Δροσος Γεωργιος

Οι δορυφόροι Galileo θα πραγματοποιήσουν ετήσιο πείραμα για τη θεωρία του Αϊνστάιν. Ο πέμπτος και έκτος Ευρωπαϊκοί δορυφόροι Galileo – οι οποίοι υπόκεινται σε περίπλοκους ελιγμούς διάσωσης μετά από την εκτόξευσή τους σε εσφαλμένες τροχιές το περασμένο έτος - θα βοηθήσουν στην εκτέλεση ενός φιλόδοξου πειράματος της διασημότερης θεωρίας του Αϊνστάιν που θα διαρκέσει ένα έτος. Οι Galileos 5 και 6 εκτοξεύθυηκαν μαζί σε έναν πύραυλο Soyuz, στις 22 Αυγούστου 2014. Όμως, το ελαττωματικό ανώτερο στάδιο τους εγκλώβισε σε επιμήκεις τροχιές που μπλόκαραν τη χρήση τους για την πλοήγηση. Οι ειδικοί της ESA ανέλαβαν δράση και επέβλεψαν ένα απαιτητικό σύνολο ελιγμών ώστε να ανυψωθούν τα χαμηλά σημεία των τροχιών των δορυφόρων για να γίνουν πιο κυκλικές. "Οι δορυφόροι μπορούν πλέον να λειτουργούν συνεχώς, αξιόπιστα τα ωφέλιμα φορτία πλοήγησης τους, και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την υποστήριξη της ESA εξετάζει την ενδεχόμενη επιχειρησιακή χρήση τους", εξηγεί ο ανώτερος σύμβουλος satnav της ESA, Javier Ventura-Traveset. "Εν τω μεταξύ, οι δορυφόροι έχουν γίνει κατά λάθος εξαιρετικά χρήσιμοι επιστημονικά, ως εργαλεία για τον έλεγχο της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας του Αϊνστάιν μετρώντας με μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ τον τρόπο που η βαρύτητα επηρεάζει το πέρασμα του χρόνου." Παρά το γεγονός ότι οι τροχιές των δορυφόρων έχουν προσαρμοστεί, παραμένουν ελλειπτικές, με κάθε δορυφόρο να ανεβαίνει και να κατεβαίνει περίπου οκτώ χιλιάδες πεντακόσια χιλιόμετρα δύο φορές ημερησίως. Είναι αυτές οι τακτικές αλλαγές στο ύψος, και ως εκ τούτου τα επίπεδα της βαρύτητας, που είναι πολύτιμα για τους ερευνητές. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν προέβλεψε πριν από έναν αιώνα πως ο χρόνος θα κυλούσε πιο αργά κοντά σε ένα ογκώδες αντικείμενο. Έχει αποδειχθεί πειραματικά, με σημαντικότερο το πείραμα του 1976, όταν ένα ατομικό ρολόι μέιζερ υδρογόνου εκτοξεύθηκε στο Gravity Probe A 10 000 χιλιόμετρα στο διάστημα, επιβεβαιώνοντας την πρόβλεψη στα 140 μέρη ανά εκατομμύριο. Τα ατομικά ρολόγια στους δορυφόρους πλοήγησης πρέπει να λάβουν υπόψη τους πως τρέχουν πιο γρήγορα σε τροχιά από οτι εαν βρίσκονταν στο έδαφος - λίγα δέκατα του μικροδευτερόλεπτα ανά ημέρα, τα οποία ωστόσο θα μας δώσουν σφάλματα πλοήγησης περίπου 10 χιλιομέτρων ανά ημέρα. "Τώρα, για πρώτη φορά μετά τον Gravity Probe Α, έχουμε τη δυνατότητα να βελτιώσουμε την ακρίβεια και να επιβεβαιώσουμε τη θεωρία του Αϊνστάιν σε μεγαλύτερο βαθμό", σχολιάζει ο Javier. Αυτή η νέα προσπάθεια εκμεταλλεύεται το παθητικό ατομικό ρολόι μέιζερ υδρογόνου πάνω σε κάθε Galileo, τις επιμήκεις τροχιές που δημιουργούν διαφορετική χρονική διαστολή, και τη συνεχή παρακολούθηση χάρη στο παγκόσμιο δίκτυο επίγειων σταθμών. "Επιπλέον, ενώ το πείραμα του Gravity Probe A ενέπλεκε μια μοναδική τροχιά της Γης, θα είμαστε σε θέση να παρακολουθήσουμε εκατοντάδες τροχιές κατά τη διάρκεια ενός έτους," εξηγεί ο Javier. "Αυτό ανοίγει την προοπτική του σταδιακού ξεκαθαρίσματος των μετρήσεων μας με τον εντοπισμό και την απομάκρυνση των συστηματικών σφαλμάτων. Η εξάλειψη αυτών των σφαλμάτων είναι πράγματι μία από τις μεγάλες προκλήσεις. "Για αυτό βασιζόμαστε στην υποστήριξη των καλύτερων εμπειρογνωμόνων της Ευρώπης καθώς και την ακριβή παρακολούθηση από τη Διεθνή Υπηρεσία Συστήματος Παγκόσμιας Δορυφορικής Πλοήγησης, μαζί με τον εντοπισμό με ακρίβεια εκατοστού από το λέιζερ." Τα αποτελέσματα αναμένονται σε περίπου ένα χρόνο και προβλέπεται να τετραπλασιάσουν την ακρίβεια των αποτελεσμάτων του Gravity Probe Α. Οι δύο ομάδες που εκπονούν τα πειράματα είναι το κέντρο ZARM Center of Applied Space Technology and Microgravity στη Γερμανία, και το Γαλλικό SYRTE Systegravemes de Reacutefeacuterence Temps-Espace, με εξειδίκευση και τα δύο στην έρευνα της θεμελιώδους φυσικής. Το επικείμενο πείραμα Atomic Clock Ensemble in Space, που έχει προγραμματιστεί να πετάξει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2017, θα ελέγξει τη θεωρία του Αϊνστάιν στα 2-3 μέρη ανά εκατομμύριο. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε με: Javier Ventura-Traveset ESA Global Navigation Satellite Systems Senior Advisor Email: Javier.ventura-traveset@esa.int Pacocircme Delva SYRTE, Observatoire de Paris Email: pacome.delva@obspm.fr Sven Hermann ZARM Center of Applied Space Technology and Microgravity Email: sven.herrmann@zarm.uni-bremen.de Γυναίκα που πολέμησε στο Ιράκ διάλεξε ο Μπράνσον για να τον πάει στο διάστημα. Η πρώτη γυναίκα που έγινε πιλότος δοκιμών για την NASA «μετεγγράφηκε» στην Virgin Galactic για να καθοδηγήσει την εταιρεία του δισεκατομμυριούχου Ρίτσαρντ Μπράνσον στο διάστημα, με το Space Ship Two. Η Κέλι Λάτιμερ, αποστρατευμένη αντισμήναρχος της αμερικανικής αεροπορίας, έχει εργαστεί σε μεγάλα πρότζεκτ όπως η κατασκευή και ο χειρισμός του Boeing 747 που μετέφερε τα διαστημικά λεωφορεία, αλλά και η ανάπτυξη του ιπτάμενου δεξαμενόπλοιου KC-46/767, με πάνω από 6.000 ώρες πτήσεις και 1.000 ώρες δοκιμών με πάνω από 30 αεροσκάφη, στη NASA, την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ αλλά και την Boeing. Μεταξύ άλλων, υπήρξε εκπαιδεύτρια στην βάση Εντουαρντς της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, αλλά και υψηλόβαθμη σύμβουλος της ιρακινής αεροπορίας. Παράλληλα, δεν της λείπει και η πολεμική εμπειρία, καθώς έχει εκτελέσει πάνω από 90 αποστολές στο Ιράκ και υπήρξε διοικητής του 418ου σμήνους δοκιμών. «Ηθελα να πάω στο διάστημα από τότε που θυμάμαι να κάνω ο,τιδήποτε ... Η πτήση είναι η κορυφή του παγόβουνου: Από τις πιο ουσιώδεις παραμέτρους της δουλειάς που θα κάνω είναι να συμμετέχω στην ομάδα της Virgin Galactic και την απίστευτη εμπειρία και οργάνωσή τους, για να ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός του οχήματος, ο έλεγχος και η συγκρότηση των διαδικασιών πριν την πρώτη πτήση», ανέφερε στην ανακοίνωση της εταιρείας η Λάτιμερ. «Η εντυπωσιακή ηγετική θέση της Κέλι στα προτζεκτ και η εμπειρία με βαριά αεροσκάφη και σε πτήσεις δοκιμών την καθιστούν κατάλληλη για την επερχόμενη επιστροφή μας στις πτήσεις ... Προσβλέπουμε στην συμβολή της και σε μία πολυάσχολη και γεμάτη ενδιαφέρον χρονιά που έρχεται», ανέφερε από την πλευρά του ο Μάικ Μόουζες, αντιπρόεδρος της εταιρείας. Η προσθήκη της Λάτιμερ στην ομάδα της Virgin Atlantic ανακοινώνεται ένα χρόνο μετά το τραγικό συμβάν στην έρημο Μοχάβε, όταν το πρωτότυπο Space Ship Two διαλύθηκε στον αέρα και συνετρίβη, σκοτώνοντας τον συγκυβερνήτη του Μάικλ Αλσμπουρι και τραυματίζοντας σοβαρά τον πιλότο, Πίτερ Ζίμπολτ. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64285705 Ένα διαστημικό σκουπίδι θα πέσει την Παρασκευή στα ανοιχτά της Σρι Λάνκα. Ένα διαστημικό "σκουπίδι", απομεινάρι προφανώς κάποιου σεληνιακού πυραύλου, θα μπει την Παρασκευή στην ατμόσφαιρα της Γης και θα διαλυθεί πάνω από τη Σρι Λάνκα, ανακοίνωσε σήμερα η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) που ελπίζει ότι θα μπορέσει να μελετήσει το φαινόμενο. Η ESA υπογράμμισε ότι ο κίνδυνος για τους κατοίκους της περιοχής είναι "πολύ μικρός" όμως οι επιστήμονες θα μπορέσουν να καταλάβουν καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο τα αντικείμενα --φυσικά ή κατασκευασμένα από τον άνθρωπο-- αντιδρούν όταν έρχονται σε επαφή με τη γήινη ατμόσφαιρα. Το "σκουπίδι", που φέρει το όνομα WT1190F και έχει διάμετρο "μερικά μέτρα", θα διαλυθεί στην ατμόσφαιρα γύρω στις 08.18 (ώρα Ελλάδας), δηλαδή στις 11.48 τοπική ώρα, διευκρίνισε ο αστρονόμος Ζερεμί Βομπαγιόν. Το μεγαλύτερο μέρος του WT1190F θα καεί στην ατμόσφαιρα. Ό,τι απομείνει, θα πέσει στον ωκεανό, σε απόσταση περίπου 65 χιλιομέτρων από τα νότια παράλια της Σρι Λάνκα. "Το μέγεθός του δεν είναι τέτοιο που να αποτελεί κίνδυνο για την περιοχή, όμως το θέαμα μπορεί να είναι εντυπωσιακό γιατί για μερικά δευτερόλεπτα το αντικείμενο θα εμφανίζεται πολύ λαμπερό στον ουρανό", υπογράμμισε η ESA. Ο Βομπαγιόν διευκρίνισε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για όσους βρίσκονται στην ξηρά, αφού τα υπολείμματα θα πέσουν στη θάλασσα, αλλά προειδοποίησε τους αλιείς να αποφύγουν την περιοχή γύρω στο μεσημέρι γιατί τότε θα παρατηρηθεί μια "βροχή από μικρά σκουπίδια". Το WT1190F εντοπίστηκε το 2013 και αρχικά οι αστρονόμοι νόμιζαν ότι ήταν ένας αστεροειδής, μέχρι που αντιλήφθηκαν ότι επρόκειτο για ένα διαστημικό σκουπίδι. Καθώς πολλαπλασιάζονταν οι διαστημικές αποστολές, τα προηγούμενα χρόνια, άφηναν πίσω τους τέτοιου είδους "σκουπίδια". Όμως το συγκεκριμένο διαφέρει από τα υπόλοιπα: "Έρχεται από πολύ μακριά και η τροχιά του είναι χαοτική. Πιστεύουμε ότι πρόκειται για τον τρίτο όροφο κάποιου σεληνιακού διαστημοπλοίου, όμως δεν ξέρουμε ποιας χώρας", είπε ο Βομπαγιόν. "Η τροχιά του είναι μαθηματικά αδύνατον να προβλεφθεί. Για αυτό και εξεπλάγησαν οι αστρονόμοι", εξήγησε. Το Αστεροσκοπείο του Παρισιού θα στείλει δύο επιστήμονες στη Σρι Λάνκα για να τραβήξουν φωτογραφίες από την επιστροφή του WT1190F στη Γη. Ειδικοί της ESA θα παρακολουθούν το φαινόμενο από ένα αεροπλάνο, κάτι που θα τους διασφαλίσει ότι θα έχουν καλή ορατότητα όποιες κι αν είναι οι καιρικές συνθήκες που θα επικρατούν στην περιοχή. Το Πολεμικό Ναυτικό της Σρι Λάνκα σκοπεύει εξάλλου να στείλει ένα πλοίο στην περιοχή για να περισυλλέξει τα συντρίμμια. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5309888/ena-diasthmiko-skoypidi-tha-pesei-thn-paraskeyh-sta-anoixta-ths-sri-lanka/

«V774104»: Εντοπίσθηκε το πιο μακρινό σώμα στο ηλιακό μας σύστημα. Το πιο μακρινό αντικείμενο που έχουν ποτέ βρει στο ηλιακό μας σύστημα ανακάλυψαν οι αστρονόμοι. Πρόκειται για έναν παγωμένο βραχώδη κόσμο, πιθανότατα έναν νάνο πλανήτη, σε απόσταση 103 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο από ό,τι η Γη και τρεις φορές πιο μακριά από ό,τι είναι ο Πλούτων. Ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ ήταν από το 2005 ο νάνος πλανήτης Έρις, σε απόσταση 97 φορές μεγαλύτερη σε σχέση με τον πλανήτη μας. Η σχετική ανακοίνωση από τον αστρονόμο Σκοτ Σέπαρντ του Ινστιτούτου Επιστημών Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον έγινε στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας, σύμφωνα με το "Science", το «Nature» και το "New Scientist". Η ανακάλυψη έγινε με το διαμέτρου οκτώ μέτρων τηλεσκόπιο «Σουμπαρού» στο όρος Μάουνα Κέα της Χαβάης. To εν λόγω αντικείμενο, με την ονομασία V774104, βρίσκεται πέρα από τη Ζώνη του Κάιπερ, όπου κινούνται ο Πλούτων και η Έρις, πιθανώς στα σύνορα του Νέφους του Όορτ, στις εσχατιές του ηλιακού συστήματος. Μέχρι στιγμής, μόνο δύο σώματα είναι γνωστά στο Νέφος του Όορτ, η Σέντνα (ανακαλύφθηκε το 2003) και το αντικείμενο 2012 VP113 (ανακαλύφθηκε το 2012). Τα σώματα στο Νέφος του Όορτ, από όπου πιστεύεται ότι προέρχονται και πολλοί κομήτες που επισκέπτονται περιοδικά την «γειτονιά» της Γης, θεωρούνται μεγάλου επιστημονικού ενδιαφέροντος, επειδή, καθώς βρίσκονται έξω από τη βαρυτική επίδραση του Ποσειδώνα, έχουν τροχιές πιθανώς αδιατάρακτες από την πρώιμη εποχή δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος πριν 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Επιπλέον, μερικοί επιστήμονες υποψιάζονται ότι στα βάθη του ηλιακού μας συστήματος βρίσκεται κάποιος κρυμμένος μεγάλος πλανήτης και η ανακάλυψη του νέου σώματος V774104 μπορεί να φέρει νέα στοιχεία και για την πιθανή ύπαρξή του «αγνώστου Χ». Οι αστρονόμοι δεν έχουν ακόμη αρκετά δεδομένα για να προσδιορίσουν την ακριβή τροχιά του νέου νάνου πλανήτη, κάτι που θα γίνει εντός του 2016. Όσον αφορά τις διαστάσεις του, η διάμετρός του εκτιμάται σε 500 έως 1.000 χιλιόμετρα, δηλαδή μικρότερη από τον μισό Πλούτωνα. Περισσότερες παρατηρήσεις θα γίνουν με τα Μαγγελανικά Τηλεσκόπια στη Χιλή την επόμενη εβδομάδα. Το μεγάλο ερώτημα είναι κατά πόσον το V774104 κινείται προς το εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος από τη σημερινή του θέση, όπως κάνει η Ερις, ή προς το εξωτερικό, όπως το 2012VP113 και η Σέντνα. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64286038

Τερατώδεις δίνες μαστίζουν την Αφροδίτη. Η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA έδωσε στη δημοσιότητα εντυπωσιακές εικόνες που έστειλε από την Αφροδίτη το σκάφος Venus Express που έφτασε στον πλανήτη το 2006 και τον εξερεύνησε για οκτώ έτη. Οι εικόνες απαθανατίζουν δίνες πάνω από τους πόλους του πλανήτη οι οποίες έχουν διάμετρο τεσσάρων χιλιάδων χιλιομέτρων και ταχύτητα 400 χλμ/ώρα. H Αφροδίτη θεωρείται ξαδέρφη της Γης, αφού διαθέτει ανάλογο μέγεθος και μάζα με τον πλανήτη μας και επιπλέον οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πριν από δισεκατομμύρια χρόνια είχε περιβάλλον ανάλογο με αυτό της Γης. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι υπήρχαν ωκεανοί και άρα συνθήκες ικανές για την ανάπτυξη ζωής. Στη συνέχεια όμως η Αφροδίτη για κάποιον λόγο πλησίασε περισσότερο προς τον Ήλιο και η ραγδαία αύξηση της θερμοκρασίας αποξήρανε τον πλανήτη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500038391

Τα βουνά στον Πλούτωνα ήταν ηφαίστεια πάγου. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πιθανά ηφαίστεια που εκτόξευαν πάγο αντί για λάβα στην επιφάνεια του πλανήτη Πλούτωνα, εγείροντας ερωτηματικά για το πώς αυτός ο μικροσκοπικός, απόμακρος κόσμος μπόρεσε να είναι τόσο γεωλογικά ενεργός, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν χθες. Οι διαπιστώσεις, που δημοσιοποιήθηκαν σε συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Νάσιοναλ Χάρμπορ, στην πολιτεία Μέριλαντ, δίνουν μια πολύ πιο σύνθετη εικόνα για τον Πλούτωνα και τα φεγγάρια του από αυτήν που περίμεναν να δουν οι επιστήμονες. «Το σύστημα του Πλούτωνα μας έχει δημιουργήσει άκρα αμηχανία,» είπε ο ερευνητής πλανητών Άλαν Στερν του Ινστιτούτου Νοτιοδυτικής Έρευνας στο Μπόλντερ του Κολοράντο, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου μέσω του διαδικτύου. Ο Στερν είναι επικεφαλής της ομάδας στη NASA, του κέντρου διαστημικής έρευνας, η οποία ασχολείται με το διαστημόπλοιο New Horizons, που πέρασε από τον πλανήτη στις 14 Ιουλίου, ένα πρωτοφανές γεγονός στην διαστημική ιστορία. Οι φωτογραφίες και μετρήσεις που έλαβε από το ταξίδι του συνεχίζουν να μεταδίδονται στη Γη. Μεταξύ των 50 ερευνών που θα παρουσιάσουν στη συνάντησή τους οι επιστήμονες και οι οποίες αφορούν πληροφορίες από το διαστημόπλοιο, υπάρχουν αναπάντεχα στοιχεία για δύο βουνά στον Πλούτωνα, καθένα από τα οποία έχει 161 χιλιόμετρα διάμετρο και αρκετά χιλιόμετρα ύψος. Οι κορυφές τους παρουσιάζουν κοιλότητες που μοιάζουν με αυτές των ηφαιστείων του Άρη και της Γης. «Δεν έχει βρεθεί τίποτα παρόμοιο στο εξώτερο ηλιακό σύστημα,» δήλωσε ο Όλιβερ Ουάιτ, επιστήμονας της NASA στο ερευνητικό κέντρο Έιμς στο Μόφετ Φίλντ στην Καλιφόρνια. Αντί να βγάζουν λάβα, τα ηφαίστεια στον Πλούτωνα φαίνεται ότι εκτόξευαν παγωμένο νερό και άλλα, όπως παγωμένο άζωτο, αμμωνία ή μεθάνιο. Ο Ουάιτ ομολογεί πως η ιδέα ότι υπάρχουν ηφαίστεια στον πλανήτη αυτόν, που απέχει από τον Ήλιο περίπου 30 φορές πιο μακριά από όσο απέχει η Γη από τον Ήλιο, ακούγεται παράλογη, «αλλά είναι το λιγότερο τρελλό πράγμα που μπορούμε να σκεφτούμε» ως ερμηνεία για την ύπαρξη των βουνών αυτών. «‘Ο,τι και νά ΄ναι, είναι πολύ περίεργα,» είπε. Το New Horizons έστειλε και στοιχεία επίσης για πολλές βαθιές ρωγμές στην επιφάνεια του Πλούτωνα, η μεγαλύτερη από τις οποίες έχει μήκος 322 χιλιομέτρων. Η κορυφή της ρωγμής βρίσκεται υψομετρικά περίπου 4 χιλιόμετρα ψηλότερα από τη βάση της – δηλαδή πάνω από δύο φορές το ύψος των τοιχωμάτων του φαραγγιού Grand Canyon στις ΗΠΑ. «Το γεγονός ότι βρίσκονται τόσο μεγάλες ρωγμές στο τμήμα αυτό του Πλούτωνα σημαίνει ότι ο φλοιός του πλανήτη πέρασε φάση μεγάλης επέκτασης κάποια στιγμή στην ιστορία του,» είπε ο Ουάιτ. Μεταξύ άλλων, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η διάσπαση των φυσικών ραδιενεργών στοιχείων στον πυρήνα του πλανήτη ήταν η πηγή θέρμανσης για τη μεταμόρφωσή του. http://physicsgg.me/2015/11/10/%cf%84%ce%b1-%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%ac-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1-%ce%ae%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%b7%cf%86%ce%b1%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%b1/

Βίντεο: Ζώντας με έναν κομήτη. Μια φορά κι έναν καιρό Το διαστημικό σκάφος Rosetta μας εξιστορεί όσα έμαθε για τον κομήτη 67P / Churyumov-Gerasimenko … https://www.youtube.com/watch?v=Ibo3ppiv8Zk http://physicsgg.me/2015/11/10/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b6%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b5-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%ce%bd-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b7/

Μοναδική Λήψη!!! Δεν πρόκειται για οπτική παραίσθηση, αλλά για μία ευτυχή, όσο και σπάνια συγκυρία, η οποία προσφέρει τη δυνατότητα στους επιστήμονες, αλλά και στους λάτρεις του διαστήματος, να παρατηρήσουν έναν από τους δορυφόρους του Κρόνου, τον Επιμηθέα. Σύμφωνα με τη NASA, το συγκεκριμένο φεγγάρι, όπως και τα άλλα τρία που περιστοιχίζουν τον μεγάλο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, δεν διαχωρίζεται από τους δακτύλιους σε καμία περίπτωση. Πρόκειται για στιγμιαία λήψη της κάμερας, η οποία απαθανάτισε τη μοναδική αυτή συγκυρία. Τα φεγγάρια αυτά είναι εγκλωβισμένα στη μαγνητική έλξη του Κρόνου και θεωρείται ότι ήταν ουράνια σώματα με τυχαία πορεία, τα οποία «πιάστηκαν στο δίχτυ», όπως εξάλλου και τα υπόλοιπα υλικά που συνθέτους τους β δακτυλίους του εντυπωσιακού πλανήτη. Η λήψη που βλέπετε στη φωτογραφία είναι από απόσταση 800.000 χιλιομέτρων.

Ορυχεία σε αστεροειδείς: Φθηνότερα από κάποιες εγκαταστάσεις φυσικού αερίου στη Γη. H προοπτική της εξόρυξης πρώτων υλών από αστεροειδείς, κάποτε προϊόν αποκλειστικά της Επιστημονικής Φαντασίας, εξετάζεται όλο και περισσότερο ως βιώσιμη και πιθανή δραστηριότητα, με εταιρείες όπως η Planetary Resources να δραστηριοποιούνται στο αντικείμενο. Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Bloomberg, η δημιουργία και έναρξη λειτουργίας ενός ορυχείου στη Σελήνη ή σε αστεροειδείς θα κόστιζε λιγότερο από την κατασκευή των μεγαλύτερων τερματικών φυσικού αερίου στη Γη, σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε σε forum στελεχών εταιρειών και επιστημόνων της NASA. Μια αποστολή στη Δήμητρα, πλανήτη- νάνο σε απόσταση 257 εκατ. μιλίων από τον Ήλιο, στο μέγεθος του Τέξας, ενδεχομένως να κόστιζε 27 δισ. δολάρια: κόστος που περιλαμβάνει εκτοξεύσεις πυραύλων για τη μεταφορά εξοπλισμού, την εξόρυξη μετάλλων και νερού και την κατασκευή εγκατάστασης σε τροχιά για την επεξεργασία πρώτων υλών. Η εκτίμηση αυτή προκύπτει από τη δουλειά τελειόφοιτων του αυστραλιανού University of New South Wales, που σε συνεργασία με τη NASA πάνω στην οικονομία του «space mining». Συγκριτικά, το μεγαλύτερο έργο ανάπτυξης όσον αφορά σε πόρους της Αυστραλίας – η εγκατάσταση Gorgon της Chevron, για υγροποιημένο φυσικό αέριο- έχει κόστος 54 δισ. δολάρια. Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη απόσταση ακόμα στο να πειστούν οι επενδυτές να βάλουν τα λεφτά τους σε ένα εγχείρημα που φαντάζει τόσο παράτολμο. «Οι επενδυτές είναι εκεί έξω, αλλά πρέπει να ξέρουν ποιο θα είναι το ρίσκο και η ανταπόδοση» δήλωσε ο Ρενέ Φραντέ, διευθυντής του γραφείου μηχανολογίας και επιστήμης του JPL της NASA και ομιλητής στο πρόσφατο Off-Earth Mining Forum, που έλαβε χώρα στο Σίδνεϊ. Βασικό κεφάλαιο της όλης υπόθεσης είναι ότι ο κύριος στόχος δεν θα είναι η αποστολή μετάλλων στη Γη, αλλά η παροχή υλικών από βιομηχανίες που θα επιχειρούν στο Διάστημα, για να υποστηριχθεί η εξερεύνηση και ο αποικισμός του Ηλιακού Συστήματος. Η εξόρυξη στη Σελήνη θα είναι σχετικά οικονομική, με κεφαλαιουχικές δαπάνες περίπου 9 δισ. σύμφωνα με την έρευνα. Επίσης, η «αιχμαλώτιση» αστεροειδών που βρίσκονται κοντά στη Γη για να αρχίσει εξορυκτική δραστηριότητα μπορεί να έχει κόστος «μόλις» 492 εκατ. δολαρίων. Οι υπέρμαχοι των εγχειρημάτων αυτών εκτιμούν πως το «space mining» θα εξελιχθεί σε μια βιομηχανία τρισεκατομμυρίων, παρέχοντας μέταλλα και νερό σε οικισμούς στο Διάστημα, καθώς και καύσιμα για διαστημόπλοια, σε μια αγορά στην οποία σε αρχική φάση θα κυριαρχούν προγράμματα εξερεύνησης και διαχειριστές δορυφόρων. Σύμφωνα με τον Τζεφ Κόλτον, λέκτορα της Σχολής Λογιστικής του UNSW (από όπου προήλθαν οι φοιτητές που έκαναν αυτές τις εκτιμήσεις) δεν πρόκειται ακόμα για μια επικερδή δραστηριότητα, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί μέσα 20 -30 -50 χρόνια. http://www.naftemporiki.gr/story/1028646/oruxeia-se-asteroeideis-fthinotera-apo-kapoies-egkatastaseis-fusikou-aeriou-sti-gi

Απονομή των επιστημονικών βραβείων Breakthrough στην Καλιφόρνια. Τα Νόμπελ έχουν τη δόξα, αλλά τα βραβεία Breakthrough, γνωστά και ως «Όσκαρ της επιστήμης», έχουν το χρήμα. Μερικοί ακόμη τυχεροί επιστήμονες έγιναν κατά πολύ πλουσιότεροι, καθώς τιμήθηκαν με τα φετινά βραβεία Breakthrough, τα πιο γενναιόδωρα στον κόσμο, καθώς συνοδεύονται από 3 εκατ. δολάρια για κάθε επιστήμονα (το Νόμπελ συνοδεύεται από ποσό σχεδόν 1 εκατ. δολ.). Τα βραβεία χρηματοδοτούνται από τον Ρώσο δισεκατομμυριούχο Γιούρι Μίλνερ, ο οποίος είχε την αρχική ιδέα, καθώς και από μερικά διάσημα «ονόματα» της Σίλικον Βάλεϊ της Καλιφόρνια (όπου έγινε και η τελετή απονομής), όπως ο συνιδρυτής του Facebook Μαρκ Ζάκερμπεργκ και ο συνιδρυτής της Google Σεργκέι Μπριν. Αρχισαν να απονέμονται το 2012 και φέτος μοίρασαν συνολικά σχεδόν 22 εκατομμύρια δολάρια σε πολλούς επιστήμονες. Συνολικά, από τότε που καθιερώθηκαν, έχουν μοιράσει πάνω από 160 εκατ. δολάρια σε επιστήμονες. Οι βραβευθέντες για το 2015 είναι: Επιστήμες της Ζωής (πέντε βραβεία από 3 εκατ. δολ.): στους Έντουαρντ Μπόιντεν (ΜΙΤ), Καρλ Ντάϊσεροθ (Στάνφορντ), Τζον Χάρντι (University College Λονδίνου), Έλεν Χομπς (Πανεπιστήμιο Τέξας) και Σβάντε Πάαμπο (Ινστιτούτο Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ). Φυσική (ένα βραβείο 3 εκατ. δολ.): θα το μοιρασθούν εξίσου πάνω από 1.300 επιστήμονες που ανήκουν σε πέντε ερευνητικές κοινοπραξίες, οι οποίες μελετούν τα νετρίνα. Πρόκειται για τις πειραματικές ομάδες Daya Bay (Κίνα), KamLAND (Ιαπωνία), Κ2Κ/Τ2Κ (Ιαπωνία), Sudbury Netrino Observatory (Καναδάς) και Super-Kamiokande (Ιαπωνία). Είναι η πρώτη φορά που ένα μεγάλο επιστημονικό βραβείο απονέμεται σε τόσους πολλούς (1370)επιστήμονες. Κάθε μία ομάδα θα πάρει από 600.000 δολάρια. Ο επικεφαλής κάθε πειράματος θα πάρει τα δύο τρίτα του ποσού και το υπόλοιπο ένα τρίτο θα μοιρασθεί ανάμεσα στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του. Υπενθυμίζεται ότι το φετινό Νόμπελ Φυσικής απονεμήθηκε σε δύο μόνο επιστήμονες, επίσης για την έρευνα σε νετρίνα. Μαθηματικά (3 εκατ. δολ.): στον Ίαν 'Αγκολ (Πανεπιστήμιο Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ). Δόθηκαν επίσης σε νεότερους επιστήμονες εννέα βραβεία, συνοδευόμενα από 100.000 δολάρια το καθένα. Ένας από αυτούς, ο νεαρός γερμανός μαθηματικός Πέτερ Σόλτσε, αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο. «Προκαλώντας τη συμβατική σκέψη και επεκτείνοντας τις γνώσεις μακροπρόθεσμα, οι επιστήμονες μπορούν να λύσουν τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας», δήλωσε ο Ζάκερμπεργκ. H τελετή απονομής θύμιζε Χόλιγουντ, με τους επιστήμονες να τυγχάνουν αντιμετώπισης...ροκ σταρ. Γνωστοί ηθοποιοί όπως ο Ράσελ Κρόου και η Χίλαρι Σουάνκ, καθώς και άλλες προσωπικότητες από τον χώρο του θεάματος, συμμετείχαν στο «σόου», το οποίο για πρώτη φορά μεταδόθηκε απευθείας από το τηλεοπτικό κανάλι του "National Geographic", αν και ασφαλώς δεν απέπνεε την βασιλική μεγαλοπρέπεια της τελετής απονομής των Νόμπελ. Νωρίτερα φέτος, ο εμπνευστής των βραβείων Γιούρι Μίλερ ανακοίνωσε ότι θα επενδύσει 100 εκατ. δολάρια στην αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500013752 Βίντεο. http://www.kathimerini.gr/838018/article/epikairothta/episthmh/aponomh-twn-episthmonikwn-vraveiwn-breakthrough-sthn-kalifornia

Σχετικότητα και βαρυτικά κύματα. Σ​​τις 25 Νοεμβρίου συμπληρώνονται 100 έτη από την ημέρα που ο Albert Einstein παρουσίασε τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας στην Πρωσική Ακαδημία Επιστημών. Τέσσερα έτη μετά ο Αγγλος αστρονόμος Arthur Eddington σε ομιλία που έκανε στη Βασιλική Εταιρεία της Αγγλίας στις 6 Νοεμβρίου 1919 επιβεβαίωσε την πρόβλεψη της γενικής σχετικότητας για την εκτροπή του αστρικού φωτός από τον Ηλιο, την οποία είχε παρατηρήσει στη διάρκεια της ολικής έκλειψης του Ηλιου μερικούς μήνες νωρίτερα, στις 29 Μαΐου 1919. Την επομένη η εφημερίδα The Times του Λονδίνου με έναν τεράστιο τίτλο στην πρώτη σελίδα διακήρυσσε: «Επανάσταση στην Επιστήμη, Νέα Θεωρία του Σύμπαντος, Ανατρέπονται οι Νευτώνειες Ιδέες». Κι έτσι, μ’ αυτό το έργο ο Einstein έδωσε πραγματικά μία διαφορετική τροπή στην εξέλιξη των ιδεών μας για τον χώρο, τον χρόνο και τη βαρύτητα. Τα τελευταία 100 έτη, η βαρυτική αυτή θεωρία του Einstein έχει γίνει αποδεκτή ως η πιο ικανοποιητική απ’ όλες τις άλλες. Επιπλέον η θεωρία αυτή περιλαμβάνει με τον καλύτερο τρόπο όλα όσα γνωρίζουν σήμερα οι επιστήμονες για τη βαρύτητα. Παρ’ όλα αυτά κι αυτή αφήνει ορισμένα βασικά ερωτήματα αναπάντητα, όπως: η παραμόρφωση του χωρόχρονου συμβαίνει «αστραπιαία» ή μήπως μεταδίδεται με τη μορφή κυμάτων; Η αναζήτηση του Einstein για μια απάντηση στο ερώτημα αυτό, τον οδήγησε σε μία εκπληκτική εκτίμηση: ακριβώς όπως υπάρχουν κύματα φωτός που μεταφέρουν ενέργεια από μέρος σε μέρος, έτσι θα πρέπει να υπάρχουν και βαρυτικά κύματα, τα οποία μεταφέρουν ενέργεια από τόπο σε τόπο. Θεώρησε δηλαδή ότι οι βαρυτικές δυνάμεις ακτινοβολούνται προς τα έξω σαν τα κύματα που δημιουργούνται από την πτώση μιας πέτρας στο νερό μιας λίμνης. Από πού όμως θα προέρχονταν τέτοια κύματα βαρύτητας; Ο Einstein υπέθεσε ότι τα κύματα αυτά θα εκπέμπονταν από διάφορα σώματα με τεράστιες μάζες που θα υφίσταντο βίαιες μεταβολές στο Διάστημα. Καταστροφικά κοσμικά φαινόμενα, όπως η εκρηκτική κατάρρευση ενός ετοιμοθάνατου γιγάντιου άστρου, ή η σπειροειδής σύμπτυξη ενός αστρικού ζεύγους θα πρέπει να εκπέμπουν κύματα βαρύτητας στο Διάστημα με ταχύτητα ίση με την ταχύτητα του φωτός. Καθώς τα ταχυκίνητα αυτά κύματα έρχονται σε επαφή με διάφορα σωματίδια ύλης στο Διάστημα, η ταχύτητα των σωματιδίων αυτών θα πρέπει να μεταβάλλεται έτσι ώστε και τα σωματίδια αυτά να εκπέμπουν κύματα βαρύτητας. Ακόμη όμως και μ’ αυτή την αλυσιδωτή βαρυτική αντίδραση, ο Einstein πίστευε ότι τα κύματα βαρύτητας ήταν τόσο αδύναμα ώστε να μην μπορέσουν να γίνουν ποτέ αντιληπτά. Γι’ αυτό και δεν έχουν εντοπιστεί έως τώρα, κι έτσι η θεωρία του Einstein για τα βαρυτικά κύματα παρέμενε χωρίς αποδείξεις. Τα τελευταία έτη, όμως, διάφορες ερευνητικές ομάδες ασχολούνται με τη διερεύνηση του εντοπισμού των βαρυτικών κυμάτων. Η μία από τις τρεις πειραματικές ομάδες του Ν. Πόλου, που ανήκει στο Σμιθσόνιαν Κέντρο Αστροφυσικής του Χάρβαρντ, ανακοίνωσε στις 17 Μαρτίου 2014 ότι ύστερα από παρατηρήσεις εννέα ετών εντόπισε την ύπαρξη βαρυτικών κυμάτων με τη μορφή ρυτιδώσεων στο χωρόχρονο, που προέρχονταν από τις πρώτες απειροελάχιστες στιγμές της γέννησης του Σύμπαντος πριν από 13,82 δισ. έτη. Δυστυχώς δέκα μήνες μετά αποδείχτηκε ότι ο εντοπισμός οφειλόταν σε άλλα άσχετα φαινόμενα. Παρ’ όλα αυτά, οι ενδείξεις που συγκεντρώνονται σήμερα οδηγούν τους επιστήμονες να συμπεράνουν ότι ο Einstein είχε για άλλη μια φορά δίκιο στους υπολογισμούς του για το Σύμπαν. Υπάρχουν, δηλαδή, ορισμένες ισχυρές ενδείξεις για την ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων με βάση την ανακάλυψη ενός συστήματος δύο πάλσαρ που έγινε το 1974 από τους Αμερικανούς αστροφυσικούς Russel Hulse και Joseph Taylor, οι οποίοι για την ανακάλυψή τους αυτή τιμήθηκαν το 1993 με το Βραβείο Νομπέλ Φυσικής. Ως γνωστόν, τα πάλσαρ είναι ταχύτατα περιστρεφόμενα άστρα νετρονίων με πανίσχυρα μαγνητικά πεδία που εκπέμπουν ακτινοβολίες, όπως ένας φάρος. Το αστρικό σύστημα των Hulse-Taylor έχει βοηθήσει στον έλεγχο αρκετών προβλέψεων της Γενικής Σχετικότητας. Γιατί, καθώς τα δύο άστρα νετρονίων στροβιλίζονται όλο και πιο κοντά το ένα στο άλλο, υπολογίζεται ότι θα συγκρουστούν σε περίπου 300 εκατ. έτη, αφού σύμφωνα με τον Einstein όταν ένα τέτοιο διπλό αστρικό σύστημα εκπέμπει βαρυτικά κύματα η περίοδος της τροχιάς του μειώνεται. Παρόλο που οι μεταβολές είναι πάρα πολύ μικρές, εντούτοις αντιστοιχούν με μεγάλη ακρίβεια στις τιμές που προβλέπει η Γενική Σχετικότητα, γεγονός που αποτελεί μια έμμεση ένδειξη ότι τα βαρυτικά κύματα που προέβλεψε ο Einstein πρέπει να υπάρχουν, αν και χωρίς την πειραματική τους επιβεβαίωση τίποτα δεν είναι σίγουρο. Οπως χαρακτηριστικά έλεγε και ο Richard Feynman: «Δεν έχει καμιά σημασία πόσο όμορφη είναι μια θεωρία, ή πόσο έξυπνος είναι αυτός που την διαμόρφωσε, ή πιο είναι το όνομά του. Αν διαφωνεί με τα πειραματικά δεδομένα, είναι σίγουρα λάθος. Τελεία και παύλα». http://physicsgg.me/2015/11/08/%cf%83%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ba%cf%8d%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1/

Πρωτοπόρος στο DNA. Τώρα από τη Silicon Valley έρχεται στην Αθήνα και μετέχει στη μεγάλη εκδήλωση την οποία διοργανώνει το TedxAcademy σήμερα στο Μέγαρο Μουσικής. Ανάμεσα και σε άλλους διακεκριμένους ομιλητές, η Φαίη Χριστοδούλου, μοριακή βιολόγος, θα παρουσιάσει τη μεθοδολογία που αναπτύχθηκε μέσα από έναν βιοχημικό μηχανισμό. Αφού ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή στο Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας, με θέμα τον εξελικτικό ρόλο των μικρών RNA (τα μη κωδικοποιημένα μόρια), η κ. Χριστοδούλου συνέχισε την έρευνά της στο Ιδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών. Αντικείμενο της μελέτης ήταν ο ρόλος των RNA στην καρκινογένεση του θυρεοειδούς. Η κ. Χριστοδούλου πάλεψε με τις δυσκολίες των καιρών και τα εργασιακά αδιέξοδα των ταλαντούχων επιστημόνων και βρέθηκε στην Κοιλάδα της Σιλικόνης στο πλαίσιο του προγράμματος σπουδών στο Singularity University. Η πρωτοπορία του εν λόγω πανεπιστημίου είναι ότι δημιουργεί ένα διεθνές δίκτυο επιστημόνων και επιχειρήσεων προκειμένου να αξιοποιήσουν τη νέα τεχνολογία για να λύσουν πρακτικά προβλήματα της ανθρωπότητας. Παράλληλα, φέρνει σε επαφή με το εταιρικό περιβάλλον τους νέους επιστήμονες, οι οποίοι αποκτούν αίσθηση της επιχειρηματικότητας. Αυτό το περιβάλλον λειτούργησε ως πηγή έμπνευσης και η νεαρή επιστήμων συνίδρυσε τη νεοφυή επιχείρηση Miroculus με έδρα τη Σίλικον Βάλεϊ. Στόχος της start up είναι η έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου και άλλων ασθενειών με την αξιοποίηση τεχνολογιών. Η πρωτοποριακή συσκευή Miriam που κατασκεύασαν επιτρέπει με ένα μικρό δείγμα αίματος την εύκολη και οικονομική ανίχνευση των μικρών RNA στο αίμα, η συγκέντρωση των οποίων σχετίζεται με διαφορετικούς τύπους καρκίνου. Το πλέον ενδιαφέρον είναι ότι πρόκειται για μια «απλοποιημένη» διεργασία με ελάχιστο κόστος, κάτι που θα διευκολύνει τη διάγνωση και θα την καταστήσει προσβάσιμη για μεγάλα τμήματα πληθυσμού. Η εκδήλωση του TedxAcademy το μεσημέρι στο Μέγαρο Μουσικής έχει ως κεντρικό θέμα την Εξέλιξη. Ανάμεσα σε διακεκριμένους ομιλητές συγκαταλέγονται ο Γιάννης Ιωαννίδης, διευθυντής Διδακτορικού Προγράμματος στην Επιδημιολογία και την Κλινική Ερευνα στο Πανεπιστήμιο Stanford, ο Νίκος Πασσάς, καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Northeastern, ο Τζόναθαν Τρεντ, βιομηχανικός της ΝΑΣΑ, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Λουκάς Τσούκαλης και ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης. http://www.prisonplanet.gr/υγεια/97832-πρωτοπόρος-στο-dna Εντυπωσιακές εφευρέσεις από ομάδες αριστείας. Ρούχα με μικροσκοπικούς αισθητήρες για τη μέτρηση και βελτίωση αθλητικών επιδόσεων, μη επανδρωμένα ελικόπτερα για ναυαγοσώστες, αυτοκινητάκια που κινούνται μόνα τους και μικροσκοπικοί σταθμοί μέτρησης της ρύπανσης ή μικροκλιμάτων. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις εφαρμογές και τις εφευρέσεις που θα παρουσιαστούν στην ετήσια συνάντηση των κοινοτήτων του ανοικτού και ελεύθερου λογισμικού στο ΤΕΙ Αθηνών από σήμερα, και έχουν δύο σημαντικές ιδιαιτερότητες σε σχέση με αντίστοιχες εφευρέσεις που παρουσιάζονται κατά καιρούς: οι περισσότερες έρχονται από τις μονάδες αριστείας των πανεπιστημίων ή υλοποιούνται από φοιτητές και επαγγελματίες οι οποίοι δεν επιχειρούν να αναπτύξουν απλώς πρωτότυπες τεχνολογίες, αλλά εφαρμογές με εμπορικό ή κοινωνικό ενδιαφέρον, και έπειτα να τις διαθέσουν δωρεάν στο Διαδίκτυο ώστε να αναπτυχθούν από αυτές προϊόντα και υπηρεσίες. «Η ελεύθερη διάθεση τεχνολογικών ιδεών οδηγεί στη δημιουργία κοινοτήτων που εργάζονται πάνω σε αυτές και οι οποίες με τη σειρά τους ωθούν την καινοτομία. Εχουμε παρατηρήσει ότι οι προγραμματιστές μας μαθαίνουν περισσότερα σε αυτά τα πρότζεκτ από ό,τι στα αυστηρά ακαδημαϊκά ή εταιρικά προγράμματα» λέει ο κ. Νεκτάριος Κοζύρης, καθηγητής Πληροφορικής στο ΕΜΠ. Η συνάντηση των κοινοτήτων διοργανώνεται από εθελοντές για 8η συνεχή χρονιά, όμως φέτος φιλοξενείται στη Μονάδα Αριστείας του ΤΕΙ Αθηνών. Οι μονάδες αριστείας έχουν ωθήσει μερικές από τις ενδιαφέρουσες προτάσεις στην ωρίμανση, με προοπτική ανάπτυξής τους σε εταιρείες. Για παράδειγμα, το πρόγραμμα wearable arduino, ένα σύστημα δώδεκα αισθητήρων που τοποθετούνται στα ρούχα ενός αθλητή του τένις με σκοπό να μετρήσουν τις επιδόσεις του και να βοηθήσουν στη βελτίωσή του. «Οταν ξεκινήσαμε, θέλαμε να φτιάξουμε ένα παιχνίδι 3D για την τηλεόραση με πολύ φτηνά υλικά. Στη μονάδα έστρεψαν την προσοχή μας στην προσπάθεια να λύσουμε κάποιο πραγματικό πρόβλημα», λέει ο κ. Απόστολος Αναγνωστόπουλος, τεχνικός Πληροφορικής του ΤΕΙ. Ο ίδιος και μια ομάδα φοιτητών και επαγγελματιών που εργάζονται εθελοντικά στο θέμα απευθύνθηκαν σε προπονητές τένις στο ΟΑΚΑ και ξεκίνησαν μια συνεργασία, η οποία απέδωσε την εφεύρεση. «Δεν θα μπορούσαμε μόνοι μας να σκεφτούμε ότι τους αθλητές τένις απασχολούν οι δρασκελιές με τις οποίες μπορούν να φτάσουν στο φιλέ ή κινήσεις των χεριών που επαναλαμβάνουν, όμως οι προπονητές μάς βοήθησαν να καταλάβουμε την ανάγκη και να φτιάξουμε κάτι χρήσιμο», εξηγεί ο ίδιος. Αφού ολοκληρώθηκε η φάση του προγραμματισμού, η ερευνητική ομάδα ετοιμάζεται για τις δοκιμές στον χώρο του γηπέδου τένις, αλλά και για τη συνεργασία με προπονητές άλλων αθλημάτων, όπως του ακοντίου, για την προσαρμογή της εφεύρεσης. Το droneLifeguard, αντίστοιχα, προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα της ταχύτητας διάσωσης. Σε μια μεγάλη παραλία (ή σε ένα ναυάγιο), ο διασώστης δεν κινείται με μεγάλη ταχύτητα, όμως τηλεκατευθυνόμενα ελικόπτερα με κιτ επιβίωσης, όπως σωσίβια, μπορούν να προπορευθούν και να εξοικονομήσουν πολύτιμο χρόνο για τη διάσωση μιας ζωής. Κι εδώ η τεχνολογία του drone συνδυάζεται με τον ανοικτό προγραμματισμό, καλώντας την κοινότητα να συμμετάσχει στον σχεδιασμό μιας χρήσιμης τεχνολογίας. Μια άλλη ομάδα, η SciFy, αναπτύσσει το DemocracIT, μια πλατφόρμα πολιτικής διαβούλευσης πάνω στο opengov, που μένει αναξιοποίητο. «Οι διαβουλεύσεις στο opengov ενισχύουν τη διαφάνεια, αλλά όχι τη συμμετοχή. Οταν έχεις εκατοντάδες σχόλια, το ένα κάτω από το άλλο, απλώς δεν μπορεί να γίνει διάλογος και το αποτέλεσμα δεν είναι χρήσιμο για κανέναν», εξηγεί ο κ. Βασίλης Γιαννακόπουλος, εκ μέρους της ομάδας. Το DemocracIT δίνει τη δυνατότητα δημοσίευσης σχολίων σε επιμέρους εδάφια και συντάσσει μια έκθεση στο τέλος, με στατιστικά για τα πιο συζητημένα θέματα και στοιχεία που μπορεί να είναι χρήσιμα σε έναν πολιτικό. Εναν χρόνο μετά την έναρξή τους, οι μονάδες αριστείας των ελληνικών πανεπιστημίων στον χώρο του λογισμικού έχουν ήδη μερικά πολύ θετικά αποτελέσματα να παρουσιάσουν. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Εταιρείας Ανοικτού Λογισμικού (ΕΕΛΛΑΚ), έχουν αναπτυχθεί 75 διαφορετικά έργα από 1.179 μέλη, έχει παραχθεί ελεύθερο εκπαιδευτικό υλικό σε 246 αρχεία και 269 βίντεο. Οι περιοχές δραστηριοποίησης αρχίζουν από τον τουρισμό και την ανάπτυξη συστημάτων διαχείρισης κρατήσεων ή μια πλατφόρμα προώθησης της μαστίχας στο εξωτερικό έως την ανάπτυξη λογισμικού για τις μεταφορές και τη ναυτιλία. «Στην Ελλάδα έχουμε πολλά μαθηματικά μυαλά και αυτό το βλέπει κανείς στις διακρίσεις που έρχονται. Αυτές οι συναντήσεις βοηθούν στην παραγωγή τεχνογνωσίας», εξηγεί ο κ. Κοζύρης, εκ μέρους της ΕΕΛΛΑΚ. http://www.prisonplanet.gr/sci-tech/97843-εντυπωσιακές-εφευρέσεις-από-ομάδες-αριστείας

Καμία ένδειξη εξωγήινων στο μυστηριώδες άστρο KIC 8462852. Αν όντως υπάρχει ένας προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός στο άστρο KIC 8462852, οι μεταδόσεις του μάλλον δεν είναι αρκετά ισχυρές για να γίνουν αντιληπτές από τη Γη -το Ινστιτούτο SETI ανακοίνωσε πως απέτυχε να ανιχνεύσει κάποιο ενδιαφέρον σήμα. Το KIC 8462852 κέντρισε το ενδιαφέρον του SETI τον Οκτώβριο, όταν ανακοινώθηκε ότι η φωτεινότητα του άστρου παρουσιάζει μεγάλες, μη περιοδικές διακυμάνσεις που φτάνουν μέχρι το 20%. Η συμπεριφορά αυτή είναι σίγουρα ασυνήθιστη, δεδομένου ότι ακόμα και ένας πλανήτης στο μέγεθος του Δία δεν θα μπορούσε να μειώσει το φως του άστρου πάνω από 1%. Η ανάλυση των δεδομένων υποδεικνύει ότι κάτι περνά μπροστά από το άστρο και το κρύβει. Πιθανότατα δεν είναι ένα μεγάλο σώμα, αλλά πολλά μικρότερα που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το KIC 8462852. Μία από τις θεωρίες που προτάθηκαν είναι ότι το άστρο, το οποίο βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμό του Κύκνου και απέχει 1.480 έτη φωτός από τη Γη, περιβάλλεται από ένα μεγάλο σμήνος κομητών. Ένα άλλο πιθανό ενδεχόμενο είναι ότι τα αντικείμενα που κρύβουν το άστρο είναι γιγάντιες κατασκευές ενός προηγμένου εξωγήινου πολιτισμού. Θα μπορούσε για παράδειγμα να είναι ένα «σμήνος Ντάισον», πολυάριθμοι ηλιακοί συλλέκτες που κινούνται σε τροχιά γύρω από το KIC 8462852 και παράγουν ενέργεια. Θέλοντας να διερευνήσουν το ενδεχόμενο, οι ερευνητές του SETI έστρεψαν προς το παράξενο άστρο τη Συστοιχία Τηλεσκοπίων Allen, ένα σύστημα από 42 ραδιοτηλεσκόπια που λειτουργεί βόρεια του Σαν Φρανσίσκο. Επί δύο εβδομάδες η συστοιχία αναζητούσε δύο είδη σημάτων. Το πρώτο είναι «σήματα στενής ζώνης» με τα οποία ένας εξωγήινος πολιτισμός θα μπορούσε να γνωστοποιεί εσκεμμένα την ύπαρξή του -αυτά είναι τα σήματα στα οποία εστιάζονται συνήθως οι αναζητήσεις του SETI. To δεύτερο είναι σήματα ευρείας ζώνης, τα οποία θα εκπέμπονταν από διαστημικά σκάφη που προωθούνται με ισχυρές δέσμες μικροκυμάτων, λέει το Ινστιτούτο. «Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιήσαμε τη Συστοιχία Τηλεσκοπίων Allen για να αναζητήσουμε σήματα ευρείας ζώνης» επισήμανε ο Τζέρι Χαρπ, ερευνητής του SETI. Και στις δύο περιπτώσεις η αναζήτηση ήταν μάταιη, καταλήγει το SETI σε μελέτη που έχει αναρτηθεί στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv. http://arxiv.org/abs/1511.01606 Αυτό, βέβαια, δεν αποκλείει την ύπαρξη εξωγήινων στο παράξενο άστρο. Το SETI θα μπορούσε να ανιχνεύσει μόνο σήματα εξαιρετικά μεγάλης ισχύος -στην περίπτωση των σημάτων στενής ζώνης, η απαιτούμενη ισχύς θα ξεπερνούσε κατά 100 φορές την συνολική παγκόσμια κατανάλωσης ενέργειας στη Γη. Και στην περίπτωση των σημάτων ευρείας ζώνης, η απαιτούμενη ισχύς θα ήταν δέκα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την παγκόσμια κατανάλωση ενέργειας. Στην περίπτωση βέβαια που αυτά τα σήματα μεταδίδονταν απευθείας προς τη Γη και όχι σφαιρικά προς όλες τις κατευθύνσεις, η απαιτούμενη ισχύς θα ήταν πολύ μικρότερη, επισημαίνει το SETI. Εκτιμά ακόμα ότι ένας πολιτισμός ικανός να κατασκευάσει σμήνος Dyson θα έπρεπε να έχει πρόσβαση σε ασύλληπτα ποσά ισχύος, της τάξης των 1027 watt. Αυτό υπερβαίνει ακόμα και την συνολική ισχύ του Ήλιου, περίπου 3,846×1026 W. «Η ιστορία της αστρονομίας μας διδάσκει πως, κάθε φορά που νομίζαμε ότι βρήκαμε ένα φαινόμενο που οφείλεται στις δραστηριότητες εξωγήινων, τελικά αποδείχθηκε ότι κάναμε λάθος» σχολιάζει ο αστρονόμος του SETI Σεθ Σόστακ. «Παρόλο όμως που είναι αρκετά απίθανό να οφείλεται σε φυσικούς παράγοντες, και όχι σε εξωγήινους, η παράξενη συμπεριφορά του άστρου, είναι σώφρον να ελέγχουμε κάποια πράγματα» προσθέτει. Για κάθε ενδεχόμενο, οι παρατηρήσεις του SETI θα συνεχιστούν. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500037949

Που βρίσκεται και που κατευθύνεται το New Horizons; Το διαστημικό σκάφος New Horizons στις 7 Νοεμβρίου 2015, απέχει από τη Γη 5.143.174.805 χιλιόμετρα και 137.630.042 χλμ από τον Πλούτωνα:Στις 22, 25 και 28 Οκτωβρίου οι τεχνικοί της ΝΑSΑ πραγματοποίησαν τρεις ελιγμούς που διόρθωσαν την πορεία του σκάφους και στις 4 Νοεμβρίου ένας τέταρτος ελιγμός ολοκλήρωσε με επιτυχία την πορεία προς το αντικείμενο 2014 MU69 της Ζώνης Κούιπερ. Για πρώτη φορά στην ιστορία του διαστήματος έγινε διόρθωση τροχιάς διαστημικού σκάφους από τόσο μεγάλη απόσταση Το αντικείμενο 2014 MU69 θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ο νέος στόχος εξερεύνησης για το διαστημόπλοιο New Horizons, εφόσον εγκριθεί η επέκταση της αποστολής στις αρχές του 2016. To New Horizons βρίσκεται 1,44 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον νέο του στόχο και αναμένεται να τον πλησιάσει πιο κοντά από τα 12.500 km που προσέγγισε τον Πλούτωνα στις 14 Ιουλίου 2015. http://physicsgg.me/2015/11/07/%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b2%cf%81%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%b8%cf%8d%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-ne/

Μαζική εξαφάνιση πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα! Μια νέα θεωρία αναφέρει ότι κάποτε στο ηλιακό μας σύστημα υπήρχαν δεκάδες βραχώδεις πλανήτες οι οποίοι εξοστρακίστηκαν από τους γίγαντες αερίου έξω από αυτό. Εχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες για την εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος. Οι περισσότερες από αυτές συγκλίνουν στο ότι στην αρχική του μορφή το ηλιακό μας σύστημα ήταν εντελώς διαφορετικό από ότι σήμερα. Οι γίγαντες αερίου (Δίας, Κρόνος, Ουρανός, Ποσειδώνας) ήταν πολύ πιο κοντά στο Ηλιο και υπήρχαν και υπήρχαν και κάποιοι ακόμη μικρότεροι πλανήτες. Η κάθε θεωρία προβάλει και διαφορετικό αριθμό πλανητών πέραν των τεσσάρων αέριων γιγάντων. Ομως όλες αυτές οι θεωρίες συμφωνούν πως η κίνηση των τεσσάρων γιγάντων αερίου και οι βαρυτικές τους έλξεις και αλληλεπιδράσεις είτε εξοστράκισαν κάποιους από τους άλλους πλανήτες είτε τους υποχρέωσαν να συγκρουστούν μεταξύ τους και να καταστραφούν. Ολες οι θεωρίες επίσης συμφωνούν ότι αυτή η χαοτική κατάσταση που επικράτησε στην πρώτη περίοδο ύπαρξης του ηλιακού μας συστήματος ισορρόπησε με την μετακίνηση των τεσσάρων γιγάντων αερίου στις θέσεις που βρίσκονται σήμερα. Οταν οι τέσσερις γίγαντες αερίου εγκαταστάθηκαν στα σημεία που βρίσκονται σήμερα σύμφωνα με κάποιες θεωρίες έγινε εφικτός ο σχηματισμός των εσωτερικών βραχωδών πλανητών από τα εναπομείναντα υλικά του δίσκου κοσμικής ύλης γύρω από τον νεαρό Ηλιο. Μια πρόσφατη θεωρία διαφοροποιείται αναφέροντας ότι Αρης, Αφροδίτη, Ερμής και η Γη δημιουργήθηκαν από τα υλικά που προέκυψαν από τις συγκρούσεις της πρώτης γενιάς πλανητών που προαναφέραμε. Την εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος αποφάσισαν να μελετήσουν άλλοι δύο επιστήμονες. Ο Νέιθαν Κέιμπ, του Κέντρου Αστροφυσικών Ερευνών CIERA του αμερικανικού Πανεπιστημίου Northwestern University και ο Τζον Τσέιμπερς του Τμήματος Επίγειου Μαγνητισμού του Ινστιτούτου Carnegie στην Ουάσιγκτον σχεδίασαν και «έτρεξαν» χιλιάδες προσομοιώσεις. Τα αποτελέσματα αυτών των προσομοιώσεων ανέδειξαν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία. Ενα πολύ ενδιαφέρον δεδομένο που προέκυψε είναι ότι οι τέσσερις γίγαντες αερίου εγκαταστάθηκαν στα σημεία που βρίσκονται σήμερα πριν σχηματιστεί η Γη. Το δεύτερο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι εκτός από τους τέσσερις γίγαντες αερίου στο πρώιμο ηλιακό σύστημα είχαν δημιουργηθεί όχι ένας όχι δύο όχι πέντε αλλά δεκάδες βραχώδεις πλανήτες μικρού μεγέθους παρόμοιου με αυτό του Αρη ή της Γης! Σύμφωνα με τους ερευνητές οι βαρυτικές δυνάμεις των τεσσάρων γιγάντων αερίου οδήγησαν το σύνολο αυτών των πλανητών έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Οι ερευνητές στο άρθρο τους στην υπηρεσία διαδικτυακών προδημοσιεύσεων Arxiv πάντως δεν δίνουν μια εξήγηση για την ύπαρξη της Γης και των άλλων βραχωδών πλανητών του ηλιακού μας συστήματος από την στιγμή που αποκλείουν την πιθανότητα συγκρούσεων κάποιων εκ των βραχωδών πλανητών που σύμφωνα με τις προσομοιώσεις τους προϋπήρξαν. Στην υπηρεσία διαδικτυακών προδημοσιεύσεων Arxiv ταυτόχρονα με τη νέα θεωρία για τον σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος δημοσιεύεται και μια ενδιαφέρουσα θεωρία για τον σχηματισμό των πλανητών που έχουν γίνει ευρύτερα γνωστοί με τον όρο «Καυτός Δίας». Καυτός Δίας ή αλλιώς Θερμός Δίας είναι ονομασία εξωηλιακής κατηγορίας μεγάλων πλανητών αερίου με μάζα περίπου παρόμοια η μεγαλύτερη του Δία. Οι πλανήτες αυτοί έχουν πολύ υψηλή θερμοκρασία επειδή κινούνται σε πολύ κοντινή απόσταση από το μητρικό του άστρο. Μάλιστα αυτοί ήταν οι πρώτοι πλανήτες που εντοπίστηκαν μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Οι πρώτοι εξωηλιακοί πλανήτες που ανακαλύφτηκαν ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία πλανητών. Ο Αάρον Μπόλει, του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ του Καναδά υποστηρίζει ότι μπορεί οι γίγαντες αερίου να υποχρεώνουν μικρότερους πλανήτες να συγκρούονται μεταξύ τους όμως και εκείνοι είναι προϊόντα τέτοιων συγκρούσεων. Σύμφωνα με τον ερευνητή νεαροί σε ηλικία πλανήτες συγκρούονται και από αυτές τις συγκρούσεις σχηματίζεται ο πυρήνας ενός Καυτού Δία. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=752477

Τι συμβαίνει όταν συγκρούονται μεταξύ τους αντιπρωτόνια; Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της πυρηνικής φυσικής είναι να κατανοήσουμε τη δύναμη μεταξύ των νουκλεονίων, που είναι το απαραίτητο βήμα για την κατανόηση της δομής των πυρήνων και του τρόπου με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι πυρήνες μεταξύ τους. Οι πυρήνες των ατόμων ανακαλύφθηκαν από τον Rutherford το 1911 και οι γνώσεις μας σχετικά με την ισχυρή δύναμη προέκυψαν από τα πειράματα και τις μελέτες που έγιναν σε νουκλεόνια και πυρήνες της ύλης. Κι ενώ οι αντι-πυρήνες μέχρι και το αντι-ήλιο έχουν δημιουργηθεί στο εργαστήριο και μετρήθηκαν οι μάζες τους , λίγα πράγματα είναι γνωστά σχετικά με την απευθείας αλληλεπίδραση των αντι-νουκλεονίων. Οι φυσικοί του πειράματος STAR (Solenoidal Tracker at RHIC) μέσα από συγκρούσεις δεσμών ιόντων χρυσού παρήγαγαν μεγάλο αριθμό αντιπρωτονίων, τα οποία στη συνέχεια συγκρούονταν μεταξύ τους. Έτσι κατάφεραν να πάρουν απευθείας πληροφορίες σχετικά με την αλληλεπίδραση μεταξύ αντιπρωτονίων. Τα αποτελέσματα των μετρήσεων είναι θεμελιώδους σημασίας για την κατανόηση της δομής περίπλοκων συστημάτων αντι-νουκλεονίων, δεδομένου ότι τα αντι-πρωτόνια είναι ένα από τα απλούστερα συστήματα αντι-νουκλεονίων. Οι ερευνητές διαπίστωσαν αυτό που περίμεναν, ότι τα αντιπρωτόνια σε πολύ μικρές αποστάσεις έλκονται εξαιτίας της ισχυρής αλληλεπίδρασης, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα πρωτόνια. Το πείραμα αυτό έδειξε επίσης (όπως πάλι αναμενόταν) ότι δεν παραβιάζεται το δόγμα του Καθιερωμένου Προτύπου των στοιχειωδών σωματιδίων, η περίφημη συμμετρία CPT. Τα αρχικά CPT αναφέρονται C: στην συζυγία φορτίου, τον μετασχηματισμό όπου ένα σωματίδιο αντικαθίσταται από το αντισωματίδιό του, P: στην ομοτιμία, η οποία συνδέεται με τον μετασχηματισμό αναστροφής του χώρου, και T: sτη συμμετρία αναστροφής του χρόνου, όπου εναλλάσσονται οι χρονικές συντεταγμένες t και -t. Oι ισχυρές και οι ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις παραμένουν αναλλοίωτες κάτω από τους προαναφερθέντες μετασχηματισμούς C, P και T, ενώ οι ασθενείς αλληλεπιδράσεις παραβιάζουν μεμονωμένα και τις 3 αυτές συμμετρίες. Όμως, όταν οι μετασχηματισμοί C, P, Τ εφαρμόζονται μαζί, ως μετασχηματισμός CPT, τότε όλες οι αλληλεπιδράσεις – ασθενείς, ισχυρές και ηλεκτρομαγνητικές – παραμένουν αναλλοίωτες. Αυτό είναι το θεώρημα CPΤ και διατυπώνεται απλούστερα ως εξής: ένα σύστημα παραμένει αμετάβλητο αν τα σωματίδια αντικατασταθούν από τα κατοπτρικά συμμετρικά αντισωματίδιά τους και αντιστραφεί η ροή του χρόνου. To «αναλλοίωτο CPT» μας εγγυάται ότι ένα σωματίδιο και το αντισωματίδιό του έχουν ίσες μάζες, ίσους χρόνους ζωής, ίδιο σπιν, αλλά αντίθετους προσθετικούς κβαντικούς αριθμούς όπως το ηλεκτρικό φορτίο, η z συνιστώσα του ισοσπίν, ο κβαντικός αριθμός της παραξενιάς κ.ά. Όλα τα πειράματα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα δείχνουν ότι δεν παραβιάζεται η συμμετρία CPT. Το ίδιο δείχνουν και οι μέχρι στιγμής οι μετρήσεις του πειράματος STAR. Σύμφωνα με τον Daniel Kaplan του Iνστιτούτου Tεχνολογίας του Illinois στις ΗΠΑ για να εντοπιστούν παραβιάσεις της συμμετρίας CPT (εφόσον υπάρχουν) στο πείραμα STAR θα πρέπει να γίνουν πολύ πιο ακριβέστερες μετρήσεις Το γεγονός ότι δεν κλονίστηκαν τα θεμέλια της φυσικής μέσα από τις συγκρούσεις των αντι-πρωτονίων δεν μειώνει την επιτυχία του πειράματος STAR, που εκτός του ότι επιβεβαίωσε τις αναμενόμενες θεωρητικές προβλέψεις, ανοίγει νέους δρόμους όσον αφορά την πειραματική μελέτη των αλληλεπιδράσεων σωματιδίων της αντιύλης. http://physicsgg.me/2015/11/06/%cf%84%ce%b9-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%cf%83%cf%85%ce%b3%ce%ba%cf%81%ce%bf%cf%8d%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%be/

Η Ευρώπη ενώνει τις δυνάμεις της για τον διαστημικό καιρό. Δουλεύοντας με επιστήμονες σε 14 χώρες σε όλη την Ευρώπη, η ESA αναπτύσσει ένα δίκτυο προειδοποίησης που θα βοηθήσει στην προστασία μας από τις επιπτώσεις της δραστηριότητας του Ήλιου μας. Η προσπάθειες του προγράμματος Επίγνωσης της Κατάστασης του Διαστήματος της ESA (Space Situational Awareness - SSA) παράγει τώρα σχεδόν 60 «προϊόντα» - συμπεριλαμβανομένων μετρήσεων υψηλής ποιότητας, προβλέψεις, προειδοποιήσεις και ανάλυση από εμπειρογνώμονες - από τις ομάδες που συμμετέχουν στο δίκτυο διαστημικού καιρού του Οργανισμού, που αναμένεται να αυξηθούν σε πάνω από 140 την επόμενη χρονιά. Πολλοί χρησιμοποιούν δεδομένα πραγματικού χρόνου του Ήλιου μας και των διαταραχών που προκύπτουν και ανιχνεύθηκαν στο περιβάλλον γύρω από τη Γη, την ατμόσφαιρα μας και κάτω προς την επιφάνεια. Οι μη επεξεργασμένες πληροφορίες συλλέγονται από ένα μεγάλο και αυξανόμενο αριθμό επίγειων και διαστημικών αισθητήρων, και παραδίδονται μέσω ενός δικτύου Κέντρων Εξυπηρέτησης Εμπειρογνωμόνων, που ιδρύθηκε από την ESA για να συνδυάσει και να αξιοποίησει τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις στα Κράτη Μέλη. "Τα Κέντρα συνενώνουν τον πλούτο της εμπειρογνωμοσύνης των διαστημικών καιρικών συνθηκών και τις δυνατότητες που υπάρχουν σε εθνικό επίπεδο", λέει ο Alexi Glover της ESA, υπεύθυνος για την ανάπτυξη του δικτύου. "Αυτό αποτελεί μια μεγάλη προστιθέμενη αξία όχι μόνο στα Κράτη Μέλη και τις βιομηχανίες τους, αλλά για την Ευρώπη στο σύνολό της." Πολυάριθμοι τομείς στην οικονομία της Ευρώπης ενδέχεται να επηρεαστούν από τον διαστημικό καιρό, που κυμαίνονται από τις τηλεπικοινωνίες, τις ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, τις γεωτρήσεις, την εξερεύνηση, την πλοήγηση και τη διανομή ηλεκτρικής ενέργειας, κυρίως στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη. Ο Ήλιος προκαλεί «θύελλες» στο εσωτερικό της μαγνητόσφαιρας της Γης, όταν γιγάντιες εκρήξεις από την εξωτερική ατμόσφαιρα του Ήλιου - εκτινάξεις στεφανιαίας μάζας (CMEs) – λούζουν τον πλανήτη μας. Το πιο πρόσφατο πολύ μεγάλο γεγονός συνέβη το 2012, αν και δεν πέτυχε τη Γη. Λιγότερες CMEs συμβαίνουν τακτικά και φτάνουν τον πλανήτη κάνουμε την επίτευξη του πλανήτη, επηρεάζοντας καθημερινές οικονομικές δραστηριότητες. Η ESA ξεκίνησε την προσπάθεια διαστημικής επίγνωσης το 2009, εν μέρει, για την ανάπτυξη μιας πανευρωπαϊκής δυνατότητας παρακολούθησης, μελέτης και προειδοποίησης για τέτοια διαστημικά καιρικά φαινόμενα. "Η σημερινή επέκταση του δικτύου, τα οποία διασυνδέονται μέσω Διαστημικού Καιρού του συντονιστικού κέντρου Διαστημικού Καιρού της ESA στις Βρυξέλλες, Βέλγιο, αποδίδει τους καρπούς αρκετών χρόνων εργασίας," λέει ο Juha-Pekka Luntama, διευθυντής διαστημικού καιρού της ESA. Ο δορυφόρος Proba-2 της ESA που παρακολουθεί τον Ήλιο συμβάλλει επίσης. Στο εγγύς μέλλον, όργανα σε δορυφόρους που λειτουργούν από έναν αριθμό εταίρων της ESA θα πετούν, και ο Οργανισμός μελετά μια ειδική αποστολή για την έγκαιρη προειδοποίηση των εκτινάξεων στεφανιαίας μάζας και άλλων διαστημικών καιρικών φαινομένων. Το 2016, το δίκτυο διαστημικού καιρού της ESA θα αυξηθεί ώστε να περιλαμβάνει πάνω από 140 διαφορετικά προϊόντα, την παροχή επιστημονικών και προ-επιχειρησιακών εφαρμογών ως μέρος των 39 υπηρεσιών που παρέχονται στους χρήστες. "Η ανάπτυξη πρόδρομων υπηρεσιών διαστημικού καιρού στην Ευρώπη είναι μια αυξανόμενη επιτυχία, και υπόσχεται επίσης εμπορικές ευκαιρίες που δεν μπορούσαν να προβλεφθούν μόλις πριν από λίγα χρόνια," λέει ο Juha-Pekka. Εκτός από τις επιχειρήσεις και τους κυβερνητικούς οργανισμούς που χρησιμοποιούν δεδομένα διαστημικού καιρού, ο ίδιος επισημαίνει τις ευκαιρίες για τους μηχανικούς ανάπτυξης εφαρμογών που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο για την εξυπηρέτηση, για παράδειγμα, της τουριστικής βιομηχανίας, καθώς πολλά σκανδιναβικά ξενοδοχεία και τουριστικοί πράκτορες θα ήθελαν να προσφέρουν προβλέψιμες εκδηλώσεις Σέλαος. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_Eyrhope_enhonei_tis_dynhameis_tes_gia_ton_diastemikho_kairho H BAE Systems επενδύει 20,6 εκατ. λίρες σε επαναστατικό αεροδιαστημικό κινητήρα. Στρατηγική επένδυση ύψους 20,6 εκατ. λιρών στη Reaction Engines Limited, με σκοπό την επιτάχυνση της ανάπτυξης του επαναστατικού αεροδιαστημικού κινητήρα SABRE ανακοίνωσε η βρετανική BAE Systems. Ο εν λόγω κινητήρας συνδυάζει τεχνολογίες αεριωθούμενων (jet) και πυραύλων και, όπως εκτιμά η εταιρεία, έχει τη δυνατότητα να φέρει επανάσταση στον τομέα της πτήσης μεγάλων ταχυτήτων (hypersonic- 5 Μαχ και άνω). Ενδεικτικά, υπενθυμίζεται πως ένα αεροσκάφος σπάει την ταχύτητα του ήχου στο 1 Μαχ. Στο πλαίσιο της συμφωνίας, η BAE Systems θα επενδύσει το προαναφερθέν ποσό για την απόκτηση του 20% του μετοχικού κεφαλαίου και θα εισέλθει σε σχέση συνεργασίας (working partner). Ο κινητήρας SABRE (Synergetic Air-Breathing Rocket Engine) αποτελεί μία νέα κατηγορία αεροδιαστημικού κινητήρα, που θα είναι σχεδιασμένος να επιτρέπει σε αεροσκάφη να λειτουργούν τόσο ξεκινώντας από κατάσταση ακινησίας (σε αεροδρόμιο), μέχρι και σε ταχύτητες άνω των 5 Μαχ στην ατμόσφαιρα. Στη συνέχεια, o SABRE θα μπορεί να μεταβαίνει σε κατάσταση λειτουργίας πυραύλου, επιτρέποντας διαστημική πτήση σε ταχύτητες που αγγίζουν την τροχιακή ταχύτητα- ίση με 25 φορές αυτής του ήχου. Ο εν λόγω κινητήρας, ικανός να «αναπνέει» αέρα από την ατμόσφαιρα, παρέχει σημαντικά οφέλη όσον αφορά στην κατανάλωση προωθητικού και στην εξοικονόμηση βάρους, σε σχέση με συμβατικούς πυραυλοκινητήρες, που πρέπει να μεταφέρουν το δικό τους οξυγόνο. http://www.naftemporiki.gr/story/1025866/h-bae-systems-ependuei-206-ekat-lires-se-epanastatiko-aerodiastimiko-kinitira

Ο Αρης ήταν σαν τη Γη. Δισεκατομμύρια χρόνια προτού γίνει... κόκκινος, στεγνός και έρημος, ο πλανήτης Αρης είχε τη δική του ατμόσφαιρα, το δικό του μαγνητικό πεδίο που λειτουργούσε ως ασπίδα προστασίας από τον ήλιο, αλλά και το δικό του νερό, το οποίο έρρεε μάλιστα «άφθονο» στην επιφάνειά του. Σφοδρές ηλιακές καταιγίδες, ίσες σε «ορμή» με εκατομμύρια βόμβες υδρογόνου, «σάρωσαν» τη «γήινη» ατμόσφαιρα του Αρη πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια... αφήνοντας πίσω τους τον Κόκκινο Πλανήτη που ετοιμαζόμαστε πλέον να αποικίσουμε. Με άλλα λόγια, ο γνωστός σε εμάς Κόκκινος Πλανήτης ήταν άλλοτε... περίπου σαν τη Γη, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτή η διαπίστωση για το ενδεχόμενο ύπαρξης ζωής εκεί. Οι πρώτες ενδείξεις. Τον Νοέμβριο του 2013 τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Αρη ο δορυφόρος MAVEN της NASA και λίγες μόλις εβδομάδες αργότερα κατάφερε να συλλέξει σημαντικά στοιχεία για την απώλεια της ατμόσφαιρας και του νερού από τον πλανήτη. Ο ΜAVEN κατέγραψε σύννεφα ατόμων υδρογόνου, άνθρακα και οξυγόνου τα οποία δραπετεύουν από την ατμόσφαιρα του Άρη και χάνονται στο διάστημα -μια διαδικασία που συνεχίζεται εδώ και τρία δισεκατομμύρια χρόνια και άφησε τον πλανήτη παγωμένο και στεγνό. Εκτός των άλλων η απώλεια της ατμόσφαιρας άφησε τον πλανήτη ευάλωτο στην επίδραση του Ήλιου. Το Maven διαπίστωσε από τις πρώτες εβδομάδες της λειτουργίας του ότι το φαινόμενο συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, με τον Ήλιο να κλέβει ακόμα υλικό από την αραιή ατμόσφαιρα του Άρη, η οποία είναι σήμερα 100 φορές πιο αραιή από της Γης. Τα σωματίδια που εκπέμπει ο Ήλιος, γνωστά ως ηλιακός άνεμος, συγκρούονται με την ατμόσφαιρα και την συμπαρασύρουν στο Διάστημα. Αυτό είναι μια συνεχής διαδικασία, η οποία όμως εντείνεται δραματικά όταν ο Ήλιος ξεσπά σε εκρήξεις, γνωστές ως ηλιακές εκλάμψεις και εκτινάξεις στεμματικού υλικού. Το Maven κατέγραψε τον Σεπτέμβριο του 2014 ένα σύννεφο σωματιδίων από μια εκτίναξη στεμματικού υλικού να φτάνει στον Άρη. Δεν μπόρεσε όμως να παρατηρήσει την αντίδραση της ατμόσφαιρας, καθώς δεν είχαν ενεργοποιηθεί ακόμα όλα τα όργανά του. Το σκάφος κατάφερε ωστόσο να απεικονίσει σύννεφα ατομικού υδρογόνου, οξυγόνου και άνθρακα που χάνονται από την ατμόσφαιρα στο Διάστημα. Η επιβεβαίωση Την Πέμπτη το βράδυ η NASA ανακοίνωσε ότι το MAVEN συγκέντρωσε πλέον όλα τα εκείνα τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι υπεύθυνοι για την απώλεια της ατμόσφαιρας του Αρη είναι οι ηλιακοί άνεμοι. Οι μετρήσεις του δορυφόρου δείχνουν ότι κατά μέσο όρο κάθε δευτερόλεπτο περί τα 100 γρμ ατμόσφαιρας του Αρη εγκαταλείπουν τον πλανήτη. «Μοιάζει με μικρή απώλεια. Είναι σαν να κλέβει κάποιος καθημερινά από ένα ταμείο λίγα νομίσματα. Ομως η απώλεια αυξάνεται πολύ όταν κάνουν την εμφάνιση τους ηλιακοί άνεμοι και με δεδομένο ότι το φαινόμενο εξελίσσεται σε βάθος αρκετών δισ. ετών και ο ήλιος ήταν τότε νεότερος και πολύ πιο ενεργός είναι βέβαιο ότι απώλειες ήταν πολύ μεγαλύτερες» ανέφερε στη συνέντευξη Τύπου ο Μπρους Τζέικοσκι, εκ των επικεφαλής της αποστολής MAVEN. «Ο Αρης φαίνεται ότι διέθετε ένα παχύ ατμοσφαιρικό στρώμα ικανό να υποστηρίξει την παρουσία νερού σε υγρή μορφή στοιχείο που γνωρίζουμε ότι είναι απαραίτητο για την παρουσία της ζωής, τουλάχιστον της ζωής που εμείς γνωρίζουμε. Μαθαίνοντας τι συνέβη στην ατμόσφαιρα του Αρη θα αυξήσουμε τις γνώσεις μας για την εξέλιξη και τους μηχανισμούς μιας ατμόσφαιρας σε ένα πλανήτη. Μαθαίνοντας τι προκάλεσε μια αλλαγή που μετέτρεψε ένα πλανήτη φιλόξενο στη ζωή έστω και τη μικροβιακή σε ένα εντελώς αφιλόξενο κόσμο όπως φαίνεται ότι συνέβη στον Αρη θα αποκτήσουμε πολύτιμες πληροφορίες στον σχεδιασμό μιας επανδρωμένης αποστολής στον Κόκκινο Πλανήτη» αναφέρει ο Τζον Γκράνσφελντ, αστροναύτης και στέλεχος της NASA. Η πολυαναμενόμενη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε η NASA χθες το βράδυ στην Ουάσιγκτον ανταποκρίθηκε στις υψηλές προσδοκίες που πλέον περιβάλλουν τον εν λόγω πλανήτη, με την Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος των ΗΠΑ να προχωράει σε σειρά συναρπαστικών ανακοινώσεων-αποκαλύψεων. Τα νέα στοιχεία που ανακοινώθηκαν χθες συμβάλλουν σημαντικά στην κατανόηση της «πορείας» που έχει ακολουθήσει μέχρι σήμερα ο Κόκκινος Πλανήτης αλλά και των μελλοντικών προοπτικών... αποίκισής του από τον άνθρωπο. Είναι σαφές άλλωστε ότι ανακαλύπτοντας περισσότερα πράγματα για το παρελθόν του Αρη, η NASA προετοιμάζει το έδαφος για το μέλλον. Οπως έγινε λοιπόν γνωστό χθες, ο Κόκκινος Πλανήτης είχε κάποτε (πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια) ατμόσφαιρα η οποία ωστόσο «σαρώθηκε» από ηλιακούς ανέμους, εκλάμψεις και καταιγίδες. Αυτό βέβαια δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη αλλά μέσα σε διάστημα εκατοντάδων χιλιάδων ετών. Οσο για το νερό που κάποτε κάλυπτε τον πλανήτη, αυτό είτε «εξατμίστηκε» στο διάστημα είτε βρίσκεται παγωμένο κάτω από την επιφάνειά του. Η χαμένη ατμόσφαιρα δυστυχώς δεν υπάρχει καμία περίπτωση να επανέλθει στη θέση της. Η ζωή ωστόσο από την άλλη ετοιμάζεται να «μετακομίσει» στον Αρη υπό μορφή ανθρώπινων αποικιών. Σύμφωνα με το λεπτομερές «πλάνο αποικισμού» που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η NASA, οι πρώτοι άνθρωποι πρόκειται να εγκατασταθούν μόνιμα στην επιφάνεια του Αρη τη δεκαετία του 2030. Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα ότι πέρα από την αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος, υπάρχουν κι άλλες εταιρείες που έχουν βάλει στόχο να πατήσουν πόδι στον Κόκκινο Πλανήτη, όπως είναι οι: SpaceX, Mars One, και Inspiration Mars Foundation. Βιώσιμες αποικίες Η μεγαλύτερη πρόκληση πλέον για τους επιστήμονες της NASA είναι το να καταφέρουν να αναλύσουν τον Αρη σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορέσουν να βρουν τους τρόπους με τους οποίους θα καταφέρουν να κάνουν τις εκεί ανθρώπινες αποικίες βιώσιμες και ικανές να αυτοσυντηρούνται ανεξάρτητα από τη Γη. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, δεν είναι τυχαίος και ο «συνωστισμός» που παρατηρείται τελευταία στον εν λόγω πλανήτη, γύρω από τον οποίο βρίσκονται επί του παρόντος σε τροχιά όχι ένα ούτε δύο, αλλά συνολικά πέντε διαστημικά αεροσκάφη-δορυφόροι: τρία της NASA (MAVEN, Mars Odyssey, Mars Reconnaissance Orbiter), ένα της Ινδίας (Mangalyaan) και ένα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (Mars Express), ενώ πάνω στον Κόκκινο Πλανήτη βρίσκεται ήδη από τον Αύγουστο του 2012 το ρομποτικό όχημα Curiosity. Κι όμως, παρότι ο στόχος της μετακόμισης στον Αρη είναι ακόμη μακριά, πίσω στη Γη έχουν ήδη αρχίσει οι κόντρες για... το ποιος έχει δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας (και επομένως ελέγχου, εγκατάστασης... και εκμετάλλευσης πόρων) στο διάστημα. Η μοναδική διεθνής συμφωνία για το θέμα είναι η Συνθήκη για το Εξώτερο Διάστημα (Outer Space Treaty), η οποία ωστόσο υπεγράφη τον Ιανουάριο του 1967, δηλαδή προτού καν πατήσει ο Νιλ Αρμστρονγκ στο φεγγάρι (αυτό θα γινόταν το καλοκαίρι του 1969). Ως εκ τούτου, η εν λόγω συνθήκη, η οποία κηρύττει το διάστημα «επαρχία ολόκληρης της ανθρωπότητας» και απαγορεύει στα κράτη να εγείρουν εκεί κυριαρχικά δικαιώματα, χρήζει άμεσης ανανέωσης. Βίντεο. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64283461 http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=751762 Το αεροσκάφος… μπούμερανγκ. Ενα ακόμη πειραματικό σκάφος κατασκεύασαν οι μηχανικοί της NASA. Το Prandtl-D (Preliminary Research Aerodynamic Design to Lower Drag) σχεδιάστηκε έτσι ώστε να κινείται με τρόπο ανάλογο με εκείνο του… μπούμερανγκ, του παραδοσιακού εργαλείου-όπλου των φυλών της Ωκεανίας. Το σκάφος μπορεί να προσαρμόζει τα φτερά του με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνεται πιο αποδοτική η κίνηση του στον αέρα. Οι πρώτες δοκιμές του σκάφους δείχνει ότι μπορεί να περιορίζει την κατανάλωση καυσίμων κατά 11%. Η NASA εξετάζει μάλιστα την κατασκευή μιας drone-εκδοχή του σκάφους (Prandtl-Μ) για να το στείλει στον Αρη. Το σκάφος αυτό θα πετά κοντά στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη και θα πραγματοποιεί διαφόρων ειδών έρευνες. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=751798

ESA Euronews:Φως στα μυστικά του Δία θα επιχειρήσει να δώσει η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος και η ΝΑΣΑ. Καλώς ήλθατε στο νέο επεισόδιο του Space. Προσπαθήστε να φανταστείτε ένα ηλιακό μοντέλο στο οποίο κάποιοι πλανήτες θα έχουν κάτω από την επιφάνεια περισσότερο νερό από ότι υπάρχει στη γη. Αυτός είναι ο επόμενος στόχος της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος. Θα επανέλθουμε στο θέμα, αφού πρώτα μάθουμε κάποια διαστημικά νέα. Το διαστημόπλοιο Cassini της NASA άρχισε να στέλνει τις πρώτες εικόνες από τα βορειότερα τμήματα του Κρόνου. Στις περισσότερες εικόνες του Εγκέλαδου, ένα παγωμένο φεγγάρι του Κρόνου, παρουσιάζει υδροθερμική δραστηριότητα στον πυθμένα του δικού του ωκεανού. Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι θα έχουν σύντομα στοιχεία για το εάν ο πλανήτης θα μπορούσε να είναι κατοικήσιμος. Η αποστολή γίνεται κατόπιν συνεργασίας της NASA με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος και την Ιταλική Υπηρεσία Διαστήματος. Ραδιοκύματα που κατεγράφησαν από ερασιτέχνες σε πολλά σημεία του πλανήτη, επιβεβαιώνουν ότι ο δορυφόρος AAU SAT5 CubeSat, είναι σε λειτουργία. Ο δορυφόρος που κατασκευάστηκε από μαθητές, τέθηκε σε λειτουργία από την Ευρωπαική Υπηρεσία Διαστήματος, στις 5 Οκτωβρίου. Ο δορυφόρος έχει το μέγεθος ενός σωλήνα 10x10x10 και αποτελεί την απόδειξη ότι ταχύτεροι και μικρότεροι δορυφόροι κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος στη διαστημική τεχνολογία. Η αποστολή JUICE θα ξεκινήσει το 2022. Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικό να εξερευνήσουμε τον Δία και τα φεγγάρια του; Για να διερευνήσουμε το θέμα ήρθαμε στο Παρατηρητήριο του Παρισιού. Στη μυθολογία, ο Δίας ήταν ο Θεός του Ολύμπου. Είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος σε διαστάσεις και μάζα και ο πέμπτος κατά σειρά πλανήτης ξεκινώντας από τον Ήλιο. Η αποστολή της Ευρωπαικής Υπηρεσίας Διαστήματος, θα μας δώσει ενδιαφέρουσες πληροφορίες τόσο για τον γιγαντιαίο πλανήτη, όσο και για τα φεγγάρια του, που φαίνεται πως έχουν κάποιες κατοικήσιμες ζώνες κάτω από τους πάγους. Ο Δίας είναι έντεκα φορές μεγαλύτερος από τη γη και αποτελείται κυρίως από υδρογόνο, με το ένα τέταρτο της μάζας να είναι ήλιο. "Ο Δίας είναι ένας πλανήτης από υδρογόνο. Αυτό σημαίνει ότι εάν κάποιος έφτανε στην ατμόσφαιρα του Δία, θα συναντούσε ένα πυκνό πυρήνα με ένα μείγμα στοιχείων, ένα στρώμα υγρού μεταλλικού υδρογόνου με λίγο ήλιο που τον περιβάλλει, και ένα εξωτερικό στρώμα κυρίως από μοριακό υδρογόνο. Ο ίδιος ο Δίας είναι ένα πλανητικό σύστημα με πολλούς δορυφόρους. Τέσσερις από αυτούς ανακαλύφθηκαν από τον Γαλιλαίο τέσσερις αιώνες πριν. Ο κάθε δορυφόρος έχει διαφορετική γεωλογία. Η αποστολή του JUICE, θα τους μελετήσει αν όχι όλους τουλάχιστον τους τρεις κοντινότερους," μας εξήγησε ο Πιερ Ντροσάρτ, επικεφαλής του Παρατηρητηρίου του Παρισιού. Αυτό που κινεί την περιέργεια των αστρονόμων, είναι ότι ο πυρήνας του συχνά περιγράφεται ως βραχώδης, αλλά κάθε λεπτομέρεια στη σύνθεση του είναι άγνωστη. Λόγω της ταχείας περιστροφής του, το σχήμα του Δία είναι αυτό ενός πεπλατυσμένου σφαιροειδούς. Η εξωτερική ατμόσφαιρα είναι εμφανώς χωρισμένη σε διάφορες ζώνες σε διάφορα γεωγραφικά πλάτη. Κατά την διάρκεια των δυόμιση χρόνων της αποστολής, το JUICE θα ταξιδέψει στον γιγάντιο πλανήτη, μελετώντας την ατμόσφαιρα του και τέσσερις ή τρεις από τους δορυφόρους του. Τον Γανυμήδη, την Ευρώπη και την Καλλιστώ. Πριν από αυτό θα πρέπει να ταξιδέψουμε στο ηλιακό μας σύστημα για 8 χρόνια, έτσι ώστε να εγκαταλείψουμε με ασφάλεια την βαρύτητα της γης. Αυτή είναι μία από τις πλέον επικίνδυνες στιγμές της διαστημικής αποστολής. Το Juice θα παραμείνει για αρκετό σε τροχιά γύρω από τον Δία για να ανακαλύψει τα μυστικά του. Το να οργανώσεις μία διαστημική αποστολή απαιτεί χρόνια επίπονης δουλειάς στην οποία έχεις να δοκιμάσεις τα όρια της σύγχρονης τεχνολογίας η οποία σύντομα δεν θα θεωρείται πλέον σύγχρονη. Είναι σαν να λαμβάνεις ένα τηλεφώνημα από το μέλλον με τα σημερινά μέσα επικοινωνίας. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/10/ESA_Euronews_Unlocking_the_secrets_of_the_Jupiter_s_Icy_Moons http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Phos_sta_mystikha_toy_Dhia_tha_epicheirhesei_na_dhosei_e_Eyropaikhe_Ypereshia_Diasthematos_kai_e_NASA

H NASA ερευνά μυστηριώδη γεωγλυφικά 8.000 ετών στις στέπες του Καζακστάν. Μιας και σε λίγες εβδομάδες ξεκινάνε να παίζονται ξανά τα X-Files, να μια νέα υπόθεση έρευνας για τους πράκτορες Μόλντερ και Σκάλι: κάποια γεωγλυφικά ηλικίας 8.000 ετών που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στις αχανείς στέπες του Καζακστάν. Τα γεωγλυφικα αυτά, που μοιάζουν πολύ με τα αντίστοιχα αγρογλυφικά (τα γνωστά Crop Circles), χρονολογούνται στο 4.000 π.Χ., κοντά στην Νεολιθική εποχή, ενώ κάποια εξ’ αυτών ανάγονται μέχρι και στη Μεσολιθική εποχή, κοντά στο 6.000 π.Χ.! Τα σχήματα αυτά ανακαλύφτηκαν το 2007 από τον Καζάκο οικονομολόγο Ντμίτρι Ντέι. Ο Ντέι έψαχνε, μέσω του Google Earth, στο Καζακστάν για κτίσματα όμοια με τις πυραμίδες όταν διέκρινε κάποιες περίεργες γεωμετρικές φιγούρες στις βόρειες στέπες της επαρχίας Ουστογκάισκι. Παρά το ότι έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τότε, η ίδια η κυβέρνηση του Καζακστάν δεν φιλοτιμήθηκε να μελετήσει τα γεωγλυφικά αυτά. Έτσι, στο παιχνίδι μπήκε η NASA η οποία ζήτησε τη βοήθεια από τους δορυφόρους του Καζακστάν να τα φωτογραφίσουν κι από κοινού να συνεργαστούν για την έρευνα τους. Πριν μερικές ημέρες, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία παρέθεσε εικόνες από τα γεωγλυφικα αυτά: ανάμεσα στα 260 σχήματα ξεχωρίζουν κάποια που μοιάζουν με κύκλους, ενώ σε ένα άλλο σημείο εμφανίζονται κατασκευές που μοιάζουν με σβάστικες. Ένα άλλο γεωγλυφικό σχηματίζει ένα τεράστιο τετράγωνο, οι αντίθετες γωνίες του οποίου ενώνονται διαγώνια. Τα σχήματα είναι ορατά μόνο από ψηλά και το μέγεθος κάποιων εξ’ αυτών ξεπερνά κατά πολλές φορές το αντίστοιχο ενός γηπέδου ποδοσφαίρου ή ακόμη κι απ’ αυτό της Μεγάλης Πυραμίδας του Χέοπα στην Γκίζα της Αιγύπτου. «Δεν έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου κάτι τέτοιο. Είναι πραγματικά εκπληκτικό», τονίζει ο Κόμπτον Τζέι Τάκερ, επιστήμονας της NASA στην Ουάσιγκτον. Πλέον, η ΝΑSΑ προχώρησε στη σύσταση μιας ομάδας, που σε συνεργασία με αρχαιολόγους θα μεταφερθούν στην επίμαχη περιοχή, προκειμένου να αναλύσουν -και αν γίνεται, να επιλύσουν- τη νέα αυτή ανακάλυψη. Πάντως, ο ίδιος ο άνθρωπος που τα ανακάλυψε πρώτος ισχυρίζεται πως τα γεωγλυφικά είναι δημιούργημα της φυλής Μεχαντζάρ που έζησε στην περιοχή αυτή κάπου μεταξύ 7.000-5.000 π.Χ. και χρησίμευαν ως ηλιακά παρατηρητήρια, όπως λόγου χάρη και το Στόουνχεντζ στη Βρετανία. Ωστόσο, καθώς ο ίδιος ο Ντέι δεν είναι αρχαιολόγος ή ειδικός επί του θέματος, αλλά ένας ταπεινός οικονομολόγος, οι επιστήμονες πρέπει τώρα να βρουν τη λύση του μυστηρίου. Η πρώτη εικασία προσανατολίζεται προς την κατεύθυνση αυτά τα γεωγλυφικά να αποτελούν απλώς… υπαίθρια έργα τέχνης που δεν εξυπηρετούσαν κανέναν απολύτως πρακτικό σκοπό. Μια άλλη εκδοχή όμως υποστηρίζει πως τα σχήματα αυτά αποτελούσαν το «σημάδι» για τους κυνηγούς της Νεολιθικής εποχής πως εντός των ορίων τους είναι ιδανικό μέρος για εξεύρεση τροφής ή για τόπο μόνιμης κατοικίας. Κάποιοι, ωστόσο, διαφωνούν λέγοντας πως οι προϊστορικοί αυτοί οικισμοί δεν διέθεταν ούτε την απαιτούμενη οργάνωση, αλλά ούτε τον χρόνο να κάτσουν και να σχεδιάσουν με τόση ακρίβεια αυτά τα τεράστια σύμβολα στο έδαφος. «Η ιδέα πως κάποιοι αγρότες μπορούσαν να συγκεντρώσουν τόσο κόσμο και να τον οργανώσουν έτσι ώστε να κατασκευάσει τέτοια δημιουργήματα, όπως τα γεωγλυφικά του Καζακστάν, έχει κάνει τους επιστήμονες να σκέφτονται πιο σοβαρά την άρτια οργάνωση που ενδέχεται να υπήρχε στις προϊστορικές κοινωνίες, πολύ πριν την έλευση του πολιτισμού», επισημαίνει ο Πέρσις Μπι Κλάρκσον, αρχαιολόγος του πανεπιστημίου του Γουίνιπεγκ στις ΗΠΑ. Η λύση του μυστήριου της χρησιμότητας αυτών των γεωγλυφικών, θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τις συνήθειες και την ζωή των ανθρώπων της Νεολιθικής εποχής, καταλήγει η NASA. Βίντεο. http://news.in.gr/features/article/?aid=1500037062 Καταστράφηκε ο πρώτος πύραυλος που εκτοξεύεται από ράγα. Η ιδέα έδειχνε υποσχόμενη: ένας πύραυλος χαμηλού κόστους που εκτοξεύεται από μια μεταλλική ράγα και μεταφέρει μικρούς δορυφόρους σε τροχιά. Μόνο που η παρθενική πτήση του κράτησε μόλις ένα λεπτό. Ο πειραματικός πύραυλος Super Strypi, ο οποίος αναπτύχθηκε από το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας, εκτοξεύτηκε από μια μεταλλική ράγα μήκους 41 μέτρων, στηριγμένη σε γωνία 45 μοιρών. Ένα λεπτό μετά την εκτόξευση από στρατιωτική βάση της Χαβάης, ο πύραυλος βγήκε εκτός πορείας και καταστράφηκε -τα πρώτα δεδομένα τηλεμετρίας δείχνουν ότι περιστρεφόταν εκτός ελέγχου, ανακοίνωσε η αμερικανική πολεμική αεροπορία. Μαζί με τον πύραυλο καταστράφηκε και το φορτίο, ένας δορυφόρος γεωσκόπησης του Πανεπιστημίου της Χαβάης και 13 μικροί δορυφόροι CubeSat. Παραμένει άγνωστο αν το υπουργείο Ενέργειας θα επιχειρήσει νέα δοκιμή. Κάθε εκτόξευση του Super Strypi κοστίζει γύρω στα 15 εκατομμύρια δολάρια, πολύ λιγότερο από τα δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια που απαιτούνται για κάθε εκτόξευση συμβατικού πυραύλου στο Διάστημα. Το μειονέκτημα του πυραύλου ράγας είναι ότι μπορεί να μεταφέρει φορτία βάρους μέχρι 300 κιλών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500037364

*Χρυσή Αποστολή* Με χρυσή επικάλυψη στολίζει η Κίνα τις διαστημικές της φιλοδοξίες για την πρώτη μη επανδρωμένη αποστολή της στον πλανήτη Άρη, που σχεδιάζει να ολοκληρώσει έως το τέλος του 2020. Η επίχρυση αποκάλυψη του διαστημικού ρομπότ έγινε χθες στην 17η Διεθνή Έκθεση Βιομηχανίας στη Σαγκάη, από την κρατική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Επιστήμης και Τεχνολογίας. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, το διαστημικό σκάφος θα βρεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη στις αρχές του 2020 και λίγους μήνες μετά θα απελευθερώσει το ρομπότ-ανιχνευτή που θα προσεδαφιστεί στην επιφάνεια του Άρη για να συλλέξει ενδείξεις για την ύπαρξη νερού ή ζωής στον κόκκινο πλανήτη. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Κίνα επιχειρεί να θέσει σε τροχιά τις διαστημικές της εξερευνήσεις. Μία ατελέσφορη προσπάθεια έγινε τον Νοέμβριο του 2011, όταν η Κίνα επιχείρησε να στείλει στον Άρη το διαστημικό σκάφος Yinghuo-1 ως βοηθητικό προς τη ρωσική αποστολή στον «Φόβο» το ένα από δύο φεγγάρια του Άρη. Η ρωσική αποστολή κατέληξε σε πλήρη αποτυχία λίγο μετά την εκτόξευση, καθώς ο πύραυλος εξερράγη πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό, κάνοντας «σκόνη» το κινεζικό διαστημικό σκάφος. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι διαστημικές φιλοδοξίες της Κίνας επεκτείνονται και πέραν του κόκκινου πλανήτη. Η κινεζική διαστημική υπηρεσία επαίρεται για την επιτυχημένη αποστολή της στη Σελήνη, με δύο διαστημικά σκάφη να βρίσκονται ήδη σε τροχιά. http://www.defencenet.gr/defence/20151104/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7

Υπήρχε κάποτε ωκεανός μάγματος μέσα στη Γη. Μια εντυπωσιακή διαπίστωση έκανε διεθνής ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Σιλβάν Πετιτζιράρντ του Πανεπιστημίου του Μπαϊρόιτ στη Γερμανία. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κάποτε στο εσωτερικό της Γης υπήρχε ένας μεγάλος ωκεανός μάγματος. Ο μανδύας του πλανήτη είναι ένα παχύ στρώμα που βρίσκεται μεταξύ του γήινου εξωτερικού πυρήνα και του φλοιού. Ο μανδύας της γης βρίσκεται, χονδρικά, από το βάθος των 30 χλμ μέχρι τα 2.900 χλμ κάτω από την επιφάνεια της γης και καταλαμβάνει το 70% του όγκου της. Ο γήινος μανδύας διακρίνεται στον κυρίως μανδύα και στον ανώτερο μανδύα. Υπάρχουν διάφορες απόψεις για το παρελθόν και το παρόν του μανδύα. Μια δημοφιλής θεωρία είναι ότι από την πρώτη στιγμή που σχηματίστηκε μέχρι και σήμερα βρίσκεται σε στερεή κατάσταση. Αλλη θεωρία με πολλούς υποστηρικτές είναι ότι ο μανδύας βρίσκεται σε ημίρρευστη κατάσταση. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αρχικά δέσμες ακτινών Χ με τις οποίες συγκέντρωσαν στοιχεία για από το εσωτερικό του μανδύα. Στη συνέχεια πραγματοποίησαν πειράματα στις εγκαταστάσεις του Ευρωπαϊκού Συγκροτήματος Ακτινοβολίας Σύγχροτρον στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας. Αναπαρήγαγαν τις συνθήκες που επικρατούν στο κατώτερο στρώμα του μανδύα και σε βάθη 2.900 χλμ κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη μας. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τουλάχιστον στην πρώτη φάση της ύπαρξης του ο μανδύας φιλοξενούσε στο εσωτερικό του ένα ωκεανό μάγματος. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο ωκεανός αυτός ήταν προϊόν του βομβαρδισμού της πρώιμης Γης από μετεωρίτες και αστεροειδείς η μαζική πτώση των οποίων αύξησε κατακόρυφα την θερμοκρασία στο εσωτερικό του πλανήτη με αποτέλεσμα να λιώνουν τα πετρώματα. Η διαπίστωση είναι σημαντική γιατί εκτός των άλλων η ύπαρξη ενός τέτοιου ωκεανού θα λύσει ένα γεωλογικό μυστήριο που απασχολεί τους επιστήμονες. Το γιατί το μείγμα των στοιχείων στο εσωτερικό της Γης είναι διαφορετικό από εκείνο των μετεωριτών οι οποίοι αποτελούνται από τα ίδια υλικά από τα οποία σχηματίστηκε ο πλανήτης μας. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=751291

Άκαρπο 11χρονο «κυνήγι» των βαρυτικών κυμάτων. Έναν αιώνα μετά τη διατύπωση της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας από τον Αϊνστάιν, στα πλαίσια της οποίας ο διάσημος φυσικός πρότεινε την ύπαρξη βαρυτικών κυμάτων, ένα πείραμα διάρκειας 11 χρόνων στο αστεροσκοπείο Parkes δεν κατάφερε να εντοπίσει τέτοιες “ρυτιδώσεις” στο χωροχρονικό συνεχές, με συνέπεια να θέτει σε αμφιβολία τον τρόπο που οι αστρονόμοι περιγράφουν τους γαλαξίες και τις μαύρες τρύπες. Τα βαρυτικά κύματα θα μπορούσαν να αποδειχθούν ένα πανίσχυρο εργαλείο, αν βρεθεί τρόπος να ανιχνευθούν, καθώς θεωρητικά μεταφέρουν πληροφορίες από την εποχή που το σύμπαν ήταν “νεογέννητο”. Ωστόσο, αν και η ομάδα του Parkes περίμενε πως θα ανίχνευε τέτοια σήματα, τα οποία θα προέρχονταν από τη συγχώνευση γαλαξιών, τελικά δεν τα κατάφεραν. Αυτό το αποτέλεσμα κάνει τους επιστήμονες να σκέφτονται μήπως πρέπει να αναθεωρήσουν τον τρόπο που εξηγούν το σύμπαν. Καθώς οι μεγάλοι γαλαξίες “φιλοξενούν” και από μία μαύρη τρύπα, με τη συγχώνευση δύο τέτοιων κοσμικών δομών, οι μαύρες τρύπες τους έλκονται ξεκινώντας να περιστρέφονται η μία γύρω από την άλλη. Τότε, όπως προβλέπει η Γενική Σχετικότητα, όταν οι δύο μαύρες τρύπες συγκρουστούν, θα εκπέμψουν βαρυτικά κύματα. Παρόλο που η Γενική Σχετικότητα έχει “επιβιώσει” μέσα σε αυτά τα 100 χρόνια από κάθε σχετικό πείραμα, η μοναδική παραφωνία είναι η ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων. Για τον εντοπισμό τέτοιων σημάτων, η ομάδα από το Parkes χρησιμοποίησε το τηλεσκόπιο του αστεροσκοπείου, βάζοντας στο “στόχαστρο” αστέρες νετρονίων (πάλσαρ) που περιστρέφονται γύρω από τον άξονά τους με μεγάλη ταχύτητα. Καθώς αυτοί οι αστέρες εκπέμπουν ραδιοπαλμούς με εντυπωσιακή σταθερότητα, οι επιστήμονες κατέγραψαν με ακρίβεια δισεκατομμυριοστών του δευτερολέπτου τους χρόνους που αυτοί οι παλμοί χρειάζονται για να φτάσουν στη Γη. Ο λόγος ήταν πως, αν ένα βαρυτικό κύμα περάσει ανάμεσα στον πλανήτη μας και έναν παλμό, τότε θα διαταράξει τον χώρο, μεταβάλλοντας την απόσταση που θα έχει να διανύσει ο παλμός για να φτάσει στη Γη και, επομένως, τον χρόνο “άφιξής” του. Ωστόσο, αν και το πείραμα των επιστήμονων διήρκεσε 11 χρόνια, δεν προέκυψαν μετρήσεις που να “προδίδουν” την παρουσία βαρυτικών κυμάτων. Από τις πιθανές εξηγήσεις για την αποτυχία του πειράματος, η ομάδα υποπτεύεται πως ο λόγος είναι ότι οι μαύρες τρύπες συγχωνεύονται πολύ γρήγορα, με συνέπεια ο “χορός” τους που προηγείται να έχει μικρή διάρκεια. Τότε, η δημιουργία βαρυτικών κυμάτων θα γίνεται σε περιορισμένο βαθμό. Όποια πάντως κι αν είναι η αιτία, το μόνο βέβαιο είναι πως αν οι αστρονόμοι θέλουν να ανιχνεύσουν βαρυτικά κύματα μέσω των πάλσαρ, θα πρέπει να παρακολουθήσουν για αρκετά περισσότερα χρόνια τα σήματα αυτών των ουράνιων σωμάτων. http://www.naftemporiki.gr/story/1026076/akarpo-11xrono-kunigi-ton-barutikon-kumaton

Το τέλος του διαστημικού σκάφους Rosetta. Ένα ειδύλλιο που ξεκίνησε πριν 11 χρόνια θα τερματιστεί τον επόμενο Σεπτέμβριο με μια προσεκτικά προγραμματισμένη αυτοκτονία: η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA αποφάσισε τελικά να στείλει την ιστορική αποστολή Rosetta σε πορεία σύγκρουσης με τον κομήτη 67P. Το Rosetta εκτοξεύτηκε το 2004 και χρειάστηκε δέκα χρόνια για να φτάσει στον 67P και να τον ακολουθήσει στο ταξίδι του γύρω από τον Ήλιο. Πέρυσι απελευθέρωσε το ρομπότ Philae, σε μέγεθος πλυντηρίου, το οποίο πραγματοποίησε την πρώτη, ιστορική προσεδάφιση σε κομήτη. Το σκάφος παραμένει σε τροχιά γύρω από το σώμα και συνεχίζει να μεταδίδει δεδομένα. Δεν μπορεί όμως να συνεχίσει για πάντα, καθώς ο κομήτης απομακρύνεται από τον Ήλιο και η ενέργεια δεν αρκεί για τους ηλιακούς συλλέκτες. Επιπλέον, η χρηματοδότηση της αποστολής λήγει τον Σεπτέμβριο του 2016, επισημαίνει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Nature. Η ESA εξέτασε το ενδεχόμενο να θέσει το σκάφος σε κατάσταση αναμονής μέχρι να ξαναπλησιάσει ο 67P τον Ήλιο σε 4 ή 5 χρόνια. Όμως η άποψη που επικράτησε ήταν ότι παρατεταμένο ψύχος θα κατέστρεφε τα όργανα του Rosetta, το οποίο θα μπορούσε επίσης να εξαντλήσει τα καύσιμά του. Έπειτα από ένα χρόνο συναισθηματικά φορτισμένων συζητήσεων, η τελική, οδυνηρή απόφαση είναι να οδηγηθεί το Rosetta σε ένα δραματικό τέλος. Το σκάφος προγραμματίζεται τώρα να τεθεί σε φθίνουσα ελλειπτική τροχιά μέχρι να πέσει στον κομήτη με χαμηλή ταχύτητα τον Σεπτέμβριο του 2016. Καθώς πλησιάζει το θάνατο, το σκάφος θα στέλνει όλο και πιο κοντινές φωτογραφίες του 67P, καθώς και μια πληθώρα δεδομένων που ίσως προσφέρουν νέα στοιχεία για αυτές τις διαστημικές, σκονισμένες χιονόμπαλες. http://physicsgg.me/2015/11/04/%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%85%cf%82-rosetta/

Μέτρησαν για πρώτη φορά την αντιύλη! Επιστήμονες στις ΗΠΑ έκαναν την πρώτη μέτρηση στην ελκτική δύναμη μεταξύ των αντιπρωτονίων, δηλαδή των σωματιδίων της αντιύλης, φωτίζοντας έτσι ένα από τα μυστήρια της Φυσικής: γιατί μπορούν να συγκροτούνται πυρήνες αντιύλης και να μην υπάρχει μόνο ύλη στο σύμπαν. Δεν μπόρεσαν όμως να εξηγήσουν γιατί η ύλη είναι τόσο περισσότερη από την αντιύλη. Όπως η ισχυρή πυρηνική δύναμη που συγκρατεί τους πυρήνες των κανονικών πρωτονίων στα άτομα της ύλης, έτσι και στην περίπτωση της αντιύλης, όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, υπάρχει μια αντίστοιχη ισχυρή ελκτική δύναμη. Τα σωματίδια της αντιύλης (αντιπρωτόνια) έχουν ίδιες μάζες με εκείνα της κανονικής ύλης (πρωτόνια), αλλά αντίθετα ηλεκτρικά φορτία. Στην αρχή του σύμπαντος, η Μεγάλη Έκρηξη εκτιμάται ότι δημιούργησε ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης, όμως σήμερα η αντιύλη είναι πολύ σπάνια. Αν και υπάρχουν πολλές θεωρίες για την αιτία, η οριστική εξήγηση διαφεύγει ακόμη από τους επιστήμονες. Η μέτρηση που έγινε στα αντιπρωτόνια, θα βοηθήσει να μελετηθεί καλύτερα η φύση της αντιύλης, η οποία είναι δυνατό να παραχθεί σε επιταχυντές σωματιδίων όπως του CERN, αν και σε μικρές ποσότητες. Τα νέα πειράματα έγιναν στον Σχετικιστικό Επιταχυντή Βαρέων Ιόντων (RHIC) του Εθνικού Εργαστηρίου Μπρουκχέιβεν του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ και παρουσιάζονται στην επιθεώρηση «Nature». Η δημιουργία αντιύλης έγινε με τη σύγκρουση πυρήνων βαρέων ατόμων χρυσού μεταξύ τους, σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Η ελκτική δύναμη μεταξύ των αντιπρωτονίων επιτρέπει στα σωματίδια αυτά, όταν πλησιάζουν μεταξύ τους, να συγκρατούνται μαζί, υπερνικώντας έτσι την απωθητική δύναμη που ασκούν τα αρνητικά ηλεκτρικά φορτία τους. Οι μετρήσεις επιβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει διαφορά στον τρόπο που η ισχυρή πυρηνική δύναμη συμπεριφέρεται στην ύλη και στην αντιύλη. Έτσι, η ύλη και η αντιύλη φαίνονται να είναι τελείως συμμετρικές, οπότε η σημερινή παρατηρούμενη ασυμμετρία στις ποσότητές τους στο σύμπαν παραμένει μέγα μυστήριο, όπως τόνισαν οι επιστήμονες.Αν οι φυσικοί είχαν βρει κάποια διαφορά στη δύναμη που «συγκολλά» την αντιύλη, τότε αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την σημερινή σχεδόν ανυπαρξία της αντιύλης σε σχέση με την ύλη - μόνο που τέτοια διαφορά δεν διαπιστώθηκε. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=751499 Multiuniverse (πολυσύμπαν) Στις 7 Νοεμβρίου, σύμφωνα με τους επιστήμονες του CERN, θα πραγματοποιηθεί ένα πείραμα το οποίο θα αποφέρει νέες γνώσεις σχετικά με την ύπαρξη του Multiuniverse (πολυσύμπαν) και την ύπαρξη παράλληλων κόσμων αλλά και που μπορεί να δημιουργήσει απροσδόκητους κινδύνους σύμφωνα με κάποιους άλλους καθώς θα επιτρέψει τη δημιουργία "μαύρων τρυπών" οι οποίες θα μπορούσαν να "ρουφήξουν" τη Γη! Bέβαια, αυτό στην πραγματικότητα δεν μπορεί να συμβεί καθώς οι "μίνι" αυτές "μαύρες τρύπες" δεν ζουν παρά απειροελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου, τόσο μικρά που θεωρείται ότι δεν μπορούν να προλάβουν να μεγαλώσουν ώστε να "τραφούν" με γειτονική ύλη. Το συγκεκριμένο πείραμα, εάν πετύχει, θα δώσει ενδείξεις διαστάσεων πέρα από το μήκος, το πλάτος, το βάθος και τον χρόνο, δηλαδή θα αποκαλύψει την Πολυδιαστατική Πραγματικότητα (Μultidimensional Reality), που διέπει τον Πολυσύμπαν, στην θεωρητική του τουλάχιστον μορφή. Οι επιπτώσεις στην Φυσική,την Φιλοσοφία αλλά και την Μεταψυχική θα είναι κολοσσιαίες. Οι επιστήμονες στη Γενεύη, όπου βρίσκεται ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) είναι έτοιμοι να ανεβάσουν τα επίπεδα ενέργειας σε συγκρούσεις υποατομικών σωματιδίων, έτσι ώστε να ανιχνεύσουν μαύρες τρύπες, σημάδι πολυσύμπαντος, αλλά κάποιοι θεωρούν ότι είναι πιθανό να υπάρξει διαρροή βαρύτητας του δικού μας σύμπαντος σε κάποιο παράλληλο σύμπαν. Οι επικριτές μάλιστα του LHC, προειδοποιούν πως ο επιταχυντής σωματιδίων υψηλής ενέργειας, μπορεί να σημάνει το τέλος του σύμπαντός μας με τη δημιουργία μιας αδηφάγας μαύρης τρύπας (ίσως υπέρμετρα υπερβολικό αλλά πρώτη φορά επιχειρέιται κάτι τέτοιο και είναι άγνωστοι οι κίνδυνοι) Οι θεωρητικοί του Cern πιστεύουν πως μόνο η βαρύτητα μπορεί να περάσει από το ένα σύμπαν σε κάποιο άλλο. Ο Αχμέντ Φαράγκ Άλι τονίζει πως αν ανιχνευθούν μαύρες τρύπες στο LHC με τα προβλεπόμενα επίπεδα ενέργειες, τότε θα μπορεί να αποδειχθεί η ύπαρξη παράλληλων συμπάντων. Πιο συγκεκριμένα αναφέρει: «Αν οι μαύρες τρύπες δεν ανιχνευτούν στα προβλεπόμενα επίπεδα ενέργειας, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει τρία πράγματα. Είτε ότι δεν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις, είτε ότι είναι μικρότερες από ό,τι περιμέναμε, είτε ότι οι παράμετροι πρέπει να τροποποιηθούν». Τι είναι όμως το Multiuniverse; Η Θεωρία λέει ότι κάθε φορά που ένα άτομο κάνει μια επιλογή τότε το αποτέλεσμα συμβαίνει σε όλες του τις εκδοχές. Δηλαδή, εάν κάποιος επιλέξει σε ένα σταυροδρόμι την κατεύθυνση Α, δημιουργείται ταυτόχρονα ένα σύμπαν όπου το ίδιο μέχρι εκείνη την στιγμή άτομο επέλεξε την κατεύθυνση Β, ακολουθώντας από εκείνη την στιγμή διαφορετική πορεία από τον "δίδυμο" αδελφό του που επέλεξε την Α. Εν ολίγοις κάθε στιγμή δημιουργούνται απειρα "αντίτυπα" των εαυτών μας που άλλα μοιάζουν περισσότερο άλλα λιγότερο με εμάς αναλόγως την στιγμή του "διαχωρισμού". Έτσι το Πολυσύμπαν εκφράζει όλα τα πιθανά γεγονότα που θα μπορούσαν να λάβουν χώρα και δεν έλαβαν στο δικό μας σύμπαν. Υπάρχουν δηλαδή σύμπαντα στα οποία, τον Β' ΠΠ τον κέρδισε η Γερμανία, ο Τ.Κένεντι δεν δολοφονήθηκε ποτέ, ο Μεσαίωνας δεν υπήρξε, η Αυτοκρατορία του Μ.Αλέξανδρου δεν διαλύθηκε με τον θάνατό του, η Ανθρωπότητα έχει βγει στο Διάστημα,ή η Ανθρωπότητα δεν κυριάρχησε ποτέ στον πλανήτη και άπειρες άλλες πιθανές εκδοχές της Ιστορίας. H Θεωρία του Πολυσύμπαντος εξηγεί και το γιατί δεν υπάρχει το περιβόητο παράδοξο του εγγονού που επιστρέφει πίσω στον χρόνο και σκοτώνει τον παππού του. Εάν το κάνει τότε αυτός δεν θα γεννηθεί, άρα δεν θα γυρίσει πίσω στον χρόνο για να τον σκοτώσει και έχουμε ένα loop χωροχρονικής Παραδοξότητας. Με το Πολυσύμπαν όμως αυτό είναι εφικτό, ο εγγονός που γυρνάει πίσω στον χρόνο σκοτώνει έναν παππού από μια παράλληλη χρονική λωρίδα οπότε αυτός συνεχίζει να ζει κανονικά. Όπως γίνεται κατανοητό θα προκύψουν μεγάλες συνειδησιακές αλλαγές και στην ουσία θα φέρει τους ανθρώπους σε άμεση γνωριμία με την έννοια του Θεού, καθώς ο θεολογικός ορισμός του Μεγαλοδύναμου είναι "ο ων", δηλαδή η Ύπαρξη, τα Πάντα,ότιδήποτε αντλαμβανόμαστε και μη, ότιδήποτε θα μάθουμε ή όχι, όλα τα γεγονότα, όλες οι πράξεις, όλες οι εξισώσεις. Στην πραγματικότητα το Πολυσύμπαν δεν είναι κάτι "τραβηγμένο" είναι κάτι που επιβάλλεται από την ίδια την ύπαρξη του Θεού. Το ζήτημα έιναι πόσοι πέρα από τις ιδεοληψίες τους θα μπορέσουν να το αποδεχτούν; Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/20151104/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/cern-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AF%CE%BE%CE%B5%CE%B9

Λάικα: o πρώτος σκύλος στο διάστημα. Στις 3 Νοεμβρίου 1957, εκτοξεύθηκε ο Σπούτνικ 2, το δεύτερο κατά σειρά σοβιετικό διαστημικό σκάφος που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη. Ο Σπούτνικ 2 ήταν και το πρώτο διαστημικό σκάφος που μετέφερε έναν ζωντανό οργανισμό στο διάστημα, τη σκυλίτσα Λάικα. Εκτοξεύτηκε με έναν πύραυλο παρόμοιο μ’ αυτόν που χρησιμοποιήθηκε και για τον Σπούτνικ 1 και τέθηκε σε τροχιά με περίοδο περιστροφής 104 λεπτά. Εξαιτίας μιας δυσλειτουργίας το θερμικό σύστημα ελέγχου δεν λειτούργησε σωστά. Επιπλέον δημιουργήθηκαν ελαφρές ζημιές στη θερμική μόνωση με αποτέλεσμα η θερμοκρασία στο εσωτερικό του σκάφους να φτάνει τους 40 °C. Αρχικά η τηλεμετρία έδειχνε ότι η Λάϊκα ήταν σε καλή κατάσταση και έτρωγε τα τρόφιμα που είχαν τοποθετηθεί στο σκάφος, στη συνέχεια όμως πέθανε εξαιτίας της υπερθέρμανσης – πιθανόν μια ή δυο μέρες μετά την εκτόξευση. Ο Σπούτνικ 2 ξαναμπήκε στη γήινη ατμόσφαιρα στις 14 Απριλίου 1958 μετά από 162 ημέρες από την εκτόξευσή του και κάηκε. Το όχημα δεν ήταν σχεδιασμένο για επανείσοδο, κι έτσι από τη στιγμή της εκτόξευσης η Λάικα ήταν καταδικασμένη να χαθεί μαζί με το δορυφόρο. Υπήρχε μια συσκευή για να της γίνει ευθανασία δέκα μέρες μετά την εκτόξευση, κάτι που τελικά δεν χρειάστηκε καθώς ο σκύλος δεν άντεξε στις θερμοκρασίες της καμπίνας. Η αποστολή αυτή έδωσε στους επιστήμονες τα πρώτα στοιχεία σχετικά με τη συμπεριφορά ενός ζωντανού οργανισμού στο διάστημα. H animated εκδοχή στο τι μπορεί να συνέβη στη Λάικα δίνει η Αυγούστα Ζουρελίδη στο βίντεο που ακολουθεί: http://physicsgg.me/2012/11/03/%ce%bb%ce%ac%ce%b9%ce%ba%ce%b1-o-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%ba%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/

Εδώ μπορεί να γίνει η πρώτη βάση στον Αρη. Η αρμόδια επιτροπή της NASA ξεκίνησε επίσημα τις εργασίες αναζήτησης της περιοχής που θα προσεδαφιστεί η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Αρη η οποία σύμφωνα με τον υπάρχοντα σχεδιασμό θα ξεκινήσει στα τέλη της επόμενης δεκαετίας. Στη διάθεση της επιτροπής υπάρχουν 45 περιοχές του Κόκκινου Πλανήτη τις οποίες έχουν υποδείξει ειδικοί ως ενδεδειγμένα σημεία για την πρώτη γνωριμία του ανθρώπου με τον Αρη. Η πρόταση που φαίνεται ότι έχει ξεχωρίσει μέχρι στιγμής είναι αυτή που υποδεικνύει ως σημείο προσεδάφισης την περιοχή Deuteronilus Mensae. Πρόκειται για μια περιοχή με κοιλάδες και φαράγγια που συνορεύει με την περιοχή Acidalia Planitia που αποτέλεσε την περιοχή που προσεδαφίστηκε η επανδρωμένη αποστολή της ταινίας «Η Διάσωση» (The Martian) με πρωταγωνιστή τον Ματ Ντέιμον. Η Deuteronilus Mensae έχει προταθεί όχι μόνο επειδή μπορεί να γίνει εκεί μια ασφαλής προσεδάφιση αλλά κυρίως επειδή οι παρατηρήσεις των δορυφόρων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Αρη έχουν υποδείξει την ύπαρξη νερού σε παγωμένη μορφή στο υπέδαφος της. Ετσι αν βρεθεί τρόπος αξιοποίησης του νερού θα μπορεί να υποστηριχθεί η λειτουργία μιας βάσης εκεί. Μιας βάσης που θα αποτελέσει τον θεμέλιο λίθο της αποίκησης του Αρη. http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=751239