Δροσος Γεωργιος

«Αστροφωτογραφία της ημέρας» από την NASA ένα φαινόμενο του πατρινού ουρανού! Ως «αστροφωτογραφία της ημέρας» επιλέχθηκε μια φωτογραφία του ταλαντούχου φωτογράφου και σκηνοθέτη Αλέξανδρου Μαραγκού από την NASA. Στη συγκεκριμένη στήλη της, η επίσημη ιστοσελίδα της διαστημικής υπηρεσίας των ΗΠΑ παρουσιάζει κάθε μέρα και από ένα εντυπωσιακό φαινόμενο που έχει αιχμαλωτίσει ο φωτογραφικός φακός, μαζί με μια σύντομη εξήγηση από έναν επαγγελματία αστρονόμο για το τι ακριβώς συνέβη. Όπως αναφέρει η NASA, η σημερινή αστροφωτογραφία της ημέρας τραβήχτηκε στην Πάτρα στα τέλη Ιανουαρίου από τον Αλέξανδρο Μαραγκό. «Τι συνέβη στον ουρανό; Διάφορα συνηθισμένα χαρακτηριστικά αλληλεπιδρούν με ασυνήθιστο τρόπο. Καταρχάς, πίσω από τους λόφους βρίσκεται ο φωτεινός Ήλιος. Μπροστά από τον Ήλιο βρίσκονται λεπτά σύννεφα, που περιέχουν ενδεχομένως ένα στρώμα εξαγωνικών κρυστάλλων πάγου, ένας συνδυασμός που δημιουργεί το φωτοστέφανο 22 μοιρών που περιβάλλει τον Ήλιο. Η ασυνήθιστη κυρτή γραμμή που διασχίζει την εικόνα είναι μια ουρά συμπύκνωσης - ένα είδος σύννεφου που δημιουργείται από τα διερχόμενα αεροπλάνα. Ένα μεγάλο μέρος αυτού του ίχνους θα πρέπει στην πραγματικότητα να βρίσκεται πιο μακριά από ό,τι το λεπτό νέφος, επειδή ρίχνει μια σκιά πάνω στο σύννεφο, δίνοντας μια ασυνήθιστη τρισδιάστατη ποιότητα στην εικόνα». Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που φωτογραφία του Αλέξανδρου Μαραγκού επιλέγεται από τη NASA, αφού στις 8 Ιουνίου του 2015, η NASA είχε επιλέξει και πάλι τη φωτογραφία του Ελληνα φωτογράφου και σκηνοθέτη Αλέξανδρου Μαραγκού για να τη παρουσιάσει στη σελίδα της, ως την αστρονομική φωτογραφία της ημέρας. http://www.pronews.gr/portal/20170404/genika/diastima/49/astrofotografia-tis-imeras-apo-tin-nasa-ena-fainomeno-toy-patrinoy

Ανακαλείται η πιστοποίηση του «Εργαστηρίου Σπουδών Αστρολογίας» Ίσως φταίει ο ανάδρομος Ερμής: έπειτα από εκτενές τρολάρισμα στο Διαδίκτυο, το υπουργείο Παιδείας αναγκάζεται να ζητήσει ανάκληση της άδειας για το «Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών Αστρολογίας», το οποίο είχε αναγνωριστεί ως Κέντρο Διά Βίου Μάθησης από τον αρμόδιο οργανισμό πιστοποίησης. Το εργαστήριο «Αστροπαιδεία» έσπευσε να πανηγυρίσει την περασμένη εβδομάδα για την επίσημη αναγνώρισή του, την πρώτη στα χρονικά της ελληνικής Παιδείας. «Η Αστροπαιδεία συστάθηκε από διακεκριμένους αστρολόγους [...] με όραμα να καλύψουν το μεγάλο κενό που υπάρχει στο χώρο της Αστρολογίας και να μεταφέρουν τις σημαντικές γνώσεις και εμπειρίες μίας επιστήμης που θεωρείται παρεξηγημένη στα ελληνικά δεδομένα» έγραφε σε ανάρτησή της στο Facebook. Έγγραφο της «Διαύγειας» που πιστοποιεί την αναγνώριση του εργαστηρίου.(φωτ.) Μετά το θόρυβο που προκάλεσε η επίσημη αναγνώριση μιας ψευδοεπιστήμης, ο υφυπουργός Παιδείας Δημήτρης Μπαξεβανάκης ζήτησε την Τρίτη από τον Εθνικό Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ) να ανακαλέσει την άδεια του εργαστηρίου και να ελέγξει τις ευθύνες του εισηγητή της υπόθεσης. Ο ΕΟΠΠΕΠ είναι αυτόνομος οργανισμός, εποπτεύεται όμως από το Υπουργείο Παιδείας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500137622

Στον ISS ρυθμιστηκε η τροχιά του. Στις 3 Απρ 2017 πραγματοποίηθηκε η προγραμματισμένη διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Για την πραγματοποίηση του ελιγμού στις 17:20 χρησιμοποιηθηκαν οι κινητήρες MSK που έχουν ενσωματωθεί στην ενότητα «Zvezda» του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Ο χρόνος λειτουργίας του κινητήρα ήταν 35,6 δευτερόλεπτα. Ως αποτέλεσμα, ο σταθμός έλαβε την ταχύτητα αύξησης των 0.55 m / s. Η Διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ πραγματοποιείται για να σχηματίσουν τις βαλλιστικες προϋποθέσεις για την προσγείωση στις 10η, Απριλίου 2017 του επανδρωμένου διαστημικου σκάφους μεταφοράς (TPC) «Soyuz MS-02" και την πτήση του επανδρωμένου διαστημικου σκάφους“Soyuz MS-04 ” στον σταθμό που έχει προγραμματιστεί για τις 20 Απριλίου, 2017. https://www.roscosmos.ru/23386/ Συνεντεύξεις τύπου των κύριων και εφεδρικων πληρώματων του ΔΔΣ 51/52. Η σύνθεση του κύριου πληρώματος περιλαμβάνει τον κοσμοναύτη, Ήρωα της Ρωσικής Ομοσπονδίας Φιοντόρ Γιουρτσίχιν για τον οποίο αυτή η αποστολή θα είναι η πέμπτη στην καριέρα του, και ο αστροναύτης Jack Fischer, ο οποίος παει στο διάστημα για πρώτη φορά. Εφεδρικα είναι ο πιλότος-κοσμοναύτης, Ήρωας της Ρωσικής Ομοσπονδίας Sergey Ryazansky και ο αστροναύτης της NASA Randolph Breznik. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που πραγματοποιήθηκε μετά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Διατμηματικού, τα κύρια και εφεδρικα πληρώματα απάντησαν στα μέσα ενημέρωσης στις ερωτήσεις τους. «Θα εργαστούμε σκληρά στο σταθμό μαζί, και θα καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για την εκτέλεση και την εφαρμογή του επιστημονικού προγράμματος πλήρως», - είπε ο μηχανικός της πτήσης του επανδρωμένου διαστημικου σκάφους μεταφοράς «Soyuz MS-04,» Dzhek Fisher, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων σχετικά με τις εργασίες στον ISS σε μια συντομευμένη μορφή. «Εάν νωρίτερα το έργο γινοταν απο τρία άτομα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, αλλά τώρα πρέπει να προχωρήσουμε πιο γρήγορα και να το κάνουμε μαζί. Νομίζω ότι η αίσθηση αυτη θα μας βοηθήσει. Λοιπόν, θα προχωρήσουμε πιο γρήγορα, «- είπε ο Φιοντόρ Γιουρτσίχιν. «Μπορούμε να επιτύχουμε μόνο όταν δουλεύουμε μαζί», - υποστήριξε ο διοικητής του «Σογιούζ-04 MS- Dzhek Fisher. Ενα βελούδινο κουτάβι θα αποτελεί τον δείκτη της βαρύτητας «Ποτέ δεν με άφησε και ήδη ετοιμάζεται για την πέμπτη πτήση του. Ο ίδιος υπέμεινε όλες τις δυσκολίες: νίκες μαζί μου στα βουνά, να πετάξει στο διάστημα, βούτηξε στο νερό», - δήλωσε ο Ρώσος κοσμοναύτης Φιοντόρ Γιουρτσίχιν. Το δεύτερο θα είναι ενα μασκότ παιχνίδι με χρωματιστό ήλιο - ένα σύμβολο του νοσοκομείου στο οποίο ο καρκίνος έχει θεραπευτεί στη κόρη του αστροναύτη Jack Fisher. Μετά τη συνέντευξη Τύπου, τα κύρια και εφεδρικα πληρώματα, σύμφωνα με μια μακροχρόνια παράδοση, επισκέφθηκαν το γραφείο Yuriya Gagarina και άφησαν ένα σημείωμα στο βιβλίο. Στη συνέχεια τα πληρώματα επισκέφθηκαν την Κόκκινη Πλατεία, στην οποία τιμησαν τον Σεργκέι Korolev και τους κοσμοναύτες στον τοίχο του Κρεμλίνου. Η εκτόξευση του φορέα πύραυλου «Soyuz-FG» με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ-04 MS» έχει προγραμματιστεί για τις 20 Απριλίου. Η προβλεπόμενη διάρκεια της αποστολής είναι 136 ημέρες. https://www.roscosmos.ru/23387/ Haas 2CA: Ο πρώτος διαστημικός πύραυλος μονού επιπέδου. Τον πρώτο διαστημικό πύραυλο μονού επιπέδου (SSTO-Single Stage to Orbit) ανακοίνωσε πως ετοιμάζει η ARCA Space Corporation, εταιρεία που εδρεύει στο Μεξικό. Ο πύραυλος αυτός, σύμφωνα με την ARCA, θα μπορεί να θέσει σε χαμηλή τροχιά τόσο τον εαυτό του, όσο και ένα μικρό φορτίο, στο χαμηλό (για τα δεδομένα των διαστημικών πτήσεων) κόστος του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Όπως αναφέρει το New Atlas, ο πύραυλος, με το όνομα Haas 2CA (από τον πρωτοπόρο του 16ου αιώνα στον τομέα των ρουκετών-πυραύλων, Κόνραντ Χάας), χρησιμοποιεί έναν γραμμικό κινητήρα aerospike αντί για συμβατικούς, κωδωνόσχημους πυραυλοκινητήρες, έτσι ώστε να μην χρειάζονται τα πολλαπλά επίπεδα. Για να τεθεί σε τροχιά ένα φορτίο, όπως ένας δορυφόρος, πρέπει να βγει από την ατμόσφαιρα σε ταχύτητα 29.000 χλμ/ ώρα. Αυτό απαιτεί μεγάλη ενέργεια, υπό τη μορφή προωθητιοκύ καυσίμου, που περιέχεται στον πύραυλο και καίγεται από τον κινητήρα του. Αυτό σημαίνει πως χρειάζονται περισσότερα καύσιμα για να ανυψωθεί ο πύραυλος, ο κινητήρας συν τα αρχικά απαιτούμενα καύσιμα, μετά επιπλέον καύσιμα για να ανυψωθεί όλο αυτό το σύνολο, και μετά πάλι επιπλέον καύσιμα για να μπορέσουν να σηκωθούν και τα προηγούμενα επιπλέον καύσιμα. Για αυτό, οι διαστημικές υπηρεσίες και εταιρείες χρησιμοποιούν πυραύλους πολλαπλών επιπέδων, για να μην χρειάζεται το όχημα εκτόξευσης να σηκώνει όλο το βάρος συνέχεια. Επίσης, τίθεται των υψομέτρων στα οποία λειτουργεί καλύτερα ο κάθε πυραυλοκινητήρας (πχ ο Falcon 9 της SpaceX έχει δύο επίπεδα, ένα που λειτουργεί καλύτερα σε χαμηλά ύψη και ένα για τα όρια της ατμόσφαιρας). Η ACRA επιδιώκει να αντικαταστήσει τους συμβατικούς πυραυλοκινητήτεας με έναν γραμμικό κινητήρα aerospike, που, σύμφωνα με την εταιρεία, είναι 30% αποδοτικότερος σε σχέση με αυτούς που χρησιμοποιούνται σήμερα. Πρόκειται για μια ιδέα που ανάγεται στη δεκαετία του 1960, η οποία παρουσιάζεται πολλά υποσχόμενη, καθώς επιτρέπει στον κινητήρα να προσαρμόζεται γρήγορα εν πτήσει στα δεδομένα του υψομέτρου όπου βρίσκεται. Το αποτέλεσμα είναι ένα και μόνο επίπεδο- και κατά συνέπεια μεγαλύτερη οικονομία. Εφόσον ολοκληρωθεί, ο Haas 2CA θα έχει ύψος 16 μέτρα και διάμετρο 1,5, με βάρος 550 κιλά άδειος, 16,3 τόνους γεμάτος με καύσιμο. Επίσης, θα χρησιμοποιεί διαφορετικό καύσιμο- υπεροξείδιο του υδρογόνου και RP-1 ένα πολύ διυλισμένο είδος κηροζίνης. Συνολικά, εκτιμάται πως ο πύραυλος θα μπορεί να θέσει σε χαμηλή τροχιά ένα φορτίο 100 κιλών μέσα σε 24 ώρες από τη σχετική «παραγγελία», σε κόστος 4.545 δολαρίων ανά κιλό. Ο πύραυλος έχει σκοπό να εξυπηρετεί την αφορά τον μικροδορυφόρων, και αναπτύσσεται στο πλαίσιο του Cooperative Opportunity Program. Η παρθενική του πτήση προορίζεται για το 2018, από το Wallops Flight Facility. «Όταν ο Haas 2CA εκτοξευτεί, θα είναι ο πρώτος πύραυλος στην ιστορία που θα θέσει τον εαυτό του πλήρως σε τροχιά» λέει ο Ντουμίτρου Ποπέσκου, διευθύνων σύμβουλος της ARCA. http://www.naftemporiki.gr/story/1221145/haas-2ca-o-protos-diastimikos-puraulos-monou-epipedou

«Δυνητικά επικίνδυνος» αστεροειδής πλησιάζει την Γη στις 19 Απριλίου. Σύμφωνα με την NASA ένας γιγάντιος αστεροειδής, μεγέθους ενός χιλιομέτρου, θα περάσει κοντά από τη Γη στις 19 Απριλίου. Πρόκειται για τον αστεροειδή «2014 JO25», έναν διαστημικό βράχο που εκτιμάται ότι θα είναι εκείνος που θα έχει περάσει πιο κοντά από τη Γη τα τελευταία 400 χρόνια. Ο 2014 JO25 ανακαλύφθηκε τον Μάιο του 2014 και οι αστρονόμοι τον περιγράφουν ως ένα «φωτεινό αντικείμενο» το οποίο θα αποτελέσει τον ιδανικότερο στόχο για παρατήρηση μέσω ραντάρ φέτος. Παρότι ο αστεροειδής έχει χαρακτηριστεί ως «δυνητικά επικίνδυνος», σύμφωνα με τις προβλέψεις των επιστημόνων θα περάσει από τη Γη σε ασφαλή απόσταση περίπου 1,8 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. http://www.pronews.gr/portal/20170404/genika/diastima/49/kampanaki-apo-nasa-dynitika-epikindynos-asteroeidis-plisiazei-tin-gi

Ας μην ειμαστε τοσο απαισιοδοξοι!!! Κανω παρέα με παρα πολλα νεα παιδια(αγορια και κοριτσια)φιλους των παιδιων μου που κυριολεκτικα κανεις δεν ασχολειται με την αστρολογία.Ετσι περισσότερο γίνεται φασαρια απο αυτους που εχουν οικονομικό συμφερον παρα οτι πραγματικά ολοι ασχολουνται με την αστρολογία. Τωρα βεβαια η κίνηση του Υπουργείου Παιδείας κρυβει μια συναλαγη μεταξυ της εταιρειας και του υπουργείου(αυτων που ειχαν την ευκαιρεια να παρουν την απόφαση) και οπως ελεγε και ο Σπύρος Καλογήρου οταν απειλεί με μαχαίρι τον μεγάλο Νίκο Κούρκουλο. «Γιατί θες να με φας;», ρωτάει ο Κούρκουλος. «Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη», απαντάει ο Καλογήρου. Εξαλλου αστρολογία,συνωμοσιολογία και οτι εμεις την κόβουμε την δουλεία για καθε τι που συμβαίνει πανω στον πλανητη ειναι ιδιον της φαρας μας!!!

Solar Probe Plus: Ιστορική αποστολή διαστημοπλοίου στον ήλιο από τη NASA. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ο ήλιος προβαίνει σε μια ισχυρή εκπομπή- έκλαμψη φορτισμένων σωματιδίων που φτάνουν στον πλανήτη μας και συχνά προκαλούν προβλήματα σε δίκτυα ηλεκτροδότησης, αεροπλάνα και δορυφορικά συστήματα. Όταν νέφη τέτοιων σωματιδίων έρχονται με ταχύτητα από τον ήλιο, μπορούν να «λούζουν» διαστημόπλοια, αστροναύτες και επιφάνειες πλανητών με επιβλαβή ακτινοβολία. Η κατανόηση των λόγων για τους οποίους ο ήλιος περιστασιακά εκπέμπει αυτά τα σωματίδια μπορέι να βοηθήσει τους επιστήμονες να προβαίνουν σε προγνώσεις του διαστημικού καιρού, επιτρέποντας λήψη μέτρων όταν αναμένεται κάτι τέτοιο. Το εργαστήριο Draper και το Smithsonian Astrophysical Observatory (SAO) ασχολούνται με το συγκεκριμένο ζήτημα και ελπίζουν να βρουν απαντήσεις αναπτύσσοντας εξελιγμένους αισθητήρες για μια νέα αποστολή της NASA. To 2018 πρόκειται να εκτοξευτεί το διαστημόπλοιο Solar Probe Plus της NASA, που σχεδιάζεται και κατασκευάζεται από το Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory. Το σκάφος θα πραγματοποιήσει 24 περάσματα από τον ήλιο μέσα διάστημα επτά ετών, θέτοντας νέα ρεκόρ για τεχνητό αντικείμενο, καθώς θα φτάσει 37,6 εκατομμύρια χιλιόμετρα πιο κοντά στον ήλιο από οποιοδήποτε άλλο διαστημόπλοιο στο παρελθόν, και θα εκτεθεί σε θερμοκρασίες που θα ξεπερνούν τους 1.370 βαθμούς Κελσίου. Το Solar Probe Plus θα είναι η πρώτη αποστολή που θα πετάξει στην ανώτερη ατμόσφαιρα του ήλιου και θα τον «αγγίξει», συλλέγοντας δεδομένα σχετικά με τους μηχανισμούς που θερμαίνουν τη στεφάνη και επιταχύνουν τον ηλιακό άνεμο- μια συνεχή ροή φορτισμένων σωματιδίων από τον ήλιο. Πρόκειται για δύο διαδικασίες με θεμελιώδεις ρόλους στο πολύπλοκο σύστημα που συνδέει τον ήλιο και το διάστημα γύρω κοντά στη γη- ένα σύστημα που μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στον διαστημικό καιρό και να επηρεάσει τη λειτουργία των δορυφόρων. Για τις συγκεκριμένες μετρήσεις, το Solar Probe Plus θα είναι εξοπλισμένο με «κύπελλο Faraday», που θα κατασκευαστεί από το SAO, με τεχνική υποστήριξη από το Draper και υπό την επίβλεψη του SAO και του University of Michigan in Ann Arbor. Το κύπελλο Faraday, που είναι ικανό να μετρά την πλήρη δύναμη των ηλιακών σωματιδίων και της ακτινοβολίας, είναι ένα από μόνο δύο όργανα που θα βρίσκονται εκτός της προστατευτικής ηλιακής ασπίδας του σκάφους. Η πρόκληση θα είναι η συλλογή δεδομένων ενώ λειτουργούν σε ακραίες θερμοκρασίες, πάνω σε ένα διαστημόπλοιο το οποίο θα κινείται με τη μεγαλύτερη ταχύτητα που έχει επιτύχει ποτέ σκάφος που έχει φτιαχτεί από άνθρωπο, καθώς θα πιάσει ταχύτητα κοντά σε 200 χλμ/ δευτερόλεπτο. http://www.naftemporiki.gr/story/1220427/solar-probe-plus-istoriki-apostoli-diastimoploiou-ston-ilio-apo-ti-nasa

Εθελοντές εντόπισαν τέσσερις υποψήφιους για τον Πλανήτη 9. Τέσσερα άγνωστα έως σήμερα ουράνια σώματα, κάθε ένα από τα οποία συγκεντρώνει αρκετές πιθανότητες να είναι ο μυστηριώδης Πλανήτης 9, προέκυψαν από το πρότζεκτ που διοργάνωσαν αστρονόμοι από το Αυστραλιανό Εθνικό Πανεπιστήμιο (ANU). Προωθώντας το πρότζεκτ μέσω της τηλεοπτικής εκπομπής Stargazing Live του BBC, οι αστρονόμοι ζήτησαν από όσο το δυνατόν περισσότερους εθελοντές να εξετάσουν ψηφιακές εικόνες από το τηλεσκόπιο SkyMapper, αναζητώντας σε αυτές ίχνη που θα μπορούσαν να «προδίδουν» την παρουσία του μυστηριώδους ένατου μέλους του ηλιακού μας συστήματος. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, μέσα σε τρεις ημέρες, περίπου 60.000 άνθρωποι από όλο τον κόσμο ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά τους. Έτσι, όλοι αυτοί οι εθελοντές κατάφεραν να ταξινομήσουν 4 εκατομμύρια ουράνια σώματα. Το SkyMapper είναι ένα τηλεσκόπιο 1,3 μέτρων, που «σαρώνει» τον νότιο ουράνιο θόλο. «Ανιχνεύσαμε μικρά σώματα όπως τον Χείρωνα, γεγονός που αποδεικνύει πως η μέθοδος που επιλέξαμε θα μπορούσε να οδηγήσει στον εντοπισμό του Πλανήτη 9, αν όντως υπάρχει», σημειώνει στην ιστοσελίδα του ANU ο Δρ Μπράντλεϊ Τάκερ, από τη Σχολή Αστρονομίας και Αστροφυσικής του ιδρύματος. Η υπόθεση ύπαρξης του «Πλανήτη 9» διατυπώθηκε από τους αστρονόμους Μάικλ Μπράουν και Κόνσταντιν Μπάτιγκιν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), στις αρχές του 2016. Τότε, οι δύο επιστήμονες ανακοίνωσαν πως οι τροχιές έξι ουράνιων αντικειμένων, τα οποία βρίσκονται μακρύτερα από τον Πλούτωνα, δίνουν ισχυρές ενδείξεις για έναν ακόμη «κάτοικο» στο ηλιακό μας σύστημα, τον ένατο κατά σειρά. Σύμφωνα με τους Μπράουν και Μπάτιγκιν, το σώμα αυτό θα πρέπει να βρίσκεται μακρύτερα από τον Πλούτωνα, σε περίπου 1.000 φορές μεγαλύτερη απόσταση από τον Ήλιο, συγκριτικά με τη Γη. Κάτι που θα μπορούσε να δικαιολογήσει γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει ανακαλυφθεί. Το πρότζεκτ του Αυστραλιανού Πανεπιστήμιου είναι η πιο πρόσφατη απόπειρα, στις προσπάθειες που έχουν ξεκινήσει έκτοτε από επιστημονικές ομάδες από όλο τον κόσμο, για να εντοπισθεί ο Πλανήτης 9. Σύμφωνα με τον Δρα Τάκερ, οι εικόνες από το τηλεσκόπιο SkyMapper, που ανέλυσαν οι εθελοντές, έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στο να αποκλεισθούν περιοχές στον νότιο ουράνιο θόλο όπου θεωρητικά θα μπορούσε να βρίσκεται το αντικείμενο. «Με τη βοήθεια δεκάδων χιλιάδων εθελοντών, οι οποίοι εξέτασαν εκατοντάδες χιλιάδες εικόνες από το SkyMapper, ολοκληρώσαμε σε μόλις 3 ημέρες επιστημονική ανάλυση 4 ετών. Ένας μόνο εθελοντής πραγματοποίησε 12.000 ταξινομήσεις», προσθέτει. Η ομάδα θα μελετήσει πιο διεξοδικά τα τέσσερα ευρήματα, χρησιμοποιώντας τηλεσκόπια από όλο τον κόσμο. Έτσι, θα προσδιορίσει κατά πόσο κάποιο από αυτά είναι όντως ο Πλανήτης 9, ή πρόκειται για κάποιον πλανήτη-νάνο ή έναν αστεροειδή. http://www.naftemporiki.gr/story/1221247/ethelontes-entopisan-tesseris-upopsifious-gia-ton-planiti-9

Η εκδίκηση του Νεύτωνα. Σαν να μην έφταναν οι τεράστιες ανατροπές που βιώνει ο κόσμος μας, μια απίστευτη ανατροπή πιθανολογείται και στο θεμέλιο του τεχνικού μας πολιτισμού, τη Φυσική. Ποια είναι αυτή; Οτι κακώς βαφτίσαμε ισχυρή δύναμη τη μυστήρια κόλλα που κρατά τα στοιχειώδη σωματίδια αγκαλιασμένα στον πυρήνα του ατόμου. Κακώς, γιατί ξοδέψαμε 60 χρόνια (και κολοσσιαία κονδύλια) αναζητώντας εις μάτην τις ιδιότητες ενός φαντάσματος και ξεμείναμε με ένα Καθιερωμένο Μοντέλο Φυσικής ανολοκλήρωτο. Το τι ακριβώς «μετρήσαμε λάθος» είναι κάτι που μετράει εδώ και 10 χρόνια ένας Ελληνας, πρώην καθηγητής του ΜΙΤ και νυν του Πανεπιστημίου Πατρών και ακαδημαϊκός, ο Κώστας Βαγενάς. Επειτα από ένα βιβλίο και τέσσερις επιστημονικές δημοσιεύσεις, κατέληξε να μας πει ότι ο Νεύτων είχε δίκιο και ότι ο Αϊνστάιν επίσης το γνώριζε, αλλά εμείς... δεν τους διαβάσαμε προσεκτικά. Τώρα τη σκυτάλη παίρνει έτερος ακαδημαϊκός μας, ο καθηγητής του Κέιμπριτζ Θανάσης Φωκάς, για να κάνει την επαλήθευση με αντίστροφη πορεία: από τη Θεωρία της Σχετικότητας στο μοντέλο περιστρεφόμενων νετρίνων του Κ. Βαγενά. Αν «κλείσει ο κύκλος» με επιτυχία, θα πρέπει να ξαναγράψουμε τα βιβλία Φυσικής μας. Οι τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις που χτίζουν το Σύμπαν θα μείνουν δύο: η βαρύτητα και ο ηλεκτρομαγνητισμός! Μένουμε «καρφωμένοι» πάνω στη Γη εξαιτίας της βαρύτητας. Το γνωρίζουμε αυτό επιστημονικά από το 1687, οπόταν ο Νεύτωνας μάς έδωσε τον μαθηματικό τύπο υπολογισμού της δύναμης με την οποία το πεδίο βαρύτητας του πλανήτη μάς έλκει επάνω του. Πέρασαν τρεις αιώνες πίστης στο ότι όλα ακολουθούσαν τον ίδιο νόμο του Νεύτωνα, είτε ήταν στη μεγακλίμακα του Σύμπαντος είτε στη νανοκλίμακα των όποιων συστατικών της ύλης. Υστερα ήρθε η ρηξικέλευθη εικοσαετία των ετών 1905-1925, που έκανε τον Νεύτωνα «λίγο»: Πρώτα ο Αϊνστάιν (με τη Θεωρία της Ειδικής Σχετικότητας το 1905 και της Γενικής Σχετικότητας το 1915) μάς αποκάλυψε τα μυστικά των φωτονίων και του χωροχρόνου και, στο ανάμεσα, ο Μπορ (το 1913) μάς άνοιξε την πόρτα στον κόσμο των κβάντων. Κι από τότε και μετά παλεύουμε με ένα μοντέλο για τη φύση που όλο το μπαλώνουμε, χωρίς ακόμη να το κάνουμε πλήρες, ενιαίο και όμορφο - όπως ήταν κάποτε εκείνο του Νεύτωνα. Το πιο πρόσφατο επίτευγμά μας στην αναζήτηση «μπαλώματος» ήταν αυτό που ανακοινώθηκε στις 21 Μαρτίου 2017: Ο μεγάλος αδρονιακός επιταχυντής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) ανακάλυψε πέντε νέα υποατομικά σωματίδια (βλ. www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=869019). «Η ανακάλυψη», έλεγε η ανακοίνωση, «ρίχνει περισσότερο φως σε μία από τις θεμελιώδεις δυνάμεις του Σύμπαντος, την ισχυρή πυρηνική δύναμη στο εσωτερικό των ατόμων». Σίγουρα ρίχνει περισσότερο φως, αλλά σε τι ακριβώς; Διότι, όπως γνωρίζετε όσοι έχετε διαβάσει περί CERN, αυτό που κάνουμε είναι «καταστροφική ανίχνευση». Δηλαδή, μια και αδυνατούμε να «δούμε» με το οποιοδήποτε μικροσκόπιο τι συμβαίνει στον νανόκοσμο της ύλης, προκαλούμε συγκρούσεις υποατομικών σωματιδίων και από τα απομεινάρια της σύγκρουσης μαντεύουμε τα κρυφά συστατικά της συνταγής. Αλλά για την ίδια τη δύναμη που συγκρατεί τα συστατικά αυτά πεισματικά ενωμένα - την ισχυρή πυρηνική δύναμη - δεν γνωρίζουμε ακόμη τίποτε που να μπορεί να περιγραφεί ολιστικά, με μια σαφή και πειραματικά αποδεδειγμένη εξίσωση. Η βαρύτητα πίσω από την πυρηνική δύναμη; Τουλάχιστον αυτό γνωρίζαμε ως σήμερα. Διότι τώρα ο καθηγητής Ηλεκτροχημείας του Πανεπιστημίου Πατρών, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και μέλος της Ακαδημίας Μηχανικών των ΗΠΑ Κωνσταντίνος Βαγενάς πιστεύει ότι έχει φτάσει στο τέλος της δεκαετούς αναζήτησής του και κατέχει την πολυπόθητη εξίσωση. Μόνο που αυτή δεν περιγράφει καμιά μυστήρια δύναμη αλλά τη δύναμη που όλοι γνωρίζαμε: τη βαρύτητα. Διότι, ναι, αυτό που προκύπτει από την όλη αναζήτηση είναι πως ο κόσμος μας δεν δομείται από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις που όλοι νομίζαμε (βαρύτητα, ηλεκτρομαγνητισμός, ισχυρή και ασθενής πυρηνική δύναμη), αλλά τις εξής δύο: βαρύτητα και ηλεκτρομαγνητισμός. Οσο για το τι δομεί τα βαρυόνια που ανιχνεύει το CERN, οι Βαγενάς, Φωκάς και Γρηγορίου απαντούν στην άρτι δημοσιευόμενη εργασία τους: «Τρία βαρυτικώς συντοπισμένα και ταχέως περιστρεφόμενα νετρίνα». Τα κουάρκ και τα γλουόνια... τέλος! Απλά, γκαζωμένα νετρίνα και βαρύτητα είναι που γεννούν την ύλη. Οι εξηγήσεις Είναι σημαδιακό το ότι η τελευταία αυτή εργασία δημοσιεύθηκε σε ένα χημικό περιοδικό, ως ομοιότητα της χημικής σύνθεσης με τη σύνθεση των αδρονίων. Αν βρισκόμασταν ακόμη στον 20ό αιώνα, θα αναρωτιόταν ίσως κανείς «πώς τολμά ένας χημικός να διατυπώνει θεωρία για τη Φυσική;». Ομως, στον 21ο αιώνα πια, όλοι οι πανεπιστημιακοί γνωρίζουν ότι η χημεία δεν είναι «γείτονας» αλλά μέλος της Φυσικής. Και αυτή η αλλαγή πρίσματος εξέτασης των πραγμάτων ήταν που έβαλε τον «γκουρού των καταλύσεων» Κώστα Βαγενά στο μονοπάτι επανεξέτασης των δυνάμεων που συγκροτούν την ύλη. Οπως μου εξήγησε ο ίδιος, στην τριμερή συνάντηση που είχα με τον ίδιο και τον συνεργάτη του ακαδημαϊκό Θανάση Φωκά, όλα ξεκίνησαν πριν από δέκα χρόνια. Τότε είχε απορήσει για το πώς για τον μικρόκοσμο της Χημείας ο νόμος του Κουλόμπ είχε δώσει σαφή μπούσουλα, ενώ για τον νανόκοσμο των στοιχειωδών σωματιδίων η ισχυρή πυρηνική δύναμη παρέμενε... εκτός νόμου και περιγραφής. Αποφάσισε λοιπόν να ξαναδιαβάσει τα κιτάπια του Καθιερωμένου Μοντέλου της Φυσικής. Πολύ γρήγορα έφτασε στο μυστήριο των νετρίνων: Πώς γίνεται από κάθε πυρηνική αντίδραση (είτε στον Ηλιο είτε στους πυρηνικούς μας αντιδραστήρες) να μετατρέπεται το 30% της ενέργειας σε νετρίνα και να μην έχουν σχέση αυτά με τη δημιουργία ύλης; Διότι, όπως όλοι οι φυσικοί θα σας πουν, ζούμε μέσα σε ωκεανούς νετρίνων που μας διαπερνούν κατά εκατομμύρια ανά πάσα στιγμή, χωρίς να μας επηρεάζουν σχεδόν ποτέ. «Σχεδόν», διότι μία φορά στον αιώνα μπορεί να σκοντάψουν σε κάποιο άτομο μέσα μας και να εξοστρακίσουν... ένα ποζιτρόνιο. Οι τρελές κούρσες των νετρίνων Ψάχνοντας για εξηγήσεις, ο Κώστας Βαγενάς άρχισε να σκέφτεται τι θα συνέβαινε αν κάποια νετρίνα που τρέχουν ξέφρενα έλθουν πολύ κοντά, αν π.χ. δύο ή τρία τέτοια σωματίδια «σχεδόν αγγιχθούν» με ταχύτητα σχεδόν ίση με αυτήν του φωτός; Η μάζα τους θα τείνει προς το άπειρο! Οπότε και η βαρυτική έλξη μεταξύ τους θα γίνει τεράστια... ίσως τόσο τεράστια όσο και η λεγόμενη ισχυρή πυρηνική δύναμη που χρειάζεται για να τα κρατήσει για πάντα μαζί, σε ένα αέναα περιστρεφόμενο δίπολο ή τρίπολο που θα απαρτίσει το θεμέλιο της ύλης, ένα αδρόνιο (π.χ. πρωτόνιο ή νετρόνιο). Εχετε μήπως τη λογικοφανή απορία «Γιατί τα νετρίνα θα συνεχίσουν τον πλανητικό χορό τους χωρίς να "κουτουλήσουν" θανάσιμα μεταξύ τους, φτιάχνοντας μια μαύρη τρύπα;». «Διότι», απαντά ο κύριος Βαγενάς, «γύρω από το καθένα σχηματίζεται ένα ικανό πεδίο απώθησης, ένας ενεργειακός κλωβός ασφαλείας, κατά την Αρχή Απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ». Οσο κι αν η εικασία των νετρίνων ακουγόταν απίστευτη, εκείνος έβαλε την ιδέα στο χαρτί και άρχισε να τη μοντελοποιεί με μαθηματικούς τύπους. Και όταν κάποια στιγμή ένιωσε τη σιγουριά πως δεν έκανε λάθος, συνειδητοποίησε ότι τους ίδιους τύπους για τον υπολογισμό της μάζας είχε χρησιμοποιήσει και ο Αϊνστάιν, στην Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας του 1905, όταν διατύπωνε την Αρχή της Ισοδυναμίας (η βαρυτική μάζα είναι ίση με την αδρανειακή μάζα). Και ύστερα από 10 χρόνια περαιτέρω διερεύνησης και... 90.000 σελίδες εξισώσεων, έφτασε σήμερα - με την πολύτιμη συνεργασία του Θανάση Φωκά και τη συμβολή των μεταπτυχιακών του φοιτητών Σταμάτη Σουέντιε και Δημήτρη Γρηγορίου - να μας πει ότι η φύση δουλεύει και στη νανοκλίμακα πολύ πιο απλά απ' όσο νομίζαμε: νευτώνεια. Από τον Νεύτωνα στον Αϊνστάιν και... πίσω στον Νεύτωνα «Αλλά... αν το είχε πει ο Αϊνστάιν», τον ρώτησα, «αν είχε επεκτείνει υπέροχα τον Νόμο του Νεύτωνα όπως λέτε, γιατί δεν το είδαν τόσοι και τόσοι φυσικοί πριν από εσάς;». Ανασήκωσε αφοπλιστικά τους ώμους: «Διότι όλοι έπεσαν με τα μούτρα να καταλάβουν την αμέσως επόμενη θεωρία του, τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας» μου απάντησε. «Ακούγεται απίστευτο, το ξέρω, αλλά δεν είναι δυστυχώς πρωτόγνωρο το να ψάχνουν οι επιστήμονες το επόμενο και το μεθεπόμενο βήμα χωρίς να έχουν αναλύσει διεξοδικά την αρχή όλων, τον ορισμό». «Και τι σημαίνουν όλα αυτά για τη φυσική μας; Τι αλλάζει για τον κόσμο, την προέλευσή του και την εξέλιξή του;». «Το ότι η βαρύτητα δημιουργεί ύλη αλλάζει ριζικά την οπτική μας. Ο,τι ονομάζαμε κουάρκ λέγεται νετρίνα, ό,τι λέγαμε γλουόνια είναι βαρύτητα... Θα χρειαστεί να τα ξαναζυγιάσουμε όλα προσεκτικά». «Να υποψιαστώ ότι το εύρημά σας δικαιώνει και τους υποστηρικτές της θεωρίας της Κβαντικής Βαρύτητας;» αποτόλμησα την ερώτηση. «Βάσει των εξισώσεων, ναι... δικαιώνονται». Βλέπω τα χείλη των δύο ακαδημαϊκών να σφίγγουν ανεπαίσθητα και καταλαβαίνω. Δεν θέλουν να ξεφύγουν, να πουν τα όσα θα μπορούσαν να προκύψουν από αυτό που κυοφόρησαν. Λένε στον κόσμο, για πρώτη φορά στην Ιστορία της Φυσικής, ότι η ύλη δημιουργείται από τη βαρύτητα - έστω και σε ακραίες καταστάσεις. Λένε ότι ο καταλύτης δημιουργίας ύλης είναι τα απειράριθμα νετρίνα, τα φαντάσματα που «κυκλοφορούν ανάμεσά μας». Λένε ότι τα βαρυτικά κύματα, που μόλις πρόσφατα μπορέσαμε να ανιχνεύσουμε, είναι ολότελα φυσικό να υπάρχουν. Λένε... ίσως και μύρια άλλα, χωρίς ποτέ να τα λένε οι ίδιοι. Μας αφήνουν να τα διηγηθούν οι εξισώσεις τους. Διότι η ανατροπή του Καθιερωμένου Μοντέλου της Φυσικής που εγκυμονεί η θεωρία τους μπορεί να ξεσηκώσει τσουνάμι. Το μόνο καθησυχαστικό είναι ότι δεν προέβαλαν κάτι το ανείπωτα αιρετικό αλλά το αντίθετο: εκσυγχρόνισαν και ξαναδικαίωσαν τον Νεύτωνα, χρησιμοποιώντας την Ειδική Σχετικότητα του Αϊνστάιν και μόνον αυτήν. Περιμένοντας την επιβεβαίωση «Και ποια είναι τα δικά σας επόμενα βήματα;» ρώτησα στρεφόμενος προς τον Θανάση Φωκά. «Αυτό το νέο μοντέλο που εισηγείται ο Κώστας βασίζεται στη βαρύτητα. Και η πιο παραδεκτή θεωρία βαρύτητας που έχουμε ως τώρα στη φυσική είναι η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Κατά συνέπεια θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να αποδειχθεί η συμβατότητα του νέου μοντέλου με τη Γενική Σχετικότητα. Προσπαθώ λοιπόν, με τη βοήθεια κάποιων από τους γνωστότερους φυσικούς του τομέα αυτού, να αποδείξω ότι η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας οδηγεί στον βαρυτικό νόμο του Κώστα. Αν αυτό ισχύει, τότε όντως και χωρίς καμία αμφιβολία η ισχυρή πυρηνική δύναμη είναι βαρύτητα. Αν όχι, τότε δεν είναι. Είμαι αρκετά αισιόδοξος για το αποτέλεσμα, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη τη συμβατότητα του μοντέλου με τα πειραματικά αποτελέσματα. Ωσπου να ολοκληρωθούν όμως οι προαναφερθέντες πολύ δύσκολοι υπολογισμοί, κατά τη γνώμη μου όλα παραμένουν ανοιχτά». «Εκτός από τις επιπτώσεις για την ανόργανη ύλη», ρώτησα τον Κώστα Βαγενά, «έχετε να μου πείτε κάποια επίπτωση του νέου μοντέλου και για την οργανική ύλη - όπως τους ανθρώπους;». Με κοίταξε χαμογελώντας μυστήρια: «Οταν ακόμη ήμουν καθηγητής στο ΜΙΤ (πριν από το 1982), ο συνάδελφος και σπουδαίος φυσικός Φρανκ Γουίλτσεκ (Frank Wilczek) είχε υπολογίσει ότι το σώμα μας απαρτίζεται κατά 99,9% από ενέργεια και μόνο κατά 0,1% από ύλη. Το είχε υπολογίσει με την υπόθεση των κουάρκ και των γλουονίων, αλλά στο ίδιο συμπέρασμα έφτασα τώρα κι εγώ, με τα νετρίνα και τη βαρύτητα. Δηλαδή, μάζα μόλις 40 γραμ. ηλεκτρονίων και ποζιτρονίων "χτίζει" το σώμα μας, με το υπόλοιπο του οικοδομήματος να αποτελείται από ενέργεια. Ε, το παρήγορο είναι ότι η ενέργεια δεν χάνεται». Η νέα εργασία Πατώντας στα χνάρια του βιβλίου «Gravity, Special Relativity, and the Strong Force» (οίκος Springer, 2012) και τριών διάδοχων συναφών δημοσιεύσεων στο περιοδικό «Physica A», μια νέα εργασία του καθηγητή Κωνσταντίνου Βαγενά και συνεργατών του δημοσιεύεται στο τεύχος Απριλίου 2017 του περιοδικού «Applied Catalysis B: Environmental». Φέρει τον τίτλο «Κατάλυση και αυτοκατάλυση της χημικής σύνθεσης και της σύνθεσης αδρονίων», την υπογραφή του ιδίου και του Δημήτρη Γρηγορίου από το Πανεπιστήμιο Πατρών και του Αθανασίου Φωκά, ακαδημαϊκού και κατόχου της έδρας Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ (βλ. www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0926337316307585). Πραγματεύεται ένα νέο μοντέλο για την εσωτερική δομή των πρωτονίων και νετρονίων. Το νέο αυτό μοντέλο ονομάζεται μοντέλο των περιστρεφόμενων νετρίνων και παρουσιάζει σημαντικές ομοιότητες με το κλασικό μοντέλο του Μπορ για τη δομή του ατόμου του υδρογόνου. Η μόνη διαφορά είναι ότι ενώ στο μοντέλο του Μπορ η κυκλική κίνηση του ηλεκτρονίου οφείλεται στην ηλεκτροστατική του έλξη από το πρωτόνιο (νόμος Coulomb), στο νέο μοντέλο η κυκλική κίνηση των νετρίνων οφείλεται στην αμοιβαία βαρυτική τους έλξη. Αυτή εκφράζεται από τον βαρυτικό νόμο του Νεύτωνα χρησιμοποιώντας τις βαρυτικές μάζες των σωματιδίων που εξαρτώνται από την ταχύτητά τους σύμφωνα με τον τύπο mg=γ3mo, όπου mg η βαρυτική μάζα και mo η μάζα ηρεμίας των σωματιδίων και όπου γ ο παράγοντας Lorentz. Για ευθύγραμμη κίνηση ο τύπος αυτός αποδείχθηκε ήδη από τον Αϊνστάιν το 1905. H σημαντική νέα ιδέα που προκύπτει από την ανωτέρω έκφραση της αδρανειακής και βαρυτικής μάζας είναι ότι οι βαρυτικές μάζες των σωματιδίων και η μεταξύ τους βαρυτική έλξη αυξάνονται σημαντικά με αυξανόμενη ταχύτητα και, επομένως, ότι ο βαρυτικός νόμος του Νεύτωνα παίρνει τη μορφή F=m1m2γ31γ32/r2 Ο συνδυασμός αυτής της εξίσωσης με την εξίσωση του de Broglie (λ=/γ moc), που είναι η βάση της κβαντομηχανικής, οδηγεί σε απλές αναλυτικές λύσεις για το μοντέλο των περιστρεφόμενων νετρίνων. Αντικαθιστώντας mo=0.0437 eV/c2 για τη μάζα του νετρίνου στον τελικό τύπο προκύπτει m=939 MeV/c2, που είναι η μάζα του νετρονίου. Εναλλακτικά, χρησιμοποιώντας την τιμή αυτή για τη μάζα του νετρονίου, προκύπτει ότι η μάζα ηρεμίας των κουάρκ u και d είναι ίδια με αυτήν των ηλεκτρονετρίνων. Στην υπό δημοσίευση νέα εργασία αναλύεται η απρόσμενη ομοιότητα της κατάλυσης από τα ηλεκτρόνια (και τα ποζιτρόνια) τόσο της χημικής σύνθεσης όσο και της σύνθεσης των αδρονίων από τα νετρίνα. Η ίδια μεθοδολογία για τη μοντελοποίηση της δομής των αδρονίων έχει χρησιμοποιηθεί στις πρόσφατες δύο δημοσιεύσεις της ομάδας Βαγενά για τη μοντελοποίηση των μποζονίων W+- και Ζ - ως περιστρεφομένων ζευγών e+- και νετρίνων για τα W και ως περιστρεφομένων τριάδων e+, e- και νετρίνων για τα μποζόνια Ζ. Τα μοντέλα αυτά δεν περιέχουν καμία άγνωστη παράμετρο και προβλέπουν τις μάζες των αδρονίων και μποζονίων με ακρίβεια της τάξης του 2%. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=871213

Το διαστημικό τηλεσκόπιο ετοιμάζεται για δοκιμές στο κενό. Έπειτα από τη συναρμολόγηση του γιγάντιου, χρυσαφένιου καθρέπτη του, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, ένα παρατηρητήριο που θα επιτρέψει στους αστρονόμους να δουν το φως των πρώτων άστρων στο Σύμπαν, ετοιμάζεται για δοκιμές σε θάλαμο κενού. Για περίπου τρεις μήνες, το υπέρυθρο τηλεσκόπιο (JWST) θα παραμείνει στον Θάλαμο Α του Διαστημικού Κέντρου «Τζόνσον» της NASA στο Χιούστον, ο οποίος προσομοιώνει τις σκληρές συνθήκες του Διαστήματος. Ο Θάλαμος Α, ο δεύτερος μεγαλύτερος θάλαμος κενού στον κόσμο, κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1960 και χρησιμοποιήθηκε σε δοκιμές των αποστολών Apollo στο φεγγάρι. Εκτός του ότι αδειάζει όλο τον αέρα από το εσωτερικό του, ο θάλαμος περιορίζει την εκπομπή ακτινοβολίας από τα τοιχώματά του και ρίχνει έτσι τη θερμοκρασία μέχρι τους -262 βαθμούς Κελσίου. H μεταφορά του James Webb στο Χιούστον προγραμματίζεται για τα τέλη Απριλίου ή τις αρχές Μαΐου. Μέχρι τότε το τηλεσκόπιο θα παραμείνει στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσης «Γκόνταρντ» της NASA στο Μέριλαντ, όπου συναρμολογήθηκαν τα βασικά εξαρτήματά του. Το βασικότερο ήταν το σύνθετο πρωτεύον κάτοπτρο, αποτελούμενο από 18 εξαγωνικούς καθρέπτες που κατασκευάστηκαν από βηρύλλιο και επιστρώθηκαν με καθαρό χρυσό. Έχει διάμετρο 6,5 μέτρων, συγκριτικά με μόλις 2,4 μέτρα στο διάσημο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Η τελευταία δοκιμασία στην οποία υποβλήθηκε το τηλεσκόπιο ήταν το τεστ κραδασμών, στο οποίο βεβαιώθηκε ότι το JWST θα αντέξει τις ισχυρές δονήσεις κατά τη διαδικασία εκτόξευσης. Μετά τον έλεγχό του στον Θάλαμο Α, το τηλεσκόπιο θα ταξιδέψει στο Λος Άντζελες, στις εγκαταστάσεις της εταιρείας Northrop Grumman που είναι ο βασικός εργολάβος της αποστολής. Εκεί, το τηλεσκόπιο θα συνδεθεί με ένα σκίαστρο που θα το προστατεύει από την ηλιακή ακτινοβολία. Όταν αναπτυχθεί πλήρως σε τροχιά, η ασημί τέντα θα έχει μέγεθος γηπέδου τένις. Στις αρχές του 2018, το JWST θα ταξιδέψει με πλοίο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, κοντά στον ισημερινό, και θα τοποθετηθεί στην κορυφή ενός ευρωπαϊκού πυραύλου Arianne 5. Η εκτόξευση προγραμματίζεται για τον Νοέμβριο του 2018, αν δεν υπάρξουν νέες καθυστερήσεις. Σε αντίθεση με το Hubble, το οποίο ήταν σχεδιασμένο να βλέπει κυρίως στο ορατό μέρος του φάσματος, το James Webb σχεδιάστηκε για παρατηρήσεις στο υπέρυθρο φάσμα. Το υπέρυθρο φως διαπερνά τα σύννεφα σκόνης και αερίου που κρύβουν πολλά σώματα στον ουρανό. Το JWST θα μπορέσει έτσι να δει το φως των πρώτων άστρων που άναψαν στο Σύμπαν, μόλις 600 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Θα παρατηρήσει επίσης άστρα να γεννιούνται μέσα σε σύννεφα υδρογόνου, θα μελετήσει τους πρώτους γαλαξίες και την εξέλιξή τους, και θα αναζητήσει πλανήτες με ατμόσφαιρες που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη ζωή. http://physicsgg.me/2017/04/03/%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-james-webb-2/

Διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Στις 3 Απρ. 2017 θα πραγματοποιηθεί διόρθωση της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Οι μηχανές της ενότητας «Zvezda» θα χρησιμοποιηθουν για την εκτέλεση του ελιγμού.Η διόρθωση της τροχιάς προγραμματίζεται, ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες για την βαλλιστική προσγείωση στις 10 Απριλίου του 2017 του διαστημικου σκάφους επανδρωμένων μεταφορών (TPC) «Soyuz MS-02" και η πτήση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου“Σογιούζ MS-04.” https://www.roscosmos.ru/23378/

Η ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος. 1966 - Ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος της Σελήνης. Στις 3 Απριλίου 1966 ο αυτόματος σταθμός «Luna-10» πήγε σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι και εγινε ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος του κόσμου της Σελήνης. Αυτό επέτρεψε στους ανθρώπους να δουν την αντίθετη πλευρά του φυσικού δορυφόρου της Γης. Η εκτόξευση του αυτόματου σταθμου «Luna-10» διεξήχθη στις 31ης Μαρτίου του 1966 με το λανσάρισμα του οχήματος «Molniya-Μ» από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Το διαστημικό σκάφος έιχε σχεδιαστεί και κατασκευαστεί στην NPO. Α.Ε. Lavochkin. Όταν πλησιάζε το φεγγάρι στις 3 του Απριλίου ενεργοποιήσε το σύστημα πρόωσης για το φρενάρισμα, για 57 δευτερόλεπτα, παρέχοντας πρόσβαση στην τροχιά ενός τεχνητού σεληνιακου δορυφόρου. 20 δευτερόλεπτα μετά την λειτουργία κλεισίματος του φρένου κινητήρα διόρθωση πρόωσης διαχωρίστηκε το σφραγισμένο δοχείο με τον επιστημονικό εξοπλισμό,εχοντας καταστεί ο πρώτος δορυφόρος του κόσμου στην σελήνη ο «Luna 10». Για 56 ημέρες πολύτιμες επιστημονικές πληροφορίες Το πρόγραμμα πτήσης «Luna-10» ειχε εφαρμοστεί πλήρως. Με το «Luna-10» για πρώτη φορά ελήφθησαν στοιχεία για τη συνολική χημική σύνθεση της σελήνης τη φύση της επιφάνειας και την γάμμα ακτινοβολία αυτής. Συνολικά στους σεληνιακους βράχους υπερβαίνει ελαφρώς το επίπεδο της γ-ακτινοβολίας πάνω στα βράχια του φλοιού. Με το γάμμα περιεχόμενο φασματομετρίας των φυσικών ραδιενεργών στοιχείων μετρήθηκε (Κ, U, Th) και το είδος των πετρωμάτων που βρίσκεται στην επιφάνεια της σελήνης και ανιχνεύθηκε στην επιφάνεια των σωματιδίων regolite μη οξειδωμένες μορφές του σιδήρου, τιτανίου και πυριτίου. Επίσης albedo διεισδυτική σωματιδιακής ακτινοβολίας από τον πρωτογενή κοσμική ακτινοβολία μετρήθηκε, οδήγησε στο συμπέρασμα για την απουσία των ζωνών ακτινοβολίας της σελήνης. Η Ανάλυση της διατάραξης της τροχιάς του σταθμου «Λούνα 10» επιτρέπεται να προβεί σε προκαταρκτικό προσδιορισμό των παραμέτρων του βαρυτικού πεδίου της Σελήνης. Κατά τη διάρκεια της ενεργού λειτουργίας δύο φορές διέσχισε το «ουρά» της μαγνητόσφαιρας της Γης, η οποία καταγράφηκε από τα επιστημονικά όργανα. Με βάση τα αποτελέσματα της πτήσης «Luna-10» η Διεθνή Ομοσπονδία Αεροναυτικής (FAI) έχει καταχωρήσει το σταθμό σαν προτεραιότητα στα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα: https://www.roscosmos.ru/23367/

Στην αρχή το σύμπαν ίσως ήταν ολόγραμμα. Στην επική τριλογία του Μάτριξ οι αδελφοί Ουατσόφσκι έπλασαν ένα δυστοπικό μέλλον παίζοντας με τη λεγόμενη «υπόθεση της προσομοίωσης» για τον κόσμο μας. Σύμφωνα με την αμφιλεγόμενη υπόθεση που προσελκύει αρκετούς θαυμαστές, παρά το γεγονός ότι κινείται στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, ο κόσμος μας δεν είναι πραγματικός αλλά μια προσομοίωση. Πρόκειται για ένα τεχνητό κουκούλι που μας περιβάλλει και η ελεύθερη θέλησή μας υποτάσσεται στις επιταγές ανώτερων τεχνολογικά όντων. Και γι’ αυτό δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την πραγματικότητα, όπως ο κινηματογραφικός Νίο πριν επιλέξει να καταπιεί το κόκκινο χάπι και βγει από την τεχνητή του χαύνωση. Στις αρχές του 2017, το Διαδίκτυο και οι ιστοσελίδες που εκλαϊκεύουν επιστημονικές θεωρίες και θέματα τεχνολογίας ξαναθυμήθηκαν το λεγόμενο «simulation universe» με αφορμή μια άλλη θεωρία, που αν και μοιάζει κάπως «τραβηγμένη», είναι πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα, αυτή του «ολογραφικού» σύμπαντος. «Η επιστημονική ιδέα της ολογραφίας έχει κάποια αναλογία με αυτό που βλέπουμε στις ταινίες αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα. Η ιδέα λέει ότι οι φυσικοί νόμοι στο θεμελιώδες επίπεδο διατυπώνονται σε δύο διαστάσεις αντί για τρεις, έχουμε δηλαδή μια διάσταση λιγότερη. Η επιπλέον διάσταση που αισθανόμαστε και η βαρύτητα προκύπτουν μέσα από την αλληλεπίδραση των σωματιδίων στις δύο διαστάσεις», εξηγεί ο καθηγητής Μαθηματικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον Κώστας Σκενδέρης και ένας από τους συγγραφείς της επιστημονικής εργασίας που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό «Physical Review Letters» με τις πρώτες χειροπιαστές ενδείξεις για την ορθότητα της ολογραφικής θεωρίας. Οταν οι επιστήμονες θέλουν να ελέγξουν κατά πόσον είναι ορθές οι θεωρίες τους για το τι συνέβη κατά τη γένεση του σύμπαντος χρησιμοποιούν στοιχεία (πολύ μικρές διακυμάνσεις θερμοκρασίας) από τη λεγόμενη «κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου». Ακόμη και σήμερα αυτή η αρχαία ακτινοβολία περιέχει πληροφορίες για τις πρώτες στιγμές του σύμπαντος και είναι ορατή με πολύ ισχυρά τηλεσκόπια. Ετσι, ερευνητές από πανεπιστήμια του Καναδά, της Ιταλίας, από το Ινστιτούτο Περίμετερ και ο κ. Σκενδέρης από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον συνέκριναν τα στοιχεία της αρχαίας ακτινοβολίας με τις προβλέψεις της ολογραφικής θεωρίας και εντόπισαν ταυτίσεις και μετρήσιμα δεδομένα που ενισχύουν τη θεωρητική άποψη ότι το σύμπαν και οι πληροφορίες που σήμερα γνωρίζουμε ήταν κωδικοποιημένες σε δύο αρχικές διαστάσεις. «Φανταστείτε πως ό,τι βλέπουμε, νιώθουμε και ακούμε στις τρεις διαστάσεις, ακόμη και η αντίληψή μας για τον χρόνο, προκύπτει από ένα δισδιάστατο πεδίο. Η ιδέα είναι παρόμοια με τα συνηθισμένα ολογράμματα, όπως στις πιστωτικές κάρτες. Το ολόγραμμα είναι μια τρισδιάστατη εικόνα κωδικοποιημένη πάνω σε μια επιφάνεια δύο διαστάσεων. Ωστόσο, τώρα (σύμφωνα με τη θεωρία) ολόκληρο το σύμπαν είναι κωδικοποιημένο», επισημαίνει ο κ. Σκενδέρης. Υπήρξε αρχική στιγμή; Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για εμάς; Πολλά και τίποτα, μας λέει ο κ. Σκενδέρης. Η εμφάνιση της τρίτης διάστασης και της βαρύτητας μερικές στιγμές μετά τη Μεγάλη Εκρηξη δεν μειώνει τη σημασία της και την αίσθηση της πραγματικότητας ή τουλάχιστον αυτό που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας ως πραγματικό. Αλλάζει όμως την αντίληψή μας για τον χώρο και τον χρόνο. «Από τη στιγμή που αυτές οι έννοιες δεν είναι θεμελιώδεις από μόνες τους αλλά προέρχονται μέσα από τη δυναμική της ολογραφικής θεωρίας έχουμε μια τελείως διαφορετική αντίληψη για το τι σημαίνει χώρος και χρόνος. Αυτό μπορεί να μην αλλάζει αυτά που ξέρουμε π.χ. για την κίνηση των πλανητών γύρω από τον Ηλιο αλλά μας δίνει μια βαθύτερη κατανόηση του κόσμου και μας επιτρέπει να διατυπώσουμε θεωρίες και επιστημονικά ερωτήματα για τη φυσική στην αρχή του σύμπαντος. Υπήρχε αρχική στιγμή; Υπάρχει θεωρία που εξηγεί τι συνέβη πιο πριν; Αυτά τα ερωτήματα γίνονται πια επιστημονικά, ενώ προηγουμένως ήταν στο πεδίο της φιλοσοφίας», σημειώνει ο καθηγητής. Ωστόσο, αν λάβουμε υπόψη μας ότι –σύμφωνα με τη θεωρία– η τρίτη διάσταση και η βαρύτητα είναι αποτέλεσμα αλληλεπιδράσεων και της δυναμικής της θεωρίας δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι στο μέλλον οι δυναμικές μπορεί να αλλάξουν. Οι μαύρες τρύπες Το άλυτο πρόβλημα των φυσικών παραμένει μια θεωρία που θα συνδέει τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν και την κβαντομηχανική και θα μπορεί να απαντήσει σε ερωτήματα, όπως τι συνέβη κατά τη γέννηση του σύμπαντος και γιατί οι μαύρες τρύπες συμπεριφέρονται με ανεξήγητους ακόμη τρόπους. Οπως μας εξηγεί ο κ. Σκενδέρης, οι επιστήμονες αναζήτησαν απαντήσεις στη φυσική των μαύρων τρυπών που μοιάζουν να συμπεριφέρονται ως θερμά σώματα σε δύο όμως διαστάσεις. «Αυτό οδήγησε αρχικά στη θεμελίωση της ολογραφικής αρχής που λέει ότι μια κβαντική θεωρία της βαρύτητας είναι ισοδύναμη με μια κβαντική θεωρία σε δύο διαστάσεις που δεν περιέχει τη βαρύτητα. Αν αυτή η αρχή ισχύει, αυτό εξηγεί τη φυσική των μαύρων τρυπών», τονίζει ο καθηγητής. Η ολογραφική αρχή διατυπώθηκε στις αρχές του 1990 από τον Ολλανδό νομπελίστα Γκέραρντ Χουφτ και αργότερα επαληθεύτηκε μέσω της θεωρίας των Χορδών, της επικρατέστερης θεωρίας για την κβαντική βαρύτητα. «Από τότε η ιδέα ότι η κβαντική θεωρία είναι ολογραφική έχει γίνει βασικό αντικείμενο έρευνας από επιστήμονες σε όλο τον κόσμο», σημειώνει ο κ. Σκενδέρης. Η ολογραφική θεωρία του σύμπαντος «ανταγωνίζεται» τη θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού που εξηγεί το ίδιο καλά τις διακυμάνσεις στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Οπότε, όπως επισημαίνει ο κ. Σκενδέρης, χρειάζονται κι άλλα δεδομένα για να διαπιστωθεί ποια θεωρία εξηγεί καλύτερα τις αρχικές στιγμές του σύμπαντος. Πάντως, σημειώνει ο καθηγητής, η ολογραφική θεωρία έπεισε και τους πιο «σκληροπυρηνικούς» θεωρητικούς φυσικούς των μαύρων τρυπών όπως τον Στίβεν Χόκινγκ. «Η ολογραφία ήταν ο λόγος που ακόμη και εκείνος πείστηκε ότι η πληροφορία που μπαίνει μέσα στη μαύρη τρύπα δεν χάνεται. Το πώς ξαναγυρίζει σε εμάς είναι ακόμη άγνωστο», σημειώνει ο κ. Σκενδέρης. http://physicsgg.me/2017/04/02/%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%ae-%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd-%ce%af%cf%83%cf%89%cf%82-%ce%ae%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%b3%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%bc/ Και κατι πολυ καλο Πρωταπριλιατικο!!! Τα «βαρυτικά κύματα» που ανίχνευσε το LIGO αποδείχθηκε πως ήταν απλοί σεισμοί. Η ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται. Όπως ο Joseph Weber το 1969 ανακοίνωσε λανθασμένα ότι ο ανιχνετυτής του κατέγραφε γεγονότα που αντιστοιχούσαν σε βαρυτικά κύματα, έτσι και το πείραμα LIGO τελικά κατέγραφε ταπεινά γήινα σεισμικά κύματα αντί για βαρυτικά κύματα από την συγχώνευση μαύρων τρυπών! Couple of big earthquakes in the past 12 hours knocked us out of lock. Big spike at -12h on the top screen was a M6.6 quake east of Russia. pic.twitter.com/EafR3IR9zg — LIGO Hanford (@LIGOWA) March 29, 2017 Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η πρώτη ανακοίνωση ανίχνευσης βαρυτικού κύματος από τους ανιχνευτές του πειράματος LΙGO έγινε στις 14 Σεπτεμβρίου 2015 (GW150914). Toν Οκτώβριο του 2015 το LIGO είχε καταγράψει κι άλλο γεγονός που αντιστοιχούσε σε βαρυτικό κύμα – ονομάστηκε LVT151012 – αλλά δεν ικανοποιούσε τις προδιαγραφές για επίσημη ανακοίνωση. Στις 26 Δεκεμβρίου 2015 ανακοινώθηκε η ανίχνευση κι άλλου βαρυτικού κύματος (GW151226) που υποτίθεται πως αυτή τη φορά ικανοποιούσε τις προδιαγραφές. Με λίγα λόγια η ερευνητική ομάδα του LIGO ανακοίνωσε πως ανίχνευσε 3 φορές βαρυτικά κύματα, που προκλήθηκαν από συγχώνευση μαύρων τρυπών, μέσα στους πρώτους 4 μήνες λειτουργίας των ανιχνευτών. Όλοι νόμισαν πως ξεκίνησε μια νέα εποχή για την φυσική. Όμως, από τότε πέρασαν 15 μήνες λειτουργίας των ανιχνευτών LIGO χωρίς καμία νέα ανακοίνωση. Αυτή η εκκωφαντική σιωπή γιγάντωσε τις υποψίες πολλών φυσικών, ότι οι αρχικές ανακοινώσεις περί ανίχνευσης βαρυτικών κυμάτων ήταν βεβιασμένες και λανθασμένες, όπως στην περίπτωση BICEP2 (ανίχνευση αρχέγονων βαρυτικών κυμάτων από την εποχή της πληθωριστικής διαστολής του σύμπαντος) ή στην περίπτωση του πειράματος OPERA (τα νετρίνα κινούνται με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός). Έτσι, οι ερευνητές του LIGO αναγκάστηκαν να επανεξετάσουν τα δεδομένα τους για να διαπιστώσουν ότι τελικά τα σήματα που κατέγραψαν οι ανιχνευτές αντιστοιχούσαν σε σεισμούς που είχαν καταγράψει και οι συμβατικοί σεισμογράφοι. Σήμερα, στις 10 μ.μ. (ώρα Ελλάδας), αναμένεται η επίσημη ανακοίνωση-απολογία της ερευνητικής ομάδας LIGO. To μόνο θετικό στην όλη ιστορία είναι ότι οι «ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων» δίνουν ακριβέστερες μετρήσεις σε σχέση με τους υπάρχοντες σεισμογράφους. Και γιαυτό θα συνεχίσουν να λειτουργούν ως υπερ-ευαίσθητοι σεισμογράφοι ακριβείας σε άμεση συνεργασία τα γεωδυναμικά ινστιτούτα ανά τον κόσμο. http://physicsgg.me/2017/04/01/%cf%84%ce%b1-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ba%cf%8d%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%bf-ligo/ ]

Τα Μαθηματικά μεταξύ φιλοσοφίας και επιστήμης. Πώς συνδέεται η πραγματικότητα των Μαθηματικών με την πραγματικότητα των φυσικών επιστημών και της φιλοσοφίας; Τα Μαθηματικά είναι απλώς ένα «εργαλείο» ή, έστω, μια αυστηρή αλλά αφηρημένη «γλώσσα» για την περιγραφή της πραγματικότητας που μελετούν οι επιμέρους επιστήμες; Σε αυτή την περίπτωση, μήπως έχει δίκιο ο μεγάλος σύγχρονος φιλόσοφος Βιτγκενστάιν όταν υποστήριζε ότι «τα όρια του κόσμου μου είναι τα όρια της γλώσσας μου»; Άραγε, τα όρια αλλά και οι δυνατότητες της μαθηματικής γλώσσας προδιαγράφουν τα όρια ή τις δυνατότητες της επιστημονικής σκέψης; Τις αμφίδρομες -αλλά συνήθως αδιαφανείς- σχέσεις ανάμεσα στα Μαθηματικά, την Επιστήμη και τη Φιλοσοφία διερευνά το τελευταίο βιβλίο του Γιώργου Ευαγγελόπουλου «Μαθηματικά: θεωρητική ή πρακτική επιστήμη, εντέλει;», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ευρασία. Με αφορμή την έκδοση αυτού του μικρού αλλά πυκνότατου σε ιδέες βιβλίου, ζητήσαμε από τον συγγραφέα του να μας μιλήσει τόσο για τη μετέωρη επιστημολογικά θέση των Μαθηματικών όσο και για την καθοριστική σημασία τους στο ανθρώπινο γνωστικό οικοδόμημα. • Ποια ήταν τα κίνητρα και οι στόχοι που θέσατε όταν αποφασίσατε να δημοσιεύσετε το κείμενο που υπάρχει στο νέο σας βιβλίο; Από τότε που ήμουν μαθητής με «παραξένευε» έως με «δυσαρεστούσε» η κατάταξη των Μαθηματικών στις πρακτικές επιστήμες, με βάση τη διάκριση μεταξύ θεωρητικών και πρακτικών επιστημών που συνήθως έκαναν οι καθηγητές μου. Μου ήταν προφανές ότι τα Μαθηματικά είναι ως προς τη φύση της η πιο αφαιρετική επιστήμη κι όμως έχει εφαρμογές σε πλήθος άλλων επιστημών. Επίσης, τα «σύνορα» μεταξύ Θεωρητικών και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών μετατοπίζονται συνεχώς, ανάλογα με τις εξελίξεις στο μέτωπο της έρευνας και στους δύο αυτούς χώρους. Στο νέο βιβλίο μου επιχειρώ να δώσω κάποια ενδεικτικά παραδείγματα –τα περισσότερα των οποίων είναι ελάχιστα γνωστά στο ευρύτερο κοινό- για ν’ αποδείξω ότι τα Μαθηματικά όχι μόνον αποτελούν τη «γλώσσα» της Φυσικής, αλλά τυγχάνουν εφαρμογής στην Πληροφορική, τις Βιοϊατρικές και Φαρμακευτικές Επιστήμες, τα Οικονομικά, τα Νομικά αλλά και τη Φιλοσοφία. Υπάρχουν, ασφαλώς, και πολλές άλλες επιστήμες όπου εφαρμόζονται τα Μαθηματικά, όπως η Χημεία, η Ανθρωπολογία, η Ψυχολογία, η Παλαιοντολογία, κ.ά., όμως κάπου έπρεπε να βάλω μια τελεία. Το πιο εντυπωσιακό, κατά τη γνώμη μου, παράδειγμα του βιβλίου αφορά το πώς από την απόδειξη της καθολικής μη γραμμικής ευστάθειας του χώρου Μινκόφσκι στη Θεωρία της Σχετικότητας, που έκανε ο Δημήτρης Χριστοδούλου από κοινού με τον Sergiu Klainerman, ο πρώτος οδηγήθηκε στη διατύπωση του επονομαζόμενου «φαινομένου μνήμης Χριστοδούλου» (Christodoulou memory effect). Αντιλαμβάνεστε, ασφαλώς, πόσο σημαντικό θα ήταν να επιβεβαιωθεί πειραματικά η μη γραμμική φύση των βαρυτικών κυμάτων, τώρα που τα βαρυτικά κύματα, που προβλέπονται από τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν, ανιχνεύτηκαν χάρη στο πείραμα LIGO (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory). Με βάση τα παραπάνω, είχε άδικο o Eric Temple Bell όταν χαρακτήριζε τα Μαθηματικά βασίλισσα αλλά και θεραπαινίδα της Επιστήμης (1) ; • Τόσο από το βιβλίο σας, όσο και από την προηγούμενη απάντησή σας, προκύπτει ότι αντιδράτε αρνητικά στο να κατατάσσονται τα Μαθηματικά στις λεγόμενες «πρακτικές» ή, ακόμη χειρότερα, στις «θετικές» επιστήμες, ακριβώς λόγω των ποικίλων εφαρμογών τους σε αυτές. Μου δίνετε την εντύπωση ότι υιοθετείτε την άποψη πως τα Μαθηματικά αποτελούν ένα γνωστικά αυτόνομο και σχεδόν «παράλληλο» σύμπαν. Μήπως είστε πλατωνιστής; Στην εξαιρετική αυτή ερώτησή σας απαντώ ειλικρινώς ότι εμένα μ’ ενδιαφέρουν περισσότερο τα ίδια τα Μαθηματικά παρά η Φιλοσοφία τους. Ταυτόχρονα, είμαι απολύτως αντίθετος στην τάση πολλών μαθηματικών να υποτιμούν την αξία της Φιλοσοφίας των Μαθηματικών ως αυτόνομου -και διανοητικά πολύ απαιτητικού- γνωστικού αντικειμένου. Παρότι παρακολουθώ, όσο ο χρόνος μου το επιτρέπει, τις συζητήσεις πάνω στη Φιλοσοφία των Μαθηματικών -κυρίως μέσω του περιοδικού Philosophia Mathematica-, δεν είμαι εντούτοις φιλόσοφος των Μαθηματικών, ώστε να έχω πιο στέρεη άποψη για τη φύση των Μαθηματικών και της μαθηματικής δραστηριότητας. Και το λέω παρά το γεγονός ότι είχα την ιδέα και την πρωτοβουλία για την έκδοση στα ελληνικά του δοκιμίου του Gian-Carlo Rota, Μαθηματικά και Φιλοσοφία – Το χρονικό μιας παρανόησης (με πρόλογο δικό μου και επίμετρο της εξαιρετικής φιλοσόφου των Μαθηματικών, Δήμητρας Χριστοπούλου (2)), προκειμένου να γνωρίσει το ελληνικό κοινό αυτόν τον σπουδαίο μαθηματικό, εκ των θεμελιωτών του κλάδου της Συνδυαστικής Ανάλυσης (Combinatorial Analysis), που υπήρξε φαινομενολόγος, κυρίως χουσερλιανός, όσον αφορά τη φιλοσοφική του προσέγγιση στα Μαθηματικά. Για να συνοψίσω την απάντησή μου στο ερώτημά σας, δεν δηλώνω ούτε πλατωνιστής ούτε αντι-πλατωνιστής oύτε οτιδήποτε άλλο. • Γνωρίζετε καλά ότι ο Κορνήλιος Καστοριάδης, εν αντιθέσει προς τον Πλάτωνα και τους πλατωνιστές, υποστήριζε ότι τα Μαθηματικά δεν είναι σε θέση να περιγράψουν πλήρως την εκ φύσεως πολύτροπη και ευμετάβλητη στον χρόνο πραγματικότητα. Αν δεν κάνω λάθος διαφωνείτε ριζικά με αυτή την άποψη του μεγάλου Ελληνα φιλοσόφου. Γιατί; Πριν πω πού διαφωνώ με τον Καστοριάδη ως προς τον ορισμό που δίνει στα Μαθηματικά, επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω ότι πάντοτε θαύμαζα την προσπάθειά του να κατανοήσει αρκετά από τα επιτεύγματα των Μαθηματικών, όπως και της Φυσικής, στις τεχνικές τους λεπτομέρειες, εφόσον οι γνώσεις του για κάτι τέτοιο επαρκούσαν. «Εργάζεται κανείς κατά το δυνατόν», συνήθιζε να μου λέει, συνειδητοποιώντας πλήρως τους περιορισμούς που, από τη φύση της, συνεπαγόταν μια τέτοια προσπάθεια. Ο Καστοριάδης ήθελε να κατανοεί τις αποδείξεις των μαθηματικών θεωρημάτων, αντιλαμβανόμενος ότι αυτές θέτουν και τα όρια της «εφαρμοσιμότητάς» τους (π.χ., όσον αφορά τη δυνατότητα «εφαρμογής» του θεωρήματος της μη πληρότητας του Gödel σε άλλα γνωστικά αντικείμενα, πέραν των Μαθηματικών). Κάποτε μου ζήτησε, στο μέσο της συνέντευξης που μου παραχωρούσε για τη σχέση Φιλοσοφίας και Επιστήμης (3), να του παρουσιάσω, εάν την ήξερα, την απόδειξη του θεωρήματος Löwenheim-Skolem στη Μαθηματική Λογική. Για ν’ απαντήσω τώρα στο ερώτημά σας, οφείλω να διευκρινίσω ότι ο Καστοριάδης θεωρούσε ότι το Ον διαιρείται στη φυσική και τη βιολογική στοιβάδα, η οποία περιγράφεται επιτυχώς από τα Μαθηματικά, ενώ η ανάδυση-δημιουργία νέων μορφών στις δύο άλλες στοιβάδες του Οντος, την ψυχική και την κοινωνικο-ιστορική, μπορεί να περιγραφεί μόνον με την «επιστράτευση» της εννοίας του «μάγματος», που ο ίδιος επινόησε. Επειδή θεωρούσε ότι τα Μαθηματικά στηρίζονται στην, κατ’ αυτόν «περιοριστική», συνολο-ταυτιστική λογική, όπως την αποκαλούσε, έδωσε τον ακόλουθο ορισμό του μάγματος: «Μάγμα είναι αυτό από το οποίο μπορούμε να εξαγάγουμε (ή: μέσα στο οποίο μπορούμε να κατασκευάσουμε) συνολιστικές οργανώσεις απροσδιόριστου αριθμού, αλλά που δεν μπορεί ποτέ να ανασυγκροτηθεί (ιδεατά) με συνολιστική (πεπερασμένη ή άπειρη) σύνθεση αυτών των οργανώσεων». Εν προκειμένω, λοιπόν, έχω δύο παρατηρήσεις, στις οποίες και μόνον περιορίζονται οι διαφωνίες μου με τον Καστοριάδη. Πρώτον, όπως ορθά παρατήρησε ο Δ. Αναπολιτάνος στον Καστοριάδη, «τα Μαθηματικά δεν είναι κατ’ ανάγκην συνολοταυτιστικά, ακόμη και με την τετριμμένη έννοια που εκείνος αποδίδει στον όρο. Ολόκληρες περιοχές των Μαθηματικών –βλ. ιντουισιονιστικά Μαθηματικά, περατοκρατικά Μαθηματικά, ασαφή ή, αλλιώς, συγκεχυμένα (fuzzy) σύνολα κ.λπ.– οικοδομούνται είτε σε λογικές αρχές πολύ ασθενέστερες των ισοδυνάμων της αρχής της ταυτότητας ή της αρχής της μη αντίφασης, είτε σε έννοιες που δεν έχουν ως βάση τους την καντοριανή έννοια του συνόλου στην έστω κατά Zermelo-Fraenkel εκλεπτυσμένη της μορφή» (4). Δεύτερον, οφείλουμε να λάβουμε υπ’ όψιν τον ολοένα αυξανόμενο ρόλο της μαθηματικής θεωρίας των κατηγοριών στην επαναδιατύπωση και συσχέτιση διάφορων κλάδων των Μαθηματικών. Ας υπενθυμίσω ότι ειδοποιό χαρακτηριστικό της θεωρίας κατηγοριών είναι ότι τα στοιχεία μιας κατηγορίας δεν επιλέγονται επειδή ικανοποιούν κοινές ιδιότητες (όπως στη θεωρία συνόλων) αλλά προσδιορίζονται αποκλειστικά από τον καθορισμό των μεταξύ τους σχέσεων. Με άλλα λόγια, στη θεωρία κατηγοριών δεν επικεντρωνόμαστε σε δομές παρά σε σχέσεις μεταξύ δομών (5). Επέλεξα να κάνω αυτήν ειδικά την αναφορά στη θεωρία κατηγοριών διότι θεωρώ πολύ πιθανό ότι ο παραπάνω τρόπος ταυτοποίησης των στοιχείων μιας κατηγορίας θα ενδιέφερε τον Καστοριάδη, καθώς θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε αναθεώρηση κι ενδεχομένως ακριβέστερη διατύπωση του περιεχομένου της έννοιας του μάγματος. • Στις μέρες μας, είναι εξαιρετικά σπάνιο και απρόσμενο ένα άτομο που έχει δεχτεί κυρίως ανθρωπιστική παιδεία -εξάλλου, τυπικά και επαγγελματικά είστε νομικός!- να ενδιαφέρεται με τέτοιο πάθος αλλά και να αφιερώνει τόσο χρόνο στην έρευνα σημαντικών μαθηματικών προβλημάτων. Πώς προέκυψε η ανάγκη ενασχόλησής σας με τα Μαθηματικά; Κατ’ αρχάς, σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, αλλά επειδή η λέξη «νομικός» έχει ένα μάλλον ιδιαίτερο βάρος, θα επέλεγα να αυτοπροσδιοριστώ, κάπως πιο μετριοπαθώς, ως πτυχιούχος της Νομικής Αθηνών, με μεταπτυχιακό στις Ευρωπαϊκές Σπουδές από το LSE και διδακτορικό στις Διεθνείς Σχέσεις από το ίδιο Πανεπιστήμιο. Αυτά είναι τα τυπικά μου προσόντα, χωρίς όμως να αντικατοπτρίζουν απολύτως τα κάπως ευρύτερα πνευματικά μου ενδιαφέροντα. Συγκεκριμένα, το ενδιαφέρον μου για τα Μαθηματικά ξεκινά από την παιδική μου ηλικία. Αργότερα εντυπωσιάστηκα από τη γεωμετρική δομή της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, ενώ όσον αφορά τη Μαθηματική Λογική, με συνήρπασαν εγκαίρως οι αποδείξεις των θεωρημάτων της μη πληρότητας και μη αποφασισιμότητας του Kurt Gödel. Για να μη νομίσει κανείς ότι απαιτούνται πολύ προχωρημένες γνώσεις στα Μαθηματικά, προκειμένου να κατανοήσει το θεώρημα μη πληρότητας, ας μου επιτραπεί, επ’ ευκαιρία, να συστήσω σε κάθε ενδιαφερόμενο αναγνώστη το εξαιρετικό βιβλίο του V. A. Uspensky, «Gödel’s Incompleteness Theorem» (της εκπληκτικής σειράς «Little Mathematics Library» των ρωσικών εκδόσεων MIR), το οποίο είχαν κάποτε εκδώσει στα ελληνικά οι εκδόσεις «Τροχαλία», ενώ υπάρχει «ελεύθερο» και στο Διαδίκτυο (6). Πάντως, ας σημειωθεί ότι όσο παράξενο και ν’ ακούγεται στην Ελλάδα το ν’ ασχολείται κάποιος που έχει σπουδές στα Νομικά με τα Μαθηματικά, αυτό οφείλεται αποκλειστικά στις «διανοητικές αγκυλώσεις» που προκαλεί η δομή του εκπαιδευτικού μας συστήματος και, ιδίως, στο σύστημα των εισαγωγικών μας εξετάσεων στα ΑΕΙ. Σ’ ένα «ευέλικτο» εκπαιδευτικό σύστημα σαν το αμερικανικό, κάτι τέτοιο φαντάζει απολύτως φυσιολογικό. Αρκετοί καθηγητές του Δικαίου σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ αλλά και ανώτατοι δικαστικοί έχουν κάνει πρώτες σπουδές στα Μαθηματικά ή σε κάποια άλλη από τις αποκαλούμενες θετικές επιστήμες. Για παράδειγμα, ο ονομαστός καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Harvard και συγγραφέας της κλασικής πραγματείας, «American Constitutional Law», Lawrence Henry Tribe, έχει πρώτο πτυχίο στα Μαθηματικά και, μάλιστα με βαθμό summa cum laude. Κλείνοντας, θέλω πολύ να σας ευχαριστήσω για την τιμητική για μένα και, ελπίζω, ενδιαφέρουσα για τους αναγνώστες σας συζήτησή μας, και να σας συγχαρώ για την υψηλού επιπέδου και τόσο σημαντική για τον πολιτισμό μας ενημέρωση που παρέχετε στο αναγνωστικό σας κοινό για θέματα επιστήμης. Βιβλιογραφικές παραπομπές 1. Eric Temple Bell, Mathematics: Queen and Servant of Science, Mathematical Association of America, Washington, 1996 [1952]. 2. Gian-Carlo Rota, Μαθηματικά και Φιλοσοφία – Το χρονικό μιας παρανόησης, Εκδόσεις Ευρασία, Αθήνα, 2015. 3. Κορνήλιος Καστοριάδης, Φιλοσοφία και Μαθηματικά – Ενας διάλογος με τον Γεώργιο Λ. Ευαγγελόπουλο, δεύτερη-αναθεωρημένη έκδοση, Εκδόσεις Ευρασία, Αθήνα, 2010 [2004]. 4. Διονύσιος Α. Αναπολιτάνος, Απάντηση στον Κορνήλιο Καστοριάδη, στο Δ. Αναπολιτάνος, Λαβύρινθοι, γνωσιολογικά ρήγματα, φιλοσοφικά σπαράγματα και παραμυθίες – 29 κείμενα φιλοσοφίας, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε., Αθήνα, 2016, σελ. 126. 5. Γιώργος Λ. Ευαγγελόπουλος, Μαθηματικά και Φυσική, μια ιδιαίτερη σχέση – Με αφορμή σκέψεις του Κορνήλιου Καστοριάδη, Εκδόσεις Ευρασία, Αθήνα, 2010, σελ. 75-77. http://physicsgg.me/2017/04/02/%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%be%cf%8d-%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%bf%cf%83%ce%bf%cf%86%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5/

Τα «σφαιρικά καθάρματα» της αστρονομίας. Στον επιστημονικό χώρο τα πράγματα δεν είναι πάντα ιδανικά, όπως νομίζουμε ότι είναι ή θα θέλαμε να είναι. Πολλές φορές ο άκρατος ανταγωνισμός οδηγεί σε μικρότητες και πισώπλατα χτυπήματα μεταξύ των επιστημόνων. Χαρακτηριστική είναι η ιστορία σχετικά με τον ελβετό αστρονόμο Φριτς Τσβίκι (Fritz Zwicky) που ακολουθεί…. Στη δεκαετία του 1930 ο Τσβίκι (φωτογραφία) εργαζόταν στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια και παρατήρησε ότι οι γαλαξίες του γαλαξιακού σμήνους της Κόμης δεν κινούνταν σύμφωνα με τη νευτώνεια βαρύτητα. Ο Φριτς βγήκε ότι οι γαλαξίες του γαλαξιακού σμήνους της Κόμης κινούνταν τόσο γρήγορα που, σύμφωνα με τους νευτώνειους νόμους της κίνησης, θα έπρεπε να απομακρυνθούν μεταξύ τους και το σμήνος να διαλυθεί. Η μόνη εξήγηση, σκέφτηκε, για το γεγονός ότι το σμήνος διατηρείται ενωμένο και δε διαλύεται, είναι ότι περιέχει εκατοντάδες φορές περισσότερη ύλη απ’ όση βλέπουμε με τα τηλεσκόπιά μας. Είτε οι νόμοι του Νεύτωνα ήταν λάθος για τις γαλαξιακές αποστάσεις, ή το σμήνος της Κόμης περιείχε μεγάλες ποσότητες αόρατης ύλης που το συγκρατούσε ενωμένο. Αυτή ήταν η πρώτη ένδειξη στην ιστορία της αστρονομίας ότι κάτι δεν είχαμε καταλάβει καλά σχετικά με την κατανομή της ύλης στο σύμπαν – η πρώτη υποψία για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης. Παρ’ όλ’ αυτά , για πολλούς και διάφορους λόγους, οι αστρονόμοι παγκοσμίως αγνοούσαν ή απέρριπταν το πρωτοποριακό έργο του Τσβίκι. Πρώτον, οι περισσότεροι δυσκολεύονταν να δεχτούν ότι η νευτώνεια βαρύτητα, που επικράτησε στη φυσική για τόσους αιώνες, ήταν λανθασμένη. Η αστρονομία είχε ξαναπεράσει στο παρελθόν από παρόμοιες κρίσεις. Έναν αιώνα πριν, αναλύοντας την τροχιά του Ουρανού, οι μελετητές είχαν διαπιστώσει μια μετατόπιση, μια ανεπαίσθητη απόκλιση από τις εξισώσεις του Ισαάκ Νεύτωνα. Αυτό σήμαινε είτε ότι ο Νεύτων είχε κάνει λάθος, ή ότι υπήρχε κάποιος άλλος πλανήτης που με τη βαρύτητά του προκαλούσε αυτή τη μετατόπιση του Ουρανού. Το 1846, προκρίθηκε η δεύτερη ερμηνεία και, μέσα σε διάστημα λίγων ωρών, αναλύοντας τη θέση που προέβλεπαν οι νόμοι του Νεύτωνα, οι επιστήμονες ανακάλυψαν τον Ποσειδώνα. Ένας δεύτερος λόγος είχε να κάνει με την προσωπικότητα του Τσβίκι και το πώς αντιμετώπιζαν γενικά οι αστρονόμοι τους «παρείσακτους». Ο Τσβίκι ήταν ένας οραματιστής που, όπως και άλλοι του είδους του, γεύτηκε πολλές φορές την περιφρόνηση και τον εμπαιγμό των συναδέλφων του. Το 1933, αυτός και ο Βάλτερ Μπάαντε εφηύραν τον όρο «σουπερνόβα» και έκαναν την ορθή πρόβλεψη ότι το μόνο που μένει από την έκρηξη ενός άστρου είναι ένα μικρό άστρο νετρονίων με διάμετρο γύρω στα 22 χιλιόμετρα. Για την εποχή του, όμως, η ιδέα ηχούσε τόσο εξωπραγματική που έγινε αντικείμενο γελοιογραφίας στους Times του Λος Άντζελες στις 19 Ιανουαρίου 1934. Ο Τσβίκι είχε γίνει έξαλλος με μια ολιγομελή ομάδα διακεκριμένων αστρονόμων που, κατά τη γνώμη του, προσπαθούσαν να του στερήσουν την αναγνώριση, έκλεβαν τις ιδέες του και δεν τον άφηναν να χρησιμοποιεί τα 2,5 και 5 μέτρων τηλεσκόπια όσο θα ήθελε. Το 1974 λίγο πριν πεθάνει, ο Τσβίκι εξέδωσε ιδία δαπάνη έναν κατάλογο γαλαξιών. Ο κατάλογος έφερε την επικεφαλίδα «Μνημόνιο στου Αρχιερείς της Αμερικανικής Αστρονομίας και τους Συκοφάντες τους». Το κείμενο που το συνόδευε ήταν μια καυστική κριτική της αποκλειστικής, ερμητικής φύσης της αστρονομικής ελίτ, που είχε την τάση να αποκλείει ανεξάρτητους μελετητές σαν κι αυτόν. «Φαίνεται», έγραφε, «ότι οι συκοφάντες και οι κλέφτες του σήμερα έχουν το ελεύθερο, ειδικά στην αμερικανική αστρονομία, να σφετερίζονται ανακαλύψεις και εφευρέσεις μοναχικών λύκων και αντικομφορμιστών». Μάλιστα, για τους ανθρώπους αυτούς χρησιμοποιούσε το χαρακτηρισμό «σφαιρικά καθάρματα» επειδή, όπως έλεγε, «είναι καθάρματα απ’ όποια πλευρά κι αν τους κρίνεις». Στην πραγματικότητα ήταν εξοργισμένος που το βραβείο Νόμπελ για την ανακάλυψη των αστέρων νετρονίων απονεμήθηκε σε κάποιον άλλον. Στην φωτογραφία που ελήφθη από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble απεικονίζεται ο σπειροειδής γαλαξίας NGC 4911, ο οποίος βρίσκεται στον πυρήνα του γαλαξιακού σμήνους Κόμη. Το σμήνος αυτό απαρτίζεται από 1000 περίπου γαλαξίες, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι ελλειπτικοί και φακοειδείς και βρίσκεται περίπου 320 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό Κόμη της Βερενίκης – ugenfound.edu.gr http://physicsgg.me/2011/03/31/%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ba%ce%b1%ce%b8%ce%ac%cf%81%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bc/

Κβαντική εξομάλυνση σχετικιστικών ιδιομορφιών. Κβαντομηχανικά φαινόμενα εξαλείφουν μη-φυσικά χαρακτηριστικά του χωροχρόνου που προκύπτουν από την κλασική γενική σχετικότητα. Η γενική θεωρία της σχετικότητας παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος για την περιγραφή του σύμπαντος. Προβλέπει όμως ότι οι μαύρες τρύπες και άλλες ιδιομορφίες διαθέτουν χαρακτηριστικά τα οποία δείχνουν να είναι απαράδεκτα από φυσική άποψη. Ομάδα θεωρητικών φυσικών από Βραζιλία, Ιταλία και Χιλή δημοσίευσε μια εργασία [Quantum Backreaction on Three-Dimensional Black Holes and Naked Singularities] https://journals.aps.org/prl/abstract/10.1103/PhysRevLett.118.131102 στην οποία υποστηρίζεται ότι όταν κβαντομηχανικά φαινόμενα περιλαμβάνονται στην περιγραφή αυτών των ιδιομορφιών (singularities), τότε ο χωροχρόνος εξομαλύνεται, αφαιρώντας μερικά από τα προβληματικά χαρακτηριστικά που προέρχονται μόνο από την γενική σχετικότητα. Οι συγγραφείς, Marc Casals, Alessandro Fabbri, Cristián Martínez και Jorge Zanelli, επικεντρώνουν σε δυο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις. Η πρώτη αναφέρεται σε μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα (οι περισσότερες μαύρες τρύπες αναμένεται να περιστρέφονται διότι προέρχονται από ιδιο-περιστρεφόμενα άστρα). Σύμφωνα με τη γενική σχετικότητα αυτό το σύστημα έχει δυο επιφάνειες που περιβάλλουν την ιδιομορφία, έναν εξωτερικό ορίζοντα, και έναν εσωτερικό, τον ορίζοντα Cauchy, πέραν του οποίου δεν έχουμε κανένα τρόπο να προβλέψουμε για το τι θα συμβεί. Η δεύτερη δυσκολία υπεισέρχεται εξαιτίας της «γυμνής ιδιομορφίας», περιοχές με άπειρη πυκνότητα μάζας, που σε αντίθεση με τις μαύρες τρύπες, δεν έχουν ορίζοντα γεγονότων. Και ο ορίζοντας Cauchy και οι γυμνές ιδιομορφίες είναι ανεπιθύμητες διότι οδηγούν σε απώλεια της προβλεψιμότητας: ένας παρατηρητής μεταξύ του εξωτερικού και του εσωτερικού ορίζοντα μιας μαύρης τρύπας ή κάποιος που παρατηρεί μια γυμνή ιδιομορφία, δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον του χωροχρόνου βασιζόμενος στις αρχικές του συνθήκες. Οι Casals et al φτάνουν σε μια αναλυτική λύση των εξισώσεων του Einstein συμπεριλαμβάνοντας ένα κβαντικό πεδίο σε δυο χωρικές διαστάσεις, αν και ελπίζουν ότι θα πάρουν παρόμοια αποτελέσματα και με τρεις χωρικές διαστάσεις. Επιβεβαιώνουν ότι μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα θα χάσει τον Cauchy ορίζοντά της και ότι οι γυμνές ανωμαλίες θα περιβάλλονται από ορίζοντες γεγονότων. Με άλλα λόγια, θα μετατραπούν σε περισσότερο «αποδεκτές» μαύρες τρύπες. http://physicsgg.me/2017/03/31/%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%be%ce%bf%ce%bc%ce%ac%ce%bb%cf%85%ce%bd%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8e%ce%bd-%ce%b9/

Nanocar Race: Κούρσα νανοαυτοκίνητων, κλίμακας ατόμων. «Νανοαυτοκίνητα» διαγωνίζονται για πρώτη φορά σε διεθνή αγώνα κλίμακας ατόμου στις 28-29 Απριλίου 2017 στην Τουλούζη. Τα οχήματα αυτά, τα οποία αποτελούνται από μερικές εκατοντάδες άτομα το καθένα, θα κινούνται από μικρούς ηλεκτρικούς παλμούς κατά τη διάρκεια της 36ωρης κούρσας, που θα λάβει χώρα σε μια πίστα φτιαγμένη από άτομα χρυσού, μήκους το πολύ 100 νανομέτρων. Την κούρσα θα παρατηρεί ένα ειδικό μικροσκόπιο του CEMES (Centre d'élaboration de matériaux et d'études structurales) στο CNRS (Centre National de la recherche scientifique) στην Τουλούζη. Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του CNRS, πρόκειται κυρίως για επιστημονικό και τεχνολογικό πείραμα, που θα μεταδοθεί ζωντανά στο κανάλι Nanocar Race του YouTube. Σκοπός είναι η προώθηση της έρευνας στην παρατήρηση και τον έλεγχο των μηχανημάτων σε νανοκλίμακες. Το Nanocar Race είναι στην ουσία ένα διεθνές επιστημονικό πείραμα που θα πραγματοποιηθεί σε πραγματικό χρόνο, με σκοπό την αξιολόγηση των επιδόσεων των μηχανημάτων και των επιστημονικών οργάνων που θα χρησιμοποιηθούν στο πλαίσιό του. Το όλο πείραμα άρχισε το 2013, στο πλαίσιο ερευνών για νανομηχανήματα: Επρόκειτο για ιδέα του Κριστιάν Γιοακίμ, ερευνητή του CNRS, και του Γκουενέλ Ραπίν, καθηγητή Χημείας στο Université Toulouse III - Paul Sabatier. Τρία χρόνια μετά, τα νανο-οχήματα είναι έτοιμα για αγώνα στη χρυσή επιφάνεια της πίστας. Μεταξύ των προκλήσεων στην οργάνωση του αγώνα περιλαμβανόταν η επιλογή της πίστας, που έπρεπε να είναι ικανή να εξυπηρετεί τα οχήματα, μέχρι την προσαρμογή του μικροσκοπίου, τη σύνθεση των ίδιων των οχημάτων, τη δομή και την προώθησή τους κ.α. Από τις εννιά ομάδες που υπέβαλαν αίτημα πριν τον Μάιο του 2016 επελέγησαν έξι και εν τέλει στην κούρσα στις 28 Απριλίου θα συμμετέχουν τέσσερις. Στο πλαίσιο του αγώνα, κάθε ομάδα θα αναπτύξει νέες δεξιότητες, δεδομένα και know-how που ελπίζεται πως θα συμβάλουν στην ανάπτυξη χημείας επιφανειών (χημικές συνθέσεις άμεσα σε μια συγκεκριμένη επιφάνεια), ή στην επιστήμη μεμβρανών, νέο τομέα επιστημονικής έρευνας, η οποία καθιστά δυνατή την τοποθέτηση μηχανημάτων τέτοιας κλίμακας στην επιφάνεια κυττάρων, ή τον έλεγχο της κίνησης ενός μορίου στο υγρό. Όσον αφορά στη μορφή της πίστας, είναι: 20 νανόμετρα, μια στροφή 45 μοιρών, 30 νανόμετρα, μια στροφή 45 μοιρών, 20 νανόμετρα, για ένα σύνολο 100 νανομέτρων. Υπάρχει η δυνατότητα να αλλάξει κάποιον όχημα σε περίπτωση ατυχήματος, είναι το σπρώξιμο απαγορεύεται. Κάθε ομάδα έχει δυνατότητα χρήσης ενός τομέα της πίστας. http://www.naftemporiki.gr/story/1218747/nanocar-race-koursa-nanoautokiniton-klimakas-atomon

Το εκπληκτικό ρομπότ του Πολυτεχνείου Κρήτης που μιλά… ελληνικά! Η ταχύτατη εξάπλωση των έξυπνων συσκευών και η ανάπτυξη της Τεχνητηής Νοημασύνης δημιουργεί τις ανάγκες για φυσικότερους τρόπους αλληλεπίδρασης ανθρώπων και έξυπνων συστημάτων. Ένα τέτοιο κοινό μέσο αλληλεπίδρασης είναι και η συνομιλία σε φυσική γλώσσα, η οποία ανοίγει νέες προοπτικές όταν ένας άνθρωπος συνομιλεί με ένα ρομπότ, καθώς εμπλουτίζεται με κινήσεις, χειρονομίες, εκφράσεις, οπτική και φυσική επαφή. Τα ανθρωποειδή ρομπότ της ομάδας «Κουρήτες» του Πολυτεχνείου Κρήτης πρόσφατα «έμαθαν» να συνομιλούν στα ελληνικά. Παρακολουθήστε στο εκπληκτικό βίντεο τον Ερμή, ο οποίος απευθύνει χαιρετισμό στο κοινό του Συνεδρίου Artificial Intelligence που πραγματοποιήθηκε στο GazArte, στην Αθήνα στις 21 Μαρτίου 2017. Το ρομπότ, σύμφωνα με ανάρτηση του τμήματος Δημοσίων Σχέσεων του Πολυτεχνείου στην ιστοσελίδα του ιδρύματος, συνομιλεί σε φυσική γλώσσα με τον παραγωγό του συνεδρίου Γιάννη Μουρατίδη, αξιοποιώντας μια σύνθεση μονάδων λογισμικού από διάφορες τεχνολογίες (IBM Watson, Nuance Speech, Aldebaran Robotics Choregraphe) και εξατομικευμένους κανόνες διαλόγου. Το εντυπωσιακό αυτό γεγονός αποδεικνύει για μία ακόμη φορά την πρωτοπορία της Κρήτης στον τομέα της επιστημονικής έρευνας και της τεχνολογίας. http://www.pronews.gr/portal/20170401/genika/tehnologia/51/ekpliktiko-rompot-toy-polytehneioy-kritis-poy-mila-ellinika-fotovinteo

ISS-51/52 Στο Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναυτων Γιούρι Γκαγκάριν ολοκληρωθηκαν οι ολοκληρωμένες εξετάσεις κατάρτισης για τηνμεγάλη εκστρατεία ISS-51/52. Στις 31 του Μάρτη του 2017 στο κεντρικό πλήρωμα πραγματοποιήθηκε εκπαίδευση σχετικά με την εφαρμογή των στοιχείων του προγράμματος πτήσεων για τη μεταφορά του επανδρωμένου όχηματος «Σογιούζ», εις διπλούν - σε ένα προσομοιωτή του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Τα διαγράμματα ακολουθίας των σύνθετων εκπαιδεύσεων του προσωπικού εισήχθησαν ως τακτικές και έκτακτες καταστάσεις. Οι αστροναύτες θα αξιολογηθούν από εξεταστική επιτροπή. Τη Δευτέρα, η ΕΠΑ θα είναι σε συνάντηση της Διαπεριφερειακής Επιτροπής (ΚΕΕ), το οποίο θα αποφασίσει για τη σύσταση των πληρωμάτων για να συνεχίσει τον προκαταρκτικο ελέγχο κατάρτισης στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, και πριν την πτήση η συνέντευξη Τύπου με τη συμμετοχή των κοσμοναύτων και αστροναύτων. Το ISS-51/ 52 περιλαμβάνει τον κοσμοναύτη της ROSCOSMOS Fodor Yurchihin και τον αστροναύτη της NASA Dzhek Fisher. Δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας του πληρώματος της Roskosmos κοσμοναύτης Σεργκέι Ryazansky και τον αστροναύτη της NASA Randolph Breznik. Σύμφωνα με τον προγραμματισμο η εκτόξευση των επανδρωμένων πτήσεων διαστημικών σκαφών του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού θα γίνει στις 20 Απριλίου, 2017 με το «Σογιουζ MS-04 ». Η προβλεπόμενη διάρκεια της πτήσης - 136 ημέρες. https://www.roscosmos.ru/23381/

SpaceX: Επιτυχής η πρώτη εκτόξευση ανακυκλωμένου πυραύλου. Τελικά, όλα πήγαν καλά και η SpaceX μπόρεσε να πανηγυρίσει τα ξημερώματα της Παρασκευής για την πρώτη πτήση χρησιμοποιημένου πυραύλου. Το κατώτερο και μεγαλύτερο τμήμα του πυραύλου Falcon 9 (για εκτόξευση από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα), είχε χρησιμοποιηθεί τον Απρίλιο για την εκτόξευση του σκάφους Dragon που ανεφοδίασε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Στο τέλος της αποστολής επέστρεψε στην ατμόσφαιρα και προσεδαφίστηκε κατακόρυφα σε μια πλατφόρμα στον ωκεανό. Στη δεύτερη πτήση του έθεσε σε τροχιά έναν δορυφόρο επικοινωνιών για την εταιρεία SES με έδρα το Λουξεμβούργο. Η SpaceX, μια εταιρεία του φιλόδοξου μεγιστάνα Έλον Μασκ, υπολογίζει ότι οι πύραυλοι πολλαπλής χρήσης θα μειώσουν το κόστος των εκτοξεύσεων κατά περίπου 30%. Μέχρι σήμερα, η εταιρεία είχε προσεδαφίσει το πρώτο στάδιο του Falcon 9 οκτώ φορές -οι τρεις στην ξηρά και οι υπόλοιπες πέντε σε μη επανδρωμένη πλατφόρμα στη θάλασσα. Χάρη και στις επιτυχίες της SpaceX, οι επαναχρησιμοποιούμενοι πύραυλοι έχουν πλέον γίνει η νέα καραμέλα της διαστημικής βιομηχανίας. Η Blue Origin του Τζεφ Μπέζος, η οποία εν μέρει ανταγωνίζεται με τη SpaceX, έχει προσεδαφίσει με επιτυχία τον δικό της πύραυλο New Shepard. Πολλοί λοιπόν περίμεναν να δουν αν το εγχείρημα της Παρασκευής θα πετύχει για να ανοίξει μια νέα εποχή διαστημικών πτήσεων. Και φαίνεται ότι αυτό συμβαίνει. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500136751 Για πέμπτη φορά στο διάστημα ο «Θοδωρής» «Νιώθω ευτυχισμένος, που πριν φύγω για πέμπτη φορά στο διάστημα, κατάφερα να βρίσκομαι μαζί σας!» είπε με μεγάλο ενθουσιασμό ο Ρώσος κοσμοναύτης -Πόντιος στην καταγωγή- Θεόδωρος Γιουρτσίχιν, στην μεγάλη γιορτή των Ελλήνων της Μόσχας, για την επέτειο της Επανάστασης του 1821. Στη κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων «Izvestia Hall» στο κέντρο της ρωσικής πρωτεύουσας, την περασμένη Κυριακή, έγινε μεγάλη εκδήλωση, όπου βρέθηκαν, εκτός των Ελλήνων που διαπρέπουν στη Μόσχα, και πολλοί Ρώσοι φιλέλληνες. «Από αύριο θα είμαι σε συνθήκες αποστέρησης και στις 20 Απρίλιου θα πραγματοποιηθεί η πτήση μου για την οποία προετοιμαζόμουν δυο χρόνια. Ευχαριστώ φίλοι μου για τις τιμές που μου δώσατε, αλλά η μεγαλύτερη χαρά είναι ότι βλέπω όλους τους συμπατριώτες μου μαζί, αυτό μου δίνει περισσότερη δύναμη!» είπε ο παγκοσμίου φήμης κοσμοναύτης και πρόσθεσε: «Μένουμε στην μεγάλη Ρωσία, αλλά δεν ξεχνάμε ότι ανήκουμε συναισθηματικά σε μια μικρή, αλλά μεγάλη Ελλάδα, μια υπέροχη χώρα...! Τους δεσμούς αίματος Ρωσίας - Ελλάδος κανένας και ποτέ δεν μπορεί να σπάσει!». Στον χαιρετισμό του, ο Φιόντορ (Θεόδωρος) Γιορτσίχιν, απευθυνόμενος στον Έλληνα πρέσβη στη Μόσχα, Ανδρέα Φρυγανά, τον ευχαρίστησε που στην ομιλία του ανέφερε τη μεγάλη συμβολή της Ρωσίας στην ελληνική Επανάσταση. Την πέμπτη του πτήση στο διάστημα, ο Φιοντόρ Γιουρτσίχιν θα την πραγματοποιήσει μαζί με τον Τζακ Φίσερ και τον Πάολο Νεσπόλι, από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ, ενώ ο ποντιακής καταγωγής κοσμοναύτης θα είναι ο διοικητής της αποστολής και του πληρώματος του «Σογιούζ MS-04». Ο Φιόντορ Γιουρτσίχιν γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1959 στο Βατούμι της Γεωργίας, από γονείς ποντιακής καταγωγής. Η πρώτη φορά που πέταξε με την NASA ήταν το 2002 με το διαστημικό λεωφορείο «Ατλαντίς» και η δεύτερη το 2007 που υπήρξε και κυβερνήτης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για 6 μήνες. Έχει βραβευτεί με το μετάλλιο του «Ήρωα της Ρωσικής Ομοσπονδίας», το μετάλλιο της «Τάξης της Φιλίας», το μετάλλιο της NASA, για διαστημικές πτήσεις και πλήθος άλλων από την Ομοσπονδία Κοσμοναυτών. Ο ποντιακής καταγωγής κοσμοναύτης έκανε τέσσερις πτήσης. Πέρασε συνολικά στο διάστημα 534 εικοσιτετράωρα, 2 ώρες και 33 λεπτά. Πέντε φορές είχε βγει στο αχανές σύμπαν, όπου έκανε εργασίες επί 31 ώρες και 54 λεπτά. Τέλος, ένας από τους επιφανείς Έλληνες επιχειρηματίας και χορηγός του Ελληνικού Συλλόγου Μόσχας, Ανδρέας Ηλιόπουλος, ντυμένος με την ελληνική παραδοσιακή στολή, που φόρεσε λόγω της εθνικής γιορτής, είπε, καθώς φωτογραφιζόταν με τον κοσμοναύτη: «Αφού με το καλό γυρίσεις από το διάστημα, του χρόνου, στη εθνική γιορτή της ελληνικής Επανάστασης, θα ντυθείς με την ελληνική στολή!». Ο πρώτος κοσμοναύτης ελληνικής (ποντιακής καταγωγής), Φιόντος Γιουρτσίχιν του χαμογέλασε ευτυχισμένα και απάντησε: «Φυσικά, αφού είμαι μέλος του Ελληνικού Συλλόγου, θα κάνω ότι λέει το πρόγραμμα!». http://www.tanea.gr/news/world/article/5435806/gia-pempth-fora-sto-diasthma-tha-paei-o-thodwrhs/ Η δραματική στιγμή που αστροναύτες χάνουν εξοπλισμό στο διάστημα. Τα συντρίμμια μιας ασπίδας διαμέτρου 1,5 μέτρου, που θα τοποθετούνταν στο σημείο ελλιμενισμού στο Διεθνή Διαστημικό σταθμό, χάθηκαν στο διάστημα κατά τη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου από δύο βετεράνους αστροναύτες των ΗΠΑ. Η Πέγκυ Γουίτσον, που είναι η πιο έμπειρη γυναίκα αστροναύτης του κόσμου, είπε στις ομάδες ελέγχου επί του εδάφους πως μια σακούλα που περιείχε τα συντρίμμια της ασπίδας έφυγαν μακριά περίπου στις 2 το μεσημέρι της Πέμπτης. Εκείνη τη στιγμή, η 57χρονη Γουίτσον και η διοικητής του σταθμού Σέιν Κίμπουργκ, βρισκόταν στα μέσα ενός προγραμματισμένου 6ωρου διαστημικού περιπάτου για να προετοιμάσουν μια θύρα σύνδεσης για το επερχόμενο εμπορικό στόλο και για την αντιμετώπιση άλλων εργασιών συντήρησης. Ήταν ο όγδοος διαστημικός περίπατος για την Γουίτσον, που ξεπέρασε το 50 ωρών και 40 λεπτών ρεκόρ της προηγούμενης γυναίκας αστροναύτη Σουνίτα Γουίλιαμς. Οι κάμερες στο σταθμό παρακολούθησαν την σακούλα με τα συντρίμμια καθώς έπλεε σε απόσταση. Η NASA δήλωσε πως οι μηχανικοί έκριναν ότι δεν υπήρξε καμία απειλή για την ασφάλεια των αστροναυτών ή την εγκατάσταση, ένα ερευνητικό εργαστήριο αξίας 100 δις. δολαρίων που πετά περίπου 400 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη. Δεν υπάρχουν άλλες λεπτομέρειες σχετικά με το πώς η ασπίδα, η οποία ζυγίζει 8 κιλά, χάθηκε. «Οι ομάδες επικεντρώθηκαν στην ολοκλήρωση του διαστημικού περιπάτου και θα επανεξετάσουν τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν μετά την ολοκλήρωση» έγραψε σε e-mail ο εκπρόσωπος της NASA, Νταν Χουότ. Οι δύο αστροναύτες εγκατέστησαν άλλες τρεις ασπίδες κατά τη διάρκεια του διαστημικού περιπάτου και τοποθέτησαν ένα προσωρινό κάλυμμα πάνω από το σημείο ελλιμενισμού, όπου θα έμπαινε η ασπίδα στο σημείο πρόσδεσης στο μέλλον των διαστημικών ταξί που αναπτύσσονται από την Boeing και την Space Exploration Technologies. Αν και δεν εφαρμόζει τέλεια, το κάλυμμα θα βοηθήσει στην προστασία του σταθμού και θα παρέχει θερμική θωράκιση, δήλωσε η NASA. Οι αστροναύτες έχουν χάσει κατά καιρούς μικρά αντικείμενα, όπως βίδες και παξιμάδια, αλλά σπάνια έχουν χαθεί μεγάλα αντικείμενα. Η τελευταία φορά ήταν το 2008, όταν ένας αστροναύτης έχασε την τσάντα εργαλείων του, ενώ προσπαθούσε να επισκευάσει ένα μπλοκαρισμένο ηλιακό πάνελ. Η χαμένη ασπίδα θα «τραβηχτεί» τελικά πίσω στην ατμόσφαιρα της Γης και θα καεί. Μέχρι τότε, θα ενωθεί με περισσότερα από 21.000 άλλα κομμάτια που βρίσκονται σε τροχιά και αποτελούν σκουπίδια του διαστήματος. https://www.youtube.com/watch?v=r5UTFBl2X2I http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/h_dramatiki_stigmi_pou_astronautes_xanoun_eksoplismo_sto_diastima_vid-65096992/ Όλος ο φωτογραφικός πλούτος της NASA σε ένα μέρος. Η NASA έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα έναν τεράστιο πλούτο εικόνων που μας βοηθούν να κατανοήσουμε το διάστημα. Η NASA αποφάσισε να δώσει στη δημοσιότητα όλη αυτή τη βάση δεδομένων εικόνας και βίντεο για τους φίλους της διαστημικής εξερεύνησης και μάλιστα να δώσει τη δυνατότητα της αναζήτησης από ένα σημείο στο Internet για ό,τι μπορεί να θέλει να δει κανείς. Οποιοσδήποτε μπορεί να κατεβάσει και να χρησιμοποιήσει με όποιο τρόπο επιθυμεί τις εικόνες και τα βίντεο που βρίσκονται εκεί, καθώς δεν υπάρχει copyright. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της NASA, το images.nasa.gov περιέχει περισσότερες από 140.000 εικόνες, βίντεο, ακόμα και ηχητικά αρχεία από τις αποστολές της υπηρεσίας, καθώς και χρήσιμες πληροφορίες για τον πλανήτη μας και την κλιματική αλλαγή. Το περιεχόμενο μπορεί να ενσωματωθεί με ευκολία σε ένα site ενός χρήστη, ενώ η αναζήτηση είναι εύκολη και οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Κατά τη διάρκεια της αναζήτησης, ο επισκέπτης της βάσης δεδομένων εικόνων της NASA μπορεί να επιλέξει τη μορφή του περιεχομένου που αναζητά, έτσι ώστε να έχει πιο συναφή αποτελέσματα. Το καλό είναι ότι θα μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει όλο αυτό το υλικό της NASA για εκπαιδευτικούς σκοπούς, αλλά και για εργασίες και παρουσιάσεις κάθε είδους. http://www.pestaola.gr/olos-o-fwtografikos-ploutos-ths-nasa-se-ena-meros/

Περουβιανοί επιστήμονες καλλιέργησαν «αρειανές» πατάτες. Στην κινηματογραφική ταινία «Η διάσωση» ο αστροναύτης Ματ Ντέιμον χρειάστηκε να καλλιεργήσει πατάτες στον 'Αρη για να επιβιώσει. Επιστήμονες στο Περού -πατρίδα της πατάτας- μιμήθηκαν στο εργαστήριό τους τις εχθρικές συνθήκες του αρειανού περιβάλλοντος και κατάφεραν να κάνουν κάτι παρόμοιο. Ερευνητές του Διεθνούς Κέντρου Πατάτας, με επικεφαλής τον αστροβιολόγο Χούλιο Βαλδίβια του Πανεπιστημίου Μηχανικής και Τεχνολογίας της Λίμα, οι οποίοι συνεργάζονται με το ερευνητικό κέντρο Ames της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), σύμφωνα με τις βρετανικές «Γκάρντιαν» και «Ιντιπέντεντ», αφού αρχικά πειραματίσθηκαν με το κατάξερο έδαφος της ερήμου των 'Ανδεων, στη συνέχεια κατάφεραν να αναπτύξουν πατάτες σε εργαστηριακό περιβάλλον παγωμένο και με αυξημένο διοξείδιο του άνθρακα. Οι επιστήμονες δήλωσαν αισιόδοξοι ότι, αν και τα πειράματά τους βρίσκονται σε αρχικό ακόμη στάδιο, θα είναι τελικά εφικτό να καλλιεργηθούν πατάτες στο εχθρικό έδαφος του 'Αρη, πράγμα που ασφαλώς θα έχει μεγάλη σημασία για τους μελλοντικούς αστροναύτες, οι οποίοι θα φθάσουν εκεί. Αλλά τα σχετικά πειράματα μπορεί επίσης να αποβούν ωφέλιμα και στη Γη, για τις περιοχές που θα επηρεασθούν αρνητικά από την κλιματική αλλαγή. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/peroubianoi_epistimones_kalliergisan_areianes_patates-65096951/

Ερευνητές ταξίδεψαν στο 1960 μέσω σταθμού στην Ανταρκτική. Διαθέτει όλα τα απαραίτητα συστατικά ενός καλού θρίλερ: ένας εγκαταλελειμμένος επιστημονικός σταθμός θαμμένος κάτω από τον αιώνιο πάγο, που μια ομάδα εξερευνητών «ξυπνά» από τον παγωμένο του ύπνο μισό αιώνα αργότερα. Ωστόσο η αποστολή των ερευνητών που έφτασε στον αμερικανικό σταθμό με το όνομα Plateau Station δεν βρέθηκε μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις, αλλά έκανε ένα... ταξίδι στον χρόνο, τότε που το ημερολόγιο έγραφε 1969 και ο σταθμός έκλεινε για πάντα. Δεν είναι εύκολο να εντοπιστεί ο σταθμός, όπου από το 1965 έως το 1969 ζούσαν 4 στρατιωτικοί και 4 επιστήμονες, υπό τις διαταγές ενός γιατρού του αμερικανικού ναυτικού. Ο λόγος είναι ότι στο συγκεκριμένο σημείο -όπου έχει καταγραφεί ο χαμηλότερος μέσος όρος θερμοκρασίας στην Ανταρκτική, και δη -73,2 βαθμοί Κελσίου- το χιόνι αυξάνεται κατά 10 εκατοστά ετησίως, οπότε αισίως οι εγκαταστάσεις έχουν καλυφθεί από πέντε μέτρα χιόνι. Το μόνο που φαίνεται από μακριά είναι ο σιδερένιος πύργος και η κορυφή του συγκροτήματος, που είχε εμβαδόν 25 μέτρων επί 8. Λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών, υπήρχαν πολύ συχνά προβλήματα με την τροφοδοσία ρεύματος, γεγονός που συντέλεσε στην απόφαση του αμερικανικού στρατού να κλείσει τον συγκεκριμένο σταθμό. Το εσωτερικό έχει ακόμη την αισθητική της δεκαετίας του 1960. Σαφώς τα εργαλεία έχουν φύγει, ωστόσο βλέπει κανείς εκείνο το σίδερο, το πλυντήριο, την κουζίνα, ακόμη και τρόφιμα τα οποία έχουν συντηρηθεί λόγω των πολικών θερμοκρασιών. Μέσα στα ντουλάπια υπήρχαν αλάτι, πιπέρι, ποπκόρν, ενώ από τον τοίχο κρεμόταν ένα δίχτυ γεμάτο καρύδια. Ολα φαίνονταν αναλλοίωτα, λες και οι προμήθειες έφθασαν μόλις χθες και όχι πριν από 50 χρόνια. Οι κοιτώνες Στους κοιτώνες της ομάδας που ζούσε στον σταθμό και έκανε χρήσιμες μετρήσεις για τη θερμοκρασία, τον καιρό και το περιβάλλον, οι ερευνητές εντυπωσιάστηκαν διαπιστώνοντας ότι τα κρεβάτια ήταν ακόμη στρωμένα, υπήρχαν επιπλέον σκεπάσματα και καθαρά σεντόνια. Μέχρι και ένα τεύχος του Playboy από το 1966 ήταν διαθέσιμο στο τραπεζάκι του υπνοδωματίου. Οι επισκέπτες έκλεισαν την είσοδο φεύγοντας, χωρίς να κλειδώσουν, όπως ακριβώς τη βρήκαν όταν έφτασαν. Οπως λένε οι ειδικοί στην Ανταρκτική, η εικόνα θα είναι ίδια σε 20 ή 30 χρόνια από σήμερα, ενώ ο πύργος θα φαίνεται από μακριά για τα επόμενα 500 χρόνια. Και μάγειρας στην αποστολή Το 1965 οι αμερικανικές Αρχές ήθελαν να κάνουν οικονομία στέλνοντας 7 άτομα πλήρωμα, ωστόσο οι ειδικοί επέμειναν στη σημασία της σωστής διατροφής και έτσι προστέθηκε ένας μάγειρας. http://www.ethnos.gr/klik/arthro/ereunites_taksidepsan_sto_1960_meso_stathmou_stin_antarktiki_photos-65096906/

Η εξιχνίαση της σκοτεινής ύλης ίσως «περνά» από τους ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων. Φυσικοί συνδύασαν σε μία θεωρία τις μαύρες τρύπες, τα βαρυτικά κύματα και τα αξιόνια, ένα υποθετικό είδος σωμάτων που έχει προταθεί ως «συστατικό» της σκοτεινής ύλης. Μάλιστα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αν η θεωρία τους ευσταθεί, τότε η ύπαρξη των αξιονίων, και επομένως η λύση του μυστηρίου της σκοτεινής ύλης, θα επιβεβαιωθεί από το πείραμα LIGO στις ΗΠΑ – το οποίο ανίχνευσε πέρυσι για πρώτη φορά βαρυτικά κύματα. Οι μαύρες τρύπες είναι τα απομεινάρια μεγάλων άστρων που ολοκλήρωσαν τη «ζωή» τους και κατέρρευσαν υπό την επίδραση της βαρύτητάς τους, αποκτώντας έτσι απίστευτη πυκνότητα. Η συνέπεια είναι οποιοδήποτε σώμα ή φωτόνιο βρεθεί στον «ορίζοντα γεγονότων» μίας μαύρης τρύπας, δηλαδή στην περιοχή όπου το βαρυτικό της πεδίο έχει εξαιρετικά μεγάλη ένταση, να μην μπορεί να «δραπετεύσει». Όπως προέβλεψε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν στη Γενική Σχετικότητα, τα βαρυτικά κύματα είναι οι διαταραχές που διαδίδονται στο χωροχρονικό συνεχές από την κίνηση των υλικών σωμάτων. Παρόλο που η πρόβλεψη έγινε πριν από 101 χρόνια, μόλις πέρυσι μπόρεσε το πείραμα LIGO στις ΗΠΑ, με τους δύο ανιχνευτές του στην Ουάσιγκτον και τη Λουιζιάνα, να καταγράψει τέτοια σήμερα. Από την άλλη, τα αξιόνια είναι υποθετικά σωματίδια, με μάζα ένα δισεκατομμυριοστό ή και μικρότερη από του ηλεκτρονίου. Η ύπαρξή τους προτάθηκε τη δεκαετία του 1970, για την εξήγηση μίας περίεργης ιδιότητας των «δομικών λίθων» των πρωτονίων και των νετρονίων. Στην πορεία, ωστόσο, φάνηκε πως θα μπορούσαν να εξηγήσουν και τη φύση της σκοτεινής ύλης, η οποία αποτελεί το 85% της ύλης στο σύμπαν. Μέχρι σήμερα, οι ερευνητές προσπαθούν να ανιχνεύσουν τα αξιόνια προσπαθώντας να τα μετατρέψουν σε φωτόνια, χρησιμοποιώντας μαγνητικά πεδία. Τώρα, όμως, οι επιστήμονες από το Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής Perimeter, στον Καναδά, υποστηρίζουν πως η ύπαρξή τους περνά από το πείραμα LIGO. Αυτό οφείλεται στον τρόπο που θα πρέπει να αλληλεπιδρούν με τις μαύρες τρύπες, αν η μάζα τους είναι εξαιρετικά μικρή. Τότε, όσα αξιόνια περιδινίζονται γύρω από μία μαύρη τρύπα, χωρίς να εισέρχονται όμως μέσα στον «ορίζοντα γεγονότων», θα πρέπει να πολλαπλασιάζονται σε πλήθος, λόγω ενός φαινομένου που ονομάζεται υπερεκποµπή (superradiance), δημιουργώντας «νέφη» αξιονίων. Οι επιστήμονες προτείνουν διάφορους τρόπους που τέτοια «νέφη» θα μπορούσαν να δώσουν την ευκαιρία πειραματικών ενδείξεων για την ύπαρξη των αξιονίων. Σύμφωνα με τον πλέον υποσχόμενο, η σύγκρουση των σωματιδίων σε ένα «νέφος» θα προκαλούσε τη συνεχή εκπομπή βαρυτικών κυμάτων, με συχνότητα ανάλογη της μάζας του αξιονίου. Τότε, όπως εκτιμούν, το πείραμα LIGO έχει τη δυνατότητα να ανιχνεύει κάθε χρόνο χιλιάδες τέτοιες πηγές. Επομένως, η καταγραφή πηγών με την ίδια συχνότητα θα «προδώσει» την παρουσία αξιονίων. Παρόλο που στην περίπτωση που οι ανιχνευτές του LIGO εντοπίσουν τέτοια σήματα, αυτό θα αποτελεί ισχυρή ένδειξη για την ύπαρξη των αξιονίων, δεν ισχύει και το αντίστροφο: αν δηλαδή δεν υπάρξουν ενδείξεις των πηγών που προβλέπει η θεωρία, τότε δεν συνεπάγεται πως καταρρίπτεται η ύπαρξη των αξιονίων. Ακόμη όμως κι έτσι, η υπόθεση της ομάδας από το Ινστιτούτο Perimeter ανοίγει τον δρόμο ώστε τα βαρυτικά κύματα να γίνουν ένα «παράθυρο» σε νέα φυσική, πέρα από καινούριο «παράθυρο» μελέτης του σύμπαντος. http://www.naftemporiki.gr/story/1220085/i-eksixniasi-tis-skoteinis-ulis-isos-perna-apo-tous-anixneutes-barutikon-kumaton

Ο ψηλότερος ουρανοξύστης στο κόσμο θα κρέμεται πάνω από τη Γη σε έναν αστεροειδή. Πώς θα σας φαινόταν να μένετε σε έναν ουρανοξύστη που θα κρεμόταν από έναν αστεροειδή; Ένα αρχιτεκτονικό γραφείο παρουσίασε τα σχέδιά του για την κατασκευή του «ψηλότερου στον κόσμο» ουρανοξύστη που θα κρέμεται από έναν αστεροειδή σε τροχιά γύρω από τη Γη. Ο ουρανοξύστης με το όνομα «Analemma Tower» θα κρέμεται από οπλισμένα καλώδια από έναν κομήτη 50 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη, με την τροχιακή διαδρομή να μεταφέρει το κτίριο πάνω από διάφορες πόλεις, συμπεριλαμβανομένης της Νέας Υόρκης και της Αβάνα. Το παράξενο σχέδιο έχει δημιουργηθεί από το αρχιτεκτονικό γραφείο «Clouds», την ίδια εταιρεία πίσω από τις προτάσεις για ένα σπίτι στον Άρη και μια πόλη πάνω σε σύννεφα. Χτίζοντας από τον ουρανό προς τα κάτω, θα «ανατρέψει την καθιερωμένη τυπογραφία του ουρανοξύστη» αναφέρει η εταιρεία. «Μέσα από την πορεία της ιστορίας η ανθρωπότητα ήταν σε θέση να επηρεάσει το περιβάλλον σε αυξανόμενη κλίμακα». Οι προτάσεις συστήνουν την ανέγερση στο Ντουμπάι, λόγω της αποδεδειγμένης ικανότητας της χώρας να κατασκευάζει ουρανοξύστες σε πολύ μικρότερο κόστος από αυτό των ΗΠΑ. Ο «Analemma Tower» θα αποτελείται από τμήματα, με αυτό που θα βρίσκεται πιο κοντά στη Γη να είναι αφιερωμένο στην ψυχαγωγία, σε καταστήματα και εστιατόρια. Πάνω από αυτό, θα υπάρχουν γραφεία, ενώ τα μεσαία τμήματα θα χρησιμοποιηθούν για κήπους και χώρους κατοικίας. Υπάρχουν επίσης σχέδια για έναν τόπο λατρείας και στην κορυφή ένα είδος νεκροταφείου. Η εταιρεία σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει διαστημικούς ηλιακούς συλλέκτες που θα έχουν συνεχή έκθεση στο φως του ήλιου, ενώ το νερό θα μπορούσε να αντληθεί από τα σύννεφα και τη βροχή. Ο ουρανοξύστης θα είναι τόσο μεγάλος που η διάρκεια της ημέρας στην κορυφή θα διαρκεί 45 λεπτά περισσότερο από ότι στο κάτω μέρος, λόγω της καμπυλότητας της γης. Αλλά οι αρχιτέκτονες, ενώ ερευνούσαν τις ατμοσφαιρικές συνθήκες του έργου, ανακάλυψαν πως οι άνθρωποι δε θα είναι σε θέση να αντέξουν στις συνθήκες έξω από το κτίριο. «Ενώ μπορεί να υπάρξει ένα όφελος από τα 45 έξτρα λεπτά του φωτός της ημέρας σε υψόμετρο 32.000 μέτρων, το σχεδόν κενό και οι θερμοκρασίες των -40 βαθμών θα αποτρέψουν τους ανθρώπους από την μετάβαση στον εξωτερικό χώρο, χωρίς προστατευτική στολή» δήλωσε η εταιρεία. Η εταιρεία πιστεύει πως η «σύλληψη» και ο αναπροσανατολισμός ενός αστεροειδή θα είναι σύντομα ρεαλιστικός, επικαλούμενη την αποστολή της Ροζέτας της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Αποστολής, που έδειξε ότι ήταν δυνατόν να προσγειωθεί σε έναν περιστρεφόμενο κομήτη. Η NASA σχεδιάζει επίσης μια αποστολή για την «σύλληψη» ενός αστεροειδή, τον οποίο θα μεταφέρει σε σταθερή τροχιά γύρω από το φεγγάρι. http://www.ethnos.gr/klik/arthro/ki_omos_o_psiloteros_ouranoksystis_sto_kosmo_tha_kremetai_pano_apo_ti_gi_se_enan_asteroeidi_photos-65096438/?imgid=55391253#selectedimg Σχολιο:Η φαντασία του ανθρώπου ειναι αχαλίνωτη αλλα δυστυχως η φυσική ειναι αμειλικτη!!! Στο υψος των 50 χιλ. ο ουρανοξυστης συνεχως θα πεφτει προς την Γη και θα πρεπει να υπαρχουν πυραυλοκινητηρες για να τον κρατουν στο υψος του.Εδω ο Διεθνης Διαστημικος Σταθμος που κινειται στο υψος των 400 και ανω χιλιομετρων χρειζεται καθε τοσο την λειτουργια των progress για να διατηρει το υψος του.Κατι ακόμα ο Τραμπ ακυρωσε το σχεδιο της NASA για μια αποστολή για την «σύλληψη» ενός αστεροειδή, τον οποίο θα μεταφέρει σε σταθερή τροχιά γύρω από το φεγγάρι. (Τέλος από τον Τραμπ στο σχέδιο για τη μεταφορά αστεροειδούς γύρω από τη Σελήνη.Πέμπτη 23/03/2017) /forum/viewtopic.php?t=15547&postdays=0&postorder=asc&start=225

«Σογιούζ MS-04» Οι ειδικοί του κλάδου RKK «Ενέργεια» στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ δοκιμασαν τις ηλιακές μπαταρίες και τις χημικές πηγές του επανδρωμένου πλοίου μεταφοράς της νέας σειράς «Σογιούζ MS-04.» Κατά τη διάρκεια της δοκιμής διεξήχθη αποκάλυψη των ηλιακών συλλεκτών και η επιθεώρησή τους. Οι εργασίες για την προετοιμασία του πλοίου για εκτόξευση πραγματοποιήθηκε στο χώρο 254 στο Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Η εκτόξευση του TPK «MS-04» με το πλήρωμα της επόμενης μακροπρόθεσμης αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τις 20 Απριλίου του 2017 απο την πλατφόρμα №1 ( «Start Γκαγκάριν») στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. https://www.roscosmos.ru/23371/

Σ. Κριμιζής: «Θα πάει επανδρωμένη αποστολή στον Άρη τα επόμενα 30 χρόνια, αλλά ο εποικισμός αργεί» Ο άνθρωπος των μη επανδρωμένων αποστολών της NASA - των Voyager 1 και 2 είναι ο αστροφυσικός Σταμάτης Κριμιζής, αλλά και της New Horizon που μας ταξίδεψε για πρώτη φορά στον Πλούτωνα. Γι' αυτό το συναρπαστικό ταξίδι των διαστημικών εξερευνήσεων που ξεκίνησαν πριν από πενήντα δύο χρόνια από τον Άρη για να φτάσουν σήμερα στον Πλούτωνα, θα μιλήσει την Παρασκευή 31 Μαρτίου στο Athens Science Festival που φιλοξενείται στην Τεχνόπολη. Στο ΑΠΕ - ΜΠΕ μίλησε ασφαλώς για τον Πλούτωνα, αλλά και για τον εποικισμό στον Άρη, τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, τη σημασία της εξερεύνησης, την εξωγήινη ζωή. Η συζήτηση εμπλουτίστηκε με μια σειρά από «μη δημοσιογραφικές» ερωτήσεις - που πιθανότατα είναι και οι πιο διασκεδαστικές. Στον Πλούτωνα τι ψάχνουμε; Ψάξαμε. Γιατί τώρα βρισκόμαστε ένα δισεκατομμύριο χιλιόμετρα μακριά προς το απώτερο μέρος του ηλιακού μας συστήματος. Αυτό που θέλαμε να δούμε είναι εάν έχει τα χαρακτηριστικά ενός πλανήτη. Βρήκαμε μια εκπληκτική γεωλογία που δεν είχαμε προβλέψει. Είναι πιο φιλικός από την Άρη; Λαμβάνοντας υπόψη την απόσταση και μόνο, η απάντηση είναι όχι. Μας χωρίζουν 5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, ο Άρης αντίθετα είναι στη γειτονιά μας. Ο Άρης, η Αφροδίτη και ο Ερμής είναι οι λεγόμενοι «γήινοι» πλανήτες, διότι μοιάζουν κατά κάποιον τρόπο με τη Γη. Αλλά οι τρεις δεν παύουν να είναι μη κατοικήσιμοι. Δεν ενδείκνυνται για διακοπές. Οι απώτεροι πλανήτες είναι τόσο μακριά που φαίνεται αδιανόητο σήμερα να φτάσει εκεί ο άνθρωπος τα επόμενα 500 χρόνια. Εκτός αν αλλάξει θεαματικά η επιστήμη. Μπορεί, ας πούμε, να ανακαλύψουμε κάτι και να μειώσουμε πάρα πολύ τις αποστάσεις; Λέτε εάν είναι πιθανό ανακαλυφθούν άλλοι νόμοι φυσικής και να μην είναι η ταχύτητα του φωτός η σταθερά που έχει πει ο Αϊνστάιν και έχει επαληθευτεί επανειλημμένως. Θα αποδειχθεί άραγε μια μέρα με κάποιον συνδυασμό της κβαντομηχανικής και της θεωρίας της σχετικότητας ότι υπάρχουν και άλλες διαστάσεις που μέχρι τώρα δεν έχει εξερευνήσει κανένας και ότι επομένως έχουμε και άλλους νόμους της φυσικής; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πάντως ότι οι νόμοι της Φυσικής που ισχύουν για το δικό μας ηλιακό σύστημα, ισχύουν και για άλλα συστήματα. Δεν έχουμε ανακαλύψει κάποια καινούργια στοιχεία από τα οποία να προκύπτει κάποια άλλη εικόνα. Με άλλα λόγια, έχουμε μια πολύ αντικειμενική γνώση των νόμων της Φυσικής και του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν στον Γαλαξία μας και το Σύμπαν. Αυτό δεν αποκλείει να υπάρχει κάτι καινούργιο, αλλά προσωπικά δεν βλέπω κάποιο θεαματικό άλμα στην επιστήμη, πέραν της τεχνολογίας βέβαια, στα επόμενα εκατό χρόνια. Ο εποικισμός του Άρη είναι πιο κοντά; Αυτό που είναι κοντά είναι η επανδρωμένη αποστολή στον Άρη - θα μπορούσε να γίνει μέσα στα επόμενα 30 χρόνια. Ο εποικισμός, όμως, είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα. Σημαίνει ότι μεταφέρεις εκεί 2.000 ανθρώπους και αυτοί ξεκινούν μια δραστηριότητα για την παραγωγή τροφίμων, καυσίμων και ό,τι άλλο χρειαστεί για την επιβίωσή τους. Δεν είναι τόσο εύκολο. Ο Άρης έχει μια υποτυπώδη ατμόσφαιρα και χωρίς οξυγόνο, αλλά με διοξείδιο του άνθρακα. Επίσης δεν διαθέτει μαγνητικό πεδίο που διαθέτει η Γη και μας προστατεύει από την κοσμική ακτινοβολία και τις εκλάμψεις του Ήλιου. Η αποικία επομένως θα πρέπει να δημιουργηθεί στο υπέδαφος, περίπου σε ένα μέτρο βάθους. Θα σας μεταφέρω την ερώτηση ενός 12χρονου γνωστού μου. Σας φαίνονται αστείες οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας; Αυτές που έχουν πρόθεση να σε κάνουν να γελάσεις ναι. Αλλά επιστημονικά οι τελευταίες ταινίες είναι πολύ σοβαρές. Η «Διάσωση», για παράδειγμα, είμαι μια τέτοια ταινία υπό την έννοια ότι αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν είναι δυνατά επιστημονικά. Το ίδιο με το Gravity. Το θέμα του είναι απολύτως ρεαλιστικό. Υπάρχει τόσο πολύ σκουπίδι στο διάστημα, ώστε ανά πάσα στιγμή ένα μικρό κομματάκι από μέταλλο μπορεί να περάσει με μεγάλη ταχύτητα μέσα από έναν δορυφόρο και να τον καταστρέψει. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός έχει εκπονήσει σχέδια για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας σύγκρουσης. Ένας έφηβος θέλει να μάθει εάν έχουν βρεθεί εξωγήινοι και μας το κρύβετε. Γράφονται διάφορα τέτοια στο Διαδίκτυο και καμιά φορά και στις εφημερίδες. Είναι όλα ανοησίες. Πρέπει να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό το «κρύβετε». Πώς μπορεί να κρατηθεί ένα μυστικό όταν το γνωρίζουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες άνθρωποι; Λένε, ας πούμε, ότι οι Αμερικανοί δεν πήγαν στο φεγγάρι. Όταν έχεις 25.000 ανθρώπους σε ένα πρόγραμμα πώς μπορείς να περιμένεις ότι όλοι αυτοί συνωμοτούν μεταξύ τους για να κρύψουν την αλήθεια; Και για να επιστρέψω στο αρχικό ερώτημα, μέχρι στιγμής δεν υπάρχει η ελάχιστη απόδειξη περί ύπαρξης εξωγήινων. Η πιθανότητα εξωγήινης ζωής δεν ήταν ένα κίνητρο για εσάς να ασχοληθείτε με το Διάστημα; Η αναζήτηση ζωής είναι ένα κίνητρο, σκοπός και βασικό ερώτημα της ίδιας της NASA. Είμαστε μόνοι; Υπάρχει βιολογική δραστηριότητα σε άλλο μέρος του ηλιακού συστήματος ή του γαλαξία μας; Σημειώστε εδώ όμως ότι το πιο κοντινό αστέρι, το Άλφα Κενταύρου, απέχει από εμάς 4,3 έτη φωτός. Μιλάμε για μια απόσταση 41 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Για να πάει και να έρθει μια αποστολή θα χρειαζόταν 8,5 χρόνια υπό την προϋπόθεση ότι θα ταξίδευε με την ταχύτητα του φωτός. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν γίνεται. Εάν υποθέσουμε ότι κινείται με πενταπλάσια ταχύτητα από αυτή του Voyager, δηλαδή με 100 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, θα χρειαζόμασταν 26.000 χρόνια. Οι αποστάσεις είναι ασύλληπτες. Και η τεχνολογία βρίσκεται σε τόσο νηπιακή κατάσταση ώστε είναι αδύνατον ακόμη και να διανοηθούμε τέτοιου είδους ταξίδια - τουλάχιστον για τα επόμενα 200 με 300 χρόνια. Ερώτηση ενός άλλου έφηβου: Ζηλεύετε τους αστροναύτες; Όχι, όχι. Οι ανθρώπινες αισθήσεις ξέρετε είναι πολύ περιορισμένες. Με τα μάτια μας, ας πούμε, βλέπουμε μήκη κύματος από 300 μέχρι 700 νανόμετρα. Ενώ με τα όργανα βλέπουμε μέχρι 1 δισεκατομμύριο φορές περισσότερο. Βλέπουμε, δηλαδή, πράγματα με όργανα σε ρομποτικά διαστημόπλοια που είναι αδύνατον να δει ο άνθρωπος. Μια φοιτήτρια θέλει να μάθει εάν οι φωτογραφίες που στέλνει η NASA είναι πραγματικά τόσο εντυπωσιακές ή τις «πειράζει» λίγο για λόγους αυτοπροβολής, σαν ας πούμε να θέλει να δικαιολογήσει την ύπαρξή της. Να το θέσω διαφορετικά: Τι προσφέρει η εξερεύνηση του διαστήματος στην κοινωνία; Στοιχίζει πράγματι πολλά όπως κατηγορείται από κάποιους; Ο προϋπολογισμός της NASA δεν είναι παρά το 0,1% του προϋπολογισμού των ΗΠΑ. Και είναι μια επένδυση στο οικονομικό μέλλον της χώρας. Οι πρώτοι ψηφιακοί πομποί που χρησιμοποιούνται σήμερα στις συχνότητες με τις οποίες επικοινωνούμε με τα κινητά κατασκευάστηκαν για να ταξιδέψουν με το Voyager. Τα πρώτα τσιπάκια που κάναμε, επίσης, άλλαξαν την καθημερινότητά μας. Έχει υπολογιστεί ότι η επένδυση στο διαστημικό πρόγραμμα αποφέρει για κάθε ένα δολάριο επτά δολάρια σε οικονομική δραστηριότητα. Δεν βλέπει κανείς πέρα από τη μύτη του όταν νομίζει ότι ξοδεύονται όλα αυτά τα χρήματα για μερικές ωραίες φωτογραφίες. Δεν θα έπρεπε επομένως να μαθαίνουμε περισσότερα πράγματα στο σχολείο για τη διαστημική έρευνα; Γιατί είναι τόσο παραγκωνισμένη αυτή η γνώση; Αυτό είναι ένα ερώτημα που πρέπει να απευθύνετε στην Πολιτεία και τους εκάστοτε υπουργούς που κόβουν μαθήματα, όπως έκαναν με την Πληροφορική. Πριν από μερικές ημέρες μίλησα σε ένα σχολείο στην Κόρινθο, ήταν 300 παιδιά, όλα τους ήθελαν να μάθουν περισσότερα. Τους στερούμε αυτή τη γνώση και στερούμε και μελλοντικές θέσεις εργασίας. Και βέβαια μη με ρωτήσετε για την καταστροφή που έχουν επιφέρει στην ανώτατη εκπαίδευση τα κόμματα με την κομματικοποίηση των φοιτητών. Δεν βλέπουν την καταστροφή αυτή οι πολιτικές ηγεσίες; Παρατηρώ ότι η πολιτική εδώ σας εξοργίζει. Σας συμβαίνει και στην Αμερική με την εκλογή Τραμπ; (Γελάει) Όταν με ρωτούσαν οι φίλοι μου γιατί ξοδεύεις τόσο χρόνο στην Αμερική, τους έλεγα ότι πρέπει να ξεφεύγω από το τρελοκομείο για να καθαρίσει το μυαλό μου. Ε τώρα είναι πιο δύσκολο να το πω αυτό. Θα σας πω τέσσερα ονόματα και θα μου πείτε τι σκέπτεστε για το καθένα από αυτά. Αλβέρτος Αϊνστάιν. Ο μέγας. Η πρώτη επανάσταση στη γνώση έγινε από τον Νεύτωνα, η επόμενη ήταν από τον Αϊνστάιν. Έλιον Μασκ. Ένας επιχειρηματίας που δεν έχει και τόσο επαφή με την πραγματικότητα. Τον παρακολούθησα τον περασμένο Οκτώβριο σε ένα συνέδριο της Διεθνούς Αστροναυτικής Ένωσης στο Μεξικό. Μίλησε για τον εποικισμό του Άρη λέγοντας εντελώς ανυπόστατα πράγματα για όποιον ξέρει φυσική. Στίβεν Χόκινγκ. Η ικανότητά του ως θεωρητικού φυσικού στο πεδίο της κοσμογονίας είναι αποδεδειγμένη. Επίσης εκλαϊκεύει με μοναδικό τρόπο την επιστήμη. Αλλά ξέρετε καμιά φορά οι επιστήμονες, εμού συμπεριλαμβανομένου, βγαίνουμε από τα χωράφια μας και ψευτοφιλοσοφούμε. Σταμάτης Κριμιζής. (Γελάει) Ποια ήταν η ερώτηση; Τώρα κατεβήκατε αρκετά επίπεδα! Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό για το γεγονός ότι η αρχή της πανεπιστημιακής μου ζωής συνέπεσε με το άνοιγμα της διαστημικής εποχής της ανθρωπότητας. Κι όταν έχεις το ενδιαφέρον και θέλεις να δουλέψεις και είσαι και τυχερός και βρεις και τους σωστούς ανθρώπους τότε μπορείς να ταξιδέψεις σε όλους τους πλανήτες και να κάνεις πολλά πράγματα. Τόσα πολλά ώστε ένας αστεροειδής να πάρει το όνομά σου. Αυτός είναι ο «8323 Κριμιζής» και βρίσκεται στην Κυρίως Ζώνη Αστεροειδών ανάμεσα στις τροχιές των πλανητών Άρη και Δία. http://www.pronews.gr/portal/20170330/genika/diastima/49/s-krimizis-tha-paei-epandromeni-apostoli-ston-ari-ta-epomena-30-hronia