Δροσος Γεωργιος

Μια νερουλή… Ουτοπία. Τεράστια αποθέματα νερού σε μορφή πάγου υπάρχουν κάτω από μια πεδιάδα του 'Αρη και μάλιστα όχι βαθιά, αλλά πολύ κοντά στην επιφάνεια του πλανήτη, σύμφωνα με νέα στοιχεία επιστημόνων της NASA. Το υπόγειο αυτό «ρεζερβουάρ» βρίσκεται κάτω από την περιοχή Utopia Planitia («Πεδιάδες της Ουτοπίας») με διάμετρο περίπου 3.300 χιλιομέτρων, ένα αχανές λεκανοπέδιο ανάμεσα στον ισημερινό και τον βόρειο πόλο του πλανήτη. Το απόθεμα έχει έκταση μεγαλύτερη από μια πολιτεία των ΗΠΑ όπως το Νέο Μεξικό και περιέχει τόσο νερό όσο η Λίμνη Σουπίριορ, η μεγαλύτερη από τις Μεγάλες Λίμνες της χώρας, δηλαδή περίπου 12.100 κυβικά χιλιόμετρα. Το νερό αυτό δεν είναι ούτε το 1% του γνωστού παγωμένου νερού στον γειτονικό πλανήτη, όμως είναι πολύ προσιτό. Η επιφάνεια πάνω από αυτόν τον παγωμένο όγκο νερού υπολογίζεται ότι έχει πάχος μόνο ένα έως δέκα μέτρα. Αυτό αποτελεί καλά νέα για τους μελλοντικούς αστροναύτες, οι οποίοι θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν αυτό το «δώρο» της αρειανής φύσης. «Το εν λόγω απόθεμα νερού είναι πιθανότατα πιο προσβάσιμο από κάθε άλλο νερό σε μορφή πάγου στον 'Αρη, επειδή βρίσκεται σε σχετικά μικρό γεωγραφικό πλάτος και κάτω από μια επίπεδη ομαλή έκταση, όπου η προσεδάφιση ενός διαστημικού σκάφους θα είναι πιο εύκολη σε σχέση με άλλες περιοχές με θαμμένο πάγο», δήλωσε ο Τζακ Χολτ του Πανεπιστημίου του Τέξας. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Κέισι Στούρμαν του Ινστιτούτου Γεωφυσικής του ίδιου αμερικανικού πανεπιστημίου ανέλυσαν στοιχεία που συνέλλεξε το ιταλικής κατασκευής ραντάρ SHARAD (που «διαβάζει» το υπέδαφος) του δορυφόρου MRO της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας, ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον «κόκκινο» πλανήτη. Το υπόγειο στρώμα πάγου εκτιμάται ότι έχει πάχος 80 έως 170 μέτρα και αποτελείται κατά 50% έως 85% από νερό, ενώ το υπόλοιπο είναι σκόνη και πέτρες. Το ραντάρ SHARAD δείχνει ότι τώρα δεν υπάρχει νερό σε υγρή μορφή κάτω από την Utopia Planitia, αλλά στο παρελθόν μπορεί να υπήρχε. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=846445

Λύθηκε το μυστήριο! Τι ήταν η λάμψη που έβλεπαν οι αστροναύτες στη σελήνη. «Λάμψεις» έβλεπαν όλοι οι αστροναύτες που πάτησαν ποτέ το πόδι τους στη σελήνη, όπως αποκαλύπτεται πολλά χρόνια μετά από την λήξη του προγράμματος Apollo της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (ΝΑSA). Η αμερικανική υπηρεσία δεν είχε αποκαλύψει ποτέ αυτή τη λεπτομέρεια αλλά, όπως φαίνεται, έσπευσε να διευκρινίσει την αιτία του περίεργου αυτού φαινομένου. Το «μυστήριο» λύθηκε και τώρα συζητήθηκε σε εκπομπή του Science Channel που ονομάζεται «Τα ανεξήγητα αρχεία της NASA». «Είδα μια λάμψη και μετά σκεφτόμουν εάν όντως την είδα» δήλωσε ο αστροναύτης Άλαν Μπιν. «Ήταν σαν πυροτέχνημα μέσα στα μάτια μου… Ήταν απίστευτο» είπε με τη σειρά του ο αστροναύτης Τσαρλ Ντιούκ. Το περίεργο ήταν ότι οι αστροναύτες έβλεπαν τις λάμψεις αυτές και όταν τα μάτια τους ήταν κλειστά και όταν ήταν ανοιχτά. Κατά τη διάρκεια των προσεληνώσεων, το παλλόμενο αυτό φως ήταν λευκό. Σε άλλες διαστημικές αποστολές παρατήρησαν και άλλους χρωματισμούς, όπως μπλε και γαλάζιο. Η υπηρεσία προβληματίστηκε ακόμη περισσότερο όταν οι αστροναύτες τους αποκάλυψαν ότι συνέχιζαν να βλέπουν τις λάμψεις αυτές και όταν επέστρεψαν στη Γη, υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Οι επιστήμονες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας αποφάσισαν να επαληθεύσουν μια θεωρία… Ποια ήταν αυτή; Ότι οι λάμψεις αυτές προκαλούνταν από τις κοσμικές ακτίνες που «χτυπούσαν» τους αστροναύτες. Οι κοσμικές ακτίνες ή κοσμική ακτινοβολία είναι μία κατηγορία ακτινοβολίας που αποτελείται από σωματίδια υψηλών ενεργειών τα οποία παράγονται σε κάποιο μέρος του Σύμπαντος μακριά από τη Γη. Ο Νικ Πόουπ, αναλυτής αμυντικών θεμάτων, δήλωσε κατά τη διάρκεια της εκπομπής ότι οι λάμψεις αυτές οφείλονταν τελικώς στη διάδραση αυτής της ακτινοβολίας με το οπτικό νεύρο. Μάλιστα, οι μηχανικοί σχεδίασαν ένα πείραμα για να δοκιμάζουν εάν όντως αυτή ήταν η «πηγή» της λάμψης. Με τη βοήθεια ενός ειδικού κράνους, το οποίο φόρεσε σε αποστολή του στο Διάστημα ο Τσαρλς Ντιούκ, η υπηρεσία κατάφερε να επιβεβαιώσει τη θεωρία αυτή. Το κράνος είχε τη δυνατότητα να ανιχνεύσει αυτή την ακτινοβολία και να καταγράψει την ώρα που πλησίαζε τον αστροναύτη. Έτσι, η υπηρεσία παρατήρησε ότι κάθε φορά που ο αστροναύτης τους πληροφορούσε ότι είδε μια λάμψη, το κράνος ανίχνευε κοσμική ακτινοβολία. Το μυστήριο είχε πλέον λυθεί. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/lythike_to_mystirio_ti_itan_h_lampsi_pou_eblepan_oi_astronautes_sti_selini-64688779/

To 2035 η «ώρα της αλήθειας» για το πείραμα ITER και την πυρηνική σύντηξη. Μπορεί ένας τεχνητός «μικρός ήλιος» να λύσει το ενεργειακό πρόβλημα της ανθρωπότητας; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά σε 19 χρόνια από σήμερα, όταν θα ξεκινήσει η κανονική λειτουργία του πειράματος ITER στη Νότια Γαλλία, και της ομώνυμης μονάδας που κατασκευάζεται εκεί. Με βάση το χρονοδιάγραμμα που ενέκρινε ομόφωνα χθες το συμβούλιο το οποίο εποπτεύει τη δημιουργία του εργοστασίου, οι πρώτες αντιδράσεις στη μονάδα θα ξεκινήσουν το 2035. Όπως προβλέπει το χρονοδιάγραμμα, η ολοκλήρωση της κατασκευής της μονάδας θα έχει ολοκληρωθεί αρκετά νωρίτερα, ώστε από το 2025 να ξεκινήσει η δοκιμαστική της λειτουργία. Ο αντιδραστήρας θα αντιγράφει τον τρόπο με τον οποίο παράγει ενέργεια ο ήλιος, δηλαδή με αντιδράσεις θερμοπυρηνικής σύντηξης, με τις οποίες ενώνονται δύο ελαφριά στοιχεία για να σχηματισθεί ένα βαρύτερο και να παραχθεί ενέργεια. Η ενέργεια αυτή μπορεί να αξιοποιηθεί για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ τα στοιχεία που θα χρησιμοποιούνται στη μονάδα θα είναι το δευτέριο και το τρίτιο, δύο ισότοπα του υδρογόνου. Το δευτέριο υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες στο θαλασσινό νερό, ενώ το τρίτιο μπορεί να παραχθεί εύκολα, από άφθονη «πρώτη ύλη». Επομένως, η σύντηξη υπόσχεται ότι θα μπορεί να εξασφαλίσει ηλεκτρική ενέργεια από «καύσιμα» τα οποία υπάρχουν σε υπερεπάρκεια στον πλανήτη. Από την άλλη πλευρά, μία τέτοια μονάδα θα παράγει ελάχιστα απόβλητα και δεν θα επιβαρύνει την ατμόσφαιρα με αέρια του θερμοκηπίου. Κάτι που σημαίνει πως θα είναι πολύ πιο ασφαλής για τον άνθρωπο, αλλά και «φιλικότερη» για τον πλανήτη, από τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια ή τις υπάρχουσες πυρηνικές μονάδες, που λειτουργούν με αντιδράσεις σχάσης. Το πρόβλημα ωστόσο είναι πως, για να πραγματοποιηθεί η σύντηξη, θα πρέπει τα «καύσιμα» να βρεθούν σε πολύ υψηλή θερμοκρασία, ώστε να μετατραπούν σε μία κατάσταση που ονομάζεται πλάσμα. Έτσι το ερώτημα στο οποίο θα κληθεί να δώσει την ετυμηγορία του το ITER, και το οποίο ακόμη δεν έχει απαντηθεί από καμία πειραματική διάταξη, είναι κατά πόσο είναι εφικτό τεχνικά η ενέργεια που τελικά θα παραχθεί να είναι περισσότερη από την ενέργεια που πρέπει να καταναλωθεί για να θερμανθούν οι ποσότητες του δευτέριου και του τρίτιου. Από την εποχή που ξεκίνησε να κατασκευάζεται η μονάδα, το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσής της έχει αναθεωρηθεί αρκετές φορές, λόγω καθυστερήσεων. Επίσης, στην πορεία έχει αλλάξει και ο προϋπολογισμός του έργου, το οποίο αναμένεται να κοστίσει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Ακόμη κι έτσι όμως, το ITER θεωρείται από τις χώρες που συμμετέχουν στην κατασκευή του ο καλύτερος τρόπος για να δοκιμασθεί στην πράξη η διαδικασία της ελεγχόμενης πυρηνικής σύντηξης, ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσον είναι εφικτή τεχνικά. http://www.naftemporiki.gr/story/1174558/to-2035-i-ora-tis-alitheias-gia-to-peirama-iter-kai-tin-puriniki-suntiksi

Η τεχνητή νοημοσύνη στην αναζήτηση εξωγήινης ζωής. Η ανακάλυψη εξωγήινης ζωής είναι ένα από τα πιο τρελά όνειρα της σύγχρονης επιστήμης- ωστόσο, πρακτικά μιλώντας, η αναζήτηση αυτή είναι δύσκολη υπόθεση, καθώς, πέρα από προγράμματα αποστολής και αναζήτησης σημάτων προηγμένων πολιτισμών (όπως το SETI), προϋποθέτει και την ανάλυση μακρινών εξωπλανητών, βάσει στοιχείων από τηλεσκόπια. Η ανάλυση ενός εξωπλανήτη είναι χρονοβόρα διαδικασία- και για αυτό ερευνητές του University College London δημιούργησαν τον RobERt, μια τεχνητή νοημοσύνη που μπορεί να εξετάζει δεδομένα από το μακρινό διάστημα για ενδείξεις και ίχνη κατοικήσιμων πλανητών γρηγορότερα από τους ανθρώπους. Όπως αναφέρει το Popular Science, η διαδικασία έχει ως εξής: Οι πλανήτες αντανακλούν ένα μικρό κλάσμα φωτός από γειτονικά άστρα. Καθώς αυτό το φως περνά από την ατμόσφαιρα, τα διάφορα αέριά της είτε το απορροφούν, είτε το αφήνουν να περάσει, σε συγκεκριμένα μήκη κύματος. Επιστήμονες στον πλανήτη μας μπορούν να χρησιμοποιούν αυτά τα στοιχεία για να εξάγουν συμπεράσματα σχετικά με τη σύνθεση της ατμόσφαιρας ενός πλανήτη, και ως εκ τούτου να συμπεραίνουν αν θα μπορούσε να υποστηρίξει ζωή- είτε πιθανές εξωγήινες μορφές ζωής, είτε ανθρώπους εξερευνητές στο μακρινό μέλλον. Ο RobERt (Robotic Exoplanet Recognition) μπορεί να αναλύει τα δεδομένα αυτά από έναν εξωπλανήτη μέσα σε δευτερόλεπτα, χάρη σε ένα DBN (deep-belief neural network), το οποίο λειτουργεί παρόμοια με τον ανθρώπινο εγκέφαλο: Φιλτράροντας δεδομένα μέσα από πολλαπλά στρώματα «νευρώνων», ο καθένας εκ των οποίων φιλτράρει περισότερο τα αποτελέσματα, μέχρι το σύστημα να καταφθάνει σε αυτό που θεωρεί πως είναι η σωστή απάντηση (στην περίπτωση του RobERt, ποια αέρια είναι παρόντα σε ένα δεδομένο φάσμα). Οι επιστήμονες «εκπαίδευσαν» το σύστημα δίνοντάς του 85.000 εξομοιωμένα φάσματα. Όπως προέκυψε, ο RobERt βρήκε σωστά το μείγμα αερίων στο 99,7% των περιπτώσεων, ακόμα και όταν τα «πακέτα» των δεδομένων ήταν «δύσκολα». Πέρα από την ανάλυση των εξωπλανητών και την εύρεση κόσμων που θα μπορούσαν να φιλοξενούν ζωή, το σύστημα μπορεί να βοηθήσει και στη μελέτη της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, αποτελώντας, στην ουσία, έναν «θεωρητικό αστρονόμο σε κουτί», που θα μπορούσε να εξαχθεί και για χρήση από διαστημικές υπηρεσίες του εξωτερικού. http://www.naftemporiki.gr/story/1174437/i-texniti-noimosuni-stin-anazitisi-eksogiinis-zois

Δεν ήταν επιτυχημένη η πρώτη πτήση του Internet drone του Facebook. Υπό διερεύνηση από την αρμόδια κρατική υπηρεσία ασφάλειας πτήσεων τελεί το Aquila, ο «χρυσαετός» του Facebook, ένα drone με το οποίο η μεγαλύτερη πλατφόρμα ανθρώπινης δικτύωσης θα επιχειρήσει να παρέχει υπηρεσίες πρόσβασης στο Διαδίκτυο στις πλέον απομακρυσμένες περιοχές του πλανήτη. Στην πρώτη δοκιμαστική του πτήση τον Ιούλιο, η οποία είχε καταρχήν θεωρηθεί επιτυχημένη, το Aquila εμφάνισε μια «δομική αποτυχία». Σήμερα, το Bloomberg αποκαλύπτει στοιχεία για την έρευνα που διεξάγει η Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας Μεταφορών σύμφωνα με την οποία το Aquila δεν μπορούσε να πετάξει ξανά με την τραυματική προσγείωσή του. Στο σχετικό δημοσίευμα στο μπλογκ των μηχανικών του Facebook αναφερόταν ως «δομική αποτυχία» του drone λίγο πριν την προσγείωσή του, για την οποία θα ανακοινώνονταν περισσότερα. Εντούτοις, μετά τη δοκιμαστική πτήση δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στην διάρκεια πτήσης του drone. Ο επικεφαλής μηχανικός του Connectivity Lab της εταιρείας, Γιαέλ Μαγκουάιαρ, δήλωνε ότι αρχικά ήλπιζε ότι το Aquila θα πετάξει μόνο επί 30 λεπτά, από την άλλη όμως, αναγνώρισε ότι υπάρχουν ακόμα τεχνικές προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν πριν τα ηλιακά drone αναλάβουν εργασία. To πρώτο ηλιακό Aquila σηκώθηκε μερικές εκατοντάδες μέτρα από την επιφάνεια του εδάφους και πέταξε επί περισσότερο από μιάμιση ώρα στην περιοχή Γιούμα στην Αριζόνα. Στόχος της Facebook είναι ένας στόλος Aquila ικανός για πτήσεις επί τρεις μήνες σε ύψος αρκετών χιλιάδων μέτρων (18+ χιλιόμετρα ύψος), με τα drone να επικοινωνούν μεταξύ τους για να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις για πρόσβαση στο Ίντερνετ. Συγκεκριμένα, επιδιώκει να παρέχει πρόσβαση στο Ίντερνετ σε μια περιοχή διαμέτρου περίπου 100 χιλιομέτρων από ύψος 18 χιλιομέτρων. Το Aquila έχει εξαιρετικά χαμηλές απαιτήσεις ενέργειας: 5.000 Watt, δηλαδή «όσο τρία πιστολάκια μαλλιών ή ένας προηγμένος φούρνος μικροκυμάτων».https://www.youtube.com/watch?v=eOez_Hk80TI http://tech.in.gr/news/article/?aid=1500116259 Στο περιθώριο του «συνδεδεμένου κόσμου» ο μισός πλανήτης. Περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους του πλανήτη δεν χρησιμοποιούν το Ίντερνετ, κυρίως λόγω του απαγορευτικού κόστους του, σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ. Σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Τηλεπικοινωνιών (UIT) 3,9 δισεκατομμύρια άνθρωποι, από τα 7,4 δισεκατομμύρια που αριθμεί ο πλανήτης, δεν έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Σε δυσχερέστερη θέση βρίσκονται «οι γυναίκες, οι ηλικιωμένοι, οι άνθρωποι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, οι πιο φτωχοί και οι κάτοικοι αγροτικών περιοχών». Η UIT υπογραμμίζει ότι το κυριότερο πρόβλημα είναι το υψηλό κόστος της ευρυζωνικής σύνδεσης που, αν και μειώθηκε γενικά την τελευταία δεκαετία, παραμένει σαφώς απαγορευτικό για πολλές φτωχές χώρες. Το 2008, η μέση τιμή μιας ευρυζωνικής σύνδεσης ήταν στα 80 δολάρια το μήνα, ενώ πέρσι έπεσε στα 25 δολάρια, σύμφωνα πάντα με τη Διεθνή Ένωση. Εντούτοις, στις φτωχότερες χώρες, μια μηνιαία συνδρομή 1Μbps στοιχίζει πάνω από το μισό ετήσιο, ατομικό εισόδημα. Η πρόσβαση στο διαδίκτυο μέσω των κινητών τηλεφώνων μπορεί να παράσχει μια λύση, για πολλούς ανθρώπους όμως η τιμή της συσκευής, και η μηνιαία συνδρομή, είναι το βασικό πρόβλημα. Προκειμένου να βελτιωθεί η πρόσβαση για όλους, τα Ηνωμένα Έθνη χρειάζονται πιο συγκεκριμένα στατιστικά στοιχεία για τους πληθυσμούς που βρίσκονται στο περιθώριο του «συνδεδεμένου κόσμου». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500116395

Ακόμα τέσσερις δορυφόροι για την ευρωπαϊκή απάντηση στο GPS. Το ευρωπαϊκό σύστημα δορυφορικής πλοήγησης Galileo, το οποίο θα προσφέρει μακράν πιο ακριβές γεωγραφικό στίγμα σε σχέση με το GPS του αμερικανικού στρατού, θα είναι έτοιμο να αρχίσει να προσφέρει τις πρώτες υπηρεσίες μετά την εκτόξευση τεσσάρων ακόμα δορυφόρων το απόγευμα της Πέμπτης. Τα τέσσερα σκάφη εκτοξεύτηκαν στις 15.06 ώρα Ελλάδας από το ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, κοντά στον ισημερινό. Είναι μάλιστα η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται σε εκτόξευση του Galileo ο νέος ευρωπαϊκός πύραυλος «βαρέων βαρών» Ariane 5 -μέχρι σήμερα οι δορυφόροι του συστήματος εκτοξεύονταν με ρωσικά Soyuz, δύο κάθε φορά. Στην τελική του μορφή, ο αστερισμός του Galileo θα αποτελείται από 30 δορυφόρους Με την ενεργοποίηση των νέων δορυφόρων, ο αστερισμός του Galileo θα περιλαμβάνει 18 σκάφη. Στην τελική του μορφή, το σύστημα θα περιλαμβάνει 24 πρωτεύοντες δορυφόρους, μοιρασμένους σε τρία τροχιακά επίπεδα στον ουρανό, καθώς και τουλάχιστον 6 εφεδρικούς δορυφόρους. Οι δορυφόροι που έχουν εκτοξευτεί ως σήμερα είναι ωστόσο αρκετοί προκειμένου να αρχίσει το Galileo να προσφέρει τις πρώτες υπηρεσίες του τις επόμενες εβδομάδες. Έξυπνα κινητά και άλλες συμβατές συσκευές θα μπορούν έτσι να λαμβάνουν το σήμα του Galileo, το οποίο θα προσφέρει τελικά ακρίβεια στίγματος μικρότερη από ένα μέτρο -συγκριτικά με περίπου δέκα μέτρα στο αμερικανικό GPS. Το ευρωπαϊκό και το αμερικανικό σύστημα είναι πάντως συμβατά μεταξύ τους ώστε να προσφέρουν τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια. Τσιπ δορυφορικής πλοήγησης που λαμβάνουν σήματα και από τα δύο συστήματα διατίθενται ήδη στην αγορά. Το Galileo, κόστους άνω των 7 δισ. ευρώ, ανήκει επισήμως στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με την ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA να παίζει ρόλο εργολάβου και τεχνικού συμβούλου. Σε αντίθεση με το σύστημα GPS, το οποίο ανήκει επίσημα στον αμερικανικό στρατό, το Galileo έχει αμιγώς πολιτικό χαρακτήρα. Θα προσφέρει εξειδικευμένες υπηρεσίες για τις μεταφορές και τα σωστικά συνεργεία, καθώς και δωρεάν υπηρεσίες για το ευρύ κοινό. Η Ρωσία, στο μεταξύ, αναπτύσσει το δικό της αντίστοιχο σύστημα Glonass, ενώ στην Κίνα λειτουργεί ήδη το σύστημα Beidυ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500115451 Νέο βίντεο από το ΔΔΣ με τη μορφή "360 μοίρες" Ο αστροναύτης Αντρέι Borisenko, ο οποίος είναι σήμερα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), ως μέρος του ISS-50, δείχνουν την ενότητα, η οποία ονομάζεται «Θόλο» http://www.roscosmos.ru/22945/

Ο νέος δορυφόρος της ESA στον Άρη ετοιμάζεται για τις πρώτες του μετρήσεις. Ο δορυφόρος της αποστολής ExoMars ετοιμάζεται να κάνει τις πρώτες του επιστημονικές παρατηρήσεις στον Άρη κατά τη διάρκεια δύο τροχιών γύρω από τον πλανήτη, ξεκινώντας από αυτήν την εβδομάδα. Τo σκάφος TGO (Trace Gas Orbiter) , μία κοινή προσπάθεια από την ESA και τη Ρώσικη Roscosmos, έφθασε στον Αρη στις 19 Οκτωβρίου. Μπήκε σε τροχιά, όπως ήταν σχεδιασμένο, σε μία αρκετά ελλειπτική διαδρομή και σε ύψος 230 έως 310 χλμ πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη για να κάνει περιστροφή 98000 χλμ κάθε 4.2 ημέρες. Η κύρια επιστημονική αποστολή θα ξεκινήσει μόνο όταν φθάσει σε μία σχεδόν κυκλική τροχιά, περίπου 400 χλμ πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη μετά από ένα χρόνο επιβράδυνσης και μείωσης του ύψους της τροχιάς, χρησιμοποιώντας την ατμόσφαιρα για να επιβραδύνει σταδιακά και να αλλάξει την τροχιά του. Ολοκληρωμένες επιστημονικές διεργασίες αναμένεται να αρχίσουν έως τον Μάρτιο του 2018. Αλλά η εβδομάδα αυτή δίνει στις επιστημονικές ομάδες την ευκαιρία να ρυθμίσουν τα επιστημονικά όργανα και να κάνουν τις πρώτες παρατηρήσεις τώρα που το σκάφος είναι ουσιαστικά στον Αρη. Στην πραγματικότητα, ο ανιχνευτής νετρονίων είναι ενεργός για το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού του TGO προς τον Άρη και τώρα συλλέγει δεδομένα για να συνεχίσει να ρυθμίζει την προς τα πίσω ροή των νετρονίων και να ελέγχει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει από τη στιγμή που το σκάφος Schiaparelli απεξαρτήθηκε από το διαστημικό σκάφος. Θα μετρήσει τη ροή των νετρονίων από την αρειανή επιφάνεια, μία ροή που δημιουργήθηκε από την σύγκρουση κοσμικών ακτίνων. Ο τρόπος με τον οποίο μεταδίδονται και η ταχύτητα με την οποία φθάνουν στο TGO θα δώσει στους επιστήμονες πληροφορία για την σύνθεση του στρώματος της επιφάνειας. Συγκεκριμένα, επειδή ακόμα και μικρές ποσότητες υδρογόνου μπορούν να προκαλέσουν αλλαγή στην ταχύτητα των νετρονίων, ο αισθητήρας θα έχει τη δυνατότητα να αναζητήσει τοποθεσίες όπου ίσως υπάρχει πάγος ή νερό, μέσα στα πρώτα 1-2 μέτρα της επιφάνειας του πλανήτη Τα άλλα τρία όργανα του δορυφόρου έχουν προγραμματίσει έναν αριθμό δοκιμαστικών παρατηρήσεων, οι οποίες θα πραγματοιποιηθούν από 20 έως 28 Νοεμβρίου. Κατά τη διάρκεια της κύριας επιστημονικής αποστολής, δύο σύνολα οργάνων θα κάνουν συμπληρωματικές μετρήσεις για να πάρουν μία λεπτομερή κατάσταση της ατμόσφαιρας, κυρίως για τα αέρια που υπάρχουν σε μικρές αλλά ανιχνεύσιμες ποσότητες. Υψηλού ενδιαφέροντος αέριο είναι το μεθάνιο, το οποίο στη Γη παράγεται κυρίως από βιολογική δραστηριότητα ή γεωλογικές διαδικασίες όπως μερικές υδροθερμικές αντιδράσεις. Οι μετρήσεις θα διενεργηθούν σε διαφορετικές καταστάσεις : δείχνοντας από την ατμόσφαιρα προς τον Ήλιο, στον ορίζοντα στο φως του ήλιου που διαθλάται από την ατμόσφαιρα, και κοιτάζοντας προς τα κάτω, στο φως του ήλιου που ανακλάται από την επιφάνεια. Βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο το φως του ήλιου επηρεάζεται, οι επιστήμονες μπορούν αναλύσουν τα ατμοσφαιρικά συστατικά. Στις επόμενες τροχιές υπάρχουν μόνο ευκαιρίες είτε να κοιτάξει προς τον ορίζοντα είτε κατευθείαν προς την επιφάνεια. Αυτό θα επιτρέψει στις επιστημονικές ομάδες να ελέγξουν την κατεύθυνση του οργάνου τους ώστε να ετοιμαστούν όσο καλύτερα γίνεται για μελλοντικές μετρήσεις. Υπάρχει η πιθανότητα να μπορούν να ανιχνεύσουν κάποια φυσική νυχτερινή φωταύγεια – μία εκπομπή φωτός στο πάνω μέρος της ατμόσφαιρας που παράγεται όταν άτομα που διαχωρίζονται από τον ηλιακό άνεμο επανασυντίθενται για να σχηματίσουν μόρια, απελευθερώνοντας ενέργεια στη μορφή φωτός. Κατά τη διάρκεια της δεύτερη τροχιάς, οι επιστήμονες έχουν επίσης προγραμματίσει μετρήσει του Φόβου, του μεγαλύτερου και πιο κοντινού δορυφόρου του πλανήτη. Στο τέλος, η κάμερα θα τραβήξει τις πρώτες δοκιμαστικές εικόνες στον Άρη αυτή την εβδομάδα. Σε κάθε μία από τις δύο τροχιές, θα κοιτάξει πρώτα προς τα αστέρια για να αυτορυθμιστεί για να μετρήσει την ανακλαστικότητα της επιφάνειας του πλανήτη. Δεδομένης της τρέχουσας ελλειπτικής τροχιάς, το σκάφος TGO θα είναι τώρα πιο κοντά αλλά και πιο μακριά από τον πλανήτη παρά κατά τη διάρκεια της κύριας επιστημονικής αποστολής. Κινούμενο κοντά στον πλανήτη, θα ταξιδεύει γρηγορότερα πάνω από την επιφάνεια από ότι στην τελική κυκλική του τροχιά, το οποίο παρουσιάζει κάποιες προκλήσεις στο συγχρονισμό όταν είναι να ληφθούν οι εικόνες. Η κάμερα είναι σχεδιασμένη να τραβήξει στερεοσκοπικά ζεύγη εικόνων : τραβάει μία εικόνα κοιτώντας λίγο μπροστά, και μετά η κάμερα γυρίζει ώστε να κοιτάζει «πίσω» για να τραβήξει ένα δεύτερο μέρος της εικόνας, ώστε να βλέπει την ίδια περιοχή της επιφάνειας από δύο διαφορετικές γωνίες. Συνδυάζοντας αυτό το ζεύγος εικόνων, μπορεί να φανεί πληροφορία για τα σχετικά ύψη των χαρακτηριστικών της επιφάνειας. Την εβδομάδα αυτή, η ομάδα της κάμερας θα ελέγχει τον εσωτερικό χρονισμό για να βοηθήσει να προγραμματιστούν εντολές για μελλοντικές εξειδικευμένες επιστημονικές παρατηρήσεις. Η υψηλή ταχύτητα και η αλλαγή υψομέτρου της ελλειπτικής τροχιάς θα κάνει πρόκληση την στερεοσκοπική ανακατασκευή, αλλά η ομάδα θα μπορεί να δοκιμάσει τον μηχανισμό στερεοσκοπικής περιστροφής και τα διάφορα φίλτρα της κάμερας, όπως και το πώς να αντισταθμίσει την κατεύθυνση του σκάφους όσον αφορά το επίγειο ίχνος. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι στόχοι για απεικόνιση, παρόλο που κοντά στην πλησιέστερη προσέγγιση της πρώτης τροχιάς ο δορυφόρος θα πετάει πάνω από την περιοχή Noctis Labyrinthus (“Λαβύρινθος της Νύχτας”) και θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει ένα στερεοσκοπικό ζεύγος εικόνων. Στη δεύτερη τροχιά, έχει την ευκαιρία να τραβήξει εικόνες του Φόβου. Τελικά, η κάμερα θα χρησιμοποιηθεί για να απεικονίσει και αναλύσει χαρακτηριστικά που μπορει να σχετίζονται με τις πηγές και τις καταβόθρες των ανιχνεύσιμων αυτών αερίων, για να βοηθήσουν να κατανοηθεί καλύτερα το εύρος των διαδικασιών που μπορεί να να δημιουργούν τα αέρια. Οι εικόνες θα χρησιμοποιηθούν επίσης για την αναζήτηση μελλοντικών σημείων προσγείωσης. "Είμαστε ενθουσιασμένοι που θα δούμε επιτέλους τα όργανα να λειτουργούν στο περιβάλλον για το οποίο σχεδιάστηκαν, και να δούμε τα πρώτα δεδομένα να έρχονται πίσω από τον Άρη", λέει ο Håkan Svedhem επιστήμονας για το πρότζεκτ TGO της ESA. Μετά από αυτή την σύντομη περίοδο επίδειξης επιστημονικών οργάνων, που λειτουργεί επίσης και σαν δοκιμή για να μεταφέρει τα δεδομένα πίσω στη Γη, μαζί με δεδομένα από τα οχήματα Curiosity και Opportunity της NASA, η επικέντρωση επιστρέφει ξανά στις ενέργειες και ετοιμασίες που απαιτούνται για την επιβράδυνση ( για την μείωση του υψομέτρου της τροχιάς) επόμενη χρονιά. Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλούμε επικοινωνήστε: Håkan Svedhem ESA ExoMars TGO Project Scientist Email: hakan.svedhem@esa.int Markus Bauer







 ESA Science and Robotic Exploration Communication Officer








 Tel: +31 71 565 6799








 Mob: +31 61 594 3 954








 Email: markus.bauer@esa.int http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_nheos_doryphhoros_tes_ESA_ston_Hare_etoimhazetai_gia_tis_prhotes_toy_metrheseis

Χρηματοδότηση από το κοινό τηλεσκοπίου για να αναζητήσει μια «δίδυμη Γη» Χρήματα από απλούς λάτρεις του διαστήματος επιδιώκει να συγκεντρώσει μία ομάδα επιστημόνων, ώστε να ξεκινήσει την κατασκευή ενός διαστημικού τηλεσκοπίου για την αναζήτηση ενός γήινου πλανήτη στην κοσμική «γειτονιά» μας. Το πρότζεκτ ονομάζεται Project Blue και μέσω του Kickstarter σκοπεύει να συγκεντρώσει σε πρώτη φάση 1 εκατ. δολάρια, για να εξετάσει κατά πόσο στον διπλό αστέρα Άλφα του Κενταύρου υπάρχει μία «δίδυμη Γη». «Είναι πιθανό να υπάρχει ένας κατοικήσιμος πλανήτης που να περιστρέφεται γύρω από τον πιο κοντινό μας γείτονα», λέει στην ιστοσελίδα Digital Trends ο Σίπρια Τσακραμπάρτι, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Lowell της Μασαχουσέτης. Η ύπαρξη εξωπλανητών επιβεβαιώθηκε το 1994, ενώ από το 2009 που εκτοξεύθηκε το διαστημόπλοιο Kepler, έχουν ανακαλυφθεί χιλιάδες σε άλλα πλανητικά συστήματα. Εξάλλου, μόλις τον φετινό Μάιο, οι υπεύθυνοι του Kepler ανακοίνωσαν 1.284 καινούρια επιβεβαιωμένα ευρήματα από τα οποία περίπου τα μιστά αφορούν πιθανά βραχώδεις, γήινους εξωπλανήτες. «Υπάρχουν δισεκατομμύρια εξωπλανήτες στον δικό μας γαλαξία», σημειώνει στο Digital Trends η Μπρετ Μάρτι, από τη μη κυβερνητική οργάνωση Mission Centaur που συμμετέχει στο Project Blue. «Το Kepler μάς δίδαξε ότι σχεδόν ένα στα δύο άστρα φιλοξενεί έναν βραχώδη, δυνητικά γήινο πλανήτη, ο οποίος περιφέρεται γύρω από την κατοικήσιμη ζώνη. Οι πιθανώς γήινοι πλανήτες είναι περισσότεροι από τους ανθρώπους στη Γη». Οι επικεφαλής του πρότζεκτ αποφάσισαν να ζητήσουν τη χρηματοδότηση της αποστολής από το κοινό, σε μία προσπάθεια να εμπνεύσουν και να εμπλέξουν τους λάτρεις διαστήματος. «Θέλαμε ξεκινώντας να κάνουμε το πρότζεκτ κτήμα όλων», σημειώνει η Μάρτι. «Ήταν σημαντικό να εξασφαλίσουμε με αυτό τον τρόπο τουλάχιστον τη χρηματοδότηση της σχεδίασης του διαστημοπλοίου». Στόχος είναι να συγκεντρωθεί από το Kickstarter 1 εκατ. δολάρια, από τα 30 εκατομμύρια που αναμένεται να κοστίσει το τηλεσκόπιο και η αποστολή του στο διάστημα το 2020. Το ποσό αυτό είναι πολύ μικρότερο από το Kepler, το οποίο κόστισε 600 εκατ. δολάρια, επειδή θα έχει έναν αποκλειστικό στόχο: να λάβει εικόνες, ορατές στο ανθρώπινο μάτι, των πλανητών που περιφέρονται γύρω από τον Άλφα του Κενταύρου. Αν σε αυτές τις εικόνες οι πλανήτες μοιάζουν με «γαλάζιες κουκίδες», τότε αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πως διαθέτουν ωκεανούς ή και ατμόσφαιρα. Αυτό με τη σειρά του θα υποδήλωνε πως στις φωτογραφίες απεικονίζεται ένας «κόσμος» σαν τον δικό μας, ο οποίος πιθανόν να μπορεί να «φιλοξενεί» ζωή. «Αν ψάχνεις για έναν δίδυμο πλανήτη, τότε ένας καλός τρόπος είναι να αναζητήσεις για την ανάκλαση γαλάζιου φωτός», συμπληρώνει ο Τσακραμπάρτι. Η καμπάνια στο Kickstarter έχει ήδη συγκεντρώσει 68.000, ενώ απομένουν 32 ημέρες για να ολοκληρωθεί. http://www.naftemporiki.gr/story/1173305/xrimatodotisi-apo-to-koino-tileskopiou-gia-na-anazitisei-mia-didumi-gi

Ξανά σε λειτουργία το ιστορικό πείραμα ανίχνευσης βαρυτικών κυμάτων. Έπειτα από μία σειρά αναβαθμίσεων, για τις οποίες χρειάστηκε να παραμείνει εκτός λειτουργίας για 10 μήνες, το πείραμα Advanced LIGO στις ΗΠΑ είναι έτοιμο να ξεκινήσει ξανά. Όπως και στην πρώτη φάση της λειτουργίας του, το πείραμα θα διεξαχθεί με τη βοήθεια δύο ανιχνευτών, ενός στη Λουιζιάνα και ενός στην Ουάσιγκτον. Πλέον, όμως, η ευαισθησία του ενός ανιχνευτή, αυτού στη Λουιζιάνα, έχει βελτιωθεί κατά 15-25%. Αντίθετα, η βελτίωση της πειραματικής διάταξης στην Ουάσιγκτον είναι πολύ μικρότερη, με την ευαισθησία του να έχει παραμείνει σχεδόν στα προηγούμενα επίπεδα. Οι δοκιμές του αναβαθμισμένου εξοπλισμού έχουν ξεκινήσει από τις 14 Νοεμβρίου, ώστε μέσα στον επόμενο μήνα να ξεκινήσουν οι παρατηρήσεις. Αυτή η δεύτερη φάση λειτουργίας του πειράματος αναμένεται να διαρκέσει περίπου έξι μήνες. Το Advanced LIGO πέρασε στην ιστορία ήδη από την αρχική φάση λειτουργίας του, καθώς τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν οι ανιχνευτές του έγιναν οι πρώτες πειραματικές διατάξεις που ανίχνευσαν βαρυτικά κύματα. Σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, τα βαρυτικά κύματα είναι διαταραχές που προκαλούνται από την κίνηση των υλικών σωμάτων και μεταδίδονται στο χωροχρονικό συνεχές. Ωστόσο, ακόμη και στην περίπτωση που τα υλικά σώματα έχουν πολύ μεγάλη μάζα, οι διαταραχές είναι εξαιρετικά ασθενείς για να ανιχνευθούν. Επομένως, θα έπρεπε να μετρηθούν απειροελάχιστες χωρικές παραμορφώσεις, οι οποίες στην απόσταση Γης-Σελήνης θα ισοδυναμούσαν περίπου με τη διάμετρο ενός μόλις ατόμου. Έτσι, παρόλο που τα βαρυτικά κύματα που εντόπισε το Advanced LIGO προέρχονταν από ένα εξαιρετικά βίαιο κοσμικό γεγονός, και συγκεκριμένα τη συγχώνευση δύο μελανών οπών με μάζες 36 και 29 φορές μεγαλύτερες από τη μάζα του Ήλιου, η ανίχνευσή τους θεωρείται πραγματικός άθλος. Ένας άθλος που επαναλήφθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν καταγράφηκαν νέα σήματα, και πάλι από δύο μαύρες τρύπες, με μάζες 14 και 7,5 φορές μεγαλύτερες από τη μάζα του Ήλιου, οι οποίες στροβιλίζονται σε ολοένα μικρότερη απόσταση. Η δεύτερη φάση ξεκινά με αισθητά βελτιωμένη ευαισθησία για τη μία από τις δύο πειραματικές διατάξεις, κάτι που σημαίνει πως το πείραμα έχει πλέον ενισχυμένες δυνατότητες. Έτσι, οι επιστήμονες εκτιμούν πως θα μπορέσουν να εντοπίσουν ακόμη περισσότερες συγχωνεύσεις μελανών οπών. http://www.naftemporiki.gr/story/1174079/ksana-se-leitourgia-to-istoriko-peirama-anixneusis-barutikon-kumaton

Το "Soyuz MS-03» έφερε το πλήρωμα στο ΔΔΣ. Την Κυριακή, 20, Νοέμβρη το επανδρωμένο διαστημόπλοιο (TPC), μια νέα σειρά «MS-03 Σογιούζ» με το πλήρωμα για άλλη μια μακρά εκστρατεία ελλιμενίζεται επιτυχώς με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Στο πλοίο παραδιδει στον ISS: τον κοσμοναύτης Όλεγκ Novitsky (Roscosmos) , τον αστροναύτη της ESA Thomas Sands και την αστροναύτη της NASA Πέγκυ Whitson. Ο Φορέας πυραύλων "Soyuz-FG" με το TPK "MS-03 Συμμαχία" ξεκίνησε απο την τοποθεσία 1 Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ "Έναρξη του Gagarin" στις 17 Νοεμβρίου στις 23:20:13 ώρα Μόσχας. Το Πλοίο στον εκτιμώμενο χρόνο διαχωρίζεται από το τρίτο στάδιο του οχήματος εκτόξευσης, και άρχισε να κινείται πιο κοντά στον ISS με το κλασικό κύκλωμα 34-στροφες. Το πλοίο προσέγγισε τον σταθμό μετά από περίπου δύο ημέρες αυτόνομης πτήσης. Η σύνδεση Dock με τη Μονάδα Έρευνας Mini (MRM1) "Αυγή" εκτελείται αυτόματα. Αγγίζοντας την "Αυγή" στις 00:58:17, κλείνοντας τα άγκιστρα TPK - 1:04:06 ώρα Μόσχας. Μετά τις προπαρασκευαστικές εργασίες (αφαίρεση και ξήρανση που ταιριάζει, τον έλεγχο και διαμερίσματα σφράγιση του αρμού, αντιστάθμιση της πίεσης, κλπ ..) μεταξύ των διαστημοπλοίων και ISS είχε ανοίξει διόδους και τα μέλη του νεοαφιχθέντος πλήρωματος πήγε επί του σκάφους. Εκεί συναντήθηκαν με τον κοσμοναύτη Σεργκέι Ryzhikov,(Roskosmos)τον κοσμοναύτης Αντρέι Borisenko(Roskosmos) και τον αστροναύτη της NASA Robert Shane Kimbrough. http://www.energia.ru/ru/iss/iss50/photo_11-21.html Κίνα: «Απολύτως πετυχημένη» η επανδρωμένη διαστημική αποστολή του Shenzhou-11 Οι δύο ταικοναύτες που ολοκλήρωσαν τη μεγαλύτερη σε διάρκεια κινεζική επανδρωμένη αποστολή στο διάστημα επέστρεψαν με ασφάλεια στη γη σήμερα το απόγευμα (τοπική ώρα), σύμφωνα με το Αεροδιαστημικό Κέντρο Ελέγχου του Πεκίνου (BACC). Ο Τζανγκ Γιουσιά, επικεφαλής του κινεζικού επανδρωμένου διαστημικού προγράμματος, ανακοίνωσε ότι η αποστολή του Shenzhou-11, που διήρκησε περισσότερο από έναν μήνα, ήταν «απολύτως επιτυχής». Το σκάφος προσγειώθηκε με ασφάλεια σε προκαθορισμένο σημείο στην Αυτόνομη Περιοχή της Μογγολίας σήμερα περίπου στις 13:59 (ώρα Πεκίνου). Η ομάδα εδάφους έφθασε άμεσα στο σημείο της προσγείωσης και οι ταικοναύτες Τζινγκ Χαϊπένγκ και Τσεν Ντονγκ άνοιξαν οι ίδιοι την καταπακτή του σκάφους. Όπως ανέφερε η ομάδα έδάφους, οι δύο αστροναύτες είναι σε καλή κατάσταση. Το Shenzhou-11 ήταν το έκτο επανδρωμένο διαστημικό σκάφος της Κίνας και η μεγαλύτερη σε διάρκεια αποστολή της χώρας. Δύο ημέρες μετά την εκτόξευσή του στις 17 Οκτωβρίου, το σκάφος προσέδεσε στον πρώτο επιστημονικό διαστημικό σταθμό της Κίνας, τον Tiangong-2, όπου οι δύο αστροναύτες έζησαν για 30 ημέρες. Η αποστολή ήταν ένα βασικό βήμα προς το στόχο της Κίνας να δημιουργήσει ένα μόνιμο, επανδρωμένο διαστημικό σταθμό. http://www.pronews.gr/portal/20161120/genika/diastima/49/kina-apolytos-petyhimeni-i-epandromeni-diastimiki-apostoli-toy-shenzhou Νέος δορυφόρος υπόσχεται «επανάσταση» στις μετεωρολογικές προβλέψεις. Ένας πανίσχυρος μετεωρολογικός δορυφόρος -πρώτος μίας σειράς από παρόμοιες διαστημικές πλατφόρμες- τέθηκε σε τροχιά, υποσχόμενος να βελτιώσει εντυπωσιακά την παρατήρηση και πρόβλεψη των καιρικών φαινομένων. Πρόκειται για γεωστατικό δορυφόρο γνωστό ως GOES-R (Geostationary Operational Environmental Satellite -R Series) ο οποίος αποτελεί σημαντική αναβάθμιση των αντίστοιχων αμερικανικών μετεωρολογικών δορυφόρων και υπόσχεται να δώσει ταχύτερα και ακριβέστερα εικόνες των καιρικών φαινομένων στις ΗΠΑ. Ο δορυφόρος εκτοξεύτηκε τα ξημερώματα της Κυριακής από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ με τη βοήθεια ενός πυραύλου Atlas V. Η εντυπωσιακή εκτόξευση, η οποία φώτισε τον απογευματινό ουρανό της Φλόριντα, έγινε με μία ώρα καθυστέρηση σε σχέση με τον προγραμματισμό, λόγω προβλημάτων τα οποία ξεπεράστηκαν γρήγορα. «Αναμφίβολα, ο GOES-R θα φέρει επανάσταση στην πρόγνωση του καιρού» δήλωσε ο Στίβεν Βολτς της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) των Ηνωμένων Πολιτειών. «Για τους μετεωρολόγους, ο GOES-R είναι σαν το πέρασμα από μία ασπρόμαυρη τηλεόραση, σε μία τηλεόραση υπερυψηλής ευκρίνειας. Για το αμερικανικό κοινό, αυτό θα σημαίνει ταχύτερες και ακριβέστερες προγνώσεις και προειδοποιήσεις» πρόσθεσε ο Βολτς. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500115834

Ο μυστηριώδης κρατήρας της Δήμητρας αποκαλύπτεται. Το σκάφος Dawn της NASA τράβηξε ίσως τις καλύτερες μέχρι σήμερα φωτογραφίες της Δήμητρας, του νάνου πλανήτη που βρίσκεται στη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Άρη-Δία. Το Dawn φωτογράφησε τον κρατήρα Occator (Σβαρνιστής - όνομα αγροτικού θεού των Ρωμαίων), που έχει πλάτος 92 χιλιομέτρων και βάθος τεσσάρων χιλιομέτρων, όπου φαίνεται καθαρά η έντονα φωτεινή περιοχή στο κέντρο, η οποία έχει τόσο προβληματίσει τους επιστήμονες για την προέλευσή της. Σύμφωνα με τις τελευταίες ενδείξεις, η μυστηριώδης ανάκλαση προέρχεται από άλατα μέσα στον κρατήρα, τα οποία είναι υπολείμματα που παρέμειναν εκεί, όταν κάποιο αλμυρό υγρό ανάβλυσε από το υπέδαφος, πάγωσε και τελικά εξαχνώθηκε, καθώς ο πάγος μετατράπηκε σε ατμούς. Είναι η πέμπτη φορά που το Dawn πέρασε πάνω από τη Δήμητρα σε ύψος 1.480 χιλιομέτρων. Ήδη το σκάφος ανέβηκε σε ύψος 7.200 χιλιομέτρων για το επόμενο πέρασμά του. To Dawn είναι το πρώτο σκάφος που έφθασε στη Δήμητρα τον Μάρτιο του 2015 και έκτοτε την μελετά με την κάμερα και τα επιστημονικά όργανά του. Προηγουμένως, μεταξύ Ιουλίου 2011-Σεπτεμβρίου, είχε επισκεφθεί τον πρωτοπλανήτη Εστία, ένα από τα μεγαλύτερα σώματα στη ζώνη των αστεροειδών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500115954

James Webb, το χρυσό μάτι μας στο Σύμπαν! Ο διάδοχος του Hubble είναι έτοιμος για εκτόξευση. Οι προσδοκίες από το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο είναι μεγάλες, καθώς θα τεθεί σε τροχιά τεχνητού πλανήτη, σε απόσταση τριπλάσια από του Hubble, και θα είναι στραμμένο συνεχώς προς το Άγνωστο! Βασικός στόχος των αστρονόμων είναι να παρατηρούν με τα τηλεσκόπιά τους όσο το δυνατόν πιο μακρινά και αμυδρά αντικείμενα με όσο το δυνατόν καλύτερη ευκρίνεια. Για τον πρώτο στόχο απαιτούνται μεγάλα κάτοπτρα ώστε να συλλέγουν όσο γίνεται περισσότερο φως από τα αμυδρά ουράνια σώματα. Για τον δεύτερο στόχο απαιτείται απουσία παραμορφώσεων των ειδώλων, η οποία οφείλεται κυρίως στις διαταραχές της ατμόσφαιρας. Για να επιτευχθεί ο δεύτερος από τους στόχους οι αστρονόμοι προσπαθούν να τοποθετούν τα τηλεσκόπιά τους σε ψηλά βουνά, για να υπάρχει πάνω από αυτά όσο το δυνατόν λεπτότερο στρώμα ατμόσφαιρας. Η ιδανική, φυσικά, τοποθεσία είναι έξω από την ατμόσφαιρα, όπου ακριβώς είχε τοποθετηθεί το πρώτο μεγάλο διαστημικό τηλεσκόπιο, το Hubble. Εν όψει της «αποστράτευσης» του Hubble, μετά από 25 χρόνια λειτουργίας, είναι ήδη έτοιμος ο διάδοχός του, το τηλεσκόπιο James Webb, με συλλεκτική επιφάνεια φωτός πέντε φορές μεγαλύτερη. Η κατασκευή του τηλεσκοπίου αυτού ολοκληρώθηκε στα μέσα Οκτωβρίου του 2016 και είναι πια έτοιμο για τις τελικές δοκιμασίες ποιότητας και λειτουργικότητας. Αν όλα πάνε καλά, θα εκτοξευθεί σε τροχιά τον Οκτώβριο του 2018 και αναμένεται να ανακαλύψει ουράνια αντικείμενα και αστροφυσικά φαινόμενα πολύ πιο ενδιαφέροντα από αυτά που ανακάλυψε το τηλεσκόπιο Hubble. Φιλόδοξο, ελαφρύ και συναρμολογούμενο Το νέο τηλεσκόπιο πήρε το όνομά του από τον δεύτερο, χρονολογικά, διοικητή της NASA, ο οποίος έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του προγράμματος Απόλλων, που είχε για στόχο την αποστολή αστροναυτών στη Σελήνη. Υποστηρίζεται από ένα κονσόρτσιουμ 17 διαστημικών οργανισμών, με επικεφαλής τη NASA. Από τους υπόλοιπους 16 οργανισμούς σημαντικότερο ρόλο παίζουν ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) και ο αντίστοιχος φορέας του Καναδά. Ο πύραυλος εκτόξευσης θα είναι το καμάρι του ESA, ο Arianne 5. Το βασικότερο στοιχείο του τηλεσκοπίου είναι ο επαναστατικός σχεδιασμός του κατόπτρου, το οποίο θα πρέπει να έχει μικρή μάζα και μικρές διαστάσεις ώστε να «χωράει» στον χώρο φόρτωσης αυτού του πυραύλου. Για τον λόγο αυτόν το κάτοπτρο αποτελείται από 18 εξαγωνικά επίχρυσα στοιχεία, κατασκευασμένα από το ελαφρό στοιχείο βηρύλλιο, τα οποία θα συναρμολογηθούν αυτόματα όταν το τηλεσκόπιο τοποθετηθεί στην τελική τροχιά του. Το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο έχει αρκετές διαφορές από τον «πρόγονό» του, πέρα βέβαια από τη μεγαλύτερη διάμετρο του κατόπτρου του. Η πιο σημαντική ίσως είναι ότι θα τεθεί σε τροχιά τεχνητού πλανήτη γύρω από τον Ηλιο, ενώ το Hubble ακολουθεί τροχιά τεχνητού δορυφόρου γύρω από τη Γη. Ο κυριότερος λόγος για αυτή την επιλογή είναι ο διπλασιασμός, χονδρικά, του χρόνου που το τηλεσκόπιο είναι διαθέσιμο για παρατηρήσεις. Λόγω των εξαιρετικά ευαίσθητων συστημάτων καταγραφής του φωτός που συλλαμβάνει το κάτοπτρο ενός διαστημικού τηλεσκοπίου, οι παρατηρήσεις με αυτό είναι δυνατές μόνο όταν δεν φωτίζεται από τον Ηλιο. Το Hubble βρίσκεται μόνο κατά το 50% της τροχιάς του στη σκιά της Γης, πάνω από τους τόπους που έχουν εκείνη τη στιγμή νύχτα. Αν σε αυτό προσθέσει κανείς και το χρονικό διάστημα που απαιτείται για να ισορροπήσει η θερμοκρασία του, μετά την είσοδό του στη σκιά της Γης, διαπιστώνει ότι το ωφέλιμο για παρατηρήσεις χρονικό διάστημα είναι πολύ μικρό. Μόνο, μακριά, με γυρισμένη την πλάτη… Το τηλεσκόπιο James Webb θα τεθεί σε μια τέτοια τροχιά γύρω από τον Ηλιο ώστε να βρίσκεται μόνιμα στην προέκταση της ευθείας που ενώνει τον Ηλιο με τη Γη και σε απόσταση 1.500.000 χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας, με το τηλεσκόπιο στραμμένο προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν της Γης και του Ηλίου. Ετσι θα μπορεί να κάνει παρατηρήσεις απρόσκοπτα, οποιαδήποτε στιγμή. Υπάρχει βέβαια και ένα σημαντικό μειονέκτημα στην επιλογή της τροχιάς του νέου τηλεσκοπίου. Αν κάτι δεν πάει καλά δεν θα είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε επισκευή ή αναβάθμισή του, λόγω ακριβώς αυτής της μεγάλης απόστασης. Αντίθετα η επίσκεψη στο Hubble, που βρίσκεται σε τροχιά μόλις 500 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης, είναι πολύ εύκολη για τους αστροναύτες του διαστημικού λεωφορείου, και η δυνατότητα αυτή μας βοήθησε να διορθώσουμε, αρχικά, ένα κατασκευαστικό σφάλμα του κατόπτρου του και, στη συνέχεια, να αναβαθμίσουμε τα καταγραφικά όργανά του. Ψυχρή παγίδα υπερύθρων Μια άλλη σημαντική διαφορά των δύο τηλεσκοπίων είναι οι περιοχές της ακτινοβολίας στις οποίες λειτουργούν. Το Hubble μπορεί να εκτελεί παρατηρήσεις στα οπτικά και στα υπεριώδη μήκη κύματος αλλά όχι στο υπέρυθρο, επειδή το κάτοπτρό του θερμαίνεται για να διατηρείται σε σταθερή θερμοκρασία κατά μήκος της τροχιάς του. Αλλά ένα θερμό αντικείμενο εκπέμπει σημαντικά ποσά υπέρυθρης ακτινοβολίας, οπότε δεν είναι δυνατόν να διαχωρίσει κανείς την υπέρυθρη ακτινοβολία των ουράνιων αντικειμένων που συλλαμβάνει το κάτοπτρο από αυτήν που εκπέμπει το ίδιο. Αντίθετα, το τηλεσκόπιο James Webb είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε το κάτοπτρό του να έχει πολύ χαμηλή θερμοκρασία, όχι μεγαλύτερη από 220 βαθμούς Κελσίου υπό το μηδέν, πράγμα που επιτυγχάνεται με την τοποθέτηση μιας «τέντας» από πέντε επάλληλες οθόνες διαστάσεων 21×14 μέτρων, η οποία θα ενεργεί ως ασπίδα θερμότητας, εμποδίζοντας την ακτινοβολία του Ηλίου, της Γης και της Σελήνης να φθάσουν στο τηλεσκόπιο. Επειδή αυτό το εξάρτημα είναι μεγαλύτερο από τον χώρο φόρτωσης του πυραύλου, θα εκτοξευθεί διπλωμένο και θα ξεδιπλωθεί όταν το τηλεσκόπιο φθάσει στον προορισμό του. Το τηλεσκόπιο James Webb είναι βελτιστοποιημένο για παρατηρήσεις στην υπέρυθρη περιοχή του φάσματος για τρεις κυρίως λόγους. Ο πρώτος είναι ότι, λόγω του φαινομένου Doppler που οφείλεται στη διαστολή του Σύμπαντος, το φως από τα μακρινά ουράνια σώματα, που είναι ένας από τους βασικούς στόχους του, έχει μετατεθεί στο υπέρυθρο. Ο δεύτερος είναι ότι οι δίσκοι σκόνης και αερίου γύρω από νεαρούς αστέρες, από τους οποίους δημιουργούνται τα εξωηλιακά πλανητικά συστήματα, εκπέμπουν κυρίως στο υπέρυθρο. Ο τρίτος είναι ότι αυτή ακριβώς η ζώνη του φάσματος δεν προσφέρεται για παρατηρήσεις από τη Γη, λόγω της σημαντικής απορρόφησης της υπέρυθρης ακτινοβολίας από τα αέρια του θερμοκηπίου (νερό, όζον, διοξείδιο του άνθρακα). Αν οι παρατηρήσεις επιβεβαιώσουν τους υπολογισμούς των αστρονόμων, τότε το τηλεσκόπιο James Webb θα πάρει φωτογραφίες των πρώτων γαλαξιών, που δημιουργήθηκαν πριν από 13,6 εκατομμύρια χρόνια, καθώς και τις πρώτες φωτογραφίες πλανητών σε εξωηλιακά πλανητικά συστήματα. https://physicsgg.me/2016/11/21/james-webb-%cf%84%ce%bf-%cf%87%cf%81%cf%85%cf%83%cf%8c-%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b9-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd/

Πόση είναι η μέση διάρκεια ζωής ενός τεχνολογικά προηγμένου πολιτισμού; Το ερώτημα στον τίτλο είναι ένα από τα τρία πιο σημαντικά ερωτήματα προκειμένου να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε επιστημονικά την πιθανότητα να υπάρχει ζωή κάπου στο σύμπαν. Αυτό γράφει ο Χάρης Βάρβογλης, ομότιμος καθηγητής Τμήματος Φυσικής ΑΠΘ (Τομέας Αστρονομίας και Αστροφυσικής) στο εξαιρετικά κατατοπιστικό και ενδιαφέρον προλογικό σημείωμά του στον τόμο «Πέντε δισεκατομμύρια χρόνια μοναξιά» του Αμερικανού Lee Billings (μτφρ. Εφη Καλλιφατίδη, εκδ. Ροπή), ένα από τα πιο ερεθιστικά και συναρπαστικά βιβλία, με θέμα την αναζήτηση εξωγήινης ζωής, γραμμένο από ειδικευμένο δημοσιογράφο. http://www.ropipublications.com/5billionyearsofsolitude/ Στέκομαι ιδιαιτέρως στο τρίτο ερώτημα (τα άλλα δύο αφορούν την αρχιτεκτονική του ηλιακού μας συστήματος, πόσο «τυπική» είναι ή εάν αποτελεί την εξαίρεση, και τον τρόπο εμφάνισης ζωής σε έναν «κατοικήσιμο» πλανήτη). Οπως γράφει ο καθηγητής Βάρβογλης, μόνον «ατεκμηρίωτες υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε» και αυτό διότι μόνον έναν τεχνολογικό πολιτισμό ξέρουμε που να εκπέμπει ραδιοσήματα και να εκτοξεύει διαστημικές αποστολές: τον δικό μας. Από αυτή την άποψη, ο Χ. Βάρβογλης σημειώνει πως η «διάρκεια ζωής του μέχρι σήμερα είναι εξαιρετικά σύντομη, όποια χρονική στιγμή και αν θεωρήσει κανείς ως αρχή του τεχνολογικού πολιτισμού». Για παράδειγμα, εάν έχουμε ως αφετηρία την εφεύρεση της ατμομηχανής και τη συνακόλουθη Βιομηχανική Επανάσταση, η ηλικία του δικού μας πολιτισμού είναι μόλις 300 χρόνων. Αν, τώρα, κρατήσουμε ως σημείο εκκίνησης την εφεύρεση των ηλεκτρονικών υπολογιστών, είμαστε ακόμα πιο «νέοι»: μόλις 70 χρόνων. Κι ωστόσο, η ηλικία της Γης φτάνει τα 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια (εξ ου και ο τίτλος του βιβλίου του Billings), ενώ εκείνη του ανθρώπινου γένους τα 100.000 χρόνια. Η νεότητα φέρει μαζί της μιαν ορμή, μιαν ακατανίκητη επιθυμία για εξερεύνηση, ανακάλυψη και επινόηση, μαζί της όμως φέρει και την ανωριμότητα, όπως επίσης, πολύ συχνά, και την αυτοκαταστροφή. Ορθά ο Χ. Βάρβογλης μας υπενθυμίζει πόσο κοντά φτάσαμε στην καταστροφή μέσα σε αυτά τα ελάχιστα χρόνια (300 ή 70, ό,τι προτιμάτε) της παρουσίας του τεχνολογικού μας πολιτισμού, κυρίως σε ό,τι αφορά τους πυρηνικούς εξοπλισμούς και, βέβαια, την κλιματική αλλαγή – την οποία αρνείται επίμονα ο νεοεκλεγείς Αμερικανός πρόεδρος. Ομολογώ πως δεν είχα σκεφτεί, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι είμαστε τόσο νέοι. Ισως επειδή σήμερα ειδικά, πολλοί νιώθουμε τόσο κουρασμένοι, αν όχι και γερασμένοι. Ομως, τεχνολογικά μιλώντας (και όχι μόνον), η σημερινή εποχή είναι συναρπαστική, γεμάτη νέες δυνατότητες και πιθανότητες – όπως ακριβώς και η νεότητα. Και όπως η νεότητα έτσι και η εποχή μας είναι μεταβατική, ρευστή, γεμάτη πισωγυρίσματα, αβεβαιότητες, ανασφάλειες και και πολλές εσφαλμένες εκκινήσεις. Μόλις τώρα όμως ξεκινήσαμε. Τα άλματα βρίσκονται μπροστά μας. https://physicsgg.me/2016/11/19/%cf%80%cf%8c%cf%83%ce%b7-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%81%ce%ba%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%b5/

Εκτοξευτηκε ο "Soyuz-FG" με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο (TPC) "Soyuz MS-03" Στις 17 Νοέμ, 2016 στις 23:20 MSK από την τοποθεσία №1 ( "Start Γκαγκάριν"), ξεκίνησε με επιτυχία το όχημα εκτόξευσης "Soyuz-FG" με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφοράς (TPC) "Soyuz MS-03" σε τροχιά για να γινει τεχνητός δορυφόρος της γης. Επί του σκάφους TPK «Σογιούζ MS-03" τα μέλη της διευρυμένης ISS-50/51:ο κοσμοναύτης Όλεγκ Novitsky(Roscosmos) , ο αστροναύτης της ESA Thomas Sands και η αστροναύτης της NASA Πέγκυ Whitson. Μετά το διαχωρισμό του διαστημικού οχήματος από το τρίτο στάδιο των ειδικών οχημάτων εκτόξευσης το Ρωσικό τμήμα Διοίκησης του Ομίλου (LOCT ISS) στο Mission Control Center (MCC) ξεκίνησε τον έλεγχο της πτήσης του. Η Σύγκλιση του "Soyuz MS-03» και η σύνδεση με το διαστημικό σταθμό στη μονάδα έρευνας "Rassvet" (MIM 1) εχει προγραμματιστεί για ένα κύκλο δύο ημερών που ελέγχουν αυτόματα οι ειδικοί RS LOCT ISS σε MCC και τα ρωσικά μέλη του πληρώματος του ISS. Η προγραμματισμένη ονομαστική δύο παλμών ελιγμών τροχιά σταδιακα του «Σογιούζ MS-03" μεχρι της 18 Νοεμβρίου. Αυτός ο ελιγμός θα αυξήσει το ύψος της τροχιάς περίπου 100 χλμ. Η Λειτουργία "touch" η WPK και ο ISS έχει προγραμματιστεί για τις 20 Νοεμβρίου στις 1:01 MSK. Τώρα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό προετοιμάζονται για την συνάντηση των συναδέλφων του ο Σεργκέι Ryzhikov (Roscosmos, Ρωσία), Andrey Borisenko (Roscosmos, Ρωσία) και ο Robert Shane Kimbrough (NASA, USA). http://www.roscosmos.ru/22934/ Αστροναύτης Πέγκυ Whitson. Συνεχίζει να γράφει ιστορία παρά τα 57 της χρόνια η Αμερικανίδα Πέγκι Ουίτσον της NASA που είναι πλέον η μεγαλύτερης ηλικίας αστροναύτης που έχει ποτέ ταξιδέψει στο διάστημα. Μαζί με τον 45χρονο Ρώσο κοσμοναύτη Όλεγκ Νοβίτσκι της Roscosmos και τον 38χρονο πρωτάρη Γάλλο Τομά Πεσκέ του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), η Ουίτσον εκτοξεύθηκε χθες το βράδυ από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν με κατεύθυνση το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), σε ύψος 420 χιλιομέτρων πάνω από τη Γη. Είναι η τρίτη αποστολή -μετά το 2002 και το 2007- στο διάστημα της βετεράνου Αμερικανίδας αστροναύτη και βιοχημικού, η οποία θα πραγματοποιήσει μια σειρά από επιστημονικά πειράματα κατά την παραμονή της στο Σταθμό έως τον Μάιο του 2017. Η Ουίτσον ήταν η πρώτη γυναίκα που είχε διοικήσει τον ISS και επίσης κατείχε το ρεκόρ παραμονής στο διάστημα για γυναίκα, ενώ τώρα σπάει ένα ακόμη ρεκόρ, της πιο ηλικιωμένης γυναίκας στο διάστημα. Όταν θα ολοκληρωθεί η αποστολή της, του χρόνου, θα προσθέσει στην πλούσια συλλογή δύο ρεκόρ ακόμη, καθώς θα είναι ο αστροναύτης των ΗΠΑ (ανεξαρτήτως φύλου) που θα έχει συνολικά περάσει περισσότερο χρόνο στο διάστημα, σπάζοντας το ρεκόρ των 534 ημερών του Τζεφ Ουίλιαμς. Η Ουίτσον έχει μέχρι σήμερα περάσει 377 μέρες στο διάστημα και έχει πραγματοποιήσει έξι διαστημικούς «περιπάτους». Αλλά, επίσης, τον Φεβρουάριο του 2017 θα αναλάβει ξανά τη διοίκηση του ISS και έτσι θα γίνει η πρώτη γυναίκα που θα έχει διοικήσει δύο φορές τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το τριμελές πλήρωμα της αποστολής 50/51 αναμένεται να φθάσει το Σάββατο το βράδυ στο Σταθμό, όπου ήδη βρίσκονται ένας Αμερικανός και δύο Ρώσοι, τα μέλη της αποστολής 49/50, που είχαν φθάσει στον ISS στις 21 Οκτωβρίου, σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερς. Ο Πεσκέ, που είναι μηχανικός, θα είναι ο πρώτος Γάλλος αστροναύτης που θα ζήσει στον Σταθμό. http://www.pronews.gr/portal/20161118/genika/diastima/49/ston-iss-57hroni-astronaytis-tis-nasa-spaei-kathe-rekor Ο Έλον Μασκ θέλει να τυλίξει τη Γη με 4.425 δορυφόρους. Η SpaceX, η διαστημική εταιρεία του μεγιστάνα Έλον Μασκ, ζητά άδεια από τις αμερικανικές αρχές για την εκτόξευση ενός αστερισμού από 4.425 δορυφόρους, ο οποίος θα προσφέρει πρόσβαση στο Διαδίκτυο από οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη. Σε πρώτη φάση εκτόξευση 800 δορυφόρων. Έγγραφα που συνοδεύουν την αίτηση προς την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών (FCC) http://licensing.fcc.gov/cgi-bin/ws.exe/prod/ib/forms/reports/swr031b.hts?q_set=V_SITE_ANTENNA_FREQ.file_numberC/File+Number/%3D/SATLOA2016111500118&prepare=&column=V_SITE_ANTENNA_FREQ.file_numberC/File+Number&utm_content=bufferda647 προβλέπουν σε πρώτη φάση την εκτόξευση 800 δορυφόρων, οι οποίοι θα καλύπτουν την επικράτεια των ΗΠΑ, το Πουέρτο Ρίκο και τις αμερικανικές Παρθένες Νήσους. Όταν ο αριθμός των δορυφόρων αυξηθεί τους 4.425, «το σύστημα της SpaceX θα περνά πάνω από όλα τα σημεία της επιφάνειας της Γης και θα μπορεί, επί της αρχής, να προσφέρει παγκόσμια κάλυψη» λέει η εταιρεία. Ωστόσο η SpaceX δεν είναι η μόνη εταιρεία που οραματίζεται έναν τέτοιο αστερισμό: ένας άλλος υποψήφιος παίκτης είναι η OneWeb, http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500005182 μια κοινοπραξία στην οποία συμμετέχουν η Airbus και η Virgin, ενώ ένας τρίτος ενδιαφερόμενος είναι η Boeing, με σχέδια για περισσότερους από 1.000 δορυφόρους. Η Facebook, από την άλλη, υπέστη σημαντικό πλήγμα όταν ο πρώτος της δορυφόρος, κόστους 200 εκατομμυρίων δολαρίων, καταστράφηκε από την έκρηξη του πυραύλου Falcon 9 της SpaceX που θα τον μετέφερε σε τροχιά. Το φιλόδοξο σχέδιο της SpaceΧ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2015, όταν η εταιρεία εγκαινίασε ειδικό γραφείο στο Ρέντμοντ της Ουάσινγκτον για την υλοποίηση του έργου. Ο Έλον Μασκ, ιδρυτής του PayPal και της εταιρείας ηλεκτρικών αυτοκινήτων Tesla, είχε δηλώσει τότε ότι ο αστερισμός μπορεί να φτάσει την τελική του μορφή σε δέκα χρόνια με κόστος 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Λίγες μέρες μετά την παρουσίαση, η Google ανακοίνωσε ότι επενδύει 1 δισ. δολάρια στο σχέδιο. Οι δορυφόροι, με βάρος 390 κιλά και διαστάσεις μικρού αυτοκινήτου, θα κινούνται σε ύψος 1.150 έως 1.325 χιλιομέτρων -πάνω από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αλλά πολύ πιο χαμηλά από τους γεωστατικούς δορυφόρους επικοινωνιών. Παραμένει άγνωστο το πότε προγραμματίζεται η πρώτη εκτόξευση. Σε μια άλλη εξέλιξη, η SpaceX ανακοίνωσε ότι δοκίμασε με επιτυχία την αντοχή μιας γιγάντιας δεξαμενής για πυραύλους, η οποία έχει διάμετρο γύρω στα 12 μέτρα και είναι η πρώτη δεξαμενή καυσίμων κατασκευασμένη εξ ολοκλήρου από ανθρακόνημα. Η δεξαμενή είναι το πιο βασικό εξάρτημα του «Συστήματος Διαπλανητικής Μεταφοράς» που αναπτύσσει η εταιρεία. Ουσιαστικά πρόκειται για έναν γιγάντιο πύραυλο, ύψους άνω των 120 μέτρων, που θα μπορεί να μεταφέρει στον Άρη τουλάχιστον 100 ανθρώπους κάθε φορά. Στόχος είναι ο αποικισμός του γειτονικού πλανήτη εντός του 21ου αιώνα. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=845181

Η Ελλάδα στην 5η θέση στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Κυβερνοασφάλειας. Η Ελλάδα συμμετείχε για πρώτη φορά στον πιο σημαντικό Ευρωπαϊκό διαγωνισμό σχετικά με την Κυβερνοασφάλεια (cyber security), που ονομάζεται European Cyber Security Challenge 2016. Ο διαγωνισμός διεξήχθη στις 7-10 Νοεμβρίου 2016 στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας και διαγωνίστηκαν σε αυτόν ομάδες από 10 Ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, η οποία αν και πρωτοεμφανιζόμενη, κατάφερε να κατακτήσει την 5η θέση. Ο διαγωνισμός διοργανώνεται από τον ENISA, τον αρμόδιο φορέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα Κυβερνοασφάλειας. Η Κυβερνοασφάλεια ή ασφάλεια πληροφοριακών συστημάτων, αφορά στη θωράκιση των υπολογιστών, των δεδομένων που αυτοί επεξεργάζονται καθώς και των δικτύων που τους διασυνδέουν. Ο τομέας αυτός αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς ζούμε πλέον σε μία ψηφιοποιημένη εποχή, στην οποία η καθημερινότητά και η δουλειά μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με πληροφοριακά συστήματα. Και ενώ οι επιθέσεις από κακόβουλους hackers αποτελούν πλέον καθημερινό φαινόμενο, με στόχους εταιρείες και οργανισμούς, αλλά και μεμονωμένους χρήστες, παρατηρείται μεγάλη έλλειψη εξειδικευμένων επαγγελματιών στο χώρο της προστασίας των πληροφοριακών δεδομένων. Ευρωπαϊκή «κυβερνοπρόκληση» Με στόχο την κάλυψη αυτού του κενού, ο ετήσιος διαγωνισμός European Cyber Security Challenge έχει ως σκοπό την ανάδειξη νέων ταλέντων στο χώρο της ασφάλειας πληροφοριών, και την προώθησή τους στην αγορά εργασίας. Δικαίωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό έχουν μόνον νέοι ηλικίας 14-30 ετών, οι οποίοι δεν εργάζονται ήδη σε εταιρείες σχετικές με την Κυβερνοασφάλεια. Σε αυτήν την πρώτη της συμμετοχή στο European Cyber Security Challenge, η Ελλάδα διαγωνίσθηκε ενάντια στην Ισπανία, τη Ρουμανία, τη Γερμανία, το Λιχτενστάιν, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιρλανδία, την Ελβετία, την Αυστρία, και την Εσθονία. Η κάθε εθνική ομάδα αποτελείτο από 10 άτομα, έναν προπονητή και ένα κριτή για το διαγωνισμό. Στην ελληνική Εθνική Ομάδα Κυβερνοασφάλειας αυτή τη χρονιά συμμετείχαν οι: Χάρης Μυλωνάς Παναγιώτης Παπαντωνίου Γιώργος Μουστάκας Θωμάς Τουμπούλης Νικόλαος Καμαρινάκης Γιάννης Ζαχαριουδάκης Γεώργιος Τσεκαλάς Πέτρος Μάντος Κωνσταντίνος Μώκος Ιωάννης Τσίτος Προπονητής της ομάδας ήταν ο Ιωάννης Κουκούρας και κριτής ο Δημήτριος Δόριζας. Η ελληνική αποστολή είναι αποτέλεσμα μια συντονισμένης προσπάθειας της κοινότητας ατόμων που ασχολούνται με την ασφάλεια πληροφορίων και συντονίστηκε από την εταιρεία Κυβερνοασφάλειας TwelveSec και το Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς, ενώ χορηγοί της ήταν οι εταιρείες First Data και Encode. Συνέδραμαν, επίσης, οργανισμοί και εταιρείες που συνδέονται με την Κυβερνοασφάλεια, όπως η ιστοσελίδα SecNews, η κοινότητα του BSides Athens, καθώς και το Τμήμα Μηχανικών Πληροφοριακών & Επικοινωνιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=845008

Ένα κρυμμένο υπερσμήνος γαλαξιών. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων, με επικεφαλής την καθηγήτρια Ρενέ Κράαν-Κόρτεβεγκ του Πανεπιστημίου του Κέιπ Τάουν της Ν.Αφρικής, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας, εντόπισαν ένα άγνωστο μέχρι σήμερα υπερσμήνος γαλαξιών στον αστερισμό των Ιστίων. Το λεγόμενο πλέον «υπερσμήνος των Ιστίων (Vela)», που βρίσκεται σε απόσταση 800 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, κρυβόταν πίσω από τον γαλαξία μας. Η βαρυτική επίδρασή του πιστεύεται ότι είναι σημαντική στην κίνηση της Τοπικής Ομάδας Γαλαξιών, που περιλαμβάνει και τον δικό μας. Τα γαλαξιακά υπερσμήνη είναι οι μεγαλύτερες γνωστές δομές στο ορατό σύμπαν. Αποτελούνται από σμήνη γαλαξιών και απλώνονται σε έκταση έως 200 εκατομμυρίων ετών φωτός. http://physicsgg.me/2016/11/17/%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf/

Συνεντευξη τυπου των πληρωματων του TPK "Soyuz MS-03" Στις 16 του Νοέμβρη του 2016 στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, εγινε η παραδοσιακη συνέντευξη Τύπου. Κοσμοναύτες και αστροναύτες της πρωτοβάθμιας και της εφεδρικης σειρας πληρώματα του επανδρωμένου διαστημικου σκαφους (TPC) «Soyuz MS-03", απάντησαν στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων και μίλησαν για τα σχέδια της επερχόμενης αποστολής σε τροχιά. Πριν από την συνέντευξη Τύπου η Επιτροπή ενέκρινε το πλήρωμα του WPK "Soyuz MS-03"τον διοικητή του πλοίου, Oleg Novitskiy (Roscosmos), οι μηχανικοί πτήσης, Πέγκυ Whitson (NASA) και Tom SAND (ESA). Ως εφεδρικα πληρωματα τον κοσμοναύτη Φιοντόρ Γιουρτσίχιν (Roscosmos), τον αστροναύτη της NASA Jack Fisher και τον αστροναύτη της ESA Paolo Nespoli. Απαντώντας στην ερώτηση των δημοσιογράφων, ο Oleg Novitsky είπε ότι επειδή το πλοίο ειναι «νέα σειρά με απαιτητικές δοκιμές των συστημάτων MS Ένωσης», εχει επιλεγει η πτήση δύο ημερων: «Εμείς πάμε για ένα σύστημα δύο ημερών, ώστε να μπορείτε εύκολα να παρακολουθείτε όλες τις φάσεις της πτήσης, ελέγχο στη λειτουργία όλων των συστημάτων. Μετά το πλήρωμα ειναι τα μάτια και τα αυτιά της Γης ». Ο κοσμοναύτης είπε ότι αυτή θα είναι η δεύτερη πτήση του, και ήταν πολύ χαρούμενος που αυτή τη φορά το πλοίο θα αναχωρήσει εκσυγχρονισμένο με νέα συστήματα και για άλλη μια φορά να δω τη Γη από το διάστημα και θα είμαι σε θέση να μοιραστω αυτή την ομορφιά με άλλους. Ο Γαλλος αστροναύτης Tom SAND υποσχέθηκε να προετοιμάσει ένα χριστουγεννιάτικο δείπνο στον ISS με τις καλύτερες συνταγές της γαλλικής κουζίνας και, φυσικά, την αντιμετώπιση όλων: «Έχουμε γαλλικό φαγητό, εγώ θα μαγειρεύω το δείπνο των Χριστουγέννων. Η Πέγκυ Whitson, όσο ξέρω, θα προετοιμαστεί για το δείπνο των Χριστουγέννων. Και Oleg Novitsky όλοι θα προσπαθήσουμε. " Πρόσθεσε ότι ο ίδιος θα πάρει μαζί του κομμάτι μετεωρίτη, ο οποίος, όπως είπε, ήρθε στη Γη από τον Άρη: «Σκοπεύω να τον πάρω στο ΔΔΣ, και στη συνέχεια να τον φέρω πίσω στη Γη και στη συνέχεια να αποσταλη με rover στον Άρη" Ο Αμερικανός αστροναύτης Πέγκυ Whitson, δήλωσε ότι επί του σκάφους, στον ISS έχουν προγραμματιστεί πολλά πειράματα, μερικα από τα οποία θα διεξαχθουν με τη συμμετοχή και των τριών μελών του πληρώματος. Πιο ενδιαφέροντα ειναι τα πειράματα για να μελετήσουν την κίνηση του ρευστού και την καλλιέργεια βλαστικών κυττάρων, καθώς επίσης και πειράματα για την διάδοση των βακτηρίων και μικροοργανισμών σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Η εκτόξευση του TPK "Soyuz MS-03" με πλήρωμα του ISS-50/51 έχει προγραμματιστεί για τις 17 Νοεμβρίου του 2016 από την πλατφόρμα №1 «Αρχή« Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ του Gagarin. Κατά την παραμονή του το πλήρωμα του ISS σειρα ISS-50 και ISS-51 έρχονται με όχημα φορτίου, πτητικές δοκιμές του νέου πλοίου και την ανάπτυξη νέων συστημάτων επί του σκάφους ηλεκτρονικών συστημάτων, σε συνδυασμό πρόωσης, έλεγχο κίνησης και συστήματα πλοήγησης, ένα νεο τηλεοπτικό σύστημα. Οι αστροναύτες πρέπει επίσης να λειτουργήσουν έξω από τη λειτουργία ελέγχου teleoperator (TORU) αφαιρώντας αποκλίσεις και το φορτίο του πλοίου «Πρόοδος MS", την επιστροφή των τριών μελών του πληρώματος του ISS-49/50 στη Γη και τον ελλιμενισμό του πλοίου «MS-04 Σογιούζ» με τα μέλη του ISS-51/52. Το πρόγραμμα της επιστημονικής και εφαρμοσμένης έρευνας εχει 44 επιστημονικά πειράματα σε διάφορους τομείς - ιατρικα και βιολογικα, γεωφυσικα, βιοτεχνολογία, κλπ Αυτή τη στιγμή, η προβλεπόμενη διάρκεια του πληρώματος πτήσης είναι 180 ημέρες. http://www.roscosmos.ru/22923/

Ενδείξεις για ωκεανό στο υπέδαφος του Πλούτωνα. Στοιχεία που υποδεικνύουν πως ένας ωκεανός κρύβεται στο υπέδαφος του Πλούτωνα, υποστηρίζουν πως ανακάλυψαν ερευνητές που μελετούν μία περιοχή του νάνου - πλανήτη, η οποία έχει σχήμα καρδιάς. Αξιοποιώντας εικόνες υψηλής από το διαστημόπλοιο New Horizon, οι επιστήμονες επικεντρώθηκαν σε ένα τμήμα στον αριστερό λοβό της καρδιάς, η οποία ονομάζεται Sputnik Planitia. Αυτό το ύψωμα θεωρείται πως δημιουργήθηκε πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, από την πρόσκρουση ενός μετεωρίτη. Έτσι, σχηματίσθηκε ένας κρατήρας που αργότερα γέμισε με παγωμένο άζωτο. Ωστόσο, οι επιστήμονες αναρωτιούνται εδώ και χρόνια γιατί το Sputnik Planitia βρίσκεται σε αντίθετη κατεύθυνση από τον Χάροντα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Πλούτωνα. Κι αυτό είναι μόλις 5% οι πιθανότητες ο προσανατολισμός του να προέκυψε τυχαία. Τώρα, όμως, δύο ομάδες ερευνητών υποστηρίζουν πως έχουν βρει την απάντηση. Σε δύο άρθρα τους στο περιοδικό Nature, περιγράφουν πως η πιθανή αιτία είναι ένας μεγάλος ωκεανός που βρίσκεται στο υπέδαφος. «Δεν πρέπει να έχει το ίδιο μέγεθος με τους ωκεανούς στη Γη, αφού βρίσκεται σε πολύ μεγάλο βάθος, ενδεχομένως μέχρι 100 χιλιομέτρων», λέει στην εφημερίδα Guardian ο Φράνσις Νίμο, από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και ένας από τους συγγραφείς των δύο άρθρων. Σύμφωνα με τον Νίμο, η πρόσκρουση του μετεωρίτη προκάλεσε την εκτόξευση μίας μεγάλης ποσότητας πάγου, αφήνοντας μόνο στον πυθμένα του κρατήρα ένα λεπτό στρώμα πάγου. Αν υπάρχει ένας ωκεανός κάτω από αυτό το στρώμα, πιθανότατα σε υγρή κατάσταση λόγω της παρουσίας αμμωνίας, θα πίεζε προς το πάνω το υπερκείμενο λεπτό στρώμα φλοιού, δημιουργώντας ένα ύψωμα. Έτσι, καθώς το νερό είναι πυκνότερο από τον πάγο, αυτό το ύψωμα θα μπορούσε να αναπληρώσει τη μάζα του υλικού που χάθηκε. Έτσι, καθώς με την πάροδο του χρόνου συσσωρευόταν ολοένα περισσότερο παγωμένο άζωτο στον πυθμένα, η μάζα της περιοχής κάποια στιγμή ξεπέρασε από την ποσότητα πριν από την πρόσκρουση, προκαλώντας μία μικρή μεταβολή του άξονα περιστροφή του Πλούτωνα. Με αυτό τον τρόπο, η περιστροφή του Πλούτωνα ώθησε την επιπλέον μάζα προς τον ισημερινό, ενώ η βαρυτική έλξη του Χάροντας είχε σαν αποτέλεσμα να αποκτήσει προσανατολισμό προς την αντίθετη κατεύθυνση ως προς τον δορυφόρο. Μάλιστα, ενδεχομένως το φαινόμενο να μην έχει ολοκληρωθεί. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, στο τμήμα Sputnik Planitia είναι πιθανό να συνεχίζει να συσσωρεύεται παγωμένο άζωτο, με εποχιακές μεταβολές που εξακολουθούν να μεταβάλλουν τον άξονα περιστροφής του Πλούτωνα. http://www.naftemporiki.gr/story/1172380/endeikseis-gia-okeano-sto-upedafos-tou-ploutona

Κοιλάδα στον Ερμή. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Τόμας Γουότερς του Κέντρου Πλανητικών Μελετών του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Geophysical Research Letters» της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης, ανακάλυψαν μια νέα μεγάλη κοιλάδα στον Ερμή, τον κοντινότερο στον Ήλιο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Η ανακάλυψη έγινε μετά από προσεκτικότερη ανάλυση των στοιχείων που έστειλε το σκάφος Messenger της NASA και τα οποία επέτρεψαν τη δημιουργία ενός νέου υψηλής ανάλυσης τοπογραφικού χάρτη του νοτίου ημισφαιρίου του πλανήτη. Η κοιλάδα έχει πλάτος περίπου 400 χιλιομέτρων, μήκος άνω των 1.000 χιλιομέτρων και βάθος έως τριών χιλιομέτρων. http://physicsgg.me/2016/11/17/%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf/

GJ 536 b Αστρονόμοι, με επικεφαλής τον Γιονάι Ισάι Γκονσάλες του Ινστιτούτου Αστροφυσικής των Καναρίων Νήσων της Ισπανίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Astronomy & Astrophysics", ανακάλυψαν άλλο έναν κοντινό εξωπλανήτη που αποτελεί μεγέθυνση της Γης. Η εν λόγω υπερ-Γη κινείται πέριξ του άστρου GJ 536 σε απόσταση 32 ετών φωτός και έχει μάζα 5,4 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης. Όμως ο εξωπλανήτης GJ 536 b, που κατά πάσα πιθανότητα είναι βραχώδης, δεν βρίσκεται εντός της δυνητικά φιλόξενης για ζωή ζώνης του μητρικού άστρου του. http://physicsgg.me/2016/11/17/%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf/

Ανακαλύφθηκε το πιο «σφαιρικό» άστρο στο γνωστό διάστημα. Το πιο στρογγυλό άστρο που έχει ποτέ βρεθεί στο διάστημα, ένα μακρινό γιγάντιο άγνωστο έως τώρα υπερσμήνος γαλαξιών που κρυβόταν πίσω από τον γαλαξία μας, ένας ακόμη γειτονικός εξωπλανήτης που μοιάζει με μια υπερμεγέθη Γη, καθώς και μια πολύ μεγάλη κοιλάδα στον πλανήτη Ερμή είναι οι νέες ανακαλύψεις των αστρονόμων. Τα άστρα δεν είναι τέλειες σφαίρες, καμία φορά μάλιστα μοιάζουν ακόμη και με κολοκύθες, καθώς όσο πιο γρήγορα περιστρέφονται, τόσο πιο πεπλατυσμένα γίνονται λόγω της φυγόκεντρης δύναμης. Ο Ήλιος μας είναι στον ισημερινό του δέκα χιλιόμετρα πιο μεγάλος από ό,τι είναι η διάμετρος που συνδέει τους πόλους του, ενώ στη Γη αυτή η διαφορά φθάνει τα 21 χιλιόμετρα. Όμως οι επιστήμονες ανακάλυψαν ένα άστρο που είναι σχεδόν ολοστρόγγυλο. Πρόκειται για το καυτό και πολύ φωτεινό άστρο «Κέπλερ 11145123», σε απόσταση 50.000 ετών φωτός, το οποίο είναι υπερδιπλάσιο από τον Ήλιο μας και περιστρέφεται τρεις φορές πιο αργά από αυτόν. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Λοράν Γκιζόν του γερμανικού Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για την Έρευνα του Ηλιακού Συστήματος, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science Advances», υπολόγισαν με την μέθοδο της αστροσεισμολογίας ότι η διαφορά ανάμεσα στην οριζόντια (ισημερινό) και την κάθετη διάμετρο (των πόλων) είναι μόλις τρία χιλιόμετρα. Οι ερευνητές έκαναν λόγο για εντυπωσιακά μικρό αριθμό, αν ληφθεί υπόψη ότι το τεράστιο άστρο έχει ακτίνα 1,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. «Πρόκειται για το πιο στρογγυλό φυσικό αντικείμενο που έχει ποτέ μετρηθεί, πιο στρογγυλό και από τον Ήλιο», δήλωσε ο Γκιζόν. http://physicsgg.me/2016/11/17/%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf/

28 χρόνια από τη θρυλική πτήση του συγκροτήματος «Energia-Buran" Ακριβώς πριν από 28 χρόνια, στις 15 Νοεμβρίου 1988 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ εκτοξευτηκε το βαρέως τυπου οχήμα "Ενέργεια" με το πρώτο σοβιετικό διαστημικό λεωφορείο "Buran". Η άνευ προηγουμένου πτήση διηρκησε 206 λεπτά χωρίς πλήρωμα σε πλήρη αυτόματη λειτουργία. Το πλοίο έκανε δύο στροφές γύρω από τη γη, μετά από το οποίο προσγειώθηκε με επιτυχία σε ένα ειδικά κατασκευασμένο για αυτόν στο Μπαϊκονούρ διάδρομο. Προτάσεις για τη δημιουργία του συγκροτήματος «Energia-Buran" διατυπώθηκαν το 1974-1975, βάσει της επιστημονικής έρευνας που διεξάγεται στην ΜΚΟ «Ενέργεια». Η προτεραιότητα στο πρόγραμμα της ανάπτυξης των επαναχρησιμοποιήσιμων διαστημικων συστήματων παρόμοιο με το αμερικανικό σύστημα "Space Shuttle" αναγνωρίστηκε. Στη δημιουργία του συστήματος «Energia-Buran" συμμετείχαν 1206 επιχειρήσεις της ΕΣΣΔ. Ο Φορέας πυραύλων «Ενέργεια» θα μπορούσε να θέσει σε τροχιά φορτία μέχρι 100 τόνους. Το επαναχρησιμοποιήσιμο τροχιακό σκάφος "Buran" σχεδιάστηκε για 100 πτήσεις, ενώ ο αριθμός του πληρώματος μπορουσε να φτάσει τα 10 άτομα. Λειτουργικά ηταν σε τροχιές 200 εως 1000 χλμ. Η εκτιμώμενη διάρκεια της πτήσης 7-30 ημέρες. Το 1993, το πρόγραμμα «Ενέργεια-Buran" έκλεισε. Οι τεχνικές λύσεις εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται στον κόσμο των πυραύλων και της διαστημικής τεχνολογίας. http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_11-15.html Πανελλήνιος Διαγωνισμός Διαστημικής CanSat για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Τον Απρίλιο του 2017 διοργανώνεται, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με πρωτοβουλία του IEEE NTUA Student Branch, ο Πανελλήνιος Διαγωνισμός Διαστημικής CanSat in Greece. Απευθύνεται σε μαθητές ηλικίας 14 ετών και άνω, οι οποίοι καλούνται να κατασκευάσουν τον δικό τους μικρό δορυφόρο σε μέγεθος κουτιού αναψυκτικού και οι 10 ομάδες με τις καλύτερες ιδέες για τους δορυφόρους τους θα κληθούν να τους κατασκευάσουν και να τους εκτοξεύσουν σε ύψος 1 km με τη βοήθεια ειδικού πυραύλου. Οι αιτήσεις συμμετοχής λήγουν την Κυριακή 13 Νοεμβρίου στις 23:59. Τη φόρμα συμμετοχής θα τη βρείτε εδώ. http://www.cansat.gr/news1.html Ο διαγωνισμός αποτελεί την προκριματική φάση του πανευρωπαϊκού διαγωνισμού CanSats in Europe, που πραγματοποιείται για 7η συνεχόμενη χρονιά από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (European Space Agency, ESA). Βασικός στόχος του είναι η εξοικείωση των μαθητών με τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται στη διαστημική και η αξιοποίηση τους σε εφαρμογές που προσομοιάζουν τις πραγματικές. Παράλληλα, μέσω του διαγωνισμού οι μαθητές έχουν την ευκαιρία να: ● Αποκτήσουν νέες γνώσεις στη φυσική και στον προγραμματισμό και παράλληλα να τις εφαρμόσουν κατά τη δημιουργία του δορυφόρου. ● Εξοικειωθούν με τη μεθοδολογία στην οποία βασίζεται η έρευνα. ● Μάθουν πώς να διαχειρίζονται ένα ολοκληρωμένο project, από την αρχή μέχρι την ολοκλήρωση. ● Πετύχουν καλύτερα αποτελέσματα μέσω της συνεργασίας και της ομαδικής δουλειάς. ● Εξασκήσουν τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες. Οι συμμετέχοντες σχηματίζουν ομάδες των 4-6 ατόμων και υπό την καθοδήγηση ενός υπεύθυνου καθηγητή κατασκευάζουν τον δικό τους δορυφόρο που θα πραγματοποιήσει 2 αποστολές: μία καθορισμένη και μία που αφήνεται στη φαντασία τους. Στις ομάδες παρέχεται μεγάλο μέρος του απαιτούμενου υλικοτεχνικού εξοπλισμού, καθώς και διαρκής συμβουλευτική υποστήριξη από άρτια καταρτισμένα άτομα, με προηγούμενη εμπειρία στον διαγωνισμό. Ο διαγωνισμός CanSat in Greece διοργανώνεται από τον φοιτητικό οργανισμό ΙΕΕΕ (Institute of Electrical and Electronics Engineers) NTUA Student Branch με την αρωγή του IEEE Greece Section και επανδρώνεται από μια πολυάριθμη ομάδα εθελοντών από όλη την Ελλάδα. Το IEEE NTUA Student Branch αποτελεί το φοιτητικό παράρτημα του ΙΕΕΕ στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σκοπός του είναι να παρέχει στους φοιτητές, που ενδιαφέρονται για την επιστήμη του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού ή συγγενείς επιστήμες, ευκαιρίες για ακαδημαϊκή, τεχνολογική και επαγγελματική εξέλιξη. Η διοργάνωση τελεί υπό την αιγίδα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και κύριοι υποστηρικτές του είναι: Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος - European Space Agency (ESA), η Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, το Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, ο οργανισμός Corallia, ο συνεργατικός σχηματισμός σχετικών με το διάστημα φορέων Corallia si-Cluster, καθώς και η Ακαδημία Αθηνών. Τί προσφέρει ο διαγωνισμός CanSat in Greece; Ο διαγωνισμός CanSat in Greece δίνει την ευκαιρία στους συμμετέχοντες μαθητές να περάσουν μέσα από όλα τα στάδια που ακολουθούνται κατά τη διεξαγωγή ενός πραγματικού διαστημικού προγράμματος: Η επιλογή της αποστολής, ο σχεδιασμός του δορυφόρου, η έρευνα αγοράς για την οικονομικότερη ανεύρεση των απαραίτητων εξαρτημάτων, η κατασκευή του δορυφόρου, η δοκιμή και την εκτόξευσή του καθώς και η ανάλυση και παρουσίαση των αποτελεσμάτων που κατέγραψε. Μέσω αυτής της διαδικασίας, οι μαθητές αποκτούν νέες γνώσεις στη Φυσική και στον Προγραμματισμό και έχουν την ευκαιρία να της εφαρμόσουν κατά την κατασκευή του δορυφόρου. Επιπλέον, έρχονται σε επαφή με σύγχρονες τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται σε πληθώρα εφαρμογών. Εξοικειώνονται με τη μεθοδολογία στην οποία βασίζεται η έρευνα και μαθαίνουν πώς να διαχειρίζονται ένα ολόκληρο project από το μηδέν μέχρι την ολοκλήρωσή του. Τέλος, διαπιστώνουν πως μέσω της συνεργασίας και της ομαδικής δουλειάς πετυχαίνουν καλύτερα αποτελέσματα και ταυτόχρονα εξασκούν τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες. Ο ευρωπαϊκός διαγωνισμός CanSats in Europe διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 2010 από τον Ευρωπαικό Οργανισμό Διαστήματος (ESA). Από τότε έχουν λάβει χώρα έξι ευρωπαικοί διαγωνισμοί με ισάριθμες ελληνικές συμμετοχές. Οι ελληνικές αποστολές έχουν καταλάβει δύο φορές τη δεύτερη θέση, το 2012 και 2014. Η ιδέα για τη διεξαγωγή του διαγωνισμού CanSat in Greece προέκυψε τον Οκτώβρη του 2015, όταν στα πλαίσια μιας συζήτησης, για καινοτόμες δράσεις, που διοργάνωσε ο φοιτητικός οργανισμός IEEE NTUA SB, οι φοιτητές Ηλίας Ψυρούκης, Ηλίας Θεοδωρίδης και Στρατής Τσιρτσής πρότειναν τη διοργάνωση του διαγωνισμού με τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Οι τρεις αυτοί φοιτητές συμμετείχαν στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό CanSat το 2012 ως μαθητές του 3ου Γενικού Λυκείου Μυτιλήνης με την ομάδα Icarommenipus 3D, κερδίζοντας τη δεύτερη θέση. Συνεχίζοντας την πορεία τους στον τομέα της τεχνολογίας, πέρασαν στη σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Θέλοντας να δώσουν στους Έλληνες μαθητές την ευκαιρία να ζήσουν τη μοναδική εμπειρία του διαγωνισμού, αποφάσισαν, ως μέλη του ΙΕΕΕ NTUA Student Branch, να διοργανώσουν, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, τον πανελλήνιο διαγωνισμό CanSat in Greece www.ekt.gr, με πληροφορίες από CanSat http://www.ekt.gr/el/news/20426 Ο Ρίτσαρντ Μπράνσον ποντάρει στην υπερηχητική πτήση. Το Baby Boom, το μίνι κονκόρντ 45 θέσεων που σχεδίασε αμερικανική εταιρεία με στόχο να κάνει τις υπερηχητικές πτήσεις ρουτίνα, έκανε το ντεμπούτο του στο αεροδρόμιο Centennial στο Ντένβερ. Το μικρό υπερηχητικό αεροσκάφος μάλιστα, έλαβε την στήριξη του μεγιστάνα και ιδιοκτήτη του ομίλου Virgin, Ρίτσαρντ Μπράνσον, γεγονός που σημαίνει ότι θα μπορούσε σύντομα να χαράξει τον «δρόμο» στη νέα εποχή των προσιτών για το κοινό υπερηχητικών πτήσεων. Πτήσεις-αστραπή με θέα την καμπυλότητα της Γης Το ΧΒ-1 Supersonic Demonstrator που παρουσιάστηκε στο Ντένβερ, αποτελεί ένα πρότυπο σε μικρότερη κλίμακα (1/3) του πραγματικού Baby Boom. Διαθέτει κινητήρες της General Electric, αεροηλεκτρονικά συστήματα της Honeywell, ενώ το περίβλημα της ατράκτου είναι κατασκευασμένο από ανθρακόνημα με την υπογραφή της Tencate. Το πρότυπο του Boom, δημιουργήθηκε από κορυφαίους ειδικούς από τον χώρο της αεροπλοΐας, προερχόμενοι από την NASA, την SpaceX και την Boeing. Σύμφωνα με τον επινοητή του και πρώην εργαζόμενου στην Amazon, Μπλέικ Σολ, το μικρό κονκόρντ θα μπορεί να κάνει το Λονδίνο-Νέα Υόρκη σε μόλις 3,5 ώρες. Το αεροσκάφος-«πύραυλος» θα πετάει με ταχύτητα περίπου 2,5 φορές μεγαλύτερη από εκείνη των υπολοίπων αεροσκαφών της πολιτικής αεροπορίας και σε ύψος 60.000 ποδιών, γεγονός που θα επιτρέπει στους επιβάτες να απολαμβάνουν την εντυπωσιακή θέα της καμπυλότητας της γήινης επιφάνειας. Οι συνολικά 45 θέσεις θα είναι μοιρασμένες σε δύο μονές σειρές με αποτέλεσμα όλοι οι επιβάτες να έχουν παράθυρο αλλά και μεγαλύτερη άνεση. Το μίνι κονκόρντ θα είναι κατασκευασμένο από ανθρακόνημα, περιορίζοντας έτσι σημαντικά το συνολικό του βάρος και επιτρέποντάς του να αναπτύσσει ιλιγγιώδεις ταχύτητες. Στα μελλοντικά «αστραπιαία» ταξίδια του Boom πρόκειται να ενταχθούν και οι πτήσεις Σαν Φρανσίσκο-Τόκιο διάρκειας μόλις πέντε ωρών, και Λος Άντζελες-Σίδνεϊ διάρκειας 6 ωρών. Ατενίζοντας το μέλλον της αεροπλοΐας «Είμαι παθιασμένος με την καινοτομία της αεροναυπηγικής αλλά και την δημιουργία υπερηχητικών πτήσεων προσιτών προς το ευρύτερο κοινό» δηλώνει ο Ρίτσαρντ Μπράνσον. «Για τον λόγο αυτόν η απόφαση της συνεργασίας της Virgin Galactic με την Boom ήταν πολύ εύκολη». Από την πλευρά του ο Σολ, έσπευσε να συμπληρώσει: «Εξήντα χρόνια μετά από την εμφάνιση των αεροσκαφών τύπου τζετ, ακόμα ταξιδεύουμε με ταχύτητες της δεκαετίας του ’60. Οι σχεδιαστές του φημισμένου Concorde δεν είχαν την τεχνολογία για οικονομικές υπερηχητικές πτήσεις, αλλά σήμερα η τεχνολογία αυτή υπάρχει. Σήμερα με υπερηφάνεια παρουσιάζουμε το πρώτο μας αεροσκάφος, ατενίζοντας το μέλλον και την πρώτη δοκιμαστική πτήση του είδους στα τέλη του 2017». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500115091

Η «απόδραση» από τη Γη αναγκαία για την επιβίωση της ανθρωπότητας. Το ανθρώπινο είδος δεν θα καταφέρει να επιβιώσει, αν σε μία χιλιετία δεν έχει προλάβει να βρει μία άλλη «κατοικία» στο διάστημα. Αυτό υποστήριξε ο διάσημος Βρετανός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ σε χθεσινή του διάλεξη στην Οξφόρδη, με θέμα την κοσμολογία. Ο Χόκινγκ σημείωσε πως θα πρέπει να συνεχισθεί η διαστημική εξερεύνηση, για το μέλλον της ανθρωπότητας. «Δεν νομίζω πως θα επιβιώσουμε άλλα 1.000 χρόνια, αν στο μεταξύ δεν έχουμε δραπετεύσει από τα εύθραυστο πλανήτη μας», σημείωσε χαρακτηριστικά, σύμφωνα με την εφημερίδα The Independent. Τον περασμένο Ιανουάριο, ο ίδιος είχε εκτιμήσει πως θα χρειασθούν 100 χρόνια για να γίνουν πραγματικότητα οι πρώτες αποικίες στον Άρη. Όπως πρόσθεσε, στα χρόνια που θα μεσολαβήσουν, θα πρέπει να είμαι «πολύ προσεκτικοί» στη διαχείριση του γήινου περιβάλλοντος. Κατά τη διάρκεια της διάλεξής του, ο 74χρονος επιστήμονας χαρακτήρισε θρίαμβο τα βήματα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στην κοσμολογία. Χάρις σε αυτά τα βήματα, «έχουμε έρθει τόσο κοντά στο να κατανοήσουμε τους νόμους που κυβερνούν το σύμπαν και εμάς τους ίδιους», υπογράμμισε. Κάνοντας έναν απολογισμό αυτών των επιτευγμάτων, ανέφερε πως είναι μία εξαιρετική εποχή για να ζει κανείς και να εργάζεται πάνω στη θεωρητική φυσική. Επίσης, μίλησε για τις έρευνες που έχει ο ίδιος πραγματοποιήσει, σημειώνοντας ότι είναι χαρούμενος για τη «μικρή συμβολή» του στην αλλαγή του τρόπου με τον οποίο «βλέπουμε» το σύμπαν μέσα στα τελευταία 50 χρόνια. Όσον αφορά το μέλλον, ο Χόκινγκ μίλησε για «φιλόδοξους» στόχους. «Θα χαρτογραφήσουμε τη θέση εκατομμυρίων γαλαξιών, με τη βοήθεια υπερυπολογιστών όπως το Cosmos. Θα κατανοήσουμε καλύτερη τη θέση μας στο σύμπαν». Το Cosmos είναι ένας υπερυπολογιστής που βρίσκεται εγκατεστημένος στο πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ, στο Κέντρο Θεωρητικής Κοσμολογίας Stephen Hawking (CTC). Ο θεωρητικό φυσικός συμβούλευσε επίσης το ακροατήριο να θυμάται να κοιτάζει ατενίζει ψηλά τα αστέρια, και όχι να χαμηλώνει το βλέμμα στα πόδια του». «Να προσπαθείτε να κατανοείτε ό,τι βλέπετε, αναρωτηθείτε τι είναι αυτό που κάνει το σύμπαν να υπάρχει. Να έχετε περιέργεια. Όσο δύσκολη κι αν φαίνεται η ζωή, πάντοτε υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε και στο οποίο να πετύχετε. Αυτό που έχει σημασία είναι να μην εγκαταλείπετε την προσπάθεια», τόνισε. http://physicsgg.me/2016/11/16/%cf%83-%cf%87%cf%8c%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b3%ce%ba-%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c%ce%b4%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%ba/

«Ιπτάμενα χαλιά» στο διάστημα για να αξιοποιήσουν την ενέργεια του ήλιου. Ένα νέο ερευνητικό έργο αναπτύσσει γιγάντια «χαλιά» νανοδομημένων υλικών για να συλλέγουν το φως του ήλιου στο διάστημα. Οι λογοτεχνικές παραδόσεις πολλών πολιτισμών αναφέρουν μαγικά χαλιά, αλλά το έργο με την ονομασία «Πρωτοβουλία για τη Διαστημική Ηλιακή Ισχύ» (SSPI) αναπτύσσει ένα είδος ιπτάμενων χαλιών για την πρόσβαση σε ενέργεια από ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη. Στο έργο συνεργάζεται μία ομάδα από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια (Caltech), με την εταιρεία αεροδιαστημικής και αμυντικής τεχνολογίας Northrup Grumman, σε ένα τριετές πρόγραμμα 17,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Τα νανοδομημένα υπερελαφρά χαλιά θα συλλέγουν και θα μετατρέπουν την ενέργεια του Ήλιου στο διάστημα, προτού την ακτινοβολήσουν ως μικροκύματα πίσω σε συγκεκριμένους προορισμούς στη Γη, όπου θα μετατρέπονται σε ηλεκτρική ενέργεια. Περίπου 1,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια και ένα δισεκατομμύριο ακόμη έχουν πρόσβαση μόνο σε αναξιόπιστα δίκτυα. Επιπλέον, περίπου τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι στηρίζονται σε στερεά καύσιμα για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Κατά συνέπεια, υπάρχει μια τεράστια ανικανοποίητη ενεργειακή ανάγκη και το πρόβλημα είναι χειρότερο στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες της Νότιας Ασίας και της υποσαχάριας Αφρικής. Το SSPI θα περιλαμβάνει ένα δίκτυο δισεκατομμυρίων υπερελαφρών φωτοβολταϊκών μεγέθους ευχετήριας κάρτας, φωτοβολταϊκά συστήματα υψηλής απόδοσης, καθώς και ένα σύστημα για την παραγωγή και δυναμική διανομή ηλεκτρικής ενέργειας. Για όλα αυτά τα συστήματα, καθώς και το σχεδιασμό των κεραιών στο έδαφος, τη μετατροπή της ενέργειας, τον έλεγχο χρονισμού, και διάφορους άλλους τομείς, θα αναπτυχθούν νέες τεχνολογίες. Η κοινοπραξία οραματίζεται πως όλα αυτά θα έχουν κόστος συγκρίσιμο με αυτό των σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα. «Μέσα από μια σταδιακή προσέγγιση, η ενέργεια θα παράγεται, μετατρέπεται και ακτινοβολείται τοπικά στο ίδιο σημείο στο διάστημα, χρησιμοποιώντας μια κατανεμημένη λύση μετατροπής και μεταφοράς ενέργειας μέσω των σύγχρονων ολοκληρωμένων ηλεκτρονικών που εξαλείφουν την ανάγκη διακαλωδίωσης και ενδοκαλωδίωσης στο σύστημα. Αυτό μειώνει σημαντικά τη μάζα του συστήματος, και ως εκ τούτου το κόστος του», δήλωσε ο καθηγητής Αλί Χατζιμίρι. Η ενέργεια από τους ηλιακούς συλλέκτες σε τροχιά θα μεταφέρεται στους επίγειους σταθμούς με μηχανισμούς παρόμοιους με εκείνους που χρησιμοποιούνται στις συστοιχίες ραντάρ. Παρά τον απίστευτα φιλόδοξο χαρακτήρα του, το έργο SSPI είναι εφικτό και ανοίγει τον ορίζοντα για την καλύτερη εκμετάλλευση μίας ανεξάντλητης πηγής ενέργειας, υποστηρίζουν οι υπεύθυνοι, με την ακαδημαϊκή κοινότητα να συμφωνεί. http://www.naftemporiki.gr/story/1170389/iptamena-xalia-sto-diastima-gia-na-aksiopoiisoun-tin-energeia-tou-iliou

(ILV) «Soyuz-FG»=(TPC) "MS-03 Soyuz" Στις 14 Νοέμβ. του 2016 το όχημα εκτόξευσης (ILV) «Soyuz-FG» με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο (TPC) "MS-03 Soyuz" πηγε στην εξέδρα εκτόξευσης 1 ( "Start Γκαγκάριν») στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Στις 15 του Νοέμβρη του 2016 πρώτη ημέρα που αρχίζει προγραμματισμένη γενική διαστημικό πύραυλο δοκιμη. Την επόμενη μέρα, στις 16 Νοεμβρίου, θα είναι μια συνάντηση της Κρατικής Επιτροπής για την έγκριση της σύνθεσης του κύριου πλήρωματος του WPK "Soyuz MS-03» και της 50/51 αποστολης στον ISS. Μετά τη συνάντηση, οι κοσμοναύτες και αστροναύτες θα συναντηθουν με δημοσιογράφους σε συνέντευξη Τύπου. http://www.roscosmos.ru/22905/ Η Νέα Ζηλανδία ετοιμάζει Κέντρο ανάπτυξης δορυφόρων. Η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας ανακοίνωσε σήμερα ότι υποστηρίζει τη λειτουργία ενός κέντρου ανάπτυξης δορυφόρων, στο πλαίσιο υλοποίησης κινήσεων στη λογική οργάνωσης δραστηριοτήτων προς την κατεύθυνση της οικονομίας του διαστήματος. Το αναφερόμενο κέντρο (Center for Space Science Technology -CSST) θα διαθέτει μία διεθνή βάση ανταλλαγής πληροφοριών για τους δορυφόρους, ενώ θα συνεργάζεται με ερευνητές κι επιχειρήσεις στη Νέα Ζηλανδία, αλλά και το εξωτερικό, για τη σχεδίαση, την κατασκευή και την εκτόξευση δορυφόρων σύγχρονης σχεδίασης, σύμφωνα με το αρμόδιο υπουργείο. Σχόλιο:Αραγε μια τετοια πρωτοβουλία δεν θα μπορουσε να γίνει και στην Ελλαδα την στιγμή που υπάρχουν και Πανεπιστήμια και εταιρειες και καταλληλο ανθρώπινο δυναμικο! si-Cluster (Ελληνικός Συνεργατικός Σχηματισμός Διαστημικής Τεχνολογίας και Εφαρμογών).Διαχειριστής του cluster είναι το Corallia, ο πρώτος φορέας που συστάθηκε στην Ελλάδα για την οργανωμένη διαχείριση και ανάπτυξη συνεργατικών σχηματισμών σε κλάδους έντασης γνώσης, υψηλής τεχνολογίας και εξαγωγικού χαρακτήρα, ενώ η πρωτοβουλία υποστηρίζεται και από την Ένωση Ελληνικών Βιομηχανιών Διαστημικής Τεχνολογίας και Εφαρμογών. Πλέον το si-Cluster αριθμεί 38 εταιρείες– μέλη ενώ η διεύρυνση της δυναμικής του θα συνεχιστεί, καθώς ο αριθμός των νέων αιτήσεων για ένταξη έχει φτάσει ήδη τις 30. Το 2014 οι εξαγωγές των μελών του si-cluster εκτοξεύθηκαν κατά 117%. Ο αθροιστικός κύκλος εργασιών τους έφτασε τα 150 εκατ. ευρώ και αυξήθηκε κατά 17%. Οι εργαζόμενοι ανέρχονται σε περίπου 1.500 άτομα και ο αριθμός τους αυξήθηκε κατά 14%, εκ των οποίων οι 35 κάτοχοι διδακτορικού, με αρκετούς να αποτελούν επαναπατρισθέντες επιστήμονες. Οι νέες πατέντες έφτασαν τις 15. Παράλληλα, πέντε εταιρείες ήδη έχουν εγκατασταθεί φυσικά στο Α2 innohub στο Μαρούσι. Το 64% των μελών ασχολείται με ηλεκτρονικά συστήματα, το 24% εφαρμογές παρακολούθησης και επιτήρησης και το 12% με τα διαστημικά υλικά. Το 73% των εταιρειών βρίσκονται στην Αττική, το 24% στην Πάτρα και το 3% στην Κεντρική Μακεδονία. http://www.pronews.gr/portal/20161115/genika/diastima/49/i-nea-zilandia-etoimazei-kentro-anaptyxis-doryforon