Δροσος Γεωργιος

«Nέα εποχή» για τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα αναμένεται να παραμείνουν καθ' όλο το 2016 πάνω από το όριο των 400 μερών ανά εκατομμύριο (ppm), σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό (WMO). Το συμβολικό αυτό όριο είχε για πρώτη φορά ξεπεραστεί το 2015 αλλά φέτος θα είναι η πρώτη χρονιά που προβλέπεται ότι θα συμβεί αυτό σε ετήσια βάση. Η κατάσταση αυτή, προειδοποιεί ο WMO, δεν αναμένεται να αντιστραφεί για τις επόμενες «πολλές γενιές». «Το έτος 2015 εγκαινίασε μια νέα εποχή αισιοδοξίας και κλιματικής δράσης με τη συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή. Αλλά θα γράψει επίσης ιστορία ως η έναρξη μιας νέας εποχής στην πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής με υψηλές συγκεντρώσεις-ρεκόρ αερίων θερμοκηπίου», ανέφερε ο γενικός γραμματέας του WMO, Πέτερι Τάαλας. Τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα είχαν φθάσει τα 400 ppm σε κάποιες περιοχές και κάποιους μήνες, αλλά «ποτέ πριν σε παγκόσμια βάση κατά μέσο όρο για ολόκληρο το έτος», ανέφερε ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός στο ετήσιο Δελτίο για το Φαινόμενο του Θερμοκηπίου. Τα υψηλά επίπεδα CO2 βοηθήθηκαν από το φετινό ισχυρό φαινόμενο Ελ Νίνιο, ενώ οι ανθρωπογενείς εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έχουν παραμείνει σχετικά σταθερές μεταξύ 2014 και 2015. Η ξηρασία στις τροπικές περιοχές, λόγω του Ελ Νίνιο, εμπόδισε τα δέντρα και τα φυτά να απορροφήσουν περισσότερο CO2. Την κατάσταση επέτεινε και το πρόσθετο διοξείδιο του άνθρακα από τις αυξημένες πυρκαγιές, εξαιτίας της ξηρασίας. Η επιστημονική επιτροπή του ΟΗΕ για το κλίμα εκτιμά πως η συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα, μεθανίου και πρωτοξειδίου του αζώτου βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδό τους εδώ και τουλάχιστον 800.000 χρόνια. Τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα είναι 144% υψηλότερα σε σχέση με τα προ-βιομηχανικά επίπεδα των 278 ppm, του μεθανίου 256% σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα στα 1.845 μέρη ανά δισεκατομμύριο και του πρωτοξειδίου του αζώτου ήταν 121% στα 328 μέρη ανά δισεκατομμύριο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500110376 Σχολιο:Αν ολοι εμεις δεν κατανοησουμε οτι η δική μας παρεμβαση ειτε προς τους πολιτικούς και αλλους που αποφασίζουν αλλα και η μικρη δική μας συμμετοχη με ενεργειες οικολογικες μπορουν να ανατρέψουν την δυσκολη κατάσταση του πλανήτη μας τοτε το παιχνίδι θα χαθει εις βαρος ολων μας!!!

Νέος παγωμένος «κόσμος» ίσως αποδειχθεί καταλύτης για τον εντοπισμό του «Πλανήτη 9» Επιστήμονες ανακοίνωσαν την ανακάλυψη ενός παγωμένου «κόσμου» στις παρυφές του ηλιακού μας συστήματος, ο οποίος παρόλο που έχει πολύ μικρό μέγεθος, μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμος στην εύρεση του μυστηριώδους «Πλανήτη 9». Η υπόθεση για την ύπαρξη ενός ένατου πλανήτη, ο οποίος δεν έχει εντοπισθεί μέχρι σήμερα, διατυπώθηκε στις αρχές του χρόνου από τους αστρονόμους Μάικλ Μπράουν και Κόνσταντιν Μπάτιγκιν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech). Τότε, οι δύο επιστήμονες ανακοίνωσαν πως οι τροχιές έξι ουράνιων αντικειμένων, τα οποία βρίσκονται μακρύτερα από τον Πλούτωνα, σε μία περιοχή που ονομάζεται ζώνη του Κόιπερ, δίνουν ισχυρές ενδείξεις για έναν ακόμη «κάτοικο» στο ηλιακό μας σύστημα. Η νέα ανακάλυψη, η οποία ενδεχομένως κρατά το «κλειδί» για να εντοπισθεί ο «Πλανήτης 9», είναι ένα μικρό ουράνιο σώμα το οποίο ονομάστηκε L91 και βρίσκεται πέρα από τον Ποσειδώνα. Αυτή η μεγάλη απόσταση σημαίνει ότι χρειάζεται αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να ολοκληρώσει μία περιφορά γύρω από τον ήλιο. Είναι χαρακτηριστικό πως, τη στιγμή που ο Πλούτωνας βρίσκεται σε απόσταση 30 αστρονομικών μονάδων (όπου μία αστρονομική μονάδα είναι η μέση απόσταση της Γης από τον ήλιο), η πλησιέστερη θέση που το L91 προσεγγίζει τον ήλιο είναι 50 αστρονομικές μονάδες. Όσον αφορά την πιο απομακρυσμένη, αυτή φθάνει τις 1.430 αστρονομικές μονάδες. Ωστόσο, ίσως ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι πως η τροχιά του L91 βρίσκεται σε φάση μετάβασης, καθώς το ουράνιο σώμα «μεταναστεύει» από μία περιοχή γνωστή ως νέφος του Όορτ στη ζώνη του Κόιπερ. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η αιτία ενδεχομένως είναι η έλξη του Ποσειδώνα στο L91, πιθανόν σε συνδυασμό με τη βαρυτική αλληλεπίδραση με κάποιον διερχόμενο αστέρα. Ωστόσο, δεν πείθονται όλοι από αυτή την εξήγηση. «Δεν είναι αδύνατη, αλλά πιστεύω πως δεν χρειάζεται», σημειώνει στο περιοδικό Science ο Κόνσταντιν Μπάτιγκιν. Σύμφωνα με τον Μπάτιγκιν, ο υπαίτιος ίσως είναι ο «Πλανήτης 9», επηρεάζοντας τις τροχιές μικρών ουράνιων σωμάτων όπως το L91. Η ανακάλυψη ολοένα περισσότερων αντικειμένων στα εξωτερικά όρια του ηλιακού μας συστήματος, και η ανάλυση των κινήσεών τους, φέρνει ολοένα πιο κοντά την απάντηση στο ερώτημα κατά πόσο υπάρχει όντως ένας ακόμη πλανήτης, που δεν είχε εντοπισθεί ποτέ μέχρι σήμερα. «Κάθε φορά που βρίσκουμε ένα σώμα όπως το L91, προσθέτουμε ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ», λέει χαρακτηριστικά στο περιοδικό Nature η Μεγκ Σβαμπ, μέλος της ομάδας που ανακάλυψε το L91 και η οποία εργάζεται στο Αστεροσκοπείο Τζέμινι στη Χαβάη. http://www.naftemporiki.gr/story/1163790/neos-pagomenos-kosmos-isos-apodeixthei-katalutis-gia-ton-entopismo-tou-planiti-9

Βίντεο: ένας μετεωρίτης χτυπάει την επιφάνεια της Σελήνης. Ο βασικότερος στόχος του διαστημικού σκάφους της NASA, LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter), είναι η χαρτογράφηση της επιφάνειας της Σελήνης με μεγάλη λεπτομέρεια. Το LRO βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη από το 2009, και έχει φωτογραφίσει ένα μεγάλο μέρος της επιφάνειας της Σελήνης σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Αναζητώντας διαφορές μεταξύ παλαιότερων και πιο πρόσφατων εικόνων οι ερευνητές της αποστολής ανακάλυψαν περισσότερους από 200 νέους κρατήρες με διάμετρο μεγαλύτερη των 5 μέτρων. Σε μια νέα εργασία των Emerson Speyerer et al, που δημοσιεύεται στο Nature, σχετικά με τις διαδικασίες σχηματισμού κρατήρων από μετεωρίτες στη Σελήνη και συμπεραίνεται ότι το έδαφος της Σελήνης διαταράσσεται 100 φορές γρηγορότερα απ’ ότι πιστεύονταν μέχρι σήμερα [Quantifying crater production and regolith overturn on the Moon with temporal imaging]. http://www.nature.com/nature/journal/v538/n7624/full/nature19829.html Στο βίντεο που ακολουθεί οπτικοποιείται ο σχηματισμός ενός από τους κρατήρες που αναφέρονται στην εργασία. Βλέπουμε πρώτα μια λάμψη, και στη συνέχεια, γίνεται ζουμ προς την επιφάνεια, όπου εναλλάσσονται οι εικόνες της επιφάνειας, πριν και μετά την πτώση του μετεωρίτη. Στην φωτογραφία ενα από τα πρώτα βήματα στη Σελήνη. Πρόκειται για αποτύπωμα που άφησε στο έδαφος της Σελήνης ο Buzz Aldrin από την αποστολή Apollo 11, πριν από μισό αιώνα! Το αποτύπωμα πρέπει να έχει παραμείνει αναλλοίωτο μέχρι σήμερα, δεδομένου ότι η Σελήνη δεν διαθέτει ατμόσφαιρα. Ο μόνος τρόπος να διαταραχθεί η επιφάνεια της Σελήνης είναι οι μετεωρίτες. Σύμφωνα με τους ερευνητές της αποστολής Lunar Reconnaissance Orbiter οι μεταβολές στην επιφάνεια του δορυφόρου μας είναι πιο συχνές απ΄ ότι θεωρούνταν μέχρι σήμερα. http://physicsgg.me/2016/10/25/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%87%cf%84%cf%85%cf%80%ce%ac%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80/

Φίλε ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ Γραφεις οτι το σύμπαν διαστέλλεται με περίπου 70 χιλιόμετρα/ δευτερόλεπτο ανά ένα εκατομμύριο παρσεκ (3,4 εκ έτη φωτός), άρα αντικείμενα σε απόσταση πάνω από 4,2 περίπου δις παρσεκ (περίπου 14 δις έτη φωτός) απομακρύνονται με ταχύτητα μεγαλύτερη από 300000 χιλιόμετρα/ δευτερόλεπτο, την ταχύτητα του φωτός. Πως γίνεται αυτο αφου λεμε οτι τίποτα στο Συμπαν δεν κινείται με μεγαλύτερη ταχυτητα απο αυτη του φωτός;

"Soyuz MS-03" Τα κύρια και εφεδρικα πληρώματα του ΔΔΣ-50/51 ξεκίνησαν το τελικό στάδιο της προετοιμασίας.Ο Oleg Novitsky (Roscosmos), Τομ SAND (ESA) και η Πέγκυ Whitson (της NASA), που περιλαμβάνονται στο κύριο πλήρωμα, προχώρησαν στην εξέταση του προσομοιωτή του ρωσικού τμήματος του ISS και το εφεδρικό πλήρωμα ο Fedor ΓΙΟΥΡΤΣΙΧΙΝ (Roscosmos), ο Jack Fischer (NASA) και Paolo Nespoli (ESA) - εκτελουν ένα πρόγραμμα κατάρτισης για το «Soyuz». Η εκτοξευση του "Soyuz MS-03" έχει προγραμματιστεί για το Νοέμβριο του 2016. Για τον Ευρωπαιο αστροναύτη θα είναι η πρώτη εμπειρία σε τροχιά, η αστροναύτης Πέγκυ Whitson, θα ειναι η τρίτη φορά που θα πάει στο διάστημα. Το πλήρωμα με το διακριτικό κλήσης "Kazbek" στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό θα εργαστεί για την υποδοχή και την εκφόρτωση των φορτηγών πλοίων, θα εκτελέσει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα επιστημονικών πειραμάτων εν πλω φωτογραφία, χρονικά το βίντεο της πτήσης, καθώς και για να διατηρηθεί η διαδικασία λειτουργικότητας του σταθμού. Ο κοσμοναύτης Όλεγκ Novitsky θα εκτελέσει περίπου 45 επιστημονικές έρευνες σχετικά με το ρωσικό πρόγραμμα, που σχετίζονται με τη μελέτη της Γης και του εξωτερικού χώρου, τη μελέτη της ανθρώπινης μακράς παραμονής σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, καθώς και τα πειράματα στο χώρο της βιολογίας και της βιοτεχνολογίας, της φυσικής και της χημείας, και πολλα άλλα. http://www.roscosmos.ru/22785/ Φρέσκια σαλάτα... στο διάστημα. Η ιταλίδα αστροναύτης της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) Σαμάνθα Κροστοφορέτι στερήθηκε όσο τίποτα άλλο κατά τη διάρκεια της πολύμηνης παραμονής της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ISS μια τραγανή σαλάτα με πολλές φρέσκες ντομάτες. Ένα διαστημικό ταξίδι στον Άρη εκτιμάται ότι θα διαρκούσε μάλιστα σχεδόν 2,5 χρόνια. Πολύ μεγάλο διάστημα για να αντέξει κανείς χωρίς φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Αυτές οι τροφές δεν είναι μόνο νόστιμες αλλά λειτουργούν και ως φυσική ασπίδα για τον οργανισμό των αστροναυτών χάρη στις αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχουν. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA πειραματίζεται εδώ και αρκετό καιρό με μεθόδους καλλιέργειας στις διαστημικές αποστολές. Στο διάστημα της παρουσίας της Σαμάνθα Κριστοφορέτι στον ISS υπήρχαν εκεί δύο φυτά για σαλάτα, τα οποία φυτεύτηκαν και αναπτύχθηκαν εκεί με μια ειδική μέθοδο κάτω από κόκκινο, μπλε και πράσινο φωτισμό LED. Πριν καταναλωθεί από το πλήρωμα, το καλοκαίρι του 2015, μεταφέρθηκε για τους απαραίτητους ελέγχους καταλληλότητας στη Γη. Το ερώτημα ποια σαλάτα ενδείκνυται για καλλιέργεια στο διάστημα επιχειρεί να απαντήσει η NASA και με τη βοήθεια εκατοντάδων μαθητών. «Δεν έχουμε τον χρόνο να δοκιμάσουμε κάθε πράσινο φυλλαράκι, κάθε φυτό», λέει ο Τρεντ Σμιθ, επικεφαλής του πρότζεκτ καλλιέργειας στο διάστημα με την επωνυμία Veggie. «Οι μαθητές μας βοηθούν πολύ», τονίζει ο ίδιος. Τα 115 σχολεία της πολιτείας της Φλόριντα έχουν εξοπλιστεί με είδη σαλάτας παρόμοια με αυτά που καλλιεργούνται στο πλαίσιο του προγράμματος Veggie. Η καλλιέργειά τους στα σχολεία γίνεται, όπως και στο διάστημα, με χρήση ίδιου φωτισμού και παρόμοιου μείγματος λιπασμάτων. Ασφαλή συμπεράσματα μόνο με επιτόπιες έρευνες Η NASA πειραματίζεται μάλιστα και με μεθόδους καλλιέργειας λαχανικών κατάλληλες για τις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στον Άρη. Εξάλλου, ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα το είπε ξεκάθαρα: «Έχουμε σαφή στόχο, που είναι απαραίτητος για το επόμενο κεφάλαιο της αμερικανικής εξερεύνησης του διαστήματος: μέχρι το 2030 περίπου θέλουμε να στείλουμε ανθρώπους στον Άρη και να τους φέρουμε υγιείς πίσω, με όραμα να τους αφήσουμε κάποτε εκεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα», έγραψε πρόσφατα ο «πλανητάρχης» σε στήλη του στο αμερικανικό δημοσιογραφικό δίκτυο CNN. Στην πρόσφατη κινηματογραφική ταινία The Martian (Η Διάσωση), με πρωταγωνιστή τον αμερικανό ηθοποιό Ματ Ντέιμον, ο αστροναύτης Τομ Γουάτνεϊ έχει εγκλωβιστεί στον Άρη και πρέπει να βρει τρόπο επιβίωσης προσμένοντας την ημέρα της διάσωσής του. Τότε έχει μια απλή και ταυτόχρονα μεγαλοφυή ιδέα: φυτεύει πατάτες σε ένα μείγμα χώματος από τον πλανήτη Άρη, χώματος που είχε μεταφέρει από τη Γη και χρησιμοποιεί ως λίπασμα τα περιττώματά του. Ένα σενάριο που φαντάζει εύκολα υλοποιήσιμο όταν πρόκειται για έναν και μόνο άνθρωπο, ωστόσο μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο λόγω της έλλειψης καλλιεργήσιμου χώματος. «Το χώμα περιέχει οργανικές ουσίες. Με αυτές αναπτύσσονται φυτά, έντομα και σκουλήκια. Όμως στον Άρη δεν υπάρχει χώμα», επισημαίνει ο Ραλφ Φρίτσε, επικεφαλής ενός πρότζεκτ παραγωγής τροφίμων στο Kennedy Space Center. Όπως διευκρινίζει ο ίδιος, η επιφάνεια του Άρη καλύπτεται από ρηγόλιθο, ένα τοξικό υλικό, καθώς θεωρείται ότι περιέχει πολλά βαρέα μέταλλα χωρίς οργανικές ουσίες. Προκειμένου να προσομοιώσουν το έδαφος του Άρη επιστήμονες της NASA πειραματίζονται τώρα με ηφαιστειακή άμμο από τη Χαβάη, η οποία θεωρείται ό,τι πιο κοντινό στη σκόνη και τα πετρώματα του «κόκκινου πλανήτη». Φύτεψαν λαχανικά σε κανονικό χώμα, σε χώμα που προσομοιάζει αυτό του πλανήτη Άρη και σε χώμα παρόμοιο του Άρη με προσθήκη θρεπτικών ουσιών. Το αποτέλεσμα; Η «εξωγήινη» σαλάτα έχει παρόμοια γεύση με την κανονική αλλά μικρότερες ρίζες, ενώ και οι σπόροι της αναπτύσσονται πιο αργά. Πάντως η καθοριστική ερώτηση δεν μπορεί να απαντηθεί με τα εργαστηριακά πειράματα. Για να διαπιστωθεί με ασφάλεια αν τα φυτά στην ατμόσφαιρα του Άρη θα απορροφούσαν περισσότερες τοξίνες και βαρέα μέταλλα θα πρέπει, σύμφωνα με τους επιστήμονες, να γίνουν επιτόπιες έρευνες στον Άρη, όταν αυτό θα είναι εφικτό στο μέλλον. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500110349 Φτερά για αεροπλάνα που μπορούν να διπλώνονται εν πτήσει αναπτύσσει η NASA. Η NASA αναπτύσσει ένα σύστημα το οποίο θα επιτρέπει τμήμα του φτερού ενός αεροπλάνου να διπλώνεται εν πτήσει, προκειμένου να εξετάσει το κατά πόσον είναι βιώσιμη ως ιδέα η βελτίωση των επιδόσεων ενός αεροσκάφους μέσω φτερών που μεταμορφώνονται και προσαρμόζονται στις εκάστοτε συνθήκες. Μηχανικοί του Armstrong Flight Reseach Center της NASA στην Καλιφόρνια, του Langley Research Center στη Βιρτζίνια και του Glenn Research Center στο Οχάιο εργάζονται πάνω σε ένα φιλόδοξο concept ονόματι Spanwise Adaptive Wing, ή αλλιώς SAW. Στο πλαίσιο του concept αυτού τα πιο εξωτερικά τμήματα των φτερών θα μπορούν να λαμβάνουν την καλύτερη δυνατή θέση κατά την πτήση, έτσι ώστε το αεροσκάφος να έχει τις καλύτερες δυνατές επιδόσεις. Σκοπός του SAW είναι η χρήση επιφανειών ελέγχου έτσι ώστε τα εξωτερικά τμήματα (οι άκρες) των φτερών να μπορούν να κάμπτονται μέχρι και κατά 75 μοίρες, για να μπορούν να ανταποκρίνονται σε διάφορες συνθήκες πτήσεις. Την κάμψη αυτή καθιστά δυνατή μια μηχανική «άρθρωση». Η τεχνολογία των αναδιπλούμενων φτερών υπάρχει εδώ και δεκαετίες, ωστόσο μέχρι τώρα χρησιμοποιείται κυρίως ως μια μέθοδος για την εξοικονόμηση χώρου σε καταστρώματα αεροπλανοφόρων και χώρους αποθήκευσης αεροσκαφών. Η NASA αναζητά τρόπους να αξιοποιήσει αυτές τις μεθόδους σε αεροσκάφη εν πτήσει, με στόχο την πρόοδο της αεροναυτικής τεχνολογίας. Αν και τέτοιου είδους τεχνολογία δοκιμάστηκε στο XB-70 Valkyrie πριν από 50 χρόνια, η σύγχρονη τεχνολογία στον τομέα των actuators επιτρέπει την περαιτέρω ανάπτυξη και αξιοποίησή της. Πλέον θεωρείται πως είναι δυνατά σχέδια τα οποία θα είναι ταυτόχρονα συμπαγή και ελαφρά, ελαχιστοποιώντας την πίεση στα φτερά και επιτρέποντας πιο «συμπαγές» δίπλωμα. Τα συμβατικά συστήματα τέτοιου είδους μέχρι σήμερα είναι ογκώδη και βαριά, χωρίς δυνατότητα πρακτικής χρήσης σε αεροσκάφη. Οι σύγχρονοι actuators, μεταξύ των πλεονεκτημάτων τους, έχουν και το ότι μπορούν να κινούνται μέσω ενός πλήρως ηλεκτρικού μηχανισμού, κάτι που συμπλέει με τους στόχους της NASA για αεροπορικές τεχνολογίες χαμηλών ρύπων. Το όλο concept ενδέχεται να δοκιμαστεί σε επίπεδο πρωτοτύπου σε πρώτη φάση την άνοιξη του 2017. http://www.naftemporiki.gr/story/1163245/ftera-gia-aeroplana-pou-mporoun-na-diplonontai-en-ptisei-anaptussei-i-nasa

«Μπλόκο» στα ευρωπαϊκά σχέδια για τον Άρη από τη συντριβή του Schiaparelli; Μετά και τις φωτογραφίες από τον αμερικανικό δορυφόρο Mars Reconnaissance Orbiter, οι οποίες δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τη συντριβή του σκάφους Schiaparelli στον Άρη, αυτό που απασχολεί τώρα τους επιστήμονες της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) είναι ποιο ακριβώς ήταν το μοιραίο λάθος στη διαδικασία καθόδου του. Για τους επικεφαλής της ESA, ωστόσο, ένα εξίσου σημαντικό ερώτημα οι επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει η αποτυχία στην επόμενη φάση εξερεύνησης του Κόκκινου Πλανήτη που έχει σχεδιάσει η Υπηρεσία. Κι αυτό γιατί η επόμενη φάση προβλέπει την αποστολή του ρομποτικού όχημα ExoMars rover το 2020, η οποία θα χρειασθεί να χρηματοδοτηθεί με περίπου 300 εκατ. ευρώ. Έτσι, στη σύσκεψη των εθνικών εκπροσώπων των χωρών-μελών της ESA, η οποία θα πραγματοποιηθεί τον Δεκέμβριο, ο διευθυντής της Υπηρεσίας Γιαν Βέρνερ θα ζητήσει το παραπάνω ποσό για την ανάπτυξη και την κατασκευή του ρομπότ. Ωστόσο, μετά την αποτυχημένη προσεδάφιση του Schiaparelli, θα πρέπει να τους πείσει πως δεν πρόκειται να συμβεί το ίδιο και με το ExoMars rover. Από την προκαταρκτική ανάλυση των δεδομένων από την κάθοδο του σκάφους, οι Ευρωπαίοι επιστήμονες έχουν μία ιδέα για το τι πήγε στραβά. Πιο συγκεκριμένα, η αιτία φαίνεται πως έχει να κάνει με την εκτίμηση της απόστασης από το έδαφος, καθώς το σκάφος πυροδότησε τους προωθητήρες που θα το επιβράδυναν σε ύψος 2 χιλιομέτρων, ενώ κανονικά θα έπρεπε να ενεργοποιηθούν στην τελική φάση της προσέγγισής του. Παρ’ όλα αυτά είναι πιθανό στην πορεία να αναθεωρηθεί το παραπάνω συμπέρασμα. Για να εξακριβώσει τι συνέβη με το Schiaparelli, η ESA θα συστήσει άμεσα μία επιτροπή εμπειρογνωμόνων. Η επιτροπή θα αναλύσει τα δεδομένα ακόμη πιο διεξοδικά, τόσο για να εξιχνιάσει τα αίτια της αποτυχίας, όσο και για να βρει με ποιον τρόπο δεν θα επαναληφθεί. Το έργο της είναι κρίσιμο, από τη στιγμή που με το σκάφος δοκιμάστηκαν σε πραγματικές συνθήκες τεχνολογίες που προορίζονται και ExoMars rover, ώστε να βρεθεί με ασφάλεια στην επιφάνεια του Άρη. Από την άλλη πλευρά, το γεγονός ότι η αποστολή του Schiaparelli ήταν ακριβώς δοκιμαστική σημαίνει πως παρείχε στην υπηρεσία δεδομένα που θα της επιτρέψουν να μειώσει σημαντικά την πιθανότητα να έχει την ίδια τύχη και το ρομπότ. Χαρακτηριστικό είναι πως, πριν το σκάφος ξεκινήσει την προσέγγισή του, η επιστημονική ομάδα της αποστολής ανησυχούσε περισσότερο για την είσοδό του στην αρειανή ατμόσφαιρα και τη συμπεριφορά της «θερμικής ασπίδας» του, που θα το προστάτευε από τις υψηλές θερμοκρασίες λόγω της ατμοσφαιρικής τριβής. Σημαντικό ήταν επίσης να μην υπάρξει κάποιο πρόβλημα με την ανάπτυξη του αλεξίπτωτου στα μισά περίπου της καθόδου, το οποίο θα αναλάμβανε πρώτο να μειώσει την ταχύτητα του σκάφους, πολύ πριν ενεργοποιηθούν οι προωθητήρες. Αν προέκυπτε κάποιο απρόοπτο είτε στη θερμική ασπίδα είτε στο αλεξίπτωτο, θα ήταν πολύ δύσκολο να βρεθεί ποια ήταν η αιτία. Ωστόσο, και τα δύο λειτούργησαν στην άψογα. Αντίθετα, το πρόβλημα προήλθε από το γεγονός ότι το Schiaparelli «θεώρησε» λανθασμένα ότι βρισκόταν πιο κοντά στην επιφάνεια του Άρη. Αυτό μπορεί να οφείλεται είτε σε λάθος στην επεξεργασία των δεδομένων από τον υπολογιστή του σκάφους, είτε σε λάθος στα ίδια τα δεδομένα και τα όργανα που τα έλαβαν: το ραντάρ και την αδρανειακή μονάδα μετρήσεων. Η ESA διαθέτει μία υπολογιστική πλατφόρμα, με αισθητήρες και εξοπλισμό, ώστε να μπορεί να προσομοιώσει τις συνθήκες προσεδάφισης του Schiaparelli. Επομένως, οι μηχανικοί και επιστήμονες της Υπηρεσίας αναμένεται να «τρέξουν» τα δεδομένα στην πλατφόρμα εκατοντάδες φορές, μέχρις ότου διαπιστώσουν ποιο πρόβλημα θα μπορούσε να προκαλέσει την αποτυχημένη κάθοδο του σκάφους. Είναι κρίσιμο η εξιχνίαση του προβλήματος, όπως και η λύση του, να γίνει μέχρι τη συνάντηση του Δεκεμβρίου. Μόνον έτσι ο Γιαν Βέρνερ θα βρεθεί στη σύσκεψη με ένα πειστικό επιχείρημα που θα μπορούσε να κάμψει τις αμφιβολίες για την επομένη «επίσκεψη» ενός ευρωπαϊκού ρομπότ στον Κόκκινο Πλανήτη. http://www.naftemporiki.gr/story/1162832/mploko-sta-europaika-sxedia-gia-ton-ari-apo-ti-suntribi-tou-schiaparelli

Επειδη οπως φαινεται ολα ειναι ρευστα!!! Νέα έρευνα αμφισβητεί την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος. Πριν από 5 χρόνια, το Νόμπελ φυσικής απονεμήθηκε σε τρεις αστρονόμους που, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ανακάλυψαν ότι το σύμπαν διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Η ανακάλυψή τους είχε βασισθεί στην ανάλυση υπερκαινοφανών αστέρων (σουπερνόβα) τύπου Ia, δηλαδή άστρων που έχουν καταρρεύσει κάτω από τη δύναμη της βαρύτητας, προκαλώντας θερμοπυρηνικές εκρήξεις. Με δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και επίγεια τηλεσκόπια, οι τρεις ερευνητές υπολόγισαν με συναδέλφους τους τις αποστάσεις των αστέρων, διαπιστώνοντας έκπληκτοι πως αυτές αυξάνονταν ολοένα και ταχύτερα με την πάροδο του χρόνου. Έτσι, η επιστημονική κοινότητα αποδέχθηκε την ιδέα της επιταχυνόμενης διαστολής του σύμπαντος, αναζητώντας την αιτία που κρύβεται πίσω από αυτήν. Τώρα, όμως, μία νέα μελέτη Ευρωπαίων επιστημόνων έρχεται να αμφισβητήσει αυτή την καθιερωμένη εικόνα της κοσμολογίας. Χρησιμοποιώντας έναν πολύ μεγάλο όγκο δεδομένων –δηλαδή μία λίστα 740 σουπερνόβα τύπου Ia, δεκαπλάσια από το δείγμα που οδήγησε στο βραβείο Νόμπελ– οι επιστήμονες βρήκαν πως οι ενδείξεις για την επιτάχυνση είναι λιγότερο τελεσίδικες από όσο θεωρούνταν μέχρι σήμερα. Η μελέτη δημοσιεύεται στην online έκδοση του περιοδικού Nature. Όπως αναφέρουν σε αυτήν οι συντάκτες της, αντίθετα τα δεδομένα είναι συνεπή με ένα σταθερό ρυθμό συμπαντικής διαστολής. Σύμφωνα με τον Σουμπίρ Σαρκάρ, καθηγητή στο τμήμα φυσικής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και επικεφαλής της ομάδας, η ανακάλυψη της επιταχυνόμενης διαστολής του σύμπαντος οδήγησε στην αντίληψη ότι το σύμπαν κατακλύζεται από μία «σκοτεινή ενέργεια», η οποία αποτελεί αυτή τη στιγμή το αποδεκτό μοντέλο κοσμολογικό μοντέλο. «Ωστόσο, τώρα υπάρχει διαθέσιμο ένα μεγαλύτερο πλήθος δεδομένων, για να πραγματοποιηθούν πιο λεπτομερείς και ακριβείς αναλύσεις. Αναλύσαμε τον τελευταίο κατάλογο 740 σουπερνόβα τύπου Ia, δέκα φορές περισσότερους από το δείγμα στο οποίο βασίσθηκε η αρχική ανακάλυψη– και βρήκαμε πως η στατιστική αξιοπιστία του αποτελέσματος φτάνει τα “3 σίγμα”, όπως λένε οι φυσικοί. Επομένως είναι πολύ μικρότερη από τα “5 σίγμα” που απαιτούνται, ώστε να θεωρηθεί στατιστικά σημαντική οποιαδήποτε ανακάλυψη», σημειώνει ο επιστήμονας στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Ένα ανάλογο παράδειγμα είναι οι πρόσφατες ενδείξεις για τον εντοπισμό ενός καινούριου σωματιδίου στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN, η στατιστική αξιοπιστία των οποίων μάλιστα αρχικά έφτανε τα 3,9 και 3,4 σίγμα. Ωστόσο, όπως ανακοινώθηκε λίγους μήνες αργότερα, νεότερα δεδομένα μείωσαν την αξιοπιστία στο “1 σίγμα”, δείχνοντας τελικά πως οι ενδείξεις παρέπεμπαν σε τυχαίες διακυμάνσεις και όχι σε κάποιο καινούριο σωματίδιο. Στην περίπτωση πάντως της επιταχυνόμενης διαστολής, υπάρχουν και άλλα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της, όπως για παράδειγμα οι μετρήσεις της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου (CMB), δηλαδή του υπολείμματος της ακτινοβολίας που εξέπεμπε το σύμπαν περίπου 380.000 χρόνια μετά τη δημιουργία του. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Σαρκάρ, αυτές οι ενδείξεις είναι έμμεσες, εν μέρει επειδή η CMB δεν επηρεάζεται από την υποτιθέμενη «σκοτεινή ενέργεια». Όπως προσθέτει, σίγουρα θα χρειασθούν περισσότερα επιχειρήματα για να πεισθεί η επιστημονική κοινότητα, ωστόσο η δουλειά που έχει κάνει ο ίδιος με τους συναδέλφους του δείχνει ήδη πως είναι μάλλον σαθρός ένας βασικός πυλώνας του καθιερωμένου κοσμολογικού μοντέλου. «Ελπίζω πως θα αποτελέσει κίνητρο για καλύτερη ανάλυση των κοσμολογικών δεδομένων, όπως επίσης και ότι θα εμπνεύσει τους θεωρητικούς φυσικούς να διατυπώσουν πιο εξελιγμένα κοσμολογικά μοντέλα». http://www.naftemporiki.gr/story/1163342/nea-ereuna-amfisbitei-tin-epitaxunomeni-diastoli-tou-sumpantos

Νέα έρευνα αμφισβητεί την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος. Πριν από 5 χρόνια, το Νόμπελ φυσικής απονεμήθηκε σε τρεις αστρονόμους που, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ανακάλυψαν ότι το σύμπαν διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Η ανακάλυψή τους είχε βασισθεί στην ανάλυση υπερκαινοφανών αστέρων (σουπερνόβα) τύπου Ia, δηλαδή άστρων που έχουν καταρρεύσει κάτω από τη δύναμη της βαρύτητας, προκαλώντας θερμοπυρηνικές εκρήξεις. Με δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και επίγεια τηλεσκόπια, οι τρεις ερευνητές υπολόγισαν με συναδέλφους τους τις αποστάσεις των αστέρων, διαπιστώνοντας έκπληκτοι πως αυτές αυξάνονταν ολοένα και ταχύτερα με την πάροδο του χρόνου. Έτσι, η επιστημονική κοινότητα αποδέχθηκε την ιδέα της επιταχυνόμενης διαστολής του σύμπαντος, αναζητώντας την αιτία που κρύβεται πίσω από αυτήν. Τώρα, όμως, μία νέα μελέτη Ευρωπαίων επιστημόνων έρχεται να αμφισβητήσει αυτή την καθιερωμένη εικόνα της κοσμολογίας. Χρησιμοποιώντας έναν πολύ μεγάλο όγκο δεδομένων –δηλαδή μία λίστα 740 σουπερνόβα τύπου Ia, δεκαπλάσια από το δείγμα που οδήγησε στο βραβείο Νόμπελ– οι επιστήμονες βρήκαν πως οι ενδείξεις για την επιτάχυνση είναι λιγότερο τελεσίδικες από όσο θεωρούνταν μέχρι σήμερα. Η μελέτη δημοσιεύεται στην online έκδοση του περιοδικού Nature. Όπως αναφέρουν σε αυτήν οι συντάκτες της, αντίθετα τα δεδομένα είναι συνεπή με ένα σταθερό ρυθμό συμπαντικής διαστολής. Σύμφωνα με τον Σουμπίρ Σαρκάρ, καθηγητή στο τμήμα φυσικής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και επικεφαλής της ομάδας, η ανακάλυψη της επιταχυνόμενης διαστολής του σύμπαντος οδήγησε στην αντίληψη ότι το σύμπαν κατακλύζεται από μία «σκοτεινή ενέργεια», η οποία αποτελεί αυτή τη στιγμή το αποδεκτό μοντέλο κοσμολογικό μοντέλο. «Ωστόσο, τώρα υπάρχει διαθέσιμο ένα μεγαλύτερο πλήθος δεδομένων, για να πραγματοποιηθούν πιο λεπτομερείς και ακριβείς αναλύσεις. Αναλύσαμε τον τελευταίο κατάλογο 740 σουπερνόβα τύπου Ia, δέκα φορές περισσότερους από το δείγμα στο οποίο βασίσθηκε η αρχική ανακάλυψη– και βρήκαμε πως η στατιστική αξιοπιστία του αποτελέσματος φτάνει τα “3 σίγμα”, όπως λένε οι φυσικοί. Επομένως είναι πολύ μικρότερη από τα “5 σίγμα” που απαιτούνται, ώστε να θεωρηθεί στατιστικά σημαντική οποιαδήποτε ανακάλυψη», σημειώνει ο επιστήμονας στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Ένα ανάλογο παράδειγμα είναι οι πρόσφατες ενδείξεις για τον εντοπισμό ενός καινούριου σωματιδίου στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN, η στατιστική αξιοπιστία των οποίων μάλιστα αρχικά έφτανε τα 3,9 και 3,4 σίγμα. Ωστόσο, όπως ανακοινώθηκε λίγους μήνες αργότερα, νεότερα δεδομένα μείωσαν την αξιοπιστία στο “1 σίγμα”, δείχνοντας τελικά πως οι ενδείξεις παρέπεμπαν σε τυχαίες διακυμάνσεις και όχι σε κάποιο καινούριο σωματίδιο. Στην περίπτωση πάντως της επιταχυνόμενης διαστολής, υπάρχουν και άλλα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της, όπως για παράδειγμα οι μετρήσεις της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου (CMB), δηλαδή του υπολείμματος της ακτινοβολίας που εξέπεμπε το σύμπαν περίπου 380.000 χρόνια μετά τη δημιουργία του. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Σαρκάρ, αυτές οι ενδείξεις είναι έμμεσες, εν μέρει επειδή η CMB δεν επηρεάζεται από την υποτιθέμενη «σκοτεινή ενέργεια». Όπως προσθέτει, σίγουρα θα χρειασθούν περισσότερα επιχειρήματα για να πεισθεί η επιστημονική κοινότητα, ωστόσο η δουλειά που έχει κάνει ο ίδιος με τους συναδέλφους του δείχνει ήδη πως είναι μάλλον σαθρός ένας βασικός πυλώνας του καθιερωμένου κοσμολογικού μοντέλου. «Ελπίζω πως θα αποτελέσει κίνητρο για καλύτερη ανάλυση των κοσμολογικών δεδομένων, όπως επίσης και ότι θα εμπνεύσει τους θεωρητικούς φυσικούς να διατυπώσουν πιο εξελιγμένα κοσμολογικά μοντέλα». http://www.naftemporiki.gr/story/1163342/nea-ereuna-amfisbitei-tin-epitaxunomeni-diastoli-tou-sumpantos

Συνέντευξη του Δημήτρη Χριστοδούλου και η βράβευσή του στην Κύπρο. Αναγνωρίζεται διεθνώς ως κοινωνός του επιστημονικού ήθους και της ανιδιοτελούς αναζήτησης της αλήθειας και κατατάσσεται στους κορυφαίους επιστήμονες στα Μαθηματικά ανά το παγκόσμιο. Ένα σημαντικό μέρος από το επιστημονικό του έργο εστιάζεται στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Άινσταϊν, στην Ευστάθεια του Χώρου Minkowski, στη δημιουργία Μελανών Οπών στο κενό κάτω από ισχυρά βαρυτικά κύματα και στα τρισδιάστατα ρευστά. Τομή του έργου του είναι η επίλυση δύσκολων διαφορικών εξισώσεων που σχετίζονται με αυτό. Είναι κυπριακής καταγωγής. Πρόκειται για τον ιδιοφυή μαθηματικό του Σύμπαντος, τον καθηγητή Δημήτριο Χριστοδούλου, στον οποίο απονεμήθηκε την περασμένη βδομάδα το βραβείο Νέμιτσας 2016 για τα Μαθηματικά. Ένας σχετικά νέος θεσμός, όπως τόνισε στην εκδήλωση ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος καταξιώνεται χρόνο με το χρόνο με τις εξαιρετικά επίκαιρες επιλογές του, αναδεικνύοντας διακεκριμένους Κυπρίους και τιμώντας τους για το έργο τους. Περισσότερα και η Συνεντευξη! http://physicsgg.me/2016/10/24/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b7-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%85/

Πιο κοντά στο Άλφα Κενταύρου: Οι επιστήμονες προβλέπουν ένα μοναδικό ουράνιο γεγονός. Το φαινόμενο παρέχει μια μοναδική ευκαιρία να μελετηθεί αυτό το σύστημα αστέρων και αναμένεται να συμβάλλει στην αναζήτηση και άλλων ουράνιων σωμάτων. Μια ομάδα αστρονόμων προβλέπει ότι ένα ασυνήθιστο αστρικό γεγονός, γνωστό ως βαρυτονικός εστιασμός, θα συμβεί μεταξύ του άστρου Άλφα Κενταύρου Α και του κόκκινου υπεργίγαντα S5, το οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει στον υπολογισμό με μεγαλύτερη ακρίβεια την απόσταση που χωρίζει τη Γη από το σύστημα των αστέρων Άλφα Κενταύρου, του πιο κοντινού στο ηλιακό σύστημα. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Αστρονομία και Αστροφυσική, αναφέρει ότι η επαναπροσέγγιση μεταξύ των δύο αστέρων θα λάβει χώρα το 2028 και εξηγεί ότι ο βαρυτικός εστιασμός συμβαίνει όταν το φως από μακρινά και φωτεινά αντικείμενα (αστέρια), καμπυλώνεται γύρω από ένα αντικείμενο με μεγάλη μάζα (S5) το οποίο βρίσκεται μεταξύ του πομπού και του παρατηρητή. Το φαινόμενο επιτρέπει να παρατηρήσουμε το φως από πολύ μακρινά αντικείμενα, ακόμη και να ανιχνεύσουμε την παρουσία των μαύρων τρυπών ή πλανητών εκτός του ηλιακού συστήματος. «Το αστέρι Άλφα Κενταύρου Α βρίσκεται πιο κοντά σε ένα μακρινό άστρο (S5) και αυτό θα προκαλέσει μια οιονεί έκλειψη. Το φως του δεύτερου θα παραμορφωθεί και θα ενισχυθεί μέσα στο πεδίο βαρύτητας του πρώτου. Αυτό θα δημιουργήσει ένα φαινόμενο βαρυτικού εστιασμού, και αυτή είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που προβλέπεται κάτι τόσο ασυνήθιστο όπως αυτό, τονίζει ο Pierre Kervella συν-συγγραφέας της μελέτης και μέλος του Τμήματος Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Χιλής. Ο Kervella προσθέτει ότι το φαινόμενο αυτό αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία να μελετηθεί το σύστημα του Άλφα Κενταύρου και των αστέρων που το αποτελούν και να βελτιώσει κατά 100 φορές την εκτίμηση της απόστασης του από τον πλανήτη μας, αλλά και να συμβάλει στην αναζήτηση άλλων ουρανίων σωμάτων. Τέλος εκτιμάται ότι η μελέτη θα παράσχει σημαντικές πληροφορίες για το σχέδιο Starshot, σύμφωνα με το οποίο εντός της επόμενης 20ετίας να αποσταλούν χιλιάδες μικροσκοπικά διαστημικά αεροσκάφη, προκειμένου να ανακαλύψουμε αν το Άλφα Κενταύρου, κατοικείται από εξωγήινη ζωή. http://www.pronews.gr/portal/20161024/genika/diastima/49/pio-konta-sto-alfa-kentayroy-oi-epistimones-provlepoyn-ena-monadiko

NASA: Κάποιος ή κάτι χάκαρε το Voyager 2. Η NASA αποκάλυψε ένα περίεργο περιστατικό το οποίο θα μπορούσε να είναι η απόδειξη ότι ένας… εξωγήινος πολιτισμός επιχειρεί να δημιουργήσει δεσμούς επικοινωνίας με την ανθρωπότητα. Το 2010, το Voyager 2 έγινε το πρώτο διαστημικό σκάφος της Γης που εγκατάλειψε το γνωστό ηλιακό σύστημα. Σύμφωνα με τον εμπειρογνώμονα της NASA Kevin Baines, τη στιγμή που το σκάφος εισήλθε στο διαστρικό διάστημα, η επικοινωνία του με την βάση στη Γη έγινε σε μια γλώσσα που ήταν εντελώς ακατανόητη για τους επιστήμονες που την λάμβαναν. Ο Baines είπε ότι η ομάδα αμέσως προχώρησε σε μια πλήρη αξιολόγηση των συστημάτων για να μάθουν αν το διαστημικό σκάφος αντιμετώπιζε δυσλειτουργία κατά κάποιο τρόπο. Ωστόσο, δεν μπορούσαν να βρουν τίποτα λάθος εκτός από το ότι ένας αριθμός στο δυαδικό σύστημα κωδικών είχε αλλάξει από 0 σε 1. Μετά την εκτέλεση περαιτέρω ερευνών δεν υπήρχε κάποια άλλη εναλλακτική εξήγηση, εκτός από το ότι κάποιος ή κάτι είχε πάρει προσωρινά τον έλεγχο του διαστημικού σκάφους. Η αλλαγή στο δυαδικό κώδικα άφησε την εντύπωση ότι κάποιος ή κάτι εσκεμμένα προσπάθησε να αλλάξει τις πτυχές του συστήματος του υπολογιστή Voyager 2. Η NASA στην αρχή πίστεψε ότι το διαστημικό σκάφος είχε προσωρινά χακαριστεί από ειδικούς στους υπολογιστές. Ο Baines όμως θεωρεί ότι είναι απίθανο οι χάκερ να ήταν γήινοι προέλευσης, δεδομένου ότι δεν θα ήταν σε θέση να έρθουν σε επαφή με το διαστημικό σκάφος σε μια τέτοια τεράστια απόσταση. Χρειάστηκαν ειδικοί της NASA για τρεις εβδομάδες για να είναι σε θέση να ανακτήσουν τον έλεγχο από το σύστημα του υπολογιστή του διαστημικού σκάφους και να διορθώσουν τον κώδικα. Επισήμως, η NASA παραδέχθηκε ότι δεν έχει καμία απολύτως ιδέα για το ποιος ή τι θα μπορούσε προσωρινά να αναλάβει τον έλεγχο του Voyager 2 που έστειλε το ακατανόητο μήνυμα προς την ομάδα που το παρακολουθεί στο έδαφος. Ωστόσο, Γερμανός επιστήμονας Hartwig Hausdorff είναι πιο ξεκάθαρος στην άποψη του. Ο ίδιος είναι πεπεισμένος ότι το μήνυμα στάλθηκε από ένα ξένο είδος. https://www.youtube.com/watch?time_continue=10&v=n5wbhmjiLdU http://www.pronews.gr/portal/20161024/genika/diastima/49/nasa-kapoios-i-kati-hakare-voyager-2-vinteo

Τα τρια νέα μέλη στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τρία νέα μέλη έχει πλέον το πλήρωμα του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού. Οι καταπακτές στο διαστημικό σταθμό και στον φορέα Soyuz MS-02 άνοιξαν στις 8.20 π.μ. EDT, σηματοδοτώντας την άφιξη στο διαστημικό σταθμό του αστροναύτη Shane Kimbrough και τους κοσμοναύτες Sergey Ryzhikov και Andrey Borisenko της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos. Ο πυραυλικός φορέας Soyuz MS-02 συνδέθηκε με την μονάδα Poisk του διαστημικού σταθμού στις 5:52 π.μ. Κατά τη στιγμή της σύνδεσης, το διαστημικό σταθμό πετούσε με 251 μίλια την ώρα πάνω από τη νότιο Ρωσία. Τα τρία νέα μέλη υποδέχθηκαν οι Διοικητής Anatoly Ivanishin της Roscosmos η μηχανικός Kate Rubins της NASA και ο Takuya Onishi της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης, που είναι πάνω στο σταθμό από τον Ιούλιο. Το νέο πλήρωμα θα περάσει λίγο περισσότερο από τέσσερις μήνες μαζί πάνω στο διαστημικό σταθμό, επιστρέφοντας στη Γη στα τέλη του Φεβρουαρίου. Τα μέλη του πληρώματος θα συμβάλουν σε περισσότερα από 250 ερευνητικά πειράματα που βρίσκονται σε εξέλιξη πάνω στο διαστημικό σταθμό, σε διάφορους τομείς, όπως την βιολογία, την Επιστήμη της Γης, στην ανθρώπινη έρευνα, τις φυσικές επιστήμες και την ανάπτυξη της τεχνολογίας. http://www.pronews.gr/portal/20161021/genika/diastima/49/3-nea-meli-ypodehthikan-sto-diethni-diastimiko-stathmo-vinteo

Οι εικόνες επιβεβαιώνουν ότι το Schiaparelli συνετρίβη στον Αρη. Εικόνες από το δορυφόρο Mars Reconnaissance Orbiter της NASA, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Αρη, επιβεβαιώνουν ότι το ρομπότ της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA) Schiaparelli, το οποίο αγνοείται από την Τετάρτη, συνετρίβη στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Το ερευνητικό ρομπότ, βάρος μισού τόνου, εισήλθε την Τετάρτη στην ατμόσφαιρα του Αρη με ταχύτητα 21.000 χιλιομέτρων την ώρα, κλεισμένο σαν στρείδι μέσα σε μια θερμική ασπίδα σε σχήμα δίσκου. Δύο αλεξίπτωτα και πυραυλοκινητήρες θα βοηθούσαν την ομαλή προσεδάφισή του στην αρειανή έρημο, από όπου θα συνέλεγε για λίγες ημέρες δείγματα. Ουσιαστικά επρόκειτο για την προετοιμασία μίας μεγαλύτερης και πιο φιλόδοξης αποστολής της ESA στον Αρη το 2020, με απώτερο σκοπό να διακριβωθεί εάν υπήρξε κάποτε μικροβιακή ζωή στον Κόκκινο Πλανήτη. Η επικοινωνία με το Schiaparelli χάθηκε 50 δευτερόλεπτα πριν από την αναμενόμενη ώρα προσεδάφισης. Όπως αποδείχθηκε, το ρομπότ έπεσε ανεξέλεγκτα και καταστράφηκε στην επιφάνεια του Αρη. Στη φωτογραφία της NASA φαίνεται μια λευκή κηλίδα, που μάλλον πρόκειται για αλεξίπτωτο. Δύο χιλιόμετρα μακρύτερα διακρίνεται μια μαύρη κηλίδα, που προφανώς είναι το κατεστραμμένο όχημα. Είναι η δεύτερη φορά που η Ευρώπη αποτυγχάνει σε μια αποστολή στον Άρη: Δεκατρία χρόνια πριν το Beagle 2 χάθηκε και αυτό κατά την κάθοδό του προς τον Αρη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500109835

Τηλεσκόπιο βλέπει ίχνη δακρύων στη σιδερένια Ψυχή. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους αστεροειδείς και σίγουρα ο πιο περίεργος, μια γιγάντια μπάλα από νικέλιο και σίδερο με άκρως βίαιη προέλευση. Κι όμως, η επιφάνεια του αστεροειδή Ψυχή φαίνεται πως είναι υγρή, κάτι μη αναμενόμενο σε έναν τόσο στεγνό κόσμο. «Δεν περιμέναμε ότι ένας μεταλλικός αστεροειδής όπως η Ψυχή μπορεί να είναι καλυμμένος με νερό» λέει ο Βίσνου Ρέντι του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, μέλος της ερευνητικής ομάδας που παρουσίασε την ανακάλυψη σε συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στην Καλιφόρνια. Η μελέτη έχει επίσης γίνει δεκτή για δημοσίευση στο Astrophysical Journal. Η Ψυχή πιστεύεται ότι είναι ό,τι απέμεινε από ένα πολύ μεγαλύτερο σώμα, έναν «πρωτοπλανήτη», το οποίο χτυπήθηκε βίαια από ένα άλλο αντικείμενο στο μακρινό παρελθόν. Η πρόσκρουση εξαφάνισε το εξωτερικό στρώμα πέτρας, και άφησε ανέπαφο μόνο τον μεταλλικό πυρήνα του πρωτοπλανήτη. Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι η Ψυχή αποτελείται μόνο από βαριά, μεταλλικά στοιχεία, χωρίς καθόλου ελαφρύτερες ουσίες όπως το νερό. Κι όμως, οι ερευνητές ανίχνευσαν ίχνη H2O με το υπέρυθρο τηλεσκόπιο IRTF της NASA. Ανίχνευσαν επίσης ίχνη υδροξυλομάδων (-OH), οι οποίες αποτελούνται από υδρογόνο και οξυγόνο. Πώς βρέθηκαν εκεί αυτές οι ουσίες; Η πιο ευλογοφανής εξήγηση είναι ότι προστέθηκαν πολύ αργότερα, λέει η ερευνητική ομάδα. «Πιστεύουμε ότι το νερό που βλέπουμε στην Ψυχή ενδέχεται να έφτασε στην επιφάνειά της από ανθρακούχους αστεροειδείς που τη χτύπησαν στο μακρινό παρελθόν» δηλώνει ο Ρέντι. Υποστηρίζει μάλιστα ότι η ανακάλυψη στηρίζει τη θεωρία ότι οι ωκεανοί της Γης δημιουργήθηκαν με τον ίδιο τρόπο: «Η ανακάλυψη άνθρακα και νερού σε έναν αστεροειδή που υποτίθεται ότι δεν διαθέτει αυτές τις ενώσεις συνηγορεί στην ιδέα ότι αυτά τα δομικά συστατικά της ζωής μπορεί να μεταφέρθηκαν στη Γη [από αστεροειδείς και κομήτες]» λέει. Περισσότερα στοιχεία για τον μυστηριώδη αστεροειδή θα μπορούσαν να έλθουν τα επόμενα χρόνια αν η NASA εγκρίνει τελικά την πρόταση για μια ρομποτική αποστολή στην Ψυχή, κόστους 500 εκατ. δολαρίων. Νέα δεδομένα για τη θεωρία ότι οι αστεροειδείς έφεραν το νερό της ζωής αναμένονται και από την αποστολή OSIRIS-REx της NASA, η οποία εκτοξεύτηκε φέτος για να φέρει δείγματα από τον ανθρακούχο αστεροειδή Bennu το 2023. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500109705

Συνέντευξη του Δημήτρη Νανόπουλου από τον Παντελή Σαββίδη. http://physicsgg.me/2016/10/22/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b7-%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%85/

Ανακαλύφθηκε νέο σωματίδιο στα 30 GeV, σε δεδομένα της δεκαετίας 1990; Χτες βράδυ, στον ιστότοπο arxiv.org εμφανίστηκε μια δημοσίευση του Arno Heister, όπου παρουσιάζεται μια εκ νέου ανάλυση παλαιότερων (1992 έως 1995) δεδομένων του LEP (Large Electron–Positron collider). https://arxiv.org/pdf/1610.06536v1.pdf Ο επιταχυντής LEP λειτούργησε από το 1989 έως το 2000. Στη συνέχεια αποσυναρμολογήθηκε για να εγκατασταθεί στο ίδιο τούνελ ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC – Large Hadron Collider). Στον επιταχυντή LEP συγκρούονταν δέσμες ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων, ενώ στον LHC συγκρούονται δέσμες πρωτονίων. Στις αρχές του 1990 ο μεγάλος επιταχυντής ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων στο CERN (LEP) παρήγαγε μερικά εκατομμύρια σωματίδια Ζ0. Τα σωματίδια Ζ0 διασπώνται αμέσως σε άλλα σωματίδια και το πείραμα ALEPH χρησιμοποιήθηκε για να παρατηρηθούν αυτές οι διασπάσεις. Υπενθυμίζεται ότι οι φυσικοί του πειράματος ALEPH συνεργάτες, ισχυρίζονταν πως ανίχνευσαν το σωματίδιο Higgs, με μια μάζα 114 GeV και ακρίβεια πάνω από 3σ. Ο ισχυρισμός αυτός αναθεωρήθηκε αργότερα στα 1,7σ. Η επανεξέταση του φάσματος μάζας μιονίων/αντιμιονίων στα 30,4 GeV σε γεγονότα που περιέχουν χαμηλά (bottom) κουάρκ και αντι-κουάρκ (), ανέδειξε έναν συντονισμό με εύρος 1,78 GeV και ακρίβεια 2,4 έως 2,9 σίγμα, δηλαδή ένα νέο σωματίδιο. Το ίδιο εμφανίζεται επίσης και στο φάσμα μάζας ηλεκτρονίων/αντιηλεκτρονίων , αλλά με μικρότερη στατιστική. H ανάλυση των δεδομένων του πειράματος ALEPH δείχνει ότι κατά τη διάσπαση σωματιδίων Ζ σε ζεύγη κουάρκ – αντικουάρκ (bottom quarks) και ζεύγη μιονίου/αντιμιονίου (δεξιά) ή ηλεκτρονίου/αντι-ηλεκτρονίου (αριστερά) … παράγεται και κάποιο άγνωστο σωματίδιο (υποδεικνύεται από την καμπύλη με το κόκκινιο χρώμα). Τώρα, γιατί ένας φυσικός ξύπνησε μια μέρα και άρχισε να ψάχνει για νέα σωματίδια ξανά σ’ αυτά τα συγκεκριμένα «αρχαία» δεδομένα, είναι ένας εύλογος προβληματισμός Μήπως υπάρχουν κάποια νεότερα δεδομένα στον LHC που καθοδήγησαν στην συγκεκριμένη ανάλυση τον Arno Heister; (νεώτερη ενημέρωση) Σύμφωνα με τον Tommaso Dorigo ο συγγραφέας της εν λόγω εργασίας δεν είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας του ALEPH. Είχε πρόσβαση στα δεδομένα του ALEPH, αφού τα δεδομένα αυτά διατίθενται ελεύθερα σε όλο τον κόσμο. Η ερευνητική ομάδα του ALEPH δεν στηρίζει την εργασία αυτή και θεωρεί ότι το σήμα που παρουσιάζεται δεν αντιστοιχεί σε κάποιο νέο σωματίδιο. http://physicsgg.me/2016/10/22/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%86%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%b1-30-gev-%cf%83%ce%b5-%ce%b4%ce%b5/ Το Cern αναζητά φοιτητές για πρακτική άσκηση. Έχεις ακούσει τα πάντα γι΄αυτό, το έχεις επισκεφτεί και έχεις καταλήξει πως ένα από τα ονείρά σου θα ήταν να εργασθείς εκεί; Το CERN, το μεγαλύτερο ερευνητικό κέντρο του κόσμου, δίνει την ευκαιρία σε φοιτητές απ΄όλο τον κόσμο να κάνουν εκεί την πρακτική τους άσκηση. Το πρόγραμμα απευθύνεται σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές από διάφορες κατευθύνσεις μαθημάτων,όπως φυσική, μηχανική και επιστήμες πληροφορικής μέχρι και νομική, μετάφραση, διοίκηση και οικονομικές επιστήμες. Αυτές είναι οι θέσεις για πρακτική άσκηση: Technical Student Programme, για φοιτητές από τμήματα Εφαρμοσμένης Φυσικής, Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Μηχανικών, για 4-12 μήνες. Προθεσμία 25 Οκτωβρίου 2016. Για περισσότερες πληροφορίες, εδώ. Doctoral Student Programme, για μεταπτυχιακούς φοιτητές που προετοιμάζουν την διδακτορική τους διατριβή σε τομείς Σωματιδιακής Φυσικής, Εφαρμοσμένης Φυσικής, Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Μηχανικών και έχει διάρκεια από 12-36 μήνες. Προθεσμία αιτήσεων: 25 Οκτωβρίου 2016. Για περισσότερες πληροφορίες, εδώ. Short-Term Students, για πρακτική άσκηση φοιτητών 1-5 μηνών, στην περίπτωση που η πρακτική άσκηση αποτελεί μέρος των σπουδών τους. Την οικονομική επιβάρυνση έχει το Ελληνικό Πανεπιστημιακό ίδρυμα. Προθεσμίες: 15 Νοεμβρίου 2016 & 31 Ιανουαρίου 2017. Δείτε περισσότερες πληροφορίες εδώ και εδώ Administrative Student Programme, Το πρόγραμμα αυτό απευθύνεται σε φοιτητές τμημάτων διοίκησης επιχειρήσεων, οικονομικών, λογιστικής, χρηματοοικονομικής, μετάφρασης, επικοινωνίας και ΜΜΕ, οπτικοακουστικών τεχνών, εκπαίδευσης, ψυχολογίας κ.α. για πρακτική άσκηση σε βιομηχανίες ή εταιρίες. Προθεσμία αιτήσεων: 25 Οκτωβρίου 2016. Για περισσότερες πληροφορίες, εδώ. Επίσης, σε περίπτωση που μόλις έχεις αποφοιτήσει ή τελείωσες το master ή το διδακτορικό σου; Υπάρχει το Fellowship Programme για μηχανικούς και αποφοίτους θετικών επιστημών και πληροφορικής με διάρκεια 1-2 χρόνια. Για περισσότερες πληροφορίες, εδώ. Για ένα πλήρη κατάλογο των ευκαιριών εργασίας στο CERN, κάντε κλικ στο https://jobs.web.cern.ch/job-adv-search http://www.pronews.gr/portal/20161024/genika/epistimes/27120/monadiki-empeiria-cern-anazita-foitites-gia-praktiki-askisi

A.Γεωργόπουλος: Ο Έλληνας που ανακάλυψε πώς να «διαβάζει» τις προθέσεις του εγκεφάλου. Ο Απόστολος Π. Γεωργόπουλος είναι Καθηγητής Νευροεπιστημών στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα και Διευθυντής του Brain Sciences Center. Έχει υπάρξει πρωτοπόρος στην εφαρμογή αναλύσεων βασισμένων στους νευρωνικούς πληθυσμούς για την αποκρυπτογράφηση της εγκεφαλικής δραστηριότητας που σχετίζεται με την κίνηση, τη γνωστική διαδικασία, και πιο πρόσφατα, των ασθενειών του εγκεφάλου, χρησιμοποιώντας τη μαγνητοεγκεφαλογραφία. Στον τομέα αυτό, η πιο πρόσφατη συνεισφορά του ήταν στην αποσαφήνιση των μηχανισμών του εγκεφάλου που αφορούν τη Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες (PTSD). Έχει αναπτύξει ένα καινοτόμο, πολυμορφικό, ολοκληρωμένο πρωτόκολλο για την αξιολόγηση της εγκεφαλικής, γνωστικής και γλωσσικής λειτουργίας, το οποίο εφαρμόζεται σε μια μελέτη σε υγιείς εγκεφάλους γυναικών. Σπούδασε Ιατρική και Φυσιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου και πήρε το πτυχίο του και το διδακτορικό του. Εκπαιδεύτηκε στη Νευροφυσιολογία από τον Vernon B. Mountcastle στο Johns Hopkins και ύστερα από μια σύντομη επιστροφή στην Αθήνα, επέστρεψε και πάλι στο Johns Hopkins. Ανέβηκε την κλίμακα της ιεραρχίας στη σχολή και έγινε Καθηγητής Νευροεπιστημών το 1986. Ήταν μέλος των εργαστηρίων Νευροφυσιολογίας Philip Bard στο τμήμα Νευροεπιστημών μέχρι το 1991, όταν και μετακόμισε στην έδρα του Ιατρικού Κέντρου Minneapolis Veterans Affairs και στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. «Έχουμε τρεις βασικούς στόχους στην έρευνά μας: Πρώτον, να αποσαφηνίσουμε τους μηχανισμούς των νεύρων που αφορούν τον έλεγχο της κίνησης και τη γνωστική διαδικασία. Δεύτερον, να αναπτύξουμε λειτουργικούς εγκεφαλικούς βιοδείκτες για διάφορες ασθένειες του εγκεφάλου. Και τρίτον, να κατανοήσουμε τον τρόπο λειτουργίας στα αναπτυσσόμενα φλοιώδη δίκτυα. Για τον πρώτο στόχο, ακολουθούμε πειραματικές ψυχολογικές μελέτες, νευροφυσιολογικές ηχογραφήσεις, μαγνητική τομογραφία (MRI) σε υψηλά πεδία (3, 4 και 7 Tesla), μαγνητοεγκεφαλογραφία (MEG) και ανάπτυξη μοντέλων νευρωνικών δικτύων (χρησιμοποιώντας έναν υπερυπολογιστή). Για το δεύτερο στόχο, χρησιμοποιούμε τη μαγνητοεγκεφαλογραφία. Για τον τρίτο στόχο, καταγράφουμε την ηλεκτρική δραστηριότητα από την καλλιέργεια φλοιωδών εμβρυϊκών κυττάρων χρησιμοποιώντας διάταξεις πολυ-ηλεκτροδίων». Πηγή: ellines.com

Η λέσχη των «ωκεάνιων κόσμων» Σ​​το μυθιστόρημα «Σολάρις» του Στάνισλαβ Λεμ (όπως και στις κινηματογραφικές διασκευές των Αντρέι Ταρκόφσκι και Στίβεν Σόντερμπεργκ), ο φανταστικός πλανήτης του τίτλου καλύπτεται από έναν μυστηριώδη ωκεανό με συνείδηση, που διεισδύει στο υποσυνείδητο των σαστισμένων γήινων. Από τη μυθοπλασία στην πραγματικότητα, το νερό στο Διάστημα φαίνεται πως είναι κάτι πολύ πιο συχνό απ’ ό,τι νομίζουμε. Οι τελευταίες ειδήσεις από τον χώρο των επιστημών θέλουν τους (πολλούς) δορυφόρους του Δία και του Κρόνου να έχουν άφθονο πάγο και κρυμμένους ωκεανούς με νερό. Η Ευρώπη (ένας από τους 67 δορυφόρους του Δία) και ο Εγκέλαδος (ένας από τους 62 δορυφόρους του Κρόνου) φαίνεται πως διαθέτουν ωκεανούς που κρύβονται κάτω από παχιά στρώματα πάγου. Η Ευρώπη και ο Εγκέλαδος παρουσιάζουν ειδικό ενδιαφέρον, διότι εσχάτως παρατηρήθηκαν να εξακοντίζονται μέσα από το στρώμα πάγου γιγαντιαίοι πίδακες νερού, κυρίως κοντά στην περιοχή του νότιου πόλου. Αλλοι δορυφόροι, όπως ο Γανυμήδης, η Καλλιστώ (ανήκουν στον Δία), ο Τιτάνας και η Διώνη (ανήκουν στον Κρόνο), επίσης θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα για την ύπαρξη νερού. Πάγος έχει παρατηρηθεί στους πόλους του κοντινού μας Αρη (πιστεύεται πως κάποτε είχε έναν μεγάλο ωκεανό στο βόρειο ημισφαίριό του), ενώ, με βάση πολύ πρόσφατα ευρήματα του διαστημικού σκάφους Νέοι Ορίζοντες, το οποίο βρίσκεται στα ακρώτατα όρια του ηλιακού μας συστήματος, ακόμα και ο Πλούτωνας ενδέχεται να περιέχει έναν επίσης κρυμμένο ωκεανό με πυκνότητα άλατος στο 30% – περίπου τόση έχει και η Νεκρή Θάλασσα στη Γη. Στην άλλη άκρη του ηλιακού συστήματος, τώρα, ο Ερμής, ο πλανήτης που βρίσκεται πλησιέστερα στον Ηλιο, πιθανολογείται πως μπορεί να περιέχει νερό εντός των κρατήρων στη μόνιμα σκοτεινή πλευρά του (όπως και η «δικιά μας» Σελήνη, ο Ερμής δεν περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του). Οι αστρονόμοι ήδη μιλούν για «λέσχη “ωκεάνιων κόσμων”» (club of “ocean worlds”), με τις πιθανότητες να υπάρχει κάποια, έστω και πρωτόγονη, μορφή ζωής στην αστρική μας γειτονιά να αυξάνονται σοβαρά. Καταλαβαίνω ότι όλα αυτά μοιάζουν σε κάποιους στεγνά και στενά επιστημονικά, τι να κάνω όμως που δεν παύω να γοητεύομαι στην ιδέα και μόνον της ύπαρξης όχι απλώς νερού αλλά ολόκληρων ωκεανών σε κόσμους παγωμένους και σκοτεινούς. Κάθε φορά που έχω την ευλογία να βυθίζομαι στην οικεία, φωτεινή θάλασσα, ρίχνω μια ματιά ψηλά στον ουρανό, σκεπτόμενος το σκοτεινό νερό των πλανητών. Λες και ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα να είναι ένας αμνιακός σάκος γεμάτος σφύζουσα ζωή. Και αδιανόητη ομορφιά. http://www.kathimerini.gr/880209/article/epikairothta/episthmh/h-lesxh-twn-wkeaniwn-kosmwn

Φίλε Heal Πως εφτασε το Σύμπαν να ειναι 45 δις έτη φωτός, δηλαδή παραπάνω από 3 φορές μεγαλύτερο από τα 13.8 δις έτη φωτός.Ειναι η πληθωριστική περίοδος που ομως κρατησε ελάχιστο χρόνο(Πόσο αν γνωρίζει κανείς ας το γράψει) ή ειναι η διαστολή του Συμπαντος η οποία αρχισε μετα τα 6 ή 7 δισ.ετη και ειναι συνεχώς επιταχυνόμενη! Και ποση ειναι η ταχυτητα διαστολής;Πιθανόν δεν ειναι ταχυτερη απο την ταχυτητα του φωτός.Τοτε πως το Σύμπαν εφτασε σε αυτο το μέγεθος; Επισης ρωτάω παλι! Ποσοι πίνακες με γαλαξίες υπάρχουν και με πόσες χιλιαδες;

«Βαστότσνι» Η Ρωσία, με την κατασκευή του κοσμοδρομίου «Βαστότσνι»<Ανατολή> μετατρέπεται στην απόλυτη διαστημική υπερδύναμη. «Η δεύτερη φάση της κατασκευής του κοσμοδρομίου Βαστότσνι δεν συνιστά μόνο μια σύνθετη κατασκευή, αλλά και εγγύηση του ότι η Ρωσία, στο προσεχές μέλλον, θα διατηρήσει το στάτους της ηγετικής διαστημικής δύναμης, το οποίο έχει ιδιαίτερη σημασία», δήλωσε ο ρώσος πρωθυπουργός, Ντμίτρι Μενβέντεφ και πρόσθεσε: «Πρόκειται πραγματικά για ένα μεγάλο, δύσκολο έργο, κι όχι απλά για μια περίπλοκη κατασκευή με υψηλές τεχνολογίες. Για ευνόητους λόγους είναι μια εγγύηση, για το ότι η Ρωσία τα προσεχή χρόνια θα διατηρήσει το στάτους της ηγετικής διαστημικής δύναμης. Και, το στάτους αυτό για μας έχει αξία και θα θέλαμε να κάνουμε τα πάντα, ώστε η χώρα μας να διατηρήσει αυτό το στάτους». Η κατασκευή του κοσμοδρόμιου «Βαστότσνι» ξεκίνησε το 2012, κοντά στο οικισμό Τσιολκόφσκι (παλαιότερα λέγονταν Ουγκλεγκόρσκ) στην περιοχή Αμούρ. Θα συνιστά το πρώτο ρωσικό κοσμοδρόμιο, πολιτικού προορισμού, το οποίο θα διασφαλίσει την ανεξάρτητη πρόσβαση της Ρωσίας στο Διάστημα. Υπενθυμίζεται πως η πρώτη ιστορικής σημασίας εκτόξευση πυραύλου φορέα τύπου «Souyz-2.1a» με τρεις τεχνητούς δορυφόρους, πραγματοποιήθηκε επιτυχώς από το Βαστότσνι στις 28 Απριλίου. http://www.el.gr/index.php/top-news/117-top-news/28298-toys-«tsakizei»-kai-sto-diasthma-–-ti-dhlwse-o-mentbentef-gia-tis-dynatothtes-ths-rwsias Το «Σογιούζ-02 MS» ελλιμενίστηκε στο ΔΔΣ. Σήμερα, 21 Οκτωβρίου 2016 το επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφοράς (TPC) «Soyuz MS-02" ελλιμενίστηκε με επιτυχία με το σταθμό σύνδεσης τη Μονάδα Mini Έρευνας "Αναζήτηση" (MIM-2) στο Ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Η σύγκλιση εγινε αυτόματα υπό τον έλεγχο του Επικεφαλής Επιχειρησιακης ρωσικής ομάδας διαχείρισης του ΔΔΣ στο Κέντρο Ελέγχου Αποστολής (MCC). Ο ελλιμενισμός πραγματοποιήθηκε στις 12:58 MSK. Επί του παρόντος, τα πληρώματα του ISS και διενεργούν πράξεις για την προετοιμασία για το άνοιγμα των καταπακτων μεταφοράς και αποβιβαση του πληρώματος στο σταθμό. http://www.roscosmos.ru/22775/ Πεντε χρόνια από την πρώτη εκτόξευση του πυραύλου "Soyuz-ST" από το Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας. Στις 21η Οκτωβρίου 2016 εκλεισαν 5 χρονια από την ημερομηνία της πρώτης εκτόξευσης του οχήματος (LV) "Soyuz-ST", που αναπτύσσονται και κατασκευάζονται από την JSC Πρόοδος »RCC" ", από το Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας (Γαλλική Γουιάνα), στο πλαίσιο του διεθνούς προγράμματος« Η Ένωση »στο EGC ". Τον Νοέμβριο του 2003, υπεγράφη συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης της Γαλλικής Δημοκρατίας σχετικά με τη μακροπρόθεσμη συνεργασία για την ανάπτυξη και τη χρήση του "Soyuz-ST" πυραύλου φορέα στο Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας. Στις 11 Απριλίου του 2005 υπεγράφη σύμβαση μεταξύ της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος και της γαλλικής εταιρείας "Arianspase" για την ανάπτυξη, την κατασκευή και την προμήθεια του "Soyuz-ST", και τoυ ρωσικoυ εξοπλισμού για τη δημιουργία πολύπλοκων σημείων εκτόξευσης. Με την υλοποίηση του έργου «Ένωση» στο EGC η "JSC" RCC "Progress" ήταν υπεύθυνη για το όχημα εκτόξευσης, καθώς και την παροχή συνολικής τεχνικής διαχείρισης των ρωσικών βιομηχανικών επιχειρήσεων που συμμετέχουν στη δημιουργία του συγκροτήματος εκτόξευσης. Η ευρωπαϊκή πλευρά ήταν ο «αρχιτέκτονας» του έργου, εξασφάλισε τη δημιουργία των γενικών τεχνικών συστημάτων του συγκροτήματος, την εκτέλεση όλων των έργων κατασκευής και την ολοκλήρωση των απαραίτητων υποδομών της στο κοσμοδρόμιο. Στις 21 του Οκτωβρίου του 2016 από το Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας πραγματοποιηθηκε η 15η εκτοξεύση του "Soyuz-ST" σε τροχιά με το διαστημικό σκάφος 31. Το 2017 προγραμματίζονται 2 εκτοξευσεις"Soyuz-ST". Σύμφωνα με το σχέδιο «Ένωση» στο EGC "από το Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας θα γίνουν όχι λιγότερο από 50 εκτοξεύσεις ρουκετών φορέας" Soyuz-ST "για 15 χρόνια. Το έργο αυτό θα βελτιώσει σημαντικά την ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ρωσίας, λόγω του σχηματισμού ενός αριθμού αλληλοσυμπληρουμενων RN που αποτελείται από :. γαλλικά "Ariane-5" και "Vega", και τα ρωσικα "Soyuz-ST" http://www.roscosmos.ru/22774/

Το Schiaparelli μάλλον έγινε συντρίμμια στον Άρη. Η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA αρνείται ακόμα να κηρύξει νεκρό το Schiaparelli στον Άρη, σύμφωνα όμως με τα νέα στοιχεία που ανακοινώθηκαν, το ρομπότ παρουσίασε πρόβλημα στο αλεξίπτωτο και τους κινητήρες του και πιθανότατα συνετρίβη με ταχύτητα στην αρειανή επιφάνεια το απόγευμα της Τετάρτης. Το θετικό είναι ότι το μητρικό σκάφος που μετέφερε το Schiaparelli μέχρι τον Άρη, ο δορυφόρος TGO, τέθηκε με επιτυχία σε τροχιά την ώρα που το ρομπότ έπεφτε προς τον στόχο -αυτό σημαίνει ότι η Ευρώπη διαθέτει πλέον και ένα δεύτερο μάτι στον Άρη μετά τον δορυφόρο Mars Express. Η αποστολή του Schiaparelli -μόλις η δεύτερη προσπάθεια της ESA να πατήσει στον Άρη- ήταν ουσιαστικά μια πρόβα για την αποστολή ενός μεγαλύτερου, εξάτροχου ρομπότ το 2020. Μετά την αποτυχία της απόπειρας, η ESA ίσως αντιμετωπίσει μεγαλύτερες δυσκολίες να πείσει τις χώρες-μέλη να χρηματοδοτήσουν την εκτόξευση του ρομπότ. Τι συνέβη. To Schiaparelli, βάρους 577 κιλών, ήταν ένα σχετικά μικρό ρομπότ, σχεδιασμένο να λειτουργήσει και να συλλέξει μετρήσεις μόνο για λίγες μέρες, ακίνητο στην αρειανή έρημο. Η επιτυχία του θα αποδείκνυε ότι η Ευρώπη έχει τελειοποιήσει τις τεχνολογίες που απαιτούνται για την αποστολή μεγαλύτερων φορτίων στην επιφάνεια του πλανήτη. Τυλιγμένο σαν στρείδι μέσα σε μια θερμική ασπίδα σε σχήμα δίσκου με διάμετρο 3 μέτρων, το Schiaparelli αποσυνδέθηκε την Κυριακή από το μητρικό σκάφος TGO για μια επική κάθοδο. Καθώς το ρομπότ κατέβαινε προς τον Άρη, το σήμα από τον ραδιοφάρο του λαμβανόταν κανονικά από ένα ραδιοτηλεσκόπιο στην Ινδία και από δορυφόρο της NASA στον Άρη. Το ρομπότ όμως σίγησε λίγο πριν φτάσει στην επιφάνεια. Μια πιο σαφή εικόνα για το τι συνέβη δίνουν τα δεδομένα τηλεμετρίας, τα οποία μεταδόθηκαν μόνο στο μητρικό σκάφος TGO και έφτασαν στη Γη τα ξημερώματα της Πέμπτης. Η ανάλυση δεν έχει ολοκληρωθεί, σύμφωνα όμως με τις πρώτες αναφορές το ρομπότ επιβράδυνε και άνοιξε κανονικά το αλεξίπτωτό του. Το αλεξίπτωτο όμως φαίνεται ότι απορρίφθηκε πρόωρα. Επιπλέον, οι εννέα πυραυλοκινητήρες υδραζίνης που θα φρέναραν το ρομπότ περισσότερο φαίνεται ότι λειτούργησαν μόνο για τρία ή τέσσερα δευτερόλεπτα, αντί για ένα ολόκληρο λεπτό όπως ήταν προγραμματισμένο. Παραμένει ακόμα άγνωστο ακριβώς σε ποιο ύψος βρισκόταν εκείνη τη στιγμή το Schiaparelli, φαίνεται όμως ότι το ρομπότ έπεφτε ελεύθερα για τουλάχιστον ένα χιλιόμετρο. Εφόσον η ανάλυση των δεδομένων επιβεβαιώσει αυτές τις πρώτες ενδείξεις, το Schiaparelli πρέπει να είναι πλέον μια μάζα από συντρίμμια στην περιοχή Meridiani Planum του Άρη. Αμερικανικοί δορυφόροι θα προσπαθήσουν τώρα να εντοπίσουν το ρομπότ με τις κάμερές τους, είναι όμως πιθανό να μην τα καταφέρουν λόγω του μικρού μεγέθους του. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500109381

Πρόβλημα στην αμερικανική αποστολή Juno στον Δία. Την ώρα που η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA πασχίζει να εξακριβώσει τι δεν πήγε καλά με την προσεδάφιση του ρομπότ Schiaparelli στον Άρη, η NASA προσπαθεί να λύσει τεχνικά προβλήματα στο σκάφος Juno, το οποίο έφτασε στον Δία τον Ιούλιο για να μάθει πώς σχηματίστηκε ο πλανήτης και αν διαθέτει στερεό πυρήνα. Λόγω αδιευκρίνιστης ανωμαλίας, το Juno τέθηκε αυτόματα σε κατάσταση αναμονής στις 19 Οκτωβρίου, λίγες ώρες πριν πραγματοποιήσει το δεύτερο κοντινό πέρασμά του από τον πλανήτη. Αυτό σημαίνει ότι δεν συνέλεξε καμία μέτρηση σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο. Παραμένει ασαφές τι ανάγκασε το σκάφος να απενεργοποιήσει τα όργανά του για λόγους ασφάλειας -εκείνη την ώρα το Juno δεν βρισκόταν κοντά στις ζώνες έντονης ακτινοβολίας που περιβάλλουν τον Δία και θα μπορούσαν θεωρητικά να επηρεάσουν τα ηλεκτρονικά κυκλώματά του, διευκρίνισε η NASA. Οι μηχανικοί της αποστολής προσπαθούν τώρα να αποκαταστήσουν πλήρη επικοινωνία με το σκάφος, κάτι που εκτός απροόπτου αναμένεται να ολοκληρωθεί τις επόμενες μέρες. Μια διαφορετική, άσχετη βλάβη που είχε εμφανιστεί στις 14 Οκτωβρίου προκάλεσε μια σημαντική καθυστέρηση στην αποστολή χωρίς όμως να την θέσει σε κίνδυνο. Το πρόβλημα εμφανίστηκε σε δύο βαλβίδες του συστήματος προώθησης. Το Juno επρόκειτο να ενεργοποιήσει τον κινητήρα του στη διάρκεια του κοντινού περάσματος της 19ης Οκτωβρίου προκειμένου να πλησιάσει περισσότερο τον πλανήτη: η περίοδος της τροχιάς του θα μειωνόταν από τις 53,5 ημέρες στις 14 ημέρες. Η επόμενη ευκαιρία για ενεργοποίηση του κινητήρα δεν θα έρθει μέχρι το επόμενο κοντινό πέρασμα τον Δεκέμβριο, και η NASA θα πρέπει να έχει λύσει το πρόβλημα των βαλβίδων μέχρι τότε. Στο μεταξύ, η υπηρεσία παρουσίασε ορισμένες από τις παρατηρήσεις που συλλέχθηκαν κατά το πρώτο κοντινό πέρασμα στις 27 Αυγούστου. Μεταξύ άλλων, ένα όργανο μικροκυμάτων στο Juno κατάφερε για πρώτη φορά να διαπεράσει τα σύννεφα του Δία σε βάθος 400 χιλιομέτρων και να αποκαλύψει την εσωτερική δομή τους. «Είναι σαν να ξεφλουδίσαμε ένα-ένα τα στρώματα ενός κρεμμυδιού» δήλωσε ο Σκοτ Μπόλτον του Southwest Research Institute στο Τέξας, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής. «Αυτό που βλέπουμε είναι ότι αυτές οι όμορφες πορτοκαλί και άσπρες λωρίδες που βλέπουμε στην κορυφή των νεφών εκτείνονται σε ορισμένες περιπτώσεις όσο βαθιά μπορούν να δουν τα όργανά μας. Ταυτόχρονα όμως δείχνουν να αλλάζουν σε κάθε στρώμα» ανέφερε. H αποστολή Juno, κόστους 1,1 δισ. δολαρίων, εκτοξεύτηκε τον Αύγουστο του 2011 και προγραμματίζεται να τερματιστεί με μια βουτιά αυτοκτονίας στον Δία το 2018. Το σκάφος θα μπορούσε να αποκαλύψει αν ο γιγάντιος αέριος πλανήτης σχηματίστηκε στη σημερινή του θέση ή όχι, κάτι που θα βοηθήσει στην κατανόηση του σχηματισμού ολόκληρου του Ηλιακού Συστήματος. Αναμένεται επίσης να αποκαλύψει πώς παράγεται το πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο του πλανήτη και αν στο κέντρο του υπάρχει στερεός πυρήνας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500109429

Δραματικές οι εποχικές αλλαγές στον Τιτάνα του Κρόνου. Καθώς ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, ο Τιτάνας, πλησιάζει στο θερινό ηλιοστάσιο του βορείου ημισφαιρίου του, το σκάφος Cassini αποκάλυψε τις δραματικές εποχικές αλλαγές που συμβαίνουν στη θερμοκρασία και στη σύνθεσή της πυκνής ατμόσφαιράς του. Τη σχετική ανακοίνωση έκανε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στην Καλιφόρνια η ελληνίδα αστρονόμος Αθηνά Κουστένη του Αστεροσκοπείου του Παρισιού, διευθύντρια ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας, η οποία μελετά εδώ και χρόνια τον «εξωτικό» δορυφόρο με τους άφθονους υδρογονάνθρακες. Την ίδια στιγμή, ο χειμώνας εξελίσσεται στο νότιο ημισφαίριο του Τιτάνα και ένα ισχυρό περιστροφικό ρεύμα αερίων σαν δίνη έχει εκδηλωθεί στην ανώτερη ατμόσφαιρα του δορυφόρου πάνω από το νότιο πόλο του. Αυτές οι παρατηρήσεις, σύμφωνα με την κ. Κουστένη, δείχνουν μια πολική αντιστροφή, καθώς όταν το «Κασίνι» έφθασε στο σύστημα του Κρόνου το 2004, κάτι ανάλογο συνέβαινε τότε στο βόρειο ημισφαίριο. Η θερμότητα κυκλοφορεί και αυξομειώνεται στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα μέσω της κίνησης αερίων ανάμεσα στους δύο πόλους του. Τα δύο ημισφαίρια φαίνεται πως αντιδρούν διαφορετικά στις εποχικές αλλαγές. Έτσι, κατά την τελευταία τετραετία λόγω του χειμώνα η θερμοκρασία στη στρατόσφαιρα του νοτίου πόλου έπεσε κατά 40 βαθμούς Κελσίου, ενώ στο βόρειο ημισφαίριο η θερμοκρασία αυξήθηκε μόνο κατά έξι βαθμούς μετά το 2014. Σε δηλώσεις της στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η κ. Κουστένη δήλωσε ότι «η εξερεύνηση του Κρόνιου συστήματος και ιδιαίτερα του δορυφόρου Τιτάνα βρίσκεται σε ένα συναρπαστικό απόγειο! Παρακολουθούμε τον Κρόνο στην τροχιά του γύρω από τον Ήλιο σε διάστημα 29,5 γήινων ετών και τον Τιτάνα, με την αξονική του κλίση στις 26,7 μοίρες, να δημιουργεί μεγάλες εποχιακές διακυμάνσεις στην πυκνή αζωτούχα ατμόσφαιρά του, παρόμοιες με αυτές που παρατηρούνται στη Γη. Αυτό οδηγεί σε σημαντικές ατμοσφαιρικές αλλαγές, όπως στη χημική σύσταση και στα μοτίβα των ατμοσφαιρικών περιστροφικών ρευμάτων στα μεσαία και ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, δηλαδή στη στρατόσφαιρα και στη μεσόσφαιρα». Όπως επισημαίνει η διακεκριμένη Ελληνίδα αστρονόμος, «η δυνατότητα που μας παρέχει το Cassini να παρακολουθούμε στενά, πάνω από δύο εποχές τώρα, τις ατμοσφαιρικές αντιδράσεις του Τιτάνα στην ηλιακή ακτινοβολία, μας οδήγησε στην ανακάλυψη των δραματικών αλλαγών στην ατμοσφαιρική θερμοκρασία και σύσταση που συνέβη μετά την ισημερία». H πυκνή ατμόσφαιρα του Τιτάνα δημιουργεί ένα είδος φαινομένου του θερμοκηπίου. Από το 2010 και μετά, παρατηρήθηκε η ταχεία έναρξη και ο εμπλουτισμός του νοτίου πόλου του Τιτάνα με όλα τα είδη ιχνοαερίων και ειδικότερα με πολύπλοκους υδρογονάνθρακες και νιτρίλια στην ατμόσφαιρα. «Ψάξαμε για νέα και πιο πολύπλοκα μόρια στο νότιο πόλο του Τιτάνα, με στόχο να παρατηρήσουμε πόσο προηγμένη και περίπλοκη είναι η ατμοσφαιρική χημεία και πόσο πιθανή είναι η ύπαρξη υγρού ωκεανού κάτω από την επιφάνεια του Τιτάνα, κάτι που θα καταστήσει τον δορυφόρο ένα σώμα με πιθανές συνθήκες κατοικησιμότητας στο εξωτερικό ηλιακό μας σύστημα», ανέφερε η κ. Κουστένη. Πρόσθεσε ότι «όλοι οι επιστήμονες που ασχολούνται με την έρευνα του Τιτάνα, είναι ενθουσιασμένοι με τη δυνατότητα περαιτέρω μελέτης αυτού του φαινομένου, με τη χρήση μετρήσεων και παρατηρήσεων κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους της αποστολής του Cassini, που πρόκειται να διαρκέσει μέχρι το 2017. Στη συνολική διάρκεια της αποστολής, η οποία το 2017 θα ολοκληρώσει 13 χρόνια, θα έχει καλυφθεί μισό ‘Τιτάνιο’ έτος, κάτι το οποίο μας θέτει ακόμα πιο αυστηρούς περιορισμούς σε σχέση με την κατανόηση των εποχιακών διακυμάνσεων του Τιτάνα». http://physicsgg.me/2016/10/21/%ce%b4%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%cf%80%ce%bf%cf%87%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b1%ce%b3%ce%ad%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%84/

Το παράξενο αστρικό δίδυμο “ήτα Τρόπιδας” Ο επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου, Διονύσης Π. Σιμόπουλος, γράφει για την καρδιά του τεράστιου Νεφελώματος (NGC 3372) στον αστερισμό της Τρόπιδας, εξ αφορμής των νέων φωτογραφιών που έδωσε στη δημοσιότητα το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο. Μία σειρά νέων φωτογραφιών του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου (ESO) που καταγράφει με εξαιρετική λεπτομέρεια την καρδιά ενός τεράστιου Νεφελώματος (NGC 3372) στον αστερισμό της Τρόπιδας, στην Καρίνα δηλαδή της μυθολογικής Αργούς, δόθηκε σήμερα στην δημοσιότητα (Highest Resolution Image of Eta Carinae) Το φωτεινό αυτό νέφος αερίων και σκόνης, βρίσκεται σε απόσταση 7.500 ετών φωτός από τη Γη, είναι το λαμπρότερο νεφέλωμα στον ουρανό και περιλαμβάνει μερικά από τα πιο γιγάντια άστρα του Γαλαξία μας. Η φωτεινή του φορεσιά διασχίζεται από σκοτεινά μονοπάτια διαστημικής σκόνης που το διαχωρίζουν σε επί μέρους φωτεινές περιοχές. Η εξαιρετική λεπτομέρεια στην απεικόνιση των φωτογραφιών αυτών οφείλεται στο γεγονός ότι τα τέσσερα μεγάλα τηλεσκόπια VLT του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου στη Χιλή χρησιμοποιήθηκαν συμβολομετρικά, σε συνδυασμό δηλαδή μεταξύ τους. Κι ενώ καθένα από τα τηλεσκόπια VLT έχει διάμετρο κατόπτρου 8,20 μέτρων όταν συνδυάζονται μεταξύ τους είναι σαν να έχουμε ένα τηλεσκόπιο 16 μέτρων. Στο εσωτερικό του νεφελώματος αυτού βρίσκεται το αστρικό σύστημα Ήτα Τρόπιδας (eta Carinae), η λαμπρότητα του οποίου είναι τόσο μεγάλη ώστε θα φαίνονταν το ίδιο λαμπερό όσο φαίνεται και ο Ήλιος μας από απόσταση 300 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, από απόσταση δηλαδή 2.000 φορές μεγαλύτερη από την απόσταση της Γης από τον Ήλιο. Το μεγαλύτερο από τα δύο άστρα του συστήματος είναι ένα από τα πιο γιγάντια άστρα του ουρανού με υλικά 120 φορές περισσότερα από τα υλικά που έχει ο Ήλιος μας και λάμπει με την ενέργεια τεσσάρων εκατομμυρίων άστρων σαν τον Ήλιο. Επειδή το μεγαλύτερο από τα δύο άστρα του Ήτα Τρόπιδας είναι ένα άστρο που «φουσκώνει» και «ξεφουσκώνει», εάν βρίσκονταν στη θέση που έχει ο Ήλιος, στο μικρότερο μέγεθός του η εξωτερική του επιφάνεια θα έφτανε την τροχιά του πλανήτη Ερμή, θα είχε δηλαδή διάμετρο 120 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, ενώ στη μέγιστη διάμετρό του θα έφτανε τα 450 εκατομμύρια χιλιόμετρα, θα έφτανε δηλαδή στην τροχιά του Άρη και τότε στο εσωτερικό του θα χώραγαν 45 τρισεκατομμύρια πλανήτες σαν τη Γη μας! Υπολογίζεται μάλιστα ότι την χρονιά της μέγιστης φωτεινότητάς του (που έγινε το 1843) η διάμετρός του πρέπει να είχε φτάσει σε μέγεθος την τροχιά του Κρόνου, είχε δηλαδή διάμετρο ίση με 3 περίπου δισεκατομμύρια χιλιόμετρα! Τα δύο γιγάντια άστρα του συστήματος που περιφέρονται το ένα γύρω από το άλλο, εκπέμπουν αστρικούς ανέμους ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων παρόμοιους με τον ηλιακό άνεμο, οι οποίοι όμως κινούνται με τεράστιες ταχύτητες που φτάνουν τα δέκα εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Με μια τέτοια ταχύτητα ένα διαστημόπλοιο θα μεταφέρονταν από τη Γη στη Σελήνη σε λιγότερο από 2,5 λεπτά! Η περιοχή όπου οι αστρικοί άνεμοι των δύο άστρων συγκρούονται μεταξύ τους εμφανίζει μία ιδιαίτερη βιαιότητα με θερμοκρασίες εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου και έντονη εκπομπή ακτίνων Χ. Μέχρι τώρα δεν είχαμε κατορθώσει να την παρατηρήσουμε λεπτομερώς γιατί είναι χίλιες φορές μικρότερη από το στρώμα των αερίων που έχουν εκτοξεύσει τα δύο άστρα και τα οποία σχηματίζουν το διπολικό νεφέλωμα που τα περιβάλει. Οι νέες φωτογραφίες, όμως, μάς παρουσίασαν, με την μεγαλύτερη μέχρι τώρα ευκρίνεια, το διπλό αυτό αστρικό σύστημα και τις διεργασίες που συμβαίνουν σ’ αυτό και υπόσχονται να μας βοηθήσουν περαιτέρω στη δημιουργία ειδικών υπολογιστικών μοντέλων της εσωτερικής δομής των παράξενων και σπάνιων αυτών άστρων και της εξελικτικής τους πορείας. Αυτά τα σύγχρονα αλλά πολύ σπάνια «βαρέων βαρών» άστρα ανήκουν σε μια κατηγορία μεταβλητών άστρων που ονομάζονται LBV (Luminous Blue Variables = Φωτεινοί Μπλε Μεταβλητοί) και μοιάζουν με τα άστρα «Πληθυσμού ΙΙΙ», τα οποία είναι από τα πρώτα άστρα που δημιουργήθηκαν στο Σύμπαν πριν από 13,5 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια. Πρόκειται για τεράστιους γαλάζιους υπεργίγαντες με μάζα 100-150 φορές την μάζα του Ήλιου και επιφανειακές θερμοκρασίες που κυμαίνονται από 20 έως 50 χιλιάδες βαθμούς Κελσίου, ενώ σε σύγκριση η επιφανειακή θερμοκρασία του Ήλιου μας δεν υπερβαίνει τους 6.000 περίπου βαθμούς. Το Ήτα Τρόπιδας είναι ένα τέτοιο αστρικό σύστημα «βαρέων βαρών» και μέλος της παράξενης αυτής κατηγορίας, ενώ λιγότερα από μία δεκάδα τέτοιων άστρων έχουν παρατηρηθεί μέχρι τώρα στον Γαλαξία μας. Καμιά τριανταριά ακόμη τέτοια άστρα βρίσκονται διάσπαρτα σε οκτώ άλλους γαλαξίες της Τοπικής μας Ομάδας γαλαξιών, ενώ συνολικά μερικές μόνο δεκάδες τέτοια άστρα μπορεί να υπάρξουν σ’ έναν γαλαξία σαν τον δικό μας. Το διπολικό νεφέλωμα που περιβάλει τα δύο άστρα του συστήματος Ήτα Τρόπιδας διαστέλλεται με ταχύτητα 2,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Στα 160 περίπου χρόνια που έχουν περάσει από την εκτόξευσή τους βρίσκονται σήμερα σε απόσταση 6,5 περίπου τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από το κεντρικό άστρο που τα εκτόξευσε! Ο πρώτος που κατέγραψε την παρουσία του άστρου αυτού ήταν ο Έντμουντ Χάλλεϋ το 1677. Από το 1730 όμως και μετά η φωτεινότητα του Ήτα Τρόπιδας άρχισε να «σκαμπανεβάζει», ενώ από το 1820 το άστρο άρχισε να αυξάνει συνεχώς την φωτεινότητά του για να καταλήξει το 1827 σε άστρο 1ου μεγέθους. Κι όμως η πρώτη αυτή μεγάλη του αναλαμπή δεν ήταν παρά μόνον η αρχή γιατί αργότερα, το 1843, έφτασε να είναι τόσο λαμπρό όσο και ο Σείριος, που είναι το λαμπρότερο άστρο στον ουρανό. Ήταν εμφανές ότι την χρονιά εκείνη το τεράστιο αυτό άστρο εκτόξευσε στο Διάστημα τεράστιες ποσότητες από τα εξωτερικά του αέρια στρώματα. Αργότερα μάλιστα υπολογίστηκε ότι στην εικοσαετία, από το 1835 έως το 1855, τα υλικά που εκτοξεύτηκαν από το Ήτα Τρόπιδας έφτασαν να είναι τρεις φορές τα υλικά που έχει ο Ήλιος. Από τότε και μετά, πάντως, το Ήτα Τρόπιδας άρχισε να φθίνει σε φωτεινότητα καταλήγοντας σ’ ένα αμυδρό άστρο αόρατο με γυμνό μάτι. Τα τελευταία, όμως, χρόνια το μυστηριώδες αυτό άστρο άρχισε και πάλι τα ίδια αυξάνοντας σημαντικά την φωτεινότητά του. Αυτή όμως την φορά οι αστρονόμοι ήσαν έτοιμοι αφού είχαν στη διάθεσή τους ένα σπουδαίο οπλοστάσιο οργάνων, μεταξύ των οποίων τα τηλεσκόπια VLT του ESO και το Διαστημικό Τηλεσκόπιο «Χαμπλ». Το 1994 οι φωτογραφίες που πήρε το «Χαμπλ» από την περιοχή εκείνη ήσαν άκρως αποκαλυπτικές. Το κουβούκλιο των εκτινασσόμενων αερίων που περιβάλει το αστρικό αυτό σύστημα προέρχονται από την αναλαμπή του 1843, ενώ από τους πόλους του έχουν εκτοξευτεί δύο «λοβοί» υλικών που διαστέλλονται με ταχύτητα 2,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Στα 160 περίπου χρόνια που έχουν περάσει από την εκτόξευσή τους βρίσκονται σήμερα σε απόσταση 6,5 περίπου τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από το κεντρικό άστρο που τα εκτόξευσε! Εκτός όμως από τις μεγάλες εκτοξεύσεις που προέρχονται από τους αστρικούς πόλους, οι φωτογραφίες μάς απεκάλυψαν επίσης και έναν μικρότερο δίσκο υλικών που έχει εκτοξευτεί από τον ισημερινό του άστρου. Στον δίσκο αυτό έχουν ανακαλυφτεί πολλά και παράξενα αντικείμενα. Μερικά από αυτά κινούνται με ταχύτητα 150.000 χιλιομέτρων την ώρα ενώ άλλα υλικά διαστέλλονται με ταχύτητα 50.000 μόνο χιλιομέτρων την ώρα. Υπάρχουν όμως κι ορισμένοι πίδακες υλικών που κινούνται σαν σφαίρες με ταχύτητα 5,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Ένας από τους πίδακες αυτούς σπρώχνει στο διάβα του, σαν μια απόκοσμη κοσμική μπουλντόζα, μεγάλες ποσότητες αέριου αζώτου που είχαν μάλλον εκτοξευτεί νωρίτερα. Παρ’ όλο που στις φωτογραφίες που έχουμε πάρει οι μεγάλοι λοβοί των πολικών υλικών φαίνονται σχεδόν με μια «στερεά» μορφή, εντούτοις το εσωτερικό τους είναι σχεδόν άδειο. Η όλη όμως δομή τους μας επισημαίνει ότι στο κεντρικό άστρο πρέπει να υπάρχει κάτι το εξαιρετικό, ένα φαινόμενο που δεν έχουμε δει ποτέ και πουθενά μέχρι τώρα. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που είναι τελείως αποκομμένο από τα όργανα που διαθέτουμε αφού τα εκτινασσόμενα υλικά έχουν καλύψει, σαν μια τεράστια κουκούλα, όλα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό τους. Η εκτόξευση όμως των υλικών του συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, αφού όπως και όλα τα άλλα άστρα, εκπέμπει κι αυτό μια συνεχή ροή υλικών με την μορφή ενός υπέρπυκνου αστρικού ανέμου, παρόμοιου με την ροή του Ηλιακού ανέμου που εκπέμπει και το δικό μας άστρο. Μόνο που στη περίπτωση του Ήτα Τρόπιδας η εκπομπή της ύλης αυτής φτάνει να είναι ίση με δύο φορές την μάζα της Γης μας κάθε ημέρα! Αν ο Ήλιος μας εκτόξευε την ίδια ποσότητα υλικών στο Διάστημα με τον ίδιο ρυθμό, θα είχε «εξατμιστεί» σε 300 περίπου χρόνια! Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί απλούστατα το όλο σύστημα του άστρου αυτού δεν είναι σίγουρο για το τι θέλει να κάνει. Οι διεργασίες του εσωτερικού του το κάνει να πάλλεται, να φουσκώνει και να ξεφουσκώνει περιοδικά, αντί να παραμένει σταθερό σε ένα μέγεθος όπως κάνει, προς το παρόν, ο Ήλιος μας. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει στην περίπτωση του Ήτα Τρόπιδας, γιατί απλούστατα το άστρο αυτό βρίσκεται ήδη στα πρόθυρα του θανάτου του. Το Μεγάλο Νεφέλωμα της Τρόπιδας με ένθετες τις φωτογραφίες αφενός του διπολικού νεφελώματος το οποίο καλύπτει το Ήτα Τρόπιδας και αφετέρου την δραστηριότητα των δύο άστρων του συστήματος Όλοι οι γαλάζιοι υπεργίγαντες στα τελευταία 25.000 χρόνια της ζωής τους φτάνουν σε μια φάση ανισορροπίας, οπότε μετατρέπονται σε ένα είδος άστρων που ονομάζονται άστρα Βολφ-Ραγιέ και τα οποία εκπέμπουν τεράστιες ποσότητες αερίων από την επιφάνειά τους με την μορφή ισχυρών αστρικών ανέμων ένα δισεκατομμύριο φορές ισχυρότερων από τον ηλιακό άνεμο. Το είδος αυτό των άστρων παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 1867 από τους Γάλλους αστρονόμους C. J. E. Wolf και G. Rayet, εξ ου και τ’ όνομά τους. Σε γενικές γραμμές τα άστρα αυτά έχουν υλικά πάνω από 20 ηλιακές μάζες και επιφανειακή θερμοκρασία πάνω από 30.000 βαθμούς Κελσίου. Μερικές χιλιάδες χρόνια πριν από την μετατροπή τους σε σουπερνόβα χάνουν μεγάλες ποσότητες των εξωτερικών τους αερίων στρωμάτων που σχηματίζουν ένα είδος «αέριας μπάλας» γύρω από το ετοιμοθάνατο άστρο. Το τέλος της ζωής του, όμως, θα φτάσει και γι’ αυτού του είδους τα άστρα όταν θα εκραγούν με την μορφή μιας σουπερνόβα. Μία παρόμοια έκρηξη σουπερνόβα θα συμβεί οπωσδήποτε και στον αστερισμό της Τρόπιδας όταν το άστρο που σήμερα αναγνωρίζεται με το 7ο γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου θα ανακοινώσει στο Σύμπαν τον θεαματικό του θάνατο. Και τότε το μυστηριώδες άστρο «Ήτα Τρόπιδας» δεν θα υπάρχει πια, ενώ πάνω στην απέραντη τοιχογραφία του ουρανού και στο εγγύτατο μέλλον η έκρηξη αυτή θα κάνει τον νυχτερινό ουρανό της Γης να λάμπει. Η ενέργεια που θα εκτοξευθεί τότε στο Διάστημα θα είναι τόσο μεγάλη όση είναι και η ενέργεια που εκπέμπουν όλα τα άστρα του Γαλαξία μας (200 δισεκατομμύρια) μαζί. Και ίσως τότε η τεράστια εκπομπή των ακτίνων γάμα που θα προέλθουν από το εκρηγνυόμενο Ήτα Τρόπιδας, ίσως να επηρεάσει αρνητικά κάθε είδους ζωής πάνω στη Γη. http://physicsgg.me/2016/10/20/%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%be%ce%b5%ce%bd%ce%bf-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b4%ce%af%ce%b4%cf%85%ce%bc%ce%bf-%ce%ae%cf%84%ce%b1-%cf%84%cf%81%cf%8c%cf%80%ce%b9/

Διεθνής διάκριση για τον Έλληνα αστροφυσικό Κλεομένη Τσιγάνη. Ένας Έλληνας αστροφυσικός, ο δρ Κλεομένης Τσιγάνης, επίκουρος καθηγητής του Τομέα Αστροφυσικής και Αστρονομίας του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, βραβεύθηκε με το βραβείο «Πάολο Φαρινέλα» για το 2016. Η βράβευση έγινε για τις έρευνες του Τσιγάνη πάνω στη δυναμική του ηλιακού συστήματος και άλλων πλανητικών συστημάτων, ιδίως για τη συμβολή του στην ανάπτυξη του «μοντέλου της Νίκαιας», που αφορά την εξέλιξη του πρώιμου ηλιακού συστήματος, την εποχή που ο Έλληνας επιστήμονας ήταν ακόμη μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Αστεροσκοπείο της Κυανής Ακτής. Το εν λόγω διάσημο πλέον μοντέλο, που είχε παρουσιασθεί το 2005 στο περιοδικό "Nature", περιγράφει την «μετανάστευση» των μεγάλων πλανητών (Δία, Κρόνου, Ουρανού, Ποσειδώνα) στις τωρινές τροχιές τους κατά τις πρώτες φάσεις δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. Δίνει επίσης εξηγήσεις για τις κινήσεις των κομητών και των αστεροειδών στο ηλιακό μας σύστημα. Η τελετή απονομής πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας και του Ευρωπαϊκού Συνεδρίου Πλανητικής Επιστήμης, που λαμβάνουν χώρα από κοινού στην Καλιφόρνια. Η απονομή συνοδεύθηκε από ομιλία του Έλληνα επιστήμονα σχετικά το «Χάος στη Ζώνη των Αστεροειδών». Το ετήσιο βραβείο καθιερώθηκε το 2010 σε ανάμνηση του Ιταλού επιστήμονα Πάολο Φαρινέλα (1953-2000) και κάθε χρόνο τιμά έναν εξέχοντα ερευνητή έως 47 ετών. To 2008, η Διεθνής Αστρονομική Ένωση μετονόμασε τον αστεροειδή «1999RC221» σε «(21775) Τσιγάνης», σε αναγνώριση του έργου του Έλληνα επιστήμονα. Ο Τσιγάνης συνεχίζει τη βελτίωση του «μοντέλου της Νίκαιας», ενώ έχει επεκτείνει τις μελέτες του στη δυναμική των εξωηλιακών πλανητικών συστημάτων, καθώς επίσης στη χαοτική κίνηση των αστεροειδών του δικού μας συστήματος, των τεχνητών δορυφόρων και των διαστημικών «σκουπιδιών». http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/diethnis_diakrisi_gia_ton_ellina_astrofysiko_kleomeni_tsigani-64589280/