Δροσος Γεωργιος

Ενα δισ. πλανήτες σαν τη Γη στον Γαλαξία. Ερευνητές στις ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν εκατοντάδες νέους εξωπλανήτες αλλά προχώρησαν και σε μια εκτίμηση για τον αριθμό των πλανητών στον γαλαξία μας οι οποίοι έχουν μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι το μέγεθος της Γης είναι ιδανικό στην ανάπτυξη συνθηκών ευνοϊκών για την παρουσία της ζωής. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler εκτοξεύτηκε το 2009 με αποστολή να εξερευνά τον γαλαξία μας και να εντοπίζει εξωπλανήτες. Μέχρι το 2012 όταν άρχισε να παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα λειτουργίας το τηλεσκόπιο είχε καταφέρει να υποδείξει περισσότερα από 4.600 κοσμικά σώματα που πιθανώς είναι πλανήτες. Μέχρι σήμερα έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη περίπου δύο χιλιάδων εξωπλανητών και η έρευνα συνεχίζεται για την επιβεβαίωση (ή διάψευση) για τα υπόλοιπα. Αρχικά οι επιτελείς της NASA αποφάσισαν ότι θα τερματίσουν την αποστολή όμως λίγο καιρό αργότερα επιστήμονες παρουσίασαν μια μέθοδο παρατήρησης του γαλαξία μας την οποία μπορούσαν να υποστηρίξουν τα όργανα του τηλεσκοπίου που βρίσκονταν ακόμη σε λειτουργία. Η NASA αποδέχτηκε την πρόκληση και η αποστολή ξεκίνησε το 2014 τη δεύτερη φάση της η οποία έλαβε την κωδική ονομασία Kepler K2. Ερευνητές του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ ανακοίνωσαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Αστροφυσικής Εταιρείας που διεξάγεται στη Φλόριδα ότι από τα στοιχεία που έχει συλλέξει το τηλεσκόπιο σε αυτή τη δεύτερη φάση υποδεικνύονται 234 νέοι εξωπλανήτες η ύπαρξη των οποίων πρέπει τώρα να πιστοποιηθεί με νεότερες έρευνες. Με βάση τα νέα ευρήματα οι ερευνητές προχώρησαν σε μια επιπλέον εκτίμηση. Αναφέρουν ότι στον γαλαξία μας ο αριθμός των πλανητών με μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης αγγίζει το ένα δισ. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=767117

Βρέθηκε η πρώτη γαλαξιακή πολιτεία! «Πριν από πολύ καιρό σε ένα γαλαξία πολύ πολύ μακριά» είναι το διαχρονικό moto του Πολέμου των Άστρων που σπάει ταμεία σε όλο τον κόσμο και θα μπορούσε να αποτελεί και το moto μιας εντυπωσιακής ανακάλυψης που έκανε ομάδα ερευνητών από μεγάλα αμερικανικά πανεπιστήμια. Ερευνητές του MIT, του Πανεπιστημίου του Μιζούρι και του Πανεπιστημίου της Φλόριδα ανακάλυψαν ένα άγνωστο μέχρι σήμερα τεράστιο σμήνος γαλαξιών. Η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική τόσο για την ηλικία του σμήνους όσο και για το εύρος του. Το γαλαξιακό σμήνος βρίσκεται σε απόσταση περίπου δέκα δισ. ετών φωτός από εμάς και πιθανώς διαθέτει χιλιάδες γαλαξίες. Το σμήνος που έλαβε την κωδική ονομασία IDCS J1426.5+3508 σχηματίστηκε περίπου 4 δισ. έτη μετά την γέννηση του Σύμπαντος χρονικό διάστημα που θεωρείται από τους ειδικούς μικρό για να έχει σχηματιστεί ένα τέτοιο σμήνος. Για αυτό και η παρατήρηση του τα επόμενα χρόνια αναμένεται να αποκαλύψει σημαντικά στοιχεία τόσο για την γέννηση των γαλαξιών όσο και για την εξέλιξη του Σύμπαντος. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το σμήνος έχει μάζα 250 τρισ. φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ηλιου ή χίλιες φορές μεγαλύτερη από αυτή του γαλαξία μας. Είναι το μεγαλύτερο γαλαξιακό σμήνος που δημιουργήθηκε μέσα στα πρώτα τέσσερα δισ. έτη ύπαρξης του Σύμπαντος. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=767104

Πύλη εισόδου σε άλλα σύμπαντα μια μαύρη τρύπα; Τρεις νέες μελέτες για τις μυστηριώδεις μελανές οπές του Σύμπαντος παρουσιάστηκαν αυτές τις μέρες συγκεντρώνοντας τα φώτα της δημοσιότητας αφού η κάθε μια δημιουργεί από μόνη της ένα νέο κύκλο επιστημονικής συζήτησης και έρευνας. Η πιο εντυπωσιακή εξ αυτών αναφέρει ότι οι μαύρες τρύπες αποτελούν πύλες που συνδέουν το δικό μας Σύμπαν με άλλα σύμπαντα! Την ύπαρξη αμέτρητων ασύνδετων μεταξύ τους συμπάντων έχουν προτείνει διάφορες θεωρίες όπως αυτή των χορδών αλλά και η κβαντομηχανική. Μια από τις ιδέες που έχουν πέσει στο τραπέζι του επιστημονικού διαλόγου είναι ότι οι ιδιότητες της κβαντομηχανικής που κανονικά επηρεάζουν μόνο τα μικρότερα σωματίδια παίζει κεντρικό ρόλο και στην εξέλιξη του χωροχρόνου. Σύμφωνα με αυτή την ιδέα ένα αποτέλεσμα αυτής της επιρροής της κβαντομηχανικής είναι ότι μπορούσε να αλλάξει τη κβαντική κατάσταση ενός μικρού «τεμαχίου» χωροχρόνου δημιουργώντας μια κοσμική φυσαλίδα. Τέτοιες φυσαλίδες θα μπορούσαν να σχηματίζονται συνεχώς μέσα σε ένα νεαρό σύμπαν (σαν το δικό μας) που βρισκόταν σε κατάσταση διαστολής. Αυτές οι φυσαλίδες θα άρχιζαν να διαστέλλονται ανεξάρτητα σχηματίζοντας ένα νέο νεαρό σύμπαν και κάθε νέο νεαρό σύμπαν να γεννά εκ νέου τέτοιες φυσαλίδες που θα δημιουργούν νέα σύμπαντα δημιουργώντας τελικά αυτό που οι θιασώτες αυτής της ιδέας ονομάζουν «Πολυσύμπαν». Θιασώτης αυτής της ιδέας είναι ο Αλεξ Βίλενκιν, κοσμολόγος του Πανεπιστημίου Tufts στη Μασαχουσέτη. Ο Βίλενκιν μαζί με μια ομάδα συνεργατών του αποφάσισαν να αναζητήσουν τα ίχνη του Πολυσύμπαντος. Σε πρώτη φάση έκαναν μαθηματικές αναλύσεις για να διερευνήσουν τι ακριβώς συμβαίνει με αυτές τις φυσαλίδες, τον σχηματισμό και την εξέλιξη τους. Οι ερευνητές κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα. Οτι οι φυσαλίδες που δημιουργούνται στην αρχή αυτού του φαινομένου θα είναι μεγάλες και θα δημιουργούν μεγαλύτερες από εκείνες μαύρες τρύπες μέσα στις οποίες θα… κρύβονται. Οι επόμενες γενιές φυσαλίδων θα είναι μικρότερες και θα καταρρέουν σχηματίζοντας τις συμβατικές μελανές οπές που γνωρίζουμε με τον περίφημο «ορίζοντα γεγονότων», το λεγόμενο «σημείο χωρίς επιστροφή», δηλαδή το σημείο στο οποίο η βαρυτική έλξη γίνεται τόσο δυνατή, ώστε κάθε διαφυγή να είναι αδύνατη. Με απλά λόγια οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι κολοσσιαίες μελανές οπές, εκείνες που η μάζα τους είναι δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου είναι πιθανώς πύλες πίσω από τις οποίες βρίσκονται άλλα σύμπαντα. Η μελέτη που παρουσιάζεται στην διαδικτυακή υπηρεσία προδημοσιεύσεων arxiv έχει ήδη προκαλέσει πολλά θετικά σχόλια από επιστήμονες σε όλο τον κόσμο και σίγουρα αν μη τι άλλο εξάπτει την φαντασία. Μια από τις εντυπωσιακές ανακοινώσεις στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Αστροφυσικής Εταιρείας που γίνεται αυτές τις μέρες στη Φλόριδα έγινε από την Τζούλι Κόμερφορντ, αστροφυσικό του Πανεπιστημίου του Κολοράντο. Η Κόμερφορντ χρησιμοποιώντας τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Chandra εντόπισε για την ύπαρξη δύο μελανών οπών στο κέντρο ενός γαλαξία. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνια φαινόμενο αφού μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί μόλις δώδεκα γαλαξίες που στο κέντρο τους υπάρχουν δύο μαύρες τρύπες. Η δεύτερη και εξίσου σημαντική ανακάλυψη είναι ότι η μια εκ των δύο μελανών οπών είναι πολύ μικρότερη από την άλλη. Αυτό συμβαίνει επειδή όπως διαπίστωσε η ερευνήτρια γύρω από την μικρότερη δεν υπάρχουν άστρα και έτσι δεν έχει με τι να… τραφεί και έτσι δεν αυξάνεται η μάζα της. Οι δύο μελανές οπές βρίσκονται στον γαλαξία SDSS J1126+2944 που βρίσκεται σε απόσταση 1.3 δισ. ετών φωτός από εμάς. Εχει διαπιστωθεί ότι ο γαλαξίας αυτός αποτελεί προϊόν συγχώνευσης δύο γαλαξιών. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι η μικρή μελανή οπή ήταν μεγάλη αλλά κατά τη διάρκεια της συγχώνευσης απώλεσε το μεγαλύτερο μέρος της μάζας της. Μια άλλη είναι ότι είναι μια νεαρή σε ηλικία μελανή οπή η οποία όσο περνά ο χρόνος θα μεγαλώνει. Οπως και να έχει η ανακάλυψη θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική και οι δύο μαύρες τρύπες θα αποτελέσουν από εδώ και πέρα αντικείμενο προσεκτικής παρατήρησης αφού μπορούν να αποκαλύψουν άγνωστα μέχρι σήμερα δεδομένα για την ύπαρξη και λειτουργία τους. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». Ιάπωνες ερευνητές κατάφεραν να ανιχνεύσουν φως μιας μελανής οπής με ένα απλό οπτικό τηλεσκόπιο. Πρόκειται για μια παρατήρηση που γίνεται για πρώτη φορά για αυτό και θεωρείται σημαντική αφού αποδεικνύεται ότι μπορούν να παρατηρηθούν φαινόμενα σε μια μαύρη τρύπα και από ερασιτέχνες αστρονόμους που χρησιμοποιούν απλά τηλεσκόπια. Οι ερευνητές κατάφεραν να εντοπίσουν το φως που εξέπεμψε η ενεργή μελανή οπή V404 Cygni που βρίσκεται στον αστερισμό του Κύκνου. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». Στην φωτογραφία το βελάκι δείχνει τη μικρότερη εκ των δύο μελανών οπών που βρίσκονται στο κέντρο του μακρινού γαλαξία. Οπως φαίνεται και στην εικόνα είναι πράγματι πολύ μικρότερη από την άλλη μελανή οπή στο κέντρο του γαλαξία και οι επιστήμονες μελετούν το σπάνιο φαινόμενο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=766898

Χρόνια Πολλά για το 2016 σε ολους τους φίλους,τα μελη και τους χιλιαδες αναγνωστες του Astrovox με υγεία και τα ονειρά μας να γίνονται πραγματικότητα!!! Για το καλό του χρόνου ενα ευθυμογράφημα για την έλευση νέων «καθημερινών» τεχνολογιών και gadgets παρέα με ενα ποτήρι κρασί,τσικουδία,ρακι και οτι τελοσπαντων θελει ο καθένας!!! Το φλιτζάνι της τεχνολογίας. Ήταν ακριβώς μεσάνυχτα της τρίτης μέρας του 2016 όταν πάρκαρε στο σωστό νούμερο του δρόμου. Κοίταξε ανήσυχος γύρω του, αλλά δεν κυκλοφορούσε ψυχή τέτοια ώρα σ’ αυτό το ήρεμο παραθαλάσσιο προάστιο του Σαν Φρανσίσκο. Ξεφύσησε ανακουφισμένος: δεν θα ’θελε με τίποτε να μάθει κάποιος ανταγωνιστής του ότι «πήγε σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες» για να δει το μέλλον του. Ήταν η πρώτη φορά που αποτολμούσε κάτι τέτοιο, αλλά δεν είχε πιά άλλη επιλογή. Στα τόσα χρόνια που έχτιζε μεθοδικά την καριέρα του ως «επενδυτής υψηλού ρίσκου» (venture capitalist), πρώτη φορά ένιωθε τόσο ανήμπορός να «δει» προς τα πού θα πάνε τα πράγματα. Και οι πόλεμοι που μαίνονταν ή ετοιμάζονταν στον Τρίτο Κόσμο έκαναν τους χρηματοδότες του – Ρώσους, Σαουδάραβες και Κινέζους – πιο πιεστικούς από ποτέ. Ήθελαν να τους πει πού θα τοποθετήσουν τα χρήματά τους πριν από το καλοκαίρι, αλλιώς... Σήκωσε τους ώμους του διώχνοντας το ρίγος που τον διαπέρασε. Κοίταξε για άλλη μια φορά την λιτή επιχειρηματική κάρτα που του είχε δώσει η «έμπιστη πηγή»: AΝΝ TΟΝΥ’s – Εχέμυθες προβλέψεις. Είχε τις καλύτερες συστάσεις, αλλά δεν έπαυε να είναι μια φλιτζανιού. Του ήρθε να βάλει μπρος και να γυρίσει πίσω, αλλά αν… «Στα κομμάτια!», μουρμούρισε μέσα από τα δόντια του. «Ας γίνει ό,τι γίνει» - και βγήκε από το αυτοκίνητο. Στάθηκε μπροστά στην πόρτα και πίεσε το κουδούνι. Τίναξε την ασημοχρυσοκάστανη χαίτη του, όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να αντλήσει αυτοπεποίθηση. Το μάτι πίσω από το ηλεκτρονικό μάτι της κάμερας εισόδου κοίταξε προσεκτικά τον «άνθρωπο-φλοκάτη». Ήταν αναμφίβολα ο Γιακ Σφακ, ο θρύλος της Σίλικον Βάλεϊ. Του άνοιξε.Εκείνος προχώρησε στον άδειο διάδρομο με τους καθρέφτες. Δεν εμφανίστηκε κανένας μπάτλερ να του πάρει το παλτό. Μόνο στο βάθος στραφτάλιαζε κάτι σαν τζάκι. Βημάτισε ως εκεί. Ήταν ένα εντελώς γυάλινο κυλινδρικό δωμάτιο, που κρεμόταν θαρρείς πάνω από τη θάλασσα. Κοιτώντας προς τα πάνω συνειδητοποίησε πως ήταν απλώς μια υπερμεγέθης γυάλα, σαν αυτές που αποθηκεύουν οι χωριάτες το λάδι: η οροφή κατέληγε σε στόμιο μπουκαλιού, διαμέτρου καπνοδόχου. Του ήρθε να βάλει τα γέλια σκεφτόμενος το «τι ματζούνια καπνίζουν εδώ μέσα». Αλλά το γέλιο του κόπηκε όταν διέκρινε τη φιγούρα που ετοίμαζε καφέ στο τζάκι: ήταν ένας εντελώς φαλακρός τύπος – ή κουρεμένος γουλί, έστω. «Η… Ann;», τον ρώτησε αμήχανος. Εκείνος γύρισε και τον κοίταξε χαμογελαστός. «Ο ίδιος», του απάντησε. Τον πλησίασε κρατώντας στα χέρια του έναν αφρό υγρής σιλικόνης – σαν μαλακιά πλαστελίνη. «Το χαρμάνι του καφέ που φτιάχνω», εξήγησε, «δεν είναι εγκεκριμένο από τον κώδικα τροφίμων και ποτών της Καλιφόρνιας, οπότε…». Του πρόσφερε την σιλικόνη, ζητώντας του να την πιέσει με τα χείλια του όπως ακριβώς αν έπινε καφέ από φλιτζάνι. Το έκανε. Το φλιτζάνι Ο «Ann Tony’s» στράφηκε τότε προς ένα πάγκο από μπαμπού, στα αριστερά του δωματίου-γυάλας. Πάνω του είχε το τελευταίο μοντέλο υπολογιστή της Hewlett Packard – αυτό με τον σαρωτή πάνω από την οθόνη – και έναν εκτυπωτή τρισδιάστατων αντικειμένων. «Τώρα θα σου φτιάξω το προσωπικό σου φλιτζάνι», του πέταξε. Σάρωσε το εκμαγείο από την «φιλημένη σιλικόνη» και το πρόσθεσε σε ένα έτοιμο σχέδιο φλιτζανιού που περίμενε στην οθόνη. Πίεσε ένα πλήκτρο και ο εκτυπωτής άρχισε να φτύνει αλλεπάλληλα στρώματα παχύρρευστης ύλης. Όταν τελείωσε είχε όντως διαμορφώσει ένα φλιτζάνι. Αλλά ο φαλακρός δεν το περίμενε να κρυώσει: πήρε ένα φλογοβόλο γκαζιού και άρχισε να το ψήνει περιμετρικά. «Είναι ένα νέο είδος κεραμικού», εξήγησε, «που όταν το ψήνεις γίνεται ανθεκτικότερο από ατσάλι». «Μην ψάξεις να το βρεις στο εμπόριο – δεν υπάρχει», συμπλήρωσε. Ολοκλήρωσε την τελετουργία του τοποθετώντας πάνω στο χείλος του φλιτζανιού ένα ασημί καπάκι. Το έμπειρο μάτι του Γιακ έπιασε τις σχεδόν αδιόρατες γραμμές μιας νανο-σίτας. «Φίλτρο από ίνες γραφενίου», σκέφτηκε. Ο τύπος πραγματικά έδινε μια hi-tech παράσταση. Σήκωσε τη γυάλα του καφέ από το τζάκι και γέμισε το φλιτζάνι ανασηκώνοντας το καπάκι γραφενίου. Του το ακούμπησε σε ένα τούρκικο τραπεζάκι από ελεφαντόδοντο, που καταμεσής του είχε έναν κουμπαρά από όνυχα. «Δωρεά στο φιλανθρωπικό ίδρυμα ANN TONEY’s», είχε σκαλισμένο πάνω του με χρυσά γράμματα. Κατάλαβε. Έβγαλε δέκα εκατοσταδόλλαρα και τα έχωσε στη σχισμή. Του είχαν πει πόσο κόστιζε η παράσταση. Ο φαλακρός έβαλε ένα κουφέτο μαριχουάνας στο ναργιλέ του κι άρχισε να ατμίζει, ενόσω ο Γιάκ έπινε τον καφέ γουλιά-γουλιά. Ήταν αναμφίβολα ποιοτικός – μάλλον φρέσκια σοδειά Αιθιοπίας – αλλά απλός καφές φίλτρου κατά τα λοιπά. Όταν τον τέλειωσε άφησε το φλιτζάνι, περίεργος για τη συνέχεια. Εκείνος αναποδογύρισε το φλιτζάνι, όπως ακριβώς θα έκανε και η κάθε γριούλα σε νησί του Αιγαίου. Άλλα πέντε λεπτά μαστουρώματος από το ναργιλέ πέρασαν, με την ομίχλη του κόλπου να σβήνει ένα-ένα τα άστρα πάνω από το δωμάτιο-γυάλα. «Ξεκινάμε», του είπε τότε ο φαλακρός Ann, και ξαναναποδογύρισε το φλιτζάνι αφαιρώντας το καπάκι. Του το ’δειξε: μέσα του ασημογυάλιζε αυλακωμένη μια πάχνη από διαφανή σωματίδια, σα διαμαντόσκονη. Ο τύπος έπιασε τώρα το φλιτζάνι και με τα δυό του χέρια κι άρχισε να «διαβάζει» εμβριθώς. Η προφητεία «Έχεις ξανοιχτεί σε αρκετά μονοπάτια, ταυτόχρονα», του είπε. «Έχεις επενδύσει στις εύκαμπτες οργανικές οθόνες της LG, στους μικρο-ελεγκτές αυτο-κίνησης αυτοκινήτων της ATMEL, στη μηχανή αποθησαύρισης δεδομένων από υπολογιστικά νέφη της ελληνικής νεοφυούς επιχείρησης Metanautix και στο Li-Fi ασύρματης διαδικτύωσης μέσω λαμπτήρων, του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου». Τράβηξε άλλη μια τζούρα από το ναργιλέ του, πήρε μια ανάσα και συνέχισε: «Οι πρώτες τρεις επενδύσεις πήγαν ήδη καλά: Η LG θα παρουσιάσει στη φετινή έκθεση CES 2016 οργανικές οθόνες που επιτέλους θα τυλίγονται σε ρολό, η Atmel εξαγοράσθηκε «με χρυσάφι» από τη βρετανική κατασκευάστρια αισθητήρων Dialog Semiconductor και η Microsoft αγόρασε μετά βαΐων και κλάδων τη Metanautix. Όμως, εσύ ανησυχείς για το μέλλον της ασύρματης διαδικτύωσης: να επιμείνεις στο Li-Fi ή να αλλάξεις άλογο;» Νέα τζούρα, νέα ανάσα. «Αν έβλεπα μπροστά μου μόνο τον μισό χρόνο, θα σου έλεγα να αποτραβηχτείς από το Li-Fi και να επενδύσεις στο νέο πρότυπο Wi-Fi που ετοιμάζει η Wi-Fi Alliance, το 802.11ah HaLow. Το HaLow εκπέμπει και στα 900 MHz – ξέχωρα από τις τωρινές ζώνες των 2,4 και 5 GHz – και φθάνει σχεδόν στην διπλάσια απόσταση από το σημερινό Wi-Fi, με κατανάλωση πολύ λιγότερης ενέργειας. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι θα επιτρέπει την αυτόματη σύνδεση κάθε ψηφιακής συσκευής, ακόμη και μέσα από τοίχους, κάνοντας το «Διαδίκτυο των Πάντων» επιτέλους πραγματικότητα. Ωστόσο…», είπε τώρα ζυγιάζοντας προσεκτικά τα λόγια του, «αυτό το όνειρο θα βρεθεί, από το δεύτερο μισό του χρόνου, αντιμέτωπο με μία παγκόσμια ψηφιακή εξέγερση». Με τη βοήθεια μίας ακόμη τζούρας εξήγησε: «Η κούρσα προς το Διαδίκτυο των Πάντων είναι στην ουσία τέσσερις μαραθώνιοι που συγκλίνουν στο ίδιο σημείο τερματισμού. Ο πρώτος είναι των πρωτοκόλλων διαδικτύωσης, όπως αυτά που ονοματίσαμε. Ο δεύτερος είναι των έξυπνων συσκευών κάθε μεγέθους, όπως τα αυτο-κινούμενα αυτοκίνητα ή τα ιπτάμενα ρομπότ. Ο τρίτος είναι της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία θα διαχειρίζεται τον απίστευτο όγκο δεδομένων που θα εκπορεύονται από όλα τα προηγούμενα. Και ο τέταρτος είναι αυτός του λογισμικού ασφάλειας που θα κληθεί να χτίσει ασπίδα προστασίας γι’ αυτόν τον υπερμεγέθη νέο κυβερνοχώρο. Στο διάβα αυτών των παράλληλων μαραθωνίων θα εμφανιστούν φέτος δύο μεγάλα εμπόδια. Το πρώτο θα προέλθει από τους πολιτικούς: Η αξιοποίηση του Διαδικτύου από τους τζιχαντιστές έχει ήδη καταρρακώσει κάθε έννοια ασφάλειας στον διαδικτυωμένο κόσμο μας. Επομένως, πολύ σύντομα οι κυβερνήσεις μας – από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη ως την Κίνα – θα υλοποιήσουν αυτό που πρωτοσυζητήθηκε πέρσι: θα πάρουν στα χέρια τους κάθε κώδικα επικοινωνίας, κάθε συσκευής». Έγλυψε τα χείλια του, κοιτάζοντας κατάματα τον συνομιλητή του. «Το επόμενο εμπόδιο θα προέλθει ακριβώς ως αντίδραση σε αυτό το νέο κύμα αστυνόμευσης. Ήδη, από τον Σεπτέμβριο 2015, δημοσιεύθηκε στη Γερμανία ένα μανιφέστο εξέγερσης κατά της υπό διαμόρφωση «παγκόσμιας ψηφιακής δικτατορίας». Και στις 2 Νοεμβρίου, στο πασίγνωστο περιοδικό Nature, εμφανίστηκε στα Αγγλικά το προοίμιο αυτής της εξέγερσης, διατυπωμένο από τον καθηγητή Υπολογιστικής Κοινωνιολογίας, Dirk Helbing, και τον ερευνητή του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης (ETH), Ευάγγελο Πουρνάρα. Αν διαβάσεις αυτό το κείμενο θα δεις ξεκάθαρα το επικείμενο της εξέγερσης: «Η παραδοχή ότι περισσότερα δεδομένα ισούνται με περισσότερη γνώση, δύναμη και επιτυχία δεν ευσταθεί», λέει. «Αν και ποτέ δεν είχαμε τόσες πολλές πληροφορίες, αντιμετωπίζουμε όλο και πιο επικίνδυνες παγκόσμιες απειλές, συμπεριλαμβανομένης της κλιματικής αλλαγής, της ασταθούς ειρήνης και της κοινωνικο-οικονομικής αστάθειας… Περίπου το 50% των σημερινών θέσεων εργασίας θα χαθούν μέσα στις επόμενες δύο δεκαετίες, όταν τις αναλάβουν υπολογιστές και ρομπότ. Αλλά, θα δούμε τα μακροοικονομικά οφέλη που θα δικαιολογούσαν τόσο μεγάλης κλίμακας δημιουργική καταστροφή;» Ξερόβηξε, καθαρίζοντας το λαιμό του. «Το άλλο μεγάλο ερέθισμα που θα μετατρέψει την αγωνία σε εξέγερση είναι η σμίξη ανθρώπινης και τεχνητής νοημοσύνης. Δηλαδή, οι επιστήμονες έχουν πλέον αποσαφηνίσει το σε ποιους τομείς η ανθρώπινη νοημοσύνη είναι αξεπέραστη και σε ποιους η τεχνητή αποδεικνύεται πιο παραγωγική. Έτσι, αυτό που τώρα προσπαθούν – και σταδιακά επιβάλλουν – είναι να διασυνδέσουν τη γνωστή «πληθοποριστική ανάλυση δεδομένων», που διεξάγεται από χιλιάδες μεμονωμένων χρηστών υπολογιστών (ερευνητών, κυρίως) σε όλο τον πλανήτη, με υπερυπολογιστές που τρέχουν προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης. Όταν σε αυτό το παιχνίδι μπουν οι κβαντικοί υπερυπολογιστές που τώρα δοκιμάζει η Google, τα αποτελέσματα θα είναι απίστευτα. Αλλά αυτά είναι που επίσης θα επιταχύνουν απροσμέτρητα τις εξελίξεις στην αυτοματοποίηση, άρα και στην απώλεια θέσεων εργασίας. Στο δεύτερο μισό του 2016, λοιπόν, θα αρχίσει να εκφράζεται η γενικευμένη αντίδραση των διαδικτυωμένων πολιτών, με πρώτο θύμα της οποιαδήποτε τεχνολογία θεωρηθεί στυλοβάτης της κεντρικής εξουσίας». «Άρα… πού να επενδύσω;», τον ρώτησε ο Γιάκ. «Να επενδύσεις στα άκρα του φάσματος επιβίωσης των ανθρώπων, σε ειρήνη ή σε πόλεμο», δήλωσε με αταραξία Πυθίας ο φαλακρός. «Δηλαδή;», έκανε ο Γιάκ με μάτι αγριεμένο. «Δηλαδή, να επιμείνεις στο Li-Fi», απάντησε ο φαλακρός. «Οι άνθρωποι χρειάζονται την απροβλημάτιστη επικοινωνία, όπου κι αν βρίσκονται, αλλά όχι τον έλεγχο τρίτων. Το νέο πρωτόκολλο Li-Fi, που μετεξέλιξε η εσθονική νεοφυής επιχείρηση Velmenni στο Ταλίν, τρέχει ήδη με 100πλάσια ταχύτητα του τωρινού Wi-Fi. Βάλε τα λεφτά σου εκεί. Αλλά και για το ενδεχόμενο γενικευμένου πολέμου, επένδυσε στα δύο νέα πανάλαφρα και υπερανθεκτικά υλικά που θα ντύσουν τα αυριανά αεροσκάφη, πλοία και άρματα μάχης: το ατσαλο-κεραμικό με το οποίο έφτιαξα το φλιτζάνι σου και το πυριτικό μαγνησιο-καρβίδιο που μόλις εφευρέθηκε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας (UCLA)». Ο Γιάκ έμεινε σιωπηλός για ένα λεπτό. Έπειτα, έβγαλε από το πορτοφόλι του άλλα δέκα εκατοσταδόλλαρα και τα έχωσε στον πέτρινο κουμπαρά. Ο φαλακρός τον κοίταξε έκπληκτος. «Ξέρεις… δεν ωφελεί να σου διαβάσω και δεύτερο καφέ», του είπε. «Δεν είναι για καφέ. Είναι για τ’ όνομά σου και για τη λίστα», απάντησε. «Δεν καταλαβαίνω», έκανε ο φαλακρός. Ο Γιάκ χαμογέλασε σαρδόνια. «Άκου», του είπε. «Ξέρω πολύ καλά γιατί κρύβεσαι πίσω από το ψευδώνυμο ANN TONY’s: το κατακάθι του καφέ που μου σέρβιρες απαρτίζεται από τα νανοσφαιρίδια που έχουν τα σαμπουάν απολέπισης και οι οδοντόκρεμες λεύκανσης. Απαγορεύονται ήδη στην Καλιφόρνια και, από σήμερα, σε όλες τις ΗΠΑ. Το θέμα όμως δεν είναι το κατά πόσον το χαρμάνι σου είναι νόμιμο. Το θέμα είναι ότι τα νανοσφαιρίδια αυτά αποκλείεται να σου προλέγουν το τεχνολογικό μέλλον. Σε πληρώνω λοιπόν διπλά για να μου λύσεις τη διπλή απορία: πώς σε λένε πραγματικά και από ποιες πηγές άντλησες τα όσα μου είπες. Σε διαβεβαιώνω πως ό,τι μου πεις θα μείνει μεταξύ μας». Ο φαλακρός γέλασε πνιχτά και κούνησε το κεφάλι του. «Εντάξει», είπε τελικά, «μου αρέσεις. Το λοιπόν, θα σου τα πω με έναν όρο: να μου πεις κι εσύ το πραγματικό σου όνομα. Είσαι, πάντως, σίγουρα Εβραίος. Έτσι δεν είναι;» Ήταν η σειρά του άλλου να βάλει τα γέλια. «Δεκτός ο όρος», είπε. «Ξεκίνα πρώτος». Ο φαλακρός τράβηξε μια πραγματικά απολαυστική τζούρα από το ναργιλέ του και είπε: «Το ANN TONY’s δεν είναι ψευδώνυμο. Είναι το όνομά μου: Αντώνης. Αντώνης Λεκόπουλος. Είμαι Έλληνας. Το δικό σου τώρα». Ο Γιάκ Σφάκ ξεκαρδίστηκε μέχρι δακρύων. Όταν κάποτε σταμάτησε, του απάντησε ήρεμα: «Γιακουμής Σφακιανάκης. Από την Κρήτη φυσικά». Ο Antony’s έμεινε μαρμαρωμένος, με το ναργιλέ μετέωρο. Όταν συνήλθε, πήγε στον υπολογιστή του, ανέλκυσε ένα αρχείο με διαδικτυακές διευθύνσεις και το ταχυδρόμησε στο e-mail του πελάτη του. Έπειτα άνοιξε τη βιτρίνα με τα ποτά, πήρε ένα μπουκάλι τσικουδιάς και δυό ποτήρια και επέστρεψε. Κάθισε, ποτίζοντάς τα. «Καλή μας χρονιά, πατριώτη!» Η λίστα του ANN TONY’s www.i4u.com/2016/01/102409/ces-2016-lg-unveils-18-inch-rollable-oled-display http://fortune.com/2015/12/18/microsoft-metanautix-data-acquisition/ www.dialog-semiconductor.com/content/dialog-semiconductor-acquire-atmel-46-billion http://fortune.com/2016/01/04/wifi-halow/ www.nature.com/news/society-build-digital-democracy-1.18690 www.technologyreview.com/view/538101/the-emerging-science-of-human-computation/ www.washingtonpost.com/sf/national/2015/12/27/aianxiety/ www.nytimes.com/2015/12/11/science/an-advance-in-artificial-intelligence-rivals-human-vision-abilities.html www.iflscience.com/technology/li-fi-internet-could-be-100-times-faster-wi-fi-0 http://kfor.com/2016/01/02/president-obama-bans-microbeads/ www.sciencemag.org/content/351/6268/58 http://newsroom.ucla.edu/releases/ucla-researchers-create-exceptionally-strong-and-lightweight-new-metal http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=766860

Διαστημικά σκάφη φτιαγμένα σε… εκτυπωτή! Ερευνητές στις ΗΠΑ κατάφεραν για πρώτη φορά να δημιουργήσουν «σκληρά» κεραμικά αντικείμενα διαφόρων σχημάτων. Η εξέλιξη θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική αφού τέτοια κεραμικά αντικείμενα μπορούν χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή διαφόρων ειδών συσκευών ακόμη και στην κατασκευή υπερηχητικών αεροσκαφών και διαστημικών σκαφών. Τα κεραμικά αντικείμενα διαθέτουν πολλές χρήσιμες ιδιότητες αφού έχουν εξαιρετική αντοχή και αντίσταση στην διάβρωση, την τριβή και τις υψηλές θερμοκρασίες. Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν ήταν καθόλου εύκολο να κατασκευάζονται κεραμικά αντικείμενα σε περίπλοκα σχήματα (κυλινδρικά, σπειροειδή, κυψελοειδή κ.α) ή σε όποιο άλλο επιθυμητό από ένα κατασκευαστή σχήμα. Ερευνητές των εργαστηρίων HRL στο Μαλιμπού της Καλιφόρνια κατάφεραν να αναπτύξουν τεχνολογία τρισδιάστατης εκτύπωσης με την οποία κατάφεραν να δημιουργήσουν κεραμικά αντικείμενα με περίπλοκη μορφή. «Η τρισδιάστατη εκτύπωση είναι μια πολύ σημαντική νέα τεχνολογία αλλά μέχρι σήμερα τα υλικά που είχαν καταφέρει οι ερευνητές να εκτυπώσουν δεν ήταν υψηλής απόδοσης μηχανικά υλικά. Θελήσαμε να αναπτύξουμε τεχνολογία τρισδιάστατης εκτύπωσης κεραμικών αντικειμένων υψηλής ανθεκτικότητας» αναφέρει ο Τομπάιας Σέντλερ, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Οι ερευνητές δημοσιεύουν το επίτευγμα τους στην επιθεώρηση «Science» και αναφέρουν στο σχετικό άρθρο ότι είναι ακόμη στα πρώτα βήματα της ανάπτυξης της τεχνολογίας και εκτιμούν ότι θα χρειαστούν περίπου πέντε έτη ώστε να εκτυπωθεί το πρώτο κεραμικό αντικείμενο που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη βιομηχανία. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=766233 Το διάστημα είναι το μέλλον της ανθρωπότητας. Τελικά είμαστε ή όχι μόνοι στο Σύμπαν;

Η ακτινογραφία του γαλαξία της Ανδρομέδας. Ο σπειροειδής γαλαξίας της Ανδρομέδας (ή Μ31) είναι ο μεγαλύτερος από τους γειτονικούς μας γαλαξίες. Απέχει περίπου 2,5 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Μάλιστα τυχαίνει να είναι το πιο μακρινό αντικείμενο που είναι ορατό με γυμνό μάτι στον νυχτερινό ουρανό. Όμως, από έναν γαλαξία δεν εκπέμπεται μόνο ορατό φως, αλλά όλα τα μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, μεταξύ αυτών και οι ακτίνες Χ. To NuSTAR (Nuclear Spectroscopic Telescope Array) είναι διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ της NASA. Ένας από τους βασικούς στόχους της αποστολής του είναι η μελέτη των μαύρων τρυπών που βρίσκονται στα κέντρα των γαλαξιών. Έτσι, το διαστημικό τηλεσκόπιο NuStar ανίχνευσε 40 ισχυρές πηγές ακτίνων Χ που βρίσκονται στον γαλαξία της Ανδρομέδας. Πρόκειται για μαύρες τρύπες ή αστέρες νετρονίων που «καταπίνουν» τον αστρικό τους σύντροφο. To υλικό που παγιδεύεται στην έλξη τους θερμαίνεται και εκπέμπει ακτίνες Χ, πριν εξαφανιστεί για πάντα. Οι «ακτινογραφίες» του NuStar, είναι η ανίχνευση αυτών των ακτίνων Χ και ρίχνουν φως στο τι συμβαίνει σ’ αυτά τα «δυαδικά» συστήματα. Ιδού η «ακτινογραφία» του γαλαξία Ανδρομέδα από το NuStar: http://physicsgg.me/2016/01/05/%ce%b7-%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b4%cf%81%ce%bf%ce%bc/

Η πιο σφοδρή καταιγίδα στο Ηλιακό Σύστημα (video) Έχει έκταση ίση με αυτή της Γης, οι κεραυνοί ξεσπούν ο ένας μετά τον άλλο κάθε λίγα δευτερόλεπτα με την ισχύ τους να είναι δέκα χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή των κεραυνών στον πλανήτη μας. Οι επιστήμονες μελετούν εδώ και πολύ καιρό την θύελλα και με την βοήθεια του διαστημικού σκάφους Cassini που εξερευνά τον Κρόνο και τα φεγγάρια του, εντόπισαν νέα ενδιαφέροντα στοιχεία. Την ονόμασαν «Λευκή» καταιγίδα επειδή τα νέφη που δημιουργούνται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας εκεί όπου μαίνεται η καταιγίδα έχουν έντονο και λαμπρό λευκό χρώμα. Ένα έτος του Κρόνου αντιστοιχεί σε 29,5 γήινα και οι επιστήμονες γνώριζαν ότι κατά μέσο όρο μια φορά μέσα στο Κρόνιο έτος κάνει την εμφάνιση της μεγάλη σφοδρή καταιγίδα. http://www.pronews.gr/portal/20160105/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CF%86%CE%BF%CE%B4%CF%81%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%B3%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-video

Το λιώσιμο των παγετώνων επιβραδύνει την περιστροφή της Γης. Καναδοί επιστήμονες που μελετούν τον πυρήνα της Γης ανακάλυψαν ότι η άνοδος της στάθμης των ωκεανών επιβραδύνει την περιστροφή της. Το νερό από τους λιωμένους παγετώνες προκαλεί όχι μόνο την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, αλλά μετακινεί επίσης μάζα από τους πόλους προς τον ισημερινό, γεγονός που επιβραδύνει την περιστροφή της Γης, ενώ η βαρυτική έλξη της Σελήνης συμβάλλει επίσης στην επιβράδυνση. «Κατά τα τελευταία 3000 χρόνια, ο πυρήνας της Γης έχει επιταχυνθεί λίγο, ενώ ο μανδύας με την επιφάνεια έχουν επιβραδυνθεί», αναφέρει ο Ματιέ Ντέμπερι, καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν στην έρευνά τους το παράδειγμα ενός αθλητή του καλλιτεχνικού πατινάζ που χαμηλώνει τα χέρια του στο κέντρο του σώματός του, προκειμένου να μειώσει την ταχύτητα περιστροφής του. Ως συνέπεια της επιβράδυνσης της περιστροφής της Γης, αυξάνεται σταδιακά το μήκος της ημέρας. Μάλιστα σε έναν αιώνα από τώρα, το μήκος μιας ημέρας θα έχει αυξηθεί κατά 1,7 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Αυτός ο αριθμός δεν ακούγεται υψηλός, αλλά σύμφωνα με τον Ντέμπερι πρόκειται για ένα συσσωρευτικό παράγοντα του οποίου η σημασία αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου. Κατανοώντας τη συνδυαστική επίδραση αυτών των παραγόντων, οι ερευνητές μπορούν να προβλέψουν την άνοδο της στάθμης της θάλασσας μέχρι το τέλος του 21ου αιώνα. «Αυτό μπορεί να βοηθήσει, για παράδειγμα, στην καλύτερη προετοιμασία των παράκτιων πόλεων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής», δήλωσε ο Ντέμπερι. «Η καλύτερη πρόβλεψη μπορεί να σημαίνει διαφορά δισεκατομμυρίων δολαρίων σε υποδομές», πρόσθεσε. http://www.naftemporiki.gr/story/1050264/to-liosimo-ton-pagetonon-epibradunei-tin-peristrofi-tis-gis

Πόσο μεγάλες σε μέγεθος είναι οι ηλιακές εκρήξεις συγκριτικά με τη Γη (video) Οι ηλιακές εκρήξεις είναι πίδακες διάπυρου υλικού που δημιουργούνται κατά την απελευθέρωση ενέργειας που έχει παγιδευτεί σε μαγνητικά πεδία πάνω από τις λεγόμενες μαύρες κηλίδες του Ήλιου. Το φαινόμενο συνοδεύεται από εκπομπή ισχυρής ακτινοβολίας και φορτισμένων σωματιδίων που ταξιδεύουν με πολύ μεγάλες ταχύτητες. Το βίντεο που ακολουθεί δείχνει το μέγεθος μιας συνηθισμένης ηλιακής έκρηξης σε σύγκριση με το μέγεθος του πλανήτη μας, προκαλώντας δέος! http://www.pronews.gr/portal/20160105/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%BC%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%AE%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-video

NEOCam: O κυνηγός απειλητικών αστεροειδών. Εδώ και λίγο καιρό η NASA δημιούργησε ένα ακόμη ερευνητικό πρόγραμμα το οποίο ονόμασε Discovery. Οι επιτελείς του προγράμματος θα μελετήσουν συνολικά πέντε προτάσεις νέων διαστημικών αποστολών θα δώσουν κάποια αρχική χρηματοδότηση σε κάποιες εξ αυτών και ανάλογα με την πρόοδο τους τελικά θα επιλέξουν ποια τελικά θα υλοποιηθεί. Από τις προτάσεις του προγράμματος εκείνη που συγκεντρώνει αυτή τη στιγμή τα φώτα της δημοσιότητας είναι η κατασκευή ενός νέου διαστημικού τηλεσκοπίου. Το NEOCam όπως ονομάζεται αυτό το τηλεσκόπιο θα έχει αποκλειστική αποστολή τον εντοπισμό δυνητικά απειλητικών διαστημικών σωμάτων για τη Γη. Με απλά λόγια το τηλεσκόπιο θα αναζητά αστεροειδείς που η τροχιά τους θα μπορούσε κάποια στιγμή ή υπό προϋποθέσεις να τους φέρει πολύ κοντά στη Γη. Το NEOCam θα κοιτάζει στο υπέρυθρο του φάσματος και έτσι θα μπορεί να εντοπίσει εκατοντάδες χιλιάδες ή και μερικά εκατομμύρια διαστημικούς βράχους που θα μπορούσαν να γίνουν επικίνδυνοι για τον πλανήτη μας. Εχει διαπιστωθεί ότι πολύ μεγάλοι αστεροειδείς όπως αυτός που πιστεύεται ότι οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων δεν μας απειλούν στο ορατό μέλλον. Ομως και μικρομεσαίου μεγέθους αστεροειδείς αν πέσουν στον πλανήτη μας μπορεί να προκαλέσουν πολύ μεγάλες καταστροφές. Για αυτό και η χαρτογράφηση του συνόλου των απειλητικών διαστημικών σωμάτων θεωρείται πολύ σημαντική. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=766547

Οι μαύρες τρύπες δεν έχουν μόνο καταστροφική φύση αλλά και δημιουργική. Οι μαύρες τρύπες είναι γνωστές στους αστρονόμους για την ιδιότητά τους να καταστρέφουν την ύλη, τη στιγμή που θα έρθει σε επαφή με αυτήν, «καταβροχθίζοντας» πλανήτες και αστέρια. Τώρα, όμως, η επιστημονική κοινότητα παρατήρησε δύο τεράστια κύματα αερίων που προέρχονται από την μεγάλη μαύρη τρύπα στο κέντρο του μικρού γαλαξία, NGC 5195, 26 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Αυτή είναι μία από τις μεγαλύτερες μαύρες τρύπες κοντά στη Γη, η οποία έχει επιδείξει τέτοια δραστηριότητα. Η επιστημονική ομάδα που κατέγραψε το φαινόμενο θεωρεί ότι αποτελεί αποτέλεσμα της «συνάντησης» του γαλαξία NGC 5195 με όμορο. Η ενέργεια που προκλήθηκε από την ξαφνική και μαζική εισροή αερίων στην μαύρη τρύπα είχε ως αποτέλεσμα την εκπομπή τους, η οποία, είχε ως αποτέλεσμα την εκροή τεράστιας ποσότητας ύλης, ικανής να αποτελέσει τη βάση δημιουργίας νέων αστεριών. «Όπως διαπιστώσαμε, οι μαύρες τρύπες μπορούν και να ρευτούν, μετά το γεύμα τους», δήλωσε με παιγνιώδη διάθεση ο Έρικ Σκλέγκελ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. «Η παρατήρησή μας είναι πολύ σημαντική καθώς παρόμοια φαινόμενα ενδέχεται να συνέβησαν πολύ συχνά κατά την περίοδο σχηματισμού των γαλαξιών». Η Μαρί Μαχασέκ, μέλος της ομάδας, θεωρεί ότι η παρατήρηση του φαινομένου αλλάζει την οπτική μας σχετικά με την φύση των σκοτεινών οπών. «Μπορεί να ευθύνονται για το σχηματισμό άστρων. Μας δείχνει ότι οι μαύρες τρύπες δεν έχουν μόνο καταστροφική φύση αλλά και δημιουργική». H επιστημονική ομάδα παρουσίασε την έρευνά της στην 227η συνάντηση της Αμερικανικής Κοινότητας Αστρονόμων και αποκάλυψε ότι το φαινόμενο συνέβη πριν από μερικά εκατομμύρια χρόνια, μέχρι να φτάσει στον πλανήτη μας. http://www.pronews.gr/portal/20160106/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B1-%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%84%CF%81%CF%8D%CF%80%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%86%CF%8D%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE

Πώς είναι να πετάς σε τροχιά γύρω από την Γη; Δείτε ένα εκπληκτικό time-lapse που τραβήχτηκε από την πρόσοψη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού ενώ βρίσκεται σε τροχιά γύρω από την Γη κατά τη διάρκεια της νύχτας. Το βίντεο ξεκινάει πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό και συνεχίζει πάνω από την Βόρεια και Νότια Αμερική, λίγο πριν δει το φως της ημέρας κοντά στην Ανταρκτική. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι ορατές αρκετές πόλεις και χώρες, ενώ εντυπωσιάζουν οι αστραπές που φαίνονται σε διάφορα σημεία καθώς και η Ιονόσφαιρα (λεπτή κίτρινη γραμμή)… http://www.pronews.gr/portal/20160104/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%AC%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%B9%CE%AC-%CE%B3%CF%8D%CF%81%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B3%CE%AE-video Δείτε την γη μέσα από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό- Το «δωμάτιο» με την πιο υπέροχη θέα... Θέα που κόβει την ανάσα απολαμβάνουν οι αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, που κάνει έναν πλήρη κύκλο γύρω από τη Γη 16 φορές την ημέρα. Οι φωτογραφίες τους αφενός αποτυπώνουν σημαντικά μετεωρολογικά φαινόμενα της χρονιάς που πέρασε αφετέρου μας προσφέρουν και μια μοναδική οπτική της Γης που δεν θα μπορούσαμε να δούμε αλλιώς. Σε κάποιες φωτογραφίες αποτυπώνεται η εντυπωσιακή δύναμη καταστροφικών καταιγίδων, τυφώνων ή και αμμοθυελλών και σε άλλες το εκπληκτικό θέαμα φαινομένων όπως το Βόρειο Σέλας. Πολλές από τις παρακάτω φωτογραφίες έβγαλε ο αστροναύτης της NASA Scott Kelly που έχει ήδη περάσει τα 2/3 του έτους που πρόκειται να περάσει στο διάστημα, παρέα με τον Ρώσο κοσμοναύτη Mikhail Kornienko. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός περιστρέφεται γύρω από τη Γη κάθε 93 λεπτά. 1.Καταιγίδα με φόντο τον Milky Way 2.Το Βόρειο Σέλας από τη Σκανδιναβία 3.Ο κυκλώνας Bansi καθώς κατευθυνόταν προς τη Μαδαγασκάρη, τον Ιανουάριο 4.Τεράστια ιχθυοτροφεία στην Κίνα 5.Η ατόλη Manikiki στα νησιά Κουκ 6.Μπαχάμες 7.Η άρδευση παράγει... γεωμετρία στην Μπαΐα της Βραζιλίας 8.Σιέρα Νεβάδα 9.Ιμαλάια 10.Αμμοθύελλα πάνω από την έρημο Γκόμπι 11.Η όαση της Σίβα στην Αίγυπτο 12.Το Σογιούζ «δεμένο» στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και στο φόντο η Γη. http://www.pronews.gr/portal/20160104/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B3%CE%B7-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%C2%AB%CE%B4%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%BF%C2%BB-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%85%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%B7

Ρωσικό σχέδιο για πιθήκους στον Άρη προκαλεί αντιδράσεις. Με διαδηλώσεις έξω από ρωσικές πρεσβείες απειλεί η οργάνωση για τα δικαιώματα των ζώων PETA, έπειτα από ανεπιβεβαίωτες αναφορές ότι η Ρωσία εκπαιδεύει πιθήκους για αποστολή στον Άρη. Τέσσερις μακάκοι εκπαιδεύονται ήδη για το ταξίδι στο Ινστιτούτο Βιολογικών Προβλημάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, αναφέρει το Space.com. Η αποστολή προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2017 και το ταξίδι μέχρι τον Άρη θα διαρκούσε έξι μήνες. Παραμένει όμως άγνωστο αν υπάρχει πρόβλεψη για επιστροφή των πειραματόζωων στη Γη. Η PETA, γνωστή για τις ακτιβιστικές δράσεις της, «έστειλε επιστολή στον Ιγκόρ Κομάροφ, επικεφαλής της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος, ζητώντας να ακυρωθεί η ατυχής αποστολή» δήλωσε η Χάριετ Μπάρκλεϊ, εκπρόσωπος της οργάνωσης στην Ευρώπη. «Δεν υπάρχει λόγος να επιστρέψουμε στις μαύρες μέρες της διαστημικής εξερεύνηση, όταν σκύλοι και πρωτεύοντα θηλαστικά έβρισκαν φρικτό θάνατο» είπε. «Η Λάικα, το ημίαιμο χάσκι που ταξίδεψε στο Διάστημα με τον Sputnik 2 της τότε Σοβιετικής Ένωσης, πέθανε από θερμοπληξία και πανικό εντός λίγων ωρών από την εκτόξευση. Άλλα ζώα που ταξίδεψαν στο Διάστημα πέθαναν από ασφυξία, πάγωσαν ή κάηκαν κατά την επιστροφή» εξήγησε. Στην επιστολή της προς τον Κομάροφ, η PETA επισημαίνει ότι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη δεν στέλνουν πλέον ζώα στο Διάστημα, ενώ και η Κίνα εστιάζεται στις μη επανδρωμένες, ρομποτικές αποστολές. «Θα οργανώσουμε εντυπωσιακές διαδηλώσεις σε ρωσικές πρεσβείες σε όλο τον κόσμο καλώντας τους υποστηρικτές μας σε όλο τον κόσμο να στείλουν το μήνυμα ότι τα ζώα δεν είναι αστροναύτες» προειδοποίησε η Μπάρκλεϊ. Το 2013, το Ιράν είχε ανακοινώσει ότι έστειλε για δεύτερη φορά πίθηκο στο Διάστημα. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, ο ισχυρισμός αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία στη Δύση. Είναι εξάλλου αμφίβολο το κατά πόσο η Ρωσία θα εκτοξεύσει αποστολή στον Άρη το 2017, δεδομένου ότι η διαστημική βιομηχανία της αντιμετωπίζει τεχνικά προβλήματα και υποχρηματοδοτείται. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500049584

Τι είναι τελικά η Μεγάλη Έκρηξη; «…Έχουμε πλέον ωθήσει το σύνορο της γνώσης μας 14 δισεκατομμύρια χρόνια πίσω στο παρελθόν, σε μια εποχή όπου ολόκληρο το Σύμπαν μας ήταν ένας φλεγόμενος αντιδραστήρας θερμής σύντηξης. Όταν λέω ότι πιστεύω στην υπόθεση της Μεγάλης Έκρηξης, εννοώ ότι είμαι πεπεισμένος γι’ αυτήν αλλά τίποτε παραπάνω. Η Υπόθεση της Μεγάλης Έκρηξης: Ό,τι μπορούμε να παρατηρήσουμε ήταν κάποτε θερμότερο από τον πυρήνα του Ήλιου, και διαστελλόταν τόσο γρήγορα ώστε να διπλασιάσει το μέγεθός του μέσα σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο. Πρόκειται σίγουρα για μια αρκετά μεγάλη έκρηξη ώστε να μπορούμε να την αποκαλούμε Μεγάλη, με κεφαλαίο Μ. Προσέξτε, ωστόσο, ότι ο ορισμός μου είναι αρκετά συντηρητικός και δεν λέει απολύτως τίποτε για το τι συνέβαινε πριν από αυτήν. Για παράδειγμα, από την υπόθεση δεν προκύπτει ότι εκείνη τη στιγμή το Σύμπαν μας είχε την ηλικία ενός δευτερολέπτου, ή ότι ήταν για πάντα απείρως πυκνό ή ότι προήλθε από κάποιο είδος ανωμαλίας όπου καταρρέουν τα μαθηματικά μας. Το ερώτημα Διαθέτουμε ενδείξεις υπέρ της ύπαρξης του σημείου ανωμαλίας (ιδιομορφία) της Μεγάλης Έκρηξης; έχει μια πολύ απλή απάντηση: Όχι! Δίχως άλλο, αν επεκτείνουμε τις εξισώσεις του Φρίντμαν όσο το δυνατόν πίσω στο χρόνο, αυτές καταρρέουν σε μια ανωμαλία άπειρης πυκνότητας ένα περίπου δευτερόλεπτο πριν από τη πυρηνοσύνθεση της Μεγάλης Έκρηξης – όμως, σύμφωνα με τη θεωρία της κβαντικής μηχανικής η συγκεκριμένη επέκταση καταρρέει πριν φτάσουμε στην ανωμαλία. Νομίζω πως είναι σημαντικό να διακρίνουμε ανάμεσα σε αυτό για το οποίο διαθέτουμε βάσιμες ενδείξεις και σ’ εκείνο που παραμένει άκρως υποθετικό. Και η αλήθεια είναι πως μολονότι διαθέτουμε ορισμένες συναρπαστικές θεωρίες και νύξεις για το τι συνέβη νωρίτερα, στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε, προς το παρόν τουλάχιστον, τίποτε. Αυτό είναι το σύνορο της τωρινής γνώσης μας. Για την ακρίβεια, δεν γνωρίζουμε ακόμη μετά βεβαιότητας αν το Σύμπαν μας είχε αρχή, ή αν πριν από τη πυρηνοσύνθεση της Μεγάλης Έκρηξης έζησε μια ολόκληρη αιωνιότητα κάνοντας πράγματα που δεν κατανοούμε. Κοντολογίς, έχουμε σήμερα επεκτείνει το σύνορο της γνώσης μας πολύ πίσω στον χρόνο, αποκαλύπτοντας την κοσμική ιστορία που προσπάθησα να σκιαγραφήσω στην εικόνα που ακολουθεί. Aν και ξέρουμε ελάχιστα για την αρχή του σύμπαντος, γνωρίζουμε πολύ καλά το τι έγινε στη συνέχεια κατά τα επόμενα 14 δισεκατομμύρια έτη. Καθώς το σύμπαν μας διαστελλόταν και ψυχόταν, τα κουάρκ ενώθηκαν σχηματίζοντας πρωτόνια (πυρήνες Υδρογόνου) και νετρόνια, τα οποία με τη σειρά τους συντήχθηκαν σε πυρήνες Ηλίου. Στη συνέχεια αυτοί οι πυρήνες σχημάτισαν άτομα συλλαμβάνοντας ηλεκτρόνια, και η βαρύτητα συγκέντρωσε αυτά τα άτομα στους γαλαξίες, τα άστρα και τους πλανήτες που παρατηρούμε σήμερα Ένα εκατομμύριο χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, ο χώρος κατακλυζόταν από ένα σχεδόν ομοιόμορφο διαφανές αέριο. Αν ξετυλίγαμε την κοσμική ιστορία αντιστρόφως στον χρόνο, θα βλέπαμε το αέριο να γίνεται σταδιακά θερμότερο και τα άτομα να συγκρούονται μεταξύ τους όλο και πιο έντονα, έως ότου αρχίσουν να διασπώνται σε ατομικούς πυρήνες και ελεύθερα ηλεκτρόνια – δηλαδή, σε πλάσμα. Έπειτα θα βλέπαμε τα άτομα ηλίου να συγκρούονται και να διασπώνται σε πρωτόνια και νετρόνια τα οποία, στη συνέχεια, επίσης θα συγκρούονταν και θα διασπώνταν στα δομικά συστατικά τους, τα κουάρκ. Κατόπιν θα διασχίζαμε το σύνορο της γνώσης μας και θα εισερχόμασταν στην επικράτεια της επιστημονικής εικασίας…» Απόσπασμα από το βιβλίο του Max Tegmark, «ΤΟ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ ΜΑΣ«, Εκδόσεις Τραυλός http://www.travlos.gr/Goitia_gnosis/to_mathimatiko_sympan.htm http://physicsgg.me/2016/01/01/%cf%84%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%b7-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%b7-%ce%ad%ce%ba%cf%81%ce%b7%ce%be%ce%b7/ Ολόκληρο το σύμπαν σε μια εικόνα. Μια λογαριθμική αναπαράσταση του σύμπαντος από τον Pablo Carlos Budassi. Ο Ήλιος, η Γη και οι υπόλοιποι πλανήτες βρίσκονται στο μέσον της εικόνας. Ακολουθούν ο Γαλαξίας μας, οι κοντινοί μας γαλαξίες, όπως η Ανδρομέδα, πιο απομακρυσμένοι γαλαξίες, ο υπόλοιπος κοσμικός ιστός, και στο όριο κοσμική ακτινοβολία των μικροκυμάτων και ο αδιαφανής τοίχος του πλάσματος υδρογόνου που τη δημιούργησε, όταν το Σύμπαν μας είχε ηλικία μόνο 400.000 χρόνια. http://physicsgg.me/2016/01/05/%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd-%cf%83%ce%b5-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b1/

A.Αδαμαντίδης: Ο Έλληνας που ανακάλυψε το βιολογικό μηχανισμό που είναι υπεύθυνος για τη γρήγορη αφύπνιση του εγκεφάλου. Βιολογικό μηχανισμό που είναι υπεύθυνος για τη γρήγορη αφύπνιση του εγκεφάλου από τον ύπνο ή την αναισθησία ανακάλυψε επιστημονική ομάδα στην Ελβετία με επικεφαλής τον ελληνικής καταγωγής ερευνητή, Αντώνη Αδαμαντίδη. Πιο συγκεκριμένα, η ανακάλυψη μπορεί να οδηγήσει μελλοντικά σε νέες θεραπείες για τις διαταραχές του ύπνου, καθώς και για την επαναφορά της συνείδησης σε ασθενείς-φυτά. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Αντώνη Αδαμαντίδη του Τμήματος Κλινικών Ερευνών του Πανεπιστημίου της Βέρνης και του Τμήματος Νευρολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της ίδιας πόλης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης Nature Neuroscience. Σύμφωνα με το Ellines.com, η ποιότητα και η διάρκεια του ύπνου θεωρούνται πρόωρος δείκτης για πολλές νευρολογικές διαταραχές (Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον, σχιζοφρένεια κ.α.), καθώς και για άλλες παθήσεις (καρδιολογικές, μεταβολικές, ορμονικές κ.α.). Το 10% έως 20% των ανθρώπων στις ανεπτυγμένες χώρες πάσχουν από χρόνια προβλήματα ύπνου, ενώ σχεδόν όλοι οι άνθρωποι βιώνουν τέτοια προβλήματα, ιδίως αϋπνία, σε κάποια περίοδο στη ζωή τους. Οι επιστήμονες διεξάγουν πειράματα και κλινικές δοκιμές για να καταλάβουν καλύτερα με ποιους τρόπους τα εγκεφαλικά (νευρωνικά) «κυκλώματα» ελέγχουν τον κύκλο ύπνου-αφύπνισης, καθώς και τη συνείδηση. Η ομάδα του Αδαμαντίδη εντόπισε ένα άγνωστο έως τώρα κύκλωμα στον εγκέφαλο των πειραματόζωων (ποντικιών), το οποίο προκαλεί ταχεία ενεργοποίηση της κατάστασης αφύπνισης, ενώ αντίστροφα, όταν αυτό το κύκλωμα μπλοκάρεται, τότε ο ύπνος γίνεται πιο βαθύς. http://www.pronews.gr/portal/20160104/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/a%CE%B1%CE%B4%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%BF-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%B7%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CF%85%CE%BD%CE%BF%CF%82

Τέσσερα νέα στοιχεία προστίθενται στον Περιοδικό Πίνακα. Τα βιβλία Χημείας σε όλο τον κόσμο θα πρέπει να αλλάξουν: η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) αναγνώρισε και επίσημα τέσσερα νέα χημικά στοιχεία, με τα οποία συμπληρώνεται η έβδομη γραμμή του Περιοδικού Πίνακα. Και τα τέσσερα είναι στοιχεία «βαρέων βαρών» με ατομικούς αριθμούς 113, 115, 117 και 118. Ο ατομικός αριθμός -ο αριθμός των πρωτονίων που υπάρχουν στον πυρήνα κάθε στοιχείου- είναι το βασικό κριτήριο για την κατάταξη των στοιχείων στον Περιοδικό Πίνακα της Χημείας. To πρώτο στοιχείο του πίνακα είναι το υδρογόνο, του οποίου ο πυρήνας έχει ένα πρωτόνιο, ενώ το βαρύτερο στοιχείο που απαντάται στη Γη είναι το ουράνιο, με ατομικό αριθμό 92. Ακόμα βαρύτερα στοιχεία μπορούν να παραχθούν στο εργαστήριο από τη σύγκρουση ελαφρύτερων στοιχείων, είναι όμως ασταθή και διασπώνται σε ελαφρύτερα στοιχεία. Σε γενικές γραμμές, όσο βαρύτερο είναι ένα τεχνητό στοιχείο τόσο λιγότερο ζει. Το βαρύτερο γνωστό στοιχείο είναι το 118, το οποίο μόλις αναγνωρίστηκε επίσημα από την IUPAC. Οι πρώτες αναφορές για τη δημιουργία του ήρθαν το 1999, αποδείχθηκε όμως ότι ήταν κατασκευασμένες. Η πατρότητα της πραγματικής ανακάλυψης αποδίδεται τώρα σε ερευνητές του Εθνικού Εργαστηρίου «Λόρενς Λίβερμορ» στις ΗΠΑ και του Κοινού Ινστιτούτου Πυρηνικής Έρευνας της Ρωσίας, οι οποίοι έχουν δικαίωμα να το ονομάσουν επίσημα. Τα ίδια ερευνητικά ινστιτούτα, μαζί με το Εθνικό Εργαστήριο του Όουκ Ριτζ στις ΗΠΑ, δημιούργησαν και τα νέα στοιχεία 115 και 117. Το ελαφρύτερο νέο στοιχείο 113 ανακαλύφθηκε στο Ινστιτούτο RIKEN της Ιαπωνίας και είναι το πρώτο που θα βαφτιστεί επίσημα από επιστήμονες στην Ασία. Επιστήμονες σε όλο τον κόσμο εργάζονται ήδη για τη δημιουργία των στοιχείων 119 και 120, αν και με την αύξηση του ατομικού αριθμού η προσπάθεια γίνεται όλο και δυσκολότερη. Ωστόσο οι μελέτες που οδήγησαν στην ανακάλυψη των τεσσάρων νέων στοιχείων προσέφεραν μια ενθαρρυντική ένδειξη: δεν αποκλείεται να υπάρχουν ακόμα βαρύτερα στοιχεία που παραμένουν σταθερά για περισσότερο χρόνο, κάτι που θα διευκόλυνε την ανίχνευσή τους. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500049554

Ο πύραυλος που επέστρεψε από το Διάστημα «έτοιμος να εκτοξευτεί και πάλι» Ο επιχειρηματίας Έλον Μασκ, της αμερικανικής Space Χ, ανακοίνωσε ότι ο πύραυλος Falcon 9, που προσεδαφίστηκε επιτυχώς μετά από αποστολή στο Διάστημα, είναι άθικτος και «έτοιμος να εκτοξευτεί και πάλι». Στις 22 Δεκεμβρίου ο συγκεκριμένος πύραυλος έθεσε σε τροχιά 11 τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και μετά επέστρεψε με επιτυχία στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ. Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, ο Έλον Μασκ ανέβασε στο Instagram φωτογραφία του πυραύλου στο σιλό του, συμπληρώνοντας ότι δεν βρέθηκε καμία βλάβη σε αυτόν και είναι έτοιμος να χρησιμοποιηθεί εκ νέου. Falcon 9 back in the hangar at Cape Canaveral. No damage found, ready to fire again. A photo posted by Elon Musk (@elonmusk) on Dec 31, 2015 at 4:18pm PST Αν και ο ιδιοκτήτης της Space Χ έχει δηλώσει ότι δεν θα χρησιμοποιήσει ξανά τον πύραυλο που πέτυχε την ιστορική κάθετη προσεδάφιση (μάλλον θα βρει μία θέση σε κάποιο μουσείο), το επίτευγμά του δείχνει πόσο δραστικά μπορεί να μειωθεί το κόστος των διαστημικών αποστολών. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο Falcon 9 κοστίζει 60 εκατομμύρια δολάρια να κατασκευαστεί και μόλις 200.000 δολάρια για να ανεφοδιαστεί! Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500049170 Η Ρωσία ξεπερασε τις ΗΠΑ το 2015 στο χώρο των εκτοξεύσεων στο διάστημα. Το 2015, η Ρωσία πραγματοποίησε 29 εκτοξεύσεις στο διάστημα, δήλωσαν εκπρόσωποι της Roscosmos. "Το 2015, η Ρωσία πραγματοποίησε 29 εκτοξεύσεις πυραύλων φορέων. Οι 18 εκτοξεύσεις έγιναν από το Διαστημικό Κέντρο Μπαϊκονούρ, 3 από το Διαστημικό Κέντρο της τη Γουιάνας, μια από το Dombarovsky και 7 εκτοξεύσεις έγιναν από το Διαστημικό Κέντρο του Πλεσέτσκ", αναφέρει η έκθεση της κρατικής εταιρείας για το τέλος του έτους. Για λόγους σύγκρισης, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πραγματοποίησαν 19 εκτοξεύσεις στο διάστημα, μεταξύ των οποίων δύο από αυτές απέτυχαν. 17 εκτοξεύσεις έγιναν από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ και 2 από τη βάση Vandenberg. Συνολικά, 86 εκτοξεύσεις πυραύλων φορέων για διαστημικούς σκοπούς έχουν γίνει στον κόσμο το 2015. Όπως και τα προηγούμενα έτη, ο μεγαλύτερος αριθμός των εκτοξεύσεων έγινε από το Μπαϊκονούρ. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η ρωσική ομάδα που βρίσκεται σε τροχιά έχει αυξηθεί τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Το 2015, 17 μη επανδρωμένα διαστημικά οχήματα τέθηκαν σε τροχιά για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των Ρώσων καταναλωτών. Επιπλέον, η Roscosmos συνεχίζει τη σύναψη εμπορικών συμβάσεων. Το 2015, η εταιρεία σύναψε συμφωνία για την εκτόξευση 21 πυραύλων Σογιούζ. Ως επιστέγασμα όλων, αρκετές άλλες συμφωνίες έγιναν για δέκα εκτοξεύσεις πυραύλων Proton και την πώληση των 20 κινητήρων RD-180. Η έκθεση της Roscosmos ανέφερε επίσης, ότι η Ρωσία είχε εκτελέσει πλήρως τις διεθνείς υποχρεώσεις της, έχοντας εκτοξεύσει έξι ξένα διαστημικά οχήματα, καθώς επίσης τέσσερα φορτηγά και τέσσερα επανδρωμένα διαστημικά οχήματα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.prisonplanet.gr/ρωσια-ηπα/100669-η-ρωσία-ξεπερνά-τις-ηπα-το-2015-στο-χώρο-των-εκτοξεύσεων-στο-διάστημα

Ένα «χωριό» στη Σελήνη από την ESA σε 20 χρόνια. Από μία βάση στο φεγγάρι θα ξεκινήσει η επόμενη σελίδα κατάκτησης του διαστήματος, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA). Ο επικεφαλής της υπηρεσίας Γιόχαν-Ντίτριχ Βέρνερ αναφέρθηκε τον περασμένο Ιούλιο στη δημιουργία ενός ερευνητικού σταθμού στη Σελήνη, ενώ στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε η ESA έχει δείξει με διάφορες αφορμές τη σημασία που δίνει στον συγκεκριμένο στόχο. Αυτή τη φορά, η αφορμή ήταν το διήμερο συνέδριο «Σελήνη 2020-2030 – Μία Νέα Εποχή Συνδυαστικής Ανθρώπινης και Ρομποτικής Εξερεύνησης», το οποίο πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας, στην Ολλανδία. Στο συνέδριο πήραν μέρος περισσότεροι από 200 επιστήμονες, από 28 χώρες, με σκοπό να ανταλλάξουν απόψεις για τις καλύτερες δυνατές λύσεις που θα πρέπει να υιοθετήσει μέσα στην επόμενη δεκαετία η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία, ώστε σε συνεργασία με άλλα κράτη να δρομολογήσει το σχέδιο επιστροφής του ανθρώπου στον φυσικό δορυφόρο της Γης. Η βάση αναμένεται να κατασκευασθεί το αργότερο στα τέλη της δεκαετίας του 2030, από ειδικούς τρισδιάστατους εκτυπωτές. Το σχέδιο της υπηρεσίας είναι να σταλούν σε αρχική φάση ρομπότ, τα οποία θα αναλάβουν να «εκτυπώσουν» τα καταλύματα και τους υπόλοιπους χώρους, πριν σε επόμενη φάση καταφθάσουν στο φεγγάρι οι πρώτες επανδρωμένες αποστολές. Η ESA θέλει επίσης να εγκαταστήσει ανάλογες υποδομές και σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι, καθώς θεωρεί πως με αυτό τον τρόπο όχι μόνο θα επιταχύνει την επιστημονική έρευνα του φυσικού δορυφόρου της Γης, αλλά και θα κάνει πιο εύκολες τις μελλοντικές επανδρωμένες ή ρομποτικές αποστολές σε πιο μακρινούς προορισμούς. Αυτό σημαίνει πως οι ευρωπαϊκές υποδομές στη Σελήνη θα μπορούσαν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην κατάκτηση του Άρη ή ακόμη και μακρινότερων πλανητών. Με δεδομένο εξάλλου πως η NASA σχεδιάζει την πρώτη αποστολή αστροναυτών στον Άρη μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2030, το φεγγάρι θα μπορούσε να αποτελέσει τον ενδιάμεσο σταθμό για το ταξίδι τους. Με αυτόν τον τρόπο, για παράδειγμα, ένα μέρος των τροφίμων ή των καυσίμων θα μπορούσαν να «περιμένουν» το διαστημόπλοιο στο φεγγάρι, ώστε να τα παραλάβει από εκεί. Κάτι που θα σήμαινε πως το σκάφος θα είχε τη δυνατότητα να εκτοξευθεί από τη Γη, χωρίς να μεταφέρει όλα τα εφόδια που θα χρειασθεί για το ταξίδι του. Επιπλέον, ο φυσικός δορυφόρος της Γης θα ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθεί για τη δοκιμή του εξοπλισμού και των τεχνολογιών που θα είναι απαραίτητες για την κατάκτηση του Κόκκινου Πλανήτη. Μία ακόμη προοπτική που ανοίγει η μόνιμη παρουσία στη Σελήνη είναι η αξιοποίηση των υλικών που υπάρχουν εκεί. Έτσι κι αλλιώς, είναι γνωστό πως στο φεγγάρι υπάρχει νερό σε μορφή πάγου, όπως επίσης και πολύτιμα ορυκτά και μέταλλα. Επομένως, σύμφωνα με αρκετούς ειδικούς η αξιοποίησή τους θα έφερνε επανάσταση στη διαστημική εξερεύνηση, κάνοντας πολύ πιο εύκολη την αποστολή αστροναυτών ακόμη και έξω από το ηλιακό μας σύστημα. http://www.naftemporiki.gr/story/1049364/ena-xorio-sti-selini-apo-tin-esa-se-20-xronia

Η Γη στην ελάχιστη απόστασή της από τον Ήλιο. Μπορεί να φαίνεται παράλογο, μια που βρισκόμαστε πλέον στην καρδιά του χειμώνα, όμως η Γη έφτασε στο λεγόμενο περιήλιο, την ελάχιστη απόστασή της από τον Ήλιο, στις 07.18 ώρα Ελλάδας το πρωί της 3ης Ιανουαρίου. Τη στιγμή εκείνη, το κέντρο της Γης απείχε από το κέντρο του Ήλιου 147.100.176 χιλιόμετρα. Από εδώ και πέρα, ο πλανήτης θα συνεχίσει να απομακρύνεται από το άστρο μέχρι να φτάσει στο αφήλιο στις 4 Ιουλίου, οπότε η απόσταση θα έχει αυξηθεί στα 152.103.776 χιλιόμετρα. Η απόσταση από τον Ήλιο θα έπρεπε βέβαια να είναι σταθερή αν η Γη κινείτο σε κυκλική τροχιά. Στην πραγματικότητα όμως η τροχιά έχει ελλειπτικό σχήμα, αν και είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τη διαφορά με γυμνό μάτι. Ο Φιλ Πλέιτ, αστρονόμος που γράφει στο Slate.com, http://www.slate.com/blogs/bad_astronomy/2016/01/02/perihelion_2016.html παρουσιάζει ένα γράφημα που συγκρίνει την τροχιά της Γης με έναν τέλειο κύκλο. Η διαφορά είναι δυσδιάκριτη, περίπου 2%. Πώς όμως γίνεται να φτάνει η Γη στο περιήλιο στα μέσα του χειμώνα; Η απάντηση είναι ότι η εναλλαγή των εποχών δεν συνδέεται με την αυξομείωση της απόστασης. Η εναλλαγή φείλεται στο γεγονός ότι ο άξονας της Γης είναι κεκκλιμένος και κοιτάει πάντα στο ίδιο σημείο του ουρανού. Ως αποτέλεσμα, ο βόρειος πόλος του πλανήτη λούζεται σε μόνιμο φως για έξι μήνες, οπότε το βόρειο ημισφαίριο έχει άνοιξη ή καλοκαίρι. Τους υπόλοιπους έξι μήνες, ο βόρειος πόλος βυθίζεται στο σκοτάδι και η ζέστη μετακομίζει στο νότιο ημισφαίριο. Επιπλέον, το περιήλιο και το αφήλιο δεν έρχονται πάντα την ίδια ημερομηνία. Ούτε εξάλλου και οι εποχές, αφού ο άξονας της Γης ταλαντώνεται σαν σβούρα με περίοδο περίπου 26.000 ετών. Και αυτό σημαίνει ότι σε μερικές χιλιάδες χρόνια οι εποχές θα έχουν μετακινηθεί αρκετά στο ημερολόγιο, παρόλο που η τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο θα παραμένει σχεδόν η ίδια. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500049233

Το Hubble αποχαιρετά το 2015 με γαλαξιακή σύγκρουση. Με μια γαλαξιακή σύγκρουση λέει αντίο στο 2015 το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Η NASA λίγες ώρες πριν την αλλαγή του έτους έδωσε στη δημοσιότητα μια εικόνα που κατέγραψε το Hubble σε απόσταση 230 εκ. ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Ηρακλή. Εκεί βρίσκεται ο γαλαξίας NGC 6052 ο οποίος όπως φαίνεται και στην εικόνα έχει ακανόνιστο σχήμα και μοιάζει περισσότερο με ένα νεφέλωμα. Οπως αναφέρει η NASA στην ανακοίνωση της αυτό που βλέπουμε στην εικόνα δεν είναι ένας γαλαξίας αλλά δύο που έχουν συγκρουστεί δημιουργώντας ένα καινούργιο ο οποίος βρίσκεται πλέον στη φάση του σχηματισμού του. Η βίαιη κοσμική διεργασία της σύγκρουσης προκαλεί τη γέννηση εκατομμυρίων νέων άστρων ενώ επίσης απομακρύνει από τη θέση τους πολλά από τα υπάρχοντα άστρα των δύο γαλαξιών. Κάποια στιγμή όλες αυτές οι κοσμικές διεργασίες θα ολοκληρωθούν με τον νέο γαλαξία να παίρνει τη θέση του στο Σύμπαν χωρίς να γνωρίζουν οι ειδικοί σε ποιο ακριβώς τύπο γαλαξιών θα μετασχηματιστεί. Αν θα είναι δηλαδή σπειροειδής, ελλειπτικός ή ίσως πάρει κάποια πιο σπάνια γαλαξιακή μορφή. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=765744

Χρονομηχανές ή επανακτώντας τον «χαμένο» χρόνο. Αν ανατρέξει κανείς στην ιστορία των ανθρώπινων ιδεών σχετικά με τον χρόνο θα διαπιστώσει ότι μέσα σε τρεις χιλιετίες υπήρξε μια σαφής μετάβαση από τον κυκλικό χρόνο των αρχαίων Ελλήνων στον γραμμικό και τελεολογικό χρόνο των Εβραίων και των χριστιανών, και από αυτόν στον σύγχρονο μαθηματικοποιημένο και τελικά άχρονο χρόνο της κλασικής φυσικής. Τι σχέση όμως μπορεί να έχει η εύπλαστη υποκειμενική εμπειρία του χρόνου, που οι άνθρωποι ανέκαθεν βίωναν στην καθημερινή ζωή τους, με τον «απανθρωποποιημένο», δηλαδή τον μαθηματικοποιημένο και μετρήσιμο χρόνο της σύγχρονης επιστήμης; Η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα δεν είναι διόλου αυτονόητη, αφού κάθε αντικειμενική περιγραφή της επιστήμης στηρίζεται, εξ ορισμού, πάνω στη μελέτη επαναλαμβανόμενων, δηλαδή α-χρονικών φαινομένων. Πώς λοιπόν θα μπορούσε να νομιμοποιηθεί επιστημονικά η μελέτη φαινομένων «μοναδικών» και ανεπανάληπτων στον χρόνο; Επιστημονικά αδιέξοδα στη σύλληψη του χρόνου Στις 6 Απριλίου του 1922, στο Παρίσι, στην περίφημη Φιλοσοφική Εταιρεία, συναντήθηκαν δύο μεγάλοι στοχαστές, ο φυσικός Αλμπερτ Αϊνστάιν και ο φιλόσοφος Ανρί Μπερξόν, για να ανταλλάξουν απόψεις γύρω από το αίνιγμα του χρόνου. Στο επίμονο ερώτημά του, αν ο χρόνος όπως περιγράφεται από τη θεωρία της σχετικότητας, και συνεπώς από τη σύγχρονη φυσική, έχει να κάνει με τον χρόνο όπως τον βιώνουν καθημερινά οι άνθρωποι, ο Μπερξόν έλαβε από τον Αϊνστάιν την ακόλουθη απάντηση: «Το ερώτημα τίθεται ως εξής: ο χρόνος του φιλοσόφου είναι ίδιος με τον χρόνο του φυσικού;». Και προς μεγάλη απογοήτευση του Μπερξόν, ο δημιουργός της θεωρίας της σχετικότητας θα απαντήσει απερίφραστα: «Μόνο η επιστήμη λέει την αλήθεια και κανένα υποκειμενικό βίωμα δεν μπορεί να διασώσει ό,τι αρνείται η επιστήμη»! Σε αυτήν την ατελέσφορη προσπάθεια διαλόγου ανάμεσα σε έναν μεγάλο φυσικό επιστήμονα και έναν εξίσου μεγάλο φιλόσοφο αποτυπώνεται η θεμελιώδης διαφωνία σχετικά με τη φύση του χρόνου και την επίδρασή του στο Σύμπαν: ο χρόνος όπως περιγράφεται από τους βασικούς νόμους της δυναμικής του Νεύτωνα, αλλά και από τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, είναι γραμμικός, ομοιότροπος και συμμετρικός ως προς το παρελθόν και το μέλλον, είναι δηλαδή αντιστρεπτός. Ο φυσικός χρόνος, σε αντίθεση με τον υποκειμενικό ανθρώπινο χρόνο, δεν κυλάει προς κάποια κατεύθυνση και δεν παράγει ποτέ τίποτα νέο. Οπως το έθεσε ο Νεύτων στην εισαγωγή του περίφημου βιβλίου του «Philosophiae Naturalis Principia Mathematica» (Μαθηματικές Αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας): «Ο απόλυτος, αληθινός και μαθηματικός χρόνος, αφ’ εαυτού και από την ίδια του τη φύση, ρέει ομοιόμορφα χωρίς να εξαρτάται από τίποτα το εξωτερικό…». Με άλλα λόγια, η υποκειμενική εμπειρία του χρόνου που βιώνουν οι άνθρωποι, για τον Νεύτωνα (αλλά και την κλασική επιστήμη συνολικά) είναι απλώς μια ψευδαίσθηση που δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον απόλυτο κοσμικό χώρο και χρόνο. Αποψη που, παραδόξως, αιώνες μετά συμμερίζεται και ο Αϊνστάιν, ο βασικός υπαίτιος της «δολοφονίας» της έννοιας του απόλυτου χρόνου στη σύγχρονη φυσική! Πράγματι, όπως θα εκμυστηρευθεί ο ίδιος ο Αϊνστάιν σε ένα περίφημο γράμμα του: «Η διάκριση ανάμεσα σε παρελθόν και σε μέλλον αποτελεί μόνο μια ψευδαίσθηση, μολονότι πρόκειται για μια επίμονη ψευδαίσθηση»! Για τον πατέρα της θεωρίας της σχετικότητας ο χρόνος δεν είναι τίποτα άλλο από μία επιπλέον μαθηματική παράμετρο στην περιγραφή του φυσικού κόσμου, μία διάσταση στο ενοποιημένο τετραδιάστατο συνεχές που σήμερα ονομάζεται «χωρόχρονος». Προσβλέποντας στην αντικειμενική περιγραφή του χρόνου η φυσική οδηγήθηκε στην εξάλειψή του. Πώς εξηγείται αυτό το παράδοξο; Τόσο για τη νευτώνεια δυναμική όσο και για τη σχετικιστική φυσική, ο χρόνος δεν είναι δημιουργική δύναμη αλλά μόνο μία διάσταση στη μαθηματική περιγραφή της κίνησης των υλικών σωμάτων, η οποία μπορεί να παίρνει είτε θετικές είτε αρνητικές τιμές (η χρονική αντιστροφή από το t στο -t), μπορεί δηλαδή να ρέει ελεύθερα από το παρελθόν προς το μέλλον (και αντίστροφα), χωρίς αυτό να επηρεάζει ουσιαστικά τις βασικές εξισώσεις της δυναμικής που περιγράφουν τη συμπεριφορά και τις μεταβολές των υλικών αντικειμένων. Με άλλα λόγια, το παράδοξο προκύπτει από τη θεμελιώδη φυσική και, κατά βάθος, μετα-φυσική παραδοχή περί συμμετρότητας ή αντιστρεπτότητας του χρόνου. Αν όμως «ο χρόνος είναι μόνο ό,τι μετράνε τα ρολόγια», όπως κατ’ επανάληψη υποστήριξε ο Αϊνστάιν, τότε γιατί μας φαίνεται ατελείωτος όταν πλήττουμε και αδυσώπητος όταν γερνάμε; Ποιοι νευροψυχολογικοί μηχανισμοί επιτρέπουν στους περισσότερους ανθρώπους να έχουν μια «ακριβή» αίσθηση του χρόνου; Χάρη στις πρωτοποριακές έρευνες των νευροεπιστημών, αρχίζουμε να κατανοούμε τόσο τους ψυχολογικούς όσο και τους εγκεφαλικούς μηχανισμούς που ρυθμίζουν ή απορρυθμίζουν το εγκεφαλικό μας χρονόμετρο. Ολοι έχουμε διαπιστώσει ότι η αίσθησή μας του χρόνου εξαρτάται και επηρεάζεται από την ψυχολογική μας διάθεση ή από τη νοητική μας κατάσταση. Για παράδειγμα, ενώ ο χρόνος διάρκειας ενός ονείρου είναι μόλις λίγα λεπτά, έχουμε την εντύπωση ότι διήρκεσε πολλές ώρες. Επίσης, το αλκοόλ, το όπιο και ο έρωτας μπορούν να μας δημιουργούν μια ανάλογη ψευδαίσθηση διαστολής ή συστολής του βιωμένου χρόνου. Ταξίδια στον χρόνο με την εγκεφαλική χρονομηχανή Η εντύπωσή μας ότι ο ανθρώπινος χρόνος «ρέει», «κυλά» και «φεύγει» με διαφορετικούς ρυθμούς είναι στην πραγματικότητα μια «μεταφορά» ή, ενδεχομένως, μια αληθοφανής ψευδαίσθηση. Και το γεγονός ότι αυτή η μεταφορά μάς φαίνεται τόσο ρεαλιστική οφείλεται στο ότι η «πραγματικότητά» της διαμορφώνεται και εξαρτάται από ενδογενείς νευρολογικούς μηχανισμούς, οι οποίοι παραμένουν αδιαφανείς στην καθημερινή μας εμπειρία. Εξάλλου, γενικότερα, τόσο οι λεγόμενες «μεταφορές» όσο και οι «ψευδαισθήσεις» μας δεν είναι σχεδόν ποτέ αυθαίρετες, αφού, κατά κανόνα, προκύπτουν από κάποια δομικά χαρακτηριστικά της λειτουργίας του ανθρώπινου νου. Εκτός από τα αφηρημένα μαθηματικά μοντέλα σχετικά με τη φύση του κοσμικού χρόνου, τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται, στη βάση συγκεκριμένων πειραμάτων, επιστημονικές θεωρίες που επιχειρούν να κατανοήσουν τον υποκειμενικό ή νοητικό χρόνο, όπως αυτός βιώνεται από τους ανθρώπους στην καθημερινή τους ζωή. Κοινός παρονομαστής αλλά και αφετηρία των σύγχρονων νευροψυχολογικών μοντέλων του νοητικού χρόνου είναι η παραδοχή ότι υπάρχει ένας κεντρικός εγκεφαλικός μηχανισμός για τη μέτρηση του χρόνου, ένα είδος εγκεφαλικής κλεψύδρας που συσσωρεύει και «καταμετρά» στιγμές του νοητικού χρόνου. Ενας «συσσωρευτής δευτερολέπτων», όπως αφελώς τον περιέγραψε ο Μαρκ Γουίτμαν (Marc Wittmann), επιφανής καθηγητής στην Ψυχιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας ο οποίος επί σειρά ετών μελέτησε τις εγκεφαλικές προϋποθέσεις της αίσθησης του χρόνου. Η αφέλεια του Γουίτμαν συνίσταται στο ότι παρομοιάζει το εγκεφαλικό μας χρονόμετρο με ένα «νευρωνικό εκκρεμές» που η κάθε του αιώρηση αντιστοιχεί στο τικ-τακ ενός μηχανικού ρολογιού. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για περισσότερα από ένα νευρωνικά κυκλώματα, η λειτουργία των οποίων συνίσταται στο ότι απλώς καταγράφουν νευρικές ώσεις, ενώ ο συνολικός αριθμός των καταγεγραμμένων νευρικών ώσεων αντιστοιχεί στη χρονική διάρκεια στην οποία έλαβε χώρα μια πράξη. Το ζήτημα βέβαια είναι αν αυτά τα νευρωνικά χρονόμετρα «καταγράφουν» παθητικά χρονικές στιγμές ή αν, αντίθετα, τις δημιουργούν. Εξάλλου, τα δευτερόλεπτα, τα λεπτά και οι ώρες είναι μόνο μια εντελώς αυθαίρετη ανθρώπινη διαίρεση του χρόνου. Πάντως, από τις μέχρι σήμερα έρευνες προκύπτουν μερικά εξαιρετικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα. «Σύμφωνα με το καθιερωμένο γνωστικό μοντέλο, όσο περισσότερη προσοχή δίνουμε στον χρόνο τόσο αυξάνεται η υποκειμενική αίσθηση της διάρκειάς του», υποστηρίζει ο Γουίτμαν. Αυτό συμβαίνει επειδή τα «τικ-τακ» του νευρωνικού χρονόμετρου συσσωρεύονται μονάχα όποτε εστιάζουμε την προσοχή μας στον χρόνο ή όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση επιφυλακής. Πράγματι, όπως διαπίστωσαν πειραματικά, όποτε εστιάζουμε την προσοχή μας, η συχνότητα των νευρικών ώσεων αυξάνει, συνεπώς αυξάνει και η συχνότητα των ώσεων που καταγράφονται από την εγκεφαλική κλεψύδρα. Αρχίζουμε λοιπόν να υποψιαζόμαστε το γιατί και κυρίως το πώς η ψυχολογική μας διάθεση μπορεί να επηρεάζει την υποκειμενική μας αντίληψη του χρόνου. Αυξάνοντας ή, εναλλακτικά, μειώνοντας τα νευρωνικά σήματα, θέτουμε σε κίνηση ή αδρανοποιούμε τους χρονοδείκτες του εγκεφαλικού μας ωρολογιακού μηχανισμού, δηλαδή, σαν να λέμε, θέτουμε σε κίνηση τους «κόκκους άμμου» στην εγκεφαλική μας κλεψύδρα. Ισως γι’ αυτό όταν βαριόμαστε ή όταν βιώνουμε κάτι παθητικά, έχουμε την εντύπωση ότι ο χρόνος δεν περνά: η προσοχή μας παγιδεύεται σε ένα αενάως επεκτεινόμενο παρόν. Πού όμως εντοπίζονται αυτά τα εγκεφαλικά χρονόμετρα; Και από ποια εγκεφαλικά υποστρώματα αναδύεται η ανθρώπινη αίσθηση του χρόνου; Σε αυτά τα αποφασιστικά ερωτήματα δεν υπάρχουν ακόμη οριστικές απαντήσεις. Για την ώρα, οι απόψεις των ειδικών διίστανται: ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η εγκεφαλική κλεψύδρα βρίσκεται κάπου μεταξύ της παρεγκεφαλίδας και των βασικών γαγγλίων. Αλλοι υποστηρίζουν ότι τέτοιες «κλεψύδρες» είναι διάσπαρτες σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου μας: εντοπίζονται δηλαδή σε ειδικά νευρωνικά κυκλώματα κατανεμημένα στο σύνολο του εγκεφάλου. Πάντως, ο ανθρώπινος νους -αυτή η πολύπλοκη βιολογική χρονομηχανή- φαίνεται πως διαθέτει την αξιοπερίεργη ικανότητα να παραβιάζει καταφανώς και συστηματικά κάθε χρονικό περιορισμό. Μόνο ο ανθρώπινος νους μπορεί να υπερβαίνει το φράγμα του χρόνου, επιτρέποντάς μας να πραγματοποιούμε απαγορευμένα ταξίδια στον χρόνο: όχι μόνο να ανασυγκροτούμε το πιο μακρινό παρελθόν μας, αλλά και να σχεδιάζουμε το απώτερο μέλλον μας. Καλή χρονιά! http://physicsgg.me/2016/01/02/%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%b7%cf%87%ce%b1%ce%bd%ce%ad%cf%82-%ce%ae-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%cf%84%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%87%ce%b1%ce%bc/

Χρόνια Πολλά απο τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.federalspace.ru/21945/

Το Top10 του Διαστήματος για το 2015. Από την πρώτη επίσκεψη στον Πλούτωνα μέχρι τον πρώτο πύραυλο που επιστρέφει στη Γη μετά την εκτόξευση, το 2015 ήταν σημαντική χρονιά για τις διαστημικές επιχειρήσεις. Ο δικτυακός τόπος Space.com παρουσιάζει το Top10 του Διαστήματος για τη χρονιά που φεύγει, και προαναγγέλει τις σημαντικότερες εξελίξεις που αναμένονται το 2016. Στην πρώτη θέση, η ιστορική επίσκεψη της αποστολής New Horizons στον πλανήτη-νάνο Πλούτωνα. Η ανθρωπότητα μπόρεσε για πρώτη φορά να θαυμάσει ένα κατεψυγμένο τοπίο με βουνά από πάγο που επιπλέουν σε πεδιάδες αζώτου. Το New Horizons συνεχίζει τώρα να μεταδίδει τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από το σύντομο πέρασμα, καθώς ταξιδεύει για το ακόμη πιο μακρινό σώμα 2014 MU69 στη Ζώνη του Κάιπερ, έναν δακτύλιο από παγωμένα σώματα πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα. Στη δεύτερη θέση, η πρώτη προσεδάφιση χρησιμοποιημένου πυραύλου. Πριν από λίγες μέρες, η αμερικανική Space Χ του επιχειρηματία Έλον Μασκ εκτόξευσε τον πύραυλο Falcon 9, ο οποίος έθεσε σε τροχιά 11 δορυφόρους και στη συνέχεια προσεδαφίστηκε κατακόρυφα στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ. Είχε προηγηθεί τον Νοέμβριο η ομαλή επιστροφή του μικρότερου πυραύλου New Shepard της Blue Origin, εταιρείας του ιδρυτή της Amazon Τζεφ Μπέζος. Η πρώτη αποστολή στον πλανήτη-νάνο Δήμητρα (Ceres). Τον Μάρτιο, η αποστολή Dawn της NASA τέθηκε σε τροχιά γύρω από το μεγαλύτερο σώμα της Ζώνης των Αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία, αφού προηγουμένως, το 2011, είχε τεθεί σε τροχιά γύρω από τον δεύτερο μεγαλύτερο αστεροειδή, την Εστία (Vesta). Μεταξύ άλλων, αποκαλύφθηκε ότι η διαμέτρου 950 χλμ Δήμητρα διαθέτει ένα πυραμιδοειδές βουνό ύψους πέντε χιλιομέτρων και αινιγματικές λάμψεις στην επιφάνειά της. Το σκάφος μόλις κατέβηκε στην τελική και χαμηλότερη τροχιά του σε ύψος 385 χλμ και το 2016 θα στείλει περισσότερα στοιχεία. Το πείραμα ετήσιας παραμονής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό: Τον Μάρτιο, ο αμερικανός αστροναύτης Σκοτ Κέλι και ο ρώσος κοσμοναύτης Μιχαήλ Κορνιένκο ξεκίνησαν την πρώτη ετήσιας διάρκειας (αντί για τη συνήθη εξάμηνη) αποστολή παραμονής τους στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, στο πλαίσιο πειραματισμού εν όψει των επανδρωμένων αποστολών στον Άρη. Τον Δεκέμβριο, το ιαπωνικό σκάφος Ακατσούκι κατάφερε, έστω με τη δεύτερη προσπάθεια, να τεθεί σε τροχιά γύρω από την Αφροδίτη. Η νεκρανάσταση του Falcon 9 της Space X: Έπειτα από έξι πετυχημένες αποστολές στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ο πύραυλος εξερράγη στην έβδομη εκτόξευσή του τον Ιούνιο, καταστρέφοντας τη μη επανδρωμένη κάψουλα Dragon. Έπειτα από βελτιώσεις, το «Γεράκι» όχι μόνο ξαναπέταξε, αλλά επέστρεψε όρθιο στη Γη. Ακόμα μία ιδιωτική διαστημική εταιρεία, η Orbital ΑΤΚ, κατόρθωσε τον Δεκέμβριο να στείλει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το δικό της σκάφος Cygnus. Μετά την ιστορική άφιξη στον κομήτη 67Ρ/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο το 2014, το σκάφος Rosetta της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA συνέχισε να παρακολουθεί τον κομήτη το 2015, και το 2016 θα ολοκληρώσει την αποστολή πέφτοντας πάνω του. Οι αστροναύτες μιας νέας γενιάς διαστημικών αποστολών. Η NASA επέλεξε φέτος πληρώματα για αποστολές που θα βασιστούν στα νέα διαστημικά σκάφη της Space Χ και της Boeing, τα οποία θα μισθώνει η NASA από τις δύο εταιρείες. Με τις πρώτες εκτοξεύσεις προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2017, οι ΗΠΑ θα πάψουν να εξαρτώνται από τα ρωσικά σκάφη Soyuz για επανδρωμένες αποστολές. Γενέθλια του Curiosity στον Άρη: Ο ρομποτικός γεωλόγος συμπλήρωσε τον Αύγουστο τρία χρόνια εξερεύνησης στον κόκκινο πλανήτη. Το 2016, καταλήγει το Space.com, ο Άρης θα βρεθεί σε μικρή απόσταση από τη Γη. Τον Μάρτιο, η ευρωπαϊκή ESA και η ρωσική Roscosmos θα εκτοξεύσουν την αποστολή ExoMars στον γειτονικό πλανήτη. Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούλιο, η αποστολή Juno της NASA θα φθάσει στον Δία, ενώ αργότερα θα εκτοξευθεί η επίσης αμερικανική αποστολή OSIRIS-Rex που να φέρει δείγματα από τον αστεροειδή Benu. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500048819 Κίνα: Επιτυχώς εκτοξεύτηκε ο πιο εξελιγμένος δορυφόρος στον κόσμο. Η υπερδραστήρια και στο διαστημικό της πρόγραμμα η Κίνα, εκτόξευσε σήμερα ακόμα έναν δορυφόρο γύρω από την Γη, τον Gaofen-4 ο οποίος θεωρείται ότι πιο σύγχρονο υπάρχει αυτή την στιγμή για υψηλής ακρίβειας και ανάλυσης παρακολούθηση όσων συμβαίνουν πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Ο πολύ επιτυχημένος μέχρι στιγμής κινέζικος πύραυλος Long March-3B εκτοξεύτηκε τα μεσάνυχτα από την βάση Xichang Satellite Launc Center ενώ ο δορυφόρος που έφερε ήταν η πέμπτη αποστολή ενός Υψηλής Ανάλυσης δορυφόρου στο διάστημα. Το πρόγραμμα αυτό ξεκίνησε το 2010 και υπολογίζεται ότι θα θέσει σε τροχιά έως και 14 δορυφόρους αυτής της υπερσύγχρονης τεχνολογίας μέχρι το 2020. Το έργο αυτών των δορυφόρων είναι κυρίως η παρακολούθηση με μεγάλη ακρίβεια του εδάφους για την υποστήριξη της αγροτικής καλλιέργειας αλλά και των μεταβολών του καιρού μεταξύ πολλών άλλων. Σε αντίθεση με τους περισσότερους δορυφόρους της Γης, ο Gaofen 4 θα λειτουργεί σε γεωσύγχρονη τροχιά, κάτι που θα του επιτρέπει να παρακολουθεί διαρκώς την ίδια περιοχή πάνω στον πλανήτη. Μπορεί να βλέπει είτε σε κανονικό φως του ήλιου είτε τη νύχτα με την χρήση υπέρυθρων ακτίνων, και θα καλύπτει ένα μεγάλος μέρος της Κίνας αλλά και γειτονικών χωρών, σε μία ακτίνα 7.000x7.000 χιλιομέτρων. Εντυπωσιακή είναι η ακρίβεια με την οποία θα καταγράφει όλα όσα συμβαίνουν στην επιφάνεια, καθώς μπορεί να φωτογραφίζει την Γη σε εικόνες υψηλής ευκρίνειας που μπορούν να βλέπουν τι συμβαίνει σε ακτίνα μόλις 50 μέτρων. Όπως λένε οι ειδικοί, τα χαρακτηριστικά του κινέζικου δορυφόρου τον κάνουν να είναι ότι πιο εξελιγμένο υπάρχει αυτή την στιγμή σε τροχιά, με δυνατότητες που ξεπερνούν κατά πολύ τις αντίστοιχες προσπάθειες των Αμερικανών και των Ρώσων. Βίντεο. http://www.pronews.gr/portal/20151229/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%85%CF%87%CF%8E%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BE%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%BF-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF

Ταξίδι στον Άρη μέσω Εικονικής Πραγματικότητας. Η πρόοδος στην Εικονική Πραγματικότητα (VR) δημιουργεί σημαντικές ευκαιρίες, δίνοντας σε απλούς, κατά τα άλλα, χρήστες, τη δυνατότητα να ταξιδέψουν σε «κόσμους» οι οποίοι είναι δυσπρόσιτοι ή και απρόσιτοι. Ένας από αυτούς είναι ο «Κόκκινος Πλανήτης», στον οποίο η NASA φιλοδοξεί να ξεναγήσει τους ενδιαφερόμενους μέσω του Mars 2030: Μιας νέας διαδραστικής εμπειρίας εικονικής πραγματικότητας για τον Άρη, που εξομοιώνει τη ζωή στον πλανήτη. Το πρόγραμμα αποτελεί συνεργασία μεταξύ της NASA, της FUSION Media και του Space Systems Laboratory του ΜΙT- και αναμένεται να κάνει το ντεμπούτο του τον Μάρτιο του 2016. Εξομοιώσεις βοηθούν τη NASA στο πλαίσιο των σχεδιασμών για το ταξίδι στον Άρη, μέσω εικονικών περιβαλλόντων για δοκιμές οχημάτων και συστημάτων. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία βασίζεται από παλιά σε εξομοιωτές- από την ηρωική εποχή των προγραμμάτων Mercury, Gemini και Apollo. Όσον αφορά στο Mars 2030 Experience, θα είναι διαθέσιμο δωρεάν για το Oculus Rift, το Google Cardboard και το Samsung VR Gear, καθώς και μέσω του online καταστήματος Steam και του Fusion.net. Ακόμη, θα είναι διαθέσιμο για iPhone και Android στο iTunes και το Google Play αντίστοιχα, ενώ θα υπάρει σύνδεση με το Twitch. Όπως υπογραμμίζει η αμερικανική διαστημική υπηρεσία, το αποτέλεσμα θα είναι η πρώτη πραγματική εμπειρία εικονικής πραγματικότητας στον Άρη, μέσω της χρήσης πραγματικών επιχειρησιακών και λειτουργικών δεδομένων, πάνω στα οποία δουλεύουν σήμερα η NASA και το ΜΙΤ. http://www.naftemporiki.gr/story/1048284/taksidi-ston-ari-meso-eikonikis-pragmatikotitas

Ποια θεωρία θα ερμηνεύσει το νέο σωματίδιο. Τεράστιο ενδιαφέρον θεωρητικών φυσικών από όλο τον κόσμο έχει προκαλέσει η ανακάλυψη ενδείξεων για την ανακάλυψη ενός νέου, άγνωστου έως σήμερα σωματιδίου στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών στη Γενεύη. Έτσι, αν και η σχετική ανακοίνωση των επιστημόνων του LHC έγινε στις 15 Δεκεμβρίου, μέχρι αυτή τη στιγμή έχουν επιβληθεί περισσότερα από 95 άρθρα στην ηλεκτρονική υπηρεσία arXiv, στα οποία παρουσιάζονται διάφορες θεωρίες για τη φύση του σωματιδίου. Η αντίδραση αυτή ήταν αναμενόμενη από τις δύο επιστημονικές ομάδες, τις Atlas και CMS, που πραγματοποιούν πειράματα στον LHC. Όπως είχε αναφέρει λίγο μετά την ανακοίνωση στο περιοδικό Nature o Τιζιάνο Καμπορέζι, υπεύθυνος Τύπου του πειράματος CMS, ο ίδιος περίμενε να υποβληθούν εκατοντάδες εργασίες μέσα στις δύο επόμενες εβδομάδες. Στα άρθρα στο arXiv συμπεριλαμβάνεται μία εργασία του Τζιάν Φρανσέσκο Γκιουντίσε, θεωρητικού φυσικού από το CERN, ο οποίος μαζί με τους συνεργάτες του παραθέτει μία σειρά από επιχειρήματα, εξηγώντας γιατί οι μετρήσεις δεν παραπέμπουν σε κάποιο από τα σωματίδιο που προβλέπει η υπερσυμμετρία. Γνωστή και ως SUSY, η υπερσυμμετρία αποτελεί μία από τις θεωρίες που έχουν προταθεί και δίνουν «απάντηση» σε ερωτήματα της φυσικής όπως το πρόβλημα της ιεραρχίας, δηλαδή το γεγονός ότι η βαρύτητα είναι πολύ ασθενέστερη από τις υπόλοιπες θεμελιώδεις δυνάμεις. Επίσης, θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο ώστε να εξηγηθεί η φύση της σκοτεινής ενέργειας και της σκοτεινής ύλης, οι οποίες αποτελούν το 95% του σύμπαντος και παραμένουν άγνωστες. Γι’ αυτό τον σκοπό, η συγκεκριμένη θεωρία υποθέτει πως για κάθε γνωστό σωματίδιο υπάρχει κι ένας υπερσυμμετρικός του «εταίρος». Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί κάποιο από αυτά τα υπερσυμμετρικά σωματίδια και έτσι δεν έχει επιβεβαιωθεί πειραματικά αυτό το υποθετικό μοντέλο. Σύμφωνα με τον Γκιουντίσε, οι πρόσφατες μετρήσεις από το LHC, και το σωματίδιο το οποίο ενδεχομένως «φέρνουν στο φως», δεν είναι εύκολο να ερμηνευθούν στα πλαίσια της υπερσυμμετρίας. «Δεν δίνουν την αίσθηση πως πίσω τους κρύβεται η SUSY, σημειώνει χαρακτηριστικά. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, άλλα άρθρα επιχειρούν να δείξουν πως τα νέα δεδομένα είναι συμβατά με την υπερσυμμετρία και έτσι ότι, έπειτα από χρόνια πειραμάτων στον LHC και σε άλλους επιταχυντές, έχει έρθει η ώρα για την πειραματική της επαλήθευση. Εναλλακτικές ερμηνείες που εμφανίζονται σε κάποιες από τις υπόλοιπες δημοσιεύσεις αναφέρονται σε μία βαρύτερη παραλλαγή του μποζονίου Χιγκς, του σωματιδίου που επιβεβαιώθηκε πειραματικά στον LHC το 2012 και το οποίο προσδίδει μάζα στην ύλη. Επίσης, δεν λείπουν οι ερμηνείες που, πίσω από τις μετρήσεις, «βλέπουν» την ανακάλυψη ενός βαρυτόνιο (ή αλλιώς γκραβιτόνιου), ενός υποθετικού στοιχειώδους σωμάτιου το οποίο είναι φορέας της βαρυτικής αλληλεπίδρασης. Όλες οι παραπάνω εικασίες είναι βέβαια εξαιρετικά πρώιμες, αφού πρώτα από όλα θα πρέπει να επιβεβαιωθεί πως οι ενδείξεις που προέκυψαν από τον LHC παραπέμπουν όντως σε κάποια νέα ανακάλυψη και δεν πρόκειται απλώς για κάποιο στατιστικό σφάλμα. Τελεσίδικη απάντηση αναμένεται να δοθεί μέχρι το καλοκαίρι, όταν οι επιστήμονες θα έχουν πλέον στη διάθεσή τους πολύ περισσότερα δεδομένα. http://physicsgg.me/2015/12/30/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%b1-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%b8%ce%b1-%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%b7%ce%bd%ce%b5%cf%8d%cf%83%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84/