Δροσος Γεωργιος

Από PC απλών χρηστών ίσως προέλθει η επόμενη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων. Ενδεχομένως η δεύτερη φορά στην ιστορία που θα εντοπισθούν βαρυτικά κύματα, η ανακάλυψη να γίνει από έναν «εικονικό» υπερυπολογιστή, ο οποίος στην πραγματικότητα θα αποτελείται από χιλιάδες PC απλών εθελοντών. Ο λόγος είναι πως το πρότζεκτ Einstein@home, το οποίο χρησιμοποιεί την αναξιοποίητη υπολογιστική ισχύ όσων ιδιοκτητών PC έχουν εγκαταστήσει το κατάλληλο λογισμικό, ξεκίνησε από σήμερα να αναλύει δεδομένα από τους ανιχνευτές του πειράματος Advanced LIGO (Advanced Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory). Το συγκεκριμένο πείραμα περιλαμβάνει δύο ανιχνευτές διατάξεις, στη Λουιζιάνα και την Ουάσιγκτον, και πέρασε στην ιστορία στις 11 Φεβρουαρίου, όταν οι επικεφαλής του ανακοίνωσαν πως για πρώτη φορά κατέγραψαν βαρυτικά κύματα. Το Advanced LIGO αποτελεί ουσιαστικά τη δεύτερη και βελτιωμένη φάση του πειράματος, η οποία ξεκίνησε επίσης τον περασμένο Σεπτέμβριο. Το Einstein@home έχει επεξεργαστεί ξανά δεδομένα από τους δύο ανιχνευτές, όμως από την πρώτη φάση του πειράματος, όταν οι δύο διατάξεις είχαν πολύ μικρότερη ευαισθησία. Τότε, δεν είχε προκύψει κάποιο αξιόλογο αποτέλεσμα. Πλέον, οι μετρήσεις που αναλύει το πρότζεκτ προέρχονται από τους αναβαθμισμένους ανιχνευτές και συγκεντρώθηκαν από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Ιανουάριο. Το λογισμικό αναλαμβάνει να «κατεβάσει» σε κάθε έναν υπολογιστή ένα σύνολο δεδομένων, στέλνοντας τα αποτελέσματα της επεξεργασίας σε έναν κεντρικό σέρβερ. Αντί να αναζητήσει «ρυτιδώσεις» στο χωροχρονικό συνεχές οι οποίες προκλήθηκαν από εξαιρετικά βίαια κοσμικά φαινόμενα, όπως από τη συγχώνευση δύο μελανών οπών που έδωσε τη δυνατότητα στο Advanced LIGO να ανιχνεύσει βαρυτικά κύματα για πρώτη φορά, το Einstein@home έχει βάλει στο «στόχαστρο» τις πιο ήπιες διαταραχές που εκπέμπουν με την κίνησή τους ουράνια σώματα όπως οι αστέρες νετρονίων. Οι επιστήμονες έχουν ακόμη πολλά ερωτηματικά για αυτά τα υπολείμματα από εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων. Επομένως, το πρότζεκτ θα μπορούσε να βοηθήσει στην καλύτερη κατανόησή τους. Την ίδια στιγμή, τα βαρυτικά κύματα που πρέπει να προκαλούν οι αστέρες νετρονίων είναι αρκετά ασθενέστερα από τις διαταραχές που οφείλονται στη συγχώνευση δύο μελανών οπών. Συνεπώς, με δεδομένο ότι τα αντίστοιχα σήματα χρειάζονται μεγαλύτερη επεξεργαστική ισχύ για να εντοπισθούν, αποτελούν ιδανική περίπτωση για το δίκτυο υπολογιστών του Einstein@home. «Το πρότζεκτ χρησιμοποιείται για τις πιο απαιτητικές σε επεξεργαστική ισχύ αναζητήσεις», λέει στο περιοδικό Nature η Μαρία Αλεσάντρα Πάπα, αστροφυσικός από το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ στη Γερμανία και μέλος της επιστημονικής ομάδας του Advanced LIGO. Οι επιστήμονες ελπίζουν πως, χάρις στην επεξεργαστική ισχύ του Einstein@home, τα σήματα θα μπορέσουν να διαχωρισθούν από τον «θόρυβο» που υπάρχει στις μετρήσεις. Σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν, στο πλαίσιο της οποίας προβλέφθηκε η ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων, ένα ουράνιο σώμα που περιστρέφεται θα δημιουργήσει τέτοιες διαταραχές μόνον αν δεν είναι απόλυτα συμμετρικό. Οι αστέρες νετρονίων θεωρούνται αντικείμενα με πολύ μεγάλη συμμετρία, λόγω του ισχυρού βαρυτικού τους πεδίου. Ωστόσο, ορισμένοι ερευνητές υποθέτουν πως θα πρέπει να υπάρχουν ανωμαλίες στο ανάγλυφό τους ή περιοχές με διαφορετική πυκνότητα. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα εκπέμπουν βαρυτικά κύματα, με συνέπεια να μειώνεται σταδιακά η ταχύτητα περιστροφής τους. Επομένως, στην περίπτωση που το πρότζεκτ καταφέρει να εντοπίσει βαρυτικά κύματα από κάποιον αστέρα νετρονίων, αυτό θα σημαίνει πως τα συγκεκριμένα ουράνια σώματα μπορεί να μην είναι απολύτως συμμετρικά. Παρ’ όλα αυτά, οι επιστήμονες δεν έχουν εναποθέσει αποκλειστικά στους υπολογιστές των εθελοντών την απάντηση. Έτσι, τη στιγμή που το Einstein@home θα ψάξει για σήματα τα οποία προέρχονται από οποιαδήποτε περιοχή του Γαλαξία, η ερευνητική ομάδα του Advanced LIGO θα βάλει στο «μικροσκόπιο» γνωστούς αστέρες νετρονίων, αφού τέτοιες «στοχευμένες» αναζητήσεις μπορούν να γίνουν μέσω των υπολογιστών που έχουν στα εργαστήριά τους. http://www.naftemporiki.gr/story/1078120/apo-pc-aplon-xriston-isos-proelthei-i-epomeni-anixneusi-barutikon-kumaton

Δεύτερη νίκη για το AlphaGo της Google επί του παγκοσμίου πρωταθλητή του «Γκο» Το πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης AlphaGo της Google νίκησε για δεύτερη φορά τον Λι Σεντόλ, παγκόσμιο πρωταθλητή του ασιατικού παιχνιδιού στρατηγικής, στο πλαίσιο της αναμέτρησης συνολικά πέντε παιχνιδιών που έχει προγραμματιστεί. Εάν κερδίσει άλλη μια φορά το πρόγραμμα της DeepMind (ανήκει στη Google) θα αναδειχθεί νικητής. Όπως μετέδωσε το BBC, μετά το παιχνίδι, ο Λι Σεντόλ είπε ότι χθες είχε εκπλαγεί, αλλά σήμερα «έμεινε άφωνος», καθώς έχει την αίσθηση ότι το AlphaGo έπαιξε ένα σχεδόν τέλειο παιχνίδι, με τον ίδιο να παραδέχεται ότι επρόκειτο για ξεκάθαρη νίκη. Όπως είπε στο BBC, «κανονικά μπορείς να αισθάνεσαι την αναπνοή του αντιπάλου, την ενέργειά του. Και πολλές φορές λαμβάνεις αποφάσεις που εξαρτώνται από τις φυσικές αντιδράσεις αυτού ενάντια στον οποίον παίζεις. Με μια μηχανή δεν μπορείς να το κάνεις αυτό». Υπενθυμίζεται πως το AlphaGo είναι δημιούργημα της DeepMind του Ντέμη Χασάμπη, που ανήκει στην Google, και απασχόλησε τη διεθνή ειδησεογραφία και πρόσφατα, όταν έγινε το πρώτο πρόγραμμα που νίκησε άνθρωπο επαγγελματία παίκτη (Φαν Χούι) του αρχαίου ασιατικού παιχνιδιού. Ωστόσο, η πρόκληση του παιχνιδιού απέναντι στον Λι ήταν πολύ μεγαλύτερη, καθώς πρόκειται για τον παγκόσμιο πρωταθλητή ενός παιχνιδιού που θεωρείται ότι είναι το πιο πολύπλοκο που υπάρχει, παρά τους εύκολους κανόνες του. Παρά τους απλούς κανόνες του, το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο, λόγω του ασύλληπτα τεράστιου αριθμού θέσεων και συνδυασμών που είναι δυνατοί- και ως εκ τούτου είναι πάρα πολύ δύσκολο για την Τεχνητή Νοημοσύνη. http://www.naftemporiki.gr/story/1078263/deuteri-niki-gia-to-alphago-tis-google-epi-tou-pagkosmiou-protathliti-tou-gko

Ενδείξεις στο CERN για μια νέα εποχή για τη φυσική. Πρόσφατες μετρήσεις από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων LHC, στο CERN στη Γενεύη, παραπέμπουν σε ένα φαινόμενο το οποίο ξεπερνά το Καθιερωμένο Πρότυπο της φυσικής, δηλαδή το αποδεκτό μοντέλο για τους «δομικούς λίθους» της ύλης και τους τρόπους με τους οποίους αυτά αλληλεπιδρούν. Οι ενδείξεις αυτές προήλθαν από την ανάλυση επιστημόνων από το Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών. Αν τελικά επιβεβαιωθούν, το αποτέλεσμα θα είναι μία νέα εποχή για τη φυσική και την αναζήτηση μίας καινούριας θεωρίας που θα εξηγεί ακόμη πληρέστερα τον κόσμο που μας περιβάλλει. Παρόλο που το Καθιερωμένο Πρότυπο έχει επιβεβαιωθεί από αναρίθμητα πειράματα μέχρι σήμερα, και επομένως αποτελεί τον καλύτερο τρόπο εξήγησης του σύμπαντος, είναι γνωστό πως απέχει πολύ από το να είναι η τελευταία λέξη της επιστήμης στην περιγραφή των φυσικών φαινομένων. Εξάλλου, μία από τις σημαντικότερες ατέλειές του είναι ότι δεν περιλαμβάνει τη βαρύτητα. Έτσι, οι επιστήμονες αναζητούν εδώ και δεκαετίες ενδείξεις που δείχνουν να πηγαίνουν πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο. Κάτι που ενδεχομένως συνέβη στον LHC. Η υποτιθέμενη ασυμφωνία πειράματος και θεωρίας αφορά ένα σωμάτιο που ονομάζεται μεσόνιο Β. Σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο, τα μεσόνια Β θα πρέπει να διασπώνται με πολύ συγκεκριμένες συχνότητες. Οι προβλέψεις αυτές ωστόσο δεν ταιριάζουν με τα αποτελέσματα των πειραμάτων στον επιταχυντή, γεγονός που αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο για την πρώτη αστοχία της θεωρίας. «Μέχρι τώρα, όλες οι μετρήσεις συμφωνούν με τις προβλέψεις του Καθιερωμένου Προτύπου», λέει στο σάιτ EurekAlert o ερευνητής Μάριους Βίτεκ, από το Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών. «Παρ’ όλα αυτά γνωρίζουμε πως το Καθιερωμένο Πρότυπο δεν μπορεί να εξηγήσει όλες τις ιδιότητες του σύμπαντος. Για ποιον λόγο η ύλη επικράτησε της αντιύλης; Τι είναι η σκοτεινή ύλη; Αυτά τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα». Οι επίμαχες ενδείξεις προέκυψαν από πειράματα το 2011 και το 2012, ενώ εντοπιστήκαν πέρυσι, όταν οι επιστήμονες παρατήρησαν πως η συχνότητα διάσπασης των μεσονίων Β δεν συμφωνούσε με τις θεωρητικές προβλέψεις. Μέχρι τώρα, οι Πολωνοί ερευνητές έχουν δείξει πως, εκτός από τη συχνότητα, υπάρχει ασυμφωνία και με τις γωνίες διάσπασης. «Για να το θέσουμε με κινηματογραφικούς όρους, ενώ μέχρι πρόσφατα είχαμε δει κάποιες αποσπασματικές σκηνές ενός πολυαναμενόμενου μπλοκμπάστερ, τελικά ο επιταχυντής μας παρείχε το πρώτο πραγματικό τρέιλερ», σημειώνει ο Βίτεκ. Σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο, τα μεσόνια Β αποτελούνται από ένα κουάρκ κι ένα αντικουάρκ. Η σύνθεσή τους έχει ως συνέπεια να διασπώνται γρήγορα, με τα σωματίδια που προκύπτουν να εκπέμπονται σε συγκεκριμένες γωνίες. Ενώ οι φυσικοί είχαν εντοπίσει πως «κάτι δεν πήγαινε καλά» με τον χρόνο διάσπασης, δεν μπορούσαν να εντοπίσουν την ασυμφωνία στις γωνίες εκπομπής, επειδή οι μέθοδος μέτρησης που χρησιμοποιούσαν δεν ήταν αρκετά ακριβής. Τώρα όμως, χάρις σε μία νέα τεχνική που ανέπτυξαν οι Πολωνοί ερευνητές, μπόρεσαν να δείξουν πως, στις μετρήσεις των διασπάσεων των μεσονίων Β που καταγράφηκαν τόσο το 2011 όσο και το 2012, οι γωνίες διέφεραν από τους θεωρητικούς υπολογισμούς. Οι Πολωνοί επιστήμονες ξεκαθαρίζουν πως ακόμη δεν μιλούν για ανακάλυψη – αφού χρειάζονται πολύ περισσότερα δεδομένα για να είναι βέβαιοι πως οι ενδείξεις είναι αποδείξεις. Αυτή τη στιγμή, η πιθανότητα επιβεβαίωσης του ευρήματός τους είναι 3,4 σίγμα, θα πρέπει όμως να ξεπεράσει το όριο των 5 σίγμα. Ποια θα ήταν όμως η συνέπεια από την ασυμφωνία των πειραμάτων με το Καθιερωμένο Πρότυπο; Θα μπορούσε να σημαίνει πως στη διαδικασία εμπλέκεται ένα νέο σωματίδιο: η πιο διαδεδομένη μέχρι αυτή τη στιγμή υπόθεση αναφέρεται στο μποζόνιο Ζ’’ (Z-prime) το οποίο δεν προβλέπεται από το Καθιερωμένο Πρότυπο. Ευτυχώς, εδώ και λίγους μήνες ξεκίνησε ξανά η λειτουργία του επιταχυντής, και μάλιστα σε ενέργειες που πρώτη φορά έχουν επιτευχθεί στην ιστορία. Επομένως οι φυσικοί σύντομα θα έχουν στη διάθεσή τους πολλά «φρέσκα» δεδομένα για να αναλύσουν, τα οποία ίσως επιβεβαιώσουν τη νέα εποχή στην οποία εισέρχεται η φυσική. «Όπως ακριβώς και στις καλές ταινίες, όλοι αναρωτιούνται τι θα συμβεί στο τέλος, χωρίς κανείς να μπορεί να περιμένει», καταλήγει ο Βίτεκ. http://www.naftemporiki.gr/story/1078515/endeikseis-sto-cern-gia-mia-nea-epoxi-gia-ti-fusiki

«Σογιούζ TMA-20M" Στις 9 Μαρτίου εμπειρογνώμονες της ΠΓΣ "Ενέργεια" (μέρος της κρατικής εταιρείας "Roscosmos") στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ολοκλήρωσαν με επιτυχία τις τεχνολογικές λειτουργίες της σύνδεσης του επανδρωμένου διαστημικου σκαφους (TPC) «Soyuz TMA-20M» με το διαμέρισμα μεταφοράς. http://www.energia.ru/ru/iss/iss47/photo_03-09.html Ετοιμο το διαστημικό λεωφορείο της Amazon. Στο παιχνίδι της κατάκτησης του Διαστήματος από ιδιωτικές εταιρείες, όπως η Virgin Galactic του Ρίτσαρντ Μπράνσον και η SpaceX του Ελον Μασκ, μπήκε δυναμικά χθες και η εταιρεία του δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία Τζεφ Μπέζος, Blue Origin. To Νew Shepard είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να μην είναι μίας χρήσης και να μπορεί να απογειώνεται και να προσγειώνεται κάθετα. Σε σχετική εκδήλωση παρουσίασης της προόδου του διαστημικού προγράμματος του ιδρυτή της Amazon, στις κεντρικές εγκαταστάσεις της Blue Origin λίγο έξω από το Σιάτλ, ο Μπέζος αποκάλυψε ότι μέχρι το 2017 η εταιρεία του θα έχει καταφέρει να πραγματοποιήσει την πρώτη επανδρωμένη πτήση του υποτροχιακού σκάφους New Shepard. Οπως ανακοινώθηκε, ο σχεδιασμός είναι το σκάφος της εταιρείας να μεταφέρει έξι τουρίστες τη φορά σε ύψος που θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν την εμπειρία της έλλειψης βαρύτητας. Οι πτήσεις μέχρι το 2018 δεν θα χρεώνονται, όμως ήδη αρκετοί, σύμφωνα με τον Μπέζος, έχουν εκφράσει ενδιαφέρον να πληρώσουν για να επισκεφθούν το Διάστημα. Οπως αποκάλυψε, ο βασικός στόχος που θα επιτρέψει στην Blue Origin να είναι επικερδής επιχείρηση είναι η ανάπτυξη πυραυλικών συστημάτων προώθησης, τα οποία θα πωλούνται σε άλλες εταιρείες ή κράτη για να πραγματοποιούν εκτοξεύσεις διαστημοπλοίων ή δορυφόρων. Ηδη η United Launch Alliance (κοινοπραξία της Lockheed Martin και της Boeing), όπως έχει γίνει γνωστό, έχει ζητήσει από την εταιρεία του Μπέζος να κατασκευάσει έναν πύραυλο εκτόξευσης, ούτως ώστε να σταματήσει να εξαρτάται από τους ρωσικούς πυραύλους Soyuz. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η Blue Origin, η οποία ιδρύθηκε το 2000, έχει πραγματοποιήσει ήδη δύο δοκιμαστικές εκτοξεύσεις του οχήματός της, μία τον περασμένο Νοέμβριο και άλλη μία τον Ιανουάριο. Και οι δύο στέφθηκαν με επιτυχία, καθώς και τις δύο φορές πύραυλος και σκάφος επέστρεψαν στη Γη άθικτα αφότου χωρίστηκαν το ένα από το άλλο. Το New Shepard είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να μην είναι μίας χρήσης και έχει τις προδιαγραφές για να πραγματοποιεί κάθετη εκτόξευση και κάθετη προσεδάφιση. Οπως τόνισε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης ο ίδιος ο Μπέζος: «Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν είναι βιώσιμο να πετάς τον εξοπλισμό σου μετά τη χρήση». Αυτή ήταν η πρώτη φορά από το 2000 που η εταιρεία αποφάσισε να πραγματοποιήσει μια εκδήλωση ενημέρωσης για τις εργασίες της. Μέχρι χθες ελάχιστα ήταν γνωστά για το τι ακριβώς συμβαίνει στις εγκαταστάσεις της Blue Origin. Η μυστικοπάθεια του Μπέζος όσον αφορά την εν λόγω εταιρεία συνεχίστηκε, καθώς ο γνωστός επιχειρηματίας αρνήθηκε να αποκαλύψει πόσα εκατομμύρια έχει επενδύσει σε αυτήν, αρκούμενος απλώς να πει ότι ο εξοπλισμός και το εξειδικευμένο προσωπικό (περίπου 600 άτομα) έχουν κοστίσει ένα αξιοσέβαστο ποσό μέχρι τώρα. Σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian, ο Μπέζος δεν πολυνοιάζεται για τον ανταγωνισμό που υπάρχει σε αυτόν τον τομέα, καθώς όπως ανέφερε «η κοινωνία θα χρειαστεί πολλούς πυραύλους εκτόξευσης στο μέλλον για να μεταφέρει την τεχνολογία, τη βιομηχανία και τους ανθρώπους από αυτόν τον πλανήτη». Οσον αφορά στο θέμα του ανταγωνισμού πάντως, ο ιδρυτής της Amazon μάλλον δεν είπε όλη την αλήθεια για το εάν τον ενοχλεί ή όχι, αφού ο ίδιος και ο ιδρυτής της SpaceX Ελον Μασκ έχουν αρκετές φορές στο παρελθόν διασταυρώσει τα ξίφη τους διαδικτυακά με αφορμή δηλώσεις του ενός ή του άλλου. Μάλιστα ο Μπέζος έκανε και ένα έμμεσο σχόλιο για την υπερπροβολή του SpaceX κατά τη διάρκεια της παρουσίασης που έγινε στην έδρα της εταιρείας στο Σιάτλ, λέγοντας πως «το Διάστημα είναι εξαιρετικά εύκολο να γίνει πολυδιαφημισμένο». Η Blue Origin είναι, σύμφωνα με τον ιδρυτή της, ένα από τα παιδικά του όνειρα. Οπως αποκάλυψε στις δηλώσεις του ο δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας Τζεφ Μπέζος, από ηλικία πέντε ετών έκανε όνειρα για ταξίδια στο Διάστημα. Ισως αυτό να εξηγεί το γεγονός πως ο ίδιος εμφανίστηκε να γνωρίζει εξαιρετικά καλά το αντικείμενο, παρότι είναι κάτι πολύ εξειδικευμένο. Το πάθος του γι' αυτήν την εταιρεία υπογράμμισαν μεταξύ άλλων και συνεργάτες του, ενώ όπως ανέφερε στον Guardian ένας από τους τεχνικούς, ο Μπέζος έχει εντρυφήσει τόσο πολύ στο θέμα των διαστημικών ταξιδιών όσο οι μηχανικοί που δουλεύουν γι' αυτόν. http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/etoimo_to_diastimiko_leoforeio_tis_amazon-64344163/ Archinaut: Ρομπότ για κατασκευή υποδομών στο Διάστημα. «Archinaut» είναι το όνομα προγράμματος της Made In Space, η οποία επελέγη από τη NASA για την ανάπτυξη τεχνολογιών που θα επιτρέπουν την κατασκευή/ συναρμολόγηση μεγάλων δομών στο Διάστημα, χωρίς να απαιτείται παρέμβαση αστροναύτη. «Το Archinaut σχεδιάζεται εξαρχής για να αποτελεί μια πραγματικά καινοτόμα τεχνολογία, παρέχοντας εντελώς νέες διαστημικές δυνατότητες στη ΝASA και άλλους κυβερνητικούς φορείς, καθώς και σε κατασκευαστές σημερινών δορυφόρων ή ανερχόμενες διαστημικές πλατφόρμες» έχει σημειώσει σχετικά ο Άντριου Ρας, πρόεδρος της εταιρείας. Η Made In Space συνεργάζεται με τη Northrop Grumman και την Oceaneering Space Systems. Το πλήρες όραμα είναι η ανάπτυξη ρομποτικών διαστημοπλοίων που θα κατασκευάζουν και συναρμολογούν δομές/ υποδομές (διαστημικούς σταθμούς, δορυφόρους κ.α.) σε τροχιά, ανοίγοντας τον δρόμο για πιο ογκώδεις κατασκευές, καθώς η κατασκευή τους σε τροχιά είναι ευκολότερη και οικονομικότερη από την κατασκευή στη Γη και την εκτόξευσή τους στο Διάστημα. Η πρώτη φάση του προγράμματος Archinaut θα περιλαμβάνει μια σειρά επιδείξεων τεχνολογιών για να ξεπεραστούν τα τεχνικά εμπόδια στον δρόμο για την εμπορική εκμετάλλευση και βιωσιμότητα του προγράμματος. Το Archinaut αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης συνεργασίας της εταιρείας με τη NASA, η οποία περιελάμβανε το «3D Printing in Zero-G Experiment» που βρίσκεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, καθώς και το Additive Manufacturing Facility, η εκτόξευση του οποίου αναμένεται μέσα στο 2016. http://www.naftemporiki.gr/story/1077442/archinaut-rompot-gia-kataskeui-upodomon-sto-diastima

Φυτά καλλιεργήθηκαν με επιτυχία σε προσομοιωμένο χώμα από τον Άρη. Δέκα διαφορετικές καλλιέργειες αναπτύχθηκαν με επιτυχία σε προσομοιωμένο χώμα από τον Άρη, δίνοντας ελπίδα για το μελλοντικό αποικισμό του Κόκκινου Πλανήτη. Συγκεκριμένα, ντομάτες, μπιζέλια, σίκαλη, ρόκα, ραπανάκι και κάρδαμο ήταν μεταξύ των καλλιεργειών που αναπτύχθηκαν με επιτυχία στο πείραμα που διεξήχθη από το Ερευνητικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Βαγκενίνγκεν στην Ολλανδία. Ο στόχος του πειράματος ήταν να αποδειχθεί ότι είναι δυνατό να καλλιεργηθούν φυτά στον Άρη και τη Σελήνη, προκειμένου να τραφούν οι πρώτοι άποικοι τους. Οι καλλιέργειες είχαν αναπάντεχα εντυπωσιακές επιδόσεις, με ρυθμούς ανάπτυξης και υπέργεια βιομάζα που δεν διαφέρουν σημαντικά από αυτούς της ομάδας ελέγχου που αναπτύχθηκε σε κανονικό χώμα Γης. «Ήταν μια πραγματική έκπληξη για μας», δήλωσε ο καθηγητής Βίγκερ Βάμελινκ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. «Αυτό δείχνει ότι το προσομοιωμένο χώμα έχει μεγάλες δυνατότητες όταν είναι κατάλληλα προετοιμασμένο και ποτισμένο. Η ανάπτυξη της βιομάζας στο προσομοιωμένο χώμα Σελήνης ήταν μικρότερη από ό,τι των άλλων δύο χωμάτων, περίπου 50% χαμηλότερη. Μόνο το σπανάκι έδειξε κακή παραγωγή βιομάζας», πρόσθεσε. Ωστόσο, παρά την επιτυχία του πειράματος, οι ερευνητές δεν ανακήρυξαν ακόμα τις καλλιέργειες βρώσιμες. Το έδαφος του Άρη περιέχει βαρέα μέταλλα όπως ο μόλυβδος, το αρσενικό και ο υδράργυρος, καθώς και πολύ σίδηρο, και οι ερευνητές ανησυχούν αν τα υλικά κατανέμονται στους καρπούς, καθιστώντας τους δηλητηριώδεις. Περαιτέρω έρευνα για το θέμα αυτό είναι απαραίτητη και η ομάδα θα ξεκινήσει νέα σειρά πειραμάτων για το σκοπό αυτόν, τον ερχόμενο Απρίλιο. Μια νέα παρτίδα καλλιεργειών, συμπεριλαμβανομένων πατατών και φασολιών, θα δοκιμαστεί σε αυτά τα πειράματα. http://www.naftemporiki.gr/story/1077954/futa-kalliergithikan-me-epituxia-se-prosomoiomeno-xoma-apo-ton-ari

Το Σινικό Τείχος του Σύμπαντος. Επιστήμονες του Ινστιτούτου Αστροφυσικής των Καναρίων Νήσων ανακάλυψαν την μεγαλύτερη κοσμική δομή που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν. Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα γαλαξιακών σμηνών, ένα υπερ-σμήνος γαλαξιών όπως τα ονομάζουν οι επιστήμονες. Η δομή και η έκταση αυτών των υπερ-σμηνών έχει οδηγήσει τους ειδικούς στο να τους δώσουν τον χαρακτηρισμό «Τείχη». Το νέο σμήνος έλαβε την ονομασία BOSS Great Wall και πράγματι θα μπορούσε κάποιος να το πει και «αφεντικό» των υπερ-σμηνών αλλά και «Μεγάλο Τείχος». Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το σμήνος αυτό αποτελείται από τουλάχιστον 830 γαλαξίες η συνολική μάζα των οποίων είναι δέκα χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή του δικού μας γαλαξία. Το σμήνος βρίσκεται σε κάποιο σημείο του Σύμπαντος 4.5-6.4 δισ. έτη φωτός εμάς και οι ερευνητές υπολόγισαν ότι έχει έκταση τουλάχιστον ενός δισ. ετών φωτός! Οι ερευνητές εκτιμούν ότι δύσκολα θα βρεθεί κάποιο μεγαλύτερο κοσμικό τείχος αν και βέβαια το Σύμπαν είναι γεμάτο από απρόσμενες εκπλήξεις. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500063801

gevolution 1.0: προσομοίωση της εξέλιξης του σύμπαντος. Οι αριθμητικές προσομοιώσεις είναι χρήσιμα εργαλεία που μας δίνουν πληροφορίες σχετικά με τον σχηματισμό και την περίπλοκη εξέλιξη των μεγάλων δομών στο σύμπαν μας. Αυτή η διαδικασία διέπεται κυρίως από τη βαρύτητα, η οποία είναι η κυρίαρχη δύναμη σε μεγάλες κλίμακες. Μέχρι σήμερα, έναν αιώνα μετά τη διατύπωση της γενικής θεωρίας της σχετικότητας, τα υπολογιστικά προγράμματα που προσομοιώνουν τον σχηματισμό των κοσμικών δομών εξακολουθούν να χρησιμοποιούν την Νευτώνεια βαρύτητα. Αυτή η προσέγγιση βασίζεται σε δυο υποθέσεις: ότι τα βαρυτικά πεδία είναι ασθενή και ότι οφείλονται μόνο σε μη σχετικιστική ύλη. Ενώ η πρώτη υπόθεση φαίνεται να είναι απόλυτα δικαιολογημένη στις κοσμολογικές κλίμακες, η δεύτερη επιβάλλει περιορισμούς στην φύση των «σκοτεινών» συνιστωσών του σύμπαντος (σκοτεινή ύλη και σκοτεινή ενέργεια), οι οποίες είναι ελάχιστα κατανοητές. Οι ερευνητές Adamek et al στην εργασία τους με τίτλο «General relativity and cosmic structure formation» παρουσιάζουν τις πρώτες προσομοιώσεις σχηματισμού και εξέλιξης των κοσμικών δομών, χρησιμοποιώντας εξισώσεις που προέρχονται από τη γενική σχετικότητα. http://arxiv.org/pdf/1509.01699v1.pdf Μελετούν λεπτομερώς τις μικρές σχετικιστικές επιπτώσεις στο πλαίσιο του καθιερωμένου κοσμολογικού προτύπου ΛCDM, οι οποίες δεν μπορούν να προκύψουν μέσα σε ένα καθαρά Νευτώνειο πλαίσιο. https://en.wikipedia.org/wiki/Lambda-CDM_model Με βάση τη γενική θεωρία της σχετικότητας, κατασκευάστηκε ένα νέο πρόγραμμα – ονομάζεται «gevolution» – που προσομοιώνει με μεγαλύτερη ακρίβεια την εξέλιξη του σύμπαντος. Επιτρέπει τον υπολογισμό μικρών αποκλίσεων από την Νευτώνεια βαρύτητα, κάτι που δεν κατάφερε καμία προσομοίωση μέχρι σήμερα και θα μπορούσε να ρίξει φως στη σκοτεινή ενέργεια, η οποία καθοδηγεί την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος. Το λογισμικό του προγράμματος είναι ένα εντυπωσιακό έργο, αλλά τα αποτελέσματα της προσομοίωσης μέχρι στιγμής, δεν προσφέρουν σημαντικές αλλαγές στην κατανόηση της εξέλιξης του σύμπαντος. Όταν όμως στην προσομοίωση προστεθούν τα νέα δεδομένα για τις κοσμικές δομές που αναμένονται, π.χ. από τον δορυφόρο «Ευκλείδη» της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, http://www.euclid-ec.org/?page_id=259 τότε ο κώδικας gevolution θα βοηθήσει στους ερευνητές να εμβαθύνουν στη φύση της σκοτεινής ενέργειας, της σκοτεινής ύλης και την εξέλιξη του σύμπαντος. http://physicsgg.me/2016/03/09/gevolution-1-0-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%bf%ce%bc%ce%bf%ce%af%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%be%ce%ad%ce%bb%ce%b9%ce%be%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1/

Έλληνες επιστήμονες ανακάλυψαν γονίδια που ευθύνονται για πιο συχνή μορφή καρκίνου του δέρματος. Φως στο γενετικό υπόβαθρο του βασικοκυτταρικού καρκινώματος (basal cell carcinoma), της πιο συχνής μορφής καρκίνου του δέρματος, έριξαν Έλληνες επιστήμονες στην Ελβετία και τις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον καθηγητή γενετικής Στυλιανό Αντωναράκη της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Οι ερευνητές -μεταξύ των οποίων o επίσης ελληνικής καταγωγής καθηγητής Ιάννης Αϋφαντής του Ιατρικού Κέντρου Langone του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης- που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεντικής "Nature Genetics", ανέλυσαν δείγματα 293 όγκων του δέρματος από 236 ασθενείς διαφόρων ηλικιών. Η έρευνα αποκάλυψε τα γονίδια MYCN, PTPN14 και LATS1, που αυξάνουν τον κίνδυνο για εκδήλωση βασικοκυτταρικού καρκινώματος. Η ανακάλυψη αναμένεται να ανοίξει το δρόμο για μια πιο εξατοκιμευμένη θεραπεία της νόσου, ανάλογα με το γενετικό «προφίλ» κάθε ασθενούς. Εννέα στους δέκα ανθρώπους (ποσοστό 90%) κινδυνεύουν να εμφανίσουν βασικοκυτταρικό καρκίνωμα κάποια στιγμή στη ζωή τους, κυρίως λόγω ηλικίας και έκθεσης στην υπεριώδη ηλιακή ακτινοβολία. Ο εν λόγω καρκίνος σπάνια είναι θανατηφόρος, ενώ δεν είχε έως τώρα μελετηθεί ιδιαίτερα από τους επιστήμονες. «Αυτό που δεν γνωρίζαμε, είναι ότι το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα είναι ο καρκίνος με τον υψηλότερο βαθμό μεταλλάξεων. Πολυάριθμα γονίδια μπορούν να συμβάλουν για την εμφάνιση αυτού του καρκίνου του δέρματος, πράγμα που περιπλέκει τη θεραπεία του», δήλωσε ο Αντωναράκης, επικεφαλής του εργαστηρίου, όπου έγινε η γενετική ανάλυση των όγκων. Κάθε όγκος, ακόμη και στον ίδιο ασθενή, έχει τη δική του μοναδική ταυτότητα εξαιτίας των διαφορετικών γενετικών μεταλλάξεων στα εμπλεκόμενα γονίδια. «Τα (καρκινικά) κύτταρα ανταποκρίνονται διαφορετικά στους διαφορετικούς τρόπους θεραπείας λόγω των μεταλλάξεων στα γονίδιά τους. Μερικά αναπτύσσουν αντίσταση σε ορισμένες φαρμακευτικές ουσίες, πράγμα που εξασθενεί τη δράση του φαρμάκου. Οι πρόσθετες μεταλλάξεις που εντοπίσαμε, μπορούν να βοηθήσουν στο να έχουμε τα καλύτερα δυνατά θεραπευτικά αποτελέσματα», πρόσθεσε ο έλληνας διακεκριμένος γενετιστής. Ο Σ.Αντωναράκης γεννήθηκε το 1951 και αποφοίτησε το 1975 από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου πήρε το διδακτορικό του το 1983. Διεξήγαγε έρευνα στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς των ΗΠΑ και σήμερα είναι επικεφαλής του Τμήματος Ιατρικής Γενετικής του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Είναι επίσης επiκεφαλής του Ινστιτούτου Γενετικής και Γενωμικής (iGE3) της Ελβετίας και -από το 2013- πρόεδρος του Οργανισμού Ανθρωπίνου Γονιδιώματος (HUGO). http://www.pronews.gr/portal/20160308/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%85%CE%B8%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CF%85%CF%87%CE%BD%CE%AE-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AE

Ιωσήφ Σηφάκης: ''Οι υπολογιστές είναι και θα παραμείνουν ηλίθιοι'' Ιωσήφ Σηφάκης*: Ο κορυφαίος παγκοσμίως Ελληνας επιστήμονας της Πληροφορικής, και καθηγητής του Πανεπιστημίου της Λοζάνης, μίλησε για τη σχέση ανθρώπων και υπολογιστών. Τα 10 πράγματα που αξίζει να συγκρατήσουμε: 1. Στην πληροφορική δεν υπάρχει θεωρία ασφαλείας «Υπάρχει μία μεγάλη διαφορά μεταξύ των πληροφορικών συστημάτων και των άλλων τεχνουργημάτων, τα οποία φτιάχνει ο άνθρωπος. Όταν φτιάχνει κανείς ένα σπίτι υπάρχει θεωρία - αυτό του το δίνει η Φυσική, που είναι μία ώριμη Επιστήμη- για να φτιάξει ένα σπίτι, το οποίο δεν θα καταρρεύσει με πάρα πολύ μεγάλη πιθανότητα. Δεν έχουμε ακόμη τέτοιες θεωρίες για τα πληροφορικά συστήματα». 2. Το αλάνθαστο είναι ανέφικτο προς το παρόν «Οταν κατασκευάζουμε ένα σύστημα σε αεροπλάνο η πιθανότητα να συμβεί λάθος είναι πάρα πάρα πολύ μικρή, αλλά αυτό στοιχίζει πάρα πολλά χρήματα και είναι ένα σχετικά μικρό σύστημα. Στα τηλεπικοινωνιακά συστήματα μίας χώρας, που είναι τεράστια δεν μπορούμε να εγγυηθούμε, για το ίντερνετ ότι είναι ασφαλές, γιατί όταν το φτιάξαμε και δεν είχαμε τη θεωρία. Ούτε τώρα την έχουμε». 3. Δεν μπορούμε να εγγυηθούμε ασφάλεια στο ίντερνετ «Τι σημαίνει ασφάλεια; Σημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν κάποιος τρίτος να μπει κακόβουλα και να αλλάξει τα δεδομένα ή να κλέψει την ταυτότητά μου, να καταστρέψει δεδομένα, να κάνει άλλα πράγματα που δεν θέλω ή απλώς να ακούει. Είναι πολύ εύκολο να μπει κανείς στο δικό μου κομπιούτερ και να βλέπει και να στέλνει στοιχεία σε κάποιον τρίτο». 4. Η διαφορά μεταξύ ανθρώπου και υπολογιστή «Ο υπολογιστής υπολογίζει πολύ γρήγορα και με πολύ μεγάλη ακρίβεια. Ως προς αυτό οι υπολογιστές είναι ανώτεροι από τους ανθρώπους. Η επανάσταση των υπολογιστών είναι όπως η επανάσταση των εργαλείων που εφηύρε ο πρώτος άνθρωπος. Ο πρωτόγονος άνθρωπος έφτιαξε τον τροχό και τους μοχλούς. Τι έκανε με τον τροχό και τους μοχλούς; Πολλαπλασίασε τη μυϊκή δύναμή του. Τώρα οι υπολογιστές πολλαπλασιάζουν τη νοητική δύναμη, γιατί μας επιτρέπουν να λύνουμε προβλήματα, τα οποία ποτέ δε θα μπορούσαμε να λύσουμε με το μυαλό μας». 5. Η ατομική βόμβα έφερε τον πρώτο υπολογιστή «Γιατί έφτιαξαν οι Αμερικανοί τον πρώτο υπολογιστή; Γιατί ήθελαν να κατασκευάσουν την ατομική βόμβα αλλά αντιμετώπιζαν προβλήματα Φυσικής. Ηξεραν να διατυπώνουν το πρόβλημα αλλά, αν πήγαιναν να το λύσουν με το χέρι και με αριθμομηχανές χειροκίνητες, θα τους έπαιρνε αιώνες. Εφτιαξαν λοιπόν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές». 6. Η εξάρτηση του ανθρώπου από την τεχνολογία «Ο άνθρωπος, αφότου άρχισε να φτιάχνει πολιτισμό άρχισε να είναι εξαρτημένος από την τεχνολογία. Αν σήμερα εμένα με αφήσετε σε ένα δάσος και μου πείτε να επιζήσω, θα πεθάνω, γιατί είμαι εξαρτημένος από την τεχνολογία για θέματα ζωτικής ανάγκης όπως το φαγητό. Επίσης σήμερα με την τεχνολογία ανάβω φωτιά, ο πρωτόγονος άνθρωπος έτριβε ξύλα, για να ανάψει φωτιά. Αρα, αν μου λείψει ο αναπτήρας σήμερα θα έχω πρόβλημα να ανάψω φωτιά. Με την ίδια λογική στο μέλλον ίσως τα παιδιά δεν ξέρουν προπαίδεια. Σήμερα έχουμε την τεχνολογία... Αν λοιπόν οι υπολογιστές γίνουν πιο έξυπνοι μπορεί ο άνθρωπος να χάσει κάποια στιγμή τη μέση ικανότητά του να λύνει προβλήματα απλά». 7. Το ελληνικό σχολείο στην ψηφιακή εποχή «Για να γίνει αυτό απαιτούνται δύο στοιχεία: Το ένα είναι να μπουν οι ψηφιακές τεχνολογίες στο σχολείο και στην εκπαίδευση και το άλλο είναι να διδάσκεται και η πληροφορική σαν μάθημα ξεχωριστό. Το πρόβλημα που υπάρχει στην Ελλάδα είναι ότι δεν αναγνωρίζουμε ακόμη στην εκπαίδευση ότι η πληροφορική είναι ένας τομέας γνώσης όπως η φυσική, τα μαθηματικά και δεν είναι απλώς μια υπηρέτρια των άλλων τομέων - ότι πρέπει δηλαδή να μάθεις υπολογιστές για να λύνεις προβλήματα μαθηματικά ή φυσικής. Οι υπολογιστές υπάρχουν προπάντων για να λύνεις και προβλήματα πληροφορικά». 8. Μου λείπει η Ελλάδα «Θα θέλαμε εμείς οι Ελληνες της διασποράς, το επιστημονικό δυναμικό να είναι πολύ πιο ευπρόσδεκτο στα ελληνικά πανεπιστήμια - να υπάρχουν ειδικές διατάξεις για να μπορούν να διδάσκουν στην Ελλάδα παράλληλα με το εξωτερικό. Να μπορείς π.χ. ως καθηγητής να έρχεσαι για ένα μήνα, να έχεις ένα μικρό εργαστήριο, να έχεις φοιτητές... Αυτό γίνεται σε όλες τις χώρες που έχουν ισχυρή επιστημονική διασπορά. Στην Ελλάδα δεν το κάναμε. Υπάρχει πρόβλημα θεσμικού πλαισίου». 9. Οι νέοι να μη διστάσουν να φύγουν «Θα σύστηνα στους νέους Ελληνες να μη μείνουν αδρανείς. Δηλαδή αν η Ελλάδα δε μπορεί να τους δώσει μία ενδιαφέρουσα δουλειά να μη διστάσουν να βγουν έξω. Για να δώσουν ευκαιρίες τα Πανεπιστήμια πρέπει να έχουν τα εργαλεία, να έχουν τα μέσα. Τα μέσα όμως τα οποία διαθέτει το κράτος για την εκπαίδευση και για την έρευνα έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια κατά τρόπο πολύ δραματικό». 10. Οι υπολογιστές είναι και θα παραμείνουν ηλίθιοι! «Οι υπολογιστές είναι και θα παραμείνουν ηλίθιοι, διότι δεν έχουν συνείδηση, διότι ποτέ δε θα σκέφτονται από μόνοι τους. Θα εκτελούν ακριβώς αυτό το οποίο τους λέμε να κάνουν. Τίποτε παραπάνω. Οι υπολογιστές δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Παράγουν μία γνώση με μία αλλοτρίωση. Μόνο ο άνθρωπος μέχρι τώρα παράγει τη γνώση και καταλαβαίνει και το γιατί. Οι υπολογιστές δεν μπορούν να δημιουργούν πληροφορία, παίρνουν μία πληροφορία και την αλλάζουν, τη μετασχηματίζουν. Η δημιουργία είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης συνειδητότητας. Γι' αυτό ο άνθρωπος μπορεί και εφευρίσκει, επειδή δημιουργεί πληροφορία». * Ο Ιωσήφ Σηφάκης ήταν ο κεντρικός ομιλητής του 5ου Μαθητικού Συνεδρίου Επιστήμης και Τεχνολογίας του Κολλεγίου Ανατόλια/ ACSTAC 2016 που πραγματοποιήθηκε από τις 4 έως τις 6 Μαρτίου στο Κολλέγιο Ανατόλια με τη συμμετοχή 1.300 μαθητών από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Θέμα της συζήτησης «The Internet of Things - The Ultimate ICT Revolution»/ [To Ίντερνετ των Πραγμάτων - Η Απόλυτη Επανάσταση]. http://www.pronews.gr/portal/20160309/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1/%CE%B9%CF%89%CF%83%CE%AE%CF%86-%CF%83%CE%B7%CF%86%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B8%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CE%BB%CE%AD%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82

Γενέθλια του πρώτου κοσμοναύτη του πλανήτη! H 9 του Μάρτη, 2016 σηματοδοτεί τα 82α γενέθλια του πρώτου κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν! Στις 9 Μαρτίου 1934 γεννήθηκε ο Γιούρι Γκαγκάριν -ο Σοβιετικός κοσμοναύτης που έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που έκανε την πρώτη πτήση στο διάστημα. Το 1935, λίγο πριν από το θάνατό του, Κονσταντίν Τσιολκόφσκι έγραψε: "Είμαι ελεύθερος να φανταστω ο πρώτος άνθρωπος να σπάσει τη δύναμη της βαρύτητας και να εισελθει σε διαπλανητικό χώρο και μπορώ να το περιγράψω, χωρίς προσπάθεια, είναι κοντά να γίνει αυτό. Σε αυτό δεν έχω καμία αμφιβολία ... , όπως έχω πει πολλές φορές. θα είναι ένας πολίτης της Σοβιετικής Ένωσης με επάγγελμα, το πιο πιθανό πιλότος θα έχει το θάρρος θα στερείται πνευματικής απόγνωσης. Φαντάζομαι με ρωσικό πρόσωπο με μπλε μάτια ενός γερακιού ». Ο Γιούρι Γκαγκάριν ήταν τότε λίγο περισσότερο από ένα χρόνων. Προερχόμενος από μια οικογένεια αγροτών, γεννήθηκε στο χωριό Klushino Gzhatsk της Δυτικής Περιφέρειας της (συνοικία τώρα Gagarin της περιοχής Σμολένσκ) RSFSR. Ο Γιώργος πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο χωριό, το οποίο τον Οκτώβριο του 1941 είχε καταληφθεί από τα γερμανικά στρατεύματα. Επτά Gagarin οι Γερμανοί θα τους πετάξουν έξω από το σπίτι, και έπρεπε να ζουν στα πάγκακια. Ένα μεγαλύτερο αδελφό και την αδελφή Gagarin οι εισβολείς τους εστειλαν για να εργαστούν στη Γερμανία. Τον Μάιο του 1945, η οικογένεια μετακόμισε από Klushina στην Gzhatsk. Ο Gagarin αποφοίτησε από την έκτη τάξη Gzhatsk γυμνάσιο. Παράλληλα σπούδασε στο νυχτερινό σχολείο για τη νεολαία, την έβδομη τάξη εργασίας και αποφοίτησε τον Μάιο 1951 και τον Ιούνιο αποφοίτησε με άριστα από το σχολείο για μια ειδικότητα πλάστης-άχνη. Τον Αύγουστο του 1951 ο Γκαγκάριν μπήκε στο Saratov Βιομηχανική Τεχνική Σχολή και στις 25 Οκτωβρίου 1954 για την πρώτη φορά που ήρθε στο Saratov η αερολέσχη. Το 1955, Γιούρι Γκαγκάριν αποφοίτησε με άριστα τις σπουδές και έκανε την πρώτη σόλο πτήση για Yak-18. Απλά με την αερολέσχη ο Γιούρι Γκαγκάριν πραγματοποιησε 196 πτήσεις και πέταξε 42 ώρες 23 λεπτά. Το 1955, ο Γκαγκάριν συντάχθηκε στο στρατό και αποστέλλεται στο Όρενμπουργκ, στη 1η Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας του KE Βοροσίλοφ, από την οποία αποφοίτησε με άριστα. Για δύο χρόνια υπηρέτησε στην 169 Fighter Air σύνταγμα 122 Fighter Division. Μέχρι τον Οκτώβριο του 1959 πέταξε συνολικά 265 ώρες. Τον Μάρτη 1960 με εντολή του διοικητή της Πολεμικής Αεροπορίας KA Vershinin εγγραφεται στην ομάδα των υποψηφίων για τους κοσμοναύτες. Στις 12 Απριλίου 1961 από το Μπαϊκονούρ με το διαστημόπλοιο «Βοστόκ» με το πιλοτο-κοσμοναύτη επί του σκάφους (Ο κωδικος του Γκαγκάριν ήταν «Κέδρος»), για πρώτη φορά στον κόσμο εγινε μία περιστροφή γύρω από τη Γη στις 10:55:34 για 108 λεπτά, το «Βοστόκ» ολοκλήρωσε την πτήση. Για αυτό το κατόρθωμα Gagarin τιμήθηκε με το Hero τίτλο της Σοβιετικής Ένωσης, και από τις 12 Απριλίου 1962 ημέρα της πτήσης του Γκαγκάριν στο διάστημα ανακηρύχθηκε ημερα της Κοσμοναυτικής. Ένα μήνα αργότερα, ο Γκαγκάριν στάλθηκε στο εξωτερικό και επισκέφθηκε περίπου 30 χώρες. Το προσωπικό χάρισμα και η γοητεία του συνέβαλε στην ενίσχυση της θετικής εικόνας της Σοβιετικής Ένωσης. Αρκετά χρόνια ο Γιούρι Γκαγκάριν ασχολούνταν με κοινωνικές δραστηριότητες, με πολλή προσπάθεια για να διαδώσει την Κοσμοναυτική και ετοιμάζοταν να γίνει μέλος ενός σεληνιακού πληρώματος. Το 1966, ο Γκαγκάριν εξελέγη επίτιμο μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Αστροναυτικής, και το 1964 διορίστηκε διοικητής των σοβιετικών κοσμοναύτων. Ο Gagarin επέστρεψε στην κατάρτιση στο πλαίσιο του προγράμματος «Ένωση» τον Ιούνιο το 1966. Στις 7 Φεβρουαρίου του 1968 ο Yury υπερασπίστηκε το έργο του διατριβή στο Τμήμα Μηχανικών της Σχολής Ικάρων Zhukovsky. Η Επιτροπή χορήγησε στον συνταγματάρχη Γ Gagarin προσόντα "πιλότου-κοσμοναύτης-μηχανικός». Στις 27 Μάρ, 1968, ο Γιούρι Γκαγκάριν σκοτώθηκε κοντά στο χωριό Novoselovo Kirzhach περιοχής Vladimir κατά τη διάρκεια μιας από τις εκπαιδευτικές πτήσεις. Η λάρνακα με τις στάχτες ειναι εντοιχισμένη στον τοίχο του Κρεμλίνου στην Κόκκινη Πλατεία. Στη μνήμη του η περιοχή Σμολένσκ μετονομάστηκε σε Gagarin στην πόλη. Το όνομα αποδίδεται στην Σχολή Ικάρων Γκαγκάριν στο οικισμό Monino, το Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναύτων. Το όνομα του πρώτου κοσμοναύτη του πλανήτη είναι σε ρωσικές κρατικές Επιστημονικό-Ερευνητικό Εταιρειες στο Εκπαιδευτικό Κέντρο, σε σχολεία, δρόμους και πλατείες πολλών πόλεων του κόσμου. Στη Μόσχα, το Γκαγκάριν, Star City, στη Σόφια ανεγερθηκε μνημεία Gagarin.Με το όνομα του πρώτου κοσμοναύτη ονομάστηκε ένας κρατήρας στη Σελήνη και ενας μικρός πλανήτης. Βίντεο. http://www.roscosmos.ru/22010/ http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_03-09.html

Νίκη της AI στην πρώτη αναμέτρηση με τον παγκόσμιο πρωταθλητή του Γκο. O αλγόριθμος AlphaGo της εταιρείας DeepMind της Google νίκησε τον παγκόσμιο πρωταθλητή του επιτραπέζιου ασιατικού παιχνιδιού Γκο στην πρώτη από τις πέντε παρτίδες του αγώνα που διοργανώθηκε στη Σεούλ. Ο Λι Σεντόλ έχει την υψηλότερη κατάταξη παγκοσμίως στο Γκο (9 dan pro), κατέχει τον τίτλο 18 φορές, ποτέ όμως δεν είχε παίξει με αντίπαλο υπολογιστή. Νωρίτερα, τον Οκτώβριο οι δημιουργοί του νευρωνικού δικτύου, που μαθαίνει παίζοντας, γιόρτασαν τη νίκη του AlphaGο εναντίον του τρεις φορές ευρωπαίου πρωταθλητή στο Γκο (2-dan pro), Φαν Χούι. Το παιχνίδι όμως AlphaGo εναντίον Σεντόλ, ή μάλλον Αλγόριθμος AI εναντίον Ανθρώπου δεν έχει ακόμα τελειώσει. Απομένουν τέσσερις ακόμα παρτίδες, οι οποίες μεταδίδονται ζωντανά από το YouTube (9-15 Μαρτίου 2016). Οι... παίκτες διεκδικούν έπαθλο ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Την πρώτη παρτίδα παρακολούθησαν περίπου 15.000 άνθρωποι και το βίντεο παραμένει διαθέσιμο για προβολή στο κανάλι της DeepMind. #AlphaGo WINS!!!! We landed it on the moon. So proud of the team!! Respect to the amazing Lee Sedol too — Demis Hassabis (@demishassabis) March 9, 2016 H νίκη του αλγορίθμου εναντίον επαγγελματία παίκτη στο εξαιρετικά περίπλοκο παιχνίδι -ακόμα και από το σκάκι- δεν ήταν αναμενόμενη, ωστόσο η ομάδα που ανέπτυξε το AlphaGo μέσα σε δύο μόλις χρόνια, τόλμησε να θέσει τον αλγόριθμό της στη υπέρτατη δοκιμασία, μετά τη νίκη του Οκτωβρίου εναντίον του ευρωπαίου πρωταθλητή. Κυρίως όμως, το νευρωνικό δίκτυο βελτιώθηκε αφού έμαθε από τις ιδιαίτερες ικανότητες του εξαιρετικού Σεντόλ. Κι αυτό, είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό, αφού η τεχνητή του νοημοσύνη θα αξιοποιηθεί σε διάφορους κρίσιμους τομείς, όπως είναι η υγεία και η επιστημονική έρευνα γενικότερα. Το ταμπλό του Γκο είναι ένας πίνακας με 19 επί 19 τετράγωνα, στα οποία οι δύο παίκτες παίζουν εναλλάξ τοποθετώντας μαύρα ή άσπρα βότσαλα. Κάθε παίκτης προσπαθεί να περικυκλώσει τα πούλια του αντιπάλου του έτσι ώστε να μην υπάρχουν ελεύθερες θέσεις γύρω του. Τα περικυκλωμένα πούλια απομακρύνονται από τον ταμπλό και η τελική βαθμολογία υπολογίζεται από την περιοχή που ελέγχει ο κάθε παίκτης και τον αριθμό των βότσαλων που κατάφερε να φυλακίσει. Σε μια τυπική αναμέτρηση των 150 κινήσεων, οι πιθανές διατάξεις των πετρών στο ταμπλό φτάνει τις 10170 -ένας αριθμός μεγαλύτερος από τον αριθμό όλων των ατόμων στο Σύμπαν που εξηγεί την πρόκληση για ανθρώπους και μηχανές. http://tech.in.gr/news/article/?aid=1500063664

Προσομοίωση του σύμπαντος υπόσχεται να «φωτίσει» τη σκοτεινή ενέργεια. Επιστήμονες από τα πανεπιστήμια της Γενεύης και της Νότιας Αφρικής δημιούργησαν την πιο ακριβή μέχρι σήμερα προσομοίωση της διαστολής του σύμπαντος. Η προσομοίωση για πρώτη φορά επιτρέπει στους ερευνητές να συμπεριλάβουν την επίδραση των βαρυτικών κυμάτων, δηλαδή των διαταραχών που διαδίδονται στο χωροχρονικό συνεχές και προκαλούνται από την κίνηση ουράνιων σωμάτων μεγάλης μάζας. Έτσι, ελπίζουν πως θα μπορέσουν να κατανοήσουν τον ρόλο της σκοτεινής ενέργειας, της μυστηριώδους απωστικής δύναμης η οποία έχει υπερνικήσει τη βαρύτητα σε κοσμική κλίμακα, με συνέπεια το σύμπαν να διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Ενώ υπάρχουν ήδη αρκετές προσομοιώσεις της συμπαντικής εξέλιξης, κατά κανόνα βασίζονται στη νευτώνεια περιγραφή της βαρύτητας. Σε αυτή την περίπτωση, αντίθετα, το μοντέλο έχει δημιουργηθεί με βάση τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Η ομάδα περιγράφει το μοντέλο σε άρθρο της στο επιστημονικό περιοδικό Nature Physics. Σύμφωνα με τον δρα Ζιλιάν Ανταμέκ, μέλος της επιστημονικής ομάδας ο οποίος την εποχή συγγραφής του άρθρου εργαζόταν στο πανεπιστήμιο της Γενεύης, η αξιοποίηση της Γενικής Σχετικότητας δίνει εντελώς νέες δυνατότητες. «Μπορεί κανείς να παρατηρήσει την παράσυρση χώρου λόγω της κίνησης μίας μάζας ή τον τρόπο που ένα ουράνιο σώμα δημιουργεί βαρυτικά κύματα», σημειώνει στη εφημερίδα Guardian. Βέβαια, σε μεγάλη κλίμακα, η εικόνα που προκύπτει από το συγκεκριμένο μοντέλο δεν διαφέρει από τα αποτελέσματα των προσομοιώσεων που βασίζονται στη νευτώνεια περιγραφή της βαρύτητας. Κάτι που ήταν αναμενόμενο άλλωστε, αφού έχει φανείς πως αυτές οι προσομοιώσεις είναι αρκετά ακριβείς. Ωστόσο, το νέο εργαλείο προχωρά ακόμη μακρύτερα. Κι αυτό γιατί για πρώτη φορά επιτρέπει τον υπολογισμό των μικρών αποκλίσεων από τη νευτώνεια βαρύτητα. Στο άρθρο τους, η ομάδα επισημαίνει πως το νέο μοντέλο θα επιτρέψει στους φυσικούς και τους κοσμολόγους να μελετήσουν πιο εξονυχιστικά τη σκοτεινή ενέργεια, δηλαδή την άγνωστη αιτία της επιταχυνόμενης διαστολής του σύμπαντος. Ο λόγος είναι πως οι επιστήμονες θα μπορέσουν να δοκιμάσουν μέσω της προσομοίωσης διάφορα σενάρια για τη φύση της σκοτεινής ενέργειας. Μάλιστα, η προσομοίωση αναμένεται να γίνει ακόμη πιο χρήσιμη, όταν σε αυτήν προστεθούν νέα αστρονομικά δεδομένα από διαστημικές αποστολές όπως ο δορυφόρος Euclid της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας διαστήματος, που θα καταγράψουν τις κοσμικές δομές του σύμπαντος με μεγαλύτερη ακρίβεια. http://www.naftemporiki.gr/story/1077560/prosomoiosi-tou-sumpantos-uposxetai-na-fotisei-ti-skoteini-energeia

Η σπουδαία ανακάλυψη του Έλληνα καθηγητή του ΜΙΤ, Γρηγόρη Στεφανόπουλου. Ερευνητές στις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον διακεκριμένο καθηγητή Γρηγόρη Στεφανόπουλο του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου ΜΙΤ, ανακάλυψαν μια νέα σχετικά φθηνή διαδικασία με την οποία τα καυσαέρια από εργοστάσια (χαλυβουργεία, παραγωγής ηλεκτρισμού κ.α.), καθώς και άλλες πηγές (π.χ. απόβλητα), μπορούν να μετατραπούν σε υγρά βιοκαύσιμα. Η μετατροπή σε βιοντίζελ των αερίων που προκύπτουν από την καύση άνθρακα, φυσικού αερίου ή βιομάζας, γίνεται με τη βοήθεια μικροοργανισμών (βακτηρίων και μυκήτων). Καθώς τα ορυκτά καύσιμα εξαντλούνται και το διοξείδιο του άνθρακα επιβαρύνει την ατμόσφαιρα, αναζητούνται νέα και πιο «καθαρά» καύσιμα επειγόντως. Το επίτευγμα των ερευνητών μπορεί να βοηθήσει, ώστε να υπάρξει μια νέα ενεργειακή πηγή, που θα είναι επίσης φιλική προς το περιβάλλον, καθώς επιτρέπει την ανακακύκλωση του διοξειδίου, αντί αυτό να διαφεύγει στην ατμόσφαιρα. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι τροποποιημένα βακτήρια όπως το E.coli μπορούν να μετατρέψουν τα σάκχαρα από τους υδατάνθρακες σε ένα πρόδρομο του βιοντίζελ, όμως η διαδικασία αυτή είναι πολύ ακριβή για να εφαρμοστεί σε μαζική κλίμακα. Ο Στεφανόπουλος και οι συνεργάτες του, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), ανέπτυξαν μια χαμηλού κόστους διαδικασία μετατροπής των καυσαερίων σε υγρά καύσιμα, η οποία χρησιμοποιεί το θερμόφιλο βακτήριο Moorella thermoacetica, καθώς και ένα τροποποιημένο μύκητα Yarrowia lipolytica. Η νέα μέθοδος παραγωγής βιοκαυσίμων μπορεί να εφαρμοστεί σε βιομηχανική κλίμακα χωρίς μεγάλο κόστος και χωρίς να χρειάζεται να δεσμεύονται για την πρώτη ύλη μεγάλες εκτάσεις «ενεργειακών» φυτών, πράγμα που λειτουργεί ανταγωνιστικά στη γεωργία και αυξάνει τις τιμές των τροφίμων. Η διαδικασία γίνεται σε δύο στάδια. Αρχικά, μέσα σε ένα αναερόβιο βιοαντιδραστήρα, το βακτήριο μετατρέπει σε οξικό οξύ ένα μίγμα διοξειδίου του άνθρακα και μονοξειδίου του άνθρακα ή υδρογόνου (που είναι πιο γνωστό ως 'αέριο σύνθεσης' ή syngas). Σε δεύτερη φάση, το οξικό οξύ διοχετεύεται σε έναν άλλο βιοαντιδραστήρα που περιέχει τον μύκητα, ο οποίος -μέσω βιοκατάλυσης- μετατρέπει το οξύ σε λιπίδια. Τελικά, τα τελευταία μετατρέπονται σε βιοντίζελ. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ίδια μέθοδος -που ήδη έχει δοκιμαστεί με επιτυχία σε πιλοτική μονάδα στην Κίνα- μπορεί να βρει πρακτικές εφαρμογές και σε άλλες περιπτώσεις δημιουργίας απαερίων καύσης. Ο Γρηγόρης Στεφανόπουλος αποφοίτησε από τη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ και πήρε το διδακτορικό του στη Χημική Μηχανική από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα των ΗΠΑ το 1978. Από το 1985 είναι καθηγητής στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΜΙΤ. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ειδικούς παγκοσμίως στη λεγόμενη «μεταβολική μηχανική», δηλαδή στην κατάλληλη τροποποίηση των μικροβίων, ώστε αυτά να μετατραπούν σε χημικά «εργοστάσια» για την παραγωγή καυσίμων και χημικών ουσιών. Φέτος εξελέγη πρόεδρος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Χημικών Μηχανικών, ενώ είναι μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Μηχανικών των ΗΠΑ και της Ακαδημίας Αθηνών (αντεπιστέλλον). Συνέντευξη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ Ποια είναι η σημασία της ανακάλυψής σας; Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο σύστημα που μπορεί να μετατρέψει σε μεταφορικά υγρά καύσιμα τα απαέρια από τα χαλυβουργεία ή το αέριο σύνθεσης από την αεριοποίηση των αποβλήτων πρώτων υλών, όπως των δημοτικών στερεών αποβλήτων. Το σύστημά μας παρέχει μια τεχνολογία για την μετατροπή των αερίων σε υγρά (gas-to-liquids). Πότε θα υπάρξει κάποια πρακτική/εμπορική εφαρμογή της στο μέλλον; Ο δρ Πενγκ Χου, πρώην μεταδιδακτορικός ερευνητής μου και πρώτος συγγραφέας της νέας δημοσίευσης, καθοδηγεί μια προσπάθεια στην Κίνα για την εμπορική αξιοποίηση της τεχνολογίας. Ήδη κατασκεύασε και λειτουργεί μια πιλοτική μονάδα 1.000 λίτρων σε εγκαταστάσεις έξω από τη Σαγκάη. Έτσι, η τεχνολογία μας αποδείχθηκε με ικανοποιητικό τρόπο σε αυτή την κλίμακα παραγωγής. Ο δρ Χου και η νεοφυής εταιρεία GTL Biosciences βρίσκονται πλέον στα τελικά στάδια σχεδιασμού για την κατασκευή ενός εργοστασίου σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα, το οποίο αναμένεται να λειτουργήσει φέτος το φθινόπωρο. Διαβλέπετε ότι τα βιοκαύσιμα θα έχουν μέλλον; Τα βιοκαύσιμα αφήνουν πολλές υποσχέσεις και μεγάλη πρόοδος έχει επιτευχθεί κατά τα τελευταία 10-15 χρόνια. Η τρέχουσα χαμηλή τιμή του πετρελαίου δεν βοηθά την ανάπτυξή τους, όμως μακροπρόθεσμα τα βιοκαύσιμα αποτελούν απαραίτητο συστατικό στο μίγμα καυσίμων, που πρέπει να εισαχθεί για να μειωθεί η εξάρτηση από τη χρήση των ορυκτών καυσίμων. Αν και η αιθανόλη τραβά κυρίως την προσοχή, είναι το βιοντίζελ που είναι πιο σημαντικό, επειδή είναι δύσκολο να αντικατασταθεί από άλλα καύσιμα και επίσης είναι απολύτως αναγκαίο για την μεταφορά μεγάλων οχημάτων και αεροπλάνων. Πόσο η Μεταβολική Μηχανική μπορεί να «κάνει τη διαφορά» στο μέλλον; Η Μεταβολική Μηχανική είναι η τεχνολογία που επιτρέπει την παραγωγή καυσίμων και χημικών ουσιών για τον 21ο αιώνα. Οι βιοτεχνολογικές διαδικασίες που αναπτύσσονται από την μεταβολική μηχανική, θα είναι ανταγωνιστικές σε σχέση με τις υπάρχουσες χημικές διαδικασίες και θα προτιμώνται, καθώς βασίζονται σε ανανεώσιμες πρώτες ύλες, αντί στα ορυκτά καύσιμα. Η κλιματική αλλαγή αποτελεί τη βασική κινητήρια δύναμη γι' αυτή την εξέλιξη. Αναλάβατε φέτος πρόεδρος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Χημικών Μηχανικών (AIChE). Έχει μέλλον η παραδοσιακή ειδικότητα των χημικών μηχανικών παγκοσμίως ή τείνει να ξεπεραστεί από τις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις; Η Χημική Μηχανική βασίζεται σε έναν ισχυρό πυρήνα ιδεών, που αναπτύχθηκε μετά απο δεκαετίες αλληλεπίδρασης με τη χημική βιομηχανία. Αυτός ο πυρήνας είναι εξίσου εφαρμόσιμος τόσο στις παραδοσιακές χημικές διαδικασίες, όσο και στις νέες που αναπτύχθηκαν κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Είναι επίσης εφαρμόσιμος τόσο σε μεγάλα χημικά εργοστάσια, όσο και σε μικρά συστήματα σε νανοκλίμακα ή μοριακό επίπεδο. Συνεπώς, ατενίζοντας το μέλλον, ο πυρήνας θα παραμείνει αμετάβλητος, παρόλο που το εύρος των εφαρμογων μπορεί να διευρυνθεί σε πολλά διαφορετικά πεδία. Η διδασκαλία αυτών των νέων πεδίων και η ανάπτυξη της αντίστοιχης εμπειρίας θα αποτελέσει ακριβώς μέρος της μελλοντικής εκπαίδευσης των χημικών μηχανικών. http://www.pronews.gr/portal/20160308/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CE%B7-%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B9%CF%84-%CE%B3%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85

Από μαθητής λυκείου ερευνητής του CERN για μία ημέρα. Όπως κάθε Μάρτιο, έτσι και εφέτος το Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ θα φιλοξενήσει 120 μαθήτριες και μαθητές λυκείου οι οποίοι θα έχουν την ευκαιρία για μία μέρα να γίνουν φυσικοί σωματιδίων. Οι νεαροί ερευνητές θα αναλύσουν πραγματικά δεδομένα από τον καινούριο και ισχυρό Μεγάλο Αδρονικό Επιταχυντή (Large Hadron Collider - LHC) που βρίσκεται στο εργαστήριο CERN, έξω από τη Γενεύη. Οι φυσικοί χρησιμοποιούν τον LHC για να μελετήσουν τα μικρότερα γνωστά σωματίδια - τους δομικούς λίθους της ύλης. Το LHC προωθεί, και ίσως αλλάξει, την κατανόηση του Σύμπαντος από το μικροσκοπικό υποατομικό επίπεδο έως το αχανές Διάστημα. Τα πειραματικά αποτελέσματα παρακολουθούνται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον όχι μόνο από τους φυσικούς αλλά και από το ευρύ κοινό. Η διεθνής εκδήλωση των Masterclasses επιτρέπει σε μαθητές λυκείου να γευτούν από πρώτο χέρι αυτή την εμπειρία, εργαζόμενοι για μία ημέρα σαν αληθινοί επιστήμονες. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016 στις 9.30, στη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ, στην Αίθουσα Α31, και οργανώνεται από τον Τομέα Πυρηνικής Φυσικής και Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων. Περισσότερα από 70 λύκεια της χώρας έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον με τα πιο απομακρυσμένα να είναι από την Αλεξανδρούπολη και τη Φλώρινα. Οι μαθητές θα περάσουν μία ολόκληρη μέρα με τους ερευνητές, υποψήφιους διδάκτορες και μεταπτυχιακούς φοιτητές του τομέα, καθώς και προπτυχιακούς φοιτητές του τμήματος και θα εργαστούν μαζί τους για να αναζητήσουν ανάμεσα στις τροχιές των σωματιδίων για να «ξανα-ανακαλύψουν» το σωματίδιο Ζ, τον φορέα της ασθενούς δύναμης, και το σωματίδιο Higgs, που ανακαλύφθηκε το 2012 στο CERN. Οι μαθητές θα ξεκινήσουν τη μέρα τους παρακολουθώντας διαλέξεις από καθηγητές του τομέα ώστε να εισαχθούν στον κόσμο των στοιχειωδών σωματιδίων και να προετοιμαστούν για την πρακτική ερευνητική άσκηση το απόγευμα. Το μεσημέρι η Φοιτητική Λέσχη θα φιλοξενήσει τους «Νέους Ερευνητές» και τους καθηγητές τους και μετά θα συνεχίσουν τις εργασίες τους στις νησίδες υπολογιστών του τμήματος μέχρι τις 16:15. Στη συνέχεια θα ανακοινώσουν τα αποτελέσματα των μελετών τους στο ερευνητικό κέντρο CERN και θα δουν και θα συνομιλήσουν μέσω τηλεδιάσκεψης με συνομηλίκους τους από άλλες χώρες, σχολιάζοντας τα αποτελέσματά τους, όπως γίνεται σε κάθε διεθνή συνεργασία. Η εκδήλωση είναι μέρος των διεθνών ημερίδων που οργανώνονται κάθε χρόνο τον Μάρτιο. Η εφετινή διοργάνωση των masterclasses στη Φυσική Σωματιδίων http://www.physicsmasterclasses.org/index.php πραγματοποιείται από τις 11 Φεβρουαρίου ως τις 23 Μαρτίου 2016 και συμμετέχουν περίπου 200 πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα από 42 χώρες του κόσμου που ανοίγουν τις πόρτες τους σε πάνω από 10.000 μαθητές λυκείου για να τους κάνουν, για μία μέρα, φυσικούς σωματιδίων. Συντονιστές της διοργάνωσης στο ΑΠΘ είναι οι κκ. Δημήτριος Σαμψωνίδης, αναπληρωτής καθηγητής, Κώστας Κορδάς, επίκουρος καθηγητής, και Χρήστος Ελευθεριάδης, αναπληρωτής καθηγητής. Το αναλυτικό πρόγραμμα της εκδήλωσης στο ΑΠΘ. http://masterclasses.physics.auth.gr/

Σχεδιασμένη διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ Σύμφωνα με το πρόγραμμα της πτήσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) στις 5 Μάρτη του 2016 πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Το ύψος του αυξηθηκε για την προετοιμασία της τροχιάς του ΔΔΣ για την προσέγγιση του επανδρωμένου (WPK) "TMA-20M Soyuz», του οποίου η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για τις 19 Μαρτίου. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της υπηρεσίας πλοήγησης του Κέντρου Ελέγχου (MCC) TsNIImash, οι μηχανές του "Progress M-29M» ξεκίνησαν στις 7:00. και 15 λεπτά. MSK, ενώ το έργο τους ήταν για 500 δευτερόλεπτα. Ως αποτέλεσμα, ο ISS έχει αποκτήσει ορμή 0.85 m / s.Μετά τον ελιγμό, το μέσο ύψος πτήσης του σταθμού αυξήθηκε κατά 1,5 χιλιόμετρα και ανήλθε στα 405,2 χιλιόμετρα. http://www.roscosmos.ru/22004/ Στο Μπαϊκονούρ άρχισαν την εκπαιδευση στο «Soyuz TMA-20M" Ξεκίνησαν τα μέλη των κύριων και εφεδρικών πληρώματων του επανδρωμένου (TPC) "TMA-20M Soyuz" την τελική κατάρτιση τους στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Το κύριο πλήρωμα του ISS-47/48 οι κοσμοναύτες Alexei Ovchinin (καπετάνιος, Roscosmos) και Oleg Skripochka (μηχανικός πτήσης, Roscosmos), και αστροναύτης Τζέφρι Ουίλιαμς (Flight Engineer-2 NASA) εκαναν δοκιμή με την στολή "Sokol-KV" και μετά ελέγξαν για διαρροές . Το πλήρωμα έχει ελέγξει το σύστημα ραδιοεπικοινωνίας, ένα αποστασιόμετρο λέιζερ, γνωριστήκαν με την τεκμηρίωση επί του σκάφους, μελέτησαν το πρόγραμμα πτήσης και μια λίστα των προγραμματισμένων παράδοσεων του φορτίου στον ΔΔΣ. Κατά τις τελικές συνεδρίες στο χώρο έχουν προγραμματιστεί επίσης εκπαιδευτικό εγχειρίδιο για τον ελλιμενισμό των πλοίων στο ΔΔΣ, έλεγχο με επιστημονικό εξοπλισμό, δοκιμές των βαλλιστικών εργασιών και άλλες προπαρασκευαστικές διαδικασίες. Το εφεδρικό πλήρωμα ειναι οι κοσμοναύτες Σεργκέι Ryzhikov (καπετάνιος, Roscosmos), Andrey Borisenko (μηχανικός πτήσης, Roscosmos) και ο Robert Kimbrough (Flight Engineer-2 NASA). Η εκτόξευση του TPK "Soyuz TMA-20M» με το πλήρωμα της επόμενης μακροπρόθεσμης αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τις 19 Μαρτίου, 2016 από την πλατφόρμα 1 ( "Start Γκαγκάριν») στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. http://www.energia.ru/ru/iss/iss47/photo_03-04.html

Η πρώτη ανθρώπινη αποικία στον Αρη. Ο «πυρετός» που έχει καταλάβει τον πλανήτη από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε η ύπαρξη νερού στον Αρη δεν έχει καταλαγιάσει για τη NASA, η οποία αποδύεται σε αγώνα δρόμου για να στείλει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή το 2035. Το κόστος είναι ανάλογο του κολοσσιαίου εγχειρήματος, καθώς θα κυμαίνεται μεταξύ 75 και 300 δισ. δολαρίων. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία «τρέχει» ταυτόχρονα πολλά ερευνητικά προγράμματα, τα οποία θα επιτρέψουν να γίνει πραγματικότητα ένα μέχρι πρότινος άπιαστο όνειρο: αυτό του εποικισμού του Κόκκινου Πλανήτη. Προτεραιότητα της NASA αυτήν τη στιγμή είναι η κατασκευή του κατάλληλου διαστημόπλοιου, που θα μπορέσει να ολοκληρώσει το ταξίδι μέχρι τον Κόκκινο Πλανήτη, αλλά και του πυραύλου που θα του δώσει την απαραίτητη ώθηση. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, η κάψουλα ονόματι Orion, η οποία έχει ήδη περάσει από τις πρώτες δοκιμές, θα είναι εκείνη που θα μεταφέρει με ασφάλεια το πλήρωμα στον Αρη. Η πρώτη αποστολή που στέφθηκε με επιτυχία ήταν μη επανδρωμένη. Οι αστροναύτες θα βρεθούν εντός του Orion μετά το 2021. Θυμίζουμε ότι σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων, η επανδρωμένη αποστολή θα έχει διάρκεια τριών ετών. Εξι έως οκτώ μήνες θα είναι η διάρκεια του ταξιδιού, και άλλο τόσο της επιστροφής στη Γη. Οπότε η παραμονή των αστροναυτών στον μακρινό πλανήτη θα διαρκέσει περίπου 12 έως 16 μήνες. Το διαστημόπλοιο που θα διανύσει τόσο μεγάλη απόσταση θα πρέπει να είναι πλήρως εξοπλισμένο αλλά και να έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει όλα τα απαραίτητα για μακρόχρονη εγκατάσταση των πρωτοπόρων του διαστημικού εποικισμού. Στο εσωτερικό του θα πρέπει να χωρούν τα υλικά για τις κατοικίες των αστροναυτών, αντιδραστήρες, προμήθειες και νερό, και φυσικά διαστημικά οχήματα για την επιστροφή τους στη Γη. Η υποδομή που απαιτείται θα αποσταλεί στον Αρη πριν από την επανδρωμένη αποστολή και θα περιμένει την άφιξη των πρώτων εποίκων. Το εντυπωσιακό είναι ότι για πρώτη φορά υπάρχει συνεργασία Αμερικανών και Ευρωπαίων στην κατασκευή ενός διαστημοπλοίου. Η ESA, η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία, έχει ήδη παραδώσει στη NASA ένα σύστημα κόστους 400 εκατομμυρίων, που θα τροφοδοτεί την κάψουλα των αστροναυτών με ρεύμα, πόσιμο νερό και οξυγόνο, παρότι στην Ευρώπη δεν επικρατεί ο ανάλογος ενθουσιασμός με την απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Οι Ευρωπαίοι επιστήμονες εκτιμούν ότι οι Αμερικανοί συνάδελφοί τους είναι υπεραισιόδοξοι και πως δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να πραγματοποιηθεί επανδρωμένη αποστολή στον Αρη πριν από το 2050. Προτιμούν δε την πραγματοποίηση μη επανδρωμένων αποστολών, και στα μέσα Μαρτίου θα εκτοξευθεί ρωσικός πύραυλος ο οποίος θα φτάσει στον Κόκκινο Πλανήτη για να αναζητήσει ίχνη μεθανίου στην ατμόσφαιρα. Ακόμη θέλουν να εγκαταστήσουν στον Αρη ένα μικρό εργαστήριο με ρομπότ, το οποίο θα διευκολύνει μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές. Η σπουδή που δείχνει η NASA, από την πλευρά της, επιβεβαιώνεται και από το συνέδριο που διοργάνωσε εσπευσμένα προ ολίγων εβδομάδων στο Χιούστον, όπου κάλεσε ειδικούς από όλο τον κόσμο για να υποβάλουν τις δικές τους προτάσεις για πιθανά σημεία προσεδάφισης του διαστημικού οχήματος. Ο αρχικός σχεδιασμός της υπηρεσίας αφορά τέσσερις ή πέντε επανδρωμένες αποστολές, που θα κληθούν να εξερευνήσουν μια περιοχή ακτίνας 200 χλμ. και που μπορεί να καλυφθεί με τη χρήση των διαστημικών ρόβερ. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία δεν θέλει να αφήσει τίποτα στην τύχη. Ετσι, οι επόμενες μη επανδρωμένες αποστολές που θα φτάσουν στον Αρη θα είναι επιφορτισμένες με την αναζήτηση κατάλληλων σημείων για προσεδάφιση. Επιπλέον, η αποστολή που είναι προγραμματισμένη για το 2020 θα είναι εξοπλισμένη με ένα μικρό εργαστήριο το οποίο θα επιχειρήσει να εξαγάγει όσο περισσότερο οξυγόνο είναι εφικτό από την εξαιρετικά ισχνή ατμόσφαιρα του Κόκκινου Πλανήτη. Οι Αμερικανοί πάντως φαίνεται ότι συμμερίζονται την ευφορία της διαστημικής τους υπηρεσίας. Το επάγγελμα του αστροναύτη έχει γίνει και πάλι δημοφιλές, τα κατορθώματα των κοσμοναυτών του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και οι φωτογραφίες που αναρτούν στα social media συγκεντρώνουν εκατοντάδες χιλιάδες «κλικ», ενώ ολοένα και περισσότεροι ονειρεύονται να βρεθούν και οι ίδιοι μια μέρα στο διάστημα. Η NASA ανακοίνωσε ότι δέχθηκε 18.300 αιτήσεις, περισσότερες από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν, από μηχανικούς και επιστήμονες οι οποίοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στο προπαρασκευαστικό πρόγραμμα για το μεγάλο άλμα της ανθρωπότητας στον Αρη. Με ταχύτατους ρυθμούς εξελίσσεται και το σύστημα SLS, το οποίο αφορά στην εκτόξευση του διαστημόπλοιου και που θα είναι σε θέση να στείλει στο διάστημα το μεγαλύτερο σκάφος που έχει κατασκευάσει ποτέ η ανθρωπότητα. Το ύψος του SLS αντιστοιχεί σε αυτό της πυραμίδας του Χέοπα και το βάρος του είναι ανάλογο μιας εμπορικής αμαξοστοιχίας. Η NASA διαθέτει ήδη 2 δισ. για την κατασκευή του συστήματος εκτόξευσης, ένα τεράστιο ποσό που ξεπερνά κατά πολύ τον αρχικό προϋπολογισμό. Εφόσον δεν υπάρξουν καθυστερήσεις, η πρώτη δοκιμή θα πραγματοποιηθεί σε περίπου δύο χρόνια. Η NASA ρίχνει επίσης μεγάλο βάρος στην καλλιέργεια φρέσκων λαχανικών σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας η οποία έχει ήδη στεφθεί με επιτυχία. Οι αστροναύτες που επέστρεψαν προ ολίγων ημερών, έπειτα από παραμονή ενός χρόνου στον ISS, ήταν οι πρώτοι που γεύτηκαν τα λαχανικά που φυτεύτηκαν και μεγάλωσαν στο διάστημα. Φουτουριστικό ιγκλού για κατοικία. Μπορεί να μη διαθέτει ακόμη τα κατάλληλα διαστημόπλοια, αλλά ο σχεδιασμός για τις κατοικίες των πρωτοπόρων του Αρη έχει ήδη εγκριθεί. Η NASA πραγματοποίησε διαγωνισμό με τη συμμετοχή διεθνώς γνωστών αρχιτεκτόνων. Νικήτρια αναδείχθηκε μια αμερικανική ομάδα που πρότεινε την κατασκευή τεράστιων φουτουριστικών ιγκλού, τα οποία είναι διάφανα και προστατεύουν τους ενοίκους τους με δεξαμενές νερού από την κοσμική ακτινοβολία που είναι έντονη στον Αρη, καθώς δεν υπάρχει η προστασία της ατμόσφαιρας. Οι κατοικίες αυτές θα μπορούν να συναρμολογηθούν εύκολα από τους αστροναύτες και να τους προστατέψουν από τις αμμοθύελλες, ενώ ταυτόχρονα θα εκμεταλλεύονται το φως του ήλιου. Ευκολία κινήσεων-Στολές που αντέχουν στους -150 βαθμους. Ακόμα και το καλοκαίρι η θερμοκρασία στον Αρη πέφτει μετά τη δύση του ηλίου κάτω από τους -70 βαθμούς Κελσίου ενώ τον χειμώνα κατρακυλά στους -150 βαθμούς Κελσίου. Κατά συνέπεια, όταν οι αστροναύτες βρίσκονται εκτός του σκάφους ή των εγκαταστάσεων διαβίωσης θα πρέπει να φορούν ειδικές στολές. Η NASA παρουσίασε τις στολές Ζ-2, που πληρούν αυτές τις προδιαγραφές, κατασκευάζονται με τη χρήση τρισδιάστατων εκτυπωτών και προσφέρουν πολύ μεγαλύτερη ευκολία κινήσεων στους αστροναύτες, οι οποίοι θα πρέπει να εξερευνούν και να συλλέγουν δείγματα από την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Ακόμη είναι ελαφριά, αλλά ανθεκτική για να αντέχει σε οποιεσδήποτε επιβαρύνσεις που θα μπορεί να δεχθεί σε άλλον πλανήτη. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/h_proti_anthropini_apoikia_ston_ari-64342958/

Γιατί ο Ερμής είναι ασυνήθιστα σκούρος; Η επιφάνεια του Ερμή είναι ασυνήθιστα σκούρα -πολύ περισσότερο από της Σελήνης- και τώρα οι επιστήμονες, μετά από πολύ προβληματισμό, πιστεύουν πως γνωρίζουν την αιτία: ο πλανήτης διαθέτει άφθονο άνθρακα με τη μορφή του γραφίτη (του υλικού που χρησιμοποιείται στα μολύβια). Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Πάτρικ Πεπλόφσκι του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών «Nature Geoscience», ανέλυσαν τα στοιχεία που έστειλε το σκάφος «Messenger» (Αγγελιοφόρος) της NASA, λίγο πριν ολοκληρώσει την αποστολή του προσκρούοντας στον πλανήτη τον Απρίλιο του 2015. Οι επιστήμονες θεωρούν πιθανό ότι κάποτε όλη η επιφάνεια του Ερμή ήταν καλυμμένη από ένα στρώμα γραφίτη, που μπορεί να έφθανε και το ένα χιλιόμετρο σε πάχος. Αλλά αργότερα η ηφαιστειακή δραστηριότητα ώθησε ένα μεγάλο μέρος αυτού του άνθρακα στα έγκατα του πλανήτη. Όμως η επιφάνειά του είναι ιδιαίτερα σκούρα ακόμη, καθώς ποσότητες γραφίτη παρέμειναν και ανακατεύτηκαν με πετρώματα. http://physicsgg.me/2016/03/08/%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%bf-%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%ae%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ae%ce%b8%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b1-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%8d%cf%81%ce%bf/

Ένα ψηλό βουνό στη Δήμητρα. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα εντυπωσιακές κοντινές εικόνες του όρους Ahuna Mons που βρίσκεται πάνω στον πλανήτη νάνο Δήμητρα. Το όρος έχει ύψος πέντε χιλιάδες μέτρα με απότομες αλλά ομαλές πλαγιές και από ψηλά μοιάζει με μια γιγάντια πυραμίδα. «Κανένας δεν περίμενε στη Δήμητρα ένα βουνό σαν το Ahuna Mons. Ακόμη δεν έχουμε κάποια ικανοποιητική θεωρία για το πώς σχηματίσθηκε» δήλωσε ο Κρις Ράσελ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Λος 'Αντζελες (UCLA), επικεφαλής επιστήμων της αποστολής Dawn το σκάφος της οποίας βρίσκεται σε τροχιά γύρω από την Δήμητρα. Τον Μάρτιο του 2015 μετά από ένα πολυετές ταξίδι στο ηλιακό μας σύστημα το σκάφος Dawn έφτασε στον ανεξερεύνητο πλανήτη νάνο Δήμητρα. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σώμα της Ζώνης των Αστεροειδών που εκτείνεται ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία. Οταν πλησίασε το «Dawn» στη Δήμητρα εντόπισε δύο ασυνήθιστα λαμπερές κηλίδες μέσα στη λεκάνη ενός κρατήρα διαμέτρου 98 χλμ. Ο κρατήρας ονομάστηκε Occator. Η φύση αυτών των κηλίδων παραμένει αδιευκρίνιστη, ωστόσο οι ερευνητές εικάζουν ότι πρόκειται για πάγο ή άλατα που ήρθαν στην επιφάνεια λόγω κάποιας πρόσκρουσης. Αλλοι επιστήμονες εικάζουν ότι πιθανώς πρόκειται για ένα ηφαίστειο που αντί για πυρακτωμένα υλικά εκτοξεύει νερό. Πριν από λίγους μήνες διαπιστώθηκε ότι στον κρατήρα σχηματίζεται τακτικά ομίχλη η παρουσία της οποίας σύμφωνα με τους ειδικούς ενισχύει το σενάριο της παρουσίας πάγου σε αυτόν. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=782850

Τέλη του 2021 θα ξεκινήσει η επιχείρηση μεταφοράς ενός αστεροειδούς στη Σελήνη. Να μεταθέσει κατά ένα έτος αργότερα την αποστολή Asteroid Redirect Mission (ARM) αποφάσισε η NASA, ώστε να υπάρξει περισσότερος χρόνος για τη μελέτη των τεχνολογιών που θα απαιτηθούν. Έτσι, τον Δεκέμβριο του 2021 αναμένεται να απογειωθεί το ρομποτικό σκάφος που θα εγκαταστήσει σε σταθερή τροχιά γύρω από τη Σελήνη έναν αστεροειδή, τον οποίο στη συνέχεια θα επισκεφθούν αστροναύτες. Σε συνάντηση της αρμόδιας επιτροπής της NASA, η επικεφαλής της αποστολής Μισέλ Γκέιτς δήλωσε πως θα μετατεθεί επίσης μία χρονιά αργότερα και το επανδρωμένο σκέλος της ARM, δηλαδή το «ταξίδι» των αστροναυτών που θα μελετήσουν επιτόπου τον διαστημικό βράχο. «Στόχος μας είναι να γίνει ακόμη πιο ενδελεχής μελέτη της σχεδίασης του σκάφους», δήλωσε η Γκέιτς. Σύμφωνα με την ίδια, ο επιπλέον χρόνος θα αξιοποιηθεί και σε άλλες προπαρασκευαστικές διαδικασίες. Επομένως, με βάση το νέο χρονοδιάγραμμα, η αποστολή των αστροναυτών θα πραγματοποιηθεί τον Δεκέμβριο του 2026. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, δεν πρόκειται να επηρεασθεί το κόστος της ARM. Σύμφωνα με την Γκέιτς, για τη ρομποτική φάση, θα χρειασθούν 1,25 δισεκατομμύρια δολάρια, χωρίς να υπολογισθεί το κόστος εκτόξευσης και παρακολούθησης της λειτουργίας του ρομπότ στο διάστημα. Η NASA έχει ήδη ξεκινήσει να εξετάζει αρκετά τμήματα του ρομποτικού σκάφος, σε πολλές περιπτώσεις σε συνεργασία με βιομηχανίες που ειδικεύονται στην αεροδιαστημική. Τον Ιανουάριο, η υπηρεσία διαστήματος υπέγραψε συμβόλαια με τις Boeing Phantom Works, Lockheed Martin Space Systems, Orbital ATK και Space Systems Loral, με σκοπό την εκπόνηση μελετών για υποσυστήματα του διαστημοπλοίου. Επίσης, η αμερικανική υπηρεσία έχει ήδη δρομολογήσει τις διαδικασίες για να επιλέξει ανάδοχο στον διαγωνισμό που έχει προκηρύξει με αντικείμενο το σύστημα ηλεκτρικής προώθησης του ρομποτικού σκάφους, με τη βοήθεια του οποίου το ρομπότ θα φτάσει στον αστεροειδή και θα τον μεταφέρει σε σταθερή τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Σύμφωνα με την Γκέιτς, αυτή τη στιγμή μελετώνται οι προτάσεις που έχουν κατατεθεί, ώστε μέσα στους επόμενους μήνες να ανακοινωθεί η ανάδοχος εταιρεία. Δεν είναι η πρώτη φορά που η NASA αναδιαμορφώνει το χρονοδιάγραμμα της ARM, τοποθετώντας αργότερα την εκτόξευση είτε του ρομπότ είτε της επανδρωμένης αποστολής. Το 2014, όταν η υπηρεσία ανακοίνωσε για πρώτη φορά το σχέδιό της για τη μεταφορά ενός αστεροειδούς στη Σελήνη, είχε υποστηρίξει πως η ρομποτική αποστολή θα ξεκινούσε μόλις το 2017. Επομένως, μέχρι το 2021 ο διαστημικός βράχος θα βρισκόταν ήδη σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι, ώστε η πρώτη ομάδα αστροναυτών που θα τον επισκεπτόταν να αναχωρούσε από τη Γη το 2021. http://www.naftemporiki.gr/story/1076624/teli-tou-2021-tha-ksekinisei-i-epixeirisi-metaforas-enos-asteroeidous-sti-selini

NASA: Αστεροειδής με... "ασαφή πορεία" θα περάσει ξυστά από τη Γη! Ένας αστεροειδής με ιδιαίτερα ασαφή πορεία αναμένεται να περάσει ξυστά από τον πλανήτη μας αύριο, χωρίς να υπάρχει λόγος ανησυχίας, όπως υποστηρίζει η NASA. Ωστόσο, η διαστημική υπηρεσία δεν φαίνεται σίγουρη σχετικά με την πορεία του αστεροειδούς, καθώς αρχικά θεωρούσε ότι θα περάσει δίπλα από τη Γη στις 5 Μαρτίου. Όπως, μάλιστα τόνισε ο διευθυντής του κέντρου της NASA για τη μελέτη της τροχιάς των αντικειμένων κοντά στη Γη, Paul Chodas: «Η τροχιά αυτού του αστεροειδούς είναι αρκετά ασαφής και θα είναι δύσκολο να προβλέψουμε που να τον αναζητήσουμε. Υπάρχει περίπτωση να τον “δουν” τα τηλεσκόπια μας όταν περάσει δίπλα μας και να μας δοθούν έτσι τα δεδομένα για να μελετήσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια την τροχιά του γύρων από τον ήλιο». Η NASA, όμως δεν μπορεί να είναι σίγουρη αν θα αποφευχθεί η σύγκρουση με τον πλανήτη μας και σε ενδεχόμενη επόμενη συνάντηση μας με τον αστεροειδή 2013 ΤΧ68, όπως έχει ονομαστεί. Θυμίζουμε πως τον Φεβρουάριο του 2013 ένας αστεροειδής έπεσε στη Γη και πιο συγκεκριμένα πάνω από την πόλη Chelyabinsk, στη Ρωσία. Ο μετεωρίτης εξερράγη με την ισχύ μια πυρηνικής βόμβας πάνω από την πόλη, ενώ με την έκρηξη έσπασαν εκατοντάδες παράθυρα κτιρίων, τραυματίζοντας περισσότερους από χίλιους ανθρώπους. Ευτυχώς, κανείς από τα θύματα δεν έχασε τη ζωή του. Οι συνέπειες του 2013 TX68, λόγω του μεγαλύτερου μεγέθους του, θα μπορούσαν να είναι ακόμη ακόμα πιο καταστροφικές, αλλά ο Chodas συνιστά ηρεμία, ενώ τόνισε πως: «Οι πιθανότητες της σύγκρουσης είναι πάρα πολύ μικρές για να προκληθεί ανησυχία. Αναμένω πως οι μελλοντικές παρατηρήσεις θα μειώσουν περισσότερο αυτές τις πιθανότητες». Επιπλέον, η NASA προσπαθώντας να καθησυχάσει τον κόσμο δημοσίευσε σήμερα ένα «tweet», υποστηρίζοντας πως η Γη είναι ασφαλής από χτύπημα αστεροειδή για τα επόμενα 100 χρόνια. http://www.pronews.gr/portal/20160307/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/nasa-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%B8%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%BE%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AC-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF

Έλληνας ερευνητής ανέπτυξε το καλύτερο ζωικό μοντέλο για την μελέτη του καρκίνου του μαστού. Αυξημένες δυνατότητες για τη μελέτη του καρκίνου του μαστού και την αποτελεσματικότερη δοκιμή νέων φαρμάκων, παρέχει η έρευνα ενός νεαρού Έλληνα επιστήμονα της διασποράς, ο οποίος ανέπτυξε το καλύτερο μέχρι σήμερα ζωικό μοντέλο (πειραματόζωο με παρεμφερή πάθηση). Ο μεταδιδακτορικός ερευνητής Γιώργος Σφλώμος και οι συνεργάτες του στην Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λωζάννης (EFPL), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα βιολογίας καρκίνου "Cancer Cell", κατάφεραν να αναπαραστήσουν πιο πιστά από ποτέ τον ανθρώπινο καρκίνο του μαστού σε ποντίκια. Πρόκειται -από βιολογική άποψη- για το ρεαλιστικότερο μοντέλο της νόσου σε πειραματόζωα διεθνώς. Ο καρκίνος του μαστού είναι η συχνότερη αιτία θανάτου από καρκίνο και εμφανίζεται σε μία γυναίκα στις οκτώ. Εκδηλώνεται σε διάφορες μορφές, αλλά μία είναι η συχνότερη (περίπου τα τρία τέταρτα των συνολικών περιστατικών): ο καρκίνος που είναι θετικός για υποδοχείς οιστρογόνων. Παρόλο που είναι συχνός, αυτός ο καρκίνος είναι δύσκολο να μελετηθεί, επειδή τα ζώα στα οποία δοκιμάζονται νέα φάρμακα, δεν αντανακλούν πιστά την κλινική εικόνα της νόσου στους ανθρώπους. Η συνέπεια είναι ότι το 90% των νέων αντικαρκινικών φαρμάκων αποτυγχάνουν, καθώς τα πειραματόζωα όπου γίνονται οι δοκιμές, δεν διαθέτουν την ίδια πολύπλοκη βιολογία των όγκων του ανθρώπινου μαστού. Έτσι, όχι σπάνια, ενώ ένα φάρμακο φαίνεται να «πιάνει» στα ζώα, στη συνέχεια, όταν δοκιμάζεται σε ασθενείς, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, με αποτέλεσμα οι ερευνητικές προσπάθειες να πρέπει να αρχίσουν από την αρχή. Στους μαστούς των ζώων, συνήθως ποντικιών, εμφυτεύονται καρκινικοί όγκοι από ανθρώπινο στήθος. Όμως αυτά τα ξενομοσχεύματα (οι μεταμοσχεύσεις ανθρώπινου ιστού) αποτυγχάνουν, όταν πρόκειται για καρκίνους θετικούς σε υποδοχείς οιστρογόνων, επειδή τα ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα, μετά την εισαγωγή τους στο ζώο, δεν πολλαπλασιάζονται και πεθαίνουν. Έτσι δεν είναι δυνατό να μελετηθεί σωστά η νόσος. Η ομάδα του Σφλώμου, υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας Κάθριν Μπρίσκεν, κατάφερε να βρει τρόπο, ώστε το ανθρώπινο ξενομόσχευμα να μην καταστρέφεται. Όπως ανακαλύφθηκε, το «κλειδί» είναι οι γαλακτοφόροι αγωγοί του ποντικιού, οι οποίοι παρέχουν ένα πιο ευνοϊκό περιβάλλον για την κανονική ανάπτυξη μέσα στο ποντίκι των ανθρώπινων όγκων. Έτσι, μεταμοσχεύοντας ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα στους γαλακτοφόρους αγωγούς του ζώου, για πρώτη φορά βελτιώνεται κατά πολύ η επιβίωση των κυττάρων που έχουν ληφθεί από όγκους θετικούς για υποδοχείς οιστρογόνων, οπότε μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματική δοκιμή νέων φαρμάκων. Οι ερευνητές το επιβεβαίωσαν αυτό, με κύτταρα καρκινοπαθών. Όταν μεταμοσχεύθηκαν σε ποντίκια, οι όγκοι στα ζώα μιμούνταν πλέον πιστά την ιστοπαθολογια και την μοριακή βιολογία των ασθενών. Όπως δήλωσε ο Σφλώμος, «με αυτή τη σημαντική ανακάλυψη, η ασθένεια του καρκίνου του μαστού, η εξέλιξή της και οι μεταστάσεις μπορούν πλέον να μελετηθούν. Για πρώτη φορά, είμαστε τώρα σε θέση να μελετήσουμε -σε ένα ρεαλιστικό πλαίσιο- κρίσιμους παράγοντες, όπως η δράση των ορμονών και οι μοριακές αντιδράσεις στις θεραπείες. Ακόμη πιο σημαντικό, το νέο ζωικό μοντέλο ανοίγει νέες ευκαιρίες όχι μόνο για την ανάπτυξη, αλλά και για την αξιολόγηση νέων θεραπειών για τον καρκίνο του μαστού». Ο Σφλώμος σπούδασε Βιοχημεία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, όπου επίσης έκανε μεταπτυχιακά στη βιοτεχνολογία. Πήρε το διδακτορικό του από το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) στην Κρήτη και από το 2012 διεξάγει μεταδιδακτορική έρευνα στο Ελβετικό Ινστιτούτο Πειραματικής Έρευνας για τον Καρκίνο (ISREC) του EFPL, με έμφαση στην μοριακή και κυτταρική ογκολογία, ιδίως σε σχέση με τον καρκίνο του μαστού. http://www.pronews.gr/portal/20160307/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CF%80%CF%84%CF%85%CE%BE%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CE%B6%CF%89%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%84%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85

Το "μαγικό νησί" των "Σειρήνων του Τιτάνα" Ένα ανέλπιστο «δώρο» έδωσε στους επιστήμονες που έχουν την επίβλεψη της αποστολής του το διαστημόπλοιο «Cassini» της NASA, το οποίο διερευνά τον Τιτάνα, το μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου, και το μόνο γνωστό σε εμάς το οποίο διαθέτει πυκνή ατμόσφαιρα. Ακόμη, σημειώνεται πως πρόκειται (μαζί με την Ευρώπη, δορυφόρο του Δία, και τον Άρη, για άλλους λόγους) για ένα από τα σώματα του Ηλιακού Συστήματος που υπάρχουν πιθανότητες να φιλοξενούν ή να έχουν φιλοξενήσει στο παρελθόν ζωή, λόγω ξεκάθαρων στοιχείων περί ύπαρξης σταθερών όγκων υγρού στην επιφάνειά του. Το ραντάρ του Cassini κατέγραψε την εξέλιξη ενός παροδικού χαρακτηριστικού στη μεγάλη θάλασσα υδρογονανθράκων Ligeia Mare: Το αποκαλούμενο «μαγικό νησί» είναι ένα φαινόμενο που αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου, και φωτίζεται εξαιτίας μιας σειράς φαινομένων, από κύματα μέχρι φυσαλίδες κ.α. Οι εικόνες που κατεγράφησαν δείχνουν την ίδια περιοχή σε διαφορετικά περάσματα του Cassini (2007, 2013, 2014 και 2015). Παρόμοια χαρακτηριστικά έχουν καταγραφεί και σε άλλες περιοχές της Ligeia Mare, καθώς και στην Kraken Mare- και αποτελούν παραδείγματα αποδεδειγμένα ενεργών διαδικασιών στις λίμνες και τις θάλασσες του Τιτάνα, κάτι που δείχνει ότι πρόκειται για δυναμικά, μεταβαλλόμενα περιβάλλοντα και όχι στατικά, και αυτό αυξάνει τις πιθανότητες ύπαρξης κάποιας μορφής ζωής- όσο περίεργη και αν είναι αυτή. Άλλο ένα πέρασμα πάνω από την περιοχή αυτή θα λάβει χώρα για άλλη μια φορά τον Απρίλιο του 2017, και θα είναι το τελικό του Cassini- αναμένεται πως θα ρίξει φως στο φαινόμενο στο οφείλει την ύπαρξή του το «μαγικό νησί». Όπως σημειώνεται σε δημοσίευμα του Ars Technica, η NASA, στο πλαίσιο του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού, αναλαμβάνει την ευθύνη για αποστολές στα παγωμένα φεγγάρια του Ηλιακού Συστήματος, όπως η Ευρώπη, ο Τιτάνας και ο Εγκέλαδος. Η ύπαρξη ωκεανών σε υγρή μορφή αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες «υποσχέσεις» για εντοπισμό ζωής στη διαστημική «γειτονιά» μας, και ο Τιτάνας θεωρείται ότι αποτελεί ένα πραγματικό «νέο σύνορο» για την οργανική χημεία. «Ο Τιτάνας είναι ένας κόσμος γεμάτος οργανικά μόρια, που αποτελούν φυσικά δομικά στοιχεία της ζωής» είπε σχετικά ο Τσαρλς Ελάκι, διευθυντής του Jet Propulsion Laboratory της NASA. «Τα σύννεφα στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα βρέχουν υγρό μεθάνιο και αιθάνιο, που μαζεύονται στη συνέχεια σε λίμνες στην, παρεμφερή με αυτή της Γης, επιφάνεια του Τιτάνα. Στη Γη ωστόσο, οι λίμνες μας είναι λαξεμένες στην πέτρα, ενώ στο Τιτάνα οι λίμνες μεθανίου και αιθανίου πάνω σε ένα κέλυφος πάγου. Κάτω από το παγωμένο κέλυφος μπορεί να υπάρχει ένας τεράστιος ωκεανός νερού σε υγρή μορφή. Θα μπορούσε να έχει εμφανιστεί ζωή σε αυτόν τον κόσμο; Για πολλούς στην επιστημονική κοινότητα, ο Τιτάνας θεωρείται ως το μέρος στο οποίο θα έπρεπε να ψάξει κανείς για “περίεργη ζωή”- ζωή διαφορετική με οποιαδήποτε άλλη γνωρίζουμε, που μπορεί να προήλθε από μεθάνιο σε υγρή μορφή αντί για νερό σε υγρή μορφή». Σημειώνεται πως ο Τιτάνας έχει «πρωταγωνιστήσει» σε σειρά έργων επιστημονικής φαντασίας από μεγάλες μορφές του χώρου (Ρόμπερτ Χάινλαϊν, Ισαάκ Ασίμοφ, Άρθουρ Κλαρκ, Κερτ Βόνεγκατ- γνωστό το έργο του, «Οι Σειρήνες του Τιτάνα» ), μέχρι και σε σύγχρονα, hard sci-fi έργα όπως το «Titan» του Στίβεν Μπάξτερ, αλλά και το κινηματογραφικό «Gattaca», καθώς και επεισόδια του Star Trek κ.α. http://www.pronews.gr/portal/20160307/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%AF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B9%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B9%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%BF-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

Γη: ο Γούλβεριν του Σύμπαντος! Εχει διαπιστωθεί ότι ακόμη και ένα μεμονωμένο βίαιο κοσμικό γεγονός μπορεί να καταστρέψει έναν πλανήτη ή να του αλλάξει την τροχιά με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ακόμη όμως και αν ο πλανήτης αυτός αντέξει το κοσμικό χτύπημα χωρίς να καταστραφεί ή να αλλάξει θέση, το πιθανότερο είναι ότι οι γεωατμοσφαιρικές συνθήκες του θα αλλάξουν με τρόπο τέτοιον ώστε να μετατραπεί σε έναν αφιλόξενο για τη ζωή κόσμο. Οπως συμβαίνει συχνά βέβαια, σε κάθε κανόνα υπάρχει και κάποια εξαίρεση που στην περίπτωσή μας ακούει στο όνομα… Γη! Ο πλανήτης μας όχι μόνο καταφέρνει κάθε φορά να επιβιώνει από τις κοσμικές επιθέσεις, αλλά ταυτόχρονα καταφέρνει να χρησιμοποιεί δημιουργικά και προς όφελος του ίδιου και της ζωής τις επιπτώσεις των χτυπημάτων. Ο πλανήτης μας από τη βρεφική του ηλικία και μέχρι πρόσφατα (πριν από μόλις 66 εκατ. έτη) δεχόταν συνεχώς την επίθεση μεγάλου μεγέθους κομητών και αστεροειδών. Μάλιστα μια περίοδος κατά την οποία στη Γη έπεφταν κατά ριπάς διαστημικοί βράχοι έχει λάβει την ονομασία «Μεγάλος Βομβαρδισμός». Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, λίγο μετά τον σχηματισμό της Γης ένα κοσμικό σώμα στο μέγεθος του Αρη έπεσε πάνω της. Η σύγκρουση, όπως είναι ευνόητο, ήταν κατακλυσμική αλλά ο πλανήτης μας άντεξε το χτύπημα και δεν καταστράφηκε. Οπως ήταν επόμενο η σύγκρουση εκτόξευσε στο Διάστημα τεράστια θραύσματα, πολλά εκ των οποίων παρέμειναν σε τροχιά γύρω από τη Γη και γρήγορα ενώθηκαν σχηματίζοντας τον φυσικό μας δορυφόρο, τη Σελήνη. Οι θιασώτες αυτής της θεωρίας έδωσαν στο διαστημικό σώμα που έπεσε στον πλανήτη μας το όνομα «Θεία», από τη μυθολογική μητέρα της Σελήνης. Μάλιστα κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η παρουσία της Σελήνης ήταν κάτι περισσότερο από καταλυτική στο να αναπτύξει η Γη φιλικές προς τη ζωή συνθήκες. Η τελευταία μελέτη για αυτή την τρομερή σύγκρουση από την οποία γεννήθηκε η Σελήνη παρουσιάστηκε πριν από λίγες εβδομάδες από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες. Οι ερευνητές συνέκριναν δείγματα πετρωμάτων από τη Σελήνη με ηφαιστειακά πετρώματα από τον μανδύα της Γης. Οι αναλύσεις που έκαναν σε πρώτη φάση ενισχύουν περαιτέρω το σενάριο της τρομερής σύγκρουσης της Γης με τη Θεία. Το δεύτερο και πιο ενδιαφέρον συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι η Γη απορρόφησε μεγάλο μέρος του γιγάντιου διαστημικού σώματος, γεγονός που άλλαξε τη χημική της σύσταση. Οπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, η Γη είναι ένα... κοκτέιλ που αποτελείται από δύο κοσμικά σώματα. Ενα διαστημικό σώμα σαν τον Ερμή ίσως έπεσε κάποτε στη Γη Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης διατύπωσαν πρόσφατα μια νέα επαναστατική θεωρία για το πώς η Γη έγινε ένας τόπος ιδιαίτερα φιλόξενος για τη ζωή. Με άρθρο τους στην επιθεώρηση «Nature» υποστηρίζουν ότι ένας πλανήτης με το μέγεθος αλλά και τα γεωλογικά χαρακτηριστικά του Ερμή έπεσε κάποια στιγμή πάνω στη νεαρή Γη. Οι επιστήμονες μελέτησαν τα χημικά στοιχεία από τα οποία αποτελούνται ο φλοιός και ο μανδύας της Γης και κατέληξαν σε μια σειρά από συμπεράσματα. Οπως είδαν, ο γήινος φλοιός και ο μανδύας διαθέτουν δύο στοιχεία, το σαμάριο και το νεοδύμιο, σε αναλογίες πολύ υψηλότερες από εκείνες που θα ήταν λογικό αν αυτά προέρχονταν από μετεωρίτες οι οποίοι βομβάρδιζαν τη Γη την πρώτη περίοδο της ύπαρξής της. Οι ερευνητές εικάζουν ότι ένα σώμα με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο του Ερμή, το οποίο περιείχε υψηλές συγκεντρώσεις θείου, έπεσε στη Γη. Το (πολύ) θείο προκάλεσε τις χημικές αντιδράσεις που οδήγησαν στην παραγωγή των ποσοτήτων σαμαρίου και νεοδυμίου που βλέπουμε σήμερα. Παράλληλα εκτιμούν ότι η παρουσία τόσου θείου στη νεαρή Γη ήταν καταλυτική και για έναν άλλον σημαντικό λόγο. Ιδού ποιος είναι αυτός: η απότομη μαζική παρουσία θείου παρήγαγε την απαραίτητη θερμότητα στον πυρήνα της Γης αλλά και νέα στοιχεία (ραδιενεργό ουράνιο και θόριο) ώστε να ενεργοποιηθεί το «γεω-δυναμό» που ευθύνεται για την ύπαρξη του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη. Το μαγνητικό πεδίο της Γης αποτελεί την ασπίδα της ενάντια στη βλαβερή κοσμική ακτινοβολία επιτρέποντας παράλληλα την παρουσία του νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνειά της. Η προστασία από την κοσμική ακτινοβολία και το νερό σε υγρή μορφή είναι φυσικά θεμελιώδεις παράγοντες για την ανάπτυξη φιλικών προς τη ζωή συνθηκών. Αν η θεωρία των δύο ερευνητών επιβεβαιωθεί, αυτό θα σημαίνει ότι η Γη είναι πραγματικά πολύ σκληρό καρύδι, άντεξε δύο κατακλυσμιαίες συγκρούσεις, οι οποίες μάλιστα έγιναν σε κοντινή χρονική απόσταση η μία από την άλλη. Ο αστεροειδής των δεινοσαύρων Η κρατούσα θεωρία για τη μυστηριώδη εξαφάνιση των δεινοσαύρων που κυριαρχούσαν για περίπου 150 εκατ. έτη στη Γη υποδεικνύει ως υπεύθυνες τις αλυσιδωτές επιπτώσεις που προκλήθηκαν από την πτώση ενός μεγάλου αστεροειδούς στην αμερικανική ήπειρο πριν από περίπου 65 εκατ. έτη. Ο Μάικλ Ραμπίνο, καθηγητής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, υποστηρίζει ότι η πτώση του αστεροειδούς ήταν επίσης αποτέλεσμα μιας αλυσίδας γεγονότων, αυτή τη φορά κοσμικών. Ευρήματα των τελευταίων ετών έχουν δείξει ότι υπάρχουν υψηλές συγκεντρώσεις της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης στα κέντρα των γαλαξιών, κάτι που συμβαίνει και στον δικό μας γαλαξία. Η σκοτεινή ύλη, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι μια αόρατη κοσμική «ουσία», η βαρύτητα της οποίας πιστεύεται ότι συγκρατεί τους γαλαξίες και τα αντικείμενα του Σύμπαντος στη θέση τους. Η Γη κατά την τροχιακή της κίνηση ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από τον γαλαξιακό δίσκο κάθε 250 εκατ. έτη. Κάθε 30 εκατ. έτη η Γη κατά την κίνησή της αυτή πλησιάζει το κέντρο του Γαλαξία. Σύμφωνα με τον Ραμπίνο, κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, δηλαδή κάθε 30 εκατ. έτη, η Γη βιώνει εκτεταμένες καταστροφές και μαζικές εξαφανίσεις των ειδών. Ο Ραμπίνο υπολόγισε ότι την εποχή που εκτιμάται ότι έπεσε ο αστεροειδής ο οποίος εξαφάνισε τους δεινοσαύρους, η Γη βρισκόταν κοντά στο γαλαξιακό κέντρο. Το ενδιαφέρον είναι ότι η Γη βρήκε για μία ακόμη φορά τρόπο να απορροφήσει την καταστροφή και να τη μετουσιώσει με θετικό (ειδικά για τον άνθρωπο) τρόπο. Ο αστεροειδής εξαφάνισε τους δεινοσαύρους και πολλά άλλα είδη αλλά άνοιξε τον δρόμο στην εξάπλωση και εν πολλοίς κυριαρχία των θηλαστικών στον πλανήτη. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=782133

Quasars, οι μυστηριώδεις φάροι. To πλούσιο σε φυσικά φαινόμενα Σύμπαν μάς επιφυλάσσει ανεξάντλητες εκπλήξεις. Σπάνια οι αστροφυσικοί μπόρεσαν να προβλέψουν τα ιδιαίτερα ασυνήθιστα –για εμάς τους μικροσκοπικούς γήινους– φαινόμενα που συμβαίνουν στο Σύμπαν. Η πρόβλεψη της ύπαρξης του ηλιακού ανέμου, δηλαδή της ροής εκατομμυρίων τόνων ιονισμένου αερίου ανά δευτερόλεπτο με την οποία η ηλιακή ατμόσφαιρα «λούζει» το αχανές Διάστημα, ίσως είναι μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις όπου η θεωρία προηγήθηκε της παρατήρησης. Τις περισσότερες όμως άλλες φορές οι θεωρητικοί αστροφυσικοί απλά προσπαθούμε εκ των υστέρων να εξηγήσουμε τις αινιγματικές παρατηρήσεις των παρατηρησιακών αστρονόμων, όταν αυτές έχουν ήδη πραγματοποιηθεί. Η ανακάλυψη των quasars το 1963 είναι μια τέτοια περίπτωση. Σε αυτούς συμβαίνουν πρωτοφανή, αινιγματικά και ανήκουστα σε εμάς φαινόμενα, όπως, μια εκτυφλωτική φωτεινότητα που είναι ισοδύναμη αυτής εκατοντάδων γαλαξιών όλων μαζί «στριμωγμένων» μέσα σε μια «μικρή» περιοχή όσο το πλανητικό μας σύστημα, τερατώδεις μαύρες τρύπες δισεκατομμυρίων ηλιακών μαζών που λουφάζουν στο κέντρο τους και «καταβροχθίζουν» χιλιάδες αστέρια κάθε έτος, σχετικιστικοί πίδακες ιονισμένου αερίου που αναβλύζουν από αυτές τις μαύρες τρύπες και σχηματίζουν λαμπρούς κόμβους που «φαίνονται» συχνά να κινούνται με ταχύτητες που υπερβαίνουν ακόμη και την ταχύτητα του φωτός, βαρυτικοί φακοί (όπως ο «σταυρός του Einstein»), αλλά και άλλα ακραία φυσικά φαινόμενα που συμβαίνουν σε αυτά τα ιδιόμορφα αστρονομικά αντικείμενα, που ευρίσκονται κυρίως στις εσχατιές του γνωστού μας Σύμπαντος. Ας δούμε όμως καταρχήν πώς ανακαλύφθηκαν. Ο πρώτος ραδιογαλαξίας εντοπίστηκε το 1939 Η ενέργεια κοσμικής προέλευσης που φθάνει στη Γη στα ραδιοκύματα είναι εξαιρετικά ασθενική. Για παράδειγμα, όλη η ενέργεια που έχει μέχρι σήμερα συλλεγεί από όλα τα ραδιοτηλεσκόπια δεν υπερβαίνει αυτήν που ελευθερώνει μία νιφάδα χιονιού όταν διασχίζει την ατμόσφαιρα και πέφτει στο έδαφος. Το 1932, ένας Αμερικανός φυσικός-ηλεκτρολόγος μηχανικός στα Εργαστήρια της Bell Telephone, ο Καρλ Τζάνσκι, κατασκεύασε την πρώτη ραδιοφωνική κεραία που χρησιμοποιήθηκε για την ανίχνευση μιας αστρονομικής πηγής ραδιοκυμάτων, προπάτορας των σημερινών «πιάτων» τηλεόρασης. Ο Τζάνσκι αναζητούσε πηγές ραδιοθορύβου που θα ήταν δυνατό να επηρεάζουν την ασύρματη επικοινωνία, κάτι που ενδιέφερε την Bell. Η πρώτη τέτοια πηγή που εντόπισε ήταν στην κατεύθυνση του αστερισμού του Τοξότη, όπου βρίσκεται το κέντρο του Γαλαξία μας. Στη συνέχεια, ο Τζάνσκι πρότεινε στα Bell Labs την κατασκευή μιας ευαίσθητης αντένας 30 μέτρων που όμως δεν έγινε δεκτή, με το σκεπτικό ότι αυτή δεν θα ήταν χρήσιμη για τις διατλαντικές τηλεπικοινωνίες και μετατέθηκε σε άλλο τμήμα της εταιρείας, παρά το γεγονός ότι η ανακάλυψή του εμφανίστηκε στους «New York Times» στις 5 Μαΐου του 1933! Στη συνέχεια, ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ευνόησε την ανάπτυξη της ραδιοαστρονομίας, ιδιαίτερα στην Αγγλία. Ετσι, μέχρι το 1950 οι ραδιοαστρονόμοι είχαν ήδη κατασκευάσει ευαίσθητα ραδιοτηλεσκόπια και είχαν δημιουργήσει εκτεταμένες λίστες ραδιοπηγών. Ο πιο γνωστός κατάλογος ήταν ο 3C του Cambridge. Πολλές ραδιοπηγές αντιστοιχούσαν σε μακρινούς γνωστούς γαλαξίες. Αλλες όχι. Στον αστερισμό του Κύκνου, που μεσουρανεί το καλοκαίρι ως μέρος του «θερινού τριγώνου», εντοπίσθηκε το 1939 ο πρώτος ραδιογαλαξίας (Κύκνος Α) σε απόσταση περί τα 600 εκατομμύρια έτη φωτός και είναι ορατός και στο οπτικό μέρος του φάσματος. Το περίεργο όμως με τον Κύκνο Α, αλλά και τους άλλους ραδιογαλαξίες ήταν ότι η ραδιοεκπομπή τους προέρχεται από δύο ραδιολοβούς που απέχουν περί τα 300.000 έτη φωτός αναμεταξύ τους (δέκα φορές μακρύτερα από τους εξωτερικούς αστέρες του γαλαξία). Aργότερα ανακαλύφθηκε ότι οι λοβοί αυτοί τροφοδοτούνταν από δύο πολύ λεπτούς πίδακες (βλ. εικόνα) που προέρχονται από έναν ιδιαίτερα συμπαγή πυρήνα ανάμεσά τους, όπου λουφάζει μια θηριώδης μελανή οπή με μάζα περί το ένα δισεκατομμύριο ηλιακές μάζες. Η μεταβλητότητα δε της εκπομπής αυτής στις υψηλές ενέργειες είναι της τάξης των ωρών, ή και λεπτών. Ο ακριβής ραδιοεντοπισμός όμως των ραδιογαλαξιών δεν ήταν εύκολος, γι’ αυτό οι ραδιοαστρονόμοι επινόησαν διάφορους έξυπνους τρόπους. Ενας εξ αυτών ήταν η επιπρόσθεση της Σελήνης στη ραδιοπηγή, της οποίας η εκάστοτε θέση στον ουρανό είναι γνωστή με μεγάλη ακρίβεια και όταν παρεμβάλλεται στην κατεύθυνση της ραδιοπηγής κόβει την ακτινοβολία της και έτσι μας δίνει την ακριβή της θέση. Ετσι, μετά τη μέτρηση των ακριβών συντεταγμένων αρκετών ισχυρών ραδιοπηγών, το επίκεντρο για την εξήγησή τους βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Caltech. Οι αστροφυσικοί εστίασαν την προσοχή τους σε δύο ισχυρές πηγές του καταλόγου 3C, τους 3C 273 και 3C 48 οι οποίοι φαίνονταν να συμπίπτουν στον ουρανό με δύο σημειακούς μπλε αστέρες. Γι’ αυτό και τους ονόμασαν quasars, σύντμηση της φράσης «quas (i-stell)ar radio source». Ομως, μέχρι τότε δεν είχαν ανακαλυφθεί αστέρες να εκπέμπουν στα ραδιοκύματα, με την εξαίρεση του Ηλιου που η εκπομπή του ωστόσο είναι τόσο ασθενής ώστε δεν θα ήταν ανιχνεύσιμη σε μεγάλες εξωγαλαξιακές αποστάσεις. Εμπειροι αστρονόμοι έλαβαν τα φάσματα αυτών των σημειακών πηγών με το μεγαλύτερο τότε παγκόσμια διαθέσιμο τηλεσκόπιο των 5,1 μέτρων στο Palomar που λειτουργεί το Caltech. Προς μεγάλη τους έκπληξη όμως διαπίστωσαν ότι οι γραμμές εκπομπής τους δεν μπορούσαν να αντιστοιχηθούν με αυτές κάποιου χημικού στοιχείου του γνωστού μας περιοδικού πίνακα. Ηταν γραμμές κάποιου νέου χημικού στοιχείου; Προέρχονταν από κάποιο νέο και εξωτικό είδος ραδιοάστρου μέσα στον Γαλαξία μας ή, ήταν εξωγαλαξιακά αντικείμενα; Μια μεγάλη προσπάθεια χωρίς να λείπουν και οι διαμάχες ξεκίνησε ανάμεσα στους αστρονόμους για να λύσουν αυτό το αίνιγμα. Τα διασκορπισμένα κομμάτια του παζλ τελικά συναρμολόγησε επιτυχώς ένας νεαρός Ολλανδός αστροφυσικός το 1963, ο Maarten Schmidt, ο οποίος αφού εκπόνησε τη διατριβή του με την επίβλεψη του διάσημου αστρονόμου Oort το 1956 στο αστεροσκοπείο του Leiden, μετακόμισε στο Caltech τo 1959. Εκεί, το καθαρό μυαλό του παρατήρησε κάτι πολύ απλό: ότι οι τέσσερις εντονότερες γραμμές εκπομπής του 3C 273 είχαν την ίδια σχετική απόσταση ανάμεσά τους με τις πασίγνωστες αλλά θεμελιώδεις γραμμές του ατόμου του Υδρογόνου. Μόνο που τα μήκη κύματος που εμφανίζονταν στο φάσμα της ραδιοπηγής ήταν μετατοπισμένα προς το ερυθρό κατά ένα σημαντικό ποσοστό, περί το 16%! Αν αυτή η μετατόπιση οφειλόταν στο φαινόμενο Doppler, τότε σήμαινε ότι το αντικείμενο αυτό απομακρυνόταν από εμάς με ταχύτητα 45.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, ή 1,6 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα! Οι ίδιες γραμμές στο φάσμα του 3C 48 ήταν μετατοπισμένες προς το ερυθρό ακόμη περισσότερο και η ραδιοπηγή απομακρυνόταν με τη διπλάσια ταχύτητα αυτής του 3C 273. Οι αστροφυσικοί έμειναν έκθαμβοι προσπαθώντας να κατανοήσουν πώς είναι δυνατόν να απομακρύνονται από εμάς αυτά τα αντικείμενα με ταχύτητες πολλών δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Με επιπλέον συστηματική παρατήρηση και συστηματική ανάλυση, ο Schmidt και οι συνεργάτες του έδειξαν ότι οι 3C 48 and 3C 273 δεν ήταν ακριβώς σημειακές πηγές, αλλά καθεμιά τους περιβαλλόταν από μια θαμπή άλω. Αυτή η άλως υπεδείκνυε ότι εκεί υπήρχε κάποιος μακρινός γαλαξίας. Σύμφωνα δε με τον νόμο διαστολής του Hubble’s που συνδέει απόσταση και ταχύτητα σε γαλαξίες, αυτά τα αινιγματικά αντικείμενα ευρίσκονταν σε αποστάσεις δισεκατομμυρίων ετών φωτός, δηλαδή το φως τους ταξίδεψε δισεκατομμύρια έτη φωτός για να φθάσει σε εμάς! Ο Schmidt απέδειξε έτσι ότι οι quasars δεν ήταν ραδιοαστέρες αλλά οι πιο μακρινοί ραδιογαλαξίες στο Σύμπαν. Και για να έχουν φαινόμενη αστρική φωτεινότητα σε αυτές τις τεράστιες αποστάσεις, πρέπει να έχουν εξαιρετικά μεγάλη ιδιοφωτεινότητα. Περαιτέρω, αν η άλως προέρχεται από το φως του περιβάλλοντος μακρινού γαλαξία, τότε η λαμπρή καρδιά του εκπέμπει πολύ ισχυρότερη ακτινοβολία. Τότε όμως, τι είδους φαινόμενα συμβαίνουν στον πυρήνα αυτού του γαλαξία ώστε να εκπέμπει εκατοντάδες φορές τη φωτεινότητα ενός γαλαξία; Οπως συνήθως συμβαίνει στην έρευνα, η λύση ενός αινίγματος οδηγεί στην εμφάνιση άλλων! Σήμερα γνωρίζουμε χιλιάδες quasars. Ο μακρινότερος που έχει εντοπιστεί ώς τώρα, ευρίσκεται σε απόσταση από την οποία το φως ταξίδεψε 12,9 δισεκατομμύρια έτη, δηλαδή περί τα 800 εκατομμύρια έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος στη Μεγάλη Εκρηξη (Big Bang). Οι βαρυτικοί φακοί είναι μία πρόβλεψη της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας που έγινε από τον Einstein το 1912, πριν από τη δημοσίευση της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας το 1916, κατά την οποία όταν το φως μιας φωτεινής πηγής διέρχεται από το ισχυρό βαρυτικό πεδίο ενός Γαλαξία ή μελανής οπής (βαρυτικός φακός), οι φωτεινές ακτίνες κάμπτονται, δημιουργώντας έναν κυκλικό δακτύλιο –όταν το quasar, ο παρατηρητής και ο φακός είναι ευθυγραμμισμένοι– ή κάποιο άλλο σχήμα, όταν δεν είναι, π.χ. ένας σταυρός. Ο Einstein το 1936 σημείωσε ότι το φαινόμενο αυτό δεν είναι παρατηρήσιμο. Λάθος του (και ο Αϊνστάιν έκανε λάθος προβλέψεις). Σήμερα, ωστόσο, γνωρίζουμε εκατοντάδες βαρυτικούς φακούς στην Αστροφυσική που συνδέονται με μακρινούς quasars. Για παράδειγμα, ο «σταυρός του Αϊνστάιν» είναι ένα quasar που με τη βοήθεια ενός ενδιάμεσου βαρυτικού φακού δίδει ένα τετραπλό είδωλο, σχηματίζοντας έναν σχεδόν τέλειο σταυρό (εξ ου και το όνομά του), με τον ενδιάμεσο γαλαξία να παίζει τον ρόλο του φακού στο κέντρο του. Το quasar αυτό βρίσκεται περίπου 8 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, ενώ ο γαλαξίας-φακός βρίσκεται σε απόσταση 400 εκατομμυρίων ετών φωτός. Στα quasars παρατηρούμε και το φαινόμενο της υπέρφωτης κίνησης, κατά το οποίο έχουμε φαινομενική κίνηση κάποιων νεφών πλάσματος που παρατηρούνται να κινούνται με ταχύτητες μεγαλύτερες εκείνης του φωτός στο κενό. Η υπέρφωτη κίνηση εξηγείται όμορφα (βλ. Καν. Τσίγκανος, Αστροφυσική Πλάσματος, σελ. 445, 2015) και οφείλεται σε φαινόμενα προβολής και όχι σε παραβίαση της Θεωρίας της Σχετικότητας, σύμφωνα με την οποία η μέγιστη ταχύτητα με την οποία μπορεί να μεταδοθεί πληροφορία είναι η ταχύτητα του φωτός. Βασικά απαιτεί σχετικιστική κίνηση σχεδόν προς την κατεύθυνση του παρατηρητή. Οσο περισσότερα γνωρίζουμε για το Σύμπαν, τόσο περισσότερα αινίγματα αναφύονται και επομένως τόσο λιγότερο το κατανοούμε. Ατέρμονη η διαδικασία. Ωστόσο, είναι μια αληθινά μεγαλειώδης διαδικασία, γιατί ο μικρός και «εφήμερος» άνθρωπος τόσο περισσότερο πλησιάζει τον Νου του Δημιουργού του Σύμπαντος. Για παράδειγμα, και μόνο το γεγονός ότι σήμερα παρατηρούμε περίπου το 4% της ύλης που περιέχει το Σύμπαν, ενώ το υπόλοιπο 26% και 70% και μόνο από την ονομασία του «σκοτεινή ύλη» και «σκοτεινή ενέργεια», αντίστοιχα, υποδηλώνει ότι έχουμε κυριολεκτικά «σκοτεινά μεσάνυχτα», αγνοώντας το μεγαλύτερο μέρος της σύστασής του. Αυτό και βέβαια έχει σημαντικές προεκτάσεις και στην ανθρώπινη πνευματική στάση: Οσο περισσότερο κατανοούμε τη ζωή, τόσο λιγότερο παντογνώστες φαινόμαστε και τόσο περισσότερο εχέφρονες, σωστοί πολίτες και άνθρωποι αναδεικνυόμαστε. Ιδιαίτερα στη χώρα μας! http://www.kathimerini.gr/852192/article/epikairothta/episthmh/quasars-oi-mysthriwdeis-faroi

Τα λάθη του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Ποιες ήταν, σύμφωνα με τον Λόρενς Κράους, οι μεγαλύτερες επιστημονικές αστοχίες του γίγαντα της σύγχρονης φυσικής; Την Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016 ανακοινώθηκε επίσημα ότι η διεθνής ερευνητική κοινοπραξία LIGO κατάφερε, για πρώτη φορά, να ανιχνεύσει τα ακριβοθώρητα βαρυτικά κύματα. Επί έναν αιώνα τα βαρυτικά κύματα ήταν μόνο μια ανεπιβεβαίωτη πρόβλεψη της Γενικής Σχετικότητας, σήμερα όμως, χάρη σε αυτήν την ανακάλυψη, η ύπαρξή τους θεωρείται από τους φυσικούς μια σχεδόν επιστημονική βεβαιότητα. Ωστόσο θα ήταν λάθος να πιστέψει κανείς ότι ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ήταν αλάνθαστος ή ότι οι επιστημονικές προβλέψεις του ήταν πάντοτε σωστές. Το γεγονός αυτό θέλησε να μας το θυμίσει ο διάσημος θεωρητικός φυσικός και συγγραφέας Λόρενς Μ. Κράους* (Lawrence M. Krauss), ο οποίος αμέσως μετά τη συγκλονιστική ανακάλυψη δημοσίευσε στην εφημερίδα «New York Times» ένα εκτενές σχόλιο [When Einstein Was Wrong] http://www.nytimes.com/interactive/2016/02/12/science/when-albert-einstein-was-wrong.html?_r=0# σχετικά με το ποια θεωρούνται σήμερα τα τέσσερα σοβαρότερα επιστημονικά σφάλματα που διέπραξε ο μεγαλύτερος φυσικός του εικοστού αιώνα. Με αφορμή αυτό το άρθρο έχει ενδιαφέρον και είναι εξόχως διδακτικό να δούμε ποιες ήταν αυτές οι ατυχείς στιγμές. Η πρόσφατη πειραματική επιβεβαίωση των βαρυτικών κυμάτων μάς αποκαλύπτει τη δύναμη της σκέψης και της επιστημονικής διαίσθησης του Αϊνστάιν. Ομως ακόμη και ο πατέρας της Σχετικότητας έκανε κάποια ολέθρια λάθη˙ στην πραγματικότητα πολύ λίγα. Είναι σε όλους γνωστή η εικόνα του Αϊνστάιν, του δημιουργικότερου ίσως φυσικού της εποχής μας, να κάθεται στην πολυθρόνα του και με μοναδικά εργαλεία ένα μπλοκ σημειώσεων, ένα μολύβι και με την πίπα στο στόμα να επεξεργάζεται τις τόσο ανοίκειες και αντιδιαισθητικές θεωρίες του για το Σύμπαν. Πράγματι, βασιζόμενος σε πειραματικά δεδομένα που είχαν ανακαλυφθεί από άλλους επιστήμονες και χάρη στη μοναδική φυσικομαθηματική διαίσθησή του, κατάφερε να εξηγήσει και να προβλέψει μερικά από τα πιο αινιγματικά φυσικά φαινόμενα. Οι περισσότερες από αυτές τις προβλέψεις του επιβεβαιώθηκαν, αργά ή γρήγορα, από την πειραματική φυσική, όπως συνέβη πρόσφατα με τα βαρυτικά κύματα. Όμως ο δημιουργός της σύγχρονης σχετικιστικής φυσικής έκανε και κάποιες -στην πραγματικότητα ελάχιστες!- ατυχείς προβλέψεις ή και ολότελα εσφαλμένες θεωρητικές επιλογές, οι οποίες είναι λιγότερο γνωστές από τις εντυπωσιακές επιτυχίες του. Αυτά τα «λάθη», όπως συνειδητοποιούμε εκ των υστέρων, μας προσφέρουν τη δυνατότητα να κατανοήσουμε βαθύτερα την εξέλιξη της σκέψης του, καθώς και τα ανυπέρβλητα εμπόδια που δημιουργούν -ακόμη και σε μια τέτοια επιστημονική ιδιοφυΐα- οι θεωρητικές προκαταλήψεις και οι μεταφυσικές εμμονές της. Πάντως ο ίδιος ο Αϊνστάιν φαίνεται πως είχε πλήρη επίγνωση αυτού του γεγονότος, αφού είχε επινοήσει επί τούτου και ένα ρητό: «Όποιος δεν έκανε ποτέ λάθος, δεν έχει δοκιμάσει ποτέ κάτι καινούργιο». ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ http://physicsgg.me/2016/03/06/%cf%84%ce%b1-%ce%bb%ce%ac%ce%b8%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-einstein/