Δροσος Γεωργιος

Τσιπάκια από άλλον... πλανήτη. Αίσθηση προκάλεσε η ανακοίνωση πριν από λίγες ημέρες ότι η ΙΒΜ ανέπτυξε μια νέα μέθοδο κατασκευής τσιπ που θα αυξήσει τα μέγιστα την επεξεργαστική ισχύ τους. Στη βιομηχανία κατασκευής ημιαγωγών (τρανζίστορ) το μεγαλύτερο τεχνικό εμπόδιο είναι ότι υπάρχει ένα φυσικό όριο πέρα από το οποίο δεν φαίνεται δυνατό να μικρύνει άλλο το μέγεθος ενός τρανζίστορ. Ο «πονοκέφαλος» για τους κατασκευαστές των επεξεργαστών είναι ότι όσο προσπαθούν να χωρέσουν περισσότερα και άρα μικρότερα τρανζίστορ σε ένα τσιπ ώστε να κάνουν τον επεξεργαστή πιο γρήγορο τόσο αυξάνονται η ηλεκτρική αντίσταση και η δημιουργία θερμότητας, πράγμα που «φρενάρει» την ταχύτητα επεξεργασίας. Οι ερευνητές όμως ανακάλυψαν μια νέα μέθοδο σύνδεσης πολύ λεπτών μεταλλικών συρμάτων με τους νανοσωλήνες, πράγμα που επιτρέπει να συνεχιστεί η σμίκρυνση του πλάτους των συρμάτων χωρίς να αυξηθεί η ηλεκτρική αντίσταση. Η ανακάλυψη αυτή αναμένεται να έχει πρακτική εφαρμογή την επόμενη δεκαετία. Αμερικανοί ερευνητές κατασκεύασαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα το οποίο, όπως υποστηρίζουν, μπορεί να «αυτοεπιδιορθώνεται» σε περίπτωση που υποστεί κάποια ζημιά. Τέτοια ολοκληρωμένα κυκλώματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ηλεκτρονικές συσκευές αλλά και σε αεροσκάφη ή διαστημόπλοια όπου μια βλάβη μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ιλινόι έφτιαξαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα το οποίο αν υποστεί μια ρωγμή ή σπάσει μπορεί να επιδιορθώσει άμεσα τη ζημιά μόνο του. Για παράδειγμα, σε περίπτωση ρωγμής το κύκλωμα απελευθερώνει ένα υγρό μέταλλο που αποκαθιστά την αγωγιμότητά του. Η διαδικασία επιδιόρθωσης γίνεται σε κλάσματα δευτερολέπτου και έτσι δεν προκαλείται κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα λειτουργίας του κυκλώματος και των συστημάτων που υποστηρίζει. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ανακάλυψή τους θα βρει εφαρμογή στην κατασκευή ηλεκτρονικών συσκευών καθημερινής χρήσης που θα έχουν πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής αλλά και στα συστήματα αεροσκαφών και διαστημοπλοίων αυξάνοντας έτσι την ασφάλεια των πτήσεων. Οι ερευνητές πειραματίστηκαν με ένα εύτηκτο μείγμα γαλλίου και ινδίου. Πρόκειται για ένα μεταλλικό υλικό υψηλής αγωγιμότητας που λιώνει εύκολα. Τοποθέτησαν το υλικό μέσα σε μικροκάψουλες διαμέτρου 0,01 και 0,02 χιλιοστών τις οποίες ενσωμάτωσαν σε ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα που κατασκεύασαν οι ίδιοι. Οι μικροκάψουλες τοποθετήθηκαν με τέτοιον τρόπο ώστε να «σπάνε» μόλις... αντιληφθούν την παραμικρή βλάβη στο κύκλωμα και να εκλύουν το υγρό επιδιόρθωσης στις «πληγείσες» περιοχές. Πειράματα έδειξαν ότι η τεχνική ήταν αποτελεσματική αφού οι μικροκάψουλες επιδιόρθωναν το οποιοδήποτε πρόβλημα χωρίς να προκαλείται διακοπή λειτουργίας του κυκλώματος. Στη συνέχεια οι επιστήμονες από το Ιλινόι έφτιαξαν πολλά ολοκληρωμένα κυκλώματα με ικανότητα «αυτοεπιδιόρθωσης» και τα τοποθέτησαν σε διάφορες συσκευές παρακολουθώντας τη λειτουργία τους για διάστημα τεσσάρων μηνών. Οπως αναφέρουν, σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν παρατηρήθηκε κανένα απολύτως πρόβλημα στη λειτουργία τους. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Advanced Materials». Αιώνιο τσιπάκι! Ερευνητές της Hitachi δημιούργησαν μια επαναστατική συσκευή αποθήκευσης δεδομένων. Πρόκειται για ένα μικρό γυάλινο τετράγωνο τσιπάκι που σύμφωνα με τους δημιουργούς του είναι εξαιρετικά ανθεκτικό και δεν παθαίνει απολύτως τίποτε στις πλέον ακραίες συνθήκες. Οπως υποστηρίζουν στις δοκιμές που έγιναν, το γυάλινο τσιπ άντεξε και δεν έπαθε απολύτως τίποτε όταν εκτέθηκε σε θερμοκρασία χιλίων βαθμών Κελσίου για δύο ώρες, όταν έριξαν πάνω του διάφορες χημικές ουσίες, ενώ δεν επηρεάστηκε η λειτουργία του ούτε από τον «βομβαρδισμό» με ραδιοκύματα. Το τσιπάκι είναι αδιάβροχο και τα δεδομένα του θα χαθούν μόνο αν καταφέρει κάποιος να το σπάσει. Οι δημιουργοί του υποστηρίζουν ότι αν δεν σπάσει μπορεί να κρατά ασφαλή τα αποθηκευμένα αρχεία του για 100 εκατομμύρια έτη! http://www.tovima.gr/science/article/?aid=747209

Λάκκοι και τάφροι στον Πλούτωνα. Η NASA έδωσε μια ακόμη εικόνα από τον Πλούτωνα, μια κοντινή φωτογραφία από ένα μυστηριώδες γεωλογικό φαινόμενο στον πλανήτη νάνο. Πρόκειται για εκατοντάδες μεγάλους λάκκους και τάφρους ορισμένες από τις οποίες έχουν διάμετρο εκατοντάδες μέτρα και βάθος δεκάδες μέτρα. Οι λάκκοι και οι τάφροι βρίσκονται σε μια περιοχή που έχει λάβει την ονομασία Sputnik Planum. Το τι προκάλεσε την ύπαρξη αυτών των γεολογικών δομών δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί με τους επιστήμονες να κάνουν μια πρώτη εικασία που αφορά την παρουσία ασταθούς πάγου (στερεού αζώτου) στην επιφάνεια της συγκεκριμένης περιοχής. Σύμφωνα με κάποιους ειδικούς αυτός ο ασταθής πάγος εξαχνώνεται αφήνοντας πίσω του λάκκους και τάφρους. «Ο Πλούτωνας είναι παράξενος αλλά με θετικό τρόπο. Οι λάκκοι και ο τρόπος με τον οποίο είναι ευθυγραμμισμένοι μας παρέχουν πληροφορίες για τον τρόπο κίνηση των πάγων και τις γεωατμοσφαιρικές διεργασίες του. Οι επιστήμονες μας προσπαθούν να βρουν εξηγήσεις για το συγκεκριμένο φαινόμενο που εξακολουθεί να είναι μυστηριώδες» αναφέρει ο Χάλ Γουίβερ, στέλεχος της αποστολής New Horizons που εξερεύνησε το σύστημα του Πλούτωνα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=747364

Η Γη έχει πλέον το δικό της site! Η NASA έθεσε σε λειτουργία πριν από λίγες ώρες ένα νέο δικτυακό τόπο, ένα site αφιερωμένο στη Γη. Ο δορυφόρος Deep Space Climate Observatory αποτελεί προϊόν συνεργασίας της NASA, της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ και της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Βασική αποστολή του δορυφόρου είναι να παρατηρεί τους ηλιακούς ανέμους και γενικά τα φαινόμενα στον Ηλιο ώστε να μπορούν οι επιστήμονες στη Γη να κάνουν προβλέψεις για τις διαστημικές καιρικές συνθήκες και τις επιπτώσεις τους στον πλανήτη μας. Ενα από τα βασικά όργανα του δορυφόρου είναι το EPIC μια κάμερα CCD τεσσάρων megapixel που καταγράφει εικόνες ως φωτογραφική μηχανή αλλά λειτουργεί και ως τηλεσκόπιο. Στο νέο site θα δημοσιεύονται καθημερινά καινούργιες εικόνες της φωτεινής πλευράς της Γης. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=747332 Χέρι χέρι η Γη και η ζωή. Ενας αρχαίος κρύσταλλος ζιρκονίου που αποκαλύφθηκε στη Δυτική Αυστραλία μπορεί να αποτελεί απόδειξη ότι η ζωή εμφανίστηκε στον πλανήτη μας πριν από 4,1 δισεκατομμύρια χρόνια, ή 300 εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα από ό,τι υπολογιζόταν ως τώρα, σύμφωνα με μια ομάδα αμερικανών ερευνητών. Με δεδομένο ότι η ηλικία της Γης υπολογίζεται στα 4.5 δισ. έτη φαίνεται ότι η ζωή δεν άργησε καθόλου να κάνει την εμφάνιση της στον πλανήτη. Επιστήμονες από τα πανεπιστήμια του Στάνφορντ και της Καλιφόρνια είπαν ότι είχαν συλλέξει πρόσφατα γύρω στα 10.000 ζιρκόνια από την περιοχή Τζακ Χιλς της Αυστραλίας που δημιουργήθηκαν αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Μεταξύ των ήταν και ένα που πιστεύουν ότι περιέχει ένα ίζημα άνθρακα που είναι είναι 4,1 δισεκατομμυρίων χρονών... συν ή πλην 10 εκατομμύρια χρόνια. «Η πλήρης ενθυλάκωσή του σε ακέραιο, μη-διαταραγμένο ζιρκόνιο αποδεικνύει ότι δεν έχει υποστεί μόλυνση ή μείξη από πιο πρόσφατες γεωλογικές διαδικασίες [... και] μπορεί να αποτελέσει απόδειξη ότι η ζωή στη Γη ξεκίνησε πριν από 4,1 δισεκατομμύρια χρόνια» αναφέρεται στο σχετικό άρθρο που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PNAS». Οι επιστήμονες έχουν χρησιμοποιήσει ενδείξεις απολιθωμάτων για να βεβαιώσουν ότι η ιστορία της ζωής στη Γη ξεκίνησε πριν από 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια, με τη μορφή μονοκύτταρων οργανισμών. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=747354

Ο Terence Tao αποδεικνύει εικασία του Paul Erdos. Πώς τα «μολύβια» νίκησαν τους υπολογιστές Η ασυμφωνία του Έρντος αποδεικνύεται για πρώτη φορά, και μάλιστα με παραδοσιακές μεθόδους, με τη συνδρομή του πληθοπορισμού Ο Terence Tao πριν από ένα μήνα δημοσίευσε την απόδειξη μιας εικασίας του Paul Erdos, που είχε διατυπωθεί πριν από 80 χρόνια: «The Erdos discrepancy problem« Ένα μαθηματικό πρόβλημα το οποίο ως πρόσφατα είχε απαντηθεί μόνο μερικώς με τη βοήθεια ενός υπολογιστή ο οποίος παρείχε μια απόδειξη με όγκο όσο εκείνος ολόκληρης της Wikipedia λύθηκε οριστικά και με απλούστερο τρόπο από έναν άνθρωπο. Το αποτέλεσμα δεν αναμένεται (προς το παρόν) να έχει σημαντικές πρακτικές εφαρμογές. Αναδεικνύει όμως τις διαφορές ανάμεσα σε δύο προσεγγίσεις που υπάρχουν σήμερα στα μαθηματικά: τον πληθοπορισμό ή crowdsourcing (η προσφυγή στη βοήθεια πλήθους εθελοντών μέσω ανοιχτής πρόσκλησης στο κοινό) και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Η εικασία του Έρντος Ο Τέρενς Τάο από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες δημοσίευσε μια απόδειξη για την ασυμφωνία του Έρντος, ένα πρόβλημα που αφορά τις ιδιότητες μιας άπειρης τυχαίας αλληλουχίας από +1 και -1. Τη δεκαετία του 1930 ο Ούγγρος μαθηματικός Πολ Έρντος είχε αναρωτηθεί αν τα μοτίβα και η δομή μιας τέτοιας αλληλουχίας θα έπρεπε πάντα να βρίσκονται μέσα στην τυχαιότητα. Ένας τρόπος για να μετρηθεί αυτό είναι με τον υπολογισμό μιας τιμής η οποία είναι γνωστή ως ασυμφωνία. Κάτι τέτοιο απαιτεί την πρόσθεση όλων των +1 και -1 που περιλαμβάνονται σε κάθε δυνατή υποαλληλουχία. Ίσως νομίζετε πως όλα αυτά τα συν και πλην αλληλοακυρώνονται για να δώσουν το μηδέν, όμως ο Έρντος είχε εικάσει ότι καθώς οι υποαλληλουχίες γίνονται μεγαλύτερες το σύνολο αυτής της πρόσθεσης θα έπρεπε και αυτό να αυξάνεται. Στην πραγματικότητα είχε πει ότι η ασυμφωνία θα έπρεπε να είναι άπειρη, κάτι το οποίο σημαίνει ότι η πρόσθεση συνεχίζεται αιωνίως. Τον περασμένο χρόνο ο Αλεξέι Λισίτσα και ο Μπορίς Κόνοφ από το Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ στη Βρετανία χρησιμοποίησαν έναν υπολογιστή για να αποδείξουν ότι η ασυμφωνία είναι πάντοτε μεγαλύτερη του δύο [A SAT Attack on the Erdos Discrepancy Conjecture]. Η απόδειξη στην οποία κατέληξαν είχε όγκο 13 gigabytes – περίπου όσο όλα μαζί τα κείμενα της Wikipedia – και κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε ούτε καν να ελπίζει ότι θα την ελέγξει. Άνθρωπος – αλγόριθμος=1-0 Ο Τέρενς Τάο με τη βοήθεια του πληθοπορισμού χρησιμοποίησε πιο παραδοσιακά μαθηματικά για να αποδείξει ότι ο Ερντος είχε δίκιο: η ασυμφωνία είναι άπειρη, όποια και αν είναι η αλληλουχία που θα επιλέξει κάποιος. Ο κ. Λισίτσα απέδωσε τα εύσημα στον κ. Τάο για το γεγονός ότι πέτυχε αυτό που ο αλγόριθμος του ιδίου και του συνεργάτη του δεν κατόρθωσε να κάνει. «Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα υψηλής ποιότητας ανθρώπινων μαθηματικών» δήλωσε. Παρ’ όλα αυτά οι μαθηματικοί καταφεύγουν όλο και περισσότερο στις μηχανές για βοήθεια, τάση η οποία αναμένεται να συνεχιστεί στο μέλλον. Στην φωτογραφία ο Paul Erdős, αριστερά, και ο Terence Tao συζητούν μαθηματικά προβλήματα το 1985. http://physicsgg.me/2015/10/19/%ce%bf-terence-tao-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%b4%ce%b5%ce%b9%ce%ba%ce%bd%cf%8d%ce%b5%ce%b9-%ce%b5%ce%b9%ce%ba%ce%b1%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-paul-erdos/

Το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο στο κόσμο θα έχει διάμετρο 500 μέτρα. Το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου συναρμολογείται αυτή τη στιγμή σε μια απομακρυσμένη κοιλάδα της Κίνας. Το σφαιρικό τηλεσκόπιο F.A.S.T. (αρκτικόλεξο του Five-hundred-meters ApertureSpherical Radio-Τelescope), που βρίσκεται στην επαρχία Γκουιτζού ξεκίνησε να κατασκευάζεται τον Μάρτιο του 2011 στην Πίνγκτανγκ, μια κοιλάδα σε σχήμα μπολ, που ευνοεί την λήψη ραδιο-σημάτων από το σύμπαν λόγω φυσικής κατασκευής αλλά και του ότι είναι απομακρυσμένη από τα γήινα ραδιοκύματα που προκαλούν παρεμβολές. Ο σκελετός του ραδιοτηλεσκοπίου είναι έτοιμος και πλέον άρχισαν να συναρμολογούνται τα πάνελ που θα το απαρτίζουν. Για το λόγο αυτό κινέζοι εργάτες θα τοποθετήσουν τα 4.600 ισόπλευρα τρίγωνα πάνελ [που το καθένα έχει μήκος πλευράς 11 μέτρα] τα οποία θα ολοκληρώσουν το «παζλ». Όταν το μεγαλεπήβολο έργο θα έχει ολοκληρωθεί, το καλοκαίρι του 2016, το F.A.S.T. θα είναι ένα μεγάλο «πιάτο» που θα έχει το μέγεθος 30 γηπέδων ποδοσφαίρου. Η δε διάμετρος του θα φτάνει τα 500 μέτρα, γεγονός που θα το καθιστά αυτομάτως ως το μεγαλύτερο σε όλη την υφήλιο, παίρνοντας την πρωτιά απ’ το τηλεσκόπιο Αρεσίμπο που βρίσκεται στο Πουέρτο Ρίκο, που έχει διάμετρο 300 μέτρα. Για να καταλάβουμε το μέγεθος του τηλεσκοπίου, το F.A.S.T. θα είναι πέντε φορές μεγαλύτερο από το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο στη Δυτική Ευρώπη, στο Έφελσμπεργκ της Γερμανίας, που ήταν και το μεγαλύτερο πλήρως στρεφόμενο ραδιοτηλεσκόπιο σε όλο τον κόσμο επί 30 χρόνια, μέχρι τη λειτουργία του τηλεσκοπίου του Γκριν Μπανκ των ΗΠΑ το 2000. Καθώς και επτά φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο στρεφόμενο ραδιοτηλεσκόπιο «Lovell» των 76μ. στο Αστεροσκοπείο Τζόντρελ Μπανκ, στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σύμφωνα με τα κινεζικά ΜΜΕ, το τηλεσκόπιο θα τεθεί σε λειτουργία τον Σεπτέμβριο του 2016 με το Πεκίνο να έχει επενδύσει πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ για την κατασκευή του. Κι όπως δηλώνει και το όνομα του θα είναι τόσο γρήγορο, όσο και υπερευαίσθητο, δηλαδή θα μπορεί να πιάνει μέχρι και τους «ψιθύρους» του διαστήματος. Θα χρησιμοποιηθεί λοιπόν για την σχολαστική έρευνα μεγάλων τμημάτων του σύμπαντος. «Έχοντας ένα τόσο ευαίσθητο ραδιοτηλεσκόπιο, μπορούμε να παρακολουθήσουμε μέχρι και τα πιο αδύναμα και πιο μακρινά ραδιοφωνικά σήματα. Αυτό θα μας βοηθήσει στην αναζήτηση ζωής έξω από το γαλαξία μας και στην διερεύνηση της προέλευσης του σύμπαντός μας», τονίζει ο Γου Σιάνγκπινγκ, γενικός διευθυντής της Κινεζικής Αστρονομικής Εταιρείας. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη και το παράδειγμα του Αρεσίμπο, δεν είναι δα και το πιο εύκολο έργο να καταγράψεις μηνύματα εξωγήινης ζωής καθώς μέχρι και το Ινστιτούτο SETI μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να λάβει σήματα ζωής από έναν άλλον γαλαξία. Όμως οι επιστήμονες είναι αισιόδοξοι πως ίσως αυτή τη φορά σταθούμε πιο τυχεροί, καθώς, όσον αφορά στα ραδιοτηλεσκόπια… το μέγεθος όντως μετράει και το F.A.S.T. ενδέχεται τελικά να κάνει τη διαφορά. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/10/19/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf/

Η Τουρκία εκτόξευσε τον έκτο δορυφόρο της. Από το κοσμοδρομιο Baikonur του Καζακσταν πραγματοποιηθηκε με επιτυχια η εκτοξευση του τουρκικου τηλεπικοινωνιακου δορυφορου TURKSAT 4b o οποιος κατασκευαστηκε απο Τουρκους και Γιαπωνεζους μηχανικους της εταιρειας Mitsubishi Electric Corp (MELCO). Στις 16 Οκτωβρίου στο 23:40 πραγματοποίηθηκε επιτυχής εκτόξευση του «Proton-M» με το ανώτερο στάδιο "Breeze-M" και τον δορυφόρο Turksat-4Β («Turksat-4Β") από την εξέδρα εκτόξευσης 200 του Μπαϊκονούρ. Στο 23.49 MSK το τμήμα της κεφαλής (ανώτερο στάδιο και διαστημόπλοια) καθαρά διαχωρίζεται από το τρίτο στάδιο του οχήματος εκτόξευσης και μπηκε στην υπολογισμένη τροχιά. Ο παραπανω δορυφορος ειναι ο εκτος τουρκικος δορυφόρος κατά σειρά ο οποίος τίθεται σε τροχιά γύρω από τη Γή (Αυτή τη στιγμή σε κατάσταση πλήρους λειτουργίας βρίσκονται 4 δορυφόροι). Zυγίζει 4.924 kgr και τέθηκε σε γεωσύγχρονη τροχιά. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Τουρκικού Υπουργείου Επικοινωνιών, ο TURKSAT 4b είναι σχεδιασμένος να παρέχει υπηρεσίες για επόμενα 15 χρόνια και θα καλύψει τις περιοχές της Κεντρικής και Δυτικής Ασίας (συμπεριλαμβανόμενης και της Τουρκίας, της Αφρικής, της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής. Τούρκοι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι με τη χρήση του TURKSAT 4b θα μειωθεί το κόστος των παρόχων υπηρεσιών διαδικτύου (Internet) και θα αυξηθεί η ταχύτητα όλου του φάσματος των επικοινωνιών. Η Τουρκία προγραμματίζει την κατασκευή άλλων δύο δορυφόρων, των Turksat 5A και Τurksat 6A, που θα τεθούν σε τροχιά το 2016 και 2019 αντίστοιχα. http://www.federalspace.ru/21788/ http://www.federalspace.ru/221/ Στο κοσμοδρόμιο "Ανατολή" της ρωσικής Άπω Ανατολής. Η εξέδρα εκτόξευσης στο κοσμοδρόμιο "Ανατολή" στην Περιφέρεια Αμούρ. http://gr.rbth.com/multimedia/photo_of_the_day/2015/10/14/sto-kosmodromio-anatoli-tis-rosikis-apo-anatolis_483305

BBC: Ετοιμάζουν αποστολή στον ανεξερεύνητο νότιο πόλο της Σελήνης. Την «άγνωστη πλευρά» του Φεγγαριού θέλουν να κατακτήσουν Ρώσοι και Ευρωπαίοι επιστήμονες, σύμφωνα με το βρετανικό BBC: Η ευρωπαϊκή και η ρωσική διαστημική υπηρεσία σχεδιάζουν αποστολή στη Σελήνη και ειδικότερα στο Νότιο Πόλο, ο οποίος δεν έχει εξερευνηθεί μέχρι σήμερα. Οι υπηρεσίες επιδιώκουν ακόμη και μόνιμη εγκατάσταση στη Σελήνη, η οποία στην αρχή θα είναι ρομποτική. Στόχος είναι να διαπιστωθεί αν στην ανεξερεύνητη αυτή περιοχή υπάρχει νερό και πρώτες ύλες για να φτιαχτούν καύσιμα και οξυγόνο. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που επικαλείται το βρετανικό δίκτυο, η αποστολή θα ονομάζεται Luna 27 και σχεδιάζεται να τεθεί σε εφαρμογή σε πέντε χρόνια. Αν οι προσπάθειες καρποφορήσουν, θα είναι η πρώτη επιστρροφή των ρωσικών υπηρεσιών στη Σελήνη μετά τη δεκαετία του '70. Στελέχη των ρωσικών υπηρεσίων επισήμαναν στο βρετανικό δίκτυο πως πλέον η «επιστροφή» γίνεται σε αναζήτηση συνεργασίων με εταίρους από το εξωτερικό, σε αντίθεση με τον ψυχροπολεμικό «διαστημικό ανταγωνισμό» των παλιότερων σεληνιακών αποστολών . http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500033337

«Κυνηγώντας» σκουληκότρυπες για χωροχρονικά ταξίδια. Οι σκουληκότρυπες πρωταγωνιστούν συχνά στα βιβλία και τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, όπως για παράδειγμα στο φιλμ «Interstellar» του Κρίστοφερ Νόλαν, στο οποίο χρησιμοποιείται μία τέτοια συμπαντική «σήραγγα» που οδηγεί σε κόσμους πολύ πιο μακρινούς από το ηλιακό μας σύστημα. Παρόλο που σε ορισμένες περιπτώσεις σενάρια σαν το παραπάνω έχουν δόσεις υπερβολής, βασίζονται σε ένα φαινόμενο που προβλέπεται από τους νόμους της φυσικής, και πιο συγκεκριμένα από τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Έτσι, εκτός από συγγραφείς και σκηνοθέτες, αρκετοί επιστήμονες σε όλο τον κόσμο μελετούν θεωρητικά τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε όντως να χρησιμοποιηθεί μια σκουληκότρυπα για διαστρικά ταξίδια. Ένας τέτοιος επιστήμονας είναι ο Έρικ Ντέιβις, φυσικός από το Ίδρυμα Tau Zero Tau που εδρεύει στο Κλίβελαντ, ο οποίος χρησιμοποιεί τις εξισώσεις της Γενικής Σχετικότητας για να περιγράψει τις ιδιότητες που θα έχει μια κοσμική «σήραγγα», όπως και τι θα συνέβαινε αν οποιοδήποτε αντικείμενο ή πληροφορία περνούσε το «κατώφλι» της. «Οι σκουληκότρυπες είναι τούνελ που μπορεί να συνδέουν δύο απομακρυσμένα σημεία (είτε στο σύμπαν μας είτε σε διαφορετικά σύμπαντα), δύο διαφορετικές χρονικές στιγμές για ταξίδια στον χρόνο, ή ακόμη και διαφορετικές χωρικές διαστάσεις», λέει ο Ντέιβις στο σάιτ Space.com. Η ύπαρξή τους προβλέφθηκε για πρώτη φορά το 1916 από τον μαθηματικό Λούντβιχ Φλαμ, ο οποίος μελετούσε ποια φαινόμενα θα μπορούσαν να απορρέουν από τη Γενική Σχετικότητα. Παρόλο που αποτελούν μία εντυπωσιακή συνέπεια της θεωρίας, σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή του Caltech Κιπ Θορν, ακόμη δεν έχει προταθεί κάποιος μηχανισμός δημιουργίας τους, ο οποίος να είναι γενικά αποδεκτός από την επιστημονική κοινότητα. Και βέβαια, μέχρι σήμερα δεν έχει ανιχνευθεί καμία τέτοια κοσμική δομή. Ο Θορν έχει επίσης δείξει μαζί με την ομάδα του πως, ακόμη κι αν σχηματιζόταν μία σκουληκότρυπα, πιθανότατα θα κατέρρεε πριν μπορέσει οποιοδήποτε αντικείμενο να περάσει από μέσα της. Για να παραμείνει αυτή η συμπαντική «πύλη» ανοιχτή για αρκετό χρονικό διάστημα, θα χρειαζόταν κάποιο είδος σκαλωσιάς – κατασκευασμένης μάλιστα από κάποιο είδος «εξωτικής» ύλης. Ένας υποψήφιο υλικό είναι η σκοτεινή ύλη, η οποία είναι πέντε φορές περισσότερη στο σύμπαν από τη συμβατική ύλη. Βέβαια, οι επιστήμονες δεν έχουν καμία εικόνα για τη φύση της σκοτεινής ύλης, αφού μέχρι σήμερα δεν έχει ανιχνευθεί άμεσα. Ωστόσο, μελετώντας τον τρόπο που αλληλεπιδρά με τη συμβατική ύλη μπορούν να «ψηλαφίσουν» τις ιδιότητές της. Έτσι, σύμφωνα με άλλους θεωρητικούς φυσικούς, είναι πιθανό οι σκουληκότρυπες να σχηματίζονται σε περιοχές με μεγάλη συγκέντρωση σκοτεινής ύλης, όπως για παράδειγμα στα εξωτερικά όρια του Γαλαξία μας. Μάλιστα, με τη βοήθεια προσομοιώσεων, επιστήμονες έχουν δείξει πως σε μία τέτοια περίπτωση θα μπορούσαν όντως να λειτουργούν σαν συμπαντικές σήραγγες. Ακόμη όμως κι αν υπάρχουν τέτοια τούνελ στο σύμπαν, τι θα πάθαινε ένα αντικείμενο ή ένας άνθρωπος που θα περνούσε μέσα από αυτές; «Τίποτα», απαντά αφοπλιστικά ο Ντέιβις. «Το ταξίδι θα είναι ασφαλές για ένα διαστημόπλοιο και τους επιβάτες του, αφού στο εσωτερικό τους δεν θα υπάρχουν ισχυρές, παραμορφωτικές βαρυτικές δυνάμεις». «Έτσι, αν βρεθούν στην είσοδο, π.χ. κάπου στη “γειτονιά” της Γης, απλώς θα περάσουν μέσα από το τούνελ και θα εμφανισθούν στην έξοδό του». Καθώς αυτές οι χωροχρονικές σήραγγες θα συνδέουν δύο απομακρυσμένα σημεία, παρακάμπτοντας ουσιαστικά τη μεταξύ τους διαδρομή, για έναν εξωτερικό παρατηρητή θα σήμαινε πως οι «ταξιδιώτες» κινούνται με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός. Επομένως, αν υπάρχουν, θα επιτρέψουν στον άνθρωπο να εξερευνήσει περιοχές του σύμπαντος στις οποίες είναι αδύνατον να φθάσει αλλιώς, αφού έχουν τόσο μεγάλη απόσταση από τον πλανήτη μας που ακόμη και το φως χρειάζεται χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια για να τη διανύσει. Βέβαια, για να γίνει αυτό, θα πρέπει πρώτα να έχουν βρεθεί σκουληκότρυπες στο σύμπαν. Ωστόσο, ο Ντέιβις υποστηρίζει πως θα μπορούσαν να γίνουν πειράματα που να ψάξουν για χωροχρονικά τούνελ, ανιχνεύοντας έμμεσες ενδείξεις οι οποίες θα «προδίδουν» την ύπαρξή τους. Τέτοιες ενδείξεις θα ήταν διαφορές στις περιοχές εισόδου και εξόδου, οι οποίες να παραπέμπουν στη σχέση αντικειμένου-ειδώλου ενός κοίλου καθρέφτη. Επίσης, θα μπορούσαν να αναζητηθούν ακτίνες φωτός με ιδιότητες που, όπως προβλέπεται θεωρητικά, θα αποκτούσαν αν είχαν ταξιδέψει μέσα από μία σκουληκότρυπα. http://www.naftemporiki.gr/story/1018003/kunigontas-skoulikotrupes-gia-xoroxronika-taksidia

Εξωγήινοι πολιτισμοί τύπου II και το άστρο KIC 8462852. Στη δεκαετία του 1960 ο Ρώσος φυσικός Νικολάι Καρντάσιεφ (Nikolai Kardashev) έχοντας ως σκοπό την ταξινόμηση των ραδιοσημάτων από πιθανούς εξωγήινους πολιτισμούς, δημιούργησε ένα σύστημα ταξινόμησης πολιτισμών ανάλογα με την ενέργεια που καταναλώνουν. Κάθε προηγμένος πολιτισμός – προς το παρόν ο μόνος γνωστός πολιτισμός στο σύμπαν είναι ο δικός μας – εκπέμπει προς το διάστημα ακτινοβολία η οποία μπορεί να καταγραφεί και να μετρηθεί. Η κατάταξη είχε ως εξής: Πολιτισμός τύπου Ι είναι ο πολιτισμός που ελέγχει όλες τις πλανητικές μορφές ενέργειας. Μπορεί να χρησιμοποιήσει όλη την ηλιακή ενέργεια που φτάνει στον πλανήτη του, ελέγχει την θερμοκρασία του πλανήτη, τα έντονα καιρικά φαινόμενα, τη σεισμική και την ηφαιστειακή δραστηριότητα. Πολιτισμός τύπου ΙΙ είναι αυτός που αφού εξάντλησε τους πόρους του πλανήτη του, κατάφερε να ελέγχει και να καταναλώνει όλη την παραγόμενη ενέργεια ενός άστρου (σαν τον ήλιο μας). Τέλος, σύμφωνα με τον Kardashev, ένας πολιτισμός τύπου ΙΙΙ αφού έχει εξαντλήσει την ενέργεια ολόκληρου του πλανητικού του συστήματος, έχει αποικίσει τον γαλαξία του και μπορεί να ελέγχει την ενέργεια σε γαλαξιακό επίπεδο. Πολλοί επιστήμονες, μεταξύ των οποίων και ο Φρίμαν Ντάισον (Freeman Dyson), υπέθεσαν ότι ένας πολιτισμός τύπου ΙΙ θα μπορούσε τα κατασκευάσει γύρω από το άστρο – ήλιο του τεράστιας κλίμακας κατασκευές που θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν μέρος ή και σχεδόν όλη την ενέργεια την ενέργεια του άστρου. Σε μια ακραία περίπτωση που περιέγραψε ο Dyson, ένας πολιτισμός τύπου ΙΙ θα μπορούσε να περιβάλλει το άστρο του με μια σφαιρική υπερ-κατασκευή η οποία θα μπορούσε να εκμεταλλεύεται το σύνολο της εκπεμπόμενης ενέργειας ενός άστρου. Επιπλέον, το εσωτερικό αυτής της σφαίρας θα μπορούσε φιλοξενήσει τον πολιτισμό και να ικανοποιήσει την δημογραφική αύξηση του πληθυσμού για εκατομμύρια χρόνια. Σύμφωνα με τους νόμους της Θερμοδυναμικής η σφαίρα αυτή θα εξέπεμπε στο διάστημα μια χαρακτηριστική υπέρυθρη ακτινοβολία … η οποία θα μπορούσε να ανιχνευθεί από κάποιον άλλον απομακρυσμένο πολιτισμό. Ο Dyson προέτρεπε τους αστρονόμους να αναζητούν πηγές υπέρυθρης ακτινοβολίας στον ουρανό και όχι ραδιοσήματα. Ήδη έχουν γίνει έρευνες για τέτοιου είδους ακτινοβολία, χωρίς όμως αποτέλεσμα προς το παρόν. Τις τελευταίες μέρες γίνεται μεγάλος ντόρος στο διαδίκτυο και τα ΜΜΕ από μια επιστημονική δημοσίευση αστρονόμων με τίτλο «Planet Hunters X. KIC 8462852 – Where’s the flux?». http://arxiv.org/pdf/1509.03622v1.pdf Από τον τίτλο της δημοσίευσης οι συγγραφείς θέτουν το ερώτημα: που είναι φωτεινή ροή του άστρου KIC 8462852; Πρόκειται για ένα ασυνήθιστο άστρο που βρίσκεται ανάμεσα στον αστερισμό του Κύκνου και τον αστερισμό της Λύρας, αόρατο με γυμνό μάτι, αλλά ορατό στο διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, που εξερευνούσε για περισσότερα από 4 χρόνια την περιοχή αυτή από το 2009. «Δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ ένα τέτοιο άστρο», λέει η Ταμπίθα Μπογιατζιάν (Tabetha Boyajian), μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Yale. «Ήταν πραγματικά περίεργο. Σκεφτήκαμε ότι μπορεί να οφείλεται σε λάθος μετρήσεις ή στην κίνηση του διαστημικού σκάφους, αλλά ελέγχθηκαν όλες οι περιπτώσεις». Το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ έψαχνε για περιοδικές μικροσκοπικές αυξομειώσεις του φωτός σε 150.000 και πλέον άστρα. Αυτές οι περιοδικές μεταβολές της λαμπρότητάς των άστρων οφείλονται στους πλανήτες που περιστρέφονται γύρω από τα άστρα. Το Κέπλερ, μέχρι τον Ιανουάριο του 2015, με τη μέθοδο αυτή ανακάλυψε 1013 εξωπλανήτες και 3199 υποψήφιους εξωπλανήτες (στην έρευνα αυτή συμμετείχαν και εθελοντές με το πρόγραμμα Planet Hunters, κάτω από την ομπρέλα του Zoouniverse). Όταν ένας εξωπλανήτης διέρχεται μπροστά από το άστρο του τότε το Κέπλερ καταγράφει μείωση της λαμπρότητας του άστρου της τάξης του 1%. Στην περίπτωση του άστρου KIC 8462852 καταγράφηκαν μειώσεις της τάξης έως και 22%. Αυτά τα ποσοστά θεωρούνται τεράστια δεδομένου ότι εξωπλανήτες ακόμα και με το μέγεθος του Δία μειώνουν την λαμπρότητα γύρω στο 1%! Και πέρα από αυτό, ενώ οι εξωπλανήτες προκαλούν περιοδικές μεταβολές στη λαμπρότητα των άστρων τους, στην περίπτωση του KIC 8462852 οι τεράστιες μεταβολές στη λαμπρότητά του είναι απεριοδικές. Οι περίεργες αυξομειώσεις στη λαμπρότητα του άστρου KIC 8462852 δείχνουν ότι περιβάλλεται από τεράστιο όγκο συμπαγούς ύλης. Ένας τέτοιος σχηματισμός ύλης θα ήταν αναμενόμενος αν το άστρο είχε μικρή ηλικία. Όταν, για παράδειγμα, το ηλιακό μας σύστημα άρχισε να σχηματίζεται πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ένα συνονθύλευμα ύλης, ένας δίσκος από συντρίμμια και σκόνη περιέβαλλαν τον ήλιο, προτού δημιουργηθούν οι πλανήτες. Αν το άστρο KIC 8462852 ήταν νέο, τότε θα έπρεπε να περιβάλλεται από σκόνη, η οποία θα έδινε μια έξτρα εκπομπή υπέρυθρου φωτός. Όμως, αυτή η υπέρυθρη εκπομπή δεν παρατηρήθηκε στα δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου υπερύθρων WISE (Wide-field Infrared Survey Explorer)(*). Φαίνεται λοιπόν ότι πρόκειται για ένα άστρο «ώριμης» ηλικίας. Μια άλλη φυσική ερμηνεία που απομένει είναι να έχει εγκλωβιστεί στην τροχιά του άστρου ένας τεράστιος αριθμός κομητών και άλλων σωμάτων, π.χ. εξαιτίας μιας διαταραχής της αντίστοιχης περιοχής Oort του συστήματος KIC 8462852. Σύμφωνα με τους αστρονόμους κάτι τέτοιο έχει πολύ λίγες πιθανότητες να συμβεί. Και εδώ μπαίνουν τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Μήπως πρόκειται για ενδείξεις κατασκευών τεράστιας κλίμακας από εξωγήινους πολιτισμούς τύπου ΙΙ; Κάποιοι επιστήμονες, μεταξύ των οποίων και ο Τζέισον Ράιτ (Jason Wright) του Πανεπιστήμιου της Πενσιλβάνια πιστεύουν πως η απόκρυψη του φωτός θα μπορούσε να οφείλεται σε τεράστιες τεχνολογικές κατασκευές προηγμένων εξωγήινων πολιτισμών [THE G SEARCH FOR EXTRATERRESTRIAL CIVILIZATIONS WITH LARGE ENERGY SUPPLIES –> βλέπε §4. KIC 8462852 AS A SETI TARGET, σελ.8 και 9]. http://arxiv.org/pdf/1510.04606v1.pdf Για τον λόγο αυτό οι επιστήμονες θα υποβάλλουν μια πρόταση, έτσι ώστε να στραφούν ραδιοτηλεσκόπια προς την κατεύθυνση του άστρου, με στόχο την ανίχνευση ραδιοσυχνοτήτων σχετικές με τεχνολογική δραστηριότητα. Κι αν η πρόταση εγκριθεί, η παρακολούθηση θ’ αρχίσει το επόμενο φθινόπωρο. Αν πράγματι τα δεδομένα είναι σωστά, η επιθυμία όλων είναι οι απρόσμενες διακυμάνσεις φωτός στο άστρο KIC 8462852 να οφείλονται στις υπερ-κατασκευές εξωγήινων πολιτισμών τύπου ΙΙ. Όμως, ας μην ξεχνάμε ότι, και το 1967, όταν οι αστρονόμοι ανίχνευσαν για πρώτη φορά σήματα από πάλσαρ, στην αρχή νόμισαν ότι πρόκειται για σήματα εξωγήινων που προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν με άλλους πολιτισμούς… (*)Πάντως, το γεγονός ότι δεν παρατηρείται υπέρυθρη εκπομπή ακτινοβολίας σημαίνει ότι μάλλον απορρίπτεται και η ακραία περίπτωση της σφαίρας Dyson, η οποία προκαλεί επίσης υπέρυθρη εκπομπή. http://physicsgg.me/2015/10/17/%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%af-%cf%84%cf%8d%cf%80%ce%bf%cf%85-ii-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%ac%cf%83%cf%84/

1729: ένας «αριθμός ταξί» με βαθύτερη μαθηματική σημασία. Ο Ινδός αυτοδίδακτος μαθηματικός Srinivasa Ramanujan (Ραμανουτζάν) (1887 – 1920), αποτελεί μια από τις πιο σπάνιες περιπτώσεις ιδιοφυίας στην ιστορία των μαθηματικών. Στις αρχές του 1913 ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ Gοdfrey H. Hardy (Χάρντι) (1877 – 1947) έλαβε μια επιστολή από το Μαντράς της Ινδίας. Ο Χάρντι την εποχή εκείνη εθεωρείτο ως ένας από τους καλύτερους ειδικούς στον απειροστικό λογισμό και τη θεωρία των αριθμών. Αποστολέας ήταν ο Srinivasa Ramanujan (Ραμανουτζάν), υπάλληλος στο λογιστήριο του ταχυδρομικού γραφείου του Μαντράς. Στην επιστολή του ανέφερε ότι δεν είχε αποφοιτήσει από κάποιο πανεπιστήμιο και ότι, αφότου τέλειωσε το σχολείο, είχε μελετήσει μόνος του μαθηματικά με το δικό του τρόπο χωρίς να ακολουθήσει το παραδοσιακό σύστημα. Μια επιστολή τέτοιου είδους δεν θα είχε εντυπωσιάσει τον Χάρντι αν δεν περιείχε μια σειρά από μαθηματικούς τύπους που ο Ραμανουτζάν πρότεινε για δημοσίευση, εφόσον ο Χάρντι τους έβρισκε ενδιαφέροντες, δεδομένου ότι ο Ραμανουτζάν δεν είχε τα χρήματα που απαιτούνταν για την δημοσίευσή τους. Ο Χάρντι εντυπωσιάστηκε και καταπιάστηκε – σε συνεργασία με τον J. E. Littlewood (Λίτλγουντ) – με τη μελέτη και την κατανόηση των μαθηματικών αποτελεσμάτων που περιείχε η επιστολή. Αρκετά από αυτά τα αποτελέσματα ήταν νέα, ενώ συχνά έμοιαζαν και απολύτως δυσνόητα, τουλάχιστον ως προς τον «αποδεικτικό» συλλογισμό που τα στήριζε. Η απόδειξη, με την αυστηρή έννοια του όρου (αυτή που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη συμβολή της αρχαίας ελληνικής μαθηματικής επιστήμης στον τρόπο με τον οποίο κάνουμε μαθηματικά σήμερα), ήταν άγνωστη στον Ραμανουτζάν. Οι «αποδείξεις» του ήταν απολύτως ιδιόμορφης φύσεως και στηρίζονταν κυρίως στη διαίσθησή του, που τον οδηγούσε πάντοτε σε μια σειρά «περίεργων» βημάτων στο πλαίσιο μιας εντελώς δικής του συλλογιστικής. Oι Χάρντι και Λίτλγουντ αντιλήφθηκαν αμέσως ότι ο νεαρός Ινδός επιστολογράφος συνιστούσε άκρως ενδιαφέρουσα περίπτωση πρωτότυπης ιδιοφυίας. Έτσι, ο Χάρντι οργάνωσε και μεθόδευσε την πρόσκληση του Ραμανουτζάν στο Κολέγιο Τρίνιτι του Κέμπριτζ. Ύστερα από μια πρώτη, πρόσκαιρη άρνηση, ο Ραμανουτζάν δέχτηκε να πάει στο Κέμπριτζ, όπου έφτασε τον Απρίλιο του 1914. Εκεί, σύμφωνα με το πρόγραμμα που του είχε ετοιμάσει ο Χάρντι, o Ραμανουτζάν παρακολούθησε κάποιες διαλέξεις στην ανάλυση και στην άλγεβρα. Επιπλέον, αρκετά μαθηματικά του τα δίδαξε κατ’ ιδίαν ο Χάρντι στη διάρκεια των συναντήσεών τους. Γενναιόδωρος, όμως, και ειλικρινής, καθώς ήταν, παραδέχθηκε ότι «προφανώς εγώ διδάχθηκα περισσότερα από εκείνον απ΄όσα αυτός [ο Ραμανουτζάν] από εμένα». Τα χρόνια του Κέμπριτζ υπήρξαν παραγωγικά για τον Ραμανουτζάν, αλλά δεν διήρκεσαν πολύ. Το κλίμα στο Λονδίνο, αλλά και οι δυσκολίες εξαιτίας του 1ου παγκοσμίου πολέμου, επιδείνωσαν την υγεία του Ραμανουτζάν, που έπασχε από φυματίωση και το 1917 εισήχθη σε νοσοκομείο του Λονδίνου. Ο «αριθμός-ταξί» ή αριθμός «Hardy-Ramanujan» Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στο νοσοκομείο ο Χάρντι, θέλοντας να φτιάξει το κέφι του Ραμανουτζάν, ανέφερε τον αριθμό κυκλοφορίας του ταξί που τον μετέφερε, ήταν ο αριθμός 1729: «πρόκειται μάλλον για έναν πληκτικό αριθμό κι ελπίζω να μην είναι κακός οιωνός» είπε ο Χάρντι. «Όχι» απάντησε ο Ραμανουτζάν, «Δεν έχεις δίκιο, είναι ένας πολύ ενδιαφέρων αριθμός. Είναι ο μικρότερος ακέραιος αριθμός που μπορεί να εκφραστεί σαν άθροισμα δυο κύβων, με δυο διαφορετικούς τρόπους». Ο Ραμανουτζάν ακολουθώντας ιατρική σύσταση, επέστρεψε στην Ινδία στις αρχές του 1919, και πέθανε εκεί τον Απρίλιο του 1920. Πέρασε τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του σε σανατόρια, με την υγεία του σε κακή κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά, ήταν μόλις το 1918 που ανακάλυψε μερικά από τα πιο ωραία του θεωρήματα, την εποχή περίπου που εκλέχτηκε εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου. Την ιστορία με τον αριθμό της κυκλοφορίας του ταξί, που αποτελεί ένα ελάχιστο δείγμα της μαθηματικής ιδιοφυίας του Ραμανουτζάν, έφεραν ξανά στην επικαιρότητα οι μαθηματικοί Ken Ono και Sarah Trebat-Leder στην πρόσφατη δημοσίευσή τους με τίτλο «The 1729 K3 surface» . Πράγματι, το 1729 είναι ο μικρότερος φυσικός αριθμός που μπορεί να γραφεί ως άθροισμα δυο θετικών κύβων, με δυο διαφορετικούς τρόπους: 1729 = 93 + 103 = 123 + 13 Πως το ήξερε αυτό ο Ραμανουτζάν; Δεν επρόκειτο για επιφοίτηση. Είχε ασχοληθεί στο παρελθόν με την διοφαντική εξίσωση Euler x3 + y3 = z3 + w3, είχε συναντήσει αυτή την αριθμητική λεπτομέρεια, την κατέγραψε στο σημειωματάριό του και, χάρη στη χαρακτηριστική του ευχέρεια με τους αριθμούς, τη θυμήθηκε. Οι Ken Ono και Sarah Trebat-Leder στην δημοσίευσή τους ανακοίνωσαν πως ο Ραμανουτζάν, πέρα από την αναπαράσταση του αριθμού 1729, μελετούσε ελλειπτικές καμπύλες και είχε ανακαλύψει τις επιφάνειες Κ3 – αντικείμενα που σήμερα είναι πολύ σημαντικά στα μαθηματικά (θεωρία αριθμών), αλλά και στη φυσική (θεωρία των χορδών και κβαντική φυσική). Ελλειπτική καμπύλη είναι ο γεωμετρικός τόπος των σημείων που ικανοποιούν μια συγκεκριμένη κυβική εξίσωση.Τέτοιου είδους καμπύλες βρίσκονται σε στενή σύνδεση με το τελευταίο θεώρημα του Fermat. Ο αριθμοί σαν τον 1729, που είναι μικρότερος ακέραιος που μπορεί να γραφεί σαν άθροισμα δυο κύβων με n διαφορετικούς τρόπους (n=2 στην περίπτωση του 1729), αναφέρονται ως Μέχρι σήμερα έαριθμοί «Hardy-Ramanujan» ή αριθμοί «taxi-cab». Μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί 6 μόνο τέτοιοι αριθμοί. Σε μια σελίδα του σημειωματάριου που κατέγραφε τις ιδέες του ο Ραμανουτζάν προς το τέλος της ζωής του (1919 -1920), εμφανίζεται ο αριθμός 1729 ως άθροισμα δυο κύβων με δυο διαφορετικούς τρόπους, συσχετισμένος με δεδομένα ελλειπτικών καμπυλών που χρησιμοποιούνται στην απόδειξη του τελευταίου θεωρήματος του Fermat. Ο Ken Ono μελετώντας τις σημειώσεις του Ραμανουτζάν συνειδητοποίησε ότι ο ιδιοφυής ινδός μαθηματικός είχε ανακαλύψει μια επιφάνεια Κ3, πολύ πριν αυτές ταυτοποιηθούν και ονομαστούν έτσι από τον André Weil, στη δεκαετία του 1950. (Κ3: προς τιμήν των τριών μεγάλων μαθηματικών Kummer, Kähler, Kodaira – και του K2, το δεύτερο ψηλότερο βουνό στη Γη μετά το όρος Έβερεστ που βρίσκεται στο Κασμίρ!). Όπως είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανέβει κανείς στο βουνό Κ2, έτσι και η διαδικασία γενίκευσης των ελλειπτικών καμπυλών για να βρεθεί μια επιφάνεια Κ3 θεωρείται πολύ δύσκολο μαθηματικό πρόβλημα. Σύμφωνα με τους Ono και Trebat-Leder, ο Ραμανουτζάν χρησιμοποίησε τις ελλειπτικές καμπύλες (η αναπαράσταση του αριθμού 1729 σχετίζεται μ’ αυτές) για να καταλήξει σε μια επιφάνεια Κ3. Κι αυτό προκαλεί μεγάλη έκπληξη δεδομένου ότι οι μαθηματικοί ακόμα και σήμερα δυσκολεύονται να χειριστούν και να εκτελέσουν υπολογισμούς με επιφάνειες Κ3. Ο θρύλος του Ραμανουτζάν είναι φυσικά γνωστός στην Ινδία, αλλά στις άλλες χώρες είναι γνωστός κυρίως μεταξύ των μαθηματικών. Ο υπόλοιπος κόσμος θα έχει την ευκαιρία να μάθει περισσότερα γι αυτόν μέσα από την ταινία «The Man Who Knew Infinity» που εξιστορεί την ζωή και το έργο του σπουδαίου Ινδού μαθηματικού. Υπενθυμίζεται ότι η ταινία άφησε πολύ καλές εντυπώσεις πριν από ένα μήνα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο. Στην φωτογραφία η σελίδα από το σημειωματάριο του Ραμανουτζάν όπου βρίσκονται οι αναπαραστάσεις του αριθμού 1729 ως άθροισμα κύβων. http://physicsgg.me/2015/10/18/1729-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%81%ce%b9%ce%b8%ce%bc%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%af-%ce%bc%ce%b5-%ce%b2%ce%b1%ce%b8%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc/

Κομήτες έσπειραν ζωή στην Ευρώπη; Εχει διαπιστωθεί ότι μερικές δεκάδες χλμ. κάτω από την παγωμένη επιφάνεια της Ευρώπης, ενός εκ των δορυφόρων του Δία, υπάρχει ένας μεγάλος ωκεανός και μάλιστα πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι είναι πιθανότατα φιλικός στη ζωή. Μια από τις δημοφιλέστερες θεωρίες για την εμφάνιση της ζωής στη Γη είναι ότι τα δομικά της υλικά έφθασαν στον πλανήτη μας με κάποιους από τους κομήτες που την βομβάρδιζαν την πρώτη περίοδο της ύπαρξη της. Επιστήμονες του Williams College στις ΗΠΑ πραγματοποίησαν μια μελέτη σύμφωνα με την οποία αυτό θα μπορούσε να έχει συμβεί και στην Ευρώπη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κομήτες με διάμετρο 5 χλμ. έχουν την δυνατότητα να τρυπήσουν την παγωμένη επιφάνεια του δορυφόρου και να φτάσουν μέχρι τον ωκεανό απελευθερώνοντας εκεί βιολογικό υλικό και γενικά πρώτες ύλες για την ανάπτυξη ζωής. Οι παρατηρήσεις στην Ευρώπη έχουν δείξει ότι κάποιες από τις ρωγμές στην επιφάνεια της έχουν δημιουργηθεί από πτώση κομητών ή αστεροειδών. Οπότε θεωρητικώς τουλάχιστον θα μπορούσε ένας εξ αυτών να είχε καταφέρει να διεισδύσει σε μεγάλο βάθος. Σύμφωνα με την μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Journal of Geophysical Research, Planets» ένας κομήτης με διάμετρο 0.5 χλμ θα μπορούσε να διεισδύσει σε βάθος 5 χλμ στην Ευρώπη και ένας κομήτης διαμέτρου 5 χλμ θα μπορούσε να φτάσει σε βάθος 40 χλμ! http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=747070

Διμερής συνεργασία Ελλάδας-Γαλλίας για το Διάστημα. Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η εκδήλωση δικτύωσης Ελληνικών και Γαλλικών επιχειρήσεων και ερευνητικών φορέων που αναπτύσσουν Διαστημικές τεχνολογίες και εφαρμογές, προκειμένου να ενισχυθούν οι υπάρχουσες διμερείς συνεργασίες και να τεθούν βάσεις για το σχηματισμό κοινοπραξιών για την υλοποίηση νέων διαστημικών αποστολών και έργων, που πραγματοποιήθηκε στις 1-2 Οκτωβρίου 2015, στην Τουλούζη, Γαλλία, κύρια έδρα της Γαλλικής διαστημικής βιομηχανίας (και του 50% της Ευρωπαϊκής δραστηριότητας στο Διάστημα), φιλοξενούμενη στις εγκαταστάσεις της εταιρείας CLS. Κύριοι διοργανωτές της εκδήλωσης ήταν από την Ελλάδα, η Γενική Γραμματεία Έρευνας & Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) και από τη Γαλλία, το Γαλλικό Εθνικό Κέντρο Διαστημικών Μελετών (Centre National d’Etudes Spatiales/CNES), οι δημόσιοι φορείς χάραξης Διαστημικής πολιτικής των δυο χωρών. Συνδιοργανωτές ήταν το Aerospace Valley Cluster, o πιο σημαντικός συνεργατικός σχηματισμός (cluster) αεροδιαστημικής της Ευρώπης, και το ταχέως αναπτυσσόμενο ελληνικό si-Cluster, με 50 μέλη. Τη διοργάνωση των διμερών συναντήσεων μεταξύ των φορέων των δύο χωρών υποστήριξαν δύο φορείς-μέλη του Enterprise Europe Network, το Δίκτυο ΠΡΑΞΗ και το Εμπορικό & Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Περιφέρειας Midi-Pyrénées. Η εκδήλωση οργανώθηκε στο πλαίσιο της διμερούς συνεργασίας μεταξύ της Γαλλίας και της Ελλάδας στον τομέα του Διαστήματος, συνεργασία η οποία ήδη έχει αποφέρει σημαντικά αποτελέσματα, αλλά και νέων ευκαιριών συνεργασίας που έχουν δημιουργηθεί, όπως η αποστολή JUICE του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) στο Δία, το μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος και το νέο Πρόγραμμα Εργασίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΕΕ) για το Διάστημα (Horizon 2020) για τα έτη 2016-2017. Συνολικά 41 επιχειρήσεις και ερευνητικοί φορείς από τις δύο χώρες παρουσίασαν τις δραστηριότητες, τα ενδιαφέροντα, τις προθέσεις και τις δυνατότητες συνεργασίας τους και ήλθαν σε άμεση επαφή μεταξύ τους μέσω 130 διμερών συναντήσεων. Η Ελληνική αποστολή που μετέβη στην Τουλούζη ήταν εντυπωσιακή και έφθασε σε πλήθος τα 50 άτομα. Οι εκπρόσωποι της ESA παρουσίασαν νέες πρωτοβουλίες για την ενίσχυση και ανάπτυξη των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων που ασχολούνται με το Διάστημα, ενώ οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΕΕ), ανέλυσαν τις ευκαιρίες που υπάρχουν για τον τομέα του Διαστήματος στο Πρόγραμμα Horizon 2020. Οι επί κεφαλής της ΓΓΕΤ, κ. Θωμάς Μαλούτας και του CNES, κ. Jean-Yves Le Gall, αποτίμησαν θετικά την εκδήλωση και εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για την επιτυχία της καθώς και τη δέσμευσή τους για την περαιτέρω ανάπτυξη και ενίσχυση της διμερούς συνεργασίας. Η κα.Αφροδίτη Πατρώνη από τη ΓΓΕΤ στην αίθουσα παρουσιάσεων"Η εκδήλωση είχε μεγάλη επιτυχία, καθώς οι συμμετοχές και από τις δύο χώρες ξεπέρασαν κάθε προσδοκία και ο στόχος της δικτύωσης Γαλλικών και Ελληνικών φορέων διαστημικής τεχνολογίας φαίνεται ότι σύντομα θα παρουσιάσει εξαιρετικά αποτελέσματα. Πρέπει να εξάρω την πολύ καλή προετοιμασία της εκδήλωσης, που δείχνει το υψηλό επίπεδο συνεργασίας μεταξύ κρατικών υπηρεσιών όπως το CNES και η ΓΓΕΤ, αλλά και η καταλυτική συμβολή του si-Cluster και του Δικτύου ΠΡΑΞΗ, που αποδεικνύουν συνεχώς την αποτελεσματικότητά τους. Η ΓΓΕΤ - ως οφείλει - θα παρακολουθεί από κοντά και με ενδιαφέρον τα αποτελέσματα τέτοιων πρωτοβουλιών και θα φροντίζει για την περεταίρω ανάπτυξη των σχέσεων και της συνεργασίας με τη Γαλλική πλευρά στον τομέα του Διαστήματος προς όφελος των Ελληνικών φορέων και της ανάπτυξης του κλάδου" δήλωσε η κα. Αφροδίτη Πατρώνη από τη Διεύθυνση Διεθνούς Επιστημονικής και Τεχνολογικής Συνεργασίας της ΓΓΕΤ. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Dimerhes_synergashia_Ellhadas-Gallhias_gia_to_Dihastema «Διαστημικά» άλματα στην επικοινωνία μέσω ακτίνων λέιζερ. Η επικοινωνία μέσω ακτίνων λέιζερ αποτελεί ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα αντικείμενα έρευνας της διαστημικής τεχνολογίας, και ως εκ τούτου είναι πολλά τα πειράματα και η έρευνα και ανάπτυξη που λαμβάνει χώρα στον κλάδο. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται δοκιμή που προορίζεται να πραγματοποιηθεί από το Asteroid Impact Mission (AIM) της ESA, η οποία αναμένεται να λάβει τελική έγκριση στις 16 Δεκεμβρίου. Πρόκειται για μια αποστολή επίδειξης/ δοκιμής τεχνολογίας για το Βαθύ Διάστημα, που θα είναι (εάν πάρει πράσινο φως) η πρώτη αποστολή ανθρώπινου σκάφους σε διπλό αστεροειδή. Μεταξύ των καινοτόμων τεχνολογιών που θα δοκιμαστούν συμπεριλαμβάνεται και η επικοινωνία με λέιζερ- που είναι κατά πολύ ταχύτερη αυτής με ραδιοκύματα. Όπως εξηγεί ο Ζόραν Σόντνικ, μηχανικός οπτικών, η τεχνολογία οπτικής επικοινωνίας δεν έχει καθιερωθεί ακόμα για χρήση στο Διάστημα, και το EDRS (European Data Relay System) θα είναι η πρώτη εμπορική εφαρμογή. «Επί της ουσίας λειτουργεί κάπως σαν κώδικας Μορς, με κωδικοποιημένες λάμψεις φωτός. Το ERDS με δορυφόρους σε υψηλή τροχιά θα χρησιμοποιεί laser links για την επιστροφή περιβαλλοντικών δεδομένων από τους δορυφόρους Sentinel σε χαμηλή τροχιά σε πραγματικό χρόνο- μια τεχνική που έχει επιδειχθεί μέσω των αποστολών τηλεπικοινωνιών Alphasat και Artemis της ESA» σημειώνει. Το 2013, το Optical Ground Station της ESA στην Τενερίφη συμμετείχε σε αντίστοιχο εγχείρημα με το LADEE της NASA, σε απόσταση 400.000 χλμ. Ωστόσο, αυτή τη φορά η απόσταση θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη: 75 εκατ. χιλιόμετρα, ή αλλιώς το μισό της απόστασης ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο- σημειώνεται ότι, στο πλαίσιο μιας αποστολής στον Άρη, οι αποστάσεις θα είναι ακόμα μεγαλύτερες. Μια ακτίνα λέιζερ από το τηλεσκόπιο λέιζερ του ΑΙΜ (διαμέτρου 13,5 εκ.) σε τέτοια απόσταση θα έχει «αποτύπωμα» 1.100 χλμ- ακόμα και αν πρόκειται σαφώς για μεγάλη απόσταση, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι το αντίστοιχο «αποτύπωμα» με χρήση ραδιοκυμάτων θα ήταν πιο πλατύ από την ίδια τη Γη. Η πολύ υψηλότερη συχνότητα φωτός λέιζερ συνεπάγεται αυξημένη κατευθυντικότητα και ως εκ τούτου αυξημένο bandwidth, όπως εξηγεί ο Κλέμενς Χις, μηχανικός λέιζερ της ESA. «Την ίδια στιγμή, πολλά φωτόνια θα χαθούν στην πορεία, οπότε πρέπει να χρησιμοποιηθούν εξελιγμένες μέθοδοι μέτρησης φωτονίων για να εντοπιστεί με αξιοπιστία το σήμα» προσθέτει. Με παρεμφερές πλαίσιο κινείται και δοκιμή της NASA, σε συνεργασία με την The Aerospace Corporation (Καλιφόρνια), με το σκάφος κλάσης CubeSat, OCSD (Optical Communications and Sensor Demonstration), το οποίο βρίσκεται ήδη σε τροχιά. Πρόκειται για ένα διαστημικό σύστημα επικοινωνίας με λέιζερ, το οποίο είναι ενσωματωμένο στην άτρακτο του σκάφους- ο προσανατολισμός του οποίου ακολουθεί την κατεύθυνση της ακτίνας. Στο πλαίσιο της δοκιμής θα αξιολογηθεί η δυνατότητα «στόχευσης» ενός μικρού δορυφόρου, κατά τη μεταφορά δεδομένων με λέιζερ σε ταχύτητες της τάξης των 200 Mb/s. Η δεύτερη αποστολή OCSD θα εκτοξευθεί όχι νωρίτερα από την 1η Φεβρουαρίου και θα περιλαμβάνει δύο CubeSats για να επιδειχθεί η δυνατότητα ελιγμών σε μικρή απόσταση μεταξύ τους, με αισθητήρες χαμηλού κόστους και ένα πρωτοποριακό σύστημα προώθησης που χρησιμοποιεί νερό ως προωθητικό. http://www.naftemporiki.gr/story/1016780/diastimika-almata-stin-epikoinonia-meso-aktinon-leizer Το timelapse της Γης από τον Διεθνή Αεροδιαστημικό Σταθμό (ISS). Στη θέα του γαλαξιακού μας συστήματος, ο άνθρωπος μένει άφωνος, παρατηρώντας τα τρισεκατομμύρια αστέρια που δίνουν το φως τους στο απέραντο μαύρο του διαστήματος. Με αυτό μάλλον το σκεπτικό, η NASA αποφάσισε να αντιστρέψει τους γαλαξιακούς ρόλους δίνοντας στη δημοσιότητα video το οποίο αποτελεί ένα timelapse της Γης, όπως αυτή φαίνεται από τον Διεθνή Αεροδιαστημικό Σταθμό (ISS). Το εντυπωσιακό βίντεο είναι μια σύνθεση υψηλής ανάλυσης και μπορούμε να διακρίνουμε τόσο τα φώτα της Γης, όσο και τα αστέρια που βρίσκονται πάνω από τον πλανήτη μας. Η NASA χρησιμοποίησε περίπου 1000 φωτογραφίες προκειμένου να συνθέσει το βίντεο που πραγματικά αποζημιώνει τους θεατές που το παρακολουθούν. http://www.kathimerini.gr/835102/gallery/multimedia/nea/to-timelapse-ths-ghs-apo-ton-die8nh-aerodiasthmiko-sta8mo

Είναι εφικτή η καλλιέργεια τροφής στον Άρη; Στην ταινία «Η Διάσωση» του Ρίντλεϊ Σκοτ, ο αστροναύτης Μαρκ Γουάτνει που υποδύεται ο Ματ Ντέιμον υποτίθεται πως παραμείνει ζωντανός στον Άρη για παραπάνω από έναν χρόνο, καταναλώνοντας τις πατάτες που καταφέρνει να καλλιεργήσει. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι το σενάριο στο σύνολό του είναι σε μεγάλο βαθμό ρεαλιστικό, στο συγκεκριμένο σημείο η πραγματικότητα απέχει σημαντικά από την κινηματογραφική εκδοχή της ζωής στον Κόκκινο Πλανήτη. Αυτό υποστηρίζει ο Πολ Σοκόλοφ, βοτανολόγος στο Καναδικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και μέλος της ομάδας που πραγματοποίησε πέρυσι μια σειρά από πειράματα στον Ερευνητικό Σταθμό Mars Desert στη Γιούτα, όπου προσομοιώθηκαν οι περιβαλλοντικές συνθήκες του Άρη. Σύμφωνα με τον επιστήμονα, ένας λόγος που η προσπάθεια του Γουάτνει θα είχε αβέβαια αποτελέσματα στην πραγματικότητα είναι πως στο αρειανό έδαφος δεν υπάρχουν τα θρεπτικά συστατικά του χώματος στη Γη, ενώ έχει πολύ μικρότερη πυκνότητα, με συνέπεια το νερό να χάνεται στο υπέδαφος πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι στον πλανήτη μας. Επίσης, οποιουδήποτε είδους λίπασμα, όπως τα ανθρώπινα απόβλητα που υποτίθεται πως χρησιμοποιεί ο αστροναύτης στην ταινία, ενδεχομένως να άλλαζε τοπικά τη σύσταση του εδάφους, κάνοντας το νερό να λιμνάσει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Μια επιπλέον διαφορά είναι πως το χώμα στη Γη προσλαμβάνει άζωτο από την ατμόσφαιρα, σε μια μορφή που δεν είναι εύκολο να αξιοποιηθεί από τα φυτά. Για να μετατραπεί σε χρήσιμο θρεπτικό στοιχείο, παρεμβαίνουν βακτήρια, τα οποία το μεταβολίζουν. «Στον πλανήτη μας, ένα μεγάλο μέρος του αζώτου υποβάλλεται σε μεταβολισμό από βακτήρια που βρίσκονται στις ρίζες των φυτών», αναφέρει ο επιστήμονας στην ιστοσελίδα Live Science. «Επομένως, μακροπρόθεσμα θα χρειαζόταν έναν παρόμοιος τρόπος κατεργασίας και στον Άρη». Ακόμη χειρότερα, στο αρειανό έδαφος υπάρχουν τοξικές χημικές ενώσεις που ονομάζεται άλατα του υπερχλωρικού οξέος. Συνεπώς, οι συγκεκριμένες χημικές ενώσεις θα έπρεπε να απομακρυνθούν, για να μπορέσουν να αναπτυχθούν φυτά, προσθέτει ο ερευνητής. Ένα ακόμη εμπόδιο θα ήταν η βαρύτητα, αφού στον Άρη είναι περίπου το 1/3 από τη βαρύτητα στη Γη. Παρόλο που πειράματα έχουν δείξει πως ορισμένα φυτά μεγαλώνουν σχετικά κανονικά στις συνθήκες μικροβαρύτητας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, δεν υπάρχει κανένας τρόπος να προσομοιωθεί το αρειανό βαρυτικό πεδίο. «Τα φυτά χρησιμοποιούν τη βαρύτητα για να προσανατολισθούν, επομένως ορισμένα είδη ενδεχομένως θα αντιμετώπιζαν πρόβλημα», σημειώνει ο Σοκόλοφ. Το παρήγορο είναι πως μία μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2014 [Can Plants Grow on Mars and the Moon: A Growth Experiment on Mars and Moon Soil Simulants] http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0103138 έδειξε πως οι ντομάτες, το σιτάρι και to κάρδαμο αναπτύχθηκαν αρκετά μέσα σε χώμα παρόμοιας σύστασης με το αρειανό, ενώ μάλιστα παρήγαγαν και καρπούς χωρίς τη χρήση λιπασμάτων. Μάλιστα, στην πραγματικότητα τα συγκεκριμένα φυτά αναπτύχθηκαν πιο γρήγορα απ’ ό,τι μεγαλώνουν στη Γη. Μελέτες σαν την παραπάνω δεν γίνονται για περιπτώσεις αστροναυτών που εγκαταλείφθηκαν κατά λάθος στον Κόκκινο Πλανήτη, και πρέπει να επιβιώσουν όπως στην ταινία, αλλά για να προσδιοριστεί με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να καλυφθούν οι διατροφικές ανάγκες των μελών της αποστολής η οποία θα κατακτήσει τον Κόκκινο Πλανήτη. Για αυτό τον σκοπό, οι επιστήμονες πρέπει να σταθμίσουν τη διατροφική αξία των διάφορων καλλιεργειών, τις ανάγκες τους σε νερό και λιπάσματα, όπως και την ταχύτητα που αναπτύσσονται. Έτσι, για παράδειγμα, μπορεί πρόσφατα οι αστροναύτες στον Διαστημικό Σταθμό να καλλιέργησαν με επιτυχία μαρούλια, τα οποία μάλιστα κατανάλωσαν στη συνέχεια, ωστόσο τα μέλη μίας αποστολής στον Άρη δεν μπορούν να ζήσουν τρώγοντας μόνο μαρούλια. Επομένως, αν όντως πάρουν κάποια στιγμή στο μέλλον «σάρκα και οστά» οι ιδέες για καλλιέργειες στον Άρη, οι επιστήμονες θα πρέπει να γνωρίζουν εκ των προτέρων πώς θα συμπεριφερθούν εκεί τα φυτά. Κάτι που εξηγεί γιατί γίνονται πειράματα όπως αυτά στον Ερευνητικό Σταθμό Mars Desert. http://physicsgg.me/2015/10/16/%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%cf%86%ce%b9%ce%ba%cf%84%ce%ae-%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b9%ce%ad%cf%81%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%86%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf/

Ενδείξεις για εξωγήινο πολιτισμό! Προσδοκίες για ύπαρξη εξωγήινου πολιτισμού γεννά σε μερίδα επιστημόνων η ανακάλυψη ενός μυστηριώδους άστρου το οποίο εντόπισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ. Το τηλεσκόπιο Kepler εντόπισε το μυστηριώδες άστρο σε αστρικό σύστημα κοντά στον γαλαξία μας. Το μυστηριώδες άστρο εντοπίστηκε σε αστρικό σύστημα αρκετά κοντά στον γαλαξία μας, ανάμεσα στους αστερισμούς του Κύκνου και της Λύρας, που εκπέμπει φως σε «περίεργο» μοτίβο, διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο παρατηρούσε το Κέπλερ. Το μοτίβο αυτό υποδεικνύει πως υπάρχει ένας μεγάλος όγκος ύλης γύρω από το άστρο, σε «κλειστό» σχηματισμό. Αυτό θα ήταν αναμενόμενο εάν το άστρο ήταν «νεαρό», ωστόσο αυτό δεν ισχύει για το συγκεκριμένο άστρο. Παρ' όλα αυτά είναι πολλά τα αντικείμενα τα οποία κινούνται γύρω του -αντικείμενα τα οποία είναι αρκετά για να μπλοκάρουν έναν επαρκή αριθμό από φωτόνια, που υπό κανονικές συνθήκες θα είχαν καταφθάσει στο Κέπλερ. Εάν αυτά τα αντικείμενα είχαν βρεθεί εκεί με φυσικές διαδικασίες, τότε αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει πρόσφατα, αλλιώς θα είχαν εξαφανιστεί ως τώρα, είτε επειδή θα είχαν διασκορπιστεί είτε επειδή θα είχαν απορροφηθεί από το άστρο. Η Μπογιατζιάν, που επιβλέπει το Planet Hunters, πρόσφατα δημοσίευσε ένα paper που περιγράφει το αλλόκοτο μοτίβο εκπομπής φωτός του άστρου, στο οποίο εξετάζεται μια σειρά από «φυσικά» σενάρια, τα οποία κρίνονται ανεπαρκή, πλην ενός: Του περάσματος ενός άλλου άστρου μέσα από το εν λόγω σύστημα, μαζί με τη «συνοδεία» κομητών του. Ωστόσο, κάτι τέτοιο θα αποτελούσε εξαιρετικά ασυνήθιστο φαινόμενο. Σε κάθε περίπτωση, είναι σίγουρο πως κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει με αυτό το άστρο, που το κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα σε 150.000 άλλα. Και ως εκ τούτου, η Μπογιατζιάν είπε στο The Atlantic πως εξετάζονται και άλλα σενάρια. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Τζέισον Ράιτ, του Penn State University, ετοιμάζεται να δημοσιεύσει μία εναλλακτική ερμηνεία, που προτείνει ένα τολμηρό βήμα από την «επιστημονική φαντασία» στην «επιστημονική πραγματικότητα»: Αυτό μιας «Dyson Sphere». Μια τέτοια «σφαίρα» είναι μια υποθετική κατασκευή κολοσσιαίων διαστάσεων από έναν εξαιρετικά εξελιγμένο πολιτισμό, που περιτριγυρίζει ένα άστρο, με σκοπό τη συλλογή όλης (ή του μεγαλύτερο μέρους) της ενέργειας που αυτό εκπέμπει. Η ιδέα αυτή είχε προταθεί αρχικά από τον Όλαφ Στέιπλεντον, στο «Star Maker» (ένα από τα εμβληματικότερα έργα επιστημονικής φαντασίας της ιστορίας) και στη συνέχεια μελετήθηκε περαιτέρω από τον Φρίμαν Ντάισον, που εκτίμησε ότι τέτοιου είδους κατασκευές θα ήταν το λογικό επακόλουθο της εξέλιξης ενός πολιτισμού, οι ενεργειακές ανάγκες του οποίου θα αυξάνονταν με όλο και μεγαλύτερους ρυθμούς. Σημειώνεται ότι οι «Dyson Spheres» αποτελούν και ένα από τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται στην κλίμακα Καρντάσεφ, για την αξιολόγηση του τεχνολογικού επιπέδου πολιτισμών. Επιστήμονες του ερευνητικού κέντρου SETI προτείνουν τη δημιουργία οργάνου για να ελεγχθεί αν εκπέμπονται από την περιοχή του άστρου ραδιοκύματα που συνδέονται με τεχνολογική δραστηριότηταΣε κάθε περίπτωση, είναι σίγουρο πως κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει με αυτό το άστρο, που ονομάστηκε KIC 8462852, οπότε επιστήμονες όπως ο Τζέισον Ράιτ του Πανεπιστήμιου της Πενσιλβάνια προτείνουν πως μπορεί να πρόκειται για κατασκεύασμα εξωγήινου πολιτισμού. «Είμαι εκστασιασμένος από το πόσο τρελό μπορεί να φαίνεται όλο αυτό» ανέφερε ο Ράιτ και πρόσθεσε: «Σίγουρα οι εξωγήινοι θα πρέπει να είναι η τελευταία υπόθεση που μπορούμε να εξετάσουμε, αλλά μοιάζει με κάτι που μόνο εξωγήινοι πολιτισμοί θα μπορούσαν να κατασκευάσουν». Ο ίδιος μαζί με τον Αντριου Σιέμιον, διευθυντή του ερευνητικού κέντρου SETI, και την Ταμπίθα Μπογιατζιάν, μεταπτυχιακή φοιτήτρια Αστρονομίας του Γέιλ, συντάσσουν μια πρόταση για τη μελέτη του άστρου με ένα τεράστιο όργανο, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν εκπέμπονται ραδιοκύματα που συνδέονται με τεχνολογική δραστηριότητα. Εάν εντοπιστεί κάτι τέτοιο, θα ακολουθήσει περαιτέρω μελέτη στο Νέο Μεξικό, που θα διαπιστώσει εάν τα ραδιοκύματα έχουν τεχνολογική προέλευση -όπως αυτά που εκπέμπονται από το δίκτυο ραδιοσταθμών της Γης. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64270455

Γιατί ο Πλούτωνας δεν είναι σαν τους άλλους πλανήτες. Πάρτε «λίγο» 'Αρη, ανακατέψτε τον με τον δορυφόρο Ιαπετό του Κρόνου, προσθέστε στο μείγμα και μια δόση από τον δορυφόρο Τρίτωνα του Ποσειδώνα και ιδού, έχετε τον Πλούτωνα, ένα ουράνιο σώμα με μια γεωλογία διαφορετική από κάθε άλλο στο ηλιακό μας σύστημα, όπως δείχνουν οι έρευνες ομάδας επιστημόνων στην οποία συμμετέχει και ο Έλληνας, δρ. Σταμάτης Κριμιζής. Η εικόνα αυτή προκύπτει από την πρώτη δημοσίευση που έκαναν οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον 'Αλαν Στερν, στο κορυφαίο περιοδικό «Science», αναλύοντας τα έως τώρα στοιχεία που έχουν προκύψει από την αποστολή του σκάφους «Νέοι Ορίζοντες» (New Horizons) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Οι επιστήμονες -μεταξύ των οποίων είναι ο Έλληνας ακαδημαϊκός δρ Σταμάτης Κριμιζής, του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς- για πρώτη φορά μέτρησαν με ακρίβεια την ακτίνα του Πλούτωνα που είναι 1.187 χιλιόμετρα (συν/πλην 4 χλμ). H πυκνότητά του είναι 1.860 κιλά ανά κυβικό μέτρο. Ο μεγαλύτερός δορυφόρος του Χάρων έχει ακτίνα 606 χιλιόμετρα (συν/πλην 3 χλμ.) και πυνότητα 1.702 κιλά ανά κυβικό μέτρο, αλλά έχει τη μισή φωτεινότητα του Πλούτωνα. Ο Χάρων διαθέτει ένα τεράστιο σύστημα φαραγγιών μήκους άνω των 1.000 χιλιομέτρων. Όσον αφορά τους μικρότερους δορυφόρους, η Νυξ -που διαθέτει έναν περίεργο μεγάλο κόκκινο κρατήρα- έχει διαστάσεις 54 επί 41 επί 36 χιλιόμετρα, η Ύδρα 43 επί 33 χλμ., ενώ ο Κέρβερος και η Στυξ είναι αρκετά μικρότεροι, αλλά τα ακριβή στοιχεία γι' αυτούς δεν έχουν φθάσει ακόμη στη Γη. Όλα τα μικρά φεγγάρια έχουν φωτεινές επιφάνειες και πιθανώς νερό σε μορφή πάγου. Η πίεση στην επιφάνεια του Πλούτωνα -που ανακαλύφθηκε το 1930 και «υποβιβάσθηκε» από κανονικό σε νάνο πλανήτη το 2006 από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση- είναι μόλις το 1/100.000 της πίεσης στη Γη, παρόλα αυτά είναι μεγαλύτερη από την ατμοσφαιρική πίεση στη Σελήνη ή στον Ερμή. Η γεμάτη υδρογονάνθρακες αραιή ατμόσφαιρα του Πλούτωνα φθάνει σε ύψος έως 300 χλμ. από την επιφάνειά του. Πάνω στον Πλούτωνα, μεταξύ άλλων, έχουν εντοπισθεί κινούμενοι παγετώνες από άζωτο, μεθάνιο και διοξείδιο του άνθρακα, καθώς επίσης παγωμένα βουνά με ύψος έως τριών χιλιομέτρων, βάραθρα μήκους έως 600 χλμ. και μεγάλες φωτεινές πεδιάδες, με κυριότερες την χωρίς κρατήρες πεδιάδα «Σπούτνικ» και την γεμάτη κρατήρες περιοχή «Κθούλου». Μάλιστα, τα βουνά δεν αποκλείεται στην πραγματικότητα να είναι παγόβουνα, που πλέον σε μια θάλασσα παγωμένου αζώτου. Ο νάνος πλανήτης -που χρειάζεται 248 γήινα χρόνια για να κάνει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο (το πλουτώνειο έτος)- έχει ενεργή γεωλογική δραστηριότητα, η οποία πιθανώς τροφοδοτείται από την θερμότητα που γεννά η έκλυση ραδιενεργών στοιχείων από τα πετρώματα στο υπέδαφός του. Ίσως γι' αυτό, οι επιφανειακοί πάγοι του φαίνονται πολύ μαλακοί, κάτι μοναδικό στο ηλιακό μας σύστημα. Το "New Horizons" -που κόστισε 720 εκατ. δολάρια- έφθασε στις 14 Ιουλίου στο κοντινότερο σημείο από τον Πλούτωνα σε απόσταση 13.691 χλμ. Τώρα συνεχίζει το ταξίδι του στις εσχατιές του ηλιακού συστήματος, με κατεύθυνση τη ζώνη Κούιπερ, απέχοντας πλέον απο τη Γη περίπου πέντε δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Ο νέος στόχος του σκάφους είναι το ουράνιο σώμα 2014MU69, διαμέτρου 48 χιλιομέτρων, και η ημερομηνία προσέγγισής του είναι ο Ιανουάριος 2019. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64270628

Ο Βόρειος Πόλος του Εγκέλαδου. Μια εκπληκτική φωτογραφία από τον Εγκέλαδο, τον παγωμένο δορυφόρο του Κρόνου, κατέγραψε το διαστημικό σκάφος Cassini που εξερευνά το σύστημα του Αρχοντα των Δαχτυλιδιών από το 2004 έχοντας κάνει πλήθος εντυπωσιακών ανακαλύψεων. Το Cassini πέρασε στις 14 Οκτωβρίου πάνω από τον Βόρειο Πόλο του Εγκέλαδου και τράβηξε εντυπωσιακές κοντινές εικόνες. Το Cassini αποκάλυψε πριν από λίγα χρόνια ότι ο Εγκέλαδος κρύβει στο εσωτερικό του ένα μεγάλο ωκεανό με συνθήκες και σύσταση που πιθανώς να είναι φιλικές στη ζωή. Για αυτό και ο Εγκέλαδος αποτελεί πλέον σταθερό στόχο παρατήρησης και μελέτης των επιστημόνων. Γίνονται μάλιστα σκέψεις για να πραγματοποιηθεί εκεί μια αποστολή εξερεύνησης. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=746405

«glueball» Οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας της Βιέννης προχώρησαν σε μία πολύ μεγάλη ανακάλυψη. Στην... συλλογή υποατομικών σωματιδίων που έχουν καταφέρει να εντοπίσουν που επιταχυντές του CERN και των υπόλοιπων πειραμάτων, προστέθηκε ένα με ιδιαίτερη σημασία. Το σωματίδιο που μπόρεσαν να απομονώσουν, έστω και για ελάχιστο διάστημα, οι επιστήμονες από την Αυστρία, όπως όλα δείχνουν αποτελείται αποκλειστικά από πυρηνική δύναμη. Πρόκειται για ένα σωματίδιο με σχεδόν μηδενική διάρκεια ζωής, λόγω της ασταθούς κατάστασης του, που συντίθεται μόνο από γλουόνια. Τα γλουόνια είναι ένας τύπος μποζονίου, το οποίο φέρει την πυρηνική δύναμη που κάνει πρωτόνια και νετρόνια να «κολλούν» μεταξύ τους μέσα στον ατομικό πυρήνα. Ο τύπος του συγκεκριμένου σωματιδίου ονομάζεται «glueball», ενώ ο εντοπισμός του αποτελούσε πολύ δύσκολο εγχείρημα για τους υπεύθυνους του πειράματος. Η λειτουργία των γλουονίων θυμίζει πολύ αυτή των φωτονίων. Εχουν και τα δύο μηδενική μάζα, ενώ όπως ακριβώς τα φωτόνια μεταφέρουν ηλεκτρομαγνητική δύναμη μεταξύ των φορτισμένων σωματιδίων, έτσι και τα γλουόνια λειτουργούν ως φορείς ισχυρής-πυρηνικής δύναμης ανάμεσα στα κουάρκ. Αντίθετα όμως με τα φωτόνια, αυτά έχουν 8 διαφορετικούς τύπους, ικανούς να αλληλεπιδράσουν και να δημιουργήσουν τα μυστήρια «glueball». Ο εντοπισμός του πρώτου «glueball» όμως, δεν μπορεί από μόνος του να προσφέρει πολλές πληροφορίες στους επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Νέος στόχος τους, ώστε αυτή η σημαντική ανακάλυψη να κάνει το επόμενο βήμα, είναι να μελετήσουν τον τρόπο με τον οποίο το βραχύβιο σωματίδιο αποσυντίθεται, αλλά και τι είδους σωματίδια προκύπτουν μετά την «καταστροφή» του. Ετσι, στοχεύουν μελλοντικά να διευκολυνθεί ο εντοπισμός γλουονίων, με στόχο να μελετηθούν περαιτέρω. Οι υπεύθυνοι του πειράματος, με επικεφαλής τους καθηγητές Anton Rebhan and Frederic Brünner, έχουν αρχίσει μελέτη για τους πιθανούς μετασχηματισμούς του σωματιδίου, σε μια έρευνα που χρειάζεται πολύ μεγάλη εμβάθυνση στην θεωρητική φυσική, ενώ μπορεί να αποδειχτεί σημαντική ακόμα και για την κβαντική θεωρία. Τους επόμενους μήνες, με την βοήθεια του CERN αλλά και του επιταχυντή στο Πεκίνο, υπολογίζεται πως θα έχει βρεθεί η... μαγική συνταγή του γλουόνιου. «Τα αποτελέσματα της έρευνα θα είναι πολύ σημαντικά για την θεωρία μας. Σε αλληλεπιδράσεις πολλών σωματιδίων, οι προβλέψεις της υπάρχουσας θεωρίας δεν είναι τόσο ακριβείς όσο στα απλούστερα μοντέλα. Αν τα αποτελέσματα αντιστοιχούν με τους υπολογισμούς μας, θα έχουμε μεγάλη πρόοδο στην προσέγγιση μας και στην υποατομική θεωρία. Τα σωματίδια που μεταφέρουν πυρηνική ενέργεια, μπορεί μελλοντικά να χρησιμοποιηθούν ως πειραματικά εργαλεία, ωστόσο μέχρι τότε θα πρέπει να έχει προχωρήσει πολύ η μελέτη τους αλλά και οι πιθανές συμπεριφορές τους. http://www.defencenet.gr/defence/20151015/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1/%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CF%8C-100-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B7-%CF%80%CF%8E%CF%82-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BD%CE%B1

Η Ελλάδα απέκτησε Εθνικό Παρατηρητήριο Ηλεκτρομαγνητικών Πεδίων. Η Ελλάδα έθεσε σε λειτουργία Εθνικό Παρατηρητήριο Ηλεκτρομαγνητικών Πεδίων, το οποίο μετρά τις ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες από κάθε είδους κεραίες (κινητής τηλεφωνίας, τηλεόρασης, ραδιοφώνου, ραντάρ, ασύρματων δικτύων κ.α.) και ενημερώνει άμεσα (on-line) τόσο τους αρμόδιους φορείς, όσο και τους απλούς πολίτες. Η διαδικτυακή «πύλη» του Παρατηρητηρίου, το οποίο παρουσιάσθηκε σήμερα σε σχετική ημερίδα στο υπουργείο Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων, βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://paratiritirioemf.eeae.gr, όπου ο καθένας ελεύθερα θα μπορεί να βλέπει τις μετρήσεις. Η υποδομή συλλογής στοιχείων του Παρατηρητηρίου περιλαμβάνει 500 σταθερούς σταθμούς μέτρησης σε όλη τη χώρα, καθώς και 13 κινητούς σταθμούς μέτρησης σε ειδικά διαμορφωμένα οχήματα-βαν (ένα σε κάθε Περιφέρεια της χώρας). Όλα αυτά τα στοιχεία καταλήγουν σε ένα κέντρο συλλογής και επεξεργασίας των δεδομένων των μετρήσεων και με τη βοήθεια ενός Συστήματος Γεωγραφικών Πληροφοριών (ΣΓΠ), οι σταθμοί μέτρησης και τα αποτελέσματα των μετρήσεων προβάλλονται στην διαδικτυακή πύλη του Παρατηρητηρίου. Εκτός από ενημέρωση για το κατά τόπους επίπεδο των ηλεκτρομαγνητικών ακτινοβολιών, θα είναι δυνατό κάθε πολίτης ή συλλογικός φορέας να υποβάλει αίτημα για τη διενέργεια μετρήσεων, καθώς επίσης να υποβάλει ενστάσεις και καταγγελίες. Το έργο, που κόστισε περίπου 4,7 εκατ. ευρώ, υλοποιήθηκε μέσα σε ενάμισι περίπου έτος από την ελληνική εταιρεία Space Hellas Α.Ε. μετά από ανοιχτό διεθνή διαγωνισμό, που προκήρυξε η Κοινωνία της Πληροφορίας Α.Ε. Η Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (ΕΕΑΕ) έχει πλέον την αρμοδιότητα λειτουργίας του έργου. Όπως τονίσθηκε στην ημερίδα, λίγες χώρες έχουν ανάλογη εθνική υποδομή και γι' αυτό το έργο έχει προξενήσει ήδη το ενδιαφέρον ξένων χωρών. Το Παρατηρητήριο θα διασφαλίσει τον διαρκή και αξιόπιστο έλεγχο της τήρησης των ορίων ασφαλούς έκθεσης του κοινού στα ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Οι υποδομές ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που παρακολουθούνται από το Παρατηρητήριο, είναι όσες εκπέμπουν στην περιοχή συχνοτήτων των 100 kHz έως 6 GHz, αδειοδοτούμενες και μη. Αυτές οι συχνότητες περιλαμβάνουν τα δίκτυα των ασύρματων επικοινωνιών (δίκτυα κινητής τηλεφωνίας παλαιάς και νέας γενιάς GSM-900 και GSM-1800, UMTS & LTE, δίκτυα σταθερής ασύρματης πρόσβασης κλπ.), τις κεραίες ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, τις διατάξεις ραντάρ, τα ασύρματα δίκτυα που δεν απαιτούν άδεια (τύπου wireless hotspots, εταιρικές ζεύξεις κ.α.). Ο γενικός γραμματέας Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων Δημήτρης Τζώρτζης ανέφερε ότι ένας από τους 500 σταθμούς μέτρησης έχει εγκατασταθεί στο ίδιο το υπουργείο Μεταφορών και υπογράμμισε την μεγάλη ευαισθητοποίηση των Ελλήνων σε θέματα ηλεκτρομαγνητικών ακτινοβολιών, κάτι που έχει φανεί και από έρευνες του Ευρωβαρόμετρου (οι Έλληνες και οι Ιταλοί εμφανίζονται οι πιο ανήσυχοι στην ΕΕ). Τόνισε ότι το υπουργείο «αγκαλιάζει» το Παρατηρητήριο, καθώς θεωρεί την προστασία των πολιτών μία από τις σοβαρότερες προκλήσεις της εποχής μας, που πρέπει να αντιμετωπισθεί. Χάρη στο νέο έργο, όπως είπε, η πολιτεία και οι δημόσιοι φορείς θα έχουν πλέον άμεση ενημέρωση για τις ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες. Ο πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας (ΕΕΑΕ) Δρ Χρήστος Χουσιάδας επεσήμανε ότι, αντίθετα με το τι πιστεύει η κοινή γνώμη, σύμφωνα με τους ειδικούς οι ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες βρίσκονται χαμηλά, στη βάση της πυραμίδας των κινδύνων. Όπως είπε, είναι κατανοητό ότι στη χώρα μας υπάρχει μεγάλη δημόσια ανησυχία για τα θέματα των ακτινοβολιών και επεσήμανε πως, χάρη και στο Παρατηρητήριο, θα υπάρχει πλέον μεγαλύτερη διαφάνεια και έτσι μια καλύτερη σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες. Τόνισε ότι το νέο Παρατηρητήριο εισάγει μια νέα αποκεντρωμένη φιλοσοφία μετρήσεων, πράγμα που θα βοηθήσει να καθησυχαστούν αποτελεσματικότερα οι φόβοι των πολιτών, καθώς, όπως είπε, «ο οποιοσδήποτε θα μπορεί πλέον να δει τα επίπεδα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στην περιοχή του μέσω διαδικτύου». Για «μεγάλο άλμα βελτίωσης», έκανε λόγο ο κ.Χουσιάδας σε δηλώσεις του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο. Όπως είπε, «το Παρατηρητήριο θα προσφέρει στοιχεία με τρόπο αδιαμεσολάβητο και σε πραγματικό χρόνο σε κάθε ενδιαφερόμενο, έτσι ώστε να βλέπει απλώς με μερικά ‘κλικ' στον υπολογιστή του, με τρόπο φιλικό και εύληπτο, το επίπεδο της ακτινοβολίας στο νομό του, στο δήμο του ή και στη γειτονιά του. Είναι σημαντικό ο κάθε πολίτης, με δική του πρωτοβουλία, να μπορεί να ελέγχει τι συμβαίνει στο περιβάλλον του». Ο διευθύνων σύμβουλος της αναδόχου εταιρείας Space Hellas Ιωάννης Μερτζάνης χαρακτήρισε σημαντικό το έργο, τόσο επειδή «αφορά την καθημερινή online ενημέρωση των πολιτών», όσο και επειδή η υλοποίηση του Παρατηρητηρίου έγινε σε αγαστή συνεργασία με ελληνικά πανεπιστήμια (ΕΜΠ, Αιγαίου και Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκης). Όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ήταν ένα απαιτητικό έργο, που απαιτούσε την ενοποίηση πολλών διαφορετικών τεχνολογιών Ανάλογη ενημερωτική εκδήλωση για το Εθνικό Παρατηρητήριο Ηλεκτρομαγνητικών Πεδίων θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη, στις 23 Οκτωβρίου, στο αμφιθέατρο ‘Βεργίνα' του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ), καθώς και σε άλλες πόλεις. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500032642 «Αραχνοΰφαντο» μέταλλο είναι κατά 99,9% αέρας Το πιο ελαφρύ μέταλλο στον κόσμο, το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία μιας νέας γενιάς «πουπουλένιων» αεροσκαφών και διαστημικών σκαφών, ανέπτυξε η αμερικανική αεροβιομηχανία Boeing. To υλικό microlattice, όπως ονομάζεται, αποτελείται σύμφωνα τους ειδικούς κατά 99,9% από αέρα και σχεδιάστηκε με πρότυπο την δομή των ανθρώπινων οστών. Το μυστικό του νέου υλικού κρύβεται σε έναν σκελετό από κοίλα λεπτεπίλεπτα σωληνάκια, με τοιχώματα περίπου 1.000 φορές λεπτότερα από μια ανθρώπινη τρίχα, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους δημιουργώντας ένα «αραχνοΰφαντο» μέταλλο, ικανό να στέκεται ακόμα και επάνω στο ντελικάτο κεφαλάκι από «χνουδωτούς» σπόρους μιας πικραλίδας. Σύμφωνα με τους επιστήμονες της Boeing, το καινοτόμο υλικό από... αέρα κοπανιστό είναι τόσο ανθεκτικό ώστε αν τυλιχθεί γύρω από ένα αβγό να μπορεί να το σώσει σε περίπτωση πτώσης του από ύψος... 25 ορόφων. Οι επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι το νέο υλικό συνοδεύεται από πρωτοφανή μηχανική συμπεριφορά δεδομένου ότι πρόκειται για μέταλλο. Παρά την πολύ χαμηλή του πυκνότητα εμφανίζει εξωπραγματική δυνατότητα απορρόφησης των εντάσεων, αλλά και επαναφοράς του όταν εκτεθεί σε συνθήκες συμπίεσης, η οποία μάλιστα ξεπερνάει το 50% της ισχύος της δύναμης που έχει δεχθεί. Οι ίδιοι επισημαίνουν ότι το εν λόγω υλικό, πέρα από τη δημιουργία μιας νέας γενιάς αεροσκαφών θα μπορούσε να βοηθήσει την NASA να μειώσει το βάρος αλλά και τον όγκο των διαστημικών σκαφών ακόμα και κατά 40%, γεγονός που θα διευκόλυνε σημαντικά την εξερεύνηση του Διαστήματος. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500032743 Βίντεο από τον διαστημικό σταθμό ISS. http://www.defencenet.gr/defence/20151014/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CE%B1%CE%AF%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-iss-%CF%83%CE%B5-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%B9%CE%AC-%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7-%CE%BC%CE%AD%CF%87%CF%81%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%81%CF%85%CE%B8%CF%81%CE%AC-%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1

Οι πάγοι του Αρη. Μια εντυπωσιακή φωτογραφία από την παγοκάλυψη στον Νότιο Πόλο του Αρη κατέγραψε ο ευρωπαϊκός δορυφόρος Mars Express που μελετά τον Κόκκινο Πλανήτη. Πρόκειται για μια εικόνα που απεικονίζει με μεγάλη λεπτομέρεια τους πάγους στον Νότιο Πόλο του Αρη οι οποίοι αποτελούνται από νερό και διοξείδιο του άνθρακα. Η έκταση των πάγων στον Νότιο Πόλο αλλάζει ανάλογα με την εποχή. H λήψη της συγκεκριμένης φωτογραφίας έγινε κατά την καλοκαιρινή περίοδο στον Αρη άρα η παγοκάλυψη βρισκόταν στο μίνιμουμ επίπεδο της. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=746069

Το διαστημικό σκάφος Cassini προσεγγίζει φεγγάρια του Κρόνου. Το διαστημόπλοιο Cassini της NASA θα ολοκληρώσει τις εξερευνητικές του πτήσεις στα μεγάλα, παγωμένα φεγγάρια του Κρόνου, με μια σειρά από τρεις «στενές επαφές» με τον Εγκέλαδο, που άρχισαν χτες Τετάρτη 14 Οκτωβρίου. Οι εικόνες αναμένεται να αρχίσουν να φτάνουν μία με δύο ημέρες μετά το πέρασμα, που θα παρέχει την πρώτη ευκαιρία για μια κοντινή ματιά στον βόρειο πόλο του Εγκέλαδου. Η πτήση της Τετάρτης έφερε το Cassini σε απόσταση μέχρι και 1.839 χλμ από την επιφάνεια του φεγγαριού. Οι δύο τελευταίες προσεγγίσεις του σκάφους θα λάβουν χώρα στα τέλη του Οκτωβρίου και στις αρχές του Δεκεμβρίου. Κατά τις πρώτες «επαφές» του διαστημοπλοίου με το φεγγάρι, ο βόρειος τομέας του Εγκέλαδου καλυπτόταν από σκοτάδι. Με τον ήλιο πλέον να λάμπει στις συγκεκριμένες ζώνες, θα είναι δυνατή η αναζήτηση ενδείξεων αρχαίας γεωλογικής δραστηριότητας παρόμοιας με αυτήν που έχει βρεθεί στον νότιο πόλο. Επίσης, τα στοιχεία που θα προκύψουν θα μπορούσαν να βοηθήσουν στο να κατανοηθεί εάν ο βορράς ήταν γεωλογικά ενεργός κάποια στιγμή στο παρελθόν. «Ακολουθούμε μια σειρά στοιχείων για τον Εγκέλαδο εδώ και 10 χρόνια» λέει σχετικά η Μπόνι Μπουράτι, μέλος της ομάδας του Cassini και ειδική στα παγωμένα φεγγάρια στο JPL της NASA. «Η έκταση της δραστηριότητας πάνω και κάτω από την επιφάνεια του φεγγαριού ήταν μεγάλη έκπληξη για εμάς. Προσπαθούμε ακόμα να καταλάβουμε ποια ήταν η ιστορία του και πώς έγινε έτσι». Από το 2005 και την ανακάλυψη των «σιντριβανιών πάγου» στον Εγκέλαδο, το φεγγάρι έχει εξελιχθεί σε έναν από τους πλέον ενδιαφέροντες προορισμούς του Ηλιακού Συστήματος, από άποψης περιβαλλόντων που θα μπορούσαν να αποικιστούν. Τον Μάρτιο ανακοινώθηκε πως υδροθερμική δραστηριότητα ενδεχομένως να λαμβάνει χώρα στον πυθμένα του υπόγειου ωκεανού του, ενώ τον Σεπτέμβριο έγινε γνωστό πως ο ωκεανός αυτός καλύπτει όλο το φεγγάρι και δεν αποτελεί μόνο μια «τοπική» θάλασσα. Θεωρείται πως στον Εγκέλαδο ενδεχομένως να βρίσκονται περιβάλλοντα κοντινά σε αυτά που συναντώνται στους πυθμένες των γήινων ωκεανών- αφήνοντας έτσι ανοικτό το ενδεχόμενο ακόμα και για ύπαρξη ζωής. Το Cassini έφτασε στον Κρόνο το 2004, και έχει ακόμα μπροστά του δύο χρόνια όσον αφορά στην αποστολή του. Βίντεο. http://physicsgg.me/2015/10/15/%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%82-cassini-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b5%ce%b3%ce%b3%ce%af%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%86%ce%b5/

Εντυπωσιακά Πλανητικά Νεφελώματα!!! Γνωρίζετε τι είναι τα νεφελώματα; Κατά κοινή ομολογία, είναι ό,τι πιο όμορφο έχει να επιδείξει η σύγχρονη παρατηρησιακή αστρονομία. Τα νεφελώματα ορίζονται ως φωτεινές περιοχές του ουράνιου στερεώματος-διακριτές από τα αστέρια, οι οποίες εντοπίζονται ως θολές κηλίδες μέσα από ένα ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο. Αποτελούνται από σωματίδια διαστρικής «σκόνης», υδρογόνο, ήλιο και πλάσμα (η τέταρτη κατάσταση της ύλης), ενώ η περιοχή που καλύπτουν εκτείνεται από λίγες δεκάδες έως χιλιάδες έτη φωτός. Τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble, Spitzer & Chandra έχουν μονίμως το βλέμμα τους στραμμένο στο αχανές διάστημα και έχουν εξασφαλίσει αστρονομικές φωτογραφίες απαράμιλλης ομορφιάς στο πέρασμα των τελευταίων 20+ χρόνων. Ακολουθούν 10 από τις πιο εντυπωσιακές. http://www.defencenet.gr/defence/20151014/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%84%CE%B1-10-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%85%CF%80%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC-%CE%BD%CE%B5%CF%86%CE%B5%CE%BB%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF

Μια «μαύρη τρύπα» στον Ηλιο! Μια γιγάντια στεφανιαία οπή σχηματίστηκε στο βόρειο ημισφαίριο του Ηλιου. Το φαινόμενο παρατήρησε και κατέγραψε το διαστημικό παρατηρητήριο SDO που μελετά τον Ηλιο στις 10 Οκτωβρίου και έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η NASA. Η στεφανιαία οπή την οποία οι ειδικοί, λόγω του μεγέθους της, χαρακτήρισαν «μαύρη τρύπα του Ηλιου» έχει μήκος εκατοντάδων χιλιάδων χλμ! Οι στεφανιαίες οπές είναι σκούρες, χαμηλής πυκνότητας περιφέρειες στην ακραία ατμόσφαιρα του Ηλιου, το στέμμα. Περιέχουν λίγο ηλιακό υλικό, έχουν χαμηλότερες θερμοκρασίες, και ως εκ τούτου, φαίνονται πολύ πιο σκούρες από το περιβάλλον τους. Για πρώτη φορά εντοπίστηκαν τη δεκαετία του 1970 και τόσο ο αριθμός όσο και η έκτασή τους σχετίζονται με τον 11ετη κύκλο δραστηριότητας του Ηλιου. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=746041

Αστεροειδής 2015 HR 182. O 2015 HR 182 είναι ένας αστεροειδής ο οποίος παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στις 18 Απρίλιου και στη συνέχεια για ακόμη φορά στις 21 του ίδιου μήνα. Έκτοτε δεν υπήρξε καμία άλλη παρατήρηση του συγκεκριμένου αστεροειδή και στην ουσία οι αστρονόμοι δεν έχουν ιδέα προς τα πού να στρέψουν τα τηλεσκόπιά τους για τον εντοπίσουν. Αυτό συμβαίνει καθώς από τις πρώτες παρατηρήσεις ο διαστημικός αυτός βράχος είχε φαινομενικό μέγεθος 23 κάτι που τον έκανε ιδιαίτερα θαμπό, είναι ζήτημα που ανακαλύφθηκε αρχικά και έτσι δεν μπόρεσαν να εξαχθούν στοιχεία για την κλίση του ως προς την τροχιά της Γης. Έτσι η αβεβαιότητα της τροχιάς του συγκεκριμένου αστεροειδή είναι τόσο μεγάλη που ουσιαστικά είναι χαμένος από την Γη σε κάποιο σημείο της πραγματικής τροχιάς του. Η αβεβαιότητα έχει να κάνει βέβαια με την έλλειψη επαρκών δεδομένων για την παρατήρησή του από εμάς και όχι γιατί αυτή μπορεί να μεταβάλλεται. Υπάρχουν βέβαια μαθηματικές εξισώσεις που μπορούν να εκτιμήσουν την πιθανή τροχιά του αλλά οι θέσεις που το διαστημικό αυτό σώμα μπορεί να εμφανιστεί είναι τόσο πολλές που ουσιαστικά δεν γίνεται να διευκρινιστεί το ακριβές σημείο που θα υπάρξει όταν περάσει κοντά από τον πλανήτη μας. Αρχικά ο HR 182 μεγέθους από 280 έως και 500 μέτρα διάμετρο, είχε υπολογιστεί πως θα πραγματοποιούσε την πλησιέστερη προσέγγισή του στη Γη στις 13 Οκτωβρίου και σε απόσταση 18 περίπου φορές την απόσταση Γης και Σελήνης (18,5248 LD) με ταχύτητα 20 χλμ. το δευτ. περίπου. Τώρα νέοι υπολογισμοί εκτιμούν πως στις 22 Οκτωβρίου ο αστεροειδής είναι πιθανόν να βρεθεί στην τροχιά της Γης και αν αυτό συμβεί τότε οι πιθανότητες σύγκρουσης είναι αυξημένες. Ακόμη και έτσι όμως αυτές παραμένουν εξαιρετικά χαμηλές της τάξης του 0.0000000000221%. Με άλλα λόγια είναι πολύ πιο πιθανό κάποιος να κερδίσει στο Λόττο παρά να πέσει ο αστεροειδής στο κεφάλι του. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/20151014/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%87%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC-%CF%85%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BA%CF%84%CE%AE-%CE%B7-%CF%80%CE%B9%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BF-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%82-2015-hr182-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CF%84%CF%85%CF%80%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7

Πείραμα για έναν μικρότερο και φθηνότερο διάδοχο του επιταχυντή του CERN. Το «πράσινο φως» για την επόμενη φάση ενός πειράματος που αφήνει ελπίδες πως θα ανοίξει τον δρόμο για έναν μικρότερο και επομένως φθηνότερο «διάδοχο» του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), έδωσε τον περασμένο μήνα το συμβούλιο του CERN. Το πείραμα ονομάζεται AWAKE (Advanced Wakefield Experiment) και από την επόμενη χρονιά στα πλαίσιά του θα δοκιμασθεί μία μέθοδος για την επιτάχυνση σωματιδίων σε ακόμη μεγαλύτερες ενέργειες από ό,τι ο LHC. Αν ολοκληρωθεί με επιτυχία, θα ανοίξει τον δρόμο για ακόμη πιο ισχυρές διατάξεις από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων, οι οποίες δεν θα έχουν υπέρογκο κόστος κατασκευής. Παρόλο που ήδη υπάρχουν πλάνα για την «επόμενη ημέρα» μετά τον LHC, ο οποίος θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται μέχρι τη δεκαετία του 2030, πολλοί ειδικοί φοβούνται πως η τεχνολογία στην οποία βασίζεται ο LHC και οι προτεινόμενοι «διάδοχοί» του έχει ήδη αγγίξει τα όριά της, τόσο κατασκευαστικά όσο και από την άποψη χρηματοδότησης τέτοιων πρότζεκτ. «Όταν βλέπεις το κόστος που εκτιμάται πως θα έχουν αυτά τα μηχανήματα, όπως και τις διαστάσεις τους, συνειδητοποιείς πως χρειάζεται κάποια νέα, ριζοσπαστική λύση», λέει χαρακτηριστικά στο περιοδικό Nature ο Νικ Γουόλτερ, επιστήμονας από το εργαστήριο φυσικής υψηλών ενεργειών στο Αμβούργο της Γερμανίας. Οι συμβατικοί επιταχυντές, όπως ο 27 χιλιομέτρων LHC, χρησιμοποιούν ηλεκτρικά πεδία για να προσδώσουν ταχύτητα σε φορτισμένα σωματίδια μέσα σε μία σήραγγα. Το γεγονός όμως ότι η σήραγγα καλύπτεται από ένα μεταλλικό περίβλημα σημαίνει πως υπάρχει ένα όριο στην ένταση του πεδίου. Επομένως, για να αυξηθεί ακόμη περισσότερο η ταχύτητα των σωματιδίων, και επομένως η ενέργειά τους, η μόνη λύση είναι να αυξηθεί το μήκος της σήραγγας. Η εναλλακτική μέθοδος, που ονομάζεται επιτάχυνση με λέιζερ και πλάσμα («wakefield acceleration»), μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα, όπως σημειώνει στο περιοδικό ο Άλεν Κάλντγουελ, από το γερμανικό Ινστιτούτο Φυσικής Μαξ Πλανκ και επικεφαλής του πειράματος. Με τη συγκεκριμένη τεχνική, εκτοξεύεται μία δέσμη λέιζερ που διαπερνά τη μάζα πλάσματος που βρίσκεται μέσα στον επιταχυντή, προκαλώντας με αυτό τον τρόπο την ταλάντωση των ηλεκτρονίων και των θετικά φορτισμένων ιόντων. Έτσι, οι περιοχές αρνητικού και θετικού φορτίου που σχηματίζονται δημιουργούν κύματα, τα οποία αναλαμβάνουν να επιταχύνουν τα σωματίδια. Επομένως, αν τα σωματίδια βρεθούν μέσα στο μηχάνημα την κατάλληλη στιγμή, ουσιαστικά «σερφάρουν» πάνω στα κύματα, κερδίζοντας ολοένα περισσότερη ταχύτητα. Επειδή τα ηλεκτρικά πεδία που δημιουργούνται τοπικά είναι πολύ ισχυρότερα από αυτά σε έναν συμβατικό επιταχυντή, για την ίδια διαδρομή των σωματιδίων, η επιτάχυνσή τους μπορεί να είναι έως και 1.000 φορές μεγαλύτερη. Η επόμενη φάση του πειράματος αφορά τη δοκιμή μιας κρίσιμης παραμέτρου της ιδέας πριν από το τέλος του 2018, όταν οι επιταχυντές του CERN θα διακόψουν για μία ακόμη φορά τη λειτουργία τους, ώστε να αναβαθμισθούν. Πιο συγκεκριμένα, θα χρησιμοποιηθούν πρωτόνια, για να διαπιστωθεί κατά πόσο μπορούν να δημιουργήσουν τα ηλεκτρικά πεδία που χρειάζονται για την επιτάχυνση σωματιδίων μέσα σε πλάσμα. Η φάση αυτή θα θεωρηθεί πετυχημένη αν τα πεδία που δημιουργούνται έχουν τη μορφή σύντομων παλμών, όπως απαιτείται. Στην περίπτωση που η απάντηση είναι θετική, τότε θα μπορούσε να κατασκευασθεί ένα μηχάνημα με τη συγκεκριμένη τεχνολογία στο CERN, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο την ταχύτητα πρωτονίων που έχουν επιταχυνθεί στον LHC. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η σήραγγα του μηχανήματος δεν θα χρειάζεται να έχει μήκος παραπάνω από λίγα χιλιόμετρα, για να επιταχύνει τα σωματίδια στην ίδια περίπου ενέργεια με τον International Linear Collider, έναν επιταχυντής που έχει προταθεί για «διάδοχος» του LHC. Χωρίς δηλαδή να έχει το «φαραωνικό» μέγεθος του International Linear Collider, ο οποίος θα φθάνει σε μήκος τα 31 χιλιόμετρα. Παρά τις υποσχέσεις που δίνει πάντως αυτή η τεχνική, θα χρειασθούν δεκαετίες ακόμη για να μπορεί να εφαρμοσθεί, αφού θα πρέπει να μπορεί επίσης να εξασφαλίζει μεγάλες ποσότητες επιταχυνόμενων σωματιδίων. Εντούτοις, για φυσικούς όπως ο Γουόλτερ, είναι η μόνη εναλλακτική λύση που μπορεί να δώσει αποτέλεσμα. http://www.naftemporiki.gr/story/1016532/peirama-gia-enan-mikrotero-kai-fthinotero-diadoxo-tou-epitaxunti-tou-cern

Έκθεση Αστροφωτογραφίας στο Ίδρυμα Ευγενίδου. Μετά την επιτυχημένη παρουσία της στο Ηράκλειο Κρήτης η Έκθεση Αστροφωτογραφίας Εξώκοσμο Φως: «Το ορατό Σύμπαν μέσα από τα Τηλεσκόπια και τις Κάμερες του Αστεροσκοπείου Σκίνακα» ταξιδεύει ως την Αθήνα και το Ίδρυμα Ευγενίδου όπου και εγκαινιάζεται την Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015, και ώρα 19:00. Η έκθεση η οποία διοργανώνεται από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, το Ινστιτούτο Ηλεκτρονικής Δομής και Λέιζερ του Ι.Τ.Ε. και το Ίδρυμα Ευγενίδου, πραγματοποιείται στο πλαίσιο του εορτασμού του Διεθνούς Έτους Φωτός 2015 και θα διαρκέσει από τις 19 Οκτωβρίου 2014 έως τις 3 Ιανουαρίου 2016. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή έκθεση που προτείνει σε όλους τους φίλους/φίλες της αστροφωτογραφίας μια θαυμαστή περιπλάνηση ανάμεσα στα Άστρα, τα ωραιότερα Αέρια Νεφελώματα, κοντινούς και μακρινούς Γαλαξίες μέχρι και τις εσχατιές του Σύμπαντος. Αξίζει να τονιστεί ότι πολλές από τις εκτιθέμενες φωτογραφίες είναι από τις ωραιότερες και λεπτομερέστερες που έχουν μέχρι σήμερα διεθνώς δει το φως της δημοσιότητας. Κάθε φωτογραφία συνοδεύεται από περιγραφή στην Ελληνική και Αγγλική γλώσσα των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του απεικονιζόμενου αστρονομικού αντικειμένου. Την ημέρα των εγκαινίων (την Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015, και ώρα 19:00), σχετικά με την έκθεση θα μιλήσουν στο κοινό, ο κ. Ιωάννης Παπαμαστοράκης, Ομότιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, καθώς και ο κ. Διονύσης Σιμόπουλος, Επίτιμος Διευθυντής στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου. Σημειώνεται ότι η είσοδος είναι ελεύθερη, ότι έχει προβλεφθεί διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, οι χώροι είναι προσβάσιμοι και φιλικοί σε άτομα με κινητική αναπηρία, ενώ οι σκύλοι-οδηγοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι. Το Αστεροσκοπείο Σκίνακα Όλες οι αστροφωτογραφίες ελήφθησαν στο Αστεροσκοπείο Σκίνακα το οποίο βρίσκεται στον Ψηλορείτη σε υψόμετρο 1750 μέτρων. Ιδρύθηκε στο πλαίσιο συνεργασίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) και του Max-Planck Institute for Extraterrestrial Physics της Γερμανίας. Βρισκόμενο στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης, λόγω της υψηλής ορογραφίας, με ελεύθερο ορίζοντα προς τα βορειοδυτικά από όπου πνέουν οι κύριοι άνεμοι και του γεγονότος ότι ή Κρήτη περιβάλλεται από θάλασσα που αποσβένει οποιεσδήποτε τυχόν ατμοσφαιρικές αναταράξεις και ευνοεί τη δημιουργία ζώνης θερμοκρασιακής αναστροφής κάτω από το υψόμετρο του Σκίνακα, το Αστεροσκοπείο διαθέτει εξαιρετικές συνθήκες παρατήρησης. Ιδιαίτερα, η μεγάλης σημασίας για υψηλού επιπέδου αστρονομικές παρατηρήσεις ευκρίνεια της ατμόσφαιρας («Αστρονομικό Seeing») πάνω από τον Σκίνακα, είναι συγκρίσιμη με αυτή των μεγαλύτερων αστεροσκοπείων στον κόσμο. Το κύριο τηλεσκόπιο έχει διάμετρο1,3 μέτρων και είναι τύπου Ritchey Cretien. Ο εξοπλισμός του με αστρονομικά όργανα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της τεχνολογίας. Το Αστεροσκοπείο Σκίνακα διαθέτει, εκτός από οπτικές ηλεκτρονικές κάμερες CCD, Κάμερα Κοντινού Υπερύθρου, όπως και μοναδικό στον κόσμο σε ακρίβεια Απεικονιστικό Ρομποτικό Πολωσίμετρο, που φέρει το όνομα RoboPol. Το RoboPol κατασκευάστηκε και λειτουργεί σε συνεργασία της Ομάδας Αστροφυσικής της Κρήτης με διάσημα ιδρύματα όπως το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας (CALTECH) και το Ινστιτούτο Max-Planck Ραδιοαστρονομίας της Γερμανίας. Η Ομάδα Αστροφυσικής Κρήτης, η οποία έχει και την ευθύνη λειτουργίας του Αστεροσκοπείου Σκίνακα, δραστηριοποιείται στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και στο Ινστιτούτο Ηλεκτρονικής Δομής και Λέιζερ του Ι.Τ.Ε. και αποτελείται από 7 καθηγητές και έναν Ερευνητή. Οι έρευνες των μελών της Ομάδας επικεντρώνονται σε ιδιαίτερα επίκαιρες και εξαιρετικού ενδιαφέροντος περιοχές αιχμής της σύγχρονης Αστροφυσικής, στις οποίες το τρέχον διάστημα, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται ι) Μελέτη του κοσμικού μαγνητισμού (μαγνητικά πεδία στο σύμπαν). ιι) Μεσοαστρική χημεία. ιιι) Μελέτες της φασματικής και χρονικής μεταβλητότητας διπλών αστέρων-πηγών Ακτίνων Χ που περιέχουν αστέρες νετρονίων και μαύρες τρύπες. iv) Αναλυτική μελέτη των μηχανισμών σχηματισμού και εξέλιξης των διπλών αστρικών συστημάτων που περιέχουν αστέρες νετρονίων ή μαύρες τρύπες (κατά κύριο λόγο σε άλλους γαλαξίες). v) Φωτομετρικές όσο και πολωσιμετρικές μελέτες, των μπλέϊζαρ (φλογαστέρων), που είναι λαμπρότατα κβάσαρ με πίδακες εκροής στραμμένους προς τη Γη. vi) Αστροσωματιδιακή φυσική, και συγκεκριμένα φυσική των κοσμικών ακτίνων των υψηλότερων ενεργειών. Για τη λήψη των φωτογραφιών χρησιμοποιήθηκαν, ανάλογα με την έκταση που το αστρονομικό αντικείμενο καταλαμβάνει στον ουρανό, τρία τηλεσκόπια με διάμετρο 30 εκ.(για πολύ εκτεταμένα), 60 εκ. (για ενδιάμεσου γωνιακού μεγέθους) και 1,3 μέτρων (κυρίως για μικρού γωνιακού μεγέθους) αντικείμενα, όπως επίσης και υψηλής ευαισθησίας ηλεκτρονικές ψηφιακές CCD κάμερες. Για κάθε φωτογραφία χρησιμοποιήθηκαν κατά κανόνα 3 φίλτρα. Η φωτογραφία που ελήφθη μέσω κάθε φίλτρου ήταν μονόχρωμη. Στη συνέχεια έγινε σύνθεση των τριών μονόχρωμων φωτογραφιών, λαμβάνοντας υπόψη την διαφορετική ευαισθησία του ματιού στα χρώματα, έτσι ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή πιστή χρωματική απεικόνιση των ουράνιων αντικειμένων (ώστε να φαίνονται όπως θα τα βλέπαμε αν διαθέταμε υπερφυσική όραση!). Σε περιπτώσεις νεφελωμάτων εκπομπής (σε αντίθεση με την προηγούμενη περίπτωση όπου κάθε φίλτρο ήταν ευρείας διέλευσης, δηλ. άφηνε να περάσει π. χ. όλο το κόκκινο ή το μπλε φως) συχνά προτιμήθηκε η χρήση στενών φίλτρων που άφηναν να περάσει μόνο το φως που εκπέμπουν ιόντα ενός και μόνο στοιχείου (π. χ. ιονισμένου υδρογόνου, αζώτου, οξυγόνου κ.λ.π). Φωτογραφίες που δημιουργήθηκαν μέσω αυτής της σύνθεσης απεικονίζουν πλέον τη μορφή του νεφελώματος με χρώματα που αντιστοιχούν στα συστατικά του χημικά στοιχεία. ‘Ιδρυμα Ευγενίδου Λ. Συγγρού 387, 175 64 Π. Φάληρο (είσοδος από οδό Πεντέλης 11). Διάρκεια Έκθεσης: 19 Οκτωβρίου 2015 έως 3 Ιανουαρίου 2016. Είσοδος Ελεύθερη. Ώρες Λειτουργίας: Δευτέρα και Τρίτη ώρες: 09:00-15:00, Τετάρτη έως Κυριακή ώρες 09:00-20:00, (εξαιρούνται οι επίσημες αργίες). http://www.tovima.gr/society/article/?aid=745774 Διεθνής Διαστημικός Σταθμός!!! Όταν ο Νιλ Άρμστρονγκ πάτησε στην Σελήνη, τράβηξε τρεις φωτογραφίες. Σήμερα, οι αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμούς της Nasa τραβάνε ακόμα και selfies. Και, φυσικά, δεν αμελούν να τις ανεβάζουν στο facebook. http://www.defencenet.gr/defence/20151014/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7-%CF%8C%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CE%BF%CF%8D-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF