Δροσος Γεωργιος

«Σογιούζ MS-02 " Το κύριο πλήρωμα των κοσμοναυτών της Roscosmos Σεργκέι Ryzhikov και Αντρέι Borisenko και ο αστροναύτης της NASA Robert Shane Kimbrough και το πληρωμα ασφαλείας οι κοσμοναύτες της Roscosmos Αλεξάντερ Misurkin και Νικολάι Tikhonov και ο αστροναύτης της NASA Mark Vanden HI έφτασαν στο Μπαϊκονούρ. Στις 8 του Οκτώβρη 2016 εχει εκ νέου προγραμματιστεί, "η πρώτη προπόνηση" των πληρωμάτων TPK Σογιούζ "MS-02." Επίσης στις 7 και 8 Οκτώβριου έχει προγραμματιστεί η επαλήθευση των μέσων επικοινωνίας κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, της ιατρικής και φυσικής ικανότητας. Στις 6 Οκτωβρίου 2016 η Κρατική Επιτροπή αποφάσισε μια νέα ημερομηνία για το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ MC 02" - στις 19 Οκτωβρίου. Νωρίτερα ειχε αναβληθεί η εκτόξευση κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας λογω βλάβης του καλωδίου στο σύστημα ελέγχου του οχήματος προσγείωσης. Το καλώδιο έχει αντικατασταθεί, το πλοίο πέρασε μια σειρά από πρόσθετους ελέγχους. Τα μέλη των πληρωμάτων συνέχιζαν την κατάρτιση στο Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναύτων στο Star City κοντά στη Μόσχα. http://www.roscosmos.ru/22715/

Πιθανή η ύπαρξη ωκεανών στον εξωπλανήτη Proxima b του Κενταύρου. Ο Εγγύτατος β του Κενταύρου, ένας εξωπλανήτης που ανακαλύφθηκε πρόσφατα γύρω από τη δυνητικά κατοικήσιμη ζώνη του κοντινότερου στη Γη άστρου, μπορεί να είναι όχι μόνος βραχώδης, αλλά επίσης σκεπασμένος από ωκεανούς. Αυτή είναι η νέα εκτίμηση Γάλλων επιστημόνων, που βασίζεται όμως σε θεωρητικούς υπολογισμούς και όχι σε άμεσα δεδομένα παρατηρήσεων. Οι αστροφυσικοί του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, υπολόγισαν ότι ο Proxima b, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου τεσσάρων ετών φωτός από τη Γη, μπορεί να είναι ένας υδάτινος κόσμος, όμοιος με τον δικό μας. Ο εξωπλανήτης έχει εκτιμώμενη μάζα 1,3 φορές μεγαλύτερη από τη Γη και απέχει από το άστρο του γύρω στα 7,5 εκατ. χλμ., σχεδόν το ένα δέκατο της απόστασης Ερμή-Ήλιου. Επειδή όμως το άστρο του είναι μικρότερο από το δικό μας και 1.000 φορές λιγότερο λαμπερό από τον Ήλιο, δεν αποκλείεται να υπάρχουν μεγάλες θάλασσες στην επιφάνειά του - πράγμα που θα ευνοούσε την ανάπτυξη μορφών ζωής. Σύμφωνα με ένα από τα «σενάρια» των γάλλων επιστημόνων, ο Εγγύτατος β μπορεί να διαθέτει ένα ενιαίο τεράστιο ωκεανό βάθους έως 200 χιλιομέτρων, ενώ ο πλανήτης εκτιμάται ότι διαθέτει και μια αραιή ατμόσφαιρα. To PlanetExplorer έφτιαξε ένα βίντεο για το πώς μπορεί να είναι ο Proxima b: http://www.pronews.gr/portal/20161007/genika/diastima/49/pithani-i-yparxi-okeanon-ston-exoplaniti-proxima-b-toy-kentayroy-vinteo

Πρόγραμμα επανδρωμένων πτήσεων μέχρι το τέλος του 2016. Το μέλος της Επιτροπής, λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα των εργασιών που πραγματοποιούνται για την εξάλειψη της τεχνικής βλάβης στο επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφοράς TPK "Soyuz MS-02", αποφάσισε την ημερομηνία εκτόξευσης στον ISS στις 19 του Οκτωβρίου του 2016 Ο λόγος για την αλλαγη της εκτόξευσης ειναι οτι κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας υπηρξε βλάβη του καλωδίου στο σύστημα ελέγχου του οχήματος προσγείωσης. Η κρατική επιτροπή ενέκρινε το πρόγραμμα επανδρωμένων πτήσεων μέχρι το τέλος του 2016, που προβλέπει τα εξής: Η Εκτόξευση του TPK "Soyuz MS-02" έχει προγραμματιστεί στις 19 Οκτωβρίου. Προσεδάφιση του TPK "Soyuz MS-01 " στις 30 Οκτ. Εκτόξευση του TPK "Soyuz MS-03" στις 16 Νοεμ. Εκτόξευση του TGK "Πρόοδος MS-04» την 1η Δεκεμβρίου. http://www.roscosmos.ru/22713/

Νέα «κούρσα του διαστήματος»: Η Boeing στοχεύει να φτάσει στον Άρη πριν την SpaceX. Στην «κούρσα» για τον Άρη, στην οποία επιδίδεται η ιδιωτική διαστημική εταιρεία SpaceX του Έλον Μασκ, εισέρχονται πλέον και ανταγωνιστές: Ο διευθύνων σύμβουλος της Boeing -του αεροδιαστημικού κολοσσού που στο ιστορικό του έχει και τη συνδρομή προς τη NASA κατά την πρώτη «κούρσα για το Διάστημα», με στόχο την κατάκτηση της Σελήνης πριν τη Σοβιετική Ένωση- Ντένις Μούιλενμπεργκ παρουσίασε τα σχέδια της εταιρείας για το μέλλον σε συνδιάσκεψη την Τρίτη. Η Boeing οραματίζεται μια ανθηρή αγορά διαστημικών ταξιδιών με υψηλά κέρδη, με δεκάδες προορισμούς σε τροχιά γύρω από τη Γη και hypersonic αεροσκάφη να μεταφέρουν επιβάτες από τη μια ήπειρο στην άλλη μέσα σε διάστημα μικρότερο των δύο ωρών. Ωστόσο, πέραν αυτού, ο Μούιλενμπεργκ «πέταξε το γάντι» στη SpaceX, λέγοντας πως η Boeing σκοπεύει να είναι παίκτης - κλειδί στην προσπάθεια για την αποστολή ανθρώπων στον Άρη, αν είναι δυνατόν ακόμα πιο νωρίς από τον Έλον Μασκ, ο οποίος πρόσφατα παρουσίασε τα μεγαλόπνοα μακροπρόθεσμα σχέδια της εταιρείας για την κατάκτηση του «Κόκκινου Πλανήτη». «Είμαι πεπεισμένος πως ο πρώτος άνθρωπος που θα πατήσει το πόδι του στον Άρη θα φτάσει εκεί με πύραυλο της Boeing» είπε ο Μούιλενμπεργκ, όπως αναφέρει το Bloomberg, στο συγκεκριμένο event στο Σικάγο, το οποίο έγινε με την υποστήριξη του περιοδικού Atlantic. Όπως και η SpaceX, η Boeing αποσκοπεί στη δημιουργία και ανάπτυξη μιας διαστημικής αγοράς, στο διάστημα γύρω από τη Γη, όταν επιτέλους οι διαστημικές πτήσεις καταστούν ρουτίνα, ενώ παράλληλα αναπτύσσει τεχνολογίες για αποστολές πέρα από τη Σελήνη. Ο γίγαντας της αεροδιαστημικής συνεργάζεται με τη NASA για την ανάπτυξη ενός μεγάλου πυραύλου, του SLS, για αποστολές βαθιά στο διάστημα. http://www.naftemporiki.gr/story/1156531/nea-koursa-tou-diastimatos-i-boeing-stoxeuei-na-ftasei-ston-ari-prin-tin-spacex

Το Hubble έπιασε άστρο να εκτοξεύει γιγάντιες «μπάλες» φωτιάς. Ένα τελείως ασυνήθιστο φαινόμενο «είδε» το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble: τεράστιες καυτές μπάλες αερίων να εκτοξεύονται από ένα άστρο που πεθαίνει. Κάθε μπάλα πλάσματος είναι διπλάσια σε μέγεθος από τον πλανήτη 'Αρη και κινείται με τρομερή ταχύτητα στο διάστημα (περίπου μισό εκατομμύριο μίλια την ώρα). Αυτές οι αστρικές «μπάλες κανονιού» εκτοξεύονται με ρυθμό μία κάθε 8,5 χρόνια εδώ και τουλάχιστον 400 χρόνια, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, με επικεφαλής τον Ραγκβέντρα Σαχάι της NASA. Οι «μπάλες» αποτελούν ένα αίνιγμα, επειδή οι αστρονόμοι δεν μπορούν να φανταστούν με ποιο τρόπο το άστρο V Hydrae, ένας ετοιμοθάνατος ερυθρός γίγαντας σε απόσταση 1.200 ετών φωτός από τη Γη, μπορεί να εκτινάξει τέτοιο υλικό και με τέτοια μορφή. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι οι «μπάλες» εκτοξεύονται από κάποιο άλλο «κανόνι», ένα δεύτερο άστρο-συνοδό, που ακόμη δεν έχει εντοπισθεί και το οποίο κάθε 8,5 χρόνια πλησιάζει τo V Hydrae, «κλέβοντας» ένα μέρος της ατμόσφαιρας του τελευταίου και μετά «πυροβολώντας» το σαν μπάλα στο διάστημα. Κάθε σφαίρα πλάσματος έχει θερμοκρασία τουλάχιστον 9.500 βαθμών Κελσίου, σχεδόν διπλάσια από εκείνη στην επιφάνεια του Ήλιου. Όσο απομακρύνεται από το άστρο, κάθε καυτή σφαίρα κρυώνει σταδιακά και γίνεται αόρατη στο φάσμα του ορατού φωτός. http://www.pronews.gr/portal/20161007/genika/diastima/49/hubble-epiase-astro-na-ektoxeyei-giganties-mpales-fotias-eikona

Dream Chaser Mission: Η πρώτη αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στο διάστημα. Το Γραφείο Ζητημάτων Εξώτερου Διαστήματος των Ηνωμένων Εθνών (UNOOSA) και η Sierra Nevada Corporation (SNC) ανακοίνωσαν λεπτομέρειες σχετικά με την πρώτη διαστημική αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στο Διεθνές Συνέδριο Αστροναυτικής στη Γκουανταλαχάρα στο Μεξικό. Η αποστολή Dream Chaser έχει σκοπό να δώσει πρόσβαση στο διάστημα σε αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες κανονικά δεν έχουν τέτοια δυνατότητα- ωστόσο, όλες οι χώρες- μέλη του ΟΗΕ θα μπορούν να προτείνουν επιστημονικά φορτία για την αποστολή. «Ένας από τους βασικούς σκοπούς του UNOOSA είναι να προωθήσει τη διεθνή συνεργασία πάνω στην ειρηνική χρήση του εξώτερου διαστήματος» είπε σχετικά η Σιμονέτα ντι Πίπο, διευθύντρια του UNOOSA. «Είμαι περήφανη που μπορώ να πω ότι ένας από τους τρόπους με τους οποίους ο UNOOSA θα το επιτύχει αυτό είναι σε συνεργασία με τη Sierra Nevada Corporation, αφιερώνοντας μία ολόκληρη αποστολή χαμηλής βαρύτητας στις χώρες- μέλη του ΟΗΕ, πολλές εκ των οποίων δεν έχουν τις υποδομές ή την οικονομική δυνατότητα για δικά τους διαστημικά προγράμματα». Η ανακοίνωση αυτή αποτελεί επέκταση του μνημονίου κατανόησης που υπεγράφη τον Ιούνιο του 2016 μεταξύ του UNOOSA και της SNC για συνεργασία σε αυτή την ιστορική αποστολή. Η πρώτη διαστημική αποστολή στην ιστορία του ΟΗΕ προορίζεται να εκτοξευτεί το 2021, και θα επιτρέψει στις χώρες- μέλη του οργανισμού να συμμετέχουν σε μια πτήση 14 ημερών σε χαμηλή τροχιά, με το διαστημόπλοιο Dream Chaser της SNC. Σύμφωνα με την ντι Πίπο, η χρηματοδότηση της αποστολής προέρχεται από πολλαπλές πηγές, με τις χώρες που θα επιλεγούν να συμμετέχουν να καλύπτουν από ένα τμήμα του κόστους, βάσει των πόρων που απαιτούνται για το μέρος του φορτίου που αποστέλλουν, αλλά και τις οικονομικές δυνατότητές τους. Επιπρόσθετα, αναζητούνται σπόνσορες με μεγάλες χρηματοδοτικές δυνατότητες για να καλύψουν μεγάλο κομμάτι του κόστους της αποστολής. Για να είναι η αποστολή πιο προσβάσιμη σε χώρες χωρίς ανεπτυγμένη αεροδιαστημική βιομηχανία, το UΝΟΟSA θα προσφέρει τεχνική βοήθεια. Τα φορτία θα επιλεγούν στις αρχές του 2018, έτσι ώστε να υπάρχει επαρκής χρόνος για ανάπτυξη και ενσωμάτωση στο σκάφος ως το 2021. http://www.naftemporiki.gr/story/1155878/dream-chaser-mission-i-proti-apostoli-ton-inomenon-ethnon-sto-diastima Το ενδεχόμενο σαμποτάζ που οδήγησε στην έκρηξη της 1ης Σεπτεμβρίου διερευνά η SpaceX. Το σαμποτάζ είναι μεταξύ των ενδεχομένων που εξετάζει η SpaceX, στο πλαίσιο των ερευνών για τη διαπίστωση των αιτίων που οδήγησαν στην καταστροφή του πυραύλου της, μαζί με τον δορυφόρο που μετέφερε, στην εξέδρα εκτόξευσης στη Φλόριντα κατά τη διάρκεια τεστ ρουτίνας την 1η Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με την Washington Post, δύο εβδομάδες μετά το συμβάν, εργαζόμενος της εταιρείας επισκέφτηκε εγκαταστάσεις της ανταγωνίστριας United Launch Alliance (σύμπραξη Lockheed Martin και Boeing) στο ακρωτήριο Κανάβεραλ, ζητώντας πρόσβαση στην οροφή ενός από τα κτίριά της, επειδή κατά τη διάρκεια της μελέτης των βίντεο (στο πλαίσιο των ερευνών) κάποια στιγμή φάνηκε μια περίεργη σκιά και ένα λευκό σημείο εκεί. Ωστόσο, ο απεσταλμένος της εταιρείας, σύμφωνα με πηγές της βιομηχανίας, ξεκαθάρισε πως δεν υπήρχε χαρακτήρας κατηγορίας και ότι απλά σκοπός ήταν να εξεταστούν όλα τα ενδεχόμενα. Παρόλα αυτά δεν δόθηκε από τη ULA πρόσβαση στην οροφή του κτιρίου (SMARF- χρησιμοποιείται για εργασίες σε πυραυλοκινητήρες), που είναι σε απόσταση ενός μιλίου από την εξέδρα εκτόξευσης και κλήθηκαν επιθεωρητές της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, που εξέτασαν την οροφή και δεν βρήκαν κάτι ύποπτο, όπως έγινε γνωστό. Μέχρι τώρα δεν έχει διαπιστωθεί το αίτιο της καταστροφής, με την εταιρεία να πραγματοποιεί εκτενή έρευνα σε συνεργασία με την αμερικανική πολεμική αεροπορία, τη NASA και την αμερικανική υπηρεσία πολιτικής αεροπορίας. Προς το παρόν, φαίνεται ότι οι μελέτες επικεντρώνονται σε διαρροή στο σύστημα παροχής ηλίου. Πάντως, η SpaceX και η ULA είναι άσπονδοι αντίπαλοι, καθώς ανταγωνίζονται για συμβόλαια εθνικής ασφαλείας, αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Για μια δεκαετία η ULA είχε το μονοπώλιο, καθώς ήταν η μόνη πιστοποιημένη από την αμερικανική πολεμική αεροπορία. Ωστόσο το 2014 η SpaceX μήνυσε την αμερικανική πολεμική αεροπορία για το δικαίωμα στον ανταγωνισμό και πέρυσι επήλθε συμβιβασμός, με τη SpaceX να λαμβάνει την πολυπόθητη πιστοποίηση. Οπότε στη ULA υπήρξε αλλαγή διευθύνοντος συμβούλου, με τον νέο να δεσμεύεται για έντονο ανταγωνισμό με τη SpaceX. http://www.naftemporiki.gr/story/1155418/to-endexomeno-sampotaz-pou-odigise-stin-ekriksi-tis-1is-septembriou-diereuna-i-spacex Οι δορυφόροι του COPERNICUS στην Αθήνα. To COPERNICUS, το μεγαλύτερο παγκοσμίως πρόγραμμα Δορυφορικής Παρατήρησης της Γης για ειρηνικούς αποκλειστικά σκοπούς, συστήνεται στο ελληνικό κοινό την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου, στο αμφιθέατρο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (Βασιλέως Κων/νου 48, Αθήνα). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέλεξε την Αθήνα για να εκκινήσει τις δράσεις προβολής και προώθησης μιας εκ των μεγαλύτερων επενδύσεών της στον τομέα του διαστήματος της οποία τα αποτελέσματα διατίθενται δωρεάν και χωρίς περιορισμούς στο κοινό. Οι δορυφόροι του προγράμματος COPERNICUS, ονόματι Sentinels, σαρώνουν καθημερινά τον πλανήτη μας και παρέχουν ελεύθερα και ανοιχτά τα δεδομένα τους στην επιστημονική κοινότητα, στη βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας, σε οργανισμούς κεντρικής και περιφερειακής διοίκησης αλλά και σε όλους τους δημιουργικούς πολίτες. Τα δεδομένα αυτά αποτελούν την βάση για να προστατευθεί το περιβάλλον (δάση, θάλασσα, ακτές, ατμόσφαιρα), να προληφθούν ή να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικότερα οι φυσικές καταστροφές και η κλιματική αλλαγή, να διαχειριστούν αποδοτικότερα οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις, αλλά και για πολλές άλλες εφαρμογές οι οποίες εκτείνονται μέχρι τα όρια της εφευρετικότητας του ανθρώπου. Πλείστα είναι μάλιστα τα παραδείγματα καινοτόμων λύσεων που βασιζόμενες στην δορυφορική παρατήρηση γης, εξελίχθηκαν από τολμηρές ιδέες σε πολύ επικερδείς επιχειρήσεις. «Το πρόγραμμα COPERNICUS μπορεί να αποτελέσει πέρα από ένα εργαλείο εξαιρετικής ακρίβειας για την διαχείριση του πλανήτη μας και έναν σημαντικό κινητήριο μοχλό ανάπτυξης, ιδιαίτερα εάν αναλογιστεί κανείς την δύσκολη οικονομική συγκυρία για την χώρα, στην περίοδο που διανύουμε», λέει ο Στέλιος Μπολλάνος, Εθνικός Εκπρόσωπος στο COPERNICUS User Forum της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Περισσότερες πληροφορίες για την διοργάνωση στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής http://workshop.copernicus.eu/el/event/12 http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=834206

Νόμπελ Χημείας 2016 στις μικροσκοπικές μοριακές μηχανές. Το βραβείο Νόμπελ Χημείας 2016 απονέμεται στους Jean-Pierre Sauvage (University of Strasbourg, Γαλλία), Sir J. Fraser Stoddart (Northwestern University, Evanston, IL, ΗΠΑ) και Bernard L. Feringa (University of Groningen, Ολλανδία) «για τον σχεδιασμό και την σύνθεση των μοριακών μηχανών» Ο Ζαν-Πιέρ Σοβάζ (Jean-Pierre Sauvage) γεννήθηκε το 1944 στη Γαλλία και είναι σήμερα επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου και επίτιμος διευθυντής ερευνών στο γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας (CNRS) O σερ Φρέιζερ Στόνταρτ (Fraser Stoddart) γεννήθηκε το 1942 στη Βρετανία και είναι σήμερα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Northwestern των ΗΠΑ. Ο Μπερνάρ Φερινγκά (Bernard L. Feringa) γεννήθηκε το 1951 στην Ολλανδία. Είναι σήμερα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γκρένινγκεν. Πόσο μικρές μπορεί να είναι οι μηχανές; Αυτό ήταν ένα ερώτημα που απασχόλησε τον βραβευμένο με Νόμπελ Richard Feynman όταν το 1950 προσπαθούσε να προβλέψει τις εξελίξεις στον τομέα της νανοτεχνολογίας ή όταν φανταζόταν μια μοριακών διαστάσεων νανο-μηχανή που θα υλοποιούσε το μικροσκοπικό αεικίνητό του. Το πρώτο βήμα προς μια μοριακή μηχανή έγινε από τον Jean-Pierre Sauvage το 1983, όταν κατόρθωσε να συνδέσει με επιτυχία δυο μόρια σε σχήμα δακτυλίου έτσι ώστε να σχηματίσουν τους κρίκους μιας αλυσίδας (catenane). O Jean-Pierre Sauvage χρησιμοποίησε ένα ιόν χαλκού για να συνδέσει μόρια χρησιμοποιώντας έναν μηχανικό δεσμό. Κανονικά τα μόρια συνδέονται με ισχυρούς ομοιοπολικούς δεσμούς, όμως σ’ αυτή την περίπτωση τα μόρια συνδέονται με έναν ελεύθερο μηχανικό δεσμό. Μια οποιαδήποτε μηχανή για να μπορεί να εκτελέσει μια εργασία πρέπει να αποτελείται από τμήματα που μπορούν να κινούνται το ένα σε σχέση με το άλλο. Τα δυο μόρια – ως κρίκοι αλυσίδας, πληρούν ακριβώς αυτή την απαίτηση. Το δεύτερο βήμα έγινε από τον Fraser Stoddart το 1991, όταν κατάφερε να τοποθετήσει ένα έναν λεπτό μοριακό άξονα μέσα σε ένα κυκλικό μόριο (rotaxane) και απέδειξε ότι το δαχτυλίδι ήταν σε θέση να κινηθεί κατά μήκος του άξονα. Αυτή ανακάλυψη βρίσκει εφαρμογή στην κατασκευή μοριακού ανελκυστήρα, μοριακών μυών και μοριακού τσιπ υπολογιστών. Ο Bernard Feringa ήταν ο πρώτος που κατασκεύασε έναν μοριακό κινητήρα το 1999. Χρησιμοποιώντας μοριακούς κινητήρες, κατάφερε να περιστρέψει έναν γυάλινο κύλινδρο, 10.000 φορές μεγαλύτερο από τον κινητήρα, ενώ σχεδίασε επίσης και ένα νανο-αυτοκίνητο. O Ben Feringa κατασκεύασε την πρώτη μοριακή μηχανή, η οποία περιστρεφόταν μηχανικά προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η ερευνητική του ομάδα βελτιστοποίησε τον κινητήρα, έτσι ώστε τώρα να περιστρέφεται με 12 εκατομμύρια στροφές ανά δευτερόλεπτο. Το μοριακό μοτέρ βρίσκεται στο ίδιο στάδιο που βρισκόταν ο ηλεκτρικός κινητήρας το 1830, όταν οι επιστήμονες δοκίμαζαν διάφορες ιδέες και κατασκευές, χωρίς να γνωρίζουν ότι κάποτε θα οδηγούμασταν στα ηλεκτρικά τρένα, πλυντήρια, ανεμιστήρες κ.λπ. Οι μοριακές μηχανές πιθανότατα θα χρησιμοποιηθούν στην ανάπτυξη νέων υλικών, αισθητήρων και συστήματα αποθήκευσης ενέργειας. http://physicsgg.me/2016/10/05/%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b5%ce%af%ce%b1%cf%82-2016/

Παιδί-θαύμα: 10χρονος Έλληνας ο νεώτερος σπουδαστής σε Πανεπιστήμιο των ΗΠΑ. Ο 10χρονος Ουίλιαμ (Βασίλειος) Μαΐλλης, με καταγωγή από την Κάλυμνο, είναι ο νεότερος μαθητής που αποφοίτησε ποτέ από δημόσιο Λύκειο στις ΗΠΑ και έγινε δεκτός σε πολλά πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων και το φημισμένο Carnegie Mellon University. Οι γονείς του, όμως, επέλεξαν το Community College of Allegheny County, ούτως ώστε να ξεκινήσει τις σπουδές του από ένα μικρότερο κολέγιο. Ο Ουίλιαμ ξεκίνησε με ενθουσιασμό τις σπουδές του και για το πρώτο τετράμηνο έχει πάρει πέντε μαθήματα και συγκεκριμένα Άλγεβρα, Αγγλική φιλολογία, Ιστορία του 20ού αιώνα, Ανθρωπολογία και Φιλοσοφία της Θρησκείας. Ακολουθεί εντατικό πρόγραμμα 16 ωρών την εβδομάδα. Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη, παρακολουθεί κανονικά τα μαθήματα με τους συμφοιτητές του, που έχουν τα διπλάσια χρόνια του. Ο Ουίλιαμ γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2006 και αποφοίτησε σε ηλικία 9 ετών από το Penn Trafford High School. Σήμερα έχει τα 10α γενέθλιά του και αντί να εορτάσει με τους γονείς και τα αδέλφια του παρακολουθούσε τις διαλέξεις των καθηγητών του. Ο ίδιος υποστηρίζει πως θέλει να γίνει αστροφυσικός. O Ουίλιαμ, όπως ανέφερε ο πατέρας του, στα αμφιθέατρα του Κολεγίου συμπεριφέρεται όπως όλοι οι άλλοι πρωτοετείς φοιτητές, ενώ στο σπίτι και στην εκκλησία συμπεριφέρεται όπως όλα τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. «Το ΙQ του Ουίλιαμ, βάσει της εκτίμησης του κοσμήτορα της Σχολής του είναι 200 και έχει φωτογραφική μνήμη. Ό,τι διαβάζει, ό,τι δει και ακούσει το απομνημονεύει και είναι σε θέση να το αναλύσει και να το αναπαραγάγει», επεσήμανε ο π. Παντελεήμων Μαΐλλης. Οι σπάνιες διανοητικές ικανότητες και η ευφυία του Ουίλιαμ άρχισαν να εκδηλώνονται από τη βρεφική ηλικία. Οταν ήταν επτά μηνών άρχισε να αρθρώνει προτάσεις, ενώ σε ηλικία ενός έτους έλεγε το αλφάβητο ορθά και ανάποδα. Οταν ήταν 21 μηνών ήταν σε θέση να διαβάζει και όταν συμπλήρωσε τα δύο του χρόνια διάβαζε Ιστορία και μπορούσε να γράψει σύντομη ιστορία, ενώ ζωγράφιζε. Μάλιστα έγραψε το βιβλίο «Η Χαρούμενη Γάτα». Σε ηλικία 2 ετών έμαθε τον πολλαπλασιασμό και στα τρία ήταν σε θέση να κάνει διαιρέσεις με πολυψήφιους αριθμούς. Σε ηλικία τεσσάρων ετών έμαθε την Αλγεβρα και σε πέντε ετών τη Γεωμετρία. Την Τριγωνομετρία την έμαθε μόνος του στον υπολογιστή. Σε ηλικία τεσσάρων ετών έμαθε να διαβάζει ελληνικά και κάθε Κυριακή πήγαινε στην εκκλησία και μάλιστα διάβαζε τον Απόστολο. Ο Ουίλιαμ συμμετείχε σε επιστημονικούς διαγωνισμούς και είχε κερδίσει την πρώτη θέση. Ο π. Παντελεήμων Ηλίας Μαΐλλης και η πρεσβυτέρα Νίκη (Νάνσυ) έχουν και δύο άλλα μεγαλύτερα παιδιά, την Μαριάννα που είναι 29 ετών και έχει αποφοιτήσει με άριστα από το Κολλέγιο στον κλάδο Media – Art Animation και τον Ηλία που είναι 26 ετών, σπουδάζει Μαθηματικά και θέλει να γίνει δάσκαλος. Ο π. Παντελεήμων προ τεσσάρων ετών ανέλαβε τα καθήκοντα του ιερατικού προϊσταμένου της κοινότητας της Υπαπαντής του Κυρίου στο Ιστ Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνιας. Η κοινότητα αυτή είναι μια από τις αρχαιότερες κοινότητες της Μητροπόλεως Πιτσβούργου και κατ’ επέκταση της Αμερικής. Ιδρύθηκε το 1915, το ίδιο έτος που ιδρύθηκε ο «Εθνικός Κήρυκας», και πέρσι τον Οκτώβριο γιόρτασε την 100ή της επέτειο. Η κοινότητα αριθμεί 125 οικογένειες, οι οποίες συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες της κοινότητας. Ο π. Παντελεήμων Ηλία Μαϊλλης προέρχεται από πολύτεκνη οικογένεια και είναι ο μόνος από τα αδέλφια του ο οποίος γεννήθηκε στην Κάλυμνο. Ο γονείς του, Ηλίας Μαϊλλης και Γιαννούλα το γένος Κουρέλη, έφεραν στον κόσμο τέσσερα παιδιά τον Μιχάλη την Μαρία, την Χαρούλα και τον Παντελεήμονα, τα οποία τα γαλούχησαν με την αγάπη για την Ελλάδα και την υπερηφάνεια για τον ελληνικό πολιτισμό. Τα τρία πρώτα παιδιά γεννήθηκαν στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Κάμπελ Οχάιο. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 ο Ηλίας και η Γιαννούλα Μαϊλλη αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Κάλυμνο ούτως ώστε να μεγαλώσουν τα παιδιά τους στη γη των προγόνων τους. Εκεί έφεραν στον κόσμο και τον Παντελεήμονα. Ο πατέρας του εργαζόταν στην Αμερική και πηγαινοέρχονταν αποφάσισε να φέρει πίσω την οικογένειά του και εγκαταστάθηκαν στο Κάμπελ Οχάιο. Ο Ηλίας Μαΐλλης εργάστηκε ως ελαιοχρωματιστής στις γέφυρες και άλλα δημόσια έργα, ενώ η Γιαννούλα, όπως οι περισσότερες Ελληνίδες της εποχής εκείνης, ασχολήθηκε με την ανατροφή των παιδιών της. Ο π. Παντελεήμων και η πρεσβυτέρα Νίκη μεγάλωσαν τα παιδιά τους με την αγάπη για την Ελλάδα και έχουν επισκεφθεί πολλές φορές τη γενέτειρα Στις φωτογραφιες με τους γονεις του και με τα αδελφια του. http://www.pronews.gr/portal/20161005/genika/epistimes/27120/paidi-thayma-10hronos-ellinas-o-neoteros-spoydastis-se-panepistimio

Τουριστικό διαστημοπλάνο από την Κίνα. Μία κινεζική, κρατικά υποστηριζόμενη, εταιρεία, αναπτύσσει ένα γιγαντιαίο διαστημοπλάνο για τουριστικούς σκοπούς, σύμφωνα με το New Scientist. https://www.newscientist.com/article/2107802-china-plans-worlds-biggest-spaceplane-to-carry-20-tourists/ Το διαστημοπλάνο αυτό θα μπορεί να μεταφέρει μέχρι και 20 επιβάτες στα όρια του διαστήματος, αποτελώντας έτσι στην ουσία ένα διαστημικό «τουριστικό λεωφορείο», παρέχοντας πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες μεταφοράς τουριστών σε σχέση με άλλα εγχειρήματα που είναι σε εξέλιξη επί του παρόντος. Η Κινεζική Ακαδημία Τεχνολογίας Εκτόξευσης Οχημάτων στο Πεκίνο έχει σχεδιάσει ένα απλό, μονοκόμματο διαστημοπλάνο το μέγεθος του οποίου μπορεί να αυξηθεί σχετικά εύκολα προκειμένου να μεταφέρει περισσότερα άτομα, δήλωσε στo Διεθνές Αστροναυτικό Συνέδριο στη Γκουανταλαχάρα (Μεξικό) την προηγούμενη εβδομάδα ο Λου Χαϊκουάνγκ, επιστήμονας πυραυλικής τεχνολογίας. Μεταξύ των ανταγωνιστών της κινεζικής ακαδημίας περιλαμβάνονται ισχυρά ονόματα, όπως η Virgin Galactic του Σερ Ρίτσαρντ Μπράνσον (με το SpaceShip Two, που θα προσφέρει σε έξι επιβάτες τη δυνατότητα ταξιδιού στα όρια του διαστήματος) και η XCOR, το Lynx της οποίας θα είναι ένα «ταξί», με τον επιβάτη να κάθεται δίπλα στον πιλότο. Ακόμη, το New Shepard της Blue Origin (του Τζεφ Μπέζος της Amazon) σκοπεύει να μεταφέρει έξι τουρίστες. Ωστόσο, ο επικεφαλής της κινεζικής ομάδας που έχει αναλάβει το εγχείρημα, Χαν Πενγκξίν, και οι συνάδελφοί του, θεωρούν πως η ζήτηση θα είναι αρκετά υψηλή για να απαιτούνται σκάφη με περισσότερες θέσεις. «Όλο και περισσότεροι απλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται για την εμπειρία της διαστημικής πτήσης» έγραψε η ομάδα στο paper της (IAC2016) προσθέτοντας ότι μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται από επιχειρηματίες. Το σχέδιο είναι ένας πύραυλος με φτερά που απογειώνεται μόνος του, εν αντιθέσει με το SpaceShip Two, που πρέπει να μεταφερθεί σε μεγάλο ύψος από αεροπλάνο πριν ενεργοποιήσει τον δικό του πυραυλοκινητήρα. «Το σκάφος θα απογειώνεται κάθετα σαν πύραυλος και θα προσγειώνεται στον διάδρομο αυτόματα, χωρίς παρέμβαση από το έδαφος ή από επιβαίνοντες» είπε ο Χαν. Όσον αφορά στο καύσιμο, θα καίει υγρό μεθάνιο και υγρό οξυγόνο. Έχουν σχεδιαστεί δύο εκδόσεις του σκάφους, με την πρώτη να είναι των 10 τόννων, με άνοιγμα φτερών 6 μέτρων, και δυνατότητα μεταφοράς πέντε ατόμων σε ύψος 100 χλμ (όπου αρχίζει επίσημα του διάστημα) σε ταχύτητες μέχρι 6 Mach, παρέχοντας δύο λεπτά έλλειψης βαρύτητας. Μία μεγαλύτερη έκδοση, των 100 τόννων, με άνοιγμα φτερών 12 μέτρα, θα μπορούσε να μεταφέρει 20 άτομα σε ύψος 130 χλμ στα 8 Μαχ, δίνοντας 4 λεπτά έλλειψης βαρύτητας, ενώ θα μπορούσε να μεταφέρει και μικρούς δορυφόρους σε τροχιά- κάτι που θα μείωνε και το κόστος του τουριστικού εισιτηρίου. Και, φυσικά, το κάθε σκάφος θα είναι επαναχρησιμοποιούμενο, με δυνατότητα μέχρι 50 πτήσεων. Όσον αφορά στις πτήσεις δοκιμών, αναμένεται να ολοκληρωθούν μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, καθώς οι δοκιμές εδάφους έχουν τελειώσει. Οι εκτοξεύσεις θα γίνονται από ένα εμπορικό διαστημοδρόμιο, η θέση του οποίου δεν έχει αποφασιστεί ακόμα, και αναμένεται να αρχίσουν κατά το 2020. Το κόστος του εισιτηρίου υπολογίζεται πως θα είναι μεταξύ 200.000 και 250.000 δολαρίων. http://www.naftemporiki.gr/story/1155411/touristiko-diastimoplano-apo-tin-kina Οι κοσμοναύτες Νοβίτσκι και Γιουρτσιχιν κριθηκαν κατάλληλοι για διαστημικές πτήσεις. Η Αρχική Ιατρική Επιτροπή αναγνώρισε οτι οι Ρώσοι κοσμοναύτες Όλεγκ Novitsky και Φιοντόρ Γιουρτσίχιν ειναι κατάλληλοι για διαστημική πτήση. Η συνεδρίαση της επιτροπής, στην οποία αναλύθηκαν τα στοιχεία από τις ιατρικές εξετάσεις πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναύτων Gagarin (CPC).Στο Αρχικο Ιατρικό Συμβούλιο - ειταν οι εκπρόσωποι του Υπουργείου Υγείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, του Ομοσπονδιακου Ιατροβιολογικου Οργανισμού, το Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων και ειδικοι διαχείρισης της υγείας του CPC. http://www.roscosmos.ru/1614/ http://www.roscosmos.ru/1634/ http://www.roscosmos.ru/22707/ Σχολιο:Ο Ελληνοποντιος Φιοντόρ Γιουρτσίχιν εχει πετάξει ηδη 4 φορές. Πτήσης 1 -Απο 7 - 18 Οκτώβριος 2002 ως ειδικός αποστολής στο πλήρωμα της STS-112 Διαστημικό Λεωφορείο "Ατλαντίς". Διάρκεια πτήσης: 10 ημέρες 19 ώρες 58 λεπτά 44 δευτερόλεπτα. Πτήση 2 - Απο 7 Απρίλιου έως 21 Οκτωβριου 2007 στο πλήρωμα της 15ης μεγάλης αποστολής στον ISS ως μηχανικός πτήσης και διοικητής του ISS TPK «Σογιούζ TMA". Κατά τη διάρκεια της πτήσης εκτελεσε τρεις διαστημικούς περιπάτους συνολικής διάρκειας 18 ωρών και 43 λεπτών. Διάρκεια πτήσης: 196 ημέρες 17 ώρες 04 λεπτά 35 δευτερόλεπτα. Πτήση 3 -Απο 16 Ιουν - 26 Νοέμβριου του 2010, ως διοικητής του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-19" και ο μηχανικός πτήσης του ΔΔΣ σχετικά με το πρόγραμμα της 24ης και 25ης κύρια αποστολής, μαζί με Shannon Walker και Douglas Wheelock. Κατά τη διάρκεια της πτήσης εκτέλεσε δύο διαστημικούς περιπάτους συνολικής διάρκειας 13 ωρών 08 λεπτά. Διάρκεια πτήσης: 163 ημέρες 7:00 10 λεπτά 47 δευτερόλεπτα. Πτήση 4 - Απο Μάιος 29 έως 11 Νοέμβριο, 2013 ως διοικητής του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-09M», ISS-36 και ISS-37 διοικητής, μαζί με Luke Parmitano και η Karen Nyberg. Κατά τη διάρκεια της πτήσης που εκτελεσε τρεις διαστημικούς περιπάτους συνολικά 20 ώρες 02 λεπτά. Διάρκεια πτήσης: 165 ημέρες 6:00 19 λεπτά. Ειναι απο τους πιο εμπειρους Κοσμοναύτες. Η ελληνικη σημαια που ειχε μαζι του στην πρωτη πτήση ειναι στο Προεδρικό Μέγαρο.Οι γονεις του ζουν στην Θεσσαλονίκη!

Νόμπελ Φυσικής 2016 στα εξωτικά φαινόμενα της επιπεδοχώρας. Το φετινό βραβείο Νόμπελ φυσικής απονεμήθηκε κατά το ένα ήμισυ στον David J. Thouless, από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, και το άλλο ήμισυ στους F. Duncan Haldane Μ, από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον στην Καλιφόρνια και J. Michael Kosterlitz, από το Πανεπιστήμιο Μπράουν στο Ρόουντ Άιλαντ, για τις ανακαλύψεις τους όσον αφορά την θεωρητική κατανόηση των μυστηρίων της ύλης και δημιουργίας νέων προοπτικών στην ανάπτυξη καινοτόμων υλικών. Ο Ντέιβιντ Θούλες γεννήθηκε το 1934 στη Βρετανία και είναι σήμερα επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον στο Σιάτλ. Ο Φ.Ντάνκαν Χάλντεϊν γεννήθηκε το 1951 στη Βρετανία και σήμερα είναι καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον στην Καλιφόρνια. Ο Τζ.Μάικλ Κόστερλιτζ γεννήθηκε το 1942 στη Βρετανία και εργάζεται σήμερα στο Πανεπιστήμιο Μπράουν στο Ρόουντ Άιλαντ των ΗΠΑ. Οι David Thouless, Duncan Haldane, και Michael Kosterlitz έχουν χρησιμοποιήσει προηγμένες μαθηματικές μεθόδους για να εξηγήσουν παράξενα φαινόμενα στις σπάνιες φάσεις (ή καταστάσεις) της ύλης, όπως των υπεραγωγών, των υπερρευστών ή των λεπτών μαγνητικών ταινιών. Οι Kosterlitz και Thouless μελέτησαν φαινόμενα που συμβαίνουν σε έναν επίπεδο κόσμο – σε επιφάνειες ή στο εσωτερικό εξαιρετικά λεπτών στρωμάτων που μπορούν να θεωρηθούν δισδιάστατα, συγκρινόμενα με τις τρεις διαστάσεις (μήκος, πλάτος και ύψος) με τα οποία συνήθως περιγράφουμε πραγματικότητα. Ο Haldane έχει μελετήσει επίσης την ύλη που σχηματίζει καταστάσεις τόσο λεπτές που μπορούν να θεωρηθούν μονοδιάστατες. Η φυσική που διαδραματίζεται στην επιπεδοχώρα είναι πολύ διαφορετική σε σχέση μ’ αυτή που γνωρίζουμε στον τρισδιάστατο κόσμο που μας περιβάλλει. Παρά το γεγονός ότι η πολύ αραιά κατανεμημένη ύλη συνίσταται από εκατομμύρια άτομα και η συμπεριφορά του κάθε ατόμου μπορεί να εξηγηθεί χρησιμοποιώντας την κβαντική φυσική, τα άτομα ως σύνολο εμφανίζουν εντελώς διαφορετικές ιδιότητες. Νέα συλλογικά φαινόμενα ανακαλύπτονται συνεχώς σε αυτές τις δισδιάστατες επιφάνειες, και η φυσική της συμπυκνωμένης ύλης είναι σήμερα ένα από τα πιο υποσχόμενα πεδία στη φυσική. Οι τρεις βραβευθέντες έκαναν τις καθοριστικές ανακαλύψεις τους χρησιμοποιώντας τοπολογικές έννοιες στη φυσική. Με τη σύγχρονη τοπολογία ως εργαλείο, το φετινοί νομπελίστες παρουσίασαν εκπληκτικά αποτελέσματα, τα οποία άνοιξαν νέα πεδία έρευνας και οδήγησαν στη δημιουργία νέων και σημαντικών εννοιών σε διαφόρους τομείς της φυσικής. Η κβαντική φυσική γίνεται ορατή στις χαμηλές θερμοκρασίες Κατά βάθος, όλη η ύλη διέπεται από τους νόμους της κβαντικής φυσικής. Τα αέρια, τα υγρά και τα στερεά είναι οι γνωστές φάσεις της ύλης, όπου τα κβαντικά φαινόμενα είναι συνήθως κρυμμένα πίσω από τυχαίες ατομικές κινήσεις. Αλλά σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες, κοντά στο απόλυτο μηδέν (-273 βαθμοί Κελσίου) η ύλη αποκαλύπτει νέες φάσεις και συμπεριφέρεται με μη-αναμενόμενους τρόπους. Η κβαντική φυσική, η οποία ως γνωστόν λειτουργεί μόνο στον μικρόκοσμο, ξαφνικά γίνεται ορατή στον μακρόκοσμο. Οι φάσεις της ύλης. Οι πιο γνωστές φάσεις είναι η αέρια, η υγρή και η στερεή. Ωστόσο, σε εξαιρετικά υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες η ύλη εμφανίζεται και σε άλλες, πιο εξωτικές φάσεις. Οι συνηθισμένες μετατροπές φάσεων της ύλης συμβαίνουν όταν η θερμοκρασία μεταβάλλεται. Για παράδειγμα, μία τέτοια μετατροπή φάσης συμβαίνει όταν ο πάγος, ο οποίος αποτελείται από «όμορφα τακτοποιημένους» κρυστάλλους, θερμαίνεται και λιώνει προς υγρό νερό, μια πιο χαοτική φάση της ύλης. Όταν παρατηρούμε τα λιγότερο γνωστά δισδιάστατα υλικά, ανακαλύπτουμε φάσεις της ύλης που δεν έχουν ακόμη διερευνηθεί πλήρως. Περίεργα πράγματα συμβαίνουν στις χαμηλές θερμοκρασίες. Για παράδειγμα, η αντίσταση που συνήθως αντιμετωπίζουν όλα τα κινούμενα σωματίδια, ξαφνικά παύει να υπάρχει. Αυτό συμβαίνει όταν το ηλεκτρικό ρεύμα ρέει χωρίς καμία αντίσταση σε ένα υπεραγωγό, ή όταν ένας στρόβιλος σε ένα υπερρευστό περιστρέφεται για πάντα χωρίς να επιβραδύνεται. Ο Ρώσος Pyotr Kapitsa, στη δεκαετία του 1930, ήταν ο πρώτος που μελέτησε συστηματικά τα υπερρευστά. Ψύχοντας ήλιο-4, στους -271 βαθμούς Κελσίου, το έκανε να ρέει ανεβαίνοντας έξω από τα τοιχώματα του δοχείου που το περιείχε. Με άλλα λόγια, συμπεριφερόταν τόσο παράξενα, όπως ένα υπερρευστό, όπου το ιξώδες έχει εξαφανιστεί εντελώς. Ο Kapitsa βραβεύτηκε με Νόμπελ Φυσικής το 1978, και από τότε έχουν δημιουργηθεί διάφοροι τύποι υπερρευστών στο εργαστήριο. Το υπερρευστό ήλιο, λεπτά υμένια υπεραγωγών, λεπτά στρώματα μαγνητικών υλικών και ηλεκτρικά αγώγιμα νανονήματα είναι μερικές από τις νέες φάσεις της ύλης, που πλέον έχουν μελετηθεί εξαντλητικά. Ζεύγη δινών αποκαλύπτουν την λύση Οι ερευνητές πίστευαν για αρκετό καιρό ότι οι θερμικές διακυμάνσεις καταστρέφουν την τάξη στην ύλη ενός επίπεδου, δισδιάστατου κόσμου, ακόμα και στο απόλυτο μηδέν. Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι David Thouless και Michael Kosterlitz συναντήθηκαν στο Μπέρμιγχαμ, στη Μεγάλη Βρετανία, και αμφισβήτησαν την μέχρι τότε θεωρία. Μαζί, καταπιάστηκαν με το πρόβλημα των μετατροπών φάσης στους δισδιάστατους κόσμους. Αυτή η συνεργασία οδήγησε σε μια εντελώς νέα κατανόηση των μετατροπών φάσης, η οποία θεωρείται ως μία από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις του εικοστού αιώνα στη θεωρία της φυσικής συμπυκνωμένης ύλης. Ονομάζεται μετατροπή ΚΤ (μετατροπή Kosterlitz-Thouless) ή μετατροπή BKT, όπου το Β προέρχεται από τον Vadim Berezinskii (1935–1980), ενός θεωρητικού φυσικού από τη Μόσχα που είχε παρουσιάσει παρόμοιες ιδέες. Η τοπολογική μετατροπή φάσης δεν είναι μια συνηθισμένη μετατροπή φάσης, όπως αυτή μεταξύ πάγου και νερού. Τον κυρίαρχο ρόλο σε μια τοπολογική μετατροπή σε ένα επίπεδο υλικό παίζουν οι μικρές δίνες. Σε χαμηλές θερμοκρασίες σχηματίζουν συνδεδεμένα ζεύγη. Καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει, πραγματοποιείται μια μετάβαση φάσης: οι δίνες ξαφνικά κινούνται μακριά η μια από την άλλη και μόνες τους μέσα στο υλικό. Μετατροπή φάσης. Χρησιμοποιώντας την τοπολογία, οι Kosterlitz και Thouless περιγράφουν μια τοπολογική μετατροπή φάσης σε ένα λεπτό στρώμα ύλης πολύ χαμηλής θερμοκρασίας. Σε χαμηλές θερμοκρασίες σχηματίζονται ζεύγη των δινών, και καθώς η θερμοκρασία αυξάνεται, στην θερμοκρασία της μετατροπής φάσης, διαχωρίζονται ξαφνικά. Αυτή ήταν μία από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις του εικοστού αιώνα στη φυσική της συμπυκνωμένης ύλης. Το πιο εκπληκτικό σ’ αυτή τη θεωρία είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διαφορετικούς τύπους υλικών σε χαμηλές διαστάσεις – η μετατροπή KT είναι καθολική. Έχει γίνει ένα χρήσιμο εργαλείο, που δεν εφαρμόζεται μόνο στον κόσμο της συμπυκνωμένης ύλης, αλλά και σε άλλους τομείς της φυσικής, όπως η ατομική φυσική ή η στατιστική μηχανική. Η θεωρία πίσω από τη μετατροπή ΚΤ επιβεβαιώθηκε πειραματικά. Τα μυστηριώδη κβαντικά άλματα Οι πειραματικές εξελίξεις τελικά επέφεραν μια σειρά από νέες καταστάσεις της ύλης που απαιτούσαν ερμηνεία. Στη δεκαετία του 1980, οι David Thouless και Duncan Haldane παρουσίασαν μια πρωτοποριακή νέα θεωρητική εργασία που αμφισβήτησε τις προηγούμενες θεωρίες, μια εκ των οποίων ήταν κβαντομηχανική θεωρία για την ηλεκτρική αγωγιμότητα. Η εν λόγω θεωρία αρχικά διατυπώθηκε στη δεκαετία του 1930 και μερικές δεκαετίες αργότερα, αυτή η περιοχή της φυσικής θεωρήθηκε πως έχει κατανοηθεί πλήρως. Ως εκ τούτου, ήταν μεγάλη η έκπληξη όταν το 1983, ο David Thouless απέδειξε ότι η προηγούμενη εικόνα ήταν ελλιπής, και στις χαμηλές θερμοκρασίες και σε ισχυρά μαγνητικά πεδία, και ότι μια νέα θεωρία ήταν αναγκαία, στην οποία οι τοπολογικές έννοιες ήταν ζωτικής σημασίας. Την ίδια περίπου εποχή, ο Duncan Haldane έφτασε επίσης σε ένα παρόμοιο, και επίσης απροσδόκητο συμπέρασμα, καθώς μελετούσε μαγνητικές αλυσίδες ατόμων. Η εργασία τους υπήρξε καθοριστική για τις μετέπειτα δραματικές εξελίξεις στη θεωρία των νέων φάσεων της ύλης. Το μυστηριώδες φαινόμενο που ο David Thouless περιέγραφε θεωρητικά, χρησιμοποιώντας τοπολογία, είναι το κβαντικό φαινόμενο Hall. Αυτό ανακαλύφθηκε το 1980 από τον Γερμανό φυσικό Klaus von Klitzing, ο οποίος βραβεύτηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1985. Μελέτησε ένα λεπτό αγώγιμο στρώμα ανάμεσα σε δύο ημιαγωγούς, όπου τα ηλεκτρόνια ψύχονται σε λίγους βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν και υποβάλλονται σε ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Στη φυσική, δεν είναι ασυνήθιστο να συμβαίνουν δραστικά γεγονότα καθώς η θερμοκρασία μειώνεται. Για παράδειγμα, πολλά υλικά αποκτούν μαγνητικές ιδιότητες. Αυτό συμβαίνει διότι όλοι οι μικροί ατομικοί μαγνήτες στο υλικό προσανατολίζονται ξαφνικά προς την ίδια κατεύθυνση, προκαλώντας ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, το οποίο μπορεί να μετρηθεί. Ωστόσο, το κβαντικό φαινόμενο Hall είναι πιο δύσκολο να κατανοηθεί. Η ηλεκτρική αγωγιμότητα στο λεπτό υλικό στρώμα φαίνεται ότι μπορεί να πάρει μόνο συγκεκριμένες τιμές, οι οποίες είναι μάλιστα και εξαιρετικά ακριβείς, κάτι που είναι ασυνήθιστο στη φυσική. Οι μετρήσεις δίνουν ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα, ακόμη και αν η θερμοκρασία, το μαγνητικό πεδίο ή η ποσότητα των προσμίξεων στον ημιαγωγό μεταβάλλονται. Όταν το μαγνητικό πεδίο μεταβληθεί αρκετά, η αγωγιμότητα του στρώματος μεταβάλλεται επίσης, αλλά μόνο με βήματα. Μειώνοντας την ένταση του μαγνητικού πεδίου η ηλεκτρική αγωγιμότητα αρχικά γίνεται ακριβώς διπλάσια, στη συνέχεια τριπλάσια, τετραπλάσια, και ούτω καθεξής. Αυτά τα ακέραια βήματα δεν θα μπορούσαν να εξηγηθούν από την φυσική που ήταν γνωστή εκείνη την εποχή, αλλά ο David Thouless βρήκε τη λύση σ’ αυτό το αίνιγμα με χρησιμοποιώντας την τοπολογία. H απάντηση διαμέσου της τοπολογίας Η τοπολογία περιγράφει τις ιδιότητες που παραμένουν αναλλοίωτες όταν ένα αντικείμενο τεντώνεται, στρίβεται ή παραμορφώνεται, χωρίς όμως να σκίζεται-κόβεται. Τοπολογικά, μια σφαίρα και ένα μπολ ανήκουν στην ίδια κατηγορία, διότι μια σφαίρα από πηλό μπορεί να μετατραπεί σε μπολ. Ωστόσο, ένα ντόνατ με μια τρύπα στη μέση και ένα φλιτζάνι καφέ με μια τρύπα στη λαβή ανήκουν σε άλλη κατηγορία. Μπορούν επίσης να αναδιαμορφωθούν έτσι ώστε το ένα να μετατραπεί στο σχήμα του άλλου. Έτσι, τα τοπολογικά αντικείμενα μπορούν να περιέχουν μια τρύπα, ή δύο, ή τρεις, ή τέσσερις … αλλά αυτός ο αριθμός πρέπει να είναι προφανώς ένας ακέραιος. Αυτό αποδείχθηκε χρήσιμο στην περιγραφή της ηλεκτρικής αγωγιμότητας του κβαντικού φαινομένου Hall, το οποίο αλλάζει μόνο κατά βήματα που είναι ακριβώς πολλαπλάσια ενός ακεραίου (εικ. 3). Στο κβαντικό φαινόμενο Hall, τα ηλεκτρόνια κινούνται σχετικά ελεύθερα στο στρώμα μεταξύ των ημιαγωγών και σχηματίζουν αυτό που ονομάζεται τοπολογικό κβαντικό ρευστό. Με τον ίδιο τρόπο καθώς νέες ιδιότητες εμφανίζονται συχνά όταν πολλά σωματίδια βρίσκονται μαζί, τα ηλεκτρόνια στο τοπολογικό κβαντικό υγρό εμφανίζουν επίσης εκπληκτικά χαρακτηριστικά. Ακριβώς όπως δεν μπορεί να εξακριβωθεί κατά πόσον υπάρχει μια τρύπα σε ένα φλιτζάνι καφέ, κοιτάζοντας ένα μικρό μέρος από αυτό, είναι αδύνατο να καθοριστεί αν τα ηλεκτρόνια έχουν σχηματίσει ένα τοπολογικό κβαντικό υγρό, αν κοιτάζετε μόνο ό,τι συμβαίνει σε μερικά από αυτά. Ωστόσο, η αγωγιμότητα περιγράφει την συλλογική κίνηση των ηλεκτρονίων και λόγω της τοπολογίας, μεταβάλλεται κατά βήματα – δηλαδή, είναι κβαντισμένη. Επιπλέον, χαρακτηριστικό του τοπολογικού κβαντικού ρευστού είναι ότι τα όρια του έχουν ασυνήθιστες ιδιότητες. Αυτά είχαν προβλεφθεί από τη θεωρία και αργότερα επιβεβαιώθηκαν πειραματικά. Ένα άλλο ορόσημο συνέβη το 1988, όταν ο Duncan Haldane ανακάλυψε ότι τα τοπολογικά κβαντικά ρευστά, όπως αυτό στο κβαντικό φαινόμενο Hall, μπορεί να σχηματίσει λεπτές ημιαγώγιμες διαστρωματώσεις, ακόμη και όταν δεν υπάρχει μαγνητικό πεδίο. Είχε πει ότι ποτέ δεν είχε ονειρευτεί πως το θεωρητικό του μοντέλο θα επιβεβαιωνόταν πειραματικά, όμως πριν από δυο χρόνια, το 2014, αυτό το μοντέλο επαληθεύτηκε πειραματικά χρησιμοποιώντας άτομα που είχαν ψυχθεί σχεδόν μέχρι το απόλυτο μηδέν. Νέα τοπολογικά υλικά Στις αρχικές του εργασίες, από το 1982, ο Duncan Haldane έκανε μια πρόβλεψη που κατέπληξε ακόμα και τους ειδικούς του τομέα. Σε θεωρητικές μελέτες των αλυσίδων με μαγνητισμένα άτομα που εμφανίζονται σε ορισμένα υλικά, ανακάλυψε ότι οι αλυσίδες είχαν ριζικά διαφορετικές ιδιότητες ανάλογα με τον χαρακτήρα των ατομικών μαγνητών. Όπως και στο τοπολογικό κβαντικό ρευστό, δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί αν μια ατομική αλυσίδα είναι τοπολογική ή όχι με την απλή εξέταση ενός μικρού τμήματός της. Και, ακριβώς όπως και στην περίπτωση του κβαντικού ρευστού, οι τοπολογικές ιδιότητες αποκαλύπτονται στα όρια, κι αυτά είναι τα άκρα της αλυσίδας. Αρχικά, κανείς δεν πίστευε στη συλλογιστική του Haldane για τις ατομικές αλυσίδες. Οι ερευνητές ήταν πεπεισμένοι ότι ήδη τις έχουν κατανοήσει πλήρως. Όμως, αποδείχθηκε ότι Haldane είχε ανακαλύψει το πρώτο παράδειγμα ενός νέου τύπου των τοπολογικού υλικού, το οποίο είναι πλέον ένα πεδίο της έρευνας πρώτης γραμμής στην φυσική συμπυκνωμένης ύλης. Και τα κβαντικά υγρά Hall και οι μαγνητικές αλυσίδες ατόμων περιλαμβάνονται σ’ αυτή τη νέα ομάδα των τοπολογικών καταστάσεων. Αργότερα, οι ερευνητές ανακάλυψαν κι άλλες μη αναμενόμενες τοπολογικές καταστάσεις της ύλης, όχι μόνο σε αλυσίδες και λεπτά στρώματα, αλλά και σε απλά τρισδιάστατα υλικά. Οι τοπολογικοί μονωτές, οι τοπολογικοί υπεραγωγοί και τα τοπολογικά μέταλλα είναι παραδείγματα τομέων που κατά την τελευταία δεκαετία, βρίσκονται στο προσκήνιο της έρευνας στη φυσική συμπυκνωμένης ύλης, διότι υπάρχει η προσδοκία πως τα τοπολογικά υλικά θα είναι χρήσιμα στις νέες γενιές των ηλεκτρονικών και υπεραγωγών ή μελλοντικά στους κβαντικούς υπολογιστές. Η βράβευση λοιπόν των David Thouless, Duncan Haldane και Michael Kosterlitz με το Νόμπελ Φυσικής 2016 μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε – έστω και λίγο – τα μυστικά της ύλης στην εξωτική επιπεδοχώρα. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ: http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/physics/laureates/2016/popular-physicsprize2016.pdf Παρακολουθείστε live την ανακοίνωση (στις 12:45) του βραβείου Νόμπελ Φυσικής http://physicsgg.me/2016/10/04/%ce%bd%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-2016-%cf%83%cf%84%ce%b1-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%86%ce%b1%ce%b9%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd/

Πλανήτες-γίγαντες επικρατούν στο Διάστημα. Περισσότεροι πλανήτες, οι οποίοι εκτοπίστηκαν από άλλους γιγάντιους, μπορεί να υπήρχαν στο ηλιακό μας σύστημα. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν επιστήμονες οι οποίοι μελέτησαν τα στοιχεία του τηλεσκοπίου Kepler της NASA. Επιστήμονες μελέτησαν τα στοιχεία του τηλεσκοπίου Kepler της NASA και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι στο ηλιακό μας σύστημα μπορεί να υπήρχαν περισσότεροι πλανήτες, οι οποίοι εκτοπίστηκαν από άλλους γιγάντιους Από αυτά προέκυψε ότι το 80% των χιλιάδων πλανητικών συστημάτων που έχουν ανακαλυφθεί φαίνεται ότι αποτελούνται από έναν και μόνο πλανήτη που περνά μπροστά από το αστέρι του, ενώ τα υπόλοιπα έχουν περισσότερους, έως και επτά πλανήτες. Ωστόσο πρόσφατες έρευνες έχουν διαπιστώσει ακόμα μία διαφορά ανάμεσα σε αυτούς τους δύο τύπους συστημάτων: ενώ στα ηλιακά συστήματα με περισσότερους πλανήτες, όπως το ηλιακό μας σύστημα, τα σώματα έχουν κυκλικές τροχιές, στα συστήματα με μόνο έναν πλανήτη αυτοί έχουν ελλειπτική τροχιά, κάτι που τους οδηγεί στο να μην ευθυγραμμίζονται με την περιστροφή των αστέρων τους. Η ομάδα της Τσέλσι Χουάνγκ στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο στον Καναδά πραγματοποίησε μια σειρά από προσομοιώσεις, ο οποίες έδειξαν ότι σε αυτά τα μονοπλανητικά συστήματα είναι πολύ πιθανό να κρύβονται γιγάντιοι πλανήτες, τους οποίους αδυνατούμε να δούμε λόγω της μεγάλης απόστασης και της ελλειπτικής τροχιάς τους, που τους θέτει στη «σκιά». Αν όμως αυτοί οι γίγαντες, όπως είναι οι δικοί μας Δίας και Κρόνος, κρύβονται όντως μέσα στα ηλιακά συστήματα, τότε αυτοί θα ήταν ικανοί να έχουν εκτοπίσει άλλους πλανήτες σε κοντινότερες τροχιές, διαμορφώνοντας έτσι αυτά τα συστήματα με μόνο έναν πλανήτη. «Υπάρχουν μεγαλύτερα σώματα εκεί έξω, τα οποία προσπαθούν να επηρεάσουν την τροχιά των πλανητών» σχολίασε η Τσέλσι Χουάνγκ. Και οι θεωρίες που δοκίμασαν ο Αλεξ Μάστιλ και η ερευνητική του ομάδα στο παρατηρητήριο Lund της Σουηδίας κατέληξαν σε παρόμοια συμπεράσματα. Πάντως, σύμφωνα με την ανάλυση του Μάστιλ, η συμπεριφορά των πλανητών-γιγάντων ευθύνεται μόνο για το 18% των μονοπλανητικών συστημάτων. Οι προσομοιώσεις των επιστημόνων έδειξαν ότι οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις που εμπλέκουν τους πλανήτες-γίγαντες, οι οποίοι κινούνται σε εξωτερικές τροχιές, μπορούν να καταστρέψουν τους μικρότερους πλανήτες με τρεις τρόπους: είτε να τους εκτοπίσουν από το σύστημα, είτε να τους σπρώξουν μέσα στους αστέρες τους, είτε να τους βάλουν σε τροχιά σύγκρουσης μεταξύ τους. Πάντως, για να επιβεβαιώσουν τη θεωρία που δοκίμασαν στις προσομοιώσεις, οι ερευνητές θα πρέπει να περιμένουν μέχρι τον επόμενο χρόνο, όταν θα εκτοξευθεί ο δορυφόρος TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite), ο οποίος θα στοχεύσει σε κοντινότερα και φωτεινότερα συστήματα και θα καταστήσει ευκολότερο το «ξεσκέπασμα» των... νταήδων γιγάντιων πλανητών. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/planites_gigantes_epikratoun_sto_diastima-64553583/

Ο δορυφόρος Διώνη του Κρόνου διαθέτει (κι αυτός) υπόγειο ωκεανό. Η Διώνη, ένας από τους δορυφόρους του Κρόνου, διαθέτει πιθανώς ένα υπόγειο ωκεανό βαθιά κάτω από την επιφάνειά της, σύμφωνα με εκτιμήσεις βέλγων επιστημόνων, που ανέλυσαν στοιχεία της διαστημοσυσκευής «Κασίνι». Δύο άλλα φεγγάρια του Κρόνου, ο Τιτάν και ο Εγκέλαδος, είναι ήδη γνωστό ότι πιθανότατα κρύβουν μεγάλους ωκεανούς. Οι ερευνητές του Βασιλικού Αστεροσκοπείου του Βελγίου, με επικεφαλής τον Μίκαελ Μπιουθ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό γεωφυσικής «Geophysical Research Letters» [Enceladus’ and Dione’s floating ice shells supported by minimum stress isostasy], http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/2016GL070650/abstract ανέλυσαν τα στοιχεία βαρύτητας για τη Διώνη, τα οποία συνέλλεξε το Cassini. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μπορούν να εξηγηθούν μόνο αν σε βάθος 100 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια του δορυφόρου, υπάρχει ένας μεγάλος ωκεανός. Ο ωκεανός αυτός εκτιμάται ότι έχει βάθος αρκετών δεκάδων χιλιομέτρων και περιβάλλει τον μεγάλο βραχώδη πυρήνα της Διώνης. Από αυτή την άποψη, το εσωτερικό της μοιάζει με του Εγκέλαδου. Μόνο που στην περίπτωση του τελευταίου ο υπόγειος ωκεανός βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην επιφάνεια του, όπως συμβαίνει και με τον σχετικά επιφανειακό υπόγειο ωκεανό της Ευρώπης, δορυφόρου του Δία. Οι επιστήμονες θεωρούν πιθανό ότι ο ωκεανός της Διώνης έχει τεράστια ηλικία, ίσως από τότε σχεδόν που δημιουργήθηκε ο δορυφόρος, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσε να φιλοξενεί ακόμη και μικροβιακή ζωή. Μέχρι σήμερα υπάρχουν εκτιμήσεις για επτά υδάτινους κόσμους στο ηλιακό μας σύστημα: τρεις δορυφόρους του Κρόνου, τρεις του Δία και τον Πλούτωνα. http://physicsgg.me/2016/10/05/%ce%bf-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b9%cf%8e%ce%bd%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b8%ce%ad%cf%84%ce%b5%ce%b9/

Στις 4 Οκτωβρίου 1957 άρχισε η διαστημική εποχή της ανθρωπότητας. Η Δημιουργία του πρώτου διαστημικού οχήματος το OKB-1 ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1956 και σχεδιάστηκε ως μια πολύ απλή συσκευή, που ονομάζοταν - διαστημόπλοιο PS-1. Ήταν μια μπάλα διαμέτρου 58 εκατοστά και το βάρος του 83,6 κιλά. Το PS-1 ήταν εξοπλισμένο με μια κεραία τεσσάρων ακίδων για τη μετάδοση σημάτων από πομπούς λειτουργίας με μπαταρίες. Σχετικά με τη δημιουργία ενός τεχνητού δορυφόρου της Γης το ειχε αναλαβει μια ομάδα επιστημόνων, σχεδιαστων, με επικεφαλής τον ιδρυτή της πρακτικής Κοσμοναυτικής Σεργκέι Korolev. Στις 4 Οκτωβρίου 1957 στις 22:28:34 MSK εκτοξευτηκε με επιτυχία με έναν πύραυλο φορέα «Σπούτνικ» (R-7). Μέσα σε 295 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση του πρώτου δορυφόρου ξεκίνησε σε μια ελλειπτική τροχιά με απόγειο 947 υψόμετρο χιλιόμετρα και περίγειο 288 χιλιόμετρα. Στα 315 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση υπήρχε διαχωρισμός του δορυφόρου, και έδωσε την θεση του. "Beep! Μπιπ! "- Αυτό ηταν το πώς ακουγόταν στις συνεχεις κλήσεις. Το PS-1 ήταν ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος ιπτάμενο αντικείμενο που σε 92 ημέρες, έκανε 1440 τροχιές γύρω από τη Γη ( περίπου 60 εκατομμύρια χιλιόμετρα.) Τα ραδιόφωνα με μπαταρίες εργάστηκαν για δύο εβδομάδες μετά την έκτοξευση. Τον Σεπτέμβριο του 1967 η Διεθνής Ομοσπονδία Αστροναυτικής ωρισε την 4η Οκτώβρη Ημέρα της διαστημικής εποχής της ανθρωπότητας. Επίσης, η ημερομηνία εκτόξευσης του πρώτου τεχνητού δορυφόρου της Γης θεωρείται η ημέρα των Διαστημικών Δυνάμεων. Ήταν μέρος της εκτόξευσης και τα διαστημόπλοια έλεγχονταν κατα την εκτόξευση και τον έλεγχο της πτήσης του πρώτου τεχνητού δορυφόρου της Γης. Στο μέλλον, η πρώτη επανδρωμένη διαστημική πτήση, και πολλά εθνικά και διεθνή διαστημικά προγράμματα πραγματοποιούνται με την άμεση συμμετοχή των στρατιωτικών μονάδων κατα τη εκτόξευση και τον έλεγχο του διαστημικού σκάφους. Λόγω του αυξανόμενου ρόλου του χώρου σε θέματα εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας με προεδρικό διάταγμα δημιουργήθηκε το 2001 -η Ομαδα Διαστημικών Δυνάμεων. Σήμερα, οι Διαστημικές Δυνάμεις αποτελούν μέρος των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων. http://www.roscosmos.ru/print/22701/ Παγκόσμια Εβδομάδα Διαστήματος από σήμερα. Η Παγκόσμια Εβδομάδα Διαστήματος (World Space Week) ξεκινά να εορτάζεται από σήμερα και έως τις 10 Οκτωβρίου, με στόχο να αναδείξει τη σημασία και επίπτωση του διαστήματος στις ζωές μας. Ο εορτασμός της άρχισε μετά από απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ το 1999. Η αρχή και το τέλος της εβδομάδας παραπέμπει σε δύο σημαντικά γεγονότα: στην εκτόξευση του πρώτου δορυφόρου Σπούτνικ-1 στις 4 Οκτωβρίου 1957 και στην υπογραφή στις 10 Οκτωβρίου 1967 της διεθνούς Συνθήκης Εξώτερου Διαστήματος, που αποτελεί τη βάση για το σημερινό διεθνές διαστημικό δίκαιο. Στο πλαίσιο της Εβδομάδας, σε δεκάδες χώρες πραγματοποιούνται ενημερωτικές και εκπαιδευτικές εκδηλώσεις και δράσεις σχετικά με το διάστημα. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5394818/to-rober-curiosity-ksekina-ena-neo-kefalaio-sthn-eksereynhsh-toy-arh/ Η «επόμενη ημέρα» της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος μετά την αποστολή Rosetta. 31 χρόνια μετά τη συνάντηση μίας μικρής ομάδας Ευρωπαίων επιστημόνων, στην οποία για πρώτη φορά ακούστηκε η ιδέα για την προσεδάφιση ενός διαστημικού οχήματος σε κομήτη, η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) έχει κάθε λόγο να αισθάνεται δικαιωμένη για την απόφαση που πήρε να την κάνει πραγματικότητα μέσω της αποστολής Rosetta. Έτσι, η υλοποίησή της έδωσε τη δυνατότητα για αρκετές πρωτιές, τόσο για την ίδια την ESA όσο και για την εξερεύνηση του διαστήματος γενικότερα. Για παράδειγμα, για να φτάσει στον προορισμό του, τον κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko, το διαστημόπλοιο Rosetta έγινε το πρώτο σκάφος που, κινούμενο με ηλιακή ενέργεια, βρέθηκε κοντά στην τροχιά του Δία. Παράλληλα, το Rosetta είναι αυτή τη στιγμή το μοναδικό διαστημόπλοιο που τέθηκε σε τροχιά γύρω από έναν κομήτη. Και βέβαια, το διαστημικό όχημα Philae (Φίλαι) που μετέφερε είναι το πρώτο που προσεδαφίσθηκε ποτέ σε κομήτη. Η αποστολή αποτελεί παρελθόν εδώ και λίγα 24ωρα, καθώς από την περασμένη Παρασκευή το διαστημόπλοιο βρίσκεται κι αυτό πάνω στον 67P/Churyumov-Gerasimenko, «συνεπιβάτης» μαζί με το Philae στην περιπλάνηση του βράχου στο ηλιακό μας σύστημα. Έτσι, έχει ξεκινήσει για την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος η «επόμενη ημέρα» της διαστημικής εξερεύνησης, με φιλόδοξα σχέδια που, αν πετύχουν, θα της δώσουν τη δυνατότητα να γράψει ξανά ιστορία. Μάλιστα, δεν θα χρειαστεί να περάσουν πάνω από δύο εβδομάδες, ώστε μαζί με τη Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος η ESA να αποσπάσει και πάλι τα φώτα της δημοσιότητας, καθώς στις 19 Οκτωβρίου το μη επανδρωμένο σκάφος της Schiaparelli θα επιχειρήσει να προσεδαφισθεί στον Άρη. Τρεις ημέρες νωρίτερα, θα αποχωρισθεί από το διαστημόπλοιο Trace Gas Orbiter που το μεταφέρει, ώστε να μπει στην αρειανή ατμόσφαιρα σε υψόμετρο 191 χιλιομέτρων και με ταχύτητα 21.000 χλμ./ώρα. Κύριος στόχος του Schiaparelli είναι να δοκιμασθούν στην πράξη κρίσιμες τεχνολογίες, που θα χρειασθεί η ESA σε μελλοντικές της αποστολές στον Άρη, με απώτερο σκοπό την προσεδάφιση ενός ρομποτικού οχήματος το οποίο θα εξερευνήσει τον πλανήτη. Παράλληλα, η υπηρεσία έχει βάλει στο «στόχαστρο» και τον Ερμή, με την αποστολή BepiColombo, η οποία θα μελετήσει τον λιγότερο εξερευνημένο γήινο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Η αποστολή θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με την Ιαπωνική Υπηρεσία Διαστήματος και περιλαμβάνει δύο διαστημόπλοια, τα Mercury Planetary Orbiter (MPO) και Mercury Magnetospheric Orbiter (MMO). Τα δύο σκάφη θα αναχωρήσουν από τη Γη το 2018, με στόχο να φτάσουν στον Ερμή το 2024 και να τεθούν σε τροχιά για τουλάχιστον ένα έτος, ώστε να συγκεντρώσουν στοιχεία για τη σύσταση, τη γεωφυσική και την ατμόσφαιρά του. Δύο χρόνια νωρίτερα, και πιο συγκεκριμένα το 2022, θα εκτοξευθεί το JUICE (JUpiter ICy moons Explorer) με προορισμό τον Δία. Το διαστημόπλοιο θα φτάσει στον Δία το 2030, ώστε για τουλάχιστον τρία χρόνια να μελετήσει εξονυχιστικά τον πλανήτη και τρεις από τους μεγαλύτερους δορυφόρους του, δηλαδή τον Γανυμήδη, την Ευρώπη και την Καλλιστώ. Για την εξονυχιστική μελέτη, αυτή τη φορά του Ήλιου, θα αναχωρήσει από τη Γη το 2018 το σκάφος Solar Orbiter. Με τα όργανά του, το Solar Orbiter θα «βάλει στο μικροσκόπιο» την ηλιόσφαιρα και τον ηλιακό άνεμο, δηλαδή τη ροή φορτισμένων σωματιδίων που εκτοξεύεται από τα ανώτερα στρώματά του. http://www.naftemporiki.gr/story/1155013/i-epomeni-imera-tis-europaikis-ypiresias-diastimatos-meta-tin-apostoli-rosetta

Νόμπελ Φυσικής για την ανακάλυψη παράξενων μορφών ύλης. Το βραβείο Νόμπελ φυσικής 2016 απονέμεται στους David Thouless, Duncan Haldane και Michael Kosterlitz για τις θεωρητικές ανακαλύψεις των τοπολογικών μετατροπών φάσης και των τοπολογικών φάσεων της ύλης. http://physicsgg.me/2016/10/04/%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-2016/

Νεοζηλανδοί επιστήμονες αποκατέστησαν την ηχογράφηση της ηλεκτρονικής μουσικής που δημιούργησε πρώτος ο Αλαν Τιούρινγκ το 1951. Ο Βρετανός μαθηματικός, Αλαν Τούρινγκ, έμεινε στην ιστορία όχι μόνο σαν ένας από τους αποκρυπτογράφους που έσπασαν τον κωδικό των Ναζί, βοηθώντας να μπει νωρίτερα τέλος στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και επειδή ήταν ο πρώτος που δημιούργησε ηλεκτρονική μουσική. Το 1951 είχε παρουσιάσει την πρώτη μουσική από ηλεκτρονικό υπολογιστή και πλέον μπορούν να την ακούσουν όλοι. Μία ομάδα Νεοζηλανδών επιστημόνων κατάφεραν να αποκαταστήσουν αυτή την ηχογράφηση. Ο Τούρινγκ, όπως αναφέρει το AFP, δημιούργησε τη μουσική σε μια μηχανή, στο Μάντσεστερ. Η μουσική επιβίωσε σε έναν δίσκο γνωστό ως acetate disc, οι επιστήμονες φιλτράρισαν τον ήχο και άλλαξαν την ταχύτητα περιστροφής του δίσκου, με αποτέλεσμα να μπορούμε να ακούσουμε τη μουσική. http://www.pronews.gr/portal/20161001/genika/tehnologia/51/alan-toyringk-o-vretanos-mathimatikos-poy-dimioyrgise-protos

«Επετειακo Έτος Αριστοτέλη» Σειρά ομιλιών και μουσικών εκδηλώσεων διοργανώνει το Σάββατο 8 και την Κυριακή 9 Οκτωβρίου στον αρχαιολογικό χώρο του Λυκείου, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Αθηνών, στο πλαίσιο της ανακήρυξης από την UNESCO του 2016, σε «Επετειακό Έτος Αριστοτέλη», με αφορμή τη συμπλήρωση 2.400 χρόνων από τη γέννηση του μεγάλου φιλοσόφου. Οι ομιλητές θα παρουσιάσουν με εύληπτο τρόπο πτυχές της σύνθετης σκέψης του Αριστοτέλη, ενώ η είσοδος για τις εκδηλώσεις στον αρχαιολογικό χώρο του Λυκείου (οδός Ρηγίλλης) θα είναι ελεύθερη. Συγκεκριμένα: Σάββατο 8 Οκτωβρίου, 18:00 - 20:30 Χαιρετισμός: Ελένη Μπάνου, διευθύντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αθηνών Θεόδωρος Σκαλτσάς Καθηγητής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Εδιμβούργου: «Αριστοτέλης και Google Ideas». Χορωδία Εθνικού Ωδείου Αθηνών. Πιάνο: Αδριανή Γιακουμέλου. Μουσική διεύθυνση: Σπύρος Κλάψης. Κυριακή 9 Οκτωβρίου, 18:00 - 20:30 Στασινός Σταυριανέας, Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Πατρών: «Ο Αριστοτέλης για τη Φύση και τον Άνθρωπο». Βασίλης Κάλφας, Καθηγητής Φιλοσοφίας ΑΠΘ: «Το Λύκειο του Αριστοτέλη και η Ακαδημία του Πλάτωνα». «Με του έρωτα τις ευωδιές»: Αλεξάνδρα Γκράβα, μεσόφωνος. Μουσική επιμέλεια - πιάνο: Πέτρος Μπούρας. Τσέλο: Μαρίνα Κολοβού. Βιολί: Δημήτρης Κουζής. http://www.ethnos.gr/politismos/arthro/epeteiako_etos_aristoteli_omilies_kai_mousikes_ekdiloseis-64549779/

Το ρόβερ Curiosity ξεκινά ένα νέο κεφάλαιο στην εξερεύνηση του Aρη. Ένα νέο κεφάλαιο στην εξερεύνηση του πλανήτη Αρη ανοίγει το ρομποτικό ρόβερ Curiosity της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Το αυτοκινούμενο επιστημονικό εργαστήριο άρχισε να σκαρφαλώνει σε πιο υπερυψωμένο έδαφος στους πρόποδες του Όρους Σαρπ για να κάνει μια νέα γεώτρηση και να συλλέξει διαφορετικά δείγματα υπεδάφους προς ανάλυση. Την 1η Οκτωβρίου ξεκίνησε η διετής παράταση της πετυχημένης αποστολής, την οποία αποφάσισε η NASA, ενώ δεν αποκλείεται στο μέλλον να υπάρξουν και άλλες παρατάσεις. Ήδη το ρόβερ έχει βρει αξιόπιστες ενδείξεις ότι ο «κόκκινος πλανήτης» κάποτε διέθετε ποτάμια και λίμνες, που είχαν τα αναγκαία χημικά στοιχεία για την ύπαρξη ζωής. Το ρόβερ τώρα κατευθύνεται κατ' αρχήν σε μια τοποθεσία πλούσια σε αιματίτη (ορυκτό του σιδήρου), σε απόσταση περίπου δυόμιση χιλιομέτρων, η οποία είχε εντοπισθεί από ψηλά, από το δορυφόρο Mars Orbiter, πριν την άφιξη του Curiosity στον Αρη. Θα είναι η 15η κατά σειρά διαφορετική τοποθεσία γεώτρησης. «Μετά από τέσσερα χρόνια εξερεύνησης κοντά ή πάνω στο βουνό, το ρόβερ έχει πάντα τη δυνατότητα να μας εκπλήξει», δήλωσε ο 'Ασγουιν Βασαβάντα της NASA. Από τον Αύγουστο του 2012, που έφτασε στον γειτονικό πλανήτη, το Curiosity έχει στείλει στη Γη πάνω από 180.000 εικόνες, μεταξύ των οποίων κάποιες ωραίες «σέλφι». http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5394818/to-rober-curiosity-ksekina-ena-neo-kefalaio-sthn-eksereynhsh-toy-arh/

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είχε συνάντηση εργασίας με τον Igor Komarov. Στις 30 Σεπτεμβρίου του 2016, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είχε συνάντηση εργασίας με τον Γενικό Διευθυντή της Corporation των διαστημικών δραστηριοτήτων "Roskosmos" Ιγκόρ Komarov. Αποσπάσματα από τις συνομιλία. http://kremlin.ru/events/president/news/52996 http://www.roscosmos.ru/22697/

Ο δίσκος μουσικής που βρίσκεται στα όρια του ηλιακού μας σύστηματος … θα κυκλοφορήσει σε βινύλιο και στη Γη. Μια μουσική που προοριζόταν για τα αυτιά των εξωγήινων (εάν πράγματι έχουν), θα μπορούν πλέον να την ακούσουν και οι κάτοικοι της Γης από του χρόνου και μάλιστα στο παλιό καλό βινύλιο. Πρόκειται για το θρυλικό ηχογραφημένο μήνυμα που είχε τοποθετήσει η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) στα δύο διαστημόπλοια «Βόγιατζερ» που εκτοξεύθηκαν το 1977. Τα «Voyager» μέχρι σήμερα συνεχίζουν το ταξίδι τους στέλνοντας ακόμη επιστημονικά στοιχεία. Το «Βόγιατζερ 1» βγήκε από τα όρια του ηλιακού συστήματος και εισήλθε σε διαστρικό χώρο από το 2014, αποτελώντας έτσι το κατασκεύασμα που η ανθρωπότητα έχει στείλει πιο μακριά από κάθε άλλο. Το «Βόγιατζερ 2», που είχε ακολουθήσει διαφορετική πορεία, εξακολουθεί να εξερευνά τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος. Το κάθε σκάφος μεταφέρει μια χρυσή ηχογραφημένη πλάκα βινυλίου 12 ιντσών, με ήχους και εικόνες από διάφορα μέρη της Γης, αποτελώντας ένα διαχρονικό μήνυμα προς κάθε εξωγήινο πολιτισμό που μπορεί κάποτε να συναντήσει κάποιο από τα «Βόγιατζερ». Το μήνυμα -κωδικοποιημένο σε αναλογική μορφή- είχε επιλεχθεί από μια επιτροπή με επικεφαλής τον διακεκριμένο αστρονόμο Καρλ Σέιγκαν του Πανεπιστημίου Κορνέλ, η οποία δούλεψε για σχεδόν ένα χρόνο. Μέχρι σήμερα, εκτός από τις πλάκες που ταξιδεύουν, υπάρχουν μόνο δέκα αντίγραφά τους στη Γη, τα περισσότερα εκ των οποίων εκτίθενται σε εγκαταστάσεις της NASA. Ακόμη και ο ίδιος ο Σέιγκαν δεν είχε καταφέρει να πάρει στα χέρια του ένα από αυτά. Τώρα όμως, για πρώτη φορά, η ιστορική ηχογράφηση θα καταστεί διαθέσιμη στους πάντες. Μια ομάδα Αμερικανών ανέλαβαν να δημιουργήσουν σχεδόν ακριβή αντίγραφα του δίσκου, για να τιμήσουν την επερχόμενη 40ή επέτειο από την εκτόξευση των «Βόγιατζερ» το 2017. Κάθε αντίγραφο θα κοστίζει 98 δολάρια και στη συσκευασία, σύμφωνα με το Space.com, θα περιλαμβάνονται τρεις δίσκοι LP από βινύλιο, ένα σκληρόδετο βιβλίο, μια ψηφιακή κάρτα και μια λιθογραφία του διαγράμματος που υπάρχει στο εξωτερικό του αυθεντικού μηνύματος και το οποίο δίνει οδηγίες προς τους εξωγήινους για το πώς θα ακούσουν το μήνυμα (αν βεβαίως, εκτός από αυτιά, έχουν και μάτια!). Οι δίσκοι -όπως ο πρωτότυπος- θα περιλαμβάνουν 27 αντιπροσωπευτικά κομμάτια από διάφορα είδη μουσικής διαφόρων εποχών (από Μπαχ και Μπετόβεν έως το «Johny B.Goode» του Τσακ Μπέρι και μουσική από τη Σενεγάλη και τις Νήσους του Σολομώντος), χαιρετισμούς σε 55 διαφορετικές γλώσσες, καθώς επίσης ήχους της φύσης, όπως κεραυνών, εκρήξεων ηφαιστείων, κυμάτων, κραυγών ζώων και ενός μωρού που κλαίει. Η δημιουργία των επετειακών δίσκων (Voyager Golden Record: 40th Anniversary Edition), με παραγωγή από τη δισκογραφική εταιρεία Ozma Records, χρηματοδοτείται μέσω της διαδικτυακής πλατφόρμας Kickstarter από τις συνεισφορές κάθε ενδιαφερόμενου. Ήδη η καμπάνια έχει μεγάλη επιτυχία με τη συμμετοχή άνω των 6.100 ατόμων και έχει αντλήσει σχεδόν τετραπλάσιο ποσό (762.000 δολάρια) από τον αρχικό στόχο των περίπου 200.000 δολαρίων. Συνεισφορές γίνονται δεκτές έως τις 20 Οκτωβρίου, ενώ οι δίσκοι με τις ηχογραφήσεις αναμένεται να κυκλοφορήσουν του χρόνου τον Αύγουστο και θα διατίθενται οπουδήποτε στον κόσμο (αρκεί κανείς να κάνει παραγγελία έγκαιρα μέσω του Kickstarter). Πέρυσι το καλοκαίρι η NASA είχε «ανεβάσει» το ηχητικό περιεχόμενο του χρυσού δίσκου των «Βόγιατζερ» στην μουσική υπηρεσία SoundCloud. Το 1992, η Warner New Media είχε κυκλοφορήσει ένα CD με το περιεχόμενό του. Αλλά αντίγραφο του δίσκου σε βινύλιο μέχρι τώρα δεν υπήρχε. http://physicsgg.me/2016/09/30/%ce%bf-%ce%b4%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b2%cf%81%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%b1-%cf%8c%cf%81/

H νέα γενιά «θα ζήσει στο έλεος της κλιματικής αλλαγής» Ο στόχος που έχει θέσει η διεθνής κοινότητα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής ήδη δείχνει σχεδόν ανέφικτος: έξι κορυφαίοι ειδικοί προειδοποιούν με έκθεσή τους ότι η άνοδος της μέσης θερμοκρασίας θα ξεπεράσει το κρίσιμο όριο των 2 βαθμών μέχρι τα μέσα του αιώνα, 50 ολόκληρα χρόνια νωρίτερα σε σχέση με προηγούμενες εκτιμήσεις. Η συμφωνία για το κλίμα στην οποία κατέληξαν πέρυσι 195 χώρες προβλέπει ότι η άνοδος της θερμοκρασίας έως τα τέλη του 21ου αιώνα πρέπει να συγκρατηθεί «αρκετά κάτω» από τους 2,0 βαθμούς Κελσίου, σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, και αν είναι δυνατόν κάτω από τους 1,5 βαθμούς. Κύρωση fast track της Συμφωνίας του Παρισιού για το κλίμα από όλη την ΕΕ http://news.in.gr/world/article/?aid=1500104935 Σύμφωνα με τη νέα έκθεση, με τίτλο Η Αλήθεια για την Κλιματική Αλλαγή, ακόμα κι αν η διεθνής κοινότητα υλοποιήσει όλες τις δεσμεύσεις της, η άνοδος της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη είναι πιθανό να φτάσει τους 1,5 βαθμούς στις αρχές της δεκαετίας του 2030 και τους 2,0 βαθμούς μέχρι το 2050. «Η κλιματική αλλαγή συμβαίνει σήμερα, και συμβαίνει πολύ ταχύτερα από ό,τι αναμενόταν» προειδοποίησε ο Ρόμπερτ Ουάτσον, πρώην επικεφαλής της Διακυβερνητικής Υπηρεσίας του ΟΗΕ για το Κλίμα (IPCC), ο οποίος έχει επίσης εργαστεί για τη NASA, την Παγκόσμια Τράπεζα και τον Λευκό Οίκο. «Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να πετύχουμε το στόχο των 1,5 βαθμών» ξεκαθάρισε. Για να πετύχουμε το όριο των 2 βαθμών, είπε, οι προσπάθειες θα πρέπει να τριπλασιαστούν σε σχέση με ό,τι προβλέπει η περυσινή Συμφωνία του Παρισιού. Η θερμοκρασία έχει ήδη ανέβει κατά 1,0 βαθμό σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, έπειτα από μια θεαματική άνοδο κατά 0,15 βαθμούς σε διάστημα μόλις τριών ετών. Σύμφωνα με την έκθεση, τα ακραία καιρικά φαινόμενα που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή έχουν ήδη διπλασιαστεί από το 1990 ως σήμερα και αναμένεται να διπλασιαστούν εκ νέου τα επόμενα 20 χρόνια. Το 2015 ήταν το θερμότερο έτος από τότε που άρχισαν οι επίσημες καταγραφές της θερμοκρασίας στα τέλη του 19ου αιώνα, και όλα δείχνουν ότι το 2016 θα σπάσει εκ νέου το ρεκόρ. Αν οι δυσοίωνες προειδοποιήσεις της έκθεσης επιβεβαιωθούν, πολλοί από τους ανθρώπους που ζουν σήμερα θα έχουν να αντιμετωπίσουν φονικούς καύσωνες, πλημμύρες, ερημοποίηση μεγάλων εκτάσεων, καθώς και άνοδο της στάθμης των ωκεανών που θα οδηγήσει στην εκκένωση παράκτιων περιοχών. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος, η έκθεση προτείνει ταχύτερη υιοθέτηση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, χρήση τεχνολογιών κατακράτησης και αποθήκευσης των εκπομπών άνθρακα, καθώς και δραστικό περιορισμό της αποψίλωσης δασών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500104957

Τρεις πύρινες σφαίρες φώτισαν τον ουρανό της Ισπανίας. Πετρώματα από διαφορετικούς κομήτες έπιασαν φωτιά μόλις εισήλθαν στην ατμόσφαιρα πάνω από την Ισπανία, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό ουράνιο φαινόμενο. Η πρώτη φορά ήταν το βράδυ της Τρίτης, 27 Σεπτεμβρίου λίγο πριν 23:00: ξαφνικά, εμφανίστηκε στον ουρανό της Καστίγης μια φωτεινή βολίδα. Όπως εξήγησαν τα τοπικά μέσα ενημέρωσης το φαινόμενο δημιουργήθηκε όταν ένα κομμάτι από κάποιον κομήτη εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης, σε απόσταση 111 χιλιομέτρων πάνω από την επαρχία Αλμπασέτε και εξαφανίστηκε αφού διένυσε 75 χιλιόμετρα προς το νότο στην επαρχία Κουένκα. Όπως ανέφεραν αστρονόμοι «το αντικείμενο προερχόταν από τον κομήτη 2P/ Encke και συνδέεται με τη βροχή μετεωριτών, που είναι γνωστές ως Ταυρίδες». Τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής εντοπίστηκαν δύο πύρινες σφαίρες: η μια στην περιοχή της Καστίγια Λα Μάντσα και η άλλη στην Ανδαλουσία. Και οι δύο ήταν μικρότερες από αυτή που εντοπίστηκε την Τρίτη και προφανώς δεν ανήκε στον προηγούμενο κομήτη. Όπως ανέφερε το αστρονομικό κέντρο του Τολέδου, «οι βράχοι προερχόταν από διαφορετικούς κομήτες». Σύμφωνα με αυτό το ίδρυμα, η πρώτη από τις πύρινες σφαίρες που εθεάθησαν χθες το βράδυ εισήλθε στην ατμόσφαιρα πάνω από τον Ατλαντικό στις ακτές της Ουέλβα, σε ύψος 98 χιλιομέτρων και εξαφανίστηκε κοντά στην πόλη Λέπε, σε απόσταση 38 χιλιομέτρων. Η δεύτερη διέσχισε την Καστίγια Λα Μάντσα 2,37 ώρες αργότερα. http://www.pronews.gr/portal/20160930/genika/diastima/49/treis-pyrines-sfaires-fotisan-ton-oyrano-tis-ispanias-foto-vinteo

Η επική αποστολή Rosetta συνετρίβη στο σκοτεινό αντικείμενο του πόθου της. Έπειτα από 12 χρόνια περιπλάνησης στο Διάστημα και δύο χρόνια παρατήρησης του κομήτη 67P, η ιστορική ευρωπαϊκή αποστολή Rosetta αυτοκτόνησε πέφτοντας στο κατάμαυρο αντικείμενο του πόθου της. Κινούμενο με ταχύτητα μόλις 3,6 χιλιομέτρων ανά ώρα, σε ρυθμό χαλαρού περπατήματος, το σκάφος διένυσε απόσταση 19 χιλιομέτρων και συνετρίβη στην επιφάνεια του κομήτη στις 14.20 ώρα Ελλάδας. «Αντίο Rosetta, ολοκλήρωσες τη δουλειά σου!» αναφώνησε ο Πάτρικ Μάρτιν, μάνατζερ της αποστολής, μιλώντας από το Κέντρο Ελέγχου της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας. Στη διάρκεια της καθόδου, το Rosetta μετέδιδε εικόνες υψηλής ανάλυσης, οι οποίες αναμένεται να δώσουν νέα στοιχεία για τη μακροσκοπική σύσταση αυτού του αρχαίου σώματος. Οι κομήτες, σώματα από σκόνη και πάγους, πιστεύεται ότι αποτελούνται από το υλικό που περίσσεψε από το σχηματισμό του Ήλιου και των πλανητών. Πρόκειται επομένως για χρονοκάψουλες που διατηρούν αναλλοίωτα τα δομικά συστατικά του Ηλιακού Συστήματος εδώ και 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Οι χιλιάδες εικόνες που μετέδωσε το Rosetta αποκάλυψαν ότι ο κομήτης 67P ουσιαστικά αποτελείται από ενωμένα βότσαλα, και όχι από μεγάλα κομμάτια όπως πίστευαν ορισμένοι πλανητολόγοι. Η εικόνα που προκύπτει από τις παρατηρήσεις αυτές είναι ότι όλα τα σώματα του Ηλιακού Συστήματος σχηματίστηκαν από σύννεφα βότσαλων που κατέρρευσαν υπό την ίδια τους τη βαρύτητα και ενώθηκαν σε όλο και μεγαλύτερα κομμάτια. From #67P with love: a last image, taken 51 metres before #CometLanding #MissionComplete https://t.co/yiSnxDrnba pic.twitter.com/MNuz622tNJ — ESA Rosetta Mission (@ESA_Rosetta) 30 Σεπτεμβρίου 2016 Επιπλέον, ο κομήτης 67P βρέθηκε να αποτελείται κατά 15% από σωματίδια σκόνης. Η σκόνη αυτή, εντελώς διαφορετική από ό,τι γνωρίζουμε στη Γη, αποτελείται από μικροσκοπικά, πορώδη σωματίδια, με το 99% του όγκου τους να αντιστοιχεί σε κενές τρύπες. Οι παρατηρήσεις αυτές αναμένεται να βοηθήσουν στην τελειοποίηση των μαθηματικών μοντέλων που περιγράφουν τις διαδικασίες σχηματισμού του Ηλιακού Συστήματος. Μια τρίτη σημαντική ανακάλυψη ήταν ότι το παγωμένο νερό του κομήτη περιέχει διαφορετικές αναλογίες ισοτόπων σε σχέση με το νερό της Γης, παρατήρηση που αποδυναμώνει τη θεωρία ότι το νερό των ωκεανών προέρχεται από κομήτες. Το Rosetta, το οποίο εκτοξεύτηκε το 2004 και έφτασε στον κομήτη 67P μια δεκαετία αργότερα, πέρασε στην ιστορία ως η πρώτη αποστολή που ακολουθεί έναν κομήτη στο ταξίδι του γύρω από τον Ήλιο. Λίγο μετά την άφιξή του απελευθέρωσε το μικρό ρομπότ Philae, το πρώτο ανθρώπινο αντικείμενο που προσεδαφίζεται σε κομήτη. Το ρομπότ, σε μέγεθος πλυντηρίου, πρόλαβε να μεταδώσει εικόνες και άλλα δεδομένα πριν σιγήσει για πάντα 72 ώρες μετά την προσεδάφιση. Το Rosetta έπεσε στον κομήτη με πολύ μικρή ταχύτητα, δεν ήταν όμως σχεδιασμένο να αντέξει την πρόσκρουση. Ο λόγος που η αποστολή έπρεπε να τερματιστεί είναι ότι ο κομήτης και το Rosetta βρίσκονται πλέον πολύ μακριά από τον Ήλιο, γύρω στα 573 εκατομμύρια χιλιόμετρα, και το λιγοστό φως δεν αρκεί για να τροφοδοτεί τους ηλιακούς συλλέκτες. Η ESA είχε εξετάσει το ενδεχόμενο να θέσει το σκάφος σε κατάσταση αναμονής μέχρι να επιστρέψει ξανά ο κομήτης στο εσώτερο Ηλιακό Σύστημα σε διάστημα μερικών ετών. Κανείς όμως δεν μπορούσε να προβλέψει αν το σκάφος θα μπορούσε να ξυπνήσει έπειτα από τόσο καιρό. Όπως το έθεσε ο Ματ Τέιλορ, ένας από τους επιστημονικούς υπεύθυνους της αποστολής, «θα ήταν σαν τα ροκ συγκροτήματα της δεκαετίας του 1960: δεν θέλαμε να επανεμφανιστούμε με μια κακή τουρνέ επιστροφής. Καλύτερα να τελειώσουμε στο στιλ του πραγματικού ροκ εντ ρολ».http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500104902

Διεθνές βραβείο σε Ελληνα για τις ανακαλύψεις του σε διαβήτη και σκλήρυνση. Μία σπουδαία επιστημονική ανακάλυψη η οποία βραβεύτηκε με 160.000 δολάρια έκανε έλληνας επιστήμονας. Ο Γιάννης Πετρόπουλος, που εργάζεται σήμερα ως science portfolio advisor στο Welcome Trust της Βρετανίας, βρήκε πώς ανώδυνα, αναίμακτα, μη επεμβατικά και μόλις σε 3 λεπτά μπορούμε να προβλέψουμε είτε την εκδήλωση είτε την εξέλιξη σε κάποιες νόσους που έχουν νευρολογικό υπόβαθρο. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να παρέμβουμε άμεσα και να έχουμε πολύ καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα. Άλλωστε για όλες τις ασθένειες όσο νωρίτερα γίνεται η διάγνωση, τόσο καλύτερα εξελίσσεται και η θεραπεία. Η βράβευση του κ. Πετρόπουλου έγινε στο πλαίσιο του 32ο Συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Αντιμετώπιση και την Ερευνα στη Σκλήρυνση κατά Πλάκας. Συνολικά δόθηκαν τέσσερα παγκόσμια βραβεία από την φαρμακευτική εταιρεία Merck και τα ποσά θα δοθούν στην έρευνα και ανάπτυξη των μεθόδων που πρότεινε ο κάθε επιστήμονας ή ομάδα. Ο ίδιος μίλησε στα «ΝΕΑ» για την ιδέα, τη σημαντικότητα της ανακάλυψης αλλά και το τί πρόκειται να γίνει στο μέλλον. Ποια ήταν η ιδέα που βραβεύτηκε στον διαγωνισμό; Η ιδέα είχε ξεκινήσει από το 2000 σε συνεργασία με τον Πάνο Καλλίνικο, ο οποίος βρίσκεται σήμερα και εργάζεται σε ιδιωτική επιχείρηση στην Αθήνα και τον καθηγητή Ρέιζ Μάλιγκ από το Πανεπιστήμιο του Κορνέλ στις ΗΠΑ. Ως ομάδα δημιουργήσαμε ένα πρόγραμμα για την αντιμετώπιση νευρολογικών παθήσεων και των επιπλοκών τους, το οποίο δυντικά καλύπτει και τη Σκλήρυνση κατά Πλάκας, αφού είναι καθαρά νευρολογική νόσος. Στην πραγματικότητα ασχολούμαστε με τον νευροπαθητικό πόνο και τις δομικές βλάβες με ή χωρίς πόνο. Ποια ήταν η νόσος που μελετήσατε πρώτα και πώς εξελίχθηκε η ιδέα στη Σκλήρυνση κατά Πλάκας; Ξεκινήσαμε στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ με τη διαβητική νευροπάθεια που προκαλεί σοβαρά προβλήματα έως και ακρωτηριασμούς στα πόδια. Η ιδέα ήταν να ανακαλύψουμε μία μέθοδο που ήταν θα έδινε άμεσα αποτελέσματα, θα ήταν οικονομική, ακριβής και χωρίς επιπλοκές για τον ασθενή. Η μόνο εξέταση που υπήρχε ήταν η βιοψία, που δεν ενδείκνυται όμως στους διαβητικούς για πολλούς λόγους. Αυτό που κάναμε ήταν να χρησιμοποιήσουμε ένα ειδικό μικροσκόπιο το οποίο σκανάρει τον κερατοειδή και ελέγχει το νευρικό πλέγμα του. Επειδή είναι τα ίδια με τα νεύρα που έχουμε στα πόδια μας, είδαμε ότι υπάρχει συσχέτιση δομικών βλαβών στα νεύρα και εκδήλωσης δυσλειτουργίας. Αυτό που ανακαλύψαμε είναι ότι σε μεγάλο βαθμό η κατάσταση των νεύρων στα μάτια σχετίζεται άμεσα με τις βλάβες στα πόδια που προκαλούν το λεγόμενο διαβητικό πόδι. Άρα μπορούμε να προλάβουμε το διαβητικό πόδι με μία απλή εξέταση στο μάτι. Τι μπορείτε δηλαδή να δείτε στο μάτι και να προβλέψετε την εξέλιξη σε μία τόσο σοβαρή νόσο; Με το μικροσκόπιο μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα ότι αρκετά νεύρα από το πλέγμα που υπάρχει στο μάτι είναι μειωμένα ή εάν παρακολουθούμε κάποιον ασθενή, βλέπουμε ότι αρχίζουν και εξαφανίζονται. Όσο λοιπόν τα νεύρα εξαφανίζονται, τόσο περισσότερα ή πιο έντονα συμπτώματα εκδηλώνει ο ασθενής. Βλέπουμε επίσης σε νέους ασθενείς όσα περισσότερα νεύρα έχουν στο μάτι, τόσο λιγότερα συμπτώματα να εμφανίζουν και όσο μειώνονται τα νεύρα προοδευτικά, τόσο να αυξάνονται τα συμπτώματα της νόσου. Και πώς από τον διαβήτη που είναι περιφερικό νευρικό σύστημα περάσατε σε κεντρικό που είναι η Σκλήρυνση; Αυτό που σκεφτήκαμε ως πρώτο στόχο ήταν ότι αφού από άποψη φυσιολογίας τα νεύρα αυτά είναι παρόμοια, θέλαμε εκτός από τον αμφιβληστροειδή να μελετήσουμε και τα νεύρα στον κερατοειδή. Ακολούθως, επειδή κι εμείς ασχολούμαστε με πρόγνωση θέλαμε να δούμε αν αυτό που συμβαίνει στον διαβήτη συμβαίνει και σε άλλες νευρολογικές νόσους. Ο τρίτος λόγος ήταν ότι μιλήσαμε με νευρολόγους για τα πιο σημαντικά προβλήματα των ανθρώπων που ζουν με Σκλήρυνση κατά Πλάκας. Αυτό που μάς διαβεβαίωσαν ήταν ότι μπορεί η μαγνητική τομογραφία να προβλέπει συμπτώματα που θα εμφανιστούν στους ασθενείς και να «ρυθμίσει» τα φάρμακα που πρέπει να πάρουν για να έχουν καλύτερη εξέλιξη, αλλά τελικά δεν σχετίζονται άμεσα και απόλυτα με την κλινική κατάσταση του ασθενή. Τα τελευταίο ήταν ότι τα νεύρα στον αμφιβληστροειδή μπορούν να επηρεαστούν από τη μυωπία, διότι όσοι έχουν μυωπία έχουν λιγότερα ή και πιο λεπτά νεύρα. Ήταν αρκετά ενθαρρυντικά τα πρώτα αποτελέσματα; Ναι. Διότι είδαμε ότι οι ασθενείς οι οποίοι είχαν μικρότερο ή μηδενικό σκορ σε αυτήν την κλινική κλίμακα για συμπτώματα (δεν είχαν ή είχαν λίγα συμπτώματα από αυτά που εκδηλώνουν άτομα με ΣκΠ) είχαν μεγαλύτερη πυκνότητα νεύρων στον κερατοειδή του ματιού, σε σχέση με αυτούς που είχαν περισσότερα συμπτώματα. Και κάτι ακόμη πιο ενδιαφέρον ήταν ότι η πυκνότητα των νεύρων μειωνόταν όταν υπήρχε συνδυαστική και η περίπτωση οπτικής νευροπάθειας, η οποία είναι συχνό σύμπτωμα στη ΣκΠ. Στην πραγματικότητα εξετάζαμε έναν ασθενή με συμπτώματα και βλέπαμε λιγότερα νεύρα στα μάτια του και αν και συνδυάζονταν με οπτική νευροπάθεια είχε ακόμη λιγότερα. Το τελευταίο εύρημα που είδαμε ήταν ότι ένας από τους ασθενείς που είχε το μεγαλύτερο σκορ με πολλά συμπτώματα και με υποβοήθημα για το περπάτημα ήταν και αυτός με τα λιγότερα νεύρα. Σε πόσους ασθενείς έγινε η μελέτη; Το δοκιμάσαμε σε 25 ασθενείς και είδαμε ότι έχουμε στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων που συμμετείχαν. Κάναμε την αίτηση για τη χρηματοδότηση και την κερδίσαμε. Το ποσό είναι 160.000 δολάρια σε πρώτη φάση και για δύο χρόνια και θα παρακολουθήσουμε 60 ασθενείς με υποτροπιάζουσα διαλείπουσα και άλλους τριάντα προϊούσα. Και φυσικά ακόμη 30 άτομα που θα είναι υγιείς ως ομάδα ελέγχου. Θα κάνουμε όλες τις εξετάσεις και όλα τα τεστ που κάνουν οι ασθενείς όταν επισκέπτονται τον νευρολόγο τους και θα δούμε αν τελικά σχετίζονται, όπως είδαμε στην αρχή τα νεύρα των ματιών με τα συμπτώματα. Πώς ακριβώς γίνεται η επέμβαση; Δεν είναι επεμβατική μέθοδος. Είναι μία απλή εξέταση στα μάτια και μάλιστα βάζουμε μια σταγόνα τοπικού αναισθητικού που κρατάει για δέκα λεπτά και παίρνουμε εικόνες. Ούτε αντενδείξεις, ούτε ανεπιθύμητες, ούτε πόνος, ούτε λήψη ιστών. Ό,τι πιο απλό μπορεί να υπάρξει. Ακολούθως, συλλέγουμε τις εικόνες, κάνουμε δειγματοληψία και συγκρίνουμε με ανατομικές τοποθεσίες μέσω ενός λογισμικού που κάνει την ανάλυση. Έστι, παίρνουμε τα αποτελέσματα, τα συγκρίνουμε με μία μεγάλη βάση δεδομένων και βλέπουμε πώς είναι σε σύγκριση με τον υγιή. http://www.tanea.gr/news/greece/article/5393384/diethnes-brabeio-se-ellhna-gia-tis-anakalypseis-toy-se-diabhth-kai-pollaplh-sklhrynsh/

Γιατί ο χρόνος δεν ρέει προς τα πίσω. με την ευκαιρία, ας θυμηθούμε ένα απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου του Ilya Progogine, «Το Τέλος της Βεβαιότητας, Χρόνος, Χάος και οι νόμοι της Φύσης», εκδόσεις κάτοπτρο, 1997: Είναι γνωστό ότι ο Αϊνστάιν συχνά διαβεβαίωνε πως «ο χρόνος είναι πλάνη». Πράγματι, ο χρόνος, όπως ενσωματώθηκε στους θεμελιώδεις νόμους της φυσικής, από την κλασική δυναμική του Νεύτωνα μέχρι τη σχετικότητα και την κβαντική φυσική, δεν επιτρέπει καμία διάκριση ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον. Ακόμη και σήμερα, για πολλούς αυτό αποτελεί αληθινή ομολογία πίστεως: στο επίπεδο της βασικής περιγραφής της φύσης, το βέλος του χρόνου δεν υπάρχει. Κι όμως παντού, στη χημεία, στη γεωλογία, στην κοσμολογία, στη βιολογία ή στις ανθρωπιστικές επιστήμες, το παρελθόν και το μέλλον παίζουν διαφορετικούς ρόλους. Πως θα μπορούσε άραγε το βέλος του χρόνου να αναδυθεί μέσα από έναν κόσμο στον οποίο η φυσική αποδίδει χρονική συμμετρία; Εδώ έγκειται το παράδοξο του χρόνου, που μεταθέτει στη φυσική το δίλημμα του ντετερμινισμού (…) Το παράδοξο του χρόνου διαπιστώθηκε καθυστερημένα, κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα, χάρη στις εργασίες του βιεννέζου φυσικού Ludwig Boltzmann, οποίος προσπάθησε, ακολουθώντας το παράδειγμα του Καρόλου Δαρβίνου από το χώρο της βιολογίας, να θεμελιώσει μια εξελικτική περιγραφή των φυσικών φαινομένων. Αποτέλεσμα της προσπάθειάς του ήταν να έρθει στην επιφάνεια η αντίφαση ανάμεσα στους νόμους της φυσικής του Νεύτωνα, που βασίζονται στην ισοδυναμία παρελθόντος και μέλλοντος, και σε κάθε εξελικτική διατύπωση που επιβεβαιώνει την ουσιαστική διάκριση μεταξύ μέλλοντος και παρελθόντος. Εκείνη την εποχή, οι νόμοι της νευτώνειας φυσικής ήταν αποδεκτοί ως η έκφραση μιας ιδεώδους, αντικειμενικής και πλήρους γνώσης. Αφού οι εν λόγω νόμοι επιβεβαίωναν την ισοδυναμία παρελθόντος και μέλλοντος, κάθε απόπειρα να δοθεί μια θεμελιώδης σημασία στο βέλος του χρόνου εμφανιζόταν ως απειλή ενάντια σ’ αυτό το ιδεώδες. Ακόμη και σήμερα, η κατάσταση δεν έχει αλλάξει. Πολλοί θεωρούν την κβαντική μηχανική, στον τομέα της μικροφυσικής, ως την τελική διατύπωση της φυσικής γνώσης, όπως ακριβώς οι φυσικοί της εποχής του Boltzmann θεωρούσαν οριστικούς τους νόμους της νευτώνειας φυσικής. Έτσι το ερώτημα παραμένει: πως θα ενσωματώσουμε το βέλος του χρόνου στη θεμελιώδη περιγραφή της φύσης χωρίς να καταστρέψουμε αυτά τα μεγαλειώδη επιτεύγματα του ανθρώπινου πνεύματος; Από την εποχή του Boltzmann, λοιπόν το βέλος του χρόνου περιορίστηκε στο χώρο της φαινομενολογίας. Εμείς οι άνθρωποι, όντας παρατηρητές με περιορισμένες δυνατότητες, θεωρούμαστε υπεύθυνοι για τη διαφορά ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον. Η συγκεκριμένη άποψη, που ανάγει το βέλος του χρόνου στον προσεγγιστικό χαρακτήρα της φυσικής περιγραφής, υποστηρίζεται ακόμη σε πολλά βιβλία. Άλλοι συγγραφείς θεωρούν το πρόβλημα του χρόνου απροσπέλαστο μυστήριο, για το οποίο η επιστήμη δεν έχει απάντηση. Κι όμως, από την εποχή του Boltzmann η κατάσταση έχει αλλάξει ριζικά. Η θεαματική ανάπτυξη της φυσικής μακράν της ισορροπίας και της δυναμικής των ασταθών δυναμικών συστημάτων που είναι συνυφασμένα με την ιδέα του χάους μας υποχρεώνει να αναθεωρήσουμε την έννοια του χρόνου όπως αυτή έχει διατυπωθεί από την εποχή του Γαλιλαίου. Πράγματι, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών γεννήθηκε μια νέα επιστήμη, η φυσική των διαδικασιών μακράν της ισορροπίας. Η εν λόγω επιστήμη οδήγησε σε νέες έννοιες, όπως η αυτοοργάνωση και οι δομές έκλυσης, που σήμερα χρησιμοποιούνται σε ευρύτατο φάσμα τομέων, το οποίο εκτείνεται από την κοσμολογία, διαμέσου της χημείας και της βιολογίας, ως την οικολογία και τις κοινωνικές επιστήμες. Η φυσική μακράν της ισορροπίας μελετά τη μη αναστρεψιμότητα. Παλιότερα, το βέλος του χρόνου συνδεόταν με πολύ απλά φαινόμενα, όπως η διάχυση, η τριβή, το ιξώδες. Μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι τα συγκεκριμένα φαινόμενα ήταν κατανοητά απλώς και μόνο με τη βοήθεια των νόμων της δυναμικής. Δεν ισχύει το ίδιο και σήμερα. Η μη αντιστρεψιμότητα δεν εμφανίζεται πλέον μόνο σε τόσο απλά φαινόμενα. Βρίσκεται στη βάση πολυποίκιλων νέων φαινομένων, όπως οι στροβιλισμοί, οι χημικές ταλαντώσεις, η ακτινοβολία λέιζερ. Όλα αυτά τα φαινόμενα δείχνουν τον θεμελιώδη εποικοδομητικό ρόλο του βέλους του χρόνου. η μη αναστρεψιμότητα δεν μπορεί πλέον να ταυτιστεί με μια απλή εντύπωση, που θα εξαφανιζόταν αν φτάναμε σε τέλεια γνώση. Αποτελεί προϋπόθεση και έκφραση των συσχετίσεων μεγάλων πληθυσμών (δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων) μορίων. Σύμφωνα με μια φράση που μου αρέσει να την επαναλαμβάνω, η ύλη στην ισορροπία, χωρίς το βέλος του χρόνου, είναι τυφλή, αλλά όταν εμφανίζεται το βέλος του χρόνου, μακράν της ισορροπίας, η ύλη αρχίζει να βλέπει! Χωρίς τις συσχετίσεις των μη αναστρέψιμων διαδικασιών μακράν της ισορροπίας, η εμφάνιση της ζωής στη Γη θα ήταν αδιανόητη. Ο ισχυρισμός ότι το βέλος του χρόνου είναι απλή φαινομενολογία καταδεικνύεται άτοπος. Δεν είμαστε εμείς οι γεννήτορες του βέλους του χρόνου. Αντίθετα, είμαστε τα παιδιά του. http://physicsgg.me/2016/10/02/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%bf-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%81%ce%ad%ce%b5%ce%b9-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b1/

Τα μαθηματικά στην υπηρεσία της έρευνας για τον εντοπισμό εξωγήινων. Οι επιστήμονες για να υπολογίσουν το ενδεχόμενο της ύπαρξης εξωγήινης ευφυούς ζωής λαμβάνουν υπόψιν τους τη μάζα ενός συγκεκριμένου πλανήτη, το είδος άστρου γύρω από το οποίο περιστρέφεται και την απόσταση μεταξύ του πλανήτη και του άστρου. Ο αμερικανός αστροφυσικός Brian Lacki έχει υπολογίσει πόσο πιθανόν είναι να υπάρχουν ευφυείς εξωγήινοι πολιτισμοί στο σύμπαν που μπορούμε να παρατηρήσουμε, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική πύλη προδημοσιεύσεων της βιβλιοθήκης του Cornell University (ΗΠΑ). https://arxiv.org/abs/1609.05931 Για το σκοπό αυτό, εφαρμόστηκε «a priori» η Μπεϋζιανή συμπερασματολογία, μια έννοια που χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό του επιπέδου της πιθανότητας μια υπόθεση να είναι αληθινή. Με βάση αυτή την έννοια, που προέρχεται από το θεώρημα της βρετανού μαθηματικού Tomas Bayes (1702-1761), ο Lacki υπολόγισε ότι η πιθανότητα να υπάρχει ευφυής εξωγήινη ζωή σε κατάλληλο χώρο του ορατού σύμπαντος είναι 18%. Ανάλογα με το συνδυασμό των ουσιωδών παραμέτρων για την εμφάνιση εξωγήινων πολιτισμών η πιθανότητα αυτή κυμαίνεται μεταξύ 1,4% και 48%. Μεταξύ των παραγόντων που καθορίζουν την εμφάνιση ενός πολιτισμού, ο επιστήμονας τόνισε ότι συμπεριλαμβάνονται το είδος του άστρου, η μάζα του πλανήτη και η απόσταση μεταξύ αυτού και του αστεριού, καθώς και η αξιολόγηση της πολυμορφίας του γενετικού υλικού για την εμφάνιση διαφόρων μορφών ζωής . http://www.pronews.gr/portal/20160930/genika/epistimes/27120/ta-mathimatika-stin-ypiresia-tis-ereynas-gia-ton-entopismo-exogiinon