Δροσος Γεωργιος

Markus I: Προσθετικό χέρι από Έλληνες φοιτητές που δεν απαιτεί χειρουργική επέμβαση. Μόλις 250 ευρώ είναι το κόστος κατασκευής του Markus I- του προσθετικού μέλους που ανέπτυξαν ο Βασίλειος Χειλάς, τριτοετής φοιτητής στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και ο Γεώργιος Φιλανδριανός, τριτοετής φοιτητής της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ. Το Markus I παρουσιάστηκε στο Athens Science Festival, όπου είχε μεγάλη απήχηση, καθώς πρόκειται για ένα ιδιαίτερα επαναστατικό προσθετικό μέλος: Πέραν του χαμηλού του κόστους (σημειώνεται πως 250 ευρώ ήταν το κόστος κατασκευής του πρωτοτύπου), για τα δεδομένα των προσθετικών μελών, διαθέτει ιδιαίτερα υψηλές δυνατότητες, καθώς, όπως σημειώνουν οι δημιουργοί του, ελέγχεται αποκλειστικά με εγκεφαλικά κύματα και από την κίνηση των ματιών (χωρίς να απαιτείται κάποιου είδους χειρουργική επέμβαση), διαθέτει μεγάλη ενεργειακή αυτονομία και δεν απαιτεί πρόσθετη στήριξη από υπολογιστικό σύστημα. Ακόμη, οι δημιουργοί του τονίζουν τη δυνατότητα custom προσαρμογής του τόσο σε μηχανικό, όσο και σε προγραμματιστικό επίπεδο, ενώ το λογισμικό είναι γραμμένο σε ανοικτό κώδικα (open source code), παρέχοντας ελεύθερη πρόσβαση στους ενδιαφερόμενους προγραμματιστές για τη βελτίωση του Markus I, το οποίο βρίσκεται σε Beta version. Όπως εξήγησε στο naftemporiki.gr ο κ. Χειλάς, «ο έλεγχος γίνεται μέσω μιας ασύρματης στέκας. Το χέρι το κινείς ασύρματα, δεν έχουμε επέμβαση σε νεύρο. Η στέκα αυτή “διαβάζει” ένα άθροισμα εγκεφαλικών κυμάτων και το σήμα αυτό το στέλνει ασύρματα μέσω Bluetooth στο τεχνητό μέλος, στο χέρι. Όταν έχουμε επιλέξει να κάνουμε κάτι και συγκεντρωθούμε σε αυτό, η κίνηση θα γίνει ασύρματα, χωρίς παρέμβαση και καλώδια. Έχουμε φτιάξει μια κλίμακα των 100 με όριο το 55 (σαν να προσπαθείτε να πολλαπλασιάσετε το 17 x 9)- δηλαδή, αν κάποιος συγκεντρωθεί πάνω από το 55, τότε το χέρι θα εκτελέσει τη συγκεκριμένη λειτουργία που έχει επιλέξει». Η ιδέα, όπως αναφέρει, προέκυψε από ένα σεμινάριο εμβιομηχανικής βιοϊατρικής. «Εκεί καταλάβαμε ότι η διαδικασία προσθετικής ενός μέλους είναι πολύ επίπονη για τον χρήστη και πολύ κοστοβόρα. Και στην προσπάθεια να λύσουμε αυτά τα προβλήματα αναπτύξαμε το Markus I, καθώς οι τιμές που είχαμε δει για προσθετικά μέλη ήταν πάρα πολύ υψηλές: μπορούσαν να φτάνουν μέχρι 30.000 ευρώ για ένα δεξί χέρι, στην ουσία για ένα κομμάτι πλαστικό, το οποίο κάλυπτε την αισθητική σκοπιά του ζητήματος, δεν έλυνε κάποιο λειτουργικό πρόβλημα» αναφέρει ο κ. Χειλάς. «Συνολικά μας πήρε 8 μήνες. Μέσα στους πρώτους 2 μήνες είχαμε αναπτύξει τα σχέδια, αλλά η όλη διαδικασία πήγε πίσω λόγω capital controls, επειδή κάποια εξαρτήματα τα πήραμε από το εξωτερικό. Η εργασία έγινε στα σπίτια μας, ήταν μια πρωτοβουλία εντελώς δική μας, το κάναμε στον ελεύθερο χρόνο στο σπίτι μας» συμπληρώνει. Όσον αφορά στο πώς επετεύχθη τόσο χαμηλό κόστος, ο κ. Χειλάς υπογραμμίζει ότι σημαντικός παράγοντας είναι η 3D εκτύπωση, που μείωσε πολύ το κόστος, καθώς δεν χρειάστηκε καλούπι, βιομηχανική παραγωγή, κάποιου είδους εργοστάσιο γενικότερα. «Το γεγονός ότι βγήκε φθηνό βασίζεται εν μέρει και στα ίδια τα σχέδια: τόσο τα ηλεκτρονικά όσο και τα μηχανικά κατασκευάστηκαν έχοντας το κόστος κατά νου. Το πρώτο μας μέλημα ήταν να είναι φθηνό». Σχετικά με τις προοπτικές περαιτέρω εξέλιξης/ εμπορικής αξιοποίησης, ο κ. Χειλάς αναφέρει ότι στο Athens Science Festival δεν υπήρξαν κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις: «Απλά είχαμε μερικές συζητήσεις με ορισμένα άτομα του χώρου- ανταλλάξαμε κάποια email αλλά δεν είχαμε κάποια ουσιαστική πρόταση μέχρι τώρα». Ωστόσο, ανεξαρτήτως του ποια θα είναι η εξέλιξη, τονίζει τη σημασία του εγχειρήματος, υπογραμμίζοντας την καινοτομία της όλης υπόθεσης: «Για τα δεδομένα της Ελλάδας είναι κάτι αρκετά πρωτοποριακό και γνωρίζουμε ότι μπορεί να μη βρει ανταπόκριση, αλλά είναι κάτι καινούριο: Έγινε στην Ελλάδα, από 20χρονους, και έγινε με 250 ευρώ, και μάλιστα χωρίς επεμβατική μέθοδο». http://www.naftemporiki.gr/story/1096897/markus-i-prosthetiko-xeri-apo-ellines-foitites-pou-den-apaitei-xeirourgiki-epembasi

Ηλιακό αεροπλάνο διέσχισε για πρώτη φορά τον Ειρηνικό Ωκεανό. Το ηλιακό αεροπλάνο Solar Impulse 2 προσγειώθηκε την Κυριακή στο Μάουντεν Βιου της Καλιφόρνια, έχοντας διασχίσει τον Ειρηνικό Ωκεανό με μία τριήμερη πτήση χωρίς τη χρήση καυσίμου. Πλησιάζοντας τη Σίλικον Βάλεϊ, το αεροσκάφος συνάντησε ισχυρούς ανέμους που εμπόδισαν την προσέγγισή του στο αεροδρόμιο Μόφετ, με αποτέλεσμα ο πιλότος Μπερτράν Πικάρ να διαγράψει αρκετούς κύκλους αναμονής ανοιχτά των ακτών. Το σκέλος αυτό της πτήσης γύρω από τον κόσμο ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνο, εξαιτίας της έλλειψης σημείων όπου θα ήταν δυνατή η προσγείωση. Μεταξύ αυτών που καλωσόρισαν τον Πικάρντ ήταν και ο επικεφαλής και συνιδρυτής της Google, Σεργκέι Μπριν. Ο Πικάρντ έκανε λόγο για μια από τις πιο φανταστικές εμπειρίες που είχε στη ζωή του και πρόβλεψε πως, μέσα σε 50 χρόνια από σήμερα, ηλεκτρικά αεροσκάφη θα είναι σε θέση να μεταφέρουν μέχρι και 50 άτομα τη φορά. «Φανταστείτε να περνάει ένα ηλιακό αεροπλάνο την γέφυρα Golden Gate, όπως περνούσαν τους περασμένους αιώνες τα πλοία. Μόνο που αυτό δεν μολύνει το περιβάλλον και δεν κάνει θόρυβο» είπε από τον ασύρματο ο ελβετός πιλότος καθώς πετούσε πάνω από το Σαν Φρανσίσκο. «Είναι σημαντικό να συνδυάσουμε αυτό το εγχείρημα με το πρωτοποριακό πνεύμα της Σίλικον Βάλεϊ» πρόσθεσε ο Πικάρ. Το Solar Impulse είχε απογειωθεί την περασμένη Πέμπτη από τη Χαβάη, έπειτα από ένα οκτάμηνο επισκευών στις μπαταρίες που του επιτρέπουν να πετά στη διάρκεια της νύχτας. Κατά το προηγούμενο σκέλος της πτήσης, από την Ιαπωνία στη Χαβάη, οι μπαταρίες λιθίου που χρησιμοποιεί, είχαν υπερθερμανθεί έπειτα από μη αναμενόμενες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας του αέρα. Ήταν το ένατο σκέλος της πτήσης του πρωτοποριακού αεροσκάφους, το οποίο ξεκίνησε από το Αμπού Ντάμπι τον περασμένο Μάρτιο και είναι προγραμματισμένο να καταλήξει πίσω στο Αμπού Ντάμπι έπειτα από μία περιπέτεια 35.000 χιλιομέτρων. Δύο πιλότοι, ο Πικάρ και ο επίσης ελβετός Αντρέ Μπόρσμπεργκ, διαδέχονται ο ένας τον άλλο στο κόκπιτ του Solar Impulse 2. Τα φτερά του Solar Impulse 2, μακρύτερα από τα φτερά ενός Boeing747, είναι καλυμμένα με 17.000 φωτοβολταϊκά στοιχεία που τροφοδoτούν τις μπαταρίες και τέσσερις έλικες. Παρά το μέγεθός του, το αεροπλάνο ζυγίζει μόλις 2,5 τόνους, όσο ένα ημιφορτηγό. H τρέχουσα θέση του αεροσκάφους εμφανίζεται στο SolarImpulse.com. http://www.solarimpulse.com/ http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500073396

Το όραμα της NASA σε πόστερ φουτουριστικού ρετρό. Η γραφιστική τέχνη συναντά το Διάστημα στα «Οράματα του Μέλλοντος», μια σειρά από υπέροχα πόστερ της NASA σε ύφος ρετρό. Τα 14 πόστερ της σειράς, εμπνευσμένα από διαφημίσεις αμερικανικών εθνικών πάρκων τις δεκαετίες του 1930 και 40, είναι προϊόν μιας δημιουργικής ομάδας στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA με το όνομα The Studio. «Η φαντασία είναι το παράθυρό μας στο μέλλον» λέει το JPL σε ανακοίνωσή του, καλώντας μας να απολαύσουμε φουτουριστικούς προορισμούς όπως η Αφροδίτη ή το φεγγάρι του Κρόνου Εγκέλαδος. Όλα τα πόστερ είναι διαθέσιμα για δωρεάν κατέβασμα και εκτύπωση σε υψηλή ποιότητα. http://www.jpl.nasa.gov/visions-of-the-future/ http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500072980

Αϊνστάιν vs Μπορ: Η ιστορική σύγκρουση των δύο μεγαλύτερων φυσικών. Ο 20ος αιώνας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο χρυσός αιώνας της εξέλιξης της φυσικής. Στις αρχές του όμως, πριν θεμελιωθεί η Κβαντική Θεωρία, δύο τεράστιοι φυσικοί διαφώνησαν, δημιουργώντας το μεγαλύτερο επιστημονικό debate της ιστορίας. Με το πέρασμα από τον 19ο στον 20ο αιώνα, ο κόσμος της φυσικής έμελε να αλλάξει κεφάλαιο. Οχι λόγω... χρονολογίας, αλλά λόγω των επαναστατικών ανακαλύψεων. Το 1900 ο Πλανκ εισάγει την έννοια του κβάντου, δίνοντας την πρώτη ώθηση για την θεμελίωση της πιο ολοκληρωμένης φυσικής θεωρίας των εποχών, αλλά και την αφορμή για μια από τις μεγαλύτερες επιστημονικές συγκρούσεις στην ιστορία. Μια διαμάχη σε βαθύτατο επιστημονικό αλλά και φιλοσοφικό επίπεδο. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Αϊνστάιν γενικεύοντας τις ιδέες του Πλάνκ φτάνει στην ερμηνεία του φωτοηλεκτρικού φαινομένου, αποδεικνύοντας ότι η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία συνίσταται από κβάντα. Αυτή η ανακάλυψη έδωσε στον σπουδαίο φυσικό την απόλυτη επιστημονική διάκριση, το βραβείο Νόμπελ. Περίπου 20 χρόνια αργότερα όμως, η εξέλιξη της Κβαντικής Θεωρίας θα τον έβρισκε εντελώς αντίθετο... «Ο Θεός δεν παίζει ζάρια» - Η στιγμή που ο Αϊνστάιν διαχώρισε την θέση του Μέχρι και το 1920 ο Αϊνστάιν και ο Μπορ πρωτοστατούσαν στον νέο τομέα της φυσικής, που στηριζόταν πάνω στην έννοια του κβάντου. Το 1926 όμως, ένας άλλος σπουδαίος φυσικός, ο Μπορν προτείνει πως η κβαντική μηχανική θα πρέπει να εξηγείται βάσει των πιθανοτήτων και όχι βάσει άλλων αιτιοκρατικών κριτηρίων. Κάπου εκεί, ο δρόμος του Αϊνστάιν και του Μπορ χωρίζει, διχάζοντας τον επιστημονικό κόσμο και ανοίγοντας ίσως την μεγαλύτερη αντιπαράθεση στον κόσμο της φυσικής. «Εγώ, σε κανένα βαθμό, δεν πιστεύω ότι ο Θεός παίζει ζάρια» γράφει ο Αϊνστάιν σε γράμμα του στον Γερμανό φυσικό, εκφράζοντας του την διαφωνία του. Αυτή η φράση έχει μείνει στην ιστορία, ενώ αρκετοί την συνδέουν εσφαλμένα με την αμφισβήτηση του Αϊνστάιν προς την κβαντομηχανική. Κάτι που δεν ισχύει. Ο Αϊνστάιν οφείλει το Νόμπελ του στην έννοια της κβάντωσης, ενώ τα έργα του χρησιμοποιήθηκαν ως θεμέλιοι λίθοι για το «χτίσιμο» της κβαντικής θεωρίας. Αυτό που δεν μπορούσε να αποδεχτεί, ήταν η «τυχαιότητα» μέσα στους νόμους της φυσικής. Από την άλλη, ο Μπορ θεώρησε πως η πιθανολογική φύση των προβλέψεων στην κβαντομηχανική, ήταν θεμελιώδης για την θεωρία. Οι θεμελιώδεις αρχές του ενός, ήταν ο λόγος που η θεωρία δεν ήταν ολοκληρωμένη για τον άλλο. Η κόντρα μεταξύ των δύο σπουδαίων φυσικών ήταν αναπόφευκτη. Το συνέδριο που μετατράπηκε σε... πεδίο μάχης – Οι πιθανότητες ενάντια στην αιτιοκρατία Στο 5ο συνέδριο του Solvay, το 1927 στις Βρυξέλλες, πραγματοποιήθηκε μια από τις πιο ιστορικές επιστημονικές συνευρέσεις όλων των εποχών. Από τους 29 σπουδαίους φυσικούς που συμμετείχαν, οι 17 ήταν (ή έγιναν) κάτοχοι βραβείου Νόμπελ Φυσικής. Η συνάντηση τους ήταν από μόνη της ένα αξιομνημόνευτο γεγονός. Αυτό που έκανε το συνέδριο να μείνει στην ιστορία όμως, ήταν η διαμάχη των δύο τιτάνων της φυσικής. Αϊνστάιν και Μπορ, ίσως οι δύο σπουδαιότεροι φυσικοί του 20ου αιώνα, βρέθηκαν αντιμέτωποι. Οι φυσικοί της εποχής βρέθηκαν σε αδιέξοδο. που δημΗ αρχή της απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ που δημοσιεύτηκε εκείνη τη χρονιά, σύμφωνα με την οποία δεν είναι δυνατό να μετρηθεί ταυτόχρονα η θέση και η ταχύτητα ενός σωματιδίου, ήταν κάτι που δεν θα μπορούσαν να δεχτεί ένας ντετερμινιστής. Το συνέδριο είχε ως στόχο την προσπάθεια να δοθεί μια γενική ερμηνεία στα παράδοξα φαινόμενα που είχαν προκύψει μέσω της κβαντικής θεωρίας. Να βρεθεί, ίσως, μια κοινή συνισταμένη ώστε οι φυσικοί να συνεχίσουν να εργάζονται έχοντας πιο συγκεκριμένες και σταθερές βάσεις. Ωστόσο, από αυτή την άποψη, η συνάντηση απέτυχε παταγωδώς. Αφού ακούστηκαν απόψεις διάφορων φυσικών όπως ο Σρόντιγκερ και ο ντε Μπρολί, ήρθε η σειρά του Μπορ να πάρει τον λόγο, για να προσθέσει την... σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της αιτιοκρατίας. Σύμφωνα με την πιθανολογική θεωρία που ασπαζόταν, ο Μπορ πρότεινε πως για την μελέτη φαινομένων, όπως για παράδειγμα τις κυματικές εξισώσεις, χρειάζεται να υπολογιστούν σώματα που στην πραγματικότητα μπορεί και να μην υπάρχουν. Οπως «διατάζουν» οι νόμοι των πιθανοτήτων. Αυτά που είπε ο Μπορ, αργότερα έμειναν στην ιστορία ως «η ερμηνεία της Κοπεγχάγης». Μια μεγάλη μερίδα των παρευρισκόμενων τάχθηκαν υπέρ του, στηρίζοντας ουσιαστικά πως ο κόσμος μας είναι καθαρά πιθανοκρατικός και πως η πλήρη κατανόηση του ενδέχεται να ξεπερνάει τα όρια της λογικής. Αρκετοί ήταν αυτοί που διαφώνησαν με αυτήν την προοπτική. Ανάμεσα τους και ο Αϊνστάιν, ο οποίος πήρε τον λόγο για να αντικρούσει τα επιχειρήματα του Μπορ. «Αυτό που αποκαλούμε επιστήμη, έχει ως μοναδικό στόχο την διαπίστωση και την εξήγηση όσων υπάρχουν» είπε χαρακτηριστικά. «Είναι λάθος να θεωρούμε πως το καθήκον της φυσικής είναι να μάθει πως είναι η φύση» απάντησε ο Μπορ, σε μια συζήτηση καθαρά φιλοσοφικού χαρακτήρα. Η σύγκρουση που δεν τελείωσε ποτέ – Η άτυπη νίκη του Μπορ Με τον έναν να είναι υπέρμαχος της τυχαιότητας και τον άλλο να βλέπει την επιστήμη ως κάτι καθαρά αιτιοκρατικό, η αντιπαράθεση ήταν αδύνατο να λυθεί μέσα σε ένα και μόνο συνέδριο. Το 1935, ο Αϊνστάιν μαζί με τους Ποντόλκσι και Ρόζεν, δημιούργησαν ένα παράδοξο το οποίο ταρακούνησε την κβαντική θεωρία, χαρακτηρίζοντας ως «μη ικανοποιητική» την ερμηνεία της Κοπεγχάγης. Το γνωστό ως «Παράδοξο EPR» είχε να κάνει με το φαινόμενο της κβαντικής διεμπλοκής, κάτι που δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί αναλυτικά σε ένα άρθρο. Ωστόσο, η προσπάθεια του Αϊνστάιν δημιούργησε προβλήματα στην θεωρία του Μπορ. Παρόλα αυτά, ακόμα και με ένα παράδοξο στην... πλάτη, ακόμα και χωρίς σαφή αιτιοκρατία πίσω από τις πιθανότητες, οι νόμοι της Κβαντικής Θεωρίας επιβεβαιώνονται καθημερινά από πειραματικά αποτελέσματα. Οι επιστήμονες σήμερα έχουν αποδεχτεί πως σε αυτήν την ιστορική αντιπαράθεση, νικητής ήταν ο Μπορ. Αυτά που πρότεινε ο Δανός φυσικός, μαζί με τους υπόλοιπους υποστηρικτές της πιθανολογικής εξήγησης, είναι δεδομένο, πλέον, πως ισχύουν, έστω και χωρίς... φυσική εξήγηση. Από την στιγμή που κάτι «δουλεύει» άψογα πειραματικά, χωρίς το παραμικρό ίχνος λάθους, είναι σωστό. Ηταν ο Αϊνστάιν λάθος, όταν έλεγε πως η θεωρία είναι ημιτελής, επειδή δεν έχει θεωρητικό υπόβαθρο πίσω από την πιθανότητες; Αυτό είναι κάτι που ακόμα και σήμερα δεν είναι γνωστό. Το σίγουρο είναι πως η Κβαντική Θεωρία είναι σωστή και ως σήμερα αποτελεί το εργαλείο για πλήθος νέων τεράστιων ανακαλύψεων. Στις φωτογραφίες -Στιγμή από την βράβευση του Αϊνστάιν-Ο σπουδαίος φυσικός Νιλς Μπορ Φωτογραφία με τους συμμετέχοντες του 5ου συνεδρίου του Solvay http://www.pronews.gr/portal/20160421/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CE%B1%CF%8A%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B9%CE%BD-vs-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81-%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%89%CE%BD-%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C

Διάλεξη του S. Hawking περί μαύρων τρυπών. Πιθανόν «πύλες» για άλλα σύμπαντα οι μαύρες τρύπες. Οι μαύρες τρύπες δεν είναι τελικά τόσο… μαύρες ενώ, παρόλο που εγκλωβίζουν ακόμη και το φως, ενδεχομένως αφήνουν κάποια δίοδο διαφυγής – η οποία μάλιστα πιθανόν να οδηγεί και σε κάποιο άλλο σύμπαν. Αυτά ήταν τα βασικά σημεία της ομιλίας που έδωσε το απόγευμα της Δευτέρας ο Στίβεν Χόκινγκ στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Ο διάσημος Βρετανός φυσικός βρέθηκε στο αμερικανικό ίδρυμα για να ενισχύσει την πρωτοβουλία ίδρυσης ενός ερευνητικού κέντρου με αντικείμενο τις μαύρες τρύπες. «Οι μαύρες τρύπες δεν είναι αιώνιες φυλακές, όπως νομίζαμε κάποτε», ανέφερε χαρακτηριστικά στην ομιλία του, σύμφωνα με την εφημερίδα Boston Globe. «Υπάρχει η δυνατότητα διαφυγής, πιθανόν μέσω ενός άλλου σύμπαντος». Μέσα σε μία περίπου ώρα, ο Χόκινγκ περιέγραψε τα σημαντικότερα ορόσημα για την επιστημονική κατανόηση των μελανών οπών, οι οποίες σχηματίζονται όταν ένας αστέρας μεγάλης μάζας ξεμείνει από «πυρηνικά καύσιμα» και καταρρεύσει υπό την επίδρασης της ίδιας της βαρύτητάς του. Πρόσθεσε πως χρειάστηκε αρκετά χρόνια για να συμπεράνει πως οι μαύρες τρύπες όντως υπάρχουν και εκπέμπουν ακτινοβολία. «Αν και είναι πιο παράξενες από οτιδήποτε έχουν επινοήσει οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, η ύπαρξή τους είναι δεδομένη για την επιστήμη», συμπλήρωσε. Ο Βρετανός φυσικός αναφέρθηκε επίσης στην πρόσφατη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων από το πείραμα Advanced LIGO στις ΗΠΑ, η οποία εκτός των άλλων ήταν η πρώτη φορά που δύο μαύρες τρύπες «πρόδωσαν» άμεσα την παρουσία τους. Σύμφωνα με τον ίδιο, η διάμετρος μίας μαύρης τρύπας μπορεί να αγγίζει και τα 1,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, όσο περίπου η απόσταση του Δία από τη Σελήνη, ή το μέγεθός της να μην ξεπερνά ένα βουνό. Επίσης, είναι πιθανόν να δημιουργηθούν μικροσκοπικές μαύρες τρύπες από τις συγκρούσεις στον επιταχυντή LHC στο CERN στη Γενεύη. Χαριτολογώντας συμπλήρωσε πως, σε μία τέτοια περίπτωση, θα κέρδιζε το βραβείο Νόμπελ. Μία από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του Βρετανού φυσικού ήταν ότι προέβλεψε θεωρητικά πως οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία, η οποία έχει ονομαστεί ακτινοβολία Χόκινγκ. Παράλληλα, έχει αφιερώσει αρκετά χρόνια έρευνας στο «παράδοξο της χαμένης πληροφορίας», ένα γρίφο που εδώ και τέσσερις δεκαετίες κατατρύχει τους επιστήμονες, αφού φέρνει σε αντίθεση τους δύο βασικούς «πυλώνες» της φυσικής – τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας και την Κβαντική φυσική. Σύμφωνα με τη Γενική Σχετικότητα, καθώς μια μαύρη τρύπα «καταπίνει» για πάντα τα φωτόνια και τα σώματα που θα βρεθούν μέσα στην «εμβέλεια» του πανίσχυρου βαρυτικού της πεδίου, καταστρέφει για πάντα και τις περισσότερες πληροφορίες που είναι κωδικοποιημένες σε αυτά. Έτσι, από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα, αυτές οι πληροφορίες δεν μπορούν να ανακτηθούν από έναν εξωτερικό παρατηρητή. Με βάση όμως την Κβαντική φυσική, η πληροφορία δεν μπορεί να εξαφανισθεί και θα πρέπει να διατηρείται πάντοτε. Αυτή η αντίφαση ονομάστηκε «παράδοξο της χαμένης πληροφορίας» και απασχολεί τους φυσικούς, η οποία αναζητούν μία λύση που θα εναρμόνιζε τις δύο θεωρίες. Αν και αρχικά ο Χόκινγκ υποστήριζε πως οι πληροφορίες χάνονται για πάντα, στην πορεία διαπίστωσε πως είχε κάνει λάθος. «Είναι σαν να κάψει κανείς μία εγκυκλοπαίδεια», είπε στην ομιλία του. «Οι πληροφορίες δεν έχουν χαθεί, αφού βρίσκονται στις στάχτες. Ωστόσο, είναι δύσκολο να ανακτηθούν». Αυτό σημαίνει πως οι μαύρες τρύπες είναι οι καλύτεροι «σκληροί δίσκοι» στο σύμπαν, όπως είπε χαρακτηριστικά. «Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια, που προσπαθούμε σκληρά να εξιχνιάσουμε, είναι με ποιον τρόπο μπορούν να αποθηκεύουν τόσο όγκο πληροφοριών», κατέληξε. http://physicsgg.me/2016/04/21/%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%bb%ce%b5%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-s-hawking-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%cf%89%ce%bd-%cf%84%cf%81%cf%85%cf%80%cf%8e%ce%bd/

"Soyuz-2.1A" Στις 20 Απρ. 2016 έχει ολοκληρωθει η συνολική κατασκευή του διαστημικου πυραυλου (RKN)« Σογιούζ-2.1α »με το διαστημικό σκάφος "Lomonosov", "Aist-2D" και Samsat-218 ( "SUNSAT-218»). Η πρώτη εκτόξευση του πρώτου διαστημικου πυραυλου απο το κοσμοδρόμιο Vostochny έχει προγραμματιστεί για τις 27 του Απρ 2016. http://www.roscosmos.ru/22175/

Λυρίδες: η πρώτη βροχή διαττόντων της άνοιξης κορυφώνεται την Παρασκευή 22 Απριλίου. Οι Λυρίδες, η πρώτη βροχή από «πεφταστέρια» της άνοιξης, έκαναν ήδη την εμφάνισή τους στον ουρανό του βόρειου ημισφαιρίου, όπου ανήκει και η Ελλάδα. Οι πτώσεις των συγκεκριμένων διαττόντων αστέρων θα αποκορυφωθούν το βράδυ της Παρασκευής 22 Απριλίου και τα χαράματα του Σαββάτου 23 Απριλίου, ενώ θα είναι ορατές έως τις 25 του μηνός, εφόσον ο καιρός επιτρέψει τις νυχτερινές παρατηρήσεις. Δυστυχώς όμως, επειδή την ακριβώς προηγούμενη μέρα, την Πέμπτη, θα υπάρξει πανσέληνος, ο ουρανός δεν θα είναι αρκετά σκοτεινός και κατάλληλος για παρατήρηση. Στο αποκορύφωμά του φαινομένου αναμένεται να εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα και να πυρακτώνονται έως 20 διάττοντες ανά ώρα με ταχύτητα περίπου 50 χιλιομέτρων την ώρα. Οι Λυρίδες είναι γνωστό ότι καμία φορά δημιουργούν πολύ φωτεινά πεφταστέρια με μακριές ουρές, ορατές στον ουρανό επί αρκετά δευτερόλεπτα. Κάποιες χρονιές μάλιστα, τα μετέωρά τους έφθασαν μέχρι και τα 100 χλμ. την ώρα. Η εν λόγω βροχή μετεώρων, που καταγράφηκε για πρώτη φορά το 687 π.Χ. από τους Κινέζους, φαίνεται να προέρχεται από τον αστερισμό της Λύρας, από όπου πήρε το όνομά της, και κυρίως από τον αστέρα Βέγα (Άλφα Λύρας), ο οποίος είναι το πιο λαμπρό άστρο του συγκεκριμένου αστερισμού και το δεύτερο φωτεινότερο άστρο του νυχτερινού ουρανού του βορείου ημισφαιρίου. Η πραγματική, όμως, πηγή προέλευσής είναι ο κομήτης «Θάτσερ», που ανακάλυψε το 1861 ο Αμερικανός Α. Θάτσερ (συνεπώς καμία σχέση με την μισητή πρώην Βρετανίδα πρωθυπουργό) και ο οποίος αφήνει στο πέρασμά του μια ουρά σκόνης και σωματιδίων, που διασταυρώνεται κάθε χρόνο με την τροχιά του πλανήτη μας. Ο κομήτης εκτιμάται ότι θα ξαναπεράσει πολύ κοντά από τη Γη το έτος 2276, καθώς η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο διαρκεί περίπου 415 χρόνια. Τα απομεινάρια από την ουρά του, μετά το τελευταίο κοντινό πέρασμά του τον 19ο αιώνα, αιωρούνται ακόμα στο διάστημα και συνεχίζουν κάθε χρόνο να προκαλούν τη «βροχή» των Λυρίδων. http://physicsgg.me/2016/04/20/%ce%bb%cf%85%cf%81%ce%af%ce%b4%ce%b5%cf%82-%ce%b7-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7-%ce%b2%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%ae-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%84%cf%84%cf%8c%ce%bd%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ac/

45 χρόνια από την εκτόξευση του πρώτου διαστημικού σταθμού στον κόσμο. Ακριβώς πριν από 45 χρόνια στις 19 Απρίλη 1971 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ το όχημα εκτόξευσης "Proton" ξεκίνησε τον τροχιακό σταθμό «Σαλιούτ». Μετά από μια επιτυχημένη εκτόξευση σε τροχιά, έγινε ο πρώτος στην ιστορία μακροχρόνιος τροχιακός σταθμός. Το πλήρωμα της πρώτης αποστολής της Σοβιετικής Ενωσης οι κοσμοναύτες Βλαντιμίρ Shatalov, Α Eliseev και Νικολάι Rukavishnikov με το διαστημοπλοίο «Soyuz-10" ξεκίνησαν για τον σταθμό στις 23 Απριλίου 1971. Η σύνδεση με το σταθμό απέτυχε λόγω των προβλημάτων με το μηχανισμό σύνδεσης, και οι κοσμοναύτες αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στη Γη. Η δεύτερη εκστρατεία ξεκίνησε στις 6 Ιουνίου 1971, με το διαστημοπλοίο "Soyuz-11". Το πλήρωμα που περιλαμβάνονται ο Γ Dobrovolsky, Volkov, V. Patsaev επιτυχώς ελλιμενίζονται στο σταθμό και οι κοσμοναύτες εργαζονται σε αυτό για περίπου 23 ημέρες και έθεσαν ένα αρχείο για όλη τη διάρκεια των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων. Το πρόγραμμα της επιστημονικής τεχνικής και τα ιατρικά πειράματα εκτελέστηκαν στο ακέραιο. Στις 11, Οκτ του 1971 ο σταθμός «Σαλιούτ» κατόπιν εντολής από τη Γη μειώνει την τροχιά του και καίγεται στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας και θραύσματα του βυθίζονται στον Ειρηνικό Ωκεανό. Ειδικότερα οι τεχνολογίες του αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία του σταθμού "Mir" και του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Είχαν κατασκευαστεί και τεθεί σε τροχιά πέντε μονάδες της σειράς αυτής: «Σαλιούτ-1", "Salyut-3", "Salyut-4", "Salyut-6", "Salyut-7". Ο σταθμός «Σαλιούτ-2» και «Σαλιούτ-5" είχαν στρατιωτικό σκοπό. Το Πρόγραμμα "Salute" διήρκεσε απο το 1971-1986, και είχε ως αποτέλεσμα τη συσσωρευμένη τεράστια εμπειρία της μακροχρόνιας ανθρώπινης παρουσίας στο διαστημα. http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_04-19.html Mέσα στην επόμενη δεκαετία θα είναι έτοιμα τα διαστημικά ξενοδοχεία. Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ολοκληρώθηκε με επιτυχία μια διαστημική αποστολή η οποία, πιθανότατα, θα σημάνει την νέα εποχή της εξερεύνησης του διαστήματος. Τεράστιοι διαστημικοί σταθμοί και... διαστημικά ξενοδοχεία, προ των πυλών. Στα πλάνα της NASA, όπως έγινε γνωστό μετά την εύρεση νερού στον Αρη, είναι η εκτενείς, επανδρωμένες αποστολές στον κόκκινο πλανήτη. Παράλληλα, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος σε συνεργασία με το ρωσικό Roscosmos, εξετάζουν το ενδεχόμενο μόνιμης εγκατάστασης στην Σελήνη, για την πλήρη εξερεύνηση της. Σε αυτά τα μεγαλόπνοα σχέδια όμως, γεννιέται ένα ερώτημα. Που θα μένουν οι αστροναύτες που θα ταξιδέψουν ως εκεί; Αυτό το ερώτημα πρόκειται να απαντήσει η αποστολή που ολοκληρώθηκε την Κυριακή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το πρώτο «φουσκωτό» δωμάτιο μεταφέρθηκε συμπιεσμένο στην διαστημική βάση, ώστε να δοκιμαστεί η λειτουργικότητα του. Οταν αποσυμπιεστεί, μπορεί να παρέχει άφθονο χώρο στους αστροναύτες, διευκολύνοντας την διαμονή τους εκτός του πλανήτη. Πίσω από αυτό το νέο τεχνολογικό επίτευγμα βρίσκεται η εταιρία Bigelow Aerospace, η οποία έχει βάλει στόχο να συνδέσει το όνομα της με την νέα... εποχή του διαστήματος. Αυτό, διότι η η αμερικανική εταιρία που ιδρύθηκε το 1999, πέραν από την επέκταση του διαστημικού σταθμού, έχει ως στόχο την δημιουργία καινούργιων, αλλά και την δημιουργία διαστημικών ξενοδοχείων! Μάλιστα αυτό το σενάριο δεν απέχει πολύ από το να γίνει πραγματικότητα. Το φουσκωτό δωμάτιο «BEAM» (Bigelow Expandable Activity Module), που εγκαταστάθηκε επιτυχώς στον ISS, θα έχει διάρκεια ζωής πέντε χρόνων. Σε πρώτο στάδιο, το BEAM θα αποσυμπιεστεί, αποκτώντας το πραγματικό του μέγεθος, ενώ τον Μάιο θα ακολουθήσει μια σειρά από αυτοματοποιημένα πειράματα για τον έλεγχο της λειτουργίας του. Μέχρι να ολοκληρωθούν, οι αστροναύτες δεν θα επιτρέπεται να μπουν μέσα του. Ουσιαστικά το πρώτο δωμάτιο που στάλθηκε από την Bigelow Aerospace αποτελεί το crash-test της εταιρίας. Αν οι μελέτες επιβεβαιωθούν, τότε τα επόμενα χρόνια ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός θα αποκτήσει επιτέλους λίγο παραπάνω χώρο. Ως τώρα, οι αστροναύτες έχουν μόλις 425 κυβικά μέτρα για να κινούνται. Παράλληλα, η δημιουργία ενός παρόμοιου σταθμού στον Αρη, δεν θα μπορούσε να είναι εφικτή. Οποτε η τεχνολογία του BEAM αναμένεται καθοριστική για την μελλοντική εξερεύνηση του Ηλιακού μας συστήματος. Μάλιστα, στα σχέδια της Bigelow Aerospace, είναι η αποστολή του BA 2100 Olympus, ενός χώρου που θα όταν «φουσκώσει» θα είναι διπλάσιος από τον τωρινό σταθμό! «Με την τοποθέτηση του BEAM στον ISS, έχουμε την ευκαιρία να αξιολογήσουμε την τεχνολογία μας, να βελτιώσουμε τα επίπεδα της ετοιμότητας μας αλλά και να δείξουμε πως μπορούμε να υποστηρίξουμε μια μόνιμη εγκατάσταση στο διάστημα» τόνισε η Lisa Kauke, αναπληρώτρια διευθυντής του προγράμματος της εταιρίας, πριν από λίγες εβδομάδες. Με την τεχνολογία του BEAM να είναι σχετικά φθηνή, αλλά παράλληλα ασφαλής, η Bigelow Aerospace ετοιμάζεται να δημιουργήσει κάτι που μείνει στην ιστορία. Μπορεί με το BEAM οι αστροναύτες να καταφέρουν να μείνουν στον Αρη και την Σελήνη, αλλά εκτός αυτού οι υπόλοιποι άνθρωποι θα έχουν την δυνατότητα να κάνουν διακοπές με... θέα την Γη. Είτε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, είτε οπουδήποτε αλλού αποφασίσει η εταιρία να ιδρύσει κάποιο διαστημικό ξενοδοχείο. Φυσικά, μια εκδρομή στο διάστημα θα κοστίζει ποσά που λίγοι μόνο μπορούν να διαθέσουν. Οι πρώτες εκτιμήσεις μιλούν για τιμές που αγγίζουν το ένα εκατομμύριο δολάρια. Αν λοιπόν το crash test δώσει θετικά αποτελέσματα, τότε στα πλάνο της εταιρίας είναι η δημιουργία ξενοδοχείου σε βάθος δεκαετίας! http://www.pronews.gr/portal/20160419/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/m%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CE%B8%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C To Βόρειο Σέλας σε κινηματογραφική ποιότητα UHD. Την τελευταία λέξη της τεχνολογίας όσον αφορά την ποιότητα της εικόνας χρησιμοποίησε η NASA για να δημιουργήσει μια σειρά από νέα βίντεο. Το πρώτο από αυτά δείχνει το Βόρειο Σέλας όπως το έχουν καταγράψει οι κάμερες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Τα βίντεο είναι τεχνολογίας Ultra High Definition η οποία προσφέρει μέγιστη καθαρότητα εικόνας, ακόμη περισσότερες λεπτομέρειες, μεγαλύτερη γκάμα χρωμάτων, πιο έντονο δυναμικό contrast και ομαλότερα frame rates. Ουσιαστικά το «Ultra High Definition» είναι μία παραλλαγή του 4Κ κινηματογραφικού στάνταρ, της ποιότητας εικόνας δηλαδή που προσφέρεται στο σύγχρονο σινεμά. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500072544

Διατρητικό βλήμα θα μπορούσε να αναζητήσει ζωή στην Ευρώπη. Το μεγάλο ερώτημα του εάν ο δορυφόρος του Δία Ευρώπη φιλοξενεί μικροβιακή ζωή θα μπορούσε ίσως να απαντηθεί χάρη σε ένα βλήμα με το οποίο ευρωπαίοι ερευνητές σχεδιάζουν να τρυπήσουν τους πάγους του φεγγαριού. Οραματιστές της πλανητολογίας συναντώνται αυτήν την εβδομάδα στο Παρατηρητήριο του Παρισιού αναζητώντας την καλύτερη προσέγγιση για την εξερεύνηση του υποσχόμενου δορυφόρου, ο οποίος κρύβει έναν παγκόσμιο ωκεανό κάτω από ένα παχύ παγωμένο κέλυφος. Η λύση στην οποία θα καταλήξουν θα μπορούσε να προστεθεί στην αποστολή της NASA που προγραμματίζεται να εκτοξευτεί τη δεκαετία του 2020 -η αμερικανική υπηρεσία έχει προσκαλέσει την ευρωπαϊκή ESA να συμμετάσχει στην προσπάθεια. Η ESA θα μπορούσε να συνεισφέρει ένα όργανο για το αμερικανικό σκάφος ή μια συσκευή που θα απελευθερωθεί από το σκάφος αυτό και θα τεθεί σε τροχιά γύρω από την Ευρώπη. Όπως αναφέρει από το Παρίσι ο Τζόναθαν Έιμος του BBC, η ιδέα που έχει μελετηθεί περισσότερο μέχρι σήμερα είναι ένα βλήμα, γεμάτο επιστημονικά όργανα, που θα πέσει στην επιφάνεια της Ευρώπης με μεγάλη ταχύτητα και θα χωθεί μέσα στον πάγο σε μεγάλο βάθος. Εκεί, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως σεισμογράφος για να μελετήσει τη γεωλογία του δορυφόρου, ή να ανιχνεύσει τη χημική υπογραφή της ζωής, πολύ κάτω από την επιφάνεια του δορυφόρου όπου η ακτινοβολία θα κατέστρεφε κάθε βιολογικό μόριο. Η ιδέα είχε εξασφαλίσει και παλαιότερα χρηματοδότηση της ESA για προκαταρκτικές δοκιμές: το 2013, η ευρωπαϊκή αεροδιαστημική βιομηχανία Airbus εκτόξευσε ένα πειραματικό βλήμα που χτύπησε ένα μεγάλο μπλοκ πάγου με ταχύτητα 300 μέτρων το δευτερόλεπτο, ή 1.080 χιλιόμετρα την ώρα. «Για μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου, τα όργανα [στο εσωτερικό του βλήματος] δέχτηκαν μεγάλο σοκ» λέει ο Ζερέντ Τζόουνς του University College του Λονδίνου, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Παρόλα αυτά, κάποια από τα όργανα έχουν δοκιμαστεί σε αυτές τις ταχύτητες και επέζησαν» επισημαίνει. Η πρόσκληση της ESA για υποβολή προτάσεων αναμένεται στα τέλη Απριλίου, σίγουρα όμως θα περάσουν χρόνια μέχρι να ληφθούν οι τελικές αποφάσεις και να εγκριθεί η πρόταση από τη NASA. Η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία σχεδιάζει εξάλλου μια ανεξάρτητη, σύντομη επίσκεψη στην Ευρώπη με την αποστολή Juice, η οποία προγραμματίζεται να αναχωρήσει το 2020 με προορισμό τον Γανυμήδη, ένα διαφορετικό φεγγάρι του Δία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500072681

ΗΠΑ: Σχέδια για την αναβάθμιση των δίδυμων «κυνηγών» βαρυτικών κυμάτων. Με τις δύο πανομοιότυπες διατάξεις του, στην Ουάσιγκτον και τη Λουιζιάνα των ΗΠΑ, το πείραμα Advanced LIGO έχει ήδη γράψει ιστορία στη φυσική, αφού στις αρχές Φεβρουαρίου κατάφερε για πρώτη φορά να ανιχνεύσει βαρυτικά κύματα. Αυτό ωστόσο κάθε άλλο παρά σημαίνει πως το πείραμα ολοκλήρωσε την αποστολή του. Αντίθετα, όχι μόνο οι διατάξεις συνεχίζουν να αναζητούν βαρυτικά κύματα, αλλά οι επιστήμονες εξετάζουν ήδη τρόπους για να τις αναβαθμίσουν, ώστε να αυξήσουν την ευαισθησία του πειράματος. Τέτοιοι προτεινόμενοι τρόποι τέθηκαν στο τραπέζι την περασμένη εβδομάδα, σε συνάντηση που οργάνωσε γι’ αυτό τον σκοπό η Ένωση Αμερικανών Φυσικών στο Salt Lake City. Με δεδομένο πως το Advanced LIGO βασίζεται στην απειροελάχιστη παραμόρφωση των αποστάσεων που προκαλούν τα βαρυτικά κύματα, στη συνάντηση κατατέθηκαν ιδέες για το πώς θα μπορούν να ανιχνευθούν παραμορφώσεις μικρότερες από το 0,01% της διαμέτρου του πρωτονίου. Κάθε ανιχνευτής του Advanced LIGO αποτελείται από δύο σήραγγες μήκους 4 χιλιομέτρων, οι οποίες είναι κάθετες μεταξύ τους. Στην κοινή τους βάση, μία συσκευή διαιρεί μία δέσμη λέιζερ, στέλλοντας από μία σε κάθε σήραγγα. Κάθε δέσμη θα διατρέξει τη σήραγγα, θα ανακλασθεί στο άκρο από ένα κάτοπτρό, και θα επιστρέψει. Αν οι δέσμες ταξιδέψουν ίσες αποστάσεις, τότε θα γυρίσουν ταυτόχρονα πίσω στη βάση. Αν όμως περάσει από τη διάταξη κάποιο βαρυτικό κύμα, τότε αυτό θα αλλοιώσει τις αποστάσεις που διανύουν οι δέσμες – μία αλλαγή που μπορούν να ανιχνεύσουν οι επιστήμονες. Όπως είναι φυσικό, για να μετρηθούν τόσο μικρές παραμορφώσεις, θα πρέπει να ξεπερασθούν αρκετά τεχνικά προβλήματα. Πρώτο και καλύτερο, το γεγονός ότι μία απειροελάχιστη δόνηση, ακόμη και από ένα αυτοκίνητο που περνά από την περιοχή, μπορεί να μετακινήσει ελαφρώς τα κάτοπτρα και επομένως να γίνει αιτία για πειραματικό σφάλμα. Μία στρατηγική για να απομονωθούν ακόμη πιο αποτελεσματικά οι διατάξεις από τέτοιους τοπικούς «θορύβους» είναι τα κάτοπτρα να μην αγγίζουν το έδαφος, αλλά να αιωρούνται κρεμασμένα από σκαλωσιές. Παράλληλα, σεισμογράφοι θα καταμετρούν την παραμικρή μετακίνηση του εδάφους, ώστε σε πραγματικό χρόνο να μεταβάλλεται η θέση των κατόπτρων για να παραμείνει σταθερή η απόστασή τους από την κοινή βάση. Μία τέτοια λύση, όμως, θα σήμαινε πως τα κάτοπτρα δεν θα επηρεάζονταν από τα τοπικά μικροτραντάγματα, αλλά μόνο από τις δονήσεις που προέρχονται από μεγάλες αποστάσεις – ακόμη κι από έναν σεισμό με επίκεντρο την Αυστραλία. Επομένως, για να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο και οι σεισμογράφοι, και αυτοί δεν θα έρχονται σε επαφή με το έδαφος, αλλά θα αιωρούνται επίσης κρεμασμένοι από ειδικές σκαλωσιές. Εκτός από τεχνικά προβλήματα όπως το παραπάνω, για να αυξηθεί η ευαισθησία του πειράματος θα πρέπει να λυθεί ένα ακόμη πιο θεμελιώδες εμπόδιο, το οποίο προέρχεται από την κβαντική φυσική. Ο λόγος είναι πως, στην περίπτωση βαρυτικών κυμάτων πάνω από μία συγκεκριμένη συχνότητα (περίπου 1 kHz), μπαίνουν περιορισμοί από την αρχή της απροσδιοριστίας. Αυτό το βασικό αξίωμα της κβαντομηχανικής, το οποίο διατύπωσε ο Γερμανός Βέρνερ Χάιζενμπεργκ τη δεκαετία του 1920, έχει εφαρμογή σε συγκεκριμένα ζεύγη φυσικών μεγεθών, όπως για παράδειγμα στη θέση και την ορμή, βάζοντας ένα όριο στην ακρίβεια των μετρήσεών τους. Έτσι, για παράδειγμα, όσο πιο ακριβής είναι η μέτρηση της θέσης ενός σωματιδίου, τόσο λιγότερο ακριβής είναι η μέτρηση της ταχύτητάς του. Στην περίπτωση του Advanced LIGO, η αρχή της αβεβαιότητας σημαίνει πως όσο πιο ακριβής είναι η μέτρηση της έντασης των δεσμών, τόσο λιγότερο ακριβής είναι η μέτρηση της φάσης των κυμάτων φωτός, από την οποία προκύπτουν οι ανιχνεύσεις των κυμάτων. Για να παρακαμφθεί το αξίωμα, Δανοί φυσικοί πρότειναν οι δέσμες να περνούν μέσα από έναν ειδικό κρύσταλλο. Το αποτέλεσμα θα είναι να μπορεί να μετρηθεί η φάση των κυμάτων με μικρότερο σφάλμα, «εις βάρος» της ακρίβειας κατά τη μέτρηση της έντασης. Μαζί με τις υπόλοιπες ιδέες, η τεχνική αυτή θα αξιοποιηθεί στην επόμενη φάση βελτιώσης του Advanced LIGO. Όταν έγινε η προηγούμενη αναβάθμιση του πειράματος, η οποία ολοκληρώθηκε τον περασμένο φθινόπωρο και κόστισε 200 εκατομμύρια δολάρια, δεν ήταν έτοιμη για να εφαρμοσθεί. http://www.naftemporiki.gr/story/1096098/ipa-sxedia-gia-tin-anabathmisi-ton-didumon-kunigon-barutikon-kumaton

Στίβεν Χόκινγκ: «Οι μαύρες τρύπες δεν είναι οι αιώνιες φυλακές που κάποτε πιστεύαμε ότι ήταν» Τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν την Δευτέρα στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ όπου ο διάσημος αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ έδωσε μια διάλεξη για τι άλλο; Τις μαύρες τρύπες οι οποίες αποτελούν το βασικό ερευνητικό του αντικείμενο εδώ και δεκαετίες. Ο Βρετανός επιστήμονας με τον δικό του πάντοτε ξεχωριστό από κάθε άποψη τρόπο αναφέρθηκε στα όσα γνωρίζουμε σήμερα για τις μελανές οπές αλλά και σε όσα πιστεύει πλέον ο ίδιος για αυτές με βάση τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει από τις παρατηρήσεις και τα ευρήματα των τελευταίων ετών. «Οι μαύρες τρύπες δεν είναι οι αιώνιες φυλακές που κάποτε πιστεύαμε ότι ήταν. Η ύλη μπορεί να διαφύγει από μια μαύρη τρύπα και ίσως να καταλήγει σε κάποιο άλλο Σύμπαν. Αν λοιπόν νιώθεις ότι είσαι μέσα σε μια μαύρη τρύπα μην εγκαταλείψεις την προσπάθεια, υπάρχει δρόμος διαφυγής» ανέφερε ο Χόκινγκ με την μηχανική του φωνή στην κατάμεστη αίθουσα. «Οι μαύρες τρύπες είναι πιο παράξενες από οτιδήποτε έχουν φανταστεί οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας αλλά παρά το ότι ο Αϊνστάιν αμφισβητούσε την ύπαρξη τους αυτές είναι πλέον επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι υπάρχουν. Η πρόσφατη ανακάλυψη των βαρυτικών κυμάτων είναι μια στερεή απόδειξη της ύπαρξης τους» ανέφερε ο 74χρονος επιστήμονας που πάσχει από αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση η οποία τον έχει καθηλώσει σε αναπηρική καρέκλα αλλά συνεχίζει να εργάζεται, να δίνει διαλέξεις σε όλο τον κόσμο και να γράφει βιβλία. «Το μέγεθος μιας μαύρης τρύπας διαφέρει. Μπορεί να έχει διάμετρο περίπου δύο δισ. χλμ αλλά μπορεί να είναι και πολύ μικρές έχοντας μέγεθος παρόμοιο με εκείνο ενός βουνού. Είναι πιθανό μάλιστα να καταφέρουν οι ερευνητές στο CERN ή σε άλλο επιταχυντή να καταφέρουν να δημιουργήσουν μια μίνι μαύρη τρύπα» ανέφερε ο Χόκινγκ και είπε χαριτολογώντας ότι «αν τα καταφέρουν φυσικά θα πρέπει να μου απονείμουν το βραβείο Νομπέλ». Ο Χόκινγκ έχει αναθεωρήσει την αρχική του άποψη ότι οι πληροφορίες της ύλης που πέφτουν μέσα σε μια μαύρη τρύπα καταστρέφονται. «Είναι σαν να βάζεις φωτιά σε μια εγκυκλοπαίδεια. Οι πληροφορίες δεν χάνονται αν κρατήσεις τις στάχτες αλλά βέβαια είναι δύσκολο να τις διαβάσεις. Οι μαύρες τρύπες αποτελούν τους πιο αποδοτικούς σκληρούς δίσκους στο Σύμπαν. Το πώς καταφέρνουν να αποθηκεύουν τόσο μεγάλο όγκο δεδομένων είναι μεγάλο μυστήριο που προσπαθούμε σκληρά να φωτίσουμε» ανέφερε Χόκινγκ που στο τέλος της ομιλίας του μίλησε για την ανάγκη του ανθρώπινου είδους να βρει κατοικήσιμους κόσμους στο Σύμπαν και να τους αποικήσει γιατί στη Γη δεν μπορούμε να επιβιώσουμε ως είδος για μεγάλο χρονικό διάστημα. http://www.pronews.gr/portal/20160419/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%B5%CE%BD-%CF%87%CF%8C%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA-%C2%AB%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%80%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%AC%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5

Οι προετοιμασίες για τις πρώτες εκτοξεύσεις από το κοσμοδρόμιο Vostochny. Στο Vostochny κοσμοδρόμιο, συνεχίζονται οι εργασίες για την προετοιμασία για την εκτόξευση του πυραύλου φορέα "Soyuz-2.1a" με τρία διαστημόπλοια (SC) "Lomonosov", "Aist-2D" και Samsat-218 ( "SUNSAT-218»).Οι ειδικοί του "RCC« Πρόοδος »έχουν ολοκληρώσει το χώρο υποδοχής και το κεφάλι του τρίτου σταδίου του πυραύλου φορέα« Σογιούζ-2.1α ». Η πρώτη εκτόξευση απο το κοσμοδρόμιο Vostochny έχει προγραμματιστεί για τις 27 του Απρ 2016. Το επιστημονική διαστημικό σκάφος «Λομονόσοφ» δημιουργήθηκε με απόφαση του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας και έχει σχεδιαστεί για να πραγματοποιήσει επιστημονικά πειράματα για τη μελέτη μεταβατικών φαινομένων του φωτός *, τα χαρακτηριστικά ακτινοβολίας της μαγνητόσφαιρας της Γης και βασική κοσμολογική έρευνα. Το διαστημικό σκάφος είναι εξοπλισμένο με το διαστημικό τηλεσκόπιο για να μετρηθεί η σύνθεση και το ενεργειακό φάσμα και χημικών των κοσμικών ακτίνων εξαιρετικά υψηλής ενέργειας από την τροχιά της Γης. Επιπλέον, τα συστήματα του οχήματος επί του σκάφους υπάρχουν εγκατεστημένες συσκευές για τη μελέτη των κοσμικών εκρήξεων ακτίνων γάμμα και κοντά στην μαγνητόσφαιρα της Γης. Το SC "Aist-2D" - ρωσικός δορυφόρος τηλεπισκόπησης (RS) με ανάλυση έως και 1,5 μέτρα. Ο σχεδιασμός του διαστημικου σκάφους εγινε μαζί απο τους μηχανικούς της "RCC" Πρόοδος "και του Κρατικου Πανεπιστημιου Aerospace Σαμαρά (Gray). Το Nanosatellite Samsat-218 είναι μέρος του επιστημονικού εξοπλισμού «Επικοινωνία», που δημιουργήθηκε από επιστήμονες και μηχανικούς της SSAU JSC "RCC" Progress ". Το δεύτερο μέρος του "Επικοινωνήστε μαζί μας" του συγκροτήματος θα βρίσκεται πάνω σε ένα μικρό διαστημόπλοιο «Aist-2D." Το έργο του συγκροτήματος ειναι η ανάπτυξη της τεχνολογίας ελέγχου μικρών διαστημικών σκαφών. (Οι Παροδικές εκλάψεις φωτος * - οι γρήγορες λάμψεις φωτός στο υπεριώδες μέρος της ανώτερης ατμόσφαιρας της Γης σε υψόμετρο περίπου 100 χλμ. Μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου απελευθερώνεται ενέργεια πολλών megajoules. Αυτά τα φαινόμενα μπορεί να επεκταθεί για δεκάδες χιλιόμετρα και να δημιουργήσει ένα δυνητικό κίνδυνο για διαστημικούς πυραύλους. Η φύση αυτών των φαινομένων είναι τώρα το αντικείμενο επιστημονικής συζήτησης. Το φαινόμενο εχει ανεπαρκώς μελετηθεί.) http://www.roscosmos.ru/22168/

Το Opportunity συνέλαβε έναν «δαίμονα της σκόνης» στον πλανήτη Άρη. Μία φωτογραφία ενός «Αρειανού δαίμονα σκόνης», την οποία τράβηξε το Opportunity, το ένα από τα δύο rover – εξερευνητές που βρίσκονται σε λειτουργία στον πλανήτη Άρη, έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Πρόκειται για μία αναδυόμενη στήλη θερμού αέρα, η οποία καθώς περιστρέφεται, σηκώνει κόκκους από το έδαφος και δημιουργεί μία ορατή δίνη. Αυτά τα φαινόμενα ονομάζονται “δαίμονες” ή “διάβολοι σκόνης” (dust devils) και συναντώνται τόσο στη Γη όσο και στον Άρη. Μάλιστα, αν και για το Opportunity τέτοιοι “Αρειανοί δαίμονες” έχουν αποδειχθεί σπάνιο θέαμα (έχει «δει» πολύ λίγους), το διδυμάκι του, rover Spirit, όσο ήταν σε λειτουργία, είχε καταφέρει να “συλλάβει” πολλούς και να στείλει αρκετά πορτραίτα τους στη Γη. Τώρα, έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μία ακόμα φωτογραφία τους. Και μπορεί αυτός ο “δαίμονας” να μην μοιάζει με την τεραστίων διαστάσεων αμμοθύελλα που άνοιξε την ταινία The Martian, αλλά το θέαμα είναι, ούτως ή άλλως, υπέροχο: Η φωτογραφία, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα στις 4 Απριλίου, λήφθηκε στις 31 Μαρτίου, καθώς το Opportunity ανέβαινε την πλαγιά με το όνομα “Ράχη (Ridge) Knudsen”, στο νότιο άκρο της “Κοιλάδας του Μαραθώνα” στον κρατήρα Endeavour. Το rover γύρισε την Navcam του προς τα πίσω, κοιτάζοντας προς την κοιλάδα, όπου στριφογύριζε ταχύτατα ο παραπάνω “διάβολος”, για αυτό διακρίνονται τα ίχνη του στην πλαγιά. Ήταν η 4332η (Αρειανή) μέρα του Opportunity στο έδαφος του κόκκινου πλανήτη. http://www.pronews.gr/portal/20160419/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%84%CE%BF-opportunity-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%B5-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%C2%AB%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82%C2%BB-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C

Το μεγάλο «παράπονο» του Μπαζ Άλντριν. Στις ΗΠΑ, ο Μπαζ Άλντριν είναι ένας ζωντανός θρύλος. Ένας πατριώτης που ενσαρκώνει το αμερικανικό όνειρο και χάρισε στις ΗΠΑ μια μεγάλη πρωτιά. Ο αστροναύτης του Apollo 11 περπάτησε στη σελήνη μαζί με τον Νιλ Άρμστρονγκ και το επίτευγμά του γράφτηκε με «χρυσά γράμματα» στη διαστημική ιστορία των ΗΠΑ. Ήταν, είναι και θα είναι πάντα ο δεύτερος άνθρωπος που περπάτησε στο φεγγάρι. Και αυτό είναι και το μεγάλο του «παράπονο»! Σε συνέντευξή του, ο 86χρονος πλέον αστροναύτης εξήγησε γιατί τον ενοχλεί τόσο πολύ που για ολόκληρη τη ζωή του ήταν ένα βήμα πίσω από τον Άρμστρονγκ. «Στην αρχή δεν με ενοχλούσε. Ως ανώτερος της αποστολής, ο Νιλ έπρεπε να είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα πατούσε στη σελήνη. Μετά από χρόνια και χρόνια που με συστήνουν ως ο δεύτερος άνθρωπος που περπάτησε στη σελήνη είναι, όμως, ενοχλητικό. Πρέπει δηλαδή να εξηγήσω ότι κάναμε την ίδια εκπαίδευση, προσεληνωθήκαμε την ίδια ώρα και βοηθήσαμε όλοι στην αποστολή;» είπε γελώντας σε συνέντευξή του στο National Geographic. http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/to_megalo_parapono_tou_mpaz_alntrin-64363593/

To Hubble κοιτά το στόμα του Λέοντος. Ένας από τους μικρούς γαλαξίες που γυροφέρνουν τον δικό μας «Μίλκι Ουέι» αποκαλύπτεται σε μια από τις τελευταίες εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Μικρός, αραιός και αχνός, ο Λέοντας Α περιέχει αναπάντεχα πολλά νεαρά άστρα. Ο γαλαξίας-νάνος Λέων Α, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση περίπου 2,5 εκατομμυρίων ετών, είναι ένα από τους δεκάδες γαλαξίες της λεγόμενης Τοπικής Ομάδας, της γιγαντιαίας δομής στην οποία ανήκει ο δικός μας Γαλαξίας και ο διάσημος γαλαξίας της Ανδρομέδας. Οι αστρονόμοι, επισημαίνει η NASA σε ανακοίνωσή τους, μελετούν τους γαλαξίες-νάνους επειδή έχουν απλούστερη δομή από τους γιγάντιους συγγενείς τους. Λόγω της μικρής απόστασής του, ο Λέων Α μπορεί να μελετηθεί με λεπτομέρεια. Τα λίγα εκατομμύρια άστρα από τα οποία αποτελείται ο Λέων Α είναι τόσο αραιά σκορπισμένα ώστε ορισμένοι μακρινοί γαλαξίες στο φόντο διακρίνονται κατευθείαν μέσα από τον νάνο. Ο Λέων Α, ουσιαστικά μια σφαιρική συγκέντρωση άστρων, είναι ένας από τα πιο απομονωμένα μέλη της Τοπικής Ομάδας και δεν παρουσιάζει ενδείξεις πρόσφατης αλληλεπίδρασης με άλλους γαλαξίες. Το περίεργο είναι ότι ο Λέων Α κυριαρχείται από σχετικά νέα άστρα -οκτώ στα δέκα έχει ηλικία κάτω των 8 δισεκατομμυρίων ετών. Το νεαρό της ηλικίας τους δεν έχει ακόμα εξηγηθεί. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500072372

Βίαια συμπαντικά φαινόμενα «αντιγράφονται» στο εργαστήριο. Στο σύμπαν εκτυλίσσονται πολλά ακραία φαινόμενα, αφού για παράδειγμα οι πλανήτες «βομβαρδίζονται» συνεχώς από κάθε λογής διαστημικούς βράχους, ενώ οι αστέρες παράγουν ασύλληπτα ποσά ενέργειας μέσω των θερμοπυρηνικών αντιδράσεων. Τι ακριβώς όμως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις και ποιες επιπλέον γνώσεις μπορούν να μας δώσουν για το σύμπαν; Μήπως επίσης θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε προς όφελος του ανθρώπου; Για να απαντήσουν σε ερωτήματα όπως τα παραπάνω, επιστήμονες από το Εθνικό Εργαστήριο Επιταχυντών SLAC πραγματοποιούν λεπτομερή πειράματα και αναπτύσσουν υπολογιστικές προσομοιώσεις, ώστε να αναπαραστήσουν τα πιο βίαια συμπαντικά φαινόμενα σε εργαστηριακή κλίμακα. «Η εργαστηριακή αστροφυσική κερδίζει γρήγορα έδαφος, χάρις στην εξέλιξη της τεχνολογίας», λεει στο σάιτ του SLAC o Ζίγκρφιντ Γκλένζερ, επικεφαλής του Επιστημονικού Τμήματος Υψηλής Ενεργειακής Πυκνότητας. «Πλέον έχουμε στη διάθεσή μας πανίσχυρα λέιζερ για να προσομοιώσουμε ακραίες καταστάσεις της ύλης, πηγές ακτίνων Χ για να τις αναλύσουμε σε ατομικό επίπεδο, όπως και υπερυπολογιστές για να “τρέξουμε” περίπλοκες προσομοιώσεις». Με τέτοια «όπλα» στη διάθεσή τους, η ομάδα του SLAC έδειξε πρόσφατα πως η σφοδρή σύγκρουση ενός μετεωρίτη σε κάποιον πλανήτη μπορεί να προκαλέσει την παραγωγή… διαμαντιών. Οι επιστήμονες υπέθεταν εδώ και χρόνια πως από μία τέτοια πρόσκρουση θα μπορούσε από τον γραφίτη του εδάφους να προκύψει μία μορφή διαμαντιού, ο λονσδαλεΐτης, που είναι μάλιστα σκληρότερος από το κανονικό διαμάντι. Για να ελέγξει αυτή την υπόθεση, η ομάδα του SLAC θέρμανε στο εργαστήριο μέσω λέιζερ ένα δείγμα γραφίτη, εφαρμόζοντας στη συνέχεια πολύ υψηλή πίεση – 2 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την ατμοσφαιρική πίεση στο επίπεδο της θάλασσας. Έτσι, επιστρατεύοντας μία διάταξη φασματοσκοπίας ακτίνων Χ, είδε μόρια του γραφίτη να μετασχηματίζονται σε λονσδαλεΐτη μέσα σε δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου. Αν και το συγκεκριμένο πείραμα είναι χρήσιμο στη Γη, αφού τα ίχνη λονσδαλεΐτη αποτελούν επομένως ενδείξεις μιας πιθανής πρόσκρουσης μετεωρίτη, στο SLAC έχει επίσης διαλευκανθεί ένα «μυστήριο» που αφορά τους πλανήτες γίγαντες όπως ο Δίας. Σε αυτά τα σώματα, το εσωτερικό τους καταλαμβάνεται κυρίως από υγρό υδρογόνο, το οποίο σύμφωνα με θεωρίες θα μπορούσε υπό ειδικές συνθήκες να γίνει αγώγιμο, από ηλεκτρικά ουδέτερο που είναι κανονικά. Για να ελέγξουν αυτές τις θεωρίες, οι επιστήμονες του Εργαστηρίου χρησιμοποίησαν ένα π-πανίσχυρο λέιζερ για να θερμάνουν και να συμπιέσουν ένα δείγμα υγρού δευτέριου, το οποίο είναι ισότοπο του υδρογόνου. Έτσι, διαπίστωσαν πως το σε πολύ υψηλή πίεση και θερμοκρασία 4.000 βαθμών Κελσίου, όντως αλλάζουν οι ηλεκτρικές ιδιότητες του δευτέριου. Η συγκεκριμένη ανακάλυψη ανοίγει τον δρόμο για να κατανοηθούν καλύτερα ο σχηματισμός και η εξέλιξη των πλανήτων του ηλιακού μας συστήματος. Την ίδια στιγμή, ενδέχεται να αποδειχθεί χρήσιμη και στην προσπάθεια άλλων επιστημόνων να λύσουν το ενεργειακό πρόβλημα της ανθρωπότητας, αναπτύσσοντας αντιδραστήρες πυρηνικής σύντηξης που χρησιμοποιούν σαν «καύσιμο» το δευτέριο. Από το «μικροσκόπιο» όμως της ομάδας του SLAC έχουν περάσει και οι «συμπαντικοί επιταχυντές», δηλαδή σώματα όπως οι τεράστιες μαύρες τρύπες που εκπέμπουν σωματίδια υψηλών ενεργειών. Οι επιστήμονες θέλουν να μελετήσουν τη συμπεριφορά αυτών των πηγών, κατ’ αρχάς επειδή έτσι θα κατανοήσουν ακόμη καλύτερα το σύμπαν. Από την άλλη πλευρά, ίσως αποκτήσουν καινοτόμες ιδέες για την κατασκευή καλύτερων επιταχυντών, που με τη σειρά τους θα χρησιμοποιηθούν για να εξερευνηθεί ο «κόσμος» των στοιχειωδών σωματιδίων. Μία υπόθεση για τους «συμπαντικούς επιταχυντές» είναι πως λειτουργούν με βάση ένα φαινόμενο που ονομάζεται «μαγνητική επανασύνδεση», δηλαδή με την απελευθέρωση μαγνητικής ενέργειας, καθώς οι μαγνητικές γραμμές στη ροή των φορτισμένων σωματιδίων κόβονται και επανασυνδέονται με διαφορετικό τρόπο. Σε αυτή την περίπτωση, οι επιστήμονες του SLAC αξιοποίησαν υπολογιστικές προσομοιώσεις για να δείξουν με ποιον τρόπο θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί εργαστηριακά η παραπάνω υπόθεση. Έτσι, κατάφεραν να δείξουν πώς θα πρέπει να σχεδιασθεί ένα τέτοιο πείραμα. http://www.naftemporiki.gr/story/1095642/biaia-sumpantika-fainomena-antigrafontai-sto-ergastirio «Καρδιά» ενός ατόμου για τον μικρότερο θερμικό κινητήρα στον κόσμο. Έναν πρωτοποριακό θερμικό κινητήρα, που λειτουργεί χρησιμοποιώντας μόλις ένα άτομο, περιγράφει πρόσφατη δημοσίευση στο Science. Πρόκειται για το αποτέλεσμα σειράς πειραμάτων της ομάδας QUANTUM, στο Ινστιτούτο Φυσικής του Johannes Gutenmberg University Mainz (JGU), σε συνεργασία με θεωρητικούς φυσικούς του FAU. Οι θερμικοί κινητήρες αποτελούν σημαντικό τμήμα του σύγχρονου ανθρώπινου πολιτισμού, από τη Βιομηχανική Επανάσταση ακόμα, καθώς μετατρέπουν την ενέργεια σε μηχανική δύναμη. Παράλληλα, οι εξελίξεις στον τομέα της σμίκρυνσης καθιστούν δυνατή την κατασκευή ακόμα μικρότερων συσκευών. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Κίλιαν Σίνγκερ, (JGU- πλέον στο Πανεπιστήμιο του Kassel) χρησιμοποίησε μια «Paul trap» για να «αιχμαλωτίσει» ένα μεμονωμένο, ηλεκτρικά φορτισμένο άτομο ασβεστίου. Το άτομο αυτό μπορεί να θερμανθεί μέσω ηλεκτρικά παραγόμενου «θορύβου» και να ψυχρανθεί με ακτίνα λέιζερ. Ως αποτέλεσμα, το άτομο υποβάλλεται σε έναν θερμοδυναμικό κύκλο, κινούμενο εμπρός και πίσω, αναπαράγοντας έτσι την κίνηση ενός χαρακτηριστικού κινητήρα. Επίσης, το άτομο μπορεί και να αποθηκεύει την ενεργεια. Όπως ανέφεραν οι ερευνητές, μετά από εκτεταμένα πειράματα, ο κινητήρας αυτός μπορεί να παράξει ισχύ των 10 εις την -22α βατ, και λειτουργεί στο 0,3%. Εάν υπάρξει κλιμακωτή αύξηση, η παραγόμενη ισχύς θα ήταν αντίστοιχη ενός κινητήρα αυτοκινήτου. Πάντως, σκοπός της όλης έρευνας είναι η δημιουργία μιας νανομηχανής που παρέχει γνώσεις και εμπειρία σχετικά με τη θερμοδυναμική σε επίπεδο μεμονωμένων σωματιδίων, κάτι που αποτελεί σημαντικό τομέα έρευνας σήμερα. http://www.naftemporiki.gr/story/1095575/kardia-enos-atomou-gia-ton-mikrotero-thermiko-kinitira-ston-kosmo

To Πειραματικό φουσκωτό δωμάτιο κούμπωσε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Λίγες μέρες μετά την άφιξη του σφιχτά πακεταρισμένου φορτίου, το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) συνέδεσε ένα πειραματικό φουσκωτό δωμάτιο, μια τεχνολογία που ίσως προσφέρει μεγαλύτερους χώρους διαμονής για τους πρώτους αστροναύτες στον Άρη, ίσως και σε τουρίστες. Το BEAM, ένας διογκούμενος χώρος διαβίωσης που αναπτύχθηκε από την αμερικανική εταρεία Bigelow Aerospace, έφτασε την περασμένη εβδομάδα στον ISS με το σκάφος ανεφοδιασμού Dragon. Το Σάββατο, το ξεφούσκωτο ακόμα δωμάτιο συνελήφθη με τον ρομποτικό βραχίονα του σταθμού και μεταφέρθηκε στην τελική του θέση, συνδεδεμένο στην υπομονάδα Tranquility του Σταθμού. Το δωμάτιο δεν θα γεμίσει με αέρα μέχρι τα τέλη Μαΐου, αναφέρει η NASA. Θα χρειαστούν περίπου 45 λεπτά μέχρι να φουσκώσει το και να διογκωθεί σε περισσότερο από πέντε φορές τον αρχικό του όγκο, φτάνοντας τα 4 μέτρα σε μήκος και τα 3,23 μέτρα σε διάμετρο. Για τα επόμενα δύο χρόνια, το πλήρωμα του ISS θα επισκέπτεται περιοδικά το νέο δωμάτιο και θα ελέγχει τη συμπεριφορά του. Στη διπλωμένη μορφή του, το BEAM καταλαμβάνει πέντε φορές μικρότερο όγκο Οι φουσκωτοί χώροι διαμονής, λένε η NASA και η Bigelow, καταλαμβάνουν πολύ μικρότερο χώρο κατά την εκτόξευση, μειώνοντας έτσι το κόστος της δημιουργίας μεγάλων κατασκευών στο Διάστημα. Η Bigelow θα μπορούσε έτσι να συμμετάσχει στην υλοποίηση της πρώτης επανδρωμένης αποστολής στον Άρη που προγραμματίζει η NASA για τη δεκαετία του 2030. Σύμφωνα με τη Bigelow, το BEAM πληροί τις προβλεπόμενες προδιαγραφές όσον αφορά τη δομική αντοχή της νέας μονάδας και τα επίπεδα προστασίας από την κοσμική ακτινοβολία και τις προσκρούσεις μικρομετεωριτών. Όταν η διετής δοκιμή τελειώσει, το BEAM θα αποσυνδεθεί από τον ISS και θα αφεθεί να καταστραφεί φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα. Αν τα αποτελέσματα είναι ικανοποιητικά, η Bigelow θα προχωρήσει στην ανάπτυξη της μεγαλύτερης μονάδας B330, η οποία θα προσφέρει χώρο 330 κυβικών μέτρων, 20 φορές περισσότερο από ό,τι το BEAM. Η εταιρεία ελπίζει ότι μέχρι το 2021 θα είναι έτοιμη να προσφέρει δύο μονάδες B330 στη NASA ή σε εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο Διάστημα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500072118

Πού βρισκόμαστε μέσα στο Σύμπαν; Ας ανακαλύψουμε το υπερσμήνος γαλαξιών Λανιακέα στο οποίο ανήκουμε. Η αστροφυσικός Hélène Courtois, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Λυών, εγκαινιάζει τον καινούργιο κύκλο διαλέξεων του CNRS, ο οποίος διοργανώνεται από το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας, το CNRS και το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Η Hélène Courtois, ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής της Λυών (Université Claude Bernard Lyon 1 / CNRS) έγινε παγκοσμίως γνωστή όταν, με τη διεθνή ομάδα που διευθύνει, ανακάλυψε τα σύνορα του συγκροτήματος γαλαξιών, μέσα στο οποίο ζούμε. Ονομάστηκε «Λανιακέα», χαβανέχικο όνομα που σημαίνει «Απροσμέτρητος Ουρανός». Η πολύ σπουδαία αυτή ανακάλυψη προέκυψε έπειτα από μια αναζήτηση του Great Attractor (Μέγα Ελκυστή), μια ομαδική έρευνα που διήρκεσε πάνω από 20 χρόνια. Διαβάστε σχετικά: The Laniakea supercluster of galaxies: περιοδικό Nature (ή στο arxiv.org) http://www.nature.com/nature/journal/v513/n7516/full/nature13674.html Στη διάλεξή της, η Hélène Courtois θα εξηγήσει πως η ανακάλυψη αυτή ανέτρεψε τις μέχρι τώρα θεωρίες για τους γαλαξίες με τη βοήθεια μιας καινούργιας τεχνικής «χαρτογράφησης» των γαλαξιών και θα μας βοηθήσει να απαντήσουμε στις βασικές ερωτήσεις: Ποιοί είμαστε, πού πηγαίνουμε και τελικά από πού προερχόμαστε; Πέμπτη 21 Απριλίου 2016, στις 19:00 Μέγαρο Μουσικής, Βασ. Σοφίας κ΄ Κόκκαλη Εισαγωγή: Κανάρης Τσίγκανος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πρόεδρος του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών Ταυτόχρονη μετάφραση Ελεύθερη είσοδος με δελτία προτεραιότητας http://physicsgg.me/2016/04/15/%cf%80%ce%bf%cf%8d-%ce%b2%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%ba%cf%8c%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd/

Διαστρική σκόνη αιχμαλωτίστηκε στον Κρόνο. Το διεθνές διαστημικό σκάφος Cassini ανίχνευσε την αχνή αλλά διακριτή υπογραφή της σκόνης που προέρχεται από μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Το Cassini πετά γύρω από το σύστημα του Κρόνου για 12 χρόνια μελετώντας τον γιγαντιαίο πλανήτη, τους δακτυλίους και τους δορυφόρους του. Έχει βρει επίσης εκατομμύρια κόκκους σκόνης πλούσιους σε πάγο, με το Cosmic Dust Analyser (Αναλυτή Κοσμικής Σκόνης), η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι από τον παγωμένο δορυφόρο Εγκέλαδο και οι οποίοι αποτελούν έναν από τους εξωτερικούς δακτυλίους του Κρόνου. Μεταξύ των κόκκων που ανιχνεύτηκαν, 36 ξεχώρισαν από το πλήθος - και οι επιστήμονες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ήρθαν πέρα ​​από το ηλιακό μας σύστημα. Η εξωγήινη σκόνη στο ηλιακό μας σύστημα δεν είναι εντελώς απροσδόκητη. Στη δεκαετία του 1990, η αποστολή της ESA / NASA Ulysses έκανε την πρώτη in-situ ανακάλυψη της διαστρικής σκόνης, που επιβεβαιώθηκε αργότερα από το διαστημόπλοιο Galileo της NASA. Η σκόνη ανιχνεύθηκε πάλι σε τοπικό διαστρικό νέφος: μια σχεδόν άδεια φυσαλίδα αερίου και σκόνης που ταξιδεύουμε μέσα με μια ξεχωριστή κατεύθυνση και την ταχύτητα. "Από εκείνη την ανακάλυψη, ελπίζαμε πάντα ότι θα είμαστε σε θέση να ανιχνεύσουμε αυτούς τους διαστρικούς παρείσακτους στον Κρόνο με το Cassini: ξέραμε ότι αν κοιτάξουμε προς τη σωστή κατεύθυνση θα πρέπει να τους βρούμε", λέει ο Nicolas Altobelli, επιστήμονας του έργου Cassini της ESA και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που αναφέρει τα αποτελέσματα στο περιοδικό Science. "Και πράγματι, κατά μέσο όρο, έχουμε αιχμαλωτίσει μερικά ανά χρόνο, ταξιδεύοντας με μεγάλη ταχύτητα και σε μια συγκεκριμένη διαδρομή αρκετά διαφορετική από εκείνη των συνήθων παγωμένων κόκκων που συλλέγουμε γύρω από τον Κρόνο." Οι μικροσκοπικοί κόκκοι σκόνης είχαν υπερβολική ταχύτητα με πάνω από 72000 χλμ/ώρα, αρκετά γρήγορα για να αποφύγουν να παγιδευτούν στο εσωτερικό του ηλιακού συστήματος από την βαρύτητα του Κρόνου - ή ακόμα και του Ήλιου. Είναι σημαντικό ότι, σε αντίθεση με τον Ulysses και το Galileo, το Cassini ανέλυσε τη σύνθεση της σκόνης, για πρώτη φορά, δείχνοντας πως είναι κατασκευασμένη από ένα πολύ συγκεκριμένο μείγμα ορυκτών, όχι πάγο. Όλοι οι κόκκοι είχαν μια εκπληκτικά παρόμοια χημική σύσταση περιέχοντας σημαντικά συστατικά των βράχων όπως το μαγνήσιο, το πυρίτιο, ο σίδηρος και το ασβέστιο, σε μέτριες κοσμικές αναλογίες. Αντιστρόφως, πιο αντιδραστικά στοιχεία όπως το θείο και ο άνθρακας βρέθηκαν να είναι λιγότερο άφθονα σε σύγκριση με το μέσο όρο. "Η κοσμική σκόνη παράγεται όταν τα αστέρια πεθαίνουν, αλλά με τη μεγάλη ποικιλία των τύπων των άστρων στο Σύμπαν φυσικά αναμένουμε να αντιμετωπίσουμε ένα τεράστιο φάσμα τύπων σκόνης κατά τη διάρκεια της μακράς περιόδου της μελέτης μας," λέει ο Frank Postberg, συνεργάτης συγγραφέας της μελέτης και συνεργαζόμενος ερευνητής του αναλυτή σκόνης του Cassini, του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. "Παραδόξως, οι κόκκοι που εντοπίσαμε δεν είναι παλαιοί, πρωτόγονοι και συνθετικά ποικίλοι όπως οι κόκκοι αστερόσκονης που βρίσκουμε στους αρχαίους μετεωρίτες," λέει ο Mario Trieloff, συνεργάτης συγγραφέας, επίσης στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. "Έχουν προφανώς γίνει αρκετά ομοιόμορφοι μέσα από κάποια επαναλαμβανόμενη επεξεργασία στο διαστρικό μέσο". Η ομάδα εικάζει ότι η σκόνη σε μια περιοχή σχηματισμού άστρων θα μπορούσε να καταστραφεί και να επανασυσταθεί πολλές φορές καθώς τα κρουστικά κύματα από τα αστέρια που πεθαίνουν περνούν από μέσα, πριν οι παρόμοιοι κόκκοι που προκύπτουν καταλήξουν να ρέουν προς το ηλιακό μας σύστημα. "Η μακρά διάρκεια της αποστολής Cassini μας έδωσε τη δυνατότητα να το χρησιμοποιήσουμε σαν ένα παρατηρητήριο μικρομετεωρητών που μας παρέχει προνομιακή πρόσβαση στην κατανομή της σκόνης που προέρχεται από έξω από το ηλιακό μας σύστημα και δεν θα μπορούσε να έχει ληφθεί με οποιοδήποτε άλλο τρόπο", προσθέτει ο Nicolas. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Diastrikhe_skhone_aichmalothisteke_ston_Krhono

Φως στο μυστήριο του «Σήματος Ουάου!» Πολύ κοντά στη λύση ενός από τα μυστήρια του Διαστήματος, του περίφημου «Σήματος Ουάου!», πάνω στο οποίο εδώ και περίπου 40 χρόνια έχουν πατήσει κάθε είδους σενάρια ταινιών επιστημονικής φαντασίας και θεωρίες συνωμοσίας για εξωγήινους που έχουν έρθει σε επαφή με τον άνθρωπο, βρίσκεται ένας Αμερικανός ερευνητης. Ο καθηγητής Αστροφυσικής του Κολεγίου Αγία Πετρούπολη της Φλόριντα των ΗΠΑ, Αντόνιο Πάρις, ύστερα από μια καριέρα ως αναλυτής και ερευνητής για το υπουργείο Αμυνας των ΗΠΑ, προσέγγισε το μυστήριο του «Σήματος Wow!» σαν ντετέκτιβ και έχει σχηματίσει μια θεωρία που μένει να αποδειχθεί από τις παρατηρήσεις. Το «Σήμα Wow!» είναι το ραδιοσήμα στενής ζώνης που κατέγραψε το 1977 ο αστρονόμος Τζέρι Εχμαν χρησιμοποιώντας το ραδιοτηλεσκόπιο του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο «Big Ear». Τότε ο Εχμαν, στο πλαίσιο των ερευνών για τον εντοπισμό εξωγήινης ζωής του Οργανισμού SETI, είχε στρέψει το ραδιοτηλεσκόπιο προς την περιοχή του ουρανού που βρίσκεται το αστρικό σύστημα Χι Τοξότη στον αστερισμό του Τοξότη και εντόπισε για μία και μοναδική φορά στην ανθρώπινη Ιστορία μια δυνατή «έκρηξη» ραδιοκυμάτων που είχε διάρκεια 72 δευτερολέπτων. Πέρασε στην Ιστορία Στο χαρτί με την καταγραφή του σήματος έγραψε δίπλα με τον γραφικό του χαρακτήρα «Wow!» και έτσι το σήμα αυτό πέρασε στην Ιστορία στοιχειώνοντας έκτοτε την έρευνα για τον εντοπισμό εξωγήινης ζωής και τη φαντασία πολλών φαν της επιστημονικής φαντασίας. Την περιέργεια του κοινού και των επιστημόνων έχει προκαλέσει επιπλέον το γεγονός ότι έκτοτε δεν έχουν καταφέρει να εντοπίσουν κάτι αντίστοιχο. Ο Αντόνιο Πάρις, λοιπόν, σε μια προσπάθεια να λύσει το μυστήριο αυτό, προχώρησε σε μια έρευνα για το τι θα μπορούσε να προκαλέσει αυτό το σήμα, έψαξε δηλαδή για πιθανούς υπόπτους. Στην έρευνά του δεν βρήκε φυσικά εξωγήινους, όμως βρήκε πως η πηγή του σήματος θα μπορούσε να είναι είτε ο κομήτης 266P/Christensen είτε ο κομήτης 335P/Gibbs. Οι δύο αυτοί κομήτες μέχρι το 2006 ο πρώτος και μέχρι το 2008 ο δεύτερος ήταν άγνωστοι, όμως από την ανακάλυψή τους και έπειτα μπήκαν στο στόχαστρο των ερευνητών. Ο ερευνητής Αντόνιο Πάρις σχεδιάζει να μελετήσει δύο κομήτες θέλοντας να αποδείξει ότι αποτελούν την πηγή του «Σήματος Ουάου!» Ο Πάρις υπολόγισε ότι το 1977 και οι δύο αυτοί κομήτες περνούσαν κοντά από την περιοχή του αστρικού συστήματος Χι Τοξότη και παρατήρησε ότι έχουν κάποια χαρακτηριστικά που τους κάνουν τους πιθανούς εκπομπούς του «Σήματος Ουάου!». Οι κομήτες είναι ύποπτοι, καθώς έχει παρατηρηθεί ότι περιβάλλονται από νέφη αέριου υδρογόνου, τα οποία έχουν διάμετρο εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Το «Σήμα Ουάου!», που παρατήρησε ο Εχμαν, είχε συχνότητα 1420 MΗz, που συνήθως είναι και η συχνότητα εκπομπής του υδρογόνου. Τώρα, ο Πάρις θέλει να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα για να μπορέσει να κάνει τις παρατηρήσεις που χρειάζεται, καθώς δεν κατάφερε να κλείσει θέση για να χρησιμοποιήσει κάποιο από τα βασικά όργανα παρατήρησης. Σύμφωνα με το σχέδιό του, θέλει να έχει συγκεντρώσει με crowdfunding μέχρι τον Μάιο κεφάλαια που θα του επιτρέψουν να αγοράσει ό,τι χρειάζεται για να παρατηρήσει τους δύο κομήτες τον Οκτώβριο που θα περάσουν από περιοχή που είναι εύκολα παρατηρήσιμη. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/fos_sto_mystirio_tou_simatos_ouaou-64363178/

Ευρωπαϊκή εταιρεία θα προσφέρει πτήσεις «μειωμένης βαρύτητας» Ελβετική αεροδιαστημική εταιρεία αγόρασε αεροπλάνο Airbus με το οποίο σχεδιάζει να προσφέρει από φέτος πτήσεις αναψυχής που προσομοιώνουν τις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Οι πελάτες, πάντως, θα πρέπει να έχουν όχι μόνο βαθύ πορτοφόλι και γερό στομάχι. Όπως αναφέρει το Reuters, ο ελβετικός όμιλος Swiss Space Systems (S3) ανακοίνωσε ότι αγόρασε ένα Airbus A340-300 που θα μεταφέρει περίπου 70 επιβάτες σε πτήσεις των 90 λεπτών, κατά τις οποίες το αεροπλάνο θα κινείται σε παραβολικά τόξα -ουσιαστικά θα ανεβοκατεβαίνει απότομα. Καθώς το αεροπλάνο ανεβαίνει προς την κορυφή του τόξου η ισχύς των κινητήρων του μειώνεται απότομα έτσι ώστε να βρεθεί για λίγο σε ελεύθερη πτώση. Για 20 με 25 δευτερόλεπτα, μέχρι το αεροπλάνο να κατέβει στη βάση του τόξου, οι επιβάτες έχουν την αίσθηση ότι δεν έχουν βάρος. Οι πτήσεις «μειωμένης βαρύτητας», όπως ονομάζονται επίσημα, χρησιμοποιούνται από τη δεκαετία του 1950 για την εκπαίδευση αστροναυτών, ενώ σήμερα υπάρχουν αμερικανικές και ρωσικές εταιρείες που προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες σε τουρίστες. Οι παρενέργειες πάντως δεν λείπουν: οι αστροναύτες της NASA είχαν βαφτίσει τις πτήσεις μειωμένης βαρύτητας «vomit comet», ή «κομήτης του εμετού», ένα λογοπαίγνιο για την έντονη ναυτία που νιώθουν οι περισσότεροι επιβάτες. Στις πτήσεις της S3, οι τιμές ξεκινούν από τα 2.700 ελβετικά φράγκα (2.480 ευρώ) στην κύρια καμπίνα των 40 περίπου επιβατών, ενώ οι θέσεις στο «VIP Room», το οποίο θα φιλοξενεί μέχρι 12 άτομα, φτάνουν τα 65.000 φράγκα (59.700 ευρώ) http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500071265 Διαστημόπλοια δύο διαστάσεων και μικροοργανισμοί που προγραμματίζονται στα σχέδια της NASA. Μια σειρά 13 προτάσεων επέλεξε για διερεύνηση η αμερικανική διαστημική υπηρεσία, NASA, στο πλαίσιο του προγράμματος NIAC (NASA Innovative Advanced Concepts), για πρωτοποριακές τεχνολογίες. Μεταξύ αυτών που επελέγησαν είναι ένα concept για προγραμματιζόμενους μικροοργανισμούς, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στον Άρη για την ανακύκλωση και την εκτύπωση ηλεκτρονικών, ένα διαστημόπλοιο δύο διαστάσεων, με εξαιρετικά λεπτά υποσυστήματα, που θα μπορούν να τυλίγονται γύρω από διαστημικά σκουπίδια για να γίνεται δυνατή η έξοδος από τροχιά (και επανείσοδος/ καύση στην ατμόσφαιρα) και μία μέθοδος computational imaging για τον εντοπισμό της «ηχούς» άλλων πλανητών και αντικειμένων γύρω από μακρινά άστρα. Η αξία των «βραβείων» της φάσης 1 του NIAC ανέρχεται στα 100.000 δολάρια για 9 μήνες, για την στήριξη της αρχικής φάσης και της ανάλυσης των σχετικών concepts. Εάν αποδειχθούν βιώσιμες οι προτάσεις, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλουν αίτηση για τη Φάση 2, που ανέρχεται στα 500.000 δολάρια, για δύο επιπλέον χρόνια concept development. «Οι τελευταίες επιλογές NIAC περιλαμβάνουν έναν αριθμό από concepts για πλανητική και ρομποτική εξερεύνηση» αναφέρει ο Στιβ Τζούρτσικ, του Space Technology Mission Directorate στην Ουάσιγκτον. «H ΝΑSA συνεχίζει να εκτιμά τις μελέτες πάνω σε πρώιμου επιπέδου concepts για μελλοντικές αποστολές». Τα concepts που επελέγησαν είναι τα εξής: Light Weight Multifunctional Planetary Probe for Extreme Environment Exploration and Locomotion, Venus Interior Probe Using In-situ Power and Propulsion (VIP-INSPR) Project RAMA: Reconstituting Asteroids into Mechanical Automata, Molecular Composition Analysis of Distant Targets Brane Craft Stellar Echo Imaging of Exoplanets Mars Molniya Orbit Atmospheric Resource Mining Journey to the Center of Icy Moons E-Glider: Active Electrostatic Flight for Airless Body Exploration Urban bio-mining meets printable electronics: end-to-end at destination biological recycling and reprinting Automaton Rover for Extreme Environments Fusion-Enabled Pluto Orbiter and Lander NIMPH - Nano Icy Moons Propellant Harvester http://www.naftemporiki.gr/story/1093843/diastimoploia-duo-diastaseon-kai-mikroorganismoi-pou-programmatizontai-sta-sxedia-tis-nasa Χιλιάδες μαθητές θα καλλιεργήσουν… διαστημική ρόκα. Ο Βρετανός αστροναύτης Τιμ Πικ που βρίσκεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) από τον περασμένο Δεκέμβριο οργανώνει ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα. Ο Πικ έστειλε στη Γη σπόρους ρόκας που βρίσκονταν εκτεθειμένοι στις διαστημικές συνθήκες για έξι μήνες. Τους σπόρους έφερε πίσω ο αμερικανός αστροναύτης Σκοτ Κέλι επιστρέφοντας από τον ISS τον περασμένο Μάρτιο. Οι σπόροι της ρόκας μοιράστηκαν ήδη σε 8.5 χιλιάδες σχολεία, μαθητικές και παιδικές οργανώσεις. Οι σπόροι που ήρθαν από το Διάστημα θα καλλιεργηθούν με στόχο να διαπιστωθεί αν το φυτό που θα αναπτυχθεί θα έχει διαφορές από το… γήινο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=792557

Το πρώτο φως για το ExoMars. Το διαστημόπλοιο των ESA-Roscosmos ExoMars είναι σε άριστη υγεία μετά την εκτόξευσή του τον περασμένο μήνα, με το σκάφος να στέλνει πίσω την πρώτη δοκιμαστική εικόνα μιας έναστρης θέας καθ 'οδόν προς τον Κόκκινο Πλανήτη. Στις εβδομάδες που ακολούθησαν την εκτόξευση στις 14 Μαρτίου, οι υπεύθυνοι της αποστολής και οι επιστήμονες ελέγχουν εντατικά το Trace Gas Orbiter (TGO) και την είσοδο, την κάθοδο και την επίδειξη προσγείωσης του Schiaparelli, για να εξασφαλιστεί ότι θα είναι έτοιμο για τον Άρη, τον Οκτώβριο. Τα συστήματα ελέγχου, πλοήγησης και επικοινωνίας του TGO έχουν στηθεί, η παραβολική κεραία υψηλού κέρδους διαμέτρου 2,2 μέτρων παρέχει ήδη μια σύνδεση 2 Mbit/s με τη Γη και τα επιστημονικά όργανα έχουν ήδη υποστεί τους αρχικούς ελέγχους. Μόλις μπει σε τροχιά γύρω από τον Άρη, το TGO θα ξεκινήσει μια αποστολή για τη μέτρηση της αφθονίας και της κατανομής των ευγενών αερίων στην ατμόσφαιρα με τους εξελιγμένους αισθητήρες του. Ιδιαίτερου ενδιαφέροντος είναι το μεθάνιο, το οποίο θα μπορούσε να υποδείξει ενεργές γεωλογικές ή βιολογικές διεργασίες στον πλανήτη. Εν τω μεταξύ, το Schiaparelli θα επιδείξει την αναγκαία τεχνολογία για μια ελεγχόμενη προσγείωση στον πλανήτη, που έχει οριστεί για τις 19 Οκτωβρίου. "Όλα τα συστήματα έχουν ενεργοποιηθεί και ελεγχθεί, συμπεριλαμβανομένης της ισχύος, των επικοινωνιών, των αστροανιχνευτών, την καθοδήγηση και την πλοήγηση, όλα τα ωφέλιμα φορτία και το Schiaparelli, ενώ η ομάδα ελέγχου πτήσης έχει εξοικειωθεί περισσότερο με τη λειτουργία αυτού του νέου και εξελιγμένου διαστημικού σκάφους", λέει ο Peter Schmitz, Διευθυντής Επιχειρήσεων Διαστημοπλοίου της ESA. Στις 7 Απριλίου η κάμερα υψηλής ανάλυσης TGO ενεργοποιήθηκε για πρώτη φορά, αποκτώντας τις πρώτες εικόνες από το διάστημα. Η εικόνα εμφανίζει ένα τυχαία επιλεγμένο τμήμα του ουρανού κοντά στον νότιο ουράνιο πόλο. Αυτή η εικόνα αποτελείται από δύο καρέ που λήφθηκαν σε ελαφρώς διαφορετικές κατευθύνσεις χρησιμοποιώντας τον μηχανισμό περιστροφής της κάμερας. Αφαιρώντας το ένα καρέ από το άλλο αποκαλύπτεται μια σειρά από ισοδύναμης αντιστάθμισης θετικές και αρνητικές εικόνες άστρων. Αυτό δείχνει ότι η κάμερα και ο μηχανισμός κίνησης της λειτουργούν καλά. "Η αρχική ενεργοποίηση κύλησε πολύ ομαλά και μέχρι στιγμής τα πράγματα φαίνονται καλά", λέει ο Nicolas Thomas από το Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία, και ερευνητής της κύριας κάμερας. "Παρά το γεγονός ότι δεν είχε σχεδιαστεί για βλέπει τα αχνά αστέρια, αυτές οι πρώτες εικόνες είναι πολύ καθησυχαστικές. Όλα μας δείχνουν πως είναι σε θέση να πάρει καλά δεδομένα στον Άρη." Μόλις βρεθεί στον Άρη θα μελετήσει τα χαρακτηριστικά της επιφάνειας - συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που μπορεί να σχετίζονται με τις πηγές αερίου, όπως τα ηφαίστεια. Οι αισθητήρες του ανιχνευτή αερίου, μαζί με τον ανιχνευτή ατομικών σωματιδίων που θα είναι σε θέση να ανιχνεύσει κοιτάσματα νερού-πάγου, τέθηκαν, επίσης, όλα σε λειτουργία για πρώτη φορά την περασμένη εβδομάδα, και η επιστημονικές ομάδες που έλαβαν τα πρώτα δοκιμαστικά δεδομένα. Οι μηχανικοί έχουν επίσης ξεκινήσει μια εντατική σειρά ελέγχων για τα συστήματα και τα όργανα πτήσης του Schiaparelli. Ενώ κατά κύριο λόγο πρόκειται για μια συσκευή επίδειξης της τεχνολογίας, το Schiaparelli θα πραγματοποιήσει μια σειρά από περιβαλλοντικές μελέτες κατά τη σύντομη αποστολή του στην επιφάνεια του Άρη. Για παράδειγμα, θα κάνει τις πρώτες μετρήσεις των ηλεκτρικών πεδίων που, σε συνδυασμό με τις μετρήσεις της συγκέντρωσης της ατμοσφαιρικής σκόνης, θα προσφέρουν νέες γνώσεις σχετικά με το ρόλο των ηλεκτρικών δυνάμεων στην ανύψωση της σκόνης - ένα πιθανό έναυσμα για τις θύελλες σκόνης. Θα λάβει επίσης μια σειρά εικόνων κατά τη διάρκεια της εξάλεπτης καθόδου του στην επιφάνεια. "Όλα τα όργανα του TGO και Schiaparelli λειτουργούν καλά και οι επιστημονικές ομάδες που τα χειρίζονται θα συνεχίσουν τους ελέγχους βαθμονόμησης και ρύθμισης παραμέτρων καθ 'οδόν προς τον Άρη για να εξασφαλιστεί ότι είναι έτοιμα για την συναρπαστική αποστολή που βρίσκεται μπροστά μας", λέει ο Håkan Svedhem, επιστήμονας του έργου ExoMars 2016 της ESA. Ένα επερχόμενο ορόσημο είναι μια σημαντική διόρθωση πορείας τον Ιούλιο, που θα ευθυγραμμίσει το διαστημικό σκάφος σε πορεία για την άφιξη του στον Άρη στις 19 Οκτωβρίου. Μέχρι σήμερα, ένα μήνα μετά την εκτόξευση, το TGO και το Schiaparelli έχουν ολοκληρώσει περισσότερα από 83 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τα 500.000.000 χιλιόμετρα του ταξιδιού τους προς τον Άρη. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/02/ExoMars_2016_TGO_antenna_deployment http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_prhoto_phos_gia_to_ExoMars

Σκόνη σουπερνόβα συνέλεξε το Cassini. Το σκάφος Cassini που από το 2004 μελετά το σύστημα του Κρόνου συνέλεξε σκόνη η οποία προέρχεται από περιοχές μακριά από το ηλιακό σύστημα και προέρχεται από άστρα που καταστράφηκαν σε εκρήξεις σουπερνόβα. Η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική γιατί για πρώτη φορά εντοπίζεται διαστρική σκόνη στο ηλιακό μας σύστημα και η μελέτη της θα προσφέρει νέα στοιχεία για την ύλη που εκτοξεύεται από τις εκρήξεις σουπερνόβα και τον ρόλο που αυτή παίζει στην γέννηση νέων άστρων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=792825

Βρέθηκε νέος δορυφόρος του Γαλαξία. Εχουν εντοπιστεί ορισμένοι μικρότεροι γαλαξίες, γαλαξίες-νάνοι, οι οποίοι βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον δικό μας. Οι τέσσερις μεγαλύτεροι δορυφόροι του Γαλαξία είναι το Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, το Μικρό Μαγγελανικό Νέφος και ο Τοξότης. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ ανακάλυψαν ένα άγνωστο μέχρι σήμερα γαλαξία που αποτελεί και αυτός δορυφόρο του δικού μας. Πρόκειται για ένα γαλαξία-νάνο που βρίσκεται σε απόσταση 380 χιλιάδες έτη φωτός από τον δικό μας στον αστερισμό του Κρατήρα (Crater) και έλαβε την ονομασία Crater2. Προκαλεί έκπληξη η άγνοια για την ύπαρξη του αφού οι ερευνητές αναφέρουν ότι πρόκειται για τον πιο φωτεινό από τους δορυφόρους του γαλαξία μας. Υπολόγισαν ότι εκπέμπει 160 χιλιάδες περισσότερο φως από ότι ο Ηλιος και μάλιστα ορισμένα από τα άστρα του είναι ορατά. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι δεν είχε επιτευχθεί μέχρι σήμερα ο εντοπισμός του Crater2 επειδή τα άστρα του έχουν μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους και δεν δημιουργούσαν δομές που να παραπέμπουν σε γαλαξία. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500071739

Ηλιος: Το μάτι του Σύμπαντος! Αν κάποιος δει την παραπάνω εικόνα χωρίς να γνωρίζει κάποιο άλλο στοιχείο δύσκολα θα πει ότι αυτό που βλέπει είναι ο Ηλιος. Η NASA δημιούργησε αυτή την εικόνα του μητρικού μας άστρου από διάφορες εικόνες που έχει στείλει το διαστημικό παρατηρητήριο SOHO που το μελετά. Πρόκειται φυσικά για μια εικόνα έκλειψης του Ηλιου. Η λευκή περιοχή είναι το ηλιακό στέμμα και η κόκκινη περιοχή το πώς θα έβλεπε κάποιος παρατηρητής τον Ηλιο την δεδομένη στιγμή αν τον κοίταζε από κάποιο σημείο του Διαστήματος. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=792246