Δροσος Γεωργιος

Καμία ένδειξη εξωγήινων στο μυστηριώδες άστρο KIC 8462852. Αν όντως υπάρχει ένας προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός στο άστρο KIC 8462852, οι μεταδόσεις του μάλλον δεν είναι αρκετά ισχυρές για να γίνουν αντιληπτές από τη Γη -το Ινστιτούτο SETI ανακοίνωσε πως απέτυχε να ανιχνεύσει κάποιο ενδιαφέρον σήμα. Το KIC 8462852 κέντρισε το ενδιαφέρον του SETI τον Οκτώβριο, όταν ανακοινώθηκε ότι η φωτεινότητα του άστρου παρουσιάζει μεγάλες, μη περιοδικές διακυμάνσεις που φτάνουν μέχρι το 20%. Η συμπεριφορά αυτή είναι σίγουρα ασυνήθιστη, δεδομένου ότι ακόμα και ένας πλανήτης στο μέγεθος του Δία δεν θα μπορούσε να μειώσει το φως του άστρου πάνω από 1%. Η ανάλυση των δεδομένων υποδεικνύει ότι κάτι περνά μπροστά από το άστρο και το κρύβει. Πιθανότατα δεν είναι ένα μεγάλο σώμα, αλλά πολλά μικρότερα που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το KIC 8462852. Μία από τις θεωρίες που προτάθηκαν είναι ότι το άστρο, το οποίο βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμό του Κύκνου και απέχει 1.480 έτη φωτός από τη Γη, περιβάλλεται από ένα μεγάλο σμήνος κομητών. Ένα άλλο πιθανό ενδεχόμενο είναι ότι τα αντικείμενα που κρύβουν το άστρο είναι γιγάντιες κατασκευές ενός προηγμένου εξωγήινου πολιτισμού. Θα μπορούσε για παράδειγμα να είναι ένα «σμήνος Ντάισον», πολυάριθμοι ηλιακοί συλλέκτες που κινούνται σε τροχιά γύρω από το KIC 8462852 και παράγουν ενέργεια. Θέλοντας να διερευνήσουν το ενδεχόμενο, οι ερευνητές του SETI έστρεψαν προς το παράξενο άστρο τη Συστοιχία Τηλεσκοπίων Allen, ένα σύστημα από 42 ραδιοτηλεσκόπια που λειτουργεί βόρεια του Σαν Φρανσίσκο. Επί δύο εβδομάδες η συστοιχία αναζητούσε δύο είδη σημάτων. Το πρώτο είναι «σήματα στενής ζώνης» με τα οποία ένας εξωγήινος πολιτισμός θα μπορούσε να γνωστοποιεί εσκεμμένα την ύπαρξή του -αυτά είναι τα σήματα στα οποία εστιάζονται συνήθως οι αναζητήσεις του SETI. To δεύτερο είναι σήματα ευρείας ζώνης, τα οποία θα εκπέμπονταν από διαστημικά σκάφη που προωθούνται με ισχυρές δέσμες μικροκυμάτων, λέει το Ινστιτούτο. «Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιήσαμε τη Συστοιχία Τηλεσκοπίων Allen για να αναζητήσουμε σήματα ευρείας ζώνης» επισήμανε ο Τζέρι Χαρπ, ερευνητής του SETI. Και στις δύο περιπτώσεις η αναζήτηση ήταν μάταιη, καταλήγει το SETI σε μελέτη που έχει αναρτηθεί στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv. http://arxiv.org/abs/1511.01606 Αυτό, βέβαια, δεν αποκλείει την ύπαρξη εξωγήινων στο παράξενο άστρο. Το SETI θα μπορούσε να ανιχνεύσει μόνο σήματα εξαιρετικά μεγάλης ισχύος -στην περίπτωση των σημάτων στενής ζώνης, η απαιτούμενη ισχύς θα ξεπερνούσε κατά 100 φορές την συνολική παγκόσμια κατανάλωσης ενέργειας στη Γη. Και στην περίπτωση των σημάτων ευρείας ζώνης, η απαιτούμενη ισχύς θα ήταν δέκα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την παγκόσμια κατανάλωση ενέργειας. Στην περίπτωση βέβαια που αυτά τα σήματα μεταδίδονταν απευθείας προς τη Γη και όχι σφαιρικά προς όλες τις κατευθύνσεις, η απαιτούμενη ισχύς θα ήταν πολύ μικρότερη, επισημαίνει το SETI. Εκτιμά ακόμα ότι ένας πολιτισμός ικανός να κατασκευάσει σμήνος Dyson θα έπρεπε να έχει πρόσβαση σε ασύλληπτα ποσά ισχύος, της τάξης των 1027 watt. Αυτό υπερβαίνει ακόμα και την συνολική ισχύ του Ήλιου, περίπου 3,846×1026 W. «Η ιστορία της αστρονομίας μας διδάσκει πως, κάθε φορά που νομίζαμε ότι βρήκαμε ένα φαινόμενο που οφείλεται στις δραστηριότητες εξωγήινων, τελικά αποδείχθηκε ότι κάναμε λάθος» σχολιάζει ο αστρονόμος του SETI Σεθ Σόστακ. «Παρόλο όμως που είναι αρκετά απίθανό να οφείλεται σε φυσικούς παράγοντες, και όχι σε εξωγήινους, η παράξενη συμπεριφορά του άστρου, είναι σώφρον να ελέγχουμε κάποια πράγματα» προσθέτει. Για κάθε ενδεχόμενο, οι παρατηρήσεις του SETI θα συνεχιστούν. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500037949

Που βρίσκεται και που κατευθύνεται το New Horizons; Το διαστημικό σκάφος New Horizons στις 7 Νοεμβρίου 2015, απέχει από τη Γη 5.143.174.805 χιλιόμετρα και 137.630.042 χλμ από τον Πλούτωνα:Στις 22, 25 και 28 Οκτωβρίου οι τεχνικοί της ΝΑSΑ πραγματοποίησαν τρεις ελιγμούς που διόρθωσαν την πορεία του σκάφους και στις 4 Νοεμβρίου ένας τέταρτος ελιγμός ολοκλήρωσε με επιτυχία την πορεία προς το αντικείμενο 2014 MU69 της Ζώνης Κούιπερ. Για πρώτη φορά στην ιστορία του διαστήματος έγινε διόρθωση τροχιάς διαστημικού σκάφους από τόσο μεγάλη απόσταση Το αντικείμενο 2014 MU69 θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ο νέος στόχος εξερεύνησης για το διαστημόπλοιο New Horizons, εφόσον εγκριθεί η επέκταση της αποστολής στις αρχές του 2016. To New Horizons βρίσκεται 1,44 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον νέο του στόχο και αναμένεται να τον πλησιάσει πιο κοντά από τα 12.500 km που προσέγγισε τον Πλούτωνα στις 14 Ιουλίου 2015. http://physicsgg.me/2015/11/07/%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b2%cf%81%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%b8%cf%8d%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-ne/

Μαζική εξαφάνιση πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα! Μια νέα θεωρία αναφέρει ότι κάποτε στο ηλιακό μας σύστημα υπήρχαν δεκάδες βραχώδεις πλανήτες οι οποίοι εξοστρακίστηκαν από τους γίγαντες αερίου έξω από αυτό. Εχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες για την εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος. Οι περισσότερες από αυτές συγκλίνουν στο ότι στην αρχική του μορφή το ηλιακό μας σύστημα ήταν εντελώς διαφορετικό από ότι σήμερα. Οι γίγαντες αερίου (Δίας, Κρόνος, Ουρανός, Ποσειδώνας) ήταν πολύ πιο κοντά στο Ηλιο και υπήρχαν και υπήρχαν και κάποιοι ακόμη μικρότεροι πλανήτες. Η κάθε θεωρία προβάλει και διαφορετικό αριθμό πλανητών πέραν των τεσσάρων αέριων γιγάντων. Ομως όλες αυτές οι θεωρίες συμφωνούν πως η κίνηση των τεσσάρων γιγάντων αερίου και οι βαρυτικές τους έλξεις και αλληλεπιδράσεις είτε εξοστράκισαν κάποιους από τους άλλους πλανήτες είτε τους υποχρέωσαν να συγκρουστούν μεταξύ τους και να καταστραφούν. Ολες οι θεωρίες επίσης συμφωνούν ότι αυτή η χαοτική κατάσταση που επικράτησε στην πρώτη περίοδο ύπαρξης του ηλιακού μας συστήματος ισορρόπησε με την μετακίνηση των τεσσάρων γιγάντων αερίου στις θέσεις που βρίσκονται σήμερα. Οταν οι τέσσερις γίγαντες αερίου εγκαταστάθηκαν στα σημεία που βρίσκονται σήμερα σύμφωνα με κάποιες θεωρίες έγινε εφικτός ο σχηματισμός των εσωτερικών βραχωδών πλανητών από τα εναπομείναντα υλικά του δίσκου κοσμικής ύλης γύρω από τον νεαρό Ηλιο. Μια πρόσφατη θεωρία διαφοροποιείται αναφέροντας ότι Αρης, Αφροδίτη, Ερμής και η Γη δημιουργήθηκαν από τα υλικά που προέκυψαν από τις συγκρούσεις της πρώτης γενιάς πλανητών που προαναφέραμε. Την εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος αποφάσισαν να μελετήσουν άλλοι δύο επιστήμονες. Ο Νέιθαν Κέιμπ, του Κέντρου Αστροφυσικών Ερευνών CIERA του αμερικανικού Πανεπιστημίου Northwestern University και ο Τζον Τσέιμπερς του Τμήματος Επίγειου Μαγνητισμού του Ινστιτούτου Carnegie στην Ουάσιγκτον σχεδίασαν και «έτρεξαν» χιλιάδες προσομοιώσεις. Τα αποτελέσματα αυτών των προσομοιώσεων ανέδειξαν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία. Ενα πολύ ενδιαφέρον δεδομένο που προέκυψε είναι ότι οι τέσσερις γίγαντες αερίου εγκαταστάθηκαν στα σημεία που βρίσκονται σήμερα πριν σχηματιστεί η Γη. Το δεύτερο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι εκτός από τους τέσσερις γίγαντες αερίου στο πρώιμο ηλιακό σύστημα είχαν δημιουργηθεί όχι ένας όχι δύο όχι πέντε αλλά δεκάδες βραχώδεις πλανήτες μικρού μεγέθους παρόμοιου με αυτό του Αρη ή της Γης! Σύμφωνα με τους ερευνητές οι βαρυτικές δυνάμεις των τεσσάρων γιγάντων αερίου οδήγησαν το σύνολο αυτών των πλανητών έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Οι ερευνητές στο άρθρο τους στην υπηρεσία διαδικτυακών προδημοσιεύσεων Arxiv πάντως δεν δίνουν μια εξήγηση για την ύπαρξη της Γης και των άλλων βραχωδών πλανητών του ηλιακού μας συστήματος από την στιγμή που αποκλείουν την πιθανότητα συγκρούσεων κάποιων εκ των βραχωδών πλανητών που σύμφωνα με τις προσομοιώσεις τους προϋπήρξαν. Στην υπηρεσία διαδικτυακών προδημοσιεύσεων Arxiv ταυτόχρονα με τη νέα θεωρία για τον σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος δημοσιεύεται και μια ενδιαφέρουσα θεωρία για τον σχηματισμό των πλανητών που έχουν γίνει ευρύτερα γνωστοί με τον όρο «Καυτός Δίας». Καυτός Δίας ή αλλιώς Θερμός Δίας είναι ονομασία εξωηλιακής κατηγορίας μεγάλων πλανητών αερίου με μάζα περίπου παρόμοια η μεγαλύτερη του Δία. Οι πλανήτες αυτοί έχουν πολύ υψηλή θερμοκρασία επειδή κινούνται σε πολύ κοντινή απόσταση από το μητρικό του άστρο. Μάλιστα αυτοί ήταν οι πρώτοι πλανήτες που εντοπίστηκαν μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Οι πρώτοι εξωηλιακοί πλανήτες που ανακαλύφτηκαν ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία πλανητών. Ο Αάρον Μπόλει, του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ του Καναδά υποστηρίζει ότι μπορεί οι γίγαντες αερίου να υποχρεώνουν μικρότερους πλανήτες να συγκρούονται μεταξύ τους όμως και εκείνοι είναι προϊόντα τέτοιων συγκρούσεων. Σύμφωνα με τον ερευνητή νεαροί σε ηλικία πλανήτες συγκρούονται και από αυτές τις συγκρούσεις σχηματίζεται ο πυρήνας ενός Καυτού Δία. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=752477

Τι συμβαίνει όταν συγκρούονται μεταξύ τους αντιπρωτόνια; Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της πυρηνικής φυσικής είναι να κατανοήσουμε τη δύναμη μεταξύ των νουκλεονίων, που είναι το απαραίτητο βήμα για την κατανόηση της δομής των πυρήνων και του τρόπου με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι πυρήνες μεταξύ τους. Οι πυρήνες των ατόμων ανακαλύφθηκαν από τον Rutherford το 1911 και οι γνώσεις μας σχετικά με την ισχυρή δύναμη προέκυψαν από τα πειράματα και τις μελέτες που έγιναν σε νουκλεόνια και πυρήνες της ύλης. Κι ενώ οι αντι-πυρήνες μέχρι και το αντι-ήλιο έχουν δημιουργηθεί στο εργαστήριο και μετρήθηκαν οι μάζες τους , λίγα πράγματα είναι γνωστά σχετικά με την απευθείας αλληλεπίδραση των αντι-νουκλεονίων. Οι φυσικοί του πειράματος STAR (Solenoidal Tracker at RHIC) μέσα από συγκρούσεις δεσμών ιόντων χρυσού παρήγαγαν μεγάλο αριθμό αντιπρωτονίων, τα οποία στη συνέχεια συγκρούονταν μεταξύ τους. Έτσι κατάφεραν να πάρουν απευθείας πληροφορίες σχετικά με την αλληλεπίδραση μεταξύ αντιπρωτονίων. Τα αποτελέσματα των μετρήσεων είναι θεμελιώδους σημασίας για την κατανόηση της δομής περίπλοκων συστημάτων αντι-νουκλεονίων, δεδομένου ότι τα αντι-πρωτόνια είναι ένα από τα απλούστερα συστήματα αντι-νουκλεονίων. Οι ερευνητές διαπίστωσαν αυτό που περίμεναν, ότι τα αντιπρωτόνια σε πολύ μικρές αποστάσεις έλκονται εξαιτίας της ισχυρής αλληλεπίδρασης, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα πρωτόνια. Το πείραμα αυτό έδειξε επίσης (όπως πάλι αναμενόταν) ότι δεν παραβιάζεται το δόγμα του Καθιερωμένου Προτύπου των στοιχειωδών σωματιδίων, η περίφημη συμμετρία CPT. Τα αρχικά CPT αναφέρονται C: στην συζυγία φορτίου, τον μετασχηματισμό όπου ένα σωματίδιο αντικαθίσταται από το αντισωματίδιό του, P: στην ομοτιμία, η οποία συνδέεται με τον μετασχηματισμό αναστροφής του χώρου, και T: sτη συμμετρία αναστροφής του χρόνου, όπου εναλλάσσονται οι χρονικές συντεταγμένες t και -t. Oι ισχυρές και οι ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις παραμένουν αναλλοίωτες κάτω από τους προαναφερθέντες μετασχηματισμούς C, P και T, ενώ οι ασθενείς αλληλεπιδράσεις παραβιάζουν μεμονωμένα και τις 3 αυτές συμμετρίες. Όμως, όταν οι μετασχηματισμοί C, P, Τ εφαρμόζονται μαζί, ως μετασχηματισμός CPT, τότε όλες οι αλληλεπιδράσεις – ασθενείς, ισχυρές και ηλεκτρομαγνητικές – παραμένουν αναλλοίωτες. Αυτό είναι το θεώρημα CPΤ και διατυπώνεται απλούστερα ως εξής: ένα σύστημα παραμένει αμετάβλητο αν τα σωματίδια αντικατασταθούν από τα κατοπτρικά συμμετρικά αντισωματίδιά τους και αντιστραφεί η ροή του χρόνου. To «αναλλοίωτο CPT» μας εγγυάται ότι ένα σωματίδιο και το αντισωματίδιό του έχουν ίσες μάζες, ίσους χρόνους ζωής, ίδιο σπιν, αλλά αντίθετους προσθετικούς κβαντικούς αριθμούς όπως το ηλεκτρικό φορτίο, η z συνιστώσα του ισοσπίν, ο κβαντικός αριθμός της παραξενιάς κ.ά. Όλα τα πειράματα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα δείχνουν ότι δεν παραβιάζεται η συμμετρία CPT. Το ίδιο δείχνουν και οι μέχρι στιγμής οι μετρήσεις του πειράματος STAR. Σύμφωνα με τον Daniel Kaplan του Iνστιτούτου Tεχνολογίας του Illinois στις ΗΠΑ για να εντοπιστούν παραβιάσεις της συμμετρίας CPT (εφόσον υπάρχουν) στο πείραμα STAR θα πρέπει να γίνουν πολύ πιο ακριβέστερες μετρήσεις Το γεγονός ότι δεν κλονίστηκαν τα θεμέλια της φυσικής μέσα από τις συγκρούσεις των αντι-πρωτονίων δεν μειώνει την επιτυχία του πειράματος STAR, που εκτός του ότι επιβεβαίωσε τις αναμενόμενες θεωρητικές προβλέψεις, ανοίγει νέους δρόμους όσον αφορά την πειραματική μελέτη των αλληλεπιδράσεων σωματιδίων της αντιύλης. http://physicsgg.me/2015/11/06/%cf%84%ce%b9-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%cf%83%cf%85%ce%b3%ce%ba%cf%81%ce%bf%cf%8d%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%be/

Η Ευρώπη ενώνει τις δυνάμεις της για τον διαστημικό καιρό. Δουλεύοντας με επιστήμονες σε 14 χώρες σε όλη την Ευρώπη, η ESA αναπτύσσει ένα δίκτυο προειδοποίησης που θα βοηθήσει στην προστασία μας από τις επιπτώσεις της δραστηριότητας του Ήλιου μας. Η προσπάθειες του προγράμματος Επίγνωσης της Κατάστασης του Διαστήματος της ESA (Space Situational Awareness - SSA) παράγει τώρα σχεδόν 60 «προϊόντα» - συμπεριλαμβανομένων μετρήσεων υψηλής ποιότητας, προβλέψεις, προειδοποιήσεις και ανάλυση από εμπειρογνώμονες - από τις ομάδες που συμμετέχουν στο δίκτυο διαστημικού καιρού του Οργανισμού, που αναμένεται να αυξηθούν σε πάνω από 140 την επόμενη χρονιά. Πολλοί χρησιμοποιούν δεδομένα πραγματικού χρόνου του Ήλιου μας και των διαταραχών που προκύπτουν και ανιχνεύθηκαν στο περιβάλλον γύρω από τη Γη, την ατμόσφαιρα μας και κάτω προς την επιφάνεια. Οι μη επεξεργασμένες πληροφορίες συλλέγονται από ένα μεγάλο και αυξανόμενο αριθμό επίγειων και διαστημικών αισθητήρων, και παραδίδονται μέσω ενός δικτύου Κέντρων Εξυπηρέτησης Εμπειρογνωμόνων, που ιδρύθηκε από την ESA για να συνδυάσει και να αξιοποίησει τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις στα Κράτη Μέλη. "Τα Κέντρα συνενώνουν τον πλούτο της εμπειρογνωμοσύνης των διαστημικών καιρικών συνθηκών και τις δυνατότητες που υπάρχουν σε εθνικό επίπεδο", λέει ο Alexi Glover της ESA, υπεύθυνος για την ανάπτυξη του δικτύου. "Αυτό αποτελεί μια μεγάλη προστιθέμενη αξία όχι μόνο στα Κράτη Μέλη και τις βιομηχανίες τους, αλλά για την Ευρώπη στο σύνολό της." Πολυάριθμοι τομείς στην οικονομία της Ευρώπης ενδέχεται να επηρεαστούν από τον διαστημικό καιρό, που κυμαίνονται από τις τηλεπικοινωνίες, τις ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, τις γεωτρήσεις, την εξερεύνηση, την πλοήγηση και τη διανομή ηλεκτρικής ενέργειας, κυρίως στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη. Ο Ήλιος προκαλεί «θύελλες» στο εσωτερικό της μαγνητόσφαιρας της Γης, όταν γιγάντιες εκρήξεις από την εξωτερική ατμόσφαιρα του Ήλιου - εκτινάξεις στεφανιαίας μάζας (CMEs) – λούζουν τον πλανήτη μας. Το πιο πρόσφατο πολύ μεγάλο γεγονός συνέβη το 2012, αν και δεν πέτυχε τη Γη. Λιγότερες CMEs συμβαίνουν τακτικά και φτάνουν τον πλανήτη κάνουμε την επίτευξη του πλανήτη, επηρεάζοντας καθημερινές οικονομικές δραστηριότητες. Η ESA ξεκίνησε την προσπάθεια διαστημικής επίγνωσης το 2009, εν μέρει, για την ανάπτυξη μιας πανευρωπαϊκής δυνατότητας παρακολούθησης, μελέτης και προειδοποίησης για τέτοια διαστημικά καιρικά φαινόμενα. "Η σημερινή επέκταση του δικτύου, τα οποία διασυνδέονται μέσω Διαστημικού Καιρού του συντονιστικού κέντρου Διαστημικού Καιρού της ESA στις Βρυξέλλες, Βέλγιο, αποδίδει τους καρπούς αρκετών χρόνων εργασίας," λέει ο Juha-Pekka Luntama, διευθυντής διαστημικού καιρού της ESA. Ο δορυφόρος Proba-2 της ESA που παρακολουθεί τον Ήλιο συμβάλλει επίσης. Στο εγγύς μέλλον, όργανα σε δορυφόρους που λειτουργούν από έναν αριθμό εταίρων της ESA θα πετούν, και ο Οργανισμός μελετά μια ειδική αποστολή για την έγκαιρη προειδοποίηση των εκτινάξεων στεφανιαίας μάζας και άλλων διαστημικών καιρικών φαινομένων. Το 2016, το δίκτυο διαστημικού καιρού της ESA θα αυξηθεί ώστε να περιλαμβάνει πάνω από 140 διαφορετικά προϊόντα, την παροχή επιστημονικών και προ-επιχειρησιακών εφαρμογών ως μέρος των 39 υπηρεσιών που παρέχονται στους χρήστες. "Η ανάπτυξη πρόδρομων υπηρεσιών διαστημικού καιρού στην Ευρώπη είναι μια αυξανόμενη επιτυχία, και υπόσχεται επίσης εμπορικές ευκαιρίες που δεν μπορούσαν να προβλεφθούν μόλις πριν από λίγα χρόνια," λέει ο Juha-Pekka. Εκτός από τις επιχειρήσεις και τους κυβερνητικούς οργανισμούς που χρησιμοποιούν δεδομένα διαστημικού καιρού, ο ίδιος επισημαίνει τις ευκαιρίες για τους μηχανικούς ανάπτυξης εφαρμογών που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο για την εξυπηρέτηση, για παράδειγμα, της τουριστικής βιομηχανίας, καθώς πολλά σκανδιναβικά ξενοδοχεία και τουριστικοί πράκτορες θα ήθελαν να προσφέρουν προβλέψιμες εκδηλώσεις Σέλαος. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_Eyrhope_enhonei_tis_dynhameis_tes_gia_ton_diastemikho_kairho H BAE Systems επενδύει 20,6 εκατ. λίρες σε επαναστατικό αεροδιαστημικό κινητήρα. Στρατηγική επένδυση ύψους 20,6 εκατ. λιρών στη Reaction Engines Limited, με σκοπό την επιτάχυνση της ανάπτυξης του επαναστατικού αεροδιαστημικού κινητήρα SABRE ανακοίνωσε η βρετανική BAE Systems. Ο εν λόγω κινητήρας συνδυάζει τεχνολογίες αεριωθούμενων (jet) και πυραύλων και, όπως εκτιμά η εταιρεία, έχει τη δυνατότητα να φέρει επανάσταση στον τομέα της πτήσης μεγάλων ταχυτήτων (hypersonic- 5 Μαχ και άνω). Ενδεικτικά, υπενθυμίζεται πως ένα αεροσκάφος σπάει την ταχύτητα του ήχου στο 1 Μαχ. Στο πλαίσιο της συμφωνίας, η BAE Systems θα επενδύσει το προαναφερθέν ποσό για την απόκτηση του 20% του μετοχικού κεφαλαίου και θα εισέλθει σε σχέση συνεργασίας (working partner). Ο κινητήρας SABRE (Synergetic Air-Breathing Rocket Engine) αποτελεί μία νέα κατηγορία αεροδιαστημικού κινητήρα, που θα είναι σχεδιασμένος να επιτρέπει σε αεροσκάφη να λειτουργούν τόσο ξεκινώντας από κατάσταση ακινησίας (σε αεροδρόμιο), μέχρι και σε ταχύτητες άνω των 5 Μαχ στην ατμόσφαιρα. Στη συνέχεια, o SABRE θα μπορεί να μεταβαίνει σε κατάσταση λειτουργίας πυραύλου, επιτρέποντας διαστημική πτήση σε ταχύτητες που αγγίζουν την τροχιακή ταχύτητα- ίση με 25 φορές αυτής του ήχου. Ο εν λόγω κινητήρας, ικανός να «αναπνέει» αέρα από την ατμόσφαιρα, παρέχει σημαντικά οφέλη όσον αφορά στην κατανάλωση προωθητικού και στην εξοικονόμηση βάρους, σε σχέση με συμβατικούς πυραυλοκινητήρες, που πρέπει να μεταφέρουν το δικό τους οξυγόνο. http://www.naftemporiki.gr/story/1025866/h-bae-systems-ependuei-206-ekat-lires-se-epanastatiko-aerodiastimiko-kinitira

Ο Αρης ήταν σαν τη Γη. Δισεκατομμύρια χρόνια προτού γίνει... κόκκινος, στεγνός και έρημος, ο πλανήτης Αρης είχε τη δική του ατμόσφαιρα, το δικό του μαγνητικό πεδίο που λειτουργούσε ως ασπίδα προστασίας από τον ήλιο, αλλά και το δικό του νερό, το οποίο έρρεε μάλιστα «άφθονο» στην επιφάνειά του. Σφοδρές ηλιακές καταιγίδες, ίσες σε «ορμή» με εκατομμύρια βόμβες υδρογόνου, «σάρωσαν» τη «γήινη» ατμόσφαιρα του Αρη πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια... αφήνοντας πίσω τους τον Κόκκινο Πλανήτη που ετοιμαζόμαστε πλέον να αποικίσουμε. Με άλλα λόγια, ο γνωστός σε εμάς Κόκκινος Πλανήτης ήταν άλλοτε... περίπου σαν τη Γη, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτή η διαπίστωση για το ενδεχόμενο ύπαρξης ζωής εκεί. Οι πρώτες ενδείξεις. Τον Νοέμβριο του 2013 τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Αρη ο δορυφόρος MAVEN της NASA και λίγες μόλις εβδομάδες αργότερα κατάφερε να συλλέξει σημαντικά στοιχεία για την απώλεια της ατμόσφαιρας και του νερού από τον πλανήτη. Ο ΜAVEN κατέγραψε σύννεφα ατόμων υδρογόνου, άνθρακα και οξυγόνου τα οποία δραπετεύουν από την ατμόσφαιρα του Άρη και χάνονται στο διάστημα -μια διαδικασία που συνεχίζεται εδώ και τρία δισεκατομμύρια χρόνια και άφησε τον πλανήτη παγωμένο και στεγνό. Εκτός των άλλων η απώλεια της ατμόσφαιρας άφησε τον πλανήτη ευάλωτο στην επίδραση του Ήλιου. Το Maven διαπίστωσε από τις πρώτες εβδομάδες της λειτουργίας του ότι το φαινόμενο συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, με τον Ήλιο να κλέβει ακόμα υλικό από την αραιή ατμόσφαιρα του Άρη, η οποία είναι σήμερα 100 φορές πιο αραιή από της Γης. Τα σωματίδια που εκπέμπει ο Ήλιος, γνωστά ως ηλιακός άνεμος, συγκρούονται με την ατμόσφαιρα και την συμπαρασύρουν στο Διάστημα. Αυτό είναι μια συνεχής διαδικασία, η οποία όμως εντείνεται δραματικά όταν ο Ήλιος ξεσπά σε εκρήξεις, γνωστές ως ηλιακές εκλάμψεις και εκτινάξεις στεμματικού υλικού. Το Maven κατέγραψε τον Σεπτέμβριο του 2014 ένα σύννεφο σωματιδίων από μια εκτίναξη στεμματικού υλικού να φτάνει στον Άρη. Δεν μπόρεσε όμως να παρατηρήσει την αντίδραση της ατμόσφαιρας, καθώς δεν είχαν ενεργοποιηθεί ακόμα όλα τα όργανά του. Το σκάφος κατάφερε ωστόσο να απεικονίσει σύννεφα ατομικού υδρογόνου, οξυγόνου και άνθρακα που χάνονται από την ατμόσφαιρα στο Διάστημα. Η επιβεβαίωση Την Πέμπτη το βράδυ η NASA ανακοίνωσε ότι το MAVEN συγκέντρωσε πλέον όλα τα εκείνα τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι υπεύθυνοι για την απώλεια της ατμόσφαιρας του Αρη είναι οι ηλιακοί άνεμοι. Οι μετρήσεις του δορυφόρου δείχνουν ότι κατά μέσο όρο κάθε δευτερόλεπτο περί τα 100 γρμ ατμόσφαιρας του Αρη εγκαταλείπουν τον πλανήτη. «Μοιάζει με μικρή απώλεια. Είναι σαν να κλέβει κάποιος καθημερινά από ένα ταμείο λίγα νομίσματα. Ομως η απώλεια αυξάνεται πολύ όταν κάνουν την εμφάνιση τους ηλιακοί άνεμοι και με δεδομένο ότι το φαινόμενο εξελίσσεται σε βάθος αρκετών δισ. ετών και ο ήλιος ήταν τότε νεότερος και πολύ πιο ενεργός είναι βέβαιο ότι απώλειες ήταν πολύ μεγαλύτερες» ανέφερε στη συνέντευξη Τύπου ο Μπρους Τζέικοσκι, εκ των επικεφαλής της αποστολής MAVEN. «Ο Αρης φαίνεται ότι διέθετε ένα παχύ ατμοσφαιρικό στρώμα ικανό να υποστηρίξει την παρουσία νερού σε υγρή μορφή στοιχείο που γνωρίζουμε ότι είναι απαραίτητο για την παρουσία της ζωής, τουλάχιστον της ζωής που εμείς γνωρίζουμε. Μαθαίνοντας τι συνέβη στην ατμόσφαιρα του Αρη θα αυξήσουμε τις γνώσεις μας για την εξέλιξη και τους μηχανισμούς μιας ατμόσφαιρας σε ένα πλανήτη. Μαθαίνοντας τι προκάλεσε μια αλλαγή που μετέτρεψε ένα πλανήτη φιλόξενο στη ζωή έστω και τη μικροβιακή σε ένα εντελώς αφιλόξενο κόσμο όπως φαίνεται ότι συνέβη στον Αρη θα αποκτήσουμε πολύτιμες πληροφορίες στον σχεδιασμό μιας επανδρωμένης αποστολής στον Κόκκινο Πλανήτη» αναφέρει ο Τζον Γκράνσφελντ, αστροναύτης και στέλεχος της NASA. Η πολυαναμενόμενη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε η NASA χθες το βράδυ στην Ουάσιγκτον ανταποκρίθηκε στις υψηλές προσδοκίες που πλέον περιβάλλουν τον εν λόγω πλανήτη, με την Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος των ΗΠΑ να προχωράει σε σειρά συναρπαστικών ανακοινώσεων-αποκαλύψεων. Τα νέα στοιχεία που ανακοινώθηκαν χθες συμβάλλουν σημαντικά στην κατανόηση της «πορείας» που έχει ακολουθήσει μέχρι σήμερα ο Κόκκινος Πλανήτης αλλά και των μελλοντικών προοπτικών... αποίκισής του από τον άνθρωπο. Είναι σαφές άλλωστε ότι ανακαλύπτοντας περισσότερα πράγματα για το παρελθόν του Αρη, η NASA προετοιμάζει το έδαφος για το μέλλον. Οπως έγινε λοιπόν γνωστό χθες, ο Κόκκινος Πλανήτης είχε κάποτε (πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια) ατμόσφαιρα η οποία ωστόσο «σαρώθηκε» από ηλιακούς ανέμους, εκλάμψεις και καταιγίδες. Αυτό βέβαια δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη αλλά μέσα σε διάστημα εκατοντάδων χιλιάδων ετών. Οσο για το νερό που κάποτε κάλυπτε τον πλανήτη, αυτό είτε «εξατμίστηκε» στο διάστημα είτε βρίσκεται παγωμένο κάτω από την επιφάνειά του. Η χαμένη ατμόσφαιρα δυστυχώς δεν υπάρχει καμία περίπτωση να επανέλθει στη θέση της. Η ζωή ωστόσο από την άλλη ετοιμάζεται να «μετακομίσει» στον Αρη υπό μορφή ανθρώπινων αποικιών. Σύμφωνα με το λεπτομερές «πλάνο αποικισμού» που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η NASA, οι πρώτοι άνθρωποι πρόκειται να εγκατασταθούν μόνιμα στην επιφάνεια του Αρη τη δεκαετία του 2030. Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα ότι πέρα από την αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος, υπάρχουν κι άλλες εταιρείες που έχουν βάλει στόχο να πατήσουν πόδι στον Κόκκινο Πλανήτη, όπως είναι οι: SpaceX, Mars One, και Inspiration Mars Foundation. Βιώσιμες αποικίες Η μεγαλύτερη πρόκληση πλέον για τους επιστήμονες της NASA είναι το να καταφέρουν να αναλύσουν τον Αρη σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορέσουν να βρουν τους τρόπους με τους οποίους θα καταφέρουν να κάνουν τις εκεί ανθρώπινες αποικίες βιώσιμες και ικανές να αυτοσυντηρούνται ανεξάρτητα από τη Γη. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, δεν είναι τυχαίος και ο «συνωστισμός» που παρατηρείται τελευταία στον εν λόγω πλανήτη, γύρω από τον οποίο βρίσκονται επί του παρόντος σε τροχιά όχι ένα ούτε δύο, αλλά συνολικά πέντε διαστημικά αεροσκάφη-δορυφόροι: τρία της NASA (MAVEN, Mars Odyssey, Mars Reconnaissance Orbiter), ένα της Ινδίας (Mangalyaan) και ένα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (Mars Express), ενώ πάνω στον Κόκκινο Πλανήτη βρίσκεται ήδη από τον Αύγουστο του 2012 το ρομποτικό όχημα Curiosity. Κι όμως, παρότι ο στόχος της μετακόμισης στον Αρη είναι ακόμη μακριά, πίσω στη Γη έχουν ήδη αρχίσει οι κόντρες για... το ποιος έχει δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας (και επομένως ελέγχου, εγκατάστασης... και εκμετάλλευσης πόρων) στο διάστημα. Η μοναδική διεθνής συμφωνία για το θέμα είναι η Συνθήκη για το Εξώτερο Διάστημα (Outer Space Treaty), η οποία ωστόσο υπεγράφη τον Ιανουάριο του 1967, δηλαδή προτού καν πατήσει ο Νιλ Αρμστρονγκ στο φεγγάρι (αυτό θα γινόταν το καλοκαίρι του 1969). Ως εκ τούτου, η εν λόγω συνθήκη, η οποία κηρύττει το διάστημα «επαρχία ολόκληρης της ανθρωπότητας» και απαγορεύει στα κράτη να εγείρουν εκεί κυριαρχικά δικαιώματα, χρήζει άμεσης ανανέωσης. Βίντεο. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64283461 http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=751762 Το αεροσκάφος… μπούμερανγκ. Ενα ακόμη πειραματικό σκάφος κατασκεύασαν οι μηχανικοί της NASA. Το Prandtl-D (Preliminary Research Aerodynamic Design to Lower Drag) σχεδιάστηκε έτσι ώστε να κινείται με τρόπο ανάλογο με εκείνο του… μπούμερανγκ, του παραδοσιακού εργαλείου-όπλου των φυλών της Ωκεανίας. Το σκάφος μπορεί να προσαρμόζει τα φτερά του με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνεται πιο αποδοτική η κίνηση του στον αέρα. Οι πρώτες δοκιμές του σκάφους δείχνει ότι μπορεί να περιορίζει την κατανάλωση καυσίμων κατά 11%. Η NASA εξετάζει μάλιστα την κατασκευή μιας drone-εκδοχή του σκάφους (Prandtl-Μ) για να το στείλει στον Αρη. Το σκάφος αυτό θα πετά κοντά στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη και θα πραγματοποιεί διαφόρων ειδών έρευνες. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=751798

ESA Euronews:Φως στα μυστικά του Δία θα επιχειρήσει να δώσει η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος και η ΝΑΣΑ. Καλώς ήλθατε στο νέο επεισόδιο του Space. Προσπαθήστε να φανταστείτε ένα ηλιακό μοντέλο στο οποίο κάποιοι πλανήτες θα έχουν κάτω από την επιφάνεια περισσότερο νερό από ότι υπάρχει στη γη. Αυτός είναι ο επόμενος στόχος της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος. Θα επανέλθουμε στο θέμα, αφού πρώτα μάθουμε κάποια διαστημικά νέα. Το διαστημόπλοιο Cassini της NASA άρχισε να στέλνει τις πρώτες εικόνες από τα βορειότερα τμήματα του Κρόνου. Στις περισσότερες εικόνες του Εγκέλαδου, ένα παγωμένο φεγγάρι του Κρόνου, παρουσιάζει υδροθερμική δραστηριότητα στον πυθμένα του δικού του ωκεανού. Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι θα έχουν σύντομα στοιχεία για το εάν ο πλανήτης θα μπορούσε να είναι κατοικήσιμος. Η αποστολή γίνεται κατόπιν συνεργασίας της NASA με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος και την Ιταλική Υπηρεσία Διαστήματος. Ραδιοκύματα που κατεγράφησαν από ερασιτέχνες σε πολλά σημεία του πλανήτη, επιβεβαιώνουν ότι ο δορυφόρος AAU SAT5 CubeSat, είναι σε λειτουργία. Ο δορυφόρος που κατασκευάστηκε από μαθητές, τέθηκε σε λειτουργία από την Ευρωπαική Υπηρεσία Διαστήματος, στις 5 Οκτωβρίου. Ο δορυφόρος έχει το μέγεθος ενός σωλήνα 10x10x10 και αποτελεί την απόδειξη ότι ταχύτεροι και μικρότεροι δορυφόροι κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος στη διαστημική τεχνολογία. Η αποστολή JUICE θα ξεκινήσει το 2022. Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικό να εξερευνήσουμε τον Δία και τα φεγγάρια του; Για να διερευνήσουμε το θέμα ήρθαμε στο Παρατηρητήριο του Παρισιού. Στη μυθολογία, ο Δίας ήταν ο Θεός του Ολύμπου. Είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος σε διαστάσεις και μάζα και ο πέμπτος κατά σειρά πλανήτης ξεκινώντας από τον Ήλιο. Η αποστολή της Ευρωπαικής Υπηρεσίας Διαστήματος, θα μας δώσει ενδιαφέρουσες πληροφορίες τόσο για τον γιγαντιαίο πλανήτη, όσο και για τα φεγγάρια του, που φαίνεται πως έχουν κάποιες κατοικήσιμες ζώνες κάτω από τους πάγους. Ο Δίας είναι έντεκα φορές μεγαλύτερος από τη γη και αποτελείται κυρίως από υδρογόνο, με το ένα τέταρτο της μάζας να είναι ήλιο. "Ο Δίας είναι ένας πλανήτης από υδρογόνο. Αυτό σημαίνει ότι εάν κάποιος έφτανε στην ατμόσφαιρα του Δία, θα συναντούσε ένα πυκνό πυρήνα με ένα μείγμα στοιχείων, ένα στρώμα υγρού μεταλλικού υδρογόνου με λίγο ήλιο που τον περιβάλλει, και ένα εξωτερικό στρώμα κυρίως από μοριακό υδρογόνο. Ο ίδιος ο Δίας είναι ένα πλανητικό σύστημα με πολλούς δορυφόρους. Τέσσερις από αυτούς ανακαλύφθηκαν από τον Γαλιλαίο τέσσερις αιώνες πριν. Ο κάθε δορυφόρος έχει διαφορετική γεωλογία. Η αποστολή του JUICE, θα τους μελετήσει αν όχι όλους τουλάχιστον τους τρεις κοντινότερους," μας εξήγησε ο Πιερ Ντροσάρτ, επικεφαλής του Παρατηρητηρίου του Παρισιού. Αυτό που κινεί την περιέργεια των αστρονόμων, είναι ότι ο πυρήνας του συχνά περιγράφεται ως βραχώδης, αλλά κάθε λεπτομέρεια στη σύνθεση του είναι άγνωστη. Λόγω της ταχείας περιστροφής του, το σχήμα του Δία είναι αυτό ενός πεπλατυσμένου σφαιροειδούς. Η εξωτερική ατμόσφαιρα είναι εμφανώς χωρισμένη σε διάφορες ζώνες σε διάφορα γεωγραφικά πλάτη. Κατά την διάρκεια των δυόμιση χρόνων της αποστολής, το JUICE θα ταξιδέψει στον γιγάντιο πλανήτη, μελετώντας την ατμόσφαιρα του και τέσσερις ή τρεις από τους δορυφόρους του. Τον Γανυμήδη, την Ευρώπη και την Καλλιστώ. Πριν από αυτό θα πρέπει να ταξιδέψουμε στο ηλιακό μας σύστημα για 8 χρόνια, έτσι ώστε να εγκαταλείψουμε με ασφάλεια την βαρύτητα της γης. Αυτή είναι μία από τις πλέον επικίνδυνες στιγμές της διαστημικής αποστολής. Το Juice θα παραμείνει για αρκετό σε τροχιά γύρω από τον Δία για να ανακαλύψει τα μυστικά του. Το να οργανώσεις μία διαστημική αποστολή απαιτεί χρόνια επίπονης δουλειάς στην οποία έχεις να δοκιμάσεις τα όρια της σύγχρονης τεχνολογίας η οποία σύντομα δεν θα θεωρείται πλέον σύγχρονη. Είναι σαν να λαμβάνεις ένα τηλεφώνημα από το μέλλον με τα σημερινά μέσα επικοινωνίας. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/10/ESA_Euronews_Unlocking_the_secrets_of_the_Jupiter_s_Icy_Moons http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Phos_sta_mystikha_toy_Dhia_tha_epicheirhesei_na_dhosei_e_Eyropaikhe_Ypereshia_Diasthematos_kai_e_NASA

H NASA ερευνά μυστηριώδη γεωγλυφικά 8.000 ετών στις στέπες του Καζακστάν. Μιας και σε λίγες εβδομάδες ξεκινάνε να παίζονται ξανά τα X-Files, να μια νέα υπόθεση έρευνας για τους πράκτορες Μόλντερ και Σκάλι: κάποια γεωγλυφικά ηλικίας 8.000 ετών που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στις αχανείς στέπες του Καζακστάν. Τα γεωγλυφικα αυτά, που μοιάζουν πολύ με τα αντίστοιχα αγρογλυφικά (τα γνωστά Crop Circles), χρονολογούνται στο 4.000 π.Χ., κοντά στην Νεολιθική εποχή, ενώ κάποια εξ’ αυτών ανάγονται μέχρι και στη Μεσολιθική εποχή, κοντά στο 6.000 π.Χ.! Τα σχήματα αυτά ανακαλύφτηκαν το 2007 από τον Καζάκο οικονομολόγο Ντμίτρι Ντέι. Ο Ντέι έψαχνε, μέσω του Google Earth, στο Καζακστάν για κτίσματα όμοια με τις πυραμίδες όταν διέκρινε κάποιες περίεργες γεωμετρικές φιγούρες στις βόρειες στέπες της επαρχίας Ουστογκάισκι. Παρά το ότι έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τότε, η ίδια η κυβέρνηση του Καζακστάν δεν φιλοτιμήθηκε να μελετήσει τα γεωγλυφικά αυτά. Έτσι, στο παιχνίδι μπήκε η NASA η οποία ζήτησε τη βοήθεια από τους δορυφόρους του Καζακστάν να τα φωτογραφίσουν κι από κοινού να συνεργαστούν για την έρευνα τους. Πριν μερικές ημέρες, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία παρέθεσε εικόνες από τα γεωγλυφικα αυτά: ανάμεσα στα 260 σχήματα ξεχωρίζουν κάποια που μοιάζουν με κύκλους, ενώ σε ένα άλλο σημείο εμφανίζονται κατασκευές που μοιάζουν με σβάστικες. Ένα άλλο γεωγλυφικό σχηματίζει ένα τεράστιο τετράγωνο, οι αντίθετες γωνίες του οποίου ενώνονται διαγώνια. Τα σχήματα είναι ορατά μόνο από ψηλά και το μέγεθος κάποιων εξ’ αυτών ξεπερνά κατά πολλές φορές το αντίστοιχο ενός γηπέδου ποδοσφαίρου ή ακόμη κι απ’ αυτό της Μεγάλης Πυραμίδας του Χέοπα στην Γκίζα της Αιγύπτου. «Δεν έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου κάτι τέτοιο. Είναι πραγματικά εκπληκτικό», τονίζει ο Κόμπτον Τζέι Τάκερ, επιστήμονας της NASA στην Ουάσιγκτον. Πλέον, η ΝΑSΑ προχώρησε στη σύσταση μιας ομάδας, που σε συνεργασία με αρχαιολόγους θα μεταφερθούν στην επίμαχη περιοχή, προκειμένου να αναλύσουν -και αν γίνεται, να επιλύσουν- τη νέα αυτή ανακάλυψη. Πάντως, ο ίδιος ο άνθρωπος που τα ανακάλυψε πρώτος ισχυρίζεται πως τα γεωγλυφικά είναι δημιούργημα της φυλής Μεχαντζάρ που έζησε στην περιοχή αυτή κάπου μεταξύ 7.000-5.000 π.Χ. και χρησίμευαν ως ηλιακά παρατηρητήρια, όπως λόγου χάρη και το Στόουνχεντζ στη Βρετανία. Ωστόσο, καθώς ο ίδιος ο Ντέι δεν είναι αρχαιολόγος ή ειδικός επί του θέματος, αλλά ένας ταπεινός οικονομολόγος, οι επιστήμονες πρέπει τώρα να βρουν τη λύση του μυστηρίου. Η πρώτη εικασία προσανατολίζεται προς την κατεύθυνση αυτά τα γεωγλυφικά να αποτελούν απλώς… υπαίθρια έργα τέχνης που δεν εξυπηρετούσαν κανέναν απολύτως πρακτικό σκοπό. Μια άλλη εκδοχή όμως υποστηρίζει πως τα σχήματα αυτά αποτελούσαν το «σημάδι» για τους κυνηγούς της Νεολιθικής εποχής πως εντός των ορίων τους είναι ιδανικό μέρος για εξεύρεση τροφής ή για τόπο μόνιμης κατοικίας. Κάποιοι, ωστόσο, διαφωνούν λέγοντας πως οι προϊστορικοί αυτοί οικισμοί δεν διέθεταν ούτε την απαιτούμενη οργάνωση, αλλά ούτε τον χρόνο να κάτσουν και να σχεδιάσουν με τόση ακρίβεια αυτά τα τεράστια σύμβολα στο έδαφος. «Η ιδέα πως κάποιοι αγρότες μπορούσαν να συγκεντρώσουν τόσο κόσμο και να τον οργανώσουν έτσι ώστε να κατασκευάσει τέτοια δημιουργήματα, όπως τα γεωγλυφικά του Καζακστάν, έχει κάνει τους επιστήμονες να σκέφτονται πιο σοβαρά την άρτια οργάνωση που ενδέχεται να υπήρχε στις προϊστορικές κοινωνίες, πολύ πριν την έλευση του πολιτισμού», επισημαίνει ο Πέρσις Μπι Κλάρκσον, αρχαιολόγος του πανεπιστημίου του Γουίνιπεγκ στις ΗΠΑ. Η λύση του μυστήριου της χρησιμότητας αυτών των γεωγλυφικών, θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τις συνήθειες και την ζωή των ανθρώπων της Νεολιθικής εποχής, καταλήγει η NASA. Βίντεο. http://news.in.gr/features/article/?aid=1500037062 Καταστράφηκε ο πρώτος πύραυλος που εκτοξεύεται από ράγα. Η ιδέα έδειχνε υποσχόμενη: ένας πύραυλος χαμηλού κόστους που εκτοξεύεται από μια μεταλλική ράγα και μεταφέρει μικρούς δορυφόρους σε τροχιά. Μόνο που η παρθενική πτήση του κράτησε μόλις ένα λεπτό. Ο πειραματικός πύραυλος Super Strypi, ο οποίος αναπτύχθηκε από το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας, εκτοξεύτηκε από μια μεταλλική ράγα μήκους 41 μέτρων, στηριγμένη σε γωνία 45 μοιρών. Ένα λεπτό μετά την εκτόξευση από στρατιωτική βάση της Χαβάης, ο πύραυλος βγήκε εκτός πορείας και καταστράφηκε -τα πρώτα δεδομένα τηλεμετρίας δείχνουν ότι περιστρεφόταν εκτός ελέγχου, ανακοίνωσε η αμερικανική πολεμική αεροπορία. Μαζί με τον πύραυλο καταστράφηκε και το φορτίο, ένας δορυφόρος γεωσκόπησης του Πανεπιστημίου της Χαβάης και 13 μικροί δορυφόροι CubeSat. Παραμένει άγνωστο αν το υπουργείο Ενέργειας θα επιχειρήσει νέα δοκιμή. Κάθε εκτόξευση του Super Strypi κοστίζει γύρω στα 15 εκατομμύρια δολάρια, πολύ λιγότερο από τα δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια που απαιτούνται για κάθε εκτόξευση συμβατικού πυραύλου στο Διάστημα. Το μειονέκτημα του πυραύλου ράγας είναι ότι μπορεί να μεταφέρει φορτία βάρους μέχρι 300 κιλών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500037364

*Χρυσή Αποστολή* Με χρυσή επικάλυψη στολίζει η Κίνα τις διαστημικές της φιλοδοξίες για την πρώτη μη επανδρωμένη αποστολή της στον πλανήτη Άρη, που σχεδιάζει να ολοκληρώσει έως το τέλος του 2020. Η επίχρυση αποκάλυψη του διαστημικού ρομπότ έγινε χθες στην 17η Διεθνή Έκθεση Βιομηχανίας στη Σαγκάη, από την κρατική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Επιστήμης και Τεχνολογίας. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, το διαστημικό σκάφος θα βρεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη στις αρχές του 2020 και λίγους μήνες μετά θα απελευθερώσει το ρομπότ-ανιχνευτή που θα προσεδαφιστεί στην επιφάνεια του Άρη για να συλλέξει ενδείξεις για την ύπαρξη νερού ή ζωής στον κόκκινο πλανήτη. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Κίνα επιχειρεί να θέσει σε τροχιά τις διαστημικές της εξερευνήσεις. Μία ατελέσφορη προσπάθεια έγινε τον Νοέμβριο του 2011, όταν η Κίνα επιχείρησε να στείλει στον Άρη το διαστημικό σκάφος Yinghuo-1 ως βοηθητικό προς τη ρωσική αποστολή στον «Φόβο» το ένα από δύο φεγγάρια του Άρη. Η ρωσική αποστολή κατέληξε σε πλήρη αποτυχία λίγο μετά την εκτόξευση, καθώς ο πύραυλος εξερράγη πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό, κάνοντας «σκόνη» το κινεζικό διαστημικό σκάφος. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι διαστημικές φιλοδοξίες της Κίνας επεκτείνονται και πέραν του κόκκινου πλανήτη. Η κινεζική διαστημική υπηρεσία επαίρεται για την επιτυχημένη αποστολή της στη Σελήνη, με δύο διαστημικά σκάφη να βρίσκονται ήδη σε τροχιά. http://www.defencenet.gr/defence/20151104/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7

Υπήρχε κάποτε ωκεανός μάγματος μέσα στη Γη. Μια εντυπωσιακή διαπίστωση έκανε διεθνής ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Σιλβάν Πετιτζιράρντ του Πανεπιστημίου του Μπαϊρόιτ στη Γερμανία. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κάποτε στο εσωτερικό της Γης υπήρχε ένας μεγάλος ωκεανός μάγματος. Ο μανδύας του πλανήτη είναι ένα παχύ στρώμα που βρίσκεται μεταξύ του γήινου εξωτερικού πυρήνα και του φλοιού. Ο μανδύας της γης βρίσκεται, χονδρικά, από το βάθος των 30 χλμ μέχρι τα 2.900 χλμ κάτω από την επιφάνεια της γης και καταλαμβάνει το 70% του όγκου της. Ο γήινος μανδύας διακρίνεται στον κυρίως μανδύα και στον ανώτερο μανδύα. Υπάρχουν διάφορες απόψεις για το παρελθόν και το παρόν του μανδύα. Μια δημοφιλής θεωρία είναι ότι από την πρώτη στιγμή που σχηματίστηκε μέχρι και σήμερα βρίσκεται σε στερεή κατάσταση. Αλλη θεωρία με πολλούς υποστηρικτές είναι ότι ο μανδύας βρίσκεται σε ημίρρευστη κατάσταση. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αρχικά δέσμες ακτινών Χ με τις οποίες συγκέντρωσαν στοιχεία για από το εσωτερικό του μανδύα. Στη συνέχεια πραγματοποίησαν πειράματα στις εγκαταστάσεις του Ευρωπαϊκού Συγκροτήματος Ακτινοβολίας Σύγχροτρον στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας. Αναπαρήγαγαν τις συνθήκες που επικρατούν στο κατώτερο στρώμα του μανδύα και σε βάθη 2.900 χλμ κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη μας. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τουλάχιστον στην πρώτη φάση της ύπαρξης του ο μανδύας φιλοξενούσε στο εσωτερικό του ένα ωκεανό μάγματος. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο ωκεανός αυτός ήταν προϊόν του βομβαρδισμού της πρώιμης Γης από μετεωρίτες και αστεροειδείς η μαζική πτώση των οποίων αύξησε κατακόρυφα την θερμοκρασία στο εσωτερικό του πλανήτη με αποτέλεσμα να λιώνουν τα πετρώματα. Η διαπίστωση είναι σημαντική γιατί εκτός των άλλων η ύπαρξη ενός τέτοιου ωκεανού θα λύσει ένα γεωλογικό μυστήριο που απασχολεί τους επιστήμονες. Το γιατί το μείγμα των στοιχείων στο εσωτερικό της Γης είναι διαφορετικό από εκείνο των μετεωριτών οι οποίοι αποτελούνται από τα ίδια υλικά από τα οποία σχηματίστηκε ο πλανήτης μας. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=751291

Άκαρπο 11χρονο «κυνήγι» των βαρυτικών κυμάτων. Έναν αιώνα μετά τη διατύπωση της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας από τον Αϊνστάιν, στα πλαίσια της οποίας ο διάσημος φυσικός πρότεινε την ύπαρξη βαρυτικών κυμάτων, ένα πείραμα διάρκειας 11 χρόνων στο αστεροσκοπείο Parkes δεν κατάφερε να εντοπίσει τέτοιες “ρυτιδώσεις” στο χωροχρονικό συνεχές, με συνέπεια να θέτει σε αμφιβολία τον τρόπο που οι αστρονόμοι περιγράφουν τους γαλαξίες και τις μαύρες τρύπες. Τα βαρυτικά κύματα θα μπορούσαν να αποδειχθούν ένα πανίσχυρο εργαλείο, αν βρεθεί τρόπος να ανιχνευθούν, καθώς θεωρητικά μεταφέρουν πληροφορίες από την εποχή που το σύμπαν ήταν “νεογέννητο”. Ωστόσο, αν και η ομάδα του Parkes περίμενε πως θα ανίχνευε τέτοια σήματα, τα οποία θα προέρχονταν από τη συγχώνευση γαλαξιών, τελικά δεν τα κατάφεραν. Αυτό το αποτέλεσμα κάνει τους επιστήμονες να σκέφτονται μήπως πρέπει να αναθεωρήσουν τον τρόπο που εξηγούν το σύμπαν. Καθώς οι μεγάλοι γαλαξίες “φιλοξενούν” και από μία μαύρη τρύπα, με τη συγχώνευση δύο τέτοιων κοσμικών δομών, οι μαύρες τρύπες τους έλκονται ξεκινώντας να περιστρέφονται η μία γύρω από την άλλη. Τότε, όπως προβλέπει η Γενική Σχετικότητα, όταν οι δύο μαύρες τρύπες συγκρουστούν, θα εκπέμψουν βαρυτικά κύματα. Παρόλο που η Γενική Σχετικότητα έχει “επιβιώσει” μέσα σε αυτά τα 100 χρόνια από κάθε σχετικό πείραμα, η μοναδική παραφωνία είναι η ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων. Για τον εντοπισμό τέτοιων σημάτων, η ομάδα από το Parkes χρησιμοποίησε το τηλεσκόπιο του αστεροσκοπείου, βάζοντας στο “στόχαστρο” αστέρες νετρονίων (πάλσαρ) που περιστρέφονται γύρω από τον άξονά τους με μεγάλη ταχύτητα. Καθώς αυτοί οι αστέρες εκπέμπουν ραδιοπαλμούς με εντυπωσιακή σταθερότητα, οι επιστήμονες κατέγραψαν με ακρίβεια δισεκατομμυριοστών του δευτερολέπτου τους χρόνους που αυτοί οι παλμοί χρειάζονται για να φτάσουν στη Γη. Ο λόγος ήταν πως, αν ένα βαρυτικό κύμα περάσει ανάμεσα στον πλανήτη μας και έναν παλμό, τότε θα διαταράξει τον χώρο, μεταβάλλοντας την απόσταση που θα έχει να διανύσει ο παλμός για να φτάσει στη Γη και, επομένως, τον χρόνο “άφιξής” του. Ωστόσο, αν και το πείραμα των επιστήμονων διήρκεσε 11 χρόνια, δεν προέκυψαν μετρήσεις που να “προδίδουν” την παρουσία βαρυτικών κυμάτων. Από τις πιθανές εξηγήσεις για την αποτυχία του πειράματος, η ομάδα υποπτεύεται πως ο λόγος είναι ότι οι μαύρες τρύπες συγχωνεύονται πολύ γρήγορα, με συνέπεια ο “χορός” τους που προηγείται να έχει μικρή διάρκεια. Τότε, η δημιουργία βαρυτικών κυμάτων θα γίνεται σε περιορισμένο βαθμό. Όποια πάντως κι αν είναι η αιτία, το μόνο βέβαιο είναι πως αν οι αστρονόμοι θέλουν να ανιχνεύσουν βαρυτικά κύματα μέσω των πάλσαρ, θα πρέπει να παρακολουθήσουν για αρκετά περισσότερα χρόνια τα σήματα αυτών των ουράνιων σωμάτων. http://www.naftemporiki.gr/story/1026076/akarpo-11xrono-kunigi-ton-barutikon-kumaton

Το τέλος του διαστημικού σκάφους Rosetta. Ένα ειδύλλιο που ξεκίνησε πριν 11 χρόνια θα τερματιστεί τον επόμενο Σεπτέμβριο με μια προσεκτικά προγραμματισμένη αυτοκτονία: η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA αποφάσισε τελικά να στείλει την ιστορική αποστολή Rosetta σε πορεία σύγκρουσης με τον κομήτη 67P. Το Rosetta εκτοξεύτηκε το 2004 και χρειάστηκε δέκα χρόνια για να φτάσει στον 67P και να τον ακολουθήσει στο ταξίδι του γύρω από τον Ήλιο. Πέρυσι απελευθέρωσε το ρομπότ Philae, σε μέγεθος πλυντηρίου, το οποίο πραγματοποίησε την πρώτη, ιστορική προσεδάφιση σε κομήτη. Το σκάφος παραμένει σε τροχιά γύρω από το σώμα και συνεχίζει να μεταδίδει δεδομένα. Δεν μπορεί όμως να συνεχίσει για πάντα, καθώς ο κομήτης απομακρύνεται από τον Ήλιο και η ενέργεια δεν αρκεί για τους ηλιακούς συλλέκτες. Επιπλέον, η χρηματοδότηση της αποστολής λήγει τον Σεπτέμβριο του 2016, επισημαίνει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Nature. Η ESA εξέτασε το ενδεχόμενο να θέσει το σκάφος σε κατάσταση αναμονής μέχρι να ξαναπλησιάσει ο 67P τον Ήλιο σε 4 ή 5 χρόνια. Όμως η άποψη που επικράτησε ήταν ότι παρατεταμένο ψύχος θα κατέστρεφε τα όργανα του Rosetta, το οποίο θα μπορούσε επίσης να εξαντλήσει τα καύσιμά του. Έπειτα από ένα χρόνο συναισθηματικά φορτισμένων συζητήσεων, η τελική, οδυνηρή απόφαση είναι να οδηγηθεί το Rosetta σε ένα δραματικό τέλος. Το σκάφος προγραμματίζεται τώρα να τεθεί σε φθίνουσα ελλειπτική τροχιά μέχρι να πέσει στον κομήτη με χαμηλή ταχύτητα τον Σεπτέμβριο του 2016. Καθώς πλησιάζει το θάνατο, το σκάφος θα στέλνει όλο και πιο κοντινές φωτογραφίες του 67P, καθώς και μια πληθώρα δεδομένων που ίσως προσφέρουν νέα στοιχεία για αυτές τις διαστημικές, σκονισμένες χιονόμπαλες. http://physicsgg.me/2015/11/04/%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%85%cf%82-rosetta/

Μέτρησαν για πρώτη φορά την αντιύλη! Επιστήμονες στις ΗΠΑ έκαναν την πρώτη μέτρηση στην ελκτική δύναμη μεταξύ των αντιπρωτονίων, δηλαδή των σωματιδίων της αντιύλης, φωτίζοντας έτσι ένα από τα μυστήρια της Φυσικής: γιατί μπορούν να συγκροτούνται πυρήνες αντιύλης και να μην υπάρχει μόνο ύλη στο σύμπαν. Δεν μπόρεσαν όμως να εξηγήσουν γιατί η ύλη είναι τόσο περισσότερη από την αντιύλη. Όπως η ισχυρή πυρηνική δύναμη που συγκρατεί τους πυρήνες των κανονικών πρωτονίων στα άτομα της ύλης, έτσι και στην περίπτωση της αντιύλης, όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, υπάρχει μια αντίστοιχη ισχυρή ελκτική δύναμη. Τα σωματίδια της αντιύλης (αντιπρωτόνια) έχουν ίδιες μάζες με εκείνα της κανονικής ύλης (πρωτόνια), αλλά αντίθετα ηλεκτρικά φορτία. Στην αρχή του σύμπαντος, η Μεγάλη Έκρηξη εκτιμάται ότι δημιούργησε ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης, όμως σήμερα η αντιύλη είναι πολύ σπάνια. Αν και υπάρχουν πολλές θεωρίες για την αιτία, η οριστική εξήγηση διαφεύγει ακόμη από τους επιστήμονες. Η μέτρηση που έγινε στα αντιπρωτόνια, θα βοηθήσει να μελετηθεί καλύτερα η φύση της αντιύλης, η οποία είναι δυνατό να παραχθεί σε επιταχυντές σωματιδίων όπως του CERN, αν και σε μικρές ποσότητες. Τα νέα πειράματα έγιναν στον Σχετικιστικό Επιταχυντή Βαρέων Ιόντων (RHIC) του Εθνικού Εργαστηρίου Μπρουκχέιβεν του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ και παρουσιάζονται στην επιθεώρηση «Nature». Η δημιουργία αντιύλης έγινε με τη σύγκρουση πυρήνων βαρέων ατόμων χρυσού μεταξύ τους, σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Η ελκτική δύναμη μεταξύ των αντιπρωτονίων επιτρέπει στα σωματίδια αυτά, όταν πλησιάζουν μεταξύ τους, να συγκρατούνται μαζί, υπερνικώντας έτσι την απωθητική δύναμη που ασκούν τα αρνητικά ηλεκτρικά φορτία τους. Οι μετρήσεις επιβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει διαφορά στον τρόπο που η ισχυρή πυρηνική δύναμη συμπεριφέρεται στην ύλη και στην αντιύλη. Έτσι, η ύλη και η αντιύλη φαίνονται να είναι τελείως συμμετρικές, οπότε η σημερινή παρατηρούμενη ασυμμετρία στις ποσότητές τους στο σύμπαν παραμένει μέγα μυστήριο, όπως τόνισαν οι επιστήμονες.Αν οι φυσικοί είχαν βρει κάποια διαφορά στη δύναμη που «συγκολλά» την αντιύλη, τότε αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την σημερινή σχεδόν ανυπαρξία της αντιύλης σε σχέση με την ύλη - μόνο που τέτοια διαφορά δεν διαπιστώθηκε. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=751499 Multiuniverse (πολυσύμπαν) Στις 7 Νοεμβρίου, σύμφωνα με τους επιστήμονες του CERN, θα πραγματοποιηθεί ένα πείραμα το οποίο θα αποφέρει νέες γνώσεις σχετικά με την ύπαρξη του Multiuniverse (πολυσύμπαν) και την ύπαρξη παράλληλων κόσμων αλλά και που μπορεί να δημιουργήσει απροσδόκητους κινδύνους σύμφωνα με κάποιους άλλους καθώς θα επιτρέψει τη δημιουργία "μαύρων τρυπών" οι οποίες θα μπορούσαν να "ρουφήξουν" τη Γη! Bέβαια, αυτό στην πραγματικότητα δεν μπορεί να συμβεί καθώς οι "μίνι" αυτές "μαύρες τρύπες" δεν ζουν παρά απειροελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου, τόσο μικρά που θεωρείται ότι δεν μπορούν να προλάβουν να μεγαλώσουν ώστε να "τραφούν" με γειτονική ύλη. Το συγκεκριμένο πείραμα, εάν πετύχει, θα δώσει ενδείξεις διαστάσεων πέρα από το μήκος, το πλάτος, το βάθος και τον χρόνο, δηλαδή θα αποκαλύψει την Πολυδιαστατική Πραγματικότητα (Μultidimensional Reality), που διέπει τον Πολυσύμπαν, στην θεωρητική του τουλάχιστον μορφή. Οι επιπτώσεις στην Φυσική,την Φιλοσοφία αλλά και την Μεταψυχική θα είναι κολοσσιαίες. Οι επιστήμονες στη Γενεύη, όπου βρίσκεται ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) είναι έτοιμοι να ανεβάσουν τα επίπεδα ενέργειας σε συγκρούσεις υποατομικών σωματιδίων, έτσι ώστε να ανιχνεύσουν μαύρες τρύπες, σημάδι πολυσύμπαντος, αλλά κάποιοι θεωρούν ότι είναι πιθανό να υπάρξει διαρροή βαρύτητας του δικού μας σύμπαντος σε κάποιο παράλληλο σύμπαν. Οι επικριτές μάλιστα του LHC, προειδοποιούν πως ο επιταχυντής σωματιδίων υψηλής ενέργειας, μπορεί να σημάνει το τέλος του σύμπαντός μας με τη δημιουργία μιας αδηφάγας μαύρης τρύπας (ίσως υπέρμετρα υπερβολικό αλλά πρώτη φορά επιχειρέιται κάτι τέτοιο και είναι άγνωστοι οι κίνδυνοι) Οι θεωρητικοί του Cern πιστεύουν πως μόνο η βαρύτητα μπορεί να περάσει από το ένα σύμπαν σε κάποιο άλλο. Ο Αχμέντ Φαράγκ Άλι τονίζει πως αν ανιχνευθούν μαύρες τρύπες στο LHC με τα προβλεπόμενα επίπεδα ενέργειες, τότε θα μπορεί να αποδειχθεί η ύπαρξη παράλληλων συμπάντων. Πιο συγκεκριμένα αναφέρει: «Αν οι μαύρες τρύπες δεν ανιχνευτούν στα προβλεπόμενα επίπεδα ενέργειας, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει τρία πράγματα. Είτε ότι δεν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις, είτε ότι είναι μικρότερες από ό,τι περιμέναμε, είτε ότι οι παράμετροι πρέπει να τροποποιηθούν». Τι είναι όμως το Multiuniverse; Η Θεωρία λέει ότι κάθε φορά που ένα άτομο κάνει μια επιλογή τότε το αποτέλεσμα συμβαίνει σε όλες του τις εκδοχές. Δηλαδή, εάν κάποιος επιλέξει σε ένα σταυροδρόμι την κατεύθυνση Α, δημιουργείται ταυτόχρονα ένα σύμπαν όπου το ίδιο μέχρι εκείνη την στιγμή άτομο επέλεξε την κατεύθυνση Β, ακολουθώντας από εκείνη την στιγμή διαφορετική πορεία από τον "δίδυμο" αδελφό του που επέλεξε την Α. Εν ολίγοις κάθε στιγμή δημιουργούνται απειρα "αντίτυπα" των εαυτών μας που άλλα μοιάζουν περισσότερο άλλα λιγότερο με εμάς αναλόγως την στιγμή του "διαχωρισμού". Έτσι το Πολυσύμπαν εκφράζει όλα τα πιθανά γεγονότα που θα μπορούσαν να λάβουν χώρα και δεν έλαβαν στο δικό μας σύμπαν. Υπάρχουν δηλαδή σύμπαντα στα οποία, τον Β' ΠΠ τον κέρδισε η Γερμανία, ο Τ.Κένεντι δεν δολοφονήθηκε ποτέ, ο Μεσαίωνας δεν υπήρξε, η Αυτοκρατορία του Μ.Αλέξανδρου δεν διαλύθηκε με τον θάνατό του, η Ανθρωπότητα έχει βγει στο Διάστημα,ή η Ανθρωπότητα δεν κυριάρχησε ποτέ στον πλανήτη και άπειρες άλλες πιθανές εκδοχές της Ιστορίας. H Θεωρία του Πολυσύμπαντος εξηγεί και το γιατί δεν υπάρχει το περιβόητο παράδοξο του εγγονού που επιστρέφει πίσω στον χρόνο και σκοτώνει τον παππού του. Εάν το κάνει τότε αυτός δεν θα γεννηθεί, άρα δεν θα γυρίσει πίσω στον χρόνο για να τον σκοτώσει και έχουμε ένα loop χωροχρονικής Παραδοξότητας. Με το Πολυσύμπαν όμως αυτό είναι εφικτό, ο εγγονός που γυρνάει πίσω στον χρόνο σκοτώνει έναν παππού από μια παράλληλη χρονική λωρίδα οπότε αυτός συνεχίζει να ζει κανονικά. Όπως γίνεται κατανοητό θα προκύψουν μεγάλες συνειδησιακές αλλαγές και στην ουσία θα φέρει τους ανθρώπους σε άμεση γνωριμία με την έννοια του Θεού, καθώς ο θεολογικός ορισμός του Μεγαλοδύναμου είναι "ο ων", δηλαδή η Ύπαρξη, τα Πάντα,ότιδήποτε αντλαμβανόμαστε και μη, ότιδήποτε θα μάθουμε ή όχι, όλα τα γεγονότα, όλες οι πράξεις, όλες οι εξισώσεις. Στην πραγματικότητα το Πολυσύμπαν δεν είναι κάτι "τραβηγμένο" είναι κάτι που επιβάλλεται από την ίδια την ύπαρξη του Θεού. Το ζήτημα έιναι πόσοι πέρα από τις ιδεοληψίες τους θα μπορέσουν να το αποδεχτούν; Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/20151104/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/cern-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AF%CE%BE%CE%B5%CE%B9

Λάικα: o πρώτος σκύλος στο διάστημα. Στις 3 Νοεμβρίου 1957, εκτοξεύθηκε ο Σπούτνικ 2, το δεύτερο κατά σειρά σοβιετικό διαστημικό σκάφος που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη. Ο Σπούτνικ 2 ήταν και το πρώτο διαστημικό σκάφος που μετέφερε έναν ζωντανό οργανισμό στο διάστημα, τη σκυλίτσα Λάικα. Εκτοξεύτηκε με έναν πύραυλο παρόμοιο μ’ αυτόν που χρησιμοποιήθηκε και για τον Σπούτνικ 1 και τέθηκε σε τροχιά με περίοδο περιστροφής 104 λεπτά. Εξαιτίας μιας δυσλειτουργίας το θερμικό σύστημα ελέγχου δεν λειτούργησε σωστά. Επιπλέον δημιουργήθηκαν ελαφρές ζημιές στη θερμική μόνωση με αποτέλεσμα η θερμοκρασία στο εσωτερικό του σκάφους να φτάνει τους 40 °C. Αρχικά η τηλεμετρία έδειχνε ότι η Λάϊκα ήταν σε καλή κατάσταση και έτρωγε τα τρόφιμα που είχαν τοποθετηθεί στο σκάφος, στη συνέχεια όμως πέθανε εξαιτίας της υπερθέρμανσης – πιθανόν μια ή δυο μέρες μετά την εκτόξευση. Ο Σπούτνικ 2 ξαναμπήκε στη γήινη ατμόσφαιρα στις 14 Απριλίου 1958 μετά από 162 ημέρες από την εκτόξευσή του και κάηκε. Το όχημα δεν ήταν σχεδιασμένο για επανείσοδο, κι έτσι από τη στιγμή της εκτόξευσης η Λάικα ήταν καταδικασμένη να χαθεί μαζί με το δορυφόρο. Υπήρχε μια συσκευή για να της γίνει ευθανασία δέκα μέρες μετά την εκτόξευση, κάτι που τελικά δεν χρειάστηκε καθώς ο σκύλος δεν άντεξε στις θερμοκρασίες της καμπίνας. Η αποστολή αυτή έδωσε στους επιστήμονες τα πρώτα στοιχεία σχετικά με τη συμπεριφορά ενός ζωντανού οργανισμού στο διάστημα. H animated εκδοχή στο τι μπορεί να συνέβη στη Λάικα δίνει η Αυγούστα Ζουρελίδη στο βίντεο που ακολουθεί: http://physicsgg.me/2012/11/03/%ce%bb%ce%ac%ce%b9%ce%ba%ce%b1-o-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%ba%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/

Εδώ μπορεί να γίνει η πρώτη βάση στον Αρη. Η αρμόδια επιτροπή της NASA ξεκίνησε επίσημα τις εργασίες αναζήτησης της περιοχής που θα προσεδαφιστεί η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Αρη η οποία σύμφωνα με τον υπάρχοντα σχεδιασμό θα ξεκινήσει στα τέλη της επόμενης δεκαετίας. Στη διάθεση της επιτροπής υπάρχουν 45 περιοχές του Κόκκινου Πλανήτη τις οποίες έχουν υποδείξει ειδικοί ως ενδεδειγμένα σημεία για την πρώτη γνωριμία του ανθρώπου με τον Αρη. Η πρόταση που φαίνεται ότι έχει ξεχωρίσει μέχρι στιγμής είναι αυτή που υποδεικνύει ως σημείο προσεδάφισης την περιοχή Deuteronilus Mensae. Πρόκειται για μια περιοχή με κοιλάδες και φαράγγια που συνορεύει με την περιοχή Acidalia Planitia που αποτέλεσε την περιοχή που προσεδαφίστηκε η επανδρωμένη αποστολή της ταινίας «Η Διάσωση» (The Martian) με πρωταγωνιστή τον Ματ Ντέιμον. Η Deuteronilus Mensae έχει προταθεί όχι μόνο επειδή μπορεί να γίνει εκεί μια ασφαλής προσεδάφιση αλλά κυρίως επειδή οι παρατηρήσεις των δορυφόρων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Αρη έχουν υποδείξει την ύπαρξη νερού σε παγωμένη μορφή στο υπέδαφος της. Ετσι αν βρεθεί τρόπος αξιοποίησης του νερού θα μπορεί να υποστηριχθεί η λειτουργία μιας βάσης εκεί. Μιας βάσης που θα αποτελέσει τον θεμέλιο λίθο της αποίκησης του Αρη. http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=751239

Τα μυστικά σχέδια των ΗΠΑ για κατασκοπευτικό διαστημικό σταθμό τη δεκαετία του 1960. Την εποχή της «Κούρσας του Διαστήματος», όλος ο κόσμος παρακολουθούσε τις προσπάθειες των αστροναυτών της NASA και των «ανταγωνιστών» τους, των Σοβιετικών κοσμοναυτών. Ωστόσο, πέρα από τα προγράμματα Mercury, Gemini και Apollo, οι ΗΠΑ «έτρεχαν» παράλληλα και πιο «σκιώδους» χαρακτήρα εγχειρήματα- και πρόσφατα ένα εξ αυτών είδε το φως της δημοσιότητας, χάρη στον αποχαρακτηρισμό και δημοσιοποίηση εγγράφων του NRO (National Reconnaissance Office), σχετικά με έναν στρατιωτικό, κατασκοπευτικό διαστημικό σταθμό, υπό την ονομασία MOL (Manned Orbiting Laboratory). Το MOL ήταν ένα πρόγραμμα της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1960, και η «επίσημη» αποστολή του θα ήταν η αποστολή στρατιωτικών στο Διάστημα για τη διεξαγωγή επιστημονικών πειραμάτων προκειμένου να διαπιστωθεί η «στρατιωτική χρησιμότητα» του να αποσταλούν άνθρωποι στο Διάστημα, και οι τεχνικές και οι διαδικασίες που θα απαιτούνταν για κάτι τέτοιο αν χρειαζόταν κάποια στιγμή. Ωστόσο, η πραγματική αποστολή του προγράμματος MOL ήταν η αποστολή ενός επαδρωμένου κατασκοπευτικού δορυφόρου σε τροχιά. Εκείνη την εποχή, διάφορες μελέτες έδειχναν ότι επανδρωμένοι κατασκοπευτικοί δορυφόροι θα μπορούσαν να αποδώσουν καλύτερη φωτογραφική κάλυψη της Σοβιετικής Ένωσης, με ανάλυση ανώτερη αυτής του κορυφαίου συστήματος της εποχής του (ο πρώτης γενεάς δορυφόρος Gambit). Επιπλέον, η αμερικανική αεροπορία θεωρούσε πως ένα επανδρωμένο σκάφος θα απέδιδε καλύτερα όσον αφορά σε καταστάσεις κρίσεων και ευκαιριακών στόχων από ό,τι ένα μη επανδρωμένο σύστημα. Την ανάπτυξη του σκάφους, στο πλαίσιο του επίσημου ρόλου του, επέβλεπε η USAF, ενώ το NRO ασχολήθηκε με το μυστικό κομμάτι του προγράμματος, περιλαμβανομένης της κάμερας και άλλων υποσυστημάτων. Ο υπουργός Άμυνας, Ρόμπερτ Μακναμάρα, ανακοίνωσε δημόσια την έναρξη του προγράμματος MOL τον Δεκέμβριο του 1963. Ωστόσο, αν και είχε την υποστήριξη του προέδρου και των ενόπλων δυνάμεων, ουδέποτε έλαβε πλήρη χρηματοδότηση, λόγω του ανταγωνισμού από άλλα προγράμματα του Πενταγώνου και τη NASA. Όταν ολοκληρώθηκαν οι μελέτες, ο σχεδιασμός κτλ και το πρόγραμμα ήταν έτοιμο να προχωρήσει σε πλήρους κλίμακας ανάπτυξη και παραγωγή, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, η πίεση όσον αφορά στον προϋπολογισμό είχε αυξηθεί λόγω του προγράμματος Apollo και του πολέμου στο Βιετνάμ. Ο προϋπολογισμός του μειώθηκε, ενώ παράλληλα οι συνθήκες για το MOL χειροτέρευαν, καθώς οι προσπάθειες αυτές φαίνονταν παράλληλες με της NASA, ενώ επίσης τα μη επανδρωμένα συστήματα βελτιώνονταν. Εν τέλει, τον Ιούνιο του 1969 το πρόγραμμα ακυρώθηκε, έχοντας κοστίσει 1,56 δισ. δολάρια, χωρίς να εκτοξευτεί τελικά επαδρωμένο σκάφος στο Διάστημα. http://www.naftemporiki.gr/story/1024623/ta-mustika-sxedia-ton-ipa-gia-kataskopeutiko-diastimiko-stathmo-ti-dekaetia-tou-1960 Πρωτοποριακός κινητήρας για «διαστημοπλάνα» εξασφαλίζει επενδυτές. Η βρετανική κυβέρνηση και η μεγάλη βρετανική εταιρεία οπλικών συστημάτων BAE επενδύουν σε έναν πρωτοποριακό στροβιλοκινητήρα που θα επέτρεπε σε αεροσκάφη να φτάνουν οπουδήποτε στον κόσμο μέσα σε τέσσερις μόνο ώρες, ακόμα και να πετούν σε χαμηλή γήινη τροχιά. Ο κινητήρας Sabre αναπτύχθηκε από τη μικρή βρετανική εταιρεία Reaction Engines, η οποία εξασφάλισε επένδυση 60 εκατ. λιρών από τη βρετανική κυβέρνηση, αναφέρει το BBC. Η ΒΑΕ με τη σειρά της θα πληρώσει 20,6 εκατ. λίρες για να αποκτήσει το 20% της εταιρείας. Ένα πρωτότυπο του κινητήρα προγραμματίζεται να είναι έτοιμο για επίγειες δοκιμές μέχρι τα τέλη της δεκαετίας, ενώ η παρθενική πτήση δεν αναμένεται πριν από το 2025. Η Reaction Engine έχει πάντως ήδη παρουσιάσει το σχέδιο του «διαστημοπλάνου» Skylon που θα βασίζεται στο Sabre και θα μπορούσε να καλύπτει την απόσταση Λονδίνο - Νέα Υόρκη σε λιγότερο από μία ώρα. Το Sabre, το οποίο θα χρησιμοποιεί υδρογόνο ως καύσιμο, σχεδιάστηκε να λειτουργεί ως συμβατικός στροβιλοκινητήρας εντός της ατμόσφαιρας και ως πυραυλοκινητήρας πάνω από αυτή. Θα επιτρέπει στο Skylon να φτάνει σε ύψος 25 χιλιομέτρων με ταχύτητα Mach 5 (πενταπλάσια από την ταχύτητα του ήχου), ενώ πάνω από αυτό το ύψος θα μπορεί να μετατρέπεται σε πυραυλοκινητήρα και να φτάσει σε χαμηλή γήινη τροχιά. H Reaction Engines δεν αποκαλύπτει λεπτομέρειες, παρουσίασε όμως αυτό το σχέδιο του Sabre.(Φωτ.) Οι σημερινοί στροβιλοκινητήρες (τζετ) δεν μπορούν να λειτουργήσουν σε ταχύτητες άνω των Mach 2,5 (δυόμισι φορές η ταχύτητα του ήχου) κυρίως λόγω του κινδύνου υπερθέρμανσης. Η νέα τεχνολογία φέρεται να ξεπερνά αυτόν τον περιορισμό χάρη σε έναν εναλλάκτη θερμότητας που μπορεί να ψύχει τον αέρα από τους 1.000 στους -150 βαθμούς Κελσίου σε ένα εκατοστό του δευτερολέπτου. Η Reaction Engines δεν αποκαλύπτει λεπτομέρειες του σχεδίου, και μάλιστα δεν έχει καν υποβάλλει αιτήματα για διπλώματα ευρεσιτεχνίας, λόγω του φόβου ότι άλλες εταιρείες θα σπεύσουν να την αντιγράψουν. Για πτήσεις με ταχύτητες άνω των Mach 2,5 δοκιμάζεται πάντως και ένα άλλο είδος πειραματικού κινητήρα με την ονομασία scramjet (αυλoωθητής υπερηχητικής καύσης). Οι κινητήρες scramjet που δοκιμάζονται στις ΗΠΑ και την Αυστραλία έχουν πετύχει ταχύτητες μέχρι Mach 10, το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν σε χαμηλές ταχύτητες και πρέπει να επιταχύνονται και να φτάνουν στο τελικό ύψος πτήσης με τη βοήθεια ξεχωριστών πυραυλοκινητήρων. Το Sabre, αντίθετα, φέρεται ικανό να λειτουργεί από τη στιγμή της απογείωσης. Σύμφωνα μάλιστα με την Reaction Engines, ο νέος εναλλάκτης θερμότητας θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και σε συμβατικά τζετ προκειμένου να μειώνει την κατανάλωση καυσίμων κατά 5 με 10 τοις εκατό. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500036517

Βρέχει λιωμένα μέταλλα σε… ορφανό πλανήτη. Εντοπίστηκαν εξωτικές καιρικές συνθήκες σε πλανήτη που εξορίστηκε από την κοσμική εστία του. Εντοπίστηκε το 2013 και συγκέντρωσε την προσοχή των επιστημόνων αφού δεν ήταν ένας ακόμη εξωπλανήτης που κινούνταν γύρω από κάποιο άστρο του γαλαξία μας. Ο PSO J318.5-22 είναι ένας μοναχικός πλανήτης αφού για κάποιο λόγο απομακρύνθηκε από το μητρικό του άστρο και τους άλλους πλανήτες που ίσως υπήρχαν εκεί και βρίσκεται μόνος του σε κάποιο σημείο του Διαστήματος σε απόσταση 80 ετών φωτός από εμάς. Πρόκειται για ένα γίγαντα αερίου με μάζα οκτώ φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία. Ο PSO J318.5-22 μπορεί να ατύχησε και να έμεινε ολομόναχος αλλά οι επιστήμονες είναι τυχεροί επειδή βρίσκεται απόλυτα εκτεθειμένος στο διαστημικό κενό χωρίς να εμποδίζεται η παρατήρηση του από διαφόρων εμπόδια που υπάρχουν σε ένα αστρικό σύστημα (το φως του άστρου, αέρια, σκόνη κλπ). Ετσι διεθνής ομάδα αστρονόμων έστρεψε τα τηλεσκόπια στον PSO J318.5-22 και έκανε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη. Οι ερευνητές εντόπισαν κάποιες από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στον εξωπλανήτη. Το πιο εντυπωσιακό εύρημα είναι ότι στον πλανήτη σχηματίζονται νέφη τα οποία δημιουργούν βροχή που αποτελείται από λιωμένα μέταλλα. «Τα νέφη πρέπει να αποτελούνται από καυτούς εστέρες πυριτικού οξέος και σταγονίδια σιδήρου. Αυτά τα νέφη δημιουργούν ένα κόσμο που κάνει εκείνον της Αφροδίτης να μοιάζει ευχάριστος» δηλώνει η Μπεθ Μπίλερ, του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, μέλος της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει την ανακάλυψη της στην στην διαδικτυακή υπηρεσία προδημοσιεύσεων arxiv. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=750910

Τοξικά νέφη «τρώνε» τον Αρη. Το ρομπότ Spirit πάτησε στην επιφάνεια του Αρη το 2004 και τον εξερεύνησε για έξι χρόνια. Τα τελευταία του δεδομένα το Spirit τα έστειλε το 2010 αλλά οι επιστήμονες συνεχίζουν να τα μελετούν. Επιστήμονες του Ithaca College στη Νέα Υόρκη είναι ανάμεσα σε αυτούς που μελετούν τα δεδομένα του Spirit. Στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωλογικής Εταιρείας που διεξάγεται αυτές τις μέρες στη Βαλτιμόρη οι ερευνητές ανακοίνωσαν τα ευρήματα τους από την μελέτη των πετρωμάτων στις περιοχές που εξερεύνησε το Spirit. Οπως ανέφεραν τα πετρώματα παρουσιάζουν αλλοιώσεις οι οποίες δείχνουν ότι διαβρώνονται. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η διάβρωση των πετρωμάτων οφείλεται σε τοξικά νέφη που παράγουν όξινους υδρατμούς οι οποίοι καταλήγουν στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι τα τοξικά νέφη είναι προϊόν ηφαιστειακής δραστηριότητας. Η NASA ανακοίνωσε ότι την προσεχή Πέμπτη θα κάνει ανακοινώσεις για νέα εντυπωσιακά ευρήματα από την ατμοσφαιρική δραστηριότητα του Αρη. Μπορεί τα τοξικά νέφη να «τρώνε» τον Αρη αλλά ομάδα ειδικών διαπίστωσε ότι ο Κόκκινος Πλανήτης με τη σειρά του «τρώει» τον Φόβο, τον ένα από τους δύο δορυφόρους του. Στον Φόβο έχουν εντοπιστεί μυστηριώδεις αυλακώσεις στην επιφάνεια του. Οι επιστήμονες δεν έχουν βρει μέχρι σήμερα οριστική απάντηση στην αιτία που δημιούργησε αυτές τις αυλακώσεις και η μόνη πιθανή εξήγηση που έχει πέσει στο τραπέζι είναι ότι είναι προϊόν πτώσης κομητών. Η ομάδα των ειδικών με επικεφαλής τον Τέρι Χάφορντ του κέντρου πτήσεων Goddard της NASA ανακοίνωσε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωλογικής Εταιρείας ότι οι αυλακώσεις είναι αποτέλεσμα της έντονης βαρυτικής έλξης του Αρη. Ο Φόβος βρίσκεται πολύ κοντά στον Αρη και σύμφωνα με τους ερευνητές Κόκκινος Πλανήτης ρουφάει σταδιακά την ύλη του δορυφόρου του. Το φαινόμενο έχει εντοπιστεί και σε άλλους δορυφόρους που κινούνται σε πολύ κοντινή απόσταση από τον μητρικό τους πλανήτη. Εχει διαπιστωθεί ότι ο Κρόνος ρουφάει την ύλη που εκτοξεύουν στο Διάστημα οι πίδακες του Εγκέλαδου, του μικρού παγωμένου δορυφόρου του. Στον εκπληκτικό κόσμο του Πλούτωνα όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ο δορυφόρος του Πλούτωνα, ο Χάροντας, είναι εκείνος που χρησιμοποιεί την βαρυτική του έλξη και αποσπά μέρος της ατμόσφαιρας του πλανήτη νάνου. Είναι πιθανό ο Φόβος να πέφτει θύμα... βαρυτικού κανιβαλισμού από τον Αρη. Μένει να διαπιστωθεί αν το ίδιο συμβαίνει και με τον Δείμο, τον δεύτερο δορυφόρο του Αρη. Η ανακάλυψη είναι σημαντική εκτός των άλλων γιατί οι διαστημικές υπηρεσίες μελετούν το ενδεχόμενο η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Αρη να προσεδαφιστεί αρχικά στον Φόβο και να προετοιμάσει από εκεί την μετάβαση στον Κόκκινο Πλανήτη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=750862

Ανθισε η πιο άνυδρη έρημος του πλανήτη. Επειδή ο πλανήτης μας παντα μας εκπλήσσει!!! Η έρημος Ατακάμα στη Χιλή, γνωστή ως το πιο ξηρό μέρος πάνω στη Γη, σημείωσε έντονη ανθοφορία μετά από ένα έτος ακραίων βροχοπτώσεων. Η Ατακάμα κατά κανόνα είναι ένα ιδιαίτερα ξηρό μέρος. Μάλιστα η πόλη Αρίκα στη Χιλή, στο βόρειο τμήμα της Ατακάμα, κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ απουσίας βροχής, έχοντας περάσει 173 συνεχόμενους μήνες χωρίς μια σταγόνα βροχής στις αρχές του 20ου αιώνα. Σε μία γειτονική πόλη, την Αντοφαγκάστα, η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι μόλις 1,78 χιλιοστά. Ωστόσο τα χρόνια με ισχυρή εκδήλωση του φαινομένου Ελ Νίνιο μπορεί να φέρουν ασυνήθιστες βροχοπτώσεις στην περιοχή, που βρίσκεται ακριβώς στα ανατολικά των θερμότερων νερών των ωκεανών του πλανήτη. Τον Μάρτιο, σφοδρές καταιγίδες έφεραν 24,38 χιλιοστά βροχής σε μια ημέρα σε τμήματα της Ατακάμα. Αυτή η σχετικά μικρή ποσότητα αποτελεί ένα τεράστιο γεγονός βροχόπτωσης για την έρημο, ισοδύναμο με πάνω από 14 χρόνια βροχής σε μία ημέρα. Ο χείμαρρος που προκλήθηκε στο συνήθως ξηρό ποταμό Κοπιάπο οδήγησε στο θάνατο τουλάχιστον εννέα ανθρώπων εκείνη την ημέρα. Τα λουλούδια μάλβα (ή μολόχα) στην έρημο Ατακάμα ανθίζουν κάθε πέντε με επτά έτη, συμπίπτωντας συνήθως με το Ελ Νίνιο. Φέτος εκμεταλλεύτηκαν τις ιδιαίτερα βροχερές συνθήκες της χρονιάς, οδηγώντας στην πιο εντυπωσιακή άνθηση των τελευταίων 18 ετών. Εξάλλου, η Κοιλάδα του Θανάτου στην Καλιφόρνια, η τοποθεσία με το ρεκόρ υψηλότερης καταγεγραμμένης θερμοκρασίας, επίσης σημείωσε έντονη βροχόπτωση αυτό το μήνα, για τα δεδομένα της. Ο επίσημος μετεωρολογικός σταθμός στην κοιλάδα κατέγραψε 13,97 χιλιοστά βροχής στις αρχές του μήνα, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ για το συγκεκριμένο μήνα. Σχόλιο:στην περιοχή υπάρχουν τα μεγαλύτερα οπτικα τηλεσκόπια ακριβώς λογω της ξηρασίας. http://www.naftemporiki.gr/story/1023914/entoni-anthoforia-sto-pio-ksiro-meros-tou-planiti-meta-apo-asunithisti-broxoptosi

Χρόνια Πολλά ISS! Ηταν 2 Νοεμβρίου του 2000 όταν για πρώτη φορά εισήλθε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το πρώτο του πλήρωμα και έτσι σήμερα συμπληρώνονται 15 χρόνια συνεχούς, απρόσκοπτης λειτουργίας του ISS. Το Ρωσικό επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ TM-31" με πλήρωμα τους Ρώσους κοσμοναύτες Σεργκέι Krikalev και Γιούρι Gidzenko και τον αστροναύτη William Shepherd-ΗΠΑ ξεκίνησε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στις 31 Οκτωβρίου 2000, και συνδεθηκε με τον ISS στις 2 Νοεμβρίου. Το πλήρωμα της αποστολής EO-1 (η κύρια αποστολή-1) υπό τη διοίκηση του William Shepherd εργάστηκε στο σταθμό 140 ολόκληρες ημέρες, αρχίζοντας μια νέα φάση στο έργο του ΔΔΣ και στην ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος Σε αυτά τα 15 χρόνια έχουν διεξαχθεί χιλιάδες πειράματα και μελέτες κάθε είδους. Παράλληλα τόσο οι κάμερες του Σταθμού όσο και εκείνες των αστροναυτών έχουν καταγράψει και συνεχίζουν να καταγράφουν εκπληκτικές εικόνες της Γης και διαφόρων φυσικών και κοσμικών φαινομένων. Με αφορμή τα γενέθλια του ISS καταγράφουμε ορισμένα ενδιαφέροντα ιστορικά και άλλα στοιχεία και δεδομένα για αυτόν · Ο όρος «Διεθνής» είναι απόλυτα ακριβής αφού στη δημιουργία του συνεργάστηκαν πέντε μεγάλες διαστημικές υπηρεσίες και 69 χώρες ενώ μέχρι σήμερα στον Σταθμό έχουν εισέλθει 211 αστροναύτες από 15 χώρες. · Το ρεκόρ συνεχούς παραμονής στον ISS έχει ο Αμερικανός αστροναύτης Σκοτ Κέλι που βρίσκεται στον Σταθμό και θα συμπληρώσει 522 μέρες παραμονής εκεί καθώς συμμετέχει σε μια μελέτη διερεύνησης των επιπτώσεων που έχει η μακροχρόνια παραμονή στις διαστημικές συνθήκες. Το συνολικό ρεκόρ παραμονής στο Διάστημα έχει πάντως ο Ρώσος Κοσμοναύτης Γενάντι Παντάλκα που έχει παραμείνει συνολικά 879 μέρες στον ISS. · Χρειάστηκαν 136 διαστημικές πτήσεις και επτά διαφορετικοί τύποι διαστημικών σκαφών για να μεταφέρουν τα μέρη από τα οποία αποτελείται ο Σταθμός. Η κατασκευή του κόστισε 150 δις. δολάρια. · Η τροχιακή ταχύτητα του ISS είναι 7.66 χλμ/δευτ. και η μέγιστη ταχύτητα του 27.600 χλμ/ώρα. Ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από τη Γη σε περίπου 92 λεπτά. · Εχει συνολική έκταση όση ένα γήπεδο αμερικανικού ποδοσφαίρου (ράγκμπι). Οι ηλιακοί συλλέκτες του θα μπορούσαν να καλύψουν ένα χώρο ανάλογο με εκείνο που καταλαμβάνουν οκτώ γήπεδα μπάσκετ. · Αποτελείται από 14 μονάδες με τον χώρο διαβίωσης του πληρώματος να είναι παρόμοιος με ένα σπίτι με έξι υπνοδωμάτια. Οι αστροναύτες έχουν στη διάθεση τους δύο μπάνια και ένα γυμναστήριο. · Οι λειτουργίες του ISS ελέγχονται από 52 υπολογιστές. · Οι αστροναύτες έχουν φάει περί τα 25 χιλιάδες γεύματα στη διάρκεια αυτών των 15 ετών · Όταν αποφασιστεί η παύση της λειτουργίας του ISS οι νεότερες μονάδες του όπως η ρωσική Nauka θα συνεχίσει να λειτουργεί αυτόνομα ως μια βάση υποστήριξης διαπλανητικών αποστολών στη Σελήνη, τον Αρη και τον Κρόνο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=750569 http://www.federalspace.ru/21804/ Thumbsats: Ακόμα πιο μικροί και φθηνοί δορυφόροι. Την τελευταία δεκαετία η διαστημική βιομηχανία βιώνει την επανάσταση των CubeSats: «Μίνι» δορυφόρων που κοστίζουν λίγο όσον αφορά στην εκτόξευση και λειτουργία τους (που μπορεί να είναι από λήψη εικόνων της επιφάνειας της Γης μέχρι τηλεπικοινωνίες ή επιστημονικά πειράματα). Επίσης, στο κοντινό μέλλον αναμένεται να αποσταλούν σε μακρινούς προορισμούς, όπως ο Άρης και η Ευρώπη, ο δορυφόρος του Δία. Αν και οι CubeSats είναι ήδη αρκετά οικονομικοί, μια εταιρεία επιδιώκει να τους κάνει ακόμα πιο φθηνούς, μειώνοντας περαιτέρω το μέγεθός τους. Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Space.com, η ThumbSat.Inc δουλεύεται πάνω στους «ThumbSats»: Μικροσκοπικούς και φθηνούς δορυφόρους, που ελέγχονται από μικροσκοπικές πλακέτες και οι διαστάσεις τους κινούνται στην τάξη των χιλιοστών (48mm x 48 mm x 32 mm, βάρους 25 γραμμαρίων). Επίσης, η εταιρεία εμφανίζεται πρόθυμη να ασχοληθεί ακόμα παραπάνω με τον τομέα του σχεδιασμού αποστολών από ό,τι στην περίπτωση ενός κλασικού CubeSat. «Πριν ακόμη σκεφτείτε για το πείραμά σας σε έναν CubeSat, πρέπει να αγοράσετε ένα κιτ, να το συναρμολογήσετε, να κάνετε αιτήσεις για εκτόξευση και μετάδοση από το Διάστημα, να βρείτε μια εκτόξευση και να συγκεντρώσετε μεγάλη χρηματοδότηση για να το κάνετε. Αν διαλέξετε τον δρόμο του ThumbSat, το μόνο που έχετε να σκεφτείτε είναι το πείραμά σας, και μπορούμε να σας βοηθήσουμε πολύ και με αυτό επίσης» έγραψε ο «πατέρας» της ιδέας, Σον Γουάιτχεντ, σε email του στο Discovery News. Ο Γουάιτχεντ είναι ένας Βρετανός μηχανικός ο οποίος είναι επίσης ιδρυτής της Scoutek Ltd, εταιρείας ρομποτικής που κατασκευάζει εξαρτήματα για ακραίες συνθήκες περιβάλλοντος, όπως ο βυθός και το Διάστημα. Η ιδέα των ThumbSats του προέκυψε ενώ σκεφτόταν έναν φθηνό τρόπο για τη δοκιμή πρωτοποριακών υλικών για ένα σεληνιακό project. Διαπίστωσε πως, παρά τις επαφές του στην αεροδιαστημική βιομηχανία, δεν υπήρχε εύκολος τρόπος να μεταφερθεί φθηνά ένα φορτίο πέρα από την ατμόσφαιρα της Γης. Αυτό που σκέφτηκε ήταν η δημιουργία μιας υποδομής που θα κάλυπτε τα πάντα όσον αφορά σε επιστημονικά πειράματα στο Διάστημα, σε πολύ μικρή κλίμακα. Το κόστος της αποστολής είναι μικρό, περίπου 20.000 δολάρια για ένα πείραμα, ωστόσο η διάρκειά της θα είναι μόνο 8-10 εβδομάδες σε τροχιά, λόγω της μικρής διάρκειας ζωής της μπαταρίας. Επίσης, το φορτίο θα είναι σε αρκετά χαμηλή τροχιά για να καεί ακίνδυνα στην ατμόσφαιρα μετά τη λήξη της αποστολής – έτσι ώστε να διασφαλιστεί πως δεν θα γίνει άλλο ένα πιθανώς επικίνδυνο διαστημικό σκουπίδι. Το πρώτο «πακέτο» ThumbSats πρόκειται να εκτοξευτεί σύντομα, μέσα στον Φεβρουάριο του 2016. http://www.naftemporiki.gr/story/1023742/thumbsats-akoma-pio-mikroi-kai-fthinoi-doruforoi Voyager: Γιατί η NASA αναζητεί προγραμματιστή με γνώσεις «αρχαίας» γλώσσας προγραμματισμού. Προγραμματιστή με «μουσειακές» γνώσεις χρειάζεται πλέον η NASA, λόγω της συνταξιοδότησης του 80χρονου μηχανικού Λάρι Ζοταρέλι: Ο λόγος είναι τα διαστημόπλοια του προγράμματος Voyager, τα οποία κατασκευάστηκαν στη δεκαετία του 1970 και ταξιδεύουν ακόμα στο βαθύ Διάστημα- και ως εκ τούτου, η τεχνολογία υπολογιστών τους είναι 40 ετών. Όπως αναφέρεται σε σχετικό ρεπορτάζ του CNN, το Voyager 1 βρίσκεται σε απόσταση 20 δισ. χιλιομέτρων από τη Γη. Η αρχική αποστολή του ήταν η εξερεύνηση του Δία και του Κρόνου, αλλά η αποστολή του επεκτάθηκε- ωστόσο, η αναβάθμιση του υπολογιστή του είναι αδύνατη, για ευνόητους λόγους. «Είναι σαν να πετάς έναν υπολογιστή Apple II. Θα έπρεπε να είναι σε μουσείο» αναφέρει η Σούζι Ντοντ, υπεύθυνη του προγράμματος. Ο Ζοταρέλι υπηρετούσε το πρόγραμμα Voyager από την ημέρα εκτόξευσής του, στις 5 Σεπτεμβρίου 1977 (σημειώνεται πως το Voyager 2, που βρίσκεται σε αντίστοιχη, εξαιρετικά μεγάλη απόσταση, εκτοξεύτηκε το 1979, και είναι το μόνο σκάφος που έχει περάσει από τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα- η επαφή μαζί του είναι δυνατή μόνο μέσω της κεραίας του Deep Space Network στον Κανμπέρα) . Η δουλειά του είναι πάνω στα συστήματα δεδομένων πτήσης του σκάφους, που έχουν μόλις 64 KB μνήμης και τρέχουν μια παμπάλαια γλώσσα προγραμματισμού. Σήμερα, είναι ένας από τους ελάχιστους στον κόσμο που ξέρουν τα «μυστικά» της. Όπως υπογραμμίζεται σε σχετικό δημοσίευμα του Popular Mechanics, ο μηχανικός που θα αναλάμβανε τη θέση του πρέπει να έχει γνώσεις της εποχής των Cobol, Fortran και Algol. Αν και τα δύο σκάφη είναι ιδιαίτερα «υγιή» για την ηλικία τους, καθώς είναι σε θέση να λειτουργούν για άλλη μια δεκαετία, το μέλλον τους είναι αβέβαιο πέρα από αυτό – και ως εκ τούτου η δουλειά του νέου μηχανικού θα είναι ιδιαίτερα απαιτητική, εάν πρόκειται να επεκταθεί η ζωή τους (μέσω αλλαγών στη διαχείριση ενέργειας) ακόμα παραπέρα. Σύμφωνα με το CNN, η NASA είχε βρει έναν μηχανικό, ο οποίος είχε έρθει στο πρόγραμμα για να δουλέψει με τον Ζοταρέλι έναν χρόνο και κάποια στιγμή να τον αντικαταστήσει- ωστόσο η Ντοντ θεωρεί πως η αντικατάστασή του είναι πρακτικά αδύνατη. Όπως εκτιμά στο Popular Mechanics, δεν ελπίζει στο να βρει κάποιον νεαρό, αλλά στην καλύτερη περίπτωση κάποιον ο οποίος βρίσκεται στην αρχή της 6ης δεκαετίας της ζωής του (εν αντιθέσει με μηχανικούς οι οποίοι πλησιάζουν τα 80). http://www.naftemporiki.gr/story/1024554/voyager-giati-i-nasa-anazitei-programmatisti-me-gnoseis-arxaias-glossas-programmatismou

Υπερυπολογιστής προσομοιώνει την εξέλιξη του Σύμπαντος. Σε μια από τις μεγαλύτερες κοσμολογικές προσομοιώσεις που έχουν παρουσιαστεί ως σήμερα, υπερυπολογιστής του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας μοντελοποιεί την εξέλιξη του Σύμπαντος από τη βρεφική του ηλικία μέχρι σήμερα. Το αποτέλεσμα; Ένας ωκεανός δεδομένων που φτάνει τα 2,5 petabyte, ή 2,5 εκατομμύρια gigabyte. Ερευνητές του Εθνικού Εργαστηρίου του Αργκόν, το οποίο υπάγεται στο υπουργείο Ενέργειας, χρησιμοποίησαν για την προσομοίωση τον υπερυπολογιστή Titan, ο οποίος ήταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια ο ισχυρότερος του κόσμου. Χρησιμοποιώντας λογισμικό που αναπτύχθηκε ειδικά για κοσμολογικές προσομοιώσεις (Hardware/Hybrid Accelerated Cosmology Code), η ερευνητική ομάδα προσομοίωσε την πορεία του Σύμπαντος από τα 50 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη μέχρι τη σημερινή εποχή. Πρακτικά, το Σύμπαν χωρίστηκε σε μισό τρισεκατομμύριο κύβους με πλευρά 100.000 χιλιομέτρων ο καθένας, προσφέροντας εντυπωσιακά υψηλή ανάλυση. Στη βρεφική του ηλικία, το Σύμπαν ήταν ένα γιγάντιο σύννεφο από ελεύθερα άτομα κανονικής ύλη αλλά και από «σκοτεινή ύλη» -ένα υλικό άγνωστης σύστασης που περιέργως αντιστοιχεί στο 84% της μάζας του Σύμπαντος. Τα μοντέλα των κοσμολόγων δείχνουν ότι η σκοτεινή ύλη ήταν η πρώτη που άρχισε να συσσωματώνεται λόγω της έλξης της βαρύτητας. Σταδιακά συμπυκνώθηκε σε δίσκους, οι οποίοι τελικά τράβηξαν προς το μέρος τους και την κανονική ύλη. Μέχρι και σήμερα, δισεκατομμύρια χρόνια μετά, οι γαλαξίες πιστεύεται ότι περιβάλλονται από αυτά τα «φωτοστέφανα» σκοτεινής ύλης, μέσα στα οποία γεννήθηκαν. «Η βαρύτητα επιδρά στη σκοτεινή ύλη, η οποία αρχίζει να συσσωματώνεται όλο και περισσότερο. Μέσα στους σβόλους που σχηματίζονται γεννιούνται γαλαξίες» λέει η Κάτριν Χέιτμαν, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης στο Astrophysical Journal Supplement Series. «Είναι μια πολύ πλούσια προσομοίωση» προσθέτει. «Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα δεδομένα για να εξετάσουμε το γιατί οι γαλαξίες συμπυκνώνονται με αυτόν τον τρόπο, καθώς και τη θεμελιώδη φυσική του ίδιου του σχηματισμού κοσμικών δομών» εξηγεί. Υπήρχε όμως και αρκετό υλικό στο νεαρό Σύμπαν που δεν έπεσε στην παγίδα της σκοτεινής ύλης. Το υλικό αυτό, τεράστιες ποσότητες αερίου, πιστεύεται ότι διατάχθηκε σε μορφή νημάτων τα οποία εκτείνονται ανάμεσα στους γαλαξίες. Στο σημερινό, ενήλικο Σύμπαν, προβλέπει το κυρίαρχο μοντέλο της Κοσμολογίας, οι γαλαξίες βρίσκονται σήμερα διατεταγμένοι σαν χάντρες πάνω σε έναν «σκελετό» από νήματα που θυμίζει σφουγγάρι, τον λεγόμενο κοσμικό ιστό. Εκτός του ότι αποκαλύπτει το ρόλο της κοσμικής ύλης στο σχηματισμό του κοσμικού ιστού, αναφέρουν οι ερευνητές σε ανακοίνωσή τους, η προσομοίωση βοηθά τους κοσμολόγους να κατανοήσουν την ακόμα πιο μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια, μια μυστηριώδη δύναμη που δρα αντίθετα από τη βαρύτητα και επιταχύνει τη διαστολή του Σύμπαντος. Η ανάλυση των 2,5 petabyte δεδομένων μόλις έχει αρχίσει, θα διαρκέσει όμως «αρκετά ακόμα χρόνια». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500036079

Κομήτης σε σχήμα νεκροκεφαλής περνάει κοντά από τη Γη. Ο πελώριος κομήτης που "φλερτάρε" το Σάββατο με τη Γη, ανήμερα της γιορτής του Χάλογουιν, μοιάζει, κατά πολύ περίεργο τρόπο, με μια ουράνια... νεκροκεφαλή. Η φωτογραφία του κομήτη που έδωσε στη δημοσιότητα η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA φαντάζει εξωπραγματική: δύο σκοτεινές τρύπες που θυμίζουν μάτια, μια στρογγυλή οπή στο επίπεδο της μύτης και ένα λευκό περίγραμμα σε μορφή κρανίου. «Ο μεγάλος βράχος που θα περάσει κοντά στη Γη είναι πιθανότατα ένας νεκρός κομήτης που, κατά παράξενο τρόπο, μοιάζει με νεκροκεφαλή» ανέφερε η NASA στην ανακοίνωσή της. «Θα έλεγε κανείς ότι μασκαρεύτηκε σε νεκροκεφαλή για το Χάλογουιν» αστειεύτηκε η Κέλι Φαστ, μια επιστήμονας της διαστημικής υπηρεσίας. Οι αστρονόμοι εντόπισαν το αντικείμενο στις αρχές Οκτωβρίου και αρχικά νόμιζαν ότι επρόκειτο για αστεροειδή, έτσι τον βάφτισαν Αστεροειδή 2015 ΤΒ145. Αφού όμως τον παρατήρησαν καλύτερα διαπίστωσαν ότι πρόκειται για έναν νεκρό κομήτη που έχει χάσει τα πτητικά στοιχεία του μετά από πολλά περάσματα κοντά στον Ήλιο. Ο κομήτης κινείται με μεγάλη ταχύτητα και έχει διάμετρο 600 μέτρα, όμως δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος να συγκρουστεί με τη Γη αφού περασε σε απόσταση 486.000 χιλιομέτρων. http://www.kathimerini.gr/837107/article/epikairothta/episthmh/komhths-se-sxhma-nekrokefalhs-pernaei-konta-apo-th-gh

Διαστημικός «περίπατος» δύο αστροναυτών. Έναν διαστημικό «περίπατο» 6,5 ωρών έκαναν οι αστροναύτες Σκοτ Κέλι και Κιέλ Λίντγκρεν. Οι δύο αστροναύτες, οι οποίοι αποτελούν μέρος του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS), βγήκαν για πρώτη φορά εκτός του ISS για να πραγματοποιήσουν εργασίες συντήρησης, αλλά και για να πάρουν μία… γεύση από το Διάστημα. Η NASA έδωσε τη δυνατότητα στο κοινό να απολαύσει ζωντανά την 189η «βόλτα» αστροναυτών έξω από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ο οποίος φιλοξενεί κοσμοναύτες από το 2000. Για να ολοκληρώσουν την αποστολή τους, οι Κέλι και Λίντγκρεν χρειάστηκε να φορέσουν στολές βάρους 160 κιλών. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός χρειάζεται μόλις 90 λεπτά για να κάνει μία πλήρη περιστροφή της Γης, προσφέροντας μία εντυπωσιακή θέα στα μέλη του πληρώματός του, ωστόσο η καθημερινότητα για τους αστροναύτες δεν είναι πάντα εύκολη. Ο πρώτος διαστημικός περίπατος, όπου ο αστροναύτης δεν ήταν προσδεδεμένος εγινε στις 7 Φεβρουαρίου 1984. Ο ISS δεν μπορεί να φιλοξενήσει περισσότερους από έξι κοσμοναύτες κάθε φορά, με τους περισσότερους να μένουν εκεί για περίπου έξι μήνες, διάστημα που για κάποιους φαίνεται… αιώνας. Το πλήρωμα του Σταθμού καταναλώνει κυρίως συσκευασμένα τρόφιμα, ενώ περιμένει πώς και πώς τις αποστολές ανεφοδιασμού, που φέρνουν κατά καιρούς φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/1023245/diastimikos-peripatos-duo-astronauton Μισός αιώνας διαστημικών περιπάτων από τη NASA. Τον μισό αιώνα διαστημικών περιπάτων της και διαστημικών στολών γιόρτασε αυτές τις ημέρες η ΝΑSA με εκτενή αφιερώματα στην ιστοσελίδα της. Ο πρώτος Αμερικανός που πραγματοποίησε διαστημικό περίπατο ήταν ο Έντουαρντ Γουάιτ, του Gemini IV, στις 3 Ιουνίου 1965. Για πάνω από 20 λεπτά, ο Γουάιτ βρισκόταν έξω από το διαστημόπλοιο, καθώς πετούσε από τη Χαβάη στον Κόλπο του Μεξικού. Στο τέλος του ήταν ενθουσιασμένος, κάνοντας λόγο για την μεγαλύτερη εμπειρία που είχε ποτέ. Αντίστοιχα, ο πρώτος που πραγματοποίησε αυτόνομο περίπατο -χωρίς να είναι προσδεδεμένος στο σκάφος, χρησιμοποιώντας ειδικό αυτόνομο «σακίδιο» MMU (Manned Maneuvering Unit) ήταν ο Μπρους ΜακΚάντλες του διαστημικού λεωφορείου Challenger στις 7 Φεβρουαρίου 1984. http://www.naftemporiki.gr/slideshows/962173/misos-aionas-diastimikon-peripaton-apo-ti-nasa/all

Δράκοι στον Αρη!!! Οι δράκοι μπορεί να θεωρούνται μυθολογικά τέρατα στη Γη, στο διάστημα όμως και δη στον πλανήτη Άρη... υπάρχουν! Φωτογραφία που έστειλε το Curiosity από τον «κόκκινο πλανήτη», αποτυπώνει έναν τεράστιο βράχο, ο οποίος μοιάζει καταπληκτικά με το κεφάλι ενός μεγάλου δράκου, που... πετάει φωτιές. Η φωτογραφία αυτή έφτασε στην κατοχή της NASA μόλις λίγες μέρες μετά την απεικόνιση ενός αντικειμένου στον πλανήτη, το οποίο έμοιαζε με πολική αρκούδα. Η NASA βέβαια, δεν εξέτασε τον συγκεκριμένο βράχο ως... δράκο, αλλά ως ένα αντικείμενο που προσφέρεται για γεωλογική και όχι μόνο ανάλυση. Ωστόσο, η ομοιότητα του βράχου με κεφάλι δράκου, είναι πραγματικά εκπληκτική, ιδιαίτερα στην απεικόνιση με το πράσινο φόντο. http://www.defencenet.gr/defence/20151029/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CE%B9-%CE%B2%CF%81%CE%AD%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa

Το 2016 η πρώτη προσπάθεια για Ίντερνετ παντού από τα μπαλόνια της Google. Βελτιωμένα έτσι ώστε να επιτρέπουν την μετάδοση ιντερνετικής κίνησης με ταχύτητες έως και 10Megabit/sec, να είναι έτοιμα για απογείωση εντός 15 λεπτών από δυο-τρεις ανθρώπους και ικανά να γυρίζουν την υφήλιο επί μήνες, τα μπαλόνια του Project Loon της Google το 2016 θα περικυκλώσουν για πρώτη φορά την Γη στην πρώτη προσπάθεια να παρέχουν πρόσβαση όπου χρειαστεί. Οι προοπτικές φάνηκαν από τις δοκιμές στην Ινδονησία των χιλιάδων νησιών. Η Google γνωστοποίησε ότι μετά από πτήσεις 17 εκατομμυρίων χιλιομέτρων πάνω από ζούγκλες, βουνά και πεδιάδες, η ομάδα του Project Loon έχει συνάψει τις απαραίτητες συνεργασίες με τρεις Ινδονήσιους παρόχους υπηρεσιών πρόσβασης στο Διαδίκτυο μέσω κινητής τηλεφωνίας, τις Indosat, Telkomsel και XL Axiata για την παροχή Ίντερνετ πάνω από την, δύσκολη, Ινδονησία το 2016. Σήμερα, μόνο ένας στους τρεις Ινδονήσιους σε πληθυσμό 250 εκατομμυρίων έχει πρόσβαση στο Ίντερνετ. Κι αυτό καθώς, αποτελεί πρόκληση η εγκατάσταση της απαιτούμενης υποδομής σταθμών βάσης σε 17.000 νησιά. Με τα μπαλόνια του Project Loon, θα μεταδίδεται το σήμα από περιοχές που έχουν σύνδεση σε σταθμό βάσης και θα μεταπηδά από μπαλόνι σε μπαλόνι μέχρι τον προορισμό του, ακόμα και στα πλέον απομακρυσμένα μέρη της Ινδονησίας. Στις δοκιμαστικές πτήσεις, τα μπαλόνια αποδείχτηκαν ικανά να μεταφέρουν δεδομένα από το ένα στο άλλο ακόμα και σε απόσταση 100 χιλιομέτρων στην στρατόσφαιρα. Έτσι, οι τοπικοί ISP ήταν σε θέση σε διευρύνουν την εμβέλεια της υπηρεσίας τους σε περιοχές που είναι εξαιρετικά δύσκολο να φτάσουν με την τρέχουσα τεχνολογία. Μιλώντας στο βρετανικό BBC, ο επικεφαλής του Project Loon, Μάικ Κάσιντι αναφέρθηκε στις βελτιώσεις που έχουν γίνει στα περίφημα μπαλόνια από την πρώτη εμφάνισή τους στα τέλη του 2013: η διάρκεια ζωής τους έχει αυξηθεί από τις 10 ημέρες στις 187 ημέρες, για την προετοιμασία τους προς απογείωση χρειαζόταν να εργαστούν 1-2 ώρες 14 άνθρωποι, όταν σήμερα με μια αυτοματοποιημένη διαδικασία απαιτούνται 15 λεπτά και 2-3 άνθρωποι. Ο Κάσιντι εκτιμά ότι απαιτούνται περίπου 300 μπαλόνια για να διαμορφώσουν ένα δαχτυλίδι γύρω από την Γη, τα οποία να είναι σε θέση να παρέχουν, σε κάποιες τουλάχιστον περιοχές, αδιάλειπτη πρόσβαση, και αυτός ο στόχος έχει τεθεί για το επόμενο έτος. «Εάν όλα πάνε καλά», σημειώνει ο επικεφαλής του φιλόδοξου έργου, το επόμενο έτος η υπηρεσία θα αρχίσει να δέχεται τους πρώτους συνδρομητές που θα την δοκιμάσουν, εισερχόμενη στην φάση beta. Κάθε μπαλόνι καλύπτει μια περιοχή διαμέτρου 40 χιλιομέτρων και ως εκ τούτου, το αρχικό δαχτυλίδι που θα σχηματίσουν θα έχει περιορισμένη κάλυψη στον πλανήτη καθώς θα κυκλώνει ένα μέρος του βορείου ημισφαιρίου. Ξέρατε ότι... Τον Μάρτιο του 2015 ολοκληρώθηκε με επιτυχία η πρώτη δοκιμαστική πτήση ενός μη επανδρωμένου αεροσκάφους που μπορεί να προσφέρει την δυνατότητα της... επουράνιας πρόσβασης στο Ίντερνετ. Πρόκειται για το αεροσκάφος που φιλοδοξεί να αξιοποιήσει ο οργανισμός Internet.org, που συνέστησε η Facebook Inc. για να δώσει Ίντερνετ στο 10% του πληθυσμού της Γης που δεν έχει άλλη επιλογή. http://tech.in.gr/news/article/?aid=1500035636