Δροσος Γεωργιος

2015 BZ509:Ο "ανάποδος" αστεροειδής. Οι αστρονόμοι παρατήρησαν εξάλλου έναν πολύ ασυνήθιστο αστεροειδή, ο οποίος γυρίζει ανάποδα γύρω από τον Ήλιο, ακολουθώντας την ίδια περίπου τροχιά με το Δία, αλλά με αντίθετη κατεύθυνση στην περιφορά του, με συνέπεια να κινδυνεύει να συγκρουσθεί με τον γιγάντιο πλανήτη, όπως ένα μικρό αυτοκίνητο με μια τεράστια νταλίκα που έρχεται από απέναντι. Ο αστεροειδής -με το προσωρινό όνομα 2015 ΒΖ509- ανακαλύφθηκε με το τηλεσκόπιο Pan-STARRS1 της Χαβάης και κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση με κάθε πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, αλλά και σχεδόν με κάθε γνωστό αστεροειδή (τουλάχιστον το 99,99%). Είναι ο μόνος γνωστός αστεροειδής στο ηλιακό μας σύστημα, που κινείται ανάποδα γύρω από τον Ήλιο, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο τροχιάς με έναν πλανήτη. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Καναδό Πολ Γούιγκερτ του Δυτικού Πανεπιστημίου του Οντάριο, που μελέτησαν την κίνηση του κομήτη και έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", δήλωσαν ότι εδώ και τουλάχιστον ένα εκατομμύριο χρόνια ο κομήτης παίζει ένα ιδιόμορφο «κοσμικό παιχνίδι του δειλού» με το Δία. Αντίθετα, όλοι οι άλλοι γνωστοί «ανάποδοι» αστεροειδείς (όχι πάνω από 100 στο ηλιακό μας σύστημα) μένουν μακριά από πλανήτες. Περίπου 6.000 αστεροειδείς μοιράζονται την τροχιά του Δία και είναι γνωστοί ως «Τρωικοί αστεροειδείς». Όμως ακολουθούν την ίδια κατεύθυνση με τον γιγάντιο πλανήτη, γι' αυτό δεν κινδυνεύουν να πέσουν πάνω του. Αντίθετα, ο ΒΖ509, που έχει διάμετρο περίπου τριών χιλιομέτρων και δεν πλησιάζει ποτέ τη Γη, προκαλεί συνεχώς την τύχη του, κινούμενος με «λάθος» τρόπο απέναντι στο Δία. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αστρονόμων, την έχει γλυτώσει δεκάδες χιλιάδες φορές (περιφορές) σε αυτό το «παιγνίδι», αλλά για πόσο ακόμη; http://physicsgg.me/2017/03/30/2015-bz509-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%80%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%82-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%ae%cf%82-%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5/

Ο κομήτης 41Ρ/Τατλ-Τζιακομπινί-Κρέζακ πλησιάζει τη Γη. Ο κομήτης 41P/Tuttle–Giacobini–Kresák θα είναι ορατός με μικρά τηλεσκόπια, ενώ δεν αποκλείεται να μπορεί να τον δει κανείς ακόμη και με γυμνά μάτια στο σκοτεινό ουρανό. Ο κομήτης θα περάσει από απόσταση 0.14197 αστρονομικές μονάδες (21.2 εκατομμύρια χιλιόμετρα) από τη Γη την 1η Απριλίου. Η απόσταση αυτή είναι 55 φορές η απόσταση Γης-Σελήνης. Σπάνια ένας κομήτης πλησιάζει τόσο πολύ τη Γη. Ο κομήτης ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1858 από τον Αμερικανό αστρονόμο Οράτιο Τατλ του Αστεροκοπείου του Χάρβαρντ και παρατηρήθηκε ξανά από τον Γάλλο αστρονόμο Μισέλ Τζιακομπινί του Αστεροσκοπείου της Νίκαιας το 1907 και τον Σλοβάκο Λούμπορ Κρέζακ το 1951. Ανήκει στη λεγόμενη «ομάδα κομητών του Δία», που έχουν εγκλωβισθεί από τη βαρύτητα του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, ακολουθώντας μια τροχιά ανάμεσα σε αυτόν και στον Ήλιο κάθε πεντέμισι χρόνια. Θα επιστρέψει στη γειτονιά της Γης το 2066. http://physicsgg.me/2017/03/30/%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-41%cf%81%cf%84%ce%b1%cf%84%ce%bb-%cf%84%ce%b6%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%bc%cf%80%ce%b9%ce%bd%ce%af-%ce%ba%cf%81%ce%ad%ce%b6%ce%b1%ce%ba-%cf%80%ce%bb/

Κατασκευές από το... μέλλον φτιαγμένες από μαθητές. Περισσότεροι από 1.100 μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου παρουσίασαν εντυπωσιακές ρομποτικές κατασκευές στον τελικό του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Εκπαιδευτικής Ρομποτικής, στο ΟΑΚΑ. Τον διαγωνισμό διοργάνωσε για τρίτη συνεχή χρονιά ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός Εκπαιδευτικής Ρομποτικής, Επιστήμης και Τεχνολογίας WRO Hellas με στρατηγικό συνεργάτη την COSMOTE. Η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας στηρίζει τη διάδοση της εκπαιδευτικής ρομποτικής στην Ελλάδα και την ανάπτυξη των ψηφιακών δεξιοτήτων των νέων, στο πλαίσιο του προγράμματος βιώσιμης ανάπτυξης. Ο εφετινός τελικός του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Εκπαιδευτικής Ρομποτικής σημείωσε ρεκόρ συμμετοχής από όλη την Ελλάδα - συνολικά 256 ομάδες - και για πρώτη φορά συμμετείχαν και μαθητές Λυκείου. Οι ομάδες μαθητών του Δημοτικού είχαν ως θέμα «Οχήματα και μεταφορές του αύριο», οι μαθητές Γυμνασίου έπρεπε να κατασκευάσουν το ρομπότ που θα διανύσει ταχύτερα την «Πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου» ενώ οι ομάδες Λυκείου δοκίμασαν τις δυνάμεις τους με ρομποτικές κατασκευές για «Πράσινη Ενέργεια και Επιχειρηματικότητα». Τα έργα που παρουσίασαν οι μαθητές, με την υποστήριξη των προπονητών-καθηγητών τους, βασίστηκαν στην εκπαιδευτική μέθοδο STEM (Science, Technology, Engineering, Mathematics). Η μέθοδος αυτή αξιοποιεί συνδυαστικά την επιστήμη, τα μαθηματικά, τη μηχανική και την τεχνολογία για τη δημιουργία πρωτότυπων και λειτουργικών κατασκευών. Οι νικητές του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Εκπαιδευτικής Ρομποτικής είναι: Ομάδες Δημοτικού 1η θέση: Η ομάδα SmartRobots από το 3ο Δημοτικό Σχολείο Πεύκης δημιούργησε ένα έξυπνο λεωφορείο χωρίς οδηγό, το οποίο γνωρίζει πού πρέπει να κάνει στάσεις μέσα στην πόλη. 2η θέση: Η ομάδα Master Builder από το 7ο Δημοτικό Αγρινίου κατασκεύασε ένα αιωρούμενο τρένο. 3η θέση: Οι Robo Rails από τα Εκπαιδευτήρια Γείτονα παρουσίασαν τις σιδηροδρομικές γραμμές του μέλλοντος. Ομάδες Γυμνασίου 1η θέση: Η ομάδα Ν1 από Γυμνάσια της Πάτρας κατασκεύασε το ρομποτάκι που διένυσε πιο γρήγορα την πίστα «Πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου». 2η θέση: Οι AIRGears από τη Θεσσαλία. 3η θέση: Οι Teamwork Dream από τη Δυτική Ελλάδα. Ομάδες Λυκείου 1η θέση (ισοψηφία): Οι Fargrobs από το 7ο Γενικό Λύκειο Τρικάλων και οι Minders από την Εκπαιδευτική Αναγέννηση. Οι Fargrobs κατασκεύασαν έναν καινοτόμο ρομποτικό εξερευνητή που λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια, τροφοδοτώντας αγροτικές καλλιέργειες. Οι Minders δημιούργησαν μια «σημαδούρα» που αξιοποιεί την κυματική ενέργεια, μετατρέποντάς την σε ηλιακή. 2η θέση: Οι Robotilus Team από την Ελληνογερμανική Αγωγή κατασκεύασαν μια αυτόνομη υδροκινητήρια μονάδα παροχής ενέργειας σε μικρούς οικισμούς. 3η θέση: Οι KickPumps από το 2ο Γενικό Λύκειο Θήβας χρησιμοποίησαν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και αυτοματισμούς στις καλλιέργειες. Συνολικά, στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό συμμετείχαν πάνω από 1.100 μαθητές σχηματίζοντας 256 ομάδες από όλη τη χώρα ενώ στην πορεία για τον τελικό της Αθήνας πραγματοποιήθηκαν 45 ενημερωτικά workshops για εκπαιδευτικούς και προπονητές. Οι προσπάθειες όμως των παιδιών δεν σταματούν. Οι συμμετοχές για τον 9ο Εθνικό Διαγωνισμό Εκπαιδευτικής Ρομποτικής που θα οδηγήσει τις ομάδες στην Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής τον Νοέμβριο στην Κόστα Ρίκα συνεχίζονται μέχρι και τις 31 Μαΐου 2017. Για περισσότερες πληροφορίες, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκεφθούν την ιστοσελίδα www.wrohellas.gr. Η εκπαιδευτική ρομποτική, που στηρίζει η COSMOTE από το 2014, εφοδιάζει τα παιδιά με τις κατάλληλες δεξιότητες για τον νέο ψηφιακό κόσμο. Παράλληλα, ενθαρρύνει τα παιδιά, τους γονείς και τους δασκάλους να δοκιμάσουν διαφορετικούς τρόπους σκέψης και να ανακαλύψουν νέες προοπτικές για το μέλλον μέσα από την τεχνολογία. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=870684

Η νέα φωνή του Στίβεν Χόκινγκ. Εδώ και περισσότερο από τρεις δεκαετίες μιλάει (πατώντας πλήκτρα σε έναν υπολογιστή) με την ίδια «ξένη» συνθετική φωνή – αρχικά με αμερικανική προφορά και στη συνέχεια, ύστερα από επισταμένες προσπάθειες της Intel, με βρετανική. Τώρα ο Στίβεν Χόκινγκ δήλωσε ότι βαρέθηκε να ακούει τον εαυτό του και θέλει να αλλάξει φωνή, εξαγγέλλοντας μια οντισιόν για να διαλέξει τον νέο «φωνητικό εκπρόσωπό» του. Διασημότητες συνέρρευσαν ικετεύοντας τον καθηγητή του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ για τη «θέση» σε ένα βίντεο που γυρίστηκε για φιλανθρωπικούς σκοπούς από την οργάνωση Comic Relief και έγινε αμέσως viral στο Διαδίκτυο. «Στίβεν εγώ είμαι, οπωσδήποτε πρέπει να είμαι εγώ» λέει ο Λίαμ Νίσον κοιτάζοντας με προσμονή τον Χόκινγκ μέσα από την οθόνη. «Ακου τη φωνή μου, είναι βαθιά, είναι σέξι, έχει ένα τόνο… φυσικής». Ο αθυρόστομος σεφ Γκόρντον Ράμσεϊ, με αρκετά «μπιπ» του λέει «Θα είσαι γ*** τους τρελόύς αν δεν με επιλέξεις» για να προκαλέσει από τον αστροφυσικό, ο οποίος είναι γνωστός για το χιούμορ του, την απάντηση «Δεν νομίζω ότι θα με έπαιρνε κανένας στα γ*** σοβαρά αν ακουγόμουν έτσι». Ο Αντριου Λόιντ Γουέμπερ τραγουδάει μια παραλλαγή του «Memories» από το μιούζικαλ «Cats», ο Λιν Μανουέλ Μιράντα ραπάρει: «Είσαι ο Στίβεν Χόκινγκ από το Κολέγιο του Κέιμπριτζ, αλλά η φωνή σου είναι τρελά ρομποτική μα την αλήθεια» . Ο Τζον Μπογιέγκα που έπαιξε τον Φιν στο «Ο πόλεμος των άστρων: Η δύναμη ξυπνά» καυχάται: «Νιώθω ότι είμαι ο καλύτερος γι’ αυτή τη δουλειά. Ο λόγος είναι ότι έχω ήδη πάει στο Διάστημα. Εσύ μιλάς για το Διάστημα, εγώ το έχω ζήσει». Ο Εντι Ρεντμέιν, ο οποίος υποδύθηκε τον Χόκινγκ στην ταινία «Η θεωρία των πάντων», δηλώνει ότι δεν έχει καμία όρεξη να ξαναπεράσει τα ίδια, ότι κανονικά θα πρέπει να τον πληρώσουν αν θέλουν να ξανακάνει αυτή τη δουλειά και ότι ο μόνος αστέρας που τον ενδιαφέρει είναι ο εαυτός του. Η σέξι Μις Πίγκι, ο ισχυρός Μπιλ Γκέιτς και άλλοι περισσότερο ή λιγότερο διάσημοι απορρίπτονται ο ένας μετά τον άλλον, με διάφορα σχόλια από τον «κριτή». Τελικά όμως ο Στίβεν Χόκινγκ καταλήγει σε μια επιλογή – απολύτως ταιριαστή όπως σχολιάζουν τα ξένα ΜΜΕ: την εμβληματική φωνή του Μάικλ Κέιν. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=870731

Το κλίμα στη διάθεσή σας. Ανακαλύψτε την αλλαγή του κλίματος του πλανήτη μας μέσα από τα μάτια των δορυφόρων, με το Κλίμα από το Διάστημα (Climate from Space), ένα νέο ψηφιακό βιβλίο για ταμπλέτες iPad και Android που περιλαμβάνει διαδραστικούς χάρτες και συνεντεύξεις βίντεο με κορυφαίους επιστήμονες. Παρουσιάζοντας πάνω από 30 χρόνια παγκόσμιων δορυφορικών παρατηρήσεων, η διαδραστική αυτή εφαρμογή εξηγεί την κλιματική αλλαγή, τις επιπτώσεις που έχει στην καθημερινή μας ζωή, και πώς οι δορυφόροι παρακολουθούν το κλίμα του πλανήτη μας. Με ένα νέο τρόπο παρουσίασης της επιστημονικής έρευνας, το ψηφιακό βιβλίο ενσωματώνει περισσότερα από 500 gigabytes δεδομένων, από την Πρωτοβουλία Κλιματικής Αλλαγής (Climate Change Initiative) της ESA, σε εικονικές σφαίρες και χάρτες. Παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίον οι βασικές μεταβλητές του κλίματος, όπως η θερμοκρασία των ωκεανών, το επίπεδο της θάλασσας, το διοξείδιο του άνθρακα και η υγρασία του εδάφους αλλάζουν μέσα στο χρόνο. Εξηγεί πώς αλληλοεπιδρούν επιμέρους μεταβλητές του κλίματος, και πώς μπορούν να συμβάλουν σε κλιματικά φαινόμενα όπως το Ελ Νίνιο ή η υπερθέρμανση του πλανήτη. Κείμενο, εικόνες, διαγράμματα και κινούμενες απεικονίσεις (animations) εξηγούν πώς αυτά τα μέρη του Γήινου συστήματος επηρεάζουν την ανθρώπινη ζωή και δραστηριότητα, και γιατί η μέτρησή τους είναι σημαντική για την επιστήμη του κλίματος. Κορυφαίοι επιστήμονες από όλη την Ευρώπη εξηγούν το έργο τους, με δικά τους λόγια, σε σύντομες συνεντεύξεις βίντεο. “Το Κλίμα από το Διάστημα είναι ένα όμορφα σχεδιασμένο υλικό, με πλούσιες πληροφορίες”, είπε η Δρ. Fiona Strawbridge, επικεφαλής της Ψηφιακής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο του Λονδίνου στο Ηνωμένο Βασίλειο “Το διαδραστικό πρόγραμμα προβολής δεδομένων σας επιτρέπει να συγκρίνετε διαφορετικά φαινόμενα και πώς αυτά αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου - και μπορείτε να περιφέρεστε σε όλο τον κόσμο, κάνοντας μεγέθυνση σε περιοχές που σας ενδιαφέρουν”. “Η αφήγηση απεικονίζεται με καλά προσεγμένες εικόνες – μερικές από τις οποίες είναι κινούμενες απεικονίσεις. Μια πραγματικά εντυπωσιακή εφαρμογή”. Το Κλίμα από το Διάστημα είναι διαθέσιμο για να το κατεβάσετε στο iPad. https://itunes.apple.com/WebObjects/MZStore.woa/wa/viewSoftware?id=1061553589&mt=8 και σε Android ταμπλέτες. https://www.amazon.com/European-Space-Agency-Climate-from/dp/B01NBKKHYK/ref=sr_1_3?s=mobile-apps&ie=UTF8&qid=1487766438&sr=1-3 Αυτό το ψηφιακό βιβλίο δημιουργήθηκε για το Γραφείο Κλίματος της ESA από ειδικούς σε Πλανητικές Απεικονίσεις. http://m.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_klhima_ste_dihatheshe_sas

Εκπληκτικό: Ο Δίας έχει δαχτυλίδια όπως ο Κρόνος! Τα δαχτυλίδια του Δία δεν είναι τόσο γνωστά, όπως του Κρόνου, αλλά είναι εξίσου συναρπαστικά! http://www.pronews.gr/portal/20170329/genika/diastima/49/ekpliktiko-o-dias-ehei-dahtylidia-opos-o-kronos-vinteo

Ο Έλον Μασκ χρηματοδοτεί τη διασύνδεση ανθρώπου-ρομπότ. Neuralink Corp. ονομάζεται η εταιρεία που ίδρυσε ο Έλον Μασκ, επικεφαλής της Tesla και άλλων φιλόδοξων τεχνολογικών και επιστημονικών επιχειρημάτων, για να επιτρέψει στις μηχανές τεχνητής νοημοσύνης να επικοινωνούν αποτελεσματικά με τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Με την τεχνολογία "neural lace", δηλαδή με την εμφύτευση μικροσκοπικών ηλεκτροδίων στον εγκέφαλο ίσως κάποια μέρα κατορθώσουμε να κάνουμε upload και download... σκέψεων, υποστηρίζει ο Μασκ όπως καταγράφει η εφημερίδα Wall Street Journal. Ο επιχειρηματίας δεν έκανε σχετική επίσημη ανακοίνωση για τη σύσταση της Neuralink, εντούτοις η εταιρεία έχει ήδη καταχωριστεί στην Καλιφόρνια ως εταιρεία διεξαγωγής ιατρικών ερευνών από τον Ιούλιο. Η χρηματοδότησή της θα γίνεται κυρίως από τον Έλον Μασκ τον ίδιο, σημειώνει πρόσωπο που έγκειται στη νεοσύστατη εταιρεία μιλώντας στην εφημερίδα. Εντούτοις, παραμένει αδιευκρίνιστο τι είδους προϊόντα θα δημιουργήσει η Neuralink, η οποία έχει ήδη εντάξει στο ανθρώπινο δυναμικό της ακαδημαϊκούς που ειδικεύονται στον τομέα αυτό, μεταδίδει το Reuters. Το Φεβρουάριο ο Μασκ είχε μιλήσει στην Διάσκεψη για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση για τον κίνδυνο να επισκιαστεί ο άνθρωπος από την τεχνητή νοημοσύνη, επισημαίνοντας το πρόβλημα: θα πρέπει να επιταχύνει την επικοινωνία του ανθρώπινου εγκεφάλου με την τεχνητή νοημοσύνη των ρομποτικών μηχανών και μάλιστα πολύ: από «την ταχύτητα πληκτρολόγησης σε smartphone», 10 bit το δευτερόλεπτο, στα τρισεκατομμύρια bit το δευτερόλεπτο των ρομπότ, είπε χαρακτηριστικά. Συγκεκριμένα, ο Έλον Μασκ είχε αναφερθεί στο «περιορισμένο bandwidth», το μικρό διαθέσιμο εύρος ζώνης για την επικοινωνία ανθρώπου-μηχανής. Μια διεπαφή μεγάλου εύρους θα έλυνε το πρόβλημα της συμβίωσης ανθρώπου-μηχανών και ίσως λύσει το πρόβλημα του ελέγχου και της χρηστικότητας των προηγμένων μηχανών, σημείωνε. «Ελπίζουμε ότι, σε όχι πάρα πολλά χρόνια, τα ανθρώπινα μυαλά και οι υπολογιστικές μηχανές θα συνδεθούν πολύ στενά μεταξύ τους, και ότι η συνεργασία που θα προκύψει θα σκέφτεται όπως δεν έχει σκεφτεί ποτέ ο ανθρώπινος εγκέφαλος και θα επεξεργάζεται τα δεδομένα με τρόπο που δεν έχουν πλησιάσει οι μηχανές διαχείρισης της πληροφορίας που γνωρίζουμε σήμερα.» J. C. R. Licklider Την άποψη του Έλον Μασκ για τους κινδύνους που κρύβει η τεχνητή νοημοσύνη ασπάζονται πολλά γνωστά πρόσωπα στην Σίλικον Βάλεϊ: «Οι μηχανές θα μας ξεπεράσουν»: Ποιοι φοβούνται ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη θα εξαφανίσει την ανθρωπότητα Αυξάνονται οι φωνές των διακεκριμένων προσώπων από την βιομηχανία της τεχνολογίας που λένε πως η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να απειλήσει την ύπαρξη της ανθρωπότητας και να οδηγήσει ακόμα και στην εξαφάνισή της. http://tech.in.gr/analysis/article/?aid=1231381314 Τι είναι η βαθιά μηχανική μάθηση; Deep Machine Learning ή πώς η Google θα βάλει μυαλό στις μηχανές της. http://tech.in.gr/news/article/?aid=1500056231 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500136250

Μεγάλη ανακάλυψη από Έλληνες επιστήμονες! Νίκησαν το πάρκινσον σε πειραματόζωα. Έλληνες επιστήμονες ανακάλυψαν μια ουσία με την οποία πέτυχαν να θεραπεύσουν σε σημαντικό βαθμό πειραματόζωα (ποντίκια) που έπασχαν από το αντίστοιχο της νόσου Πάρκινσον. Αν και σε προκλινικό ακόμη στάδιο, αυτή η ανακάλυψη για το Πάρκινσον μπορεί μελλοντικά να αποτελέσει μια θεραπευτική οδό για τη συγκεκριμένη νευροεκφυλιστική πάθηση, από την οποία πάσχουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον ερευνητή Δημήτρη Βασιλάτη του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών (ΙΙΒΕΑΑ), έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS). Στην ερευνητική ομάδα συμμετείχαν επίσης άλλοι ερευνητές του ΙΙΒΕΑΑ (Α. Σπαθής, Δ. Ζιάβρα, Θ. Καράμπελας, Ζ. Κούρνια, Π. Aλεξάκος. Κ. Ταμβακόπουλος), καθώς επίσης του Τμήματος Επιστήμης Υλικών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Δημοσθένης Φωκάς και Ξενοφών Ασβός), του Τμήματος Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου Πατρών (Σταύρος Τοπούζης) και του Τμήματος Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών (Χριστίνα Δάλλα). Στη νόσο Πάρκινσον, μια προοδευτικά επιδεινούμενη νευροεκφυλιστική νόσο, σταδιακά εκφυλίζονται οι νευρώνες του εγκεφάλου που παράγουν ντοπαμίνη, με συνέπεια την εκδήλωση των χαρακτηριστικών συμπτωμάτων, όπως του τρέμουλου, της αστάθειας, της ακαμψίας κ.ά. Τα υπάρχοντα φάρμακα δεν αντιμετωπίζουν την ίδια τη διαδικασία της νευροεκφύλισης, αλλά προσπαθούν να αυξήσουν την ποσότητα ντοπαμίνης που λείπει από τον εγκέφαλο. Αυτό όμως με το πέρασμα του χρόνου είτε είναι αναποτελεσματικό, είτε προκαλεί σοβαρές κινητικές και άλλες παρενέργειες σχεδόν σε όλους τους ασθενείς. Θεραπείες που να προστατεύουν τους ίδιους τους νευρώνες που παράγουν ντοπαμίνη, δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής, με συνέπεια η νόσος να παραμένει ανίατη, παρά τις μεγάλες προόδους στην κατανόηση της παθοφυσιολογίας της. Οι Έλληνες ερευνητές εστίασαν την προσοχή τους σε μια πρωτεΐνη (Nurr1:RXRα) που απαιτείται για την ανάπτυξη και τη λειτουργία των νευρώνων που παράγουν ντοπαμίνη. Σχεδίασαν έτσι -μετά από πολλούς υπολογισμούς- ένα νέο χημικό μόριο με την ονομασία BRF110, το οποίο, ενεργοποιώντας την εν λόγω πρωτεΐνη, αυξάνει την παραγόμενη ντοπαμίνη στον εγκέφαλο. Όπως έδειξαν τα πειράματα με τα ποντίκια, η θεραπεία όχι μόνο βελτιώνει τα συμπτώματα της νόσου Πάρκινσον χωρίς τις σημερινές παρενέργειες των φαρμάκων, αλλά ταυτόχρονα αποτρέπει την εκφύλιση των ίδιων των νευρώνων. Σύμφωνα με τους Έλληνες επιστήμονες, αυτό δημιουργεί ελπίδες για μια μελλοντική -τόσο νευροπροστατευτική όσο και συμπτωματική- θεραπεία, η οποία αφενός θα εμποδίζει την επιδείνωση της νόσου και αφετέρου θα απαλύνει τα συμπτώματα. Ο κ. Βασιλάτης εξήγησε στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων τη σημασία και τους στόχους της έρευνάς του: Ερ.: Τι ακριβώς είναι αυτό που πέτυχε η ερευνητική ομάδα σας; Απ.: Η ερευνητική μου ομάδα στις ΗΠΑ, σε συνεργασία με το τμήμα νευρολογίας του Baylor College of Medicine, ήταν η πρώτη που ανακάλυψε μεταλλάξεις, οι οποίες καταστέλλουν το γονίδιο Nurr1 σε ασθενείς με νόσο Πάρκινσον. Η έρευνα του εργαστηρίου μου στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια επικεντρώθηκε στην απάντηση του ερωτήματος εάν η ενεργοποίηση του Nurr1 μπορεί να είναι θεραπευτική σε ζωικά μοντέλα της νόσου Πάρκινσον. Επειδή στους ντοπαμινεργικούς νευρώνες το Nurr1 δημιουργεί ετεροδιμερή με το RXRα, αποφασίσαμε να στοχεύσουμε χημικά το Nurr1:RXRα. Σε συνεργασία με τον δρα Δημοσθένη Φωκά του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ανακαλύψαμε διάφορες χημικές ενώσεις, μεταξύ των οποίων το BRF110, το οποίο ενεργοποιεί επιλεκτικά το Nurr1:RXRα. Στο εργαστήριό μου στο Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών, με τον συνεργάτη μου δρα Αθανάσιο Σπαθή, δείξαμε ότι το BRF110 όχι μόνον έχει τη δυνατότητα να προστατεύσει ντοπαμινεργικούς νευρώνες από τον εκφυλισμό αλλά και να βελτιώσει τα συμπτώματα ζωικών μοντέλων της νόσου Πάρκινσον. Ερ.: Ποια είναι η σημασία της ανακάλυψής σας σε σχέση με άλλες έρευνες που γίνονται διεθνώς σχετικά με τη νόσο Πάρκινσον; Απ.: Ο σταδιακός εκφυλισμός των ντοπαμινεργικών νευρώνων που χαρακτηρίζει την νόσο Πάρκινσον, οδηγεί στην έλλειψη ντοπαμίνης η οποία είναι υπεύθυνη για τα κινητικά συμπτώματα της νόσου. Οι υπάρχουσες φαρμακευτικές αγωγές αναπληρώνουν την έλλειψη ντοπαμίνης και βελτιώνουν τα κινητικά συμπτώματα των ασθενών. Όμως δεν σταματούν τον εκφυλισμό των νευρώνων και η μακροχρόνια χρήση τους προξενεί δυσκινησίες, που αναιρούν την ευεργετική τους δράση. Οι δε προσπάθειες ανακάλυψης νευροπροστατευτικών παραγόντων προσκρούουν στην αξιόπιστη αξιολόγησή τους σε κλινικές δοκιμές εν μέρει λόγω της αδυναμίας τους να προσφέρουν βελτίωση των συμπτωμάτων των ασθενών. Τα πειράματά μας δείχνουν ότι η ενεργοποίηση του Nurr1 μέσω του BRF110 σε προ-κλινικά ζωικά μοντέλα είναι ταυτόχρονα και νευροπροστατευτική αλλά και αναπληρώνει την έλλειψη ντοπαμίνης, βελτιώνοντας άμεσα τα συμπτώματά τους. Επιπλέον, η μακροχρόνια χρήση του BRF110 δεν προξενεί δυσκινησίες. Ερ.: Ποια θα είναι τα επόμενα ερευνητικά βήματά σας; Πόσο πιθανό είναι να υπάρξουν τελικά κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους και σε πόσα περίπου χρόνια; Απ.: Τα ερωτήματα που απορρέουν από τα πειράματά μας, είναι πολλά και η έρευνα που απαιτείται, είναι πολυδιάστατη, περιλαμβάνοντας βασική και μεταφραστική έρευνα. Η ανακάλυψη φαρμάκων είναι μακρόχρονη και πολυσταδιακή διαδικασία και εμείς βρισκόμαστε στο προ-κλινικό στάδιο. Θα θέλαμε να είμαστε οι πρώτοι που θα αξιολογούσαν ενεργοποιητές/αγωνιστές του Nurr1 σε κλινικές δοκιμές. Προς αυτήν την κατεύθυνση, συνεργαστήκαμε με τον Δρα Jens Schwamborn από το Centre for Systems Biomedicine του Πανεπιστημίου του Λουξεμβούργου και αξιολογήσαμε το BRF110 σε ντοπαμινεργικούς νευρώνες προερχόμενους από βλαστοκύτταρα ασθενούς με νόσο Πάρκινσον, με πολύ θετικά αποτελέσματα. Τα επόμενα στάδια περιλαμβάνουν τη βελτίωση των υπαρχουσών χημικών ενώσεων σε υποψήφια κλινικά μόρια, τα οποία θα μπορούσαν να αναπτυχθούν στα επόμενα δύο με τρία χρόνια. Πηγή: iatropedia.gr

Έτοιμος για εκτόξευση δορυφόρος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου. Εντός των επόμενων ημερών αναμένεται η εκτόξευση ορυφόρου GR01-DUTHSat που κατασκευάστηκε στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Σύμφωνα με το xanthi2.gr, στην Πολυτεχνική Σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, έχει κατασκευαστεί ένας πλήρης δορυφόρος μικρού μεγέθους στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής διαστημικής αποστολής QB50. Ο δορυφόρος έχει περάσει όλες τις λειτουργικές δοκιμές και τις σκληρές δοκιμασίες πτήσης και έχει ήδη φορτωθεί στον πύραυλο που θα τον μεταφέρει στο διάστημα. Υπό την επίβλεψη του Επίκουρου Καθηγητή Θεόδωρου Σαρρή, μία ομάδα από μηχανικούς, μεταδιδακτορικούς ερευνητές και μεταπτυχιακούς φοιτητές ολοκλήρωσαν πριν από λίγους μήνες το πολύπλοκο έργο του σχεδιασμού και της κατασκευής του δορυφόρου, που πήρε την κωδική ονομασία GR01-DUTHSat. Η ερευνητική ομάδα, μέρος του Εργαστηρίου Ηλεκτρομαγνητικής Θεωρίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, έχει μακροχρόνια ενασχόληση στο χώρο της τεχνολογίας και επιστήμης του διαστήματος και επελέγη το 2012 ανάμεσα σε δεκάδες προτάσεων από 38 χώρες για να συμμετάσχει στην πρωτοβουλία «QB50» για την κατασκευή και εκτόξευση ταυτόχρονα 50 νανο-δορυφόρων τύπου CubeSat. Στόχος του σμήνους αυτού των νανο-δορυφόρων είναι να μελετήσουν τη σύσταση και την ηλεκτροδυναμική του κοντινού διαστημικού χώρου μέσα στην Θερμόσφαιρα της Γης, σε αποστάσεις από 200 έως 400 χιλιόμετρα από την επιφάνεια της Γης, και κυρίως να παρατηρήσουν αλλαγές στην περιοχή αυτή κατά τη διάρκεια ηλιακών διαταραχών και εκρήξεων. Τις πολλαπλές μετρήσεις που απαιτούνται τις μοιράζονται οι δορυφόροι του σμήνους, και ο δορυφόρος DUTHSat είναι επιφορτισμένος να μετρά παραμέτρους του πλάσματος (δηλαδή της ηλεκτρικά φορτισμένης ύλης) της περιοχής αυτής. Αφού πραγματοποιήσουν μετρήσεις για αρκετούς μήνες, οι δορυφόροι QB50 αναμένεται να βυθισθούν στα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και να διαλυθούν, λόγω τριβής, σαν διάττοντες αστέρες. Το πρόγραμμα QB50 συντονίζει τις μετρήσεις που θα συνεισφέρει ο κάθε δορυφόρος, αλλά ο σχεδιασμός και η κατασκευή του κάθε δορυφόρου πραγματοποιήθηκε από την κάθε ομάδα χωριστά, με δική της χρηματοδότηση, σχεδιασμό και κατασκευή. Τις προσπάθειες του ΔΠΘ ενίσχυσε η Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας, μέσω του ανταγωνιστικού προγράμματος ΑΡΙΣΤΕΙΑ που κέρδισε η ομάδα του ΔΠΘ. Μοναδικότητα και πρωτοπορία του δορυφόρου του ΔΠΘ αποτελεί το σύστημα περισυλλογής και επεξεργασίας μετρήσεων, το οποίο αποτελείται από μια σειρά ηλεκτρονικών και ολοκληρωμένων κυκλώματων – ASICS που αναπτύχθηκαν μέσα στο εργαστήριο και τα οποία είναι ειδικά κατασκευασμένα να αντέχουν στις πολύ σκληρές συνθήκες θερμοκρασίας και ακτινοβολίας που επικρατούν στο διάστημα. Τα κυκλώματα αυτά είναι επιφορτισμένα με τη συλλογή και την ψηφιοποίηση των σημάτων από τους αισθητήρες του δορυφόρου και έχουν επιδόσεις και αντοχές που ξεπερνούν κατά πολύ τις επιδόσεις αντίστοιχων διαθέσιμων μονάδων για διαστημικές εφαρμογές όσον αφορά στην κατανάλωση ισχύος και αντοχή σε συνθήκες διαστήματος. Ο σχεδιασμός του GR01-DUTHSat ξεκίνησε το 2013. Μετά από διάφορες δοκιμαστικές κατασκευές, η τελική συναρμολόγηση ολοκληρώθηκε το 2016, και στη συνέχεια ο δορυφόρος πέρασε μια σειρά από σκληρές δοκιμασίες για να γίνει αποδεκτός για πτήση: δοκιμές ταλαντώσεων εκτόξευσης πραγματοποιήθηκαν στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία, δοκιμές ταχείας ψύξης και θέρμανσης υπό κενό έγιναν στο Ε.ΚΕ.Φ.Ε. “ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ”, λειτουργικοί έλεγχοι, τεχνητά βραχυκυκλώματα των μπαταριών και δοκιμές επικοινωνίας έγιναν στο ΔΠΘ, και τελικά ο DUTHSat πήρε το τελικό ΟΚ για πτήση τον Νοέμβριο του 2016. Συνολικά, από τα 50 πανεπιστήμια που ξεκίνησαν, 36 κατάφεραν να ολοκληρώσουν και να παραδώσουν πλήρως λειτουργικούς δορυφόρους. Ανάμεσά τους είναι ακόμα ένας Ελληνικός δορυφόρος, ο GR02 – UPSat, του τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, δίνοντας μαζί με τον DUTHSat ένα δυνατό Ελληνικό παρόν στο χώρο του Διαστήματος. Στο ακροατήριο Κένεντυ βρίσκεται ήδη ο DUTHSat H πτήση των GR01-DUTHSat και GR02-UPSat θα γίνει μέσω του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (International Space Station, ISS). O GR01-DUTHSat αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο Ακρωτήριο Κένεντυ – Cape Canaveral της Florida, μέσα στο Cygnus Cargo Craft (στο διαστημόπλοιο που αντικατέστησε τα διαστημικά λεωφορεία, τα space shuttles, για την σύνδεση με τον ISS) και αναμένεται να εκτοξευθεί με ένα πύραυλο Atlas 5, που θα στείλει τον Cygnus και τον DUTHsat στον ISS μαζί με άλλες προμήθειες και πειράματα. Σημειώνεται ότι το «εισιτήριο» για να μπει ο DUTHsat μέσα στο Cygnus και να πετάξει με τον Atlas 5, το οποίο επίσης έπρεπε να καλύψει η κάθε ομάδα από μόνη της, έγινε εφικτό με την ευγενική χορηγία της Ελληνικής Εταιρείας Raycap από την Δράμα. Η εκτόξευση του Atlas 5 είναι σχεδιασμένη για τις 28 Μαρτίου 2017, αν και σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Duthsat, η ημερομηνία αυτή έχει αλλάξει. Μπορεί κανείς να παρακολουθήσει ζωντανά την εκτόξευση από το NASA TV και να ενημερωθεί για τα τελευταία νέα από την ιστοσελίδα www.duthsat.gr. http://www.ethnos.gr/koinonia/arthro/etoimos_gia_ektokseusi_doryforos_tou_dimokriteiou_panepistimiou_photos-65094679/

ExoMars rover Το όχημα περιπλάνησης (rover) της αποστολής ExoMars της ESA και η Ρωσική επιστημονική πλατφόρμα σταθερής επιφάνειας έχουν προγραμματιστεί για εκτόξευση τον Ιούλιο του 2020, με σκοπό την έλευση στον Άρη τον Μάρτιο του 2021. Η πρώτη αποστολή, η οποία τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Άρη τον Οκτώβριο του 2016 με σκοπό την ανίχνευση αερίου (ExoMars Trace Gas Orbiter), θα λειτουργήσει ως σταθμός αναμετάδοσης για την αποστολή ExoMars Rover, καθώς επίσης θα διεξάγει τη δική του επιστημονική αποστολή. http://exploration.esa.int/mars/46048-programme-overview/ Η επιλογή του χώρου προσγείωσης του οχήματος περιπλάνησης είναι μια απαιτητική και χρονοβόρα διαδικασία, διότι δεν πρέπει να είναι μόνο ενδιαφέρουσα επιστημονικά, αλλά και ασφαλής από μηχανικής άποψης. Η διαπίστωση αν υπήρξε ποτέ ζωή στον Άρη βρίσκεται στο επίκεντρο του προγράμματος ExoMars, επομένως η επιλεγμένη περιοχή θα πρέπει να είναι αρχαία - περίπου 3,9 δισεκατομμυρίων ετών - με άφθονα στοιχεία νερού τα οποία να ήταν παρόντα για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Το rover έχει ένα τρυπάνι (το σκούρο γκρι πλαίσιο στο εμπρόσθιο τμήμα του, όπως φαίνεται στην παραπάνω εικόνα) που είναι ικανό να εξάγει δείγματα από βάθη 2 μέτρων. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας, διότι η παρούσα επιφάνεια του Άρη είναι ένα εχθρικό μέρος για τους ζωντανούς οργανισμούς λόγω της έντονης ηλιακής και κοσμικής ακτινοβολίας. Μέσω της υπόγειας αναζήτησης, το rover έχει περισσότερες πιθανότητες να βρει διατηρητέες αποδείξεις. Από τη σκοπιά της μηχανικής, η περιοχή προσεδάφισης πρέπει να έχει χαμηλό υψόμετρο, ώστε η μονάδα εισόδου να κατέβει μέσω αρκετής ατμόσφαιρας η οποία θα βοηθήσει στην επιβράδυνση της καθόδου με αλεξίπτωτα, και δεν πρέπει να περιέχει χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την προσγείωση, όπως κρατήρες, απότομες πλαγιές και μεγάλες πέτρες. Ο έλεγχος ότι πληρούνται όλες αυτές οι προδιαγραφές χρειάζεται πολλούς ειδικούς και παίρνει πολλά χρόνια. Στην περίπτωση αυτή, ξεκίνησε το 2013 με οκτώ προτάσεις για περιοχές προσεδάφισης, οι οποίες στη συνέχεια μειώθηκαν και επιλέχθηκαν τέσσερις περιοχές το 2014. http://www.esa.int/Our_Activities/Space_Science/Four_candidate_landing_sites_for_ExoMars_2018 Στα τέλη του 2015, προτάθηκε μια περιοχή - Oxia Planum - ως το πρωταρχικό κέντρο προσεδάφισης για περαιτέρω λεπτομερή αξιολόγηση, με άλλες δύο περιοχές να κρατούνται για συζήτηση σε μεταγενέστερη ημερομηνία. Η στιγμή αυτής της συζήτησης έφτασε, και οι εμπειρογνώμονες θα αποφασίσουν την εβδομάδα αυτήν αν θα είναι η περιοχή Aram Dorsum ή η Mawrth Vallis που θα προταθούν για να μελετηθούν περαιτέρω με περισσότερες λεπτομέρειες. Μετά από την απόφαση, θα αναρτηθεί μια ανακοίνωση στην ιστοσελίδα της ESA. Η επιβεβαίωση του βασικού και του εναλλακτικού χώρου προσγείωσης θα συμβεί περίπου ένα χρόνο από την εκτόξευση της αποστολής. Πλέον, είναι διαθέσιμες μια σειρά από καλλιτεχνικές εικόνες του rover. Αυτές περιλαμβάνουν χαρακτηρισμένες οπτικές εικόνες (εμπρός και πίσω), μια οπτικοποίηση 360º, και μια νέα αφίσα της αποστολής. http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2017/03/ExoMars_rover3 Στην έρημο του Άρη, ίχνη ενός αρχαίου τσουνάμι. Ένας μεγάλος κρατήρας που διακρίνεται μέχρι και σήμερα στην επιφάνεια του Άρη δεν αποκλείεται να σχηματίστηκε από αστεροειδή που έπεσε σε έναν αρχαίο ωκεανό και σήκωσε σαρωτικό τσουνάμι, δείχνει η ανάλυση δορυφορικών εικόνων. Παρατηρήσεις από ρομποτικές αποστολές έχουν δώσει άφθονες ενδείξεις ότι κάποιες τουλάχιστον περιοχές του Άρη καλύπτονταν από ρηχές θάλασσες που θα μπορούσαν να φιλοξενούν μικροβιακή ζωή. Στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη δεν αποκλείεται μάλιστα να υπήρχε ένας ολόκληρος ωκεανός, αν και αυτό είναι μια υπόθεση που δεν βρίσκει σύμφωνους όλους τους πλανητολόγους. Η ιδέα αυτή δείχνει να ενισχύεται από την τελευταία μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο Journal of Geophysical Research - Planets και παρουσιάστηκε επίσης στο Συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης που πραγματοποιείται στο Τέξας. «Εντοπίσαμε τυπικές αποθέσεις τσουνάμι στη γραμμή που διχοτομεί το βόρειο και το νότιο ημισφαίριο» είπε στον απεσταλμένο του BBC ο Φρανσουά Κοστάρ του Πανεπιστημίου του Παρισιού και του γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας. Οι αποθέσεις -άμμος και πέτρες- σχηματίζουν λοβούς που εκτείνονται από βορρά προς νότο. Δείχνουν να προέρχονται από τσουνάμι, το οποίο φαίνεται ότι προκλήθηκε κατά την πρόσκρουση που δημιούργησε τον κρατήρα Λομονόσοφ, διαμέτρου 120 χιλιομέτρων. Το χτύπημα «εκτόπισε έναν τεράστιο όγκο νερού, με το κύμα να διαδίδεται με ταχύτητα 60 μέτρων ανά δευτερόλεπτο [216 χλμ/ώρα]» ανέφερε ο Κοστάρ. «Το αρχικό κύμα είχε ύψος περίπου 300 μέτρα. Μέσα σε μερικές ώρες έφτασε στην αρχαία ακτή που βρισκόταν μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα από τον κρατήρα». Το κύμα πρέπει να πέρασε την ακτογραμμή και να σάρωσε την ενδοχώρα σε βάθος 150 χιλιομέτρων, περνώντας πάνω από λόφους για να αποθέσει τελικά το υλικό του στους λοβούς που βλέπουμε σήμερα. Τα συμπεράσματα της μελέτης συνηγορούν στην ιδέα ότι πάνω από τον ισημερινό του Άρη υπήρχε ένας ωκεανός πριν από περίπου τρία δισεκατομμύρια χρόνια. Υπάρχουν ωστόσο και εναλλακτικές ερμηνείες: προηγούμενες μελέτες είχαν αποδώσει τις επίμαχες αποθέσεις ιζημάτων σε ροές λάσπης ή παγετώνες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500136068

Το χώμα της Σελήνης «κλειδί» για την επιβίωση κατά τη σεληνιακή νύχτα. Μία από τις πιο σημαντικές προκλήσεις όσον αφορά σε πιθανές μελλοντικές αποστολές μακράς διαρκείας στη Σελήνη είναι το θέμα της θέρμανσης κατά τη μακρά σεληνιακή νύχτα- και η ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος- ΕΟΔ) ανακάλυψε έναν χαμηλού κόστους τρόπο επιβίωσης. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, όταν η επιφάνεια της Σελήνης φωτίζεται μόνο από τη Γη, οι θερμοκρασίες πέφτουν κάτω από τους -170 βαθμούς Κελσίου. Κάποιες τοποθεσίες σε μεγαλύτερα υψόμετρα έχουν μικρότερες νύχτες, και κάποιες άλλες περιοχές ακόμα μεγαλύτερες, ή και μόνιμες. Οι παρατεταμένες αυτές περίοδοι μεγάλου ψύχους έχουν προκαλέσει την απώλεια διάφορων σεληνιακών ρομποτικών οχημάτων, όπως το σοβιετικό Lunokhod-2 (Μάιος 1973), το οποίο έπαυσε να λειτουργεί μετά από τέσσερις μήνες εξερεύνησης. Οι αποστολές του προγράμματος «Απόλλων» παρέμεναν στην επιφάνεια για μικρά χρονικά διαστήματα, και σε όλες τις περιπτώσεις νωρίς το σεληνιακό πρωί. Ωστόσο, οι μελλοντικοί άποικοι της Σελήνης θα πρέπει να μπορούν να επιβιώσουν και τη νύχτα, κατά την οποία δεν θα έχουν διαθέσιμη την ηλιακή ενέργεια, για χρονικό διάστημα που μπορεί να φτάσει και τις 14 ημέρες. «Μέχρι τώρα, οι ραδιενεργές πηγές ενέργειας και θερμότητας ήταν η προτιμώμενη λύση για κτίρια στη Σελήνη» λέει ο Μόριτς Φοντέιν της ESA. «Αλλά θα πολλαπλασίαζαν το κόστος και την πολυπλοκότητα οποιασδήποτε αποστολής...οπότε διερευνούμε μια πιο βιώσιμη λύση, αξιοποιώντας τη δυνατότητα της σεληνιακής σκόνης να απορροφά και να αποθηκεύει ενέργεια όταν δέχεται ηλιακό φως, και μετά να απελευθερώνει αυτή την ενέργεια κατά τη σεληνιακή νύχτα». Η βασική ιδέα περιλαμβάνει τη χρήση πολλαπλών καθρεφτών που θα κατευθύνουν το ηλιακό φως σε επεξεργασμένο σεληνιακό ρεγόλιθο, μέσα στο οποίο θα τοποθετείται μια θερμική μηχανή. Λόγω της διαφοράς θερμοκρασίας, η θερμική αυτή μηχανή θα λειτουργεί απευθείας με τη θερμότητα του ήλιου κατά την ημέρα- η θερμοκρασία στις φωτιζόμενες επιφάνειες μπορούν να ξεπεράσουν και τους 100 βαθμούς Κελσίου στον Ισημερινό- ενώ ταυτόχρονα θα αποθηκεύει την περίσσια θερμότητα στο έδαφος. Όταν πέφτει η νύχτα, η θερμική μηχανή θα συνεχίζει να λειτουργεί, χρησιμοποιώντας την ενέργεια από το θερμό αυτό χώμα. «Η αρχή αυτή έχει εξεταστεί λεπτομερώς» προσθέτει ο Μόριτς. «Το επόμενο βήμα, που θα πραγματοποιηθεί από το General Studies Programme της ESA, είναι να γίνουν αριθμητικές μελέτες και εξομοιώσεις για να δοθούν τιμές στην αποθήκευση ενέργειας και την παροχή ηλεκτρισμού που θα επέτρεπε αυτό το σύστημα. Τα αποτελέσματα τότε θα επιτρέψουν την κατασκευή μιας μικρής συσκευής επίδειξης, για να δοκιμαστεί η ιδέα στην πράξη». http://www.naftemporiki.gr/story/1218749/to-xoma-tis-selinis-kleidi-gia-tin-epibiosi-kata-ti-seliniaki-nuxta

Ποιο ήταν το πρώτο ζώο που εμφανίστηκε στη Γη; Ποιο ήταν το πρώτο ζώο που εμφανίστηκε στη Γη; Παλαιοντολόγοι και εξελικτικοί βιολόγοι δεν βαριούνται να διαφωνούν για την απάντηση. Η τελευταία γενετική μελέτη δείχνει πάντως να επιβεβαιώνει την κρατούσα θεωρία που θέλει τους σπόγγους να είναι οι αρχαιότεροι προπαππούδες μας. Όλα τα ζώα πιστεύεται ότι κατάγονται από μονοκύτταρους ευκαρυωτικούς οργανισμούς που έζησαν πριν από 600 και κάτι εκατομμύρια χρόνια. Σύμφωνα με την παλαιότερη και πιο διαδεδομένη σήμερα άποψη, το πρώτο ζώο ήταν κάτι σαν σφουγγάρι (ή τουλάχιστον οι σπόγγοι ήταν το πρώτο παρακλάδι που διαχωρίστηκε από την εξελικτική γραμμή των υπόλοιπων ζώων). Τα σφουγγάρια δεν διαθέτουν νευρικό σύστημα, μυς και διαφοροποιημένους ιστούς, ήταν λοιπόν λογικό να υποθέσει κανείς ότι τα ζώα αυτά εμφανίστηκαν νωρίτερα στην εξέλιξη από άλλα, πιο περίπλοκα ζώα. Ευρήματα που έρχονται σε αντίθεση με αυτήν την λογικοφανή ιδέα άρχισαν να έρχονται την περασμένη δεκαετία από γενετικές μελέτες (για παράδειγμα αυτή), https://physicsgg.me/2013/01/09/o%CE%B9-%CF%83%CF%80%CF%8C%CE%B3%CE%B3%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B6%CF%89/ οι οποίες έδειχναν ότι ο αρχαιότερος κλάδος στο εξελικτικό δέντρο των ζώων είναι τα κτενοφόρα: ζελατινώδη πλάσματα σαν μέδουσες που κολυμπούν με μικροσκοπικά μαστίγια και συλλαμβάνουν τη λεία τους με κολλώδη πλοκάμια. Το πρόβλημα με τα ευρήματα αυτά είναι ότι έρχονται σε αντίθεση με την παλιά άποψη ότι η πολυπλοκότητα των ζώων αυξήθηκε στην πορεία του εξελικτικού χρόνου: σε αντίθεση με τα σφουγγάρια, τα κτενοφόρα διαθέτουν νευρικό σύστημα, έστω και υποτυπώδες. Και αν τα κτενοφόρα ήταν όντως τα πρώτα ζώα, οι σπόγγοι θα πρέπει να έχασαν εκ των υστέρων το νευρικό σύστημά τους. Οι μελέτες για το θέμα συνεχίζουν να είναι αντιφατικές. Στην τελευταία μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην έγκριτη επιθεώρηση Current Biology, http://dx.doi.org/10.1016/j.cub.2017.02.031 διεθνής ομάδα εξετάζει 1.719 γονίδια από ένα μεγάλο εύρος ζώων, χρησιμοποιώντας μαθηματικά μοντέλα για να εξετάσουν πώς τα γονίδια αυτά εξελίχθηκαν σε διαφορετικούς κλάδους, λαμβάνοντας υπόψη ότι ορισμένες γενετικές αλλαγές είναι πιο πιθανές από άλλες. Έπειτα από απαιτητικούς υπολογισμούς που μοιράστηκαν σε υπολογιστές στον Καναδά, τη Γερμανία, το Βέλγιο και τη Γαλλία, το βασικό μοντέλο της μελέτης τοποθέτησε τους σπόγγους στη βάση του δέντρου των ζώων -διαψεύδοντας έτσι άλλες γενετικές αναλύσεις που βασίστηκαν σε διαφορετικές μεθόδους ή μοντέλα. Τα αποτελέσματα, όμως, δεν αποτελούν απόδειξη και σίγουρα δεν θα μείνουν στο απυρόβλητο. Σχολιάζοντας τη μελέτη, ο Ντέιβιντ Χίλις του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν, ο οποίος δεν συμμετείχε στην ανάλυση, επισημαίνει ότι ορισμένα διαφορετικά μοντέλα που χρησιμοποίησε η ερευνητική ομάδα έδιναν διαφορετικό αποτέλεσμα και έβαζαν τα κτενοφόρα στη βάση του δέντρου. «Το γεγονός ότι τα αποτελέσματα αντιστρέφονται με διαφορετικά μοντέλα είναι κακό σημάδι» λέει ο Χίλις στο δικτυακό τόπο του Nature. http://www.nature.com/news/big-data-renews-fight-over-animal-origins-1.21703 «Χρησιμοποίησαν μεγάλο σετ δεδομένων, όμως είναι σχεδόν σίγουρο πως αυτή δεν είναι η τελευταία λέξη». http://physicsgg.me/2017/03/27/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf-%ce%ae%cf%84%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%bf-%ce%b6%cf%8e%ce%bf-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%bc%cf%86%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%ba%ce%b5/

Ατομικά ρολόγια επιβεβαιώνουν τη σχετικότητα του χρόνου. Ο χρόνος, όπως και ο χώρος, είναι έννοιες σχετικές, είπε ο μεγάλος Άλμπερτ Αϊνστάιν. Χάρη στα πιο ακριβή ατομικά ρολόγια που διαθέτουμε, διεθνής ερευνητική ομάδα υπολογίζει τώρα με εντυπωσιακή ακρίβεια πώς ο χρόνος κυλά με διαφορετικό ρυθμό στο Λονδίνο και το Παρίσι. Το φαινόμενο της «διαστολής του χρόνου» οφείλεται σε δύο διαφορετικούς παράγοντες που σχετίζονται με διαφορετικές πλευρές της Σχετικότητας. Ο πρώτος παράγοντας είναι η ταχύτητα: όπως προκύπτει από τη θεωρία της Ειδικής Σχετικότητας, ένα ρολόι που κινείται με μεγάλη ταχύτητα σε σχέση με έναν παρατηρητή τρέχει πιο αργά σε σχέση με το ρολόι του παρατηρητή. Ο δεύτερος παράγοντας είναι η βαρύτητα, όπως προκύπτει από την θεωρία της Γενικής Σχετικότητας: όταν η δύναμη της βαρυτικής έλξης αυξάνεται στο σημείο όπου βρίσκεται ο παρατηρητής, το ρολόι του θα τρέχει πιο αργά σε σχέση με το ρολόι ενός παρατηρητή που δέχεται ασθενέστερη έλξη. Με άλλα λόγια, ένα ρολόι στο κέντρο της Γης θα τρέχει πιο αργά από ό,τι ένα ρολόι στην κορυφή του Έβερεστ. Και στις δύο περιπτώσεις, οι πειραματικές μετρήσεις της διαστολής του χρόνου (για παράδειγμα η σύγκριση ατομικών ρολογιών στη Γη και στους δορυφόρους του GPS) έχουν επιβεβαιώσει τον Αϊνστάιν με σχετικά μεγάλη ακρίβεια. Κανείς όμως δεν μπορεί να αποκλείσει το γεγονός ότι ο γίγαντας της σχετικότητας θα διαψευστεί τελικά από πιο ακριβή πειράματα. Τώρα, ερευνητές στη Γαλλία, τη Βρετανία και τη Γερμανία αυξάνουν τα επίπεδα ακρίβειας στο μέγιστο εφικτό: χρησιμοποίησαν ατομικά ρολόγια που βασίζονται τη συχνότητα της ακτινοβολίας που εκπέμπουν άτομα στροντίου, και είναι περίπου τρεις φορές πιο ακριβή από τα συμβατικά ατομικά ρολόγια στροντίου: χάνουν ένα δευτερόλεπτο κάθε περίπου 15 δισεκατομμύρια χρόνια, που είναι περισσότερο από την ηλικία του Σύμπαντος. H νέα μελέτη, η οποία αναρτήθηκε στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv, συγκρίνει ατομικά ρολόγια στροντίου που βρίσκονταν στο Παρίσι, το Λονδίνο και το Μπράουνσβαϊγκ της Γερμανίας. https://arxiv.org/abs/1703.04426v1 O ρυθμός του χρόνου στις τρεις τοποθεσίες τρέχει διαφορετικά επειδή κάθε πόλη έχει διαφορετική απόσταση από το κέντρο της Γης (και επομένως δέχεται διαφορετικές βαρυτικές δυνάμεις) και διαφορετική απόσταση από τον ισημερινό (και επομένως διαφορετική ταχύτητα περιστροφής γύρω από τον άξονα της Γης). Προκειμένου να συγκριθεί ο ρυθμός του χρόνου στις τρεις τοποθεσίες, οι ερευνητές συνέδεσαν τα ρολόγια σε δίκτυα οπτικών ινών που λειτουργούσαν στις ίδιες συχνότητες με καθένα από τα ρολόγια. Κάθε διαφορά στη συχνότητα του φωτός ανάμεσα στις διαφορετικές ίνες θα υποδήλωνε διαφορές στο ρυθμό του χρόνου. Πράγματι, οι μετρήσεις έδειξαν ότι η χρονική απόκλιση που συσσωρεύεται ανάμεσα στο Παρίσι και το Λονδίνο στη διάρκεια ενός 24ωρου φτάνει τα 5 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου. Τα αποτελέσματα του πειράματος, εξηγεί το περιοδικό New Scientist, https://www.newscientist.com/article/mg23331184-900-atomic-clocks-make-best-measurement-yet-of-relativity-of-time/ επέτρεψαν στους ερευνητές να υπολογίσουν μια παράμετρο που ονομάζεται άλφα. Η τιμή της πρέπει να είναι μηδέν αν ο Αϊνστάιν είχε απόλυτο δίκιο για τη διαστολή του χρόνου. Το να αποδείξει κανείς ότι το άλφα ισούται με μηδέν είναι τεχνικά αδύνατο, όμως η τελευταία μελέτη δείχνει ότι η τιμή της είναι μικρότερη από 10-8 -ένα επίπεδο ακρίβειας δυο φορές μεγαλύτερο σε σχέση με προηγούμενες μετρήσεις που βασίζονταν σε ρολόγια στροντίου. Όπως φαίνεται, το φάντασμα του Άλμπερτ Αϊνστάιν μπορεί να είναι ήσυχο, τουλάχιστον για την ώρα: αν η τιμή του άλφα μετρηθεί στο μέλλον με μεγαλύτερη ακρίβεια, και βρεθεί να μην είναι μηδέν, οι συνέπειες θα είναι πραγματικά τεράστιες. Μεταξύ άλλων, μια τιμή πάνω από το μηδέν θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για το μεγάλο όνειρο των φυσικών, την ενοποίηση της Σχετικότητας του Αϊνστάιν με την Κβαντομηχανική. Αυτή η μέρα όμως μάλλον απέχει πολύ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500136090

Ο θάνατος του Y. Gagarin και VS Seregin. Στις 27 Μάρ. 1968 ο Γιούρι Γκαγκάριν Alekseevich, ο πρώτος άνθρωπος στη γη που πηγε στο διάστημα, πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα, εκτελώντας μια εκπαιδευτική πτήση με το MiG-15UTI με τον εκπαιδευτή πτήσεων Vladimirom Sergeevichem Seroginym, κοντά στο χωριό της περιοχής Novoselova Kirzhach Βλαντιμίρ. Ήταν μια εκπαιδευτική πτήση.Το Mig-15UTI με το οποίο πέταξε ο GAGARIN (ονομάζονταν «Σπίθα»), έγινε στην Τσεχοσλοβακία. Εκείνη την ημέρα το πρωί σε ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο κοντά στη Μόσχα Chkalovsky άρχιζε ως συνήθως. Ο πρώτος πήγε για να αναζητήσει τις καιρικές συνθήκες στον ουρανό. Ο Γιούρι Γκαγκάριν πήρε τη θέση του μπροστά από το πιλοτήριο της «Σπίθα» με αριθμό ουράς «18». Εκπαιδευτής, ο συνταγματάρχης Βλαντίμιρ Sergeevich Serogin - στο πίσω μέρος. Χαρακτηριστικό κλήσης - "625". Οι Ραδιοεπικοινωνίες με τον επικεφαλής της πτήσης, σύμφωνα με τα στοιχεία, ήταν σαφής και περιεκτική. Η Απογείωση έγινε στις 10:19.Στις 10:22 ο Γιούρι Γκαγκάριν συμφωνα με τις εντολές του επικεφαλής των αποστολών πήγε στο τρίτο κανάλι επικοινωνίας. Το έργο για την πτήση ήταν απλο - άσκηση κατάρτισης №2 μαθήματος των μαχητικών αεροσκαφών (KBP IA-67), που είναι μία από τις αρχικές μικρης διάρκειας ασκήσεων: ακροβατικά στη ζώνη με την απόδοση των στροφων, γυρίζει σε ένα μικρό καταδύσεων σπιράλ, την καταπολέμηση των spreads, την πτήση βαρέλια με ταχύτητα ελέγχου (ελάχιστη ταχύτητα οριζόντια πτήση). Σύντομα ακολούθησε μια έκθεση του Gagarin «625-ου θέσεων εργασίας στη ζώνη των είκοσι-τελικού, ζητώ την άδεια να γυρίσω σε γραμμή 320». «625 λεπτά, επιτρέπουν», - δήλωσε ο επικεφαλής. «Εντάξει, να το κάνει» - ειπε Gagarin. Μετά από αυτά τα λόγια, σταμάτησε στις 10:30 το ραδιόφωνο, σε τυχόν ερωτήσεις στα 625 χιλ δεν απαντουσε. Όταν έγινε σαφές ότι το καύσιμο στο αεροπλάνο του Gagarin και Seregin ηταν λιγότερο και η επιστροφη θα είναι προβληματική, άγχος έπιασε όλους. Υπήρχε μια ομάδα επειγόντως να προετοιμάσει και να απογειωθει στον αέρα με δύο Il-14 μεταφοράς. Στη συνέχεια και τέσσερα Mi-4. Και στις 14:50 ο διοικητής ενός από τα ελικόπτερα, ανέφερε: «Νότια της Novoselovo χωριό, δάσος ορατός μεγάλος κρατήρας με καπνό και φωτιά.» Ο Kamanina με τους συγκεντρωμένους στρατηγούς στο αεροδρόμιο πέταξε αμέσως στον τόπο της συντριβής. Στα χωράφια και στο δάσος ήταν ακόμα ανέγγιχτη βαθιά τήξη χιονιού, μόνο εδώ και εκεί μπορούμε να δούμε κάποια σημεια - προϋποθέσεις για την εξεύρεση στον λευκό θόλο που ήταν πολύ δύσκολο. Η Αναζήτηση με το ελικόπτερο κάθισε στην άκρη του δάσους 800 μέτρα από το σημείο της συντριβής. Το Χιόνι ήταν πάνω από ένα μέτρο και για να πάει στον τόπο της συντριβής καποιος ήταν πολύ δύσκολο. Το αεροπλάνο συνετρίβη σε ένα πυκνό δάσος, με ταχύτητα κατά τη στιγμή της πρόσκρουσης με το έδαφος, όπως αργότερα αποδείχθηκε, ήταν 700-800 χιλιόμετρα την ώρα. Ο κινητήρας και το μπροστινό μέρος της καμπίνας άφησε στο έδαφος συρσιμο 6-7 μέτρα.Τα Wings, ουρά, δεξαμενές και το cockpit ειχε σπάσει σε μικροσκοπικά κομμάτια που ήταν διάσπαρτα στη ζώνη των 200 έως 100 μέτρων. Η εξέταση του τόπο της συντριβής οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ο κοσμοναύτης σκοτώθηκε μαζί με τον εκπαιδευτή του. Τα μέρη του σώματος και τα ρούχα των πιλότων ελήφθησαν στη Μόσχα, όπου αποτεφρώθηκαν το βράδυ - οι δύο τεφροδόχοι που περιέχουν την τέφρα τέθηκαν μέχρι να τον αποχαιρετήσουν στην αίθουσα του σοβιετικού στρατού. Την ίδια ημέρα για να διευκρινίσει τις συνθήκες της συντριβής δημιουργήθηκε κυβερνητική επιτροπή με επικεφαλής τον Dmitriy Fedorovich Ουστίνοφ, ο οποίος υπηρέτησε ως Γραμματέας του ΚΚΣΕ. Πρώτα απ 'όλες τις περιστάσεις της καταστροφής έχουν εντοπιστεί. Η πρώτη - το αεροσκάφος πριν χτυπήσει το έδαφος ήταν άθικτο. Το δεύτερο - ο κινητήρας του αεροσκάφους ήταν σε λειτουργία κατά τη στιγμή της πτωσης με ταχύτητα αρκετή για να εχει οριζόντια πτήση. Το τρίτο - οι πιλότοι δεν προσπάθησε να βγουν. Τέταρτη - οι πιλότοι ήταν σε κατάσταση λειτουργίας. Πέμπτον - αν κρίνουμε από τις δύο καμπίνες ρολόγια και ρολόγια χειρός των πιλότων, το δυστύχημα συνέβη στις 10:31, ήτοι 50 δευτερόλεπτα μετά το τελευταίο ραδιόφωνο. Επιπλέον, επιβεβαιώθηκε ότι Γιούρι Γκαγκάριν και ο Βλαντιμίρ Seregin ήταν στο αεροπλάνο απόλυτα νηφάλιοι. Αποδείχθηκε πολύ πιο δύσκολο να εξακριβωθεί η κατάσταση του κινητήρα και του εξοπλισμου κατά τη διάρκεια της ίδιας της πτήσης. Ωστόσο, οι επιστημονικές μέθοδοι έρευνας στον τομέα των αερομεταφορών είχε ήδη φτάσει σε ένα υψηλό επίπεδο, και αποδείχθηκε ότι όλα τα συστήματα λειτουργούσαν εντός των φυσιολογικών ορίων με τις καταστροφικές επιπτώσεις στο έδαφος. Δεν είναι λιγότερο να μελετηθεί το ενδεχόμενο σύγκρουσης με τα πουλιά η με άλλα αεροσκάφη, η με τον καθετήρα μπαλόνι που εκτελούσε πτηση προκειμένου να αποκτήσει δεδομένα σχετικά με την κατάσταση της ατμόσφαιρας. Η περιπτωση της σύγκρουσης απορρίφθηκε. Τον Μάρτιο του 1987 ο καθηγητής Σεργκέι Mihaylovich Belotserkovsky και ο κοσμοναύτης Αλεξέι Arhipovich Leonov, οι οποίοι συμμετείχαν στην έρευνα, ειχαν την δική τους εκδοχή του αεροπορικού δυστυχήματος που στοίχισε τη ζωή στον Yuriya Alekseevicha Gagarina. Ανέφεραν ότι μια ομάδα εμπειρογνωμόνων σχετικά με τη δυναμική της πτήσης της Πολεμικής Αεροπορίας των Μηχανικών Ακαδημίας έκαναν μια σειρά από υπολογισμούς. Με τη βοήθεια της προσομοίωσης ήταν σε θέση να αποκαταστήσουν την πιο πιθανή πορεία των γεγονότων. Αφού έλαβε την άδεια από τον επικεφαλή της πτήσης επιστροφής ο Gagarin έπρεπε να κάνει μια στροφή με ένα ρυθμό 70 έως 320 με ένα ποσοστό μείωσης. Σε αυτή την πτήση έλαβε χώρα μεταξύ των δύο στρωμάτων απουσία νέφωσης που φαίνεται στον φυσικό ορίζοντα. Στη συνέχεια, κάτι αναπάντεχο συνέβη και το αεροπλάνο ήταν στο υπερκρίσιμο καθεστώτος σε θέση κατακόρυφης βουτιάς. Όπως αποδείχθηκε, υπάρχουν τρεις πιθανές αιτίες. Ο πρώτος λόγος - όταν πλησιάζει το ανώτατο όριο του κάτω στρώματος νεφών, το οποίο ήταν αρκετά «σχισμένο» από τη «γλώσσα» των νεφών, οι πιλότοι θα μπορούσαν να πάρουν μια «γλώσσα» του εμποδίου. Είναι πιθανό ότι πραγματικά εκεί υπήρξαν κάποια εμπόδια - για παράδειγμα, ένα σμήνος πουλιών. Η δραματική σύγκρουση θα μπορούσε να οδηγήσει σε στασιμότητα ελιγμων και μηχανής. Ο δεύτερος λόγος - να μπει στην πίστα πριν πετάξει το αεροσκάφος. Από το τέλος του φτερού κάθε αεροσκάφους ξεφευγουν τα λεγόμενα «τερματικα» δίνες. Οι Αεροπόροι γνωρίζουν πολύ καλά ότι κατά τη διάρκεια των συστημάτων πτήσης ή ανεφοδιασμού στον αέρα, δεν μπορεί να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της δράσης τους - αλλιώς υπάρχει μια τέτοια ισχυρή ροή στροβιλισμού επίδραση που είναι δύσκολο να την αντιμετωπίσει: το αεροπλάνο πηγαίνει σε μια απότομη στροφή και πτωση. Ο τρίτος λόγος - μια ανοδική κατακόρυφη ροή του αέρα, η οποία θα μπορούσε να μεταβάλει το χαρακτήρα της ροής κατά τη διάρκεια της οριζόντιας πτήσης. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένας συνδυασμός των δύο ή και οι τρεις από αυτούς τους παράγοντες. Οι ειδικοί έχουν προσπαθήσει να αναδημιουργήσουν την εικόνα που παίζεται την τελευταία στιγμή της πτήσης του MiG-15UTI. Μετά την αναφορά στον επικεφάλης των ασκήσεων στην περιοχή έλαβε την άδεια να επιστρέψουν. Από το τέλος του φτερού κάθε αεροσκάφους ξεφευγουν από τα λεγόμενα «τερματικα» δίνες.Οι Αεροπόροι γνωρίζουν πολύ καλά ότι κατά τη διάρκεια των συστημάτων πτήσης ή ανεφοδιασμού στον αέρα, δεν μπορεί να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της δράσης τους οταν ανακύπτει ένα τέτοιο ισχυρό αντίκτυπο στροβιλίζοντας ροής που είναι δύσκολο να την αντιμετωπίσει: το αεροπλάνο πηγαίνει σε μια απότομη στροφή και πτωση. Ο τρίτος λόγος η κατακόρυφη ροή του αέρα, η οποία θα μπορούσε να μεταβάλει το χαρακτήρα της MIG ροής για οριζόντια πτήση. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένας συνδυασμός των δύο ή και οι τρεις από αυτούς τους παράγοντες. Οι ειδικοί έχουν προσπαθήσει να αναδημιουργήσουν την εικόνα που παίζεται την τελευταία στιγμή της πτήσης του MiG-15UTI. Μετά την αναφορά στο επικεφάλης των ασκήσεων στην περιοχή έλαβε την άδεια να επιστρέψουν.Ο Γιούρι Γκαγκάριν, μετά την καθοδική πορεία που ξεκίνησε αμέσως για να εκτελέσει μια στροφή. Κοντά στο άνω όριο των κάτω σύννεφων το αεροπλάνο έζησε μία από τις παραπάνω επιδράσεις, που οδηγεί σε στασιμότητα της πτέρυγας. Μόλις ηταν σε μια δύσκολη κατάσταση ο πιλότος έκανε ό, τι είναι δυνατόν για να το σώσει. Μέσα σε δευτερόλεπτα, ο Γιούρι Γκαγκάριν και ο Βλαντιμίρ Seregin πολέμησαν για τη ζωή, φέρνοντας το αεροπλάνο από μια βουτιά και υπό σημαντικα φορτία. Δεν είχαν παρα διακόσια μέτρα ύψος - δηλαδή, δυο δευτερόλεπτα πτήσης. https://www.roscosmos.ru/23358/

Πως δημιουργείται ο χρυσός στο σύμπαν μας; Για δεκαετίες οι ερευνητές πίστευαν ότι ο χρυσός και τα άλλα βαριά στοιχεία δημιουργούνται κατά την διάρκεια της έκρηξης των σουπερνόβα. Σήμερα όμως πολλοί υποστηρίζουν την ύπαρξη και ενός διαφορετικού τρόπου δημιουργίας του χρυσού: την συγχώνευση άστρων νετρονίων. Πως βρέθηκε ο χρυσός στη Γη; Πριν από 4 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου μετεωρίτες εμπλουτισμένοι με μικρές ποσότητες πολύτιμων μετάλλων – συμπεριλαμβανομένου και του χρυσού – σφυροκόπησαν την πρώιμη Γη. Αλλά πιο θεμελιώδες ερώτημα, είναι το «πώς δημιουργήθηκε ο χρυσός στο σύμπαν;» Και η απάντηση στο ερώτημα αυτό εξακολουθεί να είναι ακόμα αμφιλεγόμενη. Για δεκαετίες, η άποψη που επικρατούσε ήταν ότι ο χρυσός σχηματίστηκε κατά την διάρκεια των εκρήξεων των σουπερνόβα, μαζί με δεκάδες άλλα βαριά στοιχεία που τοποθετούνται στις κάτω σειρές του περιοδικού πίνακα. Όμως, τα τελευταία χρόνια άρχισε να επικρατεί και μια διαφορετική άποψη. Πολλοί αστρονόμοι σήμερα, πιστεύουν ότι ο σχηματισμός βαρέων στοιχείων είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί κατά την συγχώνευση δυο άστρων νετρονίων. Για να επιλυθεί το πρόβλημα, οι αστροφυσικοί ψάχνουν για αποδείξεις παντού, από τις αλχημιστικές προσομοιώσεις των υπολογιστών, μέχρι τα τηλεσκόπια ακτίνων γάμα και την κρούστα μαγνησίου στο βάθος των ωκεανών. Γίνεται αγώνας δρόμου για μια παρατήρηση που θα επαληθεύσει το ποια είναι τελικά τα κοσμικά λατομεία του χρυσού και των άλλων βαρέων στοιχείων. Το πρόβλημα με τα σουπερνόβα Το 1957 οι φυσικοί Margaret και Geoffrey Burbidge, William Fowler και Fred Hoyle (εν συντομία Β2FH) δημοσίευσαν την κλασική τους εργασία [synthesis of the Elements in Stars], στην οποία επιχειρούν με συστηματικό τρόπο να εξηγήσουν πως σχηματίστηκαν και σχηματίζονται τα στοιχεία του περιοδικού πίνακα στο εσωτερικό των άστρων. Η Μεγάλη Έκρηξη άφησε πίσω της υδρογόνο, ήλιο και λίθο. Η σύντηξη των πυρήνων αυτών στο εσωτερικό των άστρων δίνει βαρύτερους πυρήνων, αλλά η διαδικασία αυτή σταματάει στον σίδηρο, έναν από τους πιο σταθερούς πυρήνες στη φύση. Πυρήνες μεγαλύτεροι από τον σίδηρο έχουν περισσότερο θετικό φορτίο και είναι δύσκολο να ενωθούν μεταξύ τους, δηλαδή η σύντηξη δεν επιστρέφει περισσότερη ενέργεια από αυτή που προσφέρεται. Ένας εύκολος τρόπος για να δημιουργήσουμε βαριά στοιχεία, είναι να βομβαρδίσουμε πυρήνες σιδήρου με νετρόνια, τα οποία δεν είναι ηλεκτρικά φορτισμένα. Τα επιπλέον νετρόνια στον πυρήνα συνήθως τον κάνουν ασταθή, και στην περίπτωση αυτή, ένα νετρόνιο στον πυρήνα μεταπίπτει σε πρωτόνιο (και εκπέμπεται ένα ηλεκτρόνιο και ένα αντινετρίνο). Έτσι, η αύξηση του ατομικού αριθμού κατά μια μονάδα οδηγεί σε ένα βαρύτερο στοιχείο. Όταν κι άλλα νετρόνια προστίθενται σε έναν πυρήνα με πιο αργό ρυθμό απ’ ότι μπορεί να διασπαστεί, η διαδικασία αυτή ονομάζεται αργή σύλληψη του νετρονίου ή διαδικασία s. Με τον τρόπο αυτό σχηματίζονται στοιχεία όπως το στρόντιο, το βάριο και ο μόλυβδος. Όμως, όταν τα νετρόνια προστίθενται στον πυρήνα γρηγορότερα από την διάσπασή τους – η διαδικασία ονομάζεται ταχεία σύλληψη νετρονίου ή διαδικασία r – και τότε σχηματίζονται βαρύτερα στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων του ουρανίου και του χρυσού. Για να είναι δυνατή η διαδικασία r, οι Β2FH αναγνωρίζουν ότι πρέπει να ικανοποιούνται κάποιες προϋποθέσεις. Κατ’ αρχήν πρέπει να υπάρχει μια καθαρή πηγή νετρονίων και οι βαρείς πυρήνες-σπόροι (όπως ο σίδηρος) που θα συλλάβουν αυτά τα νετρόνια. Απαιτείται επίσης ένα πυκνό και θερμό περιβάλλον, καθώς επίσης και μια έκρηξη που θα διασκορπίσει τα προϊόντα στο διάστημα. Για τους περισσότερους αστρονόμους, οι προϋποθέσεις αυτές τηρούνται σε ένα συγκεκριμένο αστρονομικό αντικείμενο: το σουπερνόβα. Ένα σουπερνόβα εκρήγνυται όταν στον πυρήνα ενός άστρου μεγάλης μάζας έχουν παραχθεί βαριά στοιχεία μέχρι τον σίδηρο, οι πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης σταματάνε και η «ατμόσφαιρα» του άστρου καταρρέει προς τα μέσα. Ένα άστρο σαν τον ήλιο θα κατέρρεε σε μια σφαίρα ακτίνας δώδεκα χιλιομέτρων περίπου. Τότε, όταν ο πυρήνας του άστρου πλησιάσει την πυρηνική πυκνότητα γίνεται ασυμπίεστος, η ύλη και η ενέργεια αναπηδούν προς τα έξω, δημιουργώντας την βίαιη έκρηξη του σουπερνόβα που είναι ορατή από δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Το σουπερνόβα καλύπτει όλες τις προϋποθέσεις για να πραγματοποιηθεί η διαδικασία r: κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης του άστρου τα πρωτόνια και τα ηλεκτρόνια στον πυρήνα του άστρου μετατρέπονται σε νετρόνια, έτσι ο πυρήνας μεταπίπτει σε άστρο νετρονίων. Ο σίδηρος βρίσκεται σε αφθονία και δημιουργείται τεράστια θερμική ενέργεια. Από την δεκαετία του 1990 μια συγκεκριμένη εικόνα άρχισε να αναδύεται μέσα από τα υπολογιστικά μοντέλα. Μισό δευτερόλεπτο μετά την κατάρρευση του άστρου, μια θύελλα από νετρίνα αναδύεται προς τα έξω για περίπου ένα λεπτό. Αυτός ο άνεμος παρασύρει μαζί του πυρήνες σιδήρου, οι οποίοι χρησιμεύουν ως σπόροι συλλαμβάνοντας διαδοχικά πολλά νετρόνια, πραγματοποιώντας τη διαδικασία r. Aυτή είναι η αποδεκτή θεωρία σχηματισμού των βαρέων πυρήνων που περιγράφεται σε όλα τα βιβλία πυρηνικής φυσικής και αστροφυσικής. Καθώς όμως η ανάλυση των μοντέλων των σουπερνόβα εξελισσόταν, άρχισαν να εμφανίζονται κάποια προβλήματα. Οι θερμοκρασία του ανέμου που παρασύρει τα νετρίνα δεν φαίνεται να είναι αρκετά υψηλή. Ο άνεμος μπορεί επίσης να είναι αρκετά αργός, και οι πυρήνες-σπόροι δεν βρίσκουν αρκετά νετρόνια για να σχηματίσουν διαδοχικά βαριά στοιχεία μέχρι το ουράνιο. Και τα νετρίνα θα μπορούσαν να μετατρέψουν τα νετρόνια σε πρωτόνια – που σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει το πλήθος το νετρονίων που απαιτείται. Το σίγουρο είναι ότι από τις εκρήξεις σουπερνόβα δημιουργούνται άστρα νετρονίων. Το άστρο νετρονίων διαθέτει ισχυρότατο βαρυτικό πεδίο. Υπάρχει άραγε κάποια διαδικασία που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα νετρόνια του άστρου νετρονίου για πυρηνοσύνθεση; Η συγχώνευση άστρων νετρονίων Το 1974 οι αστρονόμοι ανακάλυψαν το πρώτο δυαδικό σύστημα από άστρα νετρονίων. Περιφερόμενο το ένα γύρω από το άλλο, το ζεύγος χάνει συνεχώς ενέργεια, και η σύγκρουσή τους θα είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα. Οι αστροφυσικοί James Lattimer και David Schramm προσπάθησαν να υπολογίσουν τι θα συμβεί σε μια τέτοια κατάσταση – όχι ακριβώς στην σύγκρουση μεταξύ άστρων νετρονίων, γιατί είναι πολύ περίπλοκη, αλλά μεταξύ ενός άστρου νετρονίου και μιας μαύρης τρύπας. Ενώ η λάμψεις των εκρήξεων σουπερνόβα επισκιάζουν για λίγο την λάμψη των γαλαξιών που τα φιλοξενούν, τα άστρα νετρονίων είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα δούμε. Παρότι η σύγκρουση δυο άστρων νετρονίων είναι δύσκολο να παρατηρηθεί, σύμφωνα με τους Lattimer και Schramm, κατά τη διάρκεια αυτού του εξωτικού γεγονότος θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η διαδικασία r. Όταν τα δυο άστρα νετρονίων πλησιάζουν μεταξύ τους φτάνοντας στον τελικό εναγκαλισμό, υφίστανται τεράστιες βαρυτικές παλίρροιες και η σύγκρουση εκτινάσσει τεράστιες ποσότητες ύλης στο διάστημα. Σαν να συμπιέζεται ένα σωληνάριο οδοντόκρεμας ωθώντας προς τα έξω το περιεχόμενο. Πίσω από κάθε άστρο νετρονίων απλώνεται μια ουρά, που περιέχει 10 νετρόνια για κάθε πρωτόνιο, σε θερμοκρασία δισεκατομμυρίων βαθμών. Βαρείς πυρήνες σχηματίζονται μέσα σε χρονικό διάστημα ενός δευτερολέπτου περίπου. Επειδή περιέχουν πάρα πολλά επιπλέον νετρόνια είναι ασταθείς, ραδιενεργοί. Από την διάσπασή τους προκύπτουν πυρήνες χρυσού και λευκόχρυσου. Τουλάχιστον, αυτό δείχνουν οι προσομοιώσεις των υπολογιστών. Τα άστρα νετρονίων και τα σουπερνόβα είναι και τα δυο κατάλληλα για την δημιουργία στοιχείων διαμέσου της διαδικασίας r. Αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά στην ποσότητα που δημιουργείται σε κάθε περίπτωση. Τα σουπερνόβα παράγουν μια ποσότητα χρυσού στο μέγεθος της Σελήνης, ενώ η συγχώνευση των άστρων νετρονίων ποσότητα χρυσού στο μέγεθος του Δία – χιλιάδες φορές περισσότερη απ’ ότι τα σουπερνόβα – μόνο που τέτοιου είδους συγχωνεύσεις είναι σπανιότερες. Μπορούμε να καταλάβουμε αν τα βαρέα στοιχεία της Γης προέρχονται από την έκρηξη σουπερνόβα; Σε μια περσινή δημοσίευση στο περιοδικό Nature περιγράφεται η εύρεση ραδιενεργού σιδήρου-60 στον πυθμένα των ωκεανών, ίχνη από τις εκρήξεις σουπερνόβα των τελευταίων 10 εκατομμυρίων ετών. Ωστόσο αυτά τα σουπερνόβα δεν φαίνεται ότι αντιστοιχούν στα στοιχεία που δημιουργούνται διαμέσου της διαδικασίας r. Όταν οι ίδιοι ερευνητές έψαξαν για πλουτώνιο-244, ένα ασταθές προϊόν της διαδικασίας r που βρίσκεται στον πυθμένα των ωκεανών, βρήκαν πολύ μικρή ποσότητα. Οπουδήποτε κι αν δημιουργούνται αυτά τα βαρύτερα στοιχεία δεν είναι και τόσο συχνά στον γαλαξία μας. Δεν συμφωνούν όλοι με το συμπέρασμα αυτό. Άλλες ερευνητικές ομάδες ελπίζουν πως θα βρουν ραδιενεργό πλουτώνιο στα ιζήματα της Γης ή άλλα βαριά στοιχεία που σχηματίστηκαν από τις εκρήξεις των σουπερνόβα. Οι αστρονόμοι θα μπορούσαν επίσης να αναζητήσουν στοιχεία που σχηματίστηκαν διαμέσου της διαδικασίας r και μακριά από τη Γη. Το στοιχείο ευρώπιο που σχηματίζεται με τον τρόπο αυτό έχει μια φασματική γραμμή, που θα μπορούσαν να εντοπίσουν οι αστρονόμοι στις ατμόσφαιρες των άστρων. Νέα είδη σουπερνόβα και κιλονόβα Οι επικριτές του μοντέλου της συγχώνευσης άστρων νετρονίων επισημαίνουν ότι το φαινόμενο αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο σε σχέση με τις εκρήξεις των σουπερνόβα. Γι αυτό οι αστρονόμοι εξετάζουν την περίπτωση το 1% των σουπερνόβα που καταρρέουν να συμπεριφέρονται διαφορετικά απ’ ότι προβλέπουν οι κλασικές προσομοιώσεις. Οι διαφοροποιημένες αυτές συνθήκες θα μπορούσαν να δώσουν σημαντικές ποσότητες στοιχείων της διαδικασίας r. Πάντως, για να προχωρήσουμε σε εξαγωγή συμπερασμάτων καλό θα ήταν να παρατηρήσουμε τη διαδικασία r εν δράσει. Δυο ερευνητικές ομάδες ίσως να το έχουν κάνει ήδη (βλέπε https://arxiv.org/abs/1306.3960 και https://arxiv.org/abs/1306.4971). Η συγχώνευση άστρων νετρονίων ή ενός άστρου νετρονίου με μια μαύρη τρύπα θα μπορούσε να ανιχνευτεί από το παρατηρητήριο βαρυτικών κυμάτων LIGO (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory) – που ήδη έχει «ακούσει» μια συγχώνευση μαύρων τρυπών. Το 2013 ο δορυφόρος Swift ανίχνευσε μια σύντομη έκρηξη ακτίνων γάμα, έναν τύπο συμβάντος που αποδίδεται στην σύγκρουση άστρων νετρονίων. Κι άλλα τηλεσκόπια ψάχνουν για τέτοιου είδους φαινόμενα που ονομάζονται κιλονόβα. Στις προσομοιώσεις οι παρατηρησιακή υπογραφή του κιλονόβα ταιριάζει με τη συγχώνευση άστρων νετρονίων. Αν το παρατηρητήριο βαρυτικών κυμάτων LIGO στο μέλλον κατορθώσει να εντοπίσει συγχώνευση άστρων νετρονίων, τότε τα τηλεσκόπια σαν το επερχόμενο τηλεσκόπιο James Webb Space, θα μπορούσαν να στραφούν προς το σημείο που πραγματοποιήθηκε η σύγκρουση. Έτσι θα ήταν δυνατή η παρατήρηση ενός νεογέννητου νέφους στοιχείων που δημιουργήθηκαν μέσω της διαδικασίας r. Και ίσως να κατανοήσουμε οριστικά πως σχηματίζεται ο χρυσός στο σύμπαν. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες εδώ: https://www.quantamagazine.org/20170323-where-did-gold-come-from-neutron-stars-or-supernovas/ Στην φωτογραφία με κόκκινο τα στοιχεία που δημιουργούνται διαμέσου της διαδικασίας r (Lucy Reading-Ikkanda/Quanta Magazine) http://physicsgg.me/2017/03/26/%cf%80%cf%89%cf%82-%cf%83%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b6%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%cf%87%cf%81%cf%85%cf%83%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ad%cf%87%ce%b5/

Χάρβαρντ: H νέα θεωρία για τη «Xιονόμπαλα Γη» που αλλάζει τα δεδομένα Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ αλλάζουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τη μεγαλύτερη εκδήλωση παγετώνων της Γης, το «Snowball Earth». http://www.pronews.gr/portal/20170325/genika/epistimes/27120/harvarnt-h-nea-theoria-gia-ti-xionompala-gi-poy-allazei-ta-dedomena Διεθνές πείραμα στην Κρήτη για το «ταξίδι» της σκόνης από τις αφρικανικές ερήμους. Είναι γνωστό ότι η σκόνη από τις ερήμους μπορεί να ταξιδέψει σε μεγάλες αποστάσεις, όπως πολύ καλά γνωρίζει η Ελλάδα που κατά καιρούς σκεπάζεται από τη σκόνη της Σαχάρας. Οι επιστήμονες, όμως, δεν έχουν ακόμη κατανοήσει πλήρως τους μηχανισμούς που επηρεάζουν τα «ταξίδια» της σκόνης. Αυτούς ακριβώς τους μηχανισμούς θα επιχειρήσουν να φωτίσουν καλύτερα μέσα από ένα σημαντικό διεθνές πείραμα, το οποίο θα ξεκινήσει στην Κρήτη στις 5 Απριλίου και θα διαρκέσει περίπου ένα μήνα. Υπερσύγχρονα επίγεια όργανα, καθώς και ενάερια μέσα (drones και ένα αεροπλάνο της Γερμανικής Διαστημικής Υπηρεσίας) θα χρησιμοποιηθούν για τις μετρήσεις. Το πείραμα, με την ονομασία Pre-TECT, διοργανώνεται από το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (ΕΑΑ) και αποτελεί μια διεθνούς εμβέλειας ερευνητική εκστρατεία για την μελέτη της ερημικής σκόνης. Ο προηγμένος επιστημονικός εξοπλισμός που θα χρησιμοποιηθεί στο πείραμα, θα συγκεντρωθεί στο ατμοσφαιρικό παρατηρητήριο της Φινοκαλιάς στο νομό Λασιθίου, το οποίο λειτουργεί συνεχώς τα τελευταία 20 χρόνια από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης. Επιστημονικός υπεύθυνος του πειράματος Pre-TECT είναι ο ερευνητής του Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης (ΙΑΑΔΕΤ) του ΕΑΑ Βασίλης Αμοιρίδης, ο οποίος μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για το πείραμα. Στο Pre-TECT (http://pre-tect.space.noa.gr/) συμμετέχει ένας μεγάλος αριθμός Ινστιτούτων, Πανεπιστημίων και ερευνητικών οργανισμών (περίπου 25), μεταξύ των οποίων το γερμανικό Ινστιτούτο Τροποσφαιρικής Έρευνας της Λειψίας (TROPOS), το Εθνικό Συμβούλιο Ερευνών της Ιταλίας (ΙΜΑΑ/CNR), το Ινστιτούτο της Κύπρου (CyI), το ρουμανικό Ινστιτούτο Οπτοηλεκτρονικής (INOE), το Φινλανδικό Μετεωρολογικό Ινστιτούτο, το γαλλικό Πανεπιστήμιο της Λιλ, τo ελβετικό Φυσικό Μετεωρολογικό Παρατηρητήριο του Νταβός (PMOD-WRC), η Σχολή Γεωεπιστημών και Επιστημών της Ατμόσφαιρας του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου της Τζόρτζια (Georgia Tech-ΗΠΑ) και η βρετανική Μετεωρολογική Υπηρεσία (UK Met Office). Παράλληλα με τις κυρίως ερευνητικές δράσεις του Pre-TECT, θα διεξαχθούν εκπαιδευτικές δραστηριότητες υπό τη μορφή Θερινού Σχολείου, στο πλαίσιο του προγράμματος επιμόρφωσης και ανταλλαγής τεχνογνωσίας Η2020-TWINNING ECARS. Αναμένεται η άφιξη περισσοτέρων από 50 καθηγητών, ερευνητών και φοιτητών από διάφορες χώρες. Στο πλαίσιο του Pre-TECT, θα χρησιμοποιηθούν ερευνητικές υποδομές αιχμής για την τηλεπισκόπηση της ατμόσφαιρας. Συγκεκριμένα, προβλέπεται η συνεχής λειτουργία του προηγμένου συστήματος lidar PollyXT του ΕΑΑ για την τηλεπισκόπηση των αιωρούμενων σωματιδίων. Επιπλέον, θα λειτουργήσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το υπερσύγχρονο ραντάρ Doppler Cloud Radar MIRA-35 για την τηλεπισκόπηση των νεφών, καθώς και καινοτόμες διατάξεις για τη μέτρηση του προφίλ των πεδίων του ανέμου (HALO wind lidar). Ακόμη, θα λειτουργούν παράλληλα φωτόμετρα/πυρανόμετρα υψηλής διακριτικής ικανότητας (CIMEL, PSR, CMP), καθώς και ο προηγμένος σταθμός επιφανειακών επιτόπιων μετρήσεων του Πανεπιστημίου Κρήτης. Την ατμοσφαιρική εικόνα κατά τη διάρκεια του Pre-TECT θα συμπληρώσουν οι εναέριες μετρήσεις υπερσύγχρονων μη επανδρωμένων σκαφών (drones), καθώς και ενός αεροπλάνου τύπου Falcon της Γερμανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (DLR). Το πείραμα χρηματοδοτείται από το Αστεροσκοπείο Αθηνών και από μέρος της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος προς το ΕΑΑ. Την προσπάθεια υποστηρίζει επίσης η ναυτιλιακή εταιρεία ΑΝΕΚ Lines, που χορηγεί τα έξοδα μεταφοράς του εξοπλισμού και της επιστημονικής ομάδας του Αστεροσκοπείου. Ακόμη, η συμμετοχή των 25 φορέων και οι πτήσεις της DLR υποστηρίζονται οικονομικά από τις ευρωπαϊκές υποδομές ACTRIS και EUFAR. Κυνηγώντας τα αιωρούμενα σωματίδια Όπως δήλωσε ο υπεύθυνος του πειράματος Β.Αμοιρίδης, «η πειραματική εκστρατεία Pre-TECT αφορά στη μελέτη των άγνωστων μηχανισμών που επηρεάζουν τη μεταφορά της ερημικής σκόνης από τις ερήμους σε απομακρυσμένες περιοχές. Επιπλέον, το πείραμα θα επικεντρώσει στις φυσικο-χημικές ιδιότητες της σκόνης, όπως και στους ρυθμούς απόθεσής της στο έδαφος. Τα δεδομένα που θα συλλεχθούν, θα χρησιμοποιηθούν για την εκτίμηση των επιπτώσεων της μεταφερόμενης ερημικής σκόνης στο ηλιακό δυναμικό, στο σχηματισμό νεφών και στην κλιματική αλλαγή». Οι επιδημιολογικές έρευνες της τελευταίας δεκαετίας έχουν τεκμηριώσει ότι τα αιωρούμενα σωματίδια είναι υπεύθυνα για αυξημένη αναπνευστική και καρδιαγγειακή νοσηρότητα, αλλά και για τη συρρίκνωση του προσδόκιμου επιβίωσης, καθώς και για την πρόκληση πολλών πρόωρων θανάτων. Επίσης, υπάρχουν επιπτώσεις της σκόνης στο κλίμα και στο περιβάλλον μιας περιοχής. Για παράδειγμα, όπως αναφέρει ο κ.Αμοιρίδης, «η απόθεση της σκόνης στους ωκεανούς και στο έδαφος έχει επίπτωση στην αλιεία και στη γεωργία αντίστοιχα. Η βελτίωση της γνώσης μας σχετικά με το ρόλο της σκόνης στο σχηματισμό των νεφών και της βροχής θα έχει μεγάλη επίπτωση επίσης στην προγνωστική μετεωρολογία». Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και ιδιαίτερα ο Ελλαδικός χώρος αποτελεί σταυροδρόμι διαφορετικών αερίων μαζών, με σοβαρές συνέπειες στη δημόσια υγεία, στα οικοσυστήματα και στο επίπεδο των συντελούμενων κλιματικών αλλαγών. Σύμφωνα με τον κ. Αμοιρίδη, «η Ελλάδα δέχεται την ισχυρή επίδραση από τις εκτεταμένες έρημους της Βόρειας Αφρικής, όπως η Σαχάρα και το Σαχέλ, από τις οποίες μεταφέρονται τεράστιες ποσότητες σκόνης με αυξημένη συχνότητα την άνοιξη. Το γεγονός αυτό οξύνει τα ήδη επιβαρυμένα επίπεδα αιωρούμενων σωματιδίων από τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες, κυρίως στις αστικές περιοχές. Επιπλέον, μια σειρά επιστημονικών εργασιών καταδεικνύουν ότι τους καλοκαιρινούς κυρίως μήνες παρατηρείται ιδιαίτερη αύξηση των επιπέδων του όζοντος, αύξηση που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην μεταφορά του ρύπου αλλά και προδρόμων αυτού ενώσεων από την Κεντρική-Δυτική και την Ανατολική Ευρώπη». Πρόσφατα το Ευρωπαϊκό Ίδρυμα Ερευνών (ERC) επέλεξε να χρηματοδοτήσει τον κ.Αμοιρίδη με δύο εκατομμύρια ευρώ, χορηγώντας του μια σημαντική «επιχορήγηση εδραίωσης» (Consolidating Grant) για να υλοποιήσει ένα πενταετές ερευνητικό πρόγραμμα με την ονομασία D-TECT («Does dust triboelectrification affect our climate?»). Το Pre-TECT αποτελεί ουσιαστικά ένα πρόγραμμα προετοιμασίας του προγράμματος ERC D-TECT. Το τελευταίο, που αναμένεται να ξεκινήσει φέτος το Σεπτέμβριο, φιλοδοξεί να ανακαλύψει τους άγνωστους μηχανισμούς που ευθύνονται για τη μεταφορά της ερημικής σκόνης σε μεγαλύτερες από τις αναμενόμενες αποστάσεις. Όπως λέει ο κ.Αμοιρίδης, «είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι συνάδελφοι ερευνητές στην Αμερική έχουν καταγράψει σωματίδια Σαχαριανής σκόνης στα νησιά Μπαρμπέιντος, των οποίων το μέγεθος δεν δικαιολογείται με τις γνώσεις κλασσικής δυναμικής. Στο D-TECT θα προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τους μηχανισμούς που προωθούν τη σκόνη σε μεγαλύτερες από τις αναμενόμενες αποστάσεις από τις πηγές. Η βασική υπόθεση εργασίας μας αφορά στην ύπαρξη ενός ατμοσφαιρικού ηλεκτρικού πεδίου στις υπερυψωμένες στρωματώσεις της σκόνης, που προέρχεται από την κρούση των σωματιδίων διαφορετικών μεγεθών μεταξύ τους». http://www.pronews.gr/portal/20170326/genika/epistimes/27120/diethnes-peirama-stin-kriti-gia-taxidi-tis-skonis-apo-tis

Βαρυτικά κύματα εκσφενδονίζουν μαύρη τρύπα από το κέντρο γαλαξία. Οι βαρυτικές διαταραχές που προκαλούνται από βίαια φαινόμενα, όπως η σύγκρουση δύο μελανών οπών, μπορεί να διαδίδονται στο χωροχρονικό συνεχές μεταφέροντας τόσο μεγάλα ποσά ενέργειας, ώστε να επιταχύνουν ακόμη και ένα ουράνιο σωμα με μάζα 1 δισ. φορές τη μάζα του Ήλιου. Το σώμα αυτό είναι μία τερατώδης μαύρη τρύπα, το οποίο απομακρύνεται με ταχύτητα 7,6 εκατ. χλμ./ώρα από το κέντρο του γαλαξία 3C186 που τη «φιλοξενεί», σε απόσταση 8 δισ. ετών φωτός από τον πλανήτη μας. Σύμφωνα με τους Αμερικανούς και Ιταλούς ερευνητές που την εντόπισαν, και υπολόγισαν την ταχύτητά της, η πιο πιθανή αιτία πίσω για την επιτάχυνσή της είναι η «παράσυρσή» της από βαρυτικά κύματα. Όπως προέβλεψε πρώτος πριν από 101 χρόνια ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, στο πλαίσιο της Γενικής Σχετικότητας, κάθε υλικό σώμα με την κίνησή του προκαλεί «ρυτιδώσεις» στο χωροχρονικό συνεχές, που διαδίδονται με την ταχύτητα του φωτός. Ωστόσο, οι παραμορφώσεις αυτές είναι αρκετά ισχυρές, μόνο στην περίπτωση σωμάτων με τεράστια μάζα, που κινούνται με εξίσου τεράστιες επιταχύνσεις. Μία τέτοια περίπτωση, υποστηρίζουν οι επιστήμονες, είναι η αιτία και για την επιτάχυνση της μαύρης τρύπας του γαλαξία 3C186. «Εκτιμούμε πως χρειάστηκε τόση ενέργεια όση εκλύεται από την έκρηξη 100 εκατομμυρίων σουπερνόβα, για να “εκσφενδονισθεί” η μαύρη τρύπα», λέει χαρακτηριστικά ο Στέφανο Μπιάνκι, μέλος της ομάδας από το πανεπιστήμιο Roma ΙΙΙ στην Ιταλία. Η ομάδα χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, για να μελετήσει τον γαλαξία 3C186. Από τις εικόνες του Hubble, αποκάλυψε στον γαλαξία έναν κβάζαρ, δηλαδή έναν ενεργό «πυρήνα» που αποτελεί χαρακτηριστικά ένδειξη για την ύπαρξη μίας τεράστιας μαύρης τρύπας. Αυτό δεν είναι ασυνήθιστο, καθώς σχεδόν όλοι οι γαλαξίες «φιλοξενούν» στο κέντρο τους μία μαύρη τρύπα. Η διαφορά ωστόσο με τον 3C186 είναι πως η μαύρη τρύπα του δεν βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία. Μάλιστα, φαίνεται πως έχει ήδη διανύσει απόσταση 35.000 ετών φωτός, ενώ κινείται τόσο γρήγορα που σε 20 εκατομμύρια χρόνια θα έχει «δραπετεύσει» από τον γαλαξία. Τα δεδομένα από το Hubble, αποκάλυψαν επίσης χαρακτηριστικά τα οποία δημιουργούνται από τις βαρυτικές δυνάμεις που εμφανίζονται κατά τη σύγκρουση δύο γαλαξιών. Με βάση αυτή την παρατήρηση, και θεωρητικούς υπολογισμούς, η ομάδα εκτιμά πως ο 3C186 προήλθε από τη συγχώνευση δύο γαλαξιών, πριν από 1 με 2 δισ. έτη. Επομένως, σύμφωνα με τους ερευνητές, καθώς οι μαύρες τρύπες των δύο γαλαξιών άρχισαν να στροβιλίζονται η μία γύρω από την άλλη, προκάλεσαν την εκπομπή βαρυτικών κυμάτων, μέχρι να συγκρουστούν. Ωστόσο, λόγω της διαφοράς μάζας που είχαν, τα κύματα ήταν πιο ισχυρά προς μία διεύθυνση. Έτσι, όταν σχηματίσθηκε μία νέα μαύρη τρύπα από τη συγχώνευσή τους, άρχισε να επιταχύνεται προς την αντίθετη κατεύθυνση από τη διάδοση των ισχυρότερων βαρυτικών κυμάτων. Αν η θεωρία των επιστημόνων επιβεβαιωθεί, τότε οι παρατηρήσεις τους αποτελούν ισχυρές ενδείξεις για τη συγχώνευση τεράστιων μελανών οπών. Η ομάδα ελπίζει να επιστρατεύσει ξανά το Hubble, μαζί με άλλα όργανα όπως το τηλεσκόπιο ALMA, για να μελετήσει ακόμη καλύτερα αυτό το παράξενο αντικείμενο. και το σχετικό βίντεο από τη NASA: Στην φωτογραφία μια αναπαράσταση του πως τα βαρυτικά κύματα μπορούν να ωθήσουν μια μαύρη τρύπα μακριά από το κέντρο ενός γαλαξία. Το σενάριο ξεκινά στην πρώτη εικόνα με την συγχώνευση δυο γαλαξιών – ο καθένας διαθέτει μια μαύρη τρύπα στο κέντρο του. Στην δεύτερη εικόνα, οι δυο μαύρες τρύπες, στον νέο γαλαξία που προέκυψε από την συγχώνευση στροβιλίζονται η μια γύρω από την άλλη. Αυτή η διαδικασία παράγει βαρυτικά κύματα και καθώς συνεχίζουν να ακτινοβολούν προς τα έξω βαρυτική ενέργεια κινούνται όλο και πιο κοντά, όπως δείχνει η τρίτη εικόνα. Αν οι μαύρες τρύπες δεν έχουν την ίδια μάζα και την ίδια ταχύτητα περιφοράς, τότε εκπέμπονται ισχυρότερα βαρυτικά κύματα προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Οι δυο μαύρες τρύπες τελικά συγχωνεύονται, όπως δείχνει η τέταρτη εικόνα, σχηματίζοντας μια γιγάντια μαύρη τρύπα. Η ενέργεια που εκπέμπεται από την συγχώνευση ωθεί την μαύρη τρύπα μακριά από το κέντρο, αντίθετα προς την κατεύθυνση που εκπέμπονται τα ισχυρότερα βαρυτικά κύματα. http://physicsgg.me/2017/03/28/%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ba%cf%8d%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b5%ce%ba%cf%83%cf%86%ce%b5%ce%bd%ce%b4o%ce%bd%ce%b9%ce%b6%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b7/

Γιγάντια μαγνητικά πεδία. Γερμανοί αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας το διαμέτρου 100 μέτρων ραδιοτηλεσκόπιο στο Έφελσμπεργκ, ανακάλυψαν μαγνητικά πεδία που εκτείνονται σε αποστάσεις πέντε έως έξι εκατομμυρίων ετών φωτός. Αυτό τα καθιστά τα πιο εκτεταμένα μαγνητικά πεδία που έχουν ποτέ εντοπισθεί στο σύμπαν. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Μάγια Κίρντορφ του Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας Μαξ Πλανκ της Βόννης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής "Astronomy & Astrophysics", υπολόγισαν ότι τα εν λόγω γιγάντια μαγνητικά πεδία έχουν ισχύ παρόμοια με το μαγνητικό πεδίο του γαλαξία μας. http://www.pronews.gr/portal/20170327/genika/diastima/49/epistimones-anakalypsan-ta-pio-megala-magnitika-pedia-sto-sympan

Καφέ νάνος που έχει την μεγαλύτερη μάζα και την πιο «καθαρή» χημική σύσταση. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων, με επικεφαλής τον δρα ΖενγκΧούα Τσανγκ του Ινστιτούτου Αστροφυσικής των ισπανικών Καναρίων Νήσων, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Monthly Notices" της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας, ανακάλυψαν ένα καφέ νάνο που έχει την μεγαλύτερη μάζα και την πιο «καθαρή» χημική σύσταση από κάθε άλλο άστρο του είδους του έχει βρεθεί μέχρι σήμερα. Οι καφέ νάνοι είναι αποτυχημένα άστρα, στα οποία -λόγω μικρού μεγέθους- ποτέ δεν ξεκίνησε η διαδικασία της πυρηνικής σύντηξης του υδρογόνου σε ήλιο, έτσι ώστε να γίνουν λαμπροί ήλιοι. Θεωρούνται κάτι ενδιάμεσο ανάμεσα σε άστρα και μεγάλους πλανήτες. Ο συγκεκριμένος καφέ νάνος, γνωστός ως SDSS J01014+1535, βρίσκεται στην άλω του γαλαξία μας, δηλαδή στις εσχατιές του, όπου υπάρχουν τα πιο αρχαία άστρα του. Κινείται σε απόσταση 750 ετών φωτός από τη Γη στην κατεύθυνση του αστερισμού των Ιχθύων και αποτελείται από αρχέγονο αέριο περίπου 250 φορές πιο καθαρό από τον Ήλιο μας (με πάνω από 99,99% υδρογόνο και ήλιο). Έχει ηλικία περίπου δέκα δισεκατομμυρίων ετών και η μάζα του είναι 90 φορές μεγαλύτερη του Δία. http://www.pronews.gr/portal/20170327/genika/diastima/49/epistimones-anakalypsan-ta-pio-megala-magnitika-pedia-sto-sympan

Ρομποτικό σύστημα χειρουργικής βασισμένο στο σχέδιο Ελληνίδας μηχανικού. Μία ομάδα Ελλήνων, Βρετανών και άλλων ερευνητών αναπτύσσουν ένα φορετό στο χέρι ρομποτικό σύστημα χειρουργικής. Τα εν λόγω εξωσκελετικά εργαλεία επιτρέπουν στους χειρουργούς να κάνουν τις φυσικές επιδέξιες κινήσεις τους, ενώ ταυτόχρονα τους παρέχουν τη δυνατότητα να «αισθάνονται», να «βλέπουν», να ελέγχουν και να πλοηγούνται στο χειρουργικό περιβάλλον στο σώμα του ασθενούς. Η συγκεκριμένη ρομποτική ιατρική τεχνολογία αναπτύσσεται στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος SMARTsurg, που άρχισε πρόσφατα και θα ολοκληρωθεί στο τέλος του 2019, με χρηματοδότηση σχεδόν 4 εκατ. ευρώ από την ΕΕ, μέσω του «Ορίζοντα 2020». Το πρόγραμμα συντονίζεται από το Εργαστήριο Ρομποτικής του Μπρίστολ, που έχουν δημιουργήσει από κοινού το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αγγλίας και το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ. Το ρομποτικό εργαλείο βασίζεται σε σχέδιο της Ελληνίδας μηχανικού ρομποτικής Αντωνίας Τζεμανάκη του ίδιου εργαστηρίου. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν επίσης από ελληνικής πλευράς το Ελληνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ) και και το Ιδιωτικό Πολυιατρείο Ορθοπεδικής Χειρουργικής Αθλητικών Κακώσεων και Αποκατάστασης (TheMIS) στη Θεσσαλονίκη. Ρομποτικά συστήματα αυτού του είδους αποσκοπούν στην υποβοήθηση των χειρουργών, ώστε να βελτιώνεται η απόδοσή τους σε ουρολογικές, καρδιαγγειακές και ορθοπεδικές επεμβάσεις, ενώ μελλοντικά μπορεί να αξιοποιηθούν και σε πιο πολύπλοκα χειρουργεία. Το εξωσκελετικό εργαλείο εφαρμόζει στο χέρι του γιατρού και εισχωρεί στο σώμα του ασθενούς. Διαθέτει αίσθηση αφής στα ρομποτικά δάχτυλά του, επιτρέποντας στον χειρουργό να ‘νιώθει' τους ιστούς και τα όργανα, όπως στην παραδοσιακή χειρουργική. Το εργαλείο θα συνδυάζεται με «έξυπνα» γυαλιά (της γαλλικής εταιρείας Optinvent) που θα φορούν στα μάτια τους οι χειρουργοί και με τα οποία θα έχουν μια ρεαλιστική ζωντανή απεικόνιση του εσωτερικού του σώματος, καθώς θα χρησιμοποιούν το ρομποτικό χέρι-εργαλείο. Η Α.Τζεμανάκη αποφοίτησε από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πήρε το διδακτορικό της στην ιατρική ρομποτική από το Εργαστήριο Ρομποτικής του Μπρίστολ, όπου από φέτος τον Ιανουάριο εργάζεται ως ερευνήτρια-μηχανικός στο πεδίο της χειρουργικής ρομποτικής. http://www.pronews.gr/portal/20170325/genika/epistimes/27120/rompotiko-systima-heiroyrgikis-vasismeno-sto-shedio-ellinidas

Αστεροσκοπείο θα αναζητήσει βαρυτικά κύματα από τις απαρχές του σύμπαντος. Πώς εξελίχθηκε το σύμπαν, τις πρώτες «στιγμές» μετά τη γένεσή του; Απάντηση σε αυτό το ερώτημα φιλοδοξεί να δώσει το Αστεροσκοπείο Σάιμονς (Simons) από το 2020, όταν θα έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή του στην έρημο Ατακάμα της Χιλής. Τα τηλεσκόπια Αστεροσκοπείου θα βάλουν στο μικροσκόπιο την μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου (CMB), δηλαδή την «ηχώ» της ακτινοβολίας που εξέπεμπε το σύμπαν όταν είχε ηλικία μόλις 380.000 έτη. Αν και η CMB είναι το αρχαιότερο «απολίθωμα» που μέχρι σήμερα έχουν στη διάθεσή τους οι επιστήμονες για να μελετήσουν τη συμπαντική ιστορία, στόχος του Αστεροσκοπείου είναι να πάει πολύ πιο πίσω από τα 380.000 έτη, φθάνοντας σε λίγα τρισεκατομμυριοστά του τρισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Κι αυτό γιατί, όπως ελπίζουν οι επιστήμονες που συμμετέχουν στο πρότζεκτ, θα καταφέρει να ανιχνεύσει στην ακτινοβολία το αποτύπωμα που έχουν αφήσει σε αυτή τα βαρυτικά κύματα που διαδίδονταν τότε στο μικροσκοπικό σύμπαν. Το Αστεροσκοπείο θα κοστίσει 40 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία προήλθαν από δωρεά του Ιδρύματος Σάιμονς. Για την ολοκλήρωσή του, στην έρημο Ατακάμα έχει ξεκινήσει η κατασκευή νέων τηλεσκόπιων, τα οποία θα πλαισιώσουν τα ACT (Atacama Cosmology Telescope) και ΗΤΤ (Huan Tran Telescope) που βρίσκονται ήδη σε λειτουργία. Τα βαρυτικά κύματα είναι «ρυτιδώσεις» στον χωρόχρονο, που προκαλούνται από την κίνηση μεγάλων σωμάτων ή βίαια φαινόμενα, όπως η σύγκρουση δύο μελανών οπών. Ωστόσο, οι διαταραχές που θα αναζητήσει το Αστεροσκοπείο έχουν διαφορετική προέλευση από τα σήματα που ανίχνευσε για πρώτη φορά το 2015 το πείραμα LIGO στις ΗΠΑ, επιβεβαιώνοντας έτσι την ύπαρξή τους όπως προέβλεπε η Γενική Σχετικότητα του Αϊνστάιν. Έτσι, τα τηλεσκόπια θα ψάξουν για αποτυπώματα στη CBM από «αρχέγονα» βαρυτικά κύματα, τα οποία σύμφωνα με την πλέον αποδεκτή θεωρία, δημιουργήθηκαν στις απαρχές «ζωής» του σύμπαντος. Η θεωρία αυτή ονομάζεται «πληθωρισμός» και για να εξηγήσει μερικές από τις θεμελιώδεις ιδιότητες που παρατηρούμε σήμερα στο σύμπαν, υποστηρίζει πως όταν ο «κόσμος» είχε ηλικία τρισεκατομμυριοστά του τρισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου, γνώρισε μία περίοδο απότομης και βίαιης διαστολής. Επομένως, αν ευσταθεί ο πληθωρισμός, τότε οι «αρχέγονες» βαρυτικές διαταραχές που προκλήθηκαν θα πρέπει να αλληλεπίδρασαν με τα φωτόνια της CMB. Τότε, θα άφησαν χαρακτηριστικά ίχνη στη μικροκυματική ακτινοβολία – και πιο συγκεκριμένα, ένα ιδιαίτερο μοτίβο πόλωσης, που αποκαλείται «τρόπος-B» (B-mode). Στην περίπτωση που το Αστεροσκοπείο καταφέρει να ανιχνεύσει τέτοιου είδους αποτυπώματα, τότε θα έχει επιβεβαιώσει πως όντως υπήρξε αυτή η περίοδος βίαιης διαστολής στη συμπαντική ιστορία. Επίσης, οι μετρήσεις θα ρίξουν περισσότερο «φως» και στα χαρακτηριστικά της, όπως την ταχύτητα με την οποία εξελίχθηκε ή τη χρονική διάρκεια. Αν και ο εντοπισμός σημαδιών των «αρχέγονων» βαρυτικών κυμάτων στη μικροκυματική ακτινοβολία είναι η πρωταρχική αποστολή του Αστεροσκοπείου, οι μελέτες του δεν θα περιορισθούν μόνο σε αυτό τον στόχο. Αντίθετα, θα προσφέρει επίσης σημαντικές πληροφορίες για τον τρόπο που η CMB αλληλεπιδρά με τις κοσμικές δομές στο σύμπαν, δίνοντας έτσι περισσότερα στοιχεία για τη φύση της σκοτεινής ύλης και ενέργειας. http://www.naftemporiki.gr/story/1217870/asteroskopeio-tha-anazitisei-barutika-kumata-apo-tis-aparxes-tou-sumpantos

TPK Σογιούζ«MS-04» Οι ειδικοί της «Ενέργεια» στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ολοκλήρωσαν με επιτυχία τη δοκιμή για διαρροές στο επανδρωμένο οχήμα (TPK) Σογιούζ«MS-04» Ο κύκλος δοκιμής της τεχνολογίας χώρου σε ένα θάλαμο κενού χρησιμοποιει ένα μέσο ηλίου-αέρα που μέχρι σήμερα παραμένει η πλέον αντικειμενική μέθοδος ελέγχου διαρροών στις συνθήκες του εδάφους, με την παροχή προκαθορισμένων αυστηρων απαιτήσεων. https://www.roscosmos.ru/23351/ Μαθητής εντόπισε λάθη σε δεδομένα της NASA. Κάποιος στη NASA θα πρέπει να κοκκινίσει από ντροπή: ένας 17χρονος μαθητής στη Βρετανία εντόπισε σφάλματα σε μετρήσεις της ακτινοβολίας από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Ο παρατηρητικός Μάιλς Σόλομαν, αναφέρει το BBC, συμμετείχε σε πρόγραμμα του βρετανικού Ινστιτούτου Έρευνας στα Σχολεία (IRIS) το οποίο δίνει την ευκαιρία σε μαθητές να επεξεργάζονται δεδομένα από το πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο. «Αυτό που μας δόθηκε ήταν μπόλικα λογιστικά φύλλα» είπε ο ίδιος στο Radio 4 του BBC. Τα αρχεία περιείχαν μετρήσεις της ενέργειας των σωματιδίων που δέχεται ο διαστημικός σταθμός. «Πήγα κατευθείαν στο τέλος της λίστας και βρήκα τα χαμηλότερα επίπεδα ενέργειας που υπήρχαν» εξήγησε ο μαθητής του σχολείου Τάπτον στο Σέφιλντ. Τότε ήταν που παρατήρησε ότι ορισμένες μετρήσεις είχαν αρνητική τιμή. Στη φυσική, όμως, αρνητική ενέργεια δεν υπάρχει. Ο έξυπνος Μάιλς και ο καθηγητής του έστειλαν email στη NASA, η οποία τους προσκάλεσε να συμμετάσχουν στη διερεύνηση της υπόθεσης. Οι υπεύθυνοι της υπηρεσίας συνειδητοποίησαν τελικά ότι ο ανιχνευτής του σταθμού συχνά κατέγραφε αρνητικές τιμές ενέργειας όταν δεν δεχόταν σωματίδια. Το λάθος ήταν μεν γνωστό, όμως η NASA πίστευε ότι συνέβαινε μόνο μία ή δύο φορές το χρόνο. Ο Μάιλς, όμως, έδειξε ότι συνέβαινε πολλές φορές την ημέρα. Πέρα από ό,τι βοήθησε τη NASA να διορθώσει τα δεδομένα της, ο 17χρονος δηλώνει πως έχει έναν ακόμα λόγο να χαίρεται: «Είναι κουλ. Μπορείς να λες στους φίλους σου ότι έστειλες μήνυμα στη NASA και τους έβαλες να κοιτάξουν τις γραφικές παραστάσεις σου». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500135579 Ελληνικά σχολεία ανάμεσα στους νικητές ευρωπαϊκού διαστημικού διαγωνισμού. Πέντε ομάδες από ελληνικά σχολεία περιλαμβάνονται στις 45 νικήτριες ομάδες που επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν στην τρίτη φάση του πρώτου ευρωπαϊκού διαγωνισμού Astro Pi, όπως ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (European Space Agency-ESA). Οι μαθητές θα δουν τα πειράματά τους να εκτελούνται στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Στον διαγωνισμό συμμετείχαν συνολικά 184 ομάδες από 15 ευρωπαϊκές χώρες και περισσότεροι από 1.800 μαθητές σχεδίασαν πειράματα για τον ISS. Οι πέντε ομάδες από την Ελλάδα που θα συμμετέχουν στην τρίτη φάση του διαγωνισμού, είναι: Delta TALOS ed-UTH-robotix (Εργαστήρια Εκπαιδευτικής Ρομποτικής), Weightless Mass (Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο Ευόσμου), 49th Astro Pi Teamwork (49ο Δημοτικό Πατρών), Astro Traveller (12ο Δημοτικό Πετρούπολης) και GKGF-1 (Γυμνάσιο Κανήθου). Astro Pi είναι το όνομα ενός μικρού υπολογιστή που αναπτύχθηκε από το Ίδρυμα Raspberry Pi, σε συνεργασία με τον Οργανισμό Διαστήματος του Ηνωμένου Βασιλείου και την ESA. Υπάρχουν ήδη δύο Astro Pi πάνω στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, οι οποίοι είναι εφοδιασμένοι με αισθητήρες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ‘τρέξουν' επιστημονικά πειράματα. Ο πρώτος διαγωνισμός Astro Pi είχε ως στόχο να σχεδιάσουν οι μαθητές ένα επιστημονικό πείραμα που μπορεί να ‘τρέξει' με τη χρήση αισθητήρων Astro Pi και να γράψουν τον κώδικα προγραμματισμού του Astro Pi, ώστε να εκτελεστεί αυτό το πείραμα στον ISS. Τα δεδομένα που θα παράγονται από τα πειράματα στο διάστημα, θα στέλνονται πίσω στη Γη και θα διανέμονται στις ομάδες μέχρι τις 15 Μαΐου. Οι μαθητές έτσι θα έχουν την ευκαιρία να εργαστούν σαν πραγματικοί επιστήμονες και να αναλύσουν δεδομένα που συλλέγονται στο διάστημα. http://www.kathimerini.gr/902238/article/epikairothta/ellada/ellhnika-sxoleia-anamesa-stoys-nikhtes-eyrwpaikoy-diasthmikoy-diagwnismoy

Μια «πτήση» πάνω από την επιφάνεια του Άρη. Εικόνες υψηλής ανάλυσης από την επιφάνεια του πλανήτη Άρη – λήφθηκαν από την κάμερα HiRISE -, σε ένα βίντεο που δίνει την αίσθηση πτήσης πάνω από τον πλανήτη: http://physicsgg.me/2017/03/23/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%80%cf%84%ce%ae%cf%83%ce%b7-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%86%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ac/

Στην πρίζα ο «μεγαλύτερος τεχνητός Ήλιος του κόσμου» Καλύτερα να φορέσετε γυαλιά ηλίου: ερευνητές στη Γερμανία έβαλαν την Πέμπτη στην πρίζα μια συστοιχία προβολέων την οποία περιγράφουν ως τον «μεγαλύτερο τεχνητό Ήλιο στη Γη». Στόχος τους είναι να ρίξουν άπλετο φως στο πρόβλημα της παραγωγής καύσιμου υδρογόνου. O τεχνητός ήλιος Synlight στο Γίλιχ της Γερμανίας, περίπου 30 χιλιόμετρα δυτικά της Κολωνίας, αποτελείται από 149 προβολείς ξένου, οι οποίοι κανονικά χρησιμοποιούνται στις κινηματογραφικές προβολές και προσομοιώνουν την ποιότητα του ηλιακού φωτός. Στηριγμένοι σε μια μεταλλική κατασκευή σε σχήμα κυψέλης, οι προβολείς στέλνουν 350 kilowatt ενέργειας σε μια πλάκα με διαστάσεις 20 επί 20 εκατοστά, θερμαίνοντάς τη μέχρι τους 3.000 βαθμούς Κελσίου -η πλάκα δέχεται 1.000 φορές περισσότερη ενέργεια από ό,τι αν ήταν εκτεθειμένη στη φυσική λιακάδα, λένε οι ερευνητές της γερμανικής αεροδιαστημικής υπηρεσίας DLR. Το Ινστιτούτο Ηλιακής Έρευνας της υπηρεσίας ουσιαστικά δοκιμάζει μια νέα προσέγγιση για την παραγωγή φθηνού υδρογόνου. Το υδρογόνο θεωρείται από πολλούς ιδανικό καύσιμο, αφού όταν καίγεται παράγει μόνο υδρατμούς χωρίς καθόλου διοξείδιο του άνθρακα. Το πρόβλημα είναι ότι στη Γη δεν υπάρχει ελεύθερο υδρογόνο, και η παραγωγή του αερίου σε μεγάλη κλίμακα βασίζεται στην ηλεκτρόλυση του νερού, μια διαδικασία που απαιτεί μεγάλες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας. Το σύστημα Synlight διασπά τα μόρια νερού με διαφορετικό τρόπο: το καυτό μέταλλο της πλάκας αντιδρά με το οξυγόνο του νερού, οπότε το υδρογόνο απελευθερώνεται ως αέριο. Με περαιτέρω θέρμανση το οξυγόνο αποδεσμεύεται στη συνέχεια από το μέταλλο και η διαδικασία επαναλαμβάνεται επ' αόριστον. Οι ερευνητές του DLR παραδέχονται ότι ο ίδιος ο τεχνητός ήλιος δεν θα ήταν και πολύ οικονομικός στη χρήση, αφού σε τέσσερις ώρες λειτουργίας καταναλώνει την ενέργεια που χρειάζεται μια τετραμελής οικογένεια για έναν χρόνο. Το Synlight ουσιαστικά επιτρέπει στους ερευνητές να εκτελούν πειράματα σε απόλυτα σταθερές συνθήκες ισχυρού φωτισμού, κάτι που δεν είναι εύκολο κάτω από τον νεφελώδη ουρανό της Γερμανίας. Απώτερος στόχος είναι να επιτύχουν παραγωγή υδρογόνου απευθείας με ηλιακή ενέργεια αντί με ηλεκτρόλυση. Μένει να δούμε αν ο ισχυρότερος τεχνητός Ήλιος του κόσμου θα φέρει πιο κοντά τη λεγόμενη οικονομία του υδρογόνου. Σύμφωνα με την DLR, αεροδιαστημικές και αεροπορικές εταιρείες θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν το Synlight για να δοκιμάσουν διάφορα εξαρτήματα και συστήματα με τη βοήθεια των Γερμανών επιστημόνων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500135588

TPK Σογιούζ«MS-04» Η εκτόξευση του TPK «MS-04 » με το πλήρωμα της επόμενης μακροπρόθεσμης αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τις 20 Απριλίου του 2017 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. http://www.energia.ru/ru/news/news-2017/news_03-17.html Η Πρώτη Φορά-18 Μαρτίου 1965: Ο πρώτος διαστημικός περίπατος στην ιστορία. Η ταινία «Πρώτη Φορά» αναφέρεται στην δεκαετία του 1960 όταν Σοβιετικοί και Αμερικανοί, κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, ανταγωνίζονταν για το ποιος θα κατακτήσει πρώτος το διάστημα. Περιγράφει το ιστορικό του πρώτου διαστημικού περιπάτου από τους σοβιετικούς κοσμοναύτες Αλεξέι Λεόνοφ και Πάβελ Μπελυάγιεφ . Η ταινία θα εμφανιστεί στις αίθουσες των κινηματογράφων στις 12 Απριλίου: Στις 18 Μαρτίου του 1965 εκτοξεύθηκε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, στην Κεντρική Ασία το διαστημικό σκάφος Βοσχόντ 2 και ολοκλήρωσε την πρώτη του περιστροφή γύρω από τη Γη, γύρω στα 500 χιλόμετρα πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη. Η πόρτα του διαστημόπλοιου άνοιξε και ο 30χρονος συνταγματάρχης Αλεξέι Λεόνοφ στάθηκε στο κατώφλι περιμένοντας την εντολή του κυβερνήτη του, συνταγματάρχη Πάβελ Μπελυάγιεφ. Στην αίθουσα Σβερντλόφ του Κρεμλίνου, οι Σοβιετικοί ηγέτες Λεονίντ Μπρέζνιεφ και Αναστάς Μικογιάν – επικεφαλής του κόμματος και του κράτους, αντίστοιχα- παρακολουθούσαν το τολμηρό εγχείρημα. Μετά από λίγο, ο Λεόνοφ έριξε έξω από το σκάφος ένα λεπτό καλώδιο, μήκους 5,35 μέτρων, που τον συνέδεε με το διαστημόπλοιο. Αμέσως μετά λύγισε τη μέση του και τίναξε προς τα πίσω τα πόδια του για να βγει από το Βοσχόντ-2. Για τρία περίπου λεπτά κρατήθηκε με το ένα χέρι από το κατώφλι, πότε σε οριζόντια και πότε σε κατακόρυφη θέση, μέχρι που κάποια στιγμή έδωσε μία ώθηση στο σώμα του και απομακρύνθηκε από το σκάφος. Απελευθερωμένος από τη βαρύτητα κινήθηκε με αργές, αλλά ζωηρές κινήσεις, και έκανε πέντε «τούμπες». Μία φωτογραφική μηχανή στην εξωτερική πλευρά του διαστημόπλοιου απαθανάτισε, στιγμιότυπο προς στιγμιότυπο, την πρώτη «βουτιά» του ανθρώπου στο διάστημα. Η «βόλτα» του Λεόνοφ ολοκληρώθηκε χωρίς προβλήματα μέσα σε 12 λεπτά και εννέα δευτερόλεπτα, στη διάρκεια των οποίων το σοβιετικό διαστημόπλοιο διένυσε περί τα 5.000 χιλιόμετρα περιφερόμενο γύρω από τη Γη. Στο τέλος του διαστημικού περιπάτου, η διαστημική στολή του Λεόνοφ είχε διογκωθεί στο κενό του διαστήματος, σε σημείο όπου δεν μπορούσε να εισέλθει εκ νέου στον αεροφράκτη προκειμένου να επιστρέψει στο σκάφος. Έτσι, άνοιξε μια βαλβίδα για να μπορέσει κάποια από την πίεση εντός της στολής να εκτονωθεί και να μικρύνει ο όγκος της στολής. Με αυτόν τον τρόπο, μόλις και μετά βίας μπόρεσε να εισέλθει πάλι μέσα στην κάψουλα. Μετά τον επιτυχημένο «περίπατο στο διάστημα» που εκτέλεσε ο Λεόνοφ (τον πρώτο στην ανθρώπινη ιστορία), ο Μπελυάγιεφ ετοιμάστηκε να οδηγήσει το σκάφος πίσω στη Γη. Χρειάσθηκε να καταφύγει στο χειροκίνητο σύστημα εισόδου στην ατμόσφαιρα, καθώς το αυτόματο έπαθε βλάβη. Αυτό απαιτούσε τη χρήση της συσκευής πλοηγήσεως για να δώσει στην κάψουλα τον σωστό προσανατολισμό. Εξαιτίας του ελάχιστου χώρου μέσα στην κάψουλα και τον άστοχο σχεδιασμό, ο Μπελυάγιεφ έπρεπε να ξαπλώσει πάνω από τη θέση του Λεόνοφ, ενώ ο Λεόνοφ τον συγκρατούσε. Ο Μπελυάγιεφ ζήτησε από τον Λεόνοφ να επανελέγξει το υψόμετρο του σκάφους, κάτι που προκάλεσε, με τον επιπλέον χρόνο που απαίτησε, την προσεδάφιση της κάψουλας περίπου 2000 χιλιόμετρα πιο πέρα από την προγραμματισμένη τοποθεσία. Ο Λεόνοφ μιλάει για τον πρώτο διαστημικό περίπατο: Συνολικά η πτήση διάρκεσε 26 ώρες και 2 λεπτά. Μετά την προσεδάφιση ο Μπελυάγιεφ αναγκάσθηκε να χρησιμοποιήσει τη δύναμή του για να ανοίξει τη θυρίδα, καθώς οι εκρηκτικές βίδες απέτυχαν να την ανοίξουν. Στη συνέχεια ο Μπελυάγιεφ έπρεπε να τραβήξει έξω τον Λεόνοφ, του οποίου τα πόδια είχαν πιαστεί κάτω από την κονσόλα μιας οθόνης. Αφού πέρασαν τη νύχτα πάλι μέσα στην κάψουλα εξαιτίας του κρύου, οι δύο αστροναύτες ανακαλύφθηκαν από μία προκεχωρημένη διασωστική ομάδα το επόμενο πρωινό. Χρειάσθηκε μία ακόμα ημέρα για να καθαρίσουν ένα μέρος στο δάσος 9 χιλιόμετρα από το σημείο της προσεδαφίσεως, ώστε να μπορέσει να προσγειωθεί ένα ελικόπτερο διάσωσης Με τον Αλεξέι Λεόνοφ να έχει πραγματοποιήσει με επιτυχία την πρώτη «βόλτα» ανθρώπου στο διάστημα, οι Σοβιετικοί κατέκτησαν άλλη μία διαστημική πρωτιά, καθώς είχε προηγηθεί ο άθλος του Γιούρι Γκαγκάριν. http://physicsgg.me/2017/03/18/%ce%b7-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7-%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ac/ Επιστροφή στην Γη για την κάψουλα της Space X «Dragon» από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Στον Ειρηνικό ωκεανό, στα ανοιχτά της δυτικής ακτής των ΗΠΑ, προσθαλασσώθηκε το απόγευμα της Κυριακής η ιδιωτική αμερικανική κάψουλα Space X Dragon μετά την αποστολή της στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), από όπου μεταφέρει πίσω στη Γη πάνω από δύο τόνους φορτίου, το οποίο περιλαμβάνει και αρκετά επιστημονικά πειράματα, που όλο αυτό τον καιρό πραγματοποιήθηκαν σε συνθήκες μικροβαρύτητας. Τη ρομποτική κάψουλα «αποχαιρέτησε» ο Γάλλος αστροναύτης Τομά Πεσκέ του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, ο οποίος χρησιμοποίησε το ρομποτικό βραχίονα του ISS για να την αποδεσμεύσει από το Σταθμό νωρίς το πρωί της Κυριακής. Το μεταφορικό σκάφος Dragon της εταιρείας Space X είχε για πρώτη φορά εκτοξευθεί από το ιστορικό Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα στις 19 Φεβρουαρίου, με ένα πύραυλο Falcon 9 της ίδιας εταιρείας, παραδίδοντας δυόμισι τόνους εφοδίων στον ISS. http://www.pronews.gr/portal/20170320/genika/diastima/49/epistrofi-stin-gi-gia-tin-kapsoyla-tis-space-x-dragon-apo-ton-diethni