Δροσος Γεωργιος

Η Τεχνητή νοημοσύνη «είναι ανίκητη» στις αερομαχίες. Ο σμήναρχος Τζιν Λι έχει δεκαετίες πτήσεων στο ενεργητικό του, βρήκε όμως το δάσκαλό του εκεί που δεν το περίμενε: ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που τον κατέρριψε ξανά και ξανά σε προσομοιώσεις αερομαχιών. Η τεχνητή νοημοσύνη ALPHA, αναφέρουν οι δημιουργοί της, λαμβάνει αποφάσεις 250 φορές ταχύτερα από τους ανθρώπινους πιλότους, και αναδείχθηκε νικητής σε εναέριες αναμετρήσεις τόσο με επαγγελματίες πιλότους σαν τον Λι όσο και με άλλα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης. Το εντυπωσιακό είναι ότι το ALPHA τρέχει σε πραγματικό χρόνο ακόμα και σε ένα απλό οικιακό PC, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στο Journal of Defence Management. Το σύστημα βασίζεται στη λεγόμενη «θολή λογική», στην οποία μια αριθμητική παράμετρος μπορεί να παίρνει οποιαδήποτε τιμή ανάμεσα στο 0 και το 1. Ουσιαστικά, ο υπολογιστής πρέπει να εξετάζει ένα μεγάλο εύρος επιλογών πριν λάβει την τελική απόφασή του. Στις δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν τον περασμένο Οκτώβριο, ο σμήναρχος Λι «όχι μόνο δεν κατάφερε να καταρρίψει το ALPHA έπειτα από επανειλημμένες προσπάθειες, αλλά καταρρίφθηκε ο ίδιος σε όλες τις περιπτώσεις», καμαρώνουν οι δημιουργοί του στην εταιρεία Psibernetix, η οποία ιδρύθηκε πρόσφατα από ερευνητή του Πανεπιστημίου του Σινσινάτι. Ο ίδιος ο σμήναρχος χαρακτήρισε τον ψηφιακό του αντίπαλο την «πιο επιθετική, δυναμική και αξιόπιστη τεχνητή νοημοσύνη που έχει δει ως σήμερα». Σε ένα άλλο σενάριο, η τεχνητή νοημοσύνη χειριζόταν ταυτόχρονα δύο εικονικά μαχητικά και κατάφερε να αναχαιτίσει τέσσερα εχθρικά μαχητικά που ετοίμαζαν επίθεση στην ακτογραμμή. Το ALPHA δημιουργήθηκε για χρήση στην έρευνα και την εκπαίδευση πιλότων, κανείς όμως δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά και για το πιλοτάρισμα μη επανδρωμένων στρατιωτικών αεροσκαφών. Σύμφωνα μάλιστα με την Κέλι Κόεν, καθηγήτρια Αεροναυπηγικής στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι, η νίκη της τεχνητής νοημοσύνης στον αέρα είναι συγκρίσιμη με τη νίκη του υπολογιστή Deep Blue της IBM έναντι στον τότε παγκόσμιο πρωταθλητή στο σκάκι Γκάρι Κασπάροφ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500087012 Την πρωτιά για τον ισχυρότερο υπερ-υπολογιστή θέλει η ΙΒΜ. Την πρωτιά από την Κίνα για τον ισχυρότερο υπερ-υπολογιστή του κόσμου επιδιώκει να κλέψει η IBM, αφού όπως ανακοίνωσε σκοπεύει να αναπτύξει μέσα στα επόμενα 2 χρόνια ένα μηχάνημα με επεξεργαστική ισχύ 200 petaflop! Η Κίνα κατέκτησε πρόσφατα την πρωτιά για τον ισχυρότερο υπερ-υπολογιστή με το μηχάνημα Sunway TaihuLight των 93 petaflop, στον κατάλογο Top500 με τους πιο αξιόλογους υπερ-υπολογιστές του κόσμου. Το μηχάνημα της IBM θα φέρει την ονομασία IBM Summit και θα είναι ακόμα ισχυρότερο από τις αρχικές εκτιμήσεις, αφού το 2014 η IBM είχε ανακοινώσει ότι στόχος της είναι η ανάπτυξη ενός υπερ-υπολογιστή ισχύος 150 petaflops. Το σύστημα θα χρησιμοποιεί τους Power9 μικροεπεξεργαστές της IBM σε συνδυασμό με τις μονάδες επεξεργασίας γραφικών Volta της Nvidia. Όπως ισχυρίζεται η IBM, ο Summit θα έχει 5 φορές μεγαλύτερη υπολογιστική απόδοση από τον προκάτοχό του, τον Titan, χρησιμοποιώντας ωστόσο πολύ λιγότερους κόμβους. Συγκεκριμένα, ο Titan χρησιμοποιεί 18.688 κόμβους ενώ ο Summit θα χρησιμοποιεί μόλις 3.400. Κάθε κόμβος του επερχόμενου μηχανήματος θα περιέχει πολλαπλούς Power9 και Volta επεξεργαστές και όλα μαζί θα συνδέονται μεταξύ τους με το υψηλής ταχύτητας πρωτόκολλο επικοινωνίας NVLink της Nvidia. Ο Summit είναι προγραμματισμένο να παραδοθεί στο Εθνικό Εργαστήριο Όουκ Ρίτζ του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ το 2018. http://www.pronews.gr/portal/20160628/genika/tehnologia/51/tin-protia-gia-ton-ishyrotero-yper-ypologisti-thelei-i-ivm

To Hubble κατέγραψε αστρικό «σόου» σε ένα σπάνιο γαλαξία-γυρίνο. Πυροτεχνήματα δεν συμβαίνουν μόνο στον ουρανό της Γης, αλλά μπορεί να έχουν και κοσμικές διαστάσεις. Το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ» ανακάλυψε ένα τέτοιο αστρικό «σόου» σε ένα σπάνιο γαλαξία-γυρίνο, που λέγεται έτσι επειδή μοιάζει με το προστάδιο του βατράχου. Ο κοσμικός «βατραχάκος» έχει ένα πολύ φωτεινό κεφάλι και μια επιμήκη ουρά, διαφέροντας εξωτερικά από τους συνήθεις σπειροειδείς και ελλειπτικούς (οβάλ) γαλαξίες. Στο «κεφάλι» του, που έχει μήκος 2.700 ετών φωτός, αποκαλύφθηκε μια «έκρηξη» δημιουργίας δεκάδων νέων σμηνών άστρων, που θυμίζει εκτόξευση πυροτεχνημάτων, αντίθετα με την πολύ πιο ήσυχη «ουρά» του. Ο εν λόγω μικρός γαλαξίας-γυρίνος λέγεται LEDA 36252 ή Kiso 5639, βρίσκεται σε απόσταση 82 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη και τα περισσότερα άστρα της ουράς του είναι πολύ «γέρικα». Μάλιστα το «κεφάλι» του μοιάζει και με ελβετικό τυρί, καθώς περιέχει ουκ ολίγες τρύπες, κενά που πιθανότατα προκλήθηκαν από πολυάριθμες εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα). Πριν χρόνια οι αστρονόμοι είχαν ανακαλύψει ένα γαλαξία που του είχαν δώσει το όνομα Γυρίνος, όπως και λέγεται ακόμη, όμως στην πραγματικότητα είναι σπειροειδής γαλαξίας και δεν ανήκει στη σπάνια κατηγορία των γαλαξιών-γυρίνων. Οι γαλαξίες-γυρίνοι ήσαν πιο συνήθεις στο πρώιμο σύμπαν, όπου αποτελούσαν το 10% περίπου των γαλαξιών, αλλά είναι πολύ πιο ασυνήθιστοι στο τοπικό «σύγχρονο» σύμπαν. Εκτιμάται ότι για κάθε 10.000 κοντινούς γαλαξίες, δεν υπάρχουν περισσότεροι από 20 γαλαξίες-γυρίνοι. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble αποτελεί συνεργασία της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Ντέμπρα Έλμεργκριν του Κολλεγίου Βασάρ της Νέας Υόρκης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση για την ανακάλυψή τους στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal». https://www.youtube.com/watch?v=7JL_IyJh93E http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/to_hubble_kategrapse_astriko_soou_se_ena_spanio_galaksia_gyrino-64399409/

Μαθήματα στο Θερινό Σχολείο Αστρονομίας στον Βόλο. Τη Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016 ξεκινούν τα μαθήματα του 17ου Θερινού Σχολείου Αστρονομίας στον Βόλο από την τοπική Εταιρεία Αστρονομίας και Διαστήματος. Tα μαθήματα θα γίνονται στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Γεωργίου Καρτάλη 72 - Ροζού, πρώην Γαλλικό Ινστιτούτο) και θα λειτουργήσουν φέτος τρία τμήματα: των αρχαρίων, των προχωρημένων και το νέο τμήμα το παρατηρησιακό. Στο Θερινό Σχολείο Αστρονομίας γίνονται δεκτοί όλοι οι ενδιαφερόμενοι, κάθε ηλικίας και μόρφωσης, κυρίως δε μαθητές του Δημοτικού, του Γυμνασίου και του Λυκείου. Στο τμήμα Αρχαρίων θα διδαχθούν οι στοιχειώδεις γνώσεις ολόκληρης της αστρονομίας, όπως το ηλιακό σύστημα, οι αστέρες, τα νεφελώματα, οι γαλαξίες και το Σύμπαν γενικότερα. Στο τμήμα των προχωρημένων θα διδαχθούν ειδικά θέματα, όπως η ατμόσφαιρα του Τιτάνα, η ανίχνευση ζωής στους εξωπλανήτες, οι ισημερίες και τα ηλιοστάσια, η «ανατομία» του CERN και οι μεταβλητοί αστέρες. Στο νέο Παρατηρησιακό Τμήμα, που πέρυσι πήγε πολύ καλά αφού συγκέντρωσε τους περισσότερους μαθητές, θα διδαχθούν θέματα ουράνιας σφαίρας με τους αστερισμούς και τις συντεταγμένες, τηλεσκόπια, αστροπαρατηρήσεις, επιπεδόσφαιρο, αστροφωτογράφηση, λογισμικά «Stellarium» και «Celestia», ενώ την Τετάρτη 6 Ιουλίου το μάθημα θα γίνει στο ύπαιθρο και θα ακολουθήσει αστροβραδιά ειδικά για το τμήμα αυτό. Η καθιερωμένη αστροβραδιά του εφετινού Θερινού Σχολείου θα γίνει την Παρασκευή 8 Ιουλίου στα Χάνια Πηλίου, όπου θα μεταβούν οι σπουδαστές και οι άλλοι ενδιαφερόμενοι με πούλμαν, το οποίο θα ξεκινήσει από το 1ο Λύκειο Βόλου, στις 20.30, και θα επιστρέψει λίγο μετά τα μεσάνυχτα, όταν θα έχει τελειώσει και η κοινή συνεστίαση όλων των αστροπαρατηρητών. Παράλληλα στο Χάνι του Ζήση θα γίνει προβολή βίντεο με θέμα «Πώς ζουν οι αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό», με σχολιασμό των Χ. Ξενάκη και Ε. Ζαφραντζά. Τη διοργάνωση της αστροβραδιάς στα Χάνια Πηλίου έχει αναλάβει το Παρατηρησιακό Τμήμα της Εταιρείας και θα στήσει τα τηλεσκόπια στο δεύτερο πάρκινγκ προς το χιονοδρομικό κέντρο, για να παρατηρήσει ο κόσμος τη Σελήνη, τους πλανήτες, τα νεφελώματα, τα σμήνη αστέρων και τους γαλαξίες του ουρανού, που θα φαίνονται εκείνες τις ώρες, ενώ παράλληλα θα γίνεται ξενάγηση με λέιζερ στους αστέρες και τους αστερισμούς του ουρανού, με την ιστορία και τη μυθολογία τους. Το αναλυτικό πρόγραμμα του 17ου Θερινού Σχολείου καθώς και περισσότερες πληροφορίες μπορεί να βρει κανείς είτε στην ιστοσελίδα της Εταιρείας είτε τηλεφωνώντας στα 2421051061 και 2421046253. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=811380

Από το άλφα μέχρι το ωμέγα στον ουρανό της Κρήτης. Ο Κένταυρος Α (ή NGC 5128) https://en.wikipedia.org/wiki/Centaurus_A είναι ένας φακοειδής ενεργός γαλαξίας στον αστερισμού του Κενταύρου και ένας από τους κοντινότερους στη Γη ραδιογαλαξίες. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 11 εκατομμύρια έτη φωτός. Είναι ο πέμπτος λαμπρότερος γαλαξίας στον ουρανό. Ο Ωμέγα Κενταύρου (ή NGC 5139) https://en.wikipedia.org/wiki/Omega_Centauri είναι σφαιρωτό σμήνος, επίσης στον αστερισμό του Κενταύρου, σε απόσταση 15.800 έτη φωτός από τη Γη. Είναι το μεγαλύτερο σφαιρωτό σμήνος στον Γαλαξία, με διάμετρο περίπου 150 έτη φωτός. Συνίσταται από 10 εκατομμύρια άστρα και έχει συνολική μάζα ίση με 4 εκατομμύρια ηλιακές μάζες. Κάτω δεξιά διακρίνεται και ο σπειροειδής γαλαξίας NGC 4945 https://en.wikipedia.org/wiki/NGC_4945 που ανακάλυψε ο αστρονόμος James Dunlop το 1826. Η φωτογραφία λήφθηκε από τον Johannes Schedler στις 15 Μαΐου 2016 από μια ορεινή περιοχή της ανατολικής Κρήτης. Αναγνωρίζει κανείς την περιοχή; http://physicsgg.me/2016/06/29/%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%ac%ce%bb%cf%86%ce%b1-%ce%bc%ce%ad%cf%87%cf%81%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%89%ce%bc%ce%ad%ce%b3%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%8c-%cf%84/

ESA Euronews: Δορυφόροι και ίντερνετ εγκαινιάζουν τη νέα εποχή στην τηλεοπτική μετάδοση. Τις τελευταίες εβδομάδες οι αγώνες του Euro 2016 μεταδίδονται παντού μέσω δορυφόρου. Γνωρίζετε όμως ότι υπάρχει μια τεχνολογία βασισμένη στο διαδίκτυο και τους δορυφόρους που επιτρέπει ακόμη και σε μια μικρή ομάδα να μεταδώσει απευθείας τους αγώνες της σε ένα συγκεκριμένο κοινό; Πήγαμε στο Κούνεο, στη βορειοδυτική Ιταλία, για να δούμε την εμπειρία της ομώνυμης ομάδας. Οι παίκτες της δεν έχουν συνηθίσει να παίζουν ενώπιον μεγάλου κοινού. Όμως χάρη στις δορυφορικές επικοινωνίες, ακόμη και μια μικρή ομάδα σαν κι αυτή έχει τη δυνατότητα να μεταδώσει ζωντανά τους αγώνες της μέσω δορυφορικού ίντερνετ. Το πιλοτικό πρόγραμμα αναπτύχθηκε και δοκιμάστηκε στη Lega Pro, την τρίτη κατηγορία της Ιταλίας κατά τη σεζόν 2015-2016 με την υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Η ίδια τεχνολογία χρησιμοποιήθηκε για το στριμάρισμα αγώνων βόλεϊ, με αποτέλεσμα οι ομάδες που συμμετέχουν στο πρότζεκτ να κερδίσουν φήμη, κάτι που μας επιβεβαιώνει και η Σιμόνα Ραγκούζα, διευθύντρια μάρκετινγκ της Κούνεο: "Είναι σίγουρα κάτι καλό, έχει όφελος για ένα πρωτάθλημα σαν τη Lega Pro, την οποία δεν την παρακολουθούν όσοι βλέπουν τις πρώτες δύο κατηγορίες ή το Champions League. Είναι μια ευκαιρία για το πρωτάθλημά μας και για την Κούνεο να γίνουμε πιο γνωστοί, ιδιαίτερα στο χώρο της δικής μας αγοράς". Η Κούνεο έχει έτσι τη δυνατότητα να αποκτήσει νέους φιλάθλους που μπορούν να δουν τους αγώνες της μέσω δορυφορικής ιντερνετικής σύνδεσης. "Φυσικά, δεν έχουμε τόσους οπαδούς όσους άλλα πρωταθλήματα. Άρα, οι φίλαθλοι που δεν συνηθίζουν να έρχονται στο γήπεδο έχουν έτσι τη δυνατότητα να δούνε τον αγώνα από το σπίτι τους ή από το κινητό τους τηλέφωνο", σύμφωνα με τη Ραγκούζα. Τα πλάνα από τους δορυφόρους στέλνονται στις εγκαταστάσεις της Eutelsat. Στο χώρο, ο οποίος βρίσκεται στο Ραμπουιγιέ της Γαλλίας, μας υποδέχθηκε ο υπεύθυνος ειδικών τηλεοπτικών γεγονότων για την Ιταλία Κριστιάνο Μπέντσι, ο οποίος μας περιέγραψε τη φύση της δουλειάς τους: "Εδώ λαμβάνουμε τα σήματα που έρχονται μέσω δορυφόρου από διαφορετικά σημεία στην Ευρώπη. Έπειτα, με το δικτύο των ινών μας, τα μεταφέρουμε στο διαδίκτυο". Οι αγώνες της Lega Pro διανέμονται μέσω ενός διαδικτυακού καναλιού ονόματι Sportube. Τα νέα δορυφορικά συστήματα συμφέρουν πολύ περισσότερο οικονομικά ως προς τη μετάδοση εικόνας. Χρησιμοποιούν το λεγόμενο KA-Band που επιτρέπει επικοινωνία σε μεγαλύτερο bandwidth, ένα θεμελιώδες κριτήριο για τη μετάδοση εικόνας μέσω δορυφορικού λινκ. Όπως μας λέει ο Μπέντσι, «το εύρος ζώνης μετάδοσης είναι η καθημερινή μας έννοια. Μπορούμε να το συγκρίνουμε με τη ροή του νερού από τη βρύση. Η μικρότερη ροή συμβολίζει το χαμηλό εύρος, η μεγαλύτερη το υψηλότερο. Οι πληροφορίες που στέλνουμε στο δορυφόρο μετατρέπονται σε bits, τη βασική μονάδα της πληροφορίας. "Ένα τηλεφώνημα χρειάζεται κάποιες χιλιάδες bits ανά δευτερόλεπτο, ενώ οι τηλεοπτικές εικόνες υψηλής ανάλυσης ή τα αθλητικά πλάνα που είναι πιο περίπλοκα απαιτούν εκατομμύρια και κάποιες φορές δισεκατομμύρια ανά δευτερόλεπτο". Πέραν της τηλεοπτικής μετάδοσης, η τεχνολογία αυτή χρησιμοποιείται και για διαδικτυακές συνδέσεις, καθώς στην Ευρώπη υπάρχουν ακόμη περιοχές όπου η επίγεια πρόσβαση στο ίντερνετ δεν είναι δυνατή. Ποια είναι τα πλεονεκτήματα του δορυφορικού ίντερνετ; Ο Κριστιάνο Μπέντσι μας εξηγεί: «Το μεγάλο πλεονέκτημα είναι το γεγονός ότι χρειάζεσαι μόνο έναν αποκωδικοποιητή, ο οποίος είναι πολύ φθηνός, και εγκαθίσταται παντού, προκειμένου να έχουμε σύνδεση ποιότητας ADSL και να κάνουμε ό,τι κάνουμε συνήθως και στο σπίτι. Το άλλο μεγάλο πλεονέκτημα είναι η κάλυψη, καθώς το δορυφορικό σήμα φτάνει παντού». Αυτές οι δυνατότητες στηρίζονται στους γεωστατικούς δορυφόρους, οι οποίοι μπορούν να διατηρούν συνεχή επαφή με μια συγκεκριμένη περιοχή της Γης από την τροχιά την οποία εκτελούν. Πώς λειτουργεί όμως αυτό το είδος δορυφόρου; Σύμφωνα με τον Ζαν-Λυκ Ντερουντί, επικεφαλής της Francsat, του γαλλικού παραρτήματος της Eutelsat, όταν ο δορυφόρος εκτελεί τροχιά σε ύψος 36.000 χιλιομέτρων, κινείται στην ίδια ταχύτητα με τη Γη. Με τον τρόπο αυτό, η Γη διατηρεί την ίδια ορατότητα με τον δορυφόρο. Ένα από τα επόμενα βήματα προς τέρψιν των τηλεθεατών είναι το Ultra HD που θα παράσχει εικόνα εφάμιλλη εκείνης του κινηματογράφου. Η διαθεσιμότητα δορυφορικού bandwidth και η ευρεία κάλυψη δίνει στον τηλεθεατή τη δυνατότητα να βλέπει σήμα της ίδιας ποιότητας με τη δορυφορική κάλυψη. Όπως μας λέει ο Ντερουντί, «το Ultra HD είναι η τηλεόραση του αύριο. Προσφέρει πολύ υψηλότερη ποιότητα εικόνας από το HD, τέσσερις φορές περισσότερα pixels από το HD. Οκτώ εκατομμύρια pixels, αλλά και καλύτερης ποιότητας pixels». Χάρη στη συνεχή πρόοδο της τηλεοπτικής και δορυφορικής βιομηχανίας, στο εγγύς μέλλον η παρακολούθηση ενός αγώνα θα αποτελεί μια ολοκληρωμένη εμπειρία θέασης. "Ερευνούμε τη δυνατότητα να αυξήσουμε τον αριθμό των καμερών ή τα σημεία λήψης, για παράδειγμα από την οπτική του παίκτη. Μπορούμε να εγκαταστήσουμε κάμερες στις φανέλες, ώστε να ζούμε πραγματικά το ματς. Να μην το βλέπουμε μόνο, αλλά να είμαστε μέσα σε αυτό, να πολλαπλασιάζουμε την εμπειρία, τους τρόπους θέασης και να βιώνουμε μια αθλητική στιγμή", μας λέει ο Ντερουντί. Μικρές ομάδες όπως η Κούνεο ίσως να πρέπει να περιμένουν λίγο γι' αυτού του είδους την επανάσταση. Όμως η χρήση δορυφόρου και διαδικτύου για την κάλυψη μικρών αθλητικών γεγονότων ελκύει ένα νεότευκτο κοινό με εξαιρετικά μεγάλη δυναμική. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/06/ESA_Euronews_Sport_and_Internet_via_satellite http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Doryphhoroi_kai_hinternet_egkainihazoyn_te_nhea_epochhe_sten_teleoptikhe_methadose Διαστημόπλοιο «Σογιούζ MS" Η εκτόξευση του TPK "MS Ένωση» με το πλήρωμα της επόμενης μακροπρόθεσμης αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έχει προγραμματιστεί για τις 7 Ιουλίου, 2016 από την πλατφόρμα 1 ( "Start Γκαγκάριν») στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. Το κύριο πλήρωμα του πλοίου -ο κοσμοναύτης της Roskosmos Ανατόλι Ivanishin, της JAXA ο αστροναύτης Takuya Onishi και ο αστροναύτης της NASA Kathleen Rubins. Στο αντίγραφο ασφαλείας του πληρώματος που περιλαμβάνονται ο Oleg Novitsky (καπετάνιος, Roscosmos), Τομ SAND (μηχανικός πτήσης, ESA) και Πέγκυ Whitson (Flight Engineer-2 NASA). Η νέα τροποποίηση του " Progress MS" και του "Soyuz MS" δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα του εκσυγχρονισμού του "Progress M» και του «Soyuz TMA". Οι περισσότερες από τις τεχνικές λύσεις που ενσωματώνονται στο σχεδιασμό των πλοίων "MS Soyuz» και «Progress MS" θα χρησιμοποιηθεί κατά τη δημιουργία μιας νέας γενιάς επανδρωμένου διαστημόπλοιου μεταφοράς που αναπτύσσεται από την RSC «Energia». http://www.energia.ru/ru/iss/iss48/photo_06-27.html

Νέες ενδείξεις ότι ο Αρης είχε κάποτε περισσότερο οξυγόνο όπως η Γη. Μια κατηγορία χημικών ουσιών, τα οξείδια του μαγγανίου, που ανιχνεύθηκαν σε υψηλά επίπεδα στα πετρώματα του 'Αρη από τα επιστημονικά όργανα του ρόβερ Curiosity της NASA, δείχνουν ότι κάποτε ο γειτονικός πλανήτης είχε περισσότερο οξυγόνο στην ατμόσφαιρά του από ότι σήμερα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την πλανητική επιστήμονα Νίνα Λάντσα του Εθνικού Εργαστηρίου Λος 'Αλαμος στο Νέο Μεξικό, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Geophysical Research Letters" της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης. Το αυξημένο οξυγόνο στον Αρη συνδέεται μάλλον με την εποχή που ο πλανήτης είχε άφθονα νερά. Οι ενδείξεις για περισσότερο οξυγόνο, σε συνδυασμό με άλλα ευρήματα του ίδιου αμερικανικού ρομποτικού ρόβερ, όπως η ύπαρξη αρχαίων λιμνών, δείχνουν ότι ο «κόκκινος πλανήτης» έμοιαζε περισσότερο με τη Γη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. «Τώρα που ανακαλύψαμε αυτά τα οξείδια στον 'Αρη, αναρωτιόμαστε πώς στο καλό μπορεί να δημιουργήθηκαν. Οι μόνοι τρόποι στη Γη που γνωρίζουμε πώς μπορούν να παραχθούν αυτά τα οξείδια του μαγγανίου, είναι να εμπλέκεται είτε το ατμοσφαιρικό οξυγονο, είτε τα μικρόβια», δήλωσε η Λάντσα. Επειδή, προς το παρόν τουλάχιστον, η πιθανότητα ύπαρξης μικροβίων φαίνεται παρατραβηγμένη, οι επιστήμονες θεωρούν πιο πιθανό ότι η απάντηση βρίσκεται στην ύπαρξη πολύ περισσότερου οξυγόνου στην αρειανή ατμόσφαιρα. «Τα οξείδια του μαγγανίου δεν μπορούν να δημιουργηθούν χωρίς άφθονο νερό σε υγρή μορφή και χωρίς έντονα οξειδωτικές συνθήκες. Εδώ στη Γη είχαμε πολύ νερό και τα οξείδια του μαγγανίου δεν δημιουργήθηκαν παρά μόνο όταν τα επίπεδα οξυγόνου στη γήινη ατμόσφαιρα αυξήθηκαν», διευκρίνισε η Λάντσα. Για τους γεωεπιστήμονες, η μελέτη των συγκεντρώσεων οξειδίων του μαγγανίου στα γεωλογικά στρώματα της Γης αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα για τη διαχρονική εξέλιξη της χημικής σύνθεσης της ατμόσφαιρας και τη σταδιακή αύξηση του οξυγόνου. Αν αυτό όντως συνέβη και στον Αρη, το ερώτημα είναι πώς βρέθηκε τόσο οξυγόνο κάποτε στην αρειανή ατμόσφαιρα. Μια πιθανότητα, κατά τους ερευνητές, είναι ότι προήλθε από τη διάσπαση του επιφανειακού νερού του πλανήτη, όταν ο Αρης έχασε το προστατευτικό μαγνητικό πεδίο του, με συνέπεια η ιοντίζουσα ηλιακή ακτινοβολία να διασπά τα μόρια του νερού σε οξυγόνο και υδρογόνο. Λόγω της σχετικά μικρής βαρύτητάς του, ο Αρης δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα πολύ ελαφριά άτομα του υδρογόνου, όμως τα βαρύτερα άτομα του οξυγόνου παρέμειναν. Στη συνέχεια, αντιδρώντας με τα πετρώματα, τα οξείδωσαν (οξείδια του σιδήρου, μαγγανίου κ.α.) και τους προσέδωσαν την εικόνα σκουριάς που καλύπτει σήμερα την επιφάνειά του. Προς το παρόν, παραμένει αδύνατο να επιβεβαιωθεί το σενάριο ότι κάποτε ο 'Αρης είχε πολύ οξυγόνο στην ατμόσφαιρά του. Παρόλο που το οξυγόνο θεωρείται «υπογραφή» της ζωής, η όλη διαδικασία για τη δημιουργία του μπορεί να γίνει και με καθαρά γεωχημικό τρόπο, χωρίς να εμπλακούν μικροοργανισμοί. Τα οξείδια του μαγγανίου ανακαλύφθηκαν από το ρόβερ Curiosity στην περιοχή Κίμπερλι του κρατήρα Γκέιλ, τον οποίο συνεχίζει να εξερευνά από το 2012. Το άλλο ρόβερ της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας, το Opportunity, που βρίσκεται στον Αρη από το 2004, είχε πρόσφατα ανακαλύψει επίσης οξείδια του μαγγανίου σε μια απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων από το Curiosity. Αυτό ενισχύει την άποψη ότι οι οξειδωτικές συνθήκες που ευνόησαν τη δημιουργία αυτών των πετρωμάτων, ήσαν όχι τοπικά περιορισμένες, αλλά εξαπλωμένες σε όλο τον πλανήτη. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5370487/nees-endeikseis-oti-o-arhs-eixe-kapote-perissotero-oksygono-opws-h-gh/

Γιατί η NASA είναι νομικά υποχρεωμένη να εξερευνήσει την Ευρώπη. Αν υπάρχουν μέρη στο Ηλιακό Σύστημα όπου αξίζει τον κόπο να αναζητήσει κανείς ζωή, η Ευρώπη, ένα από τα μεγάλα φεγγάρια του Δία, σίγουρα βρίσκεται στην κορυφή της λίστας. Και η NASA είναι υποχρεωμένη να την εξερευνήσει, χάρη σε έναν προνοητικό τεξανό γερουσιαστή. Δύο αποστολές που προγραμματίζεται να εξερευνήσουν την Ευρώπη την επόμενη δεκαετία «είναι οι μόνες αποστολές τις οποίες θα ήταν παράνομο να μην εκτοξεύσει η NASA» καμαρώνει στο περιοδικό Time ο Τζον Κάλμπερσον, ρεπουμπλικανός γερουσιαστής, ερασιτέχνης αστρονόμος και μέλος της επιτροπής του Κογκρέσου που εξετάζει τον προϋπολογισμό της NASA. Πριν από 12 χρόνια, ο Κάλμπερσον κατάφερε να συμπεριλάβει μια αποστολή στην Ευρώπη στον ετήσιο προϋπολογισμό της NASA. Ήταν όμως άπειρος και δεν φρόντισε να κλείσει όλα τα νομικά παραθυράκια: η διαστημική υπηρεσία εξασφάλισε το αντίστοιχο κονδύλι, τελικά όμως προτίμησε να το ξοδέψει σε άλλες, πιο επείγουσες αποστολές. Αυτή τη φορά, ο Κάλμπερσον απέφυγε να κάνει το ίδιο λάθος. Τμήμα των δαπανών του Κογκρέσου που εγκρίθηκε ως νόμος τον Δεκέμβριο του 2015 προβλέπει ότι ένα σκάφος που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από την Ευρώπη «θα» εκτοξευτεί το αργότερο μέχρι το 2022, ενώ ένα σκάφος προσεδάφισης θα ακολουθήσει το αργότερο το 2014. Η λέξη-κλειδί σε αυτήν την περίπτωση είναι το κατηγορηματικό «θα». Η πρώτη αποστολή θα παραμείνει σε τροχιά για δύο χρόνια αναζητώντας το κατάλληλο σημείο προσεδάφισης. Το σημείο αυτό θα βρίσκεται πιθανότατα κοντά στις γιγάντιες ρωγμές που διατρέχουν το παγωμένο, λευκό κάλυμμα της Ευρώπης. Παρατηρήσεις προηγούμενων αποστολών έχουν δείξει με σχετική βεβαιότητα ότι, κάτω από το κάλυμμα πάγου, που έχει πάχος αρκετά χιλιόμετρα, βρίσκεται ένας ωκεανός υγρού νερού με βάθος δεκάδες χιλιόμετρα. Χρωματιστές αποθέσεις που διακρίνονται κοντά στις ρωγμές μαρτυρούν ότι το νερό της Ευρώπης, το οποίο είναι πιθανότατα περισσότερο από το νερό της Γης, περιέχει μια ποικιλία ενώσεων που θα μπορούσαν δυνητικά να συντηρήσουν μικροβιακή ζωή. Εφόσον υπάρχει αρκετή ενέργεια για να διατηρεί το νερό σε υγρή κατάσταση, και εφόσον υπάρχουν οι δομικοί λίθοι της ζωής, η παρουσία ζωής στον υπόγειο ωκεανό μόνο απίθανη δεν είναι. Παρά τη νομική δέσμευση, πάντως, τα προβλήματα παραμένουν. H NASA δεν έχει καν οριστικοποιήσει το σχέδιο για το δορυφόρο της Ευρώπης, ούτε για το σκάφος προσεδάφισης που προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2025. Το πιθανότερο είναι ότι το σκάφος θα χρησιμοποιεί κάποια πηγή θέρμανσης για να λιώσει τον πάγο και να επιχειρήσει να φτάσει πιο κοντά στο νερό. Ο προϋπολογισμός του Κογκρέσου, εξάλλου, προβλέπει ότι και οι δύο αποστολές θα εκτοξευτούν με το SLS, έναν νέο πύραυλο βαρέων-βαρών που προγραμματίζεται να πετάξει το νωρίτερο το 2018. Χάρη στην αυξημένη ισχύ του, ο πύραυλος μπορεί να στείλει τις δύο αποστολές στον Δία σε δύο χρόνια αντί σε έξι. Παραμένει ασαφές αν ο SLS θα είναι όντως έτοιμος εγκαίρως. Και μένει να φανεί αν η NASA θα πετύχει τους στόχους που έθεσε το Κογκρέσο -το γεγονός ότι έχει τη νομική υποχρέωση δεν σημαίνει ότι κάποιος θα πάει φυλακή σε περίπτωση αποτυχίας. Σε κάθε περίπτωση, ο ωκεανός της Ευρώπης θα περιμένει. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500086727

Παρατείνεται για 5 ακόμη χρόνια η λειτουργία του Hubble. Πέντε ακόμη χρόνια «ζωής» κέρδισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, καθώς η NASA ενέκρινε την παράταση της λειτουργίας του μέχρι τις 30 Ιουνίου 2021. Το Ινστιτούτο Επιστήμης Διαστημικού Τηλεσκοπίου, με έδρα το Μέριλαντ, θα λάβει ακόμα 196 εκατομμύρια δολάρια για τη διαχείριση του Hubble μέχρι τις 30 Ιουνίου 2021, αναφέρει η NASA σε ανακοίνωσή της. http://www.nasa.gov/press-release/nasa-extends-hubble-space-telescope-science-operations-contract/ Μαζί με το νέο κονδύλι, το Ινστιτούτο θα έχει λάβει κάτι περισσότερο από 2 δισεκατομμύρια δολάρια για τη διαχείριση του τηλεσκοπίου από την εκτόξευσή του το 1990. Από την εκτόξευσή του, τον Απρίλιο του 1990, το Hubble έχει ξεπεράσει σε επιστημονικές ανακαλύψεις και… μακροζωία ακόμη και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις όσων υποστήριζαν την κατασκευή του. Εξάλλου, το αρχικό χρονοδιάγραμμα μιλούσε για παραμονή στο διάστημα μόλις για μία 15ετία, ένα χρονικό διάστημα που έχει ήδη επεκταθεί στα 26 χρόνια, χάρη σε 5 διαφορετικές διαστημικές αποστολές που ανέλαβαν τη διόρθωσή και τη συντήρησή του. Έτσι, κινούμενο σε ύψος περίπου 570 χιλιομέτρων γύρω από τη Γη, έχει έως σήμερα διανύσει μία απόσταση περίπου 5 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, προσφέροντας στους επιστήμονες πολύτιμα δεδομένα. Επίσης, από το Hubble έχουν προκύψει και οι περισσότερες από τις πιο εντυπωσιακές φωτογραφίες του σύμπαντος. Η πρώτη αποστολή με προορισμό το Hubble έγινε το 1993, για να διορθώσει το σφάλμα που υπήρχε στο κύριο κάτοπτρό του όταν εκτοξεύθηκε, λόγω του οποίου οι εικόνες είχαν πολύ μικρότερη ευκρίνεια από την προβλεπόμενη. Το τελευταίο «ταξίδι» αστροναυτών στο τηλεσκόπιο έγινε το 2009, ενώ η απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων δύο χρόνια αργότερα σήμαινε για τη NASA ότι πλέον δεν μπορεί να συντηρήσει το τηλεσκόπιο. Ωστόσο, ακόμη κι έτσι η αμερικανική διαστημική υπηρεσία εκτιμά πως θα συνεχίσει να λειτουργεί απρόσκοπτα μέχρι το 2021. Το τηλεσκόπιο είναι ευαίσθητο στο ορατό φως και την υπεριώδη ακτινοβολία, ενώ στις μετρήσεις του έχουν βασισθεί έως σήμερα περισσότερες από 11.000 επιστημονικές εργασίες. Ανάμεσα στα σημαντικότερα επιτεύγματα που «πιστώνεται», είναι η συμβολή του στον προσδιορισμό της ηλικίας του σύμπαντος, αλλά και στη μελέτη της σκοτεινής ενέργειας, δηλαδή της μυστηριώδους δύναμης που άρχισε να επιταχύνει τη διαστολή του σύμπαντος πριν από 5-6 δισ. χρόνια. Μάλιστα, χάρις στο Hubble, μόλις τον περασμένο Απρίλιο επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το σύμπαν διαστέλλεται πιο γρήγορα από το αναμενόμενο. Ένα συμπέρασμα που, αν επιβεβαιωθεί, θα σημαίνει πως θα πρέπει να αναθεωρηθεί το καθιερωμένο κοσμολογικό μοντέλο. Παράλληλα, με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου οι επιστήμονες ανακάλυψαν πως σχεδόν κάθε γαλαξίας φιλοξενεί στο κέντρο του μία μαύρη τρύπα. Επίσης, μπόρεσαν να εξετάσουν μερικούς από τους μακρινότερους γαλαξίες που έχουν καταγραφεί ποτέ, εξασφαλίζοντας έτσι στοιχεία για τις αρχικές φάσεις μετά την κοσμική δημιουργία. Η παράταση της «ζωής» του τηλεσκοπίου σημαίνει πως για αρκετά χρόνια θα συνεργασθεί με τον «διάδοχό» του – το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, που θα βρεθεί στο διάστημα το 2018. Με δεδομένο ότι το James Webb θα «βλέπει» στο υπέρυθρο φάσμα, παρατηρώντας τους ίδιους αστέρες ή γαλαξίες με τα δύο τηλεσκόπια, οι επιστήμονες θα μπορούν να αποκομίζουν περισσότερες λεπτομέρειες. http://www.naftemporiki.gr/story/1121067/parateinetai-gia-5-akomi-xronia-i-leitourgia-tou-hubble

Ερευνητές ανακάλυψαν πως μυρίζουν οι κομήτες – Ανέλυσαν τα δεδομένα από την αποστολή του σκάφους Rosetta. Τελειωμό δεν έχουν οι ανακαλύψεις που γίνονται στον κομήτη 67/P τον οποίο ακολουθεί και εξερευνά από τον περασμένο Αύγουστο το σκάφος Rosetta. Τον Νοέμβριο το Rosetta είχε στείλει στην επιφάνεια του κομήτη το ρομποτικό εργαστήριο Philae το οποίο δυστυχώς δεν κατάφερε να προσεδαφιστεί ομαλά και έτσι λειτούργησε για λίγες μόλις ώρες. Σε αυτό το διάστημα όμως το Philae κατάφερε να κάνει πλήθος μετρήσεων και να συλλέξει πολλά δεδομένα και δείγματα από τον κομήτη. Ερευνητές του OpenUniversity στη Βρετανία ανέλυσαν δείγματα που συνέλεξε το Philae από τον κομήτη στα οποία εντοπίστηκε η παρουσία αμμωνίας, υδροκυάνιο και υδρόθειο. Στη συνέχεια οι ερευνητές συνεργάστηκαν με την εταιρεία αρωμάτων AromaCompany και τα αποτελέσματα των… μυρωδικών πειραμάτων που έγιναν έδειξαν ότι η οσμή στην επιφάνεια του κομήτη δεν είναι ευχάριστη αφού μοιάζει με αυτή των ούρων της γάτας. Οι κοσμικές οσμές Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η Αφροδίτη είναι ιδιαίτερα δύσοσμη. Η πυκνή ατμόσφαιρα της Αφροδίτης περιέχει ένα εκατομμύριο περισσότερο διοξείδιο του θείου από ό,τι η ατμόσφαιρα της Γης. Το διοξείδιο του θείου είναι άχρωμο αέριο με χαρακτηριστική δυσάρεστη οσμή. Οι αστροναύτες που πραγματοποιούν εξωτερικές εργασίες και περιπάτους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχουν αναφέρει ότι γύρω από αυτόν υπάρχει μια παράξενη, χαρακτηριστική μυρωδιά. «Υπάρχει πραγματικά μια χαρακτηριστική μυρωδιά. Είναι κάτι που δεν έχω ξαναμυρίσει στο παρελθόν αλλά δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Είναι από αυτά τα πράγματα που σου μένουν» ανέφερε σε μια από τις επισκέψεις του στον ISS ο αμερικανός αστροναύτης Κέβιν Φορντ. Ορισμένοι αστροναύτες έχουν περιγράψει την οσμή του Διαστήματος σαν κάτι που μυρίζει όπως το μπαρούτι ή το όζον. Αστροναύτες των επανδρωμένων αποστολών του προγράμματος Apollo στη Σελήνη έχουν επίσης αναφέρει ότι ορισμένα από τα πετρώματα που είχαν συλλέξει από τον φυσικό μας δορυφόρο είχαν οσμή που θύμιζε μπαρούτι. Πιο ευχάριστα είναι τα πράγματα στο κέντρο του Γαλαξία, όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν ερευνητές του Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Βόννη, οι οποίοι εξερευνούν το Σύμπαν για να ανακαλύψουν τα δομικά συστατικά της ζωής. Το 2009 τα μέλη της συγκεκριμένης ερευνητικής ομάδας υποστήριξαν ότι όποιος βρεθεί στο κέντρο του Γαλαξία μας θα νιώσει ευχάριστα, αφού ο αέρας εκεί δεν θα είναι παγωμένος και άοσμος, αλλά θα μυρίζει όπως το ρούμι και τα σμέουρα. Εξερευνώντας το κέντρο του Γαλαξία οι ερευνητές εντόπισαν την παρουσία αιθυλικού μυρμηκικού άλατος, της χημικής ουσίας που ευθύνεται για τη γεύση που έχει το ρούμι. Η ίδια ουσία είναι επίσης αυτή που προσδίδει τη γεύση στα σμέουρα, ένα είδος φρούτων παρόμοιων με τα βατόμουρα, τα οποία είναι όμως πιο μαλακά και με ελαφρώς ξινή γεύση. http://www.pronews.gr/portal/20160627/genika/diastima/49/ereynites-anakalypsan-pos-myrizoyn-oi-planites-anelysan-ta-dedomena-apo

"Soyuz MS" Στις 25 Ιουνίου 2016 στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ξεκίνησε το τελικό στάδιο της προετοιμασίας της πρωτοβάθμιας και των αντιγράφων ασφαλείας των πληρωμάτων του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ MS" για την πτήση προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το κύριο πλήρωμα αποτελείται από τον κοσμοναύτη Ανατόλι Ivanishin Roscosmos τον αστροναύτη της JAXA Takuya Onishi και την αστροναύτη της NASA Kathleen Rubins. Δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας του πληρώματος: Roscosmos κοσμοναύτης Όλεγκ Novitsky, αστροναύτης της ESA Thomas Sands και την αστροναύτη της NASA Πέγκυ Whitson. Ο φορέας πύραυλος "Soyuz-FG" με το επανδρωμένο σκάφος «MS Ένωση" έχει προγραμματιστεί για τις 7 Ιουλίου, 2016 στις 4:36 MSK από την πλατφόρμα №1 του κοσμοδρόμιου Μπαϊκονούρ. http://www.energia.ru/ru/iss/iss48/photo_06-25.html Δοκιμή του συστήματος TGK "Πρόοδος MS" Σύμφωνα με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) την 1 Ιουλίου 2016 με το όχημα φορτίου (THC) «Πρόοδος MS" θα διεξαχθεί δοκιμή του αναβαθμισμένου συστήματος χειροκίνητου έλεγχου διαστημόπλοιου - TORU (λειτουργία ελέγχου teleoperator). Η δοκιμή είναι απαραίτητη για την ολοκλήρωση του προγράμματος πτητικών δοκιμών του TGK "Πρόοδος MS." Κατά τη διάρκεια της προγραμματισμένης δοκιμής στις 8:35 MSK θα αποσυρθεί από το χώρο υποδοχής "Pier" (SB-1) ISS σε απόσταση περίπου 200 μέτρων για να ελέγξουν πλήρως την Τορά. Την διαχειρισει του φορτηγόυ πλοίου θα εχουν τα άτομα που επιβαίνουν του ΔΔΣ οι κοσμοναύτες της Roscosmos Αλεξέι και Oleg Ovchinin. Στο τελικό στάδιο των δοκιμών θα επιστρέψει το πλοίο "MS Πρόοδος» στον σταθμο. Συμμετέχοντας στο «Εγχειρίδιο ελέγχου» που έχει προγραμματιστεί για την 1 Ιούλ 2016 στις 9:10 ενότητα MSK SB-1 ISS "Pierce". Το σύστημα TORU είναι ένα σύστημα κίνησης με χειροκίνητο έλεγχο του διαστημικού σκάφους, και ελέγχεται από δύο χειριστήρια από το ΔΔΣ. Ένα joystick ελέγχει την κίνηση του πλοίου, από την άλλη - τον προσανατολισμό του. Το σύστημα περιλαμβάνει επίσης μια κάμερα τοποθετημένη στη διασταύρωση των οχημάτων. http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_06-24.html

Η ημέρα των αστεροειδών. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο αστεροειδείς (Near Earth Objects – NEOs) έχουν τη δυνατότητα να χτυπήσουν τη Γη, αλλά μέχρι τώρα έχουμε ανακαλύψει μόνο το 1% από αυτούς. http://neo.jpl.nasa.gov/neo/ Η «Ημέρα των Αστεροειδών (Asteroid Day)» http://asteroidday.org/our-story/ που συνδέεται άμεσα με την «Διακήρυξη 100Χ» http://asteroidday.org/declaration/ έχει ως στόχο να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους όσον αφορά τον κίνδυνο που διατρέχει ο πλανήτης μας να χτυπηθεί ανά πάσα στιγμή από κάποιον αστεροειδή. Το ζητούμενο είναι οι επιστήμονες να μπορούν να κάνουν έγκαιρες προβλέψεις πιθανών συγκρούσεων αστεροειδών με τη Γη, αλλά και η ανάπτυξη μεθόδων εκτροπής των. Η διακήρυξη 100Χ ζητά την επέκταση της έρευνας των αστεροειδών, έτσι ώστε ο ρυθμός ανακάλυψης αστεροειδών να φτάσει στις 100.000 (ή 100x) ανά έτος μέσα στα επόμενα 10 χρόνια. Σήμερα ο ρυθμός αυτός είναι 1000 ανά έτος, και με τον ρυθμό αυτό θα χρειαστούν περισσότερα από 1.000 χρόνια για να ανιχνεύσουμε το ένα εκατομμύριο αστεροειδών( NEOs) που δυνητικά απειλούν τη Γη. Σήμερα, η Διακήρυξη 100Χ έχει υπογραφεί πάνω από 17.000 πολίτες Οταν γίνεται λόγος για το Ηλιακό Σύστημα, οι περισσότεροι φέρνουν στο μυαλό τους τον Ηλιο, τους πλανήτες του και τους δορυφόρους τους. Ομως το Ηλιακό Σύστημα περιέχει και δύο άλλες σημαντικές κατηγορίες αντικειμένων, που πολλές φορές τις λησμονούμε, τους κομήτες και τους αστεροειδείς. Οι αστεροειδείς μάλιστα φαίνεται ότι έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο στη διαμόρφωση της τελικής μορφής του Ηλιακού Συστήματος, αυτήν που παρατηρούμε σήμερα, καθώς και στην εμφάνιση του ανθρώπου πάνω στη Γη. Και αυτό γιατί η πτώση στη Γη πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια ενός αστεροειδούς διαμέτρου 10 χιλιομέτρων εξαφάνισε τους δεινοσαύρους και άνοιξε τον δρόμο για την ανάπτυξη των θηλαστικών, κορωνίδα των οποίων είμαστε εμείς. Με την ίδια όμως αποτελεσματικότητα που η ύπαρξη των αστεροειδών συντέλεσε στην επικράτηση των θηλαστικών και του ανθρώπου στην επιφάνεια της Γης, με την ίδια είναι δυνατόν να προκαλέσει μια σοβαρή καταστροφή, αφού μια νέα σύγκρουση του πλανήτη μας με έναν μεγάλο αστεροειδή θα εξολοθρεύσει αυτή τη φορά ένα σημαντικό ποσοστό της ανθρωπότητας. Σε ανάμνηση του Τουνγκούσκα Στις 30 Ιουνίου 1908 ένας μικρός αστεροειδής, διαμέτρου μόλις μερικών δεκάδων μέτρων, έπεσε κοντά στον ποταμό Τουνγκούσκα της Σιβηρίας και ερήμωσε μια περιοχή 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η ενέργεια της σύγκρουσης ήταν χίλιες φορές μεγαλύτερη από την ατομική βόμβα της Χιροσίμα και το μανιτάρι της σκόνης που σηκώθηκε έφθασε στη στρατόσφαιρα. Το ηλιακό φως που αντανακλούσε η σκόνη επέτρεπε για ημέρες στους κατοίκους του Λονδίνου να διαβάζουν εφημερίδα το βράδυ. Ογδόντα εκατομμύρια δέντρα «τσακίστηκαν» σαν σπιρτόξυλα, αλλά λόγω του ότι η περιοχή ήταν ουσιαστικά ακατοίκητη, υπήρξε μόνο ένα ανθρώπινο θύμα, ένας άνδρας που τραυματίστηκε θανάσιμα όταν το ωστικό κύμα τον έριξε πάνω σε ένα δέντρο. Αλλά είναι φανερό ότι, αν ο αστεροειδής είχε πέσει κοντά σε μια μεγάλη πόλη, τα θύματα θα ήταν εκατομμύρια. Για τον λόγο αυτόν σήμερα προσπαθούμε αφενός να προβλέψουμε τέτοιου είδους επικίνδυνα γεγονότα και αφετέρου να επινοήσουμε μεθόδους αποτροπής ενός επερχόμενου απειλητικού αστεροειδούς. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας η 30ή Ιουνίου έχει αφιερωθεί, από το 2015, στην ενημέρωση του κοινού για αυτόν τον κίνδυνο καθώς και για τους πιθανούς τρόπους αντιμετώπισής του. Ιδέα του Μπράιαν Μέι των Queen Η ιδέα της Ημέρας των Αστεροειδών (Asteroid Day) γεννήθηκε από τον διάσημο κιθαρίστα και διδάκτορα Αστροφυσικής Μπράιαν Μέι (των Queen!) https://en.wikipedia.org/wiki/Brian_May και τον σκηνοθέτη Γκριγκόρι Ρίχτερς, όταν οι δυο τους συνεργάστηκαν στην παραγωγή μιας κινηματογραφικής ταινίας με θέμα μια φανταστική πρόσκρουση αστεροειδούς στο Λονδίνο. Οι συζητήσεις που προκλήθηκαν κατά την ειδική προβολή της ταινίας σε μια ομάδα αστροφυσικών οδήγησαν στην καθιέρωση αυτής της επετειακής ημέρας από το 2015. Το «κίνημα» του Μέι κέρδισε διεθνή αναγνώριση μέσω της συνεργασίας του με το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα B612, το οποίο έχει για στόχο την πρόληψη μιας πιθανής σύγκρουσης ενός επικίνδυνου αστεροειδούς με τη Γη. Ιδρυτικά μέλη του Β612 είναι οι αστροναύτες των αποστολών Apollo, Ράστι Σβάικαρτ και Εντ Λου. Εφέτος όλες οι εκδηλώσεις της Ημέρας των Αστεροειδών έχουν την ενεργό υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Ο βασικός λόγος που οδήγησε σε αυτή τη συνεργασία είναι η προετοιμασία από μέρους της ESA μιας διαστημικής αποστολής που - αν εγκριθεί - θα αποτελέσει το πρώτο πείραμα εκτροπής ενός ουράνιου σώματος από την τροχιά του. Μια AIDA θα παίξει DART με τον Δίδυμο Η χρυσή ευκαιρία θα εμφανιστεί τον Οκτώβριο του 2022, όταν ο αστεροειδής Δίδυμος θα έχει την εγγύτατη (αλλά ασφαλή) διέλευσή του από τη Γη, τουλάχιστον για τα επόμενα 40 χρόνια. Ο Δίδυμος αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς δεν πρόκειται για έναν απλό αστεροειδή αλλά για ένα διπλό σύστημα αστεροειδών που περιφέρονται μαζί γύρω από τον Ηλιο με περίοδο περίπου 16 μηνών, ενώ ταυτόχρονα γυρίζουν το ένα γύρω από το άλλο σε απόσταση μόλις ενός χιλιομέτρου, με περίοδο 12 ωρών. Αυτό μας επιτρέπει να σχεδιάσουμε την εκτροπή του μικρότερου από τα δύο (με διάμετρο περίπου 150 μέτρα) από την τροχιά που εκτελεί γύρω από το μεγαλύτερο (διαμέτρου περίπου 800 μέτρων), χωρίς να υπάρξει κίνδυνος συνολικής εκτροπής του συστήματος από την αβλαβή πορεία του. Η μέθοδος εκτροπής είναι απλή: ένα σκάφος 400 κιλών θα πέσει με ταχύτητα 25.000 χιλιομέτρων την ώρα στο μικρό σώμα, προκαλώντας μια μεταβολή περίπου 3 λεπτών στην περίοδο περιφοράς του γύρω από το μεγάλο. Αυτή η πολύ μικρή μεταβολή θα είναι μετρήσιμη ακόμη και από επίγεια τηλεσκόπια, λόγω της μικρής απόστασης του συστήματος από τη Γη. Η αποστολή AIDA (Asteroid Impact and Deflection Assessment), όπως έχει ονομαστεί, αποτελεί συνεργασία της ESA με τη NASA και αποτελείται από δύο σκέλη. Η ESA θα εκτοξεύσει το διαστημικό σκάφος AIM (Asteroid Impact Mission) που θα συναντήσει τον Δίδυμο και θα παραμείνει σε τροχιά γύρω από το διπλό σύστημα για μερικούς μήνες, ώστε να εκτελέσει σειρά μετρήσεων που θα επιτρέψουν τον ακριβή προσδιορισμό των τροχιακών και φυσικών χαρακτηριστικών του. Μερικούς μήνες αργότερα η NASA θα εκτοξεύσει το διαστημικό σκάφος DART (Double Asteroid Redirection Test), το οποίο τον Οκτώβριο του 2022 θα πέσει πάνω στο μικρότερο μέλος του διπλού αστεροειδούς, προκαλώντας ένα φαντασμαγορικό θέαμα αλλά, κυρίως, εκτελώντας ένα από τα πλέον συμβολικά πειράματα της σύγχρονης διαστημικής εποχής. Το AIM θα παρακολουθήσει ζωντανά τόσο τη σύγκρουση όσο και τη δημιουργία του κρατήρα, που υπολογίζεται ότι θα έχει διάμετρο 10 μέτρων, δίνοντάς μας πληροφορίες απίστευτης ακρίβειας για τη σύσταση των μικρών αστεροειδών και για την απόκρισή τους σε συγκρούσεις υψηλής ταχύτητας. AIM ψηλά για 4 έλληνες αστρονόμους Τα δύο σκέλη της αποστολής αλληλοσυμπληρώνονται. Το DART από μόνο του είναι αρκετό για να δοκιμαστεί η διαδικασία εκτροπής. Ομως χωρίς το AIM η μόνη πληροφορία που θα πάρουμε είναι το κατά πόσον επετεύχθη ή όχι το μέγεθος της σχεδιαζόμενης εκτροπής. Η παρουσία του AIM είναι κρίσιμη ώστε να καταγραφεί πλήρως η κατάσταση του συστήματος πριν, κατά και μετά τη σύγκρουση με το DART. Μόνο έτσι τα αποτελέσματα του πειράματος θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αποκτήσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα του πειράματος, που θα επιτρέψει στο μέλλον τον σχεδιασμό μιας αποστολής για την αποτροπή καταστροφικής σύγκρουσης της Γης με έναν μεγάλο αστεροειδή. Η έγκριση της αποστολής AIM αναμένεται στο τέλος του έτους, λίγους μήνες μετά την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης μελέτης της. Στη μελέτη αυτή συμμετέχει ενεργά και μια ομάδα από τέσσερις έλληνες αστρονόμους. Αυτοί είναι ο εκ των συγγραφέων του παρόντος κειμένου Κλεομένης Τσιγάνης, επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ και πρόεδρος της Ομάδας Εργασίας των Δυναμικών και Φυσικών Ιδιοτήτων του Διδύμου, ο Γιώργος Βουγιατζής, αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, ο Χρήστος Ευθυμιόπουλος, ερευνητής Α' του Κέντρου Ερευνών Αστρονομίας και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών της Ακαδημίας Αθηνών, και ο Γιάννης Γκόλιας, υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Tor Vergata της Ρώμης. Εκδήλωση για την Ημέρα των Αστεροειδών διοργανώνεται στη Θεσσαλονίκη από το Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ (30 Ιουνίου 2016, 7 μ.μ., αίθουσα Α31) http://physicsgg.me/2016/06/27/30-%ce%b9%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%b7-%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%cf%8e%ce%bd/

Ο Έλληνας καθηγητής Φυσικής που συγκαταλέγεται στη «Dream Team» του CERN Αυτή τη στιγμή το CERN (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών) απασχολεί περίπου 250 Έλληνες ερευνητές. Eπιπλέον, κάθε χρόνο 100 καθηγητές έχουν την ευκαιρία να μετεκπαιδευτούν δωρεάν, ενώ παράλληλα υπάρχουν 50 μεταπτυχιακοί φοιτητές με υποτροφίες του CERN. Ένα από τα πιο σημαντικά μέλη της -εκεί- Ελληνικής «Dream Team» είναι και ο Καθηγητής Σωματιδιακής Φυσικής του ΕΜΠ, Ευάγγελος Γαζής. Ο Γαζής είναι κυρίως γνωστός για το ρόλο του ως Συντονιστής των Ελληνικών Ερευνητικών Ομάδων στα πειράματα ATLAS και CLIC του CERN από το 2006 μέχρι και σήμερα, ως Συντονιστής της Επιτροπής Εργασίας CERN-GREECE, από το 2007 ως σήμερα, αλλά και ως Εθνικός Εκπρόσωπος στο Συμβούλιο του CERN, (2005-2012). Μέσα από αυτές τις θέσεις είχε την ευκαιρία να εστιάσει τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα στη μέτρηση μέσω του πειράματος ATLAS στον επιταχυντή LHC διαδικασιών που περιλαμβάνουν το Higgs boson -το περίφημο «σωματίδιο του Θεού»- και το Xb meson του καθιερωμένου προτύπου. Επιπλέον, έχει συμμετάσχει σε 6 μεγάλα επιστημονικά πειράματα στο CERN (NA14 and NA14΄, DELPHI, ATLAS, CAST και CLIC). Ο Γαζής γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1951, με πολύ πρώιμη κλίση στην επιστήμη της Φυσικής. Απέκτησε το Πτυχίο Φυσικής από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1973 και συνέχισε με μεταπτυχιακά μαθήματα στο ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» την περίοδο 1973-1974. Στη συνέχεια απέκτησε τον Διδακτορικό του τίτλο στην “Πυρηνική και Σωματιδιακή Φυσική” από το ίδιο Πανεπιστήμιο, το 1980. Μάλιστα, μέρος της διδακτορικής διατριβής εκπονήθηκε στο ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» και στο Παν/μιο Paris-Sud XI (Orsay, Γαλλία). Η ακαδημαϊκή και εκπαιδευτική του εμπειρία είναι πλούσια, έχοντας περάσει από πολλές βαθμίδες σε μεγάλα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Ενδεικτικά, υπήρξε Επισκέπτης Καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του CERN (2009-2011) και Επισκέπτης Καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Lund στη Σουηδία (2007 ως και σήμερα). Είναι από το 1983 Καθηγητής στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ. Είναι επίσης συν-συγγραφέας σε περισσότερες από 640 επιστημονικές δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά στη Σωματιδιακή Φυσική, με πάνω από 23.500 αναφορές, αλλά και συγγραφέας σε διεθνείς μονογραφίες για το φασματόμετρο ανίχνευσης των μιονίων στη συνεργασία ATLAS του CERN (2000) και σε 11 πανεπιστημιακά συγγράμματα και σημειώσεις για τους φοιτητές του ΕΜΠ. Όσον αφορά τη Διεθνή Ερευνητική του Εμπειρία, ήταν -όπως αναφέραμε πιο πάνω- ο Συντονιστής των Ελληνικών Ερευνητικών Ομάδων στα πειράματα ATLAS και CLIC του CERN και της Επιτροπής Εργασίας CERN-GREECE, αλλά και Εθνικός Εκπρόσωπος στο Συμβούλιο του CERN, από το 2005 ως το 2012. Έχει επίσης διατελέσει Συντονιστής Ελληνικών ερευνητικών ομάδων στο πρόγραμμα FP7: AIDA, (ανάπτυξη ανιχνευτών για μελλοντικά πειράματα) και στο πρόγραμμα FP7: EDUSAFE (ανάπτυξη συστήματος αυτομάτου ελέγχου (Augmented Reality) της ραδιενέργειας του ανιχνευτή ATLAS). Τα τρέχοντα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν την ανάπτυξη ενός νέου ανιχνευτικού συστήματος, του micro-megas, για την αναζήτηση νέας φυσικής στα επερχόμενα πειράματα, καθώς και στην ανάπτυξη ισχυρής Ελληνικής ερευνητικής ομάδας στο πρόγραμμα για την σχεδίαση και κατασκευή του νέας γενιάς επιταχυντή CLIC στο CERN. Επιπρόσθετα, εργάζεται για την υλοποίηση του προγράμματος αδρονικής θεραπείας του καρκίνου με μεταφορά τεχνολογίας από το CERN στη χώρα μας, με τη συμμετοχή του στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα FP7: CLIMB για την ανάπτυξη υποδομής RF-linac για ιατρικές εφαρμογές. Tαυτόχρονα συντονίζει την επιμόρφωση Καθηγητών και Μαθητών Μέσης Εκπαίδευσης σε όλη την Ελλάδα σχετικά με τα θέματα του CERN (940 από το 2008 ως σήμερα). http://www.pronews.gr/portal/20160625/genika/epistimes/27120/o-ellinas-kathigitis-fysikis-poy-sygkatalegetai-sti-dream-team-toy

Ενισχύεται η θεωρία ότι το νερό της Γης είναι… διαστημικό. Βρετανοί επιστήμονες εντόπισαν ίχνη οπάλιου σε ένα μετεωρίτη που είχε βρεθεί στην Ανταρκτική. Επειδή το οπάλιο είναι ένα ένυδρο ορυκτό, που περιέχει πολλά μόρια νερού, η ανακάλυψη ενισχύει την πεποίθηση ότι οι μετεωρίτες, ήδη από τα πρώτα χρόνια δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, είχαν μεταφέρει σε αστεροειδείς νερό σε μορφή πάγου. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Χίλαρι Ντάουνς του Κολλεγίου Μπίρκμπεκ του Λονδίνου, έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σήμερα στο εθνικό συνέδριο της Βασιλικής Εταιρείας Αστρονομίας στο Νότιγχαμ. Το οπάλιο είναι ένας εντυπωσιακός πολύτιμος λίθος στη Γη, που χρησιμοποιείται σε κοσμήματα. Αποτελείται από πυριτία (διοξείδιο του πυριτίου), το βασικό συστατικό της άμμου, περιέχοντας έως 30% νερό. Μέχρι σήμερα δεν έχει ανιχνευθεί οπάλιο στην επιφάνεια κανενός αστεροειδούς, ενώ είχε βρεθεί μόνο σε ένα μετεωρίτη που έπεσε στη Γη και θεωρείται ότι προήλθε από τον 'Αρη. Ο μετεωρίτης ΕΕΤ 83309 της Ανταρκτικής πιστεύεται ότι αποτελεί θραύσμα μακρινού αστεροειδούς. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το οπάλιο σχηματίσθηκε στον μητρικό αστεροειδή από την πτώση σε αυτόν άλλων μετεωριτών, οι οποίοι είχαν πάγο πάνω τους. «Η ανακάλυψη αποτελεί άλλη μια ένδειξη ότι οι μετεωρίτες και οι αστεροειδείς μπορούν να μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες νερού σε μορφή πάγου. Πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, μπορεί να έφεραν το νερό στη Γη και να βοήθησαν έτσι να αναπτυχθεί η ζωή που σήμερα ανθεί», δήλωσε η Ντάουνς. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/anakalyfthike_opalio_se_meteoriti_pou_eixe_pesei_stin_antarktiki-64398487/

Αχανές φαράγγι στον Χάροντα. Σχεδόν έναν χρόνο μετά το ιστορικό πέρασμα της αποστολής New Horizons από τον Πλούτωνα, η NASA δίνει στη δημοσιότητα ένα κοντινό πορτρέτο του μεγαλύτερου φεγγαριού του. Την όψη του Χάροντα σημαδεύει το «Χάσμα της Αργούς», ένα φαράγγι που θα έκανε το Γκραν Κάνιον να ωχριά. Το τμήμα του φαραγγιού που διακρίνεται στην εικόνα έχει μήκος 300 χιλιόμετρα, αναφέρει η NASA σε ανακοίνωσή της. Το συνολικό μήκος του χάσματος εκτιμάται στα 700 χιλιόμετρα, ενώ το Γκραν Κάνιον στην Αριζόνα περιορίζεται στα 450 χιλιόμετρα. Ο φωτισμός και η γωνία λήψης της εικόνας, σε συνδυασμό με άλλες παρατηρήσεις του New Horizons στον Χάροντα, επέτρεψαν στους ερευνητές της αποστολής να εκτιμήσουν το βάθος του φαραγγιού στο εντυπωσιακό νούμερο των 9 χιλιομέτρων, πέντε φορές μεγαλύτερο από το βάθος του Γκραν Κάνιον. Ορισμένα απόκρημνα βράχια του Χάσματος της Αργούς φαίνεται μάλιστα ότι ανταγωνίζονται το σχηματισμό Verona Rupes της Μιράντας, δορυφόρου του πλανήτη Ουρανού, ο οποίος κατέχει τον τίτλο του μεγαλύτερου γκρεμού του Ηλιακού Συστήματος, με βάθος τουλάχιστον 5 χιλιομέτρων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500086227

Πως σχηματίστηκαν οι μαύρες τρύπες του βαρυτικού κύματος GW150914. Φυσικοί από την Πολωνία και τις ΗΠΑ προσομοίωσαν σε υπολογιστή τον σχηματισμό των άστρων και τον μετασχηματισμό τους σε μαύρες τρύπες, η συγχώνευση των οποίων προκάλεσε το βαρυτικό κύμα GW150914 που ανίχνευσε το συμβολόμετρο LIGO τον Σεπτέμβριο του 2015. Η έρευνά τους δείχνει πως εξελίσσεται ένα σύστημα δυο τεράστιων άστρων προς ζεύγος μαύρων τρυπών, οι οποίες στη συνέχεια συγχωνεύονται εκπέμποντας βαρυτικά κύματα. Η ιστορία του γεγονότος GW150914 ξεκίνησε μόλις 2 δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όταν σχηματίστηκαν από υδρογόνο δυο άστρα πολύ μεγάλης μάζας 40 έως 100 ηλιακές μάζες, με τεράστια λαμπρότητα. Ένα δυαδικό σύστημα άστρων με πολύ μεγάλες μάζας – 96 M☉(M☉= 1ηλιακή μάζα) και 60 M☉– μπλε και μωβ χρώμα αντίστοιχα στο σχήμα, σχηματίστηκε στο παρελθόν πριν από 11 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου. Και μετά από 5 εκατομμύρια χρόνια περίπου σχηματίστηκε ένα σύστημα δυο μαύρων τρυπών με μάζες 37 M☉και 31 M☉ , αντίστοιχα – η προτελευταία γραμμή στο σχήμα. Για τα 10,3 δισεκατομμύρια χρόνια που ακολούθησαν, το σύστημα των μαύρων τρυπών υφίστατο απώλεια της στροφορμής του, με την μεταξύ τους απόσταση να μειώνεται σταθερά μέχρι να συγχωνευθούν. Τι σημαίνουν οι συμβολισμοί στην εικόνα: ΜS= άστρο κύριας ακολουθίας, ΗG=άστρο στο κενό του διαγράμματος Ηertzsprung, BH=Mαύρη Τρύπα, CHeB= το στάδιο στην εξέλιξη άστρων μεγάλης μάζας, όταν αρχίζει η σύντηξη του ηλίου στον πυρήνα τους, α=o μεγάλος ημιάξονας της τροχιάς, e=εκκεντρότητα http://physicsgg.me/2016/06/26/%cf%80%cf%89%cf%82-%cf%83%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b5%cf%82-%cf%84%cf%81%cf%8d%cf%80%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%bf/

Θαύματα της Μεσογείου. Διάφορες χώρες της Μεσογείου αιχμαλωτίστηκαν στις 10 Μαΐου από τον δορυφόρο Sentinel-3A, σε αυτή την ψευδοχρωματισμένη εικόνα. Φαίνονται μέρη της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Λιβύης, φανερώνοντας τις διακριτές διαφορές στο ανάγλυφό τους. Στη μέση αυτής της εικόνας είναι το ελληνικό νησί της Κρήτης που κυριαρχείται από τραχιά βουνά τα οποία υψώνονται από τη θάλασσα. Σπίτι για εκατοντάδες μεταναστευτικά είδη πουλιών και μερικά μικρά άγρια ​​ζώα, το τοπίο της Κρήτης χαρακτηρίζεται από οροσειρές, που κάποιες φτάνουν τα 2400 μ, μαζί με φυσικά λιμάνια, παράκτιες πεδιάδες και τους τυπικούς Μεσογειακούς θαμνότοπους. Βορειοδυτικά της Κρήτης είναι ένα μεγάλο μέρος της ηπειρωτικής Ελλάδας, παρουσιάζοντας πυκνή βλάστηση και γεωργικό τοπίο, ενώ κάτω από τα σύννεφα είναι ορατό ένα μικρό μέρος της «φτέρνας και της μύτης» της Ιταλίας. Στην επάνω δεξιά γωνία, διακρίνονται μέρη της νοτιοδυτικής Τουρκίας, υποδεικνύοντας ένα μείγμα γεωργικού τοπίου και ορεινών περιοχών, όπου επικρατούν το γυμνό έδαφος και βραχώδεις σχηματισμοί. Στο κάτω μέρος της εικόνας, είναι εμφανής η άνυδρη έρημος της Λιβύης, με το οροπέδιο της Σαχάρας να περιλαμβάνει περίπου τα εννέα δέκατα της χώρας, καθιστώντας την πραγματικά μια θάλασσα από άμμο. Έχοντας εκτοξευθεί στις 16 Φεβρουαρίου, ο Sentinel-3Α φέρει τέσσερα όργανα που εργάζονται μαζί, καθιστώντας την πιο πολύπλοκη όλων των αποστολών Sentinel. Το όργανο Ocean and Land Colour προσφέρει μια νέα ματιά στη Γη, παρακολουθώντας τα οικοσυστήματα των ωκεανών, υποστηρίζοντας τη διαχείριση των καλλιεργειών και της γεωργίας, ενώ παρέχει εκτιμήσεις των ατμοσφαιρικών αερολυμάτων και νεφών - το σύνολο των οποίων θα επιφέρει σημαντικά οφέλη για την κοινωνία. Αυτή η εικόνα εμφανίζεται επίσης στο πρόγραμμα βίντεο η Γη από το Διάστημα. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/06/Earth_from_Space_Mediterranean_wonders http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2016/06/Thahumata_tes_Mesogehioy Πρώτο ηλιακό αεροπλάνο που ολοκληρώνει υπερατλαντική πτήση. Τρεις ημέρες μετά την απογείωσή του από τη Νέα Υόρκη, το πειραματικό ηλιακό αεροπλάνο Solar Impulse 2 προσγειώθηκε την Πέμπτη στη Σεβίλη της νότιας Ισπανίας, ολοκληρώνοντας ένα ακόμα σκέλος της απόπειράς του να πετάξει το γύρο του κόσμου χωρίς καύσιμα. «Δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω, είναι τόσο φανταστικό» αναφώνησε ο ελβετός πιλότος Μπερτράν Πικάρ, μιλώντας απευθείας με το κέντρο ελέγχου στο Μονακό. Το αεροπλάνο προσγειώθηκε εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων έπειτα από έναν περίπλου 6.272 χιλιομέτρων, την πρώτη υπερατλαντική πτήση με μπαταρίες που αποθηκεύουν ηλιακή ενέργεια. Το μονοθέσιο Solar Impulse 2 προσγειώθηκε λίγο μετά 07.30 τοπική ώρα στη Σεβίλη. Είχε απογειωθεί από το Διεθνές Αεροδρόμιο Τζον Φ. Κένεντι γύρω στις 02:30' τοπική ώρα της 20ης Ιουνίου. Η πτήση των 71 ωρών ήταν το 15ο σκέλος του ταξιδιού του γύρου του κόσμου με το μονοθέσιο αεροπλάνο που πιλοτάρουν εναλλάξ οι ελβετοί αεροπόροι Μπερτράν Πικάρ και Αντρέ Μπόρσμπεργκ. «Αψογα» είπε ο Πικάρ μετά την προσγείωση, ευχαριστώντας το πλήρωμα των μηχανικών του για τις προσπάθειές τους. Οι χρήστες του Διαδικτύου μπόρεσαν να παρακολουθήσουν απευθείας τη διαδρομή, χάρη σε κάμερες που είχαν τοποθετηθεί μέσα στη καμπίνα, πάνω στην ουρά και κάτω από τα φτερά του αεροπλάνου. Ο 58χρονος Μπερτράν Πικάρ κατάγεται από οικογένεια επιστημόνων και εφευρετών. Ο παππούς του, ο Ογκίστ, ενέπνευσε τον Ερζέ να δημιουργήσει το πρόσωπο του καθηγητή Τουρνεσόλ. Ο 63χρονος Αντρέ Μπόρσμπεργκ είχε πιλοτάρει προηγουμένως το αεροπλάνο στο μεγαλύτερο ταξίδι του μεταξύ της Ναγκόγια (Ιαπωνία) και του αρχιπελάγους της Χαβάης στον Ειρηνικό: 6.437 χλμ. μέσα σε πέντε ημέρες και πέντε νύχτες. Βάρους μόλις 1,5 τόνου αλλά μεγάλο όσο ένα Μπόινγκ 747, το αεροπλάνο πετά σε μέση ταχύτητα 50 -70 χλμ την ώρα χάρη σε μπαταρίες συνδεδεμένες σε περίπου 17.000 φωτοβολταϊκά κύτταρα που είναι τοποθετημένα πάνω στα φτερά του. Η καμπίνα των 3,8 κυβικών μέτρων είναι εξοπλισμένη με φιάλες οξυγόνου για να μπορούν οι πιλότοι να αναπνέουν. Το ηλιακό αεροσκάφος ξεκίνησε τον περίπλου του στις 9 Μαρτίου 2015 στο Αμπού Ντάμπι (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), έκανε σταθμό στο Μουσκάτ του Ομάν, στο Αχμενταμπάντ και στο Βαρανάσι της Ινδίας, στο Μανταλάι της Μιανμάρ, στο Τσονγκίνγκ και στο Ναντζίνγκ στην Κίνα και μετά στη Ναγκόγια της Ιαπωνίας. Στη συνέχεια διέσχισε τον Ειρηνικό, κάνοντας έναν μη προγραμματισμένο σταθμό για τεχνικούς λόγους στη Χαβάη και μετά συνέχισε την πτήση του πάνω από τις ΗΠΑ. «Μπράβο, ήταν υπέροχο αυτό που βλέπαμε» είπε από το Μονακό ο πρίγκιπας Αλβέρτος, ο οποίος πέρασε όλη τη νύχτα στο κέντρο ελέγχο. «Πρέπει να ήταν λίγο περίπλοκο με όλα τα μαχητικά αεροσκάφη και την ισπανική περίπολο [που είχε αναπτυχθεί για να συνοδεύσει το Solar Impulse 2 στο αεροδρόμιο της Σεβίλης]» είπε. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500085930 Διαστημικό Ίντερνετ για χρήση στο ηλιακό μας σύστημα. Ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός Ίντερνετ για το ηλιακό μας σύστημα (Solar System Internet) πραγματοποίησε η NASA, θέτοντας σε υπηρεσία υπηρεσία DTN (Delay/Disruption Tolerant Networking) στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η υπηρεσία αυτή θα βοηθά στην αυτοματοποίηση και τη βελτίωση της διαθεσιμότητας δεδομένων για πειράματα σε διαστημικούς σταθμούς, και θεωρείται πως θα έχει αποτέλεσμα την αποδοτικότερη αξιοποίηση bandwidth και την καλύτερη επιστροφή δεδομένων. Το DΤΝ λειτουργεί παρέχοντας ένα αξιόπιστο και αυτοματοποιημένο «store and forward» (αποθήκευση και προώθηση) δίκτυο δεδομένων που αποθηκεύει αποσπασματικά «πακέτα» δεδομένων σε «σταθμούς» (nodes) κατά μήκος ενός διαδρόμου επικοινωνίας, μέχρι τα τμήματα αυτά να μπορούν να προωθηθούν ή να αναμεταδοθούν όταν φτάσουν στον προορισμό τους- είτε αυτός είναι στη Γη, είτε για διαστημόπλοια μακριά στο διάστημα, είτε- κάποια στιγμή- σε αποικίες και βάσεις σε άλλους πλανήτες. Αυτό διαφέρει από τα παραδοσιακά πρωτόκολλα Ίντερνετ που απαιτούν όλα τα nodes να είναι διαθέσιμα στο ίδιο χρονικό πλαίσιο για επιτυχημένη μετάδοση δεδομένων. Στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, το DTN προστέθηκε στο Telescience Resource Kit (TreK), μια σουΐτα λογισμικού για να μπορούν ερευνητές να μεταδίδουν και να λαμβάνουν δεδομένα μεταξύ κέντρων επιχειρήσεων και πάνω στον σταθμό. Η υπηρεσία αυτή στον σταθμό θα βελτιώσει επίσης την εφαρμογής υποστήριξης αποστολής, περιλαμβανομένης της μεταφοράς αρχείων που έχουν να κάνουν με επιχειρήσεις. Η έναρξη της χρήσης αυτής της υπηρεσίας σε επιχειρησιακό επίπεδο σε διαστημική αποστολή σηματοδοτεί την έναρξη της χρήσης του διαστημικού σταθμού ως κόμβου στο εξελισσόμενο Solar System Internet, σύμφωνα με τη NASA- η οποία υποστηρίζει πως το DTN μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο σε περιβάλλοντα όπου οι επικοινωνίες είναι αναξιόπιστες, όπως οι περιοχές που έχουν πληγεί από καταστροφές. Για τον σκοπό αυτό, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία συνεργάστηκε με έναν από τους «πατέρες του Ίντερνετ», τον Βίντον Σερφ, αντιπρόεδρο και σημαντικό στέλεχος της Google, καθώς και διακεκριμένο επιστήμονα του JPL (Jet Propulsion Laboratory) της NASA στην Πασαντίνα, καθώς και με την IRTF (Internet Research Task Force), την CCSDS (Consultative Committee for Space Data Systems) και την IETF (Internet Engineering Task Force). Πολλές από τις εφαρμογές του DTN είναι διαθέσιμες στο κοινό ως open source κώδικας, για χρήση από ακαδημαϊκούς, developers, κατασκευαστές δορυφόρων κ.α. http://www.naftemporiki.gr/story/1120072/diastimiko-internet-gia-xrisi-sto-iliako-mas-sustima

Ο Έλληνας επιστήμονας που χαρτογράφησε τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ο Δρ. Παξινός έχει καταξιωθεί διεθνώς για την προσφορά του στην Ιατρική και για τις μοναδικές παγκοσμίως χαρτογραφήσεις του εγκεφάλου. Είναι καθηγητής Ψυχολογίας και Ιατρικών Επιστημών στο Neuroscience Research Australia του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σίδνεϊ. Γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1944 στη Λεύκη Ιθάκης. Οι επιστημονικές του αναζητήσεις τον οδήγησαν μακριά από την Ελλάδα. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Berkeley στην Καλιφόρνια και μεταπτυχιακά στο πανεπιστήμιο McGill στον Καναδά. Έπειτα πέρασε ένα μεταδιδακτορικό έτος στο Yale. Από το 1973 εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Νew South Wales στο Sydney, όπου και διαμένει διατηρώντας όμως επαφή και με τα καλύτερα Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Κέντρα ανά τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Οι εργασίες του στη νευρολογία και νευροπαθητική, οδήγησαν στην καταπολέμηση του Πάρκινσον και του Αλτσχάϊμερ. Ο κ. Παξινός έως τώρα έχει φτιάξει δύο χάρτες του ανθρώπινου εγκεφάλου, έναν του στελέχους και έναν του υπόλοιπου εγκεφάλου. Οι έρευνες όμως συνεχίζονται, καθώς δεν έχουν γίνει οι βασικές μελέτες για τον φλοιό του εγκεφάλου. Έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με 9 κορυφαία διεθνή βραβεία: The Warner Brown Memorial Prize από το Πανεπιστήμιο Berkeley, 1968, το βραβείο Walter Burfitt το 1992, Βραβείο Αριστείας στην Επιστημονική Συγγραφή, Assoc Amer Publishers το 1999, το Ramaciotti Μετάλλιο Αριστείας στην Βιομετρική Έρευνα το 2001, The Alexander von Humbolt Foundation Prize το 2004. Είναι ο συγγραφέας του «The rat brain in stereotaxic coordinates», (Ο Εγκέφαλος του Αρουραίου σε Στερεοταξικές ορίζουσες), το οποίο κατατάσσεται στην 10η θέση στον κατάλογο των πενήντα πιο δημοφιλών επιστημονικών συγγραμμάτων σε όλο τον κόσμο. Επίσης, έχει γράψει 38 βιβλία για τη δομή του ανθρώπινου εγκεφάλου αλλά και των ζώων. Είναι πρόεδρος της Εταιρείας Νευροεπιστήμης της Αυστραλίας, μέλος της Αυστραλιανής Ακαδημίας Επιστημών (FAA), της Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών της Αυστραλίας (FASSA) και του Εθνικού Συμβουλίου Υγείας και Ιατρικής Έρευνας (NHMRC) της Αυστραλίας. Είναι επίσης, AO (Officer in the General Division of the Order of Australia for Service to Neuroscience), Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, Επίτιμος Πρόεδρος στην Σχολή Ψυχολογίας του City Unity College Αθηνών και συντάκτης διεθνών επιστημονικών περιοδικών με κριτές. http://www.pronews.gr/portal/20160623/genika/epistimes/27120/o-ellinas-epistimonas-poy-hartografise-ton-anthropino-egkefalo

Οι δορυφόροι Sentinel-1 συνδυάζουν την όραση ραντάρ. Οι δίδυμοι δορυφόροι Sentinel-1 συνδυάστηκαν - για πρώτη φορά - για να δείξουν την ικανότητά τους να αποκαλύπτουν ακόμη και μικρές παραμορφώσεις στην επιφάνεια της Γης. Μετά από τους τροχιακούς ελιγμούς του, ο πρόσφατα εκτοξευμένος δορυφόρος Sentinel-1Β, έφτασε στην καθορισμένη τροχιακή του θέση στις 15 Ιουνίου. Ο δορυφόρος είναι τώρα σε τροχιά γύρω από τη Γη, στις 180° από τον δίδυμό του, Sentinel-1A, σε υψόμετρο σχεδόν 700 χιλιόμετρα. Και με τους δύο δορυφόρους τελικά να βρίσκονται στην ίδια τροχιά, μαζί μπορούν να καλύψουν ολόκληρη την υδρόγειο κάθε έξι ημέρες. Η διπλή δορυφορική αποστολή "όρασης ραντάρ" για το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα Copernicus φέρει ένα προηγμένο ραντάρ για την παροχή παντός καιρού, μέρας-και-νύχτας εικόνων της επιφάνειας της Γης. Έχει πλέον αποδειχθεί ότι οι μελλοντικές εικόνες που αποκτήθηκαν από το δορυφορικό ζευγάρι μπορεί να συγχωνευθούν για να ανιχνεύσουν μικρές αλλαγές που συμβαίνουν μεταξύ των σαρώσεων. Αυτή η τεχνική είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για τη δημιουργία χαρτών ακριβείας για την επιφανειακή παραμόρφωση σε μεγάλες περιοχές, όπως αυτές που προκαλούνται από τεκτονικές διεργασίες, ηφαιστειακές δραστηριότητες ή κατολισθήσεις. Είναι επίσης ένα ιδανικό εργαλείο για την παρακολούθηση της ροής του παγετώνα και των αλλαγών στην Αρκτική και οι τράπεζες πάγου της Ανταρκτικής. Το πρώτο τέτοιο συνδυαστικό συμβολογράφημα του Sentinel-1 συνδυάζει μια σάρωση του Sentinel-1A πάνω από τη νότια Ρουμανία στις 9 Ιουνίου με μια σάρωση από τον Sentinel-1Β πάνω από την ίδια περιοχή μόλις μία ημέρα πριν φτάσει την τροχιακή θέση στόχο του. Ένα άλλο συμβολογράφημα πάνω από την βορειοδυτική Ρουμανία παρήχθη λίγο μετά από την άφιξη του Sentinel-1Β στην τελική τροχιά του. Τα σχήματα με τα χρώματα του ουράνιου τόξου σχετίζονται με την τοπογραφία και αποδεικνύουν ότι τα δύο πανομοιότυπα δορυφορικά ραντάρ είναι με ακρίβεια συγχρονισμένα, δείχνουν προς την ίδια κατεύθυνση και ότι οι δορυφόροι βρίσκονται στις σωστές τροχιές τους. Μόλις ολοκληρωθεί η ανάθεση τους στα μέσα Σεπτεμβρίου, το ζευγάρι θα είναι έτοιμο να παραδώσει δεδομένα για τη συστηματική και τακτική παρακολούθηση της παραμόρφωσης της γήινης επιφάνειας και την δυναμική του πάγου. "Μετά τη μεγάλη επιτυχία της δημιουργίας της πρώτης εικόνας ραντάρ σε λιγότερο από τρεις ημέρες μετά από την εκτόξευση, είμαι πολύ ευτυχής να αναφέρω μια άλλη σημαντική επιτυχία, δεδομένου ότι είναι η γενιά των πρώτων συμβολογραφημάτων με τον Sentinel-1Β την ίδια μέρα που φτάσαμε στην τροχιακή θέση, στις 180° από τον Sentinel-1A," δήλωσε ο διαχειριστής του έργου Sentinel-1 της ESA, Ramón Torres. "Είναι υψίστης σημασίας για την αποστολή οτι έχουμε αποδείξει, με την πρώτη προσπάθεια, ότι οι δύο δορυφόροι Sentinel-1 λειτουργούν πολύ καλά μαζί." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_doryphhoroi_Sentinel-1_syndyhazoyn_ten_horase_ranthar Στρατιωτική τεχνολογία ελέγχου για πολεμικές επιχειρήσεις στο διάστημα. Το κοντινό διάστημα γύρω από τη Γη θεωρείται ότι θα αποτελέσει αργά ή γρήγορα τον επόμενο χώρο πολεμικών επιχειρήσεων στον οποίο θα δραστηριοποιούνται οι μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη, και είναι ένας ομολογουμένως δύσκολος χώρος, κατά πολύ μεγαλύτερος από τους ωκεανούς, με βασικό χαρακτηριστικό τις μεγάλες ταχύτητες τεράστιων αριθμών αντικειμένων. Μέχρι πριν από σχετικά λίγα χρόνια, δεν ήταν πολλά τα κράτη που ήταν σε θέση να εκτοξεύσουν δορυφόρους, ωστόσο αυτό έχει αλλάξει, με μεγάλο αριθμό σκαφών σε τροχιά. Παρόλα αυτά, οι στρατιωτικοί διοικητές που είναι υπεύθυνοι για την παρατήρηση του διαστημικού χώρου βασίζονται ακόμα σε παρωχημένα μέσα και μεθόδους- και για αυτό η DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου εκκινεί την πρώτη από δύο προσπάθειες στο πλαίσιο του προγράμματος Hallmark, για τη βελτίωση των αμερικανικών δυνατοτήτων στη διοίκηση και τον έλεγχο στο διάστημα. Η πρώτη αυτή προσπάθεια, το Hallmark Software Testbed, έχει σκοπό τη δημιουργία μιας αρχιτεκτονικής λογισμικού για σειρά εργαλείων που θα ενσωματώνουν ένα «πλήρες φάσμα συστημάτων και δυνατοτήτων πραγματικού χρόνου». «Οραματιζόμαστε ένα σύστημα που θα ενσωματώνει πληροφορίες από πολλαπλές πηγές και θα μειώνει δραστικά τον χρόνο που απαιτείται για τη δημιουργία και την εκτέλεση αποφάσεων και την παρατήρηση αποτελεσμάτων» λέει ο Μπραντ Τούσλεϊ, διευθυντής του Tactical Technology Office (TTO) που έχει την επίβλεψη του συστήματος. Ένα τέτοιο σύστημα θα μπορούσε να ενσωματώνει τεχνολογία 3D απεικόνισης, παρέχοντας άνευ προηγουμένου αντίληψη στους διοικητές. Σκοπός είναι μακροπρόθεσμα η ανάπτυξη μιας αρχιτεκτονικής λογισμικού που θα είναι ευέλικτη, ασφαλής, θα μπορεί να αλλάξει η κλίμακά της και θα είναι ικανή να υποστηρίζει εργαλεία και δεδομένα από σειρά πηγών. http://www.naftemporiki.gr/story/1118434/stratiotiki-texnologia-elegxou-gia-polemikes-epixeiriseis-sto-diastima

Ο Πλούτωνας ίσως κρύβει υπόγειο ωκεανό. Γιγάντια ρήγματα που εντοπίστηκαν στην επιφάνεια του κατεψυγμένου Πλούτωνα κατά το ιστορικό πέρασμα της αποστολής New Horizons πέρυσι το καλοκαίρι μαρτυρούν ότι ο πλανήτης νάνος μπορεί να κρύβει έναν παγκόσμιο ωκεανό στο εσωτερικό του. Μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Geophysical Research Letters οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπόγειος ωκεανός του Πλούτωνα διατηρείται μέχρι και σήμερα σε υγρή μορφή. http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/2016GL069220/abstract «Χάρη στα απίστευτα δεδομένα που μετέδωσε το New Horizons μπορέσαμε να παρατηρήσουμε τεκτονικά χαρακτηριστικά στην επιφάνεια του Πλούτωνα, να ενημερώσουμε το μοντέλο θερμικής εξέλιξης με νέα δεδομένα, και να συμπεράνουμε ότι ο Πλούτωνας πιθανότατα διαθέτει έναν υπόγειο ωκεανό ακόμα και σήμερα» αναφέρει ο Νόα Χάμοντ του Πανεπιστημίου «Μπράουν» στις ΗΠΑ, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. Οι εικόνες που μετέδωσε η αποστολή της NASA αποκάλυψαν ότι ο πλανήτης νάνος δεν είναι μια απλή μπάλα από πάγο όπως πολλοί είχαν φανταστεί. Η επιφάνειά του καλύπτεται από πάγους αζώτου, μεθανίου και νερού, το οποίο σε αυτές τις θερμοκρασίες είναι αρκετά σκληρό ώστε να σχηματίζει βουνά ύψους αρκετών χιλιομέτρων. Το New Horizons αποκάλυψε επίσης ενδείξεις τεκτονικής δραστηριότητας, ρήγματα με βάθος μέχρι τέσσερα χιλιόμετρα και μήκος εκατοντάδες χιλιόμετρα. Τα ρήγματα αυτά μαρτυρούν ότι κάτι κάτι κινείται στο υπέδαφος, κάτι που έκανε ολόκληρο τον Πλούτωνα να διογκωθεί κάποια στιγμή στο παρελθόν. Η απλούστερη εξήγηση για μια τέτοια διόγκωση θα ήταν ένας υπόγειος ωκεανός που σταδιακά μετατρέπεται σε πάγο και διαστέλλεται. Ο ωκεανός πρέπει να σχηματίστηκε όταν ο Πλούτωνας ήταν ακόμα νεαρός και συγκρατούσε αρκετή θερμότητα στο εσωτερικό του για να επιτρέψει την παρουσία νερού σε υγρή μορφή. Σταδιακά, όμως, ο πλανήτης νάνος κρύωσε και ο ωκεανός άρχισε να παγώνει. Οι ερευνητές εκτιμούν ωστόσο ότι δεν έχει παγώσει ακόμα εντελώς: αν αυτό είχε συμβεί, η υψηλή πίεση και η χαμηλή θερμοκρασία στο εσωτερικό του Πλούτωνα θα είχε μετατρέψει τον κανονικό πάγο σε μια άλλη φάση του νερού που ονομάζεται πάγος ΙΙ και έχει υψηλότερη πυκνότητα από τον κανονικό πάγο. Αυτό σημαίνει ότι, αν ο ωκεανός είχε μετατραπεί σε πάγο ΙΙ, ο όγκος του θα μειωνόταν, και ο Πλούτωνας θα παρουσίαζε σημεία συρρίκνωσης αντί διόγκωσης. «Στην επιφάνεια του Πλούτωνα δεν βλέπουμε ό,τι θα αναμενόταν αν είχε υπάρξει επεισόδιο παγκόσμιας συστολής» εξηγεί ο Χάμοντ. «Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι δεν έχει σχηματιστεί πάγος ΙΙ, και επομένως ο ωκεανός δεν έχει παγώσει εντελώς» συνεχίζει. Υπάρχει ωστόσο κι ένας βαθμός αβεβαιότητας, δεδομένου ότι ο σχηματισμός πάγου ΙΙ εξαρτάται από την πίεση, και επομένως επηρεάζεται από το πάχος του φλοιού. Αν ο φλοιός έχει πάχος μικρότερο από 260 χιλιόμετρα, ο ωκεανός θα μπορούσε να παγώσει χωρίς να μετατραπεί σε πάγο ΙΙ. Οι μετρήσεις του New Horizons, όμως, υποδεικνύουν ότι ο παγωμένος φλοιός φτάνει πολύ βαθιά, τουλάχιστον μέχρι τα 300 χιλιόμετρα. Ο Πλούτωνας, εξάλλου, δεν είναι το μόνο σώμα του Ηλιακού Συστήματος που μπορεί να κρύβει ωκεανούς. Τεράστιες ποσότητες υγρού νερού πιστεύεται ότι κρύβονται μέσα στην Ευρώπη, έναν από τους μεγάλους δορυφόρους του Δία, καθώς και στον Εγκέλαδο, δορυφόρο του Κρόνου. Δεδομένου ότι το υγρό νερό είναι φιλόξενο για την εμφάνιση ζωής, μελλοντικές αποστολές θα αναζητήσουν ίχνη μικροοργανισμών στους εξωγήινους ωκεανούς του υπεδάφους. http://physicsgg.me/2016/06/22/%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%af%cf%83%cf%89%cf%82-%ce%ba%cf%81%cf%8d%ce%b2%ce%b5%ce%b9-%cf%85%cf%80%cf%8c%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%bf-%cf%89%ce%ba%ce%b5%ce%b1%ce%bd/

Ο Έλληνας που στόχος του είναι να φέρει την επανάσταση στα διαστημικά ταξίδια. Ο Θεόδωρος Μουρατίδης σπουδάζει αεροδιαστημική μηχανολογία και φυσική στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (Massachusetts Institute of Technology (MIT)) των Ηνωμένων Πολιτειών. Ξεκίνησε τις σπουδές του το 2011 στο Πανεπιστήμιο Μονάς (Monash University) στη Μελβούρνη της Αυστραλίας και έπειτα από δύο χρόνια κατάφερε να κάνει μεταγραφή σε ένα από τα γνωστότερα πανεπιστήμια της Αμερικής το Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (ΜΙΤ). Ο Μουρατίδης είναι ένας στους συνολικά είκοσι φοιτητές από ολόκληρο τον κόσμο και ο μοναδικός από την Αυστραλία που κατάφερε να κάνει μεταγραφή στο MIT. Στόχος του είναι να φέρει την επανάσταση στα διαστημικά ταξίδια, δημιουργώντας ένα νέο σύστημα διαστημικής προώθησης το οποίο θα είναι αποδοτικό, ασφαλές και βιώσιμο. Αυτό θα είναι και το θέμα που θα ερευνήσει στο διδακτορικό του. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του ονειρεύεται να εργαστεί στον τομέα σχεδιασμού προώθησης διαστημοπλοίων. Η αγάπη του για το διάστημα και τα διαστημόπλοια ξεκίνησε από πολύ νωρίς, σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών. “Ξεκίνησα να δημιουργώ διαστημόπλοια από Lego από όταν ήμουν τεσσάρων ετών”, ο ίδιος δήλωσε. Ο Μουρατίδης είναι επίσης αθλητής της άρσης βαρών και κατατάσσεται στη δεκάδα των καλύτερων του αθλήματος της ηλικία του. Επίσης είναι και ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Achieving Purpose, μέσω της ιστοσελίδας αυτής θέλει να εμπνεύσει, να βοηθήσει και να κινητοποιήσει τους ανθρώπους να κυνηγήσουν τα όνειρα τους και να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους. http://www.pronews.gr/portal/20160622/genika/epistimes/27120/o-ellinas-poy-stohos-toy-einai-na-ferei-tin-epanastasi-sta

Mονάδα "Science" για τον ISS. Εχει ολοκληρωθει με επιτυχία η κατασκευή και η δοκιμή του πρόσθετου εξοπλισμού που βρίσκεται στο εσωτερικό του πολλαπλών χρήσεων Εργαστηριου Module (MLM) "Science"για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) Ο υψηλός βαθμός αυτοματοποίησης MLM θα μειώσει τον αριθμό των ακριβών διαστημικων περιπάτων. Εκτός από την επίλυση επιστημονικών προβλημάτων η ενότητα "Science" θα παρέχει στον ISS οξυγόνο και το νερό από τα ούρα και τον έλεγχο του προσανατολισμού του σταθμού. Η εκτόξευση του Launch MLM "Science" με βελτιωμένη απόδοση έχει προγραμματιστεί για το Δεκέμβριο του 2017. http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_06-20_1.html Το διαστημόπλοιο του Τζεφ Μπέζος σε επιτυχές κρας τεστ. Η εταιρεία διαστημικού τουρισμού που δημιούργησε ο ιδρυτής της Amazon Τζεφ Μπέζος προσεδάφισε για τέταρτη φορά τον ίδιο πύραυλο Blue Shepherd, μια πρακτική που υπόσχεται να μειώσει δραστικά το κόστος των εκτοξεύσεων. Η κάψουλα στην οποία θα επιβαίνουν οι τουρίστες του μέλλοντος προσεδαφίστηκε με ασφάλεια παρά το γεγονός ότι το ένα από τα τρία αλεξίπτωτά του έμεινε επίτηδες κλειστό. Η Blue Origin, με έδρα το Κεντ της πολιτείας Ουάσινγκτον, ελπίζει ότι σε περίπου δύο χρόνια θα μπορεί να προσφέρει «υποτροχιακές» πτήσεις αναψυχής, οι οποίες θα ανεβαίνουν σε ύψος περίπου 100 χιλιομέτρων και θα προσφέρουν για λίγα λεπτά την αίσθηση απουσίας της βαρύτητας. Η εταιρεία προχώρησε ακόμα ένα βήμα προς το στόχο με την εκτόξευση της Κυριακής. Με την κάψουλα των επιβατών τοποθετημένη στην κορυφή του, ο πύραυλος Blue Shepherd εκτοξεύτηκε από ερημική περιοχή του Τέξας και ανέβηκε σε ύψος περίπου 50 χιλιομέτρων όπου αποσυνδέθηκε από την κάψουλα. Η κάψουλα έφτασε με ασφάλεια στο έδαφος παρόλο που το τρίτο αλεξίπτωτο δεν λειτούργησε. Στο μεταξύ, ο πύραυλος κατέβηκε κατακόρυφα προς το έδαφος και πυροδότησε εκ νέου τον κινητήρα του για να προσεδαφιστεί κοντά στο σημείο σημείο από όπου αναχώρησε. Ο Μπέζος, όπως και ο Έλον Μασκ της Tesla Motors και Ρίτσαρντ Μπράνσον του ομίλου Virgin, ελπίζει ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία θα κάνει την πρόσβαση στο Διάστημα ευκολότερη και φθηνότερη. Τόσο η Blue Origin όσο και η SpaceX του Έλον Μασκ έχουν πραγματοποιήσει με επιτυχία αρκετές προσεδαφίσεις χρησιμοποιημένων πυραύλων. Η διαφορά είναι ότι ο Blue Shepherd του Μπέζος δεν είναι στη σημερινή του μορφή αρκετά ισχυρός για να τεθεί σε τροχιά, σε αντίθεση με τον πύραυλο Falcon 9 της NASA που ανεφοδιάζει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Όπως δήλωσε η Αριάν Κορνέλ της Blue Origin στο webcast για την εκτόξευση της Κυριακής, στόχος της εταιρείας είναι να πραγματοποιεί «τουλάχιστον 50 εκτοξεύσεις» με τον ίδιο πύραυλο για την τιμή που κοστίζει η εκτόξευση ενός νέου. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500085444 Κίνα: Θα περάσουν 6 μήνες σε σφραγισμένη διαστημική κάψουλα. Τέσσερις Κινέζοι εθελοντές ξεκίνησαν σήμερα ένα πείραμα διαβίωσης για διάστημα 180 ημερών σε μια σφραγισμένη διαστημική κάψουλα, το οποίο θα θέσει σε δοκιμασία τεχνολογίες που θα υποστηρίξουν τα σχέδια της Κίνας για την εξερεύνηση του βαθύ διαστήματος. Οι εθελοντές -τρεις άνδρες και μία γυναίκα- θα ζήσουν σε μια σφραγισμένη κάψουλα στην πόλη Σεντζέν της νότιας Κίνας. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι το πείραμα θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν το πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί το οξυγόνο, το νερό και η τροφή και να ανακυκλωθούν υπό ελεγχόμενες συνθήκες. Το πείραμα έχει σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να θέτει σε δοκιμασία το σύστημα υποστήριξης ελεγχόμενης ζωής , το οποίο είναι εμπνευσμένο από τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται στο διαστημικό σκάφος Σεντζού της Κίνας. Η κάψουλα των 1.340 κυβικών μέτρων, με το εσωτερικό της να καταλαμβάνει έκταση 370 τετραγωνικών μέτρων, είναι χωρισμένη σε οκτώ χώρους. Μέσα στην κάψουλα, οι επιστήμονες έχουν καλλιεργήσει 25 είδη φυτών, όπως σιτάρι, πατάτες, γλυκοπατάτες, σόγια, φιστίκια και μαρούλι. Η λίστα περιλαμβάνει ακόμα φράουλες και τομάτες. Τα φυτά αποτελούν τμήμα ενός μεγαλύτερου συστήματος που θα βοηθήσει στην παραγωγή οξυγόνου και νερού, περιορίζοντας την εξάρτηση από εξωτερικές προμήθειες. Οι επιστήμονες θα παρακολουθήσουν επίσης πώς η παραμονή σε ένα τέτοιο περιβάλλον επηρεάζει τους βιολογικούς ρυθμούς, τις συνήθειες του ύπνου και την ψυχολογική κατάσταση των εθελοντών. Στο πείραμα συμμετέχουν παραπάνω από 10 κινεζικά και ξένα ινστιτούτα, όπως το Διαστημικό Ινστιτούτο Νότιας Κίνας, η Κινεζική Ακαδημία Επιστημών, το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και το Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστήματος. http://www.pronews.gr/portal/20160617/genika/diastima/49/kina-tha-perasoyn-6-mines-se-sfragismeni-diastimiki-kapsoyla

Ιαπωνική τεχνολογία αυτοματοποιημένης οικοδόμησης για χρήση πέρα από τη Γη. Σχέδια για την ανάπτυξη πλήρως αυτοματοποιημένου εξοπλισμού για την ανέγερση εγκαταστάσεων στην Άρη και τη Σελήνη για μακροχρόνια ανθρώπινη διαμονή αναπτύσσει η ιαπωνική Kajima. Σύμφωνα με το Nikkei Asian Review, η εταιρεία θα συνεργαστεί με την ιαπωνική διαστημική υπηρεσία (JAXA) ώστε ο εξοπλισμός αυτός να μπορεί να κατασκευάσει εγκαταστάσεις ικανές να φιλοξενήσουν τέσσερις με έξι ανθρώπους κατά το 2030 στη Σελήνη και κατά το 2040 στον Άρη. Ο εξοπλισμός αυτός θα χρησιμοποιεί το δοκιμασμένο σύστημα αυτόματης οικοδόμησης της Kajima, υπό την ονομασία A4CSEL, (Automated Autonomous Advanced Accelerated Constructoin System for Safety, Efficiency and Liability). Το σύστημα αυτό επιτρέπει στους ανθρώπους χειριστές τον χειρισμό μέσω tablets, με βαριά οικοδομικά μηχανήματα να χρησιμοποιούν GPS και αισθητήρες επιτάχυνσης για να φέρνουν σε πέρας μια σειρά από εργασίες. Το σύστημα αυτό έχει χρησιμοποιηθεί ήδη για την κατασκευή φραγμάτων στη Φουκουόκα και την Οΐτα στη νότια Ιαπωνία, με την Kajima να το αξιοποιεί σε μηχανήματα Komatsu. Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, η εταιρεία επιδιώξει την ανάπτυξη ενός νέου τρόπου επικοινωνίας των μηχανών μεταξύ τους, ώστε να κάνουν καλύτερα τις εργασίες τους, χωρίς πχ να συγκρούονται ή να επαναλαμβάνουν εργασίες που δεν χρειάζονται. Το σύστημα αυτό έχει χρησιμοποιηθεί ήδη για την κατασκευή φραγμάτων στη Φουκουόκα και την Οΐτα στη νότια Ιαπωνία, με την Kajima να το αξιοποιεί σε μηχανήματα Komatsu. Η κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού έγινε από αστροναύτες, που με τη βοήθεια προσωπικού εδάφους και χρησιμοποιώντας υλικά που είχαν μεταφερθεί με διαστημόπλοια συναρμολόγησαν τον σταθμό. Για την ολοκλήρωσή του χρειάστηκαν 13 χρόνια, με τις εργασίες να έχουν αρχίσει το 1998. Η κατασκευή εγκαταστάσεων στη Σελήνη ή τον Άρη θα περιλαμβάνει άλλες προκλήσεις, καθώς χρειάζεται πολύς χρόνος για την αποστολή και λήψη ραδιοσημάτων- οπότε ο τηλεχειρισμός δεν είναι βιώσιμη επιλογή. Η αποστολή ανθρώπων κάποια στιγμή θεωρείται πως θα είναι δυνατή, αλλά κάπου θα πρέπει να μένουν μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργασίες. Η συγκεκριμένη τεχνολογία γεφυρώνει αυτό το κενό, αυτοματοποιώντας και αυτονομώντας τη διαδικασία. http://www.naftemporiki.gr/story/1118391/iaponiki-texnologia-automatopoiimenis-oikodomisis-gia-xrisi-pera-apo-ti-gi

Έλληνας επιστήμονας που κρατά το κλειδί της παχυσαρκίας. Ο Αντώνης Τηγάνης είναι καθηγητής και Αναπληρωτής Προϊστάμενος Έρευνας του Τμήματος Βιοχημείας και Μοριακής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Monash. Είναι υπεύθυνος του Εργαστηρίου Τηγάνης, το οποίο είναι ένα εργαστήριο Μοριακής σηματοδότησης και ανθρωπίνων νοσημάτων. Στόχος του είναι η αποκάλυψη των «μονοπατιών» που σχετίζονται με τις ανθρώπινες ασθένειες όπως η παχυσαρκία, ο διαβήτης και οι διαταραχές του μεταβολισμού. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης. To 1999 με επιχορήγηση από το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας Υγείας και Ιατρικής της Αυστραλίας δημιούργησε ένα εργαστήριο, που επικεντρωνόταν στη ρύθμιση και λειτουργία της πρωτεϊνικής φωσφατάσης τυροσίνης (ΡΤΡ). Το 2000 ίδρυσε ένα ανεξάρτητο εργαστήριο με το όνομα του, Tiganis Laboratory, στο Τμήμα Βιοχημείας και Μοριακής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Monash. Είναι επίσης Αναπληρωτής Προϊστάμενος (Έρευνας) του Τμήματος Βιοχημείας και Μοριακής Βιολογίας και κύριος ερευνητής του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας Υγείας και Ιατρικής της Αυστραλίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα είναι η κατανόηση των δικτύων μοριακής σηματοδότησης στις ανθρώπινες ασθένειες και επικεντρώνεται στους ρόλους των προτείνων στον μεταβολισμό, στον καρκίνο και στην προσαρμοστική ανοσία. Ο Τηγάνης και η ομάδα του ερευνούν τη σύνδεση μεταξύ δύο ορμονών, που σύμφωνα με τον ίδιο έχουν δώσει στους επιστήμονες νέες ιδέες για το πώς ο εγκέφαλος ρυθμίζει το σωματικό λίπος. Η διαδικασία που αναπτύχθηκε από τον ομογενή επιστήμονα σχετίζεται με τη λεπτίνη, μια ορμόνη που παράγεται από το λίπος που ενεργεί για να καταστείλει την πείνα και την ινσουλίνη, η οποία παράγεται από το πάγκρεας σε συνάρτηση με τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα μετά από ένα γεύμα. Και οι δύο ορμόνες μεταφέρουν στον εγκέφαλο το ποσό της ενέργειας που αποθηκεύεται στο σώμα και πόσο περισσότερο είναι πιθανό να αποθηκευθεί ως αποτέλεσμα της κατανάλωσης. Μόλις τα επίπεδα ενέργειας ληφθούν από τον εγκέφαλο, το σώμα μετατρέπει το λευκό αποθηκευμένο λίπος σε καφέ λίπος (ενεργειακές καύσεις). Ο Τηγάνης έχει δει αποτελέσματα σε μελέτες πάνω σε ποντίκια, που υποδεικνύουν πως αυτή η διαδικασία είναι η αιτία αύξησης του βάρους και της παχυσαρκίας. http://www.pronews.gr/portal/20160621/genika/epistimes/27120/o-ellinas-epistimonas-poy-krata-kleidi-tis-pahysarkias

ROSCOSMOS.Το "Spektr-R" θα συνεχίσει να εργάζεται στο έργο "RADIOASTRON" μεχρι το τελος του 2018. Το Διαστημικό σκάφος "Spektr-R" ( "Radioastron"), που ξεκίνησε στις 11 του Ιούλη του 2011, με βάση την απόφαση του κράτους θα συνεχίσει να εργάζεται μέχρι το τέλος του 2018. του έργου «Radioastron» Το παρατηρητήριο έχει σχεδιαστεί για τη θεμελιώδη αστροφυσική έρευνα στο ραδιοφωνικη περιοχή του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Από τον Ιούλιο του 2016, η διεθνής αποστολή "Radioastron" ξεκινήσε το τέταρτο έτος του ανοικτου επιστημονικού προγράμματος, με την παρακολούθηση στο πλαίσιο του οποίου θα πραγματοποιηθουν μέχρι τον Ιούνιο του 2017 οι αιτήσεις για έρευνα που υποβλήθηκαν από τους επιστήμονες σε όλο τον κόσμο. Το τρίτο έτος του ανοικτού προγράμματος στο οποίο ο επικεφαλής επιστημονικός οργανισμός - Astro Space Center (ASC FIAN) - σε συνεργασία με τους Ρώσους και ξένους εταίρους έχουν διεξαχθεί με επιτυχία μια ευρεία ποικιλία επιστημονικών πειραμάτων. Δημοσιεύθηκε το 2016 από επιστημονικές ομάδες στα κορυφαία διεθνή επιστημονικά περιοδικά ιδίως, η παραλαβή των «Radioastron" της εικόνας του κέντρου BL Lacertae του γαλαξία με μεγάλη γωνιακή ανάλυση 20 μικροδευτερόλεπτα τόξου, με ανίχνευση κρουστικων κύματων και ένα σπιράλ μαγνητικό πεδίο στη βάση του γαλαξία. Επίσης, χρησιμοποιώντας το ρωσικό διαστημικό παρατηρητήριο, οι επιστήμονες έχουν επιστημονικά στοιχεία και ανακοίνωσαν την έναρξη της ακραίας φωτεινότητας του πυρήνα κβάζαρ 3C273 στον αστερισμό της Παρθένου (το κβάζαρ είναι σε θερμοκρασία 10 έως 40.000.000.000.000 βαθμούς, το οποίο είναι περίπου δέκα φορές υψηλότερες από τις τιμές που επιτρέπουν στη θεωρία). Επιπλέον, υψηλής ανάλυσης "Radioastron" επέτρεψε στους επιστήμονες χρησιμοποιώντας το κβάζαρ 3C273 να πάρει «ακτινογραφία» του Γαλαξία μας. Η εικόνα του κβάζαρ θα μπορούσε να δει ετερογενως - φωτεινά σημεία, τα οποία εμφανίστηκαν κατά τη διέλευση της ακτινοβολίας μέσω του διαστρικού μέσου του Γαλαξία μας. Αυτές και πολλές άλλες ανακαλύψεις που έγιναν μέσω της "ραδιοαστρονόμιας", και επιτρέπουν ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση της δομής του σύμπαντος. Το νέο πρόγραμμα - να μελετήσει τις εσωτερικές περιοχές των πυρήνων των ενεργών γαλαξιών και τα μαγνητικά πεδία τους, παρακολούθηση των φωτεινότερο κβάζαρ, μελέτη των νεφών υδρατμών στο σύμπαν, πάλσαρ και διαστρικό μέσο, πείραμα βαρύτητας, κλπ Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα αποτελέσματα της έρευνας και νέα έργα του διεθνούς διαστημικού παρατηρητηρίου »Radioastron" μπορεί να δεις στο Ινστιτούτο Φυσικής Astro Space Center. PN Lebedev RAS. http://www.roscosmos.ru/22336/

Ο Τιμ Πικ επέστρεψε στη Γη. Ο αστροναύτης της ESA Τιμ Πικ, ο αστροναύτης της NASA Τιμ Κόπρα και ο Ρώσσος διοικητής του Soyuz Γιούρι Μαλαντσένκο, προσγειώθηκαν με ασφάλεια στις 18 Ιουνίου στη στέπα του Καζακστάν μετά από μια πτήση τριών ωρών με το διαστημικό σκάφος Soyuz. Άφησαν τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 5:52 GMT, στο τέλος της εξάμηνης παραμονής τους στο ερευνητικό συγκρότημα. Το Soyuz TMA-19M φρέναρε από την ταχύτητα πλεύσης του Σταθμού των σχεδόν 28 800 χλμ/ώρα και εισήλθε στην ατμόσφαιρα λίγο αργότερα. Η μονάδα του πληρώματος διαχωρίστηκε όπως είχε προγραμματιστεί και αλεξίπτωτα αναπτύχθηκαν για να επιβραδύνουν το όχημα ακόμη περισσότερο. Οι πύραυλοι ανάδρασης αναφλέχθηκαν στιγμές πριν από την προσγείωση και τα ελατήρια στα καθίσματα μείωσαν τον αντίκτυπο του χτυπήματος στο έδαφος στις 09:15 GMT. Οι ομάδες ήταν σε ετοιμότητα ώστε να τους βοηθήσουν μέσα σε λίγα λεπτά. Αφήνουν πίσω τρεις αστροναύτες για να προσέχουν τον Σταθμό και να υλοποιήσουν πειράματα. Η επόμενη εκτόξευση για να συμπληρωθεί το πλήρωμα έχει προγραμματιστεί για τις 7 Ιουλίου σε έναν αναβαθμισμένο Soyuz, με τον κοσμοναύτη Ανατόλι Ιβανίσιν, τον Ιάπωνα αστροναύτη Τακούγια Ονίσι και την Κέίτ Ρούμπινς της NASA. Principia Η αποστολή του Τιμ Πικ, Principia, ήταν ένα περιπετειώδες και γεμάτο δουλειά εξάμηνο στο διάστημα. Κατά τον πρώτο μήνα μετά την εκτόξευσή του, στις 15 Δεκεμβρίου 2015, ο Τιμ πραγματοποίησε έναν διαστημικό περίπατο. Οδήγησε επίσης ένα rover σε μια προσομοίωση του εδάφους του Άρη από το διάστημα και βοήθησε να δεθούν στον Σταθμό δύο διαστημικά σκάφη. Ο Τιμ έλαβε μέρος σε πολυάριθμα πειράματα για την ESA και τους διεθνείς εταίρους. Τα κυριότερα περιλαμβάνουν τη χρήση του αεροστεγούς θαλάμου του Διαστημικού Σταθμού για να μελετήσει τους πνεύμονες του Τιμ, την παρακολούθηση των συνηθειών ύπνου του για να μάθουμε πώς οι άνθρωποι προσαρμόζονται στη ζωή χωρίς κανονικό φως της ημέρας, και την καταγραφή της ποσότητας των θερμίδων που κατανάλωσε για να προετοιμαστούν για αποστολές ακόμη πιο μακριά από τη Γη. Πολλά πειράματα «έτρεχαν» συνεχώς, ενώ ο Τιμ και οι συνεπιβάτες του συντηρούσαν το αβαρές ερευνητικό εργαστήριο. Η εγκατάσταση Expose της ESA επέστρεψε στη Γη μετά την υποβολή οργανισμών και χημικών ουσιών σε ένα ταξίδι 18 μηνών χωρίς προστασία στο διάστημα στο εξωτερικό του Σταθμού. Η εγκατάσταση Solar στην Ευρωπαϊκή εργαστηριακή μονάδα Columbus συνεχίζει να παρακολουθεί τον Ήλιο μας, μετά από οκτώ χρόνια συνεχών παρατηρήσεων. Μια άλλη εγκατάσταση παρακολουθεί τα πλοία καθώς ο Διαστημικός Σταθμός πετά από πάνω. Εκτός από τα καθήκοντα συντήρησης και επιστήμης, ο Τιμ σαγήνευσε επίσης τον κόσμο μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και έτρεξε έναν μαραθώνιο στο διάστημα. Ο επόμενος αστροναύτης της ESA που θα ταξιδέψει στον Σταθμό θα είναι ο γαλλικής υπηκοότητας Τομά Πεσκέ, που έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση τον Νοέμβριο. Ο Τιμ είναι ο όγδοος αστροναύτης της ESA που ολοκληρώνει μια αποστολή μακράς διάρκειας στο διάστημα. Αυτός θα είναι ο τρίτος μετά τον Αλεξάντερ Γκερστ και τον Αντρέας Μόγκενσεν που πέταξαν απευθείας στην βάση των αστροναυτών της ESA στην Κολωνία της Γερμανίας, για ιατρικούς ελέγχους και για να συλλέξουν οι ερευνητές περισσότερα στοιχεία σχετικά με το πώς το σώμα και το μυαλό του Τιμ έχουν προσαρμοστεί για τη ζωή στο διάστημα. Τα ΜΜΕ καλούνται να γνωρίσουν τον Τιμ στη συνέντευξη τύπου μετά την πτήση στο EAC την Τρίτη, 21 Ιουνίου 13:00 CEST. Λεπτομέρειες στο ΔΤ της PR 24-2016. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_Tim_Pik_ephestrepse_ste_Ge Για λόγους πυρασφάλειας, η NASA ξεκίνησε πυρκαγιά στο Διάστημα. Ατυχήματα που μπορούν να οδηγήσουν σε πυρκαγιά είναι άκρως επικίνδυνα στο Διάστημα, όπως αποδείχθηκε το 1990 στον ρωσικό διαστημικό σταθμό MIR. Για να προλάβει ενδεχόμενη καταστροφή σε μια μελλοντική αποστολή στον Άρη, η NASA χρησιμοποίησε ένα μη επανδρωμένο σκάφος για να καταγράψει «τη μεγαλύτερη πυρκαγιά που έχει βάλει ποτέ ο άνθρωπος στο Διάστημα». Ο Ντέιβιντ Έρμπαν και οι συνεργάτες του στο Ερευνητικό Κέντρο «Γκλεν» της NASA προσπαθούσαν εδώ και χρόνια να οργανώσουν τη δοκιμή. Η απάντηση που λάμβαναν συνήθως ήταν «Όχι στο δικό μου σκάφος», όπως λέει ο ίδιος σε βίντεο της NASA. Η εναλλακτική λύση που καθησύχασε τις ανησυχίες ήταν η πραγματοποίηση του πειράματος σε ένα σκάφος ανεφοδιασμού Cygnus που θα αναχωρούσε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Ήταν φορτωμένο σκουπίδια και επρόκειτο ούτως ή άλλως να καεί σε μια βουτιά αυτοκτονίας στην ατμόσφαιρα. Όταν η κάψουλα αποσυνδέθηκε από τον σταθμό και απομακρύνθηκε σε απόσταση ασφαλείας, η NASA έδωσε το σήμα για να ακουμπήσει ένα καυτό σύρμα σε μια μάζα από βαμβάκι και φάιμπεργκλας μέσα σε έναν ειδικά σχεδιασμένο θάλαμο πλάτους ενός περίπου μέτρου. Κάμερες και αισθητήρες κατέγραψαν την εξέλιξη της φωτιάς, αν και το βίντεο δεν αναμένεται να μεταδοθεί πίσω στη Γη σε λιγότερο από μερικές εβδομάδες. Χρειάστηκαν πάντως οκτώ λεπτά μέχρι να καεί ολοσχερώς το εύφλεκτο υλικό, πολύ περισσότερο από ό,τι θα χρειαζόταν στη Γη. Καθησυχαστικό ήταν ωστόσο ότι ο ανιχνευτής καπνού του Cygnus σήμανε συναγερμό. Παρόμοια πειράματα είχαν πραγματοποιηθεί και παλαιότερα σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα. Η πιο επικίνδυνη πυρκαγιά στο Διάστημα είχε ξεσπάσει το 1990 στον ρωσικό διαστημικό σταθμό MIR, όταν υπερθερμάνθηκε και πήρε φωτιά μια γεννήτρια οξυγόνου. Πύρινες γλώσσες τύλιξαν το εσωτερικό του εργαστηρίου και δεν έσβησαν παρά μόνο όταν εξαντλήθηκε το οξυγόνο. Χωρίς ειδικές μάσκες, το πλήρωμα θα είχε πεθάνει από ασφυξία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500084934 Καλλιέργεια ανθρώπινου ιστού για σκοπούς διαστημικής εξερεύνησης επιδιώκει η NASA. Η NASA, σε συνεργασία με τη New Organ Alliance του Methuselah Foundation, αναζητεί τρόπους να προωθήσει τον τομέα της βιομηχανικής (bioengineering) μέσα από έναν νέο διαγωνισμό: Η Vascular Tissue Challenge προσφέρει βραβείο 500.000 δολαρίων, που θα απονεμηθεί στις πρώτες τρεις ομάδες οι οποίες θα καταφέρουν να δημιουργήσουν πυκνό, λειτουργικό από άποψη μεταβολισμού, αγγειοποιημένο ιστό οργάνων σε ελεγχόμενο εργαστηριακό περιβάλλον. «Οι άνθρωποι που θα είναι οι πρωτοπόροι μας στο βαθύ διάστημα είναι ο πιο σημαντικός μας πόρος στο ταξίδι στον Άρη και παραπέρα» λέει ο Στιβ Τζούρτσικ, στέλεχος του Space Technology Mission Directorate της NASA στην Ουάσινγκτον. «Το αποτέλεσμα αυτής της πρόκλησης έχει τη δυνατότητα να φέρει επανάσταση στην υγεία στη Γη, και θα μπορούσε να γίνει μέρος ενός σημαντικού σετ εργαλείων που θα χρησιμοποιούνται για την ελαχιστοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων του βαθέος διαστήματος στους μελλοντικούς μας εξερευνητές». Το μοντέλα ιστού που θα προκύψουν θα χρησιμοποιηθούν για τη μελέτη των επιπτώσεων περιβαλλοντικών φαινομένων στο βαθύ διάστημα, όπως η ακτινοβολία, και την ανάπτυξη στρατηγικών για την ελαχιστοποίηση της ζημιάς στα υγιή κύτταρα. Η μελέτη αυτών των επιπτώσεων θα βοηθήσει στη δημιουργία τρόπων αντιμετώπισης των αρνητικών επιπτώσεων του ταξιδιού στο διάστημα σε ανθρώπους κατά τη διάρκεια μακρόχρονων διαστημικών αποστολών. Όσον αφορά στη Γη, ο αγγειοποιημένος ιστός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για φαρμακευτικές δοκιμές ή μοντέλα ασθενειών. Η πρόκληση αυτή θα μπορούσε επίσης να επιταχύνει την έρευνα και ανάπτυξη στον τομέα των μοσχευμάτων. «Μόλις λυθεί το πρόβλημα του “ορίου της αγγειοποίησης”, μέσω της NASA Vascular Tissue Challenge, θα υπάρξει αναπόφευκτα ιστορική πρόοδος και εμπορευματοποίηση των εφαρμογών μηχανικής ιστών προς όφελος όλων» εκτιμά ο Ντέιβ Γκλόμπελ, διευθύνων σύμβουλος του Methuselah Foundation. Ο διαγωνισμός ανακοινώθηκε στο πλαίσιο της White House Organ Summit, με σκοπό τη στήριξη των προσπαθειών υπέρ αυτών που βρίσκονται σε λίστες μεταμοσχεύσεων και των εν ζωή δωρητών. http://www.naftemporiki.gr/story/1117272/kalliergeia-anthropinou-istou-gia-skopous-diastimikis-eksereunisis-epidiokei-i-nasa