Δροσος Γεωργιος

Όσιρις Όσιρις: ένας αέριος γίγαντας 150 έτη μακριά από τη Γη! Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί "η κόλαση του διαστήματος", αφού η θερμοκρασία του φτάνει τους 1.100 βαθμούς Κελσίου, η ατμόσφαιρά του είναι γεμάτη από το δηλητηριώδες μονοξείδιο του άνθρακα και οι θύελλες που μαίνονται σε αυτόν, φτάνουν στην ιλιγγιώδη ταχύτητα των 7.000 έως και 10.000 χιλιομέτρων την ώρα! Ο εξωπλανήτης Όσιρις, με την κωδική ονομασία HD 209458b, περιστρέφεται γύρω από από έναν αστέρα στον αστερισμό του Πήγασου, περίπου 150 έτη φωτός από το δικό μας ηλιακό σύστημα. Είναι σε τροχιά πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο -γύρω στα 7 εκατομμύρια χλμ., δηλαδή δέκα φορές μικρότερη από ό,τι η απόσταση του Ερμή από τον Ήλιο. Ο Όσιρις είναι ο πρώτος εξωηλιακός πλανήτης που γνωρίζουμε ότι έχει ατμόσφαιρα, η οποία αποτελείται από ατμούς Υδρογόνου, Οξυγόνο και Άνθρακα και πρόσφατα αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης από ομάδα επιστημόνων! Με επικεφαλής τον Ίγκνας Σνέλεν του Αστεροσκοπείου του Λάιντεν της Ολλανδίας, και με τη χρήση του υπέρυθρου φασματογράφου του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου στην έρημο της Χιλής, οι επιστήμονες παρατήρησαν τις ασύλληπτης έντασης θύελλες στην επιφάνεια του εξωπλανήτη! Όπως ανακοίνωσαν μιλώντας στο BBC, "oι τρομεροί άνεμοι προκαλούνται από τις μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας που υπάρχουν στον εξωπλανήτη ανάμεσα στην πλευρά εκείνη που φλέγεται από το κοντινό άστρο του και στην σημαντικά πιο κρύα σκοτεινή πλευρά του". Η μελέτη της "κόλασης του διαστήματος", κατέστη δυνατή χάρη στην παρεμβολή του εξωπλανήτη μεταξύ του άστρου του και της Γης! Έτσι οι ερευνητές είχαν την μοναδική ευκαιρία να μελετήσουν για τουλάχιστον τρεις ώρες τις αλλαγές, οι οποίες προκλήθηκαν στο φως που έφτανε στον πλανήτη μας. Από αυτές τις αλλαγές, προέκυψαν τα συμπεράσματα σχετικά με τις φυσικές και χημικές συνθήκες στην επιφάνεια του Όσιρη! Όσιρις, o θεός των νεκρών! Η ονομασία "Όσιρις" που δόθηκε στον HD 209458b, οφείλεται στον θεό των αρχαίων Αιγυπτίων. Αν και αρχικά εθεωρείτο θεός της φύσης και ενσάρκωση "του πνεύματος της βλάστησης", στη συνέχεια καθιερώθηκε ως "θεός των νεκρών". Μετά από τον θάνατο και την ανάσταση του, αποσύρθηκε στα Ηλύσια Πεδία, όπου έγινε βασιλιάς των νεκρών. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%8C%CF%83%CE%B9%CF%81%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%BF%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B1%CF%84%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Μοιράσου τον Ηλιο. Μοιραστειτε τις φωτογραφίες με την ομάδα που βρίσκεται στον ερευνητικό σταθμό Concordia στην Ανταρκτική,που εχουν να δουν τον Ηλιο απο τις 4 Μάη. Το πλήρωμα στο Concordia δεν έχουν δει τον Ήλιο για πάνω από 40 ημέρες τώρα και δεν είναι καν στα μισά του δρόμου μέσα από το χειμώνα της Ανταρκτικής. Στο βόρειο ημισφαίριο οι άνθρωποι γιορτάζουν το Καλοκαιρι. Έτσι, σας προσκαλούμε να μοιραστείτε ηλιόλουστες φωτογραφίες σας με το πλήρωμα στο Concordia. Δημοσιεύστε τις εικόνες σας στη σελίδα Flickr Για Concordia https://www.flickr.com/browser/upgrade/?continue=/groups/for_concordia/ για να μοιραστουν κάποιο ήλιο του καλοκαιριού με τους 13 ανθρώπους που ζουν στο πιο απομακρυσμένο, πιο κρύο, πιο σκοτεινό σημείο πάνω στη Γη. Για να σας εμπνεύσει εδώ είναι μερικές από τις αγαπημένες εικόνες από τους αστροναύτες στο διάστημα. http://blogs.esa.int/concordia/2015/06/24/midsummer-greetings/

Ελληνίδα ερευνήτρια σκοτώθηκε από ελέφαντα στη Ζάμπια. Η Δρ Μαργαρίτα Μεταλληνού, ελληνίδα ερευνήτρια Ζωολογίας 29 ετών, βρήκε τραγικό θάνατο όταν ποδοπατήθηκε από εξαγριωμένο ελέφαντα στη διάρκεια έρευνας πεδίου στη Ζάμπια. Το περιστατικό συνέβη στις 2 Ιουλίου, όταν η άτυχη ερευνήτρια βρισκόταν στο Εθνικό Πάρκο του Καφούε με δύο συνεργάτες της από το Πανεπιστήμιο Βιλανόβα της Πενσιλβάνια. Είδε τον αρσενικό ελέφαντα να πλησιάζει, και πρόλαβε να προειδοποιήσει και να σώσει τους συναδέλφους της. Ένας από τους συνεργάτες της, ο 24χρονος Τζέφρι Ουέινελ, περιέγραψε στην αστυνομία το περιστατικό, το οποίο πιθανώς συνδέεται με την επιθετικότητα που εκδηλώνουν οι αρσενικοί ελέφαντες κατά την περίοδο αναπαραγωγής. Η Δρ Μεταλληνού, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Βιλανόβα, σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε με διδακτορικό στο Ινστιτούτο Εξελικτικής Βιολογίας της Βαρκελώνης (IBE). Οι επιστημονικές δημοσιεύσεις της εστιάζονταν στα ερπετά της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής. «Πάντα επεδείκνυε ενθουσιώδη συμπεριφορά απέναντι σε επιστημονικές προκλήσεις και καλλιεργούσε μια δημιουργική ατμόσφαιρα γύρω της» αναφέρει το IBE σε συλλυπητήριο μήνυμά του. http://www.ibe.upf-csic.es/actualitat/20150703Inmemoriam.html http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500010727 Σοφίας Τσίπα για τη φίλη της [που έχασε τη ζωή της από έναν ελέφαντα] «Υπάρχουν κάποιες ιστορίες ανθρώπων που δεν θα μάθουμε ποτέ… Και μια τέτοια θα ήθελα να σας αφηγηθώ σήμερα.. Την ιστορία της Μαργαρίτας… Δεν θα την μοιραζόμουν μαζί σας αν δεν είχα βαθιά μέσα μου την πεποίθηση ότι σας αφορά. Η ιστορία της Μαργαρίτας αφορά όλους μας. Ειδικά αυτή τη στιγμή. Είναι σημείο αναφοράς στην ηθικά, πνευματικά, οικονομικά, επιστημονικά βαλτωμένη κοινωνία μας…. Η Μαργαρίτα ήταν η Ελλάδα που θα θέλαμε να είμαστε, ο νεοέλληνας που θα θέλαμε να γίνουμε, το ελεύθερο πνεύμα που θα θέλαμε να έχουμε, η ουσία που λείπει από τις ζωές μας, η αλήθεια στο βλέμμα, η τόλμη, το νοιάξιμο. Η Μαργαρίτα συμβολίζει όλα όσα ονειρευτήκαμε και δεν τολμήσαμε να κάνουμε πράξη… Η μποέμ ζωή, όχι στο φαίνεσθαι αλλά στο είναι. Η αγάπη για την επιστήμη, το αντίδοτο στο συντηρητισμό και τα «κουτάκια» της κοινωνίας. Το αντίδοτο στην περιχαρακωμένη και ασφαλή ζωούλα μας. Ευρύς νους. Μυαλό ανοιχτό και παγκόσμιο. Η Μαργαρίτα ήταν η πιο αγαπημένη μου φίλη στην εποχή του σχολείου. Κι ένας άνθρωπος που σημάδεψε τα δύσκολα εφηβικά μου χρόνια… Η επιστήθια φίλη που ακουμπούσα τους τότε προβληματισμούς, τα όνειρά, τις βαθιές αναζητήσεις, τις λύπες και τις χαρές μου… Ένας άνθρωπος με τον οποίο σχεδίαζα το μέλλον και διασκέδαζα απίστευτα και ουσιαστικά το παρόν… Ίσως η μόνη φίλη που μπορούσε να καταλάβει για μένα κάτι περισσότερο από εμένα… Διαβάζαμε ποίηση κι ακούγαμε Ξυλούρη, ανταλλάσσαμε αλληλογραφία Άλιμος -Ηλιούπολη, σε μια εποχή όπου υπήρχαν τηλέφωνα, mail και sms, διαφωνούσαμε υπερασπιζόμενες ιδέες κι ύστερα πάλι απ΄ την αρχή… Κάναμε πράγματα που μόνο οι δυο μας μπορούσαμε να καταλάβουμε και στους άλλους έμοιαζαν παράξενα… Την ιστορία της Μαργαρίτας δεν θα την μάθετε ποτέ, γιατί ήταν σπουδαία… Πραγματικά σπουδαία… Και τα αληθινά και τα πραγματικά σπουδαία, δύσκολα φτάνουν στα αυτιά μας μέσα στη σαβούρα που κυρίαρχα και πεισματικά επικρατεί… Η Μαργαρίτα πάντα απέκλινε από το μέσο όρο και έδινε τον καθημερινό της αγώνα στο στίβο της επιστήμης της. Από παιδί είχε κλήση στα θετικά μαθήματα. Ονειρεύτηκε να γίνει βιολόγος όχι για να διοριστεί σε κάποιο σχολείο και να βολευτεί αλλά για να ασχοληθεί με την έρευνα, να προσφέρει… Λες κι από πάντα ήξερε τι ήθελε… Τακτική, οργανωμένη, άριστη μαθήτρια, απουσιολόγος, σήκωνε τη σημαία ψηλά με κάθε τρόπο και έκανε τους δικούς της ανθρώπους να φουσκώνουν από υπερηφάνεια. Πέρασε στο τμήμα Βιολογίας Αθηνών, τελείωσε με άριστα και στη συνέχεια ήρθαν οι υποτροφίες. Υποτροφίες όχι από την Ελλάδα αλλά από το εξωτερικό. Γιατί ετούτη η χώρα ξέρει μόνο πώς να πνίγει τα όνειρα κι αγνοεί πως να τα προασπίζει. Άριστη με ό,τι καταπιάστηκε. Μια Ελληνίδα για την οποία μπορούσες να καμαρώνεις. Γιατί πάντα τιμούσε τον τόπο της. Μεταπτυχιακό, Διδακτορικό, Μεταδιδακτορικό, έρευνα, έρευνα στην έρευνα, αφοσίωση και πολύ δουλειά σε αυτό που αγαπούσε ώσπου σε πολύ μικρή ηλικία, κάτω των τριάντα κατάφερε να εργαστεί ως ερευνήτρια και να διδάξει σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Έλειπε χρόνια από την Ελλάδα… οκτώ ίσως και περισσότερα… Έφυγε προ κρίσης. Έφυγε να γνωρίσει τον κόσμο και να μάθει. Να ανοίξει τους ορίζοντες και τις εμπειρίες της. Το βλέμμα της, όμως, ήταν διαρκώς στραμμένο στην Ελλάδα. Στις αγωνίες του τόπου. Στα συλλογικά που τη βασάνιζαν και την απασχολούσαν. Ήθελε να προσφέρει και μπορούσε να προσφέρει με κάθε τρόπο και σε κάθε επίπεδο. Δεν ήταν γόνος εύπορης οικογένειας. Οι γονείς της εργάστηκαν ως υπάλληλοι. Άνθρωποι καλοί, σοβαροί και φιλήσυχοι. Το υστέρημά τους δεν το σπατάλησαν αλλά το διοχέτευσαν σε βιβλία, γνώση κι εμπειρίες για τα παιδιά. Τις πολύχρονες και ζηλευτές σπουδές της Μαργαρίτας δεν χρηματοδότησαν οι γονείς της, αλλά τα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα Πανεπιστήμια που αποφάσισαν ότι έπρεπε να επενδύσουν στο πείσμα, την αφοσίωση και την αξία τη Η Μαργαρίτα ήταν πολίτης της Ευρώπης, πολίτης του κόσμου. Γύρισε τον πλανήτη μελετώντας«δείγματα» και μικροοργανισμούς σε αποστολές σε Ασία, Αφρική, Αμερική και Ευρώπη. Δίπλα σε εμπόλεμες ζώνες, πλάι σε άγρια θηρία. Δεν φοβήθηκε ποτέ τίποτα γιατί δεν ήξερε τι είναι ο φόβος. Δεν φοβήθηκε να ζήσει. Κι έζησε για δυο ζωές. Στράγγιξε τη ζωή ως το μεδούλι… Δεν φοβήθηκε το φόβο. Έκανε πράγματα που άλλοι θα τρόμαζαν στην ιδέα. Έκανε πράξη όσα ονειρευτήκαμε. Τόλμησε. Αγωνίστηκε, έδωσε μάχες με τον εαυτό της και τους γύρω της. Μάχες για το καλό, για την εξέλιξη της ως άνθρωπο για την εξέλιξη της επιστήμης. Αφιερώθηκε στην προσφορά και έκανε πράξη τους στίχους των ποιητών μας. Έζησε επικίνδυνα, έζησε με πάθος. Με αέρα στα πνευμόνια και φτερά στην καρδιά. Πολέμησε κι αφοσιώθηκε στην έρευνα για το καλό της ανθρωπότητας. Μια νέα Ελληνίδα που δεν ανέβαλε τα όνειρά της για άλλη ζωή, που δεν άφησε το χρόνο να πάει χαμένος, που δεν άφησε την ηττοπάθεια να την παρασύρει, που δεν έγινε ποτέ μάζα και δεν τοποθέτησε ποτέ στο πεδίο των στόχων της τους στόχους της μάζας. Τους στόχους του μικρού, αφελούς κι ανώδυνου… Μια Ελληνίδα που δεν απεμπόλησε τις αξίες της, γεμάτη πείσμα, υπομονή, ανθρωπισμό και προσφορά. Δούλεψε εθελοντικά. Προσέφερε. Ένα μήνα πριν έκοψε τα μαλλιά της κοντά. Για να φτιαχτούν περούκες για παιδιά με καρκίνο. Πόσοι από μας θα έμπαιναν στη διαδικασία να σκεφτούν κάτι τέτοιο; Η Μαργαρίτα ήταν βαθιά συνειδητοποιημένη και διαβασμένη. Είχε θέση και άποψη στην κοινωνία. Ένας πολίτης του κόσμου εξ ορισμού. Η Μαργαρίτα έφυγε από τη ζωή την προηγούμενη εβδομάδα. Η λαμπρή πορεία της ανακόπηκε απότομα, ξαφνικά, βίαια, αναπάντεχα στα 29 της χρόνια. Δεν πρόλαβε να προσφέρει όλα όσα θα ήθελε… Όλα όσα θα μπορούσε.. Σε ένα ταξίδι της στη Ζάμπια σε μια ανεξερεύνητη περιοχή, σε μια έρευνα για τη βιοπικηλότητα του τόπου. Έφυγε αιφνίδια κι ακαριαία από το χτύπημα ενός ελέφαντα. Κανείς δεν γνωρίζει ακόμη πώς ακριβώς. Κανείς δεν ξέρει αν φοβήθηκε και πώς αντέδρασε την ώρα που το γιγάντιο αυτό ζώο εμφανίστηκε μπροστά της. Κανείς δεν ξέρει γιατί τρόμαξε ο ελέφαντας και άθελά του τερμάτισε τη ζωή της. Κανείς δεν θα μάθει. Τι νόημα έχει πια… Αυτό που γεννά ερωτήματα είναι πώς ένα μεγάλο αμερικανικό πανεπιστήμιο άφησε εκτεθειμένους τρεις επιστήμονες-ερευνητές στη ζούγκλα χωρίς συνοδούς. Χωρίς προστασία κι εύχομαι να αποδοθούν ευθύνες για λόγους ηθικούς, αλλά δεν είναι της παρούσης. Με τη Μαργαρίτα σταδιακά μετά το σχολείο αρχίσαμε να αραιώνουμε τη συχνή παρέα… Διαφορετικές αναζητήσεις, προσανατολισμοί… Μάλιστα πρόσφατα συνειδητοποίησα ότι τα τελευταία τρία χρόνια δεν είχαμε αλλάξει κουβέντα. Τώρα αναρωτιέμαι πώς πέρασαν τρία χρόνια… Δεν τσακωθήκαμε ποτέ, δεν συνέβη ποτέ τίποτα. Εκείνη ταξίδευε συνέχεια, εγώ κλεισμένη νυχθημερόν στο κανάλι μου… Ύστερα από τρία χρόνια σιωπής της έστειλα μήνυμα ξανά εντελώς τυχαία την προηγούμενη Πέμπτη. Ένιωσα την ανάγκη να επικοινωνήσω ξανά… Να διαβάσω μήνυμά της, να ακούσω τις σκέψεις και τον προβληματισμό της για όλο αυτό που μας συμβαίνει. Σκεφτόμουν μήπως λόγω του δημοψηφίσματος βρισκόταν στην Αθήνα κι ήταν μια καλή αφορμή να την ξαναδώ, να συναντηθούμε ίσως σε κάποια πορεία… Ύστερα έμαθα πως η Πέμπτη ήταν η μοιραία μέρα… Λίγες ώρες πριν της στείλω μήνυμα η Μαργαρίτα είχε ταξιδέψει πια για πάντα… Ένα σενάριο που ξεπερνά ακόμα και την πιο ζοφερή φαντασία… Όλο το Σαββατοκύριακο κοιτούσα το κινητό μου… Περίμενα μήνυμα, περίμενα μιαν απάντηση από την πιο αγαπημένη φίλη των μαθητικών μου χρόνων. Μια απάντηση που δεν ήρθε ποτέ… Γιατί η Μαργαρίτα δεν διάβασε ποτέ το μήνυμά μου… Το μεσημέρι της Κυριακής ήρθε στο κινητό μου τηλέφωνο μήνυμα από αλλού. Από μια παλιά μας φίλη. “Πέθανε η Μαργαρίτα Μεταλληνού σε ένα ταξίδι της στην Αφρική. Μόλις έχω νέα για την κηδεία θα σε ενημερώσω” έγραφε.. Σοκ… Η Μαργαρίτα έφυγε για πάντα… Η Μαργαρίτα… Πήγα να βρω τους γονείς της την ίδια ημέρα… Τους είδα ξανά ύστερα από οκτώ χρόνια… Πήγα στο σπίτι της Μαργαρίτας κι η Μαργαρίτα ήταν παντού αλλά όχι εκεί… Είδαμε μαζί παλιές φωτογραφίες μας, σημειώματα που της είχα δώσει… Έκατσα 5 ώρες στο σπίτι της Μαργαρίτας, με τους γονείς της Μαργαρίτας κι η Μαργαρίτα απούσα. Παντού και πουθενά… Οι γονείς της περίμεναν το άψυχο κορμί της να έρθει από τη Ζάμπια… Η μυστική δύναμη της Μαργαρίτας, της “magic marga”, όπως τη φωνάζαμε, τους βαστούσε ακόμα στα πόδια… Τα παράθυρα ανοιχτά… Κάθομαι με την μητέρα και τον πατέρα της στην τραπεζαρία. Άλλοτε σιωπηλοί κι άλλοτε να συζητάμε για εκείνη… Πόσο διαστροφικά τρελό… Σιγά-σιγά σκοτεινιάζει κι απ το δωμάτιο στην ευθεία μας φαίνεται ένα μόνο αστέρι να μας κρατά συντροφιά… Η Μαργαρίτα έφυγε για πάντα. Στην ακμή της. Πριν προλάβουν να μαδήσουν τα πέταλά της… Έφυγε στο καθήκον… Προσηλωμένη στην επιστήμη της. Δοσμένη στο παράτολμο όνειρό της… Χωρίς να προλάβω ποτέ να της πω ποτέ πόσο υπερήφανη νιώθω για εκείνη. Χωρίς να προλάβω ποτέ να της πω ότι ήταν η πιο αγαπημένη φίλη των εφηβικών μου χρόνων… Χωρίς να προλάβω ποτέ να της πω «ευχαριστώ» για εκείνη τη φιλία και όσα τότε μοιραστήκαμε… Η Μαργαρίτα ήταν τα εφηβικά μου χρόνια… Η πρώιμη επανάσταση, η φιλοσοφία, η πρώτη πορεία μαζί στο κέντρο της Αθήνας, το πρώτο τρεχαλητό από τα δακρυγόνα, οι πρώτες έξοδοι χωρίς γονείς, οι πρώτες μου διακοπές χωρίς τους δικούς μου στο Σούνιο, η πρώτη φίλη που φιλοξένησα στην Κάρυστο, οι πρώτες εκδρομές με το σχολείο, τα πρώτα ξενύχτια, πρώτη φορά στο μετρό μαζί της γιατί φοβόμουν, πρώτες βόλτες χωρίς γονείς… οι πρώτες σχολικές παραστάσεις, οι πρώτες μαγειρικές απόπειρες στο σπίτι της Λάουρας… Η αυστηρή μητέρα μου με άφηνε να πηγαίνω παντού, αρκεί να ήταν μαζί η Μαργαρίτα… Γιατί η Μαργαρίτα ήταν ένα παιδί που ξεπερνούσε το μέσο όρο κι αυτό ξεχείλιζε από παντού. Είχε υπομονή γαϊδουρινή, αφού άντεχε εμένα ως φίλη στην πανδύσκολη εφηβεία μου. Ήταν υπεύθυνη. Και το πνεύμα ξεπερνούσε την ηλικία της. Κάθε της πράξη απέπνεε σιγουριά… Ήμουν αδύναμο παιδί τότε, έτσι μου είπαν οι γονείς της… Κι η Μαργαρίτα ήταν η φίλη που με προστάτευε. Με έκανε να ξεπεράσω κάποιους από τους φόβους μου. Στεναχωριέμαι που άφησα το χρόνο να χαθεί και δεν έκανα κάτι να την κρατήσω στη ζωή μου. Στεναχωριέμαι που δεν έστειλα εκείνο το μήνυμα νωρίτερα… Στεναχωριέμαι που βλέπω τους γονείς της κάτω απ΄ αυτή τη συνθήκη, στεναχωριέμαι που δεν τους είπα νωρίτερα πόσο αγαπώ αυτή την ξεχωριστή οικογένεια που έβγαλε δυο τόσο αξιόλογα παιδιά τη Μαργαρίτα και την Αγγελική. Δυο λαμπρές επιστήμονες με περγαμηνές σε παγκόσμιο επίπεδο… Στεναχωριέμαι που δεν είπα στην Μαργαρίτα ότι την αγαπώ… Κι ότι ήταν η καλύτερη φίλη των σχολικών μου χρόνων. Και τώρα γύρω από τη Μαργαρίτα υψώθηκαν τείχη. Μέσα στα τείχη ένα από τα πιο ελεύθερα πνεύματα που γνώρισα ποτέ… Μακάρι ο τόπος αυτός να γεννήσει πολλές Μαργαρίτες… Με τη δύναμη του πνεύματος και τις αξίες που είχε εκείνη… Το παράδειγμα της ας μας κάνει όλους πιο δυνατούς. Ας διώξει μακριά τους φόβους μας, ας μας κάνει πιο υπεύθυνους και προβληματισμένους. Ας μας κάνει πιο ελεύθερους, πιο ενεργούς κι ας μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στα όνειρά μας. Γιατί… «όσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν τα κυνηγά πάντα πάντα θα ναι αργά… δεύτερη ζωή δεν έχει…» http://www.tff.gr/article.asp?catid=36034&subid=2&pubid=130108127\ Γιατί.Ενα τεραστιο γιατι χωρίς απαντηση!!!

Εξωγήινοι μικροοργανισμοί στον κομήτη 67Ρ; Με μικροβιακές εξωγήινες μορφές ζωής είναι «συγκάτοικος» το ρομπότ Philae στον κομήτη 67Ρ Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο, υποστηρίζουν δύο αστροβιολόγοι από βρετανικά πανεπιστήμια. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα χαρακτηριστικά τα οποία έχει ανακαλύψει στον κομήτη τόσο το ρομπότ από τον περασμένο Νοέμβριο που προσεδαφίσθηκε στην επιφάνειά του, όσο και το σκάφος Rosetta το οποίο περιστρέφεται σε μικρή απόσταση από τον διαστημικό βράχο, υποδεικνύουν ότι στον 67Ρ ζουν εξωγήινοι μικροοργανισμοί. Το ρομπότ πρόσφερε νέες ενδείξεις πως ο κομήτης καλύπτεται από ένα σκουρόχρωμο στρώμα, αλλά και ότι υπάρχουν λίμνες παγωμένου νερού στο ανάγλυφό του. Επίσης, πριν πέσει σε «κώμα» λόγω έλλειψης ηλεκτρικής ενέργειας, είχε προλάβει να ανιχνεύσει οργανικά μόρια, χωρίς ωστόσο να μπορέσει να εξακριβώσει την ταυτότητά τους. Ούτε το Philae ούτε το Rosetta είναι εξοπλισμένα με όργανα τα οποία θα τους έδιναν τη δυνατότητα να αναζητήσουν άμεσες αποδείξεις για την ύπαρξη ζωής στον κομήτη. Ωστόσο, όπως αναφέρουν οι καθηγητές Τσάντρα Γουικραμασίνγκε και Μαξ Γουίλις, από τα πανεπιστήμια του Μπάκιγχαμ και του Κάρντιφ αντίστοιχα, τα διαθέσιμα στοιχεία είναι αρκετά για να καταστήσουν βάσιμο το σενάριο ύπαρξης μικροοργανισμών στον 67Ρ. Οι επιστήμονες θεωρούν πως αυτά τα στοιχεία είναι οι παγωμένες λίμνες, το σκουρόχρωμο επιφανειακό στρώμα και οι οργανικές ενώσεις. «Τα χαρακτηριστικά αυτά δεν μπορούν να εξηγηθούν εύκολα στα πλαίσια της προβιοτικής χημείας. Έτσι, το σκουρόχρωμο υλικό αναπληρώνεται συνεχώς, καθώς σημαντικές ποσότητές του εξατμίζονται σταθερά λόγω της ηλιακής θερμότητας. Κάτι πρέπει να βρίσκεται πίσω από τον εμπλουτισμό του, ο οποίος μάλιστα γίνεται με αρκετά γρήγορο ρυθμό», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Γουικραμασίνγκε στην εφημερίδα Guardian. Για τις εκτιμήσεις τους, οι δύο επιστήμονες βασίστηκαν σε υπολογιστικά μοντέλα, τα οποία επιβεβαίωσαν την πιθανότητα οι παγωμένες λίμνες του κομήτη να κατοικούνται από μικροοργανισμούς. Επίσης, παρόλο που η θερμοκρασία στον κομήτη κινείται γύρω στους -40 βαθμούς Κελσίου, αν αυτές οι μορφές ζωής περιέχουν ειδικά άλατα, θα μπορούσαν να επιβιώσουν ακόμη και σε ένα τόσο αντίξοο περιβάλλον. Ο Γουικραμασίνγκε, ο οποίος είχε πάρει μέρος στη σχεδίαση της αποστολής των Rosetta και Philae πριν από 15 χρόνια, θεωρεί πως η περίπτωση του 67P δεν είναι απαραιτήτως μοναδική, αφού και άλλοι κομήτες είναι πιθανό να κατοικούνται από μικρόβια. Σύμφωνα με τον ίδιο μάλιστα, από τέτοιους διαστημικούς βράχους ενδεχομένως προέκυψε η ανάπτυξη ζωής και στον πλανήτη μας. Ο ίδιος θεωρεί πως το σενάριο ύπαρξης εξωγήινων μικροοργανισμών εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται με προκατάληψη. «Πριν από 500 χρόνια, χρειάσθηκαν πολλές προσπάθειες για να πεισθεί ο άνθρωπος ότι η Γη δεν βρίσκεται στο κέντρο του σύμπαντος. Μετά από αυτή την επανάσταση, η σκέψη μας συνέχισε να παραμένει γεωκεντρική, αυτή τη φορά με κριτήριο τη βιολογία και την ύπαρξη ζωής. Είναι μια αντίληψη τόσο βαθιά ριζωμένη στην επιστημονική μας κουλτούρα, που θα χρειασθούν πολλές αποδείξεις για να απαλλαγούμε από αυτήν». http://www.naftemporiki.gr/story/975627/eksogiinoi-mikroorganismoi-ston-komiti-67r

Ενας ουρανός με πέντε ήλιους. Βρετανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα «εξωτικό» σύστημα που περιλαμβάνει πέντε άστρα-ήλιους. Περίπου το ένα τρίτο των αστρικών συστημάτων που έχουν ανακαλυφθεί, διαθέτουν πάνω από ένα άστρο, όμως η ανακάλυψη ενός πενταπλού αστρικού συστήματος συνιστά κάτι πολύ σπάνιο. Μάλιστα, πρόκειται για το πρώτο σύστημα που βρέθηκε να περιέχει δύο διπλά άστρα, δηλαδή δύο ζεύγη στα οποία το ένα άστρο περιοδικά επισκιάζει το άλλο (έκλειψη μεταξύ άστρων). «Είναι ένα πραγματικά εξωτικό αστρικό σύστημα. Θεωρητικά δεν υπάρχει λόγος να μην υπάρχουν πλανήτες σε τροχιά γύρω από τα άστρα. Οι κάτοικοι θα απολάμβαναν έναν ουρανό που θα έκανε τους δημιουργούς του Star Wars να ντρέπονται» σχολιάζει ο δρ Μάρκους Λορ του βρετανικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, πρώτος συγγραφέας της νέας μελέτης. Το σύστημα, γνωστό με τη χαριτωμένη ονομασία 1SWASP J093010.78+533859.5, βρίσκεται σε απόσταση 115 ετών φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση της Μεγάλης Άρκτου. Η ανακάλυψη, που παρουσιάσθηκε στο περιοδικό "Astronomy and Astrophysics" (Αστρονομία και Αστροφυσική), http://www.aanda.org/articles/aa/abs/2015/06/aa25973-15/aa25973-15.html http://arxiv.org/pdf/1504.07065v1.pdf έγινε από ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Μάρκους Λορ του Ανοικτού Πανεπιστημίου της Βρετανίας και ανακοινώθηκε σε συνέδριο της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας στην Ουαλία. Τα δύο άστρα του ενός ζεύγους κινούνται σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους, ενώ τα δύο άστρα του άλλου ζευγαριού απέχουν πολύ περισσότερο (περίπου 3 εκατ. χλμ). Τα δύο ζευγάρια απέχουν μεταξύ τους γύρω στα 21 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Ένα πέμπτο άστρο εντοπίσθηκε σε απόσταση 2 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από το δεύτερο ζεύγος. Οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι τα πέντε άστρα είναι βαρυτικά «μπλεγμένα», έτσι ώστε να απαρτίζουν ένα ενιαίο αστρικό σύστημα, σε απόσταση περίπου 250 ετών φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού της Μεγάλης Αρκτου. Όλα τα άστρα είναι μικρότερα και πιο κρύα από τον Ήλιο μας. Παραμένει άγνωστο, προς το παρόν, αν υπάρχουν πλανήτες σε αυτό το ασυνήθιστο αστρικό σύστημα, κάτι που δεν αποκλείεται. Η έρευνα βασίστηκε σε δεδομένα του προγράμματος SuperWasp, το οποίο χρησιμοποιεί μικρές, φθηνές κάμερες στα Κανάρια Νησιά και τη Νότιο Αφρική για να καταγράφει εικόνες σχεδόν ολόκληρου του ουρανού κάθε λίγα λεπτά. Οι τυχόν κάτοικοι σε αυτούς τους πλανήτες κατά καιρούς θα βλέπουν πέντε ήλιους στον ουρανό τους! http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5256299/enas-oyranos-me-pente-hlioys-anakalyfthhke-asynhthisto-pentaplo-astriko-systhma/

Μετρώντας τα αστέρια με το δορυφόρο Gaia. Αυτή η εικόνα, που βασίζεται σε βοηθητικά δεδομένα του δορυφόρου Gaia της ESA, δεν είναι μια συνηθισμένη απεικόνιση του ουρανού. Ενώ η εικόνα απεικονίζει το περίγραμμα του Γαλαξία μας, και των γειτονικών του Νεφών του Μαγγελάνου, λήφθηκε με ένα μάλλον ασυνήθιστο τρόπο. Καθώς ο Gaia σαρώνει τον ουρανό για να μετρήσει τις θέσεις και τις ταχύτητες του ενός δισεκατομμυρίου αστεριών με πρωτοφανή ακρίβεια, για μερικά αστέρια καθορίζει επίσης την ταχύτητα τους κατά μήκος του αισθητήρα της μηχανής. Αυτή η πληροφορία χρησιμοποιείται σε πραγματικό χρόνο από το σύστημα ελέγχου στάσης και τροχιάς για να εξασφαλιστεί πως ο προσανατολισμός του δορυφόρου διατηρείται με την επιθυμητή ακρίβεια. Αυτά τα στατιστικά στοιχεία ταχύτητας συνήθως αποστέλλονται στη Γη, μαζί με τα επιστημονικά δεδομένα, με τη μορφή βοηθητικών δεδομένων (housekeeping data). Αυτά περιλαμβάνουν το συνολικό αριθμό των άστρων, που χρησιμοποιούνται στο βρόχο ελέγχου στάσης, που ανιχνεύεται κάθε δευτερόλεπτο σε κάθε ένα από τα οπτικά πεδία του Gaia. Είναι αυτά τα δεδομένα - τα οποία αποτελούν βασικά μία ένδειξη της πυκνότητας των αστεριών στον ουρανό - που χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή αυτής της ασυνήθιστης απεικόνισης της ουράνιας σφαίρας. Οι φωτεινότερες περιοχές δείχνουν υψηλότερες συγκεντρώσεις άστρων, ενώ οι σκοτεινότερες περιοχές αντιστοιχούν σε μπαλώματα του ουρανού όπου παρατηρούνται λιγότερα αστέρια. Το επίπεδο του Γαλαξία μας, όπου κείνται τα περισσότερα από τα αστέρια του Γαλαξία, είναι προφανώς το πιο λαμπρό μέρος της εικόνας αυτής, εκτείνεται οριζόντια και είναι ιδιαίτερα φωτεινό στο κέντρο. Οι πιο σκούρες περιοχές σε όλη αυτή την ευρεία λωρίδα αστεριών, που είναι γνωστή ως το γαλαξιακό επίπεδο, αντιστοιχούν σε πυκνά, διαστρικά νέφη αερίου και σκόνης που απορροφούν το φως των άστρων κατά μήκος της γραμμής της όρασης. Το γαλαξιακό επίπεδο είναι η προβολή στον ουρανό του γαλακτικού δίσκου, μια επίπεδη δομή με διάμετρο περίπου 100.000 έτη φωτός και ένα κάθετο ύψος μόλις 1.000 έτη φωτός. Πέρα από το επίπεδο, μόνο λίγα αντικείμενα είναι ορατά, κυρίως τα μεγάλα και μικρά Νέφη του Μαγγελάνου, δύο νάνοι γαλαξίες σε τροχιά γύρω από τον Γαλαξία μας, που ξεχωρίζουν στο κάτω δεξί μέρος της εικόνας. Λίγα σφαιρικά σμήνη – μεγάλες δομές που αποτελούνται μέχρι και από εκατομμύρια αστέρια που συγκρατούνται μεταξύ τους με την αμοιβαία βαρύτητά τους - είναι επίσης σκορπισμένα γύρω από το γαλαξιακό επίπεδο. Τα σφαιρικά σμήνη, ο παλαιότερος πληθυσμός αστεριών στον Γαλαξία, βρίσκονται κυρίως σε μια σφαιρική άλω που εκτείνεται μέχρι 100.000 έτη φωτός από το κέντρο του Γαλαξία μας. Το σφαιρικό σμήνος NGC 104 είναι εύκολα ορατό στην εικόνα, αμέσως αριστερά του Μικρού Νέφους του Μαγγελάνου. Άλλα σφαιρικά σμήνη έχουν επισημανθεί σε μια προσημειωμένη έκδοση αυτής της εικόνας. Είναι ενδιαφέρον ότι, η πλειοψηφία των φωτεινών αστεριών που είναι ορατά με γυμνό μάτι και που σχηματίζουν τους γνωστούς αστερισμούς του ουρανού, δεν λογίζονται σε αυτή την εικόνα, επειδή είναι πολύ φωτεινά για να χρησιμοποιηθούν από το σύστημα ελέγχου του Gaia. Ομοίως, ο γαλαξίας της Ανδρομέδας – ο μεγαλύτερος γαλαξιακός γείτονας του Γαλαξία μας - δεν ξεχωρίζει εδώ. Μετρώντας διαισθητικά, ενώ ο Gaia φέρει μια φωτογραφική μηχανή δισεκατομμυρίων pixel, δεν είναι μια αποστολή με στόχο την απεικόνιση του ουρανού: κάνει τον μεγαλύτερο, πιο ακριβή 3D χάρτη του Γαλαξία μας, παρέχοντας ένα σημαντικό εργαλείο για τη μελέτη του σχηματισμού και της εξέλιξης του Γαλαξία μας. Η Gaia είναι μια αποστολή της ESA που έχει ως στόχο να παρατηρήσει ένα εκατομμύριο αστέρια στον Γαλαξία μας και στην τοπική γαλαξιακή γειτονιά του με σκοπό να κατασκευάσει τον πιο ακριβή 3D χάρτη του Γαλαξία μας και να απαντήσει στα ερωτήματα σχετικά με την προέλευσή του και την εξέλιξή του. Οι επιστημονικές επιχειρήσεις της Gaia ξεκίνησαν στις 25 Ιουλίου 2014 με μια ειδική σάρωση σε μια στενή περιοχή του ουρανού, ενώ η κανονική διαδικασία σάρωσης ενεργοποιήθηκε ένα μήνα αργότερα, στις 25 Αυγούστου. Το πρωταρχικό επιστημονικό προιόν της αποστολής θα είναι ένας κατάλογος με τη θέση, την κίνηση, τη φωτεινότητα και το χρώμα των αστεριών που παρατηρούνται. Μια ενδιάμεση έκδοση του καταλόγου θα δημοσιοποιηθεί το 2016. Στο μεταξύ, η στρατηγική παρατήρησης της Gaia, με επαναλαμβανόμενες σαρώσεις του ολόκληρου του ουρανού, θα επιτρέψει την ανακάλυψη και τη μέτρηση των βραχύβιων γεγονότων σε όλο τον ουρανό. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Metrhontas_ta_astheria_me_to_doryphhoro_Gaia

Opportunity: Έντεκα χρόνια περιπέτειας στον Άρη σε οκτώ λεπτά. Ο βετεράνος της εξερεύνησης Opportunity, το ρομπότ που σχεδιάστηκε να λειτουργήσει για τρεις μήνες στον Άρη αλλά συνεχίζει την περιπέτεια εδώ και έντεκα χρόνια, ετοιμάζεται να εξερευνήσει μια νέα κοιλάδα στη διάρκεια του επερχόμενου αρειανού χειμώνα. Η NASA βρήκε έτσι αφορμή να παρουσιάσει βίντεο που συμπυκνώνει ολόκληρη την αποστολή σε οκτώ λεπτά. Δημιουργήθηκε με τη συρραφή εικόνων από την κάμερα αποφυγής εμποδίων, και καλύπτει τα 42,2 χιλιόμετρα που διήνυσε το ρομπότ από την προσεδάφισή του μέχρι τον φετινό Απρίλιο. Το Opportunity και το πανομοιότυπο ρομπότ Spirit προσεδαφίστηκαν σε διαφορετικές περιοχές του Άρη το 2004. Το Spirit επέζησε για δύο χρόνια, το αδερφάκι του όμως συνεχίζει και συνεχίζει. Η άκρως πετυχημένη αποστολή προσέφερε τις πρώτες άμεσες ενδείξεις για το υγρό, φιλόξενο παρελθόν του γειτονικού πλανήτη. Τις τρεις πρώτες εβδομάδες του φετινού Ιουνίου, το σκληροτράχηλο ρομπότ αναγκάστηκε να περιορίσει τις δραστηριότητές του, καθώς ο Ήλιος βρισκόταν ανάμεσα στον Άρη και τη Γη και εμπόδιζε έτσι τις επικοινωνίες. Το Opportunity επανήλθε στις 27 Ιουνίου και ετοιμάζεται να εξερευνήσει την «Κοιλάδα του Μαραθωνίου», η οποία βρίσκεται στο άκρο του μεγάλου κρατήρα Εντέβουρ και περιέχει υποσχόμενα αργιλώδη ορυκτά, τα οποία πιθανώς σχηματίστηκαν παρουσία νερού. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500010654

Επανήλθε το New Horizons. Καμία βλάβη υλικού ή λογισμικού δεν ανιχνεύει η NASA στο New Horizons, το σκάφος που έπαψε ξαφνικά να επικοινωνεί με τη Γη μόλις λίγες μέρες πριν από το πρώτο, ιστορικό πέρασμα από τον Πλούτωνα στις 14 Ιουλίου. Η αποστολή θα έχει περιθώριο μόλις 24 ωρών να εξερευνήσει τον πλανήτη-νάνο πριν τον προσπεράσει για πάντα. Η άγνωστης φύσης «ανωμαλία» που εκδηλώθηκε γύρω το βράδυ του Σαββάτου ώρα Ελλάδας προκάλεσε απώλεια επικοινωνιών για μία ώρα και 24 λεπτά. Η επαφή αποκαταστάθηκε, ωστόσο ο αυτόματος πιλότος έθεσε αυτόματα το σκάφος σε κατάσταση αναμονής, διακόπτοντας τη συλλογή επιστημονικών δεδομένων. Η αποστολή αναμένεται να έχει επανέλθει πλήρως στην κανονική λειτουργία την Τρίτη 7 Ιουλίου, ανακοίνωσε η NASA σε νέα ενημέρωσή της. Η έρευνα των μηχανικών της αποστολής στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Μηχανικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς στο Μέριλαντ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «κανένα σφάλμα υλικού ή λογισμικού δεν εκδηλώθηκε στο σκάφος». Αιτία της παροδικής ανωμαλίας ήταν ένα σφάλμα στην χρονική αλληλουχία των εντολών που εστάλησαν στο σκάφος στο πλαίσιο της προετοιμασίας για προσέγγιση στον Πλούτωνα. Οι υπεύθυνοι του New Horizons εκτιμούν τώρα ότι το πρόβλημα δεν θα επηρεάσει καθόλου τους πρωτεύοντες αντικειμενικούς στόχους της αποστολής, ενώ οι επιπτώσεις στα δευτερεύοντα πειράματα είναι ελάχιστες. «Όσον αφορά την επιστημονική πλευρά, δεν θα υποβαθμίσει ένα A+ ούτε καν στο Α» διαβεβαίωσε ο Άλαν Στερν, επιστημονικός διευθυντής της αποστολή στο Southwest Research Institute στο Κολοράντο. Οι προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος δυσχεραίνονται από το γεγονός ότι τα σήματα της NASA χρειάζονται 4,5 ώρες για να φτάσουν το New Horizons, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση σχεδόν 5 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Μέχρι να φτάσει η απάντηση, η Γη έχει περιστραφεί τόσο πολύ που η NASA πρέπει να χρησιμοποιεί διαφορετικό επίγειο σταθμό για τη λήψη. http://physicsgg.me/2015/07/06/%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%ae%ce%bb%ce%b8%ce%b5-%cf%84%ce%bf-new-horizons/

Μεγάλες εκπλήξεις κρύβει ο νάνος πλανήτης Δήμητρα. Όσο πιο πολύ το διαστημόπλοιο Dawn προσεγγίζει τη Δήμητρα, τόσο πιο περίπλοκη γίνεται η εικόνα του νάνου πλανήτη που αποκαλύπτεται στους επιστήμονες. Αυτό επιβεβαιώνει και η πιο πρόσφατη ανακάλυψη του διαστημικού σκάφους, το οποίο εντόπισε αρκετά ακόμη φωτεινά σημεία στο παγωμένο ανάγλυφο, όπως επίσης κι ένα εξόγκωμα που μοιάζει με πυραμίδα. Η συγκεκριμένη ανακάλυψη σημαίνει πως η Δήμητρα, ένα από τα αρχαιότερα «απολιθώματα» του ηλιακού μας συστήματος, κρύβει αρκετές ανατροπές σε όσα ανέμεναν οι επιστήμονες. «Με δεδομένο πως γνωρίζαμε πολύ λίγα για τη Δήμητρα, πιστεύαμε πως θα έκρυβε εκπλήξεις. Προσωπικά, ωστόσο, δεν περίμενα ποτέ ότι σε αυτές τις εκπλήξεις θα περιλαμβάνονταν μια πυραμιδοειδής δομή και φωτεινές κουκκίδες», ανέφερε στους Los Angeles Times ο Κρίστοφερ Ράσελ, πλανητικός επιστήμονας στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και επιστημονικός επικεφαλής της αποστολής. Η Δήμητρα είναι ένας από τους πέντε νάνους πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα και το μεγαλύτερο ουράνιο σώμα στη ζώνη αστεροειδών, την περιοχή ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία που καταλαμβάνεται από εκατοντάδες διαστημικούς βράχους κάθε μεγέθους. Οι αστεροειδείς προορίζονταν για «δομικοί λίθοι» πλανητών που δεν κατάφεραν τελικά να δημιουργηθούν, ενώ οι επιστήμονες ελπίζουν ότι μελετώντας τους μεγαλύτερους πρωτοπλανήτες της ζώνης – πρώτα τον αστεροειδή Εστία, και τώρα τη Δήμητρα– η αποστολή Dawn θα μπορούσε να αποκαλύψει νέα στοιχεία για την πρώιμη ανάπτυξη του ηλιακού μας συστήματος. Αρκετά πριν το διαστημόπλοιο φτάσει στον νάνο πλανήτη, κάτι που έγινε τον Μάρτιο, ήδη είχαν διατυπωθεί πολλά σενάρια για το ανάγλυφό του. Πολλοί ερευνητές υποπτεύονταν ότι η Δήμητρα, η οποία φαινόταν πως διαθέτει μεγάλα αποθέματα σε πάγο, θα είχε μια σχετικά ομαλή και σχετικά πρόσφατα σχηματισμένη επιφάνεια. Εντούτοις, καθώς το σκάφος πλησίαζε στον προορισμό του, έπειτα από ένα ταξίδι 7 ετών, οι εικόνες που έστελνε πίσω στη Γη αποκάλυπταν ένα πιο τραχύ ανάγλυφο, γεμάτο με κρατήρες. Ακόμη πιο παράξενο ήταν ένα μυστηριώδες φωτεινό σημείο, που έμοιαζε να ακτινοβολεί σαν φάρος. Μάλιστα, προσεγγίζοντας τη Δήμητρα ακόμη περισσότερο, το φωτεινό σημείο φάνηκε πως ήταν δύο κουκκίδες. Τώρα, οι νέες εικόνες δείχνουν πως η αμυδρότερη κουκκίδα αποτελείται στην πραγματικότητα από οκτώ επιμέρους μικρότερα σημεία. «Ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο για το τι πρόκειται. Πιθανόν να είναι άλας ή πάγος», σημείωσε ο Ράσελ. «Θα μπορέσουμε να πάρουμε απάντηση όταν το σκάφος περάσει ξανά πάνω από την περιοχή. Από το περίγραμμα του εδάφους, φαίνεται πως δεν πρόκειται για κάποιον λόφο αλλά για μία λεκάνη. Ωστόσο, πρέπει να ολοκληρώσουμε την εξέταση της περιοχής, ώστε να καταλήξουμε στην ακριβή τοπογραφία της», επισήμανε. Προς τα παρόν, πάντως, ακόμη και η αποκάλυψη των οκτώ σημείων αποτελεί μία πολύτιμη πληροφορία για τους ερευνητές. «Αυτό σημαίνει πως το φαινόμενο που κρύβεται πίσω από τη μεγαλύτερη κουκκίδα μπορεί να λειτουργήσει και σε μικρότερη κλίμακα», προσθέτει. Αν ωστόσο βρεθεί αυτό το φαινόμενο, θα αποκαλύψει πληροφορίες και για το υπέδαφος της Δήμητρας. Την ίδια στιγμή, εξίσου εντυπωσιακή είναι και η δεύτερη ανακάλυψη του Dawn, δηλαδή ένα όρος με μορφή πυραμίδας και ύψος 4,8 χιλιομέτρων. «Δεν ξέρουμε τίποτε ακόμη για τον τρόπο που δημιουργήθηκε, ούτε και πώς πήρε το συγκεκριμένο σχήμα», συμπληρώνει ο Ράσελ. «Για όλη την ερευνητική ομάδα, ήταν ένα εντελώς αναπάντεχο εύρημα. Αν και υπάρχουν γεωλογικές διεργασίες στη Γη που δημιουργούν ογκώδη αναχώματα στην περιοχή της Αρκτικής. Αυτές οι δομές, πάντως, έχουν μικρότερο μέγεθος, με συνέπεια το όρος στη Δήμητρα να είναι μοναδικό». Σε κάποιες πλαγιές του όρους, υπάρχουν φωτεινές κατακόρυφες λωρίδες. «Είναι πιθανό να αποτελούνται από το ίδιο υλικό με τις φωτεινές κουκκίδες. Θα πρέπει να τις μελετήσουμε με μεγαλύτερη ευκρίνεια, για να το διαπιστώσουμε». Το Dawn διαγράφει τροχιές γύρω από τη Δήμητρα, σε ύψος περίπου 4.350 χιλιομέτρων. Τον επόμενο μήνα, θα μειώσει το υψόμετρό του σχεδόν στα 1.500 χιλιόμετρα, αποκτώντας έτσι ακόμη καλύτερη εικόνα για τον μυστηριώδη νάνο πλανήτη. http://www.naftemporiki.gr/story/975183/megales-ekplikseis-krubei-o-nanos-planitis-dimitra

Πέντε τεράστιες μαύρες τρύπες εντοπίστηκαν πρόσφατα από Βρετανούς αστρονόμους. Το σύμπαν θα μπορούσε να είναι γεμάτο με εκατομμύρια περισσότερες μαύρες τρύπες από ο,τι πιστευόταν στο παρελθόν, αποκαλύπτει ανησυχητική νέα έρευνα. Πέντε τεράστιες μαύρες τρύπες που καλύπτονταν από σκόνη και αέρια εντοπίστηκαν πρόσφατα από Βρετανούς αστρονόμους. Η ανακάλυψη αυτή δείχνει ότι μπορεί να υπάρχουν εκατομμύρια ακόμη μαύρες τρύπες, διασκορπισμένες στο σύμπαν. Οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες αποτελούν ισχυρές, κοσμικές τρύπες, το βαρυτικό πεδίο των οποίων είναι τόσο δυνατό, ώστε τίποτα, ούτε καν το φως, να μην μπορεί να ξεφύγει από αυτές. Αυτό που πρόδωσε την ύπαρξη των νέων μαύρων τρυπών ήταν οι υψηλής ενέργειας ακτίνες Χ, που εκπέμπονται γύρω από αυτές στο κέντρο των πέντε γαλαξιών. Ο φόβος που προκύπτει από την ανακάλυψη αυτή είναι ότι κάποια από αυτές τις τρύπες θα μπορούσε να πλησιάσει στο ηλιακό μας σύστημα. Η βαρύτητα τους θα μπορούσε να μεταβάλλει την τροχιά της Γης γύρω από τον ήλιο, προκαλώντας καύσωνες με εκατοντάδες βαθμούς Κελσίου και χειμώνες με πολικές θερμοκρασίες, θέτοντας σε κίνδυνο κάθε μορφή ζωής πάνω στον πλανήτη. Ο George Lansburry, επικεφαλής των ερευνητών στο «Centre for Extragalactic Astronomy» που στεγάζεται στο Πανεπιστήμιο του Durham είπε πως: «Για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα γνωρίζαμε για τις μαύρες τρύπες που δεν καλύπτονταν από σκόνη και αέρια, αλλά υποψιαζόμασταν ότι θα υπήρχαν πολλές ακόμα κρυμμένες. Χάρη στο Nuclear Spectroscopic Telescope Array (NuSTAR) της NASA μπορέσαμε για πρώτη φορά να δούμε καθαρά αυτά τα «κρυμμένα τέρατα», που ξέραμε ότι υπήρχαν, αλλά μας διέφευγαν γιατί ήταν καλυμμένα». Οι επιστήμονες παρουσίασαν τα ευρήματα τους στο «Royal Astronomical Society's Meeting», στο Llandudno της Ουαλίας. Η έρευνα, η οποία χρηματοδοτήθηκε από το Συμβούλιο Επιστημονικών και Τεχνολογικών Εγκαταστάσεων (STFC), έλαβε την έγκριση για δημοσίευση στο «The Astrophysical Journal». http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B2%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5-%CE%BD%CE%AD%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%80%CE%B5%CF%82 Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν την κοσμική βαρύτητα για να δημιουργήσουν ένα 'μαυρο-τρυπο-σκόπιο' Τα διαστημικά παρατηρητήρια Integral, Fermi και Swift χρησιμοποίησαν τη μεγεθυντική δύναμη ενός κοσμικού φακού για να διερευνήσουν τις εσωτερικές περιοχές μιας υπερμεγέθους μαύρης τρύπας. Οι ακτίνες γάμμα είναι ιδιαίτερα ενεργητική ακτινοβολία που εκπέμπεται από μερικά από τα πιο ακραία αντικείμενα στο Σύμπαν μας. Πίδακες ακτίνων γάμμα κινούνται με ταχύτητα κοντά στην ταχύτητα ροής του φωτός από τις περιοχές γύρω από τις μαύρες τρύπες, για παράδειγμα. Αυτοί οι πίδακες θεωρείται ότι εκπέμπονται από υπέρθερμο υλικό που περιστρέφεται άγρια ​​καθώς καταβροχθίζεται από την πεινασμένη μαύρη τρύπα. Τα τηλεσκόπιά μας δεν θα είναι ποτέ αρκετά ισχυρά για να αποκαλύψουν αυτές τις εσωτερικές περιοχές, και οι επιστήμονες προσπαθούν να εξετάσουν ακριβώς πώς αυτοί οι πίδακες που εξαπολύονται στο Σύμπαν. "Επειδή δεν μπορούμε να δούμε καθαρά τι συμβαίνει, δεν καταλαβαίνουμε πλήρως αυτήν τη συμπεριφορά," λέει ο Andrii Neronov του Πανεπιστημίου της Γενεύης, Ελβετία, επικεφαλής συγγραφέας της εργασίας που δημοσιεύτηκε στο Nature Physics χθες. "Ωστόσο, η μέθοδος μας, μας επέτρεψε να «ξεμπερδέψουμε» αυτή την περιοχή, και να πάρουμε μια εικόνα για το κομμάτι εκείνο του διαστήματος που περιβάλλει άμεσα μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα γνωστή ως PKS 1.830 - 211." Αυτή η μαύρη τρύπα βρίσκεται πολλά δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Ούτε ο δορυφόρος Integral της ESA ούτε το τηλεσκόπιο ακτίνων γάμμα Fermi της NASA μπορούν να παρατηρήσουν την περιοχή χωρίς βοήθεια, ωστόσο μια τυχερή σύμπτωση παρέχει ένα χέρι βοηθείας: η βαρυτική μικροεστίαση. Από τη Γη, οι μαύρες τρύπες είναι πολύ μικρές. Είναι απλώς τόσο πολύ μακριά," σημειώνει ο Δρ Neronov. "Προσπαθώντας να παρατηρήσουμε την PKS 1830-211 είναι σαν να προσπαθούμε να δούμε ένα μυρμήγκι που κάθεται στη Σελήνη. "Κανένα από τα τηλεσκόπιά μας δεν μπορεί να παρατηρήσει κάτι τόσο μικρό, έτσι χρησιμοποιήσαμε ένα τέχνασμα για να επιλύσουμε το πρόβλημα του μυρμηγκιού: Έναν τεράστιο βαρυτικό φακό". Τα μεγάλα κοσμικά αντικείμενα, από τα απλά αστέρια έως τα σμήνη γαλαξιών, κάμπτουν και εστιάζουν το φως που ρέει γύρω τους με τη βαρύτητά τους, λειτουργώντας σαν γιγαντιαίοι μεγεθυντικοί φακοί. Ο Δρ Neronov και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν ένα αστέρι που βρίσκεται μεταξύ του στόχου τους και της Γης τους ώστε να «ζουμάρουν» στη μαύρη τρύπα και να μετρήσουν το μέγεθος της περιοχής που εκπέμπει τους πίδακες – η πρώτη φορά που η μέθοδος αυτή έχει ποτέ χρησιμοποιηθεί με ακτίνες γάμμα. Διάλεξαν δομές με την ίδια γωνιακή κλίμακα όπως εκείνη του μυρμηγκιού της Σελήνης. Το παρατηρούμενο τμήμα του ουρανού καλύπτει μια περιοχή περίπου 100 φορές την απόσταση Γης-Ήλιου. Σε αστρονομικούς όρους, αυτό είναι εξαιρετικά μικρό. "Οι παρατηρήσεις μας δείχνουν ότι οι ακτίνες γάμμα προέρχονται από την άμεση γειτνίαση της ίδιας της μαύρης τρύπας," λέει ο Δρ Neronov. "Αυτό μας δίνει κάποια ιδέα για το τι είναι και τι δεν είναι σημαντικό για τη δημιουργία των πιδάκων. "Είναι εκπληκτικό να είμαστε σε θέση να δούμε τέτοια μικροσκοπικά πράγματα σε τέτοιες τεράστιες αποστάσεις από εμάς. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος για να έχουμε ένα «μαυρο-τρυπο-σκόπιο» για να διερευνούμε τις εσωτερικές περιοχές των πιδάκων." Η παρατήρηση της πηγής ακτίνων γάμμα με το Integral της ESA και τα Fermi και Swift της NASA επέτρεψε στους αστρονόμους να δημιουργήσουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της ροής της ακτινοβολίας προς τα έξω. Οι πιο ενεργητικές ακτίνες γάμμα, που ανιχνεύονται από το Fermi, φαίνεται να προέρχονται από τη μικροσκοπική βάση του πίδακα - την περιοχή μεγέθους «μυρμήγκι στην Σελήνη» - ενώ οι χαμηλότερης ενέργειας ακτίνες γάμμα, που ανιχνεύονται με το Integral, εκπέμφθηκαν από μια πολύ μεγαλύτερη γύρω περιοχή. Η ομάδα μελέτησε επίσης τις ακτίνες Χ, χρησιμοποιώντας τα Integral και Swift. Βρήκαν πως αυτές οι ακτίνες Χ πρέπει να προέρχονται από μια περιοχή που εκτείνεται γύρω από την τρύπα κάποια 400 δισ. χιλιόμετρα ή περισσότερα. "Αυτή η μαύρη τρύπα είναι ένα από τα πιο ισχυρά γνωστά αντικείμενα του είδους του. Με τον πλήρη χαρακτηρισμό των εκπομπών του ελπίζουμε να μας δώσει την πραγματική εικόνα για το πώς σχηματίζονται αυτοί οι πίδακες," λέει ο Erik Kuulkers, επιστήμονας του έργου Integral της ESA. "Ευτυχώς, η μαύρη τρύπα βρίσκεται στο πεδίο του διαστήματος που βρίσκεται προς το κέντρο του γαλαξία μας, οπότε το Integral την βλέπει συχνά. "Οι παρατηρήσεις αυτές παρέχουν μοναδικές πληροφορίες σχετικά με τις διεργασίες υψηλής ενέργειας που λαμβάνουν χώρα γύρω από υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, επιτρέποντάς μας να «κοιτάξουμε μέσα» στις μικροσκοπικές δομές που βρίσκονται πολύ μακριά από εμάς." Τα αποτελέσματα που περιγράφονται εδώ έχουν είναι καταγεγραμένα στην εργασία “Central engine of a gamma-ray blazar resolved through the “magnifying glass” of gravitational microlensing,” από τους A. Neronov, I. Vovk και D. Malyshev, που δημοσιεύτηκε στο διαδικτυακό τόπο του Nature Physics στις 6 Ιουλίου. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_astronhomoi_chresimopoiohun_ten_kosmikhe_varhuteta_gia_na_demioyrghesoyn_hena_mayro-trypo-skhopio

Κατι αγνωστο επηρεάζει το Ηλιακο μας σύστημα. Υπάρχει κάτι στην διαστημική γειτονιά μας που δεν το έχουμε αντιληφθεί και όμως γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες των αποτελεσμάτων της παρουσίας του; Σύμφωνα με κάποιες μετρήσεις τη στιγμή που το μαγνητικό πεδίο της Γης μειώνεται το αντίστοιχο του Ήλιου έχει αυξηθεί κατά 230%. Στη Γη η ηφαιστειακή δραστηριότητα είχε αυξηθεί κατά 500% από το 1875 έως και το 1975, ενώ συγκρινόμενες οι χρονιές του 1963 με το 1993 οι φυσικές καταστροφές έχουν αυξηθεί κατά 400%. Παρόμοιες αλλαγές εχουν παρατηρηθεί σε όλους τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Υπάρχει κάτι πέρα από τον Πλούτωνα που επηρεάζει όλη την ευστάθεια του ηλιακού μας συστήματος; Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%B5%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BE%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9

Τα βότσαλα που φιλοδοξούν να γίνουν πλανήτες. Δίκτυο ραδιοτηλεσκοπίων που λειτουργούν διάσπαρτα σε ολόκληρη την έκταση της Αγγλίας ανίχνευσε για πρώτη φορά έναν δακτύλιο από μικρές πέτρες να περιφέρεται γύρω από ένα νεογέννητο άστρο -είναι τα βότσαλα από τα οποία θα σχηματιστούν μια μέρα νέοι πλανήτες, όπως συνέβη στο Ηλιακό Σύστημα πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, οι πλανήτες γεννιούνται σταδιακά από τη σκόνη και τα αέρια που περιβάλλουν νεαρά άστρα. Με την πάροδο του χρόνου οι κόκκοι σκόνης ενώνονται σε μικρές πέτρες, οι οποίες σταδιακά γίνονται αρκετά μεγάλες ώστε μπορούν να τραβήξουν περισσότερο υλικό με το βαρυτικό τους πεδίο. Τα τελευταία χρόνια οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει άστρα που περιβάλλονται από δίσκους αερίων και σκόνης, καθώς και χιλιάδες πλήρως σχηματισμένους πλανήτες. Τα ενδιάμεσα στάδια, όμως, είναι πιο δύσκολο να ανιχνευθούν. Μια πρώτη εικόνα δίνει τώρα το e-MERLIN, μια συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων στην Αγγλία που μιμείται τη λειτουργία ενός μεμονωμένου αλλά γιγάντιου τηλεσκοπίου. Οι κεραίες του στράφηκαν στο DG του Ταύρου (DG Tauri), ενός νεαρού άστρου, ηλικίας μόλις 2,5 εκατομμυρίων ετών, το οποίο βρίσκεται 450 έτη φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ταύρου. Το e-MERLIN κατέγραψε μια αμυδρή λάμψη στο φάσμα των ραδιοκυμάτων, η οποία σύμφωνα με τους ερευνητές δεν μπορεί παρά να προέρχεται από μικρά σώματα με διάμετρο τουλάχιστον ενός εκατοστού. «Μπορέσαμε να ζουμάρουμε σε μια μικρή περιοχή όσο μέγεθος της τροχιάς του Δία στο δικό μας Ηλιακό Σύστημα. Βρήκαμε μια ζώνη από βότσαλα που κινούνται σε πολύ παρόμοιες τροχιές -εκεί όπου θα έπρεπε να βρίσκονται για την ανάπτυξη ενός νέου πλανήτη τα επόμενα εκατομμύρια χρόνια» λέει η Τζέιν Γκριβς του Πανεπιστημίου Σεντ Άντριους, επικεφαλής της βρετανικής ομάδας. «Παρόλο που πιστεύαμε ότι κάπως έτσι ξεκινά ο σχηματισμός πλανητών, είναι πραγματικά συναρπαστικό να βλέπουμε τη διαδικασία στην πράξη» σχολιάζει. Όπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Βασιλική Εταιρεία Αστρονομίας, τα ευρήματα θα μπορούσαν τώρα να βελτιώσουν την επόμενη γενιά υπολογιστικών μοντέλων που προσομοιώνουν τις διαδικασίες πλανητογένεσης. Απώτερος στόχος της προσπάθειας και των προγραμματισμένων αναβαθμίσεων στο e-MERLIN είναι η ανακάλυψη εμβρυακών πλανητών παρόμοιων με τη νεογέννητη Γη. Η μελέτη παρουσιάστηκε στο βρετανικό Εθνικό Συνέδριο Αστρονομίας που πραγματοποιήθηκε στην Ουαλία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500010512

Προτεινόμενος διάδοχος του Hubble θα ανίχνευε εξωγήινη ζωή. Ομάδα αμερικανών αστρονόμων παρουσιάζει μεγάλα σχέδια για τον αντικαταστάτη του γερασμένου διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble: ένα γιγάντιο τροχιακό παρατηρητήριο που θα μπορούσε να δει απευθείας μακρινούς εξωπλανήτες, ακόμα και να ανιχνεύσει ενδείξεις ζωής. Όπως και το Hubble, το προτεινόμενο Διαστημικό Τηλεσκόπιο Υψηλής Ανάλυσης (HDST) θα προσέφερε φαντασμαγορικές εικόνες στο ορατό και το υπεριώδες τμήμα του φάσματος. Το κάτοπτρό του θα είχε διάμετρο μέχρι 12 μέτρα, πενταπλάσια σε σχέση με τον καθρέπτη των 2,4 μέτρων που χρησιμοποιεί το Hubble. Η πρόταση για την ανάπτυξη του γιγάντιου τηλεσκοπίου παρουσιάστηκε τη Δευτέρα από την αμερικανική Ένωση Πανεπιστημίων Αστρονομικής Έρευνας στην Ουάσινγκτον. Το HDST θα λειτουργούσε συμπληρωματικά με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JEST), το οποίο προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2018 έπειτα από μεγάλες καθυστερήσεις και υπερβάσεις του προϋπολογισμού. Χάρη στην υπέρυθρη όρασή του, θα μπορεί να δει την αχνή θερμική ακτινοβολία πολύ μακρινών αντικειμένων, αν και οι εικόνες του δεν θα είναι τόσο εντυπωσιακές στο ανειδίκευτο μάτι του ευρέος κοινού. Το HDST θα αποκαθιστούσε τη δυνατότητα της NASA για παρατηρήσεις στο ορατό και υπεριώδες φως όταν το Hubble σταματήσει να λειτουργεί σε περίπου πέντε με έξι χρόνια. Θα είχε την ικανότητα να διακρίνει καθαρά πλανήτες εκτός του Ηλιακού Συστήματος -κάτι που ξεπερνά τις δυνατότητες των σημερινών τηλεσκοπίων- και θα μπορούσε να αναλύει τις ατμόσφαιρές τους αναζητώντας τη φασματική υπογραφή ουσιών που συνδέονται με τη ζωή. Ο σχεδιασμός του όμως θα έπρεπε να συμβιβάσει τις ανάγκες των αστρονόμων που μελετούν το βαθύ Διάστημα και των συναδέλφων τους που ειδικεύονται στους μακρινούς πλανήτες. Και το αμερικανικό Κογκρέσο θα έπρεπε να πειστεί να εγκρίνει τον τσουχτερό προϋπολογισμό των 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η NASA θα μπορούσε πάντως να αναζητήσει διεθνείς εταίρους για το φιλόδοξο πρόγραμμα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500010679

Το φορτηγό πλοίο "Progress M-28Μ" ελλιμενίζεται στον ΔΔΣ. Στις 5 Ιουλίου 2015, στις 10:11 ωρα MSK το (THC) «Πρόοδος Μ-28Μ" ελλιμενίζεται στον Pirs docking διαμέρισμα του ρωσικού τμήματος του ISS. Οι αυτόματες λειτουργίες σύνδεσης διεξήχθησαν υπό την εποπτεία του διοικητή της ISS Gennady Padalka και του ιπτάμενου μηχανικού Μιχαήλ Kornienko και εμπειρογνώμονες της αποστολής απο το Κέντρο Ελέγχου FSUE TsNIIMash. Συνολικά παραδόθηκαν 2.381 κιλά διαφόρων φορτίων. http://www.energia.ru/ru/iss/iss44/progress_m-28m/photo_07-05.html

Απαντήσεις για την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος υπόσχεται νέα αστρονομική κάμερα. Ένα νέο «παράθυρο» για τη μελέτη της εξέλιξης του σύμπαντος θα ανοίξει η αστρονομική κάμερα PAUCam (Physics of the Accelerating Universe Camera), δίνοντας τη δυνατότητα να μετρηθεί με ακρίβεια ο επιταχυνόμενος ρυθμός της κοσμικής διαστολής. Εγκατεστημένη στο επίγειο τηλεσκόπιο Ουίλιαμ Χέρσελ στο νησί Λα Πάλμα, η PAUCam θα καταγράφει πώς μεταβάλλεται με τον χρόνο η απόσταση 50.000 απομακρυσμένων γαλαξιών. Έτσι, από τον κοσμικό χάρτη που θα προκύψει, η διεθνής ερευνητική ομάδα που θα αξιοποιήσει την κάμερα θα μπορέσει να ελέγξει διάφορες θεωρίες οι οποίες έχουν προταθεί για το παρελθόν του σύμπαντος και την κατάληξή του. Αν και οι επιστήμονες γνωρίζουν πως το σύμπαν διαστέλλεται με αυξανόμενη ταχύτητα, ο λόγος που συμβαίνει αυτό παραμένει ακόμη μυστήριο. Η επικρατέστερη εξήγηση είναι μια άγνωστη δύναμη που ονομάζεται σκοτεινή ενέργεια. Από τη δεκαετία του ’90, όταν ανακαλύφθηκε η επιτάχυνση της κοσμικής διαστολής, οι μετρήσεις που προέκυψαν έδωσαν τη δυνατότητα στους αστρονόμους να εκτιμήσουν πως η σκοτεινή ενέργεια αντιστοιχεί περίπου στο 68% του σύμπαντος. Ωστόσο, η φύση αυτής της δύναμης είναι ακόμη άγνωστη, αφού οι θεωρίες που έχουν διατυπωθεί έως σήμερα δεν μπορούν να αξιολογηθούν με βάση τα διαθέσιμα παρατηρησιακά δεδομένα. Μία τέτοια θεωρία επαναφέρει στο προσκήνιο την κοσμολογική σταθερά, έναν όρο που πρωτοεισήγαγε ο Άμπερτ Αϊνστάιν και ο οποίος, σύμφωνα με το συγκεκριμένο σενάριο, εκφράζει την ενεργειακή πυκνότητα του κενού. Άλλοι επιστήμονες αποδίδουν τη σκοτεινή ενέργεια σε μυστηριώδη βαθμωτά πεδία, τα οποία σε αντίθεση με την κοσμολογική σταθερά μεταβάλλονται στον χώρο και τον χρόνο. Μία τρίτη εξήγηση, που έχει πάντως λιγότερους υποστηρικτές, είναι πως χρειάζεται μια αναθεωρημένη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, αφού στην υπάρχουσα μορφή της η περιγραφή της βαρύτητας από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν δεν ισχύει σε συμπαντική κλίμακα. Όπως είναι φυσικό, ο μόνος τρόπος για να δοθεί απάντηση είναι τα παρατηρησιακά δεδομένα. Επομένως, η διεθνής κοινοπραξία που βρίσκεται πίσω από την PAUCam, με επικεφαλής ισπανικά ιδρύματα όπως το Ινστιτούτο Φυσικής Υψηλών Ενεργειών στη Βαρκελώνη (IFAE), αποφάσισε πριν από έξι χρόνια να σχεδιάσει και να εγκαταστήσει το όργανο στο τηλεσκόπιο Ουίλιαμ Χέρσελ. Μάλιστα, τον περασμένο μήνα το δοκίμασε με επιτυχία, κάτι που σημαίνει πως είναι έτοιμο να αναλάβει δράση. Ο χάρτης από την κάμερα αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί στα τέλη της δεκαετίας, ώστε οι επιστήμονες να μπορέσουν να αντιπαραβάλουν τη συμπαντική εξέλιξη με τις προτεινόμενες θεωρίες. Για τη δημιουργία του, κάθε φορά που η PAUCam θα «σαρώνει» τον ουρανό, θα μπορεί να προσδιορίζει τη θέση δεκάδων χιλιάδων γαλαξιών ταυτόχρονα, πολύ περισσότερων από όσους καταγράφει οποιοδήποτε αντίστοιχο αστρονομικό όργανο έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι σήμερα. Η επανάσταση που θα φέρει η PAUCam στις κοσμολογικές μελέτες δεν θα περιορισθεί πάντως μόνο στη σκοτεινή ενέργεια, αφού εκτός από την εξέλιξη του σύμπαντος θα δώσει νέες πληροφορίες και για την εξέλιξη των γαλαξιών. Με αυτές τις πληροφορίες, οι επιστήμονες θα μπορέσουν να δημιουργήσουν υπολογιστικά μοντέλα για τον κύκλο «ζωής» των γαλαξιών, ο οποίος με τη σειρά του καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη σκοτεινή ύλη – μια επίσης άγνωστη μορφή ύλης, που αντιστοιχεί περίπου στο 27% του σύμπαντος. http://www.naftemporiki.gr/story/974277/apantiseis-gia-tin-epitaxunomeni-diastoli-tou-sumpantos-uposxetai-nea-astronomiki-kamera

Σε κίνδυνο το New Horizons λίγο πριν από την ιστορική άφιξη στον Πλούτωνα. Μόλις λίγες μέρες πριν από το πρώτο, ιστορικό πέρασμα από τον Πλούτωνα στις 14 Ιουλίου, η αποστολή New Horizons παρουσίασε άγνωστη δυσλειτουργία, την οποία προσπαθεί να αντιμετωπίσει τώρα η NASA. Θα πρέπει να βιαστεί, αφού το σκάφος θα έχει περιθώριο μόλις 24 ωρών να εξερευνήσει τον πλανήτη-νάνο πριν τον προσπεράσει για πάντα. Η άγνωστης φύσης «ανωμαλία» που εκδηλώθηκε γύρω στις 21.00 ώρα Ελλάδας το βράδυ του Σαββάτου προκάλεσε απώλεια επικοινωνιών για μία ώρα και 24 λεπτά. Η επαφή αποκαταστάθηκε, ωστόσο ο αυτόματος πιλότος έθεσε αυτόματα το σκάφος σε κατάσταση αναμονής. «Για την πλήρη επαναφορά του σκάφους αναμένεται να χρειαστούν μία έως τέσσερις ημέρες. Το New Horizons δεν θα μπορεί να συλλέγει επιστημονικά δεδομένα σε αυτό το διάστημα» ανακοίνωσαν οι διαχειριστές της αποστολής στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Μηχανικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς στο Μέριλαντ. Η κατάσταση επιδεινώνονται από το γεγονός ότι τα σήματα της NASA χρειάζονται 4,5 ώρες για να φτάσουν το New Horizons, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση σχεδόν 5 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Μέχρι να φτάσει η απάντηση, η Γη έχει περιστραφεί τόσο πολύ που η NASA πρέπει να χρησιμοποιεί διαφορετικό επίγειο σταθμό για τη λήψη. Το New Horizons, το οποίο ταξιδεύει για τον Πλούτωνα από το 2006, είχε εκδηλώσει ανάλογο πρόβλημα τον Μάρτιο του 2007. Η επαφή με το σκάφος είχε χαθεί τότε λόγω προβλήματος στη μνήμη και επανήλθε σε πλήρη λειτουργιά σε λιγότερο από δύο ημέρες. Τώρα, όμως, η μεγαλύτερη καθυστέρηση στις επικοινωνίες περιπλέκει την κατάσταση. Η ανωμαλία στη λειτουργία του σκάφους ανάγκασε τον αυτόματο πιλότο να προχωρήσει σε επανεκκίνηση του κύριου υπολογιστή και να ζητήσει από το εφεδρικό σύστημα να επικοινωνήσει με τη Γη. Έκτοτε το New Horizons παραμένει σε κατάσταση ασφαλούς λειτουργίας, κατά την οποία τα μη κρίσιμα συστήματα τίθενται προληπτικά εκτός λειτουργίας. Το New Horizons είναι το ταχύτερο αντικείμενο που έχει εκτοξευτεί ποτέ στο βαθύ Διάστημα. Δεν έχει τρόπο να επιβραδύνει όταν πλησιάσει τον Πλούτωνα και θα τον προσπεράσει με μεγάλη ταχύτητα, όπως έκαναν και οι παλαιότερες αποστολές Voyager, Mariner και Pioneer κατά την επίσκεψή τους σε άλλους πλανήτες. Ο μικρός Πλούτωνας, ο οποίος έχασε τον χαρακτηρισμό του πλανήτη και εξέπεσε στην κατηγορία των πλανητών-νάνων το 2006, βρίσκεται τόσο μακριά που ακόμα και το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble δεν μπορεί να διακρίνει επιφανειακά χαρακτηριστικά. Στις τελευταίες εικόνες που μετέδωσε το New Horizons, από απόσταση μερικών εκατομμυρίων χιλιομέτρων, σκούρες κηλίδες με διάμετρο γύρω στα 500 χιλιόμετρα διακρίνονται στον ισημερινό του Πλούτωνα. Το σκάφος αποκάλυψε επίσης ένα φωτεινό κάλυμμα πάγου, ενώ αντίθετα το πολικό κάλυμμα του Χάροντα, του μεγαλύτερου φεγγαριού του Πλούτωνα, είναι σκούρο. Οι σημαντικότερες παρατηρήσεις του New Horizons θα ληφθούν σε ένα στενό χρονικό παράθυρο διάρκειας περίπου 24 ωρών. Το σκάφος προγραμματίζεται στη συνέχεια να επισκεφθεί ένα από τα σώματα της Ζώνης του Κάιπερ, η οποία εκτείνεται πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα και περιέχει κυρίως αντικείμενα από πάγο. Το ποιο θα είναι το σώμα αυτό δεν έχει ακόμα αποφασιστεί. http://physicsgg.me/2015/07/05/%cf%83%ce%b5-%ce%ba%ce%af%ce%bd%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%bf-%cf%84%ce%bf-new-horizons/ Έχει ατμόσφαιρα ο Πλούτωνας; Αν ο Πλούτωνας έχει σύννεφα, τότε η αποστολή New Horizons μπορεί να τα εντοπίσει. Οι φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης που στέλνει το διαστημικό σκάφος θα μπορούσαν, χρησιμοποιώντας μια σειρά από ειδικές τεχνικές, να μας αποκαλύψουν την ύπαρξη ατμόσφαιρας. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο εντοπισμός των νεφών θα επιτρέψει τον προσδιορισμό των ταχυτήτων και των διευθύνσεων των ανέμων στον πλανήτη-νάνο Πλούτωνα. http://physicsgg.me/2015/07/03/%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%b1%cf%84%ce%bc%cf%8c%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b1-%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1%cf%82/

Οι θησαυροί των γαλαξιών. Πριν από λίγες εβδομάδες ομάδα αστρονόμων του Πανεπιστημίου Stony Brook στη Νέα Υόρκη ανακάλυψε 854 γαλαξίες. Εκτός από το εύρος της, η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική γιατί οι γαλαξίες αυτοί ανήκουν σε ένα σπάνιο είδος γαλαξιών με εξωτικά χαρακτηριστικά. Εχουν πολύ χαμηλή πυκνότητα και είναι εξαιρετικά σκοτεινοί. Οι γαλαξίες εντοπίστηκαν στο γαλαξιακό Σμήνος της Κόμης σε απόσταση 300 εκατ. ετών φωτός από εμάς. Σύμφωνα με τους ερευνητές, περιβάλλονται από μια άγνωστη δύναμη που συγκρατεί τα «εύθραυστα» αστρικά συστήματα τα οποία βρίσκονται σε αυτούς. Οι επιστήμονες εικάζουν ότι αυτή η άγνωστη δύναμη μπορεί να αφορά γιγάντιες ποσότητες της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης. Οπως και να έχει, πάντως, τονίζουν ότι η ανακάλυψή τους θα προσφέρει νέα στοιχεία για την εξέλιξη των γαλαξιών και ειδικά για την εξέλιξη της φωτεινότητάς τους. Ο κινηματογραφικός «Πόλεμος των Αστρων» ξεκινά με τη διάσημη πλέον φράση «Μια φορά και έναν καιρό σε έναν γαλαξία πολύ-πολύ μακριά», φράση που βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή της στην ανακάλυψη που έκανε διεθνής ομάδα αστρονόμων. Οι ερευνητές εντόπισαν έναν γαλαξία στις εσχατιές του Σύμπαντος ο οποίος είναι ο πιο μακρινός και ταυτόχρονα ο αρχαιότερος που γνωρίζουμε. Τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Spitzer είχαν εντοπίσει πριν από λίγο καιρό έναν μακρινό γαλαξία που ονομάστηκε EGS-zs8-1. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Πασκάλ Οεσκ του Πανεπιστημίου Γέιλ έκανε νέες παρατηρήσεις στον Γαλαξία με επίγεια τηλεσκόπια όπως το Keck στη Χαβάη. Οι ερευνητές κατάφεραν να υπολογίσουν με ακρίβεια τη θέση του. Οπως ανέφεραν στο άρθρο τους στην επιθεώρηση «Astrophysical Research Letters», ο γαλαξίας αυτός βρίσκεται σε απόσταση 13,1 δισ. ετών φωτός από εμάς και είναι ο πιο μακρινός και ταυτόχρονα ο αρχαιότερος που έχει εντοπιστεί ως σήμερα. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, το Σύμπαν γεννήθηκε πριν από περίπου 13,8 δισ. έτη και η πρώτη περίοδος της ύπαρξής του έχει ονομαστεί «κοσμικός Μεσαίωνας» επειδή ήταν ένας σκοτεινός κρύος κόσμος. Χρειάστηκαν μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια έτη ώσπου οι χημικές και άλλες κοσμικές διεργασίες στο βρεφικό Σύμπαν να οδηγήσουν στη γέννηση των πρώτων άστρων και στον σχηματισμό των πρώτων γαλαξιών. «Αν και είδαμε τον Γαλαξία όπως ήταν πριν από τουλάχιστον 13 δισεκατομμύρια χρόνια, είχε ήδη αποκτήσει πάνω από το 15% της μάζας του δικού μας γαλαξία, παρ' όλο που είχαν περάσει μόνο 670 εκατ. χρόνια από τη γέννηση του Σύμπαντος» δήλωσε ο Οεσκ. Ο EGS-zs8-1 είναι ένας φωτεινός γαλαξίας που, σύμφωνα με τους ερευνητές, «γεννούσε» άστρα με ταχύτητα περίπου 80 φορές μεγαλύτερη από τον δικό μας. Η νέα ανακάλυψη επιβεβαιώνει προηγούμενες παρατηρήσεις ότι στο νεαρό ακόμη Σύμπαν υπήρχαν ήδη μεγάλοι γαλαξίες, γεγονός που δημιουργεί νέα ερωτήματα τα οποία καλούνται να απαντήσουν οι επιστήμονες. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε εντυπωσιακές εικόνες ενός ιδιαίτερου γαλαξία. Ο NGC 6503 βρίσκεται σε απόσταση 18 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη και έχει μέγεθος περίπου όσο το ένα τρίτο από αυτό του γαλαξία μας. Ο NGC δεν αποτελεί μέρος κάποιου γαλαξιακού σμήνους ούτε έχει κοντά του κάποιον άλλον γαλαξία. Βρίσκεται σε μια εντελώς άδεια περιοχή έκτασης 150 εκατ. ετών φωτός, η οποία έχει ονομαστεί από τους ειδικούς «Τοπικό Κενό». Ο γαλαξίας αποτελεί αντικείμενο μελέτης από τους αστρονόμους και πιστεύεται ότι οι εκπομπές ύλης που έχουν παρατηρηθεί στον NGC 6503 πηγάζουν από μια μελανή οπή που... λιμοκτονεί. Τα τελευταία χρόνια τα διαστημικά τηλεσκόπια και τα ολοένα και πιο ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια επιτρέπουν στους επιστήμονες να δουν άστρα τα οποία διάφορα κοσμικά φαινόμενα απομακρύνουν από τη θέση όπου βρίσκονται και κυριολεκτικά τα εκτοξεύουν έξω από τον γαλαξία τους. Αυτά τα άστρα έχουν ονομαστεί «άστρα δραπέτες». Για πρώτη φορά εντοπίζονται και γαλαξίες δραπέτες. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μόσχας έκαναν την ανακάλυψη μελετώντας δεδομένα του Sloan Digital Sky Survey, μιας ευρείας ερευνητικής προσπάθειας για την ψηφιακή χαρτογράφηση του ουρανού και του διαστημικού παρατηρητηρίου GALEX. Οι ερευνητές εντόπισαν 11 γαλαξίες που έχουν απομακρυνθεί από το γαλαξιακό σμήνος στο οποίο ανήκαν και κινούνται στο διαγαλαξιακό κενό του Διαστήματος. «Αυτοί οι γαλαξίες είναι αντιμέτωποι με ένα μοναχικό μέλλον, εξόριστοι από τα γαλαξιακά σμήνη στα οποία βρίσκονταν» ανέφερε ο Ιγκόρ Τσιλινγκάριαν, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που δημοσίευσε την ανακάλυψή της στην επιθεώρηση «Science». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=719462

Εκτόξευση του (LV)"Soyuz-U" με φορτίο το όχημα μεταφοράς (THC) «Πρόοδος Μ-28Μ» Το όχημα εκτόξευσης (LV) "Soyuz-U" με φορτίο το όχημα μεταφοράς (THC) «Πρόοδος Μ-28Μ» που ξεκίνησε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στις 3 Ιούλη στις 7:55:48 ωρα MSK. Το TGK "Progress M-28Μ" πήγε σε χαμηλή γήινη τροχιά, με περίγειο h = 193 χιλιόμετρα, υψόμετρο Aπογειο H = 245 χιλιόμετρα, τροχιακή περίοδο Τ = 88,59 λεπτά και η κλίση του 51,66 μοιρες. Οι παράμετροι αντιστοιχούν προς την υπολογισμένη τροχιά. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της βαλλιστικής, το φορτηγό θα δεθει στο χώρο υποδοχής (CO) "Pirs" του ISS αυτόματα στις 5 Ιουλίου 10:13:02 ωρα MSK κατα την 34η στροφή της πτήσης. http://www.energia.ru/ru/iss/iss44/progress_m-28m/photo_07-03.html Μια εξωγήινη selfie! Μπορεί οι φωτογραφίες selfie να έγιναν μόδα τα τελευταία 2-3 χρόνια όμως μια από τις πρώτες selfie τραβήχτηκε πριν από πολλές δεκαετίες και μάλιστα όχι στη Γη αλλά στο Διάστημα! Την τράβηξε ο αμερικανός αστροναύτης Μπαζ Ολντριν τον Νοέμβριο του 1966 κατά τη διάρκεια της αποστολής Gemini 12 και φυσικά είναι η πρώτη διαστημική selfie. Ο Ολντριν ήταν και μέλος της θρυλικής αποστολής Apollo 11, της πρώτης επανδρωμένης αποστολής στη Σελήνη που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 1969. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=719336

Θεωρία της Μεγάλης Σχάσης. Μια νέα μελέτη στηρίζει μια εκ των θεωριών για το πιθανό τέλος του Σύμπαντος και πιο συγκεκριμένα την λεγόμενη Μεγάλη Σχάση σύμφωνα με την οποία η διαστολή του Σύμπαντος θα οδηγήσει στο «τέντωμα» και τελικά το… σκίσιμο του. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία το Σύμπαν διαστέλλεται και μάλιστα με επιτάχυνση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα κοσμικά αντικείμενα και ειδικότερα οι γαλαξίες να απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο. Η κατάληξη που θα έχει αυτό το φαινόμενο έχει γίνει αντικείμενο διαφόρων θεωριών. Δύο εξ αυτών έχουν ξεχωρίσει. Η μια θεωρία αναφέρει ότι η επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος οδηγεί σταδιακά στη ψύξη του. Οι γαλαξίες θα απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο ο ένας από τον άλλο με αποτέλεσμα (μετά από αρκετά δισ. έτη) να «παγώσουν» και τελικά να «σβήσουν» με το Σύμπαν να μετατρέπεται σε απόλυτα σκοτεινό και ψυχρό. Η δεύτερη θεωρία που είναι γνωστή ως «Μεγάλη Σχάση», αναφέρει ότι αυτή η διαστολή «τεντώνει» το Σύμπαν με αποτέλεσμα στο τέλος να «σκιστεί» και να καταστραφεί. Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον μαθηματικό Μαρσέλο Ντισκόνζι του Πανεπιστημίου Vanderbilt στις ΗΠΑ πραγματοποίησαν μια νέα μελέτη τα ευρήματα της οποίας στηρίζουν τη θεωρία της Μεγάλης Σχάσης. «Αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε είναι ότι το Σύμπαν διαστέλλεται και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό. Μαθηματικά γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό αλλά σε όρους φυσικής όχι. Με βάση επίσης τα όσα γνωρίζουμε όπως για παράδειγμα την κίνηση των ατόμων μπορούμε να πούμε ότι η μεγάλη σχάση είναι ένα δραματικό υπαρκτό σενάριο» αναφέρει ο Ντισκόνζι. Οι ερευνητές στην μελέτη τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Physical Review D» εκτιμούν ότι η Μεγάλη Σχάση θα συμβεί σε ένα χρονικό ορίζοντα 22 δις ετών από σήμερα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=719323

Ο Johann-Dietrich Woerner είναι ο νέος Γενικός Διευθυντής της ESA. Από σήμερα, 1 Ιούλη 2015, η ESA έχει ένα νέο Γενικό Διευθυντή: τον Johann-Dietrich Woerner, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντα του στην έδρα της ESA το Παρίσι, Γαλλία. "Είμαι στην προνομιακή θέση να θρέψω τους σπόρους του έργου του Jean-Jacques Dordain", είπε ο κος Woerner κατά τη διάρκεια μιας σύντομης ενημέρωσης των μέσων ενημέρωσης στο Paris Air Show, εκφράζοντας τις ευχαριστίες του προς τον απερχόμενο Γενικό Διευθυντή. Ο κος Woerner κάλεσε για τη συνέχιση των εν εξελίξει προγραμμάτων, των έργων και των αποστολών της ESA σε συνεργασία με τα κράτη μέλη, καθώς και την προετοιμασία για το μέλλον της ESA, μεταξύ των πολλών και σημαντικών καθηκόντων που πρέπει να εκπληρώσει. Αναφερόμενος σε αυτό το μέλλον ως «Space 4.0», ο κος Woerner θεωρεί ότι η ESA έχει ήδη αρχίσει να μπαίνει σε μια νέα φάση, στην οποία το διάστημα έχει γίνει μια καθημερινή επιχείρηση και στην οποία η αλληλεπίδραση με την κοινωνία, η εμπορευματοποίηση του διαστήματος, καθώς και οι νέοι ρόλοι που προκύπτουν για τη βιομηχανία και η ενισχυμένη, συνεταιριστική σχέση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όλα παίζουν σημαντικό ρόλο. Το Συμβούλιο της ESA διόρισε ομόφωνα τον κο Woerner στις 18 Δεκεμβρίου 2014 για μια περίοδο τεσσάρων ετών. Προηγουμένως, διετέλεσε Chief of the Executive Board στο Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής (DLR), από τον Μάρτιο του 2007 έως τον Ιούνιο του 2015. Με καταγωγή από το Kassel της Γερμανίας, ο κος Woerner είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά. Διαδέχεται τον Jean-Jacques Dordain, του οποίου η θητεία έληξε στις 30 Ιουνίου. Ο κος Dordain είναι ο μακροβιότερος Γενικός Διευθυντής της ESA, ο οποίος ηγήθηκε της Υπηρεσίας από τον Ιούλιο του 2003 και ο οποίος έχει να κοιτάζει πίσω σε πολλά εξαιρετικά επιτεύγματα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_Johann-Dietrich_Woerner_ehinai_o_nheos_Genikhos_Dieythynthes_tes_ESA Οι εξωγήινοι (μάλλον) μας μοιάζουν. Ισως θα πρέπει να ξεχάσετε τα πράσινα ανθρωπάκια με κεραίες της επιστημονικής φαντασίας. Οι εξωγήινοι - αν υπάρχουν- είναι πολύ πιθανό να μοιάζουν αρκετά με τους ανθρώπους, επειδή η βιολογική εξέλιξη θα τείνει να ακολουθεί παρόμοια και συγκλίνοντα μονοπάτια οπουδήποτε στο σύμπαν. Ο διακεκριμένος Βρετανός καθηγητής εξελικτικής βιολογίας και παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ Σάιμον Κόνγουεϊ Μόρις παραθέτει μια σειρά από επιστημονικά επιχειρήματα στο νέο βιβλίο του «Οι ρούνοι της εξέλιξης» ("The runes of evolution για να υποστηρίξει ότι η εξωγήινη ζωή αναπόφευκτα όχι μόνο θα έχει την τάση να γίνει νοήμων όπως και στον δικό μας πλανήτη, αλλά επιπλέον θα διαθέτει παρόμοια σωματικά χαρακτηριστικά. Λόγω της καθολικής στο Σύμπαν τάσης για συγκλίνουσα εξέλιξη, οπουδήποτε ξεπηδά ζωή στο σύμπαν, αυτή θα τείνει να μοιάζει με τη γήινη. Αρα αν κάποτε συναντηθούμε με εξωγήινους, μπορεί να μοιάζουμε σαν δύο σταγόνες νερό. Αλλά δεν θα μοιάζουν μόνο οι εξωγήινοι με μας. Στους δικούς τους πλανήτες, σύμφωνα με τον βρετανό επιστήμονα, θα ανθίζουν λουλούδια και θα κολυμπάνε καρχαρίες στις θάλασσες. Γενικότερα, πολλά είδη θα μοιάζουν με τα γήινα. Ο Κόνγουεϊ Μόρις έχει υποστηρίξει ξανά στο παρελθόν αυτή την μάλλον αιρετική άποψη (που δεν γίνεται ευρέως αποδεκτή από άλλους επιστήμονες) και αυτή τη φορά επανέρχεται στο ζήτημα. Στο ερώτημα κατά πόσο πιστεύει ότι όντως υπάρχουν εξωγήινοι, δήλωσε: «Πράγματι πιστεύω ότι κάποια μέρα θα ανακαλύψουμε άλλες μορφές ζωής αν όχι στο ηλιακό μας σύστημα, τότε σε άλλα - υπάρχουν δισεκατομμύρια ηλιακά συστήματα στο σύμπαν». Εξέφρασε μάλιστα την έκπληξή του που ακόμη δεν έχουμε βρει εξωγήινη ζωή και μάλιστα νοήμονα. Όπως είπε, σε οποιονδήποτε εξωπλανήτη στην φιλόξενη (κατοικήσιμη) ζώνη του ηλιακού συστήματός του, κάλλιστα θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί προ καιρού όντα με νοημοσύνη όπως στη Γη. Όπως επιμένει, οπουδήποτε ξεπηδά ζωή σε πρωταρχική μορφή, είναι θέμα χρόνου -εφόσον αντέξει στις ποικίλες προκλήσεις του περιβάλλοντός της- να αναπτύξει νοημοσύνη. Όπως υποστηρίζει ο Κόνγουεϊ Μόρις, η εξέλιξη δεν είναι καθόλου μια τυχαία διαδικασία, αλλά αναπότρεπτα έχει μια κατευθυντικότητα, οδηγώντας στην ανάπτυξη νοημοσύνης και συνείδησης (αυτό όμως αντιβαίνει στην κυρίαρχη αντίληψη των εξελικτικών βιολόγων ότι η εξέλιξη είναι μια εγγενώς τυχαία διαδικασία, συνεπώς δεν οδηγεί κατ' ανάγκη στη νοημοσύνη). http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=718799

Το πρώτο αεροσκάφος που προορίζεται να πετάξει στον Άρη. Δοκιμαστική πτήση από ύψος 100.000 ποδών, με σημείο «εκτόξευσης» ένα αερόστατο, αναμένεται να πραγματοποιήσει αργότερα μέσα στο έτος το Prandtl-m (Preliminary Research Aerodynamic Design to Land on Mars) της NASA- ένα αεροσκάφος- «ιπτάμενη πτέρυγα» με σκοπό την εξερεύνηση του Άρη. Το Prandtl-m, που αναμένεται να πετάξει για πρώτη φορά στον Κόκκινο Πλανήτη τη δεκαετία του 2020, θα δοκιμαστεί σε τέτοιο υψόμετρο για να εξομοιωθούν οι συνθήκες που επικρατούν στον Άρη, όπως επισημαίνει ο Αλ Μπάουερς, επικεφαλής επιστήμονας του NASA Armstrong και program manager του Prandtl-m. Η δοκιμή θα δείξει το πώς ακριβώς λειτουργεί το αεροσκάφος, οδηγώντας σε τροποποιήσεις οι οποίες θα επιτρέψουν την ανάπτυξη και εκτόξευσή του από έναν 3U Cubesat, μέσα στο «κέλυφος» ενός μελλοντικού οχήματος ρόβερ. O Cubesat είναι μια μικρή κλάση δορυφόρου, περίπου 10 εκατοστών σε κάθε διάσταση, και το 3U είναι στην ουσία τρεις εξ αυτών μαζί. Όπως εξηγεί ο Μπάουερς, το αεροπλάνο θα είναι μέρος του έρματος το οποίο θα εκτοξευτεί από το «κέλυφος» (aeroshell) εντός του οποίου θα βρίσκεται το ρόβερ κατά την κάθοδό του στον πλανήτη. Θα είναι σε θέση να πετάξει μέσα στην ατμόσφαιρα και να προσγειωθεί, πετώντας πάνω από τα προτεινόμενα σημεία προσεδάφισης για μια μελλοντική αποστολή αστροναυτών και στέλνοντας λεπτομερείς φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης. Επίσης, τεράστιο πλεονέκτημα είναι το ότι δεν θα επιβάρυνε την αποστολή (κατά το 2022-2024) από άποψης βάρους, καθώς θα αποτελούσε τμήμα του έρματος. Η διάρκεια πτήσης του θα είναι γύρω στα 10 λεπτά, με το ίδιο να ίπταται ως ανεμόπτερο μέσα στα τελευταία 2.000 πόδια, έχοντας εμβέλεια περίπου 20 μιλίων. Το άνοιγμα φτερών του θα είναι 24 ίντσες (60 εκατοστά) και θα ζυγίζει περίπου μισό κιλό, ενώ θα είναι φτιαγμένο από συνθετικά υλικά- είτε φάιμπεργκλας είτε ίνες άνθρακα. Όσον αφορά στην πλοήγησή του, για τις δοκιμές θα χρησιμοποιείται GPS, αλλά καθώς δεν θα υπάρχει GPS στον Άρη θα χρειαστεί να βρεθεί κάτι άλλο, όπως σημειώνει ο Μπάουερς. Ο αυτόματος πιλότος θα αποτελέσει ένα από τα σημαντικότερα αντικείμενα έρευνας, ενώ η δοκιμή θα περιλαμβάνει και κάποια δεδομένα επιστημονικής έρευνας που θα αντιστοιχούν σε μια αποστολή στον Άρη- για την ακρίβεια, δύο μικρά επιστημονικά φορτία, όπως μια κάμερα χαρτογράφησης και ένα μικρό μετρητή ακτινοβολίας στα υψηλότερα επίπεδα της ατμόσφαιρας. http://www.naftemporiki.gr/story/973066/to-proto-aeroskafos-pou-proorizetai-na-petaksei-ston-ari

Καταβόθρες στον κομήτη 67P θα χωρούσαν τις πυραμίδες της Αιγύπτου. Μια νέα πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκανε το διαστημικό σκάφος Rosetta που ακολουθεί και εξερευνά τον κομήτη 67P. Καθώς ο κομήτης πλησιάζει τον Ήλιο κάνουν την εμφάνιση τους διάφορα φαινόμενα τα οποία καταγράφει το σκάφος. Η τελευταία του ανακάλυψη είναι μεγάλοι λάκκοι, σαν καταβόθρες, που έκαναν ξαφνικά την εμφάνιση τους στην επιφάνεια του κομήτη. Πρόκειται για λάκκους που σύμφωνα με ερευνητές του Ινστιτούτου Max Planck που μελετούν αυτή την τελευταία ανακάλυψη του Rosetta αν έκαναν την εμφάνιση τους στην Αίγυπτο θα κατάπιναν τις πυραμίδες της Αιγύπτου. Σύμφωνα με τους ερευνητές το έδαφος κάτω από την επιφάνεια του κομήτη υποχωρεί κατά τόπους, με συνέπεια κάποια στιγμή να καταρρέει η οροφή της κοιλότητας και να δημιουργούνται έτσι σχεδόν κάθετες κυλινδρικές τρύπες βάθους άνω των 100 μέτρων. Η μεγαλύτερη τρύπα έχει πλάτος περίπου 200 μέτρα και βάθος άλλα τόσα. Από αυτές τις καταβόθρες εκρέουν συνεχώς αέρια και σκόνη στο Διάστημα και το πιο σημαντικό είναι ότι επιτρέπουν στους επιστήμονες να ρίξουν μια ματιά το εσωτερικό του κομήτη για πρώτη φορά. Μέχρι στιγμής, έχουν εντοπισθεί 18 τέτοιες τρύπες. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η διάβρωση του εδάφους του κομήτη προέρχεται από την εξάτμιση των παγωμένων υλικών του καθώς πλησιάζει στον Ήλιο και δέχεται την έντονη θερμότητά του. Ο κομήτης είναι από τη φύση του πορώδης, οπότε ήδη διαθέτει κενά στο εσωτερικό του, τα οποία μεγαλώνουν σταδιακά, ώσπου καταρρέουν τμήματα της επιφάνειάς του. Αυτή τη στιγμή ο κομήτης 67P βρίσκεται σε απόσταση περίπου 290 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη και κατευθύνεται προς τον Ήλιο με ταχύτητα 32,5 χλμ το δευτερόλεπτο. Στις 13 Αυγούστου θα φθάσει στο περιήλιό του, δηλαδή στο κοντινότερο σημείο της τροχιάς του από το άστρο μας, προτού στη συνέχεια πάρει πάλι το δρόμο για τις παγωμένες εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος. Όπως ανακοινώθηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) ενώ η αποστολή ήταν προγραμματισμένη να ολοκληρωθεί όταν ο κομήτης ολοκλήρωνε το κοντινό του πέρασμα από τον Ήλιο αποφασίστηκε το Rosetta να συνεχίσει να συντροφεύει τον κομήτη παρατηρώντας τα φαινόμενα που θα λάβουν χώρα σε αυτόν όταν θα αρχίσει να απομακρύνεται από το μητρικό μας άστρο. Επιπλέον η ESA ευελπιστεί ότι όσο ο κομήτης πλησιάζει τον Ήλιο η διαστημοσυσκευή Philae που βρίσκεται πάνω σε αυτόν θα δεχθεί το απαραίτητο για την λειτουργία του ηλιακό φως ώστε να πραγματοποιήσει και αυτό κάποιες έρευνες. Τα νέα ευρήματα του Rosetta και η οι εκτιμήσεις των ερευνητών για αυτά δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Nature». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500009455

Λύση σε συμπαντικά μυστήρια από διεθνές πείραμα μελέτης των νετρίνων. Την απάντηση σε γρίφους που αφορούν τη γέννηση και την εξέλιξη του σύμπαντος ελπίζουν πως θα βρουν οι επιστήμονες που συμμετέχουν στο πρότζεκτ DUNE (Deep Underground Neutrino Experiment), μέσα από τη μελέτη των ιδιοτήτων των νετρίνων. Το DUNE είναι ένα από σημαντικότερα πειράματα με αντικείμενο τα νετρίνα και θα ξεκινήσει στις ΗΠΑ το 2022, όταν αναμένεται να έχουν ολοκληρωθεί οι δύο πειραματικές διατάξεις που έχουν προγραμματισθεί για τη διεξαγωγή του – στο εργαστήριο Fermilab έξω από το Σικάγο και, σε απόσταση 1.300 χιλιομέτρων, στις εγκαταστάσεις του Sanford Lab στη Νότια Ντακότα. Παρόλο που το DUNE θα φιλοξενηθεί στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, σε αυτό παίρνουν μέρος ερευνητές από 23 χώρες σε όλο τον κόσμο. Στόχος τους είναι να εξιχνιάσουν αρκετά από τα αινίγματα αναφορικά με τη συμπεριφορά των νετρίνων – στοιχειωδών σωματιδίων που έχουν πολύ μικρή μάζα και μηδενικό ηλεκτρικό φορτίο. Με αυτό τον τρόπο, αισιοδοξούν ότι θα ανακαλύψουν περισσότερα στοιχεία π.χ. για τον λόγο που η ύλη επικράτησε της αντιύλης λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, επιτρέποντας επομένως τη δημιουργία του κόσμου. Επίσης, ελπίζουν ότι θα «ακτινογραφήσουν» πολύ καλύτερα τη διαδικασία έκρηξης των αρχαιότερων υπερκαινοφανών αστέρων, μέσω της οποίας δημιουργήθηκαν τα βαρύτερα χημικά στοιχεία και, στη συνέχεια, οι πρώτες μορφές ζωής. Πολλά ερωτήματα σαν τα παραπάνω «περνούν» μέσα από την κατανόηση των νετρίνων, και πιο συγκεκριμένα από την κατανόηση της διαδικασίας «ταλάντωσής» τους. Τα νετρίνα διαχωρίζονται σε τρία είδη (ταυ, μιονίου και ηλεκτρονίου), γνωστά και ως «γεύσεις». Εντούτοις, η «γεύση» ενός νετρίνου δεν παραμένει απαραίτητα σταθερή. Έτσι, αν μία δέσμη σωματιδίων διασχίσει μια απόσταση ανάμεσα σε δύο σημεία, τότε ένα ποσοστό τους θα έχει μετασχηματισθεί («ταλαντωθεί») πριν φθάσει στον προορισμό τους, αλλάζοντας στην πορεία «γεύση». Ωστόσο, η μελέτη των σωματιδίων κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση είναι. Ο λόγος είναι πως αλληλεπιδρούν εξαιρετικά ασθενώς με την ύλη: ενδεικτικά, από τα 65 δισεκατομμύρια νετρίνα από τον Ήλιο που ανά δευτερόλεπτο «βομβαρδίζουν» κάθε τετραγωνικό εκατοστό της Γης, το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό τους περνά μέσα από τη μάζα του πλανήτη μας εντελώς ανεπηρέαστο. Η δυσκολία στην παρατήρησή τους σημαίνει πως οποιοδήποτε πείραμα με αντικείμενο την «ταλάντωση» των νετρίνων θα πρέπει να περιλαμβάνει ανιχνευτές με πολύ μεγάλη ευαισθησία, οι οποίοι μάλιστα θα είναι «θωρακισμένοι» από τις κοσμικές ακτίνες και την ατμοσφαιρική ακτινοβολία. Γι’ αυτό τον λόγο, όπως και όλα τα ανάλογα πειράματα που έχουν προηγηθεί, το DUNE θα πραγματοποιηθεί στα έγκατα της Γης: το Sanford Lab βρίσκεται σε βάθος 3,2 χιλιομέτρων. Στις εγκαταστάσεις του, θα κατασκευασθεί έναν ανιχνευτής νετρίνων, ο οποίος θα περιβάλλεται από μία τεράστια δεξαμενή υγρού αργού. Ο ανιχνευτής θα καταγράφει τα νετρίνα που θα φτάνουν σε αυτόν από τις δέσμες που θα παράγονται σε μία πηγή στο Fermilab, η οποία θα εγκατασταθεί σε βάθος 600 μέτρων. Επίσης, πριν ξεκινήσουν το «ταξίδι» τους με προορισμό το Sanford Lab, καλύπτοντας μια απόσταση μήκους 1.300 χιλιομέτρων στο υπέδαφος, ένας παρόμοιος ανιχνευτής στο Fermilab θα μετρά τις αρχικές ιδιότητες των δεσμών. Με αυτό τον τρόπο, όσα νετρίνα αλλάξουν «γεύση» στην πορεία, θα βοηθήσουν τους ερευνητές του DUNE να φέρουν στο φως πολλές από τις άγνωστες λεπτομέρειες αυτής της διαδικασίας. http://www.naftemporiki.gr/story/973070/lusi-se-sumpantika-mustiria-apo-diethnes-peirama-meletis-ton-netrinon

"Soyuz-U" με το TGC "Progress M-28Μ» Το «Πρόοδος Μ-28Μ" θα παραδώσει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό 2.381 κιλά φορτίου, τα οποία είναι 100 κιλά περισσότερο από ό, τι τα προηγούμενα πλοία μετεφεραν. Το πλήρωμα της αποστολής ISS 44 θα λαβει καυσιμα, αέρα, οξυγόνο, εξοπλισμό για επιστημονικά πειράματα, αναλωσίμα εξοπλισμού, δέματα, δοχεία με νερό (420 kg) και προϊόντα διατροφής - 430 κιλά. Η εκτόξευση του Start "Soyuz-U" με το TGC "Progress M-28Μ" έχει προγραμματιστεί στις 3 Ιουλίου, 2015 στις 7:55:50 ωρα MSK. Ο ελλιμενισμός του «φορτηγού» με τον ISS έχει προγραμματιστεί για τις 5 Ιουλίου στις 10:13 ωρα MSK. http://www.federalspace.ru/21560/ http://www.energia.ru/ru/iss/iss44/progress_m-28m/photo_07-01.html

Η Γη ανήκει σε πανάρχαια οικογένεια πλανητών. Μια νέα μελέτη υποδεικνύει την ύπαρξη πλανητών με χαρακτηριστικά και συνθήκες παρόμοιες με εκείνες της Γης στο νεαρό Σύμπαν. Αυτό σημαίνει ότι και η ζωή είναι πιθανό να είναι πολύ αρχαιότερη από όσο πιστεύαμε. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler για περίπου δύο έτη εντόπισε και μελέτησε 145 χιλιάδες άστρα στον γαλαξία μας υποδεικνύοντας εκείνα τα οποία πιθανώς να διαθέτουν πλανητικά συστήματα. Οι επιστήμονες έχουν ήδη καταφέρει να πιστοποιήσουν την ύπαρξη πλανητικών συστημάτων σε περίπου δύο χιλιάδες από αυτά τα άστρα με την έρευνα να συνεχίζεται. Διεθνής ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Βίκτορ Σίλβα Αγκουάιρ του Κέντρου Αστρικής Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Ααρχαους στη Δανία μέσα από ένα κατάλογο 1.200 άστρων του προγράμματος Kepler που διαθέτουν πλανήτες επέλεξαν 33 άστρα για περαιτέρω μελέτη. Πιο συγκεκριμένα επέλεξαν άστρα με ιδιότητες (ταλάντωση κ.α) παρόμοιες με εκείνες του Ηλιου. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πανάρχαια άστρα ηλικίας άνω των 11 δισ. ετών διαθέτουν πλανήτες σαν τη Γη, δηλαδή πλανήτες που βρίσκονται στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη όπου οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για την παρουσία ζωής. Με δεδομένο ότι το Σύμπαν έχει ηλικία περίπου 14 δισ. ετών η μελέτη είναι σημαντική. Γιατί αν πράγματι υπάρχουν πλανήτες με συνθήκες σαν αυτές της Γης από όταν το Σύμπαν ήταν ακόμη σε νεαρή ηλικία αυτό σημαίνει ότι και η ζωή πιθανώς να έκανε εξίσου νωρίς την εμφάνιση της με ότι αυτό συνεπάγεται. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500008985