Δροσος Γεωργιος

O Άρης πλησιάζει, το Hubble κοιτάζει. Κάτασπροι πολικοί πάγοι και σύννεφα πάνω από ένα δραματικό, σκουριασμένο τοπίο αναδεικνύουν τον Άρη ως δυναμικό εποχικό πλανήτη σε αυτό το πορτρέτο που τράβηξε το Hubble καθώς ο πλανήτης πλησιάζει στην ελάχιστη απόστασή του από τη Γη στις 30 Μαΐου. Αυτές τις ημέρες είναι εξάλλου άκρως φωτογενής, καθώς βρίσκεται φωτίζεται από τον Ήλιο κατά πρόσωπο. Λίγες μέρες μετά τη διάβαση του Ερμή μπροστά από τον Ήλιο, έρχεται η σειρά του Άρη να δώσει τη δική του «παράσταση». Σε πρώτη φάση, την Κυριακή 22 Μαΐου, ο Άρης, η Γη και ο Ήλιος θα ευθυγραμμισθούν, με τη Γη ακριβώς στη μέση -είναι η λεγόμενη «αντίθεση του Άρη», η οποία συμβαίνει κάθε περίπου 780 μέρες. Την ημέρα εκείνη, ο Άρης θα απέχει 76,28 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Μια εβδομάδα αργότερα, τη Δευτέρα 30 Μαΐου, ο Άρης θα βρεθεί στην ελάχιστη απόστασή του από τη Γη. Θα είναι εύκολα ορατός όλη τη νύχτα σε κατεύθυνση νοτιοανατολική. Ο Άρης βρίσκεται πιο μακριά από τον Ήλιο σε σχέση με τη Γη και χρειάζεται περισσότερο χρόνο να συμπληρώσει μια περιφορά -το έτος του έχει σχεδόν διπλάσια διάρκεια, 687 γήινες μέρες. Έτσι, ο πλανήτης μας προλαβαίνει να διαγράψει σχεδόν δύο περιφορές, μέχρι ο Άρης να ολοκληρώσει το δικό του ταξίδι γύρω από το άστρο. Όσοι κοιτάξουν τις επόμενες μέρες στον ουρανό θα μπορούν να θαυμάσουν όχι μόνο τον Άρη αλλά και τον Κρόνο και ο «αντι-Άρης», ο γιγάντιος ερυθρός αστέρας Αντάρης, που είναι φωτεινότερο άστρο στον αστερισμό του Σκορπιού. Πάντως, παρά την αυξημένη φωτεινότητά του αυτές τις ημέρες, ο Άρης δεν είναι ο φωτεινότερος πλανήτης στον νυχτερινό ουρανό -αυτός είναι ο Δίας, ορατός σε νοτιοδυτική κατεύθυνση. Απέχει από τη Γη δεκαπλάσια απόσταση σε σχέση με τον Άρη, αυτό όμως υπεραντισταθμίζεται από το γεγονός ότι έχει 20πλάσια διάμετρο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500078566 «Γιγάντια τσουνάμι» σημάδεψαν τον νεαρό Άρη. Διαβάζοντας προσεκτικά το αφυδατωμένο πρόσωπο του Άρη, αμερικανοί πλανητολόγοι υποστηρίζουν ότι διέκριναν ρυτίδες που σχηματίστηκαν από γιγάντια τσουνάμι στις ακτές ενός αρχαίου, χαμένου πια ωκεανού. «Φανταστείτε ένα γιγάντιο κόκκινο κύμα να έρχεται προς το μέρος σας, με ύψος μέχρι 120 μέτρα» σχολιάζει στο Nature ο Αλέξις Ροντρίγκεζ, ερευνητής του Ινστιτούτου Πλανητικής Επιστήμης στο Τούσον της Αριζόνα. http://www.nature.com/news/giant-tsunamis-washed-over-ancient-mars-1.19916 Πολυάριθμες προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι στα αρχικά στάδια της ζωής του ο Άρης πρέπει να ήταν ένας φιλόξενος υγρός κόσμος με λίμνες και θάλασσες. Πιο αμφιλεγόμενη παραμένει ωστόσο η θεωρία ότι το βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη καλυπτόταν από έναν ωκεανό. Ορισμένοι πλανητολόγοι διακρίνουν ίχνη μιας αρχαίας ακτής, η οποία όμως δεν είναι συνεχής όπως θα περίμενε κανείς. Η τελευταία μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο Nature Scientific Reports έρχεται να ενισχύσει τη θεωρία ότι μεγάλα τμήματα της ωκεάνιας ακτής διαβρώθηκαν από τσουνάμι, τα οποία προκλήθηκαν από την πρόσκρουση αστεροειδών μέσα στο νερό. http://www.nature.com/articles/srep25106 Τα χτυπήματα αστεροειδών πρέπει να ήταν συχνά πριν από 3,4 δισεκατομμύρια χρόνια, την εποχή κατά την οποία χρονολογούνται τα νέα ευρήματα. Η ομάδα του Δρ Ροντρίγκεζ εστιάζει στα υψίπεδα του Arabia Terra, των οποίων οι πρόποδες δεν αποκλείονταν να βρέχονταν κάποτε από τον ωκεανό. Σε δορυφορικές εικόνες διακρίνεται ένας σχηματισμός αποτελούμενους από σκοτεινούς λοβούς που θα έφταναν κάποτε πιο βαθιά στην ενδοχώρα από ό,τι η αρχική ακτή. Το σενάριο που προτείνουν οι ερευνητές είναι ότι ο σχηματισμός δημιουργήθηκε από δύο διαδοχικά τσουνάμι. Στο πρώτο επεισόδιο, το νερό έσπρωξε βράχους των δέκα μέτρων βαθιά μέσα στην ακτή, και στη συνέχεια υποχώρησε πίσω στον ωκεανό. Η κατάσταση παρέμεινε ήσυχη για εκατομμύρια χρόνια, μέχρι που το κλίμα έγινε σημαντικά πιο ψυχρό. Όταν χτύπησε ο δεύτερος αστεροειδής, η επιφάνεια του ωκεανού είχε πια παγώσει, και το τσουνάμι ήταν ουσιαστικά ένα γιγάντιο κύμα από κομμάτια πάγου. Το κύμα στερεοποιήθηκε πριν προλάβει να υποχωρήσει στον ωκεανό και μετατράπηκε σε παγωμένα συντρίμμια που παραμένουν στην ίδια θέση μέχρι σήμερα. Μένει να φανεί αν το σενάριο που προτείνει η μελέτη θα πείσει τους πλανητολόγους για τον χαμένο βόρειο ωκεανό του Άρη. Στο μεταξύ, ο Ροντρίγκεζ θα αναζητήσει ενδείξεις τσουνάμι και σε άλλες περιοχές του πλανήτη, και θα αναζητήσει κρατήρες που μπορεί να παγίδευσαν το νερό στις ακτές και ενδεχομένως να προσέφεραν ένα φιλόξενο περιβάλλον για την εξέλιξη μικροβιακής ζωής. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500078368

Αύξηση του μεθανίου και του διοξειδίου του άνθρακα. Δορυφορικές μετρήσεις δείχνουν ότι το μεθάνιο και το διοξείδιο του άνθρακα της ατμόσφαιρας συνεχίζουν να αυξάνονται παρά τις παγκόσμιες προσπάθειες για τη μείωση των εκπομπών. Οι συγκεντρώσεις μεθανίου ήταν κάπως σταθερές μέχρι το 2007, αλλά από τότε έχουν αυξηθεί κατά περίπου 0,3% ετησίως, ενώ τα παγκόσμια επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα συνεχίζουν να αυξάνονται κατά περίπου 0,5% ετησίως. Τα αποτελέσματα, που παρουσιάστηκαν την περασμένη εβδομάδα στο Living Planet Symposium στην Πράγα, συνδυάζουν στοιχεία από τον βετεράνο δορυφόρο Envisat της ESAκαι την Ιαπωνική αποστολή Ο λόγος για αυτή την πρόσφατη αύξηση του μεθανίου δεν είναι πλήρως κατανοητός, αλλά οι επιστήμονες την αποδίδουν σε διάφορες πηγές, όπως η γεωργία και τα ορυκτά καύσιμα. Τα στοιχεία δείχνουν επίσης εποχικές διακυμάνσεις, όπως υψηλότερες συγκεντρώσεις μεθανίου στην Ινδία και την Κίνα κατά τη διάρκεια του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι υγροβιότοποι και οι ορυζώνες αποτελούν μια σημαντική πηγή εκπομπών μεθανίου και είναι μεγαλύτερη αν είναι ζεστό και υγρό. Άλλες περιοχές όπως οι τροπικές, οι ΗΠΑ και τμήματα της Ρωσίας βιώνουν παρόμοιες εποχιακές αλλαγές. Το διοξείδιο του άνθρακα δείχνει παρόμοιες εποχιακές διακυμάνσεις, αν και με μέγιστη συγκέντρωση νωρίτερα στη σεζόν στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη. Αυτό οφείλεται στην τακτική πρόσληψη και την απελευθέρωση του διοξειδίου του άνθρακα από την καλλιέργεια και τη φθορά της επίγειας βλάστησης: τη φωτοσύνθεση, την αναπνοή και την αποσύνθεση της οργανικής ύλης. Συνολικά, το διοξείδιο του άνθρακα έχει παρουσιάσει μια σταθερή αύξηση κατά την τελευταία δεκαετία, παρά τις παγκόσμιες προσπάθειες για τη μείωση των εκπομπών. "Επί του παρόντος, τα φυτά καταλαμβάνουν περίπου το 25% του διοξειδίου του άνθρακα που εκλύουμε και, χωρίς αυτό, τα ατμοσφαιρικά επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα και οι σχετικές συνέπειες θα ήταν πολύ μεγαλύτερες", δήλωσε ο Michael Buchwitz από το Ινστιτούτο Περιβαλλοντικής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Βρέμης στη Γερμανία. "Ωστόσο, δεν ξέρουμε πώς θα ανταποκριθούν τα φυτά σε ένα μεταβαλλόμενο κλίμα. Η κατανόησή μας για τη «δεξαμενή άνθρακα της γης» είναι περιορισμένη. Ένας στόχος των παρατηρήσεων του διοξειδίου του άνθρακα μέσω δορυφόρου είναι να κλείσει σχετικά κενά γνώσης, που θα οδηγήσει σε βελτιωμένη πρόβλεψη του κλίματος. " Η επικείμενη αποστολή Sentinel-5P για το Ευρωπαικό πρόγραμμα Copernicus, αναμένεται να συνεχίσει την συλλογή δεδομένων για το μεθάνιο και τα άλλα συστατικά της ατμοσφαιρικής χημείας, σαρώνοντας ολόκληρο τον κόσμο κάθε μέρα. "Για το μέλλον, ο Sentinel-5P θα είναι πολύ σημαντικός, ιδίως λόγω των πολύ πυκνών, υψηλής ανάλυσης παρατηρήσεων του ατμοσφαιρικού μεθανίου, οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να ανιχνεύουν και να ποσοτικοποιηούν τις εκπομπές των σημαντικών θερμών σημείων εκπομπής μεθανίου, όπως τα πεδία πετρελαίου και φυσικού αερίου», σημείωσε ο Michael Buchwitz, ο οποίος ηγείται επίσης του έργου Greenhouse Gases (Αέρια Θερμοκηπίου) στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας για την κλιματική αλλαγή της ESA, Climate Change Initiative. Ο στόχος του έργου είναι να δημιουργήσει παγκόσμια προϊόντα για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και μεθανίου στην ατμόσφαιρα, από δορυφορικά δεδομένα τα οποία χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με μοντέλα που αναπτύσσονται στον υπολογιστή για να λάβουμε πληροφορίες σχετικά με τις περιφερειακές πηγές και τις δεξαμενές διοξειδίου του άνθρακα και του μεθανίου. Τα προιόντα ατμοσφαιρικών δεδομένων καλύπτουν το διάστημα 2003–14 και είναι διαθέσιμα εδώ: http://www.esa-ghg-cci.org/ http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Ahuxese_toy_methanhioy_kai_toy_dioxeidhioy_toy_hanthraka Πώς συμπεριφέρεται το «ρεύμα δακτυλίου» που περιβάλλει τη Γη. Επιστήμονες στις ΗΠΑ, με επικεφαλής μια Ελληνίδα φυσικό του διαστήματος, μελέτησαν το λεγόμενο «ρεύμα δακτυλίου» που περιβάλλει τη Γη και ανέτρεψαν τις έως τώρα γνώσεις μας γι’ αυτό. Η Ματίνα Γκιουλίδου και οι συνεργάτες της στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς στο Μέριλαντ, μελέτησαν τις παρατηρήσεις των δορυφόρων Βαν ‘Αλεν της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Οι ερευνητές αποκάλυψαν ότι το «ρεύμα δακτυλίου» (ring current), ένα ηλεκτρικό ρεύμα που μεταφέρεται από φορτισμένα σωματίδια (ιόντα) παγιδευμένα στη γήινη μαγνητόσφαιρα, και το οποίο περικυκλώνει τον πλανήτη μας, συμπεριφέρεται με πολύ διαφορετικό τρόπο από ό,τι νόμιζαν ώς τώρα οι επιστήμονες. Το εν λόγω ηλεκτρικό ρεύμα βρίσκεται σε απόσταση 10.000 έως 60.000 χιλιομέτρων από τη Γη, στις λεγόμενες «ζώνες ακτινοβολίας Βαν ‘Αλεν», και αποτελείται από ιόντα που προέρχονται τόσο από τον ηλιακό «άνεμο», όσο και από την ιονόσφαιρα της Γης. Αποτελεί βασικό συστατικό του διαστημικού περιβάλλοντος (ή διαστημικού «καιρού») γύρω από τον πλανήτη μας, το οποίο μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη λειτουργία των δορυφόρων. Οι γεωφυσικοί πίστευαν έως τώρα ότι το εν λόγω ρεύμα αυξομειώνεται περιοδικά, αλλά τα νέα στοιχεία δείχνουν ότι αυτό συμβαίνει μόνο με μερικά από τα σωματίδιά του, ενώ άλλα παραμένουν σταθερά. Αυτό συμβαίνει, επειδή τα πρωτόνια υψηλής ενέργειας στο ρεύμα δακτυλίου μεταβάλλονται τελείως διαφορετικά από ό,τι τα πρωτόνια χαμηλής ενέργειας στο ίδιο ρεύμα. «Μελετάμε το ρεύμα δακτυλίου, επειδή επηρεάζει ένα παγκόσμιο σύστημα ηλεκτρικών ρευμάτων τόσο στο διάστημα, όσο και στην επιφάνεια της Γης, το οποίο στη διάρκεια έντονων γεωμαγνητικών καταιγίδων μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ζημιές στα τεχνολογικά συστήματά μας», δήλωσε η Γκιουλίδου. «Το ρεύμα δακτυλίου τροποποιεί επίσης το μαγνητικό πεδίο στο διάστημα κοντά στη Γη, το οποίο, με τη σειρά του, ελέγχει την κίνηση των σωματιδίων στις ζώνες ακτινοβολίας που περιβάλλουν τον πλανήτη μας», πρόσθεσε. Οι δύο δορυφόροι της NASA (Van Allen Probes), οι οποίοι εκτοξεύθηκαν το 2012, διαθέτουν όργανα που επιτρέπουν για πρώτη φορά στους επιστήμονες να μελετούν σε βάθος τις δύο ζώνες ακτινοβολίας Βαν ‘Αλεν και να παρακολουθούν συνεχώς το ρεύμα δακτυλίου. Οι «δίδυμοι» αυτοί δορυφόροι, που κινούνται σε ύψος περίπου 600 χιλιομέτρων από τη Γη, κατασκευάσθηκαν και μέχρι σήμερα ελέγχονται από το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, για λογαριασμό της NASA. Μετά από ένα έτος συλλογής στοιχείων, οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Γκιουλίδου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωφυσικής «Geophysical Research Letters», κατανόησαν όπως είπε η ίδια, ότι «υπάρχει ένα σημαντικό και μόνιμο ρεύμα δακτυλίου γύρω από τη Γη, ακόμη και όταν δεν υπάρχουν γεωμαγνητικές καταιγίδες, το οποίο (ρεύμα) μεταφέρεται από πρωτόνια υψηλής ενέργειας. Στη διάρκεια των γεωμαγνητικών καταιγίδων, το ρεύμα δακτυλίου ενισχύεται από νέα πρωτόνια χαμηλής ενέργειας, τα οποία εισέρχονται στην κοντινή στη Γη περιοχή του διαστήματος». Η Μ.Γκιουλίδου αποφοίτησε το 2006 από το Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πήρε το διδακτορικό της το 2012 από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια-Λος ‘Αντζελες (UCLA). Έκανε μεταδιδακτορική έρευνα έως το 2014 στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, όπου και συνεχίζει πλέον ως μόνιμη ερευνήτρια. http://physicsgg.me/2016/05/23/%cf%80%cf%8e%cf%82-%cf%83%cf%85%ce%bc%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%cf%86%ce%ad%cf%81%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%81%ce%b5%cf%8d%ce%bc%ce%b1-%ce%b4%ce%b1%ce%ba%cf%84%cf%85%ce%bb%ce%af%ce%bf%cf%85/

Κινεζικά σχέδια για έναν επιταχυντή με «τερατώδη» ισχύ. Την πρωτοκαθεδρία στην πειραματική φυσική θα πάρει η Κίνα, στην περίπτωση που κυβέρνηση της χώρας δώσει το «πράσινο φως» για την κατασκευή του μεγαλύτερου και πιο ισχυρού επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο. Τα σχέδια για τη δημιουργία του επιταχυντή προέρχονται από επιστήμονες του Ινστιτούτου Υψηλών Ενεργειών (IHEP) στο Πεκίνο, οι οποίοι εκτιμούν πως θα κοστίσει 6 δισ. δολάρια. Σύμφωνα με τους Κινέζους επιστήμονες, το μηχάνημα θα εγκατασταθεί στο Κινχανγκντάο, μία παραλιακή πόλη στην επαρχία Χεμπέι. Όταν ολοκληρωθεί, θα έχει υπερδιπλάσιο μέγεθος από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN και επταπλάσια ισχύ. Επομένως, όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, θα βοηθήσει να απαντηθούν ακόμη περισσότεροι «γρίφοι» της φυσικής. Μάλιστα, έχουν ήδη δώσει στη διάταξη το παρατσούκλι «Εργοστάσιο σωματιδίων Χιγκς», αφού θα μπορεί να παράγει μεγάλες ποσότητες μποζονίων Χιγκς, δηλαδή των σωματιδίων που προσδίδουν μάζα στους «δομικούς λίθους» της ύλης και ανακαλύφθηκαν στο CERN. Σύμφωνα με την πρόταση του IHEP, ο επιταχυντής θα αποτελείται από ένα κυκλικό τούνελ με μήκος 50-100 χιλιομέτρων, στο εσωτερικό του οποίο θα επιταχύνονται δέσμες ηλεκτρονίων και ποζιτρονίων, ώστε να συγκρουσθούν μεταξύ τους. Παρόλο που η κινεζική κυβέρνηση δεν έχει ακόμη δώσει την έγκρισή της, οι ερευνητές είναι αισιόδοξοι πως η πρώτη φάση κατασκευής του μηχανήματος θα μπορούσε να ξεκινήσει το 2021. Αν και ο LHC επιβεβαίωσε πειραματικά την ύπαρξη του μποζόνιου Χιγκς, γνωστού και ως «σωματίδιου του Θεού», ίσως να μην είναι πιθανό να μπορεί να παράγει μεγάλες ποσότητες του σωματιδίου. Έτσι, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον επιταχυντή του CERN, το μηχάνημα στην Κίνα υπόσχεται να ανοίξει νέους ορίζοντες στους επιστήμονες. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, δεν λείπουν οι φωνές που διατείνονται πως τα κεφάλαια θα πρέπει να διατεθούν σε άλλες ερευνητικές περιοχές, για ανακαλύψεις που θα έχουν πιο άμεσο κοινωνικό όφελος. Παράλληλα, ακόμη και Κινέζοι φυσικοί υποστηρίζουν πως έχει φθάσουν στα όριά της οι μελέτες μέσω των συγκρούσεων δεσμών από σωματίδια σε υψηλές ενέργειες, με συνέπεια να αμφισβητούν την πιθανότητα να προκύψουν νέες ανακαλύψεις από έναν ισχυρότερο επιταχυντή. Όσον αφορά το τελευταίο επιχείρημα, πάντως, το Ινστιτούτο Υψηλών Ενεργειών (IHEP) στο Πεκίνο ίσως σύντομα βρει πολύτιμο «σύμμαχο» στον LHC του CERN. Ο λόγος είναι πως στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων εντοπίσθηκαν στα τέλη της περασμένης χρονιάς ενδείξεις για την ύπαρξη ενός καινούριου σωματιδίου, το οποίο μάλιστα ενδέχεται να παραπέμπει σε μία θεωρία που να ξεπερνά το Καθιερωμένο Πρότυπο, δηλαδή το καθιερωμένο μοντέλο της φυσικής που περιγράφει όλα τα γνωστά στοιχειώδη σωμάτια και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, εκτός από τη βαρύτητα. Επομένως, αν όντως επαληθευτούν αυτές οι ενδείξεις, τότε είναι πιθανό να ανοίγει τον δρόμο για μία ακόμη πληρέστερη περιγραφή των «συστατικών» της ύλης και των θεμελιωδών δυνάμεων. Μία εξέλιξη που, αν όντως συμβεί, θα επηρεάσει σημαντικά την απόφαση των κινεζικών κρατικών αρχών. http://www.naftemporiki.gr/story/1106869/kinezika-sxedia-gia-enan-epitaxunti-me-teratodi-isxu Η μουσική των σωματιδίων που ανιχνεύονται στον LHC Το πρόγραμμα Quantizer μεταφράζει τα γεγονότα που συλλέγει ο ανιχνευτής ATLAS σε μελωδίες techno, jazz, pop και rock. Επινοήθηκε από την Juliana Cherston φοιτήτρια στο Media Lab του MIT και υλοποιήθηκε σε συνεργασία με τον Ewan Hill υποψήφιο διδάκτορα από το πανεπιστήμιο της Victoria. To Quantizer χρησιμοποιεί τα δεδομένα που ανεβάζει στο διαδίκτυο ο ανιχνευτής ATLAS, ταυτόχρονα με την εξέλιξη του πειράματος. Ανάλογα με το είδος των σωματιδίων, την ενέργειά τους, την κατανομή τους στο χώρο κ.ο.κ. τα δεδομένα μετατρέπονται σε μουσικές νότες. Για παράδειγμα οι χαμηλές νότες, που ακούγονται συχνότερα σε σχέση με τις υψηλές, αντιστοιχούν σε σωματίδια με χαμηλότερες ενέργειες. Tον περασμένο Ιούλιο το Quantizer έδωσε την πρώτη του παράσταση της στο φεστιβάλ Jazz στο Montreux (The Physics of Music and the Music of Physics event). Ακούστε λοιπόν την μουσική των σωματιδίων που ανιχνεύονται κατά τη διάρκεια των πειραμάτων στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων ΕΔΩ: http://quantizer.media.mit.edu Εννοείται πως όλα τα παραπάνω δεν έχουν καμία φυσική ή άλλη βαθυστόχαστη σημασία. Η «καλύτερη μουσική» για τα αυτιά των φυσικών είναι τα διαγράμματα που προκύπτουν από την ανάλυση των δεδομένων όπως: https://physicsgg.me/2013/03/07/περισσότερα-δεδομένα-για-το-μποζόνιο-hig/ και όταν εμφανίζονται «καρούμπαλα», όπως αυτό που φαίνεται στην εικόνα, αισθάνονται βασιλιάδες τουλάχιστον για μια νύχτα: http://physicsgg.me/2016/05/20/%ce%b7-%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%8d%ce%bf/

Ένα πάλσαρ στο εξώφυλλο άλμπουμ των Joy Division. Bουλευτής του κυβερνώντος κόμματος εμφανίστηκε σήμερα στη βουλή φορώντας ένα t-shirt σαν αυτό της εικόνας, προκαλώντας πολλά και ειρωνικά σχόλια τα οποία μπορείτε εύκολα να αναζητήσετε αλλού στο διαδίκτυο. Σε πολλούς δημιουργήθηκε η απορία για το τι παριστάνει αυτή η εικόνα. Πρόκειται για το εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ του γνωστού ροκ συγκροτήματος Joy Division, με τίτλο “Unknown Pleasures”(1979). Το συγκρότημα διαλύθηκε το 1980 μετά την αυτοκτονία του Ian Curtis, αλλά θεωρείται – παρά τη μικρή χρονική του διάρκεια – ως ένα από τα σημαντικά γκρουπ στον χώρο της ροκ μουσικής. To γράφημα στο εξώφυλλο του δίσκου έχει άμεση σχέση με την ραδιοαστρονομία. Δημιουργήθηκε από τον αστρονόμο Harold D. Craft στο πλαίσιο της διδακτορικής του διατριβής με τίτλο «Radio Observations of the Pulse Profiles and Dispersion Measures of Twelve Pulsars» (Σεπτέμβριος 1970). Η εικόνα δημοσιεύθηκε αργότερα στην εγκυκλοπαίδεια αστρονομίας του Καίμπριτζ απ’ όπου προέκυψε η έμπνευση για το εξώφυλλο του άλμπουμ των Joy Division. Πρόκειται για την αναπαράσταση των ραδιοσυχνοτήτων από το πρώτο πάλσαρ που παρατηρήθηκε το 1967. Η ανακάλυψη έγινε στο ραδιοτηλεσκόπιο Καίμπριτζ από την Jocelyn Bell Burnell και τον Antony Hewish. Υπενθυμίζεται ότι η παρατηρούμενη περιοδικότητα της εκπομπής ακτινοβολίας από αυτά τα άστρα, οδήγησε αρχικά στην εξέταση του ενδεχόμενου να πρόκειται για προσπάθειες εξωγήινων να επικοινωνήσουν με άλλους πολιτισμούς. Σύντομα όμως έγινε αντιληπτό ότι πρόκειται για αστέρες νετρονίων και η περιοδικότητα της ουράνιας ραδιοπηγής οφείλεται στην ταχύτατη περιστροφή του άστρου γύρω από τον εαυτό του. Το πάλσαρ είναι ένα άστρο νετρονίων, εκεί όπου καταλήγει ένα άστρο όταν πεθαίνει αφού έχει εξαντλήσει τα πυρηνικά του καύσιμα και η μάζα του κυμαίνεται στο εύρος ΜΉλιου<Μ≤20·ΜΉλιου. Διαφορετικά καταλήγει σε λευκό νάνο ή μαύρη τρύπα, ανάλογα με την μάζα του. Οι πάλσαρ περιστρέφονται ταχύτατα και εκπέμπουν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία η οποία καταγράφεται στη Γη ως αλληλουχία περιοδικών παλμών. Το όνομα pulsar προέρχεται από την έκφραση PULSating STAR (παλλόμενος αστέρας). Καθώς το πάλσαρ περιστρέφεται εκπέμπει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία στο διάστημα σαν ένας φάρος. Αλλά οι παλμοί που ανιχνεύονται είναι ακανόνιστοι, δεν έχουν την ξεκάθαρη καμπανοειδή μορφή που δείχνει η προηγούμενη κινούμενη εικόνα, αλλά την «μπερδεμένη» μορφή του εξώφυλλου “Unknown Pleasures»: Πολλοί ερευνητές πρότειναν ότι οι μεταβολές στο σχήμα των παλμών μπορεί να οφείλονται στις εσωτερικές μεταβολές στον κώνο των εκπομπών. Στο επόμενο σχήμα φαίνονται μερικές εξιδανικευμένες μορφές, που θα μπορούσαν να γίνουν ακόμα πιο περίπλοκες αν ληφθούν υπόψη περισσότερες λεπτομέρειες και παρεμβολές από τον ηλιακό άνεμο.Αν και υπάρχουν διαφορές από παλμό σε παλμό, το μέσο σχήμα που προκύπτει για περίπου ένα λεπτό είναι χαρακτηριστικό για κάθε ξεχωριστό πάλσαρ. Πως μπορούμε να «διαβάσουμε» ένα διάγραμμα σαν αυτό που περιέχεται στο εξώφυλλο του άλμπουμ των Joy Division; Ο χρόνος για κάθε καμπύλη ξεκινά από τα αριστερά προς τα δεξιά και οι διαδοχικοί παλμοί στοιβάζονται από κάτω προς τα πάνω. Οι κορυφές παριστάνουν τα σχετικώς πιο ισχυρά ραδιοσήματα. Το συγκεκριμένο διάγραμμα παριστάνει τα δεδομένα που συλλέχθηκαν στη συχνότητα των 318 ΜHz. H επόμενη κινούμενη εικόνα αναδεικνύει κατά κάποιο τρόπο αυτή τη διαδικασία, όχι όμως με τον ακριβή χρονισμό. Οι παλμοί προκύπτουν κάθε 1,337 δευτερόλεπτα, αλλά διαρκούν μερικά εκατοστά του δευτερολέπτου. Και αφού ξεκαθαρίστηκε κάπως το μυστηριώδες γράφημα στο εξώφυλλο του άλμπουμ «Unknown Pleasures» των Joy Division, ας ακούσουμε το περιεχόμενό του: https://www.youtube.com/watch?v=wVvoQIdD80U http://physicsgg.me/2016/05/22/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%ac%ce%bb%cf%83%ce%b1%cf%81-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b5%ce%be%cf%8e%cf%86%cf%85%ce%bb%ce%bb%ce%bf-%ce%ac%ce%bb%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bc-%cf%84%cf%89%ce%bd-joy-division/

Λευκός νάνος κατασπαράζει τον γείτονα του. Ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο εντόπισαν ερευνητές από τη Βρετανία. Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο VLT στη Χιλή παρατήρησαν το δυαδικό σύστημα J1433 που βρίσκεται σε απόσταση 730 ετών φωτός μακριά από εμάς. Το σύστημα αποτελείται από ένα λευκό νάνο (ένα απομεινάρι ενός άστρου παρόμοιου με τον Ήλιο) γύρω από τον οποίο περιστρέφεται ένα άλλο άστρο η μάζα του οποίου είναι περίπου η μισή από αυτή του Δία. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτό το άστρο περιστρέφεται γύρω από τον λευκό νάνο κάθε 78 λεπτά. Το πιο εντυπωσιακό εύρημα όμως είναι ότι ο λευκός νάνος… κανιβαλίζει τον γείτονα του. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο λευκός νάνος έχει ήδη καταφέρει να αποσπάσει το 90% του άλλου άστρου το οποίο μετατρέπεται σε ένα καφέ νάνο. Με τον όρο καφέ νάνο περιγράφονται τα κοσμικά σώματα που δεν είναι ούτε άστρα ούτε πλανήτες αλλά θεωρούνται «αποτυχημένα» άστρα. Η μελέτη του φαινομένου θα αναμένεται να αποκαλύψει πολλά άγνωστα δεδομένα για το τι συμβαίνει στα δυαδικά συστήματα όπου το ένα άστρο δέχεται την επίθεση του άλλου. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500078313

Νέες ενδείξεις ότι ο δορυφόρος Ευρώπη είναι «φιλόξενος» στη ζωή. Νέα μελέτη ενισχύει ακόμη περισσότερο την πιθανότητα να έχουν αναπτυχθεί μορφές ζωής στους ωκεανούς της Ευρώπης, ενός από τους δορυφόρους του Δία. Έτσι, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα η εκτίμηση που έχει κάνει εδώ και χρόνια η ΝΑΣΑ, σύμφωνα με την οποία ο συγκεκριμένος δορυφόρος είναι αυτή τη στιγμή η πλέον πιθανή περιοχή όπου ενδέχεται να ανακαλυφθούν σημάδια ζωής στο ηλιακό μας σύστημα. Η έρευνα επικεντρώνεται στους ωκεανούς με αλμυρό νερό που, όπως όλα δείχνουν, βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια του δορυφόρου. Σύμφωνα με αυτήν, η χημική τους ισορροπία δείχνει να είναι παρόμοια με αυτήν των γήινων ωκεανών. Κάτι που σημαίνει πως οι ποσότητες υδρογόνου και οξυγόνου θα πρέπει να είναι αρκετές για την ανάπτυξη ζωής, ακόμη και χωρίς ηφαιστειακή δραστηριότητα. «Μελετάμε τον εξωγήινο ωκεανό με τις μεθόδους που αναπτύχθηκαν για να κατανοηθεί η κυκλοφορία ενέργειας και θρεπτικών συστατικών στους αντίστοιχους σχηματισμούς του πλανήτη μας», λέει στο σάιτ της ΝΑΣΑ ο Στιβ Βανς, επικεφαλής της ομάδας από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης (JPL) που πραγματοποίησε την έρευνα. «Η ανακύκλωση του οξυγόνου και του υδρογόνου στον ωκεανό της Ευρώπης θα παίζει καταλυτικό ρόλο στη χημεία του δορυφόρου και στις ενδεχόμενες μορφές ζωής που υπάρχουν εκεί, όπως συμβαίνει και στη Γη», προσθέτει. Για να κατανοήσουν τον συγκεκριμένο μηχανισμό, η ομάδα σύγκρινε την Ευρώπη και τη Γη, με κριτήριο τη δυνατότητα παραγωγής υδρογόνου και οξυγόνου. Στο πλαίσιο της μελέτης, εστίασαν μόνο στις διαδικασίες που δεν προϋποθέτουν ηφαιστειακή δραστηριότητα. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα θεωρείται μία διεργασία που «πυροδότησε» την ανάπτυξη ζωής στη Γη. Ωστόσο, η ομάδα ήθελε να διαπιστώσει αν αυτό θα μπορούσε να συμβεί αποκλειστικά από παθητικές διαδικασίες, που λαμβάνουν χώρα στον δορυφόρο. Έτσι, προς έκπληξή τους, συμπέραναν πως αυτό το σενάριο είναι πιθανό. Πιο συγκεκριμένα η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Geophysical Research, δείχνει πως οι ποσότητες οξυγόνου και υδρογόνου θα ήταν παρόμοιες στους δύο «κόσμους». Στον πλανήτη μας, οι ωκεανοί παράγουν υδρογόνο καθώς το αλμυρό νερό διεισδύει σε ρωγμές του γήινου φλοιού και αντιδρά με τα ορυκτά για να παράγει το συγκεκριμένο αέριο και θερμότητα – δύο σημαντικά «συστατικά» για την ανάπτυξη ζωής. Στην περίπτωση της Ευρώπης, με βάση τον τρόπο που ο δορυφόρος ψύχθηκε από την εποχή της δημιουργίας του, οι επιστήμονες βρήκαν πως υπάρχουν πολλές πιθανότητες να υπάρχουν ανάλογες ρωγμές σε βάθος έως και 25 χιλιομέτρων – περίπου πέντε φορές βαθύτερα από τις ρωγμές στο γήινο φλοιό. Με άλλα λόγια, είναι εύλογη η υπόθεση δημιουργίας υδρογόνου στον δορυφόρο, καθώς το νερό του ωκεανού εισέρχεται σε αυτές τις ρωγμές. Όσον αφορά το οξυγόνο, οι επιστήμονες συμπέραναν πως μία διαδικασία που συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες είναι η διάσπαση μορίων νερού, στην παγωμένη επιφάνεια του δορυφόρου, από την κοσμική ακτινοβολία. Οι ερευνητές προέβλεψαν ότι αυτά τα στοιχεία στη συνέχεια θα ανακυκλώνονταν πίσω στα βάθη των ωκεανών. Επομένως, αν υπάρχουν στην Ευρώπη επαρκείς ποσότητες οξυγόνου και υδρογόνου, ο «χαμένος κρίκος» πλέον είναι οι ενδεχόμενες μορφές ζωής. «Η ύπαρξη μικροοργανισμών και βιολογικών διεργασιών είναι ένα σημαντικό κίνητρο για την εξερεύνηση της Ευρώπης», σημειώνει ο Κέβιν Χαντ, ένας από τους ερευνητές. Η ΝΑΣΑ σχεδιάζει μία μη επανδρωμένη αποστολή, η οποία θα «επισκεφθεί» τον δορυφόρο τη δεκαετία του 2020. Μέχρι να βρεθεί εκεί ένα διαστημόπλοιο, το οποίο θα αναζητήσει τι υπάρχει κάτω από τον πάγο, δεν μπορεί να δοθεί τελεσίδικη απάντηση. Προς το παρόν, πάντως, οι επιστήμονες θέλουν να μελετήσουν τις πιθανότητες ύπαρξης και άλλων «συστατικών» που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη ζωής. Έτσι, το επόμενο βήμα είναι να δημιουργήσουν μοντέλα που θα δείχνουν κατά πόσο είναι πιθανό να υπάρχουν ανάλογοι «κύκλοι» άλλων χημικών στοιχείων, όπως του άνθρακα, του αζώτου, του φωσφόρου και του θείου. http://www.naftemporiki.gr/story/1105468/nees-endeikseis-oti-o-doruforos-europi-einai-filoksenos-sti-zoi

Παύλος Αλιβιζάτος: O Έλληνας καθηγητής που βράβευσε ο Ομπάμα. Από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα βραβεύτηκε ο διακεκριμένος επιστήμονας Παύλος Αλιβιζάτος με καταγωγή από την Κεφαλονιά, στις 19 Μαΐου 2016. Ο κ. Αλιβιζάτος είναι καθηγητής των Νανοεπιστημών και της Νανοτεχνολογίας στο Berkeley και πρώην διευθυντής του Berkeley National Laboratory Lawrence (Berkeley Lab). Ελαβε το Εθνικό Μετάλλιο των Επιστημών (National Medal of Science), που είναι η υψηλότερη τιμή στις ΗΠΑ για τα επιτεύγματα στους τομείς της επιστημονικής έρευνας. Ο Παύλος Αλιβιζάτος βρίσκεται ανάμεσα στους «πατέρες της νανοεπιστήμης», λόγω της πρωτοποριακής έρευνάς του στις τεχνητές νανοδομές. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ανάφερε στην ομιλία του για τον Έλληνα καθηγητή: «Το Εθνικό Μετάλλιο των Επιστημών απονέμεται στον Παύλο Αλιβιζάτο από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και το Lawrence Berkeley National Lab. Για την θεμελιακή συνεισφορά του στον τομέα των νανοεπιστημών, για την ανάπτυξη των νανοκρυστάλλων ως δομικό στοιχείο των νανοτεχνολογιών, και για την ηγεσία του στην κοινότητα των νανοεπιστημών”. Ο Κεφαλλονίτης καθηγητής είναι ο 15ος καθηγητής του Berkeley που λαμβάνει το Εθνικό Μετάλλιο των Επιστημών, το οποίο θεσπίστηκε από το Κογκρέσο το 1959 ως ένα Προεδρικό βραβείο. Στην πεντάδα των κορυφαίων χημικών της περασμένης δεκαετίας Ο Παύλος Αλιβιζάτος είναι διακεκριμένος καθηγητής των Νανοεπιστημών και της Νανοτεχνολογίας στο Berkeley και πρώην διευθυντής του Berkeley National Laboratory Lawrence (Berkeley Lab). Επίσης, διευθύνει το Ινστιτούτο Kavli Energy Nanosciences (ENSI), και κατέχει έδρες στα τμήματα της Επιστήμης Υλικών και Χημείας. Επιπλέον, είναι ένας από τους ιδρυτές δύο εξεχουσών εταιρειών νανοτεχνολογίας, των Nanosys και Quantum Dot Corp. Ήταν ένας από τους βασικούς διεκδικητές του Νόμπελ Χημείας για το 2013. Ποιος είναι ο Παύλος Αλιβιζάτος Γεννήθηκε το 1959 στο Σικάγο των ΗΠΑ, αλλά σε ηλικία 10 ετών έχασε τη μητέρα του και πέρασε τα εφηβικά του χρόνια στην Ελλάδα, στην οικογένεια ενός θείου του. Αποφοίτησε από ελληνικά σχολεία και μετά το λύκειο, επέστρεψε στις ΗΠΑ, όπου πήρε πτυχίο Χημείας από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο το 1981 και Διδακτορικό στη Φυσική Χημεία από το Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ το 1986. Η αλματώδης πρόοδός του, τον οδήγησε στην πρώτη πεντάδα των 100 κορυφαίων χημικών της περασμένης δεκαετίας στη λίστα που έχει καταρτίσει η βιβλιομετρική εταιρεία Τόμσον-Ρόιτερς. Ειδικότητα του επιστήμονα κ. Αλιβιζάτου είναι οι νανοκρύσταλλοι, δηλαδή μικροί κρύσταλλοι διάφορων υλικών με διαστάσεις μερικά νανόμετρα, όπου ένα νανόμετρο, ισοδυναμεί με 1 δισεκατομμυριοστό του μέτρου. Οι νανοκρύσταλλοι έχουν πολλές και σημαντικές εφαρμογές στην τεχνολογία, οι σημαντικότερες ίσως από τις οποίες είναι η κατασκευή φωτοβολταϊκών στοιχείων χαμηλού κόστους και συσκευών τεχνητής φωτοσύνθεσης. Το 2014 βραβεύθηκε με τον Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής από την Ελλάδα για τη συνεισφορά του στην Επιστήμη. Στην τελετή που έλαβε χώρα στην ελληνική πρεσβεία στην Ουάσινγκτον, ο πρέσβης της Ελλάδας στις ΗΠΑ, Χρίστος Παναγόπουλος εξήρε την εργασία και τις διακρίσεις του ελληνοαμερικανού επιστήμονα, που έχει χαρακτηριστεί μάλιστα ως «ένας από τους πατέρες της Νανοεπιστήμης». «Είναι τιμή μου να λαμβάνω αυτό το βραβείο από την γενέτειρά μου, Ελλάδα. Μορφώθηκα στην Ελλάδα και τα χρόνια που πέρασα εκεί, άλλαξαν τη ζωή μου για πάντα», χαρακτηριστικά ανέφερε ο καθηγητής Παύλος Αλιβιζάτος. http://www.pronews.gr/portal/20160523/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CF%80%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%B6%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82-o-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CF%81%CE%AC%CE%B2%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B5-%CE%BF-%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BC%CE%B1-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C Ελληνίδα ερευνήτρια αναπτύσσει νέα μέθοδο ανοσοθεραπείας του καρκίνου. Ερευνητές από τη Σουηδία - με την καθοριστική συμβολή μιας Ελληνίδας- αναπτύσσουν μια νέα τεχνική ανοσοθεραπείας του καρκίνου. Η μέθοδος βασίζεται στη δημιουργία αντισωμάτων που αναπρογραμματίζουν τα μακροφάγα κύτταρα στους όγκους, ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς να μπορεί να αναγνωρίσει καλύτερα και να εξοντώσει αποτελεσματικότερα τα καρκινικά κύτταρα. Η νέα τεχνική μπορεί να οδηγήσει σε μια νέου τύπου θεραπεία και επίσης να προσφέρει ένα νέο σημαντικό διαγνωστικό εργαλείο, ιδίως για τους καρκίνους του μαστού και του δέρματος (μελανώματος). Αντίθετα με άλλες μορφές αντικαρκινικής θεραπείας, η ανοσοθεραπεία δεν στοχεύει στον ίδιο τον όγκο, αλλά σε συγκεκριμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, ώστε να ενισχύσει τον αμυντικό και καταστροφικό ρόλο τους. Οι ερευνητές του ιατρικού Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκόλμης, με επικεφαλής την 'Αννα-Μαρία Γεωργουδάκη και υπό την εποπτεία του καθηγητή Μίκαελ Κάρλσον του Τμήματος Μικροβιολογίας και Κυτταρικής Βιολογίας, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας "Cell Reports". Τα έως τώρα πειράματα σε ζώα αφήνουν πολλές υποσχέσεις, ενώ ελπίζουμε μελλοντικά να ακολουθήσουν κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους. Συνήθως η αντικαρκινική ανοσοθεραπεία «δουλεύει» με τα Τ-λεμφοκύτταρα, όμως δεν πετυχαίνει πάντα την επιθυμητή ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού. Γι' αυτό, αυτή τη φορά οι ερευνητές έστρεψαν την προσοχή τους στα μακροφάγα, τα οποία συνήθως καταπολεμούν τις λοιμώξεις. Μία κατηγορία μακροφάγων μέσα στους όγκους εμποδίζει τα Τ-λεμφοκύτταρα και άλλα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος να επιτελέσουν τον προστατευτικό ρόλο τους. Καταφέρνοντας όμως να αναπρογραμματίσουν τα εν λόγω μακροφάγα χάρη σε ένα αντίσωμα, οι ερευνητές πέτυχαν να σταματήσουν την ανάπτυξη και την εξάπλωση των όγκων σε ποντίκια. Τα ίδια μακροφάγα κύτταρα υπάρχουν στους όγκους των μαστών και του δέρματος των ανθρώπων, οπότε η νέα μέθοδος δημιουργεί ελπίδες για μια νέα θεραπεία, σε συνδυασμό με άλλες ανοσοθεραπείες. Η 'Αννα-Μαρία Γεωργουδάκη αποφοίτησε το 2008 από το τμήμα Βιοιατρικής του Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης με μεταπτυχιακό στις ιατρικές επιστήμες. Επίσης έχει παρακολουθήσει 2 εξάμηνα σπουδών από το Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και πήρε το διδακτορικό της στην αντικαρκινική ανοσοθεραπεία από το ινστιτούτο Καρολίνσκα το 2015, ενώ από τις αρχές του 2016 είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Ροκεφέλλερ. http://www.pronews.gr/portal/20160523/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%80%CF%84%CF%8D%CF%83%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%BC%CE%AD%CE%B8%CE%BF%CE%B4%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%83%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C

Ανακαλύφθηκε ο πιο αχνός γαλαξίας του σύμπαντος. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε τον πιο αχνό γαλαξία του πρώιμου σύμπαντος που έχει ποτέ βρεθεί, σε απόσταση σχεδόν 13 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το ισχυρό διαμέτρου δέκα μέτρων τηλεσκόπιο Κεκ στη Χαβάη και έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής "The Astrophysical Journal Letters". Ο γαλαξίας παρατηρήθηκε όπως ήταν μερικές μόνο εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά τη γέννηση του σύμπαντος με την «Μεγάλη Έκρηξη». Είναι μικρός, καθώς η αστρική μάζα του είναι μόλις το 1% του δικού μας γαλαξία. Η ανίχνευση του μακρινού στον χώρο και στον χρόνο, μικρού και αχνού γαλαξία έγινε τη βοήθεια της τεχνικής του βαρυτικού φακού, η οποία κατέστησε δυνατό να εντοπισθεί ο πανάρχαιος γαλαξίας, ο οποίος ήταν κρυμμένος πίσω από έναν άλλο πιο κοντινό. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/anakalyfthike_o_pio_axnos_galaksias_tou_sympantos-64378519/

Hoba: Ο μεγαλύτερος μετεωρίτης που έπεσε στη Γη. Ο μετεωρίτης Hoba βρίσκεται στο αγρόκτημα «Hoba West», στη Ναμίμπια. Ανακαλύφθηκε από τον αγρότη Jacobus Hermanus Brits ενώ όργωνε το χωράφι του το 1920. Ο μετεωρίτης ανασκάφηκε αμέσως, αλλά λόγω του ότι είναι τεράστιος -ζυγίζει περίπου 60 τόνους- δεν μετακινήθηκε ποτέ. Ο μετεωρίτης Hobe δεν είναι μόνο ο μεγαλύτερος γνωστός μετεωρίτης, αλλά και η το πιο μεγάλο κομμάτι σιδήρου στην επιφάνεια της Γης. Πιστεύεται ότι έπεσε στην επιφάνεια της Γης πριν από 80.000 χρόνια. Παραδόξως, η πτώση του δε δημιούργησε κρατήρα. Έχει διαστάσεις 2,71 μετρα επι 0,91 μέτρα. Το 1920 εκτιμήθηκε ότι ζυγίζει 66 τόνους. Η διάβρωση, η επιστημονική δειγματοληψία και ο βανδαλισμός μείωσαν τον όγκο του στους περίπου 60 τόνους. Το 1955 ανακηρύχτηκε Εθνικό Μνημείο. Το 1988 το ίδρυμα Roumlssing χρηματοδότησε την αποκατάστασή του και τη διατήρησή του. Αργότερα την ίδια χρονιά, εγκαινιάστηκε ένα τουριστικό κέντρο. http://www.pronews.gr/portal/20160522/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/hoba-%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CF%80%CE%B5%CF%83%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C Μετεωρίτης χτυπά πόλη του Μεξικό και προκαλεί τρόμο! Αυτό το συγκλονιστικό βίντεο δείχνει τη στιγμή που ένας τεράστιος μετεωρίτης σκίζει τον ουρανό, ταρακουνάει σπίτια και προκαλεί μια σειρά από εκρήξεις. Πέντε πολιτείες στο Μεξικό επηρεάστηκαν από την επίδρασή του. Το φαινόμενο καταγράφηκε στο κεντρικό Μεξικό και μελετήθηκε από τον αστρονόμο Jose Ramon Valdes, επικεφαλής του Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής. Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ο επιστήμονας εξήγησε ότι η βολίδα θεωρήθηκε από πολλούς ότι ήταν μετεωρίτης. «Επειδή δεν επηρέασε τη Γη, αλλά πέρασε μέσα από την ατμόσφαιρα, δεν ήταν τεχνικά ένα μετεωρίτης», εξήγησε ο Valdes και συνέχισε: «Ηταν η αλληλεπίδραση με την ατμόσφαιρα που προκάλεσε το κρουστικό κύμα το οποίο πέρασε μέσα από τον αστεροειδή. Ηταν αυτό δηλαδή που αισθάνθηκα εγώ και οι κάτοικοι του Μεξικό». Επεσήμανε επίσης ότι αν και η έκρηξη που σημειώθηκε ακούστηκε σαν να ήταν κοντά ο μετεωρίτης εικάζεται ότι πέρασε σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από τη Γη. «Η πορεία των μεγάλων αστεροειδών μπορεί να διακριθεί. Το πρόβλημα είναι με τους μικρούς αστεροειδείς που δεν είναι ορατοί. Αυτά τα αντικείμενα είναι απομεινάρια του ηλιακού συστήματος του πλανήτη μας. Ενας μεγάλος αστεροειδής θα μπορούσε να κατεδαφίσει και να εξαφανίσει μια πόλη. Υπάρχουν πολλοί, αλλά λίγοι φθάνουν στο έδαφος. Είναι πολύ πιθανό η έκρηξη να οφείλεται σε ένα μετεωρίτη που εισέρχεται στην ατμόσφαιρα της Γης. Δεν έχουν αναφερθεί περιστατικά, που σημαίνει ότι είναι πιθανό να μην φτάσει ποτέ στο έδαφος». Η φωτοβολίδα καταγράφηκε από την πλατφόρμα SkyAlert, η οποία προειδοποιεί για τα φυσικά φαινόμενα. Ο κάτοικος της πόλης Puebla, Eduardo Bravo είπε για το φαινόμενο που βίωσε: «Ο ουρανός φωτίστηκε. Για λίγα δευτερόλεπτα ήταν σαν να μας χτύπησε κεραυνός ή πύραυλος». Η Πολιτοφυλακή είπε πως δεν προκλήθηκαν υλικές ζημιές. https://www.youtube.com/watch?v=-Y-SAOmTEko http://www.pronews.gr/portal/20160524/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87%CF%84%CF%85%CF%80%CE%AC-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%AF-%CF%84%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Satellite "Lomonosov" Το Διαστημικο οχημα (SC) "Lomonosov", που ξεκίνησε στις 28 Απριλίου, 2016, άρχισε να μεταδίδει επιστημονικές πληροφορίες. Έλαβε τις πρώτες εικόνες από τις κάμερες εξαιρετικά ευρύ οπτικου πεδίου, - ένα πρωτότυπο των μελλοντικών αλάρμ των αστεροειδων του διαστημικού συστήματος και την πρόληψη των συγκρούσεων με τεχνητα αντικείμενα. Ήδη στα πρώτα καρέ καταγράφονται δεκάδες διαστημόπλοια που φέρουν από δορυφόρους ή θραύσματα τους . Στο μέλλον, τα μέσα αυτά επί του σκάφους "Lomonosov" θα είναι μέρος ενός ενιαίου, ολοκληρωμένου συστηματος με επίγεια υποδομή, το σύστημα των ρομποτικών τηλεσκοπίων State University "Master", καθιστώντας το μερος του διαστημικού τμήματος της. Εκτός από την παρακολούθηση των επικίνδυνων αντικειμένων φυσικής και τεχνητής προέλευσης, οι πληροφορίες συσκευών "σοκ" θα χρησιμοποιηθεί για τις εκρήξεις ακτίνων-γ στο ορατό φάσμα. Το Επιστημονικο διαστημόπλοιο (SC) «Λομονόσοφ» δημιουργήθηκε με απόφαση του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας και της MSU JSC "Επιχείρηση" VNIIEM »και έχει σχεδιαστεί για να πραγματοποιήσει επιστημονικά πειράματα για τη μελέτη μεταβατικών φαινομένων του φωτός *, τα χαρακτηριστικά ακτινοβολίας της μαγνητόσφαιρας της Γης και βασική κοσμολογική έρευνα. Το διαστημικό σκάφος είναι εξοπλισμένο με διαστημικό τηλεσκόπιο για να μετρηθεί η σύνθεση και το ενεργειακό φάσμα και των χημικών των κοσμικών ακτίνων εξαιρετικά υψηλής ενέργειας από την τροχιά της Γης. Επιπλέον, τα συστήματα του οχήματος επί του σκάφους ειναι και για τη μελέτη των κοσμικών εκρήξεων ακτίνων γάμμα και κοντά στην μαγνητόσφαιρα της Γης. (Οι Παροδικές εκλάψεις φωτος * - οι γρήγορες λάμψεις φωτός στο υπεριώδες μέρος της ανώτερης ατμόσφαιρας της Γης σε υψόμετρο περίπου 100 χλμ. Μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου απελευθερώνεται ενέργεια πολλών megajoules. Αυτά τα φαινόμενα μπορεί να επεκταθεί για δεκάδες χιλιόμετρα και να δημιουργήσει ένα δυνητικό κίνδυνο για διαστημικούς πυραύλους. Η φύση αυτών των φαινομένων είναι τώρα το αντικείμενο επιστημονικής συζήτησης. Το φαινόμενο εχει ανεπαρκώς μελετηθεί.) http://www.roscosmos.ru/22237/

"Ρωσική Διαστημική» Η Rocket and Space Corporation "Energia" για πρώτη φορά στην ιστορία της έχει επιτρεψει το διαστημόπλοιο «Βοστόκ» του Γιούρι Γκαγκάριν να παρουσιασθει στο ευρύ κοινό. Μοναδικό έκθεμα στο Μουσείο της Μόσχας Multimedia Art (Mamm), όπου έγινε το βασικό εκθεμα στην έκθεση «Ρωσική Διαστημική». Η διαστημοσυσκευή διαστημόπλοιο «Βοστόκ» δεν άφησε την επικράτεια της εταιρείας από τον Απρίλιο του 1961, όπου είχε ληφθεί αμέσως μετά την θρυλική πτήση. Το διαστημικό σκάφος προσεδάφισης "Vostok" τον Απρίλιο του 1961, σχεδόν αμέσως μετά την πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν λήφθηκε σε ένα υπόστεγο ενός από τα κτίρια στο έδαφος της OKB-1 (τώρα RSC «Energia»). http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_05-18_1.html "Soyuz MS" Η εκτόξευση του TPK "Soyuz "MS-01 » έχει προγραμματιστεί για τις 24 του Ιούνη του 2016. Το πρώτο επανδρωμένο διαστημόπλοιο της νέας τροποποίησης "MS θα παραδώσει στον ISS το διεθνές πλήρωμα που αποτελείται από διοικητή τον κοσμοναύτη Ανατόλι Ivanishin τον Ιάπωνα αστροναύτη Αυτό Onishi και τον αστροναύτη της NASA Kathleen Rubins. Το πλήρωμα ασφαλείας - Oleg Novitsky (Roscosmos), Τομ SAND (ESA) και η Πέγκυ Whitson (NASA).http://www.roscosmos.ru/22236/

Έλληνες ερευνητές πέτυχαν νέο ρεκόρ αποθήκευσης στις μνήμες PCM Έλληνες ερευνητές στο ερευνητικό κέντρο της IBM Research στην Ελβετία έκαναν ένα ακόμη βήμα βελτίωσης της επαναστατικής «μνήμης αλλαγής φάσης» (Phase-Change Memory - PCM), καταφέρνοντας να αποθηκεύσουν τρία μπιτ δεδομένων ανά κύτταρο αποθήκευσης (bit per cell), έναντι ενός μπιτ που ήταν έως τώρα το ρεκόρ. Η μνήμη PCM είναι ένα είδος μη-πτητικής μνήμης RAM, που εκμεταλλεύεται τις ιδιότητες της υάλου από χαλκογονίδια και η οποία φιλοδοξεί να αποτελέσει το αποθηκευτικό μέσο του μέλλοντος, επιτρέποντας ταχεία και εύκολη αποθήκευση και προσπέλαση δεδομένων σε κινητές συσκευές, στο Διαδίκτυο των Πραγμάτων κ.α. Τα τελευταία χρόνια, η μνήμη τύπου PCM έχει προσελκύσει το διεθνές ενδιαφέρον χάρη στις μεγάλες δυνατότητές της. Για παράδειγμα, αντίθετα με την μνήμη DRAM, δεν χάνει δεδομένα όταν απενεργοποιείται, ενώ αντέχει τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια κύκλους επανεγγραφής, έναντι μόνο 3.000 κύκλων ενός μέσου USF flash. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Ευάγγελο Ελευθερίου, επικεφαλής του τμήματος τεχνολογιών αποθήκευσης της IBM Research στη Ζυρίχη, έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε διεθνή συνάντηση στο Παρίσι για τις νέες μνήμες. Στην ερευνητική ομάδα συμμετείχαν επίσης οι Χαλάραμπος Ποζίδης και Νικόλαος Παπανδρέου. Η ΙΒΜ «ποντάρει» ιδιαίτερα στη μνήμη PCM, για την οποία οραματίζεται τόσο την αυτόνομη χρήση, όσο και την «υβριδική», δηλαδή σε συνδυασμό με μια μνήμη flash. Για παράδειγμα, το λειτουργικό σύστημα ενός «έξυπνου» κινητού τηλεφώνου θα μπορούσε να είναι αποθηκευμένο σε μνήμη PCM, ώστε η συσκευή να ξεκινά σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Αλλά και σε μεγαλύτερη κλίμακα, ολόκληρες βάσεις δεδομένων επιχειρήσεων και οργανισμών θα μπορούσαν να αποθηκευθούν σε μνήμες PCM, επιτρέποντας την ταχύτερη αναζήτηση δεδομένων. Επίσης οι αλγόριθμοι μηχανικής μάθησης θα μπορούσαν να «τρέχουν» ταχύτερα χάρη στις εν λόγω μνήμες. Οι ερευνητές της ΙΒΜ ανακοίνωσαν ότι για πρώτη φορά πέτυχαν να αποθηκεύσουν αξιόπιστα 3 bits per cell σε μια μνήμη PCM. Το πειραματικό «τσιπ» μνήμης PCM της ΙΒΜ συνδέεται με μια τυπική πλακέτα ολοκληρωμένου κυκλώματος. Όπως δήλωσε ο Ποζίδης, «η μνήμη PCM αποτελεί την πρώτη ενσάρκωση μιας καθολικής μνήμης που έχει ιδιότητες τόσο της DRAM, όσο και της flash, δίνοντας έτσι λύση σε μια από τις μεγάλες προκλήσεις της βιομηχανίας μας. Η αποθήκευση 3 bits per cell συνιστά σημαντικό ορόσημο, επειδή με αυτή τη χωρητικότητα το κόστος της PCM θα είναι σημαντικά μικρότερο της DRAM και θα προσεγγίσει εκείνο της flash". Ο Ε.Ελευθερίου αποφοίτησε από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών το 1979, πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Κάρλτον του Καναδά το 1985 και από το 1986 εργάζεται στην IBM Research. Έχει πάνω από 100 πατέντες στο ενεργητικό του και θεωρείται ένα από τα πιο εφευρετικά «μυαλά» της ΙΒΜ, έχοντας τιμηθεί με τις σχετικές διακρίσεις (IBM Fellow). Ο Χ.Ποζίδης αποφοίτησε από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών το 1994 και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Ντρέξελ των ΗΠΑ το 1998. Εργάζεται στην ΙΒΜ Research από το 2001, διευθύνοντας σήμερα την ομάδα συστημάτων μη-πτητικής μνήμης και έχοντας κατοχυρώσει πάνω από 55 πατέντες. Ο Ν.Παπανδρέου αποφοίτησε επίσης από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών το 1998, από όπου και πήρε το διδακτορικό του το 2004, ενώ εργάζεται στην IBM Research από το 2008, με έμφαση στις μνήμες PCM. http://www.pronews.gr/portal/20160518/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1/%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%AD%CF%84%CF%85%CF%87%CE%B1%CE%BD-%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CF%81%CE%B5%CE%BA%CF%8C%CF%81-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%82-pcm

Ολλανδοί φτιάχνουν φυτά που θα φυτρώνουν στον Άρη και το Φεγγάρι! Μία μέρα, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, θα υπάρχει ζωή στον Άρη, όμως δεν θα πρόκειται για Αρειανούς, αλλά για Γήινους οι οποίοι θα εγκατασταθούν στον Κόκκινο Πλανήτη. Την ίδια ώρα ερευνητές σε πανεπιστήμιο της Ολλανδίας έχουν καταφέρει να φτιάξουν φυτά τα οποία φυτρώνουν σε έδαφος ίδιο με αυτό του πλανήτη Άρη και της Σελήνης, με την ελπίδα όταν αποικιστεί ο Άρης να είναι δυνατή η καλλιέργεια της αρειανης γης. "Όταν ο άνθρωπος φτάσει στον Άρη και τη Σελήνη, τότε θα πρέπει να τρώει κάτι", σημειώνει ο ερευνητής Wieger Wamelink του πανεπιστημιου Wageningen της Ολλανδίας. Μάλιστα το πανεπιστήμιο για την έρευνά του προμηθεύτηκε από τη ΝΑSA πραγματικό χώμα από τη Σελήνη. Το 2013, για 100 κιλά χώμα από την Σελήνη οι Ολλανδοί πλήρωσαν 3.080 δολάρια. Ήδη ο Wamelink έχει καλλιεργήσει πατάτες, αρακά και κάρδαμο στο σεληνιακό έδαφος, με ιδιαίτερη επιτυχία. "Τα φυτά φυτρώνουν γρήγορα και πολύ καλά, μάλιστα ανθίζουν κιόλας", σημειώνει. Το μεγάλο στοίχημα είναι να καταφέρουν οι ερευνητές του ολλανδικού πανεπιστημίου να καλλιεργήσουν λαχανικά στο έδαφος του Άρη, αφού εκτός από το ότι δεν έχει... έρθει ακόμα στα χέρια τους (και στην Γη γενικότερα), είναι και δηλητηριώδες. http://www.pronews.gr/portal/20160518/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CE%AF-%CF%86%CF%84%CE%B9%CE%AC%CF%87%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%86%CF%85%CF%84%CE%AC-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1-%CF%86%CF%85%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AC%CF%81%CE%B9-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C

Επιβεβαιώνεται η θεωρία του Αϊνστάιν με τη δημιουργία του μεγαλύτερου 3D χάρτη του διαστήματος Ηταν 1905 όταν ο Αϊνστάιν δημοσίευε την θεωρία που θα έφερνε επανάσταση στον χώρο της φυσικής, αλλά και στην μελέτη του κόσμου. Την θεωρία της Ειδικής Σχετικότητας. Σε αυτή, ανάμεσα σε πολλά ακόμα συμπεράσματα, ο Αϊνστάιν ισχυρίστηκε πως η ταχύτητα του φωτός στο κενό είναι η ίδια για όλους τους παρατηρητές, ανεξάρτητα από την πηγή. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1915, προχώρησε στην Γενική Σχετικότητα, με την οποία αποδείκνυε πως η βαρύτητα είναι ουσιαστικά μια στρέβλωση του χωροχρόνου. Οι θεωρίες του Αϊνστάιν έδωσαν ένα μεγάλο πάτημα στους αστροφυσικούς, ώστε αυτοί να μελετήσουν πολύ αναλυτικότερα την συμπεριφορά και την εξέλιξη του σύμπαντος. Ωστόσο, η επιταχυνόμενη διαστολή του κόσμου, έβαλε πολλά ερωτήματα στα μυαλά των επιστημόνων. Αρκετοί ήταν αυτοί που αμφισβήτησαν την εγκυρότητα των εξισώσεων του Αϊνστάιν, αλλά και ολόκληρη την θεωρία της σχετικότητας. Ωστόσο, η Γενική Σχετικότητα επιβεβαιώνεται από πάρα πολλές ενδείξεις και πλέον θεωρείται δεδομένη η ακρίβεια της. Ενα πρόσφατο πείραμα μιας διεθνούς ερευνητικής ομάδας, φρόντισε να αποδείξει με τον πιο... σαφή τρόπο πως ο σπουδαίος φυσικός είχε απόλυτο δίκιο. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το τηλεσκόπιο Subaru, η ομάδα από το πανεπιστήμιο του Τόκιο δημιούργησε τον μεγαλύτερο και «βαθύτερο» τρισδιάστατο χάρτη του διαστήματος ως και σήμερα. Στον χάρτη του ιαπωνικού πανεπιστημίου περιλαμβάνονται περισσότεροι από 3.000 γαλαξίες, ενώ οι διαστάσεις του αντιστοιχούν σε 13 δισεκατομμύρια έτη φωτός! Για να εξετάσει την θεωρία του Αϊνστάιν, η ομάδα χρησιμοποίησε πληροφορίες που συλλέχθηκαν από το FastSound Project τα προηγούμενα χρόνια. Με επικεφαλής τον Dr. Teppei Okumura, οι ερευνητές προσπάθησαν να εξακριβώσουν την πηγή της προέλευσης της κοσμικής «επιτάχυνσης», μελετώντας τις μετατοπίσεις των γαλαξιών από τα δεδομένα του τηλεσκοπίου Subaru. Το εύρος και η εμβάθυνση της έρευνας είναι αξιομνημόνευτο, καθώς πρόκειται ίσως για την μεγαλύτερη μελέτη γύρω από την ταχύτητα, τις αποστάσεις και την συμπεριφορά των γαλαξιών. Η απόσταση των 13 δισεκατομμυρίων ετών φωτός που έφτασε η έρευνα, δεν είχε πραγματοποιηθεί ποτέ ξανά. Σε κάθε αντίστοιχη έρευνα, ο αριθμός των δισεκατομμυρίων ήταν μονοψήφιος. Αυτή η τεράστια έρευνα λοιπόν, απέδειξε για ακόμα μια φορά (με πλήρως εμφατικό τρόπο) πως ο μεγαλύτερος φυσικός του 20ου αιώνα ήταν απόλυτα σωστός. Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα με όσα θα προέβλεπε η Γενική Σχετικότητα και η κοσμολογική σταθερά, η έρευνα έδωσε πράσινο φως. «Εξετάσαμε την Γενική Σχετικότητα σε βαθμό που κανείς ως τώρα δεν είχε κάνει. Είναι προνόμιο για εμάς το γεγονός ότι δημοσιεύουμε τα αποτελέσματα μας σχεδόν έναν αιώνα μετά από αυτή την συγκλονιστική ανακάλυψη» τόνισε ο κ. Okumura. Θα μπορούσε κανείς να πει, πως το μόνο... λάθος του Αϊνστάιν, ήταν ότι ποτέ δεν πίστεψε στην κοσμολογική σταθερά που ο ίδιος ανακάλυψε. Είχε μάλιστα δηλώσει πως ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία του! Οι ενδείξεις όμως αποδεικνύουν το αντίθετο... https://www.youtube.com/watch?v=RAiPZ_oUPI4 http://www.pronews.gr/portal/20160517/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B2%CE%B5%CE%B2%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%8A%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B9%CE%BD-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%85-3d-%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7

Πόσα χιλιόμετρα έχει διανύσει Διεθνής Διαστημικός Σταθμός; Η απάντηση στο βίντεο που ακολουθεί: Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS), το πρότυπο της διαστημικής συνεργασίας μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, ξεπέρασε τις 100.000 περιφορές του γύρω από τη Γη από την ημέρα που τέθηκε σε τροχιά, τον Νοέμβριο του 1998, σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου Πτήσεων (Tsoup), κοντά στη Μόσχα. Η 100.000ή περιστροφή γύρω από τον πλανήτη μας έγινε μεταξύ 7.35-9.10 το πρωί (ώρα Ελλάδας) της Δευτέρας. Η ιστορία του ISS, ο οποίος διαδέχτηκε τον ρωσικό διαστημικό σταθμό Mir που καταστράφηκε εκουσίως τον Μάρτιο του 2001, ξεκίνησε στις 20 Νοεμβρίου 1998, όταν τέθηκε σε τροχιά η ρωσική διαστημική κάψουλα Zaria («Αυγή»). Ο ISS, το συνολικό κόστος του οποίου εκτιμάται στα 100 δισεκατομμύρια δολάρια και χρηματοδοτείται στο μεγαλύτερο μέρος του από τις ΗΠΑ, κατοικείται μόνιμα από τον Νοέμβριο του 2000 από ομάδες επιστημόνων και αστροναυτών οι οποίοι εναλλάσσονται κάθε τέσσερις με έξι μήνες, κατά μέσο όρο. Ο σταθμός βρίσκεται σε τροχιά σε ύψος 370-410 χιλιομέτρων από τη Γη και πραγματοποιεί έναν πλήρη κύκλο γύρω από τον πλανήτη σε περίπου 90 λεπτά, καθώς κινείται με ταχύτητα 28.000 χιλιομέτρων την ώρα. Δεκαέξι χώρες συμμετείχαν στην κατασκευή του: οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Ιαπωνία, ο Καναδάς, η Βραζιλία και 11 ευρωπαϊκές. Ολοκληρώθηκε το 2011 και το μέγεθός του είναι περίπου ίσο με εκείνο ενός μεγάλου ποδοσφαιρικού γηπέδου: έχει μήκος περίπου 88 μέτρα, πλάτος 108 και βάρος που ξεπερνά τους 450 τόνους. Τα ρωσικά διαστημόπλοια Soyouz είναι τα μοναδικά που μεταφέρουν αστροναύτες στον ISS αφότου τερματίστηκε το πρόγραμμα του αμερικανικού διαστημικού λεωφορείου, το 2011. Μέχρι σήμερα 220 άνθρωποι –κοσμοναύτες, αστροναύτες, επιστήμονες ή ακόμη και τουρίστες του διαστήματος– από 18 χώρες έχουν φιλοξενηθεί στους χώρους του. Αυτήν την περίοδο το πλήρωμα αποτελείται από τον Αμερικανό διοικητή Τίμοθι Κόπρα, τον συμπατριώτη του Τζεφ Ουίλιαμς, τον Βρετανό Τιμ Πικ και τους Ρώσους Γιούρι Μαλεντσένκο, Αλεξέι Οβτσίνιν και Όλεγκ Σκριπόσκα. Η προβλεπόμενη διάρκεια της λειτουργίας του ISS σήμερα είναι ο ορίζοντας για το 2024, με την πάροδο των ετών ο σταθμός θα επεκταθεί με νέο επιστημονικό εξοπλισμό και ενότητες για τη συνέχιση και επέκταση του έργου ενός πολύπλοκου διαστημικής έρευνας και πολλαπλών χρήσεων σταθμού. http://physicsgg.me/2016/05/17/%cf%80%cf%8c%cf%83%ce%b1-%cf%87%ce%b9%ce%bb%ce%b9%cf%8c%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%b1-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bd%cf%8d%cf%83%ce%b5%ce%b9-%ce%b4%ce%b9%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%ae/ Εντυπωσιακά πλάνα με την ανατολή του ηλίου από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Εντυπωσιακά πλάνα από την ανατολή του ηλίου κατέγραψαν με τον φακό τους τα μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Time-lapse βίντεο το οποίο δημοσίευσε ο αστροναύτης Τζεφ Ουίλιαμς, αλλά και η NASA, απαθανάτισε πώς ξεπροβάλλει ο ήλιος πίσω από τη Γη, σε απόσταση περίπου 400 χιλιομέτρων πάνω από τον πλανήτη μας. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (International Space Station, ISS) χρειάζεται μόλις 90 λεπτά για να κάνει μία πλήρη περιστροφή της Γης, προσφέροντας μία εντυπωσιακή θέα στα μέλη του πληρώματός του. http://www.pronews.gr/portal/20160516/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%85%CF%80%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC-%CF%80%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Βρετανία: Ερευνητές κατάφεραν την αποθήκευση δεδομένων σε κρυστάλλους για δισεκατομμύρια χρόνια. Ερευνητές στη Βρετανία ανέπτυξαν τρόπο με τον οποίο θα μπορούν να αποθηκεύσουν ψηφιακά δεδομένα σε μικρούς κρυστάλλους. Η νέα τεχνολογία είναι τόσο σταθερή και ασφαλής που θα μπορούσε να φιλοξενήσει αυτά τα δεδομένα για δισεκατομμύρια έτη, σύμφωνα με επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Southampton. Δυστυχώς, οι νέες συσκευές αποθήκευσης των ερευνητών δεν θυμίζουν τους... κρυστάλλους που είχε ο Σούπερμαν στο καταφύγιό του. Αντίθετα, έχουν το σχήμα μικρών γυάλινων δίσκων που έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί για να αποθηκεύσουν ιστορικά ντοκουμέντα, όπως η Διακήρυξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, και η Βίβλος. Ο Peter Kazansky, καθηγητής του εν λόγω πανεπιστημίου, ανέφερε πως "αυτή η τεχνολογία μπορεί να εξασφαλίσει τα τελευταία στοιχεία της ανθρωπότητας". Κάθε δίσκος έχει χωρητικότητα 360 terabytes δεδομένων, κάτι που ισοδυναμεί με 22.500 βασικά μοντέλα iPhone. Η "μαγεία" που κρύβεται πίσω από την τεχνολογία είναι αόρατη στο ανθρώπινο μάτι. Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν ένα πολύ εξειδικευμένο laser για την κωδικοποίηση των δεδομένων σε νανοδομές μέσα σε χαλαζία. Οι δομές αυτές μετατρέπουν τον τρόπο με τον οποίο το φως διαθλάται μέσα στο γυαλί, επιτρέποντας στα δεδομένα να "διαβαστούν" από ειδικές οπτικές συσκευές. Οι ερευνητές αποκαλούν την μέθοδο αποθήκευσης αυτής "5D" αφού οι πληροφορίες αποκωδικοποιούνται σε πέντε διαστάσεις μέσα στις νανοδομές: το ύψος, το μήκος, το πλάτος, η κατεύθυνση και η θέση τους. Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου θα παρουσιάσουν την νέα τεχνολογία στο Σαν Φρανσίσκο την Τετάρτη, ελπίζοντας να βρουν επενδυτές για την μαζική παραγωγή και πώλησή τους. http://www.pronews.gr/portal/20160516/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1/%CE%B2%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%83%CE%B5-%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1

Σρινιβάσα Ραμανουτζάν, ο αυτοδίδακτος. Σύμφωνα με τον S. P. Snow η ανακάλυψη του Ραμανουτζάν από τον μεγάλο μαθηματικό Χάρντι (G. H. Hardy) ήταν «το ένα και μόνο ρομαντικό περιστατικό της ζωής του. … Ένα πρωινό στις αρχές του 1913, βρήκε μαζί με την υπόλοιπη πρωινή του αλληλογραφία, έναν μεγάλο ακατάστατο φάκελο που είχε πάνω του Ινδικό γραμματόσημο. Όταν τον άνοιξε, βρήκε σελίδες κακής ποιότητας χαρτιού στις οποίες ήταν γραμμένα, με άτσαλο γραφικό χαρακτήρα, σειρές επί σειρές συμβόλων». Η επιστολή ξεκινούσε ως εξής: «Αγαπητέ κύριε, Eπιτρέψτε μου να σας συστηθώ: είμαι υπάλληλος στο Τμήμα Λογαριασμών στα Γραφεία του Πορτ Τραστ στο Μαντράς με ένα μισθό μόλις 20 λίρες το χρόνο. Είμαι περίπου 23 ετών. Δεν έχω λάβει πανεπιστημιακή μόρφωση αλλά έχω ολοκληρώσει τη στοιχειώδη εκπαίδευση. Αφού τέλειωσα το σχολείο, αφιέρωσα τον ελεύθερο χρόνο μου στη μελέτη των μαθηματικών. Δεν ακολούθησα τη συμβατική οδό του πανεπιστημίου και των συνήθων προγραμμάτων σπουδών, αλλά χάραξα ένα νέο μονοπάτι για τον εαυτό μου. Οι μαθηματικοί εδώ χαρακτηρίζουν τα αποτελέσματα από ειδική έρευνα που έχω διεξαγάγει στις αποκλίνουσες σειρές εν γένει με τον όρο «εκπληκτικά». Θα σας ήμουν ευγνώμων αν ρίχνατε μια ματιά στις επισυναπτόμενες εργασίες. Καθότι δεν έχω πόρους, θα επιθυμούσα να δημοσιευτούν τα θεωρήματά μου, αν βρείτε κάτι αξιόλογο σε αυτά. Δεν παραθέτω βήμα – βήμα τη συλλογιστική που ακολούθησα, ούτε τις επιμέρους εκφράσεις, αλλά υποδεικνύω τις γενικές γραμμές της όλης πορείας. Καθότι άπειρος, θα θεωρούσα ανεκτίμητη οποιαδήποτε συμβουλή μου παρείχατε. Παρακαλώ θερμά μα με συγχωρήσετε για την ενόχληση που σας προκάλεσα. μετά τιμής Σ. Ραμανουτζάν» Ακολουθούσαν άλλες εννέα σελίδες που περιείχαν (χωρίς αποδείξεις) πολλά αποτελέσματα της εργασίας του αυτοδίδακτου Ινδού μαθηματικού όπως: … αλλά και κάποια «απαράδεκτα» αθροίσματα όπως: (διαβάστε σχετικά: «Να δείξετε ότι: 1 + 2 + 3 + 4 + 5 + … = -1/12«) Ο Hardy έριξε μια γρήγορη ματιά στη χειρόγραφη επιστολή, γραμμένη σε χείριστα Αγγλικά, χωρίς ενθουσιασμό. Ήταν την εποχή εκείνη, στην ηλικία των τριάντα έξι ετών, παγκοσμίου φήμης μαθηματικός. Οι παγκοσμίου φήμης μαθηματικοί, όπως είχε ήδη ανακαλύψει, βρισκόντουσαν συχνά στο έλεος περιθωριακών ατόμων. Είχε συνηθίσει να λαμβάνει χειρόγραφα από αγνώστους, που αποδείκνυαν την προφητική σοφία της Μεγάλης Πυραμίδας, τις αποκαλύψεις των Σοφών της Σιών, ή τα κρυπτογράμματα που είχε παρεμβάλλει ο Bacon στα έργα του υποτιθέμενου Σαίξπηρ. Το χειρόγραφο έμοιαζε να περιέχει θεωρήματα, τα περισσότερα από τα οποία ήσαν τερατώδη ή εξωτικά, κανα-δυο ήδη πολύ γνωστά, διατυπωμένα ως πρωτότυπα. Δεν υπήρχαν καθόλου αποδείξεις. Ο Χάρντι όχι μόνο δεν θέλησε να ασχοληθεί, αλλά και δυσανασχέτησε. Έμοιαζε με περίεργη φάρσα. Παραμέρισε το χειρόγραφο και συνέχισε την συνηθισμένη του καθημερινή ρουτίνα…. Όμως το χειρόγραφο του Ινδού, παρενοχλούσε την αταραξία του με τα έξαλλα θεωρήματά του. Θεωρήματα που δεν είχε ξαναδεί, ούτε καν φανταστεί. Έτσι, το βράδυ ίδιας ημέρας, με τον στενό συνεργάτη του Λίτλγουντ εξέτασαν λεπτομερώς το χειρόγραφο του Ραμανουτζάν. Αποτιμώντας τη δουλειά του Ραμανουτζάν, ο Χάρντι προέβη σε μια άτυπη διαίρεσή της σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: σε αποτελέσματα ήδη γνωστά ή που παράγονται εύκολα από ήδη γνωστά θεωρήματα· σε αποτελέσματα περίεργα, ίσως ακόμη και δυσνόητα, αλλά όχι τρομερά σημαντικά· και σε αποτελέσματα που το δίχως άλλο θα αποδεικνύονταν πραγματικά σπουδαία, αν συνοδεύονταν και από μια απόδειξή τους. Στο μυαλό του Χάρντι, ξεκάθαρα, η τρίτη αυτή κατηγορία βάραινε περισσότερο. Όχι όμως στο μυαλό του Ραμανουτζάν. Την επόμενη μέρα ο Χάρντι μπήκε σε δράση. Αποφάσισε να φέρει τον Ραμάνουτζαν στην Αγγλία. Έτσι ξεκίνησε η πιο διάσημη συνεργασία στην ιστορία των μαθηματικών. Δεν υπάρχει ανάλογή της σε κανέναν επιστημονικό κλάδο. Μαζί παρήγαγαν σχεδόν εκατό δημοσιεύσεις πρωτότυπης έρευνας… Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά για τον κορυφαίο Ινδό μαθηματικό θα βρείτε στην ομιλία του μαθηματικού και συγγραφέα Τεύκρου Μιχαηλίδη που πραγματοποιήθηκε από την ομάδα ΘΑΛΗΣ + ΦΙΛΟΙ, με αφορμή την κυκλοφορία της ταινίας «Ο Άνθρωπος που Γνώριζε το Άπειρο» ΕΔΩ: https://vimeo.com/166651134 «Ο Άνθρωπος που Γνώριζε το Άπειρο» Σκηνοθεσία: Ματ Μπράουν Ηθοποιοί: Ντεβ Πατέλ, Τζέρεμι Άιρονς, Στίβεν Φράι, Τόμπι Τζόουνς, Τζέρεμι Νόρθαμ πηγές 1. ΡΑΜΑΝΟΥΤΖΑΝ, Ο Ινδός Μαθηματικός, Robert Kanigel, εκδόσεις Τραυλός http://travlosbooks.com/book/ramanoutzan/ 2. Η απολογία ενός μαθηματικού, G. H. Hardy, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. http://www.cup.gr/Η-ΑΠΟΛΟΓΙΑ-ΕΝΟΣ-ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥ_p-264437.aspx?LangId=1 http://physicsgg.me/2016/05/16/%cf%83%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%b9%ce%b2%ce%ac%cf%83%ce%b1-%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%85%cf%84%ce%b6%ce%ac%ce%bd-%ce%bf-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%b4%ce%af%ce%b4%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%bf/

Πέντε εντυπωσιακά πειράματα για το «σωματίδιο-φάντασμα» Τα βιβλία φυσικής περιγράφουν συνήθως το νετρίνο ως ένα σωματίδιο με απειροελάχιστη μάζα και μηδενικό φορτίο, το οποίο προβλέφθηκε θεωρητικά το 1931, από τον διάσημο φυσικό Βόλφγκανγκ Πάολι. Παρ’ όλα αυτά, στην επιστημονική κοινότητα είναι επίσης γνωστό με το παρατσούκλι «σωματίδιο-φάντασμα», αφού είναι τόσο δύσκολο να παρατηρηθεί, που χρειάσθηκαν τρεις περίπου δεκαετίες για να επιβεβαιωθεί πειραματικά η ύπαρξή του. Ο λόγος είναι πως τα νετρίνα αλληλεπιδρούν πολύ σπάνια με την ύλη, αφού για παράδειγμα ένα «σωματίδιο-φάντασμα» μπορεί να διαπεράσει ανενόχλητο ολόκληρη τη Γη. Επομένως, αν και αφθονούν στο διάστημα και στον πλανήτη μας, καθώς π.χ. κάθε δευτερόλεπτο δισεκατομμύρια τέτοια «φευγαλέα» σωματίδια περνούν μέσα από το σώμα μας, η ανίχνευσή τους κάθε άλλο παρά απλή υπόθεση είναι. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, τα νετρίνα υπόσχονται να προσφέρουν πληροφορίες για βίαια κοσμικά φαινόμενα, ενώ είναι επίσης πιθανό να δώσουν απαντήσεις σε μερικούς από τους πιο επίμονους «γρίφους» της φυσικής – μεταξύ άλλων, σε ερωτήματα όπως γιατί στο σύμπαν σπανίζει η αντιύλη ή ποια είναι η φύση της σκοτεινής ύλης. Έτσι, αρκετά πειράματα για τη μελέτη του σωματιδίου βρίσκονται σε εξέλιξη σε όλον τον πλανήτη, κατά κανόνα με τη βοήθεια εντυπωσιακών ανιχνευτών που είναι θαμμένοι αρκετές εκατοντάδες μέτρα κάτω από το έδαφος, ώστε οι μετρήσεις τους να μην επηρεάζονται από την κοσμική ακτινοβολία GERDA, Ιταλία Στο Εθνικό Εργαστήριο Γκραν Σάσσο στην Ιταλία, το οποίο βρίσκεται 1.400 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του όρους Γκραν Σάσσο, 120 χιλιόμετρα έξω από τη Ρώμη, ο ανιχνευτής GERDA (GERmanium Detector Array) αναζητά νετρίνα μετρώντας τα ηλεκτρικά σήματα που παράγονται στο εσωτερικό κρυστάλλων από καθαρό γερμάνιο. Οι επιστήμονες του GERDA ελπίζουν πως θα εντοπίσουν μία σπάνια ραδιενεργό διάσπαση, ώστε να εξηγήσουν γιατί στο «νεαρό» σύμπαν η ύλη επικράτησε της αντιύλης, παρόλο που θεωρητικά και οι δύο είχαν παραχθεί σε ίσες ποσότητες. SNO, Καναδάς. Τα νετρίνα διακρίνονται σε τρία είδη, ή αλλιώς «γεύσεις». Μαζί με μία ανάλογη διάταξη στην Ιαπωνία, το «τηλεσκόπιο νετρίνων» SNO (Sudbury Neutrino Observatory), το οποίο βρίσκεται στο Οντάριο του Καναδά, απέδειξε ότι τα σωματίδια μπορούν να αλλάζουν «γεύσεις». Στην πρώτη φάση του, το SNO λειτούργησε από το 1999 έως το 2006, ενώ σύντομα αναμένεται να ολοκληρωθεί η αναβάθμιση του ανιχνευτή, ώστε να αρχίσει ξανά τις μετρήσεις. Η «καρδιά» του ανιχνευτή είναι μία τεράστια πλαστική σφαίρα, γεμάτη με 800 τόνους από ένα ειδικό υγρό, η οποία περιβάλλεται από στρώμα νερού. Περνώντας μέσα από τον ανιχνευτή, τα νετρίνα παράγουν σήματα φωτός, τα οποία καταγράφονται με τη βοήθεια 1.000 ειδικών αισθητήρων που βρίσκονται περιμετρικά της σφαίρας. Daya Bay Neutrino Experiment, Κίνα Στον κόλπο Ντάγια, περίπου 52 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Χονγκ Κονγκ, η διάταξη του πειράματος Daya Bay Neutrino Experiment περιλαμβάνει έξι κυλινδρικούς ανιχνευτές, κάθε ένας από τους οποίους περιέχει ειδικό υγρό, ώστε με τη διέλευση των σωματιδίων να παράγονται φωτεινά σήματα. Στο «στόχαστρο» του πειράματος βρίσκονται τα αντινετρίνα, δηλαδή τα αντισωματίδια των νετρίνων. Τα αντινετρίνα προέρχονται από έξι πυρηνικούς αντιδραστήρες, οι βρίσκονται σε κοντινή απόσταση και παράγουν κάθε δευτερόλεπτο τρισεκατομμύρια αντισωματίδια. Σκοπός του Daya Bay Neutrino Experiment είναι να μελετήσει τις ταλαντώσεις των αντινετρίνων, δηλαδή τις αυθόρμητες αλλαγές «γεύσεων» των αντισωματίδιων των νετρίνων. Super Kamiokande, Ιαπωνία Θαμμένο σε βάθος περίπου 900 μέτρων, το «τηλεσκόπιο νετρίνων» Super-Kamiokande (Super K) στη δυτική Ιαπωνία περιέχει 50.000 τόνους καθαρού νερού, ενώ περιβάλλεται από περίπου 11.000 αισθητήρες φωτονίων. Μαζί με το πείραμα SNO στον Καναδά, στο Super K οφείλεται η πειραματική απόδειξη ταλάντωσης των νετρίνων. Η ανίχνευση των νετρονίων βασίζεται στο γεγονός ότι, όταν τα νετρίνα αλληλεπιδράσουν με τα μόρια νερού, παράγουν μία στιγμιαία λάμψη γαλάζιου χρώματος, γνωστή ως ακτινοβολία Τσερένκοφ. Το πείραμα συνεχίζεται, με σκοπό την ακόμη πληρέστερη μελέτη των ταλαντώσεων. IceCube, Νότιος Πόλος Το IceCube είναι ο μεγαλύτερος ανιχνευτής νετρίνων στον κόσμο, μελετώντας από τον νότιο Πόλο «σωματίδια-φαντάσματα» υψηλής ενέργειας, τα οποία έχουν παραχθεί από βίαια κοσμικά φαινόμενα, όπως αστρικές εκρήξεις. Γι’ αυτό τον σκοπό, η διάταξη περιλαμβάνει 5.160 αισθητήρες, που βρίσκονται εγκατεστημένοι σε μία έκταση πάγου δισεκατομμυρίων τόνων. Έτσι, όταν τα νετρίνα αλληλεπιδράσουν με τα μόρια νερού του πάγου, παράγουν ακτινοβολία Τσερένκοφ. Με αυτό τον τρόπο, οι επιστήμονες προσπαθούν να προσδιορίσουν την τροχιά των νετρίνω, ώστε να βρουν την πηγή προέλευσής τους. http://www.naftemporiki.gr/story/1103988/pente-entuposiaka-peiramata-gia-to-somatidio-fantasma

Ανακαλύφθηκαν ίχνη τεράστιου αστεροειδούς που χτύπησε τη Γη πριν από δισ. χρόνια! Επιστήμονες βρήκαν ενδείξεις στη βορειοδυτική Αυστραλία για έναν τεράστιο αστεροειδή διαμέτρου 20 έως 30 χιλιομέτρων, ο οποίος, όπως εκτιμούν, έπεσε στη Γη πριν από περίπου 3,46 δισεκατομμύρια χρόνια και θα άνοιξε έναν κρατήρα εκατοντάδων χιλιομέτρων. Είναι ο δεύτερος -γνωστός- αρχαιότερος αστεροειδής που χτύπησε τον πλανήτη μας και ένας από τους μεγαλύτερους. Ο δρ 'Αντριου Γκλίκσον του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου και ο δρ 'Αρθουρ Χίκμαν της Γεωλογικής Υπηρεσίας της Δυτικής Αυστραλίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών «Precambrian Research», ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν σε ιζήματα του βυθού μικροσκοπικά σφαιρίδια υάλου, τα οποία σχηματίσθηκαν από την κατακλυσμιαία πρόσκρουση. «Η πτώση θα πυροδότησε σεισμούς πολύ μεγαλύτερους από τους σημερινούς, θα προκάλεσε πελώρια τσουνάμι και θα έκανε βουνοπλαγιές να καταρρεύσουν. Τα υλικά από την πρόσκρουση θα εξαπλώθηκαν σε όλη τη Γη, όπως αυτά που βρέθηκαν στο βυθό», δήλωσε ο Γκλίκσον. Η ακριβής τοποθεσία πρόσκρουσης του γιγάντιου αστεροειδούς παραμένει ακόμη άγνωστη. Σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν θα είναι εύκολο να εντοπισθεί, επειδή στο μεταξύ η έντονη ηφαιστειακή και τεκτονική δραστηριότητα θα έχει σβήσει τον κρατήρα. Τα ίχνη πρόσκρουσης με την μορφή σφαιριδίων βρέθηκαν σε γεώτρηση σε ένα από τα αρχαιότερα ιζηματογενή πετρώματα στη Γη. Το εν λόγω γεωλογικό στρώμα έχει διατηρηθεί ανάμεσα σε δύο ηφαιστειακά στρώματα και είναι δυνατή η ακριβής χρονολόγησή του προ 3,46 δισ. ετών. Οι αναλύσεις των σφαιριδίων υάλου έδειξαν την ύπαρξη πλατίνας, νικελίου, χρωμίου και άλλων χημικών στοιχείων αντίστοιχων αυτών που έχουν βρεθεί σε αστεροειδείς. Όπως είπε ο Γκλίκσον, πιθανότατα έχουν υπάρξει πολλές περισσότερς προσκρούσεις αστεροειδών για τις οποίες δεν έχουν ανακαλυφθεί ίχνη έως τώρα - ή δεν θα βρεθούν ποτέ. «Αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου», όπως είπε. «Έχουμε βρει στοιχεία μόνο για 17 προσκρούσεις παλαιότερες των 2,5 δισεκατομμυρίων ετών, αλλά πρέπει να υπήρξαν εκατοντάδες. Τα χτυπήματα αυτά θα επέδρασαν καθοριστικά στον τρόπο που η Γη εξελίχθηκε». http://www.pronews.gr/portal/20160517/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%86%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%B4%CE%B9%CF%83-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1

Αστρονόμοι αναδημιουργούν τον μελαγχολικό ουρανό της Σαπφούς. Μια έναστρη νύχτα πριν από δυόμισι χιλιάδες και πλέον χρόνια, μια ποιήτρια που έμελλε να μείνει στην ιστορία είδε τις Πλειάδες να δύουν και θυμήθηκε ξανά τη μοναξιά της. Πρέπει να ήταν τέλη χειμώνα ή αρχές άνοιξης όταν η Σαπφώ έγραψε το ποίημα, υπολογίζουν τώρα αμερικανοί αστρονόμοι και φυσικοί, αν και η εκτίμησή τους είναι ουσιαστικά αδύνατο να αποδεiχθεί. Μελέτη που δημοσιεύεται στο Journal of Astronomical History http://www.narit.or.th/en/files/2016JAHHvol19/2016JAHH...19...18C.pdf επιχειρεί να χρονολογήσει ένα ποίημα της μεγάλης λυρικής ποιήτριας που έχει γίνει γνωστό με τον τίτλο Γρήγορα η ώρα πέρασε. Στο ποίημα, η Σαπφώ θυμάται την μοναξιά της τα μεσάνυχτα, αφού έχουν δύσει το φεγγάρι και το αστρικό σμήνος των Πλειάδων, γνωστό και ως Πούλια. Δέδυκε μεν ἀ σελάννα καὶ Πληΐαδες, μέσαι δὲ νύκτες πάρα δ᾽ ἔρχετ᾽ ὤρα, ἔγω δὲ μόνα κατεύδω Ή, σε μετάφραση του Οδυσσέα Ελύτη: Γρήγορα η ώρα πέρασε, μεσάνυχτα κοντεύουν, πάει το φεγγάρι πάει κι η Πούλια βασιλέψανε – και μόνο εγώ κείτομαι δω μονάχη Τρεις ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Άρλινγκτον, οι δύο αστρονόμοι και ο ένας φυσικός, βασίστηκαν στην υπόθεση ότι το ποίημα γράφτηκε το 570 π.Χ. στη Λέσβο, γενέτειρα της Σαπφούς. Χρησιμοποίησαν στη μελέτη τους το αστρονομικό λογισμικό Starry Night 7.3 προκειμένου να υπολογίσουν ποιες ημερομηνίες θα έδυαν οι Πλειάδες πριν από τα μεσάνυχτα στον ουρανό της Λέσβου το συγκεκριμένο έτος. Το πρόγραμμα έδειξε ότι, το 570 π.Χ., οι Πλειάδες έδυσαν μεσάνυχτα στις 25 Ιανουαρίου, ενώ από την ημερομηνία αυτή και μετά έδυαν όλο και νωρίτερα κάθε βράδυ. «Το ερώτημα της χρονολόγησης είναι περίπλοκο, δεδομένου ότι εκείνη την εποχή δεν είχαν ακριβή μηχανικά ρολόγια, ίσως να είχαν μόνο ρολόγια νερού» λέει ο Μάνφρεντ Κουνζ, καθηγητής Φυσικής και πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. «Για το λόγο αυτό, υπολογίσαμε και την τελευταία ημερομηνία κατά την οποία οι Πλειάδες θα ήταν ορατές για την Σαπφώ κάποια στιγμή το απόγευμα» προσθέτει. Η τελευταία μέρα που συνέβη αυτό το 570 π.Χ. ήταν η 31η Μαρτίου, έδειξε το λογισμικό. «Από εκεί μπορέσαμε να προσδιορίσουμε με ακρίβεια την εποχή του έτους από τα μέσα του χειμώνα μέχρι τις αρχές της άνοιξης» λέει ο Κρουζ. Πράγματι, το συμπέρασμα της μελέτης του βρίσκεται σε συμφωνία με προηγούμενη εκτίμηση των Χέρσερ και Μέμπιους το 1990, σύμφωνα με την οποία το ποίημα γράφτηκε τέλος χειμώνα ή αρχές άνοιξης. Στην πραγματικότητα, όμως, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος: η νέα μελέτη βασίστηκε στην υπόθεση ότι το ποίημα γράφτηκε το 570 π.Χ., κατά προσέγγιση το έτος που πέθανε η Σαπφώ. Η πραγματική χρονιά κατά την οποία γράφτηκε θα παραμείνει άγνωστη για πάντα, και η παραδοχή στην οποία βασίστηκαν οι ερευνητές είναι ουσιαστικά αυθαίρετη. Η μελέτη, επομένως, είναι στην πραγματικότητα μια απλή άσκηση που φέρνει σε επαφή την αστρονομία και την ποίηση. Είναι εξάλλου ένας συνδυασμός που ενθουσίαζε και την ίδια τη Σαπφώ. Όπως λέει ο Δρ Κουνζ, «η Σαπφώ θα έπρεπε να θεωρείται άτυπος συντελεστής της πρώιμης ελληνικής αστρονομίας. Δεν υπάρχουν πολλοί αρχαίοι ποιητές που αναφέρονται σε αστρονομικές παρατηρήσεις τόσο ξεκάθαρα». Νυχτωδία – Σαπφώ (Μιχάλης Τερζής – Νένα Βενετσάνου): http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500077321 Η Ρωσία κατασκευάζει διαστημικό... ιπτάμενο δίσκο! - Έχει δοκιμάσει κινητήρα αντι-βαρύτητας Στη Ρωσία, οπως αναφέρουν πληροφορίες βρίσκεται στο τελικό στάδιο κατασκευής ενός μεγάλου σκάφους αντιβαρύτητας (AGC), που είναι έτοιμο να χρησιμοποιηθεί σαν... διαστημικό ιπτάμενο αεροπλανοφόρο. Μέχρι στιγμής έχει δοκιμαστεί με επιτυχία και είναι έτοιμος προς χρήση ένας κινητήρας αντι-βαρύτητας Leonov! Ο Βλαντιμίρ Leonov, δήλωσε πως αυτός είναι ένας δρόμος ανάπτυξης της Ρωσίας προς μια σημαντική τεχνική και επιστημονική πρόοδο, σύμφωνα με το newsone. http://www.pronews.gr/portal/20160516/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B9%CF%80%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%B1%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B1

Η NASA ανακάλυψε οξυγόνο στον πλανήτη Άρη Σε έρευνά της στον πλανήτη Άρη, η διαστημική υπηρεσία ανακάλυψε ατομικά μόρια οξυγόνου, μετά από 40 χρόνια εξερεύνησης του πλανήτη. Η αποκάλυψη θεωρείται εξαιρετικά σημαντική από την διαστημική υπηρεσία, της οποίας ο στόχος είναι να στείλει ανθρώπους στον κόκκινο πλανήτη, το 2030. Το μοριακό στοιχείο βρέθηκε στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας του πλανήτη, κοινώς γνωστή και ως μεσόσφαιρα. «Η ποσότητα του οξυγόνου στον Άρη, είναι ακόμα δύσκολο να μετρηθεί», αναφέρει η επιστήμονας Πάμελα Μάρκουμ (Pamela Marcum). Για δεκαετίες, οι ερευνητές δυσκολεύονταν να δουν με ακρίβεια το σύμπαν, λόγω της πυκνότητας και της υγρασίας των ουρανών, σύμφωνα με το RT. «Για να παρατηρήσουμε τα μήκη κύματος του ατομικού οξυγόνου, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε εξαιρετικά ευαίσθητα όργανα, στην προκειμένη περίπτωση ένα φασματόμετρο», αναφέρει η Μάρκουμ. Οι ερευνητές της NASA, δεν έχουν δώσει ακόμα ακριβή στοιχεία, σχετικά με το πόσο ατομικό οξυγόνο βρίσκεται στην Αρειανή μεσόσφαιρα, αλλά πιστεύουν ότι ήταν περίπου το μισό από αυτό που περιμένουν. Ωστόσο, αυτή η ποσότητα, θεωρείται ότι θα μπορούσε να προκαλέσει μεταβολές στην ατμόσφαιρα. http://www.pronews.gr/portal/20160514/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-nasa-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B5-%CE%BF%CE%BE%CF%85%CE%B3%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%AC%CF%81%CE%B7

Η μαγνητική επανασύνδεση στη μαγνητόσφαιρα της Γης. Οι επιστήμονες έχουν πλέον στα χέρια τους περισσότερα στοιχεία για να καταλάβουν τον διαστημικό «καιρό» και να προβλέπουν στο μέλλον τις επικίνδυνες γεωμαγνητικές καταιγίδες. Για πρώτη φορά οι δορυφόροι μελέτησαν από κοντά ένα σημαντικό και μυστηριώδες φαινόμενο της μαγνητόσφαιρας που περιβάλλει τη Γη, τη λεγόμενη «μαγνητική επανασύνδεση». Πρόκειται για μια εκρηκτική διαδικασία, που συμβαίνει όταν οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη μας συγκρούονται με το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου και διασυνδέονται μεταξύ τους προσωρινά. Οι τέσσερις πανομοιότυποι δορυφόροι της αποστολής Magnetospheric Multiscale Mission (MMS) της NASA, οι οποίοι εκτοξεύθηκαν τον Μάρτιο του 2015, για πρώτη φορά ταξίδεψαν κατ’ ευθείαν στο επίκεντρο της μαγνητικής επανασύνδεσης και την κατέγραψαν με τα όργανά τους. Οι επιστήμονες από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τον Τζέιμς Μπερτς του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών στο Τέξας, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Science». Η Γη περιβάλλεται από τη μαγνητόσφαιρα, που την προστατεύει από την επιβλαβή διαστημική ακτινοβολία. Όταν οι δυναμικές γραμμές του γήινου μαγνητικού πεδίο συναντούν τις αντίστοιχες δυναμικές γραμμές του πολύ μεγαλύτερου μαγνητικού πεδίου του Ήλιου, οι οποίες έχουν αντίθετο προσανατολισμό από τις γήινες, τότε -με εκρηκτικό τρόπο- συμβαίνει η μαγνητική επανασύνδεση των γήινων και των ηλιακών γραμμών. Αυτό το φυσικό φαινόμενο -το οποίο διοχετεύει ενέργεια από το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου στο αντίστοιχο της Γης- προκαλεί γεωμαγνητικές καταιγίδες που μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στη λειτουργία των δορυφορικών και των επίγειων επικοινωνιών. Σχετίζεται επίσης με δημιουργία του θεαματικού σέλαος στο Βόρειο και στο Νότιο Πόλο. Στην «καρδιά» της μαγνητικής επανασύνδεσης βρίσκεται μια διαδικασία αστραπιαίας εκπομπής πρωτονίων και ηλεκτρονίων, την οποία παρατήρησε από κοντά ο σχηματισμός των δορυφόρων MMS, οι οποίοι πετούν σε απόσταση δέκα χιλιομέτρων μεταξύ τους. Το «κουαρτέτο» έκανε πάνω από 4.000 ταξίδια στα όρια της μαγνητόσφαιρας της Γης, συλλέγοντας κάθε φορά νέα στοιχεία. Διαπιστώθηκε, μεταξύ άλλων, ότι η μαγνητική επανασύνδεση δεν είναι πάντα εκρηκτική, ενώ, όταν συμβαίνει, παράγει θερμότητα ανάλογη με όση παράγουν δέκα εκατομμύρια φωτοβολταϊκά πάνελ των 200 βατ το καθένα. Η αποστολή MMS βρίσκεται σε εξέλιξη και αναμένεται να φέρει νέα στοιχεία για τη μαγνητόσφαιρα στο φως. http://physicsgg.me/2016/05/13/%ce%b7-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b4%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%cf%8c/

Βίντεο: η απεικόνιση των σωματιδίων στο CERN Ένα βίντεο που μας δείχνει την εξέλιξη της απεικόνισης των σωματιδίων στα πειράματα του CERN με την πάροδο του χρόνου και την αντίστοιχη τεχνολογική εξέλιξη των ανιχνευτών. Όταν πραγματοποιείται πείραμα στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων, έχετε τη δυνατότητα να βλέπετε live την απεικόνιση των ανιχνευόμενων σωματιδίων από το πείραμα ATLAS πατώντας ΕΔΩ: http://atlas-live.cern.ch http://physicsgg.me/2016/05/14/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b7-%ce%b1%cf%80%ce%b5%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b9%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84/

Ανιχνευτής ψάχνει για ενδείξεις ύπαρξης ενός «γειτονικού» παράλληλου σύμπαντος. Σημάδια που θα «πρόδιδαν» την παρουσία ενός «γειτονικού» παράλληλου σύμπαντος, αναζητούν φυσικοί από το βελγικό Πανεπιστήμιο της Ναμίρ, σε συνεργασία με συναδέλφους τους από το πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ στη Γαλλία. Γι’ αυτό τον σκοπό, η ομάδα έχει εγκαταστήσει στην Γκρενόμπλ έναν ανιχνευτή νετρονίων, ο οποίος από τις ιδιότητες αυτών των στοιχειωδών σωματιδίων θα μπορούσε να επαληθεύσει, όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, την ύπαρξη του παράλληλου «κόσμου» που βρίσκεται πλησιέστερα στο δικό μας σύμπαν. Στο «στόχαστρο» της ομάδας βρίσκεται η κοσμολογική υπόθεση που προέκυψε από τη Θεωρία-Μ, μία θεωρία που προσπαθεί να «συμφιλιώσει» την κβαντομηχανική με τη Γενική Σχετικότητα υποστηρίζοντας πως υπάρχουν περισσότερες διαστάσεις από τις τέσσερις για τον χώρο και τη μία για τον χρόνο, με τις οποίες είμαστε όλοι εξοικειωμένοι. Από τη Θεωρία-Μ προκύπτει πως το ίδιο το σύμπαν μας ίσως είναι μία τετραδιάστατη οντότητα («βράνη») που «επιπλέει» σε έναν πενταδιάστατο υπερχώρο, με τον ίδιο τρόπο που στην καθημερινότητά μας ένα δισδιάστατο φύλλο χαρτιού υπάρχει στον τρισδιάστατο συμβατικό χώρο. Και μάλιστα, σε αυτό τον υπερχώρο «συγκατοικεί» με άλλες ανάλογες τετραδιάστες οντότητες («βράνες»), δηλαδή παράλληλα σύμπαντα. Με βάση το παραπάνω μοντέλο, τα παράλληλα σύμπαντα απέχουν κατά μια συγκεκριμένη απόσταση μέσα σε αυτόν τον υπερχώρο, ενώ δεν ανταλλάσσουν σωματίδια, αφού αυτά δεν μπορούν να κινηθούν στην πέμπτη διάσταση. Επομένως, ο μόνος τρόπος που αλληλεπιδρούν οι βράνες είναι η βαρύτητα, η οποία δρα στον υπερχώρο. Όμως η γαλλοβελγική ομάδα υποστηρίζει πως, αν και όντως τα σωματίδια μίας βράνης είναι κατά κανόνα εγκλωβισμένα σε αυτήν, λόγω ενός φαινομένου της κβαντομηχανικής («φαινόμενο σήραγγας»), ένας πολύ μικρός αριθμός θα πρέπει να μπορούν να «διαφύγουν» από το σύμπαν τους στην πλησιέστερη βράνη. Μάλιστα, πρώτα σε αυτές τις «αποδράσεις» είναι τα νετρόνια, τα οποία δεν έχουν φορτίο και επομένως δεν υπόκεινται σε ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις. Ο ανιχνευτής του πειράματος βρίσκεται λίγα μέτρα από τον ερευνητικό πυρηνικό αντιδραστήρα του Ινστιτούτου Laue-Langevin (ILL) στην Γκρενόμπλ, καταγράφοντας τα νετρόνια που παράγονται από τις πυρηνικές διασπάσεις. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα περισσότερα νετρόνια παραμένουν παγιδευμένα στη «βράνη» μας, ξεκινώντας από τον αντιδραστήρα και καταλήγοντας στον ανιχνευτή. Ωστόσο, με βάση την υπόθεσή τους, ένας πολύ μικρός αριθμός των σωματιδίων του αντιδραστήρα «δραπετεύουν» στο πλησιέστερο παράλληλο σύμπαν και μετά επιστρέφουν ξανά στον «κόσμο» μας. Έτσι αυτή η πρόσκαιρη «απόδραση» θα επηρεάσει την κυματοσυνάρτησή τους και επομένως τις ιδιότητές τους. http://www.naftemporiki.gr/story/1103379/anixneutis-psaxnei-gia-endeikseis-uparksis-enos-geitonikou-parallilou-sumpantos

Κάψουλα Dragon επιστρέφει από τον ISS με επιστημονικό υλικό. Φορτωμένo με σχεδόν δύο τόνους επιστημονικού και άλλου υλικού, μη επανδρωμένο σκάφος Dragon της εταιρείας SpaceX επέστρεψε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) πέφτοντας με αλεξίπτωτο στον Ειρηνικό Ωκεανό το απόγευμα της Τετάρτης. Η κάψουλα περισυνελέγη από πλοίο περίπου 400 χιλιόμετρα από το Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνια, όπου επρόκειτο να μεταφερθεί για το ξεφόρτωμα του περιεχομένου της. Θα επιστρέψει στη συνέχεια στις εγκαταστάσεις της SpaceX, μιας από τις δύο αμερικανικές εταιρείες που έχουν αναλάβει τον ανεφοδιασμό του σταθμού για λογαριασμό της NASA, λειτουργώντας συμπληρωματικά στα ρωσικά σκάφη Soyuz. Το Dragon προσφέρει μεγαλύτερη χωρητικότητα από τα υπόλοιπα μη επανδρωμένα σκάφη που εξυπηρετούν το τροχιακό εργαστήριο. Όπως αναφέρει η NASA, το φορτίο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων πρωτεΐνες που κρυσταλλώθηκαν σε συνθήκες μικροβαρύτητας προκειμένου να προσδιοριστεί η τρισδιάστατη δομή τους. Περιλαμβάνει επίσης δείγματα βιολογικών υλικών που προσέφερε ο αστροναύτης Σκοτ Κέλι στον ένα χρόνο που παρέμεινε στον ISS, προκειμένου να μελετηθούν οι επιπτώσεις της παρατεταμένης παραμονής στο Διάστημα. Στην κάψουλα βρίσκεται επίσης μια ελαττωματική διαστημική στολή από την οποία διέρρευσε νερό μέσα στην κάσκα του αστροναύτη Τιμ Κόρπα στη διάρκεια διαστημικού περιπάτου. Το Dragon είχε φτάσει στον σταθμό στις 10 Απριλίου μεταφέροντας περίπου 3,5 τόνους προμηθειών και εξοπλισμού. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500076692 Έτοιμος ως το 2022 ο κινεζικός διαστημικός σταθμός Tiangong 3. Νέα στοιχεία για τον διαστημικό σταθμό Tiangong 3, ο οποίος προορίζεται να είναι έτοιμος να τεθεί σε ενεργό υπηρεσία το 2022, δημοσιοποίησε η κινεζική διαστημική υπηρεσία, υπό τη μορφή διαφανειών Powerpoint. Όπως αναφέρται σε δημοσίευμα του Popular Science, ο σταθμός θα δέχεται τακτικά επανδρωμένα σκάφη Shenzhou και μη επανδρωμένα σκάφη ανεφοδιασμού Tianzhou. Το βασικό κομμάτι, Tianhe 1, 22 τόνων, που μπορεί να φιλοξενήσει ένα πλήρωμα τριών κοσμοναυτών («ταϊκοναυτών») για 40 ημέρες, θα εκτοξευθεί το 2018, με τα δύο συνοδευτικά επιστημονικά τμήματα να αναμένεται να τεθούν σε τροχιά μέσα στα επόμενα τέσσερα έτη. To Tianhe 1 θα έχει πέντε σημεία πρόσβασης/ πρόσδεσης και έναν ρομποτικό βραχίονα. Ακόμη, θα περιέχει ένα εργαστήριο με ειδικά τμήματα για αποθήκευση επιστημονικού εξοπλισμού και πειραμάτων. Ο Tiangong 3 μπορεί στο μέλλον να επεκταθεί μέσω πρόσθεσης επιπλέον τμημάτων Tianhe. Τα επιστημονικά τμήματα θα έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος με το Tianhe 1, περίπου 20 τόνων το καθένα. Το πρώτο, Wengtian, θα έχει επίσης τον δικό του ρομποτικό βραχίονα για να βοηθά τους ταϊκοναύτες σε πειράματα στο διάστημα. Το δεύτερο, Mengtian, θα έχει ένα σημείο πρόσβασης/ πρόσδεσης για αλληλεπίδραση με διαστημόπλοια, κάτι που θα του επιτρέπει να υποστηρίζει άλλα τμήματα και σκάφη για σκοπούς συντήρησης, επισκευών κ.α. Σημειώνεται ότι «συντροφιά» στον διαστημικό σταθμό θα κρατά το διαστημικό τηλεσκόπιο Xuntian, που διαθέτει ειδικό σημείο πρόσδεσης στο πίσω μέρος- κάτι που σημαίνει ότι θα μπορείται να μετακινείται (είτε με τους δικούς του προωθητήρες είτε μέσω διαστημικού ρυμουλκού) κοντά στον Tiangong 3 και να δένει σε αυτόν, ώστε οι ταϊκοναύτες να μπορούν να έχουν εύκολη πρόσβαση στο εσωτερικό του. Κλειδί για τα κινεζικά σχέδια είναι η παρθενική πτήση του πυραύλου Long March 5 φέτος, που θα έχει τη δυνατότητα να αποστείλει τα τμήματα σε τροχιά. Υπενθυμίζεται ότι μεταξύ των επιδιώξεων της Κίνας είναι η αποστολή ανθρώπου στη Σελήνη ως το 2030, η αποστολή οχήματος στον Άρη και η εκτόξευση/ πτήση του πανίσχυρου πυραύλου Long March 9. http://www.naftemporiki.gr/story/1102739/etoimos-os-to-2022-o-kinezikos-diastimikos-stathmostiangong-3 Έκθεση «Ρωσική Διαστημική" Απο τις 18 Μαΐου 2016 η Roscosmos και το Μουσείο Τέχνης της Μόσχας Πολυμέσων (Mamm) θα παρουσιάσουν στους κατοικους και τους επισκέπτες την έκθεση «Ρωσική Διαστημική», η οποία θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του Έτους Gagarin και το πρόγραμμα «Gagarin. Πάμε! "Για την 55η επέτειο από την πρώτη επανδρωμένη πτήση στο διάστημα. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 11 Σεπτεμβρίου 2016. Ανάμεσα στα πολλά μοναδικά εκθέματα μια κεντρική θέση παίρνει το διαστημόπλοιο «Βοστόκ-1» του Γιούρι Γκαγκάριν. http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_05-12.html