Δροσος Γεωργιος

Γεύση από ελληνική καινοτομία πήρε ο Ολάντ. Τους Ελληνικούς Συνεργατικούς Σχηματισμούς Διαστημικής Τεχνολογίας και Εφαρμογών (si-Cluster), Ψυχαγωγικών & Δημιουργικών Τεχνολογιών & Εφαρμογών (gi-cluster) και Μικροηλεκτρονικής (mi-cluster) που διαχειρίζεται το Corallia στο Μαρούσι επισκέφθηκε την Παρασκευή ο Γάλλος πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ. Ο Γάλλος πρόεδρος είδε τα προϊόντα και συνομίλησε με στελέχη ελληνικών τεχνολογικών εταιριών των τριών cluster, όπως Citygame, TourismApps, Accusonus, Micrel και Theon Sensors, καθώς και με ιδρυτές από startups της κοινής πρωτοβουλίας του Corallia και της Eurobank "EGG", όπως τα HermesV και isMOOD. Στο πλαίσιο της επίσκεψης του κ. Ολάντ υπεγράφη μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ της Γαλλίδας υπουργού Παιδείας, κυρίας Ναζάτ Μπαλό Μπανκασέ και του αναπληρωτή υπουργού Παιδείας, αρμόδιου για την Έρευνα & την Τεχνολογία, κ. Κώστα Φωτάκη με αντικείμενο την διμερή συνεργασία των δύο χωρών στο διάστημα. Επίσης, υπεγράφη μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ της Ελληνικής Πρωτοβουλίας Τεχνολογικών Συνεργατικών Σχηματισμών Corallia και του γαλλικού cluster Minalogic, με αντικείμενο την συνεργασία στην Μικροηλεκτρονική. Στην σύντομη ομιλία του, η οποία δόθηκε στα Γαλλικά, ο κ. Ολάντ υπογράμμισε ότι οι συμφωνίες είναι εξαιρετικές τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Γαλλία, τονίζοντας ότι τα πεδία συμπράξεων δεν αφορούν μόνο τον πολιτισμό και την βιομηχανία, αλλά και την έρευνα και ανάπτυξη. Ο κ. Ολάντ σημείωσε ότι οι δύο συμφωνίες ενισχύουν την φιλία μεταξύ των δύο χωρών και συμπλήρωσε ότι μπορούν δημιουργήσουν πεδίο συνεργασία μεταξύ των νέων Ελλάδας και Γαλλίας. Ο Γάλλος πρόεδρος χαρακτήρισε την Ελληνική νεολαία ως μία τεράστια πηγή δημιουργικότητας και τόνισε την ανάγκη τα cluster να ανοιχτούν σε όλο τον κόσμο. Μάλιστα, έκανε ειδική αναφορά στις δορυφορικές τεχνολογίες, οι όποιες, όπως τόνισε, υπόσχονται πολλά για την ανάπτυξη της χώρας. Νωρίτερα, στην ομιλία του ο γενικός διευθυντής του Corallia, κ. Βασίλης Μακιός σημείωσε ότι οι νέοι επιχειρηματίες των τριών cluster δημιουργούν μία νέα Ελλάδα, ενώ συμπλήρωσε ότι η Γαλλία αποτέλεσε μοντέλο αναφοράς της δημιουργίας του Corallia κατά το πρότυπο της ζώνης καινοτομίας Sophia Antipolis, η οποία, όπως είπε, "μας υποστήριξε και τους υποστηρίζουμε". Ο ομότιμος καθηγητής έκανε αναδρομή στο παρελθόν του Corallia, το οποίο διατηρεί στενή συνεργασία με τεχνολογικούς φορείς της Γαλλίας, που έχουν δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, όπως η διαστημική κοιλάδα της Τουλούζης, το Camp Digital στο Παρίσι και σήμερα η συνεργαςία με την Minalogic. Ο κ. Μακιός σημείωσε ότι η Ελλάδα μπορεί να συνεργαστεί ενεργά με την Γαλλία στην ανάπτυξη καινοτόμων προϊόντων στην Ευρώπη, τονίζοντας ότι όποιος θέλει, μπορεί ("vouloir c'est pouvoir" είπε χαρακτηριστικά). Ο κ. Μακιός κάλεσε τη Γαλλία να υποστηρίξει το ελληνικό τεχνολογικό οικοσύστημα για κοινά σχέδια κι επενδύσεις, ζητώντας από γαλλικές εταιρίες να δημιουργήσουν design centers στη χώρα μας για την ανάσχεση του φαινομένου της διαρροής εγκεφάλων. Μάλιστα, τόνισε ότι οι δύο χώρες έχουν αλληλοσυμπληρωματικότητα στον πολιτισμό και τις επιστήμες. Ο κ. Ολάντ συνοδευόταν από πολυμελή γαλλική αποστολή, ενώ μαζί του ήρθε στο Corallia και ο γάλλος υπουργός Οικονομικών, κ. Μισέλ Σαπέν. Από ελληνικής πλευράς το "παρών" έδωσαν η αναπληρώτρια υπουργός Τουρισμού, κυρία Έλενα Κουντουρά, ο υφυπουργός Οικονομίας, κ. Αλέξης Χαρίτσης και ο γενικός γραμματέας ιδιωτικών & στρατηγικών επενδύσεων, κ. Λόης Λαμπριανίδης. Τα τρία καινοτόμα cluster αποτελούν καρπό του συνδυασμού δυνάμεων από τον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα και λειτουργούν με φορέα αρωγής την Ελληνική Πρωτοβουλία Τεχνολογικών Συνεργατικών Σχηματισμών Corallia, που αποτελεί Μονάδα του Ερευνητικού Κέντρου "Αθηνά", τελώντας υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας. Το si-Cluster αποτελείται από το Corallia, τη Βιομηχανική Ένωση (ΕΒΙΔΙΤΕ) και βιομηχανικά μέλη, ερευνητικά κέντρα και ακαδημαϊκούς φορείς, με στόχο την δημιουργία ενός ισχυρού οικοσυστήματος διαστημικών τεχνολογιών & εφαρμογών στην Ελλάδα. Το gi-Cluster συστάθηκε στις αρχές του 2012 έχοντας ως αποστολή του τη δημιουργία ενός παγκοσμίου κλάσης, πλήρως λειτουργικού επιχειρηματικού οικοσυστήματος καινοτομίας, που στοχεύει στην παραγωγή νέων τεχνολογιών και ανταγωνιστικών προϊόντων σε όλους τους τομείς των Τεχνολογιών Παιγνίων & Δημιουργικού Περιεχομένου. Σχετικά με το mi-Cluster To mi-Cluster, που είναι και το πρώτο επιχειρηματικό cluster καινοτομίας στην Ελλάδα, έχει ως άξονα την μικροηλεκτρονική, έχει καθαρά εξαγωγικό προσανατολισμό και έχει δώσει μερικές από τις πλέον καινοτόμες εταιρίες. Και τα τρία cluster έχουν συνεργασία με τη Γαλλία. Τις επόμενες ημέρες, το gi-Cluster μεταβαίνει στην του πρώτη οργανωμένη B2B επί Γαλλικού εδάφους, με στόχο τη σύναψη εμπορικών και ερευνητικών συνεργασιών. Ειδικότερα, θα συμμετάσχει στη διεθνή έκθεση "Game Connection Europe 2015", με περίπτερα των εταιριών Internet Q, Lazyland και Paspartu και του Corallia. Παράλληλα, στις 30 Οκτωβρίου πραγματοποιείται το πρώτο B2B networking event μεταξύ του gi-Cluster και του Cap Digital, που αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο cluster ψηφιακού περιεχομένου και υπηρεσιών στην Ευρώπη, με σκοπό την ενίσχυση των Ελληνογαλλικών εμπορικών σχέσεων. Μάλιστα, θα εκεί θα ανακοινωθεί η έναρξη του Προγράμματος «gi-Cluster Ambassador» στο πλαίσιο του οποίου θα ενταχθούν και πρόσθετες δράσεις και πρωτοβουλίες για τη σύνδεση των δύο χωρών στον τομέα της δημιουργικής οικονομίας. Είχε προηγηθεί στις αρχές Οκτωβρίου επιχειρηματική αποστολή του si-cluster στην Τουλούζη, έδρα της Γαλλικής διαστημικής βιομηχανίας και του 50% της Ευρωπαϊκής δραστηριότητας στο Διάστημα, που ήταν και η πολυπληθέστερη και πλέον αποτελεσματική μέχρι σήμερα εκδήλωση δικτύωσης Γαλλικών και Ελληνικών επιχειρήσεων και φορέων, με αντικείμενο τις Διαστημικές τεχνολογίες και εφαρμογές. Μάλιστα, η Ελληνική αποστολή έφθασε τα 50 άτομα, με στελέχη καινοτόμων κι εξωστρεφών εταιριών τεχνολογικών εταιριών της χώρας μας. Είναι ενδεικτικό ότι από Γαλλικής πλευράς μεταξύ άλλων συμμετείχαν οι Airbus Defence and Space, Airbus Safran Launchers, ACRI, Air Liquide, Atos, AT2D, ATMEL, CLS, Noveltis, Sodern, Telespazio, Thales Alenia Space και Trad. Συνολικά, πραγματοποιήθηκαν 130 διμερείς συναντήσεις με αντικείμενο την συνεργασία και τον σχηματισμό κοινοπραξιών για την υλοποίηση νέων διαστημικών έργων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500034735 Εισερχόμενο διαστημικό σκουπίδι, «μην πάτε για ψάρεμα στη Σρι Λάνκα» Στις 13 Νοεμβρίου, θυμηθείτε να απομακρυνθείτε από αυτήν την περιοχή του Ινδικού Ωκεανού, 65 χιλιόμετρα από το νότιο άκρο της Σρι Λάνκα: οι αστρονόμοι βρίσκονται υπ' ατμόν για την πτώση ενός σκουπιδιού από το Διάστημα. Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς είναι το εισερχόμενο αντικείμενο, στο οποίο δόθηκε η κωδική ονομασία WT1190F, αναφέρει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Nature. http://www.nature.com/news/incoming-space-junk-a-scientific-opportunity-1.18642 Το μόνο που γνωρίζουν οι αστρονόμοι είναι ότι έχει διάμετρο ένα έως δύο μέτρα και κινούνταν μέχρι σήμερα σε μια ασυνήθιστη τροχιά γύρω από τη Γη, πιο μακριά από ό,τι η Σελήνη. Το WT1190F, ένα από τα ελάχιστα διαστημικά αντικείμενα του οποίου η πρόσκρουση μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια, παρακολουθείται τώρα από τη NASA και την αντίστοιχη ευρωπαϊκή υπηρεσία ESA. Το συμβάν θα προσφέρει εξάλλου μια ευκαιρία για πρόβα της συνεργασίας των υπηρεσιών στην περίπτωση που η Γη απειληθεί από αστεροειδείς. Το πιθανότερο είναι ότι το αντικείμενο θα διαλυθεί εντελώς λίγο μετά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα στις 08.20 ώρα Ελλάδας, δείχνουν οι υπολογισμοί του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. Υπάρχει όμως το ενδεχόμενο κομμάτια του αντικειμένου να φτάσουν μέχρι την επιφάνεια του ωκεανού. «Μάλλον δεν θα πήγαινα για ψάρεμα ακριβώς από κάτω του» λέει ο Μπιλ Γκρέι του JPL. Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, τα προγράμματα παρακολούθησης των διαστημικών σκουπιδιών μπορούν σήμερα να εντοπίζουν μόνο αντικείμενα που κινούνται σε χαμηλή γήινη τροχιά, και όχι αντικείμενα που κινούνται πέρα από την τροχιά της Σελήνης όπως το WT1190F. Το σχετικά μεγάλο αυτό σκουπίδι δεν αποκλείεται να προέρχεται από πρόσφατη αποστολή στη Σελήνη, μπορεί όμως να χρονολογείται ακόμα και στην εποχή των αποστολών Apollo. Περισσότερα στοιχεία για την ταυτότητά του ίσως προσφέρουν οι φασματογραφικές παρατηρήσεις τις επόμενες μέρες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500034901

Κβαντική σύμπλεξη, μια «θεμελιώδης» έννοια της φυσικής. Στο ένθετο που ακολουθεί περιέχονται οι διαφάνειες από διάλεξη του Στέφανου Τραχανά με τίτλο «Κβαντική σύμπλεξη. Η νέα θεμελιώδης έννοια της φυσικής» . Στο πρώτο μέρος δίνονται απαντήσεις στα ερωτήματα: Τι είναι η κβαντική σύμπλεξη, ποια είναι η σχέση της με την δράση από απόσταση και την κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης, ενώ εξετάζεται επίσης και το πως θα ήταν καλύτερα να αποδίδεται ο όρος «quantum entanglement» στα ελληνικά. Στο δεύτερο μέρος αναφέρεται στη διαμάχη γύρω από το παράδοξο EPR, στην υποθετική συμπληρωματική θεωρία των κρυμμένων μεταβλητών, στην καταλυτική παρέμβαση του John Stewart Bell to 1964 με την διάσημη ανισότητά του και το πείραμα του Aspect, που απέδειξαν ότι τελικά «ο θεός παίζει ζάρια με τον κόσμο». Μπορείτε να κατεβάσετε τις διαφάνειες σε μορφή pdf πατώντας ΕΔΩ. http://www.cup.gr/Images/Products/Omilies/B-PERISSOTERES/B1-EPISTHMONIKES/01-KVANTIKH-SYMPLEXIS.pdf Όλα τα παραπάνω ήρθαν ξανά στην επικαιρότητα, εξαιτίας του άρθρου που δημοσιεύθηκε πριν από μερικές μέρες στο περιοδικό Νature, στο οποίο εξεταζόταν η ισχύς ή όχι μιας παραλλαγής της ανισότητας του Bell. [Η προδημοσίευση των Hensen et al είχε γίνει πριν από από δυο μήνες Experimental loophole-free violation of a Bell inequality using entangled electron spins separated by 1.3 km]. Σύμφωνα με τους Hensen et al, τα προηγούμενα πειράματα που χρησιμοποίησαν συν-πλεγμένα φωτόνια, όπως αυτό του Aspect, είχαν το μειονέκτημα να μην ανιχνεύουν όλα τα φωτόνια που παράγονταν και μερικές φορές χάνονταν μέχρι και το 80% από αυτά.Έτσι οι πειραματιστές υπέθεταν ότι οι ιδιότητες των φωτονίων που ανίχνευαν αντιπροσώπευαν ολόκληρο το σύνολο. Για να αποφύγουν τέτοιου είδους υποθέσεις οι φυσικοί χρησιμοποιούν συχνά στα πειράματά τους άτομα αντί για φωτόνια, που είναι πιο εύκολο να παρακολουθηθούν. Όμως είναι δύσκολο να απομακρυνθούν σε μεγάλες αποστάσεις χωρίς να καταστραφεί η σύμπλεξή τους. Αν όμως τα συμπλεγμένα άτομα βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους τότε θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι επικοινωνούν μεταξύ τους χωρίς να παραβιάζουν το όριο της ταχύτητας του φωτός. Οι ερευνητές Hensenl et al χρησιμοποίησαν μια διαφορετική τεχνική για να αποφύγουν το παραπάνω πρόβλημα. Άρχιζαν με δυο ηλεκτρόνια μη – συμπλεγμένα μεταξύ τους, που βρίσκονταν σε κρυστάλλους διαμαντιού, σε διαφορετικά εργαστήρια 1,3 χιλιόμετρα μακριά. Κάθε ηλεκτρόνιο βρίσκονταν σε σύμπλεξη με ένα φωτόνιο και στη συνέχεια τα δυο φωτόνια κατευθύνονταν σε μια τρίτη θέση όπου συμπλέκονταν μεταξύ τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα και τα ηλεκτρόνια – σύντροφοί τους να βρεθούν επίσης σε σύμπλεξη μεταξύ τους. Έτσι, κατάφεραν να δημιουργήσουν 245 ζεύγη ηλεκτρονίων σε σύμπλεξη μέσα σε εννιά ημέρες. Οι μετρήσεις τους έδειξαν για άλλη μια φορά ότι παραβιάζεται η ανισότητα Bell ή πιο απλά ότι «ο Θεός παίζει ζάρια με τον κόσμο». Στην φωτογραφία οι ερευνητές Bas Hensen (αριστερά) και Ronald Hanson δείχνουν την πειραματική τους διάταξη. http://physicsgg.me/2015/10/25/%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%bb%ce%b5%ce%be%ce%b7-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b8%ce%b5%ce%bc%ce%b5%ce%bb%ce%b9%cf%8e%ce%b4%ce%b7%cf%82-%ce%ad%ce%bd/

Εντοπίστηκαν εκατοντάδες αρχέγονοι γαλαξίες. Διεθνής ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Χακίμ Ατεκ του Ecole Polytechnique Federale στη Λωζάνη χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble εντόπισε στις εσχατιές του Σύμπαντος περισσότερους από 250 γαλαξίες νάνους. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι γαλαξίες αυτοί δημιουργήθηκαν 600-900 εκ. έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος. Η ανακάλυψη από μόνη της είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή και σημαντική αφού ο εντοπισμός ενός γαλαξία νάνου είναι έτσι και αλλιώς δύσκολο εγχείρημα πόσο μάλλον ο εντοπισμός εκατοντάδων σε τόσο μεγάλη απόσταση από εμάς. Η μελέτη τους αναμένεται να φωτίσει μια από τις πιο σημαντικές κοσμικές διαδικασίες κατά την εξέλιξη του Σύμπαντος, αυτή του επανιονισμού. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». Με τον όρο «νάνος» περιγράφονται οι γαλαξίες μικρού μεγέθους που βρίσκονται κοντά σε μεγαλύτερους λειτουργώντας ως δορυφόροι τους. Ο επανιονισμός ήταν μια σύντομη, μεταβατική φάση στο νεαρό Σύμπαν, περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά τη γέννησή του. Οι αμυδροί γαλαξίες-νάνοι είχαν τότε αποκτήσει τα πρώτα τους άστρα, τα οποία όμως εξέπεμπαν ισχυρή υπεριώδη ακτινοβολία, η οποία ιόνισε τα σύννεφα αέριου υδρογόνου και τελικά τα διέλυσε. Οι μεγάλοι γαλαξίες ήταν αρκετά πυκνοί ώστε να προστατευτούν από αυτό το βομβαρδισμό υπεριώδους φωτός. Οι μεγάλοι γαλαξίες είχαν εξάλλου αρκετά μεγάλη μάζα ώστε να προσελκύσουν με το βαρυτικό πεδίο τους νέες ποσότητες αερίου, από τις οποίες σχηματίστηκαν νέα άστρα. Οι γαλαξίες-νάνοι, όμως, ήταν υπερβολικά ελαφρείς για να μπορούν να ανανεώσουν το απόθεμα υδρογόνου. Καταδικάστηκαν έτσι να μείνουν σκοτεινοί και δυσδιάκριτοι, και αυτός είναι ο λόγος που δυσκολευόμαστε να τους εντοπίσουμε σήμερα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=748864

Ο κομήτης Lovejoy περιέχει οινόπνευμα και ζάχαρη. Εντοπίστηκαν για πρώτη φορά δυο σύνθετα οργανικά μόρια, η αιθυλική αλκοόλη και η γλυκολαλδεΰδη ή υδροξυακεταλδεΰδη, σε έναν κομήτη. Το οινόπνευμα και το απλούστερο μέλος των σακχάρων ανιχνεύθηκαν στον κομήτη C/2014 Q2 (Lovejoy), σύμφωνα με την ανακοίνωση των Biver et al [Ethyl alcohol and sugar in comet C/2014 Q2 (Lovejoy)]. «Αυτά τα σύνθετα οργανικά μόρια μπορεί να είναι μέρος του βραχώδους υλικού από το οποίο σχηματίζονται πλανήτες», αναφέρει η μελέτη. «Διαπιστώνουμε ότι ο κομήτης Lovejoy απελευθέρωνε κάθε δευτερόλεπτο όσο αλκοόλ υπάρχει σε περισσότερα από 500 μπουκάλια κρασί» http://advances.sciencemag.org/content/1/9/e1500863.full Άλλα οργανικά μόρια έχουν ήδη ανακαλυφθεί σε κομήτες, και πιο πρόσφατα στoν κομήτη 67Ρ / Churyumov-Gerasimenko, όπου η διαστημοσυσκευή Philae της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας ανίχνευσε 16 οργανικές ενώσεις καθώς προσέγγιζε τον κομήτη και στη συνέχεια αναπήδησε στην επιφάνειά του. Δεδομένου ότι οι κομήτες περιέχουν αρχέγονα υλικά του ηλιακού μας συστήματος, οι επιστήμονες τους βλέπουν σαν χρονικές κάψουλες, που μας δίνουν τη δυνατότητα να δούμε πώς ξεκίνησαν όλα πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. «Μπορεί η εργασία αυτή να μην δίνει οριστική απάντηση για το αν τα συστατικά που είναι απαραίτητα για τη ζωή έφτασαν στη Γη από πτώση κομητών, προσθέσει όμως κάτι παραπάνω στις γνώσεις μας», δήλωσε ο Dominique Bockelée-Morvan , ένας από τους συγγραφείς της εργασίας, προσθέτοντας ότι: «η παρουσία περίπλοκων οργανικών μορίων σε έναν κομήτη αποτελεί ένα ουσιαστικό βήμα για την καλύτερη κατανόηση των συνθηκών που επικρατούσαν στη Γη όταν δημιουργήθηκε η ζωή στον πλανήτη μας. Αυτές οι παρατηρήσεις δείχνουν μια πιθανή εξήγηση για την προέλευση (της ζωής) στον πλανήτη μας». Ο κομήτης Lovejoy έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους επιστήμονες επειδή, σύμφωνα με τη μελέτη, «είναι ένας από τα πιο ενεργούς κομήτες στη γειτονιά της Γης». Η έρευνα έγινε με τη χρήση του ραδιοτηλεσκοπίου 30 μέτρων IRAM, στο Ινστιτούτο Ραδιοαστρονομίας στη Σιέρα Νεβάδα (Ισπανία), τον Ιανουάριο του 2015. Ο κομήτης Lovejoy έφτασε στην πλησιέστερη απόσταση από τον ήλιο στις 30 Ιανουαρίου του 2015, απελευθερώνοντας 20 τόνους νερού ανά δευτερόλεπτο. Ο Lovejoy είχε 11.000 χρόνια να πλησιάσει τη γειτονιά μας, θα επιστέψει όμως σε περίπου 8.000 χρόνια. http://physicsgg.me/2015/10/24/%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-lovejoy-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%bf%ce%b9%ce%bd%cf%8c%cf%80%ce%bd%ce%b5%cf%85%ce%bc%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b6%ce%ac/

Γλοιόνιουμ (glueball): ένα σωματίδιο φτιαγμένο από ισχυρή δύναμη. Τα γλοιόνια (γλουόνια ή γκλουόνια – gluons) είναι τα σωματίδια – φορείς της ισχυρής αλληλεπίδρασης. Πρόκειται για μποζόνια, έχουν σπιν 1, μηδενική μάζα ηρεμίας και είναι ηλεκτρικά ουδέτερα. Κάτι σαν τα φωτόνια, τους οι φορείς της ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης, αλλά λίγο πιο περίπλοκα. Η κολλώδης μπάλα – glueball ή gluonium, θα το λέμε γλοιόνιουμ από δώ και πέρα, είναι ένα σωματίδιο αποτελούμενο μόνο από γλοιόνια, χωρίς κουάρκ. Μια τέτοια κατάσταση είναι δυνατή διότι τα γλοιόνια φέρουν χρωματικό φορτίο και «αισθάνονται» την ισχυρή δύναμη. Τα glueballs – γλοιόνιουμ είναι εξαιρετικά δύσκολο να ταυτοποιηθούν στους επιταχυντές σωματιδίων, επειδή αναμιγνύονται με τις συνήθεις καταστάσεις μεσονίων (που αποτελούνται από ένα κουάρκ και ένα αντικουάρκ). Για δεκαετίες οι φυσικοί έψαχναν για τα γλοιόνιουμ και τώρα φαίνεται πως επιτέλους τα ανίχνευσαν. Επειδή είναι εξαιρετικά ασταθή ο εντοπισμός τους γίνεται έμμεσα, αναλύοντας τα προϊόντα της διάσπασής τους. Μιας διάσπασης που ακόμα δεν έχει κατανοηθεί πλήρως. Οι Anton Rebhan και Frederic Brünner χρησιμοποίησαν μια νέα θεωρητική προσέγγιση για τη διάσπαση του γλοιόνιουμ. Τα αποτελέσματά τους συμφωνούν απόλυτα με τα πειραματικά δεδομένα, αποδεικνύοντας ότι ο συντονισμός που ανιχνεύθηκε σε διάφορα πειράματα και ονομάζεται “f0(1710)”, στην πραγματικότητα εκφράζει το σωματίδιο γλοιόνιουμ. Το 1972, λίγο μετά τη διατύπωση της θεωρίας των κουάρκ και γλοιονίων, οι Murray Gell-Mann και Harald Fritsch έκαναν υποθέσεις σχετικά με την δυνατότητα ύπαρξης δέσμιων καταστάσεων μεταξύ γλοιονίων μόνο. Αρκετά σωματίδια έχουν βρεθεί σε πειράματα επιταχυντών σωματιδίων που θα μπορούσαν να θέσουν υποψηφιότητα για γλοιόνιουμ, αλλά δεν υπήρξε ποτέ μια επίσημη επιστημονική αποδοχή ότι τα σήματα που καταγράφηκαν θα μπορούσαν να είναι αυτά τα μυστηριώδη σωματίδια φτιαγμένα από τους φορείς της ισχυρής δύναμης. Τα σήματα θα μπορούσαν να ερμηνευθούν επίσης και ως ένας συνδυασμός κουάρκ και αντικουάρκ. Τα γλοιόνιουμ ή glueballs είναι πολύ βραχύβια για να ανιχνευθούν απευθείας. Αν αυτά υπάρχουν, τότε μπορούν να ταυτοποιηθούν μόνο διαμέσου των προϊόντων της διάσπασής τους. Η παράξενη διάσπαση του f0(1710) «Δυστυχώς η εξέλιξη της διάσπασης του γλοιόνιουμ δεν μπορεί να προσδιοριστεί με αυστηρότητα», λέει ο Anton Rebhan. Υπολογισμοί σε απλοποιημένα μοντέλα έδειξαν ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν δυο υποψήφιοι για τα γλοιόνιουμ: τα μεσόνια που ονομάζονται f0(1500) και f0(1710). To τελευταίο έχει μεγαλύτερη μάζα, η οποία βρίσκεται σε συμφωνία με τις προσομοιώσεις των υπολογιστών, αλλά όταν διασπάται παράγει πολλά βαριά κουάρκ – τα αποκαλούμενα παράξενα κουάρκ. Για πολλούς φυσικούς στοιχειωδών σωματιδίων αυτό φαινόταν απίθανο, γιατί οι αλληλεπιδράσεις γλοιονίων συνήθως δεν κάνουν διακρίσεις μεταξύ βαρύτερων και ελαφρύτερων κουάρκ. Οι Anton Rebhan και Frederic Brünner έκαναν ένα σημαντικό βήμα για την επίλυση του προβλήματος επιχειρώντας μια διαφορετική προσέγγιση. Υπάρχουν θεμελιώδεις συνδέσεις μεταξύ των κβαντικών θεωριών που περιγράφουν τη συμπεριφορά των σωματιδίων στο τρισδιάστατο κόσμο μας και θεωριών βαρύτητας σε υψηλότερες διαστάσεις. Αυτό σημαίνει ότι ορισμένες ερωτήσεις κβαντικής φυσικής μπορούν να απαντηθούν χρησιμοποιώντας εργαλεία από την φυσική της βαρύτητας. «Οι υπολογισμοί μας δείχνουν ότι είναι δυνατόν το γλοιόνιουμ να διασπάται κυρίως σε παράξενα κουάρκ» λέει ο Anton Rebhan. Παραδόξως, το θεωρητικό μοντέλο διάσπασης σε δυο ελαφρύτερα σωματίδια συμφωνεί εξαιρετικά καλά με τα πειραματικά δεδομένα του f0(1710). Και επιπροσθέτως, είναι δυνατές κι άλλες διασπάσεις σε περισσότερα από δυο σωματίδια, των οποίων οι ρυθμοί διάσπασής έχουν υπολογιστεί επίσης. Μέχρι σήμερα αυτές οι εναλλακτικές διασπάσεις του γλοιόνιουμ δεν έχουν μετρηθεί, αλλά σε λίγους μήνες δύο πειράματα στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN (ΤΟΤΕΜ και LHCb) και ένα πείραμα σε επιταχυντή στο Πεκίνο (BESIII) αναμένεται να δώσουν νέα δεδομένα. «Τα αποτελέσματα αυτά θα είναι ζωτικής σημασίας για τη θεωρία μας», λέει ο Anton Rebhan. «Για αυτές τις διαδικασίες πολλών σωματιδίων, η θεωρία μας προβλέπει σταθερές διάσπασης εντελώς διαφορετικές από τις προβλέψεις άλλων απλούστερων μοντέλων. Εάν οι μετρήσεις συμφωνούν με τους υπολογισμούς μας, τότε αυτό θα είναι μια σημαντική επιτυχία για την προσέγγισή μας. Θα ήταν μια αδιαφιλονίκητη απόδειξη ότι το f0 (1710) είναι ένα γλοιόνιουμ». Και εκτός από αυτό, θα αποδεικνυόταν για άλλη μια φορά ότι η θεωρία βαρύτητας υψηλότερων διαστάσεων μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να απαντήσει ερωτήσεις σωματιδιακής φυσικής. http://physicsgg.me/2015/10/23/%ce%b3%ce%bb%ce%bf%ce%b9%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%bf%cf%85%ce%bc-glueball-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%cf%86%cf%84%ce%b9%ce%b1%ce%b3%ce%bc%ce%ad%ce%bd/

Οι «Νέοι Ορίζοντες» αποκαλύπτουν τον μυστηριώδης Κέρβερο. Μια «κοντινή» φωτογραφία του Κέρβερου, του μικρότερου από τα πέντε φεγγάρια του Πλούτωνα, κατέφθασε το πρωί της Παρασκευής στις αντένες της NASA, ταξιδεύοντας με την ταχύτητα του φωτός τα 5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα που χωρίζουν το διαστημικό σκάφος New Horizons [Νέοι Ορίζοντες] από τη Γη. Όπως αποκαλύπτει η φωτογραφία, ο δορυφόρος έχει δύο διακριτούς λοβούς – πιθανότατα το προϊόν σύγκρουσης δύο παγωμένων αντικειμένων, δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Ο μικρότερος λοβός έχει διάμετρο πέντε χιλιόμετρα και ο μεγαλύτερος οχτώ. Ο Πλούτωνας έχει συνολικά 5 δορυφόρους: τον Χάροντα που είναι ο μεγαλύτερος, τη Νύχτα, την Ύδρα, τη Στύγα και τον Κέρβερο (με σειρά μεγέθους). Οι επιστήμονες της αποστολής σχολιάζουν ότι οι δύο μικρότεροι δορυφόροι είναι «πολύ λαμπρότεροι» από το αναμενόμενο, ανακλώντας περισσότερο από το 50% του φωτός που προσπίπτει στις επιφάνειές τους. Πλανητικά σώματα αυτής της κατηγορίας με μηδαμινή ατμόσφαιρα, σκουραίνουν σε βάθος χρόνου εξαιτίας των χημικών αλλαγών που προκαλεί στην επιφάνειά τους η κοσμική ακτινοβολία. Ο Κέρβερος περιστρέφεται γύρω από τον Πλούτωνα σε ύψος 60.000 χιλιομέτρων και είναι το δεύτερο πιο απομακρυσμένο φεγγάρι του, ανάμεσα στη Νύχτα και την Ύδρα. Η νέα «φωτογραφία» αποτελεί στην πραγματικότητα σύνθεση πολλαπλών λήψεων από απόσταση 400.000 χιλιομέτρων – πάγια τακτική της NASA σε τέτοια «κοσμικά polaroid», ώστε να επιτυγχάνεται όσο το δυνατόν μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Το διαστημικό σκάφος New Horizon που απομακρύνεται από τον Πλούτωνα με ταχύτητα 83.000 χιλιομέτρων την ώρα (περίπου 23 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο) συνεχίζει να στέλνει τα δεδομένα που συνέλεξε κατά τη διέλευσή του από τον Πλούτωνα στις 14 Ιουλίου του 2015. Αυτή η εβδομάδα της αποστολής, σηματοδοτείται από την απαρχή μικρών μεταβολών στην τροχιά του διαστημικού σκάφους, ώστε να «στρίψει» προς το σώμα 2014 MU69 της ζώνης Κουίπερ. Η συνάντηση με το 2014 MU69 θα γίνει το 2019, με την διαστημική υπηρεσία διαστήματος να έχει ήδη εγκρίνει την χρηματοδότηση της επέκτασης των επιχειρήσεων του New Horizons ως τότε. Οι «Νέοι Ορίζοντες», που απογειώθηκαν από τον πλανήτη μας στις 19 Ιανουαρίου του 2006, είναι μέρος του προγράμματος New Frontiers [Νέα Σύνορα] με σκοπό την εξερεύνηση του Δία, της Αφροδίτης και του Πλούτωνα. Στην φωτογραφία η οικογένεια του Πλούτωνα. Ο Πλούτωνας έχει συνολικά 5 δορυφόρους: τον Χάροντα που είναι ο μεγαλύτερος, τη Νύχτα, την Ύδρα, τη Στύγα και τον Κέρβερο. http://physicsgg.me/2015/10/23/%ce%bf%ce%b9-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%ce%b9-%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%80%cf%84%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bc/

Διάστημα και παιδιά-Διεθνή Διαστημική Ολυμπιάδα Αυτό το ετήσιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τα παιδιά "Διάστημα και παιδιά» θα πραγματοποιηθεί στην πόλη της επιστήμης, 21-31 Οκτωβρίου στον 23ο χρόνο και θα είναι αφιερωμένη στην 60η επέτειο του κοσμοδρόμιου του Μπαϊκονούρ. Για πρώτη φορά στον διαγωνισμό θα λάβουν μέρος μαθητές από όλες τις πόλεις της επιστήμης και τα προάστια: Korolev, Monino, Fryazino, Pushchino, Reutov, Chernogolovka, Zhukovsky, Dubna, καθώς και από τη Δημοκρατία της Λευκορωσίας και της Κριμαίας. Συνολικά, για τη νίκη σε αυτό το διάσημο διαγωνισμό θα ανταγωνιστουν 135 μαθητές ηλικίας 14 έως 17 ετών. Ως μέρος της Ολυμπιάδας θα πραγματοποιηθεί πνευματικος μαραθώνιος, ο οποίος αποτελείται από δύο γύρους. Κατά τη διάρκεια του πρώτου γύρου εξετάζονται τα δημιουργικά τους έργα: προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών ή περιλήψεις σε μία από τις κατευθύνσεις της εξερεύνησης του διαστήματος. Θα τους αξιολογήσει αρμόδια επιτροπή, η οποία θα περιλαμβάνει γιατρούς και τους υποψηφίους των επιστημών, κορυφαίους ειδικούς των επιχειρήσεων του χώρου, τους καλύτερους δασκάλους της πόλης. Ο δεύτερος γύρος θα πραγματοποιηθεί Ολυμπιάδα στα μαθηματικά, φυσική, επιστήμη των υπολογιστών και της λογοτεχνίας. Ο νικητής θα συμμετάσχει στην Διεθνή Διαστημική Ολυμπιάδα με το μεγαλύτερο αριθμό πόντων στο πρώτο και στο δεύτερο γύρο. http://www.energia.ru/ru/news/news-2015/news_10-21.html Πρωτόκολλο συνεργασίας μεταξύ των χωρών της ΚΑΚ για το Διάστημα. Στις 23 του Οκτωβρίου του 2015, στο Μινσκ (Λευκορωσία) υπέγραφη οριστικό πρωτόκολλο σχετικά με τα αποτελέσματα της διήμερης συνάντησης των εκπροσώπων των εκτελεστικών οργάνων των χωρών της ΚΑΚ σχετικά με τη συνεργασία στον τομέα των διαστημικών δραστηριοτήτων. Μία από τις βασικές αποφάσεις - οι εταίροι συμφώνησαν να αρχίσει να προετοιμάζεται ένα σχέδιο συμφωνίας για την ίδρυση της διεθνούς διακυβερνητικής επιστημονικής έρευνας των Ηνωμένων Ινστιτούτων Διαστημικής Έρευνας. Οι εκπρόσωποι της Ρωσίας, της Λευκορωσίας, της Αρμενίας, του Καζακστάν, της Κιργιζίας, του Αζερμπαϊτζάν και της Ουκρανίας συμφώνησαν επίσης να εγκαινιάσουν μια νέα συμβατική-νομική βάση της πολυμερούς συνεργασίας και στο διακρατικό σύστημα του διαστήματος παρακολούθησης των καταστάσεων έκτακτης ανάγκης και των συστημάτων μεταξύ δορυφορικών επικοινωνιών προς όφελος των κρατών - μελών της ΚΑΚ για την ανάγκη ενσωμάτωσης των χερσαίων υποδομών, χρησιμοποιώντας τα σήματα GLONASS.Επίσης σχετικά με την ανάπτυξη της διασυνοριακής συνεργασίας της βιομηχανίας και της βιομηχανικής συνεργασίας στον τομέα του διαστήματος και την δημιουργία ενός ενοποιημένου συστήματος δορυφορικής παρακολούθησης των γεωργικών εκτάσεων. http://www.federalspace.ru/21795/

Τα περιστέρια, η κεραία κι εγώ: Robert Wilson Το 1964 το εργαστήριο Bell διέθετε μια ασυνήθιστη ραδιοφωνική κεραία πάνω σε έναν λόφο στο New Jersey. Η κεραία είχε στηθεί για την επικοινωνία μέσω ενός δορυφόρου, αλλά οι προδιαγραφές της – ανακλαστήρας 6 μέτρων με εξαιρετικά χαμηλούς θορύβους – την μετέτρεψαν σε επιστημονικό όργανο της ραδιοαστρονομίας. Οι φυσικοί Arno Penzias και Robert W. Wilson, άρχισαν να χρησιμοποιούν αυτήν κεραία, για να μετρήσουν την ένταση των ραδιοκυμάτων που εκπέμπονται από τον Γαλαξία μας. Τελικά έκαναν μια μεγαλειώδη ανακάλυψη: ανίχνευσαν την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Οι μετρήσεις ήταν πολύ δύσκολες γιατί έπρεπε να απαλλαχτούν από οποιασδήποτε μορφής θόρυβο, ακόμα και τον θόρυβο που προκαλούσε η ίδια η κεραία. Οι δυο φυσικοί γνώριζαν ότι ένα ζευγάρι περιστεριών είχαν χτίσει τη φωλιά τους στο λαιμό της κεραίας. Έτσι, αφού έπιασαν τα περιστέρια, τα έστειλαν στα εργαστήρια Bell. Εκεί απελευθερώθηκαν, αλλά αυτά ξαναγύρισαν σπίτι τους, στον λαιμό της κεραίας! Μερικές μέρες αργότερα, πιάστηκαν πάλι και τελικά εμποδίστηκαν να «επαναγκατασταθούν» στην κεραία με πιο «αποφασιστικό τρόπο». Όμως κατά τη διάρκεια της παραμονής τους εκεί τα περιστέρια είχαν επικαλύψει το λαιμό της, με εκείνο που ο Penzias ονόμαζε «λευκό διηλεκτρικό υλικό»(κουτσουλιές) . Και το υλικό αυτό μπορούσε σε θερμοκρασία δωματίου να είναι πηγή ηλεκτρικού θορύβου. Στις αρχές του 1965 κατάφεραν να απαλλάξουν το λαιμό της κεραίας από το «διηλεκτρικό επικάλυμμά» της και να καθαρίσουν εσωτερικά τις ακαθαρσίες που είχαν δημιουργηθεί. Όμως κι αυτή, όπως κι όλες οι άλλες προσπάθειες έφεραν μόνο μια πολύ μικρή ελάττωση της έντασης του παρατηρούμενου θορύβου. Τελικά ο μικροκυματικός θόρυβος που συνέχιζε να καταγράφει η κεραία ήταν το «ελάχιστο κομμάτι μουσικής που αντέχει ανάμεσα σε γαλαξίες και νεφελώματα να δίνει σήμα και να κυματίζει» η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, το αρχαιότερο απομεινάρι από την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης. Στο βίντεο που ακολουθεί ο Robert Wilson, που τιμήθηκε με Νόμπελ φυσικής το 1978, θυμάται το ζευγάρι των περιστεριών που «εμπόδιζαν» μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του 20ου αιώνα: http://physicsgg.me/2015/10/21/%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b9%ce%b1-%ce%b7-%ce%ba%ce%b5%cf%81%ce%b1%ce%af%ce%b1-%ce%ba%ce%b9-%ce%b5%ce%b3%cf%8e-robert-wilson/

Ο Πυραυλος της ΝΑΣΑ για τον Αρη. Ένα βήμα πιο κοντά στην πραγματοποίηση του... ονείρου βρίσκεται η NASA, η οποία παρουσίασε τα σχέδια του πυραύλου που θα μεταφέρει τον πρώτο άνθρωπο στον πλανήτη Άρη! Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας, η κατασκευή του πυραύλου θα έχει ολοκληρωθεί το 2018, γεγονός που θα σημάνει την έναρξη της... αντίστροφης μέτρησης για την υλοποίηση του σχεδίου μεταφοράς ανθρώπων στον κοντινότερο στη Γη πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Η NASA ανακοίνωσε ότι ολοκληρώθηκε ο σχεδιασμός όλων των βημάτων που απαιτούνται για την κατασκευή του πυραύλου. Πρόκειται για το πρώτο όχημα που σχεδιάστηκε ειδικά για το ταξίδι ανθρώπων σε άλλο πλανήτη, μετά τη σχεδίαση του πρώτου εξερευνητικού πυραύλου Saturn V. Θα είναι ο πιο ισχυρός πύραυλος που κατασκευάστηκε ποτέ και θα μεταφέρει το διαστημικό όχημα Orion, με το οποίο θα ανοίξουν νέοι ορίζοντες στην εξερεύνηση του διαστήματος. Βάσει του σχεδιασμού, το ύψος του θα είναι 98 μέτρα και θα είναι έτοιμο να ξεκινήσει τα δοκιμαστικά το 2017. Η τελική δοκιμή για τη λειτουργία του θα πραγματοποιηθεί το 2018, σε ημερομηνία που θα οριστεί. Ο πύραυλος θα χρησιμοποιήσει κρυογονικό υγρό υδρογόνου και υγρό οξυγόνο για καύσιμο. Τα πρώτα τεστ για τη λειτουργία των τεσσάρων κινητήρων έχουν ήδη ξεκινήσει. Το τελευταίο είχε διάρκεια πέντε λεπτών, ενώ πραγματοποιήθηκε και άσκηση σε περίπτωση που προκληθεί πυρκαγιά. http://www.defencenet.gr/defence/20151022/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-nasa

Μαύρη μέρα για τον Άλμπερτ Αϊνστάιν!!! Δυστυχώς κύριε Αϊνστάιν, το Σύμπαν είναι πιο αλλόκοτο από ό,τι μπορούσατε να φανταστείτε: πείραμα στην Ολλανδία δείχνει να επιβεβαιώνει οριστικά το φαινόμενο της κβαντικής διεμπλοκής, στο οποίο και μόνο η πράξη της παρατήρησης ενός σωματιδίου επηρεάζει ένα άλλο σωματίδιο στην άλλη άκρη του Σύμπαντος, και μάλιστα ακαριαία. Μελέτη που δημοσιεύεται στο κορυφαίο περιοδικό Nature http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature15759.html αναφέρει πώς δύο ηλεκτρόνια που απείχαν 1,3 χιλιόμετρα σε διαφορετικά εργαστήρια του Πανεπιστημίου της Ντελφτ συμπεριφέρονταν σαν να ήταν συνεννοημένα από πριν. Στον παράξενο κόσμο της κβαντομηχανικής, με την οποία ο Αϊνστάιν ουδέποτε κατάφερε να συμφιλιωθεί, προβλέπει ότι ένα σωματίδιο μπορεί να βρίσκεται σε διαφορετικές θέσεις ταυτόχρονα, και «κλειδώνει» τελικά σε μια συγκεκριμένη θέση μόνο αν κάποιος μπει στον κόπο να το παρατηρήσει. Η κβαντική θεωρία προβλέπει επίσης ότι δύο ή περισσότερα σωματίδια μπορούν κάτω από ορισμένες συνθήκες να διεμπλακούν: αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε μεταβολή στο ένα από τα συνδεδεμένα σωματίδια προκαλεί αντίστοιχες, ακαριαίες μεταβολές και στα υπόλοιπα συνδεδεμένα σωματίδια. Όπως εξηγούσε σε ένα διαβόητο άρθρο του το 1935, ο Αϊνστάιν απέρριπτε την ιδέα της κβαντικής διεμπλοκής, για την οποία χρησιμοποιούσε τον αφοριστικό χαρακτηρισμό «στοιχειωμένη δράση από απόσταση» (spooky action at a distance). Περισσότερο τον ενοχλούσε η ιδέα της ακαριαίας αλληλεπίδρασης από μεγάλες αποστάσεις, μια ιδέα που έδειχνε να έρχεται σε αντίθεση με τη βεβαιότητα ότι τίποτα δεν ταξιδεύει ταχύτερα από το φως; Πώς θα ήταν δυνατόν ένα σωματίδιο να ενημερώνει ακαριαία το απομακρυσμένο αδελφάκι του ότι κάτι έχει αλλάξει; Ο πατέρας της Σχετικότητας πίστευε ότι τα σωματίδια έχουν άγνωστες ιδιότητες, οι οποίες με κάποιο μας ξεγελούν ώστε να νομίζουμε ότι η αλληλεπίδραση είναι ακαριαία, ενώ στην πραγματικότητα είναι προαποφασισμένη. Κι όμως, πολυάριθμα πειράματα τις τελευταίες δεκαετίες έχουν διαψεύσει τον Αϊνστάιν. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι υπήρχαν δύο θεωρητικά «παραθυράκια», τα οποία καθιστούσαν αδύνατη την οριστική απόδειξη της κβαντικής εμπλοκής. Το πρώτο παραθυράκι αφορά το γεγονός ότι μόνο ένα μέρος των σωματιδίων του πειράματος είναι δυνατό να ανιχνευθούν -οι ερευνητές πρέπει επομένως να αρκούνται στην υπόθεση ότι τα σωματίδια που ανίχνευσαν είναι ενδεικτικά του συνόλου, κάτι που δεν ισχύει απαραίτητα στον παράξενο κόσμο της κβαντομηχανικής. Για να λύσουν το πρόβλημα, πολλές ερευνητικές ομάδες δεν χρησιμοποίησαν υποατομικά σωματίδια αλλά ολόκληρα άτομα, τα οποία είναι πιο εύκολο να ανιχνευθούν. Αυτό όμως ανοίγει ένα δεύτερο παραθυράκι, καθώς είναι δύσκολο να διατηρήσει κανείς τη διεμπλοκή ατόμων τα οποία απέχουν μεγάλες αποστάσεις. Αν όμως η απόσταση του πειράματος είναι μικρή, τότε το ένα σωματίδιο μπορεί θεωρητικά να ενημερώσει το άλλο χωρίς να παραβιαστεί η ταχύτητα του φωτός. Η νέα μελέτη κλείνει τα δύο παραθυράκια και δείχνει να βάζει το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του Αϊνστάιν. Ο Ρόναλντ Χάνσον και οι συνεργάτες του ακολούθησαν με μια ιδιοφυή προσέγγιση, στην οποία δύο ηλεκτρόνια συνδέθηκαν με δύο φωτόνια τα οποία στη συνέχεια συνδέθηκαν μεταξύ τους. Αυτό τελικά δημιούργησε διεμπλοκή ανάμεσα στα δύο ηλεκτρόνια από σε απόσταση 1,3 χιλιομέτρων. Για τεχνικούς λόγους, η μεθοδολογία αυτή αποκλείει τα δύο παραθυράκια και δείχνει να τερματίζει, πιθανώς τελεσίδικα, μια επιστημονική διαμάχη 80 ετών. «Δεν θα μου προκαλούσε έκπληξη αν δούμε έναν από τους συγγραφείς αυτής της δημοσίευσης, μαζί με τους ερευνητές κάποιων παλαιότερων πειραμάτων, να κερδίζει το βραβείο Νόμπελ. Τόσο συναρπαστικό είναι» είχε σχολιάσει στο Nature ο Μάθιου Λέιφερ, φυσικός του διάσημου Perimeter Institute στον Καναδά. Οι δηλώσεις του είχαν γίνει τον Αύγουστο, μετά την υποβολή της μελέτης αλλά πριν από την τελική έγκρισή της από το Nature. Τα νέα, όμως, δεν είναι κακά μόνο για τον Αϊνστάιν -λόγο να δυσαρεστούνται έχουν και οι χάκερ. Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, τα ευρήματα έχουν σημασία για τη λεγόμενη κβαντική κρυπτογράφηση, η οποία βασίζεται στη διεμπλοκή φωτονίων. Τα δύο εν λόγω παραθυράκια θα μπορούσαν θεωρητικά να αξιοποιηθούν από χάκερ προκειμένου να παραβιάσουν την κρυπτογράφηση. Οι τεχνικές που εφαρμόστηκαν στο τελευταίο πείραμα υπόσχονται τώρα να κλείσουν την πόρτα στους ωτακουστές. Είναι μια κακή μέρα για τον Αϊνστάιν, μια κακή μέρα για τους κατασκόπους. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500034451

Εξωτικές μορφές «υπεριοντικού» πάγου στον Ποσειδώνα; Κάτω από τις συνθήκες ακραίας πίεσης και θερμοκρασίας στο εσωτερικό του Ποσειδώνα και του Ουρανού, το νερό παύει να μοιάζει με το νερό που γνωρίζουμε, προβλέπει θεωρητική μελέτη στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον. «Ο υπεριοντικός πάγος είναι μια ενδιάμεση κατάσταση της ύλης που δεν μοιάζει με τίποτα από ό,τι ξέρουμε» λέει ο Σαλβατόρε Τορκουάτο, επικεφαλής της μελέτης στην επιθεώρηση Nature Communications. http://www.nature.com/ncomms/2015/150828/ncomms9156/full/ncomms9156.html Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στο υγρό νερό ή τον συνηθισμένο πάγο, στον υπεριοντικό πάγο τα μόρια νερού χωρίζονται σε ιόντα υδρογόνου και οξυγόνου. Τα ιόντα οξυγόνου παραμένουν κλειδωμένα σε ένα κρυσταλλικό, στερεό πλέγμα, ενώ τα ιόντα υδρογόνου μπορούν να κινούνται ελεύθερα όπως τα μόρια οποιοδήποτε υγρού. Με άλλα λόγια, ο υπεριοντικός πάγος είναι στερεό και υγρό ταυτόχρονα. Η παράξενη αυτή φάση του νερού, η οποία δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ άμεσα μέχρι σήμερα, μπορεί να εμφανιστεί μόνο σε συνθήκες ακραίας πίεσης (η πίεση ρίχνει το σημείο πήξης του νερού), ακόμα κι αν η θερμοκρασία είναι υψηλή, της τάξης των αρκετών εκατοντάδων βαθμών Κελσίου. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μαθηματικά μοντέλα για να προσομοιώσουν τι συμβαίνει στο νερό καθώς η πίεση αυξάνεται σε ακραίες τιμές, πολύ υψηλότερες από ό,τι μπορεί να πετύχει κανείς στο εργαστήριο. Ανάλογα με την πίεση, δείχνει η προσομοίωση, το νερό μετατρέπεται σε τρεις διαφορετικούς υπεριοντικούς πάγους, οι οποίοι διαφέρουν μεταξύ τους στην διάταξη των ιόντων οξυγόνου. Δύο από αυτούς τους πάγους, με τις ονομασίες BCC-SI και CP-SI, μπορεί θεωρητικά να υπάρχουν βαθιά μέσα στον Ουρανό και τον Ποσειδώνα, δύο πλανήτες που αποτελούνται σε μεγάλο ποσοστό από πάγους νερού, αζώτου και μεθανίου. Σε ακόμα μεγαλύτερες πιέσεις, πιο υψηλές από αυτές που ασκούνται στο εσωτερικό των γιγάντιων αυτών πλανητών, οι ερευνητές προβλέπουν ότι σχηματίζεται και μια τρίτη μορφή υπεριοντικού πάγου, με το όνομα P21/c-SI. Είναι μια μορφή της οποίας η ύπαρξη δεν είχε προβλεφθεί μέχρι σήμερα. Θα ήταν βέβαια δύσκολο ως αδύνατο να επιβεβαιώσει κανείς την παρουσία αυτών των εξωτικών μορφών του νερού στο εσωτερικό πλανητών. Έμμεσα, όμως, οι υπεριοντικοί πάγοι θα μπορούσαν να αποκαλύψουν την παρουσία τους μέσω της επίδρασής στους στα περίπλοκα μαγνητικά πεδία του Ουρανού και του Πλούτωνα, τα οποία ενδεχομένως παράγονται από την κίνηση ιόντων υδρογόνου μέσα στο υπεριοντικό πλέγμα. Εκτός από τους υπεριοντικούς πάγους, οι φυσικοί έχουν ανακαλύψει μέχρι σήμερα 17 μορφές «κανονικού» πάγου, οι οποίες σχηματίζονται σε διαφορετικές συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας. http://www1.lsbu.ac.uk/water/ice_phases.html Σχεδόν όλος ο πάγος που υπάρχει στη Γη είναι πάγος Ih, ο οποίος αποτελείται από μόρια νερού συνδεδεμένα σε εξάγωνα. http://physicsgg.me/2015/10/22/%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%bc%ce%bf%cf%81%cf%86%ce%ad%cf%82-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%80%ce%ac%ce%b3%ce%bf/

Σημαντική διάκριση σε ελληνίδα επιστήμονα. Η ελληνικής καταγωγής αστροφυσικός Βίκυ Καλογερά, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Northwestern του Ιλινόις των ΗΠΑ, θα τιμηθεί με το Βραβείο «Χανς Μπέτε» της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρείας για το 2016. Πρόκειται για ένα από τα κορυφαία διεθνώς βραβεία στον τομέα της αστροφυσικής και της πυρηνικής φυσικής. Η τιμητική διάκριση δίνεται στην κ. Καλογερά για το ερευνητικό έργο της, που εστιάζεται στα άστρα-λευκούς νάνους, στους αστέρες νετρονίων και στις μαύρες τρύπες. Η ελληνίδα επιστήμονας συμμετέχει επίσης στη φιλόδοξη προσπάθεια να ανιχνευθούν βαρυτικά κύματα στο σύμπαν για πρώτη φορά, ενώ ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα διπλά αστρικά συστήματα, όπου το ένα άστρο περιφέρεται γύρω από το άλλο. Η κ.Καλογερά είχε την ευκαιρία να γνωρίσει το 1998 τον Χάνς Μπέτε, τον γερμανό και αργότερα αμερικανό πυρηνικό φυσικό, ο οποίος τιμήθηκε το 1967 με το Νόμπελ Φυσικής για το έργο του πάνω στην αστρική νουκλεοσύνθεση, ενώ είχε επίσης συμμετάσχει στη δημιουργία της ατομικής βόμβας και της βόμβας υδρογόνου. Η κ.Καλογερά δήλωσε ότι «αποτελεί μεγάλη τιμή η απονομή αυτού του βραβείου. Πολλοί από τους προηγούμενους κατόχους του αποτελούν γίγαντες σε αυτό το επιστημονικό πεδίο, άνθρωποι το έργο των οποίων θαύμαζα και μελετούσα από τότε που άρχισα να ενδιαφέρομαι για την αστροφυσική και την πυρηνική φυσική». Η Καλογερά, που θα λάβει το βραβείο σε ειδική τελετή τον Απρίλιο του 2016, ηγείται της ομάδας του πανεπιστημίου της, η οποία συμμετέχει στο πείραμα ανίχνευσης βαρυτικών κυμάτων LIGO (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory). Αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1992), πήρε το διδακτορικό της από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις (1997) και έκανε μεταδιδακτορική έρευνα στο Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν. Το 2009 έγινε καθηγήτρια στο Τμήμα Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Nortwestern και διευθύντρια του Κέντρου Διεπιστημονικής Εξερεύνησης και Έρευνας στην Αστροφυσική (CIERA). Έχει κάνει περισσότερες από 200 επιστημονικές δημοσιεύσεις, έχει πολλά άλλα βραβεία στο ενεργητικό της και, μεταξύ άλλων, η NASA στηρίζει χρηματοδοτικά τις έρευνές της. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=747998

Νερό στον Αρη!!! Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και καιρό την ύπαρξη νερού σε μορφή πάγου στους πόλους του πλανήτη Άρη, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουν διαπιστώσει την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή το οποίο είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Μία τέτοια ανακάλυψη που αλλάζει τα όσα πιστεύαμε για τον κόκκινο πλανήτη έρχεται να επιβεβαίωση το ρομποτικό όχημα Curiosity της Nasa με μία νέα φωτογραφία του ενώ αφήνει πλέον ανοιχτό το ενδεχόμενο για ανακάλυψη ζωής. Σε αυτή τη φωτογραφία, που λήφθηκε από το Curiosity βλέπουμε το νερό να τρέχει κάτω από τα βράχια σε ένα μικρό ύψους 2 μέτρων στην πλαγιά του κρατήρα Gale. Μπορείτε να δείτε την υγρασία και το διαφορετικό χρώμα του εδάφους σε σχέση με γύρω από αυτό. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για νερό. Αυτή η φωτογραφία είναι απόδειξη ότι υπάρχει νερό σε πολλά μέρη στον πλανήτη Άρη, ακόμα και κοντά στο ρομποτικό όχημα Curiosity. http://www.defencenet.gr/defence/20151022/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BD%CE%B5%CF%81%CF%8C-%CF%83%CE%B5-%CF%85%CE%B3%CF%81%CE%AE-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF-curiosity-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C

Η αποκάλυψη του Κέρβερου. Στο καθιερωμένο πλέον εβδομαδιαίο ραντεβού της NASA με τους επιστήμονες και τους φίλους του Διαστήματος για την δημοσίευση δεδομένων της αποστολής New Horizons από το σύστημα του Πλούτωνα αυτή τη φορά παρουσιάζονται στοιχεία για τον Κέρβερο, τον ένα από τους πέντε δορυφόρους του πλανήτη νάνου. Ο Κέρβερος είναι τελικά μικρότερος από όσο εκτιμούσαν οι επιστήμονες. Αποτελείται από δύο επιμέρους λοβούς γεγονός που κάνει τους ειδικούς να εικάζουν ότι είναι προϊόν της συγχώνευσης δύο αρχικά ανεξάρτητων μεταξύ τους διαστημικών βράχων. Ο μεγαλύτερος λοβός έχει διάμετρο οκτώ χλμ και ο μικρότερος πέντε χλμ. Μέχρι σήμερα μόνο το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble είχε καταφέρει να συλλέξει κάποια δεδομένα από τον Κέρβερο και οι επιστήμονες πίστευαν ότι είναι μεγαλύτερος. Από τις παρατηρήσεις του Hubble οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι η επιφάνεια του Κέρβερου ήταν καλυμμένη από κάποιο ιδιαίτερα σκούρο υλικό που απορροφά το φως. Αντίθετα το New Horizons αποκαλύπτει ότι η επιφάνεια του Κέρβερου είναι καλυμμένη από υψηλής καθαρότητας πάγο νερού και έχει αναπάντεχα υψηλό επίπεδο ανάκλασης του φωτός.«Για μια ακόμη φορά το σύστημα του Πλούτωνα μας εκπλήσσει» δήλωσε ο Χαλ Γουίβερ, μέλος της αποστολής του New Horizons http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=748257

Περισσότερα στοιχεία!! Το αρχείο των 194 gigabytes ήταν τόσο μεγάλο ώστε οι ερευνητές αναγκάστηκαν να δημιουργήσουν ένα ειδικό online εργαλείο για να το αναρτήσουν στο Διαδίκτυο. Γερμανοί ερευνητές παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη αστρονομική εικόνα που έχει παραχθεί ως σήμερα, ένα πανόραμα του Γαλαξία με ανάλυση 46 gigapixel. H εικόνα προέκυψε από τη συρραφή 268 επιμέρους τμημάτων που καταγράφηκαν από τηλεσκόπιο στη Χιλή στο πλαίσιο μελέτης του Πανεπιστημίου του Ρουρ-Μπόχουμ στη Γερμανία. Από το 2010 μέχρι φέτος, το τηλεσκόπιο παρακολουθούσε μια μεγάλη περιοχή του ουρανού για να καταγράψει πώς η φωτεινότητα των άστρων μεταβάλλεται στην πορεία του χρόνου. Οι παρατηρήσεις επέτρεψαν την αναγνώριση 64.000 μεταβλητών άστρων, από τα οποία εννέα στα δέκα ήταν άγνωστα ως τώρα, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Astronomical Notes. http://dx.doi.org/10.1002/asna.201512195 Οι ανακαλύψεις αυτές είναι σημαντικές, δεδομένου ότι οι περισσότεροι γνωστοί εξωπλανήτες, ή πλανήτες εκτός του Ηλιακού Συστήματος, ανακαλύφθηκαν επειδή προκαλούν μια μείωση της φωτεινότητας των μητρικών τους άστρων καθώς περνούσαν ακριβώς μπροστά τους. Η εικόνα καλύπτει μια περιοχή του ουρανού με έκταση 1.323 τετραγωνικών μοιρών, 6.500 φορές μεγαλύτερη από το φαινόμενο μέγεθος της πανσελήνου. Το πανόραμα είναι διαθέσιμο εδώ, http://134.147.230.157/ αν και η ιστοσελίδα δείχνει να μην λειτουργεί απο το απόγευμα της Πέμπτης, πιθανώς λόγω αυξημένης επισκεψιμότητας. Στην φωτογραφία τμήμα του πανοράματος που δείχνει το Ήτα της Τρόπιδας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500034434

21-10-2015: επιστροφή στο μέλλον II Ο ήρωας της ταινίας «Back to the Future II», Marty McFly (Michael J. Fox) από τις 26 Οκτωβρίου του 1985 ταξιδεύει στο μέλλον … και φτάνει στις 21 Οκτωβρίου του 2015. Έτσι, τα πρώτα 30 λεπτά της ταινίας που γυρίστηκε το 1989 διαδραματίζονται στις 21 Οκτωβρίου του 2015, σαν σήμερα. Στην παρακάνω σκηνή διάρκειας 2:26 λεπτών, ο Marty McFly περπατάει στο Hill Valley όπως το είχαν φανταστεί οι σεναριογράφοι του Hollywood ότι θα είναι σήμερα: Τη μηχανή του χρόνου είχε κατασκευάσει ο Dr. Emmett «Doc» Brown (Christopher Lloyd), που βλέπουμε σε σημερινό βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=ibV--gPA4tw Πάντως, από την τριλογία των ταινιών «Back to the Future» , σίγουρα αξίζει να δει κανείς την πρώτη. https://en.wikipedia.org/wiki/Back_to_the_Future_%28franchise%29 Διαβάστε επίσης το άρθρο του «Guardian» (Back to the Future Day: what Part II got right and wrong about 2015 – an A-Z ) http://www.theguardian.com/film/filmblog/2015/jan/02/what-back-to-the-future-part-ii-got-right-and-wrong-about-2015-an-a-z που εξετάζει ποιες προβλέψεις των σεναριογράφων της ταινίας επαληθεύθηκαν και ποιες όχι. http://physicsgg.me/2015/10/21/21-10-2015-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%86%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%bd-ii/ Λευκός Οίκος: Οταν ο Ομπάμα τηλεφώνησε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ενα ασυνήθιστο τηλεφώνημα πραγματοποίησε την Τρίτη ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, θέλοντας να συγχαρεί τον αμερικανό αστροναύτη Σκοτ Κέλι για το ρεκόρ παραμονής του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Στον Λευκό Οίκο γιόρταζαν την βραδιά της αστρονομίας, μια γιορτή για την επιστήμη, την τεχνολογία και το διάστημα, όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ κάλεσε στο τηλέφωνο τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό προκειμένου να συνομιλήσει με τους δυο αμερικανούς αστροναύτες, Σκοτ Κέλι και Κελ Λίντγκρεν, που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη γη. Ο Κέλι θα παραμείνει για έναν χρόνο στον Σταθμό και ήδη έχει διανύσει το μισό διάστημα. Ο πρόεδρος Ομπάμα τον επαίνεσε για την προσπάθειά του και το έργο που επιτελεί καθώς και για τις υπέροχες φωτογραφίες που ανεβάζει στο από το διάστημα. Τον ρώτησε «πώς αισθάνεται;». «Περίφημα», απάντησε ο Σκοτ Κέλι, ενημερώνοντας τον πρόεδρο ότι «συνεχίζει γεμάτος ενέργεια και με ενθουσιασμό για την ολοκλήρωση της αποστολής του». Η μεγάλης χρονικής διάρκειας παραμονή του Κέλι στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό εντάσσεται στο πλαίσιο προγράμματος για τη διερεύνηση των επιπτώσεων στο ανθρώπινο σώμα και αποσκοπεί στην εξαγωγή συμπερασμάτων που θα χρησιμεύσουν για την σχεδίαση επανδρωμένης αποστολής στον Αρη. Βίντεο. http://www.tanea.gr/news/world/article/5304194/leykos-oikos-otan-o-mparak-ompama-thlefwnhse-ston-diethnh-diasthmiko-stathmo/

Βλέπουν το τέλος του ηλιακού μας συστήματος. Επιστήμονες του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian εντόπισαν μια εντυπωσιακή κοσμική διεργασία σε απόσταση 570 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό της Παρθένου. Ένα άστρο να διαλύει ένα πλανήτη. Εκεί υπήρχε ένα πλανητικό σύστημα παρόμοιο με το δικό μας όπου το άστρο του συστήματος ανήκει στην ίδια κατηγορία με τον Ηλιο. Οπως θα συμβεί και με τον Ηλιο έτσι και το άστρο του εν λόγω συστήματος έχει κάψει τα καύσιμα του και δεν μετατράπηκε σε υπερκαινοφανή αστέρα (να εκραγεί) αλλά σε λευκό νάνο. Χρησιμοποιώντας δεδομένα που έχει συλλέξει το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler οι ερευνητές εντόπισαν ένα βραχώδη πλανήτη να βρίσκεται σε κοντινή τροχιά γύρω από τον λευκό νάνο η βαρυτική ισχύ του οποίου διαλύει τον πλανήτη κυριολεκτικά στα εξ ων συνετέθη. Οι ερευνητές από την ύλη που περιφέρεται κοντά στο άστρο εκτιμούν πως το πλανητικό σύστημα που είχε δημιουργηθεί γύρω από αυτό αριθμούσε περίπου 6-7 πλανήτες η τύχη των οποίων δεν είναι ακόμη γνωστή. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». Η ανακάλυψη είναι έτσι και αλλιώς από μόνη της πολύ σημαντική αλλά έχει ένα επιπλέον ενδιαφέρον αφού με δεδομένο ότι και ο Ηλιος θα μετατραπεί σε λευκό νάνο οι ειδικοί παρατηρούν τι θα συμβεί και στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Πάντως η κρατούσα θεωρία για την τύχη της Γης μιλάει για εντελώς διαφορετικό τέλος από αυτό του πλανήτη που διαλύει ο λευκός νάνος. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν πώς όταν το μητρικό μας άστρο κάψει τα καύσιμα του αρχικά θα διογκωθεί και μετατραπεί σε κόκκινο γίγαντα και σταδιακά θα συρρικνωθεί μετατρεπόμενος σε λευκό νάνο. Λόγω της κοντινής απόστασης της Γης με τον Ηλιο η διόγκωση του θα έχει ως αποτέλεσμα είτε το μητρικό μας άστρο να καταπιεί κυριολεκτικά τον πλανήτη μας είτε αν δεν τον εξαφανίσει να τον κάνει κυριολεκτικά.. κάρβουνο! http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=747964

Το κοσμικό φιλί του θανάτου. Διεθνής ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας τα τηλεσκόπια του Νότιου Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή εντόπισαν το μεγαλύτερο και πιο καυτό δυαδικό αστρικό σύστημα που γνωρίζουμε. Τα δύο άστρα βρίσκονται στο νεφέλωμα της Ταραντούλας στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, έναν μικρό γειτονικό μας γαλαξία. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα δύο άστρα βρίσκονται σε μια τροχιακή σύγκλιση που θα οδηγήσει σε μια συγχώνευση αποτέλεσμα της οποίας θα είναι είτε ο σχηματισμός ενός νέου γιγάντιου άστρου ή η γέννηση ενός νέου δυαδικού συστήματος που θα αποτελείται αυτή τη φορά από δύο μελανές οπές. Το δυαδικό σύστημα έλαβε την κωδική ονομασία VFTS 352 και βρίσκονται σε απόσταση 160 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη. Το νεφέλωμα της Ταραντούλας αποτελεί μόνιμο στόχο των αστρονόμων αφού πρόκειται για ένα τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής άστρων. Το νεφέλωμα της Ταραντούλας έχει διάμετρο περίπου χίλια έτη φωτός. Χρωστά το όνομά του στο γεγονός ότι οι επιστήμονες που το βάφτισαν θεώρησαν ότι το σχήμα του και ειδικά οι πιο λαμπρές περιοχές του θυμίζουν (πολύ αμυδρά είναι η αλήθεια) τη γνωστή αράχνη. Ονομάζεται επίσης 30 Δοράδος και αποτελεί ένα γιγάντιο κοσμικό μαιευτήριο μέσα στο οποίο γεννιούνται κατά εκατομμύρια νέα άστρα. Είναι δε τόσο λαμπρό που οι ειδικοί λένε πως αν ήταν κοντά μας σε απόσταση ίση με αυτή του νεφελώματος του Ωρίωνα, θα κάλυπτε τον μισό ουρανό μας και το φως του θα μετέτρεπε τη νύχτα σε ημέρα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι η πιο γόνιμη αλλά και πιο λαμπρή περιοχή όχι μόνο στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος αλλά σε ολόκληρο το γαλαξιακό σμήνος στο οποίο ανήκει ο γαλαξίας μας. Δεν εντυπωσιάζει όμως μόνο ο αριθμός αλλά και το μέγεθος των άστρων που «γεννά» η συγκεκριμένη περιοχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι ορισμένα από αυτά έχουν μάζα 100 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Τα γιγάντια άστρα παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον καθώς το μέγεθός τους οδηγεί γρήγορα ένα ποσοστό από αυτά στον θάνατο με εκρήξεις σουπερνόβα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=747974

Η τροχιά του αστεροειδούς 2015 ΤΒ14. Στις 31 Οκτωβρίου στις 15.14 GMT (18.14 ώρα Ελλάδας) ο αστεροειδής 2015 ΤΒ14 θα πραγματοποιήσει την πλησιέστερη στη Γη διέλευση αστεροειδούς από το 2006 – και βέβαια δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Ο αστεροειδής θα περάσει σε απόσταση 500.000 χιλιομέτρων από τη Γη με ταχύτητα 125.500 χιλιομέτρων ανά ώρα. Υπενθυμίζεται πως μέση απόσταση της Σελήνης από τη Γη είναι 380.000 χιλιόμετρα. Ο εντοπισμός του 2015 ΤΒ14 από τη NASA έγινε μόλις πριν από 20 μέρες λόγω της εξαιρετικά εκκεντρικής τροχιάς του με μεγάλη κλίση. Ο αστεροειδής υπολογίζεται ότι είναι είναι 28 φορές πιο ογκώδης από τον μετεωρίτη Τσελιάμπινσκ που διείσδυσε στην ατμόσφαιρα της Γης πάνω από τη Ρωσία τον Φεβρουάριο του 2013. Η παρατήρηση του αστεροειδούς δεν θα είναι δυνατή δια γυμνού οφθαλμού αλλά οποιοσδήποτε έχει πρόσβαση σε τηλεσκόπιο θα είναι σε θέση να παρακολουθήσει το πέρασμα του. Το επόμενο κοντινό ραντεβού της Γης με αστεροειδή θα γίνει τον Αύγουστο του 2027, όταν ο αστεροειδής 1999 ΑΝ10 θα περάσει από απόσταση ίση με την μέση απόσταση της Σελήνης από τη Γη. http://physicsgg.me/2015/10/22/%ce%b7-%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%b9%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%bf%cf%8d%cf%82-2015-%cf%84%ce%b214/

Βίντεο της NASA απεικονίζει τον διαμελισμό ενός αστέρα από μαύρη τρύπα. Με μία εντυπωσιακή καλλιτεχνική αναπαράσταση σε animation, επέλεξε η NASA να οπτικοποιήσει τα νέα στοιχεία που ανακάλυψε ομάδα αστρονόμων από το Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών στην Ολλανδία και τα πανεπιστήμια του Μέριλαντ και του Μίσιγκαν , αναφορικά με τον τρόπο που μία μαύρη τρύπα «καταβροχθίζει» έναν αστέρα. Οι αστρονόμοι μελέτησαν μια τέτοια «συνάντηση» στον γαλαξία PGC 043234, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 290 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Όπως συμβαίνει σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, το άστρο βρέθηκε αρκετά κοντά στο ισχυρό μαγνητικό πεδίο της μαύρης τρύπας, με συνέπεια να αρχίσει να δέχεται έντονες παλιρροϊκές δυνάμεις, οι οποίες τελικά το κονιορτοποίησαν. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται παλλιροϊκή παραμόρφωση και έχει σαν αποτέλεσμα ένα μέρος από τα συντρίμμια του άστρου να εκσφενδονισθούν στο διάστημα με μεγάλη ταχύτητα, με την υπόλοιπη μάζα του να «καταπίνεται» από τη μαύρη τρύπα. Έτσι προκαλείται μία χαρακτηριστική εκπομπή ακτίνων Χ, που μπορεί να διαρκέσει για χρόνια. Η ομάδα δημοσίευσε τα αποτελέσματα της σήμερα, σε άρθρο στο περιοδικό Nature. «Οι ανακαλύψεις μας επιβεβαιώνουν μερικές από τις πιο πρόσφατες θεωρίες για τον τρόπο που εξελίσσονται οι παλιρροϊκές παραμορφώσεις», σημειώνει στο σάιτ του πανεπιστήμιο του Μέριλαντ ο Κόλμαν Μίλερ, αστρονόμος και καθηγητής στο ίδρυμα. «Στο μέλλον, οι παλιρροϊκές παραμορφώσεις μπορούν να γίνουν εργαστήρια για να μελετήσουμε φαινόμενα που σχετίζονται με πολύ ισχυρά βαρυτικά πεδία», συμπλήρωσε. Η συγκεκριμένη παλιρροϊκή παραμόρφωση, που ονομάζεται ASASSN-14li, είναι η πλησιέστερη στη Γη που ανακαλύφθηκε την τελευταία δεκαετία. «Επομένως, αποτελεί την καλύτερη ευκαιρία που είχαμε έως σήμερα για να καταλάβουμε πραγματικά τι συμβαίνει ότι μια μαύρη τρύπα κονιορτοποιεί ένα άστρο», συμπληρώνει ο Τζον Μίλερ, καθηγητής αστρονομίας στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Όταν τελικά η μαύρη τρύπα αρχίσει να «καταβροχθίζει» τα υπολείμματα του άστρου, αναπτύσσεται θερμότητα, με συνέπεια να παράγονται μεγάλες ποσότητες ακτινοβολίας Χ. Αυτό με τη σειρά του έχει σαν συνέπεια να μειώνεται το παραγόμενο φως, καθώς τα απομεινάρια του άστρου «πέφτουν» μέσα στον ορίζοντα γεγονότων – την περιοχή γύρω από μία μαύρη τρύπα, όπου το βαρυτικό πεδίο είναι τόσο ισχυρό που ούτε το φως δεν μπορεί να διαφύγει. Συχνά, ποσότητες αερίου αρχίζουν να πλησιάζουν προς τη μαύρη τρύπα, εκτελώντας μία περιστροφική κίνηση που έχει σαν συνέπεια να σχηματισθεί ένας δίσκος. Μέχρι σήμερα, η διαδικασία σχηματισμού ενός τέτοιου δίσκου, που ονομάζεται δίσκος συσσώρευσης, παρέμενε μυστήριο. Μελετώντας όμως τη ASASSN-14li, οι αστρονόμοι κατάφεραν να παρατηρήσουν έναν τέτοιο δίσκο καθώς διαμορφώνεται, με τη βοήθεια των μετρήσεων των εκπομπών ακτίνων Χ. Έτσι, διαπίστωσαν πως το μεγαλύτερο ποσοστό εκπομπών προέρχεται από υλικό που βρίσκεται εξαιρετικά κοντά στη μαύρη τρύπα. Όπως είναι φυσικό, η ομάδα μελέτησε επίσης και τι συμβαίνει με το υλικό που εκσφενδονίζεται μακριά. Σε αυτή την περίπτωση, οι μετρήσεις των ακτίνων Χ δείχνουν πως τα αστρικά αέρια σχηματίζουν έναν “άνεμο”, καθώς κινούνται μακριά. Ωστόσο, αυτός ο άνεμος δεν έχει αρκετά μεγάλη ταχύτητα για να ξεφύγει τελικά από το βαρυτικό πεδίο της μαύρης τρύπας. Μία πιθανή εξήγηση είναι ότι τα αέρια ακολουθούν μια ελλειπτική τροχιά γύρω από τη μαύρη τρύπα, με συνέπεια να κινούνται πιο αργά όταν φθάνουν στη μεγαλύτερη απόσταση από αυτήν, δηλαδή στην πιο μακρινή περιοχή της έλλειψης. Οι αστρονόμοι ελπίζουν να ανακαλύψουν και άλλες παλιρροϊκές παραμορφώσεις όπως η ASASSN-14li, για ακόμη περισσότερες δοκιμές των θεωρητικών μοντέλων που περιγράφουν πώς οι μαύρες τρύπες επηρεάζουν τις περιοχές που βρίσκονται κοντά τους. http://www.naftemporiki.gr/story/1020675/binteo-tis-nasa-apeikonizei-ton-diamelismo-enos-astera-apo-mauri-trupa

Τα Κράτη Μέλη καλωσορίζουν την Εσθονία. Η Εσθονική σημαία ανεμίζει τώρα στις εγκαταστάσεις της ESA, πλάι σε εκείνες των άλλων κρατών μελών της ESA, καθώς η Εσθονία έγινε επίσημα το 21ο κράτος μέλος της ESA την 1η Σεπτεμβρίου. Η συμφωνία για την ένταξη της Εσθονίας στη σύμβαση της ESA υπεγράφη στις 4 Φεβρουαρίου 2015, από τον Jean-Jacques Dordain, τότε Γενικό Διευθυντή της ESA, και την Anne Sulling, Υπουργό Οικονομικών Υποθέσεων και Επικοινωνιών της Εσθονίας, υπεύθυνη για το Εξωτερικό Εμπόριο και την Επιχειρηματικότητα, την Ene Ergma, Μέλος του Κοινοβουλίου και Επικεφαλής της Εσθονικής Διαστημικής Επιτροπής, και τον Sven Jurgenson, Εσθονό Πρέσβη στη Γαλλία. Μετά από αυτή την υπογραφή, η διαδικασία κύρωσης από την εσθονική κυβέρνηση άρχισε. Αυτή η διαδικασία ολοκληρώθηκε τον περασμένο μήνα, και από την 1η Σεπτεμβρίου, η Εσθονία έχει καταθέσει το έγγραφο επικύρωσης της Σύμβασης της ESA στο Παρίσι, καθιστώντας την επίσημο Κράτος Μέλος της ESA. Εσθονοί αντιπρόσωποι θα συμμετέχουν στις διάφορες Επιτροπές και Συμβούλια Προγραμμάτων, ως πλήρες κράτος μέλος, από τη σύνοδο του Συμβουλίου στις 21-22 Οκτωβρίου και εφεξής. Η συνεργασία της Εσθονίας με την ESA ξεκίνησε με την υπογραφή της Συμφωνίας Συνεργασίας στις 20 Ιουνίου 2007 στο Ταλίν. Η Εσθονία ενίσχυσε τη συνεργασία της με την ESA στο πλαίσιο μέσα από τη Συνεργασία Συνεργαζόμενου Ευρωπαϊκού Μέλους που υπεγράφη στις 10 Νοεμβρίου 2009. Περισσότερες πληροφορίες Christina Giannopapa Relations with Member States Department ESA Headquarters, Paris

Η Γη από το διάστημα (βίντεο) Ο ιαπωνικός μετεωρολογικός δορυφόρος Himawari 8 δημιουργεί μια εικόνα του συνολικού δίσκου της γης κάθε 10 λεπτά: https://www.youtube.com/watch?v=t6YfEkLR_Ho http://physicsgg.me/2015/10/20/%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf/

Κομήτες: Ταχυδρόμοι αλλά και δολοφόνοι της ζωής. Μια από τις δημοφιλέστερες θεωρίες για την ύπαρξη της ζωής στη Γη είναι ότι δεν αποτελεί προϊόν διεργασιών στον πλανήτη μας αλλά τα δομικά της υλικά έφθασαν εδώ με κομήτες. Είναι επίσης γνωστό ότι κάποιες φορές η πτώση μεγάλων κομητών προκαλεί μαζική καταστροφή της ζωής όπως για παράδειγμα, στην περίπτωση της εξαφάνισης των δεινοσαύρων. Διάφορες μελέτες έχουν υποδείξει γεωοατμοσφαιρικές διεργασίες ή κοσμικά φαινόμενα για κάποιες από τις μαζικές εξαφανίσεις ζωής που έχουν συμβεί στη Γη. Μια νέα μελέτη ανατρέπει τα δεδομένα υποδεικνύοντας ως ένοχο για όλες τις μαζικές εξαφανίσεις της ζωής στη Γη τα τελευταία 260 εκ. έτη τους κομήτες. Σε μια γωνιά του ηλιακού μας συστήματος, που βρίσκεται σε απόσταση 100.000 φορές μεγαλύτερη από εκείνη που χωρίζει τη Γη από τον Ηλιο, υπάρχει το νέφος Oort. Εκεί βρίσκονται δισεκατομμύρια παγωμένα αντικείμενα, πολλά από τα οποία κινούνται προς τον Ηλιο έχοντας δεχθεί «σπρώξιμο» από τα «βαρυτικά ρεύματα» που προκαλούνται από τις μεταβολές στη μάζα των άστρων του γαλαξία μας. Οταν συμβαίνει αυτό, τα παγωμένα αυτά αντικείμενα μετατρέπονται σε κομήτες και αρχίζουν να κινούνται γύρω από τον Ηλιο σε τροχιά γωνιακή σε σχέση με την τροχιά των πλανητών στον Ηλιο. Ομάδα επιστημόνων από μεγάλα πανεπιστήμια και ινστιτούτα των ΗΠΑ μελέτησαν την ηλικία διαφόρων κρατήρων στη Γη και τις περιόδους έντονων διεργασιών στο νέφος Oort, περιόδους όπου ξεπετάγονταν από εκεί κομήτες στο ηλιακό μας σύστημα. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κάθε φορά που συνέβαινε μια μαζική εξαφάνιση ειδών στη Γη συνέπιπτε με την πτώση κομητών και αστεροειδών στον πλανήτη. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι σε έξι τουλάχιστον περιόδους μαζικής εξαφάνισης ειδών υπήρχε ταυτόχρονα πτώση ενός (ή και περισσότερων) μεγάλου μεγέθους κομήτη ή αστεροειδούς. «Υπάρχει τέτοια συσχέτιση ανάμεσα στη δημιουργία των κρατήρων και των περιόδων μαζικής εξαφάνισης τα τελευταία 260 εκ. έτη που υποδεικνύει σχέση αιτίας-αποτελέσματος» αναφέρει ο Μάικλ Ραμπίνο, γεωλόγος του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης μέλος της ερευνητικής ομάδας. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=747686 Αμέτρητοι φιλικοί στη ζωή πλανήτες είναι… αγέννητοι! Μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη για τη ζωή στο Σύμπαν πραγματοποίησε ομάδα επιστημόνων στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με αυτή μπορεί στο Σύμπαν να υπάρχουν (θεωρητικώς) τρισεκατομμύρια πλανήτες όμως σύμφωνα με τη μελέτη εκείνοι που είναι δυνητικά φιλόξενοι για τη ζωή δεν αποτελούν παρά το 8% του συνόλου των πλανητών. Οπως υποστηρίζουν οι ερευνητές το υπόλοιπο 92% των φιλικών στη ζωή πλανητών δεν έχει ακόμη γεννηθεί. Ερευνητές, με επικεφαλής τον Πίτερ Μπεχρούζι του διαστημικού ινστιτούτου Space Telescope Science Institute στη Βαλτιμόρη, προχώρησαν στις εκτιμήσεις τους μελετώντας δεδομένα των διαστημικών τηλεσκοπίων Hubble και Kepler. Σύμφωνα με το «σενάριο» που ανέπτυξαν οι ερευνητές, όταν η Γη δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια, μόνο ένα μικρό ποσοστό (8%) των πλανητών που βρίσκονταν στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη είχαν αρχίσει να σχηματίζονται ενώ η μεγάλη πλειονότητα αυτών δυνητικά φιλόξενων στη ζωή πλανητών δεν έχουν ακόμη σχηματισθεί. Μάλιστα οι ερευνητές εκτιμούν ότι ακόμη και όταν μετά από περίπου έξι δις. έτη όταν ο Ηλιος «σβήσει» το «πάρτι» της ζωής θα συνεχίζεται με τον συνεχή σχηματισμό φιλικών στη ζωή πλανητών στο Σύμπαν.«Σε σχέση με όλους τους πλανήτες που θα σχηματισθουν ποτέ στο σύμπαν, η Γη στην πραγματικότητα ήταν πολύ πρώιμη», δήλωσε ο Μπεχρούζι. Το σύμπαν έχει ηλικία 13,8 δισεκατομμυρίων ετών. Καθώς το Hubble μπορεί να κοιτάξει μακριά στον χώρο και άρα πολύ πίσω στον χρόνο, μπορεί να δώσει στους επιστήμονες ένα είδος «οικογενειακού άλμπουμ» με διαδοχικές φωτογραφίες των γαλαξιών και των άστρων τους στις διάφορες εξελικτικές φάσεις του σύμπαντος. Στη νεανική ηλικία του το σύμπαν γεννούσε άστρα με πολύ πιο γρήγορο ρυθμό από ό,τι τώρα. Παρόλα αυτά, η διαδικασία σχηματισμού άστρων (άρα και δυνητικά κατοικήσιμων πλανητών) θα συνεχισθεί για πολύ-πολύ ακόμη καιρό, τόσο στον δικό μας γαλαξία, όσο και σε άλλους. Το Kepler έχει δείξει ότι οι δυνητικά φιλόξενοι πλανήτες (ούτε πολύ κοντά, ούτε πολύ μακριά από το άστρο τους) είναι άφθονοι στον γαλαξία μας. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι μόνο στον δικό μας γαλαξία μπορεί να υπάρχουν ένα δισεκατομμύριο εξωπλανήτες με μέγεθος περίπου όσο η Γη. Από αυτούς πολλοί -άγνωστο πόσοι- είναι βραχώδεις και από αυτούς ένα μικρότερο αλλά καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό είναι κατοικήσιμοι. Αν σκεφθεί κανείς ότι στο ορατό σύμπαν μπορεί να υπάρχουν περί τους 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες, αντιλαμβάνεται εύκολα κάποιος πόσοι κόσμοι υπάρχουν που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το τελευταίο άστρο του σύμπαντος δεν αναμένεται να «σβήσει» προτού περάσουν 100 τρισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα, οπότε η ζωή έχει μέλλον μπροστά της να δημιουργήσει ουκ ολίγους εξωγήινους πολιτισμούς. Σύμφωνα όμως με τους ερευνητές όσο περνάει ο καιρός και το Σύμπαν διαστέλλεται και μάλιστα επιταχυνόμενο θα είναι εξαιρετικά δύσκολο ή και αδύνατο για τους μελλοντικούς πολιτισμούς να μπορέσουν να κοιτάξουν τόσο μακριά στο ορατό Σύμπαν ή ίσως το ίδιο το Σύμπαν και οι διεργασίες του να έχουν σβήσει τα αρχικά του ίχνη. Ετσι οι μελλοντικοί προηγμένοι πολιτισμοί δεν θα γνωρίζουν αυτά που γνωρίζουμε εμείς, πώς δηλαδή γεννήθηκε ο Κόσμος και δεν θα μάθουν ποτέ πώς βρέθηκαν εκεί που… θα βρίσκονται. Ετσι λοιπόν εμεις θα αποτελουμε την βιβλιοθηκη της ιστορίας του Συμπαντος;Τρομακτική Ευθυνη!!! Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of The Royal Astronomical Society». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=747656

"Παράλληλο σύμπαν". Βρήκε το "σωματίδιο του Θεού", αλλά ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) στο Cern θα μπορούσε σύντομα να ανιχνεύσει ένα "παράλληλο σύμπαν". Σε μια προσπάθεια να εντοπίσει μικροσκοπικές μαύρες τρύπες, που θεωρούνται βασικό σημάδι ενός "πολυσύμπαντος", ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων λειτουργεί σε υψηλότερο επίπεδο. Τα δεδομένα που συλλέγονται από τον Ιούνιο βρίσκονται τώρα στο στάδιο της ανάλυσης. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το πρωτοποριακό πείραμα θα μπορούσε να μετασχηματίσει την κατανόησή μας για το σύμπαν, ενώ οι επικριτές ισχυρίζονται ότι θα μπορούσε να φέρει το τέλος του κόσμου. "Ακριβώς όπως πολλά παράλληλα φύλλα χαρτιού που είναι δύο διαστάσεων μπορούν να υπάρξουν σε μια τρίτη διάσταση, τα παράλληλα σύμπαντα μπορούν επίσης να υπάρχουν σε υψηλότερες διαστάσεις", σημείωσε ο εργαζόμενος στο Cern Mir Faizal απο το Πανεπιστήμιο Waterloo. "Προβλέπουμε ότι η βαρύτητα μπορεί να διαρρεύσει σε πρόσθετες διαστάσεις και αν ισχύει αυτό τότε μικροσκοπικές μαύρες τρύπες μπορούν να παραχθούν στον Επιταχυντή", επισημαίνει. Οι θεωρητικοί του Cern ισχυρίζονται ότι θα μπορούσε να δώσει σαφείς ενδείξεις διαστάσεων πέρα από το μήκος, το πλάτος, το βάθος και τον χρόνο. Η θεωρία λέει πως μπορεί να υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα μέσα σε αυτές τις διαστάσεις, αλλά μόνο η βαρύτητα μπορεί να αφήσει το σύμπαν μας για αυτές τις επιπλέον διαστάσεις. Αν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις, οι ειδικοί πιστεύουν ότι θα μείωναν την ενέργεια που απαιτείται για να παραχθούν μαύρες τρύπες. Αν τελικά ανιχνευθούν μίνι μαύρες τρύπες στο LHC με τις προβλεπόμενες ενέργειες, θα αποδειχθεί η ύπαρξη επιπλέον διαστάσεων και κατ' επέκταση παράλληλων συμπάντων, σημειώνει ο Ahmed Farag Ali από το Florida State University. "Αν οι μαύρες τρύπες δεν ανιχνευτούν στα προβλεπόμενα επίπεδα ενέργειας, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει τρία πράγματα. Είτε ότι δεν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις, είτε ότι είναι μικρότερες από ό,τι περιμέναμε, είτε ότι οι παράμετροι πρέπει να τροποποιηθούν". http://www.defencenet.gr/defence/20151020/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1/lhc-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%8D-%CE%B2%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%B5%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Ο Πρόεδρος της RSC "Energia" Βλαντιμίρ Solntsev στο Διεθνές Συνέδριο Αστροναυτικής στο Ισραήλ. Ο Πρόεδρος του Rocket and Space Corporation (RSC) "Ενέργεια" Vladimir Solntsev έκανε μια παρουσίαση στο 66ο Διεθνές Συνέδριο Αστροναυτικής (IAC) στην Ιερουσαλήμ (Ισραήλ), και περιέγραψε τις κύριες κατευθύνσεις της ανάπτυξης του δυναμικού των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων. «Η προτεραιότητα για τα ρωσικα επανδρωμένα διαστημικά προγράμματα μέσα στα επόμενα 10-20 χρόνια, είναι η εξερεύνηση της Σελήνης. Το ρωσικό πλοίο μεταφοράς αναπτυσσεται και μια πολλά υποσχόμενη νέα γενιά θα ξεκινήσει σύντομα την ανάπτυξη των άλλων στοιχείων του σεληνιακού προγράμματος για επανδρωμένη αποστολή στην επιφάνεια της σελήνης που έχει προγραμματιστεί μέχρι το 2030..» Σύμφωνα με τον ίδιο, με δεδομένο το γεγονός ότι το φεγγάρι ως αντικείμενο έρευνας είναι το ενδιαφέρον για πολλές χώρες, υπάρχει κάποιο πλεονέκτημα για να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τις μεγάλες διαστημικές δυνάμεις και να συνεχίσουν να ενεργούν με όρους αμοιβαίας ισότιμης εταιρικής σχέσης. "Στο επίπεδο των υπηρεσιών διαστήματος τόνισε τη σκοπιμότητα της δημιουργίας μιας διεθνούς πλατφόρμας σεληνιακης που μπορεί να είναι χρήσιμη για την εφαρμογή του σεληνιακού πρόγραμματος, καθώς και για τους αστεροειδείς και τον Άρη," - είπε ο Πρόεδρος της Επιχείρησης. Εξήγησε ότι μία από τις λογικές λύσεις θα είναι από κοινού ανάπτυξη των τεχνικών μέσων για την ενσωμάτωση στο επίπεδο των συστημάτων και συσκευών, και τη χρήση των πλέον αποδοτικών τεχνολογιών. Σε αυτή την περίπτωση, στο έργο μπορεί να συμμετέχουν, για παράδειγμα, μια ομάδα ICM, συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής της επιχείρησης στη Ρωσία, τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, την Ιαπωνία και τον Καναδά. "Όσον αφορά τον Άρη, σήμερα είναι ο απώτερος στόχος των επανδρωμένων πτήσεων. Στο επίπεδο της τεχνολογίας αυτο μπορεί να επιτευχθεί στο εγγύς μέλλον.» Μαζί με την εξερεύνηση της Σελήνης και του Άρη, ο Πρόεδρος της RSC «Energia» ξεχώρισε το πρόβλημα της απειλής απο κομήτη και αστεροειδεις, ένα σημαντικό ρόλο στην πρόληψη της οποίας θα παίξει η επανδρωμένη αποστολή για να μελετήσει δυνητικά τους επικίνδυνους αστεροειδεις στη Γη. Σύμφωνα με τον Β Solntsev, για τους περισσότερους μακροπρόθεσμους στόχους της Αστροναυτικής χρειάζονται ένα σύνολο εργαλείων, συμπεριλαμβανομένων του πυραύλου φορέα βαριάς κατηγορίας, επανδρωμένο διαστημόπλοιο, επανδρωμένη μονάδα, χημικά, ηλιακο ρυμουλκό και ενότητες προσγείωσης. http://www.energia.ru/ru/news/news-2015/news_10-15_2.html