Δροσος Γεωργιος

Ανιχνεύθηκαν οργανικές ουσίες στον πλανήτη-νάνο Δήμητρα. Το διαστημικό σκάφος Dawn (Αυγή) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) εντόπισε για πρώτη φορά πάνω στον νάνο πλανήτη Δήμητρα οργανικά μόρια που περιέχουν άνθρακα και αποτελούν τους θεμελιώδεις λίθους της ζωής στη Γη. Οι οργανικές ουσίες φαίνεται να έχουν σχηματισθεί στον ίδιο τον πλανήτη και να μην προέρχονται από πτώσεις αστεροειδών ή κομητών. Επιπλέον, οι επιστήμονες δεν αποκλείουν την πιθανότητα η Δήμητρα να διαθέτει έναν υπόγειο ωκεανό, πράγμα που αυξάνει την πιθανότητα να φιλοξενούσε κάποιας μορφής ζωή στο παρελθόν (ή και στο παρόν). Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Μαρία Κριστίνα Ντε Σάνκτις του Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ιταλίας στη Ρώμη, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science» [Localized aliphatic organic material on the surface of Ceres], δήλωσαν ότι η Δήμητρα εμφανίζει ομοιότητες με τους δορυφόρους Ευρώπη και Εγκέλαδο. http://science.sciencemag.org/content/355/6326/719 Είναι η πρώτη σίγουρη ανακάλυψη οργανικών μορίων σε σώμα που βρίσκεται στην μεγάλη ζώνη αστεροειδών μεταξύ ‘Αρη και Δία. Η Δήμητρα είναι το μεγαλύτερο σώμα σε αυτή τη ζώνη. Τέτοια οργανικά μόρια έχουν μέχρι σήμερα βρεθεί σε μετεωρίτες και αστεροειδείς. Οι οργανικές ουσίες στη Δήμητρα είναι κυρίως συγκεντρωμένες σε μια περιοχή έκτασης περίπου 1.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ιδίως στους κρατήρες Ερνουτέτ και Ιναμαχάρι. Προς το παρόν, οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν την ακριβή χημική σύσταση αυτών των οργανικών μορίων. Έχοντας ολοκληρώσει σχεδόν δύο χρόνια παρατηρήσεων στη Δήμητρα, το Dawn -που εκτοξεύθηκε το 2007- κινείται σήμερα σε μια ελλειπτική τροχιά σε ύψος 7.520 έως 9.350 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του νάνου πλανήτη. Στις 23 Φεβρουαρίου θα μετακινηθεί σε μια νέα τροχιά σε ύψος περίπου 20.000 χιλιομέτρων. Το Dawn αρχικά μελέτησε την μικρότερη Εστία (2011-12) που έχει διάμετρο 530 χιλιομέτρων και στη συνέχεια επισκέφθηκε στη Δήμητρα που έχει διάμετρο 950 χιλιομέτρων. Έτσι, έγινε η πρώτη στην ιστορία διαστημοσυσκευή, η οποία τέθηκε σε τροχιά γύρω από δύο διαφορετικά ουράνια σώματα πέρα από τη Σελήνη. Μεταξύ άλλων, έχει ανακαλύψει στη Δήμητρα ένα μεγάλο ηφαίστειο πάγου ύψους τεσσάρων χιλιομέτρων. http://physicsgg.me/2017/02/17/%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%8d%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%ce%bf%cf%81%ce%b3%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%af%ce%b5%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%bb/

«Progress MS-05" Ειδικοί της RSC «Energia» (μέρος του "Roskosmos") στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ πραγματοποιούν με επιτυχία πολύπλοκες εργασίες κατασκευής για την προσάρτηση των οχημάτων φορτίου (THC) «Πρόοδος MC-05" με το διαμέρισμα μεταφοράς. Στις 22η Φεβρουαρίου, 2017 στις 8:58:33 MSK απο το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ έχει προγραμματιστεί εκτόξευσης του "Soyuz-U» με το φορτηγό πλοίο μεταφοράς "Πρόοδος MS-05» στο πλαίσιο του προγράμματος ISS. Η εκτόξευση του διαστημικου σκάφους «Progress MS-05" με τον φορέα πύραυλο "Soyuz-U" στην επίσημη ιστοσελίδα http://www.roscosmos.ru/317/ http://www.energia.ru/ru/iss/iss50/progress_ms-05/photo_02-16.html Χρονοδιαγραμα για το προγραμμα ISS Στην Roscosmos η Επιτροπή καθόρισε ένα σχέδιο εργασίας για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για τον Φεβρουάριο-Απρίλιο του 2017. Εκτόξευση του φορτηγου διαστημικου σκάφους «Progress MS-05" έχει προγραμματιστεί την 22 Φεβ, 2017. Έκτοξευση επανδρωμένου διαστημόπλοιου (TPC) "Soyuz MS-04 » - 20 Απρίλη 2017. Καθοδος πληρωματος "Soyuz MS-02" με τους κοσμοναύτες Roscosmos: ο διοικητής και ο ιπτάμενος μηχανικός Σεργκέι Ryzhikov και Αντρέι Borisenko και ο μηχανικός TPK πτήσης, διοικητής του ISS της Expedition 50 ο αστροναύτης της NASA Robert Shane Kimbrough που θα πραγματοποιηθεί στις 10 Απριλίου, 2017. http://www.roscosmos.ru/23246/ "Mir" Στις 20 Φλεβάρη του 1986 από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ ξεκίνησε με πύραυλο «Proton-K» ο τροχιακός σταθμός "Mir", ο πρώτος διαστημικός σταθμός στον κόσμο. Μέσα σε δέκα χρόνια στο διαστημικό σταθμό προστέθηκαν έξι ενότητες για διαφορετικούς σκοπούς: "Quantum", "Kvant-2", "κρύσταλλο", "Spectrum", "Nature" και ο χώρος υποδοχής. Ο διαστημικός σταθμός "Mir" ηταν πρωτοπορος μεσα από τη μοναδικότητα και την πολυπλοκότητα του σχεδιασμού του σταθμού και την διάρκεια της διαμονής των πληρώματων του. Έτσι στον σταθμό "Mir" το 1995 ο κοσμοναύτης Valery Polyakov εκανε ρεκόρ συνεχούς παραμονής στο διαστημα μέ 437 ημέρες. Αυτό το επίτευγμα μέχρι τώρα κανείς δεν το έχει ξεπερασεί. Από το 1995, στον σταθμό αρχίσαν να πετουν διεθνη πληρώματα. Συνολικά, στον τροχιακό σταθμό "Mir" σε διάφορες χρονικές στιγμές εργάστηκαν 104 κοσμοναύτες και αστροναύτες από δώδεκα χώρες. Ο σταθμός εμεινε σε τροχιά πάνω από 5500 ημέρες. Στις 23 Μάρτη 2001 ο τροχιακος σταθμός "Mir" βυθίστηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό, λόγω της γήρανσης του εξοπλισμού και της έλλειψης πόρων για τη συντήρησή του. http://www.roscosmos.ru/23244/

Οι Άραβες σχεδιάζουν το νέο «διαστημικό» Ντουμπάι... στον Άρη! Tο Ντουμπάι αυτό που πριν 40 χρόνια ήταν ένα μικρό ψαροχώρι που ζούσαν μόνο ντόπιοι, φτωχοί αλιείς μαργαριταριών και σήμερα πρόκειται για την πιο φουτουριστική πόλη του κόσμου και το κόσμημα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, δεν λέει να ησυχάσει. ή τουλάχιστον δεν λένε να ησυχάσουν αυτοί που το διοικούν, όπως αναφέρει η επιστημομική ιστοσελίδα popular science. Εως σήμερα θα μπορούσαν να υπηρεφανεύονται για το τεχνητό αρχιπέλαγος σε σχήμα φοίνικα, το ψηλότερο κτήριο του κόσμου (Burj Khalifa - 828 μέτρα) και το ξενοδοχείο με το εσωτερικό, τροπικό δάσος. Τα project όμως των Αράβων δεν σταματούν εδώ. Τώρα η «ματαιοδοξία» τους στρέφεται ακόμα ψηλότερα, έξω από την Γη, τον κόκκινο πλανήτη, τον Αρη. Την Τρίτη, ο αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, πρωθυπουργός και Εμίρης του Ντουμπάι, Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ Αλ Μακτούμ, ανακοίνωσε τα σχέδια τους να οικοδομήσουν μία μικρή πόλη πάνω στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη, «με τη συνδρομή της διεθνούς κοινότητας». «Επειδή μας εμπνέουν τα μεγαλόπνοα σχέδια, εγώ και ο αδερφός μου Μοχάμεντ μπιν Σαΐντ (σ.σ: ο πρώτος πρόεδρος των ΗΑΕ και πρίγκιπας του Άμπου Ντάμπ), αποφασίσαμε τη συμμετοχή της χώρας μας στη διεθνή προσπάθεια για αποστολή ανθρώπων στον Άρη», δήλωσε ο Αλ Μακτούμ. Το πρόγραμμα «Άρης 2117», έχει στόχο την οικοδόμηση ενός «διαστημικού», μίνι-Ντουμπάι, στον αδελφό πλανήτη, έως τις αρχές του επόμενου αιώνα. «Σήμερα σπέρνουμε ώστε οι επόμενες γενιές να θερίσουν την σοδειά του πάθους για την επιστήμη και της ανάπτυξης της ανθρώπινης γνώσης» είπε ο αλ Μακτούμ. Ο αντιπρόεδρος Μακτούμ δεν αποσαφήνισε τις λεπτομέρειες του σχεδίου αλλά οι Άραβες έχουν εκατό χρόνια μπροστά τους, για να προσδιορίσουν τα τεχνικά ζητήματα που, οπωσδήποτε, θα εγκύψουν. Το CNBC, πάντως αναφέρει πως, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, οι Άραβες οραματίζονται μία πόλη στο μέγεθος του Σικάγο, των ΗΠΑ, με εγκαταστάεις, που θα είναι σε θέση να φιλοξενήσουν έως και 600.000 ανθρώπους. Προς το παρόν πάντως, και παρά τις επισταμένες προσπάθειες της Κίνας και της Ευρώπης, μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καταφέρει να προσγειώσουν ρομποτικούς εξερευνητές στον κόκκινο πλανήτη. Οι δυσκολίες της αποστολής αστροναυτών εκεί παραμένουν, ακόμη, οριακά αξεπέραστες, με πάρα πολλούς κινδύνους σε κάθε σημείο της διαδρομής: από τις λεπτομέρειες της διατροφής και στέγασής τους, έως τη διασφάλιση της σωματικής και ψυχικής τους υγείας σε ένα ταξίδι που, με τα σημερινά τεχνολογικά δεδομένα θα διαρκούσε πολλούς μήνες, σε ένα εντελώς αφιλόξενο περιβάλλον. Πάντως η «νεογέννητη» Αραβική Διαστημική Υπηρεσία (ιδρύθηκε μόλις το 2014) σκοπεύει να στείλει το διαστημικό σκάφος «Ελπίδα», σε τροχιά γύρω από τον Άρη, το 2021. Μπορεί, για την ώρα, η χώρα να μην διαθέτει καν τους δικούς της πυραύλους, αλλά διαθέτει αυτό που χρειάζεται για να κατασκευαστούν: πολύ χρήμα και μία σειρά επιτυχιών σε μεγαλεπήβολα σχέδια, χάρη στην έλλειψη γραφειοκρατικών καθυστερήσεων και πολιτικών κολλημάτων. Υπό αυτό το φως, αρκετοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι, αν κάποιος μπορεί να χτίσει μια πόλη στον Άρη, είναι η χώρα με την πιο εξελιγμένη πόλη στην Γη. http://www.pronews.gr/portal/20170215/genika/diastima/49/oi-araves-shediazoyn-neo-diastimiko-ntoympai-ston-ari-foto

Το άγνωστο δοκίμιο του Τσώρτσιλ: «Είμαστε μόνοι στο Σύμπαν;» Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ δεν νοιαζόταν μόνο με ποιο τρόπο η Βρετανία και γενικότερα η δημοκρατική Δύση θα νικήσει τη ναζιστική Γερμανία. Ενδιαφερόταν επίσης για το αν υπάρχει εξωγήινη ζωή σε άλλους πλανήτες, όπως αποκαλύπτει ένα εντυπωσιακό ανέκδοτο και άγνωστο έως τώρα δοκίμιό του, που ήλθε στο φως και φέρει τον τίτλο «Είμαστε μόνοι στο Σύμπαν;» Εν συντομία, η απάντηση του Ουίνστον Τσώρτσιλ είναι ότι, με δεδομένη την απεραντοσύνη του Σύμπαντος, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πως οι άνθρωποι αποτελούν κάτι το μοναδικό, αν μη τι άλλο επειδή εγγενώς η ζωή έχει την τάση να πολλαπλασιάζεται και να επεκτείνεται. Το 11σέλιδο δακτυλογραφημένο κείμενο, που πιθανώς προοριζόταν να δημοσιευθεί σε κάποια εφημερίδα, είχε γραφεί το 1939, όταν η Ευρώπη βρισκόταν στο χείλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Έμεινε στα συρτάρια του μεγάλου βρετανικού πολιτικού, ο οποίος έκανε κάποιες αλλαγές στη δεκαετία του 1950, παρ’ όλα αυτά, δεν έμελλε ποτέ να δημοσιευθεί. Στην δεκαετία του ’80, και αφού στο μεταξύ το κείμενο είχε μείνει για χρόνια στα χέρια του εκδότη του Τσώρτσιλ, το δοκίμιο μεταφέρθηκε μαζί με πολλά άλλα γραφτά του στο Εθνικό Μουσείο Τσώρτσιλ στο Φούλτον του Μισούρι των ΗΠΑ, όπου καταχωνιάστηκε και ξεχάστηκε. Ώσπου, ο νέος διευθυντής του μουσείου Τίμοθι Ράϊλι, το ξέθαψε και το παρέδωσε στον ισραηλοαμερικανό αστροφυσικό και συγγραφέα εκλαϊκευτικών επιστημονικών βιβλίων Μάριο Λίβιο, ο οποίος ανέλαβε να το μελετήσει. «Σε μια εποχή που ορισμένοι σημερινοί πολιτικοί απαξιώνουν την επιστήμη, είναι συγκινητικό να θυμόμαστε έναν ηγέτη, ο οποίος ασχολείτο με αυτήν τόσο βαθιά», δήλωσε ο Λίβιο σε σχετικό άρθρο στο περιοδικό Nature, σε έναν υπαινιγμό που παραπέμπει (και) στον Ντόναλντ Τραμπ. Ο Τσώρτσιλ δείχνει ιδιαίτερα ενημερωμένος για τις επιστημονικές γνώσεις της εποχής του, ενώ -όπως και σε τόσα άλλα πράγματα- οι κρίσεις και προβλέψεις του σχετικά με την εξωγήινη ζωή φαίνονται ιδιαίτερα εύστοχες. Πάνω από μισό αιώνα πριν ανακαλυφθεί ο πρώτος εξωπλανήτης γύρω από κάποιο άλλο άστρο, ο Τσώρτσιλ δεν απέκλειε την πιθανότητα να υπάρχουν πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος, ακόμη και ζωή πάνω σε αυτούς, αναπτύσσοντας προβληματισμούς παρεμφερείς με εκείνους των σημερινών αστροβιολόγων. Ένας πρώιμος αστροβιολόγος «Δεν είμαι τόσο επαρκώς επηρμένος για να θεωρώ ότι ο ήλιος μου είναι ο μόνος που διαθέτει μια οικογένεια πλανητών», γράφει μεταξύ άλλων. Διακινδυνεύει μάλιστα την -σωστή κατά τους σημερινούς επιστήμονες- εκτίμηση ότι ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των εξωπλανητών «θα έχουν το σωστό μέγεθος για να κρατήσουν νερό στην επιφάνειά τους και πιθανώς κάποιου είδους ατμόσφαιρα». Ενώ θεωρεί πιθανό ότι μερικοί εξωπλανήτες «θα βρίσκονται στην δέουσα απόσταση από τον μητρικό τους ήλιο, ώστε να διαθέτουν την κατάλληλη θερμοκρασία». Έτσι, ήδη πολλές δεκαετίες πριν, ο Τσώρτσιλ αναδεικνύει την όντως ζωτική σημασία του νερού σε υγρή μορφή και της θερμοκρασίας σε έναν εξωπλανήτη. Άρα, την κατάλληλη απόσταση του πλανήτη από το άστρο του, ούτε πολύ κοντά (ώστε το νερό να βράζει και να εξατμίζεται στο διάστημα), ούτε πολύ μακριά (ώστε το νερό να παγώνει), δηλαδή στη λεγόμενη «φιλόξενη ζώνη», έτσι ώστε να μπορεί να αναπτυχθεί κάποια μορφή ζωής. Επισημαίνει επίσης τη σημασία για ένα πλανήτη να μπορεί να κρατά την ατμόσφαιρά του. Όπως εκτιμά ο Τσώρτσιλ, στο ηλιακό μας σύστημα ζωή μπορεί να υπάρχει μόνο στον Άρη και στην Αφροδίτη. Αλλά θεωρεί ότι είναι τόσο μεγάλες οι διαστημικές αποστάσεις, που ίσως ποτέ να μη μπορέσουμε να μάθουμε, αν όντως κάποιοι πλανήτες «φιλοξενούν ζωντανά πλάσματα, ακόμη και φυτά». Προβλέπει πάντως, ότι «μια ημέρα, πιθανώς στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, ίσως καταστεί εφικτό να ταξιδέψουμε στο φεγγάρι, ή ακόμη στην Αφροδίτη ή στον Άρη». Από την άλλη, θεωρεί τα ταξίδια σε άλλα άστρα υπερβολικά δύσκολα, καθώς επισημαίνει ότι το κοντινότερο άστρο (Εγγύς του Κενταύρου) απέχει περίπου πέντε έτη φωτός. Εν κατακλείδι, όπως λέει, «εγώ τουλάχιστον δεν έχω εντυπωσιασθεί τόσο πολύ από την επιτυχία του πολιτισμού μας εδώ (σ.σ.στη Γη), ώστε να φθάσω στο σημείο να σκεφθώ πως είμαστε το μόνο σημείο σε αυτό το απέραντο σύμπαν που περιέχει ζωντανά, σκεπτόμενα πλάσματα ή ότι είμαστε η υψηλότερη μορφή νοητικής και σωματικής ανάπτυξης που εμφανίσθηκε ποτέ στο απέραντο πεδίο του χώρου και του χρόνου». Από τους Αρειανούς στους Ναζί Το κείμενο του Τσώρτσιλ είχε γραφεί λίγο μετά τη ραδιοφωνική μετάδοση το 1938 του «Πολέμου των Κόσμων» (προσαρμογή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Χ.Τζ. Γουέλς), που είχε δημιουργήσει έναν «πυρετό» στα μέσα ενημέρωσης και στην κοινή γνώμη για τους Αρειανούς και μια πιθανή εισβολή τους. Όμως τα επιστημονικά και τεχνολογικά ενδιαφέροντα του Τσώρτσιλ δεν περιορίζονταν στο διάστημα, αλλά εκτείνονταν από την εξέλιξη έως την πυρηνική σύντηξη. Ήδη στα 22 του, ως αξιωματικός του βρετανικού στρατού στην Ινδία το 1896, είχε διαβάσει το αριστούργημα του Δαρβίνου «Για την καταγωγή των ειδών». Στο μεσοπόλεμο καταβρόχθιζε όποια επιστημονική γνώση έπεφτε μπροστά του και δεν δίσταζε να γράφει ο ίδιος σχετικά άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Ένα μεγάλο μέρος των πληροφοριών του προερχόταν από τις ατελείωτες συζητήσεις με τον γερμανικής καταγωγής στενό φίλο και επιστημονικό σύμβουλό του Φρέντερικ Λίντεμαν, καθηγητή φυσικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Υπήρξε ο πρώτος πρωθυπουργός που προσέλαβε επίσημα έναν επιστημονικό σύμβουλο, τον Λίντεμαν, στην αρχή της δεκαετίας του ’40. Χάρη στα πολυσχιδή επιστημονικά - τεχνολογικά ενδιαφέροντα του Τσώρτσιλ, στη διάρκεια του πολέμου, η Βρετανία προχώρησε ταχέως πολλά κρίσιμα προγράμματα, όπως την ανάπτυξη του ραντάρ και της ατομικής βόμβας. Αλλά και μετά τον πόλεμο, ο Τσώρτσιλ ενίσχυσε με γενναία χρηματοδότηση την δημιουργία εργαστηρίων, τηλεσκοπίων και άλλων επιστημονικών υποδομών σε διάφορα πεδία (αστρονομία, γενετική κ.α.) Όμως, ήταν αρκετά έξυπνος και ευαίσθητος για να παρατηρήσει κάποτε ότι «χρειαζόμαστε επιστήμονες στον κόσμο, αλλά όχι έναν κόσμο επιστημόνων», έτσι ώστε «η επιστήμη να είναι υπηρέτης και όχι κύριος του ανθρώπου». Η πρόκληση αυτή παραμένει σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500129616

Η NASA αποκαλύπτει: «Ο Proxima Β είναι πιθανώς μια νεκρή ζώνη» Όταν ο Proxima Centauri B ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά, πολλοί επιστήμονες είχαν μεγάλες ελπίδες να κατοικείται από ζωντανούς οργανισμούς. Ωστόσο, μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο Astrophysical Journal Letters δείχνει ότι μάλλον δεν θα πρέπει να περιμένουμε πολλά. http://www.pronews.gr/portal/20170215/genika/diastima/49/i-nasa-apokalyptei-o-proxima-v-einai-pithanos-mia-nekri-zoni

«Progress MS-05" Στις 14 Φεβρουαρίου εμπειρογνώμονες της RSC "Energia" (μέρος του "Roskosmos") στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ολοκλήρωσαν με επιτυχία ένα πολύπλοκο τεχνολογικό εργο του ανεφοδιασμού του οχήματος φορτίου (THC) «Πρόοδος MS-05 με προωθητικό και συμπιεσμένα αέρια. http://www.energia.ru/ru/iss/iss50/progress_ms-05/photo_02-14.html Eπιτυχής εκτόξευση 104 δορυφόρων σε μια αποστολή από την Ινδία. Η Ινδία διεκδικεί όλο και μεγαλύτερο μερίδιο από την παγκόσμια διαστημική βιομηχανία και κάνει σημαντικά βήματα για αυτό. Την Τετάρτη ολοκλήρωσε με επιτυχία την εκτόξευση 104 δορυφόρων σε μια αποστολή. Μεταξύ των 101 nano-δορυφόρων οι 96 ανήκουν στις ΗΠΑ, και ένας από το Ισραήλ, το Καζακστάν, την Ολλανδία, την Ελβετία και τα Εμιράτα. «Είναι χωρίς αμφιβολία μια μεγάλη στιγμή για καθέναν από εμάς. Γράψαμε ιστορία» δήλωσε ο υπεύθυνος του προγράμματος Μπ.Τζαγιακουμάρ. Την εξέλιξη χαιρέτησε και ο πρωθυπουργός της Ινδίας, Ναρέντρα Μόντι: «Η Ινδία χαιρετά τους επιστήμονές της. Είναι μια στιγμή υπερηφάνειας για την επιστημονική μας κοινότητα και το έθνος.» Ο πρωθυπουργός έχει κατ' επανάληψη εκφράσει τη βούλησή του να ενισχύσει το διαστημικό πρόγραμμα της χώρας και να πάρει μερίδιο από μία αγορά δισεκατομμυρίων δολαρίων. Μάλιστα το Νέο Δελχί δηλώνει έτοιμο για αποστολή στην Αφροδίτη. Πράγματι, η χώρα λόγω των ανταγωνιστικών τιμών έχει καταφέρει να προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών χωρών: το 2016 «έφυγαν» από την Ινδία για το διάστημα 75 δορυφόροι. Το προηγούμενο ρεκόρ μαζικής αποστολής είχε η Ρωσία με 37 δορυφόρους το 2014. Το διαστημικό κέντρο βρίσκεται στο κρατίδια Άντρα Πραντές, στη νότια Ινδία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500129451

Roskosmos και η ESA. Συμφωνια για την εργασία στην PHEBUS συσκευή! Στις 14 Φεβρουαρίου 2017 η Corporation "Roskosmos" και το Εθνικό Κέντρο Διαστημικών Μελετών της Γαλλίας ( "CNES") υπέγραψαν συμφωνία για τα στοιχεία ανάπτυξης του PHEBUS τη δημιουργία ( «Φοίβος»), φασματόμετρου υπεριώδους που θα μελετήσει την εξώσφαιρα του Ερμή για το σύστημα "LAM" (Mercurial Orbiter), η Ευρωπαϊκή Διαστημική υπηρεσία (ESA), ως μέρος του κοινου ρωσο-ευρωπαϊκού σχεδίου BepiColombo. PHEBUS - φασματόμετρο υπεριώδους για τη μέτρηση της σύνθεσης και τη δυναμική της εξώσφαιρα του Ερμή.Το Φοίβος αποτελείται από ένα διπλό φασματόμετρο στενου εύρους (περίπου 55 έως 155 nm) και σήμερα (περίπου 145 έως 315 nm)στις υπέρυθρες περιοχές του φάσματος. Το μέσο για τον πλήρη κύκλο 360 μοιρών, κοντά στο τροχιακό επίπεδο του σταθμού, χρησιμοποιεί ένα περιστρεφόμενο καθρέφτη. Επικεφαλής του έργου του επιστημονικού εξοπλισμού του καθετήρα ειναι η CNES. Ειδικότερα, ο γαλλικός οργανισμός διαχειρίζεται το μέσο ανάπτυξης PHEBUS και των σχετικών συστημάτων υποστήριξης εδάφους, και διαχειρίζεται την ενσωμάτωση της συσκευής σε επίπεδο συστήματος, τη συλλογή, τη διάδοση και την αρχειοθέτηση των δεδομένων. Η Roscosmos θα παράσχει το σχεδιασμό, την κατασκευή, τη δοκιμή και την παράδοση της αυτόνομης γαλλικής πλευράς του ρωσικού τμήματος της συσκευής - ένα περιστροφικό μηχανισμό. Επιπλέονη Roscosmos θα παρέχει υποστήριξη κατά την εγκατάσταση και τη δοκιμή του μέσου PHEBUS για το διαστημικό σκάφος μετά την παράδοση του ΕΟΔ. Εκ μέρους της "Roscosmos", συν-εκτελεστής για να καθιερώσει τον περιστροφικό μηχανισμό για το επιστημονικό όργανο έχει εκχωρηθεί στο Διαστημικό Ινστιτούτο Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών (IKI). Από τη γαλλική πλευρά ο συνεργάτης εχει επιλέξει το εργαστήριο για τη μελέτη της ατμόσφαιρας, περιβάλλοντα και παρατηρήσεις με βάση το διάστημα (Λάτμος). BepiColombo: Μελέτη της σύνθεσης της επιφάνειας του Ερμή , συμπεριλαμβανομένων - παρατήρηση του Ερμή με τη Γη, αξιολόγηση της γεωλογικής εξέλιξης του πλανήτη, μελέτη της χημικής σύνθεσης της επιφάνειας και την εσωτερική δομή του, ανάλυση της προέλευσης του μαγνητικού πεδίου και να μελετήσει την αλληλεπίδραση της με τον ηλιακό άνεμο, αναζήτηση για την παρουσία ή απουσία του πάγου στις πολικές περιοχές. Ο Διαπλανητικός ανιχνευτής έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση για τον Ερμή, τον Απρίλιο το 2018. http://www.roscosmos.ru/23242/

Apollo 11: Τα μυστικα γκράφιτι στο εσωτερικό της κάψουλας! Στο εσωτερικό της κάψουλας του Apollo 11, οι αστροναύτες Νιλ Άρμστρονγκ, Μπαζ Άλντριν και Μάικλ Κόλινς είχαν «ζωγραφίσει» τις συντεταγμένες της Σελήνης και είχαν φροντίσει να μην ξεχάσουν ακριβώς πού αποθηκεύονται τα δύσοσμα απόβλητα! Τα διαστημικά, αυτά, γκράφιτι έρχονται για πρώτη φορά στο φως. Χάρη στο Πρόγραμμα Ψηφιοποίησης Smithsonian 3D το ευρύ κοινό έχει πλέον τη δυνατότητα να ρίξει μια ματιά στο εσωτερικό του Apollo 11 και βιώσει έστω και στο ελάχιστο πως οι Άρμστρονγκ, Άλντριν και Κόλινς την… περνούσαν στο διάστημα. Παρουσιάστηκαν από τους υπεύθυνους του Εθνικού Μουσείου Αεροδιαστημικής των ΗΠΑ την περασμένη εβδομάδα. Οι ιδιόχειρες σημειώσεις στους τοίχους του διαστημικού σκάφους το κάνουν να δείχνει πολύ πιο ανθρώπινο. Και κάνουν πιο εύκολο για όλους να κατανοήσουν τα καθημερινά… προβλήματα ενός αστροναύτη! http://www.pronews.gr/portal/20170214/genika/diastima/49/apollo-11-mystiko-gkrafiti-sto-esoteriko-tis-kapsoylas

Επιστήμονες προσκαλούν εθελοντές να γίνουν «κυνηγοί» εξωπλανητών. Μια ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής το Ινστιτούτο Επιστήμης Carnegie, «ανέβασε» στο διαδίκτυο μία βάση δεδομένων με 61.000 μετρήσεις της ταχύτητας 1.600 κοντινών αστέρων. Τα δεδομένα προορίζονται για απλούς χρήστες PC, οι οποίοι με την επεξεργασία τους είναι πιθανόν να εντοπίσουν νέους εξωπλανήτες. Οι μετρήσεις συγκεντρώθηκαν από το 1994 έως το 2008 από το HIRES (High Resolution Echelle Spectrometer), ένα όργανο που βρίσκεται στο επίγειο τηλεσκόπιο Keck I στη Χαβάη. Το HIRES ανιχνεύει το φως των αστέρων και το αναλύει στα επιμέρους μήκη κύματος. Έτσι, οι επιστήμονες μπορούν να υπολογίσουν την ακτινική ταχύτητα, δηλαδή την ταχύτητα με την οποία ένας αστέρας προσεγγίζει ή απομακρύνεται από τη Γη. Παρ' όλο που οι μετρήσεις αυτές δεν προορίζονταν αρχικά για την αναζήτηση εξωπλανητών, σύμφωνα με τον Τζένιφερ Μπαρτ, μεταδιδακτορική ερευνήτρια από το ΜΙΤ και μέλος της ομάδας, στην πορεία αποδείχθηκαν ιδανικές γι’ αυτό τον σκοπό. Κι αυτό γιατί επιτρέπουν στους επιστήμονες να εντοπίζουν μικρές αλλαγές στην ταχύτητα ενός άστρου, οι οποίες «προδίδουν» πως δέχεται τη βαρυτική έλξη από έναν πλανήτη που περιστρέφεται γύρω του. Έτσι, με τα δεδομένα, η ομάδα έχει εντοπίσει ήδη 100 εξωπλανήτες, ανάμεσα στους οποίους και ένα ουράνιο σώμα που βρίσκεται στον τέταρτο πλησιέστερο στη Γη αστέρα, τον GJ 411. Οι ερευνητές περιγράφουν τα ευρήματά τους σε άρθρο το οποίο πρόκειται να δημοσιευθεί στο περιοδικό The Astronomical Journal. Με την ανάρτηση των μετρήσεων στο ίντερνετ, η Μπαρτ με την ομάδα της ελπίζει πως αρκετοί εθελοντές θα συνδράμουν στον εντοπισμό ακόμη περισσότερων εξωπλανητών. Γι’ αυτό τον σκοπό, το μόνο που χρειάζεται είναι να κατεβάσει κανείς το λογισμικό που δημιούργησε η ομάδα, να επιλέξει έναν αστέρα και να παρατηρήσει πώς μεταβάλλεται η τροχιακή του ταχύτητα σε κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Αν εντοπίσει απότομη αυξομείωση της ταχύτητας, τότε είναι πιθανό να έχει βρει έναν εξωπλανήτη. Στη συνέχεια, θα πρέπει να υποβάλει το εύρημά του στην online πλατφόρμα του πρότζεκτ Όπως σημειώνουν οι επιστήμονες, ακόμη κι αν ένας εθελοντής δεν εντοπίσει κάποιον εξωπλανήτη, θα έχει μάθει πώς να αναλύει τα δεδομένα από το HIRES και να τα ερμηνεύει. http://www.naftemporiki.gr/story/1205023/epistimones-proskaloun-ethelontes-na-ginoun-kunigoi-eksoplaniton

Ο Σπ. Αναστασιάδης πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Πολυμερών. Ο καθηγητής του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Κρήτης και διευθυντής του Ινστιτούτου Ηλεκτρονικής Δομής και Laser (ΙΗΔΛ) του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) Σπύρος Χ. Αναστασιάδης εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Πολυμερών (European Polymer Federation, EPF) για την περίοδο 2018-2019. Ο κ. Αναστασιάδης, όπως ανακοίνωσε σήμερα το ΙΤΕ, εξελέγη πρόεδρος της EPF από την γενική συνέλευση των εκπροσώπων των χωρών μελών και διαδέχεται στην προεδρία τον Καθηγητή Jean-Franηois Gιrard από την INSA Lyon, που είναι πρόεδρος για την περίοδο 2016-2017. Αυτή είναι η δεύτερη φορά που Έλληνας επιστήμων πολυμερών εκλέγεται στην προεδρία της EPF, μετά την εκλογή του καθηγητή Νίκου Χατζηχρηστίδη που υπήρξε πρόεδρος την διετία 1996-1997 . Η EPF είναι ένας μη-κερδοσκοπικός Οργανισμός του οποίου μέλη είναι οι Εθνικές Επιστημονικές Ενώσεις Πολυμερών της Ευρώπης. Η EPF ιδρύθηκε το 1986 από 16 Ευρωπαϊκές Χώρες ως ιδρυτικά Μέλη, ενώ σήμερα αριθμεί 24 πλήρη και 4 συνδεδεμένα Μέλη. Οι στόχοι της EPF είναι ο συντονισμός και η ενδυνάμωση κοινών δραστηριοτήτων μεταξύ των Ευρωπαϊκών χωρών στην περιοχή της επιστήμης, της τεχνολογίας και των εφαρμογών των συνθετικών και φυσικών μακρομορίων, η ενθάρρυνση της Ευρωπαϊκής συνεργασίας και δικτύωσης στην επιστήμη και μηχανική των πολυμερών και η ανάπτυξη των δυνατοτήτων των νέων Ευρωπαίων επιστημόνων στην επιστήμη των πολυμερών. Ο κ. Αναστασιάδης έχει λάβει δίπλωμα Χημικής Μηχανικής από το Α.Π.Θ. (1983) και Διδακτορικό Δίπλωμα στη Χημική Μηχανική από το Πανεπιστήμιο του Princeton των ΗΠΑ (1988). http://www.pronews.gr/portal/20170214/genika/epistimes/27120/o-sp-anastasiadis-proedros-tis-eyropaikis-omospondias-polymeron

Η τελευταία προγραμματισμένη εκτόξευση του πυραύλου (RN) "Soyuz-U» Στις 22, Φεβρουαρίου 2017 από το Μπαϊκονούρ η τελευταία προγραμματισμένη εκτόξευση του πυραύλου (RN) "Soyuz-U» - ένας από τους πιο αξιόπιστους πυραυλους στην οικογένεια του θρυλικού «Soyuz». Προβλέπεται ότι η τελευταία εκτόξευση σε τροχιά για τη μεταφορά του πλοίου «Πρόοδος MS-05" με φορτίο για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο Φορέας πυραύλων "Soyuz-U» λειτουργεί από το 1973. Χρησιμοποιοταν σε οχήματα μεταφοράς σε τροχιά για διαστημικά οχήματα ειδικών, τεχνολογικών, ιατρικών και βιολογικών σκοπων (όπως "Foton" και "Βίων"), καθώς και για τα μη επανδρωμένα διαστημόπλοια των διαφορετικών τύπων. Προς το παρόν, η παραγωγή του "Soyuz-U" έχει ολοκληρωθεί. Αναπτύχθηκε με βάση τις προηγούμενες εκδόσεις του R-7Α και το "Soyuz-U» επαναλαμβάνει το σύστημα σχεδιασμού διάταξης της "εφτάρια", ο ιδρυτής της οποίας είναι η ομάδα της SP Korolev.Ο Φορέας πυραύλων "Soyuz-U" (11A511U) αναπτύχθηκε από μια ομάδα του γραφείου σχεδίου υπό την καθοδήγηση του DI Kozlov και η μαζική παραγωγή στο εργοστάσιο του Σαμαρά "Progress" (τώρα - RCC "Πρόοδος"). Η διαφορά των πυραύλων "Soyuz-U» από τους προκατόχους του είναι η χρήση των κινητήρων της πρώτης και της δεύτερης φάσης με αυξημένα χαρακτηριστικά ισχύος.Σε ολα τα τρία στάδια του οχήματος εκτόξευσης εχουν τοποθετηθεί κινητήρες που λειτουργούν με καύσιμο οξυγόνο-κηροζίνη. Σύνολικα απο την έναρξη του διεξήχθησαν 788 εκτοξεύσεις του φορέα "Soyuz-U», εκ των οποίων μόνο 22 απετυχαν. Επιβεβαίωνεται οτι ο δείκτης της λειτουργικής αξιοπιστίας του "Soyuz-U» ειναι 0,972/1000. http://www.roscosmos.ru/23240/ Η Κίνα θα εκτοξεύσει διαστημόπλοιο. Η Κίνα πρόκειται να εκτοξεύσει το πρώτο διαστημόπλοιο ανεφοδιασμού τον Απρίλιο, σύμφωνα με καλώς ενημερωμένες πηγές. Το διαστημόπλοιο Τιανζού-1, που αναχώρησε στις 5 Φεβρουαρίου από το Τιαντζίν της Βόρειας Κίνας, έφτασε χθες στο κέντρο εκτόξευσης διαστημοπλοίων Γουεντσάνγκ στην επαρχία Χαϊνάν για συναρμολόγηση και έλεγχο, όπως ανακοίνωσε η Κινεζική Υπηρεσία Επανδρωμένων Διαστημικών Αποστολών. Το διαστημικό σκάφος Τιανζού-1 αποτελείται από ένα θάλαμο εφοδίων και ένα θάλαμο προώθησης και είναι το πρώτο διαστημόπλοιο ανεφοδιασμού που δημιουργήθηκε αποκλειστικά από την Κίνα, με βάρος απογείωσης περίπου 13 τόνων, από τους οποίους οι έξι τόνοι είναι ωφέλιμο φορτίο. Το διαστημόπλοιο μπορεί να παραμείνει στο Διάστημα τρεις μήνες και διαθέτει την ικανότητα πρόσδεσης στο διαστημόπλοιο Τιανγκόνγκ-2, ανεφοδιάζοντάς το για την πραγματοποίηση πειραμάτων και δοκιμών. Επίσης, όπως έγινε γνωστό, η Κίνα πρόκειται να πραγματοποιήσει μία ρομποτική αποστολή, προκειμένου να επιστρέψει στη Γη δείγματα τα οποία θα συλλεχθούν από την επιφάνεια της Σελήνης τον ερχόμενο Νοέμβριο. Πρόκειται για την πρώτη αποστολή του είδους έπειτα από τέσσερις δεκαετίες μετά την ολοκλήρωση της ρομποτικής αποστολής Luna της Σοβιετικής Ενωσης, τον Αύγουστο του 1976. http://www.kathimerini.gr/896237/article/epikairothta/kosmos/h-kina-8a-ekto3eysei-diasthmoploio

AMC, "Luna-20" Στις 14 του Φλεβάρη 1972 από το Μπαϊκονούρ εκτοξευτηκε το"Luna-20" - αυτόματος διαπλανητικός σταθμός (AWS), για πρώτη φορά για να παραδώσει δείγματα του σεληνιακού εδάφους που λαμβάνονται σε μια απρόσιτη ηπειρωτική περιοχή της σελήνης. Ο σταθμός ξεκίνησε στην τροχιά πτήσης με τον πύραυλο φορέα "Proton-K". Μέσα σε τέσσερις ημέρες μετά την εκτόξευση το AMC έχει μπει σε μια κυκλική σεληνιακή τροχιά. Ομαλή προσγείωση στη σεληνιακή επιφάνεια πραγματοποιηθηκε στις 21 Φεβρουαρίου στην ορεινή περιοχή μεταξύ της ηπειρωτικής χώρας και της Θάλασσα της Γονιμότητας στη Θάλασσα των κρίσεων. Κατά τη διάρκεια της αποστολής πραγματοποιήθηκε γεωτρήση και δειγματοληψία σεληνιακου δείγματος εδάφους, τα οποία στη συνέχεια παραδοθηκαν στην Γη σε ένα σφραγισμένο δοχείο του οχήματος ανάκτησης. Το «Luna-20" αποτελούνταν από ένα lander με μια συσκευή εκσκαφέων και το διαστημικό πύραυλο "Moon - Γη" με το όχημα ανάκαμψηςΤο. βάρος του AMC όταν προσγειώθηκε στην επιφάνεια της σελήνης ήταν 1880 kg. Η αποβάθρα ηταν μια ξεχωριστή μονάδα με πολλαπλών χρήσεων πυραύλων με δεξαμενές υγρών καυσιμων, σύστημα κινητήρα πυραύλων με προωθητικά, το διαμέρισμα με όργανο απόσβεσης και έδρανα για προσγείωση στη σεληνιακή επιφάνεια. http://www.energia.ru/ru/news/news-2017/news_02-14.html

Η αναζήτηση ζωής στον δορυφόρο του Δία Ευρώπη. Η αμερικανική υπηρεσία διαστήματος ξεκίνησε να καταστρώνει τα πρώτα πλάνα για την προετοιμασία μίας ρομποτικής αποστολής στην Ευρώπη, τον δορυφόρο του Δία και πιθανότερο προορισμό αναζήτησης εξωγήινης ζωής. Η NASA ξεκίνησε να διερευνά το ενδεχόμενο μίας τέτοιας αποστολής παραγγέλνοντας μία έκθεση για τη σημασία που θα είχε η προσεδάφιση ενός ρομπότ στην παγωμένη επιφάνεια του δορυφόρου. Η έκθεση έχει πλέον ολοκληρωθεί και η υπηρεσία θα αναλύσει τα πορίσματά της με την επιστημονική κοινότητα. Ο δορυφόρος του Δία έχει διάμετρο περίπου 3.000 χιλιόμετρα, κάτι που σημαίνει πως είναι μικρότερος από τη Σελήνη. Η «ηλικία» του αγγίζει τα 4,5 δισ. χρόνια. Εδώ και δεκαετίες, οι επιστήμονες υποπτεύονταν ότι κάτω από το έδαφος του δορυφόρου του Δία κρύβεται ένας μεγάλος ωκεανός. Όμως, με δεδομένο πως δεν έχει σταλεί κάποιο ρομποτικό όχημα, το οποίο να εξερευνήσει επιτόπου την Ευρώπη, μέχρι σήμερα αυτή η υπόθεση δεν μπορούσε να επιβεβαιωθεί. Ωστόσο, τον περασμένο Σεπτέμβριο, επιστήμονες της NASA ανακοίνωσαν πως εντόπισαν ισχυρές ενδείξεις από πίδακες νερού που εκτινάσσονται από την επιφάνεια της Ευρώπης. Η ανακάλυψη, που έγινε αναλύοντας εικόνες τηλεσκοπίου που αποτυπώθηκαν το 2012, ενισχύει την ύπαρξη ενός ωκεανού στο υπέδαφος. Λίγους μήνες νωρίτερα, ερευνητές από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA είχαν προσδιορίσει τη χημική σύσταση που θα πρέπει να έχει το νερό κάτω από την επιφάνεια της Ευρώπης, βρίσκοντας ότι η χημική του ισορροπία θα πρέπει να είναι παρόμοια με αυτήν των γήινων ωκεανών. Αυτό σημαίνει πως οι ποσότητες υδρογόνου και οξυγόνου θα πρέπει να είναι αρκετές για την ανάπτυξη ζωής, παρόλο που ο δορυφόρος δεν παρουσιάζει ηφαιστειακή δραστηριότητα. Μάλιστα, αρκετοί επιστήμονες πιστεύουν πως η Ευρώπη είναι ο καλύτερος «υποψήφιος» προορισμός για την αναζήτηση εξωγήινων μικροοργανισμών στο ηλιακό μας σύστημα. Οι πίδακες νερού κάνουν επίσης σχετικά εύκολη τη μελέτη του ωκεανού στο υπέδαφος, από τον οποίο προέρχονται. Κι αυτό γιατί ένα ρομπότ θα μπορούσε να ψάξει για οργανικά μόρια ή ακόμη για ίχνη ζωής στον ωκεανό, χωρίς να χρειάζεται να σκάψει σε βάθος χιλιομέτρων. Έχουν περάσει περισσότερα από 40 χρόνια από την προηγούμενη απόπειρα αναζήτησης ζωής πέρα από τη Γη, με τις αποστολές της NASA Viking 1 και 2 στον πλανήτη Άρη το 1976. Πάντως, για την προσεδάφιση ενός ρομπότ στην Ευρώπη, η διαστημική υπηρεσία θα πρέπει να ξεπεράσει αρκετά εμπόδια. Κατ’ αρχάς θα χρειαστεί να μελετήσει διεξοδικότερα το ανάγλυφο του δορυφόρου, ώστε να αναπτύξει το κατάλληλο σύστημα προσεδάφισης. Επίσης, με δεδομένο πως η Ευρώπη δεν έχει ατμόσφαιρα, δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει αλεξίπτωτα, για να επιβραδύνει το σκάφος κατά την κάθοδό του. http://physicsgg.me/2017/02/14/%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%af%ce%b1/

Περισσότεροι από 100 δυνητικοί εξωπλανήτες εντοπίστηκαν από τους αστρονόμους. Οι αστρονόμοι ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν πάνω από 100 νέους δυνητικούς -μη επιβεβαιωμένους ακόμη- εξωπλανήτες, μερικοί από τους οποίους είναι σχετικά κοντά στη Γη. Ιδίως ένας που βρίσκεται γύρω από το τέταρτο κοντινότερο άστρο, σε απόσταση «μόνο» 8,1 ετών φωτός. Οι νέες παρατηρήσεις έγιναν με το φασματόμετρο υψηλής ανάλυσης HIRES του διαμέτρου δέκα μέτρων αμερικανικού τηλεσκοπίου Κεκ της Χαβάης, με επικεφαλής τον Στιβ Βογκτ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ και τον Πολ Μπάτλερ του Ινστιτούτου Επιστημών Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον. Tο HIRES ανιχνεύει εξωπλανήτες με τη μέθοδο της «ακτινικής ταχύτητας» (radial velocity method), με βάση τις ανεπαίσθητες βαρυτικές ανωμαλίες που οι εξωπλανήτες προκαλούν στα μητρικά άστρα τους. H τεχνική αυτή εντοπισμού είναι διαφορετική από την πιο δημοφιλή μέθοδο «των διελεύσεων» (transit method) που, μεταξύ άλλων, χρησιμοποιεί το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» και η οποία βασίζεται στις αμυδρές αυξομειώσεις του φωτός ενός άστρου, όταν περνά μπροστά του ένας εξωπλανήτης. Η νέα «φουρνιά», που προέκυψε από σχεδόν 61.000 παρατηρήσεις σε περισσότερα από 1.600 άστρα και παρουσιάσθηκε σε σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «The Astronomical Journal», περιλαμβάνει 60 δυνητικούς εξωπλανήτες που θα χρειασθούν επιβεβαίωση, καθώς και 54 άλλες περιπτώσεις που χρειάζονται περαιτέρω μελέτη, προτού πάρουν τον χαρακηρισμό των δυνητικών εξωπλανητών. Ο πιο κοντινός πιθανός εξωπλανήτης περιφέρεται γύρω από το άστρο GJ 411, γνωστό και ως Λαλάντ 21185, που βρίσκεται σε απόσταση 8,1 ετών φωτός και έχει μόνο το 40% της μάζας του Ήλιου μας. Μόνο τρία άλλα άστρα είναι πιο κοντά. Το πιο κοντινό είναι ο Εγγύτατος (Proxima) του Κενταύρου, σε απόσταση 4,22 ετών φωτός από τη Γη, γύρω από τον οποίο πέρυσι τον Αύγουστο ανακαλύφθηκε ένας εξωπλανήτης που πιθανώς έχει ομοιότητες με τον δικό μας πλανήτη. Ο δυνητικός εξωπλανήτης GJ 411b του άστρου GJ 411 είναι περίπου τετραπλάσιος από τη Γη και πιθανώς πολύ καυτός για να είναι κατοικήσιμος, καθώς κινείται πολύ κοντά στο άστρο του, ολοκληρώνοντας την τροχιά του (το έτος του) κάθε δέκα γήινες μέρες. Έως σήμερα οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει 3.450 επιβεβαιωμένους εξωπλανήτες, τα δύο τρίτα εκ των οποίων με τη βοήθεια του «Κέπλερ», ενώ αρκετές ακόμη χιλιάδες αναμένουν επιβεβαίωση. Ο αριθμός αυτός ασφαλώς θα αυξηθεί τα επόμενα χρόνια, καθώς θα γίνουν νέες παρατηρήσεις από το αστρονομικό παρατηρητήριο Gaia του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), που εκτοξεύθηκε το Δεκέμβριο του 2013, καθώς και από τον δορυφόρο TESS (Transit Exoplanet Survey Satellite) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), που προγραμματίζεται να εκτοξευθεί στις αρχές του 2018. http://physicsgg.me/2017/02/14/%ce%b2%cf%81%ce%ad%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-100-%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%af-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae/

Προς οθόνες αφής πολλαπλών λειτουργιών: Έλεγχος με χειρονομίες και ανέπαφη φόρτιση από φως. «Έξυπνα» κινητά τηλέφωνα και άλλες φορητές ηλεκτρονικές συσκευές θα μπορούσαν σύντομα να ελέγχονται μέσω χειρονομιών (χωρίς να ακουμπά την οθόνη ο χρήστης) και να φορτίζονται ανέπαφα από το φως του περιβάλλοντος, χάρη σε νέες LED διπλού ρόλο, που μπορούν τόσο να εκπέμπουν όσο και να ανιχνεύουν φως. Αποτελούμενες από μικρές νανοράβδους, τοποθετημένες σε λεπτή ταινία, οι LED αυτές θα μπορούσαν να ανοίξουν τον δρόμο για νέες λειτουργίες και συσκευές πολλαπλών ρόλων, σύμφωνα με έρευνα επιστημόνων του University of Illinois at Urbana-Champaign και του Dow Electronic Materials στο Μάρλμπορο της Μασαχουσέτης, που δημοσιεύτηκε στο Science. «Αυτές οι LED θα αρχίσουν να δίνουν στις οθόνες τη δυνατότητα να κάνουν κάτι τελείως διαφορετικό, πηγαίνοντας από την απλή προβολή πληροφοριών σε πολύ πιο διαδραστικές συσκευές» είπε ο Μούνσαμπ Σιμ, καθηγητής επιστήμης υλικών και μηχανολογίας του «U. of I.» και επικεφαλής της έρευνας. «Αυτό μπορεί να αποτελέσει βάση για νέα και ενδιαφέροντα σχέδια για πολλά ηλεκτρονικά». Οι μικροσκοπικές νανοράβδοι, διαμέτρου κάτω των 5 νανομέτρων η καθεμία, αποτελούνται από τρεις τύπους υλικού ημιαγωγού. Ο ένας εκπέμπει και απορροφά ορατό φως, ενώ οι άλλοι δύο ημιαγωγοί ελέγχουν το πώς γίνεται η ροή του φορτίου μέσα από το πρώτο υλικό. Ο συνδυασμός αυτός είναι αυτό που επιτρέπει στις LED να εκπέμπουν, να εντοπίζουν και να ανταποκρίνονται στο φως. Οι ράβδοι αυτοί μπορούν να πραγματοποιούν και τις δύο λειτουργίες γρήγορα, πραγματοποιώντας εναλλαγές από την εκπομπή στον εντοπισμό. Εναλλάσσονται τόσο γρήγορα που, στο ανθρώπινο μάτι, η οθόνη φαίνεται να παραμένει ανοιχτή συνεχόμενα- για την ακρίβεια, έχει refresh rate τρεις φορές ταχύτερο από αυτό των σημερινών οθονών. Ωστόσο οι LED επίσης εντοπίζουν και απορροφούν σχεδόν συνεχώς φως, και μια οθόνη φτιαγμένη από αυτές θα μπορούσε να προγραμματιστεί για να αντιδρά σε σήματα φωτός με διάφορους τρόπους- όπως πχ να προσαρμόζει αυτόματα τη φωτεινότητα, ανάλογα με τις συνθήκες φωτός του περιβάλλοντος, pixel ανά pixel. Επίσης, οι ερευνητές επέδειξαν pixel που μπορούν να προσαρμόζουν αυτόματα τη φωτεινότητα, καθώς και pixel που αντιδρούν σε ένα δάχτυλο το οποίο πλησιάζει, που θα μπορούσαν να ενσωματωθούν σε διαδραστικές οθόνες οι οποίες αντιδρούν σε ανέπαφες χειρονομίες ή αναγνωρίζουν αντικείμενα. Eπίσης, έδειξαν LED που αντιδρούν σε στυλό – λέιζερ, κάτι που θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για «έξυπνους» πίνακες, tablets ή άλλες επιφάνειες για γραφή ή σχεδιασμό με φως. Και οι ερευνητές διαπίσωσαν πως δεν αντιδρά απλά στο φως, αλλά μπορεί να το μετατρέπει και σε ηλεκτρισμό επίσης. «Ο τρόπος με τον οποίο αντιδρά στο φως θυμίζει ηλιακή κυψέλη. Οπότε όχι μόνο μπορούμε να βελτιώσουμε την αλληλεπίδραση μεταξύ χρηστών και συσκευών ή οθονών, αλλά μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε τις οθόνες για συλλογή φωτός» είπε ο Σιμ. «Φανταστείτε το κινητό σας απλά να κάθεται, συλλέγοντας το φως του περιβάλλοντος και φορτίζοντας, χωρίς να χρειάζεται ενσωμάτωση χωριστών ηλιακών κυψελών. Έχουμε ακόμα πολλή δουλειά μπροστά μας πριν μια οθόνη μπορεί να γίνει εντελώς αυτάρκης, αλλά νομίζουμε πως μπορούμε να βελτιώσουμε τις ιδιότητες συλλογής ενέργειας χωρίς να μειώσουμε τις επιδόσεις της LED, οπότε σημαντικό ποσοστό της ενέργειας της οθόνης θα προέρχεται από την ίδια». Ακόμη, όπως τονίζει ο Σιμ, πέρα από την αλληλεπίδραση με χρήστες και περιβάλλον, οι οθόνες αυτές θα μπορούν να αλληλεπιδρούν και μεταξύ τους, ως μεγάλα παράλληλα συστήματα επικοινωνίας. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζει, θα είναι πιο αργές από τεχνολογίες σαν το Bluetooth. http://www.naftemporiki.gr/story/1204529/pros-othones-afis-pollaplon-leitourgion-elegxos-me-xeironomies-kai-anepafi-fortisi-apo-fos

Φορέας πύραυλος "Soyuz-U"με «Progress MS-05" Στις 22η Φεβρουαρίου, 2017 στις 8:58:33 MSK απο το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ έχει προγραμματιστεί εκτόξευσης του "Soyuz-U» με το φορτηγό πλοίο μεταφοράς "Πρόοδος MS-05» στο πλαίσιο του προγράμματος ISS. Η εκτόξευση του διαστημικου σκάφους «Progress MS-05" με τον φορέα πύραυλο "Soyuz-U" στην επίσημη ιστοσελίδα http://www.roscosmos.ru/317/ http://www.roscosmos.ru/23231/ Ωδή στους πρωτοπόρους. Φανταστείτε ότι βρίσκεστε στο εσωτερικό ενός «καρυδότσουφλου», προσδεμένου σ’ ένα τεράστιο πυραυλικό σύμπλεγμα που σε λίγο θα εκτοξεύει πίσω του φωτιά και λάβρα εκατοντάδων βαθμών Κελσίου. Φανταστείτε ότι βρίσκεστε ξαπλωμένοι σ’ ένα από τα καθίσματα του πιλοτηρίου ενός διαστημικού λεωφορείου που είναι έτοιμο να εκτοξευθεί σε δύο ώρες. Φανταστείτε την αγωνία της αναμονής και την έξαψη της συγκίνησης για όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Φανταστείτε τα τελευταία δευτερόλεπτα όταν το μόνο που ακούτε στο εσωτερικό του διαστημικού σας σκάφανδρου είναι η αναπνοή σας και η μακρόσυρτη αντίστροφη μέτρηση του κέντρου ελέγχου. Φανταστείτε τις πρώτες αναταράξεις του διαστημοπλοίου καθώς οι τρεις κύριοι πύραυλοί του, σε απόσταση 30 μόνο μέτρων κάτω από το κάθισμά σας και σε διάστημα 120 χιλιοστών του δευτερολέπτου ο ένας μετά τον άλλον, αρχίζουν να λειτουργούν 6,5 δευτερόλεπτα πριν από την εκτόξευση. Φανταστείτε, επίσης, τους κλυδωνισμούς που ταράζουν τα πάντα γύρω σας καθώς το πυραυλικό αυτό σύμπλεγμα προσπαθεί να ξεπεράσει τη δύναμη της γήινης βαρύτητας που το κρατάει δεμένο στην αγκαλιά της. Φανταστείτε τη στιγμή της εκτόξευσης όταν, ασυναίσθητα σχεδόν, αρχίζετε να πατάτε τους κατάλληλους διακόπτες και να αναφέρετε τις ενδείξεις στις οθόνες ελέγχου της πτήσης. Φανταστείτε το απότομο τράνταγμα και τον εκκωφαντικό θόρυβο όταν οι δύο πύραυλοι στερεών καυσίμων (ένα ειδικό μείγμα σκόνης αλουμινίου) αρχίζουν να λειτουργούν καταναλώνοντας 10 τόνους ύλης κάθε δευτερόλεπτο, παράγοντας έτσι ισχύ 44 εκατομμυρίων ίππων. Φανταστείτε τις βαρυτικές δυνάμεις που σας καθηλώνουν κυριολεκτικά στο κάθισμά σας στα 8,5 πρώτα λεπτά της πτήσης σας όταν το βάρος σας τριπλασιάζεται. Φανταστείτε τη στιγμή που το διαστημικό λεωφορείο φθάνει το ύψος των περίπου 110 χιλιομέτρων, οπότε αποχωρίζεται η κύρια δεξαμενή καυσίμων, ενώ το όλο σύμπλεγμα έχει επιταχυνθεί από το μηδέν στα 28.000 χιλιόμετρα την ώρα και κινείται με ταχύτητα εννέα φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα της σφαίρας ενός όπλου. Φανταστείτε τη θερμοκρασία που αναπτύσσεται στο εσωτερικό των πυραύλων του διαστημικού λεωφορείου που φθάνει τους 3.300 βαθμούς Κελσίου, θερμοκρασία δηλαδή που ξεπερνάει τη θερμοκρασία βρασμού του σιδήρου, ενώ την ίδια στιγμή η θερμοκρασία των υγρών καυσίμων (υδρογόνο) της κύριας μηχανής φθάνει τους 253 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Φανταστείτε όταν, με ένα ακόμη τράνταγμα, οι μηχανές παύουν να λειτουργούν και αισθάνεστε το σώμα σας να επιπλέει σαν φτερό πάνω στο κάθισμα που είστε προσδεμένοι. Φανταστείτε, τέλος, το υπέροχο εκείνο συναίσθημα θαυμασμού και δέους όταν από τα παράθυρα της καμπίνας σας αντικρίζετε για πρώτη φορά την καμπυλότητα της Γης και τα έντονα χρώματα με τα οποία είναι στολισμένη. Τότε, και μόνον τότε, ίσως μπορέσετε να κατανοήσετε κάπως ένα μικρό τμήμα όσων αισθάνονται οι αστροναύτες ενός διαστημικού λεωφορείου τα πρώτα λεπτά της εκτόξευσής τους στο Διάστημα. Κι όμως, όλοι εμείς που παρακολουθούμε τα ταξίδια αυτά προς το Διάστημα από την άνεση της πολυθρόνας του σαλονιού μας τα αντιμετωπίζουμε πλέον σαν θέμα ρουτίνας. Μόνον όταν κάτι δεν πάει καλά, μόνον όταν μια νέα διαστημική τραγωδία χτυπήσει την προσπάθεια του ανθρώπου να ξεφύγει από τα δεσμά της Γης και να πετάξει λεύτερος στο Διάστημα, καταλαβαίνουμε ίσως για λίγο πόσα χρειάζεται να μάθουμε ακόμη προτού μπορέσουμε να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο της ανθρωπότητας για ένα ταξίδι στα άστρα. Αυτές οι σκέψεις ήρθαν να με στοιχειώσουν, για μιαν ακόμη φορά, μόλις πριν από μερικές ημέρες με τις τρεις θλιβερές επετείους της καταστροφής του «Απόλλων 1», στις 27 Ιανουαρίου 1967 και των διαστημικών λεωφορείων «Τσάλεντζερ», στις 28 Ιανουαρίου 1986, και «Κολούμπια» την 1η Φεβρουαρίου 2003. Στις 27 Ιανουαρίου του 1967, ενώ όλα εξελίσσονταν ομαλά κατά τη διάρκεια δοκιμών στο ακρωτήριο Κένεντι, ξαφνικά προκλήθηκε πυρκαγιά στον θάλαμο του διαστημοπλοίου Απόλλων 1. Οι αστροναύτες της αποστολής White, Grissom και Chaffee βρήκαν τραγικό θάνατο. Κι αυτές, φυσικά, οι καταστροφές δεν είναι οι μοναδικές που οδήγησαν σε πρόωρο θάνατο τους νέους αυτούς πρωτοπόρους του Διαστήματος και των οποίων η μνήμη και η προσφορά, στην προσπάθεια του ανθρώπου να φθάσει στα άστρα, θα μείνει ανεξίτηλα γραμμένη στην ιστορία των ανθρώπινων εξερευνήσεων. Γιατί η θυσία αυτή είναι μέσα στο πρόγραμμα, όσο «κυνική» κι αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως μια τέτοια διαπίστωση. To διαστημικό λεωφορείο Challenger καταστράφηκε στις 28 Ιανουαρίου του 1986, 77 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του, με τραγικό αποτέλεσμα τον θάνατο του επταμελούς πληρώματός του Την 1η Φεβρουαρίου του 2003 το Columbia διαλύθηκε πάνω από το Τέξας και τη Λουιζιάνα των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια επανεισόδου του στη γήινη ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα το επταμελές πλήρωμά του να βρει ταγικό θάνατο. Γιατί το Διάστημα και τα διαστημικά ταξίδια δεν έχουν γίνει ακόμη θέμα ρουτίνας όσο κι αν εμείς, οι απλοί πολίτες αυτού του πλανήτη, νομίζουμε ότι το Διάστημα κατακτήθηκε εδώ και δεκαετίες. Γιατί στην πραγματικότητα βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή, κι έχουμε απλώς αρχίσει να κάνουμε τα πρώτα μας βήματα στον απέραντο ωκεανό του Διαστήματος. Σ’ έναν ωκεανό που είναι «απείρως» μεγαλύτερος από τους ωκεανούς που γνωρίζουμε μέχρι τώρα πάνω στη Γη. Γι’ αυτό αυτού του είδους οι τραγωδίες θα συμβούν και στο μέλλον, όπως συνέβησαν και στο παρελθόν. Κι όμως, ποτέ δεν πρόκειται να υπάρξει έλλειψη Κολόμβων και Μαγγελάνων. Γιατί είναι αναπόφευκτο. Κάποια μέρα, κάποιοι από εμάς θα μπαρκάρουν για το πρώτο τους ταξίδι στα άστρα. Γιατί είναι στη φύση μας να εξερευνούμε, να είμαστε ταξιδιώτες και ανιχνευτές. Και κάποια μέρα, όταν θα είμαστε έτοιμοι, θα πάμε στα άστρα: φτάνει να κάνουμε πανιά σαν τους θαλασσοπόρους που, μια πατρίδα αφήνοντας, έβρισκαν ένα κόσμο!». http://physicsgg.me/2017/02/12/%cf%89%ce%b4%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%ce%bf%cf%80%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%82/

Progress MS-05 Στις 10 Φεβ 2017, η τεχνική διαχείριση και η κρατική επιτροπή για το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ επιβεβαίωσαν την ετοιμότητά τους να μεταφέρουν το όχημα φορτίου (THC) "MS-05 Progress» για την πλήρωση των στοιχείων καυσίμου και συμπιεσμένα αέρια. Η εκτόξευση του TGK "Πρόοδος MS-05» στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έχει προγραμματιστεί για τις 22 Φλεβάρη του 2017 στις 8:58 MSK. Το πλοίο θα παραδώσει στον ISS περίπου 2,5 τόνους φορτίου, συμπεριλαμβανομένου του ξηρού φορτίου, δεξαμενές καυσίμων συνδυασμένο σύστημα πρόωσης και το σύστημα ανεφοδιασμού, το νερό και συμπιεσμένα αέρια. Το Στεγνό φορτιο έχει τεθεί στις 7 Φεβρουαρίου. Στη μύτη του φέρινγκ του οχήματος εκτόξευσης επικολλάται το λογότυπο για την 110η επέτειο από τη γέννηση του SP Korolev. http://www.energia.ru/ru/iss/iss50/progress_ms-05/photo_02-10.html

Σκοτεινή ενέργεια και ταχύτητα διάδοσης βαρυτικών κυμάτων. Το περασμένο αιώνα ο Edwin Hubble απέδειξε ότι το σύμπαν διαστέλλεται. Και δυο χρόνια πριν μπούμε στον 21ο αιώνα, το 1998, οι Saul Perlmutter, Brian Schmidt και Adam Riess, με την παρατήρηση των σουπερνόβα τύπου Ιa (βραβείο Nobel φυσικής 2011), απέδειξαν ότι σύμπαν όχι μόνο διαστέλλεται, αλλά διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Οι εξισώσεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας μπόρεσαν να περιγράψουν την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος με την (επανα)εισαγωγή της κοσμολογικής σταθεράς Λ, στην οποία αποδίδεται η σκοτεινή ενέργεια. Φυσικοί από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, προτείνουν έναν πειραματικό τρόπο ελέγχου της θεωρίας βαρύτητας του Αϊστάιν με την κοσμολογική σταθερά: αρκεί να ελεγχθεί η ταχύτητα διάδοσης της βαρύτητας στο σύμπαν. Οι θεωρητικοί υπολογισμοί τους δείχνουν ότι τα βαρυτικά κύματα μπορεί να κρατούν το «κλειδί». Αν αυτά βρεθούν να ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός, όπως δείχνουν οι μέχρι σήμερα έμμεσες μετρήσεις, τότε θα αποκλειστούν οι εναλλακτικές θεωρίες χωρίς σκοτεινή ενέργεια. Και θα επιβεβαιωθεί επίσης η κοσμολογική σταθερά του Αϊνστάιν. Αν, ωστόσο, η ταχύτητα διάδοσης των βαρυτικών κυμάτων διαφέρει από την ταχύτητα διάδοσης του φωτός, τότε η θεωρία του Αϊνστάιν πρέπει να αναθεωρηθεί. Το πείραμα μέτρησης της ταχύτητας των βαρυτικών κυμάτων θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα χρσησιμοποιώντας τους ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων LIGO (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory ) στις ΗΠΑ. Οι δίδυμοι ανιχνευτές LIGO στο Hanford (Washington) και στο Livingston (Louisiana), βρίσκονται σε απόσταση 3000 χιλιόμετρα μεταξύ τους και το 2015 ανίχνευσαν για πρώτη φορά βαρυτικά κύματα. Οι ανιχνευτές LIGO θα μπορούσαν να δώσουν την απάντηση ακόμα και μέσα στο 2017, ακριβώς 100 χρόνια από την εισαγωγή της κοσμολογικής σταθεράς του Αϊνστάιν. https://physicsgg.me/2017/02/10/%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%ce%b5%ce%bd%ce%ad%cf%81%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b1%cf%87%cf%8d%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%b4%ce%bf/

Μελέτη blue jets από Διαστημικό Σταθμό. Η ύπαρξή τους έχει συζητηθεί για χρόνια: απροσδιόριστες ηλεκτρικές εκκενώσεις στην ανώτερη ατμόσφαιρα που φέρουν ονόματα όπως κόκκινα φαντάσματα (red sprites), κυανοί πίδακες (blue jets), νεράιδες (pixies) και ξωτικά (elves). Τα φαινόμενα, τα οποία έχουν αναφερθεί από πιλότους, είναι δύσκολο να μελετηθούν καθώς λαμβάνουν χώρα πάνω από καταιγίδες. Ο αστροναύτης της ESA Andreas Mogensen κατά τη διάρκεια της αποστολής του στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2015 κλήθηκε να πάρει εικόνες πάνω από καταιγίδες με την πιο ευαίσθητη κάμερα που είχε στη διάθεσή του, με σκοπό να καταγραφούν τα φαινόμενα αυτά. Το Εθνικό Διαστημικό Ινστιτούτο της Δανίας έχει πλέον δημοσιεύσει τα αποτελέσματα, επιβεβαιώνοντας μπλε λάμψεις εύρους αρκετών χιλιομέτρων σε υψόμετρο περίπου 18 χλμ., συμπεριλαμβανομένου ενός παλλόμενου blue jet που φθάνει τα 40 χλμ. Ένα βίντεο που καταγράφηκε από τον Andreas, καθώς πέταξε πάνω από τον Κόλπο της Βεγγάλης με 28.800 χλμ./ώρα στο Σταθμό, δείχνει με ευκρίνεια το ηλεκτρικό φαινόμενο – το βίντεο αυτό αποτελεί το πρώτο του είδους του. Οι δορυφόροι είχαν καταγράψει αυτά τα φαινόμενα, αλλά η γωνία θέασής τους δεν είναι ιδανική για τη συλλογή δεδομένων συμβατών με την κλίμακα των blue jets και μικρότερων μπλε εκκενώσεων. Αντίθετα, η χαμηλότερη τροχιά του Σταθμού έχει ιδανική θέση για να συλλάβει τα sprites και τα jets. Ο Andreas στόχευε για σύννεφα πυργίσκους - πυλώνες σύννεφου που εκτείνονται στην ανώτερη ατμόσφαιρα - και τράβηξε ένα δεύτερο βίντεο 160 δευτερολέπτων που δείχνει 245 μπλε λάμψεις από την κορυφή ενός πυργίσκου που διολίσθησε από την καταιγίδα του Κόλπου της Βεγγάλης. Οι μπλε εκκενώσεις και οι πίδακες είναι παραδείγματα ενός ελάχιστα κατανοητού μέρος της ατμόσφαιράς μας. Οι ηλεκτρικές καταιγίδες φτάνουν στη στρατόσφαιρα και έχουν συμμετοχή στον τρόπο που η ατμόσφαιρά μας, μας προστατεύει από την ακτινοβολία. Αυτό το πείραμα επιβεβαιώνει ότι ο Διαστημικός Σταθμός αποτελεί μια κατάλληλη βάση για την παρατήρηση αυτών των φαινομένων. Ως συνέχεια, η πλατφόρμα Παρακολούθησης Αλληλεπιδράσεων Ατμόσφαιρας – Διαστήματος (Atmosphere–Space Interactions Monitor) ετοιμάζεται για εκτόξευση αργότερα αυτό το έτος, για να εγκατασταθεί στην εξωτερική πλευρά του Ευρωπαϊκού Διαστημικού Εργαστηρίου (European Space Laboratory) Columbus, με σκοπό να παρακολουθεί συνεχώς καταιγίδες και να συγκεντρώνει πληροφορίες σχετικά με τέτοια «παροδικά φωτεινά γεγονότα». Ο Andreas καταλήγει, “Δεν μπορούμε κάθε μέρα να συλλαμβάνουμε ένα νέο καιρικό φαινόμενο σε βίντεο, οπότε είμαι πολύ χαρούμενος με το αποτέλεσμα - αλλά ακόμη περισσότερο που οι ερευνητές θα είναι σε θέση να ερευνήσουν αυτές τις ενδιαφέρουσες καταιγίδες με περισσότερες λεπτομέρειες σύντομα”. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/04/Red_sprites_and_blue_jets http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Melhete_blue_jets_apho_Diastemikho_Stathmho Νέα Έρευνα: Το Διάστημα αλλάζει τον εγκέφαλο και το έντερο των αστροναυτών! Τρεις νέες μελέτες σε αστροναύτες δείχνουν αλλαγές τόσο στον εγκέφαλό τους, όσο και στη σύνθεση των βακτηρίων του εντέρου τους, καθώς επίσης μια τάση των κυττάρων τους να ξανανιώσουν. Η πρώτη έρευνα, η οποία έγινε σε 12 αστροναύτες που ήταν μέλη των πληρωμάτων των αμερικανικών διαστημικών λεωφορείων, καθώς και σε 14 άλλους που πέρασαν ένα εξάμηνο στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, δείχνει τόσο μια αύξηση όσο και μια μείωση του όγκου της φαιάς ουσίας σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου τους. Όσο περισσότερο χρόνο ένας αστροναύτης είχε περάσει στο διάστημα, τόσο πιο αισθητές ήταν οι αλλαγές στον εγκέφαλό του. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια κινησιολογίας και φυσιολογίας Ρέιτσελ Σίντλερ του Πανεπιστημιου του Μίσιγκαν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Microgravity», εκτιμούν ότι η συρρίκνωση της φαιάς ουσίας οφείλεται στην ανακατανομή του εγκεφαλονωτιαίου υγρού στο διάστημα λόγω έλλειψης βαρύτητας. Από την άλλη, η αύξηση της φαιάς ουσίας αφορά κυρίως περιοχές που ελέγχουν την κίνηση των ποδιών και οφείλεται στην πλαστικότητα του εγκεφάλου, ο οποίος προσαρμόζεται σε συνθήκες μικροβαρύτητας. Και οι δύο αλλαγές -μείωση και αύξηση φαιάς ουσίας- ήσαν πιο έντονες στους αστροναύτες του Διαστημικού Σταθμού από ό,τι των διαστημικών λεωφορείων, καθώς οι πρώτοι πέρασαν περισσότερο συνεχόμενο χρόνο στο διάστημα. Σε εξέλιξη βρίσκεται μια νέα μελέτη -με χρηματοδότηση από τη NASA- που θα διερευνήσει πόσο διαρκούν οι αλλαγές στον εγκέφαλο και ποιές επιπτώσεις έχουν στις νοητικές και σωματικές λειτουργίες. Η μελέτη στους δίδυμους αστροναύτες. Μια άλλη έρευνα επιστημόνων των πανεπιστημίου Northwestern και Σικάγο του Ιλινόις συγκρίνει τις αλλαγές στα βακτήρια του εντέρου των δίδυμων αστροναυτών Σκοτ και Μαρκ Κέλι της NASA, από τους οποίους ο πρώτος πέρασε σχεδόν ένα χρόνο στο διάστημα (340 μέρες το 2015-2016), ενώ ο δεύτερος -συνταξιούχος πλέον αστροναύτης- είχε συμμετάσχει σε τέσσερις αποστολές διαστημικών λεωφορείων (2001-2011) και είχε παραμείνει συνολικά 54 μέρες στο διάστημα, αλλά εδώ και έξι χρόνια δεν έχει φύγει από τη Γη. Με χρηματοδότηση της NASA, δέκα ερευνητικές ομάδες μελετούν τα δύο αδέρφια, που -καθώς ως δίδυμοι έχουν σχεδόν ταυτόσημο DNA- προσφέρουν μια μοναδική ευκαιρία να μελετηθούν οι επιπτώσεις του διαστήματος. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή βιολογίας Φρεντ Τούρεκ, διαπίστωσαν ότι το μικροβιακό «οικοσύστημα» του εντέρου αλλάζει κατά τα διαστημικά ταξίδια, αλλά επανέρχεται στην προτέρα κατάστασή του μετά την επιστροφή στη Γη. Προς το παρόν, οι επιστήμονες δεν ξέρουν τι σημαίνουν αυτές οι αλλαγές και τι ακριβώς είναι αυτό σε ένα ταξίδι στο διάστημα, που επηρεάζει τη σύνθεση του μικροβιώματος των αστροναυτών. Όμως ίσως ακόμη πιο ενδιαφέρον -και απρόσμενο- είναι κάποιες ενδείξεις ότι η ζωή στο διάστημα μπορεί να αντιστρέφει μια διαδικασία-κλειδί της γήρανσης. Οι επιστήμονες βρήκαν ότι τα τελομερή (τα τμήματα του DNA στις άκρες των χρωμοσωμάτων, που προστατεύουν τα κύτταρα και με το πέρασμα του χρόνου μικραίνουν) του Σκοτ Κέλι μεγάλωσαν όσο παρέμεινε στο Διαστημικό Σταθμό, αντίθετα με τα τελομερή του αδελφού του Μαρκ που ήταν στη Γη. Όπως δήλωσε η βιολόγος Σούζαν Μπέιλι του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Κολοράντο, οι επιστήμονες περίμεναν το αντίθετο, θεωρώντας ότι η αυξημένη ακτινοβολία του διαστήματος θα είχε φθείρει και γεράσει περισσότερο τα κύτταρα του Σκοτ Κέλι, έχοντας κατά συνέπεια μικρύνει τα τελομερή του. Μια πιθανή εξήγηση για τη μεγέθυνση των τελομερών είναι ότι κάτι τέτοιο δεν έχει να κάνει με το διάστημα καθεαυτό, αλλά με τη ζωή στο Διαστημικό Σταθμό, όπου οι αστροναύτες ασκούνται εντατικά και καταναλώνουν λιγότερες θερμίδες. Όταν ο Κέλι γύρισε στη Γη, τα τελομερή των κυττάρων του άρχισαν πάλι να μικραίνουν. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη μια νέα μελέτη σε δέκα άλλους αστροναύτες για να διερευνηθεί περαιτέρω το ζήτημα και η οποία θα έχει ολοκληρωθεί το 2018. http://www.pronews.gr/portal/20170210/genika/diastima/49/nea-ereyna-diastima-allazei-ton-egkefalo-kai-entero-ton-astronayton

Kαινοτόμο ανακλαστήρα για τον ήλιο με ...μυθικό όνομα κατασκεύασαν μαθητές. Ο μυθικός γιος του θεού Ήλιου, ο Φαέθων μπορεί να μην κατάφερε να οδηγήσει με επιτυχία στον ουρανό το άρμα του πατέρα του, με αποτέλεσμα ν' αφηνιάσουν τα άλογα και να καταστραφεί παρ' ολίγον η Γη, αφού ο Ήλιος ανεβοκατέβαινε συνέχεια, ωστόσο στις μέρες μας το όνομα του έχει γίνει συνώνυμο ενός σύγχρονου προϊόντος, που στόχο έχει να προστατέψει το φυσικό περιβάλλον και να εξασφαλίσει την απόλυτη κλιματική ισορροπία κάνοντας χρήση της πιο φθηνής και ταυτόχρονα πιο ισχυρής ενέργειας της φύσης, του ήλιου. Ο Φαέθων "δάνεισε" το όνομά του σε μια κατασκευή μιας ομάδας 25 παιδιών του 5ου Λυκείου Καβάλας, τα οποία στο πλαίσιο της ετήσιας διοργάνωσης του Σωματείου Επιχειρηματικότητας Νέων κατασκεύασαν ένα προϊόν που φιλοδοξεί να αποτελέσει τη λύση για φθηνή οικιακή ενέργεια μόνο με τη βοήθεια του ήλιου. Οι μαθητές της β' τάξης του 5ου Λυκείου Καβάλας, με τη συνεργασία, την εποπτεία και τη συμβολή τεσσάρων καθηγητών τους αλλά και έναν εξωτερικό τεχνικό συνεργάτη, σύστησαν μια ολοκληρωμένη ομάδα εργασίας, που μέσα από τη διαμονή ρόλων και ευθυνών κατάφεραν να δημιουργήσουν τη δική τους επιχείρηση με την επωνυμία "Φαέθων" (PHAETHON), το ίδιο όνομα που έχει και το προϊόν τους. Με όραμα, ιδέες και οικολογική ευαισθησία τα παιδιά μπόρεσαν, όπως λένε, να εξερευνήσουν τα όρια του εφικτού και της ανθρώπινης φαντασίας, επιστρατεύοντας την αστείρευτη δημιουργικότητά τους. Τι είναι το "Φαέθων"; Είναι ένας ανακλαστήρας που, όπως επισημαίνει ο γενικός διευθυντής της ομάδας εργασίας Θανάσης Παπαδόπουλος μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, τοποθετείται εύκολα και γρήγορα σε όλα τα σπίτια εκμεταλλευόμενο στο έπακρο την ηλιακή ενέργεια. "Το Φαέθων απαρτίζεται από δύο βασικά μέρη, μια αντανακλαστική επιφάνεια κι έναν μηχανισμό κίνησης. Μπορεί να είναι τοποθετημένο σ' ένα πλαίσιο παραθύρου και με την κατάλληλη κλίση, να αντικατοπτρίζει τις ηλιακές ακτίνες στην περιοχή-στόχο ή τον εσωτερικό χώρο του δωματίου. Λειτουργεί με έναν αυτοματοποιημένο μηχανισμό, ο οποίος τοποθετείται στο πίσω μέρος της αντανακλαστικής επιφάνειας και εξασφαλίζει τη μέγιστη δυνατή σύλληψη των ακτινών του ήλιου ανά πάσα στιγμή", σημειώνει ο κ. Παπαδόπουλος. Ο χειρισμός του είναι πολύ εύκολος. Όπως σημειώνει, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής παραγωγής της ομάδας Δημήτρης Χατζής, "αυτό επιτυγχάνεται μέσα από το κινητό τηλέφωνο με μια εφαρμογή που επίσης δημιούργησαν τα μέλη της ομάδας εργασίας". Το βασικότερο πλεονέκτημα της πρωτοποριακής αυτής κατασκευής συγκριτικά με τα κλασσικά solar panel, όπως τονίζει ο Δημήτρης Χατζής, είναι ότι δεν χρειάζονται μεγάλες εκτάσεις για να εγκατασταθούν ούτε έχουν μεγάλο κόστος. Το Φαέθων, υπογραμμίζει, μπορεί να τοποθετηθεί στο πλαίσιο ενός παραθύρου μιας οποιαδήποτε κατοικίας και με σχετικά λίγα έξοδα να λειτουργήσει ικανοποιητικά προσφέροντας πολλά και σημαντικά οφέλη: -Στην κατοικία ως φυσικό ηλιακό φως. Το προϊόν θα φωτίσει οποιοδήποτε σκοτεινό χώρο πλήρως, με φυσικό φως. -Στην κατοικία ως ηλιακός θερμοσίφωνας. Στον ηλιακό θερμοσίφωνα επιτυγχάνεται η μετατροπή του ηλιακού φωτός σε θερμότητα για τη θέρμανση του νερού με τη χρήση ενός ηλιακού θερμικού συλλέκτη. Οι ηλιακοί θερμοσίφωνες είναι ένας οικονομικά αποδοτικός τρόπος για την παραγωγή ζεστού νερού για το σπίτι. Το προϊόν κατευθύνει τις ακτίνες του ηλίου πάνω στο συλλέκτη όλη την ημέρα. -Στην καλλιέργεια σε εσωτερικό χώρο. Με το φυσικό φως που κατευθύνεται από το προϊόν, οποιοδήποτε σύστημα υδροπονίας μπορεί να ανθίσει όλο το χρόνο. -Στην υγεία. Η "βιταμίνη του ήλιου" παράγεται στο δέρμα, όταν είναι κάτω από το φως του ήλιου. Η βιταμίνη D έχει πολλές σημαντικές λειτουργίες. Ίσως η πιο σημαντική είναι να ρυθμίζει την απορρόφηση του ασβεστίου και του φωσφόρου, διευκολύνοντας την ομαλή λειτουργία του ανοσοποιητικού σας συστήματος. Σε πρώτη φάση πάντως, ο πρώτος ανακλαστήρας που κατασκευάστηκε θα χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη των αναγκών του σχολείου των παιδιών αλλά, όπως υπογραμμίζουν με κάθε ευκαιρία, είναι αναμφισβήτητα προσιτός σε νοικοκυριά καθώς και δημόσιες υπηρεσίες ή ιδιωτικές επιχειρήσεις. Η 25μελής ομάδα των παιδιών για την καλύτερη προώθηση του προϊόντος τους δημιούργησαν και μια ιστοσελίδα στη διεύθυνση http://www.phaethoncompany.com όπου -μεταξύ άλλων- τονίζουν: "Το προϊόν μας είναι ελαφρύ, ρυθμιζόμενο σε οποιοδήποτε παράθυρο, εύκολο στη μεταφορά και εγκατάσταση του σε έξι μόλις βήματα. Στόχος μας είναι να χρησιμοποιήσουμε μια σειρά από διαφορετικά υλικά, για να ανταπεξέλθει σε διαφορετικές χρήσεις. Σκοπεύουμε επίσης να παράξουμε το μηχανισμό σε διαφορετικά μεγέθη, ώστε να επιτραπεί για διάφορες χρήσεις. Το προϊόν μας είναι 100% αποδοτικό, 100% ευπροσάρμοστο και 100% αποτελεσματικό". Ο ανακλαστήρας Φαέθων την επόμενη εβδομάδα μαζί με όλη την ομάδα των παίδων θα "ταξιδέψουν" στη Θεσσαλονίκη όπου εκεί θα συμμετάσχουν στον ετήσιο διαγωνισμό για το Σωματείο Επιχειρηματικότητας Νέων, με την ελπίδα, ότι η δημιουργικότητά τους θα επιβραβευτεί και θα διακριθεί. Πάντως τα παιδιά της ομάδας εργασίας πιστεύουν ακράδαντα ότι σε αντιδιαστολή με την τύχη που είχε ο εμπνευστής του ονόματος της επιχείρησής τους, ο Φαέθων, (ο Δίας, θέλοντας να προλάβει χειρότερες καταστροφές της γης από την αδυναμία να οδηγήσει άρμα του Ήλιου, τον γκρέμισε με ένα κεραυνό στον Ηριδανό ποταμό, σκοτώνοντάς τον), το δικό τους προϊόν μπορεί να σώσει τη γη και να διαφυλάξει απόλυτα το φυσικό περιβάλλον. Ποιοι αποτελούν τη διοίκηση της Φαέθων: Γενική Διεύθυνση: Παπαδόπουλος Θανάσης, Διεύθυνση Παραγωγής: Χατζής Δημήτρης, Οικονομική Διεύθυνση: Χατζηκωνσταντίνου Νίκος, Εμπορική Διεύθυνση: Λινάκη Ελευθερία, Διεύθυνση Ανθρωπίνων Πόρων: Μούκου Λία, Διεύθυνση Υγιεινής και Ασφάλειας: Στεφανίδου Ξένια, Τμήμα Διαχείρισης Ποιότητας: Βαλτά Κατιάννα, Κοσσίδου Καλλιόπη, Πληροφοριακά Συστήματα: Ανέστης Γιώργος, Βολιώτης Κωνσταντίνος. Συντονιστής του προγράμματος είναι ο εκπαιδευτικός και οικονομολόγος Μανόλης Μιχαηλίδης, και σύμβουλος-εθελοντής ο Αθανάσιος Μπουδαλάκης. Στο πρόγραμμα συμμετείχαν η διευθύντρια του σχολείου Ευαγγελία Τσεμπερλή, ο υποδιευθυντής Κώστας Παπανικολάου και η καθηγήτρια Δέσποινα Παπαδοπούλου. Τα παιδιά εξέφρασαν επίσης τις ευχαριστίες τους σε όλους τους χορηγούς τους χωρίς τη οικονομική στήριξη και τεχνική βοήθεια των οποίων θα ήταν πολύ δύσκολο να ολοκληρώσουν με επιτυχία την επιχειρηματική ιδέα τους και να κάνουν πράξη το όραμά τους. http://www.ethnos.gr/koinonia/arthro/kainotomo_anaklastira_gia_ton_ilio_me_mythiko_onoma_kataskeuasan_mathites-64945978/

Τσιπ υπολογιστή που μπορεί να αντέξει στην επιφάνεια της Αφροδίτης για τη NASA. Η Αφροδίτη είναι ένας από τους πιο αφιλόξενους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών, των νεφών από διοξείδιο του θείου και της μεγάλης ατμοσφαιρικής πίεσης. Το ρεκόρ παραμονής αντικειμένου γήινης προέλευσης είναι 127 λεπτά, και το κατέχει το σοβιετικό Venera 13 που μπόρεσε να προσεδαφιστεί εκεί το 1981, παρέχοντας πολύτιμες εικόνες και επιστημονικά δεδομένα. Παρά τις αποστολές που ακολούθησαν, τίποτα δεν έχει προσεδαφιστεί στην επιφάνειά της από το 1985. Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα όσον αφορά στην εξερεύνηση της Αφροδίτης είναι ότι οι κανονικοί ψηφιακοί υπολογιστές δεν μπορούν να λειτουργούν εκεί, καθώς τα συμβατικά τσιπ πυριτίου μπορούν να αντέχουν μέχρι περίπου τους 250 βαθμούς Κελσίου. Τα σκάφη του προγράμματος Venera μπόρεσαν να διατηρήσουν τα ηλεκτρονικά τους σε λειτουργία χάρη σε ογκώδεις, ερμητικά μονωμένους θαλάμους, ενώ κάποιες φορές το εσωτερικό τους είχε ήδη ψυχθεί από πριν στους -10 βαθμούς Κελσίου πριν τα σκάφη εισέλθουν στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Τα τελευταία χρόνια, τα ηλεκτρονικά που βασίζονται στο καρβίδιο του πυριτίου (SiC) έχουν αρχίσει να ωριμάζουν, με το SiC να παρουσιάζει ενδιαφέρον για στρατιωτικές και βιομηχανικές εφαρμογές, καθώς μπορεί να αντέχει σε πολύ υψηλές τάσεις και θερμοκρασίες, κάτι που το καθιστά ιδανικό και για την Αφροδίτη. Όπως αναφέρει το Ars Technica, ερευνητές του Glenn Research Center της NASA φαίνεται πως έλυσαν το άλλο μεγάλο πρόβλημα πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, δημιουργώντας καλώδια διασύνδεσης (interconnects- τα μικροσκοπικά καλώδια που συνδέουν και κρατούν ενωμένα τα τρανζίστορ και άλλα εξαρτήματα) που μπορούν επίσης να αντέξουν τις υψηλές θερμοκρασίες του πλανήτη. Οι ερευνητές της NASA συνδύασαν τα νέα αυτά καλώδια με κάποια τρανζίστορ από SiC για τη δημιουργία ενός τσιπ που είναι «συσκευασμένο» σε κεραμικό. Το τσιπ αυτό στη συνέχεια ενσωματώθηκε στο GEER (Glenn Extreme Environments Rig, ένα μηχάνημα που μπορεί να εξομοιώνει τις συνθήκες της Αφροδίτης για εκατοντάδες ώρες κάθε φορά). Το τσιπ συνέχισε να λειτουργεί σταθερά στα 1,26 MHz για 521 ώρες (21,7 ημέρες) πριν παυθεί η λειτουργία του GEER. Σύμφωνα με το Glenn, πρόκειται για την πρώτη φορά που αναφέρεται επίδειξη τσιπ υπολογιστή το οποίο λειτουργεί υπό συνθήκες Αφροδίτης για πολλές ημέρες χωρίς τη βοήθεια κάποιου δοχείου υπό πίεση, συστήματος ψύξης ή άλλου μέσου προστασίας. Σύμφωνα με τους ερευνητές, εάν η τεχνολογία «ωριμάσει» ακόμα περισσότερο, τότε θα είναι δυνατές δραστικές βελτιώσεις όσον αφορά στον σχεδιασμό σκαφών για την Αφροδίτη και concept αποστολών, ανοίγοντας τον δρόμο για αποστολές μεγάλης χρονικής διάρκειας στην επιφάνεια του πλανήτη. http://www.naftemporiki.gr/story/1203089/tsip-upologisti-pou-mporei-na-anteksei-stin-epifaneia-tis-afroditis-gia-ti-nasa

Αστρικό φως επιβεβαιώνει πως «ο Θεός παίζει ζάρια» Ακόμη ισχυρότερη επιβεβαίωση ενός φαινομένου που αποτελεί θεμελιώδη απόρροια της κβαντικής φυσικής, πέτυχε μία διεθνής ομάδα επιστημόνων, χρησιμοποιώντας φως από αστέρες που βρίσκονται 600 έτη φωτός μακριά από τον πλανήτη μας. Το φαινόμενο αφορά τη «μυστηριώδη δράση από απόσταση» και προτάθηκε από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, στην προσπάθειά του να δείξει πως η κβαντική φυσική δεν αποτελεί μία πλήρη περιγραφή της πραγματικότητας. Ο διάσημος φυσικός δεν αποδεχόταν ότι η αβεβαιότητα είναι μία εγγενής ιδιότητα της φύσης, όπως πρεσβεύει η κβαντική, λέγοντας χαρακτηριστικά «πως ο Θεός δεν παίζει ζάρια με τον κόσμο». Η «μυστηριώδης δράση από απόσταση» ονομάστηκε στην πορεία κβαντική διεμπλοκή ή κβαντικός συσχετισμός (quantum entanglement). Σύμφωνα με αυτό το φαινόμενο, δύο υποατομικά σωματίδια που «συσχετίζονται» μπορούν να αλληλεπιδρούν από απόσταση, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη είναι αυτή. Έτσι, για παράδειγμα, μετρώντας κάποια ιδιότητα του ενός σωματιδίου, θα μεταβληθεί ανάλογα η αντίστοιχη ιδιότητα και του δεύτερου. Μέχρι σήμερα, η κβαντική διεμπλοκή έχει παρατηρηθεί αρκετές φορές, δείχνοντας επομένως ότι μπορεί κάλλιστα «ο Θεός να παίζει ζάρια» Ωστόσο, οι μετρήσεις που πρόεκυψαν από αυτές τις παρατηρήσεις θα ήταν δυνατόν να εξηγηθούν επίσης στο πλαίσιο μίας εναλλακτικής θεωρίας, που αν ίσχυε η φύση θα «έσωζε» την ντετερμινιστικότητα. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, οι μετρήσεις των επιστημόνων ενδεχομένως επηρεάζονται από κρυμμένες μεταβλητές – δηλαδή από άγνωστες μεταβλητές που κάνουν τα δύο σωματίδια να μοιάζουν «συσχετισμένα», παρόλο που δεν είναι. Μία πιθανότητα που μπορεί να εξετασθεί από το «τεστ του Μπελ», ένα πρωτόκολλο που επινόησε ο φυσικός Τζον Μπελ τη δεκαετία του 1960, για να ελεγχθεί κατά πόσο υπάρχουν ή όχι τέτοιες κρυμμένες μεταβλητές. Τις προηγούμενες τέσσερις δεκαετίες, αρκετοί ερευνητές έχουν εξετάσει διάφορες εκδοχές του «τεστ του Μπελ», για να αποκλείσουν διάφορα πιθανά σενάρια εξήγησης της παρατηρούμενης συμπεριφοράς των σωματιδίων, χωρίς τη χρήση της κβαντικής φυσικής. Τώρα, η διεθνής ομάδα επιστημόνων μείωσε την πιθανότητα να ισχύει ένα ακόμη τέτοιο σενάριο, προσδίδοντας έτσι ακόμη μεγαλύτερη ισχύ στην κβαντομηχανική. «Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο πείραμα», λέει στο περιοδικό Nature ο Κρίστερ Σαλμ, ειδικός στην κβαντική φυσική από το αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων και Τεχνολογίας (NIST). Παρόλο που ελάχιστοι φυσικοί εκτιμούν πως υπάρχει πιθανότητα να καταρριφθεί η κβαντική διεμπλοκή, «τέτοια πειράματα κάνουν τις όποιες εναλλακτικές θεωρίες να μοιάζουν ολοένα πιο παράλογες». Σύμφωνα με το σενάριο που εξετάστηκε, η κβαντική διεμπλοκή μπορεί να είναι μία ψευδαίσθηση από κάποια άγνωστη ιδιότητα του σύμπαντος, η οποία περιορίζει τις επιλογές που έχουν οι επιστήμονες αναφορικά με τις ιδιότητες που ελέγχουν στα σωματίδια. Επομένως, μήπως οι ερευνητές που μετρούν τις ιδιότητες των σωματιδίων διαθέτουν περιορισμένες δυνατότητες επιλογών; Ένας τρόπος να αποκλειστεί αυτό το ενδεχόμενο είναι οι ιδιότητες να επιλεγούν με βάση ένα μη προβλέψιμο φαινόμενο, και μάλιστα λίγα δευτερόλεπτα πριν τα «συσχετισμένα» σωματίδια φτάσουν στους ανιχνευτές. Επίσης, αν αυτό το μη προβλέψιμο φαινόμενο ανάγεται πολύ πίσω στον χρόνο, τότε θα έπρεπε να έχει τεθεί από τότε σε λειτουργία αυτός ο κρυμμένος μηχανισμός που προκαλεί την ψευδαίσθηση της κβαντικής διεμπλοκής. Αυτό ακριβώς έκανε η ερευνητική ομάδα, παράγοντας κατ’ αρχάς ζεύγη «συσχετισμένων» φωτονίων στην οροφή του πανεπιστημίου της Βιέννης, τα οποία κινούνταν προς αντίθετες κατευθύνσεις και έφταναν σε δύο ανιχνευτές, εγκατεστημένους μερικά οικοδομικά τετράγωνα μακριά. Παράλληλα, για να διασφαλίσουν πως η επιλογή της ιδιότητας που μετρούν είναι πραγματικά τυχαία, χρησιμοποίησαν ως «οδηγό» το φως από αστέρες που βρίσκονται 600 έτη φωτός μακριά από τον πλανήτη μας. Τα αποτελέσματά τους επαλήθευσαν το «τεστ του Μπελ», επιβεβαιώνοντας την κβαντική διεμπλοκή και κάνοντας ακόμη πιο εξωπραγματική την εναλλακτική εξήγηση. Κι αυτό γιατί ο κρυμμένος μηχανισμός θα έπρεπε να έχει ενεργοποιηθεί πριν από 600 χρόνια, όταν δηλαδή δημιουργήθηκε το αστρικό φως που χρησιμοποίησαν ως οδηγό. Μάλιστα, στα σχέδιά τους είναι να επαναλάβουν το πείραμα με ακόμη μακρινότερες αστρικές πηγές, που να απέχουν από τον πλανήτη μας δισεκατομμύρια έτη. http://www.naftemporiki.gr/story/1203383/astriko-fos-epibebaionei-pos-o-theos-paizei-zaria

Πως θα είναι η ζωή μας όταν κατακτήσουμε το Ηλιακό μας Σύστημα; Εάν σκέφτεσαι, πως ο κόσμος μας έχει αρχίσει να παίρνει τη «κάτω βόλτα» και το μόνο που θα ήθελες να κάνεις είναι να μπορούσες να αποδράσεις για άλλους πλανήτες, τότε παρηγόρησε τον εαυτό σου με τη σκέψη, πως τα πιο «λαμπρά» μυαλά αυτού του πλανήτη προσπαθούν πραγματικά πολύ σκληρά να πετύχουν κάτι τέτοιο. Μπορεί να μην είναι εφικτό ακόμα να τα παρατήσεις όλα και να πας να ανοίξεις ένα μαγαζί στον Άρη, αλλά προς το παρόν, αυτή η επική ταινία μικρού μήκους μπορεί να σου δώσει μια ιδέα του πως θα μοιάζει η ζωή μας αν/όταν καταφέρει ο άνθρωπος να κατακτήσει το Ηλιακό Σύστημα. Η ταινία δημιουργήθηκε από τον ψηφιακό καλλιτέχνη Erik Wernquist,. Μέσα σε λιγότερο από 4 λεπτά, το Wanderers ( wanderers θα αποκαλούνται οι μελλοντικοί εαυτοί μας) μας πάει σε ένα ταξίδι μέσα στο Ηλιακό μας Σύστημα. Μια πραγματικά εντυπωσιακή δουλειά. http://www.pronews.gr/portal/20170209/genika/diastima/49/pos-tha-einai-i-zoi-mas-otan-kataktisoyme-iliako-mas-systima-vinteo

Αποτυχία του ηλεκτρικού «μαστιγίου» για την απομάκρυνση διαστημικών σκουπιδιών. Ατυχή κατάληξη είχε η πειραματική αποστολή που πραγματοποίησε η Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης (JAXA), για τον καθαρισμό των τροχιών γύρω από τη Γη από τα διαστημικά σκουπίδια. Έτσι, το μη επανδρωμένο σκάφος της JAXA κατέπεσε στον Ειρηνικό Ωκεανό, χωρίς να καταφέρει να αποδείξει πως μπορεί να απομακρύνει τα άχρηστα αντικείμενα –από απαρχαιωμένους δορυφόρους, μέχρι τμήματα πυραύλων– που περιφέρονται σε μικρή απόσταση πέρα από τα όρια της γήινης ατμόσφαιρας. Το σκάφος διέθετε ένα είδος ηλεκτροδυναμικού «μαστιγίου», δηλαδή ένα καλώδιο κατασκευασμένο από ανοξείδωτο ατσάλι και αλουμίνιο. Στην άκρη αυτού του καλωδίου, υποτίθεται πως θα παγιδευόταν το «σκουπίδι» που επρόκειτο να απομακρυνθεί. Έτσι, με το ηλεκτρικό ρεύμα που θα αναπτυσσόταν στο καλώδιο καθώς αυτό κινείται μέσα στο γήινο μαγνητικό πεδίο, θα έπρεπε να επιβραδύνεται το «σκουπίδι». Κάτι που, με τη σειρά του, θα προκαλούσε τη βαθμιαία μείωση του ύψους της τροχιάς του, ώστε τελικά να εισέλθει στην ατμόσφαιρα της Γης και, λόγω της ατμοσφαιρικής τριβής, να απανθρακωθεί. Ωστόσο, αφότου το σκάφος μετέφερε προμήθειες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και, στη μία περίπου εβδομάδα, οι μηχανικοί της JAXA δεν κατάφεραν να λύσουν το πρόβλημα που ανέκυψε, το οποίο όπως πιστεύουν ήταν πως το καλώδιο δεν μπόρεσε ποτέ να αναπτυχθεί. Η ανεπιτυχής δοκιμή δείχνει πως η συγκεκριμένη ιδέα δεν μπορεί να δώσει απάντηση στο γεγονός ότι οι τροχιές γύρω από τη Γη είναι γεματη με άχρηστα αντικείμενα. Αντίθετα, αν η πολιτική δοκιμή εξελισσόταν θετικά, τότε θα αναπτυσσόταν ένα ακόμη μακρύτερο «μαστίγιο» για την αφαίρεση των σκουπιδιών, το οποίο θα αγγίζει σε μήκος τα 5.000-10.000 μέτρα. Η μη θετική δοκιμή έρχεται να προστεθεί στην πρόσφατη αποτυχία της JAXA να εκτοξεύσει ένα μινι-πύραυλο για να θέσει σε τροχιά ένα δορυφόρο. Τον περασμένο Φεβρουάριο, η υπηρεσία έχασε επίσης τα ίχνη ενός δορυφόρου ο οποίος θα κατέγραφε τις ακτίνες Χ από μαύρες τρύπες. http://www.naftemporiki.gr/story/1202964/apotuxia-tou-ilektrikou-mastigiou-gia-tin-apomakrunsi-diastimikon-skoupidion Η πρώτη θυρίδα ειδικά για εκτόξευση δορυφόρων για εμπορικούς σκοπούς από τον ISS. Η Boeing και η NanoRacks LLC θα συνεργαστούν για την ανάπτυξη της πρώτης θυρίδας- αεροφράκτη στον ISS με ιδιωτική χρηματοδότηση, για εμπορικούς σκοπούς- επιτρέποντας, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, τον τριπλασιασμό του αριθμού των μικρών δορυφόρων που μπορούν να εκτοξευθούν από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το NanoRacks Airlock Module προορίζεται να εγκατασταθεί στο αμερικανικό κομμάτι του USS το 2019 και θα αυξήσει τις δυνατότητες μεταφοράς εξοπλισμού, φορτίων και δορυφόρων από το εσωτερικό του ISS, στο διάστημα, βελτιώνοντας σημαντικά τις δυνατότητες του διαστημικού σταθμού γενικότερα. Η Boeing θα κατασκευάσει και θα εγκαταστήσει το Passive Common Berthing Mechanism, που θα χρησιμοποιηθεί για τη σύνδεση των τμημάτων του ISS. Προς το παρόν, οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν τη θυρίδα του ιαπωνικού τμήματος του διαστημικού σταθμού. Η νέα αυτή θυρίδα, που προορίζεται για χρήση για εμπορικούς σκοπούς, θα είναι μεγαλύτερη και πιο «στιβαρή», για να ανταποκρίνεται καλύτερα στις ανάγκες της συγκεκριμένης αγοράς. «Η εγκατάσταση της θυρίδας της NanoRacks για εμπορικούς σκοπούς θα μας βοηθήσει να ανταποκριθούμε στη ζήτηση» είπε ο υπεύθυνος προγράμματος της Boeing για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, Μαρκ Μαλκουΐν. «Μπαίνουμε σε ένα νέο κεφάλαιο στο πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, όπου ο ιδιωτικός τομέας αναλαμβάνει περισσότερες συνθήκες. Το βλέπουμε αυτό ως μόνο την αρχή, και χαιρόμαστε για τη συνεργασία με τους φίλους μας στη Boeing» είπε ο Τζέφρι Μάνμπερ, διευθύνων σύμβουλος της NanoRacks. http://www.naftemporiki.gr/story/1202761/i-proti-thurida-eidika-gia-ektokseusi-doruforon-gia-emporikous-skopous-apo-ton-iss

Ενα αστερι σε πληρη μεταμορφωση. Αυτό το φωτεινό αστέρι, το AG Carinae, χάνει μάζα με έναν πρωτοφανή ρυθμό. Οι ισχυροί του άνεμοι φτάνουν έως και επτά εκατομμύρια χλμ./ώρα, και ασκούν τεράστια πίεση στα σύννεφα του υλικού που έχει ήδη αποβληθεί από το αστέρι. Αυτοί οι απίστευτοι άνεμοι έχουν ήδη εκκαθαρίσει μια περιοχή γύρω από το αστέρι, και έστειλαν το υλικό μακριά από το αστέρι με τη μορφή του μοτίβου που παρατηρήθηκε στην εικόνα αυτή από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble. Το AG Carinae είναι ένα σπάνιο είδος Φωτεινού Αστεριού Μπλε Μεταβλητότητας (Luminous Blue Variable, LBV) που εξελίχθηκε από ένα αστέρι περίπου 50 φορές τη μάζα του Ήλιου μας. Τα αστέρια αυτά εμφανίζουν μεταβλητή και απρόβλεπτη συμπεριφορά, βιώνοντας περιόδους ηρεμίας και έντασης. Είναι επίσης μερικά από τα πιο φωτεινά γνωστά αστέρια: δεκάδες χιλιάδες έως και αρκετά εκατομμύρια φορές πιο φωτεινά από τον Ήλιο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το έντονο φωτεινό φως στο κέντρο της εικόνας δεν είναι το ίδιο το αστέρι, το οποίο είναι πολύ μικρό σε αυτή την κλίμακα και κρυμμένο μέσα στην κορεσμένη αυτή φωτεινή περιοχή. Επιπλέον, ο λευκός σταυρός δεν αποτελεί κάποιο αστρονομικό φαινόμενο, αλλά είναι μάλλον αποτέλεσμα του τηλεσκοπίου. Το AG Carinae βρίσκεται 20.000 έτη φωτός μακριά από τον αστερισμό Carina. Η εικόνα λήφθηκε με το τηλεσκόπιο Ευρέως Πεδίου του Hubble και την Πλανητική Κάμερα 2, και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το Σεπτέμβριο του 2014. http://www.spacetelescope.org/images/potw1439a/ http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2017/02/Ena_asteri_se_plere_metamorphose