ακόμα ζωντανοί, αλλά και να εξασφαλίσουμε ότι ο ελληνισμός θα αναδείξει και πολλές χιλιάδες άλλους κορυφαίους επιστήμονες στο μέλλον». Ανέφερε ότι είναι ενθαρρυντικό πως η Ελλάδα είναι μία από τις πέντε μόνο χώρες που διάλεξαν δύο επιστήμονες ανάμεσα στους έξι σπουδαιότερους του έθνους τους: Τον Γεώργιο Παπανικολάου και τον Αριστοτέλη (οι άλλες είναι οι Κροατία, Ιταλία, Γαλλία και Μεγάλη Βρεττανία). Από την άλλη, όμως, ο κ.Ιωαννίδης επεσήμανε ότι το ποσοστό του ΑΕΠ που η Ελλάδα δαπανά για έρευνα και τεχνολογία, είναι μόλις 0,6%, έναντι περίπου 4% που δαπανούν χώρες όπως το Ισραήλ και η Φινλανδία. Ο κ. Ιωαννίδης υπογράμμισε ότι «μια αξιοθαύμαστη μειοψηφία επιστημόνων παραμένει ακόμα στην Ελλάδα και βρίσκονται οι περισσότεροι σε κατάσταση διωγμού. Είναι ο συνεχής, απηνής, αμείλιχτος, ανελέητος διωγμός που κατατρέχει ανέκαθεν όποιον πιστεύει στην αριστεία και στην ουσιαστική προσφορά. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι επιστήμονες αυτοί δεν μπορούν να επηρεάσουν το ελληνικό γίγνεσθαι, παρόλο που έχουν τεράστιο αντίκτυπο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι». Όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «η Ελλάδα έχει ακόμα τη δυνατότητα να γίνει μια από τις πλέον ευημερούσες χώρες του κόσμου, αν αξιοποιήσει το ταλέντο και τις δεξιότητες σοβαρών επιστημόνων και αν εστιάσει αυστηρά στην αξιοκρατία και στην αριστεία. Ενώ έχουμε εμπλακεί σε προκλητικά ασαφείς και ατελέσφορες συζητήσεις για το 0,25% της ουσίας, μπροστά στα μάτια μας χάνονται οι πραγματικές δυνάμεις της χώρας, οι νέοι και χαρισματικοί άνθρωποι που φεύγουν γιατί δεν αντέχουν την αλαζονεία της τοπικής μετριοκρατίας». http://www.prisonplanet.gr/ομογενεια/89779-το-3-των-κορυφαίων-επιστημόνων-στον-κόσμο-είναι-έλληνες,-αλλά-οι-περισσότεροι-ζουν-στο-εξωτερικό

Ιάσων Σπυρομίλιος: Επικεφαλής στο σχεδιασμό του μεγαλύτερου οπτικού τηλεσκοπίου. Ο Ιάσων Σπυρομίλιος είναι αστροφυσικός στο Ευρωπαϊκό Αστεροσκοπείο του Νότου. Πότε νιώσατε τελευταία φορά υπερήφανος ως Ελληνας; Πιστεύω ότι ο εθελοντισμός και η αλληλεγγύη κατά τη διάρκεια της κρίσης μάς δείχνουν ότι η κοινωνία μας έχει βαθιές ανθρωπιστικές ρίζες - είμαι υπερήφανος που υπάρχει αυτό το «μαζί». Σε τι σας έκανε καλύτερο η διεθνής εμπειρία σας; Στο να αντιληφθώ ότι οι απόψεις που εκφράζονται από τον οποιονδήποτε αντλούνται από βαθιά πολιτισμικές ρίζες. Η ίδια η πραγματικότητα ερμηνεύεται πολύ διαφορετικά, ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο κάποιος έχει μεγαλώσει. Τι πιο πολύτιμο σας έδωσε η ελληνική παιδεία; Τη γνώση της Ιστορίας και την κατανόηση ότι πρέπει κανείς να χτίσει πάνω σε ό,τι έμαθε για το παρελθόν αντί να επαναπαύεται σε αυτό. Πού υπερέχουμε και σε τι υστερούμε ως Ελληνες; Η Ελλάδα είναι ένας πανέμορφος τόπος και η φιλοξενία και η διάθεση να μοιραστούμε τον πολιτισμό και την ιστορία μας είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημά μας. Ομως πιστεύουμε πάντα, τόσο ως κοινωνία αλλά και ατομικά, ότι κάποιος άλλος φταίει για τα προβλήματα και τα λάθη μας. Πώς θα γίνει πιο ανταγωνιστικό το ελληνικό πανεπιστήμιο; Θα πρέπει να λειτουργούν με τα ίδια μέτρα και συνθήκες όπως και στο εξωτερικό - ανταγωνισμός χωρίς κοινούς κανόνες δεν γίνεται. Κάθε ίδρυμα που θέλει να είναι ανταγωνιστικό πρέπει να μπορεί να αντέξει και να θέλει την αξιολόγηση από τους ομότιμούς του. Το να μην υπάρχει αξιολόγηση σημαίνει πως το σύστημα είτε υποθέτει ότι είναι τέλειο είτε έχει την πεποίθηση ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι το καλύτερο. Τα πανεπιστήμια χρειάζονται επενδύσεις ή από τον επιχειρηματικό κόσμο ή από το κράτος για να κάνουν έρευνα, και οι επενδύσεις δεν θα αποφέρουν οφέλη πνευματικά και οικονομικά εάν δεν υπάρχει αξιοκρατία. Το πανεπιστήμιο δεν είναι ένα άσυλο από τη ζωή, είναι ένα βήμα μπροστά στη ζωή για τους φοιτητές και για τους καθηγητές πρέπει ν’ αποτελεί έδρα παραγωγικότητας. Τι θα κάνατε για να δώσετε ώθηση στην ελληνική καινοτομία; Αφαιρέστε τη γραφειοκρατία. Πρέπει να είναι εύκολο να ξεκινήσει μια μικρή επιχείρηση. Η πολιτεία να στηρίξει την εφευρετικότητα, προσφέροντας υποδομές και διευκολύνοντας τη δημιουργικότητα αντί να την παρεμποδίζει. Η έννοια της αριστείας πού εκφράζεται στην Ελλάδα; Η αριστεία δεν απονέμεται. Κερδίζεται και αναγνωρίζεται από τις πράξεις καθημερινά. Το μέλλον διαμορφώνεται από την αριστεία σου σε αυτό που κάνεις σήμερα και όχι σε αυτό που έκανες χθες. Τι ουσιαστικό μπορούν να δώσουν στη χώρα οι διακεκριμένοι του εξωτερικού; Να συνδράμουμε στην επέκταση των συνεργασιών με τους συναδέλφους μας στην Ελλάδα. Μπορούμε επίσης να βοηθήσουμε ως μέλη συμβουλευτικών επιτροπών, με στόχο να συμβάλουμε στην αποτελεσματικότερη συμμετοχή της Ελλάδας στη διεθνή κοινότητα. Πιστεύω ότι έχουμε μια διαπολιτισμική εμπειρία και μια τεχνική αξιοπιστία που είναι χρήσιμες. Τι θα συμβουλεύατε έναν συνάδελφό σας που παραμένει και βιώνει την ελληνική πραγματικότητα; Χτίστε συνεργασίες με ανθρώπους σε πολλούς τομείς, μην εξαρτάστε από έναν μοναδικό παράγοντα ή ένα πεδίο δραστηριότητας. Το παγκόσμιο περιβάλλον όπου ζούμε αλλάζει συνεχώς και διαμορφώνεται από παράγοντες που δεν ελέγχουμε στην Ελλάδα και πρέπει να μπορούμε σε αυτό να προσαρμοστούμε. Βγήκε κάτι θετικό από την κρίση - και ποιο είναι; Η συνειδητοποίηση ότι η αξιοπιστία κερδίζεται καθημερινά. Η κοινωνία μας είναι ισχυρή και πρόθυμη να δείξει υποστήριξη στον συμπολίτη. Το έθνος δεν ταυτίζεται με το κράτος. Με τι προϋποθέσεις θα γυρίζατε στην πατρίδα; Ενα πανεπιστημιακό περιβάλλον που να ενθαρρύνει την έρευνα. Ποια ελληνική συνήθειά σας κρατήσατε; Τον φραπέ. Ακόμη, δεν ξέρω εάν είναι συνήθεια ελληνική ή μεσογειακή, αλλά διατηρώ την απέχθεια της κρύας θάλασσας. Ο Ελληνας ήρωάς σας. Οι δύο αδελφοί μου, που παλεύουν με την καθημερινότητα. Παιχνίδι με τις λέξεις Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα. Ελιές. Το πρόσωπο που νοσταλγώ. Της κόρης μου όταν ταξιδεύω. Η γεύση που συχνά ανακαλώ. Ντομάτες το καλοκαίρι. Η πιο ελληνική μου λέξη. Φιλότιμο. Τι παίρνω μαζί μου φεύγοντας απ’ την Ελλάδα. Φιστίκια Αιγίνης. Σταθμοί στη ζωή του. 1964: Γεννήθηκε στην Αθήνα. 1989: Διδακτορικό από το Imperial College του Λονδίνου στη μελέτη των υπερκαινο-φανών αστέρων (supernova). 1998: Γέννηση του γιου του Θεόδωρου, η επιτυχής λειτουργία της πρώτης μονάδας του τηλεσκοπίου στο Paranal και η δημοσίευση της ανακάλυψης της επιταχυνόμενης διαστολής του σύμπαντος. 2005: Διευθυντής των τριών Αστεροσκοπείων της ESO (LaSilla, Paranal και APEX), στη Χιλή. 2010: Υπεύθυνος για το σχεδιασμό του μεγαλύτερου οπτικού τηλεσκοπίου, του European Extremely Large Τelescope. Το τηλεσκόπιο τώρα έχει αρχίσει να κατασκευάζεται στο Armazones της Χιλής. http://www.kathimerini.gr/819442/article/proswpa/synentey3eis/iaswn-spyromilios-epikefalhs-sto-sxediasmo-toy-megalyteroy-optikoy-thleskopioy

Μόσχα: Ανησυχητική η άρνηση των ΗΠΑ να συμμορφωθεί στις διεθνείς συμφωνίες διαστημικού πυρηνικού αφοπλισμού. Την ανησυχία της για την επίμονη άρνηση των ΗΠΑ να συμμορφωθούν με τις διεθνείς δεσμεύσεις για τον έλεγχο εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων στο διάστημα και τις συμφωνίες για διαστημικό πυρηνικό αφοπλισμό εξέφρασε η Μόσχα. Σε ανακοίνωση του ρωσικού ΥΠΕΞ, με αφορμή την ετήσια έκθεση του αμερικανικού Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αναφέρεται: «Η επίμονη άρνηση των ΗΠΑ να συμμετάσχουν στις διεθνείς διαπραγματεύσεις σχετικά με την πρόληψη της εξάπλωσης των όπλων στο διάστημα προκαλεί μεγάλη ανησυχία. Η Ουάσιγκτον εξακολουθεί να λειτουργεί βάση ιδιοτελών εθνικών στρατηγικών εκτιμήσεων και αδιαφορεί για τις διεθνείς συμφωνίες, αναπτύσοντας την αεροδιαστημική της άμυνα. Η πρόβλεψη της δυνατότητας εφαρμογής προληπτικών μέτρων επίθεσης, ακόμα και με την υποψία εχθρικής ενέργειας από άλλο κράτος, αποτελεί από μόνη της παραβίαση του διεθνούς δικαίου». Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών αναφέρει ως παράδειγμα την ως παράδειγμα το επίσημο αμερικανικό έγγραφο Διαστημικών Επιχειρήσεων JP 3-14, το οποίο επιτρέπει τη λήψη «διπλωματικών, οικονομικών και στρατιωτικών» μέτρων “απάντησης” στην διαστημική υποδομή και τις «διαστημικές ικανότητες του εχθρού»: «Ολες αυτές οι αυθαίρετες δικαιοδοσίες είναι ευθυγραμμισμένες με τον πλέον εμφανή τρόπο με τον κώδικα συμπεριφοράς που έχουν αναπτύξει οι ΗΠΑ στο διάστημα ήδη από το 2012, ο οποίος “επιτρέπει” τη μονομερή χρήση βίας σε σχέση απέναντι σε διαστημικό σκάφος άλλων χωρών που καθονομάζονται επίσης αυθαίρετα “εχθροί”». Το Δεκέμβριο 2013, ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε ότι η εμφάνιση των νέων αμερικανικών υπερ-υπερηχητικών μη-επανδρωμένων επιθετικών διαστημικών οχημάτων και η πιθανή στρατιωτική τους χρήση, θα μπορούσε να οδηγήσει σε άμεσο «αφοπλισμό» της Μόσχας. Νωρίτερα, τον Ιούνιο του 2013, στη διάρκεια της επίσκεψης του σε ρωσικό εργοστάσιο παραγωγής αντιαεροπορικών πυραύλων, ο Πούτιν δήλωσε: «Η αποτελεσματική αεροδιαστημική άμυνα αποτελεί εγγύηση για τη βιωσιμότητα των στρατηγικών δυνάμεων αποτροπής που προστατεύουν τη χώρα από αεροδιαστημικά επιθετικά μέσα. Καμία χώρα στον κόσμο, εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν είναι σε θέση να απειλήσει τις ρωσικές Στρατηγικές Πυρηνικές Δυνάμεις <...> και καμία, δεν έχει τα κατάλληλα τεχνολογικά μέσα για αεροδιαστημική επίθεση». Η ρωσική απάντηση στο νέο αμερικανικό δόγμα του «στιγμιαίου προληπτικού πυρηνικού πλήγματος» σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη, είναι έτοιμη το ίδιο αποφασιστικά «παγκόσμια»: Με την περαιτέρω ανάπτυξη της «διαστημικής πυραυλικής ασπίδας» και την ενίσχυση των Δυνάμεων Αεροδιαστημικής Άμυνας (VKO). http://gr.rbth.com/news/2015/06/14/mosxa_anisyxitiki_i_arnisi_ton_ipa_na_symmorfothei_sti_diethnei_symfonie_37617.html

Ξανά σε λειτουργία το Philae στον κομήτη 67P Με τη μετάδοση δεδομένων, η οποία διήρκεσε μόλις 85 δευτερόλεπτα, το σκάφος Philae της ESA επιβεβαίωσε χθες ότι «ξύπνησε» στον κομήτη 67P Τσουριόμοφ-Γκερασιμένκο, δίνοντας τέλος στη χειμερία νάρκη 7 μηνών. Εγκαταλείποντας το μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο Rosetta, το οποίο συνεχίζει να βρίσκεται δίπλα στον κομήτη, το σκάφος είχε προσεδαφισθεί με επιτυχία στον κομήτη στις 12 Νοεμβρίου 2014. Ωστόσο, το γεγονός ότι ήταν σκιερό το σημείο προσεδάφισης είχε σαν αποτέλεσμα τα ηλιακά πάνελ του Philae να μην μπορούν να παράγουν σημαντικά ποσά ηλεκτρικής ενέργειας. Έτσι, για τη λειτουργία του έπρεπε να βασισθεί αποκλειστικά στις μπαταρίες του, με συνέπεια να παραμείνει σε επικοινωνία μόνο για 57 ώρες με το Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής στην Κολονία, το κέντρο ελέγχου της αποστολής, πριν πέσει σε «λήθαργο». Αν και υπήρχαν εκτιμήσεις πως το σκάφος δεν θα «ξυπνούσε» ποτέ ξανά, οι υπεύθυνοι της αποστολής ήταν αισιόδοξοι ότι θα μπορούσε να τεθεί εκ νέου σε λειτουργία, καθώς ο κομήτης θα πλησίαζε στον Ήλιο και στα πάνελ θα άρχισε να φθάνει μεγαλύτερη ποσότητα ηλιακής ακτινοβολίας. Μια αισιοδοξία που επιβεβαιώθηκε πριν από λίγες ώρες, με την αποστολή 300 «πακέτων» δεδομένων από τους ραδιοπομπούς του. Όπως ανέφερε στο σάιτ του περιοδικού Science ο Στέφαν Ούλαμεκ, από το Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής στην Κολονία, τα δεδομένα αφορούσαν την κατάσταση του σκάφους. Και ήταν πολύ θετικά: ακόμη και στο μειονεκτικό σημείο που βρίσκεται, το οποίο φωτίζεται μόλις 3 ώρες κάθε ημέρα, τα φωτοβολταϊκά εξασφάλισαν στο Philae ισχύ 24 watt – μεγαλύτερη δηλαδή από τα 19 watt που χρειάζονται για την αποκατάσταση της επικοινωνίας. Επίσης, η θερμοκρασία καταγράφηκε στους -35 βαθμούς Κελσίου, δηλαδή μεγαλύτερη από τους -45 βαθμούς που είναι απαραίτητη για να τεθούν σε λειτουργία τα υπολογιστικά συστήματα. Εξίσου εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι στη μνήμη του διαστημοπλοίου υπάρχουν 8000 ακόμη «πακέτα» δεδομένων, κάτι που σημαίνει ότι είχε «ξυπνήσει» μια με δύο ημέρες νωρίτερα, αλλά δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με τη Γη. «Το σκάφος είναι σε καλή κατάσταση, η θερμοκρασία είναι ικανοποιητική, και η ενέργεια επαρκής. Στο μόνο που πρέπει να επικεντρωθούμε είναι στη διάρκεια της ραδιοζεύξης», αναφέρει ο Ούλαμεκ. Η βελτίωση της επικοινωνίας είναι η άμεση προτεραιότητα για τους επικεφαλής της αποστολής. Γι’ αυτό τον σκοπό, οι μηχανικοί θα αρχίσουν να προσαρμόζουν την τροχιά της Rosetta, ώστε να εκπληρώνει πιο αποτελεσματικά τον ρόλο της ως αναμεταδότη των «πακέτων» στο κέντρο ελέγχου. Όταν αυτό επιτευχθεί, θα στείλουν νέες εντολές στο σκάφος, με στόχους που δεν θα χρειάζεται πάνω από 2-3 ώρες για να υλοποιήσει. Η επιλογή των στόχων θα γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να ενεργοποιηθούν βαθμηδόν τα όργανά του, ξεκινώντας από εκείνα που καταναλώνουν λιγότερη ηλεκτρική ενέργεια. Σε δεύτερη φάση, προβλέπεται ότι θα είναι εφικτό να τεθούν ξανά σε λειτουργία η κάμερα και τα συστήματα εντοπισμού, ώστε να προσδιορισθεί με ακρίβεια το σημείο που βρίσκεται το σκάφος πάνω στον κομήτη. Απώτερος σκοπός είναι να ενεργοποιηθεί ο εξοπλισμός με τις μεγαλύτερες ενεργειακές ανάγκες, όπως οι δύο θερμικοί θάλαμοι για τη χημική ανάλυση δειγμάτων του κομήτη. Οι συνθήκες θα βελτιώνονται μέρα με τη μέρα μέχρι τις 13 Αυγούστου, καθώς σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα η τροχιά του κομήτη θα το φέρνει ολοένα και πιο κοντά στον Ήλιο. «Το όνειρο όχι μόνο είναι ζωντανό, αλλά συνεχίζεται», αναφέρει χαρακτηριστικά στο Science ο Ζαν-Πιέρ Μπιμπρίν, ένας από τους επικεφαλής του επιστημονικού επιτελείου της αποστολής. «Πρόκειται για μία τεράστια περιπέτεια». Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=DJeKydsEXLI#t=52 http://www.naftemporiki.gr/story/965770/ksana-se-leitourgia-to-philae-ston-komiti-67p

Προσομοίωση για τη δομή της ύλης «συμφιλιώνει» τη θεωρία με το πείραμα. Επιστήμονες από τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ουγγαρία δημιούργησαν μια μαθηματική προσομοίωση που αναπαρήγαγε με ακρίβεια τη μικρή διαφορά μάζας ανάμεσα στο πρωτόνιο και το νετρόνιο, αφού τα αποτελέσματά της συμφωνούν με την πειραματική μέτρηση. Υπολογίζοντας αυτή τη διαφορά κοντά στην πραγματική της τιμή, το μοντέλο κατάφερε επομένως για πρώτη φορά να περιγράψει με βάση τις υπάρχουσες θεωρίες την αιτία που «κρύβεται» πίσω από τις ιδιότητες των πυρήνων των ατόμων. Ιδιότητες που, με τη σειρά τους, εξηγούν πώς οι πυρήνες μπόρεσαν να γίνουν τα «συστατικά» της ύλης που απαρτίζει το σύμπαν. Με επικεφαλής τον δρα Ζόλταν Φόντορ από το πανεπιστήμιο του Βούπερταλ, η ομάδα «έτρεξε» την προσομοίωση στον υπερυπολογιστή JUQUEEN στο ερευνητικό κέντρο Juelich στη Γερμανία, ο οποίος είναι ο ισχυρότερος υπερυπολογιστής στη «Γηραιά Ήπειρο». Τα νετρόνια και τα πρωτόνια δίνουν το «παρών» σχεδόν σε κάθε πυρήνα, ενώ η πολύ μικρή διαφορά στη μάζα τους, η οποία είναι περίπου 0,14%, παίζει καταλυτικό ρόλο στην ύπαρξη και τη σταθερότητα των ατόμων. Αν αυτή η διαφορά ήταν λίγο μεγαλύτερη ή λίγο μικρότερη, τότε το σύμπαν θα ήταν εντελώς διαφορετικό – με αρκετά μεγάλη περίσσεια νετρονίων και πολύ μικρή ποσότητα υδρογόνου αλλά και βαρύτερων στοιχείων. Η ίδια διαφορά εξηγεί επίσης γιατί τα ελεύθερα νετρόνια διασπώνται κατά μέσο όρο ανά 10 λεπτά, ενώ τα πρωτόνια είναι παραμένουν σταθερά για χρονικό διάστημα που υπερβαίνει την «ηλικία» του σύμπαντος. Το 1964 ο Αμερικάνος φυσικός Μάρεϊ Γκελ-Μαν υποστήριξε πως τα πρωτόνια και τα νετρόνια έχουν εσωτερική δομή, αφού συντίθενται από άλλα μικρότερα σωματίδια, τα οποία ονόμασε κουάρκ. Μαζί με συναδέλφους του από τη Γερμανία και τη Ελβετία, ο Μαν διατύπωσε επίσης την κβαντική χρωμοδυναμική, μία θεωρία που περιγράφει τα χαρακτηριστικά των κουάρκ και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις. Έτσι, εδώ και δεκαετίες οι επιστήμονες ξέρουν ότι κάθε πρωτόνιο συντίθεται από δύο «πάνω» (up) και ένα «κάτω» (down) κουάρκ, ενώ κάθε νετρόνιο από ένα «πάνω» και δύο «κάτω» κουάρκ. Ωστόσο, ακόμη και μετά τη συγκεκριμένη ανακάλυψη, κανένα μαθηματικό μοντέλο δεν είχε καταφέρει να περιγράψει με ακρίβεια τη διαφορά στη μάζα των δύο «συστατικών» του πυρήνα. Κι αυτό γιατί η διαφορά δεν μπορεί να εξηγηθεί απλώς από τη διαφορετική δομή τους, αλλά πρέπει να ληφθεί υπόψη με κατάλληλο τρόπο και η συμβολή από το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που περιβάλλει το θετικά φορτισμένο πρωτόνιο. Με δεδομένο ότι η συμβολή αυτή περιγράφεται από την κβαντική ηλεκτροδυναμική, ο Ζόλταν Φόντορ με τους συναδέλφους του ανέπτυξαν μια περίπλοκη προσομοίωση που συνδυάζει τους νόμους της κβαντικής χρωμοδυναμικής και της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής, συμπεριλαμβάνοντας όμως τεχνικές διόρθωσης των υπολογισμών οι οποίοι οδηγούσαν σε απειρισμούς. Επομένως, οι υπολογισμοί που προέκυψαν πλησίασαν για πρώτη φορά τόσο κοντά στην πραγματική τιμή της διαφοράς μάζας, αποτελώντας ένα ορόσημο για τη φυσική στοιχειωδών σωματιδίων. «Συμφιλιώνοντας» τη θεωρία για την περιγραφή της δομής του πρωτονίου με τις πραγματικές μετρήσεις, η προσομοίωση θα είναι χρήσιμη για να εκτιμηθεί κατά πόσο τα αποτελέσματα νέων πειραμάτων αποκαλύπτουν ή όχι μία «νέα φυσική», που ξεπερνά το Καθιερωμένο Πρότυπο. Έτσι, όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, θα αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο για την ερμηνεία των μετρήσεων από τη δεύτερη φάση της λειτουργίας του επιταχυντή LHC στο CERN, που έχει μόλις ξεκινήσει. Κι αυτό γιατί στη δεύτερη φάση θα αναλυθούν δεδομένα από συγκρούσεις σωματιδίων σε ενέργειες που δεν έχουν επιτευχθεί ποτέ ξανά. http://www.naftemporiki.gr/story/965271/prosomoiosi-gia-ti-domi-tis-ulis-sumfilionei-ti-theoria-me-to-peirama Στα σκαριά ρωσο-κινεζικό Ερευνητικό Κέντρο Πυρηνικής Φυσικής. Ένα ρωσο-κινεζικό Ερευνητικό Κέντρο πρόκειται να δημιουργηθεί με βάση το Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής στο Ακαντεμγκοροντοκ του Νοβοσιμπίρσκ, ανακοίνωσε στις 9 Ιουνίου το Ομοσπονδιακό Γραφείο Επιστημονικών Οργανώσεων (FANO). «Το κέντρο θα είναι το πρώτο έργο μεγάλο επιστημονικό σχέδιο του FANO στην περιοχή. Ο σκοπός του προγράμματος είναι να επεκτείνει την επιστημονική συνεργασία μεταξύ της Ρωσία και των χωρών των BRICS», δήλωσε ο οργανισμός. Η ανακοίνωση ανέφερε και δηλώσεις του βοηθού του Ρώσου προέδρου, Αντρέι Φουρσκένκο (υπουργός Παιδείας και Επιστημών της Ρωσίας 2004-2014 –RBTH), ο οποίος είπε ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να διαθέσει κονδύλια για μη συμβατικά έργα, τα οποία έχουν προοπτικές τόσο από επιστημονικής όσο και οργανωτικής πλευράς. Σύμφωνα με Φουρσένκο, η επιλογή του Νοβοσιμπίρσκ για το νέο μεγάλης κλίμακας έργο στον τομέα της πυρηνικής φυσικής, έγινε λόγω της γεωγραφικής του τοποθεσίας (Νοβοσιμπίρσκ - μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Σιβηρίας – βρίσκεται στην καρδιά της Ρωσίας, κοντά στα σύνορα με την Κίνα και τη Μογγολία – RBTH), η οποία θα βοηθήσει «αποτελεσματικά την ανάπτυξη της συνεργασίας με την Κίνα» σε αυτόν τον τομέα. Το FANO σημείωσε ότι η Κίνα κινείται ενεργά προς την κατεύθυνση της πυρηνικής φυσικής και ετοιμάζεται να ξεκινήσει δύο προγράμματα που χαρακτηρίζονται τα έργα του μέλλοντος. Ένα από αυτά προβλέπει τη δημιουργία ενός μποζονίου Higgs, νωρίτερα από ό, τι στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών, γνωστό και ως CERN. Το δεύτερο έργο αφορά την κατασκευή ενός επιταχυντή για τη μελέτη συγκρούσεων ανάμεσα σε δέσμες ηλεκτρονίων και ποζιτρόνια. «Η ρωσική πλευρά έχει σημαντικές αρμοδιότητες στον τομέα της υψηλής ενεργειακής φυσικής και την απαραίτητη υποδομή, η οποία μπορεί να γίνει μέρος του κοινού ρωσο-κινεζικού κέντρου», ανέφερε η ανακοίνωση. Το Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής στη Ρωσική Ακαδημία είναι ένας από τα κορυφαία κέντρα του κόσμου για μια ποικιλία φυσικής υψηλής ενέργειας και φυσικής των επιταχυντών, καθώς και πλάσματος και της φυσικής ελεγχόμενης θερμοπυρηνικής σύντηξης. Το Ινστιτούτο διεξάγει πειράματα μεγάλης κλίμακας στην αρχική σωματιδιακή φυσική στις συγκρούσεις των ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων στους επιταχυντές, το μοναδικό συγκρότημα ανοικτών παγίδων πλάσματος, καθώς και τα σχέδια σύγχρονων επιταχυντών, έντονων σύγχρονων πηγών ακτινοβολίας και λέιζερ ελεύθερων ηλεκτρονίων. Για τους περισσότερους από αυτούς τους τομείς, το Ινστιτούτο είναι μοναδικό στη Ρωσία. http://gr.rbth.com/news/2015/06/12/sta_skaria_roso-kineziko_ereynitiko_kentro_pyriniki_fysiki_37607.html

Βρέθηκε ο πρώτος εξωπλανήτης με στρατόσφαιρα. Μια ακόμη ιστορική ανακάλυψη προστίθεται στον μακρύ κατάλογο ανακαλύψεων του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Το τηλεσκόπιο ανίχνευσε για πρώτη φορά στρατόσφαιρα σε έναν εξωπλανήτη. Η στρατόσφαιρα αποτελεί στρώμα της ατμόσφαιρας πάνω από την τροπόσφαιρα, δηλαδή πάνω από το στρώμα όπου λαμβάνουν χώρα τα καιρικά φαινόμενα. Στην τροπόσφαιρα η θερμοκρασία είναι μεγαλύτερη στο κατώτερο μέρος της, ενώ στη στρατόσφαιρα συμβαίνει το αντίθετο. Η στρατόσφαιρα περιέχει όζον και άλλα μόρια που απορροφούν την υπεριώδη ακτινοβολία, λειτουργώντας σαν «αντηλιακό» για έναν πλανήτη. Η ανακάλυψη στρατόσφαιρας μπορεί να δώσει στους επιστήμονες βασικές ενδείξεις για τη σύνθεση του πλανήτη και το πώς αυτός δημιουργήθηκε. Μέχρι σήμερα οι ερευνητές δεν ήταν σίγουροι αν είναι δυνατόν να υπάρχουν στρατόσφαιρες σε άλλους κόσμους. Τώρα φαίνεται πως η απάντηση είναι καταφατική. Ερευνητές του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA διαπίστωσαν την ύπαρξη στρατόσφαιρας στον εξωπλανήτη WASP-33b, ο οποίος έχει μάζα υπερτετραπλάσια του Δία. Ο WASP-33b βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από το μητρικό του άστρο και έτσι η θερμοκρασία του είναι πολύ υψηλή. Οι παρατηρήσεις που έχουν γίνει σε αυτόν δείχνουν ότι όχι μόνο διαθέτει την υψηλότερη θερμοκρασία από κάθε άλλον εξωηλιακό πλανήτη που έχουμε εντοπίσει αλλά και ότι είναι πιο καυτός και από ορισμένα άστρα! Προηγούμενες παρατηρήσεις έχουν οδηγήσει τους ειδικούς στην εκτίμηση ότι η θερμοκρασία του WASP 33-b αγγίζει τους 3.200 βαθμούς Κελσίου, η οποία είναι μεγαλύτερη από αυτή ορισμένων άστρων. Η ανακάλυψη της στρατόσφαιρας στον WASP-33b δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=712661

Άλλη μια εντυπωσιακή προσγείωση Soyuz. H αστροναύτης της ESA Σαμάνθα Κριστοφορέτι, ο αστροναύτης της NASA Τέρρυ Βιρτς και ο Ρώσος κυβερνήτης Άντον Σκαπλάρωφ προσγειώθηκαν με ασφάλεια χθες στη στέπα του Καζακστάν σε μια δεδομένη περιοχή 146 χιλιόμετρα νότια-ανατολικά της πόλης Zhezkazgan στις 16.44 ώρα Ελλάδας, ανακοίνωσε το Κέντρο Ελέγχου στη Μόσχα μετά από ένα τρίωρο ταξίδι στο διαστημικό σκάφος τους Soyuz. Άφησαν το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 13:20 ώρα Ελλάδος τερματίζοντας την εξάμηνη παραμονή τους στο ερευνητικό συγκρότημα. Το Soyuz TMA-15M επιβράδυνε από την ταχύτητα περιφοράς του Σταθμού σχεδόν 28.800 χλμ/ώρα, και εισήλθε στην ατμόσφαιρα λίγο αργότερα. Η μικρή μονάδα κάθοδου διαχωρίστηκε όπως έχει προγραμματιστεί ενώ ξεδιπλώθηκαν αλεξίπτωτα για να επιβραδύνουν το όχημα ακόμα περισσότερο. Η μονάδα έκανε ανασχετικές καύσης δευτερόπτα πριν από την προσγείωση και ελατήρια στα ενσωματωμένα καθίσματα μείωσαν τον αντίκτυπο της επαφής με τη στέπα στις 16:44 ώρα Ελλάδος. Οι ομάδες ήταν σε ετοιμότητα μέσα σε λίγα λεπτά για να τους βοηθήσουν. Τρεις ώρες νωρίτερα, ο Αμερικανός Τέρι Βιρτς, η Ιταλίδα Σαμάνθα Κριστοφορέτι και ο Ρώσος Αντόν Σκαπλέροφ αποχαιρετούσαν τρία άτομα -έναν Αμερικανό και δύο Ρώσους- που παραμένουν στο πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα. Αφήνουν πίσω τους τον αστροναύτη της NASA Σκοτ Κέλλυ και τους κοσμοναύτες Μικαήλ Κορνιένκο και Γκενάντι Παντάλκα για να προσέχουν τον Σταθμό και να εκτελέσουν πειράματα. Ο Σκοτ και ο Μικαήλ είναι σχεδόν στο ένα τρίτο της διαδρομής τους από τον σχεδόν ένα χρόνο παραμονής τους στο διάστημα. Κοιτώντας πίσω την αποστολή Futura Η Σαμάνθα είναι η έβδομη αστροναύτης της ESA και η πρώτη γυναίκα αστροναύτης της ESA που ολοκληρώνει μια αποστολή μακράς διάρκειας στο διάστημα. Έθεσε νέα ρεκόρ για τη μακρύτερη διαμονή στο διάστημα για έναν αστροναύτη της ESA και για τις γυναίκες αστροναύτες γενικά. Ανέλαβε καθήκοντα μετά από τον αστροναύτη Αλεξάντερ Γκερστ για το φορτίο στο μη επανδρωμένο μεταγωγικό όχημα της ESA Georges Lemaitre. Η Σαμάνθα ήταν υπεύθυνη για να φορτώσει το διαστημόπλοιο πολλαπλών χρήσεων. Παρακολούθησε την αποσύνδεση του, η οποία σηματοδότησε το τέλος μιας εποχής – το Georges Lemaitre ήταν το τελευταίο σε μια σειρά από πέντε σκάφη ATV που παρέχονταν από την ESA για την εξυπηρέτηση του Σταθμού. Η Σαμάνθα βοήθησε επίσης να πιάσει και να δέσει τα δύο σκάφη Dragon με το ρομποτικό βραχίονα του Σταθμού, παρέχοντας στήριξη για το πρώτο τον Ιανουάριο και πήρε τη σκυτάλη ως βασικός χειριστής του 16 μέτρων-μακρύ βραχίονα να πιάσει το Dragon-6 τον Απρίλιο. Με δύο διαστημικούς περιπάτους που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της αποστολής της, η Σαμάνθα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία των συναδέλφων της για την έξοδό τους και την υποστήριξη τους ενώ εργάζονταν έξω από τον Σταθμό. Για πρώτη φορά ένας αεροσφραγισμένος θάλαμος στο Σταθμό χρησιμοποιήθηκε για επιστημονική έρευνα, όταν η Σαμάνθα και ο Τέρρυ πήραν δείγματα του εκπνεόμενου αέρα τους υπό μειωμένη πίεση, χρησιμοποιώντας το οξείδιο του αζώτου ως εργαλείο για την παρακολούθηση της φλεγμονής των πνευμόνων, καθώς και γραφημάτων για την υγεία των πνευμόνων στους αστροναύτες. Η αποστολή της Σαμάνθα περιλάμβανε μεγάλη έρευνα που διεξήχθη σχετικά με τη γενετική και τη βιολογία, κρατώντας μυρμήγκια, μύγες των φρούτων, φυτά και σκουλήκια για τις διεθνείς μελέτες σχετικά με τις επιδράσεις των διαστημικών πτήσεων σε πολλές γενιές. Εν τω μεταξύ, το hardware που συνδέεται με την Ευρωπαϊκή εργαστηριακή μονάδα Columbus συνεχίζει να παρακολουθεί τον Ήλιο και τους ανέμους των ωκεανών. Μια άλλη εξωτερική εγκατάσταση εκθέτει «ακραιόφιλα» και οργανικές ενώσεις στο διάστημα και ερευνά την προέλευση της ζωής. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/04/Futura_Mission_wrap-up http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_astronahutes_tes_ESA_Samhantha_Kristophorheti_phiso_ste_Ge ΝΑΣΑ-Πύραυλος SLS. Οταν οι άνθρωποι πάτησαν για πρώτη φορά στη Σελήνη, έκαναν το γνωστό... «τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα». Το επόμενο μεγάλο βήμα, ο Άρης, φαίνεται πως δεν είναι μακριά. Η νέα γενιά διαστημόπλοιων της NASA πρόκειται να αλλάξει τα δεδομένα στην εξερεύνηση του διαστήματος. Οι μεγαλύτεροι και πολύ ισχυρότεροι πύραυλοι, έχουν την δυνατότητα να εκτοξευθούν σε περιοχές που ως τώρα κανείς άνθρωπος δεν έχει αντικρίσει. Το μεγάλο όνειρο της NASA, η εξερεύνηση του Αρη από κοντά, δεν θα αργήσει να πραγματοποιηθεί. Προσεγγίζοντας τα 100 μέτρα ύψος, παράγοντας 12% περισσότερη ώση από τον ήδη υπερσύγχρονο SaturnV και έχοντας την δυνατότητα να φιλοξενήσει τέσσερις αστροναύτες, ο SLS είναι το νέο «διαμάντι» του αμερικανικού οργανισμού. Το όχημα που πρόκειται να στείλει τους ανθρώπους πιο μακριά από ποτέ, δίνοντας την ευκαιρία στους επίλεκτους αστροναύτες να δουν για πρώτη φορά από κοντά τον «κόκκινο πλανήτη». Ο SLS βρίσκεται στα τελικά στάδια δοκιμής. Το σκάφος δέχεται τις τελευταίες διορθώσεις και σε λίγο καιρό θα είναι έτοιμο να υποδεχτεί τους αστροναύτες και να βάλει μπρος για ένα ταξίδι που θα μείνει στην ιστορία. Πως θα είναι οι πρώτες στιγμές αυτού του ταξιδιού; Οπως ακριβώς μας αποκαλύπτει το παρακάτω βίντεο της NASA: http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-nasa-%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%BF-%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Νέο βήμα προς την κατεύθυνση των υπολογιστών που λειτουργούν με φως. Το φως μπορεί να μεταδίδει περισσότερα δεδομένα, καταναλώνοντας λιγότερη ενέργεια από ό,τι ο ηλεκτρισμός- και ως εκ τούτου, θα μπορούσε να αποτελέσει πολύ καλή επιλογή για την μελλοντική τεχνολογία ηλεκτρονικών υπολογιστών.Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται η δουλειά της Γιελένα Βούκοβιτς, ερευνήτριας του Stanford University, η οποία επιδιώκει να κάνει τους υπολογιστές ταχύτερους και οικονομικότερους, αλλάζοντας τον τρόπο με τον οποίο αποστέλλονται δεδομένα εμπρός και πίσω μεταξύ των τσιπ, όπου λαμβάνει χώρα η υπολογιστική δουλειά. Στους σημερινούς υπολογιστές τα δεδομένα προωθούνται μέσα από καλώδια ως ένα «ρεύμα» ηλεκτρονίων. Αυτό απαιτεί μεγάλη ποσότητα ενέργειας, και κατ'επέκταση αύξηση θερμοκρασίας (ειδικά στα laptop). Όπως επισημαίνει η Βούκοβιτς, μέχρι και το 80% της ισχύος των μικροεπεξεργαστών καταναλώνεται κατά την αποστολή δεδομένων μέσω των καλωδίων. Σε δημοσίευση στο Nature Photonics παρουσιάζεται μια εναλλακτική, που καθιστά πρακτική τη χρήση φωτός αντί ηλεκτρισμού για την αποστολή δεδομένων στο εσωτερικό των υπολογιστών. Στην ουσία, οι ερευνητές του Stanford θέλουν να συρρικνώσουν την αποδεδειγμένα λειτουργική τεχνολογία πίσω από το Ίντερνετ, δηλαδή τη μετάδοση φωτονίων μέσω καλωδίων οπτικής ίνας- που απαιτεί πολύ λιγότερη ενέργεια από την αποστολή ηλεκτρονίων μέσω καλωδίων. Σε θεωρητικό επίπεδο αυτό είναι εφικτό επειδή ο πυρίτιο είναι διαφανές στο υπέρυθρο φως, όπως το γυαλί είναι διάφανο στο ορατό φως. Οπότε τα καλώδια θα μπορούσαν να αντικατασταθούν από οπτικές διασυνδέσεις, υπό τη μορφή δομών πυριτίου σχεδιασμένων για τη μεταφορά υπερύθρου φωτός. Ωστόσο μέχρι τώρα ο σχεδιασμός τέτοιων διασυνδέσεων ήταν δυνατός ανά μία φορά- και δεδομένου ότι θα χρειάζονταν χιλιάδες για κάθε ηλεκτρονικό σύστημα, η όλη ιδέα ήταν μάλλον μη πρακτική. Οι ερευνητές του Stanford το αλλάζουν αυτό, μέσω ενός αλγορίθμου «αντεστραμμένου σχεδιασμού», ο οποίος έχει ως εξής: οι μηχανικοί καθορίζουν τι θέλουν να κάνει το οπτικό κύκλωμα, και το λογισμικό παρέχει τις λεπτομέρειες για την κατασκευή μιας δομής πυριτίου που θα το κάνει. Σε αυτό το πλαίσιο, ο αλγόριθμος χρησιμοποιήθηκε για τον σχεδιασμό ενός οπτικού κυκλώματος και αρκετών αντιγράφων στο εργαστήριο. Όπως αναφέρει η Βούκοβιτς, «οι δομές μας μπορεί να μοιάζουν σαν ελβετικό τυρί, αλλά δουλεύουν καλύτερα από ό,τι έχουμε δει στο παρελθόν». http://www.naftemporiki.gr/story/964698/neo-bima-pros-tin-kateuthunsi-ton-upologiston-pou-leitourgoun-me-fos

Αόρατος δακτύλιος στον Κρόνο είναι μακράν ο μεγαλύτερος. Αόρατος στο φάσμα του ορατού φωτός, ο μεγαλύτερος δακτύλιος του Κρόνου ανακαλύφθηκε μόλις το 2009. Νέες, πιο ευαίσθητες παρατηρήσεις αποκαλύπτουν τώρα ότι είναι ακόμα μεγαλύτερος από ό,τι είχε εκτιμηθεί: αν ο Κρόνος είχε μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου, το δαχτυλίδι θα ήταν όσο τα δύο τρίτα του γηπέδου. Ο γιγάντιος δακτύλιος, γνωστός μέχρι στιγμής ως δακτύλιος της Φοίβης, διαφέρει από τους υπόλοιπους, καθώς αποτελείται από μικρά, σκούρα σωματίδια σκόνης που δεν ανακλούν αρκετό φως για να γίνουν ορατά ακόμα και με τα ισχυρότερα τηλεσκόπια. Το δαχτυλίδι ανακαλύφθηκε με το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA, το οποίο διέκρινε τη θερμική, υπέρυθρη ακτινοβολία που εκπέμπουν τα σωματίδια καθώς θερμαίνονται από τον Ήλιο. Η διάμετρος του δακτυλίου είχε εκτιμηθεί τότε στα 7,7 έως 12,4 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Ένα άλλο σκάφος, ακόμα πιο ευαίσθητο στην υπέρυθρη ακτινοβολία αποκαλύπτει τώρα το πραγματικό μέγεθος αυτής της δομής, της οποίας η διάμετρος εκτιμάται τώρα στα 6 με 16 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Αυτό σημαίνει ότι εκτείνεται σε αποστάσεις 100 με 270 φορές την ακτίνα του ίδιου του Κρόνου. Ο δακτύλιος είναι πιθανότατα πανάρχαιος και εκτιμάται ότι σχηματίστηκε από υλικό που εκτινάχθηκε από την Φοίβη, ένα από τα μικρά φεγγάρια του Κρόνου, σε παλιές κοσμικές συγκρούσεις. Οι πλανητολόγοι άρχισαν να υποψιάζονται την ύπαρξή του όταν παρατήρησαν ότι ο Ιαπετός, ένα μικρός παγωμένος δορυφόρος που έχει πάντα την ίδια του πλευρά στραμμένη στον Κρόνο, είναι μαυρισμένος στην αντίθετη πλευρά, ένδειξη ότι δέχεται κάποια βροχή σκούρων σωματιδίων -πρόκειται πιθανότατα για σκόνη από τον δακτύλιο της Φοίβης. Παρά την έκτασή του, πάντως, ο δακτύλιος είναι εξαιρετικά αραιός και αποτελείται κυρίως από σωματίδια μεγέθους 10 με 20 μικρομέτρων. «Ένα κυβικό χιλιόμετρο διαστήματος στον δακτύλιο της Φοίβης μπορεί να έχει λίγες δεκάδες σωματίδια σκόνης, το πολύ εκατό» ανέφερε στο Space.com ο Ντάγκλας Χάμιλτον του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ στο Κόλετζ Παρκ, πρώτος συγγραφέας της νέας μελέτης. Όπως είπε, οι τελευταίες παρατηρήσεις υποδεικνύουν ότι ο Κρόνος έχει τρία είδη δακτυλίων: τα εσωτερικά δαχτυλίδια αποτελούνται από μεγάλα κομμάτια πάγου που διαρκώς συγκρούονται και αλλάζουν· πιο έξω, ο δακτύλιος Ε, ο μεγαλύτερος μετά τον δακτύλιο της Φοίβης, περιέχει σωματίδια πάγου που προέρχονται από τους γιγάντιους πίδακες του δορυφόρου Εγκέλαδου· και τον εξώτερο δακτύλιο της Φοίβης, αποτελούμενο από αρχαία συντρίμμια εκρήξεων. Ο ερευνητής, του οποίου η ομάδα παρουσιάζει τις τελευταίες παρατηρήσεις στο περιοδικό Nature, http://www.nature.com/nature/journal/v522/n7555/full/nature14476.html σκοπεύει τώρα να προσπαθήσει να διακρίνει το δαχτυλίδι με οπτικά τηλεσκόπια. Υποψιάζεται μάλιστα ότι ένας παρόμοιος αλλά ακόμα πιο δυσδιάκριτος δακτύλιος μπορεί να περιβάλλει τον Δία. Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του δακτυλίου της Φοίβης συγκριτικά με το μέγεθος του Κρόνου. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500004185

Eναλλακτική Θεωρία της Σχετικότητας είχε στα σκαριά ο Τζον Νας. Ένα νέο μαθηματικό μοντέλο για την περιγραφή της βαρύτητας μελετούσε το τελευταίο χρονικό διάστημα ο διάσημος Αμερικανός μαθηματικός και νομπελίστας Τζον Νας, πριν το τροχαίο δυστύχημα στο Νιου Τζέρσεϊ στις 24 Μαΐου στερήσει τη ζωή στον ίδιο και τη σύζυγό του. Αυτό αποκαλύπτουν δημοσιεύματα εφημερίδων στις ΗΠΑ και τη Βρετανία, όπως των Times του Λονδίνου, επικαλούμενα δηλώσεις φίλων και συναδέλφων του επιστήμονα, στους οποίους είχε εκμυστηρευθεί πως είχε ανακαλύψει μια εξίσωση που φαινόταν να βελτιώνει ή ακόμη και να αντικαθιστά τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Κλείνοντας φέτος 100 χρόνια από τη διατύπωσή της, η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας περιγράφει με εντυπωσιακή ακρίβεια τη φύση σε επίπεδο καθημερινών αντικειμένων, πλανητών ή και μεγαλύτερων κοσμικών δομών. Ωστόσο, οι προβλέψεις της χάνουν την ισχύ τους στον μικρόκοσμο. Έτσι, η προσπάθεια του Νας ήταν μια περιγραφή της βαρύτητας που να επεκτείνεται με επιτυχία και στον «κόσμο» των ατόμων και των σωματιδίων. Το άρθρο των Times του Λονδίνου βασίζεται σε δηλώσεις του παγκοσμίου φήμης γάλλου μαθηματικού Σεντρίκ Βιλανί, ο οποίος αναφέρει πως ο Νας συζήτησε μαζί του για τα αποτελέσματα της δουλειάς του τρεις μόλις μέρες πριν από το δυστύχημα. Ο Βιλανί χαρακτηρίζει τις ιδέες του Αμερικανού μαθηματικού ως «προϊόν ξεχωριστής έμπνευσης» και «εντελώς καινοτόμες». Περισσότερες λεπτομέρειες για αυτές τις ιδέες πιθανότατα θα βρεθούν στο γραφείο του στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον, όπου δίδασκε εδώ και χρόνια. Εντούτοις, θα χρειασθούν μήνες ή ακόμη και χρόνια, πριν μελετηθούν διεξοδικά οι σημειώσεις που άφησε ο Νας. Η πρώτη φορά που ο Νας αναφέρθηκε στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας ήταν πριν από 12 χρόνια, στα πλαίσια μιας διάλεξης του στο πολιτειακό πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια. Η ομιλία του είχε τίτλο «Μια Ενδιαφέρουσα Εξίσωση» και βρίσκεται αναρτημένη στην προσωπική του ιστοσελίδα στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον. Σε αυτήν, αναθεωρεί την έννοια των βαρυτικών κυμάτων, δηλαδή των ρυτιδώσεων στο χωροχρονικό συνεχές που προκαλεί υπό προϋποθέσεις οποιαδήποτε επιταχυνόμενη μάζα. Έτσι, προβλέπει μια μεγαλύτερη ποικιλία διαταραχών απ’ ό,τι η Γενική Θεωρία της Σεχτικότητας του Αϊνστάιν. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης οι παρατηρήσεις του για την κβαντική φυσική, η οποία φαίνεται πως το βρίσκει αντίθετο, όπως συνέβαινε και με τον Αϊνστάιν, παρά το γεγονός ότι οι προβλέψεις της συμφωνούν με τις παρατηρήσεις και τα πειράματα που αφορούν τον μικρόκοσμο. «Μου φαίνεται πως η “κβαντική θεωρία” μοιάζει με τις βοτανοθεραπείες που χρησιμοποιούσαν οι κομπογιαννίτες», γράφει χαρακτηριστικά. «Ουσιαστικά δεν καταλαβαίνουμε τι πραγματικά συμβαίνει, ποια είναι η απώτερη αλήθεια, έχοντας απλώς ένα “συνταγολόγιο” με διαδικασίες που παρέχουν χρήσιμους και πρακτικούς υπολογισμούς, ανεξάρτητα από τη θεμελιώδη αλήθεια». Τώρα, το μεγάλο ερώτημα είναι κατά πόσο το πρόσφατο μοντέλο στο οποίο κατέληξε συμβαδίζει ή όχι με τις παραπάνω απόψεις, όπως τις εξέφρασε το 2003. http://www.naftemporiki.gr/story/964179/mia-enallaktiki-theoria-tis-sxetikotitas-eixe-sta-skaria-o-tzon-nas

Ο γαλαξίας της μοναξιάς. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε εντυπωσιακές εικόνες ενός ιδιαίτερου γαλαξία. Ο NGC 6503 βρίσκεται σε απόσταση 18 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη και έχει μέγεθος περίπου όσο το ένα τρίτο από αυτό του γαλαξία μας. Ο NGC δεν αποτελεί μέρος κάποιου γαλαξιακού σμήνους ούτε έχει κοντά του κάποιον άλλο γαλαξία. Βρίσκεται σε μια εντελώς άδεια περιοχή έκτασης 150 εκ. ετών φωτός, η οποία έχει ονομαστεί από τους ειδικούς «Τοπικό Κενό». Ο γαλαξίας αποτελεί αντικείμενο μελέτης από τους αστρονόμους και πιστεύεται ότι οι εκπομπές ύλης που έχουν παρατηρηθεί στον NGC 6503 πηγάζουν από μια μελανή οπή που λιμοκτονεί. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=712299

Ανεπιτυχής η δοκιμή του «ιπτάμενου δίσκου» της NASA. Ανεπιτυχής ήταν η δοκιμή του LDSD (Low Density Supersonic Decelerator) της NASA, που αποτελεί το μεγαλύτερο υπερηχητικό αλεξίπτωτο που έχει αναπτυχθεί από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία, και έχει προσελκύσει τα φώτα της δημοσιότητας λόγω του σχήματός του, το οποίο παραπέμπει σε «ιπτάμενο δίσκο». Η δοκιμή πτήσης – η οποία είναι η δεύτερη κατά σειρά- πραγματοποιήθηκε στις 8 Ιουνίου. Το LDSD εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο των σχεδίων της NASA για την αποστολή και «μαλακή» προσεδάφιση φορτίων στην επιφάνεια του «Κόκκινου Πλανήτη». Όπως ανακοινώθηκε από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία μέσω του Twitter, το αλεξίπτωτο αναπτύχθηκε, αλλά δεν φούσκωσε, και είναι σε εξέλιξη μελέτες για να διαπιστωθεί τι δεν πήγε καλά. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του space.com, το LDSD απογειώθηκε από το Pacific Missile Range Facility στο Καουάι (Χαβάη) και η δοκιμή ήταν παρεμφερής στην πρώτη πτήση, τον Ιούνιο του 2014, η οποία επίσης παρουσίασε προβλήματα. Το LDSD ενσωματώνει ένα νέο σύνθετο σύστημα προσεδάφισης το οποίο του επιτρέπει να μεταφέρει βαρύ φορτίο και να προσεδαφίζεται ομαλά. Το σύστημα αυτό που ονομάζεται «ουράνιος γερανός» (sky crane) αποτελείται από αλεξίπτωτα αλλά και πυραύλους ανάσχεσης ώστε η προσεδάφιση του σκάφους να γίνεται απόλυτα ομαλά. Στις δοκιμές του LDSD χρησιμοποιείται ένα αερόστατο που μεταφέρει το σκάφος σε ύψος δεκάδων χλμ και στη συνέχεια το απελευθερώνει. Οταν το σκάφος απελευθερώνεται ενεργοποιούνται πυραυλοκινητήρες με τους οποίους σταθεροποιεί την κίνηση του και την διαδικασία της καθόδου του. Σε κάθε περίπτωση, ο «ιπτάμενος δίσκος» της NASA αποτελεί ένα project το οποίο δείχνει έμπρακτα την πρόθεση της υπηρεσίας να επεκτείνει τις αποστολές της στους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος, καθώς επί της παρούσης το πιο βαρύ φορτίο που μπορεί να προσεδαφιστεί «μαλακά» στον Άρη είναι της τάξης του ενός τόννου- όπως το όχημα Curiosity. Ως εκ τούτου, είναι περιορισμένες οι δυνατότητες όσον αφορά στο τι μπορεί να αποσταλεί στον «Κόκκινο Πλανήτη». Ο Άρης όμως δεν είναι ο μόνος πλανήτης στον οποίο «κοιτάζει» η NASA: ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο παγωμένος δορυφόρος του Δία, η Ευρώπη, που θεωρείται ότι ενδεχομένως να φιλοξενεί μορφές ζωής μέσα σε έναν κρυμμένο κάτω από όγκους παγετώνων ωκεανό. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία σχεδιάζει για την επόμενη δεκαετία μια αποστολή που θα πραγματοποιήσει δεκάδες υπερπτήσεις, ανοίγοντας πιθανώς τον δρόμο και για μετέπειτα αποστολές, με σκοπό την αναζήτηση ζωής. Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/963582/anepituxis-i-dokimi-tou-iptamenou-diskou-tis-nasa Αirbus: Αποκαλυπτήρια των σχεδίων της για επαναχρησιμοποιούμενο πύραυλο. Καθώς το θέμα των επαναχρησιμοποιούμενων πυραύλων για εκτοξεύσεις στο Διάστημα αποτελεί έναν από τους πλέον «καυτούς» τομείς της αεροδιαστημικής τεχνολογίας (με την SpaceX του Έλον Μασκ να κατέχει τα πρωτεία), η Airbus Defence and Space αποκάλυψε το δικό της concept: πρόκειται για το Adeline (Advanced Expendable Launcher with Innovative engine Economy), που αποσκοπεί στη διάσωση των κύριων κινητήρων και avionics του πυραύλου επόμενης γενιάς της εταιρείας, Ariane 6, καθώς και άλλων οχημάτων εκτόξευσης. Σύμφωνα με την εταιρεία, τα κομμάτια που θα περιέχονται στο κομμάτι επανεισόδου θα αντιπροσωπεύουν το 70-80% του συνολικού κόστους, κάτι που καθιστά το εγχείρημα ιδιαίτερα φιλόδοξο, καθώς, εάν ευοδώσει, θα ανάγει την Airbus σε έναν από τους βασικότερους «παίκτες» του χώρου, Το σύστημα, που βρίσκεται στη βάση του συνολικού σκάφους, είναι επί της ουσίας ένα αποσπάσιμο, προστατευτικό τμήμα, σχεδιασμένο να λειτουργεί ως προωθητήρας και σύστημα καθοδήγησης. Μετά την ολοκλήρωση της αποστολής του, δηλαδή τη μεταφορά στα όρια/ έξω από την ατμόσφαιρα του διαστημοπλοίου, το Adeline θα επιστρέφει στη Γη, έτοιμο να χρησιμοποιηθεί ξανά. Ειδικότερα, όταν ξαναμπαίνει στην ατμόσφαιρα, θα χρησιμοποιεί φτερά για να πετά ως ένα κλασικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος (UAV), κινούμενο χάρη σε έλικες στο πίσω μέρος- και θα προσγειώνεται σε αεροδρόμιο. Συνολικά, εκτιμάται ότι θα μειώσει το κόστος εκτόξευσης κατά 30%. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Gizmag, το σύστημα είναι σε ανάπτυξη από το 2010. Μέχρι τώρα έχουν πραγματοποιηθεί μόνο δοκιμές σε εξομοιωτές, με κάποια μοντέλα επίδειξης να έχουν «δει» και δοκιμές πτήσης, για την ανάπτυξη τεχνολογιών- κλειδών. Η εταιρεία σκοπεύει να είναι σε θέση να πραγματοποιήσει την παρθενική εκτόξευση το 2025. http://www.naftemporiki.gr/story/963566/airbus-apokaluptiria-ton-sxedion-tis-gia-epanaxrisimopoioumeno-puraulo

Ο «γυάλινος» κρατήρας του Αρη. Oταν πέφτει ένας αστεροειδής στην επιφάνεια ενός πλανήτη οι θερμοκρασίες και οι πιέσεις που δέχονται τα πετρώματα είναι ακραίες με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις να μετατρέπονται σε γυαλί. Νέες εικόνες του κρατήρα Alga στον Αρη που ελήφθησαν από τον δορυφόρο MRO της NASA αποκαλύπτουν ότι το... γυάλινο φαινόμενο συνέβη στον Alga. Με πράσινη απόχρωση εικονίζονται οι … γυάλινες περιοχές του κρατήρα. Η ανακάλυψη κρίνεται σημαντική γιατί είναι πιθανό το γυαλί αυτό να αποκαλύψει στους επιστήμονες νέα άγνωστα στοιχεία για το παρελθόν του Κόκκινου Πλανήτη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=711664

Ποιος εισήγαγε πρώτος τον όρο qubit; Ας θυμηθούμε πρώτα τι είναι το qubit. Έτσι ονομάζεται η βασική μονάδα μνήμης των κβαντικών υπολογιστών. Στους γνωστούς κλασικούς υπολογιστές η βασική μονάδα πληροφορίας εγγραφής και επεξεργασίας της πληροφορίας στο δυαδικό σύστημα, με τα γνωστά ψηφία 0 και 1, χρησιμοποιείται ο όρος bit (binary digit). Το bit, στοιχειώδης μονάδα πληροφορίας, αποθηκεύεται σε κάποιο κλασικό φυσικό σύστημα που μπορεί να βρίσκεται σε δυο καταστάσεις όπως: οι δυο κατευθύνσεις μαγνήτισης, οι δυο θέσεις ενός διακόπτη, δυο τάσεις ηλεκτρικού ρεύματος κ.λπ. Στους κβαντικούς υπολογιστές η βασική μονάδα εγγραφής δεν είναι ένα κλασικό σύστημα αλλά κβαντικό. Για παράδειγμα ένα άτομο υδρογόνου στη θεμελιώδη κατάσταση, όπου το μηδέν αντιπροσωπεύεται από την ηλεκτρονιακή κατάσταση με σπιν πάνω και το ένα από την κατάσταση με σπιν κάτω. Συμβολίζουμε την κατάσταση με σπιν πάνω με |0> και την κατάσταση με σπιν κάτω με |1˃. Εφόσον το άτομο είναι ένα κβαντικό σύστημα, εκτός από τις δυο καταστάσεις |0> και |1>, θα είναι επίσης μια πραγματοποιήσιμη κατάσταση και κάθε γραμμικός συνδυασμός της μορφής |ψ> = α |0> + β |1>. όπου α2+ β2=1. Και εδώ βρίσκεται η πηγή της θεμελιώδους διαφοράς μεταξύ ενός κλασικού και ενός κβαντικού υπολογιστή. Ότι στους κβαντικούς υπολογιστές η βασική μονάδα μνήμης μπορεί να βρίσκεται όχι μόνο στις καταστάσεις 0 και 1 αλλά και σε κάθε δυνατή επαλληλία τους. Έτσι στην περίπτωση των κβαντικών υπολογιστών μιλάμε για qubit (quantum bit). Ποιος λοιπόν εισήγαγε πρώτος τον όρο qubit; Σύμφωνα με τον John Preskill ο όρος qubit εισήχθη για πρώτη φορά το 1995, πριν 20 χρόνια, από τον Ben Schumacher. Μέχρι τότε χρησιμοποιούσαν το δύσχρηστο και περιγραφικό όνομα «κβαντικά συστήματα δυο καταστάσεων». Ο Ben Schumacher εισήγαγε τον όρο “qubit” σε άρθρο του με τίτλο “Quantum Coding” που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 1995 στο Physical Review A. http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.50.6244&rep=rep1&type=pdf Στην αρχή, την περίληψη, του άρθρου ορίζεται η λέξη qubit ως σύντμηση του quantum bit, και στη συνέχεια του κειμένου η λέξη qubit επαναλαμβάνεται άλλες 24 φορές. Στο τέλος αυτού του άρθρου, στις ευχαριστίες, ο Ben Schumacher αναφέρει ότι ο όρος «qubit» επινοήθηκε και χρησιμοποιήθηκε για πλάκα κατά τη διάρκεια συζητήσεων με τον φυσικό W. K. Wootters: Acknowledgments The term “qubit» was coined in jest during one of the author’s many intriguing and valuable conversations with W. K. Wootters, and became the initial impetus for this work. Διαβάστε περισσότερα + το ποίημα του John Preskill «On Quantum Compression» ΕΔΩ: http://quantumfrontiers.com/2015/06/09/who-named-the-qubit/ http://physicsgg.me/2015/06/10/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%b9%cf%83%ce%ae%ce%b3%ce%b1%ce%b3%ce%b5-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%8c%cf%81%ce%bf-qubit/

Σκοτεινή ενέργεια: «Ώρα της αλήθειας» για υποψήφια θεωρία. Με επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι πρώτες δοκιμές της διάταξης που κατασκεύασαν Ολλανδοί επιστήμονες από το Ίδρυμα Θεμελιωδών Ερευνών της Ύλης (FOM) και του πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, με στόχο τον έλεγχο μίας από τις υποψήφιες θεωρίες για τη φύση της σκοτεινής ενέργειας. Οι δοκιμές απέδειξαν πως ο ανιχνευτής έχει όντως την απαραίτητη ευαισθησία για να επιβεβαιώσει τον μηχανισμό που προτείνει η εν λόγω θεωρία, αν όντως ευσταθεί. Κάτι που σημαίνει πως ξεκινά πλέον η αντίστροφη μέτρηση για την πειραματική επαλήθευση ή κατάρριψη του συγκεκριμένου θεωρητικού μοντέλου. Με τον όρο σκοτεινή ενέργεια, οι φυσικοί αποδίδουν την άγνωστη δύναμη που κατακλύζει το σύμπαν και επιταχύνει τη διαστολή του. Αν και από τη δράση της οι επιστήμονες γνωρίζουν πως αναλογεί περίπου στο 70% της μάζας-ενέργειας του σύμπαντος, μέχρι και σήμερα η φύση της παραμένει στο απόλυτο σκοτάδι. Ένα από τα εντυπωσιακά χαρακτηριστικά της σκοτεινής ενέργειας είναι πως δείχνει να αποκτά ιδιαίτερα υψηλές τιμές στον απέραντο κενό χώρο, έχοντας σχεδόν αμελητέα επίδραση σε κλίμακα πλανητών ή ακόμη και ηλιακών συστημάτων. Το γεγονός αυτό ώθησε τους θεωρητικούς φυσικούς Τζάστιν Χούρι και Αμάντα Ουέλτμαν το 2004, όταν εργάζονταν ως καθηγητές στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια στις ΗΠΑ, να προτείνουν την ύπαρξη ενός σωματιδίου «χαμαιλέοντα», με ιδιότητες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν την επιταχυνόμενη διαστολή. Σύμφωνα με το συγκεκριμένο μοντέλο, η ιδιότητα «κλειδί» του σωματιδίου είναι πως η μάζα του μεταβάλλεται ανάλογα με το περιβάλλον. Έτσι, παρουσία συμβατικής ύλης, το σωματίδιο έχει μεγάλη μάζα, με συνέπεια η δύναμη που προκαλεί να έχει πολύ μικρή εμβέλεια. Στον κενό χώρο, από την άλλη πλευρά, η μάζα του είναι αισθητά μικρότερη. Το σωμάτιο αλληλεπιδρά επιπλέον με τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις παράγει φωτόνια, τα οποία μπορούν με τη σειρά τους να δημιουργήσουν νέους «χαμαιλέοντες». Η κατασκευή του ανιχνευτή ήταν απαραίτητη για να ελεγχθεί πειραματικά η θεωρία, αφού καμία διάταξη μέχρι σήμερα δεν διέθετε την απαιτούμενη ευαισθησία. Η συσκευή αποτελείται ουσιαστικά από δύο παράλληλες πλάκες: μεταβάλλοντας την πυκνότητα του υλικού που βρίσκεται ανάμεσά τους, το μοντέλο προβλέπει πως θα υπάρξει αλλαγή στην ισχύ των αλληλεπιδράσεων του σωματιδίου. Επομένως, αν αληθεύει, θα πρέπει να εντοπισθεί μια απειροελάχιστη αυξομείωση στις μετρούμενες δυνάμεις. Η συσκευή ονομάστηκε Cannex, ακρωνύμιο των όρων «Casimir and non-Newtonian force experiment». Οι πρόσφατες δοκιμές επιβεβαίωσαν πως έχει την απαιτούμενη ευαισθησία για να ανιχνεύσει την παρουσία του σωματιδίου «χαμαιλέοντα». Έτσι, άνοιξε ο δρόμος για την πραγματοποίηση των πειραμάτων που θα ελέγξουν τη θεωρία, δείχνοντας αν όντως αποτελεί την απάντηση στον «γρίφο» της σκοτεινής ενέργειας. Κατά την ανάπτυξη του ανιχνευτή, πάντως, οι Ολλανδοί συνειδητοποίησαν πως με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσαν να μετρηθούν με εξαιρετική ακρίβεια και οι σεισμικές δονήσεις. Επομένως, ανέπτυξαν μια εκδοχή του Cannex, που λειτουργεί ως βελτιωμένος σεισμογράφος συγκριτικά με τις υπάρχουσες διατάξεις. http://www.naftemporiki.gr/story/963652/ora-tis-alitheias-gia-mia-theoria-upopsifia-gia-ti-skoteini-energeia

Διόρθωση τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) Στις 8 Ιούνη του 2015 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία τροχιά διόρθωσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) με σκοπό την αποφυγή διαστημικών αποβλήτων. Οι κινητήρες του TGK "Progress M-26M» στις 22 ώρα 58 λεπτά εργάστηκαν για 322 δευτερόλεπτα, παρέχοντας δυναμική των 0,3 m / s. Μετά τη διόρθωση του ΔΔΣ η τροχιά του εχει κλίση τις 51,66 μοίρες, με περίοδο 92,53 λεπτών, το μέγιστο ύψος στα 420,84 χιλιόμετρα, το ελάχιστο στα 398,79 χιλιόμετρα. http://www.federalspace.ru/21526/ Η αστροναύτης της ESA Σαμάνθα Κριστοφορέτι επιστρέφει σπίτι. Η αστροναύτης της ESA Σαμάνθα Κριστοφορέτι θα επιστρέψει στη Γη στις 11 Ιουνίου, μαζί με τον αστροναύτη της NASA Τέρρυ Βιρτις και τον κυβερνήτη του Soyuz Άντον Σκαπλέρωφ, έχοντας περάσει 200 ​​ημέρες στο διάστημα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι τρεις αστροναύτες θα κλείσουν την καταπακτή του διαστημικού σκάφους τους Soyuz περίπου στις 09:55 ώρα Ελλάδος (06:55 GMT). Μόλις φύγουν από το Σταθμό η πτήση της επιστροφής τους θα πάρει μόνο 200 λεπτά. Ο αναμενόμενος χρόνος προσγείωσης τους στη στέπα του Καζακστάν είναι στις 16:54 ώρα Ελλάδος (13:54 GMT). Η Σαμάνθα έθεσε ένα νέο ρεκόρ διάρκειας για μια και μόνη αποστολή για τους αστροναύτες της ESA, τους Ιταλούς αστροναύτες και όλες τις γυναίκες αστροναύτες. Η αστροναύτης της NASA Σουνίτα Γουίλιαμς πέρασε 195 ημέρες στο διάστημα το 2007. Η αποστολή Futura της Σαμάνθα θα καταλήξει να ξεπεράσει αυτή τη διαμονή κατά πέντε ημέρες. Η αποστολή Futura της Σαμάνθα παρατάθηκε μετά από μια απροσδόκητη καθυστέρηση του Progress 59 του φορτηγού-διαστημόπλοιου της Ρωσίας που δεν κατάφερε να φτάσει στον Σταθμό. Οι επιπλέον εβδομάδες που πέρασαν στο διάστημα ήταν πολυάσχολες για τους αστροναύτες που ζουν στο Διαστημικό Σταθμό: η Σαμάνθα εγκατέστησε μια νέα αντλία νερού στο διαστημικό Ευρωπαικό εργαστήριο Columbus, βοήθησε να μετακινηθεί μια ολοκληρωμένη μονάδα σε άλλη τοποθεσία και αναβάθμισε το σύστημα καταγραφής βίντεο. Η Σαμάνθα, ο Άντον και ο Τέρρυ, θα αφήσουν πίσω τους τον αστροναύτη της NASA Σκοτ ​​Κέλι και τους κοσμοναύτες Μικαήλ Κορνιένκο και Γκενάντι Παντάλκα να προσέχουν τον Σταθμό και να εκτελέσουν πειράματα. Ο Σκοτ και ο Μικαήλ είναι περίπου στο ένα τρίτο της διαδρομής τους από την σχεδόν ένος χρόνου παραμονή τους στο διάστημα. Τρεις νέοι αστροναύτες θα φτάσουν σύντομα. Η Κριστοφορέτι έκανε και ένα δεύτερο ρεκόρ, της πιο μακράς χωρίς διακοπή πτήσης για αστροναύτη της ESA, σπάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ του ολλανδού αστροναύτη Αντρέ Κούιπερς, ο οποίος είχε μείνει 192 μέρες, 18 ώρες και 58 λεπτά στον ISS το 2012. Healthy oceans, healthy planet! Let’s take care of spaceship Earth by decreasing plastic pollution. #WorldOceansDay pic.twitter.com/3OdWQ7inRP — Sam Cristoforetti (@AstroSamantha) June 8, 2015 Μεταξύ των συνολικά 538 ανδρών και γυναικών αστροναυτών που έχουν βρεθεί στο διάστημα, η Κριστοφορέτι, όταν επιστρέψει στη Γη, θα κατατάσσεται 74η στον κόσμο, όσον αφορά τον χρόνο παραμονής στο διάστημα. Είναι η 59η γυναίκα στην ιστορία που έχει πετάξει στο διάστημα. Το ρεκόρ όλων των εποχών συνεχόμενης παραμονής στο διάστημα κατέχει ο σοβιετικός Βαλέρι Πολιάκοφ, με 437 μέρες, 17 ώρες και 58 λεπτά στον σταθμό «Μιρ» το 1995. Συνολικά μόνο τέσσερις αστροναύτες -όλοι Ρώσοι- έχουν μείνει πάνω από ένα συνεχόμενο έτος στο διάστημα. Good night from #space. Buona notte dallo spazio. pic.twitter.com/x5k2jNisLB — Sam Cristoforetti (@AstroSamantha) June 8, 2015 Το ρεκόρ συνολικής παραμονής στο διάστημα (σε έξι αποστολές) κατέχει ο ρώσος Σεργκέι Κρικάλεφ, με πάνω από δύο χρόνια συνολικά. Το ρεκόρ συνολικής παραμονής γυναίκας αστροναύτη (σε πολλαπλές αποστολές και αυτή) κατέχει η αμερικανίδα Πέγκι Γουίτσον με 376 μέρες, η οποία μάλιστα ετοιμάζεται για νέα αποστολή τον Μάρτιο του 2016. Η Κριστοφορέτι, τέλος, έχει κι ένα άλλο ρεκόρ: είναι η πρώτη αστροναύτης που έφτιαξε σε μια ιταλική καφετιέρα φρέσκο καφέ εσπρέσο στο διάστημα και τον ήπιε με την ησυχία της. Ακολουθήστε το ταξίδι της Σαμάνθα από πρώτο χέρι μέσα από το προσωπικό της ημερολόγιο και την γκαλερί εικόνων μέσω του http://samanthacristoforetti.esa.int. Βίντεο. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_astronahutes_tes_ESA_Samhantha_Kristophorheti_epistrhephei_sphiti http://physicsgg.me/2015/06/09/sam-cristoforetti-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b9%cf%84%ce%b1%ce%bb%ce%af%ce%b4%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/ Διαστημικό ιστιοφόρο ξυπνά και ανοίγει πανιά. Έπειτα από δύο αλλεπάλληλες βλάβες που απείλησαν να ματαιώσουν την αποστολή, ένα πειραματικό διαστημικό σκάφος σχεδιασμένο να κινείται με τη δύναμη της λιακάδας ανέπτυξε τελικά το ιστίο του σε χαμηλή γήινη τροχιά. Το LightSail, ένας μικρός δορυφόρος της σειράς CubeSat, εκτοξεύτηκε στις 20 Μαΐου από την Planetary Society, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό για την προώθηση της διαστημικής εξερεύνησης, με έδρα στην Καλιφόρνια. Δύο ημέρες αργότερα, το σκάφος σταμάτησε να επικοινωνεί με τη Γη, πιθανότατα λόγω σφάλματος του λογισμικού. Επανήλθε όμως μια εβδομάδα αργότερα, όταν κάποια αδέσποτη κοσμική ακτίνα χτύπησε τα κυκλώματά του και το ανάγκασε να προχωρήσει σε επανεκκίνηση. Η επαφή με το LightSail χάθηκε εκ νέου στις 3 Ιουνίου, αυτή τη φορά λόγω προβλήματος στην μπαταρία. Το σκάφος άρχισε και πάλι να λειτουργεί το Σάββατο, και την Κυριακή φαίνεται ότι κατάφερε να αναπτύξει το ηλιακό ιστίο του. «Τα επίπεδα ισχύος βρίσκονται σε συμφωνία με επίγειες δοκιμές ανάπτυξης, και οι κάμερες του σκάφους έχουν ενεργοποιηθεί» ανέφερε η Planetary Society. Το LightSail, σε μέγεθος κουτιού παπουτσιών, ήταν σχεδιασμένο να αναπτύξει τέσσερις δοκούς, μήκους σχεδόν τεσσάρων μέτρων, από τις οποίες θα ξεδιπλώνονταν τέσσερα τριγωνικά «πανιά» από το ανθεκτικό συνθετικό υλικό Mylar. Οι μεμβράνες έχουν πάχος πολύ μικρότερο από μια σελίδα χαρτιού, σε πλήρη ανάπτυξη όμως έχουν συνολική επιφάνεια 32 τετραγωνικών μέτρων. Οι μεμβράνες θα λειτουργούσαν σαν «ιστίο» που θα προωθούσε το σκάφος εκμεταλλευόμενο δύο δυνάμεις: Η πρώτη είναι η λεγόμενη «πίεση ακτινοβολίας», δηλαδή η πίεση που ασκούν τα φωτόνια της ηλιακής ακτινοβολίας (τα φωτόνια δεν έχουν μάζα, όμως έχουν ορμή). Η δεύτερη δύναμη είναι η πίεση που ασκεί στο ιστίο ο ηλιακός άνεμος, δηλαδή το συνεχές ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που ρέει από τον Ήλιο προς το εξώτερο διάστημα. Η αποστολή του LightSail έχει στόχο να ελέγξει τη σωστή λειτουργία του συστήματος ανάπτυξης των ιστίων. Το σκάφος όμως δεν σχεδιάστηκε να ταξιδέψει μακριά, αφού κινείται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και η αντίσταση του αραιού αέρα θα το ρίξει πίσω στη Γη σε διάστημα μερικών ημερών μετά την ανάπτυξη του ιστίου. Το 2015, όμως, η Planetary Society σχεδιάζει να εκτοξεύσει ένα δεύτερο πειραματικό σκάφος, το LightSail 2, το οποίο θα αναπτύξει το ιστίο του σε ύψος των 700 χιλιομέτρων. Τα ιστιοφόρα της Planetary Society δεν είναι τα πρώτα που εκτοξεύονται στο Διάστημα. Τη δεκαετία του 1970, η NASA εξέτασε το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει ηλιακά ιστία στην αποστολή που επισκέφθηκε τον κομήτη του Χάλεϊ το 1986. Το ιστίο όμως θα έπρεπε να έχει μήκος από ενάμιση μέχρι 6 χιλιόμετρα, και το σχέδιο εγκαταλείφθηκε για χάρη πιο ώριμων τεχνολογιών. Μια επιτυχής δοκιμή ήρθε το 2005, όταν η Planetary Society συνεργάστηκε με ρώσους επιστήμονες για το Cosmos 1, το οποίο τέθηκε σε τροχιά για μερικές εβδομάδες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=633331 Μέχρι σήμερα, όμως, η μόνη διαπλανητική αποστολή που έχει χρησιμοποιήσει ηλιακά ιστία είναι το Ikaros, http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231048358 ένα ιαπωνικό σκάφος που εκτοξεύτηκε το 2010 και προσπέρασε το ίδιο έτος την Αφροδίτη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500003236

Γήινα μικρόβια που επιβιώνουν στον Άρη. Τα μεθανογόνα, μια ομάδα πανάρχαιων μικροοργανισμών που ζουν σήμερα σε βάλτους και άλλα ασυνήθιστα περιβάλλοντα, επιζούν σε συνθήκες ψύχους και χαμηλής πίεσης, ένδειξη ότι παρόμοια μικρόβια θα μπορούσαν να κρύβονται στο υπέδαφος του Άρη και να παράγουν το μεθάνιο που ανιχνεύεται στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Τα μεθανογόνα κατατάσσονται στο βασίλειο των Αρχαίων, ή Αρχαιοβακτηρίων, μονοκύτταρων οργανισμών που εμφανίστηκαν νωρίς στην εξέλιξη της ζωής, και διαφέρουν από τα γνωστά βακτήρια όσο διαφέρουν τα βακτήρια από τον άνθρωπο. Μεταβολίζουν υδρογόνο και διοξείδιο του άνθρακα και παράγουν μεθάνιο, βασικό συστατικό του φυσικού αερίου. Δεν χρειάζονται οξυγόνο, ούτε οργανικά θρεπτικά συστατικά, και επιπλέον δεν φωτοσυνθέτουν, κάτι που σημαίνει ότι μπορούν να ζουν στο σκοτεινό, ανοξικό υπέδαφος. Στη Γη, τα μεθανογόνα ζουν σε βάλτους, καθώς και στο έντερο ζώων όπως τα βοοειδή και οι τερμίτες. Σύμφωνα με την τελευταία μελέτη, παρόμοιοι μικροοργανισμοί θα μπορούσαν να ζουν κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του Άρη, προστατευμένοι από τη θανατηφόρο ακτινοβολία που λούζει την επιφάνεια. «Οι οργανισμοί αυτοί είναι ιδανικοί υποψήφιοι για ζωή στον Άρη» λέει η Ρεμπέκα Μίκολ του Πανεπιστημίου του Άρκανσο στο Φαγιέτβιλ, η οποία διαπίστωσε σε εργαστηριακά πειράματα ότι τέσσερα διαφορετικά είδη μεθανογόνων επιζούν και παράγουν μεθάνιο σε συνθήκες χαμηλής πίεσης που προσομοιώνουν το υγρό υπέδαφος του κόκκινου πλανήτη. Σε προηγούμενη μελέτη της είχε δείξει επίσης ότι δύο από τα τέσσερα είδη αντέχουν τους ακραίους κύκλους ψύξης-απόψυξης του αρειανού κλίματος. Μετρήσεις από δορυφόρους και ρομποτικές αποστολές της NASA έχουν δώσει ενδείξεις παρουσίας μεθανίου στην ατμόσφαιρα του Άρη. Ήταν μια συναρπαστική ανακάλυψη, δεδομένου ότι στη Γη το μεθάνιο προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από βιολογικές διαδικασίες. Το ενδεχόμενο να σχηματίζεται μεθάνιο από γεωλογικές διαδικασίες στον Άρη δεν έχει αποκλειστεί, ωστόσο η NASA θεωρεί πιθανή την ύπαρξη εξωγήινων μεθανογόνων οργανισμών. Για το λόγο αυτό εξάλλου διέθεσε το 2012 κονδύλι 392.000 δολαρίων για τη μελέτη των μεθανογόνων στη Γη. Η τελευταία μελέτη παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Μικροβιολογίας στη Νέα Ορλεάνη. http://physicsgg.me/2015/06/06/%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%cf%8c%ce%b2%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b2%ce%b9%cf%8e%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81/

Ζουμ στον Οδυσσέα του ηλιακού συστήματος. Το διαστημικό σκάφος Cassini που εξερευνά από το 2004 το σύστημα του Κρόνου πλησίασε την Τηθύ, ένα από τους δεκάδες δορυφόρους και κατέγραψε νέες κοντινές, λεπτομερείς εικόνες από την επιφάνεια του. Στις νέες εικόνες ξεχωρίζει ο Οδυσσέας, ένας γιγάντιος κρατήρας που σχηματίστηκε μετά την πτώση κάποιου γιγάντιου αστεροειδούς στον παγωμένο δορυφόρο. Η Τηθύς έχει διάμετρο περίπου 1,065 χλμ και η επιφάνεια παρουσιάζει μεγάλη ποικιλομορφία. Στην Τηθύ υπάρχουν πολλοί κρατήρες. Ο μεγαλύτερος ονομάστηκε «Οδυσσέας» και έχει διάμετρο 450 χιλιόμετρα, δηλαδή καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της επιφάνειας του δορυφόρου. Αν μεταφέρουμε αυτές τις αναλογίες στη Γη αν υπήρχε ένας τέτοιος κρατήρας θα είχε το μέγεθος της... Αφρικής! http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=711634

Ο γαλαξίας μας έχει πιθανότατα μικρότερο βάρος. Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες προσπαθούν να… ζυγίσουν τον γαλαξία μας. Εχουν γίνει διάφορες μετρήσεις οι οποίες παρουσιάζουν διάφορα αποτελέσματα. Η τελευταία μέτρηση δείχνει ότι ο γαλαξίας μας είναι πολύ ελαφρύτερος από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Οι πρώτες μετρήσεις του βάρους του Γαλαξία έγιναν με υπολογισμό της ύλης που υπάρχει μόνο στις εσωτερικές περιοχές του. Αυτές έδειχναν ότι ο Μίλκι Γουέι έχει μάζα τρία τρισ. φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ηλιου. Πριν από ένα χρόνο επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου προχώρησαν σε μια νέα μέτρηση της μάζας του συμπεριλαμβάνοντας αυτή τη φορά και την ύλη στις εξωτερικές περιοχές του. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο γαλαξίας μας έχει μάζα 800 δισ. φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ηλιου. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Κολούμπια στις ΗΠΑ πραγματοποίησαν μια νέα μέτρηση επιλέγοντας διαφορετική μέθοδο από εκείνες των προηγούμενων μετρήσεων. Επέλεξαν ως «δείκτη» αστρικά σμήνη που βρίσκονται στις εξωτερικές περιοχές του Γαλαξία και στη συνέχεια χρησιμοποίησαν τον υπερυπολογιστή Yeti για να κάνουν τους απαραίτητους υπολογισμούς. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο γαλαξίας μας έχει μάζα μόλις 210 δισ. φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ηλιου. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η μέθοδος τους είναι η ακριβέστερη από όλες όσες έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι σήμερα για τη μέτρηση του Γαλαξία. Ο προσδιορισμός της μάζας του γαλαξία μας θα επιτρέψει στους ειδικούς να τον μελετήσουν καλύτερα. Η νέα μέτρηση δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=711293 O ναός του Ποσειδώνα έγινε πλανητάριο! Μια εκπληκτική φωτογραφία του νυχτερινού ουρανού πάνω από τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο έγινε viral τις τελευταίες ώρες. Τη φωτογραφία τράβηξε πριν από τρεις εβδομάδες ένας ταλαντούχος Έλληνας φωτογράφος και σκηνοθέτης και υπέπεσε στην αντίληψη της NASA η οποία την αναδημοσίευσε με σχόλια και ένα επιπλέον γράφημα με αποτέλεσμα η εικόνα να κάνει τον γύρο του διαδικτύου. Την εικόνα τράβηξε ο Αλέξανδρος Μαραγκός που ανάμεσα στις άλλες δραστηριότητες του είναι συντάκτης του Momentum, ενός πολυθεματικού blog αφιερωμένο στον ανεξάρτητο κινηματογράφο που χρησιμοποιεί κάμερες HD DSLR. Στην φωτογραφία ο ναός του Ποσειδώνα μοιάζει σαν φάρος με τις ακτίνες φωτός να μοιάζουν σαν τροχιοδεικτικά σε ένα πεντακάθαρο νυχτερινό ουρανό όπου διακρίνονται όχι μόνο άστρα αλλά μεγάλες δομές του γαλαξία μας. «Μπορεί να μοιάζει σαν φάρος, οι ακτίνες φωτός στον ορίζοντα στην πραγματικότητα προέρχονται από τον ναό του Ποσειδώνα στο ακρωτήρι Σούνιο. Σε πρώτο πλάνο, λίγο από το φως του ναού αντανακλά στο Αιγαίο Πέλαγος. Αν και επρόκειτο να είναι ένα μνημείο στη θάλασσα, σε αυτή την εικόνα, τα φώτα του ναού φαίνεται να δείχνουν τοποθεσίες στον ουρανό» αναφέρει στο σχόλιο της φωτογραφίας η NASA δίνοντας στη δημοσιότητα ένα γράφημα στο οποίο καταγράφονται οι αστερισμοί, νεφελώματα και πλανήτες που αποτυπώνονται στον φωτογραφικό φακό. Στο γράφημα καταγράφονται όλα τα κοσμικά σώματα και αντικείμενα που υπάρχουν στην εικόνα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=711601

Μία αποικία στη Σελήνη προκρίνει ο επόμενος επικεφαλής της ESA. Αρκετά πλεονεκτήματα θα έχει η εγκατάσταση μιας μόνιμης βάσης στη Σελήνη, όπως υποστηρίζει ο καθηγητής Γιαν Βέρνερ, επόμενος επικεφαλής της ευρωπαϊκής ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας (ESA). Ο Βέρνερ, ο οποίος θα αναλάβει το «τιμόνι» της ESA από τον επόμενο μήνα, εκτιμά μάλιστα πως η κατασκευή της βάσης όχι μόνο είναι μια ρεαλιστική προοπτική, αλλά πως θα μπορούσε να ξεκινήσει άμεσα, σε μόλις 9 χρόνια από σήμερα. Ο νέος Γενικός Διευθυντής της υπηρεσίας προκρίνει το σενάριο εγκατάστασης μιας αποικίας στη Σελήνη, η οποία σύμφωνα με τον ίδιο θα μπορούσε να αντικαταστήσει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, στον ρόλο του «προκεχωρημένου φυλακίου» της ανθρωπότητας στο διάστημα. «Η κατασκευή του σταθμού θα άνοιγε τον δρόμο για την επιτάχυνση των τεχνολογικών καινοτομιών πίσω στον πλανήτη μας», ανέφερε χαρακτηριστικά στον ανταποκριτή της αγγλικής εφημερίδας Daily Mail στο Βερολίνο. Για να υλοποιηθεί ένα τέτοιο σχέδιο, εκτιμά ο Βέρνερ, θα έπρεπε αρχικά να δοθεί προτεραιότητα στην κατασκευή των υποδομών και την εξασφάλιση σταθερής προμήθειας τροφίμων. Στη συνέχεια, οι προσπάθειες θα επικεντρωθούν στην παραγωγή νερού από υδρογόνο, ενώ σε μεταγενέστερο στάδιο θα αναπτυχθούν θερμοκήπια, για την κάλυψη ενός μεγάλου μέρους των διατροφικών αναγκών των κατοίκων της βάσης. Οι κάτοικοι αυτοί, οι οποίοι θα είναι αστροναύτες και ερευνητές όπως συμβαίνει σήμερα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, θα παραμένουν στη Σελήνη για μερικούς μήνες. Επειδή με τις σημερινές τεχνολογίες ένα «ταξίδι» από τη Γη στο φεγγάρι διαρκεί περίπου δύο ημέρες, για λόγους ασφάλειας θα πρέπει επίσης να υπάρχει μόνιμα στη βάση ένα διαστημικό σκάφος, έτοιμο για αναχωρήσει για τη Γη. Αν και για να υλοποιηθεί το σχέδιο θα πρέπει να βρεθούν λύσεις σε αρκετά πρακτικά προβλήματα, ίσως το πιο σημαντικό εμπόδιο που θα χρειασθεί να ξεπερασθεί είναι η εξεύρεση χρηματοδότησης – η οποία είναι βέβαιο πως θα ξεπεράσει τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια, που έχει κοστίσει η κατασκευή, η συναρμολόγηση και η λειτουργία για μια δεκαετία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Ωστόσο, ο επόμενος επικεφαλής της ESA δηλώνει σίγουρος πως, με βάση τα επιστημονικά και ενδεχομένως εμπορικά οφέλη που υπόσχεται η βάση, τελικά θα βρεθούν εθνικοί πόροι για την κατασκευή της. «Υπάρχουν ακόμη πολλά ερωτηματικά για τη Σελήνη που ζητούν απάντηση, όπως για παράδειγμα η προέλευσή της. Επίσης, στο δορυφόρο βρίσκονται φυσικοί πόροι που θα μπορούσαν να αποδειχθούν πολύτιμοι, με ενδεικτική περίπτωση το ισότοπο του ήλιου (ήλιο 3) το οποίο δεν απαντάται στη Γη. Το συγκεκριμένο ισότοπο θα αποτελέσει σημαντική “πρώτη ύλη” για τους μελλοντικούς αντιδραστήρες πυρηνικής σύντηξης, με συνέπεια να θεωρείται καύσιμο του καύσιμου του αύριο». http://www.naftemporiki.gr/story/963228/mia-apoikia-sti-selini-prokrinei-o-epomenos-epikefalis-tis-esa