Δροσος Γεωργιος

Οικονομική «ένεση» στην αποστολή του ευρωπαϊκού ρομπότ ExoMars στον Άρη. Τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA) επιβεβαίωσαν τη βούλησή τους για την υλοποίηση του δεύτερου σκέλους της αποστολής ExoMars, με την προσεδάφιση ενός ρομποτικού οχήματος στον Άρη το 2020. Σε συνάντηση στο Παρίσι την προηγούμενη Τετάρτη, οι εθνικές αντιπροσωπίες αποφάσισαν να χορηγήσουν άμεσα 77 εκατομμύρια ευρώ, ώστε να συνεχισθεί η ανάπτυξη του ρομπότ. Παράλληλα, αποφάσισαν ότι θα πρέπει να αναθεωρηθεί το χρονοδιάγραμμα κατασκευής του οχήματος. Γι’ αυτό το θέμα, όπως και για την τελική λύση της χρηματοδότησης του πρότζεκτ, παρέπεμψαν τις οριστικές αποφάσεις σε συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί τον Δεκέμβριο. Σύμφωνα με τον Δρα Ντέιβιντ Πάρκερ, διευθυντή του τμήματος επανδρωμένων πτήσεων και ρομποτικής εξερεύνησης της ESA, η απόφαση δείχνει τη σημασία που δίνει η Ευρώπη στη συγκεκριμένη αποστολή. «Το ξεκάθαρο μήνυμα που προέκυψε είναι ότι παραμένει σε προτεραιότητα, για επιστημονικούς και τεχνολογικούς σκοπούς», ανέφερε στο BBC. Η αποστολή ExoMars αποτελείται από δύο σκέλη και πραγματοποιείται σε συνεργασία με τη Ρωσία. Το πρώτο σκέλος προέβλεπε τη μελέτη της αρειανής ατμόσφαιρας με έναν δορυφόρο, ο οποίος εκτοξεύθηκε με επιτυχία τον Μάρτιο. Η δεύτερη φάση του ωστόσο –η προσεδάφιση ενός ρομπότ που θα αναζητήσει ενδείξεις ύπαρξης ζωής σε βάθος 2 μέτρων– έχει συναντήσει πολλά εμπόδια από το 2005, όταν εγκρίθηκε. Κατά συνέπεια, έχει μετατεθεί πολλές φορές η ημερομηνία εκτόξευσης του ρομπότ, με τελευταία περίπτωση τον περασμένο Μάιο, όταν ανακοινώθηκε πως το «ταξίδι» θα ξεκινήσει το 2020, και όχι το 2018 όπως ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή προγραμματισμένο. Στη συνάντηση της Τετάρτης, οι αντιπροσωπείες συζήτησαν για τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν, ώστε το ρομπότ να εκτοξευθεί όντως το 2020. «Το πρώτο κρίσιμο βήμα ήταν ότι επαναδιατυπώθηκε ένα ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα τόσο για το έργο που έχει αναλάβει η Ευρώπη όσο και για αυτό της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας και του βασικού αναδόχου της, της εταιρείας Lavochkin. Πρόκειται για μία πολύ θετική εξέλιξη», πρόσθεσε ο Δρ Πάρκερ. Η οικονομική «ένεση» των 77 εκατομμυρίων ευρώ προήλθε από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και τη Βρετανία. Αν και εξασφαλίζει πως δεν θα διακοπούν οι εργασίες κατασκευής του ρομπότ, ωστόσο θα πρέπει να βρεθεί μία οριστική λύση για να καλυφθεί ο προϋπολογισμός του προγράμματος. Ο επικεφαλής της ESA αρνήθηκε να αποκαλύψει στο BBC πόσο είναι το χρηματοδοτικό κενό. Αυτό που είναι επίσημα γνωστό είναι πως και τα δύο σκέλη της αποστολής, δηλαδή τόσο ο δορυφόρος όσο και το ρομπότ, αναμένεται να κοστίσουν γύρω στα 1,56 δισ. ευρώ. http://www.naftemporiki.gr/story/1117507/oikonomiki-enesi-stin-apostoli-tou-europaikou-rompot-exomars-ston-ari

Juno: Στις 4 Ιουλίου φτάνει στον πλανήτη στο Δία. Μετά από ένα μακρύ ταξίδι σχεδόν πέντε ετών, το σκάφος Juno της NASA πλησιάζει στο τέρμα της αποστολής του, στον μυστηριώδη αέριο γίγαντα Δία, τον μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Το «ραντεβού» προγραμματίζεται για τις 4 Ιουλίου και ήδη επικρατεί μεγάλη έξαψη μεταξύ των Αμερικανών -και όχι μόνο- επιστημόνων, καθώς ελπίζουν ότι ο Δίας θα αποκαλύψει ορισμένα από τα καλά κρυμμένα μυστικά του. Η φιλόδοξη και πανάκριβη αποστολή, κόστους 1,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, θα μελετήσει εκτενώς τη δομή και σύνθεση του πλανήτη. Αντίθετα με προηγούμενες πυρηνοκίνητες αποστολές, το Juno, το οποίο κατασκευάσθηκε από την εταιρεία Lockheed Martin Space Systems, κινείται με ηλιακή ενέργεια, καθώς διαθέτει τρία τεράστια ηλιακά πάνελ, πράγμα που του προσδίδει μέγεθος όσο ένα γήπεδο μπάσκετ. Το σκάφος, που εκτοξεύθηκε τον Αύγουστο του 2011, αναμένεται να τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Δία την 4η Ιουλίου. Στη συνέχεια, προγραμματίζεται να κάνει 37 κοντινά «περάσματα» για να μελετήσει την ατμόσφαιρα, την μαγνητόσφαιρα και το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη. Οι χειριστές του σκάφους στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης (JPL) του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), με επικεφαλής τον επιστήμονα Σκοτ Μπόλτον του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών του Τέξας, έχουν αγωνία για την τελική φάση προσέγγισης στον πλανήτη. Τότε, το Juno θα πρέπει να ενεργοποιήσει για 35 λεπτά τον κύριο κινητήρα του, ώστε να «φρενάρει» όσο χρειάζεται, προκειμένου να «συλληφθεί» από τη βαρύτητα του τεράστιου πλανήτη. Αν κάτι πάει στραβά, το σκάφος θα προσπεράσει τον Δία και η αποστολή θα πάει στράφι. Αν όλα πάνε καλά, το Juno θα διαγράφει αρχικά μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον Δία κάθε 53 μέρες και τελικά -με τις κατάλληλες προσαρμογές- κάθε 14 μέρες. Η ελλειπτική τροχιά του θα το φέρνει σε απόσταση έως 4.350 χιλιομέτρων από την κορυφή των πολύχρωμων νεφών του Δία, κοντύτερα από κάθε άλλο σκάφος μέχρι σήμερα. Το προηγούμενο ρεκόρ προσέγγισης κατείχε από το 1974 το αμερικανικό σκάφος «Πρωτοπόρος 11» (Pioneer 11), το οποίο είχε φθάσει σε απόσταση 43.000 χλιομέτρων. Κάθε κοντινό πέρασμα του Juno θα διαρκεί περίπου μια γήινη μέρα. Το σκάφος διαθέτει μία κάμερα και εννέα επιστημονικά όργανα, τα οποία, μαζί με τον υπολογιστή πτήσης του, βρίσκονται μέσα σε μια μοναδική κρύπτη από τιτάνιο βάρους 172 κιλών, προκειμένου να προστατευθούν από την τρομερά ισχυρή ακτινοβολία του πλανήτη, την πιο απειλητική σε όλο το ηλιακό σύστημα. Στη διάρκεια της αποστολής του, το Juno θα εκτεθεί σε ακτινοβολία ισοδύναμη με τουλάχιστον 100 εκατομμύρια ακτινογραφίες-Χ δοντιών. Η αποστολή του Juno θα ολοκληρωθεί τον Φεβρουάριο του 2018, με μια προγραμματισμένη βουτιά θανάτου μέσα στην πυκνή και ταραχώδη ατμόσφαιρα του τεράστιου πλανήτη. Οι επιστήμονες της NASA επέλεξαν αυτή τη λύση για να είναι σίγουροι ότι το Juno δεν θα πέσει πάνω στον δορυφόρο Ευρώπη, που μπορεί να φιλοξενεί ζωή, οπότε θα τον μόλυνε με γήινους μικροοργανισμούς. Ο Δίας ήταν ο πρώτος πλανήτης που σχηματίσθηκε στο ηλιακό μας σύστημα. Αντίθετα με τη Γη, η οποία είναι βραχώδης , ο Δίας είναι κατά βάση ένας πλανήτης αερίων, κυρίως από υδρογόνο και ήλιο. Μέχρι στιγμής, οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να διαπεράσουν την «πανοπλία» της πυκνής ατμόσφαιράς του και έτσι δεν γνωρίζουν αν διαθέτει στερεό πυρήνα ή αν έχει οξυγόνο και νερό. Από τη δεκαετία του ΄70, οι επιστήμονες είχαν πάντως την ευκαιρία να μάθουν αρκετά πράγματα γι’ αυτόν και την «μεγάλη ερυθρά κηλίδα» του, κυρίως από την αποστολή του σκάφους «Γαλιλαίος», το οποίο εξερεύνησε το σύστημα του Δία και των δορυφόρων του επί 14 χρόνια. http://physicsgg.me/2016/06/20/juno-%cf%83%cf%84%ce%b9%cf%82-4-%ce%b9%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%af%ce%bf%cf%85-%cf%86%cf%84%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf/

Το Φιλόδοξο πείραμα σύντηξης αναβάλλεται για πέντε χρόνια. Λόγω σημαντικών τεχνικών και γραφειοκρατικών εμποδίων, ο Διεθνής Πειραματικός Θερμοπυρηνικός Αντιδραστήρας ITER, του οποίου η κατασκευή βρίσκεται σε εξέλιξη στη Γαλλία, δεν θα ενεργοποιηθεί πριν από τον Δεκέμβριο του 2025, πέντε χρόνια αργότερα από το προγραμματισμένο, επιβεβαίωσαν οι εταίροι του φιλόδοξου προγράμματος. Το διοικητικό συμβούλιο του ITER ενέκρινε το νέο χρονοδιάγραμμα που είχε προτείνει το Νοέμβριο ο νέος γενικός διευθυντής του προγράμματος Μπερνάρ Μπιγκό, αναφέρει ο δικτυακός τόπος του Science. Το συμβούλιο ζήτησε επίσης επιπλέον χρηματοδότηση 4 δισ. ευρώ από τους εταίρους του σχεδίου -ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση, Κίνα,Ρωσία, Ιαπωνία, Ινδία και Νότιος Κορέα. Το συνολικό κόστος αναμένεται να υπερβεί τα 18 δισεκατομμύρια ευρώ, καθιστώντας τον ITER ένα από τα ακριβότερα επιστημονικά προγράμματα που έχουν υλοποιηθεί ποτέ. Λόγω των αντιδράσεων του αμερικανικού Κογκρέσου στη χρηματοδότηση του φιλόδοξου σχεδίου, το διοικητικό συμβούλιο έκανε δεκτό αίτημα των ΗΠΑ για ανεξάρτητες αξιολογήσεις επιμέρους τομέων. Περίπου ένα εκατομμύριο εξαρτήματα θα πρέπει να συναρμολογηθούν τα επόμενα χρόνια στο Κανταράς της Προβηγκίας, όπου έχει ήδη ξεκινήσει η κατασκευή του κτηρίου που θα στεγάσει τον αντιδραστήρα. Ανεξάντλητη, καθαρή ενέργεια. Εδώ και δεκαετίες, η πυρηνική σύντηξη -η αντίδραση που τροφοδοτεί τα άστρα- υπόσχεται την παραγωγή ανεξάντλητης καθαρής ενέργειας από ισότοπα υδρογόνου που υπάρχουν σε σχετική αφθονία στο θαλασσινό νερό. Όμως οι ακραίες συνθήκες που απαιτούν οι αντιδράσεις σύντηξης θέτουν σχεδόν ανυπέρβλητα τεχνικά εμπόδια -στα πειράματα που έχουν πραγματοποιηθεί ως σήμερα, η ενέργεια που απαιτείται για λίγα μόνο δευτερόλεπτα πυρηνικής σύντηξης είναι περισσότερη από αυτή που τελικά παράγεται από την αντίδραση. Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει με τον ITER, ο οποίος είναι σχεδιασμένος να προσφέρει ισχύ 500 Megawatt, δέκα φορές υψηλότερη από την ισχύ που θα καταναλώνει. Το κτήριο στο Κανταράς, μεγαλύτερο από γήπεδο ποδοσφαίρου, θα στεγάσει έναν αντιδραστήρα σύντηξης βασισμένο στο σχεδιασμό tokamak. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα θωρακισμένο κάνιστρο σε σχήμα ντόνατ, χωρητικότητας 840 κυβικών μέτρων, το οποίο θα χρησιμοποιεί μαγνητικά πεδία για να συγκρατεί μετέωρο ένα σύννεφο από ιόντα υδρογόνου σε θερμοκρασία 100 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου. Οι τεχνικές προδιαγραφές για μια τέτοια διάταξη είναι εξαιρετικά υψηλές: το μαγνητικό πεδίο πρέπει να συγκρατεί το υπέρθερμο πλάσμα μακριά από τα τοιχώματα του αντιδραστήρα, και κάθε ατέλεια θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστροφική για το πείραμα. Οι απαιτήσεις αυτές, σε συνδυασμό με διάφορα γραφειοκρατικά εμπόδια, τα οποία αφορούν για παράδειγμα την εισαγωγή εξαρτημάτων και τους δασμούς, είναι η βασική αιτία για τις μεγάλες καθυστερήσεις. Ακόμα και αν τα πειράματα ξεκινήσουν το 2025 και δώσουν ικανοποιητικά αποτελέσματα, η αξιοποίηση της σύντηξης σε εμπορική κλίμακα πιστεύεται ότι θα απαιτούσε μερικές ακόμα δεκαετίες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500084913

«Sunway TaihuLight»: Ο ισχυρότερος υπερυπολογιστής στον κόσμο. Η Κίνα συνεχίζει να κατέχει την κορυφή στον κατάλογο Top 500 με τους ισχυρότερους υπερυπολογιστές στον κόσμο, αλλά με ένα νέο μηχάνημα, τον «Sunway TaihuLight». Τη Νο 1 θέση εδώ και λίγα χρόνια κατείχε ο κινεζικός «Τιανχέ-2», ο οποίος όμως βρέθηκε πλέον στη δεύτερη θέση. Ο νέος κορυφαίος υπερυπολογιστής είναι εγκατεστημένος στο Εθνικό Κέντρο Υπερυπολογιστών της Κίνας και έχει επεξεργαστική ισχύ 93 petaflop. Είναι σε θέση να κάνει έως 93.000 τρισεκατομμύρια υπολογισμούς το δευτερόλεπτο, έχοντας διπλάσια ταχύτητα και τριπλάσια αποδοτικότητα σε σχέση με τον προκάτοχό του. Ο Sunway TaihuLight χρησιμοποιείται για ανάλυση μεγάλου όγκου δεδομένων, προγνώσεις καιρού κ.α. Διαθέτει 10.649.600 πυρήνες επεξεργασίας που σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν στην Κίνα και χρησιμοποιεί το λειτουργικό σύστημα Linux. Για πρώτη φορά η Κίνα έχει στη λίστα Top 500 περισσότερους υπερυπολογιστές (167) συνολικής ισχύος 211 petaflop/sec από ό,τι οι ΗΠΑ (165) και 173 Pflop/sec ενώ πριν δέκα χρόνια είχε μόνο 28 τέτοια συστήματα και όλα κάτω από τη θέση 30 ενώ η Ευρώπη περιορίζεται στους 105 υπερυπολογιστές και τα 115 Pflop/sec. Στην πρώτη δεκάδα φέτος υπάρχουν τέσσερις αμερικανικοί υπερυπολογιστές, δύο κινεζικοί (ο πρώτος και ο δεύτερος), ένας ιαπωνικός, ένας ελβετικός, ένας γερμανικός και ένας σαουδαραβικός. Επιπλέον, η Κίνα δεν προβλέπεται να χάσε τα σκήπτρα άμεσα, αφού το 2020 σχεδιάζει να βάλει στην πρίζα το πρώτο σύστημα με ταχύτητα 1.000 petaflop/sec, ή 1 exaflop/sec. Οι ΗΠΑ δεν ελπίζουν να έχουν ένα τέτοιο σύστημα πριν από το 2023 το νωρίτερο. Ο ελληνικός υπερυπολογιστής του Εθνικού Δικτύου Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ) δεν βρίσκεται πλέον στο Top 500 (η διεθνής κατάταξη ανανεώνεται ανά εξάμηνο). http://www.pronews.gr/portal/20160620/genika/tehnologia/51/sunway-taihulight-o-ishyroteroys-yperypologistis-ston-kosmo-einai

Ανακαλύφθηκαν δύο νεογέννητοι εξωπλανήτες. Δύο διεθνείς ομάδες αστρονόμων ανακάλυψαν δύο νεογέννητους εξωπλανήτες, τους μικρότερους σε ηλικία από όσους έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Η μια ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε έναν γιγάντιο εξωπλανήτη, ο οποίος εκτιμάται ότι είναι το πολύ δύο εκατομμυρίων ετών, δηλαδή ένα «βρέφος» από αστρονομική άποψη, σε σχέση με τη Γη που έχει ηλικία 4,5 δισεκατομμυρίων ετών. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ζαν-Φρανσουά Ντονατί του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», χρησιμοποίησαν το Καναδο-Γαλλικό Τηλεσκόπιο της Χαβάης και το Τηλεσκόπιο Μπερνάρ Λιό στα Γαλλικά Πυρηναία. Ο εξωπλανήτης θεωρείται ένας «καυτός Δίας», επειδή έχει μέγεθος ανάλογο του Δία και κινείται υπεβολικά κοντά (στο ένα εικοστό της απόστασης Γης- Ήλιου) στο νεαρό μητρικό άστρο του, το V830 Tau, με συνέπεια να έχει πολύ υψηλή θερμοκρασία. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 430 εκατομμυρίων ετών από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ταύρου. Μια δεύτερη ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε έναν επίσης πολύ νεαρό εξωπλανήτη ηλικίας πέντε έως 11 εκατομμυρίων ετών, ο οποίος είναι πλήρως σχηματισμένος. Ο πλανήτης K2-33b είναι περίπου 50% μεγαλύτερος από τον Ποσειδώνα ή σχεδόν εξαπλάσιος της Γης. Κινείται γύρω από ένα νεαρό άστρο σε απόσταση 500 ετών φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Σκορπιού. Η περιφορά του (το έτος του) διαρκεί μόνο 5,5 μέρες λόγω της πολύ κοντινής απόστασης από το μητρικό άστρο. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τρέβορ Ντέιβιντ του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech), που έκαναν δύο σχετικές δημοσιεύσεις, στο περιοδικό «Nature» και στο «Astronomical Journal», πραγματοποίησαν την ανακάλυψή τους με τα διαστημικά τηλεσκόπια «Κέπλερ» και «Σπίτσερ» και το επίγειο τηλεσκόπιο Κεκ της Χαβάης. Οι επιστήμονες τόνισαν ότι είναι πολύ σπάνια η ανακάλυψη τόσο νεαρών εξωπλανητών, πράγμα που θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα πώς σχηματίζονται τα νέα συστήματα πλανητών γύρω από ένα άστρο. Μέχρι σήμερα έχει επιβεβαιωθεί η ανακάλυψη περίπου 2.000 εξωπλανητών, σχεδόν όλων μέσης ηλικίας, άνω του ενός δισεκατομμυρίων ετών ο καθένας. Γύρω από τα νεογέννητα άστρα σχηματίζονται οι λεγόμενοι πρωτοπλανητικοί δίσκοι πυκνών νεφών αερίων και σκόνης, που αποτελούν τα «μαιευτήρια» των νέων πλανητών. http://www.pronews.gr/portal/20160620/genika/diastima/49/anakalyfthikan-dyo-neogennitoi-exoplanites

Ετοιμάζεται η πρώτη εικόνα μαύρης τρύπας στην ιστορία με χρήση 9 τηλεσκοπίων. Ο,τι και να κάνουμε, όσο και να εξελιχθεί η τεχνολογία, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να δούμε την πραγματική εικόνα μιας μαύρης τρύπας. Οι επιστήμονες ωστόσο έχουν βρει τον τρόπο να σκιαγραφήσουν την μορφή της. Η ανακάλυψη των βαρυτικών κυμάτων ουσιαστικά επιβεβαίωσε την ύπαρξη τους, αφού πριν από αυτό δεν υπήρχε καμία ουσιαστική απόδειξη, που να μην στηριζόταν εξολοκλήρου στην θεωρία. Πλέον οι αστρονόμοι είναι έτοιμοι να εκμεταλλευτούν κάθε μέσο που έχουν, ώστε να δημιουργήσουν την πρώτη, έστω και τεχνητή, εικόνα μαύρης τρύπας. Πιο συγκεκριμένα, οι επιστήμονες χάρη σε μια συνεργασία που ονομάζεται Event Horizon Telescope (EHT), πρόκειται να αναλύσουν τα δεδομένα τους ώστε να φέρουν στο... φως την εικόνα του Sagittarius A* που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας. Για αυτό το σκοπό θα χρησιμοποιηθούν 9 τηλεσκόπια, τα οποία θα συνθέσουν την εικόνα ενός ψηφιακού ευρυγώνιου υπερ-τηλεσκοπίου. Για τον κατάλληλο συνδυασμό των τηλεσκοπίων, έχει πραγματοποιηθεί εκτενής έρευνα από το MIT, έτσι ώστε να μπορέσουν να συνδεθούν με απόλυτη ακρίβεια οι 9 φακοί, που δεν θα εστιάζουν στις ίδιες περιοχές. Η τεράστια απόσταση του Sagittarius A* (25.000 έτη φωτός) σε συνδυασμό με το σχετικά μικρό μέγεθος του (17 φορές μεγαλύτερη διάμετρο από τον Ηλιο) έθεσαν πολύ ψηλά τον πήχη για τους υπεύθυνους του MIT, οι οποίοι αποφάνθηκαν πως δίχως την συνεργασία των 9 τηλεσκοπίων θα ήταν αδύνατη η σκιαγράφηση της μαύρης τρύπας. Πλέον όλα είναι έτοιμα για την έναρξη του σχεδίου. Παρότι δεν έχει δοθεί, έστω και ενδεικτική, ημερομηνία για την παρουσίαση των τελικών αποτελεσμάτων, υπολογίζεται πως αυτά θα βγουν μέσα στο 2017. http://www.pronews.gr/portal/20160618/genika/tehnologia/51/etoimazetai-i-proti-eikona-mayris-trypas-stin-istoria-me-hrisi-9

"TMA-19M Soyuz" Στις 18 Ιουν 2016 στις 5:36 MSK έχει ολοκληρωθει το κλείσιμο των καταπακτών μεταφοράς μεταξύ του επανδρωμένου διαστημόπλοιου (TPC) «Soyuz TMA-19M» και του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού. Αποσύνδεση TPK "Soyuz TMA-19M» πραγματοποιήθηκε στις 8:52 MSK. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της βαλλιστικης υπηρεσίας, το πλήρωμα με διοικητή τονκοσμοναύτη Γιούρι Malenchenko Roscosmos, μηχανικοί πτήσης TPK NASA αστροναύτης Τίμοθι Kopra και αστροναύτης της ESA Timothy PICA η προσγείωση στο Καζακστάν θα λάβει χώρα στις 12:14 MSK στις 18 Ιουνίου. http://www.roscosmos.ru/22316/ Το Σάββατο, 18 Ιουνίου το διαστημικό σκάφος προσεδάφισης επανδρωμένων μεταφορών (TPC) «Soyuz TMA-19M" με πλήρωμα του ISS-46/47, έκανε μια επιτυχή προσγείωση στα 150 χλμ από την πόλη της Dzhezkazgan (Καζακστάν). Η προσγείωση εγινε στις 12:15 MSK. Συνολικά, το πλήρωμα εργάστηκε σε τροχιά για 186 ημέρες. Στη Γη, τα αποτελέσματα των πειραμάτων και ο εξοπλισμός που πρέπει να επιστραφεί και να παραδοθεί. Από τα μέσα αναζήτησης και υποστήριξης διάσωσης προσγείωσης είχαν εμπλακεί τρία αεροσκάφη , 12 ελικόπτερα και έξι οχήματα αναζήτησης και διάσωσης. Το TPK "Soyuz TMA-19M» ξεκίνησε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το Δεκέμβριο του 2015. Το πλοίο ήρθε πιο κοντά στο σταθμό για ένα "γρήγορο" σύστημα chetyrёhvitkovoy, συνδεδεμένο με τη μονάδα "Αυγή" πο έγινε στη χειροκίνητη λειτουργία σύνδεσης. Το πλήρωμα του WPK "TMA-19M Soyuz" κατά τη διάρκεια της ISS-46/47 πραγματοποιησε από κοινού εργασία με τα πληρώματα του ΔΔΣ-43/44/45/46 και ISS-47/48 συνεργάστηκε με το ρωσικό διαστημόπλοιο φορτίου "Progress M-M» και « Progress MS", επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφοράς "Soyuz TMA-18M» και «TMA-20M Soyuz», σε συνεργασία με τις αμερικανικα φορτηγά πλοία Δράκος και ο Cygnus. Το έργο θα συνεχιστεί και το πλήρωμα σε τροχιά ειναι ο μηχανικος πτήσης Alexei Ovchinin (Ρωσία), Oleg Skripochka (Ρωσία), και ο διοικητής Jeffrey Williams (USA) Τώρα, η συνολική διάρκεια της παραμονής του Γιούρι Ιβάνοβιτς σε τροχιά είναι 827 ημέρες, πράγμα που σημαίνει ότι παίρνει τη δεύτερη θέση στον κατάλογο των παγκόσμιων πρωταθλητών στη συνολική παραμονή στο διάστημα μετά Γκενάντι Padalka (878 ημέρες). http://www.roscosmos.ru/22318/

"TMA-19M Soyuz" Στις 18 Ιουν 2016 στις 12:15 MSK αναμενόμενη προσγείωση καθόδου της μονάδας μεταφοράς του επανδρωμένου οχήματος (TPC) «Soyuz TMA-19M» με τα μέλη της 47ης μεγάλης εκστρατείας του κοσμοναύτη της Roskosmos Γιούρι Malenchenko του αστροναύτη της NASA Timothy Kopra και του αστροναύτη της ESA Timothy Пikom. Ένα ζωντανό webcast απο την αποσύνδεση από τον ISS και της προσγείωσης έχει προγραμματιστεί στη θέση της Roskosmos http://www.roscosmos.ru/317/ Στις 5:00-6:00 MSK το κλείσιμο των καταπακτων μεταξύ του ISS και του επανδρωμένου διαστημόπλοιου (το κλείσιμο των καταπακτων αναμένεται μεταξυ 5:35-5:55 MSK)? Στις 8:40-9:00 MSK - αποσύνδεση του TPK "Soyuz TMA-19M» από ISS (έχει προγραμματιστεί στις 8:52 MSK)? Στις 12:00 MSK - προσγείωση και η εξοδος του πληρώματος. http://www.roscosmos.ru/22312/ 50 χρονια της συνεργασίας της Ρωσίας και της Γαλλίας στον τομέα του διαστήματος! Στις 20 Ιουν του 2016 στο Μουσείο της Αστροναυτικής στο ΕΝΕΑ θα πραγματοποίηθει επίσημη τελετή αφιερωμένη στην 50η επέτειο της συνεργασίας μεταξύ της Ρωσίας (ΕΣΣΔ) και τη Γαλλίας στον τομέα του διαστήματος, που διοργανωνεται από κοινού από τη ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος, το Εθνικό Κέντρο Διαστημικών Μελετών της Γαλλίας (το CNES) και το μουσείο των προτέρων. Η εκδήλωση, η οποία θα γίνει απο την Roscosmos και την CNES της Γαλλίας και Ρώσοι και Γαλλοι αξιωματούχοι, καθως και ρωσοι και γαλλοι αστροναύτες θα ανοίξουν έκθεση αφιερωμένη στην επέτειο της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών στην εξερεύνηση του διαστήματος. Η συνεργασία, η οποία αρχικά είχε μόνο πολιτικές ρίζες, έγινε, σύμφωνα με τους ειδικούς, ένα από τα πιο επιτυχημένα παραδείγματα της διεθνούς επιστημονικής συνεργασίας. Αρχικά, οι χώρες εταίροι σχεδιάζαν να εργαστούν από κοινού μόνο στους τομείς της αστροφυσικής, της μετεωρολογίας και το χώρο της αστρονομίας, την επικοινωνία μέσω τεχνητών δορυφόρων της γης, καθώς και την ανταλλαγή επιστημονικών πληροφοριών, απο εκπαιδευόμενους και απο αντιπροσωπείες των επιστημόνων. Στη συνέχεια, όμως η συνεργασία έχει επεκταθεί και στο χώρο της βιολογίας, της ιατρικής και της επιστήμης των υλικών. Σε γενικές γραμμές τα σχέδια για την από κοινού έρευνα χρησιμοποιήθηκαν οι σεληνιακοί και οι διαπλανητικοι ανιχνευτές, τεχνητών δορυφόρων της γης, επανδρωμένοι τροχιακοί σταθμοι, γεωφυσικών και μετεωρολογικών ρουκέτων, μπαλόνια σε μεγάλο ύψος και την έρευνα των αεροσκαφών. Με τη βοήθεια αυτών των εργαλείων έχουν διευκρινιστεί σημαντικά στοιχεία για την αστροφυσική και τη φυσική πλάσματος χώρου, απέκτηθησαν νέες γνώσεις σχετικά με τους πλανήτες και τα μικρά σώματα του ηλιακού συστήματος. http://www.roscosmos.ru/22311/ Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ (SPIEF) Κατά την 55η επετείο της πτήσης του Γιούρι Γκαγκάριν η κρατική εταιρεία "Roscosmos» - ένας από τους βασικούς παίκτες στην παγκόσμια βιομηχανία πυραύλων , για πρώτη φορά παρουσιάζει στο περίπτερό της στην Αγία Πετρούπολη στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ (SPIEF), που πραγματοποιειται από τις 16 έως 18 Ιουν 2016 στην Αγία Πετρούπολη . Στα πλαίσια της έκθεσης του φόρουμ ROSCOSMOS υπαρχει ένα διαδραστικό περίπτερο, καθώς και τα μοντέλα των σημερινών και των μελλοντικών εξελίξεων των διαστημικών αντικειμένων από τους RSC «Energia», FSUE "TsENKI" (Spaceports Ρωσία), Marshall Center. Khrunichev και Corporation "VNIIEM". Συγκεκριμένα, οι επισκέπτες θα δουν τα μοντέλα πυραύλων «Angara». Αυτή η νέα γενιά του ρωσικού πυραύλου δημιουργείται με βάση τις μονάδες με έξοδο έως 37,5 τόνους σε χαμηλή γήινη τροχιά. Η διάταξη του νέου διαστημικου οχήματος επανδρωμένων μεταφορών"Ομοσπονδία" θα παρουσιαστει. Η πρώτη πτήση της "Ομοσπονδίας" έχει προγραμματιστεί για το 2021. Το πλοίο έχει σχεδιαστεί για τη μεταφορά ανθρώπων και φορτίων στο τροχιακό σταθμό στην τροχιά της Γης και της Σελήνης. http://www.roscosmos.ru/22307/

Λίγη βοήθεια από φίλους. Το πρώτο τροχιακό όχημα της ESA στον Άρη θα αποτελέσει μια σημαντική χείρα βοηθείας όταν το δεύτερο φτάσει στον κόκκινο πλανήτη τον Οκτώβριο. Μετά την εκτόξευση τους τον Μάρτιο, το ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO) και η διαστημοσυσκευή Schiaparelli είναι τώρα καθ 'οδόν προς τον Άρη, με προγραμματισμένη άφιξη στις 19 Οκτωβρίου. Μόλις βρεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη, το TGO θα αρχίσει την ανάλυση των σπάνιων αερίων στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, κυρίως του μεθανίου, το οποίο στη Γη υποδηλώνει την παρουσία ενεργών γεωλογικών ή βιολογικών διαδικασιών. Εν τω μεταξύ, το Schiaparelli θα επιδείξει την αναγκαία τεχνολογία για την πραγματοποίηση μιας ελεγχόμενης προσγείωσης. Ωστόσο πρέπει πρώτα να φτάσουν στο πλανήτη και εκεί είναι που το δεκατριάχρονο Mars Express θα δώσει ένα κρίσιμο χέρι βοήθειας - ή, μάλλον, αυτί. Η ακολουθία καθόδου του Schiaparelli Στις 16 Οκτωβρίου, το Schiaparelli θα διαχωριστεί και, τρεις ημέρες αργότερα, θα κατέβει και θα προσγειωθεί καθώς το TGO θα εισέρχεται σε τροχιά. Την ημέρα της προσγείωσης, το Mars Express της ESA, το οποίο έχει παραδώσει θεαματικά επιστημονικά δεδομένα από το 2003, θα καταγράψει σήματα από το Schiaparelli για τον έλεγχο της αποστολής για να επιβεβαιωθεί μια ασφαλής άφιξη και αργότερα να ανακατασκευαστεί η κάθοδος του. "Αυτό θα χρησιμοποιήσει το σύστημα επικοινωνίας Melacom, του Mars Express, που αρχικά είχε τοποθετηθεί για την επικοινωνία με το όχημα προσεδάφισης Beagle 2 και τα ρόβερ της NASA," λέει ο James Godfrey, αναπληρωτής διαχειριστής επιχειρήσεων του διαστημόπλοιου Mars Express. Η τροχιά του Mars Express τροποποιήθηκε το Φεβρουάριο ώστε να είναι στο δεξί μέρος του αριανού ουρανού για να ακούσει τα σήματα που μεταδίδονται από το Schiaparelli καθώς θα κατεβαίνει. Στις 19 Οκτωβρίου, περίπου 80 λεπτά πριν από την προσγείωση, το Schiaparelli θα ξυπνήσει και λίγα λεπτά αργότερα θα αρχίσει να μεταδίδει ένα σήμα καθοδήγησης. Το Mars Express θα έχει ήδη κατευθύνει τη μικρή κεραία Melacom προς το σημείο πάνω από τον πλανήτη, όπου θα εμφανιστεί το Schiaparelli και θα ξεκινήσει την καταγραφή του σήματος καθοδήγησης, γυρίζοντας έτσι ώστε να ακολουθήσει τη διαδρομή καθόδου. "Η εγγραφή θα συνεχιστεί και κατά την προσεδάφιση και τα πρώτα 15 λεπτά λειτουργίας στην επιφάνεια, μετά τα οποία το Schiaparelli θα σβήσει και το Mars Express θα σταματήσετε την εγγραφή," λέει ο Simon Wood, μηχανικός επιχειρήσεων του διαστημόπλοιου Mars Express. Αυτό θα επιτρέψει στο Mars Express να εντοπίσει και να καταγράψει κρίσιμα συμβάντα κατά την κάθοδό του Schiaparelli, όπως την είσοδο στην ατμόσφαιρα, την ανάπτυξη του αλεξίπτωτου, την απελευθέρωση του θερμοπροστατευτικού καλύμματος , την προσεδάφιση και την έναρξη των δραστηριοτήτων στην επιφάνεια."Στη συνέχεια, το Mars Express θα στρέψει την κύρια κεραία του προς τη Γη και θα αρχίσει την μετάδοση των δεδομένων που περιέχουν την πρώτη in-situ επιβεβαίωση της άφιξης και προσγείωσης του Schiaparelli από τον Άρη." Το λογισμικό Melacom είχε πρόσφατα ενημερωθεί ώστε να είναι συμβατό με τον πομπό του Schiaparelli. Στις 15 Ιουνίου, θα δοκιμαστεί κατά τη διάρκεια της πτήσης πάνω από το Curiosity rover της NASA, το οποίο θα μεταδίδει ένα σήμα παρόμοιο με του Schiaparelli. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/02/ExoMars_2016_arriving_at_Mars http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Lhige_vohetheia_apho_phhiloys

Ο Έλληνας καθηγητής Χημικής Μηχανικής στο Μ.Ι.Τ. Ο Γεώργιος Στεφανόπουλος είναι καθηγητής Χημικής Μηχανικής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (MIT) των Ηνωμένων Πολιτειών. Γεννήθηκε την 1 Ιουνίου το 1947 στην Καλαμάτα. Ο αδερφός του Γρηγόρης Στεφανόπουλος είναι επίσης διακεκριμένος καθηγητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Ο Στεφανόπουλος έλαβε το πτυχίο του Χημικού Μηχανικού από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 1970, το μεταπτυχιακό του στην Εφαρμοσμένη Μηχανική από το Πανεπιστήμιο McMaster το 1971 και το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα το 1974. Προτού ενταχθεί στο δυναμικό του MIT ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στην Αθήνα. Από το 2000 έως και το 2005 διετέλεσε σε διάφορες θέσεις στη Mitsubishi Chemical Corporation, συμπεριλαμβανομένου εκείνης του Τεχνικού Διευθυντή από το 2000 έως το 2002. Ο Στεφανόπουλος έχει συγγράψει και επιμεληθεί περισσότερα από 10 βιβλία, μονογραφίες και συλλογές, ενώ το βιβλίο του σχετικά με το χημικό έλεγχο της διαδικασίας είναι διαθέσιμο στα αγγλικά, τα ελληνικά, και τα κινέζικα. Έχει υπάρξει: Πρόεδρος σε Πρόγραμμα πολλών συστημάτων και συναντήσεις ελέγχου, συμπεριλαμβανομένων του IFAC Symposium on Fault Diagnosis and Supervision, του IFAC Symposium on Intelligent Systems and Process Engineering και του IFAC Symposium on Dynamics and Control of Process Systems, Εκπρόσωπος του Διοικητικού Συμβουλίου του American Automatic Control Council και Διευθυντής, Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος Πληροφορικής και Τεχνολογίας Συστημάτων στο AIChE. Επίσης, έχει διατελέσει ως σύμβουλος και μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του Οργανισμού Βιομηχανικής Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών. Επίσης, έχει τιμηθεί με πληθώρα βραβείων και διακρίσεων για το έργο του στον τομέα της έρευνας και της διδασκαλίας. Μερικά από τα βραβεία που έχει λάβει είναι τα εξής: το Camille and Henry Dreyfus Teacher and Scholar Award, το Curtis W. McGraw Research Award από το American Society for Engineering Education, το βραβείο AIChE Allan Βραβείο Π Colburn για τον τρόπο που διδάσκει, το AIChE William H. Walker για την συνεισφορά του στη βιβλιογραφία της Χημικής Μηχανικής. Ο Έλληνας καθηγητής είναι μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Μηχανικών. http://www.pronews.gr/portal/20160617/genika/epistimes/27120/o-ellinas-kathigitis-himikis-mihanikis-sto-mit

Ανιχνεύθηκε το πιο μακρινό οξυγόνο στο σύμπαν. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανίχνευσε τα πιο μακρινά μέχρι σήμερα ίχνη οξυγόνου σε ένα γαλαξία σε απόσταση 13,1 δισεκατομμυρίων ετών φωτός, μόνο 700 εκατ. χρόνια μετά την «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ). Η ανακάλυψη δείχνει την παρουσία οξυγόνου ήδη στο πρώιμο σύμπαν. Οι επιστήμονες από την Ιαπωνία, τη Σουηδία και τη Βρετανία, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή 'Ακιο Ινούε του Πανεπιστημίου Σάνγκιο της Οζάκα, έκαναν την παρατήρηση με τη μεγάλη διάταξη τηλεσκοπίων ALMA (Atacama Large Millimeter/Submillimeter Array) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή. Σχετική δημοσίευση έγινε στο περιοδικό "Science". Το οξυγόνο στον αρχαίο γαλαξία SXDF-NB1006-2 είναι δέκα φορές λιγότερο σε σχέση με αυτό που υπάρχει στον γαλαξία μας σήμερα. Οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν τη χημική «υπογραφή» του άνθρακα στον ίδιο μακρινό γαλαξία. Το οξυγόνο που ανιχνεύθηκε, ήταν ιονισμένο από την ισχυρή υπεριώδη ακτινοβολία των τεράστιων νεαρών άστρων του εν λόγω γαλαξία, η οποία διασπούσε τα άτομα του οξυγόνου. Λίγο μετά τη δημιουργία του σύμπαντος, πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια, υπήρχαν μόνο τα πιο ελαφρά χημικά στοιχεία υδρογόνο, ήλιο και λίθιο. Τα βαρύτερα στοιχεία, όπως άνθρακας και οξυγόνο, δημιουργήθηκαν αργότερα στο εσωτερικό των άστρων και εξαπλώθηκαν σταδιακά στο σύμπαν. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/anixneuthike_to_pio_makrino_oksygono_sto_sympan-64394159/

ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ «ΔΙΑΣΤΗΜΑ: Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ" Η έκθεση «Διάστημα: η γέννηση μιας νέας εποχής" αφηγείται την εκπληκτική εποχή με τους διαστημικούς εξερευνητές, εποχή όταν Ρώσοι επιστήμονες, σχεδιαστές, μηχανικοί και πιλότοι έκαναν τα πρώτα τους βήματα στον κόσμο της εξερεύνησης του διαστήματος. Η έκθεση βασίζεται στην έννοια του Μουσείου Επιστημών. http://www.roscosmos.ru/22305/

Η ιστορία των υπολογιστών στο πρώτο Ελληνικό Μουσείο Πληροφορικής. Τους παλιούς θα τους γυρίσει πίσω και τους νέους θα τους ταξιδέψει σε έναν κόσμο που ίσως να τους είναι άγνωστος σήμερα. Αυτό υπόσχεται το πρώτο μουσείο πληροφορικής στην Ελλάδα, το Ελληνικό Μουσείο Πληροφορικής, ο χώρος όπου το παρελθόν και το παρόν συναντώνται και ο επισκέπτης γνωρίζει την ιστορία και την εξέλιξη της πληροφορικής τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Αρκεί να σκεφτούμε ότι οι σημερινοί υπολογιστές με το μικρό τους μέγεθος και τα σύνθετα λειτουργικά τους συστήματα είναι σχεδιασμένοι για χρήσεις προγραμμάτων παιχνιδιών και άλλων πολύπλοκων λειτουργιών, οι πρώτοι ωστόσο υπολογιστές ήταν σχεδιασμένοι παρά μόνο για υπολογισμούς απλών αριθμητικών πράξεων, ενώ καταλάμβαναν περίπου τον χώρο ενός δωματίου! Για την έμπνευση της ιδέας του μουσείου, μίλησε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ, ο κ. Γιώργος Τσεκούρας, ιδρυτής του Ελληνικού Μουσείου Πληροφορικής: « Ήταν το 2008 όταν αναζητούσαμε να επισκεφτούμε ένα μουσείο πληροφορικής στην Ελλάδα και διαπιστώσαμε ότι δεν υπάρχει. Αναρωτηθήκαμε γιατί ένας δημόσιος φορέας, ίσως κάποιο Πανεπιστήμιο που σχετίζεται με την τεχνολογία, να μην έχει φτιάξει έναν τέτοιο χώρο με παλιά αντικείμενα ή και ολόκληρους υπολογιστές. Αποτέλεσμα αυτής της διαπίστωσης, ήταν η έμπνευση δημιουργίας ενός τέτοιου χώρου όπου θα εκτίθενται συσκευές και προγράμματα από τον κόσμο της πληροφορικής». Το Ελληνικό Μουσείο Πληροφορικής® (ΕΛ.Μ.Π.) ξεκίνησε τις δραστηριότητες του το 2009 και από το 2012 αποτελεί τον πρώτο επίσημο φορέα στην Ελλάδα που επιχειρεί να συγκεντρώσει τη γνώση για την εξέλιξη στο χώρο της πληροφορικής από το 1970 μέχρι και σήμερα σε έναν ενιαίο χώρο, με τη μορφή μουσείου. Πρόκειται για ένα εγχείρημα που βασίζεται στις δωρεές υπολογιστών, λογισμικού και άλλων αντικειμένων από το χώρο της Πληροφορικής, προερχόμενες από ιδιώτες, από δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς, καθώς και από πολλούς άλλους φορείς. Η λειτουργία του ΕΛ.Μ.Π. στηρίζεται εξ ολοκλήρου σε ιδίους πόρους. Ανάμεσα στα εντυπωσιακά εκθέματα, τα οποία βλέπει ο επισκέπτης αμέσως μετά την είσοδο του μουσείου, είναι ένα πιστό αντίγραφο του πρώτου ποντικιού κατασκευασμένο από ξύλο, το οποίο δεν διαθέτει μπίλια ή φωτισμό -για να αντιλαμβάνεται τις κινήσεις του χρήστη- αλλά δύο μεταλλικούς δίσκους που είτε πήγαιναν πάνω κάτω είτε δεξιά και αριστερά. Πρόκειται για το πρώτο ποντίκι που κατασκευάστηκε το 1960 και όμοιά του υπάρχουν σε πολύ λίγα αντίστοιχα μουσεία του εξωτερικού και σίγουρα δεν είναι το μόνο εντυπωσιακό έκθεμα. Στο μουσείο μάλιστα συναντά κανείς δύο από τους πρώτους φορητούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές βάρους 11 και 13 κιλών αντίστοιχα, που βλέποντάς τους παραπέμπουν πιο πολύ σε ογκώδεις βαλίτσες παρά στους γνώριμους σε όλους μας φορητούς υπολογιστές. Στο μουσείο υπάρχουν συνολικά 213 υπολογιστές, παιχνιδομηχανές και πάνω από 3800 αντικείμενα από τον χώρο της πληροφορικής. Επίσης ένα σημαντικό κομμάτι της συλλογής είναι τα βιβλία και ο περιοδικός τύπος. Η συλλογή του Μουσείου χρονολογικά ξεκινά από τα τέλη της δεκαετίας του '70 και τις αρχές της δεκαετίας του '80, που στην ουσία είναι η απαρχή της έννοιας του προσωπικού υπολογιστή. «Ο πιο παλιός υπολογιστής που θα έχουν την ευκαιρία να δουν όσοι επισκεφθούν το μουσείο είναι χρονολογίας 1977, ενώ στη συλλογή συμπεριλαμβάνονται και σπάνια εκθέματα, όπως ένα κομμάτι σκληρού δίσκου από τη δεκαετία του 1960 ή μια μνήμα RAM παλιού υπολογιστή της οποίας μάλιστα ένα μέρος είναι χειροποίητο, φτιαγμένο στο χέρι από γυναίκες της εποχής», αναφέρει στο ΑΠΕ- ΜΠΕ, ο κ. Τσεκούρας. Για τη δύσκολη «ανάβαση» αυτού του δρόμου , μίλησε ο κ Τσεκούρας, τονίζοντας: «Η πορεία μέχρι την υλοποίηση αυτού του χώρου, ήταν αρκετά δύσκολη, μάθαμε πολλά πράγματα, ενώ όλη η προσπάθειά μας αγκαλιάστηκε από τους δωρητές μας και τον απλό κόσμο». «Το Ελληνικό Μουσείο Πληροφορικής αποτελείται από εκθέματα που είναι συγκεντρωμένα από δωρεές απλών ανθρώπων που θέλησαν να μας υποστηρίξουν με αυτόν τον τρόπο. Απλόχερα δέχτηκαν να μας δωρίσουν τον υπολογιστή που κάποτε είχαν στο δωμάτιό τους ή κάποιο αντικείμενο γενικότερα που είχαν χρησιμοποιήσει. Έχουμε φτάσει τους 216 δωρητές από τον πιο απλό άνθρωπο που σκέφτηκε να κατεβάσει κάτι από το πατάρι του και να μας το δωρίσει, μέχρι την Τράπεζα της Ελλάδος», συμπληρώνει. Ο κ. Τσεκούρας εξηγεί στο ΑΠΕ- ΜΠΕ τον σκοπό ίδρυσης ενός τέτοιου μουσείου:«Ο σκοπός είναι να γνωρίσει το κοινό, και κυρίως οι νέοι, το παρελθόν της πληροφορικής. Φεύγοντας από το μουσείο μας, δεν θέλουμε τα παιδιά να θυμούνται απλές ημερομηνίες, αλλά να εκτιμήσουν το παρελθόν έτσι ώστε να προχωρήσουν συνειδητοποιημένα στο μέλλον», λέει χαρακτηριστικά. Για περισσότερες πληροφορίες για το Μουσείο, το κοινό μπορεί να επισκεφθεί την επίσημη ιστοσελίδα του (elmp.gr), ενώ για τις επισκέψεις τους, το κοινό και τα σχολεία προγραμματίζουν κατόπιν συνεννοήσεως, στα τηλέφωνα και το site. Ελληνικό Μουσείο Πληροφορικής Λεωφόρος Κηφισσού 58, Αιγάλεω, e-mail: info@elmp.gr. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/h_istoria_ton_ypologiston_sto_proto_elliniko_mouseio_pliroforikis-64393587/

NASA: «Σε 50 χρόνια, μπορούμε να έχουμε θέσει τα θεμέλια της πρώτης εξωγήινης πόλης στη Σελήνη» Συνέντευξη του πλανητικού επιστήμονα και συνεργάτη της NASA Πολ Σπούντις Σε 50 χρόνια, μπορούμε να έχουμε κάνει σημαντική πρόοδο για τη δημιουργία της πρώτης «εξωγήινης» πόλης της ανθρωπότητας στη Σελήνη. Το όραμά του αυτό παρουσιάζει, σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), ο πλανητικός επιστήμονας και συνεργάτης της NASA Πολ Σπούντις (Paul Spudis), ο οποίος είναι ένας από τους γνωστότερους υπέρμαχους της επιστροφής της ανθρωπότητας στη Σελήνη και της δημιουργίας μόνιμης βάσης εκεί. Τις απόψεις του παρουσιάζει εκτενώς στο νέο βιβλίο του, που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Η αξία της Σελήνης: Πώς να εξερευνήσουμε, να ζήσουμε και να ευημερήσουμε στο Διάστημα χρησιμοποιώντας τους πόρους της Σελήνης» (εκδόσεις Smithsonian Books, 2016). Στη συνέντευξή του, ο Σπούντις τονίζει ότι η Σελήνη πρέπει να αποκτήσει προτεραιότητα έναντι του 'Αρη και να αποτελέσει το πολύτιμο "σκαλοπάτι" για όλα τα πιο μακρινά διαστημικά ταξίδια. Υποστηρίζει πως είναι αναγκαίο να υπάρξει μόνιμη πλέον ανθρώπινη παρουσία στο φεγγάρι, διαρκής επιτόπια εξορυκτική και μεταποιητική δραστηριότητα, παραγωγή καυσίμων για διαστημόπλοια (με βάση το νερό του φεγγαριού!), καθώς επίσης συνεχή εμπορικά και άλλα ταξίδια ρουτίνας στον υποσελήνιο χώρο μεταξύ Γης-Σελήνης. Εκτιμά ότι στην αξιοποίηση της Σελήνης θα παίξει καθοριστικό ρόλο ο ιδιωτικός τομέας, υπό κρατική όμως εποπτεία. Θεωρεί πιθανότερο ότι καμία χώρα μόνη της δεν θα προχωρήσει σε ένα τέτοιο εγχείρημα, αλλά θα υπάρξει διεθνής συνεργασία (αν και αφήνει ένα ερωτηματικό για τις προθέσεις της Κίνας), ενώ δεν αποκλείει ότι δυστυχώς στο μέλλον ένας πόλεμος στη Γη μπορεί να επεκταθεί στο διάστημα και να εμπλέξει τη Σελήνη. Ο λιθουανικής καταγωγής Πολ Σπούντις γεννήθηκε το 1952, σπούδασε Γεωλογία στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και, αφού εργάσθηκε στη Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ, υπήρξε για χρόνια βασικός ερευνητής της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Είναι ένας από τους σημαντικότερους ειδικούς στην πλανητική γεωλογία, με έμφαση στη Σελήνη, έχοντας παίξει καθοριστικό ρόλο σε διάφορες ρομποτικές αποστολές, μεταξύ άλλων του σεληνιακού δορυφόρου Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO). Έχει συμμετάσχει σε κυβερνητικές επιτροπές για τη διαμόρφωση της αμερικανικής πολιτικής στο διάστημα και έχει κατ' επανάληψη καταθέσει ενώπιον της αρμόδιας επιτροπής της Κογκρέσου. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων για τη Σελήνη, ενώ προς τιμή του ένας αστεροειδής, ο 7560 Σπούντις, έχει πάρει το όνομά του. Σήμερα είναι ανώτερος ερευνητής στο Ινστιτούτο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης του Χιούστον, το οποίο βοηθά τη NASA στις αποστολές της. Είναι επίσης επικεφαλής επιστήμων της Moon Express, της πρώτης ιδιωτικής εταιρείας, η οποία, σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», έχει ζητήσει επισήμως έγκριση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για να προσεληνώσει ιδιωτικό σκάφος στο φεγγάρι εντός του 2017, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την «ιδιωτικοποίηση» της Σελήνης. Μέχρι τώρα καμία εταιρεία δεν έχει ταξιδέψει πέρα από την τροχιά της Γης και τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ακολουθεί η συνέντευξη: ΕΡ: Συνεχίζει το φεγγάρι να διεγείρει τη ρομαντική φαντασία ή σήμερα πια οι άνθρωποι έχουν μια πιο προσγειωμένη και υλιστική προσέγγιση αξιοποίησής του; ΑΠ: Υπάρχει ανανεωμένο ενδιαφέρον για τη Σελήνη για μια ποικιλία λόγων. Προσωπικά, υποστηρίζω την επιστροφή στη Σελήνη για να χρησιμοποιήσουμε τους υλικούς και ενεργειακούς πόρους της, προκειμένου να δημιουργήσουμε νέες δυνατότητες για τις διαστημικές πτήσεις. Για παράδειγμα, το νερό που υπάρχει σε μορφή πάγου στους πόλους της, μπορεί να συλλεχθεί και να επεξεργασθεί, προκειμένου να αποκτήσει τέτοια μορφή -πόσιμο νερό, δημιουργία οξυγόνου κ.α.- ώστε να υποστηρίξει την ανθρώπινη ζωή. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να προστατεύσει τους ανθρώπους και τον εξοπλισμό τους από τις κοσμικές ακτίνες και, το πιο σημαντικό, είναι δυνατό να μετατραπεί σε πυραυλικά καύσιμα: υγρό οξυγόνο και υγρό υδρογόνο. Η παραγωγή στη Σελήνη καυσίμων για πυραύλους, τα οποία θα χρησιμοποιήσουμε μετά για πτήσεις στο διάστημα, θα μας επιτρέψει να επανεφοδιάζουμε τα διαστημόπλοια και να πηγαίνουμε πια παντού οποιαδήποτε στιγμή. ΕΡ: Ποια είναι τα πιο πειστικά επιχειρήματα, ώστε οι κυβερνήσεις, τα κοινοβούλια και οι φορολογούμενοι να εγκρίνουν το κόστος μιας οριστικής επιστροφής στη Σελήνη; ΑΠ: Η σύγχρονη κοινωνία εξαρτάται σε κρίσιμο βαθμό από τους δορυφόρους και όλοι τους βρίσκονται στη ζώνη του διαστήματος μεταξύ Γης και Σελήνης. Μια επιστροφή στη Σελήνη θα μας επιτρέψει να αναπτύξουμε ένα μόνιμο σύστημα διαστημικών μεταφορών σε αυτό το υποσελήνιο διάστημα. Με ένα τέτοιο σύστημα, θα μπορούμε να έχουμε πρόσβαση όχι μόνο στην ίδια τη Σελήνη, αλλά επίσης σε όλο το χώρο ανάμεσα στη Γη και στη Σελήνη. Κι ένα τέτοιο σύστημα που επιτρέπει την πρόσβαση ρουτίνας στο υποσελήνιο διάστημα, μπορεί επίσης να μας πάει παραπέρα στους πλανήτες. ΕΡ: Τι είδους πόροι της Σελήνης θα μπορούσαν να έχουν αξία για εμάς εδώ στη Γη και πόσο εύκολο θα ήταν να τους εκιμεταλλευθούμε; ΑΠ: Η αξία τους δεν είναι να τους φέρουμε από τη Σελήνη στη Γη, αλλά να χρησιμοποιήσουμε επιτόπου στο διάστημα αυτούς τους πόρους και την ενέργεια της Σελήνης, ώστε να δημιουργήσουμε κατοικίες, να τροφοδοτήσουμε διαστημόπλοια με καύσιμα και να υποστηρίξουμε την ανθρώπινη παρουσία σε όλο τον υποσελήνιο και διαπλανητικό χώρο. Οι πρώτες αγορές για τα σεληνιακά προϊόντα θα αφορούν κυβερνήσεις και επιχειρήσεις, που χρειάζονται καύσιμα για να στείλουν π.χ. τους δορυφόρους τους σε υψηλές τροχιές. Η ικανότητα της τροφοδοσίας με καύσιμα και των συνεχών ταξιδιών στη υποσελήνια σφαίρα σημαίνει ότι θα γίνουμε «διαστημοπόροι», όπως ήσαν κάποτε οι θαλασσοπόροι. Το να επιτύχουμε κάτι τέτοιο, αποτελεί τον κύριο στόχο της επιστροφής στη Σελήνη. ΕΡ: Αντιμετωπίζει πραγματικό δίλημμα η NASA και οι άλλες διαστημικές υπηρεσίες, λόγω των περιορισμένων χρημάτων στον προϋπολογισμό τους, ανάμεσα στο να στείλουν άνθρωπο στον 'Αρη και να στήσουν μια βάση στη Σελήνη; Θα μπορούσε η Σελήνη να λειτουργήσει ως "σκαλοπάτι" για τον 'Αρη; ΑΠ: Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τέτοιο δίλημμα, επειδή -με βάση τις σημερινές γνώσεις, την τεχνολογία και τα χρήματα- μπορούμε όντως να πάμε και να ζήσουμε στη Σελήνη, αλλά δεν μπορούμε κατά κανένα τρόπο να πάμε στον 'Αρη. Η αντίληψη ότι η ανάπτυξη της Σελήνης θα μας κρατήσει μακριά από τον 'Αρη, ισχύει από την αντίστροφη: είναι η εμμονή και η προσκόλληση σε ανέφικτους και φανταστικούς στόχους, όπως μια επανδρωμένη αποστολή στον 'Αρη, που μας εμποδίζει να χρησιμοποιήσουμε τη Σελήνη για να επεκτείνουμε βήμα-βήμα την ανθρώπινη παρουσία στο διάστημα, πέρα από τη χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη. Σε κάθε περίπτωση, οι δεξιότητες που θα αποκτήσουμε στη Σελήνη, όπως το να μάθουμε να ζούμε σε ένα άλλο πλανήτη και να χαράζουμε στρατηγικές εξερεύνησής του, καθώς και η νέα τεχνολογία που θα αναπτύξουμε, π.χ. για να επεξεργαζόμαστε τους πόρους της, θα μας εξυπηρετήσουν θαυμάσια, όταν στο μέλλον ταξιδέψουμε στους πλανήτες, μεταξύ άλλων στέλνοντας και επανδρωμένες αποστολές στον 'Αρη. ΕΡ: Ως επικεφαλής επιστήμονας της εταιρείας Moon Express, πιστεύετε ότι η μελλοντική ανθρώπινη παρουσία στο φεγγάρι θα βασισθεί σε μια συνεργασία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα; ΑΠ: Στο μέλλον θα δούμε πολλά διαφορετικά "σχήματα" να πηγαινοέρχονται στη Σελήνη για πολλούς και διάφορους λόγους. Οι ιδιωτικές εμπορικές σεληνιακές πτήσεις θα έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν φορτία από πολλούς χρήστες, καθιστώντας έτσι πολύ πιο προσβάσιμη τη σεληνιακή επιφάνεια και τα υλικά της. Από την άλλη, η κυβέρνηση θα έχει ακόμη ρόλο να παίξει, αναπτύσσοντας π.χ. ριψοκίνδυνες τεχνολογίες και διαστημικά σκάφη που ο ιδιωτικός τομέας δεν θα θέλει ή δεν θα μπορεί να αναπτύξει. To κράτος θα πρέπει επίσης να διευθετεί διαφορές ανάμεσα σε ιδιώτες στη Σελήνη. Πιστεύω ότι πολλοί διαφορετικοί "παίκτες" θα συμμετάσχουν στην επιστροφή στη Σελήνη και στην ανάπτυξή της. ΕΡ: Ο Γιόχαν-Ντίτριχ Βέρνερ, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) πρότεινε πρόσφατα να δημιουργηθεί ένα «Διεθνές Χωριό» (Moon Village) στη Σελήνη, μια μόνιμη βάση. Πώς τη βρίσκετε αυτή την ιδέα; ΑΠ: Νομίζω ότι το Σεληνιακό Χωριό, ως ιδέα, είναι ένας εν δυνάμει τρόπος να οργανωθεί μια συντονισμένη συλλογική προσπάθεια ανάπτυξης της Σελήνης. Θα ήθελα όμως να ασκούσω περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς αυτό το «χωριό» θα δουλέψει. Αν π.χ. πρόκειται διάφοροι συμμετέχοντες να φέρουν τις διαφορετικές ικανότητες και τον διαφορετικό εξοπλισμό και τις εγκαταστάσεις τους στο φεγγάρι, πώς θα κατανεμηθούν οι μεταξύ τους ευθύνες και αρμοδιότητες; Ποιός θα αναλάβει να κάνει τι; Αν υποθέσουμε ότι δύο κράτη θελήσουν να εργασθούν στον ίδιο τομέα του Χωριού της Σελήνης, για παράδειγμα στην κατασκευή οχημάτων ρόβερ για ανθρώπινη χρήση, ποιος θα αποφασίσει, ποιος θα αναλάβει τελικά τη δουλειά; Η οργανωτική δομή ενός τέτοιου εγχειρήματος πρέπει να είναι ξεκάθαρη και συμφωνημένη από όλους τους συμμετέχοντες, προτού ξεκινήσει ένα τέτοιο συλλογικό εγχείρημα. ΕΡ: Μπορεί μια χώρα μόνη της, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα κ.α., να αποκτήσει μόνιμη ανθρώπινη παρουσία στη Σελήνη ή κάτι τέτοιο μπορεί να υλοποιηθεί μόνο στο πλαίσιο συνεργασίας με άλλες χώρες; ΑΠ: Μια χώρα μόνη της σίγουρα μπορεί να το κάνει, υποπτεύομαι όμως ότι οι περισσότερες χώρες θα ήθελαν να συνεργασθούν με άλλες. Αυτή είναι σίγουρα η θέση των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Μένει να δούμε ποια θα είναι η θέση άλλων χωρών, όπως της Κίνας. ΕΡ: Πόσο πιθανό είναι, αντί για αρμονική διεθνή συνεργασία, όπως στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, να ξεπηδήσουν νέοι ανταγωνισμοί και εχθρότητες γύρω από τη Σελήνη και την αξιοποίησή της; Θα μπορούσε στο απώτερο μέλλον η Σελήνη να εμπλακεί ακόμη και σε ένα πόλεμο της Γης; ΑΠ: Τα προβλήματά μας ταξιδεύουν στο διάστημα, μαζί με τις φιλοδοξίες μας. Συνεπώς, ένας πόλεμος στη Γη κάλλιστα θα μπορούσε να επεκταθεί στο διάστημα και στη Σελήνη. Αν η επιστροφή στο φεγγάρι γίνει με διεθνή συνεργασία, είναι πιθανότερο ότι η συνεργασία και η ανεκτικότητα θα επικρατήσουν, αν μη τι άλλο επειδή οι άνθρωποι στη Σελήνη θα εξαρτώνται ο ένας από τον άλλο για την επιβίωσή τους. Όμως τυχόν εχθρικές πράξεις, όπως για παράδειγμα η καταστροφή δορυφόρων σε υποσελήνια τροχιά, αναπόφευκτα θα επέφεραν ανάλογη αντίδραση. Είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς πώς μια τέτοια κλιμάκωση της επιθετικότητας θα μπορούσε να αποφευχθεί. Έτσι, φαντάζομαι ότι η καλύτερη λύση είναι να προσπαθήσει κανείς, ευθύς εξ αρχής, να εμποδίσει τέτοιες συγκρούσεις να συμβούν. ΕΡ: Τελικά, πώς φαντάζεστε με δυό λόγια το μέλλον της Σελήνης το 2050; Εξίσου έρημο και σιωπηλό όπως τώρα; ΑΠ: Ασφαλώς, ελπίζω πως όχι! Προσβλέπω σε ένα συναρπαστικό μέλλον στη Σελήνη, όπου πολλοί άνθρωποι και οργανισμοί θα επιτελούν διάφορες εργασίες, από την αξιοποίηση του νερού στους πόλους έως την κατασκευή μηχανικών μερών και άλλου εξοπλισμού από σεληνιακά υλικά. Μαθαίνοντας να ζούμε και να εργαζόμαστε παραγωγικά σε έναν άλλο κόσμο, θα είναι μια πρόκληση για μας. Σε 50 χρόνια, θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει σημαντική πρόοδο για τη δημιουργία της πρώτης πόλης της ανθρωπότητας μακριά από τη Γη. http://www.pronews.gr/portal/20160616/genika/diastima/49/nasa-se-50-hronia-mporoyme-na-ehoyme-thesei-ta-themelia-tis-protis

Δεύτερη ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων του Αϊνστάιν. Πριν από περίπου 1,4 δισεκατομμύρια χρόνια, δυο μακρινές μαύρες τρύπες συγκρούστηκαν σε ένα βίαιο συμβάν που δημιούργησε κύματα στην ίδια την υφή του χωροχρόνου, κύματα που ανιχνεύθηκαν τη στιγμή που έφτασαν στη Γη τον περασμένο Δεκέμβριο. Είναι μόλις η δεύτερη φορά που το φαινόμενο γίνεται αντιληπτό, έπειτα από έναν αιώνα παθιασμένης αναζήτησης. «Τα καταφέραμε ξανά» δήλωσε ενθουσιασμένος ο Σαλβατόρε Βιτάλε, ερευνητής του πειράματος LIGO στις ΗΠΑ. Η ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων είχε προβλεφθεί το 1916 από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν ως συνέπεια της Γενικής Σχετικότητας, μέχρι φέτος όμως παρέμενε ανεπιβεβαίωτη. Ο μεγάλος φυσικός είχε υπολογίσει ότι η επιτάχυνση σωμάτων μεγάλης μάζας, όπως μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων που πέφτουν σπειροειδώς το ένα προς το άλλο και τελικά συγκρούονται, πρέπει να δημιουργούν ομόκεντρα κύματα στο χωροχρόνο. Τα κύματα αυτά ονομάστηκαν βαρυτικά επειδή παραμορφώνουν το χωροχρόνο όπως η βαρύτητα (δεν έχουν καμία σχέση με τα κύματα βαρύτητας της φυσικής ρευστών) Τα βαρυτικά κύματα ουσιαστικά τεντώνουν το χώρο σε μια διάσταση (ας πούμε κατά μήκος) και τον συμπιέζουν σε μια άλλη (ας πούμε κατά πλάτος). LIGO: Μεζούρες ακριβείας Αυτό είναι το φαινόμενο που καταγράφουν οι δύο ανιχνευτές LIGO, ένας στην πολιτεία της Ουάσινγκτον και ένας στη Λουιζιάνα. Καθένας από τους δύο ανιχνευτές αποτελείται από δύο σωλήνες τοποθετημένους κάθετα ο ένας στον άλλο, μέσα στους οποίους υπάρχουν δέσμες λέιζερ που μετρούν το μήκος των σωλήνων με εξαιρετικά μεγάλη ακρίβεια. Τα βαρυτικά κύματα γίνονται αντιληπτά από μικρές μεταβολές στο μήκος των δύο σωλήνων λόγω της παραμόρφωσης του χώρου. Οι σωλήνες έχουν μήκος 4 χιλιόμετρα, όμως η πειραματική διάταξη μπορεί να μετρά μεταβολές τουλάχιστον 1.000 φορές μικρότερες από τη διάμετρο ενός ατόμου. Σε μια ιστορική ανακάλυψη, η οποία πιστεύεται ευρέως ότι θα βραβευθεί με Νόμπελ, ερευνητές του LIGO ανακοίνωσαν τον περασμένο Φεβρουάριο ότι ανίχνευσαν για πρώτη φορά βαρυτικά κύματα από τη σύγκρουση δυο μελανών οπών με μάζα 29 φορές και 36 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου. Στην περίπτωση εκείνη οι δίδυμοι ανιχνευτές κατέγραψαν ένα ξεκάθαρο σήμα. Αυτή τη φορά, το σήμα ήταν σχεδόν «θαμμένο» στον θόρυβο των καταγραφών και αποκαλύφθηκε μόνο με προηγμένες τεχνικές ανάλυσης. Το σήμα αυτό αντιστοιχεί χονδρικά στο τελευταίο δευτερόλεπτο πριν από τη σύγκρουση δύο μελανών οπών, με μάζες 14,2 φορές και 7,5 φορές μεγαλύτερες από τη μάζα του Ήλιου. Στις τελευταίες 27 περιφορές που πραγματοποίησαν οι μαύρες τρύπες καθώς κινούνταν η μία γύρω από την άλλη, η ταχύτητά τους έφτασε σχεδόν το μισό της ταχύτητας του φωτός. Η κατακλυσμιαία σύγκρουσή τους δημιούργησε μια νέα μαύρη τρύπα με μάζα 20,8 φορές τη μάζα του Ήλιου. Αυτό σημαίνει ότι περίπου μία ηλιακή μάζα εξαφανίστηκε κατά την σύγκρουση. Ολόκληρη αυτή η μάζα μετατράπηκε σε ενέργεια, η οποία εξαπλώθηκε στο χώρο με τη μορφή βαρυτικών κυμάτων. Η νέα ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Physical Review Letters. Παράθυρο στο Σύμπαν Εκτός του ότι επιβεβαιώνουν τον Αϊνστάιν, οι ανακαλύψεις στο LIGO αναμένεται να προσφέρει έναν νέο, επαναστατικό τρόπο παρατήρησης του Σύμπαντος. Τα περισσότερα από όσα γνωρίζουμε για τον Κόσμο προέρχεται από παρατηρήσεις της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας –το ορατό και αόρατο φως που φτάνει σε τηλεσκόπια και ραδιοτηλεσκόπια. Το πρόβλημα είναι ότι η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία μπλοκάρεται από σύννεφα σκόνης ή άλλα αντικείμενα που βρίσκονται ανάμεσα στην πηγή της ακτινοβολίας και τον παρατηρητή. Αυτό δεν ισχύει για τα βαρυτικά κύματα, τα οποία διαδίδονται στην ίδια την υφή του Σύμπαντος, διαπερνώντας ανενόχλητα ολόκληρους γαλαξίες. Οι υφιστάμενοι και οι μελλοντικοί ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων θα μπορούσαν λοιπόν να καταγράψουν βίαια φαινόμενα που θα ήταν αδύνατο να δουν τα τηλεσκόπια. Οι ανιχνευτές LIGO έχουν πλέον τεθεί εκτός λειτουργίας για έναν νέο γύρο αναβάθμισης και προγραμματίζεται να ενεργοποιηθούν εκ νέου το φθινόπωρο. Στην Ευρώπη λειτουργούν στο μεταξύ οι ανιχνευτές GEO600 και Virgo. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500084541

Ανακαλύφθηκε μίνι-αστεροειδής που αποτελεί ημι-δορυφόρο του πλανήτη μας. Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα πολύ μικρό αστεροειδή, ο οποίος ακολουθεί κατά πόδας τη Γη στην πορεία της γύρω από τον Ηλιο. Ο αστεροειδής «2016 ΗΟ3» εκτιμάται ότι έχει μέγεθος 40 έως 100 μέτρων και είναι πολύ μακρινός για να θεωρηθεί πραγματικός δορυφόρος της Γης, γι’ αυτό οι επιστήμονες τού απέδωσαν το χαρακτηρισμό του «ημι-δορυφόρου». Ανακαλύφθηκε στις 27 Απριλίου από το τηλεσκόπιο Pan-STARRS 1 στη Χαβάη και η σχετική ανακοίνωση έγινε τώρα από το Κέντρο Μελετών Κοντινών στη Γη Αντικειμένων του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης (JPL) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Οπως δήλωσε ο επικεφαλής του Κέντρου Πολ Τσόντας, ο «2016 ΗΟ3» αποτελεί το καλύτερο και πιο σταθερό παράδειγμα ενός πιστού συντρόφου της Γης, ο οποίος αναμένεται να παραμείνει ημι-δορυφόρος της για αρκετούς αιώνες ακόμη. Ενας άλλος αστεροειδής, ο «2003 ΥΝ107», ακολουθούσε παλαιότερα μια παρόμοια τροχιά γύρω από τη Γη, αλλά εδώ και δέκα χρόνια έχει αναχωρήσει για άλλες διαστημικές «γειτονιές». Ο «2016 ΗΟ3» έχει τροχιά ακόμη πιο «κλειδωμένη» πάνω στην τροχιά της Γης. Οι υπολογισμοί των επιστημόνων δείχνουν ότι αυτό συμβαίνει εδώ και σχεδόν ένα αιώνα. Η απόστασή του από τον πλανήτη μας εμφανίζει διακυμάνσεις, από 100 έως 38 φορές την απόσταση Γης-Σελήνης. http://www.pronews.gr/portal/20160616/genika/diastima/49/anakalyfthike-mini-asteroeidis-poy-apotelei-imi-doryforo-toy-planiti-mas

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων παρουσιάστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο. Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων παρουσιάστηκε την Τρίτη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από τον καθηγητή Αστροφυσικής του ΑΠΘ Γιάννη Χ. Σειραδάκη σε μια εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή του Ποταμιού Γιώργου Γραμματικάκη και παρακολούθησαν ευρωβουλευτές Έλληνες και ξένοι, αξιωματούχοι των ευρωπαϊκών οργάνων και πλήθος κόσμου. Με τη βοήθεια ενός προτύπου του Μηχανισμού, το κοινό παρακολούθησε πώς λειτουργούσαν τα 30 γρανάζια του πρώτου υπολογιστή της ανθρωπότητας, πώς μελετούσαν τους πλανήτες και προέβλεπαν τις εκλείψεις. Όπως ανέφερε ο Μ.Σειραδάκης ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων ήταν ένας αρχαίος υπολογιστής. Είχε κατασκευαστεί πριν από περίπου 2.000 χρόνια και μπορούσε να υπολογίσει τη θέση του Ήλιου, της Σελήνης και των υπόλοιπων, έως τότε γνωστών, πλανητών στον ουρανό όπως και τις εκλείψεις. Ο Μηχανισμός μπορούσε επίσης να προβλέπει πότε θα γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Με αφορμή την εκδήλωση και το μεγάλο ενδιαφέρον που συγκέντρωσε, ο Γ. Γραμματικάκης δήλωσε: «Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής, γιατί σήμερα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είχε την ευκαιρία να γνωρίσει την "παράλληλη Ελλάδα". Πέρα και πάνω από την Ελλάδα της κρίσης, η οποία κυριαρχεί εδώ, στις Βρυξέλλες, τα τελευταία χρόνια. Ο θαυμασμός των καλεσμένων για τον ελληνικό πολιτισμό αλλά και για τα σύγχρονα επιτεύγματά του, αποδεικνύει ότι υπάρχει η μαγιά που μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε για το μέλλον της πατρίδας μας. Αρκεί βέβαια να πείσουμε γι’ αυτό και τον πολιτικό κόσμο της χώρας.» http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500084268 Σχόλιο:Κατι Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων κατι ο ταφος του Αριστοτελη στα Στάγειρα, στην σημερινή Ολυμπιάδα Χαλκιδικής να δουμε μεχρι πότε οι αρχαιοι θα μας ξελασπώνουν!!! http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=13934

Προοπτική πρόβλεψης του καιρού στον Αρη. Την ύπαρξη εποχικών καταιγίδων σκόνης στην επιφάνεια του Αρη παρατήρησε η NASA, δημιουργώντας προοπτική επιτυχημένης πρόβλεψης των επικίνδυνων αυτών καιρικών φαινομένων, ενόψει μελλοντικών ρομποτικών ή ακόμη και επανδρωμένων αποστολών στον Κόκκινο Πλανήτη. Υστερα από δεκαετίες μελετών, που επικεντρώθηκαν πρωτίστως σε εικόνες της επιφάνειας του Αρη, επιστημονική ομάδα του εργαστηρίου Jet Propulsion Laboratory της NASA στην Καλιφόρνια, άρχισε να αντιλαμβάνεται τον εποχικό χαρακτήρα του φαινομένου της αμμοθύελλας στον Αρη. «Οταν παρατηρούμε τη δομή των θερμοκρασιών, αντί της ορατής σκόνης, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι οι μεγάλες καταιγίδες σκόνης εμφανίζουν περιοδικότητα», λέει ο επικεφαλής της μελέτης, Ντέιβιντ Κας. Σύμφωνα με την έρευνα του εργαστηρίου, που δημοσιεύθηκε σε πρόσφατο τεύχος της επιθεώρησης Geophysical Research Letters, η καταγραφή των θερμοκρασιών από το διαστημικό όχημα Mars Orbiter της NASA αποκάλυψε την ύπαρξη τριών ειδών μεγάλης τοπικής αμμοθύελλας. Τα «είδη» αυτά ξεσπούν διαδοχικά περίπου την ίδια εποχή κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού του νοτίου ημισφαιρίου του Αρη. Κάθε έτος στον Αρη αντιστοιχεί με δύο γήινα έτη. «Η αναγνώριση περιοδικότητας στις τοπικές αμμοθύελλες αποτελεί σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση των ατμοσφαιρικών συνθηκών, που τις ελέγχουν. Εχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε, αλλά αυτό μας δίνει ένα κρίσιμο άνοιγμα», λέει ο δρ Κας. Οι ερευνητές της NASA αξιοποίησαν στοιχεία από τον «κλιματικό αισθητήρα» του διαστημικού οχήματος Mars Orbiter, καθώς και από τον θερμικό φασματογράφο του Mars Global Surveyor, που βρίσκεται και αυτός σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη. Χάρη στις καταγραφές των οργάνων αυτών, οι επιστήμονες ανέλυσαν θερμοκρασιακά δεδομένα μεγάλης ζώνης της ατμόσφαιρας, σε ύψος 25 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη. Η μελέτη των στοιχείων έδειξε ότι οι περισσότερες αμμοθύελλες έχουν τοπικό χαρακτήρα, η διάμετρός τους δεν ξεπερνά τα 2.000 χλμ. και διαλύονται σε λίγες ημέρες. http://www.kathimerini.gr/863653/article/epikairothta/episthmh/prooptikh-provleyhs-toy-kairoy-ston-arh

Τι συνέβη την τελευταία μέρα των δεινοσαύρων. Συνέβη μια ωραία πρωία του Μεσοζωικού αιώνα, πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια. Όλα ήταν ήσυχα στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα η χερσόνησος Γιουκατάν του Μεξικού, με δεινόσαυρους και υπερμεγέθη έντομα να περιφέρονται στα κωνοφόρα δάση και τους βαλτότοπους του Τσιξουλούμπ. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, όλα είχαν καταστραφεί. Ένας βράχος από το Διάστημα, μεγάλος σαν βουνό, πέφτει προς στη Γη με ταχύτητα 64.000 χιλιομέτρων την ώρα, και για μια στιγμή φαίνεται μεγαλύτερος και λαμπρότερος από τον Ήλιο καθώς σχίζει τον ουρανό. Μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου αργότερα, συντρίβεται και απελευθερώνει ενέργεια που εκτιμάται στα 100 τρισεκατομμύρια τόνους TNT, ή ένα δισεκατομμύριο βόμβες σαν της Χιροσίμα. Η πρόσκρουση σκάβει τον γήινοι φλοιό σε βάθος 30 χιλιομέτρων και δημιουργεί κρατήρα διαμέτρου 185 χιλιομέτρων. Εκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα πετρωμάτων εξαερώνονται και αρχίζουν ένα ντόμινο καταστροφής που εξαφανίζει το 75% των ζωντανών οργανισμών στη Γη, ανάμεσά τους και οι περισσότεροι δεινόσαυροι. Η θεωρία της πρόσκρουσης διατυπώθηκε τη δεκαετία του 1980, ωστόσο η ανακάλυψη του κρατήρα του Τσιξουλούμπ στο Μεξικό τη δεκαετία του 1990 έδωσε για πρώτη φορά στους επιστήμονες μια εικόνα για το πού και το πότε, υπενθυμίζει το National Geographic. http://news.nationalgeographic.com/2016/06/what-happened-day-dinosaurs-died-chicxulub-drilling-asteroid-science/ Οι άμεσες επιπτώσεις του κομβικού βομβαρδισμού μπορούν να εκτιμηθούν με τον «υπολογιστή πρόσκρουσης» που αναπτύχθηκε από γεωεπιστήμονες του Πανεπιστημίου «Πέρντιου» της Ιντιάνα και του Imperial College του Λονδίνου. Ο χρήστης εισάγει τις βασικές παραμέτρους, όπως το μέγεθος, η ταχύτητα και η γωνία πρόσκρουσης εισερχόμενου αντικειμένου, και το πρόγραμμα αναλαμβάνει να δώσει μια εικόνα των άμεσων συνεπειών. «Μπορείς να εισάγεις διαφορετικές αποστάσεις από το σημείο πρόσκρουσης και να δεις πώς τα αποτελέσματα αλλάζουν ανάλογα με την απόσταση» εξηγεί στο National Geographic η Τζοάνα Μόργκαν, μέλος της βρετανικής ερευνητικής ομάδας που ανοίγει την πρώτη γεώτρηση στον κρατήρα του Τσιξουλούμπ. «Αν βρισκόσουν κοντά, ας πούμε σε ακτίνα 1.000 χιλιομέτρων από την πρόσκρουση, θα σκοτωνόσουν ακαριαία ή μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα» αναφέρει η ερευνήτρια. Πράγματι, ο θάνατος θα ήταν βέβαιος για οποιονδήποτε βρισκόταν αρκετά κοντά για να δει την πύρινη σφαίρα, συμφωνεί ο Γκάρεθ Κόλινς, μέλος της ερευνητικής ομάδας που ανέπτυξε τον υπολογιστή πρόσκρουσης στο Imperial College. Εννέα δευτερόλεπτα μετά την ώρα μηδέν, η θερμική ακτινοβολία της πρόσκρουσης τσιγαρίζει τον υποθετικό παρατηρητή μας. Οτιδήποτε μπορεί να καεί -θάμνοι, δέντρα και ολόκληρα δάση- φτάνει στο σημείο ανάφλεξης και πιάνει αυθόρμητα φωτιά από την ακτινοβολία. Και μετά τη πυρκαγιά, έρχεται η ώρα, της πλημμύρας: ανάλογα με το ανάγλυφο της περιοχής, η πρόσκρουση πιστεύεται ότι σήκωνε τσουνάμι με ύψος μέχρι 305 μέτρα. Σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις, το τράνταγμα του κοσμικού χτυπήματος θα ξεπερνούσε τους 10,1 βαθμούς στην κλίμακα Ρίχτερ. «Ένα σεισμικό συμβάν αυτού του μεγέθους θα αντιστοιχούσε με το να εκδηλωθούν ταυτόχρονα όλοι οι σεισμοί του κόσμου τα τελευταία 160 χρόνια» λέει ο Ρικ Άστερ, καθηγητής Σεισμολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κολοράντο και πρώην πρόεδρος της Σεισμολογικής Εταιρείας Αμερικής. Περίπου 8 λεπτά μετά την ώρα μηδέν, συντρίμμια της πρόσκρουσης αρχίζουν να πέφτουν προς τη Γη, πνίγοντας τα πάντα σε ένα κάλυμμα από πυρωμένες πέτρες και στάχτη. Περίπου 45 λεπτά αργότερα, ένας αφύσικος άνεμος χτυπά τον παρατηρητή με ταχύτητα 960 χιλιομέτρων την ώρα, ισοπεδώνοντας ό,τι είχε καταφέρει να μείνει όρθιο. Μαζί με τη ριπή φτάνει ο κρότος της πρόσκρουσης, ένα βιβλικό βουητό των 105 decibel, εκκωφαντικό σαν αεριωθούμενο που πετά σε χαμηλό ύψος. Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, σε περιοχές που παρέμειναν ασφαλείς από τις άμεσες επιπτώσεις, ο ουρανός πρώτα μαυρίζει από τον κουρνιαχτό και μετά φωτίζεται από συντρίμμια που εκτινάχθηκαν στο Διάστημα και μετά έπεσαν στην ατμόσφαιρα σαν πεφταστέρια. «Δεν θα έμοιαζαν με κανονικούς διάττοντες αστέρες ή μετέωρα» εκτιμά ο Γκάρεθ Κόλινς του Imperial College. «Τα μετέωρα κινούνται με μεγαλύτερες ταχύτητες και καίγονται σε υψηλότερες θερμοκρασίες. Τα συντρίμμια θα εισέρχονταν στην ατμόσφαιρα σε μικρότερο ύψος και με μικρότερη ταχύτητα, εκπέμποντας κυρίως υπέρυθρη ακτινοβολία. Δεν είμαι σίγουρος με τι θα έμοιαζαν. Θα είχαν κάτι σαν κοκκινωπή λάμψη φαντάζομαι». Σίγουρα θα πέρασε καιρός μέχρι να καθαρίσει η ατμόσφαιρα από την σκόνη. «Τις πρώτες ώρες το σκοτάδι θα ήταν σχεδόν απόλυτο» συνεχίζει ο Κόλινς. Για εβδομάδες, μήνες ή και χρόνια, ο πλανήτης έμεινε βυθισμένος στο ημίφως. Κι όμως, μια απόκοσμη λάμψη διακρίνεται στον ορίζοντα. Πυρακτωμένα συντρίμμια που έπεσαν στο έδαφος προκαλούν πρωτοφανείς πυρκαγιές που τυλίγουν τη Γη και αφήνουν πίσω τους ένα στρώμα στάχτης, το οποίο παραμένει στα ιζήματα μέχρι και σήμερα ως μάρτυρας του μεγέθους της καταστροφής. Όμως ο σημαντικότερος παράγοντας στη μαζική εξαφάνιση ειδών ήταν πιθανότατα το παγκόσμιο σκοτάδι, το οποίο μείωσε τη φωτοσύνθεση των φυτών σε δραματικά χαμηλά επίπεδα, και στέρησε έτσι από τη βασική πηγή τροφής τους τα περισσότερα μεγαλόσωμα ζώα. Το φαινόμενο εκτιμάται ότι επιδεινώθηκε από τα θειούχα πετρώματα του Τσιξουλούμπ. Το θείο του υπεδάφους εκτινάχθηκε στην ατμόσφαιρα, αντέδρασε με υδρατμούς και σχημάτισε θειικό οξύ, το οποίο έπεσε στη Γη ως διαβρωτική βροχή από βιτριόλι. Εκτός από θείο, όμως, τα ασβεστολιθικά πετρώματα του Τσιξουλούμπ πρέπει να απελευθέρωσαν κατά την πρόσκρουση γιγάντιες ποσότητες άνθρακα: δέκα δισεκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα, εκατό δισεκατομμύρια τόνους μονοξειδίου και ακόμα 100 δισεκατομμύρια τόνους μεθανίου, εκτιμά ο Ντέιβιντ Κρινγκ, γεωλόγος του Lunar and Planetary Institute. Όταν ο ουρανός καθάρισε, τα αέρια αυτά πιστεύεται ότι προκάλεσαν ένα ακραίο φαινόμενο θερμοκηπίου, ανεβάζοντας δραματικά τη θερμοκρασία για δεκαετίες ή αιώνες. Κοντολογίς, αιτία της μαζικής εξαφάνισης ήταν το διπλό χτύπημα ενός πυρηνικού χειμώνα, τον οποίο ακολούθησε ένα επεισόδιο ακραίας παγκόσμιας θέρμανσης. Υπάρχουν ωστόσο και εναλλακτικές θεωρίες, σύμφωνα με τις οποίες η εξαφάνιση των δεινόσαυρων προκλήθηκε από την πρόσκρουση του Τσιξουλούμπ σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες όπως γιγαντιαίες ηφαιστειακές εκρήξεις. Ό,τι κι αν συνέβη, το αρχείο των απολιθωμάτων μαρτυρά ότι τουλάχιστον επτά στα δέκα είδη του πλανήτη εξαφανίστηκαν, συμπεριλαμβανομένων όλων των τετράποδων ζώων με βάρος άνω των 25 κιλών. Υπήρχαν όμως και αυτοί που επέζησαν της παγκόσμιας καταστροφής. Ανάμεσά τους μια ομάδα δεινόσαυρων που είχαν μάθει να πετούν, και ήταν οι πρόγονοι όλων των σημερινών πτηνών. Και αυτό σημαίνει ότι, αντίθετα με την ευρέως διαδεδομένη άποψη, η πρόσκρουση του Τσιξουλούμπ δεν εξαφάνισε όλους τους δεινόσαυρους. Μερικοί πετούν σήμερα ανάμεσά μας, απόγονοι των ηρωικών επιζώντων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500083945

LIGO: Νέα ανίχνευση βαρυτικoύ κύματος; Στις 11/2/2016 είχε ανακοινωθεί επίσημα από το πείραμα LIGO (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory) η απευθείας ανίχνευση βαρυτικού κύματος για πρώτη φορά στην ιστορία της φυσικής. Σήμερα, στις 20:15 ώρα Ελλάδος, αναμένεται μια νέα ανακοίνωση από το πείραμα LIGO (ακούγεται πως αφορά την ανίχνευση νέου βαρυτικού κύματος με δεκαπλάσια συχνότητα από το προηγούμενο). Μπορείτε να την παρακολουθήσετε live ΕΔΩ: https://iframe.dacast.com/b/59062/c/268750 Latest news from @LIGO Scientific Collaboration.10.15am PDT Wed 15th June at #AAS228. Tune in (listen-only mode) https://t.co/T0cemGghGX — LIGO (@LIGO) June 14, 2016 http://physicsgg.me/2016/06/15/ligo-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%bao%cf%8d-%ce%ba%cf%8d%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82/ Αυτή είναι η Ελληνίδα μέλος της ομάδας που ανίχνευσε τα βαρυτικά κύματα του Αϊνστάιν. Η Μαίρη Σακελλαριάδου είναι καθηγήτρια Θεωρητικής Φυσικής στο πανεπιστήμιο King’s College του Λονδίνου και μέλος της επιστημονικής ομάδας που ανίχνευσε τα βαρυτικά κύματα του Αϊνστάιν. Η επιστημονική ομάδα, στην οποία είναι μέλος η Σακελλαριάδου, προχώρησε στην ιστορική ανακοίνωση ότι ανιχνεύτηκαν τα βαρυτικά κύματα που είχαν προβλεφθεί από τη Γενική Θεωρία Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Έλαβε το πτυχίο της στα Μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια πήρε το πτυχίο της στην Αστροφυσική, καθώς και το μεταπτυχιακό της από το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο Κέιμπριτζ, υπήρξε μέλος του Trinity College και πρόεδρος των μεταπτυχιακών φοιτητών. Στη συνέχεια πήγε στην Αμερική προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο Tufts όπου και έλαβε το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό της στη Φυσική. Μετά την ολοκλήρωση του διδακτορικού της, η Σακελλαριάδου εργάστηκε ως ερευνήτρια στο πανεπιστήμιο Libre de Bruxelles, στο πανεπιστήμιο de Tours, στο πανεπιστήμιο Pierre και Marie Curie (Paris VI), στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης ,στο πανεπιστήμιο de Genève και το CERN. Πριν ενταχθεί στο δυναμικό του πανεπιστημίου King’s το 2005 ήταν αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 2011, έγινε καθηγήτρια Θεωρητικής Φυσικής στο πανεπιστήμιο King’s College. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη Θεωρητική Φυσική και την Κοσμολογία, με έμφαση στη φυσική του πρώιμου σύμπαντος. Εστιάζει στη διεπαφή της Κοσμολογίας, της Θεωρητικής Φυσικής των σωματιδίων και των θεωριών της βαρύτητας εξετάζοντας τις πιο προηγμένες θεωρίες σε συνδυασμό με αστροφυσικά, κοσμολογικά και ενεργειακά δεδομένα. Η ερευνητική της δραστηριότητα εκτείνεται γύρω από τις ακόλουθες κατευθύνσεις: στη μη επεκτατική φασματική γεωμετρία, στις θεωρίες Μ της κοσμολογίας, στην κβαντική κοσμολογία, στη θεωρία πεδίου και τα βαρυτικά κύματα. Η Σακελλαριάδου είναι η συγγραφέας πολλών επιστημονικών συγγραμμάτων και βιβλίων μεταξύ των οποίων το «Πτυχές της φασματικής δράσης των μποζονίων», το «Φασματική δράση Zeta», το «Διερεύνηση μοντέλων εκτεταμένης βαρύτητας χρησιμοποιώντας πειράματα διερευνημένης βαρύτητας Β και LARES» και το «Εκφυλισμένα μοντέλα κοσμικού πληθωρισμού». Το 2014 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας της Σχετικότητας, Βαρύτητας και Κοσμολογίας. Είναι μέλος της επιτροπής διαχείρισης της COST Action MP1405 “QSPACE”, μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής της ερευνητικής ομάδας «Μοντέλα Βαρύτητας» στη Γερμανία, μέλος της Διεθνούς Επιστημονικής Συμβουλευτικής Επιτροπής της Ετήσιας Διεθνούς Διάσκεψης για την Μαθηματική Μοντελοποίηση στις Φυσικές Επιστήμες, και του Επιστημονικού Συμβουλίου της Κλασικής και Κβαντικής Βαρύτητας στο Ηνωμένο Βασίλειο. http://www.pronews.gr/portal/20160615/genika/epistimes/27120/ayti-einai-i-ellinida-melos-tis-omadas-poy-anihneyse-ta-varytika

Ανακαλύφθηκε σε λατομείο μετεωρίτης που έπεσε πριν από 470 εκατ. χρόνια. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν σε ένα λατομείο ασβεστολίθου στη νότια Σουηδία μια μυστηριώδη εξωγήινη πέτρα με μέγεθος μπισκότου, η οποία στη γεωχημική σύστασή της δεν μοιάζει με καμία άλλη από όσες έχουν βρεθεί στη Γη. Θεωρείται ότι είναι ένα είδος μετεωρίτη άγνωστο έως σήμερα, το οποίο προέρχεται από κάποια πανάρχαια σύγκρουση αστεροειδών πριν 470 εκατ. χρόνια. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεωλόγο Μπίργκερ Σμιτζ του Πανεπιστημίου της Λουντ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications» http://www.nature.com/ncomms/2016/160614/ncomms11851/full/ncomms11851.html , σύμφωνα με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο, θεωρούν ότι πρόκειται για τον πρώτο «εξαφανισμένο» μετεωρίτη, δηλαδή για μια κατηγορία μετεωριτών που δεν πέφτει πια στον πλανήτη μας κατά καιρούς, γι’ αυτό ποτέ έως τώρα δεν είχε βρεθεί κάτι ανάλογο. Επί πέντε χρόνια οι επιστήμονες αποκαλούσαν την πέτρα «το μυστηριώδες αντικείμενο», ώσπου μετά από πολλές αναλύσεις, κατέληξαν ότι πρόκειται για ασυνήθιστο μετεωρίτη. «Γνωρίζαμε για εξαφανισμένα ζώα, τώρα υποθέτουμε ότι μπορεί να υπάρχουν και εξαφανισμένοι μετεωρίτες», δήλωσε ο Σμιτζ, ο οποίος δεν απέκλεισε ότι στο μέλλον θα βρεθούν και άλλα είδη άγνωστων μετεωριτών. Ο μετεωρίτης, που έχει μήκος περίπου οκτώ εκατοστών, βρέθηκε στο λατομείο Θόρσμπεργκ μαζί με άλλους 100 κοινούς μετεωρίτες (χονδρίτες L). Όλοι πιθανώς προέρχονται από τη ίδια σύγκρουση στη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ ‘Αρη και Δία, αλλά από διαφορετικούς αστεροειδείς διαμέτρου δεκάδων χιλιομέτρων ο καθένας και διαφορετικής γεωχημικής σύστασης. Πιστεύεται ότι τόσο οι κοινοί μετεωρίτες, όσο και ο τελείως ασυνήθιστος, έπεσαν στη Γη πριν από περίπου 470 εκατομμύρια χρόνια, κατά την Ορδοβίκεια περίοδο, σε μια εποχή που σχεδόν όλο το βόρειο ημισφαίριο ήταν καλυμμένο με νερά, στα οποία κυριαρχούσαν οι τριλοβίτες. Η ανάλυση τού μετεωρίτη έδειξε ότι διαθέτει μοναδικούς κρυστάλλους στο εσωτερικό του, καθώς επίσης μοναδική αναλογία ισοτόπων χρωμίου-οξυγόνου, ασυνήθιστα μεγάλη ποσότητα ιριδίου και του στοιχείου νέον κ.α. Ονομάσθηκε Εστερπλάνα (ή Εστ 65), από το όνομα του χωριού κοντά στο λατομείο. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι από αυτό το λατομείο φτιάχνονται πλακάκια για πατώματα. Οι ιδιοκτήτες του έως τώρα πετούσαν όσα πλακάκια είχαν πάνω τους μαύρες κηλίδες. Αν ήξεραν όμως ότι αυτά τα ενοχλητικά σημάδια προέρχονταν από τους μετεωρίτες, ίσως να έβλεπαν τα πλακάκια τους με άλλο μάτι. Πάντως οι ερευνητές φρόντισαν να τους το πούν! http://physicsgg.me/2016/06/15/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%86%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%83%ce%b5-%ce%bb%ce%b1%cf%84%ce%bf%ce%bc%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%cf%84%ce%b7%cf%82/

"TMA-19M Soyuz" Στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) ολοκλήρωσαν τις εργασίες τους η 47η μακρά εκστρατεία. Τα μέλη του πληρώματος του επανδρωμένου διαστημόπλοιου μεταφοράς (RIC) "TMA-19M Soyuz" ο κοσμοναύτης Γιούρι Malenchenko, ο αστροναύτης της NASA Timothy Кopra και ο αστροναύτης της ESA Timothy Пik ετοιμάζονται να επιστρέψουν στη Γη. Η Διάρκεια παραμονής του πλήρωματος του ISS-46/47 θα είναι 186 ημέρες. Σύμφωνα με την βαλλιστική υπηρεσία δεδομένων πλοήγησης του Mission Control Center (MCC) η αποσύνδεση του "TMA-19M Σογιούζ» με τον ISS έχει προγραμματιστεί στις 18 του Ιούνη, 2016 στις 8:52 MSK. Μετά την αποσύνδεση του TPK "Soyuz TMA-19M» με το ΔΔΣ οι εργασίες θα συνεχιστούν με το πλήρωμα σε τροχιά τους Alexei Ovchinin (Ρωσία), Oleg Skripochka (Ρωσία) και Jeffrey Williams (USA). Η προσγείωση με το όχημα καθόδου αναμένεται στις 12:15 MSK νοτιο-ανατολικά της πόλης της Zhezkazgan στο Καζακστάν. Ένα ζωντανό webcast της συνάντησης το πλήρωμα του WPK «Soyuz TMA-19M» στην ιστοσελίδα της Roscosmos http://www.roscosmos.ru/317/ http://www.roscosmos.ru/22304/

Έλληνας νευροεπιστήμονας στοχεύει στην κίνηση με την σκέψη. Ο Μιχάλης Νικολέλης είναι καθηγητής Νευροβιολογίας του Πανεπιστημίου Ντιουκ των Ηνωμένων Πολιτειών και επικεφαλής της πρωτοποριακής έρευνας «Walk Again». Ο ελληνικής καταγωγής καθηγητής, ο οποίος γεννήθηκε στο Σάο Πάολο, υποστηρίζει ότι η έρευνα, που ξεκίνησε πριν από 10 χρόνια, θα οδηγήσει στην κατασκευή εξωσκελετών, οι οποίοι θα ελέγχονται από τις εγκεφαλικές λειτουργίες των χρηστών και θα τους επιτρέπουν να κινούνται με τη δύναμη της σκέψης. Το πείραμα ηλεκτρονικής μεταβίβασης σκέψεων σε πιθήκους στέφθηκε με επιτυχία. Στο Walk Again συμμετέχουν Αμερικανοί, Ελβετοί και Βραζιλιάνοι επιστήμονες. Η τεχνολογία για την κατασκευή των μηχανικών εξωσκελετών υπάρχει, ωστόσο το τελευταίο κομμάτι του παζλ είναι το πρόγραμμα που θα επιτρέπει στον ασθενή να δίνει την εντολή κίνησης. «Οι ασθενείς θα μπορούν να χρησιμοποιούν τον εγκέφαλό τους για να ελέγχουν την κίνησή τους, ενώ θα λαμβάνουν και αισθητήρια ερεθίσματα από τα χέρια και τα πόδια τους», δήλωσε ο Δρ. Νικολέλης. Θα εμφυτεύονται στον εγκέφαλο του ασθενούς ηλεκτρόδια, τα οποία θα μεταδίδουν ασύρματα πληροφορίες από το τσιπ στον εγκέφαλο του ασθενούς στον ειδικό εξωσκελετό-ρομπότ, που θα του επιτρέπει να βαδίζει και να κινείται. Ο Δρ. Νικολέλης σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο και συνέχισε στο Hahnemann Πανεπιστήμιο. Είναι συνιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής της Edmond and Lily Safra International Institute for Neuroscience of Natal με έδρα την Βραζιλία. Στην καριέρα του αριθμεί δεκάδες διακρίσεις και βραβεύσεις. Το 2010 του απενεμήθη το Βραβείο Καινοτομίας του NIH για την έρευνα του και τον Ιανουάριο του 2011, ανακηρύχθηκε από τον Πάπα Βενέδικτο 16ο ως τατκτικό μέλος της Ακαδημίας Επιστημών Βατικανού. Μαζί με την ομάδα του δημιούργησαν τον εξωσκελετό, που επέτρεψε σε ένα τετραπληγικό παιδί να κάνει το εναρκτήριο λάκτισμα στην Έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2014, που έλαβε χώρα στην Βραζιλία. http://www.pronews.gr/portal/20160614/genika/epistimes/27120/ellinas-neyroepistimonas-stoheyei-stin-kinisi-me-tin-skepsi

Δίκτυο καταγραφής μετεώρων παρακολουθεί τον ουρανό της Γαλλίας. Ένα δίκτυο από δεκάδες ευρυγώνιες κάμερες, διάσπαρτες σε όλη τη Γαλλία, αναλαμβάνει να καταγράφει όλες τις πτώσεις εισερχόμενων διαστημικών αντικειμένων, και ίσως βοηθήσει τους αστρονόμους να ανακτήσουν τα κομμάτια που φτάνουν μέχρι το έδαφος. «Αν ένας μετεωρίτης πέσει αύριο στη Γαλλία θα μπορούμε να γνωρίζουμε από πού προέρχεται και περίπου πού κατέπεσε» εξηγεί στο δικτυακό τόπο του Nature ο Ζερεμί Βομπαγιόν, αστρονόμος του Αστεροσκοπείου του Παρισιού που συμμετείχε στο στήσιμο του δικτύου. Το σύστημα, με την ονομασία FRIPON (Fireball Recovery and InterPlanetary Observation Network) περιλαμβάνει μέχρι στιγμής 68 κάμερες, οι οποίες προγραμματίζεται να αυξηθούν στις 100 μέχρι το τέλος του έτους. Τοποθετημένες στις στέγες μουσείων, εργαστηρίων και άλλων κτηρίων, σε αποστάσεις 70 με 80 χιλιομέτρων η μία από την άλλη, οι ευρυγώνιες κάμερες ενημερώνουν έναν κεντρικό υπολογιστή στο Παρίσι όταν τύχει να καταγράψουν κάποιο μετέωρο -οποιοδήποτε διαστημικό αντικείμενο εισέλθει στην γήινη ατμόσφαιρα και αρχίζει να λάμπει λόγω της τριβής με την ατμόσφαιρα. Το μεγάλο στοίχημα για τους αστρονόμους είναι ο εντοπισμός μετεωριτών, δηλαδή μετεώρων που καταφέρνουν να φτάσουν μέχρι το έδαφος. Στην τελική του μορφή, το σύστημα FRIPON θα αναλύει τις εικόνες από τις κάμερες και θα προσδιορίζει μια περιοχή διαστάσεων 1 επί 10 χιλιόμετρα στην οποία είναι πιθανό να έχει καταπέσει μετεωρίτες. Σήμερα, οι αστρονόμοι καταφέρνουν να ανακτήσουν μόλις δύο με τρεις μετεωρίτες των οποίων η πορεία είχε καταγραφεί εκ των προτέρων. Τα επόμενα χρόνια, οι υπεύθυνοι του FRIPON σχεδιάζουν να «στρατολογήσουν» χιλιάδες εθελοντές οι οποίοι θα αναλαμβάνουν να χτενίζουν το έδαφος αναζητώντας πολύτιμους μετεωρίτες. Η μελέτη τέτοιων αντικειμένων προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για το Ηλιακό Σύστημα και μπορεί να βοηθήσει στην αναγνώριση αστεροειδών που απειλούν τη Γη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500083877

Και δέκατος πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα; Εξάλλου, Βρετανοί και Ισπανοί επιστήμονες, που έκαναν σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Monthly Notices" της Βασιλικής Εταιρείας Αστρονομίας της Βρετανίας, θεωρούν πιθανή όχι μόνο την ύπαρξη ενός ένατου πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα, αλλά και ενός δέκατου, ενώ δεν αποκλείουν να υπάρχει και ενδέκατος. Οι εκτιμήσεις αυτές, προς το παρόν, βασίζονται σε υπολογιστικά μοντέλα που προσπαθούν να εξηγήσουν ορισμένες αστάθειες στις τροχιές των γνωστών νάνων πλανητών και τις αποδίδουν στις βαρυτικές επιρροές άγνωστων έως τώρα πλανητών. Η ύπαρξη ένατου πλανήτη, πέρα από τον Ποσειδώνα, προτάθηκε τον Ιανουάριο από τους αστρονόμους Κονσταντίν Μπατίγκιν και Μάικ Μπράουν του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech), αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί κάποιο ίχνος του. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, αν όντως υπάρχει ο ένατος πλανήτης, είναι δεκαπλάσιος από τη Γη και χρειάζεται 10.000 έως 20.000 χρόνια για να μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/anakalyfthike_o_megalyteros_eksoplanitis_me_dyo_ilious-64392497/