Δροσος Γεωργιος

Ο Άρης έχει τις δικές του εποχές των παγετώνων. Μπορεί ο Άρης να είναι σήμερα μια απέραντη έρημος αλλά σύμφωνα με τους ειδικούς στο παρελθόν βίωσε εποχές παγετώνων η τελευταία εκ των οποίων σύμφωνα με νέα ευρήματα συνέβη πολύ πρόσφατα, πριν από μόλις 370-400 χιλιάδες έτη. Αμερικανοί επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι ο 'Αρης είχε κάποτε τις δικές του εποχές των πάγων, παρόμοιες με αυτές που υπήρξαν στη Γη. Η τελευταία αρειανή εποχή των πάγων εκτιμάται ότι έληξε πριν από 370.000 έως 400.000 χρόνια περίπου. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Αϊζακ Σμιθ του νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών στο Κολοράντο βασίζουν τις εκτιμήσεις τους στην ανάλυση στοιχείων που συνέλεξαν τα ραντάρ του δορυφόρου Mars Reconnaissance Orbiter, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον 'Αρη. H μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». Οι κυκλικές μεταβολές στην τροχιά και στην κλίση του 'Αρη, οι οποίες επηρεάζουν την ποσότητα της ηλιακής ακτινοβολίας που πέφτει στον πλανήτη, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την επέκταση και μετά για τη συρρίκνωση των πάγων στον 'Αρη, όπως έχει συμβεί και στη Γη. Στον Αρη το φαινόμενο είναι πιο έντονο, επειδή ο άξονας περιστροφής του μεταβάλλεται έως 60 μοίρες σε βάθος εκατοντάδων χιλιάδων έως εκατομμυρίων ετών, ενώ στη Γη η αλλαγή στην κλίση της δεν ξεπερνά τις δύο μοίρες. Αυτό έχει ως συνέπεια το αρειανό κλίμα να σημειώνει πολύ μεγαλύτερες διακυμάνσεις σε σχέση με το γήινο (στον πλανήτη μας αυτές οι περιοδικές μεταβολές λέγονται «κύκλοι Μιλάνκοβιτς»). Οι μετρήσεις δείχνουν ότι, μετά το τέλος της εποχής των πάγων, περίπου 87.000 κυβικά χιλιόμετρα έχουν σιγά-σιγά συσσωρευθεί ξανά στους πόλους του 'Αρη, κυρίως στον βόρειο. Αν ο πάγος αυτός ήταν απλωμένος σε όλη την επιφάνεια του πλανήτη, θα είχε πάχος 60 εκατοστών. Σημειωτέον ότι οι πάγοι του 'Αρη αποτελούνται τόσο από νερό, όσο και από διοξείδιο του άνθρακα. Οι πάγοι του 'Αρη παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά το 1666, αλλά μόνο 200 χρόνια μετά ο αστρονόμος Ουίλιαμ Χέρσελ συνειδητοποίησε ότι είναι κάτι ανάλογο με τους πολικούς πάγους της Γης. Οι τωρινές θερμοκρασίες στον 'Αρη κυμαίνονται από 20 βαθμούς Κελσίου στον Ισημερινό του τα μεσημέρια, έως μείον 153 βαθμούς Κελσίου στους πόλους του. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500080274

Οι πιο κοντινές εικόνες της επιφάνειας του Πλούτωνα. Η NASA έχει συντάξει τις πιο εντυπωσιακές και λεπτομερείς εικόνες του εδάφους του πλανήτη νάνου Πλούτωνα. Εκπρόσωπος της NASA, δήλωσε: «Αυτή που θα δείτε είναι η πιο λεπτομερής προβολή του εδάφους του Πλούτωνα, περιλαμβάνει πλέον όλες τις εικόνες υψηλής ανάλυσης που λαμβάνονται από τον αισθητήρα της NASA και το διαστημικό σκάφος New Horizons. Με μια καταπληκτική ανάλυση περίπου 80 μέτρα ανά pixel, το ψηφιδωτό δίνει στους επιστήμονες την καλύτερη ευκαιρία για να εξετάσει τις μικρές λεπτομέρειες των διαφόρων τύπων του εδάφους του Πλούτωνα, και να καθορίσει τις διαδικασίες που σχηματίζεται. http://www.pronews.gr/portal/20160528/diastima/entyposiako-oi-pio-kontines-eikones-tis-epifaneias-toy-ploytona-vinteo

Το φάσμα των βαρυτικών κυμάτων. Όπως τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα έτσι και τα βαρυτικά κύματα διαθέτουν φάσμα συχνοτήτων (ή μηκών κύματος). Κάθε «χρώμα» αποκαλύπτει διάφορα κοσμικά γεγονότα. http://physicsgg.me/2016/05/28/%cf%84%ce%bf-%cf%86%ce%ac%cf%83%ce%bc%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8e%ce%bd-%ce%ba%cf%85%ce%bc%ce%ac%cf%84%cf%89%ce%bd/

Βρέθηκαν αμινοξέα στον κομήτη του Rosetta. Συστατικά που θεωρούνται κρίσιμης σημασίας για την προέλευση της ζωής στη Γη ανιχνεύθηκαν στον κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko, που εξερεύνησε και συνεχίζει να εξερευνά η Rosetta – το διαστημικό σκάφος της ESA. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται και το αμινοξύ γλυκίνη (C2H5NO2), το οποίο συνήθως βρίσκεται στις πρωτεΐνες, και ο φώσφορος, ένα βασικό στοιχείο του DNA και των κυτταρικών μεμβρανών. Υπάρχουν θεωρίες που ισχυρίζονται πως το νερό και τα οργανικά μόρια έφτασαν στη Γη διαμέσου των αστεροειδών και των κομητών, παρέχοντας έτσι τα βασικά δομικά στοιχεία για την εμφάνιση της ζωής. Ενώ μερικοί κομήτες και αστεροειδείς είναι ήδη γνωστό ότι περιέχουν νερό σαν αυτό των ωκεανών στη Γη, τα όργανα του διαστημικού σκάφους Rosetta βρήκαν μια σημαντική διαφορά στον κομήτη 67P – τροφοδοτώντας την συζήτηση σχετικά με το ρόλο των κομητών στην προέλευση του νερού της Γης. Όμως, οι νέες αναλύσεις των δεδομένων της Rosetta δείχνουν ότι οι κομήτες θα μπορούσαν να είναι φορείς των βασικών συστατικών για τη δημιουργία ζωής όπως τα αμινοξέα. Τα αμινοξέα είναι οργανικές ενώσεις από άνθρακα, οξυγόνο, άζωτο και υδρογόνο και αποτελούν τους θεμελιώδεις λίθους των πρωτεϊνών. Το απλούστερο αμινοξύ, η γλυκίνη, βρέθηκε σε δείγματα που μετέφερε στη Γη το 2006 από τον κομήτη Wild-2, η αποστολή της NASA Stardust. Ωστόσο οι αναλύσεις των δειγμάτων αυτών εμπεριέχουν μεγάλη αβεβαιότητα εξαιτίας της πιθανής επίγειας μόλυνσης των δειγμάτων. Τώρα όμως τα όργανα του διαστημικού σκάφους Rosetta επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του αμινοξέος της γλυκίνης στην κόμη (την ατμόσφαιρα) που περιβάλλει τον πυρήνα του κομήτη. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται σαφής εντοπισμός της γλυκίνης σε κομήτη, σύμφωνα με την Kathrin Altweg, επικεφαλής ερευνήτρια του οργάνου ROSINA (Rosetta Orbiter Spectrometer for Ion and Neutral Analysis) που έκανε τις μετρήσεις. Η ανάλυση των μετρήσεων του ROSINA δημοσιεύθηκαν σήμερα στο περιοδικό Science Advances με τίτλο: «Prebiotic chemicals—amino acid and phosphorus—in the coma of comet 67P/Churyumov-Gerasimenko» http://advances.sciencemag.org/content/2/5/e1600285.full Ταυτόχρονα ανιχνεύθηκαν επίσης και μερικά άλλα οργανικά μόρια – μεθυλαμίνη και αιθυλαμίνη – από τα οποία θα μπορούσε να σχηματιστεί η γλυκίνη. Οι μετρήσεις έγιναν πριν ο κομήτης φτάσει στο πλησιέστερο σημείο από τον Ήλιο – το περιήλιό του – τον Αύγουστο του 2015. Η πρώτη ανίχνευση έγινε τον Οκτώβριο του 2014 όταν η Rosetta απείχε μόλις 10 χιλιόμετρα από τον κομήτη και η επόμενη τον Μάρτιο του 2015, όταν απείχε 30 με 15 χιλιόμετρα από τον πυρήνα του κομήτη. Η γλυκίνη παρατηρήθηκε επίσης και από απόσταση 200 χιλιομέτρων, κατά τη διάρκεια εκτινάξεων υλικού στο διάστημα, όταν ο κομήτης διέρχονταν από το περιήλιό του. Υπενθυμίζεται ότι η έρευνα θα συνεχιστεί μέχρι το διαστημικό σκάφος να συντριβεί πάνω στον κομήτη 67Ρ, κάτι που θα συμβεί τον Σεπτέμβριο του 2016. http://physicsgg.me/2016/05/27/%ce%b2%cf%81%ce%ad%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%ce%b1%ce%bc%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%be%ce%ad%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-rosetta/

Επετειακός τόμος για τα 170 χρόνια του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Γιορτάζοντας τα 174 χρόνια από την ίδρυσή του και τα 170 από την πρώτη λειτουργία του, το 1846, το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών παρουσίασε τον επετειακό τόμο «Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών - 170 χρόνια προσφοράς στην έρευνα και στην κοινωνία», στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου, υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Στο πλαίσιο αυτής της επετείου, το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών θα πραγματοποιήσει και άλλες εκδηλώσεις για το ευρύ κοινό, στις εγκαταστάσεις του στο Θησείο, με την έναρξη της θερινής περιόδου. Στις περισσότερες από 500 σελίδες του, ο συλλεκτικός τόμος περιέχει πολύτιμο ιστορικό, φωτογραφικό και επιστημονικό υλικό. Μέσα από αυτό, ξεδιπλώνονται οι σημαντικότερες στιγμές και περίοδοι της πορείας του Αστεροσκοπείου, παράλληλα με καθοριστικές στιγμές από την πολυτάραχη πορεία της σύγχρονης Ελλάδας. Η επίσημη παρουσίαση του τόμου πραγματοποιήθηκε από τον διευθυντή του Αστεροσκοπείου, Καθηγητή Κανάρη Τσίγκανο. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους, μεταξύ άλλων και, εκπρόσωποι πολλών ιστορικών ελληνικών Ιδρυμάτων, αλλά και δύο διακεκριμένοι καλεσμένοι από το εξωτερικό: ο πρόεδρος του Αστεροσκοπείου του Παρισιού, Claude Catala, και ο διευθυντής του Αστεροσκοπείου της Βιέννης, Bodo Ziegler, οι οποίοι ανέδειξαν τη σύνδεση του Αστεροσκοπείου Αθηνών, από την ίδρυσή του έως και σήμερα, με αυτά τα δύο μεγάλα επιστημονικά Ιδρύματα, πρωτοπόρα για την εποχή τους στην επιστήμη της αστρονομίας. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την παρουσίαση της ιστορίας του Αστεροσκοπείου, μέσω θεατρικού δρώμενου από την ηθοποιό Αγγελική Δημητρακοπούλου, σε σκηνοθεσία της Αγγελικής Στελλάτου, ταξιδεύοντας το κοινό στον χρόνο μέσα από τα μάτια ενός αναγνώστη. Με πλούσιο παρελθόν, δυναμικό παρόν και πολλά υποσχόμενο μέλλον Στο φωτογραφικό και ιστορικό αυτό λεύκωμα, ο αναγνώστης ανακαλύπτει τους μύθους και την πλούσια ιστορία των ιερών λόφων των Νυμφών και της Πνύκας, όπου βρίσκεται το Αστεροσκοπείο και τα τηλεσκόπιά του, και ενημερώνεται για το πλήθος των επιστημονικών οργάνων που φυλάσσονται στο Μουσείο του, αλλά και τον πλούτο της ιστορικής του βιβλιοθήκης. Επιπλέον, αναδεικνύεται ο καθοριστικός ρόλος των ανθρώπων του Αστεροσκοπείου, που, με την εργασία και τα επιτεύγματά τους, συνεισφέρουν αδιάλειπτα τους δύο τελευταίους αιώνες στην ανάπτυξη της βασικής και εφαρμοσμένης έρευνας στη νεότερη Ελλάδα. Παράλληλα µε το πλούσιο παρελθόν του Κέντρου, ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει και το δυναμικό παρόν του Αστεροσκοπείου, που προοιωνίζει ένα ακόμη πιο πολλά υποσχόμενο μέλλον. Ο τόμος διαρθρώνεται σε εννέα κεφάλαια και ένα παράρτημα, το οποίο αναφέρεται σε παράλληλα γεγονότα - σταθμούς από το 1821 μέχρι και τις αρχές του 21ου αιώνα. Ιστορικά, το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών αποτελεί το αρχαιότερο Ερευνητικό Κέντρο όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η εξέλιξή του είναι συνυφασμένη με αυτήν του νέου ελληνικού κράτους, αντανακλώντας την πρόοδο στην έρευνα και τη σύνδεσή της µε τις κοινωνικές υπηρεσίες και τις ανάγκες της νεότερης Ελλάδας. Η 170άχρονη πορεία του Κέντρου σηματοδοτείται από φωτισμένους επιστήμονες με όραμα, που άνοιξαν δρόμους στη γνώση, όπως οι Καθηγητές Γ. Βούρης, Ι. Σµιτ, Δ. Αιγινήτης, Σ. Πλακίδης, Δ. Κωτσάκης, Ν. Κρητικός, Η. Μαριολόπουλος, κ.ά.. Το όραμα αυτό υλοποιήθηκε, κυρίως, χάρη σε μεγάλες χορηγίες από ευγενείς εθνικούς ευεργέτες, όπως οι Γ. και Σ. Σίνας, Α. Συγγρός, Δ. Δωρίδης, Μ. Κοργιαλένιος, κ.ά., οι οποίοι πίστεψαν στη σημασία της ανάπτυξης της έρευνας για το μέλλον τού - νεοσύστατου και φτωχού τότε - ελληνικού κράτους, καθώς και σε κορυφαίους αρχιτέκτονες, όπως οι Θ. Χάνσεν και Ε. Τσίλλερ, που σχεδίασαν και κατασκεύασαν κτήρια απαράμιλλης ομορφιάς, τα οποία στέγασαν το Ίδρυμα και τις δραστηριότητές του. Τέλος, η επιστημονική πορεία του Αστεροσκοπείου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα πρώτα εκπαιδευτικά και επιστημονικά Ιδρύματα της χώρας, όπως το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, την Ακαδημία Αθηνών και τη Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία. http://www.naftemporiki.gr/story/1087278/epeteiakos-tomos-gia-ta-170-xronia-tou-ethnikou-asteroskopeiou-athinon

Μόσχα: Σχέδιο κατασκευής ειδικών οχημάτων για καθημερινή μεταφορά ανθρώπων στον Άρη και στη Σελήνη. Σύμφωνα με όσα διέρρευσαν από το διαστημικό πρόγραμμα της Ρωσίας, η Μόσχα έχει εκπονήσει ένα σχέδιο, βάσει του οποίου θα κατασκευαστούν ειδικά οχήματα «λεωφορεία», τα οποία θα είναι σε θέση να μεταφέρουν σε καθημερινή βάση ανθρώπους τόσο στον Άρη, όσο και στη Σελήνη. Στο δε φεγγάρι, η Ρωσία έχει σχεδιάσει την ίδρυση αποικίας, με τη δημιουργία ενός «χωριού», στο οποίο θα διαμένουν μόνιμα άνθρωποι. Όπως έγινε γνωστό, τα σχέδια για το ειδικό όχημα-λεωφορείο που θα μεταφέρει ανθρώπους στις εγκαταστάσεις που θα δημιουργηθούν στο φεγγάρι, θα έχει ως βάση τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και θα ονομάζεται «Ryov». Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα της εταιρείας που έχει αναλάβει την ολοκλήρωση του έργου, οι πρώτες μεταφορές ανθρώπων θα ξεκινήσουν το 2029, αλλά μετά από προτροπή του Ρώσου προέδρου, ενδέχεται να δοθούν προς χρήση τέσσερα χρόνια νωρίτερα, δηλαδή το 2025. Το πρόγραμμα διεξάγεται με τη συνεργασία και της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, η οποία συνδράμει στην κατάκτηση του διαστήματος. Σε δηλώσεις του ένας από τους αξιωματούχους του προγράμματος, τόνισε πως η προοπτική για το φεγγάρι είναι πολύ καλή, ενώ και ο Άρης προσφέρεται για την κατασκευή βάσεων, οι οποίες θα φιλοξενήσουν ανθρώπινες κοινωνίες στο μέλλον. Η κατάκτηση του διαστήματος ξεκινά... http://www.pronews.gr/portal/20160526/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BC%CF%8C%CF%83%CF%87%CE%B1-%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AE%CF%82-%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%BF%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AE-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7

Ανακάλυψαν την πέμπτη δύναμη σε ουγγρικό εργαστήριο; Ισχυρισμός για άγνωστη φυσική δύναμη υποβάλλεται σε έλεγχο Το Καθιερωμένο Μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής θα πρέπει να αναθεωρηθεί εκ βάθρων αν τελικά επιβεβαιωθούν οι «ενδείξεις» μιας πέμπτης, άγνωστης ως σήμερα θεμελιώδους δύναμης. Αν και πολλοί δηλώνουν σκεπτικοί, ο ισχυρισμός θα υποβληθεί σε εξονυχιστικό έλεγχο. Εδώ και δεκαετίες οι φυσικοί πιστεύουν ότι στο Σύμπαν υπάρχουν τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις ή «αλληλεπιδράσεις»: η βαρυτική δύναμη, η ηλεκτρομαγνητική, η ισχυρή πυρηνική (η οποία συγκρατεί τα κουάρκ από τα οποία αποτελούνται σωματίδια όπως τα πρωτόνια και τα νετρόνια) και η ασθενής πυρηνική δύναμη (η οποία ευθύνεται για τη βήτα ραδιενεργή διάσπαση). Τα τελευταία χρόνια, επισημαίνει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Nature, θεωρίες για την ύπαρξη κι άλλων δυνάμεων ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια. Βασικός λόγος είναι η αποτυχία του Καθιερωμένου Μοντέλου να εξηγήσει τη λεγόμενη σκοτεινή ύλη, ένα μυστηριώδες υλικό που αντιστοιχεί στο 80% της μάζας του Σύμπαντος. Διάφορες θεωρίες που έχουν προταθεί για τη σκοτεινή ύλη προβλέπουν την ύπαρξη εξωτικών σωματιδίων, ορισμένα από τα οποία αποτελούν φορείς υποθετικών νέων δυνάμεων. Ένα από αυτά είναι το «σκοτεινό φωτόνιο», σε αντιστοιχία με το συμβατικό φωτόνιο που δρα ως φορέας της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης. Οι τελευταίες ενδείξεις μιας πέμπτης δύναμης έρχονται από τον Αττίλα Κραζναχόρκαϊ, ερευνητή στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Έρευνας της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών. Τα εργαστηριακά πειράματά του αποκάλυψαν μια ανωμαλία σε αντιδράσεις ραδιενεργού διάσπασης η οποία δείχνει να φέρει την υπογραφή μιας μυστηριώδους δύναμης. Τα αναπάντεχα συμπεράσματα αναρτήθηκαν το 2015 στην υπηρεσία προδημοσίευσης ArXiv και δημοσιεύτηκαν φέτος στο έγκριτο Physical Review Letters. Τα ευρήματα όμως δεν προσέλκυσαν έντονο ενδιαφέρον μέχρι τα τέλη Απριλίου, οπότε μια αμερικανική ομάδα δημοσίευσε στο ArXiv μια ανεξάρτητη ανάλυση που έδειχνε ότι τα δεδομένα δεν έρχονταν σε αντίθεση με προηγούμενα πειράματα και θα μπορούσαν να αποτελούν ενδείξεις άγνωστης θεμελιώδους δύναμης. Το πείραμα του Κραζναχόρκαϊ δείχνει να προτείνει την ύπαρξη ενός νέου σωματιδίου, ενός «μποζονίου» με μάζα μόλις 34 φορές μεγαλύτερη από του ηλεκτρονίου. Η ομάδα του oύγγρου φυσικού βομβάρδισε με πρωτόνια έναν στόχο από Λίθιο-7, με αποτέλεσμα να σχηματιστούν ασταθείς πυρήνες Βηρυλλίου-8. Οι πυρήνες αυτοί διασπώνται αυθόρμητα, εκτοξεύοντας ζεύγη ηλεκτρονίων και ποζιτρονίων υπό γωνίες που επιβάλλονται από το Καθιερωμένο Μοντέλο. Το πείραμα αποκάλυψε ζεύγη σωματιδίων που δεν υπάκουαν σε αυτόν τον κανόνα. Οι ερευνητές εικάζουν τώρα ότι ένα απειροελάχιστο ποσοστό των πυρήνων Βηρυλλίου-8 απελευθέρωσε ενέργεια υπό τη μορφή ενός μυστηριώδους σωματιδίου, το οποίο στη συνέχεια διασπάστηκε και εκτίναξε ζεύγη σωματιδίων σε μη αναμενόμενες γωνίες. «Είμαστε πολύ σίγουροι για τα πειραματικά αποτελέσματά μας» λέει ο Κραζναχόρκαϊ, ο οποίος επανέλαβε το πείραμα αρκετές φορές τα τελευταία τρία χρόνια, και προσπάθησε να αποκλείσει κάθε άλλη εξήγηση. Αν πράγματι κατάφερε να αποκλείσει κάθε πηγή λάθους, η πιθανότητα να οφείλονται σε καθαρή τύχη τα αποτελέσματα είναι μόλις 1 στα 200 δισεκατομμύρια. Σύμφωνα με την αμερικανική ομάδα που ανέλυσε τα δεδομένα, το μυστηριώδες σωματίδιο είναι ένα «πρωτοφοβικό μποζόνιο Χ». Το υποθετικό, εξωτικό σωματίδιο θα λειτουργούσε ως φορέας μιας νέας θεμελιώδους δύναμης, η οποία θα δρούσε μόνο σε πολύ μικρές αποστάσεις, λίγες φορές τη διάμετρο ενός ατομικού πυρήνα. Οι ασυνήθιστες ιδιότητες του προτεινόμενου σωματιδίου κάνουν άλλους ειδικούς να δηλώνουν σκεπτικοί. Φαίνεται όμως ότι η ερευνητική κοινότητα δεν είναι αρκετά δύσπιστη για να αγνοήσει τα ευρήματα. Η επιβεβαίωση ή η διάψευση θα μπορούσε να έρθει εντός του έτους από δύο σημαντικές πειραματικές προσπάθειες, το πείραμα DarkLight του Εργαστηρίου Τζέφερσον στις ΗΠΑ, το οποίο αναζητά σκοτεινά φωτόνια, και το πείραμα LHCb του ευρωπαϊκού εργαστηρίου CERN. Τα αποτελέσματα μπορούν δυνητικά να φέρουν μεγάλες, πραγματικά θεμελιώδεις εκπλήξεις. http://physicsgg.me/2016/05/26/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%ad%ce%bc%cf%80%cf%84%ce%b7-%ce%b4%cf%8d%ce%bd%ce%b1%ce%bc%ce%b7-%cf%83%ce%b5-%ce%bf%cf%85%ce%b3%ce%b3%cf%81/

Τεράστιος εξωπλανήτης ανατρέπει όσα πίστευαν οι αστρονόμοι μέχρι σήμερα. Αντίθετα με την κυρίαρχη αντίληψη ότι οι μεγάλοι πλανήτες χρειάζονται πολύ χρόνο για να αποκτήσουν το μέγεθός τους, Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν τον πρώτο τεράστιο εξωπλανήτη γύρω από ένα νεογέννητο άστρο. Ο πλανήτης CI Tau b είναι τουλάχιστον οκταπλάσιος σε σχέση με τον Δία, τον μεγαλύτερο πλανήτη του δικού μας ηλιακού συστήματος, ενώ το μητρικό άστρο του, το οποίο βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ταύρου, σε απόσταση περίπου 450 ετών φωτός από τη Γη, έχει ηλικία μόνο δύο εκατομμυρίων ετών. Οι ερευνητές τριών αμερικανικών πανεπιστημίων (Ράις, Τέξας και Β.Αριζόνα), καθώς και των αμερικανικών αστεροσκοπείων Λόουελ και ΜακΝτόναλντ, με επικεφαλής τον Κρίστοφερ Τζονς-Κραλ, που κάνουν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής "The Astrophysical Journal", χρησιμοποίησαν για τις παρατηρήσεις τους επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια. Εδώ και δεκαετίες οι επιστήμονες θεωρούν ότι ένας πλανήτης σαν τον Δία χρειάζεται τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια χρόνια για να γίνει τόσο μεγάλος, οπότε ένας πολύ μεγαλύτερος εξωπλανήτης όπως ο CI Tau b, θα χρειαζόταν ακόμη περισσότερο χρόνο. Όμως το γεγονός ότι το άστρο CI Tau είναι τόσο νέο, που γύρω υπάρχει ακόμη ένας δίσκος αερίων και σκόνης, ανατρέπει την ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση. Ο εν λόγω εξωπλανήτης κινείται πολύ κοντά στο άστρο του και διαγράφει μια πλήρη περιφορά κάθε εννέα μέρες (το έτος του). http://www.pronews.gr/portal/20160527/diastima/terastios-exoplanitis-anatrepei-osa-pisteyan-oi-astronomoi-mehri-simera

Βρέθηκε η μεγαλύτερη απόδειξη στην ιστορία των μαθηματικών! Είναι δυνατόν να χρωματίσουμε όλους τους ακέραιους αριθμούς είτε με κόκκινο είτε με μπλε χρώμα, έτσι ώστε να μην υπάρχει πυθαγόρεια τριάδα ακεραίων με το ίδιο χρώμα; Η επίλυση αυτής της εικασίας καταλαμβάνει χώρο 200 terabytes. (πυθαγόρεια τριάδα = αριθμοί α, β, γ που ικανοποιούν τη σχέση α2 + β2 = γ2) Ο Paul Erdös (1913 – 1996) ένας από τους σημαντικότερους μαθηματικούς του 20ου αιώνα, αλλά και από τους πιο εκκεντρικούς, συνήθιζε να προσφέρει χρηματικά βραβεία για τις λύσεις προβλημάτων που τον ενοχλούσαν. Δεν τον ένοιαζε ποιος θα τα λύσει, απλά ήθελε να λυθούν και σκέφτηκε πως ένα χρηματικό έπαθλο ήταν ο καλύτερος τρόπος για να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα. Μερικά από τα απλούστερα προβλήματά του απέφεραν μόλις ένα ή δυο δολάρια, αλλά πρόσφερε μέχρι και 10.000 δολάρια για τα προβλήματα που θεωρούσε «απελπιστικά». Το μεγαλύτερο χρηματικό έπαθλο που χρειάστηκε να καταβάλλει ποτέ ο Erdös, ήταν 1000 δολάρια. «Κάποτε με ρώτησε κάποιος τι θα γινόταν αν όλα τα προβλήματα λύνονταν διαμιάς», είπε μια φορά ο Erdös. «Θα μπορούσα να πληρώσω; Φυσικά όχι. Αλλά τι θα πάθαινε η ισχυρότερη τράπεζα αν όλοι οι πιστωτές της ζητούσαν πίσω τα λεφτά τους; Η τράπεζα σίγουρα θα χρεοκοπούσε. Ένας τραπεζικός πανικός είναι πολύ πιο πιθανός από έναν «μαθηματικό πανικό» – το να επιλυθούν δηλαδή ταυτόχρονα όλα τα προβλήματά μου». Σε όλη του τη ζωή ο Erdös πλήρωσε τρεις ή τέσσερις χιλιάδες δολάρια γι΄αυτά τα βραβεία, αλλά πολύ περισσότερα προβλήματά του παραμένουν άλυτα. Ο στενός συνεργάτης του Ron Graham και μερικοί άλλοι φίλοι του Erdös έχουν υποσχεθεί ότι θα προσφέρουν οποιοδήποτε σημαντικό ποσό σε όποιον καταφέρει να τα επιλύσει. «Πολλά από αυτά τα προβλήματα» έλεγε ο Graham, «έχουν παραμείνει άλυτα για πολύ καιρό και ίσως θα έπρεπε να αυξηθεί η τιμή τους.» Ένα πρόβλημα που παρέμενε μέχρι σήμερα άλυτο, είχε τεθεί το 1980 από τους Erdös-Graham, και η λύση του προκηρύχθηκε έναντι 100 δολαρίων. Πρόκειται για το πρόβλημα των , «μπουλιανών πυθαγόρειων τριάδων» , το οποίο απαντήθηκε από τους Marijn J. H. Heule, Oliver Kullmann, και Victor W. Marek [solving and Verifying the boolean Pythagorean] Η διατύπωση του προβλήματος: Μπορούμε να διαχωρίσουμε το σύνολο των φυσικών αριθμών Ν={1, 2, 3, 4, …} σε δυο σύνολα, τέτοια ώστε κανένα από τα δυο να μην περιέχει πυθαγόρειες τριάδες (δηλαδή τριάδες αριθμών α, β, γ που ικανοποιούν τη σχέση α2 + β2 = γ2); Ή να το πούμε διαφορετικά: Είναι δυνατόν να χρωματίσουμε όλους τους ακέραιους αριθμούς είτε με κόκκινο είτε με μπλε χρώμα, έτσι ώστε να μην υπάρχει πυθαγόρεια τριάδα ακεραίων α, β, γ (α2 + β2 = γ2) με το ίδιο χρώμα; Για παράδειγμα, στην πυθαγόρεια τριάδα 3, 4 και 5, αν τα 3 και 5 είναι χρώματος μπλε, τότε το 4 θα πρέπει να είναι κόκκινο. Το πρόβλημα των πυθαγόρειων τριάδων είναι ένα από τα πολλά παρόμοια ερωτήματα στη θεωρία του Ramsey, μια περιοχή των μαθηματικών που ασχολείται με την εύρεση των δομών που πρέπει να εμφανίζονται σε μεγάλα σύνολα. Η απόδειξη πραγματοποιήθηκε διαμέσου υπολογιστή από τους Heule et al τεστάροντας όλους τους δυνατούς χρωματισμούς των αριθμών μέχρι το 7825 και βρέθηκε ότι είναι αδύνατος ένας τέτοιου είδους διαχωρισμός. Υπάρχουν 102300 συνδυασμοί χρωματισμού των αριθμών μέχρι τον 7825, αλλά οι ερευνητές χρησιμοποιώντας διάφορες συμμετρίες και τεχνικές μείωσαν τους συνδυασμούς σε ένα τρισεκατομμύριο. Έτσι, για την διερεύνηση απαιτήθηκαν δυο ημέρες λειτουργίας του υπερ-υπολογιστή Stampede στο Πανεπιστήμιο του Τέξας. Η απόδειξη καταλαμβάνει 200 terabytes δεδομένων, δηλαδή περίπου όσο χώρο πιάνουν όλα τα ψηφιοποιημένα κείμενα της τεράστιας Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου των ΗΠΑ. Το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε μια μαθηματική απόδειξη μέσω υπολογιστή (The Erdos discrepancy problem) που είχε δημοσιευθεί το 2014 και καταλάμβανε χώρο μόνο 13 gigabyte. Όμως ένα χρόνο μετά ο Terence Tao κατάφερε να λύσει το πρόβλημα με τον παραδοσιακό αναλυτικό μαθηματικό τρόπο, χωρίς υπολογιστές. Πάντως οι μαθηματικοί – Heule, Kullmann και Marek – που έλυσαν το πρόβλημα των πυθαγόρειων τριάδων, στην περίληψη της δημοσίευσής τους, φροντίζουν να αναφέρουν με νόημα … την αμοιβή που προσέφερε ο Ronald Graham πριν από δεκαετίες! Ένας από τους ερευνητές, ο Kullmann, επισημαίνει ότι η απόδειξή τους – που δεν είναι απόδειξη με την κλασική έννοια του όρου στα μαθηματικά – δεν εξηγεί τι συμβαίνει από το 7825 και μετά, κι ούτε μπορεί να μας πει αν ο συγκεκριμένος αριθμός έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία. Δεν αποκλείεται λοιπόν στο άμεσο μέλλον να εμφανιστεί ένας Terence Tao που να καταφέρει να λύσει το πρόβλημα των μπουλιανών πυθαγόρειων τριάδων με τον παραδοσιακό μαθηματικό τρόπο και να απαιτήσει το έπαθλο των 100 δολαρίων. Όλες αυτές οι αποδείξεις δεν προέρχονται από ανθρώπους, αλλά αποτελούν έργο ηλεκτρονικών υπολογιστών. Συνεπώς μόνο άλλοι υπολογιστές θα μπορούσαν να τις διαβάσουν στην ολότητά τους. Όσο κι αν μαθηματικοί έχουν πια συνηθίσει σε αποδείξεις-γίγαντες, ο μαθηματικός Ρόναλντ Γρκάχαμ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Ντιέγκο δήλωσε ότι «200 terabytes είναι κάτι απίστευτο». Ενώ άλλοι συνάδελφοί του εμφανίζονται επιφυλακτικοί κατά πόσο τέτοιες αποδείξεις μπορούν πράγματι να θεωρηθούν μαθηματικά... http://www.pronews.gr/portal/20160527/epistimes/vrethike-i-megalyteri-apodeixi-stin-istoria-ton-mathimatikon

Τεράστια ανακάλυψη σε ανασκαφή στα αρχαία Στάγειρα - Βρέθηκε ο τάφος του Αριστοτέλη! EK ΤΩΝ ΜΕΓΙΣΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Ειναι γεγονός. Ο τάφος του μεγαλύτερου φιλοσόφου της αρχαιότητας, του Αριστοτέλη (384- 322 π. Χ.), βρίσκεται στα Στάγειρα, στην σημερινή Ολυμπιάδα Χαλκιδικής. Tα αποτελέσματα μετά από πολυετείς έρευνες αφήνουν ελάχιστες αμφιβολίες για το εξαιρετικής σημασίας ταφικό μνημείο που ταυτίζεται πλέον με τον Σταγειρίτη φιλόσοφο. Τόσο τα ανασκαφικά δεδομένα όσο και παλιές γραμματειακές πηγές συγκλίνουν στην άποψη ότι το αψιδωτό οικοδόμημα και ο βωμός σε μαρμαροθετημένο δάπεδο των ελληνιστικών χρόνων, που αποκάλυψαν οι ανασκαφές στην αρχαία πόλη το 1996, δεν μπορεί παρά να ήταν ο τάφος και το ηρώο του Αριστοτέλη. Ένα ταφικό ηρώο όπου οι Σταγειρίτες μετέφεραν και εναπόθεσαν την τέφρα του φιλοσόφου αμέσως μετά τον θάνατο του στη Χαλκίδα, τον τίμησαν ως ήρωα, σωτήρα, νομοθέτη και δεύτερο «οικιστή» της πόλης τους, εφόσον με δική του μεσολάβηση στον Φίλιππο επανιδρύθηκαν (340 π.Χ) τα Στάγειρα, που είχαν καταστραφεί από τον ίδιο Μακεδόνα βασιλιά το 349 π.Χ. «Δεν έχουμε αποδείξεις αλλά ισχυρότατες ενδείξεις – φθάνουν σχεδόν στη βεβαιότητα. Η θέση στην οποία κτίστηκε το πεταλωτό οικοδόμημα, μέσα στην πόλη και κοντά στην Αγορά (κατά παρέκκλιση των νενομισμένων), με πανοραμική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις. Η εποχή της κατασκευής του στην αρχή-αρχή ακόμη της ελληνιστικής περιόδου. Το ασύμβατο για άλλες χρήσεις σχήμα του. Ο δημόσιος χαρακτήρας του και η μεγάλη βιασύνη που διακρίνεται στην κατασκευή του, με ποιοτικό, αλλά ετερόκλητο οικοδομικό υλικό σε δεύτερη χρήση. Η ύπαρξη βωμού σε τετραγωνισμένο δάπεδο. Όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το σωζόμενο αψιδωτό κτίσμα ήταν ο τάφος-ηρώο του Αριστοτέλη», επισημαίνει ο ανασκαφέας, μελετητής των αρχαίων Σταγείρων, αρχαιολόγος Κώστας Σισμανίδης στην πρώτη επιστημονική ανακοίνωση που κάνει σήμερα για τον «τάφο του Αριστοτέλη» στο παγκόσμιο συνέδριο «Αριστοτέλη 2.400 χρόνια». Το ταφικό οικοδόμημα εντοπίστηκε ανάμεσα στη στοά του 5ου αιώνα και στον αρχαϊκό ναό του Διός Σωτήρος και της Αθηνάς Σωτείρας (6ος αιώνας π.Χ.), μεταξύ της αρχαϊκής και της κλασικής πόλης, στη χερσόνησο «Λιοτόπι». Η αψιδωτή του κάτοψη (10 περίπου μέτρα), το σχήμα του, η ύπαρξη ορθογωνίου μαρμαροθετημένου δαπέδου με κενή επιφάνεια-βωμό (1,30x1,70 μ.) είχαν προβληματίσει πολύ τον αρχαιολόγο ερευνητή, καθώς περιβάλλει επακριβώς έναν τετράγωνο βυζαντινό πύργο. Είναι σαφές ότι οι Βυζαντινοί το κατέστρεψαν αναταράσσοντας εντελώς τα αρχαιολογικά στρώματα. Ο ημικυκλικός τοίχος του ταφικού μνημείου, ωστόσο, διατηρείται σε ύψος δύο περίπου μέτρων. Το οικοδόμημα έφερε στέγη με κεραμίδια από το βασιλικό κεραμοποιείο, επιβεβαιώνοντας τον δημόσιο χαρακτήρα του. Υπερυψωμένος, πλατύς κτιστός δρόμος οδηγούσε σε είσοδο του μνημείου, που ήταν προσπελάσιμο για προσφορές και απονομή τιμών. Κινητά ευρήματα, κεραμική, περισσότερα από πενήντα νομίσματα χρονολογούν τάφο και βωμό στους χρόνους περίπου του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ποιος όμως ήταν ο ένοικός του; Γραμματειακές πηγές δίνουν τη ζητούμενη απάντηση, με κυριότερες το χειρόγραφο αρ. 257 της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης και μία αραβική βιογραφία του Αριστοτέλη. Σύμφωνα με αυτές, μετά τον θάνατό του στη Χαλκίδα (322 π.Χ.) οι Σταγειρίτες μετέφεραν την τέφρα του με χάλκινη υδρία, την έθαψαν σε μεγάλο υπέργειο τάφο μέσα στην πόλη τους, δίπλα στον οποίο έστησαν και βωμό, σε έναν τόπο που τον ονόμασαν «Αριστοτέλειον» και στον οποίο συνεδρίαζε στο εξής η Βουλή. Προς τιμήν του καθιέρωσαν μεγάλες ετήσιες γιορτές και αγώνες, τα «Αριστοτέλεια». Στο ταφικό ηρώο του Αριστοτέλη και στα ερείπια της πόλης όπου περπάτησε πριν από 2.400 χρόνια θα ξεναγηθούν αύριο 250 και πλέον αριστοτελιστές από 40 χώρες, οι οποίοι μελετούν με ευλάβεια το έργο του πιο αναγνωρίσιμου Έλληνα φιλόσοφου. Περισσότερα από 25 χρόνια αφιέρωσε στις ανασκαφές και την έρευνα ο αρχαιολόγος Κώστας Σισμανίδης για να φέρει στο φως τεκμήρια, να τα συναρτήσει με τις αρχαίες πηγές, για να καταλήξει στο συμπέρασμα το οποίο σεμνά είχε ψελλίσει από το 1996. Όπως αναφέρει, ο κ. Σισμανίδης ήταν από τους πιο ακριβοθώρητους αρχαιολόγους στη Βόρεια Ελλάδα, από αυτούς που δεν μιλούσαν ποτέ αν αυτό που είχαν να πουν δεν έφερε την σφραγίδα της απόδειξης. Ο κ. Σισμανίδης παρουσιάζει τα ντοκουμέντα της πολυετούς έρευνάς του για τον τάφο-ηρώο στον οποίο εναποτέθηκε η τέφρα του Αριστοτέλη, αυτού που τα συμπεράσματά του είναι μέχρι σήμερα σημείο τομής της φιλοσοφικής σκέψης, μόνιμη πρόκληση σε όλους τους επιγόνους που ακόμη κι αν διαφωνούν επικαλούνται τα επιχειρήματα του, του ανθρώπου που εξέτασε κάθε νοητικό πεδίο της εποχής του γράφοντας περίπου τετρακόσιες πραγματείες, για την πολιτική, την ηθική, την λογοτεχνία και την επιστήμη, αυτού που δικαίως χαρακτηρίστηκε από τον Πλάτωνα "ο πρώτος αναγνώστης βιβλίων" στην ανθρώπινη ιστορία. Το «Κόκκινο Θεσσαλονίκης» δημοσιεύει μεγάλο μέρος των στοιχείων και συμπερασμάτων και τις σχετικές φωτογραφίες και αναπαραστάσεις που αναμένεται να προκαλέσουν παγκόσμιο ενδιαφέρον για ένα αρχαιολογικό εύρημα που δεν θα είναι πνιγμένο στη λάσπη καμιάς «εθνικής» ανάγκης και καμιάς προπαγάνδας. Εξάλλου το σύνολο της πολυετούς ενασχόλησης του κ. Σισμανίδη θα περιμένει, λίγο ελπίζουμε, καθώς είναι έτοιμοι για δημοσίευση τρεις (3) τόμοι με όλο το ανασκαφικό υλικό από την περιοχή. Σύμφωνα με τον κ. Σισμανίδη στην πλαγιά του βορειότερου άκρου των Σταγείρων, κοντά στη Στοά της Αρχαίας Αγοράς αποκαλύφθηκε πολύπλοκο σύμπλεγμα διαφορετικών μεταξύ τους κτισμάτων που χρονολογούνται από την αρχαϊκή μέχρι και τη βυζαντινή περίοδο ως και τα νεώτερα χρόνια. Δυόμιση μέτρα δυτικά της πύλης του αρχαϊκού τείχους, αποκαλύφθηκε ένας μεγάλος τετράγωνος πύργος των βυζαντινών χρόνων τον οποίο περιβάλλει ένα εντυπωσιακό αψιδωτό οικοδόμημα, που δίνει αρχικά την εντύπωση πυργοειδούς κατασκευής της αρχαϊκής οχύρωσης. Ωστόσο όπως παρατηρεί κ. Σισμανίδης «προσεκτικότερη παρατήρηση και πολλά κινητά ευρήματα απ΄ αυτό, πείθουν ότι χρονολογείται στους πρώιμους ελληνιστικούς χρόνους». Οι τοίχοι του κτίσματος αυτού σώζονται σε μέγιστο ύψος 1,80, και έχουν το μικρό σχετικά πάχος των 1,10 μ., «το οποίο είναι βεβαίως απαγορευτικό, για να ερμηνευτεί αυτό ως πύργος της αρχαϊκής οχύρωσης» ενώ «σημαντικό χαρακτηριστικό του είναι ότι χτίστηκε με πολύ καλό οικοδομικό υλικό, το οποίο είναι προφανές ότι βρίσκεται εδώ σε δεύτερη χρήση και προέρχεται από παλαιότερα δημόσια κτίσματα. Έτσι, ενώ οι τοίχοι του είναι χτισμένοι, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, ακανόνιστα, χρησιμοποιούν όμως σε μεγάλο βαθμό εξαιρετικής ποιότητας και επεξεργασίας γωνιόλιθους μαρμάρου, ασβεστολίθους και γρανίτη, ενώ παράλληλα διαπιστώνεται και ιδιαίτερη σπουδή στην κατασκευή τους, αφού η ποιότητα δεν είναι όμοια ούτε ως προς το υλικό που χρησιμοποιήθηκε κατά τόπους, ούτε ως προς τον τρόπο δόμησης». Σειρά δομικών χαρακτηριστικών του κτιρίου και άλλες ανασκαφικές ενδείξεις «οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι η ανέγερση του οικοδομήματος έγινε, για κάποιον λόγο, ιδιαίτερα εσπευσμένα». Ο αρχαιολόγος θα αναφερθεί αναλυτικά στις ανασκαφές που έφτασαν μέχρι τον βράχο και έδωσαν πολλά ευρήματα ενώ εντόπισε και την θύρα εισόδου. Για είκοσι χρόνια τουλάχιστον ο κ. Σισμανίδης ενέσκηψε στα προβλήματα χρονολόγησης των ευρημάτων και φυσικά των ερμηνειών τους καθώς δεν ήταν αρκετό το γεγονός ότι το κτίριο αναγόταν στα πρώιμα ελληνιστικά χρόνια, στην περίοδο δηλαδή αμέσως μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου. Τα κινητά ευρήματα «πολυπληθής και καλής ποιότητας, η οποία αντιπροσωπεύεται από όστρακα διαφόρων αγγείων, κυρίως σκύφων, πινακίων, κυλίκων και κανθάρων. Και πάνω από πενήντα νομίσματα αρκετά Αλέξανδρου Γ΄, ορισμένα κοπές της Αμφίπολης και της Θεσσαλονίκης, ενώ τα υπόλοιπα είναι των Επιγόνων, όπως του Αντιγόνου Γονατά, Δημητρίου Πολιορκητή κλπ» και κεραμική παραγωγής του βασιλικού κεραμοποιείου επέτειναν από την μία τις χαρές και από την άλλη τις αμφιβολίες. Τα ευρήματα δεν απαντούσαν στο ερώτημα «τι ήταν αυτό το πεταλόσχημο οικοδόμημα; Γιατί κατασκευάστηκε;». Τέλος, γιατί στο κέντρο αυτού του περίεργου κτιρίου υπήρχε -όπως αποδείχθηκε- βωμός; Το «αρμολόγημα» των ευρημάτων έκαναν τελικά οι αρχαίες πηγές. Η εξαντλητική έρευνα οδήγησε σε αρκετές πηγές και ενδεικτικά αναφέρουμε την αραβική βιογραφία του Αριστοτέλη, του β΄μισού του 11 αι. μ. Χ. που αντιγράφει βιογραφία του Αριστοτέλη, από κάποιον Πτολεμαίο, που έζησε κατά το α΄ μισό του 4 αιώνα μ.Χ. και στην οποία αναφέρεται: « Όταν ο Αριστοτέλης πέθανε (στη Χαλκίδα, τον Οκτώβριο του 322 π.Χ.), οι Σταγειρίτες έστειλαν και έφεραν την τέφρα του στην πατρίδα τους, την τοποθέτησαν μέσα σε χάλκινη υδρία και κατόπιν απέθεσαν την υδρία αυτή σε μια τοποθεσία, που την ονόμασαν “Αριστοτέλειον”. Κάθε φορά που είχαν σημαντικές υποθέσεις και ήθελαν να λύσουν δύσκολα προβλήματα, συγκαλούσαν σ΄ αυτόν τον τόπο την συνέλευσή τους». Οι πληροφορίες αυτές επαναλαμβάνονται «στο χειρόγραφο αριθμ. 257 της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης της Βενετίας (κώδικας Ματσίανης στ. 257), που χρονολογείται γύρω στο 1300 μ.Χ.». Κι αφού αναφερόμαστε στον τάφο του Αριστοτέλη o κ. Σισμανίδης μετέρχεται ακριβώς της Αριστοτελικής Λογικής για να διατυπώσει τα συμπεράσματά του, ότι το κτίριο αυτό «δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο»: «Έχουμε άραγε, κατόπιν όλων των ανωτέρων, κάποιο λόγο για να μην θεωρήσουμε ότι το προβληματικό, από την άποψη της ερμηνείας του, αψιφωτό οικοδόμημα, που παραπάνω περιγράψαμε, ήταν ο τάφος του Αριστοτέλη; Υπάρχει κάτι που δεν ταιριάζει ή ενοχλεί σ΄ αυτήν την ερμηνεία; Αντίθετα, θεωρούμε, χωρίς ωστόσο να έχουμε αποδείξεις, παρά μόνον ισχυρές ενδείξεις, ότι όλα συντείνουν προς αυτήν την εκδοχή: Η θέση στην οποία κτίστηκε μέσα στην πόλη και κοντά στην Αγορά με πανοραμική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις, η εποχή της κατασκευής του στην αρχή-αρχή ακόμη της ελληνιστικής περιόδου, το ασύμβατο γι άλλες χρήσεις σχήμα του, ο δημόσιος χαρακτήρας του και η μεγάλη βιασύνη που διακρίνεται στην κατασκευή του, με καλό, αλλά ετερόκλητο οικοδομικό υλικό σε δεύτερη χρήση». Η ζωή και το έργο του Αριστοτέλη Όπως γράφει το wikipedia, o Αριστοτέλης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και πολυεπιστήμονας, γιος του Νικομάχου, ο οποίος πέθανε νωρίς και την κηδεμονία του, την ανέλαβε ο Πρόξενος από τον Αταρνέα. Σε ηλικία 17 ετών εισέρχεται στην Ακαδημία του Πλάτωνα, στην Αθήνα, και παραμένει εκεί έως τα 37 του έτη και συνδέεται τόσο με τον ίδιο τον Πλάτωνα, όσο και με τον Εύδοξο, τον Ξενοκράτη και άλλους στοχαστές. Τα έργα του αναφέρονται σε πολλαπλά είδη επιστημών, όπως φυσική, βιολογία, ζωολογία, μεταφυσική, λογική, ηθική, ποίηση,θέατρο, μουσική, ρητορική, πολιτική κ.ά, τα οποία συνιστούν το πρώτο ολοκληρωμένο σύστημα στη Δυτική Φιλοσοφία. Η περίοδος της ωριμότητας αρχίζει με τις βιολογικές έρευνες και τα συμπεράσματά του είναι η πρώτη συστηματοποίηση των βιολογικών φαινομένων στην Ευρώπη. Δάσκαλος του Μ. Αλεξάνδρου Μετά τον θάνατο του Πλάτωνα, φεύγει από την Αθήνα και κατόπιν εντολής του Φιλίππου, αναλαμβάνει το 343 π.Χ./42 τη διδασκαλία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα: «ο Αριστοτέλης υπήρξε ο πρώτος γνήσιος επιστήμονας στην ιστορία… και κάθε κατοπινός επιστήμονας του οφείλει κάτι». Ως διδάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Αριστοτέλης, απέκτησε διάφορες ευκαιρίες και αφθονία προμηθειών. Έτσι, ίδρυσε μια βιβλιοθήκη στο Λύκειο, η οποία έγινε αρωγός στην παραγωγή εκατοντάδων έργων του. Το γεγονός ότι υπήρξε μαθητής του Πλάτωνα, τον οδήγησε στις απόψεις του πλατωνισμού, αργότερα, όμως, μετά τον θάνατο του Πλάτωνα, οδηγήθηκε, περισσότερο, σε εμπειρικές μελέτες και μετατοπίζεται από τον πλατωνισμό στον εμπειρισμό. Πίστευε ότι οι ιδέες και οι γνώσεις όλων των λαών βασιζόταν, τελικά, στην αντίληψη. Στις απόψεις του, για τις φυσικές επιστήμες, βασίστηκαν πολλά έργα του. Μαζί με το δάσκαλό του Πλάτωνα αποτελεί σημαντική μορφή της φιλοσοφικής σκέψης του αρχαίου κόσμου, και η διδασκαλία του διαπερνούσε βαθύτατα τη δυτική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη μέχρι και την Επιστημονική Επανάσταση του 17ου αιώνα. Υπήρξε φυσιοδίφης, φιλόσοφος, δημιουργός της λογικής και ο σημαντικότερος από τους διαλεκτικούς της αρχαιότητας. To σύνολο της επιρροής του, συχνά τον κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων παγκοσμίων προσωπικοτήτων όλων των εποχών με τη μεγαλύτερη επιρροή, μαζί με τον δάσκαλο του, τον Πλάτωνα, και τον μαθητή του, τον Μέγα Αλέξανδρο. Οι πρώτες δηλώσεις του αρχαιολόγου Κώστα Σισμανίδη Οι πρώτες δηλώσεις του ανασκαφέα των αρχαίων Σταγείρων, Κώστα Σισμανίδη, για τον τάφο του Αριστοτέλη. http://www.pronews.gr/portal/20160526/culture/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%BD%CE%B5%CE%B1/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%86%CE%AD%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CF%81%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1 Παγκόσμιο Συνέδριο για τον μεγάλο φιλόσοφο και επιστήμονα της αρχαιότητας Αριστοτέλη http://www.pronews.gr/portal/20160520/culture/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%BD%CE%B5%CE%B1/%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CF%8C%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82 Ως Επετειακό Έτος Αριστοτέλη ανακηρύχτηκε το 2016 από την UNESCO http://www.pronews.gr/portal/20160204/culture/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%BD%CE%B5%CE%B1/%CF%89%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CE%AD%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B7%CF%81%CF%8D%CF%87%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CF%84%CE%BF-2016-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-unesco http://www.pronews.gr/portal/20160526/culture/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%BD%CE%B5%CE%B1/%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BF-%CE%B5%CF%8D%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%86%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%80%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1

"Soyuz ST-B" Στις 24 Μαΐου, 2016 στις 11:48 MSK από το Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας (MOC, Γαλλική Γουιάνα) ξεκινήσε με επιτυχία το ρωσικό όχημα εκτόξευσης (LV) "Soyuz ST-B" με ανώτερο στάδιο "Fregat-MT" και δύο ευρωπαϊκά διαστημικά οχήματα (SV) Το Galileo FOC M5 ( «Galileo»). Στις 24 Μαΐου 2016 σύμφωνα με το πρόγραμμα πτήσεων στις 15:36 MSK τα δύο ευρωπαϊκα διαστημόπλοια Galileo FOC M5 ( «Galileo») με επιτυχία διαχωρίζονται από το ανώτερο στάδιο "Fregat-MT". Το Διαστημικό σκάφος είναι σε τροχιά στόχου και έχει περάσει στη διαχείριση των πελατών. http://www.roscosmos.ru/22254/ http://www.roscosmos.ru/22256/ MCA "AIST-2D" To MCA "Aist-2D" είναι σχεδιασμένο για ένα μεγάλο αριθμό επιστημονικών πειραμάτων, καθώς και για τον έλεγχο και την πιστοποίηση του εξοπλισμού τηλεπισκόπησης (RS), η οποία παρέχει το υλικό και το λογισμικό για χρήση σε μελλοντικές εξελίξεις. To ICA ζυγίζει 531 κιλά. Διάρκεια ζωής - τουλάχιστον τρία χρόνια.Στη μονάδα είναι επίσης εγκατεστημένος εξοπλισμός για την παρατήρηση της Γης στο υπέρυθρο φάσμα, το οποίο επιτρέπει την ανίχνευση των πυρκαγιών σε εστίες με έλλειψη ορατότητας στο σκοτάδι και στη συννεφιά. Το (ICA) "Aist-2D", ξεκίνησε στις 28 Απρ από το κοσμοδρομιο ΑΝΑΤΟΛΗ: σύμφωνα με την τηλεμετρία και τον οπτικο-ηλεκτρονικο εξοπλισμο "Aurora", που έχει εγκατασταθεί στο δορυφόρο, φωτογραφηθηκαν περίπου 300 000 km2 της επιφάνειας της γης. http://www.roscosmos.ru/22257/ Γιγάντια δεξαμενή διαστημικού λεωφορείου παρελαύνει στο Λος Άντζελες. Χρειάστηκαν 19 ολόκληρες ώρες μέχρι να ολοκληρωθεί η γιγάντια επιχείρηση: η τελευταία εξωτερική δεξαμενή των παροπλισμένων διαστημικών λεωφορείων, ένα πορτοκαλί τέρας με μήκος 47 μέτρα και βάρος 33 τόνους, μεταφέρθηκε οδικώς μέσα από τους δρόμους του Λος Άντζελες για να καταλήξει σε μουσείο δίπλα στο συνταξιοδοτημένο διαστημικό λεωφορείο Endeavour. Η δεξαμενή βρισκόταν μέχρι πρόσφατα σε κέντρο της NASA στη Λουιζιάνα. Τοποθετήθηκε σε φορτηγίδα, διέσχισε τη διώρυγα του Παναμά για να περάσει από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό, και έφτασε σε μαρίνα του Λος Άντζελες την περασμένη Τετάρτη. Το Σάββατο, μεταφορτώθηκε σε ένα περίεργο όχημα με 32 τροχούς και ξεκίνησε ένα ταξίδι 19 ωρών για να φτάσει στο Κέντρο Επιστήμης της Καλιφόρνια, κινούμενη με μέση ταχύτητα 8 χιλιομέτρων την ώρα.Χρειάστηκαν 30 μηχανικοί για να σχεδιάσουν και να επιβλέψουν το δρομολόγιο των 26 χιλιομέτρων , και η αστυνομία αναγκάστηκε να ξηλώσει στύλους ηλεκτροδότησης, φώτα και φανάρια για να μπορέσει η δεξαμενή να χωρέσει στους δρόμους, όπου περίμεναν εκατοντάδες θεατές. Πολλοί οδηγοί σοκαρίστηκαν όταν είδαν τον πορτοκαλί γίγαντα να περνά από γέφυρα στον αυτοκινητόδρομο Interstate 405, αναφέρει το Associated Press. Γνωστή με την κωδική ονομασία ET-94, η συγκεκριμένη δεξαμενή είναι η τελευταία που είχε λάβει έγκριση για πτήση, δεν πρόλαβε όμως να χρησιμοποιηθεί πριν από τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων το 2011. Μέσα στην μακρόστενη κατασκευή βρίσκονται δύο δεξαμενές για υγρό οξυγόνο και υδρογόνο, χωρητικότητας εκατομμυρίων λίτρων. Η επιφάνειά της είναι καλυμμένη με πορτοκαλί αφρό ως θερμική μόνωση. Η δεξαμενή θα συνδεθεί με το παροπλισμένο Endeavour και δύο εξωτερικές δεξαμενές στερεών καυσίμων, δίνοντας στους επισκέπτες του Κέντρου Επιστημών μια εικόνα του διαστημικού λεωφορείου έτοιμου για εκτόξευση. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500079171

Iντερνετ από το διάστημα μέσω νανοδορυφόρων. Δορυφορικό ίντερνετ ταχύτητας έως 1 gigabit ανά δευτερόλεπτο με παγκόσμια κάλυψη και χαμηλό κόστος υπόσχεται η νεοφυής Ισραηλινή εταιρία SkyFi. Με την επιλογή της να χρησιμοποιήσει σμήνος από νανοδορυφόρους περί τη γη θεωρεί ότι έτσι θα διασυνδεθούν στον παγκόσμιο ιστό πολλές περιοχές χωρίς πρόσβαση σε δίκτυα μεταξύ των οποίων και οι φτωχότερες του πλανήτη. Αν και χρόνια πριν είχε τεθεί το θέμα του δορυφορικού ίντερνετ τεχνολογικοί και οικονομικοί περιορισμοί είναι πιθανόν ότι δεν επέτρεψαν την γενικευμένη υλοποίηση. Η πρόταση της SkyFi είναι απλή. Οι νανοδορυφόροι τροχιακά καλύπτουν πλήρως τον πλανήτη και συνθέτουν μεταξύ τους ένα ενιαίο χαμηλού κόστους και υψηλών επιδόσεων τηλεπικοινωνιακό δίκτυο. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό η αρχική εκτόξευση χρονικά τοποθετείται στα τέλη του 2017. Όπως έχει περιγραφεί γενικά κάθε δορυφόρος συνήθως είναι ένας πομποδέκτης εν πτήσει. Δέχεται σήματα από τη Γη και σε περίπτωση δικτύου τα προωθεί στους γειτονικούς ώστε να μεταδοθούν σε άλλες μακρινές γεωγραφικές περιοχές. Επίσης λαμβάνει από τους γειτονικούς τους και με τα κάτοπτρα του στραμμένα προς τη γη στέλνει το σήμα σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Όπως αναφέρει ο Lab Itzhaki-Tami, με μεγάλη εμπειρία στη ισραηλινή αεροδιαστημική τεχνολογία συνιδρυτής της SkyFi, παρά την εξάπλωση του ίντερνετ σήμερα περί τα τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι παραμένουν εκτός σύνδεσης. Θεωρεί την πρόταση της εταιρίας του τεχνικά εφικτή και οικονομικά βιώσιμη με τα σημερινά τεχνικά μέσα. Επισημαίνει δε ότι πρόθεση της είναι να διασυνδέσει οποιονδήποτε βρίσκεται στη γη, στην θάλασσα και τον αέρα. Ετσι επεκτείνει σημαντικά το επιχειρηματικό βεληνεκές του εγχειρήματος. Η οικονομική λειτουργία του δικτύου Η επιχειρηματολογία της SkyFi βασίζεται σε δυνατά δεδομένα που μένει βέβαια να αποδειχτούν στην πράξη. Υποστηρίζει ότι το κόστος συνολικά για τους 60 νανοδορυφόρους είναι μικρότερο από αυτό που χρειάζεται για έναν μόνον μεγάλο συμβατικό δορυφόρο επικοινωνιών. Επομένως με τα ίδια χρήματα δικτυώνεται ο πλανήτης και όχι μόνον μια μικρή περιοχή με αντιπροσωπευτικό παράδειγμα το σύστημα GPS. Αλλωσε κάθε νανοδορυφόρος έχει μέγεθος περίπου όσο ένα μικρο κουτί μήκους 30 εκατοστών, μήκους και πλάτους αντίστοιχα 10 εκατοστών ενώ η διάμετρος του κατόπτρου θα είναι 55 εκατοστά. Το μικρό μέγεθος κάθε νανοδορυφόρου επιτρέπει το «πακετάρισμα» πολλών σε ένα κοινό φορτίο το οποίο με ένα πύραυλο φορέα μεταφέρεται στο διάστημα. Οταν φθάσει στο κατάλληλο υψόμετρο «ξεδιπλώνεται» το πακέτο και κάθε ένας από τους νανοδορυφόρους λαμβάνει την προκαθορισμένο σημείο στην τροχιά ώστε να σχηματίσει στην συνεχεία το παγκόσμιο δορυφορικό δίκτυο επικοινωνιών. Αυτό είναι το πρώτο στάδιο εξοικονόμησης χρημάτων. Το δεύτερο στάδιο εξοικονόμησης χρημάτων βασίζεται στην πλέον προωθημένη τεχνολογία για τα λεγόμενα «αυτοδιορθούμενα» κάτοπτρα. Οπως την περιγράφει η SkyFi όταν ο δορυφόρος τεθεί σε τροχιά ο μηχανισμός της κεραίας του «ανοίγει» θυμίζοντας αλεξίπτωτο και παίρνει την μορφή κατόπτρου για ηλεκτρομαγνητική εκπομπή και λήψη. Η υπό ανάπτυξη νέα τεχνολογία θα επιτρέπει στο κάτοπτρο να μικροδιορθώνει τον τρόπο λειτουργίας του αποκαθιστώντας έτσι ατέλειες στην επιφάνεια του ώστε, ανεξάρτητα απο αυτές, η ισχύς εκπομπής να παραμένει πάντα η ίδια. Επίσης διατηρώντας σταθερά την στόχευση του κατόπτρου προς τη γη θα αντισταθμίζει μικρές αλλαγές στη θέση του δορυφόρου κατά την πολυετή διάρκεια της ζωής του. Και στις δυο περιπτώσεις η σύνθετη αυτή διαδικασία θα γίνεται από ένα ειδικής κατασκευής εύκαμπτο δευτερεύοντα ανακλαστήρα, τεχνολογία την οποία αναπτύσσουν οι ερευνητές της SkyFi. Η πρώτη έκδοση του νέου τύπου κεραίας ήδη βρίσκεται στα στάδιο των δοκιμών σε χώρο 50 τετραγωνικών μέτρων μέσα σε ειδικό θάλαμο που προσομοιώνει τις συνθήκες στο διάστημα. Το προϊόν ήδη βρίσκεται υπό κατασκευή από υπεργολάβους στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ. Τεχνολογικά αυτό που προτείνει η SkyFi με τα σημερινά τεχνολογικά δεδομένα θεωρητικά ακούγεται εφικτό. Για να γίνει ακόμη περισσότερο πειστική επισημαίνει ότι σήμερα το Ισραήλ διαθέτει υψηλού επιπέδου τεχνογνωσία και σε αυτή την κατηγορία. Στη διαπίστωση αυτή συνυπολογίζεται και η συνολική συνεισφορά των Εβραίων μηχανικών που επαναπατρίστηκαν από την πρώην Σοβιετική Ένωση κατά την δεκαετία του ΄80. Διαρκής έρευνα, συσσώρευση εμπειρίας και επιστήμονες δημιούργησαν τις προϋποθέσεις ώστε το Ισραήλ να κατέχει την 4η θέση παγκοσμίως ως προς τους εν χρήσει δορυφόρους. Προηγμένη τεχνολογία και ανταγωνισμός Υπάρχει όμως και η καθαρά εμπορική πλευρά της νέας τεχνολογίας στα συγκεκριμένα κάτοπτρα. Ο παροχέας που χρησιμοποιεί τον δορυφόρο θα έχει την δυνατότητα να τροποποιεί την έκταση ή και την γεωγραφική περιοχή που «βλέπει» ανάλογα με τις ανάγκες των εκπομπών και της επιχειρηματικότης δραστηριότητας του. Η δυνατότητα των νανοδορυφόρων να προσαρμόζονται σε συγκεκριμένες απαιτήσεις λειτουργίας αλλά και να παρέχουν ταυτόχρονα πολλαπλές υπηρεσίες σε διαφορετικής κατηγορίας πελάτες επιτρέπει την διαμόρφωση ανταγωνιστικής τιμής στην παροχή ίντερνετ. Γι’ αυτό και ήδη αναζητούνται επιχειρήσεις με δραστηριοποίηση στο συγκεκριμένο χώρο προκειμένου να επενδύσουν. Πίσω από όλα αυτά ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη ένας σκληρός ο ανταγωνισμός με τους δυο γιγαντιαίες επιχειρήσεις, το Facebook και την Google. Για τις τηλεπικοινωνιακές ανάγκες η πρώτη χρησιμοποιεί ένα συνδυασμό από drones και συμβατικούς δορυφόρους ενώ η δεύτερη ειδικά μπαλόνια σε μεγάλο υψόμετρο. Αν όντως λειτουργήσει η πρόταση της SkyFi τότε δεν είναι απίθανο εταιρίες που συνεργάζονται με τις δυο αυτές εταιρίες για οικονομικούς λόγους να στραφούν στην Ισραηλινή εταιρία. Το ενδιαφέρον είναι ότι η SkyFi δεν αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση υψηλής τεχνολογίας στο Ισραήλ καθώς περίπου 10 εταιρίες με προηγμένη δορυφορική τεχνογνωσία βρίσκονται στην παγκόσμια αγορά που σήμερα ανέρχεται στα 200 δις ετησίως. https://www.youtube.com/watch?v=W0YgV1TgnF8 http://physicsgg.me/2016/05/26/i%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bd%ce%b5%cf%84-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%bc%ce%ad%cf%83%cf%89-%ce%bd%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85/

Νέα ανατρεπτική θεωρία για τη μυστηριώδη σκοτεινή ύλη. Ερευνητές με επικεφαλής τον Αλεξάντερ Καντίνσκι , αστροφυσικό του Κέντρου Goddard της NASA δημοσιεύουν στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters» μια νέα ανατρεπτική θεωρία για τη μυστηριώδη σκοτεινή ύλη. Σύμφωνα με τους ερευνητές η σκοτεινή ύλη δημιουργήθηκε από μελανές οπές οι οποίες δημιουργήθηκαν ένα μόλις δευτερόλεπτο μετά την γέννηση του Σύμπαντος. Αυτές οι μελανές οπές ονομάζονται «αρχέγονες». Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία οι αρχέγονες μαύρες τρύπες συγχωνεύονταν προκαλώντας σειρά κοσμικών φαινομένων που έπαιξαν ρόλο στην εξέλιξη του Σύμπαντος. Το μυστήριο της σκοτεινής ύλης χρονολογείται από τη δεκαετία του 1930, όταν οι αστρονόμοι αντιλήφθηκαν ότι η μάζα και η βαρύτητα των σωμάτων που βλέπουμε στο Σύμπαν δεν είναι αρκετές για να εξηγηθεί η κίνηση των γαλαξιών. Η σκοτεινή ύλη γίνεται αντιληπτή λόγω της βαρυτικής της επίδρασης στους γαλαξίες, οι επιστήμονες όμως δεν έχουν ιδέα από τι αποτελείται. Γνωρίζουν πάντως ότι δεν εκπέμπει, δεν ανακλά και δεν διαθλά την ακτινοβολία, για’ αυτό και είναι κυριολεκτικά αόρατη. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των κοσμολόγων το Σύμπαν αποτελείται από τη συμβατική ύλη (την ορατή ύλη) σε ποσοστό μόλις περίπου 5% ενώ η σκοτεινή ύλη υπολογίζεται ότι αντιστοιχεί σε ποσοστό περίπου 27%, με το υπόλοιπο ποσοστό να αντιστοιχεί στην επίσης μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια. Η NASA μαζί με την ανακοίνωση της νέα θεωρίας έδωσε στη δημοσιότητα ένα βίντεο στο οποίο παρουσιάζονται προσομοιώσεις της συγχώνευσης αρχέγονων μελανών οπών. Η προσομοίωση παρουσιάζεται σε αργή κίνηση ώστε να γίνεται κατανοητή η διεργασία. Ο δακτύλιος γύρω από τις μελανές οπές που συγχωνεύονται ονομάζεται «δακτύλιος Αϊνστάιν». Πρόκειται για ένα κοσμικό φαινόμενο που εκδηλώνεται όταν το φως άστρων, γαλαξιών ή άλλων φωτεινών αντικειμένων παραμορφώνεται από τη βαρύτητα ενός άλλου γαλαξία ή αντικειμένου μεγάλης μάζας. Η βαρύτητα ουσιαστικά παραμορφώνει το χώρο έτσι ώστε οι ακτίνες φωτός να ακολουθούν καμπύλη πορεία. Οι επιστήμονες τα τελευταία χρόνια κατάφεραν με τη μέθοδο του «βαρυτικού φακού» να παρατηρούν το φαινόμενο και να εντοπίζουν πολύ μακρινά άστρα και γαλαξίες του Σύμπαντος. Δείτε το βίντεο με τη συγχώνευση των αρχέγονων μελανών οπών

«Γαλαξίες- νεκροταφεία» Δεν μας έφτανε η κλιματική αλλαγή στη Γη, συνειδητοποιήσαμε τώρα ότι υπάρχει και γαλαξιακή «υπερθέρμανση». Μια νέα κατηγορία γαλαξιών ανακάλυψαν οι αστρονόμοι, τους οποίους ονόμασαν «ερυθρούς θερμοπίδακες» (γκέιζερ). Πρόκειται για γαλαξίες που φιλοξενούν υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, οι οποίες κατά καιρούς εκτοξεύουν καυτούς διαστρικούς «ανέμους», που έχουν ως αποτέλεσμα να σταματά η γέννηση νέων άστρων. Συνήθως, οι γαλαξίες ευνοούν τη μετατροπή των αερίων σε άστρα. Όμως έχουν ανακαλυφθεί πολλοί γαλαξίες-νεκροταφεία που μυστηριωδώς φαίνεται να πάσχουν από ένα είδος «κλιματικής αλλαγής» και υπερθέρμανσης, εξαιτίας της οποίας μοιάζουν με ερήμους, όσον αφορά τη δημιουργία νέων άστρων. Τώρα, για πρώτη φορά, οι επιστήμονες της διεθνούς ομάδας «χαρτογράφησης» του ουρανού Sloan Digital Sky Survey (SDSS), με επικεφαλής τον αστρονόμο Έντμοντ Τσέουνγκ του Πανεπιστημίου του Τόκιο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", πιστεύουν ότι έχουν την απάντηση γι' αυτή την αινιγματική διαδικασία, που καθιστά τόσο καυτά τα αέρια μερικών γαλαξιών, ώστε αυτά δεν μπορούν πλέον να ψυχθούν και να συμπυκνωθούν και έτσι αδυνατούν να σχηματίσουν άστρα. Η απάντηση φαίνεται πως έχει να κάνει με τις τεράστιες μαύρες στο κέντρο των γαλαξιών, οι οποίες δημιουργούν τους καυτούς «ανέμους». Οι αστρονόμοι έβγαλαν το συμπέρασμα αυτό, μελετώντας τον μακρινό γαλαξία-ερυθρό θερμοπίδακα «Ακίρα». Το όνομα «ερυθρός θερμοπίδακας» δόθηκε αφενός επειδή ο καυτός «άνεμος» ξεπηδά ξαφνικά και περιοδικά από την κεντρική μαύρη τρύπα, όπως σε ένα γκέιζερ της Γης, αφετέρου επειδή αυτή η καυτή «ανάσα» στο τέλος αφήνει τον γαλαξία μόνο με ηλικιωμένους ερυθρούς αστέρες και καθόλου νεαρά μπλε άστρα. Το ερώτημα είναι κατά πόσο στον δικό μας γαλαξία θα μπορούσε να συμβεί κάποτε κάτι ανάλογο. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι στο μακρινό μέλλον και αυτός θα μετατραπεί σε ερυθρό θερμοπίδακα. http://www.pronews.gr/portal/20160526/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%C2%AB%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%B1%C2%BB-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BD%CE%AD%CF%89%CE%BD-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BD

"Soyuz MS-01» Η εκτόξευση του νεου επανδρωμένου διαστημόπλοιου από το Μπαϊκονούρ έχει προγραμματιστεί στις 24 Ιούνη 2016. Το πρώτο επανδρωμένο διαστημόπλοιο της νέας τροποποίησης του "MS Ένωση" θα παραδώσει στον ISS τους κοσμοναύτη της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος τον Ανατόλι Ivanishin τον Ιάπωνα αστροναύτη Takuya Onishi και τον αστροναύτη της NASA Kathleen Rubins. Τα πληρώματα ασφαλείας - Oleg Novitsky (Roscosmos), Τομ SAND (ESA) και η Πέγκυ Whitson (NASA). http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_05-24.html Ένα βήμα πιο κοντά στις hypersonic πτήσεις: Επιτυχής δοκιμαστική πτήση σε ταχύτητα 7,5 Μαχ Επιτυχή πτήση σε ταχύτητα 7,5 Μαχ (7,5 φορές την ταχύτητα του ήχου) πραγματοποίησε πειραματικός πύραυλος αυστραλοαμερικανικής ομάδας στο πεδίο δοκιμών της Γούμερα, στην Αυστραλία. Πρόκειται για ένα νέο βήμα προς την κατεύθυνση των hypersonic πτήσεων, δηλαδή των πτήσεων σε ταχύτητες πολλαπλάσιες αυτής του ήχου (γενικά, hypersonic ταχύτητα θεωρείται ότι είναι άνω των 5 Μαχ). Η πειραματική αυτή πτήση έγινε στο πλαίσιο του προγράμματος HIFiRE (Hypersonic International Flight Research Experimentation Program), από το Defence Science and Technology Group, το US Air Force Research Laboratory, τη Boeing και το University of Queensland. http://www.naftemporiki.gr/story/1105480/ena-bima-pio-konta-stishypersonicptiseis-epituxis-dokimastiki-ptisi-se-taxutita-75-max Προϊόντα και εφαρμογές με αξιοποίηση διαστημικών τεχνολογιών. Μετά από ένα δημιουργικό 24ωρο και τη συμμετοχή 12 ομάδων ολοκληρώθηκε με επιτυχία ο πρώτος εθνικός επιχειρηματικός διαγωνισμός ActInSpace που διοργάνωσε το si-Cluster στις 20-21 Μαΐου στο α2-innohub. Νέοι επιστήμονες, μηχανικοί, προγραμματιστές και νέοι επαγγελματίες, δημιούργησαν μοναδικές λύσεις και προϊόντα με τη χρήση διαστημικών δεδομένων, διεκδικώντας μια θέση στον διεθνή τελικό στην Τουλούζη στις 29 Ιουνίου. Το έναυσμα δόθηκε την Παρασκευή 20 Μαΐου από τον Δρ. Jorge Sanchez, CSFO του Corallia και μέλος του Συντονιστικού Συμβουλίου του si-Cluster. Ακολούθως, την έναρξη του διαγωνισμού τίμησαν με χαιρετισμό ο πρωτοπόρος ερευνητής και παγκοσμίου φήμης ακαδημαϊκός επιστήμονας Δρ. Σταμάτιος Κριμιζής, επίτιμος Διευθυντής στο Applied Physics Laboratory του πανεπιστημίου Johns Hopkins, και ο καθηγητής Βασίλειος Μακιός, General Director του Corallia και ένθερμος υποστηρικτής της επιχειρηματικότητας. Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού οι συμμετέχοντες υποστηρίχτηκαν από διακεκριμένους μέντορες τόσο από τον ακαδημαϊκό όσο και από τον επιχειρηματικό χώρο και δημιούργησαν τα δικά τους καινοτόμα προϊόντα και επιχειρηματικά σχέδια, τα οποία παρουσίασαν σε ειδική τελετή στα μέλη της επιτροπής μετά από 24 ώρες. Οι ομάδες που διακρίθηκαν ήταν οι MaGOS, Hermes, Drone2ship, Smart Weather Balloon, Orion και Uranus. Η ομάδα MaGOS είναι η ελληνική νικήτρια ομάδα που έλαβε το πολυπόθητο εισιτήριο για την Τουλούζη, ευγενική χορηγία της Γαλλικής Πρεσβείας στην Ελλάδα και του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, και θα εκπροσωπήσει τη χώρα στον διεθνή τελικό. Το προϊόν που ανέπτυξε είναι ένα «μαγνητικό χέρι» (wearable) που θα μπορεί να μεταφράζει τις προτάσεις ανθρώπων με προβλήματα ομιλίας που κάνουν χρήση της νοηματικής, με τη βοήθεια smartphone εφαρμογής. Άλλα προϊόντα και λύσεις που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια του ελληνικού ActInSpace με την αξιοποίηση των διαστημικών δεδομένων, ήταν εφαρμογή για απεικόνιση μηνυμάτων στον νυχτερινό ουρανό μέσω μικροσκοπικών δορυφόρων, εφαρμογή για τον εντοπισμό θέσης ακριβείας μέσω κινητών τηλεφώνων για απεγκλωβισμό ανθρώπων, δημιουργία αερο-οχήματος για την εκτόξευση μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones) για διάσωση ανθρώπων και παροχή ιατρικής περίθαλψης σε απομακρυσμένες περιοχές, «έξυπνα μπαλόνια» για τη μετάδοση μετεωρολογικών δεδομένων ακριβείας κ.ά. Η νικήτρια ομάδα MaGos θα διαγωνιστεί στον παγκόσμιο τελικό του ActInSpace με έπαθλο μια πτήση σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας με το αεροσκάφος όπου εκπαιδεύονται οι αστροναύτες της Novespace και θα έχει τη δυνατότητα να φιλοξενηθεί στη θερμοκοιτίδα του si-Cluster στο 2-innohub, τη μοναδική θερμοκοιτίδα στην Ελλάδα με πιστοποίησης EU|BIC. Επιπλέον, όλες οι ομάδες που συμμετείχαν στο ActInSpace, ανεξαρτήτως διάκρισης, μπορούν να διεκδικήσουν ένα Voucher αξίας 100.000€ για δορυφορικά δεδομένα από την Airbus Defence and Space, καθώς και υποστήριξη για την περαιτέρω ανάπτυξη της ιδέας τους και τη δημιουργία της δικής τους start-up. http://www.pestaola.gr/proionta-kai-efarmoges-me-aksiopoisi-diastimikwn-texnologiwn/ Το δωμάτιο δοκιμών δορυφόρων της ESA Δέος προκαλεί ο χώρος όπου γίνονται οι δοκιμές των δορυφόρων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), στην Ολλανδία, πριν εκτοξευτούν στο Διάστημα. Το δωμάτιο δοκιμών βρίσκεται στο Νορντγουίκ (Noordwijk), στο τεχνικό κέντρο της ESA. Σε αυτή τη ζώνη της σιωπής, οι δορυφορικές κεραίες ελέγχονται πριν από την έναρξη λειτουργίας τους. Τα μεταλλικά τοιχώματα σχηματίζουν ένα «κλουβί Faraday» για να μπλοκάρουν όλα τα εξωτερικά σήματα, και να υπάρχει απομόνωση της εγκατάστασης από τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, ραντάρ αεροσκαφών και πλοίων, ακόμη και κλήσεις από κινητά. Η ειδική επένδυση στους τοίχους απορροφά τα ραδιοσήματα για να δημιουργηθούν οι συνθήκες που προσομοιώνουν με τον κενό χώρο του απείρου. Οι λευκές επιφάνειες μπροστά από το πολύ καλά μονωμένο μπλε φόντο είναι οι ανακλαστήρες που περνούν σήματα από μια φωτισμένη κεραία στην υπό δοκιμή. Για την μέτρηση των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων, χρησιμοποιούνται σκάνερ και μέσω μαθηματικών υπολογισμών εκτιμώνται οι αποστάσεις εκπομπής. http://www.pronews.gr/portal/20160522/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%BF-%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CF%8E%CE%BD-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%82-esa

Σχέδιο της Lockheed Martin για ένα επανδρωμένο εργαστήριο γύρω από τον Άρη το 2028. Αρκετές επανδρωμένες αποστολές Apollo, που τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, είχαν προετοιμάσει το έδαφος ώστε ο πρώτος άνθρωπος να περπατήσει τελικά στον δορυφόρο της Γης. Σύμφωνα με την αμερικανική εταιρεία Lockheed Martin, το ίδιο πρέπει να γίνει και στην περίπτωση της κατάκτησης του Άρη, με ένα επανδρωμένο εργαστήριο που, μαζί με τους 6 επιβάτες του, θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη λίγα χρόνια πριν ο πρώτος αστροναύτης πατήσει το πόδι του στον «Κόκκινο Πλανήτη». Η εταιρεία αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα τα σχέδιά της για την κατασκευή του εργαστηρίου, το οποίο ονομάζει «Mars Base Camp», κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου στις ΗΠΑ με θέμα την εξερεύνηση του Άρη. Σύμφωνα με τους υπευθύνους της, το «Mars Base Camp» θα επέτρεπε σε έξι αστροναύτες να παραμείνουν 10-11 μήνες σε τροχιά γύρω από τον Άρη, χρησιμοποιώντας τηλεχειριζόμενα ρομπότ για να τον μελετήσουν. Μέχρι σήμερα, η NASA έχει συγκεκριμενοποιήσει τα αρχικά της βήματα για την «κατάκτηση» του Άρη. Σε αυτά, περιλαμβάνεται η κατασκευή του νέου πυραύλου εκτόξευσης SLS (Space Launch System), αλλά και η κατασκευή σε συνεργασία με τη Lockheed της κάψουλας Orion (Ωρίωνας), η οποία τελικά θα μεταφέρει το πρώτο πλήρωμα στον «Κόκκινο Πλανήτη». Με βάση το έως τώρα χρονοδιάγραμμα της διαστημικής υπηρεσίας, η κάψουλα θα μεταφέρει το 2023 μία ομάδα αστροναυτών μακρύτερα από τη Σελήνη, κάτι που επίσης θα συμβεί για πρώτη φορά στην ιστορία. Από εκεί και πέρα, ωστόσο, παραμένουν ασαφή τα επόμενα στάδια της προετοιμασίας, μέχρι την κατάκτηση του Άρη. «Πιστεύουμε πως μια αποστολή σε τροχιά γύρω από τον Άρη είναι απαραίτητο να προηγηθεί πριν από την προσεδάφιση των πρώτων αστροναυτών», λέει στο περιοδικό Popular Science ο Τόνι Αντονέλι, πρώην αστροναύτης της NASA και επικεφαλής σήμερα του τεχνολογικού τμήματος της εταιρείας για την εξερεύνηση του διαστήματος. Παρόλο που η αμερικανική διαστημική υπηρεσία δεν είχε αναθέσει στη Lockheed να μελετήσει την ιδέα κατασκευής του Mars Base Camp, οι άνθρωποι της εταιρείας ελπίζουν πως θα εξετάσει σοβαρά την ιδέα, καθώς συνεχίζει να συγκεκριμενοποιεί τα στάδια που θα οδηγήσουν στην πρώτη προσεδάφιση ανθρώπων στον Άρη, μέσα στη δεκαετία του 2030 ή του 2040. Ένα πλεονέκτημα του εργαστηρίου είναι πως βασίζεται σε τεχνολογίες που είτε ήδη υπάρχουν είτε είναι βέβαιο πως λειτουργούν στη πράξη. Για παράδειγμα, η πλοήγηση και η επικοινωνία του με τη Γη θα γίνεται μέσω μίας κάψουλας Orion. Στο εργαστήριο θα είναι επίσης προσαρτημένη μία δεύτερη κάψουλα, η οποία θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όχημα διαφυγής από το πλήρωμα, σε περίπτωση που χρειαστεί για κάποιον λόγο να εγκαταλείψει το σκάφος. Οι δύο κάψουλες θα βρίσκονται στα δύο άκρα του εργαστηρίου, ανάμεσα στους θαλάμους όπου θα βρίσκεται ο επιστημονικός εξοπλισμός και οι κοιτώνες των αστροναυτών. Η εταιρεία έχει ήδη ξεκινήσει να αναπτύσσει τους θαλάμους, όπως επίσης και τα φωτοβολταϊκά πάνελ τα οποία θα εξασφαλίζουν ενέργεια στο σκάφος. Το σχέδιο της Lockheed είναι πως το σκάφος θα συναρμολογηθεί στο διάστημα, γύρω από τη Σελήνη. Όταν τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη, οι αστροναύτες θα μπορούν να στείλουν στον «Κόκκινο Πλανήτη» τηλεχειριζόμενα ρομποτικά οχήματα ή ειδικά drone, για να τον εξερευνήσουν. Έτσι, θα έχουν τη δυνατότητα να χειρίζονται τα μη επανδρωμένα οχήματά τους σε πραγματικό χρόνο, ώστε για παράδειγμα να αλλάξουν την πορεία τους στην περίπτωση που εντοπίσουν κάτι ενδιαφέρον στο αρειανό ανάγλυφο. Κάτι που δεν θα μπορούσαν να κάνουν από τη Γη, αφού η εικόνα από τις κάμερες των οχημάτων θα χρειαζόταν περίπου 20 λεπτά, για να φθάσει στο κέντρο Ελέγχου. Σύμφωνα με την εταιρεία, το εργαστήριο θα ήτα επίσης χρήσιμο για την επιλογή του καλύτερου σημείου προσεδάφισης στον Άρη, προσφέροντας επίσης πολύ περισσότερες δυνατότητες για την αναζήτηση μικροοργανισμών. Μάλιστα, η Lockheed υποστηρίζει πως τα μη επανδρωμένα οχήματα θα μπορούν να συλλέγουν δείγματα, τα οποία θα στέλνουν στο διαστημικό εργαστήριο, για πιο ενδελεχή ανάλυση. Με αυτό τον τρόπο, μέσα σε λίγους μήνες οι αστροναύτες θα έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν περισσότερες μελέτες από όσες έχουν γίνει τα προηγούμενα 40 χρόνια, με όλες τις μη επανδρωμένες αποστολές στον «Κόκκινο Πλανήτη». http://www.naftemporiki.gr/story/1107231/sxedio-tis-lockheed-martin-gia-ena-epandromeno-ergastirio-guro-apo-ton-ari-to-2028

Marcus du Sautoy: αν κυβερνούσα τον κόσμο … το πρώτο πράγμα που θα έκανα θα ήταν να βεβαιωθώ ότι ο καθένας από εμάς έχει κατανοήσει την απόδειξη του Ευκλείδη «Αν κυβερνούσα τον κόσμο, το πρώτο πράγμα που θα έκανα θα ήταν να βεβαιωθώ ότι ο καθένας από εμάς έχει κατανοήσει την απόδειξη του Ευκλείδη(*) με την οποία αποκαλύπτει ότι υπάρχουν άπειροι πρώτοι αριθμοί», γράφει ο Βρετανός μαθηματικός και συγγραφέας Marcus du Sautoy σε πρόσφατο άρθρο του στο περιοδικό Prospect. Και εξηγεί: «Σε ορισμένους, μπορεί να μοιάζει παράξενη επιθυμία, επειδή από μόνη της η απόδειξη του Ευκλείδη δεν φαίνεται να είναι χρήσιμη σε κάτι. Αλλά αυτό που δείχνει είναι τη δύναμη της αναλυτικής σκέψης και τη μαγεία των μαθηματικών. Η μελέτη της σκέψης του Ευκλείδη θα μπορούσε να αναπτύξει στο μυαλό των ανθρώπων την ιδέα ότι τα μαθηματικά, αυτό το εξαιρετικό εργαλείο, μπορούν να μας βοηθήσουν να πορευτούμε στον κόσμο και να προβλέψουμε το μέλλον. Όσα γνωρίζουμε, για παράδειγμα, για την κλιματική αλλαγή, τα οφείλουμε στις μαθηματικές εξισώσεις». Στη συνέχεια, ο Marcus du Sautoy ασκεί κριτική στον τρόπο που οι κυβερνήσεις και τα εκπαιδευτικά συστήματα, ανά τον κόσμο, διδάσκουν τις μαθηματικές δεξιότητες, ώστε να φανούν, όπως θεωρούν, χρήσιμες στους ανθρώπους. Για εκείνον, αυτό που θα έπρεπε να διδάσκεται είναι ο τρόπος συγκρότησης ενός λογικού επιχειρήματος και να μπορεί κάποιος να διακρίνει τη συμπεριφορά των μαθηματικών προτύπων. «Με την απόδειξη του Ευκλείδη βλέπεις πώς μια πεπερασμένη σειρά λογικών επιχειρημάτων μπορεί να οδηγήσει σε μια συναρπαστική αποκάλυψη: να συλλάβεις την έννοια του απείρου. Αυτό, για μένα, είναι ένα εκπληκτικό επίτευγμα της ανθρώπινης σκέψης». Ο Marcus du Sautoy συγκρίνει, επίσης, τον τρόπο διδασκαλίας των μαθηματικών με το μάθημα διδασκαλίας ενός μουσικού οργάνου στο οποίο οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να μαθαίνουν, διαρκώς, κλίμακες και τεχνικές λεπτομέρειες, χωρίς να ακούν ποτέ πραγματική μουσική. «Μια άλλη αποστολή μου», προσθέτει, «θα ήταν να καταργήσω τα όρια ανάμεσα στα θέματα των σχολικών μαθημάτων. Θα ήθελα πολύ να φτάσει η στιγμή που θα μπορούν να μετακινούνται οι μαθητές με ευκολία από τα μαθηματικά στον κόσμο της μουσικής. Η Ιστορία, επίσης, είναι ένα αρκετά σημαντικό συστατικό της φύσης των μαθηματικών: πώς συνδέεται, για παράδειγμα, η απόδειξη του Ευκλείδη με την ελληνική σκέψη της εποχής του; Γιατί έφτασε σε αυτό το συμπέρασμα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή;» Για τον Βρετανό μαθηματικό, τέλος, τα μαθηματικά δεν είναι απλώς ένα εργαλείο για να περιηγηθούμε στο Σύμπαν, αλλά, στην ουσία, μια απάντηση γιατί έχουμε αυτό το Σύμπαν – το πώς μπορούμε να πάρουμε κάτι από το τίποτα. (*) Η απόδειξη του Ευκλείδη : Οι πρώτοι αποτελούν τους οικοδομικούς λίθους στο βασίλειο των αριθμών, γιατί όλοι οι άλλοι αριθμοί είναι σύνθετοι, εφόσον παράγονται παίρνοντας γινόμενα πρώτων. Ακόμα και η πιο επιπόλαια μελέτη αποκαλύπτει ότι οι πρώτοι αραιώνουν όπως προχωρούμε σε ολοένα μεγαλύτερους αριθμούς. Εγείρεται λοιπόν το ερώτημα: σταματούν κάπου; Δηλαδή υπάρχει κάποιος τελευταίος πρώτος και όλοι οι αριθμοί που τον ακολουθούν είναι σύνθετοι; Ο Ευκλείδης ήταν ο πρώτος που το απάντησε και μάλιστα κατά τον τέλειο τρόπο. Κανένας ηλεκτρονικός υπολογιστής δεν θα μπορούσε να απαντήσει στο ερώτημα, εφόσον είναι ερώτημα που αφορά το άπειρο. Μόνο ο νους μπορούσε. Εδώ είναι λοιπόν η απόδειξη του Ευκλείδη. Ας υποθέσουμε ότι, τουναντίον, το σύνολο των πρώτων αριθμών είναι πεπερασμένο, επομένως μπορούμε να τους απαριθμήσουμε κατά αύξουσα τάξη, παραλείποντας την μονάδα: p1• p2• … • pn Aς εξετάσουμε τότε τον αριθμό Μ=Π+1 όπου Π είναι το γινόμενο Π= p1• p2• … • pn Εφόσον ο Μ είναι μεγαλύτερος από τον τελευταίο πρώτο, τον pn, πρέπει να είναι σύνθετος αριθμός. Επομένως, ο Μ έχει κάποιον πρώτο παράγοντα, ας πούμε τον q. Άρα ο q είναι ένας από τους p1, p2, … , pn. Ωστόσο, εάν q= pk για κάποιο k=1, …, n, τότε, εφόσον ο q διαιρεί τον Μ και επίσης προφανώς διαιρεί το γινόμενο Π, κατ’ ανάγκη διαιρεί την διαφορά τους, δηλαδή την μονάδα. Τούτο όμως είναι άτοπο. Γιατί κανείς αριθμός, εκτός από την ίδια την μονάδα, δεν διαιρεί την μονάδα, και έχουμε παραλείψει την μονάδα από την παραπάνω απαρίθμηση. Επομένως, το αντίθετο της αρχικής μας υποθέσεως πρέπει να ισχύει, δηλαδή το σύνολο των πρώτων αριθμών πρέπει να είναι άπειρο. Όσο απλή κι αν φαίνεται αυτή η απόδειξη, θεωρείται ακόμα ως μια από τις κομψότερες σε όλα τα μαθηματικά. Ας σκεφτούμε τις επαναστάσεις στην ιστορία της σκέψεως που περιέχονται σε αυτό το απλό κομμάτι μαθηματικών. Πρώτον, ότι ο νους μπορεί να θέσει ένα ερώτημα που αφορά το άπειρο . Δεύτερον, ότι ο νους μπορεί να δώσει την απάντηση κατά έναν καθοριστικό και μη αμφισβητήσιμο τρόπο. Τρίτον, ότι η αλήθεια βρίσκεται δείχνοντας ότι η αντίθετη υπόθεση οδηγεί σε άτοπο. Όλες οι μεγάλες αποδείξεις στα μαθηματικά από την εποχή του Ευκλείδη μέχρι σήμερα έχουν χρησιμοποιήσει την ευκλείδεια μέθοδο της εις άτοπον απαγωγής…» (από το βιβλίο του Δημήτρη Χριστοδούλου, «Τα μαθηματικά στην αρχαία Αλεξάνδρεια, Ευκλείδης – Αρχιμήδης» – εκδόσεις Ευρασία) http://physicsgg.me/2016/05/24/marcus-du-sautoy-%ce%b1%ce%bd-%ce%ba%cf%85%ce%b2%ce%b5%cf%81%ce%bd%ce%bf%cf%8d%cf%83%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf/

Εντοπίστηκε γαλαξίας… Ελντοράντο! Ερευνητές του Τμήματος Φυσικής του MIT εντόπισαν σε απόσταση 100 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς ένα γαλαξία που είναι γεμάτος χρυσό, σίδηρο και πλατίνα! Ο γαλαξίας ονομάζεται Reticulum II και είναι ένας σπάνιος τύπος γαλαξία νάνου. Η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική γιατί η προέλευση αυτών των χημικών στοιχείων διχάζει τους επιστήμονες εδώ και δεκαετίες και η μελέτη του γαλαξία και των άστρων του αναμένεται να φωτίσει αυτό το κοσμικό μυστήριο. Εχει διαπιστωθεί ότι τα περισσότερα βαριά στοιχεία δημιουργούνται με διαδοχικές πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης στο εσωτερικό των άστρων. Στο εσωτερικό των περισσότερων άστρων το υδρογόνο «καίγεται» δημιουργώντας πυρήνες ηλίου και απελευθερώνοντας ενέργεια. Καθώς τα καύσιμα των άστρων εξαντλούνται οι διεργασίες στο εσωτερικό τους παράγουν βαρύτερα στοιχεία. Ομως οι διεργασίες αυτές φθάνουν μέχρι την παραγωγή σιδήρου. Περαιτέρω πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης που θα δημιουργούσαν βαρύτερους πυρήνες, δεν ευνοούνται ενεργειακά στο εσωτερικό των περισσότερων άστρων. Οι βαρύτεροι πυρήνες μπορούν να δημιουργηθούν με δυο τρόπους: την αργή διαδικασία (s-process) που περιλαμβάνει σύλληψη νετρονίων από βαρείς πυρήνες στο εσωτερικό άστρων που βρίσκονται στα τελευταία στάδια της ζωής τους και περιέχουν περιοχές με μικρή πυκνότητα νετρονίων καθώς επίσης και την γρήγορη διαδικασία (r-process), η οποία πραγματοποιείται όταν έχουμε μεγάλες πυκνότητες νετρονίων. Οι φυσικοί γνωρίζουν ότι η r-διαδικασία είναι υπεύθυνη για την παραγωγή της μεγαλύτερης ποσότητας στοιχείων πολύ βαρύτερων από τον σίδηρο (πυρήνες με μαζικούς αριθμούς Α> 80), όπως του χρυσού. Ωστόσο το ποια αστρικά αντικείμενα μπορούν να φιλοξενήσουν την r-διαδικασία δεν έχει απαντηθεί πλήρως. Η πιο δημοφιλής ιδέα είναι ότι αυτές οι συνθήκες πραγματοποιούνται κατά την διάρκεια της έκρηξης των σουπερνόβα. Ωστόσο εμφανίζονται και εναλλακτικές προτάσεις. Προσομοιώσεις επιστημόνων του Ινστιτούτου Max Planck και του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών έδειξαν ότι η βίαιη συγχώνευση άστρων νετρονίων και η εκτόξευση της ύλης που προκαλείται στη συνέχεια δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες για τον σχηματισμό αυτών των στοιχείων. http://www.pronews.gr/portal/20160524/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1%CF%82%E2%80%A6-%CE%B5%CE%BB%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF

Καλλιέργεια τροφίμων στο διάστημα: Φαντασία ή πραγματικότητα. Kαλώς ήλθατε στην εκπομπή Space όπου θα ασχοληθούμε με το φαγητό. Μέχρι τώρα, στους αστροναύτες σε τροχιά δίνουν τρόφιμα που ετοιμάζουν στη Γη και στη συνέχεια τα στέλνουν στο διάστημα με έναν πύραυλο. Τι γίνεται όμως αν θέλετε να συμμετέχετε σε αποστολή μακράς διάρκειας; Ίσως χρειαστεί να παράγετε κάποια τρόφιμα ενώ είσθε σε τροχιά, καθώς και αέρα για να αναπνεύετε. Είναι εφικτό; Βρεθήκαμε στη Βρέμη και στη Βαρκελώνη για να το ανακαλύψουμε.Δεν είναι εύκολο να παραχθούν τρόφιμα στο διάστημα ωστόσο μπορεί να γίνει. Οι Ρώσοι κοσμοναύτες πειραματίστηκαν πρώτοι καταναλώνοντας διαστημικές καλλιέργιες το 2003 ενώ τον περασμένο Αύγουστο Αμερικανοί αστροναύτες δοκίμασαν το πρώτο μαρούλι Made in space! Ωστόσο οι ταξιδιώτες του διαστήματος χρειάζονται πολύ περισσότερα για να επιβιώσουν. Ακριβώς πόσα έχει ορισθεί με ακρίβεια από μια ομάδα που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος. «Τα βασικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται είναι πέντε κιλά ανά αστροναύτη ανά ημέρα από άποψη κατανάλωσης.Αυτό σημαίνει ένα κιλό οξυγόνου, ένα κιλό αφυδατωμένα τρόφιμα, και τρία κιλά νερό, τα οποία χρησιμοποιούνται ως πόσιμο νερό και για την ενυδάτωση των τροφίμων»,τονίζει η Μπριζίτ Λαμάζτου προγράμματος "MELiSSA Pilot Plant" στη Βαρκελώνη υπό την εποπτεία της ESA. Υπάρχουν πολλές έρευνες σε εξέλιξη προκειμένου να ικανοποιήσουν τις διαφορετικές ανάγκες, συμπεριλαμβανομένου ενός πειράματος με αρουραίους και φύκια στη Βαρκελώνη.Αποτελεί μέρος του προγράμματος "ΜΕΛiSSA", στόχος του οποίου είναι η ανάπτυξη συστημάτων υποστήριξης ζωής κλειστού χώρου για τα διαστημικά ταξίδια.Εδώ, οι αρουραίοι αναπνέουν οξυγόνο από τα φύκια και τα φύκια αναπνέουν CO2 από τους αρουραίους. «Οι αρουραίοι αναπνέοντας παράγουν CO2. Τα μικρο-φύκια αιχμαλωτίζουν το CO2, και με το φως του βιοαντιδραστήρα είναι σε θέση να κάνουν φωτοσύνθεση , παράγοντας οξυγόνο. Κατόπιν το οξυγόνο μεταφέρεται στο τμήμα με τα ζώα, και αυτό γίνεται σε μια συνεχή κίνηση κυκλικά »,αναφέρει ο Φράνσεσκ Γκόντια,καθηγητής Χημικός Μηχανικός στο "Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης". Μία από τις μεγάλες προκλήσεις που η ομάδα ΜELiSSA έχει ξεπεράσει είναι η ανάπτυξη ενός συστήματος για την αιφνίδια αύξηση της παραγωγής οξυγόνου από τα μικρο-φύκια. Ο φωτισμός του φωτο-βιοαντιδραστήρα είναι περισσότερο ή λιγότερο έντονος, ανάλογα με την ποσότητα του οξυγόνου που απαιτείται από τους αρουραίους», επισημαίνει ο καθηγητής Γκόντια. Την ίδια ώρα οι Γερμανοί αστρομηχανικοί κατασκευάζουν ένα δορυφόρο όπου θα καλλιεργούνται ντομάτες στο διάστημα. Το διαστημόπλοιο CROPIS της Ε.Ε θα εκτοξευτεί το επόμενο καλοκαίρι, και θα περιστρέφεται γύρω από τη Γη, καθώς οι σπόροι θα φυτρώνουν εντός του. «Έχουμε ένα θερμοκήπιο που καλλιεργεί ντομάτες στο εξωτερικό περίβλημα του δορυφόρου, και όταν περιστρέψουμε το δορυφόρο, τότε εισαγουμε διάφορα επίπεδα βαρύτητας στο εξωτερικό του δορυφόρου. Ετσι προσπαθούμε να προσομοίωσουμε τη βαρύτητα στη Σελήνη και στον Άρη»,λέει ο Χάρτμουτ Μίλερ,διευθυντής προγράμματος δορυφόρων της Γερμανικής Υπηρεσίας Διαστήματος. Σειρά έχουν οι βοτανολόγοι του...διαστήματος. Προτιμούν τα φυτά με υψηλή περιεκτικότητα σε νερό και κυρίως τα φρούτα. Επέλεξαν τις ντομάτες για το ευρωπαϊκό "CROPIS" για έναν απλό λόγο: Το κόκκινο είναι εύκολο να εντοπιστεί στην κάμερα. «Στο εργαστήριο Eden στη Βρέμη του "Κέντρου Αεροδιαστημικής της Γερμανίας" ερευνούμε τις τεχνικές γύρω από τα φυτά. Ελέγχουμε την υγρασία, τη θερμοκρασία, το διάλυμα λιπάσματος. Πώς να καλλιεργήσουμε φυτά σε διαφορετικούς πλανήτες, για να βοηθήσουμε στην εξερεύνηση του διαστήματος», υπογραμμίζει ο Γιανς Χάουσλατζ,επικεφαλής ερευνητής για το CROPIS της Γερμανικής Υπηρεσίας Διαστήματος. «Αυτή είναι η micro-tina, μία γρήγορα αναπτυσσόμενη τομάτα,με ταχύτατη ανθοφορία και καρποφορία. Με τα πειράματα εδώ, ελέγχουμε το συστατικό των καλλιεργειών για την αναπτυξη της ντομάτας micro-tina». Oι ...διαστημικές ντομάτες θα πρέπει να ποτίζονται από ένα φυσικό υπο-προϊόν των αστροναυτών. «Χρησιμοποιούμε ούρα. Tα ούρα θα είναι ο «κίτρινος χρυσός» για τα φυτά όταν θα παράγεται τροφή για τον άνθρωπο στην Σελήνη και στον Άρη.» Τα φυτά δεν θα αναπτύσσονται σε διαστημικό έδαφος, είναι πάρα πολύ δύσκολο να επιτευχθεί αυτό. Ωστόσο η περιστροφή του διαστημικού σκάφους θα δώσει στους σπόρους μια ιδέα προς τα πού να αναπτυχθούν οι ρίζες ή τα φύλλα. «Ανακαλύψαμε ότι ένα φυτό χρειάζεται μόνο 0.1G για την αίσθηση του βαρύτητας, ή για την κατεύθυνση. Αυτό είναι αρκετό και στην Σελήνη και τον Άρη.» «Εδώ έχουμε διαφορετικές καλλιέργειες, τομάτα micro-tina, πιπεριά, αγγούρια. Μην τα φάτε, γιατί είναι μια επιστημονική καλλιέργεια αγγουριού, αλλά μπορώ να σας πω ότι έχει υπέροχη γεύση.» Επιστροφή στη Βαρκελώνη .Ο επόμενος στόχος της "MELiSSA" είναι η ανάπτυξη μεθόδων για την ανακύκλωση στερεών και υγρών αποβλήτων από τα φυτά και τα ζώα.Είναι πεπεισμένοι ότι τα συστήματα «κλειστού βρόχου» είναι απαραίτητα για τις πολύμηνες διαστημικές αποστολές. «Θεωρώ πως είναι εφικτό και απαραίτητο» λέει ο καθηγητής Φρανσέσκ Γκόντια.Για την Μπριζίτ Λαμάζ: «Η καλλιέργεια φυτών στο διάστημα είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε.Οσο μεγαλύτερη είναι η αποστολή , τόσο πιο αναγκαία γίνεται. Από τη στιγμή που δεν μπορούμε να προμηθεύσουμε με την απαραίτητη τροφή τους αστροναύτες θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο παραγωγής της τροφής.» Τρόφιμα που καλλιεργούνται στο διάστημα θα μπορούσαν μια ημέρα να αποτελούν το ένα τέταρτο ή ακόμη και το ήμισυ των καθημερινών αναγκών ενός αστροναύτη, ενώ το οξυγόνο και τα ποσοστά ανακύκλωσης του νερού θα είναι αυξημένα. Πιθανότατα, πάνω στην ώρα, για την πρώτη πολυετή αποστολή στο διάστημα ... http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/05/ESA_Euronews_Growing_food_in_space http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Kallihergeia_trophhimon_sto_dihastema_Phantashia_he_pragmatikhoteta Εκτόξευση «μίνι» διαστημικού λεωφορείου από την Ινδία. Σε επιτυχή εκτόξευση ενός μη επανδρωμένου μοντέλου «μίνι» διαστημικού λεωφορείου προχώρησε η Ινδία- μπαίνοντας με τη σειρά της στην «κούρσα» για την ανάπτυξη επαναχρησιμοποιούμενων διαστημοπλοίων, πέντε χρόνια μετά την απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων της NASA. To 6,5 μέτρων σκάφος εκτοξεύτηκε από τη Σριχαρικότα στο Άντρα Πραντές, για να πετάξει σε ύψος περίπου 70 χλμ στην ατμόσφαιρα πριν καταλήξει στη θάλασσα, στον Κόλπο της Βεγγάλης, σύμφωνα με το ινδικό NDTV. Σχεδόν 20 λεπτά μετά την εκτόξευση του «swadeshi», η ISRO (η ινδική διαστημική υπηρεσία) ανακοίνωσε ότι η αποστολή είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία. Τα συγχαρητήριά του έδωσε ο πρωθυπουργός, Ναρέντρα Μόντι, μέσω tweet. Το βάρος του σκάφους είναι 1,75 τόνοι, και το κόστος κατασκευής του ήταν 14 εκατ. δολάρια. Κατασκευάστηκε στο Διαστημικό Κέντρο Βικράμ Σαραμπχάι από μια ομάδα 600 επιστημόνων μέσα σε διάστημα πέντε ετών. Στα σχέδια της ISRO περιλαμβάνεται η δοκιμή άλλων δύο τέτοιων πρωτοτύπων πριν την τελική έκδοση του διαστημοπλοίου, που θα είναι έξι φορές μεγαλύτερο, περίπου στα 40 μέτρα, και αναμένεται να πετάξει κατά το 2030. Το σκάφος εκείνο θα μπορεί να μεταφέρει και αστροναύτες. Το διαστημόπλοιο εκτοξεύτηκε με πύραυλο εννιά τόνων που είχε σχεδιαστεί ειδικά για την εκτόξευση σκάφους με φτερά. Μετά την εκτόξευση, το σκάφος έφτασε σε ύψος 70 χιλιομέτρων και στη συνέχεια άρχισε την επιστροφή του προς τη Γη πετώντας σαν ανεμόπτερο, σε μια πτήση που άρχισε με ταχύτητα πενταπλάσια αυτής του ήχου. Έπεσε στη θάλασσα στον Κόλπο της Βεγγάλης, 500 χλμ από τη Σριχαρικότα. Το σκάφος δεν ήταν προγραμματισμένο να «επιβιώσει» της πτήσης, αλλά να συλλέξει πολύτιμα στοιχεία σχετικά με τις πτήσεις σε αυτές τις ταχύτητες και την επιστροφή στη Γη. http://www.naftemporiki.gr/story/1106727/ektokseusi-mini-diastimikou-leoforeiou-apo-tin-india

O Άρης πλησιάζει, το Hubble κοιτάζει. Κάτασπροι πολικοί πάγοι και σύννεφα πάνω από ένα δραματικό, σκουριασμένο τοπίο αναδεικνύουν τον Άρη ως δυναμικό εποχικό πλανήτη σε αυτό το πορτρέτο που τράβηξε το Hubble καθώς ο πλανήτης πλησιάζει στην ελάχιστη απόστασή του από τη Γη στις 30 Μαΐου. Αυτές τις ημέρες είναι εξάλλου άκρως φωτογενής, καθώς βρίσκεται φωτίζεται από τον Ήλιο κατά πρόσωπο. Λίγες μέρες μετά τη διάβαση του Ερμή μπροστά από τον Ήλιο, έρχεται η σειρά του Άρη να δώσει τη δική του «παράσταση». Σε πρώτη φάση, την Κυριακή 22 Μαΐου, ο Άρης, η Γη και ο Ήλιος θα ευθυγραμμισθούν, με τη Γη ακριβώς στη μέση -είναι η λεγόμενη «αντίθεση του Άρη», η οποία συμβαίνει κάθε περίπου 780 μέρες. Την ημέρα εκείνη, ο Άρης θα απέχει 76,28 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Μια εβδομάδα αργότερα, τη Δευτέρα 30 Μαΐου, ο Άρης θα βρεθεί στην ελάχιστη απόστασή του από τη Γη. Θα είναι εύκολα ορατός όλη τη νύχτα σε κατεύθυνση νοτιοανατολική. Ο Άρης βρίσκεται πιο μακριά από τον Ήλιο σε σχέση με τη Γη και χρειάζεται περισσότερο χρόνο να συμπληρώσει μια περιφορά -το έτος του έχει σχεδόν διπλάσια διάρκεια, 687 γήινες μέρες. Έτσι, ο πλανήτης μας προλαβαίνει να διαγράψει σχεδόν δύο περιφορές, μέχρι ο Άρης να ολοκληρώσει το δικό του ταξίδι γύρω από το άστρο. Όσοι κοιτάξουν τις επόμενες μέρες στον ουρανό θα μπορούν να θαυμάσουν όχι μόνο τον Άρη αλλά και τον Κρόνο και ο «αντι-Άρης», ο γιγάντιος ερυθρός αστέρας Αντάρης, που είναι φωτεινότερο άστρο στον αστερισμό του Σκορπιού. Πάντως, παρά την αυξημένη φωτεινότητά του αυτές τις ημέρες, ο Άρης δεν είναι ο φωτεινότερος πλανήτης στον νυχτερινό ουρανό -αυτός είναι ο Δίας, ορατός σε νοτιοδυτική κατεύθυνση. Απέχει από τη Γη δεκαπλάσια απόσταση σε σχέση με τον Άρη, αυτό όμως υπεραντισταθμίζεται από το γεγονός ότι έχει 20πλάσια διάμετρο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500078566 «Γιγάντια τσουνάμι» σημάδεψαν τον νεαρό Άρη. Διαβάζοντας προσεκτικά το αφυδατωμένο πρόσωπο του Άρη, αμερικανοί πλανητολόγοι υποστηρίζουν ότι διέκριναν ρυτίδες που σχηματίστηκαν από γιγάντια τσουνάμι στις ακτές ενός αρχαίου, χαμένου πια ωκεανού. «Φανταστείτε ένα γιγάντιο κόκκινο κύμα να έρχεται προς το μέρος σας, με ύψος μέχρι 120 μέτρα» σχολιάζει στο Nature ο Αλέξις Ροντρίγκεζ, ερευνητής του Ινστιτούτου Πλανητικής Επιστήμης στο Τούσον της Αριζόνα. http://www.nature.com/news/giant-tsunamis-washed-over-ancient-mars-1.19916 Πολυάριθμες προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι στα αρχικά στάδια της ζωής του ο Άρης πρέπει να ήταν ένας φιλόξενος υγρός κόσμος με λίμνες και θάλασσες. Πιο αμφιλεγόμενη παραμένει ωστόσο η θεωρία ότι το βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη καλυπτόταν από έναν ωκεανό. Ορισμένοι πλανητολόγοι διακρίνουν ίχνη μιας αρχαίας ακτής, η οποία όμως δεν είναι συνεχής όπως θα περίμενε κανείς. Η τελευταία μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο Nature Scientific Reports έρχεται να ενισχύσει τη θεωρία ότι μεγάλα τμήματα της ωκεάνιας ακτής διαβρώθηκαν από τσουνάμι, τα οποία προκλήθηκαν από την πρόσκρουση αστεροειδών μέσα στο νερό. http://www.nature.com/articles/srep25106 Τα χτυπήματα αστεροειδών πρέπει να ήταν συχνά πριν από 3,4 δισεκατομμύρια χρόνια, την εποχή κατά την οποία χρονολογούνται τα νέα ευρήματα. Η ομάδα του Δρ Ροντρίγκεζ εστιάζει στα υψίπεδα του Arabia Terra, των οποίων οι πρόποδες δεν αποκλείονταν να βρέχονταν κάποτε από τον ωκεανό. Σε δορυφορικές εικόνες διακρίνεται ένας σχηματισμός αποτελούμενους από σκοτεινούς λοβούς που θα έφταναν κάποτε πιο βαθιά στην ενδοχώρα από ό,τι η αρχική ακτή. Το σενάριο που προτείνουν οι ερευνητές είναι ότι ο σχηματισμός δημιουργήθηκε από δύο διαδοχικά τσουνάμι. Στο πρώτο επεισόδιο, το νερό έσπρωξε βράχους των δέκα μέτρων βαθιά μέσα στην ακτή, και στη συνέχεια υποχώρησε πίσω στον ωκεανό. Η κατάσταση παρέμεινε ήσυχη για εκατομμύρια χρόνια, μέχρι που το κλίμα έγινε σημαντικά πιο ψυχρό. Όταν χτύπησε ο δεύτερος αστεροειδής, η επιφάνεια του ωκεανού είχε πια παγώσει, και το τσουνάμι ήταν ουσιαστικά ένα γιγάντιο κύμα από κομμάτια πάγου. Το κύμα στερεοποιήθηκε πριν προλάβει να υποχωρήσει στον ωκεανό και μετατράπηκε σε παγωμένα συντρίμμια που παραμένουν στην ίδια θέση μέχρι σήμερα. Μένει να φανεί αν το σενάριο που προτείνει η μελέτη θα πείσει τους πλανητολόγους για τον χαμένο βόρειο ωκεανό του Άρη. Στο μεταξύ, ο Ροντρίγκεζ θα αναζητήσει ενδείξεις τσουνάμι και σε άλλες περιοχές του πλανήτη, και θα αναζητήσει κρατήρες που μπορεί να παγίδευσαν το νερό στις ακτές και ενδεχομένως να προσέφεραν ένα φιλόξενο περιβάλλον για την εξέλιξη μικροβιακής ζωής. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500078368

Αύξηση του μεθανίου και του διοξειδίου του άνθρακα. Δορυφορικές μετρήσεις δείχνουν ότι το μεθάνιο και το διοξείδιο του άνθρακα της ατμόσφαιρας συνεχίζουν να αυξάνονται παρά τις παγκόσμιες προσπάθειες για τη μείωση των εκπομπών. Οι συγκεντρώσεις μεθανίου ήταν κάπως σταθερές μέχρι το 2007, αλλά από τότε έχουν αυξηθεί κατά περίπου 0,3% ετησίως, ενώ τα παγκόσμια επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα συνεχίζουν να αυξάνονται κατά περίπου 0,5% ετησίως. Τα αποτελέσματα, που παρουσιάστηκαν την περασμένη εβδομάδα στο Living Planet Symposium στην Πράγα, συνδυάζουν στοιχεία από τον βετεράνο δορυφόρο Envisat της ESAκαι την Ιαπωνική αποστολή Ο λόγος για αυτή την πρόσφατη αύξηση του μεθανίου δεν είναι πλήρως κατανοητός, αλλά οι επιστήμονες την αποδίδουν σε διάφορες πηγές, όπως η γεωργία και τα ορυκτά καύσιμα. Τα στοιχεία δείχνουν επίσης εποχικές διακυμάνσεις, όπως υψηλότερες συγκεντρώσεις μεθανίου στην Ινδία και την Κίνα κατά τη διάρκεια του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι υγροβιότοποι και οι ορυζώνες αποτελούν μια σημαντική πηγή εκπομπών μεθανίου και είναι μεγαλύτερη αν είναι ζεστό και υγρό. Άλλες περιοχές όπως οι τροπικές, οι ΗΠΑ και τμήματα της Ρωσίας βιώνουν παρόμοιες εποχιακές αλλαγές. Το διοξείδιο του άνθρακα δείχνει παρόμοιες εποχιακές διακυμάνσεις, αν και με μέγιστη συγκέντρωση νωρίτερα στη σεζόν στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη. Αυτό οφείλεται στην τακτική πρόσληψη και την απελευθέρωση του διοξειδίου του άνθρακα από την καλλιέργεια και τη φθορά της επίγειας βλάστησης: τη φωτοσύνθεση, την αναπνοή και την αποσύνθεση της οργανικής ύλης. Συνολικά, το διοξείδιο του άνθρακα έχει παρουσιάσει μια σταθερή αύξηση κατά την τελευταία δεκαετία, παρά τις παγκόσμιες προσπάθειες για τη μείωση των εκπομπών. "Επί του παρόντος, τα φυτά καταλαμβάνουν περίπου το 25% του διοξειδίου του άνθρακα που εκλύουμε και, χωρίς αυτό, τα ατμοσφαιρικά επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα και οι σχετικές συνέπειες θα ήταν πολύ μεγαλύτερες", δήλωσε ο Michael Buchwitz από το Ινστιτούτο Περιβαλλοντικής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Βρέμης στη Γερμανία. "Ωστόσο, δεν ξέρουμε πώς θα ανταποκριθούν τα φυτά σε ένα μεταβαλλόμενο κλίμα. Η κατανόησή μας για τη «δεξαμενή άνθρακα της γης» είναι περιορισμένη. Ένας στόχος των παρατηρήσεων του διοξειδίου του άνθρακα μέσω δορυφόρου είναι να κλείσει σχετικά κενά γνώσης, που θα οδηγήσει σε βελτιωμένη πρόβλεψη του κλίματος. " Η επικείμενη αποστολή Sentinel-5P για το Ευρωπαικό πρόγραμμα Copernicus, αναμένεται να συνεχίσει την συλλογή δεδομένων για το μεθάνιο και τα άλλα συστατικά της ατμοσφαιρικής χημείας, σαρώνοντας ολόκληρο τον κόσμο κάθε μέρα. "Για το μέλλον, ο Sentinel-5P θα είναι πολύ σημαντικός, ιδίως λόγω των πολύ πυκνών, υψηλής ανάλυσης παρατηρήσεων του ατμοσφαιρικού μεθανίου, οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να ανιχνεύουν και να ποσοτικοποιηούν τις εκπομπές των σημαντικών θερμών σημείων εκπομπής μεθανίου, όπως τα πεδία πετρελαίου και φυσικού αερίου», σημείωσε ο Michael Buchwitz, ο οποίος ηγείται επίσης του έργου Greenhouse Gases (Αέρια Θερμοκηπίου) στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας για την κλιματική αλλαγή της ESA, Climate Change Initiative. Ο στόχος του έργου είναι να δημιουργήσει παγκόσμια προϊόντα για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και μεθανίου στην ατμόσφαιρα, από δορυφορικά δεδομένα τα οποία χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με μοντέλα που αναπτύσσονται στον υπολογιστή για να λάβουμε πληροφορίες σχετικά με τις περιφερειακές πηγές και τις δεξαμενές διοξειδίου του άνθρακα και του μεθανίου. Τα προιόντα ατμοσφαιρικών δεδομένων καλύπτουν το διάστημα 2003–14 και είναι διαθέσιμα εδώ: http://www.esa-ghg-cci.org/ http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Ahuxese_toy_methanhioy_kai_toy_dioxeidhioy_toy_hanthraka Πώς συμπεριφέρεται το «ρεύμα δακτυλίου» που περιβάλλει τη Γη. Επιστήμονες στις ΗΠΑ, με επικεφαλής μια Ελληνίδα φυσικό του διαστήματος, μελέτησαν το λεγόμενο «ρεύμα δακτυλίου» που περιβάλλει τη Γη και ανέτρεψαν τις έως τώρα γνώσεις μας γι’ αυτό. Η Ματίνα Γκιουλίδου και οι συνεργάτες της στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς στο Μέριλαντ, μελέτησαν τις παρατηρήσεις των δορυφόρων Βαν ‘Αλεν της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Οι ερευνητές αποκάλυψαν ότι το «ρεύμα δακτυλίου» (ring current), ένα ηλεκτρικό ρεύμα που μεταφέρεται από φορτισμένα σωματίδια (ιόντα) παγιδευμένα στη γήινη μαγνητόσφαιρα, και το οποίο περικυκλώνει τον πλανήτη μας, συμπεριφέρεται με πολύ διαφορετικό τρόπο από ό,τι νόμιζαν ώς τώρα οι επιστήμονες. Το εν λόγω ηλεκτρικό ρεύμα βρίσκεται σε απόσταση 10.000 έως 60.000 χιλιομέτρων από τη Γη, στις λεγόμενες «ζώνες ακτινοβολίας Βαν ‘Αλεν», και αποτελείται από ιόντα που προέρχονται τόσο από τον ηλιακό «άνεμο», όσο και από την ιονόσφαιρα της Γης. Αποτελεί βασικό συστατικό του διαστημικού περιβάλλοντος (ή διαστημικού «καιρού») γύρω από τον πλανήτη μας, το οποίο μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη λειτουργία των δορυφόρων. Οι γεωφυσικοί πίστευαν έως τώρα ότι το εν λόγω ρεύμα αυξομειώνεται περιοδικά, αλλά τα νέα στοιχεία δείχνουν ότι αυτό συμβαίνει μόνο με μερικά από τα σωματίδιά του, ενώ άλλα παραμένουν σταθερά. Αυτό συμβαίνει, επειδή τα πρωτόνια υψηλής ενέργειας στο ρεύμα δακτυλίου μεταβάλλονται τελείως διαφορετικά από ό,τι τα πρωτόνια χαμηλής ενέργειας στο ίδιο ρεύμα. «Μελετάμε το ρεύμα δακτυλίου, επειδή επηρεάζει ένα παγκόσμιο σύστημα ηλεκτρικών ρευμάτων τόσο στο διάστημα, όσο και στην επιφάνεια της Γης, το οποίο στη διάρκεια έντονων γεωμαγνητικών καταιγίδων μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ζημιές στα τεχνολογικά συστήματά μας», δήλωσε η Γκιουλίδου. «Το ρεύμα δακτυλίου τροποποιεί επίσης το μαγνητικό πεδίο στο διάστημα κοντά στη Γη, το οποίο, με τη σειρά του, ελέγχει την κίνηση των σωματιδίων στις ζώνες ακτινοβολίας που περιβάλλουν τον πλανήτη μας», πρόσθεσε. Οι δύο δορυφόροι της NASA (Van Allen Probes), οι οποίοι εκτοξεύθηκαν το 2012, διαθέτουν όργανα που επιτρέπουν για πρώτη φορά στους επιστήμονες να μελετούν σε βάθος τις δύο ζώνες ακτινοβολίας Βαν ‘Αλεν και να παρακολουθούν συνεχώς το ρεύμα δακτυλίου. Οι «δίδυμοι» αυτοί δορυφόροι, που κινούνται σε ύψος περίπου 600 χιλιομέτρων από τη Γη, κατασκευάσθηκαν και μέχρι σήμερα ελέγχονται από το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, για λογαριασμό της NASA. Μετά από ένα έτος συλλογής στοιχείων, οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Γκιουλίδου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωφυσικής «Geophysical Research Letters», κατανόησαν όπως είπε η ίδια, ότι «υπάρχει ένα σημαντικό και μόνιμο ρεύμα δακτυλίου γύρω από τη Γη, ακόμη και όταν δεν υπάρχουν γεωμαγνητικές καταιγίδες, το οποίο (ρεύμα) μεταφέρεται από πρωτόνια υψηλής ενέργειας. Στη διάρκεια των γεωμαγνητικών καταιγίδων, το ρεύμα δακτυλίου ενισχύεται από νέα πρωτόνια χαμηλής ενέργειας, τα οποία εισέρχονται στην κοντινή στη Γη περιοχή του διαστήματος». Η Μ.Γκιουλίδου αποφοίτησε το 2006 από το Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πήρε το διδακτορικό της το 2012 από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια-Λος ‘Αντζελες (UCLA). Έκανε μεταδιδακτορική έρευνα έως το 2014 στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, όπου και συνεχίζει πλέον ως μόνιμη ερευνήτρια. http://physicsgg.me/2016/05/23/%cf%80%cf%8e%cf%82-%cf%83%cf%85%ce%bc%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%cf%86%ce%ad%cf%81%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%81%ce%b5%cf%8d%ce%bc%ce%b1-%ce%b4%ce%b1%ce%ba%cf%84%cf%85%ce%bb%ce%af%ce%bf%cf%85/

Κινεζικά σχέδια για έναν επιταχυντή με «τερατώδη» ισχύ. Την πρωτοκαθεδρία στην πειραματική φυσική θα πάρει η Κίνα, στην περίπτωση που κυβέρνηση της χώρας δώσει το «πράσινο φως» για την κατασκευή του μεγαλύτερου και πιο ισχυρού επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο. Τα σχέδια για τη δημιουργία του επιταχυντή προέρχονται από επιστήμονες του Ινστιτούτου Υψηλών Ενεργειών (IHEP) στο Πεκίνο, οι οποίοι εκτιμούν πως θα κοστίσει 6 δισ. δολάρια. Σύμφωνα με τους Κινέζους επιστήμονες, το μηχάνημα θα εγκατασταθεί στο Κινχανγκντάο, μία παραλιακή πόλη στην επαρχία Χεμπέι. Όταν ολοκληρωθεί, θα έχει υπερδιπλάσιο μέγεθος από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN και επταπλάσια ισχύ. Επομένως, όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, θα βοηθήσει να απαντηθούν ακόμη περισσότεροι «γρίφοι» της φυσικής. Μάλιστα, έχουν ήδη δώσει στη διάταξη το παρατσούκλι «Εργοστάσιο σωματιδίων Χιγκς», αφού θα μπορεί να παράγει μεγάλες ποσότητες μποζονίων Χιγκς, δηλαδή των σωματιδίων που προσδίδουν μάζα στους «δομικούς λίθους» της ύλης και ανακαλύφθηκαν στο CERN. Σύμφωνα με την πρόταση του IHEP, ο επιταχυντής θα αποτελείται από ένα κυκλικό τούνελ με μήκος 50-100 χιλιομέτρων, στο εσωτερικό του οποίο θα επιταχύνονται δέσμες ηλεκτρονίων και ποζιτρονίων, ώστε να συγκρουσθούν μεταξύ τους. Παρόλο που η κινεζική κυβέρνηση δεν έχει ακόμη δώσει την έγκρισή της, οι ερευνητές είναι αισιόδοξοι πως η πρώτη φάση κατασκευής του μηχανήματος θα μπορούσε να ξεκινήσει το 2021. Αν και ο LHC επιβεβαίωσε πειραματικά την ύπαρξη του μποζόνιου Χιγκς, γνωστού και ως «σωματίδιου του Θεού», ίσως να μην είναι πιθανό να μπορεί να παράγει μεγάλες ποσότητες του σωματιδίου. Έτσι, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον επιταχυντή του CERN, το μηχάνημα στην Κίνα υπόσχεται να ανοίξει νέους ορίζοντες στους επιστήμονες. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, δεν λείπουν οι φωνές που διατείνονται πως τα κεφάλαια θα πρέπει να διατεθούν σε άλλες ερευνητικές περιοχές, για ανακαλύψεις που θα έχουν πιο άμεσο κοινωνικό όφελος. Παράλληλα, ακόμη και Κινέζοι φυσικοί υποστηρίζουν πως έχει φθάσουν στα όριά της οι μελέτες μέσω των συγκρούσεων δεσμών από σωματίδια σε υψηλές ενέργειες, με συνέπεια να αμφισβητούν την πιθανότητα να προκύψουν νέες ανακαλύψεις από έναν ισχυρότερο επιταχυντή. Όσον αφορά το τελευταίο επιχείρημα, πάντως, το Ινστιτούτο Υψηλών Ενεργειών (IHEP) στο Πεκίνο ίσως σύντομα βρει πολύτιμο «σύμμαχο» στον LHC του CERN. Ο λόγος είναι πως στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων εντοπίσθηκαν στα τέλη της περασμένης χρονιάς ενδείξεις για την ύπαρξη ενός καινούριου σωματιδίου, το οποίο μάλιστα ενδέχεται να παραπέμπει σε μία θεωρία που να ξεπερνά το Καθιερωμένο Πρότυπο, δηλαδή το καθιερωμένο μοντέλο της φυσικής που περιγράφει όλα τα γνωστά στοιχειώδη σωμάτια και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, εκτός από τη βαρύτητα. Επομένως, αν όντως επαληθευτούν αυτές οι ενδείξεις, τότε είναι πιθανό να ανοίγει τον δρόμο για μία ακόμη πληρέστερη περιγραφή των «συστατικών» της ύλης και των θεμελιωδών δυνάμεων. Μία εξέλιξη που, αν όντως συμβεί, θα επηρεάσει σημαντικά την απόφαση των κινεζικών κρατικών αρχών. http://www.naftemporiki.gr/story/1106869/kinezika-sxedia-gia-enan-epitaxunti-me-teratodi-isxu Η μουσική των σωματιδίων που ανιχνεύονται στον LHC Το πρόγραμμα Quantizer μεταφράζει τα γεγονότα που συλλέγει ο ανιχνευτής ATLAS σε μελωδίες techno, jazz, pop και rock. Επινοήθηκε από την Juliana Cherston φοιτήτρια στο Media Lab του MIT και υλοποιήθηκε σε συνεργασία με τον Ewan Hill υποψήφιο διδάκτορα από το πανεπιστήμιο της Victoria. To Quantizer χρησιμοποιεί τα δεδομένα που ανεβάζει στο διαδίκτυο ο ανιχνευτής ATLAS, ταυτόχρονα με την εξέλιξη του πειράματος. Ανάλογα με το είδος των σωματιδίων, την ενέργειά τους, την κατανομή τους στο χώρο κ.ο.κ. τα δεδομένα μετατρέπονται σε μουσικές νότες. Για παράδειγμα οι χαμηλές νότες, που ακούγονται συχνότερα σε σχέση με τις υψηλές, αντιστοιχούν σε σωματίδια με χαμηλότερες ενέργειες. Tον περασμένο Ιούλιο το Quantizer έδωσε την πρώτη του παράσταση της στο φεστιβάλ Jazz στο Montreux (The Physics of Music and the Music of Physics event). Ακούστε λοιπόν την μουσική των σωματιδίων που ανιχνεύονται κατά τη διάρκεια των πειραμάτων στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων ΕΔΩ: http://quantizer.media.mit.edu Εννοείται πως όλα τα παραπάνω δεν έχουν καμία φυσική ή άλλη βαθυστόχαστη σημασία. Η «καλύτερη μουσική» για τα αυτιά των φυσικών είναι τα διαγράμματα που προκύπτουν από την ανάλυση των δεδομένων όπως: https://physicsgg.me/2013/03/07/περισσότερα-δεδομένα-για-το-μποζόνιο-hig/ και όταν εμφανίζονται «καρούμπαλα», όπως αυτό που φαίνεται στην εικόνα, αισθάνονται βασιλιάδες τουλάχιστον για μια νύχτα: http://physicsgg.me/2016/05/20/%ce%b7-%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%8d%ce%bf/

Ένα πάλσαρ στο εξώφυλλο άλμπουμ των Joy Division. Bουλευτής του κυβερνώντος κόμματος εμφανίστηκε σήμερα στη βουλή φορώντας ένα t-shirt σαν αυτό της εικόνας, προκαλώντας πολλά και ειρωνικά σχόλια τα οποία μπορείτε εύκολα να αναζητήσετε αλλού στο διαδίκτυο. Σε πολλούς δημιουργήθηκε η απορία για το τι παριστάνει αυτή η εικόνα. Πρόκειται για το εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ του γνωστού ροκ συγκροτήματος Joy Division, με τίτλο “Unknown Pleasures”(1979). Το συγκρότημα διαλύθηκε το 1980 μετά την αυτοκτονία του Ian Curtis, αλλά θεωρείται – παρά τη μικρή χρονική του διάρκεια – ως ένα από τα σημαντικά γκρουπ στον χώρο της ροκ μουσικής. To γράφημα στο εξώφυλλο του δίσκου έχει άμεση σχέση με την ραδιοαστρονομία. Δημιουργήθηκε από τον αστρονόμο Harold D. Craft στο πλαίσιο της διδακτορικής του διατριβής με τίτλο «Radio Observations of the Pulse Profiles and Dispersion Measures of Twelve Pulsars» (Σεπτέμβριος 1970). Η εικόνα δημοσιεύθηκε αργότερα στην εγκυκλοπαίδεια αστρονομίας του Καίμπριτζ απ’ όπου προέκυψε η έμπνευση για το εξώφυλλο του άλμπουμ των Joy Division. Πρόκειται για την αναπαράσταση των ραδιοσυχνοτήτων από το πρώτο πάλσαρ που παρατηρήθηκε το 1967. Η ανακάλυψη έγινε στο ραδιοτηλεσκόπιο Καίμπριτζ από την Jocelyn Bell Burnell και τον Antony Hewish. Υπενθυμίζεται ότι η παρατηρούμενη περιοδικότητα της εκπομπής ακτινοβολίας από αυτά τα άστρα, οδήγησε αρχικά στην εξέταση του ενδεχόμενου να πρόκειται για προσπάθειες εξωγήινων να επικοινωνήσουν με άλλους πολιτισμούς. Σύντομα όμως έγινε αντιληπτό ότι πρόκειται για αστέρες νετρονίων και η περιοδικότητα της ουράνιας ραδιοπηγής οφείλεται στην ταχύτατη περιστροφή του άστρου γύρω από τον εαυτό του. Το πάλσαρ είναι ένα άστρο νετρονίων, εκεί όπου καταλήγει ένα άστρο όταν πεθαίνει αφού έχει εξαντλήσει τα πυρηνικά του καύσιμα και η μάζα του κυμαίνεται στο εύρος ΜΉλιου<Μ≤20·ΜΉλιου. Διαφορετικά καταλήγει σε λευκό νάνο ή μαύρη τρύπα, ανάλογα με την μάζα του. Οι πάλσαρ περιστρέφονται ταχύτατα και εκπέμπουν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία η οποία καταγράφεται στη Γη ως αλληλουχία περιοδικών παλμών. Το όνομα pulsar προέρχεται από την έκφραση PULSating STAR (παλλόμενος αστέρας). Καθώς το πάλσαρ περιστρέφεται εκπέμπει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία στο διάστημα σαν ένας φάρος. Αλλά οι παλμοί που ανιχνεύονται είναι ακανόνιστοι, δεν έχουν την ξεκάθαρη καμπανοειδή μορφή που δείχνει η προηγούμενη κινούμενη εικόνα, αλλά την «μπερδεμένη» μορφή του εξώφυλλου “Unknown Pleasures»: Πολλοί ερευνητές πρότειναν ότι οι μεταβολές στο σχήμα των παλμών μπορεί να οφείλονται στις εσωτερικές μεταβολές στον κώνο των εκπομπών. Στο επόμενο σχήμα φαίνονται μερικές εξιδανικευμένες μορφές, που θα μπορούσαν να γίνουν ακόμα πιο περίπλοκες αν ληφθούν υπόψη περισσότερες λεπτομέρειες και παρεμβολές από τον ηλιακό άνεμο.Αν και υπάρχουν διαφορές από παλμό σε παλμό, το μέσο σχήμα που προκύπτει για περίπου ένα λεπτό είναι χαρακτηριστικό για κάθε ξεχωριστό πάλσαρ. Πως μπορούμε να «διαβάσουμε» ένα διάγραμμα σαν αυτό που περιέχεται στο εξώφυλλο του άλμπουμ των Joy Division; Ο χρόνος για κάθε καμπύλη ξεκινά από τα αριστερά προς τα δεξιά και οι διαδοχικοί παλμοί στοιβάζονται από κάτω προς τα πάνω. Οι κορυφές παριστάνουν τα σχετικώς πιο ισχυρά ραδιοσήματα. Το συγκεκριμένο διάγραμμα παριστάνει τα δεδομένα που συλλέχθηκαν στη συχνότητα των 318 ΜHz. H επόμενη κινούμενη εικόνα αναδεικνύει κατά κάποιο τρόπο αυτή τη διαδικασία, όχι όμως με τον ακριβή χρονισμό. Οι παλμοί προκύπτουν κάθε 1,337 δευτερόλεπτα, αλλά διαρκούν μερικά εκατοστά του δευτερολέπτου. Και αφού ξεκαθαρίστηκε κάπως το μυστηριώδες γράφημα στο εξώφυλλο του άλμπουμ «Unknown Pleasures» των Joy Division, ας ακούσουμε το περιεχόμενό του: https://www.youtube.com/watch?v=wVvoQIdD80U http://physicsgg.me/2016/05/22/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%ac%ce%bb%cf%83%ce%b1%cf%81-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b5%ce%be%cf%8e%cf%86%cf%85%ce%bb%ce%bb%ce%bf-%ce%ac%ce%bb%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bc-%cf%84%cf%89%ce%bd-joy-division/

Λευκός νάνος κατασπαράζει τον γείτονα του. Ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο εντόπισαν ερευνητές από τη Βρετανία. Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο VLT στη Χιλή παρατήρησαν το δυαδικό σύστημα J1433 που βρίσκεται σε απόσταση 730 ετών φωτός μακριά από εμάς. Το σύστημα αποτελείται από ένα λευκό νάνο (ένα απομεινάρι ενός άστρου παρόμοιου με τον Ήλιο) γύρω από τον οποίο περιστρέφεται ένα άλλο άστρο η μάζα του οποίου είναι περίπου η μισή από αυτή του Δία. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτό το άστρο περιστρέφεται γύρω από τον λευκό νάνο κάθε 78 λεπτά. Το πιο εντυπωσιακό εύρημα όμως είναι ότι ο λευκός νάνος… κανιβαλίζει τον γείτονα του. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο λευκός νάνος έχει ήδη καταφέρει να αποσπάσει το 90% του άλλου άστρου το οποίο μετατρέπεται σε ένα καφέ νάνο. Με τον όρο καφέ νάνο περιγράφονται τα κοσμικά σώματα που δεν είναι ούτε άστρα ούτε πλανήτες αλλά θεωρούνται «αποτυχημένα» άστρα. Η μελέτη του φαινομένου θα αναμένεται να αποκαλύψει πολλά άγνωστα δεδομένα για το τι συμβαίνει στα δυαδικά συστήματα όπου το ένα άστρο δέχεται την επίθεση του άλλου. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500078313

Νέες ενδείξεις ότι ο δορυφόρος Ευρώπη είναι «φιλόξενος» στη ζωή. Νέα μελέτη ενισχύει ακόμη περισσότερο την πιθανότητα να έχουν αναπτυχθεί μορφές ζωής στους ωκεανούς της Ευρώπης, ενός από τους δορυφόρους του Δία. Έτσι, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα η εκτίμηση που έχει κάνει εδώ και χρόνια η ΝΑΣΑ, σύμφωνα με την οποία ο συγκεκριμένος δορυφόρος είναι αυτή τη στιγμή η πλέον πιθανή περιοχή όπου ενδέχεται να ανακαλυφθούν σημάδια ζωής στο ηλιακό μας σύστημα. Η έρευνα επικεντρώνεται στους ωκεανούς με αλμυρό νερό που, όπως όλα δείχνουν, βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια του δορυφόρου. Σύμφωνα με αυτήν, η χημική τους ισορροπία δείχνει να είναι παρόμοια με αυτήν των γήινων ωκεανών. Κάτι που σημαίνει πως οι ποσότητες υδρογόνου και οξυγόνου θα πρέπει να είναι αρκετές για την ανάπτυξη ζωής, ακόμη και χωρίς ηφαιστειακή δραστηριότητα. «Μελετάμε τον εξωγήινο ωκεανό με τις μεθόδους που αναπτύχθηκαν για να κατανοηθεί η κυκλοφορία ενέργειας και θρεπτικών συστατικών στους αντίστοιχους σχηματισμούς του πλανήτη μας», λέει στο σάιτ της ΝΑΣΑ ο Στιβ Βανς, επικεφαλής της ομάδας από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης (JPL) που πραγματοποίησε την έρευνα. «Η ανακύκλωση του οξυγόνου και του υδρογόνου στον ωκεανό της Ευρώπης θα παίζει καταλυτικό ρόλο στη χημεία του δορυφόρου και στις ενδεχόμενες μορφές ζωής που υπάρχουν εκεί, όπως συμβαίνει και στη Γη», προσθέτει. Για να κατανοήσουν τον συγκεκριμένο μηχανισμό, η ομάδα σύγκρινε την Ευρώπη και τη Γη, με κριτήριο τη δυνατότητα παραγωγής υδρογόνου και οξυγόνου. Στο πλαίσιο της μελέτης, εστίασαν μόνο στις διαδικασίες που δεν προϋποθέτουν ηφαιστειακή δραστηριότητα. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα θεωρείται μία διεργασία που «πυροδότησε» την ανάπτυξη ζωής στη Γη. Ωστόσο, η ομάδα ήθελε να διαπιστώσει αν αυτό θα μπορούσε να συμβεί αποκλειστικά από παθητικές διαδικασίες, που λαμβάνουν χώρα στον δορυφόρο. Έτσι, προς έκπληξή τους, συμπέραναν πως αυτό το σενάριο είναι πιθανό. Πιο συγκεκριμένα η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Geophysical Research, δείχνει πως οι ποσότητες οξυγόνου και υδρογόνου θα ήταν παρόμοιες στους δύο «κόσμους». Στον πλανήτη μας, οι ωκεανοί παράγουν υδρογόνο καθώς το αλμυρό νερό διεισδύει σε ρωγμές του γήινου φλοιού και αντιδρά με τα ορυκτά για να παράγει το συγκεκριμένο αέριο και θερμότητα – δύο σημαντικά «συστατικά» για την ανάπτυξη ζωής. Στην περίπτωση της Ευρώπης, με βάση τον τρόπο που ο δορυφόρος ψύχθηκε από την εποχή της δημιουργίας του, οι επιστήμονες βρήκαν πως υπάρχουν πολλές πιθανότητες να υπάρχουν ανάλογες ρωγμές σε βάθος έως και 25 χιλιομέτρων – περίπου πέντε φορές βαθύτερα από τις ρωγμές στο γήινο φλοιό. Με άλλα λόγια, είναι εύλογη η υπόθεση δημιουργίας υδρογόνου στον δορυφόρο, καθώς το νερό του ωκεανού εισέρχεται σε αυτές τις ρωγμές. Όσον αφορά το οξυγόνο, οι επιστήμονες συμπέραναν πως μία διαδικασία που συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες είναι η διάσπαση μορίων νερού, στην παγωμένη επιφάνεια του δορυφόρου, από την κοσμική ακτινοβολία. Οι ερευνητές προέβλεψαν ότι αυτά τα στοιχεία στη συνέχεια θα ανακυκλώνονταν πίσω στα βάθη των ωκεανών. Επομένως, αν υπάρχουν στην Ευρώπη επαρκείς ποσότητες οξυγόνου και υδρογόνου, ο «χαμένος κρίκος» πλέον είναι οι ενδεχόμενες μορφές ζωής. «Η ύπαρξη μικροοργανισμών και βιολογικών διεργασιών είναι ένα σημαντικό κίνητρο για την εξερεύνηση της Ευρώπης», σημειώνει ο Κέβιν Χαντ, ένας από τους ερευνητές. Η ΝΑΣΑ σχεδιάζει μία μη επανδρωμένη αποστολή, η οποία θα «επισκεφθεί» τον δορυφόρο τη δεκαετία του 2020. Μέχρι να βρεθεί εκεί ένα διαστημόπλοιο, το οποίο θα αναζητήσει τι υπάρχει κάτω από τον πάγο, δεν μπορεί να δοθεί τελεσίδικη απάντηση. Προς το παρόν, πάντως, οι επιστήμονες θέλουν να μελετήσουν τις πιθανότητες ύπαρξης και άλλων «συστατικών» που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη ζωής. Έτσι, το επόμενο βήμα είναι να δημιουργήσουν μοντέλα που θα δείχνουν κατά πόσο είναι πιθανό να υπάρχουν ανάλογοι «κύκλοι» άλλων χημικών στοιχείων, όπως του άνθρακα, του αζώτου, του φωσφόρου και του θείου. http://www.naftemporiki.gr/story/1105468/nees-endeikseis-oti-o-doruforos-europi-einai-filoksenos-sti-zoi