Δροσος Γεωργιος

Μίνι διαστημικό λεωφορείο προστίθεται στον στόλο ανεφοδιασμού του ISS. Ακόμα μια αμερικανική εταιρεία εξασφάλισε συμβόλαιο της NASA για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού: η ιδιωτική Sierra Nevada θα πετά με το Dream Chaser, ένα επαναχρησιμοποιούμενο «διαστημοπλάνο» που προσγειώνεται όπως το διαστημικό λεωφορείο. Η Sierra Nevada γίνεται έτσι ο τρίτος εργολάβος της NASA για τον ανεφοδιασμό του πολυεθνικού τροχιακού συγκροτήματος, έπειτα από τις εταιρείες SpaceX και Orbital ATK. Τα τρία συμβόλαια έχουν συνολικό ύψος 14 δισ. δολάρια και προβλέπουν τουλάχιστον έξι αποστολές από κάθε εργολάβο το διάστημα 2019-2014. Το Dream Chaser θα εκτοξεύεται από τη Φλόριντα τοποθετημένο κατακόρυφα στην κορυφή ενός πυραύλου Atlas 5 της κοινοπραξίας United Space Alliance, την οποία δημιούργησαν οι Boeing και Lockheed Martin. Αφού παραδώσει το φορτίο στον ISS, θα προσγειώνεται σαν αεροπλάνο είτε στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι είτε σε άλλους διαδρόμους, ανέφερε η Sierra Nevada. Αυτό θα επιτρέψει την ταχύτερη ανάκτηση πειραματόζωων και επιστημονικών υλικών από τον ISS. Η κάψουλα Dragon της SpaceX επιστρέφει πέφτοντας με αλεξίπτωτο στον ωκεανό, ενώ η κάψουλα Cygnus της Orbital ATK καταστρέφεται φλεγόμενη στην ατμόσφαιρα με το τέλος κάθε αποστολής. Βασικός παράγοντας στην απόφαση της NASA να συνεργαστεί με τρίτο εργολάβο ήταν τα ατυχήματα κατά την εκτόξευση που είχαν υποστεί το τελευταίο διάστημα η Orbital ATK και η SpaceX. Εκτός από τις μη επανδρωμένες αποστολές, η NASA σχεδιάζει να αναθέσει σε ιδιώτες και την μεταφορά πληρωμάτων. Συμβόλαια για την ανάπτυξη επανδρωμένων σκαφών έχουν εξασφαλίσει η SpaceX και η Boeing. Σήμερα, οι αμερικανοί αστροναύτες πετούν από και προς τον ISS με νοικιασμένες θέσεις στα ρωσικά Soyuz. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=769113 "Ομοσπονδία" - το όνομα του νέου ρωσικού διαστημοπλοιου. Στις 15 Ιανουαρίου 2016, η κριτική επιτροπή, υπό την προεδρία του Γενικού Διευθυντή, SC "Roskosmos" Ιγκόρ Коμαροβα ανακοίνωσε τα αποτελέσματα του διαγωνισμού για το καλύτερο όνομα για το νέο επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφορών της Ρωσίας. Ο νικητής ήταν ο Andrew Smokotin από το Κεμέροβο, που πρώτος πρότεινε το όνομα «Ομοσπονδία». Η κριτική επιτροπή εκρινε οτι η "Ομοσπονδία" ηταν η καλύτερη ονομασία από τις τρεις "φιναλίστ" του διαγωνισμού («Γκαγκάριν», «Ομοσπονδία», «φορέας») και θα είναι το επίσημο όνομα του νέου διαστημοπλοίου. Τα ονόματα «Γκαγκάριν» και «φορέας» μπορεί να χρησιμοποιηθουν στο μέλλον για άλλα έργα απο την διαστημική βιομηχανία της Ρωσίας. Πριν προηγήθηκε δημόσια ψηφοφορία, στην οποία συμμετείχαν 35.105 άτομα που προσέφεραν περίπου 6.000 ονόματα, μεταξύ των οποίων και η οργανωτική επιτροπή είχε επιλεξει για την ψηφοφορία του κοινού Δέκα: "Gagarin", "φορέας", "Ομοσπονδία", "Άστρα", "Γαλαξίας" "Πατρίδα", "Zodiac", "Ειρήνη", "Αστέρι" και "Leader". Ο Διαγωνισμός για το καλύτερο όνομα για το νέο ρωσικό διαστημόπλοιο διοργανώθηκε από την RSC "Energia" με συμμετοχή της "Roskosmos" και της ACCD στα τέλη Αυγούστου 2015. Ο συγγραφέας για το όνομα «Ομοσπονδία» θα λάβει το μεγάλο βραβείο - ένα ταξίδι την άνοιξη του 2016 στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, και την παρουσία του κατά την εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ» στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Την Δεύτερη και τρίτη θέση στο διαγωνισμό η επιτροπή απένειμε στον Eugene Vlasov Μόσχα και Αλεξέι Podmolode από Ουλάν Ουντέ, οι οποίοι πρότειναν για πρώτη φορά το όνομα «Γκαγκάριν» και «φορέας» για τους τελικούς. Το πλήρωμα του PTC θα ειναι μέχρι και τέσσερα άτομα. Στην αυτόνομη πτήση το όχημα μπορεί να είναι έως και 30 ημέρες και όταν πετα ως μέρος του διαστημικού σταθμού - έως και 1 έτος. Το συνολικό βάρος του πλοίου κατά τη διάρκεια της πτήσης προς το διαστημικό σταθμό θα είναι ίση με 14,4 τόνους (19 τόνοι κατά τη διάρκεια της πτήσης προς τη Σελήνη), η μάζα του οχήματος ανάκαμψης - 9 τόνους. Το μήκος του πλοίου - 6.1 μέτρα. Ονομαστική υπερφόρτωση κατά τη διάρκεια της καθόδου - 3 g. Για να ξεκινήσει διαστημόπλοιο σε τροχιά έχει προγραμματιστεί να χρησιμοποιήσει τον πύραυλο φορέα βαριάς κατηγορίας "Angara-A5V." http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_01-15.html

Eνας σούπερ-γαλαξίας γεννιέται. Αλλο ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble που μπήκε αισίως στον 26ο χρόνο της λειτουργίας του. Το τηλεσκόπιο εντόπισε σε απόσταση 150 εκ. ετών φωτός από εμάς την συγχώνευση δύο μεγάλων γαλαξιών. Σύμφωνα με τους ειδικούς όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία θα σχηματιστεί ένας γιγάντιος ελλειπτικός γαλαξίας που έχει ήδη λάβει την κωδική ονομασία NGC 3597 και όπως αναμένεται στα ήδη υπάρχοντα άστρα θα προστεθούν δεκάδες ή και εκατοντάδες εκατομμύρια νέα άστρα που θα σχηματιστούν από τις διεργασίες της συγχώνευσης. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=770324

Ο Όλυμπος του Άρη - Το μεγαλύτερο βουνό στο ηλιακό σύστημα. Ο Όλυμπος του «Κόκκινου» πλανήτη είναι τόσο μεγάλος, που η κορυφή του δεν είναι ορατή αν κάποιος τον κοίταζε από το έδαφος! Πρόκειται για ένα ηφαιστειακό βουνό ύψους 27 χιλιομέτρων, δηλαδή τρεις φορές ψηλότερο από το Έβερεστ. Το σύμπλεγμα της καλντέρας του έχει πλάτος 85 και βάθος 3 χιλιόμετρα, ενώ η βάση του βουνού έχει μήκος 550 χιλιόμετρα. Η ηλικία του βουνού- ηφαιστείου υπολογίζεται στα 2 εκατομμύρια χρόνια! Το εντυπωσιακό είναι ακόμα ότι ουσιαστικά είναι αδύνατο για κάποιον που στέκει στην επιφάνεια του πλανήτη να δει από μακριά την πλήρη σιλουέτα του βουνού, γιατί λόγω της καμπυλότητας του πλανήτη, της τεράστιας έκτασης του ηφαιστείου αλλά και της μικρής του κλίσης (2,5 μέχρι 5 μοίρες) το βουνό κρύβει το ίδιο του το σχήμα – μόνο οι γκρεμοί που το πλαισιώνουν θα ήταν ορατοί. Ο μοναδικός τρόπος για να δει κανείς έστω μέρος του βουνού, είναι να σταθεί στο ψηλότερο σημείο της κορυφής του κρατήρα του. Και πάλι όμως, το μεγαλύτερο μέρος του κρατήρα θα χάνεται πίσω από τον ορίζοντα Εσφαλμένη πάντως είναι η εντύπωση ότι η κορυφή του Ολύμπου φθάνει πάνω από τις παρυφές της ατμόσφαιρας του Άρη και βρίσκεται μέσα στο διάστημα. http://www.pronews.gr/portal/20160117/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BF-%CF%8C%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%AF-%CE%B4%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B9%CF%82

Ο γρίφος του Αϊνστάιν. Ο περίφημος «Γρίφος του Αϊνστάιν» είναι ένα παιχνίδι της λογικής, μια διασκεδαστική, αλλά και απαιτητική πρόκληση για όσους αρέσκονται να βρίσκουν λύσεις σε περίπλοκα προβλήματα, αξιοποιώντας τις νοητικές τους ικανότητες και τη συστηματική σκέψη. Η επινόηση του γρίφου αποδίδεται στον θεμελιωτή της Θεωρίας της Σχετικότητας. Ο μύθος λέει, μάλιστα, ότι ο Αϊνστάιν τον επινόησε όταν ήταν παιδί. Μια άλλη άποψη υποστηρίζει ότι ο γρίφος σχεδιάστηκε από τον συγγραφέα της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, τον μαθηματικό και καθηγητή της λογικής Λιούις Κάρολ. Ακόμα κι αν δεν γνωρίζουμε, με βεβαιότητα, ποιος είναι ο πατέρας της ιδέας του γρίφου, το ενδιαφέρον για τη λύση του παραμένει αμείωτο. Όταν, μάλιστα, είναι γνωστό ότι μόνο το 2% του πληθυσμού μπορεί, τελικά, να βρει τη λύση του προβλήματος. Ποιο είναι όμως το ερώτημα του γρίφου; Το πρόβλημα σχετίζεται με την κλοπή ενός σπάνιου είδους ψαριού από το ενυδρείο μιας πόλης. Οι αστυνομικοί που ξεκίνησαν να ερευνούν την υπόθεση ακολούθησαν τη μυρωδιά του ψαριού, και βρέθηκαν σε ένα δρόμο με πέντε πανομοιότυπα σπίτια. Τότε, ήρθαν αντιμέτωποι με ένα δίλημμα: πώς θα μπορούσαν να ψάξουν ταυτόχρονα όλα τα σπίτια; Αν ξεκινούσαν, για παράδειγμα, να ερευνούν ένα μόνο από αυτά, ο κλέφτης του ψαριού, που ενδεχομένως θα βρισκόταν σε κάποιο άλλο σπίτι, θα είχε την ευκαιρία να αποδράσει. Ποια είναι, όμως, τα δεδομένα που μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό του σπιτιού που βρίσκεται το ψάρι; Υπάρχουν πέντε πανομοιότυπα σπίτια στη σειρά. Οι εσωτερικοί τοίχοι κάθε σπιτιού είναι βαμμένοι με διαφορετικό χρώμα. Σε κάθε σπίτι κατοικεί ένας άνθρωπος διαφορετικής εθνικότητας. Ο κάθε ένας από τους πέντε ιδιοκτήτες σπιτιών πίνει διαφορετικό ποτό, καπνίζει διαφορετική μάρκα τσιγάρων και έχει ένα διαφορετικό κατοικίδιο. Κανένας, όμως, από τους ιδιοκτήτες δεν έχει το ίδιο κατοικίδιο με τον άλλον, δεν καπνίζει την ίδια μάρκα τσιγάρων με τον άλλον ή πίνει το ίδιο ποτό με τον άλλον. 1. Ο Βρετανός κατοικεί στο σπίτι με τους κόκκινους τοίχους. 2. Ο Σουηδός έχει ως κατοικίδιο ένα σκύλο. 3. Ο Δανός πίνει τσάι. 4. Το σπίτι με τους πράσινους τοίχους βρίσκεται ακριβώς στα αριστερά του σπιτιού με τους λευκούς τοίχους. 5. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού με τους πράσινους τοίχους πίνει καφέ. 6. Ο ιδιοκτήτης που καπνίζει τσιγάρα μάρκας Pall Mall έχει για κατοικίδια πουλιά. 7. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού με τους κίτρινους τοίχους καπνίζει Dunhill. 8. Ο ιδιοκτήτης που κατοικεί στο κεντρικό σπίτι πίνει γάλα. 9. Ο Νορβηγός κατοικεί στο πρώτο σπίτι. 10. Ο ιδιοκτήτης που καπνίζει μάρκα τσιγάρων Blends κατοικεί δίπλα σε αυτόν που έχει για κατοικίδιο γάτες. 11. Ο ιδιοκτήτης που έχει στην κατοχή του άλογο κατοικεί δίπλα σε αυτόν που καπνίζει Dunhill 12. Ο ιδιοκτήτης που καπνίζει Bluemasters πίνει μπύρα. 13. Ο Γερμανός καπνίζει Prince. 14.Ο Νορβηγός κατοικεί δίπλα στο σπίτι με τους μπλε τοίχους. 15.Ο ιδιοκτήτης που καπνίζει Blends κατοικεί δίπλα σε αυτόν που πίνει νερό. H ερώτηση είναι: Ποιος ιδιοκτήτης έχει στην κατοχή του το ψάρι; http://physicsgg.me/2016/01/19/%ce%bf-%ce%b3%cf%81%ce%af%cf%86%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%8a%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%b9%ce%bd/

Νέα θεωρία για τα πρώτα δευτερόλεπτα της Μεγάλης Έκρηξης. Ένα άγνωστο μέχρι σήμερα «επεισόδιο», το οποίο συνέβη ελάχιστες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, έρχονται να προσθέσουν στην κοσμική ιστορία αμερικανοί επιστήμονες από το Εθνικό Εργαστήριο Brookhaven, το Εθνικό Εργαστήριο Επιταχυντή Fermi και το πανεπιστήμιο Stony Brook. Το «επεισόδιο» αυτό έρχεται να συμπληρώσει την καθιερωμένη εικόνα που έχουν οι κοσμολόγοι για το σύμπαν, δηλαδή ότι λίγες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, ο «κόσμος» γνώρισε μία σύντομη περίοδο εκθετικής διαστολής που ονομάζεται «εποχή του πληθωρισμού» και η οποία είναι υπεύθυνη για την ομοιογένεια που παρουσιάζει σήμερα. Έτσι, όπως αναφέρει η επιστημονική ομάδα σε άρθρο της στο περιοδικό Physical Review Letters, στην κοσμική εξέλιξη ενδεχομένως υπήρξε και μία δεύτερη περίοδος απότομης επέκτασης. Μάλιστα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτή η δεύτερη περίοδος θα μπορούσε να εξηγήσει την ποσότητα σκοτεινής ύλης στο σύμπαν. Η επιστημονική κοινότητα δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να ανιχνεύσει τη σκοτεινή ύλη άμεσα, με συνέπεια η φύση της να είναι άγνωστη. Ωστόσο, η ποσότητά της μπορεί να εκτιμηθεί από τη βαρυτική επίδραση που ασκεί σε κοσμικές δομές όπως οι γαλαξίες. Έτσι, υπολογίζεται πως αυτή η «εξωτική» μορφή ύλης συνεισφέρει κατά 27% περίπου στη συνολική ύλη-ενέργεια του σύμπαντος. Ένα ποσοστό πολλαπλάσιο από το περίπου 5%, το οποίο αντιστοιχεί στη συμβατική ύλη που μας περιβάλλει. Εκτός από τη μυστηριώδη φύση της, ένα ακόμη πρόβλημα που δημιουργεί η σκοτεινή ύλη είναι πως αποτελεί εμπόδιο για ορισμένες θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν άλλα αινιγματικά φαινόμενα της φυσικής, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι η βαρύτητα είναι ασθενέστερη από τις υπόλοιπες θεμελιώδεις δυνάμεις. Κι αυτό γιατί οι εν λόγω θεωρίες προβλέπουν μεγαλύτερη ποσότητα «εξωτικής» ύλης από αυτήν που παρατηρείται στο σύμπαν. Η δεύτερη «εποχή του πληθωρισμού» λύνει όμως αυτό το πρόβλημα, με την παραδοχή πως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη υπήρξαν δύο φάσεις βίαιης συμπαντικής διαστολής. Η «εποχή» αυτή τοποθετείται ανάμεσα στην πρώτη έκρηξη, που συνέβη απειροελάχιστες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, και τον σχηματισμό των πρώτων ελαφριών χημικών στοιχείων, όταν η ζωή του «κόσμου» δεν ξεπερνούσε τα λίγα δευτερόλεπτα ή λεπτά. Σε αυτό το χρονικό διάστημα, αντί απλώς να ψύχεται όπως προβλέπει η καθιερωμένη θεωρία, το σύμπαν πέρασε από μία δεύτερη φάση σύντομων και απότομων διαστολών. «Παρόλο που αυτές οι διαστολές δεν θα ήταν τόσο βίαιες όσο η αρχική, θα μπορούσαν να εξηγήσουν τη μικρότερη ποσότητα σκοτεινής ύλης», σημειώνει ο Χούμαν Νταβουντιάσλ, από το Εθνικό Εργαστήριο Brookhaven και μέλος της ομάδας. Στις αρχικές στιγμές του σύμπαντος, όταν είχε θερμοκρασία δισεκατομμυρίων βαθμών Κελσίου και μικρό όγκο, τα σωματίδια σκοτεινής ύλης θα συγκρούονταν συχνά μεταξύ τους, με συνέπεια να αλληλοεξουδετερώνονται και να παράγουν σωματίδια συμβατικής ύλης. Με την κοσμική διαστολή και ψύξη, οι συγκρούσεις θα γίνονταν ολοένα και λιγότερες. Αυτή η εξέλιξη του σύμπαντος θα σήμαινε σταδιακή μείωση της συχνότητας αλληλεξουδετερώσεων των σωματίων σκοτεινής ύλης, κάνοντας ορισμένες θεωρίες να καταλήγουν σε έναν θεωρητικό υπολογισμό της σημερινής της ποσότητας ο οποίος υπερβαίνει το νούμερο που προκύπτει από τις παρατηρήσεις. Ωστόσο, μία δεύτερη φάση από συμπαντικές εκρήξεις θα μπορούσε να συμβιβάσει αυτές τις θεωρίες με τα παρατηρησιακά δεδομένα, αφού θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μηχανισμός για τη μείωση της ποσότητάς της. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η θεωρία που προτείνουν δεν αποτελεί μεγάλη απόκλιση από το καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας, ενώ προβλέψεις της βρίσκονται μέσα στο όριο των ενεργειών που μπορεί να πετύχει ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων στο CERN ή ο Σχετικιστικός Επιταχυντής Βαρέων Ιόντων στο Εργαστήριο Brookhaven. Επομένως, οι δύο αυτές πειραματικές εγκαταστάσεις έχουν τη δυνατότητα να απαντήσουν για το αν όντως ισχύει ή όχι. http://www.naftemporiki.gr/story/1056485/nea-theoria-gia-ta-prota-deuterolepta-tis-megalis-ekriksis

Ο άνθρωπος κινδυνεύει από τις ίδιες τις δημιουργίες του. Η ανθρωπότητα διατρέχει κινδύνους που απορρέουν από την ίδια τη δημιουργία του ανθρώπου, ανέφερε ο καθηγητής Στίβεν Χόκινγκ φέρνοντας ως παράδειγμα τους πυρηνικούς πολέμους, την κλιματική αλλαγή και τους γενετικά κατασκευασμένους ιούς. Μιλώντας σε ειδική επιστημονική διάλεξη υπό την αιγίδα του BBC ανέφερε ότι περαιτέρω πρόοδος σε επιστήμες και τεχνολογία θα δημιουργήσει «νέους τρόπους μέσω των οποίων τα πράγματα μπορεί να στραβώσουν». Πρόσθεσε όμως ότι εφόσον η ανθρωπότητα τελικά εγκαταστήσει αποικίες σε άλλους κόσμους θα μπορέσει να επιβιώσει. «Μπορεί η πιθανότητα να συμβεί μια τραγωδία στη Γη σε συγκεκριμένη χρονιά να είναι αρκετή μικρή, ωστόσο συσσωρευμένη στο χρόνο γίνεται βεβαιότητα στα επόμενα χίλια ή δέκα χιλιάδες χρόνια», είπε. Ωστόσο επισήμανε ότι «μέχρι τότε θα πρέπει να έχουμε επεκταθεί στο διάστημα και σε άλλους αστέρες, ώστε μια καταστροφή επί γης να μη σημαίνει το τέλος της ανθρώπινης φυλής». Εκτίμησε πάντως ότι δεν θα έχουν εγκαθιδρυθεί αυτοδιατηρούμενες αποικίες ανθρώπων στο Διάστημα τουλάχιστον για τα επόμενα 100 χρόνια, «επομένως θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε αυτή την περίοδο». Σε προηγούμενες διαλέξεις του ο κ. Χοκιγνκ είχε σταθεί ιδιαιτέρως στους ενδεχόμενους κινδύνους από την δυνατότητα της Τεχνητής Νοημοσύνης να ενδυναμωθεί τόσο πολύ ώστε να οδηγήσει στην εξαφάνιση του ανθρώπου. Ωστόσο σημειώσε πως κατά την εκτίμησή του, «δεν θα σταματήσουμε να προοδεύουμε» σε αυτό το κομμάτι, επομένως «θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τους κινδύνους και να τους ελέγξουμε». «Είμαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι μπορούμε», είπε. Ερωτηθείς να δώσει συμβουλές από νέους επιστήμονες, ο καθηγητής Χόκινγκ ανέφερε ότι οι νέοι θα πρέπει να διατηρήσουν «μια αίσθηση θαυμασμού για το περίπλοκο σύμπαν» και συμπλήρωσε ότι από τη δική του οπτική γωνιά, «τα χρόνια αυτά ήταν ένδοξα για να ζει κανείς και να κάνει έρευνα στη θεωρητική φυσική» καθώς «είναι ασύγκριτη η στιγμή που κάποιος ανακαλύπτει κάτι που κανείς δεν ήξερε πριν». Ανέφερε επιπρόσθετα ότι οι μελλοντικές γενιές ερευνητών θα πρέπει να γνωρίζουν πως η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος αλλάζουν τον κόσμο και βοηθούν το ευρύ κοινό να τον κατανοήσουν, μεταδίδει το BBC. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64318424

Ο Τιμ και ο Τιμ επέστρεψαν με ασφάλεια πίσω στον Διαστημικό Σταθμό μετά τον διαστημικό περίπατο. Μετά από έναν διαστημικό περίπατο που διήρκησε 4 ώρες και 43 λεπτά για να αντικατασταθεί ένας αποτυχημένος ρυθμιστής ισχύος και την εγκατάσταση καλωδίωσης, ο αστροναύτης Τιμ Πικ και ο αστροναύτης της NASA Τιμ Κόπρα επέστρεψαν στο εσωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η επιμελώς σχεδιασμένη και εκτελεσμένη εξόρμηση τερματίστηκε πρόωρα μετά την αναφορά του Τιμ Κόπρα για μικρή ποσότητα νερού που σχηματιζόταν στο κράνος του. Οι δύο Τιμ εργάστηκαν στενά μεταξύ τους για να επιστρέψουν στο Διαστημικό Σταθμό, με τον διοικητή της NASA Σκοτ Κέλλυ και τον κοσμοναύτη Σεργκέι Βολκόφ να περιμένουν μέσα για να τους βοηθήσουν να βγάλουν τις στολές τους. Άφησαν τα όρια του ερευνητικού εργαστηρίου μηδενικής βαρύτητας στις 12:48 GMT μετά από προετοιμασία πέντε ωρών τους για να φορέσουν τις στολές τους και να εξαγνίσουν το σώμα τους από άζωτο για την αποφυγή της ασθένειας της αποσυμπίεσης. Αυτό ήταν ο πρώτος διαστημικός περίπατος για έναν βρετανό αστροναύτη, αλλά και η πρώτη εξόρμηση για τη στολή που χρησιμοποιείται από τον Τιμ Πικ, η οποία έφτασε στον Σταθμό τον Δεκέμβριο. Ο Τιμ Κόπρα πήγε πρώτα στην άκρη της δεξιάς πλευράς πρόσδεσης του Σταθμού, με τον Τιμ Πικ να ακολουθεί με την αντικατάσταση της Sequential Shunt Unit. Η ανταλλαγή του κουτιού που είχε μέγεθος βαλίτσας ήταν ένα σχετικά απλό έργο, αλλά κάτι που έπρεπε να γίνει με ασφάλεια καθώς ο χρόνος κυλούσε. Για να αποφευχθούν οι σπινθήρες υψηλής τάσης, η μονάδα θα μπορούσε να αντικατασταθεί μόνο καθώς ο Σταθμός πετούσε στη σκιά της Γης, δίνοντας στους διαστημικούς περιπατητές μισή ώρα για να απασφαλίσουν τον αποτυχημένο ρυθμιστή ρεύματος και να τοποθετήσουν και να βιδώσουν τον αντικαταστάτη του. Με την κύρια αποστολή τους να έχει ολοκληρωθεί, οι Τιμ χωρίστηκαν για να πραγματοποιήσουν μεμονωμένες εργασίες για το υπόλοιπο του χρόνου τους έξω. Ο Τιμ Κόπρα επανεγκαταστήσε μια βαλβίδα που αφαιρέθηκε ως τμήμα της μετεγκατάστασης της μονάδας Leonardo το περασμένο έτος, αλλά του είπαν από τον Έλεγχο Αποστολής να επιστρέψει στον αεροστεγή θάλαμο πριν προλάβει να ξεκινήσει την επόμενη εργασία του, αφού είχε αναφέρει το νερό στο κράνος του. Ο Τιμ Πικ εγκαθιστουσε νέα καλώδια για ένα νέο σύστημα σύνδεσης, όταν ο Έλεγχος Αποστολής αποφάσισε να τερματίσει το διαστημικό περίπατο νωρίτερα, ζητώντας από το δίδυμο να ολοκληρώσουν το έργο τους και να επιστρέψουν στον αεροστεγή θάλαμο δύο ώρες νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα. Ο διαστημικός περίπατος έληξε επίσημα στις 17:31 GMT, όταν οι Τιμ ξεκίνησαν την αποσυμπίεση του αεροστεγούς θαλάμου Quest. Ήταν ένας πολυάσχολος χρόνος για το ζευγάρι. Από την άφιξή τους στις 15 Δεκεμβρίου έχουν λάβει μέρος σε δύο διαστημικούς περιπάτους - ίσως ένα από τα πιο εντατικά, αλλά συναρπαστικά κομμάτια της θέσης εργασίας ενός αστροναύτη. Ο Σταθμός λειτουργεί πλέον και πάλι σε δυνατότητα πλήρους ισχύος, αφού είχε πέσει κατά ένα όγδοο, όταν ο ρυθμιστής ισχύος απέτυχε το Νοέμβριο. Η μονάδα θα επιστρέψει στη Γη για έλεγχο και πιθανή ανακαίνιση. Με το διαστημικό περίπατο να έχει ολοκληρωθεί, ο Τιμ έχει μερικές μέρες ξεκούρασης πριν την συνέχιση των εργασιών του για το εκτεταμένο επιστημονικό πρόγραμμα το οποίο αποτελεί μέρος της εξαμηνιαίας αποστολή του Principia. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_Tim_kai_o_Tim_ephestrepsan_me_asphhaleia_phiso_ston_Diastemikho_Stathmho_metha_ton_diastemikho_perhipato O πύραυλος της SpaceX εκρήγνυται στην προσνήωση. Έχοντας εκτοξεύσει με επιτυχία το φορτίο του στο Διάστημα, ο καινοτόμος πύραυλος Falcon 9 της SpaceΧ επιχειρεί να επιστρέψει και να προσνηωθεί σε μη επανδρωμένη εξέδρα στον Ειρηνικό. Στην αρχή, μοιάζει να τα καταφέρνει. Η τελευταία δοκιμή της τεχνολογίας επαναχρησιμοποιούμενων πυραύλων που αναπτύσσει η SpaceX κατέληξε σε εκρηκτική αποτυχία: ο πύραυλος κατάφερε να σταθεί σχεδόν κατακόρυφα στην εξέδρα, όμως ένα από τα τέσσερα σκέλη προσεδάφισης δεν είχε κλειδώσει στη θέση του με αποτέλεσμα να διπλώσει. Ο Falcon 9 γέρνει, πέφτει στην εξέδρα και ανατινάσσεται. Η εξέδρα όπου έσκασε ο πύραυλος είναι μη επανδρωμένη και ονομάζεται «Απλά διαβάστε τις οδηγίες» (Πηγή: SpaceX) Στο μεταξύ, το δεύτερο, μικρότερο στάδιο του πυραύλου συνέχιζε το ταξίδι του και τελικά έθεσε με επιτυχία σε τροχιά τον ευρω-αμερικανικό δορυφόρο Jason-3, σχεδιασμένο να μετρά τη στάθμη της θάλασσας σε όλο τον κόσμο. Ο Falcon 9 έχει ύψος εικοσαώροφου κτηρίου (Πηγή: SpaceX) Το βίντεο της αποτυχημένης προσνήωσης του κατώτερου σταδίου του πυραύλου αναρτήθηκε στο Instagram από τον Έλον Μασκ, τον περιπετειώδη δισεκατομμυριούχο που ίδρυσε τη SpaceX μετά το PayPal και την εταιρεία ηλεκτρικών αυτοκινήτων Tesla. Παρόλο που όλες οι απόπειρες προσνήωσης έχουν αποτύχει, η SpaceX κατάφερε τον περασμένο μήνα να προσεδαφίσει τον Falcon 9 στη ξηρά. Εφόσον η ιδέα των επαναχρησιμοποιούμενων πυραύλων πετύχει, το κόστος της εκτόξευσης φορτίων σε τροχιά εκτιμάται ότι θα μειωθεί κατά δεκάδες εκατομμύρια δολάρια. Βίντεο. http://www.liveleak.com/view?i=78c_1453091251 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500052338 Ανθισε το πρώτο διαστημικό λουλούδι. Πριν από λίγους μήνες το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού καλλιέργησε με επιτυχία ένα είδος μαρουλιού το οποίο κατανάλωσε. Αμέσως μετά οι αστροναύτες φύτεψαν λουλούδια στα εργαστήρια του Σταθμού. Ηταν η πρώτη προσπάθεια καλλιέργειας λουλουδιών σε διαστημικές συνθήκες και ήταν πολύ σημαντικό γιατί η καλλιέργεια λουλουδιών είναι πιο σύνθετη διαδικασία από εκείνη ενός μαρουλιού. Οπως ανακοίνωσε η NASA το πρώτο… διαστημικό λουλούδι άνθισε! Το πείραμα όπως είναι ευνόητο αναμένεται να προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για την καλλιέργεια λουλουδιών σε πρώτο επίπεδο αλλά και γενικότερα φυτών στο Διάστημα. Να σημειωθεί ότι για το 2017 έχει προγραμματιστεί η καλλιέργεια ντομάτας στον ISS εγχείρημα που αν στεφθεί με επιτυχία θα είναι εξαιρετικά σημαντική αφού πρόκειται για βασική τροφή την οποία θα μπορούν να έχουν στη διάθεση τους τα μέλη επανδρωμένων αποστολών σε μακρινούς προορισμούς. Δείτε εδώ την εξέλιξη της καλλιέργειας της ζίνιας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.nasa.gov/mission_pages/station/research/news/flowers/ Το Γένος Ζίνια αποτελείται από 20 είδη ετήσιων και πολυετών φυτών της οικογένειας Asteraceae (μαργαρίτα) . Είναι ιθαγενές των ξερών γρασιδότοπων, σε μια περιοχή που εκτείνεται από τις Νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες έως τη Νότια Αμερική , με το κέντρο της διαφοροποίησης να εντοπίζεται στο Μεξικό. Το όνομα του γένους τιμά τον Γερμανό βοτανολόγος Johann Gottfried Zinn (1727-1759). Οι ζίνιες είναι τα πλέον δημοφιλή λουλούδια τόσο για καλλιέργεια σε κήπους όσο και για «στολίζουν» τα δωμάτια στα σπίτια. Οι ζίνιες έχουν πολλές διαφορετικές μορφές. Όπως οι ντάλιες και τα χρυσάνθεμα, έτσι και οι ζίνιες έχουν διάφορες ποικιλίες λουλουδιών τα οποία μπορούν να είναι μονά, διπλά ή ημίδιπλα. Διαθέτουν επίσης μεγάλο αριθμό έντονων χρωμάτων, στην πραγματικότητα τα άνθη της υπάρχουν σχεδόν σε κάθε απόχρωση εκτός από μπλε. Στη δεκαετία του 1980 και τις αρχές του 1990 ο Ρωσικός Οργανισμός Διαστήματος ανακοίνωσε την πραγματοποίηση πειραμάτων καλλιέργειας διαφόρων φυτών (ρύζι, καλαμπόκι) ανάμεσα τους κάποιο είδος λουλουδιού στον διαστημικό σταθμό ΜΙΡ. Ομως δεν δίνονταν πολλές λεπτομέρειες και στοιχεία για αυτά τα πειράματα και ο έντονος ανταγωνισμός στην διαστημική κούρσα εκείνης της εποχής έκανε πολλές σχετικές ανακοινώσεις να αμφισβητούνται είτε από την μία ή την άλλη πλευρά είτε από την επιστημονική κοινότητα. Για αυτό το συγκεκριμένο πείραμα που γίνεται με πλήρη δημοσιότητα και περιγραφή όλων των σταδιών της διαδικασίας θεωρείται ως η πρώτη πετυχημένη καλλιέργεια λουλουδιού. Πιθανώς να πραγματοποιήθηκε καλλιέργεια λουλουδιών και στον ΜΙΡ αλλά μέχρι στιγμής η διεθνής κοινότητα αποδέχεται το πείραμα με τις ζίνιες στον ISS ως το πρώτο πετυχημένο του είδους. Ολος ο διεθνής Τύπος έτσι το υποδέχεται και επίσης το αποδέχεται και η Wikipedia στη σχετική της ανάρτηση https://en.wikipedia.org/wiki/Zinnia https://en.wikipedia.org/wiki/Zinnia http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=769691

Ελληνικά «πόδια» θα πατήσουν στον Αρη. Η επιβεβαίωση της ύπαρξης νερού σε υγρή μορφή στον πλανήτη Αρη ήταν η ανακάλυψη που συγκλόνισε τον επιστημονικό κόσμο τη χρονιά που πέρασε. Οχι μόνο αναπτερώνει τις ελπίδες όσων οραματίζονται τη δημιουργία ανθρώπινων βάσεων και αποικιών στον Κόκκινο Πλανήτη, αλλά και ενθαρρύνει όσους αναζητούν εκεί ίχνη ζωής. Η αποστολή ExoMars του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) έχει ακριβώς αυτόν τον στόχο: τη μελέτη του πλανήτη από βιολογική σκοπιά. Ξεκινά τον προσεχή Μάρτιο και θα ολοκληρωθεί το 2018, επιχειρώντας να απαντήσει στο ερώτημα αν ο Αρης έχει φιλοξενήσει ζωή στο παρελθόν. Το όχημα που θα αναζητήσει βιολογικά ίχνη στο έδαφος του πλανήτη και σε βάθος 2 μέτρων κατασκευάζεται τώρα με την αιχμή της διαστημικής τεχνολογίας και έναν έλληνα ερευνητή στα... πόδια του! Ο κ. Παντελής Πουλάκης, υπεύθυνος για τα συστήματα κίνησης του ρομπότ, αποκαλύπτει στο «Βήμα» τα μυστικά του ExoΜars. Η χρονιά που μόλις έφυγε ήταν αναμφίβολα συγκλονιστική στον τομέα της διαστημικής εξερεύνησης. Εντοπίστηκαν δεκάδες νέοι πλανήτες, χιλιάδες γαλαξίες, δεκάδες μελανές οπές, παράξενα άστρα και πολλά άγνωστα ως σήμερα κοσμικά φαινόμενα. Τα φώτα της δημοσιότητας συγκέντρωσε η αποστολή New Horizons, το σκάφος της οποίας έπειτα από ένα πραγματικά επικό ταξίδι εννέα ετών έφτασε στο σύστημα του Πλούτωνα και εξερεύνησε για πρώτη φορά από κοντά τον πλανήτη νάνο και τους δορυφόρους του. Οι ανακαλύψεις που έχουν ήδη γίνει στον Πλούτωνα και στα φεγγάρια του από το σκάφος δεν είναι μόνο απρόσμενες και εντυπωσιακές, αλλά κυριολεκτικά απίστευτες και καθώς τα δεδομένα από το New Horizon συνεχίζουν να καταφτάνουν, οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι θα έχουμε νέα ευρήματα από τον μακρινό παγωμένο κόσμο του ηλιακού μας συστήματος. Πολύ σημαντικές ήταν επίσης οι ανακαλύψεις που έκανε όλη τη χρονιά που μας πέρασε το σκάφος «Rosetta» που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον κομήτη 67 P. Ομως η ανακάλυψη που έγινε... viral ήταν φυσικά ο εντοπισμός νερού σε υγρή μορφή στον Αρη. Η συνέντευξη Τύπου που οργάνωσε η NASA για να κάνει την ανακοίνωση μεταδόθηκε ζωντανά σε όλον τον κόσμο και αποτέλεσε πρώτο θέμα σε όλα τα ΜΜΕ. Η ανακάλυψη συνέπεσε με την προβολή της ταινίας «Η διάσωση» (The Martian), ο πρωταγωνιστής της οποίας είναι ένας αστροναύτης που τον εγκαταλείπουν οι σύντροφοί του στον Κόκκινο Πλανήτη και προσπαθεί μόνος του εκεί να επιζήσει. Οπως ήταν αναμενόμενο, ο εντοπισμός του νερού και η ταινία έκαναν τον Αρη αντικείμενο συζήτησης για πολλές εβδομάδες. Μάλιστα μόλις πήγε να κοπάσει η συζήτηση παρουσιάστηκε μία ακόμη μελέτη που συγκέντρωσε και πάλι τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του. Αυτή τη φορά οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι βρήκαν αποδείξεις για το πώς χάθηκε η ατμόσφαιρα του Κόκκινου Πλανήτη. Οπως φαίνεται, οι λεγόμενοι ηλιακοί άνεμοι είναι εκείνοι που... φύσηξαν την ατμόσφαιρά του μακριά με αποτέλεσμα να μετατραπεί στον ψυχρό και άγονο κόσμο που γνωρίζουμε σήμερα. Σήμερα στον Αρη βρίσκεται ένας στόλος δορυφόρων που τον μελετούν από απόσταση αλλά και κάποιοι ρομποτικοί εξερευνητές στην επιφάνειά του. Από αυτούς ορισμένοι δεν λειτουργούν πλέον, όμως άλλοι συνεχίζουν την εξερεύνηση. Η επόμενη σημαντική αποστολή στον Αρη θα γίνει από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) και θα έχει ελληνική σφραγίδα. Η ExoMars είναι μια πολυσύνθετη αποστολή που θα γίνει σε δύο στάδια. Το πρώτο στάδιο είναι η εκτόξευση τον προσεχή Μάρτιο ενός δορυφόρου και μιας συσκευής προσεδάφισης. Ο δορυφόρος και η συσκευή θα προετοιμάσουν την έλευση του πιο προηγμένου ρομποτικού εξερευνητή που έχει ταξιδέψει ως σήμερα στο Διάστημα. Το rover, σύμφωνα με τον προγραμματισμό, θα φτάσει στον Αρη τον Ιανουάριο του 2019 και θα πραγματοποιήσει εκεί σειρά μελετών. Η βασική αποστολή του θα είναι να τρυπήσει το έδαφος σε βάθος δύο μέτρων για να συλλέξει και να αναλύσει δείγματα. Τα ρομπότ που έχουν πατήσει ως τώρα στην επιφάνεια του Αρη είχαν δυνατότητα να συλλέγουν δείγματα μόλις λίγα εκατοστά κάτω από το έδαφος. Για τον λόγο αυτόν οι επιστήμονες αναμένουν με ενδιαφέρον την έλευση του νέου rover ευελπιστώντας ότι στο βάθος των δύο μέτρων μπορεί να εντοπιστούν τα ίχνη κάποιων μορφών ζωής που υπήρχαν κάποτε στον Κόκκινο Πλανήτη. Ο κ. Παντελής Πουλάκης έχει κεντρικό ρόλο στην αποστολή ExoMars. Εκτός από προηγμένα όργανα το rover της αποστολής ExoMars θα διαθέτει και ένα επαναστατικό σύστημα κίνησης που θα του επιτρέπει να κινείται με τη μέγιστη δυνατή άνεση και ασφάλεια στο δύσβατο τερέν του Αρη. Υπεύθυνος μηχανικός αυτού του συστήματος κίνησης του ExoMars rover είναι ένας έλληνας επιστήμονας και στέλεχος της ESA, ο Παντελής Πουλάκης. Μιλώντας στο «Βήμα» αποκαλύπτει όχι μόνο όλα όσα αφορούν τη δική του συμμετοχή στην αποστολή αλλά και όλες τις μικρές και μεγάλες πτυχές της. Ποιο είναι το σχέδιο της αποστολής; «Ο βασικός επιστημονικός στόχος του προγράμματος ExoMars είναι να μελετήσει τον Κόκκινο Πλανήτη από τη βιολογική σκοπιά. Να αναζητήσει δηλαδή στοιχεία που θα αποσαφηνίσουν αν η ζωή ξεκίνησε στον Αρη πριν από 4-4,4 δισ. έτη, όταν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες του πλανήτη ήταν παρόμοιες με αυτές της νεαρής Γης. Το πρόγραμμα ExoMars αποτελείται από δύο αποστολές. Η πρώτη, η οποία προορίζεται για εκτόξευση τον Μάρτιο του 2016, θα αποτελείται από έναν δορυφόρο, τον Trace Gas Orbiter (TGO), και μια συσκευή προσεδάφισης, το Schiaparelli Lander. Τα επιστημονικά όργανα του TGO θα αναλύσουν την ατμόσφαιρα του Αρη με βασικό στόχο την αναζήτηση αερίων που πιθανώς να προέρχονται από βιολογικές διεργασίες, όπως π.χ. το μεθάνιο και τα προϊόντα διάσπασής του. Παράλληλα όμως ο TGO θα είναι και ο βασικός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος της αποστολής με το rover που θα ακολουθήσει το 2018. Aπό την άλλη, ο βασικός στόχος του Schiaparelli Lander είναι και να δοκιμάσει στην πράξη τις βασικές τεχνολογίες που χρειάζονται για προσεδάφιση στον Αρη, που για πρώτη φορά αναπτύσσονται στην Ευρώπη και που θα χρησιμοποιηθούν στη μετέπειτα αποστολή με το rover. Οι τεχνολογίες αυτές είναι: τα υλικά για τη θερμική προστασία κατά την είσοδο στην ατμόσφαιρα του Αρη, τα αλεξίπτωτα που μπορούν να λειτουργήσουν και να αποδώσουν ουσιαστική επιβράδυνση στις συνθήκες αραιής ατμόσφαιρας του πλανήτη και, τέλος, η πλοήγηση και το σύστημα προώθησης για ελεγχόμενη και "μαλακή" προσεδάφιση (controlled & soft landing). Η δεύτερη αποστολή προορίζεται για εκτόξευση τον Μάιο του 2018 και έχει ως στόχο την προσεδάφιση ενός ρομποτικού οχήματος (rover) το οποίο θα διεξάγει και τις βασικές βιολογικές μελέτες στην επιφάνεια και στο υπέδαφος του Αρη». Πώς θα προσεδαφιστεί το ρομπότ; «Το να προσεδαφιστεί ένα ρομπότ στην επιφάνεια ενός πλανήτη είναι σύνθετη διαδικασία στην οποία συμμετέχουν μια σειρά από διαστημόπλοια. Φανταστείτε ένα σύστημα από διαστημικές μπαμπούσκες (οι ρωσικές κούκλες που ανοίγουν και κάθε φορά βγαίνει μια μικρότερη από μέσα). Αρχικά έχουμε την εκτόξευση από την επιφάνεια της Γης η οποία βάζει σε γήινη τροχιά ένα διαστημόπλοιο το οποίο έχει βαθιά μέσα του ρομπότ (rover). Αυτό είναι το Cruising Stage και είναι υπεύθυνο για το διαπλανητικό ταξίδι από τη Γη στον Αρη. Με την άφιξη στον Αρη, το Crusing Stage "ανοίγει" και απελευθερώνει το σκάφος το οποίο θα προσεδαφίσει το ρομπότ στην επιφάνεια του Αρη. Αυτή η συσκευή ονομάζεται Entry, Descent & Landing Module - EDLM (Σκάφος Ατμοσφαιρικής Εισόδου, Kαθόδου και Προσεδάφισης) και έχει να αντιμετωπίσει ίσως το πιο επικίνδυνο στάδιο της αποστολής. Κατά το αρχικό στάδιο της καθόδου η ατμόσφαιρα του Αρη επιβραδύνει το σκάφος, αλλά λόγω της τριβής αναπτύσσονται πολύ υψηλές θερμοκρασίες στο κέλυφος του σκάφους, το οποίο είναι κατασκευασμένο από ειδικά υλικά για να λειτουργεί ως θερμική ασπίδα. Μόλις οι αισθητήρες μετρήσουν συγκεκριμένα επίπεδα επιβράδυνσης, και ενώ το EDLM "πέφτει" με ταχύτητα περίπου 1.700 χιλιόμετρα ανά ώρα, ανοίγει το πρώτο - και μικρότερο - αλεξίπτωτο. Στη συνέχεια ανοίγει και δεύτερο αλεξίπτωτο για περαιτέρω επιβράδυνση του σκάφους. Για το τελικό στάδιο της καθόδου υπεύθυνη είναι η συσκευή προσεδάφισης, η οποία βρίσκεται μέσα από το θερμικό κέλυφος. Η τελική προσεδάφιση γίνεται με ειδικούς αισθητήρες (π.χ. ραντάρ, επιταχυνσιόμετρα) οι οποίοι μετρούν την απόσταση από την επιφάνεια, την κλίση και την ταχύτητα του σκάφους και στη συνέχεια ελέγχουν μια σειρά πυραυλοκινητήρες με σκοπό να προσεδαφιστεί ομαλά το σκάφος. Η διαδικασία της προσεδάφισης είναι πλήρως αυτοματοποιημένη και το λογισμικό του σκάφους έχει σχεδιαστεί να παίρνει αποφάσεις σύμφωνα με τις μετρήσεις τον αισθητήρων με βάση την ενδελεχή ανάλυση των συνθηκών που έχει ήδη γίνει από τους μηχανικούς στα στάδια του σχεδιασμού. Εξάλλου δεν θα μπορούσε να υπάρχει ανθρώπινη παρεμβολή σε αυτή την αλληλουχία, μιας και η κάθοδος διαρκεί μόλις 7-8 λεπτά και το σήμα χρειάζεται να φτάσει στη Γη περίπου 14 λεπτά. Ετσι, η τηλεμετρία που θα φτάνει στη Γη θα ξεδιπλώνει τα γεγονότα της καθόδου που θα έχουν ήδη συμβεί 14 λεπτά πριν. Λόγω της κρισιμότητας και της δυσκολίας της διαδικασίας η NASA, κατά την προσεδάφιση του "Curiosity" το 2012, την ονόμασε "τα 7 λεπτά του τρόμου"! Μετά την προσεδάφιση, η επιστημονική αποστολή του ExoMars rover θα ξεκινήσει με την έξοδο του ρομπότ από τη συσκευή προσεδάφισης». Ποιες είναι οι καινοτομίες στα συστήματα της κίνησης του rover σας; «Τα σκάφη εξερεύνησης που προσεδαφίζονται σε κάποιον πλανήτη χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: τα στατικά (landers) και τα κινούμενα (rovers). Και τα δύο χρειάζεται να έχουν κάποια ρομποτικά συστήματα προκειμένου να αλληλεπιδράσει το σκάφος με το περιβάλλον και να φέρει σε πέρας την αποστολή. Το βασικό ρομποτικό σύστημα ενός rover είναι το σύστημα κίνησης (mobility system), και αυτό γιατί αποτελείται από έναν περίπλοκο αρθρωτό μηχανισμό ως ανάρτηση, με ηλεκτροκινητήρες και ηλεκτρονικά που ελέγχουν και συντονίζουν την κίνηση. Το σύστημα κίνησης του ExoMars rover αποτελείται από ένα σύστημα τριπλής αρθρωτής ανάρτησης (triple bogie system) - δύο στα πλάγια και μία πίσω - κάθε μία από τις οποίες έχει δύο τροχούς. Ο λόγος που το rover διαθέτει έξι τροχούς - και όχι λιγότερους ή περισσότερους - είναι ότι αυτός ο αριθμός παρέχει έναν βέλτιστο συνδυασμό "off-road" επιδόσεων / σταθερότητας και πολυπλοκότητας / βάρους του συστήματος κίνησης. Θυμηθείτε ότι ο βασικός περιορισμός στις διαστημικές αποστολές είναι η μάζα που μπορούμε να εκτοξεύσουμε από τη Γη. Το σύστημα κίνησης του rover εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια από την ESA και την ευρωπαϊκή βιομηχανία και διαθέτει τέσσερις βασικές καινοτομίες. Κατ' αρχάς διαθέτει ανεξάρτητη κίνηση και τιμόνευση κάθε τροχού (independent driving & steering), το οποίο δίνει τη δυνατότητα για πολύπλοκες μανούβρες (π.χ. στροφή επί τόπου, κίνηση στα πλάγια και διαγώνια, στροφές με μεγάλο εύρος καμπυλότητας). Επιπλέον, διαθέτει ελαστικούς τροχούς προκειμένου να προσαρμόζονται καλύτερα στις βραχώδεις επιφάνειες και να χαμηλώνουν την πίεση στη μαλακή άμμο. Οι τροχοί έχουν σχεδιαστεί εξ ολοκλήρου από τιτάνιο, αλουμίνιο και ατσάλι, μιας και τα ελαστικά υλικά δεν θα άντεχαν τις ατμοσφαιρικές συνθήκες του Αρη. Δύο ακόμη καινοτομίες είναι η χαμηλή μάζα και η καλή στατικότητά του λόγω της τοπολογίας της τριπλής ανάρτησης καθώς και τα ηλεκτρονικά ελέγχου κίνησης (motion control electronics) τα οποία βρίσκονται σχεδόν πάνω στην ανάρτηση και αντέχουν τις ακραίες θερμοκρασίες του Αρη (-130°C τη νύχτα ως +40°C την ημέρα) χωρίς θερμικό έλεγχο! Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό επίτευγμα γιατί τα ηλεκτρονικά είναι τα πιο ευαίσθητα υποσυστήματα στα διαστημικά σκάφη, και με το ExoMars κάτι τέτοιο θα γίνει για πρώτη φορά σε τόσο εκτενή βαθμό σε πλανητική αποστολή. Ο εταιρείες που εργάζονται στο σύστημα κίνησης υπό την επίβλεψη της ESA είναι η Airbus D&S στην Αγγλία, η MDA στον Καναδά και η Τhales-Alenia Space στην Ισπανία. Γενικά όλη η ομάδα πιστεύει ότι, παρά τις τεχνολογικές προκλήσεις και τους περιορισμούς, σχεδιάζουμε ένα ικανό σύστημα κίνησης που θα οδηγήσει το rover σε όποιo σημείο χρειάζεται για να απαντήσει ερωτήσεις σχετικά με την ιστορία της ζωής στον Αρη». Εχει ξεκινήσει η κατασκευή του ρομπότ; «Τα περισσότερα υποσυστήματα του ρομπότ είναι στο στάδιο του λεπτομερούς σχεδιασμού. Επίσης τα πρώτα λειτουργικά μοντέλα αυτών των υποσυστημάτων έχουν ήδη κατασκευαστεί και τεστάρονται. Η κατασκευή ενός διαστημικού σκάφους ή ρομπότ αποτελείται από πολλά στάδια σχεδιασμού και κατασκευής μοντέλων έτσι ώστε το τελικό σύστημα (flight hardware) που θα εκτοξευθεί να είναι αξιόπιστο και ενδελεχώς δοκιμασμένο». Εχει επιλεγεί η περιοχή προσεδάφισης; «Ναι. Μόλις πριν από μερικές εβδομάδες η αρμόδια ομάδα εργασίας με τη συνδρομή εξειδικευμένων επιστημόνων στον τομέα της πλανητολογίας και της αστροβιολογίας επέλεξε (ανάμεσα από τέσσερα τελικά υποψήφια) το Oxia Planum ως σημείο προσεδάφισης για την αποστολή του rover το 2018. Τα υποψήφια σημεία επελέγησαν με βάση μια σειρά κριτήρια. Κατ' αρχάς το σημείο έπρεπε να είναι αρχαίο, δηλαδή να σχηματίστηκε πριν από 4,4 - 4,9 δισεκατομμύρια χρόνια, τότε που οι συνθήκες του Αρη ήταν παρόμοιες με αυτές όταν εμφανίστηκε η ζωή στη Γη. Επίσης έπρεπε να συνοδεύονται από μορφολογικές και ορυκτολογικές ενδείξεις για τη μακρόχρονη ύπαρξη παραμένοντος νερού στο παρελθόν, όπως π.χ. λίμνες, καθώς επίσης και από ενδείξεις ότι το μέρος θάφτηκε σύντομα μετά την εναπόθεση των (πιθανών) βιολογικών ενδείξεων, έτσι ώστε αυτές να προστατεύθηκαν από την κοσμική ακτινοβολία, και να διαβρώθηκε μονάχα τα τελευταία 100 εκατομμύρια χρόνια από τον άνεμο και τις καιρικές συνθήκες του Αρη, ετσι ώστε να μπορεί να εντοπισθεί με τους δορυφόρους. Επιπλέον, το μέρος έπρεπε να είναι συμβατό με τις δυνατότητες του συστήματος καθόδου και προσεδάφισης, να προσφέρει προσβασιμότητα σε επιστημονικά ενδιαφέροντα σημεία με τις υπάρχουσες δυνατότητες του συστήματος κίνησης του rover και να έχει κατάλληλο θερμικό περιβάλλον και ηλιοφάνεια για την παραγωγή ενέργειας με τους ηλιακούς συλλέκτες του rover. "Είναι άραγε δύσκολο να βρούμε κάποιο τέτοιο σημείο;" μπορεί να αναρωτηθεί κανείς. Οχι και τόσο. Σήμερα διαθέτουμε αρκετά δεδομένα από τους δορυφόρους που έχουν σταλεί στον Αρη. Με τα δεδομένα αυτά και μαζί με τα εργαλεία που έχουν αναπτυχθεί από τους μηχανικούς και τους επιστήμονες καταφέραμε να εντοπίσουμε αρκετά σημεία που να ικανοποιούν τα παραπάνω κριτήρια. Και όχι μόνο αυτό: διαλέξαμε και το πιο υποσχόμενο ανάμεσά τους! Τα ρομπότ που έχουν εξερευνήσει μέχρι στιγμής τον Αρη έχουν συλλέξει και αναλύσει δείγματα εδάφους σε βάθος όχι μεγαλύτερο των 6,5 εκατοστών από την επιφάνεια. Το Exomars θα μπορεί να τρυπήσει την επιφάνεια και να συλλέξει δείγματα σε βάθος δύο μέτρων». Πιστεύετε ότι είναι ένα βάθος στο οποίο μπορεί να βρεθούν ίχνη παρελθούσης ζωής στον Αρη; «Η δυνατότητα να φτάσουμε σε 2 μέτρα βάθος με το τρυπάνι του ExoMars αυξάνει πολύ τις πιθανότητες να πάρουμε δείγματα τα οποία θα περιλαμβάνουν καλά διατηρημένες οργανικές βιο-υπογραφές (organic biosignatures). Ομως πέρα από το βάθος πρόσβασης, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και η γεωλογική ιστορία των σημείων που θα τρυπήσουμε, όπως ανέφερα πιο πάνω. Επομένως, η επιτυχία εναπόκειται στον συνδυασμό επιλογής του κατάλληλου σημείου προσεδάφισης και της πρόσβασης στο υπέδαφος με το τρυπάνι. Σημαντικός παράγοντας που αυξάνει τις πιθανότητες εντοπισμού βιο-υπογραφών είναι και το ότι θα μπορούμε να επαναλάβουμε τα πειράματα σε αρκετά σημεία λόγω του ότι θα διαθέτουμε ένα κινούμενο, και όχι στατικό, ρομπότ». Με τις σημερινές συνθήκες που επικρατούν στον Αρη είναι πιθανό σε αυτό το βάθος να υπάρχουν κάποιες μορφές ζωής; «Οχι, δεν είναι πολύ πιθανό. Το να ανακαλύψουμε ενεργούς οργανισμούς σε δύο μέτρα βάθος θα είναι έκπληξη. Το έδαφος μερικά μέτρα κάτω από την επιφάνεια είναι πολύ παγωμένο - της τάξης των -70 βαθμών Κελσίου - για να υπάρχει υγρό νερό το οποίο θα χρησιμοποιήσουν οργανισμοί για να αναπτυχθούν». Είναι πιθανό να υπάρχει σήμερα ζωή στον Αρη, έστω και αν αυτή βρίσκεται σε μεγάλο βάθος από την επιφάνεια και δεν θα μπορέσουμε ίσως ποτέ να την προσεγγίσουμε; «Σαφώς και μπορεί να υπάρχει ζωή σε μεγάλο βάθος! Στα 2 χιλιόμετρα, π.χ., η θερμοκρασία και η πίεση στο υπέδαφος είναι υψηλότερη από την επιφάνεια και μπορεί να ευνοεί την ύπαρξη υγρού νερού. Στη Γη μπορούμε να τρυπήσουμε χιλιόμετρα στο υπέδαφος προς αναζήτηση πετρελαίου. Δώστε μας μερικά χρόνια ακόμη και ίσως μπορέσουμε να το κάνουμε και στον Αρη!». Εκτός από τον πιθανό εντοπισμό ζωής, ποιοι είναι οι άλλοι μεγάλοι στόχοι της αποστολής; «Πέρα από τους επιστημονικούς στόχους, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος έχει θέσει και πολύ σημαντικούς τεχνολογικούς στόχους με το πρόγραμμα ExoMars. Αυτοί περιλαμβάνουν την ανάπτυξη και υλοποίηση τεχνολογιών για την ομαλή και ελεγχόμενη προσεδάφιση, την κίνηση για εξερεύνηση σε πλανητικά σώματα (planetary surface mobility for exploration) καθώς και γεωτρητικών τεχνολογιών για πρόσβαση σε πλανητικό υπέδαφος (planetary subsurface access). Με τους στόχους αυτούς η ESA προσδοκά να έχει τα βασικά "τεχνολογικά συστατικά" ώστε να παίξει ενεργό ρόλο στη μελλοντική εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος». Πιστεύετε ότι ο στόχος μιας επανδρωμένης πτήσης στον Αρη ως το 2030 είναι επιτεύξιμος; Επίσης, ακόμη και αν κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον γίνει μια επανδρωμένη αποστολή στον Αρη, πόσο εφικτή είναι η δημιουργία αρχικά βάσεων και αργότερα αποικιών εκεί; Οι υπάρχουσες τεχνολογίες που διαθέτουμε μπορούν να υποστηρίξουν κάτι τέτοιο; «Ο στόχος μιας επανδρωμένης αποστολής είναι επιτεύξιμος στο μεσοπρόθεσμο μέλλον. Ισως όχι ως το 2030 αλλά πιθανώς ως το 2040. Για να γίνει μια επανδρωμένη αποστολή θα χρειαστεί οι αστροναύτες να παραμείνουν κάποιο διάστημα στον πλανήτη, οπότε η δημιουργία βάσεων διαβίωσης (living habitats) θα είναι απαραίτητη. Οι τεχνολογικές προκλήσεις δεν εντοπίζονται πάντως μόνο στην επιβίωση στον Αρη, αλλά και στην επιβίωση κατά το ταξίδι προς τα εκεί και πίσω. Με τη σημερινή τεχνολογία η διάρκεια ενός τέτοιου ταξιδιού είναι 7-8 μήνες και αυτό είναι πολύ μεγάλο διάστημα. H ESA και η NASA έχουν προγράμματα που ήδη αναπτύσσουν τεχνολογίες για μια μελλοντική επανδρωμένη αποστολή στον Αρη». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=769252

Την πρώτη κβαντική τηλεμεταφορά μεταξύ του χώρου και της Γης θα την επιχειρήσουν Κινέζοι επιστήμονες Η κατάσταση των σωματιδίων ενός σώματος θα μεταδοθεί από ένα σημείο στο έδαφος σε ένα άλλο σημείο του εδάφους με τη βοήθεια διαστημικού δορυφόρου, ο οποίος θα τεθεί σε τροχιά ειδικά για αυτό το πείραμα. Οι Κινέζοι επιστήμονες σκοπεύουν το καλοκαίρι του τρέχοντος έτους να πραγματοποιήσουν το πρώτο στον κόσμο πείραμα της κβαντικής τηλεμεταφοράς σε απόσταση περίπου 1.200 χιλιόμετρα, αναφέρει η ιστοσελίδα Nature Το πείραμα της φυσικής θα διεξαχθεί από τους επιστήμονες του Κινέζικου πανεπιστημίου Επιστήμης και τεχνολογίας από κοινού με τους συναδέλφους τους από την Ακαδημία Επιστημών της Κίνας. Η κατάσταση των σωματιδίων ενός σώματος θα μεταδοθεί από ένα σημείο στο έδαφος σε ένα άλλο σημείο του εδάφους με τη βοήθεια διαστημικού δορυφόρου, ο οποίος θα τεθεί σε τροχιά ειδικά για αυτό το πείραμα. Στο πρώτο στάδιο του φυσικού πειράματος από την Κίνα υπολογίζεται να ελέγξουν την κρυπτογραφική σχέση μεταξύ του Πεκίνου και της Βιέννης. Στο δεύτερο στάδιο της έρευνας προβλέπεται η διεξαγωγή κβαντικής τηλεμεταφοράς φωτονίων μεταξύ των σταθμών του Delinje και Λιτσιανγκ. Στο μέλλον οι επιστήμονες από την Κίνα σχεδιάζουν ένα παρόμοιο πείραμα με την αποστολή της κατάστασης των σωματιδίων μεταξύ Γης και Σελήνης. http://www.pronews.gr/portal/20160117/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BE%CF%8D-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B7-%CE%B8%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD

Υποθαλάσσια ηφαίστεια έλιωσαν την «χιονόμπαλα» Γη. Πριν από εκατοντάδες εκ. έτη η Γη μετατράπηκε σε… παγάκι. Ο πλανήτης κυριολεκτικά πάγωσε και κάποια στιγμή μετά από μερικές δεκάδες εκ. έτη ξεπάγωσε και η ζωή άρχισε να εξαπλώνεται και να εξελίσσεται. Μια νέα θεωρία προσπαθεί να εξηγήσει το πώς έλιωσαν οι πάγοι και η Γη έγινε ένας φιλικός στη ζωή τόπος. Πρόσφατες μελέτες αποκάλυψαν ότι πριν από περίπου 720 εκατ. έτη η Γη βίωσε μια σφοδρή εποχή παγετώνων κατά την οποία η επιφάνεια του πλανήτη καλύφθηκε με πάγους σε ποσοστό που άγγιξε το 100%! Μάλιστα, οι επιστήμονες προσέδωσαν στον πλανήτη μας για τη συγκεκριμένη περίοδο τον χαρακτηρισμό «Χιονόμπαλα Γη». Οι συνθήκες εκείνη την περίοδο ήταν τέτοιες που στον Ισημερινό η μέση θερμοκρασία ήταν -20 βαθμούς Κελσίου. Οπως είναι ευνόητο, το μεγαλύτερο ποσοστό των μορφών ζωής που υπήρχαν στον πλανήτη εξοντώθηκε. Επέζησαν μόνο όσες μορφές ζωής κατάφεραν να βρουν καταφύγιο στα λιγοστά μικρής έκτασης ανοίγματα των πάγων που υπήρχαν σε ορισμένες θαλάσσιες περιοχές. Στον πυθμένα αυτών των περιοχών υπήρχαν θερμές πηγές που έλιωναν τους πάγους στην επιφάνεια των υδάτων δημιουργώντας ένα περιβάλλον στο οποίο κάποιες μορφές ζωής μπόρεσαν να επιβιώσουν. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον ανέπτυξαν μια νέα θεωρία σύμφωνα με την οποία υποθαλάσσια ηφαίστεια εξερράγησαν δημιούργησαν αλυσιδωτές χημικές διεργασίες. Αυτές οι χημικές διεργασίες απέκτησαν τελικά τον ρόλο γεωμηχανικής παρέμβασης στον πλανήτη μας. Οι χημικές διεργασίες οδήγησαν στην εμφάνιση μέσα στις θάλασσες αρχικά οργανικών ενώσεων και αργότερα κάποιων μικροσκοπικών φυτών που απελευθέρωσαν στην ατμόσφαιρα αυξημένες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, οξυγόνου και άλλων στοιχείων. Αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον ήταν ικανό να οδηγήσει στο λιώσιμο του μεγαλύτερου μέρους των πάγων στον πλανήτη αλλά και ταυτόχρονα πολύ φιλικό στην ανάπτυξη και εξέλιξη της ζωής σε αυτόν. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=770031

ESA: Ένα "σεληνιακό χωριό" θα μπορούσε να αντικαταστήσει το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η ιδέα ενός χωριού στο φεγγάρι μπορεί να παραπέμπει σε επιστημονική φαντασία, όμως θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα μέχρι το 2030, υποστηρίζει ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Ο Γιαν Βέρνερ σκιαγράφησε το όραμά του, την αντικατάσταση δηλαδή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) με ένα σεληνιακό «χωριό», με κτίρια κατασκευασμένα από ρομπότ και εκτυπωτές τρισδιάστατης εκτύπωσης που θα χρησιμοποιούν τη φεγγαρόσκονη για οικοδομικό υλικό. «Σήμερα, θεωρώ το σεληνιακό χωριό ως τον ιδανικό διάδοχο του ISS για την εξερεύνηση (του διαστήματος)», είπε ο Βέρνερ σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο Παρίσι. Ο Βέρνερ, που ανέλαβε επικεφαλής του ESA τον περασμένο Ιούλιο έχει θέσει ως βασικό στόχο του την οργάνωση μιας αποστολής στο φεγγάρι, καθώς υποστηρίζει ότι αυτό είναι το βασικό βήμα ώστε κάποια στιγμή οι άνθρωποι να μπορέσουν να ταξιδέψουν στον Άρη. Στην κατασκευή του χωριού θα μπορούσαν να συμμετέχουν πολλοί οργανισμοί και χώρες —όπως ο ESA, η NASA, η Ρωσία και η Κίνα— παρέχοντας ιδέες, τεχνολογία και αστροναύτες που θα προετοιμάσουν μια αποστολή στον Άρη και θα συνεχίσουν τα επιστημονικά πειράματα που σήμερα γίνονται στον ISS. «Αν κάποιος έχει να προτείνει μια καλύτερη ιδέα, έχει καλώς… Όμως μέχρι τώρα δεν υπάρχει κάποια ανταγωνιστική πρόταση στο τραπέζι», συνέχισε ο Βέρνερ. Το 2014 οι ΗΠΑ είχαν ανακοινώσει ότι θέλουν να διατηρήσουν σε λειτουργία τον ISS μέχρι το 2024, αντί για το 2020. Όμως η Ρωσία εξετάζει το ενδεχόμενο να προχωρήσει μόνη και να κατασκευάσει τον δικό της σταθμό, ενώ ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, μέλη του ESA, θέτουν το ερώτημα αν αξίζει να επιβαρυνθούν το κόστος της τετραετούς παράτασης της ζωής του ISS. «Θα φροντίσουμε να εξηγήσουμε στις χώρες μέλη την αξία του διαστημικού σταθμού και ότι ο ESA θα πρέπει να συνεχίσει» να συμμετέχει στο πρόγραμμα αυτό, είπε ο Βέρνερ. «Η αξία του διαστημικού σταθμού για μένα είναι αδιαμφισβήτητη», κατέληξε. http://www.pronews.gr/portal/20160117/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/esa-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CF%8C-%CE%B8%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C Κίνα: Ετοιμάζει αποστολή στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού για το 2018 Σ' αυτή την ανεξευρένητη πλευρά του δορυφόρου της Γης θα βρεθεί σύμφωνα με ανακοινώσεις κινέζων επισήμων μία διαστημική αποστολή της χώρας το 2018. Όπως ανέφεραν σε συνέντευξη Τύπου το ταξίδι σ' αυτό το τμήμα του φεγγαριού θα περιλαμβάνει και την προσγείωση στο έδαφος ενός μη επανδρωμένου σκάφους. Το σκάφος αυτό με το όνομα Chang'e-4 είναι ίδιο με το Chang'e3 το οποίο παρέδωσε το Jade Rabbit στο φεγγάρι το 2013, αλλά έχει την δυνατότητα να μεταφέρει πολύ μεγαλύτερο φορτίο. Το μικρό τετρακίνητο σκάφος πάντως ήταν άτυχο, καθώς από το 2014 παρουσίασε τεχνικό πρόβλημα και κόλλησε σε ένα σημείο χωρίς να μπορεί να μεταδώσει data πίσω στην Γη, παρά το γεγονός ότι είναι ακόμα και σήμερα λειτουργικό. Η κινέζικη κυβέρνηση θέλει να μαζέψει χρήματα από ιδιώτες επενδυτές για τις εξερευνήσεις της στην Σελήνη, παρά να χρησιμοποιήσει μόνο κρατικά χρήματα. Η επιστήμονες του διαστημικού της προγράμματος δουλεύουν ήδη στο Chang'e-5, με το οποίο θα ολοκληρώσουν τα τρία βήματα που είχαν σχεδιάσει των αποστολών τους, για αποστολή, προσγείωση και επιστροφή διαστημικού οχήματος στο φεγγάρι. Όταν θα φθάσει στη Σελήνη, το Chang'e-4 θα συγκεντρώσει πληροφορίες για την γεωλογία της περιοχής που είναι σχεδόν άγνωστη στον άνθρωπο. Για τους Κινέζους το διαστημικό πρόγραμμα είναι ένα στοίχημα εθνικής εμβέλειας, και η αποστολή του 2018 θα είναι μόνο ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. http://www.pronews.gr/portal/20160115/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AE-%CF%80%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%81%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%8D-%CF%84%CE%BF-2018

Ηλιακές εκρήξεις μέσα από τα "μάτια" της NASA Η NASA για ακόμη μια φορά εντυπωσιάζει με τα πλάνα που δίνει στο φως της δημοσιότητας. Πιο συγκεκριμένα το παρατηρητήριό της κατέγραψε αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν ηλιακή έκρηξη. http://www.pronews.gr/portal/20160116/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%AE%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Η εκπληκτική ανακάλυψη ενώ παρακολουθούσαν νυχτερινές φωτογραφίες της Γης από το διάστημα. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης εκπόνησαν πρότζεκτ με την ονομασία "Πόλεις τη νύχτα" ώστε να δημιουργήσουν έκθεση φωτογραφιών της Γης που πάρθηκαν από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Κατά την διάρκεια όμως της συλλογής των συγκεκριμένων φωτογραφιών, παρατήρησαν κάτι εκπληκτικό. Πρόσεξαν πως οι πόλεις έχουν γίνει πολύ πιο λαμπερές τα τελευταία χρόνια και αιτία είναι η αλλαγή των συμβατικών πηγών φωτισμού με LED. Τα LED μπορεί να είναι πιο οικονομικά όμως ευθύνονται για φωτορύπανση, τα επίπεδα της οποίας έχουν πάρει δραματικές διαστάσεις. Αυτή είναι μία φωτογραφία του Λος Άντζελες το 2010 Φωτ.1 Και αυτή επίσης του Λος Άντζελες το 2012 Φωτ.2 Επίσης σ' αυτή την φωτογραφία φαίνεται το Μιλάνο από το διάστημα, κατά την διάρκεια της νύχτας το 2012 Φωτ.3 Και εδώ το Μιλάνο το 2015 Φωτ.4 Όπως και το Μεξικο το 2003 Φωτ.5 Με την ίδια πόλη το 2011 Φωτ.6 Η υπερβολική φωτεινότητα, αφού τα LED είναι πιο φωτεινά, ευθύνεται για την "εξαφάνιση" των αστεριών κατά την διάρκεια της νύχτας. Η φωτορύπανση είναι υπεύθυνη για σειρά αρνητικών παραγόντων όπως την διαταραχή του οικοσυστήματος και ειδικά των βιορυθμών των ζώων, ενώ διαταράσσει τον κύκλο ύπνου των ανθρώπων. http://www.pronews.gr/portal/20160118/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CF%8E-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%BD%CF%85%CF%87%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF

Νέος αστεροειδής πρόκειται να «ξύσει» τη Γη το Μάρτιο: Ενδέχεται να περάσει και σε απόσταση μόνο 12.000 χλμ. Ένας νέος αστεροειδής πρόκειται να περάσει σε απόσταση αναπνοής από την Γη τον ερχόμενο Μάρτιο. Πρόκειται για τον TX68 και ο οποίος προβλέπεται να περάσει σε απόσταση που μπορεί να φτάσει σε μόλις 12.000 χλμ. η οποία θεωρείται απειροελάχιστη για τα αστρονομικά δεδομένα. Ο ΤΧ68 είναι δύο φορές μεγαλύτερος από τον κομήτη που κτύπησε τη Ρωσία τον Φεβρουάριο του 2013 και η προσέγγισή του εκτιμάται μεταξύ 3 και 8 Μαρτίου. Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες ακόμη είναι νωρίς για να εκτιμηθεί η ακριβής απόσταση που θα περάσει από τη Γη. Έτσι αν και στην καλύτερη περίπτωση η προσέγγιση θα είναι στις 1,6 LD (η απόσταση Γης και Σελήνης) εντούτοις το σώμα ενδέχεται να περάσει και σε απόσταση μεταξύ 0.061 LD (23.600 χλμ.) και 0.032 LD (12.200 χλμ.) γεγονός που τον καθιστά ιδιαίτερα επίφοβο. Η μάζα του κομήτη υπολογίζεται σε 200.000 τόνους. Αν κτυπήσει τη Γη το γεγονός μπορεί να μην είναι καταστροφικό για τον πλανήτη μας (ELE) εντούτοις μπορεί να δημιουργήσει εκτεταμένες καταστροφές και τσουνάμι εάν το σημείο της πτώσης του είναι κάποιος ωκεανός. Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=-yNelXnogWQ#t=14 https://www.youtube.com/watch?v=IzLzpzrlFG8 http://www.pronews.gr/portal/20160118/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%82-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%C2%AB%CE%BE%CF%8D%CF%83%CE%B5%CE%B9%C2%BB-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%BF-%CE%B5%CE%BD%CE%B4%CE%AD%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B5

Επιστήμονες «βλέπουν» γιγάντια εξωγήινη υπερκατασκευή μπροστά από το άστρο KIC8462852 Η μελέτη του άστρου KIC8462852, το οποίο ανακαλύφθηκε το 1890 και απέχει από τη Γη 1480 έτη φωτός, σε σχέση με την αλλόκοτη φωτεινότητα που παρουσιάζει, έχει φέρει στο φως της δημοσιότητας μια νέα θεωρεία η οποία μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Τρεις μήνες πριν όταν κυκλοφόρησαν οι πρώτες φήμες για μια γιγάντια υπερκατασκευή στο άστρο οι περισσότεροι θεώρησαν ότι οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο ήταν πολύ μικρές. Την θεωρεία της εξωγήινης υπερκατασκευής πρώτος ανέφερε ο αστρονόμος Jason Wright από το πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια νεότερες όμως παρατηρήσεις έρχονται να ενισχύσουν την θεωρεία αυτή. Όπως αναφέρει το New Scientist ένας ακόμη αστρονόμος ο Bradley Schaefer από το πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα θεωρεί πως κάτι περίεργο υπάρχει κοντά στο άστρο και αυτό σίγουρα δεν είναι κάποιο φυσικό φαινόμενο. Το μυστήριο με το άστρο έγκειται στο γεγονός ότι όπως όλα τα άστρα παρουσιάζουν μεταβολές στη φωτεινότητά τους εξαιτίας διάφορων λόγων. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι μεταβολές της φωτεινότητας του KIC8462852 είναι τόσο έντονες και απότομες που είναι αδύνατο αυτές να εξηγηθούν με τα υπάρχοντα δεδομένα. Από το 2009 μέχρι και το 2013 οι επιστήμονες παρατηρώντας το άστρο μέσω του τηλεσκοπίου Kepler παρατήρησαν μεταβολές στη φωτεινότητα οι οποίες πλησίαζαν και το 20% της κανονικής του λάμψης και οι αλλαγές αυτές δεν ακολουθούσαν κανένα συγκεκριμένο πρότυπο. Όπως αναφέρει το New Scientist η αλλαγή αυτή στη φωτεινότητα μπορεί να προκληθεί μόνο από κάτι γιγάντιο σε διαστάσεις και το οποίο δεν μπορεί να είναι κάποιος άλλος πλανήτης καθώς δεν υπάρχει κάποια σταθερή ακολουθία αλλά αντίθετα πρέπει να είναι κάτι που αλλάζει σχήμα με την πάροδο του χρόνου μπλοκάροντας διαφορετικά επίπεδα φωτός προερχόμενα από το συγκεκριμένο άστρο. Αν και η γιγάντια υπερκατασκευή θα μπορούσε να είναι μια εξήγηση εντούτοις η πιθανότερη εξήγηση θα ήταν αυτή των κομητών ή μιας τεράστιας ομάδας από αυτούς. Αλλά ο Shaefer λέει μη βιάζεστε. «Η ιδέα ενός σμήνους από κομήτες προτάθηκε -και λογικά- ως μια από τις πιο πειστικές εξηγήσεις για την περίεργη συμπεριφορά της φωτεινότητας του άστρου αλλά δυστυχώς δεν είναι κάτι τέτοιο. Για να φτάσει στο σημείο να αποκλείσει τη θεωρία των κομητών ο Shaefer ανέτρεξε στα στοιχεία παρατήρησης του άστρου τα οποία φθάνουν μέχρι το 1890. Αναλύοντας έτσι 1200 μετρήσεις από το 1890 μέχρι το 1989 βρήκε η ότι η αλλόκοτη μεταβολή της φωτεινότητας του KIC8462852 βρίσκεται σε εξέλιξη τα 100 τουλάχιστον τελευταία χρόνια. Όπως λέει ο ίδιος για να ερμηνευθεί η συμπεριφορά του άστρου με βάσει τις παρατηρήσεις των τελευταίων 100 ετών με βάση τη θεωρία με τους κομήτες θα απαιτούσε 648.000 κομήτες με διάμετρο τουλάχιστον 200 μέτρων ο καθένας να παιρνούν μπροστά από το άστρο για να προκαλέσουν τέτοιο αποτέλεσμα. Κάτι που βέβαια είναι αδύνατο. Έτσι η μοναδική εξήγηση που απομένει είναι, και όπως αναφέρει ο Shaefer στην εργασία του ότι «πρόκειται γι κάποιο τεχνητό σώμα που κατασκευάζεται τουλάχιστον για 100 χρόνια και αυτό είναι που μεταβάλλει τη εκπεμπόμενη φωτεινότητα του άστρου». Βέβαια όπως αναφέρθηκε το άστρο βρίσκεται σε απόσταση 1500 ετών φωτός από τη Γη, άρα αυτό σημαίνει ότι οι παρατηρήσεις αφορούν μια περίοδο από το 390 έως το 490 μ.χ. σε γήινο χρόνο. Λογικά επομένως το έργο θα πρέπει να έχει τελειώσει τώρα ακόμη και αν οι εξωγήινοι κινούνται σε ρυθμούς ελληνικού δημοσίου. Βίντεο. http://www.pronews.gr/portal/20160117/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%82-%C2%AB%CE%B2%CE%BB%CE%AD%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BD%C2%BB-%CE%B3%CE%B9%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%B7-%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF-kic8462852

Το νέφος του Όορτ. Το Νέφος του Oort είναι περιοχή του εξωτερικού ηλιακού συστήματος. Αποτελείται από πυρήνες κομητών και βρίσκεται σε απόσταση από 50.000 – 100.000 AU από τον Ήλιο, χίλιες φορές πιο μακρυά από τον Πλούτωνα ή περίπου ένα έτος φωτός. Λόγω της απόστασης δεν έχει ακόμα παρατηρηθεί κάποιο σώμα από αυτά που το αποτελούν, με μόνες εξαιρέσεις τη Sedna και το 2006 SQ372, που υποστηρίζεται ότι είναι σώματα Oort. Το Νέφος του Oort λοιπόν είναι προς το παρόν κατά κύριο λόγο μια θεωρητική κατασκευή. Η αρχική ιδέα ανήκει στον Εσθονό αστρονόμο Ερνστ Έπικ (Ernst Opik), που στα 1932 υποστήριξε ότι οι κομήτες προέρχονται από ένα νέφος στις εξωτερικές περιοχές του Ηλιακού Συστήματος. Η ιδέα αυτή επανεισάχθηκε το 1950 από τον Ολλανδό αστρονόμο Γιάν Όορτ (Jan Hendrick Oort). Η λογική ήταν η εξής: εφόσον όλοι οι κομήτες κάποια στιγμή καταστρέφονται μέσα στο Ηλιακό Σύστημα (λόγω της βαρύτητας του Ήλιου ή των μεγάλων πλανητών), δεν θα έπρεπε, μετά από πέντε δισεκατομμύρια χρόνια ύπαρξης του Ηλιακού Συστήματος, να παρατηρούνται πια κομήτες. Άρα πρέπει να υπάρχει μια πηγή πυρήνων κομητών, που στέλνει συνεχώς κομήτες στο εσωτερικό Ηλιακό Σύστημα. Αν ληφθούν υπόψη και οι τροχιές των κομητών μεγάλης περιόδου, η πηγή αυτή πρέπει να απέχει κάπου 50.000 AU από τον Ήλιο και να περιέχει εκατομμύρια πυρήνων. Λόγω του ότι οι κομήτες μεγάλης περιόδου έρχονται έξω απ’ την εκλειπτική, η πηγή τους πρέπει να περιβάλλει σφαιρικά το Ηλιακό Σύστημα. Τα αντικείμενα του Νέφους του Oort δημιουργήθηκαν κι αυτά μαζί με τους πλανήτες και τα υπόλοιπα σώματα του ηλιακού μας συστήματος. Η βαρυτική τους αλληλεπίδραση όμως κυρίως με τους μεγάλους πλανήτες άλλαξε τις τροχιές τους και τα εξακόντισε έξω απ’ το ηλιακό σύστημα, προς όλες τις κατευθύνσεις. Αλληλεπιδράσεις με τα βαρυτικά πεδία άλλων αστεριών (που παίζουν ρόλο σε τέτοιες αποστάσεις) έδωσαν στο Νέφος του Oort τη σφαιρική κατανομή του. http://www.pronews.gr/portal/20160115/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%AD%CF%86%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%8C%CE%BF%CF%81%CF%84-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

NASA: Δεύτερο τρομακτικό ατύχημα με «καταραμένο» σκάφανδρο. Δυόμισι χρόνια μετά τον παρ' ολίγον πνιγμό ενός αστροναύτη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), δύο συνάδελφοί του χρειάστηκε να τερματίσουν εσπευσμένα τις εργασίες στο εξωτερικό του συγκροτήματος όταν η κάσκα του ενός άρχισε να γεμίζει νερό. Ο Τίμοθι Κόπρα της NASA εργαζόταν μαζί με τον Τιμ Πικ -τον πρώτο βρετανό πολίτη που πραγματοποιεί διαστημικό περίπατο- όταν ανέφερε ότι είδε μέσα στην κάσκα του μια μεγάλη σταγόνα νερού, διαστάσεων περίπου δέκα επί πέντε εκατοστών. Ο Πικ κοίταξε τότε τον συνάδελφό του και ενημέρωσε το κέντρο ελέγχου ότι η κάσκα του είχε θολώσει από ένα στρώμα νερού. Και οι δύο αστροναύτες πήραν εντολή να επιστρέψουν εσπευσμένα στο εσωτερικό του ISS, τέσσερις ώρες μετά την έναρξη του διαστημικού περιπάτου και δύο ώρες νωρίτερα από το προγραμματισμένο. Ο Κόπτρα χρησιμοποίησε το ίδιο σκάφανδρο που φορούσε ο ιταλός Λούκα Παρμιτάνο σε έναν εφιαλτικό διαστημικό περίπατο το 2013: περίπου ενάμισι λίτρο νερού διέρρευσε από το σύστημα ψύξης της στολής, πλημμύρισε την κάσκα του και απείλησε να τον πνίξει. Και αυτή τη φορά, το νερό φαίνεται ότι διέρρευσε από το σύστημα ψύξης, ευτυχώς όμως ήταν πολύ λιγότερο. Ο κυβερνήτης του ISS Σκοτ Κέλι εξέτασε το σκάφανδρο και ανέφερε ότι γέμισε μια σύριγγα με περίπου 15 ml νερό. Νερό όμως είχε μουσκέψει και τα εσωτερικά μαξιλαράκια του σκάφανδρου, το οποίο είχε αναβαθμιστεί και είχε ενισχυθεί με περισσότερα απορροφητικά υλικά μετά το ατύχημα του 2013. Όπως φαίνεται, τα μέτρα που έλαβε η NASA μετά την περιπέτεια του Παρμιτάνο μπορεί και να ήταν σωτήρια στην περίπτωση του Κόρπα. Ο Κόρπα και ο Πικ πρόλαβαν τουλάχιστον να ολοκληρώσουν τον πρωτεύοντα στόχο του διαστημικού περιπάτου, την αντικατάσταση ενός ρυθμιστή τάσης που χάλασε πριν δύο μήνες και μείωσε την ηλεκτρική ισχύ του σταθμού κατά το ένα όγδοο. Η NASA διαβεβαίωσε ότι θα εξετάσει και πάλι την «καταραμένη» στολή για να διευκρινιστεί τι πήγε στραβά. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500052162 Απέτυχε η SpaceX σε απόπειρα προσνήωσης πυραύλου. Πύραυλος Falcon 9 της αμερικανικής SpaceX εκτοξεύθηκε την Κυριακή και έθεσε σε τροχία έναν επιστημονικό δορυφόρο, στη συνέχεια όμως απέτυχε να προσεδαφιστεί σε μια μη επανδρωμένη εξέδρα στον Ειρηνικό. Μεταφέροντας στην κορυφή του τον ευρω-αμερικανικό δορυφόρο Jason-3, σχεδιασμένο να μετρά τη στάθμη της θάλασσας σε όλο τον κόσμο, ο Falcon («γεράκι») εκτοξεύθηκε στις 20.42 ώρα Ελλάδας από την Αεροπορική Βάση Βάντερμπεργκ στην Καλιφόρνια. Λιγότερο από τρία λεπτά μετά την πυροδότηση, το κατώτερο και μεγαλύτερο τμήμα του πυραύλου αποσυνδέθηκε από το δεύτερο στάδιο και άρχισε να πέφτει, ενώ το δεύτερο στάδιο συνέχισε την ανοδική του πορεία για να θέσει το φορτίο σε τροχιά. Καθώς έπεφτε, το πρώτο στάδιο πυροδότησε ξανά τους κινητήρες του, ανέπτυξε τέσσερα σκέλη προσεδάφισης και επιχείρησε να σταθεί όρθιος σε μια ρομποτική πλωτή εξέδρα. Ένα από τα σκέλη παρουσίασε βλάβη και ο πύραυλος έπεσε, είπε η εταιρία. Τον περασμένο μήνα, ένας ίδιος Falcon 9 προσεδαφίστηκε με επιτυχία στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ μετά την εκτόξευση μιας κάψουλας Dragon της SpaceX προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό -η SpaceX και δύο ακόμα εταιρείες έχουν εξασφαλίσει συμβόλαια της NASA για τον ανεφοδιασμό του πολυεθνικού τροχιακού εργαστηρίου. Μέχρι σήμερα, όμως, η SpaceX δεν έχει καταφέρει να προνηώσει τον πύραυλο. Σύμφωνα με την εταιρεία, ο Falcon 9 που εκτοξεύθηκε την Κυριακή θα μπορούσε να επιστρέψει το έδαφος, δεν έχει λάβει όμως έγκριση για κάτι τέτοιο για «περιβαλλοντικούς» όρους. Η τεχνολογία των επαναχρησιμοποιούμενων πυραύλων εκτιμάται ότι θα μείωνε σημαντικά το κόστος της εκτόξευσης φορτίων, το οποίο φτάνει σήμερα τα δεκάδες εκατομμύρια δολάρια. Η SpaceΧ δεν έχει διευκρινίσει ποιο θα ήταν το όφελος για τους πελάτες της -σήμερα, κάθε εκτόξευση του Falcon 9 χρεώνεται 61 εκατομμύρια. Ο Jason-3, ο δορυφόρος που εκτοξεύθηκε την Κυριακή, είναι προϊόν πολυετούς συνεργασίας ανάμεσα στη NASA, την αμερικανική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA), το γαλλικό Εθνικό Κέντρο Διαστημικής Έρευνας (CNES) και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Αξιοποίηση των Μετεωρολογικών Δορυφόρων. Είναι το νεότερο μέλος μιας σειράς δορυφόρων που μετρούν τη στάθμη της θάλασσας αδιαλείπτως από το 1992 και έχουν επιτρέψει στους κλιματολόγους να συνυπολογίσουν το ρόλο των ωκεανών στα μοντέλα του παγκόσμιου κλίματος. Πρωτεύον όργανο του Jason-3 είναι ένα ραντάρ που μετρά τη στάθμη της θάλασσας εκπέμποντας έναν παλμό μικροκυμάτων και μετρώντας το χρόνο που χρειάζεται για να ανακλαστεί από την επιφάνεια του νερού και να επιστρέψει στον δορυφόρο. Ο Jason-3 θα δώσει πιο σαφή εικόνα για το πώς η παγκόσμια θέρμανση και η άνοδος της στάθμης επηρεάζουν τους ανέμους και τα θαλάσσια ρεύματα σε απόσταση μόλις ενός χιλιομέτρου από τις ακτές. Σύμφωνα με τη NOAA, οι προηγούμενοι δορυφόροι περιορίζονταν στα δέκα χιλιόμετρα από τις ακτές. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500052152

Το New Horizons «φωτίζει» το σύμπαν. Στις λίστες με τα πιο σημαντικά επιστημονικά επιτεύγματα του 2015, το ταξίδι στον Πλούτωνα κατέκτησε την πρώτη θέση σε όλα σχεδόν τα περιοδικά επιστήμης στον κόσμο. Από τον περασμένο Ιούλιο που το διαστημόπλοιο New Horizons πέρασε από τον Πλούτωνα και τα φεγγάρια του, οι επιστήμονες της NASA δεν έχουν σταματήσει να «κατεβάζουν» δεδομένα και να προσφέρουν στην ανθρωπότητα τις πρώτες εικόνες από τους πιο απομακρυσμένους τόπους του Ηλιακού μας συστήματος. Τα επιστημονικά ευρήματα δεν θα σταματήσουν να μας εκπλήσσουν τουλάχιστον μέχρι το 2020 που το New Horizons θα περιπλανάται ανάμεσα σε άλλα πεδία της Ζώνης του Κάιπερ, της στοιβάδας που εκτείνεται έξω από την τροχιά του Ποσειδώνα. Ομως, σύμφωνα με τον Ελληνα αστροφυσικό, δρα Σταμάτη Κριμιζή, βασικό μέλος της επιστημονικής ομάδας της αποστολής New Horizons, «το πιο σημαντικό από όλα, το επίτευγμα της αποστολής είναι ότι κατέστη δυνατό να πραγματοποιηθεί αυτή η εξερεύνηση». Οπως εξήγησε στην «Κ» ο δρ Κριμιζής, η ομάδα του New Horizons πριν από ακριβώς 10 έτη ―στις 19 Ιανουαρίου 2006― εκτόξευσε το διαστημόπλοιο New Horizons με στόχο μια μικρή περιοχή του ουρανού δίπλα στον Πλούτωνα, μήκους 100 και πλάτους 140 χλμ. Και όχι μόνο τα κατάφεραν, αλλά πέρασαν το New Horizons σχεδόν από το κέντρο αυτού του ορθογωνίου, το οποίο απέχει από τη Γη πέντε δισ. χλμ. «Για να καταλάβετε το μέγεθος της επιτυχίας της στόχευσης, είναι σαν κάποιος να χτυπά ένα μπαλάκι του γκολφ στην Αθήνα και να πετυχαίνει μια τρύπα στη Νοτιοανατολική Ασία» λέει ο δρ Κριμιζής. Πριν από την αποστολή New Horizons, η ευκρινέστερη εικόνα που είχε η ανθρωπότητα για τον Πλούτωνα ήταν εκείνη από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και δεν ξεπερνούσε τα πέντε πίξελ. «Πηγαίνοντας εκεί με το New Horizons ήταν σαν να τραβήξαμε το πέπλο από έναν κόσμο που δεν γνωρίζαμε προηγουμένως» λέει ο δρ Κριμιζής. «Και ξαφνικά μας αποκαλύφθηκε ένας γεωλογικά ζωντανός πλανήτης». Σύμφωνα με τους επιστήμονες το μεγάλο ερώτημα είναι πώς είναι δυνατόν μικροί πλανήτες σαν τον Πλούτωνα να παραμένουν ενεργοί δισεκατομμύρια έτη μετά τον σχηματισμό τους. Κλειδί στην κατανόηση της δραστηριότητας του Πλούτωνα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αποτελεί ο ρόλος που διαδραματίζει το βαθύ στρώμα παγωμένου αζώτου και άλλων πτητικών ενώσεων, το οποίο ανακαλύφθηκε σε μια περιοχή του πλανήτη που ονομάστηκε ανεπίσημα «Sputnik Planum». Το όργανο Ralph Αυτή η ανακάλυψη δεν θα ήταν δυνατή χωρίς το Ralph, ένα από τα κύρια όργανα της αποστολής, με το οποίο «αναγνωρίσαμε ποια στοιχεία είναι παρόντα στον Πλούτωνα» εξηγεί η 34χρονη Ιταλίδα αστρονόμος, Σίλβια Πρωτόπαπα, από το πανεπιστήμιο του Μέριλαντ των ΗΠΑ και μέλος της επιστημονικής ομάδας που είναι υπεύθυνη για την ανάλυση της σύστασης του Πλούτωνα και των φεγγαριών του. Το όργανο Ralph, το οποίο συνδυάζει μια συσκευή απεικόνισης με ένα φασματογράφο, προσφέρει εικόνες που δίνουν πληροφορίες για το χρώμα, τη σύνθεση και τη θερμοκρασία. Με βάση αυτά και άλλα δεδομένα από τα υπόλοιπα όργανα του διαστημοπλοίου, η πραστρονομική κοινότητα έχει ξεκινήσει να επινοεί και να σχεδιάζει έρευνες που πιθανώς να ρίξουν φως στα φαινόμενα που συμβαίνουν σε αυτή την επίπεδη κοιλότητα, σχήματος καρδιάς. «Βλέπω τους συναδέλφους μου, πλανητικούς γεωλόγους, σαστισμένους. Μαθαίνουν τόσα πολλά νέα άγματα σε σύντομο χρονικό διάστημα και δεν ξέρουν τι να πρωτοκοιτάξουν και πώς να τα συναρμολογήσουν» λέει ο δρ Κριμιζής. Από τη γεωλογία του πλανήτη μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι υπάρχει μεταφορά πάγου από το ένα μέρος της επιφάνειας στο άλλο, καθώς και ροή αέρα. «Σε ένα μικρό πλανήτη, με υποτυπώδη ατμόσφαιρα ―δέκα εκατομμυριοστά της ατμόσφαιρας της Γης― είναι πρωτοφανές ότι υπάρχουν άνεμοι» επισημαίνει ο δρ Κριμιζής. «Εάν κάποιος θεωρητικός είχε προβλέψει ότι ο Πλούτωνας έχει όλες αυτές τις ιδιότητες, η επιστημονική κοινότητα θα γελούσε μαζί του. Ομως διαπιστώνουμε, και από τη συγκεκριμένη αλλά και από προηγούμενες αποστολές, ότι η φύση έχει πολύ μεγαλύτερη φαντασία από εμάς». Παρότι επόμενες αποστολές για την εις βάθος μελέτη αυτών των άκρων του Ηλιακού Συστήματος δεν έχουν ακόμα δρομολογηθεί, ο δρ Κριμιζής προβλέπει ότι το πολύ σε δύο χρόνια, όταν θα έχουν δημοσιευτεί και «χωνευτεί» τα αποτελέσματα από το New Horizons, θα υπάρξει πληθώρα προτάσεων για τη μελέτη περισσότερων σωμάτων στη Ζώνη Κάιπερ. «Οσο περισσότερα δεδομένα συγκεντρώσουμε γι’ αυτά τα αντικείμενα, τόσο καλύτερα συμπεράσματα θα μπορέσουμε να βγάλουμε, όχι μόνο για το δικό μας Ηλιακό σύστημα και για άλλα αστρικά συστήματα και εξωπλανήτες» λέει ο δρ Κριμιζής. Επόμενος στόχος εντός της ζώνης του Κάιπερ Σήμερα το διαστημόπλοιο New Horizons βρίσκεται ήδη 1,4 αστρονομικές μονάδες μακριά από τον Πλούτωνα, δηλαδή 1,4 φορές την απόσταση μεταξύ Γης και Ηλιου. Τέσσερις επιδέξιοι ελιγμοί, ο τελευταίος των οποίων πραγματοποιήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2015, έστρεψαν το διαστημόπλοιο στην κατεύθυνση του επόμενου στόχου, του αντικειμένου 2014 MU69, ενός μικρού σώματος στη Ζώνη του Κάιπερ, σε απόσταση περίπου 1,5 δισ. χλμ. από τον Πλούτωνα. Σκοπός αυτών των προσεκτικών ελιγμών είναι το Νew Horizons να περάσει δίπλα από τον 2014 MU69 την 1η Ιανουαρίου 2019. Οι επιστήμονες μπορεί ακόμα να μην ξέρουν ακριβώς τι να περιμένουν από αυτή την εξερεύνηση, όμως συμφωνούν ότι σίγουρα τους επιφυλάσσονται περισσότερες εκπλήξεις. «Σήμερα γνωρίζουμε τους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος, όμως υπάρχουν ακόμα χιλιάδες αντικείμενα για τα οποία δεν ξέρουμε τίποτα πέρα από την ύπαρξή τους» αναφέρει ο δρ Κριμιζής. «Γνωρίζοντας τη σύνθεση των σωμάτων που βρίσκονται στη Ζώνη του Κάιπερ μπορούμε να βελτιώσουμε την κατανόησή μας για την καταγωγή και την εξέλιξη του Ηλιακού μας συστήματος» λέει η δρ Πρωτόπαπα. http://www.kathimerini.gr/846070/article/epikairothta/episthmh/to-new-horizons-fwtizei-to-sympan

Ελληνας διαπρέπει στην έρευνα για τον καρκίνο. Είναι μόλις 33 ετών, όμως έχει έδρα και εργαστήριο στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU) και βρίσκεται στην αιχμή της έρευνας για ανακάλυψη θεραπειών για τον καρκίνο του πνεύμονα - την πιο φονική μορφή της ασθένειας. Ο κ. Θαλής Παπαγιαννακόπουλος αντιμετωπίζει το θέμα επιθετικά. Χρησιμοποιώντας μια επαναστατική τεχνική, προσπαθεί να καταλάβει πώς λειτουργούν συγκεκριμένες μεταλλάξεις του καρκίνου, οι οποίες εμφανίζονται στους περισσότερους ασθενείς. Σκοπός δεν είναι άλλος από την ανάπτυξη γενετικών θεραπειών του καρκίνου, κάτι εξαιρετικά δύσκολο, λόγω της πολυπλοκότητάς του. Ομως, η έρευνα του κ. Παπαγιαννακόπουλου, ίσως αποτελέσει καθοριστικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Στις 22 Δεκεμβρίου η τάξη των θετικών επιστημών της Ακαδημίας Αθηνών του απένειμε ειδικό βραβείο για την καινοτόμο ερευνητική του μέθοδο, η οποία έγινε δεκτή για δημοσίευση στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό, Nature. Αλλά και το περιοδικό Science χαρακτήρισε τη μέθοδο CRISP, την οποία χρησιμοποιεί η επιστημονική ομάδα στην οποία μετείχε ο κ. Θαλής Παπαγιαννακόπουλος, ως επιστημονική επανάσταση. Οι αντικαρκινικές έρευνες γίνονται καταρχήν σε μοντέλα υπολογιστών, έπειτα σε καλλιέργειες ανθρωπίνων ιστών και στη συνέχεια σε πειραματόζωα, όπως η δροσόφυλλα μύγα, κυρίως όμως σε ποντίκια. «Μέχρι πρότινος έπρεπε να δημιουργούμε μεταλλάξεις μέσω βλαστικών κυττάρων, τα οποία παρήγαγαν ποντίκια. Αυτό μπορεί να έπαιρνε και τρία χρόνια. Τώρα μπορούμε να παρέμβουμε κατευθείαν στο DNA ενήλικων οργανισμών και αυτό μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα γιατί ο καρκίνος συνήθως εμφανίζεται σε ώριμους ιστούς» εξηγεί ο ίδιος. Μάλιστα, η ομάδα στην οποία συμμετείχε ο κ. Παπαγιανακόπουλος, ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο ΜΙΤ, κατάφερε να παράξει τέσσερις μεταλλάξεις σε τέσσερις μήνες, αν και όπως λέει, δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο να γίνουν πολλές περισσότερες, κάτι που θα επιταχύνει σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό την έρευνα. Η μέθοδος CRISP ανακαλύφθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 στην Οσάκα της Ιαπωνίας, όταν ερευνητές παρατήρησαν ότι κάποια βακτήρια μπορούν να αλλοιώσουν το DNA τους προκειμένου να προστατευτούν από επιθέσεις ιών. Χρόνια αργότερα, το 2014, επιστήμονες στις ΗΠΑ βρήκαν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτόν τον μηχανισμό προκειμένου να κόψουν και να ράψουν DNA, περίπου όπως κόβει κανείς κείμενο στον υπολογιστή. Για να το κάνουν αυτό εισάγουν σε ένα κύτταρο μια πρωτεΐνη, η οποία καθοδηγούμενη από RNA μπορεί και σπάει την αλληλουχία του DNA του κυττάρου, σε όποιο σημείο επιθυμεί ο ερευνητής. «Καταφέραμε χρησιμοποιώντας ιούς να μεταφέρουμε καρκινικές μεταλλάξεις σε συγκεκριμένα κύτταρα στον πνεύμονα και να μελετήσουμε μόνο αυτά. Είναι σαν να βρήκαμε έναν γενετικό διακόπτη που μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε γενετικούς συνδυασμούς μεταλλάξεων που εμφανίζονται σε ανθρώπους» λέει ο κ. Παπαγιαννακόπουλος. Το μεγάλο πρόβλημα που προσπαθούν να λύσουν οι ερευνητές είναι η πολυπλοκότητα των μεταλλάξεων. Σε ένα χάρτη 200 ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα ο κ. Παπαγιαννακόπουλος εντόπισε δύο ογκογονίδια που φαίνεται να εμφανίζονται συχνότερα (στο 70% των κρουσμάτων -υπάρχουν χιλιάδες άλλες μεταλλάξεις που δεν γνωρίζουμε πώς λειτουργούν οι ίδιες ή ο συνδυασμός τους) και προσπαθεί να παρέμβει σε αυτά ώστε να αναστείλει την εξέλιξη της ασθένειας. Η πεποίθηση που υπάρχει στην ιατρική κοινότητα είναι ότι στο μέλλον θα αναπτυχθούν γονιδιακές θεραπείες, που μπορεί να καταστήσουν χρόνια ασθένεια κάποιες μορφές καρκίνου, όμως δεν είναι εύκολο να παραχθούν μοναδικές θεραπείες για κάθε διαφορετικό ασθενή, ανάλογα με το καρκινικό του προφίλ. Αν καταφέρουν να βρουν γενετικά μονοπάτια που να αφορούν μεγάλες ομάδες ασθενών, τότε ίσως καταφέρουν να φέρουν πιο κοντά τις προσωποποιημένες θεραπείες Η επαναστατική μέθοδος CRISP, την οποία χρησιμοποιεί ο κ. Παπαγιανακόπουλος, έχει όμως και μια άλλη εφαρμογή, η οποία μπορεί να είναι ηθικά επιλήψιμη. «Η μέθοδος μπορεί να χρησιμοποιηθεί πρακτικά για οτιδήποτε. Ξέρουμε ότι κάποιοι επιστήμονες στην Κίνα έχουν επιχειρήσει να τη χρησιμοποιήσουν για γενετική βελτίωση κυττάρων» λέει ο ίδιος. «Θυμάστε την ταινία Gattaca; Ισως είναι πιο κοντά από όσο περιμέναμε», καταλήγει. http://www.kathimerini.gr/845935/article/epikairothta/episthmh/ellhnas-diaprepei-sthn-ereyna-gia-ton-karkino

ROSCOSMOS.Χρονοδιάγραμμα εκτοξεύσεων το I τρίμηνο του 2016. 28η Γενάρη: (RN) «Proton-M» και SC EutelSat 9Β («Eutelsat 9Β")? 7η Φεβρουαρίου: «Σογιούζ-2.1β» και «Glonass-M"? 12η Μάρτ: «Σογιούζ 2.1β» και SC "Resurs-Ρ №3»? 14η Μάρτ: "Proton-M" με την αποστολή ExoMars («ExoMars»). Σχετικά με το πρόγραμμα ISS κατά το πρώτο τρίμηνο του 2016: 19 Μαρτ: "Soyuz-FG" με TPK "Soyuz TMA-20M"? 31 Μάρτ: "Soyuz-2.1a" με THC "Πρόοδος MS-02" http://www.federalspace.ru/21951/ Πυραυλοκινητήρας μεθανίου/φυσικού αερίου στα σχέδια της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας. Την ανάπτυξη ενός πυραυλοκινητήρα που θα κινείται με μεθάνιο/ φυσικό αέριο σχεδιάζει η ρωσική διαστημική υπηρεσία, Roscosmos. Όπως αναφέρει το ρωσικό πρακτορείο Sputnik, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Izvestia, στο πλαίσιο ενός ειδικού προγράμματος έρευνας και ανάπτυξης πάνω σε κινητήρες, η Ρωσία στοχεύει στην ανάπτυξη των δομικών στοιχείων ενός πρωτοποριακού πυραυλοκινητήρα. Η ρωσική διαστημική υπηρεσία φέρεται να είναι έτοιμη να επενδύσει πάνω από 25 δισ. ρούβλια, αν και εκτιμάται πως όλο το ποσό δεν θα πάει στον πυραυλοκινητήρα μεθανίου, καθώς το όλο πρόγραμμα περιλαμβάνει την ανάπτυξη πρωτοτύπων πυραυλοκινητήρων υγρών καυσίμων νέας γενιάς, εξοπλισμένων με διαγνωστικά συστήματα και συστήματα προστασίας, καθώς και δομικά στοιχεία από συνθετικά υλικά. Πηγή κοντά στο πρόγραμμα δήλωσε ότι στόχος είναι η κατασκευή ενός πρωτοτύπου πυραυλοκινητήρα, αν και δεν έχει αρχίσει ακόμα ανάπτυξη πυραύλου που θα τον φέρει. Σε κάθε περίπτωση, θεωρείται ότι θα αποτελέσει σημαντικό βήμα για μελλοντικά προγράμματα. Το αρχικό πλάνο φέρεται να ήταν εγκατάσταση του πυραυλοκινητήρα στον νέο πύραυλο Feniks, ωστόσο η ιδέα αυτή εγκαταλείφθηκε. Γενικά, το εν λόγω πρόγραμμα εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο των ρωσικών προσπαθειών για πυραύλους χαμηλού κόστους, που θα έχουν συνέπεια πιο οικονομικές αποστολές στο Διάστημα- στην ίδια φιλοσοφία με τις προσπάθειες εταιρειών όπως η αμερικανική SpaceΧ, για επαναχρησιμοποιούμενους πυραύλους, που επιστρέφουν στη Γη μετά την αποστολή τους. http://www.naftemporiki.gr/story/1054487/puraulokinitiras-methanioufusikou-aeriou-sta-sxedia-tis-rosikis-diastimikis-upiresias Η NASA σύναψε συμβόλαια μεταφοράς φορτίων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η NASA σύναψε τρία συμβόλαια μεταφοράς φορτίων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για να διασφαλίσει ότι ο απαραίτητος εξοπλισμός όσον αφορά στις διεργασίες και έρευνες προς την κατεύθυνση του ταξιδιού στον Άρη θα παραδοθεί στον ISS στο Διάστημα 2019-2024. Η εταιρεία αποκάλυψε ότι επελέγησαν οι Orbital ATK, Sierra Nevada Corporation και SpaceX. Αναλυτικότερα, τα συμβόλαια αυτά έχουν να κάνουν με την παράδοση φορτίων στον σταθμό, την απόρριψη ανεπιθύμητων φορτίων και την επιστροφή δειγμάτων και άλλων αντικειμένων από τον σταθμό πίσω στη NASA. Όπως υπογράμμισε ο επικεφαλής της NASA, Τσαρλς Μπόλντεν, λίγοι θα φαντάζονταν το 2010 ότι η NASA θα συνεργαζόταν με όλο και περισσότερες ιδιωτικές εταιρείες προκειμένου το Διάστημα να καταστεί πιο οικονομικά προσβάσιμο. Τα συμβόλαια εγγυώνται τουλάχιστον έξι αποστολές ανεφοδιασμού από την κάθε εταιρεία – και θα διεξαχθούν παράλληλα με πτήσεις στο πλαίσιο του Commercial Crew Program, που θα επιτρέψει την πρόσθεση ενός εβδόμου αστροναύτη στον σταθμό, έτσι ώστε να αυξηθεί ο χρόνος του πληρώματος που είναι αφιερωμένος στην έρευνα. Κατά την επιλογή, η υπηρεσία αξιοποίησε την εμπειρία από τα πρώτα συμβόλαια, με την Orbital ATK και την SpaceX. Η μέγιστη δυνατή αξία για όλα τα συμβόλαια είναι 14 δισ. από το 2016 ως το 2024, με τη NASA να ζητεί αποστολές όποτε θεωρεί ότι χρειάζονται και την τιμή τους να καθορίζεται από τον τύπο τους. http://www.naftemporiki.gr/story/1054898/i-nasa-sunapse-sumbolaia-metaforas-fortion-ston-diethni-diastimiko-stathmo

Εντοπίστηκε γαλαξίας όπου σχηματίζονται άνεμοι ταχύτητας 33 χιλιάδων χλμ./δευτ.! Ενας σπειροειδής γαλαξίας που μοιάζει πολύ με τον δικό μας σε απόσταση 800 εκ. ετών φωτός από εμάς έκρυβε στην καρδιά του ένα εντυπωσιακό κοσμικό «μυστικό». Με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου XMM-Newton επιστήμονες του Instituto Nacional de Astrofísica, Óptica y Electrónica of Puebla, στο Μεξικό διαπίστωσαν ότι στο κέντρο του γαλαξία υπάρχει μια μελανή οπή με μάζα έξι εκ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου. Η μαύρη τρύπα έλαβε την κωδική ονομασία IRAS17020+4544 και όπως ανακάλυψαν οι ερευνητές εκεί δημιουργούνται κοσμικοί άνεμοι που αποτελούνται από διάφορα αέρια και κινούνται με τρομερές ταχύτητες. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι οι άνεμοι αυτοί κινούνται με ταχύτητες 23-33 χιλιάδες χλμ/δευτ. και είναι φυσικά οι ταχύτεροι άνεμοι που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν. Δεν είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται το φαινόμενο της δημιουργίας ανέμων από την δραστηριότητα μιας μελανής οπής. Όμως είναι οι ταχύτεροι που έχουν εντοπιστεί μέχρι τώρα. Οπως εκτιμούν οι ειδικοί αυτοί οι τρομεροί άνεμοι συμπαρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους όπως παραδείγματος χάριν νεφελώματα που θα αποτελούσαν περιοχές γέννησης νέων άστρων. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters». Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση των τρομερών ανέμων που δημιουργούνται στο κέντρο του γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 800 εκ. ετών φωτός από εμάς. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=769015

Αρχαίο ποτάμι με εντυπωσιακούς μαιανδρισμούς φωτογραφίζει η NASA στον Άρη. Νέες ισχυρές ενδείξεις ότι ο Άρης κάποτε ήταν ένας υγρός κόσμος έρχεται να δείξει μια νέα εικόνα της NASA που έδωσε πρόσφατα στην δημοσιότητα. Στην Acidalia Planitia, μια περιοχή όπου βρίσκεται μια πεδιάδα βορείως του ισημερινού του Άρη, ένας ποταμός ο οποίος έρεε από τα δεξιά προς τα αριστερά, έξω από το χείλος του κρατήρα προς το εσωτερικό του δημιουργώντας εντυπωσιακούς μαιανδρισμούς. Σύμφωνα με το space.com η φωτογραφία τραβήχτηκε από την υπερυψηλή σε ευκρίνεια κάμερα (HiRISE) του Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) της NASA την 25η Σεπτεμβρίου του 2015. «Δεν είναι γνωστό πόσο καιρό το νερό κυλούσε σε αυτό το αρχαίο ποτάμι, ούτε από που πηγάζει, μόνο ότι το νερό έρεε από το χείλος του κρατήρα, και ελισσόταν μέσα στην πεδιάδα. Ο ποταμός στην ροή του κατά μήκος της πεδιάδας αποτελείτο και από άλλους πολλούς μικρότερους παραποτάμους που τροφοδοτούσαν το πρωτεύον κανάλι», σύμφωνα με τον Mike Mellon της ομάδας του HiRISE. Δεν είναι πλήρως κατανοητό το από που προήλθαν τα ποτάμια αυτά. Είτε μέσω υδροφόρων οριζόντων κάτω από την επιφάνεια, λιώσιμο πάγων ή ακόμα και βροχοπτώσεις αυτές οι μελέτες των αρχαίων ποταμών από φωτογραφίες,θα πρέπει να συμπληρώσουν με μελέτες από τις αποστολές επιφανείας (με τα οχήματα Curiosity και Opportunity), έτσι ώστε να μας βοηθήσουν να συναρμολογήσουμε το παζλ του υγρού παρελθόντος του Άρη. http://www.pronews.gr/portal/20160114/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%85%CF%80%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-nasa-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7

Juno: Ρεκόρ απόστασης για διαστημικό σκάφος που λειτουργεί με την ηλιακή ενέργεια! Λίγους μήνες πριν φτάσει στον Δία, το σκάφος Juno της NASA κατέρριψε το ρεκόρ απόστασης για αποστολή που βασίζεται στην ηλιακή ενέργεια -όλες οι προηγούμενες αποστολές που έφτασαν τόσο μακριά από τον Ήλιο χρησιμοποιούσαν θερμοηλεκτρικές γεννήτριες πλουτωνίου. Όπως ανακοίνωσε η NASA, στις 21.00 ώρα Ελλάδας την Τετάρτη 13 Ιανουαρίου, το Juno βρέθηκε σε απόσταση 793 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο. Κατέρριψε έτσι το ρεκόρ της ευρωπαϊκής αποστολής Rosetta, η οποία επίσης βασίζεται σε ηλιακούς συλλέκτες και έφτασε τα 792 εκατομμύρια χιλιόμετρα καθώς προσέγγιζε τον κομήτη 67P τον Οκτώβριο του 2012. Το Juno, βάρους 4 τόνων, αντλεί ενέργεια από τρία φωτοβολταϊκά πάνελ μήκους 9 μέτρων με 18.698 ηλιακές κυψέλες.Στην απόσταση που βρίσκεται η Γη από τον Ήλιο, οι ηλιακοί συλλέκτες δίνουν ισχύ 14 kilowatt, αρκετή για τη θέρμανση ενός μικρού διαμερίσματος το χειμώνα. «Ο Δίας όμως βρίσκεται πέντε φορές πιο μακριά από τον Ήλιο σε σχέση με τη Γη, και το ηλιακό φως που φτάνει μέχρι εκεί έχει 25 φορές μικρότερη ένταση» λέει ο Ρικ Νάιμπακεν, επιστήμονας της αποστολής στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. Αυτό συμβαίνει επειδή η ένταση του φωτός μειώνεται αντιστρόφως ανάλογα με την απόσταση από τη φωτεινή πηγή. «Αν και τα γιγάντια ηλιακά πάνελ θα παράγουν μόλις 500 watt όταν βρισκόμαστε στον Δία, το Juno έχει άκρως αποδοτικό σχεδιασμό και το νούμερο αυτό θα είναι υπεραρκετό για να κάνουμε δουλειά» προσθέτει ο Νάιμπακεν. Μέχρι σήμερα, οκτώ διαστημικές αποστολές έχουν φτάσει ή προσπεράσει την τροχιά του Δία, του πέμπτου κατά σειρά πλανήτη από τον Ήλιο. Όλες οι αποστολές αυτές βασίζονταν σε θερμοηλεκτρικές γεννήτριες ραδιοϊσοτόπων, οι οποίες μετατρέπουν σε ενέργεια τη θερμότητα που απελευθερώνεται από τη διάσπαση μιας ποσότητας πλουτωνίου. Το Juno εκτοξεύτηκε το 2011 και πρόκειται να θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Δία φέτος στις 4 Ιουλίου. Το σκάφος παίρνει το όνομα της Τζούνο, του ρωμαϊκού αντίστοιχου της θεάς Ήρας, η οποία σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν η μόνη που μπορούσε να κοιτάξει μέσα από τα σύννεφα με τα οποία τύλιγε ο Δίας τον εαυτό του για να κρύψει τις ατασθαλίες του. Τώρα, η Ήρα καλείται να: Μετρήσει πόσο νερό υπάρχει στην ατμόσφαιρα του Δία. Η περιεκτικότητα σε νερό έχει άμεση σχέση με το πού σχηματίστηκε ο πλανήτης: ορισμένοι πιστεύουν ότι βρισκόταν ανέκαθεν στη σημερινή του θέση, ενώ άλλοι εκτιμούν ότι σχηματίστηκε στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος και αργότερα μετακινήθηκε προς το εσωτερικό του. Εξετάσει τη σύσταση, τη θερμοκρασία, τις κινήσεις των νεφών και άλλες παραμέτρους Χαρτογραφήσει το μαγνητικό και το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη. Αυτό ίσως απαντήσει στο ερώτημα του αν ο Δίας έχει στερεό πυρήνα, ή αν αποτελείται εξολοκλήρου από αέρια. Μελετήσει τη γιγάντια μαγνητόσφαιρα του Δία, προκειμένου να δώσει νέα στοιχεία για την αλληλεπίδραση του μαγνητικού πεδίου με την ατμόσφαιρα. Επιπλέον, θα εξετάσει το σέλας που εκδηλώνεται στο βόρειο και νότιο πόλο του πλανήτη. To Juno θα μελετήσει τον γιγάντιο για περίπου ένα χρόνο, πριν τα ηλεκτρονικά του συστήματα αρχίσουν τελικά να χαλάνε λόγω της θανάσιμης ακτινοβολίας που λούζει αυτή τη γειτονιά του Διαστήματος. Με την ολοκλήρωση της αποστολής, το Juno θα αυτοκαταστραφεί στην ατμόσφαιρα του Δία -μια κίνηση που αποφασίστηκε προκειμένου να μην μολύνει το σκάφος τον δορυφόρο του πλανήτη Ευρώπη, όπου οι επιστήμονες δεν αποκλείουν να υπάρχει ζωή. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500051612

Κοσμικά κύματα «σηκώνουν» περιπλανώμενα άστρα. Αστρονόμοι του τμήματος Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Γουαϊόμινγκ παρατήρησαν ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο. Εντόπισαν ορισμένα από τα λεγόμενα «περιπλανώμενα» αστρα του γαλαξία μας. Πρόκειται για άστρα που κινούνται ελεύθερα στο Διάστημα. Παρατηρώντας αυτά τα άστρα οι ερευνητές κατέγραψαν το τι συμβαίνει καθώς διασχίζουν τον γαλαξία μας. Καθώς τα άστρα τρέχουν μέσα στο διαστημικό κενό δημιουργούν ένα κοσμικό κύμα παρόμοιο με το κύμα που σχηματίζεται μπροστά από την πλώρη ενός πλοίου, ή το κύμα συμπιεσμένου αέρα που δημιουργείται μπροστά από ένα αεροπλάνο καθώς σπάει την ταχύτητα του ήχου. Οι ερευνητές κατάφεραν να εντοπίσουν περί τα 80 περιπλανώμενα άστρα του γαλαξία μας και μάλιστα εκείνα που κινούνται με μεγαλύτερη ταχύτητα από άλλα άστρα του είδους. «Κάποια άστρα για διαφόρους λόγους εκδιώκονται από το σημείο στο οποίο βρίσκονται και από τα σμήνη στα οποία ανήκουν. Πρόκειται για άστρα για καυτά άστρα που κινούνται στο διαστρικό διάστημα με υπερηχητικές ταχύτητες» αναφέρει ο Τσιπ Κομπούλνικι, μέλος της ερευνητικής ομάδας που έκανε τις παρατηρήσεις με τη βοήθεια των διαστημικών τηλεσκοπίων Spitzer και WISE. Οι ερευνητές εντόπισαν άστρα που κινούνται με ταχύτητες μεγαλύτερες από 80 χιλιάδες χλμ/ώρα και είδαν τα κοσμικά κύματα που παράγουν κατά την κίνηση του. Καθώς το άστρο περνά μέσα από τη διαστρική σκόνη τα σωματίδια που εκτοξεύει διαρκώς στο διάστημα, γνωστά ως αστρικός άνεμος, σπρώχνουν απότομα το διαστρικό υλικό και σχηματίζουν κύματα. Οι περιοχές του κύματος που υφίστανται τη μέγιστη συμπίεση αναπτύσσουν πολύ μεγάλη θερμοκρασία. Ενα από τα άστρα που παρατήρησαν οι ερευνητές είναι το άστρο Ζήτα στον αστερισμό του Οφιούχου, 20 φορές πιο βαρύ και 80.000 φορές πιο λαμπρό από τον Ήλιο. Πιστεύεται ότι ανήκε κάποτε σε ένα δυαδικό σύστημα, βρισκόταν δηλαδή σε τροχιά γύρω από ένα άλλο, ακόμα μεγαλύτερο άστρο. Όμως αυτός ο γιγάντιος σύντροφος έφτασε κάποτε στο τέλος της ζωής του, οπότε εξερράγη και έσπρωξε μακριά του το Ζήτα του Οφιούχου. Στην φωτογραφία το κρουστικό κύμα του Ζ Οφιούχου σε εικόνα του τηλεσκοπίου WISE. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=768769

Βρέθηκε ο φάρος του Σύμπαντος. Ονομάζεται ASASSN-15lh, βρίσκεται σε απόσταση 3.8 δισ. ετών φωτός από εμάς. Πρόκειται για ένα υπερκαινοφανή αστέρα, ένα άστρο που καταστράφηκε σε μια έκρηξη σουπερνόβα, που εντοπίστηκε τον περασμένο Ιούνιο. Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Σούμπο Ντονγκ του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής Kavli του Πανεπιστημίου Peking στο Πεκίνο δημοσιεύουν στην επιθεώρηση «Science» τα ευρήματα της μελέτης που έκαναν στο ASASSN-15lh. Πρόκειται για τον λαμπρότερο υπερκαινοφανή αστέρα στο Σύμπαν αφού σύμφωνα με τους ερευνητές η λαμπρότητα του είναι 570 δισ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου ή 20 δισ. φορές πιο λαμπρό από όσο όλα μαζί τα περίπου 100 δισ. άστρα του γαλαξία μας! Η έκρηξη του ASASSN-15lh απελευθέρωσε 200 φορές περισσότερη ενέργεια από όση απελευθερώνουν συνήθως οι εκρήξεις σουπερνόβα. Οι ειδικοί εικάζουν ότι μια τέτοια έκρηξη πιθανώς να έχει προέλθει από την αυτοκαταστροφή γιγάντιων άστρων, άστρων με μάζα πολλαπλάσια από εκείνη των μεγαλύτερων άστρων που γνωρίζουμε στο σημερινό Σύμπαν http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=769003