Δροσος Γεωργιος

Εκτόξευση του πυραύλου φορέα «Proton-M» με το ανώτερο στάδιο (RB) "DM-03» και τον δορυφόρο τηλεπικοινωνιών (SC) «ΕΞΠΡΕΣ AM8." Ο μεταφορέας πύραυλος "Proton-M" με το ανώτερο στάδιο DM-03 ξεκίνησε από την πλατφόρμα του κοσμοδρόμιου του Μπαϊκονούρ №81 στις 14 Σεπτεμβρίου στις 22:00 ώρα Μόσχας. Το"Express-AM8" μπήκε στην καθορισμένη τροχιά στις 15 Σεπτέμβρη του 2015, στις 4:37 MSK (6 ώρες 37 λεπτά μετά την εκκίνηση) αφου το διαστημικό σκάφος "Express-AM8" καθαρά διαχωρίστηκε από το ανώτερο στάδιο "DM-03» για την τροχιά στόχο οπως ειχε εγκριθεί από τον πελάτη. Η σημερινή εκτόξευση ειναι η 406η στην ιστορία των εκτοξεύσεων των "Proton" και η πέμπτη του τρέχοντος έτους. Το Διαστημόπλοιο "AM8 Express"είναι σχεδιασμένο για να παρέχει τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, μετάδοση δεδομένων και πολυμέσων στο ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας, την Ευρώπη, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική. http://www.energia.ru/ru/news/news-2015/news_09-15.html

Δορυφόρος βλέπει την ίδια έκλειψη ξανά και ξανά. Σχεδιασμένος να κρατά το βλέμμα του καρφωμένο στον Ήλιο, ο ευρωπαϊκός δορυφόρος Proba-2 κάνει το γύρο της Γης 14,5 φορές την ημέρα. Είχε έτσι την σπάνια τύχη να καταγράψει τρεις φορές την ίδια έκλειψη Ηλίου που η Ελλάδα δεν μπόρεσε να δει στις 13 Σεπτεμβρίου. Στο βίντεο που παρουσιάζει η ESA, το ευρωπαϊκό αντίστοιχο της NASA, η σιλουέτα της Σελήνης βουτάει τρεις φορές στον ηλιακό δίσκο και καλύπτει ένα μέρος του. Στο τέλος του βίντεο, το φεγγάρι πλησιάζει για λίγο τον Ήλιο για μια τέταρτη φορά χωρίς όμως να τον σκεπάσει. Ουσιαστικά ο δορυφόρος πέρασε τρεις φορές μέσα από τη σκιά της Σελήνης καθώς κινείται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Οι εντυπωσιακές εικόνες καταγράφηκαν από το όργανο SWAP, το οποίο παρακολουθεί τον Ήλιο στα μήκη κύματος του άπω υπεριώδους, τα οποία αποκαλύπτουν την επιφάνεια του άστρου και την ταραχώδη ατμόσφαιρά του, γνωστό ως στέμμα. Η μερική έκλειψη Ηλίου της 13ης Σεπτεμβρίου έγινε ορατή μόνο από τη Νότιο Αφρική, το νότιο Ινδικό Ωκεανό και την Ανταρκτική. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500025632

Εντοπίσθηκε γαλαξίας που «γεννά» 800 άστρα τον χρόνο. Μία εξαιρετικά σπάνια ανακάλυψη ανακοίνωσε διεθνής ομάδα αστρονόμων από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Γερμανία και την Κίνα, εντοπίζοντας έναν γαλαξία όπου κάθε χρόνο δημιουργούνται περίπου 800 καινούριοι αστέρες. Το εντυπωσιακό κοσμικό «εργοστάσιο» άστρων βρίσκεται σε ένα τεράστιο σμήνος γαλαξιών, 9,8 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, και βρέθηκε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA. Πρόκειται για την πρώτη φορά που οι επιστήμονες έχουν στα χέρια τους παρατηρησιακά δεδομένα τα οποία δείχνουν πως τέτοιες συμπαντικές δομές, στο κέντρο μεγάλων σμηνών, μπορούν να αναπτύσσονται αντλώντας σημαντικές ποσότητες αερίων από άλλους γαλαξίες. Κατά κανόνα, οι γαλαξίες οι οποίοι βρίσκονται κοντά στο κέντρο ενός σμήνους φιλοξενούν υπολείμματα άστρων, όπως ερυθρούς γίγαντες. Η περίπτωση όμως του γαλαξία που βρήκε η ερευνητική ομάδα, και ο οποίος βρίσκεται κοντά στο κέντρο του σμήνους SpARCS1049+56, φαίνεται πως αποτελεί εξαίρεση. Κι αυτό γιατί στη συγκεκριμένη περιοχή «γεννιούνται» νέοι αστέρες με εντυπωσιακά μεγάλο ρυθμό. Η ομάδα περιγράφει την ανακάλυψή της σε άρθρο στο επόμενο τεύχος του περιοδικού The Astrophysical Journal. «Πιστεύουμε πως ο υψηλός ρυθμός σχηματισμού καινούριων άστρων οφείλεται στη συγχώνευση του τεράστιου γαλαξία με έναν μικρότερο γαλαξία που βρισκόταν σε μικρή απόσταση», δήλωσε η Τρέισι Γουέμπ, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο McGill του Καναδά και από τους επικεφαλής συντάκτες της μελέτης. Οι επιστήμονες αξιοποίησαν αρχικά το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA και το επίγειο τηλεσκόπιο CFHT (Canada-France-Hawaii Telescope), το οποίο βρίσκεται στη Χαβάη. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, μπόρεσαν να μελετήσουν τις φυσικές ιδιότητες του γαλαξία. Η απόσταση του SpARCS1049+56 σημαίνει πως το φως του χρειάσθηκε 9,8 δισεκατομμύρια χρόνια για να φθάσει στη Γη. Το σμήνος «φιλοξενεί» τουλάχιστον 28 γαλαξίες, έχοντας συνολική μάζα περίπου 400 τρισεκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου. Το αστρικό «εργοστάσιο» στο κέντρο του είναι ο φωτεινότερος γαλαξίας. Για να γίνει αντιληπτός η εντυπωσιακή ταχύτητα δημιουργίας νέων άστρων, αρκεί κανείς να λάβει υπόψη του πως στον Γαλαξία μας κάθε χρόνο σχηματίζονται το πολύ δύο αστέρες. «Τα δεδομένα από το Spitzer υποδείκνυαν μια πραγματικά έντονη δραστηριότητα στην “καρδιά” του σμήνους. Κάτι που παρατηρείται σπάνια, και δεν έχει συμβεί ποτέ άλλοτε σε ένα τόσο μακρινό σμήνος», σημειώνει ο Άνταμ Μούζιν από το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και μέλος της ομάδας. Το τηλεσκόπιο Spitzer ανιχνεύει υπέρυθρη ακτινοβολία, επομένως μπορεί να εντοπίσει τη θερμότητα που εκπέμπουν περιοχές «γέννησης» νέων άστρων. Οι έρευνες που έγιναν στη συνέχεια με το Hubble, το οποίο ανιχνεύει ορατή ακτινοβολία, έδωσαν τη δυνατότητα να εξακριβωθεί το είδος της αστρικής «πρώτης ύλης». Έτσι, φαίνεται πως πρόσφατα ένας μικρότερος γαλαξίας συγχωνεύθηκε με το κοσμικό «εργοστάσιο», στο κέντρο του σμήνους, «δανείζοντας» τα αέριά του στον μεγαλύτερο αστέρα και πυροδοτώντας επομένως το φαινόμενο. Αυτό που τώρα απομένει ως ερωτηματικό για τους επιστήμονες, και το οποίο θα μπορέσουν να απαντήσουν επεκτείνοντας τις έρευνές τους, είναι κατά πόσο υπάρχουν αρκετοί ακόμη παρόμοιοι γαλαξίες που εμφανίζουν τόσο μεγάλο ρυθμό σχηματισμού άστρων ή η ανακάλυψή τους αποτελεί εξαίρεση, η οποία οφείλεται στο γεγονός ότι το συγκεκριμένο σμήνος ήρθε στη «ζωή» σε μια πρώιμη εποχή του σύμπαντος. http://www.naftemporiki.gr/story/1002796/entopisthike-galaksias-pou-genna-800-astra-ton-xrono

Γιατι ο αριθμος *επτα* ειναι τοσο σημαντικός στην Κοσμολογία. Στις αρχές Οκτωβρίου αναβιώνει στη χώρα μας, για μιαν ακόμη φορά, ο θεσμός του «Συμποσίου των 7 Σοφών» αυτή τη φορά με θέμα την Κοσμολογία. Ως γνωστόν οι 7 σοφοί της αρχαίας Ελλάδας ήσαν οι Θαλής ο Μιλήσιος, Βίας ο Πριηνεύς, Κλεόβουλος ο Ρόδιος, Περίανδρος ο Κορίνθιος, Πιττακός ο Μυτιληναίος, Σόλων ο Αθηναίος και Χείλων ο Λακεδαιμόνιος αν και υπάρχουν διαφοροποιήσεις στις διάφορες σχετικές λίστες. Το ίδιο συμβαίνει άλλωστε και στην προκειμένη περίπτωση αφού οι συμμετέχοντες στο φετινό Συμπόσιο δεν είναι οι μοναδικοί στην ειδικότητά τους που θα μπορούσαν να περιληφθούν σ” έναν παρόμοιο κατάλογο. Είτε έτσι είτε αλλιώς είναι επίσης γεγονός ότι με την ευκαιρία του Συμποσίου πολλοί αναγνώστες έχουν ήδη αναρωτηθεί σχετικά με τον περίφημο αυτόν αριθμό «επτά» και το γιατί αυτός ο αριθμός είναι τόσο πολύ διαδεδομένος και τόσο προσφιλής από αρχαιοτάτων χρόνων. Γιατί αναμφισβήτητα όπως αναφέρει ο Διονύσης Σιμόπουλος ο αριθμός αυτός είχε διαχρονικά μιαν ιδιαίτερη «γοητεία» στους ανθρώπους όλων σχεδόν των πολιτισμών και των ηπείρων. Η απάντηση σ” αυτή την εύλογη ερώτηση είναι βέβαιο ότι θα σας ξαφνιάσει ακόμη περισσότερο, γιατί η ιδιαίτερη σημασία του αριθμού αυτού οφείλεται κατά κύριο λόγο στο γεγονός ότι ανάμεσα στους απλανείς αστέρες του ουράνιου θόλου τα μόνα αντικείμενα που φαίνονταν να μετακινούνται στον ουρανό ήσαν τα εξής επτά: ο Ήλιος, η Σελήνη και οι πέντε ορατοί με γυμνό μάτι πλανήτες (ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας και ο Κρόνος). Στην ίδια αυτή αντίληψη οφείλεται και η συγκέντρωση επτά ημερών σε μία εβδομάδα, όπως και οι ονομασίες των ημερών που σε πολλές γλώσσες βασίζονται σ” αυτούς τους επτά ορατούς με γυμνό μάτι «πλανήτες αστέρες». Οι κινήσεις των «επτά πλανητών» θεωρούνταν ότι είχαν ξεχωριστή σημασία για τις ζωές των ανθρώπων. Έτσι ταυτίστηκαν με τους θεούς τους, πλασμένοι «κατ” εικόνα και ομοίωση», και με τις ίδιες αδυναμίες και ελαττώματα που είχαν οι άνθρωποι. Η «παρουσία» του επτά όμως στον ουρανό δεν σταματάει στους πλανήτες αλλά έχει κι άλλους εκπροσώπους όπως είναι και τα επτά κύρια άστρα των Πλειάδων, ένα λαμπερό ανοιχτό σμήνος στην πλάτη του αστερισμού του Ταύρου, που αντιπροσωπεύουν τις επτά αδελφές που κυνηγιόνται από τον Ωρίωνα, και στο οποίο ο λαός μας έχει δώσει το όνομα Πούλια. Οι Πλειάδες ήσαν κόρες της Πλειόνης και του Άτλαντα γι” αυτό ονομάζονταν επίσης και Ατλαντίδες. Με γυμνό μάτι μπορεί κανείς να ξεχωρίσει εύκολα την Αλκυόνη, την Ηλέκτρα, την Μαία, την Ταϋγέτη και την Μερόπη, ενώ η Κελαινώ και η Αστερόπη είναι δυσκολότερα αναγνωρίσιμες. Στην πραγματικότητα ένα μεγάλο τηλεσκόπιο μας αποκαλύπτει ότι οι Πλειάδες είναι πολύ περισσότερες αφού μπορούμε να διακρίνουμε εκατοντάδες γαλαζωπά, νέα και υπέρθερμα άστρα να κολυμπάνε μέσα σ” ένα νεφέλωμα που τα περιβάλλει. Εκεί κοντά, στην κεφαλή του Ταύρου, βρίσκεται κι άλλο ένα ανοιχτό αστρικό σμήνος, οι Υάδες. Στην αρχαιότητα οι Υάδες ήσαν κι αυτές επτά, αν και τα ονόματα που διασώθηκαν είναι πέντε: Κλαία, Ευδώρα, Κορωνίς, Φαιώ και Φαισύλα. Τα άστρα του σμήνους φαίνονται να σχηματίζουν ένα αναποδογυρισμένο κεφαλαίο «Λ» και βρίσκονται σε απόσταση 130 ετών φωτός από τη Γη. Με βάση σύγχρονους υπολογισμούς το αστρικό σμήνος απομακρύνεται από “μάς με ταχύτητα 150.000 χιλιομέτρων την ώρα, μ” αυτή την ταχύτητα ένα διαστημόπλοιο θα κάλυπτε την απόσταση Γης-Σελήνης σε λιγότερο από δυόμισι ώρες. Σύμφωνα με την μυθολογία ήσαν κόρες του Άτλαντα και της Αίθρας και αποτελούσαν τις Δωδωνίδες νύμφες στις οποίες ο Δίας είχε εμπιστευθεί την ανατροφή του Βάκχου. Όταν ο Λυκούργος, βασιλιάς ενός λαού που κατοικούσε στις όχθες του Στρυμώνα, τις καταδίωξε και τις έριξε στη θάλασσα, το μεν μωρό κατατρομαγμένο κατέφυγε στην αγκαλιά της Θέτιδας, ενώ οι Υάδες διασώθηκαν από τον Δία ο οποίος τις τοποθέτησε στον ουρανό. Επί πλέον των ανοιχτών αυτών αστρικών σμηνών στον ουρανό έχουμε επίσης και τα επτά άστρα που σχηματίζουν τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου αλλά και της Μικρής Άρκτου. Σε παλαιότερες εποχές τα επτά κύρια άστρα της Μικρής Άρκτου θεωρούνταν ότι αντιπροσώπευαν τις Εσπερίδες, τις επτά αδελφές κι αυτές κόρες του Άτλαντα. Σ” αυτή την εκδοχή ο αστερισμός αυτός, μαζί με άλλους γειτονικούς αστερισμούς (όπως τον Ζυγό, τον Βοώτη, την Μεγάλη Άρκτο και τον Δράκο), συνδέεται με τον μύθο για τα «Μήλα των Εσπερίδων», που ήταν ως γνωστόν ένας από τους δώδεκα άθλους του Ηρακλή. Ένα από τα επτά αυτά άστρα της Μικρής Άρκτου είναι ιδιαίτερα σπουδαίο. Πρόκειται για τον Πολικό γύρω από τον οποίο στριφογυρίζουν όλα τα άλλα άστρα. Σ” οποιαδήποτε ώρα της νύχτας, ή και της ημέρας ακόμη (έστω κι αν δεν φαίνεται στα μάτια μας), και σ” οποιαδήποτε εποχή, ο Πολικός λάμπει ακίνητος σχεδόν στην ίδια πάντα θέση σημαδεύοντας με την παρουσία του τον βορρά. Τα επτά λαμπρότερα άστρα της Μεγάλης Άρκτου ταυτίστηκαν με τους επτά σοφούς της αρχαιότητας, τους επτά κύκνους που έσερναν τον ουράνιο θόλο, και τα επτά βόδια των Ρωμαίων (septem triones), εξ ου και η ονομασία Septentrio που είχαν δώσει οι Λατίνοι στον βορρά. Δύο από τα επτά αυτά άστρα μας πλησιάζουν και τα άλλα πέντε απομακρύνονται από εμάς, ενώ μερικά απ” αυτά αποτελούν μέλη ενός μικρού αστρικού σμήνους. Τα άστρα του σμήνους βρίσκονται σε μια μέση απόσταση 75 ετών φωτός από τη Γη και καταλαμβάνουν μια έκταση 30 επί 18 έτη φωτός. Ο αστερισμός της Μεγάλης Άρκτου είναι τόσο γνωστός σε όλους ώστε δεν χρειάζονται ιδιαίτερες οδηγίες για να αναγνωριστεί εύκολα στο βόρειο νυχτερινό στερέωμα. Επειδή μάλιστα είναι ορατός σε οποιαδήποτε ώρα της νύχτας και σε οποιαδήποτε εποχή μπορεί άνετα να γίνει ο καλύτερος οδηγός μας στην προσπάθεια να μετακινηθούμε εύκολα στην βόρεια ουράνια περιοχή και να επισκεφτούμε έτσι και αρκετούς άλλους αστερισμούς. Εκτός όμως από τον ουρανό ο αριθμός επτά, ήταν ιδιαίτερα προσφιλής, από την αρχαιότητα και σε άλλες εκφάνσεις της ζωής. Πάρτε για παράδειγμα την Ελληνική μυθολογία που είναι γεμάτη με αναφορές στον περίφημο αυτόν αριθμό. Στο μύθο του Μινώταυρου οι επτά νέοι και οι επτά νέες ήταν το τίμημα που πλήρωνε η Αθήνα προς την Κρήτη του Μίνωα, ενώ ο Όμηρος μας αναφέρει ότι οι αγέλες των βοδιών του Απόλλωνα ήσαν κι αυτές επτά, όπως επτά ήσαν και οι χορδές της λύρας που του χάρισε ο Ερμής. Στον θεό της μουσικής και του Ήλιου οι Σπαρτιάτες έκαναν θυσίες την έβδομη ημέρα κάθε μήνα, ενώ ονομάτιζαν τα νεογέννητα μωρά την έβδομη ημέρα από την γέννησή τους. Η διδασκαλία του Πυθαγόρα θεωρούσε ότι ο αριθμός αυτός ήταν «αμήτωρ» επειδή δεν είναι γινόμενο παραγόντων, και «σύμβολο της τελειότητας» επειδή τον αποτελούσαν οι αριθμοί τρία και τέσσερα που εκπροσωπούν δύο τέλεια σχήματα, το ισόπλευρο τρίγωνο και το τετράγωνο. Αιώνες αργότερα ο Νεύτωνας «είδε» κι αυτός με τη σειρά του επτά χρώματα στο ορατό φάσμα και στο ουράνιο τόξο, αντί για τα πιο εμφανή χρώματα που είναι έξι. Προεκτάσεις παρόμοιων αντιλήψεων συναντάμε άλλωστε και σε πάρα πολλές άλλες εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας στην κοινωνία, τη λογοτεχνία και τη θρησκεία: οι επτά νάνοι, τα επτά μέταλλα των αλχημιστών, η επτάφωτος λυχνία, οι επτά ημέρες της Δημιουργίας, οι επτά σφραγίδες και οι επτά σάλπιγγες στην «Αποκάλυψη» του Ιωάννη, ενώ στην Παλαιά Διαθήκη ο αριθμός επτά αναφέρεται 77 φορές! Ακόμη και η Εκκλησία μας αναγνωρίζει επτά μυστήρια: τον Γάμο, την Βάπτιση, το Ευχέλαιο, την Μετάληψη, την Εξομολόγηση, το Χρίσμα και την Ιερωσύνη. Επτά είναι επίσης και οι αρετές: η ταπεινότητα, η ευσπλαχνία, η αγνότητα, η φιλαλληλία, η επιείκεια, η αλωσύνη και η εργατικότητα. Επίσης επτά ήσαν κι αυτοί που εκστράτευσαν κατά της Θήβας: ο Άδραστος, ο Πολυνείκης, ο Τυδεύς, ο Αμφιάραος, ο Καπανέας, ο Ιππομέδοντας και ο Παρθενοπαίος, ενώ επτά ήσαν και οι ήρωες που την υπερασπίστηκαν: ο Ετεοκλής, ο Πολυφόντας, ο Μελάνιππος, ο Μεγαρέας, ο Ύπερος, ο Λασθένης και ο Άκτορας. Επτά ήσαν επίσης και οι λόφοι που περιέβαλαν την αρχαία Ρώμη, ενώ επτά ήσαν επίσης και οι Εκκλησίες της Αποκάλυψης: της Εφέσου, της Σμύρνης, της Περγάμου, των Θυατείρων, των Σάρδεων, της Φιλαδέλφειας και της Λαοδικείας. Ακόμη και στη σειρά των μυθιστορημάτων του «Χάρυ Πότερ» ο αριθμός επτά παρουσιάζεται ως ο πιο «μαγικός» από τους αριθμούς, ενώ μεταξύ άλλων επτά είναι τα βιβλία της σειράς, η φοίτηση στη Σχολή των μάγων είναι επταετής και ο Χάρυ Πότερ γεννήθηκε τον Ιούλιο, τον έβδομο μήνα του έτους. Ο άνθρωπος τέλος χρειάζεται επτά ώρες ύπνου, τα ψηφία στους τηλεφωνικούς αριθμούς (μετά τον κωδικό της περιοχής) είναι επτά, η πασχαλίτσα έχει επτά βούλες στην πλάτη της, ενώ το άθροισμα δύο αντίθετων πλευρών σ” ένα ζάρι είναι πάντοτε επτά. Παρόλα αυτά ο αριθμός επτά δεν σημαδεύει πάντα τα καλότυχα, αφού συνδέεται επίσης και με όσους έχουν «εφτά παπάδων νου», με αυτούς που τους «ζώνουν εφτά φίδια», με τα επτά κακά της μοίρας μας, με τα επτά χρόνια φαγούρας των παντρεμένων, με τα επτά χρόνια γρουσουζιάς, με τον εφτάγλωσσο (=αθυρόστομο), με τα επτά χρόνια της χούντας, καθώς και με τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα: την λαιμαργία, την οκνηρία, την λαγνεία, την αλαζονεία, την οργή, τον φθόνο και την φιλαργυρία. Και τέλος, ακόμη και τα Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου, ήσαν κι αυτά επτά: η Πυραμίδα του Χέοπα, οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας, το Άγαλμα του Δία στην Ολυμπία, ο Ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο, το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, ο Κολοσσός της Ρόδου και ο Φάρος της Αλεξάνδρειας. Θαύματα των οποίων η θύμηση και ο θαυμασμός που αισθανόμαστε γι” αυτά ακόμη και σήμερα, μας ανεβάζουν πράγματι στον «έβδομο ουρανό»! http://www.defencenet.gr/defence/20150914/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%BF-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82-%C2%AB%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%AC%C2%BB-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1

«Σογιούζ TMA-16M" Το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου το επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφοράς (TPC) «Soyuz TMA-16M» με το πλήρωμα προσγειώθηκε με επιτυχία σε μια συγκεκριμένη περιοχή στα νοτιοανατολικά της πόλης της Zhezkazgan (Καζακστάν). Η προσγείωση εγινε στις 3:52 ώρα Μόσχας. Το πλήρωμα - ο Ρώσος κοσμοναύτης Gennady Padalka, ο δανός αστροναύτης Ανδρέας Mogensen και απο το Καζακστάν ο κοσμοναύτης Aydin Aimbetov. http://www.federalspace.ru/21714/ 878 ημέρες στο διάστημα - ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ απο τον Ρώσο κοσμοναύτη Gennady Padalka. Το πρωί της 12ης Σεπτεμβρίου έληξε η πέμπτη διαστημική αποστολή του κοσμοναύτη Gennady Padalka - επέστρεψε στη Γη απο τον ISS, μετά απο την αποστολή η οποία διήρκεσε 168 ημερες (από τις 27 Μαρτίου 2015). Έτσι, ο Ρώσος κοσμοναύτης εχει το απόλυτο παγκόσμιο ρεκόρ για την παραμονή στο διάστημα - 878 ημέρα. Το προηγούμενο ρεκόρ ανήκε στον Σεργκέι Krikalev: 803 ημερών. Ήρωας της Ρωσίας ο συνταγματάρχη Γκενάντι Ιβάνοβιτς Padalka γεννήθηκε το 1958 στο Κρασνοντάρ της Ρωσίας, το 1979 αποφοίτησε από την Ανώτατη Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας ως πλοηγος τακτικών μαχητικών-βομβαρδιστικών." Τον Απρίλιο του 1991, γράφτηκε στο Εκπαιδευτικό Κέντρο. YA Gagarin. Η πρώτη πτήση στο διάστημα του Gennady Padalka ηταν στις 13 Αύγ, 1998 ως διοικητής της Expedition-26 του Soyuz TM-28, μαζί με τους κοσμοναύτες Σεργκέι Avdeev και ο Yuri Baturin. Η δεύτερη αποστολή του διήρκεσε 187 ημερών (Απρίλιος 19 - 25 Οκτώβριος 2004). Κατά τη διάρκεια αυτής της πτήσης ήταν ο διοικητής ο Gennady Padalka στο TPK «Soyuz TMA-4, και έκανε τέσσερις διαστημικούς περιπάτους συνολικής διάρκειας 15 ωρών και 44 λεπτών. Για τρίτη φορά ήδη σε τροχιά για 198 ημέρες, πήγε 26 Μαρτίου 2009 ως διοικητής του ΔΔΣ-19/20 και TPK Soyuz TMA-14. Η τέταρτη πτήση του Gennady Padalka εγινε στο πλαίσιο της 31/32 αποστολής στο ΔΔΣ ως διοικητής του Soyuz TMA TK-04. Στις 27, Μάρτ. 2015 άρχισε η πέμπτη εκστρατεία του, η οποία οδήγησε το πλήρωμα του Σογιούζ TMA Padalka-16M. Μαζί του πήγαν για την ετήσια πτήση των μελών του ISS ο Ρώσος κοσμοναύτης Mikhail Kornienko και η αμερικανος αστροναύτης της NASA Σκοτ ​​Κέλι. Βίντεο. http://www.federalspace.ru/21715/ ISS διόρθωση της τροχιάς. Στις 14 Σεπτεμβρίου, στις 4:00 και 12 λεπτά ωρα Μόσχας άρχισε μια σχεδιαζόμενη προσαρμογή της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Ως αποτέλεσμα το υψόμετρο προσαρμογής αυξήθηκε κατά 3,7 χιλιόμετρα και μέση τιμή ήταν περίπου 405 χιλιόμετρο. http://www.federalspace.ru/21716/ Tο νέο φουτουριστικό διαστημόπλοιο των ΗΠΑ. Δύο χρόνια πριν από την προγραμματιζόμενη παρθενική πτήση, η εταιρεία SpaceX παρουσιάζει εικόνες από το εσωτερικό του Crew Dragon, του φουτουριστικού σκάφους που θα επιτρέψει στις ΗΠΑ να ξαναρχίσουν τις επανδρωμένες αποστολές έπειτα από τέσσερα χρόνια καθήλωσης. Μετά τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων το 2011, τα ρωσικά Soyuz είναι τα μόνα σκάφη που μπορούν να μεταφέρουν πληρώματα από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). H NASA πληρώνει το ακριβότερο εισιτήριο του κόσμου για τα ταξίδια των αμερικανών αστροναυτών, 82 εκατομμύρια δολάρια ανά θέση. Οι ΗΠΑ στράφηκαν στην ιδιωτική πρωτοβουλία για την ανάπτυξη νέων σκαφών. Η Boeing, παραδοσιακός συνεργάτης της NASA και μεγάλος παίκτης της αεροδιαστημικής βιομηχανίας, θα λάβει συνολικά 4,2 δισ. δολάρια για την τελειοποίηση της κάψουλας CST-100 Starliner, ενώ η SpaceX εξασφάλισε συμβόλαιο 2,6 δισ. δολάρια για τη δική της πρόταση, το σκάφος Crew Dragon. H πρώτη, μη επανδρωμένη έκδοση του Dragon χρησιμοποιείται ήδη για τον ανεφοδιασμό του ISS στο πλαίσιο διαφορετικού συμβολαίου με τη NASA. Η επόμενη, επανδρωμένη βερσιόν θα μπορεί μάλιστα να προσεδαφίζεται κατακόρυφα επιστρέφοντας στη Γη, σε αντίθεση με κάψουλες όπως τα Soyuz που ανοίγουν αλεξίπτωτο. Οι νέες εικόνες που δημοσιοποίησε η SpaceX δίνουν μια εικόνα για το πώς θα είναι το εσωτερικό του Crew Dragon, το οποίο θα μπορεί να μεταφέρει μέχρι επτά επιβάτες ή έναν συνδυασμό επιβατών και φορτίου. Το ασπρόμαυρο εσωτερικό παραπέμπει σε πολυτελές σπορ αυτοκίνητο -κάτι καθόλου παράξενο, δεδομένου ότι η SpaceX είναι μια εταιρεία του περιπετειώδους επιχειρηματία Έλον Μασκ, ιδρυτή της εταιρείας ηλεκτρικών σπορ αυτοκινήτων Tesla Motors. Τα καθίσματα των αστροναυτών είναι κατασκευασμένα από ανθρακόνημα και καλύπτονται από Alcantara, ένα συνθετικό ύφασμα που μοιάζει με δέρμα σουέντ. Τέσσερα μεγάλα παράθυρα θα προσφέρουν υπέροχη θέα, ενώ επίπεδες οθόνες πάνω από τα καθίσματα θα ενημερώνουν για τη θέση του σκάφους στο χώρο. Οι εικόνες δείχνουν επίσης το σύστημα ρύθμισης περιβαλλοντικών συνθηκών και έναν πίνακα ελέγχου που δίνει στους αστροναύτες τη δυνατότητα να ρυθμίσουν χειροκίνητα αυτόνομες διαδικασίες. Η SpaceX δίνει επίσης έμφαση στο σύστημα έκτακτης διαφυγής: σε περίπτωση ανωμαλίας κατά την εκτόξευση, το Crew Dragon θα ενεργοποιεί μικρούς πυραυλοκινητήρες για να εκτιναχθεί μακριά από τον πύραυλο σε ασφαλή απόσταση. H πρώτη επανδρωμένη πτήση του Δράκοντα προγραμματίζεται για το 2017. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/09/11/t%ce%bf-%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%cf%86%ce%bf%cf%85%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%cf%8c%cf%80%ce%bb%ce%bf%ce%b9%ce%bf-%cf%84%cf%89/

Βομβαρδισμός του Άρη με πυρηνικά μια πρόταση του Elon Musk. Μία πραγματική βόμβα έκρυβε η συνέντευξη που έδωσε την Τετάρτη ο Έλον Μασκ στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CBS, αφού σε αυτήν ο νοτιοαφρικανικής καταγωγής μεγιστάνας υποστήριξε πως ο βομβαρδισμός με θερμοπυρηνικές κεφαλές είναι η πιο εύκολη «λύση» για να γίνει φιλόξενο το περιβάλλον του πλανήτη Άρη. «Ο πιο γρήγορος τρόπος είναι να ρίξουμε πυρηνικές βόμβες στους πόλους», ανέφερε χαρακτηριστικά στη δημοφιλή εκπομπή The Late Show του δημοσιογράφου Στίβεν Κόλμπερτ. Με βάση το συγκεκριμένο σενάριο, η πυρηνική επίθεση στον Κόκκινο Πλανήτη θα είχε σαν συνέπεια να λιώσει μία ποσότητα από το διοξείδιο του άνθρακα που βρίσκεται παγωμένο στις δύο αυτές περιοχές, και να απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρά του. Έτσι, υποτίθεται πως η ατμόσφαιρα θα αποκτούσε αρκετά μεγάλο πάχος ώστε να αρχίσει να εγκλωβίζει ένα μέρος της θερμότητας του Άρη. Κάτι που, με τη σειρά του, θα είχε ως αποτέλεσμα να αυξηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη, επιτρέποντας επομένως την παρουσία νερού σε υγρή μορφή. Ο βομβαρδισμός θα έθετε σε λειτουργία έναν παρόμοιο μηχανισμό με το φαινόμενο του θερμοκηπίου στον πλανήτη μας, χάρις στο οποίο η γήινη θερμοκρασία διατηρείται σε ήπιες για τον άνθρωπο τιμές. Μάλιστα, μόλις ενεργοποιούνταν, υποτίθεται ότι αυτός ο μηχανισμός θα γινόταν αυτοτροφοδοτούμενος. Κι αυτό γιατί, όσο περισσότερος πάγος θα έλιωνε, τόσο περισσότερο CO2 θα απελευθερωνόταν, ώστε να αυξηθεί κι άλλο η θερμοκρασία και να επαναληφθεί ο ίδιος κύκλος. Μέχρι στιγμής, πάντως, όλοι οι πλανητικοί επιστήμονες έχουν αντικρούσει την ιδέα του Μασκ. Αρκετοί επικαλέστηκαν την έκλυση της ραδιενέργειας που θα προκαλούσε ο βομβαρδισμός, και επομένως τη μόλυνση που θα προκαλούσε στον Κόκκινο Πλανήτη. Άλλοι, όπως οι ειδικοί που σχολίασαν την πρόταση στους LA Times, αμφισβήτησαν ακόμη και την αποτελεσματικότητά της. «Αν και φαίνεται δυνατόν να κάνουμε τον αρειανό περιβάλλον να μοιάζει με το γήινο, υπάρχουν πολλά εμπόδια που θα πρέπει να ξεπερασθούν πρώτα», σημείωσε ο Μπράιαν Τουν από το πανεπιστήμιο του Κολοράντο. «Ο βομβαρδισμός δεν είναι μια καλή λύση». Σύμφωνα με τον Τουν, η συγκέντρωση CO2 στην αρειανή ατμόσφαιρα είναι ήδη εξαιρετικά υψηλή. Έτσι, αν και το σχέδιο υποτίθεται πως θα είχε σαν στόχο να κάνει τον πλανήτη πιο «φιλόξενο» στα φυτά από την άποψη της θερμοκρασίας, η σύσταση του αέρα θα γινόταν ακόμη πιο ακατάλληλη για κάθε είδος ζώου. Η ίδια η NASA δεν θέλησε να δώσει μία εκτενή απάντηση, αλλά αρκέστηκε σε μία λακωνική ανακοίνωση. «Πάγια θέση μας είναι η προώθηση της εξερεύνησης του Ηλιακού Συστήματος με τρόπους που θα προστατεύουν τα περιβάλλοντα προς εξερεύνηση, στη φυσική κατάσταση στην οποία βρίσκονται», αναφέρει η υπηρεσία. Ο ιδιοκτήτης της αυτοκινητοβιομηχανίας Tesla Motors και της διαστημικής εταιρείας SpaceX έχει αποκαλύψει ήδη από το 2012 πως το όραμά του είναι να κατασκευάσει μία αποικία στον Άρη, στην οποία θα ζουν 80.000 άνθρωποι. Το σχέδιο προβλέπει την αποστολή αρχικά μιας μικρής ομάδας γενναίων πιονιέρων, όχι περισσότερων από 10, οι οποίοι θα αναλάβουν να ετοιμάσουν τις απαραίτητες εγκαταστάσεις, για να υποδεχθούν τα επόμενα «κύματα» εποίκων. Στη συνέντευξη στο The Late Show, ο Μασκ πάντως αποκάλυψε κι ένα πιο άμεσο, και λιγότερο αμφιλεγόμενο σχέδιο. Έτσι, ανακοίνωσε πως, μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια, η SpaceX θα είναι έτοιμη να πραγματοποιήσει τις πρώτες μεταφορές αστροναυτών στον Διεθνή διαστημικό Σταθμό. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/09/11/%ce%b2%ce%bf%ce%bc%ce%b2%ce%b1%cf%81%ce%b4%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ac%cf%81%ce%b7-%ce%bc%ce%b5-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac/

Γαλαξιακός Γαργαντούας! Τα διαστημικά τηλεσκόπια Spitzer και Hubble ένωσαν τις δυνάμεις τους με τα τηλεσκόπια που βρίσκονται στη Χαβάη και εντόπισαν ένα άγνωστο μέχρι σήμερα γαλαξιακό σμήνος. Οι επιστήμονες που το μελετούν το χαρακτήρισαν «γαλαξιακό σμήνος Γαργαντούα»! Το σμήνος έλαβε την κωδική ονομασία SpARCS 1049+56 και βρίσκεται στα βάθη του σύμπαντος, περίπου 9.8 δισεκατομμύρια έτη φωτός από εμάς. Ο χαρακτηρισμός Γαργαντούας δεν αφορά τον μεγάλο αριθμό των γαλαξιών που αποτελούν το σμήνος αλλά το μέγεθος τους. Το σμήνος αποτελείται από τουλάχιστον 27 γαλαξίες οι οποίοι παράγουν συνεχώς νέα άστρα. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι η μάζα των γαλαξιών του σμήνους είναι ίση με εκείνη 400 τρισεκατομμυρίων άστρων σαν τον Ηλιο. Κατά μέσο όρο κάθε γαλαξίας του σμήνους παράγει περίπου 40 άστρα ετησίως όταν στην καλύτερη περίπτωση ο δικός μας γαλαξίας παράγει δύο άστρα ετησίως. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=737346 Το ηλιοτρόπιο του... Σύμπαντος. Μια εντυπωσιακή φωτογραφία του γαλαξία Messie 63 ή NGC 5055 τράβηξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Σύμφωνα με τους αστρονόμους η εσωτερική δομή του γαλαξία θυμίζει πολύ αυτή του εσωτερικού στα ηλιοτρόπια για αυτό και ο γαλαξίας είναι γνωστός στην επιστημονική κοινότητα ως γαλαξίας-ηλιοτρόπιο. Βρίσκεται σε απόσταση 30 εκ. ετών φωτός στον αστερισμό Θηρευτικοί Κύνες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο πυρήνας του γαλαξία που αποτελείται από νεαρά άστρα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=737336

Ακόμα δύο δορυφόροι για την ευρωπαϊκή απάντηση στο GPS. Δύο ακόμα δορυφόροι που εκτοξεύτηκαν την Παρασκευή από τον ισημερινό δίνουν ώθηση στις προσπάθειες της Ευρώπης να ενεργοποιήσει ο πολύπαθο σύστημα δορυφορικής πλοήγησης Galileo, απάντηση στο GPS που διαχειρίζεται ο αμερικανικός στρατός. Οι δορυφόροι 9 και 10 τέθηκαν σε τροχιά τα ξημερώματα από ρωσικό πύραυλο Soyuz-ST-B με Fregat-ΜΤ που εκτοξεύτηκε από το ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο στο Κουρού της τροπικής Γαλλικής Γουιάνας στη Νότιο Αμερική. Ο αστερισμός του Galileo θα περιλαμβάνει στην τελική του μορφή 30 δορυφόρους που θα λειτουργούν συμπληρωματικά με το GPS. Τσιπ δορυφορικής πλοήγησης που λαμβάνουν σήματα και από τα δύο συστήματα ήδη έχουν κάνει την εμφάνισή τους και μελλοντικά θα προσφέρουν αυξημένη διαθεσιμότητα των υπηρεσιών αλλά και πολύ ακριβέστερο τμήμα. Η υλοποίηση του Galileo έχει όμως καθυστερήσει σημαντικά λόγω μιας πληθώρας οικονομικών, πολιτικών και τεχνικών εμποδίων. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που χρηματοδοτεί το πρόγραμμα ελπίζει τώρα ότι το Galileo θα αρχίσει να προσφέρει υπηρεσίες από το 2016, όταν θα βρίσκονται σε τροχιά οι πρώτοι 16 δορυφόροι. Αυτό βέβαια βασίζεται στην υπόθεση ότι όλες οι εκτοξεύσεις θα προχωρήσουν ομαλά. Τον Αύγουστο του 2014, οι δορυφόροι 5 και 6 τέθηκαν σε λανθασμένη, ελλειπτική τροχιά. Έκτοτε πάντως έχουν μετακινηθεί σε πιο κυκλικές τροχιές και εκτιμάται ότι θα μπορούν να λειτουργήσουν ικανοποιητικά. «Θα παραμείνουν βέβαια σε παράξενη τροχιά, όμως οι χρήστες [του Galileo] δεν θα προσέξουν καμία διαφορά» διαβεβαίωσε το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Ντιντιέ Φεβρ της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, η οποία έχει αναλάβει την υλοποίηση του προγράμματος. Η εκτόξευση των δορυφόρων 5 και 6 είχε ήδη αναβληθεί για ένα χρόνο λόγω «τεχνικών δυσκολιών». Οι δύο πρώτοι δορυφόροι τέθηκαν σε τροχιά το 2011 και το 2012 και η ESA προγραμματίζει για φέτος την εκτόξευση δύο ακόμα. Από το 2016 και μετά θα πρέπει να εκτοξεύονται έξι δορυφόροι το χρόνο. Σύμφωνα με τον Φεβρ, η ολοκλήρωση του Galileo θα κοστίσει συνολικά 7,8 δισ. ευρώ, ενώ για τη συντήρηση, τη διαχείριση και την ανανέωση των δορυφόρων θα απαιτούνται γύρω στα 500 εκατ. ευρώ το χρόνο. Καθένας από τους δορυφόρους κοστίζει γύρω στα 40 εκατ. ευρώ και κάθε εκτόξευση με πύραυλο Soyuz τιμάται στα 65 με 70 εκατ. ευρώ. Σε αντίθεση με το σύστημα GPS, το οποίο ανήκει επίσημα στον αμερικανικό στρατό, το Galileo έχει αμιγώς πολιτικό χαρακτήρα. Θα προσφέρει εξειδικευμένες υπηρεσίες για τις μεταφορές και τα σωστικά συνεργεία, καθώς και δωρεάν υπηρεσίες για το ευρύ κοινό. Η Ρωσία, στο μεταξύ, αναπτύσσει το δικό της αντίστοιχο σύστημα Glonass, ενώ στην Κίνα λειτουργεί ήδη το σύστημα Beidυ. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500024848 Η Epson συμμετέχει στη «Βραδιά του Ερευνητή 2015» Η Epson υποστηρίζει ενεργά τη Βραδιά του Ερευνητή, η οποία με σύνθημα «Η Επιστήμη και η Έρευνα για ένα καλύτερο μέλλον» διοργανώνεται για το ευρύ κοινό στις 25 Σεπτεμβρίου στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Λίγο νωρίτερα, στις 11 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί το pre-event της Βραδιάς του Ερευνητή, στις εγκαταστάσεις του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, με τη συμμετοχή πολυάριθμων ερευνητικών, ακαδημαϊκών και εκπαιδευτικών φορέων. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης που φέτος κλείνει 10 χρόνια, η Epson, ενώνει τις δυνάμεις της με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και παρουσιάζει στο ευρύ κοινό, μέσω των βιντεοπροβολέων και του οπτικοποιητή της το λαμπρό κόσμο της επιστήμης. Οι επισκέπτες της «Βραδιάς του Ερευνητή» έχουν την ευκαιρία να δουν επιδείξεις, παιχνίδια επιστήμης και διαδραστικά πειράματα, από σημαντικούς ερευνητικούς φορείς, όπως το Αστεροσκοπείο Αθηνών (ΕΑΑ), το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ) σε συνεργασία με την Epson, το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ), το Ερευνητικό Κέντρο Καινοτομίας «Αθηνά», το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού και τον Μη Κερδοσκοπικό Εκπαιδευτικό Οργανισμό SciCo. Ο οπτικοποιητής ELP-DC11 της Epson δίνει άλλη διάσταση στα οπτικά βοηθήματα υψηλής ποιότητας εικόνας για μαθητές. Με τον πρωτοποριακό μηχανισμό και τις ανεξάντλητες ιδιότητες του οπτικοποιητή, ο εισηγητής μπορεί να παρουσιάσει και να καταγράψει αντικείμενα, σε εικόνα ή βίντεο, ενώ προσαρμόζοντας τον οπτικοποιητή σε μικροσκόπιο, το περιεχόμενο που επεξεργάζεται εμφανίζεται σε μεγάλο μέγεθος στην οθόνη υπολογιστή ή βιντεοπροβολέα. Ο οπτικοποιητής ELP-DC11 διαθέτει κάμερα 5 Megapixel, 10x ψηφιακό zoom, ρυθμό ανανέωσης 30fps και εμφανίζει τις εικόνες ομαλές, καθαρές και ζωντανές, ενώ η διδασκαλία παίρνει άλλη διάσταση με τη δυνατότητα προσθήκης σχολίων, ηχητικών ή σημειώσεων στα βίντεο. Στη συνέχεια οι «σημειώσεις» αυτές μπορούν να διανεμηθούν χρησιμοποιώντας μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως τα YouTube ή SchoolTube και για μάθηση εξ’ αποστάσεως. Με τον διαδραστικό βιντεοπροβολέα υψηλής ποιότητας EB-585Wi, μπορείτε να μετατρέψετε κάθε επίπεδη επιφάνεια σε διαδραστική, από πολύ μικρή απόσταση, για μια νέα εμπειρία μάθησης, που απευθύνεται σε όλες τις βαθμίδες, με εύκολη εγκατάσταση και χαμηλό κόστος. Η κα Μαρία Μάσσιου, Διευθύντρια Γραφείου, Epson Hellas, σχολίασε: «Είμαστε υπερήφανοι που συνεχίζουμε για ακόμη μια χρονιά την προσπάθεια υποστήριξης των δράσεων του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και άλλων σημαντικών ερευνητικών και ακαδημαϊκών φορέων της χώρας. Η Epson με όραμα στην καινοτομία και την επιστήμη, επιθυμεί πάντα να προωθεί δράσεις που φέρνουν το ευρύ κοινό σε επαφή με την ελληνική επιστημονική και εκπαιδευτική κοινότητα και αναδεικνύουν τις ελπιδοφόρες προσπάθειές τους». http://www.pestaola.gr/h-epson-symmetexei-sth-vradia-tou-ereunhth-2015/ Γη-Σελήνη-Αφροδίτη «χαμογελούν» στην κάμερα. Ο Αμερικανός αστροναύτης Σκοτ Κέλι που βρίσκεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την ώρα που ο ISS βρισκόταν πάνω από το Τέξας τράβηξε μια πραγματικά εντυπωσιακή φωτογραφία. Σε αυτή διακρίνεται η Γη και σε μια λαμπρή ευθυγράμμιση η Σελήνη και η Αφροδίτη. Οι αστροναύτες του ISS καταγράφουν καθημερινά εντυπωσιακές εικόνες από φαινόμενα κυρίως στη Γη αλλά φυσικά και από το Διάστημα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=736603

Σαρώνοντας τον νότιο πόλο του Άρη. Μια ασυνήθιστη παρατήρηση από το Mars Express παρουσιάζει μια θέα πάνω από τους νότιους πολικούς πάγους του πλανήτη και κατά μήκος όλων των αρχαίων υψιπέδων του που είναι γεμάτα κρατήρες. Η εικόνα λήφθηκε από τη στέρεο κάμερα υψηλής ανάλυσης του Mars Express της ESA στις 25 Φεβρουαρίου. Κατά τη διάρκεια της κανονικής επιστημονικής απεικόνισης, η φωτογραφική μηχανή παίρνει συνήθως εικόνες που δείχνουν ευθεία προς τα κάτω προς την επιφάνεια, γύρω από το πλησιέστερο σημείο στον πλανήτη ως προς την ελλειπτική τροχιά του διαστημικού σκάφους σε υψόμετρο περίπου 300 χιλιόμετρα. Αλλά σε αυτή την ασυνήθιστη παρατήρηση, που είναι γνωστή ως μια «σάρωση βαθμονόμησης» εικόνας, το Mars Express γύρισε έτσι ώστε η κάμερα να κάνει ζουμ πάνω από την επιφάνεια πολύ πάνω από τον πλανήτη, κοντά στο απώτατο σημείο κατά μήκος της τροχιάς του, σε αυτή την περίπτωση περίπου στα 9.900 χιλιόμετρα. Είναι σημαντικό, εκτός του ότι παρέχει μια ασυνήθιστη ευρεία άποψη, οτι επιτρέπει στην κάμερα να καταγράψει μια σειρά από χαρακτηριστικά στις ίδιες συνθήκες φωτισμού, επιτρέποντας να γίνει η απαραίτητη βαθμονόμηση των αισθητήρων της κάμερας. Προς το κάτω μέρος της εικόνας είναι το νότιο πολικό κάλυμμα πάγου, το οποίο περιλαμβάνει παγωμένο νερό και πάγο διοξειδίου του άνθρακα. Αυτό το χαρακτηριστικό αλλάζει ως προς το μέγεθος και το σχήμα με τις εποχές. Η κύρια εικόνα που παρουσιάζεται εδώ ελήφθη κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού στον νότιο πόλο, ωστόσο κατά τη διάρκεια του χειμώνα ο πάγος εκτείνεται μέχρι τις ομαλές περιοχές που φαίνονται γύρω του. Το μεσαίο τμήμα της εικόνας αντιστοιχεί στα αρχαία νότια υψίπεδα του πλανήτη - καλύπτεται από μεγάλη πυκνότητα κρατήρων διαφόρων μεγεθών και κατάστασης διάβρωσης, με πολλούς κρατήρες να επικαλύπτονται. Πολλά μοτίβα σκοτεινών, σκονισμένων αμμόλοφων είναι επίσης ορατά, που έχουν παρασυρθεί με τον άνεμο συσσωρεύονται σε κρατήρες και γούρνες. Προς την επάνω αριστερή γωνία της εικόνας φαίνεται ένα μέρος της γιγάντιας λεκάνης Hellas. Αυτό το χαρακτηριστικό εκτείνεται σε περισσότερα από 2.200 χιλιόμετρα κατά μήκος και βυθίζεται περίπου 8 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια. Δύο εξέχοντα κανάλια – το Dao Vallis και το Niger Vallis – φαίνονται να υπερβαίνουν το χείλος της λεκάνης, φτιαγμένα από λεπτές, σκούρες κυματοειδείς γραμμές στην έγχρωμη εικόνα. Τα θολά μπαλώματα που φαίνονται στο άνω μέρος της εικόνας αποδίδονται σε σύννεφα, ενώ ένα λεπτό, ευαίσθητο στρώμα της ατμόσφαιρας ακολουθεί την καμπυλότητα του πλανήτη στον ορίζοντα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Sarhonontas_ton_nhotio_pholo_toy_Hare

Απίστευτος ο Πλούτωνας! Επληκτικές νέες φωτογραφίες του Πλούτωνα προσθέτουν νέες σημαντικές πληροφορίες για τον παγωμένο πλανήτη νάνο. Είναι πλέον δεδομένο ότι ο Πλούτωνας θα συνεχίσει για καιρό να προκαλεί θαυμασμό και να προκαλεί εκπλήξεις στους επιστήμονες και στους φίλους του Διαστήματος. Οι εικόνες και τα δεδομένα που καταφθάνουν από το σκάφος New Horizons που έκανε ένα σύντομο αλλά πολύ ουσιαστικό πέρασμα από το σύστημα του πλανήτη νάνου. Η NASA είχε ανακοινώσει την περασμένη εβδομάδα ότι λόγω της μεγάλης απόστασης από τη Γη στην οποία βρίσκεται το New Horizons αλλά και επειδή τα σήματα που στέλνει με δεδομένα περιέχουν μικρή ποσότητα δεδομένων το σύνολο όσων κατέγραψε το σκάφος από τον Πλούτωνα και τα φεγγάρια του θα χρειαστεί περίπου ένα χρόνο για φτάσουν στο κέντρο ελέγχου της αποστολής. Παράλληλα ανακοίνωσε ότι κάθε Παρασκευή θα δημοσιεύει νέες εικόνες και δεδομένα που στέλνει το σκάφος. Η έναρξη αυτής της διαδικασίας είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Η NASA δημοσίευσε μια σειρά από πραγματικά εκπληκτικές εικόνες του Πλούτωνα, εικόνες που μέχρι πριν από λίγο καιρό κανεις, ούτε καν οι επιστήμονες, δεν περίμεναν ότι θα δούμε πότε από τον απομακρυσμένο παγωμένο κόσμο. Σε αυτές τις εικόνες διακρίνονται σε κοντινή απόσταση και σε υψηλή ανάλυση πολλά χαρακτηριστικά της επιφάνειας του Πλούτωνα. Τα μέλη της αποστολής που μελέτησαν τις εικόνες αναφέρουν ότι αποκαλύπτονται νέες γεωλογικές δομές και νέα φαινόμενα στον Πλούτωνα που δείχνουν ότι είναι πολύ πιο σύνθετος κόσμος από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Οπως είναι ευνόητο τόσο οι επιστήμονες εντός αλλά και οι περισσότεροι φίλοι του Διαστήματος θα περιμένουν ανυπόμονα πλέον το εβδομαδιαίο ραντεβού που καθιερώνει η NASA με το New Horizons για να δουν τι γίνεται και τι υπάρχει στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος. Στην ιστοσελίδα της αποστολής http://www.nasa.gov/mission_pages/newhorizons/main/index.html μπορείτε να δείτε τις νέες φωτογραφίες του Πλούτωνα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=736571

Επαναλειτουργεί το ιστορικό τηλεσκόπιο Δωρίδη στο Αστεροσκοπείο Αθηνών. Ένα από τα πρώτα τηλεσκόπια του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, το τηλεσκόπιο Δωρίδη, είναι και πάλι στη διάθεση όσων θέλουν να απολαύσουν τον Αττικό ουρανό από το λόφο των Νυμφών στο Θησείο, απέναντι από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Τις εργασίες αποκατάστασης του τηλεσκοπίου και της αναβάθμισης του κτιρίου που στεγάζεται, ανέλαβαν και υλοποίησαν ο ΟΤΕ και η COSMOTE. Για σχεδόν μισό αιώνα το τηλεσκόπιο Δωρίδη έμενε παροπλισμένο λόγω έλλειψης πόρων για τη συντήρηση και αποκατάστασή του. Μετά από αίτημα του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, έμπειρο τεχνικό προσωπικό του ΟΤΕ και της COSMOTE ανέλαβαν τη μελέτη και αποκατάσταση των ηλεκτρομηχανολογικών και δομικών προβλημάτων του τηλεσκοπίου, του κτιρίου και της θόλου, υλοποιώντας εργασίες ανακαίνισης, συντήρησης και στεγανοποίησής τους. Το τηλεσκόπιο, με διάμετρο κατόπτρου 40 εκ., κατασκευάστηκε από το γαλλικό οίκο Gautier το 1902 και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά κατά την έκλειψη Ηλίου στις 30 Αυγούστου 1905. Υπήρξε το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο της Ελλάδας μέχρι το 1959, οπότε και εγκαταστάθηκε στην Πεντέλη το τηλεσκόπιο Newall με διάμετρο 62,5 εκ. Επιπλέον, για την εύκολη πρόσβαση στο κτίριο που στεγάζεται το τηλεσκόπιο Δωρίδη, έγινε μελέτη για την ηλεκτροδότηση του μονοπατιού που το συνδέει με το κεντρικό κτίριο του Αστεροσκοπείου Αθηνών. Οι ηλεκτρολόγοι, μηχανολόγοι και τεχνικοί του ΟΤΕ και της COSMOTE έλαβαν με χαρά μέρος στο έργο και επέδειξαν ιδιαίτερο ζήλο λόγω της ιδιαιτερότητάς του ενώ το αποτέλεσμα δικαίωσε τις προσπάθειές τους. Η αποκατάσταση του τηλεσκοπίου Δωρίδη αποτελεί μια ακόμη δράση εταιρικής υπευθυνότητας στην οποία συμμετέχουν ενεργά οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ και της COSMOTE, συμβάλλοντας στην ανάδειξη και διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500024538

Starliner: «Βαφτίσια» για το διαστημόπλοιο της Boeing. CST-100 Starliner είναι το όνομα του διαστημοπλοίου επανδρωμένων αποστολών για εμπορικούς σκοπούς της Boeing. Έχει σχεδιαστεί με έμφαση στην αυτόματη/ αυτοματοποιημένη πτήση, την αξιόπιστη λειτουργία και τις συχνές πτήσεις με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για μεταφορά πληρωμάτων. Επίσης, θα μπορεί να χρησιμοποιείται επίσης για μεταφορά διαστημικών τουριστών σε τροχιά. Θα εκτοξεύεται από το ακρωτήριο Κανάβεραλ με πύραυλο ULA Atlas V. Υπενθυμίζεται ότι πέρυσι η NASA υπέγραψε συμβόλαια με τη Boeing και τη SpaceX για την ανάπτυξη συστημάτων που θα μεταφέρουν οικονομικά και με ασφάλεια αστροναύτες στον σταθμό. Το CST-100 θα συναρμολογείται και θα ετοιμάζεται για πτήση στο C3PF (Commercial Crew and Cargo Processing Facility) στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα. Οι εν λόγω εγκαταστάσεις χρησιμοποιούνταν από τη NASA για 20 χρόνια, στο πλαίσιο του προγράμματος του διαστημικού λεωφορείου. Το C3PF αναμένεται να είναι πλήρως έτοιμο τον Δεκέμβριο του 2015, και μια δοκιμαστική έκδοση του σκάφους θα περάσει σειρά δοκιμών, που θα κορυφωθούν το 2017. Σημειώνεται ότι ο Τζον Έλμπον, στέλεχος της εταιρείας (Space Exploration) δήλωσε ότι 100 χρόνια πριν ο κόσμος βρισκόταν στην αυγή της εποχής της εμπορικής αεροπορίας- τώρα βρίσκεται στην αυγή των εμπορικών διαστημικών πτήσεων. Τόσο το Starliner όσο και το Dragon της SpaceX είναι ιδιαίτερης σημασίας για τη NASA, η οποία μέσω αυτών θα αποκτήσει ξανά τη δυνατότητα επανδρωμένων αποστολών στο Διάστημα (προς το παρόν, μετά την απόσυρση του διαστημικού λεωφορείου, κλείνει θέσεις σε ρωσικές αποστολές με κάψουλες Σογιούζ). Και τα δύο σκάφη αναμένεται να μεταφέρουν 4 μέλη πληρώματος στον σταθμό κάθε φορά. http://www.naftemporiki.gr/story/1000970/starliner-baftisia-gia-to-diastimoploio-tis-boeing Η άνοδος της στάθμης των ωκεανών επηρεάζει τις εκτοξεύσεις πυραύλων. Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας φαίνεται να αποτελεί σοβαρή απειλή για τις εκτοξεύσεις και τις εγκαταστάσεις της NASA. Εάν τα επίπεδα των ωκεανών συνεχίζουν να ανεβαίνουν, το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα και άλλες τοποθεσίες εκτόξευσης ανά τον πλανήτη μπορεί στο μέλλον να βυθιστούν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. «Κάθε κέντρο της NASA έχει τα δικά του τρωτά σημεία, και μερικά είναι σε μεγαλύτερο κίνδυνο από τα υπόλοιπα», δήλωσε η Σύνθια Ροζενσβάιγκ, κλιματολόγος της NASA, προσθέτοντας ότι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας αποτελεί «μία πραγματική πρόκληση» για όλα τα κέντρα που βρίσκονται ακριβώς κατά μήκος των ακτών. Τα αεροδρόμια, οι εγκαταστάσεις εκτόξευσης, τα εργαστήρια, οι εγκαταστάσεις δοκιμών, τα κέντρα δεδομένων και άλλοι χώροι και υποδομές της NASA καλύπτουν περίπου 850 τετραγωνικά χιλιόμετρα, απασχολούν 60.000 υπαλλήλους και αξίζουν 32 δισεκατομμύρια δολάρια. Ο ρυθμός ανόδου της στάθμης της θάλασσας έχει διπλασιαστεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες, και είναι ο γρηγορότερος τα τελευταία 2.000 χρόνια. Οι θερμότεροι ωκεανοί, οι λιωμένοι πολικοί πάγοι και τα πορώδη χερσαία εδάφη που έχουν πλέον υποχωρήσει, έχουν συμβάλει στην άνοδο της παγκόσμιας μέσης στάθμης των ωκεανών κατά είκοσι εκατοστά από το 1870. Ειδικά οι εγκαταστάσεις εκτόξευσης στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι βρίσκονται μόνο μερικές δεκάδες μέτρα μακριά από τον Ατλαντικό Ωκεανό, όπως και άλλες εγκαταστάσεις στη Βιρτζίνια, από όπου εκτοξεύονται οχήματα για αποστολές εξερεύνησης του διαστήματος. Εξάλλου, τα ερευνητικά κέντρα Ames και Johnson βρίσκονται επίσης σε παράκτιες περιοχές στο Σαν Φρανσίσκο και το Χιούστον. http://www.naftemporiki.gr/story/1001194/i-anodos-tis-stathmis-ton-okeanon-epireazei-tis-ektokseuseis-puraulon

Νέοι ανιχνευτές ελαφρών σωματιδίων σκοτεινής ύλης. Η Γη, οι πλανήτες, τα άστρα και οι γαλαξίες αποτελούν το μόνο ορατό μέρος της ύλης στο σύμπαν, όμως το μεγαλυτερο ποσοστό της ύλης του σύμπαντος είναι η αορατη «σκοτεινή ύλη». Οι επιστήμονες συνεχίζουν να ψάχνουν για τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης με πολυάριθμα πειράματα – αλλά μάταια μέχρι τώρα. Με το πείραμα CRESST (Cryogenic Rare Event Search with Superconducting Thermometers), η ακτίνα αναζήτησης μπορεί πλέον να διευρυνθεί σημαντικά: Οι αναβαθμισμένοι ανιχνευτές CRESST είναι σε θέση να ανιχνεύσουν σωματίδια των οποίων η μάζα βρίσκεται κάτω από το μέχρι τώρα εύρος μετρήσεων. Ως εκ τούτου, η πιθανότητα εντοπισμού της σκοτεινής ύλης αυξάνεται. Θεωρητικά μοντέλα και αστροφυσικές παρατηρήσεις δεν αφήνουν σχεδόν καμιά αμφιβολία ότι η σκοτεινή ύλη υπάρχει, και μάλιστα είναι πέντε φορές περισσότερη από την ορατή ύλη. Σύμφωνα με τους ερευνητές του πειράματος CRESST, «μέχρι στιγμής πιθανός υποψήφιος για το σωματίδιο σκοτεινής ύλης πιστεύεται ότι είναι ένα βαρύ σωματίδιο, το αποκαλούμενο WIMP (Weakly Interacting Massive Particle)». Έτσι τα περισσότερα από τα σημερινά πειράματα ψάχνουν σε ένα εύρος μαζών από 10 και 1000 GeV/c2. Το τωρινό κατώτατο όριο των 10 GeV/c2 αντιστοιχεί περίπου στη μάζα ενός ατόμου άνθρακα. Όμως πρόσφατα, διατυπώθηκαν νέα θεωρητικά μοντέλα που λύνουν διάφορα προβλήματα που προέκυπταν στις προσομοιώσεις σκοτεινής ύλης στους γαλαξίες. Πολλά από αυτά τα μοντέλα υπαινίσσονται υποψήφια σωματίδια σκοτεινής ύλης με μικρότερη μάζα από τα παραδοσιακά WIMPs. Τώρα με το πείραμα CRESST επιτυγχάνεται ένα σημαντικό βήμα προς τον εντοπισμό πιθανών ελαφρύτερων σωματιδίων σκοτεινής ύλης: οι ερευνητές του πέτυχαν ένα κατώφλι ενέργειας 307 eV. Ο ανιχνευτής αυτός διαθέτει πολύ μεγάλη ευαισθησία και είναι ο καταλληλότερος για μετρήσεις μεταξύ 0,5 και 4 GeV/c2. Έτσι, είναι δυνατή η ανίχνευση σωματιδίων πολύ ελαφρύτερων σωματιδίων σε σχέση με τα WIMPs, όπως για παράδειγμα πιθανά σωματίδια σκοτεινής ύλης με μάζα της τάξης του πρωτονίου, 0,94 GeV/c2. Οι επιστήμονες του CRESST θα εξοπλίσουν το πείραμα με νέους ανιχνευτές και ο επόμενος κύκλος μετρήσεων αναμένεται να ξεκινήσει στα τέλη του 2015 και θα διαρκέσει από ένα έως δύο χρόνια. Το κεντρικό τμήμα όλων των ανιχνευτών CRESST είναι ένας κρύσταλλος από βολφραμικό άλας του ασβεστίου, CaWO4. Όταν ένα σωματίδιο χτυπήσει κάποιο από τα άτομα που αποτελούν τον κρύσταλλο (ασβέστιο, βολφράμιο ή οξυγόνο), οι ανιχνευτές μετρούν ταυτόχρονα την ενέργεια και τα φωτεινά σήματα που παράγονται από την σύγκρουση, παρέχοντας έτσι πληροφορίες σχετικά με τη φύση του σωματιδίου πρόσκρουσης. Για μεγαλύτερη απόδοση οι μονάδες του ανιχνευτή ψύχονται σχεδόν μέχρι το απόλυτο μηδέν (-273,15 βαθμούς C) και για την εξάλειψη των ενοχλητικών γεγονότων υποβάθρου, οι επιστήμονες του CRESST χρησιμοποίησαν υλικά με μικρή φυσική ραδιενέργεια. Επιπλέον, το πείραμα βρίσκεται σε μεγαλύτερο υπόγειο εργαστήριο του κόσμου, στο Gran Sasso στην Ιταλία, και ως εκ τούτου είναι ιδιαίτερα προστατευμένο από τις κοσμικές ακτίνες. Το πείραμα CRESST θα λειτουργήσει στο μέλλον με μικρότερους και – σε σύγκριση με τα υλικά που διατίθενται στο εμπόριο – υπερκαθαρούς κρυστάλλους. Με το μειωμένο μέγεθος μπορεί να επιτευχθεί ένα χαμηλότερο κατώφλι ενέργειας. Αυτοί οι κρύσταλλοι αναπτύσσονται στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και εμφανίζουν εξαιρετικά χαμηλή φυσική ραδιενέργεια, καθιστώντας το πείραμα πιο ευαίσθητο. Η ακρίβεια των φωτοανιχνευτών έχει βελτιστοποιηθεί, έτσι ώστε οι συγκρούσεις των ήδη γνωστών σωματιδίων να διακρίνονται σαφέστερα από τις συγκρούσεις των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης. http://physicsgg.me/2015/09/09/%ce%bd%ce%ad%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%ad%cf%82-%ce%b5%ce%bb%ce%b1%cf%86%cf%81%cf%8e%ce%bd-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%83/

Επένδυση 50 εκατ. δολαρίων από την Intel στην ανάπτυξη κβαντικών υπολογιστών. Δεκαετή συνεργασία με το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Delft και τον Ολλανδικό Οργανισμό Εφαρμοσμένης Έρευνας ανακοίνωσε η Intel, με στόχο να επιταχύνει την πρόοδο στο πεδίο των κβαντικών υπολογιστών. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, η Intel θα επενδύσει 50 εκατομμύρια δολάρια και θα παράσχει σημαντικούς πόρους, τόσο στα ερευνητικά κέντρα, όσο και εντός της Intel, καθώς και τεχνική υποστήριξη. Οι κβαντικοί υπολογιστές αποτελούν το «Άγιο Δισκοπότηρο» της παρούσας επιστήμης υπολογιστών, καθώς υπόσχονται να λύσουν ανυπέρβλητα για τα σημερινά δεδομένα προβλήματα, όπως πολυσχιδείς προσομοιώσεις, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την ανάλυση μεγάλης κλίμακας οικονομικών συστημάτων ή την πιο αποτελεσματική ανάπτυξη φαρμακευτικών ουσιών. «Ένας πλήρως λειτουργικός κβαντικός υπολογιστής θα αργήσει, για μια τουλάχιστον δεκαετία, ωστόσο οι πρακτικές και θεωρητικές ερευνητικές προσπάθειες, τις οποίες ανακοινώνουμε σήμερα, αποτελούν ένα σημαντικό ορόσημο σε αυτήν την πορεία και φέρνουν το στόχο μας πλησιέστερα στην πραγματικότητα,» δήλωσε ο Μάικ Μέιμπερι, ανώτερο στέλεχος των Intel Labs. Στόχος της Intel είναι η επέκταση της εξειδίκευσης του πανεπιστημίου σε ότι αφορά στην έρευνα για τη φυσική και τις διάφορες πτυχές των κβαντικών υπολογιστών, συνεισφέροντας στον τομέα των προηγμένων διαδικασιών κατασκευής, των ηλεκτρονικών και της μικροαρχιτεκτονικής. Οι κβαντικοί υπολογιστές χρησιμοποιούν κβαντικά bits (quantum bits – qubits), σε αντίθεση με τους ψηφιακούς υπολογιστές, που χρησιμοποιούμε σήμερα και οι οποίοι είναι βασισμένοι σε τρανζίστορ - και στους οποίους, τα δεδομένα πρέπει να κωδικοποιούνται σε δυαδικά bits (binary digits – bits). Τα qubits μπορούν να υφίστανται σε πολλαπλές καταστάσεις ταυτόχρονα, παρέχοντας τη δυνατότητα να εκτελείται μεγάλος όγκος υπολογισμών παράλληλα, επιταχύνοντας, έτσι, την επίλυση προβλημάτων. http://www.naftemporiki.gr/story/1000960/ependusi-50-ekat-dolarion-apo-tin-intel-stin-anaptuksi-kbantikon-upologiston

Zoom στις μυστηριώδεις κηλίδες της Δήμητρας. Οταν πλησίασε το «Dawn» στη Δήμητρα εντόπισε δύο ασυνήθιστα λαμπερές κηλίδες μέσα στη λεκάνη ενός κρατήρα, διαμέτρου 98 χλμ. Η φύση τους παραμένει αδιευκρίνιστη, ωστόσο οι ερευνητές εικάζουν ότι πρόκειται για πάγο ή άλατα που ήρθαν στην επιφάνεια λόγω κάποιας πρόσκρουσης. Αλλοι επιστήμονες εικάζουν ότι πιθανώς πρόκειται για ένα ηφαίστειο που αντί για πυρακτωμένα υλικά εκτοξεύει νερό. Πριν από λίγες εβδομάδες διαπιστώθηκε ότι στον κρατήρα σχηματίζεται τακτικά ομίχλη η παρουσία της οποίας σύμφωνα με τους ειδικούς ενισχύει το σενάριο της παρουσίας πάγου σε αυτόν. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα νέες πιο κοντινές και λεπτομερείς εικόνες αυτών των κηλίδων, εικόνες που ίσως επιτρέψουν στους επιστήμονες να αποκαλύψουν την ταυτότητα τους. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=736271

Βρήκαν τι «βάφει» κόκκινο τον βόρειο πόλο του Χάροντα. Τα δεδομένα που καταφτάνουν καθημερινά από το New Horizons από την εξερεύνηση του Πλούτωνα και των δορυφόρων του αποκαλύπτουν συνεχώς νέα άκρως ενδιαφέροντα δεδομένα που φωτίζουν αυτόν τον σκοτεινό, παγωμένο κόσμο στην άκρη του ηλιακού μας συστήματος. Τα τελευταία δεδομένα ρίχνουν φως στον Χάροντα, ένα από τους πέντε δορυφόρους του Πλούτωνα, ο οποίος έχει ένα βόρειο πόλο ερυθρής απόχρωσης εξαιτίας σύνθετων γεωατμοσφαιρικών διεργασιών. Ο αμερικανός αστροφυσικός και κοσμολόγος Καρλ Σάγκαν άφησε ανεξίτηλα την σφραγίδα του τόσο στην έρευνα του Διαστήματος όσο και στην μετάδοση των νέων ανακαλύψεων και γνώσεων στον τομέα του σε απλή κατανοητή γλώσσα στο ευρύ κοινό μέσα από βιβλία και τηλεοπτικές εκπομπές. Κάποια στιγμή ο Σαγκάν είχε ενδιαφερθεί ιδιαίτερα για τον Τιτάνα, τον μεγάλο δορυφόρο του Κρόνου, και τα πυκνά νέφη του. Ο Σαγκάν προσπάθησε να αναπαραγάγει στο εργαστήριο τις συνθήκες που πιθανώς επικρατούν στην επιφάνειά του. Ήδη, πειράματα από τη δεκαετία του 1950 είχαν αποκαλύψει ότι το φως και οι ηλεκτρικές εκκενώσεις σε παρόμοιο περιβάλλον μετέτρεπαν τα απλά μόρια σε περίπλοκες οργανικές ενώσεις, σχετικές με τη ζωή. Το αποτέλεσμα στο εργαστήριο του Σάγκαν ήταν ένα σκούρο οργανικό υλικό, που ο επιστήμονας ονόμασε θολίνη. Τα νέα δεδομένα που έστειλε το New Horizons αποκαλύπτουν ότι ο βόρειος πόλος του Χάροντα κυριαρχείται από θολίνη. Η θολίνη δεν έχει σταθερή απόχρωση η οποία μεταβάλλεται από μια σειρά παράγοντες στους οποίους εκτίθεται όπως η θερμοκρασία, ατμοσφαιρικά αέρια, ηλιακή και κοσμική ακτινοβολία κ.α. Προηγούμενες παρατηρήσεις σε συνδυασμό με τα νέα δεδομένα επιτρέπουν στους επιστήμονες να συνθέσουν τώρα το παζλ της ύπαρξης του κόκκινου βόρειου πόλου του Χάροντα. Εχει διαπιστωθεί ότι μέρος της λεπτής ατμόσφαιρας του Πλούτωνα εγκαταλείπει τον πλανήτη νάνο και η βαρύτητα του Χάροντα την παγιδεύει για ένα μικρό διάστημα αλλά στη συνέχεια η ατμόσφαιρα ξεφεύγει και από τον δορυφόρο και καταλήγει στο διαστημικό κενό. Οι πολικές περιοχές του Χάροντα έχουν θερμοκρασίες που πλησιάζουν το απόλυτο μηδέν. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών οι θερμοκρασίες στους πόλους του Χάροντα κυμαίνονται από -258 ως -213 βαθμούς Κελσίου. Οι θερμοκρασίες αυτές σε συνδυασμό με τη λεπτή ατμόσφαιρα που υπάρχει στον Χάροντα δεν επιτρέπουν την παρουσία υγρών και τα ατμοσφαιρικά αέρια παγιδεύονται στους πάγους. Κάποια στιγμή το ηλιακό φως πέφτει πάνω στον Χάροντα εξαχνώνοντας τους πάγους απελευθερώνοντας έτσι την παγιδευμένη ατμόσφαιρα για να συνεχίσει το ταξίδι της στο Διάστημα. Ομως κατά τη διάρκεια αυτών των διεργασιών και πριν τα αέρια ξεφύγουν η ηλιακή ακτινοβολία υποχρεώνουν τους πάγους μέσα στους οποίους βρίσκονται να παράγουν θολίνη. Οι συνθήκες του Χάροντα δημιουργούν θολίνη ερυθρής απόχρωσης. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=736264

Στην Ελλάδα οι 7 «Σοφοί» της Κοσμολογίας. «Πώς ξεκίνησε το σύμπαν; Από πού προήλθαμε; Ποιο είναι το μέλλον του κόσμου;» στα ερωτήματα αυτά θα επιχειρήσουν να απαντήσουν οι 7 σύγχρονοι σοφοί, ανάμεσα τους τρεις κάτοχοι του βραβείου Νόμπελ Φυσικής και τέσσερις κορυφαίοι αστροφυσικοί. Την Κοσμολογία θα έχει ως θέμα το «2ο Συμπόσιο των 7 Σοφών του Κόσμου», που θα πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στην Μεσσηνία, από τις 2 έως τις 4 Οκτωβρίου. Συγκεκριμένα, οι επτά «σοφοί» που θα έλθουν στην Ελλάδα, είναι οι: 1. Τζέημς Κρόνιν (James Cronin): Κάτοχος Νόμπελ Φυσικής 1980, ομότιμος καθηγητής αστρονομίας και αστροφυσικής του Πανεπιστημίου του Σικάγου. 2. Γεώργιος Ευσταθίου (George Efstathiou): Καθηγητής αστροφυσικής και διευθυντής του Ινστιτούτου Κοσμολογίας του Πανεπιστημίου Καίμπριτζ, εταίρος της Βασιλικής Ακαδημίας της Βρετανίας. 3. Ντέηβιντ Γκρος (David Gross): Κάτοχος Νόμπελ Φυσικής 2004, καθηγητής θεωρητικής φυσικής και διευθυντής του Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας. 4. Γιουτζίν Πάρκερ (Eugene Parker): Ομότιμος καθηγητής φυσικής, αστρονομίας και αστροφυσικής του Πανεπιστημίου του Σικάγου και του Ινστιτούτου Ενρίκο Φέρμι των ΗΠΑ. 5. Τζορτζ Σμουτ (George Smoot): Κάτοχος Νόμπελ Φυσικής 2006, καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας. 6. Αλεξέι Σταρομπίνσκι (Alexei Starobinsky): Κοσμολόγος-αστροφυσικός. κάτοχος βραβείου Kavli στην Αστροφυσική 2014, ερευνητής στο Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής Λαντάου της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. 7. Γκαμπριέλε Βενετσιάνο (Gabriele Veneziano): Θεωρητικός φυσικός, καθηγητής του Κολλεγίου της Γαλλίας στην έδρα Στοιχειωδών Σωματιδίων, Βαρύτητας και Κοσμολογίας. «Στόχος της εκδήλωσης είναι η αναβίωση του Συμποσίου των 7 Σοφών της Αρχαιότητας, που αναφέρεται από τον Πλούταρχο, με θέμα τις τελευταίες εξελίξεις στην Κοσμολογία», ανέφερε στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε σήμερα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ο Ακαδημαϊκός κ. Σταμάτης Κριμιζής, Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του Συμποσίου και Ομότιμος Διευθυντής Διοίκησης Διαστήματος του Πανεπιστημίου Johns Hopkins. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, στο Συμπόσιο είχαν συμμετάσχει ο Περίανδρος ο Κορίνθιος, ο Χίλων ο Λακεδαιμόνιος, ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος, ο Πιττακός ο Μυτιληναίος, ο Βίας ο Πριήνιος, και ο Σόλων ο Αθηναίος. Αυτή τη φορά, τη θέση τους θα πάρουν 7 από τους πλέον διακεκριμένους φυσικούς και αστροφυσικούς στον κόσμο, από τους οποίους μάλιστα οι τρεις είναι Νομπελίστες. Οι επτά Σοφοί θα βρεθούν στις 2 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε μία επιστημονική ημερίδα όπου οι ομιλίες τους θα πλαισιωθούν με την ενεργό συμμετοχή αριστούχων μαθητών και φοιτητών από τη χώρα μας. Το ίδιο απόγευμα, σε εκδήλωση στο Megaron Plus θα βραβευτούν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, ενώ στη συνέχεια θα συμμετάσχουν σε μία ανοικτή συζήτηση, με θέμα τον ρόλο της κοσμολογίας στη πορεία της ανθρωπότητας. Η είσοδος στις εκδηλώσεις θα είναι ελεύθερη, με δελτία προτεραιότητας. Επίσης, θα υπάρξει απευθείας αναμετάδοσή τους μέσω ίντερνετ. «Το πρόγραμμα έχει σχεδιασθεί με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορούν να το παρακολουθήσουν και μη ειδικοί, όπως μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί ή το ευρύτερο κοινό», πρόσθεσε ο κ. Κριμιζής. Στις 3 Οκτωβρίου το απόγευμα, το Συμπόσιο θα μεταφερθεί στη Μεσσηνία, με την ξενάγηση των επτά επιστημόνων στο Περιβαλλοντικό Παρατηρητήριο του ξενοδοχείου Costa Navarino. Την επόμενη ημέρα, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση στην Καλαμάτα για μαθητές, από την Ένωση Ελλήνων Φυσικών. Η διοργάνωση τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Φυσικών και το Costa Navarino. Πρόκειται για τη δεύτερη φορά αναβίωσης του Συμποσίου στη σύγχρονη εποχή, αφού το 2007 είχε διεξαχθεί το Συμπόσιο των 7 Σοφών στην Καρδιοχειρουργική. «Με την επιστροφή του αρχαίου θεσμού στη βάση των σύγχρονων επιστημονικών επιτευγμάτων, στόχος μεταξύ άλλων είναι να αναδειχθεί η αξία της επιστήμης και η σημασία της στις σύγχρονες κοινωνίες, η επαφή του ελληνικού κοινού με διακεκριμένους παγκοσμίως επιστήμονες, αλλά και η μετάδοση στη νεολαία των αξιών της αριστείας και της αξιοκρατίας», σημείωσε ο Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής. Όσον αφορά την επιλογή της κοσμολογίας για το δεύτερο Συμπόσιο, σύμφωνα με τον κ. Κριμιζή ένας σημαντικός λόγος ήταν ότι αποτελεί έναν σημαντικότατο και ιστορικό κλάδο της αστροφυσικής, αφού είναι ο πρώτος που «γεννήθηκε» – μάλιστα, στην Ελλάδα. «Επιπλέον, από την αστρονομία και την αστροφυσική ξεκίνησε η επιστήμη, και με αυτές συνεχίζει να εξελίσσεται ο πολιτισμός μας», πρόσθεσε. Παρών στη συνέντευξή Τύπου ήταν ο εμπνευστής της ιδέας Δρ Χρήστος Λόλας, ο οποίος ήταν ο Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του Πρώτου Συνεδρίου. «Για να προσαρμοσθούν στις ραγδαίες αλλαγές που επιφέρει η παγκοσμιοποίηση, οι πολίτες των σύγχρονων κοινωνιών πρέπει να επιστρατεύσουν τη σοφία, ένα έμφυτο ένστικτο του ανθρώπου», δήλωσε. Ο κ. Λόλας αποκάλυψε πως στόχος είναι το Συμπόσιο να εξελιχθεί σε μόνιμο θεσμό, που θα διεξάγεται στην Ελλάδα ανά τακτά χρονικά διαστήματα. «Σε αυτή την κρίσιμη για τη χώρα μας εποχή, μια τέτοια διοργάνωση θα προσδώσει στην Ελλάδα διεθνή ακτινοβολία, επανακαθιερώνοντάς την στο παγκόσμιο γίνγεσθαι», κατέληξε. Ο πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών Ιωάννης Μάνος πρότεινε να θεσμοθετηθούν τα Συμπόσια των Επτά σοφών και να διοργανώνονται στο Μέγαρο Μουσικής ανά διετία. Πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής του συμποσίου είναι ο καθηγητής Ιωάννης Ηλιόπουλος της Ecole Normale Superieure του Παρισιού. http://www.naftemporiki.gr/story/1000133/stin-ellada-oi-7-sofoi-tis-kosmologias Νέοι κόσμοι στο Διάστημα μέσω της τεχνολογίας αφής. Ενα πρωτοπόρο πείραμα, που επιτρέπει στην ανθρωπότητα να ονειρεύεται την οικοδόμηση νέων κόσμων στο Διάστημα, πραγματοποίησε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος με τη συνεργασία ενός αστροναύτη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, ο οποίος καθοδήγησε εξ αποστάσεως ένα ρομπότ στη Γη με τη δύναμη της αφής. Ευρισκόμενος σε τροχιά τετρακόσια χιλιόμετρα πάνω από τον πλανήτη μας, ο Δανός αστροναύτης Αντρέας Μόγκεσεν έλεγξε το ρομπότ Interact Centaur, το οποίο είναι εξοπλισμένο με βραχίονες που προορίζονται για κατασκευές μεγάλης ακρίβειας. Ο χειρισμός του μπλε και άσπρου ρομπότ από φάιμπεργκλας βασίζεται σε ένα περίπλοκο σύστημα δορυφόρων που λειτουργούν σε απόλυτο συγχρονισμό και ακολουθούν τα σήματα που στέλνουν οι κινήσεις του αστροναύτη. Αποστολή του μοναδικού τεχνολογικού δημιουργήματος και του διαστημικού χειριστή του ήταν η τοποθέτηση μιας μεταλλικής καρφίτσας μέσα σε μια στενή τρύπα. Ο Μόγκεσεν μπορούσε να αισθανθεί την καρφίτσα να χτυπάει τα τοιχώματα της υποδοχής μέσω ενός χειριστηρίου τύπου τζόιστικ από όπου έστελνε και ο ίδιος τις εντολές στο ρομπότ αξίας διακοσίων χιλιάδων ευρώ. Οι παρατηρητές του πειράματος ξέσπασαν σε επευφημίες μόλις το ρομπότ κατόρθωσε να τοποθετήσει με επιτυχία την καρφίτσα στη θέση της. Επιστήμονες και μηχανικοί πιστεύουν ότι η τεχνολογία αφής μπορεί να επιτρέψει στους ανθρώπους να χρησιμοποιήσουν τα ρομπότ για «λεπτές δουλειές». Σε προχωρημένο στάδιο, η ανθρώπινη παρουσία θα μπορεί να μεταφέρεται με αυτόν τον τρόπο στην επιφάνεια ενός πλανήτη, αφού τα εξελιγμένα μηχανήματα θα πραγματοποιούν ανθρώπινες δραστηριότητες, σύμφωνα με τον επικεφαλής του εργαστηρίου τηλερομποτικής και απτικών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, Αντρε Σίλε. Με τις ελπίδες των διαστημανθρώπων για ένα ταξίδι στον Αρη να αυξάνονται, πρέπει να υπάρχουν οι υποδομές στον πλανήτη που θα τους υποδεχθεί για να εξασφαλισθεί η επιστροφή τους. Τα ρομπότ σαν το Interact Centaur μπορούν να αξιοποιηθούν, ώστε να χτίσουν τους απαραίτητους διαστημικούς σταθμούς και τις πλατφόρμες. Ο Σίλε διευκρίνισε πως η συγκεκριμένη τεχνολογία μπορεί να είναι χρήσιμη σε μέρη όπου δεν μπορεί να εργαστεί ο άνθρωπος. «Τα ρομπότ αφής θα μπορούσαν να είχαν σταλεί στον Κόλπο του Μεξικού για να αντιμετωπιστεί η πετρελαιοκηλίδα του 2010 ή θα μπορούσαν να είχαν συμβάλει στο σφράγισμα των πυρηνικών αντιδραστήρων στη Φουκουσίμα», πρόσθεσε ο ίδιος. Το πρότζεκτ που διήρκεσε 18 μήνες ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος και φοιτητών του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Ντελφτ. http://www.kathimerini.gr/830132/article/epikairothta/episthmh/neoi-kosmoi-sto-diasthma-mesw-ths-texnologias-afhs

Εντοπίστηκε ο αρχαιότερος γαλαξίας «ηλικίας» 13,2 δισ. ετών. Τον αρχαιότερο και πιο απομακρυσμένο γαλαξία που έχει εντοπισθεί μέχρι σήμερα, βρήκαν ερευνητές από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια (Caltech), χρησιμοποιώντας το Παρατηρητήριο Keck στη Χαβάη. Οι επιστήμονες ονόμασαν τον γαλαξία EGS8p7, ενώ εκτιμούν πως δημιουργήθηκε πριν από 13,2 δισεκατομμύρια χρόνια. Το νούμερο αυτό είναι εντυπωσιακό, αν λάβει κανείς υπόψη του πως η «ηλικία» του σύμπαντος είναι 13,8 δισεκατομμύρια έτη. Κάτι που σημαίνει πως ο EGS8p7 σχηματίσθηκε μόλις 800 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη και την κοσμική δημιουργία. Η ομάδα έχει επικεφαλής τους Άντι Ζίτριν και Ρίτσαρντ Έλις, ερευνητή της NASA και καθηγητή αστροφυσικής στο Caltech, ενώ παρουσίασε την ανακάλυψή της σε πρόσφατο τεύχος του περιοδικού Astrophysical Journal Letters. Ήδη η αμερικανική διαστημική υπηρεσία έχει συμπεριλάβει τον EGS8p7 σε ένα από τα υποψήφια σώματα για περαιτέρω μελέτη, με δεδομένα από τα διαστημικά τηλεσκόπια Spitzer και Hubble. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το όργανο MOSFIRE από το Παρατηρητήριο Keck, ώστε να μετρήσουν ένα μέγεθος που ονομάζεται μετατόπιση προς το ερυθρό (redshift) και, από αυτό, την απόσταση του γαλαξία. Καθώς ένας γαλαξίας ή ένας αστέρας απομακρύνεται, λόγω της διαστολής του σύμπαντος, μεταβάλλεται προς το ερυθρό φάσμα η συχνότητα της ακτινοβολίας που εκπέμπει, και επομένως φθάνει στη Γη. Από τη φασματική ανάλυση της ακτινοβολίας, οι επιστήμονες μπορούν να μετρήσουν αυτή τη μεταβολή και συνεπώς να εκτιμήσουν πόσο μακριά βρίσκεται το αντίστοιχο ουράνιο σώμα από τον πλανήτη μας. Αν και η μετατόπιση προς το ερυθρό αποτελεί βασικό αστρονομικό «εργαλείο», η μέτρησή της είναι δύσκολη στην περίπτωση των αρχαιότερων και πιο απομακρυσμένων σωμάτων, όπως ο EGS8p7. Ωστόσο, από τη φασματική ανάλυση του εν λόγω γαλαξία, όχι μόνο προέκυψε η απόστασή του, αλλά και μία αναπάντεχη ανακάλυψη που ενδεχομένως θα αλλάξει την εικόνα των κοσμολόγων για το πρώιμο σύμπαν. Πιο συγκεκριμένα, η ερευνητική ομάδα εντόπισε επίσης τη φασματική «υπογραφή» ιονισμένου υδρογόνου, το οποίο δεν αναμενόταν με δεδομένη την «ηλικία» του EGS8p7. Ο λόγος είναι πως, την εποχή που δημιουργήθηκε ο συγκεκριμένος γαλαξίας, η μεγαλύτερη ποσότητα υδρογόνου στο σύμπαν παρέμενε σε ουδέτερη μορφή, αφού η «Εποχή του Επανιονισμού» βρισκόταν σε εξέλιξη. Η «Εποχή του Επανιονισμού» αναφέρεται σε ένα διάστημα όπου το σύμπαν είχε «ηλικία» από 500 εκατομμύρια χρόνια έως 1 δισεκατομμύριο, και περιγράφει τη μετατροπή του ουδέτερου έως τότε υδρογόνου σε ιονισμένο αέριο. Με βάση ότι ο EGS8p7 δημιουργήθηκε περίπου 800 εκατ. χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όταν δηλαδή ακόμη το σύμπαν κατακλυζόταν από ουδέτερο υδρογόνο, το αέριο θα έπρεπε να είχε απορροφήσει τη μεγαλύτερη ποσότητα της ακτινοβολίας του γαλαξία. Ωστόσο, οι επιστήμονες όχι μόνο ανίχνευσαν την ακτινοβολία του EGS8p7, αλλά βρήκαν σε αυτή και «ίχνη» ιονισμένου υδρογόνου. Κάτι που σημαίνει πως ίσως η «Εποχή του Επανιονισμού» δεν εξελίχθηκε με συνεχή τρόπο, όπως πιστεύουν σήμερα οι κοσμολόγοι, αλλά ήταν μία διαδικασία με ενδιάμεσα κενά χρονικά διαστήματα. Από την άλλη μεριά, η ασυμφωνία των παρατηρήσεων με τη θεωρία ενδεχομένως να οφείλεται στην ιδιαιτερότητα του EGS8p7. Σύμφωνα με ένα τέτοιο πιθανό σενάριο, πιθανώς οι αστέρες του γαλαξία να ήταν ασυνήθιστα θερμοί και επομένως δημιούργησαν μία «φυσαλίδα» από ιονισμένο υδρογόνο που τον περιέβαλλε, πολύ νωρίτερα πριν οι υπόλοιποι γαλαξίες ξεκινήσουν κι αυτοί να ιονίζουν ξανά το υδρογόνο στο σύμπαν. http://www.naftemporiki.gr/story/1000446/entopistike-o-arxaioteros-galaksias-ilikias-132-dis-eton

Ο διαστημικός σκαντζόχοιρος της NASA. Καθώς η NASA στρέφει το ενδιαφέρον της προς την εξερεύνηση άλλων πλανητών, διερευνώνται νέες ιδέες και προτάσεις στον τομέα των ρομποτικών οχημάτων εδάφους, που θα μπορούν να λειτουργήσουν ακόμα και σε μέρη όπου «συμβατικά» ρόβερ δεν θα τα κατάφερναν. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσεται και ο «Σκαντζόχοιρος» (Hedgehog) που αναπτύσσουν ερευνητές του Jet Propulsion Laboratory, του Stanford University και του ΜΙΤ. Πρόκειται για ένα ρομπότ το οποίο μπορεί να κινείται σαν μπάλα σε μια επιφάνεια, κάτι που συνιστά σημαντικό πλεονέκτημα σε σχέση με τα κανονικά οχήματα, καθώς προσφέρεται για κίνηση στην ανώμαλη επιφάνεια μικρών σωμάτων (π.χ αστεροειδών). Στην ουσία πρόκειται για έναν κύβο με καρφιά, που κινείται και φρενάρει ελέγχοντας την περιστροφή εσωτερικών τμημάτων. Επίσης, τα καρφιά έχουν το επιπλέον πλεονέκτημα ότι προστατεύουν το κύριο σώμα του οχήματος, καθώς αποφεύγεται η επαφή με το έδαφος- στην ουσία λειτουργούν ως «πόδια», ενώ παράλληλα μπορούν να φέρουν όργανα για μετρήσεις στην επιφάνεια του προορισμού. Δύο πρωτότυπα δοκιμάστηκαν σε αεροσκάφος C-9 της NASA για έρευνες πάνω σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας τον Ιούνιο. Όπως αποδείχθηκε, ήταν σε θέση να πραγματοποιήσουν ελεγχόμενα δύσκολους ελιγμούς, σε μια ποικιλία επιφανειών, από αμμώδη μέχρι παγωμένη κ.α. Όταν το όχημα πρέπει να διανύσει μια απόσταση, στην ουσία κάνει είτε μεγάλα άλματα είτε περιστρέφεται με μεγάλη ταχύτητα, κάνοντας πολλά μικρότερα.Ακόμη, είναι σε θέση να κάνει ελιγμό «κυκλώνα», στον οποίον περιστρέφεται με μεγάλη ταχύτητα για να εκτιναχθεί από την επιφάνεια, κάτι που μπορεί να φανεί χρήσιμο για διαφυγή από επικίνδυνα τερέν. Το βάρος του πρωτοτύπου του JPL (το δεύτερο είναι του Stanford) είναι 5 κιλά και διαθέτει οκτώ καρφιά, ενώ το άλλο είναι μικρότερο και ελαφρύτερο, με πιο κοντά καρφιά. Επί της παρούσης οι ερευνητές δουλεύουν πάνω στην αυτονομία των οχημάτων, προσπαθώντας να αυξήσουν αυτά που ένα τέτοιο όχημα θα μπορεί να κάνει μόνο του, χωρίς οδηγίες από τη Γη. Η ιδέα είναι ότι ο «Σκαντζόχοιρος» θα συνεργάζεται με ένα μητρικό σκάφος, που θα λειτουργεί ως ενδιάμεσος σταθμός επικοινωνίας με τη Γη. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/09/09/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b6%cf%8c%cf%87%ce%bf%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84/

Νέα διαμάχη για την καταγωγή της Σελήνης. Δύο νέες μελέτες ρίχνουν φρέσκο νερό στον μύλο της αντιπαράθεσης των επιστημόνων για το πώς δημιουργήθηκε η Σελήνη. Μετά από πολυετείς έρευνες και αντιπαραθέσεις οι ειδικοί συμφωνούν ότι ο φυσικός μας δορυφόρος είναι προϊόν της σύγκρουσης με τη Γη ενός γιγάντιου διαστημικού σώματος. Εντούτοις η μελέτη της Σελήνης αποκαλύπτει συνεχώς νέα ευρήματα τα οποία δημιουργούν κενά στο παζλ που προσπαθούν να φτιάξουν οι επιστήμονες για το πώς φτιάχτηκε. Οι δύο νέες μελέτες καταλήγουν σε διαφορετικά συμπεράσματα για το πώς σχηματίστηκε η Σελήνη. Προτού προχωρήσουμε στην παρουσίαση των νέων θεωριών για τη δημιουργία της Σελήνης θα πρέπει πάντως να πούμε ότι η ανακάλυψη της προέλευσής της είναι ιδιαίτερα σημαντική για πολλούς λόγους. Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αν δεν υπήρχε η Σελήνη η Γη θα ήταν πολύ διαφορετική από αυτή που γνωρίζουμε και οι συνθήκες δεν θα ήταν καθόλου ευνοϊκές για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής στον πλανήτη μας. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι αν δεν υπήρχε η Σελήνη η Γη θα περιστρεφόταν πολύ ταχύτερα, η διάρκεια της ημέρας θα ήταν μικρότερη και οι κλιματικές συνθήκες θα ήταν ακραίες και πιθανώς χαοτικές. Η θεωρία στην οποία φαίνεται ότι συγκλίνουν οι περισσότεροι επιστήμονες και την οποία στηρίζουν τα περισσότερα ευρήματα των επιστημονικών ερευνών τις τελευταίες δεκαετίες είναι αυτή της σύγκρουσης της Γης με ένα γιγάντιο διαστημικό σώμα. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, που διατυπώθηκε σε ένα συνέδριο το 1975, η Γη συγκρούστηκε με ένα διαστημικό σώμα με μέγεθος παρόμοιο με αυτό του... Αρη! Η σύγκρουση, όπως είναι ευνόητο, ήταν κατακλυσμική εκτοξεύοντας στο Διάστημα τεράστια «θραύσματα», ένα εκ των οποίων παρέμεινε κοντά στη Γη και μετατράπηκε σε φυσικό δορυφόρο της. Μάλιστα οι θιασώτες αυτής της θεωρίας ονόμασαν το διαστημικό σώμα που έπεσε στη Γη Θεία, από τη μυθολογική μητέρα της Σελήνης. Κρίσιμος παράγοντας επιβεβαίωσης της στενής συγγενικής σχέσης Γης και Σελήνης είναι ότι η σύνθεση της Σελήνης σε σημαντικό ποσοστό έχει κοινά στοιχεία με εκείνη της Γης. Μέχρι σήμερα όμως δεν έχει υπάρξει κάποια μελέτη που να εξηγεί χωρίς να αφήνει καμία σκιά την ακριβή διαδικασία σχηματισμού της Σελήνης. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ στη μελέτη που πραγματοποίησαν υποστηρίζουν την εκδοχή του «κοκτέιλ» που δημιουργήθηκε από τη τρομερή σύγκρουση Γης και Θείας. Σύμφωνα με τους ερευνητές η σύγκρουση εκτίναξε στο Διάστημα γιγάντιες ποσότητες υλικών και των δύο σωμάτων (περισσότερων της Γης) τα οποία αναμίχθηκαν. Οπως υποστηρίζουν οι ερευνητές αυτό το κοκτέιλ Γης και Θείας σχημάτισε τη Σελήνη ενώ παράλληλα σημαντικό μέρος του επέστρεψε πίσω στον «τραυματισμένο» πλανήτη μας. Ετσι εξηγούνται όπως εκτιμούν τα κοινά γεωλογικά χαρακτηριστικά Γης και Σελήνης Διαφορετική εκτίμηση κάνουν ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Ισραήλ που υποστηρίζουν ότι η Θεία είχε παρόμοια σύνθεση με αυτή της Γης και έτσι τα… μπάζα που προέκυψαν από τη σύγκρουση και έφτιαξαν τη Σελήνη είχαν κοινά χαρακτηριστικά. Οι δύο μελέτες δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15559&postdays=0&postorder=asc&start=165 Πέμπτη 09/04/2015 και ώρα 13:20

Μια Ελληνίδα έτοιμη για το διάστημα. Μια Ελληνίδα βρίσκεται ανάμεσα στους τριάντα φιναλίστ παγκοσμίως για ένα ταξίδι στο διάστημα, στο πλαίσιο του διαγωνισμού "Rising Star Programme" για νέους ηγέτες από ολόκληρο τον κόσμο. Και αν ο ανταγωνισμός με άλλους συνυποψήφιους σε παγκόσμιο επίπεδο είναι αρκετά σκληρός, η εμπειρία δεν είναι πρωτόγνωρη για την 26χρονη τοπογράφο μηχανικό και ακτιβίστρια από τη Θεσσαλονίκη, Ιωάννα Φωτοπούλου, η οποία το 2013 επιλέχθηκε ως ένα από τα 40 άτομα που μίλησαν στο παγκόσμιο συνέδριο της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης "One Young World" στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής και το 2014 ως ένα από τα 18 άτομα που απευθύνθηκαν στο κοινό στην αντίστοιχη διοργάνωση στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας. "Στην περίπτωση του διαγωνισμού του 'Rising Star Programme', προσκλήσεις για την υποβολή αίτησης εστάλησαν παγκοσμίως σε 20.000 εγγεγραμμένους μέσω του 'One Young World', όπου έχει ενταχθεί η 'Kruger Cowne', η εταιρεία μάνατζερ που διοργανώνει τον διαγωνισμό" επισημαίνει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ η νεαρή τοπογράφος και ακτιβίστρια. Όπως εξηγεί, οι διοργανωτές θα επιλέξουν ένα άτομο προκειμένου να ταξιδέψει στο διάστημα με το διθέσιο διαστημικό λεωφορείο XCOR Lynx®, για να μεταφέρει το μήνυμα, ότι το διάστημα δεν είναι πλέον τόσο μακριά αλλά και να μετατρέψει σε πρότυπο ένα νέο άτομο που διαθέτει χαρακτηριστικά ηγέτη στην προσωπικότητά του και φέρει ήδη στο ενεργητικό του κάποια ξεχωριστή δράση, είτε στον κοινωνικό χώρο, είτε στην πολιτική, είτε σε οποιονδήποτε άλλο χώρο. Και γιατί η Ιωάννα; Η δράση της μέχρι τώρα, εδώ και οκτώ χρόνια, αναπτύχθηκε στο χώρο της κοινωνίας των πολιτών. Στο ενεργητικό της, εκτός από τα παραπάνω, συγκαταλέγεται η ενεργός συμμετοχή της σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα για τα προβλήματα των Ρομά σε Βαλκανικές χώρες, το οποίο παρουσιάστηκε στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, η δημιουργία της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης "Οι ακτιβιστές" ("The Activests") με παραρτήματα σε Βαλκανικές χώρες και σκοπό την ενημέρωση του κόσμου σε ζητήματα διαφθοράς και η δημιουργία του δικτύου "yourule", μέσω του οποίου πολίτες επισημαίνουν καθημερινά προβλήματα και προτείνουν λύσεις για την επίλυσή τους. Παραδείγματα πρωτοβουλιών που έχουν μέχρι στιγμής αναληφθεί μέσω του "yourule" είναι η συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης και η διανομή τους σε αστέγους, η αποκατάσταση του οδοστρώματος σε διάφορα σημεία, μετά από συνεννόηση με δήμους και η θετική ανταπόκριση οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης από όλη την Ελλάδα για τη συμμετοχή τους στο δίκτυο με σκοπό τον εντοπισμό προβλημάτων της καθημερινότητας. Όσο για το στίγμα της υποψηφιότητάς της αλλά και της διεκδίκησης της πρωτιάς, δεν είναι άλλο από την Ελλάδα. "Έχω πει και στο παρελθόν ότι οι νέοι της Ελλάδας μπορούμε να γίνουμε ένα brand για τη χώρα μας. Προφανώς μέσα από την υποψηφιότητά μου επιδιώκω να κάνω θέμα του project μου την Ελλάδα. Επιδιώκω να μεταφέρω στον κόσμο το μήνυμα ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως παρουσιάζονται, ότι μπορεί να περνάμε δύσκολα και να παρουσιαζόμαστε ως κλέφτες και τεμπέληδες αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Μπορεί να βρισκόμαστε εν μέσω κρίσης, αλλά οι Έλληνες δεν το βάζουμε κάτω. Πιστεύω ότι αυτό το μότο που χρησιμοποίησα ως τώρα ήταν ο λόγος για τον οποίο η υποψηφιότητά μου μπήκε στις τριάντα φιναλίστ" σχολιάζει και προσθέτει ότι χρειαζόμαστε την αλληλεγγύη των λαών της Ευρώπης για να βελτιωθεί η κατάσταση στη χώρα μας. Για τις υπόλοιπες 29 υποψηφιότητες επισημαίνει ότι καλύπτουν ένα μεγάλο εύρος θεματολογίας καθώς, όπως αναφέρει, κάποιοι επιδιώκουν να αναδείξουν την ήπειρο από την οποία προέρχονται, για παράδειγμα την Αφρική, κάποιοι άλλοι ασχολούνται με το διάστημα λόγω σπουδών και κάποιοι προσπαθούν να κάνουν γνωστά ζητήματα που σχετίζονται με συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, όπως οι γυναίκες και οι ομοφυλόφιλοι. Σε επίπεδο διαγωνισμού, από τους τριάντα που έχουν επιλεγεί ως τώρα, θα προκύψουν τρεις που θα ταξιδέψουν στις 2 Οκτωβρίου στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης για να συμμετέχουν στη συνάντηση του "One Young World". Εκεί θα μιλήσουν στο κοινό για 15 λεπτά για όσα τους εμπνέουν και για τα μηνύματα που θέλουν να μεταδώσουν στον κόσμο και θα κριθούν από μια κριτική επιτροπή. Η επιλογή του τελικού νικητή θα γίνει τον Νοέμβριο και εκείνος που θα κερδίσει θα παρακολουθήσει ειδική εκπαίδευση για τη συμμετοχή στο διαστημικό ταξίδι και θα υπογράψει συμβόλαιο με την "Kruger Cowne" για τρία χρόνια. "Και καθώς η εταιρεία παρέχει συμβουλευτική σε άτομα άνω των 18 που δραστηριοποιούνται στο χώρο των επιχειρήσεων, της τέχνης, του αθλητισμού, της κοινωνικής επιχειρηματικότητας, των δημιουργικών επιχειρήσεων κα., τα οφέλη από την τριετή συνεργασία μαζί της αναμένεται να είναι πολλά για το άτομο που θα κερδίσει τον διαγωνισμό και θα προβάλλει παγκοσμίως τους στόχους και τα όνειρα της ζωής του" σχολιάζει η Ιωάννα Φωτοπούλου. Η υποψηφιότητά της προβάλλεται ήδη διαδικτυακά στον ιστότοπο του διαγωνισμού που είναι αφιερωμένος σε εκείνην http://www.krugercowne.com/risingstar/shortlist/ioanna-fotopoulou/ . Σημαντικό, άλλωστε, ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα θα διαδραματίσει και η υποστήριξη που μπορεί να λάβει από το κοινό μέσω της κοινοποίησης του προφίλ της (share) στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης Facebook, Twitter, LinkedIn και Google+. Βίντεο. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64246227 Δορυφόροι από την Gazprom. Η Gazprom θα δραστηριοποιηθεί στο … διάστημα. Μέχρι το 2030, η θυγατρική εταιρεία του ρωσικού μονοπωλίου φυσικού αερίου, Gazprom Space Systems, θα κατασκευάσει και θα πουλήσει κυρίως στην Ασία και τη Λατινική Αμερική 44 διαστημικές συσκευές αξίας 6,5 δις. δολαρίων. Τη δική της παραγωγή δορυφόρων, αναμένεται να ξεκινήσει η εταιρεία Gazprom Space Systems («GSS») μέχρι το 2018. Οι επενδύσεις για το πρόγραμμα εκτιμάται ότι θα αγγίξουν τα 252 εκατομμύρια δολάρια (17 δισεκατομμύρια ρούβλια) και η παραγωγική δυνατότητα του εργοστασίου είναι σχεδιασμένη ώστε να κατασκευάζει τέσσερις διαστημικές συσκευές το χρόνο, δήλωσε στη RBC ο εκπρόσωπος της «GSS», Ίγκορ Κοτ. Πρόκειται για συσκευές επικοινωνίας και τεχνητούς δορυφόρους τηλεπισκόπησης. Η αξία κάθε ενός τέτοιου δορυφόρου θα είναι περίπου 150 εκατομμύρια δολάρια, διευκρίνισε το ανώτερο στέλεχος της «GSS». Η Gazprom Space Systems, ιδρύθηκε το 1992 με κύριο αντικείμενο την παρακολούθηση (monitoring) του δικτύου αγωγών φυσικού αερίου. Σήμερα, η εταιρεία αποτελεί το δεύτερο εθνικό φορέα εκμετάλλευσης δορυφόρων μετά την ομοσπονδιακή κρατική ενιαία επιχείρηση «Κοσμίτσεσκαγια Σβιάζ» («Δορυφορικές Επικοινωνίες»). Το μερίδιό της θυγατρικής της Gazprom στην αγορά παροχής υπηρεσιών επικοινωνιών μέσω τεχνητών δορυφόρων, σύμφωνα με εκτιμήσεις της εταιρείας, είναι περίπου 30%. Στη «GSS» ανήκει το σύστημα δορυφορικής επικοινωνίας «Yamal», που αποτελείται από τέσσερις μονάδες. Κάτι περισσότερο από το 10%, των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών της εταιρείας παρέχονται προς τη Gazprom, το υπόλοιπο προσφέρεται σε ρωσικούς φορείς, κυβερνητικές υπηρεσίες, καθώς και σε ξένες εταιρείες (περίπου το 30% των υπηρεσιών). Η θυγατρική της Gazprom δεν είχε τη δική της παραγωγή δορυφόρων. Όλες τις διαστημικές συσκευές που χρησιμοποιούσε, τις αγόραζε από το μονοπώλιο κατασκευής δορυφόρων «Δορυφορικά Συστήματα Πληροφοριών» («ISS-Reshetnev») . Στο τέλος του 2013 η Gazprom Space Systems, υπέγραψε επίσης συμβόλαιο για την ανάπτυξη της μονάδας «Yamal-601» με τη γαλλική Thales Alenia Space. Η Gazprom Space Systems αποφάσισε να προχωρήσει στην ανάπτυξη των δικών της δορυφόρων για να μειώσει το κόστος και το χρόνο παραγωγής τους, εξηγεί ο Κοτ. Η εταιρεία υπολογίζει ότι, με τη μείωση του ποσοστού των ξένων στοιχείων στην κατασκευή τους, οι δορυφόροι της Gazprom θα είναι περίπου κατά 30% φθηνότεροι απ’ ότι οι υφιστάμενοι ανάλογοί τους και ο χρόνος κατασκευής τους μπορεί να μειωθεί σχεδόν στο μισό (μέχρι 24-30 μήνες), λέει ο ίδιος. Η απόφαση της Gazprom να ξεκινήσει τη δική της παραγωγή δορυφόρων, ίσως να έχει επηρεαστεί και από τις Δυτικές κυρώσεις, λένε οι ειδικοί. Η εταιρεία θα πρέπει να προστατευθεί έγκαιρα από τους κινδύνους, λέει ο γενικός διευθυντής της Infomost, Μπορίς Ριμπάκ. Σήμερα, κάθε χρόνο εκτοξεύονται περίπου 50 δορυφόροι επικοινωνιών και 30 διαστημικές συσκευές τηλεπισκόπησης παγκοσμίως. Λαμβάνοντας υπόψη τις παραγωγικές δυνατότητες της εταιρείας, η «GSS» μπορεί να υπολογίζει στην απόκτηση του 5% της παγκόσμιας αγοράς δορυφόρων. Η αγορά των βαρέων δορυφόρων έχει μοιραστεί κυρίως μεταξύ των πέντε μεγάλων παικτών: Των αμερικανικών εταιρειών Lochheed Martin, Boeing και Loral και των ευρωπαϊκών γιγάντων Thales Alenia Space και Airbus Defence and Space, είπε ο εμπειρογνώμονας της εταιρείας «Roel Consulting» Αντρέι Ιόνιν. Αλλά εξακολουθεί να υπάρχει χώρος στην αγορά των μεσαίων και μικρών δορυφόρων. Σύμφωνα με τον ίδιο, η θυγατρική της Gazprom θα πρέπει να προσπαθήσει να ξεκινήσει την κατάκτηση των ξένων αγορών από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Νοτιοανατολικής Ασίας. Οι δορυφόροι της Gazprom, όταν εμφανιστούν στην εγχώρια αγορά, θα έχουν επίσης ζήτηση, λέει ο Ριμπάκ. «Μετά από κάθε αποτυχία να τεθεί κάποιος δορυφόρος σε τροχιά, πρέπει να περιμένουμε για τις νέες συσκευές περισσότερο από ένα χρόνο», λέει. Οι δορυφόροι της Gazprom θα μπορούν να καλύψουν ένα μέρος αυτού του «ελλείμματος». http://gr.rbth.com/tecnology/2015/09/08/doryforoi-apo-tin-gazprom_394199

Κοσμικά σύννεφα. Σε αυτή την εικόνα από το δορυφόρο Planck της ESA απεικονίζονται τα δύο Νέφη του Μαγγελάνου, που είναι από τους πλησιέστερους συντρόφους του Γαλαξία μας. Το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, περίπου 160.000 έτη φωτός μακριά, είναι η μεγάλη κόκκινη και πορτοκαλί κηλίδα κοντά στο κέντρο της εικόνας. Το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου, περίπου 200.000 έτη φωτός από εμάς, είναι το αόριστα τριγωνικό αντικείμενο κάτω αριστερά. Γύρω στις δέκα και επτά δισεκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου μας, αντίστοιχα, αυτοί χαρακτηρίζονται ως νάνοι γαλαξίες. Ως σύγκριση, ο Γαλαξίας μας και ένας άλλος γείτονάς του, ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, διαθέτουν μάζες μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες ο κάθε ένας. Τα Νέφη του Μαγγελάνου δεν είναι ορατά από υψηλά βόρεια γεωγραφικά πλάτη και εισήχθησαν στην Ευρωπαϊκή αστρονομία στα τέλη του 16ου αιώνα. Ωστόσο, ήταν γνωστά πολύ πριν από πολλούς πολιτισμούς στο νότιο ημισφαίριο, καθώς και από τους αστρονόμους της Μέσης Ανατολής. Το Planck ανίχνευσε τη σκόνη μεταξύ των αστεριών που διαπερνά τα Νέφη του Μαγγελάνου, καθώς παρακολουθούσε τον ουρανό για να μελετήσει την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου - το αρχαιότερο φως στο Σύμπαν - με πρωτοφανή λεπτομέρεια. Στην πραγματικότητα, το Planck ανίχνευσε εκπομπές από πρακτικώς οτιδήποτε έλαμπε ανάμεσα σε αυτό και την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου στις συχνότητες ευαισθησίας του. Αυτές οι νέες συνεισφορές προσκηνίου περιλαμβάνουν πολλούς γαλαξίες, κοντά και μακριά, καθώς και διαστρικό υλικό στον Γαλαξία μας. Οι αστρονόμοι πρέπει να τις αφαιρέσουν προκειμένου να έχουν πρόσβαση στον πλούτο των κοσμικών πληροφοριών που περιέχονται στο αρχαίο φως. Όμως, ως μπόνους, θα μπορούν να χρησιμοποιούν τις παρατηρήσεις προσκηνίου για να μάθουν περισσότερα για το πώς τα αστέρια σχηματίζονται σε γαλαξίες, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας. Διαστρική σκόνη από το διάχυτο μέσο που διαπερνά τον Γαλαξία μας μπορεί να φανεί ως το μίγμα των κόκκινων, πορτοκαλί και κίτρινων σύννεφων στο πάνω μέρος αυτής της εικόνας, που ανήκει σε ένα μεγάλο συγκρότημα σχηματισμού άστρων στο νότιο αστερισμό, Χαμαιλέων. Επιπλέον, ένα νήμα φαίνεται να εκτείνεται μέσα από τα πυκνά σύννεφα του Χαμαιλέοντα, πάνω αριστερά, προς την αντίθετη γωνία της εικόνας. Προφανώς βρίσκεται μεταξύ των δύο Νεφών του Μαγγελάνου, όπως φαίνεται από το Planck, αυτό το σκονισμένο νήμα είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο κοντά μας, μόνο περίπου 300 έτη φωτός μακριά. Η εικόνα δείχνει πόσο καλά αυτή η δομή είναι ευθυγραμμισμένη με το μαγνητικό πεδίο του Γαλαξία, που παρουσιάζεται ως η υφή της εικόνας και εκτιμήθηκε από τις μετρήσεις του Planck. Με τη σύγκριση της δομής του μαγνητικού πεδίου και της κατανομής της διαστρικής σκόνης στο Γαλαξία μας, οι επιστήμονες μπορούν να μελετήσουν τη σχετική κατανομή των διαστρικών νεφών και το μαγνητικό πεδίο του περιβάλλοντος. Ενώ στην περίπτωση του νηματώδους σύννεφου που απεικονίζεται σε αυτή την εικόνα, η δομή είναι ευθυγραμμισμένη με την κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου, στα πυκνότερα σύννεφα όπου τα αστέρια σχηματίζουν νημάτια έχουν την τάση να είναι κάθετα προς το διαστρικό μαγνητικό πεδίο. Το κάτω δεξιά μέρος της εικόνας είναι ένα μια από τις πιο εξασθενημένες περιοχές του ουρανού στις συχνότητες του Planck, με τις αποχρώσεις του μπλε να υποδηλώνουν πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις κοσμικής σκόνης. Ομοίως, η δομή της υφής που μοιάζει με δίνη προκαλείται κυρίως από θόρυβο του οργάνου και όχι τόσο από πραγματικά χαρακτηριστικά στο μαγνητικό πεδίο. Η εκπομπή από τη σκόνη υπολογίζεται από έναν συνδυασμό παρατηρήσεων του Planck στα 353, 545 και 857 GHz, ενώ η κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου βασίζεται σε δεδομένα πόλωσης του Planck στα 353 GHz. Η εικόνα εκτείνεται σε περίπου 40°. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Kosmikha_shunnepha

Οι καυτές στήλες του μανδύα της Γης. Ένας τρισδιάστατος χάρτης του γήινου μανδύα, ο οποίος δημιουργήθηκε με προσομοιώσεις και ανάλυση σεισμικών δεδομένων, επιβεβαιώνει την κρατούσα θεωρία για τις στήλες καυτού βράχου που αναβλύζουν από βάθος 2.900 χιλιομέτρων και συχνά γεννούν ηφαίστεια στην επιφάνεια. Το εσωτερικό της Γης μοιάζει με κρεμμύδι: ο εξωτερικός φλοιός, ο οποίος περιέχει τους ωκεανούς και τις ηπείρους, καλύπτει έναν παχύ μανδύα από θερμό αλλά στέρεο βράχο. Κάτω από τον μανδύα βρίσκεται ο εξώτερος πυρήνας, αποτελούμενος από λιωμένο σίδηρο και νικέλιο, κάτω από τον οποίο κρύβεται ο εσώτερος μανδύας, μια γιγάντια σφαίρα από συμπαγή σίδηρο. Η θερμότητα του πυρήνα αναγκάζει τα πετρώματα του μανδύα να ανεβαίνουν μέχρι τον φλοιό όπου ψύχονται και αρχίζουν να ξαναπέφτουν προς το κέντρο -το ίδιο συμβαίνει για παράδειγμα με το νερό που θερμαίνεται στη βάση μιας κατσαρόλας. Το 1971, ο αμερικανός γεωφυσικός Τζέισον Μόργκαν πρότεινε τη θεωρία ότι οι τεκτονικές πλάκες του φλοιού επιπλέουν πάνω από στατικές, ανοδικές στήλες καυτού βράχου, οι οποίες αναβλύζουν από το όριο ανάμεσα στον μανδύα και τον φλοιό. Σε αντίθεση με τις τεκτονικές πλάκες που διαρκώς μετακινούνται, αυτές οι στήλες, γνωστές και ως λοφία, παραμένουν στη θέση τους για εκατομμύρια χρόνια. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα λοφία διαπερνούν τον υπερκείμενο φλοιό που κινείται και δημιουργούν έτσι αλυσίδες ηφαιστειακών νησιών όπως το αρχιπέλαγος της Χαβάης. Μέχρι σήμερα, επισημαίνουν οι συντάκτες της νέας μελέτης, οι ενδείξεις για την ύπαρξη αυτών των στηλών παρέμεναν ανεπαρκείς. Η νέα έρευνα, η οποία δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature , δείχνει τώρα να επιβεβαιώνει τη θεωρία. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ ανέλυσαν την πορεία των σεισμικών κυμάτων από 273 ισχυρούς σεισμούς την τελευταία εικοσαετία. Η ταχύτητα και η πορεία των κυμάτων αυτών επηρεάζεται από μεταβολές της πυκνότητας, επιτρέποντας στους ερευνητές να υπολογίσουν τη δομή ολόκληρου του μανδύα. Το υπολογιστικό μοντέλο που προέκυψε δείχνει δεκάδες λοφία καυτού βράχου να κοχλάζουν κάτω από τον φλοιό. «Μέχρι σήμερα κανείς δεν είχε δει αυτά τα κιονοειδή αντικείμενα που συνεχίζονται από τη βάση του μανδύα μέχρι το ανώτερο τμήμα του» υπερηφανεύεται ο Σκοτ Φρεντς, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. Το εντυπωσιακό είναι πως όλα τα λοφία δείχνουν να πηγάζουν από δύο θερμές περιοχές στη βάση του μανδύα, διαμέτρου 5.000 χιλιομέτρων η καθεμία, οι οποίες βρίσκονται σε αντιδιαμετρικές θέσεις κάτω από την Αφρική και τον Ειρηνικό. Το υπολογιστικό μοντέλο δείχνει δεκάδες στήλες καυτών πετρωμάτων να αναβλύζουν από τη βάση του μανδύα. Σε βάθος 1.000 χιλιομέτρων από την επιφάνεια, τα λοφία έχουν διάμετρο 600 έως 1.000 χιλιόμετρα. Πάνω από αυτό το βάθος αρχίζουν να απλώνονται σαν τα δέλτα των ποταμών. Σε αυτές της περιοχές του φλοιού υπάρχουν συχνά ηφαίστεια, έστω κι αν δεν βρίσκονται ακριβώς πάνω από το λοφίο. Τα λοφία είναι τουλάχιστον 400 βαθμούς Κελσίου πιο θερμά από τον υπόλοιπο μανδύα και πιθανότατα έχουν ελαφρώς διαφορετική χημική σύσταση, κάτι που αποτυπώνεται και στη σύσταση των ηφαιστείων πάνω από τα λοφία. Τα λοφία εκτιμάται ότι παραμένουν ενεργά και στάσιμα για πολλά εκατομμύρια χρόνια. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι οι δύο γιγάντιες θερμές περιοχές από όπου αναβλύζουν τα λοφία εκτιμάται ότι παραμένουν στη θέση τους, κάτω από την Αφρική και τον Ειρηνικό, εδώ και 250 εκατομμύρια χρόνια. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/09/07/%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%ad%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%ae%ce%bb%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%b4%cf%8d%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%b7%cf%82/

Ένα εργοστάσιο ανακύκλωσης πλάτους 250 ετών φωτός. Εδώ και εκατομμύρια χρόνια, το γιγάντιο Νεφέλωμα της Γαρίδας λειτουργεί ταυτόχρονα ως γηροκομείο και ως μαιευτήριο: τα άστρα που πεθαίνουν δίνουν τροφή για την επόμενη γενιά αστέρων. Στην υπέροχη εικόνα που παρουσίασε το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο, τα αέρια του νεφελώματος φωτίζονται από τα άστρα που γεννήθηκαν μέσα του. Βαθιά μέσα στο νεφέλωμα κρύβονται τρεις ομάδες νεαρών, θερμών άστρων που φωτίζουν στο φάσμα του υπεριώδους και ιονίζουν τα αέρια κάνοντάς τα να λάμπουν. Όταν τα άστρα γεράσουν, θα αποτινάξουν ένα μέρος του υλικού τους. Τα μεγαλύτερα από αυτά θα εκραγούν σε σουπερνόβα, σκορπίζοντας βίαια τα σωθικά τους μέσα στο νεφέλωμα. Ένα μέρος αυτού του αστρικού υλικού είναι βαριά στοιχεία που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πυρηνικά καύσιμα από άλλα άστρα. Τα ετοιμοθάνατα άστρα απελευθερώνουν όμως και το αέριο υδρογόνο που δεν κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν -υδρογόνο που τελικά θα συμπυκνωθεί και θα σχηματίσει νέα άστρα. Το Nεφέλωμα της Γαρίδας, γνωστό επίσημα ως Gum 56, βρίσκεται κοντά στο κέντρο του Γαλαξία. Είναι αρκετά μεγάλο, με διάμετρο γύρω στα 250 έτη φωτός, και απέχει από τη γη 6.000 έτη φωτός. Αν θέλετε να το θαυμάσετε, στρέψτε το τηλεσκόπιο στον αστερισμό του Σκορπιού, και θα το δείτε να καταλαμβάνει έκταση τέσσερις φορές μεγαλύτερη από ό,τι το φαινόμενο μέγεθος της Σελήνης. Το βίντεο ξεκινά με μια ευρυγώνια άποψη του κέντρου του γαλαξία και τελικά ζουμάρει στο Νεφέλωμα της Γαρίδας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500023745

Αλμπερτ Αϊνστάιν: Ο δάσκαλος που ήρθε απο το μέλλον. «Δεν υπάρχει τίποτε καινούργιο προς ανακάλυψη στη Φυσική σήμερα, το μόνο που απομένει είναι περισσότερες και ακριβέστερες μετρήσεις» διαβεβαίωνε τους ακροατές του σε μια επίσημη διάλεξή του στη Βρετανική Εταιρεία για την Προαγωγή της Φυσικής το 1900 ο λόρδος Κέλβιν, καταξιωμένος φυσικός. Δυστυχώς για αυτόν, ένας 26χρονος υπάλληλος του Ελβετικού Γραφείου Ευρεσιτεχνιών σκεφτόταν διαφορετικά. «Τι κάνεις, μωρή κατεψυγμένη φάλαινα, καπνιστή, αποξηραμένη, κονσερβοποιημένη ψυχή; Γιατί δεν μου έστειλες ακόμη τη διπλωματική εργασία σου; Σου υπόσχομαι σε αντάλλαγμα τέσσερα άρθρα. Το πρώτο ασχολείται με την ακτινοβολία και τις ενεργειακές ιδιότητες του φωτός και είναι λίαν επαναστατικό. (...) Το τέταρτο είναι ακόμη σε στάδιο προσχεδίου και έχει να κάνει με την ηλεκτροδυναμική των κινούμενων σωμάτων, χρησιμοποιώντας μια τροποποίηση της θεωρίας του χώρου και του χρόνου». Η ανεπίσημη επιστολή του Αλμπερτ Αϊνστάιν προς τον φίλο του, Κόνραντ Χάμπιχτ, το 1905, ήταν το προανάκρουσμα της ριζικής επιστημονικής ανατροπής που θα αποκαθήλωνε τη νευτώνεια Φυσική εντός του έτους, εγκαθιδρύοντας στη θέση της μια δραστικά αναμορφωμένη όψη του Σύμπαντος, πρώτα με την Ειδική και δέκα χρόνια αργότερα, το 1915, με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Με αφορμή τη συμπλήρωση, τον εφετινό Νοέμβριο, ενός αιώνα από τη διατύπωσή της, εορτάζεται σε πλήθος συνεδρίων, εκδηλώσεων και αφιερωμάτων, από το Διεθνές Ετος Φωτός που τρέχει υπό την εποπτεία του ΟΗΕ από τις αρχές Ιανουαρίου, ως το ειδικό τεύχος που κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο το περιοδικό «Scientific American». Μέτρο κάποτε της «αδυναμίας κατανόησης της σύγχρονης κατάστασης πραγμάτων - της πτώσης των μοναρχιών, της διαταραχής της κοινωνικής τάξης, όλων των αναταράξεων του 20ού αιώνα», όπως έγραφε ο ιστορικός της επιστήμης Ντέιβιντ Κάσιντι, η σκέψη του Αϊνστάιν συμβολίζει σήμερα περισσότερο τη δυνατότητα της ριζικής αναθεώρησης των ιδεών μας, όπως και της συνειδητοποίησης ότι το Σύμπαν υπακούει όχι στην ωρολογιακή, μηχανική ακρίβεια του Νεύτωνα, αλλά στην παράδοξη, εκ πρώτης όψεως, σύλληψη ενός τετρασδιάστατου καμπυλωμένου χωροχρόνου. Το «πρόσωπο του αιώνα», όπως τον χαρακτήρισε το «Time» το 1999, γεννήθηκε στην Ουλμ της Γερμανικής Αυτοκρατορίας στις 14 Μαρτίου 1879. Ο Αλμπερτ Αϊνστάιν υπήρξε καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο πνεύμα που απεχθανόταν την αυστηρότητα των κοινωνικών ηθών και τη συμβατικότητα των κοινωνικών σχέσεων της εποχής του - τάσεις που επέδειξε ήδη από νεανική ηλικία: μέτριος μαθητής στο καταπιεστικό Γυμνάσιο του Μονάχου όπου φοιτούσε, διέπρεψε στο φιλελεύθερο Λύκειο του Ααράου στη Ζυρίχη, όπου ολοκλήρωσε τη γενική του παιδεία. Σπούδασε Φυσική στην Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Ζυρίχης, γνώρισε τη σερβικής καταγωγής συμφοιτήτριά του Μιλέβα Μάριτς και την παντρεύτηκε παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειάς του το 1903. Προετοιμάζοντας τη διδακτορική διατριβή του στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, αναζήτησε μάταια μια πανεπιστημιακή θέση, για να συμβιβαστεί το 1902 με εκείνη του τριτοβάθμιου τεχνικού εμπειρογνώμονα της Ελβετικής Υπηρεσίας Ευρεσιτεχνιών στη Βέρνη. Η απόκτηση του διδακτορικού του διπλώματος, το 1905, ήρθε σε μια χρονική στιγμή που ο νέος επιστήμονας ετοιμαζόταν να κλονίσει πεποιθήσεις και βεβαιότητες αιώνων αναφορικά με την τάξη του κόσμου. Η μετέπειτα ακαδημαϊκή πορεία του ήταν μια θριαμβευτική αναγνώριση των επιτευγμάτων του: Ζυρίχη, Πράγα, βραβείο Νομπέλ το 1921, σχεδόν 20 χρόνια στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου προτού εγκαταλείψει τη χιτλερική Γερμανία το 1933, 22 χρόνια στο ονομαστό Ινστιτούτο Ανωτέρων Σπουδών του Πρίνστον έως τον θάνατό του, το 1955. Ο Αϊνστάιν ως επιστήμονας είναι ταυτισμένος σήμερα με την κομψότερη ίσως εξίσωση της επιστήμης (E=mc2), τόσο περιληπτική, ώστε μοιάζει φτιαγμένη για να καταστεί το δημοφιλέστατο Τ-shirt που έγινε στην πορεία, με τον κοσμικό άγιο που βγάζει γλώσσα στο κοινό προκειμένου να αυτοσαρκαστεί και ταυτόχρονα να υποσκάψει τη σοβαροφάνεια των ομοίων του. Πράγματι, στο περιθώριο της δουλειάς του μπορούσε να είναι ο ασεβής χιουμορίστας της επιστολής του 1905 προς τον Χάμπιχτ. Εντός των γραμμών του τετραδίου ή του πλαισίου του μαυροπίνακα, όμως, δεν χωρούσαν χωρατά: το εμμονικό κυνήγι των παραμέτρων της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας το 1915 έγινε σε ένα «ερημικό» διαμέρισμα όπου επικρατούσε «ατμόσφαιρα εκκλησίας», όπως έγραφε σε ένα γράμμα εκείνης της περιόδου. Και η ομορφιά και η συμμετρία των παραγόμενων μαθηματικών τύπων επανέρχονται διαρκώς στον λόγο του, σχεδόν ως εγγενείς ιδιότητες, ως αναγκαία και ικανή συνθήκη επιστημονικής εγκυρότητας, σε βαθμό που να μοιάζει πρόθυμος να αναθεωρήσει οποιαδήποτε λύση που δεν θα πληρούσε παρόμοια κριτήρια. Γι' αυτό, παρά τον συσχετισμό του με την κατεδάφιση της κατεστημένης όψης της πραγματικότητας, ο Αϊνστάιν δεν ήταν οπαδός του σχετικισμού ούτε στην επιστήμη ούτε στη ζωή. Ως προσφιλές ανάγνωσμα μνημόνευε τις βιογραφίες μεγάλων επιστημόνων σε μια συνέντευξή του στο «Scientific American» το 1955, δύο εβδομάδες πριν από τον θάνατό του, και όχι τον λογοτεχνικό μοντερνισμό. Οι μουσικές προτιμήσεις του ευνοούσαν τον Μπαχ και τον Μότσαρτ, δεν έφταναν ως τον Στραβίνσκι ή τον Μάλερ. Η κβαντομηχανική και η βασική «αρχή της απροσδιοριστίας» της τον προβλημάτιζαν τόσο ώστε αναζητούσε τον προσδιορισμό τους σε «λανθάνουσες παραμέτρους» που θα επανέφεραν τη βεβαιότητα από το παράθυρο. Απορρίπτοντας τη στατικότητα του μηχανικού Σύμπαντος του Νεύτωνα, ήθελε στη θέση της μια νέα σταθερότητα, εξ ου και εισήγαγε στις εξισώσεις του την «κοσμολογική σταθερά» που θα εξασφάλιζε έναν αναλλοίωτο κόσμο, πέρα από διαστολές και συστολές. Δεν μπόρεσε ποτέ να συμφιλιωθεί με την ιδέα της «μαύρης τρύπας» όπου η ύλη χάνεται σε μια συμπαντική ανωμαλία. Από τις πιο διάσημες φράσεις του, η αποστροφή «ο Θεός δεν παίζει ζάρια» έχει δύο προϋποθέσεις: πρώτον, ότι η φυσική τάξη είναι αυστηρά καθορισμένη, χωρίς κατά προσέγγιση λύσεις ή εξωτικές απαιτήσεις, και, δεύτερον, ότι ως τέτοια μπορεί να γίνει πλήρως γνωστή από τον άνθρωπο. Ποιος ήταν, όμως, ο Αϊνστάιν ως άνθρωπος; «Ο Αϊνστάιν ήταν πολίτης του κόσμου, χωρίς σπουδαίους δεσμούς με τους ανθρώπους γύρω του, ανεξάρτητος από τον συναισθηματικό περίγυρο της κοινωνίας στην οποία ζούσε» έλεγε ο συνάδελφός του, επίσης φυσικός, επίσης νομπελίστας, Μαξ Μπορν. Ακριβής και ταυτόχρονα απλουστευτική, η περιγραφή του δεν αρκούσε για να δώσει το στίγμα ενός τόσο πολύπλοκου χαρακτήρα. Η απόσταση του επιστήμονα από τα πράγματα ήταν εμφανής στην επίμονη αναζήτηση μιας θεωρίας για την ερμηνεία του κόσμου εν μέσω μιας σύρραξης, του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, που αρκετοί σύγχρονοί του έβλεπαν ως «το τέλος του ανθρώπινου πολιτισμού». Η απόσταση του εξόριστου Εβραίου από τους ηθικούς πανικούς της κοινωνίας των ΗΠΑ ήταν ορατή στην παρρησία με την οποία επέκρινε την καπιταλιστική κοινωνία («μια αρπακτική φάση της ανθρώπινης εξέλιξης»). Και αν η πρώτη ήταν η απαρχή της παγκόσμιας αναγνώρισης, η τελευταία εξελίχθηκε σε αίτιο ψυχροπολεμικής απαξίωσης: ο φάκελός του στο FBI αριθμούσε 1.427 σελίδες και το περιοδικό «Life», θεσμός της αμερικανικής δημοσιογραφίας, τον ενέταξε σε μια λίστα με «50 εξέχοντες αχυρανθρώπους και συνοδοιπόρους του κομμουνισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες». Την ίδια στιγμή, ο Αϊνστάιν των υψηλών αρχών μπορούσε, όπως έκανε μετά τον «Μεγάλο Πόλεμο» τη δεκαετία του '20, να γίνει ο Αϊνστάιν των ερωτικών απολαύσεων, ο κυνηγός θηλυκών θηραμάτων, με τέτοιο πλήθος απιστιών προς τη δεύτερη σύζυγο (και πρώτη του εξαδέλφη), Ελσα Λέβενταλ, στο ενεργητικό του, ώστε εκείνη να καταφύγει στη συναίνεση της αποδοχής μίας από τις ερωμένες προκειμένου να απαλλαγεί από το φάσμα των υπολοίπων. Αν και τα περισσότερα γράμματα προς τους δύο γιους του από την πρώτη του σύζυγο αποκαλύπτουν έναν θεωρητικά στοργικό πατέρα, έστω και μονίμως διχασμένο ανάμεσα σε άλλες επιταγές και στο καθήκον προς την οικογένειά του, το γεγονός είναι ότι μετά το 1933 δεν ξαναείδε ποτέ τον μικρότερο γιο του, Εντουαρντ, ο οποίος είχε διαγνωστεί με σχιζοφρένεια από την ηλικία των 20 ετών. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυθόρμητα ο Αϊνστάιν χαρακτήριζε με τις ίδιες λέξεις, ως «μεγαλύτερο λάθος» του, μια επιστημονική αβλεψία, την κοσμολογική σταθερά, και την πρωτοβουλία του να υπογράψει μαζί με τον φίλο του φυσικό Λέο Σίλαρντ μια επιστολή προς τον πρόεδρο Φράνκλιν Ρούζβελτ στις 2 Αυγούστου 1939, με την οποία καλούσε την αμερικανική κυβέρνηση να κατασκευάσει την ατομική βόμβα. Το τίμημα της απομάκρυνσης από τα διακηρυγμένα ειρηνιστικά ιδεώδη του ήταν οι χρόνιες ενοχές για τις προεκτάσεις της θεωρίας του μετά τη Χιροσίμα και η δημόσια καταδίκη των πυρηνικών όπλων: «Δεν γνωρίζω με ποια όπλα θα διεξαχθεί ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι ο Τέταρτος θα γίνει με πέτρες». Οι επίγονοι των μεγάλων της Φυσικής του 20ού αιώνα είναι είτε παιδιά του Αϊνστάιν είτε παιδιά του Νιλς Μπορ - ακόλουθοι δηλαδή των εξελίξεων είτε της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας είτε της Κβαντικής Θεωρίας, στην πρωτοπορία της οποίας βρέθηκε ο μεγάλος δανός επιστήμονας. Συχνά είναι τέκνα και των δύο θεωριών στην παράδοση του ίδιου του Αϊνστάιν, ο οποίος αφιέρωσε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του στην αναίρεση του δυϊσμού μεταξύ κβαντικών και βαρυτικών φαινομένων, προκειμένου να συνδυάσει όλες τις δυνάμεις της φύσης σε μία, πλήρη, περιεκτική και πάντοτε μαθηματικά καλαίσθητη ενοποιημένη θεωρία πεδίου - «Tης θεωρίας των πάντων», κατά τον τίτλο της περυσινής βιογραφικής ταινίας για τον Στίβεν Χόκινγκ. Ο Χόκινγκ, άλλωστε, υπήρξε στα τέλη της δεκαετίας του '80 ο πιο πολλά υποσχόμενος διάδοχος του Αϊνστάιν στην προσπάθεια να διαβάσει «το μυαλό του Θεού». Το ότι δεν τα κατάφερε, όπως και κανείς άλλος έως σήμερα, δεν σημαίνει ότι τα πράγματα έμειναν στάσιμα: από τον ρώσο μαθηματικό Αλεξάντρ Φρίντμαν και την έννοια του διαστελλόμενου Σύμπαντος, ως τον Πίτερ Χιγκς και το σωματίδιό του που ανακαλύφθηκε το 2012 στο CERN, διά ονομάτων όπως αυτά των Ρίτσαρντ Φάινμαν, Στίβεν Γουάινμπεργκ, Τζον Στιούαρτ Μπελ, Κιπ Θορν, Εντουαρντ Γουίτεν, και πολλών άλλων, το πλήθος των προσώπων και των επιτευγμάτων δείχνει τόσο τις τεράστιες εκτάσεις που άνοιξε ο εμπνευστής της σχετικότητας για τον ανθρώπινο νου όσο και τα ζητήματα που άφησε ανοιχτά. Καταμετρώντας τους μαθητές του στο επετειακό του τεύχος, το «Scientific American» βρίσκει μια σειρά από επιστήμονες με εντυπωσιακές συλλήψεις και εντυπωσιακότερα πειράματα. Στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, ο Λέσλι Ρόμπερτσον αναζητεί τα «αξιόνια», υποθετικά σωματίδια-φορείς της λεγόμενης «σκοτεινής ύλης», η οποία υπολογίζεται στο 26,8% της συνολικής μάζας του Σύμπαντος χωρίς να διακρίνεται στο ελάχιστο. Ερευνώντας συχνότητα προς συχνότητα την μπάντα των μικροκυμάτων για να ακούσει την ηχώ των αξιονίων, ο Ρόμπερτσον ελπίζει σε μια οριστική απόδειξη (η οποία, παρεμπιπτόντως, θα στηρίζει αποφασιστικά και την πρόταση του Αϊνστάιν για τη βαρύτητα ως συνέπεια της καμπύλωσης του χωροχρόνου) έως το 2018. Την ίδια χρονική στιγμή αναμένει την ολοκλήρωση και του δικού του πρότζεκτ ο Τζόσουα Φρίμαν, του Πανεπιστημίου του Σικάγου. Η δική του ομάδα χρησιμοποιεί ένα τηλεσκόπιο διαμέτρου 4 μ. στη Χιλή και την πιο προηγμένη κάμερα της σημερινής τεχνολογίας για να φωτογραφίσει 300 εκατομμύρια γαλαξίες και 4.000 υπερκαινοφανείς αστέρες ψάχνοντας ίχνη της «σκοτεινής ενέργειας» - πιο άπιαστης και πιο διαδεδομένης από τη σκοτεινή ύλη, εφόσον αυτή αποτελεί το 68,3% του παντός. Αν βρεθεί, λέει ο Φρίμαν, η ερμηνεία της, θα απαιτήσει την τροποποίηση της Θεωρίας της Σχετικότητας. Ο Κρεγκ Χόγκαν, διευθυντής του Εθνικού Εργαστηρίου Επιταχυντή Φέρμι, πειραματίζεται με κάτι ακόμη εξωτικότερο, το «Ολόμετρο». Η συσκευή του Χόγκαν πραγματοποιεί μετρήσεις σε ελάχιστα επίπεδα της κλίμακας (10-18 του μέτρου) διερευνώντας την ιδέα το τρισδιάστατο Σύμπαν να προέρχεται από μια δισδιάστατη υποκείμενη πραγματικότητα (την ονομαζόμενη «ολογραφική αρχή»), πιθανότητα που δεν θα καθιστά πια τα κβαντικά φαινόμενα και τη βαρύτητα της σχετικότητας αλληλοαποκλειόμενες εξηγήσεις του κόσμου. Επειτα από τέτοιες προτάσεις, οι θεωρίες των χορδών που εξηγεί στον αρθρογράφο Κόρι Πάουελ ο Λέοναρντ Ζίσκιντ του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ ή η πεισματική υπεράσπιση της υπεροχής της σχετικότητας έναντι της Κβαντικής Θεωρίας από τον Λι Σμόλιν του Περιμετρικού Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής του Οντάριο, ακούγονται σχεδόν μπανάλ. Ολα όμως αποτελούν το μέτρο της καταλυτικής επιρροής του Αϊνστάιν ως δασκάλου, του πώς το μυαλό του, όπως γράφει ο Πάουελ, εκατό χρόνια μετά την πιο ανατρεπτική σύλληψη στα επιστημονικά χρονικά, «αφήνει ακόμη ένα διακριτό αποτύπωμα στους σύγχρονους ερευνητές». Οσο για τους υπόλοιπους, αρκεί να θυμηθεί κανείς το πρόσφατο «Interstellar» του Κρίστοφερ Νόλαν: τα παράδοξα του χωροχρόνου και τα παιχνίδια της βαρύτητας σε μια ταινία προορισμένη για δεκάδες εκατομμύρια θεατές ανά τον κόσμο δείχνουν πόσο οι κατηγορίες του έχουν ενσωματωθεί στην καθημερινότητα, πόσο είμαστε όλοι παιδιά του Αϊνστάιν. Είτε επισφραγίζει τη δική του αναγνωρισμένη αφηγηματική ικανότητα είτε υποδηλώνει τη δική μας τάση ως αναγνωστών να υπογραμμίζουμε εκ των υστέρων ακολουθίες γεγονότων, οι ανακαλύψεις του Αϊνστάιν συνοδεύονται σχεδόν πάντα από ένα κινηματογραφικό στοιχείο. Ο ίδιος διηγούνταν ότι η Ειδική Σχετικότητα οφείλεται σε ένα πείραμα σκέψης που γεννήθηκε ξαφνικά στον νου του: «Ενας άνθρωπος σε ελεύθερη πτώση δεν αισθάνεται το βάρος του». Η αρχική σκέψη του στη συνέχεια φιλοτεχνήθηκε. Ο άνδρας σε ελεύθερη πτώση τοποθετήθηκε σε έναν θάλαμο, σε έναν ανελκυστήρα, ας πούμε. Ο ανελκυστήρας άρχισε να επιταχύνεται. Από τα τοιχώματά του μπήκε μία ακτίνα φωτός. Κάθε προσθήκη έθετε ένα νέο πρόβλημα, η απάντηση στο οποίο τοποθετούσε νέες ψηφίδες στο πορτρέτο που σε βάθος χρόνου θα εξελισσόταν στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Οταν έφτασε κοντά στην άρθρωσή της, δέκα χρόνια μετά, οι διαλέξεις του στην Πρωσική Ακαδημία Επιστημών τον Νοέμβριο του 1915 έγιναν, όπως αποκαλύπτεται από την αλληλογραφία του, ενώ στο παρασκήνιο έτρεχε ένας αγώνας δρόμου με τον μεγάλο μαθηματικό Ντάβιντ Χίλμπερτ για το ποιος θα διατυπώσει πρώτος τις εξισώσεις πεδίου της θεωρίας. Οι τύποι στους οποίους κατέληξε δεν εντυπώνονται τόσο εύκολα στο μυαλό όσο η ισοδυναμία μάζας και ενέργειας, γράφει ο Γουόλτερ Αϊζακσον στην εξαιρετική βιογραφία του «Αϊνστάιν: Η ζωή του και το Σύμπαν» (εκδ. Μοντέρνοι Καιροί). Ωστόσο, το ουσιώδες μέρος τους, ο λεγόμενος «τανυστής του Αϊνστάιν» είναι «αρκούντως συμπαγής ώστε να φιγουράρει σε μπλουζάκια σχεδιασμένα για φοιτητές Φυσικής». Η αριστερή πλευρά μίας από τις πολλές μορφές της εξίσωσης της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, όπως παραθέτει στο βιβλίο του ο Αϊζακσον «συμπυκνώνει όλη την πληροφορία αναφορικά με το πώς η γεωμετρία του χωροχρόνου καμπυλώνεται από τα αντικείμενα. Η δεξιά πλευρά περιγράφει την κίνηση της ύλης εντός του βαρυτικού πεδίου». Και τα δύο τμήματα μαζί, χωρίς να χρειαστεί κανείς να μπει στην περιπέτεια της εξήγησης των συμβόλων, συνιστούν φόρο τιμής σε έναν ρηξικέλευθο νου, αλλά και σε ολόκληρη την ανθρώπινη νόηση: Rμν – ½gμν R=8 Tμν http://www.tovima.gr/vimagazino/views/article/?aid=734773