Δροσος Γεωργιος

Η Μονάδα Ελιγμού Αστροναυτών της NASA σε ένα από τα πιο επικινδυνα επεισόδια του διαστήματος. Σε αυτή την αγροτική κοινότητα υπάρχει ένα από τα πιο εντυπωσιακά πάρκα της χώρας. Έχει δεκάδες τουρμπίνες ύψους πάνω από 90 μέτρα. Το Μουσείο Αέρα και διαστήματος Στάφορντ, τιμά ένα άλλο επίτευγμα. Έχει ένα από τα πρώτα αεροπλάνα μαζικής παραγωγής. Ένα υπερηχητικό εκπαιδευτικό τζετ της Αεροπορίας και αντίγραφο του ¨Σπίριτ οφ Σεντ Λούις» του Τσαρλς Λίντμπεργκ. Μία παράξενη κατασκευή όμως σχεδιάστηκε για πολύ μεγαλύτερο ύψος. Έχει περίπου το μέγεθος φοιτητικού ψυγείου, είναι ασημί και ζυγίζει περίπου 75 κιλά. Ο έφορος Τάνερ Γουίλερ λέει ότι αυτή η συσκευή ήταν το κέντρο ενός φιλόδοξου πειράματος που έληξε καταστροφικά. Κανείς δεν ήξερε τι θα γινόταν και πολλά πήγαν στραβά. Τι είναι άραγε αυτή η συσκευή και τι ρόλο έπαιξε σε ένα από τα πιο φριχτά επεισόδια του διαστήματος; 1966, Ακρωτήρι Κανάβεραλ, Φλόριντα. Μαίνεται ο αγώνας του διαστήματος μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης. Την άνοιξη η NASA ολοκληρώνει την ανάπτυξη ενός οργάνου που πιστεύει ότι θα της δώσει την κρίσιμη ώθηση. Λέγεται Μονάδα Ελιγμού Αστροναυτών. Η Μονάδα Ελιγμού Αστροναυτών ήταν σακίδιο με προωθητήρες που έμοιαζε με τζέτπακ. Είναι σχεδιασμένη να προωθεί ελεύθερα τον αστροναύτη στο διάστημα. Η NASA θα τη δοκιμάσει στην επόμενη επανδρωμένη αποστολή. Το «Τζέμιναϊ 9». Η ογκώδης μονάδα θα τοποθετηθεί στο εξωτερικό του σκάφους. Ένας αστροναύτης θα βγει, θα πάει στη συσκευή και θα τη δοκιμάσει. Για την δουλειά επιλέχτηκε ο 32χρονος αστροναύτης Τζιν Σέρναν. Ο Τζιν Σέρναν είχε γίνει πλοίαρχος στο Ναυτικό, παρασημοφορημένος. Ήταν ιδανικός για την δουλειά. Και πάλι η αποστολή είναι τρομακτική. Θα υποστεί ακραίες θερμοκρασίες και το κενό του διαστήματος. Όταν περπατάει αστροναύτης στο διάστημα από τις ακραίες συνθήκες τον χωρίζει μόνο η στολή του. Αν πάθει βλάβη η στολή, ο αστροναύτης θα πεθάνει. Επί μήνες ο Σέρναν κάνει εξάσκηση στη λειτουργία της μονάδας που τώρα εκτίθεται στο Μουσείο Αέρα και διαστήματος Στάφορντ. Και, επιτέλους, οι προετοιμασίες ολοκληρώνονται. Στις 3 Ιουνίου Ο Σέρμαν και ο διοικητής της αποστολής, ο Τόμας Στάφορντ δένονται στην κάψουλα δύο ατόμων και εκτοξεύονται. Έχουμε ανάφλεξη, το σκάφος μπαίνει σε τροχιά. Την τρίτη μέρα της αποστολής ο Σέρναν ετοιμάζεται να δοκιμάσει τη μονάδα. Δένεται με καλώδιο, που θα τον κρατά δεμένο στην κάψουλα ενώ θα παρακολουθεί τα ζωτικά σημάδια του και θα του δίνει οξυγόνο. Κάνει τα πρώτα του δοκιμαστικά βήματα στο κενό. Σύντομα όμως γίνεται κάτι παράξενο. Η στολή του Σέρμαν φουσκώνει όλο και περισσότερο. Φαίνεται πως το κενό στο διάστημα την έκανε να διασταλεί και η στολή έγινε πολύ σκληρή. Ακόμη και το λύγισμα του χεριού του χρειαζόταν πολύ μεγάλη ενέργεια. Μετά παλεύει να τραβηχτεί στο πίσω μέρος του σκάφους και αρχίζει να αναπνέει έξαλα. Ήταν πολύ τρομακτικό που δεν μπορούσε να ελιχθεί εύκολα. Όταν φτάνει επιτέλους στη μονάδα, πάει να προσδεθεί σε αυτήν αλλά το σώμα του είναι σχεδόν εξαντλημένο. Μέσα στην κάψουλα ο Στάφορντ ανησυχεί όλο και περισσότερο. Βλέπει ότι οι παλμοί της καρδιάς αστροναύτη αυξάνονται επικίνδυνα στους 180 το λεπτό. Ανησυχούσε μήπως ο Σέρμαν πάθει ανακοπή. Ήταν ξεκάθαρο ότι η άσκηση δεν πήγαινε όπως τη σχεδίαζαν. Ο Στάφορντ λέει στον Σέρναν να αφήσει τη δοκιμή και να λήξει την αποστολή. Ο απογοητευμένος αστροναύτης αποσυνδέεται από τη μονάδα και μπαίνει στο θάλαμο αέρα. Ο Σέρναν δεν ήξερε ότι τα προβλήματά του μόλις ξεκινούσαν. Καθώς ο κουρασμένος αστροναύτης μπαίνει στο σκάφος συνειδητοποιεί κάτι τρομερό. Με τη στολή του σκληρή και φουσκωμένη δε χωράει στο άνοιγμα. Αν δε βρει τρόπο να μπει μέσα ο Σέρναν τελικά θα υποκύψει στον όλεθρο του διαστήματος. Ήταν κατάσταση ζωής ή θανάτου. Πώς θα ξεπεράσει τη θανάσιμη κατάσταση ο αστροναύτης; Καταλήγουν σε μία μόνο μέθοδο για να ξαναμπεί ο Σέρναν στο σκάφος. Ο μόνος τρόπος να γυρίσουν σπίτι είναι να τραβηχτεί ο Σέρναν από το άνοιγμα δυνατά. Είναι τολμηρή και επικίνδυνη κίνηση, γιατί αν σκιζόταν η στολή του, θα αποσυμπιεζόταν, και θα πέθαινε. Καθώς όμως δεν έχουν άλλη επιλογή ο Στάφορντ προσπαθεί να τραβήξει τον Σέρναν στην κάψουλα. Ο Σέρναν ένιωθε λες και έσπαγαν τα κόκαλά του, δεν μπορούσε να αναπνεύσει, έβλεπε κηλίδες. Τότε ο Στάφορντ τον τινάζει μέσα στο σκάφος. Επιτέλους τελείωσε το βάσανο. Το ότι γύρισαν ζωντανοί ήταν θαύμα. Στις 6 Ιουνίου η κάψουλά τους ξαναμπαίνει στην ατμόσφαιρα της Γης. Επισήμως η αποστολή δεν πέτυχε το στόχο της, τη δοκιμή της μονάδας, αλλά η έξοδος του Σέρναν στο διάστημα έγραψε άλλη ιστορία. Ήταν ο πρώτος αστροναύτης που ήταν σε τροχιά έξω από το σκάφος. Μετά η NASA σχεδιάζει πιο ευλύγιστη στολή και το 1984 μία βελτιωμένη μονάδα φεύγει από το σκάφος «Τσάλενντζερ». Σήμερα αυτή η συσκευή στην Οκλαχόμα μας θυμίζει την επιμονή και τη δύναμη δύο γενναίων αντρών που απέφυγαν παρά τρίχα διαστημική τραγωδία. http://www.pronews.gr/portal/20160406/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%BF%CF%8D-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CF%83%CE%B5-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%86%CF%81%CE%B9%CF%87%CF%84%CE%AC-%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%8C%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85

Υποβρύχιο προορίζεται να ψάξει για εξωγήινη ζωή στον δορυφόρο του Κρόνου. Από όλους τους προορισμούς του Ηλιακού Συστήματος, οι πιο ενδιαφέροντες αυτή τη στιγμή θεωρούνται (σαφώς) ο Άρης, η Ευρώπη (ο παγωμένος δορυφόρος του Δία, με τους ωκεανούς που θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως κρύβονται κάτω από την επιφάνειά του) και ο Τιτάνας, ο δορυφόρος του Κρόνου. Ο Τιτάνας θεωρείται πολλά υποσχόμενος όσον αφορά στην πιθανότητα ύπαρξης μορφών ζωής (μικροοργανισμών, αν και ποτέ δεν μπορεί να είναι σίγουρος κανείς...!) είναι η ύπαρξη σταθερών όγκων υγρού στην επιφάνειά του. Γενικά, η ύπαρξη ωκεανών σε υγρή μορφή αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες «υποσχέσεις» για εντοπισμό ζωής στη διαστημική «γειτονιά» μας, και ο Τιτάνας είναι γεμάτος οργανικά μόρια, που αποτελούν φυσικά δομικά στοιχεία της ζωής. Ο συγκεκριμένος κόσμος, με ατμόσφαιρα γεμάτη σύννεφα που βρέχουν υγρό μεθάνιο και αιθάνιο τα οποία μαζεύονται σε λίμνες/ θάλασσες υγρών υδρογονανθράκων, θα μπορούσε να είναι το λίκνο ζωής εντελώς διαφορετικής από ό,τι γνωρίζουμε βάσει της εμπειρίας μας από τη Γη, η οποία θα είχε προκύψει από το μεθάνιο σε υγρή μορφή αντί για το νερό. Για αυτούς τους λόγους, ο Τιτάνας θεωρείται – και είναι – συναρπαστικός για την επιστήμη, αλλά η εξερεύνηση των θαλασσών του θα απαιτούσε άλλα μέσα από αυτά που σκέφτεται κανείς για προορισμούς όπως π.χ. ο Άρης, δηλαδή «συμβατικού» σχεδιασμού ακάτους προσεδάφισης. Τα σκάφη εξερεύνησης του Τιτάνα θα έπρεπε να μπορούν να κινηθούν σε θάλασσες- και ως εκ τούτου, μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες προτάσεις της NASA είναι η αποστολή ενός υποβρυχίου στον δορυφόρο του Κρόνου, και συγκεκριμένα στη μεγαλύτερη βόρεια θάλασσα, την Kraken Mare. Το σκάφος αυτό, σύμφωνα με την πρόταση που είχε υποβληθεί αρχικά το 2014, θα είναι σε θέση να συλλέξει αυτόνομα επιστημονικά δεδομένα κάτω από την επιφάνεια της (έκτασης 400.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και εκτιμώμενου βάθους μέχρι και 300 μέτρων) Kraken Mare, παρέχοντας άνευ προηγουμένου πληροφορίες για έναν από τους πιο ενδιαφέροντες κόσμους του Ηλιακού Συστήματος. Μια τέτοια αποστολή θα αποτελούσε τη λογική συνέχεια μιας αποστολής όπως η TiME (Titan Mare Explorer) ή θα μπορούσε να εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο εξερευνητικών αποστολών πολλαπλών οχημάτων. Τι θα μπορούσε να βρεθεί στον Τιτάνα, με τις θάλασσες από μεθάνιο και αιθάνιο σε υγρή μορφή και τις θερμοκρασίες των -180 βαθμών Κελσίου; Όπως αναφέρεται σε σχετικό αφιέρωμα του BBC, είναι μάλλον απίθανο να βρεθούν εξωγήινα ψάρια στην Kraken Mare – αλλά αυτό δεν αποκλείει το ενδεχόμενο εντοπισμού μικροοργανισμών στα άγνωστα «νερά» του δορυφόρου του Κρόνου. Το μόνο σκάφος που έχει αγγίξει τον Τιτάνα μέχρι τώρα είναι το Huygens της ESA το 2005, που, κατά την κάθοδο και προσεδάφισή του (αν και είχε ληφθεί υπόψιν το ενδεχόμενο προσθαλάσσωσης) συνέλεξε πολύτιμα δεδομένα για την ατμόσφαιρα και τα σύννεφα, ενώ τράβηξε και τις πρώτες φωτογραφίες της επιφάνειάς του. Επίσης τον Τιτάνα μελετά εδώ και μια δεκαετία το Cassini της NASA, με έμφαση στις θάλασσες. Αλλά τα βάθη τους παραμένουν ανεξερεύνητα. «Δεν ξέρουμε τι άλλο μπορεί να υπάρχει εκεί» λέει ο Στιβ Όλεσον, μηχανικός του Glenn Research Center της NASA, που ηγείται της σχεδιαστικής προσπάθειας για το υποβρύχιο. «Θα μπορούσαμε να στείλουμε ένα σκάφος, αλλά σκεφτείτε πώς ήταν όταν οι άνθρωποι άρχιζαν να εξερευνούν τους ωκεανούς μας. Δεν είχαν ιδέα τι υπήρχε κάτω από την επιφάνεια». Όσον αφορά στο πώς θα μπορούσε να φτάσει ένα τέτοιο υποβρύχιο, μήκους έξι μέτρων, στον μακρινό αυτό κόσμο, όπου θα περνούσε 90 ημέρες, διανύοντας 3.000 χιλιόμετρα, αυτό θα μπορούσε να γίνει μέσω ενός «μίνι» διαστημικού λεωφορείου/ διαστημοπλάνου όπως το Boeing X-37. Η ατμόσφαιρα του Τιτάνα είναι αρκετά πυκνή ώστε το σκάφος να μπορέσει να πετάξει στους ουρανούς του κόσμου ως ανεμόπτερο, να προσθαλασσωθεί ομαλά στην Kraken Mare και εκεί να αφήσει το υποβρύχιο. Σε κάθε περίπτωση, μια τέτοια αποστολή, εάν όντως υλοποιηθεί, δεν αναμένεται να λάβει χώρα πριν το 2040, με το σκάφος να καταδύεται στην Kraken Mare κατά τα μέσα της δεκαετίας, όταν στον Τιτάνα είναι «καλοκαίρι», με άμεση γραμμή επικοινωνίας με τη Γη. http://www.pronews.gr/portal/20160407/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B2%CF%81%CF%8D%CF%87%CE%B9%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%88%CE%AC%CE%BE%CE%B5%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%85-vid

Τελικά το πείραμα DAMA ανίχνευσε σκοτεινή ύλη; Οι επιστήμονες είναι σχεδόν σίγουροι για την ύπαρξη αυτού του μυστηριώδους υλικού, το οποίο εκτιμάται ότι υπάρχει παντού γύρω μας, και μάλιστα σε πενταπλάσια ποσότητα από ό,τι η κανονική ύλη. Είναι όμως αόρατο εξ ορισμού, και μέχρι σήμερα κανείς δεν ξέρει από τι αποτελείται. Τώρα, τέσσερις ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες θα επιχειρήσουν να αναπαράγουν ένα πείραμα στην Ιταλία, το οποίο φέρεται να ανίχνευσε για πρώτη φορά τη λεγόμενη σκοτεινή ύλη. Εδώ και μια δεκαετία, δυσεξήγητες λάμψεις καταγράφονται στον ανιχνευτή DAMA, κρυμμένο βαθιά κάτω από το βουνό του Γκραν Σάσο στην κεντρική Ιταλία. Οι λάμψεις, λένε οι υπεύθυνοι του ερευνητικού προγράμματος, παράγονται όταν οι κρύσταλλοι του ανιχνευτή τύχει να συγκρουστούν με εισερχόμενα σωματίδια σκοτεινής ύλης. Τα υποθετικά αυτά σωματίδια μπορεί να είναι τα λεγόμενα WIMP, ή «ασθενώς αλληλεπιδρώντα μαζικά σωματίδια» -μια από τις επικρατέστερες θεωρίες για τη σύσταση της σκοτεινής ύλης. Από την πρώτη ανίχνευση το 1998 μέχρι σήμερα, ο ανιχνευτής DAMA καταγράφει μια περιοδική αυξομείωση στις λάμψεις στη διάρκεια κάθε έτους. Αυτό ακριβώς θα περίμενε κανείς να δει σύμφωνα με τις εκτιμήσεις άλλων ερευνητών, οι οποίοι υπολογίζουν ότι η Γη δέχεται περιοδικούς βομβαρδισμούς σωματίων καθώς περνά μέσα από έναν δακτύλιο σκοτεινής ύλης που περιβάλλει τον Γαλαξία. Το πρόβλημα είναι ότι αν πρόκειται πράγματι για βομβαρδισμό της Γης από σκοτεινή ύλη «πολλά άλλα πειράματα για την ανίχνευση σκοτεινής ύλης θα το είχαν δει εδώ και πολύ καιρό», επισημαίνει στο δικτυακό τόπο του περιοδικού Nature o Καϊσουάν Νι του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, ο οποίος εργάζεται στον ανιχνευτή σκοτεινής ύλης Xenon1T. Όμως η αδυναμία ανίχνευσης του σήματος με άλλους ανιχνευτές ίσως οφείλεται στη διαφορετική μεθοδολογία στην οποία βασίζεται ο DAMA: ο ιταλικός ανιχνευτής είναι ο μόνος που χρησιμοποιεί κρυστάλλους ιωδιούχους νατρίου για να καταγράφει τα εισερχόμενα WIMP. Είναι επομένως πιθανό ότι τα WIMP αλληλεπιδρούν με το στοιχείο νάτριο διαφορετικά από ό,τι με άλλα στοιχεία. Αυτό το ενδεχόμενο θα εξετάσουν τώρα τέσσερα νέα πειράματα με κρυστάλλους ιωδιούχου νατρίου. Ο πρώτος ανιχνευτής, για τον οποίο συνεργάστηκαν το νοτιοκορεατικό πρόγραμμα KIMS και το αμερικανικό De-Ice, θα αρχίσει να λειτουργεί σε λίγες εβδομάδες στο υπόγειο εργαστήριο του Γιανγκγιάνγκ ανατολικά της Σεούλ. Ένας ακόμα ανιχνευτής κατασκευάζεται από το πρόγραμμα ANAIS στα ισπανικά Πυρηναία, ενώ σε λίγα χρόνια αναμένεται να ολοκληρωθούν και δύο νέοι ανιχνευτές του προγράμματος SABRE, ένας στο Γκραν Σάσο και ένας ακόμα σε εγκαταλειμμένο ορυχείο της Αυστραλίας. Το πρόγραμμα SABRE θα χρησιμοποιήσει κρυστάλλους ιωδιούχου νατρίου με μικρότερα ποσοστά μόλυνσης από ιωδιούχο κάλιο -μερικά ισότοπα του καλίου είναι ραδιενεργά και παράγουν λάμψεις που περιπλέκουν την ανίχνευση. Σε λίγα χρόνια, διαβεβαιώνουν οι σχεδιαστές των νέων πειραμάτων, θα γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν οι μυστηριώδεις λάμψεις στο DAMA προέρχονται όντως από σκοτεινή ύλη. Αν η απάντηση είναι καταφατική, η επιστήμη θα βρίσκεται ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση ενός βασικού συστατικού του Σύμπαντος. Αν όμως οι ελπίδες διαψευστούν, οι φυσικοί θα πρέπει να επιστρέψουν στο τετράγωνο ένα… http://physicsgg.me/2016/04/06/%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b5%ce%af%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1-dama-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b5-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd/

Βρέθηκαν τα ίχνη εκρήξεων πανάρχαιων σουπερνόβα. Οι επιστήμονες βρήκαν στοιχεία για πανάρχαιες ισχυρές εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα) που έγιναν κάποτε σχετικά κοντά στον πλανήτη μας και τον «έλουσαν» με κοσμική ακτινοβολία, ραδιενεργά κατάλοιπα της οποίας υπάρχουν μέχρι σήμερα. Συγκεκριμένα, βρέθηκαν στον πλανήτη μας ίχνη που δείχνουν ότι τέτοιες εκρήξεις συνέβησαν σε δύο περιόδους: μία πριν από 1,7 έως 3,2 εκατομμύρια χρόνια και άλλη μία πιο παλιά, πριν από οκτώ εκατομμύρια χρόνια. Η πιθανή πηγή των εκρήξεων ήταν ένα μεγάλης ηλικίας αστρικό σμήνος, το οποίο πλέον έχει απομακρυνθεί από το ηλιακό μας σύστημα. Η κοντινότερη στη Γη έκρηξη εκτιμάται ότι συνέβη πριν από 2,3 εκατομμύρια χρόνια σε απόσταση περίπου 300 ετών φωτός από τον Ήλιο μας. Ο αστέρας που καταστράφηκε είχε εκτιμώμενη μάζα 9,2 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο. Η δεύτερη κοντινότερη έκρηξη σούπερ-νόβα, από ένα αστέρα με μάζα 8,8 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου μας, έλαβε χώρα πριν από περίπου 1,5 εκατομμύρια χρόνια σε απόσταση περίπου 325 ετών φωτός. Οι εκτιμήσεις βασίζονται στην μελέτη ενός συγκεκριμένου ραδιενεργού ισοτόπου του σιδήρου (60Fe) – με χρόνο ημιζωής 2.6 εκατομμύρια έτη – , το οποίο παράγεται κατά τις εκρήξεις σούπερ-νόβα και μπορεί να ανιχνευθεί μέχρι σήμερα στον φλοιό της Γης στο βυθό των ωκεανών (Ατλαντικού, Ειρηνικού και Ινδικού). Οι ερευνητές από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τον Ντίτερ Μπράϊτσβερντ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Βερολίνου και τον ‘Αντον Γουόλνερ του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου, έκαναν δύο σχετικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό «Nature». Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι συγκεκριμένες εκρήξεις σούπερ-νόβα θα ήσαν ορατές στον ουρανό της Γης με φωτεινότητα ανάλογη της Σελήνης. Για να είναι φονική μια έκρηξη σούπερ-νόβα, οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι πρέπει να γίνει σε απόσταση όχι μεγαλύτερη των 30 ετών φωτός από τη Γη. Παρόλα αυτά, ακόμη και πιο μακρινές εκρήξεις, που όμως φθάνουν ως τη Γη, μπορεί να έχουν άλλες επιδράσεις και οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι με κάποιο τρόπο επηρέασαν την ανθρώπινη εξέλιξη στο μακρινό παρελθόν. Τώρα, οι ερευνητές θα προσπαθήσουν να συσχετίσουν τις εκρήξεις αυτές με πιθανά συμβάντα στον πλανήτη μας. http://physicsgg.me/2016/04/07/%ce%b2%cf%81%ce%ad%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b1-%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b7-%ce%b5%ce%ba%cf%81%ce%ae%ce%be%ce%b5%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b1%ce%b9%cf%89%ce%bd/

Εκπληκτικές εικόνες από όλο τον κόσμο μέσα από τα «κλικ» της ΝΑSA. Από τα ηφαίστεια στην Ισλανδία μέχρι τις πυρκαγιές στην Καλιφόρνια, η NASA έδωσε στη δημοσιότητα πάνω από 3 εκατομμύρια φωτογραφίες των θερμικών εκπομπών της Γης. Οι εκπληκτικές εικόνες τραβήχτηκαν από τον προηγμένο διαστημικό και θερμικό Radiometer (Aster) της Ιαπωνίας πάνω στο διαστημικό σκάφος Terra. Η συγκεκριμένη βάση δεδομένων που έχει περιγραφεί ως η «πολυτροπική έκδοση του Google Earth» επιτρέπει σε οποιονδήποτε να ρίξει μια ματιά στις περιβαλλοντικές αλλαγές μιας περιοχής με απίστευτη λεπτομέρεια. Ο Aster, που εκτοξεύτηκε πριν από 16 χρόνια, χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει λεπτομερείς χάρτες της θερμοκρασίας και της ανάκλασης στην επιφάνεια της Γης. Τραβά εικόνες υψηλής ανάλυσης της Γης σε 14 διαφορετικά μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Για παράδειγμα, μία φωτογραφία από τον Μάρτιο του 2016, από την έκρηξη του ηφαιστείου Μομοτόμπο στη Νικαράγουα, έχει τραβηχτεί τόσο από ορατές όσο και από θερμικές υπέρυθρες ζώνες. Το σύννεφο τέφρας αντιπροσωπεύεται από ένα μπλε-γκρι χρώμα ενώ οι θερμικές υπέρυθρες ζώνες δείχνουν τις ροές λάβας με κίτρινο χρώμα. Ο κρατήρας στην κορυφή του ηφαιστείου τονίζεται με λευκό χρώμα ενώ η βλάστηση στη γύρω περιοχή με κόκκινο. «Αναμένουμε μια δραματική αύξηση του αριθμού των χρηστών των δεδομένων μας, ενώ αναμένονται νέα και συναρπαστικά αποτελέσματα» ανακοίνωσε ο Μάικλ Άμπραμς, επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας του Aster. Για τους επιστήμονες, οι φωτογραφίες του Aster παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για τη χαρτογράφηση της επιφάνειας και την παρακολούθησαν των αλλαγών στη Γη με την πάροδο του χρόνου. Για παράδειγμα, οι επιστήμονες, έχουν χρησιμοποιήσει τις φωτογραφίες για να μελετήσουν πώς σχηματίζονται οι παγετώνες, για να παρακολουθούν δυνητικά ενεργά ηφαίστεια αλλά και για τον προσδιορισμό της αποψίλωσης των δασών. Ωστόσο οι φωτογραφίες αυτές μπορούν να φανούν χρήσιμες και στο κοινό, επιτρέποντας στον καθένα να παρακολουθήσει την ρύπανση αλλά και την ανάπτυξη των πόλεων. http://www.ethnos.gr/klik/arthro/ekpliktikes_eikones_apo_olo_ton_kosmo_mesa_apo_ta_klik_tis_nasa-64356400/ «Τα μυστικά του αθέατου κόσμου» στο Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου. Μια νέα ταινία θόλου με θέμα «Τα μυστικά του αθέατου κόσμου» έρχεται στο ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου. Η ταινία θα ενταχθεί στο πρόγραμμα του Πλανηταρίου από την Τετάρτη 13 Απριλίου και προτείνεται για παιδιά δέκα ετών και άνω, καθώς και για ενήλικες. Η επίσημη παρουσίασή της, θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 11 Απριλίου. Θα γίνουν δύο προβολές (ώρες 18:30 και 20:00) με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Πρόκειται για μια ταινία μεγάλης επιφάνειας του National Geographic, που προσκαλεί τους θεατές να δουν με μία άλλη ματιά ό,τι συμβαίνει γύρω μας, ανοίγοντας ένα παράθυρο για να αντιληφθούμε έναν κόσμο που δεν βλέπουμε με γυμνό μάτι, αλλά που υπάρχει στον αέρα που αναπνέουμε ή μέσα στο σώμα μας. Από τον αόρατο κόσμο στην αργή κίνηση και από την γρήγορη κίνηση στα ευρήματα των μικροσκοπίων, τα «μυστικά του αθέατου κόσμου» υπόσχονται να εντυπωσιάσουν μικρούς και μεγάλους. http://www.ethnos.gr/politismos/arthro/ta_mystika_tou_atheatou_kosmou_sto_planitario_tou_idrymatos_eugenidou-64356617/

Αντίστροφη μέτρηση για την ανακάλυψη του Ένατου Πλανήτη. Την εκτίμησή τους πως ο εντοπισμός του Ένατου Πλανήτη θα πραγματοποιηθεί το αργότερο σε έναν χρόνο από σήμερα, μεταφέρουν επιστήμονες στο αμερικανικό περιοδικό Scientific American. Η εκτίμηση αυτή, όπως αναφέρει το περιοδικό, βασίζεται στο γεγονός ότι αρκετές ερευνητικές ομάδες έχουν ήδη αποδυθεί στο «κυνήγι» του «Πλανήτη Χ», όπως είναι το παρατσούκλι του, με συνέπεια να ενισχύονται συνεχώς οι ενδείξεις για την ύπαρξή του. Ένα από τα τελευταία παραδείγματα είναι η μελέτη αστροφυσικών από το Αστεροσκοπείο της Κυανής Ακτής στη Γαλλία, σύμφωνα με την οποία το μυστηριώδες αυτό σώμα θα μπορούσε να εξηγήσει μικρές διαταραχές που παρατηρούνται στην τροχιά του διαστημοπλοίου Cassini. Η υπόθεση ύπαρξης του «Πλανήτη Χ» πρωτοδιατυπώθηκε από τους αστρονόμους Μάικλ Μπράουν και Κόνσταντιν Μπάτιγκιν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech). Στα τέλη Ιανουαρίου, οι δύο επιστήμονες ανακοίνωσαν πως οι τροχιές έξι ουράνιων αντικειμένων, τα οποία βρίσκονται μακρύτερα από τον Πλούτωνα, υποδηλώνουν έναν ακόμη «κάτοικο» στο ηλιακό μας σύστημα, τον ένατο κατά σειρά. Όπως είναι φυσικό, αν αυτό επιβεβαιωθεί θα πρόκειται για μία ιστορική ανακάλυψη, η οποία θα ανατρέψει από αρκετές απόψεις την εικόνα μας για το ηλιακό σύστημα. Γι’ αυτό και αρκετοί αστρονόμοι διάφορων ειδικοτήτων έχουν επικεντρωθεί τους τελευταίους μήνες στην αναζήτησή του, συχνά μάλιστα αναλύοντας δεδομένα τα οποία έχουν προκύψει στο πλαίσιο μελετών με άλλο στόχο. Μία τέτοια περίπτωση αποτελεί η εργασία των επιστημόνων από το γαλλικό αστεροσκοπείο, αφού βασίσθηκε σε ένα θεωρητικό μοντέλο το οποίο αναπτύσσει η ομάδα εδώ και δέκα χρόνια για την ανάλυση της πορείας του διαστημοπλοίου Cassini. Μέχρι να εμφανισθεί η υπόθεση για τον «Πλανήτη Χ» το μοντέλο λάμβανε υπόψη του τη βαρυτική έλξη που ασκούν στο διαστημόπλοιο οι οκτώ γνωστοί πλανήτες, 200 αστεροειδείς και πέντε από τα μεγαλύτερα ουράνια σώματα της ζώνης του Κόιπερ, δηλαδή μιας περιοχής πέρα από τον Πλούτωνα που φιλοξενεί περίπου 100.000 διαστημικούς βράχους, Όταν ήρθε στο φως η πιθανότητα ύπαρξης ενός ένατου πλανήτη, και με δεδομένο πως οι υπόλοιπες βαρυτικές επιδράσεις δεν μπορούν να εξηγήσουν τις μικρές διαταραχές που εμφανίζονται στην πορεία του σκάφους, οι Γάλλοι επιστήμονες δοκίμασαν να εντάξουν στο μοντέλο διάφορες εναλλακτικές τροχιές του «Πλανήτη Χ». Μία από αυτές, που τοποθετεί το σώμα σε απόσταση περίπου 90 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων προς την κατεύθυνση του αστερισμό του Κήτους, φαίνεται πως εξηγεί αυτές τις αποκλίσεις. Όπως είναι φυσικό, οι αστρονόμοι δεν ισχυρίζονται πως απέδειξαν την ύπαρξη του ένατου πλανήτη. Ωστόσο, η μελέτη τους αποτελεί μία ακόμη ένδειξη πως το μυστηριώδες αυτό αντικείμενο βρίσκεται προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Κήτους, αυξάνοντας επομένως τις πιθανότητες να εντοπισθεί από την Dark Energy Camera (DECam). Με σκοπό την ακριβέστερη μέτρηση της επιτάχυνσης του σύμπαντος, από το 2012 η DECam έχει εγκατασταθεί σε αστεροσκοπείο της Χιλής και «σαρώνει» ένα μέρος του ουρανού στο οποίο περιλαμβάνεται και η περιοχή του αστερισμού του Κήτους. Επομένως, παρόλο που δεν προοριζόταν για την αναζήτηση αντικειμένων στο ηλιακό μας σύστημα, σύμφωνα με πολλούς επιστήμονες συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες να ανακαλύψει τον «Πλανήτη Χ». Εξάλλου, χάρις στην DECam εντοπίσθηκε ένα από τα ουράνια σώματα που, με τον τρόπο κίνησής τους, οι Μπράουν και Μπάτιγκιν κατέληξαν στο συμπέρασμα ύπαρξής του. http://www.naftemporiki.gr/story/1090671/antistrofi-metrisi-gia-tin-anakalupsi-tou-enatou-planiti

Η μικρότερη δίοδος στον κόσμο με ένα μόριο DNA. Για πρώτη φορά ερευνητές από τα πανεπιστήμια της Georgia στις ΗΠΑ και Ben-Gurion στο Ισραήλ κατασκεύασαν σε νανοκλίμακα ηλεκτρονικά στοιχεία από μόρια DNA. Η μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Chemistry, αποτελεί μια πολλά υποσχόμενη εξέλιξη στην αναζήτηση αντικαταστάτη των τσιπ πυριτίου, και μπορεί τελικά να οδηγήσει σε μικρότερες, πιο αποδοτικές και πιο προηγμένες ηλεκτρονικές συσκευές, σύμφωνα με τον επικεφαλή της έρευνας Bingqian Xu. Σύμφωνα με τον Xu: «Τα τελευταία 50 χρόνια έχουμε καταφέρει να περιορίσουμε όλο και μεγαλύτερη υπολογιστική ισχύ σε όλο και μικρότερα τσιπ, αλλά πλέον έχουμε φτάσει στα όρια του πυριτίου. Αν τα τσιπ πυριτίου γίνουν ακόμα μικρότερα, τότε οι επιδόσεις τους θα γίνουν ασταθείς και απρόβλεπτες». Ο Xu και οι συνεργάτες του αναζήτησαν την επίλυση αυτού του προβλήματος στο πασίγνωστο και εύχρηστο μόριο DNA. Στην εργασία τους οι Xu et al περιγράφουν την κατασκευή της μικρότερης διόδου στον κόσμο χρησιμοποιώντας ένα μόνο μόριο DNA. Η δίοδος αποτελεί θεμελιώδες συστατικό των ηλεκτρονικών συσκευών. Επιτρέπει την διέλευση του ηλεκτρικού ρεύματος προς τη μια κατεύθυνση και λειτουργεί ως διακόπτης προς στην αντίθετη κατεύθυνση. Οι ερευνητές απομόνωσαν ένα ειδικά σχεδιασμένο δίκλωνο μόριο DNA με 11 ζεύγη βάσεων και το συνέδεσαν σε ένα ηλεκτρονικό κύκλωμα με διαστάσεις λίγων νανομέτρων. Μετρώντας το ηλεκτρικό ρεύμα δεν παρατήρησαν κάποια ιδιαίτερη συμπεριφορά. Όταν όμως παρέμβαλλαν στο DNA ένα μικρό μόριο που ονομάζεται coralyne διαπίστωσαν ότι το ρεύμα που διέρρεε το DNA ήταν 15 φορές πιο ισχυρό προς την μια κατεύθυνση σε σχέση με την αντίθετη κατεύθυνση – αναγκαία συνθήκη για την λειτουργία διόδου. Η παρεμβολή του μικρού μορίου coralyne μετέτρεψε το μόριο του DNA σε δίοδο (Credit: University of Georgia and Ben-Gurion University) Το εύρημα αυτό τους εξέπληξε διότι η μοριακή δομή ακόμα και μετά την προσθήκη του επιπλέον μορίου παρέμενε συμμετρική. Ίσως όταν εφαρμόζεται ηλεκτρική τάση στα άκρα της μοριακής δομής, να σπάει η συμμετρία της και το DNA να συμπεριφέρεται ως δίοδος. Το σημαντικό είναι πως η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατασκευή ηλεκτρονικών νανο-στοιχείων τουλάχιστον 1000 φορές μικρότερα από τα σημερινά. http://physicsgg.me/2016/04/05/%ce%b7-%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%b4%ce%af%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf-%ce%bc%ce%b5-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%cf%8c/

Η ανάπτυξη νέων φαρμάκων ίσως «περνά» από το διάστημα. Εκτός από τις προμήθειες και τον υπόλοιπο εξοπλισμό, ένας μύκητας θα εκτοξευθεί στις 8 Απριλίου προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μέσα στη «φορτηγίδα» της εταιρείας SpaceX. Ο μικροοργανισμός δεν θα βρεθεί στο διαστημικό εργαστήριο για να μελετηθεί η αντοχή του σε περιβάλλοντα μακριά από τον πλανήτη μας, όπως έγινε σε προγενέστερα πειράματα. Αντίθετα, το «ταξίδι» του υπόσχεται επαναστατικά αποτελέσματα στην ιατρική έρευνα που γίνεται… κάτω στη Γη. Κι αυτό γιατί, όπως υποθέτουν οι επιστήμονες, η παραμονή του στο διάστημα είναι πιθανόν να ανοίξει τον δρόμο για την ανάπτυξη νέων φαρμάκων για μία σειρά από νόσους. Ο λόγος είναι πως οι δευτερογενείς μεταβολίτες, μία κατηγορία χημικών ενώσεων που οι μύκητες και τα οποία χρησιμοποιούνται ως «πρώτη ύλη» για την παρασκευή νέων ιατρικών σκευασμάτων. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η πενικιλίνη, το γνωστό αντιβιοτικό που ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του 1920 από τον Αλεξάντερ Φλέμινγκ. Ωστόσο, οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, που βρίσκονται πίσω από το πείραμα στον Διεθνή διαστημικό Σταθμό, έχουν βρει πως σε πολλές περιπτώσεις οι μύκητες μπορούν να παράγουν δευτερογενείς μεταβολίτες μόνον αν βρεθούν σε ένα στρεσογόνο περιβάλλον. Επομένως, όπως υποστηρίζουν, οι αντίξοες συνθήκες στο διάστημα είναι πιθανόν να ενεργοποιήσουν την παραγωγή τέτοιων μορίων. Οι ερευνητές θα στείλουν στον Σταθμό τον μύκητα Aspergillus nidulans, από τον οποίο εκτιμούν πως μπορεί να προκύψουν έως και 40 διαφορετικά νέα φάρμακα. Αυτές οι ουσίες προβλέπουν πως θα έχουν εφαρμογή από τις αντικαρκινικές θεραπείες και την αντιμετώπιση της νόσου του Αλτσχάιμερ, μέχρι την πρόληψη της οστεοπόρωσης. Σύμφωνα με την ομάδα, ο συγκεκριμένος μύκητας είναι ιδανικός για το πείραμα, επειδή είναι γνωστό πως παράγει δευτερογενείς μεταβολίτες με ιατρική χρήση. Γι’ αυτό τον λόγο, εξάλλου, χρησιμοποιείται ήδη ευρέως σε φαρμακευτικές έρευνες. Κατά τη διάρκεια του «ταξιδιού» του προς τον Σταθμό, ο μικροοργανισμός θα παραμείνει σε συνθήκες ψύξης, στους 4 βαθμούς Κελσίου. Όταν φτάσει στον προορισμό του, θα τοποθετηθεί σε έναν ειδικό χώρο φύλαξης για επτά ημέρες, και σε θερμοκρασία 47 βαθμών Κελσίου που είναι ιδανική για την ανάπτυξή του. Το δείγμα θα επιστρέψει στη Γη τον Μάιο, για να εξετασθεί από τους επιστήμονες. Μια εξέταση που, όπως ελπίζει η ερευνητική ομάδα, θα αποδείξει πως η ιδέα λειτουργεί στην πράξη, εντοπίζοντας νέες χημικές ενώσεις με φαρμακευτική δράση. Αν το πείραμα στεφθεί με επιτυχία, αυτό θα σημαίνει πως η ιατρική θα έχει βρει έναν εντελώς νέο τρόπο για την ανάπτυξη φαρμάκων. Από την άλλη μεριά, καθώς αυτές οι ενώσεις θα έχουν παραχθεί στο διάστημα, αυτό θα σημαίνει πως θα είναι ανθεκτικές στην παρατεταμένη παραμονή τους μακριά από τη Γη. Αντίθετα, όλα τα υπάρχοντα φάρμακα δεν μπορούν να «επιβιώσουν» στο διάστημα και επομένως δεν θα μπορούν για παράδειγμα να χρησιμοποιηθούν στην κατάκτηση του Άρη, ένα «ταξίδι» που αναμένεται από 1 μέχρι και 3 χρόνια. Επομένως, τα σκευάσματα που θα προκύψουν με αυτό τον τρόπο είναι επίσης υποψήφια για το «φαρμακείο» που θα έχουν μαζί τους οι μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές κατάκτησης του διαστήματος. http://www.naftemporiki.gr/story/1090187/i-anaptuksi-neon-farmakon-isos-perna-apo-to-diastima Ρομποτική από μαθητές δημοτικού με τη στήριξη της COSMOTE. Τις νέες προοπτικές που ανοίγει στην εκπαίδευση η χρήση της τεχνολογίας ανέδειξε ο 2ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Εκπαιδευτικής Ρομποτικής για παιδιά δημοτικού. Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε από τον Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό WRO Hellas, με την υποστήριξη της COSMOTE, στο πλαίσιο του προγράμματος Εταιρικής Υπευθυνότητας. Στον τελικό έφτασαν 50 ομάδες παιδιών δημοτικού, από όλη την Ελλάδα που εντυπωσίασαν με τις καινοτόμες ρομποτικές κατασκευές τους, με βασικό θέμα τον «Γαλαξία» μας. Από τις συνολικά 330 ομάδες με περισσότερα από 1.900 παιδιά που συμμετείχαν στον διαγωνισμό, προερχόμενες από 250 διαφορετικά σχολεία της χώρας, 3 ήταν οι μεγάλοι νικητές. Την πρώτη θέση κατέκτησε η ομάδα Robotakia από τη Γλυφάδα, κατασκευάζοντας ένα τηλεσκόπιο βαρυτικών κυμάτων και ένα διαστημόπλοιο το οποίο ακολουθεί το μονοπάτι προς τον Σείριο, το GraviNav 11. Στη δεύτερη θέση, η ομάδα TriRoboNauts από τα Τρίκαλα, κατασκεύασε μια διαστημική βάση στον πλανήτη Άρη, ενώ η ομάδα Rοbofantasy από την Καλαμάτα, βρέθηκε στην τρίτη θέση, με ένα διαστημικό όχημα, που συνέλεγε ορυκτά από τον Άρη. Τόσο οι μαθητές που συμμετείχαν όσο και οι προπονητές-δάσκαλοί τους δήλωσαν ενθουσιασμένοι, χαρακτηρίζοντας τη Ρομποτική ως την «επιστήμη του μέλλοντος», και σημείωσαν ότι θέλουν να συνεχίσουν να ασχολούνται με την ρομποτική. Ο πρόεδρος του WRΟ Hellas, που διοργανώνει τους διαγωνισμούς και στοχεύει στη διάδοση της ρομποτικής, κος Γιάννης Σομαλακίδης δήλωσε σχετικά: «Με όχημα τη ρομποτική, η WRO Hellas επιτυγχάνει τη συμμαχία οικογένειας, εκπαιδευτικής κοινότητας και πολιτείας, για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τα παιδιά μας. Οι διαγωνισμοί καταδεικνύουν ότι έχουμε όλα όσα απαιτούνται για να είναι η χώρα μας παρούσα στο club των τεχνολογικά ανεπτυγμένων χωρών.» Ο Executive Director Οικιακών Πελατών της COSMOTE, κ. Κώστας Νεμπής, σημείωσε: «Πρωτοπόρος στην τεχνολογία και την καινοτομία, η COSMOTE στηρίζει για δεύτερη χρονιά τους διαγωνισμούς εκπαιδευτικής ρομποτικής που βοηθούν τα παιδιά να εξοικειωθούν με τις νέες τεχνολογίες και να αναπτύξουν δεξιότητες και ταλέντα, που είναι πολύτιμα για το μέλλον τους. Μπράβο στα παιδιά, και βέβαια στους γονείς και τους δασκάλους τους, που είναι δίπλα τους σε αυτή την προσπάθεια.» Οι διαγωνισμοί εκπαιδευτικής ρομποτικής συμβάλλουν στην προσπάθεια για τη διάδοση της νέας εκπαιδευτικής μεθόδου STEM (Science – Technology – Engineering – Mathematics) και την ένταξή της στο σύστημα διδασκαλίας και εκπαίδευσης των μαθητών της χώρα μας. Στο φετινό διαγωνισμό δοκίμασαν τις δυνάμεις τους και παιδιά εργαζομένων του Ομίλου ΟΤΕ, που παρακολούθησαν μαθήματα εκπαιδευτικής ρομποτικής από τον WRO Hellas στο Μουσείο Τηλεπικοινωνιών. Η COSMOTE, που στήριξε συνολικά το διαγωνισμό, επιβράβευσε και τις τρεις νικήτριες ομάδες και τους προπονητές/δασκάλους με δώρα τεχνολογίας και την καλύτερη ομάδα από κάθε περιφέρεια, με δωροεπιταγές από το Cosmotebooks.gr. Για περισσότερες πληροφορίες για την εκπαιδευτική ρομποτική μπορείτε να επισκεφθείτε το www.wrohellas.gr. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500068789

Καυτός Δίας ανάμεσα σε τριάδα άστρων. Ερευνητές του Κέντρου Αστροφυσικής Harvrad-Smithsonian ανακάλυψαν ένα ακόμη εξωπλανήτη. Δεν είναι όμως ένας συνηθισμένος εξωπλανήτης αλλά ένας «καυτός Δίας» που ανήκει σε ένα τριπλό αστρικό σύστημα το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 680 ετών φωτός από εμάς. Έχουν εντοπιστεί δεκάδες συστήματα που αποτελούνται από τρία (και περισσότερα άστρα) αλλά μόλις σε τέσσερα εξ αυτών έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη πλανητών. Η ανακάλυψη αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία για τόσο για τον σχηματισμό τέτοιων συστημάτων όσο και για τον σχηματισμό και συμπεριφορά ενός «καυτού Δία». Ο πλανήτης έλαβε την ονομασία KELT-4ab και κινείται γύρω από το άστρο KELT-A το οποίο με την σειρά του βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τα γειτονικά άστρα KELT-B και KELT-C. Ο πλανήτης ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από το άστρο του σε περίπου 72 ώρες. Είναι τόσο κοντά σε αυτό που σε περίπτωση που βρισκόταν κάποιος στον πλανήτη το άστρο θα φαινόταν 40 φορές μεγαλύτερο από ότι φαίνεται ο Ήλιος σε εμάς. Ο πλανήτης ανήκει στην κατηγορία των πλανητών που είναι γνωστοί ως «καυτοί Δίες». Πρόκειται για γίγαντες αερίου η ύπαρξη των οποίων πονοκεφαλιάζει τους επιστήμονες αφού τα πλανητικά μοντέλα δείχνουν ότι αυτοί οι πλανήτες σχηματίζονται μακριά από το μητρικό τους άστρο όμως οι «καυτοί Δίες» βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από το μητρικό τους άστρο. Έτσι οι επιστήμονες αναζητούν απαντήσεις για αυτό το φαινόμενο τα οποία ευελπιστούν να τους δώσει ο νέος εξωπλανήτης. Για αυτόν τον σκοπό ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος έκανε γνωστό ότι ο δορυφόρος Gaia θα στρέψει σύντομα το βλέμμα του στο συγκεκριμένο σύστημα για να το παρατηρήσει. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500069156

Πώς θα κρύψουμε τον πλανήτη μας από τους εξωγήινους. Ανήσυχοι για το ενδεχόμενο εξωγήινης εισβολής, αστρονόμοι στις ΗΠΑ σκαρφίστηκαν ένα σύστημα πομπών λέιζερ που θα μπορούσε να κρύψει τη γη από ιμπεριαλιστικούς πολιτισμούς. Αρκετοί έγκριτοι επιστήμονες, ανάμεσά τους ο βρετανός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, έχουν προειδοποιήσει ότι η ανθρωπότητα καλά θα κάνει να αποφύγει να δημοσιοποιήσει την ύπαρξή της στον Γαλαξία -η επίσκεψη εξωγήινων θα μπορούσε να είναι εξίσου καταστροφική με την κατάκτηση της Αμερικής από τους Ευρωπαίους, λένε. Στη νέα μελέτη, δύο αστρονόμοι του Πανεπιστημίου Κολούμπια στη Νέα Υόρκη, ο καθηγητής Ντέιβιντ Κίπινγκ και ο μεταπτυχιακός φοιτητής Άλεξ Τίτσεϊ, βασίζονται στην υπόθεση ότι οι εξωγήινοι θα μπορούσαν να εντοπίσουν τη Γη με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούμε κι εμείς για να αναζητήσουμε πλανήτες σε άλλα άστρα. Η βασικότερη από αυτές τις μεθόδους ανιχνεύει μια ανεπαίσθητη μείωση στη φωτεινότητα του υπό εξέταση άστρου όταν ένας πλανήτης περάσει ακριβώς ανάμεσα στο άστρο και τη Γη -ένα είδος έκλειψης που ονομάζεται «διάβαση». Παρατηρώντας τη Γη να περνά μπροστά από τον Ήλιο, οι εξωγήινοι θα καταλάβαιναν αμέσως ότι ο πλανήτης μας βρίσκεται στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη του Ήλιου, δηλαδή σε απόσταση που επιτρέπει την παρουσία νερού σε υγρή μορφή. Όπως αναφέρουν οι δύο ερευνητές στην επιθεώρηση Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, η ανθρωπότητα θα μπορούσε να καλύψει τεχνητά τις διαβάσεις της Γης μπροστά από τον Ήλιο: την ώρα της διάβασης, ισχυρά λέιζερ θα μπορούσαν να κατευθυνθούν προς την κατεύθυνση προς την οποία μπορεί να βρίσκονται εξωγήινοι και να αναπληρώσουν τη μείωση της φωτεινότητας του άστρου μας. Για να αποκρύψουμε τη Γη στο φάσμα του ορατού φωτός, υπολογίζουν οι ερευνητές, θα χρειαζόταν να ενεργοποιούμε μια φορά το χρόνο, επί δέκα συνεχόμενες ώρες, ένα λέιζερ των 30 MW -ισχύς που αντιστοιχεί στην κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος σε μια μικρή πόλη. Η απόκρυψη του πλανήτη σε όλα τα μήκη κύματος θα απαιτούσε μια μεγάλη συστοιχία πομπών λέιζερ με συνολική ισχύ 250 MW. «Εναλλακτικά, θα μπορούσαμε να συγκαλύψουμε μόνο τις ατμοσφαιρικές υπογραφές που σχετίζονται με τη βιολογική δραστηριότητα, όπως το οξυγόνο, κάτι που είναι εφικτό με μέγιστη ισχύ 160 kW ανά διέλευση» λέει ο Τίτσεϊ. «Για έναν εξωγήινο πολιτισμό, αυτό θα έκανε τη Γη να φαίνεται σαν να μην εμφανίστηκε ποτέ ζωή στον κόσμο μας» διαβεβαιώνει. Το πρόβλημα με τη μέθοδο, βέβαια, είναι ότι μπορεί να προστατεύσει τη Γη μόνο αν γνωρίζουμε πού ακριβώς να στοχεύσουμε τα λέιζερ. Με άλλα λόγια, πρέπει πρώτα να ανακαλύψουμε τον πιθανό εχθρό για να μπορούμε να καμουφλαριστούμε. Αν όμως βεβαιωθούμε τελικά ότι οι εξωγήινοι έχουν αγνές προθέσεις, λένε οι ερευνητές, τα ίδια λέιζερ θα μπορούσαν να τους ενημερώσουν για την ύπαρξή μας και να μεταδώσουν πληροφορίες. Πάντα, όμως, με μια δόση καχυποψίας... http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500069191

ROSCOSMOS.Πρόγραμμα εκτόξευσης για τον Απρίλιο-Ιούνιο 2016 Σύμφωνα με το πρόγραμμα για τον Απρίλιο-Ιούνιο 2016 θα γίνουν 5 εκτοξεύσεις: Απρίλιος: όχημα εκτόξευσης (LV) «Σογιούζ 2.1α» με το διαστημικό σκάφος "Lomonosov", "Aist-2D" και Samsat-218 ( "SUNSAT-218») - Μπαϊκονούρ EAST? 23ης Απριλίου: "Soyuz-ST-Α" και το διαστημικό σκάφος το Sentinel 1Β ( «Sentinel 1Β") - Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας (MOC)? 17 Μαΐου: «Proton-M» και το διαστημικό σκάφος Intelsat DLA-2 (Intelsat DiElEy-2) - Μπαϊκονούρ? 21 Μαΐου: «Soyuz 2.1β» και ο δορυφόρος «Glonass Μ" - Πλεσέτσκ Μπαϊκονούρ? 24 του Μάη: "Soyuz-ST-B" με το διαστημόπλοιο Galileo-FOC M5 ( «Galileo FOC-M5") - EGC. Σύμφωνα με το πρόγραμμα ISS για τον Απρίλιο-Ιούνιο 2016 αναμένεται: 21, Ιούνη: "Soyuz-FG" από TPK "MS Ένωση" - κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. http://www.roscosmos.ru/22115/ ROSCOSMOS. Το THC "Πρόοδος MS-02" ελλιμενίστηκε με επιτυχία στον ΔΔΣ. Το όχημα φορτίου (THC), η νέα σειρά «Πρόοδος MS-02" με το φορτίο επί του σκάφους έχει αγκυροβολησει επιτυχώς στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) μετά από μια διήμερη αυτόνομη πτήση. Το φορτηγό ελλιμενίστηκε στο διαμέρισμα «Zvezda» του ρωσικού τμήματος και πραγματοποιήθηκε στις 20:58 MSK στην 34η στροφή της πτήσης σε μια πλήρως αυτόματη λειτουργία. Επί του σκάφους η διαδικασία σύνδεσης του σταθμού ελέγχοταν απο τους κοσμοναύτες Γιούρι Malenchenko και Alexei Ovchinin. Ο Φορέας πυραύλων "Soyuz-2.1a" με το THC "Πρόοδος MS-02» ξεκίνησε από την πλατφόρμα 31 του Μπαϊκονούρ στις 31 Μάρτη 2016 στις 19:23:57 ώρα Μόσχας. Το Πλοίο "Πρόοδος MS-02" παραδίδει στον σταθμό 1 419 kg "στεγνου" φορτίου, 540 κιλά καυσίμου για το σύστημα δεξαμενων ανεφοδιασμού 420 kg νερού στο σύστημα "Άνοιξη", καθώς και 47 kg πεπιεσμένου φυσικού αερίου (αέρας και το οξυγόνο) στους κυλίνδρους. Το βάρος του πλοίου κατά τη στιγμή της εκτόξευσης ήταν 7285 kg. Στο φορτίο υπήρχε εξοπλισμός, αξεσουάρ και αναλώσιμα για τα διάφορα συστήματα των φυτών, συμπεριλαμβανομένων των μέσων της ιατρικής και υγιεινής υποστήριξης, δοχεία με μερίδες τροφίμων, φρέσκα τρόφιμα, πυροσβεστήρας, μπαταρίες, τα αρχεία δεδομένων πτήσης, καθώς και εγκαταστάσεις συντήρησης για τον σταθμό επισκευής. Επισης ωφέλιμα φορτία - εξοπλισμός και αναλώσιμα για τη γεωφυσική, τη βιοϊατρική έρευνα και τα πειράματα στο χώρο της βιοτεχνολογίας. Μεταξύ των αλλων θα παραδοθεί στο πλήρωμα - για την αποστολή αστροναυτών σφραγίδες Ειδικά σήματα για τα "55 χρόνια από την πρώτη επανδρωμένη πτήση στο διάστημα» και «70 χρόνια RSC« Energia ». Επί του πλοίου είναι επίσης 94 κιλά αμερικανικά αγαθά. Το φορτηγό θα παραδώσει στον ISS ένα μικροδορυφορικού "Τομσκ-TPU-120", η έναρξη του οποίου έχει προγραμματιστεί να τεθεί σε εφαρμογή κατά τη διάρκεια τις έξοδου των αστροναυτών στο διάστημα. Ο δορυφόρος είναι ένα συμπαγές, αλλά πλήρες διαστημικό σκάφος με ηλιακά πάνελ, μπαταρία, επί του σκάφους με το ραδιοεξοπλισμό και άλλα επιστημονικά όργανα. Χαρακτηριστικό του μικροδορυφόρου έχει "τυπωμένο" το 3D-εκτυπωτή. Κύρια αποστολή του δορυφόρου ειναι η έρευνα και η εκπαίδευση, ο κύριος του έργου - το Τομσκ Πολυτεχνείο, με το οποίο η RSC «Ενέργεια» εργάζεται στο πλαίσιο μιας συμφωνίας στρατηγικής εταιρικής σχέσης. http://www.energia.ru/ru/iss/iss47/progress_ms-02/photo_04-02.html Ο πύραυλος του Τζεφ Μπέζος προσεδαφίστηκε επιτυχώς για τρίτη φορά. Η εταιρεία Blue Origin του δισεκατομμυριούχου ιδιοκτήτη της Amazon Τζεφ Μπέζος εκτόξευσε εκ νέου τον επαναχρησιμοποιούμενο πύραυλό της New Shepard και κατάφερε να τον προσεδαφίσει επιτυχώς. Πρόκειται για την τρίτη επιτυχημένη δοκιμή σε διάστημα μικρότερο των πέντε μηνών. Η εκτόξευση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο από τις εγκαταστάσεις δοκιμών της εταιρείας στο δυτικό Τέξας. Ο πύραυλος πραγματοποίησε υποτροχιακή πτήση στη διάρκεια της οποίας η κάψουλα αποχωρίστηκε από τον κυρίως πύραυλο. Η κάψουλα επέστρεψε στη Γη με τη βοήθεια δύο αλεξίπτωτων, ενώ ο πύραυλος πραγματοποίησε κάθετη προσεδάφιση με τη βοήθεια των προωθητήρων του. Για πρώτη φορά, η δοκιμή ανακοινώθηκε πριν από την πραγματοποίησή της (μία ημέρα νωρίτερα) με tweet του ίδιου του Μπέζος. Working to fly again tomorrow. Same vehicle. Third time. #LaunchLandRepeat @BlueOrigin pic.twitter.com/e1ZfYAibK2 — Jeff Bezos (@JeffBezos) April 1, 2016 Ο ίδιος έκανε λόγο για την πιο φιλόδοξη δοκιμή, καθώς ο πύραυλος επρόκειτο να πυροδοτηθεί σε υψόμετρο μόλις 1.100 μέτρων κατά τον ελιγμό προσεδάφισης. Από αυτό το ύψος ο πύραυλος θα προσέκρουε στο έδαφος σε έξι δευτερόλεπτα εάν η πυροδότηση αποτύχαινε. Την επιτυχία της δοκιμής ανακοίνωσε και πάλι μέσω Twitter ο ίδιος ο Μπέζος. Προς το παρόν η εταιρεία δεν έχει δημοσιοποιήσει βίντεο από την προσεδάφιση του πυραύλου, υπόσχεται όμως να το πράξει το συντομότερο. Flawless BE-3 restart and perfect booster landing. CC chutes deployed. @BlueOrigin — Jeff Bezos (@JeffBezos) April 2, 2016 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500068956 Στις 5 Απριλίου ξεκινά το τρίτο Athens Science Festival «Εξελισσόμαστε με την Επιστήμη» είναι το θέμα του φετινού Athens Science Festival που πραγματοποιείται το διάστημα 5-10 Απριλίου στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, με τη συμμετοχή διακεκριμένων επιστημόνων από το εξωτερικό. Ερευνητές, επιστήμονες, εκπαιδευτικοί και καλλιτέχνες ενώνουν δυνάμεις για να παρουσιάσουν τον μαγικό κόσμο της επιστήμης σε επιμέρους εκδηλώσεις που απευθύνονται σε ενήλικες αλλά και σε παιδιά, όπως εκπαιδευτικά εργαστήρια, διαδραστικές εκθέσεις, πειράματα επίδειξης και ντοκιμαντέρ. Το φεστιβάλ επιστήμης της Αθήνας θα φιλοξενήσει επίσης τέσσερις έγκριτους ομιλητές: την Τρίτη, τον Σβάντε Πάαμπο του Ινστιτούτου Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Max Planck· την Τετάρτη, τον καθηγητή Ρόμπερτ Ουίνστον, πρωτοπόρος της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής· το Σάββατο τον Ντάνιελ Γούλπερτ του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, ο οποίος θα μιλήσει για τον έλεγχο των κινήσεων από τον εγκέφαλο· και την Κυριακή τον Τζον Έλις του King's College στο Λονδίνο, ο οποίος θα μιλήσει για το μποζόνιο Χιγκς, τη σκοτεινή ύλη και άλλα μυστήρια που εξετάζει ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του CERN. H είσοδος είναι ελεύθερη. Το πρόγραμμα του φεστιβάλ http://news.in.gr/files/1/2016/SciTech/programma_ASF2016%20WEB.pdf Πρόγραμμα για παιδιά Ξένοι ομιλητές Το Athens Science Festival διοργανώνεται από τον εκπαιδευτικό οργανισμό Επιστήμη Επικοινωνία – SciCo, το Βρετανικό Συμβούλιο, τον Σύνδεσμο Υποτρόφων του Ιδρύματος Ωνάση, τον Κόμβο Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας INNOVATHENS, το Μουσείο Φωταερίου της Τεχνόπολις του Δήμου Αθηναίων και της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας, σε συνεργασία με πλήθος ακαδημαϊκών, ερευνητικών φορέων και εκπαιδευτικών οργανισμών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500069024

Έλληνας γιατρός πραγματοποίησε την πρώτη μεταμόσχευση τεχνητής καρδιάς. Σπουδαίο ιατρικό επίτευγμα πέτυχε ο Κρητικός καρδιοχειρουργός Θεμιστοκλής Χαμογεωργάκης στο Baylor University Medical Center στο Ντάλας. Η πρώτη τεχνητή καρδιά είναι γεγονός και δημιουργεί τεράστιες ελπίδες σε χιλιάδες ασθενείς που αναμένουν αγωνιωδώς το ιδανικό μόσχευμα για μεταμόσχευση αλλά και σε εκείνους που η μεταμόσχευση απέτυχε. Η τεχνητή καρδιά είναι ένα φορητό μηχάνημα και τροφοδοτεί με αίμα όλο το σώμα, όταν και τα δύο μέρη της καρδιάς πάσχουν και ο ασθενής αδυνατεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Ο κ.Χαμογεωργάκης που κατάγεται από το Ρέθυμνο, τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στην Αμερική και με την ιατρική του ομάδα πραγματοποίησε την πρώτη επέμβαση μεταμόσχευσης τεχνητής καρδιάς στις 29 Φεβρουαρίου. Εβδομάδες πριν την επέμβαση είχε αφαιρεθεί από τον 52χρονο ασθενή η φυσική του καρδιά που είχε σοβαρή βλάβη. Ο ασθενής δήλωσε ότι του δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία για ζωή. Είναι ήδη 25 χρόνια με τη σύζυγό του και θα είναι μαζί και τα επόμενα 25 χρόνια. http://www.pronews.gr/portal/20160404/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%82

Tο υπόγειο ταξίδι των νετρίνων. Στο Fermilab θα ξεκινήσει σύντομα το πείραμα LBNF(Long-Baseline Neutrino Facility)/DUNE(Deep Underground Neutrino Experiment). Αρχικά θα επιταχυνθούν πρωτόνια σχεδόν μέχρι την ταχύτητα του φωτός. Τα πρωτόνια θα κατευθυνθούν σε έναν στόχο και από τις συγκρούσεις των πρωτονίων με τους πυρήνες του στόχου δημιουργούνται πολλά σωματίδια, μεταξύ αυτών και πιόνια. Τα πιόνια έχον μικρό χρόνο ζωής και διασπώνται δίνοντας πιόνια και νετρίνα (διαβάστε σχετικά: Πως φτιάχνουμε μια δέσμη νετρίνων). http://physicsgg.me/2011/09/26/πως-φτιάχνουμε-μια-δέσμη-νετρίνων/ Τα νετρίνα στη συνέχεια θα ταξιδέψουν 800 μίλια υπογείως – μπορούν άνετα να διασχίσουν την ύλη γιατί αλληλεπιδρούν ελάχιστα με αυτή – μέχρι τη νότια Ντακότα όπου θα ανιχνευθούν στο υπόγειο εργαστήριο SURF (Sanford Underground Research Facility) – ένα πρώην ορυχείο χρυσού. Εκεί βρίσκεται ένας από τους μεγαλύτερους ανιχνευτές νετρίνων. Τα αποτελέσματα του πειράματος θα αναλυθούν από 800 επιστήμονες από 27 χώρες (μεταξύ αυτών και η Ελλάδα), με την ελπίδα να αποκαλυφθούν περισσότερα στοιχεία σχετικά με τη φύση των νετρίνων, τον ρόλο τους στο εσωτερικό των άστρων και γενικότερα στο σύμπαν. Βίντεο: Μικρά Σωματίδια, Μεγάλη Επιστήμη – Το διεθνές πείραμα LBNF/DUNE http://physicsgg.me/2016/04/02/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%cf%85%cf%80%cf%8c%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b4%ce%b9-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bd%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%af%ce%bd%cf%89%ce%bd/

OJ287: ένα διπλό σύστημα μαύρων τρυπών. Οι μαύρες τρύπες έχουν την τιμητική τους φέτος, μετά την πρόσφατη άμεση ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων από το διεθνές πείραμα LIGO. Η παρατήρηση των δύο αστρικών μελανών οπών, που συγχωνεύτηκαν και κατέρρευσαν η μία πάνω στην άλλη, άνοιξε μια νέα εποχή στην αστρονομία. Παρόλα αυτά στο εργαστήριο του σύμπαντος η άμεση ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων δεν αποτελεί τον μοναδικό τρόπο επιβεβαίωσης της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας του Αϊνστάιν, που έκλεισε πρόσφατα τα εκατό της χρόνια. Μια νέα έρευνα ενός διπλού συστήματος υπερμεγέθων μελανών οπών, γνωστού ως OJ287, που ανακοινώθηκε πριν από λίγες ημέρες από μια διεθνή επιστημονική ομάδα, πρόσφερε μια ακόμα επιβεβαίωση της Θεωρίας. Παρότι σκοπός της συγκεκριμένης έρευνας δεν ήταν να ανιχνευθούν βαρυτικά κύματα, οι αστροφυσικοί κατάφεραν να υπολογίσουν τον ρυθμό με τον οποίον αυτά εκπέμπονται και να προσθέσουν ένα σημαντικό λιθαράκι στην κατανόηση των μαύρων οπών και τη μελέτη των χαρακτηριστικών τους. «Μέχρι πριν από μερικά χρόνια οι μελανές οπές ήταν τελείως θεωρητικά σώματα. Μέρα με τη μέρα όμως οι γνώσεις μας γι’ αυτές αυξάνονται και μας βοηθούν να τις απομυθοποιήσουμε», λέει στην «Κ» ο δρ Κοσμάς Γαζέας, από το Πανεπιστημιακό Αστεροσκοπείο Αθηνών, ο οποίος χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο του Πανεπιστημίου Αθηνών συνεισέφερε με χιλιάδες παρατηρήσεις στη συγκεκριμένη έρευνα. Η ερευνητική ομάδα που αποτελείται από θεωρητικούς και παρατηρησιακούς αστροφυσικούς, με επικεφαλής τον δρα Μάουρι Βαλτόνεν από το πανεπιστήμιο της πόλης Τούρκου στη Φινλανδία, δημοσίευσαν τα αποτελέσματά τους στις 10 Μαρτίου στο επιστημονικό περιοδικό «The Astrophysical Journal Letters». Η εξαιρετικά μεγάλη μάζα των δύο αυτών μαύρων τρυπών, εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου, πρόσφερε στους επιστήμονες μια μοναδική ευκαιρία για να μελετήσουν άμεσα τις ιδιότητές τους. «Σπάνια συναντάμε δύο τόσο μεγάλες μελανές οπές. Όταν έχουμε τόσο ισχυρά βαρυτικά πεδία μπορούμε να κάνουμε και πιο εξωτική αστροφυσική και να τεστάρουμε τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας», λέει ο δρ Γαζέας, ο οποίος διδάσκει στον τομέα της Αστροφυσικής, Αστρονομίας και Μηχανικής του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Μιλάμε στην ουσία για δύο ολόκληρους γαλαξίες που στο κέντρο τους έχουν υπερμεγέθεις μελανές οπές, οι οποίες σιγά-σιγά συγχωνεύονται, εκλύοντας βαρυτικά κύματα». 120 χρόνια καταγραφές Παρότι το σύστημα ΟJ287 παρατηρείται και καταγράφεται εδώ και 120 χρόνια από τους αστρονόμους, ακόμη και μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες οι επιστήμονες δεν γνώριζαν τι είναι αυτή η πηγή μεταβλητής φωτεινότητας που έβλεπαν στον ουρανό, η οποία απέχει από εμάς 3,5 δισ. έτη φωτός. Το να μετρήσει κανείς τη μάζα μιας μαύρης τρύπας δεν είναι σε καμία περίπτωση απλή διαδικασία, για τον απλό λόγο ότι οι μαύρες τρύπες δεν φαίνονται. Παρόλα αυτά, λόγω του πολύ ισχυρού βαρυτικού τους πεδίου δεν βρίσκονται σχεδόν ποτέ μόνες τους στο σύμπαν και σχηματίζουν γύρω τους κάτι σαν ρουφήχτρα. «Ως αποτέλεσμα αυτού του ισχυρού πεδίου μια μελανή οπή δημιουργεί γύρω της έναν φωτεινό δίσκο από ύλη, καθώς προσελκύει τα αστέρια που την περιβάλλουν», λέει ο δρ Γαζέας. «Στην αστρονομία και στην παρατηρησιακή αστρονομία, ειδικότερα, είναι σημαντικό να συλλέγουμε το φως με έξυπνο τρόπο», εξηγεί. Καθώς περιστρέφεται η μία μαύρη τρύπα γύρω από την άλλη, οι δύο δίσκοι συγκρούονται περιοδικά, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ξαφνικά η ύλη τους, να ανεβαίνει η θερμοκρασία τους και να εμφανίζεται μια φωτεινή έκλαμψη, ορατή σε όλα σχεδόν τα μήκη κύματος. «Αυτή η διακύμανση της φωτεινότητας μας πρόσφερε πληροφορίες σχετικά με το κάθε πότε αυτές οι δύο μελανές οπές πλησιάζουν και πότε απομακρύνονται η μία από την άλλη. Παρατηρώντας αυτό το φαινόμενο είναι σαν να παρατηρούμε ευθέως την εφαρμογή της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας», προσθέτει ο δρ Γαζέας. Για δέκα χρόνια, η συγκεκριμένη ερευνητική ομάδα, χρησιμοποιούσε πλήθος μικρών και μεγάλων τηλεσκοπίων, που ήταν διασκορπισμένα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. «Η παρατήρηση μπορεί να γίνει μόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας. Προκειμένου όμως να έχουμε συνεχόμενη 24ωρη παρατήρηση του φαινομένου, χρειαζόμασταν τηλεσκόπια σε κάθε μεριά του πλανήτη», λέει ο δρ Γαζέας, ο οποίος για τις παρατηρήσεις του χρησιμοποίησε ένα ρομποτικό και τηλεχειριζόμενο οπτικό τηλεσκόπιο διαμέτρου 40 εκατοστών. Χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους συλλογής πληροφορίας, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το διπλό σύστημα ΟJ287 αποτελείται από μια εξαιρετικά μεγάλη μαύρη τρύπα μάζας 18 δισ. ηλιακών μαζών και μια άλλη 150 εκατ. ηλιακών μαζών, που εκτελούν μια ελλειπτική τροχιά με περίοδο 12 ετών. Μετά μία δεκαετία έρευνας, η οποία ξεκίνησε το 2006, οι επιστήμονες κατάφεραν να προσδιορίσουν την τροχιά του συστήματος με τεράστια ακρίβεια και να προβλέψουν ότι στις αρχές Δεκεμβρίου 2015 θα συνέβαινε μια μεγάλη έκλαμψη. Η πρόβλεψη αυτή επαληθεύτηκε, όταν το διπλό σύστημα των μαύρων τρυπών έφτασε στο μέγιστο της φωτεινότητάς του στις 5 Δεκεμβρίου 2015. Με τις παρατηρήσεις αυτές μετρήθηκε με ακρίβεια και η στροφορμή των μαύρων τρυπών και διαπιστώθηκε ότι συμφωνεί απόλυτα με τις προβλέψεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας. «Η μέτρηση της στροφορμής μιας μαύρης τρύπας είναι κάτι που σπάνια μπορεί να πραγματοποιηθεί», λέει στην «Κ» η αστροφυσικός Καλλιόπη Δασύρα, από το Αστεροσκοπείο του Παρισιού και το Πανεπιστήμιο Αθηνών, η οποία δεν συμμετείχε στην παραπάνω έρευνα. «Δεδομένου ότι μετρήσεις της στροφορμής έχουν γίνει για έναν αριθμό μαύρων τρυπών της τάξεως της δεκάδας και γενικότερα ο αριθμός πειραμάτων που αφορούν τη Σχετικότητα είναι ακόμα περιορισμένος, η συγκεκριμένη μελέτη είναι πράγματι σημαντική», προσθέτει. Το επόμενο «ραντεβού» της ερευνητικής ομάδας έχει κλειστεί για τον Ιούνιο του 2019, ώστε να παρατηρήσουν συγχρόνως, από κάθε γωνιά της Γης την επόμενη έκλαμψη αυτού του συστήματος. «Η μελανή οπή παύει να είναι ένα θεωρητικό αστροφυσικό αντικείμενο. Είναι αποδεδειγμένο ότι υπάρχει, τη βλέπουμε, τη μελετάμε και ξέρουμε πλέον τις ιδιότητές της», λέει ο δρ Γαζέας. http://physicsgg.me/2016/04/03/oj287-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%cf%80%ce%bb%cf%8c-%cf%83%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%cf%89%ce%bd-%cf%84%cf%81%cf%85%cf%80%cf%8e%ce%bd/

Γλώσσα προγραμματισμού για ζωντανά κύτταρα. Μικρόβια προγραμματισμένα να παράγουν καύσιμα; Μικρόβια που κάνουν αριθμητικές πράξεις; Η προσθήκη νέων λειτουργιών σε βακτήρια μόλις έγινε πιο εύκολη χάρη σε μια γλώσσα προγραμματισμού για βιολογικά κυκλώματα. Το νέο λογισμικό συνθετικής βιολογίας, με την ονομασία Cello, επιτρέπει στους χρήστες να επιλέγουν το είδος του βακτηρίου με το οποίο επιθυμούν να εργαστούν και να προσδιορίσουν τι θέλουν να κάνει το κύτταρο -για παράδειγμα, να παρακολουθεί τις χημικές συνθήκες του περιβάλλοντος και να αντιδρά παράγοντας συγκεκριμένες ουσίες. Ο χρήστης εισάγει εντολές που περιγράφουν τη λογική σύνδεση ανάμεσα στα εξωτερικά ερεθίσματα και τις κυτταρικές αντιδράσεις, και το πρόγραμμα αναλαμβάνει στη συνέχεια να δώσει την αλληλουχία DNA που πρέπει να προστεθεί στο βακτήριο για να επιτρέψει αυτές τις λειτουργίες. Το Cello, το οποίο αναπτύχθηκε από αμερικανική ομάδα με επικεφαλής τον Κρίστοφερ Βόιγκτ του MIT, είναι ουσιαστικά μια τροποποιημένη έκδοση του Verilog, το οποίο χρησιμοποιείται ευρέως στην ηλεκτρονική μηχανική για τον προγραμματισμό τσιπ. Για να δημιουργήσουν μια βερσιόν του Verilog που λειτουργεί σε ζωντανά κύτταρα, μια προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια, οι ερευνητές σχεδίασαν υπολογιστικά στοιχεία, όπως λογικές πύλες και αισθητήρες, τα οποία μπορούν να κωδικοποιηθούν στο βακτηριακό DNA και να συνεργάζονται αξιόπιστα μεταξύ τους. Η μεγάλη πρόκληση, λέει ο Βόιγκτ, ήταν ο σχεδιασμός των 14 λογικών πυλών που προσφέρει το Cello έτσι ώστε να μην παρεμβαίνουν η μία στην άλλη στο περίπλοκο περιβάλλον του ζωντανού κυττάρου. Στο οπλοστάσιο της νέας γλώσσας προγραμματισμού περιλαμβάνεται ήδη μια ποικιλία αισθητήρων, οι οποίοι ανιχνεύουν συγκεκριμένες ουσίες όπως η γλυκόζη και το οξυγόνο ή μετρούν τα επίπεδα φωτισμού, τη θερμοκρασία, την οξύτητα και άλλες περιβαλλοντικές συνθήκες. Οι χρήστες, πάντως, μπορούν να εισάγουν τους δικούς τους αισθητήρες. Χρησιμοποιώντας το Cello, η ερευνητική ομάδα δημιούργησε 60 διαφορετικά βιολογικά κυκλώματα με διάφορες λειτουργίες, από τα οποία τα 45 δούλεψαν με την πρώτη. Πολλά από τα κυκλώματα ήταν σχεδιασμένα να μετρούν μία ή περισσότερες περιβαλλοντικές παραμέτρους και να αντιδρούν ανάλογα. Ένα από τα κυκλώματα ήταν σχεδιασμένο να ιεραρχεί τρία διαφορετικά ερεθίσματα και να αποκρίνεται ανάλογα με την προτεραιότητα του καθενός. Ένα άλλο κύκλωμα, το οποίο περιέχει επτά λογικές πύλες και 12.000 ζεύγη βάσεων DNA, είναι το μεγαλύτερο βιολογικό κύκλωμα που έχει δημιουργηθεί ποτέ. «Μέχρι σήμερα, θα χρειαζόταν κανείς ολόκληρα χρόνια για να δημιουργήσει τέτοιου είδους κυκλώματα» λέει ο Βόιγκτ. «Τώρα απλά πατάς ένα κουμπί και παίρνεις αμέσως την αλληλουχία» επισημαίνει. Η ερευνητική ομάδα σχεδιάζει τώρα να δοκιμάσει διάφορες δυνητικές εφαρμογές: βακτήρια που καταπίνονται και βοηθούν στην πέψη της λακτόζης· βακτήρια που παράγουν αντικαρκινικά φάρμακα όταν ανιχνεύσουν όγκους· και νέες ποικιλίες ζυμομύκητα που σταματούν μόνες τους τη ζύμωση αν ανιχνεύσουν υψηλά επίπεδα τοξικών παραπροϊόντων. Η μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Science. http://physicsgg.me/2016/04/04/%ce%b3%ce%bb%cf%8e%cf%83%cf%83%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%8d-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b6%cf%89%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%bd%ce%ac-%ce%ba/

John Ellis: «Από πού ερχόμαστε; Τι είμαστε; Πού πάμε;» Οι φυσικοί χρειάζονται φαντασία και θάρρος. «Από πού ερχόμαστε; Τι είμαστε; Πού πάμε;». Eρωτήσεις που έως και πριν από λίγες δεκαετίες βρίσκονταν αποκλειστικά στη δικαιοδοσία και την εμβέλεια των φιλοσόφων για να δώσουν απαντήσεις. Ωστόσο, πλέον, η εμπειρική γνώση ή αλλιώς η επιστήμη, προτείνουν λύσεις σε ορισμένες από αυτές. Από την άλλη, ερωτήσεις όπως «Γιατί υπάρχει κάτι αντί για τίποτα;» μοιάζουν ακόμα δύσκολο να απαντηθούν. «Όταν κάποιος με ρωτάει για τον Θεό, του απαντώ ότι πάντα υπάρχουν ερωτήσεις που δεν μπορείς να απαντήσεις με γνώμονα τη Φυσική. Ή ίσως να επιδέχονται περισσότερες της μιας απαντήσεις», λέει στην «Κ» ο εμβληματικός θεωρητικός φυσικός του CERN, Τζον Έλις, ο οποίος την Κυριακή 10 Απριλίου (20:00 – 20:50, AMΦΙΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑ 9.84) μιλάει για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό, στο Athens Science Festival. Ο επιταχυντής Ο δρ Ελις, καθηγητής της Εδρας Κλερκ Μάξγουελ του King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, μίλησε στην «Κ» για τη «νέα φυσική» που προσπαθούν να ανακαλύψουν οι επιστήμονες με τα πειράματά τους στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων του CERN, όπου ο ίδιος κάνει την έρευνά του εδώ και περισσότερα από 40 χρόνια. Για τον δρα Ελις, τα μυστήρια είναι που κάνουν τη ζωή όμορφη και θα ήταν λυπηρό εάν έφτανε η μέρα που η ανθρωπότητα δεν θα έβρισκε πλέον ερωτήματα για να απαντήσει ή γρίφους για να λύσει. – Τι σχέση έχει ο τίτλος του πίνακα του Πολ Γκογκέν «Από πού ερχόμαστε; Τι είμαστε; Πού πάμε;» με την ανακάλυψη θεμελιωδών σωματιδίων και την έρευνα στο CERN; – Τον συγκεκριμένο πίνακα του Πολ Γκογκέν τον είχα δει πριν από πολλά χρόνια όταν είχα επισκεφθεί τη Βοστώνη ως φοιτητής. Αγόρασα ένα αντίγραφο και το κρέμασα στο γραφείο μου. Από τότε μου υπενθύμιζε κάθε μέρα γιατί σηκώνομαι να πάω στη δουλειά κάθε πρωί. Αυτές οι τρεις ερωτήσεις του Γκογκέν είναι ακριβώς οι ίδιες που προσπαθούμε να απαντήσουμε και εμείς οι φυσικοί. Σίγουρα, βέβαια, οι επιστήμονες προσεγγίζουμε αυτές τις ερωτήσεις από μια διαφορετική οπτική γωνία από ό,τι οι άνθρωποι που απεικονίζονται στον πίνακα. Δεν προσπαθούμε να απαντήσουμε σε μεταφυσικές ερωτήσεις, όπως στο γιατί υπήρξε η Μεγάλη Εκρηξη. Μπορούμε όμως να συζητήσουμε σχετικά με το τι συνέβη αμέσως μετά τη Μεγάλη Εκρηξη, τι συμβαίνει μεταξύ της Μεγάλης Εκρηξης και του σήμερα, και ίσως τι θα συμβεί στο μέλλον. Δεν μπορούμε όμως να συζητήσουμε για την πραγματική στιγμή της Μεγάλης Εκρηξης και τι την προκάλεσε. – Εχει νόημα η ερώτηση τι συνέβη πριν από τη Μεγάλη Εκρηξη; – Αυτό δεν μου είναι ξεκάθαρο. Ρωτώντας τι συνέβη πριν από τη Μεγάλη Εκρηξη προϋποθέτεις την ύπαρξη του χρόνου. Μπορεί σήμερα να γνωρίζουμε ότι ο χρόνος ως έννοια της φυσικής έχει νόημα, όμως επίσης γνωρίζουμε ότι στην πρώτη νεότητα του σύμπαντος κάποιες κβαντικές και βαρυτικές επιδράσεις το είχαν δονήσει τόσο δυνατά που ίσως να μην έχει καν νόημα να μιλάμε για τις έννοιες του χώρου και του χρόνου. Στη φυσική υπάρχουν πάντα περιορισμοί σχετικά με το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει κανείς. Οι σημερινοί νόμοι της φυσικής υποδεικνύουν ότι στην αρχή του σύμπαντος υπήρξε κάποιου είδους ιδιαιτερότητα, που οδήγησε στον διαχωρισμό αυτών των νόμων. Με άλλα λόγια, οι νόμοι εμπεριέχουν την ίδια τους τη μοίρα. Οπότε δεν μπορούμε να δώσουμε απάντηση στην ερώτηση «τι θα μπορούσε να είχε συμβεί όταν διαχωρίστηκαν αυτοί οι νόμοι», διότι πλέον δεν ισχύει η κατανόησή μας για το σύμπαν. Μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον να ανακαλύψουμε κάποια νέα και βελτιωμένη σύνθεση των νόμων που θα μας επιτρέψει να περιγράψουμε γεγονότα που συνέβησαν ακόμα πιο παλιά στην αρχή του σύμπαντος, όμως αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε. – Η πρόσφατη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων ξεκαθαρίζει καθόλου το τοπίο της αρχής του σύμπαντος; – Η ανίχνευσή τους επιβεβαιώνει ότι ο χώρος είχε δονηθεί από βαρυτικά φαινόμενα. Ομως αυτά τα βαρυτικά κύματα δεν είναι σε καμία περίπτωση κβαντικά. Η πραγματική πρόκληση είναι να φτιάξουμε την κβαντική θεωρία της βαρύτητας. Ομως δεν μπορείς να φτιάξεις μια θεωρία εάν πρώτα δεν τσεκάρεις ότι αυτή έχει νόημα. Παρότι έχουμε δει τα κύματα, δεν έχουμε δει τα σχετικά σωματίδια, τα βαρυτόνια, και ίσως να περάσει πολύς καιρός μέχρι να το καταφέρουμε. Τελευταίος κρίκος ή παράθυρο ανακάλυψης μιας νέας φυσικής; – Σε ποια ερώτηση απαντάει η ανακάλυψη του μποζονίου Χιγκς; – Μας παραπέμπει στην ερώτηση «τι είμαστε;», αλλά και πάλι όχι με τη μεταφυσική έννοια ή προσπαθώντας να κατανοήσουμε τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Η ανίχνευση του μποζονίου Χιγκς μας επιτρέπει να καταλάβουμε, με βάση τη φυσική, από τι είναι φτιαγμένοι οι άνθρωποι. Είχαμε λοιπόν τη θεωρία, που ονομάζεται το Καθιερωμένο Πρότυπο, που περιγράφει τα σωματίδια μάζας, τις δυνάμεις και τα σωματίδια που μεταφέρουν αυτές τις δυνάμεις. Ολα αυτά τα στοιχεία είχαν ανακαλυφθεί μέσα από τα πειράματα του CERN, εκτός από το μποζόνιο Χιγκς που αποτελούσε και τον τελευταίο κρίκο που έλειπε από τη θεωρία. Το 2012 επιτέλους το ανακαλύψαμε! Αυτό ήταν το αποτέλεσμα μιας αναζήτησης που κράτησε για σχεδόν 50 χρόνια και η οποία τελικά μας οδήγησε στο να κατανοήσουμε την ύλη σε θεμελιώδη επίπεδα. Οπότε, το μποζόνιο Χιγκς ολοκλήρωσε κατά κάποιο τρόπο το Καθιερωμένο Πρότυπο, αλλά επίσης μας πρόσφερε ένα νέο παράθυρο για την ύπαρξη μιας πιθανής φυσικής πέρα από αυτό. – Μπορεί το μποζόνιο Χιγκς να απαντήσει και σε ερωτήματα σχετικά με το πού πάμε και από πού ερχόμαστε; – Μελετώντας τα χαρακτηριστικά του πιθανώς να μπορέσουμε κάποια στιγμή να απαντήσουμε στην ερώτηση «γιατί το σύμπαν είναι τόσο μεγάλο και παλιό». Κάτι που θέλουμε να κατανοήσουμε με τα πειράματά μας είναι το πώς ξεκίνησε η διαστολή του σύμπαντος και το πώς έμοιαζε το σύμπαν πριν από τη διαστολή του. Υπάρχουν διάφορες ιδέες, όμως είναι ακόμα πρόωρο να μιλήσουμε για κάτι τέτοιο. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι το σύμπαν αυτή τη στιγμή διαστέλλεται και συγκεκριμένα η διαστολή του ελαφρώς επιταχύνεται. Οι υπολογισμοί του Καθιερωμένου Προτύπου δείχνουν ότι το σημερινό μας σύμπαν είναι ασταθές. Η θεωρία λοιπόν προβλέπει ότι στο πολύ μακρινό μέλλον, αφού έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που θα έχει εξαντληθεί ο Ηλιος ή θα έχουμε καταστραφεί μόνοι μας από κάποιον πυρηνικό πόλεμο, το σύμπαν θα καταρρεύσει. Ομως εγώ προσωπικά δεν το πιστεύω αυτό! Απλά επειδή κινούμαστε μέσα στο Καθιερωμένο Πρότυπο δεν σημαίνει ότι γνωρίζουμε όλη τη φυσική. Εάν όμως το σύμπαν πρόκειται να αποφύγει την κατάρρευση, τότε θα πρέπει να υπάρχει κάποια επιπλέον φυσική, που δεν γνωρίζουμε ακόμα, και την οποία ίσως να μπορέσουμε να την ανακαλύψουμε μέσα από τα πειράματα στον επιταχυντή του CERN. – Ποια είναι τα κύρια εφόδια ενός θεωρητικού φυσικού; – Χρειάζεται θάρρος, όχι φυσικό, αλλά διανοητικό. Χρειάζεται την αυτοπεποίθηση και την τόλμη να διατυπώνει κανείς πράγματα που άλλοι άνθρωποι δεν σκέφτονται ή δεν τολμούν να σκεφτούν. Χρειάζεται ταλέντο στα μαθηματικά και πολλή φαντασία, ίσως και καλλιτεχνικό ταμπεραμέντο. – Δεν χρειάζονται και στιγμές «Εύρηκα»; – Ναι, χρειάζονται κι αυτές. Θυμάμαι μια από τις στιγμές «Eύρηκα» που είχα, η οποία συνέβη πράγματι όντας μέσα στην μπανιέρα όπως ο Αρχιμήδης. Πήδηξα έξω και άρχισα να τρέχω γυμνός μέσα στο σπίτι φωνάζοντας «Εύρηκα!». Νομίζω ότι η σύζυγός μου ξαφνιάστηκε λίγο. Ηταν στις αρχές του 1983, όταν βασισμένος πάνω σε μια πιθανή επέκταση του Καθιερωμένου Προτύπου, αυτή της Υπερσυμμετρίας, σκέφτηκα πώς μπορεί να υπολογιστεί το μέγεθος του πεδίου του μποζονίου Χιγκς. Ομως η μεγαλύτερη στιγμή «Eύρηκα» μέχρι σήμερα ήρθε όταν επέστρεφα στο γραφείο μου από το κυλικείο του CERN, ακολουθώντας ακριβώς την ίδια διαδρομή που περπατήσαμε μαζί σήμερα. Ηταν πριν από ακριβώς 40 χρόνια όταν, σε μια στροφή του διαδρόμου, σκέφτηκα πώς μπορεί κανείς να ανακαλύψει πειραματικά ένα σωματίδιο στο Καθιερωμένο Πρότυπο, το γκλουόνιο, που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε διατυπωθεί αλλά δεν υπήρχαν άμεσες αποδείξεις για την ύπαρξή του. Το γκλουόνιο είναι ένα σωματίδιο σαν το φωτόνιο που συγκρατεί μαζί τα πυρηνικά σωματίδια. – Γιατί η Υπερσυμμετρία αποτελεί για εσάς μια πολλά υποσχόμενη κατεύθυνση για την επέκταση του Καθιερωμένου Προτύπου; – Το Καθιερωμένο Πρότυπο περιλαμβάνει σωματίδια που φέρουν ύλη και άλλα που φέρουν δυνάμεις. Ολα τα σωματίδια περιστρέφονται με διαφορετικούς ρυθμούς, σαν μπαλαρίνες που κάνουν μικρές πιρουέτες. Το φωτόνιο για παράδειγμα κάνει μια γρήγορη πιρουέτα, ενώ το ηλεκτρόνιο μια πιο αργή. Το μποζόνιο Χιγκς αποτελεί εξαίρεση και δεν περιστρέφεται καθόλου. Από τη μια, σωματίδια σαν τα ηλεκτρόνια είναι πολύ αντικοινωνικά και δεν μπορεί κανείς να τοποθετήσει δύο τέτοια στην ίδια κατάσταση. Από την άλλη, σωματίδια όπως τα φωτόνια είναι πολύ κοινωνικά και τους αρέσει να βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Αυτό λοιπόν που κάνει η Υπερσυμμετρία είναι να προσφέρει μια πιθανή σύνδεση μεταξύ αυτών των εχθρικών και φιλικών σωματιδίων. Για να συσχετίσει όμως κανείς αυτά τα σωματίδια που έχουν διαφορετικές εσωτερικές ιδιότητες, δεν επαρκούν τα σωματίδια του Καθιερωμένου Προτύπου, αλλά χρειάζεται η ύπαρξη υπερσυμμετρικών ζευγών σωματιδίων. Για παράδειγμα το ταίρι του φωτονίου θα είναι το φωτίνο, το οποίο, εάν πράγματι υπάρχει, τότε αποτελεί τον ιδανικότερο υποψήφιο για να είναι η σκοτεινή ύλη. Η Υπερσυμμετρία όχι μόνο θα μας βοηθήσει να φτιάξουμε μια ενοποιητική θεωρία των αλληλεπιδράσεων όλων των σωματιδίων, αλλά με την ισχύ της αποτρέπεται και η κατάρρευση του σύμπαντος. – Η φυσική βρίσκεται λοιπόν συνεχώς σε μια αναζήτηση ενοποιητικών εξηγήσεων; – Το πρώτο παράδειγμα πιθανώς να ήρθε τον 17ο αιώνα, όταν ο Ισαάκ Νεύτων ενοποίησε την πτώση του μήλου με την κίνηση της Σελήνης. Τον 19ο αιώνα ο Τζέιμς Κλερκ Μάξγουελ ενοποίησε τον ηλεκτρισμό με τον μαγνητισμό, δείχνοντας αργότερα ότι πρέπει να υπάρχουν κύματα που έρχονται από το Διάστημα και μεταφέρουν τον ηλεκτρομαγνητισμό. Αυτά τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα ανακαλύφθηκαν λίγα χρόνια αργότερα από τον Χάινριχ Χερτζ και σύντομα αποδείχτηκαν εξαιρετικά σημαντικά, τόσο στην κατανόηση του σύμπαντος όσο και στην τεχνολογία. Στην περίπτωση της βαρύτητας, ο Αϊνστάιν διατύπωσε τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας στις αρχές του 20ού αιώνα και σύντομα έκανε την υπόθεση ότι, όπως υπάρχουν ηλεκτρομαγνητικά κύματα, έτσι πρέπει να υπάρχουν και βαρυτικά. Σε αυτή την περίπτωση, χρειάστηκε να περάσουν εκατό χρόνια από τη διατύπωση της θεωρίας του Aϊνστάιν μέχρι να καταφέρουν πρόσφατα οι επιστήμονες να ανιχνεύσουν άμεσα τα βαρυτικά κύματα με το πείραμα LIGO. Στα μέσα του 20ού αιώνα, με το Καθιερωμένο Πρότυπο, ενοποιήσαμε τις ασθενείς με τις ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις. Ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο, οι φυσικοί συνεχίζουμε να προσπαθούμε να κατασκευάσουμε ολοένα και πιο ενοποιητικές θεωρίες, κάτι το οποίο αγκαλιάζεται και από την Υπερσυμμετρία. Η συνάντηση. Βρεθήκαμε μεσημέρι Δευτέρας, στο κυλικείο του CERN, στη Γενεύη της Ελβετίας. Ο John Ellis επέλεξε λαζάνια λαχανικών και μια μικρή σαλάτα, εγώ ψάρι με λαχανικά. Η συζήτηση, μιας και «ήταν πυρηνική φυσική», συνεχίστηκε στο γραφείο του, με εκείνον να πίνει έναν εσπρέσο και εγώ ένα ζεστό τσάι. Ο λογαριασμός 19,10 ελβετικά φράγκα (17,50 ευρώ). Oι σταθμοί του. 1946 Γεννιέται στο Λονδίνο. 1958 Σε ηλικία 12 ετών αρχίζει να ενδιαφέρεται για τη θεμελιώδη επιστήμη και αυτό που σήμερα ονομάζουμε σωματιδιακή φυσική και κοσμολογία. 1964 Αρχίζει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, ενώ την ίδια χρονιά θεωρητικοί φυσικοί μιλούν για την ύπαρξη των κουάρκ και αστρονόμοι ανακαλύπτουν τη Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου. 1968 Ξεκινά επιστημονική έρευνα στο ίδιο πανεπιστήμιο, διχασμένος μεταξύ σωματιδιακής φυσικής και κοσμολογίας. Τελικά αποφασίζει ότι η κοσμολογία ήταν πολύ περίπλοκη και, για να απλοποιήσει τα πράγματα, διαλέγει τη σωματιδιακή φυσική. 1973 Ξεκινά την έρευνά του στο CERN. 1975 Μαζί με τον Δημήτρη Νανόπουλο και τη Μαίρη Γκαγιάρντ συγγράφουν ένα επιστημονικό άρθρο στο οποίο προτείνεται για πρώτη φορά ένας συστηματικός τρόπος για να παραχθεί και να ανιχνευθεί το μποζόνιο Χιγκς. 1976 Διατυπώνει την ιδέα πάνω στη οποία ανακαλύφθηκε πειραματικά το γκλουόνιο, ένα σωματίδιο του Καθιερωμένου Προτύπου. 2012 Ανιχνεύεται το μποζόνιο Χιγκς στο CERN. http://physicsgg.me/2016/04/04/john-ellis-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%80%ce%bf%cf%8d-%ce%b5%cf%81%cf%87%cf%8c%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%84%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%80%ce%bf%cf%8d-%cf%80%ce%ac/

Σύμπλεγμα αστέρων: Εκεί που χτυπά η καρδιά του Γαλαξία μας (video) Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble απαθανάτισε το πυκνό σύμπλεγμα αστέρων που αποτελεί την καρδιά του Γαλαξία μας. http://www.pronews.gr/portal/20160402/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%AF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%84%CF%85%CF%80%CE%AC-%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-video

Εκτοξεύτηκε το φορτηγό πλοίο «Прогресс МС-02» Ο Φορέας πυραύλων "Soyuz-2.1a" με το φορτηγό πλοίο μεταφοράς TGC «Прогресс МС-02», μια νέα τροποποίηση ξεκίνησε από την πλατφόρμα 31 απο το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στις 19:23:57 ώρα Μόσχας. Το φορτηγό πλοίο μεταφοράς TGC «Прогресс МС-02» αποδεσμευτηκε από το τρίτο στάδιο του πυραύλου φορέα κατά τον υπολογισμένο χρόνο για την τροχιά στόχου, μετά την οποία το πλοίο άρχισε αυτόνομη πτήση προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Η σύνδεση στην ενότητα «Zvezda» του ρωσικού τμήματος του σταθμού έχει προγραμματιστεί στις 21:00:53 MSK στις 2 του Απρίλη 2016 στην 34η στροφή της πτήσης. Το "Πρόοδος MS-02" φερνει στον σταθμό 1419 κιλά "στεγνο" φορτίο, 540 κιλά καυσίμου για τις δεξαμενές ανεφοδιασμού, 420 kg νερού στο σύστημα "Άνοιξη", καθώς και 47 kg πεπιεσμένου φυσικού αερίου (αέρας και το οξυγόνο) στους κυλίνδρους. Το βάρος του πλοίου κατά τη στιγμή της εκτόξευσης ήταν 7285 kg. Στο φορτίο υπήρχε εξοπλισμός, αξεσουάρ και αναλώσιμα για τα διάφορα συστήματα των φυτών, συμπεριλαμβανομένων των μέσων της ιατρικής και υγιεινής υποστήριξης, δοχεία με μερίδες τροφίμων, φρέσκα τρόφιμα, πυροσβεστήρας, μπαταρίες, τα αρχεία δεδομένων πτήσης, καθώς και εγκαταστάσεις συντήρησης για τον σταθμό επισκευής. Επισης ωφέλιμα φορτία - εξοπλισμός και αναλώσιμα για τη γεωφυσική, τη βιοϊατρική έρευνα και τα πειράματα στο χώρο της βιοτεχνολογίας. Μεταξύ των αλλων θα παραδοθεί στο πλήρωμα - για την αποστολή αστροναυτών σφραγίδες Ειδικά σήματα για τα "55 χρόνια από την πρώτη επανδρωμένη πτήση στο διάστημα» και «70 χρόνια RSC« Energia ». Επί του πλοίου είναι επίσης 94 κιλά αμερικανικά αγαθά. Το φορτηγό θα παραδώσει στον ISS ένα μικροδορυφορικού "Τομσκ-TPU-120", η έναρξη του οποίου έχει προγραμματιστεί να τεθεί σε εφαρμογή κατά τη διάρκεια τις έξοδου των αστροναυτών στο διάστημα. Ο δορυφόρος είναι ένα συμπαγές, αλλά πλήρες διαστημικό σκάφος με ηλιακά πάνελ, μπαταρία, επί του σκάφους με το ραδιοεξοπλισμό και άλλα επιστημονικά όργανα. Χαρακτηριστικό του μικροδορυφόρου έχει "τυπωμένο" το 3D-εκτυπωτή. Κύρια αποστολή του δορυφόρου ειναι η έρευνα και η εκπαίδευση, ο κύριος του έργου - το Τομσκ Πολυτεχνείο, με το οποίο η RSC «Ενέργεια» εργάζεται στο πλαίσιο μιας συμφωνίας στρατηγικής εταιρικής σχέσης. http://www.energia.ru/ru/iss/iss47/progress_ms-02/photo_03-31.html ActInSpace: ένας διαγωνισμός για την επιστήμη, το διάστημα και την τεχνολογία Η ESA σας προσκαλεί να συμμετάσχετε στη δεύτερη έκδοση του #ActInSpace, έναν διαγωνισμό με στόχο την προώθηση καινοτόμων ιδεών σχετικά με τις τεχνολογίες και τις βιομηχανίες του διαστήματος. Το ActInSpace αποτελεί μια πρόκληση εστιασμένη στην επιστήμη, το διάστημα και τη μεταφορά τεχνολογίας, όπου ομάδες αποτελούμενες από επίδοξους νέους επιχειρηματίες, επιστήμονες, μηχανικούς, προγραμματιστές, επαγγελματίες του δημιουργικού τομέα και φοιτητές συναγωνίζονται για την επίλυση ενός “προβλήματος” δημιουργώντας ένα νέο προϊόν ή υπηρεσία αλλά και νέες χρήσεις για τεχνολογίες που έχουν αναπτυχθεί για το διάστημα και εικόνες που έχουν συλλεχθεί από αυτό. Αρχικά θα διεξαχθούν εθνικοί τελικοί σε κάθε χώρα που φιλοξενεί ένα τοπικό ActInSpace από όπου θα προκύψει ένας εθνικός νικητής. Όλοι οι εθνικοί νικητές θα διαγωνιστούν στον παγκόσμιο τελικό του ActInSpace και η νικήτρια ομάδα θα κερδίσει μια πτήση σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας με το αεροσκάφος που εκπαιδεύονται οι αστρoναύτες της Novespace, ενώ ένας μεγάλος αριθμός ομάδων θα λάβει υποστήριξη για την περαιτέρω ανάπτυξη της ιδέας τους αλλά και τη δημιουργία της δικής τους start-up. #ActInSpace στην Ελλάδα Στην Ελλάδα το "ActInSpace" διοργανώνεται για πρώτη φορά, από το si-Cluster στην Αθήνα και την Πάτρα ταυτόχρονα στις 20-21 Μαΐου. Το si-Cluster αποτελεί έναν από τους 29 τοπικούς διοργανωτές, που θα φιλοξενήσει το ActInSpace, από όπου θα προκύψει ο εθνικός νικητής που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον τελικό που θα διεξαχθεί στην Τουλούζη στις 29 Ιουνίου 2016. Οι προκλήσεις H ESA θα παρέχει προκλήσεις για όλες τις χώρες, βασισμένες στην πνευματική ιδιοκτησία του Οργανισμού ή / και τη χρήση διαστημικών τεχνολογιών για εφαρμογές ή / και υπηρεσίες. Ο Οργανισμός θα επωφεληθεί από αυτές τις «επίγειες» εκδηλώσεις ώστε να επαναχρησιμοποιήσει τις τεχνολογίες της. Κάθε χώρα θα έχει τη δυνατότητα να παρέχει συγκεκριμένες προκλήσεις με βάση την εθνική πνευματικής ιδιοκτησίας της. Οι προκλήσεις αυτές θα αντιμετωπιστούν στον εθνικό τελικό σε κάθε συμμετέχουσα χώρα. Παρά το γεγονός ότι οι σπουδαστές είναι ο κύριος στόχος της εκδήλωσης, το #ActInSpace είναι ανοιχτό σε μια μεγάλη ποικιλία προφίλ. Ο στόχος της εκδήλωσης είναι να φέρει σε επαφή όχι μόνο τους νέους επιχειρηματίες, φοιτητές και τους επικεφαλής των επιχειρήσεων, αλλά και προγραμματιστές, καλλιτέχνες και άτομα που αναζητούν εργασία. Μαζί, θα απαρτίζουν τις ομάδες και θα συναντηθούν κατά τη διάρκεια 24 ωρών σε ένα Σαββατοκύριακο για να απαντήσουν σε μια συγκεκριμένη πρόκληση που καθορίζεται από τους διοργανωτές. Το θέμα της πρόκλησης θα σχετίζεται με την χρήση των διαστημικών τεχνολογιών στην καθημερινή ζωή. Διοργανωτές του ευρωπαϊκού διαγωνισμού είναι ο Ευρωπαικός Οργανισμός Διαστήματος (European Space Agency, ESA), το Εθνικό Κέντρο Διαστημικών Ερευνών της Γαλλίας (Centre national d'études spatiales, CNES) και το ESA BIC Sud France και διεθνείς χορηγοί η Airbus και η Novespace. Χρήσιμες Πληροφορίες: Περισσότερες πληροφορίες για το διαγωνισμό είναι διαθέσιμες εδώ http://www.actinspace.org/en Μπορείτε να δηλώσετε συμμετοχή εδώ http://www.actinspace.org/en/inscription Για περισσότερες πληροφορίες για την Ελληνική διοργάνωση μπορείτε να επικοινωνήσετε εδώ: si-Cluster@corallia.org Ακόμα, για τις τελευταίες ενημερώσεις μπορείτε να ακολουθήσετε στο Twitter τους λογαριασμούς @ActInSpace, @si_Cluster και @ESA_Hellas http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ActInSpace_henas_diagonismhos_gia_ten_epistheme_to_dihastema_kai_ten_technologhia

«Κοντά» μας (σε απόσταση 175 ετών φωτός) γεννιέται μια νέα Γη! Οι αστρονόμοι του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO), χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο ALMA, μπόρεσαν να παρατηρήσουν το πρόπλασμα ενός πλανήτη πολύ όμοιου με τη Γη, ο οποίος βρίσκεται στη φάση της δημιουργίας γύρω από το νεαρό άστρο του. Ο πρωτοπλανητικός δίσκος σκόνης και αερίων -από όπου γεννιούνται οι πλανήτες- σχηματίζεται γύρω από ένα άστρο-νήπιο, το TW Ύδρας, ηλικίας μόλις 10 εκατομμυρίων ετών, σε απόσταση μόλις 175 ετών φωτός από τον πλανήτη μας. Είναι το πιο κοντινό στη Γη «μαιευτήριο» εξωπλανητών που έχει εντοπισθεί μέχρι σήμερα. Ο κυοφορούμενος εξωπλανήτης βρίσκεται στην ίδια περίπου απόσταση από το μητρικό άστρο του, με την απόσταση της Γης από τον Ήλιο, δηλαδή περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Οι αστρονόμοι δεν μπορούν ακόμη να είναι βέβαιοι πόσο όμοιος θα είναι ο πλανήτης με τη Γη, όταν γεννηθεί, αλλά δεν αποκλείεται να είναι λίγο μεγαλύτερος, δηλαδή μια Υπερ-Γη. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σον 'Αντριους του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής "The Astrophysical Journal Letters". http://www.pronews.gr/portal/20160401/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%C2%AB%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC%C2%BB-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-175-%CE%B5%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B9%CE%AD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B3%CE%B7

Το πρώτο περιστρεφόμενο άστρο νετρονίων στην Ανδρομέδα. Μια ομάδα αστρονόμων εντόπισε τον πρώτο περιστρεφόμενο αστέρα νετρονίων (πάλσαρ), που έχει ποτέ βρεθεί στον γειτονικό γαλαξία της Ανδρομέδας, γνωστό και ως Μ31. Η ανακάλυψη έγινε με το διαστημικό τηλεσκόπιο XMM-Newton του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Οι αστέρες νετρονίων αποτελούν «εξωτικά» απομεινάρια, πολύ μικρά αλλά τρομερά υψηλής πυκνότητας, που κάποτε ήσαν τεράστια άστρα, τα οποία ολοκλήρωσαν τη ζωή τους με έκρηξη (σούπερ-νόβα). Περιστρέφονται πλέον σαν σβούρες και εκπέμπουν ακτινοβολία-Χ προς τη Γη, όπως ένας φάρος που αναβοσβήνει. Το συγκεκριμένο πάλσαρ κάνει μια πλήρη περιστροφή κάθε 1,2 δευτερόλεπτα και φαίνεται να «τρέφεται» από ένα γειτονικό άστρο που κάνει μια πλήρη τροχιά κάθε 1,3 μέρες, σχηματίζοντας έτσι ένα διπλό αστρικό σύστημα. http://www.pronews.gr/portal/20160401/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%C2%AB%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC%C2%BB-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-175-%CE%B5%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B9%CE%AD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B3%CE%B7

Το φορτηγό πλοίο "Progress M-29M» σε αυτόνομη πτήση. Στις 30 Μαρτίου 2016 την 17ωρα 15 λεπτά και 30 sec.ωρα MSK το όχημα μεταφοράς φορτίου (THC) «Progress M-29M" αποσυνδέθηκε από τον ISS. Κατά τη διάρκεια της αυτόνομης πτήσης το TGC «Progress M-29M" ειναι προγραμματισμένο για πείραμα στον χώρο. Σκοπός του είναι να μελετήσει την κίνηση του φορτηγού πλοίου σε μια ποικιλία τρόπων γύρισματος, διατηρώντας παράλληλα τη βαρύτητα και τον ηλιακό προσανατολισμό για τον προσδιορισμό των παραμέτρων του περιβάλλοντος μικροβαρύτητας επί του TGC. Το οχημα μεταφοράς φορτίου «Progress M-29M» ήταν μέρος του διαστημικού σταθμού από τις 2 Οκτωβρίου 2015. Μετά την ολοκλήρωση της παράδοσης των αγαθών που απαιτούνται για τη λειτουργία και συντήρηση των πληρωμάτων ISS οι μηχανές του πλοίου χρησιμοποιήθηκαν για τη διόρθωση της τροχιάς πεντε φορές. Στην 16η ώρα. 30 λεπτά. ωρα MSK το οχημα μεταφοράς θα πρέπει να φρενάρει, το πλοίο θα κατέβει από την τροχιά και θα πάψουν να υπάρχουν δεδομένα σε ενα τετράγωνο πάνω από την περιοχή του Ειρηνικού Ωκεανού. Τ ο οχημα μεταφοράς φορτίου «Progress M-29M» ξεκίνησε με τον πύραυλο φορέα «Soyuz-U" από το Μπαϊκονούρ την 1η του Οκτωβρίου 2015 και ελλιμενίστηκε στο πρυμναίο κόμβο της μονάδας "Star" του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) στις 2 Οκτωβρίου. Το διαστημικό σκάφος παρεδωσε στο σταθμό 2369 κιλά διαφόρων φορτίων, συμπεριλαμβανομένων των 1549 kg του "στεγνου" φορτίου 350 κιλά προωθητικό, 420 κιλά νερό και 50 κιλά υπο πίεση οξυγόνου. http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_03-30.html Φουσκωτή επέκταση στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Την προοπτική της χρήσης φουσκωτών δομών σε διαστημικούς σταθμούς και αποικίες/ βάσεις σε άλλους πλανήτες – όπως τα σχέδια της Bigelow Aerospace- εξετάζει όλο και περισσότερο η NASA. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία σκοπεύει σύντομα να αποστείλει στον Διεθνή Διαστημικό σταθμό μία φουσκωτή επέκταση/ αίθουσα, η οποία θα συνδεθεί στη «ράχη» του σταθμού και θα φουσκώσει αρκετά για να αποκτήσει το διπλάσιο μέγεθος. Η σύνδεση του BEAM (Bigelow Expandable Activity Module) θα γίνει με τον ρομποτικό βραχίονα του σταθμού και στη συνέχεια θα ακολουθήσει το φούσκωμά του, που αναμένεται να διαρκέσει 45 λεπτά. Οι αστροναύτες θα κάνουν συνολικά τέσσερις επισκέψεις στο BEAM, η πιο μακρά εκ των οποίων θα διαρκέσει τρεις ώρες. Ωστόσο, ο υπεύθυνος προγράμματος της NASA , Ρατζίμπ Ντασγκούπτα, είπε στο Gizmodo ότι εάν ήθελαν θα μπορούσαν να παραμείνουν περισσότερο, ωστόσο τα προγράμματα είναι φορτωμένα και δεν θα υπάρξει δυνατότητα περιατέρω δοκιμών από αυτές που έχουν προγραμματιστεί σχετικά με την προστασία του τμήματος από ακτινοβολία, θερμοκρασίες και θέματα γενικής λειτουργίας. Όταν μπουν στο ΒΕΑΜ, οι αστροναύτες δεν θα δουν σημαντικές διαφορές από τον υπάρχοντα Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Όπως διευκρίνισε ο Ντασγκούπτα, οι διαφορές είναι ελάχιστες, είναι οι αντοχές του νέου, δοκιμαστικού φουσκωτού τμήματος είναι οι ίδιες με αυτές του υπάρχοντος μεταλλικού σώματος. Οι μόνες διαφορές που ενδεχομένως να γίνουν αντιληπτές θα είναι ελαφρώς χαμηλότερες θερμοκρασίες και λίγη υγρασία όταν φουσκώσει το τμήμα. Το ΒΕΑΜ θα μείνει συνδεδεμένο στον σταθμό για δύο χρόνια, οπότε και θα αποσπαστεί και απελευθερωθεί στο διάστημα, αν και το ενδεχόμενο επέκτασης έχει αφεθεί ανοιχτό, μια και το τμήμα έχει κριθεί ασφαλές για χρονικό διάστημα πέντε ετών. Επιτυχείς δοκιμές στον ISS πιθανότατα θα ανοίξουν τον δρόμο για να χρησιμοποιηθούν τεχνολογίες τέτοιου είδους σε αποστολές στη Σελήνη και στον Άρη, καθώς θα επιτρέπουν ταχύτερη δημιουργία και κατασκευή καταλυμάτων για διαμονή αστροναυτών. http://www.naftemporiki.gr/story/1085416/fouskoti-epektasi-ston-diethni-diastimiko-stathmo

Καυτός εξωπλανήτης. Τον θερμοκρασιακό «χάρτη» ενός βραχώδους εξωπλανήτη, του Cancri e, μιας Υπερ-Γης σε απόσταση μόλις 40 ετών φωτός, δημιούργησαν για πρώτη φορά οι αστρονόμοι. Βρήκαν μάλιστα ότι έχει καυτές νύχτες και ακόμη πιο καυτές μέρες, που θα μπορούσαν να λιώσουν και σίδερο. Η φωτεινή πλευρά του εξωπλανήτη, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 2011 και βρίσκεται στον αστερισμό του Καρκίνου, είναι σχεδόν λιωμένη και η σκοτεινή στερεά. Η διαφορά ανάμεσά τους είναι ανάμεσα στην «τελείως κόλαση» και στη «σκέτη κόλαση». Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αστρονόμο Μπράις Ντέμορι του Εργαστηρίου Κάβεντις του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», υπολόγισαν -με τη βοήθεια του υπέρυθρου διαστημικού τηλεσκοπίου «Σπίτσερ» της NASA- ότι οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια του εν λόγω εξωπλανήτη κυμαίνονται από 1.100 (στη σκοτεινή πλευρά που δεν βλέπει το άστρο του) έως 2.400 βαθμούς Κελσίου (στη φωτεινή πλευρά του). Είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες έχουν μελετήσει τις θερμοκρασιακές αποκλίσεις σε έναν σχετικά μικρό εξωπλανήτη, ο οποίος κινείται γύρω από ένα άστρο που μοιάζει με τον Ήλιο μας. Περιφέρεται μάλιστα τόσο κοντά σε αυτό, που το «έτος» του (δηλαδή η πλήρης περιφορά γύρω από το άστρο) διαρκεί μόλις 18 ώρες. Ο εξωπλανήτης είναι βαρυτικά «κλειδωμένος» κατά την περιφορά του (όπως η Σελήνη με τη Γη), δηλαδή μονίμως η ίδια πλευρά του «ψήνεται» από την ακτινοβολία του άστρου του. Ο Cancri e - ο πρώτος εξωπλανήτης που ανιχνεύθηκε από το φως του- εκτιμάται ότι έχει διπλάσια διάμετρο από τη Γη και εννιαπλάσια μάζα, αλλά οι συνθήκες στην επιφάνειά του είναι σκέτη κόλαση και δεν έχουν καμία σχέση με τον δικό μας πλανήτη. Η αραιή ατμόσφαιρά του περιέχει κυρίως υδρογόνο και ήλιο, ενώ στο σχεδόν λιωμένο έδαφός της φωτεινής και πιο καυτής πλευράς του εκτιμάται ότι καθημερινά ρέουν τεράστιες ποσότητες καυτής λάβας. Όπως ανέφερε ο Ντέμορι, οι επιστήμονες εξακολουθούν να μην κατανοούν από τι είναι φτιαγμένος ο πλανήτης (είχε, μεταξύ άλλων, προταθεί ότι μπορεί να είναι σχεδόν διαμαντένιος!). Φως στο μυστήριο θα ρίξει η νέα γενιά ισχυρότερων τηλεσκοπίων όπως το «Τζέημς Γουέμπ» της NASA, που θα εκτοξευθεί το 2018. http://www.pronews.gr/portal/20160331/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%81%CE%B1

Πρόσκρουση στον Δία καταγράφηκε από ερασιτέχνες αστρονόμους. Ο μεγαλύτερος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος χτυπήθηκε πριν από μερικές μέρες από κομήτη ή αστεροειδή, αποκαλύπτουν εικόνες που τραβήχτηκαν με ερασιτεχνικά τηλεσκόπια. Στις 17 Μαρτίου, ο ερασιτέχνης αστρονόμος Γκέριτ Κέρνμπαουερ στο Μέντλινγκ νότια της Βιέννης βιντεοσκόπησε τον Δία με ένα τηλεσκόπιο διαμέτρου 20 εκατοστών. Δεν παρατήρησε τίποτα το ασυνήθιστο παρά δέκα μέρες αργότερα, όταν άρχισε να επεξεργάζεται τις εικόνες στον υπολογιστή του. Παρατήρησε τότε μια λάμψη που διήρκεσε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο και είχε μέγεθος ολόκληρης ηπείρου. Μερικές μέρες αργότερα, η ίδια λάμψη εμφανίστηκε σε εικόνες που είχε τραβήξει την ίδια ώρα ο ερασιτέχνης αστρονόμος Τζον ΜακΚίον κοντά στο Δουβλίνο. Ο Δίας, εξάλλου, έχει δεχθεί κι άλλες τέτοιες επιθέσεις: το 1994, πολυάριθμα θραύσματα του κομήτη Shoemaker-Levy 9 έπεσαν διαδοχικά στον πλανήτη και άφησαν γιγάντια, σκούρα σημάδια στην ανώτερη ατμόσφαιρα. Ήταν η πρώτη φορά που οι αστρονόμοι παρακολουθούσαν σε πραγματικό χρόνο μια πρόσκρουση κομήτη. Μικρότερες προσκρούσεις στον Δία ακολούθησαν το 2009, το 2010 και το 2012. Ο Δίας δέχεται περισσότερα χτυπήματα λόγω του ισχυρού βαρυτικού πεδίου του, το οποίο έλκει διερχόμενους αστεροειδείς και κομήτες και τους επιταχύνει προς το μέρος του. Στο μακρινό παρελθόν, μάλιστα, ο γίγαντας του Ηλιακού Συστήματος δεν αποκλείεται να προστάτευε τη Γη από προσκρούσεις τραβώντας προς το μέρος του αδέσποτα αντικείμενα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500068201

Νέα έρευνα σε 20.000 άστρα ξεκινούν οι Αμερικανοί για να βρουν εξωγήινους. Το αμερικανικό Ινστιτούτο Αναζήτησης Εξωγήινης Νοημοσύνης (SETI) δεν πτοείται από τις εδώ και δεκαετίες αποτυχημένες προσπάθειές του να ανιχνεύσει κάποιο σήμα εξωγήινων. Όπως ανακοίνωσε, μόλις εγκαινίασε ένα νέο διετές πρόγραμμα αναζήτησης ραδιοσημάτων, το οποίο θα εστιασθεί στη «γειτονιά» 20.000 άστρων-ερυθρών νάνων.Όπως αναφέρoουν, οι αχνοί ερυθροί νάνοι είχαν προσελκύσει λίγη προσοχή έως τώρα, επειδή οι επιστήμονες πίστευαν ότι οι εξωγήινοι μάλλον θα ζουν σε πλανήτες γύρω από άστρα λαμπερά όπως ο Ήλιος μας. Επιπλέον, η «κατοικήσιμη» ζώνη ενός ερυθρού νάνου -η απόσταση που καθιστά έναν εξωπλανήτη δυνητικά φιλόξενο για ζωή- είναι πολύ πιο μικρή σε σχέση με την αντίστοιχη ενός φωτεινότερου άστρου όπως ο Ήλιος. Όμως, καθώς νέοι εξωπλανήτες συνεχώς ανακαλύπτονται, υπολογίζεται ότι ένα σημαντικό ποσοστό των ερυθρών νάνων (κάπου ανάμεσα στο 15% και στο 50%) διαθέτουν «κατοικήσιμους» εξωπλανήτες. Επιπλέον, οι ερυθροί νάνοι καίνε πολύ αργά τα καύσιμά τους και έτσι ζουν πολύ περισσότερο από ό,τι τα πιο λαμπρά άστρα, συνεπώς υπάρχει και περισσότερος χρόνος διαθέσιμος για να αναπτυχθεί ένας εξωγήινος πολιτισμός στο σύστημά τους. Με δεδομένο εξάλλου ότι τα τρία τέταρτα περίπου όλων των άστρων στον γαλαξία μας είναι ερυθροί νάνοι (άρα είναι πολύ πιο κοινοί σε σχέση με άστρα όπως ο Ήλιος μας), οι επιστήμονες του SETI αποφάσισαν να στρέψουν την προσοχή τους τελικά σε αυτούς. Η αναζήτηση θα γίνει με το Τηλεσκόπιο “Αλεν, που βρίσκεται στα όρη Κασκέιντ της βόρειας Καλιφόρνια και αποτελείται από 42 αντένες, οι οποίες είναι σε θέση να παρατηρούν τρία άστρα ταυτόχρονα. Τα άστρα-στόχοι θα παρατηρούνται σε ένα μεγάλο εύρος ραδιοσυχνοτήτων μεταξύ 1 και 10 GHz. http://www.pronews.gr/portal/20160331/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CE%B5-20000-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%BE%CE%B5%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82

Voyager-1: Έγινε η πρώτη ανθρώπινη συσκευή που μπήκε στο μεσοαστρικό διάστημα. Το διαστημικό σκάφος Voyager 1 της NASA που εκτοξεύτηκε το 1977, άφησε πίσω του την περιοχή στην οποία εκτείνεται η μαγνητική επιρροή του Ηλίου. Το Voyager 1 βρίσκεται σήμερα 20.077.434.531 χιλιόμετρα από τη Γη και βρίσκεται σε μια ζώνη που ονομάζεται «μεσοαστρικό διάστημα», μια περιοχή μεταξύ του Ηλιακού μας συστήματος και του εξώτερου διαστήματος, έχοντας έτσι την «τιμή» να είναι η πρώτη ανθρώπινη διαστημική συσκευή που έχει ξεφύγει από τα όρια του Ηλιακού μας συστήματος και κινείται στην απεραντοσύνη του μεσοαστρικού διαστήματος. Τα σήματα που συνεχίζει να στέλνει το Voyager 1 κάνουν περίπου 18,5 ώρες για να φτάσουν στη Γη. Η NASA ανάμενε να είχε χάσει τη σύνδεση με το Voyager χρόνια πριν, αλλά λόγω της προόδους στην τεχνολογία εξακολουθούν να είναι σε θέση να λαμβάνουν τα σήματα, αν και πολύ αδύνατα. Αυτά λαμβάνονται από τις συστοιχίες των μεγάλων ραδιοτηλεσκοπίων του Deep Space Network που βρίσκονται στην Καλιφόρνια, την Ισπανία και την Αυστραλία. Δυστυχώς το διαστημικό σκάφος δεν στέλνει φωτογραφίες από εκεί που βρίσκεται διότι τα συστήματα των καμερών του έχουν απενεργοποιηθεί από το 1990 για εξοικονόμηση ενέργειας της μπαταρίας. Έτσι, τα μόνα μηνύματα που αποστέλλονται στη Γη είναι μετρήσεις πλάσματος, των μαγνητικών πεδίων και της ακτινοβολίας. Οι αστρονόμοι που ελέγχουν το Voyager 1 υπολογίζουν ότι η διαστημοσυσκευή διαθέτει ακόμη αρκετή ενέργεια, ώστε να συνεχίσει να λειτουργεί μέχρι το 2020. Από τη στιγμή αυτή και μετά, θα αρχίσουν να κλείνουν ένα-ένα τα επιστημονικά του όργανα, ώσπου εντέλει, από το 2025 περίπου και μετά, το Voyager 1 θα συνεχίσει την διαστημική του περιπλάνηση, ακυβέρνητο πια και χωρίς να μας στέλνει άλλα δεδομένα. Όπως υπολογίζεται, η κατεύθυνση προς την οποία κινείται θα το φέρει σε απόσταση 1,6 ετών φωτός από το άστρο AC+79 3888, στον αστερισμό της Καμηλοπάρδαλης, σε περίπου 40.000 χρόνια. Το άστρο αυτό βρίσκεται σήμερα περίπου 17 έτη φωτός μακριά μας, αλλά κινείται προς την κατεύθυνση του Ηλίου. Γι αυτό, όταν το Voyager 1 θα διέρχεται δίπλα από το άστρο, το ίδιο το άστρο θα έχει φτάσει σε απόσταση μόλις 3,5 ετών φωτός μακριά από τον Ήλιο. Αυτό δείχνει και πόσο μικρή είναι για τα αστρονομικά δεδομένα η ταχύτητα με την οποία κινείται το Voyager 1. Κινούμενο με ταχύτητα περίπου 61.000 km/h, το Voyager 1 διανύει απόσταση περίπου 3,6 ΑΜ τον χρόνο (1 Αστρονομική Μονάδα ορίζεται ως η μέση απόσταση της Γης από τον Ήλιο), γεγονός που σημαίνει ότι εάν κατευθυνόταν προς τον Εγγύτατο του Κενταύρου, το πλησιέστερο άστρο στη Γη αυτή την στιγμή, θα χρειαζόταν περισσότερα από 73.000 χρόνια, προκειμένου να διανύσει την απόσταση των 4,24 ετών φωτός που μας χωρίζει. Το χρονικό της αποστολής του Voyager 1 Το Voyager 1, όπως εξάλλου και η δίδυμη διαστημοσυσκευή του Voyager 2, η οποία ακολουθεί μια διαφορετική και πιο μεγάλη διαδρομή εντός του Ηλιακού συστήματος, μεταφέρει έναν χάλκινο επιχρυσωμένο δίσκο 12 ιντσών, στον οποίο είναι καταγεγραμμένο ένα μήνυμα της ανθρωπότητας προς κάθε άλλη νοημοσύνη, που πιθανόν συναντήσει. Στους επιχρυσωμένους δίσκους των δύο Voyager έχουν καταγραφεί ήχοι και εικόνες από τη Γη, όπως για παράδειγμα καλωσορίσματα σε 55 γλώσσες, ήχοι της φύσης και αποσπάσματα 27 μουσικών συνθέσεων, καθώς επίσης και η θέση της Γης στο Ηλιακό μας Σύστημα και στον Γαλαξία. Στους δίσκους αυτούς έχει τοποθετηθεί από μία ραδιενεργή πηγή, η οποία θα επιτρέψει σ” εκείνον που πιθανώς τους ανακαλύψει να υπολογίσει το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την εκτόξευση των δύο Voyager. Θα μπορούσε άραγε να εντοπιστεί κάποια από τις δύο αυτές διαστημοσυσκευές από κάποιον εξωγήινο πολιτισμό, εάν υποθέσουμε φυσικά ότι όντως υπάρχει τέτοιος στον Γαλαξία μας, αλλά και με την προϋπόθεση ότι οι δύο Voyager θα καταφέρουν να επιβιώσουν στο αφιλόξενο περιβάλλον του μεσοαστρικού Διαστήματος; Ποιος ξέρει… Πηγές: eugenfound.edu.gr, cosmosup.com. http://www.pronews.gr/portal/20160330/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/voyager-1-%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B7-%CF%83%CF%85%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AE-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%80%CE%AE%CE%BA%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%BF%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C