Δροσος Γεωργιος

Στην τελική φάση προετοιμασίας η αποστολή ExoMars. Η αντίστροφη μέτρηση μέχρι τις 14 Μαρτίου, και την εκτόξευση της αποστολής ExoMars με προορισμό τον πλανήτη Άρη, ξεκίνησε πριν από λίγες ημέρες για την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) και τη Ρωσική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος (Roscosmos), όταν και το τελευταίο μέρος του εξοπλισμού της αποστολής έφτασε στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Από εδώ και πέρα, η πρώτη δουλειά για τους τεχνικούς των δύο υπηρεσιών θα είναι να δημιουργήσουν έναν εντελώς αποστειρωμένο χώρο για τα Trace Gas Orbiter και Schiaparelli, τα δύο μη επανδρωμένα σκάφη που θα «επισκεφθούν» τον Άρη στα πλαίσια της ExoMars. Όταν εξασφαλίσουν πως τα δύο σκάφη δεν θα μεταφέρουν στον Κόκκινο Πλανήτη γήινα μικρόβια και δεν θα τον μολύνουν, στη συνέχεια οι υπεύθυνοι θα κάνουν τις τελικές δοκιμές των διαστημοπλοίων, πριν τα τοποθετήσουν στον ρωσικό πύραυλο Proton που στα μέσα Μαρτίου θα αναλάβει να τα μεταφέρει έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα. Η συγκεκριμένη αποστολή αποτελεί το πρώτο σκέλος του προγράμματος ExoMars, το οποίο προβλέπει ένα δεύτερο «ταξίδι» τέσσερα χρόνια αργότερα, με «επιβάτη» το ρομποτικό όχημα ExoMars rover το οποίο θα προσεδαφισθεί στον Κόκκινο Πλανήτη. Μάλιστα, το Schiaparelli θα απογειωθεί σε τρεις μήνες για τον Άρη, ακριβώς με στόχο να δοκιμασθούν σε πραγματικές συνθήκες οι τεχνολογίες που έχουν αναπτύξει οι ESA και Roscosmos για το ExoMars rover. Από την άλλη μεριά, ο σκοπός του Trace Gas Orbiter είναι καθαρά επιστημονικός, καθώς θα μετρήσει τις συγκεντρώσεις μεθανίου στην αρειανή ατμόσφαιρα. Από τη στιγμή που σχεδιάσθηκε το πρόγραμμα ExoMars, μέχρι μπει στο τελικό στάδιο προετοιμασίας το πρώτο σκέλος του, το πρότζεκτ κινδύνευσε αρκετές φορές να μην υλοποιηθεί. Μία από τις σημαντικότερες ήταν η αποχώρηση της NASA από το πρόγραμμα, η οποία ανακοινώθηκε στις αρχές του 2012 και οφειλόταν σε περικοπές στον προϋπολογισμό της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. Έτσι, το ExoMars δεν θα είχε πάρει ποτέ «σάρκα και οστά», αν έναν περίπου χρόνο αργότερα η ESA δεν εξασφάλισε τη συνεργασία της Roscosmos. Το Trace Gas Orbiter (TGO) ζυγίζει 3,7 τόνους και είναι εξοπλισμένο με αισθητήρες που θα του επιτρέψουν να μελετήσει την ύπαρξη μεθανίου στην ατμόσφαιρα του Άρη, για το οποίο οι επιστήμονες γνωρίζουν ήδη πως εμφανίζεται σε μικρές ποσότητες και σποραδικά. Επομένως, το ερώτημά τους είναι ποια πηγή εκπέμπει αυτό το αέριο. Η εξήγηση μπορεί να είναι κάποιος γεωλογικός μηχανισμός, όπως για παράδειγμα η αντίδραση ορυκτών στο υπέδαφος με κοιτάσματα νερού. Ωστόσο, υπάρχει και η πιο συναρπαστική πιθανότητα το μεθάνιο να εκλύεται από ζωντανούς μικροοργανισμούς που έχουν αναπτυχθεί στον πλανήτη. Αν και το TGO με το Schiaparelli αναμένεται να φτάσουν στον Άρη τον επόμενο Οκτώβριο, οι πρώτες μετρήσεις θα πραγματοποιηθούν τον Δεκέμβριο του 2017, όταν το σκάφος θα έχει τεθεί πλέον σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Αντίθετα, το Schiaparelli θα έχει ολοκληρώσει την αποστολή του έναν χρόνο νωρίτερα, επιχειρώντας να προσεδαφισθεί με ασφάλεια στο έδαφος του Άρη. Το Schiaparelli ζυγίζει 600 γραμμάρια και με την κάθοδό του στον Άρη θα δοκιμασθούν συστήματα που προορίζονται και για το ExoMars rover. Αυτός είναι ο λόγος που, ακόμη κι αν φτάσει με ασφάλεια στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη, η μπαταρία του θα εξαντληθεί σχεδόν αμέσως. http://www.naftemporiki.gr/story/1047927/stin-teliki-fasi-proetoimasias-i-apostoli-exomars

Κομπιούτερ με ανθρώπινο μυαλό! Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές κάνουν γρήγορους υπολογισμούς και μαθαίνουν πιο αργά, ενώ οι άνθρωποι κάνουν πιο αργούς υπολογισμούς αλλά μαθαίνουν πιο γρήγορα. Πριν από λίγες ημέρες έγινε γνωστό ότι για πρώτη φορά ερευνητές από τις ΗΠΑ και τον Καναδά ανακοίνωσαν ότι «δίδαξαν» (προγραμμάτισαν) έναν υπολογιστή έτσι ώστε να μαθαίνει γρήγορα σαν άνθρωπος. Ανάλογες προσπάθειες για να αυξηθεί η νοημοσύνη των υπολογιστών συνολικά ή κάποιων προγραμμάτων και συστημάτων γίνονται συνεχώς στα ερευνητικά εργαστήρια πανεπιστημίων και εταιρειών. Ας ρίξουμε μια ματιά σε ορισμένες από τις πιο ενδιαφέρουσες. Ερευνητές στις ΗΠΑ ανέπτυξαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα που μιμείται τον τρόπο λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου. Το κύκλωμα αυτό επεξεργάζεται εννέα χιλιάδες φορές πιο γρήγορα τα δεδομένα από τα ολοκληρωμένα κυκλώματα ενός συμβατικού ηλεκτρονικού υπολογιστή και φυσικά ξεπερνά τις επιδόσεις πολύ προηγμένων υπολογιστικών συστημάτων. Το επαναστατικό ολοκληρωμένο κύκλωμα δημιούργησαν ερευνητές του Πανεπιστημίου Στάνφορντ και το ονόμασαν «Neurogrid», δηλαδή πλέγμα νευρώνων. Το κύκλωμα έχει μέγεθος παρόμοιο με εκείνο ενός iPad και αποτελείται από 16 τσιπάκια που οι ερευνητές χαρακτηρίζουν «Neurocore» (νευρώνα πυρήνα). Το Neurogrid μπορεί να προσομοιώσει τη λειτουργία ενός εκατομμυρίου νευρώνων και δισεκατομμυρίων συνάψεων. Οι δυνατότητες του Neurogrid ξεπερνούν κατά πολύ άλλα ηλεκτρονικά συστήματα που μιμούνται την εγκεφαλική λειτουργία. Η δημιουργία του Neurogrid αναμένεται να φέρει επανάσταση στους τομείς της ρομποτικής και των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Επίσης είναι πιθανό να επιτρέψει στους επιστήμονες να κατανοήσουν ακόμη καλύτερα τη λειτουργία του εγκεφάλου. Μια πρώτη εφαρμογή του Neurogrid πάνω στην οποία εργάζεται η ερευνητική ομάδα που το δημιούργησε είναι μια νέα γενιά προσθετικών μελών. Τα μέλη αυτά θα λειτουργούν με τσιπάκια που θα αποκωδικοποιούν τα εγκεφαλικά σήματα πιο γρήγορα και αποτελεσματικά, χωρίς παρενέργειες, όπως παραδείγματος χάριν να υπερθερμαίνεται ο εγκέφαλος. Μια νέα χείρα βοηθείας, εξοπλισμένη με τεχνητή νοημοσύνη, απέκτησαν πρόσφατα οι απανταχού επιστήμονες και ερευνητές. Πρόκειται για τη Semantic Scholar, μια δωρεάν μηχανή αναζήτησης, η οποία όχι μόνο ψάχνει μέσα σε εκατομμύρια επιστημονικές δημοσιεύσεις, αλλά έχει την «εξυπνάδα» να καταλαβαίνει τι είναι σημαντικό και χρήσιμο μέσα σε αυτόν τον τεράστιο όγκο δεδομένων. Κάθε χρόνο γίνονται περίπου δύο εκατομμύρια νέες επιστημονικές δημοσιεύσεις και από αυτές σχεδόν οι μισές διαβάζονται το πολύ από τρεις ανθρώπους. Η Semantic Scholar είναι δημιούργημα του Ινστιτούτου Αλεν για την Τεχνητή Νοημοσύνη (γνωστού και ως ΑΙ2) με έδρα το Σιάτλ των ΗΠΑ και χρηματοδοτείται από τον πολυεκατομμυριούχο συνιδρυτή της Microsoft Πολ Αλεν με πάνω από 20 εκατ. δολάρια. Η μηχανή θέλει να διευκολύνει τους επιστήμονες, ενημερώνοντάς τους για γνώσεις, συσχετίσεις και νέες ιδέες, που είχαν περάσει απαρατήρητες ως τώρα. Αντί να ψάχνουν βελόνες στα άχυρα, οι ερευνητές θα μπορούν να θέτουν ερωτήματα στη Semantic Scholar και αυτή θα «διαβάζει» όλα εκείνα που εκείνοι, ακόμη κι αν γνώριζαν ότι υπάρχουν, δεν θα προλάβαιναν να το κάνουν. Σε πρώτη φάση η μηχανή θα αναζητεί δημοσιεύσεις από το πεδίο της πληροφορικής και των υπολογιστών (περίπου τρία εκατομμύρια μέχρι στιγμής), ενώ από το 2016 θα διευρύνει τον ορίζοντά της σε άλλα πεδία, με προτεραιότητα τη βιοϊατρική και τη φυσική. Η ελπίδα είναι ότι νέα φάρμακα και θεραπείες θα επιταχυνθούν χάρη στο νέο εργαλείο αναζήτησης και «φιλτραρίσματος» των νέων επιστημονικών γνώσεων. Το σύστημα ψάχνει μόνο σε ελεύθερα προσβάσιμες δημοσιεύσεις (όχι όσες διατίθενται μέσω συνδρομής) και «σκανάρει» τόσο το κείμενο όσο και τις φωτογραφίες ή τα επιστημονικά διαγράμματα. Παράλληλα, μπορεί να εντοπίσει ποιες δημοσιεύσεις έχουν τη μεγαλύτερη επιρροή και ποιες είναι αμφιλεγόμενες. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=764459

Ο Ομπάμα θα τιμήσει τον ομογενή Πωλ Αλιβιζάτο με το ανώτατο βραβείο για τους κορυφαίους επιστήμονες των ΗΠΑ. Ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα θα τιμήσει τον ομογενή καθηγητή Χημείας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, Πωλ Αλιβιζάτο, σε ειδική τελετή στον Λευκό Οίκο. Ο Ομπάμα θα του απονείμει το Εθνικό Μετάλλιο Επιστημών, το ανώτατο βραβείο για τους κορυφαίους επιστήμονες των ΗΠΑ, το οποίο απονέμεται για την μακροχρόνια προώθηση των επιστημών και της τεχνολογίας στις ΗΠΑ, όπως ανακοινώθηκε από τον Λευκό Οίκο. Ο Δρ. Αλιβιζάτος, που κατέχει την θέση του διευθυντή του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Μπέρκλεϊ, θα τιμηθεί μαζί με άλλους τέσσερις επιστήμονες μετά το Νέο Ετος. Οι άλλοι βραβευθέντες είναι ο Δρ. Μάικλ Αρτιν από το MIT, ο Δρ. Αλμπερτ Μπαντούρα από το Στάνφορντ, ο Δρ. Στάνλεϊ Φάλκο από την Ιατρική Σχολή Στάνφορντ και η Δρ. Σίρλεϊ Ανν Τζάκσον από το Πολυτεχνείο Rensselaer. http://www.tanea.gr/news/world/article/5322516/o-ompama-tha-timhsei-ton-omogenh-pwl-alibizato-me-to-anwtato-brabeio-gia-toys-koryfaioys-episthmones/

«Επαναφόρτιση» των δορυφόρων με λέιζερ Ρώσοι επιστήμονες προτείνουν ένα νέο τρόπο για να μένουν περισσότερο στον αέρα τα ηλεκτρικά μη επανδρωμένα οχήματα (UAVs): Με τη μεταφορά ενέργειας με ακτίνες λέιζερ. Η ίδια τεχνολογία σχεδιάζεται θα χρησιμοποιηθεί επίσης στο διάστημα για την επαναφόρτιση των δορυφόρων. Τα blasters που εκτοξεύουν ριπές ακτινοβολίας, τα κανόνια και τα ξίφη λέιζερ, είναι όπλα που φαντάζουν συναρπαστικά όταν παρακολουθείς τις επικές μάχες των χολυγουντιανών ταινιών «Star Wars». Στην πραγματικότητα όμως, τα όπλα λέιζερ είναι εξαιρετικά αναποτελεσματικά. Ένας κοινός καθρέπτης μπορεί να παράσχει σχεδόν 100% προστασία απ’ αυτή την ακτινοβολία. Αλλά τα λέιζερ έχουν μεγάλη ζήτηση σε άλλους τομείς. Για παράδειγμα, στη μετάδοση των πληροφοριών που σήμερα είναι αδιανόητο να γίνεται χωρίς δίκτυα οπτικών ινών, τα οποία λειτουργούν αξιοποιώντας την τεχνολογία λέιζερ. Ομάδα επιστημόνων από τη ρωσική διαστημική-πυραυλική εταιρεία, «Energia», βρήκε έναν ακόμα τρόπο χρήσης των λέιζερ. Οι επιστήμονες πρότειναν μια μέθοδο που θα επιτρέπει στα ηλεκτρικά μη επανδρωμένα οχήματα να «στέκονται» στον αέρα για όσο χρονικό διάστημα απαιτεί η αποστολή τους, με τη μεταφορά ενέργειας προς το drone που θα γίνεται με ακτίνα λέιζερ. Μεταφορά ηλεκτρικού ρεύματος Η αγορά των μη επανδρωμένων οχημάτων αναπτύσσεται ενεργά. Μόνο μέσα στο 2015, η αξία των drones που έχουν πωληθεί παγκοσμίως αποτιμάται σε 5 δισεκατομμύρια δολάρια. «Η τεχνολογία μας μπορεί να τους παράσχει ενέργεια για να εργάζονται στον αέρα όλο το εικοσιτετράωρο, χωρίς να χρειάζεται να επαναφορτίζονται στο έδαφος», λέει ένας από τους εμπνευστές του καινοτόμου έργου, ο μηχανικός της εταιρείας «Energia», Ιβάν Ματσάκ. Ο Ματσάκ σημειώνει ότι μέχρι πρόσφατα η μεταφορά ενέργειας με τη χρήση λέιζερ δεν είχε νόημα. Ο συντελεστής απόδοσης των λέιζερ είναι αρκετά μικρός, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι επιπλέον απώλειες κατά τη μεταφορά και τη μετατροπή της ενέργειας. Ωστόσο, στη δεκαετία του 2000 η κατάσταση άρχισε να αλλάζει. Εμφανίστηκαν υπέρυθρα λέιζερ με απόδοση 40%-50% και φωτοβολταϊκές (Φ/Β) μονάδες υψηλής απόδοσης, ικανές να μετατρέπουν σε ηλεκτρική ενέργεια το 40%, και σε ορισμένες περιπτώσεις, το 70% της ενέργειας της ακτινοβολίας. Αυτές οι εξελίξεις στην τεχνολογία αιχμής, έδωσαν την ευκαιρία στους επιστήμονες να εξετάσουν στα σοβαρά τη δυνατότητα δημιουργίας γραμμών μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας με λέιζερ. Ένα τέτοιο δίκτυο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα πρέπει να αποτελείται από ένα αποτελεσματικό υπέρυθρο λέιζερ, συστήματα εστίασης και στόχευσης, φωτοδέκτη πάνω στο drone και μια εφεδρική μπαταρία, σε περίπτωση «μπλακ άουτ» στη γραμμή. Το σύστημα πλοήγησης/καθοδήγησης ήδη υπάρχει. Όπως επίσης, υπάρχουν φωτοβολταϊκά πλαίσια υψηλής απόδοσης ισχύος, που αναπτύχθηκαν στο Φυσικο-Τεχνικό Ινστιτούτο της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών (Ioffe Institute). Ο συντελεστής απόδοσης στη μεταφορά ενέργειας σε ένα τέτοιο σύστημα είναι περίπου 10%. Αυτό σημαίνει ότι με ισχύ 200 Watt, η παρεχόμενη ενέργεια στο σύστημα μπορεί να «κρατήσει» το UAV στον αέρα σε ύψος ενός χιλιομέτρου για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι ερευνητές αποφάσισαν να προχωρήσουν ένα ακόμα βήμα μπροστά και να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία λέιζερ για τη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας στο διάστημα. Στο διαστημικό χώρο, το σύστημα θα είναι ακόμη πιο αποτελεσματικό, επειδή στο κενό δεν υπάρχουν εμπόδια που να απορροφούν την ακτινοβολία. Τώρα, σχεδόν όλα τα διαστημικά σκάφη αντλούν την ενέργειά τους από ηλιακούς συλλέκτες, αλλά το τεράστιο μέγεθός τους δημιουργεί αρκετά προβλήματα. Για να μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο ανοικτό διάστημα, χρειάζονται πολύπλοκες και μεγάλες κατασκευές. Επίσης, είναι απαραίτητο ένα αξιόπιστο σύστημα καθοδήγησης-πλοήγησης, ώστε τα Φ/Β πάνελ να είναι συνεχώς προσανατολισμένα προς τον Ήλιο. «Στο διάστημα, το σκάφος χρειάζεται πολλή ενέργεια, και απαιτούνται μεγάλες μπαταρίες. Ωστόσο, η απαιτούμενη ισχύς μπορεί να μεταδοθεί με λέιζερ σε δέκτες, που είναι μικρότεροι σε μέγεθος από τις ηλιακές μπαταρίες κατά δεκάδες έως και εκατοντάδες φορές», λέει ο Ματσάκ. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο ενεργειακός ανεφοδιασμός με λέιζερ θα συμβάλει σημαντικά στην παράταση της ζωής των μικροδορυφόρων. Ένα άλλο πρόβλημα, που μπορεί να λυθεί με τη βοήθεια των «γραμμών μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας» με λέιζερ, είναι η απρόσκοπτη διενέργεια πειραμάτων στο διάστημα. Στην πραγματικότητα, στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) δεν υπάρχει «σταθερή» έλλειψη βαρύτητας. Το διαστημικό «οικοδόμημα» αισθάνεται τις δονήσεις, τις ταλαντώσεις και τις μικροεπιταχύνσεις από τις κινήσεις των διαφόρων μηχανισμών που διαθέτει, όπως είναι οι κινητήρες για την περιστροφή του σταθμού και τα ηλιακά πάνελ. Αυτή η ιδιόμορφη βαρυτική κατάσταση στο ΔΔΣ καθιστά αδύνατη την πραγματοποίηση αρκετών πειραμάτων, όπως για παράδειγμα η ανάπτυξη κρυστάλλων. Η μεταφορά ενέργειας με λέιζερ από εξωτερικές πηγές θα δημιουργήσει τις ιδανικές συνθήκες για τη διενέργεια τέτοιου είδους πειραμάτων σε αυτόνομες τεχνολογικές μονάδες του διαστημικού σταθμού. Διαστημόπλοια που κινούνται με … λέιζερ. Με τη χρήση των λέιζερ, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορούν να «επαναφορτίσουν» και το σύστημα διαστημικών μεταφορών. Οι Ρώσοι ειδικοί εδώ και καιρό εργάζονται πάνω στην ιδέα των διατροχιακών ρυμουλκών, συσκευών που μεταφέρουν τους δορυφόρους σε υψηλότερες τροχιές. Ο Ιβάν Ματσάκ και οι συνάδελφοί του έχουν επεξεργαστεί το σχέδιο του διαστημικού πειράματος «Πελεκάνος», σχετικά με τη μεταφορά ενέργειας από το ρωσικό τμήμα του ΔΔΣ στο φορτηγό διαστημικό σκάφος «Προγκρές». Προγραμματίζεται να διεξαχθεί μέσα στο 2017. Στην παρούσα φάση του έργου, οι επιστήμονες προετοιμάζουν το πρώτο «λέιζερ» πείραμα επί του γήϊνου εδάφους: Τη μεταφορά ενέργειας σε απόσταση ενός χιλιομέτρου. http://gr.rbth.com/tecnology/2015/12/27/epanafortisi-ton-doryforon-me-leizer_555201 Εκτόξευση "Proton-M" με τον δορυφόρο "Express-AMU1» Στις 25η Δεκεμβρίου 2015 στις 00:31 το όχημα εκτόξευσης MSK (LV) «Proton-M» με το ανώτερο στάδιο "Briz-M» και τον τηλεπικοινωνιακο διαστημικό σκάφος "Express-AMU1" ξεκίνησε με επιτυχία από την πλατφόρμα του κοσμοδρομιου του Μπαϊκονούρ №200. Η εκτόξευση ήταν η έβδομη από τις αρχές του 2015, του διαστημικου πυραυλου «Proton-M», και η 409η για την ιστορία του από το 1965. Στις 25η Δεκεμβρίου 2015 στις 9:43 π.μ.ωρα MSK, σύμφωνα με το πρόγραμμα της πτήσης το τηλεπικοινωνιακο διαστημικό σκάφος "Express-AMU1" καθαρά διαχωρίζεται από το ανώτερο στάδιο "Breeze-M" και μπαινει στην τροχιά στόχο οπως έχει εγκριθεί από τη διοίκηση τον πελάτη - ". Ρωσικες Δορυφορικές Επικοινωνίες" FSUE. http://www.federalspace.ru/21929/ Αποτελέσματα της ψηφοφορίας για το καλύτερο όνομα για το νέο διαστημικό σκάφος. Την Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015, έληξε η δημόσια ψηφοφορία - ένα από τα τελευταία στάδια του διαγωνισμού για το καλύτερο όνομα για το νέο ρωσικό επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφοράς (ΡΤΚ) υπο ανάπτυξη μιας νέας γενιάς RSC «Energia». Στην ψηφοφορία του κοινού συμμετείχαν 35105 άνθρωποι, οι οποίοι εντόπισαν τρία ονόματα για το φινάλε: "Gagarin" - 10389 ψήφοι "Вектор" - 4866 ψήφους, "Ομοσπονδία" - 3604 ψήφους. Υπήρχαν περίπου 6.000 ονόματα από τις αρχικές εκδόσεις των ονομάτων από το οποίο η Οργανωτική Επιτροπή επέλεξε δέκα και τους έφερε στη δημόσια ψηφοφορία. Αυτα ηταν- «Γκαγκάριν», «φορέας», «Ομοσπονδία», «Άστρα», «Galaxy», «πατρίδα», «Zodiac», «Ειρήνη», «Star» και «Leader». Η κριτική επιτροπή του διαγωνισμού, υπό την προεδρία του Γενικού Διευθυντή, SC "Roskosmos" Igor Komarov θα καθορίσουν τον νικητή έως τις 11 Ιανουαρίου 2016 και μετά θα ανακοινώσουν τα αποτελέσματα στης 15 Ιανουαρίου 2016. Το κύριο βραβείο - ένα ταξίδι την άνοιξη του 2016 στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ για την εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ» στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). http://www.energia.ru/ru/news/news-2015/news_12-25.html

«Σύμφωνο συμβίωσης» ηλεκτρονίων-φωτονίων σε τσιπάκι. Ερευνητές στις ΗΠΑ παρουσίασαν τον πρώτο μικροεπεξεργαστή που «παντρεύει» με αποτελεσματικό τρόπο ηλεκτρόνια και φωτόνια μέσα στο ίδιο τσιπάκι. Είναι ένα επίτευγμα που ανοίγει το δρόμο για την επεξεργασία και την μεταφορά δεδομένων με πολύ μεγάλες ταχύτητες και με μικρή ενεργειακή κατανάλωση. Ομάδα μηχανικών με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Βλαντιμίρ Στογιάνοβιτς της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης των Υπολογιστών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια (Μπέρκλι) συγχώνευσαν στο ίδιο τσιπ επεξεργαστή (με διαστάσεις τριών επί έξι χιλιοστών) έναν πυρήνα με πάνω από 70 εκατομμύρια τρανζίστορ κι έναν πυρήνα με 850 φωτονικά συστατικά. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο μικροεπεξεργαστής κατασκευάσθηκε σε μια μονάδα που κάνει μαζική παραγωγή τσιπ, αποδεικνύοντας έτσι ότι θα είναι δυνατή η εύκολη εμπορική αξιοποίησή του στο μέλλον. Το νέο τσιπάκι αντιπροσωπεύει το επόμενο βήμα στην εξέλιξη της τεχνολογίας επικοινωνιών μέsω οπτικών ινών. «Είναι ένα ορόσημο. Πρόκειται για τον πρώτο επεξεργαστή που μπορεί να χρησιμοποιήσει φως για να επικοινωνήσει με τον έξωτερικό κόσμο. Κανείς άλλος επεξεργαστής δεν διαθέτει φωτονική είσοδο-έξοδο στο τσιπ», δήλωσε ο Στογιάνοβιτς. Μέχρι σήμερα οι οπτικές ίνες έχουν επιφέρει θεαματικές βελτιώσεις στις τηλεπικοινωνίες, σε σχέση με τα συμβατικά ηλεκτρικά καλώδια, επιτρέποντας μεγαλύτερο εύρος ζώνης, μεταφορά περισσότερων δεδομένων με μεγαλύτερες ταχύτητες σε μεγαλύτερες αποστάσεις και με μικρότερη κατανάλωση ενέργειας. Όμως όλες αυτές οι πρόοδοι στην επικοινωνία μεταξύ των υπολογιστών δεν έχει έως τώρα καταστεί εφικτό να αξιοποιηθούν στα ίδια τα τσιπ των υπολογιστών, καθώς έχει αποδειχθεί πολύ δύσκολο να ενσωματωθούν τα αναγκαία φωτονικά συστατικά μέσα στον επεξεργαστή. Οι ερευνητές έκαναν δοκιμές και έδειξαν ότι το καινοτομικό ηλεκτρονικό-φωτονικό τσιπ τους επιτρέπει ταχύτητες έως 300 gigabits ανά δευτερόλεπτο, δέκα έως φορές περισσότερο από τα συμβατικά ηλεκτρονικά τσιπ στην αγορά. Ηδη έχουν δημιουργηθεί δύο νεοφυείς εταιρείες (Ayar Labs και SiFive) για να αξιοποιήσουν εμπορικά τη νέα τεχνολογία, στην ανάπτυξη της οποίας συμμετείχε με χρηματοδότηση η πανταχού παρούσα υπηρεσία Προωθημένων Αμυντικών Ερευνητικών Προγραμμάτων (DARPA) του Αμερικανικού Πενταγώνου, αυτή που έθεσε τα θεμέλια του Διαδικτύου. Το επίτευγμα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=765104 Δημιουργήθηκε το πρώτο «βιολογικό» τσιπ υπολογιστή. Ερευνητές του Columbia University in the City of New York (Columbia Engineering) κατάφεραν για πρώτη φορά να αξιοποιήσουν τους μοριακούς «μηχανισμούς» ζωντανών συστημάτων για την τροφοδοσία με ενέργεια ενός ενσωματωμένου κυκλώματος από τριφωσφορική αδενοσίνη (ATP). Το πέτυχαν αυτό ενσωματώνοντας ένα συμβατικό, στέρεας κατάστασης κύκλωμα ημιαγωγού (CMOS) με μια τεχνητή μεμβράνη δύο στρωμάτων λιπιδίων, που περιείχε «αντλίες» ιόντων που κινούνται χάρη στο ΑΤΡ. Αυτό ανοίγει τον δρόμο για την δημιουργία εντελώς νέων τεχνητών συστημάτων, που περιέχουν τόσο βιολογικά όσο και συμβατικού χαρακτήρα εξαρτήματα. Επικεφαλής της έρευνας, που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications, ήταν ο Κεν Σέπαρντ. «Συνδυάζοντας μια βιολογική ηλεκτρονική συσκευή με CMOS, θα είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε νέα συστήματα, που δεν ήταν δυνατά με τη χρήση της κάθε τεχνολογίας μεμονωμένα» αναφέρει σχετικά ο Σέπαρντ. Παρά την επιτυχία τους, τα ηλεκτρονικά CMOS δεν είναι ικανά να αναπαράγουν λειτουργίες που αποτελούν «αποκλειστικότητες» ζωντανών συστημάτων, όπως οι αισθήσεις της γεύσης και της οσμής και η χρήση βιοχημικών πηγών ενέργειας. Τα ζωντανά συστήματα το καταφέρνουν αυτό με τη δική τους «ηλεκτρονική τεχνολογία», βασισμένη σε μεμβράνες λιπιδίων, κανάλια ιόντων και αντλίες, που λειτουργούν ως «βιολογικά τρανζίστορ». Χρησιμοποιούν ηλεκτρικό φορτίο υπό τη μορφή ιόντων για τη μεταφορά ενέργειας και πληροφοριών- τα κανάλια ιόντων ελέγχουν τη ροή ιόντων κατά μήκος κυτταρικών μεμβρανών. Τα στέρεα (solid state) συστήματα (υπολογιστές, ηλεκτρονικές συσκευές) χρησιμοποιούν ηλεκτρόνια. Σε ζωντανά συστήματα, η ενέργεια αποθηκεύεται σε μεμβράνες λιπιδίων, που επί της προκειμένης δημιουργήθηκαν μέσω αντλιών ιόντων. Το ΑΤΡ χρησιμοποιείται για τη μεταφορά ενέργειας από εκεί όπου παράγεται, εκεί όπου καταναλώνεται. Για τη δημιουργία του υβριδικού της συστήματος, η ομάδα του Σέπαρντ, υπό τον διδακτορικό φοιτητά Τζάρεντ Ρόουζμαν, «πακέταρε» ένα ενσωματωμένο κύκλωμα CMOS με ένα «βιοκύτταρο» συλλογής ΑΤΡ. Παρουσία του ΑΤΡ, το σύστημα ωθεί ιόντα κατά μήκος της μεμβράνης, παράγοντας ηλεκτρικό δυναμικό που συλλέγεται από το κύκλωμα. Αν και συλλογή ενέργειας από ζωντανά συστήματα έχει επιτευχθεί και από άλλες ερευνητικές ομάδες, ο Σέπαρντ και η ομάδα του εξερευνούν πώς θα το κάνουν αυτό σε μοριακό επίπεδο, απομονώνοντας απλά την επιθυμητή λειτουργία και βάζοντάς την να αλληλεπιδράσει με ηλεκτρονικά. «Δεν χρειαζόμαστε όλο το κύτταρο» εξηγεί. «Απλά πιάνουμε το τμήμα του το οποίο κάνει αυτό που θέλουμε». http://www.naftemporiki.gr/story/1046235/dimiourgithike-to-proto-biologiko-tsip-upologisti[/b]

Η πλανητική προφητεία του Star Wars. Ηταν 25 Μαΐου του 1977 όταν ο «Πόλεμος των Αστρων» έκανε πρεμιέρα στις αμερικανικές κινηματογραφικές αίθουσες. Είναι γνωστό ότι η πρώτη ταινία του θρυλικού διαστημικού έπους ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της όσον αφορά τα ειδικά εφέ. Οπως αποδείχτηκε ήταν πολύ μπροστά και όσον αφορά την… αστρονομία. Ο πρωταγωνιστής της ταινίας είναι κάτοικος ενός πλανήτη που ανήκει σε δυαδικό σύστημα. Ενός πλανήτη δηλαδή που διαθέτει δύο μητρικά άστρα. Το πλάνο του νεαρού Λουκ Σκαιγουόκερ με φόντο το διπλό ηλιοβασίλεμα στον Τατούιν έχει γράψει κινηματογραφική ιστορία και η εικόνα αυτή αποτελεί ένα από τα σήματα κατατεθέν του κόσμου που δημιούργησε Τζόρτζ Λούκας. Επρεπε να περάσουν 15 χρόνια με την πρεμιέρα του Star Wars για να καταφέρουν οι επιστήμονες να εντοπίσουν των πρώτο πλανήτη μακριά από το ηλιακό σύστημα και 16 χρόνια για να εντοπιστούν τα ίχνη ενός εξωπλανήτη παρόμοιου με τον Τατούιν. Σε απόσταση 12.400 ετών φωτός από εμάς στο σφαιρωτό αστρικό σμήνος M4 στον αστερισμό του Σκορπιού υπάρχει το δυαδικό σύστημα PSR B1620-26 που αποτελείται από ένα λευκό νάνο και ένα άστρο νετρονίου (πάλσαρ). Το 1993 αστρονόμοι εντόπισαν στο δυαδικό σύστημα την πιθανή παρουσία ενός τρίτου κοσμικού σώματος το οποίο οι ερευνητές εκτιμούσαν ότι είναι ένας πλανήτης. Χρειάστηκαν δέκα χρόνια για να πιστοποιηθεί η ύπαρξη του πλανήτη που έχει μάζα 2.5 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία. Επειδή όμως ένας λευκός νάνος και ένα πάλσαρ δεν αποτελούν ένα… συμβατικό ζευγάρι άστρων έπρεπε να φτάσει το 2005 για να εντοπιστεί ένας πλανήτης που έμοιαζε πραγματικά με τον Τατούιν. Είναι ένας πλανήτης στο μέγεθος του Δία που βρίσκεται σε απόσταση 148 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Αιγόκερου. Ο πλανήτης βρίσκεται σε ένα δυαδικό σύστημα που αποτελείται από ένα άστρο σαν τον Ηλιο και από ένα καφέ νάνο. Δύσκολο αλλά συμβαίνει συχνά Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις των άστρων ενός δυαδικού συστήματος δημιουργούν ένα εξαιρετικά σύνθετο όσο και βίαιο κοσμικό περιβάλλον που καθιστούν εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατο τον σχηματισμό πλανητών κοντά τους. Ομως τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπιστεί αρκετοί πλανήτες που βρίσκονται σε δυαδικά συστήματα. Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι οι πλανήτες με δύο ήλιους είναι πολύ πιο κοινοί στο Σύμπαν από όσο πιστεύαμε και μάλιστα αρκετοί από αυτούς είναι βραχώδεις και με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά της Γης. «Τα διπλά ηλιοβασιλέματα σαν αυτά του Τατούιν μπορεί να είναι πολύ πιο κοινά από όσο πιστεύαμε» αναφέρουν οι ερευνητές στη μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». Τη μελέτη πραγματοποίησε ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα και το Αστεροσκοπείο Harvard Smithsonian για λογαριασμό του Προγράμματος Εξωτερικών Πλανητών της NASA. Επιστήμονες της Σχολής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ αποφάσισαν να ασχοληθούν με αυτό το κοσμικό παράδοξο. Με το γεγονός δηλαδή ότι αν και οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές για την ύπαρξη τους οι πλανήτες σε δυαδικά συστήματα υπάρχουν και είναι όπως φαίνεται και πάρα πολλοί. Οι ερευνητές μελέτησαν έναν από τους πλανήτες που έχουν εντοπιστεί σε δυαδικό σύστημα. Ο Kepler 34b είναι ένας γίγαντας αερίου παρόμοιος σε μέγεθος με τον Κρόνο που βρίσκεται στο δυαδικό σύστημα Kepler 34 σε απόσταση περίπου 4.887 ετών φωτός από εμάς. Ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τα άστρα του σε διάστημα 288 ημερών. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν σειρά προσομοιώσεων οι οποίες έδειξαν ότι ο πλανήτης αυτός θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο αν όχι απίθανο να έχει καταφέρει να σχηματιστεί στο σημείο στο οποίο βρίσκεται σήμερα εξαιτίας των βίαιων κοσμικών φαινομένων που είναι προϊόν της βαρυτικής αλληλεπίδρασης των δύο άστρων. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τόσο ο Kepler 34b όσο και η συντριπτική πλειονότηα των πλανητών σε δυαδικά συστήματα που βρίσκονται σχετικά κοντά στα μητρικά τους άστρα σχηματίζονται αρκετά μακριά από αυτά και στη συνέχεια μετακινούνται κοντά τους. «Οι πλανήτες στα δυαδικά συστήματα έχουν εξάψει τη φαντασία των συγγραφέων και σκηνοθετών επιστημονικής φαντασίας. Η μελέτη που κάναμε δείχνει πόσο εντυπωσιακοί είναι αυτοί οι πλανήτες. Ανακαλύπτοντας περισσότερα για τον τρόπο δημιουργίας τους προσθέτουμε γνώσεις που θα μας χρησιμέψουν στο μέλλον για την αναζήτηση πλανητών με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά της Γης σε δυαδικά συστήματα» αναφέρει ο Στεφάν Λάινς, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters». Τατούιν x 4! Δύο χρήστες του Διαδικτύου που συμμετείχαν σε εθελοντικό πρόγραμμα για τον εντοπισμό εξωπλανητών ανακάλυψαν τον μοναδικό γνωστό πλανήτη που φωτίζεται από τέσσερα άστρα ταυτόχρονα. Ο εξωπλανήτης PH1, σε απόσταση 5.000 ετών φωτός από τη Γη, είναι ένας γίγαντας από αέριο με διάμετρο 6 φορές μεγαλύτερη από της Γης, συγκρίσιμος σε μέγεθος με τον Ποσειδώνα. Είναι πάντως απίθανο να υπάρχουν εξωγήινοι που απολαμβάνουν το τετραπλό ηλιοβασίλεμα του PH1, αφενός επειδή δεν διαθέτει στέρεη επιφάνεια, αφετέρου επειδή η θερμοκρασία του εκτιμάται ότι κυμαίνεται από τους 250 έως τους 340 βαθμούς Κελσίου. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=765121

Τα ρολόγια του σύμπαντος και ο Αϊνστάιν. Πώς η σκοτεινή ύλη και η σκοτεινή ενέργεια ταιριάζουν στο πλαίσιο της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας; Πότε και πώς θα εντοπίσουμε βαρυτικά κύματα; Αληθεύουν οι φήμες ότι τα ανίχνευσαν μόλις τα επίγεια πειράματα; Αυτά ήταν τα τρία πιο καυτά ερωτήματα που απασχόλησαν τους θεωρητικούς της Σχετικότητας και τους αστρονόμους, που συναντήθηκαν στο 28ο «Συμπόσιο του Τέξας για τη Σχετικιστική Φυσική» που φιλοξενήθηκε φέτος τον Δεκέμβριο στη Γενεύη της Ελβετίας. Το σημαντικό αυτό συμπόσιο πραγματοποιήθηκε πρώτη φορά στις 16 Δεκεμβρίου 1963, στο Ντάλας του Τέξας, λίγες εβδομάδες μετά τη δολοφονία του Αμερικανού προέδρου Τζον Φ. Κένεντι. Η βαριά ατμόσφαιρα από τη δολοφονία είχε έρθει τότε να προστεθεί στην αβεβαιότητα της επιστημονικής κοινότητας και στο πέπλο ομίχλης που κάλυπτε τα ανεξιχνίαστα φαινόμενα με τα οποία καταπιάνονταν οι επιστήμονες. Πενήντα χρόνια αργότερα, σε αυτόν τον ξεχωριστό τόπο συνάντησης των δύο επιστημονικών πεδίων, ο δρ Μάικλ Κράμερ, διευθυντής του Ινστιτούτου Max Planck για τη Ραδιοαστρονομία στη Βόννη της Γερμανίας και ειδικός στη μελέτη αστέρων πάλσαρ (παλλόμενοι αστέρες) μίλησε στην «Κ» για τις προσπάθειες ελέγχου της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας μέσα από την παρατήρηση αυτών των ουράνιων μαζών με τις εξαιρετικές ιδιότητες. – Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των αστέρων πάλσαρ που τα καθιστούν ιδανικό εργαστήριο για τον έλεγχο της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας; – Τα πάλσαρ διαθέτουν μια σειρά από μοναδικά πλεονεκτήματα. Πρώτον, αποτελούν τα πιο πυκνά γνωστά μας σώματα στο Σύμπαν. Είναι τόσο συμπαγή που σε ένα τέτοιο σώμα, με διάμετρο μικρότερη από αυτή της πόλης της Αθήνας, μπορεί να χωρέσει 40% περισσότερη μάζα από εκείνη του Ηλιου. Ως συνέπεια, διαθέτουν πολύ ισχυρά βαρυτικά πεδία και γύρω τους δημιουργείται έντονη καμπυλότητα στον χωρόχρονο. Δεύτερον, και εκεί βρίσκεται και η ομορφιά τους, περιστρέφονται γρήγορα και εκπέμπουν μια δέσμη ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, και συγκεκριμένα ραδιοκύματα. Ενας πάλσαρ λειτουργεί ακριβώς σαν έναν φάρος. Παρότι το φως του φάρου είναι συνεχώς αναμμένο, κάποιος μπορεί να το δει μόνο εφόσον αυτό είναι στραμμένο προς το μέρος του, διακρίνοντας τελικά έναν παλμό. Κάθε παλμός του πάλσαρ είναι σαν το τικ του ρολογιού και φτάνει στη Γη με τέτοια ακρίβεια που μπορεί να συναγωνιστεί τα καλύτερα ατομικά ρολόγια που διαθέτουμε. Τα πειράματα για τον έλεγχο της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας απαιτούν τη χρήση μαζών και ρολογιών και τα πάλσαρ τα διαθέτουν και τα δύο. Είναι πολύ ωραία σύμπτωση που αυτά τα ουράνια σώματα μας τα δώρισε η φύση και εμείς τα χρησιμοποιούμε για τον συγκεκριμένο σκοπό. – Τι μετρήσεις γίνονται σε αυτό το συμπαντικό εργαστήριο; – Για να κάνουμε μετρήσεις είναι απαραίτητο να εντοπίσουμε αλλαγές. Δεν μπορούμε να μελετήσουμε αντικείμενα που παραμένουν συνεχώς ίδια. Οπότε χρειαζόμαστε έναν πάλσαρ που κινείται στον χώρο, και με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να μετρήσουμε πώς εξελίσσονται αυτές οι αλλαγές με τον χρόνο. Ενας πάλσαρ μπορεί να κινείται εξαιτίας της παρουσίας ενός συντρόφου. Τη συντροφιά αυτή μπορεί να του την κρατάει είτε ένας πάλσαρ είτε κάποιο άλλο αστέρι ή ουράνιο σώμα. Στις έρευνές μας χρησιμοποιούμε ζευγάρια αστέρων τα οποία περιστρέφονται γύρω από ένα κοινό κέντρο μάζας. Σε αυτό το ζευγάρι αστέρων παρατηρούμε λοιπόν μια αλλαγή στην περίοδο της τροχιάς τους η οποία γίνεται όλο και μικρότερη. Η συρρίκνωση της τροχιάς δείχνει ότι το σύστημα χάνει ενέργεια και αυτή η απώλεια ενέργειας μπορεί να εξηγηθεί μόνο από τη συνεχή έκλυση βαρυτικών κυμάτων, τα οποία αποτελούν πρόβλεψη της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας. Κάθε μάζα που επιταχύνεται παράγει βαρυτικά κύματα, οπότε το Σύμπαν είναι γεμάτο από τέτοια. Ακόμα όμως δεν είχαμε την ευκαιρία να τα μετρήσουμε. Παρόλα αυτά, σε ένα εντοπισμένο σύστημα, όπως αυτό των δύο αστέρων, μπορεί κανείς να παρατηρήσει το αποτέλεσμα που προκαλεί η ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων. Υπολογίζοντας λοιπόν με μεγάλη ακρίβεια τον ρυθμό με τον οποίο μικραίνει η τροχιά των σωμάτων βλέπουμε ότι το νούμερο που προκύπτει ταιριάζει απόλυτα με τις προβλέψεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας. – Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας περιγράφει ολόκληρη την αλήθεια για την κατανόηση της βαρύτητας; – Μέχρι σήμερα, όλα τα πειράματά μας αποδεικνύουν σωστή τη Θεωρία. Ομως δεν παύει αυτό το ερώτημα να παραμένει ανοιχτό. Οπως είχε πει και ο ίδιος ο Αλμπερτ Αϊνστάιν «μπορείτε μόνο να αποδείξετε ότι έχω άδικο, αλλά ποτέ δεν θα αποδείξετε ότι έχω δίκιο». Το ίδιο κάνουμε και εμείς. Δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι η Θεωρία είναι σωστή, το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι μέχρι σήμερα δεν έχουμε βρει κάποιο ελάττωμα. Η Νευτώνεια μηχανική, για παράδειγμα, θεωρούνταν σωστή για εκατοντάδες χρόνια. Στη συνέχεια, οι αστρονόμοι άρχισαν να παρατηρούν κάποιες μικρές αποκλίσεις από τη θεωρία του Νεύτωνα, τις οποίες αρχικά δεν μπορούσαν να εξηγήσουν. Ισως να φτάσουμε και εμείς στο σημείο να δούμε αποκλίσεις από τη γενική σχετικότητα και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό. Δεν έχει νόημα να επιβεβαιώνουμε ξανά και ξανά μια Θεωρία, αλλά αντίθετα έχει νόημα να εντοπίσουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτή η Θεωρία αποτυγχάνει. Και εάν συμβεί κάτι τέτοιο, ίσως τότε να ανακαλύψουμε ότι και η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας δεν αποτελεί την τελευταία λέξη στην κατανόηση της βαρύτητας. http://physicsgg.me/2015/12/28/%cf%84%ce%b1-%cf%81%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%b1%cf%8a%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%b9/

Από το διάστημα η «σπίθα» για την ανάπτυξη ζωής στη Γη; Οι μετεωρίτες έπαιξαν τον ρόλο καταλύτη για την εμφάνιση έμβιων οργανισμών στη Γη, υποστηρίζουν Αμερικανοί επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα και το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Τζόρτζια. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι διαστημικοί βράχοι μετέφεραν στον πλανήτη μας ένα εξωγήινο ορυκτό το οποίο, καθώς διαβρώθηκε από το νερό, λειτούργησε σαν “χημική σπίθα” για την ανάπτυξη ζωής. Σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα, το ορυκτό αυτό είναι ο σρεϊβερσίτης, το οποίο υπάρχει στους μετεωρίτες με πυρήνα σιδήρου - νικελίου. Με την επαφή του με το νερό, ο σρεϊβερσίτης παρήγαγε φωσφορικά ιόντα, τα οποία ήταν απαραίτητα για την εμφάνιση των προβιοτικών μορίων. Όπως περιγράφουν οι ερευνητές σε πρόσφατο άρθρο τους στο περιοδικό Scientific Reports, με τα πειράματα που πραγματοποίησαν θέλησαν να καταλάβουν καλύτερα με ποιον τρόπο θα μπορούσε από το ορυκτό να προέλθουν τα φωσφορικά ιόντα. «Περίπου το 10% της ποσότητας κρυσταλλικού φωσφορικού άλατος φαίνεται να έχει δημιουργηθεί από σρεϊβερσίτη», σημειώνει ο Μάθιου Πάσεκ, αναπληρωτής καθηγητής γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα. «Μάλιστα, πιθανότατα το ίδιο να συμβαίνει και στον Άρη», σημπληρώνει. Αυτό που χρειαζόταν να προσδιορίσουν οι επιστήμονες είναι πώς ακριβώς συμπεριφέρθηκε ο σρεϊβερσίτης στο υδατικό περιβάλλον της Γης και ποια ήταν τα προϊόντα των αντιδράσεων. Γι' αυτό τον σκοπό, δημιούργησαν στο εργαστήριο μία προσομοίωση των περιβαλλοντικών συνθηκών που επικρατούσαν στις πρώιμες φάσεις του πλανήτη μας, εκθέτοντας σε αυτές ένα δείγμα με τόση περιεκτικότητα σε σρεϊβερσίτη όση και στους μετεωρίτες. Οι αντιδράσεις που αναπαράχθηκαν έτσι στο εργαστήριο έμοιαζαν να είναι ίδιες με εκείνες που οδήγησαν στην εμφάνιση των μεταβολικών βιομορίων στη Γη. Ανάμεσά τους, της τριφωσφορικής αδενοσίνης (ΑΤΡ), ενός βιομορίου που λειτουργεί ως βραχυπρόθεσμη «βιολογική μπαταρία», η οποία αποθηκεύει ενέργεια μέχρι αυτή να χρειασθεί σε διάφορες βιολογικές διεργασίες, όπως η μετάδοση νευρικών παλμών και η συστολή των μυών. Επομένως, τα πειράματα έδειξαν πως προβιοτικά μόρια πιθανότατα υπήρχαν στις πρώιμες φάσεις της Γης, για τον σχηματισμό των οποίων πιθανότατα υπήρξε απαραίτητος ο βομβαρδσμός του πλανήτη από μετεωρίτες. http://www.naftemporiki.gr/story/1046288/apo-to-diastima-i-spitha-gia-tin-anaptuksi-zois-sti-gi

ΗΠΑ: Ξανάρχισε η παραγωγή πλουτωνίου για διαστημικές αποστολές. Έπειτα από προειδοποίηση της NASA για έλλειψη καυσίμων που απειλεί σημαντικές διαστημικές αποστολές, το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας ετοιμάζεται να παραδώσει την πρώτη ποσότητα πλουτωνίου-238 που παράγεται στις ΗΠΑ εδώ και 26 χρόνια. Σε αποστολές που φτάνουν σε μεγάλες αποστάσεις από τον Ήλιο, εκεί όπου οι ηλιακοί συλλέκτες δεν επαρκούν, η μόνη ικανοποιητική πηγή ενέργειας είναι οι λεγόμενες «θερμοηλεκτρικές γεννήτριες ραδιοϊσοτόπων», ή RTG. Τα συστήματα αυτά περιέχουν πλουτώνιο -238, το οποίο διασπάται αυθόρμητα και εκπέμπει θερμότητα για ολόκληρες δεκαετίες. Η θερμότητα αυτή αφενός διατηρεί ζεστά τα ηλεκτρονικά συστήματα του διαστημικού σκάφους, αφετέρου μπορεί να μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια για τη λειτουργία τους. Από τις αποστολές Viking στον Άρη, μέχρι το ρομπότ Curiosity και το σκάφος New Horizons στον Πλούτωνα, συνολικά 27 διαστημικές αποστολές της NASA έχουν βασιστεί σε RTG. Οι θερμοηλεκτρικές γεννήτριες των αποστολών Voyager της δεκαετίας του 1970 συνεχίζουν ακόμα να λειτουργούν, επιτρέποντας στα ιστορικά σκάφη να επικοινωνούν με τη Γη από τις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος. To πλουτώνιο-238 είναι ιδανικό ισότοπο για αυτή τη χρήση, καθώς απελευθερώνει μεγάλες ποσότητες ενέργειας (περίπου 1 watt ανά γραμμάριο) και δεν εκπέμπει ακτινοβολία που μπορεί να διαπεράσει ευαίσθητα υλικά σε μεγάλο βάθος, όπως συμβαίνει με άλλα ισότοπα του πλουτωνίου. Το πλουτώνιο δεν υπάρχει στη Γη σε φυσική μορφή, και μπορεί να παραχθεί μόνο σε πυρηνικούς αντιδραστήρες. Οι ΗΠΑ σταμάτησαν την παραγωγή πλουτωνίου-238 το 1988, και μέχρι πρόσφατα αγόραζαν από τη Ρωσία το πλουτώνιο-238 που χρειαζόταν η NASA και η πολεμική αεροπορία. Με αίτημα της NASA, η παραγωγή ξανάρχισε πριν από δύο χρόνια στο Εθνικό Εργαστήριο του Όουκ Ριτζ, το οποίο υπάγεται στο αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας. Όπως αναφέρει τώρα το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια, η παραγωγή έχει φτάσει μέχρι στιγμής τα 50 γραμμάρια διοξειδίου του πλουτωνίου-238. «Αυτό το σημαντικό επίτευγμα σηματοδοτεί μια νέα Αναγέννηση στην εξερεύνηση του Ηλιακού Συστήματος» δήλωσε ο Τζον Γκράνσφελντ, υποδιευθυντής της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών της NASA. Τα 50 γραμμάρια, πάντως, σίγουρα δεν επαρκούν, αν σκεφτεί κανείς ότι η θερμοηλεκτρική γεννήτρια του ρομπότ Curiosity στον Άρη περιέχει 4,8 κιλά και δίνει μόλις 110 watt ηλεκτρικής ισχύος. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231138816 Το υπουργείο Ενέργειας σκοπεύει πάντως να αυξήσει την παραγωγή στο 1,5 κιλό το χρόνο. Στη διάθεση του υπουργείου παραμένουν σήμερα 35 κιλά πλουτωνίου-238, όμως μόνο το μισό έχει αρκετά μικρή ηλικία ώστε να μπορεί να αξιοποιηθεί πρακτικά -το συγκεκριμένο ισότοπο έχει χρόνο ημιζωής μόλις 87,7 ετών. Η χρήση ραδιενεργών υλικών σε διαστημικές αποστολές είχε παλαιότερα προκαλέσει αντιδράσεις στις ΗΠΑ, όμως το πλουτώνιο-238 έχει άψογο ιστορικό ασφάλειας. Η NASA διαβεβαιώνει μάλιστα ότι, ακόμα και σε περίπτωση ατυχήματος κατά την εκτόξευση, η πιθανότητα διαρροής του ραδιενεργού υλικού στην ατμόσφαιρα θα ήταν μόνο μία στις δέκα. http://www.nasa.gov/pdf/604332main_APP%20MSL%20Launch%20Nuclear%20Safety%20FS%203-2-11.pdf Στην φωτογραφια η γεννήτρια πλουτωνίου του ρομπότ Curiosity που εξερευνά τον Άρη (Πηγή: NASA) http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500047943 Εξήντα χρόνια διαστημικών σκουπιδιών. Οι άνθρωποι έχουν την τάση να παρατάνε τα σκουπίδια τους όπου βρουν -και αυτό ισχύει ακόμα και στο Διάστημα. Η ακαταστασία που επικρατεί εκεί έξω γίνεται εμφανής σε αυτό το animation, το οποίο συνοψίζει έξι δεκαετίες συσσώρευσης διαστημικών σκουπιδιών σε ένα λεπτό. Το βίντεο δημιουργήθηκε για λογαριασμό της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας από τον Στούαρτ Γκρέι, λέκτορα του University College London, ο οποίος άντλησε δεδομένα από την υπηρεσία Space-track.org, η οποία χαρτογραφεί τα διαστημικά σκουπίδια διαμέτρου άνω των 10 εκατοστών. Όπως αναφέρει ο δικτυακός τόπος του Science, http://news.sciencemag.org/space/2015/12/video-watch-60-years-space-junk-accumulate-1-minute το πρώτο σκουπίδι στην ιστορία των διαστημικών επιχειρήσεων ήταν ένα κομμάτι του πυραύλου με τον οποίο εκτοξεύτηκε το 1957 ο σοβιετικός Sputnik, ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος. Μέχρι την εκτόξευση του σοβιετικού κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν το 1961, τα αδέσποτα αντικείμενα σε γήινη τροχιά είχαν αυξηθεί στα 200. Περίπου 9.000 διαστημικά σκουπίδια γυρόφερναν τη Γη μέχρι το 2007, όταν η Κίνα προχώρησε στη δοκιμή ενός βαλλιστικού πυραύλου που καταστρέφει δορυφόρους, χτυπώντας έναν δικό της ανενεργό δορυφόρο που έσπασε σε 2.000 κομμάτια. http://news.in.gr/world/article/?aid=771339 Ακόμα 2.000 νέα αντικείμενα δημιουργήθηκαν το 2009 στην πρωτοφανή σύγκρουση ενός τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου της Iridium με ανενεργό ρωσικό δορυφόρο. http://news.in.gr/world/article/?aid=985532 Δεδομένου ότι όλα αυτά τα θραύσματα κινούνται με ταχύτητες πολλών χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, ο κίνδυνος για τις διαστημικές αποστολές γίνεται όλο και μεγαλύτερος. Η κατάσταση είναι πλέον ανησυχητική, δεδομένου ότι τεχνολογία καθαρισμού της διαστημικής χωματερής ακόμα δεν υπάρχει. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500047873

Μεγάλος αστεροειδής περνά κοντά σήμερα από τη Γη. Θα μπορούσε να ονομασθεί και «αστεροειδής των Χριστουγέννων», καθώς η τροχιά του τον φέρνει σχετικά κοντά στη Γη σήμερα. Πρόκειται για τον «2003 SD220», έναν αρκετά μεγάλο αστεροειδή, μήκους δύο χιλιομέτρων, ο οποίος περνά σε απόσταση περίπου 10,6 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας (σχεδόν 28 φορές η απόσταση Γης-Σελήνης) την παραμονή των Χριστουγέννων. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) διαβεβαίωσε ότι ο αστεροειδής, που θεωρείται «δυνητικά επικίνδυνος», δεν συνιστά απειλή τουλάχιστον για τα επόμενα 200 χρόνια, σύμφωνα με τους υπολογισμούς για την τροχιά του. Ο αστεροειδής, που μοιάζει με επιμήκη πατάτα, ανακαλύφθηκε το 2003 και η πορεία του μελετήθηκε από το Αστεροσκοπείο του Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο. Τα επόμενα 12 χρόνια ο εν λόγω αστεροειδής, που δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, θα κάνει άλλα τέσσερα κοντινά περάσματα από τη Γη. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64307378

Το Φορτηγό πλοίο "Πρόοδος MS-01" ελλιμενίζεται στον ΔΔΣ Το Φορτηγό πλοίο (THC) «Πρόοδος MS-01" συνδέθηκε επιτυχώς με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) στις 23 Δεκεμβρίου 2015 στις 13:27 MSK. Το ραντεβού του οχήματος με το ΔΔΣ και η σύνδεση στο χώρο υποδοχής "Pierce" (DC1) στην 34η στροφή της πτήσης εγινε αυτόματα υπό την επίβλεψη των ειδικών της PCO Επικεφαλής Επιχειρησιακού Κλιμάκιου Ελέγχου του ρωσικου τμήματος του ISS και τους Ρώσους μέλη του πληρώματος του ISS Sergei Volkov και Γιούρι Malenchenko. Με το TGK "Πρόοδος MS-01" παραδόθηκαν στον ISS 2436 κιλά διαφόρων φορτίων, συμπεριλαμβανομένων των συστατικών του καυσίμου, το νερό και τα αποθέματα φυσικού αερίου απαραίτητα για τη φυσιολογική λειτουργία του σταθμού. Το πλοίο «Πρόοδος MS-01» ξεκίνησε στις 21 Δεκεμβρίου 2015 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. http://www.federalspace.ru/21918/ H SpaceX τα κατάφερε: Εκτόξευση πυραύλου στο Διάστημα, επιστροφή και κάθετη προσγείωσή του. H SpaceX τα κατάφερε: Εκτόξευση πυραύλου στο Διάστημα, επιστροφή και κάθετη προσγείωσή του Νέοι ορίζοντες ανοίγουν για τις διαστημικές αποστολές από ιδιωτικές εταιρείες στο Διάστημα, με το επίτευγμα της SpaceX του Έλον Μασκ: Η εταιρεία κατάφερε να πετύχει έναν από τους μεγάλους στόχους της: Την επιτυχή εκτόξευση στο Διάστημα, επιστροφή και κάθετη προσγείωση πυραύλου, με δυνατή την επαναχρησιμοποίησή του. H SpaceX τα κατάφερε μετά από μια κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες, και ως εκ τούτου ο Έλον Μασκ προέβη σε ξέφρενους πανηγυρισμούς μέσω Twitter, 11 satellites deployed to target orbit and Falcon has landed back at Cape Canaveral. Headed to LZ-1. Welcome back, baby! — Elon Musk (@elonmusk) December 22, 2015 There and back again pic.twitter.com/Ll7wg2hL1G — Elon Musk (@elonmusk) December 22, 2015 Falcon 9 standing on LZ-1 at Cape Canaveral pic.twitter.com/RZdfcH0exW — Elon Musk (@elonmusk) December 22, 2015 Αναλυτικότερα, ο πύραυλος Falcon 9 εκτοξεύτηκε με επιτυχία, έθεσε σε τροχιά 11 δορυφόρους τηλεπικοινωνιών, επέστρεψε στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ και προσγειώθηκε κάθετα, σε ένα επίτευγμα- ορόσημο για τις διαστημικές αποστολές, έναν τομέα στον οποίο επιζητάται η εξοικονόμηση πόρων μέσω επαναχρησιμοποίησης πυραύλων. Σημειώνεται ότι πρόκειται για μια σημαντικότατη ιστορική πρωτιά για την εταιρεία, λόγω του ύψους πτήσης και της επιτυχούς αποστολής εν γένει- αν και αν τα εύσημα για την πρώτη επιτυχή κάθετη προσγείωση πυραύλου μετά από εκτόξευση (αν και δεν έφτασε σε τέτοιο ύψος, δεν ολοκλήρωσε τέτοια αποστολή, ούτε πρόκειται για πυραύλους ίδιων διαστάσεων και ίδιων ταχυτήτων- επίσης, η SpaceX τα κατάφερε ως «δευτερεύοντα» στόχο, στο πλαίσιο μιας κανονικής, κατά τα άλλα εμπορικού χαρακτήρα αποστολής) τα κατέχει η Blue Origins του Τζεφ Μπέζος (κάτι που έσπευσε να επισημάνει ο ιδρυτής της Amazon στο Twitter δίνοντας συγχαρητήρια συνοδευόμενα από...σπόντα). Congrats @SpaceX on landing Falcon's suborbital booster stage. Welcome to the club! — Jeff Bezos (@JeffBezos) December 22, 2015 H συγκεκριμένη εκτόξευση ήταν η πρώτη που πραγματοποίησε η εταιρεία μετά την αποτυχία του Ιουνίου, όταν ο πύραυλος εξερράγη λεπτά μετά την εκτόξευση από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ, κατά τη διάρκεια αποστολής μεταφοράς φορτίου στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σημειώνεται πως η SpaceX έχει συμβόλαιο 1,6 δισ. με τη NASA για αποστολή προμηθειών στον ISS. Ο πύραυλος εκτοξεύτηκε από το Κανάβεραλ με το κύριο επίπεδο (main stage) του να επιστρέφει σε βάση προσγείωσης μετά από 10 λεπτά, σε σημείο 9,65 χλμ από το σημείο εκτόξευσης (ενώ το ανώτερο επίπεδο – upper stage- συνέχισε την αποστολή του). Γενικότερα, η επαναχρησιμοποίηση πυραύλων για διαστημικές αποστολές θα μειώσει δραστικά τα κόστη λειτουργίας της SpaceX στον έντονα ανταγωνιστικό ανερχόμενο τομέα των ιδιωτικών διαστημικών εταιρειών. Σε όλο τον κόσμο, αναλυτές και σχολιαστές είναι ενθουσιασμένοι, καθώς η όλη διαδικασία εξελίχθηκε ομαλά- και άλλωστε, όπως προαναφέρθηκε, πρόκειται για μια πολύ σημαντική πρωτιά, καθώς το Falcon 9 έφτασε σε ύψος 200 χλμ, από τα οποία και επέστρεψε πίσω στη Γη. Οι δορυφόροι εκτοξεύτηκαν για λογαριασμό της ORBCOMM και, όπως προαναφέρθηκε, η αποστολή αποτελεί μια σημαντική εξέλιξη για την SpaceX, η οποία χρειαζόταν επειγόντως μια επιτυχία στον συγκεκριμένο τομέα – μετά την ανεπιτυχή αποστολή του Ιουνίου. Σημειώνεται πάντως ότι ο συγκεκριμένος πύραυλος μάλλον δεν θα χρησιμοποιηθεί ξανά, καθώς η εταιρεία σκοπεύει να τον κάνει «φύλλο και φτερό» προκειμένου να επιβεβαιωθεί ότι όλα πραγματικά εξελίχθηκαν όπως έπρεπε να εξελιχθούν. Έχοντας πια αποδείξει ότι η ιδέα των επαναχρησιμοποιούμενων πυραύλων είναι πια εφικτή, ο Έλον Μασκ θεωρεί πως βρίσκεται σε καλό δρόμο για τον απώτατο στόχο του: η εκτόξευση της Τρίτης, δήλωσε, «ήταν ένα κρίσιμο βήμα προκειμένου να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια πόλη στον Άρη». «Όλα γι' αυτό γίνονται» είπε στους δημοσιογράφους. Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/1045511/h-spacex-ta-katafere-ektokseusi-puraulou-sto-diastima-epistrofi-kai-katheti-prosgeiosi-tou NASA: Ένα βήμα πιο κοντά στους εκτυπωμένους κινητήρες πυραύλων. Μια δοκιμή που έφερε ένα βήμα πιο κοντά την αξιοποίηση της τρισδιάστατης εκτύπωσης στην εξερεύνηση του διαστήματος, ολοκλήρωσαν πριν από λίγα 24ωρα επιστήμονες της NASA, στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ. Πιο συγκεκριμένα, η ομάδα της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας «εκτύπωσε» και συναρμολόγησε τα βασικά εξαρτήματα ενός κινητήρα πυραύλων, τον οποίο στη συνέχεια πυροδότησε με επιτυχία. Καταναλώνοντας για καύσιμα υγρό οξυγόνο και υδρογόνο, ο κινητήρας κατάφερε να παραγάγει το μέγιστο της προωθητικής δύναμης που προέβλεπαν οι προδιαγραφές του, χωρίς να παρουσιάσει κανένα πρόβλημα. Με αυτό τον τρόπο, οι επιστήμονες της NASA έδειξαν πως στο μέλλον θα μπορούν να χρησιμοποιούνται «εκτυπωμένοι» κινητήρες τόσο σε νέα διαστημόπλοια όσο και σε σκάφη προσεδάφισης σε άλλους πλανήτες. Μία προοπτική που υπόσχεται όχι μόνο να αυξήσει τις δυνατότητες σχεδίασης καινούριων σκαφών, αλλά και να μειώσει σημαντικά το κόστος των διαστημικών αποστολών. «Κατασκευάσαμε και δοκιμάσαμε περίπου το 75% των εξαρτημάτων που θα διαθέτει ένας πλήρως λειτουργικός κινητήρας», αναφέρει στο σάιτ της NASA η Ελίζαμπεθ Ρόμπερτσον, επικεφαλής του πρότζεκτ. «Έτσι, αποδείξαμε πως η εκτύπωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μια μεγάλη γκάμα απο εφαρμογές». Τα τελευταία τρία χρόνια, οι επιστήμονες «εκτύπωσαν» τα βασικότερα εξαρτήματα ενός κινητήρα, τα οποία δοκίμασαν ανεξάρτητα. Αυτή τη φορά συναρμολόγησαν τα εξαρτήματα, για να διαπιστώσουν πώς συμπεριφέρονται σαν σύνολο. Μάλιστα, η δοκιμή έγινε σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις, όσο κι αυτές που αναπτύσσονται σε έναν συμβατικό κινητήρα. Αν και για το «κρας τεστ» χρησιμοποιήθηκε για καύσιμο ένα μείγμα υγρού υδρογόνου και οξυγόνου, το οποίο χρησιμοποιείται και στα συμβατικά συστήματα προώθησης των διαστημικών σκαφών, οι επιστήμονες σχεδιάζουν να επαναλάβουν τη δοκιμή, ανεφοδιάζοντας τον κινητήρα με μεθάνιο και υγρό οξυγόνο. Ο λόγος είναι πως τα δύο αυτά στοιχεία πιθανότατα υπάρχουν σε σχετική αφθονία στον Άρη, κάτι που θα σήμαινε πως μία διαστημική αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη θα μπορούσε να παράγει επίτοπου τα καύσιμα για την επιστροφή της. Όπως συμβαίνει και με την «εκτύπωση» οποιουδήποτε άλλου αντικειμένου, για κάθε εξάρτημα δημιουργήθηκε το ηλεκτρονικό του σχέδιο, το οποίο ανέλαβε να κατασκευάσει ο εκτυπωτής, τοποθετώντας διαδοχικές στρώσεις από σκόνη μετάλλου, τις οποίες ένωνε μεταξύ τους με τη βοήθεια ενός λέιζερ. Χάρις στη συγκεκριμένη τεχνολογία, οι επιστήμονες μπόρεσαν σε ορισμένα εξαρτήματα να προσδώσουν χαρακτηριστικά που δεν διαθέτουν τα αντίστοιχα μέρη των συμβατικών πυραύλων. Επίσης, μείωσαν δραστικά τον χρόνο κατασκευής: περίπλοκα εξαρτήματα όπως οι βαλβίδες ολοκληρώθηκαν μέσα σε λίγους μήνες, τη στιγμή που με τη συμβατική τεχνική θα χρειαζόταν ένας χρόνος για να δημιουργηθούν. Στόχος της ομάδας από το Marshall είναι να συνεχίσει τις δοκιμές του κινητήρα, προσθέτοντας επιπλέον εξαρτήματα. Βιντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/1045603/nasa-ena-bima-pio-konta-stous-ektupomenous-kinitires-puraulon Δύο δορυφόρους αγόρασε αμερικανική εταιρεία από την Ρωσία. Δύο δορυφόρους θα πουλήσει η ρωσική εταιρεία Dauria Aerospace σε αμερικανική εταιρεία έγινε γνωστό από ρωσικά ΜΜΕ. «Είμαστε χαρούμενοι που ολοκληρώσαμε το πρώτο μας ιδιωτικό συμβόλαιο. Είναι μια ιδιαίτερα επικερδής συμφωνία για εμάς», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το γραφείο του γενικού διευθυντή Sergei Ivanov της εταιρείας. Πρόκειται για δύο δορυφόρους Perseus-M οι οποίοι βρίσκονται ήδη σε τροχιά ενώ μαζί με τους δορυφόρους πωλήθηκαν και οι απαραίτητες άδειες για χρησιμοποίηση της τεχνολογίας. Η συνολική τιμή της συμφωνίας ανέρχεται μεταξύ 4,35 εκατ. και 6 εκατ. $ ανάλογα με την διακύμανση των τιμών των αδειών. Η Dauria Aerospace ιδρύθηκε το 2012 από τον ιδιοκτήτη της εταιρείας ηλεκτρονικών Technosila, Mikhail Kokorich ενώ εκτόξευσε τους δύο δορυφόρους το Ιούνιο του 2014. Η αμερικανική εταιρεία στην οποία πωλήθηκαν οι δορυφόροι είναι η Aquila Space η οποία παρέχει διαφάνειες πολυφασματικής επισκόπησης της Γης. http://www.pronews.gr/portal/20151222/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1

Αναβλήθηκε επ’ αόριστον η επόμενη επιστημονική αποστολή InSight της NASA στον Αρη. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) ανακοίνωσε ότι υποχρεώθηκε να αναβάλει επί μακρόν την εκτόξευση της επιστημονικής αποστολής InSight στον 'Αρη, η οποία προγραμματιζόταν για τις αρχές του 2016, λόγω τεχνικού προβλήματος στο βασικό επιστημονικό όργανο. Το επόμενο «παράθυρο» για την εκτόξευση (ευνοϊκός συνδυασμός τροχιών Γης - 'Αρη) δεν θα συμβεί πριν την άνοιξη του 2018, πράγμα που σημαίνει ότι έως τότε η αποστολή μπορεί τελικά να ματαιωθεί. Το InSight (Ιnterior Exploration using Seismic Investigations Geodesy and Heat Transport), που κατασκευάσθηκε από την εταιρεία Lockheed Martin, προγραμματιζόταν να «καθήσει» στην επιφάνεια του «κόκκινου» πλανήτη και να κάνει αναλύσεις στο υπέδαφός του. Κάτι τέτοιο αποτελεί διακαή πόθο των επιστημόνων, προκειμένου να ανακαλύψουν τα γεωλογικά μυστικά του γειτονικού πλανήτη, αλλά επίσης για να εξάγουν γενικότερα συμπεράσματα σχετικά με ον σχηματισμό των βραχωδών πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα. Το προβληματικό -λόγω μιας διαρροής- όργανο που «φρέναρε» την εκτόξευση, είναι ένας υπερευαίσθητος σεισμογράφος, που έχει κατασκευάσει το γαλλικό διαστημικό κέντρο CNES στην Τουλούζη και ο οποίος μπορεί να καταγράψει κινήσεις του εδάφους τόσο ανεπαίσθητες όσο η διάμετρος ενός ατόμου. Για «βαρύ πλήγμα» έκανε λόγο ο πρόεδρος του CNES Ζαν-Ιβ Λε Γκολ. «Ευτυχώς ανακαλύψαμε το πρόβλημα όσο το όργανο βρισκόταν ακόμη στη Γη», πρόσθεσε. «Είναι η πρώτη φορά που ένα τόσο ευαίσθητο όργανο κατασκευάσθηκε, όμως συνέβη μια ανωμαλία που απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση. Οι ομάδες μας θα βρουν μια λύση για να το διορθώσουν, όχι όμως έγκαιρα για να γίνει η εκτόξευση εντός του 2016», δήλωσε ο Μαρκ Πιρσέρ, διευθυντής του CNES. Η NASA ήδη συνεργάζεται με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό διαστήματος (ESA) για τρεις μελλοντικές αποστολές στον 'Αρη (ExoMars). Σχεδιάζει να στείλει ένα ακόμη ρομποτικό ρόβερ την επόμενη δεκαετία, ενώ το αποκορύφωμα θα είναι πρώτη επανδρωμένη αποστολή στην μεθεπόμενη δεκαετία (μετά το 2030). http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64306913 Μέχρι και... πατάτες από τον Άρη σχεδιάζει η ΝΑSΑ! Στον «Αρειανό», το κινηματογραφικό δράμα του Ridley Scott, ο πρωταγωνιστής Matt Damon για να επιζήσει στον Άρη αναγκάζεται να καλλιεργήσει πατάτες στον πλανήτη. Τώρα οι επιστήμονες σκοπεύουν να κάνουν την... επιστημονική φαντασία πραγματικότητα. Η ΝΑΣΑ, σε συνεργασία με το Παγκόσμιο Κέντρο Πατάτας στο Περού, έχει σκοπό ξεκινήσει να καλλιεργεί πατάτες στην Γη, σε συνθήκες αντίστοιχες με αυτές στον «Κόκκινο Πλανήτη». Σε εργαστηριακό περιβάλλον το οποίο θα μιμείται τις συνθήκες ατμόσφαιρας αλλά και το έδαφος του Άρη, θα καλλιεργηθούν στην έρημο La Joya πατάτες. Στην ατμόσφαιρα του Άρη υπάρχει 95% διοξείδιο, αναφέρει το Διεθνές Κέντρο Πατάτας. Αν το πείραμα πετύχει, τότε θα ανοίξει ο δρόμος για διαστημικές φάρμες όχι μόνο στο Άρη αλλά και την Σελήνη και άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος. Σύμφωνα με τον Joel Ranck του διεθνούς κέντρου, αν οι επιστήμονες κατορθώσουν να καλλιεργήσουν πατάτες στις ακραίες συνθήκες του διαστήματος, τότε σίγουρα θα σώσουν πολλές ζωές και στην Γη. Η έναρξη της καλλιέργειας της πατάτας πηγαίνει πίσω στο 2.500 π.Χ. στο Περού, ενώ όπως σημειώνεται είναι γνωστό που η πατάτα μπορεί να επιβιώσει σε ακραίες συνθήκες. http://www.pronews.gr/portal/20151223/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BC%CE%AD%CF%87%CF%81%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%B1

Νέες εικόνες της Δήμητρας από την «Αυγή» Tο διαστημικό σκάφος Dawn (Αυγή) της NASΑ που βρίσκεται πλέον στην τελική και χαμηλότερη από κάθε άλλη φορά τροχιά του γύρω από τη Δήμητρα (Ceres), έστειλε τις καλύτερες έως τώρα εικόνες του μεγαλύτερου νάνου πλανήτη μεταξύ 'Αρη και Δία. Οι εικόνες -από υψόμετρο 385 χιλιομέτρων- αποκαλύπτουν ένα τοπίο γεμάτο ρωγμές και κρατήρες πάνω στην επιφάνεια του διαμέτρου 940 χιλιομέτρων σώματος. Η «Αυγή» θα παραμείνει σε αυτό το ύψος πάνω από τη Δήμητρα για πάντα. Η «Αυγή», πέρα από τις δύο κάμερες, έχει θέσει σε λειτουργία και άλλα επιστημονικά όργανα, μελετώντας τη Δήμητρα και το υπέδαφός της. Πριν φθάσει στη Δήμητρα τον Μάρτιο του 2015, το διαστημικό σκάφος είχε επισκεφθεί τον πρωτοπλανήτη Εστία το 2011-12. Η «Αυγή» είναι η πρώτη αποστολή σε έναν νάνο πλανήτη. Βίντεο. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64306913

Ανακαλύφθηκε νέο είδος πετρώματος στη Σελήνη. Τελικά έχουμε να μάθουμε ακόμη πολλά για το φεγγάρι μας. Το κινεζικό ρόβερ «Γιουτού» ανακάλυψε ένα νέο είδος πετρώματος, άγνωστο έως τώρα, πάνω στη σεληνιακή επιφάνεια. Η ανακάλυψη δείχνει ότι ο δορυφόρος της Γης έχει πιο πολύπλοκη γεωλογική σύσταση από ό,τι νόμιζαν έως τώρα οι επιστήμονες. Το μικρό ρόβερ αποτελεί μέρος της μη επανδρωμένης αποστολής «Τσανγκ'ε» της Κίνας, που προσεληνώθηκε το Δεκέμβριο του 2013 (η πρώτη μετά από 40 περίπου χρόνια). Το ρομποτικό όχημα κινήθηκε στην «Μάρε Ίμπριουμ», μια μεγάλη περιοχή του βορείου σεληνιακού ημισφαιρίου, η οποία πιστεύεται ότι σχηματίσθηκε πριν από περίπου τρία δισεκατομμύρια χρόνια, όταν λάβα πλημμύρισε έναν γιγάντιο κρατήρα. Μία πρόσφατη πρόσκρουση έφερε στην επιφάνεια το αρχαίο βασαλτικό πέτρωμα, που είχε σχηματισθεί όταν η λάβα κρύωσε, και έτσι επέτρεψε στο «Γιουτού» (που στα κινεζικά σημαίνει «σμαραγδένιος λαγός») να «κοιτάξει» πίσω στον χρόνο, αναλύοντας γεωλογικά δείγματα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ζονγκτσένγκ Λινγκ του Πανεπιστημίου Σαντόνγκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Communications", ανέλυσαν τα δείγματα του σεληνιακού βασάλτη και βρήκαν ότι περιέχουν συγκεντρώσεις ορυκτών διαφορετικές από εκείνες που περιέχουν τα πρώτα δείγματα, τα οποία είχαν συλλέξει οι αμερικανικές αποστολές «Απόλλων» και οι ρωσικές «Λούνα» στις δεκαετίες του ΄60 και του ΄70. Όπως είπε ο Λινγκ, αυτό σημαίνει ότι το κινεζικό ρόβερ έπεσε πάνω σε ένα διαφορετικό είδος σεληνιακού πετρώματος. Το «Γιουτού», παρόλο που πλέον δεν μπορεί να κινηθεί, συνεχίζει τις γεωχημικές αναλύσεις του και ελπίζεται να κάνει κι άλλες ανακαλύψεις. Το «μητρικό» σκάφος «Τσανγκ'ε» (που σημαίνει «πορφυρό παλάτι») επίσης συνεχίζει να λειτουργεί, μελετώντας τη σεληνιακή επιφάνεια με το μόνο τηλεσκόπιο που αυτή τη στιγμή βρίσκεται πάνω στο φεγγάρι. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64306915

Απειλή για τη Γη αποτελούν οι μακρινοί κομήτες "Κένταυροι" του διαστήματος! Γιγαντιαίοι κομήτες που κινούνται στα πέρατα του διαστήματος και αποκαλούνται από την επιστημονική κοινότητα «Κένταυροι», αλλά και κοντινοί αστεροειδείς, συνιστούν απειλή για τη Γη, σε βάθος χρόνου, σύμφωνα με νεώτερη έκθεση επιστημόνων. Κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες έχουν ανακαλυφθεί εκατοντάδες τεράστιοι κομήτες στα απώτατα όρια του ηλιακού συστήματός μας, επισημαίνουν οι επιστήμονες στη μελέτη τους, που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Astronomy & Geophysics. Οι κομήτες αυτοί, που έχουν ονομαστεί «Κένταυροι», ακολουθούν ασταθείς τροχιές και ορισμένες φορές διασταυρώνονται με την πορεία των μεγάλων πλανητών, του Δία, του Κρόνου, του Ουρανού και του Ποσειδώνα, οι οποίοι αποδεικνύεται ότι συνθέτουν μία φυσική «ασπίδα» για τον πλανήτη μας. Ωστόσο, λόγω της βαρυτικής έλξης των πλανητών αυτών, οι κομήτες μπορεί καμιά φορά να αλλάξουν πορεία και να βρεθούν στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα που περιλαμβάνει τον Ερμή, την Αφροδίτη, τη Γη, τον Άρη και τη ζώνη των αστεροειδών. Ο κίνδυνος ένας κομήτης διαμέτρου 100 χιλιομέτρων να διασταυρωθεί με την τροχιά της Γης, υπολογίστηκε από τον Μπιλ Νάπιερ του Πανεπιστημίου του Μπάκιγχαμ: αυτό μπορεί να συμβεί 1 φορά κάθε 40.000-100.000 χρόνια. http://www.pronews.gr/portal/20151222/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%AE-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82

Ιδιωτική αμερικανική εταιρεία εκτόξευσε πύραυλο στο διάστημα. Την πρώτη του επιτυχή πτήση έκανε σήμερα ο πύραυλος της ιδιωτικής αμερικανικής εταιρείας, SpaceX, μεταφέροντας 11 δορυφόρους στο διάστημα για τον πελάτη της εταιρείας ORBCOMM. Το βασικό επαναχρησιμοποιούμενο τμήμα του πυραύλου έκανε στροφή και επέστρεψε στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ, προσγειωνόμενο άψογα κατακόρυφα στην αεροπορική βάση. Η εταιρεία είχε προσπαθήσει να στείλει στο διάστημα άλλο υλικό τον Ιούνιο, αλλά απέτυχε, ενώ το φορτίο, που προοριζόταν για τον Διεθνή Αεροδιαστημικό Σταθμό, καταστράφηκε. Ο νέος πύραυλος, με ύψος ανάλογο 23 ορόφων, εκτοξεύτηκε από την αεροπορική βάση του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ στις 03:29 ώρα Ελλάδας, με τη βάση του πυραύλου να επιστρέφει λίγα λεπτά αργότερα και να προσγειώνεται 9,6 χιλιόμετρα (6 μίλια) από το σημείο εκτόξευσης. Το συμβάν αποτελεί επιτυχία της εταιρείας Space Exploration Technologies (SpaceX), με έδρα την Καλιφόρνια και διευθυντή τον επιχειρηματία και εφευρέτη Ίλον Μασκ. Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/1045361/idiotiki-amerikaniki-etaireia-ektokseuse-puraulo-sto-diastima

Άρης: ρυάκια από παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα. Τα διάσημα πλέον ρυάκια που αυλακώνουν την επιφάνεια του ‘Αρη, δεν έχουν κατ’ ανάγκη δημιουργηθεί από τρεχούμενο νερό, αλλά μπορεί να προέρχονται από «ξηρό πάγο», δηλαδή από παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα, σύμφωνα με μια εναλλακτική εξήγηση γάλλων επιστημόνων. Τα αινιγματικά ρυάκια είναι σχετικά νέα από γεωλογική άποψη, μόνο λίγων εκατομμυρίων ετών, και μερικά από αυτά φαίνονται να σχηματίζονται ακόμη και σήμερα, πράγμα που έχει ενισχύσει τη θεωρία ότι περιοδικά στον κόκκινο πλανήτη τρέχει νερό. Όμως οι ερευνητές Σεντρίκ Πιλορζέ και Φρανσουά Φορζέ των πανεπιστημίων του Παρισιού Sud και Κιουρί αντίστοιχα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωπιστημών «Nature Geoscience«, http://www.nature.com/ngeo/journal/vaop/ncurrent/full/ngeo2619.html πιστεύουν ότι κάλλιστα μπορεί να υπάρχει και άλλη εξήγηση. Σύμφωνα με τη δική τους θεωρία (που προς το παρόν δεν έχει αποδειχθεί), τμήματα ξηρού πάγου που έχουν εγκλωβιστεί κάτω από την επιφάνεια του ‘Αρη, καθώς ξεπαγώνουν στο τέλος του χειμώνα, μετατρεπονται -μέσω της διαδικασίας της εξάχνωσης- σε αέριο διοξείδιο του άνθρακα. Αυτό ασκεί αυξημένη πίεση στο επιφανειακό στρώμα από πάνω του, προκαλώντας έτσι κατολισθήσεις άμμου, οι οποίες δημιουργούν τα ρυάκια στις πλαγιές των λόφων. Η θεωρία δεν είναι τελείως νέα, αλλά οι γάλλοι επιστήμονες την υποστηρίζουν με νέα επιχειρήματα. Το μοντέλο τους σε υπολογιστή δείχνει με αριθμητικά στοιχεία ότι είναι δυνατό να ισχύει στην πραγματικότητα. Όπως εκτιμούν, τα περισσότερα ρυάκια – αλλά όχι κατ’ ανάγκη όλα- μπορούν να δημιουργηθούν μέσω μιας γεωλογικής διαδικασίας που δεν απαιτεί καθόλου νερό σε υγρή μορφή. «Οι διαδικασίες του ξηρού πάγου φαίνεται πως έχουν παίξει σημαντικότερο ρόλο στην εξέλιξη της αρειανής επιφάνειας από ό,τι προηγουμένως πιστεύαμε. Συνεπώς ο ρόλος του υγρού νερού στη δημιουργία ρυακιών πρέπει να αναθεωρηθεί, εγείροντας έτσι το ερώτημα κατά πόσο αυτό ήταν σημαντικό στο πρόσφατο παρελθόν του ‘Αρη», ανέφεραν οι γάλλοι γεωεπιστήμονες. Ο πλανητικός επιστήμονας Κόλιν Ντάντας της Γεωλογικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ δήλωσε ότι η γαλλική θεωρία είναι ενδιαφέρουσα, αλλά το πιο πιθανό είναι πως στον ‘Αρη βρίσκονται σε εξέλιξη ταχυτόχρονα πολλές γεωλογικές διαδικασίες. «Θα ήταν απρόσμενο, αν μόνο μια διαδικασία εμπλεκόταν στη δημιουργία των ρυακιών», τόνισε. http://physicsgg.me/2015/12/22/%ce%ac%cf%81%ce%b7%cf%82-%cf%81%cf%85%ce%ac%ce%ba%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%80%ce%b1%ce%b3%cf%89%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%bf%ce%be%ce%b5%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%bf/

«Αντίο, Εγκέλαδε»! Το διαστημικό σκάφος «Cassini» από το 2004 εξερευνά το σύστημα του Κρόνου. Το 2005 το «Cassini» έφτασε στον Εγκέλαδο, έναν μικρό παγωμένο δορυφόρο του πλανήτη. Το «Cassini» ανακάλυψε ότι από το νότιο ημισφαίριο του δορυφόρου πίδακες υλικού ξεπηδούσαν με ορμή στο Διάστημα. Εκτοτε το «Cassini» συνέχισε να κάνει τακτικές επισκέψεις στον Εγκέλαδο αποκαλύπτοντας την παρουσία γκέιζερ που λειτουργούν με τρόπο παρόμοιο με τα γκέιζερ της Γης. Εχουν εντοπιστεί ως σήμερα περισσότερα από 100 γκέιζερ στο νότιο ημισφαίριο του δορυφόρου τα οποία το «Cassini» χαρτογράφησε. Τα γκέιζερ υποδείκνυαν την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή στο εσωτερικό του Εγκέλαδου. Σειρά μελετών κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πράγματι στο εσωτερικό του Εγκέλαδου υπάρχει νερό σε υγρή μορφή που με κάποιον τρόπο ανεβαίνει στην επιφάνεια και εκτοξεύεται στο Διάστημα μέσα από τα γκέιζερ. Στις 19 Δεκεμβρίου το «Cassini» πλησίασε τον Εγκέλαδο σε απόσταση περίπου 4 χιλιάδων χλμ. Οπως ανακοίνωσε η NASA, το «Cassini» δεν θα επισκεφτεί ξανά τον Εγκέλαδο. Τα κοντινότερα περάσματα του σκάφους από τον Εγκέλαδο θα γίνουν από εδώ και πέρα σε απόσταση το λιγότερο 16 χιλιάδων χλμ. μακριά από αυτόν. Στο τελευταίο του κοντινό πέρασμα το «Cassini» συνέλεξε δεδομένα από την επιφάνεια του Νότιου Πόλου και πιο συγκεκριμένα στοιχεία για τη ροή θερμότητας σε εκείνες τις περιοχές. Πριν από λίγο καιρό ερευνητές του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon μελέτησαν τα δεδομένα που αφορούν το νερό που εκτοξεύεται από τα γκέιζερ του Εγκέλαδου και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι έχει pH 11 ή 12. Το pH είναι ένας δείκτης που αποκαλύπτει πόσο όξινο ή αλκαλικό είναι ένα υδατικό διάλυμα. Το pH του νερού του Εγκέλαδου είναι φιλικό για την παρουσία μικροβιακής ζωής παρόμοιας με εκείνης που υπάρχει στους ωκεανούς της Γης. Οι ερευνητές εκτιμούν επίσης ότι το νερό του Εγκέλαδου έχει παρόμοια επίπεδα αλατότητας με εκείνα των ωκεανών της Γης. Το νερό του Εγκέλαδου περιέχει επίσης ποσότητες ανθρακικού νατρίου (σόδα), για αυτό και οι ερευνητές έσπευσαν να τον ονομάσουν «ωκεανό σόδας». Σύμφωνα με τους ερευνητές η χημική σύσταση του ωκεανού του Εγκέλαδου είναι παρόμοια με εκείνη της λίμνης Mono στην Καλιφόρνια και της λίμνης Magadi στην Κένυα. Δεν είναι όμως ο Εγκέλαδος το μοναδικό σώμα στο ηλιακό μας σύστημα στο οποίο υπάρχει ένας υπόγειος ωκεανός. Το πρώτο σώμα στο οποίο οι επιστήμονες ανίχνευσαν την ύπαρξη υπόγειου ωκεανού ήταν η Ευρώπη, το παγωμένο φεγγάρι του Δία. Τα δεδομένα που έστειλε από τον Πλούτωνα η αποστολή του «New Horizons» οδήγησαν κάποιους επιστήμονες στην εκτίμηση ότι και στον μακρινό πλανήτη νάνο είναι πιθανό να υπάρχει ένας υπόγειος ωκεανός. Εδώ και πολλά χρόνια οι διαστημικές υπηρεσίες εξετάζουν το ενδεχόμενο οργάνωσης μιας αποστολής εξερεύνησης των υπόγειων ωκεανών αφού σε ένα τέτοιο περιβάλλον υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες να έχουν αναπτυχθεί κάποιες μορφές ζωής, έστω και σε μικροβιακό επίπεδο. Βασικό εμπόδιο στην εξερεύνηση των υπόγειων ωκεανών, τόσο στον Εγκέλαδο όσο και σε άλλους δορυφόρους του ηλιακού μας συστήματος, είναι ότι αυτοί βρίσκονται σε βάθη πολλών δεκάδων ή και εκατοντάδων χλμ. κάτω από την παγωμένη τους επιφάνεια. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι πρέπει να κατασκευαστεί ένα σύνθετο προηγμένο σύστημα που θα περιλαμβάνει ένα πανίσχυρο τρυπάνι το οποίο θα καταφέρει να τρυπήσει την επιφάνεια και να διεισδύσει ως τον ωκεανό αλλά και ένα σκάφος ή κάποιο άλλο όργανο που θα τον εξερευνήσει. Ενα τέτοιο σύστημα δεν υπάρχει ακόμη και δεν είναι γνωστό αν υπάρχει διαθέσιμη τεχνολογία για να ξεκινήσει η κατασκευή του. Πάντως πριν από λίγους μήνες η NASA ανακοίνωσε ότι προκρίνει την οργάνωση μιας αποστολής στην Ευρώπη και ότι θα χρηματοδοτήσει την κατασκευή ενός επαναστατικού ρομπότ εξερεύνησης του ωκεανού της. Το ρομπότ αυτό θα έχει το σχήμα καλαμαριού και το πιο εντυπωσιακό του χαρακτηριστικό είναι ότι θα διαθέτει ένα προηγμένο σύστημα που θα του επιτρέπει να λειτουργεί μετατρέποντας σε ενέργεια τα μεταβαλλόμενα μαγνητικά πεδία του δορυφόρου. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία έσπευσε να σημειώσει ότι θέλει να οργανώσει και μια αποστολή στον Εγκέλαδο. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=763848

Εκτοξευτηκε το "Soyuz-2.1A" με το THC "ΠΡΟΟΔΟΣ MS-01» Ο μεταφορέας πύραυλος "Soyuz-2.1a" με ένα νέο πλοίο μεταφοράς φορτίου το "Πρόοδος MS-01» εγκαινιάστηκε με επιτυχία από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στις 21 του Δεκέμβρη 2015 στις 11:44 MSK. Μετά από 9 λεπτά απο την εκτόξευση, στις 11:53 MSK το TGK "Πρόοδος MS-01" καθαρά διαχωρίζεται από το τρίτο στάδιο του οχήματος εκτόξευσης και άρχισε το πρόγραμμα πτήσεων για 2 ημέρες σύγκλισης με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο ελλιμενισμός με τον ISS έχει προγραμματιστεί για τις 23 Δεκέμβρη, 2015 στις 13:31 MSK. Το ραντεβού του οχήματος με το ΔΔΣ και η σύνδεση στο χώρο υποδοχής "Pierce" (DC1) έχει προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί με αυτόματο τρόπο, υπό την επίβλεψη των ειδικών της DRM LOCT ISS RS και τα ρωσικά μέλη του πληρώματος του ΔΔΣ. Το TGK "MS Πρόοδος» θα παραδώσει στον ISS περίπου 2,5 τόνους φορτίου, συμπεριλαμβανομένων των συστατικών του καυσίμου, το νερό και τα αποθέματα φυσικού αερίου απαραίτητα για τη φυσιολογική λειτουργία του σταθμού και για το πλήρωμα. Το Cargo διαστημικό σκάφος ειναι νέα τροποποίηση και το "Πρόοδος MS" είναι σχεδιασμένο απο την JSC "RSC" Energia " SP Korolev "και είναι το αποτέλεσμα του εκσυγχρονισμού του πλοίου" Progress M ". Το πλοίο διαθέτει ένα νέο σύστημα χειρισμού και εκ των υστέρων εξοπλισμού τηλεμετρίας στα ηλεκτρονικά σύγκλισης το σύστημα "Kurs-NA" protivometeoroidnoy επιπλέον προστασία και ψηφιακό έλεγχο στις μονάδες ελλιμενισμού και τον προσανατολισμό του πλοίου μεταφοράς. Οι περισσότερες από τις τεχνικές λύσεις που ενσωματώνονται στο σχεδιασμό του «Πρόοδος MS" θα χρησιμοποιηθουν για να δημιουργηθει το επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφορών (PTC) της νέας γενιάς, το οποίο αναπτύσσεται RSC «Energia». http://www.federalspace.ru/21911/ Το TGK "Progress M-28Μ" βυθίστηκε στον Ειρηνικό. Το TGK "Progress M-28Μ» ήταν μέρος του διαστημικού σταθμού απο τις 5, Ιούλη 2015. Μετά την ολοκλήρωση της κύριας αποστολής της παράδοσης των αγαθών των αναγκαίων για τη λειτουργία του ISS με τη βοήθεια των μηχανών έγινε συντρίμμια στον Ειρηνικό ωκεανό. http://www.federalspace.ru/21908/ Η ανθρωπότητα… ακούει το Σύμπαν. Όταν στις αρχές Δεκεμβρίου το διαστημόπλοιο LISA Pathfinder άφηνε πίσω του τη Γη για να διακριβώσει το πώς μια μελλοντική αποστολή θα μπορούσε να ερευνήσει για βαρυτικά κύματα – μια από τις πιο εντυπωσιακές προβλέψεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας που «κλείνει» φέτος τα 100 χρόνια- ο Άλμπερτ Αϊνστάιν θα χαμογελούσε σίγουρα με ικανοποίηση. Όπως μαρτυρά και το όνομά της, η αποστολή LISA Pathfinder έχει σκοπό να ανοίξει τον δρόμο για την αποστολή eLISA, η οποία αναμένεται να ξεκινήσει το ταξίδι της σε περίπου 20 χρόνια. Είναι ασυνήθιστο να γίνεται μια δοκιμαστική αποστολή στο Διάστημα, όμως ασυνήθιστες έρευνες απαιτούν και ασυνήθιστες προσεγγίσεις. Σε περίπου δύο μήνες, όταν το διαστημόπλοιο θα έχει φτάσει σε απόσταση 1,5 εκατ. χιλιομέτρων από τη Γη προς την κατεύθυνση του Ηλιου οι επιστήμονες, πρώτα της ESA και μετά της NASA, θα είναι σε «συναγερμό». Μόλις 90 ημέρες θα έχει η κάθε Υπηρεσία στη διάθεσή της για να πραγματοποιήσει τα πειράματά της και να συγκεντρώσει τα απαραίτητα δεδομένα ώστε να αξιολογήσει τελικά εάν είναι δυνατό μια αποστολή σχεδιασμένη κατ’ αυτόν τον τρόπο να φέρει αποτελέσματα, ανιχνεύοντας βαρυτικά κύματα. Ο δρ Μάρτιν Χέγουιτσον, αστροφυσικός και επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας ανάλυσης δεδομένων του LISA Pathfinder, μιλάει στην «Κ» για τον σχεδιασμό αυτής της πρωτοπόρας δοκιμαστικής αποστολής και τις ελπίδες των επιστημόνων για το μέλλον. – Γιατί ήταν απαραίτητη μια διαστημική αποστολή και δεν αρκούσαν τα πειράματα στο έδαφος; – Δεν είναι πολλές οι περιπτώσεις στις οποίες δεν μπορούν να δοκιμαστούν τα πάντα στο έδαφος. Ομως, όταν έχεις να κάνεις με τη βαρύτητα, τότε πρέπει σίγουρα να βγεις στο Διάστημα. Η γενική ιδέα της αποστολής είναι να διαπιστωθεί εάν κάποιες συγκεκριμένες τεχνολογίες, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη δημιουργία ενός διαστημικού παρατηρητηρίου βαρυτικών κυμάτων, λειτουργούν και πώς μπορούν να βελτιωθούν. Συγκεκριμένα θα εξετάσουμε την ικανότητά μας να θέσουμε δύο δοκιμαστικές μάζες σε ελεύθερη πτώση. Είναι ένα πρωτοπόρο εγχείρημα. Είναι η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα επιχειρεί να φτιάξει ένα εργαστήριο φυσικής στο Διάστημα. – Πώς μπορούν δύο δοκιμαστικές μάζες να ανιχνεύσουν βαρυτικά κύματα; – Για να γίνει αυτό, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να μετρήσουμε της αλλαγές στον χωρόχρονο, δηλαδή την ακριβή απόσταση μεταξύ δύο απομακρυσμένων αντικειμένων και στη συνέχεια την αλλαγή που προκαλεί σε αυτή την απόσταση το πέρασμα ενός βαρυτικού κύματος ανάμεσά τους. Συγκεκριμένα, μέσα στο LISA Pathfinder μεταφέρουμε δύο δοκιμαστικές μάζες σε σχήμα κύβου, βάρους δύο κιλών και πλευράς τεσσάρων εκατοστών, φτιαγμένες από χρυσό και πλατίνα. Οι μάζες αιωρούνται η κάθε μια μέσα σε ένα προστατευτικό κέλυφος όπου υπάρχουν ανιχνευτές που καταγράφουν ανά πάσα στιγμή την παραμικρή μετακίνηση που αυτές υφίστανται. Σκοπός μας είναι να διασφαλίσουμε ότι δεν ασκείται κανενός είδους δύναμη πάνω στις μάζες, ώστε πράγματι να είναι σαν να αιωρούνται στο Διάστημα. Αυτό το κουτί ίσως να αποτελεί το πιο ήσυχο μέρος του ηλιακού μας συστήματος. – Η προσπάθεια να ανιχνευτούν βαρυτικά κύματα από τη Γη έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες, αλλά δεν έχει στεφθεί με επιτυχία. Τι ελπίδες προσφέρει μια διαστημική αποστολή; – Δύο πράγματα συμβαίνουν όταν βγαίνει κανείς στο Διάστημα. Πρώτον απομακρύνεσαι από τη Γη, της οποίας το βαρυτικό πεδίο σείεται συνεχώς εξαιτίας της κίνησης των πλανητικών μαζών. Δεύτερον, στο Διάστημα έχει κανείς στη διάθεσή του μεγαλύτερο χώρο για να φτιάξει μακρύτερους ανιχνευτές. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν χρειάζεται το όργανo να είναι τόσο ακριβές στις μετρήσεις του, διότι μεγαλώνοντας την απόσταση μεταξύ των μαζών το σήμα ενισχύεται. – Ποιος είναι ο σχεδιασμός του παρατηρητηρίου eLISA; – Στο τελικό όργανο LISA θα υπάρχουν τρεις δοκιμαστικές μάζες σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων η μια από την άλλη, σχηματίζοντας ένα τρίγωνο. Κάθε μια από αυτές τις μάζες θα είναι συνδεδεμένη με ένα δορυφόρο εξοπλισμένο με τεχνολογία λέιζερ, με τον οποίο θα μετρείται συνεχώς η σχετική απόσταση μεταξύ των τριών μαζών και οι αλλαγές που προκαλούνται σε αυτή την απόσταση από την ύπαρξη βαρυτικών κυμάτων. Αυτή είναι η πληροφορία που προσπαθούμε να εξαγάγουμε. – Ποιες είναι οι πηγές των βαρυτικών κυμάτων που ελπίζετε να ανιχνεύσετε με το eLISA; – Τα βαρυτικά κύματα που ελπίζουμε ότι θα εντοπίσουμε προέρχονται από μεγάλα αστροφυσικά γεγονότα του σύμπαντος. Η πιο κλασική πηγή από την οποία περιμένουμε να λάβουμε ένα μεγάλο και καθαρό σήμα είναι η συγχώνευση τεράστιων μαύρων τρυπών στα κέντρα των γαλαξιών. Επίσης, μεγάλα και συμπαγή αντικείμενα που περιστρέφονται γύρω από μια μαύρη τρύπα στο κέντρο ενός γαλαξία – όπως στην περίπτωση του δικού μας γαλαξία- παράγουν, επίσης, σήματα που ελπίζουμε να είμαστε σε θέση να ανιχνεύσουμε στο μέλλον. Υπάρχουν επιστήμονες που εξετάζουν ακόμα και το ενδεχόμενο να «δούμε» απομεινάρια από την πολύ νεαρή ηλικία του σύμπαντος. Υπάρχει μια ολόκληρη ζούγκλα τέτοιων αστροφυσικών συστημάτων που θα περίμενε κανείς να ανιχνεύσει με ένα τέτοιο διαστημικό παρατηρητήριο. – Τι θα αλλάξει στην αστρονομία από την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων; – Θα υπάρξει επανάσταση στην αστρονομία, όμοια με εκείνη που έφερε η εφεύρεση του τηλεσκοπίου. Γνωρίζουμε ότι ένα μόνο πολύ μικρό κομμάτι του σύμπαντος είναι ορατό, όλο το υπόλοιπο βρίσκεται στο σκοτάδι. Ολη αυτή η αόρατη σκοτεινή ύλη, την οποία δεν μπορούμε να δούμε σήμερα, θα μας φανερωθεί με τη βοήθεια των βαρυτικών κυμάτων. Με το φως κοιτάζουμε το σύμπαν, με τα βαρυτικά κύματα θα το ακούμε. Θα αποκτήσουμε δηλαδή μια εντελώς καινούργια αίσθηση στην κατανόηση του σύμπαντος. Οπως μου είπε πρόσφατα ένας συνάδελφός μου, θα είναι σαν να κοιτάς την εικόνα ενός τροπικού δάσους βροχής, και ξαφνικά να ανοίγεις τον ήχο και να ακούς όλα αυτά που συμβαίνουν μέσα σε αυτό. Ο δρ Μάρτιν Χέγουιτσον είναι ερευνητής στο Ινστιτούτο Max Planck για τη Βαρυτική Φυσική (Ινστιτούτο Αλμπερτ Αϊνστάιν) και στο Πανεπιστήμιο Λάιμπνιτς του Αννόβερου. http://physicsgg.me/2015/12/20/%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%8d%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd/

Κίνα: Εκτόξευσε τον πρώτο δορυφόρο- εξερευνητή σωματιδίων σκοτεινής ύλης! Η Κίνα είναι ο νέος «παίκτης» στο κυνήγι της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης, καθώς εκτόξευσε με επιτυχία και έθεσε σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη τον πρώτο της δορυφόρο Dark Matter Particle Explorer-DAMPE (Εξερευνητής Σωματιδίων Σκοτεινής Ύλης), πιο γνωστό στους Κινέζους ως «Γουκόνγκ» ή «Βασιλιάς-μαϊμού». Ο δορυφόρος εκτοξεύθηκε πάνω σε έναν κινεζικό πύραυλο "Long March 2D" και κατασκευάσθηκε από μηχανικούς και επιστήμονες του Κέντρου Μηχανικής Μικροδορυφόρων της Σαγκάης, σύμφωνα με το «Nature». O DAMPE θα μελετά τα σωματίδια υψηλής ενέργειας στο διάστημα, διαθέτοντας ευαίσθητους ανιχνευτές για ηλεκτρόνια, φωτόνια, ακτίνες γάμμα και κοσμική ακτινοβολία. Παρόμοιοι ανιχνευτές, αλλά μικρότερης ευαισθησίας, υπάρχουν κάτω από τη Γη και στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (πείραμα Alpha Magnetic Spectrometer-AMS). Ο δορυφόρος θα προσπαθήσει να ανιχνεύσει την προέλευση αυτών των σωματιδίων, ορισμένα από τα οποία μπορεί να προέρχονται από συγκρούσεις σωματιδίων σκοτεινής ύλης (αν όντως υπάρχουν τέτοια σωματίδια). Η σκοτεινή ύλη εκτιμάται ότι αποτελεί περίπου το 85% της ύλης του σύμπαντος αλλά δεν έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα άμεσα, παρά μόνο έμμεσα, μέσω των βαρυτικών επιδράσεων που ασκεί στην κανονική ύλη. Ο DAMPE είναι ο πρώτος από μια νέα γενιά πέντε φιλόδοξων κινεζικών επιστημονικών δορυφόρων, που από το 2011 προωθεί η Κινεζική Ακαδημία Επιστημών. Το καλοκαίρι του 2016 η Κίνα θα εκτοξεύσει τον πρώτο στον κόσμο πειραματικό δορυφόρο κβαντικών τηλεπικοινωνιών, που θα μελετήσει το αινιγματικό φαινόμενο της κβαντικής διεμπλοκής (της εξ αποστάσεως ακαριαίας αλληλεπίδρασης αντικειμένων όπως των σωματιδίων), με απώτερο στόχο τη δημιουργία ενός διεθνούς κβαντικού τηλεπικοινωνιακού δικτύου και διαδικτύου. Θα ακολουθήσει αργότερα εντός του επόμενου έτους, η εκτόξευση ενός τηλεσκοπίου ακτίνων-Χ (του Hard X-Ray Modulation Telescope ή HXMT), που θα αναζητά μαύρες τρύπες από την ακτινοβολία τους. Οι άλλες δύο επιστημονικές διαστημικές αποστολές θα αφορούν ένα δορυφόρο πειραμάτων μικροβαρύτητας και βιολογίας, καθώς κι ένα δορυφόρο μελέτης του διαστημικού καιρού. Για τα διαστημικά προγράμματά της η Κίνα συχνά συνεργάζεται με τον πρόθυμο Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA), καθώς οι ΗΠΑ από το 2011 - με νόμο του Κογκρέσου- έχουν θέσει φραγμούς στη διαστημική συνεργασία τους με τους Κινέζους, με εξαιρέσεις σε σπάνιες περιπτώσεις. Έτσι, και ο «κυνηγός» της σκοτεινής ύλης DAMPE αναπτύχθηκε σε συνεργασία με την Ιταλία και την Ελβετία, αν και οι κινέζοι επιστήμονες θα ήθελαν να έχουν περισσότερες επαφές και με τους αμερικανούς συναδέλφους τους. Βίντεο. http://www.pronews.gr/portal/20151221/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%82-%C2%AB%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%82%C2%BB-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%AE%CE%B3%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%8C%CE%BE%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AE «Euclid» και «James Webb»: Σημαντικά βήματα για δύο από τα πιο φιλόδοξα προγράμματα της ESA Το στάδιο της εξέτασης προκαταρκτικού σχεδιασμού (preliminary design review) πέρασε η αποστολή «Euclid» (Ευκλείδης) της ESA, με σκοπό τη διευρεύνηση της «Σκοτεινής Πλευράς» του Σύμπαντος (δηλαδή τη Σκοτεινή Ύλη και Ενέργεια). Όπως είπε ο Τζιουζέπε Ράκα, project manager του «Euclid», όλα τα στοιχεία έχουν αξιολογηθεί. «Ξέρουμε τώρα ότι η αποστολή είναι εφικτή και ότι μπορούμε να ασχοληθούμε με το επιστημονικό κομμάτι». Η αποστολή είχε προταθεί το 2007, με τον «Ευκλείδη» να επιλέγεται ως η δεύτερη μέσης κατηγορίας αποστολή στο πλαίσιο του προγράμματος Cosmic Vision τον Οκτώβριο του 2011. Έκτοτε το πρόγραμμα μελετάται και εξελίσσεται, ανοίγοντας τον δρόμο για την έναρξη της κατασκευής του σκάφους. Ο «Ευκλείδης» έχει σκοπό να παρέχει πολύτιμες νέες ματιές στη «Σκοτεινή Πλευρά του Σύμπαντος», δηλαδή την Σκοτεινή Ύλη και τη Σκοτεινή Ενέργεια, που αποτελούν βασικά τμήματα του υπάρχοντος μοντέλου που είναι αποδεκτό όσον αφορά τη δημιουργία και εξέλιξη του σύμπαντος. Υπενθυμίζεται πως παρατηρήσεις των τελευταίων δεκαετιών έχουν αποκαλύψει ότι λιγότερο από το 5% της ύλης του σύμπαντος είναι υπό τη μορφή κανονικών ατόμων, ενώ μια πολύ μεγαλύτερη ποσότητα Σκοτεινής Ύλης φαίνεται να υπάρχει, όπως προκύπτει/συμπεραίνεται βάσει παρατηρήσεων και μετρήσεων (όπως στην ταχύτητα περιστροφής των γαλαξιών). Η ύλη αυτή δρα μέσω της βαρύτητας, αλλά είναι αόρατη. Από την άλλη πλευρά, οι επιστήμονες επικαλούνται τη Σκοτεινή Ενέργεια για να εξηγηθεί η επιτάχυνση της διαστολής του Σύμπαντος. Και στις δύο περιπτώσεις ωστόσο, η Σκοτεινή Ύλη και η Σκοτεινή Ενέργεια είναι αόρατες. Ο «Ευκλείδης» αναμένεται να παράσχει επιπλέον δεδομένα στους αστρονόμους χαρτογραφώντας τα σχήματα, τις θέσεις και τις κινήσεις δύο δισ. γαλαξιών, επιτρέποντας μια ακριβέστερη ματιά στις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά της Σκοτεινής Ύλης και της Σκοτεινής Ενέργειας. Η εκτόξευσή του αναμένεται τον Δεκέμβριο του 2020 από το Κουρού της Γαλλικής Γουϊάνας. Όσον αφορά το James Webb Space Telescope, η ESA υπέγραψε συμβόλαιο με την Arianespace για την εκτόξευσή του από το Κουρού τον Οκτώβριο του 2018. Στους «στόχους» του διαστημικού τηλεσκοπίου, διαμέτρου 6,5 μέτρων, περιλαμβάνεται ο εντοπισμός των πρώτων γαλαξιών του Σύμπαντος και η παρακολούθηση της εξέλιξής τους, καθώς και η μελέτη της γένεσης νέων άστρων και πλανητικών συστημάτων. Σε πιο «κοντινό» επίπεδο, θα μελετηθούν και οι πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος- αλλά και γύρω από άλλα άστρα. http://www.naftemporiki.gr/story/1044300/euclid-kai-James-webb-simantika-bimata-gia-duo-apo-ta-pio-filodoksa-programmata-tis-esa

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα την ανατολή της Γης από τη Σελήνη Η Νasa έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή εικόνα της Ανατολής της Γης πάνω από τη Σελήνη. Το διαστημικό σκάφος LRO κατέγραψε την εικόνα του πλανήτη, όπως φαίνεται από την επιφάνεια του φεγγαριού. «Τα χρώματα στην φωτογραφία απεικονίζουν μόνο κατά προσέγγιση αυτό που θα έβλεπε ένας ατρόμητος εξερευνητής από τη Σελήνη», γράφουν οι ερευνητές σε ένα blog post Αrizona State, «επειδή το ανθρώπινο μάτι είναι πλήρως ευαίσθητο σε όλα τα χρώματα του ορατού φάσματος, ενώ η [ευρυγώνια κάμερα] βλέπει μέσα από μια σειρά από φίλτρα στενής ζώνης». Η ομάδα των ερευνητών, παραδέχεται ότι η σύνθεση και διόρθωση του χρώματος μπορεί να είναι παραπλανητική, από μια καθαρά επιστημονική άποψη, αλλά τονίζουν ότι όλα γίνονται προκειμένου να δημιουργηθεί μια φωτογραφία που αντιπροσωπεύει καλύτερα αυτό που θα έβλεπε κανείς αν ήταν επιβάτης στο διαστημικό σκάφος. http://www.pronews.gr/portal/20151219/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%85%CF%80%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CE%B7-nasa-%CE%AD%CE%B4%CF%89%CF%83%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C

Τι υπήρχε πριν από την Μεγάλη Έκρηξη; Σε ένα ενδιαφέρον άρθρο του Alan Lightman με τίτλο «What Came Before the Big Bang?» παρουσιάζονται οι απόψεις των «κβαντικών κοσμολόγων» (Alexander Vilenkin, Stephen Hawking, Andrei Linde, James Hartle, Sean Carroll, Lawrence Krauss, Don Page) σχετικά με το τι συνέβη τη στιγμή που δημιουργήθηκε το σύμπαν, αν υπήρχε κάτι άλλο πριν από αυτό και πως εξελίχθηκε από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα. Το πρόβλημα με την περιγραφή της γέννησης του σύμπαντος είναι ότι πρόκειται για ένα γεγονός που συνέβη μόνο μια φορά (και δεν υπήρχε κανείς για να κάνει παρατηρήσεις-μετρήσεις…), αλλά και το ότι δεν υπάρχει μια πλήρης θεωρία κβαντικής βαρύτητας για την περιγραφή του χωροχρόνου στις εξαιρετικά τεράστιες πυκνότητες ύλης-ενέργειας που κυριαρχούσαν όταν πραγματοποιήθηκε το Big Bang. Οι περισσότεροι φυσικοί θεωρούν ότι σ’ αυτή την «εποχή της κβαντικής βαρύτητας» το σύμπαν ήταν περίπου 1024 φορές μικρότερο από ένα άτομο και είχε θερμοκρασία περί τους 1032 βαθμούς Κέλβιν. Σ’ αυτές τις συνθήκες ο χώρος και ο χρόνος συμπεριφέρεται σαν το νερό που βράζει. Σίγουρα, αυτές τις καταστάσεις είναι αδύνατον να τις φανταστεί κανείς. Κι όμως υπάρχουν θεωρητικοί φυσικοί προσπαθούν να τις περιγράψουν με τα μαθηματικά. Με κάποιο τρόπο, ο χρόνος όπως τον ξέρουμε αναδύθηκε από την κατάσταση της σχεδόν άπειρης πυκνότητας που επικρατούσε. Ή μπορεί ο χρόνος να υπήρχε ήδη και αυτό που αναδύθηκε ήταν το «βέλος» του χρόνου, που δείχνει προς το μέλλον. Οι φυσικοί ελπίζουν ότι μέσα στα επόμενα πενήντα χρόνια (, η θεωρία των χορδών ή μια άλλη νέα θεωρία θα μας επιτρέψει να κατανοήσουμε το πως δημιουργήθηκε το σύμπαν. Στο άρθρο του Alan Lightman αναφέρεται η θεωρία του δικέφαλου χρόνου που ανέπτυξαν οι Sean Carrol και Alan Guth. Σ’ αυτό το μοντέλο του σύμπαντος ο χρόνος υπήρχε πάντα. Αλλά σε αντίθεση με το στατικό μοντέλο του σύμπαντος που οραματίστηκαν οι Αριστοτέλης, ο Νεύτωνας και Αϊνστάιν, αυτό το σύμπαν αλλάζει καθώς οι αιώνες διαδέχονται ο ένας τον άλλον. Η εξέλιξη του σύμπαντος είναι συμμετρική ως προς τον χρόνο, έτσι ώστε η συμπεριφορά του σύμπαντος πριν από την Μεγάλη Έκρηξη να είναι μια κατοπτρική εικόνα της εξέλιξής του μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Το σύμπαν συστελλόταν μέχρι να φτάσει σε ένα ελάχιστο μέγεθος στην Μεγάλη Έκρηξη, σ’ αυτό που ονομάζουμε t=0, και στη συνέχεια διαστέλλεται (κι άλλοι κοσμολόγοι έχουν προτείνει παρόμοια μοντέλα). Eίναι σαν ένα ελατήριο που πέφτει στο πάτωμα, φτάνει στο μέγιστο της συμπίεσής του και στη συνέχεια αναπηδά αυξάνοντας το μέγεθός του. Λόγω των αναπόφευκτων τυχαίων διακυμάνσεων που εμπεριέχονται στην κβαντική φυσική, το συστελλόμενο σύμπαν δεν είναι το ακριβές το είδωλο του διαστελλόμενου. Στην εικόνα Carroll–Guth η τάξη του σύμπαντος έχει τη μέγιστη τιμή της κατά την Μεγάλη Έκρηξη. Η αταξία αυξάνεται και πριν και μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Έτσι το μέλλον προχωρά από την Μεγάλη Έκρηξη προς δυο κατευθύνσεις. Ένας παρατηρητής που ζει στο συστελλόμενο σύμπαν βλέπει την Μεγάλη Έκρηξη στο παρελθόν του όπως ακριβώς κι εμείς. Το γεγονός ότι θυμόμαστε το παρελθόν μας κι όχι το μέλλον μας σχετίζεται με τις συνθήκες του Big Bang. Σύμφωνα με τους Carroll και Guth, η θεωρία του δικέφαλου χρόνου μπορεί συνδυαστεί με τον αιώνιο πληθωρισμό – μια ιδέα που αναπτύχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 – που οδηγεί σε μια διαδικασία αναπαραγωγής πολλών νέων συμπάντων… Το άρθρο του Lightman προφανώς αναφέρεται και στις θεωρίες (Alexander Vilenkin, Stephen Hawking …) σύμφωνα με τις οποίες το σύμπαν και ο χρόνος δεν υπήρχε πριν από την Μεγάλη Έκρηξη. Όπου το σύμπαν δημιουργήθηκε κυριολεκτικά από το τίποτα, σε ένα ελάχιστο αλλά πεπερασμένο μέγεθος, και στη συνέχεια επεκτάθηκε. Δεν υπάρχουν στιγμές πριν την στιγμή του ελάχιστου μεγέθους, γιατί δεν υπήρχε το «πριν». Έτσι, δεν υπάρχει «δημιουργία» του σύμπαντος, δεδομένου ότι η έννοια αυτή απαιτεί δράση στο χρόνο. Αλλά για τις θεωρίες αυτές έχουμε αναφερθεί και σε παλαιότερες αναρτήσεις (π.χ. «Η δημιουργία του σύμπαντος από το απόλυτο τίποτα» – «Τι συνέβη πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη» – «Ένα σύμπαν από το τίποτε» ). http://physicsgg.me/2011/05/02/η-δημιουργία-του-σύμπαντος-από-το-από/ Κι ενώ θα περίμενε κανείς όλοι οι κβαντικοί κοσμολόγοι να είναι άθεοι, ο Don Page κάνει την έκπληξη δηλώνοντας την πίστη του στο θεό: «Ως χριστιανός, πιστεύω ότι υπάρχει ένα ανώτερο ον έξω από το σύμπαν που δημιούργησε το σύμπαν και κατευθύνει τα πράγματα. Ο θεός είναι ο αληθινός δημιουργός» … Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: harpers.org http://harpers.org/archive/2016/01/what-came-before-the-big-bang/?single=1 http://physicsgg.me/2015/12/20/%cf%84%ce%b9-%cf%85%cf%80%ce%ae%cf%81%cf%87%ce%b5-%cf%80%cf%81%ce%b9%ce%bd-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%b7-%ce%ad%ce%ba%cf%81%ce%b7%ce%be%ce%b7/

Η γέννηση άστρου εντός του γαλαξία μας έτσι όπως το κατέγραψε το τηλεσκόπιο Hubble Το Σύμπαν κρύβει αμέτρητα μυστικά. Καθένα από αυτά είναι εξίσου εντυπωσιακό. Η γέννηση ενός άστρου, όμως, αποτελεί μία σπάνια στιγμή για κάθε ανθρώπινη γενιά, πολύ δε περισσότερο όταν η εικόνα του «αιχμαλωτίζεται» στην κάμερα του τηλεσκοπίου, μεταφέροντας εκπληκτικά στοιχεία. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα βίντεο με την εικόνα ενός νεογέννητου άστρου μέσα στον γαλαξία μας, το οποίο κατέγραψε το τηλεσκόπιο Hubble. Η εικόνα μάλιστα, παραπέμπει σε εκείνη του… Star Wars, της σειράς που κυκλοφόρησε η 7η συνέχεια, προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού στους φανατικούς και όχι μόνο θαυμαστές της. Η NASA δείχνει τους διπλούς πίδακες από την εκτόξευση των αερίων που δημιουργήθηκαν κατά τη γέννησή του, μέσα στον Milky Way. Το άστρο βρίσκεται… μόλις 1.350 έτη φωτός απόσταση από τη Γη. Οι επιστήμονες που χειρίζονται το τηλεσκόπιο Hubble εξήγησαν με ενθουσιασμό την εντυπωσιακή εικόνα, λέγοντας πως οι πίδακες δημιουργήθηκαν από τα αέρια περιβάλλονται από έναν δίσκο με βροχές από κάτω και σκόνη από πάνω, επισκιάζοντας το πρωτοάστρο και προκαλώντας τη διόγκωσή του. Με αυτόν τον τρόπο το υλικό υπερθερμαίνεται και εκτοξεύεται σε δύο κατευθύνσεις, αναζητώντας διόδο διαφυγής. Βίντεο. http://www.pronews.gr/portal/20151219/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%AD%CF%84%CF%83%CE%B9-%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF-hubble Η αρχαιότερη καταγραφή μεταβλητού αστέρα. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι όχι μόνο γνώριζαν το άστρο Αλγκόλ, αλλά κατέγραφαν και τις περιοδικές εκλείψεις του, σύμφωνα με μια νέα φινλανδική επιστημονική μελέτη, η οποία πάντως είναι αμφίβολο κατά πόσο θα πείσει τους πάντες σχετικά με τις προχωρημένες αστρονομικές ικανότητες των Αιγυπτίων πριν χιλιάδες χρόνια. Ο Αλγκόλ (βήτα Περσέα), που απέχει περίπου 93 έτη φωτός από τον πλανήτη μας, είναι ένας διπλός εκλειπτικός αστέρας στον αστερισμό του Περσέα, που είναι μεταβλητός (μεταβαλλόμενης λαμπρότητας). Στην ουσία πρόκειται για δύο άστρα σε κοντινή τροχιά το ένα με το άλλο, γι’ αυτό, όταν ευθυγραμμίζονται με τη Γη, προκαλούνται και οι περιοδικές εκλείψεις για έναν επίγειο παρατηρητή. Το όνομα του σημαίνει «Δαίμονας» στα αραβικά και, καθόλου τυχαία, το «άστρο του Δαίμονα» έχει ταυτισθεί με την μαγεία ανά τους αιώνες. Στο παρελθόν ερευνητές είχαν υποστηρίξει ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι παρακολουθούσαν τον Αλγκόλ και τις εκλείψεις του, αλλά ήταν δύσκολο να το αποδείξουν. Μια νέα ανάλυση του αρχαίου αιγυπτιακού ημερολογίου παρέχει νέα επιχειρήματα γι’ αυτόν τον ισχυρισμό. Το λεγόμενο «Ημερολόγιο του Καϊρου», που χρονολογείται μεταξύ 1244 – 1163 π.Χ., περιέχει πληροφορίες για τις θεότητες, που ταυτίζονται με συγκεκριμένα άστρα. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι, με επικεφαλής τον Σεμπάστιαν Πορσέντου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «PLoS One», http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0144140 έδειξαν ότι ο Αλγκόλ ταυτίζεται με τον μυθικό Ώρο και ότι οι κινήσεις αυτού του θεού, όπως καταγράφονται στα αρχαία κείμενα, σχετίζονται με τις περιοδικές αλλαγές στη φωτεινότητα του εν λόγω άστρου. Ανάλογα με τις αυξομειώσεις του φωτός του, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι θεωρούσαν ότι η τύχη τους θα είναι καλή ή κακή. Οι φινλανδοί ερευνητές επισημαίνουν ότι, με βάση τις αρχαίες περιγραφές, το ‘Ημερολόγιο του Καϊρου’ αποτελεί την παλαιότερη στον κόσμο καταγραφή της ανακάλυψης ενός μεταβλητού αστέρα. «Θα είχα σοβαρές αμφιβολίες αν κάποιος, για παράδειγμα, ισχυριζόταν πως η Βίβλος περιέχει πληροφορίες για ύπαρξη νερού στον ‘Αρη. Όμως τα αρχαία αιγυπτιακά κείμενα όντως περιέχουν αστροφυσικές πληροφορίες για τον Αλγκόλ. Δεν αποτελεί έκπληξη πάντως που υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν τόσοι σκεπτικιστές περί αυτού», δήλωσε ο ερευνητής Λάουρι Γιέτσου. http://physicsgg.me/2015/12/18/%ce%b7-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b1%ce%b9%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%ae-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b2%ce%bb%ce%b7%cf%84%ce%bf%cf%8d-%ce%b1%cf%83/

Μαύρες τρύπες μεγάλες όσο 50 δισεκατομμύρια Ηλιοι. Οι μαύρες τρύπες στην «καρδιά» των γαλαξιών μπορούν να γίνουν μεγάλες. Αλλά πόσο μεγάλες τελικά; Όσο 50 δισεκατομμύρια Ήλιοι, είναι η απάντηση Βρετανών αστροφυσικών. Μάλιστα, παρόλο που οι ίδιες είναι κατάμαυρες, επειδή παγιδεύουν ακόμη και το ίδιο το φως, μπορούν να είναι ιδιαίτερα λαμπερές, καθώς γύρω τους παράγουν ακτινοβολία. Ο καθηγητής 'Αντριου Κινγκ του Τμήματος Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Λέστερ, που κάνει τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Monthly Notices" της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας, αναφέρει, ότι οι μαύρες τρύπες παύουν να μεγαλώνουν, όταν σταδιακά εξαντλείται ο τεράστιος δίσκος αερίων που τις περιβάλλει και τις «τρέφει». Τα αέρια αυτά πέφτουν σταδιακά μέσα στην μαύρη τρύπα και από την όλη διαδικασία παράγεται ακτινοβολία, με αποτέλεσμα η μαύρη τρύπα να λάμπει σαν κβάζαρ (ενεργός γαλαξιακός πυρήνας). Όμως κάποια στιγμή όλος ο δίσκος των αερίων καταρρέει. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, χωρίς έναν τέτοιο δίσκο, μια μαύρη τρύπα δεν μπορεί να γίνει μεγαλύτερη από 50 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες. Ο μόνος τρόπος να περάσει αυτό το φυσικό όριο, είναι να πέσει ένα ολόκληρο άστρο μέσα της (πράγμα σπάνιο) ή να συγχωνευθεί με κάποια άλλη μαύρη τρύπα. Όμως σε αυτή την περίπτωση, κατά τον Κίνγκ, δεν θα παραγόταν φως από την μαύρη τρύπα, καθώς δεν θα υπήρχε δίσκος αερίων γύρω της, συνεπώς δεν θα μπορούσε να λάμπει εκτυφλωτικά στο διάστημα σαν κβάζαρ. Παρόλα αυτά, η γιγάντια μαύρη τρύπα θα ήταν δυνατό να ανιχνευθεί με άλλους τρόπους, όπως καμπυλώνοντας το φως που περνά κοντά της (το φαινόμενο του «βαρυτικού φακού») ή μέσω των -ακόμη θεωρητικών- βαρυτικών κυμάτων που εκπέμπει στο σύμπαν, σύμφωνα με τη γενική θεωρία σχετικότητας του Αϊνστάιν. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64305773 Η Γενική Σχετικότητα σε δράση γύρω από μία μαύρη τρύπα. Την πιο λεπτομερή μέχρι σήμερα εικόνα για τον τρόπο λειτουργίας ενός φαινομένου που προβλέπεται από τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, και το οποίο είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθεί, αποτυπώνει μελέτη φυσικών από το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. Το φαινόμενο ονομάζεται βαρυτομαγνητισμός (frame dragging) και, σύμφωνα με αυτό, οποιοδήποτε ουράνιο σώμα περιστρέφεται «παρασύρει» στην ίδια κίνηση και τον χωρόχρονο, συστρέφοντάς τον τοπικά. Ο βαθμός της παραμόρφωσης εξαρτάται από τη μάζα του σώματος, γι’ αυτό και η ομάδα από την Ολλανδία επέλεξε να μελετήσει τον βαρυτομαγνητισμό σε μία από τις πιο ακραίες του εκδοχές. Έτσι, μελέτησε πώς παρασύρει τον χωρόχρονο στην περιστροφική της κίνηση μία μαύρη τρύπα του Γαλαξία μας η οποία βρίσκεται 28.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Πιο συγκεκριμένα, οι επιστήμονες έβαλαν στο «μικροσκόπιο» τον δίσκο ύλης που περιβάλλει τη μαύρη τρύπα H1743-322 και ο οποίος συστρέφεται μαζί με τον χωρόχρονο. Μια κίνηση που αφήνει το «αποτύπωμά» της στις ακτίνες Χ που εκπέμπει ο δίσκος. Σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, μεγάλα σώματα όπως η Γη στρεβλώνουν τον χωρόχρονο μέσα στον οποίο βρίσκονται. Επομένως, για παράδειγμα, ο πλανήτης μας «βουλιάζει» τοπικά το χωροχρονικό συνεχές, όπως μια βαριά σφαίρα βουλιάζει το λαστιχένιο σεντόνι πάνω στο οποίο βρίσκεται. Ο βαρυτομαγνητισμός αναφέρεται στην περίπτωση όπου ένα τέτοιο σώμα περιστρέφεται, με συνέπεια να «τραβά» και επομένως να συστρέφει τον χώρο και τον χρόνο γύρω του. Μάλιστα, το φαινόμενο μελετήθηκε για πρώτη φορά πειραματικά την προηγούμενη δεκαετία, με τη μέτρηση της παραμόρφωσης από την περιστροφή της Γης από τα δεδομένα που συγκέντρωσε το διαστημόπλοιο Gravity Probe B. Οι επιστήμονες από την Ολλανδία θέλησαν να μελετήσουν το φαινόμενο σε μία περίπτωση όπου εκδηλώνεται με μεγάλη ένταση, επιλέγοντας για αυτό τον σκοπό ένα ουράνιο σώμα με μεγάλη συγκέντρωση μάζας. Αν και σε αυτή την περίπτωση δεν μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν δεδομένα από κάποιο διαστημόπλοιο που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη μαύρη τρύπα, ανέλυσαν την επίδραση που έχει ο βαρυτομαγνητισμός στην ύλη που υπάρχει γύρω της. Η ύλη προέρχεται από έναν γειτονικό αστέρα και σχηματίζει έναν δίσκο που περιβάλλει τη H1743-322. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο XMM-Newton, οι ερευνητές εξέτασαν τις ακτίνες Χ που εκπέμπουν τα ιόντα σιδήρου από τον δίσκο. Αυτά τα ιόντα εκπέμπουν ακτινοβολία σε μια συγκεκριμένη συχνότητα, η οποία όμως εμφανίζει μικρές διακυμάνσεις με τη μεταβολή της διεύθυνσης κίνησής τους ως προς έναν παρατηρητή. Έτσι, καταγράφοντας πώς αυξομειώνεται η συχνότητα με την πάροδο του χρόνου, η ομάδα μπόρεσε να «χαρτογραφήσει» την κίνηση των ιόντων μέσα στον δίσκο. Με αυτό τον τρόπο, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως ο δίσκος συστρέφεται, ακολουθώντας την τοπική παραμόρφωση του χωρόχρονου. Μάλιστα, στις πιο κοντινές στη μαύρη τρύπα ζώνες του δίσκου, η ένταση του φαινομένου είναι 100 τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον βαρυτομαγνητισμό που προκαλεί η Γη. Σύμφωνα με τους Ολλανδούς φυσικούς, η έρευνά τους δείχνει επίσης ότι η ακτινοβολία των ιόντων σιδήρου αποτελεί ένα «αποτύπωμα» που μπορεί να δώσει σημαντικά στοιχεία για το τι συμβαίνει στη «γειτονιά» σωμάτων όπως η H1743-322. Επομένως, δίνει τη δυνατότητα να μελετηθούν ακόμη καλύτερα οι μαύρες τρύπες. http://www.naftemporiki.gr/story/1044763/i-geniki-sxetikotita-se-drasi-guro-apo-mia-mauri-trupa

Εκτοξεύτηκε το "Soyuz-ST-B» με ανώτερο στάδιο "Fregat-MT" και δύο ευρωπαϊκούς Δορυφόρους GALILEO FOC συσκευές Μ4. Στις 17 Δεκεμβρίου του 2015 στις 14:51 ωρα MSK από το Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας (MOC, Γαλλική Γουιάνα) εκτοξεύτηκε ο ρωσικος πυραύλος "Soyuz-ST-B» με ανώτερο στάδιο "Fregat-MT" και δύο ευρωπαϊκους δορυφόρους GALILEO FOC συσκευές Μ4. Στις 17 Δεκεμβρίου του 2015 στις 18:39 ωρα MSK τα δύο ευρωπαϊκα διαστημικα σκάφη Γαλιλαίος FOC Μ4 διαχωρίζονται από το ανώτερο στάδιο "Fregat-ΜΤ."Τα διαστημόπλοια περνουν στη διαχείριση του πελάτη και είναι σε τροχιά στόχου. http://www.federalspace.ru/21899/ http://www.federalspace.ru/21903/ Nature: Οι δέκα σημαντικότερες εξελίξεις στην Επιστήμη το 2015. Στον παραδοσιακό, ετήσιο απολογισμό του, το κορυφαίο περιοδικό Nature παρουσιάζει τις δέκα σημαντικότερες εξελίξεις στην Επιστήμη για την χρονιά που φεύγει και τιμά τα πρόσωπα που αναδείχτηκαν πρωταγωνιστές στο χώρο τους. Το Top10 της Επιστήμης για το 2015 είναι: Η συμφωνία για το κλίμα στη Σύνοδο του Παρισιού. Το ταξίδι της αμερικανικής αποστολής New Horizons στον Πλούτωνα. Η αξιοποίηση της νέας, ευέλικτης τεχνικής CRISPR-Cas9 για γενετικές παρεμβάσεις ακριβείας Η ανάπτυξη εμβολίων για τον ιό Έμπολα και την ελονοσία. Η πειραματική επιβεβαίωση του φαινομένου της κβαντικής διεμπλοκής, στο οποίο δύο σωματίδια αλληλεπιδρούν ακαριαία ακόμα και από μεγάλες αποστάσεις. Η επιβεβαίωση ότι οι υπόγειες δραστηριότητες των εταιρειών πετρελαίου μπορούν να προκαλέσουν τεχνητούς σεισμούς. Η επιβεβαίωση ότι ένα μεγάλο μέρος των επιστημονικών έχουν μειωμένη αξιοπιστία και δεν μπορούν να αναπαραχθούν από άλλους ερευνητές. Η διαπίστωση ότι κορυφαίοι επιστήμονες (ακόμη και νομπελίστες όπως ο βρετανός βιολόγος Τιμ Χαντ) διακατέχονται από σεξιστικές αντιλήψεις για τις γυναίκες συναδέλφους τους. Το «πάγωμα» των μορίων του σώματος με τη νέα τεχνική της κρυο-ηλεκτρονικής μικροσκοπίας, που επιτρέπει την απεικόνισή τους με μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ. Η πρόοδος στο μέτωπο της εξατομικευμένης ιατρικής χάρη σε βελτιωμένες μεθόδους γενετικής ανάλυσης. Και το Top10 των επιστημόνων για το 2015: Ο κινέζος βιολόγος Γιουνγιού Χουάνγκ του Πανεπιστημίου Σουν Γιατ-σεν, ο οποίος εφάρμοσε για πρώτη φορά την τεχνική CRISPR-Cas9 σε ανθρώπινο έμβρυο. Η κοσταρικανή Κριστιάνα Φιγκέρες, εκτελεστική γραμματέας της Συμφωνίας-Πλαίσιο του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (UNFCCC), η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις για το κλίμα στη Σύνοδο του Παρισιού. Ο πλανητικός επιστήμονας Άλαν Στερν του Southwest Research Institute στο Κολοράντο, επιστημονικός διευθυντής της αποστολής New Horizons στον Πλούτωνα. H χημικός μηχανικός Ζενάν Μπάο του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, η οποία δημιούργησε τεχνητό δέρμα με αίσθηση αφής χάρη σε ενσωματωμένους ηλεκτρονικούς αισθητήρες από νανοσωλήνες άνθρακα. Ο ρωσικής καταγωγής φυσικός Μιχαήλ Έρεμετς του γερμανικού Ινστιτούτου Χημείας Μαξ Πλανκ, ο οποίος ανακάλυψε τη «ζεστή» υπεραγωγιμότητα στο υδρόθειο. Ο πυρηνικός μηχανικός Αλί Αμπάρ Σαλεχί, επικεφαλής του Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας του Ιράν, ο οποίος συνέβαλε καθοριστικά στην ιστορική συμφωνία της χώρας του με τη Δύση. Η συνθετική βιολόγος Κριστίνα Σμόλκε του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, η οποία τροποποίησε γενετικά ένα στέλεχος μύκητα ώστε να παράγει ισχυρά οπιοειδή αναλγητικά. Ο γενετιστής Ντέιβιντ Ράιχ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ για την μαζική ανάλυση αρχαίων γονιδιωμάτων, τα οποία φωτίζουν την ανθρώπινη προϊστορία Ο ψυχολόγος Μπράιαν Νόουζεκ που αποκάλυψε ότι πολλές έρευνες στο πεδίο της Ψυχολογίας είναι αδύνατο να αναπαραχθούν και περιέχουν λάθη. H ηλιακός φυσικός Τζόαν Σμελτς που ενθάρρυνε τις γυναίκες αστρονόμους να μιλήσουν ανοιχτά για τα προβλήματα σεξουαλικής παρενόχλησης στη δουλειά τους. Πρόσωπα-κλειδιά για το 2016 Σύμφωνα με το Nature, πέντε πρόσωπα είναι πιθανό να βρεθούν του χρόνου στην αιχμή της επιστημονικής έρευνας Φαμπιόλα Τζιανότι: Η ιταλίδα φυσικός που την 1η Ιανουαρίου αναλαμβάνει νέα γενική διευθύντρια του CERN. Γκαμπριέλα Γκονσάλες: Εκπρόσωπος του πειράματος Advanced LIGO για την αναζήτηση βαρυτικών κυμάτων. Κάθι Νιάκαν: Βιολόγος βλαστοκυττάρων στο βρετανικό Ινστιτούτο Φράνσις Κρικ, η οποία σκοπεύει να εφαρμόσει την τεχνική γονιδιακής επεξεργασίας CRISPR σε ανθρώπινα έμβρυα. Ντέμης Χασάμπης: Ο βρετανο-κύπριος συνιδρυτής της εταιρείας DeepMind, η οποία εξαγοράστηκε από τη Google και εργάζεται μυστικά πάνω στη συγχώνευση της νευροεπιστήμης με την επιστήμη των υπολογιστών. Γιανγκ Γουέι: Επικεφαλής του Εθνικού Ιδρύματος Φυσικών Επιστημών της Κίνας, το οποίο έχει ένα φιλόδοξο πενταετές πλάνο χρηματοδότησης ερευνών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500046698