Δροσος Γεωργιος

Ρόβερ της NASA εμπνέεται από τον μηχανισμό των Αντικυθήρων. Ταξίδι στο διάστημα με τεχνολογία του παρελθόντος! Μηχανικοί της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) έχουν σχεδιάσει ρόβερ που προορίζεται για τον πλανήτη Αφροδίτη και το οποίο αντλεί έμπνευση από τον μηχανισμό των Αντικυθήρων και από τις μηχανές του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Είναι γνωστό ότι η Αφροδίτη είναι ένας πολύ δύσκολος πλανήτης, ένα από τα πιο εχθρικά περιβάλλοντα στο ηλιακό μας σύστημα, με πολύ πιο ακραίες συνθήκες από ό,τι ο Άρης. Καμία σοβιετική (Venera και Vega) ή αμερικανική διαστημοσυσκευή (Pioneer) δεν έχει επιζήσει στην επιφάνειά της για πάνω από 127 λεπτά, καθώς η θερμοκρασία των 460 βαθμών Κελσίου που λιώνει μέταλλα, η πίεση των 92 μπαρ και τα νέφη θειϊκού οξέος μπορούν να «ψήσουν» γρήγορα τα ηλεκτρονικά κυκλώματα. Ακριβώς γι' αυτό το λόγο, ο μηχανικός Τζόναθαν Σόντερ και η ομάδα του στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA σχεδίασαν ένα -φουτουριστικό και ταυτόχρονα ρετρό- ρόβερ, με την ονομασία «Automaton Rover for Extreme Environments» (AREE) ή «Αυτόματο Ρόβερ για Ακραία Περιβάλλοντα». Το ρόβερ δεν χρειάζεται καθόλου τα ευάλωτα ηλεκτρονικά, αλλά χρησιμοποιεί μόνο ενισχυμένα μηχανικά συστήματα από ανθεκτικά μεταλλικά κράματα. Το ρόβερ διαθέτει ένα όχι ηλεκτρονικό, αλλά πλήρως μηχανικό υπολογιστή-ρολόι, που θυμίζει εκείνον των Αντικυθήρων που προέβλεπε αστρονομικά συμβάντα προ 2.300 ετών. Περιλαμβάνει επίσης ένα είδος φωνογράφου, που θα καταγράφει στοιχεία. Τα στοιχεία αυτά θα υψώνονται στην ατμόσφαιρα ανά τακτά χρονικά διαστήματα μέσω ενός μπαλονιού γεμάτου με αέριο και θα καταλήγουν σε ένα drone-αναμεταδότη που θα βρίσκεται δεκάδες χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια και θα κινείται με ηλιακή ενέργεια. Το drone, με τη σειρά του, θα μεταδίδει τα στοιχεία σε δορυφόρο που θα κινείται σε τροχιά γύρω από την Αφροδίτη και από εκεί θα στέλνονται τελικά στη Γη. Το ρόβερ, το οποίο θα συλλέγει κλιματικά, σεισμικά και γεωλογικά δεδομένα, θα κινείται με ένα σύστημα ποδιών που θα τροφοδοτούνται μόνο με αιολική ενέργεια από τους ανέμους, η οποία θα συλλέγεται από μια τουρμπίνα στην κορυφή του. Στόχος είναι η διαστημοσυσκευή να επιβιώσει πάνω στην Αφροδίτη για εβδομάδες ή και μήνες. Το ρόβερ είχε αρχικά προταθεί πέρυσι και πρόσφατα έλαβε επιχορήγηση στο πλαίσιο του προγράμματος της NASA για τη στήριξη καινοτόμων διαστημικών ιδεών (Innovative Advanced Concepts Program). Αν και δεν είναι ακόμη βέβαιο ότι η NASA θα χρησιμοποιήσει ένα τέτοιο ρόβερ χαμηλής τεχνολογίας, εφόσον όντως το κάνει, τότε θα είναι η πρώτη εφαρμογή της αρχαίας τεχνολογίας για την εξερεύνηση του διαστήματος. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500134685

Μικρότερη η παρουσία σκοτεινής ύλης στους «αρχαίους» γαλαξίες. Με βάση τους υπολογισμούς των κοσμολόγων, η σκοτεινή ύλη αποτελεί το 27% περίπου της ενέργειας – ύλης του σύμπαντος, με συνέπεια να είναι πολλαπλάσια από τη συμβατική ύλη, το ποσοστό της οποίας δεν ξεπερνά το 5%. Καθώς η σκοτεινή ύλη δεν έχει ανιχνευθεί μέχρι σήμερα, εκτιμήσεις όπως οι παραπάνω προέρχονται από τη βαρυτική αλληλεπίδραση που ασκεί αυτή σε κοσμικές δομές όπως οι γαλαξίες. Εξάλλου, οι παρατηρούμενες ανωμαλίες στην κίνηση των σπειροειδών γαλαξιών, όπου τα εξωτερικά τους τμήματα περιστρέφονται πιο γρήγορα απ’ ό,τι αν υπήρχε μόνο η συμβατική ύλη, ήταν η αιτία για την υπόθεση ύπαρξης αυτής της «εξωτικής» μορφής ύλης, ήδη από τη δεκαετία του 1930. Τώρα όμως, μία διεθνής ομάδα αστρονόμων διαπίστωσε πως η σκοτεινή ύλη έπαιζε μικρότερο ρόλο στο πρώιμο σύμπαν. Κι αυτό γιατί, μελετώντας 6 «αρχαίους» γαλαξίες, ανακάλυψε πως οι εξωτερικές τους περιοχές περιστρέφονται πιο αργά από τα τμήματα στο κέντρο τους. Οι επιστήμονες εξέτασαν γαλαξίες που δημιουργήθηκαν πριν από 10 δισεκατομμύρια χρόνια. Για να τους αναλύσουν, χρησιμοποίησαν το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο στη Χιλή. Τα αποτελέσματά τους δείχνουν πως, σε αντίθεση με τους σπειροειδείς γαλαξίες που σχηματίσθηκαν σε επόμενες φάσεις της συμπαντικής εξέλιξης, σε αυτές τις κοσμικές δομές οι εξωτερικές τους περιοχές φαίνεται να περιστρέφονται πιο αργά, συγκριτικά με τα τμήματα που βρίσκονται πιο κοντά στον «πυρήνα» τους. Αυτό υποδεικνύει πως περιέχουν λιγότερη σκοτεινή ύλη. Επομένως, τα χαρακτηριστικά τους φαίνεται πως καθορίζονται περισσότερο από τη συμβατική ύλη που περιέχουν. Πιο συγκεκριμένα η ενεργός ακτίνα, δηλαδή η περιοχή από την οποία προέρχεται το 50% της φωτεινότητας ενός γαλαξία, εκτιμάται πως αποτελείται από 50-80% από σκοτεινή ύλη, στην περίπτωση του Γαλαξία μας και των υπόλοιπων κοσμικών δομών που σχηματίσθηκαν σε σχετικά πρόσφατες φάσεις της «ιστορίας» του σύμπαντος. Αντίθετα, στους μισούς από τους γαλαξίες από το πρώιμο σύμπαν που μελέτησαν οι επιστήμονες, το ποσοστό της σκοτεινής ύλης για την αντίστοιχη περιοχή δεν υπερβαίνει το 10%. Οι ερευνητές υποθέτουν πως, 3 με 4 δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, τα αέρια των γαλαξιών ήταν συμπιεσμένα με πεπλατυσμένους, περιστρεφόμενους δίσκους. Η σκοτεινή ύλη περιέβαλλε αυτούς τους δίσκους, με συνέπεια να είναι αρκετά διασκορπισμένη. Επομένως, φαίνεται πως χρειάστηκαν χρόνια για να συσσωρευθεί η σκοτεινή ύλη σε μικρότερο χώρο, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί διαδραματίζει μεγαλύτερο ρόλο στην περιστροφή των πιο πρόσφατων γαλαξιών. Η υπόθεση αυτή συμφωνεί επίσης με το γεγονός ότι οι «αρχαιότεροι» γαλαξίες έχουν μικρότερο μέγεθος και μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αέρια, από τους γαλαξίες που συντέθηκαν αργότερα. http://physicsgg.me/2017/03/17/%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%b7-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%cf%8d%ce%bb%ce%b7%cf%82-%cf%83/

Η τελειότητα προάγει την πολυπλοκότητα. Ο Σαλιέρι, ο Ιωσήφ Β’ και ο Μότσαρτ. Oι καλύτερες θεωρίες μας για τον φυσικό κόσμο φαίνονται περίπλοκες και δυσνόητες επειδή είναι βαθιά απλές. Ο Αϊνστάιν συχνά μνημονεύεται για την ακόλουθη προτροπή του: «Όλα πρέπει να γίνουν όσο το δυνατόν πιο απλά, αλλά όχι απλούστερα». Αν μελετήσετε τη γενική σχετικότητα του Αϊνστάιν ή τη θεωρία του για τις διακυμάνσεις στη στατιστική μηχανική – δυο από τις πιο περίπλοκες δημιουργίες του – , ίσως αναρωτηθείτε κατά πόσον είχε λάβει σοβαρά υπόψη του τις ίδιες συμβουλές του. Σίγουρα, αυτές οι θεωρίες δεν είναι «απλές» με τη συνήθη έννοια του όρου. Οι σύγχρονοι φυσικοί θεωρούν την QCD (Κβαντική Χρωμοδυναμική) μια σχεδόν ιδανικά απλή θεωρία, όμως είδαμε πόση περίπλοκη είναι η περιγραφή της με καθημερινούς όρους, και πόσο προκλητικό είναι να εργαστούμε με αυτή (δίχως να καταπιαστούμε με επιλύσεις εξισώσεων). Σαν τις βαθιές αλήθειες του Bohr, η βαθιά απλότητα περιέχει ένα στοιχείο του αντιθέτου της, της βαθιάς πολυπλοκότητας. Πρόκειται περί παραδόξου, όμως η επίλυσή του είναι κατά βάθος απλή, όπως ευθύς αμέσως θα αντιληφθούμε. Έμαθα τι σημαίνει τελειότητα από τον Αντόνιο Σαλιέρι. Σε μια από τις αγαπημένες μου σκηνές μιας από τις αγαπημένες μου κινηματογραφικές ταινίες, το Amadeus, ο Σαλιέρι[1] κοιτάζει έκπληκτος ένα χειρόγραφο του Μότσαρτ και λέει: «Αλλάξτε μια νότα και η μελωδία χάνεται. Αλλάξτε μια φράση και η δομή καταρρέει». Με αυτά τα λόγια, ο διαβόητα μέτριος συνθέτης Σαλιέρι[2] συνέλαβε την ουσία της τελειότητας. με δυο προτάσεις όρισε επακριβώς τι εννοούμε όταν χρησιμοποιούμε τον όρο τελειότητα σε διάφορα πλαίσια, συμπεριλαμβανομένου εκείνου της θεωρητικής φυσικής. Πρόκειται για έναν τέλειο ορισμό. «Μια θεωρία αρχίζει να είναι τέλεια αν οποιαδήποτε αλλαγή την καθιστά χειρότερη». Αυτή είναι η πρώτη πρόταση του Σαλιέρι, μεταφερμένη από τη μουσική στη φυσική – και συλλαμβάνει ακριβώς την ουσία. Ωστόσο, η πραγματικά μεγαλοφυής σκέψη κρύβεται στη δεύτερη φράση του: «Μια θεωρία γίνεται τελείως τέλεια αν είναι αδύνατο να την αλλάξουμε σημαντικά χωρίς να την καταστρέψουμε ολοκληρωτικά – δηλαδή, αν αλλάζοντας τη θεωρία σημαντικά τη μετατρέπουμε σε ασυναρτησίες». Στην ίδια ταινία, ο αυτοκράτορας Ιωσήφ Β’ δίνει μια μουσική συμβουλή στον Μότσαρτ: «Το έργο σου είναι εφευρετικό. Είναι έργο ποιότητας. Μόνο που έχει πάρα πολλές νότες. Αφαίρεσε μερικές, και θα γίνει τέλειο.». Ο αυτοκράτορας είχε αποθαρρυνθεί από την επιφανειακή πολυπλοκότητα της μουσικής του Μότσαρτ. Δεν μπορούσε να δει ότι όλες οι νότες του εξυπηρετούσαν ένα σκοπό – να δώσουν ή να εκπληρώσουν μια υπόσχεση. να ολοκληρώσουν ή να τροποποιήσουν ένα μοτίβο. Ομοίως, όταν το κοινό έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τη θεμελιώδη φυσική, συνήθως αποθαρρύνεται από την επιφανειακή πολυπλοκότητά της. Πάρα πολλά γλοιόνια! Εντούτοις, καθένα από τα οκτώ έγχρωμα γλοιόνια υπάρχει για κάποιον σκοπό. Στο σύνολό τους, ικανοποιούν την πλήρη συμμετρία ανάμεσα στα χρωματικά φορτία. Απομακρύνετε ένα γλοιόνιο – ή αλλάξτε τις ιδιότητές του – , και η δομή θα καταρρεύσει. Ειδικότερα, αν κάνετε μια τέτοιου είδους αλλαγή, τότε η θεωρία που προηγουμένως ήταν γνωστή ως QCD αρχίζει να προβλέπει ασυναρτησίες: σωματίδια προβλέπονται με αρνητική πιθανότητα, ενώ άλλα με πιθανότητα μεγαλύτερη της μονάδας. Μια τελείως άκαμπτη θεωρία αυτού του είδους, η οποία δεν επιτρέπει τροποποιήσεις με τρόπο συνεπή, είναι εξαιρετικά τρωτή. Αν κάποια από τις προβλέψεις της είναι λανθασμένη, τότε δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία. Κανένας συντελεστής λάθους και κανένας ελιγμός δεν θα βοηθήσουν. Από την άλλη, μια απολύτως άκαμπτη θεωρία, άπαξ και αποδειχθεί σε μεγάλο βαθμό επιτυχής, γίνεται πάρα πολύ ισχυρή. Διότι, αν είναι προσεγγιστικά ορθή και δεν μπορεί να μεταβληθεί, τότε είναι επακριβώς ορθή! Τα κριτήρια του Σαλιέρι εξηγούν γιατί η συμμετρία αποτελεί μια τόσο ελκυστική αρχή για τη συγκρότηση θεωριών. Τα συστήματα με συμμετρία βρίσκονται στον σωστό δρόμο προς την τελειότητα, κατά Σαλιέρι. Οι εξισώσεις που διέπουν διαφορετικά αντικείμενα και διαφορετικές καταστάσεις θα πρέπει να σχετίζονται στενά, ειδάλλως η συμμετρία μειώνεται. Με αρκετές παραβιάσεις, χάνεται κάθε μοτίβο, καθώς και η ίδια η συμμετρία. Συνεπώς, η συμμετρία μας βοηθά να κατασκευάζουμε τέλειες θεωρίες. Επομένως, η ουσία του θέματος δεν είναι το πλήθος από νότες ή σωματίδια ή εξισώσεις. Είναι η τελειότητα των σχεδίων τα οποία ενσαρκώνουν. Αν η αφαίρεση οποιουδήποτε στοιχείου καταστρέφει το όλο σχέδιο, τότε το πλήθος τους είναι το ακριβώς σωστό. Η απάντηση του Μότσαρτ στον αυτοκράτορα ήταν εξαιρετική: «Ποιες μερικές νότες έχετε στο νου σας, μεγαλειότατε;» [1] Στην πραγματικότητα η φράση είναι του σεναριογράφου! [2] Η μετριότητα του Σαλιέρι αποτελεί αντικείμενο αντιγνωμιών μεταξύ σοβαρών κριτικών μουσικής. Ανεξάρτητα πάντως από αυτό, ο Σαλιέρι είναι διαβόητος για τη μετριότητά του. πηγή: απόσπασμα από το βιβλίο του Frank Wilczek, «Η ελαφρότητα του είναι«, εκδόσεις κάτοπτρο, μετάφραση: Νίκος Αποστολόπουλος http://www.katoptro.gr/index.php?page=shop.product_details&flypage=flypage.tpl&product_id=254&vmcchk=1&option=com_virtuemart&Itemid=55 http://physicsgg.me/2017/03/21/%ce%b7-%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ac%ce%b3%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%85%cf%80%ce%bb%ce%bf%ce%ba%cf%8c%cf%84%ce%b7/

Στον Ιβ Μεγιέ το βραβείο «Άμπελ» για το 2017. Στον Γάλλο μαθηματικό Ιβ Μεγιέ απονέμεται το φετινό βραβείο «’Αμπελ», θεωρούμενο το «Νόμπελ» των Μαθηματικών, για την καθοριστική συμβολή του στη «θεωρία των κυματίων» (wavelet theory). Το βραβείο απονέμεται από τη Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών & Τεχνών και συνοδεύεται από το ποσό των έξι εκατομμυρίων νορβηγικών κορωνών (περίπου 710.000 δολαρίων). Το έργο του Ιβ Μεγιέ (Yves Meyer), το οποίο επέτρεψε την ανάπτυξη εξελιγμένων εργαλείων ανάλυσης δεδομένων, έχει οδηγήσει σε ποικίλες πρακτικές εφαρμογές, από την συμπίεση εικόνων και ψηφιακών ταινιών έως την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων. «Δεν υπάρχουν πολλά παραδείγματα μαθηματικών ανακαλύψεων, που να έχουν επηρεάσει τόσο πολύ άμεσα την κοινωνία», δήλωσε ο μαθηματικός Ζαν-Μισέλ Μορέλ, συνάδελφος του Μεγιέ στην Ecole Normale Superieure του Παρισιού, σύμφωνα με το «Nature». Οι αλγόριθμοι των υπολογιστών που βασίζονται στη θεωρία των κυματίων, χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια ευρέως για την επεξεργασία, ανάλυση και αποθήκευση των πληροφοριών, στην ιατρική διαγνωστική, στον τομέα του κινηματογράφου και γενικότερα της ψηφιακής ψυχαγωγίας κ.α. Μετά τις πρωτοποριακές εργασίες του Μεγιέ που ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του 1980, τα εγχειρίδια διαφόρων επιστημών χρειάσθηκε να εμπλουτισθούν ή να ξαναγραφούν. Η θεωρία των κυματίων αποτελεί προέκταση της ανάλυσης Φουριέ από τις αρχές του 19ου αιώνα, η οποία δεν ήταν εύκολο να έχει πολλές εφαρμογές στον πραγματικό κόσμο, κάτι που κατέστη εφικτό χάρη στις συνεισφορές του Μεγιέ. Προέκυψε έτσι μια νέα γενική μαθηματική θεωρία, που βελτίωσε την ανάλυση του Φουριέ και την έκανε πιο πρακτικά αξιοποιήσιμη. Ο Μεγιέ, ο οποίος γεννήθηκε στην Τυνησία το 1939 (μετανάστευσε στη Γαλλία το 1957) και σήμερα είναι ομότιμος πλέον καθηγητής στην Ecole Normale Superieure, μόλις έμαθε για τη βράβευσή του, δήλωσε: «Νιώθω ταυτόχρονα χαρούμενος, έκπληκτος και ελαφρώς ένοχος». Η απονομή του βραβείου θα γίνει από τον Νορβηγό βασιλιά Χάραλντ, στο Όσλο, στις 23 Μαΐου. http://physicsgg.me/2017/03/22/%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b9%ce%b2-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b9%ce%ad-%cf%84%ce%bf-%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%ac%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf/

Εξωγήινοι και εξωγαλαξιακές εκλάμψεις ραδιοκυμάτων. Από την ανακάλυψη των ταχέων εκλάμψεων ραδιοκυμάτων (Fast Radio Bursts, συντομογραφικά FRBs) https://en.wikipedia.org/wiki/Fast_radio_burst το 2007 μέχρι σήμερα, έχουν καταβληθεί μεγάλες προσπάθειες από τους αστρονόμους για να κατανοηθεί η προέλευσή τους. Προς το παρόν έχουν καταγραφεί 17 FRBs και έχουν διατυπωθεί πολλές ερμηνείες γι αυτές: π.χ. θα μπορούσαν να οφείλονται σε εκρήξεις ακτίνων γάμα ή σε υπερμεγέθεις αστέρες νετρονίων ή σε αστρικές εκλάμψεις. Άσχετα με την προέλευσή τους είναι πλέον ευρέως αποδεκτό ότι οι πηγές των περισσότερων FRBs βρίσκονται σε πολύ μεγάλες αποστάσεις έξω από τον γαλαξία μας. Oι ερευνητές Manasvi Lingam και Abraham Loeb στην εργασία τους με τίτλο «Fast Radio Bursts from Extragalactic Light Sails» εξετάζουν την περίπτωση οι FRBs να δημιουργούνται από εξωγαλαξιακούς πολιτισμούς και να χρησιμεύουν είτε ως φάροι είτε για την προώθηση διαστημοπλοίων με ιστία. Οι Lingam και Loeb επισημαίνουν ότι η περίπτωση να παράγονται οι FRBs από εξωγήινους είναι εντελώς υποθετική κι ότι η εργασία τους είναι μια άσκηση επί χάρτου για τον υπολογισμό των απαραίτητων δεδομένων ώστε αυτές να παράγονται από εξωγήινες κατασκευές. Γιατί όμως δυο ερευνητές του πανεπιστημίου Χάρβαρντ ασχολούνται με ένα τέτοιο πρόβλημα; Διότι ο Abraham (Avi) Loeb συμμετέχει στον σχεδιασμό του προγράμματος «Starshot». Σκοπός του προγράμματος είναι ένα διαστρικό ταξίδι διάρκειας 30 ετών από χιλιάδες μικροσκοπικά διαστημικά σκάφη προς τον Άλφα του Κενταύρου. Το μέγεθος των σκαφών θα είναι πολύ μικρό – όσο το μέγεθος ενός τσιπ στις ηλεκτρονικές συσκευές –, θα διαθέτουν ηλιακά ιστία, και ένα πανίσχυρο λέιζερ από τη Γη θα τα επιταχύνει μέχρι το 20% της ταχύτητας του φωτός. Η εργασία των Lingam και Loeb προκάλεσε πλήθος δημοσιευμάτων στο διαδίκτυο εξιτάροντας την φαντασία των αθεράπευτα ουφολόγων. Μάλιστα η ελληνική έκδοση της Huffington Post, σε χρονικό διάστημα μόλις μιας εβδομάδας, αφιερώνει δυο άρθρα σχετικά με το θέμα αυτό: 1ο. Μυστηριώδη ραδιοσήματα ίσως είναι ίχνη από την κίνηση εξωγήινων διαστημοπλοίων http://www.huffingtonpost.gr/2017/03/11/eidhseis-tech-science-ereyna-mysthriwdh-radioshmata-isws-einai-ixnh-ekswghinwn_n_15282254.html 2ο. Επιστήμονες του Χάρβαρντ λένε ότι βρήκαν τον τρόπο που ταξιδεύουν οι εξωγήινοι και θα τον δοκιμάσουν http://www.huffingtonpost.gr/2017/03/18/diethnes-jharvard-taxidi-exogiinoi-frb_n_15449856.html http://physicsgg.me/2017/03/19/%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b5%ce%ba%ce%bb%ce%ac%ce%bc%cf%88%ce%b5/

Τέλος από τον Τραμπ στο σχέδιο για τη μεταφορά αστεροειδούς γύρω από τη Σελήνη. Μικρές περικοπές προβλέπει ο προϋπολογισμός του νέου Αμερικανού προέδρου για τη NASA, σύμφωνα με τον οποίο η αμερικανική διαστημική υπηρεσία θα λάβει το 2018 19,1 δισ. δολάρια. Ενδεικτικό είναι πως το ποσό αυτό είναι μόλις 300 εκατ. μικρότερο από τη χρηματοδότηση της NASA το 2016, όταν έλαβε 19,3 δισ. δολάρια. Όσον αφορά τα σχέδια της υπηρεσίας για την εξερεύνηση του διαστήματος, ένας από τους μεγάλους χαμένους είναι η αποστολή Asteroid Redirect Mission (ARM), η οποία ακυρώνεται. Στο πλαίσιο της ARM, στις αρχές της δεκαετίας του 2030 ένα ρομποτικό σκάφος της NASA θα αφαιρούσε ένα μεγάλο τμήμα από κοντινό αστεροειδή, το οποίο θα έθετε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Απώτερος στόχος ήταν στη συνέχεια να επισκεφτούν τον βράχο αστροναύτες, μέσω μίας επανδρωμένης αποστολής, για να τον μελετήσουν. Μία ιδέα που τελικά δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί ποτέ, καθώς ο προϋπολογισμός δεν προβλέπει τη συνέχιση της χρηματοδότησης για τη σχεδίαση της ARM. Την ίδια τύχη έχει και το προτεινόμενο πρότζεκτ Europa Lander, για την προσεδάφιση ενός μη επανδρωμένου σκάφους στην Ευρώπη, τον δορυφόρο του Δία. Με δεδομένο πως στο υπέδαφος της Ευρώπης υπάρχει ένας ωκεανός με χημική σύσταση παρόμοια με τους ωκεανούς στη Γη, όπως εκτιμούν οι επιστήμονες, το συγκεκριμένος δορυφόρος αποτελεί έναν από τους πλέον πιθανούς προορισμούς στο ηλιακό σύστημα που «φιλοξενούν» εξωγήινους μικροοργανισμούς. Έτσι, το ρομπότ θα έψαχνε για οργανικά μόρια ή ακόμη και για ίχνη ζωής. Την ίδια στιγμή, πάντως, ο προϋπολογισμός προβλέπει τη συνέχιση της χρηματοδότησης της αποστολής Europa Clipper, στο πλαίσιο της οποίας ένα ρομποτικό σκάφος θα πραγματοποιήσει μέσα στην επόμενη δεκαετία αρκετές κοντινές διελεύσεις από την Ευρώπη, μελετώντας την με τα ραντάρ του. Το κείμενο του προϋπολογισμού δεν αναφέρει κάποια σημαντική αλλαγή των προτεραιοτήτων της NASA στην κατάκτηση του διαστήματος, όπως π.χ. με την επιστροφή στη Σελήνη, κάτι που σημαίνει πως πρωταρχικός σκοπός παραμένει η αποστολή αστροναυτών στον Άρη. Αντίθετα, όμως, περικόπτει ένα σημαντικό μέρος από τις δραστηριότητες της υπηρεσίας πίσω στη Γη, τερματίζοντας πρότζεκτ για τη μελέτη του πλανήτη μας όπως αυτό για την παρακολούθηση των επιπέδων CO2 στην ατμόσφαιρα, αλλά και τη συμμετοχή της NASA στη διαχείριση του δορυφόρου DSCOVR, ο οποίος εδώ και δύο χρόνια καταγράφει από το διάστημα αλλαγές στα επίπεδα του όζοντος στα αεροσόλ και το κλίμα, όπως επίσης και τον ηλιακό άνεμο. Παράλληλα, ο προϋπολογισμός προβλέπει τον τερματισμό του εκπαιδευτικού προγράμματος της NASA, για το οποίο το 2016 είχε λάβει 115 εκατ. δολάρια. http://www.naftemporiki.gr/story/1215543/telos-apo-ton-tramp-sto-sxedio-gia-ti-metafora-asteroeidous-guro-apo-ti-selini Σχολιο:Κοινως ο τυπος διαλύει τα παντα που δεν κατανοει!

Ο κομήτης της «Ροζέτα» μεταμορφώνεται συνεχώς. Ρήγματα μήκους έως μισού χιλιομέτρου που ανοίγουν σε πλάτος κατά δεκάδες μέτρα, γκρεμοί που ξαφνικά κατολισθαίνουν, τεράστιοι βράχοι βάρους 130 τόνων και μεγέθους νταλίκας που μετακινούνται σε απόσταση εκατοντάδων μέτρων - και όλα αυτά πάνω σε έναν κομήτη, τον 67Ρ/Τσουριούμοφ - Γκερασιμένκο, γνωστό και ως «κομήτη της Ροζέτα». Οι επιστήμονες για πρώτη φορά ανακάλυψαν, μελετώντας τα στοιχεία που έστειλε η ευρωπαϊκή διαστημοσυσκευή «Ροζέτα», καθώς ακολουθούσε για πάνω από δύο χρόνια κατά πόδας τον κομήτη (μεταξύ Αυγούστου 2014-Σεπτεμβρίου 2016), ότι ο τελευταίος κάθε άλλο παρά σταθερό «προφίλ» διατηρεί. Αντίθετα, μεταμορφώνεται μέσα από ένα συνεχές γεωλογικό «φέις-λίφτινγκ», που λαμβάνει χώρα στην επιφάνειά του. Οι πιο έντονες αλλαγές συμβαίνουν, όταν στη διάρκεια του ταξιδιού του στο ηλιακό μας σύστημα ο κομήτης πλησιάζει πολύ τον Ήλιο. Η διάβρωση του κομήτη, η εξάχνωση του πάγου του, οι μηχανικές πιέσεις που δέχεται και άλλοι παράγοντες συνεργούν, ώστε το «πρόσωπο» του κομήτη να μεταβάλλεται σε διάφορα σημεία του. Οι ερευνητές έκαναν δύο επιστημονικές δημοσιεύσεις στο "Science" και στο "Nature Astronomy". http://www.pronews.gr/portal/20170322/genika/diastima/49/o-komitis-tis-rozeta-metamorfonetai-synehos

Ρομπότ έφτιαξαν δική τους γλώσσα. Ερευνητές του εργαστηρίου τεχνητής νοημοσύνης OpenAI, του ιδρυτή της Tesla, Έλον Μασκ, έμαθαν ρομποτικούς πράκτορες (robotic agents) πώς να δημιουργήσουν την δική τους γλώσσα ώστε να επικοινωνούν επιτυχώς μεταξύ τους και να ολοκληρώνουν συγκεκριμένες αποστολές, μέσα σε ένα περιβάλλον δύο διαστάσεων. Μελλοντικά οι ειδικοί προβλέπουν ότι η νέα ρομπο-γλώσσα ίσως γίνει ακόμα πιο περίπλοκη, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάγκη ρομποτικών μεταφραστών. Λόλα να ένας επεξεργαστής Στο πλαίσιο του πειράματός τους, οι ερευνητές έβαλαν τα ρομπότ σε έναν απλό δισδιάστατο κόσμο. Τους προσέφεραν τη δυνατότητα να επικοινωνούν μεταξύ τους και τους έθεσαν στόχους τους οποίους καλούνταν να εκπληρώσουν μέσω της επικοινωνίας τους. Κάθε φορά που ολοκλήρωναν μια αποστολή, λάμβαναν μια μορφή ανταμοιβής. «Εκπαιδεύσαμε τα ρομπότ μέσω της τεχνικής της ενισχυτικής μάθησης και λόγω του προσεκτικού σχεδιασμού του πειράματος, εκείνα κατάφεραν να αναπτύξουν μια κοινή γλώσσα μεταξύ τους ώστε να επιτυγχάνουν τους στόχους τους» εξηγούν οι ερευνητές. Με την πάροδο του χρόνου, τα ρομπότ αναμένεται να διευρύνουν το λεξιλόγιό τους πράγμα που θα τους επιτρέπει σταδιακά να φτιάχνουν προτάσεις, μεταβιβάζοντας έτσι με μεγαλύτερη ευκολία ιδέες μεταξύ τους. «Σκεφτόμαστε ότι αν σιγά-σιγά αυξήσουμε την περιπλοκότητα του περιβάλλοντός τους όπως και το εύρος των επιτρεπόμενων πράξεών τους, τότε θα μπορούσε να είναι δυνατή η ανάπτυξη μιας εκφραστικής ρομποτικής γλώσσας που να περιέχει έννοιες πέρα από τα βασικά ρήματα και ουσιαστικά που αναπτύχθηκαν σε πρώτη φάση» καταλήγουν οι ειδικοί. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500134601

Ανακαλύφθηκαν 5 νέα σωματίδια από τον LHCb Ο LHCb (Large Hadron Collider beauty) είναι ένας από τους επτά ανιχνευτές συλλογής δεδομένων στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN. https://wikitech.wikimedia.org/wiki/HTTPS:_Browser_Recommendations Ο LHCb χρησιμοποιείται για μετρήσεις παραμέτρων της παραβίασης της συμμετρίας φορτίου-ομοτιμίας (Charge Parity violation) https://en.wikipedia.org/wiki/CP_violation στις αλληλεπιδράσεις αδρονίων που περιέχουν ένα b κουαρκ (πυθμένας ή χαμηλό κουάρκ). Τέτοιου είδους έρευνες μπορούν να βοηθήσουν στην εξήγηση της ασυμμετρίας μεταξύ ύλης και αντιύλης που παρατηρείται στο σύμπαν. Οι ερευνητική ομάδα του LHCb ανακοίνωσε σήμερα το πρωί μέσω Twitter μια νέα ανακάλυψη: Observation of five new narrow Ω0c states decaying to Ξ+cK− https://t.co/Orbtjhp8AP Yes, FIVE new particles at once, pic.twitter.com/ZUcsKf5yyI — LHCb Physics (@LHCbPhysics) March 16, 2017 Παρατήρησαν πέντε λεπτούς συντονισμούς που αντιστοιχούν σε πέντε νέες διεγερμένες καταστάσεις του βαρυονίου Ωμέγα https://en.wikipedia.org/wiki/Omega_baryon : Ωc(3000)0, Ωc(3050)0, Ωc(3066)0, Ωc(3090)0, Ωc(3119)0 και μέτρησαν τις μάζες και τα πλάτη τους. Παρότι ο LHCb έχει σχεδιαστεί για την μελέτη αδρονίων που περιέχουν b κουάρκ, τα νέο- ανακαλυφθέντα βαρυόνια συνίστανται από γοητευτικά (charm) και παράξενα (strange) κουάρκ. http://physicsgg.me/2017/03/16/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%86%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-5-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-lhcb/

Ο Στίβεν Χόκινγκ δεν αισθάνεται ευπρόσδεκτoς στις ΗΠΑ του Τραμπ. Την ανησυχία του ότι δεν θα είναι ευπρόσδεκτος στις ΗΠΑ εξέφρασε ο Βρετανός αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ μιλώντας σε συνέντευξη στην εκπομπή «Καλημέρα Βρετανία» του ITV. «Θα ήθελα να επισκεφθώ ξανά τις ΗΠΑ και να συνομιλήσω με άλλους επιστήμονες, αλλά φοβάμαι πως δεν θα είμαι ευπρόσδεκτος εκεί» δήλωσε. Ο 75χρονος Χόκινγκ, ο οποίος είχε τιμηθεί το 2009 από τον Ομπάμα με το μετάλλιο του Φραγκλίνου, εξέφρασε τώρα τις ανησυχίες του για «την ξεκάθαρη στροφή των ΗΠΑ προς μια δεξιά, πιο αυταρχική προσέγγιση». Ιδιαίτερα ανήσυχος δήλωσε για την περιβαλλοντική πολιτική του προέδρου Τραμπ, καθώς, όπως είπε, «η κλιματική αλλαγή είναι ένας από τους μεγάλους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε και ένας που μπορούμε να προλάβουμε». «Ο Τραμπ», τόνισε ο Στίβεν Χόκινγκ «εκλέχθηκε από ανθρώπους που ένιωσαν αποξενωμένοι από την κυβερνώσα ελίτ, σε μια εξέγερση κατά της παγκοσμιοποίησης. Η προτεραιότητά του θα είναι να ικανοποιήσει το εκλογικό σώμα του, που δεν είναι ούτε προοδευτικό ούτε καλά πληροφορημένο» επεσήμανε. Χαρακτήρισε, πάντως, ελπιδοφόρο γεγονός την ανάδυση τόσων πολλών γυναικών, όπως η Μέι και η Μέρκελ σε θέσεις εξουσίας στη δημόσια ζωή. Ενθουσιασμένος δήλωσε επίσης με την προοπτική της αποστολής μικροσκοπικών ρομπότ στο διάστημα για την εξερεύνηση εξωπλανητών που μοιάζουν με τη Γη. Όπως είπε, το σύστημα των επτά «γήινων» εξωπλανητών που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, βρίσκεται σε απόσταση 39 ετών φωτός. Σχετικά με την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ τόνισε ότι πρέπει να υπάρξει αντίσταση σε ένα «σκληρό» Brexit και ότι η Βρετανία πρέπει να διατηρήσει ισχυρούς δεσμούς τόσο με την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και με την Κίνα. Ο Στίβεν Χόκινγκ προέβλεψε ακόμη ότι το Εργατικό Κόμμα, που ο ίδιος είχε υποστηρίξει στις εκλογές του 2015, δεν θα νικήσει στις επόμενες με αρχηγό τον Τζέρεμι Κόρμπιν. Για τον τελευταίο, είπε ότι «δεν δίνει προς τα έξω την εικόνα ισχυρού ηγέτη και άφησε τα μέσα ενημέρωσης να τον παρουσιάσουν ως αριστερό εξτρεμιστή, κάτι που δεν είναι». Πρόσφατα μάλιστα είχε χαρακτηρίσει «καταστροφή» τον Κόρμπιν και τον είχε καλέσει να παραιτηθεί. Αποκάλυψε όμως στη συνέντευξη ότι θα συνεχίζει να ψηφίζει τους Εργατικούς, καθώς, όπως είπε, «είναι το κόμμα που μετράει». Αναφερόμενος στο νόημα της ζωής και στην ευτυχία, ο Χόκινγκ υποστήριξε ότι τον κάνουν πιο ευτυχισμένο από κάθε τι άλλο τα τρία παιδιά του και η προοπτική ενός ταξιδιού στο διάστημα. “Η απώτερη φιλοδοξία μου είναι να πετάξω στο διάστημα. Νόμιζα ότι κανείς δεν θα με πάρει, αλλά ο Richard Branson μου προσέφερε μια θέση στο Virgin Galactic, και είπα ναι αμέσως.” Το γεγονός είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο για τον καθένα και ιδιαίτερα για τον Stephen Hawking, ο οποίος πάσχει από ALS, μια ασθένεια που τον κρατάει σε ακινησία περισσότερο από 40 χρόνια. Ο επιστήμονας όπως γνωρίζετε βρίσκεται συνεχώς καθισμένος σε μια ειδικά σχεδιασμένη αναπηρική καρέκλα και επικοινωνεί χρησιμοποιώντας ένα σύστημα μετατροπής κειμένου σε ομιλία που ελέγχει με τη χρήση ενός αισθητήρα που ενεργοποιείται από ένα μυ στο μάγουλό του. Αν και θα είναι η πρώτη φορά που ο Hawking θα ταξιδέψει στο διάστημα, δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται σε περιβάλλον με έλλειψη βαρύτητας. Το 2007 δοκίμασε τις συνθήκες μηδενικής βαρύτητας πάνω σε ένα ειδικά τροποποιημένο αεροσκάφος Boeing 727-200. Ο Sir Richard Branson, ο οποίος ίδρυσε την Virgin Galactic, ανέφερε από το 2015 ότι ελπίζει να είναι σε θέση να πάρει τον Stephen Hawking στο διάστημα, και ότι του προσφέρει ένα δωρεάν εισιτήριο το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αν του επιτρέπει η υγεία του. Να αναφέρουμε ότι μια πτήση με το οκτώ-θέσιο SpaceShipTwo της Virgin Galactic θα κοστίζει 250.000 δολάρια και ότι μέχρι σήμερα υπάρχουν 700 ενδιαφερόμενοι που περιμένουν μια θέση σε κάποιο ταξίδι. Σύμφωνα με το Forbes, το SpaceShipTwo θα μπορούσε να ξεκινήσει από το τέλος του 2017, αλλά η Virgin Galactic αναφέρει ότι δεν θα μεταφέρει διαστημικούς τουρίστες. Μπορείτε να παρακολουθήσετε το κομμάτι της συνέντευξης στο παρακάτω βίντεο (ξεκινά στις 9:05): Όσο για το αν πιστεύει ότι όντως είναι ο πιο έξυπνος άνθρωπος στον κόσμο, όπως λένε μερικοί, απάντησε: «Ποτέ δεν θα ισχυριζόμουν κάτι τέτοιο. Οι άνθρωποι που περηφανεύονται για τον δείκτη νοημοσύνης τους, είναι αποτυχημένοι.» http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500134842

Βλαντιμίρ Komarov Η 16 Απρίλη 2017 σηματοδοτεί την 90η επέτειο από τη γέννηση του Βλαντιμίρ Komarov, μέλος των πρώτων κοσμοναύτων, δύο φορές ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης, [Μηχανικός-Συνταγματάρχης, διοικητής του πρώτου πλήρωματος του διαστημοπλοίου στον κόσμο. Ο Βλαντιμίρ γεννήθηκε στις 16 Μαρτίου 1927 στην Μόσχα σε μια οικογένεια εργατικής τάξης. Το 1943, αποφοίτησε από τις επτά τάξεις στην 235η δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη Μόσχα, και το 1945 - στη Μόσχα στην Πολεμική Αεροπορία στο ειδικό σχολείο. Το 1949 αποφοίτησε από την Bataisk Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας . Υπηρέτησε ως πιλότος σε ένα σύνταγμα μαχητής στον Βόρειο Καύκασο και τα Καρπάθια. Το 1959 αποφοίτησε από το Τμήμα Μηχανικών της Σχολή Ικάρων το όνομά του από NE Zhukovsky. Μετά την ακαδημία υπηρέτησε ως βοηθός κορυφαίος μηχανικός δοκιμών σε μία από τις μονάδες αέρα. Το 1960 κατετάγη στο σώμα κοσμοναύτων.Η πρώτη πτήση του Βλαντιμίρ Komarov γίνονται στις 12, Οκτωβρίου, 1964 με το πλοίο «Voskhod", στο οποίο για πρώτη φορά στον κόσμο ήταν ένα πλήρωμα τριών (ο ίδιος, ο Konstantin Feoktistov και ο Μπόρις Egorov). Έτσι, η ΕΣΣΔ εξασφάλισε την προτεραιότητα των συλλογικών πτήσεων. Ένα άλλο επίτευγμα ήταν το γεγονός ότι οι άνθρωποι ηταν για πρώτη φορά στο χώρο χωρίς διαστημικές στολές. Η διάρκεια της πτήσης ήταν 24 ώρες 17 λεπτά και 3 δευτερόλεπτα. Ταυτόχρονα, οι Ηνωμένες Πολιτείες (από το 1961) προετοίμαζε μια πτήση στο φεγγάρι. Ο Σχεδιαστής Σεργκέι Korolev αποφάσισε να μην δώσει την παλάμη προς τους Αμερικανούς, και το 1962, σχεδιάστηκε το πλοίο «Ένωση», με σκοπό να πετάξει γύρω από τη Σελήνη. Οι εργασίες στο πλοίο διήρκεσαν πέντε χρόνια, αλλά, παρά τις τρεις δοκιμες λειτουργίας, από το 1967,η "Ένωση" δεν ήταν ακόμη έτοιμη. Ωστόσο, κατά το έτος της 50ης επετείου της Οκτωβριανής Επανάστασης οι κατασκευαστές δεν έιχαν το δικαίωμα να αναβολής. Σύμφωνα με το σχέδιο στις 23 του Απριλίου του 1967 η πρώτη εκτόξευση του τριπλου "Soyuz-1" υποτίθεται ότι θα πετάξει. Η επόμενη μέρα για το "Soyuz-2" σε τροχιά έπρεπε να πετάξουν οι κοσμοναύτες Khrunov, BYKOVSKY και Elisha. Η Προετοιμασία του "Soyuz-1", πραγματοποιήθηκε με το χρονοδιάγραμμα: την παραμονή του ο Βλαντιμίρ Komarov έιχε περάσει όλες τις ιατρικές εξετάσεις, καθώς και στις τρεις η ώρα το πρωί ήταν έτοιμος να πετάξει. Όλες οι παράμετροι του πυραύλου και το διαστημικό σκάφος πριν από την εκτόξευση ήταν κανονικες και η θερμοκρασία στο όχημα ηταν συν δεκαπέντε βαθμούς. Μετά από 540 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση του διαστημικού σκάφους το «Σογιούζ-1" πήγε σε τροχιά. Ωστόσο, στη δεύτερη στροφή του Βλαντιμίρ Komarov είπε ότι δεν είχε ανοίξει το ρεύμα φόρτισης στην αριστερη ηλιακή μπαταρία - μόνο 13-14 αμπέρ. Αυτή η ενέργεια δεν ήταν αρκετη για να ζευγαρώσει με ένα δεύτερο πλοίο. Αποφασίστηκε η ακυρωση εκτόξευσης του δεύτερου πλοίου και να επιλέξει το κατάλληλο πηνίο για να επιστρέψει ο Βλαντιμίρ Komarov στη Γη. Κατ 'αρχάς έπρεπε στη στροφή του 17ου γυρου, αλλά δεν έλαβε χώρα λόγω της κακής απόδοσης του νέου προσανατολισμού των αισθητήρων ιόντων. Το πρωί της 24ης Απριλίου στο γύρισμα του δέκατου όγδοου γυρου, μετά από 26 ώρες και 45 λεπτά ο κοσμοναύτης κατάφερε να καθοδηγήσει το πλοίο με το χέρι προς την Γη. Αυτό απαιτείται για να αποτρέψει σημαντικές αποκλίσεις του πλοίου κατά τη διάρκεια της πτήσης πάνω από την νυχτερινή πλευρά του πλανήτη. Τέτοια εκπαίδευση δεν είχαν ποτέ πριν εκτελεστεί. Μετά από αυτό, η σύνδεση με την «Ένωση» ξαφνικά διακόπηκε, αλλά ο Vladimir Komarov σύντομα πληροφορήθηκε ότι όλα είναι εντάξει, και το πλοίο μεταφέρθηκε στην βαλλιστικη καθόδο. Φτάνοντας στο σημείο της προσγείωσης κοντά στην ομάδα αναζήτηση Orsk βρήκαν οι ντόπιοι αναμμένο στο έδαφος το πλοίο. Την μέρα μετά το θάνατο του Komarov το TASS εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση στην οποία ανέφερε ότι το νέο διαστημικό σκάφος "Soyuz-1", κατά τη διάρκεια μιας πτήσης δοκιμής, η οποία διήρκεσε περισσότερο από μία ημέρα, ο πιλότος Βλαντιμίρ Komarov έχει συμμορφωθεί πλήρως με το προβλεπόμενο πρόγραμμα για τον έλεγχο των κύριων συστημάτων του οχήματος σε διαφορετικούς τρόπους , έδωσε μια εκτίμηση των τεχνικών χαρακτηριστικών «Ένωση» και πραγματοποιούνται επιστημονικά πειράματα. Έχοντας κάνει 19 τροχιές γύρω από τη Γη, Βλαντιμίρ Komarov ξεκίνησε την προσγείωση, η οποία έληξε με τραγικό τρόπο. Στις 26 Απριλίου η λάρνακα του Βλαντιμίρ Komarov εγκατασταθηκε σε μια θέση στον τοίχο του Κρεμλίνου. Στο μνημόσυνο απο το βήμα του Μαυσωλείου έγινε από τον Μιχαήλ Σουσλόφ, Μστισλάβ Keldysh και Γιούρι Γκαγκάριν. Στη θέση του θανάτου του κοσμοναύτη στην περιοχή Όρενμπουργκ, 65 χλμ από το Ορσκ, ένα μνημείο οβελίσκος είχε εγκατασταθεί από τους τοπικούς στρατιωτικούς. 20 χρόνια μετά το θάνατο του Βλαντιμίρ Komarov στο χώρο του οβελίσκου εχει ανεγερθεί ένα μνημείο συγκρότημα. https://www.roscosmos.ru/23324/ Σχολιο:Στην κατακτηση του διαστηματος δεν θα πρέπει να θεωρείται έκπληξη ότι θα εχει αρκετά ανθρώπινα θύματα. Η αμερικανική πλευρά μετράει ως σήμερα 17 νεκρούς, τρεις κατά την πυρκαϊά που προκλήθηκε στον θαλαμίσκο του «Απόλλων-1» και 14 στις καταστροφές των διαστημοπλοίων «Challenger» και «Columbia». Η σοβιετική πλευρά μετράει ως σήμερα τέσσερις νεκρούς κατά τα δυστυχήματα στα διαστημόπλοια «Σογιούζ-1» και «Σογιούζ-11». ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ!!!

Οι κοσμοναύτες της Roscosmos ΓΙΟΥΡΤΣΙΧΙΝ Fedor και Sergey RJaZANSKIJj κριθηκαν κατάλληλοι για διαστημικές πτήσεις. Οι κοσμοναύτες Φιοντόρ Γιουρτσίχιν και Sergey RJaZANSKIJj αναγνωρίζονται απο την Chief Medical Επιτροπή (MMC) κατάλληλοι για διαστημική πτήση. Η συνεδρίαση της επιτροπής, στην οποία αναλύθηκαν στοιχεία από ιατρικές εξετάσεις πραγματοποιήθηκε στις 14 Μαρ. 2017 στο Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναύτων. Στην επιτροπη της MMC περιλαμβάνονται εκπρόσωποι του ρωσικού Υπουργείου Υγείας, της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ιατροβιολογικών, το Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων, εμπειρογνώμονες ιατρικής διαχείρισης του Κέντρου Εκπαίδευσης κοσμοναύτων Γιούρι Γκαγκάριν. https://www.roscosmos.ru/23319/

Οι Ρώσοι ετοιμάζονται να πάνε στο φεγγάρι. Η υπηρεσία διαστήματος της Ρωσίας (Roskosmos) ανακοίνωσε σήμερα την διενέργεια ανοιχτού διαγωνισμού, με σκοπό τη δημιουργία μιας νέας ομάδας ρώσων κοσμοναυτών, που θα πραγματοποιήσουν με το νέας γενιάς ρωσικό διαστημόπλοιο Ομοσπονδια«Φεντεράτσια» διαστημικές πτήσεις, αρχικά με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και εν συνεχεία τη Σελήνη. Όπως δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής της Roskosmos και αρμόδιος για το πρόγραμμα των διαστημικών πτήσεων Σεργκέι Κρικάλεφ, η υψηλού επιπέδου εξειδίκευση των υποψηφίων θα είναι το βασικό κριτήριο στην επιλογή αυτής της νέας ομάδας κοσμοναυτών. Ο διαγωνισμός, όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος τύπου της Roskosmos Αλεξάντρ Ιβανόφ, αρχίζει σήμερα και θα διαρκέσει έως τα τέλη του χρόνου, επισημαίνοντας, ότι η ομάδα θα απαρτίζεται από έξι έως οκτώ άτομα και τα αποτελέσματα του διαγωνισμού θα ανακοινωθούν τον Δεκέμβριο. Όσοι επιλεγούν, είπε ο κ. Ιβανόφ, θα γίνουν οι πρώτοι πιλότοι του νέου ρωσικού διαστημοπλοίου Federatsiya («Ομοσπονδία»), αλλά και οι πρώτοι ρώσοι κοσμοναύτες που θα πατήσουν το πόδι τους στην Σελήνη. Προτεραιότητα στην επιλογή των νέων κοσμοναυτών, όπως διευκρίνισε ο εκπρόσωπος τύπου, θα έχουν άτομα που έχουν προϋπηρεσία στους τομείς της αεροναυπηγικής βιομηχανίας και της αεροδιαστημικής βιομηχανίας. Θα πρέπει να είναι εξοικειωμένοι με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και να γνωρίζουν την αγγλική γλώσσα. Στην επιλογή τους δεν θα παίζει κανέναν απολύτως ρόλο, το φύλο, ή το χρώμα των υποψηφίων κοσμοναυτών, όπως δήλωσε ο Σεργκέι Κρικάλεφ, ενώ όλοι οι υποψήφιοι θα πρέπει πρωτίστως να είναι υγιείς, να είναι κάτω των 35 ετών, να έχουν ύψος από 1.50 έως 1.90 μ. και το βάρος τους να μη υπερβαίνει τα 90 κιλά. Εκτός όμως από τα σωματικά προσόντα, οι υποψήφιοι πρέπει να είναι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κατά την οποία θα έχουν αποκτήσει κάποια εξειδίκευση. Όλα αυτά τα προσόντα θα εξετασθούν στο πρώτη και δεύτερη φάση της επιλογής, ενώ στην τρίτη φάση θα εξετασθούν, πάνω σε ζητήματα της ειδικότητας τους, οι μαθησιακές τους δυνατότητες και οι τεχνολογικές τους γνώσεις. Οι υποψήφιοι θα μπορούν να καταθέσουν όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά για να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό αυτό, ταχυδρομικώς, ενώ τις επόμενες μέρες θα υπάρξει λεπτομερής απαρίθμηση των συγκεκριμένων δικαιολογητικών που θα πρέπει να καταθέσουν οι υποψήφιοι, στην ιστοσελίδα του Κέντρου Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών. Είναι η πρώτη φορά που η Ρωσία ζητά νέους κοσμοναύτες από το 2012 και η 17η φορά στην ιστορία του ρωσικού διαστημικού προγράμματος. Ωστόσο όπως δήλωσε ο Κρικάλεφ, οι υποψήφιοι θα πρέπει να αρχίσουν να προετοιμάζονται από τώρα. Αυτή την στιγμή υπάρχουν 30 ρώσοι κοσμοναύτες, εκ των οποίων 14 δεν έχουν συμμετάσχει σε διαστημικές πτήσεις. Οκτώ έχουν συμμετάσχει σε μια διαστημική πτήση ο καθένας, τέσσερις σε δύο, δύο σε τρεις πτήσεις, ενώ οι κοσμοναύτες Φιοντόρ Γιουρτσίχιν και Γκενάντι Παντάλκα, έχουν συμμετάσχει αντίστοιχα σε τέσσερις και πέντε πτήσεις ο καθένας. Ο ηλικίας 58 ετών Γκενάντι Παντάλκα κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ παραμονής στο διάστημα με 878 ημέρες και είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία ρώσος κοσμοναύτης. Νεότερος σε ηλικία κοσμοναύτης είναι ο Ιβάν Βάγκνερ, ο οποίος γεννήθηκε το 1985. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5432160/oi-rwsoi-etoimazontai-na-pane-sto-feggari-48-xronia-meta-toys-amerikanoys/

Θα μπορούσε ο άνθρωπος να ζήσει στον Άρη; Αυτό το γεγονός και μόνο θα μας σκότωνε στη στιγμή, αν δεν προσαρμοζόμασταν ταχύτατα στις συνθήκες ζωής του Άρη. Αυτό το σενάριο μελετά με μανία ο αμερικανός βιολόγος Scott Solomon, της Σχολής Βιολογίας του Rice University (Τέξας), ο οποίος στο σύγγραμμά του «Future Humans: Inside the Science of Our Continuing Evolution» διατείνεται ότι ένα είδος οφείλει να εξελιχθεί τάχιστα μέσα σε ένα νέο περιβάλλον αν θέλει να επιβιώσει. Ο Solomon μιλά ουσιαστικά για πλήρη μετάλλαξη του ανθρώπινου οργανισμού, η οποία δεν θα συμβεί φυσικά στη στιγμή παρά σε μερικές εκατοντάδες γενιές. Όπως έχει υπολογίσει σε εξελικτικούς όρους, θα χρειαστούν κάπου 6.000 χρόνια για να μπορεί ο άνθρωπος να επιβιώνει χωρίς βοηθητικές συσκευές στον Άρη. «Αυτό συμβαίνει συνεχώς σε ζώα και φυτά που ζουν απομονωμένα σε νησιά … ενώ όμως ο σχηματισμός νέων ειδών στα νησιά μπορεί να πάρει ακόμα και χιλιάδες χρόνια, ο επιταχυνόμενος ρυθμός μετάλλαξης στον Άρη και οι έντονες αντιθέσεις ανάμεσα στις συνθήκες Γης και Άρη θα επιταχύνουν πιθανότατα τη διαδικασία». Ο Άρης έχει πιο ασθενή βαρύτητα σε σχέση με τη Γη. Αυτό θα προκαλέσει μια γρήγορη απώλεια της οστικής μάζας, κάτι που ισοδυναμεί με περισσότερα κατάγματα και τραυματισμούς. Αρχικά τουλάχιστον, μιας και όπως μας λέει ο Solomon, «έπειτα από αρκετές γενιές, οι αρειανοί άνθρωποι θα καταλήξουν με πιο χοντρά κόκαλα, κάτι που θα τους δώσει ένα πιο στιβαρό παρουσιαστικό» Στον Άρη υπάρχει επίσης πολύ μεγαλύτερη ακτινοβολία και τα σώματά μας θα πρέπει να παράγουν μεγαλύτερες ποσότητες καροτενοειδών, ώστε να μπορούν να προστατευτούν με φυσικό τρόπο. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος θα αποκτήσει ένα πιο πορτοκαλί χρώμα, μοιάζοντας ουσιαστικά με ανθρωπόμορφο καρότο! Κι αυτά δεν είναι παρά η αρχή των γενετικών μεταλλάξεων που θα υποστεί το ανθρώπινο είδος αν ζήσει ποτέ στον εχθρικό Κόκκινο Πλανήτη… http://www.pronews.gr/portal/20170314/genika/diastima/49/tha-mporoyse-o-anthropos-na-zisei-ston-ari-vinteo

Παράλληλοι κόσμοι, παράλληλες ζωές. Ο φυσικός Μαξ Τέγκμαρκ (Max Tegmark) όταν παρακολουθούσε το μάθημα της κβαντικής μηχανικής, ως φοιτητής στο Μπέρκλεϊ, διδάχτηκε πολλά χρήσιμα τεχνικά εργαλεία, ωστόσο δεν πήρε ποτέ απάντηση στα καυτά κβαντικά ερωτήματα που τον βασάνιζαν. Είναι ασυνεπής η κβαντική μηχανική; Καταρρέει όντως η κυματοσυνάρτηση; Αν ναι, πότε; Αν όχι, τότε γιατί δεν βλέπουμε τα πράγματα ταυτοχρόνως σε δυο θέσεις, και από πού προέρχεται η τυχαιότητα και η πιθανότητες της κβαντικής μηχανικής; Είχε ακούσει ότι το 1957 ο μεταπτυχιακός φοιτητής του Πρίνστον, Χιου Έβερετ ο τρίτος (Hugh Everett III), είχε διατυπώσει μια πραγματικά ριζοσπαστική πρόταση η οποία περιλάμβανε τα παράλληλα σύμπαντα, και ήταν περίεργος να μάθει λεπτομέρειες. Ωστόσο, η ιδέα αυτή αγνοήθηκε γενικά και σπανίως διδασκόταν. Αν και γνώριζε κάποιους που είχαν ακούσει γι’ αυτήν, κανείς δεν είχε διαβάσει τη διδακτορική διατριβή του Έβερετ. Η διατριβή του Έβερετ βρισκόταν θαμμένη σε ένα βιβλίο που τα αντίτυπά του είχαν εξαντληθεί. Στη βιβλιοθήκη υπήρχε μόνο μια απελπιστικά συντομευμένη εκδοχή, στην οποία δεν γινόταν καμία ρητή αναφορά στην ιδέα των παράλληλων συμπάντων. Όμως οι έρευνές του απέδωσαν καρπούς τον Νοέμβριο του 1990, όταν κατάφερε τελικά να βρει αυτό το σπάνιο βιβλίο. Όπως μάλλον του άρμοζε, το εντόπισε σ’ ένα κατάστημα του Μπέρκλεϊ που ειδικεύεται σε ριζοσπαστικές δημοσιεύσεις, ανάμεσα σε τίτλους όπως Ο «τσελεμεντές» του αναρχικού. Η διατριβή του Έβερετ τον έστειλε στα ουράνια. Αισθάνθηκε σαν να είχε ξεκολλήσει τα λέπια από τα μάτια του. Ξαφνικά όλα έβγαζαν νόημα! Ο Έβερετ έβρισκε ενοχλητικά ακριβώς τα ίδια πράγματα που ενοχλούσαν και τον Τέγκμαρκ, αλλά αντί να τα παρατήσει, προχώρησε, διερεύνησε πιθανές πιθανές λύσεις και ανακάλυψε κάτι αξιοπρόσεκτο. Όταν έχεις μια ριζοσπαστική ιδέα, είναι πολύ πιο εύκολο να πεις στον εαυτό σου, «Μα φυσικά, αυτό είναι αδύνατο να δουλεύει», και να την εγκαταλείψεις. Ωστόσο, αν το σκεφτείς λίγο ακόμη και αναρωτηθείς «Γιατί ακριβώς δεν μπορεί να δουλέψει;», αρχίζεις να διαπιστώνεις ότι αγωνίζεσαι για μια λογικά ορθή απάντηση. Και τότε ενδεχομένως οδεύεις προς κάτι σημαντικό. Ποια ήταν λοιπόν η ριζοσπαστική ιδέα του Έβερετ; Η διατύπωσή της είναι απίστευτα απλή: Η κυματοσυνάρτηση δεν καταρρέει ποτέ. Μα ποτέ! Δηλαδή η κυματοσυνάρτηση που περιγράφει το Σύμπαν μας απλώς μεταβάλλεται διαρκώς, αιτιοκρατικά, και διέπεται από την εξίσωση του Σρέντιγκερ ανεξαρτήτως του αν λαμβάνουν χώρα παρατηρήσεις ή όχι. Έτσι η εξίσωση του Σρέντιγκερ δεσπόζει χωρίς «εάν» ή «αλλά». Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να σκεφτούμε τη θεωρία του Έβερετ σαν μια «Λάιτ Κβαντική Μηχανική»: να πάρουμε δηλαδή την εκδοχή της θεωρίας που συναντάμε στα εγχειρίδια και απλώς να αφαιρέσουμε το αξίωμα που μιλάει για την κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης και τις πιθανότητες. Ο Τέγκμαρκ ξαφνιάστηκε επειδή, σύμφωνα με τις φήμες που κυκλοφορούσαν, ο Έβερετ διατύπωνε παράλογα πράγματα, όπως τα παράλληλα σύμπαντα, και το ότι το Σύμπαν μας χωρίζεται σε παράλληλα σύμπαντα μόλις υλοποιήσουμε μια παρατήρηση. Ακόμη και σήμερα πολλοί φυσικοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αυτό ακριβώς υπέθετε ο Έβερετ. Διαβάζοντας όμως την διατριβή του διαπιστώνει κανείς πως η άποψε αυτή διαστρεβλώνει τη θεωρία του Έβερετ. Όλοι οι φυσικοί έχουν άποψη γιαυτή, αλλά κανείς δεν την έχει διαβάσει. Μπορεί κανείς να βρει την διατριβή Έβερετ ΕΔΩ: «The theory of universal wave function» https://www-tc.pbs.org/wgbh/nova/manyworlds/pdf/dissertation.pdf Η ιδέα ότι σε ορισμένες μαγικές στιγμές η πραγματικότητα υφίσταται ένα είδος μεταφυσικού διαχωρισμού σε δυο κλάδους, οι οποίοι στη συνέχεια δεν αλληλεπιδρούν ποτέ, δεν αποτελεί μόνο παραποίηση της ιδέας του Έβερετ, αλλά είναι επίσης ασυνεπής με το αξίωμα του Έβερετ ότι η κυματοσυνάρτηση δεν καταρρέει ποτέ, εφόσον οι επακόλουθες εξελίξεις θα μπορούσαν να προκαλέσουν θεωρητικώς τη συμβολή μεταξύ των κλάδων. Σύμφωνα με τον Έβερετ υπάρχει, υπήρχε και πάντα θα υπάρχει μια μόνο κυματοσυνάρτηση, και μόνο οι υπολογισμοί αποσυγκρότησης, όχι τα αξιώματα, μπορούν να μας πουν πότε η αντιμετώπιση των δυο κλάδων ωσάν αυτοί να είναι ανεξάρτητοι μεταξύ τους αποτελεί καλή προσέγγιση. Ο Μαξ Τέγκμαρκ ενθουσιάστηκε με την διατριβή του Έβερετ. Η λογική της ήταν όμορφη: δεν υπέθετε κανένα από εκείνα τα παράλογα πράγματα, όλα όμως έπονταν ως συνέπειες των υποθέσεών του! Με μια πρώτη ματιά φάνταζε τόσο απλή, που φαινόταν ότι δεν θα μπορούσε να δουλέψει. Σε τελική ανάλυση ο Νιλς Μπορ και οι συνεργάτες του ήταν έξυπνοι άνθρωποι και είχαν επινοήσει για κάποιον λόγο την κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης συγκεκριμένα, προκειμένου να εξηγήσουν γιατί τα πειράματα φαίνονταν να έχουν οριστική έκβαση. Όμως ο Έβερετ συνειδητοποίησε κάτι εκπληκτικό: ακόμη κι αν τα πειράματα δεν είχαν οριστική έκβαση, και πάλι θα φαινόταν σαν να είχαν! Στην εικόνα που ακολουθεί ο Max Tegmark μας εξηγεί πως ο ίδιος αντιλαμβανόταν την ιδέα του Έβερετ, με ένα νοητικό πείραμα, το οποίο ονομάζει «Κβαντικά Τραπουλόχαρτα» : Σ’ αυτό το νοητικό πείραμα παίρνετε ένα τραπουλόχαρτο με πολύ λεπτές άκρες, το ισορροπείτε όρθιο στο τραπέζι και στοιχηματίζετε 100 δολάρια ότι θα πέσει με την μπροστινή όψη να βλέπει προς τα επάνω. Κλείνετε τα μάτια σας έως ότου ακούσετε το τραπουλόχαρτο να πέφτει, κι έπειτα τ’ ανοίγετε για να δείτε αν κερδίσατε. Σύμφωνα με την κλασική φυσική, το τραπουλόχαρτο θα μείνει στη θέση ισορροπίας για πάντα. Σύμφωνα με την εξίσωση του Σρέντιγκερ θα πέσει σε λίγα δευτερόλεπτα , όσο κι αν προσπαθήσουμε να το ισορροπήσουμε, επειδή σύμφωνα με την αρχή της αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ, δεν μπορεί να βρεθεί σε μια συγκεκριμένη θέση (όρθιο) χωρίς να κινείται. Ωστόσο, επειδή η αρχική κατάσταση ήταν συμμετρική ως προς το «δεξιά» και το «αριστερά», το ίδιο θα πρέπει να συμβαίνει και με την τελική κατάσταση. Από αυτό συνεπάγεται ότι πέφτει ταυτοχρόνως και προς τις δυο κατευθύνσεις, και υπάρχει υπέρθεση. Όταν ανοίγετε τα μάτια σας και κοιτάζετε το χαρτί, ουσιαστικά κάνετε μια παρατήρηση. Έτσι, σύμφωνα με την ερμηνεία της Κοπεγχάγης, η κυματοσυνάρτηση καταρρέει και βλέπετε το τραπουλόχαρτο πεσμένο στο τραπέζι είτε με την μπροστινή ή με την πίσω όψη του, με την πίσω όψη του, με πιθανότητες 50% για κάθε αποτέλεσμα. Όμως τι έχει να μας πει ο Έβερετ; Γι’ αυτόν η παρατήρηση δεν κρύβει τίποτε μαγικό: είναι απλώς μια φυσική διαδικασία όπως όλες οι άλλες, η οποία ωστόσο χαρακτηρίζεται από τη μετάδοση της πληροφορίας στην προκειμένη περίπτωση, από το τραπουλόχαρτο στον εγκέφαλό σας. Αν η κυματοσυνάρτηση περιέγραφε ότι το πεσμένο τραπουλόχαρτο βλέπει προς τα επάνω, όλα θα ήταν μια χαρά για εσάς, και το αντίθετο. Αναπαριστώντας αυτά τα δυο γεγονότα ως καταστάσεις που η εξέλιξή τους καθορίζεται από την εξίσωση του Σρέντιγκερ, θα μπορούσε σχετικά εύκολα να υπολογίσει τι ακριβώς θα συμβεί στην κυματοσυνάρτηση: θα μεταβαλλόταν ώστε τώρα να περιγράφει μια υπέρθεση δυο διαφορετικών διατάξεων των σωματιδίων που συγκροτούν εσάς και το τραπουλόχαρτο μια διάταξη στην οποία το τραπουλόχαρτο έχει πέσει με την μπροστινή όψη να βλέπει επάνω και εσείς είστε χαρούμενος, και μια στην οποία το τραπουλόχαρτο έχει πέσει με την πίσω όψη να βλέπει επάνω και εσείς είστε απογοητευμένος. Μπορούμε εδώ να κάνουμε τρεις σημαντικές παρατηρήσεις: 1.Το πείραμα θέτει το νου σας σε δυο καταστάσεις ταυτοχρόνως. Πρόκειται για μια μη θανάσιμη εκδοχή του πειράματος με τη γάτα του Σρέντιγκερ, με εσάς στον ρόλο της γάτας. 2.Οι δύο αυτές καταστάσεις του νου δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτε η μια για την άλλη. 3.Η κατάσταση του νου σας συνδέεται με την κατάσταση του τραπουλόχαρτου, έτσι ώστε τα πάντα να είναι συνεπή. (Η κυματοσυνάρτηση δεν περιγράφει κάποια συγκεκριμένη διάταξη των σωματιδίων που συγκροτούν εσάς και το τραπουλόχαρτο κατά την οποία αντιλαμβάνεστε το πεσμένο τραπουλόχαρτο με την μπροστινή όψη επάνω όταν συμβαίνει το αντίθετο). Η εξίσωση Σρέντιγκερ εγγυάται διαρκώς τη συνέπεια. Για παράδειγμα, αν ένας απένταρος φίλος σας μπει στο δωμάτιο και σας ρωτήσει πως είστε, η κατάσταση όλων των σωματιδίων (που συνιστούν το τραπουλόχαρτο, εσάς και τον φίλο σας) υπάρχει ως κβαντική υπέρθεση της κατάστασης «μπροστινή όψη κάτω/εσείς λυπημένος/ο φίλος σας συμπονά» και της κατάστασης «μπροστινή όψη επάνω/εσείς χαρούμενος/ο φίλος σας ζητά λεφτά». Συνδυάζοντας όλα τα παραπάνω, όπως φαίνεται στην παραπάνω εικόνα, ο Έβερετ συνειδητοποίησε πως μολονότι εξακολουθεί να υπάρχει μια κυματοσυνάρτηση και μια κβαντική πραγματικότητα (εντός της οποίας πολλά από τα σωματίδια που συνιστούν το Σύμπαν βρίσκονται ταυτοχρόνως σε δυο θέσεις), στην πράξη μοιάζει σαν το Σύμπαν να έχει χωριστεί σε δυο παράλληλα σύμπαντα! Στο τέλος του πειράματος θα υπάρχουν δυο διαφορετικές εκδοχές σας σε κάθε μία από τις οποίες θα αισθάνεται εξίσου πραγματική όσο και η άλλη, χωρίς όμως να έχει ιδέα για την ύπαρξή της. Με άλλα λόγια, ο διαχωρισμός σε παράλληλα σύμπαντα πραγματοποιείται διαρκώς, ανεβάζοντας το πλήθος των κβαντικών συμπάντων σε πραγματικά ιλιγγιώδες ύψος. Εφόσον αυτός ο διαχωρισμός λαμβάνει χώρα από την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης, σχεδόν κάθε εκδοχή της ιστορίας που μπορούμε να φανταστούμε έχει τελικά εκτυλιχθεί σε κάποιο κβαντικό παράλληλο σύμπαν, με την προϋπόθεση βέβαια να μην παραβιάζει κανέναν φυσικό νόμο. Ο Έβερετ έδειξε λοιπόν ότι αν η κυματοσυνάρτηση δεν καταρρέει ποτέ, τότε η οικεία πραγματικότητα που αντιλαμβανόμαστε είναι απλώς η κορυφή ενός οντολογικού παγόβουνου, η οποία αποτελεί ένα μικροσκοπικό μέρος της αληθινής κβαντικής πραγματικότητας. Που βρίσκονται όλα αυτά τα κβαντικά παράλληλα σύμπαντα; Μπορεί να βρίσκονται ακριβώς μπροστά μας, σε ότι αφορά τον τρισδιάστατο χώρο, αλλά είναι διαχωρισμένα από εμάς σε αυτό που οι μαθηματικοί ονομάζουν χώρο Χίλμπερτ έναν αφηρημένο χώρο με άπειρες διαστάσεις του οποίου τα δομικά στοιχεία είναι οι κυματοσυναρτήσεις. Η εκδοχή του Έβερετ για την κβαντική μηχανική απορρίφθηκε και αγνοήθηκε για αρκετό καιρό από την επιστημονική κοινότητα. Άρχισε να γίνεται ξανά δημοφιλής χάρη στον διάσημο θεωρητικό της κβαντικής βαρύτητας Μπράις ΝτεΒίτ (Bryce DeWitt), ο οποίος την ονόμασε ερμηνεία των πολλών κόσμων μια ονομασία που παγιώθηκε από τότε. Όταν ο Μαξ Τέγκμαρκ παραπονέθηκε στον Μπράις ΝτεΒίτ, λέγοντάς του ότι του άρεσαν τα μαθηματικά στην θεωρία του Έβερετ, αλλά τον ενοχλούσε πραγματικά το ότι απλώς δεν αισθανόταν να χωρίζεται διαρκώς σε παράλληλες εκδοχές του εαυτού του, ο ΝτεΒίτ του ανέφερε την ερώτηση με την οποία του απάντησε ο ίδιος ο Έβερετ: «Αισθάνεσαι ότι διαγράφεις τροχιά γύρω από τον Ήλιο με ταχύτητα τριάντα χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο;» Όπως ακριβώς η κλασική φυσική προβλέπει ότι περιφερόμαστε γύρω από τον Ήλιο χωρίς να το αισθανόμαστε, έτσι και ο Έβερετ έδειξε ότι η άνευ κατάρρευσης κβαντική φυσική προβλέπει ότι χωριζόμαστε σε παράλληλους κόσμους χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Η περιφρόνηση του έργου του Έβερετ για τουλάχιστον μια δεκαετία, είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορεί να βρει δουλειά στον χώρο της φυσικής, τον έκανε πικρόχολο και μονόχνωτο. Κάπνιζε, έπινε πολύ και το 1982 πέθανε από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 51 ετών. Ο Μαξ Τέγκμαρκ συναντήθηκε με τον γιο του Έβερετ, Μαρκ Έβερετ (δεν έχει σχέση με τη φυσική είναι κιθαρίστας, κιμπορντίστας και συνθέτης της ροκ μουσικής), κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ενός τηλεοπτικού ντοκιμαντέρ με τίτλο «Παράλληλοι κόσμοι, παράλληλες ζωής». Στο ντοκιμαντέρ ο Μαξ Τέγκμαρκ εξηγεί στον Μαρκ Έβερετ, την θεωρία του πατέρα του. Τα παιδιά του Έβερετ, ο Μαρκ και η αδερφή του, δεν είχαν σχεδόν καμιά επαφή με τον μπαμπά τους, παρ’ ότι ζούσαν στο ίδιο σπίτι. Όταν η αδερφή του αυτοκτόνησε, άφησε ένα σημείωμα στο οποίο έλεγε ότι πήγαινε να συναντήσει τον πατέρα της σε ένα παράλληλο σύμπαν. Δείτε το ντοκιμαντέρ «Παράλληλοι κόσμοι, παράλληλες ζωής» (η συνάντηση Μαρκ Έβερετ και Μαξ Τέγκμαρκ μετά το 26:44) Στο δικό μας σύμπαν ο Έβερετ απορρίφθηκε από τη μεταπτυχιακή σχολή του Τμήματος Φυσικής του Πρίνστον. Σίγουρα όμως, σε κάποιο άλλο κβαντικό σύμπαν καθιερώθηκε μέσα από την πανεπιστημιακή έδρα του και συνέχισε να ασχολείται με την φυσική κάνοντας κι άλλες ριζοσπαστικές ανακαλύψεις εξίσου αξιοσημείωτες με την πρώτη του. Πηγή: το εκπληκτικό βιβλίο του Max Tegmark, «Το Μαθηματικό Σύμπαν μας», εκδόσεις Τραυλός Στην φωτογραφία O Hugh Everett το 1964 http://physicsgg.me/2017/03/11/%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%82-%ce%b6%cf%89%ce%ad%cf%82/

Terence Tao: Ο Μότσαρτ των Μαθηματικών. Τον αποκαλούν «Μότσαρτ των Μαθηματικών» εξαιτίας της εμφάνισής του από πολύ μικρή ηλικία στον χώρο των Μαθηματικών και της ραγδαίας ανάπτυξης του μαθηματικού του ταλέντου. Ο Terence Tao δημοσιεύει στο προσωπικό του blog (https://terrytao.wordpress.com/) όλα τα σχετικά με τις τελευταίες έρευνές του και συζητά τα ανοικτά προβλήματα στον χώρο των μαθηματικών. Ίσως ο μεγαλύτερος μαθηματικός στον κόσμο σήμερα, μιλάει στο κανάλι Numberphile: http://physicsgg.me/2017/03/14/terence-tao-%ce%bf-%ce%bc%cf%8c%cf%84%cf%83%ce%b1%cf%81%cf%84-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8e%ce%bd/

Το π μόλις απέκτησε ακόμα 9 τρισεκατομμύρια ψηφία. Το νέο ρεκόρ ήρθε πάνω στην ώρα για τον εορτασμό της διεθνούς «Ημέρας π» στις 14 Μαρτίου: χομπίστας των μαθηματικών κατάφερε να υπολογίσει ακόμα 9 τρισεκατομμύρια ψηφία της διάσημης μαθηματικής σταθεράς. Το αρχείο που περιλαμβάνει ολόκληρο τον τερατώδη αριθμό συνολικά 22,5 τρισεκατομμύριο ψηφία, έχει μέγεθος 9 terabyte. Για την εκτύπωσή του εκτιμάται ότι θα χρειάζονταν μερικά εκατομμύρια βιβλία των 1.000 σελίδων το καθένα. Το π είναι έννοια που ξεκίνησε από τη γεωμετρία, καθώς ορίζεται ως η αναλογία ανάμεσα στην περιφέρεια και την διάμετρο ενός κύκλου. Όμως ο ίδιος αριθμός περιέργως εμφανίζεται σε πολλούς «άσχετους» κλάδους της επιστήμης, από την κοσμολογία και τον ηλεκτρομαγνητισμό μέχρι τις πιθανότητες, τροφοδοτώντας μια ολόκληρη συζήτηση για τη σχέση των μαθηματικών με την φύση του Σύμπαντος. Πέρα από τις εμφανίσεις του σε μια πληθώρα βασικών εξισώσεων, ένα άλλο χαρακτηριστικό του π είναι ότι πρόκειται για άρρητο αριθμό: τα ψηφία του συνεχίζονταν επ' άπειρον με χωρίς να επαναλαμβάνονται ποτέ. Τον περασμένο Νοέμβριο, αναφέρει το περιοδικό New Scientist, ο χομπίστας των μαθηματικών Πέτερ Τρούεμπ στην Ελβετία ολοκλήρωσε τον υπολογισμό 22.459.157.718.361 πλήρως επιβεβαιωμένων ψηφίων, περίπου 9 τρισεκατομμυρίων περισσότερων από ό,τι στο προηγούμενο ρεκόρ το 2013. Ο Τρούεμπ εργάζεται ως επιστήμονας Έρευνας και Ανάπτυξης στην εταιρεία επιστημονικού εξοπλισμού Dectris, η οποία του διέθεσε την υποδομή για τον μαθηματικό άθλο. Ο ερευνητής συναρμολόγησε έναν υπολογιστή με 24 σκληρούς δίσκους των 6 terabyte o καθένας, και χρησιμοποίησε το δωρεάν λογισμικό γ-cruncher, το οποίο εκτελεί πράξεις με αριθμούς των τρισεκατομμυρίων ψηφίων. Το λογισμικό αφέθηκε να τρέχει 105 μέρες μέχρι να φτάσει τον στόχο, αριθμός που φαίνεται μεγάλος αλλά δεν είναι: «Φανταστείτε να πρέπει να πολλαπλασιάσετε στον μαυροπίνακα δύο αριθμούς με ένα τρισεκατομμύριο ψηφία ο καθένας. Απλά δεν γίνεται» σχολιάζει ο Τρούεμπ. «Αντί γι' αυτό χρησιμοποιούμε εξωτικούς αλγόριθμους για να βελτιστοποιήσουμε τους υπολογισμούς». http://pi2e.ch/blog/2016/06/29/about-me/ Έχει όμως κάποια πρακτική αξία ο υπολογισμός των νέων ψηφίων. Είναι σχεδόν σίγουρο πως όχι, δεδομένου ότι καμία εφαρμογή δεν απαιτεί τέτοια ακρίβεια: η NASA χρησιμοποιεί μόλις 15 δεκαδικά ψηφία για να στείλει αποστολές στο Διάστημα, ενώ 40 ψηφία εκτιμάται ότι θα ήταν αρκετά για να μετρηθεί το Σύμπαν με ακρίβεια ενός ατόμου. Παρόλα αυτά, ο Τρούεμπ έχει να κάνει μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση: στον αριθμό που υπολόγισε, κάθε ψηφίο από το 0 έως το 9 εμφανίζεται στο 10% των δεκαδικών θέσεων, κάτι που υποδεικνύει ότι το π είναι «κανονικός άρρητος αριθμός», δηλαδή αποτελείται από δεκαδικά ψηφία που εμφανίζονται με εντελώς τυχαία σειρά. Ωστόσο το δείγμα των 22,5 τρισεκατομμυρίων ψηφίων δεν αρκεί για να αποδειχθεί ότι το π είναι όντως κανονικό. Γι΄αυτό απαιτείται μια πλήρης απόδειξη, η οποία διαφεύγει των μαθηματικών εδώ και αιώνες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500133961

Δοκιμή αποδοχής του εξοπλισμού για τη μελέτη των μεταναστεύσεων των ζώων και των πουλιών. Οι Ειδικοί του RSC «Energia» έλαβαν μέρος στις δοκιμες αποδοχής ICARUS του επιστημονικού εξοπλισμού για τη μελέτη της μετανάστευσης των άγριων ζώων και πουλιών. Οι δοκιμές πραγματοποιήθηκαν στη Γερμανία βάσει του έργου του υλικού - τις εταιρίας SpeysTeh (STI). Κατά τη διάρκεια αυτών διεξήχθησαν δοκιμές λειτουργίας και της απόδοσης ελέγχου του εξοπλισμου ICARUS , γίνεται επιθεώρηση της μονάδας της κεραίας και του υπολογιστή ελέγχου OBC-Ι όσον αφορά την πυρασφάλεια και ένα χρονοδιάγραμμα για τις περαιτέρω εργασίες. Σε δοκιμές εκτός από τους ειδικούς της RSC «Energia» και της επιχείρησης STI παραβρέθηκαν εκπρόσωποι του Γερμανικου Κέντρου Αεροδιαστημικής (DLR) και της κρατικής εταιρείας "Roscosmos". Τον Επιστημονικό εξοπλισμό της κοινου ρωσο-γερμανικου πείραματος ICARUS (Διεθνής Συνεργασία για την Έρευνα των ζώων Χρησιμοποιώντας Space - «Η διεθνής συνεργασία στον τομέα της επιστημονικής έρευνας ζώων με τη χρήση της διαστημικής τεχνολογίας») για τη μελέτη της άγριας ζωής και τα αποδημητικά πουλιά θα εγκατασταθεί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Το σετ εξοπλισμου αποτελείται από έναν υπολογιστή ελέγχου OBC-I, το οποίο θα τοποθετηθεί στο συμπιεσμένο διαμέρισμα του δομοστοιχείου υπηρεσίας "Zvezda" Ρωσικό τμήμα του ISS, καθώς και η μονάδα της κεραίας, η οποία αποτελείται από τη μετάδοση και λήψη κεραίες. Η μονάδα έχει προγραμματιστεί για την εγκατάσταση στο εξωτερικό της μονάδας παροχής υπηρεσιών κατά τη διάρκεια έξι ωρών διαστημικου περίπατου. Το έργο ICARUS είναι μοναδικό και θα επιτρέψει να εργαστούν επί του ISS και στη συνέχεια μεταφέροντας με την τεχνολογία δορυφορικής παρακολούθησης για ένα πολύ μικρότερο στο σωματικό βάρος από εκείνους που είναι σε θέση να παρακολουθεί το γαλλικό σύστημα του Άργους (Advanced Research και του Παγκόσμιου Δορυφορικού Παρατήρησης), που χρησιμοποιείται από τους επιστήμονες από διάφορες χώρες. Αυτό θα είναι δυνατό λόγω του γεγονότος ότι η μάζα του καθενός από το σταθερό στα ζώα και τα πτηνά ενότητες ICARUS δεν θα υπερβαίνει τα πέντε γραμμάρια. Αυτή η μονάδα συνδυάζει δέκτη GPS / GLONASS, έναν πομπό και δέκτη ραδιοφώνου, επαναφορτιζόμενη μπαταρία, ηλιακή μπαταρία, αισθητήρες θερμοκρασίας και της επιτάχυνσης. Η RSC «Ενέργεια» που εργάζεται για το έργο ICARUS 2010 ως μέρος του πειράματος χώρου (CE) "τυφώνας" (διευθυντής του CE RSC «Energia», επιβλέπων CE DST, Καθηγητής Μιχαήλ Belyaev) και για τη συμφωνία επιστημονικής συνεργασίας με τους Γερμανούς επιστήμονες. Τον Νοέμβριο του 2014 υπεγράφη η συμφωνία μεταξύ Roskosmos και DLR σχετικά με την υλοποίηση του έργου αυτού στο ρωσικό τμήμα του ISS. Στο πλαίσιο της προετοιμασίας του πειράματος παρακολουθουν η GC "Roskosmos", το Ινστιτούτο Γεωγραφίας, η Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, το DLR, το Ινστιτούτο ορνιθολογία του Max Planck και η γερμανική εταιρεία SpeysTe http://www.energia.ru/ru/news/news-2017/news_03-13.html Αστροναύτες της NASA θα ξεκινήσουν την κατάρτιση τους στο Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναύτων. Στο Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναύτων YA Gagarin πραγματοποιήθηκε μια παρουσίαση της διοίκησης και των εργαζομένων της NASA με τους αστροναύτες Shannon Walker (Shannon WALKER) και Joseph Acaba (Joseph M. ACABA). Και οι δύο αστροναύτες αρχίζουν κατάρτιση για διαστημική πτήση στον CPC έως τις 13 Μαρτίου 2017. Σύμφωνα με το πρόγραμμα εκπαίδευσης, οι αστροναύτες θα εξετάσουν το σχεδιασμό του συστήματος και το επανδρωμένο διαστημικό σκάφος μεταφοράς "Soyuz MS", το ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Οι ειδικοί του Κέντρου θα πραγματοποιήσουν εκπαιδευτικά σεμινάρια για την ανάληψη δράσης σε περίπτωση εκφόρτωσης σε διαφορετικές κλιματικές ζώνες. Το πρόγραμμα - τα επιμέρους στοιχεία της βιοϊατρικής εκπαίδευσης και μάθησης ρωσικων. προετοιμασίας πριν από την πτήση είναι πλήρης και με εξετάσεις. Η Shannon Walker έχει επιλεγεί ως υποψήφιος αστροναύτης τον Μάιο του 2004. Το 2010, ολοκλήρωσε μια διαστημική πτήση με το «Soyuz TMA-19" (διοικητής -ο Ρώσος κοσμοναύτης Φιοντόρ Γιουρτσίχιν, μηχανικοί πτήσης - οι αστροναύτες Shannon Walker και Douglas Wheelock), η πτήση διήρκεσε 163 ημέρες. Ο Joseph Acaba επιλέχθηκε ως υποψήφια αστροναύτης τον Μάιος 2004 J. Το 2009, έκανε την πρώτη του πτήση στο πλοίο «ανακάλυψη» των 12 ημερών.Η δεύτερη πτήση του έγινε επί του "Soyuz TMA-04" (διοικητής - Ρώσος κοσμοναύτης Gennady Padalka, μηχανικοί πτήσης Σεργκέι Revin και ο αστροναύτης της NASA Τζόζεφ Acaba). https://www.roscosmos.ru/23311/

Ζεύγος στερεοσκοπικών εικόνων Noctis Labyrinthus Ο ExoMars εκτοξεύθηκε σε έναν πύραυλο Proton-M από το Μπαϊκονούρ του Καζακστάν στις 14 Μαρτίου 2016. Περίπου επτά μήνες αργότερα, έφθασε στον Άρη. Στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την κύρια επιστημονική αποστολή του που είναι να αναλύσει την ατμόσφαιρα για αέρια που μπορεί να σχετίζονται με βιολογική ή γεωλογική δραστηριότητα, και να καταγράψει εικόνες περιοχών που θα μπορούσαν να σχετίζονται με τις πηγές αυτές, το Trace Gas Orbiter έχει πραγματοποιήσει δύο καμπάνιες για να ελέγξει τα επιστημονικά του όργανα - μία τον περασμένο Νοέμβριο και μία την προηγούμενη εβδομάδα. Εδώ παρουσιάζεται ένα από τα πρώτα ζεύγη εικόνων που ελήφθησαν από την κάμερα υψηλής ανάλυσης στις 22 Νοεμβρίου. Οι εικόνες όταν συνδυαστούν μαζί σχηματίζουν ένα ζεύγος στερεοσκοπικών εικόνων από ένα τμήμα της περιοχής Noctis Labyrinthus του Άρη. Η κάμερα παίρνει μια εικόνα με κατεύθυνση ελαφρώς προς τα εμπρός (κάτω εικόνα σε αυτόν τον προσανατολισμό), και στη συνέχεια, αφού πετάξει πάνω από την περιοχή, περιστρέφεται για να δει «πίσω» με σκοπό να πάρει το δεύτερο τμήμα της εικόνας (πάνω), έτσι ώστε να βλέπει την ίδια περιοχή της επιφάνειας από δύο διαφορετικές γωνίες. Συνδυάζοντας τα δύο ζεύγη εικόνων μπορεί να κατασκευαστεί μια 3D (τρισδιάστατη) εικόνα και με τον τρόπο αυτόν μπορούν να γίνουν εμφανείς πληροφορίες για τα σχετικά ύψη των χαρακτηριστικών επιφάνειας. Οι εικόνες ελήφθησαν για να ελεγχθεί ο χρονισμός των εικόνων καθώς το διαστημικό σκάφος κινείται πάνω από την επιφάνεια, προκειμένου να ανακατασκευαστούν καλύτερα οι στερεοσκοπικές εικόνες. Πρόσθετες δοκιμές διεξήχθησαν την περασμένη εβδομάδα για να τελειοποιηθεί η διαδικασία. Η περιοχή Noctis Labyrinthus, ή “Λαβύρινθος της νύχτας”, βρίσκεται στο δυτικότερο άκρο του Valles Marineris, το μεγάλο φαράγγι του ηλιακού συστήματος, και αποτελεί ένα τεράστιο δίκτυο με οροπέδια επίπεδων κορυφών και τάφρους. Μπορούμε μάλιστα να παρατηρήσουμε κατολισθήσεις στις πλαγιές των απότομων πλαγιών. Από την στιγμή της άφιξής του, το διαστημόπλοιο διεξήγαγε επίσης μια σειρά από ελιγμούς για να αλλάξει της τροχιακή περίοδο και την κλίση του, με σκοπό να είναι έτοιμο να ξεκινήσει την μακρόχρονη φάση αεροπέδησης αργότερα αυτή την εβδομάδα. Η διαδικασία αυτή θα χρησιμοποιήσει την ατμόσφαιρα του πλανήτη για να επιβραδύνει σταδιακά την ταχύτητα του διαστημόπλοιου, με σκοπό να μετακινηθεί σε μια σχεδόν-κυκλική τροχιά 400 χιλιομέτρων, από την οποία το σκάφος θα διενεργήσει την κύρια επιστημονική του αποστολή. Οι εικόνες λήφθηκαν από την κάμερα CaSSIS. Η κλίμακα των εικόνων είναι 7.2 m / pixel και οι εικόνες αντιστοιχούν σε μια περιοχή του Άρη περίπου 15 x 45 km. http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2017/03/Zehugos_stereoskopikhon_eikhonon_Noctis_Labyrinthus

Διαπλανητικό ραντάρ εντόπισε χαμένο σκάφος στη Σελήνη. Πώς εντοπίζουμε ένα αντικείμενο σε μέγεθος ψυγείου να περιφέρεται κάπου γύρω από τη Σελήνη; Με το διαπλανητικό ραντάρ της NASA φυσικά. Ερευνητές της υπηρεσίας καμαρώνουν ότι κατάφεραν να βρουν το Chandrayaan-1, έναν ινδικό δορυφόρο που τέθηκε σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι το 2008 και σταμάτησε να λειτουργεί λιγότερο από έναν χρόνο αργότερα. Έκτοτε, η αποστολή θεωρείται επίσημα «χαμένη». «O εντοπισμός του ινδικού Chandrayaan-1 ήταν υπόθεση για ντετέκτιβ, αφού η τελευταία επαφή με το σκάφος ήταν τον Αύγουστο του 2009» λέει η Μαρίνα Μπρόζοβιτς, επικεφαλής της προσπάθειας στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. Το πιθανότερο ήταν ότι ο δορυφόρος περιφέρεται μέχρι και σήμερα γύρω από τη Σελήνη, ωστόσο η τροχιά του θα μπορούσε να είχε αλλάξει δραστικά λόγω βαρυτικών ανωμαλιών που συναντά συχνά στην πορεία του. Και η Ινδία σίγουρα δεν είχε τα μέσα να το εντοπίσει, δεδομένου ότι τα οπτικά τηλεσκόπια τυφλώνονται από τη λάμψη του φεγγαριού και δεν μπορούν να δουν μικρά αντικείμενα κοντά του. Τη λύση έδωσε το σύστημα ραντάρ της NASA, το μόνο που θα μπορούσε να διακρίνει από απόσταση 380.000 χιλιομέτρων ένα κυβικό αντικείμενο με πλευρά 1,5 μέτρων. Όλα τα ραντάρ εκπέμπουν μικροκύματα και στη συνέχεια ανιχνεύουν την ανάκλαση αυτών των κυμάτων πάνω στο αντικείμενο - στόχο. Τα ραντάρ της αστυνομίας που μετρούν την ταχύτητα των οχημάτων έχει εμβέλεια γύρω στο 1,5 χιλιόμετρα, ενώ τα ραντάρ εναέριας κυκλοφορίας φτάνουν τα 100 περίπου χιλιόμετρα, επισημαίνει η NASA για λόγους σύγκρισης. Η υπηρεσία χρησιμοποίησε έναν μακράν πιο ισχυρό πομπό, ένα ραδιοτηλεσκόπιο στην Καλιφόρνια με πιάτο διαμέτρου 70 μέτρων. Οι ερευνητές του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) στόχευσαν τη δέσμη μικροκυμάτων εκεί όπου θα μπορούσε κρύβεται ο χαμένος δορυφόρος, και κατέγραψαν την ανάκλαση των κυμάτων με ένα δεύτερο ραδιοτηλεσκόπιο στο Γκριν Μπανκ της Βιρτζίνια. «Ο εντοπισμός του LRO ήταν σχετικά εύκολος, καθώς συνεργαζόμασταν με τους πλοηγούς της αποστολής και είχαμε ακριβή δεδομένα τροχιάς για το πού ήταν. Ο εντοπισμός του ινδικού Chandrayaan-1 χρειάστηκε περισσότερη ερευνητική δουλειά, επειδή η τελευταία επαφή με το διαστημόπλοιο ήταν τον Αύγουστο του 2009». Επίσης, το ινδικό σκάφος είναι μικρών διαστάσεων, οπότε τα πράγματα ήταν σαφώς δυσκολότερα. Μετά, την «ηχώ» του ραντάρ (που ανακλάστηκε στη Σελήνη) έπιασε το Green Bank Telescope στη Δυτική Βιρτζίνια. Οι ερευνητές αξιοποίησαν το ότι γνώριζαν πως το Chandrayaan-1 ήταν ακόμα σε τροχιά σε ύψος 200 χλμ πάνω από την επιφάνεια και ότι ήξεραν πως θα περνούσε πάνω από τους πόλους. Εν τέλει ανιχνεύτηκε ένα αντικείμενο μεγέθους μικρού διαστημοπλοίου τις χρονικές στιγμές που αναμενόταν, και επιβεβαιώθηκε πως όντως επρόκειτο για το ινδικό σκάφος με μεταγενέστερες μετρήσεις, με τη συμμετοχή του αστεροσκοπείου του Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο. Πράγματι, το ραντάρ κατάφερε να βρει την αγνοούμενη αποστολή και να εκτιμήσει την απόσταση, την ταχύτητα και την τροχιά της. Και οι επόμενες παρατηρήσεις με το σύστημα διαπλανητικού ραντάρ επιβεβαίωσαν την επιτυχία εντοπίζοντας το σκάφος στις θέσεις που προέβλεψαν οι ερευνητές με βάση τα νέα δεδομένα. Μέχρι σήμερα, η τεχνολογία του διαπλανητικού ραντάρ είχε χρησιμοποιηθεί κυρίως για τον εντοπισμό μακρινών, μεγάλων αστεροειδών, τώρα όμως φαίνεται πως έχει το δυναμικό να βοηθήσει και στον σχεδιασμό μελλοντικών αποστολών στη Σελήνη, λένε οι ερευνητές. Στην φωτογραφία το γιγάντιο ραδιοτηλεσκόπιο των 70 μέτρων χρησιμοποιήθηκε ως πομπός του διαπλανητικού ραντάρ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500133677

Ένας λευκός νάνος σε τροχιά γύρω από μαύρη τρύπα. Ανακκαλύφθηκε στον γαλαξία μας ένα άστρο με την μικρότερη τροχιά γύρω από μια μαύρη τρύπα. Το «ζευγάρι», με την ονομασία Χ9, βρίσκεται στο πυκνό σφαιρωτό αστρικό σμήνος 47 Tucanae, σε απόσταση περίπου 14.800 ετών φωτός από τη Γη. Το άστρο διαγράφει ανά μόλις μισή ώρα περίπου μία πλήρη τροχιά γύρω από τη μαύρη τρύπα. Η ανακάλυψη έγινε από τα διαστημικά τηλεσκόπια της NASA Chandra και NuSTAR και το επίγειο τηλεσκόπιο ATCA στην Αυστραλία, από επιστήμονες του Πανεπιστημίου Curtin και του Διεθνούς Κέντρου για την Έρευνα στη Ραδιοαστρονομία (ICRAR). Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Τζέιμς Μίλερ-Τζόουνς, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας. https://arxiv.org/abs/1702.02167 Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, το Χ9 περιλαμβάνει ένα άστρο λευκό νάνο, που κινείται γύρω από τη μαύρη τρύπα σε απόσταση μόλις δυόμιση φορές την απόσταση Γης-Σελήνης. Η μαύρη τρύπα, εδώ και δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, «ρουφάει» συνεχώς τμήματα του άστρου, δημιουργώντας ένα δίσκο αστρικών υλικών γύρω της. Αν και το άστρο, που έχει πια χάσει ένα μεγάλο μέρος της μάζας του, δεν φαίνεται ότι κινδυνεύει να «καταβροχθιστεί» από τη μαύρη τρύπα, σε βάθος χρόνου η μοίρα του παραμένει αβέβαιη. Μια εναλλακτική θεωρία είναι ότι δεν πρόκειται για λευκό νάνο, αλλά για άστρο νετρονίων (πάλσαρ) που κινείται σαν σβούρα γύρω από τη μαύρη τρύπα. Βίντεο: Μια γρήγορη ματιά στο άστρο Χ9 http://physicsgg.me/2017/03/14/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%bb%ce%b5%cf%85%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%bd%ce%ac%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%b5-%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%b9%ce%ac-%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%bc%ce%b1/

Όσα θέλετε να μάθετε για το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο στον κόσμο! Με τα αρχικά E-ELT, (European Extremely Large Telescope), το νέο επαναστατικό επίγειο τηλεσκόπιο διαμέτρου 42 μέτρων, θα αποτελέσει το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο στον κόσμο στο ορατό και εγγύς υπέρυθρο τμήμα του φάσματος: “το μεγαλύτερο μάτι προς τον ουρανό” http://www.pronews.gr/portal/20170313/genika/epistimes/27120/osa-thelete-na-mathete-gia-megalytero-tileskopio-ston-kosmo-vinteo

Ασβέστιο αξίας 500.000 δολαρίων. Ο Sir Martyn Poliakoff, στο βίντεο που ακολουθεί, μας δείχνει 2 γραμμάρια ανθρακικού ασβεστίου-48 (48CaCO3) που κοστίζουν 500.000 δολάρια. Γιατί μια τόση μικρή ποσότητα κοστίζει τόσο πολύ; Ο λόγος είναι ότι το ισότοπο του ασβεστίου 48Ca είναι εξαιρετικά σπάνιο, η φυσική του αφθονία είναι μόνο 0.187%, και ο διαχωρισμός του από τα άλλα ισότοπα του ασβεστίου είναι επίπονος και πανάκριβος. Το 48Ca χρησιμοποιείται από τους πυρηνικούς φυσικούς στην παρασκευή υπερβαρέων πυρήνων. Ο Poliakoff μας υπενθυμίζει ότι οι περισσότεροι σταθεροί πυρήνες έχουν άρτιο αριθμό πρωτόνίων (Ζ) ή άρτιο αριθμό νετρονίων(Ν) και ότι πυρήνες με Ζ ή Ν έναν από τους αριθμούς 2, 8, 20, 28, 50, 82, 126 (μαγικοί αριθμοί) είναι εξαιρετικά σταθεροί. Ο πυρήνας του ισοτόπου 48Ca είναι ένας διπλά μαγικός πυρήνας, αφού περιέχει 20 πρωτόνια και 28 πρωτόνια. Αυτό παίζει ρόλο όταν το ασβέστιο-48 χρησιμοποιείται ως δέσμη ιόντων για τον βομβαρδισμό στόχων, όπως Βερκέλιο-97 και Καλιφόρνιο-98, προς τον σχηματισμό των υπερβαρέων στοιχείων Τενεσίνιο-117 και Ογκάνεσον-118, αντίστοιχα. Στα πειράματα αυτά καταναλώνεται τουλάχιστον 1 μιλι-γραμμάριο 48Ca ανά ώρα. Αν λοιπόν διαθέτετε έστω και μικρές ποσότητες ασβεστίου-48, θα βρείτε σίγουρους πελάτες ανάμεσα στους φυσικούς που ασχολούνται με την σύνθεση υπερ-βαρέων πυρήνων. Δείτε το βίντεο με τον Sir Martyn Poliakoff http://physicsgg.me/2017/03/13/%ce%b1%cf%83%ce%b2%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%bf-%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1%cf%82-500-000-%ce%b4%ce%bf%ce%bb%ce%b1%cf%81%ce%af%cf%89%ce%bd/

14/3: Η παγκόσμια ημέρα του αριθμού π Υπενθυμίζεται ότι η σημερινή ημερομηνία 14 Μαρτίου (3/14 ) έχει καθιερωθεί (για ευνόητους λόγους) ως παγκόσμια ημέρα του αριθμού π. https://en.wikipedia.org/wiki/Pi_Day Και μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση: στις 14 Μαρτίου 1879 γεννήθηκε ο Albert Einstein. Δείτε περισσότερα πόστερ της NASA σχετικά τον αριθμό π στο διάστημα ΕΔΩ: https://www.jpl.nasa.gov/edu/nasapidaychallenge/ Δείτε όλα τα βίντεο για τον αριθμό π από το κανάλι Numberphile ΕΔΩ: http://physicsgg.me/2017/03/14/143-%ce%b7-%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%81%ce%b9%ce%b8%ce%bc%ce%bf%cf%8d-%cf%80/

Τρεις φοιτητές διοργανώνουν για πρώτη φορά πανελλήνιο διαγωνισμό διαστημικής. Μια ομάδα μαθητών από το 3ο Λύκειο Μυτιλήνης, πριν πέντε χρόνια το 2012, έκαναν όλο το νησί και όχι μόνο να μιλάνε για μια αλλιώτικη προσπάθεια. Ήταν οι μαθητές που μαζί με τον καθηγητή τους Γιώργο Κοντέλλη συμμετείχαν στο διαγωνισμό CanSat στη Νορβηγία χαρίζοντας μάλιστα στην Ελλάδα τη δεύτερη θέση. Η δική τους κατασκευή, η μόνη Ελληνική συμμετοχή ανάμεσα σε 14 άλλα σχολεία κρατών της Ευρώπης, με τίτλο «Icaromenippus 3D» αφορούσε ένα δορυφόρο με τη χρήση του οποίου απεικόνισαν τρισδιάστατα την επιφάνεια της Γης! Από τότε πέρασαν πέντε χρόνια. Τρεις από αυτούς τους μαθητές οι Ηλίας Ψυρούκης, Ηλίας Θεοδωρίδης και Στρατής Τσιρτσής είναι φοιτητές του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων Ηλεκτρονικών Υπολογιστών στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο. Θέλοντας να δώσουν στους Έλληνες μαθητές την ευκαιρία να ζήσουν τη μοναδική εμπειρία αυτού του διαγωνισμού, αποφάσισαν, ως μέλη του ΙΕΕΕ NTUA Student Branch, να διοργανώσουν, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, τον μοναδικό αυτό διαγωνισμό, τον διαγωνισμό CanSat in Greece. Ο διαγωνισμός CanSat in Greece είναι ένας πανελλήνιος διαγωνισμός διαστημικής. Αποτελεί προκριματική φάση του ευρωπαϊκού διαγωνισμού CanSats in Europe, ο οποίος διοργανώνεται από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA). Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε μαθητές λυκείου και ο στόχος του είναι η εξοικείωσή τους με τεχνολογίες παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποιούνται σε έναν δορυφόρο. Το κάθε σχολείο σχηματίζει μια ομάδα 4 έως 6 μαθητών και καλείται να κατασκευάσει έναν εκπαιδευτικό δορυφόρο σε μέγεθος κουτιού αναψυκτικού με σκοπό να εκτελέσει κάποια αποστολή. Ο δορυφόρος αυτός εκτοξεύεται σε υψόμετρο ενός χιλιομέτρου και κατά την προσγείωσή του εκτελεί την αποστολή που έχει επιλέξει η κάθε μαθητική ομάδα. Όπως λένε οι τρεις Μυτιληνιοί φοιτητές του Πολυτεχνείου, η ιδέα για τη διοργάνωση του CanSat in Greece προέκυψε τον Οκτώβριο του 2015, όταν σε μια συζήτηση για νέες ιδέες και καινοτόμες δράσεις που διοργάνωσε ο φοιτητικός οργανισμός IEEE NTUA SB, πρότειναν την δημιουργία του διαγωνισμού στα ευρωπαϊκά πρότυπα. «Αρχικά η ιδέα έμοιαζε ως ένα «τρελό» σενάριο, για τα ελληνικά δεδομένα» λένε. Όμως τελικά έκαναν όλες τις απαραίτητες ενέργειες και φτάσανε στον στόχο τους. Ο ελληνικός τελικός θα γίνει τον ερχόμενο Απρίλιο. Και η ομάδα πίσω από τον CanSat in Greece ήδη «τρέχει» μια καμπάνια στη γνωστή πλατφόρμα Indiegogo, έτσι να συγκεντρώσει χρήματα και να μειώσει τα έξοδα των μαθητών που θα ταξιδέψουν από όλη την Ελλάδα για να βρεθούν στον τελικό. «Αυτή τη στιγμή έχουν επιλέγει οι δέκα ομάδες που θα συμμετέχουν στην τελική φάση του διαγωνισμού, με την εκτόξευση των μικρών δορυφόρων τους. Η τελική εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί 18 με 21 Απριλίου και στόχος μας τώρα είναι να περιορίσουμε τα έξοδα των μαθητών (όπως διαμονή και διατροφή)» τονίζει ο Ηλίας Ψυρούκης. Τι είναι ο διαγωνισμός Ο διαγωνισμός CanSat in Greece δίνει την ευκαιρία στους συμμετέχοντες μαθητές να περάσουν μέσα από όλα τα στάδια που ακολουθούνται στην διεξαγωγή ενός πραγματικού διαστημικού προγράμματος, όπως την επιλογή της αποστολής, το σχεδιασμό του δορυφόρου, την έρευνα αγοράς για την οικονομικότερη ανεύρεση των απαραίτητων εξαρτημάτων, την κατασκευή του δορυφόρου, την δοκιμή και την εκτόξευσή του καθώς και την ανάλυση και παρουσίαση των αποτελεσμάτων που κατέγραψε. Μέσω αυτής της διαδικασίας, οι μαθητές: Αποκτούν νέες γνώσεις στη φυσική και στον προγραμματισμό, εξασκώντας τες και στην πράξη. Έρχονται σε επαφή με σύγχρονες τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται σε πληθώρα εφαρμογών. Εξοικειώνονται με τη μεθοδολογία στην οποία βασίζεται η έρευνα. Πετυχαίνουν καλύτερα αποτελέσματα μέσω της συνεργασίας και της ομαδικής δουλειάς. Εξασκούν τις επικοινωνιακές τους ικανότητες. http://www.tanea.gr/news/greece/article/5431560/treis-foithtes-diorganwnoyn-gia-prwth-fora-enan-panellhnio-diagwnismo-diasthmikhs/ Πρόεδρος του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών: «Απολύτως αναγκαία μια ελληνική Διαστημική Υπηρεσία - Έπρεπε να είχε δημιουργηθεί» Μια ελληνική Διαστημική Υπηρεσία είναι απολύτως αναγκαία και έπρεπε προ ετών να είχε προχωρήσει η δημιουργία της. Όμως πρέπει να προηγηθεί ευρεία διαβούλευση μεταξύ των συναρμόδιων υπουργείων και την προώθησή της να αναλάβει μια συντονιστική επιτροπή διαστήματος υπό τον πρωθυπουργό. Αυτό επισημαίνει ο νέος γενικός διευθυντής και πρόεδρος του ΔΣ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (ΕΑΑ) καθηγητής Μανώλης Πλειώνης σε συνέντευξή του. Το Αστεροσκοπείο σκοπεύει να ανοιχθεί ακόμη περισσότερο στην κοινωνία, να υποδεχθεί και άλλα παιδιά προσφύγων, να προωθήσει με εκδηλώσεις του το «πάντρεμα» επιστήμης και πολιτισμού, ενώ παράλληλα θα αναπτύξει νέες εγχώριες και διεθνείς ερευνητικές δράσεις. Όμως, σύμφωνα με τον κ. Πλειώνη, χρειάζεται η στήριξη της πολιτείας, προκειμένου να λυθεί το χρόνιο πρόβλημα της έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού για τις 24ωρες βάρδιες στο Γεωδυναμικό Ινστιτούτο και στο Εθνικό Κέντρο Τσουνάμι, καθώς και η στενότητα χώρου στις κτιριακές εγκαταστάσεις του, λόγω της συνεχούς επέκτασης των δραστηριοτήτων του. Μεταξύ άλλων, ο επικεφαλής του ΕΑΑ αναφέρει ότι θα επιδιώξει ένα πιο συνεργατικό και δημοκρατικό τρόπο διοίκησης με τους εργαζόμενους, ενώ θα προωθήσει τις συνεργασίες του Αστεροσκοπείου με χώρες της Λατινικής Αμερικής (και όχι μόνο). Εκφράζει ακόμη το παράπονο ότι οι υπηρεσίες του Αστεροσκοπείου δεν αξιοποιούνται πλήρως από τους δημόσιους και άλλους φορείς, ενώ δηλώνει ότι, για να δημιουργηθούν πρόσθετες πηγές εσόδων, υποστηρίζει τη δημιουργία εταιρειών-τεχνοβλαστών (spin-off) από ερευνητές του Αστεροσκοπείου. Εκτιμά ότι «στα θέματα της έρευνας και των πανεπιστημίων αυτή η κυβέρνηση τα έχει πάει πάρα πολύ καλά», θεωρεί υπερβολικές τις κατηγορίες περί απαξίωσης των ελληνικών πανεπιστημίων και δηλώνει αισιόδοξος ότι, χάρη στις πρωτοβουλίες του υπουργείου Παιδείας-Έρευνας, σταδιακά θα αρχίσουν να επιστρέφουν έλληνες επιστήμονες από το εξωτερικό. Ο Μανώλης Πλειώνης είναι από το 2012 καθηγητής Παρατηρησιακής Αστρονομίας στο Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και από το 2015 αντιπρόεδρος του ΔΣ στο Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Τεχνολογικό Μουσείο «Νόησις» της Θεσσαλονίκης. Αποφοίτησε από το Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Κρήτης (1983) και πήρε το διδακτορικό του από το βρετανικό Πανεπιστήμιο του Σάσεξ (1989). Διεξήγαγε πολυετή μεταδιδακτορική έρευνα στην Ιταλία στα Κέντρα SISSΑ και ICTP, ενώ υπήρξε για πολλά χρόνια επισκέπτης ερευνητής στο ερευνητικό κέντρο ΙΝΑΟΕ του Μεξικό (2002-2015). Διετέλεσε ερευνητής, διευθυντής ερευνών και αναπληρωτής διευθυντής στο Ινστιτούτο Αστρονομίας του ΕΑΑ (1995-2012). Έχει πάνω από 200 δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά για θέματα αστρονομίας, αστροφυσικής και κοσμολογίας. http://www.pronews.gr/portal/20170312/genika/diastima/49/proedros-toy-ethnikoy-asteroskopeioy-athinon-apolytos-anagkaia-mia