Δροσος Γεωργιος

Το πλήρωμα του «Soyuz TMA-19Μ" ξεκίνησε την κατάρτιση στο Μπαϊκονούρ. Την Τρίτη, 1 Δεκεμβρίου στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ξεκίνησε το τελικό βημα εκπαίδευσης και δημιουργίας αντιγράφων ασφαλείας των πληρωμάτων του επανδρωμένου διαστημόπλοιου (TPC) «Soyuz TMA-19Μ», η εκτόξευση του έχει προγραμματιστεί για τις 15 Δεκεμβρίου 2015. Περιλαμβάνεται στο κύριο πλήρωμα ο κοσμοναύτης Γιούρι Malenchenko ο αστροναύτης της NASA Τίμοθι Kopra και ο αστροναύτης της ESA Timothy Peak. Το πλήρωμα θα δοκιμασει το σύστημα ραδιοφώνου, δοκίμασε ένα αποστασιόμετρο λέιζερ, γνωριστήκαμε με τα έγγραφα του σκάφους, το πρόγραμμα πτήσεων, καθώς και τον κατάλογο των προϊόντων. Στο τελικό στάδιο της προετοιμασίας προγραμματίζεται επίσης εκπαιδευτικό εγχειρίδιο για τον ελλιμενισμό του πλοίου στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, πασσαλώσεις ελέγχου με επιστημονικό εξοπλισμό, μαθήματα βαλλιστικής και άλλες δραστηριότητες. Τα μέλη από τα κύρια και εφεδρικα πληρώματα της WPK «Soyuz TMA-19Μ" έφτασαν στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, την Τετάρτη. Το εφεδρικό πλήρωμα ειναι ο Ανατόλι Ivanishin (Roscosmos), Takuya Onishi (JAXA) και Κάθλην Rubins (NASA). http://www.energia.ru/ru/iss/iss46/photo_12-01.html Στο χώρο εκτόξευσης Μπαϊκονούρ να συνεχίσουν να προετοιμάζονται για την εκτόξευση του πυραύλου φορέα «Zenit-2SB» με ανώτερο στάδιο "Fregat-SB" και το διαστημόπλοιο "Electro-L» №2. Χθες ολοκληρώθηκε η συναρμολόγηση της κεφαλής του διαστημικου σκάφους "Electro-L» №2 με το ανώτερο στάδιο "Fregat-SB. Μετά την ολοκλήρωση των ηλεκτρικών επιθεωρήσεων και τις τελικές εργασίες τελειοποίησης, το τμήμα της κεφαλής θα μεταφερθει στη διαστημική βάση για σύνδεση με το όχημα εκτόξευσης. Η συσκευή ανίχνευσης "Electro-L» №2 εχει προγραμματιστεί για τις 11 Δεκέμβρη 2015 στις 16:45 MSK. http://www.federalspace.ru/21865/ Περισσότεροι δορυφόροι Galileo εκπέμπουν σήματα πλοήγησης. Έχοντας ολοκληρώσει τους αυστηρούς ελέγχους τους στο διάστημα, δύο ακόμη Ευρωπαϊκοί δορυφόροι Galileo είναι πλέον σε πλήρη λειτουργία, εκπέμπουν σήματα πλοήγησης και, από την 1η Δεκέμβριου, αναμεταδίδουν μηνύματα έρευνας και διάσωσης από όλο τον κόσμο. Οι δορυφόροι Galileo 7 και 8 εκτοξεύθηκαν από το Ευρωπαϊκό κοσμοδρόμιο που βρίσκεται στη γαλλική Γουιάνα, στις 27 Μαρτίου. Μόλις οι δορυφόροι άρχισαν να ‘ζωντανεύουν’ ενώ βρίσκονταν σε τροχιά, τα ωφέλιμα φορτία πλοήγησης τους υπέστησαν μια μακρά περίοδο δοκιμών. Αυτό περιελάβανε την εκτίμηση ότι οι δορυφόροι επιχειρούσαν μόνοι τους όπως έχει προγραμματιστεί και είναι συντονισμένοι με το παγκόσμιο επίγειο δίκτυο Galileo. Έλεγχοι έγιναν επίσης και στα εφεδρικά ωφέλιμα φορτία έρευνας και διάσωσης των δορυφόρων, λαμβάνοντας και αναμεταδίδοντας σήματα UHF από φάρους κινδύνου ως μέρος του διεθνούς συστήματος Cospas-Sarsat. Οι μετρήσεις ραδιοσυχνοτήτων έγιναν από το κέντρο Redu της ESA στο Βέλγιο. Οι εγκαταστάσεις διαθέτουν ένα πιάτο διαμέτρου 20 μέτρων για την ανάλυση σημάτων Galileo με μεγάλη λεπτομέρεια. Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, ο έλεγχος της ασφάλειας εξασφάλισε ότι η Κρατικά Ελεγχόμενη Υπηρεσία του Galileo - μια υπηρεσία μέγιστης ακρίβειας που περιορίζεται σε εξουσιοδοτημένους χρήστες - είναι τόσο ασφαλής όσο απαιτείται. "Αυτοί οι τελευταίοι δύο επιχειρησιακοί Galileos είναι οι τρίτος και τέταρτος δορυφόροι Πλήρους Επιχειρησιακής Ικανότητας" εξηγεί ο David Sanchez-Cabezudo, το Διευθυντής Δοκιμών των Galileo Σε Τροχιά της ESA. "Αυτές είναι οι εκδόσεις που θα αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του σμήνους Galileo στο διάστημα, με 16 δορυφόρους να αναμένεται να εκτοξευθούν. "Οι έλεγχοι που διενεργήθηκαν από τα Κέντρα Ελέγχου του Galileo, στο Oberpfaffenhofen στη Γερμανία και στο Fucino στην Ιταλία, καθώς και από το Redu, αποδεικνύουν πως η απόδοση αυτών των δύο δορυφόρων είναι εξαιρετική για σκοπούς πλοήγησης. "Τα νέα χαρακτηριστικά επί του σκάφους, όπως η απρόσκοπτη εναλλαγή μεταξύ των διαφορετικών ατομικών ρολογιών - ένα μοναδικό χαρακτηριστικό στα παγκόσμια συστήματα satnav - έχει επαληθευτεί, γεγονός που μεταφράζεται σε πιο εύρωστες υπηρεσίες πλοήγησης." Το πρώτο ζευγάρι δορυφόρων τοποθετήθηκε σε λανθασμένη τροχιά το 2014 εξαιτίας μιας δυσλειτουργίας του ανώτερου σταδίου του Soyuz εκτοξευτή τους, αλλά από τότε οι επιμήκεις τροχιές έχουν τροποποιηθεί έτσι ώστε τα ωφέλιμα φορτία πλοήγησης να μπορούν να επιχειρούν όπως έχει προγραμματιστεί. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρόκειται να λάβει μια απόφαση σχετικά με το αν θα χρησιμοποιηθούν ως μέρος του σμήνους Galileo. Το δεύτερο ζευγάρι, που εκτοξεύθηκε τον Μάρτιο, εισήχθη στη σωστή τροχιά. Το τρίτο ζεύγος του Σεπτεμβρίου, και αυτό στις σωστές τροχιές και υποβάλλονται σε δοκιμές το ωφέλιμο φορτίο, θα πρέπει να τεθεί σε υπηρεσία στις αρχές του επόμενου έτους. Οι τελευταίοι δίδυμοι έχουν φτάσει στη Γαλλική Γουιάνα, με στόχο μια εκτόξευση σε Soyuz στις 17 Δεκεμβρίου. Η πρόθεση είναι να έχουμε αυτούς τους δορυφόρους έτοιμους να εισέλθουν στον επιχειρησιακό σχηματισμό μέχρι την επόμενη άνοιξη. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Perisshoteroi_doryphhoroi_Galileo_ekphempoyn_shemata_plohegeses

Η Ρωσία σκοπεύει να δημιουργήσει μόνιμη βάση στη Σελήνη έως το 2030 Η Μόσχα προγραμματίζει διαδοχικές αποστολές, με στόχο τη δημιουργία μίας μόνιμης βάσης στη Σελήνη έως το 2030, σύμφωνα με το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο TASS. Τα τελευταία πλάνα της Ρωσίας αφορούν έως και έξι εκτοξεύσεις πυραύλων με αυτό το σκοπό. Η Σοβιετική Ενωση προσπάθησε, αλλά απέτυχε, να στείλει πυραύλους Ν1 στη Σελήνη αρκετές φορές τη δεκαετία του '70, πριν τελικά εγκαταλείψει την προσπάθεια το 1976, σύμφωνα με τον Independent. Οι νέοι πύραυλοι Angara A5 έχουν περάσει το στάδιο των δοκιμών και θα εκτοξευτούν ανά δύο σε τρεις διαφορετικές αποστολές, για τη δημιουργία μίας μόνιμης βάσης στην επιφάνεια της Σελήνης. Αυτή θα περιλαμβάνει σταθμούς ηλιακής ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, έναν τεχνολογικό, έναν επιστημονικό, ένα όχημα ερευνών μεγάλης εμβέλειας, περιοχή προσσελήνωσης και εκτόξευσης και έναν δορυφόρο σε τροχιά. Βίντεο. http://www.pronews.gr/portal/20151202/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B5%CF%8D%CE%B5%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BC%CE%B7-%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7-%CE%AD%CF%89%CF%82-%CF%84%CE%BF-2030

Το SOHO γιορτάζει 20 χρόνια ανακαλύψεων. Αρχικά προγραμματισμένη για μια αποστολή δύο ετών, το παρατηρητήριο των ESA-NASA, Solar and Heliospheric Observatory (παρατηρητήριο του Ήλιου και της Ηλιόσφαιρας), SOHO, γιορτάζει σήμερα δύο δεκαετίες επιστημονικών ανακαλύψεων. Εκτοξευμένος στις 2 Δεκεμβρίου του 1995, ο δορυφόρος απολαμβάνει μια ανεμπόδιστη θέα του αστεριού μας από μερικά 1.500.000 χιλιόμετρα πέρα από τη Γη προς την κατεύθυνση του Ήλιου. Οι πολυάριθμες επεκτάσεις της αποστολής του επέτρεψαν να καλύψει σχεδόν το σύνολο δύο ηλιακών κύκλων 11 ετών, καθιστώντας την τον μακροβιότερο δορυφόρο παρατήρησης του Ήλιου μέχρι σήμερα. Κατά τη διάρκεια της πρωτοποριακής καριέρας του, έχει επιστρέψει μια πληθώρα νέων πληροφοριών σχετικά με τον πυρήνα του Ήλιου μέσα στη ζεστή και τη δυναμική εξωτερική ατμόσφαιρα, τον ηλιακό άνεμο και τα ηλιακά ενεργητικά σωματίδια. Κατά κύριο λόγο, σήμερα γίνεται επίκληση στο SOHO για την παρακολούθηση των επιπτώσεων του διαστημικού καιρού στον πλανήτη μας, και αυτό παίζει σημαντικό ρόλο στην πρόβλεψη δυνητικά επικίνδυνων ηλιακών καταιγίδων. Αυτές οι καταιγίδες συνήθως είναι αποτέλεσμα στεφανιαίων εκτινάξεων μάζας (ΣΕΜ), ή CME (Coronal Mass Ejections) όπως είναι η αγγλική ορολογία, οι οποίες ωθούν δισεκατομμύρια τόνους ηλεκτροφόρου αερίου από τον ήλιο στο διάστημα με ταχύτητα εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Εάν η Γη βρίσκεται στη διαδρομή μιας ΣΕΜ, ο πλανήτης μας μπορεί να υποστεί μεγάλες γεωμαγνητικές καταιγίδες, οι οποίες μπορεί να βλάψουν τους δορυφόρους, να διαταράξουν τις τηλεπικοινωνίες, να θέσουν σε κίνδυνο τους αστροναύτες και να προκαλέσουν έντονες διακυμάνσεις του ρεύματος στις γραμμές ηλεκτρικού ρεύματος. Το SOHO έχει μελετήσει περισσότερες από 20 000 στεφανιαίες εκτινάξεις μάζας μέχρι σήμερα, εντοπίζοντας τις πηγές τους στο στραμμένο προς τη Γη ημισφαίριο του Ήλιου, και προσδιορίζοντας την ταχύτητα και την κατεύθυνση τους ώστε να παρέχουν προειδοποίηση εντός τριών ημερών – που αρκεί για να ληφθεί η σχετική δράση στη Γη. Το SOHO αναγνωρίζεται ως μια μοναδική πηγή που είναι εξαιρετικά σημαντική για την έρευνα και για βελτιωμένες προβλέψεις του διαστημικού καιρού," λέει ο Bernhard Fleck, επιστήμονας της ESA στο έργο SOHO και ο διευθυντής της αποστολής. "Μας βοηθά να κατανοήσουμε τις ΣΕΜ και προσφέρει τη μοναδική δυνατότητα να ανιχνεύει από απόσταση την περιοχή του διαστήματος που συνδέει το αστέρι μας με τον πλανήτη μας και το Ηλιακό Σύστημα." Εκτός από την εξέταση για το πώς λειτουργεί ο ήλιος, το SOHO είναι ο πιο παραγωγικός εξερευνητής κομητών στη αστρονομική ιστορία, με τις τύχες περισσότερων από 3000 να παρακολουθούνται καθώς αυτοί οι παγωμένοι κόσμοι άντεξαν δυνατές αναμετρήσεις με τον Ήλιο. "Νιώθω πολύ τυχερός που έχω εργαστεί σε αυτή τη φανταστική αποστολή για πάνω από 20 χρόνια, ως μέρος μιας ομάδας από απίστευτα ταλαντούχους και αφοσιωμένους μηχανικούς και επιστήμονες που εργάζονται στη βιομηχανία, τη NASA, την ESA και σε ερευνητικά εργαστήρια και πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο", προσθέτει ο Bernhard. "Βγάζω το καπέλο σε όλους τους μηχανικούς και τους επιστήμονες που σχεδίασαν και κατασκεύασαν αυτό το ανθεκτικό διαστημόπλοιο και τα εξαιρετικά όργανα, και στους συναδέλφους μου, οι οποίοι τα έχουν λειτουργήσει όλα αυτά τα χρόνια, αναλύουν τα δεδομένα και μας διδάσκουν όλη τη νέα επιστήμη που αποκομίσαμε από τις μετρήσεις. "Κάναμε μια φανταστική βόλτα, αλλά σίγουρα δεν έχει τελειώσει ακόμα." Εικόνες πραγματικού χρόνου από το SOHO είναι διαθέσιμες εδώ. http://sohowww.nascom.nasa.gov/ Ένα νέο φυλλάδιο που γιορτάζει την καριέρα της αποστολής SOHO μπορεί να αναγνωστεί online εδώ. http://www.esa.int/About_Us/ESA_Publications/ESA_Publications_Brochures/ESA_BR-328_SOHO http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_SOHO_giorthazei_20_chrhonia_anakalhupseon

Εγκαταλείπονται τα σχέδια για εκτοξεύσεις δορυφόρων από μαχητικά F-15. Τα φιλόδοξα σχέδιά της για εκτόξευση μικρών δορυφόρων από μαχητικά αεροσκάφη F-15 εγκαταλείπει η DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου, μετά από δύο ανεπιτυχή τεστ με νέο καύσιμο πυραύλων που κατέληξαν σε εκρήξεις νωρίτερα μέσα στο έτος. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Space News, η DARPA θα επικεντρωθεί αντ' αυτού στον έλεγχο του ασταθούς προωθητικού (υποξείδιο του αζώτου/ ακετυλενίου) και παράλληλα σε τροποποιήσεις σε υπάρχοντες μικρούς πυραύλους που θα επέτρεπαν την αποστολή μικρών δορυφόρων σε τροχιά μέσα σε 24 ώρες από τη λήψη της σχετικής απόφασης, με κόστος κάτω του ενός εκατ. Το πρόγραμμα ALASA (Airborne Launch Assist Space Access) της DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου, είχε ξεκινήσει σε συνεργασία με τη Boeing, και προέβλεπε μεταφορά του πυραύλου/ δορυφόρου με αεροσκάφος – φορέα (όπως για παράδειγμα ένα μαχητικό F-15) σε μεγάλο ύψος και «απελευθέρωσή» του, έτσι ώστε να αρχίζει την πτήση από εκεί και θα θέτει σε τροχιά τον δορυφόρο. Όπως αναφέρεται σε παλαιό δημοσίευμα του space.com, το όλο concept «ήθελε» το αεροσκάφος να αφήνει το όχημα όταν βρίσκεται σε ύψος 40.000 ποδών (περίπου 12.200 μέτρων), το οποίο και θα ενεργοποιεί τους πυραυλοκινητήρες του, εκτοξεύοντας τους δορυφόρους που αποτελούν το φορτίο του σε τροχιά. Ένα τέτοιο σύστημα θα μείωνε κατά πολύ το κόστος εκτόξευσης μικρών (βάρους μέχρι και 45 κιλών) δορυφόρων, σύμφωνα με στελέχη της Boeing, που έκαναν λόγο για μείωση κόστους της τάξης του 66%. Βασικό πλεονέκτημα του συστήματος, πέρα από την αποφυγή μίας δαπανηρής «συμβατικής» εκτόξευσης πυραύλου, θα ήταν επίσης το ότι, στην περίπτωση των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ, δεν θα χρειαζόταν αναμονή για να καταστεί διαθέσιμος ένας πύραυλος ή για να ανοίξει ένα «παράθυρο εκτόξευσης». «Κλειδί» στο σχέδιο της Boeing ήταν το προαναφερθέν ισχυρό προωθητικό, υπό την ονομασία ΝΑ-7, που θα είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του βάρους. Ωστόσο, δύο δοκιμές κατέληξαν σε εκρήξεις, με αποτέλεσμα στα ανώτερα κλιμάκια της DARPA να θεωρηθεί ότι το εν λόγω προωθητικό ήταν πολύ επικίνδυνο για χρήση από επανδρωμένα αεροσκάφη. http://www.naftemporiki.gr/story/1037704/egkataleipontai-ta-sxedia-gia-ektokseuseis-doruforon-apo-maxitika-f-15 Εκτοξεύεται ο δορυφόρος Lisa Pathfinder που θα θέσει τις βάσεις για μελλοντικούς ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων. Αν όλα πάνε καλά, στις 3 Δεκέμβρη θα γίνει τελικά η εκτόξευση του πιλοτικού δορυφόρου Lisa Pathfinder του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), που θα δοκιμάσει μία νέα τεχνολογία ανίχνευσης των -ακόμη θεωρητικών- βαρυτικών κυμάτων, τα οποία προβλέπονται με βάση τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Θα εκτοξευθεί στο διάστημα το – κόστους περίπου ενός δισεκατομμυρίου ευρώ – παρατητήριο βαρυτικών κυμάτων eLISA (evolved Laser Interferometer Space Antenna). Κάτι όμως που δεν αναμένεται να συμβεί πριν το 2034, κυρίως λόγω του περιορισμένου προϋπολογισμού και των άλλων ανταγωνιστικών διαστημικών προγραμμάτων της ESA. Όταν αυτό όντως λειτουργήσει, θα πρόκειται για μια επανάσταση στην αστρονομία, η οποία θα προσθέσει στην «φαρέτρα» της ένα ακόμη μέσο παρατηρήσεων. Η εκτόξευση του Lisa Pathfinder θα γίνει από το ευρωπαϊκό διαστημοδρόμιο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, πάνω σε ένα πύραυλο «Βέγκα». Το Lisa Pathfinder θα τοποθετηθεί στο σημείο Λαγκράνζ L1, σε απόσταση περίπου 1,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, μεταξύ Γης και Ήλιου. Το -κόστους 430 εκατ. ευρώ- πείραμα θα δοκιμάσει σε μικρογραφία την σωστή λειτουργία και ακρίβεια πρωτοποριακών τεχνολογιών, οι οποίες μετά θα αξιοποιηθούν σε μεγαλύτερη κλίμακα από το κανονικό παρατηρητήριο eLISA. Δύο ταυτόσημοι κύβοι από χρυσό και πλατίνα, μεγέθους μπάλας του γκολφ, βάρους περίπου δύο κιλών ο καθένας, θα αφεθούν να «πλέουν» στο κενό εντός του δορυφόρου σε απόσταση 38 εκατοστών μεταξύ τους. Ο κύριος στόχος είναι να απομονωθούν από κάθε άλλη πιθανή δύναμη μπορεί να ασκείται πάνω τους, έτσι ώστε να γίνει αισθητή και η παραμικρή επίδραση που μπορεί να έχουν πανω τους τα βαρυτικά κύματα. Ένα συμβολόμετρο λέιζερ θα μετρά συνεχώς την απόσταση ανάμεσα στους δύο κύβους, καθώς και των κύβων από τα τοιχώματα του δορυφόρου. Η κυρίως επιστημονική αποστολή του Lisa Pathfinder θα ξεκινήσει την 1 Μαρτίου 2016 και θα διαρκέσει περίπου έξι μήνες, στη διάρκεια των οποίων θα γίνουν διάφορα πειράματα, που θα ελέγχονται από το Κέντρο Επιχειρήσεων της ESA στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας. Εκτός από το διάστημα, προσπάθειες για την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων γίνονται ήδη και από ανάλογα επίγεια πειράματα, όπως τα GEO600, LIGO και Virgo. Τα βαρυτικά κύματα θεωρούνται «ρυτιδώσεις» του χωροχρόνου, που εξαπλώνονται όπως οι κυματισμοί στην επιφάνειας μιας λίμνης, με αφετηρία γεγονότα όπως η κατάρρευση ενός άστρου σε μαύρη τρύπα ή ένα ζευγάρι άστρων νετρονίων (πάλσαρ). http://physicsgg.me/2015/12/01/%ce%b5%ce%ba%cf%84%ce%bf%ce%be%ce%b5%cf%8d%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82-lisa-pathfinder/ Χριστούγεννα με χαβιάρι και σοκολάτα για τους ρώσους κοσμοναύτες του ISS. Ειδικό εορταστικό πακέτο θα λάβουν οι ρώσοι κοσμοναύτες που βρίσκονται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ISS προκειμένου να νιώσουν λίγη από τη λάμψη των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Όπως ανακοίνωσε το ρωσικό Ινστιντούτο Τεχνολογίας Τροφίμων, η αποστολή περιλαμβάνει χαβιάρι, σοκολάτες, φρούτα, όπως μήλα, μανταρίνια και γκρέιπφρουτ, καθώς και ορεκτικά με τυρί και κρεμμύδι, ρωσικά αλλαντικά και γλυκά, όλα τα χαρακτηριστικά εδέσματα που συνθέτουν το παραδοσιακό γιορτινό τραπέζι της ρωσικής Πρωτοχρονιάς. Η αποστολή θα μεταφερθεί με τα πιλοτικά Soyuz στις 15 Δεκεμβρίου ώστε να είναι όλα έτοιμα για την εκτόξευση της 21ης Δεκεμβρίου με προορισμό τον ISS. http://gr.rbth.com/news/2015/12/01/hristoygenna-me-haviari-kai-sokolata-gia-toys-rosoys-kosmonaytes-toy-is_546323

Αναζητώντας το Luna 9 στην επιφάνεια της Σελήνης μετά από 50 χρόνια. Στην έναρξη του διαστημικού ανταγωνισμού μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και ΗΠΑ, η Σοβιετική Ένωση ήταν νικήτρια: το 1957 έθεσε τον πρώτο δορυφόρο (Sputnik 1) σε τροχιά, ένα μήνα μετά έστειλε στο διάστημα τον πρώτο ζωντανό οργανισμό, τη σκυλίτσα Laika, το 1961 τον Yuri Gagarin τον πρώτο άνθρωπο σε τροχιά αλλά και την Valentina Tereshkova – πρώτη γυναίκα στο διάστημα το 1963. Τότε ήταν που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε και το διαστημικό πρόγραμμα Luna. Επρόκειτο για 24 μη επανδρωμένες διαστημοσυσκευές Luna, που εκτοξεύτηκαν μεταξύ 1959 και 1975. Οι συσκευές αυτές είχαν σχεδιαστεί για να συλλέξουν όσο το δυνατό περισσότερες πληροφορίες για το φυσικό δορυφόρο του πλανήτη μας, αλλά και με προφανή στόχο να προετοιμάσουν το έδαφος για την πρώτη σοβιετική επανδρωμένη πτήση στη Σελήνη. Αν και επτά διαστημοσυσκευές Luna καταστράφηκαν πριν την ολοκλήρωση της αποστολής τους και κάποιες άλλες εκτοξεύτηκαν μετά την επιτυχή προσσελήνωση του αμερικανικού Apollo 11, οι υπόλοιπες χάρισαν αρκετές ακόμα διαστημικές πρωτιές στη Σοβιετική Ένωση. Μεταξύ αυτών ήταν η πρώτη ελεγχόμενη πρόσκρουση στην επιφάνεια της Σελήνης, οι πρώτες φωτογραφίες από τη σκοτεινή της πλευρά, η πρώτη ελεγχόμενη προσσελήνωση, η πρώτη τοποθέτηση σεληνιακού δορυφόρου και η πρώτη ρομποτική διαστημοσυσκευή που κατάφερε να συλλέξει και να επιστρέψει στη Γη σεληνιακά πετρώματα. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος Luna στάλθηκαν επίσης για πρώτη φορά σε άλλο ουράνιο σώμα του Ηλιακού μας Συστήματος και δύο αυτόματα οχήματα Lunοkhod, τα οποία έκαναν «περίπατο» εκατοντάδων μέτρων στη Σελήνη συλλέγοντας πολύτιμες πληροφορίες και φωτογραφίες. Στα πλαίσια του προγράμματος αυτού ήταν και η αποστολή Luna 9 – το σκάφος (μη επανδρωμένο) που πραγματοποίησε την πρώτη ομαλή επιτυχημένη προσγείωση σε ουράνιο σώμα του ηλιακού μας συστήματος. Το Luna 9 έφτασε στη Σελήνη στις 3 Φεβρουαρίου 1966 και έστειλε τις πρώτες εικόνες από την επιφάνεια της Σελήνης. Σήμερα, σχεδόν μισό αιώνα μετά, οι επιστήμονες της NASA χρησιμοποιώντας το LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter) ψάχνουν να βρουν που βρίσκεται το διαστημικό σκάφος Luna 9. Η πρώτη εικόνα από την επιφάνεια της Σελήνης που έστειλε το Luna 9, στις 3 Φεβρουαρίου 1966. Η προσελήνωση του Luna 9 αποτέλεσε άθλο για την εποχή του. Η μέθοδος που ακολουθήθηκε χαρακτηρίζεται ιδιοφυής, με την συνεχή επιβράδυνση, τον κινητήρα σε λειτουργία κατά την κάθοδο και προέκταση ράβδου από το κάτω μέρος του σκάφους που άγγιξε την επιφάνεια. Η επαφή αυτή προκάλεσε απενεργοποίηση του κινητήρα και εκτόξευση της κάψουλας, η οποία έπεσε στο έδαφος, καλυμμένη με κάλυμμα – αερόσακο, που στη συνέχεια απορρίφθηκε. Η ωοειδής κάψουλα στη συνέχεια άνοιξε τα «πέταλά» της και άρχισε τη λειτουργία της. Υπάρχει μια γενική εικόνα σχετικά με την περιοχή όπου προσεληνώθηκε το Luna 9 και θεωρείται ότι οι εικόνες που είχαν τραβηχτεί από το σκάφος το 1966 ίσως μπορέσουν να βοηθήσουν τον προσδιορισμό της θέσης του. Την προσπάθεια εντοπισμού του Luna 9 καθοδηγεί ο Jeff Plescia, του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Johns Hopkins University, ο οποίος εκτιμά ότι αν και η κάψουλα θα είναι δύσκολο να βρεθεί, θα είναι ευκολότερος ο εντοπισμός του σκάφους που τη μετέφερε, ειδικά σε συνδυασμό με την ύπαρξη ενδείξεων αναταραχής στην επιφάνεια, ως αποτέλεσμα της λειτουργίας του κινητήρα κατά την κάθοδο. Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=3BKtYSVNM9A http://physicsgg.me/2015/12/01/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%b7%cf%84%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf-luna-9-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%86%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b5/

Κοσμολόγος υποστηρίζει πως βρήκε ίχνη ενός παράλληλου σύμπαντος. Ενδείξεις για την ύπαρξη ενός παράλληλου σύμπαντος υποστηρίζει πως εντόπισε ο Ράνγκα-Ραμ Τσάρι, κοσμολόγος από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), και έτσι ότι επιβεβαίωσε για πρώτη φορά με παρατηρησιακά δεδομένα πως το γνωστό μας σύμπαν είναι ένα μικρό μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου κόσμου. Όπως περιγράφει ο κοσμολόγος στη μελέτη του, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Astrophysical Journal, η παρουσία του παράλληλου σύμπαντος «προδόθηκε» από ανωμαλίες στην κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου (CMB), δηλαδή το υπόλειμμα της ακτινοβολίας του σύμπαντός μας όταν είχε «ηλικία» 380.000 ετών. Πιο συγκεκριμένα, ο Τσάρι δημιούργησε ένα μοντέλο της CMB με βάση δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA), αφού αφαίρεσε όλες τις πηγές ακτινοβολίας, όπως τους αστέρες, τα αέρια και τη σκόνη. Τότε, αυτό που θα έπρεπε να απομείνει είναι τυχαίος θόρυβος Αντίθετα, όμως, ο επιστήμονας διαπίστωσε πως σε συγκεκριμένα φάσματα συχνοτήτων, ορισμένες περιοχές ήταν αρκετά φωτεινότερες από το κανονικό – για την ακρίβεια, 4.500 φορές φωτεινότερες απ’ ό,τι προβλέπει η θεωρία. Επομένως, αυτές οι περιοχές θα μπορούσαν να είναι σημεία στα οποία το σύμπαν μας βρέθηκε σε επαφή με ένα παράλληλο «γειτονικό» σύμπαν. Πίσω από την ύπαρξη των πολλαπλών συμπάντων, κρύβεται η θεωρία του πληθωρισμού, η οποία εξηγεί βασικές ιδιότητες του σύμπαντός μας υποστηρίζοντας πως, λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, αυτό γνώρισε μια σύντομη χρονική περίοδο εκρηκτικής διαστολής, με ταχύτητα πολλαπλάσια από την ταχύτητα του φωτός. Έτσι, μετά από αυτή την «εποχή του πληθωρισμού», το μέγεθός του είχε αυξηθεί σε εντυπωσιακό βαθμό, συγκριτικά με τον «κοσμικό σπόρο» από τον οποίο είχε ξεκινήσει. Ωστόσο, σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες, αυτή η εκρηκτική εκθετική διαστολή μπορεί να μην έγινε παντού με τον ίδιο τρόπο. Σε αυτή την περίπτωση, το αποτέλεσμα θα ήταν να μην γεννηθεί ένα σύμπαν αλλά πολλαπλά σύμπαντα, σαν «φυσαλίδες» που διογκώθηκαν. Με αυτή τη λογική, μάλιστα, ο πληθωρισμός μπορεί να μην παύει ποτέ. Κάτι που σημαίνει πως μέσα σε μία «φυσαλίδα» μπορεί κάλλιστα σε κάποιες περιοχές της να δημιουργηθούν νέες «φυσαλίδες». Επομένως, το σύμπαν μας δεν είναι παρά μία από τις «φυσαλίδες» που δημιουργήθηκαν, πέρα από την οποία υπάρχουν άλλες «φυσαλίδες», όπως επίσης και περιοχές που βρίσκονται στη διαδικασία πληθωρισμού. Παρόλο που δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε τι συμβαίνει έξω από τη δική μας «φυσαλίδα», αν δύο «φυσαλίδες» δημιουργήθηκαν αρκετά κοντά, ώστε να βρίσκονται σε επαφή πριν απομακρυνθούν με τη διαστολή του χώρου, τότε η μία θα έχει αφήσει κάποιο «αποτύπωμα» στην άλλη. Έτσι, αυτό που υποστηρίζει πως ανακάλυψε ο Τσάρι είναι ουσιαστικά το «αποτύπωμα» μιας γειτονικής «φυσαλίδας» στο σύμπαν μας. Ένας ισχυρισμός ωστόσο που δεν γίνεται αποδεκτός από όλους τους επιστήμονες, ορισμένοι από τους οποίους πιστεύουν πως κάποια άλλη, λιγότερη ευφάνταστη ερμηνεία, κρύβεται πίσω από την ανακάλυψη του Τσάρι. Και ο ίδιος ο κοσμολόγος παραδέχεται πως η εξήγησή του είναι αρκετά τολμηρή, αν και συναρπαστική. «Μη συμβατικοί ισχυρισμοί, όπως η απόδειξη ύπαρξης ενός παράλληλου σύμπαντος, απαιτούν πολύ ισχυρές αποδείξεις», γράφει χαρακτηριστικά. Αν και προσπαθεί να απορρίψει ορισμένες άλλες πιθανές αιτίες, η αλήθεια είναι πως ένα σημαντικό εμπόδιο προέρχεται από τα ίδια τα δεδομένα, καθώς το τηλεσκόπιο Planck δεν σχεδιάστηκε για να μετρά τις φασματικές διαταραχές που μελέτησε ο Τσάρι. Μια λύση μπορεί να δοθεί αν τελικά εγκριθεί η χρηματοδότηση του Primordial Inflation Explorer της NASA, ενός τηλεσκοπίου που θα μελετήσει ακόμη διεξοδικότερα την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου. http://www.naftemporiki.gr/story/1037963/kosmologos-upostirizei-pos-brike-ixni-enos-parallilou-sumpantos

Ανακάλυψαν σφοδρούς ανέμους στις μαύρες τρύπες. Ανέμους εντυπωσιακών διαστάσεων και ταχυτήτων που προκαλούνται από τον πίδακα μαύρης τρύπας ανακάλυψαν αστροφυσικοί του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Αστεροσκοπείου του Παρισιού, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Astrophysical Journal. Πολλοί γαλαξίες έχουν στο κέντρο τους μαύρες τρύπες, με μάζες που ξεπερνούν τη μάζα του Ηλίου μας κατά εκατοντάδες εκατομμύρια φορές. Ενώ γνωρίζουμε ότι οι μαύρες τρύπες απορροφούν ύλη, είναι λιγότερο γνωστό ότι εκλύουν πίδακες φορτισμένων σωματίων (πλάσματος) που μπορούν να σαρώσουν γιγάντιες περιοχές ενός γαλαξία και να παρεμποδίσουν τον σχηματισμό άστρων. Καθώς ύλη εισρέει προς μια μαύρη τρύπα, σχηματίζει έναν δίσκο πλάσματος λόγω περιστροφής και θέρμανσης. Μαγνητικά πεδία από τον φορτισμένο περιστρεφόμενο δίσκο παρασύρουν προς τα έξω μέρος του πλάσματος με μεγάλες ταχύτητες και σε εστιασμένες δέσμες (πίδακες). Οι πίδακες μπορούν να είναι 10 τάξεις μεγέθους πιο λαμπροί από τον Ηλιο μας. Τα ωστικά κύματα που δημιουργούν αραιώνουν το μεσοαστρικό αέριο ή το διώχνουν ακόμη και έξω από το βαρυτικό δυναμικό γαλαξιών. Ερευνώντας τον κοντινό μας γαλαξία IC5063 με τη βοήθεια φασματογράφου του European Southern Observatory Very Large Telescope στη Χιλή, η ομάδα της αστροφυσικού Καλλιόπης Δασύρα κατέγραψε τους σφοδρούς ανέμους μεσοαστρικού αερίου, που παρασύρουν μόρια υδρογόνου και άτομα σιδήρου. Οι μετρήσεις αποκάλυψαν μεγάλες ταχύτητες και θερμοκρασίες του μοριακού υδρογόνου στον άνεμο σε σχέση με τον υπόλοιπο μεσοαστρικό χώρο. «Επιλέξαμε το γαλαξία IC5063 γιατί ο πίδακάς του έχει την ιδιαιτερότητα να σαρώνει τη ζώνη αστρογένεσης, αντί να βρίσκεται κάθετα σε αυτήν. Ετσι, διαπιστώσαμε ότι προσδίδει κινητική και θερμική ενέργεια στο αέριο, από το οποίο δημιουργούνται νέα άστρα μέσω βαρυτικής κατάρρευσης», είπε η δρ Δασύρα. Οι άνεμοι απλώνονται σε μια μεγάλη περιοχή, που απέχει έως 3.000 έτη φωτός από τη μαύρη τρύπα και η οποία καλύπτει το ένα πέμπτο της ζώνης αστρογένεσης. Η μελέτη θα βρίσκεται από την Παρασκευή στο http://iopscience.iop.org/article/10.1088/0004-637X/815/1/34. http://www.kathimerini.gr/840732/article/epikairothta/episthmh/anakalyyan-sfodroys-anemoys-stis-mayres-trypes

Η Ρωσία θα πραγματοποιήσει δοκιμή "μεταφοράς" ενέργειας σε διαστημικό σκάφος με λέιζερ! Ρώσοι επιστήμονες ανέπτυξαν ένα σύστημα που θα μεταδίδει ηλεκτρική ενέργεια από το ένα διαστημικό σκάφος στο άλλο, με την χρήση λέιζερ. Η τεχνολογία αυτή προορίζεται για τον «ανεφοδιασμό» πανάκριβων δορυφόρων που έχουν κυρίως στρατιωτική χρήση, αναφέρει σχετικό δημοσίευμα. Η ρωσική υπηρεσία διαστήματος (Roskosmos) πρόκειται να υλοποιήσει ένα μοναδικό πείραμα, με την διεξαγωγή μιας « ασύρματης» μετάδοσης ενέργειας στο διάστημα, αναφέρει η εφημερίδα «Izvestia». Αντί για καλώδια, οι επιστήμονες σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν ακτίνα λέιζερ, με την οποία η ενέργεια αυτή θα «μεταφερθεί» από το ρωσικό τμήμα του διεθνούς διαστημικού σταθμού ISS σε δορυφόρο . Ο δορυφόρος θα βρίσκεται από τον ΔΔΣ σε απόσταση περίπου 1,5 χιλιομέτρου . «Η υλοποίηση του πειράματος , πραγματοποιείται από ένα εκ των κορυφαίων εργαστηρίων της χώρας. Υπενθυμίζεται ότι σήμερα έχουν κατασκευασθεί φωτοβολταϊκοί δέκτες με απόδοση περίπου 60 τοις εκατό», ανέφερε ο επικεφαλής του τμήματος των ενεργειακών συστημάτων των διαστημικών οχημάτων νέας γενιάς της RSC «Energia», Vyacheslav Tugaenko. http://www.energia.ru/ru/news/news-2015/news_11-30.html Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ικανότητα της «μεταβίβασης» της ενέργειας από το διεθνή διαστημικό σταθμό , θα λάβει χώρα από ισχυρούς σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας προς άλλα διαστημικά οχήματα, στα οποία θα εγκατασταθούν ειδικοί δέκτες και μετατροπείς της ενέργειας , ανοίγοντας έτσι νέους ορίζοντες στην εξερεύνηση του διαστήματος. Η ιδέα της «ανεφοδιασμού» των δορυφόρων στο διάστημα υπήρχε από τους επιστήμονες από τα μέσα του περασμένου αιώνα. Σύμφωνα με ένα μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας διαστήματος A. Tsiolkovsky . Πρώτα απ “όλα απαιτείται η υλοποίηση ανεφοδιασμού δορυφόρων σε τροχιά. Επιπλέον, η «απομακρυσμένη» διαδικασία ανεφοδιασμού μπορεί να είναι χρήσιμη σε στρατιωτικές χρήσεις . http://www.pronews.gr/portal/20151130/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1/%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%B8%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CE%AE-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC%CF%82-%CE%B5%CE%BD%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CE%BA%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B5 Όταν διαστημόπλοιο της ESA «επιστέφει» φλεγόμενο στη Γη (βίντεο) Ο Eυρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έδωσε στην δημοσιότητα ένα εντυπωσιακό βίντεο από την επάνοδο στην Γη ενός διαστημικού εξοπλισμού και καθώς αυτό καιγόταν καθώς έμπαινε στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας. Το «Ιούλιος Βερν» ήταν η πρώτη του αυτοματοποιημένη μεταφορά οχημάτων της ΕΟΔ με σκοπό να μεταφέρει προμήθειες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το διαστημόπλοιο φορτηγό μπήκε στην ατμόσφαιρα στην 14:58 EDT στις 29 Σεπτεμβρίου του 2008 σε υψόμετρο 120 χιλιομέτρων και έπεσε φλεγόμενο στον Ειρηνικό Ωκεανό. http://www.pronews.gr/portal/20151129/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-esa-%C2%AB%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%86%CE%B5%CE%B9%C2%BB-%CF%86%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF 2015, η Οδύσσεια των μικροβίων. Τη συμπεριφορά παθογόνων μικροοργανισμών στο «Διάστημα», αλλά και στο... ψυγείο, μελετά ελληνική ερευνητική ομάδα, συμβάλλοντας στην προστασία της δημόσιας υγείας. Χωρίς θόρυβο και τυμπανοκρουσίες, μια ομάδα ελλήνων ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης όχι μόνον ήταν στις τέσσερις που επιλέχθηκαν ανάμεσα σε εξακόσιες για να χρησιμοποιήσουν τις εγκαταστάσεις της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ΕΥΔ) στην Ολλανδία σε ένα πείραμα σχετικό με την επίδραση της υπερβαρύτητας σε μικροβιακούς οργανισμούς αλλά επέστρεψαν με ενάμισι Terrabyte πολύτιμων δεδομένων και γνώσεις πολύτιμες για την αντιμετώπιση των βλαβερών για τον άνθρωπο μικροοργανισμών που ευημερούν στα τρόφιμα, ιδιαίτερα σε όσα βρίσκονται μέσα στο ψυγείο. Από το ΑΠΘ στην Ολλανδία «Χρειάστηκε, εκτός από εμάς, να μεταφερθεί με φορτηγό και περισσότερο από το μισό εργαστήριό μας στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικής Ερευνας και Τεχνολογίας, στην Ολλανδία, για να μπορέσουμε να κάνουμε το πείραμα. Και αυτό στοίχισε κοντά στις 20.000 ευρώ, ποσό που με δυσκολία εξασφαλίστηκε, με τη βοήθεια της ΕΥΔ και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Ευτυχώς στην Ολλανδία όλοι ήταν πολύ φιλικοί μαζί μας και μας υποστήριξαν όσο μπορούσαν». Περισσότερα: http://www.tovima.gr/science/article/?aid=757775

Τα «δέντρα» του Αρη είναι... ξηρός πάγος. Αν και έχει κανείς την εντύπωση ότι βλέπει σειρές κωνοφόρων δέντρων να ξεφυτρώνουν από τους λόφους, στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια οπτική αυταπάτη. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο που συμβαίνει στην επιφάνεια του Αρη και καταγράφεται συχνά τα τελευταία χρόνια από τον στόλο των δορυφόρων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη. H NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια τέτοια εικόνα την οποία κατέγραψε ο δορυφόρος MRO. Αυτά που εμφανίζονται στην εικόνα δεν είναι βέβαια δέντρα αλλά ιχνογραμμές που δημιουργούνται κατά την περίοδο της άνοιξης πάνω σε αμμόλοφους του Αρη που βρίσκονται σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων από τους πόλους του πλανήτη. Κατά τη χειμερινή περίοδο πάνω σε αυτούς του αμμόλοφους «κάθεται» ένα λεπτό στρώμα παγωμένου διοξειδίου του άνθρακα (ξηρού πάγου). Η αύξηση της θερμοκρασίας κατά την περίοδο της άνοιξης λιώνει αυτό το λεπτό στρώμα και δημιουργούνται αυτές οι ιχνογραμμές που μοιάζουν με δέντρα. Οπως φαίνεται και στην εικόνα τα «αντικείμενα» αυτά δεν έχουν καν σκιά. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=758513

Στο φως νετρίνα που παρήχθησαν 1 δευτερόλεπτο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Ένα νέο «παράθυρο» που οδηγεί στις πρώτες στιγμές γέννησης του σύμπαντος, υποστηρίζουν πως ανακάλυψαν Αμερικανοί αστρονόμοι από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Το «παράθυρο» αυτό είναι ίχνη από αρχέγονα νετρίνα, τα οποία όλα δείχνουν πως δημιουργήθηκαν ένα δευτερόλεπτο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Τα ίχνη αυτά εντοπίσθηκαν στην κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου (CMB), δηλαδή το υπόλειμμα της ακτινοβολίας που εξέπεμπε το σύμπαν περίπου 380.000 χρόνια μετά τη δημιουργία του. Από το 1965 που ανακαλύφθηκε αυτή η «ηχώ» της Μεγάλης Έκρηξης, αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο για τους επιστήμονες, στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν το σύμπαν στα πρώτα στάδια της κοσμικής δημιουργίας. Το μειονέκτημα της CMB, ωστόσο, είναι πως δεν μπορεί να παράσχει πληροφορίες για προγενέστερες φάσεις του σύμπαντος. Ένα μειονέκτημα που η ομάδα από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια φαίνεται πως ξεπέρασε, καθώς εντόπισε «αποτυπώματα» νετρίνων τα οποία παράχθηκαν όταν το σύμπαν είχε ηλικία μόλις 1 δευτερόλεπτο. Τα νετρίνα είναι στοιχειώδη σωμάτια που είναι ηλεκτρικά ουδέτερα και έχουν πολύ μικρή μάζα, ενώ αλληλεπιδρούν εξαιρετικά σπάνια με τη συμβατική ύλη. Με βάση την επικρατούσα θεωρία για τη δημιουργία του σύμπαντος, «αρχέγονα» νετρίνα παράχθηκαν τις πρώτες στιγμές της Μεγάλης Έκρηξης. Στις σπάνιες περιπτώσεις που αυτά συγκρούονται με φωτόνια, ωστόσο, αλλάζουν ελαφρώς τη θερμοκρασία των σωματιδίων. Τέτοιες απειροελάχιστες θερμοκρασιακές μεταβολές υποστηρίζει πως εντόπισε πρόσφατα η ομάδα από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, σε χάρτες της CMB που προήλθαν από μετρήσεις του δορυφόρου Planck της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος. Κατ’ αναλογία με την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου, σε άρθρο της στο περιοδικό Physical Review Letters, η ομάδα περιγράφει αυτά τα αποτυπώματα ως «κοσμικό υπόβαθρο νετρίνων». Αν και εδώ και δεκαετίες μοντέλα της Μεγάλης Έκρηξης προβλέπουν αυτό το κοσμικό υπόβαθρο νετρίνων, οι Αμερικανοί αστρονόμοι προσφέρουν τις πιο ισχυρές παρατηρησιακές ενδείξεις για την ύπαρξή του. Έτσι, δίνουν βάσιμες ελπίδες για την αξιοποίηση ενός νέου εργαλείου, που θα φέρει στο φως στοιχεία για την κατάσταση του σύμπαντος σε ακόμη νεαρότερη «ηλικία». Η ίδια ανακάλυψη «φωτίζει» επίσης και τις ιδιότητες των νετρίνων, τα οποία ανήκουν στα πιο «εξωτικά» στοιχειώδη σωμάτια. Για παράδειγμα, αποδεικνύει πως τα νετρίνα δεν μπορούν να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους, όπως συμβαίνει στην περίπτωση άλλων σωματιδίων. Σε αντίθετη περίπτωση, θα έπρεπε να έχουν αφήσει διαφορετικές «υπογραφές» στη CMB. Μέσω των «αρχέγονων» νετρίνων μπορεί επίσης να εξηγήσει την ασυμμετρία της ύλης με την αντιύλη που επικρατεί σήμερα στο σύμπαν, όπου κάθε αντισωμάτιο αντιστοιχεί σε 10 δισεκατομμύρια σωματίδια. Η ασυμμετρία αυτή δημιουργήθηκε στο «νεαρό» σύμπαν, με αρκετούς επιστήμονες να εκτιμούν πως τα νετρίνα έπαιξαν κάποιο ρόλο στη διαδικασία. http://www.naftemporiki.gr/story/1036738/sto-fos-netrina-pou-parixthisan-1-deuterolepto-meta-ti-megali-ekriksi

Κρινιώ Γιαννίκου: Από τη Νέα Φιγαλεία στην Ιατρική Σχολή του Harvard. Απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα όπως τι είναι αυτό που προκαλεί τις νευροαναπτυξιακές διαταραχές και τις εγκεφαλικές κακοήθειες της παιδικής ηλικίας αναζητά μέσω της πολυετούς έρευνας και της πολύτιμης εμπειρίας της η Κρινιώ Γιαννίκου, βιολόγος με ειδικότητα στη Μοριακή Γενετική που διαπρέπει στις ΗΠΑ. Σημείο εκκίνησης της λαμπρής επιστημονικής της πορείας, τα θρανία του λυκείου της Νέας Φιγαλείας στην Ηλεία, όπου με οδηγό τη μεθοδικότητα, την πίστη στο όνειρό της αλλά και την σκληρή δουλειά, και σε αντίθεση με τους μαθητές μεγάλων πόλεων, κλήθηκε να καταρρίψει τα εμπόδια της περιορισμένης πρόσβασης στη μάθηση. Η επιβράβευση ήρθε το 2008 με την αποφοίτηση με άριστα από το τμήμα Βιολογίας του πανεπιστημίου Κρήτης αλλά και την επιτυχή ολοκλήρωση των μεταπτυχιακών σπουδών στην «Μοριακή Ιατρική» στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Ενώ ένα ακόμη κομμάτι στο «παζλ» των σπουδών προστέθηκε με την διδακτορική της διατριβή στο Εργαστήριο Ιατρικής Γενετικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Σήμερα, η 32χρονη Κρινιώ Γιαννίκου εργάζεται στο «Brigham and Women’s Hospital» στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Harvard στη Βοστόνη και αντικείμενό της είναι η γενετική διεύρυνση της οζώδους σκλήρυνσης. Από το 2012 συνεργάζεται με το Ογκολογικό Τμήμα στην Α’ Παιδιατρική Κλινική του νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία» και τα τελευταία δύο χρόνια με το Τμήμα Ιατρικής Γενετικής και Λειτουργικής Γονιδιωματικής, «Ιnserm», στη Μασσαλία. -Πώς «γεννήθηκε» το ενδιαφέρον σας για την επιστήμη της βιολογίας και της ιατρικής; Το ενδιαφέρον μου για τις δυο αυτές επιστήμες προέκυψε σε πολύ μικρή ηλικία. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ήθελα να γίνω μικροβιολόγος. Μεγαλώνοντας, η σκέψη αυτή ωρίμασε μέσα μου και στο σχολείο επηρρεαζόμενη από τα πειράματα και τους Νόμους του Mendel στο μάθημα της βιολογίας καθώς και από το μεγάλο επίτευγμα της αλληλούχησης ολόκληρου του γονιδιώματος εκείνη την περίοδο, αποφάσισα ότι η μοριακή βιολογία ήταν αυτό με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ στη ζωή μου. Ήταν ένας κόσμος μαγικός και ήθελα να αποτελώ μέρος του, να ανακαλύψω νέα γονίδια, να μάθω πως αυτά κληρονομούνται, ποιος είναι ο ρόλος τους καθώς και το που οφείλεται η τόσο μεγάλη ποικιλομορφία και διαφορετικότητα στη φύση. - Πώς προέκυψε η μετάβαση από ένα πολυσχιδές αντικείμενο όπως της βιολογίας σε αυτό της ιατρικής; Πάντα με ενδιέφερε να ασχοληθώ με κάτι που να σχετίζεται με την προσφορά στον άνθρωπο και ταυτόχρονα να επιτρέπει τη δυνατότητα έρευνας στον τομέα της υγείας. Η Γενετική ήταν αυτό ακριβώς που έψαχνα, καθώς αποτελεί έναν κλάδο της βιολογίας με καθημερινές εφαρμογές, είτε σε εργαστηριακό είτε σε κλινικό επίπεδο, σε πολλές ιατρικές πράξεις για τη διάγνωση, αντιμετώπιση και πρόληψη χιλιάδων γενετικών νοσημάτων. Η ιατρική είναι η εφαρμοσμένη βιολογία ανθρώπου, οπότε δεν θα πρέπει να βλέπουμε τις δυο αυτές επιστήμες αποκομμένες τη μια από την άλλη. - Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε με λίγα λόγια για το αντικείμενό σας; Το αντικείμενο των ερευνητικών ενδιαφερόντων μου επικεντρώνεται στη μελέτη των νευροαναπτυξιακών διαταραχών, των νεοπλασιών του κεντρικού νευρικού συστήματος καθώς και των νευροδερματικών συνδρόμων και άλλων κακοηθειών. Κατά τη διάρκεια των διδακτορικών σπουδών μου ασχολήθηκα με τη μοριακή διερεύνηση της νοητικής υστέρησης αγνώστου αιτιολογίας με την τεχνολογία των Μικροσυστοιχιών Συγκριτικού Γενωμικού Υβριδισμού (γνωστή ως array-CGH ή Μοριακός Καρυότυπος), η οποία εφαρμόστηκε επιτυχώς για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο Εργαστήριο Ιατρικής Γενετικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το τελευταίο διάστημα ασχολούμαι με την οζώδη σκλήρυνση, ένα νευροδερματικό σύνδρομο που συγκαταλέγεται στις σπάνιες πολυσυστηματικές παθήσεις. H έρευνά μας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Harvard στηρίζεται σε τεχνολογίες αλληλούχησης επόμενης γενιάς για τη διερεύνηση ολόκληρου του γονιδιώματος, με στόχο την αποκάλυψη μεταλλάξεων στα γονίδια TSC1/TSC2 καθώς και σε νέα παθολογικά γονίδια, ενώ η ανάλυση του μεγάλου όγκου δεδομένων γίνεται με ισχυρά υπολογιστικά εργαλεία, ορισμένα από τα οποία έχουν αναπτυχθεί στο εργαστήριο μας για τον εντοπισμό μωσαϊκών μεταλλάξεων χαμηλής συχνότητας. Το εργαστήριό μας έχει αναπτύξει επίσης διάφορα μοντέλα μυός για τη μελέτη της οζώδους σκλήρυνσης. Συγκεκριμένα, μελετάμε ασθενείς με οζώδη σκλήρυνση και αστροκύτωμα ή αγγειομυολίπωμα, καθώς και ασθενείς με λεμφαγγειωμάτωση και άλλους περιαγγειακούς όγκους PEComas. Σε ασθενείς με λεμφαγγειωμάτωση απομονώνουμε καρκινικά κύτταρα από το περιφερικό αίμα καθώς και ελεύθερο DNA από το πλάσμα αίματος για την εύρεση μεταλλάξεων, με στόχο να μπορούν μελλοντικά να χρησιμοποιηθούν ως διαγνωστικοί δείκτες για τη συγκεκριμένη νόσο. - Πώς βρεθήκατε στην Αμερική; Ηταν όνειρο ζωής ή αναγκαστική λύση; Από μικρή επιθυμούσα να βρεθώ στην Αμερική, γιατί πιστεύω πως χάρη στο άρτιο εκπαιδευτικό σύστημα είναι η χώρα των ευκαιριών, που στηρίζει ανθρώπους με όρεξη για δουλειά, ανεξαρτήτως καταγωγής, κοινωνικής θέσης και θρησκείας. Η επιθυμία μου να φύγω από την Ελλάδα ενισχύθηκε δεδομένης της υπάρχουσας τελματώδους κατάστασης στη χώρα. Οι πηγές χρηματοδότησης για έρευνα ήταν ανεπαρκείς, τα κίνητρα ανύπαρκτα και οι ευκαιρίες για εργασία περιορισμένες παρά τις συνεχείς προσπάθειες για αναζήτηση διεξόδων. - Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι υποτροφίες του Ιδρύματος Ωνάση στη σταδιοδρομία σας; Το Ίδρυμα Ωνάση μου άνοιξε δρόμους και δημιούργησε ευκαιρίες στηρίζοντας τις μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές μου για τέσσερα χρόνια. Η συμβολή του Ιδρύματος υπήρξε καθοριστική ώστε να μπορέσω να ολοκληρώσω επιτυχώς τις σπουδές μου, καθώς δεν υπήρχε άλλη πηγή χρηματοδότησης και οικονομικής ενίσχυσης. Όταν υπέβαλα την αίτηση για υποτροφία, δεν πίστευα ότι θα καταφέρω να λάβω τη συγκεκριμένη υποτροφία, όχι γιατί δεν πίστευα στις δυνατότητες μου αλλά γιατί σε αυτή τη χώρα, μας έχουν συνηθίσει σε μη αξιοκρατικές διαδικασίες. Προς μεγάλη μου χαρά, το Ίδρυμα Ωνάση αξιολόγησε θετικά την αίτηση μου, πίστεψε σε μένα και στήριξε τις προσπάθειές μου. Είναι πραγματικά πολύ μεγάλη τιμή και χαρά για μένα να αποτελώ μέλος του Συνδέσμου Υποτρόφων του Ιδρύματος. Το Ίδρυμα Ωνάση ενισχύει οικονομικά υψηλού επιπέδου σπουδές, είναι συνεχώς δίπλα στους υποτρόφους και ενδιαφέρεται για την εξέλιξη των σπουδών και τη μετέπειτα πορεία τους. - Είστε μόλις 32 ετών κι έχετε καταφέρει τόσα πολλά. Στερηθήκατε αρκετά πράγματα για να πετύχετε τους στόχους σας; Ο δρόμος είναι μακρύς και είμαι μόλις στο ξεκίνημα. Σίγουρα οι θυσίες είναι πολλές, η προσπάθεια συνεχής, ο αγώνας διαρκής και έχω στερηθεί αρκετά πράγματα, ενώ έχω συναντήσει πολλά εμπόδια. Όμως η χαρά και η ικανοποίηση που αισθάνομαι μετά την επίτευξη κάθε στόχου, μου δίνει δύναμη και θάρρος να συνεχίσω με ακόμα μεγαλύτερο ενθουσιασμό στο επόμενο βήμα. - Τελικά η επιτυχία είναι θέμα τύχης ή σκληρής δουλειάς αποκλειστικά; Δεν υπάρχει ασανσέρ για την επιτυχία. Αναμφισβήτητα χωρίς σκληρή δουλειά δεν έρχεται από μόνη της. Χρειάζεται μεθοδικότητα, πίστη στον εαυτό μας, υπομονή, επιμονή, ισχυρή θέληση, αγάπη για ό,τι κάνουμε, αφοσίωση και προσαρμοστικότητα στα νέα δεδομένα. Όπως είχε πει και ο αγαπημένος Οδυσσέας Ελύτης τρία είναι τα Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη. - Πιστεύετε ότι ακόμα κι αν κάποιος είναι καλός στο αντικείμενό του θα πρέπει απαραιτήτως να «ξενιτευτεί» για να διαπρέψει; Θεωρώ πολύ σημαντικό οι νέοι επιστήμονες να ανοίγουν τα φτερά τους και να αποζητούν τη συνεχή και διαρκή μετεκπαίδευση, ώστε να αποκτήσουν εμπειρία σε χώρες του εξωτερικού με υψηλή τεχνογνωσία και μακρά παράδοση στην έρευνα. Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα της υψηλής ανεργίας δεν αποτελεί εφαλτήριο προόδου και εξέλιξης για τη νέα γενιά. Οι πολυετείς σπουδές μας δεν έχουν κανένα αντίκρυσμα στην αγορά εργασίας και τα πτυχία μας υποβαθμίζονται συνεχώς. Υπάρχουν διακεκριμένοι Έλληνες στο εξωτερικό που ξεχωρίζουν στο επιστημονικό πεδίο τους και ενδεχομένως θα είχαν «χαθεί» μέσα στο σύστημα στην Ελλάδα. - Τι είναι πιο δύσκολο η έρευνα ή η διδασκαλία; Τι σας εκφράζει περισσότερο; Πιστεύω ότι και τα δυο είναι το οξυγόνο του επιστήμονα. Χρειάζονται αγάπη, υπομονή, χρόνο, αφοσίωση και μεταδοτικότητα. Στην έρευνα είναι μεγάλη η ικανοποίηση να βλέπεις τις ατελείωτες προσπάθειες σου να καρποφορούν και να δίνουν απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτεις. Από την άλλη πλευρά, είναι μοναδική η ατμόσφαιρα του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος και η επαφή με τους μαθητές, να σε ρωτούν και να δείχνουν ενδιαφέρον και θέληση να μάθουν. - Οι επόμενοι στόχοι σας ποιοι είναι; Στόχος μου είναι να μάθω όσα περισσότερα μπορώ δίπλα σε κορυφαίους επιστήμονες και δασκάλους στον τομέα της Γενετικής, να διευρύνω τους επιστημονικούς μου ορίζοντες και να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου σε νέες μεθοδολογίες και τεχνολογίες τελευταίας αιχμής. Θα ήθελα να συνεχίσω να βρίσκομαι στον χώρο της έρευνας, μέσα στο εργαστήριο και το πανεπιστήμιο και να μεταφέρω τεχνογνωσία σε νέους επιστήμονες. Επίσης, θα ήθελα να καταφέρω να μοιράσω τον χρόνο μου ανάμεσα στην επιστήμη και την οικογένειά μου. http://www.kathimerini.gr/840512/article/proswpa/synentey3eis/kriniw-giannikoy-apo-th-nea-figaleia-sthn-iatrikh-sxolh-toy-harvard

Ορυχεία στο Διάστημα! Ειναι γνωστό πως τίποτα δεν είναι αρκετό για την ανθρώπινη απληστία... Ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται εδώ και αιώνες τη γη και το υπέδαφός της, όμως τώρα θα μπορεί πλέον να εκμεταλλεύεται και τον ορυκτό πλούτο του διαστήματος! Το ισχυρό κίνητρό φυσικά είναι το χρήμα... και είναι αλήθεια ότι ο ορυκτός πλούτος που κρύβεται στους αστεροειδείς μπορεί να αποφέρει δισεκατομμύρια δολάρια. Ο δρόμος άνοιξε μετά την απόφαση του Αμερικανικού Κογκρέσου να επιτρέψει σε εταιρείες να κάνουν ένα "αστρικό σαφάρι" ώστε να βρουν τον ορυκτό πλούτο που κρύβεται εκεί έξω. Στους αστεροειδείς κρύβονται ανυπολόγιστοι θησαυροί. Υπάρχουν φυσικά και Έλληνες που σκοπεύουν να αναλάβουν δράση στο φιλόδοξο αυτό εγχείρημα της εξόρυξης των θησαυρών αυτών, ένας από τους οποίους μίλησε στο WE του News247. Ο δρ Ιωάννης Μπαζιώτης είναι λέκτορας Ορυκτολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών έχει κάνει μεταδιδακτορική έρευνα συμμετέχοντας στο πρόγραμμα της NASA, που μελετούσε τον μετεωρίτη Τissint. Πρόκειται για τον πιο σημαντικό μετεωρίτης που έπεσε στη γη και συγκεκριμένα στο Μαρόκο τα τελευταία 60 χρόνια ενώ είχε αποκολληθεί από τον Άρη πριν από 1,1 εκατ χρόνια. Ο κος Μπαζιώτης έχει ήδη καταθέσει ένα ερευνητικό πρόγραμμα με προϋπολογισμό 2 εκατομμυρίων ευρώ στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας, ώστε να χρηματοδοτηθούν έρευνες που αφορούν στην ορυκτολογία "μη γήινων υλικών". "Οι αστεροειδείς έχουν γεννηθεί από τα πρώτα στάδια του ηλιακού μας συστήματος και διαθέτουν μέταλλα σε υψηλές περιεκτικότητες. Αυτό είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε λόγω των μετεωριτών που έχουν πέσει στη γη και έτσι έχουμε δει και μελετήσει τον ορυκτό πλούτο που υπάρχει εκεί έξω. Διαθέτουν παλλάδιο, νικέλιο, ιρίδιο, λευκόχρυσο κ.α. Σε συγκέντρωση 300-400 φορές μεγαλύτερη από τα κοιτάσματα της γης", εξηγεί. "Υπάρχουν ήδη τρεις γνωστές εταιρείες που δουλεύουν στο κομμάτι αυτό με σκοπό να τους εκμεταλλευτούν. Στην παρούσα φάση, αυτό που κάνουν είναι να ερευνούν και να δοκιμάζουν νέες τεχνολογίες ή να συνεργάζονται με τη NASA σε διάφορα προγράμματα πουλώντας την τεχνογνωσία τους". Στην ιστοσελίδα asterank.com μπορεί να βρει κανείς μία λίστα με αστεροειδείς και την αξία του ορυκτού πλούτου που διαθέτουν. Για παράδειγμα στον αστεροειδή Ryugu κρύβονται ορυκτά αξίας 95 δισ. Δολαρίων, στον 1992 TC 84 δισ., στον Didymos επίσης 84 δισ. και ο κατάλογος συνεχίζει... Ο νόμος του Κογκρέσου που δίνει δικαιώματα εκμετάλλευσης Τα νομικά κολλήματα μέχρι στιγμής ήταν αρκετά σε ό, τι αφορά την εκμετάλλευση του εκτός της γης πλούτου. Στη Συνθήκη Εξώτερου Διαστήματος, η οποία υπάρχει από το 1967, προβλέπεται ότι τα κυριαρχικά εδαφικά δικαιώματα στο διάστημα είναι "κτήμα ολόκληρης της ανθρωπότητας". Όμως μόλις πριν από λίγες μέρες το αμερικανικό Κογκρέσο, πέρασε νόμο με τον οποίο αναγνωρίζει σε τρεις αμερικανικές εταιρείες το δικαίωμα της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου του διαστήματος. Ο νόμος λέγεται "Space Act 2015" και περιμένει απλώς την υπογραφή του Μπάρακ Ομπάμα. Σύμφωνα με αυτόν, επεκτείνεται η διαστημική βιομηχανία με διάφορους τρόπους στους πόρους που έχουν συλλεχθεί από το διάστημα. Αστεροειδείς - κινητά "βενζινάδικα" Ένα από τα πιο σημαντικά οφέλη όμως, εκτός από τον ορυκτό πλούτο θα είναι η εξασφάλιση νερού από τους αστεροειδείς. "Η μεταφορά νερού από τη Γη στο Διάστημα είναι εξαιρετικά κοστοβόρος διαδικασία για μια αποστολή. Για παράδειγμα, η εξόρυξη ενός τόνου νερού από έναν αστεροειδή ισοδυναμεί με όφελος στον προϋπολογισμό της αποστολής ίσο με 50 εκατ. δολάρια", λέει ο κύριος Μπαζιώτης. "Το νερό όταν το διασπάσουμε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το υδρογόνο ως καύσιμο για τους πυραύλους. Κι έτσι μπορούμε να έχουμε πηγή νερού στο διάστημα ώστε να επανεφοδιάζονται οι αποστολές και να λειτουργούν σαν βάσεις, σαν κινητά βενζινάδικα". Πώς εντοπίζονται οι αστεροειδείς που κρύβουν θησαυρούς Υπάρχουν τρεις τρόποι σύμφωνα με τον κύριο Μπαζιώτη που οι επιστήμονες εντοπίζουν που υπάρχουν κρυμμένα κοιτάσματα ώστε να αναλάβουν δράση οι... κυνηγοί. "Ένας τρόπος μελέτης είναι φασματοσκοπικά. Από τη γη στέλνεται στο διάστημα ένα ρομποτικό σύστημα σαν δορυφόρος που μπορεί να χαρτογραφεί την επιφάνεια του αστεροειδούς. Ένας άλλος τρόπος είναι να στέλνοντας μια μικρή διαστημοσυσκευή να προσγειωθεί επάνω του, να πάρει ένα δείγμα και να το φέρει πίσω στη γη. Οι αστεροειδείς είναι ομοιογενείς, δεν έχουν θάλασσες, ερήμους και διαφορετικά εδάφη όπως οι πλανήτες, που είναι τεράστια σώματα με μεγάλη ετερογένεια. Οπότε το δείγμα που θα λαμβάνουμε θα είναι αντιπροσωπευτικό της συγκέντρωσης των ορυκτών. Ένας τρίτος τρόπος, ο οποίος όμως ακόμα μελετάται είναι να στέλνουν ένα μικρό διαστημόπλοιο με ένα τεράστιο 'πουγκί' που θα 'ρουφάει' τον αστεροειδή και θα τον μεταφέρει στην τροχιά της σελήνης, να γίνεται δορυφόρος της, ώστε να είναι σταθερά κοντά μας". http://www.prisonplanet.gr/διάστημα/99074-βγαίνουν-για-σαφάρι-δισεκατομμυρίων-στο-διάστημα

O γαλάζιος εξωπλανήτης. Το 2012 εντοπίστηκε σε απόσταση 100 ετών φωτός από εμάς ένας ακόμη εξωπλανήτης. Ο GJ 3470b όπως ονομάστηκε ο πλανήτης αυτός έχει μέγεθος παρόμοιο με αυτό του Ποσειδώνα και βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από το μητρικό του άστρο. Διεθνής ομάδα επιστημόνων έστρεψε στον εξωπλανήτη το δίκτυο επίγειων τηλεσκοπίων LCOGT στο οποίο είναι συνδεδεμένα ισχυρά τηλεσκόπια σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο GJ 3470b διαθέτει γαλάζιο ουρανό παρόμοιο με αυτόν της Γης. Είναι μάλιστα ο μικρότερος σε μέγεθος εξωπλανήτης από τους περίπου δύο χιλιάδες που γνωρίζουμε που διαθέτει γαλάζιο ουρανό και ένας από τους ελάχιστους για τους οποίους έχουμε καταφέρει να εντοπίσουμε ατμοσφαιρικά φαινόμενα. Ο γαλάζιος ουρανός του GJ 3470b όπως και στη Γη δημιουργείται μέσω της σκέδασης του φωτός. Με αυτόν τον όρο οι επιστήμονες αναφέρουν τον διασκορπισμό των φωτεινών ακτινών που ακολουθεί όταν προσπέσουν σε μικροσκοπικά σωματίδια, έτσι ώστε να διαχέονται στο χώρο χωρίς να φαίνονται αυτές. Η σκέδαση είναι προϊόν πολλαπλής ανάκλασης. Οι ηλιακές ακτίνες, για παράδειγμα, όταν φτάσουν στην ατμόσφαιρα της Γης πέφτουν πάνω στα σωματίδια της σκόνης ή τα σταγονίδια νερού που αιωρούνται τα οποία και τις διασκορπίζουν με πολλές ανακλάσεις που δημιουργούν. Η σκέδαση της ηλιακής ακτινοβολίας στη Γη οφείλεται τόσο στην ύπαρξη των αιωρουμένων σωματιδίων (aerosols) (φαινόμενο σκέδασης Μie), όσο και των µορίων της ατμόσφαιρας (φαινόμενο σκέδασης Rayleigh). Στον GJ 3470b σύμφωνα με τους ερευνητές παράγεται το φαινόμενο σκέδασης Rayleigh. Οπως όμως αναφέρουν στο άρθρο τους στην διαδικτυακή υπηρεσία προδημοσιεύσεων arxiv ο γαλάζιος ουρανός δεν σημαίνει ότι στον εξωπλανήτη υπάρχουν ευνοϊκές για τη ζωή συνθήκες. Οπως υπολόγισαν οι ερευνητές οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στην επιφάνεια του GJ 3470b ξεπερνούν τους τρεις χιλιάδες βαθμούς Κελσίου οπότε κάθε συζήτηση για ζωή μάλλον… καίγεται. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=758176 Ποιοι πλανήτες μπορούν να κατοικηθούν; Με 2.000 πλανήτες να έχουν ήδη ανακαλυφθεί εκτός του ηλιακού μας συστήματος μέχρι σήμερα, δεν είναι να απορεί κανείς που κάποιοι εξ αυτών παρουσιάζουν κοινά χαρακτηριστικά με τη γη και θεωρούνται από τους επιστήμονες ως οι πλέον κατοικήσιμοι. Ένας καλός τρόπος για να εκτιμηθεί κατά πόσο είναι κατοικήσιμος ένας πλανήτης είναι η ομοιότητά του με την Γη. Για τον σκοπό αυτό, αξιολογούνται μία σειρά δεικτών μεταξύ των οποίων είναι: η ακτίνα, η πυκνότητα, η θερμοκρασία της επιφάνειας και η ταχύτητα διαφυγής του πλανήτη, η οποία είναι η ελάχιστη ταχύτητα που απαιτείται για να εγκαταλείψει κανείς την επιφάνεια του πλανήτη. Για πολλούς από αυτούς τους πλανήτες δεν υπάρχουν ακόμη αξιόπιστες μετρήσεις. Μεταξύ αυτών που αξιολογήθηκαν στην κλίμακα ESI 0-1, όσοι κατάφεραν να πετύχουν «σκορ» άνω του 0,8 θεωρήθηκαν παρόμοιοι με τη Γη και ως εκ τούτου κατοικήσιμοι. 1. Κepler 438B Είναι ο πλανήτης που κατέγραψε την υψηλότερη βαθμολογία. Ανακαλύφθηκε το 2015 γύρω από ένα κόκκινο νάνο -αστέρι, σημαντικά μικρότερο και πιο κρύο από τον ήλιο του δικού μας συστήματος, ενώ έχει ακτίνα μόλις 12% μεγαλύτερη από της Γης. Ο Kepler 438b βρίσκεται σε τροχιά 35 ημερών γύρω από αυτό το άστρο και απέχει 470 έτη φωτός από τη Γη. 2. Gliese 667CC Ανακαλύφθηκε το 2011 σε τροχιά γύρω από ένα κόκκινο νάνο-αστέρι, μόλις 24 έτη φωτός μακριά. Εντοπίστηκε με τη μέθοδο ακτινικής ταχύτητας, η οποία είναι ένα μέτρο της μικρής κίνησης ενός αστέρα, καθώς ανταποκρίνεται στην βαρυτική έλξη του πλανήτη. Η μάζα του πλανήτη είναι 3,8 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης, ωστόσο δεν γνωρίζουμε ακόμη το μέγεθος του. 3. Kepler 442B Ο πλανήτης αυτός έχει 1,3 φορές το μέγεθος της Γης και ανακαλύφθηκε το 2015. Βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα αστέρι ψυχρότερο από τον ήλιο, περίπου 1.100 έτη φωτός μακριά. Η περίοδος των 112 ημερών της τροχιάς του το εντάσσουν στην ζώνη των κατοικήσιμων άστρων, αλλά η θερμοκρασία της επιφάνειάς του φτάνει τους -40 ° C. 4. Kepler 62E & 62F Οι δύο αυτοί πλανήτες ανακαλύφθηκαν το 2013 με το τηλεσκόπιο Κέπλερ, το οποίο εντόπισε τις διελεύσεις τους μπροστά από το άστρο τους. Πρόκειται για ένα αστέρι που βρίσκεται περίπου 1200 έτη φωτός μακριά από εμάς kai είναι κάπως πιο ψυχρό από τον ήλιο. Με πλανητικές ακτίνες 1,6 και 1,4 μεγαλύτερες από αυτές Γης αντίστοιχα και οι δύο πλανήτες εμπίπτουν στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου. 5. Kepler 452B Ανακαλύφθηκε το 2015 και ήταν ο πρώτος πλανήτη που έμοιαζε με τη Γη και χαρακτηρίστηκε δυνητικά κατοικήσιμος. Βρίσκεται εντός της κατοικήσιμης ζώνης ενός άστρου που μοιάζει πολύ με τον Ήλιο μας και είναι 1,6 φορές μεγαλύτερος από την Γη, ενώ βρίσκεται 1.400 έτη φωτός μακριά. http://www.pronews.gr/portal/20151130/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BD

Δ. Νανόπουλος: Για μένα μια εξίσωση είναι πιο ωραία από ένα έργο τέχνης. Τη ζωή του «Στον τρίτο βράχο από τον Ήλιο», δηλαδή στη Γη, περιγράφει ο θεωρητικός φυσικός ∆ημήτρης Νανόπουλος στο νέο του βιβλίο. Μια ζωή που μέσα σε 67 χρόνια «χώρεσε» τη γενέτειρά του Ελλάδα, την Αγγλία, τη Γενεύη και τις ΗΠΑ. Στην Ελλάδα πρωτοαγάπησε τη Φυσική, στην Αγγλία σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Sussex, στη Γενεύη εργάστηκε στο CERN, στις ΗΠΑ είναι εδώ και 30 χρόνια καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Texas A & M. Είναι ένας από τους ελάχιστους εν ζωή Ελληνες που αποδεδειγμένα έβαλαν ένα λιθαράκι για την καλύτερη κατανόηση του σύμπαντος. Η διάσημη εργασία του για τις φαινομενολογικές ιδιότητες του μποζονίου Higgs μνημονεύτηκε από τον ίδιο τον Peter Higgs κατά την ομιλία αποδοχής του βραβείου Νομπέλ το 2013. Η τροχιά του, λοιπόν, ήταν «επιστημονικά κοσμοπολίτικη» και η εμπειρία του έχει ενδιαφέρον και ίσως και κάποια χρησιμότητα για τις επόμενες γενιές. Η συνάντησή μας έγινε στο γραφείο του στην Ακαδημία Αθηνών, όπου διατελεί πρόεδρος έως τα τέλη του 2015, οπότε και θα επιστρέψει στο Τέξας. Ποιο μπορεί να είναι το νόημα της ζωής, εάν, όπως φαίνεται να αποδεικνύεται από τη Φυσική, ερχόμαστε από το τίποτα και καταλήγουμε στο τίποτα; Το νόημα είναι αυτό που προσπαθούμε εμείς να δώσουμε στη ζωή μας. Αλλά, όπως έλεγε ο Αλμπέρ Καμί, τη στιγμή που πάμε να της δώσουμε νόημα γεννιέται το παράλογο. Πώς μπορεί να ζει κανείς με το παράλογο; Πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Είμαστε πολύ τυχεροί που υπάρχουμε, οπότε πρέπει ο καθένας μας να εκμεταλλευτεί αυτή την τύχη και να το ευχαριστηθεί. Είναι νομίζω τραγικό να αφήνουμε τη ζωή μας να περνάει χωρίς νόημα, εάν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι η πιθανότητα του να υπάρξουμε είναι σχεδόν μηδενική. Φανταστείτε ότι, για να υπάρξουμε εμείς, έχουν βρεθεί μαζί όλοι οι πρόγονοί μας και στο τέλος οι γονείς μας, μία συγκεκριμένη ώρα και ημέρα. Εάν όμως κάποιος πραγματικά υποφέρει σε αυτήν τη ζωή, γιατί να μην αυτοκτονήσει επιστρέφοντας στο τίποτα; Ε, όχι! Η ζωή είναι γλυκιά. Και είναι ξεκάθαρο πως ο φόβος του θανάτου αποτελεί διαχρονικά κινητήρια δύναμη. Πόσο σίγουρος είστε ότι έχουμε πραγματικά κατανοήσει το πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος; Ηδη από το 600 π.Χ. ο Ηράκλειτος έλεγε ότι αυτόν τον κόσμο δεν τον έχει φτιάξει ούτε χέρι Θεού ούτε χέρι ανθρώπου, αλλά ότι υπάρχει, υπήρχε και θα υπάρχει. Τα τελευταία 20 χρόνια έχει γίνει απίστευτη πρόοδος με τα δορυφορικά τηλεσκόπια και πειραματικά στο CERN, και έχουμε φτάσει να έχουμε πάνω στο τραπέζι μοντέλα που ξεκινούν από την αρχή έως το τέλος του σύμπαντος. Είναι ένα πλαίσιο, μέσα στο οποίο μπορούμε να συζητάμε σοβαρά και να μη μας… πετάνε ντομάτες. Πότε θα επαληθευτούν τα μοντέλα σας; ∆εν μπορώ να γνωρίζω. Μπορεί και αύριο το πρωί. Το μυστήριο της ζωής είναι, λοιπόν, μια εξίσωση; Ο Γαλιλαίος έλεγε ότι το βιβλίο της φύσης είναι γραμμένο μαθηματικά και πιστεύω ότι ο κόσμος θα άλλαζε προς το καλύτερο εάν όλοι μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν τι λένε αυτές οι ρημάδες οι εξισώσεις. Για μένα μια εξίσωση είναι πιο ωραία από ένα έργο τέχνης ή ένα ωραίο τοπίο. ∆εν εννοώ αισθητικά, αλλά το τι εκφράζει από πίσω. Πώς θα άλλαζε ο κόσμος εάν όλοι καταλαβαίναμε καλύτερα τους νόμους της Φυσικής; Θα άλλαζε ο εσωτερικός μας κώδικας ηθικής. Και δεν αναφέρομαι στις θρησκείες ούτε έχω κάποια διάθεση αντιπαράθεσης. ∆εν θα γινόμασταν όλοι αμοραλιστές χωρίς το φόβο του Θεού; Τουλάχιστον θα ξέραμε την αλήθεια. ∆εν μπορεί να ζούμε στον 20ό αιώνα και κάποιοι να επιλέγουν να παραμένουν πνευματικά τυφλοί και κωφάλαλοι. Εχετε δει πολλούς πνευματικά τυφλούς και κωφάλαλους στην Ελλάδα; Α… Είμαστε εντελώς στον κόσμο μας. Tο Higgs ήταν η κορύφωση της καριέρας σας ή ακολούθησαν και άλλες ανακαλύψεις; ∆εν θέλω να το κάνω σαν τον Χατζιδάκι με «τα Παιδιά του Πειραιά» ή σαν τον φίλο μου τον Μούτση, που όταν ακούει την «Ελευσίνα» τραβάει πιστόλι. Αλλά η ομάδα μου έχει συνεισφέρει και στις ενοποιημένες θεωρίες και τώρα προτείνουμε ένα νέο μοντέλο για το σύμπαν. Σημαίνει κάτι για εσάς το ότι συνεισφέρατε στην επιστήμη σας; Σημαίνει κάτι όταν, κατά κάποιον τρόπο, αφήνεις το στίγμα σου ότι πέρασες από εδώ και έκανες κάτι. Και όσοι δεν αφήνουμε το στίγμα μας; Ο καθένας αφήνει κάτι στον δικό του κόσμο. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε μια δεξαμενή γενετικού υλικού και, μέσα από αυτή την ποικιλομορφία, συμβάλλουμε ώστε να πετάγονται κατά καιρούς ένας Ντα Βίντσι ή ένας Μότσαρτ, που κάνουν τον κόσμο να πάει μπροστά. Με την κατά πολλούς «αραχνιασμένη» Ακαδημία Αθηνών γιατί μπλέξατε; Εκλέχτηκα μέλος για πρώτη φορά το ’97, διότι ήθελα να έχω μια επαφή με την Ελλάδα. Και φέτος, ως πρόεδρος, προσπάθησα να κάνω ένα άνοιγμα στον κόσμο. Τον Ιούλιο έγινε για πρώτη φορά, στα 90 χρόνια της, εκδήλωση στον κήπο της Ακαδημίας. Ο καθένας ό,τι μπορεί κάνει. Είναι αλήθεια ότι το 1998 δεν σας εξέλεξαν καθηγητή στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών; Ναι. Παρόλο που είχα ήδη εκλεγεί ακαδημαϊκός. Αυτά μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν. Είναι αυτός ο φθόνος που μας έχει καταστρέψει. Αρα η επιστήμη δεν προχωράει στην Ελλάδα από νοοτροπία; Αυτό πιστεύω και γι’ αυτό διαπρέπουμε όταν πηγαίνουμε έξω και βρίσκουμε ένα ωραίο περιβάλλον, που μας επιτρέπει να αφοσιωθούμε στη δουλειά μας χωρίς να έχουμε ανάγκη τους διαδρόμους. Ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει τι γίνεται στα πανεπιστήμια – είναι πολύ πιο άμεσο όταν τσακώνονται δύο τραγουδιστές ή βρίζονται δύο πολιτικοί. Γι’ αυτό δίνω συνεντεύξεις και γι’ αυτό έγραψα και το βιβλίο. Για να δει ο κόσμος πώς δουλεύει η επιστήμη, ακαλλώπιστη. Το Νομπέλ σάς λείπει πολύ ή λίγο; Θα ήταν ευχάριστο, αλλά δεν είναι σκοπός ζωής. Η ευχαρίστηση που σου προσφέρει η ανακάλυψη ή, απλώς, και η ασχολία με ένα τέτοιο βαθύ θέμα είναι άπειρη. Εγώ ακόμη και χθες το βράδυ σκιζόμουν πάνω από μια εργασία σαν φοιτητής μέχρι τα μεσάνυχτα. Ε, δεν το έκανα για να πάρω κάποιο βραβείο. Ετσι μου βγαίνει. Θα ήσασταν λιγότερο δημιουργικός εάν είχατε κάνει παιδιά; Οσο μεγαλώνουμε το συζητάμε πολλές φορές αυτό το θέμα με τη Μυρτώ και έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ζωή μας σίγουρα δεν θα ήταν η ίδια. ∆εν μπορείς να τρελάνεις ένα παιδάκι τρεις μήνες στη Γενεύη και μετά στην Αμερική και από εδώ και από εκεί, όπως ζήσαμε εμείς. Αλλά και το να μην αφήνεις παιδιά πίσω σου, πάλι, είναι δύσκολο. http://physicsgg.me/2015/11/30/%ce%b4-%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%be%ce%af%cf%83%cf%89%cf%83%ce%b7-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1/

Βίντεο: η κλίμακα του σύμπαντος. http://physicsgg.me/2015/11/27/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b7-%ce%ba%ce%bb%ce%af%ce%bc%ce%b1%ce%ba%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%82/

CERN: Ελπίδες για νέες ανακαλύψεις από το «σωματίδιο του Θεού» Ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) στο CERN έχει γράψει ήδη ιστορία, επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη του «σωματιδίου του Θεού» μισό αιώνα μετά τη θεωρητική πρόβλεψη του σωματιδίου. Ωστόσο, το επιστημονικό επιτελείο στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών ελπίζει πως το σωματίδιο θα συμβάλει σε ακόμη περισσότερες ανακαλύψεις για τη φυσική και τη δομή της ύλης. Με τον εντοπισμό του μποζονίου Χιγκς, ουσιαστικά επαληθεύτηκε ο τελευταίος «κρίκος» του Καθιερωμένου Προτύπου, δηλαδή του μοντέλου που περιγράφει το σύνολο των γνωστών σωματιδίων και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, εκτός της βαρύτητας. Με δεδομένο όμως πως το συγκεκριμένο μποζόνιο προσδίδει μάζα στα υπόλοιπα σωματίδια, αρκετές θεωρίες υποθέτουν πως βρίσκεται επίσης πίσω από άλλα φυσικά φαινόμενα, που δεν έχουν εξηγηθεί έως τώρα. Μία τέτοια θεωρία συνδέει το «σωματίδιο του Θεού» με τη σκοτεινή ύλη, η οποία έχει άγνωστη φύση και αντιστοιχεί στο 27% της ύλης-ενέργειας του σύμπαντος. Έτσι, ορισμένοι επιστήμονες υποθέτουν πως το μποζόνιο Χιγκς μετατρέπεται σε σκοτεινή ύλη ή παίζει κάποιο ρόλο στη συμπεριφορά αυτού του «εξωτικού» υλικού. Οι ανιχνευτές του LHC παρακολουθούν τις συγκρούσεις στον επιταχυντή, μετρώντας τις ενέργειες των σωματιδίων που παράγονται. Αν φαίνεται πως λείπει ένα ποσοστό της ενέργειας από αυτά τα προϊόντα, τότε αυτό θα μπορούσε να αποτελεί ένδειξη εμφάνισης σκοτεινής ύλης. Το «σωματίδιο του Θεού» ενδεχομένως είναι επίσης το κλειδί για να εξηγηθεί η ασυμμετρία της ύλης με την αντιύλη, χάρις στην οποία δημιουργήθηκε το σύμπαν όπως το γνωρίζουμε, όπου η αντιύλη σπανίζει. Γι’ αυτό τον σκοπό, το επιτελείο του CERN σχεδιάζει να μελετήσει τη «συνάντηση» δύο μποζονίων Χιγκς μέσα στον επιταχυντή. Επιπλέον, ορισμένοι φυσικοί θεωρούν πιθανό πως θα βρεθούν ακόμη περισσότερα μποζόνια Χιγκς. Σύμφωνα με μία θεωρία, εξάλλου, αντί για ένας τύπος «σωματιδίου του Θεού», υπάρχουν πέντε. Ο λόγος που δεν έχουν εντοπισθεί μέχρι σήμερα από τον LHC είναι γιατί έχουν μεγαλύτερη μάζα από το όριο των ενεργειών που μπορούσε να φτάσει ο επιταχυντής στην πρώτη φάση του. Εκτός από τις παραπάνω θεωρίες, υπάρχει και το ενδεχόμενο από τη μελέτη του «σωματιδίου του Θεού» να προκύψουν απροσδόκητα αποτελέσματα. Η μάζα του μποζονίου μετρήθηκε να είναι ύποπτα συμβατή με έναν μεγάλο αριθμό αλληλεπιδράσεων άλλων σωματιδίων. Αν αυτό δεν είναι σύμπτωση, τότε μπορεί να οδηγήσει σε μία υποκείμενη αρχή που είναι άγνωστη προς στιγμήν στους φυσικούς. http://www.naftemporiki.gr/story/1036998/cern-elpides-gia-nees-anakalupseis-apo-to-somatidio-tou-theou Το κινεζικό «αντίπαλον δέος» του LHC του CERN. Τον ισχυρότερο επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο σχεδιάζουν να κατασκευάσουν Κινέζοι επιστήμονες: Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της China Daily, η πρώτη φάση της κατασκευής του αναμένεται να αρχίσει μεταξύ του 2020 και του 2025, καθώς έχει ολοκληρωθεί η αρχική, conceptual σχεδιαστική φάση. Σύμφωνα με την China Daily, θα πρόκειται για τον μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδίων στον πλανήτη, ανώτερο ακόμα και του διάστημου LHC (Large Hadron Collider) του CERN. Ο τελικός conceptual σχεδιασμός αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί κατά τα τέλη του 2016, δήλωσε σχετικά ο Γουάνγκ Γιφάνγκ, διευθυντής του Ινστιτούτου Φυσικής Υψηλής Ενέργειας, της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών. Το Ινστιτούτο λειτουργεί σειρά από προγράμματα φυσικής υψηλής ενέργειας στην Κίνα - και ο σχεδιαζόμενος επιταχυντής θα έχει επτά φορές το ενεργειακό επίπεδο του LHC στην Ευρώπη. Ο LHC, μήκους 27 χλμ, έχει οδηγήσει στον εντοπισμό εκατοντάδων μποζονίων- ενώ ο κινεζικός (CEPC- Circular Electron Positron Collider), 50-100χλμ, αναμένεται να παράγει πολύ περισσότερα, επιτρέποντας πολύ πιο ενδελεχή μελέτη και κατανόηση. Ωστόσο, πρόκειται μόνο για το πρώτο βήμα, καθώς θα ακολουθήσει σε δεύτερη φάση το SPPC (Super Proton-Protoc Collider), που θα αποτελεί μία πλήρως αναβαθμισμένη έκδοση του LHC. H δεύτερη αυτή φάση αναμένεται να λάβει χώρα το 2040. http://www.naftemporiki.gr/story/1036497/to-kineziko-antipalon-deos-tou-lhc-tou-cern

Μαύρη τρύπα καταπίνει άστρο. Διεθνής ομάδα ερευνητών εντόπισε ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο στο κέντρο του γαλαξία PGS 43234 που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 300 εκ. ετών φωτός από εμάς. Μια γιγάντια μελανή οπή έχει «συλλάβει» και… καταβροχθίζει ένα μεγάλο άστρο. Η κοσμική διεργασία έχει ως αποτέλεσμα η μαύρη τρύπα να εκτοξεύει στο Διάστημα πίδακες ιονισμένου αερίου (πλάσμα). Σύμφωνα με τους ερευνητές η θερμική ενέργεια των πιδάκων του πλάσματος είναι ίση με την ενέργεια που παράγει ο Ηλιος σε διάστημα δέκα εκ. ετών. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο που δεν είναι σπάνιο αλλά μέχρι σήμερα δεν ήταν εφικτός ο εντοπισμός και η παρατήρηση του επειδή δεν υπάρχουν τα απαραίτητα τεχνικά μέσα. Οι ερευνητές που δημοσιεύουν την ανακάλυψη τους στην επιθεώρηση «Science» χρησιμοποίησαν πολλά νέας γενιάς ισχυρά τηλεσκόπια (οπτικά και ραδιοτηλεσκόπια) για να δουν τι συμβαίνει στο κέντρο του μακρινού γαλαξία. Οπως είναι ευνόητο η ανακάλυψη αυξάνει τις γνώσεις μας για τους μηχανισμούς των μελανών οπών. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=758202

Πίνοντας καφέ στο διάστημα. Η πρώτη μηχανή εσπρέσο στο Διάστημα έγινε είδηση το 2014 όταν εκτοξεύτηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Μέχρι σήμερα, όμως, οι αστροναύτες ήταν αναγκασμένοι να ρουφούν τον καφέ τους από σακουλάκια, αφού τα ανοιχτά δοχεία με υγρά θεωρούνται επικίνδυνα σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Τώρα, ένα περίτεχνο «φλιτζάνι» που κατασκευάστηκε από εκτυπωτή τριών διαστάσεων επιτρέπει στο πλήρωμα να απολαμβάνει -και να μυρίζει- το ρόφημα περίπου όπως στη Γη. Τα συμβατικά φλιτζάνια που γνωρίζουμε ουσιαστικά λειτουργούν με τη δύναμη της βαρύτητας: όταν ο χρήστης τα γείρει προς το μέρος του, το υγρό απλά χύνεται μόνο του στο στόμα. Αυτό, βέβαια, δεν συμβαίνει σε τροχιά, και οι αστροναύτες θα κινδύνευαν να πιτσιλίσουν με καφέ τον ευαίσθητο εξοπλισμό του πολυεθνικού τροχιακού εργαστηρίου. Το διαστημικό φλιτζάνι, αντίθετα, βασίζεται στο τριχοειδές φαινόμενο: την τάση των υγρών να κινούνται μέσα σε στενούς χώρους χωρίς τη βοήθεια εξωτερικών δυνάμεων. Μπορεί κανείς να το παρατηρήσει αν βυθίσει στο νερό την άκρη ενός πολύ λεπτού (τριχοειδούς) σωλήνα: το υγρό θα ανέβει μέσα του ως διά μαγείας, κινούμενο αντίθετα στη δύναμη της βαρύτητας. Το τριχοειδές φαινόμενο είναι εν πολλοίς συνέπεια της επιφανειακής τάσης των υγρών, της τάσης των μορίων του υγρού να παραμένουν ενωμένα μεταξύ τους και να καταλαμβάνουν τη μικρότερη δυνατή επιφάνεια -αυτός είναι ο λόγος που μια μικρή σταγόνα νερού πάνω στην επιφάνεια του νιπτήρα διατηρεί το σφαιρικό της σχήμα και δεν απλώνεται σαν πίτα. Το διαστημικό φλιτζάνι αποτελείται από ένα κλειστό δοχείο που συνδέεται μέσω ενός σωλήνα με ένα δεύτερο δοχείο που έχει ανοιχτό χείλος. Όταν ο χρήστης ρουφήξει το υγρό από το χείλος, η επιφανειακή τάση αναγκάζει το υγρό να ρέει. «Οι συνθήκες διαβροχής και η ειδική γεωμετρία της κούπας δημιουργούν μια κλίση τριχοειδούς πίεσης που οδηγεί το υγρό προς το πρόσωπο του χρήστη» λέει ο Μαρκ Βάισλογκελ, καθηγητής Μηχανολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Πόρτλαντ, μέλος της ομάδας που σχεδίασε το σύστημα. Η διαστημική κούπα είναι τόσο αποτελεσματική ώστε οι αστροναύτες μπορούν να την αναποδογυρίζουν, ακόμα και να την πετούν πέρα-δώθε, χωρίς να πιτσιλίζονται. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ο χρήστης μπορεί να μυρίζει τον καφέ καθώς πλησιάζει τη μύτη στο ανοιχτό χείλος -μια σπάνια πολυτέλεια στο Διάστημα, όπου τα ροφήματα σερβίρονταν μέχρι σήμερα σε κλειστές σακούλες με καλαμάκι. Οι σχεδιαστές της κούπας ελπίζουν τώρα να αξιοποιήσουν τις νέες γνώσεις τους για τα τριχοειδή φαινόμενα στο Διάστημα προκειμένου να σχεδιάσουν καλύτερες σωληνώσεις για τα συστήματα του ISS. Το φλιτζάνι παρουσιάστηκε στις 23 Νοεμβρίου σε συνέδριο Μηχανικής Ρευστών της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρείας. http://physicsgg.me/2015/11/27/%cf%80%ce%af%ce%bd%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%86%ce%ad-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/ Η ημέρα των Ευχαριστιών στο Διάστημα. Ένα βίντεο διαστημικής… μαγειρικής, το οποίο δημιούργησαν οι αμερικανοί αστροναύτες Σκοτ Κέλι και Κγιέλ Λίντγκρεν που βρίσκονται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), έδωσε στη δημοσιότητα χθες η NASA. Με αφορμή την ημέρα των Ευχαριστιών, οι δύο αστροναύτες αποκαλύπτουν πώς μπορεί κανείς να ετοιμάσει ένα γεύμα στο Διάστημα. Σε πρώτη φάση, όπως δείχνει το βίντεο, το «αποξηραμένο» και αεροστεγώς κλεισμένο γεύμα με κοτόπουλο και ζυμαρικά τοποθετείται στο ειδικό μηχάνημα για την ενυδάτωσή του. Μετά την προσθήκη νερού μέσα στο ανοιγμένο πλέον σακουλάκι, εκείνο τοποθετείται στον ειδικό «χαρτοφύλακα» ο οποίος σε ρόλο θερμοφόρας ζεσταίνει το περιεχόμενό του. Το βίντεο κλείνει με τις ευχές των δύο αστροναυτών για «Happy Thanksgiving» και μια ταυτόχρονη τούμπα σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Σύμφωνα με την NASA, η ημέρα των Ευχαριστιών (26.10) είναι αργία και στο Διάστημα. Έτσι, οι αστροναύτες που βρίσκονται σε τροχιά θα περνούσαν τη μέρα τους παρακολουθώντας ποδόσφαιρο και απολαμβάνοντας το εορταστικό τους γεύμα αποτελούμενο από καπνιστή γαλοπούλα, καραμελωμένες γλυκοπατάτες, πατάτες ογκρατέν και καλαμπόκι. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=757323 Τα 5 τραγικότερα διαστημικά δυστυχήματα: Άγνωστες πτυχές τραγωδιών με αστροναύτες και κοσμοναύτες Τα δυστυχήματα στη Γη (αεροπορικές τραγωδίες, τροχαία, σιδηροδρομικά κλπ) αποτελούν σαφώς τραγικά συμβάντα- ωστόσο, τα δυστυχήματα στο Διάστημα ή σε μεγάλα βάθη των ωκεανών (όπως για παράδειγμα η περίπτωση του υποβρυχίου «Κουρσκ») αποτελούν πραγματικά άλλες κατηγορίες, καθώς το γεγονός ότι τα θύματά τους είχαν να κάνουν με αφιλόξενους, «σκληρούς» κόσμους που δεν έχουν πρακτικά καμία σχέση με τον δικό μας, σίγουρα προσδίδει επιπλέον τραγικότητα. Σε αυτό το πλαίσιο, το κανάλι Dark 5 του YouTube συνέταξε μια λίστα με τα 5 τραγικότερα διαστημικά δυστυχήματα που έχουν σημειωθεί: Πρόκειται για τα διαστημικά λεωφορεία Columbia και Challenger, το Soyuz 11, το Αpollo 1, και το Soyuz 1 (Βλάντιμιρ Κομάροφ). Σημειώνεται ότι οι Γκεόργκι Ντομπροβόλσκι, Βλαντισλάβ Βολκόφ και Βίκτορ Πατσάγεφ (του Soyuz 11) θεωρείται ότι είναι οι μόνοι άνθρωποι που έχουν πεθάνει στο «πραγματικό» Διάστημα, πέρα από τα όρια της ατμόσφαιρας της Γης (στις άλλες περιπτώσεις επρόκειτο για δυστυχήματα τα οποία έλαβαν χώρα κατά την εκτόξευση, την επιστροφή ή (Apollo 1) κατά τη διάρκεια δοκιμής. http://www.prisonplanet.gr/διεθνη/98912-τα-5-τραγικότερα-διαστημικά-δυστυχήματα-άγνωστες-πτυχές-τραγωδιών-με-αστροναύτες-και-κοσμοναύτες

Αστρο πραγματική... κόλαση. Ομάδα αστρονόμων από τα πανεπιστήμια του Τίμπιγκεν και του Πότσνταμ στη Γερμανία μελέτησαν ένα πολύ λαμπρό άστρο που εντοπίστηκε πριν από 20 χρόνια στις παρυφές του γαλαξία μας. Διαπίστωσαν ότι στην επιφάνεια του αναπτύσσονται θερμοκρασίες 42 φορές μεγαλύτερες από εκείνες στον Ηλιο και είναι το πιο καυτό άστρο που γνωρίζουμε στο Σύμπαν. Η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική εκτός των άλλων επειδή πρόκειται για ένα λευκό νάνο, μια κατηγορία άστρων που μέχρι τώρα δεν είχε διαπιστωθεί ότι μπορεί να αναπτύσσονται σε αυτά τόσο υψηλές θερμοκρασίες. Το άστρο που ονομάζεται RX J0439.8-6809 και είναι τόσο λαμπρό που μέχρι πρόσφατα οι αστρονόμοι πίστευαν ότι ανήκει στο Μικρό Μαγγελανικό Νέφος, ένα μικρό γειτονικό γαλαξία. Οι ερευνητές χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble αρχικά διαπίστωσαν ότι το άστρο απομακρύνεται από τον γαλαξία μας με ταχύτητα περίπου 800 χιλιάδων χλμ/ώρα. Η δεύτερη και πιο σημαντική ανακάλυψη είναι ότι στην επιφάνεια του άστρου αναπτύσσονται θερμοκρασίες που αγγίζουν τους 250 χιλιάδες βαθμούς Κελσίου. Οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στην επιφάνεια του Ηλιου δεν ξεπερνούν τους έξι χιλιάδες βαθμούς Κελσίου. Μάλιστα οι ερευνητές εκτιμούν ότι μόλις πριν από χίλια έτη οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια του λευκού νάνου έφταναν τους 400 χιλιάδες βαθμούς Κελσίου. Η υψηλότερη θερμοκρασία που είχε καταγραφεί μέχρι σήμερα στην επιφάνεια ενός άστρου του Σύμπαντος ήταν 200 χιλιάδες βαθμοί Κελσίου. Οπως είναι ευνόητο τα νέα ευρήματα που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Astronomy&Astrophysics» προσφέρουν νέα δεδομένα στους επιστήμονες για τους μηχανισμούς των άστρων. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=757559

Ο Sentinel-3A καθ'οδόν για εκτόξευση. Ο τελευταίος δορυφόρος για το περιβαλλοντικό πρόγραμμα Copernicus της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έφυγε από τη Γαλλία με προορισμό το σημείο εκτόξευσης του, το Πλεσέτσκ στη Ρωσία για να εκτοξευθεί στα τέλη του επόμενου μήνα. Μεταφέροντας μια σειρά από state-of-the-art όργανα, ο Sentinel-3Α έχει οριστεί να παρέχει μια άνευ προηγουμένου εξέλιξη στον τομέα των θαλάσσιων, χερσαίων, ατμοσφαιρικών υπηρεσιών και υπηρεσιών που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγής. Ο δορυφόρος ξεκίνησε το διήμερο ταξίδι του από την Thales Alenia Space στις Κάννες για το αεροδρόμιο της Νίκαιας με φορτηγό κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ένα αεροσκάφος Antonov θα μεταφέρει τώρα το πολύτιμο φορτίο προς το Αρχάγγελσκ στη Ρωσία μετά από μια ενδιάμεση στάση στη Μόσχα για την ολοκλήρωση των γραφειοκρατικών θεμάτων. Στο Αρχάγγελσκ, ο Sentinel και ο υποστηρικτικός εξοπλισμός του θα τοποθετηθεί σε φορτηγά πριν φτάσει στο κοσμοδρόμιο σιδηροδρομικώς. Στηριζόμενος στους πρωτοποριακούς δορυφόρους Envisat και CryoSat, οι αισθητήρες του Sentinel-3A θα μετρήσουν χαρακτηριστικά των ωκεανών, όπως αλλαγές στη θερμοκρασία του νερού και το ύψος της επιφάνειας - πληροφορίες που απαιτούνται για την πρόγνωση των ωκεανών και τη θαλάσσια ασφάλεια. Γύρω από τις ακτές, αυτό είναι επίσης σημαντικό για την πρόβλεψη ακραίων φαινομένων, όπως καταιγίδες και πλημμύρες. Παρακολουθώντας την ποιότητα και τη ρύπανση του θαλασσινού νερού, αυτός ο πολυτάλαντος δορυφόρος θα βοηθήσει επίσης στη χαρτογράφηση της τοπογραφίας και της έκτασης των πάγων, και στην παρακολούθηση του ύψους των λιμνών και των ποταμών. Πάνω από τη γη, οι χρήσεις του περιλαμβάνουν την ανίχνευση πυρκαγιών και τη χαρτογράφηση. Μόλις ο δορυφόρος βρεθεί στο cleanroom στο Πλεσέτσκ, θα ελεγχθεί για να διασφαλιστεί ότι όλα είναι καλά μετά το ταξίδι, πριν ξεκινήσει τις προετοιμασίες για την εκτόξευση. Ο Sentinel-3A έχει προγραμματιστεί για απογείωση σε ένα εκτοξευτή Rockot στο τέλος του Δεκεμβρίου. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_Sentinel-3A_kath_odhon_gia_ekthoxeyse ESA Euronews: Τα συμπεράσματα των διαστημικών μετρήσεων για το κλίμα στη Γη. Αυτόν τον μήνα το Space βρέθηκε στις γαλλικές Άλπεις, για να εξετάσει πώς οι επιστήμονες χρησιμοποιούν πληροφορίες από τους δορυφόρους και από περιοχές σαν και αυτήν, προκειμένου να ανακαλύψουν τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα με το κλίμα μας, εν έτει 2015. Είναι Νοέμβριος και ένα λεπτό στρώμα χιονιού έχει ήδη καλύψει τις βουνοκορφές της μεγαλύτερη οροσειρά της Ευρώπης, καθώς μπαίνουμε στον χειμώνα. Εδώ, σε υψόμετρο 3.200 μέτρων, κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο «Les Deux Alpes», καταγράφεται διαρκώς από επιστήμονες όπως ο Ζαν Πιερ Ντεντιέ το μέγεθος και η ένταση της κλιματικής αλλαγής. Ο ίδιος τονίζει: «Εδώ στις Άλπεις δεν αμφισβητείται ότι το κλίμα αλλάζει. Υπάρχει πραγματικά μεγάλη διαφορά σε σύγκριση με τις συνθήκες ήμασταν σε θέση να παρατηρήσουμε μόλις 20 χρόνια πριν. Αυτή αφορά το χιόνι, οι παγετώνες χάνουν την έκταση και τον όγκο τους. Για αυτό και πρέπει να παρακολουθούμε εκ του σύνεγγυς το φαινόμενο αλλά και με τους δορυφόρους, δεδομένου ότι αυτοί μπορούν να μας δώσουν περισσότερα στοιχεία από τις επίγειες μετρήσεις, οι οποίες είναι σποραδικές». Το μέγεθος της αλλαγής επιβεβαιώνεται από τις δορυφορικές εικόνες του 1985 και του 2015, που δείχνουν ανάγλυφα πόσο έχει συρρικνωθεί ο παγετώνας. Ο ένοχος είναι το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ένα γράφημα των τελευταίων 2.000 ετών δείχνει πως η παρουσία του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα ακολούθησε μια σχετικά σταθερή πορεία μέχρι την βιομηχανική επανάσταση, αλλά στη συνέχεια εκτοξεύθηκε στο σημερινό ρεκόρ των 400ppm (μερών ανά εκατομμύριο), το υψηλότερο μέγεθος εδώ και τρία εκατ. χρόνια. Οι επιστήμονες εργάζονται πυρετωδώς, εκμεταλλευόμενοι τα στοιχεία των δορυφόρων και των επίγειων μετρήσεων. Καταγράφουν την θερμοκρασία, την πυκνότητα, το μέγεθος των νιφάδων. Οι μετρήσεις γίνονται κάθε εβδομάδα και όποτε υπάρχει δορυφορικό πέρασμα, οι επιστήμονες προσπαθούν να κάνουν τις μετρήσεις ώστε να υπάρχουν καλύτερα αποτελέσματα. Τα στοιχεία δείχνουν ότι τώρα έχουμε λιγότερες και μικρότερης έντασης χιονοπτώσεις εδώ, ενώ οι καλοκαιρινές θερμοκρασίες είναι υψηλότερες. Επομένως, τι συμβαίνει; Ο Ζαν Πιερ Ντεντιέ εξηγεί: «Η Γη είναι ένα κλειστό σύστημα, το νερό δεν πηγαίνει έξω, στο διάστημα. Παραμένει, αλλά πέφτει σε άλλες περιοχές και με έναν πολύ πιο έντονο τρόπο, για αυτό έχουμε ολοένα και πιο πολλά ακραία καιρικά φαινόμενα, με κυκλώνες και καταιγίδες σε περιοχές του κόσμου όπου δεν ήταν σύνηθες να τα έχουμε αυτά τόσο συχνά όσο σήμερα». Η εκτόξευση δορυφόρων όπως ο Sentinel-1 του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος και οι πρόγονοί του ERS και Envisat, βοηθούν τους επιστήμονες να μπορούν να παρακολουθούν ακόμα και τα λιγότερο προσβάσιμα μέρη του πλανήτη. Έτσι οι ερευνητές, όπως η Φανί Μπρουν μπορούν να χρησιμοποιήσουν οπτικά και δορυφορικά δεδομένα για να δουν πως ανταποκρίνονται για παράδειγμα τα Ιμαλάια στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Η ίδια επισημαίνει: «Την τελευταία δεκαετία οι παγετώνες των Ιμαλαϊων έχουν χάσει μεγάλο μέρος της μάζας τους. Με αυτόν τον νέο δορυφόρο μπορούμε να δούμε ότι έχουμε μια πολύ υψηλότερη ανάλυση. Έτσι, δεν χρειάζεται μόνο να μετρήσουμε ξανά την μάζα του παγετώνα αλλά μπορούμε να δούμε με λεπτομέρεια τις περιοχές όπου ο παγετώνας γίνεται πιο λεπτός και υποχωρεί. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς, γιατί μπορούμε να κατανοήσουμε την διαδικασία πίσω από αυτό που φαίνεται». Υπάρχουν σε τροχιά δεκάδες δορυφόροι παρατήρησης της Γης. Κάνουν μετρήσεις για πράγματα όπως η υγρασία του εδάφους, η αποψίλωση των δασών, το πάχος του πάγου, η ατμοσφαιρική ρύπανση, η αλατότητα των ωκεανών. Από το 1993 μετρούν επίσης το ύψος της στάθμης της θάλασσας. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, αυξάνεται μεν αλλά απειροελάχιστα, μόλις 3,3 χιλιοστά τον χρόνο. Το euronews συνάντησε την ειδική σε θέματα δορυφορικής υψομετρίας Ανυ Καζνέβ, στο γαλλικό λιμάνι Κογιούρ, στα νότια της χώρας. Η ίδια επισημαίνει: «Η στάθμη της θάλασσας συνεχίζει να αυξάνεται και αυτό μπορούμε να το δούμε χάρη στα δορυφορικά δεδομένα. Επομένως είμαστε σίγουροι τώρα για την εκτίμησή μας για 3.3 χιλιοστά τον χρόνο. Στην Μεσόγειο και ιδίως εδώ, στην Κογιούρ, η αύξηση είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο με τον μέσο όρο». Τρεις παράγοντες συμβάλουν για να αναδειχθεί αυτός ο μέσος όρος των 3,3 μιλιμετρ ανά έτος. Το 10% είναι το υπόγειο νερό που αντλείται για άρδευση, το 30% αφορά ύδατα που επεκτείνονται σε όγκο λόγω της θερμότητας και το 60% προέρχεται από τους παγετώνες και τα παγόβουνα που λιώνουν. Όμως τα 3.3 χιλιοστά είναι ένας μέσος όρος. Σε ορισμένες περιοχές η αύξηση της στάθμης της θάλασσας είναι πολύ υψηλότερη και η Ανυ Καζνέβ επισημαίνει: «Ενας χάρτης δείχνει την διακύμανση της στάθμης της θάλασσας κατά τα τελευταία 23 χρόνια. Όταν υπάρχει πορτοκαλί και κόκκινο χρώμα, αυτό σημαίνει ότι η στάθμη της θάλασσας αυξάνεται ταχύτερα από τον μέσο όρο. Είναι ουσιαστικά λόγω του τρόπου που εγκλωβίζεται η θερμότητα, καθώς δεν είναι ομοιόμορφη αλλά αλλάζει από την μια περιοχή στην άλλη. Για παράδειγμα, στον δυτικό Ειρηνικό, η στάθμη της θάλασσας έχει αυξηθεί έως και τέσσερις φορές πιο γρήγορα σε σχέση με τον μέσο όρο. Ο μέσος όρος αντικατοπτρίζεται στις κίτρινες περιοχές». Είναι σαφές ότι οι διαστημικές τεχνολογίες έχουν ενισχύσει την ικανότητά μας να συλλέγουμε δεδομένα σχετικά με ένα τεράστιο φάσμα παραμέτρων για τον πλανήτη μας. Όμως τι μας δείχνουν όλα αυτά τα στοιχεία σήμερα, Νοέμβριο του 2015; Ο Ζαν Πιερ Ντενιέ απαντά: «Τώρα, εν έτει 2015, αντιμετωπίζουμε τις ευθύνες μας. Και αυτές οι ευθύνες είναι αρκετά εμφανείς. Οι επιστήμονες προσπαθούν το καλύτερο δυνατό για να παρουσιάσουν με τον πιο ειλικρινή τρόπο μια διάγνωση, όπως κάνουν οι γιατροί στο κρεβάτι του ασθενούς». Η Ανυ Καζνέβ προσθέτει: «Όλες οι παρατηρήσεις είναι κατηγορηματικές, το κλίμα αλλάζει. Το μέγα ερώτημα είναι: θα μπορούσαμε να φοβόμαστε μια ξαφνική αλλαγή στις επόμενες δεκαετίες; Και ως προς αυτό το θέμα, οφείλω να πω ότι δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πραγματικά». Ο Ζαν Πιερ Ντενιέ καταλήγει: «Έχουν υπάρξει μεγαλύτερες ή μικρότερες διακυμάνσεις στο κλίμα από καταβολής κόσμου. Το πρόβλημα που μας προκαλεί ανησυχίες αυτήν την στιγμή είναι ότι αυτό συμβαίνει εδώ και μια πολύ σύντομη περίοδο όπως είναι αυτή της ζωής του ανθρώπου». Περισσότερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα, υψηλότεροι μέσοι όροι θερμοκρασιών, αύξηση της στάθμης της θάλασσας και λιώσιμο των πάγων.... Αυτή είναι η κατάσταση στο κλίμα του πλανήτη Γη το 2015. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/11/ESA_Euronews_Space_for_Earth http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Ta_symperhasmata_ton_diastemikhon_metrheseon_gia_to_klhima_ste_Ge

Θα αντιστραφεί το μαγνητικό πεδίο της Γης; Τους τελευταίους δύο αιώνες το μαγνητικό πεδίο της Γης εξασθενεί όλο και περισσότερο, και ορισμένοι ερευνητές ανησυχούν ότι σύντομα θα μηδενιστεί και τελικά θα αντιστραφεί, με το βόρειο και το νότιο μαγνητικό πόλο να ανταλλάσσουν θέσεις. Το αναποδογύρισμα όμως μάλλον θα αργήσει, καθησυχάζει νέα μελέτη του MIT. Το μαγνητικό πεδίο της Γης, το οποίο λειτουργεί σαν ασπίδα και προστατεύει τους ζωντανούς οργανισμούς από φορτισμένα σωματίδια της ηλιακής και κοσμικής ακτινοβολίας, δημιουργείται από την κίνηση ρευστού σιδήρου στον πυρήνα της Γης (ο σίδηρος είναι μαγνητικό υλικό). Οι γεωλόγοι πίστευαν κάποτε ότι το μαγνητικό πεδίο είναι σταθερό και οι μαγνητικοί πόλοι παραμένουν ακίνητοι στις σημερινές θέσεις τους. Η έκπληξη ήρθε τον 20ό αιώνα από τη χαρτογράφηση μαγνητικών βράχων στο βυθό του Ατλαντικού, οι οποίοι αποκάλυψαν ότι το πεδίο περιστασιακά αντιστρέφεται. Ο μηχανισμός του φαινομένου παραμένει άγνωστος, και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις αντιστροφές με ακρίβεια. «Κάποιες φορές δεν υπάρχει αναποδογύρισμα για 40 εκατομμύρια χρόνια· άλλες φορές συμβαίνουν δέκα αντιστροφές σε ένα εκατομμύριο χρόνια» λέει ο Χουαπέι Γουάνγκ του ΜΙΤ, πρώτος συγγραφέας της μελέτης στην επιθεώρηση PNAS. Η πιο πρόσφατη αντιστροφή συνέβη πριν από περίπου 780.000 χρόνια, όταν ο βόρειος μαγνητικός πόλος βρισκόταν στην Ανταρκτική και ο νότιος στην Αρκτική. Και το αναποδογύρισμα συνέβη απότομα, πιθανώς σε λιγότερο από 100 χρόνια. Τα τελευταία 200 χρόνια η ένταση του πεδίου έχει μειωθεί κατά 15%, και ορισμένοι επιστήμονες εκτιμούν ότι θα μηδενιστεί σε 1.000 με 2.000 χρόνια, πριν τελικά αντιστραφεί και σταθεροποιηθεί σε ανάποδη πολικότητα. Η νέα μελέτη δείχνει να διαψεύδει τις ανησυχίες: διαπιστώνει ότι, παρά την εξασθένιση, η ένταση του πεδίου είναι σήμερα διπλάσια από τον μέσο όρο των τελευταίων πέντε εκατομμυρίων ετών. Και αυτό σημαίνει ότι η ένταση έχει ακόμα πολύ να πέσει μέχρι να φτάσει σε ασταθή επίπεδα και να οδηγήσει σε αντιστροφή. «Οι σημερινές τιμές [της έντασης] είναι ασυνήθιστα υψηλές, οπότε ακόμα κι αν πέφτουν, πέφτουν προς τον μέσο όρο, και όχι από τον μέσο όρο προς το μηδέν» λέει ο Γουάνγκ. Όπως και οι προηγούμενες έρευνες, η νέα μελέτη βασίστηκε στην ανάλυση αρχαίων πετρωμάτων, τα οποία περιέχουν μικρές ποσότητες μαγνητικών υλικών όπως ο σίδηρος, και καταγράφουν έτσι την ένταση και την πολικότητα του πεδίου όταν τα πετρώματα σχηματίστηκαν από τη στερεοποίηση λάβας. Συγκριμένα, οι ερευνητές εξέτασαν το μαγνητισμό αρχαίων πετρωμάτων από την Ανταρκτική και από τα ηφαίστεια του αρχιπελάγους των Γκαλάπαγκος στη ζώνη του ισημερινού. Όπως υποστηρίζουν, αυτό επέτρεψε πιο ακριβείς υπολογισμούς σε σχέση με προηγούμενες έρευνες, οι οποίες βασίστηκαν σε πετρώματα από διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη. Ο λόγος είναι ότι η ένταση του πεδίου στον ισημερινό είναι η μισή από ό,τι στους πόλους, ενώ ο υπολογισμός της τιμής της σε ενδιάμεσες τοποθεσίες είναι πιο δύσκολος. Ο μέσος όρος της έντασης του πεδίου τα τελευταία πέντε εκατομμύρια χρόνια υπολογίστηκε στα 15 microtesla στον ισημερινό και στα 30 microtesla στους πόλους. Οι σημερινές τιμές είναι διπλάσιες και στις δύο περιπτώσεις. Υπάρχει όμως και ένας δεύτερος λόγος που οι προηγούμενες έρευνες ήταν αναξιόπιστες, υποστηρίζουν οι ερευνητές, είναι ότι δεν ερμήνευαν σωστά το πώς τα πετρώματα καταγράφουν το μαγνητικό πεδίο: τα μεγάλα σωματίδια μαγνητικών υλικών μπορούν να μαγνητίζονται ανομοιόμορφα, λένε. Παραδέχονται πάντως ότι δεν έχουν απάντηση για το πότε ακριβώς οι πόλοι του πλανήτη θα αναποδογυρίσουν. Όπως λέει ο Γουάνγκ, «το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι, αν παραμείνει σταθερός ρυθμός μείωσης, θα περάσουν ακόμα 1.000 χρόνια μέχρι να πέσει η ένταση του πεδίου στο μακροπρόθεσμο μέσο όρο». «Από εκεί και πέρα, η ένταση μπορεί να αρχίσει και πάλι να ανεβαίνει. Δεν υπάρχει τρόπος να προβλέψουμε τι θα συμβεί, δεδομένης της τυχαίας φύσης της διαδικασίας». http://physicsgg.me/2015/11/25/%ce%b8%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b5%ce%af-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%80%ce%b5%ce%b4%ce%af%ce%bf-%cf%84%ce%b7%cf%82/ Η IBM προσομοιώνει τον γήινο μανδύα και τις τεκτονικές πλάκες. Χρησιμοποιώντας έναν από τους ισχυρότερους υπολογιστές του κόσμου για να λύσουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια εξισώσεις, ερευνητές της IBM βραβεύτηκαν για μια ρεαλιστική προσομοίωση των δυνάμεων που ασκούνται στον γήινο μανδύα και της κίνησης των τεκτονικών πλακών. Το μοντέλο υπόσχεται τώρα καλύτερη κατανόηση των σεισμών και της ηφαιστειακής δραστηριότητας. Η μελέτη, μια συνεργασία της ΙΒΜ και διαφόρων αμερικανικών πανεπιστημίων, παρουσιάστηκε σε διεθνές συνέδριο υπερυπολογιστών και βραβεύτηκε με το Βραβείο «Γκόρντον Μπελ», το σημαντικότερο στο χώρο των υπολογιστικών συστημάτων υψηλής απόδοσης. Οι τεκτονικές πλάκες του γήινου φλοιού ουσιαστικά επιπλέουν πάνω στον μανδύα, ένα παχύ στρώμα από στερεά αλλά εύκαμπτα πετρώματα που κινούνται περίπου σαν πλαστελίνη. Οι θεμελιώδεις αρχές της κίνησης των ρευμάτων του μανδύα παραμένουν εν πολλοίς άγνωστες στους γεωλόγους και, όπως επισημαίνει η ΙΒΜ, έχουν χαρακτηριστεί «ένα από τα δέκα μεγάλα ερωτήματα στις γεωεπιστήμες» από τις Εθνικές Ακαδημίες των ΗΠΑ. Μετρήσεις από σεισμογράφους σε όλο τον κόσμο συνδυάστηκαν με τα επικρατέστερα μοντέλα της σύγχρονης Γεωλογίας και τροφοδοτήθηκαν στον υπερυπολογιστή Sequoia του Εθνικού Εργαστηρίου «Λόρενς Λίβερμορ» στην Καλιφόρνια, o οποίος είναι σήμερα ο τρίτος ισχυρότερος του κόσμου. Η προσομοίωση έσπασε το ρεκόρ τρέχοντας 600 δισεκατομμύρια μη γραμμικές εξισώσεις, αναφέρει η IBM. Επιπλέον, η προσομοίωση πέτυχε αποδοτικότητα 97% στην αξιοποίηση 1,6 εκατομμυρίων πυρήνων στους επεξεργαστές POWER του γιγάντιου συστήματος. «Οι εξελίξεις αυτές ανοίγουν το δρόμο για την απάντηση θεμελιωδών ερωτημάτων όπως το ποιες είναι οι κινητήριες δυνάμεις των τεκτονικών μετατοπίσεων και το ποιες είναι οι βασικές διεργασίες της γέννησης μεγάλων σεισμών» σχολίασε ο Μάικλ Γκέρνις, καθηγητής Σεισμολογίας στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) και μέλος της ερευνητικής ομάδας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500041892

Σπάνιο σεληνιακό ουράνιο τόξο στην Ισλανδία. Ένα σπάνιο σεληνιακό ουράνιο τόξο - ή «moonbow» - έδωσε λίγο χρώμα στον νυχτερινό ουρανό πάνω από τη δυτική Ισλανδία την Κυριακή. Το αχνό ουράνιο τόξο, το οποίο γίνεται ορατό χάρη στο φως που αντανακλάται από την επιφάνεια του φεγγαριού, κατέγραψε με τον φακό του κοντά στη μικρή πόλη Stykkisholmur ο φωτογράφος Vidir Bjornsson. «Οδηγούσα ενώ έβρεχε δυνατά και φυσούσε πολύ, και σταμάτησα το αυτοκίνητο γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα», ανέφερε ο φωτογράφος μιλώντας στο BBC. «Πρώτα σκέφτηκα ότι ήταν κάποια αντανάκλαση από το παράθυρο του αυτοκινήτου μου» συνέχισε ο φωτογράφος, ενώ έκανε λόγο για ένα δεύτερο, πιο δυσδιάκριτο ουράνιο τόξο. Τα σεληνιακά ουράνια τόξα σχηματίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και «κλασικά» ουράνια τόξα, μόνο που τα δεύτερα δημιουργούνται χάρη στο φως του ήλιου, ενώ τα πρώτα σχηματίζονται με το σεληνόφως. Το γεγονός πως το φως που αντανακλάται στην επιφάνεια της σελήνης δεν είναι ιδιαίτερα δυνατό, καθώς και ο σκοτεινός ουρανός, κάνουν δυσκολότερη και σπανιότερη τη θέαση σεληνιακών ουράνιων τόξων. Τα χρώματά τους είναι επίσης συνήθως αρκετά αχνά, ενώ κάποιες φορές φαίνονται λευκά. Σύμφωνα με το BBC, οι πιθανότητες να δει κάποιος ένα moonbow αυξάνονται στην Πανσέληνο, όταν και η φωτεινότητα του φεγγαριού είναι μεγαλύτερη. Για να εμφανιστεί στον ουρανό ένα σεληνιακό ουράνιο τόξο, το φεγγάρι πρέπει να είναι χαμηλά στον ουρανό και ο υπόλοιπος ουρανός να είναι αρκετά σκοτεινός. Συνεπώς, είναι πιο εύκολα ορατό 2-3 ώρες πριν ανατολή ή μετά τη δύση του ηλίου. Επιπλέον, πρέπει να υπάρχει ομίχλη ή βροχή που να πέφτει απέναντι από το φεγγάρι. Αυτός ο συνδυασμός προϋποθέσεων είναι που καθιστά σπάνια την εμφάνιση ενός σεληνιακού ουράνιου τόξου. Και στην Αθηνα προχθες το βράδυ υπηρχε ενας θαυμάσιος φωτεινός κύκλος απο την Σελήνη! Δεν ξερω αν καποιός φίλος κατάφερε να τον φωτογραφίσει!!! http://www.naftemporiki.gr/story/1034782/spanio-seliniako-ouranio-tokso-stin-islandia

Πρώτος πύραυλος που επιστρέφει στη Γη μετά την εκτόξευση. Η εταιρεία Blue Origin του Τζεφ Μπέζος, ιδρυτή της Amazon.com και ιδιοκτήτη της Washington Post, καμαρώνει για μια παγκόσμια πρωτιά: εκτόξευσε έναν πύραυλο στο όριο του Διαστήματος και κατάφερε να τον προσεδαφίσει ομαλά ώστε να χρησιμοποιηθεί εκ νέου. Στο μέλλον, ο πύραυλος θα μεταφέρει τουρίστες σε σύντομες υποτροχιακές πτήσεις. Έχοντας τοποθετημένη στην κορυφή του μια κάψουλα σχεδιασμένη να μεταφέρει έξι επιβάτες, ο πύραυλος New Shepard εκτοξεύτηκε από το δυτικό Τέξας, έφτασε σε ύψος 100 χιλιομέτρων -το επίσημο όριο του Διαστήματος- και προσεδαφίστηκε κατακόρυφα στην εξέδρα εκτόξευσης οκτώ λεπτά αργότερα. Η εκτόξευση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας ώρα Ελλάδας, όμως η μάλλον μυστικοπαθής Blue Origin ανακοίνωσε την ολοκλήρωση της δοκιμής την Τρίτη. Επαναχρησιμοποιούμενους πυραύλους που μειώνουν το κόστος δοκιμάζει επίσης η SpaceX, μια εταιρεία του επιχειρηματία Έλον Μασκ που ήδη ανεφοδιάζει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για λογαριασμό της NASA. Μέχρι σήμερα, όμως, δεν τα έχει καταφέρει. Με ανάρτησή του στο Twitter ο Μασκ συνεχάρη τον Μπέζος και την Blue Origin, διευκρίνισε όμως ότι η υποτροχιακή πτήση της Δευτέρας διαφέρει από τις πτήσεις σε τροχιά. Στις υποτροχιακές πτήσεις το σκάφος δεν κινείται αρκετά γρήγορα για να δραπετεύσει από το βαρυτικό πεδίο της Γης, οπότε επιστρέφει στο έδαφος σαν βαλλιστικός πύραυλος. Οι πτήσεις αυτές απαιτούν ταχύτητα γύρω στα Mach 3 (τρεις φορές η ταχύτητα του ήχου), ενώ οι τροχιακές πτήσεις απαιτούν ταχύτητα Mach 30, επισήμανε ο Μασκ. Στο μέλλον, το σκάφος της Blue Origin θα επιτρέπει στους επιβάτες να απολαμβάνουν μερικά λεπτά σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας πριν αρχίσουν να πέφτουν ξανά προς τη Γη. Η κάψουλα αποχωρίζεται από τον πύραυλο σε μεγάλο ύψος και επιστρέφει με αλεξίπτωτο, οπότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί εκ νέου όπως και ο ίδιος ο πύραυλος. Θα περάσουν πάντως αρκετά χρόνια δοκιμών πριν αρχίσουν οι πτήσεις αναψυχής στο όριο του Διαστήματος. Ένα διαφορετικό σκάφος που σχεδιάστηκε για τουριστικές υποτροχιακές πτήσεις, το SpaceShip Two του ομίλου Virgin, καταστράφηκε εν πτήσει το 2014 με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο ένας από τους δύο πιλότους. Εκτός από το New Shepard, η Blue Origin συνεργάζεται με την αμερικανική United Launch Alliance (κοινοπραξία της Boeing και της Lockheed Martin) για την ανάπτυξη ενός νέου κινητήρα για αμερικανικές αποστολές στο Διάστημα. Ο κινητήρας θα αντικαταστήσει το ρωσικό κινητήρα RD-180 που χρησιμοποιούνταν μέχρι πρόσφατα στους πυραύλους της United Launch Alliance. Το αμερικανικό Κογκρέσο απαγόρευσε πέρυσι τη χρήση του RD-180 σε εκτοξεύσεις στρατιωτικών φορτίων, ως αντίποινα για την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500041652

Σμήνος κομητών… αναβοσβήνει ένα άστρο. Το άστρο KIC 8462852 στον αστερισμό του Κύκνου είναι αντικείμενο παρατήρησης από τους αστρονόμους τα τελευταία τέσσερα έτη. Πριν από ένα μήνα το άστρο συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητα όταν ανακοινώθηκε ότι η φωτεινότητα του παρουσιάζει μεγάλες, μη περιοδικές διακυμάνσεις που φτάνουν μέχρι το 20%. Η συμπεριφορά αυτή είναι σίγουρα ασυνήθιστη, δεδομένου ότι ακόμα και ένας πλανήτης στο μέγεθος του Δία δεν θα μπορούσε να μειώσει το φως του άστρου πάνω από 1%. Μια από τις θεωρίες που αναπτύχθηκαν είναι ότι το φως του άστρου κρύβει ένα μεγάλο σμήνος κομητών που κινούνται γύρω από αυτό. Νέα μελέτη στηρίζει αυτή τη θεωρία και όχι εκείνη που θέλει το φως να κρύβουν γιγάντιες εξωγήινες κατασκευές! Η ανάλυση των δεδομένων υποδεικνύει ότι κάτι περνά μπροστά από το άστρο και το κρύβει. Πιθανότατα δεν είναι ένα μεγάλο σώμα, αλλά πολλά μικρότερα που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το KIC 8462852. Κάποιοι, ανάμεσα τους και ορισμένοι επιστήμονες, έριξαν στο τραπέζι το ενδεχόμενο το φως του άστρου κρύβουν γιγάντιες κατασκευές ενός προηγμένου εξωγήινου πολιτισμού. Θα μπορούσε για παράδειγμα να είναι ένα «σμήνος Ντάισον», πολυάριθμοι ηλιακοί συλλέκτες που κινούνται σε τροχιά γύρω από το άστρο και παράγουν ενέργεια. Η δημοσιότητα που πήρε αυτό το ενδεχόμενο υποχρέωσε τους επιστήμονες να εξετάσουν αυτή την πιθανότητα. Θέλοντας να διερευνήσουν το ενδεχόμενο, οι ερευνητές του Ινστιτούτου αναζήτησης εξωγήινης ζωής SETI έστρεψαν προς το παράξενο άστρο τη Συστοιχία Τηλεσκοπίων Allen, ένα σύστημα από 42 ραδιοτηλεσκόπια που λειτουργεί βόρεια του Σαν Φρανσίσκο. Επί δύο εβδομάδες η συστοιχία αναζητούσε δύο είδη σημάτων. Το πρώτο είναι «σήματα στενής ζώνης» με τα οποία ένας εξωγήινος πολιτισμός θα μπορούσε να γνωστοποιεί εσκεμμένα την ύπαρξή του -αυτά είναι τα σήματα στα οποία εστιάζονται συνήθως οι αναζητήσεις του SETI. To δεύτερο είναι σήματα ευρείας ζώνης, τα οποία θα εκπέμπονταν από διαστημικά σκάφη που προωθούνται με ισχυρές δέσμες μικροκυμάτων, λέει το Ινστιτούτο. Και στις δύο περιπτώσεις η αναζήτηση ήταν μάταιη. Ο Μάσιμο Μαρένγκο, του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αιόβα μελετώντας δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer υποστηρίζει ότι πιθανότερη αιτία για τις διακυμάνσεις του φωτός του άστρου είναι ένα σμήνος κομητών που περνούν μπροστά από αυτό. «Πρόκειται για ένα πολύ παράξενο άστρο. Μου θυμίζει την εποχή που οι επιστήμονες ανακάλυψαν τα άστρα νετρονίου. Εξέπεμπαν παράξενα σήματα που κανείς δεν είχε δει προηγουμένως και μάλιστα το πρώτο άστρο νετρονίου που εντοπίστηκε ονομάστηκε LGM-1 (Little Green Men – Μικρά Πράσινα Ανθρωπάκια). Τελικά τα σήματα του LGM-1 αποδείχτηκαν ότι είναι απλά ένα φυσικό φαινόμενο. Δεν γνωρίζουμε ακόμη τι συμβαίνει στο KIC 8462852 για αυτό και το κάνει τόσο ενδιαφέρον» αναφέρει ο Μαρένγκο. Η μελέτη του δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=756868

Πρώτη παραγγελία της NASA για αποστολή αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με σκάφος της SpaceX. Στην πρώτη «παραγγελία αποστολής» στην SpaceX του Έλον Μασκ προέβη την Παρασκευή η NASA, με σκοπό την αποστολή αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Πρόκειται για τη δεύτερη από μια σειρά τεσσάρων εγγυημένων παραγγελιών από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία, στο πλαίσιο των συμβολαίων CCtCap (Commercial Crew Transportation Capability- την άλλη παραγγελία έχει λάβει η Boeing από τον Μάιο). Πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη για τη NASA, η οποία, όπως υπενθυμίζεται, δεν έχει τη δυνατότητα αποστολής αστροναυτών στο Διάστημα από την απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων και μετά – και ως εκ τούτου βασίζεται σε ρωσικές αποστολές και σκάφη. Αποστολές τέτοιου είδους, με σκάφη ιδιωτικών εταιρειών (CST -100 Starliner της Boeing και Dragon της SpaceX) αναμένεται να επαναφέρουν τις δυνατότητες επανδρωμένων αποστολών της NASA στα παλιά επίπεδα και να αυξήσουν τον χρόνο που αφιερώνεται σε επιστημονική έρευνα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το «πακέτο» της SpaceX περιλαμβάνει το Crew Dragon (η έκδοση του Dragon για επανδρωμένες αποστολές) και τον πύραυλο Falcon 9. Μια τέτοια αποστολή θα μεταφέρει μέχρι 4 αστροναύτες της NASA συν περίπου 100 κιλά φορτίου. Το διαστημόπλοιο θα μπορεί να παραμένει στον σταθμό για μέχρι 210 ημέρες, εκτελώντας χρέη σκάφους έκτακτης διαφυγής στο συγκεκριμένο διάστημα. http://www.naftemporiki.gr/story/1034248/proti-paraggelia-tis-nasa-gia-apostoli-astronauton-ston-diethni-diastimiko-stathmo-me-skafos-tis-spacex Η Γη μέσα από τον διεθνή διαστημικό σταθμό! [βίντεο] Ένα εκπληκτικό timelapse βίντεο που δείχνει την γη από το διάστημα , και το μεγαλείο του πλανήτη μας. http://www.pronews.gr/portal/20151123/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF